PL196021B1 - Podłoże z papieru zawierające układ scalony - Google Patents

Abstract

1. Podloze z papieru zawierajace co naj- mniej jeden uklad scalony, znamienne tym, ze ten uklad scalony jest elastyczny i obejmuje pólprzewodzacy polimer organiczny. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest podłoże z papieru zawierające układ scalony.

Podłoże tego rodzaju jest znane z niemieckiego zgłoszenia patentowego DE-19601358 i jest wykorzystywane do zabezpieczania dokumentów i banknotów przed fałszerstwem i oszustwem. To znane podłoże zawiera układ scalony, który jest umieszczony wewnątrz niego i który zawiera określone dane. Układ scalony można odczytywać metodą bezstykową i jest on połączony z podłożem w sposób uniemożliwiający jego oddzielenie. Stosowany do tych podłoży układ scalony jest konwencjonalnym układem scalonym, to znaczy dobrze znanym typem układu krzemowego. Rozmiary wstępnie wytworzonego układu scalonego zmniejsza się przez trawienie lub polerowanie, wskutek czego układ uzyskuje grubość, która jest potrzebna do umieszczenia go w masie papierowej. Aby uniknąć uszkodzenia w obwodach krystalicznych, układ scalony jest wzmacniany za pomocą warstwy podłoża, które również służy do jego odpowiedniego ustawienia. Ponadto układ scalony jest pokryty ochronną, odporną chemicznie warstwą. Brak elastyczności takiego znanego układu jest jego wadą, w przypadku gdy tego rodzaju podłoża używa się w charakterze papieru zabezpieczonego, np. w banknotach i dokumentach identyfikacyjnych. Poza tym dodatkowe warstwy, które należy nakładać, jak również dodatkowa faza przetwarzania w celu uzyskania odpowiednich rozmiarów prowadzą do wzrostu kosztów wytwarzania tego rodzaju podłoża.

Z publikacji Browna i innych, Science, 270, str. 972-974, 1995 są znane układy scalone wytworzone z polimerów sprzężonych.

Celem wynalazku jest dostarczenie opartego na papierze podłoża wykorzystywanego w dokumentach zabezpieczonych, banknotach itp., w którym będzie umieszczony układ scalony i które nie będzie miało wyżej wymienionych wad.

Zgodnie z wynalazkiem, ten cel osiąga się dzięki podłożu z papieru zawierającemu co najmniej jeden układ scalony, charakteryzującemu się tym, że ten układ scalony jest elastyczny i obejmuje półprzewodzący polimer organiczny. Oznacza to układ elektroniczny umieszczony w materiale polimerowym, którego zawartość jest zaprogramowana w celu przypisania mu określonej funkcji. Układy polimerowe tego rodzaju są bardzo elastyczne i dlatego świetnie nadają się do wykorzystania w takich dokumentach zabezpieczonych jak banknoty. Nawet ostre pofałdowania w układzie wykonanym z półprzewodzącego polimeru organicznego nie pogarszają funkcjonowania układu. Ponadto polimerowe układy scalone można produkować bezpośrednio w pożądanych rozmiarach, szczególnie jeżeli chodzi o ich grubość, a koszt produkcji tego rodzaju układu jest niższy około dziesięciokrotnie od obecnych najniższych kosztów wytwarzania układu krzemowego.

W układzie polimerowym nieprzewodzące podłoże, na które jest nałożony półprzewodzący materiał polimerowy, w istotnym stopniu wyznacza grubość całego układu scalonego. Korzystne jest stosowanie wytrzymałych mechanicznie materiałów izolujących - szczególnie dobrze nadają się do tego celu tworzywa sztuczne o silnych oddziaływaniach wewnątrz- i międzycząsteczkowych.

Stosowanie tego rodzaju układów scalonych w charakterze znaków zabezpieczających w papierach bezpiecznych i innych podobnych przedmiotach stanowi nowatorski i bardzo skuteczny środek ochrony, gdyż wytwarzanie takich układów scalonych jest zbyt skomplikowane dla fałszerzy i zwykle daleko wykracza poza ich wiedzę i umiejętności.

W kontekście tego zgłoszenia papier oznacza papier wykonany z naturalnych lub sztucznych włókien, jak również „papier, który obecnie można produkować z folii z tworzyw sztucznych, którego to papieru używa się do produkcji papieru bezpiecznego, banknotów itp.

Układy scalone mogą liczyć jeden lub większą liczbę układów i mogą być dostosowywane do potrzeb w zależności od istniejących wymagań. Mając np. na względzie niezawodność działania, możliwe jest umieszczenie dwóch lub większej liczby identycznych układów polimerowych w taki sposób, aby w razie uszkodzenia jednego z nich nadal można było używać podłoża i/lub wykonanego z niego produktu końcowego.

Polimer organiczny stanowi korzystnie polimer sprzężony, w szczególności oligomeryczny pentacen poli (tienylenowinylen) lub poli-3-alkilotiofen.

Dla fachowców z tej dziedziny techniki będzie dobrze zrozumiałe, że układ scalony w tworzywa sztucznego stosowany według tego wynalazku zawiera oprócz półprzewodzącej warstwy polimerowej również dodatkowe warstwy różnych polimerów. Podłoże można np. produkować z poliimidu, na którym formuje się bloki polianilinowe, które działają jako źródło i dren. Na nich występuje warstwa półprzewodzącego polimeru, np. zawierająca poli (tienylenowinylen). Ta warstwa jest przykryta warstwą

PL 196 021 B1 izolującą, np. wykonaną z poliwinylofenolu, natomiast górna warstwa polianilinowa jest warstwą wierzchnią, która tworzy bramkę.

W jednej postaci podłoża wykonanego według wynalazku układ scalony stanowi układ odczytywalny metodą bezstykową, przy czym transmisja danych odbywa się drogą indukcyjną lub pojemnościową, dobrze znaną w tej dziedzinie techniki.

W przypadku odczytu indukcyjnego do zasilania prądowego potrzebna jest cewka, która musi być połączona w sposób przewodzący z układem scalonym, umożliwiając w ten sposób odczyt na odległość. Aby możliwy być odczyt z niewielkiej odległości, układ scalony musi stykać się z przewodnikiem, przy czym ten przewodnik razem z aparatem pomiarowym tworzy pojemność, dzięki której możliwe staje się zasilanie prądowe i odczyt.

Według innej korzystnej postaci wykonania podłoża zgodnie z wynalazkiem, podłoże zawiera połączoną z tym co najmniej jednym układem scalonym przewodzącą nitkę zabezpieczającą, która styka się z nim podczas operacji jego odczytu oraz zasilania w prąd. W korzystnej postaci wykonania nitka ta jest metalizowana w celu zapewnienia wymaganego przewodnictwa elektrycznego, z wyjątkiem obszaru umiejscowienia polimerowego układu scalonego, w którym to miejscu występuje przerwa. W przypadku bezpośredniego zasilania prądem metal musi być dostępny. Możliwe sposoby osiągnięcia takiej dostępności obejmują nitkę zabezpieczającą umieszczoną wewnątrz podłoża, jak również nitkę zabezpieczającą umieszczoną w podłożu i częściach metalowych dostępnych za pośrednictwem tak zwanych okien. W korzystnej postaci wynalazku układ scalony stanowi część tej nitki zabezpieczającej. Grubość tej nitki zabezpieczającej można dostosować do zamierzonego zastosowania podłoża, np. w banknotach. W przypadku papieru służącego do produkcji banknotów grubość podłoża papierowego leży zwykle w zakresie do 100 mm. W tym wypadku grubość nitki zabezpieczającej wynosi korzystnie 5-60% grubości podłoża. Jeżeli podłoże papierowe ma inną grubość, jak np. w przypadku pokrycia takiego dokumentu identyfikacyjnego jak paszport, to wtedy minimalna grubość nitki zabezpieczającej powinna wynosić około 10 mm. Grubość większa od 100 mm ma stosunkowo małe znaczenie w zastosowaniach w papierach bezpiecznych.

Organiczne, przewodzące polimery można również wykorzystywać do zasilania układu w prąd, chociaż w przypadku bezpośredniego styku właściwości styku mechanicznego tych polimerów dzisiaj ciągle pozostawiają wiele do życzenia.

Prosta nitka zabezpieczająca składająca się z przewodzących polimerów została zaproponowana w europejskim zgłoszeniu patentowym EP-A-0753623. Jednakże nitka tego rodzaju ma tylko właściwości przewodzące. Nie ma właściwości półprzewodnictwa i dlatego nie można jej stosować do zapamiętywania kodu w sposób porównywalny z przewodzącą nitką polimerową, w której umieszczono układ scalony. Nitkę zabezpieczającą zawierającą układ scalony wykonany według wynalazku można ułożyć w zwykły sposób, np. umieszczając ją całkowicie w masie papieru, w oknie lub mocując ją do powierzchni dokumentu. Jeżeli wymagana jest ochrona przed chemikaliami, to wtedy na przewodzące organiczne polimery układu można nałożyć odporną chemicznie i nieprzewodzącą elektryczności warstwę ochronną.

Układ wykonany z polimerów wcale nie musi być całkowicie umieszczony w papierze, jak to ma miejsce w przypadku układu krzemowego opisanego w wyżej wymienionym niemieckim zgłoszeniu patentowym. W alternatywnym rozwiązaniu, polimerowy układ Jscalony można również umieścić na powierzchni podłoża, wykorzystując w tym celu zwykłe techniki służące do mocowania folii, hologramów, innych aktywnych optycznie elementów itp.

Układ scalony może również w korzystny sposób sam stanowić część wszelkiego rodzaju aktywnych optycznie elementów, takich jak folie, plastry, hologramy lub kinegramy, które umieszcza się na lub w podłożu jako dodatkowe cechy zabezpieczające. Jak to już wyżej wyjaśniono w odniesieniu do nici zabezpieczających, jeszcze inna korzystna postać wynalazku umożliwia również kształtowanie aktywnych optycznie tego rodzaju elementów w taki sposób, aby dwie oddzielne elektrycznie części przewodzące takich elementów funkcjonowały z przeznaczeniem dla odczytu i zasilania prądowego, obie w sposób bezpośredni i pojemnościowy. Te przewodzące części mogą być wykonane z metalu, polimeru przewodzącego lub kombinacji tych materiałów.

Dla zabezpieczenia układ scalony może zawierać zaprogramowany kod, zapisany przed jego umieszczeniem w podłożu.

W korzystnym wykonaniu układ scalony zawiera kod z opisem wewnętrznych właściwości podłoża, którym po wyprodukowaniu podłoża zostaje umieszczony w układzie scalonym.

PL 196 021 B1

Przy obecnym stanie techniki polimerowe układy scalone można stosować tylko w jednym kierunku, to znaczy można je zapisywać lub programować tylko jednokrotnie. Korzystnym sposobem zapisywania kodu w układzie scalonym jest zastosowanie technik wywodzących się z kryptologii. Autentyczny kod stanowi kod zaszyfrowany, a jego rozszyfrowanie nie jest możliwe bez znajomości tajnego klucza. W ten sposób, nawet w przypadku nielegalnego zdobycia niezapisanych układów, klucz tajny stanowi bardzo silną i praktycznie niepokonalną barierę uniemożliwiającą fałszerzowi wprowadzenie wiadomości do zabezpieczonych dokumentów i odczytywanie tych wiadomości. Zabezpieczenie to można jeszcze bardziej ulepszyć, jeżeli opcjonalnego, częściowego programowania układu dokonuje się dopiero po tym, gdy układ scalony stanowi już część zabezpieczonego dokumentu, jak to zostanie dokładniej wyjaśnione niżej.

Kształt układu scalonego wykonanego z polimerów nie jest najistotniejszy. Obecnie wymiary rzędu 1 mm dla układów w kształcie kwadratu przedstawiają dolną granicę wymiaru powierzchniowego, jeżeli w układzie scalonym ma zostać zapamiętana rozsądna liczba bitów. Prostokątny układ sca₂ lony o wymiarach 4 mm na 6 mm obecnie mieści około 48 bitów, to znaczy dwa bity/mm². Stosunek wymiarów powierzchniowych dla układu wykonanego z polimeru (to znaczy stosunek jego długości do szerokości) nie powinien przekraczać 10:1, gdyż przy większym stosunku powstaje niepożądane zjawisko nawarstwiania. Małe rozmiary układu scalonego oferują możliwość wypełniania układu dodatkowymi cechami, dotychczas powszechnie wykorzystywanymi. Wymiary niezbędne do realizacji takich dodatkowych cech są zwykle duże w porównaniu z wymiarami polimerów. W ten sposób bez pogarszania wyglądu papieru bezpiecznego można stosować nawet duże układy scalone o dostatecznie dużej pojemności pamięci przeznaczonej do zapamiętywania dużych ilości danych. Jeżeli na papierze bezpiecznym umieszcza się układ razem z innym znakiem zabezpieczającym, to wtedy należy zadbać o to, aby te dodatkowe cechy zabezpieczające nie miały ujemnego wpływu na odczytywanie i zasilanie układu w prąd.

Podłoże zawierające polimerowy układ scalony wykonany według wynalazku stosuje się jako papier bezpieczny np. w banknotach, paszportach, kartach identyfikacyjnych i innych dokumentach, takich jak papiery wartościowe.

Wytwarzanie niedrogiego układu scalonego tego rodzaju oferuje wiele nowych możliwości zapobiegania fałszerstwu dokumentów i rozpoczyna rozwój całkowicie nowego typu elektroniki (elektroniczne kody paskowe) w papierze bezpiecznym.

Przykładami stosowania układu scalonego jako funkcji bezpieczeństwa w dokumencie, które zostaną niżej opisane, są rozmaite możliwości istniejące w stosunku do banknotów, chociaż istnieją również porównywalne możliwości w odniesieniu do innych typów dokumentów bezpiecznych, takich jak paszporty, karty identyfikacyjne itp.

Pierwsza możliwość dotyczy zastosowania całkowicie zaprogramowanego układu scalonego w podłożu wykonanym z papieru. Układ scalony zawiera jeden lub większą liczbę kodów, jeżeli to pożądane -w postaci zaszyfrowanej i odnoszącej się do banknotu. Ta informacja może zawierać wartość, nazwę kraju, miejsca i/lub czas produkcji, numer itp. Dla określonej wartości banknotu informacje w każdym układzie są w zasadzie identyczne, to znaczy zawierają one wartość, nazwę kraju i zwykle producenta papieru i/lub nazwę drukarni, a częściowo różne, zawierając np. czas produkcji, numery produkcyjne i niekiedy producenta papieru i/lub nazwę drukarni.

Bardziej specjalne zabezpieczenia uzyskuje się w przypadku układu, który został częściowo zaprogramowany niepowtarzalnym kodem (pierwszym kodem) oraz dodatkowym drugim kodem. Ten drugi kod jest zaszyfrowaną translacją pierwszego kodu. Szyfrowanie przeprowadza się przy użyciu pierwszego klucza. W przypadku weryfikacji jest odczytywany drugi kod i za pomocą drugiego kodu jest sprawdzana relacja w stosunku do pierwszego kodu. Kod drugi można zastosować wobec układu przed lub po usytuowaniu układu w podłożu. W znanym systemie koduje się własne właściwości obiektu i szyfruje je. W przypadku banknotów są pobierane właściwości powierzchni w określonych miejscach, kodowane, szyfrowane i zapamiętywane jako drukowany wzór na banknocie. W razie weryfikacji za pomocą drugiego klucza porównuje się ze sobą drukowany wzór oraz właściwości powierzchniowe.

W znanych rozwiązaniach mających na celu zabezpieczanie dokumentów wykorzystuje się szereg innych właściwości (kierunek włókien, płatki odblaskowe, cząstki lub włókna magnetyczne, włókna przewodzące), jak również właściwości rozmieszczone w dowolny sposób w podłożu. We wszystkich tych przypadkach wykorzystuje się dowolne, i dlatego unikalne, właściwości dokumentu w celu jego weryfikacji. Dotychczas nie było dostępnych odpowiednich układów nadających się do stosowania

PL 196 021 B1 w podłożu papierowym i służących do przechowywania (zaszyfrowanego) kodu, wskutek czego zakodowane właściwości zawsze przechowywano w inny sposób, np. na zewnątrz samego dokumentu lub drukowano je wewnątrz albo na dokumencie, bądź też rejestrowano magnetycznie wewnątrz dokumentu. Układ scalony z polimeru, który wykorzystuje się w podłożu według tego wynalazku, daje techniczne możliwości wykorzystywania i zapamiętywania tych cech zabezpieczających wewnątrz dokumentu.

Właściwości fluorescencyjne dowolnie rozmieszczonych włókien fluorescencyjnych w wybranych obszarach banknotu mogą być odpowiednią cechą. Jednakże każda inna właściwość, którą można zmierzyć i która jest dowolnie rozmieszczona w lub na papierze również może zostać wykorzystana. Warunkiem jest to, aby wykorzystana właściwość była stabilna przez cały okres istnienia dokumentu, co oznacza, że każda właściwość, która w dużym stopniu zależy od następstw użytkowania, takich jak zabrudzenie, zanieczyszczenie, pomarszczenie itp., jest w zasadzie nieprzydatna.

Współrzędne odpowiedniego miejsca banknotu, w którym określone są dowolne właściwości i w razie potrzeby kierunek, w jakim należy sprawdzać powierzchnię, również można zapamiętać w układzie scalonym. Dzięki temu w trakcie sprawdzania banknotu dokonuje się pomiaru określonego parametru wzdłuż określonej ścieżki lub obrazu całego banknotu, ale oceny dokonuje się tylko z wykorzystaniem danych znalezionych pod zakodowanymi współrzędnymi. Wyniki takich pomiarów porównuje się z zapamiętanym kodem, który podobnie odwołuje się do tych samych właściwości w tych samych miejscach. Na podstawie tego porównania, które opcjonalnie można szyfrować, generowany jest sygnał odrzucenia lub akceptacji.

Korzystna postać wykonania polimerowego układu scalonego w postaci nitki zabezpieczającej dostarcza dodatkowego zabezpieczenia, które może być łatwo rozpoznawane przez ludzi. Podłoże z nitką zawierającą układ scalony może zawierać dodatkowe cechy zabezpieczające, korzystnie stanowiące takie cechy jak barwnik, materiał fluorescencyjny, materiał luminescencyjny, materiał fosforescencyjny oraz wskaźniki drukowane.

Podłoże z układem scalonym z polimeru według wynalazku może ponadto zawierać powszechnie występujące cechy zabezpieczające, takie jak znaki wodne, pasemka zabezpieczające, optycznie aktywne elementy i specjalne chemikalia, mikrodruki itd., przy czym do wyznaczania tych cech stosuje się zwykłe techniki.

Korzystnie podłoże zawiera nitkę zabezpieczającą zawierającą podłoże izolujące z umieszczonym na nim elastycznym układem scalonym stanowiącym półprzewodzący polimer organiczny, zaopatrzoną w kontakty elektryczne dla układu scalonego.

Korzystnie podłoże zawiera aktywny optycznie element zawierający elastyczny układ scalony stanowiący półprzewodzący polimer organiczny, zaopatrzony w kontakty elektryczne dla układu scalonego.

Podłoże według wynalazku ma zastosowanie przede wszystkim w papierach bezpiecznych lub dokumentach bezpiecznych.

Wynalazek ilustruje poniższy przykład. W tym wypadku wykorzystuje się przykładowo specyficzne właściwości fluoroscencyjne w określonych miejscach dokumentu. Wiele banknotów dostarcza się z wieloma wysoce fluoroscencyjnymi włóknami, które emitują światło w różnych barwach. Te włókna są rozmieszczone w dowolny sposób w całym dokumencie. Lokalną fluorescencję różnych typów włókien rozmieszczonych w określonych miejscach można zakodować i zapamiętać cyfrowo w układzie scalonym, opcjonalnie w postaci zaszyfrowanej w chwili powstania dokumentu, to znaczy w fazie produkcji papieru lub podczas drukowania dokumentu. W razie weryfikacji odpowiednie obszary ponownie się odczytuje z wykorzystywaniem współrzędnych i kierunków, jakie zapisano w układzie scalonym, i wyniki porównuje się ze sobą, w konsekwencji czego dokument się odrzuca lub akceptuje. Te współrzędne i kierunki będą zwykle różne dla każdego oddzielnego banknotu, w wyniku czego weryfikacja jest całkowicie unikalna dla każdego dokumentu, gdyż te dowolne właściwości i współrzędne są unikalne dla tego dokumentu. W ten sposób układ scalony każdego oddzielnego dokumentu zawiera unikalny kod, który reprezentuje jak gdyby odciski palców określonego fragmentu tego banknotu. Kod przechowujący właściwości przedmiotu można przechowywać w zaszyfrowanej bądź niezaszyfrowanej postaci.

Jak to już wyżej wspomniano, zastosowanie podłoża zgodnie z wynalazkiem nie ogranicza się tylko do banknotów. W innych zastosowaniach, takich jak paszporty i dokumenty identyfikacyjne, można wykorzystywać część właściwości biometrycznych legalnego właściciela w celu wygenerowania kodu cyfrowego, który następnie zostanie zachowany w układzie scalonym danego dokumentu.

PL 196 021 B1

Takim przykładem mogłaby być zakodowana część przekształconej na postać cyfrową fotografii legalnego właściciela, przy czym część ta byłaby wyznaczana za pomocą zakodowanych parametrów, unikalnych dla każdego dokumentu. Tak jak w przedstawionym wyżej przykładzie, weryfikacja dokumentu wymaga, aby zapamiętany kod fotografii zgadzał się z kodem odczytanym. Wykorzystywać można również inne parametry biometryczne, takie jak odciski palców lub ich fragment, które następnie przechowuje się w zakodowanej postaci w układzie wykonanym z polimeru. Również w tym wypadku jest konieczna stabilność zakodowanych i zapamiętanych cech.

Przedmiot wynalazku ukazano w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie postać banknotu według wynalazku, fig. 2 - banknot pokazany na fig. 1 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii I-I, fig. 3 - schematycznie inną postać banknotu według wynalazku, fig.4 - aktywny optycznie element, który stosuje się w banknocie pokazanym na fig. 3, w powiększeniu, fig. 5 - optycznie aktywny element pokazany na fig. 4 w przekroju poprzecznym, fig. 6 - jeszcze jedną postać banknotu według wynalazku w przekroju poprzecznym, fig. 7 - jeszcze jedną postać nitki zabezpieczającej z układem scalonym z polimeru, fig. 8 - jeszcze inną postać aktywnego optycznie elementu z układem scalonym z polimeru, fig. 9 - kombinację nitki zabezpieczającej i aktywnego optycznie elementu, a fig. 10 - jeszcze jedną postać nitki zabezpieczającej wykonanej według wynalazku w przekroju poprzecznym.

Należy zauważyć, że na omówionych poniżej figurach identyczne elementy są oznaczone takimi samymi odnośnikami liczbowymi.

Na figurze 1 pokazano banknot 1 wykonany z papieru. Banknot 1 zawiera nitkę zabezpieczającą 2 z układem scalonym 3 wykonanym z półprzewodzącego polimeru organicznego i części przewodzące 4, np. metalizowane. Ponadto banknot 1 zawiera drugi układ scalony 3', który podobnie jest wykonany również z półprzewodzącego polimeru organicznego. Jak to widać na przekroju poprzecznym na fig. 2, nitka zabezpieczająca 2 jest umieszczona w podłożu izolującym, np. na papierze 5, podczas gdy drugi polimerowy układ scalony 3' jest osadzony w masie papieru 5. Osadzony układ scalony 3' realizuje kontakt z przewodnikiem lub cewką w celu zapewnienia wymaganego prądu i możliwości odczytu danych.

Na figurze3 pokazano inną postać banknotu 1, w której nitka zabezpieczająca 2, która i tym razem zawiera układ polimerowy i części przewodzące 4, jest umieszczona w masie papieru. Fragmenty części przewodzących 4 są dostępne przez okna 6 w celu uzyskania bezpośredniego kontaktu elektrycznego, gdy jest to potrzebne. Banknot 1 pokazany na fig. 3 również zawiera drugi układ scalony 3', który w tym przypadku jest umieszczony pod aktywnym optycznie elementem 7. Aktywny optycznie element 7 zawiera części przewodzące 8, które są oddzielone izolującym, to jest nieprzewodzącym paskiem 9. Układ scalony 3' można odczytywać i zasilać prądem poprzez części przewodzące 8, wsposób bezpośredni lub na odległość poprzez sprzężenie pojemnościowe. Części przewodzące można pokryć obojętną chemicznie warstwą, jeżeli odczyt odbywa się metodą pojemnościową. Jeżeli wymagany jest bezpośredni kontakt, to wtedy część przewodnika i cały pasek 9 można pokryć w taki sposób, aby układ scalony i przewodnik były chronione (nieprzewodzącym materiałem), natomiast inne części przewodnika były nadal dostępne w celu umożliwienia bezpośredniego kontaktu.

Na figurze 4 pokazano w powiększeniu aktywny optycznie element 7 z układem scalonym 3', natomiast fig. 5 przedstawia przekrój poprzeczny przez taki aktywny optycznie element 7.

Na figurze 6 pokazano jeszcze inną postać nitki zabezpieczającej 2 z układem scalonym 3 wykonanym z półprzewodzącego polimeru organicznego i częściami przewodzącymi 4, które zostały umieszczone na papierze 5. W tej postaci wykonania polimerowy układ scalony i odcinki części przewodzących 4 nitki zabezpieczającej 2 są chronione za pomocą warstwy ochronnej 10 wykonanej z materiału odpornego chemicznie i nieprzewodzącego elektryczności. Warstwa ochronna 10 może przykrywać całą nitkę, jeżeli stosuje się sprzężenie pojemnościowe.

Na figurze 7 przedstawiono jeszcze inną postać wykonania nitki zabezpieczającej według tego wynalazku, w której sam układ scalony 2 nie jest częścią nitki zabezpieczającej, ale jest usytuowany obok niej. Części przewodzące 4 nitki zabezpieczającej 2 są izolowane elektrycznie między sobą za pomocą bloku izolującego 11. Układ scalony 3 jest przyłączony do odpowiednich części przewodzących 4 nitki zabezpieczającej za pośrednictwem przewodów elektrycznych 12.

Postać tego samego typu dla aktywnego optycznie elementu przedstawiono na fig. 8. Przewody elektryczne 12 zapewniają kontakt elektryczny pomiędzy częściami przewodzącymi 8 aktywnego optycznie elementu i polimerowym układem scalonym 3'.

PL 196 021 B1

Na figurze 9 pokazano połączenie nitki zabezpieczającej 2 z aktywnym optycznie elementem 7, przy czym metalowe części przewodzące 4 nitki zabezpieczającej 2 zapewniają kontakt elektryczny z metalowymi częściami przewodzącymi 8 aktywnego optycznie elementu 7. Układ scalony 3' wykonany z półprzewodzącego materiału organicznego jest usytuowany pod aktywnym optycznie elementem 7.

Na figurze 10 przedstawiono jeszcze inną postać nitki zabezpieczającej według wynalazku. W tej postaci nitka zabezpieczająca składa się z układu scalonego 3 i części przewodzących 13, które są wykonane z przewodzącego polimeru. Nitka zabezpieczająca jest umieszczona na papierze 5. Polimerowy układ scalony 3 jest chroniony warstwą ochronną 10 z odpornego chemicznie materiału, która pokrywa również (odcinki) polimerowej części przewodzącej 13. W celu zapewnienia bardzo dobrego zasilania i możliwości odczytu obok warstwy ochronnej 10 z materiału izolującego rozmieszczono bloki metalowe 14, które są połączone elektrycznie z organicznymi polimerowymi częściami przewodzącymi 13.

W przypadku używania sprzężenia pojemnościowego na bloki metalowe 14 i chemicznie odporną warstwę ochronną 10 można nałożyć dodatkową warstwę ochronną.

Claims (17)

1. Podłoże z papieru zawierające co najmniej jeden układ scalony, znamienne tym, że ten układ scalony jest elastyczny i obejmuje półprzewodzący polimer organiczny.

2. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że ten polimer organiczny stanowi polimer sprzężony.

3. Podłoże według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że ten polimer organiczny stanowi oligomeryczny pentacen, poli (tienylenowinylen) lub poli-3-alkilotiofen.

4. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że układ scalony stanowi układ odczytywalny metodą bezstykową indukcyjną lub pojemnościową.

5. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera połączoną z tym co najmniej jednym układem scalonym (3) przewodzącą nitkę zabezpieczającą (2), która styka się z nim podczas operacji jego odczytu oraz zasilania w prąd.

6. Podłoże według zastrz. 5, znamienne tym, że układ scalony (3) stanowi część nitki zabezpieczającej (2).

7. Podłoże według zastrz. 4 albo 5, znamienne tym, że grubość nitki zabezpieczającej (2) wynosi 5-60% grubości podłoża.

8. Podłoże według zastrz. 1 albo 4, znamienne tym, że układ scalony (3') stanowi część aktywnego optycznie elementu (7), takiego jak folia, hologram lub kinegram.

9. Podłoże według zastrz. 1 albo 4, albo 5, albo 6, znamienne tym, że układ scalony zawiera zaprogramowany kod, zapisany przed jego umieszczeniem w podłożu.

10. Podłoże według zastrz. 8, znamienne tym, że układ scalony zawiera zaprogramowany kod, zapisany przed jego umieszczeniem w podłożu.

11. Podłoże według zastrz. 1 albo 4, albo 5, albo 6, znamienne tym, że układ scalony zawiera kod z opisem wewnętrznych właściwości podłoża, który po wyprodukowaniu podłoża zostaje umieszczony w układzie scalonym.

12. Podłoże według zastrz. 8, znamienne tym, że układ scalony zawiera kod z opisem wewnętrznych właściwości podłoża, który po wyprodukowaniu podłoża zostaje umieszczony w układzie scalonym.

13. Podłoże według zastrz. 10 albo 12, znamienne tym, że ten kod stanowi kod zaszyfrowany.

14. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera dodatkowe cechy zabezpieczające.

15. Podłoże według zastrz. 14, znamienne tym, że te dodatkowe cechy zabezpieczające stanowią takie cechy jak barwnik, materiał fluorescencyjny, materiał luminescencyjny lub materiał fosforescencyjny.

16. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera nitkę zabezpieczającą (2) zawierającą podłoże izolujące z umieszczonym na nim elastycznym układem scalonym (3) stanowiącym półprzewodzący polimer organiczny, zaopatrzoną w kontakty elektryczne dla układu scalonego.

PL 196 021 B1

17. Podłoże według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera aktywny optycznie element (7) zawierający elastyczny układ scalony (3') stanowiący półprzewodzący polimer organiczny, zaopatrzony w kontakty elektryczne dla układu scalonego.