PL190012B1

PL190012B1 - Wewnątrznaczyniowa proteza aortalna oraz sposób instalowania wewnątrznaczyniowej protezy aortalnej

Info

Publication number: PL190012B1
Application number: PL98340917A
Authority: PL
Inventors: David Ernest Hartley; Thomas Francis Browne
Original assignee: Cook William A Australia
Priority date: 1997-12-10
Filing date: 1998-12-09
Publication date: 2005-10-31
Also published as: AUPP083597A0; NZ504600A; EA002292B1; CA2313080C; CN1158051C; CZ20002114A3; CZ296708B6; EP1039845A4; JP4152072B2; CA2313080A1; PL340917A1; CN1280475A; KR100580781B1; EP1039845A1; EA200000504A1; US6524335B1; EP1039845B1; JP2001525218A; WO1999029262A1; KR20010024712A

Abstract

1. Wewnatrznaczyniowa proteza aortalna, znamienna tym, ze zawiera co najmniej dwa stenty w ksztalcie litery Z (7, 8) przyszyte do rurki z materialu bio- kompatybilnego (5), przy czym co naj- mniej dwa stenty w ksztalcie litery Z (7, 8) przymocowane sa do wewnetrznej po- wierzchni tej rurki, a proteza zawiera, co najmniej jeden otwór (10) w rurce z mate- rialu biokompatybilnego (5), który odpo- wiada ujsciu przecinajacej tetnicy. FIG 2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wewnątrznaczyniowa protezy aortalna oraz sposób instalowania wewnątrznaczyniowej protezy aortalnej, zwłaszcza wewnątrznaczyniowa proteza aortalna umożliwiająca leczenie schorzeń aorty oraz sposób jej instalowania, umożliwiający prawidłowe umieszczenie pokrytej protezy w aorcie.

W szczególności wynalazek dotyczy sposobu instalowania protezy ponad tętnicami nerkowymi w procesie leczenia podnerkowego tętniaka aorty.

Znane są sposoby leczenia schorzeń aorty metodami chirurgicznymi z użyciem stentów i wszczepów. Na przykład dobrze znaną z literatury metodą jest wstawianie w obrębie zwężonej części aorty stentu, z nierdzewnej stali lub innych materiałów, umożliwiającego rozszerzanie za pomocą balonika w celu wzmocnienia ścian zwężonej lub niedrożnej tętnicy. Dodatkowo, dobrze znaną z literatury metodąjest użycie wszczepu w celu naprawy znacznie uszkodzonych części np. aorty i innych tętnic, co umożliwia przepływ krwi i zmniejsza ryzyko wystąpienia tętniaków i przerwania naczynia. Wszczepy, wydrążone rurki wykonane z materiału takiego, jak dacron, są zwykle umieszczane pomiędzy ściankami uszkodzonej tętnicy i mogą być przyszyte w danym miejscu lub rozszerzane przy użyciu katetera balonikowego.

Znacznie poważniejszym problemem jest zastosowanie wszczepu w miejscu przecięcia głównej tętnicy (np. aorty) z innymi tętnicami (np. tętnicami nerkowymi, tętnicą szyjną lub ramienno-głowową). Podczas gdy konieczne jest użycie wszczepu w celu wzmocnienia naczynia i umożliwienia przepływu krwi, na przykład przez aortę, użycie wszczepu skutecznie uszczelnia lub blokuje dopływ krwi do nerek lub krążenia mózgowego. W związku z tym, często niemożliwie lub niepraktyczne jest użycie wszczepu w celu leczenia schorzenia aorty wokół miejsca przecięcia aorty z innymi tętnicami. Zamiast tego, chirurg musi próbować naprawić osłabione ścianki takiej tętnicy przy użyciu innych technik chirurgicznych, które jednak wiążą się z wysokim ryzykiem niepowodzenia i rzadko są skuteczne. Na

190 012 przykład, pomimo, że kilka centrów na świecie rutynowo stosuje wszczepy wewnątrznaczyniowe w leczeniu podnerkowych tętniaków aorty, aż 30% tętniaków aorty brzusznej nie nadaje się do leczenia tą metodą z powodu niewystarczającej długości zdrowej części aorty podnerkowej do przymocowania wszczepu lub stentu.

Niniejszy wynalazek rozwiązuje ten problem przez wykorzystanie aorty nadnerkowej w celu umożliwienia odpowiedniego przymocowania protezy aortalnej, a jednocześnie umożliwia umieszczenie z dużą dokładnością pokrytej protezy zaopatrzonej w otwory odpowiadające dokładnym miejscom przecięcia z innymi tętnicami.

Przedmiotem wynalazku jest wewnątrznaczyniowa proteza aortalna.

Istotę wynalazku stanowi fakt, iż proteza zawiera co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z przyszyte do rurki z materiału biokompatybilnego, przy czym co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z przymocowane są do wewnętrznej powierzchni tej rurki, a proteza zawiera, co najmniej jeden otwór w rurce z materiału biokompatybilnego, który odpowiada ujściu przecinającej tętnicy.

Korzystnie, proteza posiada co najmniej trzy stenty w kształcie litery Z przymocowane do rurki z materiału biokompatybilnego.

Korzystnie, oprócz opisanych wcześniej stentów w kształcie litery Z, proteza posiada dodatkowy stent w kształcie litery Z przymocowany do rurki z materiału biokompatybilnego, rozszerzający się odśrodkowo od tej rurki.

Korzystnie, co najmniej jeden ze stentów w kształcie litery Z posiada zaczepy, skierowane w kierunku tylnej części protezy.

W innym korzystnym wariancie odśrodkowo rozszerzający się stent w kształcie litery Z posiada zaczepy, skierowane w kierunku tylnej części protezy.

Korzystnie, proteza zawiera co najmniej dwa otwory w rurce zależnie od liczby przecinających się tętnic.

Korzystnie, każdy otwór zawiera co najmniej jeden marker nie przepuszczający promieniowania określający granicę otworów

Korzystnie najbardziej oddalony ze stentów w kształcie litery Z zawiera pętlę oddalającą się od rurki z materiału biokompatybilnego.

Korzystnie, proteza zawiera dodatkowo mechanizm uruchamiający protezę, mający co najmniej jeden drucik uruchamiający, przy czym część rurki z materiału biokompatybilnego jest zagięta wzdłuż obejmując co najmniej jeden drucik uruchamiający, odpowiednio przyszyty wzdłuż rurki z materiału biokompatybilnego w miejscu zagięcia, utrzymujący protezę w stanie częściowo złożonym.

Korzystnie, co najmniej jeden ze stentów w kształcie litery Z zawiera co najmniej jedną skróconą pętle do umieszczenia otworów w żądanej pozycji.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób instalowania wewnątrznaczyniowej protezy aortalnej w miejscu przecięcia dwóch tętnic.

Istotą wynalazku jest to, że najpierw określa się miejsce przecięcia leczonych tętnic przy użyciu promieni Roentgena, po czym ustala się położenie co najmniej jednego otworu w protezie składającej się z rurki z materiału biokompatybilnego o wybranej długości, następnie wokół każdego otworu przymocowuje się markery nie przepuszczające promieniowania, po czym umieszcza się co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z w rurce z materiału biokompatybilnego, przy czym zagięcia stentów skraca się w przypadku przykrywania przez nie otworów, następnie zbiera się ręcznie szczytowy stent w kształcie litery Z, przykrywa dośrodkową kapsułą i utrzymuje ją na miejscu za pomocą drucika uruchamiającego, po czym przyszywa się drucik uruchamiający wzdłuż podłużnej fałdy w rurce z materiału kompatybilnego zmniejszając średnicę rurki z materiału biokompatybilnego, a następnie protezę z dopasowanymi otworami umieszcza się w leczonej tętnicy.

Korzystnie, przyszywa się dodatkowe stenty w kształcie litery Z do górnego otworu rurki z materiału biokompatybilnego, przy czym dodatkowe stenty w kształcie litery Z rozszerzają się odśrodkowo od rurki z materiału biokompatybilnego.

Korzystnie, w trakcie umieszczania protezy najpierw ściska się protezę i umieszcza się ją w osłonce umieszczonej suwliwie wokół dośrodkowej kapsuły, protezy, stentów w kształcie litery Z i uszczelniacza, następnie przesuwa się protezę przez tętnicę udową w pachwinie przy

190 012 użyciu urządzenia dostarczającego zawierającego dośrodkową kapsułę, osłonkę, uszczelniacz i druciki wiodące, po czym usuwa się osłonkę pozostawiając protezę w pozycji półrozłożonej, potem ustawia się protezę w odpowiedniej pozycji, następnie wycoftije się częściowo osłonkę i uszczelniacz, po czym wprowadza się katetery angiograficzne i druciki wiodące przez przeciwległą pachwinę do leczonej tętnicy, manewruje się oraz dokładnie dopasowuje się protezę umiejscawiając prawy i lewy kateter angiograficzny i druciki wiodące przez otwory w protezie w przecinających się tętnicach, następnie zwalnia się drucik uruchamiający do całkowitego rozłożenia protezy, po czyim usuwa się katetery angiograficzne, po czym zsuwa się osłonkę i uszczelniacz ze stentu oraz łączy się dośrodkową kapsułę z urządzeniem dostarczającym, po czym usuwa się całkowicie urządzenie dostarczające.

Korzystnie stosuje się co najmniej trzy stenty w kształcie litery Z przymocowane do rurki z materiału biokompatybilnego.

Korzystnie, zależnie od ilości przecinających się tętnic stosuje się co najmniej dwa otwory w protezie.

Korzystnie, stosuje się markery nie przepuszczające promieniowania wykonane ze złota lub innego materiału kompatybilnego, umożliwiającego obrazowanie przy wykorzystaniu promieni Roentgena lub innymi sposobami.

Stenty w kształcie litery Z wchodzące w skład protezy mogą być wykonane z nierdzewnej stali lub nitinolu. Rurka z materiału biokompatybilnego może mieć różną długość. W jednym z wariantów według wynalazku rurka z materiału biokompatybilnego może być wykonana z dacronu. Markery nieprzepuszczające promieniowania mogą być złote lub wykonane z jakiegokolwiek innego biokompatybilnego materiału, który umożliwia uwidocznienie ich za pomocą rentgena lub innych sposobów. Markery te mogą być w formie perełek nieprzepuszczających promieniowania. Ułatwiają one dopasowanie otworów pod kontrolą rentgenowską przed rozłożeniem protezy.

Dokładne położenie rozgałęzień aorty może być stwierdzone przy wykorzystaniu Osiowych Tomogramów Komputerowych (CT) i angiografii, a wynalazek może być dostosowany do każdego pacjenta zgodnie z wynikami CT. Sposobem umieszczania protezy według wynalazku we właściwym miejscu przed ostatecznym rozłożeniem jest manewrowanie prawym i lewym kateterem angiograficznym i drucikami wiodącymi.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony na rysunku na którym fig. 1 przedstawia zewnętrzny rzut jednego z wariantów mniejszego wynalazku przedstawiający górne stenty w kształcie litery Z, rurkę z materiału biokompatybilnego z otworami, małe perełki nie przepuszczające promieniowania oraz metalową pętlę przy podstawie rurki z materiału biokompatybilnego; fig. 2 - wewnętrzny rzut wariantu wynalazku przedstawiający wewnętrzne stenty w kształcie litery Z i ich rozmieszczenie względem otworów przeznaczonych dla przecinających się tętnic; fig. 3 - perspektywiczny rzut zewnętrzny wariantu według niniejszego wynalazku ukazujący jak materiał rurki z biokompatybilnego materiału może być zagięty i utrzymywany na miejscu przez przyszyty drucik uruchamiający. Stenty w kształcie litery Z przymocowane do wewnętrznej powierzchni rurki z materiału biokompatybilnego są niekompletne z przodu umożliwiając zagięcie części rurki z materiału biokompatybilnego i utrzymywanie go za pomocą przyszytego drucika uruchamiającego; fig. 4 - przekrój wariantu według niniejszego wynalazku przed zwolnieniem drucika uruchamiającego; fig. 5 - przekrój wariantu według wynalazku po zwolnieniu drucika uruchamiającego. Drucik uruchamiający został usunięty, a zagięty materiał biokompatybilny jest zluzowany umożliwiając całkowite rozłożenie protezy, która opiera się na ściance aorty dzięki siłom promieniowym; fig. 6 - widok aorty i tętnic nerkowych zawierających protezę według wynalazku wewnątrz urządzenia doprowadzającego. Górne stenty w kształcie litery Z według wynalazku zostały złączone ręcznie i przykryte dośrodkową kapsułą, podczas gdy niższa część wynalazku umieszczona jest suwliwie ponad uszczelniaczem i wewnątrz osłonki, przy czym wszystkie te elementy są nawleczone na drucik wiodący, który umieszcza protezę we właściwej pozycji; fig. 7 - widok wariantu według niniejszego wynalazku po jego uwolnieniu z osłonki, w pozycji półrozłożonej naprzeciw tętnic nerkowych tzn. przed zwolnieniem drucika uruchamiającego; fig. 8 - widok protezy według niniejszego wynalazku w pozycji półrozłożonej, gdzie otwory według wynalazku są cewnikowane przez drucik wiodący z prze6

190 012 ciwległej pachwiny, nad którym umieszczono dwa katetery angiograficzne w celu utrzymywania protezy we właściwej pozycji przed ostatecznym rozłożeniem tzn. przed zwolnieniem drucika uruchamiającego; fig. 9 - całkowicie rozłożoną protezę według wynalazku tzn. po zwolnieniu drucika uruchamiającego, katetery angiograficzne i dośrodkowa kapsuła są wciąż na miejscu fig. 10 - całkowicie rozłożoną protezę według wynalazku z usuniętymi kateterami angiograficznymi i ich drucikami wiodącymi, osłonka i uszczelniacz urządzenia dostarczającego są przesunięte w celu połączenia z dośrodkową kapsułą i przygotowania do usunięcia urządzenia dostarczającego; oraz fig. 11 - całkowicie rozłożoną protezę według wynalazku umożliwiającą przepływ krwi do tętnic nerkowych, osłonka, uszczelniacz i dośrodkowa kapsuła są usunięte.

Na rysunkach pokazano przykład wykonania wewnątrznaczyniowej protezy aortalnej, którą można umieścić w aorcie. W szczególności protezę można umieszczać i dokładnie dopasowywać ponad tętnicami nerkowymi w leczeniu podnerkowego tętniaka aorty. Rysunek ilustruje podstawowe etapy sposobu według wynalazku, jak również cechy zastosowania wynalazku.

Figury 1 i 2 ukazują zewnętrzny widok wariantu według wynalazku. Odśrodkowy stent w kształcie litery Z i wykonany z nierdzewnej stali lub nitinolu z zaczepami 2 skierowanymi ku tyłowi protezy, jest przyszyty do krawędzi górnego otworu 4 rurki z materiału biokompatybilnego 5. Odśrodkowy stent w kształcie litery Z 1 rozszerza się odśrodkowo od rurki z biokompatybilnego materiału 5. Dwa kolejne stenty w kształcie litery Z 7 i 8, wykonane z nierdzewnej stali lub nitinolu są umieszczone wewnątrz rurki z materiału biokompatybilnego 5. Stenty w kształcie litery Z są przyszyte w odstępach do rurki z materiału biokompatybilnego 5, lecz w części rurki, szwy są opuszczone w celu umożliwienia wykonania podłużnego zagięcia rurki z materiału biokompatybilnego 5, co zostało omówione później. W rurce materiału biokompatybilnego 5 wykonane są otwory 10, tworzące kanał dopasowywujący się w trakcie stosowania protezy do ujść tętnic nerkowych lub innych tętnic. Otwory 10 są dopasowywane pod względem wielkości i umiejscowienia z tętnicami nerkowymi, co ustala się metodą tomografii komputerowej i angiografii, a ich krawędzie są oznaczone małymi, markerami 11 w postaci złotych perełek, nieprzepuszczających promieniowania, które pomagają zidentyfikować otwory za pomocą promieni rentgena. W jednej z „koron” stentu” w kształcie litery Z 8 umieszczona jest długa pętla 12, oddalająca się od rurki z materiału biokompatybilnego 5, która utrzymuje przednią część stentu wewnątrz urządzenia dostarczającego, co zostanie omówione później.

Jak przedstawiono na fig. 2, ukazująca wewnętrzną stronę protezy, skrócona pętla 13 umieszczona jest w jednej z „koron” górnego wewnętrznego stentu w kształcie litery Z 7, która umożliwia umieszczenie otworów dla tętnic nerkowych w żądanej pozycji.

Figura 3 przedstawia protezę w rzucie perspektywicznym, odśrodkowe „korony” 14 stentu w kształcie litery Z 1 zebrano razem ręcznie w celu ułatwienia ich umieszczenia w dośrodkowej nasadce (nie pokazanej). Drucik uruchamiający 17 użyty jest do utrzymywania „koron” wewnątrz kapsuły. Ten sam drucik uruchamiający lub inny drucik uruchamiający 15 jest użyty także do utrzymywania podłużnej fałdy w rurce z materiału biokompatybilnego 5 zwężając w ten sposób średnicę i pozostawiając fałdę 16 nadmiaru materiału z boku protezy.

Drucik uruchamiający 17 przechodzi także przez pętlę 12 pomagając utrzymywać dalszy koniec protezy po usunięciu osłonki, co będzie omówione dalej. Umożliwia to obrót protezy wewnątrz tętnicy w celu dokładnego ustawienia jej w ostatecznym położeniu. Drucik uruchamiający 15 przechodzi w sposób przerywany przez powierzchnię dacronu lub innego materiału w celu utworzenia ciągu szwów tworząc fałdę materiału 16, co dokładniej przedstawiono na fig. 4.

Figura 4 przedstawia przekrój protezy przed uwolnieniem drucika uruchamiający 15 z fałdy 16 materiału. Fałda 16 utrzymywana na miejscu przez przyszyty drucik uruchamiający 15 tworzy średnicę mniejszą niż średnica aorty umożliwiając manewrowanie protezą w górę i w dół i obracanie w zakresie 360 stopni po uwolnieniu protezy z osłonki i po kateteryzacji, co będzie omówione w związku z fig. 8, w celu zapewnienia dokładnego umiejscowienia otworów względem tętnic nerkowych.

190 012

Figura 5 ukazuje przekrój protezy po zwolnieniu drucika uruchamiający (całkowite rozłożenie).

Fig. 6 przedstawia aortę 30, tętnice nerkowe 32 i 34 prowadzące do nerek 35 i tętnice udowe 36 i 18 oraz urządzenie dostarczające, które wprowadza protezę 18 według wynalazku do aorty 30 przez nacięcie w pachwinie i jedną z tętnic udowych 36.

Urządzenie dostarczające ogólnie przedstawione jako 20 jest wkładane za pomocą pokrytego plastykiem metalowego drucika wiodącego 22 i zawiera dośrodkową kapsułę 24 z nierdzewnej stali nałożoną na elastyczną stalową rurkę 23. Dośrodkowa kapsuła 24 umieszczona jest na górnej części odśrodkowego stentu w kształcie litery Z i osłonki 26 pokrywającej protezę włącznie z rurką z biokompatybilnego materiału 5 i pozostałą częścią stentów w kształcie litery Z, rozszerzającej się na część dośrodkowej kapsuły 24 w trakcie instalowania. Osłonka 26 jest dopasowana do plastykowego uszczelniacza 28, któryjest wystarczająco długi, żeby wystawać z tętnicy udowej i nacięcia w pachwinie, co umożliwia ręczne przemieszczanie. Plastykowy uszczelniacz 28 jest pasowany suwliwie na elastycznej stalowej rurce 23. Uszczelniacz 28 umieszczony jest ślizgowo pod osłonką i utrzymuje protezę we właściwej pozycji zarówno w czasie instalowania, jak i później, gdy osłonka jest usuwana na uszczelniaczu, jak przedstawiono na fig. 7, pozostawiając protezę z otworami w pozycji półrozłożonej pokazanej na fig. 3.

Na fig. 7, osłonka 26 została usunięta na uszczelniaczu 28, podczas gdy uszczelniacz 28 i dośrodkowa kapsuła 24 pozostaje na miejscu zapobiegając ruchom elastycznej stalowej rurki 23 względem uszczelniacza 28. Proteza 18 może wówczas poruszać się obrotowo na skutek ruchów elastycznej rurki 23 i być poruszana wzdłuż, aż otwory 10 i 11 zostaną umiejscowione prawidłowo względem tętnic nerkowych 32 i 34.

Figura 8 przedstawia aortę 30, tętnice nerkowe 32 i 34 prowadzące do nerek 35 i tętnic udowych 36 i 38 oraz urządzenie dostarczające 20, przy czym uszczelniacz 28 i osłonka 26 zostały cofnięte do jednej z tętnic udowych 36. Jest to osiągnięte przez utrzymywanie w miejscu elastycznej stalowej rurki 23 i przesuwanie osłonki 26 oraz uszczelniacza 28 względem tej rurki. Drucik uruchamiający 15 pozostaje na miejscu. Umożliwia to wprowadzenie drucików wiodących 40 i 42 oraz kateterów angiograficznych 44 i 46, które zostały wprowadzone przez nacięcie przeciwległej pachwiny (nie pokazane) i przez przeciwległą tętnicę udową 38 oraz umieszczone w tętnicach nerkowych, jak wskazuje prawy i lewy kateter angiograficzny 44 i 46. Te katetery angiograficzne 44 i 46 zaprojektowano tak, że posiadają one, odpowiednio, prawe i lewe zagięcie szyjki umożliwiające wprowadzenie drucika z aorty 30 do odpowiedniej tętnicy nerkowej 32 i 34. Druciki wiodące 40 i 42 oraz katetery angiograficzne 44 i 46 umieszczone są w tętnicach nerkowych 32 i 34 tak, aby można było bezpiecznie i dokładnie dopasować otwory lOill protezy według wynalazku.

Figura 9 ukazuje całkowicie rozłożoną protezę według wynalazku po zwolnieniu drucików uruchamiających 15 i 17 lub pojedynczego drucika uruchamiającego pełniącego rolę obu drucików uruchamiających, przy czym druciki wiodące 40 i 42, katetery angiograficzne 44 i 46 oraz urządzenie dostarczające 20 znajduje się wciąż na miejscu. Na tym etapie odśrodkowy stent 1 w kształcie litery Z rozszerza się w kierunku ścianek aorty 30 i zaczepy 2 umieszczone są w ściance aorty utrzymując protezę 18 w odpowiedniej pozycji.

Na fig. 10, katetery angiograficzne 44 i 46 oraz druciki wiodące 40 i 42 zostały usunięte przez przeciwległą tętnicę udową 38, a uszczelniacz 28 i osłonka 26 zostały przesunięte w celu połączenia z dośrodkową kapsułą 24 w trakcie przygotowywania do całkowitego usunięcia urządzenia dostarczającego 20. Jest to osiągnięte przez utrzymywanie elastycznej stalowej rurki 23 w pozycji stacjonarnej i przesuwanie uszczelniacza 28 i osłonki 26 względem niej i w kierunku dośrodkowej kapsuły 24.

Figura 11 ukazuje rzut protezy 18 według wynalazku po całkowitym rozłożeniu, przy czym urządzenie dostarczające jest usunięte umożliwiając swobodny przepływ krwi przez aortę 30 do tętnic nerkowych 32 i 34 przez otwory 10 i 11.

Po instalacji protezy należy przeprowadzić badanie angiograficzne w celu potwierdzenia właściwego umieszczenia otworów.

Możliwe są następujące korzystne modyfikacje.

190 012

Liczba stentów przymocowanych do i umieszczonych wewnątrz rurki z materiału biokompatybilnego może być większa niż dwa. Co najmniej trzy stenty mogą być użyte, jeśli wymagane jest wydłużenie protezy według wynalazku.

Mechanizm uruchamiający może być wewnętrznie zagięty albo (a) do tyłu albo (b) do przodu i do tyłu, odpowiednio z jednym lub dwoma drucikami uruchamiającymi.

Proteza może zawierać więcej niż dwa otwory w rurce z materiału biokompatybilnego, jeśli jest więcej niż dwie tętnice przecinające.

FIG 5

190 012

FIG 7

190 012

FIG 8

FIG 9

190 012

FIG 10

FIG 11

190 012

FIG 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wewnątrznaczyniowa proteza aortalna, znamienna tym, że zawiera co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z (7, 8) przyszyte do rurki z materiału biokompatybilnego (5), przy czym co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z (7, 8) przymocowane są do wewnętrznej powierzchni tej rurki, a proteza zawiera, co najmniej jeden otwór (10) w rurce z materiału biokompatybilnego (5), który odpowiada ujściu przecinającej tętnicy.
2. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1, znamienna tym, że posiada co najmniej trzy stenty w kształcie litery Z (7, 8) przymocowane do rurki z materiału biokompatybilnego (5).
3. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1, znamienna tym, że oprócz stentów w kształcie litery Z (7, 8) posiada dodatkowy stent w kształcie litery Z (1) przymocowany do rurki z materiału biokompatybilnego (5), rozszerzający się odśrodkowo od tej rurki.
4. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że co najmniej jeden ze stentów w kształcie litery Z (1, 7, 8) posiada zaczepy (2), skierowane w kierunku tylnej części protezy.
5. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 3, znamienna tym, że odśrodkowo rozszerzający się stent w kształcie litery Z (1) posiada zaczepy (2), skierowane w kierunku tylnej części protezy.
6. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera co najmniej dwa otwory (10) w rurce zależnie od liczby przecinających się tętnic.
7. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 6, znamienna tym, że każdy otwór (10) zawiera co najmniej jeden marker (11) nie przepuszczający promieniowania określający granicę otworów
8. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że najbardziej oddalony ze stentów w kształcie litery Z (8) zawiera pętlę (12) oddalającą się od rurki z materiału biokompatybilnego (5).
9. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera dodatkowo mechanizm uruchamiający protezę, mający co najmniej jeden drucik uruchamiający (15, 17), przy czym część rurki z materiału biokompatybilnego (5) jest zagięta wzdłuż obejmując co najmniej jeden drucik uruchamiający (15, 17), odpowiednio przyszyty wzdłuż rurki z materiału biokompatybilnego w miejscu zagięcia (16), utrzymujący protezę w stanie częściowo złożonym.
10. Wewnątrznaczyniowa proteza według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jeden ze stentów w kształcie litery Z (7, 8) zawiera co najmniej jedną skróconą pętlę do umieszczenia otworów w żądanej pozycji.
11. Sposób instalowania wewnątrznaczyniowej protezy aortalnej w miejscu przecięcia dwóch tętnic, znamienny tym, że najpierw określa się miejsce przecięcia leczonych tętnic przy użyciu promieni Roentgena ustala się położenie co najmniej jednego otworu (10) w protezie składającej się z rurki z materiału biokompatybilnego (5) o wybranej długości następnie wokół każdego otworu (10) przymocowuje się markery (11) nie przepuszczające promieniowania, po czym umieszcza się co najmniej dwa stenty w kształcie litery Z (7, 8) w rurce z materiału biokompatybilnego (5), przy czym zagięcia stentów skraca się w przypadku przykrywania przez nie otworów (10), następnie zbiera się ręcznie szczytowy stent w kształcie lite^ry ^Z (1), przykrywa dośrodkową kapsułą (24) i utrzymuje ją na miejscu za pomocą drucika uruchamiającego (15, 17), po czym przyszywa się drucik uruchamiający (15, 17) wzdłuż podłużnej fałdy w rurce z materiału kompatybilnego (5) zmniejszając średnicę rurki z materiału biokompatybilnego (5), a następnie protezę (18) z dopasowanymi otworami (10) umieszcza się w leczonej tętnicy (30).

190 012
12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że przyszywa się dodatkowe stenty w kształcie litery Z (1) do górnego otworu rurki z materiału biokompatybilnego (5), przy czym dodatkowe stenty w kształcie litery Z (1) rozszerzają się odśrodkowo od rurki z materiału biokompatybilnego (5).
13. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że w trakcie umieszczania protezy (18) najpierw ściska się protezę (18) i umieszcza się ją w osłonce (26) umieszczonej suwliwie wokół dośrodkowej kapsuły (24), protezy (18), stentów w kształcie litery Z (1, 7, 8) i uszczelniacza (28), następnie przesuwa się protezę (18) przez tętnicę udową (36) w pachwinie przy użyciu urządzenia dostarczającego (20) zawierającego dośrodkową kapsułę (24), osłonkę (26), uszczelniacz (28) i druciki wiodące (15, 17), po czym usuwa się osłonkę (26) pozostawiając protezę (18) w pozycji pół-rozłożonej, potem ustawia się protezę (18) w odpowiedniej pozycji, następnie wycofuje się częściowo osłonkę (26) i uszczelniacz (28), po czym wprowadza się katetery angiograficzne (44, 46) i druciki (15,17) wiodące przez przeciwległą pachwinę (38) do leczonej tętnicy (30), manewruje się oraz dokładnie dopasowuje się protezę (18) umiejscawiając prawy i lewy kateter angiograficzny (44, 46) i druciki wiodące (15, 17) przez otwory (10) w protezie (18) w przecinających się tętnicach, następnie zwalnia się drucik uruchamiający (15, 17) do całkowitego rozłożenia protezy (18), po czym usuwa się katetery angiograficzne (44, 46), po czym zsuwa się osłonkę (26) i uszczelniacz (28) ze stentu w kształcie litery Z (1) oraz łączy się dośrodkową kapsułę (24) z urządzeniem dostarczającym (20), po czym usuwa się całkowicie urządzenie dostarczające (20).
14. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że stosuje się co najmniej trzy stenty w kształcie litery Z (1, 7, 8) przymocowane do rurki z materiału biokompatybilnego (5).
15. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że zależnie od ilości przecinających się tętnic stosuje się co najmniej dwa otwory (10) w protezie (18).
16. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że stosuje się markery (11) nie przepuszczające promieniowania wykonane ze złota lub innego materiału kompatybilnego, umożliwiającego obrazowanie przy wykorzystaniu promieni Roentgena lub innymi sposobami.