PL226562B1 - Skondensowane pochodne azolopirymidyn, leki zawierające takie pochodne oraz ich zastosowanie - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe skondensowane pochodne azolopirymidyn, leki zawierające takie pochodne oraz ich zastosowanie. Skondensowane pochodne azolopirymidyn według wynalazku wykazują zwiększoną moc hamowania kinazy fosfatydyloinozytolu-3 (PI3K), szczególnie hamowania

ΡΙ3Κ-γ i można je stosować w profilaktyce i leczeniu chorób związanych z PI3K, a szczególnie z aktywnością ΡΙ3Κ-γ.

Dokładniej, skondensowane pochodne azolopirymidyn według wynalazku są przydatne w leczeniu i profilaktyce następujących chorób: zaburzeń zapalnych i immunoregulacji, takich jak astma, atopowe zapalenie skóry, nieżyt nosa, choroby alergiczne, przewlekła obturacyjna choroba płuc (COPD), wstrząs septyczny, choroby stawów, patologie autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów oraz choroba Gravesa, rak, zaburzenia kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolność serca, zakrzep z zatorami, niedokrwienie oraz miażdżyca naczyń.

Związki według wynalazku są także przydatne w przypadku nadciśnienia płucnego, niewydolności nerek, przerostu mięśnia sercowego, jak również zaburzeń neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, w cukrzycy i ogniskowym niedokrwieniu, ponieważ choroby te także związane są z aktywnością PI3K u człowieka lub zwierzęcia.

Stan techniki

Szlaki transdukcji sygnału pochodzącego od receptorów chemoatraktanta rozważa się jako istotne cele w kontroli ruchu leukocytów w chorobach zapalnych. Ruch leukocytów kontrolowany jest przez chemoatraktanty aktywujące heterotrimeryczne receptory sprzężone z białkiem G (GPCR), a tym samym zapoczątkowujące złożony szereg rozmaitych wewnątrzkomórkowych zdarzeń poniżej poziomu receptora. Transdukcja sygnału wzdłuż jednego spośród szlaków, który prowadzi do mobilizacji wewnątrzkomórkowego nie związanego Ca²+, przebudowy cytoszkieletu i ukierunkowanego ruchu, zależy od pochodzących od lipidów wtórnych przekaźników wytwarzanych wskutek aktywności kinazy fosfoinozytolu 3 (PI3K) [1, 2].

PI3K fosforyluje grupę hydroksylową w pozycji D3 fosfolipidu błonowego 4,5-bisfosforanu fosfatydyloinozytolu (Ptdlns(4,5)P2) z wytworzeniem 3,4,5-trisfosforanu fosfatydyloinozytolu (Ptdlns (3,4,5)P3). Na bazie specyficzności substratowej i budowy białka stwierdzono, że rodzina PI3K obejmuje trzy klasy [4-6]. Szczególnie interesujące pod kątem migracji leukocytów są kinazy PI3K z klasy I, z których wszystkie związane są z wywołanymi poprzez receptor zapalnymi odpowiedziami komórkowymi, dzielące się dalej na podklasę IA (p110 α, β, δ) i IB (p110γ).

Enzymy z klasy IA (p110 α, β, δ) wiążą się z podjednostką adaptorową p85, zawierającą dwie domeny SH2, z wytworzeniem heterodimerycznego kompleksu. Kompleks ten może rozpoznawać motywy YxxM fosfotyrozyny, co prowadzi do połączenia z receptorowymi kinazami tyrozynowymi i późniejszej aktywacji enzymu przez receptorowe kinazy tyrozynowe [1, 2]. Uważa się, że podtypy klasy IA związane są z proliferacją komórkową i powstawaniem raka. Aby wyrazić swoją aktywność enzymatyczną kinazy z podtypów IA łączą się z aktywowanym onkogenem ras, występującym w wielu nowotworach. Stwierdzono także, że zarówno p110a, jak i β ogrywają istotną rolę we wzroście nowotworu u człowieka [3].

Enzym z klasy IB φ110γ), którego ekspresja ogranicza się głównie do leukocytów, aktywowany jest przez kompleks białko G βγ oraz funkcje receptorów chemoatraktantów o siedmiu domenach przezbłonowych [7-9]. Białko adaptorowe p101, nie podobne do żadnego innego znanego białka, ma zasadnicze znaczenie dla reaktywności białka G βγ p110g (PI3^) [10-12].

Ostatnie badania na myszach, nie wykazujących funkcji PI3K-/ (myszy PI3K-/-/-), które były zdolne do życia, płodne i wykazujące normalną długość życia w typowych warunkach hodowli myszy, ujawniły, że neutrofile są niezdolne do produkcji Ptdlns(3,4,5)P3 przy stymulacji agonistami GPCR takimi jak fMLP, C5a lub IL-8. Świadczy to o tym, że w tych komórkach PI3K,' jest jedyną PI3K wiążącą się z tymi GPCR [13-16]. Ponadto, zależna od Ptdlns(3,4,5)P3 aktywacja kinazy białkowej B (PKB) również u tych neutrofilów nie występuje, chociaż PKB wciąż może być aktywowana przez GM-CSF lub otoczony kombinacją IgG/C3b zymosan poprzez p110a, β lub 6. Jednocześnie, nie było wpływu na odpowiedzi z udziałem białka G, takie jak aktywacja PLCβ. U myszy PI3K-/-/- zaobserwowano upośledzony rozwój tymocytów i wzrost liczby neutrofilów, monocytów i eozynofilów [14]. Ponadto, neutrofile i makrofagi wyizolowane z myszy PI3K-/-/- wykazywały poważne defekty migracji i wybuchu tlenowego w odpowiedzi na agonistów GPCR i środki chemotaktyczne [14,16]. Ekspresję PI3K-/ badano także u transgenicznych myszy z ekspresją zielonego białka fluorescencyjnego (GFP) kontrolowaną

PL 226 562 B1 przez endogenny promotor ΡΙ3Κγ. GFP wykryto w komórkach śledziony i szpiku kostnego oraz w neutrofilach, co sugeruje, że ekspresja ΡΙ3Κγ ogranicza się do komórek krwiotwórczych [15]. Podsumowując, wydaje się, że kinaza fosfatydyloinozytolu-3 ΡΙ3Κγ z klasy IB ma decydujące znaczenie dla kontroli ruchu leukocytów i zgodnie z tym opracowanie selektywnych względem izotypu inhibitorów ΡΙ3Κγ powinno być atrakcyjną strategią przeciwzapalną.

Poprzez szlaki sygnałowe z udziałem PI3K można zapoczątkować odpowiedzi hipertroficzne. Obecnie opublikowano wyniki nowych badań, w których zidentyfikowano funkcję szlaku PTEN-PI3K-/ w modulacji kurczliwości mięśnia sercowego. Chociaż PI3Ka pośredniczy w zmianie wymiarów komórki obserwowanej przy przeroście serca aż do jego niewydolności, to ΡΙ3Κγ działa jako negatywny regulator kurczliwości serca.

PTEN jest dwuspecyficzną fosfatazą białkową powiązaną ostatn io, jako fosfataza inozytolu, z transdukcją sygnału przy proliferacji komórkowej. Wykazano, że białko supresorowe nowotworów PTEN defosforyluje 3,4,5-trifosforan fosfatydyloinozytolu (PIP3), który jest ważnym wtórnym przekaźnikiem powstającym specyficznie w wyniku działania PI3K. PTEN zmniejsza poziom PIP3 w komórkach i antagonizuje transdukcję sygnału w komórkach, w której bierze udział PI3K. Doniesiono także, że ekspresja dominującej - negatywnej mutacji PTEN w szczurzych kardiomiocytach w hodowli tkankowej prowadzi do przerostu.

PI3K-/ moduluje podstawowe poziomy cAMP i kontroluje kurczliwość komórek. Badanie to wykazało także, że zmiany podstawowego poziomu cAMP przyczyniają się do zwiększenia kurczliwości u zmutowanych myszy [17].

Z tego też względu, wynik tego badania wskazuje, że PI3Ky zaangażowana jest w kurczliwość mięśnia sercowego, tak więc inhibitory byłyby potencjalnymi środkami terapeutycznymi w przypadku zastoinowej niewydolności serca, niedokrwienia, nadciśnienia płucnego, niewydolności nerek, przerostu mięśnia sercowego, miażdżycy naczyń, zakrzepu z zatorami i cukrzycy.

Inhibitor PI3K, który - jak się oczekuje - będzie blokował transdukcję sygnału od GPCR oraz aktywację różnych komórek immunologicznych, powinien wykazywać szeroki profil przeciwzapalny z możliwością leczenia zaburzeń zapalnych i immunoregulacyjnych [2], w tym astmy, atopowego zapalenia skóry, nieżytu nosa, chorób alergicznych, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (COPD), wstrząsu septycznego, chorób stawów, patologii autoimmunologicznych takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, oraz choroby Gravesa, cukrzycy, raka, zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego, zakrzepu z zatorami [18] i miażdżycy naczyń.

Zidentyfikowano pewne inhibitory kinazy PI3: wortmannina, pierwotnie wyizolowana jako toksyna grzybowa z Penicillium wortmannii [19], ściśle spokrewniona lecz gorzej scharakteryzowana demetoksywirydyna i LY294002, morfolinowa pochodna inhibitora kinazy - kwercetyny o szerokim spektrum działania [20].

W patencie US nr 3 644 354 ujawniono 5-podstawione 2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazoliny opisane wzorem ogólnym:

w którym R i R⁰ oznaczają niezależnie atom wodoru, niższy alkil, niższy alkenyl; R' i R'' oznaczają niezależnie atom wodoru, atom fluorowca, niższy alkil, niższy alkoksyl lub

jako środki hipotensyjne i środki rozszerzające naczynia wieńcowe.

PL 226 562 B1

Niemniej jednak, żaden z odsyłaczy literaturowych dotyczących skondensowanych azolopirymidyn takich jak, choć nie stanowi to ograniczenia, azolo-chinazoliny, azolo-pirydopirymidyny, azolopirymidopirymidyny, azolo-pirymidopirydazyny, azolo-pirymidotriazyny, azolo-pterydyny, azolo-pirymi5 6 5 dotetrazyny i inne pochodne zawierające acylowaną aminę lub łącznik -CR⁵R⁶-C(O)- (gdzie R⁵ oznacza atom wodoru lub C1-6alkil i R⁶ oznacza atom fluorowca, atom wodoru lub grupę C1-6alkilo) w pozycji 5 lub 6 skondensowanych azolopirymidyn, nie ujawnia, aby te pochodne wykazywały także aktywność hamowania kinazy PI3K.

Pożądane jest więc opracowanie związku, który byłby przydatny w leczeniu i w profilaktyce stanów zapalnych, raka i/lub zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego związanych z aktywnością PI3K.

Istota wynalazku

W wyniku rozległych badań nad chemicznymi modyfikacjami skondensowanych pochodnych azolopirymidyn autorzy prezentowanego wynalazku wykryli, że związki o nowej budowie chemicznej związane z niniejszym wynalazkiem posiadają aktywność hamowania kinazy PI3K, a zwłaszcza hamowania kinazy Ρ13Κ-γ. Niniejszy wynalazek został uzyskany w oparciu o te wyniki badań.

Przedmiotem niniejszego wynalazku są nowe skondensowane pochodne azolopirymidyn o wzorze (I), ich formy tautomeryczne i stereoizomeryczne oraz ich sole

₁

R¹ oznacza podstawnik wybrany z grupy obejmującej 3-acetyloaminofenyl, 4-acetyloaminofenyl, 2-acetyloaminopirydyn-5-yl, 6-acetyloaminopirydyn-3-yl, 6-amino-4,5-dimetylopirydyn-3-yl, 2-aminofenyl, 3-aminofenyl, 4-aminofenyl, 6-amino-2-metylopirydyn-3-yl, 6-amino-5-metylopirydyn-3-yl, 2-aminopirydyn-3-yl, 5-aminopirydyn-3-yl, 6-aminopirydyn-3-yl, 1H-1,3-benzodiazol-5-il, 3H-1,3-benzotiazol-6il, benzotienyl, 1H-1,2,3-benzotriazol-5-il, 1-benzyloksykarbonylopiperydyn-2-yl, 1-benzyloksykarbonylopiperydyn-4-yl, 4-tert-butoksyfenyl, 3-tert-butoksykarbonyloaminofenyl, 2-tert-butoksykarbonyloamino-4-metylo-1,3-tiazol-5-il, 1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-2-yl, 1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-3-yl, 1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-4-yl, tert-butoksyl, tert-butyl, chinolin-3-yl, chinolin-8-yl, 2-chlorofenyl, 3-chlorofenyl, chlorofenyl, 2-chloro-6-metylopirydyn-3-yl, 2- chloropirydyn-3-yl, 4-chloropirydyn-3-yl, 6-chloropirydyn-3-yl, 3-chlorotien-2-yl, 5-chlorotien-2-yl, 4-cyjanofenyl, 2-cyjanotien-5-yl, cykloheksyl, cyklopropyl, 3,5-dichlorofenyl, 3,5-dietoksykarbonylofenyl, 2,4-dimetoksyfenyl, 3,4-dimetoksyfenyl, 3,5-dimetoksyfenyl, 3,5-dimetoksy-4-metylofenyl, 2,6-dimetoksypirydyn-3-yl, 3-dimetyloaminofenyl, 4-dimetyloaminofenyl, 6-N,N-dimetyloaminopirydyn-3-yl, 3,5-dimetylofenyl, N,N-dimetyloformamidynopirydyn-3-yl, 3,5-dimetylo-4-nitrofenyl, 3,5-dimetylo-1,2-oksazol-4-il, 2,4-dimetylo-1,3tiazol-5-il, 4-etoksy-3,5-dimetylofenyl, etyl, 1-etylo-3-metylo-1H-pirazol-5-il, 1-etylo-3-metylopirazol-5-il, fenoksyl, fenoksymetyl, fenyl, 2-fluorofenyl, 4-fluorofenyl, furan-2-yl, furan-3-yl, 2-hydroksyfenyl,

2- hydroksypirydyn-3-yl, 5-hydroksypirydyn-3-yl, 3H-imidazo[4,5-b]pirydyn-6-yl, imidazol-4-il, 4-imidazol-1-ilofenyl, indol-4-il, izobutyl, izopropyl, 5-karboksypirydyn-3-yl, 4-metoksybenzyl, 4-metoksy-3,5-dimetylofenyl, 2-metoksyfenyl,metoksyfenyl, 4-metoksyfenyl, 3-metoksykarbonylofenyl, 4-metoksykarbonylofenyl, 2-metoksypirydyn-3-yl, 5-metoksypirydyn-3-yl, metyl, 6-metyloaminopirydyn-3-yl, 1-metylo-1H-1,3-benzodiazol-5-il, 2-metylo-1H-1,3-benzodiazol-il, 3-metylofenyl, 4-metylofenyl, 4-(Nmetylo-N-formyloamino)fenyl, 2-metyloimidazo[1,2-a]pirydyn-3-yl, 1-metylo-1H-indol-2-il, 4-metylomerkaptofenyl, 2-metylomerkaptopirydyn-3-yl, 2-metylonaftyrydyn-3-yl, 7-metylonaftyrydyn-6-yl, 3-metylo-1,2-oksazol-4-il, 4-metylopiperazynyl, 4-(4-metylopiperazynylo)fenyl, 3-metylopirazyn-6-yl, 1-metylopirol-2-il, 2-metylopirydyn-3-yl, metylopirydyn-3-yl, 6-metylopirydyn-3-yl, 5-metylosulfamoilopirydyn3- yl, 4-metylosulfonylofenyl, 3-metylotien-2-yl, 5-metylotien-2-yl, naftyrydyn-2-yl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofePL 226 562 B1 nyl, 4-nitrofenyl, 2-nitrotien-4-yl, 5-nitrotien-2-yl, 5-nitrotien-3-yl, 1,2-oksazol-5-il, pentafluoroetyl, piperydyn-4-yl, 4-pirazol-1-ilofenyl, pirazyn-2-yl, pirazyn-6-yl, 2-pirolil, 3-pirolil, 4-pirol-1-ilofenyl, pirydyn-2-yl, pirydyn-3-yl, pirydyn-4-yl, pirydyn-3-ylo-1,3-tiazol-4-il, pirydyn-4-ylo-1,3-tiazol-4-il, 1-(propan2-ylo)-1H-1,2,3-benzotriazol-5-il, 1-(propan-2-ylo)-2-(trifluorometylo)-1H-1,3-benzodiazol-5-il, propyl,

6-propyloaminopirydyn-3-yl, 4-sulfamoilo-2-chlorofenyl, 4-sulfamoilofenyl, 1,2,3-tiadiazol-4-il, 1,3-tiazol-2-il, 2-tienyl, 3-tienyl, 2-tienylometyl, trichlorometyl, trifluorometyl, 2-trifluorometylonaftyrydyn-3-yl,

7-trifluorometylonaftyrydyn-6-yl, 4-trifluorometylopirydyn-3-yl, 6-trifluorometylopirydyn-3-yl i 3,4,5-trimetoksyfenyl;

₂

R² oznacza niezależnie w każdym wystąpieniu podstawnik wybrany z grupy obejmującej 4-acetyloaminopirolidyn-1-yl, 4-benzylopiperazyn-1-yl, Br, tert-butoksykarbonylometoksyl, CF3-, CH(CH3)2NH-C(O)-O-, CH2(CO)-O-, Cl, cyjanometyloksyl, cyklometyloksyl, 1,3-dioksoizoindol-2-ilopropyloksyl, EtO-, F, 4FPh-CH2-NH-C(O)-CH2-O-, H2N(CO)CH2O-, HO-(CH2)2-N(CH3)-, HO(CH2)2O-, HO(CH2)3O-, HO(CH2)2O(CH2)2O-, HOC(O)(CH2)3O-, HOC(O)CH2O-, hydroksyl, 3-hydroksypiperydyn-1-yl, 5-hydroksypiperydyn-1-yl, iPrO-, Me, MeOC(O)(CH2)3O-, metoksyl, 4-metylopiperazyn-1-yl, morfolin-4-yl, morfolin-4-yloetoksyl, morfolin-4-ylokarbonylometoksyl, morfolin-4-ylokarbonylometyloksyl, morfolin-4ylokarbonylopropoksyl, morfolin-4-ylometyl, N,N-dimetyloaminoetyloksyl, 2-okso-1,3-oksalidyn-5-yl, 2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylometoksyl, Ph, piperydyn-1-yl, piperydyn-1-yloetyloksyl, pirolidyn-1-yloetoksyl, pirol-1-iloetyloksyl, tetrahydropiran-2-ylometoksyl i 1,2,3,4-tetrazol-5-ilometyloksyl.

Związki według wynalazku wykazują aktywność hamowania PI3K oraz aktywność hamowania

ΡΙ3Κ-γ. Są zatem odpowiednie do wytwarzania leku lub kompozycji leczniczej, które mogą być przydatne w leczeniu i profilaktyce chorób związanych z PI3K i/lub Ρ13Κ-γ np. zaburzeń zapalnych i immunoregulacyjnych, takich jak astma, atopowe zapalenie skóry, nieżyt nosa, choroby alergiczne, przewlekła obturacyjna choroba płuc (COPD), wstrząs septyczny, choroby stawów, patologie autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i choroba Gravesa, zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolności serca, zakrzepu z zatorami, niedokrwienia, przerostu mięśnia sercowego, miażdżycy naczyń i raka takiego jak rak skóry, rak pęcherza, rak piersi, rak macicy, rak jajnika, rak prostaty, rak płuca, rak okrężnicy, rak trzustki, rak nerek, rak żołądka, guz mózg, białaczka, itp.

Związki według wynalazku są także przydatne w leczeniu nadciśnienia płucnego, niewydolności nerek, pląsawicy Huntingtona i przerostu mięśnia sercowego, jak również zaburzeń neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, w cukrzycy i ogniskowemu niedokrwieniu, ponieważ choroby te także związane są z aktywnością PI3K u człowieka lub zwierzęcia.

Niniejszym ujawnia się także sposób leczenia lub zapobiegania zaburzeniu lub chorobie związanym z aktywnością PI3K, szczególnie z aktywnością P^K-γ, u człowieka lub zwierzęcia, obejmujący podawanie temu pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości skondensowanych pochodnych azolopirymidyny o wzorze (I), jej formy tautomerycznej lub stereoizomerycznej lub fizjologicznie dopuszczalnej soli.

W innym aspekcie przedmiotem niniejszego wynalazku jest lek zawierający skondensowaną pochodną azolopirymidyny, jej formę tautomeryczną albo stereoizomeryczną, albo jej fizjologicznie dopuszczalną sól, jak określono wyżej, jako składnik aktywny.

Korzystnie, lek określony jak wyżej zawiera ponadto jeden albo więcej farmaceutycznie dopuszczalnych rozczynników.

Korzystnie, lek jak określono wyżej służy do zapobiegania i/albo leczenia zaburzenia zapalnego albo immunoregulacyjnego.

W szczególności lek jak określono wyżej służy do zapobiegania i/albo leczenia astmy, nieżytu nosa, chorób alergicznych, patologii autoimmunologicznych, reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby Gravesa i miażdżycy naczyń.

W innym wariancie wykonania wynalazku lek jak określono wyżej służy do zapobiegania i/albo leczenia zaburzeń neurodegeneracyjnych, choroby Alzheimera albo ogniskowego niedokrwienia.

W jeszcze innym wariancie wykonania wynalazku lek jak określono wyżej służy do zapobiegania i/albo leczenia cukrzycy, raka, zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolności serca, niedokrwienia, nadciśnienia płucnego, niewydolności nerek, albo przerostu mięśnia sercowego.

Dalej przedmiotem wynalazku jest zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli, jak określono wyżej, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania zaburzeniu albo chorobie zapalnej.

W szczególności, przedmiotem wynalazku jest zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli,

PL 226 562 B1 jak określono wyżej, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania astmie, nieżytowi nosa, chorobom alergicznym albo patologiom autoimmunologicznym.

Ponadto, przedmiotem wynalazku jest zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli, jak określono wyżej, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania cukrzycy, rakowi, zaburzeniom kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolności serca, niedokrwieniu, nadciśnieniu płucnemu, niewydolności nerek i przerostowi mięśnia sercowego.

Korzystnymi związkami według wynalazku są związki następujące:

N-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

(acetamido)-N-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-{5-[2-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1-hydroksywinylo]pirydyn-2-ylo}acetamid;

N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-5-hydroksyamid kwasu nikotynowego;

6-(acetamido)-N-(7,9-dimetoksy-8-metylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

hydroksy-N-(7-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-5-[{4-metoksybenzylo)oksy]nikotynoamid;

N-(7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-5-hydroksyamid kwasu nikotynowego;

hydroksy-N-[8-(trifluorometylo)-2,3-dihydroimidazo-[1,2-c]chinazolin-5-ylo]nikotynoamid;

N-{8-[3-(1,3-diokso-1,3-dihydro-2H-izoindol-2-ilo)propoksy]-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin5-ylo}nikotynoamid;

N-(7-bromo-8-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

amino-N-(8-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(8-bromo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(8-bromo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-(8-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-(8-metylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-[8-(trifluorometylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-(7-fluoro-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-(7-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(8-chloro-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

{acetamido)-N-(8-morfolin-4-ylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-{5-[1-hydroksy-2-(8-morfolin-4-ylo-2/3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)winylo]pirydyn-2-ylo}acetamid;

6-metylo-N-(8-morfolin-4-ylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid;

N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-3H-imidazo[4,5-b]pirydyno-6-karboksyamid;

N-{7,8-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-3H-imidazo[4,5-b]pirydyno-6-karboksyamid;

N-[7-(trifluorometylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-(7,9-dimetoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1H-benzimidazolo-5-karboksyamid;

N-{5-[2-(7,9-dimetoksy-8-metylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1-hydroksywinylo]pirydyn-2-ylo}acetamid;

N-{5-[2-(7-bromo-9-metylo-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)-1-hydroksywinylo]pirydyn2-ylo}acetamid;

oraz ich formy tautomeryczne lub stereoizomeryczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Termin alkil sam w sobie oraz „alk” i „alkil” w nazwach alkan, alkoksy, alkanoil, alkiloamino, alkiloaminokarbonyl, alkiloaminosulfonyl, alkilosulfonyloamino, alkoksykarbonyl, alkoksykarbonyloamino i alkanoiloamino oznacza liniowy lub rozgałęziony rodnik alkilowy zawierający zasadniczo 1 do 6, korzystnie 1 do 4 i szczególnie korzystnie 1 do 3 atomów węgla, reprezentują go i korzystne są takie rodniki jak metyl, etyl; propyl, izopropyl, izobutyl, tert-butyl, sec-butyl, pentyl, n-heksyl, itp.

PL 226 562 B1

Termin alkilen oznacza dwuwartościowy liniowy lub rozgałęziony nasycony rodnik węglowodorowy składający się wyłącznie z atomów węgla i atomów wodoru, zawierający zasadniczo 1 do 6 atomów węgla, korzystnie 1 do 4 i szczególnie korzystnie 1 do 3 atomów węgla; reprezentują go i korzystne są takie rodniki jak metylen, etylen, 2-metylopropylen, butylen, 2-etylobutylen, itp.

Termin alkoksy ilustrują i korzystne są takie rodniki jak metoksy, etoksy, n-propoksy, izopropoksy, tert-butoksy, n-pentoksy, n-heksoksy, itp.

Termin alkiloamino oznacza rodnik alkiloaminowy zawierający jeden lub dwa (niezależnie wybrane) podstawniki alkilowe, ilustrują go i korzystne są takie rodniki jak metyloamino, etyloamino, n-propyloamino, izopropyloamino, tert-butyloamino, n-pentyloamino, n-heksyloamino, N,N-dimetyloamino, N,N-dietyloamino, N-etylo-N-metyloamino, N-metylo-N-n-propyloamino, N-izopropylo-N-npropyloamino, N-t-butylo-N-metyloamino, N-etylo-N-n-pentyloamino, N-n-heksylo-N-metyloamino, itp.

Termin alkiloaminokarbonyl oznacza rodnik aminokarbonylowy zawierający jeden lub dwa (niezależnie wybrane) podstawniki alkilowe, ilustrują go i korzystne są takie rodniki jak metyloaminokarbonyl, etyloaminokarbonyl, n-propyloaminokarbonyl, izopropyloaminokarbonyl, tert-butyloaminokarbonyl, n-pentyloaminokarbonyl, n-heksyloaminokarbonyl, N,N-dimetylo- aminokarbonyl, N,N-dietyloaminokarbonyl, N-etylo-N-metyloaminokarbonyl, N-metylo-N-n-propyloaminokarbonyl, N-izopropyloN-n-propyloaminokarbonyl, N-t-butylo-N-metyloaminokarbonyl, N-etylo-N-n-pentyloaminokarbonyl, N-n-heksylo-N-metyloaminokarbonyl, itp.

Termin alkiloaminosulfonyl oznacza rodnik alkiloaminosulfonylowy zawierający jeden lub dwa (niezależnie wybrane) podstawniki alkilowe, ilustrują go i korzystne są takie rodniki jak metyloaminosulfonyl, etyloaminosulfonyl, n-propyloaminosulfonyl, izopropyloaminosulfonyl, tert-butyloaminosulfonyl, n-pentyloaminosulfonyl, n-heksyloaminosulfonyl, N,N-dimetyloaminosulfonyl, N,N-dietyloaminosulfonyl, N-etylo-N-metyloaminosulfonyl, N-metylo-N-n-propyloaminosulfonyl, N-izopropylo-N-n-propyloaminosulfonyl, N-t-butylo-N-metyloaminosulfonyl, N-etylo-N-n-pentyloaminosulfonyl, N-n-heksylo-Nmetyloaminosulfonyl, itp.

Termin alkilosulfonyl ilustrują i korzystnymi są takie rodniki jak metylosulfonyl, etylosulfonyl, n-propylosulfonyl, izopropylosulfonyl, tert-butylosulfonyl, n-pentylosulfonyl, n-heksylosulfonyl, itp.

Termin alkoksykarbonyl ilustrują i korzystnymi są takie rodniki jak metoksykarbonyl, etoksykarbonyl, n-propoksykarbonyl, izopropoksykarbonyl, tert-butoksykarbonyl, n-pento- ksykarbonyl, n-heksoksykarbonyl, itp.

Termin alkoksykarbonyloamino ilustrują i korzystnymi są takie rodniki jak metoksykarbonyloamino, etoksykarbonyloamino, n-propoksykarbonyloamino, izopropoksykarbonyloamino, tert-butoksykarbonyloamino, n-pentoksykarbonyloamino, n-heksoksykarbonyloamino, itp.

Termin alkanoiloamino ilustrują i korzystnymi są takie rodniki jak acetamido, etylokarbonyloamino, itp.

Termin cykloalkil sam w sobie i w nazwach cykloalkiloamino i cykloalkilokarbonylo oznacza grupę cykloalkilową zawierającą zasadniczo 3 do 8 i korzystnie 5 do 7 atomów węgla, ilustrują go i korzystnymi są takie grupy jak cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl, itp.

Termin aryl sam w sobie i „aryl” w nazwach aryloamino, arylokarbonyl, alkoksyaryl oznacza mono-, di- i tricykliczny karbocykliczny rodnik aromatyczny zawierający zasadniczo 6 do 14 atomów węgla, ilustrują go i korzystnymi są takie rodniki jak fenyl, naftyl, fenantrenyl, itp.

Termin aryloamino oznacza rodnik aryloaminowy zawierający jeden lub dwa (niezależnie wybrane) podstawniki arylowe, ilustrują go i korzystnymi są takie rodniki jak fenyloamino, difenyloamino, naftyloamino, itp.

Termin heteroaryl sam w sobie i „heteroaryl” w nazwach heteroaryloamino i heteroarylokarbonylo oznacza aromatyczny rodnik mono- lub bicykliczny zawierający zasadniczo 5 do 15 i korzystnie 5 lub 6 atomów w pierścieniu, i do 5, a korzystnie do 4 heteroatomów wybrany z grupy obejmującej S, O i N, ilustrują go i korzystnymi są takie rodniki jak tienyl, furyl, pirolil, tiazolil, oksazolil, imidazolil, tiazolil, pirazynyl, pirydynyl, pirymidynyl, pirydazynyl, tiofenyl, indolil, izoindolil, indazolil, benzofuranyl, benzotiofenyl, chinolinyl, izochinolinyl, 1,3-benzodioksol, benzofuranyl, benzofurano-2,5-diyl, benzofurano3,5-diyl, itp.

Termin heterocyklil sam w sobie i termin pierścień heterocykliczny sam w sobie oznaczają mono- lub policykliczny, korzystnie mono- lub bicykliczny, niearomatyczny rodnik heterocykliczny zawierający zasadniczo 4 do 10 i korzystnie 5 do 8 atomów w pierścieniu i do 3, a korzystnie do 2 heteroatomów i/lub grup „hetero” wybranych spośród takich heteroatomów lub grup „hetero” jak N, O, S, SO i SO2. Rodniki heterocyklilowe mogą być nasycone lub częściowo nienasycone. Korzystnymi są 5- do

PL 226 562 B1

8-członowe monocykliczne nasycone rodniki heterocyklilowe zawierające do dwóch heteroatomów wybranych z grupy obejmującej O, N i S, ilustrują go i korzystne są takie rodniki jak tetrahydrofuran-2-yl, pirolidyn-2-yl, pirolidyn-3-yl, pirolinyl, piperydynyl, morfolinyl, perhydroazepinyl.

Termin heterocyklilokarbonyl ilustrują i korzystnymi są takie rodniki jak tetrahydrofurano-2-karbonyl, pirolidyno-2-karbonyl, pirolidyno-3-karbonyl, pirolinokarbonyl, piperydynokarbonyl, morfolinokarbonyl, perhydroazepinokarbonyl.

Określenie atom fluorowca i fluorowiec oznacza fluor, chlor, brom i/lub jod.

Realizacja wynalazku

Związek o wzorze (I) według niniejszego wynalazku można, aczkolwiek nie stanowi to ograniczenia, wytworzyć w opisanych poniżej reakcjach. W pewnych rozwiązaniach, podstawniki - jeden lub więcej, takie jak grupa aminowa, grupa karboksylowa i grupa hydroksylowa są w związkach użytych jako substancje wyjściowe lub związki pośrednie korzystnie zabezpieczone grupami zabezpieczającymi znanymi specjalistom w dziedzinie. Przykłady grup zabezpieczające opisane są w podręczniku Greene i Wutsa „Protective Groups in Organic Synthesis” (wydanie 3-cie).

Związek o wzorze (I-b):

t

Η l-b

2 1 2 3 (w którym znaczenia R1, Z¹ i Z² są takie same jak zdefiniowano wyżej, Y¹ oznacza N, Y² i Y³ oznaczają CH2, Z³ i Z⁴ oznaczają CH) można, lecz nie stanowi to ograniczenia, otrzymać według następującej metody B.

Związek o wzorze (I-b) otrzymuje się przykładowo w reakcji związku o wzorze (IV) (w którym

2 2 3 3 4 znaczenia Z¹ i Z² są takie same jak zdefiniowano wyżej, Y oznacza N, Y² i Y³ oznaczają CH2, Z³ i Z⁴ ₁ oznaczają CH) ze związkiem o wzorze (V) (w którym znaczenie R¹ jest takie jak zdefiniowano powyżej i L oznacza grupę opuszczającą, taką jak hydroksy; atom fluorowca, np. atom chloru, bromu lub jodu; imidazol lub

₁ gdzie znaczenie R¹ jest takie jak zdefiniowano powyżej). W przypadku, gdy L oznacza hydroksy, reakcję korzystnie przeprowadza się stosując środek sprzęgający, taki jak heksafluorofosforan benzotriazol-1-ilo-oksy-tris-pirolidyno-fosfoniowy (PyBOP), 1,1'-karbonylodi(1,3-imidazol)(CDI), 1,1'-karbonylodi-(1,2,4-triazol) (CDT) i inne.

W przypadku, gdy L oznacza atom fluorowca, imidazol, lub grupę reakcję korzystnie przeprowadza się w obecności zasad, takich jak na przykład pirydyna, trietyloamina i N,N-diizopropyloetyloamina, dimetyloanilina, dietyloanilina i innych.

PL 226 562 B1

Reakcję można prowadzić bez rozpuszczalnika lub w rozpuszczalnikach, takich jak na przykład etery, takie jak eter dietylowy, eter izopropylowy, dioksan i tetrahydrofuran (THF) i 1,2-dimetoksyetan; węglowodory aromatyczne, takie jak benzen, toluen i ksylen; nitryle takie jak acetonitryl; amidy, takie jak N-N-dimetyloformamid (DMF), N-N-dimetyloacetamid (DMAC) i N-metylopirolidon (NMP); moczniki, takie jak 1,3-dimetylo-2-imidazolidynon (DMI); sulfotlenki, takie jak dimetylosulfotlenek (DMSO) i innych. Ewentualnie, można mieszać i stosować dwa lub więcej rozpuszczalniki wybrane spośród wyszczególnionych powyżej.

Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj, lecz nie stanowi to ograniczenia, od około 40°C do 200°C i korzystnie od około 20°C do 180°C. Reakcję prowadzi się zazwyczaj przez 30 minut do 48 godzin i korzystnie 2 godziny do 12 godzin.

Wytwarzanie związków pośrednich

Związek o wzorze (IV) można, lecz nie stanowi to ograniczenia, otrzymać według następującej Metody [B-i]:

Związek o wzorze (IV) (w którym znaczenia Z¹ i Z² są takie same jak zdefiniowano wyżej, ozna2 3 3 4 cza N, Y² i Y³ oznaczają CH2, Z³ i Z⁴ oznaczają CH) otrzymuje się w reakcji związku o wzorze (II) 1 2 1 2 3 (w którym znaczenia Z¹ i Z² są takie same jak zdefiniowano wyżej, Y¹ oznacza N, Y² i Y³ oznaczają CH₂, Z³ i Z⁴ oznaczają CH) z halogenkami cyjanu takimi jak bromek cyjanu.

Reakcję można prowadzić w rozpuszczalnikach, takich jak na przykład etery, takie jak eter dietylowy, eter izopropylowy, dioksan i tetrahydrofuran (THF) i 1,2-dimetoksyetan; węglowodory aromatyczne, takie jak benzen, toluen i ksylen; amidy, takie jak N-N-dimetyloformamid (DMF), N-N-dimetyloacetamid i N-metylopirolidon; alkohole, takie jak metanol, etanol, 1-propanol, izopropanol i tertbutanol; i innych. Ewentualnie, można mieszać i stosować dwa lub więcej rozpuszczalniki wybrane spośród wyszczególnionych powyżej.

Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj, lecz nie stanowi to ograniczenia, od około -10°C do 200°C. Reakcję prowadzi się zazwyczaj przez 30 minut do 48 godzin i korzystnie przez 1 godzinę do 24 godzin.

Związki o wzorach (VII), (VIII), (IX) i (X) są dostępne w handlu lub można je zsyntetyzować typową metodą.

Gdy związek przedstawiony wzorem (I) lub jego sól zawierają w cząsteczce asymetryczny atom (atomy) węgla, to ich optycznie aktywne formy związków i mieszaniny racemiczne wchodzą także w zakres niniejszego wynalazku.

Typowymi solami związku przedstawionego wzorem (I) są sole wytworzone w reakcji związku według niniejszego wynalazku z kwasem mineralnym lub organicznym, lub z organiczną lub nieorganiczną zasadą. Takie sole znane są, odpowiednio, jako sole addycyjne z kwasami i sole addycyjne z zasadami.

Kwasami stosowanymi do wytwarzania soli addycyjnych z kwasami są kwasy nieorganiczne takie jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, kwas siarkowy, kwas fosforowy, kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy, kwas jodowodorowy itp. i kwasy organiczne, takie jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, kwas p-toluenosulfonowy, kwas metanosulfonowy, kwas szczawiowy, kwas p-bromobenzenosulfonowy, kwas węglowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas octowy, itp.

Solami addycyjnymi z zasadami są sole pochodzące od zasad nieorganicznych, takich jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, wodorotlenek amonu, wodorotlenki metali alkalicznych, wodorotlenki metali ziem alkalicznych, węglany, wodorowęglany, itp. i zasad organicznych, takich jak, lecz nie stanowi

PL 226 562 B1 to ograniczenia, etanoloamina, trietyloamina, tri(hydroksymetylo)aminometan, itp. Przykładami zasad nieorganicznych są wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, węglan potasu, węglan sodu, wodorowęglan sodu, wodorowęglan potasu, wodorotlenek wapnia, węglan wapnia, itp.

Związek według niniejszego wynalazku lub jego sole, mogą być, w zależności od podstawników, modyfikowane z wytworzeniem ich niższych alkilowych estrów lub innych znanych estrów; i/lub hydratów lub innych solwatów.

Związek według niniejszego wynalazku można podawać w formach doustnych takich jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, tabletki zwykłe i tabletki powlekane warstwą zabezpieczającą przed działaniem soku żołądkowego, kapsułki, pigułki, proszki, granulki, eliksiry, nalewki, roztwory, zawiesiny, syropy, stałe i ciekłe aerozole i emulsje. Mogą być one również podawane w formach do podawania pozajelitowego, takiego jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, podawanie dożylne, dootrzewnowe, podskórne, domięśniowe, itp. dobrze znanych specjalistom farmaceutom. Związki według niniejszego wynalazku można podawać donosowo, miejscowo w odpowiednich donosowych rozczynnikach lub przezskórnie, stosując przezskórne systemy dostarczania leków dobrze znane specjalistom w dziedzinie.

Przedział dawkowania związków według niniejszego wynalazku dobierany jest przez specjalistów w dziedzinie z uwzględnieniem rozmaitych czynników takich jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, wiek, waga, płeć i stan zdrowia pacjenta, stan zaawansowania leczonego schorzenia, sposób podawania, zdolności metabolicznej i funkcji usuwania u pacjenta, zastosowanej postać dawkowania, użytego konkretnego związku i jego soli.

Ze związków według niniejszego wynalazku korzystnie przed podawaniem sporządza się preparaty skomponowane wraz z jednym lub większą liczbą farmaceutycznie dopuszczalnych rozczynn ików. Rozczynnikami są substancje obojętne takie jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, nośniki, rozcieńczalniki, środki smakowe, środki słodzące, smarujące, środki poprawiające rozpuszczalność, emulgatory, spoiwa, środki rozdrabniające w tabletkach i materiał do sporządzania kapsułek.

Jeszcze innym rozwiązaniem według niniejszego wynalazku są preparaty farmaceutyczne zawierające związek według wynalazku i jeden lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnych rozczynników, które są dostosowane do innych składników preparatu i nie są szkodliwe dla pacjenta. Preparaty farmaceutyczne według wynalazku wytwarza się przez połączenie terapeutycznie skutecznej ilości związków według wynalazku wraz z jednym lub większą liczbą farmaceutycznie dopuszczalnych rozczynników. Podczas sporządzania kompozycji według niniejszego wynalazku, składnik aktywny można zmieszać z rozcieńczalnikiem lub zamknąć go w nośniku tak, aby posiadał formę kapsułki, saszetki, znajdował się w opakowaniu papierowym lub innym pojemniku. Nośnik może być rozcieńczalnik będący materiałem stałym, półstałym lub ciekłym i który może działać jako rozczynnik, lub może przyjąć postać tabletek, pigułek, proszku, pastylek do ssania, eliksirów, zawiesin, emulsji, roztworów, syropów, aerozoli, maści, które zawiera np. aż do 10% wagowo aktywnego związku, miękkich i twardych kapsułek żelatynowych, czopków, sterylnych do roztworów do iniekcji i sterylnych zapakowanych proszków.

Przy podawaniu doustnym, składnik aktywny można łączyć z doustnym i nietoksycznym, farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, takim jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, laktoza, skrobia, sacharoza, glukoza, węglan sodu, mannitol, sorbitol, węglan wapnia, fosforan wapnia, siarczan wapnia, metyloceluloza, itp.; ewentualnie razem ze środkami rozdrabniającymi takimi jak, lecz nie stanowi to ograniczenia, kukurydza, skrobia, metyloceluloza, bentonit agarowy, guma ksantanowa, kwas alginowy, itp.; i ewentualnie ze środkami wiążącymi (spoiwami) np., lecz nie stanowi to ograniczenia, żelatyna, naturalne cukry, beta-laktoza, środki słodzące oparte na kukurydzy, naturalne i syntetyczne gumy, guma arabska, guma tragankowa, alginian sodu, karboksymetyloceluloza, glikol polietylenowy, woski, itp.; i ewentualnie ze środkami smarującymi, przykładowo, lecz nie stanowi to ograniczenia, takimi jak stearynian magnezu, stearynian sodu, kwas stearynowy, oleinian sodu, benzoesan sodu, octan sodu, chlorek sodu, talk, itp.

W przypadku formy proszkowej nośnikiem może być silnie rozdrobniony materiał stały zmieszany z silnie rozdrobnionym składnikiem aktywnym. Składnik aktywny miesza się z nośnikiem posiadającym właściwości wiążące w odpowiednich proporcjach i sprasowuje się w tabletki o pożądanym kształcie i rozmiarach. Proszki i tabletki korzystnie zawierają od około 1 do około 99 procent wagowych składnika aktywnego, którym jest nowa kompozycja według niniejszego wynalazku. Odpowiednimi stałymi nośnikami są sól magnezowa karboksymetylocelulozy, niskotopliwe woski i masło kakaowe.

PL 226 562 B1

Sterylnymi preparatami ciekłymi są zawiesiny, emulsje, syropy i eliksiry. Aktywny składnik rozpuszcza się lub zawiesza w farmaceutycznie dopuszczalnym nośniku, takim jak sterylna woda, sterylne rozpuszczalnik organiczny lub mieszanina sterylnej wody i a sterylnego rozpuszczalnika organicznego.

Składnik aktywny można także rozpuścić w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, np. w wodnym glikolu propylenowym. Inne kompozycje sporządza się dyspergując silnie rozdrobniony składnik aktywny w wodnej zawiesinie skrobi lub w roztworze soli sodowej karboksymetylocelulozy lub w odpowiednim oleju.

Preparat może stanowić jednostkową postać dawkowania, która jest fizycznie oddzielną jednostką zawierającą dawkę jednostkową, właściwą do podawania człowiekowi lub innym ssakom. Jednostkową postacią dawkowania może być kapsułka lub tabletka, lub pewna liczba kapsułek lub tabletek. „Dawka jednostkowa” oznacza wstępnie określoną ilość aktywnego związku według niniejszego wynalazku, obliczoną na uzyskanie żądanego efektu terapeutycznego, związaną z jednym lub większą liczbą rozczynników. Ilość składnika aktywnego w dawce jednostkowej może być różna lub doprowadza się ją do ilości wynoszącej od około 0,1 do około 1000 miligramów lub większej zależnie od konkretnego zastosowanego leczenia.

Typowe doustne dawki według niniejszego wynalazku, przy zastosowaniu w celu uzyskania wskazanych efektów są z zakresu od około 0,01 mg/kg/dobę do około 100 mg/kg/dobę, korzystnie od 0,1 mg/kg/dobę do 30 mg/kg/dobę, i najkorzystniej od około 0,5 mg/kg/dobę do około 10 mg/kg/dobę. W przypadku podawania pozajelitowego, stwierdzono generalnie, że korzystne jest stosowanie leku w ilości od około 0,001 do 100 mg/kg/dobę, korzystnie od 0,01 mg/kg/dobę do 1 mg/kg/dobę. Związki według niniejszego wynalazku można podawać jako dawkę pojedynczą raz dziennie, lub całkowitą dzienną dawkę można podawać podzieloną na mniejsze dawki dwa, trzy lub więcej razy dziennie. W przypadku dostarczania leku przez formy przezskórne podawanie jest oczywiście ciągłe.

Przykłady

Niniejszy wynalazek zostanie poniżej szczegółowo zilustrowany przykładami, których w żaden sposób nie należy uważać za jego ograniczenie.

W poniższych przykładach, wszystkie dane ilościowe, jeśli nie zaznaczono inaczej, wyrażono w procentach wagowych.

Widma ¹H NMR zarejestrowano stosując spektrometr Bruker DRX-300 (300 MHz dla ¹H) lub ₁

Brucker 500 UltraShieled™ (500 MHz dla ¹H). Przesunięcia chemiczne podano w częściach na milion (ppm) względem tetrametylosilanu (TMS) jako wzorca wewnętrznego dla którego przesunięcie chemiczne wynosi zero ppm. Stałe sprzężenia (J) podano w hercach, a skróty s, d, t, q, m oznaczają odpowiednio singlet, dublet, tryplet, kwartet, multiplet, a skrót br oznacza szeroki sygnał. Wyznaczanie masy prowadzono na przyrządzie MAT95 (Finnigan MAT).

Dane z chromatografii cieczowej sprzężonej ze spektroskopią masową (LC-MS) zarejestrowano na przyrządzie Micromass Platform LC z kolumną Shimadzu Fenomenex ODS (średnica 4,6 mm x długość 30 mm) przy eluowaniu mieszaniną acetonitryl-woda (9:1 do 1:9) z szybkością przepływu 1 ml/min. Widmo masowe otrzymano stosując technikę jonizacji przez elektrorozpylanie (ES) (Micromass Platform LC). Chromatografię cienkowarstwową TLC prowadzono na płytkach pokrytych żelem krzemionkowym (żel krzemionkowy firmy Merck 60 F-254). Żel krzemionkowy (WAKO-żel C-200 (75-150 mm)) użyto przy wszystkich rozdziałach metodą chromatografii kolumnowej. Wszystkie reagenty chemiczne posiadały czystość „reagent grade” i pochodziły z firm Sigma-Aldrich, Wako pure chemical industries, Ltd., Tokyo kasei kogyo Co., Ltd., Nacalai tesque, Inc., Watanabe Chemical Ind. Ltd., Maybridge pic, Lancaster Synthesis Ltd., Merck KgaA, Kanto Chemical Co., Ltd.

Działanie związków według niniejszego wynalazku badano za pomocą następujących testów.

[Określanie wartości IC₅₀ związków w teście kinazy ΡΙ3Κγ]

Środki chemiczne i materiały do testu

Fosfatydyloinozytol (Ptdlns) i fosfatydyloserynę (Ptd-Ser) zakupiono od firmy Doosan Serdary Research Laboratories (Toronto, Kanada). Rekombinowaną ludzką PI3K-_;' (pełnej długości ludzka PI3K p110g skondensowana na C-końcu ze znacznikiem Hisg ulegająca ekspresji w komórkach owadzich S. frugiperda 9) otrzymano z firmy Alexis Biochemicals (nr kat. 201-055- C010; San Diego, CA).

[γ P]ATP i nieznakowany ATP zakupiono odpowiednio od firmy Amersham Pharmacia Biotech (Buckinghamshire, UK) i Roche Diagnostics (Mannheim, Niemcy). Koktajle scyntylacyjne oraz MicroScint PS™ zakupiono od firmy Packard (Meriden, CT). Płytki Maxisorp™ zakupiono od firmy Nalge Nunc

PL 226 562 B1

International K.K. (Tokio, Japonia). Wszystkie inne środki chemiczne dalej nie określane pochodziły z Wako Pure Chemicals (Osaka, Japonia).

Test kinazy lipidowej w fazie stałej

Aby ocenić hamowanie PI3K-/ przez związki, płytki Maxi-zorp™ powleczono roztworem zawierającym 50 mg/ml Ptdlns i 50 μg/ml PtdSer rozpuszczone w mieszaninie chloroform: etanol (3:7), po 50 μl/studzienkę. Później płytki osuszono powietrzem trzymając przez co najmniej 2 godziny pod w yciągiem. Reakcję ustawiono przez zmieszanie 25 μl/studzienkę buforu testowego 2 x (100 mM MOPSO/NaOH, 0,2 M NaCl, pH 7,0, 8 mM MgCl2, 2 mg/ml BSA (bez kwasów tłuszczowych)) i 50 ng/studzienkę PI3K-/ w płytce uprzednio powleczonej lipidami i dodano 10 x związki testowe w 2% DMSO. Reakcję rozpoczęto przez dodanie 20 μl/studzienkę mieszanki ATP (końcowo 10 μM ATP; 0,05 μCi/studzienkę [g³³P]ATP). Po inkubacji w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, reakcję zatrzymano przez dodanie 50 μl/studzienkę roztworu zatrzymującego (50 mM EDTA, pH 8,0). Płytkę przemyto potem dwukrotnie solanką buforowaną Tris (TBS, pH 7,4). Dodano mieszankę do scyntylacji Micro-Scint PS™ (Packard) w ilości 100 μl/studzienkę i zliczono radioaktywność stosując licznik scyntylacji TopCount™ (Packard). Obliczono procent hamowania przez związek przy każdym stężeniu, a z krzywej inhibicji określono wartości IC50.

[Test selektywności względem izozymu dla PI3K] (Określanie wartości IC₅₀ związków w teście kinazy Pl3K|i)

Rekombinowanego bakulowirusa Pl3^ p110β i GST-p85a otrzymano od dr Katady (University of Tokyo). Ekspresję rekombinowanego heterokompleksu PI3K p110β i GST-p85a uzyskano w komórkach owadzich zgodnie ze wskazówkami producenta (Pharmingen, San Diego, CA) i oczyszczono posługując się kolumną z wykorzystaniem powinowactwa względem glutationu. Test kinazy Pl3^ przeprowadzono w podobny sposób jak opisano w części.

[Określanie wartości IC₅₀ związków w teście kinazy Pl3K-,']

[Test selektywności z zastosowaniem innych kinaz]

Selektywność związków względem kinaz oszacowano stosując kilka testów kinazy takich jak test kinazy Syk.

(Test selektywności inhibitora względem kinazy tyrozynowej Syk) (1) Wytwarzanie białka Syk

Fragment cDNA kodującego otwartą ramkę odczytu ludzkiej Syk sklonowano z całkowitego RNA linii ludzkich limfocytów B chłoniaka Burkitta, Raji (American Type Culture Collection), posługując się metodą RT-PCR. Aby skonstruować bakulowirusowy wektor transferowy, fragment cDNA wprowadzono do pAcG2T (Pharmingen, San Diego, CA). Potem wektor, razem z rozprostowanym bakulowirusem (BaculoGold™, Pharmingen), użyto do transfekcji komórek Sf21 (Invitrogen, San Diego, CA).

Uzyskany zrekombinowany bakulowirus sklonowano i namnożono w komórkach Sf21. Komórki Sf21 zakażono tym namnożonym wirusem dającym wysokie miano w celu wytworzenia chimerycznego białka kinazy Syk skondensowanej z S-transferazą glutationową (GST).

Uzyskane białko GST-Syk oczyszczono z zastosowaniem kolumny glutationowej (Amersham Pharmacia Biotech AB, Uppsala, Szwecja) zgodnie ze wskazówkami producenta. Posługując się metodą SDS-PAGE potwierdzono, że czystość białka jest większa niż 90%.

(2) Synteza peptydu

Dalej, za pomocą syntetyzera peptydów zsyntetyzowano zawierający dwie reszty tyrozynowe fragment peptydu o długości 30 reszt aminokwasowych, KISDFGLSKALRADENYYKAQTHGKWPVKW. Następnie, N-koniec fragmentu biotynylowano uzyskując biotynylowane białko z pętlą aktywacyjną (AL).

(3) Ocena aktywności kinazy tyrozynowej Syk

Wszystkie reagenty rozcieńczono buforem testowym dla kinazy Syk (50 mM Tris-HCl (pH 8,0), 10 mM MgC, 0,1 mM Na₃VO₄, 0,1% BSA, 1 mM DTT). Na początek, mieszaninę (35 μθ zawierającą 3,2 μl GST-Syk i 0,5 μg AL wlano do każdej studzienki 96-studzienkowych płytek. Potem, do każdej studzienki dodano 5 μl związku testowego z 2,5% sulfotlenkiem dimetylu (DMSO). Aby zainicjować reakcję kinazy do mieszaniny tej dodano 300 pM ATP (10 μβ. Końcowa mieszanina reakcyjna (50 μθ składa się z 0,65 nM GST-Syk, 3 pM AL, 30 pM ATP, związku testowego, 0,25% DMSO i buforu testowego dla kinazy Syk.

Mieszaninę inkubowano przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej (RT) i reakcję zatrzymano dodając 120 pl buforu zatrzymującego (50 mM Tris-HCl (pH 8,0), 10 mM EDTA, 500 mM NaCl, 0,1%

PL 226 562 B1

BSA). Mieszaninę przeniesiono do płytek powleczonych streptawidyną i inkubowano przez 30 minut w temperaturze pokojowej w celu związania biotyny-AL z płytkami. Po 3-krotnym przemyciu płytek solanką buforowaną Tris (TBS) (50 mM Tris-HCl (pH 8,0), 138 mM NaCl, 2,7 mM KCl) zawierającą 0,05% Tween-20, dodano 100 μl roztworu przeciwciała składającego się z 50 mM Tris-HCl (pH 8,0), 138 mM NaCl, 2,7 mM KCl, 1% BSA, 60 ng/ml wyznakowanego uprzednio europem przeciwciała monoklonalnego przeciwko fosfotyrozynie, 4G10 (Upstate Biotechnology), z zestawu firmy Amersham Pharmacia, i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 60 minut. Po przemyciu, dodano 100 μl roztworu wzmacniającego (Amersham Pharmacia Biotech) po czym zmierzono zależność czasową intensywności fluorescencji po wzbudzeniu (time-resolved fluorescence), posługując się licznikiem dla wielu znaczników ARVO (Wallac Oy, Finlandia) przy 340 nm dla wzbudzenia i 615 nm dla emisji z opóźnieniem 400 milisekund i okienkiem 400 milisekundowym.

[Określanie wartości IC50 związków w teście wytwarzania ponadtlenku przez ludzkie jednojądrzaste komórki krwi obwodowej]

Krew (100 ml/dawcę) pobrano przez nakłucie żyły od zdrowych ochotników z użyciem strzykawek na 50 ml zawierających 50 jednostek heparyny. Czerwone krwinki usunięto przez inkubację z 1% (wagowo/objętościowo) dekstranem i 0,45% (wagowo/objętościowo) glukozą przez 30 minut w temperaturze pokojowej. Po odwirowaniu przy 350 x g przez 10 minut, osad komórkowy ponownie zawieszono w 10 ml PBS. Zawiesinę komórkową delikatnie położono na gradiencie 20 ml 60% i 20 ml 80% Percoll (Amersham Pharmacia Biotech, Szwecja) w PBS w probówce na 50 ml (#2335-050, Iwaki, Japonia). Po odwirowaniu przy 400 x g przez 30 minut w temperaturze pokojowej, z granicy faz pomiędzy 60% i 80% Percoll zebrano granulocyty obojętnochłonne krwi obwodowej (PMN). Po dwukrotnym przemyciu w PBS, PMN zawieszono w gęstości 10 komórek/ml w zrównoważonym roztworze soli Hanka (HBSS: Nissui, Japonia) uzupełnionym 10 mM NaHepes (pH 7,6), 0,1% BSA i trzymano na lodzie aż do późniejszego zastosowania.

W celu zbadania hamowania przez związki wywołanego przez formylometionyloleucylofenyloalaninę (fMLP) wytwarzania ponadtlenku, PMN (2 x 10⁵ komórek/studzienkę) w HBSS, 10 mM NaHepes (pH 7,6), 0,1% BSA w wysiano 96-studzienkowej czarnej płytce o przezroczystym dnie (nr kat. 3904, Costar) i dodano wstępnie luminol (1 mg/studzienkę; Sigma) oraz związki testowe na 10 minut w temperaturze 37°C. Peptyd fMLP (nr kat. 4066; Peptide Institute Inc., Japonia) przygotowano w 10 μΜ takiego samego buforu i dodano do płytki polipropylenowej (nr kat. 3365, Coster). Chemiluminescencję (CL) mierzono posługując się urządzeniem FDSS-6000 (Hamamatsu Fotonics) w ciągu 15 minut po stymulacji 1 μM fMLP. Procent hamowania przez związek w każdym stężeniu obliczono w oparciu o pierwszy pik CL po około 1 minucie po dodaniu środka wyzwalającego, a wartości IC50 określono z krzywej inhibicji.

W przypadku stymulacji z zastosowaniem opsonizowanego zymosanu (OZ) i 12-mirystynianu 13-octanu forbolu (PMA), w celu opsonizacji zymosanu zawieszono Zymosan A (Sigma) w HBSS w stężeniu 1 mg/ml i inkubowano z ludzką połączoną surowicą w końcowym stężeniu w zakresie od 9 do 80% w temperaturze 37°C przez 30 minut, po czym wirowano przy 500 x g przez 10 minut w temperaturze 4°C. Później osady przemyto dwukrotnie HBSS, a na koniec ponownie zawieszono w HBSS w stężeniu pomiędzy 1 i 10 mg/ml. Do stymulacji użyto opsonizowany zymosan (OZ) w ilości 5 mg/ml. Jako roztwór podstawowy 12-mirystynian 13-octan forbolu (PMA) rozpuszczono na początek w DMSO w stężeniu 0,1 mg/ml i przechowywano w zamrożeniu w temperaturze - 20°C. Na bazie roztworu podstawowego przygotowano roztwór PMA przez rozcieńczenie w HBSS do stężenia 100 ng/ml. PMN (2 x 10⁵ komórek/studzienkę) w HBSS, 10 mM Na-Hepes (pH 7,6), 0,1% BSA wysiano na 96-studzienkową białą płytkę (Packard) i potraktowano wstępnie luminolem (1 mg/studzienkę; Sigma) i związkami testowymi na 10 minut w temperaturze 37°C. CL zmierzono posługując się licznikiem Arvo (Wallac)) 30 minut po stymulacji z zastosowaniem OZ lub PMA. Obliczono procent hamowania przez związek w każdym stężeniu, a wartości IC50 określono z krzywej inhibicji.

[Określanie wartości IC50 związków w teście uwalniania elastazy z ludzkich jednojądrzastych komórek krwi obwodowej]

W celu zbadania hamowania uwalniania elastazy przez związki, na 96-studzienkową płytkę wysiano PMN (5 x 10⁵ komórek/studzienkę) w HBSS uzupełnionym 10 mM Na-Hepes (pH 7,6), 0,1% BSA. Komórki traktowano wstępnie cytochalazyną B (0,1 μg/studzienkę; Nakarai, Japonia) i związkami testowymi w ilości 90 μl/studzienkę przez 10 minut w temperaturze 37°C. Komórki stymulowano 1 μΜ fMLP przez 15 minut w temperaturze 37°C. Supernatanty (40 μl/studzienkę) zebrano do 384-studzienkowej czarnej płytki (Packard) do pomiaru aktywności elastazy. Reakcję fluorescencji z udziałem

PL 226 562 B1 elastazy rozpoczęto przez dodanie do 384-studzienkowej płytki 10 μΐ 0,5 mM Suc-Ala-Ala-Ala-MCA (nr kat. 3133v; Peptide Institute Inc, Japonia) w temperaturze pokojowej. Emisję fluorescencji zmierzono przy 460 nm (wzbudzenie, 360 nm) stosując przez 120 minut czytnik fluorescencji płytek Wallac-Arvo (Perkin-Elmer, Boston, MA). Wartości IC50 związków określono dla początkowej szybkości reakcji.

[Określanie wartości IC50 związków w teście chemotaksji z zastosowaniem ludzkich PMN]

Świeżo otrzymane PMN (1,1 x 10⁷ komórek/ml) inkubowano ze związkami w polipropylenowej 96-studzienkowej płytce (nr kat. 3365, Coster) przez 10 minut w HBSS uzupełnionym 10 mM NaHepes (pH 7,6), 0,1% BSA. Komórki (100 ml) inkubowano ze związkami testowymi lub rozczynnikiem przez 30 minut i przeniesiono do wstawianej 24-studzienkowej płytki Multiwell (nr kat. 351183; Falcon). Do niższej komory płytki dodano fMLP (10 nM, 0,5 ml) i na 1 godzinę umieszczono w inkubatorze z CO2 w temperaturze 37°C i zmierzono chemotaksję. Komórki, które się przemieściły, zliczono stosując urządzenie FACScan (Becton Dickinson, Franklin Lakes, NJ). Obliczono procent hamowania przez związek dla każdego stężenia, a wartości IC50 określono z krzywej inhibicji.

[Określanie wartości IC50 związków w teście chemotaksji z zastosowaniem transfektantów] (1) Komórki ₃

Posłużono się ludzkimi transformowanymi CCR³ komórkami L1.2. Stabilnego transformanta ₃ z ludzkich komórek L1.2 eksprymującego CCR³ uzyskano metodą elektroporacji, zgodnie z metodami o

opisanymi w J. Exp. Med. 183: 2437-2448, 1996. Ludzkie komórki L1.2 transformowane CCR³ utrzymywano w RPMI-1640 uzupełnionym 10% FCS, 100 jednostkami/ml penicyliny G i 100 μg/ml streptomycyny i 0,4 mg/ml genetycyny. Jeden dzień przed testem chemotaksji, komórki traktowano wstępnie ₃ podłożem hodowlanym zawierającym 5 mM maślanu sodu (5 x 10³ komórek/ml) przez 20-24 godziny ₃ w celu zwiększenia ekspresji CCR³.

(2) Test chemotaksji

Komórki potraktowane wstępnie maślanem zawieszono w buforze do chemotaksji (roztwór Hanksa nr kat. 05906 Nissui, 20 mM HEPES pH 7,6, 0,1% ludzka albumina osocza nr kat. A-1887 Sigma) w gęstości komórek 1,1 x 10⁷ komórek/ml. Mieszaninę 90 μl zawiesiny komórkowej i 10 μl roztworu związku rozcieńczonego buforem do chemotaksji (10-krotne stężenie stężenia końcowego) inkubowano wstępnie przez 10 minut w temperaturze 37°C. Mieszaninę komórek i związki dodano do górnej komory 24-studzienkowej komory do chemotaksji (Transwell™, nr kat. 3421, Costar, wymiar porów: 5 μm). Do niższej komory płytki do chemotaksji dodano 0,5 ml roztworu 10 nM ludzkiej rekombinowanej eotaksyny (nr kat. 23209, Genzyme Techne), rozcieńczonej buforem do chemotaksji. Potem przez 4 godziny w inkubatorze z CO2 prowadzono chemotaksję w temperaturze 37°C. Po godzinnej inkubacji, stosując urządzenie FACScan (Becton Dickinson) zliczono komórki, które się przemieściły. Obliczono procent hamowania przez związek w każdym stężeniu, a wartości IC50 określono z krzywej inhibicji.

[Model wywołanego fMLP zapalenia opłucnej u myszy]

Samice myszy BALB/c w wieku siedmiu tygodni podzielono na 3 grupy, grupę kontrolną, grupę rozczynnikową i grupę doświadczalną. Myszom z grupy doświadczalnej na początku wstrzyknięto dożylnie związki według wynalazku w różnych dawkach. Myszom z grupy rozczynnikowej wstrzyknięto rozczynnik zawierający 10% Cremophor EL (Nacalai Tesque) w solance. Trzy minuty po zastrzyku, myszom z grupy rozczynnikowej i myszom z grupy doświadczalnej podano doopłucnowo roztwór zawierający fMLP w 3,3% DMSO w PBS w dawce 1 mg/mysz. Cztery godziny po zastrzyku fMLP, myszy uśmiercono i zebrano płyn z opłucnej przemywając jamę opłucnej dwukrotnie 2 ml PBS. Stosując hemocytometr zliczono całkowitą liczbę komórek na mililitr płynu z opłucnej. Różnicowanie komórek w płynie z opłucnej określono zliczając minimum 200 komórek w preparacie odwirowanych komórek barwionych metodą Giemsy. Analizę statystyczną przeprowadzono posługując się testem t Studenta dla par danych lub analizą wariancji w teście Dunnetta typu post hoc, stosując program GraphPadPRISM dla Windows, wersja 2.01.

Ze względów praktycznych związki pogrupowano w pewne klasy aktywności jak następuje:

IC₅₀ in vitro = A (= lub <) 0,1 μM < B (= lub <) 0,5 μM < C (= lub <) 2 μM < D

Związki według niniejszego wynalazku wykazują również silną aktywność w testach przeprowadzanych in vivo.

Oznaczenie (rozkład) występujące w poniższej tabeli oznacza rozkład substancji.

PL 226 562 B1

P r z y k ł a d 2-1

N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid (1) 2-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ilo)anilina

2-aminobenzonitryl (9,00 g, 76,2 mmol) dodaje się w temperaturze 0°C małymi porcjami mieszając do etylenodiaminy (25,5 ml, 381 mmol). Po dodaniu pentasiarczku fosforu (200 mg, 0,900 mmol) mieszaninę miesza się w temperaturze 100°C przez noc. Po oziębieniu do 0°C, mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się wodą. Uzyskany biały osad odsącza się, przemywa się wodą i eterem dietylowym, suszy pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 2-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ilo)aniliny (10,0 g, 81% wydajność).

(2) bromowodorek 2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-yloaminy

Do zawiesiny 2-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ilo)aniliny (5,00 g, 31,0 mmol) w 85% metanolu (60 ml) dodaje się porcjami w temperaturze 0°C bromek cyjanu (3,61 g, 34,1 mmol). Mieszaninę tę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc. Po zatężeniu mieszaniny pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskany osad odsącza się. Jasno-zielony osad przemywa się kolejno wodą, metanolem i eterem dietylowym i suszy się pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując bromowodorek 2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-yloaminy (4,94 g, 60% wydajność).

(3) N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid

Do zawiesiny bromowodorku 2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-yloaminy (500 mg, 1,87 mmol) i kwasu nikotynowego (346 mg, 2,81 mmol) w N,N-dimetyloformamidzie (25 ml) dodaje się w temperaturze pokojowej heksafluorofosforan benzotriazol-1-iloksy-tris-pirolidynofosfoniowy (1,46 g, 2,81 mmol), a następnie N,N-diizopropyloetyloaminę (1,30 ml, 7,49 mmol). Mieszaninę ogrzewa się w temperaturze 80°C przez 4 godziny. Po oziębieniu do temperatury pokojowej, reakcję przerywa się dodając wodny, nasycony roztwór NaHCO3. Uzyskany osad odsącza się, przemywa się wodą i eterem dietylowym i suszy się pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid (450 mg, 83% wydajność).

Temperatura topnienia: 238-239°C (rozkład).

Spektrometria masowa: 292. aktywność hamowania PI3K-3 in vitro: B. aktywność hamowania ΡΙ3Κ-γ in vitro: A.

¹H-NMR (300 MHz, DMSO-d6): δ 4,00-4,11 (2H, m), 4,11-4,21 (2H, m), 7,29 (1H, ddd, J = 3,0, 5,3, 7,9 Hz), 7,52 (1H, dd, J = 4,9, 7,9 Hz), 7,57-7,66 (2H, m), 7,89 (1H, d, J = 7,9 Hz), 8,42-8,48 (1H, m), 8,73 (1H, dd, J = 1,9, 4,9 Hz), 9,32 (1H, d, J = 1,1 Hz), 12,36 (1H, s).

PL 226 562 B1

P r z y k ł a d 2-2 chlorowodorek N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamidu

Do zawiesiny N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamidu (150 mg, 0,515 mmol) w tetrahydrofuranie (4 ml) dodaje się w temperaturze 0°C 4N roztwór chlorowodoru w 1,4-dioksanie (2 ml, 8 mmol). Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Uzyskaną pozostałość zadaje się eterem dietylowym. Uzyskany osad odsącza się, przemywa się eterem etylowym i suszy pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując chlorowodorek N-(2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamidu (192 mg, ilościowo).

Temperatura topnienia: 289°C (rozkład).

Spektrometria masowa: 292. aktywność hamowania ΡΙ3Κ-β in vitro: B. aktywność hamowania P^K-γ in vitro: A.

¹H-NMR (300 MHz, DMSO-d₆): δ 4,18-4,30 (2H, m), 4,54-4,65 (2H, m), 7,56-7,65 (1H, m), 7,88 (1H, dd, J = 4,9, 7,9 Hz), 7,97-8,10 (2H, m), 8,64 (1H, d, J = 7,9 Hz), 8,80 (1H, d, J = 7,9 Hz), 8,95 (1H, dd, J = 1,5, 5,3 Hz), 9,43 (1H, d, J = 1,1 Hz), 12,7-13,3 (1H, br).

P r z y k ł a d 2-3

6-(acetamido)-N-[8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]nikotynoamid (1) 4-(Morfolin-4-ylo)-2-nitrobenzonitryl

Mieszaninę 2,4-dinitrobenzonitrylu 4,20 g (21,75 mmol) i morfoliny 5,7 mL (66,0 mmol) w N,Ndimetyloformamidzie (20 mL) miesza się w temperaturze pokojowej przez 20 godzin. Mieszaninę reakcyjną wylewa się do wody. Osad zbiera się i przemywa się go wodą otrzymując tytułowy związek 4,20 g w postaci pomarańczowego ciała stałego. Wydajność 74,5%.

(2) 2-amino-4-(morfolin-4-ylo)benzonitryl

Do oziębionej w łaźni z lodem mieszaniny dihydratu chlorku cyny (II) 12,8 g (56,7 mmol) w stężonym HCl (40 mL) dodaje się 4-(morfolin-4-ylo)-2-nitrobenzonitryl 4,20 g (16,09 mmol) i całość miesza się w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Mieszaninę reakcyjną wylewa się do rozcieńczonego roztworu NaOH i ekstrahuje się octanem etylu. Warstwę organiczną przemywa się wodą i solanką, suszy nad MgSO4 i rozpuszczalnik odparowuje się. Surowy produkt przemywa się eterem dietylowym otrzymując tytułowy związek (3,13 g) w postaci białawego ciała stałego. Wydajność 95,0%.

PL 226 562 B1 (3) [2-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ilo)-5-(morfolin-4-ylo)fenylo]amina

Do roztworu 2-amino-4-(morfolin-4-ylo)benzonitrylu 3,65 g (18,0 mmol) w etylenodiaminie (20 mL) dodaje się pentasiarczek fosforu 4,00 mg (0,018 mmol) i całość miesza się w temperaturze 140°C przez 16 godzin. Po oziębieniu do temperatury pokojowej odparowuje się rozpuszczalnik. Pozostałość przemywa się wodą i eterem dietylowym otrzymując tytułowy związek (3,70 g) w postaci białawego ciała stałego. Wydajność 83,5%.

(4) bromowodorek 8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-aminy

Do zawiesiny [2-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ilo)-5-(morfolin-4-ylo)fenylo]aminy 3,60 g (14,6 mmol) w 2-propanolu (20 mL) dodaje się porcjami w temperaturze 0°C bromek cyjanu 2,32 g (21,9 mmol) i całość miesza się w temperaturze 100°C przez 2 godziny. Po oziębieniu do temperatury pokojowej, osad zbiera się i przemywa się go eterem dietylowym otrzymując tytułowy związek (1,20 g) w postaci żółtego ciała stałego. Wydajność 77,5%.

(5) kwas 6-(acetamido)nikotynowy

Mieszaninę kwasu 6-aminonikotynowego 5,00 g (36,5 mmol) i bezwodnika octowego 3,80 mL (40,2 mmol) w pirydynie (30 mL) miesza się w temperaturze 140°C przez 24 godziny. Do mieszaniny reakcyjnej dodaje się octan etylu i mieszaninę zakwasza się do pH 2 rozcieńczonym roztworem HCl. Warstwę organiczną przemywa się wodą i solanką, suszy nad MgSO4, sączy i rozpuszczalnik odparowuje się. Pozostałość przemywa się eterem diizopropylowym, otrzymując tytułowy związek 1,70 g w postaci białawego ciała stałego. Wydajność 26%.

(6) 6-(acetamido)-N-[8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]nikotynoamid

PL 226 562 B1

Do mieszaniny bromowodorku 8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-aminy 105,7 mg (0,30 mmol), kwasu 6-(acetamido)nikotynowego 81,1 mg (0,45 mmol) i N,N-di-izopropyloetyloaminy 0,26 mL (1,50 mmol) w N,N-dimetyloformamidzie (2 mL) dodaje się PyBOP ((heksafluorofosforan 1H-1,2,3-benzotriazol-1-iloksy)(tripirolidyn-1-ylo)fosfoniowy) 234,2 mg (0,45 mmol) i całość miesza się w temperaturze 90°C przez 16 godzin.

Po oziębieniu do temperatury pokojowej dodaje się nasycony roztwór NaHCO3. Osad zbiera się i przemywa wodą, metanolem i eterem dietylowym otrzymując tytułowy związek (41,1 mg) w postaci żółtego ciała stałego. Wydajność 31,6%.

Temperatura topnienia: 228°C.

Spektrometria masowa: 434.

Aktywność hamowania PI3K-3 in vitro: C.

Aktywność hamowania P^K-γ: in vitro A.

¹H-NMR (500 MHz, DMSO-da) δ: 3,22-3,30 (m 4H), 3,74 (s 3H), 3,86 (m 2H), 3,97 (m 2H), 6,77 (br s 1H), 7,60 (m 1H), 8,07 (m, 1H), 8,32 (m 1H), 8,95 (br s 1H), 10,60 (s 1H).

P r z y k ł a d 2-4 chlorowodorek 6-(acetamido)-N-[8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]nikotynoamidu

N Me H

N Me H

Do mieszaniny 6-(acetamido)-N-[8-(morfolin-4-ylo)-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo]nikotynoamidu (przykład 2-3) 20,0 mg (0,046 mmol) w 1,4-dioksanie (1,5 mL) dodaje się 4N HCl w 1,4-dioksanie (0,5 mL) i całość miesza się w temperaturze pokojowej przez 40 minut. Osad zbiera się i przemywa eterem dietylowym otrzymując tytułowy związek 17,0 mg w postaci żółtego ciała stałego. Wydajność 78%.

Temperatura topnienia: 237°C.

Spektrometria masowa: 434

Aktywność hamowania Pl3K-3 in vitro: B.

Aktywność hamowania P^K-γ in vitro: A.

¹H-NMR (500 MHz, DMSO-d6) δ: 3,41-3,76 (m 7H), 3,86 (m 2H), 4,10 (m 2H), 7,20 (m 1H), 7,39 (m 1H), 8,19 (m 1H), 8,45 (m 1H), 9,09 (br s 1H), 10,86 (s 1H).

P r z y k ł a d 2-5

N-(8-hydroksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamid

HO

PL 226 562 B1

Zawiesinę N-(8-metoksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamidu (przykład 2-22) 3,50 g (10,9 mmol) i siarczku sodu 4,25 g (54,5 mmol) w 1-metylo-2-pirolidynonie (10 mL) ogrzewa się w temperaturze 160°C przez 4 godziny (LC-MS wskazuje na całkowite przereagowanie substancji wyjściowej).

Mieszaninę oziębia się do temperatury pokojowej i odparowuje się lotne produkty uboczne.

Mieszanina dzieli się pomiędzy chloroform i 0,5N roztwór NaOH.

Warstwę wodną zobojętnia się i utworzony osad zbiera się otrzymując tytułowy związek (2,34 g) w postaci białawego ciała stałego.

Wydajność 69,9%.

Temperatura topnienia: 289°C.

Spektrometria masowa: 308.

Aktywność hamowania PI3K-3 in vitro: C.

Aktywność hamowania ΡΙ3Κ-γ in vitro: B.

¹H-NMR (500 MHz, DMSO-d6) δ: 4,01 (m 2H), 4,15 (m, 2H), 6,75 (dd, 1H, J = 8Hz, 2Hz), 6,91 (s, 1H), 7,52 (dd, 1H, 7,75 (d, 1H, J = 8Hz), 8,44 (d, 1H, J = 8Hz), 8,73 (dd, 1H), 9,31 (s, 1H), 10,61 (br s, 1H), 12,24 (br s, 1H).

P r z y k ł a d 2-6

N-{8-[2-(1-pirolilo)etoksy]-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo}nikotynoamid

Zawiesinę N-(8-hydroksy-2,3-dihydroimidazo[1,2-c]chinazolin-5-ylo)nikotynoamidu (przykład 2-1) 70,0 mg (0,23 mmol), N-(2-bromoetylo)pirolu 47,6 mg (0,27 mmol) i węglanu potasu 126 mg (0,91 mmol) w N,N-dimetyloformamidzie (5 mL) ogrzewa się w szczelnej (zatopionej) rurze w temperaturze 120°C przez 3 godziny.

Mieszaninę reakcyjną zatęża się i dzieli pomiędzy dichlorometan i wodę.

Warstwę organiczną przemywa się 0,1N roztworem NaOH i solanką, suszy się nad Na2SO4 i rozpuszczalnik odparowuje się otrzymując tytułowy związek 49,0 mg w postaci białawego ciała stałego.

Wydajność 54%.

Temperatura topnienia: 209°C.

Spektrometria masowa: 401.

Aktywność hamowania Pl3K-3 in vitro: B.

Aktywność hamowania ΡΙ3Κ-γ in vitro: B.

¹H-NMR (500 MHz, DMSO-d6) δ: 4,00 (m, 2H), 4,12 (m, 2H), 4,30 (s, 4H), 6,00 (m, 2H), 6,84 (m, 2H), 6,85 (dd, 1H, J = 6Hz, 2Hz), 7,27 (d, 1H, J = 2Hz), 7,52 (dd, 1H, J = 6Hz), 7,76 (d, 1H, J = 8Hz), 8,44 (dd, 1H, J = 8Hz, 2Hz), 8,72 (dd, 1H, J = 5Hz, 2Hz), 9,31 (s, 1H), 12,32 (s, 1H).

Metodą podobną do podanej w powyższych przykładach 2-1 do 2-6 zsyntetyzowano związki wyszczególnione jako przykłady 2-7 do 2-368.

PL 226 562 B1

Tabela 2

Nr Prz.	Budowa	C.CZ. ;	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-7	A	376,42	377	243	B
2-8	n ™ ^XXX Λο	412,88	377	283	A
2-9	° A	468,95	433	249	B
2-10	ΟχΑ ο<Λγ<ΐγ-Ν H	415,46	416	250 (rozkład)	B
2-11	ργΌ ™ o» H	451,92	416	294 (rozkład)	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kganima
2-12	jPi Ϊ AA < N ^NH CH3	390,45	391	199 (rozkład)	B
2-13	^ναααΑη όχ	390,45	391	209	A
2-14	F\ CtH Αλ °A oAfA ΧΑ,	426,91	391	267 (rozkład)	A
2-15	^~yCę/~ hU, H ’	432,49	433	227	B
2-16	A ^'^Ν'ζΑ<Α^,Α'''ΉΗ °^ 0 aA h3c ~N	410,50	411	233 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. 7°C j	in vitro PI3Kgamma
2-17	rx2 - H,C	446,96	411	255 (rozkład)	A
2-18	°X η^-_/ν··ν	407,48	408	232	B
2-19	jo5 Μ Λθ	410,91	376	>300	B
2-20	M—< μΧλ Aq·	321,34	322	281 (rozkład)	B
2-21	N—\ γυΥ» ' οΛο	357,80	322	292 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	T cmp* topu. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-22	n5 CHs O m^aCH3	414,85	379	198-205 (rozkład)	B
2-23	jo5 θΗ3 crV%	336,36	337	279-282	A
2-24	N”-\ CIH CH, 0 |j	372,82	337	273 (rozkład)	A
2-25	{\J—\ ,-CĆL · ^03 H	360,38	361	186	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-26	^|*“**\ / CiH XXX N NH H	396,84	361	233	A
2-27	N—\ pA Η,Ο'ΑίΑηΡΑπ 0 U	305,34 ‘	306	207	A
2-28	pA> CH H3c N Nil T0	341,80	306	315
2-29	N—\ Ax„ H3C N NH 0CO H	344,38	345	190	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-30	η,,ΛΧΑη ” 0	380,84 '	345	295	B
2-31	N—Λ. jPyS -¼	310,38	311	182	B
2-32	Ν'—\ Μ 3>	346,84	311	276	B
2-33	F> fij F F o^-|p>N	359,31	360	229	B
2-34	N—\ jrvS αΗ N IfiH Fp 0 u	395,77 ;	360	275	A

PL 226 562 B1

Nr i Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. 7°C	in vitro PI3Kgamma
2-35	N—< ^1> f^JLA Ά OiH OH	411,77	375	237 (rozkład)	A
2-36 i	N—\ xGx 90 N NH F 1 J 03 H	398,35	399	>300	B
2-37	N—\ f>(XXanI, “ FI j ' 0» H	434,81	399	288	A
2-38	FA p/Y cih 0 M	362,22	327	308	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz,	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3Kgainina
2-39	N—\ oiXO H	364,80	366	288	A
2-40	N--- i > cih M. ° W H	401,26	366	270	A
2-41	(Ai ϊ CIH A	367,26	332	328	B
2-42	(j jP V CIH AL A\ Br N NH °aO	406,67	372,370	243	A
2-43	N—\ A B< N NH CHj U	420,70	386, 384	252 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	ίΖζ» c^Ztw	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-44	N-V H	409,25	411,409	262	B
2-45	C1H XX	445,71	411,409	278	A
2-46	N—\ rx\ h.c< -X\ . 3 O N NH H3cx°	351,37	352	259-260	A
2-47	N—\ _ Jf 7 CM ^°^Ο'χ^ψ^Νίί:^ΝΗ H,<X°	387,83	352	257-257	A
2-48	/-kT> •f.nk ’ ο Χ^ ν Χιη Η,Χ0 O	408,42	409	306-307	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. i°C	in vitro gamma
2-49	N—\ >0' W or||| ? H	390,40	391	289 (rozkład)	A
2-50	CIH Η3°^ο·^νψ^Νίί:^ΝΗ H	426,87	391	278 (rozkład)	A
2-51	ry ΐΓϊΥ H,C^ s H^°	391,39	392	233 ; (rozkład) ;	A
2-52	^T) Ii r CfH h^0 MY	427,85	392	210 (rozkład)	A
2-65	N—\ rV9 H3C/ 3 0 N NH * no	400,24	402, 400	264	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. Z°C	in vitro PI3K- gamma
2-66	N—\ < γρ γ CtH 3 o j nAh ΒΓ οΛΟ	436,70 ;	402,400	298	A
2-99	N—k Ola N NH F Λο	309,31 i	310	243	B
2-100	N—\ C1H (A ULA ' u	345,77 ;	310	288	A
2-101	N*~Ą QĆL H	348,34 i	349	>300	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. f°C	in vitro PI3Kgamma
2-102	N—\ / C,H ęck H	384,80	349	>300	A
2-103	N—\ X/V C,H ŁL N NH Cl οΛο	362,22	326	>280	B
2-104	ęA a 0 tXx	382,81	383	>280	B
2-105	JT\ CIH qX cl o	419,27	383	>280

PL 226 562 B1

Nr i Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-106	N—\ ll \ CIH ęcx H :	401,26	365	>280	B
2-107	N—\	305,34	306	244	B
2-108	CIH CHj	341,80	306	>290	B
2-109	N—Λ ^Λ> fi N N TjlH Η	344,38	345	>290	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-110	N—\ CC / CIH CCI A N NH CHa H	380,84 i	345	>290 ;	A
2-111	N—\ i Jl > cih JAAnh -ł- a	395,77	360	263	jA.
2-112	ę5 0 uQ	398,35	399	286	A
2-113	N—Ά IL JL JL C|H N NH ''' H	434,81	399	270	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-114	N—\ CĆ2 >1 NH h3<0°	321,34	322	110	A
2-115	N—\ Jl \ CIH LAA N NH Η^° o<[Pj	357,80	322	237 (rozkład)	A
2-116	N—Λ ęć? y^ N vH ęH3 ,o h3c ck	335,37	335	204-205 i	B
2-117	N—V /γν cih CkA N y H ch3 Η,Ο^θ °	371,83	335	251 (rozkład)	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-118	N—\ CÓl YA i H3Cx	355,79	355	185 (rozkład)	A
2-119	N— cih oci TC NH CI h5cz° ο'ίίί^^^	392,25	355	266 (rozkład)	A
2-120	N—\ jł y cih (XX N NH η/	371,83	335	220 (rozkład)	A
2-121	_ xy (XX A° rr F	389,34	389	144-145	B .............................................

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-122	N—\ N NH s h3cx° ° |an OH	373,80	338	285 (rozkład)	A
2-123	N—*\ _ JI > Ργγ CIH i (A, ! ^γ N NH h 3A° ο^γ^Ν A,	372,82	337	296	A
2-124	N—\ A3 (AA N NH HsC °W H	360,38	361	287
2-125	N—\ ji / CIH ęÓL A H	396,84	361	238	; A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp. topn./°C	in vitro PI3Kgamma
2-126		N—\ 5 N NH			386,42	386	183-184 S	A
	o H3(U	° o
		Jl h3c^	N	N
2-127	Q	N-—\ 5 N NH	CIH		422,88 i	386	225 (rozkład) i	A
	xo h3cx	0 J h3ct
		N	SN
2-128	9	jry N NH			440,39	^,^.0	214 (rozkład)	A
	ζθ h3cx	0 II
		F	N	N
		r i F
2-129					476,85 i	440	226 :	A
	O	N“—\ 5 N NH	CIH				(rozkład) ί
	A h3c^	0 ii
			N	\A
		FU F

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-130	cćik Ao	405,34	292	237-239	A
2-131	N-—\ CQ Ν CHa	305,34	306	193-194	B
2-132	N—\ Jl > CIH CH3	341,80	306	277 (rozkład)	B
2-133	pX ki©'N<^'NH NH, oĄk	306,33	306	215 (rozkład)	B
2-134	N—\ OÓl ^''^SkkH Cl ° u	325,76	326	198-199	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-130	Ao	405,34	292	237-239	A
2-131	N-—\ CQ N NH CH,	305,34	306	193-194	B
2-132	N—\ JI > CIH iTTj* ^XN^NH CH3	341,80	306	277 (rozkład)	B
2-133	r/? NH, 0Ą4n	306,33	306	215 (rozkład)	B
2-134	N—\ Cu/ Cl ° u	325,76	326	198-199	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro ΡΪ3Κgamma
2-135	N—λ αΗ •L «Αχ Αχ Ν NH CI Ά	362,22	326	340 (rozkład)	B
2-136	οΑ 0Αχχ<^ h3c^AA	305,34	305	194-195	B
2-137	σΑ Α	341,80	305	291 (rozkład)	B
2-138	ίίΑ θΑχ^χ^ V ΟΗ	307,31	307	273 (rozkład)	A i

PL 226 562 B1

i?	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /aC	in vitro PI3Kgamma
2-139	N—\ iii aH ASA- V OH	343,78	307	296-297	A
2-140	N—\ CCa NH Y H3cA	321,34 J	321	219 (rozkład)	B
2-141	o5 “ <G--.00nh οΛΟ A h3(0	357,80	321	272 (rozkład)	B
2-142	Λ οΛΟ cAoh	335,32	336	358-359	B

PL 226 562 B1

Nr “Pyjy	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. t°C	in vitro PI3Kgamina
2-143	N—\ ox Ύ ΉΝ CH, <r°	384,42 i	385	265-269	A
2-144	ΓΛ CCX N NH cAfA V nh2	306,33	307	263-266	A
2-145	N—\ F ,Α >v N NH A nh2	420,35	307	229 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, ί topn. !°C	in vitro PI3Kgamma
2-146	N—Λ CU.. A h3A oh,	361,41 s	362	219 (rozkład)	B ;
2-147	o5 1 oXy^-N Xact,	305,34	306	195-196 i	A
2-148	- ry CIH cCl A,	341,80	306	310 (rozkład)	A
o\ i 1 <N j	A? (ΥγΑ	306,33	307	>300	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. | Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-150	N-—\ C1H : ^^nh2	342,79 307 i	290 (rozkład)	A
2-151	o2	348,37 349	320 (rozkład)	A
2-152	N-—\ A / CIH OX ku, H 3	384,83 349	312 (rozkład)	A
2-153	ck 0 UL·, H	320,36 320	196-197	B

PL 226 562 B1

Nr ; Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	TCcmp. topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-154	/—\ CIH Laa N NH oYu UvCHj	356,82	320	300 (rozkład)	B
2-155	J\|-“....... Ji > cm Ula A	362,22	326	324 (rozkład)	B
2-156	Γ> CH CxX ci u	376,25	340	287 (rozkład)	B
2-157	N~n σχ_ Ul NHg	320,36	321	146-148	B

PL 226 562 B1

Nr Prz. ;	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-158	N—Λ 1 > CiH CĆt AC,	356,82	321	289 (rozkład)	B
2-159	cA NH γΑ ch3	320,36	320	246-247	B
2-160	J/ \ CIH ΓΎχ ch3	356,82	320	311 (rozkład)	B
<2* ł ^5 i	N—\ (Γ^Ί T CIH ΗΑ'ΚγΧ'ΝΗζ ch3	370,84	334	298 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr : Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C ξ	in vitro PI3Kgamma
2-162	N·—\ _ cć2 u NH	419,37	306	191 i (rozkład) i	B
2-163	JM“~\ p . Jl > HO. JL-f ifW u.	419,37	306 i	232 (rozkład)	B
2-166	N-- CĆt ^^ N NH CH3 °u	444,38	331	221 (rozkład)	A
2-167	o5 N NH XQ ch3	380,84	345	333 (rozkład)

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	CłCZ» ;	Masa	Temp, topn, /°C	in vitro PI3K-
2-169	N—“\ Jf \ CIH A?	365,83	330	295 (rozkład)	B
2-170	W—.....-χ CUL _ h3c n	344,38	345	277-279	B
2-171	s 0** ,R Qj?° O	380,84	345	328 (rozkład)	B
2-172	w—\ σχ Aa	331,34	332	>300	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-173	O	N—\ Λ2	CIH		367,80	332	287 (rozkład)	A
		π	Αγ Α- Ν	7 'Ν Η
2-174	a	G . A N NH			356,39	356	296 (rozkład)	B
		0	Άγ-	%
		h3c^	Αχ Ν	Α Ν
2-175	a	G Gst^nh	CIH		392,85	356	270 (rozkład)	B
		cAA-	Άγ-
		Η,<Τ	Αχ. Ν	'Ν
2-176	G	N—Λ Ο ν'^^νη	CIH	446,82	410	248-249
		0 ιΓ		Ά.
		AT	Αχ. 'Ν	Α Ν

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-177	r> oa n nh Y. Ak ^k cr y G^ A	342,36	342	275 (rozkład)	B
2-178	o5 AAAnh °O>	296,35	297	187-188	B
2-179	ργΑ? αΗ Ys-Ah 0>	332,81	297	310 (rozkład)	A
2-180	o5 ijlH °AO cr	330,80	330	198-199	B
2-181	N—\ «V 0Ah °G> cr	367,26	330	298 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-182	ry CIH A h3c	346,84	310	>250	B
2-183	N-—\ cA -A	296,35	297	167 (rozkład)	B
2-184	N—\ [TyS	332,81	297	297 (rozkład)	B
2-185	A Ύ Ά>	280,29	280	217-218	B
2-186	rY “ A4-nAnh CH, °Y	331,76	295	285 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, ί topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-187	cóA N NH ch3 0 p h3c	345,79	309	280-281	B
2-188	N—Λ A/V αΗ aana U?	333,80	298	306 (rozkład)	B
2-189	Μ—, CĆŁ h3c/	325,39	326	243 (rozkład)	B
2-190 .............................	N—< XVY αΗ CXA ^NH 0<|f 4>-~ch3 x~-N h3c	361,86	326	289-290	A

PL 226 562 B1

Nr ί Prz.	Budowa	C.cz. i	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-191 ;	° H3c^/NN	322,37 i	322	207-208	B
2-192	w-—\ Jl > CIH CÓi 0 f^^gh, h3cxxn~~n	358,83	322	271-272	B
2-193	N’—k (XX Λ> ‘-—N H	280,29	281	265 ; (rozkład)	B
2-194	N—\ ^JT> r< > CIH 0 ifN> N Η	316,75	281	309-310	B

PL 226 562 B1

Nr Prz,	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-195	M—\ ΑΧ C,H A	343,78	308	270-274 (rozkład)	B
2-196		436,90	401	239	B
2-197	N—\ O V TjlH °AQ	351,37	352	210-215 (rozkład)	B
2-198	- v Th	387,83	352	249 (rozkład)	B
2-199	A °tQ	365,39	366	127 *	A ;

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-200	/Aa Aq	401,86	366	243 (rozkład)	B
2-201		395,42	396	181	B
2-202	CiH ar JL-J^JL ΗΟ» ON ZXNH °O	431,88	396	229 (rozkład)	B
2-203	A YyW·» ° οΛΟ	401,81	366	231 (rozkład)	B
2-204	r YQ	406,40	407	265-269 (rozkład)	B
2-205	O jTYi Ac,	456,94	421	243-247 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, j topn./°C j	in vitro PI3Kgamina
2-206	A	364,37	365	296 !	B
2-207	N—\ XX aA? • A	434,46	435	232-236 i (rozkład)	B
2-208	n Mi jfi1 C'H 0 °M	470,92	435	227 ;	B
2-209	jAl· oa	530,98	495	247	A
2-214	N—y αχ A/ A NH A	290,33	291	201-203 | (rozkład)	c

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-215	O-Gnh 0	404,35	291	238-242	B
2-216	N-“\	304,35	305	201-203	D
2-217	oY Y	418,38	305	239-241	B
2-218	JD ClA N NH Yx,	304,35	305	185-186	D

PL 226 562 B1

Nr i Prz.	Budowa	C>#cz*	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-219	N-, ΧΑΑνη ch3	318,38 !	319	246-248
2-220	o5 ° <x« ch3	348,41	349	216-218	D
2-221	fs,*—-λ αΗ <γΧο^Η3 ch3	384,87	349	288 (rozkład)	D
2-222	Ν—\ σχ X: ch3	363,38	364	277 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro ΡΪ3Κgamma
2-223	CĆVH Y^no2 ch3	399,84	364	313 (rozkład)	D
2-224	N—Λ CĆŁ ,	308,32	309	202-204	C
2-225	c5 °k>,	308,32	309	210-212	D
2-226	N—< p ox „X “A	438,80	325	221-224	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn, /°C	in vitro PI3Kgamma
2-227	Ν—Λ ca.	324,77	325	196-197	D
2-228	Al ć- '^'A °	438,80	325	233-235	C
2-229	CA	324,77	325	226-228	D
2-230	iaJy aA αΛη ° οΛα	438,80	325	243-245	D

PL 226 562 B1

*	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3K- gamma
2-231	Α \ΑΛ. ΛγΥ Cl	359,22	358	268-269	D
2-232	οΑ., A	320,35	321	185-187	D
2-233	ο5 Ακ ° iQACHi	320,35	321	202-204	D
2-234	ο5 Η°χ ο<^Α:Α0^οη3	434,38	321	209-211	C

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-235	oU 0 ipl VvCH3	320,35 i	321	300 (rozkład)	D
2-236	cA AACH;i	362,44	363	>410	D
2-237	|^|·......... CIH \ A a, ^Ά νΗ Q 3 °A\ ch3	386,84	351	259 (rozkład)	D
2-238	N-—y ca cih ΑΆΆη cA^A^o-Ch3 CH,	386,84	351	274 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. ;	Masa	Temp, topn. 7®C	in vitro PI3Kgamma
2-239	CÓL rr nh V «.θ'0	350,38	351	330 (rozkład)	D
2-240	C,H ΜαΑμη 09 ✓O CH, Η,εΧ »	416,87	381	291 (rozkład)	D
2-241	Ν—\ σχ οΟργ°γΗ3 να Η,Ο·0	364,41 ;	365	248 (rozkład)	D
2-242	CÓY Ύο· χθ Η0	400,87	365	321 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz,	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C j	in vitro ΡΓ3Κganima
2-243	ΟΟγ.	336,42	337	169-170	D
2-244	cc5	372,88	337	292 (rozkład)	D
2-245	!Γλ CLĄ. Ύ <r<H	368,42	369	278 (rozkład)	D
2-246	N—\ OX Ά·	404,88	369	320 (rozkład)	D
2-247	IL A,- C?	369,40	370	278 (rozkład)	C

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz,	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-248	Akp t aH . Y NH -τχ, oz SNH2	405,87	370	308 (rozkład)	C
2-249	kr μη ci /kH,	403,85	403	240 (rozkład)	D
2-250	ΓΛ zk/k/ CIH cxx , χΧ kl klH Cl θ ιίη LA*° o nh2	440,31	403	300 (rozkład)	D
2-251	cc2 Η0γΑ °x	449,35	336	198-200	D
2-252	o5 ΛΧ	335,32	334	265-267	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. i	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro ΡΪ3Κgamma
2-253	o i οΛ0Γ	449,35 s	336	238-239	D
2-254	cci ^^N NH i 0U.	335,32 i	334	279-281	D
2-255	cci X ón	449,35	336	265 (rozkład)	D
2-256	cc2 R A\Ah 0 A.	429,36	316	248-250	D
2-257	AA •ió	419,37	306	175 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn./°C	in vitro PI3Kgamma
2-258	cc2 γ,	333,40	334	188-190	D
2-259	C!H CH, 0<iPT^CHi	369,86	334	266 (rozkład)	D
2-260	cćZ 3 ύφ», Ćh,	447,42	334	240 (rozkład)	D
2-261	_ ,Γ> ccx N NH ° iOl Ν-χ ^CH,	388,48	389	218X2^2^2 ;	D
2-262	c& h	461,40 i	348	253 ; (rozkład) i	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-263	CCa ;a„, CH,	347,38	348	208-210	D
2-264	cóa °xu CH,	383,84	348	304 ; (rozkład)	D
2-265	A «.=A ΟΧ ογΤ AT	405,46	406	280 (rozkład)	D
2-266	N~“\ CĆ( \aX,,	355,40	356 5	218-220	D
2-267	có? 0,H ° A	391,86	356	309 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. Masa	Temp, topn, /°C	in vitro PI3K- gamma
2-268	o5	356,39 357	267 (rozkład)	D
2-269	gX - ΰιΓ^ Μ	392,85 357	324 : (rozkład)	D
2-270	N-—V CĆL X^ ''n ''NH o<:iHrx <AO	356,39 357	209-211	D
2-271	jr\ ccx FT NH 0 iOl	392,85 357	319 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. f°C	in vitro PI3Kgamma
2-272		348,36	349	224-226 i	D
2-273	N—l oA o	348,36	349	253-255	D
2-274	0 °'^'CH3	434,46	435	289 i (rozkład)	D
2-275	~ Ty 0903/ CIH η cAA^Ah.,	470,92	435	282	D
2-276	rG O<nAnh 0	291,31	292	204-205	C

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kgamma
2-277	JM ί F OX VA	405,34	292	206 (rozkład)	C
2-278	N—< ca Aa A|H A	291,31	292	224-225	C
2-279	CÓt A A	405,34	292	2310 (rozkład)	c
2-280	jr~\ CCC A^ F	359,31	360	219-220	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn./°C	in vitro PI3Kgamma
2-281	ji Ar cih F F	395,77	360	>250	C
2-282	A A nH ° iPl %AN-CH3 CH3	334,38	335	249 i (rozkład)	D
2-283	N—\ CĆL” UvGH: CH,	370,84	335	311 (rozkład)	C
' 2-284	N—\ pp^ C(H oH A	343,78	308	346 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro Ρ13Κgamma
2-285	cA χ. z/K ^CHL An>/>NH q- a οΛΟ	321,34	322	198 - 199	C
2-286	cA Λ Ai^>< >ih ox 3 LA0^h3	351,37	352	244 - 245	D
2-287	Μ—Λ AfM CiH \/Αύ ✓CH, A·' >/ γΗ o> 3 0 ίΐ CH Ua^o'*' 3	387,83 i	352	210 (rozkład)	C
2-288	N—\ cA s 3	337,41	338	233 -234	D
2-289	CCXaHr ° u	373,87	338	298 - 299	C j

PL 226 562 B1

Nr | Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	TTcmp» ·. topu. /°C	in vitro PI3Kgatnma
2-290	cóL. “U,	339,79	340	213-214	B
2-291	cć? Αχ	325,76	326	246 - 247	B
2*292	c5 v nh	292,30	293	267-268	C
2-293	cc5 A ΝχΧ	406,33	293	234 (rozkład)	C
2-294	....... nL X. CH,	306,33	307	257 (rozkład)	c

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-295	Nx A CH,	420,35	307	231 (rozkład)	C
2-296	O? CH3 Λ>	293,33	294	128-129	C
2-297	i ίΓ Ϊ CIH pH3 A	329,79	294	264 (rozkład)	C
2-298	N— c<x χ^ γΗ Ά	280,29	281	350 (rozkład)	C
2-299	N-—\ rxS C1H <ΛΛη Λγ>	316,75	281	311 (rozkład)	c

PL 226 562 B1

Nr i Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kg3U10ld
2-300:	N—\ _ ^00 °Ύ ΌΧνη ° 0	394,31	281	230-232 :	B
2-301	N—Λ Cul 0-	330,80	331	198 (rozkład)	D
2-302	N-—\ có? 0 łXCHs	310,38	311	192-193	C
2-303	N—Λ 01 N NH 0 tXN°2	341,35	342	286 - 287	D
2-304	N—\ iii aH W\h °0L0N0’	377,81	342	300 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	CIHjp* topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-305 s :	oX ką	341,35	342 :	269-270	D
2-306	Ν'.......A ΟΧ» A no2	377,81 ;	342	296 (rozkład)	D
2-307	N—i Ok A	298,33 i	299	219 (rozkład)	C
2-308	N-Ą ni * oA<kk {| v—ch3	380,84	345	344 (rozkład)	B

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C i	in vitro PI3Kgamma
2-309	OAnh A Ach3 HaC 3	440,43	441	250-253	D
2-310	cca A -A H	445,36	332	252 (rozkład)	B
2-311	oS. °Ά> Z-CH, HjC	373,42	374	202-203	D
2-312	Ν—λ οχ •χ	347,40	348	303-305	D

PL 226 562 B1

Nr i Prz. ?	Budowa	C.ez.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-313 j	CCa “ Αχ ; A	383,86	348	314 (rozkład)	C
2-314!	N—\ oA Ch3	343,39 j	344	259 - 260	D
2-315	ΝΛ CĆa AĄh oAp S CH,	343,39	344	288 - 289	D
2-316	N-—\ ca AA^h i i N	341,38 !	342	263-264	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-317	jry CIH oAaa	377,84	342	319 (rozkład)	B
2-318	N— ><νγ CIH nAx o0jAjA	377,84 i	342	316 (rozkład)	D
2-319	N—\ lfX^ ΐΙ_χ y	374,43	375	260 - 261	D
2-320	o5 “ Aa z=\ *--s —	410.89	375	310 (rozkład)	D
2-321	CÓL N NH	374,43	375	281 (rozkład)	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3K- gamma
2-322	^r> C!H ° tVO	410,89	375	335 (rozkład)	D
2-323	N—\ CC*x ΧΧΧΓ·	334,38	335	167-168	D
2-324	N—Λ có? \XJO	310,38	311	122-123	D
2-325	0¾	320,35	321	149-150	D
2-326	Ν—Ά o9h3	228,26	229	189 :	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-327	N—\	242,28	243	bezpostaciowy |	D
2-328	cA ΟΜ/γ^	256,31	257	121-122	D
2-329	N—\ cA Aa ^nH πη3	270,34	271	154 (rozkład)	D
2-330	Co? Aa ^NH CHS	256,31	257	104-105	D
2-331	r> Ola Aa ah Ο^ΧΟΗ3 i CH, i**W 4 uilj	270,34	271	135-136	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-332	02 ct	331,59	331	194 (rozkład)	C
2-333	02 θΑ^ F	332,23 i	333	210-211	D
2-334	02 90 0IH	254,29	255	164-165	D
2-335	0^ 0	296,38	297	170-172	D
2-336	JTA lPi ϊ <>0 >-CH, t0 9h ^0 9< 3 I i Γ0Η, (jAJk CH0	397,48	398	bezposta- ciowy	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. '	Masa	Temp, topn. Z°C	in vitro PI3Kganima
2-337	^NB γ oA^k	431,50	432	119-120	D
2-338	ck Xw Ογ < v xch3	397,48	398	147-148	D
2-339	N—\ ok ΟχΝΗ	297,36	298	179-180	D
2-340	α$_ οχτΊ n |Ach O CH, 5	397,48	398	bezposta- ciowy	D
2-341	CÓt Οχ'	431,50 i	432	111-112	D

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz.	Masa	Temp, topn. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-349	A? F-. /'χΧχ A. >< Χί^ -NH ' x>	364,35 i	365	226	B
2-350	N-—\ χχ>0 ίι Άρ ? CIH κ JL .As. Ax Fi j ' -X>	400,81 i	365	292	c
2-353	N-—y xxx 0^0	325,76	326	254	B
2-354	N“”\ χά,Η °x>	330,80	331	228	c
2-367	xA2 ^.na>X^n<^sNh HCi οΆ OH	428,88	398	273-274	A

PL 226 562 B1

Nr Prz.	Budowa	C.cz. ;	Masa	Temp, topu. /°C	in vitro PI3Kgamma
2-368	jcóc MeOpXpH HCI OMe °^ll T Ύ OH	403,83	368	240 (rozkład)	A

Odsyłacze literaturowe

[1] Wymann M. P., Sozzani S., Altruda F., Mantovani A., Hirsch E.: Lipids on the move: phosphoinositide 3-kinases in leukocyte function. Immunol. Today 2000; 6: 260-264.

[2] Stein R. C., Waterfield M. D.: Pl3-kinase inhibition: a target for drug development ? Mol. Med. Today. 2000; 6: 347-357.

[3] Sean A. Weaver, Stephen G. Ward: Phosphoinositide 3-kinases in the gut: a link between inflammation and cancer ? Trends in Molecular Medicine, 2001; 7: 455-462.

[4] Vanhaesebroeck B., Leevers S. J., Panayotou G., Waterfield M. D.: Phosphoinositide 3-kinases: a conserved family of signal transducers. Trends Biochem. Sci. 1997; 22: 267-272.

[5] Fruman D. A., Meyers R. E., Cantley L. C.: Phosphoinositide kinases. Annu. Rev. Biochem. 1998; 67: 481-507.

[6] Wymann M. P., Pirola L.: Structure and functions of phosphoinositide 3-kinases. Biochim. Biophys. Acta 1998; 1436: 127-150.

[7] Sotsios Y., Ward S. G.: Phosphoinositide 3-kinases: a key biochemical signal for cell migration in response to chemokines. Immunol. Rev. 2000; 177: 217-235.

[8] Toker A., Cantley L. C.: Signalling through the lipid products of phosphoinositide-3-OH kinase. Nature 1997; 387: 673-676.

[9] Stephens L. R., Jackson T. R., Hawkins P. T.: Agonist - stimulated synthesis of phosphatidylinositol (3,4,5)-tris-phosphate: a new intracellular signalling system ?, Biochim. Biophys. Acta.

1993; 1179: 27-75.

[10] Stephens L. R., Equinoa A., Erdjumentbromage H-Lui M., Cooke F., Coadwell J., Smreka A. S., Thelen M., Cadwallader K., Tempst P., Hawkins P. T.: The G beta gamma sensitivity of a PI3K is dependent upon a tightly associated adaptor, str. 101. Cell 1997; 89: 105-114.

[11] Stoyanov B., Volinia S., Hanek T., Rubio I., Loubtchenkov M., Malek D., Stoyanova S., Van-Haesebroeck B., Dhand R., Nurnberg B., Gierschik P., Seedorf K., Hsuan J. J., Waterfield M. D., Wetzker R.: Cloning and characterization of a G protein - activated human phosphoinositide-3 kinase. Science 1995; 269: 690-693.

[12] Krugmann S., Hawkins P. T., Pryer N-Braselmann S.: Characterizing the interactions between the two subunits of the p101/p110 gamma phosphoinositide 3-kinase and their role in the activation of this enzyme by G beta gamma subunits. J. Biol. Chem. 1999; 274: 17152-17158.

[13] Sasaki T., Suzuki A., Sasaki J., Penninger J. M.: Phosphoinositide 3-kinases in immunity: lessons from knockout mice. J. Biochem. 2002; 131: 495-501.

[14] Sasaki T., Irie-Sasaki J., Jones R. G., Oliveira-dos-Santos A. J., Stanford W. L., Bolon B., Wakeham A., Itie A., Bouchard D., Kozieradzki I., Joza N-Mak T. W., Ohashi P. S., Suzuki A., Penninger J. M.: Function of PI3Kg in thymocyte development, T cell activation, and neutrophil migration. Science 2000; 287: 1040-1046.

[15] Li Z., Jiang H-Xie W., Zhang Z., Smreka A. V., Wu D.: Roles of PLC-beta2 and -beta3 and PI3Ky in chemoattractant - mediated signal transduction. Science 2000; 287: 1046-1049.

PL 226 562 B1

[16] Hirsch E., Katanaev V. L., Garlanda Cazzolino O., Pirola L., Silengo L., Sozzani S.,

Mantovani A., Altruda F., Wymann M. P.: Central role for G protein-coupled phosphoinositide 3-kinase γ in inflammation. Science 2000; 287: 1049-1053.

[17] Michael A. Crackower, Gravin Y. Oudit, Ivona Kozieradzki, Renu Sarao i in.: Regulation of myocardial contractility and cell size by distinct PI3K- PTEN signaling pathways. Cell. 2002; 110: 737-749.

[18] Emilio Hirsch, Ornella Bosco i in.: Resistance to thromboembolism in P^K-deficient mice. The FASEB Journal. 2001; 15: 2019-2021.

[19] Ui M., Okada T., Hazeki K., Hazeki O.: Wortmannin as a unique probe for an intercellular signalling protein, phosphoinositide 3-kinase. Trends Biochem. Sci. 1995; 20: 303307.

[20] Vlahos C. J., Matter W. F., Hui K. Y., Brown R. F.: A specific inhibitor of phosphatidylinositol 3-kinase, 2-(4-morpholino)-8-phenyl-4H-1-benzopyran-4-one (LY294002). J. Biol. Chem. 1994; 269:

Claims (2)

1. Skondensowana pochodna azolopirymidyny o wzorze (I), jej forma tautomeryczna albo stereoizomeryczna, albo jej sól, 1 R1 oznacza podstawnik wybrany z grupy obejmującej 3-acetyloaminofenyl, 4-acetyloaminofenyl, 2-acetyloaminopirydyn-5-yl, 6-acetyloaminopirydyn- 3-yl, 6-amino- 4,5-dimetylopirydyn3-yl, 2-aminofenyl, 3-aminofenyl, 4-aminofenyl, 6-amino-2-metylopirydyn-3-yl, 6-amino-5-metylopirydyn-3-yl, 2-amino-pirydyn-3-yl, 5-aminopirydyn-3-yl, 6-aminopirydyn-3-yl, 1H-1,3benzodiazol-5-il, 3H-1,3-benzotiazol-6-il, benzotienyl, 1H-1,2,3-benzotriazol-5-il, 1-benzyloksykarbonylopiperydyn-2-yl, 1-benzyloksykarbo-nylopiperydyn-4-yl, 4-tert-butoksyfenyl, 3-tert-butoksykarbonyloaminofenyl, 2-tert-butoksykarbonylo-amino-4-metylo-1,3-tiazol-5-il, 1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-2-yl, 1-tert-butoksykarbonylopipery-dyn-3-yl, 1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-4-yl, tert-butoksyl, tert-butyl, chinolin-3-yl, chinolin-8-yl, 2-chlorofenyl, 3-chlorofenyl, 4-chlorofenyl, 2-chloro-6-metylopirydyn-3-yl, 2-chloropirydyn-3-yl, 4-chloropirydyn-3-yl, 6-chloropirydyn-3-yl, 3-chlorotien-2-yl, 5-chlorotien-2-yl, 4-cyjanofenyl, 2-cyjanotien-5-yl, cykloheksyl, cyklopropyl, 3,5-dichlorofenyl, 3,5-dietoksykarbonylofenyl, 2,4-dimetoksyfenyl, 3,4dimetoksyfenyl, 3,5-dimetoksyfenyl, 3,5-dimetoksy-4-metylofenyl, 2,6-dimetoksypirydyn-3-yl, 3-dimetyloaminofenyl, 4-dimetyloaminofenyl, 6-N, N-dimetyloaminopirydyn-3-yl, 3,5-dimetylofenyl, N,N-dimetyloformamidynopirydyn-3-yl, 3,5- dimetylo-4-nitrofenyl, 3,5-dimetylo-1,2oksazol-4-il, 2,4-dimetylo-1,3-tiazol-5-il, 4-etoksy-3,5-dimetylofenyl, etyl, 1-etylo-3-metylo-1Hpirazol-5-il, 1-etylo-3-metylopirazol-5-il, fenoksyl, fenoksymetyl, fenyl, 2-fluorofenyl, 4-fluorofenyl, furan-2-yl, furan-3-yl, 2-hydroksyfenyl, 2-hydroksypirydyn-3-yl, 5-hydroksypirydyn-3-yl, 3H-imidazo[4,5-b]pirydyn-6-yl, imidazol-4-il, 4-imidazol-1-ilofenyl, indolil, izobutyl, izopropyl, 5-karboksypirydyn-3-yl, 4-metoksybenzyl, 4-metoksy-3,5-dimetylofenyl, 2-metoksyfenyl, metoksyfenyl, 4-metoksyfenyl, 3-metoksykarbonylofenyl, 4-metoksykarbonylofenyl, 2-metoksypirydyn-3-yl, 5-metoksypirydyn-3-yl, metyl, 6-metyloaminopirydyn-3-yl, 1-metylo-1,3-benzodiazol-5-il, 2-metylo-1H-1,3-benzodiazolil, 3-metylofenyl, 4-metylofenyl, 4-(N-metylo-N-for88 PL 226 562 B1 myloamino)fenyl, 2-metyloimidazo[1,2-a]pirydyn-3-yl, 1-metylo-1H-indol-2-il, 4-metylomerkaptofenyl, 2-metylomerkaptopirydyn-3-yl, 2-metylonaftyrydyn-3-yl, 7-metylonaftyrydyn-6-yl, 3-metylo-1,2-oksazol-4-il, 4-metylopiperazynyl, 4-(4-metylopiperazynylo)fenyl, 3-metylopirazyn-6-yl, 1-metylopirol-2-il, 2-metylopirydyn-3-yl,metylopirydyn-3-yl, 6-metylopirydyn-3-yl, 5-metylosulfamoilopirydyn-3-yl, 4-metylosulfonylofenyl, 3-metylotien-2-yl, 5-metylotien-2-yl, naftyrydyn-2-yl, 2-nitrofenyl, 3-nitrofenyl, 4-nitrofenyl, 2-nitrotien-4-yl, 5-nitrotien-2-yl, 5-nitrotien-3-yl, 1,2-oksazol-5-il, pentafluoroetyl, piperydyn-4-yl, 4-pirazol-1-ilofenyl, pirazyn-2-yl, pirazyn-6-yl, 2-pirolil, 3-pirolil, 4-pirol-1-ilofenyl, pirydyn-2-yl, pirydyn-3-yl, pirydyn-4-yl, pirydynylo-1,3-tiazol-4-il, pirydyn-4-ylo-1,3-tiazol-4-il, 1-(propan-2-ylo)-1H-1,2,3-benzotriazol-5-il,

1-(propan-2-ylo)-2-(trifluorometylo)-1H-1,3-benzodiazol-5-il, propyl, 6-propyloaminopirydyn-3yl, 4-sulfamoilo-2-chlorofenyl, 4-sulfamoilofenyl, 1,2,3-tiadiazol-4-il, 1,3-tiazol-2-il, 2-tienyl, 3-tienyl, 2-tienylometyl, trichlorometyl, trifluorometyl, 2-trifluorometylonaftyrydyn-3-yl, 7-trifluorometylonaftyrydyn-6-yl, 4-trifluorometylopirydyn-3-yl, 6-trifluorometylopirydyn-3-yl i 3,4,5-trimetoksyfenyl;

₂

R² oznacza niezależnie w każdym wystąpieniu podstawnik wybrany z grupy obejmującej 4-acetyloaminopirolidyn-1-yl, 4-benzylopiperazyn-1-yl, Br, tert-butoksykarbonylometoksyl, CF3-, CH(CH3)2-NH-C(O)-O-, CH3(CO)-O-, Cl, cyjanometyloksyl, cyklometyloksyl, 1,3-dioksoizoindol-2-ilopropyloksyl, EtO-, F, 4FPh-CH2-NH-C(O)-CH2-O-, H2N(CO)CH2O-, HO-(CH2)2N(CH3)-, HO(CH2)2O-, HO(CH2)3O-, HO(CH2)2O(CH2)2O-HOC(O)(CH2)3O-, HOC(O)CH2O-, hydroksyl, 3-hydroksypiperydyn-1-yl, 5-hydroksypiperydyn-1-yl, iPrO-, Me, MeOC(O)(CH2)3O-, metoksyl, metylopiperazyn-1-yl, morfolin-4-yl, morfolin-4-yloetoksyl, morfolin-4-ylokarbonylornetoksy1, morfolin-4-ylokarbonylometyloksyl, morfolin-4-ylokarbonylopropoksyl, morfolin4-ylometyl, N,N-dimetyloaminoetyloksyl, 2-okso-1,3-oksalidyn-5-yl, 2-okso-1,3-oksazolidyn-5ylometoksyl, Ph, piperydyn-1-yl, piperydyn-1-yloetyloksyl, pirolidyn-1-yloetoksyl, pirol-1-iloetyloksyl, tetrahydropiran-2-ylometoksyl i 1,2,3,4-tetrazol-5-ilometyloksyl.

Lek zawierający skondensowaną pochodną azolopirymidyny, jej formę tautomeryczną albo stereoizomeryczną, albo jej fizjologicznie dopuszczalną sól, określoną w zastrz. 1, jako składnik aktywny.

. Lek według zastrz.

2, znamienny tym, że zawiera ponadto jeden albo więcej farmaceutycznie dopuszczalnych rozczynników.

. Lek według zastrz. 2, znamienny tym, że służy do zapobiegania i/albo leczenia zaburzenia zapalnego albo immunoregulacyjnego.

. Lek według zastrz. 4, znamienny tym, że służy do zapobiegania i/albo leczenia astmy, nieżytu nosa, chorób alergicznych, patologii autoimmunologicznych, reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby Gravesa i miażdżycy naczyń.

. Lek według zastrz. 2, znamienny tym, że służy do zapobiegania i/albo leczenia zaburzeń neurodegeneracyjnych, choroby Alzheimera albo ogniskowego niedokrwienia.

. Lek według zastrz. 2, znamienny tym, że służy do zapobiegania i/albo leczenia cukrzycy, raka, zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolności serca, niedokrwienia, nadciśnienia płucnego, niewydolności nerek, albo przerostu mięśnia sercowego.

Zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli, określonej w zastrz. 1, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania zaburzeniu albo chorobie zapalnej.

Zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli, określonej w zastrz. 1, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania astmie, nieżytowi nosa, chorobom alergicznym albo patologiom autoimmunologicznym.

Zastosowanie skondensowanej pochodnej azolopirymidyny, jej formy tautomerycznej albo stereoizomerycznej, albo fizjologicznie dopuszczalnej soli, określonej w zastrz. 1, do wytwarzania leku do leczenia i/albo zapobiegania cukrzycy, rakowi, zaburzeniom kurczliwości mięśnia sercowego, niewydolności serca, niedokrwieniu, nadciśnieniu płucnemu, niewydolności nerek i przerostowi mięśnia sercowego.