PL195101B1 - Zespól elastycznego zamocowania ostrza w sekcji formującej maszyny papierniczej o podwójnych filcach - Google Patents

Abstract

1. Zespól elastycznego zamocowania ostrza w sekcji formujacej maszyny papierniczej o podwój- nych filcach, zawierajacy podstawe oparta na kon- strukcji nosnej maszyny papierniczej za posrednic- twem elastycznej belki ceowej posiadajacej pierwsza czesc z pierwsza krawedzia i druga czesc z druga krawedzia, przy czym pierwsza krawedz pierwszej czesci belki jest zamocowana do podstawy oraz majacy srodki mocowania ostrza stykajacego sie zfilcem, posiadajace przednia i tylna powierzchnie, zamocowane do drugiej krawedzi belki ceowej, aponadto zespól ma dociskajaca cisnieniowa rure, znamienny tym, ze dociskajaca cisnieniowa rura (14) jest umieszczona wewnatrz elastycznej ceowej belki (3) pomiedzy podstawa (1) i druga krawedzia ceowej belki (3), przy czym ostrze (13) osadzone na ela- stycznej ceowej belce (3) jest ruchome obrotowo po luku w polozeniu przemieszczania w kierunku po- dwójnych filców formujacych za posrednictwem dociskajacej cisnieniowej rury (14), zas podczas przemieszczania ostrza (13) czesci zespolu ela- stycznego zamocowania sa poza ciernym kontaktem slizgowym z innymi czesci. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół elastycznego zamocowania ostrza w sekcji formującej maszyny papierniczej o podwójnych filcach.

Tego typu zespół stosuje się ze sprężyście zamontowanymi ostrzami umieszczonymi naprzeciwko stanowiska formowania w sekcji formującej maszyny papierniczej z podwójnym filcem. Znanych jest wiele konstrukcji mocowania elementów podpierających statyczny filc formujący, na przykład ostrzy, w sekcji formującej maszyny papierniczej z dwoma filcami, w której wodnistą masę wtryskuje się lub podaje do przestrzeni pomiędzy dwoma przeciwnymi filcami formującymi. W sekcji formującej ostrza stykające się z maszynową stroną każdego filcu poprawiają formowanie i wspomagają usuwanie płynu, zapoczątkowując wytwarzanie wstęgi papieru. W niektórych tego typu sekcjach formujących dwa filce formujące, jako para, opasują listwy umieszczone po obu stronach dwóch filców i w ten sposób podążają po nieco zygzakowym torze poprzez sekcję formującą.

W znanych ze stanu techniki sekcjach formujących z podwójnym filcem wyposażonych w przeciwne ostrza pierwszy zespół elastycznego zamocowania ostrza umieszczono po jednej stronie filców, a drugi zespół bardziej lub mniej sztywno zamocowanych ostrzy umieszczono po drugiej stronie filców. Do podparcia obu zestawów zastosowano odpowiednie konstrukcje maszynowe, ogólnie nazywane tu stanowiskami formowania. W elastycznych zamocowaniach często wykorzystuje się układy ciśnieniowych węży lub sprężyn dosuwających ostrza do sąsiadujących filców formujących.

Znanych jest wiele układów sprężystego mocowania elementów stykających się z filcem, stosowanych w dwu filcowej sekcji formującej. W znanych zamocowaniach ostrzy ustala się w kierunku poprzecznym do maszynowego, z możliwością ruchu ostrzy bardziej lub mniej w kierunku Z czyli w kierunku prostopadłym do kierunku maszynowego. Jednakże w takich zamocowaniach ruch ostrzy w kierunku Z zwykle wiąże się z tarciem ślizgowym pomiędzy nieruchomymi i ruchomymi częściami mocowania, co jest często podatne na brudzenie mechanizmu przez włókna i inne substancje. Ponadto, w znanych układach elementów wykonujących ruch ślizgowy generalnie występuje sztywność i brak sprężystości, co uniemożliwia miejscowe zginanie ostrzy w kierunku Z wobec miejscowych zmian warunków. W konsekwencji przy wystąpieniu miejscowych nierówności ostrzy względem filców formujących powstają obszary gorszego formowania i nierównego odwodnienia wytwarzanej wstęgi papieru.

W wielu znanych środkach mocowania ostrze dosuwa się do filcu w kierunku Z (kierunku prostopadłym do kierunku maszynowego oraz do kierunku poprzecznego do maszynowego), utrzymując powierzchnię zetknięcia ostrza generalnie prostopadle do tego kierunku. Dalszy ruch w kierunku Z powoduje większe lub mniejsze symetryczne opasanie, ze wzrostem ciernego zetknięcia pomiędzy przednią oraz tylną krawędzią ostrza i maszynową stroną filcu formującego. W znany sposób takie zetknięcie przyśpiesza zużycie filcu. W celu zmniejszenia ciernego zużycia filcu wskutek kąta opasania na ostrej przedniej krawędzi często zwiększa się promień przedniej krawędzi ostrza. Zauważono, że powoduje to nowe problemy, ponieważ ciecz przywierająca do powierzchni maszynowej strony filcu formującego będzie odrzucana wstecz do masy papierniczej przez zaokrągloną krawędź podczas przechodzenia filców ponad powierzchniami zetknięcia z ostrzem. Zauważono, że zjawisko to powoduje pogorszenie formowania papieru.

Z opisu patentowego nr US 4,865,692 znana jest konstrukcja listwy stosowanej w tradycyjnej sekcji formującej z pojedynczym filcem o otwartej powierzchni. W konstrukcji tej zastosowano dwie ceowe belki w sprzężonym układzie dla wytworzenia „esowatej” konstrukcji. W górnej belce ceowej zamocowano ostrze, a dolną belkę ceową zamontowano w skrzyni odwadniającej. Obie ceowe belki elastycznie połączone ze sobą sprężystym stalowym pasem są odpychane od siebie elementem zaciskowym, tworząc esowaty kształt. Elementem zaciskowym jest pompowany wąż. Pomiędzy dwoma belkami ceowymi umieszczono również belkę regulacyjną z powierzchniami oporowymi. W wyniku przesuwania belki regulacyjnej poszczególne powierzchnie oporowe spotykają się z pompowanymi środkami zaciskowymi, zmieniając tym samym kąt pochylenia powierzchni zetknięcia z filcem względem kierunku maszynowego ruchu filcu. Taka konstrukcja umożliwia jednakże tylko małą zmianę kątową, a oś, wokół której następuje zmiana kąta nie jest dokładnie określona, zaś blokowanie ceowych belek w esowatej konstrukcji wyklucza ruch w kierunku Z. Ponadto, choć ruch górnej belki ceowej nie wiąże się ze ślizgowym zetknięciem, jest on kontrolowany poprzez ślizganie się belki regulacyjnej.

Zespół elastycznego zamocowania ostrza w sekcji formującej maszyny papierniczej o podwójnych filcach, według wynalazku, zawierający podstawę opartą na konstrukcji nośnej maszyny papierniczej za pośrednictwem elastycznej belki ceowej posiadającej pierwszą część z pierwszą krawędzią

PL 195 101 B1 i drugą część z drugą krawędzią, przy czym pierwsza krawędź pierwszej części belki jest zamocowana do podstawy oraz mający środki mocowania ostrza stykającego się z filcem, posiadające przednią i tylną powierzchnię, zamocowane do drugiej krawędzi belki ceowej, a ponadto zespół ma dociskającą ciśnieniową rurę, charakteryzuje się tym, że dociskająca ciśnieniowa rura jest umieszczona wewnątrz elastycznej ceowej belki pomiędzy podstawą i drugą krawędzią ceowej belki, przy czym ostrze osadzone na elastycznej ceowej belce jest ruchome obrotowo po łuku w położeniu przemieszczania w kierunku podwójnych filców formujących za pośrednictwem dociskającej ciśnieniowej rury, zaś podczas przemieszczania ostrza części zespołu elastycznego zamocowania są poza ciernym kontaktem ślizgowym z innymi części.

Korzystnym jest gdy ceowa belka zamocowana do podstawy stanowi z nią dwuczęściową konstrukcję, a w szczególności ceowa belka i podstawa stanowią jednolitą konstrukcję.

Ceowa belka jest uformowana z pierwszej i drugiej części mających wygięty kształt, przy czym obie części razem stanowią ceowy kształt.

Ceowa belka ma pierwszą część belki posiadającą drugą krawędź, i drugą część belki posiadającą pierwszą krawędź, przy czym pierwsza i druga część belki mają zasadniczo płaskie powierzchnie, a druga krawędź pierwszej części belki jest usytuowana pod kątem względem pierwszej krawędzi drugiej części belki, kształtując ceową belkę.

Ceowa belka ma pierwszą część posiadającą drugą krawędź, i drugą część posiadającą pierwszą krawędź, przy czym pierwsza i druga część belki mają zasadniczo płaskie powierzchnie, a druga krawędź pierwszej części belki jest zamocowana pod kątem względem pierwszej krawędzi drugiej części belki, kształtując ceową belkę, przy czym pierwsza i druga część belki stanowią jednolitą konstrukcję.

Pomiędzy drugą krawędzią ceowej belki i podstawą jest usytuowane elastyczne uszczelnienie.

Korzystnym jest gdy ceowa belka jest sztywno zamocowana do podstawy, a w szczególności ceowa belka jest elastycznie zamocowana do podstawy.

Podstawa ma ukształtowany rowek w którym jest zamocowana pierwsza krawędź ceowej belki, przy czym pierwsza krawędź jest zamocowana za pomocą elastycznego środka klejowego.

Do podstawy jest zamocowana pierwsza krawędź ceowej belki za pomocą mechanicznego mocowania.

Mechaniczne mocowanie ma postać co najmniej jednego elementu wybranego z grupy stanowiącej rowek i śrubę blokującą lub śruby ryglujące.

Elastyczne uszczelnienie zawiera pas, którego krawędzie są umieszczone we współpracujących rowkach ukształtowanych w drugiej krawędzi drugiej części ceowej belki i podstawie.

Dociskającą ciśnieniowa rura jest umieszczona w rowku podstawy.

Dociskająca ciśnieniowa rura ma ukształtowane ciśnieniowe żebro łączące ją z drugą krawędzią drugiej części ceowej belki.

Korzystnym jest gdy ceowa belka jest z materiału dobranego z grupy zawierającej tworzywo zbrojone włóknem, stal sprężynową i stal nierdzewną, a w szczególności ceowa belka jest z materiału plastycznego zbrojonego włóknem.

Korzystnie podstawa jest z materiału dobranego z grupy zawierającej tworzywo zbrojone włóknem, stal sprężynową i stal nierdzewną, a zwłaszcza podstawa jest z materiału plastycznego zbrojonego włóknem.

Jednolita belka ceowa i podstawa korzystnie są z materiału dobranego z grupy zawierającej tworzywo zbrojone włóknem, stal sprężynową i stal nierdzewną, a w szczególności jednolita belka ceowa i podstawa są z materiału plastycznego zbrojonego włóknem.

Złącze części ostrza stykającej się z filcem, zamocowane do drugiej krawędzi ceowej belki posiada ponadto przednią powierzchnię i tylną powierzchnię, a przednia powierzchnia i tylna powierzchnia jest połączona zespołem odprowadzenia cieczy.

Korzystnym jest gdy zespół odprowadzenia cieczy od przedniej powierzchni do tylnej powierzchni poprzez złącze ostrza stykającego się z filcem, są dobrane z grupy szeregu otworów lub szczelin, przy czym otwory lub szczeliny są odsunięte od siebie w kierunku poprzecznym do maszyny papierniczej.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest to, że elastyczne zamocowanie umożliwia podatność zamontowanych na nim ostrzy do lokalnej zmiany w kierunku Z w torze filców formujących na szerokości poruszających się filców. Elastyczne zamocowanie umożliwia taki ruch ostrzy, aby kąt opasania dla filców formujących przechodzących w ślizgowym zetknięciu ponad stykową powierzchnią ostrza

PL 195 101 B1 był najmniejszy na jednej krawędzi i największy na drugiej krawędzi, przy dalszym przemieszczaniu ostrza w kierunku filców.

Ponadto środki zamocowania umożliwiają dociśnięcie ostrza w jednorodnym, wstępnym zetknięciu z maszynową stroną w pobliżu filcu formującego na szerokości sekcji formującej.

Po drugie, zamocowanie umożliwia uginanie części ostrzy w kierunku Z, lokalnie na szerokości filcu formującego, wciąż utrzymując ostrze w bezpośrednim kontakcie z powierzchnią filcu formującego, pomimo ewentualnych miejscowych zmian.

Zamocowanie ostrzy umożliwia łączenie ich z filcem w sposób zmniejszający kąt opasania wokół listwy na przedniej krawędzi i zwiększający na tylnej krawędzi. Wynika to z możliwości obracania ostrzy na łuku podczas przemieszczania w kierunku filców. Taki układ zmniejsza kąt opasania filców formujących wokół przedniej krawędzi ostrza i umożliwia zastosowanie stosunkowo ostrej przedniej krawędzi ostrza.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku na którym fig. 1 przedstawia w przekroju przykład wykonania elastycznego zamocowania według wynalazku na stanowisku formowania w sekcji dwóch filców formujących, z wycofanym ostrzem, fig. 2 - przykład z fig. 1, z ostrzem dosuniętym do ślizgowego zetknięcia z filcami formującymi, fig. 3 - przykład z fig. 1, z ostrzem dostatecznie dociśniętym dla ugięcia filców formujących, fig. 4, 5, 6, 7, 8 - alternatywne konstrukcje zamocowania, fig. 9 - przekrój I-I oznaczony na fig. 7.

Należy wyjaśnić, że w opisie wynalazku występują określenia o następującym znaczeniu:

„kierunek maszynowy” oznacza kierunek równoległy lub zgodny z ogólnym kierunkiem biegu pary filców formujących przez sekcję formującą;

„kierunek poprzeczny do kierunku maszynowego” oznacza kierunek zasadniczo w płaszczyźnie filców formujących prostopadły do kierunku maszynowego.

„kierunek Z” oznacza kierunek zasadniczo prostopadły do kierunku maszynowego oraz do kierunku poprzecznego do maszynowego, „ostrze” oznacza dowolny nieruchomy element stykający się z filcem, zastosowany w sekcji formującej maszyny papierniczej z podwójnym filcem. Ponadto w poniższym opisie przyjęto dla uproszczenia, że oba filce formujące są usytuowane w kierunku poziomym. Dla maszyn z filcami formującymi należy rozumieć, że takie określenia jak „góra” i „wierzch” dotyczą kierunku lub położenia względem filców, a zatem zasadniczo w kierunku osi Z.

Jak to przedstawiono na fig. 1 podstawa 1 utrzymująca elastyczne zamocowanie połączona jest z odpowiednią konstrukcją nośną, przykładowo poprzez belkę teową 2. Można zastosować inne znane środki mocujące. Zespół elastycznego zamocowania zawiera belkę 3 o ceowym przekroju poprzecznym, przechodzącą na szerokości sekcji formującej. Ceowa belka 3 najkorzystniej jest jedną częścią, chyba że jej długość wyklucza jednoczęściowe wykonanie. Zastosowanie belki wieloczęściowej wymaga ścisłego dosunięcia do siebie końców. Pierwsza krawędź 4 ceowej belki 3 jest umieszczona w rowku 5 ukształtowanym w podstawie 1, przy czym krawędź jest przymocowana odpowiednim klejem 6 lub masą. Dobór kleju 6 powinien zapewniać odpowiednie osadzenie krawędzi 4 w rowku 5 oraz akceptowalną trwałość w warunkach roboczych sekcji formującej, która będzie wywierać znaczne naprężenia na klej. Utwardzony klej 6 powinien być sztywny bądź też może umożliwiać niewielką elastyczność na krawędzi 4 w rowku 5. Aby zapewnić odpowiednie połączenie pomiędzy klejem 6 i pierwszą krawędzią 4 ceowej belki 3 można zastosować żebra 7, a rowek może mieć kształt płetwiasty, jak to pokazano.

Jest zatem oczywiste, że choć ceową belkę 3 bezpiecznie utrzymuje w rowku 5 klej 6, może mieć ona pewną swobodę zamocowania dzięki elastyczności masy klejowej.

Drugą krawędź ceowej belki 3 tworzy stosunkowo gruba część trzonowa 8 posiadająca ukształtowane rowki 9, 10. Trzon 8 korzystnie ma przekrój kwadratowy. W dolnym rowku 9 umieszczono górną krawędź elastycznego uszczelnienia 11 w postaci pasa, który dogodnie jest elastomerową wytłoczką i który przechodzi poprzez szerokość sekcji formującej. Również i tu pożądane jest zastosowanie jednoczęściowego pasa uszczelniającego. Zastosowanie wieloczęściowego pasa wymaga ścisłego dosunięcia do siebie końców, co zapewni hermetyczność połączenia. Dolna krawędź pasa uszczelniającego wchodzi w rowek 12 ukształtowany w podstawie 1. W górnym rowku 10 umieszczono listwę 13 współpracującą z filcem. Pomiędzy belką podstawy 1 i częścią trzonową 8 ceowej belki 3 umieszczono dociskającą ciśnieniową rurę 14. Korzystnie ciśnieniową rurę utrzymuje odpowiednie wgłębienie 15 w belce podstawy 1. Dociskająca ciśnieniowa rura 14 posiada na swej górnej powierzchni ciśnieniowe żebro 16.

PL 195 101 B1

Jak to przedstawiono na fig. 2 i 3, dociskająca ciśnieniowa rura 14 rozszerza się pod wpływem wytworzonego w niej ciśnienia (np. za pomocą powietrza lub cieczy pod ciśnieniem) powodując dociśnięcie spodniej strony części trzonowej 8 z drugą krawędzią ceowej belki 3. W miarę wzrostu ciśnienia dociskająca ciśnieniowa rura 14 rozszerza się i dosuwa ostrze 13 do ślizgowego zetknięcia z bliższym jej filcem 17 (patrz fig. 2). Dwie nieruchome listwy 18, 19 umieszczono po drugiej stronie filców formujących na stanowisku formowania. Na fig. 2 i 3 filce formujące przesuwają się w kierunku strzałki A. W miarę rozszerzania się dociskającej ciśnieniowej rury 14 ostrze 13 coraz bardziej naciska na filce formujące 17 w miejscu 20 (patrz fig. 3) i oba filce 17 ulegają odkształceniu w kierunku osi Z, jak to oznaczono strzałką B. Jednocześnie następuje również rozszerzenie elastycznego uszczelnienia 11 w postaci uszczelki. Ceowa belka 3 posiada wystarczającą elastyczność dla zagięcia w miejscu 21, co umożliwia zetknięcie się ostrza 13 z filcami formującymi 17 oraz ich odchylenie, a także pozwala na obrócenie części trzonowej 8 ceowej belki 3 na łuku pokazanym strzałką C, przez co zgodnie z fig. 2 górne czoło 22 ostrza 13 wstępnie ustawia się równolegle do biegu filców formujących 17. Dalsze rozszerzanie ciśnieniowej rury 14, jak pokazano na fig. 3, oprócz przestawienia ostrza 13 w kierunku Z powoduje przemieszczenie części trzonowej 8 i czoła ostrza 13 w taki sposób, że przednia krawędź 24 ostrza 13 przestawia się na małej odległości w kierunku filców 17, a tylna krawędź 23 przesuwa się na stosunkowo większej odległości w kierunku filców. Zwiększa to kąt opasania filców formujących 17 na przedniej krawędzi 23 ostrza 13 i zmniejsza kąt opasania na tylnej krawędzi 24 ostrza 13. Sprzyja to zmniejszeniu zużycia filców w wyniku tarcia przedniej krawędzi 24. Po usunięciu ciśnienia z ciśnieniowej rury 14 ceowa belka 3 wycofuje się i przemieszcza ostrze 13 do położenia pokazanego na fig. 1, w którym ostrze 13 nie styka się z filcami formującymi 17. Alternatywnie, ostrze można zamontować w taki sposób, aby kąt opasania wzrastał na przedniej krawędzi i malał na tylnej krawędzi. W takim przypadku zaleca się zwiększenie promienia krzywizny dla przedniej krawędzi ostrza w celu zmniejszenia zużycia filców. Alternatywne układy zamocowania ceowej belki 3 do podstawy 1 pokazano na fig. 4, 5 i 6.

W konstrukcji przedstawionej na fig. 4 pierwszą żebrową krawędź 25 ceowej belki 3 osadzono w rowku 29 mającym kształt pryzmy. Wkręcona w gwintowany otwór 28 śruba mocująca stanowiąca zamocowanie 27 zaciska krawędź 25 pomiędzy listwami 30A i 30B. W tej konstrukcji rowek 29 może być węższy, i można pominąć jedną lub obie listwy 30A i 30B.

W konstrukcji pokazanej na fig. 5 pierwszą żebrową krawędź 25 ceowej belki 3 zamocowano bezpośrednio śrubami w gwintowanych otworach do podstawy.

W konstrukcji pokazanej na fig. 6 ceową belkę 3 i podstawę 1 wykonano jako jednolity element.

Mogą być zastosowane inne znane układy odpowiednich mechanicznych środków połączenia.

Konstrukcje pokazane na fig. 1-6 w praktyce również okazały się w pewnych przypadkach niekorzystne. Jeśli ostrze 13 zgarnia stosunkowo dużą ilość cieczy, może nastąpić wsteczne chlapanie. W wyniku tego przynajmniej część zgarniętej cieczy powróci do góry w kierunku strony maszynowej przyległego filcu formującego, który porusza się w kierunku ostrza. W rezultacie, przynajmniej część wstecznie, chlapiącej cieczy ponownie przedostaje się do nadchodzącego filcu, wywierając szkodliwy wpływ na proces formowania następujący pomiędzy dwoma przeciwnymi filcami formującymi. Konstrukcje pokazane na fig. 7 i 8, wraz z przekrojem według fig. 9, eliminują tę niedogodność. Zgodnie z fig. 1, 2, 3, 4, 5 i 6 filce formujące 17 poruszają się w kierunku strzałki A. Zakłada się również, że poprzez odwrócenie położeń tylnej i przedniej krawędzi 23, 24 ostrza 13 zamocowanie to można wykorzystać dla filców formujących poruszających się w kierunku strzałki D na fig. 3.

Następną alternatywną konstrukcję ceowej belki pokazano na fig. 7 i 8. Ceowa belka 3 zawiera pierwszą część belki 31 i drugą część belki 32. Obie te części są zasadniczo płaskie. Pierwsza krawędź 33 pierwszej części 31 posiada żebro 7 umieszczone w rowku 5 podstawy 1. Druga krawędź pierwszej części belki 31 i pierwsza krawędź drugiej części belki 32 łączą się ze sobą wzdłuż linii 34 pod odpowiednim kątem E. Kąt ten dobiera się w zależności od żądanej całkowitej wysokości (w kierunku Z) zamocowania. W tej konstrukcji korzystnym jest, aby obie części 31 i 32 ceowej belki 3 tworzyły całość. Z drugą krawędzią 35 drugiej części belki połączono środki mocowania ostrza stykającego się z filcem. Do połączenia środków mocowania w postaci trzonu 8 do ceowej belki 3 zastosowano występ 36 współpracujący z rowkiem 37.

Pozostała część konstrukcji jest zasadniczo taka sama, jak pokazano na fig. 1-5.

W proponowanej konstrukcji środki mocowania nie są jednolite, jak pokazują inne fig., lecz posiadają środki odprowadzenia w tylnej krawędzi 85, dla przynajmniej części cieczy gromadzącej się na przedniej powierzchni 84 środków mocowania. Dzięki temu wystarczająca ilość cieczy zgarnianej ostrzem 13 przechodzi na tylną powierzchnię środków mocowania, co zasadniczo eliminuje ryzyko

PL 195 101 B1 wstecznego chlapania. Na fig. 9 pokazano w przekroju część środków mocowania w postaci trzonu 8 posiadających odpowiednie elementy odprowadzania. W trzonie 8 wykonano szereg szczelin 81 ze skośnymi elementami dystansowymi 82 umieszczonymi między nimi, pomiędzy przednią powierzchnią 83 i powierzchnią tylną 84. Szczeliny rozsunięto od siebie na długości trzonu 8 w kierunku poprzecznym do maszynowego. Aby uniknąć zatykania szczelin stałymi frakcjami masy papierniczej elementy dystansowe 82 powinny mieć ukośnie ukształtowaną przednią krawędź, jak pokazano w miejscu 85; płaska przestrzeń pokazana w miejscu 86 pomiędzy szczelinami 81 nie jest pożądana. Przynajmniej część zgarnianej cieczy przepływa torem schematycznie oznaczonym strzałką 9 i odpływa poza mocowanie listwy. Następną odmianę tej konstrukcji pokazano na fig. 8. Tylna powierzchnia 84 trzonu 8 ma uformowany występ 87 odchylające ciecz odprowadzaną szczelinami 81 ze strony maszynowej sąsiednich filców formujących 17. Układ pokazany na fig. 7 o kierunku biegu filców oznaczonym strzałką D również można zastosować do zmniejszenia wstecznego chlapania.

Należy zwrócić uwagę, aby przy wytwarzaniu trzonu 8 ze szczelinami 81 i elementami dystansowymi 82 zachować dostatecznie mocną konstrukcję dla poprawnego podparcia ostrza 13. Ponadto, w odróżnieniu do konstrukcji według fig. 1-5, nie zaleca się odwracania układu pokazanego na fig. 7 i 6, lecz stosowanie tylko dla kierunku biegu filców pokazanego strzałką F.

Zamocowanie łącznie z łukową lub kątową elastyczną konstrukcją ceowej belki 3 powoduje uginane czyli nieco podatne podparcie ostrza 13 w kierunku Z na szerokości sekcji formującej, umożliwiając ugięcie zamocowania pod wpływem miejscowych zmian w torze filców formujących. Zmiany położenia powierzchni filców na szerokości maszyny zasadniczo w kierunku Z względem powierzchni ostrza mogą wynikać z różnych przyczyn, na przykład nierównomiernego wypływu masy papierniczej, zmian temperatury, miejscowych zmian stopnia zużycia powierzchni samych ostrzy lub braku wyrównania konstrukcji podpierającej mocowanie ostrzy. Taki stopień elastyczności zamocowania umożliwia także dostosowanie ostrza 13 do tego rodzaju miejscowych zmian, przy zachowaniu stałego i równomiernego nacisku dla utrzymania powierzchni 22 ostrza 13 w bezpośredniej bliskości z maszynową stroną biegnących filców formujących.

Wypełnianie ciśnieniowej rury 14 odbywa się pneumatycznie lub hydraulicznie. Korzystne jest ciśnienie hydrauliczne, ponieważ w wyższym stopniu zapewnione jest kontrolowanie niż w przypadku gazu oraz zapewnia lepkościowe tłumienie ewentualnych drgań ostrza.

W mocowaniu tym nie występują części ruchome, podatne na tarcie ślizgowe przy ruchu ostrza, a zastosowanie elastycznego uszczelnienia 11 w postaci elastomerowego pasa eliminuje miejsca gromadzenia się włókien i frakcji stałych. Nie zaleca się zatem pomijania pasa uszczelniającego, choć możliwe będzie działanie mocowania bez takiego pasa.

Wynalazek umożliwia zastosowanie listew o znacznie mniejszym promieniu krzywizny na przedniej krawędzi niż w znanych mocowaniach, co zmniejsza zawracanie wody. Zawracanie wody powoduje przyleganie warstwy wody do powierzchni sita po stronie maszynowej, nie zgarnianej przednią krawędzią ostrza 13. Woda zawraca do masy, zakłócając formowanie wstęgi. W zespole zamocowania według obecnego wynalazku możliwe jest utrzymanie styku całej powierzchni ostrza z filcem, co daje bezpośredni kontakt z maszynową stroną filcu. W konsekwencji, przednia krawędź może być praktycznie na tyle ostra, aby zgarniać ciecz przywierającą do maszynowej strony filcu. Dociskanie ostrza 13 w kierunku Z do filców 17 umożliwia takie ułożenie ostrza 13 w zamocowaniu, które zmniejsza kąt opasania filcu na przedniej krawędzi 24 ostrza 13 oraz zwiększa kąt opasania na tylnej krawędzi 23 ostrza 13.

Ceową belkę 3 można wykonywać z różnorodnych materiałów w tym metali, na przykład sprężynowa stal, stal nierdzewna, a także sztucznych tworzyw zbrojonych włóknem szklanym, które są obecne korzystnym materiałem. W przypadku wykonywania całej belki i podstawy jako jednej części można również zastosować podobne materiały. Ze względu na znacznie zróżnicowane warunki dla poszczególnych maszyn papierniczych niezbędne będzie eksperymentowanie, dla uzyskania potrzebnego poziomu elastyczności ceowej belki 3. Jeśli do zamocowania ceowej belki w podstawie 1 zastosowano klej, na przykład na bazie elastomerowej lub zalewaną masę, po utwardzeniu powinny one być stosunkowo sztywne, tworząc zamocowanie o właściwościach zbliżonych do dobrze znanych tulei gumowych pracujących na ścinanie. W pewnych warunkach może być wymagane zastosowanie bardziej sztywnych środków połączenia ceowej belki, jak na przykład opisane powyżej układy mocowania mechanicznego lub jednolitej konstrukcji ceowej belki i połączonego członu podstawy. Połączenie można usztywnić poprzez dobór pasowania pomiędzy krawędzią ceowej belki 3 i rowkiem 5, co zmniejszy ilość kleju. Dodatkowo, przy zastosowaniu ceowej belki z dwoma zasadniczo płaskimi częPL 195 101 B1 ściami belkowymi pierwsza część belki może być sztywna, pełniąc rolę podparcia dla drugiej, elastycznej części belki. Jest zatem oczywiste, że dla uzyskania żądanego stopnia elastyczności wymagane będzie eksperymentalne podejście, uwzględniające warunki robocze maszyny.

Podobnie, z różnorodnych materiałów można wykonywać również podstawę 1 i trzon 8, stosując zarówno metale, zbrojone tworzywa oraz tworzywa sztuczne przeznaczone do wyrobu elementów konstrukcyjnych. Korzystnym materiałem będzie tworzywo zbrojone włóknem szklanym.

Choć pokazano podstawę 1 o prostokątnym przekroju, mogą występować inne kształty przekrojów, zarówno rurowe jak też lite.

Claims (23)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół elastycznego zamocowania ostrza w sekcji formującej maszyny papierniczej o podwójnych filcach, zawierający podstawę opartą na konstrukcji nośnej maszyny papierniczej za pośrednictwem elastycznej belki ceowej posiadającej pierwszą część z pierwszą krawędzią i drugą część z drugą krawędzią, przy czym pierwsza krawędź pierwszej części belki jest zamocowana do podstawy oraz mający środki mocowania ostrza stykającego się z filcem, posiadające przednią i tylną powierzchnię, zamocowane do drugiej krawędzi belki ceowej, a ponadto zespół ma dociskającą ciśnieniową rurę, znamienny tym, że dociskająca ciśnieniowa rura (14) jest umieszczona wewnątrz elastycznej ceowej belki (3) pomiędzy podstawą (1) i drugą krawędzią ceowej belki (3), przy czym ostrze (13) osadzone na elastycznej ceowej belce (3) jest ruchome obrotowo po łuku w położeniu przemieszczania w kierunku podwójnych filców formujących za pośrednictwem dociskającej ciśnieniowej rury (14), zaś podczas przemieszczania ostrza (13) części zespołu elastycznego zamocowania są poza ciernym kontaktem ślizgowym z innymi części.
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że ceowa belka(3) zamocowana do podstawy (11 stanowi z nią dwuczęściową konstrukcję.
3. 3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że ceowa belka (3) i podstawa (1) stanowią jednolitą konstrukcję.
4. 4. Zespóó według zastrz. 1, znamienny tym, że ceowa belka (3) jest uformowana z pierwszej i drugiej części (31,32) mających wygięty kształt, przy czym obie części razem stanowią ceowy kształt.
5. 5. Zespół według zas^z. 1, tym, że ceowa belka (3) ma pierwszą cr^ięt^ćć belki (311 posiadającą drugą krawędź, i drugą część belki (32) posiadającą pierwszą krawędź, przy czym pierwsza i druga część (31, 32) belki mają zasadniczo płaskie powierzchnie, a druga krawędź pierwszej części (31) belki jest usytuowana pod kątem (E) względem pierwszej krawędzi drugiej części (32) belki, kształtując ceowa belkę (3).
6. 6. Zespół według zas^z. 1, tym, że ceowa belka O ma pierwszą część (311 posiadającą, drugą krawędź, i drugą część (32) posiadającą pierwszą krawędź, przy czym pierwsza i druga część (31, 32) belki mają zasadniczo płaskie powierzchnie, a druga krawędź pierwszej części (31) belki jest zamocowana pod kątem (E) względem pierwszej krawędzi drugiej części (32) belki, kształtując ceowa belkę (3), przy czym pierwsza i druga część (31,32) belki stanowią jednolitą konstrukcją.
7. 7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pomiędzy drugą krawędzią ceowej belki (3) i podstawą (1) jest usytuowane elastyczne uszczelnienie (11).
8. 8. Zespóó według zastrz. 2, znamienny tym, że ceowa belka (3) jest sztywno zamocowana do podstawy (1).
9. 9. Zespóó według 2, znamienny tym, że ceowa belka O (ess elassycznie zamocowana do podstawy (1).
10. 10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że podstawa (1) ma ukształtowany rowek (5) w którym jest zamocowana pierwsza krawędź (4) ceowej belki (3), przy czym pierwsza krawędź (4) jest zamocowana za pomocą elastycznego środka klejowego.
11. 11. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że do podstawy (1) jest zamocowana pierwsza krawędź (4) ceowej belki (3) za pomocą mechanicznego mocowania (27).
12. 12. Zespóó według 11, tym, że mechaniczne mocowanie (:27) ma pos1:ać co najmniej jednego elementu wybranego z grupy stanowiącej rowek i śrubę blokującą lub śruby ryglujące.
13. 13. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że elastyczne uszczelnienie (11) zawiera pas, którego krawędzie są umieszczone we współpracujących rowkach (9, 12) ukształtowanych w drugiej krawędzi drugiej części (32) ceowej belki (3) i podstawie (1) .

    PL 195 101 B1
14. 14. Zespół według zastrz. 1, z namienny tym, że dociskającaciśnieniowa rura (14)jest umieszczona w rcwku 15) ócOztawy 11).
15. 15. Zespółwedług castrz. 1, znamienny tym, Ce dociskająca ciśnieniowe rura 114) ma uraz-ajrcwann ciśnieniowe żebro 116) łączące ją a Orugą krawędzią Orrgisj części 132) cscwdj belki 13).
16. 16. Zeepół według zaatrz. 1, znamienny tym, że ceowa belka (3) r eet z majeriału dobranego z grupy zawierającej twcrzywc zbrcjcne włóknem, tral tóręeyncwą i tral nierOzewną.
17. 17. wweług czstrz. C, znamienny tym, że ce^c^c^ći Cblka 13) j j^^t z majariału clastyyczeeo zbrcjcnegc włóknem.
18. 18. Z^^F^ć)łv^^e^Oł^rJ ^£^ιΡζ. 1 ^zamienny tym, że códotawe 1 11 j jetz raataeału doCrzseeg z grrg óy zawierającej awcrzywc zbrcjcne włóanem, tral tóręeyncwą i tral nierOzewną.
19. 19. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że podstawa (11 iest z mateπaju plastycznego zbrcjcnegc włóanem.
20. 20. Zespół według zastrz. 3, zaarnieany tym że jedncllta belka ceowa (3) i (1) J^est z maleriałg Ocbranegc z gruóy zawierającej twcraywc zbrcjcne włóanem, tral tóręeyncwą i tral nierOzewną.
21. 21. Zespół według zastaz. 3, znamienny tym, ze iednollta beeka ceowa (3) i podstawa (11 są z mareriałr ólazrycznegc zbrcjcnegc włóanem.
22. 22. Zeszółweeług czstrz. 1, cnamienay tym, że 12.00 cotazz 111) ctakająceeo dę 1 filcem, zamcccwane Oc Orrgiej krawęOzi cecwej belki 13) ócziaOa ócnaOrc órzeOnią ócwierzchnię 183) i rylną ócwierzchnię 184), a órzeOnia ócwierzchnia 183) i rylna ócwierzchnia 184) jetr ócłączcna zetócłem cOórcwaOzenia cieczy.
23. 23. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odprowadzenna οίθοζγ od przedniei ócwierzchni 183) Oc rylnej ócwierachni 184) ócórzez złącze ctrrza 113) trykającegc tię z filcem, tą Ocbrane z gruóy tzeregr crwcrów lub tzczelin 181), órzy czym crwcry lub tzczeliny 181) tą cOtgnięre cO tiebie w kierunku ócórzecznym Oc matzyny óaóierniczej.