PL204139B1 - Sposób wytwarzania opony - Google Patents

Abstract

Sposób wytwarzania opony odpornej na przebicie i posiadającej wzmacniającą warstwę gumy, o przekroju poprzecznym generalnie w kształcie sierpa, utworzona poprzez przemieszczenie obręczy szkieletu konstrukcyjnego promieniowo na zewnątrz cylindrycznego bębna kształtującego surową oponę, deformację części korpusu szkieletu w kształt toroidalny podczas utrzymywania drutówki, oraz wygięcie części łukowej, składający się z etapów, profilowania tyłu cylindrycznej wewnętrznej gumowej wkładki na obwodowej zewnętrznej powierzchni bębna kształtującego obręcz szkieletu, względnego zmniejszania rozmiarów obszaru nakładania gumy wzmacniającej wewnętrznej gumowej wkładki, w mniejszym stopniu aniżeli obszaru nie-nakładania gumy wzmacniającej, przez generalnie dwie fałdy o grubości gumy wzmacniającej, i przylepiania gumy wzmacniającej do obwodowej zewnętrznej powierzchni obszaru nakładania gumy wzmacniającej, w celu ulepszenia jednorodności.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania opony zawierającej warstwę gumy wzmacniającej, o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa, znajdującej się pomiędzy szkieletem konstrukcyjnym a wkładką wewnętrzną i umoż liwiającej przede wszystkim jazdę z przebitą oponą, a bardziej szczegółowo wynalazek dotyczy sposobu konstruowania opony w celu polepszenia jej jednolitości.

W jednym przypadku wytwarzania opony pneumatycznej umoż liwiają cej jazdę w stanie przebitym, w której część boczna opony jest wzmocniona warstwą gumy wzmacniającej, konwencjonalny sposób wytwarzania wyjaśniony jest w odniesieniu do pos. I przedstawiającej schematyczny widok przekroju bębna tworzącego w stanie podczas przyłączania do niego każdego z elementów. Tak jak to pokazano na pos. I(a), gumowa wkładka wewnętrzna 92 jest przyłączana do zewnętrznego obwodu cylindrycznego bębna tworzącego 81 pierwszego etapu w celu nadania jej cylindrycznego kształtu, po czym do zewnętrznego obwodu każdej wzdłużnej części bocznej gumowej wkładki wewnętrznej 92 przyłączana jest guma wzmacniająca 93 o przekroju w kształcie sierpa i następnie do zewnętrznych obwodów gumowej wkładki wewnętrznej 92, gumy wzmacniającej 93 oraz bębna tworzącego 81, przyłączany jest szkielet konstrukcyjny 94 o szerokości większej aniżeli szerokość gumowej wkładki wewnętrznej 92.

Tak jak to pokazano na pos. I(b), bęben tworzący 81 jest powiększany promieniowo w kierunku na zewnątrz pomiędzy parą złożonych dętek 82, w celu zwiększenia wymiaru gumy wzmacniającej 93 i gumowej wkładki wewnętrznej 92 oraz wymiaru wzdłużnej części środkowej szkieletu konstrukcyjnego 94 i drutówka 96 jest układana w miejscu różnicy skoku występującym na brzegu pomiędzy wzdłużną częścią środkową a wzdłużną zewnętrzną częścią końcową szkieletu konstrukcyjnego 94 i jednocześnie jest przyklejana ściśle w tym miejscu.

Następnie, dętka 82 jest rozciągana w celu owinięcia o szkielet konstrukcyjny 94 umieszczony na zewnątrz od drutówki 96 w kierunku osiowym wokół drutówki 96, podczas gdy guma bocznościenna jest przyłączana do zewnętrznego obwodu szkieletu konstrukcyjnego, w ten sposób tworząc surową oprawę 98.

Następnie, tak jak to przedstawiono na pos. II, surowa oprawa 98 jest zdejmowana z bębna tworzącego 81 pierwszego etapu i jest montowana na bębnie tworzącym drugiego etapu 83 i następnie surowa oprawa 98 jest deformowana w kształt zasadniczo toroidalny poprzez przybliżanie do siebie drutówek 96, podczas gdy bieżnikowana taśmowa obręcz 99, uformowana wcześniej na innym bębnie tworzącym obręcz i składająca się z cylindrycznie ukształtowanej taśmy oraz gumy bieżnikowanej, wprowadzana jest promieniowo na zewnętrzną stronę surowej oprawy 98 i wymiary surowej oprawy 98 są zwiększane w celu wytworzenia surowej opony. Następnie, surowa opona jest przenoszona do formy wulkanizacyjnej i jest wulkanizowana w celu wytworzenia opony pneumatycznej.

Jednakże, w konwencjonalnym sposobie wytwarzania opony pneumatycznej występuje kilka problemów. Pierwszy problem, jaki występuje w takim konwencjonalnym sposobie wytwarzania opony jest taki, że każda ze wzdłużnych części zewnętrznych szkieletu konstrukcyjnego 94 jest owijana wokół drutówki 96 na bębnie tworzącym 81 pierwszego etapu i następnie surowa oprawa 98 jest zdejmowana z bębna tworzącego 81 pierwszego etapu i montowana na bębnie tworzącym drugiego etapu 83, w celu zdeformowania w kształt toroidalny. W tym przypadku, względne wzajemne położenie każdej drutówki 96 i bębna tworzącego drugiego etapu 83, ulega rozproszeniu na obwodzie, w związku z czym, nawet jeśli bieżnikowana taśmowa obręcz 99 jest w sposób dokładny przenoszona na ustaloną pozycję na bębnie tworzącym drugiego etapu 83, to względne położenie bieżnikowanej taśmowej obręczy 99 na obu drutówkach 96 będzie rozproszone na obwodzie, co spowoduje zmniejszenie jednolitości.

Rozproszenie to powstaje w następujący sposób. Mianowicie, gdy szkielet konstrukcyjny jest owijany wokół drutówki 96 na bębnie tworzącym 81 pierwszego etapu, w stopce surowej oprawy 98 powstają naprężenia szczątkowe tak, że gdy surowa oprawa 98 jest zdejmowana z bębna tworzącego 81 pierwszego etapu będąc chwytana z zewnątrz, stopka surowej oprawy 98 jest w sposób skomplikowany deformowana przez naprężenia szczątkowe, na skutek czego wzajemne położenie drutówki 96 i zewnętrznej powierzchni stopki ulega miejscowemu rozproszeniu na obwodzie. A zatem, gdy taka surowa oprawa jest montowana na bębnie tworzącym drugiego etapu 83, względne położenie drutówki 96 na obręczy bębna tworzącego drugiego etapu 83 utrzymującego drutówkę 96 poprzez sprzęgnięcie z zewnętrzną powierzchnią stopki, ulega rozproszeniu na obwodzie.

PL 204 139 B1

Drugi problem występuje wtedy, gdy po przyłączeniu gumy wzmacniającej 93, o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa, do zewnętrznego obwodu cylindrycznej gumowej wkładki wewnętrznej 92 na bębnie tworzącym pierwszego etapu, do zewnętrznych obwodów gumowej wkładki wewnętrznej 92, gumy wzmacniającej 93 oraz bębna tworzącego 81, przyłączany jest szkielet konstrukcyjny 94. Jednakże, w tym przypadku, ponieważ zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa gumy wzmacniającej 93 nie jest płaska, to tory kordów szkieletu konstrukcyjnego 94 przyłączone do zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej, stają się niestabilne, co powoduje rozproszenie na obwodzie względnego wzajemnego położenia każdej drutówki i bieżnikowanej taśmowej obręczy 99, co stanowi jeszcze jeden czynnik zmniejszający jednolitość.

Trzeci problem jaki pojawia się, występuje wtedy, gdy do zewnętrznego obwodu gumy wzmacniającej 93 przyłączany jest szkielet konstrukcyjny 94, w wyniku czego pomiędzy częścią środkową szkieletu konstrukcyjnego 94 i gumami wzmacniającymi oraz częścią środkową gumowej wkładki wewnętrznej 92, tworzy się zamknięta przestrzeń 97, po czym szkielet konstrukcyjny 94 pomiędzy gumami wzmacniającymi 93 oraz gumową wkładką wewnętrzną 92, są laminowane ze sobą. W tym przypadku, całkowite usunięcie większej ilości zamkniętego powietrza w zamkniętej przestrzeni 97 jest dosyć trudne, w związku z czym powstaje problem polegający na tym, że powietrze pozostaje w wyrobie oponiarskim lub podczas laminowania tworzą się dodatkowe deformacje powodujące powstawanie zmarszczek w gumowej wkładce wewnętrznej 92.

W celu rozwiązania wyżej wymienionych problemów, zaproponowano taki sposób, w którym bęben tworzący 81A pierwszego etapu o zewnętrznej średnicy części środkowej większej aniżeli średnice obu bocznych części końcowych, tak jak to pokazano na pos. III(a), stosowany jest do przyłączania gumowej wkładki wewnętrznej 92 do zewnętrznego obwodu części środkowej i następnie wzdłuż zewnętrznych obwodowych powierzchni czołowych obu bocznych części końcowych bębna tworzącego 81A, przyłączana jest guma wzmacniająca 93 o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa, by w ten sposób uzyskać płaską powierzchnię czołową przyłączanego szkieletu konstrukcyjnego, tak jak to pokazano na pos. III(b). Jednakże, w tym przypadku, wymiary gumowej wkładki wewnętrznej 92, w wyniku przyłączenia gumy wzmacniającej, zmniejszyły się po obu wzdłużnych bocznych częściach końcowych bębna tworzącego 81A, wskutek czego powstają zmarszczki.

Powyższe cechy znane są z europejskiego zgłoszenia patentowego EP 634 266 dotyczącego sposobu wytwarzania opony umożliwiającej jazdę w stanie przebitym.

Biorąc pod uwagę powyższe problemy, celem wynalazku jest wykonanie i zaprojektowanie sposobu wytwarzania opony, w którym rozproszenie na obwodzie względnego wzajemnego położenia obu drutówek oraz bieżnikowanej taśmowej obręczy jest regulowana w celu polepszenia jednolitości opony, oraz w celu zapobieżenia występowaniu zmarszczek w gumowej wkładce wewnętrznej i również w celu zapobieżenia pozostawania powietrza pomiędzy szkieletem konstrukcyjnym a gumową wkładką wewnętrzną.

Zgodnie z wynalazkiem, zaprojektowany jest sposób wytwarzania opony składającej się z bieżnika, ściany bocznej łączącej się z boczną częścią bieżnika i rozciągającą się do wewnątrz w kierunku promieniowym, drutówki umieszczonej po wewnętrznej obwodowej stronie ściany bocznej, szkieletu konstrukcyjnego rozciągającego się toroidalnie pomiędzy parą drutówek oraz owiniętego w jego części bocznej wokół drutówki ku stronie zewnętrznej w kierunku promieniowym, taśmy umieszczonej w części środkowej szkieletu konstrukcyjnego na jego zewnętrznej obwodowej stronie w kierunku osiowym, wkładki wewnętrznej ułożonej na wewnętrznej obwodowej stronie szkieletu konstrukcyjnego, oraz z warstwy gumy wzmacniającej o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa wstawionej pomiędzy szkieletem konstrukcyjnym a wkładką wewnętrzną, który to sposób składa się z etapu przyłączania pary gum bocznościennych oraz gumowej wkładki wewnętrznej do zewnętrznego obwodu bębna tworzącego pierwszą obręcz o cylindrycznym kształcie w celu nadania im cylindrycznego kształtu, przyłączania pary gum wzmacniających o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa do zewnętrznego obwodu gumowej wkładki wewnętrznej, przyłączania szkieletu konstrukcyjnego, o szerokości większej aniżeli szerokość gumowej wkładki wewnętrznej, do zewnętrznego obwodu gumy bocznościennej, gumowej wkładki wewnętrznej oraz gumy wzmacniającej, układania drutówki na zewnętrznym obwodzie części szkieletu konstrukcyjnego znajdującej się na zewnątrz od gumy wzmacniającej w kierunku osiowym w celu utworzenia obręczy szkieletu konstrukcyjnego oraz przenoszenia obręczy szkieletu konstrukcyjnego z bębna tworzącego pierwszą obręcz w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę cylindrycznego bębna tworzącego surową oponę, ponadto z etapu przyłączania taśmy i gumy bieżnikowanej do zewnętrznego obwodu cylindrycznego bębna tworzącego drugą obręcz w celu utworzenia

PL 204 139 B1 bieżnikowanej taśmowej obręczy o wewnętrznej średnicy większej aniżeli zewnętrzna średnica obręczy szkieletu konstrukcyjnego, oraz przenoszenia bieżnikowanej taśmowej obręczy z bębna tworzącego drugą obręcz w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę bębna tworzącego surową oponę, oraz etapu toroidalnego rozszerzania głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego poprzez zmniejszanie odległości pomiędzy obiema drutówkami utrzymując drutówki w obręczy szkieletu konstrukcyjnego na bębnie tworzącym surową oponę, oraz przyciskania zewnętrznego obwodu wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy i etapu obracania gumy bocznościennej oraz zawijanej części szkieletu konstrukcyjnego utrzymując drutówki w obręczy szkieletu konstrukcyjnego.

Wynalazek charakteryzuje się tym, że średnica strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej przyłączanej z gumą wzmacniającą względnie zmniejsza się w odniesieniu do średnicy strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej odpowiadającej pozostałej części gumowej wkładki wewnętrznej przed przyłączeniem gumy wzmacniającej do zewnętrznego obwodu gumowej wkładki wewnętrznej na bębnie tworzącym pierwszą obręcz i zmniejszone średnice tych stref zachodzenia w położeniach w kierunku osiowym wynoszą w przybliżeniu dwukrotną grubość gumy wzmacniającej odpowiadającą każdemu położeniu.

Zgodnie ze sposobem wytwarzania opony według wynalazku, obręcz szkieletu konstrukcyjnego, przed owinięciem obręczy szkieletu konstrukcyjnego wokół drutówki, przenosi się promieniowo na zewnętrzną stronę cylindrycznego bębna tworzącego surową oponę tak, że drutówka może być w sposób dokładny umieszczana z bębnem tworzącym surową oponę. Następnie, gdy powierzchnia stopki jest chwytana przez element blokujący stopkę znajdujący się w bębnie tworzącym surową oponę, to naprężenia szczątkowe, powodowane przez owijanie, nie powstają w stopce tak, że drutówka może zostać równomiernie uchwycona na całym obwodzie w odniesieniu do bębna tworzącego surową oponę, w związku z czym rozproszenie względnego położenia drutówki na obwodzie w odniesieniu do bębna tworzącego surową oponę, może zostać w znacznym stopniu zmniejszona.

Następnie, szkielet konstrukcyjny jest obracany w celu przyciśnięcia obręczy szkieletu konstrukcyjnego do bieżnikowanej taśmowej obręczy, podczas gdy drutówka jest utrzymywana przez element blokujący stopkę znajdujący się w bębnie tworzącym surową oponę tak, że względne wzajemne położenie tych obręczy może być utrzymywane w sposób równomierny na całym obwodzie w celu polepszenia jednolitoś ci opony.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku, obręcz szkieletu konstrukcyjnego tworzona jest na bębnie tworzącym pierwszą obręcz w celu zastosowania wyłącznie w połączeniu z elementem nie posiadającym obu funkcji, obracania obu bocznych części obręczy szkieletu konstrukcyjnego oraz funkcji toroidalnego rozszerzania części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego i posiadającym dużą dokładność przyłączania tak, że tworzenie obręczy szkieletu konstrukcyjnego może być wykonywane z dużą dokładnością, co może przyczynić się do polepszenia jednolitości opony.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku, po przyłączeniu gumowej wkładki wewnętrznej do zewnętrznego obwodu bębna tworzącego pierwszą obręcz w kształcie cylindra, średnica strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej w każdym osiowym położeniu, jest względnie zmniejszona do dwukrotności grubości gumy wzmacniającej w każdym osiowym położeniu zgodnie z osiowym położeniem w odniesieniu do średnicy strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej i następnie do zewnętrznego obwodu względnie zmniejszonej średnicy strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej przyłączana jest guma wzmacniająca tak, że zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa łącząca gumową wkładkę wewnętrzną w strefie niezachodzenia gumy wzmacniającej do gumy wzmacniającej, może być wykonana jako płaska. Następnie, do płaskiej zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej przyłączany jest szkielet konstrukcyjny tak, że tory kordów w szkielecie konstrukcyjnym stają się stabilne na całym obwodzie, co może polepszać jednolitość opony eliminując rozproszenie w położeniach w kierunku obwodowym.

Dalej, ze względu na to, że szkielet konstrukcyjny przyłączany jest do płaskiej zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej, nie powoduje to występowania powietrza pozostającego po wewnętrznej obwodowej stronie szkieletu konstrukcyjnego, ani nie powoduje to występowania zmarszczek w gumowej wkładce wewnętrznej na skutek dodatkowej deformacji podczas przyłączania szkieletu konstrukcyjnego.

Ponadto, w sposobie wytwarzania opony według wynalazku, średnica strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej jest względnie zmniejszona w odniesieniu do jej strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej. Takie względne zmniejszenie średnicy oznacza, że strefa zaPL 204 139 B1 chodzenia gumy wzmacniającej jest zmniejszona w odniesieniu do strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej nie powodując przy tym zmiany średnicy, ale również oznacza, że średnica strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej jest zwiększona w odniesieniu do strefy zachodzenia gumy wzmacniającej nie powodując przy tym zmiany średnicy.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku opisanym powyżej, średnica części bębna tworzącego pierwszą obręcz odpowiadająca strefie nie zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej, jest zwiększana do w przybliżeniu maksimum dwukrotności grubości gumy wzmacniającej na zewnątrz w kierunku promieniowym, by względnie zmniejszyć średnicę strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej.

W tym korzystnym sposobie wytwarzania opony, średnica części bębna tworzącego pierwszą obręcz odpowiadająca strefie nie zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej jest zwiększana na zewnątrz w kierunku promieniowym, by w ten sposób zwiększyć wymiary gumowej wkładki wewnętrznej w strefie nie zachodzenia gumy wzmacniającej tak, że nie powoduje to powstawania zmarszczek w gumowej wkładce wewnętrznej na skutek takiego powiększania. Również, ponieważ zwiększenie wymiarów wynosi w przybliżeniu maksimum dwukrotność grubości gumy wzmacniającej, to w gumowej wkładce wewnętrznej na strefie zachodzenia gumy wzmacniającej może być utworzone wgłębienie o zasadniczo takim samym przekroju co guma wzmacniająca, gdy patrzy się na widok podłużny.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku opisanym powyż ej, gdy gumowa wkładka wewnętrzna jest przyłączana do zewnętrznego obwodu bębna tworzącego pierwszą obręcz, to średnica części bębna tworzącego pierwszą obręcz odpowiadająca gumie wzmacniającej zgodnie ze strefą zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej, jest wykonana jako mniejsza aniżeli średnica części bębna sąsiadująca z częścią odpowiadającą gumie wzmacniającej i różnica średnicy strefy odpowiadającej gumie wzmacniającej oraz jego sąsiadującej części w każdym osiowym położeniu, wynosi w każdym położeniu w przybliżeniu dwukrotność grubości gumy wzmacniającej i po przyłączeniu gumowej wkładki wewnętrznej do zewnętrznego obwodu bębna, w pierścieniowej przestrzeni, określonej przez strefę zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej oraz przez część odpowiadającą gumie wzmacniającej bębna, równomiernie na całym obwodzie wytwarzane jest podciśnienie w celu przybliżenia strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej do części odpowiadającej gumie wzmacniającej bębna, by w ten sposób względnie zmniejszyć średnicę strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej.

Ten korzystny sposób wytwarzania opony polega na równomiernym wytwarzaniu pierścieniowej przestrzeni, określonej przez strefę zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej oraz przez część odpowiadającą gumie wzmacniającej bębna, w wyniku działania na całym obwodzie podciśnienia, by w ten sposób przybliżyć strefę zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej do części bębna odpowiadającej gumie wzmacniającej tak, by nie spowodować zmarszczek w strefie zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej. Ponadto, nie jest konieczne zwiększenie średnicy części bębna odpowiadającej strefie nie zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej, zatem bęben może być w łatwy sposób skonstruowany i jego powłoka może zostać zmniejszona.

W sposobie wytwarzania opony wedł ug wynalazku opisanym jak wyż ej, po przyciś nię ciu zewnętrznego obwodu wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy na bębnie tworzącym surową oponę, bieżnikowana taśmowa obręcz jest zszywana na zewnętrznym obwodzie na całej szerokości głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego w obręczy szkieletu konstrukcyjnego i następnie guma bocznościenna oraz zawijana część szkieletu konstrukcyjnego są obracane.

W tym korzystnym sposobie wytwarzania opony, guma bocznościenna jest umieszczona na zewnętrznym obwodzie części końcowej gumy bieżnikowanej tak, że połączenie gumy bieżnikowanej i gumy bocznościennej nigdy nie znajduje się w części progowej, w której występują największe deformacje podczas obracania się opony, a zatem wytwarzana opona może być oponą o podwyższonej trwałości.

W sposobie wytwarzania opony wedł ug wynalazku już opisanym, po powię kszeniu wymiarów głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego, na bębnie tworzącym surową oponę, w kształt toroidalny, poprzez zmniejszanie odległości pomiędzy obiema drutówkami, guma bocznościenna oraz zawijana część szkieletu konstrukcyjnego są obracane w celu przyciśnięcia gumy bocznościennej do szkieletu konstrukcyjnego na całej szerokości, po czym bieżnikowana taśmowa obręcz jest przeno6

PL 204 139 B1 szona w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę bębna tworzącego surową oponę i następnie wielkość obręczy szkieletu konstrukcyjnego jest zwiększana w celu przyciśnięcia zewnętrznego obwodu wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy, oraz następnie bieżnikowana taśmowa obręcz jest zszywana na zewnętrznym obwodzie gumy bocznościennej oraz głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego.

Ten sposób wytwarzania opony może być korzystnie stosowany w przypadku, gdy guma bieżnikowana tworzona jest poprzez integralne formowanie wytłoczne gumy umieszczanej na szerokości części środkowej i mającej dużą sztywność oraz odporność na ścieranie oraz gumy umieszczanej na szerokości obu części bocznych i wykonanej z tego samego materiału, co guma bocznościenna o w przybliżeniu trójkątnym przekroju.

W sposobie wytwarzania opony wedł ug wynalazku opisanym powyż ej, po przyłączeniu szkieletu konstrukcyjnego do bębna tworzącego pierwszą obręcz oraz przed ułożeniem drutówki na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego, bęben tworzący pierwszą obręcz jest powiększany na całej długości w kierunku osiowym do ustalonej średnicy i następnie zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa szkieletu konstrukcyjnego jest zszywana od osi środkowej w kierunku części końcowej.

Zgodnie z tym korzystnym sposobem wytwarzania opony, po przyłączeniu szkieletu konstrukcyjnego do bębna tworzącego pierwszą obręcz, nawet jeśli powstanie zbiornik powietrza pomiędzy gumową wkładką wewnętrzną a szkieletem konstrukcyjnym lub pomiędzy przylegającymi warstwami szkieletu konstrukcyjnego, w przypadku gdy szkielet konstrukcyjny składa się z wielu warstw, to zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa szkieletu konstrukcyjnego jest zszywana od osi środkowej w kierunku części końcowej, po tym, jak bę ben tworzący pierwszą obrę cz zostanie powię kszony do ustalonej średnicy na całej osiowej długości, wskutek czego zebrane powietrze może zostać całkowicie uwolnione. Ponadto, ten etap przeprowadzany jest przed ułożeniem drutówki na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego, zatem uwalnianie uwięzionego powietrza osiowo w kierunku obu stron zewnętrznych, może odbywać się w łatwy sposób.

W tym sposobie wytwarzania opony korzystne jest, gdy zwię kszona ś rednica bę bna tworzą cego pierwszą obręcz wynosi 0,7-1,0% zewnętrznej średnicy tego bębna podczas przyłączania gumowej wkładki wewnętrznej. Gdy powiększenie jest mniejsze niż 0,7%, to nie jest możliwe osiągnięcie wystarczającego wypuszczenia powietrza oraz przyciśnięcia warstw, natomiast jeśli zwiększone wymiary są większe od 1,0%, to spowoduje to nierównomierne zwiększenie wymiarów szkieletu konstrukcyjnego.

Dalej, w sposobie wytwarzania opony, korzystne jest, gdy zszywanie odbywa się od osi środkowej w kierunku części końcowej i gdy pozycja końcowa ruchu zszywającego w kierunku osiowym znajduje się w sąsiedztwie części końcowej warstwy szkieletu konstrukcyjnego występującej na jej maksymalnej szerokości. Gdy pozycja końcowa ustanowiona jest bliżej środka części końcowej, to przyciskanie warstw jest niedostateczne i po obróceniu szkieletu konstrukcyjnego powstają w nim linie pęknięć. Natomiast, gdy pozycja końcowa ustanowiona jest na zewnątrz od niej w kierunku osiowym, to zszywana jest również guma bocznościenna, w związku z czym w gumie bocznościennej powstają zmarszczki.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku opisanym powyż ej, gdy drutówka jest układana na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego na bębnie tworzącym pierwszą obręcz, to układanie drutówki odbywa się poprzez umieszczanie drutówki w osiowym położeniu na szkielecie konstrukcyjnym na zewnątrz w kierunku promieniowym, zwiększanie średnicy bębna tworzącego pierwszą obręcz oraz przyciskanie zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej drutówki.

Zgodnie z tym korzystnym sposobem wytwarzania opony, drutówka jest umieszczana w osiowym położeniu na szkielecie konstrukcyjnym na zewnątrz w kierunku promieniowym tak, że obie drutówki mogą zostać dokładnie umieszczone w odniesieniu do bębna tworzącego pierwszą obręcz. Dalej, średnica bębna tworzącego pierwszą obręcz są zwiększane w celu równomiernego zwiększania szkieletu konstrukcyjnego na całej długości osiowej, po czym zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa szkieletu konstrukcyjnego jest przyciskana do wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej drutówki, by ułożyć drutówkę na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego, wskutek czego nie powoduje to poślizgu podczas przyciskania oraz nie powoduje powstawania nierównomiernych naprężeń szczątkowych w szkielecie konstrukcyjnym w pobliżu drutówki, w porównaniu z oprawą, której tylko część szkieletu konstrukcyjnego odpowiadająca bliskiemu położeniu drutówki, ulega powiększeniu. W rezultacie, położenie drutówki może być utrzymywane w sposób bardzo dokładny, nawet po

PL 204 139 B1 zdjęciu szkieletu konstrukcyjnego z bębna tworzącego pierwszą obręcz, zatem jednolitość może zostać polepszona.

W sposobie wytwarzania opony według wynalazku opisanym powyżej, gdy główna część korpusu szkieletu konstrukcyjnego jest rozszerzana toroidalnie na bębnie tworzącym surową oponę, to sztywny segment mający kształt zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej odpowiadającej kształtowi części wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej warstwy gumy wzmacniającej w oponie, jest powiększany w celu zwiększenia wielkości gumy wzmacniającej.

W tym korzystnym sposobie wytwarzania opony, sztywny segment maj ą cy kształ t zewnę trznego obwodu odpowiadający kształtowi części wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej warstwy gumy wzmacniającej, o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa, w wyrobie oponiarskim, jest zwiększany w celu zwiększenia wymiarów gumy wzmacniającej o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa tak, że guma wzmacniająca może zostać w sposób niezawodny zdeformowana na całym obwodzie do ustalonej postaci w surowej oponie, a zatem jednolitość może zostać polepszona.

Również, sztywny segment zapobiega poślizgowi drutówki w kierunku środka wzdłuż osi, gdy guma bocznościenna oraz zawijana część szkieletu konstrukcyjnego są obracane.

Sztywny segment korzystnie styka się z częścią wkładki wewnętrznej rozciągając się co najmniej od drutówki do 50 mm na zewnątrz od drutówki w kierunku promieniowym. Gdy stykająca się część jest zbyt wąska, to nie można w pełni zapobiec poślizgowi drutówki w kierunku środka wzdłuż osi.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój podłużny opony, fig. 2 przedstawia rzut pionowy częściowo pokazanej w przekroju maszyny konstrukcyjnej według wynalazku, fig. 3 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap sposobu wytwarzania opony w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, fig. 4 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 3, fig. 5 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 4, fig. 6 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 5, fig. 7 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 6, fig. 8 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrują cy etap nastę pują cy po tym z fig. 7, fig. 9 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 8, fig. 10 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 9, fig. 11 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 10, fig. 12 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 11, fig. 13 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 12, fig. 14 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap sposobu wytwarzania opony w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, fig.15 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 14, fig. 16 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 15, fig. 17 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap sposobu wytwarzania opony w drugim przykładzie wykonania wynalazku, fig. 18 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig. 17, fig. 19 przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący etap następujący po tym z fig.18, a pos. I przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący konwencjonalny sposób wytwarzania opony, pos. II przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący konwencjonalny sposób wytwarzania opony i pos. III przedstawia rzut pionowy, częściowo pokazany w przekroju, ilustrujący konwencjonalny sposób wytwarzania opony.

Na figurze 1 przedstawiającej przekrój podłużny opony według wynalazku oznaczono pneumatyczną radialną oponę 51 umożliwiającą jazdę w stanie przebitym. Opona 51 posiada bieżnik 52, ścianę boczną 53 rozciągającą się promieniowo do wewnątrz od każdej bocznej części bieżnika 52, drutówkę 54 umieszczoną po wewnętrznej obwodowej stronie ściany bocznej 53, szkielet konstrukcyjny 55 rozciągający się toroidalnie pomiędzy drutówkami 54 i owinięty promieniowo na zewnątrz wokół każdej drutówki 54, taśmę 56 umieszczoną na zewnętrznym obwodzie wzdłużnej części środkowej szkieletu konstrukcyjnego 55 oraz posiada wkładkę wewnętrzną 57 umieszczoną na wewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego 55 i rozciągającą się od jednej drutówki 54 do drugiej drutówki 54, gdzie pomiędzy wkładką wewnętrzną 57 a szkieletem konstrukcyjnym 55 wstawiona jest warstwa gumy wzmacniającej 58 o przekroju zasadniczo w kształcie sierpa. Również, w stopce opony 51, na zewnętrznym obwodzie każdej z drutówek 54 umieszczone jest w kierunku promieniowym wypełnienie

PL 204 139 B1 stopki 61, a po wzdłużnej środkowej stronie głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego 55 opony, umieszczona jest warstwa paska ochronnego obrzeża opony 62.

Warstwa gumy wzmacniającej 58 wykonana jest ze względnie twardej gumy i rozciąga się w pobliże drutówki 54 oraz w pobliże każdego zakończenia bieżnika, jednocześnie stopniowo zmniejszając swoją grubość. Ta warstwa gumy wzmacniającej 58 zapewnia jazdę w stanie przebitym opony na określonym dystansie, dopóki będzie zachowane obciążenie wywierane na oponę 51, w przypadku, gdy ciśnienie wewnętrzne opony 51 będzie spadać podczas jazdy.

Poniżej zostanie opisany pierwszy przykład wykonania sposobu wytwarzania opony 51 według wynalazku. Fig. 2 przedstawia schemat układu maszyny konstrukcyjnej służącej do tworzenia opony 51. Tworzenie opony 51 odbywa się tak, że do bębna tworzącego pierwszą obręcz (nazywanego dalej „bębnem CB”) 1 przyłączanych jest wiele elementów łącznie ze szkieletem konstrukcyjnym, by w ten sposób utworzyć obręcz szkieletu konstrukcyjnego (nazywaną dalej „obręczą CB”) i następnie obręcz CB jest przenoszona z bębna CB 1 na bęben tworzący surową oponę (nazywany dalej „bębnem GT”) 3 poprzez urządzenie przenoszące obręcz CB 2.

Z drugiej strony, taśma i guma bieżnikowana laminowane są na bębnie tworzącym drugą obręcz (nazywanym dalej „bębnem BT”) 5 w celu utworzenia bieżnikowanej taśmowej obręczy (nazywanej dalej „obręczą BT”), która również jest przenoszona na bęben GT 3 za pomocą urządzenia przenoszącego obręcz BT 4. Na bębnie GT 3, wzdłużna część środkowa obręczy CB jest deformowana w kształt toroidalny, natomiast wzdłużne boczne części obręczy CB są obracane i następnie łączone z obręczą BT w celu utworzenia surowej opony. Każdy z tych etapów został opisany szczegółowo poniżej.

Figura 3 przedstawia rzut pionowy częściowo pokazanego w przekroju bębna CB, ilustrujący stan, w którym guma bocznościenna 11 jest przyłączana do zewnętrznego obwodu służącego do zwiększania wymiarów bębna CB 1 i następnie do przyłączana jest do niego gumowa wkładka wewnętrzna 12. W tym przypadku, średnica zewnętrznego obwodu bębna CB 1 wynosi D1.

Bęben CB 1 podzielony jest na dwie części odpowiadające gumie wzmacniającej 1a zgodnie z osiowym położeniem w celu przyłączenia gumy wzmacniającej, oraz na części nie odpowiadające gumie wzmacniającej 1b, które to części nie odpowiadające gumie wzmacniającej 1b są skonstruowane tak, że umożliwiają zwiększanie części odpowiadających gumie wzmacniającej 1a. Ponadto, obie części zewnętrzne części nie odpowiadających gumie wzmacniającej 1b są ukształtowane tak, by ich średnica była mniejsza aniżeli innych części, jedynie o wartość grubości gumy bocznościennej.

Tak jak to pokazano na fig. 4, do zewnętrznej średnicy D2 zostały powiększone jedynie średnice części nie odpowiadające gumie wzmacniającej 1b bębna CB 1. W ten sposób, średnica stref zachodzenia gumy wzmacniającej 12a gumowej wkładki wewnętrznej 12, łączące się z gumą wzmacniającą, jako jedyne nie zostały powiększone tak, że w każdym z tych stref może zostać utworzone wgłębienie o przekroju w przybliżeniu podobnym do przekroju gumy wzmacniającej.

Tak jak to pokazano na fig. 5, do zewnętrznego obwodu strefy zachodzenia gumy wzmacniającej 12a gumowej wkładki wewnętrznej została przyłączona guma wzmacniająca 13. W tym przypadku, zewnętrzne obwodowe powierzchnie czołowe gum bocznościennych 11, gumowej wkładki wewnętrznej 12 oraz gumy wzmacniającej 13, mogą tworzyć płaską cylindryczną powierzchnię czołową.

Figura 6 przedstawia stan, w którym do płaskiej cylindrycznej powierzchni czołowej przyłączany jest szkielet konstrukcyjny 14. Ponieważ przyłączana powierzchnia czołowa szkieletu konstrukcyjnego jest płaska, to tory kordów w szkielecie konstrukcyjnym 14 stają się stabilne i mogą być jednolite na całym obwodzie, co przyczynia się do polepszenia jednolitości.

Ponadto, szkielet konstrukcyjny 14 zazwyczaj składa się z jednej warstwy do trzech warstw. Warstwy te są nawijane od strony wewnętrznej w sposób uporządkowany. Również, najbardziej wewnętrzna warstwa szkieletu konstrukcyjnego jest zazwyczaj dostarczana po wstępnym umieszczeniu paska ochronnego obrzeża opony (nie pokazany) w miejscu na wewnętrznym obwodzie warstwy w pobliżu drutówki.

Następnie, tak jak to pokazano na fig. 7, średnice bębna CB 1 są zwiększane na całej długości w kierunku osiowym w celu osiągnięcia zewnętrznej średnicy D3, podczas gdy jednocześnie bęben CB 1 jest obracany, podczas którego to obrotu rolka zszywająca 1X jest przyciskana do szkieletu konstrukcyjnego 14 i porusza się od wzdłużnej części środkowej w kierunku każdej części końcowej. W tym etapie powietrze pozostające pomiędzy gumową wkładką wewnętrzną 12 lub gumą wzmacniającą 13 a szkieletem konstrukcyjnym 14, może zostać niezawodnie uwolnione.

PL 204 139 B1

W tym przypadku korzystne jest, gdy zwiększona średnica bębna CB 1 wynosi 0,7-1,0% zewnętrznej średnicy D1 bębna CB 1 podczas przyłączania gumowej wkładki wewnętrznej 12 i gdy końcowe położenie rolki zszywającej 1X, poruszającej się w kierunku każdej części końcowej w kierunku osiowym, znajduje się blisko wzdłużnej części końcowej warstwy szkieletu konstrukcyjnego na jej maksymalnej szerokości, tak jak o tym uprzednio wspomniano.

Następnie, każda para drutówek 15 umieszczona wstępnie razem z gumowym wypełnieniem stopki 16, jest przenoszona do promieniowych zewnętrznych i wzdłużnych ustalonych pozycji na szkielecie konstrukcyjnym 14, będąc mocno trzymana za pomocą urządzenia dostarczającego stopkę, nie pokazanego. Dalej, tak jak to pokazano na fig. 8, średnica bębna CB jest następnie zwiększana na całej długości wzdłuż osi, aż do osiągnięcia zewnętrznej średnicy D4. W ten sposób, szkielet konstrukcyjny 14 może być z dużą dokładnością przyciskany do drutówek 15. Zestaw tych elementów połączonych w tych etapach odnosi się do obręczy CB 19.

Następnie, urządzenie przenoszące obręcz CB 2 przemieszcza się do bębna CB 1 i pierścienie zaciskowe 2X tego urządzenia zbliżają się promieniowo od zewnątrz do obręczy CB 19 i następnie wielkość pierścienia zaciskowego 2X jest zmniejszana w celu uchwycenia obręczy CB 19 promieniowo od strony zewnętrznej. Dalej, tak jak to pokazano na fig. 9, średnica bębna CB 1 jest zmniejszana aż do osiągnięcia pierwotnej zewnętrznej średnicy D1, w wyniku czego obręcz CB 19 może zostać zdjęta z bębna CB 1 przez urządzenie przenoszące obręcz CB 2, poprzez uchwycenie jej za pomocą pierścieni zaciskowych 2X.

Figura 10 przedstawia stan, w którym obręcz CB 19 jest przenoszona na bęben GT 3 promieniowo od strony zewnętrznej, będąc chwytana za pomocą pierścieni zaciskowych 2X urządzenia przenoszącego obręcz CB 2. Bęben GT 3 zaprojektowany jest z elementami blokującymi stopkę 3W, ze złożonymi dętkami 3X, dętką środkową 3Y oraz ze sztywnymi segmentami 3Z.

Figura 11 przedstawia stan, w którym wielkości elementów blokujących stopkę 3W są zwiększane w celu zablokowania promieniowej wewnętrznej części drutówki 15 znajdującej się w obręczy CB 19, by w ten sposób unieruchomić obręcz CB 19 i następnie pierścienie zaciskowe 2X urządzenia przenoszącego obręcz CB 2 są wycofywane, po czym obręcz BT 29, składająca się z taśmy 21 oraz utworzonego na bębnie BT 5 bieżnika 22, jest przybliżana promieniowo od strony zewnętrznej przy zastosowaniu pierścienia zaciskowego 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT 4.

Następnie, tak jak to pokazano na fig. 12, w czasie, gdy obręcz CB 19 jest utrzymywana przez elementy blokujące stopkę 3W i gdy obręcz BT 29 jest utrzymywana przez pierścień zaciskowy 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT 4, dętka środkowa 3Y jest rozciągana, przy jednoczesnym zmniejszaniu odległości osiowej pomiędzy elementami blokującymi stopkę, w celu deformacji głównego korpusu szkieletu konstrukcyjnego 14 w kształt toroidalny oraz w celu przyciśnięcia części środkowej szkieletu konstrukcyjnego 14 do wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej obręczy BT 29. W tym przypadku, wiele pierścieniowych sztywnych segmentów 3Z sąsiadujących ze sobą oraz o zewnętrznym obwodzie w kształcie odpowiadającym części wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej warstwy gumy wzmacniającej znajdującej się w oponie, powiększa się wewnątrz dętki środkowej 3Y napierając na wewnętrzny obwód gumowej wkładki wewnętrznej 12 umieszczonej na wewnętrznym obwodzie gumy wzmacniającej 13. W ten sposób, można niezawodnie utworzyć surową oponę o określonym kształcie, jednocześnie zapobiegając wpadnięciu twardej gumy wzmacniającej do wewnątrz.

W dalszej kolejności, wymiary pierścienia zaciskowego 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT 4 są zwiększane w celu uwolnienia obręczy BT 29 z pierścienia zaciskowego 4X i następnie pierścień zaciskowy 4X jest wycofywany z bębna GT 3, podczas gdy jednocześnie guma bieżnikowana 22 jest na obwodzie, od swojej strony zewnętrznej, zszywana na całej swojej szerokości, by w ten sposób pewnie przycisnąć obręcz BT 29 do szkieletu konstrukcyjnego 14 w obręczy CB 19.

Następnie, złożone dętki 3X są rozdymywane, podczas gdy są utrzymywane na obręczy CB 19 za pomocą elementów blokujących stopkę 3W, by w ten sposób obrócić część bocznościenna 11 oraz zawinąć część szkieletu konstrukcyjnego 14. Taki stan pokazany jest na fig. 13. W tym przypadku, część końcowa gumy bocznościennej 11 umieszczona jest na, oraz zachodzi na zewnętrzną stronę gumy bieżnikowanej 22 tak, że powierzchnia przylegania współpracujących części, gumy bocznościennej 11 i gumy bieżnikowanej 22, nie znajduje się w części progowej opony, w związku z czym można zapobiec pojawianiu się pęknięć właśnie wskutek istnienia takiego połączenia.

Następnie, wymiary złożonej dętki 3X są zmniejszane i zewnętrzna strona obwodowa gumy bocznościennej 11 jest zszywana w pobliżu powierzchni przylegania współpracujących części w celu

PL 204 139 B1 przyciśnięcia do gumy bieżnikowanej, po czym wymiary złożonej dętki 3X są zmniejszane. A zatem, tworzenie surowej opony 30 jest już w pełni zakończone.

Dalej, pierścień zaciskowy 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT ponownie jest wprowadzany na zewnętrzną obwodową część bębna GT 3 i wymiary pierścienia zaciskowego 4X są zmniejszane tak, by uchwycić surową oponę 30, po czym zmniejszane są wymiary dętki środkowej 3Y, sztywnych segmentów 3Z oraz elementów blokujących stopkę 3W, po to, by zdjąć surową oponę 30 z bębna GT 3. Następnie, pierścień zaciskowy 4X jest wycofywany z bębna GT 3 i przemieszczany do kolejnego etapu.

W tym przykładzie wykonania, obręcz BT 29 jest zszywana na całej swojej szerokości promieniowo na zewnątrz od szkieletu konstrukcyjnego 14 i guma bocznościenna 11 jest obracana w kierunku zewnętrznego obwodu gumy bieżnikowanej 22. W przypadku, gdy guma bieżnikowana 22 wykonana jest z pierwotnej całkowicie wytłaczanej gumy bieżnikowanej umieszczanej na szerokości części środkowej i mającej dużą sztywność oraz doskonałą odporność na ścieranie i gdy guma bieżnikowana wykonana jest z tego samego materiału co guma bocznościenna 11 o w przybliżeniu trójkątnym przekroju i umieszczona po każdej stronie szerokości gumy bieżnikowanej, to wtedy można zastosować następujący sposób.

Po etapie przedstawionym na fig. 10, tak jak to pokazano na fig. 14, część wewnętrzna drutówki 15 obręczy CB 19 jest blokowana w kierunku promieniowym oraz przytrzymywana przez elementy blokujące stopkę 3W i wymiary dętki środkowej 3Y oraz sztywnych segmentów 3Z są zwiększane przy jednoczesnym zmniejszaniu odległości pomiędzy oboma elementami blokującymi stopkę 3W w celu deformacji głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego 14 w kształt toroidalny i następnie złożona dętka 3X jest rozdymywana, by w ten sposób obrócić gumę bocznościenną 11 oraz owinąć część szkieletu konstrukcyjnego 14, po czym część końcowa gumy bocznościennej 11 jest przyszywana do szkieletu konstrukcyjnego, by utworzyć surową oprawę 31.

Tak jak to pokazano na fig. 15, obręcz BT 29 jest chwytana przez pierścień zaciskowy 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT 4 i jest umieszczana promieniowo na zewnętrznej stronie surowej oprawy 31. Dalej, wymiary złożonej dętki 3X są następnie zwiększane, by, w dalszej kolejności, została ona rozciągnięta na części środkowej surowej oprawy 31, by w ten sposób przycisnąć ją do wewnętrznego obwodu części środkowej obręczy BT 29.

Po wycofaniu pierścienia zaciskowego 4X urządzenia przenoszącego obręcz BT 4 z bębna GT 3, tak jak to pokazano na fig. 16, część końcowa gumy bieżnikowanej 22 jest zszywana promieniowo od strony zewnętrznej, by w ten sposób zapewnić przyczepność pomiędzy częściami końcowymi gumy bieżnikowanej 22 a gumą bocznościenna 11, w wyniku czego tworzenie surowej opony 31 jest zakończone.

Poniżej został opisany drugi przykład wykonania sposobu wytwarzania opony według wynalazku. Drugi przykład wykonania różni się od pierwszego przykładu wykonania tylko sposobem względnego zmniejszania wielkości strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej 12 przyłączanej do obręczy CB w odniesieniu do stref nie zachodzenia gumy wzmacniającej i jest taki sam w przypadku sposobu wytwarzania innych części, dlatego też, dla uproszczenia objaśnienia, opisano tylko różniącą się część. Tak jak to pokazano na fig. 17, zastosowany w drugim przykładzie wykonania bęben CB 41 uformowany jest tak, że zewnętrzna średnica części odpowiadającej gumie wzmacniającej 41a jest wykonana jako mniejsza w odniesieniu do części sąsiadujących z częścią odpowiadającą gumie wzmacniającej 41a. Różnica średnicy części w każdym osiowym położeniu w odniesieniu do zewnętrznej średnicy tej części, wynosi w przybliżeniu tyle, ile dwukrotna grubość gumy wzmacniającej 13 w każdym położeniu wzdłuż osi. To znaczy, że część odpowiadająca gumie wzmacniającej 41a bębna 41 skonstruowana jest tak, by stanowiła uzupełnienie przekroju gumy wzmacniającej, gdy patrzy się na widok podłużny.

Ponadto, zewnętrzna średnica bębna CB 41 w stanie, gdy jego wielkość jest najmniejsza, jest równa średnicy D2 z pierwszego przykładu wykonania. Po przyłączeniu gumy bocznościennej 11 oraz gumowej wkładki wewnętrznej 12 do zewnętrznego obwodu bębna CB 41, tak jak to pokazano na fig. 18, w przestrzeni określonej przez strefę zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej 12 oraz przez część odpowiadającą gumie wzmacniającej 41a bębna CB 41, wytwarzane jest podciśnienie, by w ten sposób zbliżyć strefę zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej 12 do części odpowiadającej gumie wzmacniającej 41a bębna CB 41, tak jak to pokazano na fig. 19. A zatem, średnica strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej 12 może zostać względnie zmniejszona do średnicy strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej.

PL 204 139 B1

Jak wynika z powyższego opisu, zgodnie z wynalazkiem, obręcz szkieletu konstrukcyjnego, przed owinięciem szkieletu konstrukcyjnego wokół drutówki, jest przekazywana promieniowo od strony zewnętrznej na bęben tworzący surową oponę o cylindrycznym kształcie tak, że drutówka może być dokładnie ułożona w odniesieniu do bębna tworzącego surową oponę. Następnie, gdy powierzchnia stopki jest chwytana przez element blokujący stopkę bębna tworzącego surową oponę, naprężenia szczątkowe, powodowane przez owinięcie, nie powstają w stopce, w związku z czym drutówka może być równomiernie chwytana na całym swoim obwodzie w odniesieniu do bębna tworzącego surową oponę i rozproszenie względnego położenia drutówki w odniesieniu do bębna tworzącego surową oponę w każdym położeniu obwodowym, może być w dużym stopniu zmniejszone.

Ponadto, zgodnie z wynalazkiem, gumowa wkładka wewnętrzna przyłączana jest do zewnętrznego obwodu bębna tworzącego pierwsza obręcz o kształcie cylindra, po czym wielkość strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej jest względnie zmniejszana do wielkości strefy nie-zachodzenia gumy wzmacniającej wynoszącego w przybliżeniu dwukrotność grubości gumy wzmacniającej w każdym osiowym położeniu, i następnie guma wzmacniająca przyłączana jest do zewnętrznego obwodu względnie zmniejszonej strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej tak, że zewnętrzna obwodowa powierzchnia czołowa łącząca gumową wkładkę wewnętrzną w strefie nie zachodzenia gumy wzmacniającej z gumą wzmacniającą, może być wykonana jako płaska. Ponadto, do płaskiej zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej przyłączany jest szkielet konstrukcyjny tak, że tory kordów szkieletu konstrukcyjnego są stabilne na całym obwodzie i nie ulegają rozproszeniu na obwodzie, wskutek czego może zostać polepszona jednolitość opony.

Claims (8)

1. Sposób wytwarzania opony składającej się z bieżnika, ściany bocznej łączącej się z boczną częścią bieżnika i rozciągającą się do wewnątrz w kierunku promieniowym, drutówki umieszczonej po wewnętrznej obwodowej stronie ściany bocznej, szkieletu konstrukcyjnego rozciągającego się toroidalnie pomiędzy parą drutówek oraz owiniętego w jego części bocznej wokół drutówki ku stronie zewnętrznej w kierunku promieniowym, taśmy umieszczonej w części środkowej szkieletu konstrukcyjnego na jego zewnętrznej obwodowej stronie w kierunku osiowym, wkładki wewnętrznej ułożonej na wewnętrznej obwodowej stronie szkieletu konstrukcyjnego oraz z warstwy gumy wzmacniającej o przekroju w kształcie sierpa wstawionej pomiędzy szkieletem konstrukcyjnym a wkładką wewnętrzną, w którym to sposobie przyłącza się parę gum bocznościennych oraz gumową wkładkę wewnętrzną do zewnętrznego obwodu bębna tworzącego pierwszą obręcz o cylindrycznym kształcie w celu nadania im cylindrycznego kształtu, przyłącza się parę gum wzmacniających o przekroju w kształcie sierpa do zewnętrznego obwodu gumowej wkładki wewnętrznej, przyłącza się szkielet konstrukcyjny, o szerokości większej aniżeli szerokość gumowej wkładki wewnętrznej, do zewnętrznego obwodu gumy bocznościennej, gumowej wkładki wewnętrznej oraz gumy wzmacniającej, układa się drutówkę na zewnętrznym obwodzie części szkieletu konstrukcyjnego znajdującej się na zewnątrz od gumy wzmacniającej w kierunku osiowym w celu utworzenia obręczy szkieletu konstrukcyjnego, oraz przenosi się obręcz szkieletu konstrukcyjnego z bębna tworzącego pierwszą obręcz w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę cylindrycznego bębna tworzącego surową oponę, ponadto przyłącza się taśmę i gumę bieżnikowaną do zewnętrznego obwodu cylindrycznego bębna tworzącego drugą obręcz w celu utworzenia bieżnikowanej taśmowej obręczy o wewnętrznej średnicy większej aniżeli zewnętrzna średnica obręczy szkieletu konstrukcyjnego oraz przenosi się bieżnikowaną taśmową obręcz z bębna tworzącego drugą obręcz w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę bębna tworzącego surową oponę, a także toroidalnie rozszerza się główną część korpusu szkieletu konstrukcyjnego poprzez zmniejszanie odległości pomiędzy obiema drutówkami utrzymując drutówki w obręczy szkieletu konstrukcyjnego na bębnie tworzącym surową oponę oraz przyciska się zewnętrzny obwód wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy i obraca się gumę bocznościenna oraz zawijaną część szkieletu konstrukcyjnego utrzymując drutówki w obręczy szkieletu konstrukcyjnego, znamienny tym, że średnica (D1) strefy (12a) zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej (12) przyłączanej z gumą wzmacniającą (13), względnie zmniejsza się w odniesieniu do średnicy (D2) strefy nie zachodzenia gumy wzmacniającej odpowiadającej pozostałej części gumowej wkładki wewnętrznej (12) przed przyłączeniem gumy wzmacniającej do zewnętrznego obwodu gumowej wkładki

PL 204 139 B1 wewnętrznej na bębnie (1) tworzącym pierwszą obręcz, a zmniejszone średnice (D2-D1) tych stref zachodzenia w położeniach w kierunku osiowym wynoszą w przybliżeniu dwukrotną grubość gumy wzmacniającej (13) odpowiadającą każdemu położeniu.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że średnica części bębna (1) tworzącego pierwszą obręcz odpowiadająca strefie nie-zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej (12) zwiększa się w przybliżeniu do maksimum dwukrotności grubości gumy wzmacniającej (13) na zewnątrz w kierunku promieniowym, by względnie zmniejszyć średnicę strefy (12a) zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gdy gumowa wkładka wewnętrzna (12) jest przyłączana do zewnętrznego obwodu bębna (1) tworzącego pierwszą obręcz, to średnica części bębna tworzącego pierwszą obręcz odpowiadająca gumie wzmacniającej (13) zgodnie ze strefą (12a) zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej, jest wykonana jako mniejsza aniżeli średnica części bębna (1) sąsiadująca z częścią odpowiadającą gumie wzmacniającej i różnica średnicy strefy odpowiadającej gumie wzmacniającej oraz jej sąsiadującej części w każdym osiowym położeniu, wynosi w każdym położeniu w przybliżeniu dwukrotność grubości gumy wzmacniającej i po przyłączeniu gumowej wkładki wewnętrznej (12) do zewnętrznego obwodu bębna (1), w pierścieniowej przestrzeni, określonej przez strefę (12a) zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej oraz przez część odpowiadającą gumie wzmacniającej bębna, równomiernie na całym obwodzie wytwarza się podciśnienie w celu przybliżenia strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej do części odpowiadającej gumie wzmacniającej bębna, by w ten sposób względnie zmniejszyć średnicę strefy zachodzenia gumy wzmacniającej gumowej wkładki wewnętrznej.

4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że po przyciśnięciu zewnętrznego obwodu wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy (29) na bębnie (3) tworzącym surową oponę, bieżnikowaną taśmową obręcz zszywa się na zewnętrznym obwodzie na całej szerokości głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego (14) w obręczy (19) szkieletu konstrukcyjnego i następnie gumę bocznościenną (11) oraz zawijaną część szkieletu konstrukcyjnego (14) obraca się.

5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że po powiększeniu wymiarów głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego, na bębnie (3) tworzącym surową oponę, w kształt toroidalny, poprzez zmniejszanie odległości pomiędzy obiema drutówkami (15), gumę bocznościenną (11) oraz zawijaną część szkieletu konstrukcyjnego (14) obraca się w celu przyciśnięcia gumy bocznościennej (11) do szkieletu konstrukcyjnego (14) na całej szerokości, po czym bieżnikowaną taśmową obręcz (29) przenosi się w kierunku promieniowym na zewnętrzną stronę bębna tworzącego surową oponę i następnie wielkość obręczy (19) szkieletu konstrukcyjnego zwiększa się w celu przyciśnięcia zewnętrznego obwodu wzdłużnej części środkowej obręczy szkieletu konstrukcyjnego do wewnętrznego obwodu bieżnikowanej taśmowej obręczy, oraz następnie bieżnikowaną taśmową obręcz (29) zszywa się na zewnętrznym obwodzie gumy bocznościennej (11) oraz głównej części korpusu szkieletu konstrukcyjnego (14).

6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że po przyłączeniu szkieletu konstrukcyjnego (14) do bębna tworzącego pierwszą obręcz (1) oraz przed ułożeniem drutówki (15) na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego, bęben tworzący pierwszą obręcz powiększa się na całej długości w kierunku osiowym do ustalonej średnicy i następnie zewnętrzną obwodową powierzchnię czołową szkieletu konstrukcyjnego zszywa się od osi środkowej w kierunku części końcowej.

7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienny tym, że gdy drutówka (15) jest układana na zewnętrznym obwodzie szkieletu konstrukcyjnego (14) na bębnie (1) tworzącym pierwszą obręcz, to układanie drutówki odbywa się poprzez umieszczanie drutówki (15) w osiowym położeniu na szkielecie konstrukcyjnym (14) na zewnątrz w kierunku promieniowym, zwiększanie średnicy bębna (1) tworzącego pierwszą obręcz oraz przyciskanie zewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej szkieletu konstrukcyjnego (14) do wewnętrznej obwodowej powierzchni czołowej drutówki (15).

8. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienny tym, że gdy główna część korpusu szkieletu konstrukcyjnego (14) jest rozszerzana toroidalnie na bębnie (3) tworzącym surową oponę, to sztywny segment mający kształt zewnętrznego obwodu odpowiadający kształtowi części wewnętrznego obwodu warstwy gumy wzmacniającej (58) w oponie powiększa się, by zwiększyć wielkość gumy wzmacniającej (13).