PL223152B1

PL223152B1 - Pochodne fenyloalaniny, kompozycja farmaceutyczna oraz zastosowanie tych pochodnych

Info

Publication number: PL223152B1
Application number: PL361383A
Authority: PL
Inventors: Shingo Makino; Tatsuya Okuzumi; Toshihiko Yoshimura; Yuko Satake; Nobuyasu Suzuki; Hiroyuki Izawa; Kazuyuki Sagi; Akira Chiba; Eiji Nakanishi; Masahiro Murata; Takashi Tsuji
Original assignee: Ajinomoto Kk
Priority date: 2000-08-18
Filing date: 2001-08-15
Publication date: 2016-10-31
Also published as: NZ524122A; SK1912003A3; NO20030744L; US7153963B2; UA74385C2; AU7874001A; IL154350A0; US20110065918A1; IL154350A; SK287781B6; US8222405B2; BG107555A; EP1288205A1; KR20030048011A; CZ302653B6; DK1288205T3; TWI229077B; BR0113331A; US20120253041A1; EP1288205B1

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy nowych pochodnych fenyloalaniny, kompozycji farmaceutycznej i zastosowania pochodnych fenyloalaniny jako leków, związków, które można stosować jako środki terapeutyczne lub środki zapobiegawcze w chorobach zapalnych, w których sposób adhezji zależny od a 4 integryn uczestniczy w fizjologii. Istnieją doniesienia, że a 4 integryny uczestniczą w reumatoidalnym zapaleniu stawów, w chorobach zapalenia jelita oraz takich chorobach jak toczeń układowy, stwardnienie rozsiane, zespół Sjogrena, astma, łuszczyca, choroby alergiczne, cukrzyca, choroby układu sercowonaczyniowego, stwardnienie tętnic, nawrót zwężenia, proliferacja nowotworowa, przerzut nowotworowy i odrzucenie przeszczepu. Dlatego też związki według wynalazku posiadające działanie antagonistyczne do a 4 integryny, można stosować jako środki terapeutyczne lub środki zapobiegawcze przy wyżej wymienionych chorobach.

Proces zapalny jest ogólnie poznany. Gdy mikroorganizm dokonuje inwazji tkanki lub gdy tkanka zostaje uszkodzona, decydującą role w eliminacji mikroorganizmu lub naprawie zniszczonej tkanki odgrywają leukocyty. Wiadomo, że w takich przypadkach, leukocyty krążące zwykle w krwioobiegu muszą przejść przez ścianę naczyniową i umiejscowić się w zniszczonej tkance. Wyjaśniono już, że naciek leukocytów z naczyń krwionośnych do tkanki jest wspomagany przez cząsteczki integryn, które są grupą heterodimerowych białek wyrażanych na leukocytach. W zależności od rodzaju ich łańcucha β integryny sklasyfikowane są na co najmniej 8 podrodzin (od β 1 do β 8). Podrodzinami biorącymi udział w procesie adhezji leukocytów do macierzy zewnątrzkomórkowej (takich jak kolagen i fibronektyna) są podrodziny integryn posiadających podjednostki β 1 i β 3; podrodzina z łańcuchem β 2 jest zaangażowana w procesie adhezji komórki do komórki w układzie immunologicznym; a podrodzina β 7 głównie uczestniczy w nacieku leukocytów do tkanki śluzówkowych (Shimizu i wsp., Adv. Immunol. 72, 325-380, 1999). Znane są dwie cząsteczki należące do grupy integryn zbudowanych z łańcucha a 4. Należą do nich VLA-4 (bardzo późny antygen-4) cząsteczka należąca do podrodziny ze wspólnym łańcuchem β 1, a składająca się z łańcuchów a 4 i β 1. Drugą cząsteczką jest LPAM-1 (cząsteczka-1 adhezyjna-1 limfocytów (żyłek z wysokim śródbłonkiem) HEV w kępkach Peyera) należące do podrodziny z łańcuchem β 7 i składającej się z łańcucha a 4 i β 7. Większość leukocytów krążących w krwioobiegu posiada zwykle tylko niskie powinowactwo adhezyjne do komórek śródbłonka naczyń i nie może przemieszczać się poza naczynia żylne. Jednak limfocyty będące głównie limfocytami T i B, zdolne są do przechodzenia poza naczynia żylne poprzez tak zwany proces przechodzenia limfocytów (lymphocyte homing phenomenon). Proces ten powoduje, że limfocyty krążące we krwi przechodzą do tkanki limfatycznej przez ścianę naczynia krwionośnego a następnie w warunkach fizjologicznych poprzez naczynia limfatyczne powracają do krwioobiegu. Wiadomo, że wspomniane cząsteczki LPAM-1 biorą udział w procesie przechodzenia limfocytów do tkanki limfatycznej w układzie pokarmowym np. w takiej jak kępki Peyera (Butcher i wsp., Adv. Immunol. 72, 209-253, 1999). Z drugiej strony, w przebiegu procesu zapalnego, komórki śródbłonka naczyń krwionośnych są aktywowane przez cytokiny i chemokiny uwalniane z tkanki objętej procesem zapalnym. Uaktywnione antygeny powierzchniowe tej grupy komórek (cząsteczek adhezyjnych) powodują przyleganie leukocytów do powierzchni komórek śródbłonka naczyń, a następnie poprzez cząsteczki adhezyjne leukocyty naciekają z krwi żylnej do tkanki objętej procesem zapalnym.

Podobnie jak antygeny powierzchniowe komórek śródbłonka naczyń krwionośnych uczestniczą w adhezji leukocytów, również E-selektyna (cząsteczka adhezyjna uczestnicząca głównie w adhezji neutrofilów), ICAM-1 i VCAM-1 są znanymi cząsteczkami uczestniczącymi głównie w adhezji limfocytów. Kolejna cząsteczka - MAdCAM-1 uczestniczy głównie w adhezji limfocytów w tkance limfatycznej przewodu pokarmowego np. w kępkach Peyera (Shimizu i wsp., Adv. Immunol. 72, 325-380, 1999). Wiadomo, że VCAM-1 działa jako ligand zarówno dla VLA4 jak i LPAM-1, a MAdCAM-1 jest ligandem dla LPAM-1. Fibronektyna, która jest glikoproteiną macierzy pozakomórkowej uważana jest za ligand dla obu cząsteczek: VLA-4 i LPAM-1 (Shimizu i wsp., Adv. Immunol. 72, 325-380, 1999). Podrodzina β 1 integryn, do których należy VLA-4, składa się z co najmniej 6 integryn (od VLA-1 do VLA-6). Do ich ligandów należą składowe zrębu macierzy pozakomórkowej takie jak: fibronektyna, kolagen, laminina. Dla wielu integryn ligandami są glikoproteiny macierzy pozakomórkowej. Integrynami tymi są na przykład VLA-5, podrodzina β 3 i podrodzina β 5. Rozpoznają one sekwencje arginina-glicyna kwas asparaginowy (RGD) w fibroenektynie, witronektynie, tenascynie i osteopontynie. Z drugiej jednak strony, w reakcji VLA-4 z fibronektyną nie bierze udziału sekwencja RGD, ale jako sekwencja rdzeniowa bierze udział segment białka CS-1 składający się z sekwencji leucyna-kwas asparginowy-walina (LDV).

PL 223 152 B1

Uczestniczy on jako sekwencja rdzeniowa (Pulido i wsp., J. Biol. Chem. 266,10241-10245, 1991). Clements i wsp. znaleźli sekwencję podobną do LDV obecną w sekwencjach aminokwasowych VCAM-1 i MAdCAM-1. Wyjaśniono już, że ligandy VCAM-1 i MAdCAM-1 z sekwencją częściowo zmodyfikowaną CS-1-podobną nie mogą reagować z cząsteczkami VLA-4 lub LPAM-1 (Clements i wsp., J. Cell. Sci. 107, 2127-2135, 1994, Vonderheide i wsp., J. Cell. Biol. 125, 215-222, 1994, Renz i wsp., J. Cell. Biol. 125, 1395-1406, 1994 i Kilger i wsp., Int. Immunol. 9, 219-226, 1997). Stwierdzono więc, że sekwencja CS-1-podobna jest ważna dla interreakcji VLA-4/LPAM-1 i VCAM-1/MAdCAM-1.

Zaobserwowano również, że cykliczne białko o strukturze podobnej do CS-1 działa antagonistycznie w stosunku do interakcji cząsteczek VLA-4 lub LPAM-1 z ligandami VCAM-1, MAdCAM-1 lub białkiem CS-1 (Vanderslice i wsp., J. Immunol. 158, 1710-1718, 1997). Powyższe doniesienia wskazują, że wszystkie interakcje a 4 integryn, VCAM-1, MAdCAM-1 lub fibronektyny mogą być blokowane za pomocą odpowiedniego antagonisty a 4 integryny (termin „antagonista a 4 integryn” szczególnie wskazuje na substancję działającą antagonistycznie do a 4 β 1 i/lub a 4 β 7 integryny).

Znany jest również fakt, że ekspresja VCAM-1 na komórkach śródbłonka naczyń krwionośnych jest stymulowana przez czynniki procesu zapalnego takie jak LPS, TNF-a lub IL-1 i gdy pojawi się proces zapalny, migracja leukocytów z naczyń krwionośnych do tkanki jest realizowane przez mechanizm adhezyjny VLA-4/VCAM-1 (Elices, Cell 60, 577-584, 1990, Osborn i wsp., Cell 59, 1203-1211, 1989 i Issekutz i wsp., J. Eex. Med. 183, 2175-2184, 1996). Z uwagi na to, iż VLA-4 jest wyrażana na powierzchni uaktywnionych limfocytów, monocytów, eozynofilów, komórek tucznych i neutrofilii, m echanizm adhezji VLA-4/VCAM-1 odgrywa ważną rolę w naciekaniu tych komórek do tkanek objętych zapaleniem. Opisano, że VLA-4 wyrażana jest na wielu różnorodnych komórkach rakowych np. komórkach czerniaka, i wyjaśniono także, że mechanizm adhezji VLA-4/VCAM-1 odgrywa pewną rolę w przerzutach tych guzów. Badając wyrażanie VCAM-1 w różnorodnych tkankach objętych procesem patologicznym, stwierdzono, że mechanizm adhezji VLA-4/VCAM-1 bierze udział w wielu różnorodnych stadiach patologicznych. Mianowicie doniesiono, że oprócz aktywacji komórek śródbłonka naczyń krwionośnych, ekspresja VCAM-1 wzrasta w tkankach objętych zapaleniem u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi. Takimi jak: błona maziowa stawów (van Dinther-Janssen, J. Immunol. 147, 4207-4210, 1991 i Morales-Ducert i wsp., J. Immunol. 149, 1424-1431, 1992), nabłonek płuca i dróg oddechowych w astmie (ten Hacken i wsp., Clin. Exp. Allergy 12, 1518-1525, 1998), choroby alergiczne (Randolph i wsp., J. Clin. Invest. 104, 1021-1029, 1999), toczeń rumieniowaty układowy (Takeuchi i wsp., J. Clin. Invest. 92, 3008-3016, 1993), zespól Sjogrena (Edwards i wsp., Ann. Rheum. Dis. 52, 806-811, 1993), stwardnienie rozsiane (Steffen i wsp., Am. J. Pathol. 145, 189-201, 1994) i łuszczyce (Groves i wsp., J. Am. Acad. Dermatol. 29, 67-72, 1993), blaszki miażdżycowe (O'Grien i wsp., J. Clin. Invest. 92, 945-951, 1993), tkanki jelitowe u pacjentów z chorobami zapalnymi jelita grubego takimi jak choroba Crohna czy wrzodziejące zapalenia jelit (Koizumi i wsp., Gastroenterol. 103, 840-847, 1992 i Nakamura i wsp., Lab. Invest. 69, 77-85, 1993), tkanka wysepek Langerhansa z procesem zapalnym u pacjentów z cukrzycą (Martin i wsp., J.Autoimmun. 9, 637-643, 1996) oraz przeszczepione serce lub nerki podczas procesu odrzutu przeszczepu (Herskowitz i wsp., Am. J. Pathol. 145, 1082-1094, 1994 oraz Hill i wsp., Kidney Int. 47, 1383-1391, 1995). Mechanizm adhezji VLA-4/VCAM-1 uczestniczy w tych różnorodnych chorobach patologicznych.

Wiele badań przeprowadzonych na modelach zwierzęcych pokazuje, że podawanie przeciwciał przeciw VLA-4 lub VCAM-1 in vivo miało korzystny wpływ na rozwój tych chorób zapalnych. Konkretnie, Yednock i współpracownicy i Baron i współpracownicy donoszą, że podawanie in vivo przeciwciał przeciw a-4 integrynom było skuteczne w kontrolowaniu wskaźnika zapadalności lub w kontrolowan iu procesu zapalnego wywołanego eksperymentalnie w modelu autoimmunologicznego zapalenia mózgu i rdzenia, np.: w modelu stwardnienia rozsianego (Yednock i wsp., Nature 356, 63-66, 1992 oraz współpracownicy donieśli, że podawanie in vivo przeciwciał przeciw in vivo a-4 integrynom było skuteczne w kontrolowaniu Baron i wsp., J. Exp. Med. 177, 57-68, 1993). Zeidler i zapadalności na „związane z kolagenem zapalenie stawów” u myszy (model reumatoidalnego zapalenia stawów) (Zedler i wsp., Autoimmunity 21,245-252, 1995). Efekt terapeutyczny przeciwciał przeciw a 4 integrynom w modelach astmy był przedstawiany przez Abrahama i współpracowników oraz Sagara i współpracowników (Abraham i wsp., J. Clin. Invest 93, 776-787 oraz Sagara i wsp., Int. Arch. Allergy Immunol. 112, 287-294, 1997). Podolsky i współpracownicy przedstawili efekt przeciwciał przeciw a 4 integrynom w modelu zapalenia jelita grubego (Podolsky i wsp., J. Clin. Invest. 92, 372-380, 1993). Efekt tych samych przeciwciał i przeciwciał przeciw VCAM w modelu cukrzycy insulinozależnej przedstawili

PL 223 152 B1

Baron i wsp. (Baron i wsp., J. Clin. Invest. 93 1700-1708, 1994). Zwężenie naczyń krwionośnych po angioplastyce wykonanej z powodu arteriosklerozy może być hamowane przez podawanie przeciwciała anty a-4 integrynie. Eksperyment ten wykonany był u pawiana (Lumsden i wsp., J. Vasc. Surg. 26: 87-93,1997). Doniesiono również, że przeciwciała przeciw a 4 integrynom lub VCAM są skuteczne w hamowaniu odrzucania przeszczepu lub hamowaniu rozprzestrzeniania się przerzutów nowotworowych (Isobe i wsp., J. Immunol. 153, 5810-5818, 1994 oraz Okahara i wsp., Cancer Res. 54, 3233 -3236, 1994).

W przeciwieństwie do VCAM-1, jak wyżej opisano, MAdCAM-1 będący ligandem dla LPAM-1 konstytutywnie wyrażany na żyłkach z wysokim śródbłonkiem (HEV) w śluzówce jelit, węzłach chłonnych otrzewnowych, kępkach Peyera i śledzionie oraz uczestniczy w przechodzeniu limfocytów do śluzówki. Znany jest również fakt, że mechanizm adhezji LPAM-1/MAdCAM-1 nie tylko pełni tylko rolę fizjologicznej migracji limfocytów, ale uczestniczy również w kilku procesach patologicznych. Briskin i współpracownicy donieśli o wzroście ekspresji MAdCAM-1 w rejonach objętych zapaleniem w przewodzie pokarmowym pacjentów z chorobami zapalnymi jelit, takimi jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelit (Briskin i wsp., Am. J. Pathol. 151, 97-110, 1997). Hanninen i współpracownicy donieśli, że indukcja ekspresji tych cząsteczek obserwowana jest w tkankach objętych zapaleniem w wysepkach Langerhansa u myszy z NOD, będących modelem doświadczalnym cukrzycy insulinozależnej (Hanninen i wsp., J. Immunol. 160, 6018-6025, 1998). Faktem, że mechanizm adhezji LPAM-1/ /MAdCAM-1 uczestniczy w stopieniu zaawansowania procesu zapalnego jelit (Picarella i wsp., J. Immunol. 158: 2099-2106, 1997) i w postępie NOD opisanego u myszy, tłumaczy się skuteczne działanie podawanych in vivo przeciwciał przeciw MAdCAM lub przeciwciał przeciw β 7 integrynie (Hanninen i wsp., J. Immunol. 160, 6018-6025, 1998 i Yang i wsp., Diabetes 46, 1542-1547, 1997).

Opisane wyżej fakty wskazują na możliwość, iż blokowanie mechanizmów adhezji zależnych od VLA-4/VCAM-1, LPAM-1/VCAM-1 lub LPAM-1/MAdCAM-1 przez odpowiednich antagonistów jest skutecznym sposobem leczenia przewlekłych chorób zapalnych, opisanych wyżej. Użycie przeciwciał przeciw VLA-4 jak antagonisty VLA-4 jest opisane w opisach WO 93/13798, WO 93/15764 i WO 95/19790. Związki peptydowe jako antagoniści VLA-4 są opisane w opisach WO 94/15958, WO 95/15973, WO 96/00581 i WO 96/06108. Pochodne aminokwasów stosowane jako antagoniści VLA-4 opisane są w WO 99/10312, WO 99/10313, WO 99/36393, WO 99/37618 i WO 9/43642. Obecnie jednak, żaden z nich nie jest praktycznie używany jako środek terapeutyczny, co wynika z braku danych na temat doustnej biodostępności i właściwości immunogennych tych środków w długim okresie stosowania.

Celem obecnego wynalazku było opracowanie nowego związku posiadającego efekt antagonistyczny do a-4 integryny.

Kolejnym celem obecnego wynalazku było opracowanie związku posiadającego działanie antagonistyczne do a 4 integryny, który mógłby być podawany doustnie.

Jeszcze innym celem obecnego wynalazku było opracowanie antagonisty a-4 integryny.

Dalszym celem obecnego wynalazku było opracowanie kompozycji farmaceutycznej zawierającej te nowe związki.

Dodatkowym celem obecnego wynalazku było opracowanie środka terapeutycznego lub zapobiegawczego chorobom, w których proces adhezji zależny od a-4 integryn uczestniczy w patologii. Do chorób tych należą: choroby zapalne, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit, toczeń układowy, stwardnienie rozsiane, zespół Sjogrena, astma, łuszczyca, choroby alergiczne, cukrzyca, choroby układu sercowo-naczyniowego, stwardnienie tętnic, nawrót zwężenia, proliferacja nowotworowa, przerzut nowotworowy i odrzucenie przeszczepu.

Dla rozwiązania wyżej opisanych problemów, wynalazcy syntezowali różne pochodne fenyl oalaniny i badali ich aktywność antagonistyczną wobec a-4 integryny i stwierdzili, że opisane nowe pochodne fenyloalaniny posiadają doskonałą aktywność antagonistyczną do a-4 integryny. Na podstawie tych stwierdzeń został opracowany obecny wynalazek.

Tak więc wynalazek dotyczy antagonisty wobec a-4 integryny antagonisty, który zawiera wyżej opisaną pochodną fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól jako składnik czynny.

Wynalazek dotyczy także kompozycji farmaceutycznej, która zawiera wyżej opisaną pochodną fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól, oraz zastosowania pochodnej fenyloalaniny jako środka terapeutycznego lub środka zapobiegającego chorobom, zawierających pochodną fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól jako składnik czynny, w których proces adhezji zależny od a-4 integryn uczestniczy w patologii. Do chorób tych należą choroby zapalne takie jak

PL 223 152 B1 reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit, toczeń układowy, stwardnienie rozsiane, zespół Sjogrena, astma, łuszczyca, alergia, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, stwardnienie tętnic, nawrót zwężenia, proliferacja nowotworowa, przerzut nowotworowy i odrzucenie przeszczepu.

I tak, przedmiotem wynalazku są:

- pochodne fenyloalaniny o ogólnym wzorze (1) i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole:

w którym A oznacza jedno z następujących ogólnych ugrupowań o wzorach (2), (3) lub (3-1):

w których Arm oznacza pierścień benzenowy, pierścień pirydynowy lub pierścień pirazynowy,

U oznacza C(=O) lub C(=S),

V oznacza C(=O) lub CH₂ lub S(=O)₂

X oznacza C(=O),

W oznacza C(-R7) lub atom azotu,

R1, R2, R3, R4, R5, R6 i R7 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, podstawioną grupę C1-C6 alkilową, grupę C1-C6 alkenylową, grupę C1-C6 podstawioną alkenylową, grupę C1-C6 alkinylową, podstawioną grupę C1 -C6 alkinylową, grupę cykloalkilową która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu i siarki, podstawioną lub niepodstawioną grupę arylową taką jak grupa fenylowa, 1-naftylowa i 2-naftylowa, podstawioną lub niepodstawioną grupę heteroarylową taką jak grupa pirydylowa, pirazylowa, pirimidynylowa, pyrazolilowa, pirolilowa, triazylowa, furylowa, tienylowa, izoksazolilowa, izotiazolilowa, indolilowa, chinolilowa, izochinolilowa i benzimidazolilowa, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawione grupą(ami) cykloalkilową która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawione grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkoksylową i grupę C1-C6 alkilotio podstawione grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę cykloalkiloksy, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę aryloksy określoną wyżej poprzez grupę arylową, grupę heteroaryloksy określoną wyżej poprzez grupę hataroarylową, grupę C1-C6 hydroksyalkilową, grupę C1-C6 hydroksyalkenylową, grupę C1-C6 hydroksyalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkiIową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkenylową, grupę nitrową, grupę cyjanową, mono- lub di-podstawioną lub niepodstawioną grupę aminową gdzie podstawnikami są grupa C1 -C6 alkilowa, grupa C1 -C6 alkilowa podstawiona określoną wyżej grupą arylową, grupa C1 -C6 alkilowa podstawiona wyżej określoną grupą heteroarylową, grupa C1 -C6

PL 223 152 B1 alkanoilowa, grupa aroilowa, grupa halogenoalkanoilowa, grupa C1-C6 alkilosulfonylowa, grupa arylosulfonylowa określona wyżej poprzez grupę arylową, grupa heteroarylosulfonylowa określona wyżej poprzez grupę heteroarylową, grupa halogenoalkilosulfonylowa, grupa C1-C6 alkiloksykarbonylowa, grupa C1-C6 alkiloksyalkilokarbonylowa podstawiona określonym wyżej arylem, podstawiona lub niepodstawiona grupa karbamoilowa i podstawiona lub niepodstawiona grupa tiokarbamoilowa, grupę karboksylową, grupę C1-C6 alkiloksykarbonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę karbamoilową, grupę C1-C6 alkanoilową, grupę aroilową, grupę C1-C6 alkilosulfonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę sulfamoilową lub grupę amoniową, R5 i R6 mogą być związane razem tworząc pierścień, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki,

B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

D oznacza grupę arylową określoną wyżej lub grupę heteroarylową określoną wyżej lub ewentualnie podstawioną grupę cykloheksylową,

C i D mogą być połączone razem tworząc pierścień, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki,

T oznacza C(=O),

J i J' oznaczają atom wodoru,

Korzystne są wyżej określone pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których A oznacza jedną z grup określoną ogólnymi wzorami (2) lub (3) a R1, R2, R3, R4, R5, R6 i R7 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydro ksylową, grupę C1-C6 alkilową, podstawioną grupę C1-C6 alkilową, grupę C1-C6 alkenylową, podstawioną grupę C1-C6 alkenylową, grupę C1-C6 alkinylową, podstawioną grupę C1-C6 alkinylową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę arylową określoną wyżej, grupę heteroarylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom taki jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) taki jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę cykloalkiloksylową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jaki atom tlenu, azotu lub siarki, grupę aryloksy określoną wyżej, grupę heteroaryloksy określoną wyżej, grupę C1-C6 hydroksyalkilową, grupę C1-C6 hydroksyalkenylową, grupę C1-C6 hydroksyalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogeno- alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkenylową, grupę nitrową, grupę cyjanową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aminową określoną wyżej, grupę karboksylową, grupę C1 -C6 alkiloksykarbonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę karbamoilową, grupę C1-C6 alkanoilową, grupę aroilową, grupę C1-C6 alkilosulfonylową lub podstawioną albo niepodstawioną grupę sulfamoilową, R5 i R6 mogą być połączone razem i tworzą formę pierścienia, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki a korzystnie

- pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których w ogólnym wzorze (1) B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3), U, V i X mają wyżej podane znaczenia;

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3), Arm oznacza pierścień benzenowy;

- pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3), Arm oznacza pierścień benzenowy,

PL 223 152 B1

U, V i X mają wyżej podane znaczenia.

Korzystne są także opisane wyżej pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszcza l-

w którym Arm, U i R1 do R4 mają znaczenie podane wyżej; oraz pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których A określa wzór (3-4)

w których Arm i R1 do R4 mają znaczenie podane wyżej a korzystnie te pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których A określa wzór (3-4), Arm oznacza pierścień benzenowy lub pierścień pirydynowy, R1 oznacza grupę C1-C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1 -C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową.

Korzystne są również pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1) D określone jest wzorami (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4):

w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupę metoksylową lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1 -C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalki8

PL 223 152 B1 lową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1 -C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonyloaminową i grupę tetrazolilową a korzystnie pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1) D określa wzór (4-1), a we wzorze (4-1), R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową.

Korzystne są także pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), C oznacza atom wodoru a T oznacza C(=O); pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-4)

w których Arm i R1 do R4 mają znaczenie podane wyżej, D określone jest wzorami (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4):

w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupą metoksylową lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1 -C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonylo aminową i grupę tetrazolilową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, J i J' oznaczają atom wodoru a T oznacza C(=O) a korzystnie pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-4), Arm oznacza pierścień benzenowy lub pierścień pirydynowy, R1 oznacza grupę C1-C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, D oznacza wzór (4-1),

PL 223 152 B1

gdzie we wzorze (4-1), R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, J i J' oznaczają grupę wodorową i T oznacza C(=O).

Korzystne są pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3 - 3), a we wzorze (3-3) U oznacza C(=O) lub C(=S), R1 oznacza grupę C1-C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, C oznacza atom wodoru, D oznacza wzory (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4),

w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupę metoksy lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonyloaminową i grupę tetrazolilową a T oznacza C(=O) a korzystnie pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3 - 3), a we wzorze (3-3), U oznacza C(=O) lub C(=S), R1 oznacza grupę metylową lub etylową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, D oznacza wzór (4-1), w którym, R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6

PL 223 152 B1 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, T oznacza C(=O) i każdy J i J' oznacza atom wodoru.

Korzystne są pochodne fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole:

w którym R1 oznacza grupę metylową lub grupę etylową, R8 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R10 oznacza atom wodoru lub grupę C1-C6 alkilową, R11 i R12 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, grupę metylową, grupę etylową lub grupę propylową, R11 i R12 mogą być połączone razem tworząc pierścień, i w tym przypadku, R11-R12 oznacza trimetylen, tetrametylen lub pentametylen;

- pochodne fenyloalaniny o przedstawionych wzorach lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole:

PL 223 152 B1

Przedmiotem wynalazku są:

- pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól:

PL 223 152 B1

ci

Przedmiotem wynalazku jest także

- kompozycja farmaceutyczna zawierająca jako składnik czynny pochodną fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól określoną wyżej;

- pochodna fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól określona wyżej, do zastosowania jako środek terapeutyczny lub środek zapobiegawczy przy chorobach zapalnych, w których sposób adhezji zależny od α 4 integryny uczestniczy w patologii;

- pochodne fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalne sole określone wyżej, do zastosowania jako środek terapeutyczny lub środek zapobiegawczy przy zapaleniu stawów, w chorobach zapalnych jelit, toczniu układowym, stwardnieniu rozsianym, zespole Sjogren'a, astmie, łuszczycy, chorobach alergicznych, cukrzycy, chorobach układu sercowo-naczyniowego, stwardnieniu tętnic, nawrocie zwężenia, proliferacji nowotworowej, przerzucie nowotworowym i odrzuceniu przeszczepu.

Terminy stosowane w opisie mają następujące znaczenia:

- termin „niższy” w, na przykład, niższej grupie alkilowej używany w opisie wskazuje, że grupa ma 1 do 6 atomów węgla, a korzystnie 1 do 4 atomów węgla. Grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe w grupach alkilowych, grupach alkenylowych, grupach alkinylowych, grupach alkoksylowych, grupach alkilotio, grupach alkanoilowych, grupach alkiloaminowych i tym podobnych mogą być liniowe albo rozgałęzione. Przykładami takich grup alkilowych są grupa metylowa, grupa etylowa, grupa propylowi, grupa izopropylowa, grupa butylowa, drugorzędowa grupa butylowa, trzeciorzędowa grupa butylowa, grupa pentylowa i grupa heksylowa. Korzystnie jest, żeby grupy alkilowe miały od 1 do 6 atomów węgla, a bardziej korzystnie, żeby grupy miały od 1 do 4 atomów węgla. Grupy alkenylowe oznaczają, na przykład, grupę winylową, grupę propenylową, grupę butenylową i grupę pentenylową. Korzystnie jest, żeby grupy alkenylowe miały od 2 do 6 atomów węgla, a bardziej korzystnie, żeby te grupy miały od 2 do 4 atomów węgla. Grupy alkinylowe obejmują grupę etynylową, grupę propynylową i grupę butynylową. Korzystnie jest, żeby grupy alkenylowe miały od 2 do 8 atomów węgla, a bardziej korzystne, żeby te grupy miały od 2 do 4 atomów węgla. Grupy cykloalkilowe oznaczają podstawione lub niepodstawione grupy cykloalkilowe, takie jak grupa cyklopropylowa, grupa cyklobutylowa, grupa cyklopentylowa, grupa cykloheksylowa, grupa norbornylowa, grupa adamantylowa i grupa cykloheksenylowa. Korzystnie jest, żeby grupy cykloalkilowe miały od 3 do 8 atomów węgla, a bardziej korzystnie żeby te grupy miały od 3 do 5 atomów węgla. Grupy alkoksylowe obejmują grupę metoksylową, grupę etoks ylową, grupę propyloksylową, grupę izopropyloksylową i tak dalej. Korzystnie jest żeby grupy alkoksylowe miały od 1 do 6 atomów węgla, a bardziej korzystnie żeby te grupy miały od 1 do 4 atomów węgla. Heteroatomy obejmują atomy azotu, tlenu, siarki i tak dalej. Atomy halogenów obejmują fluor, chlor, brom i jod. Grupy halogenoalkilowe obejmują grupę chlorometylową, grupę trichlorometylową, grupę trifluorometylową, grupę trifluoroetylową, grupę pentafluorometylową i tak dalej. Grupy halogenoalkoksylowe obejmują grupę trichlorometoksylową, grupę trifluorometoksylową i tak dalej. Grupy hydroksyalkilowe obejmują grupę hydroksymetylową, grupę hydroksyetylową, i tak dalej. Grupy cykloalkilowe, które mogą zawierać heteroatom(y) w pierścieniu mogą być podstawione lub niepodstawione. Przykładami takich grup są grupa cyklopentylowa, grupa cykloheksylowa, grupa piperydylowa, grupa piperazynylowa, grupa morfolinylowa, grupa pirolidynylowa, grupa tetrahydrofuranylowa i grupa uracylowa, które oznaczają 4-8-członową grupę cykliczną, korzystnie, 5-7-członową grupę cykliczną.

PL 223 152 B1

W obecnym opisie, grupy arylowe oznaczają zarówno podstawione jak niepodstawione grupy arylowe, takie jak grupa fenylowa, grupa 1-naftylowa i grupa 2-naftylowa. Korzystnymi grupami są grupa fenylowa i podstawiona grupa fenylowa, a szczególnie korzystnymi podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupy hydroksylowe, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Grupy heteroarylowe oznaczają zarówno podstawione jak i niepodstawione grupy heteroarylowe, takie jak grupa pirydylowa, grupa pirazylowa, grupa pirymidynylowa, grupa pirazolilowa, grupa pirolilowa, grupa triazylowa, grupa furylowa, grupa tienylowa, grupa izoksazolilowa, grupa izotiazolilowa, grupa indolilowa, grupa chinolilowa, grupa izochinolilowa i grupa benzimidazolilowa. Korzystnymi grupami heteroarylowymi są grupa pirydylowa, grupa pirazylowa, grupa pirymidyn ylowa, grupa furylowa, grupa tienylowa i podstawione grupy pirydylowa, furylowa i tienylowa. Szczególnie korzystnymi podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa h ydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Niższe grupy alkilowe podstawione grupą(ami) arylową obejmują, na przykład, podstawione lub niepodstawione grupy benzylowe i podstawione lub niepodstawione grupy fenetylowe. Szczególnie korzystnymi podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa hydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Niższe grupy alkilowe podstawione grupą(ami) heteroarylową obejmują, na przykład, grupę pirydylometylową, a szczególnie korzystnymi ich podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa hydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Grupy alkanoilowe obejmują, na przykład, grupy formylowe, grupy acetylowe, grupę propanoilową, grupę butanoilową i grupę piwaloilową. Grupy aroilowe obejmują, na przykład, podstawioną lub niepodstawioną grupę benzoilową i grupę pirydylokarbonylową, a ich szczególnie korzystnymi podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa hydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Grupy halogenoalkanoilowe obejmują, na przykład, grupę trichloroacetylową i grupę trifluoroacetylową. Grupy alkilosulfonylowe obejmują, na przykład, grupę metanosulfonylową, grupę etanosulfonylową, itd. Grupy arylosulfonylowe obejmują, na przykład, grupę benzenosulfonylową i grupę p-toluenosulfonylową. Grupy heteroarylosulfonylowe obejmują, na przykład, grupę pirydylosulfonylową. Grupy halogenoalkilosulfonylowe obejmują, na przykład, grupę trifluorometanosulfonylową. Grupy alkiloksykarbonylowe obejmują, na przykład, grupę metoksykarbonylową, etoksykarbonylową i tert-butoksykarbonylową. Grupy alkoksykarbonylowe podstawione arylem obejmują, na przykład, grupę benzyloksykarbonylową i 9-fluorenylometoksykarbonylową. Podstawione grupy karbamoilowe obejmują, na przykład, grupę metylokarbamoilową, grupę fenylokarbamoilową i podstawioną grupę fenylokarbamoilową, a ich szczególnie korzystnymi podstawnikami są atomy halogenów, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa hydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Podstawione grupy tiokarbamoilowe obejmują, na przykład, grupę metylotiokarbamoilową, grupę fenylotiokarba szczególnie korzystnymi podstawnikami są halogeny, grupy alkoksylowe, grupy alkilowe, grupa hydroksylowa, grupy halogenoalkilowe i grupy halogenoalkoksylowe. Podstawione grupy aminowe w tym opisie oznaczają mono-podstawione lub di-podstawione grupy aminowe a ich podstawniki obejmują niższe grupy alkilowe, niższe grupy alkilowe podstawione grupą arylową, niższe grupy alkilowe podstawione grupą heteroarylową, niższe grupy alkanoilowe, grupy aroilowe, niższe grupy halogenoalkanoilowe, grupy niższe alkilosulfonylowe, grupy arylosulfonylowe, grupy heteroarylosulfonylowe, grupy halogenoalkilosulfonylowe, grupy niższe alkiloksykarbonylowe, grupy niższe alkiloksykarbonylowe podstawione arylem, podstawione lub niepodstawione grupy karbamoilowe i podstawione lub niepodstawione grupy moilową i podstawione grupy fenylotiokarbamoilowe, a ich tiokarbamoilowe. Grupy amoniowe obejmują takie grupy, jak grupy trialkiloamoniowe.

Ponieważ pochodne fenyloalaniny o ogólnym wzorze (1) według wynalazku mają asymetryczne węgle, to należy uważać, że pochodne fenyloalaniny o ogólnym wzorze (1) według wynalazku są izomerami optycznymi i związki podane w wynalazku obejmują te izomery optyczne. Jednakże, korzystna jest L-forma.

Rozpatrując związek który występuje w formie diastereoizomerów, pochodne fenyloalaniny według wynalazku obejmują diastereoizomer i mieszaniny diastereoizomerów. Ponieważ pochodne fen yloalaniny o ogólnym wzorze (1) według wynalazku zawierają ruchomy atom wodoru, to można uważać, że pochodne fenyloalaniny o ogólnym wzorze (1) według wynalazku obejmują różne formy tautomeryczne, zaś związki wymienione w wynalazku obejmują również te formy tautomeryczne. Dalej,

PL 223 152 B1 grupy karboksylowe w związku według wynalazku mogą być podstawione odpowiednimi podstawnikami, które są przekształcane w grupę karboksylową in vivo. Przykładem takich podstawników jest niższa grupa alkoksykarbonylowa.

Pochodne fenyloalaniny o wzorze (1) według wynalazku można syntetyzować, na przykład, sposobami niżej opisanymi, gdy B oznacza grupę hydroksylową.

Odpowiednio zabezpieczony kwas karboksylowy o wzorze (4) osadza się w żywicy zwykłym sposobem. Podstawnik P kwasu karboksylowego o wzorze (4) o budowie C jak wyżej opisano, powołując się na ogólny wzór (1), jest podstawnikiem który można przekształcić w C w dowolnym etapie syntezy lub jest odpowiednio zabezpieczoną formą tych podstawników. Podstawnik Q kwasu karboksylowego o wzorze (4) o budowie D-T jak wyżej opisano, powołując się na ogólny wzór (1), jest podstawnikiem który można przekształcić w D-T w dowolnym etapie syntezy lub jest odpowiednio zabezpieczoną formą tych podstawników. Dalej, podstawnik R kwasu karboksylowego o wzorze (4) ma taką budowę podstawnika, że można go przekształcić w grupę NH₂ lub odpowiednio zabezpieczoną formę grupy NH₂.

Co się tyczy warunków reakcji osadzania, to reakcję można prowadzić stosując, jeśli to k onieczne, odpowiedni dodatek, taki jak HOAt (1-hydroksy-7-azabenzotriazol), HOBt (1-hydroksybenzotriazol) lub DMAP (dimetyloaminopirydyna) oraz środek kondensujący, taki jak DIC (diizopropylokarbodiimid), DCC (dicykloheksylokarbodiimid) lub EDC (1-etylo-3-(3-dimetyloaminopropylo)karbodiimid), w organicznym rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan, DMF (N,N-dimetyloformamid) lub NMP (N-metylo-2-pirolidon). Na przykład, gdy stosuje się żywicę Wanga, to reakcję prowadzi się w obecności pirydyny i chlorku 2,6-dichlorobenzoilowego w DMF otrzymując ester o wzorze (5). Ester o wzorze (5) można przekształcić w aminę o wzorze (6) w odpowiednich warunkach, które zależą od podstawnika R. Na przykład, gdy podstawnikiem R jest grupa nitrowa, to ester o wzorze (5) można przekształcić w aminę o wzorze (6), w obecności środka redukującego takiego jak SnCl₂ lub wodzianów, w rozpuszczalniku takim jak NMP, DMF lub etanol. W przypadku aminy zabezpieczonej grupą Fmoc (grupa 9-fluorenylometoksykarbonylowa) (FmocNH), grupę zabezpieczającą można usunąć działając zasadą, taką jak piperydyna, w rozpuszczalniku takim jak DMF i otrzymać aminę o wzorze (6).

Chinazolinodion o wzorze (9), w którym A określony jest ogólnym wzorem (2), a U i V oznaczają oba C(=O) w ogólnym wzorze (1), można otrzymać następującym sposobem. Najpierw, otrzymuje się mocznik o wzorze (7) przez reakcję aminy o wzorze (6) z izocyjanianem posiadającym grupę estrową kwasu karboksylowego w pozycji orto. Następnie, chinazolinodion o wzorze (8) można otrzymać w reakcji zamknięcia pierścienia zasadą taką jak piperydyna, w rozpuszczalniku takim jak DMF lub TMG (tetrametyloguanidyna). Z kolei, reagenty takie jak halidek alkilowy lub halidek arylowy reagują, aby otrzymać chinazolinodion o wzorze (9) lub związek ten można także otrzymać w reakcji Mitsunobu stosując alkohol.

PL 223 152 B1

Chinazolinodion o wzorze (9), w którym A określony jest ogólnym wzorze (2), a U i V oznaczają oba C(=O) w ogólnym wzorze (1), można także syntezować w następujący sposób. Najpierw amid o wzorze (10) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z acylochlorkiem posiadającym grupę nitrową w pozycji orto w obecności zasady 2,6-lutydynowej w NMP jako rozpuszczalniku lub przez reakcję jej z kwasem karboksylowym posiadającym grupę nitrową w pozycji orto zaktywowanym przez usunięcie czynnika aktywującego takiego jak DIC i, jeśli to konieczne, odpowiednim dodatkiem takim jak HOAc lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Aminę o wzorze (11) otrzymuje się przez redukcję grupy nitrowej za pomocą SnCl₂ lub jego wodzianów, i cyklizuje się takimi reagentami, jak CDI (karbonylodiimidazol), trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenylu otrzymując chinazolinodion o wzorze (8).

Co do innych metod syntezy, to chinazolinodion o wzorze (8) można także otrzymać w następ ujący sposób. Najpierw amid o wzorze (11) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z kwasem karboksylowym z grupą aminową w pozycji orto, zaktywowanym przy użyciu środka kondensującego takiego jak DIC i, jeśli konieczne, odpowiedniego dodatku takiego jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Następnie, amid o wzorze (11) cyklizuje pod wpływem takich reagentów jak CDI, trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenylu, otrzymując chinazolinodion o wzorze (8). Tą metodę syntezy stosuje się w przypadku kiedy A określone jest ogólnym wzorem (3-1) a U i V oznaczają oba C(=O) w ogólnym wzorze (1), gdy stosuje się różne kwasy salicylowe zamiast powyższego kwasu karboksylowego, a otrzymany amid o wzorze (1) cyklizuje, stosując takie reagenty jak CDI, trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenylu po dodaniu etanoloaminy jako zasady.

PL 223 152 B1

Chinazolinodion o wzorze (9), w którym A określone jest ogólnym wzorem (2), U i V oznaczają oba C(=O), a R2, R3 lub R4 oznaczają podstawnik odciągający elektrony, taki jak grupa nitrowa w ogólnym wzorze (1), można także syntezować w następujący sposób. Najpierw amid o wzorze (42) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z kwasem karboksylowym z grupą fluorową w pozycji orto, stosując jako środek kondensujący DIC i, jeśli konieczne, odpowiedni dodatek taki jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Następnie, po otrz ymaniu aminy o wzorze (43) w wyniku podstawienia grupy fluorowej przez grupę aminową aminę o wzorze (43), poddaje się cyklizacji, działając takimi reagentami jak CDI, trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenolu otrzymując chinazolinodion o wzorze (9).

Jako przykład sposobów syntezy estru o wzorze (12), w którym A określa ogólny wzór (2), U oznacza C(=S) a V oznacza C(=O) w ogólnym wzorze (1), powyższy ester można otrzymać przez reakcję aminy o wzorze (6) z izotiocyjanianem z grupą karboksylanową w pozycji orto.

Jako przykład sposobów syntezy estru o wzorze (44), w którym A określa ogólny wzór (2), U oznacza C(=S) a V oznacza C(=O) w ogólnym wzorze (1), powyższy ester można otrzymać przez reakcję aminy z tiokarbonylodiimidazolem w rozpuszczalniku, takim jak dekawodoronaftalen i toluen.

PL 223 152 B1

Spośród estrów o wzorze (13), w którym A określa wzór (3) a W oznacza C(-R7) w ogólnym wzorze (1), szczególnie takie estry w których R7 oznacza niższą grupę alkilotio, niższą grupę alkilotio podstawioną grupą cykloalkilową która może zawierać heteroatom(y) w swoim pierścieniu, niższą grupę alkilotio podstawioną grupą arylową lub niższą grupę alkilotio podstawioną grupą heteroarylową, można otrzymać przez reakcję estru o wzorze (12) z reagentami takimi jak halogenek alkilowy i halogenek arylowy.

Następnie, spośród estrów o wzorze (14), w którym A określa ogólny wzór (3) a W oznacza C(-R7) w ogólnym wzorze (1), szczególnie te estry w których R7 oznacza wodór, niższą grupę alkilową, niższą grupę alkenylową, niższą grupę alkinylową, grupę cykloalkilową która może zawierać heteroatom(y) w swoim pierścieniu, grupę arylową, grupę heteroarylową, niższą grupę alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która może zawierać heteroatom(y) w swoim pierścieniu, niższą grupę alkilową podstawioną grupą(ami) arylową, niższą grupę alkilową podstawioną grupą(ami) heteroarylową, niższą grupę alkoksylową, niższą grupę alkoksylową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która może zawierać heteroatom(y) w swoim pierścieniu, niższą grupę alkoksylową podstawioną gr upą(ami) arylową, niższą grupę alkoksylową podstawioną grupą(ami) heteroarylową, grupę cykloalkiloksy, która może zawierać heteroatom(y) w swoim pierścieniu, grupę aryloksy, grupę heteroaryloksy, niższą grupę hydroksyalkilową, niższą grupę hydroksyalkenylową, niższą grupę hydroksyalkoksylową, niższą grupę halogenoalkilową, niższą grupę halogenoalkoksylową, niższą grupę halogenoalkenylową, grupę nitrową, grupę cyjanową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aminową, grupę karboks ylową, niższą grupę alkiloksykarbonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę karbamoilową, niższą grupę alkanoilową, grupę aroilową, niższą grupę alkilotio, niższą grupę alkilosulfonylową lub podstawioną albo niepodstawioną grupę sulfamoilową, można otrzymać przez reakcję aminy o wzorze (11) z różnymi ortomrówczanami lub ich odpowiednikami. Powyższy ester można także otrzymać przez utlenianie produktu po reakcji z aldehydem lub acetalem.

Spośród estrów o wzorze (14), w którym A określa ogólny wzór (3) a W oznacza C(-R7) w ogólnym wzorze (1), szczególnie te estry, w których R7 oznacza podstawioną grupę aminową, można syntezować w następujący sposób. Najpierw, ester o wzorze (15), w którym Y, oznacza grupę taką jak azydowa lub grupa aminowa, każdą można przekształcić w iminofosfinę o wzorze (16) przez reakcję z trifenylofosfiną lub trifenylofosfiną w obecności kwasu diizopropyloazodikarboksylowego, odpowiednio. Wtedy, otrzymuje się karbodiimid o wzorze (17) (n oznacza liczbę 0 do 4) w wyniku rePL 223 152 B1 akcji Aza-Wittiga, w której iminofosfina o wzorze (16) reaguje z izocyjanianem z grupą karboksylanową w pozycji orto. Po nukleofilowym ataku na karbodiimid i następnie zamknięciu pierścienia otrzymuje się ester o wzorze (18).

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (45), w którym A określa ogólny wzór (3), W oznacza N a X oznacza C(=O) w ogólnym wzorze (1), jest sposób, w którym powyższy ester można otrzymać przez reakcję aminy o wzorze (11) z azotynem sodowym, w rozpuszczalniku takim jak kwas octowy.

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (46), w którym A określa ogólny wzór (2), U oznacza S(=O) a V oznacza C(=O) w ogólnym wzorze (1), jest sposób, w którym ten ester można otrzymać przez reakcję aminy o wzorze (43) z, na przykład, chlorkiem tionylu, w rozpuszczalniku takim jak dichlorometan.

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (50), w którym A określa ogólny wzór (2), U oznacza C(=O) a V oznacza S(=O)2 w ogólnym wzorze (1), jest następujący sposób. Najpierw otrzymuje się sulfonoamid o wzorze (47) przez reakcję aminy o wzorze (6) z sulfonylochlorkiem w grupę nitrową w pozycji orto w obecności zasady takiej jak 2,6-lutydyna, w rozpuszczalniku takim jak NMP i dichlorometan. Następnie, aminę o wzorze (48) otrzymuje się przez redukcję grupy nitrowej związkiem SnCl₂ lub jego wodzianami, którą poddaje się cyklizacji, stosując takie reagenty, jak CDI,

PL 223 152 B1 trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenylu otrzymując związek o wzorze (49). Następnie, w wyniku reakcji tego związku z halogenkiem alkilu otrzymuje się powyższy ester.

(49} (50)

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (54), w którym A określa ogólny wzór (2), U i V oznaczają oba C(=O) a R2, R3 lub R4 oznaczają grupę aminową w ogólnym wzorze (1), jest następujący sposób. Najpierw amid o wzorze (51) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z kwasem karboksylowym, który ma grupę nitrową jako podstawnik (i) i grupę aminową w pozycji orto, z aktyw owanym środkiem kondensującym, takim jak DIC i, jeśli konieczne, odpowiednim dodatkiem, takim jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Następnie, związek o wzorze (52) otrzymuje się przez cyklizację pod wpływem reagentów takich jak CDI, trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenolu. Po reakcji z halogenkiem alkilowym, aminę o wzorze (54) można otrzymać przez redukcję grupy nitrowej związkiem SnCl₂, jego wodzianami lub podobnymi.

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (54) w którym A określa ogólny wzór (2), U i V oznaczają oba grupę C(=O), a R2, R3 lub R4 oznaczają grupę acyloaminową w ogólnym wzorze (1), jest sposób, w którym ten ester można otrzymać przez reakcję związku o wzorze (54) z halogenkiem acylowym w obecności zasady, takiej jak pirydyna, w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP i dichlorometan.

PL 223 152 B1

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (60), w którym A oznacza ogólny wzór (2), U i V oznaczają oba C(=O) a R2, R3 lub R4 oznaczają podstawioną grupę aminową w ogólnym wzorze (1), jest następujący sposób. Najpierw amid o wzorze (56) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z kwasem karboksylowym zawierającym grupę fluorową jako podstawnik(i) i grupę nitrową w pozycji orto aktywowaną przez usunięcie środka kondensującego takiego jak DCI i, jeśli konieczne, odpowiedniego dodatku takiego jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Następnie, aminę o wzorze (57) można otrzymać przez reakcję amidu o wzorze (56) z podstawioną aminą, w rozpuszczalniku takim jak NMP i DMSO. Związek o wzorze (58) otrzymuje się przez reakcję grupy nitrowej chlorkiem cynawym (SnCl2), jego wodzianami lub podobnymi. Po otrzymaniu związku o wzorze (60) przez cyklizację związku o wzorze (58), reagentami takimi jak CDI, trifosgen lub chloromrówczan p-nitrofenylu, związek o wzorze (61) można otrzymać w wyniku reakcji Mitsunobu, stosując alkohol, kwas diizopropyloazodikarboksylowy lub podobne.

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (62), w którym A określa ogólny wzór (2), U i V oznaczają oba grupę C(=O), a R2, R3 lub R4 oznaczają grupę amoniową w ogólnym wzorze (1), jest sposób, w którym ten ester można otrzymać przez reakcję związku o wzorze (61) z halogenkiem alkilowym w obecności zasady, takiej jak diizopropyloetyloamina, w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP.

PL 223 152 B1

Przykładem sposobów syntezy estru o wzorze (68), w którym A określa ogólny wzór (3-2) w ogólnym wzorze (1), jest następujący sposób. Najpierw amid o wzorze (63) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (6) z kwasem karboksylowym, który ma grupę aminową zabezpieczoną Fmoc w pozycji β, zaktywowaną środkiem kondensującym takim jak DIC i, jeśli to konieczne, odpowiednim dodatkiem takim jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP lub dichlorometan. Następnie, aminę o wzorze (64) można otrzymać po usunięciu grupy Fmoc i wtedy sulfonoamid o wzorze (65) otrzymuje się przez reakcję aminy o wzorze (64) z sulfonylochlorkiem mającym grupę nitrową jako podstawnik(i), w obecności zasady, takiej jak 2,6-lutydyna, w rozpuszczalniku takim jak NMP i dichlorometan. Następnie, związek o wzorze (66) można otrzymać przez reakcję związku o wzorze (65) z halogenkiem alkilu w obecności zasady, takiej jak diizopropyloetyloamina i wtedy aminę o wzorze (67) można otrzymać przez reakcję związku o wzorze (66) z merkaptoetanolem, diazabicykloundecenem i tak dalej. Związek cyklizuje się, stosując takie reagenty jak CDI, trifosgen i chloromrówczan p-nitrofenylu, otrzymując ester o wzorze (68).

PL 223 152 B1

Gdy A we wzorze pochodnej fenyloalaniny (1) według wynalazku określa ogólny wzór (3-3) a Arm oznacza pierścień benzenowy, to ester można syntezować w następujący sposób. Taki sam sposób można stosować nawet wtedy, gdy Arm jest inny niż pierścień benzenowy.

Najpierw, aminę o wzorze (6) poddaje się reakcji z halogenową pochodną metylobenzenu z grupą nitrową w pozycji orto otrzymując benzyloaminę o wzorze (69). Następnie benzyloaminę red ukuje się chlorkiem cynawym lub podobnym i otrzymuje aminę o wzorze (70). Aminę o wzorze (71) można otrzymać różnymi sposobami przekształcając grupę aminową na pierścieniu benzenowym wprowadzonej części benzylowej w grupę monopodstawioną podstawnikiem R1. Ester o wzorze (72) można otrzymać po końcowej cyklizacji, stosując takie reagenty jak CDI, trifosgen i chloromrówczan p-nitrofenylu.

Część oznaczoną jako D-T w ogólnym wzorze (1) można zbudować w sposób następujący. Na przykład, gdy T oznacza C(=O) a B oznacza grupę hydroksylową we wzorze (1), jeśli, w estrze o wzorze (19), podstawnik G ma budowę C, podstawnik(i) które można przekształcić w C w pewnym m omencie procesu syntezy lub podstawnik(i), które mają odpowiednio zabezpieczoną strukturę, to wtedy podstawnik Z ma budowę przedstawioną wzorami (2), (3), (3-1), (3-2) lub podstawnik(i), który można przekształcić w A w pewnym momencie procesu syntezy lub podstawnik(i) ma odpowiednio zabezpieczoną strukturę, to ester o wzorze (19) można przekształcić w aminę o wzorze (20), usuwając grupę(y) zabezpieczającą w odpowiednich warunkach, zależnych od grupy zabezpieczającej E. Na przykład, gdy grupa Fmoc (grupa 9-fluorenylometoksykarbonylowa) jest usunięta jako grupa zabezpieczająca E, to grupy zabezpieczające można usunąć zasadą, taką jak piperydyna, w rozpuszczalniku, takim jak DMF. Aminę o wzorze (20) można przekształcić w amid o wzorze (21) kondensując kwas karboksylowy, stosując środek kondensujący taki jak DIC i, jeśli to konieczne, odpowiedni dodatek, taki jak HOAt lub HOBt w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, NMP i dichlorometan.

PL 223 152 B1

Następnie, aminę o wzorze (20) poddaje się reakcji z halogenkiem acylu, bezwodnikiem karboksylowym, halogenkiem sulfonylu i bezwodnikiem sulfonylu w obecności zasady organicznej, takiej jak trietyloamina, diizopropylo-etyloamina, pirydyna i N,N-dimetyloaminopirydyna lub w obecności zasady nieorganicznej, takiej jak węglan potasowy lub węglan sodowy, w organicznym rozpuszczaln iku takim jak DMF, NMP i dichlorometan i wtedy otrzymać odpowiednią strukturę amidu lub sulfonoamidu.

Można także, aminę o wzorze (20) poddać reakcji z różnym izocyjanianem i izotiocyjanianem w obecności organicznej zasady, jeśli to konieczne, takiej jak trietyloamina, diizopropyloetyloamina, pirydyna i N,N-dimetyloaminopirydyna w organicznym rozpuszczalniku, takim jak DMF, toluen i dichlorometan i następnie otrzymać odpowiednią strukturę mocznika i tiomocznika.

Estry syntezowane wyżej opisanymi sposobami, takie jak określone wzorami (9), (12), (13), (14), (18), (21), (44), (45), (46), (50), (54), (55), (61), (62), (68) i (72) usuwa się z żywicy w odpowie dnich warunkach otrzymując kwas karboksylowy o wzorze (87). Na przykład, gdy stosuje się żywicę Wang'a i jeśli w estrze o wzorze (22) każdy A1, C1 i D1 oznacza A, C i D, odpowiednio, lub grupę która jest przekształcana w grupę A, C i D, odpowiednio, w warunkach stosowanych przy usuwaniu estrów z żywicy, to ester o wzorze (22) traktuje się roztworem takiego kwasu jak TFA (kwas trifluorooctowy) i otrzymuje roztwór kwasu karboksylowego o wzorze (87). Następnie, czysty kwas karboksylowy o wzorze (87) można otrzymać stosując dobrze znane sposoby wyodrębniania i oczyszczania, takie jak zatężanie, ekstrakcja, krystalizacja, chromatografia kolumnowa, HPLC i rekrystalizacj a zastosowane do tak otrzymanego kwasu karboksylowego o wzorze (87).

Związek, w którym B oznacza niższą grupę alkoksylową w ogólnym wzorze (1) można otrzymać przez reakcję kondensacji kwasu karboksylowego o wzorze (87) z odpowiednim niższym alkoholem w obecności odpowiedniego środka kondensującego lub katalizatora kwasowego.

Związek, w którym B oznacza grupę hydroksyloaminową w ogólnym wzorze (1) można otrzymać przez kondensację kwasu karboksylowego o wzorze (87) z hydroksyloaminą wobec odpowiedniego środka kondensującego.

Pochodną fenyloalaniny o wzorze (1) można syntezować metodami w fazie stałej przedstawionymi wyżej dla metod w fazie ciekłej, wybierając odpowiednią grupę zabezpieczającą i stosując dobrze znane sposoby wyodrębniania i oczyszczania.

Jeśli związki o ogólnym wzorze (1) mogą tworzyć sole, to wystarczy jeśli są to sole farmaceutycznie dopuszczalne. Gdy związek ma grupę kwasową taką jak grupa karboksylowa, to sole mogą być solami amonowymi, lub solami z metalami alkalicznymi, na przykład, sodem i potasem, solami z metalami ziem alkalicznych, na przykład, wapniem i magnezem, solami z glinem i cynkiem, solami z zasadami organicznymi, na przykład, trietyloaminą, etanoloaminą, morfoliną, piperydyną i dicykloheksyloaminą oraz solami z zasadowymi aminokwasami, na przykład, argininą i lizyną. Gdy związek ma grupę zasadową, to mogą to być sole z kwasami nieorganicznymi, na przykład, kwasem chloroPL 223 152 B1 wodorowym, kwasem siarkowym i kwasem fosforowym, sole z kwasami organicznymi, na przykład, kwasem octowym, kwasem cytrynowym, kwasem benzoesowym, kwasem malonowym, kwasem fumarowym, kwasem winowym i kwasem bursztynowym oraz sole z kwasami sulfonoorganicznymi, na przykład, kwasem metanosulfonowym i kwasem p-toluenosulfonowym. Sole takie można otrzymać mieszając związek o ogólnym wzorze (1) z potrzebnym kwasem lub zasadą, w odpowiednim stosunku, w rozpuszczalniku lub środku dyspergującym lub w reakcji wymiany kationowej lub wymiany anionowej z inną solą.

Związki o ogólnym wzorze (1) według wynalazku obejmują także ich solwaty, takie jak wodziany i addukty z alkoholami.

Związki według wynalazku o ogólnym wzorze (1) i ich sole podaje się pacjentom w takiej formie w jakiej występują lub w formie różnych farmaceutycznych mieszanek. Mieszanki farmaceutyczne podaje się w formie, na przykład, tabletek, proszków, pigułek, granulek, kapsułek, czopków, roztworów, tabletek powleczonych cukrem, depotów i syropów. Można je przygotowywać zwyczajnymi sposobami, stosując zwyczajne środki pomocnicze.

Na przykład, tabletki otrzymuje się mieszając pochodną fenyloalaniny, czynny składnik według wynalazku, z dowolnymi znanymi środkami pomocniczymi, takimi jak obojętne rozcieńczalniki, na przykład laktoza, węglan wapniowy i fosforan wapniowy, środkami zlepiającymi, na przykład, takimi jak guma akacjowa, skrobia kukurydziana i żelatyna, środkami rozszerzającymi, na przykład, takimi jak kwas alginowy, skrobia kukurydziana, wstępnie-żelatynowana skrobia, środkami słodzącymi, na przykład, sacharoza, laktoza i sacharyna, środkami smakowymi, na przykład, mięta pieprzowa, Akamono (Gaultheria aderothrix) Oil i olejek wiśniowy, środkami smarnymi, na przykład, stearynian magnezowy, talk i karboksymetyloceluloza, obojętnymi dodatkami do miękkich kapsułek żelatynowych i czopków, na przykład, tłuszcze, woski, półstałe lub ciekłe poliole, naturalne oleje i utwardzone oleje, oraz stosując obojętne dodatki do roztworów, na przykład, wodę, alkohole, gliceryny, poliole, sacharozę, inwertowany cukier, glukozę i oleje roślinne.

Antagonista zawierający związek(i) o powyższym ogólnym wzorze (1) i jego sole jako składnik czynny stosuje się jako środek terapeutyczny lub środek zapobiegający w chorobach, w których proces adhezji zależny od a 4 integryn uczestniczy w patologii. Do chorób tych należą: choroby zapalne, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit, toczeń układowy, stwardnienie rozsiane, zespół Sjogren'a, astma, łuszczyca, choroby alergiczne, cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, stwardnienie tętnic, nawrót zwężenia, proliferacja nowotworowa, przerzut nowotworowy, odrzucenie przeszczepu i tak dalej.

Dawka związku o ogólnym wzorze (1) lub jego soli stosowana do wyżej opisanych celów różni się w zależności od oczekiwanego efektu terapeutycznego, sposobu podawania, okresu czasu leczenia i wieku oraz wagi ciała pacjenta. Dawka wynosi zwykle 1 μg do 5 g na dzień dla dorosłego pacjenta przy podawaniu doustnym, i 0,01 μg do 1 g na dzień dla dorosłego pacjenta przy podawaniu pozajelitowym.

Przykłady

Niżej podane przykłady ilustrują wynalazek, pokazując jedynie sposób jego wykorzystania i nie ograniczając go w żadnym stopniu.

P r z y k ł a d 1

Synteza związku o ogólnym wzorze (23) który ma podstawnik(i) dla Przykładu 1 podane w T ablicy 1

Proces 1. Otrzymywanie żywicy

Fmoc-Phe(4-nitro)-OH (2,5 g), chlorek 2,6-dichlorobenzoilu (0,745 ml) i pirydynę (1,5 ml) w roztworze NMP (25 ml) dodano do żywicy Wang'a 0,76 mmola/g, 2,3 g) i mieszano w pokojowej temperaturze przez 16 godzin. Po usunięciu nadmiaru rozpuszczalnika, żywicę przemyto DMF trzy razy, dichlorometanem trzy razy i dwukrotnie NMP. W celu przeprowadzenia pokrycia żywicy nie przereagowanymi grupami hydroksylowymi, żywicę traktowano bezwodnikiem octowym (20 ml), pirydyną (20 ml) i NMP (20 ml) przez 2 godziny. Po usunięciu nadmiaru rozpuszczalnika, żywicę przemyto DMF (trzy razy) i dichlorometanem (trzy razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Usuwanie grupy Fmoc

DMF roztwór 20% piperydyny (25 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 i pozostawiono na 15 minut. Po usunięciu rozpuszczalnika, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

PL 223 152 B1

Proces 3. Reakcja acylowania

Chlorek 2,6-dichlorobenzoilu (1,1 ml), 2,6-lutydyny (1,6 ml) i NMP (26 ml) dodano do 2,0 g żywicy otrzymanej w Procesie 2 i pozostawiono do przereagowania na 6 godzin. Po usunięciu nadmiaru rozpuszczalnika, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 4. Redukcja grupy nitrowej

Roztwór zawierający SnCl₂ · 2H₂O (15,0 g) w NMP (30 ml) · EtOH (1,5 ml) dodano do 1,5 g żywicy otrzymanej w Procesie 3 i pozostawiono do przereagowania na 16 godzin. Po usunięciu reakcyjnego rozpuszczalnika żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym).

Proces 5. Budowanie pierścienia chinazolino-2,4-dionu g żywicy otrzymanej w Procesie 2 poddano reakcji w roztworze 2-izocyjanianobenzoesanu metylu (1,92 g) w NMP (32 ml) przez 16 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym). Następnie, roztwór 20% piperydyny w DMF dodano do żywicy i pozostawiono na 1 godzinę. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 6. Alkilowanie

Jodek metylu (0,75 mmola), 18-crown-6 (30 mg), NMP (1 ml) i K₂CO₃ (35 mg) dodano do 20 mg żywicy otrzymanej w Procesie 5 i pozostawiono do przereagowania na 3 dni. Po usunięciu rozpus zczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF, wodą, DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 7. Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 6 traktowano kwasem trifluorooctowym z 5%-ową zawartością wody przez 1 godzinę. Po przesączeniu, przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą wysoko-ciśnieniowej ciekłej chromatografii (woda/acetonitryl) i otrzymano 8 mg docelowego związku.

MS (ESI MH+): 512

CHNO: C₂₅H19Cl1₂N3O₅

P r z y k ł a d y 2 do 7

Związki opisane niżej syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 1 z tym wyjątkiem, że w Procesie 6 Przykład 1 stosowano odpowiednie reagenty alkilowania. Tymczasem, R w Tabeli 1 oznacza podstawnik(i) w ogólnym wzorze (23) i taką samą procedurę jak opisano w Przykładzie 1, powtórzono w Przykładzie 2 z tym wyjątkiem, że nie prowadzono Procesu 6 Prz ykładu 1.

Przykład	R-	MS znalezione (MH+)
1	Me-	512
2	H-	498
3	Et-	526
4	2,6-difluorobenzyl	624
5	4-(1-pirolidyno)-benzenokarbonylometyl	685
6	NCCH2-	537
7	HOC(=O)CH2-	556

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 8

Synteza związku o ogólnym wzorze (24), który ma podstawnik(i) takie jak podano dla Przykładu 8 w Tabeli 2.

Proces 1. Budowa pierścienia chinazolino-2,4-dionu i usuwanie grupy Fmoc

Grupę nitrową w żywicy (1 g) otrzymanej w Procesie 1 Przykładu 1 zredukowano sposobem opisanym w Procesie 4 Przykładu 1 i zbudowano pierścień chinazolino-2,4-dionu oraz usunięto grupę Fmoc jak opisano w Procesie 5 z Przykładu 1.

Proces 2. Acylowanie, alkilowanie i odczepianie od żywicy

Acylowanie prowadzono stosując żywicę otrzymaną w Procesie 1 Przykładu 8 (25 mg), kwas 2,6-dimetylobenzoesowy (0,4 mmola), DIC (0,4 mmola), HOAt (0,4 mmola) i NMP (2 ml). Alkilowanie prowadzono sposobem opisanym w Procesie 6 Przykładu 1, a odczepianie od żywicy i oczyszczanie prowadzono takim samym sposobem jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek (9 mg).

MS (ESI MH⁺): 472

CHNO: C27H25N3O5

P r z y k ł a d y 9 do 13

Związki opisane niżej syntezowano takim samym sposobem jak opisano w Przykładzie 8 z tym wyjątkiem, że w Procesie 2 Przykładu 8 zastosowano odpowiedni kwas karboksylowy. R w Tabeli 2 oznacza podstawnik(i) w ogólnym wzorze (24). Następnie, w Przykładzie 13 zastosowano dwukrotnie więcej DIC i HOAt niż stosowano w Procesie 2 Przykładu 8, dla otrzymania docelowego związku (7 mg).

T a b e l a 2

Przykład	R-	MS znalezione (MH+)
8	2,6-dimetylobenzoil	472
9	2,6-dimetoksybenzoil	504
10	2-etoksybenzoil	488
11	3,4-dimetoksycynamyl	530
12	Cykloheksylokarbonyl	450
13	Trans-4-karboksycykloheksanokarbonyl	494

P r z y k ł a d 14

Synteza związku o ogólnym wzorze (25), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 14 podane w Tabeli 3.

Proces 1. Budowa pierścienia chinazolino-2-tiokso-4-onu

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 (2,00 g) poddano reakcji z 2-izotiocyjanianobenzoesanem metylu (1,40 g) w roztworze NMP (25 ml) przez okres 16 godzin. Po usunięciu rozpus zczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 (25 mg) traktowano tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek (10 mg).

MS (ESI MH+): 513

CHNO: C24H17Cl2N3O4S

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 15

Synteza związku o ogólnym wzorze (25), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 15 podany w Tabeli 3

Proces 1. Acylowanie

Acylowanie przeprowadzono stosując żywicę otrzymaną w Procesie 2 Przykładu 1 (25 mg), kwas 2,6-dimetylobenzoesowy (0,4 mmola), DIC (0,4 mmola), HOAt (0,4 mmola) i NMP (2 ml).

Proces 2. Budowa pierścienia chinazolino-2-tiokso-4-onu

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 (2,00 g) poddano reakcji z 2-izotiocyjanianobenzoesanem metylu (1,40 g) w roztworze NMP (25 ml) przez okres 16 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 3. Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 (25 mg) traktowano tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek (8 mg).

MS (ESI MH⁺): 474

CHNO: C26H23N3O4S

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
14	2,6-dichlorobenzoil	513
15	2,6-dimetylobenzoil	474

P r z y k ł a d 16

Synteza związku o ogólnym wzorze (26), który ma podstawnik(i) podane dla Przykładu 16 w Tabeli 4

Proces 1. Alkilowanie

Bromek allilu (0,05 mmola), diizopropyloetyloaminę (1,0 mmola) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 Przykładu 14 (25 mg) i poddano reakcji przez 16 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 traktowano tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek (6 mg).

MS (ESI MH⁺): 554

CHNO: C27H21Cl2N3O4S

P r z y k ł a d y 17 do 30

Związki podane w Tabeli 4 syntezowano takim samym sposobem jak w Przykładzie 16 z tym wyjątkiem, że stosowano żywicę otrzymaną w Procesie 1 Przykładu 14 lub w Procesie 2 Przykładu 15 oraz odpowiedni halogenek stosowany w Procesie 1 Przykładu 16. R1 i R2 podane w Tabeli 4 ozn aczają podstawnik(i) w ogólnym wzorze (26).

PL 223 152 B1

T a b e l a 4

Przykład	R1-	R2-	MS znaleziony (MH+)
16	2,6-dichlorobenzoil	Allil	554
17	2,6-dichlorobenzoil	Etyl	542
18	2,6-dichlorobenzoil	Metyl	528
19	2,6-dichlorobenzoil	Izoamyl	584
20	2,6-dichlorobenzoil	2,6-diflurobenzyl	640
21	2,6-dichlorobenzoil	2-metylobenzyl	618
22	2,6-dichlorobenzoil	1-fenyloetyl	618
23	2,6-dichlorobenzoil	4-metoksyfenacyl	662
24	2,6-dimetylobenzoil	Metyl	488
25	2,6-dimetylobenzoil	Etyl	502
26	2,6-dimetylobenzoil	Allil	514
27	2,6-dimetylobenzoil	Izoamyl	544
28	2,6-dimetylobenzoil	2,6-difluorobenzyl	600
29	2,6-dimetylobenzoil	2-metylobenzyl	578
30	2,6-dimetylobenzoil	1-fenyloetyl	578

Dane NMR dla związku z Przykładu 18:

¹H-NMR (CDCI₃): δ = 2,53 (3H, s), 3,40 (2H, t, J = 5,3 Hz), 5,20 (1H, t, J = 5,3 Hz), 7,21-7,35 (6H, m), 7,41 (1H, t, J = 7,5 Hz), 7,50 (2H, d, J = 8,7 Hz), 7,65 (1H, d, J = 8,4 Hz), 7,76 (1H, t, J = 6,9 Hz), 8,19 (1H, d, J = 7,5 Hz).

P r z y k ł a d 31

Synteza związku o ogólnym wzorze (27), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 31 podane w Tabeli 5

Proces 1. Acylowanie

Chlorek 2-nitrobenzoilu (4 mmole), 2,6-lutydynę (8 mmoli) i NMP dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (1,00 g) i mieszano przez 16 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Redukcja grupy nitrowej

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 (25 mg) traktowano tak jak w Procesie 4 Przykładu 1 i otrzym ano docelową żywicę.

Proces 3. Cyklizacja ortoestru i odczepianie od żywicy

Do żywicy otrzymanej w Procesie 2 (25 mg) dodano 1,1,1-trimetoksyetan (1 ml), AcOH (50 μΊ) i NMP (1 ml) i mieszano w temperaturze 50°C przez 16 godzin. Po przemyciu DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano w taki sam sposób jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1, otrzymując docelowy związek (8 mg).

MS (ESI MH+): 496

CHNO: C₂5H₁₉CI2N₃O

P r z y k ł a d y 32 do 44

Związki podane w Tabeli 5 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 31 z tym wyjątkiem, że żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 lub w Procesie 1 Przykładu 15 stosowano w Procesie 1 Przykładu 31 oraz stosowano odpowiedni ortoester w Procesie 3 Przykładu 31. R1 i R2 podane w Tabeli 5 oznaczają podstawnik(i) w następującym ogólnym wzorze (27).

PL 223 152 B1

Przykład	R1-	R2-	MS znaleziony (MH+)
31	2,6-dichlorobenzoil	Metyl	496
32	2,6-dichlorobenzoil	Etyl	510
33	2,6-dichlorobenzoil	n-propyl	524
34	2,6-dichlorobenzoil	n-butyl	538
35	2,6-dichlorobenzoil	Fenyl	558
36	2,6-dichlorobenzoil	Metoksy	512
37	2,6-dichlorobenzoil	Etoksy	526
38	2,6-dichlorobenzoil	Chlorometyl	530
39	2,6-dimetylobenzoil	Metyl	456
40	2,6-dimetylobenzoil	n-propyl	484
41	2,6-dimetylobenzoil	n-butyl	498
42	2,6-dimetylobenzoil	Fenyl	518
43	2,6-dimetylobenzoil	Etoksy	486
44	2,6-dimetylobenzoil	chlorometyl	490

Dane NMR dla związku z Przykładu 32:

¹H-NMR (CDCl₃): δ = 1,21 (3H, t, J = 7,4 Hz), 2,47 (2H, q, J = 7,4 Hz), 2,47 (2H, q, J = 7,4 Hz), 3,32-3,42 (2H, m), 5,19 (1H, t, J = 5, 4 Hz), 7,10-7,20 (2H, m), 7,22-7, 35 (4H, m), 7,43-7,54 (3H, m), 7,70-7,83 (2H, m), 8,21 (1H, d, J = 8,7 Hz).

P r z y k ł a d 45

Synteza związku o ogólnym wzorze (28), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 45 podane w Tabeli 6

Proces 1. Acylowanie

Do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (200 mg) dodano kwas 3-chloro-2-nitrobenzoesowy (210 mg, 1,04 mmola), HOAt (141 mg, 1,04 mmola), DIC (161 ąl, 1,04 mmola) i NMP (2 ml) i mieszano przez 64 godziny. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Redukcja grupy nitrowej

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 traktowano tak jak w Procesie 4 Przykładu 1.

Proces 3. Budowa pierścienia chinazolino-2,4-dionu

Do żywicy otrzymanej w Procesie 2 dodano karbonylodiimidazol (844 mg, 5,21 mmoli) i NMP (2 ml) i mieszano w temperaturze 80°C przez 16 godzin. Po przemyciu DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH+): 532

CHNO: C2₄H₁₆Cl₃N₃O₅

P r z y k ł a d y 46 do 54

Związki podane w Tabeli 6 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 45 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 45 stosowano odnośny odpowiedni podstawiony kwas 2-nitrobenzoesowy. R1 i R2 podane w Tabeli 5 oznaczają podstawnik(i) w ogólnym wzorze (28).

PL 223 152 B1

Przykład	R1-	R2-	R3-	R4	MS znaleziony (MH+)
45	Chloro	H-	H-	H-	532
46	Metoksy	H-	H-	H-	528
47	H-	H-	Chlor	H-	532
48	H-	H-	Metoksy	H-	528
49	H-	Trifluorometyl	H-	H-	566
50	Metyl	H-	H-	H-	512
51	H-	Metoksy	Metoksy	H-	558
52	H-	H-	Fluor	H-	516
53	H-	H-	H-	Metyl	512
54	H-	H-	H-	Chlor	532

P r z y k ł a d 57

Synteza związku o ogólnym wzorze (29), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 57 podane w Tabeli 7

Proces 1. Acylowanie

Do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (1 g) dodano kwas 2-fluoro-5-nitrobenzoesowy (1,63 g, 8,81 mmola), HOAt (1,2 g, 8,81 mmola), DIC (675 μ!, 4,36 mmola) i NMP (25 ml) i mieszano przez 14 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Podstawienie grupy fluorowej aminą

Do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (200 mg) dodano izopropyloaminę (400 ul) i NMP (2 ml) i mieszano przez 21 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 3. Budowa pierścienia chinazolino-2,4-dionu

Karbonylodiimidazol (200 mg) i trans-dekawodoronaftalen (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 2 i mieszano w temperaturze 95°C przez 15 godzin. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdy) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak w Procesie 7 z Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH+): 585

CHNO: C₂₇H22CI₂N₄O₇

P r z y k ł a d y 58 do 65

Związki podane w Tabeli 8 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 57 z tym wyjątkiem, że w Procesie 2 Przykładu 57 stosowano odnośną odpowiednią aminę. R podany w Tabeli 8 oznacza podstawnik o ogólnym wzorze (29).

PL 223 152 B1

Przykład	R-	MS znalezione (MH+)
57	Izopropyl	585
58	Sec-butyl	599
59	Cyklobutyl	597
60	Cyklopentyl	611
61	Izobutyl	599
62	Cykloheksylometyl	639
63	Metyl	557
64	Cyklopropyl	583
65	Benzyl	633

P r z y k ł a d 66

Synteza związku o ogólnym wzorze (30), który ma podstawnik podany dla Przykładu 6 w Tabeli 8

Proces 1. Podstawienie grupy fluorowej aminą

2,0 M roztwór metyloaminy w THF (3 ml) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 z Przykładu 57 (150 mg) i mieszano przez 14 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Budowa chinazolino-2-tiokso-4-onu

Tiokarbonylodiimidazol (200 mg) i trans-dekawodoronaftalen (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 i mieszano w temperaturze 95°C przez 15 godzin. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak w Procesie 7 z Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 573

CHNO: C25H18Cl2N4O6S

P r z y k ł a d y 67 do 69

Związki podane w Tabeli 9 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 66 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 66 stosowano odnośną odpowiednią aminę. Tymczasem, R podany w Tabeli 8 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (30).

PL 223 152 B1

T a b e l a 8

Przykład	R-	MS znaleziony (MH+)
66	Metyl	573
67	Etyl	587
68	Cyklopropyl	599
69	benzyl	649

P r z y k ł a d 70

Synteza związku o następującym ogólnym wzorze (31), który ma podstawniki dla Przykładu 70 podane w Tabeli 9

Proces 1. Acylowanie

Kwas 2-amino-3,6-dichlorobenzoinowy (845 mg, 4,10 mmola), HOAt (558 g, 4,10 mmola), DIC (317 μ!, 2,05 mmola) i NMP (11,5 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (500 mg) i mieszano przez 24 godziny. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Budowa pierścienia chinazolino-2,4-dionu

Karbonylodiimidazol (200 mg) i trans-dekawodoronaftalen (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (200 mg) i mieszano w temperaturze 95°C przez 15 godzin. Żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 3. Alkilowanie

Żywicę otrzymaną w Procesie 2 alkilowano w taki sam sposób jak w Procesie 6 Przykładu 1.

Proces 4. Odczepianie od żywicy

Docelowy związek otrzymano sposobem opisanym w Procesie 7 Przykładu 1.

MS (ESI MH+): 580

CHNO: C₂5H₁₇CI₄N₃O5

P r z y k ł a d y 71 do 80

Związki z Przykładów 71 do 75 syntezowano w taki sam sposób jak ten w Przykładzie 70 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 70 stosowano odnośne odpowiednie pochodne kwasu benzoesowego. Taką sama procedurę jak opisano w Przykładzie 70 powtórzono w Przykładach 76 do 80, z tym wyjątkiem, że nie prowadzono alkilowania stosowanego w Procesie 3 Przykładu 70. R w Tabeli 9 oznacza podstawniki w następującym ogólnym wzorze (31).

Przykład	R1-	R2-	R3-	R4-	X1	X2	MS znalezione (MH+)
1	2	3	4	5	6	7	8
70	Metyl	Chlor	H	H	C	C	580
71	Metyl	Chlor	H	chlor	C	C	580
72	Metyl	H	Fluor	H	C	C	530
73	Metyl	H	H	Br	C	C	591
74	Metyl	-	H	H	N	C	513

PL 223 152 B1 ciąg dalszy Tabeli 9

1	2	3	4	5	6	7	8
75	Metyl	-	H	H	N	N	514
76	H	Chlor	H	H	C	C	566
77	H	Chlor	H	Chlor	C	C	566
78	H	H	Fluor	H	C	C	516
79	H	-	H	H	N	C	499
80	H	-	H	H	N	N	500

P r z y k ł a d 81

Synteza związku o ogólnym wzorze (32), który ma podstawniki podane dla Przykładu 81 w Tabeli 10

Proces 1. Acylowanie

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 z Przykładu 1 acylowano tak jak w Procesie 1 Przykładu 70

Proces 2. Budowa pierścienia triazenu

Azotyn sodowy (150 mg) i kwas octowy (4,5 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (90 mg) i mieszano przez 24 godziny. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, docelowy związek otrzymano sposobem opisanym w Procesie 7 Przykładu 1.

MS (ESI MH⁺): 551

CHNO: C23H14CI4N4O4

P r z y k ł a d y 82 i 83

Związki z Przykładu 82 i 83 pokazane w Tabeli 10 syntezowano w taki sam sposób jak ten w Przykładzie 81 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 z Przykładu 81 stosowano odnośny odpowiedni kwas 2-aminobenzoesowy. Tymczasem, R1, R2, R3 i R4 w Tabeli 10 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (32).

P r z y k ł a d 84

Synteza związku o ogólnym wzorze (32), który ma podstawniki dla Przykładu 84 podane w Tabeli 10

Proces 1. Acylowanie, Redukcja grupy nitrowej

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 (1 g) acylowano stosując kwas 5-metoksy-2-nitrobenzoesowy (1,62 g, 8,21 mmola), DIC (635 ąl, 4,11 mmola), HOAt (1,12 g, 8,21 mmola) i NMP (23 ml). Następnie grupę nitrową redukowano sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 31.

Proces 2. Budowa pierścienia triazenowego i odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 traktowano, tak jak opisano w Procesie 2 Przykładu 81 a następnie traktowano, tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH+): 513

CHNO: C24H18CI2N4O5

P r z y k ł a d y 85 do 89

Związki z Przykładu 85 i 89 pokazane w Tabeli 10 syntezowano w taki sam sposób jak w Przykładzie 84 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 84 stosowano odnośny odpowiedni kwas 2-nitrobenzoesowy. Tymczasem, R1, R2, R3 i R4 w Tabeli 10 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (32).

P r z y k ł a d 90

Synteza związku o ogólnym wzorze (32), który ma podstawniki dla Przykładu 90 podane w Tabeli 10

Proces 1. Budowa pierścienia triazenowego i odczepienie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 2 Przykładu 31 traktowano, tak jak w Procesie 2 Przykładu 81 a następnie traktowano, tak jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺) : 483

CHNO: C23H16Cl2N4O4

PL 223 152 B1

T a b ela 10

Przykład	R1-	R2-	R3	R4	MS znaleziono (MH+)
81	Chlor	H-	H-	chlor	551
82	Chlor	H-	Chlor	H-	551
83	H-	Fluor	H-	H-	501
84	H-	H-	Metoksy	H-	513
85	H-	H-	Fluor	H-	501
86	Metyl	H-	H-	H-	497
87	H-	H-	Chlor	H-	517
88	Chlor	H-	H-	H-	517
89	H-	H-	H-	Metyl	497
90	H-	H-	H-	H-	483

P r z y k ł a d 91

Synteza związku o wzorze ogólnym (33), który ma podstawniki dla Przykładu 91 takie jak podano w Tabeli 11

Proces 1. Acylowanie i redukcja grupy nitrowej

Acylowanie i redukcję grupy nitrowej przeprowadzono takim samym sposobem jak opisano w Procesie 1 Przykładu 84, stosując żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1.

Proces 2. Cyklizacja ortoestru i odczepienie od żywicy

Tetraetoksymetan (800 gl), kwas octowy (200 gl) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (150 mg) i mieszano w temperaturze 55°C przez 15 godzin. Po przemyciu żywicy DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 556

CHNO; C₂7H23Cl2N₃O5

P r z y k ł a d 92 do 94

Związki z Przykładów 92 do 94 pokazane w Tabeli 11 syntezowano w taki sam sposób jak związek w Przykładzie 84 z wyjątkiem, że stosowano w Procesie 1 Przykładu 91 odnośny odpowiedni kwas 2-nitrobenzoesowy. Tymczasem, R1, R2, R3 i R4 w Tabeli 12 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (33).

P r z y k ł a d 95

Synteza związku o ogólnym wzorze (33), który ma podstawniki dla Przykładu 95 podane w Tabeli 11

Proces 1. Acylowanie

Kwas 2-amino-4-fluorobenzoesowy (636 mg, 4,10 mmola), HOAt (558 g, 4,10 mmola), DIC (317 gl, 2,05 mmola) i NMP (11,5 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (500 mg) i mieszano przez 24 godziny. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

PL 223 152 B1

Proces 2. Cyklizacja z orto estrem i odczepienie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 cyklizowano sposobem takim jak w Procesie 2 Przykładu 91 i następnie związek docelowy otrzymano sposobem takim jak w Procesie 7 Przykładu 1.

MS (ESI MH+): 544 CHNO: C26H20CI2FN3O5

T a b e l a 11

Przykład	R1-	R2-	R3	R4	MS znalezione (MH+)
91	H-	H-	Metoksy	H-	556
92	H-	H-	Fluor	H-	544
93	H-	H-	Chlor	H-	560
94	H-	H-	H-	Metyl	540
95	H-	Fluor	H-	H-	544

P r z y k ł a d 96

Synteza związku o poniższym ogólnym wzorze (34), który ma podstawniki dla Przykładu 96 podane w Tabeli 12

Proces 1. Acylowanie i redukcja grupy nitrowej

Reakcję acylowania żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (1 g) prowadzono przez 18 godzin stosując kwas 6-metylo-2-nitrobenzoesowy (1,49 g, 8,21 mmola), DIC (635 pl, 4,11 mmola), HOAt (1,12 g, 8,21 mmola) i NMP (23 ml). Następnie, grupę nitrową zredukowano sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 31.

Proces 2. Cyklizacja

Karbonylodiimidazol (400 mg) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (200 mg) i mieszano w temperaturze 95°C przez 15 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym) i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 3. Alkilacja

Jodek etylu (200 pl) i tetrametyloguanidynę (200 pI) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 2 (200 mg) i mieszano przez 24 godziny. Następnie, żywicę przemyto wodą, DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym), wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem i traktowano tak jak w Procesie 7 Przykładu 1, otrzymując docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 540

CHNO: C27H23CI2N3O5

P r z y k ł a d 97

Związki z Przykładu 97 pokazane w Tabeli 12 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 96 z tym wyjątkiem, że w Procesie 3 Przykładu 96 stosowano odpowiedni halogenek. Tymczasem, R w Tabeli 12 oznacza podstawnik w następującym ogólnym wzorze (34).

PL 223 152 B1

T a b e l a 12

Przykład	R-	MS znalezione (MH+)
96	Etyl	540
97	Benzyl	602

P r z y k ł a d 98

Synteza związku o ogólnym wzorze (35), który ma podstawniki dla Przykładu 98 podane w Tabeli 13

Proces 1. Sulfonoamidowanie i redukcja grupy nitrowej

Chlorek 2-nitrobenzenosulfonylu (450 mg), 2,6-lutydynę (450 ml) i dichlorometan (10 ml) dodano do żywicy, którą otrzymano w Procesie 4 Przykładu 1 (400 mg) i mieszano przez 14 godzin. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, grupę nitrową zredukowano sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 31.

Proces 2. Cyklizacja

Proces 3. Alkilacja i odczepianie od żywicy

Jodek metylu (400 μθ, diizopropyloetyloaminę (400 ul) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 2 (200 mg) i mieszano przez 17 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (trzy razy każdym), suszono pod zmniejszonym ciśnieniem i traktowano tak jak w Procesie 7 z Przykładu 1, otrzymując celowy związek.

MS (ESI MH+): 548

CHNO: C24H19Cl2NO6S

P r z y k ł a d y 99 do 103

Związki podane w Tabeli 13 syntezowano w taki sam sposób jak ten opisany w Przykładzie 98 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 98 stosowano odnośne odpowiednie chlorki sulfonylu. Tymczasem, R1, R2, R3, R4 i R5 w Tabeli 14 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (35) i taką samą procedurę jak w Przykładzie 98 powtórzono w Przykładach 101 do 103 z tym wyjątkiem, że nie prowadzono alkilacji stosowanej w Procesie 3 Przykładu 98.

PL 223 152 B1

T a b e l a 13

Przykład	R1-	R2-	R3-	R4-	R5-	MS znaleziono (MH+)
98	H-	H-	H-	H-	Metyl	548
99	H-	Metoksy	H-	H-	Metyl	578
100	H-	Trifluorometyl	H-	H-	Metyl	616
101	H-	H-	H-	H-	H-	534
102	H-	Metoksy	H-	H-	H-	564
103	H-	Trifluorometyl	H-	H-	H-	602

P r z y k ł a d 104

Synteza związku o ogólnym wzorze (36), który ma podstawnik dla Przykładu 104 podany w Tabeli 14

Proces 1. Acylacja, budowanie pierścienia chinazolino-2-4-dionu, alkilacja i redukcja grupy nitrowej

Żywicę (500 mg) otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 acylowano, stosując kwas 2-amino-5-nitrobenzoesowy (746 mg, 4,10 mmola)), DIC (317 μ( 2,05 mmola), HOAt (558 mg, 4,10 mmola) i NMP (11,5 ml). Następnie, zbudowano pierścień chinazolino-2,4-dionu sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 96 i przeprowadzono reakcję alkilacji sposobem jak w Procesie 6 Przykładu 1. Grupę nitr ową zredukowano w taki sam sposób jak w Procesie 4 Przykładu 1.

Proces 2. Acylacja

Bezwodnik octowy (600 μθ, pirydynę (600 μθ i NMP (3 ml) dodano do żywicy, którą otrzymano w Procesie 1 i mieszano przez 19 godzin. Po przemyciu wodą, DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszony ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak opisano w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano celowy związek.

MS (ESI MH⁺): 569

CHNO: C27H22CI2N4O6

P r z y k ł a d y 105 do 107

Związki podane w Tabeli 14 syntezowano w taki sam sposób jak ten opisany w Przykładzie 104 z tym wyjątkiem, że w Procesie 2 Przykładu 104 stosowano odpowiedni chlorek kwasowy. Tymczasem, R w Tabeli 15 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (36) i taką samą procedurę jak w Przykładzie 104 powtórzono w Przykładzie 107 z tym wyjątkiem, że nie prowadzono acylacji stosowanej w Procesie 2 Przykładu 104.

T a b e l a 14

Przykład	R-	MS znaleziony (MH+)
104	Acetyl	569
105	Metoksyacetyl	599
106	Piwaloil	611
107	H	527

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 108

Synteza związku o następującym ogólnym wzorze (37), który ma podstawnik podany w Tabeli 15 dla Przykładu 108

Proces 1. Acylacja

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 (1 g) acylowano stosując kwas 5-fluoro-2-nitrobenzoesowy (1,63 g, 8,81 mmola), DIC (675 μ( 4,36 mmola), HOAt (1,2 g, 8,81 mmola) i NPM (25 ml).

Proces 2. Podstawienie grupy fluorowej grupą aminową, redukcja grupy nitrowej

2,0 M roztwór dimetyloaminy w THF (3 ml) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (200 mg) i mieszano przez 14 godzin. Po przemyciu żywicy wodą, DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, grupę nitrową zredukowano sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 31.

Proces 3. Budowanie pierścienia chinazolino-2,4-dionu

Żywicę otrzymaną w Procesie 2 traktowano w taki sam sposób jak w Procesie 2 Przykładu 96 i otrzymano pierścień chinazolino-2,4-dionu.

Proces 4. Alkilacja

Trifenylosfinę (520 mg), metanol (80 μ0 40% roztwór toluenowy kwasu diizopropyloazodikarboksylowego (1 ml) i dichlorometan (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 3 i mieszano przez 7 godzin. Po przemyciu wodą, DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i w ysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano w taki sam sposób jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 555

CHNO: C27H24CI2N4O5

P r z y k ł a d y 109 do 111

Związki z Przykładów 109 do 111 podane w Tabeli 16 syntezowano w taki sam sposób jak ten w Przykładzie 108 z tym wyjątkiem, że w Procesie 2 Przykładu 108 stosowano odpowiednią aminę. Tymczasem, R w Tabeli 15 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (37).

P r z y k ł a d 112

Synteza związku o ogólnym wzorze (37), który ma podstawnik dla Przykładu 112 podany w Tabeli 15

Proces 1. Podstawienie grupy fenylowej przez aminową

Redukcja grupy nitrowej

2,0 M roztwór dimetyloaminy w THF (3 ml) i NMP (2 ml) dodano do żywicy (200 mg) otrzymanej w Procesie 1 Przykładu 108 i mieszano przez 14 godzin. Po przemyciu żywicy wodą, DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, grupę nitrową zredukowano sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 31.

Proces 3. Budowanie pierścienia chinazolino-2,3-dionu

Proces 4. Alkilacja

Jodek metylu (400 μ0 diizopropyloetyloaminę (400 ul) i NMP (2 ml) dodano do żywicy (200 mg) otrzymanej w Procesie 3 i mieszano przez 17 godzin. Po przemyciu wodą, DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano w taki sam sposób jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 569

CHNO: C28H27Cl2N4O5

P r z y k ł a d 113

Związek z Przykładu 113 podany w Tabeli 15 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 112 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 112 stosowano odpowiednią aminę. Tymczasem, R w Tabeli 15 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (37)

PL 223 152 B1

T a b ela 15

Przykład	R-	MS znaleziony (MH+)
108	Dimetyloamino	555
109	Etylometyloamino	569
110	Pirolidyl	581
111	Dietyloamino	583
112	Wzór X1	569
113	Wzór X2	595

Wzory X1 i X2 opisano niżej.

Dane NMR dla związku z Przykładu 108:

¹H-NMR (400 MHz, DMSO-Ó6) δ 2,94 (3H, m), 3,02 (1H, dd, J = 10,2), 3,22 (1H, m, J = 4,4, 14,1 Hz), 3,49 (3H, s), 4,82 (1H, m), 7,17 (2H, d), 7,24 (1H, d), 7,30 (1H, m), 7,36-7,45 (5H, m), 9,15 (1H, d).

¹³C-NMR (100 MHz, DMSO-d6) δ 30,90, 36,64, 40,77, 53,68, 109,21, 116,00, 116,22, 121,37, 128,26, 128,93, 129,90, 131,23, 131,82, 132,10, 135,23, 136,56, 137,57, 146,72, 150,38, 161,88, 163,91, 172,72.

Wzór X1

Wzór X2

P r z y k ł a d 114

Synteza związku o ogólnym wzorze (38), który ma podstawniki dla Przykładu 16 podane w T abeli 16.

Proces 1. Alkilacja

Alkohol 2,6-dichlorobenzylowy (531 mg), trifenylofosfinę (786 mg), dichlorometan (3 ml) i 40%owy roztwór toluenowy kwasu diizopropyloazodikarboksylowego (1,5 ml) dodano do żywicy otrzym anej w Procesie 5 Przykładu 1 (150 mg) i mieszano przez 14 godzin. Po przemyciu wodą, DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano sposobem jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 656

CHNO: C31H21Cl4NaO₅

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d y 115 do 123

Związki z Przykładu 115 do 123 podane w Tabeli 16 syntezowano w taki sam sposób jak opis ano w Przykładzie 114 z tym wyjątkiem, że odnośny odpowiedni alkohol stosowano w Procesie 1 Przykładu 114. Tymczasem, R1 , R2, R3, R4, R5 i n w Tabeli 16 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (38)

P r z y k ł a d 124

Synteza związku o ogólnym wzorze (38), który ma podstawniki dla Przykładu 124 podane w Tabeli 16.

Proces 1. Acylacja

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 (150 mg) acylowano stosując kwas N-fenyloantranilowy (437 mg, 2,05 mmola), HOAt (279 mg, 2,05 mmola), DIC (106 gl, 1,03 mmola) i NMP (6 ml).

Proces 2. Budowanie pierścienia chinazolino-2,4-dionu

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 traktowano w taki sam sposób jak opisano w Procesie 2 Przykładu 96. Po zbudowaniu pierścienia chinazolino-2,4-dionu, żywicę traktowano sposobem jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH+): 574

CHNO: C30H21CI2N3O5

T a b e l a 16

Przykład	R1-	R2-	R3-	R4-	R5-	n=	MS znaleziony (MH+)
114	Chlor	H	H	H	Chlor	1	656
115	H	Chlor	Chlor	H	H	1	656
116	Chlor	H	Chlor	H	H	1	656
117	H	H	Chlor	H	H	1	622
118	H	H	Metyl	H	H	1	602
119	Chlor	H	H	H	H	1	622
120	Metyl	H	H	H	H	1	602
121	Chlor	H	H	H	Fluor	1	640
122	H	H	H	H	H	1	588
123	H	H	H	H	H	2	602
124	H	H	H	H	H	0	574

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 125

Synteza związku o następującym wzorze ogólnym (39), który ma podstawniki podane w Tabeli 17 dla Przykładu 125.

Proces 1. Synteza iminofosfiny

Trifenylofosfinę (7,86 g), 40%-owy roztwór kwasu diizopropyloazodikarboksylowego w toluenie (30 ml) i 30 ml toluenu dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 (1 g) i mieszano przez 16 godzin. Następnie, żywicę przemyto dichlorometanem dziesięć razy i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Synteza karbodiimidu, nukleofilowe podstawienie aminy i zamknięcie pierścienia

2-izocyjanianobenzoesan metylu (200 mg) i dichlorometan (1 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (100 mg), mieszano przez 1 godzinę i przemyto DMF oraz dichlorometanem (po trzy razy każdym). Następnie, do otrzymanej żywicy dodano cyklobutyloaminę (600 pl) i NMP (3 ml) i mieszano przez 13 godzin. Po przemyciu DMF, wodą i dichlorometanem i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak w Procesie 7 z Przykładu 1 i otrzymano celowy związek.

MS (ESI MH⁺): 551

CHNO: C28H24CI2N4O4

P r z y k ł a d y 126 do 130

Związki podane w Tabeli 18 syntezowano w taki sam sposób jak w Przykładzie 125 z tym w yjątkiem, że w Procesie 2 Przykładu 125 stosowano odnośną odpowiednią aminę. Tymczasem, R w tabeli 17 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (39).

T a b e l a 17

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
125	Cyklobutyloamino	551
126	Izobutyloamino	553
127	Izopropyloamino	539
128	Dimetyloamino	525
129	Etylometyloamino	539
130	Azetydyno	537

P r z y k ł a d 131

Synteza związku o ogólnym wzorze (40), który ma podstawniki dla Przykładu 131 podane w Tabeli 18.

Proces 1. Podstawienie grupy fluorowej aminą

2,0 M roztwór metyloaminy w THF (3 ml) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 z Przykładu 57 (150 mg) i mieszano przez 14 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Zamknięcie pierścienia chlorkiem tionylu

Triazol (250 mg), chlorek tionylu (80 pl), dichlorometan (1 ml) i diizopropyloetyloaminę (400 pl) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 i mieszano przez 15 godzin. Po przemyciu DMF, metan olem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano w taki sam sposób jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 576

CHNO: C24H18Cl2N4O7S

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d y 132 i 133

Związki podane w Tabeli 18 syntezowano w taki sam sposób jak w Przykładzie 131 z tym w yjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 131 stosowano odnośną odpowiednią aminę. Tymczasem, R w tabeli 18 oznacza podstawnik w następującym ogólnym wzorze (40).

T a b e l a 18

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
131	Metyl	576
132	Etyl	590
133	Benzyl	652

P r z y k ł a d 134

Synteza związku o ogólnym wzorze (41), który ma podstawnik w Przykładzie 134 podany w Tabeli 19.

Proces 1. Acylowanie i usuwanie grupy Fmoc

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1 (500 mg) acylowano stosując Fmoc-3-alaninę (810 mg, 2,60 mmola), DIC (200 μl, 1,30 mmola), HOAt (351 mg, 2,60 mmola) i NMP (10 ml) przez 18 godzin a następnie grupę Fmoc usunięto sposobem jak w Procesie 2 Przykładu 1.

Proces 2. Zamknięcie pierścienia karbonylodiimidazolem

Karbonylodiimidazol (400 mg) i NMP (2 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 i mieszano przez 3 godziny. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do otrzymanej żywicy dodano NMP (2 ml) i mieszano w temperaturze 95°C przez 15 godzin. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę obrabiano w taki sam sposób jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 450

CHNO: C₂₀H₁₇CI2N₃O5

P r z y k ł a d 135

Synteza związku o ogólnym wzorze (41), który ma podstawnik podany w Tabeli 19 dla Przykładu 135.

Proces 1.2-nitrosulfonylowanie, alkilacja

Chlorek 2-nitrosulfonylu (176 mg), 2,6-lutydynę (184 μθ i dichlorometan (4 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 Przykładu 134 (250 mg) i mieszano w temperaturze 4°C przez 16 godzin. Po przemyciu DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymaną żywicę alkilowano sposobem jak w Procesie 4 Przykładu 108.

Proces 2. Usuwanie grupy 2-nitrosulfonylowej

2-merksaptoetanol (600 μΓ), diazabicykloundecen (300 μθ i NMP (3 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 i mieszano przez 1 godzinę. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 3. Zamknięcie pierścienia karbonylodiimidazolem

Karbonylodiimidazol (500 mg) i dichlorometan (2,5 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 2 i mieszano przez 10 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do otrzymanej żywicy dodano węglan potasowy (200 mg) i NMP (1 ml) i mieszano w temperaturze 95°C przez 17 godzin. Po przemyciu

PL 223 152 B1 wodą, DMF, metanolem i dichlorometanem (po trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano tak jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano docelowy związek.

MS (ESI MH⁺): 464 CHNO: C21H19Cl2NsO₅

T a b e l a 19

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
134	H	450
135	Metyl	464

P r z y k ł a d 136

Synteza związku o ogólnym wzorze (73), który ma podstawniki dla Przykładu 136 podane w Tabeli 20.

Proces 1. Acylowanie, usuwanie grupy O-acylowej

Kwas salicylowy (74 mg, 0,535 mmola), PyBOP (278 mg, 0,535 mmola), HOBt (120 mg, 0,89 mmola), DIEA (0,186 ml, 1,068 mmola) i DMF (3,6 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 4 Przykładu 1 i mieszano przez 19 godzin. Następnie, żywicę przemyto DMF, metanolem i dichlorometanem (po osiem razy każdym) i dodano do niej mieszaninę 30% etanoloaminy/DMF (5 ml) i mieszano przez 4 godziny. Żywicę przemyto znowu DMF, metanolem i dichlorometanem po osiem razy każdym.

Proces 2. Zamknięcie pierścienia karbonylodiimidazolem i odczepienie od żywicy

Karbonylodiimidazol (98 mg) i DCM (6 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 (50 mg), mieszano przez 1 godzinę i przemyto pięć razy dichlorometanem. Do otrzymanej żywicy dodano dichlorometan (4 ml), mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny i przemyto dichlorometanem pięć razy. Celowy związek, w ilości 3 mg, otrzymano przez odczepienie od żywicy i oczyszczono go metodą HPLC, w taki sam sposób jak w Procesie 7 Przykładu 1.

MS (ESI MH⁺): 499

CHNO: C₂₄H₁₆CI₂N₂O₆

P r z y k ł a d y 137 do 144

Związki podane w Tabeli 20 syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 136 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 136 stosowano odpowiedni kwas salicylowy. Tymczasem, R1, R2 i R3 w Tabeli 20 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (73).

PL 223 152 B1

T a b e l a 20

Przykład	R1	R2	R3	MS znaleziono (MH+)
136	H	H	H	499
137	-CH=CH-CH=CH	H	549
138	H	H	CHO	527
139	H	OMe	H	529
140	OH	H	H	515
141	H	OH	H	515
142	H	NH2	H	514
143	H	H	Cl	533
144	H	H	F	517

P r z y k ł a d 145

Synteza związku o ogólnym wzorze (74)

Proces 1. Zamknięcie pierścienia tiokarbonylodiimidazolem

Tiokarbonylodiimidazol (500 mg) i dichlorometan (2,5 ml) dodano do żywicy otrzymanej w Procesie 1 Przykładu 98 i mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Następnie, żywicę przemyto metanolem, DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Proces 2. Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 (100 mg) traktowano tak jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano 1,2 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 550

P r z y k ł a d 146

Synteza związku o ogólnym wzorze (75) Metylowanie i odczepienie od żywicy

Diizopropyloetyloaminę (200 ąl), jodek metylu (100 ąl) i NMP (3 ml) dodano do 100 mg żywicy otrzymanej w Procesie 1 i mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Po przemyciu metanolem, DMF i dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, żywicę traktowano sposobem jak w Procesie 7 Przykładu 1 i otrzymano 13 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 564

CHNO: C24H19CI2N3O5S

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 147

Synteza związku o ogólnym wzorze (76), która zawiera podstawniki dla Przykładu 147 podane w Tabeli 21

Materiałem wyjściowym jest żywica otrzymana w Procesie 4 Przykładu 1. 500 mg bromku 2-nitrobenzylu, 500 gl diizopropyloetyloaminy i 5 ml NMP dodano do 100 mg tej żywicy i mieszano w temperaturze pokojowej przez 12 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i dichlorometanem (trzy razy każdym). Następnie, roztwór SnCl₂ · 2H₂O (1,5 g) w NMP (0,5 ml) EtOH (3 ml) dodano do otrzymanej żywicy i pozostawiono do przereagowania przez 16 godzin. Rozpuszczalnik reakcyjny usunięto i żywicę przemyto NMP i dichlorometanem (trzy razy każdym). Następnie, 200 mg chlorku 2-nitrobenzylosulfonylu, 400 gl 2,6-lutydyny i 2 ml dichlorometanu dodano do otrzymanej żywicy i pozostawiono do przereagowania w temperaturze 0°C przez 24 godziny. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorometanem (trzy razy każdym). 200 gl jodku metylu, 0,5 g węglanu potasowego i 7,5 ml NMP dodano do sulfonoamidowanej żywicy i wytrząsano w temperaturze 45°C przez 24 godziny. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorom etanem, po trzy razy każdym. 200 gl diazabicykloundecenu, 400 gl 2-merkaptoetanolu i 500 gl NMP dodano do otrzymanej żywicy i mieszano w pokojowej temperaturze przez 24 godziny. Następnie, reakcyjny rozpuszczalnik usunięto i żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorometanem, po trzy razy każdym. Do otrzymanej żywicy dodano 500 mg karbonyloimidazolu i 4 ml dichlorometanu i wytrząsano w temperaturze 50°C przez 24 godziny. Usunięto reakcyjny rozpuszczalnik i żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorometanem, po trzy razy każdym, i w ysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną żywicę traktowano 100%-owym kwasem trifluorooctowym przez 1 godzinę i żywicę odsączono. Otrzymany przesącz zatężono i oczyszczono stosując m etodę HPLC z odwróceniem fazy (SYMMETRY 19*50 mm ruchoma faza - woda:acetonitryl, z których oba rozpuszczalniki zawierały 0,1% kwasu trifluorooctowego) i otrzymano 0,9 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 498, 500

CHNO: C25H21CI2N3O4

P r z y k ł a d 148

Synteza związku o ogólnym wzorze (76), który zawiera podstawniki dla Przykładu 148 wymienione w Tabeli 21

Jako materiał wyjściowy stosowano żywicę otrzymaną w taki sam sposób, jak w Przykładzie 147. Zastosowano tiokarbonylodiimidazol zamiast karbonylodiimidazolu użytego w Przykładzie 147 i otrzymano 0,8 mg docelowego związku.

MS (ESI MH+): 514, 516

CHNO: C25H21Cl2N3O3S

P r z y k ł a d 149

Synteza związku o ogólnym wzorze (76), który zawiera podstawniki dla Przykładu 149 wymienione w Tabeli 21

Jako materiał wyjściowy stosowano żywicę otrzymaną w Procesie 4 Przykładu 1. 500 mg bromku 2-nitrobenzylu, 500 gl diizopropyloetyloaminy i 5 ml NMP dodano do 100 mg żywicy i mieszano w pokojowej temperaturze przez 12 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorometanem, po trzy razy każdym. Do otrzymanej żywicy dodano SnCl₂ · 2H₂O (1,5 g) w roztworze NMP (0,5 ml) · EtOH (3 ml) i pozostawiono do przereagowania na 16 godzin. Rozpuszczalnik usunięto i żywicę przemyto DMF i dichlorometanem, trzy razy każdym. Następnie, 500 mg karbonylodiimidazolu i 4 ml dichlorometanu dodano do żywicy i wytrząsano ją w temperaturze 50°C przez 24 godziny. Po usunięciu rozpuszczalnika reakcyjnego, żywicę przemyto dichlorometanem, NMP i znowu dichlorometanem (trzy razy każdym) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną żywicę traktowano 100%-owym roztworem kwasu trifluorooctowego przez 1 godzinę i odsączono. Otrzymany przesącz zatężono i oczyszczono, stosując metodę HPLC z odwróceniem fazy (SYMMETRY 19*50 mm ruchoma faza - woda:acetonitryl, z których oba zawierały 0,1% kwasu trifluorooctowego) i otrzymano 0,9 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 484, 486

CHNO: C24H19Cl2N3O4

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d 150

Synteza związku o ogólnym wzorze (76), który ma podstawniki dla Przykładu 150 wymienione w Tabeli 21.

1,6 mg docelowego związku syntezowano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 149 stosując bromek 2-fluoro-6-nitrobenzylu.

MS (ESI MH⁺): 502, 504

CHNO: C24H18C12FN3O4

P r z y k ł a d y 151 do 159

Związki podane w Tabeli 21 syntezowano w taki sam sposób jak w Przykładzie 147 z tym wyjątkiem, że stosowano odpowiedni reagent alkilujący zamiast jodku metylu, który stosowano w procesie syntezy w Przykładzie 147. Tymczasem, R1, RA1, RA2, RA3 i RA4 w Tabeli 21 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (76).

Przykład	U	R1	RA1	RA2	RA3	RA4	MS znaleziono (MH+)
147	CO	Me	H	H	H	H	498,500
148	CS	Me	H	H	H	H	514,516
149	CO	H	H	H	H	H	484,486
150	CO	H	H	H	H	F	502,504
151	CO	Et	H	H	H	H	512,514
152	CO	n-Pr	H	H	H	H	526,528
153	CO	n-Bu	H	H	H	H	540,542
154	CO	Izo-Pr	H	H	H	H	526,528
155	CO	Izo-Bu	H	H	H	H	540,542
156	CO	Sec-Butyl	H	H	H	H	540,542
157	CO	2-Fenyloetyl	H	H	H	H	588,590
158	CO	Benzyl	H	H	H	H	574,576
159	CO	2,6-difluorobenzyl	H	H	H	H	610,612

P r z y k ł a d 160

Synteza chlorowodorku estru metylowego kwasu (2S)-2-amino-3-[4-(1-metylo-2,4-diokso-1,3-dihydrochinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego

Proces 1. Synteza chlorowodorku estru metylowego 4-nitrofenyloalaniny

1,49 ml chlorku tionylu i 25 ml metanolu mieszano, oziębiono w łaźni z suchym lodem i acetonitrylem i dodano 2 g Boc-Phe(4-NO₂)-OH. Po 1 godzinie mieszania i usunięciu łaźni, roztwór pozostawiono do ogrzania do pokojowej temperatury i dalej mieszano przez 2,5 godziny. Rozpuszczalnik reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 1,83 g docelowego związku w postaci proszku o białej barwie.

MS (ESI MH⁺): 225 CHNO: C10H12N2O4 HCl

PL 223 152 B1

Proces 2. Synteza estru metylowego N-tert-butyloksykarbonylo-4-nitrofenyloalaniny

521 mg chlorowodorku estru metylowego 4-nitrofenyloalaniny otrzymanego w Procesie 1 rozpuszczono w roztworze 554 pl trietyloaminy w 10 ml tetrahydrofuranu i dodano 480 mg (Boc)2O, stosując chłodzenie lodem. Łaźnię usunięto po 5 minutach i roztwór mieszano przez 4,5 godziny. Do rozpuszczalnika reakcyjnego dodano octan etylu (15 ml) i przemyto 10%-owym wodnym roztworem kwasu cytrynowego, wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, odpowiednio. Warstwę octanu etylu wysuszono, roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 735 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 325

CHNO: C15H20N2O6

Proces 3. Synteza estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-(4-aminofenylo)propionowego

648 mg estru metylowego N-tert-butyloksykarbonylo-4-nitrofenyloalaniny otrzymanego w Procesie 2 rozpuszczono w 20 ml etanolu, dodano 150 mg 5% Pd/C i roztwór mieszano w pokojowej temperaturze przez 18 godzin w atmosferze wodoru (1 atm). Po przesączeniu prze Celit, otrzymany produkt oczyszczono na kolumnie z silikażelem (heksan:octan etylu: 4: 1 >2:1) i otrzymano 441 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 295

CHNO: C15H22N2O4

Proces 4. Synteza estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-[4-(2,4-diokso-1,3-dihydrochinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego

683 mg estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-(4-aminofenylo)propionowego otrzymanego w Procesie 3 rozpuszczono w 20 ml acetonitrylu, dodano 412 mg 2-izocyjanobenzoesanu metylu i mieszano w 70°C przez 16,5 godziny. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej, wytworzony proszek zebrano przez odsączenie i wysuszono, otrzymując 588 mg docelowego związku w postaci proszku o białej barwie.

MS (ESI MH⁺): 440

CHNO: C23H25N3O6

Proces 5. Synteza estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-[4-(1-metylo-2,4-diokso-1,3-dihydro-chinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego

1,0 g estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-[4-(2,4-diokso-1,3-dihydro-chinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego otrzymanego w Procesie 4 rozpuszczono w 20 ml N,N-dimetyloformamidu, dodano 378 mg węglanu potasowego i 0,248 ml jodometanu i mieszano przez 1 godzinę. Następnie, 70 ml octanu etylowego dodano do rozpuszczalnika reakcyjnego i przemyto wodą oraz nasyconym roztworem NaCl. Po wysuszeniu warstwy octanowej rozpuszczalnik zatężono pod zmniejszony ciśnieniem, otrzymując 1,04 g docelowego związku w postaci proszku o żółtej barwie.

MS (ESI MH⁺): 454

CHNO: C24H27N3O6

Proces 6. Synteza chlorowodorku estru kwasu (2S)-2-amino-3-[4-(1-metylo-2,4-diokso-1,3-dihydrochinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego

500 mg estru metylowego kwasu (2S)-2-ter-butyloksykarbonyloamino-3-[4-(1-metylo-2,4-diokso-1,3-dihydrochinazolin-3-ylo)fenylo]propionowego otrzymanego w Procesie 5 rozpuszczono w 11 ml roztworu złożonego z 4 N kwasu chlorowodorowego i dioksanu i mieszano w pokojowej temperaturze przez 1 godzinę. Roztwór reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 426 mg docelowego związku w postaci proszku o białej barwie.

MS (ESI MH⁺): 354 .

CHNO: C19H19N3O4 HCl

P r z y k ł a d 161

Synteza związku o ogólnym wzorze (77), który ma podstawniki dla Przykładu 161 wymienione w Tabeli 22

Mieszaninę złożoną z 88,2 mg kwasu 2-chloro-6-metylobenzoesowego, 99,1 mg chlorowodorku 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu, 79,1 mg monowodzianu 1-hydroksybenzotriazolu, 107 pl trietyloaminy, 100 mg chlorowodorku estru metylowego kwasu (2S)-2-amino-3-[4-(1-metylo-2,4-diokso-1,3-dihydrochinazolino-3-ylo)fenylo]propionowego i 1 ml dichlorometanu mieszano przez noc w temperaturze 45°C. Mieszaninę oczyszczono, stosując odpowiednio, chromatografię na silikażelu (heksan-octan etylu) oraz chromatografię HPLC z odwróconą fazą i otrzymano docelowy związek.

PL 223 152 B1

MS (ESI MH⁺): 506

CHNO: C27H24N3O5CI

P r z y k ł a d 162

Synteza związku o ogólnym wzorze (77), który ma podstawniki wymienione w Tablicy 22 w Przykładzie 162

Mieszaninę złożoną z 20 mg estru etylowego otrzymanego w Przykładzie 161, 2 mg monowodzianu wodorotlenku litowego, 1 ml tetrahydrofuranu i 0,2 ml wody mieszano w pokojowej temperaturze przez 1 godzinę. Następnie dodano 1 M kwas chlorowodorowy, roztwór zneutralizowano i rozpuszczalnik odparowano. Docelowy związek (6,0 mg) otrzymano po oczyszczeniu metodą HPLC z odwróconą fazą.

MC (ESI MH⁺): 492

CHNO: C26H22N3O5CI

P r z y k ł a d y 163, 166, 168, 170, 172, 174 i 176

Synteza związku o ogólnym wzorze (77), który ma podstawniki wymienione w Tabeli 22 dla odpowiedniego Przykładu.

Docelowy związek otrzymano w taki sam sposób, jak ten w Przykładzie 161 z tym wyjątkiem, że kwas 2-chloro-6-metylobenzoesowy w procesie syntezy w Przykładzie 61 zastąpiono odpowiednim kwasem karboksylowym. Patrz Tabela 22.

P r z y k ł a d y 164, 165, 167, 169, 171, 173 i 175

Docelowy związek otrzymano w taki sam sposób jak ten w Przykładzie 162 z tym wyjątkiem, że zastosowano odpowiedni ester metylowy. Patrz Tabela 22.

P r z y k ł a d 177

Ester metylowy otrzymano w taki sam sposób, jak ten w Przykładzie 161 z tym wyjątkiem, że kwas 2-chloro-6-metylobenzoesowy zastąpiono kwasem 2,6-dichlorocynamonowym w procesie syntezy w Przykładzie 161. Następnie, docelowy związek otrzymano w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 162 z tym wyjątkiem, że zastosowano powyżej otrzymany ester metylowy. Patrz Tabela 22.

(77)

T a b e l a 22

Przykład	R1-	R2-	MS znalezione
1	2	3	4
161	2-chloro-6-metylobenzoil	Me	506	(MH+)
162	2-chloro-6-metylobenzoil	H	492	(MH+)
163	2-chloro-6-trifluorometylobenzoil	Me	560	(MH+)
164	2-chloro-6-trifluorometylobenzoil	H	544	(MH+)
165	2-chloro-6-bromobenzoil	H	556	(MH+)
166	2-chloro-6-bromobenzoil	Me	570	(MH+)
167	2-chloro-6-fluorobenzoil	H	496	(MH+)

PL 223 152 B1 ciąg dalszy Tabeli 22

1	2	3	4
168	2-chloro-6-fluorobenzoil	Me	510	(MH+)
169	3,5-dichloroizonikotynoil	H	513	(MH+)
170	3,5-dichloroizonikotynoil	Me	527	(MH+)
171	2,6-dichloro-3-metylobenzoil	H	526	(MH+)
172	2,6-dichloro-3-metylobenzoil	Me	540	(MH+)
173	2,4,6-trichlorobenzoil	H	546	(MH+)
174	2,4,6-trichlorobenzoil	Me	560	(MH+)
175	2,6-dichloro-3-nitrobenzoil	H	557	(MH+)
176	2,6-dichloro-3-nitrobenzoil	Me	588	(MH+)
177	2,6-dichlorocynamoil	H	538	(MH+)

P r z y k ł a d 178

Synteza związku o ogólnym wzorze (78), który ma podstawnik dla Przykładu 178 wymieniony w tabeli 23

Proces 1. 2-nitrosulfonylowanie, metylowanie

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 Przykładu 104 poddano 2-nitrosulfonylowaniu i metylowaniu zgodnie ze sposobem jak w Procesie 4 Przykładu 112.

Proces 2. Usuwanie grupy 2-nitrosulfonylowej

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 traktowano w taki sam sposób jak w Procesie 2 Przykładu 135 i grupę 2-nitrosulfonylową usunięto. Docelowy związek otrzymano sposobem jak w Procesie 7 Przykładu 1.

MS (ESI MH⁺): 541 ^{CHNO: C}26^H22^C12^N4^O5

P r z y k ł a d 179

Synteza związku o ogólnym wzorze (78), który ma podstawnik dla Przykładu 179 wymieniony w Tabeli 23

Docelowy związek otrzymano w taki sam sposób, jak ten opisany w Przykładzie 178 z tym wyjątkiem, że stosowano bromek etylu w Procesie 1 Przykładu 178

MS (ESI MH⁺): 555

CHNO: C27H24Cl2N4O5

Tymczasem, R w Tabeli 23 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (78).

T a b e l a 23

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
178	Metyl	541
179	Etyl	555

PL 223 152 B1

P r z y k ł a d y 180 do 189

Związki podane w Tabeli 24 syntezowano takimi samymi sposobami jak sposoby stosowane w Przykładzie 45 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 45, oraz Procesie 6 i 7 Przykładu 1 stosowano odnośny, odpowiedni podstawiony kwas 2-nitrobenzoesowy. Tymczasem, R1, R2, R3 i R4 wymienione w Tabeli 24 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (79).

Przykład	R1-	R2-	R3-	R4-	MS znaleziono (MH+)
180	Metoksy	H	H	H	542
181	H	H	H	Metylo	526
182	Chlor	H	H	H	546
183	H	H	Chlor	H	546
184	H	H	Metoksy	H	542
185	H	Trifluorometylo	H	H	580
186	Metyl	H	H	H	526
187	H	H	H	Chlor	546
188	H	Metoksy	Metoksy	H	572
189	H	H	Fluor	H	530

Dane NMR dla związku z Przykładu 180:

¹H-NMR (CDCI3) δ = 3,22-3,48 (2H, m), 3,83 (3H, s), 3,93 (3H, s), 5,16-5,23 (1H, m), 7,16 (2H, d, J = 7,8 Hz), 7,19-7,34 (5H, m), 7,44 (2H, d, J = 8,7 Hz), 7,84 (1H, dd, J = 2,4, 6,6 Hz).

P r z y k ł a d 190

Synteza związku o ogólnym wzorze (80), który ma podstawniki dla Przykładu 190 wymienione w Tabeli 25

Związek (3,2 mg) o ogólnym wzorze (23), który ma podstawnik dla Przykładu 1 wymieniony w Tabeli 1, zawieszono w mieszanym roztworze metanolu (73 ąl) i toluenu (224 ąl) i dodano do niego 2 M roztwór trimetylosililodiazometanu w heksanie (73 ąl). Po 30 minutach, rozpuszczalnik reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 3 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 526

CHNO: C26H21CI2N3O5

P r z y k ł a d 191

Synteza związku o ogólnym wzorze (80), który ma podstawniki wymienione w Tabeli 25 dla Przykładu 191.

Związek (72,7 mg) o ogólnym wzorze (79), który ma podstawnik wymieniony w Tabeli 24 dla Przykładu 183, rozpuszczono w mieszanym roztworze dichlorometanu (10 ml) i izopropanolu (0,2 ml). Do otrzymanej mieszaniny dodano chlorowodorek 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (26 mg) i 4-dimetyloaminopirydynę (26,2 mg) i mieszano. Po 18 godzinach mieszania, dodano 1N kwas chlorowodorowy i roztwór ekstrahowano octanem etylu. Warstwę wodną dalej ekstrahowano octanem etylu i zmieszano z poprzednio ekstrahowaną warstwą, przemyto nasyconym

PL 223 152 B1 roztworem wodorowęglanu sodowego i nasyconym wodnym roztworem NaCl. Warstwę organiczną wysuszono bezwodnym siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymany produkt oczyszczano, stosując wysokociśnieniową ciekłą chromatografię (woda-acetonitryl) i otrzymano 10 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 588

CHNO: C28H24CI3N3O5

P r z y k ł a d 192

Synteza związku o ogólnym wzorze (80), który ma podstawniki dla Przykład u 192 wymienione w Tabeli 25.

Związek (12 mg) o ogólnym wzorze (37), który ma podstawnik dla Przykładu 111 wymieniony w Tablicy 16 rozpuszczono w metanolu (0,5 ml), oziębiono do -78°C i dodano chlorek tionylu (0,04 ml). Po 7,5 godzinach mieszania w pokojowej temperaturze, rozpuszczalnik reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 12 mg docelowego związku.

MS (ESI MH⁺): 597

CHNO: C30H30CI2N4O5

P r z y k ł a d y 193 do 202

Związki podane niżej syntezowano, stosując kwas karboksylowy opisany w odnośnym odpowiednim Przykładzie, jako materiał wyjściowy. W związku z tym, związki z Przykładów 193 do 195 i 201 były syntezowane tak jak związek z Przykładu 191 z tym wyjątkiem, że stosowano odpowiedni alkohol. Związki z Przykładów 196 do 200 i 202 syntezowano w taki sam sposób, jak związek z Przykładu 192. Tymczasem, R1 , R2 i R3 w Tabeli 25 oznaczają podstawniki w ogólnym wzorze (80).

Przykład	R1-	R2-	R3-	MS znaleziony (MH+)
190	H	Metyl	H	526
191	Chlor	Izopropyl	H	588
192	Dietyloamino	Metyl	H	597
193	H	Etyl	H	540
194	H	Izopropyl	H	554
195	Metoksy	Etyl	H	570
196	Dimetyloamino	Metyl	H	569
197	Etyloamino	Metyl	H	569
198	Metyloamino	Metyl	H	555
199	Etylometyloamino	Metyl	H	583
200	Amino	Metyl	H	541
201	Chlor	Etyl	H	574
202	H	Metyl	fluor	544

PL 223 152 B1

Dane NMR związku z Przykładu 196:

¹H-NMR (400 MHz, DMSO-Ó6) δ = 2,94 (3H, m), 3,02 (1H,m), 3,22 (1H, m), 3,58 (3H, s), 4,82 (1H, m), 7,18-7,47 (10 H, m), 9,28 (1H, d).

¹³C-NMR (100 MHz, DMSO-d6) δ 30,88, 36,37, 40,75, 52,28, 53,66, 109,17, 116,00, 116,22, 121,35, 128,32, 128,99, 129,88, 131,36, 131,79, 132,07, 135,35, 136,35, 137,21, 146,74, 150,37, 161,89, 163,99, 171,72.

P r z y k ł a d 203

Synteza związku o ogólnym wzorze (81)

Proces 1. Acylacja

Żywicę otrzymaną w Procesie 4 z Przykładu 1 acylowano stosując kwas cis-2-[(9-fluorenylometyloksykarbonylo)-amino]-1-cykloheksanokarboksylowy (274 mg), DIC (0,058 ml), HOAt (101 mg) i NMP (2,5 ml).

Proces 2. Usuwanie grupy 9-fluorenylometyloksykarbonylowej

Żywicę otrzymaną w Procesie 1 mieszano w roztworze 20% piperydyny w NMP przez 10 minut (dwukrotnie) i przemyto NMP, metanolem i dichlorometanem, cztery razy każdym.

Proces 3. Cyklizacja, Odczepianie od żywicy

Żywicę otrzymaną w Procesie 2 traktowano w taki sam sposób jak opisano w Procesie 2 Przykładu 96 a następnie traktowano w taki sposób jak opisano w Procesie 9 Przykładu 1 i otrzymano celowy związek.

MS (ESI MH⁺): 504

CHNO: C24H23CI2N3O5

(82), który ma podstawnik podany w Tabeli 26, syntezowano stosu1

P r z y kła d y 205 i 206 Związki o ogólnym wzorze jąc kwas karboksylowy jako materiał wyjściowy otrzymany w Przykładzie 108 i w taki sam sposób jak związek z Przykładu 191 z tym wyjątkiem, że stosowano odpowiedni alkohol. Tymczasem, R w Tabeli 26 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (82).

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
205	Etyl	583
206	Izopropyl	597

P r z y k ł a d y 207 i 208

Związki o ogólnym wzorze (83), który ma podstawniki podane w Tabeli 27, syntezowano w taki sam sposób jak w Przykładzie 149 z tym wyjątkiem, że stosowany był odnośny, odpowiedni

PL 223 152 B1 podstawiony bromek 2-nitrobenzylu. Tymczasem, R1 i R2 w Tabeli 27 oznaczają podstawniki w następującym ogólnym wzorze (83).

T a b e l a 27

Przykład	R1-	R2-	MS znaleziono (MH+)
207	H-	Metyl	512
208	Fluor	-H	516

P r z y k ł a d 209

Związek o ogólnym wzorze (84), który ma podstawnik dla Przykładu 209, podany w Tabeli 28, syntezowano takimi samymi sposobami jak w Przykładzie 45 z tym wyjątkiem, że w Procesie 1 Przykładu 45 oraz Procesie 6 i 7 Przykładu 1, kwas 3-chloro-2-nitrobenzoesowy zastąpiono kwasem 1-etylo-4-nitro-1H-pirazolo-3-karboksylowym. Tymczasem, R w Tabeli 28 oznacza podstawnik w ogólnym wzorze (84).

P r z y k ł a d 210

Związek o ogólnym wzorze (84), który ma podstawnik dla Przykładu 210, podany w Tabeli 28, syntezowano stosując jako materiał wyjściowy związek otrzymany w Przykładzie 209 i w taki sam sposób jak opisano w Przykładzie 192. Tymczasem, R w Tabeli 28 oznacza podstawnik w następującym ogólnym wzorze (84).

T a b e l a 28

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
209	H	530
210	Metyl	544

P r z y k ł a d 211

Związek o ogólnym wzorze (85) syntezowano w następujący sposób. Związek o ogólnym wzorze (23) (28,9 mg), który ma podstawnik(i) dla Przykładu 1 podany w Tabeli 1 rozpuszczono w DMF (1 ml), dodano chlorowodorek 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (12,9 mg), 1-hydroksy-7-azabenzotriazol (10,7 mg), chlorowodorek hydroksyloaminy (11,5 mg) oraz N-metylomorfolinę (9,1 mg) i mieszano. Następnie, ponownie dodano chlorowodorek 1 -(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (11,7 mg), 1-hydroksy-7-azabenzotriazol (8,2 mg), chlorowodorek hydroksyloaminy (9,5 mg), N-metylo-morfolinę (10,5 mg) i DMF (0,5 ml) i mieszano. Po dwóch godzinach,

PL 223 152 B1 do rozpuszczalnika reakcyjnego dodano wodę i odsączone kryształy wysuszono, otrzymując 14,8 mg docelowego związku.

MS (ESI MH^-): 525 CHNO: C25H20CI2N4O5

P r z y k ł a d 212

Synteza związku o ogólnym wzorze (86), który ma podstawnik dla Przykładu 212 podany w Tabeli 29

Proces 1 Synteza estru metylowego kwasu (2S)-2-(t-butoksykarbonyloamino)-3-[4-(1-metylouracyl-3-ylo)fenylo]propionowego

Mieszaninę 30 mg kwasu (2S)-2-(t-butoksy-karbonyloamino)-3-[4-dihydroksyboranylo)fenylo]propionowego, 25 mg 1-metylouracylu, 27 mg octanu miedzi(II), 40 mg trietyloaminy i 4 ml dichlorometanu mieszano przez noc. Rozpuszczalnik reakcyjny rozcieńczono etanolem i przesączono przez Celit. Pozostały materiał otrzymany przez zatężenie przesączu rozcieńczono, dodano 1 N wodorotlenek sodowy i przemyto octanem etylu. Warstwę wodną zakwaszono dodając kwas chlorowodorowy, roztwór ekstrahowano octanem etylu, przemyto nasyconym wodnym roztworem NaCl, wysuszono nad siarczanem magnezowym i rozpuszczalnik usunięto. Otrzymano surowy kwas (2S)-2-(t-butoksykarbonyloamino)-3-[4-(1-metylouracyl-3-ylo)fenylo]propionowy, który rozcieńczono 5 ml etanolu, dodano heksanowy roztwór zawierający 2 M trimetylosililodiazometanu i otrzymano ester metylowy. Po zatężeniu rozpuszczalnika reakcyjnego i oczyszczeniu metodą chromatografii na silikażelu (octan etylu-etanol) otrzymano tytułowy związek (7 mg).

MS (ESI MH⁺): 404 ¹H-NMR (DMSO-d6): δ 1,45 (9H, s), 3,15 (2H, d), 3,40 (3H, s), 3,70 (3H, s), 4,60 (1H, m), 5,00 (1H, m), 5,85 (1H, d), 7,15 (2H, d), 7,20 (1H, d), 7,30 (2H, d).

Proces 2. Synteza estru metylowego kwasu (2S)-2-(2,6-dichlorobenzoiloamino)-3-[4-(1-metylouracyl-3-ylo)fenylo]propionowego ml roztworu dioksanu zawierającego 4 N chlorowodór dodano do 86 mg estru metylowego kwasu (2S)-2-(t-butoksykarbonyloamino)-3-[4-(1-metylourazyl-3-ylo)fenylo]propionowego i mieszano przez 1 godzinę. 10 ml dimetyloformamidu, (62 ul) trietyloaminy i 34 μl chlorku 2,6-dichlorobenzoilu dodano do pozostałego materiału otrzymanego po usunięciu rozpuszczalnika i mieszano przez 30 minut. Rozpuszczalnik reakcyjny rozcieńczono octanem etylu, przemyto 1 N kwasem chlorowodorowym, wodnym roztworem nasyconego wodorowęglanu sodowego i nasyconym wodnym roztworem NaCl i wysuszono siarczanem magnezowym. Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymano surowy materiał tytułowego związku. Surowy materiał oczyszczono metodą HPLC z odwróceniem fazy i otrzymano tytułowy związek (26 mg).

MS (ESI MH⁺): 476 ¹H-NMR (CDCI3) δ 3,30 (2H, br), 3,40 (3H, s), 3,75 (3H, s), 5,25 (1H, q), 5,85 (1H, d), 6,40 (1H, d), 7,15 (2H, d), 7,20-7,40 (6H, m).

P r z y k ł a d 213

Synteza związku o ogólnym wzorze (86), który ma podstawnik dla Przykładu 29 podany w Tabeli 29

Mieszaninę złożoną z 10 mg estru metylowego kwasu (2S)-2-(2,6-dichlorobenzoiloamino)-3-[4-(1-metylouracyl-3-ylo)fenylo]propionowego, 3 ml roztworu dioksanu zawierającego 4 N chlorowodór i 3 ml wody mieszano w temperaturze 80°C przez 4 godziny. Po usunięciu rozpuszczalnika, surowy materiał oczyszczono metodą HPLC z odwróceniem fazy i otrzymano tytułowy związek (3 mg).

MS (ESI MH⁺): 462

PL 223 152 B1

Przykład	R-	MS znaleziono (MH+)
212	metyl	476
213	-H	462

Przykład odniesienia 1 . Kwas 2-chloro-6-trifluorometylobenzoesowy

Mieszaninę złożoną z 500 mg 3-chlorobenzotrifluorku i 3 ml tetrahydrofuranu oziębiono do -50°C i dodano do niej 2 ml 1,6 M roztworu heksanowego n-butylolitu i mieszano przez 1 godzinę. Mieszaninę wstawiono do suchego lodu i rozcieńczono wodnym roztworem 1 N wodorotlenku sodowego. Po przemyciu toluenem, warstwę wodną zakwaszono kwasem chlorowodorowym i ekstrahowano octanem etylu. Surowy materiał otrzymany po usunięciu rozpuszczalnika oczyszczono metodą HPLC z odwróceniem fazy i otrzymano tytułowy związek.

Wydajność 244 mg ¹H-NMR (DMSO-d₆) δ 7,68 (1H, t), 7,80 (1H, d), 7,88 (1H, d).

MS (ESI, m/z) 223 (M-H)^-

Przykład odniesienia 2. Kwas 2-bromo-6-chlorobenzoesowy

Mieszaninę złożoną z 500 mg 3-bromochlorobenzenu i 3 ml tetrahydrofuranu oziębiono do -78°C i dodano 1,3 ml 2,0 M diizopropyloamidku litowego w mieszaninie heptanu/tetrahydrofuranu/ /etylobenzenu. Po 2 godzinach mieszania, mieszaninę wstawiono do suchego lodu, przemyto i ek strahowano, tak jak opisano w Przykładzie Odniesienia 1, i otrzymano surowy materiał. Ten surowy materiał przemyto mieszaniną heksanu z octanem etylu i otrzymano tytułowy związek. Wydajność: 317 mg ¹H-NMR (DMSO-d₆) δ 7,40 (1H, t), 7,60 (1H, d), 7,70 (1H, d).

MS (ESI, m/z) 233 (M-H)^-

P r z y k ł a d 214

Aktywność antagonisty VCAM (VCAM-1/ a 4 β 1 wspólne oznaczenie)

Oznaczono wydajność testowanej substancji będącej antagonistą do VCAM-1 w łańcuchu komórek Jurkata (ATCC TIB-152) ludzkich limfocytów T, działającej poprzez a 4 β 1 integryny.

100 μl/otwór roztworu (500 ng/ml) ludzkiej rekombinowanej VCAM-1 (R&D system) rozcieńczonej buforem A (0.1 M NaHCO₃, pH 9.6) rozmieszczono na dokładnie kalibrowanej płytce agarowej do elektroforezy z 96 dołkami (Nunc Maxisorp). Po inkubacji w temperaturze 4°C trwającej całą noc, niezwiązany VCAM-1 usunięto przez jednokrotne płukanie PBS. Po zakończeniu płukania, bufor (bufor B) otrzymany przez rozcieńczenie Bloc Ace (Dainippon Pharmaceutical Co., Ltd) PBS-em w stężeniu jak 1:4 dodano w ilości 150 μl/otwór. Po inkubacji w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę, bufor B usunięto i płytkę umyto jeszcze raz PBS-em.

Komórki Jurkata przemyto dwukrotnie Dulbecco zmodyfikowanym medium Eagle (wg SIGMA określanego tutaj jako „DMEM”) i następnie inkubowano w ciemnym miejscu w temperaturze 37°C przez 30 minut w celu połączenia z substancją fluorescencyjną. Komórki powtórnie zawieszono w buforze wiążącym (20 mM HEPES, DMEM zawierającym 0.1% BSA).

μl testowanej substancji w różnych stężeniach otrzymanych poprzez rozcieńczenie wiążącym buforem wprowadzono na płytkę. Natychmiast potem, dodano 50 μl (końcowa objętość: 100 μl/dołek) fluorescencyjnych komórek Jurkata (4 x 10⁶ kom./ml), i tak przygotowaną mieszaninę inkubowano w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Po wytrząsaniu na wytrząsarce do płytek (IKA MTS-4) z prędkością 800 rpm przez 30 sekund, roztwór natychmiast usunięto aby usunąć niezwiązane komórki. Wielkość fluorescencji dla związanych komórek pozostających

PL 223 152 B1 w otworkach określono za pomocą czytnika fluorescencji (Wallac 1420 ARV0 multi-label counter) (filtrowana długość fali wzbudzającej: 485 nm, długość fali emisyjnej: 535 nm). Zmierzony w ten sposób poziom fluorescencji jest proporcjonalny do liczby komórek Jurkata związanych z VCAM-1 i pozostałych na płytce. Oznaczano stopień związania każdego testowanego materiału w różnych rozcieńczeniach podczas gdy wielkość fluorescencji testowanego materiału w czystym dołku określona została na 100%. Obliczono stężenie IC₅₀, które odpowiadało hamowaniu 50% wiązania.

Otrzymane wyniki podane są w tabeli 30.

P r z y k ł a d 215

Przykład 215 działania antagonisty VCAM (VCAM-1/ a 4 β 7 wspólne oznaczenie)

Oznaczono wydajność testowanej substancji będącej antagonistą do VCAM-1 w rodzinie komórek chłoniaka RPMI-8866 wywodzących się z limfocytów B, działającej poprzez a 4 β 7 integryny.

100 pl/otwór roztworu (500 ng/ml) ludzkiej rekombinowanej VCAM-1 (R&D system) rozcieńczonej buforem A (0.1 M NaHCO₃, pH 9.6) rozmieszczono na dokładnie kalibrowanej płytce agarowej do elektroforezy z 96 dołkami (Nunc Maxisorp). Po inkubacji w temperaturze 4°C trwającej całą noc, niezwiązany VCAM-1 usunięto przez jednokrotne płukanie PBS-em. Po zakończeniu płukania, bufor (bufor B) otrzymany przez rozcieńczenie Bloc Ace (Dainippon Pharmaceutical Co., Ltd) PBS-em do stężenia jak 1:4 dodano w ilości 150 pl/otwór. Po inkubacji w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę, bufor B usunięto i płytkę umyto jeszcze raz PBS-em.

Komórki RPMI-8866 były myte dwukrotnie DMEM oraz inkubowane w Dulbecco zmodyfikowanym medium Eagle zawierającym 10 pg/ml Calcein-AM (Wako Pure Chemical Industries, Ltd.) (wg SIGMA określanego tutaj jako „DMEM”) w ciemnym miejscu w temperaturze 37°C przez 30 minut w celu połączenia z substancją fluorescencyjną. Komórki powtórnie zawieszono w buforze wiążącym (20 mM HEPES, DMEM zawierającym 0.1% BSA) zawierającym 4 mM MnCl₂.

pl testowanej substancji w różnych stężeniach otrzymanych poprzez rozcieńczenie wiążącym buforem wprowadzono na płytkę. Natychmiast potem, dodano 50 pl (końcowa objętość: 100 pl/dołek) fluorescencyjnych komórek RPMI-8866 (4 x 10⁶ kom./ml), i tak przygotowaną mieszaninę inkubowano w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Po wytrząsaniu na wytrząsarce do płytek (IKA MTS-4) z prędkością 800 rpm przez 30 sekund, roztwór natychmiast usunięto aby usunąć niezwiązane komórki. Wielkość fluorescencji dla związanych komórek pozostających w otworkach określono za pomocą czytnika fluorescencji (Wallac 1420 ARVO multi-label counter) (filtrowana długość fali wzbudzającej: 485 nm, długość fali emisyjnej: 535 nm). Zmierzony w ten sposób poziom fluorescencji jest proporcjonalny do liczby komórek RPMI-8866 związanych z VCAM-1 i pozostałych na płytce. Oznaczano stopień związania każdego testowanego materiału w różnych rozcieńczeniach podczas gdy wielkość fluorescencji testowanego materiału w czystym dołku określona została na 100%. Obliczono stężenie IC₅₀, które odpowiadało hamowaniu 50% wiązania.

Otrzymane wyniki podane są w tabeli 30.

T a b e l a 30

Wyniki oznaczenia antagonistycznej aktywności VCAM (IC50, nmol/L)

Przykład	a 4 β 7	a 4 β 1
1	2	3
1	1,0	18
2	9,2	240
3	3,5	66
4	2,8	26
5	14,0	46
6	3,3	80
7	22,0	110
8	3,9	94
9	94,0	440
11	74,0	6200

PL 223 152 B1 ciąg dalszy Tabeli 30

1	2	3
12	19,0	490
13	4,5	220
14	26,0	1260
16	14,0	1700
17	43,0	2100
18	23,0	1900
23	18,0	7240
31	50,0	630
32	64,0	2420
34	42,0	2210
35	68,0	1700
36	6,6	490
37	19,0	200
41	86,0	3410
42	92,0	6730
44	79,0	4230
45	10,2	340
46	6,8	195
47	76,0	1980
48	28,0	1800
49	62,1	1180
50	7,9	1770
51	30,0	1180
52	55,3	1310
53	66,1	2460
54	9,8	71
57	29,9	639
58	31,6	1070
59	35,8	540
60	36,1	780
61	42,0	1150
62	45,0	1450
63	1,3	28
65	7,0	330
66	1,3	170
67	2,2	370
68	1,5	350
69	2,5	5630

PL 223 152 B1 ciąg dalszy Tabeli 30

1	2	3
70	3,5	34
71	11,0	185
72	2,6	27
73	1,6	27
74	2,5	53
75	2,3	60
76	13,0	192
78	9,6	180
79	18,0	440
80	74,0	960
81	8,6	72
84	20,0	158
85	25,0	230
89	2,7	41
90	43,7	511
91	1,6	1200
92	5,7	1340
93	4,8	4030
94	6,0	1150
95	1,8	960
97	13,0	1500
99	2,0	12
100	2,4	11
104	1,4	16
105	0,8	14
106	2,8	44
107	1,1	17
108	3,3	57
109	4,3	56
110	4,1	55
111	11,0	88
112	1,1	37
113	1,6	52
114	27,0	190
115	36,0	760
116	35,0	450
117	19,0	480
118	16,0	385

PL 223 152 B1 ciąg dalszy Tabeli 30

1	2	3
119	21,0	440
120	24,0	500
121	14,0	109
122	0,6	310
123	12,0	180
124	20,0	840
126	70,0	1480
129	76,4	2023
131	24,0	183
135	12,0	570
136	3,0	565
137	11,2	2120
139	17,0	107
142	9,0	210
147	6,5	107
162	0,2	34
164	7,1	120
165	0,6	11
169	0,5	6
180	5,4	86
181	1,0	15
182	6,2	113
183	1,7	25
184	3,3	31
185	2,7	12
186	4,3	59
187	3,2	26
188	2,7	11
189	1,1	18
211	20	250

Na podstawie tych danych jest oczywiste, że nowe pochodne fenyloalaniny wykazują doskonałą aktywność hamującą a4-integrynę.

Ponieważ nowe pochodne fenyloalaniny według wynalazku mają wspaniałą aktywność hamującą a4-integrynę, wynalazek dotyczy środka terapeutycznego lub środka zapobiegawczego chorobom, w których sposób adhezji zależny od a4-integryny uczestniczy w patologii. Do chorób tych należą: choroby zapalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroby zapalne jelit, toczeń układowy, stwardnienie rozsiane, zespół Sjogren'a, astma, łuszczyca, choroby alergiczne, cukrzyca, choroby układu sercowo-naczyniowego, stwardnienie tętnic, nawrót zwężenia, proliferacja nowotworowa, przerzut nowotworowy i odrzucenie przeszczepu. Powyższe choroby zapalne jelit obejmują choroby Crohn'a i wrzodziejące zapalenie okrężnicy.

PL 223 152 B1

Związek według wynalazku ma wysoką dostępność biologiczną i/lub daje wysokie stężenie związku we krwi gdy jest on podawany doustnie. Dlatego też, doustne podawanie leku jest skuteczne.

Związek według wynalazku ma także wysoką trwałość w roztworach kwaśnych lub alkalicznych i jest skuteczny, na przykład, gdy stosowany jest w różnych formach dawkowania.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Pochodne fenyloalaniny o ogólnym wzorze (1) i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole:

w którym A oznacza jedno z następujących ogólnych ugrupowań o wzorach (2), (3) lub (3-1):

w których Arm oznacza pierścień benzenowy, pierścień pirydynowy lub pierścień pirazynowy,

U oznacza C(=O) lub C(=S),

V oznacza C(=O) lub CH2 lub S(=O)2,

X oznacza C(=O),

W oznacza C(-R7) lub atom azotu,

R1, R2, R3, R4, R5, R6 i R7 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, podstawioną grupę C1-C6 alkilową, grupę C1-C6 alkenylową, grupę C1-C6 podstawioną alkenylową, grupę C1-C6 alkinylową, podstawioną grupę C1-C6 alkinylową, grupę cykloalkilową która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu i siarki, podstawioną lub niepodstawioną grupę arylową taką jak grupa fenylowa, 1-naftylowa i 2-naftylowa, podstawioną lub niepodstawioną grupę heteroarylową taką jak grupa pirydylowa, pirazylowa, pirimidynylowa, pyrazolilowa, piroliIowa, triazylowa, furylowa, tienylowa, izoksazolilowa, izotiazolilowa, indolilowa, chinolilowa, izochinolilowa i benzimidazolilowa, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 alkoksylową i grupę C1-C6 alkilotio podstawione grupą(ami) cykloalkilową która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową i grupę C1-C6 alkilotio podstawione grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkoksylową i grupę C1-C6 alkilotio podstawione grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę cykloalkiloksy, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę aryloksy określoną wyżej poprzez grupę arylową, grupę heteroaryloksy określoną wyżej poprzez grupę hataroarylową, grupę C1-C6 hydroksyalkilową, grupę C1-C6 hydroksyalkenylową, grupę C1-C6 hydroksyalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkenylową,

PL 223 152 B1 grupę nitrową, grupę cyjanową, mono- lub di-podstawioną lub niepodstawioną grupę aminową gdzie podstawnikami są grupa C1 -C6 alkilowa, grupa C1 -C6 alkilowa podstawiona określoną wyżej grupą arylową, grupa C1 -C6 alkilowa podstawiona wyżej określoną grupą heteroarylową, grupa C1 -C6 alkanoilowa, grupa aroilowa, grupa halogenoalkanoilowa, grupa C1-C6 alkilosulfonylowa, grupa arylosulfonylowa określona wyżej poprzez grupę arylową, grupa heteroarylosulfonylowa określona wyżej poprzez grupę heteroarylową, grupa halogenoalkilosulfonylowa, grupa C1-C6 alkiloksykarbonylowa, grupa C1 -C6 alkiloksyalkilokarbonylowa podstawiona określonym wyżej arylem, podstawiona lub niepodstawiona grupa karbamoilowa i podstawiona lub niepodstawiona grupa tiokarbamoilowa, grupę karboksylową, grupę C1-C6 alkiloksykarbonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę karbamoilową, grupę C1-C6 alkanoilową, grupę aroilową, grupę C1-C6 alkilosulfonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę sulfamoilową lub grupę amoniową, R5 i R6 mogą być związane razem tworząc pierścień, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki,

B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

D oznacza grupę arylową określoną wyżej lub grupę heteroarylową określoną wyżej lub ewentualnie podstawioną grupę cykloheksylową,

C i D mogą być połączone razem tworząc pierścień, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki,

T oznacza C(=O),

J i J' oznaczają atom wodoru,
2. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których A oznacza jedną z grup określoną ogólnymi wzorami (2) lub (3) a R1, R2, R3, R4, R5, R6 i R7 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, podstawioną grupę C1 -C6 alkilową, grupę C1-C6 alkenylową, podstawioną grupę C1-C6 alkenylową, grupę C1-C6 alkinylową, podstawioną grupę C1-C6 alkinylową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę arylową określoną wyżej, grupę heteroarylową określoną wyżej, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom taki jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) taki jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) arylową określoną wyżej, grupę C1 -C6 alkoksylową i grupę C1 -C6 alkilotio podstawioną grupą(ami) heteroarylową określoną wyżej, grupę cykloalkiloksylową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jaki atom tlenu, azotu lub siarki, grupę aryloksy określoną wyżej, grupę heteroaryloksy określoną wyżej, grupę C1-C6 hydroksyalkilową, grupę C1-C6 hydroksyalkenylową, grupę C1-C6 hydroksyalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkenylową, grupę nitrową, grupę cyjanową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aminową określoną wyżej, grupę karboksylową, grupę C1 -C6 alkiloksykarbonylową, podstawioną lub niepodstawioną grupę karbamoilową, grupę C1-C6 alkanoilową, grupę aroilową, grupę C1-C6 alkilosulfonylową lub podstawioną albo niepodstawioną grupę sulfam oilową, R5 i R6 mogą być połączone razem i tworzą formę pierścienia, który może zawierać jeden lub dwa atomy tlenu, azotu lub siarki.
3. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 2, w których w ogólnym wzorze (1) B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3),

U, V i X mają wyżej podane znaczenia.
4. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 2, w których w ogólnym wzorze (1) B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3), Arm oznacza pierścień benzenowy.

PL 223 152 B1
5. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 2, w których, w ogólnym wzorze (1), B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową,

C oznacza atom wodoru,

J i J' oznaczają atom wodoru, a w ogólnych wzorach (2) i (3), Arm oznacza pierścień benzenowy,

U, V i X mają wyżej podane znaczenia.
6. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których A określa wzór (3-3):

w którym Arm, U i R1 do R4 mają znaczenie podane w zastrz.1.
7. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których A określa wzór (3-4) w których Arm i R1 do R4 mają znaczenie podane w zastrz. 1.
8. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 7, w których A określa wzór (3-4), Arm oznacza pierścień benzenowy lub pierścień pirydynowy, R1 oznacza grupę C1-C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która może zawierać w swoim pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową.
9. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których, w ogólnym wzorze (1) D określone jest wzorami (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4):

w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupę metoksylową lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1 -C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu

PL 223 152 B1 może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1 -C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonyloaminową i grupę tetrazolilową.
10. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 9, w których, w ogólnym wzorze (1) D określa wzór (4-1), a we wzorze (4-1) R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1 -C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową.
11. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których, w ogólnym wzorze (1), C oznacza atom wodoru a T oznacza C(=O).
12. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-4) w których Arm i R1 do R4 mają znaczenie podane w zastrz. 1, D określone jest wzorami (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4):

w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupą metoksylową lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C-C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1 -C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonylo aminową i grupę tetrazolilową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, J i J' oznaczają atom wodoru a T oznacza C(=O).
13. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 12, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-4), Arm oznacza pierścień benzenowy lub pierścień pirydynowy, R1 oznacza grupę C1-C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1-C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, D oznacza wzór (4-1),

PL 223 152 B1 gdzie we wzorze (4-1), R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, J i J' oznaczają grupę wodorową i T oznacza C(=O).
14. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 6, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-3), a we wzorze (3-3) U oznacza C(=O) lub C(=S), R1 oznacza grupę C1 -C6 alkilową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, C oznacza atom wodoru, D oznacza wzory (4-1), (4-2), (4-3) lub (4-4), w których R13 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R8 oznacza atom halogenu, grupę metylową, grupę trifluorometylową, grupę metoksy lub atom wodoru, R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która może zawierać w pierścieniu heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkilową podstawioną grupą(ami) cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1-C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową, grupę trialkiloamoniową, grupę metanosulfonylo aminową i grupę tetrazolilową a T oznacza C(=O).
15. Pochodne fenyloalaniny lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 14, w których, w ogólnym wzorze (1), A określa wzór (3-3), a we wzorze (3-3), U oznacza C(=O) lub C(=S), R1 oznacza grupę metylową lub etylową, R2, R3 i R4 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę hydroksylową, grupę C1-C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1 -C6 alkoksylową, grupę C1 -C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1-C6 halogenoalkilotio, grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, B oznacza grupę hydroksylową lub grupę C1-C6 alkoksylową, C oznacza atom wodoru, D oznacza wzór (4-1), w którym, R13 i R8 oznaczają atom chloru, a R9 oznacza atom wodoru, atom halogenu, grupę h ydroksylową, grupę C1 -C6 alkilową, grupę cykloalkilową, która w swoim pierścieniu może zawierać heteroatom(y) takie jak atom tlenu, azotu lub siarki, grupę C1-C6 alkoksylową, grupę C1-C6 alkilotio, grupę C1 -C6 halogenoalkilową, grupę C1 -C6 halogenoalkoksylową, grupę C1 -C6 halogenoalkilotio,

PL 223 152 B1 grupę nitrową, grupę cyjanową, grupę aminową, grupę aminową podstawioną grupą(ami) C1-C6 alkilową lub grupę trialkiloamoniową, T oznacza C(=O) i każdy J i J' oznacza atom wodoru.
16. Pochodne fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1:

w którym R1 oznacza grupę metylową lub grupę etylową, R8 oznacza atom halogenu lub grupę metylową, R10 oznacza atom wodoru lub grupę C1-C6 alkilową, R11 i R12 mogą być takie same lub różne i każdy oznacza atom wodoru, grupę metylową, grupę etylową lub grupę propylową, R11 i R12 mogą być połączone razem tworząc pierścień, i w tym przypadku, R11-R12 oznacza trimetylen, tetrametylen lub pentametylen.
17. Pochodne fenyloalaniny o przedstawionych wzorach lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole według zastrz. 1:

PL 223 152 B1

PL 223 152 B1
18. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
19. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:

PL 223 152 B1
20. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
21. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
22. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
23. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:

PL 223 152 B1
24. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
25. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
26. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
27. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:

PL 223 152 B1
28. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
29. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
30. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
31. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:

PL 223 152 B1
32. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
33. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
34. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
35. Pochodna fenyloalaniny o przedstawionym wzorze lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól według zastrz. 1:
36. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że jako składnik czynny zawiera pochodną fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalną sól określoną w zastrz. 1-35.

PL 223 152 B1
37. Pochodna fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól określona w zastrz. 1 -35, do zastosowania jako środek terapeutyczny lub środek zapobiegawczy przy chorobach zapalnych, w których sposób adhezji zależny od a4 integryny uczestniczy w patologii.
38. Pochodna fenyloalaniny lub jej farmaceutycznie dopuszczalna sól określona w zastr z. 1-35, do zastosowania jako środek terapeutyczny lub środek zapobiegawczy przy zapaleniu stawów, w chorobach zapalnych jelit, toczeniu układowym, stwardnieniu rozsianym, zespole Sjogren'a, astmie, łuszczycy, chorobach alergicznych, cukrzycy, chorobach układu sercowo-naczyniowego, stwardnieniu tętnic, nawrocie zwężenia, proliferacji nowotworowej, przerzucie nowotworowym i odrzuceniu przeszczepu.