PL206700B1

PL206700B1 - Płatek kosmetyczny i sposób wytwarzania płatka kosmetycznego

Info

Publication number: PL206700B1
Application number: PL373232A
Authority: PL
Inventors: Rainer Mangold; Angela Römpp; Gerd Gerhartl
Original assignee: Hartmann Paul Ag
Priority date: 2002-07-15
Filing date: 2003-07-15
Publication date: 2010-09-30
Also published as: JP2005533201A; WO2004007824A3; DE50309422D1; DE50301944D1; CA2492460A1; ATE389741T1; PL373232A1; US20050223511A1; AU2003263177A1; EP1521879B1; WO2004007826A2; ZA200500357B; EP1521879A2; AU2003257461A1; CA2491062C; PL372774A1; EP1476597B1; JP4571494B2; WO2004007824A2; ZA200500358B

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 206700 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 373232 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 15.07.2003 D04H 1/56 (2006.01)

A61F 13/15 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

15.07.2003, PCT/EP03/007628 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

22.01.2004,WO04/007826 (54) Płatek kosmetyczny i sposób wytwarzania płatka kosmetycznego

	(73) Uprawniony z patentu: PAUL HARTMANN AG, Heidenheim, DE
(30) Pierwszeństwo:
15.07.2002, EP, 02400033.3	(72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	RAINER MANGOLD, Herbrechtingen, DE ANGELA ROMPP, Zell u.A, DE
22.08.2005 BUP 17/05	GERD GERHARTL, Dicken, CH
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 30.09.2010 WUP 09/10	(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Grenda Ewa DRESZER I WSPÓLNICY spółka jawna KANCELARIA PATENTOWO-PRAWNA

PL 206 700 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest płatek kosmetyczny do oczyszczania skóry, zwłaszcza do jej peelingu, wyposażony w warstwę włóknistą, oraz sposób jego wytwarzania.

Znane są płatki kosmetyczne stosowane do peelingu, zwłaszcza płatki kosmetyczne, które mają jedną stronę miękką, oraz drugą stronę szorstką, używaną do peelingu, czyli do usuwania zrogowaciałego naskórka albo złuszczeń skóry.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 1136024 A2 znany jest pł atek kosmetyczny zaopatrzony w zespoloną z nim powłokę z tworzywa sztucznego. Powłoka z tworzywa sztucznego zostaje nałożona w stanie ciekłym na płatek kosmetyczny i na nim utwardzona. W tworzywie sztucznym jest osadzony materiał ścierający. Niedostatkiem takiego płatka kosmetycznego jest zwłaszcza niebezpieczeństwo niepożądanego głębokiego wniknięcia w zespoloną warstwę włóknistą płatka kosmetycznego ciekłego jeszcze tworzywa sztucznego, przed jego utwardzeniem. W innym wykonaniu powłoka z tworzywa sztucznego ma postać folii o powierzchni ś cierają cej, połączonej z powierzchnią pł atka kosmetycznego za pomocą środka adhezyjnego. Stosowanie środka adhezyjnego powoduje utrudnienia technologiczne, duży koszt i obniżenie chłonności płatka kosmetycznego. Niedostatkiem obydwu tych wykonań jest również to, że wnikająca w zespoloną warstwę włókniny powłoka z tworzywa sztucznego albo środka adhezyjnego uniemożliwia dostęp z zewnątrz do warstwy włókniny. Powleczona powierzchnia płatka kosmetycznego nie może być użyta do pochłaniania cieczy ze skóry i cieczy czyszczących. Ponadto wnikająca w zespoloną warstwę włóknistą powłoka z tworzywa sztucznego powoduje nieprzyjemne dla użytkownika usztywnienie płatka kosmetycznego, a także powstanie bardzo twardych krawędzi tego wyrobu.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 1283019-A1 znany jest płatek kosmetyczny, posiadający nieciągłą powłokę o powierzchni ścierającej. Nieciągła powłoka jest wykonana z tworzywa sztucznego nakładanego na płatek kosmetyczny w stanie ciekłym, zwłaszcza w postaci tak zwanego kleju topliwego. Niedostatkiem takiego płatka kosmetycznego jest niewielka ścieralność, bowiem wykorzystuje się przeważnie kuliste cząstki tworzywa sztucznego, nakładane na warstwę włóknistą w stanie ciekł ym. Ponadto ciekł e czą stki tworzywa sztucznego w zbyt duż ej, niepożądanej iloś ci wnikają w zespoloną warstwę włóknistą płatka kosmetycznego. Okazało się również, że wielkość cząstek tworzywa sztucznego w niedostatecznym stopniu jest dopasowana do wymagań stawianych płatkowi kosmetycznemu przeznaczonemu do peelingu. Przedstawione w przykładach 1 i 2 cząstki tworzywa sztucznego o średnicy 1,28 mm albo 1,36 mm mają wysokość wynoszącą tylko 0,08 mm albo 0,04 mm.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego płatka kosmetycznego, o powierzchni szorstkiej, przeznaczonego do peelingu, który wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas płatków kosmetycznych tego rodzaju.

Cel ten zrealizowano według wynalazku przez opracowanie płatka kosmetycznego wyposażonego w warstwę włóknistą, którego co najmniej jedna strona ma powierzchnię szorstką, uzyskaną w wyniku spiekania cząstek materiału ścierającego z warstwą włóknistą.

Materiał ścierający, złożony z cząstek, nakładany metodą spiekania nie wnika w warstwę włóknistą na głębokość większą od niezbędnej dla jego przymocowania. Odwrócenie kolejności postaci materiału ścierającego z „najpierw stopionej a następnie utwardzonej”, jak to omówiono w europejskim opisie patentowym nr EP-1283019-A1 na postać „najpierw stałą a następnie stopioną”, według niniejszego wynalazku, umożliwia ponadto lepsze dostosowanie powierzchni płatka kosmetycznego do wymagań wynikających z jego przeznaczenia, zwłaszcza umożliwia odpowiednie powiększenie szorstkości powierzchni.

Proces spiekania według wynalazku wymaga mianowicie, w przeciwieństwie do znanej technologii, nie całkowitego stopienia względnie przetopienia tworzywa sztucznego. Cząstki tworzywa sztucznego zostają tylko „przypieczone” do powierzchni warstwy włóknistej. Materiał ścierający może być, korzystnie, utworzony z termoplastycznego proszkowego kleju topliwego, albo może być w nim osadzony.

Proszkowy klej topliwy w postaci proszku nakłada się, na przykład, za pomocą precyzyjnego rozpylacza połączonego z sitem wibracyjnym, na jedną stronę zespolonej warstwy włóknistej, z której powstaną płatki kosmetyczne, a następnie przymocowuje do niej cieplnie. Proszek może zostać doprowadzony z automatycznie napełnianego lejka za pomocą rakla albo rozcieracza do zagłębień walca rozpraszającego, mającego postać walca jeżakowego. Za pomocą zespołu szczotkowego, na przykład wibracyjnej taśmy igłowej, albo szczotki wahliwej, albo walca szczotkującego materiał z zagłębień

PL 206 700 B1 walca rozpraszającego może zostać usunięty i równomiernie rozmieszczony na przemieszczającym się pod nim nośniku, czyli warstwie włóknistej, z której następnie są wytwarzane płatki kosmetyczne.

Możliwe jest również zastosowanie szablonów. Za pomocą szablonów mogą być uzyskane różne wzory, również wielobarwne. Proszkowy klej topliwy doprowadza się korzystnie za pomocą podajnika ślimakowego do sita obrotowego i do szablonu oraz przemieszcza przez sito na przesuwający się pod nim nośnik za pomocą układu podwójnego rakla. Dla uzyskania wielobarwnego wzoru wykorzystuje się kolejno kilka szablonów.

Mocowanie cieplne jest dokonywane korzystnie za pomocą procesu spiekania w piecu przy zastosowaniu konwekcyjnego przechodzenia ciepła. Możliwe jest również zastosowanie promieniowania podczerwonego w linii spiekania podczerwienią. W tym przypadku materiał ścierający nie ulega całkowitemu stopieniu, a jego cząstki, przy najkorzystniejszym zachowaniu stopnia chropowatości powierzchniowej, zaokrąglone w niewielkim stopniu, zostają połączone z warstwą włóknistą i ewentualnie ze sobą w zachodzącym wówczas procesie spiekania. W tym przypadku tylko powierzchnia cząstek zostaje stopiona albo podtopiona.

Zastosowany korzystnie proszkowy klej topliwy zawiera polietylen, korzystnie LDPE o temperaturze topnienia od 100°C do 114°C i/lub poliamid, korzystnie kopoliamid, o temperaturze topnienia od

110°C do 127°C i/lub poliester, korzystnie kopoliester, o temperaturze topnienia 105°C do 115°C.

Wielkość ziaren proszkowego kleju topliwego wynosi od 1 μm do 500 μm, korzystnie od 1 μm do

100 μm, najkorzystniej od 1 μm do 65 μm. Korzystnie materiał ścierający tworzy warstwę o ciężarze

2 2 2 powierzchniowym wynoszącym od 5 g/m² do 50 g/m², korzystnie 10 g/m² do 40 g/m², najkorzystniej g/m² do 30 g/m². Proszek może być bezbarwny albo wielobarwny.

W szczególnie korzystnym wykonaniu według wynalazku cząstki materiału ścierającego przypieczonego do warstwy włóknistej mają średnicę od 50 μm do 400 μm, korzystnie od 100 μm do 350 urn, najkorzystniej od 150 μm do 300 μm. Tę średnicę określa się jako największą długość rzutu cząstki na płaszczyznę płatka kosmetycznego.

Cząstki materiału ścierającego przypieczonego do warstwy włóknistej mają korzystnie wysokość, mierzoną prostopadle do powierzchni warstwy włóknistej, wynoszącą od 50 um do 400 um, korzystnie od 100 um do 350 um, najkorzystniej od 150 um do 300 um. Tę wysokość określa się jako największą długość rzutu cząstki na płaszczyznę prostopadłą do powierzchni warstwy włóknistej płatka kosmetycznego.

W szczególnie korzystnym wykonaniu według wynalazku stosunek średnicy do wysokości cząstki materiału ścierającego przypieczonego do warstwy włóknistej wynosi najwyżej 10:1, korzystnie najwyżej 7:1, korzystniej nie więcej niż 3:1, najkorzystniej nie więcej niż 1,5:1.

Okazało się, że wymieniona wielkość cząstki materiału ścierającego przypieczonego do warstwy włóknistej jest szczególnie korzystnej, bowiem uzyskana z udziałem takich cząstek powierzchnia jest odczuwana jako przyjemnie i skutecznie dokonująca peelingu.

Technologia spiekania umożliwia utrzymanie wielkości cząstek materiału ścierającego płatka kosmetycznego w omówionym zakresie, gdyż w procesie spiekania powierzchnia cząstek jest tylko nieco podtopiona. Warstwa włóknista płatka kosmetycznego może się składać do 100% z włókien bawełny.

W szczególnie korzystnym wykonaniu płatek kosmetyczny zawiera cięte mikro włókna o długości co najmniej 7 mm.

Pod pojęciem ciętych mikro włókien należy rozumieć włókna syntetyczne o grubości < 1 dtex (dtex/decitex/ - wyrażona w gramach masa włókna o długości 10 000 m - przyp. tłum.). Do wytwarzania warstwy włóknistej wacika stosuje się wytworzone uprzednio w oddzielnej operacji mikro włókna o określonej długości, albo o długości mieszczącej się w odpowiednim zakresie. Okazało się, że dzięki zastosowaniu syntetycznych ciętych mikro włókien uzyskano dużą miękkość wacika i najlepszą jego ocenę przez użytkowników. Nie stwierdzono pogorszenia skuteczności oczyszczania skóry i usuwania szminki z jej powierzchni. Przeciwnie, waciki według wynalazku, zawierające syntetyczne mikro włókna o długości co najmniej 7 mm, albo składające się z takich mikro włókien, wykazują największą skuteczność oczyszczania skóry i usuwania z niej makijażu.

Ten efekt jest prawdopodobnie uzyskany dzięki cienkiej strukturze ciętych mikrowłókien posiadających dużą powierzchnię, która wchodzi w kontakt z oczyszczaną skórą. Ta powierzchnia wyznacza ponadto dużą liczbę mikroszczelin i przestrzeni otwartych, które mogą przyjmować cząstki brudu, skóry, tłuszczu lub makijażu.

PL 206 700 B1

Długość zastosowanych ciętych mikrowłókien wynosi korzystnie od 10 mm do 38 mm, najkorzystniej od 15 mm do 32 mm.

Cięte mikrowłókna mogą być w innych wykonaniach według wynalazku włóknami poliestrowymi (PES) albo włóknami wiskozowymi. Powierzchnia ciętych mikrowłókien jest korzystnie hydrofilizowana. Na dowolnej powierzchni wacika można wytłoczyć wzór. W takim przypadku odpowiedni wzór może być wytwarzany znanym sposobem, na przykład kalandrowaniem wytłaczającym, albo sposobem omówionym w europejskim opisie patentowym nr EP-1106723-A2 albo w opisie zgłoszeniowym PCT nr WO-99/25318-A1 dotyczącym igłowania strumieniem wody (igłowania hydraulicznego). Poprzez wykonanie wytłaczanego wzoru można również uzyskać wzmocnienie włókniny. Wzmocnienie włókniny można uzyskać także przez dodanie topliwych włókien wiążących, albo przez dodanie chemicznych środków adhezyjnych, na przykład wodnej emulsji polimeru, na przykład poliakrylanu, polioctanu winylu, polialkoholu winylu, albo środków adhezyjnych na bazie rozpuszczalników albo poliuretanu albo rozpylanych/topliwych proszków klejących na przykład z poliamidu, polietylenu, etylenowego octanu winylu, poliuretanu albo poliestru.

Ciężar powierzchniowy płatka kosmetycznego według wynalazku wynosi korzystnie od 40 g/m²2 2 2 2 2 do 300 g/m², korzystniej od 60 g/m² do 250 g/m², szczególnie korzystnie od 120 g/m² do 250 g/m², najkorzystniej od 150 g/m² do 250 g/m².

W przypadku gdy płatek kosmetyczny, zawierający mikrowłókna, jest przeznaczony w szczególności do pochłaniania cieczy, na przykład roztworów do oczyszczania skóry lub usuwania szminki, zawierających szczególnie dużo cieczy, korzystne jest, ażeby płatek kosmetyczny zawierał dodatkowo włókna bawełny w ilości do 72% wagowo, korzystnie 15% do 65% wagowo, najkorzystniej 50% do 65% wagowo. Są to korzystnie włókna bawełny czesankowej. Wacik może zawierać takie włókna bawełny, które zawierają co najmniej 0,2% wagowo substancji zmiękczającej. Substancja zmiękczająca może zawierać produkt kondensacji kwasu tłuszczowego i/lub funkcyjne polidimetylosiloksany i/lub polietyleny.

W szczególnie korzystnym wykonaniu pł atek kosmetyczny wedł ug wynalazku zawiera dodatkowo topliwe włókna wiążące, korzystnie w ilości od 10% do 20% wagowo, dzięki czemu uzyskuje się dużą wewnętrzną wytrzymałość płatka kosmetycznego. Zawartość topliwych włókien wiążących wynosi korzystnie od 12% do 18% wagowo, szczególnie korzystnie od 12% do 15% wagowo w stosunku do masy wacika.

W innym wykonaniu płatka kosmetycznego według wynalazku włókna wiążące mogą być włóknami wieloskładnikowymi, zwłaszcza włóknami dwuskładnikowymi, z zawartością składnika o wyższej temperaturze topnienia i składnika o niższej temperaturze topnienia.

Włókna wieloskładnikowe, zwłaszcza włókna dwuskładnikowe mają korzystnie grubość od 1,3 dtex do 10 dtex, najkorzystniej od 1,3 dtex do 3 dtex i długość od 3 mm do 60 mm. Są to korzystnie włókna typu „rdzeń/koszulka” albo włókna przylegające do siebie bocznie.

Nieoczekiwanie okazało się korzystnym zastosowanie włókna dwuskładnikowego, w którym komponentem o niższej temperaturze topnienia jest kopoliester (CO-PES), a komponentem o wyższej temperaturze topnienia jest poliester (PES).

W innym wykonaniu pł atka kosmetycznego wedł ug wynalazku szczególne znaczenie ma temperatura topnienia topliwych włókien wiążących albo składnika włókien wieloskładnikowych o niższym punkcie topnienia (na przykład CO-PES). Korzystnie temperatura ta jest niższa od temperatury topnienia ciętych mikrowłókien. Na przykład cięte mikrowłókna mogą być wykonane z poliestru o temperaturze topnienia około 256°C, natomiast dwuskładnikowe włókna z CO-PES/PES mogą być wykonane ze składnika CO-PES o niższej temperaturze topnienia wynoszącej 110°C, oraz z składnika PES o wyższej temperaturze topnienia wynoszącej 255°C. W takim przypadku można wykonać cieplne wzmocnienie warstwy włóknistej bez przemiany termicznej składników włókien o wyższej temperaturze topnienia i ciętych mikrowłókien.

Wacik według wynalazku jest korzystnie w takim stopniu zagęszczony, że jego wytrzymałość w kierunku wzdł u ż nym, wzglę dnie jego sił a rozrywają ca w kierunku wzdł u ż nym wynosi od 5 N/25 mm do 30 N/25 mm, korzystnie od 10 N/25 mm do 25 N/25 mm, najkorzystniej powyżej 15 N/25 mm, natomiast siła rozrywająca w kierunku poprzecznym wynosi od 5 N/25 mm do 30 N/25 mm, korzystnie od 8 N/25 mm do 20 N/25 mm, najkorzystniej powyż ej 10 N/25 mm. Wartość sił y rozrywają cej moż na wyznaczyć za pomocą znormalizowanej ciągarki według DIN 51221 z zastosowaniem niżej opisanej metody pomiarowej. Z badanego wacika, zwłaszcza z jego środkowej części, pobiera się próbki o szerokości 25 mm i długości 30 mm. Próbki zaciś nię te pionowo w szczę kach znormalizowanej

PL 206 700 B1 ciągarki rozciąga się z prędkością 100 mm/min i dokonuje się pomiaru siły rozciągającej. Pod pojęciem maksymalnej siły rozciągającej należy rozumieć siłę powodującą rozerwanie wacika. Jeżeli przed rozerwaniem wacika zostały zmierzone większe wartości siły, to uważa się, że stanowią one maksymalną siłę rozrywającą dla tej próby. Podczas dokonywania pomiarów w kierunku wzdłużnym i poprzecznym można korzystnie dokonać kilku pomiarów, na przykład pięciu pomiarów i obliczyć wartość średnią.

Wacik według wynalazku ma grubość wynoszącą korzystnie od 0,5 mm do 4,5 mm, mierzoną pod naciskiem pomiarowym wynoszącym 0,5 kPa ciężarka o powierzchni 25 cm². Sposób pomiaru jest zgodny z DIN EN ISO 9073-2 („Sposób badania włóknin, pomiar grubości”).

Ponadto może być określana chłonność wacika według wynalazku zgodnie z PH.EUR.1997, Monografia waty zespolonej z bawełny, próba chłonności na podstawie pomiaru czasu zatapiania w cieczy drucianego koszyka napeł nionego próbkami. Stosowany w tym celu druciany koszyk ma cylindryczny kształt i jest wykonany z drutu miedzianego o średnicy 0,4 mm. Wysokość koszyka wynosi 80 mm, średnica wynosi 50 mm, wielkość oczka wynosi od 15 mm do 20 mm, a masa wynosi 2,7 g ± 0,3 g. Jako naczynie na ciecz zastosowano zlewkę o średnicy od 11 cm do 12 cm.

Badane waciki umieszcza się w drucianym koszyku w ilości 5 g. Przedtem koszyk został zważony z dokładnością do 0,01 g. Jego masa własna wynosi M1. Masa wacików wynosi M2. Zlewkę napełnia się zdemineralizowaną wodą do wysokości około 100 mm, a napełniony koszyk opuszcza się do wody z wysokości 10 mm. Za pomocą stopera mierzy się czas do chwili opadnięcia koszyka pod powierzchnię wody. Bezpośrednio po określeniu czasu zatonięcia koszyka wyjmuje się go z wody i odsącza w poziomym położeniu osi koszyka. Po odsączeniu wody koszyk umieszcza się w wytarowanej zlewce o masie własnej M3 i waży się zlewkę wraz z koszykiem i wacikami z dokładnością do 0,01 g. Uzyskana masa wynosi M4.

Chłonność wacika wynosi w g/g:

[M4 - (M2 + M3)] : (M2 - M1)

Czas zatonięcia koszyka w wodzie i chłonność oblicza się jako średnią z trzech pomiarów. Dla wacików dobrej jakości czas zatonięcia wynosi najwyżej 15 sek., a chłonność wynosi co najmniej 10 g/g. Takie wartości można uzyskać przez odpowiedni udział chłonnych włókien i/lub dodatek środków hydrofilizujących.

Płatki kosmetyczne według wynalazku mogą mieć dowolną wielkość i kształt. Możliwe są zwłaszcza płatki kosmetyczne okrągłe, owalne, kwadratowe i prostokątne.

Dalsze cechy charakterystyczne, szczegóły i zalety wynalazku wynikają z załączonych zastrzeżeń patentowych, z opisu i z rysunku przedstawiającego korzystne wykonanie płatka kosmetycznego, na którym fig. 1 przedstawia płatek kosmetyczny, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - płatek kosmetyczny według fig. 1, w przekroju pionowym, fig. 3 - fragment przekroju płatka kosmetycznego według fig. 2, w powiększeniu, a fig. 4 - odmianę płatka kosmetycznego z materiałem ścierającym umieszczonym na nim we wzorze paskowym, w widoku perspektywicznym.

Figura 1 przedstawia w widoku perspektywicznym płatek kosmetyczny 1 według wynalazku. Fig. 2 przedstawia płatek kosmetyczny według fig. 1, w przekroju. Płatek kosmetyczny ma postać wacika z bawełnianych włókien 11, na którego jednej stronie jest osadzony w rozproszeniu proszkowy termoplastyczny materiał ścierający, przymocowany do wacika za pomocą spiekania.

Ziarnistość zastosowanego proszku materiału ścierającego wynosi od 50 μm do 300 μm, a jego ciężar powierzchniowy wynosi od 10 g/m² do 40 g/m². Proszek materiału ścierającego może być bezbarwny albo barwny.

Materiał ścierający jest korzystnie kopoliamidem o temperaturze topnienia wynoszącej od 110°C do 127°C.

Na fig. 3 uwidoczniono cząstki materiału ścierającego 10, które wprawdzie są przymocowane do powierzchni warstwy włóknistej, ale nie wnikają zbyt głęboko w zespoloną warstwę włóknistą. W ten sposób cząstki materiału ścierającego umożliwiają wykonywanie peelingu przy użyciu płatka kosmetycznego.

Zewnętrzne powierzchnie cząstek, nawet po wykonaniu operacji spiekania, posiadają naroża i krawędzie, które wskutek topnienia podczas spiekania nieznacznie się zaokrąglają. Dzięki temu nie powstaje niebezpieczeństwo zbyt silnego działania na skórę i jej drażnienia.

PL 206 700 B1

Między cząstkami materiału ścierającego pozostaje wolna powierzchnia warstwy włóknistej, dzięki której powierzchnia płatka kosmetycznego, zaopatrzona w materiał ścierający, może pochłaniać ciecze czyszczące i ciecze ze skóry.

Figura 4 przedstawia odmianę płatka kosmetycznego. Proszek materiału ścierającego 10 jest umieszczony na jednej stronie wacika we wzorze paskowym.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Płatek kosmetyczny do oczyszczania skóry, zwłaszcza do peelingu, wyposażony w warstwę włóknistą, znamienny tym, że co najmniej jedna strona płatka kosmetycznego (1) ma powierzchnię szorstką, uzyskaną w wyniku spiekania cząstek materiału ścierającego z warstwą włóknistą.
2. Płatek kosmetyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że materiałem ścierającym jest termoplastyczny proszkowy klej topliwy w postaci poliamidu i/lub polietylenu i/lub poliestru.
3. Płatek kosmetyczny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że cząstki przypieczonego do warstwy włóknistej materiału ścierającego mają średnicę 50 μm do 400 μm, korzystnie 100 μm do 350 μm, najkorzystniej 150 μm do 300 μm.
4. Płatek kosmetyczny według zastrz. 1, 2 albo 3, znamienny tym, że cząstki przypieczonego do warstwy włóknistej materiału ścierającego mają wysokość, mierzoną prostopadle do powierzchni warstwy włóknistej, wynoszącą 50 μm do 400 μm, korzystnie 100 μm do 350 Lim, najkorzystniej 150 nm do 300 Lm.
5. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że ciężar powierzchniowy warstwy materiału ścierającego wynosi od 5 g/m² do 50 g/m², korzystnie od 10 g/m² do 40 g/m², najkorzystniej od 15 g/m² do 30 g/m².
6. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że warstwa włóknista ma postać włókniny.
7. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że warstwa włóknista zawiera lub jest złożona z syntetycznych ciętych mikrowłókien, korzystnie o długości co najmniej 7 mm.
8. Płatek kosmetyczny według zastrz. 7, znamienny tym, że cięte mikrowłókna stanowią włókna poliestrowe (PES) albo włókna wiskozowe.
9. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że ciężar powierzchniowy płatka kosmetycznego wynosi 40 g/m² do 300 g/m², korzystnie 60 g/m² do

2 2 2 2 2 250 g/m², korzystniej 120 g/m² do 250 g/m², najkorzystniej 150 g/m² do 250 g/m².
10. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że udział ciętych mikrowłókien w warstwie włóknistej wynosi wagowo 15% do 85%, korzystnie 15% do 65%, najkorzystniej 20% do 30%.
11. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zawiera dodatkowo włókna bawełny w ilości do 72% wagowo, korzystnie 15% do 65% wagowo, najkorzystniej 50% do 65% wagowo.
12. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że włókna bawełny stanowią włókna bawełny czesankowej.
13. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że zawiera dodatkowo topliwe włókna wiążące, korzystnie w ilości 10% do 20% wagowo, korzystniej 12% do 18% wagowo, najkorzystniej 12% do 15% wagowo.
14. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że włókna wiążące mają postać włókien wieloskładnikowych, korzystnie włókien dwuskładnikowych.
15. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że włókna wieloskładnikowe mają grubość od 1,3 dtex do 10 dtex, korzystnie 3,0 dtex i długość od 3 mm do 60 mm.
16. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że włókna dwuskładnikowe mają postać włókien dwuskładnikowych z kopoliestru (CO-PES)/poliestru (PES).
17. Płatek kosmetyczny według jednego albo kilku z poprzednich zastrz., znamienny tym, że temperatura topnienia topliwych włókien wiążących, albo topiących się w niższej temperaturze składników włókien wieloskładnikowych jest niższa od temperatury topnienia ciętych mikrowłókien.

PL 206 700 B1
18. Sposób wytwarzania płatka kosmetycznego z szorstką powierzchnią, znamienny tym, że przygotowuje się warstwę włóknistą cząstki proszkowego kleju topliwego osadza się na jednej stronie warstwy włóknistej, łączy się te cząstki cieplnie z warstwą włóknistą.
19. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że cząstki proszkowego kleju topliwego rozmieszcza się równomiernie na jednej stronie warstwy włóknistej.
20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że cząstki proszkowego kleju topliwego rozmieszcza się nierównomiernie na jednej stronie warstwy włóknistej za pomocą szablonu.
21. Sposób według zastrz. 19, 20, albo 21, znamienny tym, że cieplnego łączenia proszkowych cząstek kleju topliwego z warstwą włóknistą dokonuje się za pomocą gorącego powietrza albo promieniowania podczerwonego.