NL194066C

NL194066C - Dentale glasionomeercementpreparaten.

Info

Publication number: NL194066C
Application number: NL8903089A
Authority: NL
Original assignee: G C Dental Ind Corp
Priority date: 1988-12-16
Filing date: 1989-12-18
Publication date: 2001-06-05
Also published as: DE3941629C2; US5063257A; SE8904240D0; FR2640503B1; CH680340A5; JPH02164807A; DE3941629A1; FR2640503A1; NL194066B; GB8928017D0; GB2228001A; AU4671789A; SE504181C2; GB2228001B; JPH0627047B2; NL8903089A; BE1002916A3; SE8904240L; AU627252B2

Description

1 194066

Dentale glasionomeercementpreparaten

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een dentaal glasionomeercementmengsel, omvattende: a. een fluoraluminiumsilicaat glaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van < 30 pm en een soortelijk 5 gewicht van 2,4 tot 4,0, b. een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2=C (R-,)-COO-groep, waarin R, = H of CH3, c. een polymerisatiekatalysator, d. water, 10 e. een oppervlakte-actleve stof, en f. een reductiemiddel.

Een dergelijk mengsel is bekend uit de Europese octrooiaanvrage EP-A-0.219.058. Hoewel het glasionomeercementmengsel volgens deze publicatie weliswaar aanvaardbare dentale vullingen kan verschaffen, is het toch gebleken dat het mengsel kan worden verbeterd. Met name is gebleken dat de 15 hechting tussen het cementmengsel en het dentale materiaal kan worden verbeterd.

De uitvinding heeft derhalve tot doel een verbeterd glasionomeercementmengsel te verschaffen. Met name heeft de uitvinding tot doel een glasionomeercementmengsel te verschaffen dat een verbeterde hechting met dentaal materiaal kan verschaffen. De uitvinding verschaft hiertoe een cementmengsel zoals in de aanhef genoemd, welk wordt gekenmerkt doordat het mengsel verder is samengesteld uit: 20 g. een niet-polymeriseerbaar polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000, waarbij het glaspoeder volgens (a) een gemiddelde afmeting van 0,02 - 10 pm heeft en in staat is een reactie aan te gaan met het polymeer volgens (g), en waarbij de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding volgens (b) geen reactie ondergaat met het glaspoeder volgens (a). Door de maatregelen van de uitvinding wordt een verbeterde hechting tussen het 25 cementmengsel en het dentale materiaal verkregen.

In tegenstelling tot het bekende mengsel, omvat het mengsel volgens de uitvinding een niet-polymeriseerbaar polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000. Door het gebruik van een dergelijk niet-polymeriseerbaar polymeer, wordt een ander hechtings- en vernettingssysteem verkregen in vergelijking tot het systeem volgens de Europese octrooiaan-30 vrage. Door nu volgens de uitvinding bovendien een glaspoeder toe te passen met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 pm, en dat bovendien in staat is een reactie aan te gaan met het genoemde niet-polymeriseerbare polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur, en waarbij de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding volgens (b) geen reactie ondergaat met het glaspoeder volgens (a), wordt verkregen dat een uiteindelijk dentaal glasionomeercementmengsel wordt verkregen dat een zeer 35 goede, verbeterde hechting tussen het cementmengsel en tandmateriaal oplevert.

Volgens een voorkeursuitvoeringsvorm van de onderhavige uitvinding gaat het om een dentaal glasionomeercementmengsel met de samenstelling: a. 5-100 gew.dln van een fluoraluminiumsilicaatglaspoeder en met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0, 40 b. 5-100 gew.dln van een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2=C (R^-COO-groep, waarin R1 = H of CH3, c. 0,01-5 gew.dln van een polymerisatiekatalysator, d. 2-50 gew.dln water, (e) 0,01-10 gew.dln van een oppervlakte-actieve stof, f. 0,01-5 gew.dln van een reductiemiddel, en 45 g. 5-100 gew.dln van een niet-polymeriseerbaar polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000, waarbij het glaspoeder volgens (a) in staat is een reactie aan te gaan met het polymeer volgens (g), en waarbij de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding volgens (b) geen reactie ondergaat met het glaspoeder volgens (a).

Met het glasionomeercementmengsel volgens deze uitvoeringsvorm kan de harding wederom aanvanke-50 lijk plaatsvinden via de neutralisatiereactie van het fluoraluminiumsilicaatglaspoeder met het polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur, hetgeen tegelijkertijd met de polymerisatiereactie van de daarin aanwezige polymeriseerbare component plaatsvindt, waarbij de aanvankelijke hardingsreactie voldoende snel kan plaatsvinden onder oplevering van een glasionomeercement, dat veel minder gevoelig is voor water in het begin van de harding.

55 Volgens een andere voorkeursuitvoeringsvorm van de onderhavige uitvinding bevat het fluoraluminiumsi-licaatglaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02-10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4-4,0 en dat in staat is reactie aan te gaan met polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een 194066 2 gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 Al3+, Si4+, F' en O2' als belangrijkste componenten en voorts Sr24 en/of Ca2*.

Onder het "een polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000” worden bedoeld polymeren van α - β onverzadigde mono- of dicarbonzuren, 5 bijvoorbeeld, homo- of copolymeren van acrylzuur, methacrylzuur, 2-chlooracrylzuur, 3-chlooracrylzuur, aconltinezuur, mesaconinezuur, maleïnezuur, itaconzuur, fumaarzuur, glutaconzuur en citraconzuur. Dergelijke copolymeren kunnen copolymeren van α - β onverzadigde carbonzuren of een α - β onverzadigd carbonzuur met een andere component, die daarmee copolymeriseerbaar is, zijn. In dit geval verdient het de voorkeur, dat de hoeveelheid α - β onverzadigd carbonzuur 50% of meer is. Onder de term "component, 10 die daarmee copolymeriseerbaar is" betekent bijvoorbeeld acrylamide, acrylonitil, methacrylaatesters, acrylaatesters, zouten van acrylzuren, vinylchloride, alylchloride en vinylacetaat.

Het polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 is volgens een voorkeursuitvoeringsvorm een co- of homopolymeer met daarin acrylzuur of maleïnezuur. De toepassing van een polymeer met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 of lager gaat 15 met een duurzaamheidsprobleem gepaard, aangezien de sterkte van het geharde mengsel gering is. Bovendien de sterkte ten-opzichte van de tandsubstantie is drastisch gedaald. Tengevolge van zijn te hoge consistentie tijdens het mengen is het aan de andere kant zeer moeilijk te vermengen van een glasiono-meercementmengsel met een polymeer met een gemiddeld molecuulgewicht boven 40.000. Dientengevolge ishet gemiddelde molecuulgewicht van het volgens de uitvinding gebruikte α - β onverzadigde carbonzuur 20 beperkt tot het traject van 5.000 tot 40.000. Bij voorkeur wordt een dergelijk polymeer van het α - β onverzadigde carbonzuur gebruikt in een hoeveelheid van 5-100 gew.dln in de mengsels volgens de onderhavige uitvinding. Bij minder dan 5 gew.dln kan er een plotselinge daling In de hechtsterkte aan een tandsubstantie plaatsvinden, hetgeen één van de aspecten is van het glasionomeercement. Bij meer dan 100 gew.dln kan er aan de andere kant een toename in oplosbaarheid van de geharde massa plaatsvinden, 25 hetgeen tot slechte duurzaamheid leidt. Dientengevolge verdient het de voorkeur wanneer polymeer van het α - β onverzadigd carbonzuur 5-100 gew.dln van het totale mengsel volgens de uitvinding uitmaakt.

Een voorkeursuitvoeringsvorm van de uitvinding heeft als kenmerk, dat het fluoraluminiumsilicaatglas-poeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0 en dat in staat is reactie aan te gaan met het polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een 30 gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 een fluoraluminiumsilicaatglaspoeder is, dat aan zijn oppervlak is bekleed met een organische verbinding met een polymeriseerbare ethylenische onverzadigde dubbele binding in een hoeveelheid van 0,01 tot 20 gew.dln. ten opzichte van 100 gew.dln. van het poeder, in welk poeder de polymeriseerbare ethylenische onverzadigde dubbele binding behouden blijft.

Volgens de onderhavige uitvinding heeft het glaspoeder een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 35 pm. Bij een gemiddelde deeltjesgrootte, die de 10 pm overschrijdt, wordt er geen glad oppervlak van geharde massa verkregen bij polijsten, waardoor in contact met de orale holte een onprettig gevoel wordt verkregen. Bovendien is de hardingsreactie met een vloeistof op ongunstige wijze vertraagd. Wanneer een poeder een zodanige fijnheid heeft, dat zijn gemiddelde deeltjesgrootte geringer is dan 0,02 pm, is het aan de andere kant nauwelijks beschikbaar met het oog op de absolute hoeveelheid, die de fysische eigen-40 schappen vermindert. Opgemerkt dient te worden, dat de deeltjesgrootte bepaald kan worden onder toepassing van gebruikelijke middelen en wordt uitgedrukt in termen van het gemiddelde van de grootste en kleinste diameters van een deeltje. Volgens de onderhavige uitvinding heeft het glaspoeder een soortelijk gewicht, dat varieert van 2,4 tot 4,0. Het werkelijke soortelijk gewicht van glaspoeders kan worden bepaald met behulp van een bepaalde bezinkingsfles, etc. langs gebruikelijke manieren. Indien het werkelijke 45 soortelijk gewicht afwijkt van een dergelijk traject dan de blijkt de reactiviteit van het volgens de onderhavige uitvinding gebruikte glas te dalen, hetgeen een nadelige invloed heeft op de fysische eigenschappen.

Het volgens de onderhavige uitvinding gebruikte glaspoeder zal thans nader worden toegelicht. Voor dit doel gebruikt men bij voorkeur een aluminiumsilicaatglas met als voornaamste componenten Al3*, Si4*, f, O2' en Ca2* en/of Sr2*. Met het oog op de hoeveelheden van dergelijke belangrijkste componenten verdient 50 het in het bij zonder de voorkeur, dat op het totale gewicht van het glas Al3* 10-21 gew.% bedraagt; Si4* 9-24 gew.%; f 1-20 gew.%; en Sr2* plus Ca2* 10-34 gew.%. De verhouding van deze belangrijkste bestanddelen heeft een grote invloed op de manipuleerbaarheid en de fysische eigenschappen, zoals hardingssnelheid, eindsterkte en oplosbaarheid. Wanneer de hoeveelheid Al3* 10 gew.% of minder is blijkt de hardingsreactie langzaam te zijn, terwijl de sterkte van de geharde massa laag is, terwijl aan de andere 55 kant de hoeveelheid van Ai3* 21 gew.% of meer is doen zich moeilijkheden voor bij de bereiding van het glas. Zelfs ongeacht de wijze van de bereiding van het glas blijkt zijn doorschijnendheid te zijn verminderd en het ziet er niet goed uit. Wanneer de hoeveelheid Si4* 9 gew.% of minder is blijkt het eveneens lastig te 3 194066 zijn het glas te bereiden. Een hoeveelheid van Si4+, die de 24 gew.% overschrijdt is niet praktisch, aangezien de hardingssnelheid afneemt. Een ander probleem doet zich voor in verband met de duurzaamheid, vanwege de verminderde sterkte. Een hoeveelheid aan f van minder dan 1 gew.% is niet praktisch, aangezien dat het glas te hard is om te worden gebruikt en het cement te manipuleren vanwege de 5 afwezigheid van het cement te mengen. Een hoeveelheid aan f', die de 20 gew.% overschrijdt doet de duur van de eindhardingstijd toenemen alsmede de oplosbaarheid in water onder oplevering van een slechte duurzaamheid. Een hoeveelheid aan Sr2* plus Ca2+ van 10 gew.% of minder leidt tot het achterwege blijven van een scherpe harding, hetgeen resulteert in een toename in de duur van de hardingstijd. Bovendien is het lastig het glas te bereiden. Een hoeveelheid van Sr24 plus Ca2+, die de 34 gew.% overschrijdt, is in feite 10 lastig toe te passen, aangezien de harding te snel is om een voldoende manipulatietijd te garanderen. Er is ook een toename in oplosbaarheid in water, hetgeen een duurzaamheidsprobleem met zich meebrengt.

Om de bovengenoemde redenen wordt de hoeveelheid van de belangrijkste componenten in het glas bij voorkeur beperkt tot de boven gedefinieerde trajecten. Het fluoraluminiumsilicaatglas, dat in de onderhavige uitvinding wordt gebruikt, kan bereid worden onder toepassing van bekende glasvervaardigingsprocessen.

15 Een glasmateriaal kan bijvoorbeeld worden gekozen uit siliciumdioxide, aluminiumoxide, aluminium- hydroxide, aluminiumsilicaat, mulliet, calciumsilicaat, strontiumsilicaat, natriumsilicaat, aluminiumcarbonaat, calciumcarbonaat, strontiumcarbonaat, natriumcarbonaat, natriumfluoride, calciumfluoride, aluminiumfluoride, strontiumfluoride, aluminiumfosfaat, calciumfosfaat, strontiumfosfaat en natriumfosfaat dat vervolgens uitgewogen wordt. Dan kan het ruwe materiaal gesmolten worden bij een hoge temperatuur van 1.000°C of 20 daarboven voor het smelten, afkoelen en malen. Bij voorkeur bedraagt het fiuoraluminiumsilicaatglaspoeder 5-100 gew.dln van de mengsels volgens de uitvinding. Bij 5 gew.% of lager gaan de fysische eigenschappen van de geharde massa's achteruit, terwijl bij 100 gew.% of meer, de reactiviteit drastisch gaat dalen.

De fluoraluminiumsilicaatglaspoeders kunnen gebruikt worden in combinatie met een bekend anorganisch vulmiddel dat algemeen wordt gebruikt, is de zogenaamde dentale composietharsen. Een voorkeurs-25 uitvoeringsvorm van de uitvinding heeft het kenmerk dat het tevens omvat een (h) 0 tot 50 gew. delen van een anorganisch vulmiddel met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,2 tot 10 pm en dat geen reactie ondergaat met het polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 en dat een anorganisch vulmiddel is, dat is bekleed aan zijn oppervlak met een organische verbinding met een polymeriseerbaar, ethylenische onverzadigde dubbele binding in een 30 hoeveelheid van 0,01 tot 20 gew.dln. ten opzichte van 100 gew. din. van het glaspoeder, in welk poeder de polymeriseerbaar, ethylenische onverzadigde dubbele binding aanwezig blijft. Het anorganische vulmiddel kan voorts de volgende stoffen bevatten: kwarts, colloïdaal silica, veldspaat, aluminiumoxide, strontiumglas, bariumglas, borosilicaatglas, kaolien, talk, calciumcarbonaat, calciumfosfaat, titaan en bariumsulfaat. Er kan ook gebruik worden gemaakt van een composietvulmiddel, dat wordt verkregen door het vermalen van een 35 anorganisch vulmiddel-bevattend polymeer. Vanzelfsprekend kunnen zij door toepassing met elkaar worden vermengd.

Opgemerkt wordt, dat de onderhavige uitvinding de toepassing van een dergelijk organisch vulmiddel, zoals polymethylacrylaat en -methacrylaat, polyethylacrylaat en -methacrylaat en copolymeren van ethyleen met vinylacetaat, die eventueel vermengd kunnen worden met het te gebruiken anorganische vulmiddel, niet 40 uitsluit.

Onder de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2=C (R^-COO groep, waarin R1 = H of CH3 wordt bedoeld een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met een acryloyl of methacryloylgroep, die bij voorkeur geen reactie ondergaat met de fluoraluminiumsilicaat-glaspoeders volgens de uitvinding. De voorkeur wordt gegeven aan onder andere een ester van acrylzuur of 45 methacrylzuur. Voorbeelden zijn methylmethacrylaat, methylacrylaat, ethylmethacrylaat, ethylacrylaat, propylmethaciylaat, propylacryiaat, isopropylmethacrylaat, isopropylacrylaat, hydroxymethylmethacrylaat, hydroxymethylacrylaat, hydroxyethylmethacrylaat, hydroxyethylacrylaat, hydroxypropylmethacrylaat, hydroxypropylacrylaat, tetrahydrofurfurylmethacrylaat, tetrahydrofurfurylacrylaat, glycidylmethacrylaat, glycidylacrylaat, triethyleenglycoldimethacrylaat, triethyleenglycoldiacrylaat, tetraethyleenglycoldimetha-50 crylaat, tetraethyleenglycoldiacrylaat, trimethylolethaantrimethacrylaat, trimethylolpropaantrimethacrylaat, pentaerythritoltrimethacrylaat, trimethylolethaantriacrylaat, trimethylolpropaantriacrylaat, pentaerythritoltria-crylaat, pentaerythritoltetramethacrylaat, pentaerythritoltetra-acrylaat, ethyleendimethacrylaat, ethyleendia-crylaat, ethyleenglycoldimethacrylaat, ethyleenglycoldiacrylaat, buthyleenglycoldimethacrylaat, buthyleengly-coldiacrylaat, neopentylglycoldimethacrylaat, neopentylglycoldiacrylaat, 1,3-butaandioldimethacrylaat, 55 1,3-butaandioldiacrylaat, 1,4-butaandioldimethacrylaat, 1,4-butaandioldiacrylaat, 1,6- hexaandioldimethacrylaat, 1,6-hexaandioldiacrylaat, di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl- 194066 4 dimethylbenzeendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicarbamaat, methyleen-bis-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbam aat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicarbamaat, methyleen-5 bis-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di* 1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl- hexamethyleendicarbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendi carbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicar bamaat, methyleen-bis-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-10 trimethylhexamethyleendicarbam aat, di-l-methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-l-methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicarbamaat, methyleen-bis-1-methyl-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendi carbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-15 dimethylcyclohexaandicar bamaat, methyleen-bis-1-chloormethyl-2-methacryl-oxyethyl-4-cyclohexyl carbamaat, 2,2'-bis(4-methacryloxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-acryloxyfenyl)propaan, 2,2'-bis[4 (2-hydroxy-3-methacryloxyfenyl)]propaan, 2,2'-bis[4 (2-hydroxy-3-acryloxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-methacryloxyethoxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-acryloxyethoxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-methacryloxypropoxyfenyl)propaan, 2,2,-bis(4acryloxypropoxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-20 methacryloxydiethoxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-acryloxydiethoxyfenyl)propaan, 2,2^)18(3 (4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1 -methacrylaat]propaan, 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1 -acrylaatjpropaan enz.

Zoals boven weergegeven kunnen een aantal methacrylaten of acrylaten worden gebruikt. Het spreekt voor zichzelf, dat zij alleen of in combinatie met twee of meer kunnen worden toegepast, terwijl ook analogen daarvan kunnen worden gebruikt. Aan de andere kant kunnen dergelijke polymeriseerbare 25 onverzadigde organische verbindingen met daarin ten minste één CH2 = CfR^-COO-groep, waarin R, H of CH3 voorstelt, in combinatie met een polymeriseerbare organische verbinding, zoals styreen, N-vinylpyrrolidon en divinylbenzeen worden gebruikt. Van de polymeriseerbare onverzadigde organische verbindingen met ten minste één CH2 = C(R.,)-COO-groep erin, waarin R, H of CH3 is, verdienen de volgende de voorkeur: 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1-methcrylaat]prop aan, 2,2/-bis[3(4-fenoxy)-2-30 hydroxypropaan-1-acrylaat]propaan, 1-hydroxy-1-nafthoxy-3-methacrylaat, 2,2/-bis(4- methacryloxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-acryloxyfenyl)propaan, 2,2'-bis(4-methacryloxyethoxyfenyl)propaan, neopentylglycoldïmethacrylaat, triethyleenglycoldimethacrylaat, di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-2-methacryloxyethyl-dimethylcydohexaandicarbamaat, 35 methyleen-bis-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl- hexamethyleendicarbamaat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbam aat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicarbamaat, methyleen-bis-1 -methyl-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, di-1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, di-1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl-40 trimethylhexamethyleendi carbamaat, di-1-chloormethyl-2-methacryloxyethyl-dimethylbenzeendicarbamaat, di-1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl-dimethylcyclohexaandicar bamaat, methyleen-bis-1 -chloormethyl-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylc arbamaat enz.

Aan de andere kant zijn dergelijke esters van acryl- en methacrylzuren niet noodzakelijkerwijs beperkt tot één, doch ze kunnen ook worden gebruikt in combinatie met twee of meer. Het verdient de meeste 45 voorkeur, wanneer urethan, epoxy en polyolmethacrylaten voorkomen in een hoeveelheid van 50% of meer van het totale gewicht van de een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = CfR^-COO-groep, waarin R, H of CH3 is. Het urethanmethacrylaat is een algemene term, die methacrylaatesters omvat met een urethanskelet en heeft bijv. betrekking op carbamaatverbindingen, zoals bovengenoemd. Het polyolmethacrylaat duidt op een ester van een di- of meenvaardige alcohol met 50 methacrylzuur. Het epoxymethacrylaat is een algemene term, die gebruikt wordt voor de methacrylaatesters, die worden verkregen door de reactie van epoxyverbindingen met acrylaat- of methacrylaatesters. In de mengsels volgens de uitvinding bedraagt de hoeveelheid van de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met daarin ten minste één CHa = CiR^-COO-groep, waarin R, H of CH3 is bij voorkeur 5-100 gew.dlri. Bij 5 gew.dln of minder gaan de aanvankelijke hardingseigenschappen, die karakteristiek zijn voor 55 de onderhavige uitvinding, achteruit, terwijl bij 100 gew,% of meer een scherpe daling van de hechting aan de tandsubstantie plaatsvindt.

De polymerisatiekatalysatoren zijn als volgt.

5 194066

De polymerisatie van polymeriseerbare onverzadigde organische verbindingen kan geïnitieerd worden met diverse polymerisatie-initiatoren. Het is gewoonlijk echter praktisch gebruik te maken van een zogenaamde redoxreactie met redoxkatalysatoren of een fotopolymerisatiereactie met fotopolymerisatie-initiatoren. Vooral met het oog op de manipuleerbaarheid is de fotopolymerisatiereactie superieur. De voor 5 dit doel gebruikte katalysatoren zijn, die welke bekend zijn uit de stand der techniek. Onder andere carbonylfotopolymerisatie-initiatoren verdienen de voorkeur. De voorkeur verdienen bijvoorbeeld aangrenzende polyketonverbindingen, zoals benzyl, p.p'-dimethoxybenzyl, ρ,ρ'-dichloorbenzyl en kamferchinon, α-carbonylalcoholen zoals benzoë en α-alkylbenzoë, ketalverbindingen zoals benzyldimethylketal, benzyl-diethylketa), benzyl (2-methoxyethyl)ketal, 4,4'-dimethybenzyl-dimethylketal, benzoê-alkyletherverbindingen, 10 acetofenonderivaten, acylfosfineoxiden, polykernchinonverbindingen zoals α-naftyl, acenaftyl en anthrachi-non, thioxantoonverbindingen zoals thioxanthoon, 2-chloorthioxanthoon, 2,4-diethoxythioxanthoon en methylthioxanthoon. In sommige gevallen kunnen dergelijke fotopolymerisatie-initiatoren worden gebruikt in combinaties van twee of meer.

De polymerisatiekatalysatoren kunnen bij voorkeur worden gebruikt in een hoeveelheid van 0,01-5 15 gew.dln ten opzichte van de mengsels volgens de uitvinding. Bij een hoeveelheid van 0,01 gew.% of minder kan geen scherpe initiële harding worden verkregen. Bij 5 gew.% of meer wordt in sommige gevallen geen merkbaar effect verkregen.

Dergelijke fotopolymerisatie-initiatoren kunnen worden gebruikt in combinatie met een reductiemiddel voor het snel laten verlopen van de harding. De reductiemiddelen, die volgens de onderhavige uitvinding de 20 meeste voorkeur verdienen, zijn dimethylaminoethylmethacrylaat, n-butylamine, triethylamine, triethyl-n-butylfosfine, 4-dimethylaminomethylbenzoaat, 4-dimethylaminoethylbenzoaat, 4-dimethylaminoisoamylbenzoaat enz. Het reductiemiddel wordt gebruikt in een hoeveelheid van 0,01-5 gew.dln ten opzichte van de mengsels volgens de uitvinding. Een hoeveelheid, die 5 gew.dln overschrijdt, is niet wenselijk, aangezien de geharde massa's dan kunnen verkleuren.

25 De glasionomeercementmengsels volgens de uitvinding kunnen eventueel polymerisatie-inhibitors, UV absorbeermiddelen-en organische peroxiden. die desgewenst gebruikt kunnen worden, bevatten.

Volgens de onderhavige uitvinding kan gebruik worden gemaakt van een polybasisch carbonzuur. In sommige gevallen kan de toevoeging van het polybasische carbonzuur resulteren in een toename in de sterkte van de eindharde massa.

30 Een component, die ongetwijfeld essentieel is voor de dentale glasionomeercementmengsels volgens de uitvinding is water. De reden is, dat de reactie van het aluminiumsilicaatglas met het polymeer van een α -β onverzadigd carbonzuur in aanwezigheid van water verloopt. In het geval dat water aanwezig is worden de dentale glasionomeercementmengsels volgens de uitvinding eveneens aan het oppervlak van tanden gebonden. De mengsels volgens de uitvinding bevatten derhalve altijd water in een hoeveelheid variërend 35 van 2-50 gew.%. Bij een hoeveelheid van 50 gew.% of meer kunnen de fysische eigenschappen van de geharde massa drastisch verminderen en bij 2 gew.% of minder is er een daling in de hechting aan tandsubstantie, hetgeen karakteristiek is voor het glasionomeercement.

Volgens de onderhavige uitvinding dient het oppervlakte-actieve middel te worden gebruikt. Dat wil zeggen, de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R,) 40 -COO-groep waarin R1 = H of CH3 is in de meeste gevallen niet mengbaar met water en dient derhalve gelijkmatig te worden vermengd en geëmulgeerd met water of een waterige oplossing door het oppervlakte-actieve middel. Op die manier zijn de multicomponentmengsels, vergelijkbaar met die volgens de onderhavige uitvinding, meer gestabiliseerd in termen van opslag en fysische eigenschappen. Volgens de onderhavige uitvinding kan gebruik worden gemaakt van iedere willekeurige oppervlakte-actieve stof, die in staat is 45 een emulsie te vormen. Voorbeelden zijn sorbitan-vetzure esters, glycerine-vetzure esters, decaglyoerine-vetzure esters, diglycerine-vetzure esters, tetraglycerine-vetzure esters, diglycerine-vetzure esters, tetraglycerine-vetzure esters, hexaglycerine-vetzure esters, propyleenglycol-vetzure esters, pentaerythritol-vetzure esters, polyoxyethyleen-sorbitan-vetzure esters, polyoxysorbitol-vetzure esters, polyoxyethyleengly-cerinevetzure esters, polyoxyethyleenalkylether, polyoxyethyleenfytosterols, polyoxyethyleenfytostanolen, 50 polyoxyethyleenalkylethers, polyoxyethyleenalkylfenylether, polyoxyethyleenricinusolie, polyoxyethyleen-geharde ricinusolie, polyoxyethyleenlanorien, polyoxyethyleenlanorienalcoholen, polyoxythyleenbijenwasderi-vaten, polyoxyethyleenalkylamine, polyoxyethyleenvetamiden, polyoxyethyleenalkylfenylfor-maldehydecondensaten, alkylsulfaten, lecithine, polyoxyethyleenalkyletheracetaten, alkylethercarboxylaten, alkylsulfocarboxylaten, α-olefinesulfonaten, alkylfosfaten, polyoxyethyleenalkyletherfosfaten en alifatische 55 aminen. Deze oppervlakte-actieve stoffen kunnen eventueel gekozen worden en in combinatie gebruikt worden.

Bovendien omvat de onderhavige uitvinding de oppervlaktebehandeling van het fluoraluminiumsilicaat- 194066 6 glaspoeder met de organische verbinding met een polymeriseerbare, ethylenische onverzadigde dubbele binding. In sommige gevallen kan deze behandeling resulteren in een toename in de eindsterkte van de geharde massa’s om zodoende een bijdrage te leveren aan de intra-orale stabilisatie van cement. Het fluoraluminiumsilicaatglas wordt bij voorkeur aan zijn oppervlak bekleed met de organische verbinding met 5 een polymeriseerbare, ethylenische onverzadigde dubbele binding in een hoeveelheid van 0,01-20 gew.dln van het laatstgenoemde ten opzichte van 100 gew.dln van de eerder genoemde. In de meeste gevallen kunnen in een dergelijk traject aanzienlijke verbeteringen en fysische eigenschappen worden bereikt. De onverzadigde organische verbinding met een polymeriseerbare, ethylenische dubbele binding, die wordt gebruikt voor de behandeling van de glaspoeders volgens de uitvinding, betekent bijv. vinylsilaankoppeling-10 smiddelen zoals vinyltrimethoxysilaan, vinyltriethoxysilaan, τ-methacryloxypropyltrimethoxysilaan, t-methacryloxypropylmethyldimethoxysilaan, vinyltrichloorsilaan en vinyl-tris(2-methoxyethoxy)silaan, onverzadigde carbonzuren, zoals methacrylzuur, acrylzuur en maleïnezuur. Van belang is in dit verband dat de ethylenische dubbele binding na de behandeling achterblijft. Het fluoraluminiumsilicaatglaspoeder kan aan zijn oppervlak worden behandeld met de organische verbinding met een polymeriseerbare, ethylenische 15 dubbele binding op een op zich bekende wijze. Zo kan bijvoorbeeld na oplossen of suspenderen in een geschikt oplosmiddel-de organische verbinding met een polymeriseerbare, ethylenische onverzadigde dubbele binding worden gemengd met het aluminiumsilicaatglas voor de reactie aan zijn oppervlak. Een daarop volgend drogen kan een glaspoeder opleveren, dat aan zijn oppervlak op de gewenste wij ze is behandeld. Volgens de uitvinding verdienen de silaankoppelingsmiddelen de meeste voorkeur.

20 Aan de andere kant kunnen de dentale glasionomeercementmengsels volgens de uitvinding in diverse vormen voorkomen. Genoemd kunnen worden bijvoorbeeld poeder/vloeistof, pasta/vloeistof en pasta/pasta. Ofschoon dergelijke vormen een voor- en nadeel hebben wordt aan het pastatype de voorkeur gegeven met het oog op de manipuleerbaarheid. In welke vorm dan ook is het lastig in termen van opslag de drie componenten tegelijkertijd in één vorm te doen bestaan, d.w.z. het cc - β onverzadigde carbonzuurcopoly-25 meer, het fluoraluminiumsilicaatglas en water. Thans wordt verwezen naar de specifieke vormen. Voor de poeder/vloeibare vorm wordt een waterige oplossing van het α - β onverzadigde carbonzuur, waarin de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R1) -COO-groep waarin R, = H of CH3 is, wordt geëmulgeerd en wordt toegevoegd aan de aluminiumsilicaatglaspoeders. Het is onnodig te zeggen, dat het α - β onverzadigde carbonzuur voorafgaande aan de toevoeging aan de 30 poedercomponent poeder kan worden.

Voor de pasta/vloeistofvorm kunnen de poeders in het poeder en vloèistofvormen tot pasta worden verwerkt. Voor het pasta/pastatype kunnen de componenten praktisch vrijelijk worden verdeeld over de twee componenten. Bijvoorbeeld kan een pasta met daarin fluoraluminiumsilicaatglaspoeders bovendien de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R.,)-COO-groep waarin 35 Rt = H of CH3 kan bevatten. In dit geval verdient het de voorkeur, dat een dergelijke pasta wordt gecombineerd met een andere pasta met daarin als belangrijkste component een waterige oplossing van het α - β onverzadigde carbonzuurpolymeer. Bovendien kunnen de fluoraluminiumsilicaatglaspoeders tot pasta worden verwerkt met een waterige oplossing van een hoog-moleculaire stof. Voorts kan nog een dergelijke pasta worden geëmulgeerd en met de fluoraluminiumsilicaatglaspoeders worden vermengd welk mengsel 40 bovendien de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R.,) -COO-groep, waarin R1 = H of CH3 is, kan bevatten. In die gevallen verdient het de voorkeur, dat een andere pasta als de belangrijkste component een waterige oplossing van het α - β carbonzuurpolymeer bevat. Voor het verwerken van de pasta kan bovendien een water-oplosbare hoog-moleculaire stof worden gebruikt. De voor dit doel te gebruiken water-oplosbare hoog-moleculaire stoffen zijn bijv. zetmeel, 45 zetmeelderivaten, diverse Cellulosederivaten, zoals carboxymethylcellulose, methylcellulose, hydroxyethylcel-lulose, hydroxypropylcellulose en ftaalacetaatcellulose, cellulosederivaatzout, sodapolyacrylaat, verknoopte type polyacrylaten, polyvinylalcoholen, polyethyleenglycolen, polyethyleenoxiden, polyvinylpyrrolidon, polyacrylamiden, polyethyleeniminen, alginaten, algininederivaten, Carrageenan, Cyamoposisgom, tragacanthgom, xanthaangom, Locustboongom en chitinederlvaten. Tijdens gebruik zijn dergelijke water-50 oplosbare hoog-moleculaire materialen bij voorkeur aanwezig in een hoeveelheid van 0-20 gew.dln.

Volgens een voorkeursuitvoeringsvorm van de onderhavige uitvinding bestaat het dentale glasionomeermen-gel uit mengsels A en B waarvan elk in de vorm van een pasta met een viscositeit van 2.000 cP of hoger.

De manipuleerbaarheid van het mengen is dan optimaal.

55 Voorbeelden

De onderhavige uitvinding zal thans nader worden uiteengezet aan de hand van de volgende voorbeelden.

7 194066

Voorbeeld I

Met elkaar vermengd werden 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, 5 vervolgens gedurende 10 uur gemalen met een kogelmolen en dan gevoerd door een 200*meshzeef (ASTM) voor het bereiden van de glaspoeders. Dan werd aan 100 g van de glaspoeders 1 g kamferchinon toegevoegd, waarna de bestanddelen grondig met elkaar werden vermengd met behulp van een mortier in een donkere kamer voor het bereiden van de cementpoeders. Aan de andere kant werd 30 g polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000, 20 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 10 50 g gedestilleerd water en 3 g polyethyleenglycollauraatester onder roeren met elkaar vermengd gedurende 60 minuten tot een homogene toestand onder oplevering van een waterige cementoplossing. 2,5 g van de cementpoeders werd gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Na 60 seconden van de aanvang van het mengen werd het product blootgesteld aan licht vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland) voorzien van een wolfraamhalogeenlamp, welke 15 bestraling 30 seconden in beslag nam, teneinde het gfasionomeercement te harden. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl bij aanraking met water zich geen oplossingsverschijnselen hebben voorgedaan. Na verloop van 5 minuten vanaf de bestraling van het mengsel bleek een Vickers-oppervlaktehardheid 23 Hv te zijn. Een druksterkte van 140 MPa werd gemeten na één dag. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het 20 begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld II

Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g 25 calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, welk mengsel vervolgens werd gesmolten . door. het gedurende 5 uur bij een temperatuur van 1100°C in een elektrische oven te houden. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur gemalen met behulp van een kogelmolen en vervolgens gevoerd door een 200-mesh-zeef (ASTM) voor de bereiding van de glaspoeders. Aan 100 g van de glaspoeders werd 0,5 g kamferchinon en 1,0 dimethylaminoethylmethacrylaat toegevoegd, waarna het 30 geheel met elkaar grondig werd vermengd met behulp van een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere kant werd 30 g polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 18.000 vermengd met 20 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 50 g gedestilleerd water en 3 g polyethyleenglycollauraatester onder roeren gedurende 60 minuten onder oplevering van een homogeen mengsel voor de bereiding van een waterige cementoplossing. Van de 35 poeders werd 2,5 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Na 60 seconden van de aanvankelijke menging werd het product aan licht blootgesteld en werd vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland) voorzien van een wolfraamhalogeenlamp, welke bestraling 30 seconden in beslag nam onder harding van het gfasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand en na contact met water deden er zich geen oplossingsverschijnselen voor. Na 40 verloop van 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd er een Vickers-oppervlaktehardheid gemeten van 23 Hv. De druksterkte bleek na één dag 140 mPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel In de orale holte.

45 Voorbeeld III

Er werden 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat met elkaar op voldoende wij ze vermengd, waarna het mengsel werd gesmolten gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur met een kogelmolen gemalen en via een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor 50 de bereiding van de glaspoeders. Aan 100 g van de glaspoeders werd 1,0 g benzyldimethylketal, 0, 2 g 1,2-benzanthrachinon en 0,5 g dimethylaminoethylmethacrylaat toegevoegd, waarna deze componenten volledig met elkaar werden vermengd in een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere kant werden 25 g polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 18.000, 5 g wijnsteenzuur, 30 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 40 g gedestilleerd water 55 en 2 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraatester gedurende 60 minuten onder roeren tot homogeen vermengd voor de bereiding van een waterige cementoplossing. Dan werden 2,5 g cementpoeders gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Na 60 seconden van de aanvang van 194066 8 het mengen werd het product blootgesteld aan licht vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp, welke bestraling 30 seconden in beslag nam, onder oplevering van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water niet heeft geleid tot oplossingsverschijnselen. Na 5 minuten vanaf het initiëren 5 van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 24 Hv gemeten. Een druksterkte van 145 MPa werd na één dag gemeten. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

10 Voorbeeld IV

Er werden 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat met elkaar op voldoende wij ze vermengd, waarna het mengsel gedurende 5 uur in een hoge-temperatuurelektrische oven bij.1100°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, vervolgens gedurende 10 uur gemalen met een kogelmolen en via een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd 15 voor de bereiding van de glaspoeders. Aan 100 g van de glaspoeders werd 0,5 g kamferchlnon, 0,5 g benzoylperoxide en 0,5 g 4-dimethylaminoisoamylbenzoaat toegevoegd, en met elkaar grondig vermengd in een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere kant werden 30 g polyacrylzuur met een gemiddelde molecuulgewicht van 40.000, 30 g di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbam aat, 40 g gedestilleerd water, 1,5 g polyoxyethyleensorbitolmo-20 nolauraatester en 0,5 g decaglycerinemonostearaatester met elkaar onder roeren gedurende 60 minuten tot een homogeen mengsel geroerd voor de bereiding van een waterige cementoplossing. Van de cementpoeders werd 2,5 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Na 60 seconden van het begin van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland) met een wolfraamhalogeenlamp en wel gedurende 30 seconden 25 voor.de_harding-van.het_glasionomeercement._Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf de aanvang van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid gemeten van 22 Hv. Een druksterkte werd na één dag gemeten bij 139 MPa. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin 30 van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld V

Er werden 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat met elkaar op voldoende wij ze vermengd, waarna het verkregen mengsel gedurende 5 35 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Aan 100 g van de glaspoeders werd 1,0 g benzyldiethylke-tal, 0,1 g 1-chlooranthrachinon en 0,5 g dimethylaminoethylmethacrylaat toegevoegd en met elkaar in een mortier grondig vermengd in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere 40 kant werden onder roeren met elkaar vermengd 30 g polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 12.000, 30 g methyleen-bis-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, 40 g gedestilleerd water, 1,5 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraat en 0,5 g decaglycerinemonostearaatester, welke menging 60 minuten in beslag nam en een homogeen mengsel opleverde voor de bereiding van een waterige cementoplossing.

Van de cementpoeders werd 2,6 g gemengd met 1,0 g cementvloeistof en wel gedurende 30 seconden. Na 45 60 seconden van de aanvang van het mengen werd het product blootgesteld aan licht vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp en wel gedurende 30 seconden voor de harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. 5 minuten na afloop vanaf het initiëren van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 23 Hv gemeten. Een 50 druksterkte bleek na één dag 150 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld VI

55 Er werden met elkaar 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat op voldoende wij ze vermengd, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur In een hoge-temperatuurelektrische oven bij 1200° C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt 9 194066 afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens met behulp van een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Met 100 g van de glaspoeders werden grondig gemengd 20 g van een 10%’s oplossing van τ-methacryloxypropyltrimethoxysilaan in ethanol in een mortier, teneinde ze te behandelen met het silaan door drogen bij 110°C gedurende 2 uur met behulp van een 5 stoomdroger. Dan werd 100 g van de silaan-behandelde poeders grondig vermengd met 0,5 kamferchinon en 1,0 g dimethylaminoethylmethacrylaat, waarna de componenten met elkaar grondig werden vermengd in een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere kant werden met elkaar gedurende 60 minuten voor de bereiding van een waterige cementoplossing vermengd 25 g polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000,10 g polymaleïnezuur met een gemiddeld 10 molecuulgewicht van 7.000, 30 g 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1-methacrylaat] propaan, 35 g gedestilleerd water, 1,5 g decaglycerinemonolinoleaatester en 0,5 g decaglycerinemono-isostearaatester, welke menging 60 minuten in beslag nam en een homogeen mengsel opleverde voor de bereiding van een waterige cementoplossing. Van de cementpoeders werd 2,6 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof en wel gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf de aanvang van het mengen werd het product 15 blootgesteld aan licht vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp en wel gedurende 30 seconden voor de harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen had. Na 5 minuten vanaf de aanvang van het mengen werd een Vickers· oppervlaktehardheid van 26 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 162 MPa te zijn. Met andere 20 woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld VII

25 Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat, welk-mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Dan werd 100 g van de glaspoeders grondig vermengd met 30 20 g van een 10%’s oplossing van vinyltriethoxysilaan in ethanol in een mortier ter behandeling ervan met het silaan door drogen bij 110°C gedurende 2 uur in een stoomdroger. Dan werd 100 g van de silaan-behandelde poeders grondig gemengd met 1,0 g benzoë-ethylether en 1,0 g dimethylaminoethylmethacrylaat, welke stoffen grondig met elkaar werden vermengd in een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van de cementpoeders. Aan de andere kant werden 30 g van een acrylzuur/itaconzuurcopolymeer 35 met een gemiddeld molecuulgewicht van 18.000, 30 g 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1- methacrylaatjpro paan, 10 g di-2-methacryloxyethyl-tetramethyleendicarbamaat, 30 g gedestilleerd water, 1,5 g polyoxyethyleensorbitanmono-oleïnezuurester en 0,5 g polyoxyethyieenglycerinemonostearaatester onder roeren gedurende 60 minuten tot homogene toestand vermengd ter bereiding van een waterige cementoplossing. Van de cementpoeders werd 2,6 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 40 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het initiëren van het mengen, werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland) met een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden voor de harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 24 Hv gemeten.

45 Na één dag bleek de druksterkte 150 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld VIII

50 Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 10 g calciumfluoride, 5 g calciumfosfaat en 15 g strontiumcarbonaat, waarna het mengsel gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven van 1150°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmogel gemalen en vervolgens met behulp van een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Van de glaspoeders werd 100 g grondig gemengd 55 met 20 g van een 10’%’s oplossing van vinyl-tris-(P-methoxyethoxy)silaan in methanol in een mortier ter behandeling ervan met het silaan door drogen bij 110°C gedurende 2 uur met behulp van een stoomdroger. Dan werd 100 g van de silaan-behandelde poeders grondig vermengd met 0,5 kamferchinon, 1,0 g 194066 10 benzoylperoxide en 1,0 g triethylamine, waarna ze grondig werden vermengd in een mortier in een donkere kamer voor de bereiding van cementpoeders. Aan de andere kant werd 20 g acrylzuur/ maleïnezuurcopolymeer met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000, 50 g di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 30 g gedestilleerd water, 1,9 g isopropylmyristaat en 0,1 g 5 polyoxyethyleenpolyoxypropyleencetylether grondig gemengd onder roeren gedurende 60 minuten tot een homogene toestand voor de bereiding van een waterige cementoplossing. Van de cementpoeders werd 2,6 g gemengd met 1,0 van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het begin van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp en wel gedurende 30 10 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het starten met mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 24 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 160 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de 15 harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld IX

Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, waarna het mengsel gedurende 5 uur werd 20 gesmolten in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur met behulp van een kogelmolen gemalen en vervolgens met behulp van een 200-meshzeef (ASTM) gezeefd onder bereiding van de glaspoeders. Dan werd 100 g van de glaspoeders grondig gemengd met 30 g van een 3%’s waterige oplossing van carboxymethylcellulose voor de bereiding van een pasta A. Aan de andere kant werd 20 g acrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 12.000, 25 70 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 10 g gedestilleerd water, 1,0 kamferchinon en 10 g fijngemalen siliciumdioxide met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,05 pm onder roering gedurende 60 minuten tot een homogene status vermengd voor de bereiding van een pasta B. 1,0 g van pasta A werd gemengd met 1,0 van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het begin van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaar-30 digd door I.C.I., Engeland) die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden voor de harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 20 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 141 MPa te zijn.

Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate 35 scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld X

Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g 40 calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, waarna het mengsel gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C werd gesmolten. Na smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur met behulp van een kogelmolen gemalen en vervolgens met behulp van een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Dan werd aan 100 g van de glaspoeders 28 g van een 5%’s waterige oplossing van polyvinylalcohol, 0,5 g kamferchinon en 1,0 g dimethylaminoethylmet-45 hacrylaat toegevoegd, waarna de bestanddelen in een donkere kamer met behulp van een mortier ter bereiding van een pasta A grondig werden gemengd. Aan de andere kant werd 25 g van een poiyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000,5 g wijnsteenzuur, 20 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyteendicarbamaat, 50 g gedestilleerd water en 3 g polyethyleenglycollauraat onder roeren gedurende 60 minuten met elkaar vermengd tot een homogene toestand, ter bereiding van een waterige 50 cementoplossing. Van de pasta A werd 3,0 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof en wel gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het beginnen met mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp en werd gedurende 30 seconden onder harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen 55 vertoonde. Na 5 minuten vanaf het starten met mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid gemeten van 20 Hv. Na één dag bleek de druksterkte 135 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel 11 194066 minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

Voorbeeld XI

Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 21 g aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g 5 calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C werd gesmolten. Na smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur met een kogelmolen gemalen en vervolgens met behulp van een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd ter bereiding-van glaspoeders. Dan werd aan 70 g van de glaspoeders 30 g di-2-methacryloxyethyl-hexamethyleencarbamaat, 2 g sorbitanmono-oleïnezuurester, 0,2 g 1, 10 2-benzanthrachinon en 0,5 g dimethylaminoethylmethacrylaat toegevoegd, waarna zij met elkaar grondig werden vermengd in een donkere kamer in een mortier ter bereiding van een pasta A. Aan de andere kant werden 60 g van een polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 40.000,40 g gedestilleerd water, 0,2 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraat en 1,0 g benzyldimethylketal onder roeren gedurende 60 minuten met elkaar vermengd tot een homogene toestand ter bereiding van een pasta B. Van de pasta A 15 werd 1,5 g gemengd met 1,0 g van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het begin van het mengen werd het product blootgesteld aan licht vanuit een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een harde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen had. Na 5 minuten vanaf het starten met mengen werd een Vickers-20 oppervlaktehardheid van 22 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 135 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

25 Voorbeeld XII

-Op-voldoende-wijze-werden-meLelkaar-vermengd-21-g-aluminiumoxide, 45 g siliciumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C werd gesmolten. Na smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur met behulp van een kogelmolen gemalen en vervolgens met behulp van een 30 200-meshzeef (ASTM) gezeefd onder oplevering van glaspoeders. Dan werd aan 75 g van de glaspoeders 10 g di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-trimethyldicarbamaat, 15 g van een 10%’s waterige oplossing van polyvinylpyrrolidon, 1,0 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraat, 0,5 g decaglycerinemonostearaat en 0,5 g 4-dimethylaminoisoamylbenzoaat toegevoegd, waarna de bestanddelen in een donkere kamer met behulp van een mortier grondig met elkaar werden vermengd onder bereiding van een pasta A. Voor de bereiding 35 van een pasta B aan de andere kant werden 30 g van een polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 40.000, 50 g di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-trimethylhexamethyleendicarbam aat, 20 g gedestilleerd water, 0,5 g kamferchinon, 0,5 g benzoylperoxide, 1,0 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraat en 0,2 g decaglycerinemonostearaat onder roeren gedurende 60 minuten tot homogene toestand vermengd. Van de pasta A werd 2,5 g gemengd met 1,0 g van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden 40 vanaf het initiëren van het mengen, werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een vloeibare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I. C.I., Engeland) met behulp van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid gemeten van 23 Hv. Na één dag bleek de 45 druksterkte 135 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel In de orale holte.

Voorbeeld XIII

50 Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd onder oplevering van glaspoeders. Aan 75 g van de glaspoeders werd 10 g di-2-methacryloxyethyl-55 trimethylhexamethyleendicarbamaat, 15 g methyleen-bis-2-methacryloxyethyl-4-cyclohexylcarbamaat, 1,5 g polyoxyethyleensorbitolmonolauraat, 0,5 g decaglycerinemonostearaat en 0,5 g dimethylaminoethylmethacrylaat toegevoegd, waarna de bestanddelen In een mortier met elkaar grondig werden vermengd onder 194066 12 oplevering van een pasta A. Aan de andere kant werd 100 g van de sodaveldspaatpoeders behandeld met 2 g vinyltris(p-methoxyethoxy)silaan. Aan 50 g van de silaanbehandelde sodaveldspaatpoeders werd 30 g van een polymaleïnezuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 7.000, 20 g gedestilleerd water, 1,0 g benzyldiethylketal en 0,1 g 1-chlooranthrachinon toegevoegd, waarna de bestanddelen in een donkere 5 kamer tot homogeen werden gemengd, daarbij een pasta B te bereiden. Van de pasta A werd 2,0 g gemengd met 1,0 g van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het begin van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden voor de harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact 10 met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen weid een Vickers-oppervlaktehardheid van 21 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 141 MPa te zijn.

Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

15

Voorbeeld XIV

Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na smelten werd de glassmelt 20 afgekoeld, gedurende 12 uur gemalen in een kogelmolen en vervolgens met behulp van 200-mesh-zeef (ASTM) gezeefd voor de bereiding van glaspoeders. Na grondig vermengen van 100 g glaspoeders met 20 g van 10%’s oplossing van τ-methacryloxypropyltrimethoxysilaan in ethanol in een mortier werd het mengsel gedurende 2 uur gedroogd bij 110°C met behulp van een stoomdroger onder bereiding van de silaanbehandelde poeders. Vervolgens werd 76 g van de silaan-behandelde poeders gemengd met 10 g 25 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1-methacrylaat]pro paan, 14 g di-2-methacryloxyethyl-__ hexamethyleendicarbamaat en 1,0 g dimethylaminoethylmethacrylaat, waarna de bestanddelen met elkaar grondig werden vermengd in een donkere kamer met behulp van een mortier onder bereiding van een pasta A. Aan de andere kant werd 100 g fijngemalen siliciumdioxide op voldoende wijze vermengd met 30 g van een 10%’s oplossing van τ-methacryloxypropyltrimethoxysilaan in ethanol, waarna het mengsel gedurende 2 30 uur bij 110°C werd gedroogd met behulp van een stoomdroger voor de bereiding van silaan-behandelde silicumdioxidepoeders. Van de silaan-behandelde siliciumdioxidepoeders werd 50 g vermengd met 15 g van een polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000, 5 g van een polymaleïnezuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 7.000, 30 g gedestilleerd water en 0,5 g kamferchinon onder roeren gedurende 60 seconden tot een homogene toestand, waarbij de pasta B werd bereid. Van de pasta A werd 35 2,0 g gemengd met 1,0 g van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het initiëren van het mengen, werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd 40 een Vickers-oppervlaktehardheid van 23 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 150 MPa te zijn.

45 Voorbeeld XV

Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) 50 gezeefd voor de bereiding van glaspoeders. Dan werd 100 g van de glaspoeders grondig gemengd met 20 g van een 10%’s oplossing van vinyltriethoxysilaan in ethanol in een mortier ter behandeling ervan met het silaan door drogen gedurende 2 uur bij 110°C met behulp van een stoomdroger. Dan werd 75 g van de silaan-behandelde poeders grondig gemengd met 10 g 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1-methacrylaatjpro paan, 10 g di-2-methacryloxyethyM-tetramethyleendicarbamaat, 5 g van een polyacrylzuur 55 met een gemiddeld molecuulgewicht van 12.000,1,0 g benzoë-ethylether, 1,0 g benzoylperoxide en 1,0 g dimethylaminoethylmethacrylaat in een donkere kamer met behulp van een mortier onder bereiding van een pasta A. Aan de andere kant werd 30 g van een acrylzuur/itaconzuurcopolymeer met een gemiddeld 13 194066 molecuulgewicht van 18.000,20 g 2,2'-bis[3(4-fenoxy)-2-hydroxypropaan-1-methacrylaat]pro paan, 20 g di-2-methacryloxyethyl-tetramethyleendicarbamaat, 20 g gedestilleerd water, 10 g fijngemalen silitiumdi-oxide, 1,0 polyoxyethyleensorbitolmono-olelnezuurester en 0,2 g polyoxyethyleenglycerinemonostearaat onder roeren gedurende 60 seconden tot een homogene toestand gemengd ter bereiding van een pasta B.

5 Van de pasta A werd 2,0 gemengd met 1,0 g vein de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het initiëren van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl bij aanraking met water geen oplossingsverschijnselen waren waar te nemen. Na 5 minuten 10 vanaf het initiëren van het mengen werd een Vickers-oppervlaktehardheid van 23 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 144 MPa te zijn. Met andere woorden het glasionomeercementmengsel volgens de uitvinding vertoont in grote mate scherpheid in het begin van de harding, het is veel minder gevoelig voor water in het begin van de harding en is bovendien stabiel in de orale holte.

15 Voorbeeld XVI

Op voldoende wijze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 45 g silidumanhydride, 10 g calciumfluoride, 5 g calciumfosfaat en 15 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuurelektrische oven bij 1150°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmolen gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) 20 gezeefd voor de bereiding van de glaspoeders. Onder roeren werd 100 g van de glaspoeders grondig gemengd met 20 g van een 10%’s oplossing van vinyl-tris(p-methoxyethoxy)silaan in ethanol ter behandeling ervan met het silaan door drogen bij 110°C gedurende 2 uur en met behulp van een stoomdroger. Dan werd 50 g van de silaan-behandelde poeders grondig gemengd met 30 g di-1-methyl-2-methacryloxyethyl-hexamethyleendicarbamaat, 20 g van een acrylzuur/maleïnezuurcopolymeer met een gemiddeld molecuul-25 gewicht van 20.000, 0,5 g kamferchinon, 1,0 g benzoylperoxide en 1,0 g triethylamine in een donkere kamer met een-mortier ter bereiding van een pasta-A. Aan-de andere kant-werd 70 g van een acrytzuur/ maleïnezuurcopolymeer met een gemiddeld molecuulgewicht van 18.000, 30 g gedestilleerd water, 0,9 g isopropylmyristaat en 0,1 g polyoxyethyleenpolyoxypropyleencetylether gedurende 60 minuten onder roeren gemengd tot een homogene toestand onder voorbereiding van een pasta B. Van de pasta A werd 2,0 g 30 gemengd met 1,0 g van de pasta B gedurende 30 seconden. Na 60 seconden vanaf het Initiëren van het mengen werd het product blootgesteld aan licht, afkomstig van een zichtbare lichtbestraler Luxor (vervaardigd door I.C.I., Engeland), die is voorzien van een Wolfraamhalogeenlamp gedurende 30 seconden ter harding van het glasionomeercement. Het oppervlak vertoonde een geharde toestand, terwijl zijn contact met water geen oplossingsverschijnselen vertoonde. Na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen werd 35 een Vickers-oppervlaktehardheid van 22 Hv gemeten. Na één dag bleek de druksterkte 158 MPa te zijn.

40 Vergelljklngsvoorbeeld I

Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 21 g aluminiumoxide, 45 g silidumanhydride, 12 g calciumfluoride, 10 g calciumfosfaat en 12 g calciumcarbonaat, waarna het mengsel gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1100°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 10 uur in een kogelmogel gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) 45 gezeefd voor de bereiding van glaspoeders. Aan de andere kant werd een 50%’s waterige oplossing van een polyacrylzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 20.000 bereid in de vorm van een cement-vloeistof. Van de cementpoeders werd 2,5 g gemengd met 1,0 g van de cementvloeistof gedurende 30 seconden. Zelfs na 2 minuten vanaf het initiëren van het mengen bleek het oppervlak nog niet gehard te zijn, terwijl na zijn contact met water het oppervlak bleek op te lossen. Na 5 minuten vanaf het initiëren van 50 het mengen kon de Vickers-oppervlaktehardheid niet worden bepaald. Na één dag bleek de druksterkte 135 MPa te zijn.

Vergelijkingsvoorbeeld II

Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 45 g silidumanhydride, 10 g 55 calciumfluoride, 5 g natriumfluoride, 5 g calciumfosfaat en 15 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens gedurende 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1150°C werd gesmolten.

Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur gemalen in een kogelmolen en

Claims

10 Vergelijkingsvoorbeeld Hl Op voldoende wij ze werden met elkaar vermengd 20 g aluminiumoxide, 43 g siliciumanhydride, 15 g calciumfluoride, 8 g calciumfosfaat en 14 g strontiumcarbonaat, welk mengsel vervolgens 5 uur in een hoge-temperatuur-elektrische oven bij 1200°C werd gesmolten. Na het smelten werd de glassmelt afgekoeld, gedurende 12 uur in een kogelmogel gemalen en vervolgens via een 200-mesh-zeef (ASTM) 15 gezeefd ter de bereiding van glaspoeders. Aan de andere kant werd 40 g van een acrylzuur/ itaconzuurcopolymeer met een gemiddeld molecuulgewicht van 18.000, 10 g wijnsteenzuur en 50 g gedestilleerd water uniform met elkaar vermengd tot een cementvloeistof. Van de cementpoeders werd 2,5 g gemengd met 1,0 g van een cementvloeistof gedurende 30 seconden. Zelfs na ca. 2 minuten vanaf het initiëren van het mengen bleek het oppervlak niet hard te zijn, terwijl na contact met gedestilleerd water het 20 oppervlak oploste. Zelfs na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen was het oppervlak niet hard geworden en in contact met gedestilleerd water bleek het oppervlak op te lossen. Zelfs na 5 minuten vanaf het initiëren van het mengen kon geen Vickers-oppervlaktehardheid worden bepaald. Opgemerkt wordt, dat na één dag een druksterkte van 132 MPa kon worden bepaald. Mengsels volgens de onderhavige uitvinding ondergaan snellere aanvankelijke hardingsreacties, zijn 25 minder gevoelig voor water bij het begin van de harding en hebben een vee[ geringere oppervlakte-oplossing, vergeleken met de conventionele dentale glasionomeercementen. Ze hebben sommige extra voordelen van een uitstekende bioverenigbaarheid, hechting aan tandsubstantie, intra-mond duurzaamheid en doorschijnendheid van hun geharde massa’s, die hun meer aantrekkelijk maakt wat betreft het aanzien, terwijl bovendien het belangrijkste probleem van de conventionele glasionomeercementen succesvol wordt 30 opgeheven nadat ze zeggen dat hun hardingsreacties niet doorgaan in contact met vocht, zoals speeksel, hetgeen resulteert in verslechtering van de fysische eigenschappen. Het is derhalve onwaarschijnlijk, dat de onderhavige mengsels bros of dof worden aan hun oppervlakken zelfs na contact met water in het begin van de harding of dat de onderhavige mengsels achteruitgaan wat betreft hun sterkte, terwijl bovendien de harde massa’s een aangenamer uiterlijk hebben. 35

1. Dentaal glasionomeercementmengsel, omvattende: 40 a. een fluoraluminiumsilicaat glaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van < 30 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0, b. een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R,)-Coo-groep, waarin R, = H of CH3, c. een polymerisatiekatalysator, 45 d. water, e. een oppervlakte-actleve stof, en f. een reductiemiddel, met het kenmerk, dat dit mengsel verder is samengesteld uit g. een niet-polymeriseerbaar polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000, waarbij het glaspoeder volgens (a) een gemiddelde deeltjes- 50 grootte van 0,02 - 10 pm heeft en in staat is een reactie aan te gaan met het polymeer volgens (g), en waarbij de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding volgens (b) geen reactie ondergaat met het glaspoeder volgens (a).

2. Dentaal glasionomeercementmengsel volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het omvat a. 5 tot 100 gew.dln. van een fluoraluminiumsilicaatglaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van 55 0,02 tot 10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0, b. 5 tot 100 gew.dln. van een polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding met ten minste één CH2 = C(R,)-COO-groep, waarin R, = H of CH3, • 15 194066 c. 0,01 tot 5 gew.dln. van een polymerisatiekatalysator, d. 2 tot 50 gew.dln. water, e. 0,01 tot 20 gew.dln. van een oppervlakte-actieve stof, en f. 0,01 tot 5 gew.dln. van een reductiemiddel, 5 g. 5 tot 100 gew.dln. van een niet-polymeriseerbaar polymeer van een a - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000, waarbij het glaspoeder volgens (a) In staat is een reactie aan te gaan met het polymeer volgens (g), en waarbij de polymeriseerbare onverzadigde organische verbinding volgens (b) geen reactie ondergaat met het glaspoeder volgens (a).

3. Dentaal glasionomeercementmengsel volgens één der voorgaande conclusies met het kenmerk, dat het 10 polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 een co- of homopolymeer is met daarin acrylzuur en maleïnezuur.

4. Dentaal glasionomeercementmengsel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het fluoraluminiumsilicaatglaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0 en dat in staat is reactie aan te gaan met het polymeer van een α - β onverzadigd 15 carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000, Al3*, Si4*, F en O2* bevat als belangrijkste componenten en voorts Sr2* en/of Ca2*.

5. Dentaal glasionomeercementmengsel, volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het fluoraluminiumsilicaatglaspoeder met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,02 tot 10 pm en een soortelijk gewicht van 2,4 tot 4,0 en dat in staat is reactie aan te gaan met het polymeer van een α - β onverzadigd 20 carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 een fluoraluminiumsilicaatglaspoeder is, dat aan zijn oppervlak is bekleed met een organische verbinding met een polymeriseerbare ethylenische onverzadigde dubbele binding in een hoeveelheid van 0,01 tot 20 gew.dln. ten opzichte van 100 gew.dln. van het poeder, in welk poeder de polymeriseerbare ethylenische onverzadigde dubbele binding behouden blijft.

6. Dentaal glasionomeercementmengsel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het tevens omvat een (h) 0 tot 50 gew. delen van een anorganisch vulmiddel met een gemiddelde deeltjesgrootte van 0,2 tot 10 pm en dat geen reactie ondergaat met het polymeer van een α - β onverzadigd carbonzuur met een gemiddeld molecuulgewicht van 5.000 tot 40.000 en dat een anorganisch vulmiddel is, dat is bekleed aan zijn oppervlak met een organische verbinding met een polymeriseerbaar, ethylenische 30 onverzadigde dubbele binding in een hoeveelheid van 0,01 tot 20 gew.dln. ten opzichte van 100 gew.dln. van het glaspoeder, in welk poeder de polymeriseerbaar, ethylenische onverzadigde dubbele binding aanwezig blijft.

7. Dentaal glasionomeercementmengsels volgens de voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het bestaat uit mengsels A en B waarvan elk in de vorm van een pasta met een viscositeit van 2.000 cP of 35 hoger.