PL197787B1 - Zacisk do urządzenia mocującego dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, zespół płyty ogniotrwałej i sań albo nieruchomego elementu korpusu zaworu z gniazdem dla płyty ogniotrwałej oraz zacisku, zawór suwakowy w urządzeniu do odlewania, urządzenie do odlewania i sposób mocowania płyty w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania - Google Patents

Abstract

1. Zacisk do urz adzenia mocuj acego dla p lyty ogniotrwa lej w gnie zdzie zaworu suwakowego w urz adzeniu do odlewania, maj acy z jednej strony stref e oporow a przyjmuj ac a si le mocuj ac a, z drugiej za s strony dwa ko nce oddzia luj ace na brzeg p lyty ognio- trwa lej, znamienny tym, ze jest wykonany z materia lu odkszta lcal- nego spr ezy scie, przy czym ka zdy z jego dwóch ko nców (21, 21') jest dopasowany i opiera si e o odpowiadaj acy mu brzeg p lyty ogniotrwa lej oraz ka zdy z jego dwóch ko nców (21, 21') jest dopasowany i opiera si e tak ze o przyleg la scian e gniazda. 11. Zespó l p lyty ogniotrwa lej i sa n albo sta lego elementu kor- pusu zaworu maj acego gniazdo do umieszczenia p lyty ogniotrwa lej oraz zacisku do zabezpieczenia p lyty ogniotrwa lej w gnie zdzie, zna- mienny tym, ze p lyta ogniotrwa la (8, 9, 10) jest zamocowana w gnie z- dzie (16) za pomoc a zacisku (14) zdefiniowanego w zastrz. 1-7. 13. Zawór suwakowy w urz adzeniu do odlewania, znamienny tym, ze zawiera zespó l zdefiniowany w zastrz. 11 albo 12. 14. Urz adzenie do odlewania pomi edzy górnym zbiornikiem metalurgicznym i dolnym zbiornikiem metalurgicznym, znamienne tym, ze zawiera zawór suwakowy zdefiniowany w zastrz. 13. 15. Sposób mocowania p lyty w gnie zdzie zaworu suwakowego w urz adzeniu do odlewania, zgodnie z którym umieszcza si e zacisk pomi edzy p lyt a i jedn a scian a gniazda, przy czym zacisk ten ma z jednej strony stref e oporow a, na któr a mo zna dzia la c sila mocuj a- c a dociskaj ac a zacisk do p lyty usytuowanej w gnie zdzie oraz, z drugiej strony, dwa ko nce, z których ka zdy mo ze by c przy lozony do jednego brzegu p lyty, znamienny tym, ze przyk lada si e si le mocuj ac a do zacisku (14) wykonanego ze sprezy scie odkszta lcal- nego materia lu, powoduj ac odkszta lcanie sprezyste zacisku, dopóki ka zdy koniec (21, 21') zacisku nie oprze si e o odpowiadaj acy brzeg plyty i dopóki ko nce zacisku nie zbli za si e do scian gniazda, opiera- j ac si e o nie, gdy p lyta rozszerza si e pod wp lywem temperatury. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zacisk do urządzenia mocującego dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, zespół płyty ogniotrwałej i sań albo nieruchomego elementu korpusu zaworu z gniazdem dla płyty ogniotrwałej oraz zacisku, zawór suwakowy w urządzeniu do odlewania, urządzenie do odlewania i sposób mocowania płyty w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania.

Wiadomo, że płyty ogniotrwałe używane w zaworach suwakowych w metalurgicznych urządzeniach do odlewania są montowane w swych gniazdach poprzez mocowanie.

Gniazda te mogą mieć postać elementów zamocowanych na stałe na korpusie zaworu w przypadku stałych płyt albo sań w przypadku ruchomych płyt zaworu suwakowego.

Mocowanie odbywa się na ogół za pomocą zacisku, który z jednej strony opiera się o jeden brzeg płyty, z drugiej zaś strony o regulowany ogranicznik, który służy do dociskania zacisku do płyty w celu jej unieruchomienia.

W znanych zaciskach płyta jest trzymana w swym gnieździe w sposób zadowalający. Jednakże poważną trudność stwarza różnorodność kształtów płyt, która może być spowodowana sposobem ich wytwarzania albo może być wymagana z różnych innych względów. Zmienność ta może prowadzić do braku równowagi w styku nośnym pomiędzy zaciskiem i płytą, powodując powstawanie bardzo dużych sił lokalnych.

W długim okresie te podwyższone naprężenia mogą uszkodzić zarówno zacisk, jak i płytę, która już i tak jest narażona na pękanie z racji normalnej pracy.

Europejskie zgłoszenie patentowe nr EP-A1-220070 ujawnia mechanizm zaciskający płyty w podstawie nośnej. Mechanizm zaciskający zawiera zacisk o kształcie strzemienia lub litery „U przystosowany do obwodowego profilu końcowej powierzchni płyty ogniotrwałej. Zacisk o kształcie strzemienia lub litery „U ma środki i prowadnice przystosowane do równoległego zamontowania do obwodowego profilu płyty ogniotrwałej. Jako że strzemię nie opiera się równocześnie o płytę ogniotrwałą i ramę podtrzymującą, mocowanie może być jedynie zapewnione przez sam zacisk, który musi być wykonany ze sztywnego materiału. Gdy podczas pracy płyta nagrzewa się do wysokiej temperatury i rozszerza się, w płycie powstają niezwykle duże naprężenia lokalne, ponieważ zacisk o kształcie strzemienia lub litery „U jest wykonany z materiału zupełnie pozbawionego sprężystości. Z drugiej zaś strony, jeżeli płyta nie zostanie natychmiast zaciśnięta, przyjmując że jest możliwe zacisnąć tą płytę później, gdy płyta jest już używana lub gorąca, istnieje groźba poruszenia się płyty w ramie podtrzymującej. Ruch taki mógłby mieć katastrofalne skutki dla bezpieczeństwa personelu oraz urządzenia.

Wynalazek ma przede wszystkim na celu dostarczenie zacisku, który nie ma takich wad jakimi odznaczają się znane zaciski.

Zgodny z wynalazkiem zacisk do urządzenia mocującego dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, mający z jednej strony strefę oporową przyjmującą siłę mocującą, z drugiej zaś strony dwa końce oddziałujące na brzeg płyty ogniotrwałej, charakteryzuje się tym, że jest wykonany z materiału odkształcalnego sprężyście, przy czym każdy z jego dwóch końców jest dopasowany i opiera się o odpowiadający mu brzeg płyty ogniotrwałej oraz każdy z jego dwóch końców jest dopasowany i opiera się także o przyległą ścianę gniazda.

Zacisk jest w stanie odkształcać się sprężyście, przy czym każdy z dwóch końców zacisku może opierać się o sąsiadującą ścianę gniazda pod działaniem odpowiedniej siły nacisku (ale większej niż siła wymagana do spowodowania tego, że zacisk będzie opierać się tylko o brzegi płyty), bądź pod wpływem rozszerzania cieplnego płyty spowodowanego wysoką temperaturą występującą podczas operacji odlewania, bądź też pod połączonym wpływem tych dwóch działań.

Jedną z zalet zacisku według wynalazku jest to, że przystosowuje się on samoczynnie do geometrii płyty, którą ma za zadanie unieruchomić. Tym samym różnice w kształtach płyt spowodowane sposobem ich wytwarzania nie powodują jakichkolwiek problemów z mocowaniem. Podobnie, zdolność zacisku do samoczynnego dopasowywania się do powierzchni oporowych jakie ma płyta, dzięki jego sprężystości, zapobiega poddawaniu samego zacisku nadmiernie wysokim naprężeniom i ewentualnemu pęknięciu.

W ten sposób, dzięki swej sprężystości, zacisk według wynalazku sam pochłania pewne odkształcenie płyty spowodowane jej rozszerzaniem, a potem, podczas operacji odlewania, przekazuje gniazdu płyty siły mocujące wywierane przez regulowany ogranicznik i przez odkształcenie spowodowane rozszerzaniem płyty.

PL 197 787 B1

Innymi słowy, zacisk zachowuje się jak samonastawny element usztywniający pomiędzy płytą i jej gniazdem.

Z punktu widzenia sprężystego odkształcenia zacisku, pod uwagę będą brane następujące czynniki: korzystnie, wybrany będzie zacisk o sztywności poniżej 10 T/mm, korzystnie poniżej 5 T/mm, a nawet bardziej korzystnie 1-3 T/mm. Wartości te można porównać z wartościami zmierzonymi w znanych zaciskach, które wynoszą 10-30 T/mm, albo nawet więcej. Dotychczas uważano zawsze, że zacisk, jeżeli występuje, musi mieć wystarczającą sztywność w stosunku do płyty, na którą ma oddziaływać bezpośrednio, gdy zawór suwakowy jest wprawiany w ruch, nie pozwalając na powstanie minimalnego luzu. W tej sytuacji konieczne jest, aby sztywność odnośnych zacisków co najmniej przewyższała 10 T/mm, a na ogół przewyższała 20-30 T/mm.

Odstępując od znanych zasad, wynalazcy optowali za znacznie mniej sztywnym zaciskiem, którego sprężystość pochłania w pewnym stopniu rozszerzanie płyty nie powodując powstania dużych naprężeń do momentu, gdy końce zacisku nie zetkną się ze ścianami gniazda i nie oprą się o nie (które to ściany, w przypadku pewnych zaworów suwakowych, mają sztywność większą niż 40 T/mm, a nawet rzędu 150-200 T/mm). Zacisk działa wówczas po prostu jak element usztywniający po-między płytą, która w tym momencie osiąga swą prawie maksymalną wielkość, oraz gniazdem. Ponieważ płyta osiąga swą prawie maksymalną wielkość, gdy końce zacisku zaczynają opierać się o ściany gniazda, naprężenia powstające w płycie zostają zasadniczo zmniejszone.

Zacisk nie może jednak pochłaniać całości odkształcenia spowodowanego rozszerzaniem cieplnym płyty w ten sposób, że ta ostatnia pozostaje ściskana podczas operacji odlewania. Oczywiście, dla płyty korzystne jest pozostawanie w stanie ściskanym tak, że wszelkie pęknięcia, które mogłyby powstać, pozostają zamknięte.

Korzystnie, zacisk jest wykonany jako jedna część w drodze obróbki skrawaniem, odlewania albo kucia, z materiału mającego wymagane właściwości z punktu widzenia warunków temperaturowych, wytrzymałości mechanicznej oraz sprężystości zacisku. Przykładami odpowiednich materiałów do produkcji zacisku według wynalazku są wszystkie typy stali, w szczególności stal 42CrMo4.

W szczególnej postaci, co najmniej jeden z dwóch końców zacisku jest połączony ze strefą oporową za pomocą odkształconej sprężyście sekcji zacisku, umożliwiającej zmianę orientacji końca.

Ta zmiana orientacji pozwala temu końcowi opierać się o płytę na zasadzie styku powierzchniowego, unikając tym samym przykładanie siły punktowej szkodliwej dla płyty.

Druga powierzchnia oporowa, która jest zaokrąglona, służy jako „oś przegubu, umożliwiając stykowi powstałemu pomiędzy końcem zacisku i płytą narzucenie orientacji tego końca tak, że styk powstały w ten sposób jest stykiem typu powierzchniowego.

W szczególnej postaci zacisk ma tylko jedną strefę oporową. Siła mocująca, wywierana przez regulowany ogranicznik w gnieździe rozkłada się tym samym samoczynnie pomiędzy obydwa końce zacisku, unikając tym samym wszelkiego braku równowagi pomiędzy siłami mocującymi, przykładanymi przez obydwa końce zacisku do płyty.

Korzystnie, w przypadku gdy zacisk jest samonastawny i przeznaczony dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, ma on tylko jedną strefę oporową, przy czym ta strefa oporowa ma gładką powierzchnię do przyłożenia siły mocującej w dowolnym punkcie tej gładkiej powierzchni. W ten sposób zacisk jest zdolny do przyjęcia położenia równowagi pomiędzy gniazdem i płytą, ewentualnie poprzez odchylenie od podłużnej osi gniazda w wyniku asymetrii płyty, nie zakłócając styku nośnego pomiędzy regulowanym ogranicznikiem gniazda i strefą oporową.

W szczególnej postaci wykonania wynalazku, co najmniej jeden z końców zacisku ma, w przekroju poprzecznym, wybranie pozwalające temu końcowi wejść pod występ w ścianie gniazda.

Zadaniem tego występu jest zabezpieczenie zacisku przed wypadnięciem z gniazda, gdy siła mocująca działająca na płytę zaniknie.

Korzystnie, co najmniej jeden z dwóch końców zacisku ma pierwszą powierzchnię nośną stanowiącą powierzchnię oporową dla odpowiadającego jej brzegu płyty ogniotrwałej oraz drugą powierzchnię nośną stanowiącą powierzchnię oporową dla ściany gniazda, przy czym pierwsza powierzchnia nośna jest płaska, a druga powierzchnia nośna jest zaokrąglona.

Zgodny z wynalazkiem zespół płyty ogniotrwałej i sań albo stałego elementu korpusu zaworu mającego gniazdo do umieszczenia płyty ogniotrwałej oraz zacisku do zabezpieczenia płyty ogniotrwałej w gnieździe, charakteryzuje się tym, że płyta ogniotrwała jest zamocowana w gnieździe za pomocą zacisku jak opisano wyżej.

PL 197 787 B1

Według szczególnej postaci wynalazku sanie lub stały element korpusu zaworu jest wyposażony w urządzenie mocujące działające siłą mocującą na zacisk. Urządzenie mocujące stanowi śruba, krzywka lub klocek dociskowy, albo też każdy inny wariant elementu tego typu znany specjaliście w tej dziedzinie.

Korzystnie, urządzenie mocujące jest demontowalne tak, że w przypadku gdyby zakleszczyło się w położeniu zamocowanym, można je łatwo odłączyć od zespołu.

Zgodny z wynalazkiem zawór suwakowy w urządzeniu do odlewania charakteryzuje się tym, że zawiera zespół jak opisano wyżej.

Zgodne z wynalazkiem urządzenie do odlewania pomiędzy górnym zbiornikiem metalurgicznym i dolnym zbiornikiem metalurgicznym charakteryzuje się tym, że zawiera zawór suwakowy jak opisano wyżej.

Zgodny z wynalazkiem sposób mocowania płyty w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, zgodnie z którym umieszcza się zacisk pomiędzy płytą i jedną ścianą gniazda, przy czym zacisk ten ma z jednej strony strefę oporową, na którą można działać siłą mocującą dociskającą zacisk do płyty usytuowanej w gnieździe oraz, z drugiej strony, dwa końce, z których każdy może być przyłożony do jednego brzegu płyty, charakteryzuje się tym, że przykłada się siłę mocującą do zacisku wykonanego ze sprężyście odkształcalnego materiału, powodując odkształcanie sprężyste zacisku, dopóki każdy koniec zacisku nie oprze się o odpowiadający brzeg płyty i dopóki końce zacisku nie zbliżą się do ścian gniazda, opierając się o nie, gdy płyta rozszerza się pod wpływem temperatury.

Korzystnie, siłę mocującą przykłada się w jednym punkcie zacisku.

Przedmiot wynalazku jest ukazany w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część dna zbiornika metalurgicznego wyposażonego w zawór suwakowy, w przekroju osiowym, fig. 2 - stały element korpusu zaworu przedstawionego na fig. 1 w widoku w kierunku strzałki II, fig. 3 - ruchome sanie na fig. 1 w widoku w kierunku strzałki II, fig. 4 - jeden z zacisków na fig. 1 do 3 w widoku perspektywicznym, fig. 5 - przekrój poprowadzony wzdłuż linii V-V na fig. 3, fig. 6 - układ regulowanego ogranicznika na saniach ruchomych w rozstrzelonym widoku perspektywicznym.

Na fig. 1 zbiornik metalurgiczny 1 ma dno 2 z otworem wylewowym 3, mającym króciec wewnętrzny 4 przechodzący przez dno zbiornika i denną płytę stanowiącą stały element korpusu 6 zaworu. Względem otworu wylewowego 3 jest ustawiony zawór suwakowy który jest zamontowany w zbiorniku w zasuwie. Zawór ten ma trzy ogniotrwałe płyty, dwie stałe, górną płytę 8 i dolną płytę 9, oraz jedną ruchomą płytę 10, która ma za zadanie przesuwać się pomiędzy dwiema stałymi płytami pod działaniem siłownika 5. Należy zauważyć, że fig. 1 przedstawia zawór suwakowy z trzema płytami. Należy rozumieć, że wynalazek dotyczy także układów z dwiema płytami albo układów, w których płyta oraz inny element składowy urządzenia do odlewania (np. rura albo króciec wewnętrzny) tworzą zespół.

Każda z płyt 8, 9 i 10 ma otwór wylewowy 11, 12 i 13, przy czym otwory te mają zasadniczo takie samo pole przekroju poprzecznego jak otwór w króćcu wewnętrznym. Regulacja albo przerwanie odlewania odbywa się w znany sposób poprzez przemieszczanie ruchomej płyty 10 w taki sposób, aby zmienić wielkość otworu wynikającą ze współosiowego ustawienia otworów w trzech płytach. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 2 i 3, każda z płyt 8, 9 i 10 jest zaokrąglona. Każda z nich jest zamontowana w swym gnieździe za pomocą zacisku 14 w kształcie litery „U, jak przedstawiono na fig. 4. Górna płyta 8 jest zamocowana w stałym elemencie na korpusie zaworu (niepokazanym), dolna płyta 9 jest zamocowana w pokrywie zaworu suwakowego stanowiącej stały element korpusu 15 zaworu, widocznej na fig. 2, a ruchoma płyta 10 jest zamocowana w ruchomych saniach przedstawionych na fig. 3. Stały element korpusu 15 zaworu (na fig. 2) ma ponadto szereg urządzeń dodatkowych, które nie są tu opisane, ponieważ nie są konieczne do zrozumienia wynalazku. W swej części środkowej pokrywa ma gniazdo 16 mające wyraźnie tę samą głębokość co grubość dolnej płyty 9, przy czym gniazdo mieści tę płytę i zacisk 14.

Dolna płyta 9 jest wydłużona i mieści się w obrysie prostokąta z czterema ściętymi rogami. Płyta jest unieruchomiona w swym gnieździe przez cztery brzegi tworzące ścięte rogi prostokąta. Brzegi 18 i 18' opierają się o stałe ograniczniki 20 i 20', podczas gdy brzegi 19 i 19' są utrzymywane przez końce 21 i 21' zacisku 14.

Jak dokładniej pokazano na fig. 4, każdy koniec 21, 21' zacisku ma pierwszą płaską wewnętrzną powierzchnię nośną 22, 22', która opiera się o jeden brzeg 19, 19' płyty, oraz drugą zaokrągloną powierzchnię nośną 23, 23' naprzeciw płaskiej wewnętrznej powierzchni nośnej 22, 22', która ma za zadanie opierać się o ścianę 24, 24' gniazda 16 utworzonego w stałym elemencie korpusu 15

PL 197 787 B1 zaworu. Kształt zaokrąglonych powierzchni nośnych 23, 23' zapewnia styk liniowy ze ścianą 24, 24' gniazda tak, że żadna szczególna orientacja końca 21, 21' zacisku nie jest uprzywilejowana pod względem opierania się o tę ścianę. Tym samym, dzięki swemu stykowi z płaskim brzegiem 19, 19', płaska powierzchnia wewnętrzna 22, 22' jest w stanie narzucić orientację końcowi 21, 21' tak, że powstały w ten sposób styk jest stykiem typu powierzchniowego. Każdy koniec 21, 21' jest połączony z korpusem zacisku poprzez strefę 34, 34' o zmniejszonym przekroju poprzecznym, która nadaje zaciskowi w tym miejscu lepszą odkształcalność sprężystą, tworząc tym samym prawidłową orientację każdego końca względem płyty.

Podobnie jak w przypadku tej miejscowej sprężystości na końcach, zacisk 14 ulega także odkształceniu w wyniku ruchu jego dwóch ramion na zewnątrz albo do wewnątrz, co także odbywa się w sposób sprężysty. Zacisk ten jest zatem zdolny do dokładnego przystosowywania się do kształtu płyty przy wprowadzeniu jego dwóch końców pomiędzy ścianę 24, 24 ' gniazda i każdy brzeg 19, 19', przy czym każdy koniec 21,21' przyjmuje optymalną orientację indywidualną, tak jak to właśnie opisano.

Figura 3 przedstawia ruchome sanie 26 podtrzymujące ruchomą płytę 10. Pomijając różnorodne urządzenia dodatkowe, które nie będą tu opisane, sanie mają gniazdo 27 w swej części środkowej przeznaczone do umieszczenia w nim ruchomej płyty 10 unieruchamianej zaciskiem 14. Ruch liniowy sań odbywa się pod działaniem siłownika 5, którego tłoczysko wchodzi w wykonane w tym celu wgłębienie 28. Na stałym elemencie korpusu 15 zaworu i na ruchomych saniach 26 zacisk jest utrzymywany w gnieździe za pomocą swych dwóch końców, nawet jeżeli nie działa żadna siła mocująca, za pomocą wybrania 29 w każdym końcu 21,21' oraz występu 30, 30' tworzącego jedną całość ze ścianą 24, 24' gniazda, jak przedstawiono na fig. 5. Zacisk 14 można uwolnić z gniazda jedynie poprzez wysunięcie jego dwóch końców 21, 21' spod występów, co jest niemożliwe, gdy ruchomy ogranicznik dociskający zacisk do płyty pozostaje na miejscu, nawet jeżeli na ten ruchomy ogranicznik nie działa żadna siła.

Figura 6 przedstawia szczegółowo przykład ruchomego ogranicznika, który składa się z części gwintowanej 31 wchodzącej w wycięcie 32 wykonane w tym celu w ścianie gniazda w jego wzdłużnej osi 17. Raz wprowadzoną część gwintowaną 31 mocuje się w rowku za pomocą śrub 33. Część gwintowana 31 może przyjąć śrubę mocującą (niepokazaną), która wchodzi do wnętrza gniazda i opiera się o zewnętrzną gładką powierzchnię strefy oporowej 25 zacisku (fig. 4).

Ponieważ ta powierzchnia strefy oporowej 25 jest walcowa i gładka, nie ma na tej powierzchni preferencyjnego punktu oporowego dla śruby mocującej, co pozwala zaciskowi przyjąć najbardziej właściwe położenie do mocowania płyty, przy czym położenie to determinuje jedynie styk nośny jego końców 21,21' pomiędzy brzegiem 19, 19' oraz ścianą 24, 24' gniazda.

Siła mocująca zacisk wywierana punktowo przez śrubę mocującą jest samoczynnie równomiernie rozkładana pomiędzy obydwa końce 21,21', zapewniając zamocowanie płyty w swym gnieździe. W innym, niepokazanym sposobie realizacji, śrubę mocującą można zastąpić krzywką.

Należy rozumieć, że opisane sposoby realizacji nie stanowią pod żadnym względem ograniczenia oraz że mogą one być poddane dowolnym pożądanym modyfikacjom, nie wychodząc poza zakres wynalazku.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zacisk do urządzenia mocującego dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, mający z jednej strony strefę oporową przyjmującą siłę mocującą, z drugiej zaś strony dwa końce oddziałujące na brzeg płyty ogniotrwałej, znamienny tym, że jest wykonany z materiału odkształcalnego sprężyście, przy czym każdy z jego dwóch końców (21, 21') jest dopasowany i opiera się o odpowiadający mu brzeg płyty ogniotrwałej oraz każdy z jego dwóch końców (21, 21') jest dopasowany i opiera się także o przyległą ścianę gniazda.
2. 2. Zacisk według zastrz. 1, znamienny tym, że jest wykonany jako jedna część.
3. 3. Zacisk według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniejj eden z j ego końców(21,21') jest połączony ze strefą oporową (25) za pomocą sprężyście odkształcanej sekcji zacisku, umożliwiającej zmianę orientacji tego końca.
4. 4. Zacisk według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ma tylko jedną strefę oporową (25).
5. 5. Zacisk według zastrz. 3, znamienny tym, że ma tylko jedną strefę oporową (25).

   PL 197 787 B1
6. 6. Zacisk według zastrz. 1, znamienny tym, że w preypadkugdy jest on samonastawnyi przeznaczony dla płyty ogniotrwałej w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, ma tylko jedną strefę oporową (25), przy czym ta strefa oporowa (25) ma gładką powierzchnię do przyłożenia siły mocującej w dowolnym punkcie tej gładkiej powierzchni.
7. 7. Ζί^<^ϊ^Ι< według 1 albo2, albo 5, albo 6, znamienny tym i że co najmniee j edenz j ego końców (21, 21') ma, w przekroju poprzecznym, wybranie (29) pozwalające temu końcowi wejść pod występ (30, 30') w ścianie (24, 24') gniazda.
8. 8. Zacćsk w^<dłi^cgz^^1^r^. 3, tym, że co najmniej jeden z jego końców (21,21') ma, w przekroju poprzecznym, wybranie (29) pozwalające temu końcowi wejść pod występ (30, 30') w ścianie (24, 24') gniazda.
9. 9. Zaccskwedług zas^z. 1 albo 2, albo 5, albo 6, albo8, znamienny tym, że co najmniee jeden z jego dwóch końców (21, 21') ma pierwszą powierzchnię nośną (22, 22') stanowiącą powierzchnię oporową dla odpowiadającego jej brzegu (19, 19') płyty ogniotrwałej oraz drugą powierzchnię nośną (23, 23') stanowiącą powierzchnię oporową dla ściany (24, 24') gniazda, przy czym pierwsza powierzchnia nośna (22, 22') jest płaska, a druga powierzchnia nośna (23, 23') jest zaokrąglona.
10. 10. Zacisk według zastrz. 3, albo 8, zn^i^i^i^i^^ tym. że co najmniej jeden z jego dwóch końców (21, 21') ma pierwszą powierzchnię nośną (22, 22') stanowiącą powierzchnię oporową dla odpowiadającego jej brzegu (19, 19') płyty ogniotrwałej oraz drugą powierzchnię nośną (23, 23') stanowiącą powierzchnię oporową dla ściany (24, 24') gniazda, przy czym pierwsza powierzchnia nośna (22, 22') jest płaska, a druga powierzchnia nośna (23, 23') jest zaokrąglona.
11. 11. Zespół ppyty ogniotrwałej i sań albo st:ałego e^meniu korpusu zaworu ι^^)^(^^-^ο gniazdo do umieszczenia płyty ogniotrwałej oraz zacisku do zabezpieczenia płyty ogniotrwałej w gnieździe, znamienny tym, że płyta ogniotrwała (8, 9, 10) jest zamocowana w gnieździe (16) za pomocą zacisku (14) zdefiniowanego w zastrz. 1-7.
12. 12. Zespóó według zas^z. 11, znamiennytym, że sanie(26) albo stałyelement korpusu (Q, 15) zaworu jest wyposażony w urządzenie mocujące działające siłą mocującą na zacisk (14), przy czym to urządzenie mocujące stanowi śruba, krzywka albo klocek dociskowy.
13. 13. Zawór suwakowy w urządzeniu do odlewania, znamienny tym, że zawiera zespół zdefiniowany w zastrz. 11 albo 12.
14. 14. Urządzenie do odlewania pomiędzy górnym zbiornikiem metalurgicznym i dolnym zbiornikiem metalurgicznym, znamienne tym, że zawiera zawór suwakowy zdefiniowany w zastrz. 13.
15. 15. Sposób mocowania płyty w gnieździe zaworu suwakowego w urządzeniu do odlewania, zgodnie z którym umieszcza się zacisk pomiędzy płytą i jedną ścianą gniazda, przy czym zacisk ten ma z jednej strony strefę oporową, na którą można działać siłą mocującą dociskającą zacisk do płyty usytuowanej w gnieździe oraz, z drugiej strony, dwa końce, z których każdy może być przyłożony do jednego brzegu płyty, znamienny tym, że przykłada się siłę mocującą do zacisku (14) wykonanego ze sprężyście odkształcalnego materiału, powodując odkształcanie sprężyste zacisku, dopóki każdy koniec (21, 21') zacisku nie oprze się o odpowiadający brzeg płyty i dopóki końce zacisku nie zbliżą się do ścian gniazda, opierając się o nie, gdy płyta rozszerza się pod wpływem temperatury.
16. 16. Sposóbwedług zas^z. 15, znamienny tym. że siłę jmocującąprzykładasięw j ednym punkcie zacisku.