PL213320B1 - Kompozytowy material konstrukcyjny o wygladzie naturalnego kamienia, jego zastosowanie oraz sposób wytwarzania kompozytowego materialu konstrukcyjnego o wygladzie naturalnego kamienia - Google Patents

Description

Wynalazek dotyczy materiału kompozytowego, jego zastosowania i wytwarzania materiału kompozytowego zawierającego wypełniacz i materiał polimerowy, który wykazuje własności drobnoustrojobójcze. Dokładniej wynalazek dotyczy materiału o wyglądzie marmuru i/albo granitu o własnościach udoskonalonych w porównaniu do innych naturalnych i syntetycznych materiałów. Takie materiały są zwykle stosowane do uzyskania powierzchni, takich jak blaty stołów i blaty lad, które narażone są na wzrost niepożądanych bakterii.

Polerowane naturalne kamienie, takie jak marmur albo granit i inne odmiany magmowe krystalicznej krzemionki albo skały krzemionkowej są stosowane zwykle jako dekoracyjne i użytkowe okładziny i powierzchnie w trwałych zastosowaniach konstrukcyjnych. Jednakże produkty te wymagają kosztownych zabiegów przy nadawaniu im kształtu i wykończeniu i są dostępne jedynie w kilku regionach geograficznych. Te czynniki znacząco powiększają i tak wysokie koszty stosowania takich materiałów. Dodatkowo, ze względu na naturalne niedoskonałości, specjaliści pracujący z naturalnym kamieniem mają problemy z pękaniem i ogólną kruchością tego materiału.

Inną kwestią związaną z naturalnym kamieniem jest to, że bywa on dość porowaty i może absorbować płyny, z którymi ma kontakt. Ta skłonność do absorpcji płynów może prowadzić do barwienia i plamienia wodą w trakcie używania. Absorpcja płynu może również przyczyniać się do tworzenia wilgotnego środowiska, sprzyjającego wzrostowi bakterii.

W celu uniknię cia problemów nieodłącznie zwią zanych z wyrobami z naturalnego kamienia, opracowywane są różne syntetycznie wypełniane kompozycje polimerowe, przeznaczone do wykorzystywania w takich zastosowaniach jak blaty lad, podłogi i okładziny budowlane. Te syntetyczne materiały są dostępne w handlu. Zwykle materiały te zawierają żywicę polimerową i nieorganiczne wypełniacze, i są utwardzane przy użyciu układów utwardzających, które wzbudzane są w temperaturze pokojowej albo w podwyższonych temperaturach. Jedną z wad tych kompozycji jest fakt, że dla klientów, dla których odzwierciedleniem wysokiej jakości i dobrego gustu jest wygląd naturalnego kamienia, nie są one estetyczne.

Zgodnie z tym podejmowanych było wiele prób uzyskania wyrobów o przyjemnym i estetycznym wyglądzie naturalnego kamienia. Dostępne stały się pewne wyroby syntetyczne o wyglądzie naturalnego kamienia, zwłaszcza marmuru i granitu, których koszt stanowi ułamek kosztu naturalnego kamienia. Te tak zwane uszlachetnione produkty kamienne (ang. „cultured stone products) są sztucznymi, odlewanymi wyrobami, na ogół składającymi się z żywicy obficie wypełnionej naturalnym kruszywem, cząstkami nieorganicznymi i/albo pigmentami.

Jeden z takich produktów opisany jest w opisie patentowym USA nr 3,278,662 firmy Mangrum. W publikacji tej opisano zawierają cy kamień produkt w postaci pł ytek, który moż e być wytwarzany masowo i stosowany w celu uniknięcia problemów, z którymi na ogół ma się do czynienia przy wykonywaniu powierzchni z lastryka. Ujawniony produkt w postaci płytek zawiera od około 7 do około 25 procent wagowych termoutwardzalnej żywicy polimerowej i od około 93 do około 75 procent wagowych cząstek kamienia. Składniki są prasowane w formie i utwardzane; uzyskane wyroby są sztywne z natury i wykazują wady podobne do wad odnotowanych dla płytek ceramicznych i marmurowych.

Inna procedura wdrożona przez firmę Breton S.p.A. z Castello di Godego, Włochy, jest znana pod nazwą procesu „Breton Stone odniosła w tej dziedzinie rynkowy sukces. W technologii tej konwencjonalne prekursory żywicy poliestrowej miesza się w niskim procencie masowym z kruszywem, otrzymując stosunkowo suchą masę materiału, który kompresuje się za pomocą wibracji w warunkach próżni, a następnie utwardza, uzyskując sztywny produkt w postaci płytek. Sposób stosowany do wykorzystywania tej technologii ujawniony został przez Toncelli w opisie patentowym USA nr 4,698,010. Konkretna żywica poliestrowa, która może być stosowana w tej technologii ujawniona została przez Slocum w opisie patentowym USA nr 5,321,055. Inne patenty związane z tą technologią to patenty USA nr 5,264,168; 5,800,752; i 6,387,985.

Rosnąca popularność produktów ze sztucznego kamienia powoduje zwiększone wykorzystywanie takich produktów w domach i biurach. Najpowszechniejsze zastosowanie sztucznego kamienia to zastępstwo za blaty lad i blaty stołów z kamienia pełnego. Sztuczny kamień stosowany jest również w okładzinach budowlanych, chodnikach, wyposaż eniu domowym, umeblowaniu tarasu, kamieniach dekoracyjnych, płytkach zewnętrznych i wnętrzowych, materiałach podłogowych, okładzinach ścian, okładzinach murów, wyposażeniu łazienki i konstrukcjach z imitacji kamienia.

PL 213 320 B1

Jedyną wspólną cechą tych wszystkich zastosowań jest fakt, że sztuczny kamień umieszczany jest w obszarach, których estetyka jest istotną kwestią, i występują one w pobliżu ludzkiej aktywności.

Są to również obszary, gdzie wzrost bakterii, organicznej rdzy, pleśni i grzybów jest wielce niepożądany. Blaty lad i blaty stołów to dwa zastosowania, gdzie taki wzrost jest szczególnie niepożądany, ze względu na to, że w bezpośrednim sąsiedztwie odbywa się przygotowywanie posiłków.

Jakkolwiek te zastępcze sztuczne kamienie są w wielu aspektach lepsze od naturalnego kamienia, to wciąż wykazują wady, nieodłącznie związane z produktami wytwarzanymi z naturalnego kamienia. Jedną z takich wad jest porowatość naturalnego kamienia. Naturalny kamień i jego kruszywo są porowate i mają skłonność do absorpcji wody, co powoduje barwienie podobne do tego, które pojawia się na płytach z naturalnego kamienia. Zaabsorbowana przez cząstki kamienia woda przyczynia się do tworzenia wilgotnego środowiska, sprzyjającego wzrostowi drobnoustrojów, które mogą plamić produkt, wytwarzać śliskie i niebezpieczne warstwy, produkować niepożądaną woń, zanieczyszczać pożywienie, działać jako wektor skażenia krzyżowego i sprzyjać chorobom.

Porowatość i szorstka powierzchnia naturalnego kruszywa spowodowały, że wielu wytwórców sztucznego kamienia dodaje żelkotu (ang. gel coat - żelkot, zewnętrzna połyskująca warstwa laminatu) na powierzchni ich wyrobów. Aczkolwiek takie żelkoty zwiększają hydrofobowość gotowych wyrobów, mogą zostać uszkodzone przez silne chemiczne środki czyszczące i mogą niecałkowicie odizolować spodnie porowate kruszywo.

Krótko mówiąc, zwiększone wykorzystanie wyrobów ze sztucznego kamienia w blatach lad i blatach stołów oraz na innych polach styku z ludzką aktywnością wytworzyło potrzebę redukcji albo eliminacji potencjalnego wzrostu drobnoustrojów na powierzchni takiego sztucznego kamienia.

Zgodnie z powyższym, celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie udoskonalonego materiału kompozytowego o wyglądzie naturalnego kamienia (podobnym do wyglądu naturalnego kamienia), który redukuje albo eliminuje obecność mikroorganizmów na powierzchni tego materiału. Innym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie takiego materiału w możliwie ekonomiczny sposób, odpowiedni do szerokiego wykorzystania komercyjnego.

Szczegółowy opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kompozytowy materiał konstrukcyjny o wyglądzie naturalnego kamienia, zawierający naturalne kruszywo o odpowiednim rozmiarze poszczególnych cząstek, spoiwo polimerowe, środek utwardzający oraz ewentualnie wypełniacz i inne dodatki, charakteryzujący się tym, że materiał ten zawiera:

naturalne kruszywo, korzystnie kwarc, które stanowi od 85% do 96% wagowych materiału kompozytowego;

spoiwo polimerowe, korzystnie spoiwo żywicy poliestrowej, które stanowi od 4% do 15% wagowych materiału kompozytowego; i organiczny środek drobnoustrojobójczy, który jest obecny w materiale kompozytowym w ilości od 500 ppm do 10000 ppm.

W materiale kompozytowym korzystnie naturalne kruszywo wybrane jest z grupy obejmują cej węglan wapnia, marmur, granit, kwarc, skaleń, marmur i kwarcyt i ich mieszaniny.

Materiał kompozytowy korzystnie zawiera dodatkowo wypełniacz wybrany z grupy obejmującej zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, glinkę, popiół lotny, cement, rozdrobnione wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, rozdrobnione szkło, szklane perełki, kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe, drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

Korzystnie w materiale kompozytowym naturalne kruszywo stanowi od 89% do 93% wagowych materiału kompozytowego.

Korzystnie w materiale kompozytowym spoiwo polimerowe stanowi od 6% do 10% wagowych materiału kompozytowego.

W materiale kompozytowym korzystnie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej monomery, mieszaniny monomerów, polimery, mieszaniny polimerów i mieszaniny monomerów z polimerami.

W materiale kompozytowym korzystnie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej polimery termoplastyczne i polimery termoutwardzalne.

W materiale kompozytowym korzystnie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej poliester, ester winylowy, materiał epoksydowy, żywicę fenolową, uretan i ich mieszaniny.

PL 213 320 B1

Korzystnie w materiale kompozytowym spoiwo polimerowe stanowi monomer i jest wybrane z grupy obejmującej materiały akrylowe, styren, pochodne styrenu, winylotoluen, diwinylobenzen, akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan izopropylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan izopropylu, metakrylan butylu, fenole i furany.

Korzystnie w materiale kompozytowym monomer wybiera się z grupy obejmującej styren, metakrylan metylu i akrylan butylu.

Korzystnie w materiale kompozytowym środek drobnoustrojobójczy występuje w ilości od 800 ppm do 7000 ppm.

W materiale kompozytowym korzystnie wspomniany środek drobnoustrojobójczy wybrany jest z grupy obejmującej czwartorzędowe związki amoniowe, czwartorzędowe związki amoniowe zawierające nienasycone, reaktywne grupy, metale i środki drobnoustrojobójcze mające zdolność do migrowania we wspomnianym spoiwie polimerowym.

W materiale kompozytowym korzystnie wspomniany środek drobnoustrojobójczy wybrany jest z grupy obejmują cej triklosan, tolilodijodometylosulfon, pirytion cynku, pirytion sodu, ortofenylofenol, ortofenylofenol sodu, butylokarbaminian jodo-2-propynylu, poli[chlorek oksyetyleno(dimetyloiminiowo)etyleno(dimetyloiminiowo)etylenu], propikonazol, tebukonazol, betoksazynę, tiabendazol, poliheksametylenobiguanid i 1,3,5-triazyno-1,3,5-(2H,4H,6H)-trietanol, izotiazalinony i ich mieszaniny.

Materiał kompozytowy korzystnie charakteryzuje się tym, że wspomniane spoiwo polimerowe stanowi poliester, a wspomniany środek drobnoustrojobójczy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w materiale kompozytowym w ilości od 800 ppm do 5000 ppm.

Materiał kompozytowy korzystnie zawiera dodatkowo barwnik.

Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie kompozytowego materiału konstrukcyjnego do wytwarzania wyrobu gotowego wybranego z grupy obejmującej blat stołu, blat lady, okładzinę budowlaną, chodniki, wyposażenie domu, umeblowanie tarasu, kamień dekoracyjny, płytki zewnętrzne i wewnętrzne, materiały podłogowe, okładziny ścian, okładziny murów, wyposażenie łazienki i konstrukcje z imitacji kamienia.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania kompozytowego materiału konstrukcyjnego o wyglądzie naturalnego kamienia, polegający na łączeniu kruszywa naturalnego o odpowiednim rozmiarze poszczególnych cząstek, spoiwa polimerowego, środka utwardzającego oraz ewentualnie wypełniacza i innych dodatków, utwardzania mieszaniny przez zastosowanie ogrzewania i nacisku, wibracji oraz ewentualnie rozmieszczania i utwardzania mieszaniny w formie, charakteryzujący się tym, że obejmuje etapy, w których:

dostarcza się kruszywo naturalne, korzystnie kwarc, w takiej ilości, że stanowi od 85% do 96% wagowych wspomnianej mieszaniny kruszywa i spoiwa;

łączy się kruszywo ze spoiwem polimerowym, korzystnie żywicą poliestrową, które to spoiwo polimerowe stanowi od 4% do 15% wagowych mieszaniny kruszywa i spoiwa, z wytworzeniem mieszaniny kruszywa i spoiwa;

dodaje się od 500 ppm do 10000 ppm organicznego środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny, przy czym etap dodawania środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny kruszywa i spoiwa obejmuje dodawanie środka drobnoustrojobójczego bezpośrednio do mieszaniny kruszywa i spoiwa lub dodawanie środka drobnoustrojobójczego do spoiwa polimerowego przed połączeniem kruszywa ze spoiwem polimerowym.

W sposobie korzystnie kruszywo naturalne stanowi od 89% do 93% wagowych materiału kompozytowego.

Korzystnie w sposobie etap dostarczania kruszywa naturalnego obejmuje dostarczanie kruszywa naturalnego wybranego z grupy obejmującej węglan wapnia, kwarc, granit, skaleń, marmur, kwarcyt i ich mieszaniny.

Sposób korzystnie obejmuje dodatkowo etap łączenia kruszywa z wypełniaczem wybranym z grupy obejmującej zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, glinkę , popiół lotny, cement, rozdrobnione wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, rozdrobnione szkło, szklane perełki, kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe, drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

Korzystnie w sposobie kruszywo naturalne wybiera się z grupy obejmującej granit, marmur, kwarc i ich mieszaniny.

PL 213 320 B1

Korzystnie w sposobie spoiwo polimerowe stanowi od 6% do 10% wagowych mieszaniny kruszywa i spoiwa.

Korzystnie w sposobie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej monomery, mieszaniny monomerów, polimery, mieszaniny polimerów i mieszaniny monomerów z polimerami.

Korzystnie w sposobie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej polimery termoplastyczne i polimery termoutwardzalne.

Korzystnie w sposobie spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej poliester, ester winylowy, materiał epoksydowy, żywicę fenolową, uretan i ich mieszaniny.

W sposobie korzystnie spoiwo polimerowe stanowi monomer i wybiera się je z grupy obejmują cej styren, pochodne styrenu, winylotoluen, diwinylobenzen, akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan izopropylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan izopropylu, metakrylan butylu, fenole i furany.

W sposobie korzystnie monomer wybiera się z grupy obejmują cej styren, metakrylan metylu i akrylan butylu.

Sposób korzystnie dodatkowo obejmuje etap, w którym mieszaninę kruszywa i spoiwa umieszcza się w warunkach podciśnienia.

W sposobie korzystnie warunki podciś nienia utrzymuje się w czasie gdy mieszaninę spoiwa i kruszywa rozprowadza się w formie.

Korzystnie w sposobie etap utwardzania mieszaniny pod wpływem nacisku obejmuje zastosowanie podciśnienia.

Korzystnie w sposobie etap utwardzania obejmuje zastosowanie ogrzewania pomiędzy temperaturą otoczenia a 200°C.

Korzystnie w sposobie zastosowany nacisk wynosi od 70 ton do 140 ton.

W sposobie korzystnie etap dodawania środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny kruszywa i spoiwa obejmuje łączenie ś rodka drobnoustrojobójczego z barwnikiem, a nastę pnie dodawanie ś rodka drobnoustrojobójczego i barwnika do mieszaniny kruszywa i spoiwa.

W sposobie korzystnie etap dodawania ś rodka drobnoustrojobójczego obejmuje dodawanie środka drobnoustrojobójczego do warstwy polimerowej przyległej do zewnętrznej powierzchni utwardzanej mieszaniny.

Korzystnie w sposobie środek drobnoustrojobójczy dodawany jest w ilości od 800 ppm do 7000 ppm wspomnianej mieszaniny kruszywa i spoiwa.

Korzystnie w sposobie środek drobnoustrojobójczy wybiera się z grupy obejmującej czwartorzędowe związki amoniowe, czwartorzędowe związki amoniowe zawierające nienasycone reaktywne grupy, metale i środki drobnoustrojobójcze mające zdolność do migrowania w spoiwie polimerowym i ich mieszaniny.

Korzystnie w sposobie środek drobnoustrojobójczy wybiera się z grupy obejmującej triklosan, tolilodijodometylosulfon, pirytion cynku, pirytion sodu, ortofenylofenol, ortofenylofenol sodu, butylokarbaminian jodo-2-propynylu, poli[chlorek oksyetyleno(dimetyloiminiowo)etyleno(dimetyloiminiowo)etylenu], propikonazol, tebukonazol, betoksazynę, tiabendazol, poliheksametylenobiguanid i 1,3,5-triazyno-1,3,5-(2H,4H,6H)-trietanol, izotiazalinony i ich mieszaniny.

W sposobie korzystnie spoiwo polimerowe stanowi poliester, a ś rodek drobnoustrojobójczy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w materiale kompozytowym w ilości od 800 ppm do 5000 ppm.

W sposobie korzystnie spoiwo polimerowe stanowi poliester, a wspomniany ś rodek drobnoustrojobójczy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w utwardzanej mieszaninie w ilości od 800 ppm do 5000 ppm w stosunku do masy utwardzanej kompozycji.

Niniejszy wynalazek nadaje się do stosowania w rozmaitych kompozytach polimerowych zawierających naturalne kruszywa, takie jak węglan wapnia, marmur, granit, kwarc, skaleń, kwarcyt i ich mieszaniny. Takie kompozyty są coraz częściej stosowane zamiast litych płyt z naturalnego kamienia, z tego wzglę du, ż e są one tań sze i mogą być konstruowane w celu uzyskania konkretnych cech strukturalnych i estetycznych.

Stosowany w niniejszym opisie termin „naturalne kruszywo przede wszystkim oznacza pokruszony naturalny kamień i minerały. Dokładniej, termin „naturalne kruszywo obejmuje kruszywa zawierające węglan wapnia, marmur, granit, kwarc, skaleń, kwarcyt i ich mieszaniny. Podobnie, termin „wypełniacz obejmuje materiały zwykle dodawane, aby zwiększyć objętość i wytrzymałość kompozycji polimerowych. Takie „wypełniacze obejmują zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, ił, popiół lotny, cement, potłuczone wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, potłuczone szkło, szklane

PL 213 320 B1 perełki, kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe (na przykład polimery akrylowe okrywające wypełniacz miedziowy), drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

W szerokim znaczeniu, wynalazek stanowi udoskonalenie materiał u konstrukcyjnego o wyglą dzie podobnym do naturalnego kamienia. Taki materiał jest dostępny w handlu, w ofercie firmy Breton S.p.A. z Castello di Godego, Włochy, i zwykle znany jest pod nazwą „Breton Stone. W jednej z najbardziej podstawowych postaci wykonania niniejszego wynalazku jest kompozytowy materiał konstrukcyjny o wyglądzie naturalnego kamienia. Materiał ten zawiera naturalne kruszywo, spoiwo polimerowe i środek drobnoustrojobójczy. Materiał ten może zawierać również środek utwardzający i jeden albo większą liczbę wypełniaczy.

Ponadto wynalazek niniejszy obejmuje sposób wytwarzania materiału kompozytowego. Sposób według wynalazku stanowi udoskonalenie procesu Breton Stone. W szerokim znaczeniu, sposób według wynalazku obejmuje etapy otrzymania kruszywa naturalnego o odpowiednich wymiarach, połączenia tego kruszywa ze spoiwem polimerowym, w wyniku czego otrzymuje się mieszaninę kruszywa i spoiwa, rozmieszczenia tej mieszaniny kruszywa i spoiwa w formie i utwardzenia tej mieszaniny przez zastosowanie ogrzewania i nacisku i wibracji.

Z kolei w kwestii szczegółów sposobu według wynalazku zmienne właściwe dla procesu Breton (czyli typ i ilość zastosowanego naturalnego kruszywa, typ i ilość spoiwa polimerowego, zastosowanie wypełniaczy, grubość końcowego wyrobu itp.) pozwalają uniknąć szczegółowego omawiania każdej możliwej permutacji zmiennych. Jednakże specjalista w tej dziedzinie zaznajomiony jest z podstawowymi koncepcjami procesu Breton Stone i sposobem manipulacji różnymi zmiennymi w celu osiągnięcia pożądanych wyników. Zgodnie z tym, specjalista w tej dziedzinie łatwo wykorzysta wskazówki zawarte w opisanym tu wynalazku, i dokona ich modyfikacji, i modyfikacji podstawowego procesu Breton, w celu uzyskania pożądanego rezultatu bez nadmiernego eksperymentowania. Jednakże poniższe omówienie stanowić ma przykład tego, jak niniejszy wynalazek może być wdrożony w typowy proces Breton Stone. Poniższe omówienie jest jedynie przykładowe i nie należy go interpretować jako nieuzasadnione ograniczenie niniejszego wynalazku.

Według niniejszego wynalazku, kompozytowe materiały polimerowe wytwarzane są w procesie ciągłym. Naturalne kruszywo o odpowiednich wymiarach, spoiwo polimerowe i środek drobnoustrojobójczy miesza się i rozmieszcza w formie, po czym poddaje jednoczesnemu działaniu wibracji, ciepła i ciś nienia, co powoduje, ż e spoiwo polimerowe gwał townie twardnieje. Do mieszaniny często dodaje się środek utwardzający w celu poprawienia skuteczności etapu utwardzania i przyspieszenia całego procesu. Dalej, każdy aspekt tego procesu zostanie szczegółowo omówiony.

Naturalne kruszywo, odpowiednie do stosowania w niniejszym wynalazku obejmuje pokruszony naturalny kamień i minerały. W korzystnych postaciach wykonania, naturalne kruszywo wybiera się z grupy obejmują cej wę glan wapnia, marmur, granit, kwarc, skaleń , kwarcyt i ich mieszaniny. Szczególnie korzystne są marmur, granit i kwarc. Rozmiar pojedynczych cząstek kruszywa może być różna, w zależ noś ci od przeznaczenia materiał u kompozytowego i ostatecznie zale ż y od rozmiaru zastosowanego aparatu formującego. Odpowiednie aparaty, takie jak omówione w opisach patentowych USA nr 4,698,010 i 5,800,752 są dostępne w handlu i nie zostaną szczegółowo omówione w niniejszym opisie. W większości procesów średni rozmiar pojedynczych cząstek kruszywa wynosi poniżej około 100 mm, korzystnie poniżej około 25 mm, a najkorzystniej poniżej około 10 mm. Szczególnie korzystne jest kruszywo o średnim rozmiarze cząstek wynoszącym pomiędzy około 1 mm, a 3 mm.

Podobnie, względna ilość naturalnego kruszywa w materiale kompozytowym może być różna w zależności od końcowego przeznaczenia wyrobu. W większości przypadków naturalne kruszywo stanowić będzie od około 85% do około 96% wagowych końcowej kompozycji. Zawartość procentowa niższa niż 85% zwykle powoduje, że wyrób nie wygląda jak naturalny kamień. Powyżej 96% kruszywa zwykle jest zbyt mało spoiwa, aby uzyskać dopuszczalny rynkowo produkt. W korzystnych postaciach wykonania niniejszego wynalazku naturalne kruszywo stanowić będzie od około 89% do około 93% wagowych utwardzonej kompozycji.

Poza naturalnym kruszywem do mieszaniny kruszywa i spoiwa dodany może być wypełniacz. Wypełniacz może obejmować dowolny materiał tradycyjnie dodawany do mieszanin polimerowych w celu zwiększenia ich objętości i wytrzymałości. Popularne wypełniacze, odpowiednie do stosowania w niniejszym wynalazku, obejmują zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, glinka (ił), popiół lotny, cement, potłuczone wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, potłuczone szkło, szklane perełki,

PL 213 320 B1 kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe (na przykład polimery akrylowe okrywające wypełniacz miedziowy), drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

Względna ilość wypełniacza stosowana w praktyce w niniejszym wynalazku również jest zmienna i zależy od końcowego przeznaczenia wyrobu. Dla blatów stołów i blatów lad, ilość wypełniaczy objętościowych (na przykład iłu) jest zwykle niska, aby utrzymać wygląd naturalnego kamienia. Z drugiej jednak strony, wypełniacze, takie jak barwniki, zwykle dodawane są do mieszaniny, aby umożliwić uzyskanie jednorodnego wyglądu powierzchni. W rzeczywistości barwniki zwykle stanowią użyteczne nośniki dla innych wypełniaczy i dodatków, takich jak stabilizatory UV, które zwykle są dodawane do kompozycji przeznaczonych do zastosowań poza domem. Znana jest szeroka gama wypełniaczy, które mogą być stosowane przy realizacji niniejszego wynalazku, a ilość wypełniacza w całkowitej kompozycji wynosi od 0% albo minimalnej ilości do około 12% wagowych. Wypełniacz nie powinien być obecny w ilościach, w których niekorzystnie wpłynie na jakość końcowego produktu. Specjalista w dziedzinie procesu Breton zna różne czynniki, które rządzą zastosowaniem wypełniaczy w tym procesie.

Polimerowe spoiwo wykorzystywane przy realizacji niniejszego wynalazku może stanowić dowolne spoiwo polimerowe odpowiednie do zamocowania wybranego kruszywa naturalnego. Odpowiednie spoiwa polimerowe obejmują zasadniczo dowolną żywicę termoutwardzalną. Spoiwo może być utworzone z polimeru, mieszaniny polimerów (na przykład poliestru i uretanu), monomerów i mieszanin monomerów i polimerów. Przykłady odpowiednich polimerów obejmują poliester, ester winylowy, materiał epoksydowy, żywicę fenolową, uretan i ich mieszaniny. Przykłady monomerów do spoiwa polimerowego obejmują α,β-etylenowo nienasycone monomery, na przykład styren i pochodne styrenu; styreny podstawione niższą grupą alkilową; α-metylostyren; winylotoluen; diwinylobenzen, substancje akrylowe; estry Cl1-8 alkilowe kwasów akrylowego i metakrylowego, na przykład: akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan izopropylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan izopropylu, metakrylan butylu; oraz fenole, furany i tym podobne. Monomery te mogą być stosowane same albo w kombinacji.

Specjalista w tej dziedzinie ma pełną świadomość unikalnych właściwości każdego z polimerowych spoiw omówionych tu i na podstawie wymagań konkretnego zastosowania może łatwo wybrać odpowiednie spoiwo. Jednym z korzystnych polimerów jest poliester. Korzystnymi monomerami, w szczególności ze względu na koszt, są styren, metakrylan metylu i akrylan butylu.

Spoiwo może również zawierać czynnik sprzęgający, taki jak silan, aby wspomóc adhezję kruszywa i spoiwa. Jest on szczególnie użyteczny do twardych wypełniaczy. Na przykład spoiwo poliestrowe będzie wiązało skuteczniej kwarc, jeżeli do mieszaniny zostanie dodany silanowy czynnik sprzęgający. Czynnik sprzęgający może być również zastosowany do wstępnego przygotowania wypełniaczy, na przykład włókna szklane przez dodaniem spoiwa.

Tak jak w przypadku innych składników materiału kompozytowego, według wynalazku tak i dla polimerowego spoiwa, ilość stosowana przy realizacji niniejszego wynalazku może się zmieniać. We wszystkich postaciach wykonania niniejszego wynalazku stosuje się taką ilość spoiwa polimerowego, aby zapewnić materiał konstrukcyjny o własnościach fizycznych (na przykład wytrzymałości) wymaganych do konkretnego zastosowania. W większości zastosowań, gdzie naśladowany jest wygląd naturalnego kamienia, spoiwo polimerowe obecne jest w ilości od 4% wagowych do 15% wagowych, korzystniej od 6% do 10%. Naturalnie, typ zastosowanego spoiwa będzie miał wpływ na jego ilość. Jednakże specjalista w tej dziedzinie ma tego świadomość i może dokonać odpowiednich regulacji, tam gdzie jest to konieczne.

W korzystnych postaciach wykonania niniejszego wynalazku polimerowe spoiwo przede wszystkim zawiera poliester i występuje w ilości od 6% wagowych do 10% wagowych utwardzonej kompozycji.

Odpowiednie środki drobnoustrojobójcze, które mogą być wykorzystane przy realizacji niniejszego wynalazku obejmują organiczne i nieorganiczne środki drobnoustrojobójcze. Jak jest to wiadome specjaliście, znanych jest wiele organicznych środków drobnoustrojobójczych, obejmujących na przykład, chlorheksydynę, aleksydynę, chlorek cetylopirydyniowy, chlorek benzalkoniowy, chlorek benzetoniowy, chlorek cetalkoniowy, cetrimid, bromek cetrimoniowy, chlorek glicydylotrimetyloamoniowy, chlorek stearalkoniowy, heksetydynę, triklosan i triklokarban. Korzystną klasę środków drobnoustrojobójczych stanowią czwartorzędowe pochodne amoniowe, obejmujące, między innymi następujące związki:

Fluorek:

Fluorek tetra-n-butyloamoniowy, fluorek tetraetyloamoniowy.

PL 213 320 B1

Chlorek:

Chlorek acetylocholiny, chlorek (3-akryloamidopropylo)trimetyloamoniowy, chlorek benzalkoniowy, chlorek benzetoniowy, chlorek benzoilocholiny, chlorek benzylocetylodimetyloamoniowy, chlorek N-benzylocynchonidyniowy, chlorek N-benzylocynchoninoniowy, chlorek benzylodimetylofenyloamoniowy, chlorek benzylodimetylostearyloamoniowy, chlorek N-benzylochinidyniowy, chlorek N-benzylochininoniowy, chlorek benzylotri-n-butyloamoniowy, chlorek benzylotrietyloamoniowy, chlorek benzylotrimetyloamoniowy, chlorek karbamylocholiny, chlorowodorek DL-karnityny, chlorek chlorocholiny, chlorek (3-chloro-2-hydroksy-n-propylo)trimetyloamoniowy, chlorek choliny, chlorek n-decylotrimetyloamoniowy, chlorek diallilodimetyloamoniowy, chlorek dichlorometylenodimetyloiminiowy, chlorek dimetylodistearyloamoniowy, chlorek n-dodecylotrimetyloamoniowy, odczynnik T Girarda, chlorek n-heksadecylotrimetyloamoniowy, chlorek heksametoniowy, chlorek lauroilocholiny, chlorek metacholiny, chlorek metakroilochołiny, chlorek (2-metoksyetoksymetylo)trietyloamoniowy, chlorek [a]-metylocholiny, chlorek metylotrietyloamoniowy, chlorek mirystoilocholiny, chlorek n-oktylotrimetyłoamoniowy, chlorek fenylotrietyloamoniowy, chlorek fenylotrimetyloamoniowy, sól wapniowa chlorku fosfocholiny, sól sodowa chlorku fosfocholiny, chlorek sukcynylocholiny, chlorek tetra-n-amyloamoniowy, chlorek tetra-n-butyloamoniowy, chlorek tetradecylodimetylobenzyloamoniowy, chlorek n-tetradecylotrimetyloamonlowy, chlorek tetraetyloamoniowy, chlorek tetrametyloamoniowy, chlorek trimetylo[2,3-(dioleiloksy)propylo]amoniowy, chlorek trimetylostearyloamoniowy, chlorek trioktylometyloamoniowy, chlorek tri-n-oktylometyloamoniowy.

Bromek:

Bromek acetylocholiny, bromek benzoilocholiny, bromek benzylotri-n-butyloamoniowy, bromek benzylotrietyloamoniowy, bromek bromocholiny, bromek cetylodimetyloetyloamoniowy, bromek choliny, bromek dekametoniowy, bromek n-decylotrimetyloamoniowy, bromek didecylodimetyloamoniowy, bromek dilaurylodimetyloamoniowy, bromek dimetylodimirystyloamoniowy, bromek dimetylodioktyloamoniowy, bromek dimetylodipalmityloamoniowy, bromek dimetylodistearyloamoniowy, bromek n-dodecylotrimetyloamoniowy, bromek (ferrocenylometylo)dodecylodimetyloamoniowy, bromek (ferrocenylometylo)trimetyloamoniowy, bromek n-eksadecylotrimetyloamoniowy, bromek heksametoniowy, bromek heksylodimetylooktyloamoniowy, bromek n-heksylotrimetyloamoniowy, bromek metacholiny, bromek neostygminy, bromek n-oktylotrimetyloamoniowy, bromek fenylotrimetyloamoniowy, bromek stearylotrimetyloamoniowy, bromek tetra-n-amyloamoniowy, bromek tetra-n-butyloamoniowy, bromek tetra-n-decyloamoniowy, bromek n-tetradecylotrimetyloamoniowy, bromek tetraetyloamoniowy, bromek tetra-n-heptyloamoniowy, bromek tetra-n-heksyloamoniowy, bromek tetrametyloamoniowy, bromek tetra-n-oktyloamoniowy, bromek tetra-n-propyloamoniowy, bromek 3-(trifluorometylo)fenylotrimetyloamoniowy, bromek trimetylowinyloamoniowy, bromek waletamanu.

Jodek:

Jodek acetylocholiny, jodek acetylotiocholiny, jodek benzoilocholiny, jodek benzoilotiocholiny, jodek benzylotrietyloamoniowy, jodek n-butyrylocholiny, jodek n-butyrylotiocholiny, jodek dekametoniowy, jodek N,N-dimetylometylenoamoniowy, jodek etylotrimetyloamoniowy, jodek etylotri-n-propyloamoniowy, jodek (ferrocenylometylo)trimetyloamoniowy, jodek (2-hydroksyetylo)trietyloamoniowy, jodek[a]-metyIocholiny, jodek O-[a]-naftyloksykarbonylocholiny, jodek fenylotrietyloamoniowy, jodek fenylotrimetyloamoniowy, jodek tetra-n-amyloamoniowy, jodek tetra-n-butyloamoniowy, jodek tetraetyloamoniowy, jodek tetra-n-heptyloamoniowy, jodek tetra-n-heksyloamoniowy, jodek tetrametyloamoniowy, jodek tetra-n-oktyloamoniowy, jodek tetra-n-propyloamoniowy, jodek 3-(trifluorometylo)fenylotrimetyloamoniowy.

Wodorotlenek:

Wodorotlenek benzylotrietyloamoniowy, wodorotlenek benzylotrimetyloamoniowy, wodorotlenek choliny, wodorotlenek n-heksadecylotrimetyloamoniowy, wodorotlenek fenylotrimetyloamoniowy, sfingomielina, wodorotlenek tetra-n-butyloamoniowy, wodorotlenek tetra-n-decyloamoniowy, wodorotlenek tetraetyloamoniowy, wodorotlenek tetra-n-heksyloamoniowy, wodorotlenek tetrametyloamoniowy, wodorotlenek tetra-n-oktyloamoniowy, wodorotlenek tetra-n-propyloamoniowy, wodorotlenek 3-(trifluorometylo)fenylotrimetyloamoniowy.

Inne:

Nadchloran acetylocholiny, dichlorojodan benzylotrimetyloamoniowy, tetrachlorojodan benzylotrimetyloamoniowy, tribromek benzylotrimetyloamoniowy, betaina, chlorowodorek betainy, dichromian bis(tetra-n-butyloamoniowy), tetracyjanodifenochinodimetanid bis(tetra-n-butyloamoniowy), L-karnityna, 1-propanosulfonian 3-[(3-cholamidopropylo)dimetyloamoniowy], benzoesan denatoniowy, wodoPL 213 320 B1 rotlenek n-dodecylodimetylo(3-sulfopropylo)amoniowy, wewnętrzna sól, bis(tetrafluoroboran) N-fluoro-N'-(chlorometylo)trietylenodiaminy, heksafluorofosforan n-heksadecylotrimetyloamoniowy, nadchloran n-heksadecylotrimetyloamoniowy, tetrafluoroboran n-heksadecylotrimetyloamoniowy, wodorotlenek (metoksykarbonylosulfamoilo)trietyloamoniowy, wewnętrzna sól, metylosiarczan neostygminy, wodorotlenek n-oktadecylodimetylo(3-sulfopropylo)amoniowy, wewnętrzna sól, tribromek fenylotrimetyloamoniowy, p-toluenosulfonian propionylocholiny, azydek tetra-n-butyloamoniowy, bifluorek tetra-n-butyloamoniowy, borowodorek tetra-n-butyloamoniowy, bromodijodek tetra-n-butyloamoniowy, dibromolaurylan tetra-n-butyloamoniowy, dibromochlorek tetra-n-butyloamoniowy, dibromojodek tetran-butyloamoniowy, dichlorolaurylan tetra-n-butyloamoniowy, dichlorobromek tetra-n-butyloamoniowy, difluorotrifenylokrzemian tetra-n-butyloamoniowy, difluorotrifenylocynian tetra-n-butyloamoniowy, diwodorotrifluorek tetra-n-butyloamoniowy, dijodozłocian tetra-n-butyloamoniowy, heksafluorofosforan tetra-n-butyloamoniowy, wodorosiarczan tetra-n-butyloamoniowy [do chromatografii par jonowych], wodorosiarczan tetra-n-butyloamoniowy, nadchloran tetra-n-butyloamoniowy, nadrenian tetra-n-butyloamoniowy, fosforan tetra-n-butyloamoniowy, salicylan tetra-n-butyloamoniowy, tetrafluoroboran tetra-n-butyloamoniowy, tetrafenyloboran tetra-n-butyloamoniowy, tiocyjanian tetra-n-butyloamoniowy, tribromek tetra-n-butyloamoniowy, trijodek tetra-n-butyloamoniowy, borowodorek tetraetyloamoniowy, nadchloran tetraetyloamoniowy, tetrafluoroboran tetraetyloamoniowy, p-toluenosulfonian tetraetyloamoniowy, trifluorometanosulfonian tetraetyloamoniowy, octan tetrametyloamoniowy, borowodorek tetrametyloamoniowy, heksafluorofosforan tetrametyloamoniowy, wodorosiarczan tetrametyloamoniowy, nachloran tetrametyloamoniowy, siarczan tetrametyloamoniowy, tetrafluoroboran tetrametyloamoniowy, p-toluenosulfonian tetrametyloamoniowy, triacetoksyborowodorek tetrametyloamoniowy, nadrutenian tetra-n-propyloamoniowy, sól tetra-n-butyloamoniowa kwasu trifluorometanosulfonowego.

Szczególnie korzystne środki drobnoustrojobójcze obejmują takie środki, które wykazują zasadniczo kontrolowaną migrację przez spoiwo polimerowe do odsłoniętej (wystawionej) powierzchni spoiwa (i uzyskanego materiału konstrukcyjnego) aż do uzyskania stanu równowagi. Ścieranie powierzchni materiału podczas stosowania albo degradacji wystawionego środka drobnoustrojobójczego usuwa te środki drobnoustrojobójcze i zakłóca uzyskaną równowagę. Zjawisko to stymuluje dodatkową migrację środka do powierzchni, aż do uzyskania nowej równowagi. Kilka z wymienionych powyżej środków drobnoustrojobójczych wykazuje taki typ migracji. Konkretne środki drobnoustrojobójcze mające taką zdolność obejmują 5-chloro-2-(2,4-dichlorofenoksy)fenol, w handlu znany pod nazwą triklosan; tolilodijodometylosulfon; pirytion cynku; pirytion sodu; ortofenylofenol; ortofenylofenol sodu; butylokarbaminian jodo-2-propynylu; poli[chlorek oksyetyleno(dimetyloiminiowo)etyleno(dimetyloiminiowo)etylenu]; propikonazol; tebukonazol; betoksazynę; tiabendazol; poliheksametylenobiguanid (czyli PHMB); 1,3,5-triazyno-1,3,5-(2H,4H,6H)-trietanol dostępny w handlu pod nazwą handlową Onyxide; i izotiazalinony, takie jak N-butylo-1,2-benzoizotiazolin-3-on, 4,5-dichloro-2-n-oktylo-4-izotiazolin-3-on, 2-n-oktylo-4-izotiazolin-3-on, 2-metylo-4-izotiazolin-3-on, 5-chloro-2-metylo-4-izotiazolin-3-on.

Szczególnie korzystny jest triklosan, zwłaszcza gdy jest stosowany w połączeniu z poliestrem jako spoiwem polimerowym.

Podobnie, odpowiednie nieorganiczne środki drobnoustrojobójcze obejmują antybiotyczne sole i materiały ceramiczne metali. Takie sole metali obejmują sole srebra, miedzi, cynku, rtęci, cyny, ołowiu, bizmutu, baru, kadmu, chromu i ich mieszaniny. Szczególnie korzystne sole metali obejmują octan srebra, benzoesan srebra, węglan srebra, jodan srebra, jodek srebra, mleczan srebra, laurynian srebra, azotan srebra, tlenek srebra, palmitynian srebra, sulfadiazynę srebra, tlenek cynku, metaboran baru i metaboran cynku. Szczególnie korzystne są drobnoustrojobójcze sole srebra.

Drobnoustrojobójcze materiały ceramiczne metali, możliwe do stosowania przy realizacji niniejszego wynalazku obejmują, między innymi, zeolity, szkła, hydroksyapatyty, fosforany cyrkonu albo inne jonowymienne materiały ceramiczne. Przykłady materiałów ceramicznych zawierających srebro obejmują Ionpure WPA, Ionpure ZAF i Ionpure IPL z firmy Ishizuka Glass Company i Ciba B5000 i Ciba B7000 z firmy Ciba Speciality Chemicals.

Typ i ilość środka drobnoustrojobójczego w konstrukcyjnym materiale kompozytowym może się zmieniać w zależności od typu i ilości naturalnego kruszywa, spoiwa polimerowego, wypełniacza albo innych dodatków występujących w konstrukcyjnym materiale kompozytowym. Na przykład wysoko usieciowane i krystaliczne spoiwo polimerowe będzie powstrzymywało migrację wielkocząsteczkowego środka drobnoustrojobójczego do powierzchni spoiwa albo zewnętrznej powłoki polimerowej konstrukcyjnego materiału kompozytowego. Specjalista w tej dziedzinie będzie umiał dopasować odpowiedni materiał drobnoustrojobójczy do odpowiedniego spoiwa.

PL 213 320 B1

Podobnie specjalista w tej dziedzinie będzie umiał określić odpowiednią proporcję środka drobnoustrojobójczego w konstrukcyjnym materiale kompozytowym. Podstawową wskazówką do określenia koniecznej ilości środka drobnoustrojobójczego, jest to, żeby było go dostatecznie dużo w kompozycji, aby zapewnić rynkowo dopuszczalną skuteczność przeciw rozważanym drobnoustrojom.

W korzystnych postaciach wykonania niniejszego wynalazku ś rodkiem drobnoustrojobójczym jest środek zdolny do kontrolowanej migracji przez spoiwo polimerowe do powierzchni kompozycji. Takie środki drobnoustrojobójcze powinny występować w kompozycji na poziomie co najmniej 500 ppm, w odniesieniu do cał kowitej masy kompozycji. Czynniki ekonomiczne zwykle ustalają górną granicę ilości środka drobnoustrojobójczego na poziomie około 1% (czyli 10000 ppm). W większości przypadków takie migrujące środki drobnoustrojobójcze będą występować w ilości od około 800 ppm do 7000 ppm, najkorzystniej od około 1000 ppm do około 5000 ppm, w odniesieniu do masy utwardzonego produktu.

W szczególnie korzystnych postaciach wykonania niniejszego wynalazku spoiwo polimerowe stanowi poliester, a środkiem drobnoustrojobójczym jest triklosan. W tej postaci wykonania niniejszego wynalazku triklosan występuje w kompozycji w stężeniu od około 800 ppm do około 5000 ppm.

W dalszej szczególnej postaci wykonania ś rodek drobnoustrojobójczy stanowi metal. Szczególnie korzystnym metalem jest srebro i może być ono obecne jako wolny jon albo występować w matrycy (na przykład w zeolicie albo w szkle). W tej postaci wykonania srebro występuje w kompozycji w stężeniu od około 1000 ppm do około 50000 ppm, korzystniej od około 5000 ppm do 20000 ppm. Szczególnie korzystnym spoiwem polimerowym do stosowania z tymi metalami jest poliester.

W kolejnej moż liwej postaci wykonania ujawnionej w niniejszym wynalazku ś rodek droboustrojobójczy stanowi czwartorzędowa pochodna amoniowa, zawierająca nienasyconą reaktywną grupę (na przykład grupę winylową albo styrenową, która zdolna jest do reakcji w procesie wolnorodnikowej polimeryzacji i przyłączania się do spoiwa polimerowego. Takie związki prawdopodobnie będą miały ograniczoną zdolność migracji w spoiwie polimerowym, jako że ich reaktywność zasadniczo unieruchamia je w spoiwie. Jednakże ten rodzaj środka drobnoustrojobójczego może być stosowany w ilości wystarczającej do zapewnienia dopuszczalnej skuteczności na powierzchni gotowego wyrobu. Alternatywnie, co omówiono bardziej szczegółowo poniżej, ten rodzaj środka drobnoustrojobójczego może być selektywnie umieszczany na powierzchni lub blisko niej, aby uzyskać dopuszczalną skuteczność przy stosunkowo niskich stężeniach. Zgodnie z tym, stężenie tego typu środka drobnoustrojobójczego może się zmieniać w szerokim zakresie w zależności od tego, jak był zastosowany. Uważa się, że stężenia od 100000 ppm do 400000 ppm zapewnią dopuszczalną skuteczność w przypadku, gdy środek jest zmieszany w spoiwie. Niższe stężenia od około 1000 ppm do 100000 ppm uznaje się za dopuszczalnie skuteczne, w przypadku gdy środek jest umiejscowiony głównie w pobliżu powierzchni gotowego wyrobu. Jedną z konkretnych zalet tego typu środka drobnoustrojobójczego jest fakt, że jego reaktywny charakter zapobiega wymywaniu go z materiału.

Środek drobnoustrojobójczy może być dodawany do kompozycji na kilka sposobów. Konkretna metoda dodawania środka drobnoustrojobójczego zależy od całej procedury i zastosowanej aparatury. Na ogół jednakże, środek drobnoustrojobójczy może być dodawany na jeden z dwóch sposobów bezpośrednio albo za pośrednictwem nośnika.

Na przykład środek drobnoustrojobójczy może być dodawany bezpośrednio do mieszaniny kruszywo/spoiwo przed umieszczeniem mieszaniny w formie. Jeżeli spoiwo stanowi poliester, sproszkowana postać triklosanu dobrze spełnia swoje zadanie, gdy doda się ją bezpośrednio do mieszaniny spoiwa z kruszywem. Wykazano również, że bezpośrednie dodanie metalicznych środków drobnoustrojobójczych do mieszaniny kruszywo/spoiwo również funkcjonuje poprawnie.

Alternatywnie można przygotować stężoną przedmieszkę środka drobnoustrojobójczego/polimerowego spoiwa, którą następnie podaje się do procesu w odpowiednim jego punkcie. Przedmieszki triklosan/poliester również działają poprawnie.

Kolejna alternatywa obejmuje umieszczenie środka drobnoustrojobójczego w ciekłym nośniku i dodanie środka/układu nośnika do spoiwa. Dla układów triklosan/poliester jednym z takich odpowiednich ciekłych nośników będzie niejonowy środek powierzchniowo czynny, taki jak Chromasist WEZ™, który jest dostępny w handlu, w ofercie firmy Cognis Corporation.

Jeżeli stosowany jest układ z ciekłym nośnikiem, należy upewnić się, czy układ nośnika jest zgodny z całą procedurą. Na przykład Chromasist WEZ™ jako nośnik triklosanu daje akceptowalny produkt, ale może wydłużyć czas utwardzania, gdy stosowany jest pewnego typu sprzęt albo pewne kombinacje kruszywa i spoiwa. Ze względu na charakter procesu Breton Stone, wymagany będzie

PL 213 320 B1 pewien stopień precyzyjnej regulacji, bez względu na wybraną metodę dostarczenia środka drobnoustrojobójczego.

W alternatywnej wersji, wytwarza się przedmieszkę środek drobnoustrojobójczy/barwnik, którą następnie dodaje się do mieszaniny kruszywo/spoiwo, tak jak dowolny barwnik dodawany do mieszaniny. W testach próbnych wykazano, że sposób ten dobrze spełnia swoje zadanie z triklosanem.

W kolejnej alternatywnej wersji uważ a się, że aby dobrze dopasować go do stosowania zgodnie z niniejszym wynalazkiem, środek drobnoustrojobójczy należy selektywnie umieścić blisko rozważ anej powierzchni. Można tego dokonać kilkoma sposobami. Na przykład pewne procedury mogą umożliwić umieszczenie cienkiej polimerowej warstwy pomiędzy formą a odlewem mieszaniny kruszywo/spoiwo. Ta polimerowa warstwa zwykle wykorzystywana jest jako żelkot albo środek ułatwiający uwolnienie wypraski z formy i może ona zawierać polimery omówione przy okazji dyskusji na temat spoiw. Środki drobnoustrojobójcze mogą być dodane do tej cienkiej polimerowej warstwy, jeżeli polimer jest mieszalny z pożądanym środkiem drobnoustrojobójczym. Uważa się, że ta technika jest szczególnie dobrze dobrana dla środków drobnoustrojobójczych, które nie migrują dobrze przez spoiwo polimerowe.

Ze względu na charakter procesu Breton Stone, wymagany będzie pewien stopień precyzyjnej regulacji, bez względu na wybrany środek drobnoustrojobójczy i metodę jego dostarczenia.

Przewiduje się, że w większości przypadków sposób dostarczania środka drobnoustrojobójczego będzie obejmował jakąś odmianę mieszania środka z mieszaniną kruszywo/spoiwo (albo bezpośrednio, albo z zastosowaniem nośnika). Należy uważać, aby środek został jednorodnie zmieszany z całą kompozycją . W etapie mieszania zwykle wykorzystuje się aparaturę mieszają c ą , która jest stosowana w znanym procesie Breton. Czas mieszania zmienia się w zależności od opisanych powyżej zmiennych. Jeżeli środek drobnoustrojobójczy dodawany jest bezpośrednio do kruszywa i spoiwa, zaleca się czas mieszania wynoszący około 5 do 20 minut. Jeżeli środek drobnoustrojobójczy dodawany jest za pośrednictwem nośnika, takiego jak barwnik, czas mieszania odpowiada czasowi mieszania zwykle stosowanemu dla tego nośnika.

W pewnych procesach mieszaninę kruszywo/spoiwo ogrzewa się i umieszcza pod próż nią w czasie mieszania. Robi się tak, aby ułatwić usuwanie bą belków powietrze z mieszaniny. Należy uważać, aby nie narzucić takich warunków ciśnienia i temperatury, w których uszkodzeniu ulegnie drobnoustrojobójcza aktywność środka drobnoustrojobójczego, albo które wywołają niedopuszczalne ulotnienie środka albo spoiwa polimerowego. Każdy środek ma swoją własną krytyczną krzywą temperatury i ciśnienia i krzywe te są znane specjaliście w tej dziedzinie albo mogą być łatwo wykreślone w laboratorium. Jeż eli stosuje się wyż sze temperatury, pożądane moż e być stosowanie niewielkiego nadmiaru środka drobnoustrojobójczego i spoiwa, aby skompensować straty związane z ulatnianiem.

Alternatywnie w etapie mieszania przyłożone może zostać ciśnienie. Zastosowanie ciśnienia minimalizuje wrzenie i odparowanie lotnych składników spoiwa i środka drobnoustrojobójczego. Koszt utraconych składników zostanie w ten sposób zminimalizowany, a końcowy wyrób nie będzie zasadniczo zawierał luk, pęknięć i wirów. W korzystnych postaciach wykonania niniejszego wynalazku ciśnienie przykładane jest w postaci podciśnienia, które może zmieniać swoją wielkość w szerokim zakresie. Akceptowalne podciśnienia mogą pracować od prawie 0 do powyżej 140 ton. Górna granica podciśnień jest głównie wyznaczana przez zastosowaną aparaturę. Zgodnie z tym, przewiduje się w wynalazku i obejmuje swym zakresem udoskonalenia w technologii podciśnienia, które umoż liwiają stosowanie nawet wyższych ciśnień. W większości obecnych procesów podciśnienie przykładane do mieszaniny wynosi od około 70 ton do 120 ton.

Gdy kompozycja jest już dokładnie wymieszana umieszcza się ją w formie; korzystnie utrzymując przyłożone ciepło i/albo ciśnienie albo podciśnienie. Następnie zawartość formy poddaje się wibracjom. Wibracja mieszaniny powoduje równomierną dystrybucję kruszywa w formie. Cząstki kruszywa poddaje się wibracji do uzyskania ścisłego wzajemnego upakowania, dla otrzymania, gęstego, zasadniczo nie zawierającego luk, produktu. Stosuje się wibratory stosowane zwykle w procesie Breton.

Częstotliwość i czas wibracji mieszaniny zależy od grubości elementu, składu mieszaniny, stężenia spoiwa i rozmiaru i stężenia wypełniacza. Korzystnie częstotliwość i czas wibracji dobiera się tak, aby wibracje nie spowodowały oddzielenia grubszych cząstek wypełniacza od drobniejszych cząstek wypełniacza i spoiwa.

Po zakończeniu wibracji albo w czasie ich trwania mieszaninę utwardza się. Utwardzanie zwykle ułatwia dodanie środka utwardzającego w pewnym momencie procesu. Środki utwardzające zwykle stosowane w procesie Breton Stone mogą być stosowane przy realizacji niniejszego wynalazku. Jak w przypadku innych składników zastrzeganego materiału, podstawowym wymogiem determinują12

PL 213 320 B1 cym wybór środka utwardzającego jest to, że powinien być on mieszalny ze spoiwem polimerowym i ś rodkiem drobnoustrojobójczym.

Specjalista w tej dziedzinie zauważy, że etap utwardzania nie jest etapem, który włącza się i wyłącza, ale jest procesem, który zachodzi w sposób ciągły w czasie. W rzeczywistości niektóre procesy utwardzania mogą zaczynać się już na etapie mieszania. Jednakże dla uproszczenia tego omówienia uważa się, że etap utwardzania jest oddzielnym etapem, jako że zwykle jest to etap ograniczający szybkość procesu i ze względu na to, że szybkość utwardzania może być regulowana przez dostosowywanie parametrów procesu.

Jakkolwiek etap utwardzania jest etapem ograniczającym szybkość w większości procesów, specjalista w tej dziedzinie zwykle nie będzie podwyższał temperatury w celu przyspieszenia procesu utwardzania, gdyż polimerowe spoiwo może zawrzeć, powodując powstanie bąbli powietrza w utwardzanym produkcie i straty spoiwa na skutek parowania. Wyższe temperatury powodują również nadmierne pękanie i powstawanie wirów (fal) w płycie wytworzonej zwykłymi procesami. Jeżeli temperatura jest zbyt wysoka spoiwo polimerowe utwardzi się przed rozpoczęciem cyklu wibracji i nacisku.

Z drugiej strony, jeż eli temperatura będzie zbyt mała nieutwardzona mieszanina zetrze i rozcieńczy środek wspomagający uwalnianie wypraski z formy, który zwykle nanosi się na powierzchnie formy. Utwardzony produkt przyklei się następnie do wytartych powierzchni formy. Tak jak w innych etapach procesu temperatura utwardzania musi być dobrana z uwzględnieniem składników występujących w mieszaninie. Specjalista w tej dziedzinie zna krytyczne temperatury dla środków wiążących, środków drobnoustrojobójczych, środków utwardzających itp., i może zgodnie z tym ustalić parametry procesu.

W konwencjonalnym procesie wytwarzania wyrobów z imitacji naturalnego kamienia, polimeryzację rozpoczyna się przez utwardzenie mieszaniny w formie w temperaturze od temperatury otoczenia do 200°C. W próbach przeprowadzonych przy użyciu poliestru jako spoiwa polimerowego stosowano temperatury pomiędzy 70°C, a 100°C. Triklosan dobrze funkcjonuje w tej temperaturze, co jest jednym z powodów, dla których jest on korzystnym środkiem drobnoustrojobójczym.

Jednocześnie z przyłożeniem ciepła i wibracji, składniki w formie umieszcza się pod naciskiem, w celu zminimalizowania pękania, tworzenia wirów, wrzenia i odparowywania składników polimeru. Dokładny stosowany nacisk zależy od składu zastosowanego polimeru kompozytowego i stopnia stosowanych wibracji. Minimalny nacisk w tym procesie to nacisk, konieczny do zminimalizowania wrzenia i parowania spoiwa polimerowego. Na przykład przy stosowaniu układu poliester/triklosan, nacisk wynosi korzystnie w granicach od około 70 ton do około 120 ton, korzystniej w granicach od około 90 ton do około 100 ton. Nacisk może być przykładany przez zastosowanie górnej płyty dociskowej albo podciśnienia (próżni).

Jeżeli nacisk jest zbyt mały w mieszaninie mogą pozostać korki powietrzne, tak że uzyskany polimerowy materiał kompozytowy będzie zawierał niepożądane luki. Zastosowanie nacisku wspomaga również równomierne rozłożenie spoiwa, tak że korki nieutwardzonego spoiwa zostają „ściśnięte i równomierniej rozłoż one wokół wypełniacza. Przy mniejszych naciskach spoiwo może nie rozłożyć się równomiernie. Przy naciskach powyżej około 140 ton, produkt nie zostanie udoskonalony w sposób usprawiedliwiający dodatkowe koszty.

Przy jednoczesnym stosowaniu ciepła, nacisku i wibracji wokół kompozytu polimerowego tworzy się polimerowa błona, która hamuje parowanie i wrzenie nieutwardzonego polimeru.

Błona polimerowa chroni również powierzchnie formy przez przyklejaniem się wypełniacza.

Mimo to w standardowych procesach często stosuje się żelkot w celu uzyskania lepszego wyglądu powierzchni. Środek drobnoustrojobójczy może być dodawany do żelkotu, jak również odpowiednia ilość środka drobnoustrojobójczego może być dodawana do mieszaniny, co umożliwia kontrolowaną migrację środka drobnoustrojobójczego do powierzchni żelkotu. Opis patentowy USA nr 5,919,554 wspólnie przeniesiony z niniejszym wynalazkiem, omawia zastosowanie środków drobnoustrojobójczych z żelkotami.

Po zakończeniu etapu utwardzania utwardzony materiał usuwa się z formy i nadaje mu kształt finalnego wyrobu. Takie wyroby obejmują, między innymi, blaty stołów, blaty lad, okładziny budowlane, chodniki, wyposażenie domu, umeblowanie tarasu, kamień dekoracyjny, płytki zewnętrzne i wnętrzowe, materiał podłogowy, okładziny murów, wyposażenie łazienki, okładziny ścian, nacinane płyty, zlewy, prysznice, wanny i konstrukcje z imitacji kamienia.

Z powyż szego omówienia jasno wynika, ż e wynalazek obejmuje również materiał kompozytowy o wyglą dzie naturalnego kamienia, składający się z naturalnego kruszywa, spoiwa polimerowego,

PL 213 320 B1 środka utwardzającego i środka drobnoustrojobójczego. W tym materiale kompozytowym obecne mogą być również wypełniacze i inne dodatki.

Każdy z powyższych składników i względne ilości każdego z nich, które są obecne w materiale kompozytowym omówione są w odniesieniu do etapów sposobu otrzymania. Specjalista w tej dziedzinie łatwo dokona przeniesienia danych z omówienia procesu wytwarzania na uzyskany wyrób końcowy. Zgodnie z tym i dla zwięzłości opisu omówienie każdego ze składników materiału nie będzie powtarzane.

P r z y k ł a d y

Zgodnie z korzystnymi postaciami wykonania niniejszego wynalazku wytworzono kilka blatów roboczych o wyglądzie naturalnego marmuru. Dokładniej, naturalne kruszywo stanowił marmur, spoiwo polimerowe stanowił poliester, a jako środek drobnoustrojobójczy zastosowano triklosan. Próbki zróżnicowano na podstawie różnych zawartości triklosanu. Każda próbka wykazywała skuteczność przeciw różnym mikroorganizmom podczas testu z wykorzystaniem zmodyfikowanej wersji metody testowej 100 ASTM (ASTM Test Method 100).

Próbka 1 (triklosan w ilości 1000 ppm).

Organizm testowy	Procent redukcji	Czas testu
Listeria monocytogenes	99,2	24 godziny
Staphylococcus aureus	99,9	24 godziny
Eschericia coli 0157	99,0	24 godziny
Salmonella enteritidis	>99,9	24 godziny
Aspergillus niger	99,8	24 godziny

Próbka 2 (triklosan w ilości 2000 ppm).

Organizm testowy	Procent redukcji	Czas testu
Listeria monocytogenes	>99,9	24 godziny
Staphylococcus aureus	99,9	24 godziny
Eschericia coli 0157	98,2	24 godziny
Salmonella enteritidis	>99,9	24 godziny
Aspergillus niger	99,3	24 godziny

Próbka 3 (triklosan w ilości 2000 ppm).

Organizm testowy	Procent redukcji	Czas testu
Listeria monocytogenes	99,0	24 godziny
Staphylococcus aureus	99,9	24 godziny
Eschericia coli 0157	98,8	24 godziny
Salmonella enteritidis	99,5	24 godziny
Aspergillus niger	99,3	24 godziny

Próbka 4 (triklosan w ilości 2000 ppm).

Organizm testowy	Procent redukcji	Czas testu
Listeria monocytogenes	99,6	24 godziny
Staphylococcus aureus	99,9	24 godziny
Eschericia coli 0157	96,0	24 godziny
Salmonella enteritidis	97,5	24 godziny
Aspergillus niger	99,3	24 godziny

PL 213 320 B1

Próbka 5 (triklosan w ilości 2000 ppm).

Organizm testowy	Procent redukcji	Czas testu
Listeria monocytogenes	98,6	24 godziny
Staphylococcus aureus	99,9	24 godziny
Eschericia coli 0157	99,8	24 godziny
Salmonella enteritidis	99,9	24 godziny
Aspergillus niger	99,2	24 godziny

Zastrzeżenia patentowe

Claims (39)

1. Kompozytowy materiał konstrukcyjny o wyglądzie naturalnego kamienia, zawierający naturalne kruszywo o odpowiednim rozmiarze poszczególnych cząstek, spoiwo polimerowe, środek utwardzający oraz ewentualnie wypełniacz i inne dodatki, znamienny tym, że materiał ten zawiera: naturalne kruszywo, korzystnie kwarc, które stanowi od 85% do 96% wagowych materiału kompozytowego; spoiwo polimerowe, korzystnie spoiwo żywicy poliestrowej, które stanowi od 4% do 15% wagowych materiału kompozytowego; i organiczny środek drobnoustrojobójczy, który jest obecny w materiale kompozytowym w ilości od 500 ppm do 10000 ppm.

2. Materiał kompozytowy wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e naturalne kruszywo wybrane jest z grupy obejmującej węglan wapnia, marmur, granit, kwarc, skaleń, marmur i kwarcyt i ich mieszaniny.

3. Materiał kompozytowy według zastrz. 2, znamienny tym, że zawiera dodatkowo wypełniacz wybrany z grupy obejmującej zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, glinkę, popiół lotny, cement, rozdrobnione wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, rozdrobnione szkło, szklane perełki, kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe, drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

4. Materiał kompozytowy według zastrz. 2, znamienny tym, ż e naturalne kruszywo stanowi od 89% do 93% wagowych materiału kompozytowego.

5. Materiał kompozytowy według zastrz. 2, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi od 6% do 10% wagowych materiału kompozytowego.

6. Materiał kompozytowy według zastrz. 1, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmują cej monomery, mieszaniny monomerów, polimery, mieszaniny polimerów i mieszaniny monomerów z polimerami.

7. Materiał kompozytowy według zastrz. 6, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmują cej polimery termoplastyczne i polimery termoutwardzalne.

8. Materiał kompozytowy według zastrz. 7, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmują cej poliester, ester winylowy, materiał epoksydowy, ż ywicę fenolową , uretan i ich mieszaniny.

9. Materiał kompozytowy według zastrz. 6, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi monomer i jest wybrane z grupy obejmującej materiały akrylowe, styren, pochodne styrenu, winylotoluen, diwinylobenzen, akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan izopropylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan izopropylu, metakrylan butylu, fenole i furany.

10. Materiał kompozytowy według zastrz. 9, znamienny tym, że monomer wybiera się z grupy obejmującej styren, metakrylan metylu i akrylan butylu.

11. Materiał kompozytowy według zastrz. 1, znamienny tym, że środek drobnoustrojobójczy występuje w materiale kompozytowym w ilości od 800 ppm do 7000 ppm.

12. Materiał kompozytowy według zastrz. 11, znamienny tym, że wspomniany środek drobnoustrojobójczy wybrany jest z grupy obejmującej czwartorzędowe związki amoniowe, czwartorzędowe związki amoniowe zawierające nienasycone, reaktywne grupy, metale i środki drobnoustrojobójcze mające zdolność do migrowania we wspomnianym spoiwie polimerowym.

PL 213 320 B1

13. Materiał kompozytowy według zastrz. 12, znamienny tym, że wspomniany środek drobnoustrojobójczy wybrany jest z grupy obejmującej triklosan, tolilodijodometylosulfon, pirytion cynku, pirytion sodu, ortofenylofenol, ortofenylofenol sodu, butylokarbaminian jodo-2-propynylu, poli[chlorek oksyetyleno(dimetyloiminiowo)etyleno(dimetyloiminiowo)etylenu], propikonazol, tebukonazol, betoksazynę, tiabendazol, poliheksametylenobiguanid i 1,3,5-triazyno-1,3,5-(2H,4H,6H)trietanol, izotiazalinony i ich mieszaniny.

14. Materiał kompozytowy według zastrz. 13, znamienny tym, że wspomniane spoiwo polimerowe stanowi poliester, a wspomniany środek drobnoustrojobójczy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w materiale kompozytowym w ilości od 800 ppm do 5000 ppm.

15. Materiał kompozytowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera dodatkowo barwnik.

16. Zastosowanie kompozytowego materiału konstrukcyjnego jak określono w zastrz. 1 - 15 do wytwarzania wyrobu gotowego wybranego z grupy obejmującej blat stołu, blat lady, okładzinę budowlaną, chodniki, wyposażenie domu, umeblowanie tarasu, kamień dekoracyjny, płytki zewnętrzne i wewnętrzne, materiały podłogowe, okładziny ścian, okładziny murów, wyposażenie łazienki i konstrukcje z imitacji kamienia.

17. Sposób wytwarzania kompozytowego materiału konstrukcyjnego o wyglądzie naturalnego kamienia, polegający na łączeniu kruszywa naturalnego o odpowiednim rozmiarze poszczególnych cząstek, spoiwa polimerowego, środka utwardzającego oraz ewentualnie wypełniacza i innych dodatków, utwardzania mieszaniny przez zastosowanie ogrzewania i nacisku, wibracji oraz ewentualnie rozmieszczania i utwardzania mieszaniny w formie, znamienny tym, że obejmuje etapy, w których:

dostarcza się kruszywo naturalne, korzystnie kwarc, w takiej ilości, że stanowi od 85% do 96% wagowych wspomnianej mieszaniny kruszywa i spoiwa;

łączy się kruszywo ze spoiwem polimerowym, korzystnie żywicą poliestrową, które to spoiwo polimerowe stanowi od 4% do 15% wagowych mieszaniny kruszywa i spoiwa, z wytworzeniem mieszaniny kruszywa i spoiwa;

dodaje się od 500 ppm do 10000 ppm organicznego środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny, przy czym etap dodawania środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny kruszywa i spoiwa obejmuje dodawanie środka drobnoustrojobójczego bezpośrednio do mieszaniny kruszywa i spoiwa lub dodawanie środka drobnoustrojobójczego do spoiwa polimerowego przed połączeniem kruszywa ze spoiwem polimerowym.

18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że kruszywo naturalne stanowi od 89% do 93% wagowych materiału kompozytowego.

19. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że etap dostarczania kruszywa naturalnego obejmuje dostarczanie kruszywa naturalnego wybranego z grupy obejmującej węglan wapnia, kwarc, granit, skaleń, marmur, kwarcyt i ich mieszaniny.

20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że obejmuje dodatkowo etap łączenia kruszywa z wypełniaczem wybranym z grupy obejmującej zmatowioną krzemionkę koloidalną, piasek, glinkę, popiół lotny, cement, rozdrobnione wyroby ceramiczne, mikę, płatki krzemianowe, rozdrobnione szkło, szklane perełki, kulki szklane, fragmenty lustra, grys stalowy, grys aluminiowy, węgliki, perełki z tworzywa sztucznego, gumę granulowaną, zmielone kompozyty polimerowe, drewniane wióry, trociny, laminaty papierowe, pigmenty, barwniki i ich mieszaniny.

21. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że kruszywo naturalne wybiera się z grupy obejmującej granit, marmur, kwarc i ich mieszaniny.

22. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi od 6% do 10% wagowych mieszaniny kruszywa i spoiwa.

23. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej monomery, mieszaniny monomerów, polimery, mieszaniny polimerów i mieszaniny monomerów z polimerami.

24. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej polimery termoplastyczne i polimery termoutwardzalne.

25. Sposób według zastrz. 24, znamienny tym, że spoiwo polimerowe wybiera się z grupy obejmującej poliester, ester winylowy, materiał epoksydowy, żywicę fenolową, uretan i ich mieszaniny.

26. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi monomer i wybiera się je z grupy obejmującej styren, pochodne styrenu, winylotoluen, diwinylobenzen, akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan izopropylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan izopropylu, metakrylan butylu, fenole i furany.

PL 213 320 B1

27. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że monomer wybiera się z grupy obejmującej styren, metakrylan metylu i akrylan butylu.

28. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że dodatkowo obejmuje etap, w którym mieszaninę kruszywa i spoiwa umieszcza się w warunkach podciśnienia.

29. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że warunki podciśnienia utrzymuje się w czasie gdy mieszaninę spoiwa i kruszywa rozprowadza się w formie.

30. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że etap utwardzania mieszaniny pod wpływem nacisku obejmuje zastosowanie podciśnienia.

31. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że etap utwardzania obejmuje zastosowanie ogrzewania pomiędzy temperaturą otoczenia a 200°C.

32. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że zastosowany nacisk wynosi od 70 ton do 140 ton.

33. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że etap dodawania środka drobnoustrojobójczego do mieszaniny kruszywa i spoiwa obejmuje łączenie środka drobnoustrojobójczego z barwnikiem, a następnie dodawanie środka drobnoustrojobójczego i barwnika do mieszaniny kruszywa i spoiwa.

34. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że etap dodawania środka drobnoustrojobójczego obejmuje dodawanie środka drobnoustrojobójczego do warstwy polimerowej przyległej do zewnętrznej powierzchni utwardzanej mieszaniny.

35. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że środek drobnoustrojobójczy dodawany jest w ilości od 800 ppm do 7000 ppm wspomnianej mieszaniny kruszywa i spoiwa.

36. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że środek drobnoustrojobójczy wybiera się z grupy obejmującej czwartorzędowe związki amoniowe, czwartorzędowe związki amoniowe zawierające nienasycone reaktywne grupy, metale i środki drobnoustrojobójcze mające zdolność do migrowania w spoiwie polimerowym i ich mieszaniny.

37. Sposób według zastrz. 36, znamienny tym, że środek drobnoustrojobójczy wybiera się z grupy obejmującej triklosan, tolilodijodometylosulfon, pirytion cynku, pirytion sodu, ortofenylofenol, ortofenylofenol sodu, butylokarbaminian jodo-2-propynylu, poli[chlorek oksyetyleno(dimetyloiminiowo)etyleno(dimetyloiminiowo)etylenu], propikonazol, tebukonazol, betoksazynę, tiabendazol, poliheksametylenobiguanid i 1,3,5-triazyno-1,3,5-(2H,4H,6H)trietanol, izotiazalinony i ich mieszaniny.

38. Sposób według zastrz. 37, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi poliester, a środek drobnoustrojobój czy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w materiale kompozytowym w ilości od 800 ppm do 5000 ppm.

39. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że spoiwo polimerowe stanowi poliester, a wspomniany środek drobnoustrojobójczy stanowi triklosan, przy czym triklosan występuje w utwardzanej mieszaninie w ilości od 800 ppm do 5000 ppm w stosunku do masy utwardzanej kompozycji.