PL189091B1 - Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny - Google Patents

Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny

Info

Publication number
PL189091B1
PL189091B1 PL97331203A PL33120397A PL189091B1 PL 189091 B1 PL189091 B1 PL 189091B1 PL 97331203 A PL97331203 A PL 97331203A PL 33120397 A PL33120397 A PL 33120397A PL 189091 B1 PL189091 B1 PL 189091B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
ttg
sprue
treatment
antibodies
celiac disease
Prior art date
Application number
PL97331203A
Other languages
English (en)
Other versions
PL331203A1 (en
Inventor
Detlef Schuppan
Walburga Dieterich
Tobias Ehnis
Original Assignee
Walburga Dieterich
Detlef Schuppan
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=7801172&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL189091(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Walburga Dieterich, Detlef Schuppan filed Critical Walburga Dieterich
Publication of PL331203A1 publication Critical patent/PL331203A1/xx
Publication of PL189091B1 publication Critical patent/PL189091B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/10Transferases (2.)
    • C12N9/1025Acyltransferases (2.3)
    • C12N9/104Aminoacyltransferases (2.3.2)
    • C12N9/1044Protein-glutamine gamma-glutamyltransferase (2.3.2.13), i.e. transglutaminase or factor XIII
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K14/00Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • C07K14/435Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • C07K14/46Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates
    • C07K14/47Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates from mammals
    • C07K14/4701Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates from mammals not used
    • C07K14/4713Autoimmune diseases, e.g. Insulin-dependent diabetes mellitus, multiple sclerosis, rheumathoid arthritis, systemic lupus erythematosus; Autoantigens
    • GPHYSICS
    • G01MEASURING; TESTING
    • G01NINVESTIGATING OR ANALYSING MATERIALS BY DETERMINING THEIR CHEMICAL OR PHYSICAL PROPERTIES
    • G01N33/00Investigating or analysing materials by specific methods not covered by groups G01N1/00 - G01N31/00
    • G01N33/48Biological material, e.g. blood, urine; Haemocytometers
    • G01N33/50Chemical analysis of biological material, e.g. blood, urine; Testing involving biospecific ligand binding methods; Immunological testing
    • G01N33/53Immunoassay; Biospecific binding assay; Materials therefor
    • G01N33/564Immunoassay; Biospecific binding assay; Materials therefor for pre-existing immune complex or autoimmune disease, i.e. systemic lupus erythematosus, rheumatoid arthritis, multiple sclerosis, rheumatoid factors or complement components C1-C9
    • GPHYSICS
    • G01MEASURING; TESTING
    • G01NINVESTIGATING OR ANALYSING MATERIALS BY DETERMINING THEIR CHEMICAL OR PHYSICAL PROPERTIES
    • G01N33/00Investigating or analysing materials by specific methods not covered by groups G01N1/00 - G01N31/00
    • G01N33/48Biological material, e.g. blood, urine; Haemocytometers
    • G01N33/50Chemical analysis of biological material, e.g. blood, urine; Testing involving biospecific ligand binding methods; Immunological testing
    • G01N33/53Immunoassay; Biospecific binding assay; Materials therefor
    • G01N33/573Immunoassay; Biospecific binding assay; Materials therefor for enzymes or isoenzymes
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Urology & Nephrology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Food Science & Technology (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Analytical Chemistry (AREA)
  • Rehabilitation Therapy (AREA)
  • General Physics & Mathematics (AREA)
  • Cell Biology (AREA)
  • Pathology (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Physics & Mathematics (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Toxicology (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Public Health (AREA)

Abstract

1. Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, znamienny tym, ze wykrywa sie przeciwciala przeciw transglutaminazie tkankowej (tTG) z plynów ustrojo- wych za pomoca reakcji immunologicznej z transglutaminaza tkankow a (tTG) sekwencjami immunoreaktywnymi lub ich analogami przy czym reakcje im m unologiczna prowadzi sie w wykluczeniem skrawków tkanek zwierzecych lub ludzkich. 7. Zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do diagnozo- wania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, z wykluczeniem skrawków tkanek zwierze- cych lub ludzkich. 8 . Doustny srodek farmaceutyczny przeznaczony do leczenia sprue lub celiakii zawie- rajacy czynnik aktywny oraz farmaceutycznie dopuszczalne substancje pomocnicze, zna- mienny tym, ze jako czynnik aktywny zawiera tTG, sekwencje immunoreaktywne lub ich analogi oraz, ewentualnie, farmaceutycznie dozwolone substancje pomocnicze. 9. Zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do wytwarza- nia doustnych srodków farmaceutycznych do leczenia sprue lub celiakii. PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny.
Szczegółowo wynalazek dotyczy detekcji przeciwciał z płynów ustrojowych za pomocą reakcji immunologicznej z transglutaminazą tkankową (tTG), jej strukturami antygenowmi, sekwencjami immunoreaktywnymi lub analogami, jak również związkami zawierającymi tTG, ich strukturami antygenowymi, sekwencjami immunoreaktywnymi lub analogami. Sposobu tego można użyć w diagnozowaniu i kontroli leczenia tych chorób, które związane są z reakcją odpornościową na tTG, środki zawierające tTQ ich struktury antygenowe, sekwencje immunoreaktywne lub analogi.
Zgodnie z tym, przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie tTG i wspomnianych substancji w diagnostyce i kontroli leczenia, korzystnie w diagnostyce i kontroli leczenia chorób połączonych z przewlekłym stanem zapalnym lub chorób autoimmunizacyjnych, a szczególnie korzystnie w diagnostyce i kontroli leczenia sprue lub celiakii.
Przedmiotem wynalazku jest także doustny środek farmaceutyczny, który zawiera tTG, związki zawierające tTG, ich struktury antygenowe, ich sekwencje immunoreaktywne lub ich analogi jako substancję aktywną i którego można uzyć do leczenia chorób związanych z reak189 091 cją odpornościową na te substancje, ponieważ dzięki doustnemu podaniu wspomnianych związków uzyskuje się tolerancję immunologiczną.
Wynalazek niniejszy oparty jest na spostrzeżeniu, że transglutaminaza tkankowa (tTG, EC 2.3.2.13) jest autoantygenem sprue lub celiakii, co dało twórcom wynalazku opracowanie metody detekcji przeciwciał przeciw tTG i związkom zawierającym tTG.
Zatem, przedmiotem wynalazku jest sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, polegający na tym, że wykrywa się przeciwciała przeciw transglutaminazie tkankowej (tTG) z płynów ustrojowych za pomocą reakcji immunologicznej z transglutaminazą tkankową (tTG), sekwencjami immunoreaktywnymi lub ich analogami, przy czym reakcję immunologiczną prowadzi się w wykluczeniem skrawków tkanek zwierzęcych lub ludzkich.
Korzystnie wykrywaniu poddaje się ludzkie przeciwciało IgA i/lub IgG. Rónież korzystnie tGT jest pochodzenia ludzkiego, zwierzęcego, syntetycznego lub rekombinantowego.
W bardziej korzystnym wykonaniu sposobu według wynalazku detekcję przeprowadza się z zastosowaniem znanego testu immunologicznego, korzystnie z bezpośrednim lub pośrednim sprzęganiem partnerów reakcji z dobrze wykrywalną substancją znakującą.
Najbardziej korzystnie w sposobie według wynalazku wykrywanie przeprowadza się w fazie stałej. Wykrywanie przeprowadza się korzystnie z zastosowaniem techniki ELISA, RIA lub testu immunfluorescencyjnego.
Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, z wykluczeniem skrawków tkanek zwierzęcych lub ludzkich.
Kolejnym przedmiotem wynalazku jest doustny środek farmaceutyczny przeznaczony do leczenia sprue lub celiakii zawierający czynnik aktywny oraz farmaceutycznie dopuszczalne substancje pomocnicze, charakteryzujący się tym, że jako czynnik aktywny zawiera tTG, sekwencje immunoreaktywne lub ich analogi oraz, ewentualnie, farmaceutycznie dozwolone substancje pomocnicze.
Następnym przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do wytwarzania doustnych środków farmaceutycznych do leczenia sprue lub celiakii.
Celiakia jest chorobą błony śluzowej jelita cienkiego, przy czym pierwsze jej objawy występują przeważnie w późnym okresie wieku niemowlęcego i wieku przedszkolnym. Gdy odpowiedni obraz kliniczny choroby wytępuje dopiero u osób dorosłych, wtedy określa się go jako sprue rodzimą. Oba te pojęcia oznaczają zatem tę samą chorobę. Sprue towarzyszą zapalne zmiany błony śluzowej i spowodowane tym uogólnione złe wchłanianie. Sprue reaguje najczęściej morfologicznie i klinicznie na leczenie dietą bezglutenową.
Jako czynniki powodujące rozwój choroby rozpoznano gluteny pszenicy, jęczmienia, żyta i częściowo owsa, podczas gdy gluteny pochodzące z roślin o dalszym pokrewieństwie filogenetycznym, takich jak kukurydza, ryż i soja nie są w tym przypadku czynnikami chorobotwórczymi. Spośród glutenów, rolę czynnika chorobotwórczego przypisuje się rozpuszczalnym w alkoholach prolaminom, a zwłaszcza a-gliadynie.
Sprue występuje więc przede wszystkim w tych krajach, w których ważnym źródłem pożywienia jest pszenica (Europa, USA, Australia). Częstość występowania tej choroby wynosi: w Danii 0,14 na 1000 noworodków i, odpowiednio, w Hiszpanii 0,7/1000, we Włoszech 1/1000, w Niemczech 0,45/1000 i w Szwecji 2,42/1000.
Jednakże, nowsze badania wykazują, że podkliniczny przejaw choroby, to znaczy morfologiczna zmiana błony śluzowej bez poważnych objawów, występuje o wiele częściej niż dotychczas przypuszczano. I tak, na przykład badania przeprowadzone w tym zakresie we Włoszech w roku 1994 wykazały częstość występowania choroby wynoszącą 3,28 na 1000 dzieci w wieku szkolnym. Ryzyko sprue utajonej u krewnych pierwszego stopnia pacjentów chorych na sprue wynosi prawie 50%.
Towarzysząc przeważnie utajonej sprue występuje w pełni rozwinięte opryszczkowate zapalenie skóry (dermatitis herpetiformis), w przypadku którego obserwuje się obecność charakterystycznych podnaskórkowych pęcherzyków z ziarnistymi złogami IgA w wierzchołkach brodawek skóry. Biopsje jelita cieńkiego wykazują nieregularnie, bardziej lub mniej silnie uszkodzoną błonę śluzową.
189 091
Obserwuje się występowanie dalszego ustalonego związku między sprue a cukrzycą insulinozależną, schorzeniami tarczycy jak również selektywnym niedoborem IgA.
Obok licznych klinicznych działań ubocznych występujących w przypadku sprue, takich jak na przykład niedokrwistość, którą między innymi przypisuje się złemu wchłanianiu witaminy B12 i brakowi witaminy K, czym należy tłumaczyć zwiększoną skłonność do krwawień, szczególną rolę odgrywa tu silnie podwyższone ryzyko utworzenia się w przewodzie żołądkowo-jelitowym złośliwego guza. U prawie 15% chorych na sprue, najczęściej w wieku powyżej 50 lat, dochodzi do rozwoju schorzeń na tle nowotworowym, z czego około 50% są to chłoniaki jelit z rozplemem limfocytów T, a dalsze 25% są to guzy przełyku, części ustnej gardła i jelita cienkiego.
Leczenie sprue polega na ścisłym przestrzeganiu, przez całe życie, diety bezglutenowej, z tym, że wykluczone być muszą nie tylko zawierające gluten produkty z pszenicy, ale także produkty wytworzone z żyta, jęczmienia i owsa. Oznacza to dla chorych ograniczenia obciążające tak pod względem przyzwyczajeń kulinarnych, jak i z punktu widzenia uwarunkowań społecznych.
Gdy tylko sprue zostaje na podstawie prawidłowej diagnozy leczona we właściwym czasie, wtedy prognoza stanu chorego jest dobra. Jednakże, zaistniałych komplikacji często nie da się całkowicie odwrócić. Natomiast, gdy choroba nie zostanie rozpoznana i leczona, wtedy może dojść, w wyniku złego wchłaniania, do zaistnienia poważnych objawów chorobowych. W końcu, powstaje podwyższone ryzyko rozwinięcia się chłoniaka jelit, jak również innych nowotworów przewodu żołądkowo-jelitowego.
Dla diagnostyki sprue i kontroli jej przebiegu w warunkach diety bezglutenowej „złotą walutę” stanowi obecnie biopsja jelita cienkiego. Jednakże, coraz bardziej zyskują na znaczeniu także inne, ale tym razem nieinwazyjne sposoby diagnozowania, oparte na markerach immunologicznych. Ponieważ w surowicach chorych na sprue występują przeciwciała klasy IgA i IgG które z jednej strony skierowane są przeciw gliadynie, a z drugiej przeciw autoantygenowi śródmięsnej (szczególnej postaci tkanki łącznej), która zawiera między innymi kolagen I, kolagen III i kolagen IV, włókna sprężyste, białka niekolagenowe, takie jak na przykład fibronektyna i proteoglikan, surowice te można poddać testom przeprowadzonym techniką ELISA na obecność przeciwciał IgG i IgA przeciw gliadynie, a także opartym na immunofluorescencji pośredniej badaniom na obecność przeciwciał IgG i IgA przeciw śródmięsnej. Podczas gdy przeciwciała przeciw gliadynie nie są w wystarczającym stopniu swoiste względem sprue, to jeśli chodzi o aktywność przeciwciał IgA przeciw śródmięsnej doniesiono o wysokiej ich czułości i swoistości (97-100%). Jednakże dla przeprowadzenia badania metodą immunofluorescencji potrzebne są wycinki przełyku naczelnych. Obecnie przeprowadza się doświadczenia nad wykrywaniem przeciwciał przeciw śródmięsnej na materiale pępowinowym.
W przypadku dokonania diagnozy we właściwym czasie i przy konsekwentym przestrzeganiu diety bezglutenowej, omawiane schorzenie może utrzymywać się w stanie remisji, dzięki czemu ulega zmniejszeniu do normalnego poziomu podwyższone ryzyko utworzenia się guza złośliwego u chorego. Toteż, rzeczą o wielkiej doniosłości jest opracowanie odpowiedniego testu na sprue. Ponieważ krąg osób cierpiących na utajoną sprue również należy do grupy ryzyka, wszystkie osoby brane w tym przypadku pod uwagę (a przede wszystkim krewni pierwszego stopnia), w ostateczności wszystkie dzieci w wieku szkolnym, tak jak się to rozważa we Włoszech, powinny być objęte badaniami z zastosowaniem czułego, swoistego, łatwego w wykonaniu i taniego testu.
Jednakże program badania skriningowego w dużej skali rozbija się o następuje problemy:
- inwazyjne biopsje jelita cienkiego u osób nie wykazujących objawów wykonywane są w sposób nieprzewidywany i wymagający zbyt dużych nakładów,
- detekcja techniką ELISA obecności przeciwciał przeciw gliadynie ma niewielką przydatność z powodu małej swoistości,
- detekcja przeciwciał klasy IgA przeciw śródmięsnej metodą immunofluorescencyjną opartą na wykorzystaniu przełyku naczelnych jest zbyt kosztowna jak na metodę skriningu w skali masowej. Poza tym, ocena kliniczna jest w tym przypadku subiektywna i nie umożliwia wychwycenia chorych na sprue z niedoborem IgA (2% ogółu chorych).
189 091
Tak więc, jak dotychczas nie istnieje żaden test dający się wykonać w sposób nieinwazyjny, swoisty, ilościowy, szybki, łatwy i niedrogi, który umożliwiałby detekcję i kontrolowanie leczenia sprue/celiakii.
Problem ten rozwiązany został przez niniejszy wynalazek. W oparciu o niespodziewane rozpoznanie, że transglutaminaza tkankowa (tTG. EC 2.3.2.13) jest autoantygenem sprue opracowano sposób immunodetekcji przeciwciał przeciw tTG i związkom zawierającym tTG z płynów ustrojowych, zwłaszcza z surowicy, zgodnie z zastrzeżeniami 1-6, dzięki czemu stało się możliwe diagnozowanie nie tylko sprue lub celiaklii, ale także tych wszystkich chorób, które związane są w reakcją odpornościową na tTG, związki zawierające tTG ich struktury antygenowe, immunoreaktywne sekwencje lub analogi.
Transglutaminaza tkankowa należy do grupy transglutaminaz. Transglutaminazy (TGn) (EC 2.3.2.13) są enzymami katalizującymi zależnie od C2+ przeniesienie grupy acylowej, przy czym jako donory grup acylowych działają grupy karboksyamidowe związanych z peptydem reszt glutaminowych. Jako akceptory grup acylowych służą pierwotnie związane z białkiem reszty lizynowe, tak więc transfer ten prowadzi do powstania wiązania lizyny typu G-ty-glutamyl-). Specyficzność substratowa TGn w odniesieniu do donorów grup acylowych jest bardzo wysoka (zależność od sekwencji aminokwasów), podczas gdy do dyspozycji stoi nadzwyczaj szerokie spektrum akceptorów. Powstałe tak kowalencyjne wiązania peptydowe są bardzo stabilne i odporne na działanie proteaz, z czego wynika bardzo duża odporność usieciowanych białek na wpływy chemiczne, enzymatyczne lub fizyczne.
Z szeroko rozpowszechnionym występowaniem różnych TGn w rozmaitych narządach, tkankach, osoczu i śródmiąższowych płynach ustrojowych koreluje także występowanie modyfikowanych przez transglutaminazę białek w skrzepach krwi, na błonach komórkowych, w warstwie zrogowacialej naskórka, we włosach, paznokciach i w macierzy pozakomórkowej. [C. S. Greenberg i wsp., FASEB J„ 5, 3071-3077 (1991)].
Opisane transglutaminazy można rozróżnić na podstawie ich właściwości fizycznych, umiejscowienia w organizmie i ich struktury pierwszorzędowej.
Transglutaminaza tkankowa (tTG) nazywana jest także transglutaminazą komórkową, erytrocytową, śródbłonkową, cytoplazmatyczną, wątrobową lub typu II. Jest to monomer o masie cząsteczkowej mieszczącej się w zakresie od 75 do 85 kJDa.
Całkowita sekwencja aminokwasów zawierająca 687 reszt wywodzi się z cDNA. Na poziomie białka występuje 84%-owa homologia między enzymem ludzkim a enzymem z makrofagów mysich, jak również 81%-owa homologia między enzymem ludzkim a enzymem ze świnki morskiej. Międzygatunkowe wymiany nukleotydów często nie mają wpływu na sekwencję aminokwasów. Centrum aktywne jest bardzo konserwatywne, z mocno wyrażoną homologią białek między tymi trzema gatunkami (na 51 reszt identycznych jest 49) oraz wysokim stopniem homologii białek (75%) w stosunku do podjednostki a czynnika XIII [porównaj: V. Gentile i wsp., J. Biol. Chem., 266, 478-483 (1991); C. S. Greenberg i wsp., FASEB J„ 5, 3071-3077 (1991)].
Nie ma tu ani peptydu sygnałowego, ani glikozylacji, a oprócz licznych reszt cystyny nie istnieją tu wcale mostki disulfidowe. Wyniki hybrydyzacji fluorescencyjnej pozwalają zlokalizować gen ludzkiej transglutaminazy tkankowej na chromosomie 20ql2 [V. Gentile i wsp., Genomics, 20, 295-297 (1994)]. Aczkolwiek mechanizm uruchomienia enzymu nie jest jeszcze całkowicie jasny, istnieją jednoznaczne dowody na to, że wewnątrzkomórkowa, powszechnie występująca tTG przejmuje ważne zadania w macierzy pozakomórkowej (EZM). Do tego, stężenie Ca niezbędne dla zaistnienia aktywności tTG jest wewnątrzkomórkowo trudno osiągalne w warunkach fizjologicznych, podczas gdy w przestrzeni pozakomórkowej istnieje wystarczająco wysokie stężenie Ca2+ [V. Gentile i wsp., J. Cell. Biol.. 119, 463-474 (1992)].
Wyniki wielu badań dowodzą, że ma się tu do czynienia z asocjacją tTG z fibronektyną, białkiem EZM. Poza fibronektyną zidentyfikować w tym przypadku można występujące w EZM cząsteczki nidogenu, N-terminalnego peptydu III prokolagenu, kolagenu V i kolagenu XI, osteonektyny, glikoproteiny zasocjowanej z mikrofibrylami, dermatanu o dużej masie cząsteczkowej, siarczanu proteoglikanu i lektyny galektyny 3 jako specyficznych substratów dla tTG
Wskazówki dotyczące ważnej roli tTG w gojeniu się ran wynikają między innymi z rezultatów badań fluorescencyjnych przeprowadzonych na hodowanych komórkach WI38 (za6
189 091 rodkowe fibroblasty płucne), które w normalnych warunkach nie wykazują żadnej aktywności tTG, ale które jednak, po sztucznie spowodowanym zranieniu, odkładają enzym ten pozakomórkowo. Po możliwie biernym wyjściu enzymu z uszkodzonych komórek, następuje przede wszystkim niekowalencyjne wiązanie się jego z EZM, zwłaszcza z fibronektyną i kolagnenami włókienkowymi. Tam enzym jest w ciągu kilku godzin katalitycznie aktywny [H. F. Upchurch i wsp., J. Cell. Physiol., 149, 375-382 (1991)]. Na modelu szczurzym wykazano, również po sztucznym zranieniu, trwającą przez 5 dni podwyższoną aktywność tTG [J. M. Bowness i wsp., Biochim Biophys. Acta, 967, 234 240 (1980)]. Także w warunkach prowadzenia inkubacji lizatów ludzkich erytrocytów z osoczem można zademonstrować silne powinowactwo uwolnionej tTG do fibronektyny [L. Lorand i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 85, 1057-1059 (1988)]. Wszystkie te wyniki wskazują na to, że tTG związana z EZM przejmuje główną rolę we wczesnej fazie gojenia się rany, a zwłaszcza współdziała z czynnikiem VIHa w stabilizowaniu fibryny i przez poprzeczne sieciowanie białek pozakomórkowych tworzy warstwę ochronną oraz stabilne, przylegające podłoże koło uszkodzonych komórek. Jak dotychczas, nie stwierdzono u kręgowców istnienia żadnych enzymów, zdolnych do rozszczepiania niezwykle stabilnych poprzecznych usieciowań skatalizowanych przez tTG.
Właśnie w oparciu o rozpoznanie, że tTG stanowi autoantygen sprue, przedmiotem wynalazku jest także użycie tTG, związków zawierających tTG, ich struktur antygenowych, sekwencji immunoreaktywnych lub analogów w diagnostyce i kontroli leczenia schorzeń związanych z reakcją immunologiczną przeciw tym związkom. Zwłaszcza diagnozować można w tym przypadku choroby połączone z ostrym stanem zapalnym, takie jak na przykład zapalenie płuc, zapalenie kłębuszkowe nerek, zapalenie wirusowe wątroby albo choroby połączone z przewlekłym stanem zapalnym, takie jak na przykład choroba Crohna, zapalenie okrężńicy wrzodziejące albo choroby autoimmunizacyjne, takie jak na przykład autoimmunizacyjne zapalenie wątroby, zespół Sjoegrena, ziarnica Wegnera, zapalenie stawów reumatoidalne oraz samoistne zwłóknienie narządów, takie jak zwłóknienie płuc.
Omawiany sposób wykrywania nadaje się specjalnie w diagnostyce i kontroli leczenia sprue. Ponieważ test taki można przeprowadzić szybko i tanio, umożliwia on efektywny skrining ludności pod względem obecności przeciwciał przeciw tTG.
Zastosowana sposobem według wynalazku tTG może pochodzić od ludzi i zwierząt, a także może być produktem syntetycznym lub rekombinantowym. Również mogą to być związki zawierające tTG, które dodatkowo mogą wywodzić się ze źródeł skombinowanych (na przykład zwierzęca tTG związana z peptydem syntetycznym).
Przez stosowane w niniejszym opisie określenie „związki zawierające tTG” rozumie się chemiczne połączenia tTG z białkami oraz ich analogi.
Przez stosowane w niniejszym opisie określenie „analogi tTG” lub „analogi związków zawierających tTG” rozumie się wszelkie struktury antygenowe, które wchodzą w reakcję immunologiczną z przeciwciałami przeciw tTG lub związkom zawierającym tTG, na przykład peptydy syntetyczne.
Przez stosowane w niniejszym opisie określenie „sekwencje immunoreaktywne” rozumie się fragmenty tTG lub związków zawierających tTG, wytworzone na drodze proteolizy, syntezy lub metodami inżynierii genetycznej, a także ich warianty otrzymane za pomocą wymiany aminokwasów.
Immunodetekcji według wynalazku dokonuje się z wykorzystaniem znanych sposobów postępowania. I tak, na przykład, do detekcji przeciwciał u chorych można użyć jakiegokolwiek dowolnego bezpośredniego (na przykład stosując „sensorchip”) lub pośredniego sposobu wykrywania przeciwciał.
W przypadku sposobu bezpośredniego, związanie się wykrywanego przeciwciała z antygenem ustala się poprzez zmianę właściwości chemicznych lub fizycznych, wobec czego nie ma potrzeby stosowania następnego etapu detekcji z użyciem znakowanych partnerów wiązania.
Korzystnie, detekcja przeciwciał przeciw tTG sposobem według wynalazku odbywa się w teście immunologicznym, korzystnie w teście immunologicznym fazy stałej z bezpośrednim lub pośrednim sprzęganiem jednego z partnerów reakcji z dobrze nadającą się do detekcji substancją znakującą. Szczególnie korzystnie można dokonać detekcji wykorzystując technikę
189 091
ELISA, RIA i test immunofluorescencyjny. Specjaliści w tej dziedzinie techniki dobrze znają sposoby realizacji tych metod detekcji.
I tak, na przykład w teście ELISA antygen, w omawianym przypadku na przykład tTG, zostaje związany bezpośrednio lub pośrednio z nośnikiem, na przykład z polistyrenem. Po inkubacji z poddawanymi detekcji przeciwciałami, na przykład z surowicy chorych, stwierdza się obecność związanych z antygenem przeciwciał bezpośrednio lub pośrednio, z użyciem substancji sprzęzonych z enzymem. Substancjami tymi mogą być przeciwciała, fragmenty przeciwciał lub ligandy o wysokim powinowactwie, na przykład awidyna, która wiąże się z markerem biotyny. Jako enzymy wchodzą tu w grę, na przykład, peroksydaza, fosfataza alkaliczna, β-galaktozydaza, ureaza lub oksydaza glukozowa. Za pomocą wprowadzenia chromogennego substratu można oznaczyć ilościowo związane enzymy, a przez to na przykład związane przeciwciała przeciw tTG.
Także w przypadku metody radioimmunologicznej antygen, na przykład tTG, zostaje związany bezpośrednio lub pośrednio z nośnikiem, na przykład polistyrenem. Po inkubacji z poddawanymi detekcji przeciwciałami, na przykład z surowicy chorych, stwierdza się obecność związanych z antygenem przeciwciał z użyciem substancji niosącej marker radioaktywny, na przykład 125J. Substancjami tymi mogą być przeciwciała, fragmenty przeciwciał lub ligandy o wysokim powinowactwie, na przykład awidyna, która wiąże się z markerem biotyny. Związaną radioaktywność można skwantyfikować przy użyciu odpowiedniego przyrządu pomiarowego.
Według tej samej zasady wykrywa się związane z antygenem przeciwciała w teście immunofluorescencyjnym z udziałem substancji niosących marker fluorescencyjny, na przykład izotiocyjanian fluoresceiny (FITC). Substancjami tymi mogą być przeciwciała, fragmenty przeciwciał lub ligandy o wysokim powinowactwie, na przykład awidyna, która wiąże się z markerem biotyny. Ilość związaną z barwnikiem fluorescencyjnym można skwantyfikować przy użyciu odpowiedniego przyrządu pomiarowego.
Według wynalazku jest także możliwa detekcja przeciwciał chorego w teście aglutynacyjnym lub w teście z zastosowaniem chromatografii żelowej. Także i te metody detekcji są znane specjaliście w tej dziedzinie techniki. I tak, w przypadku testu z zastosowaniem chromatografii żelowej wprowadza się w sąsiadujące ze sobą i blisko siebie leżące zagłębienia płytek z agarem lub agarozą roztwory antygenu, względnie przeciwciała. W omawianym przypadku, roztworem antygenu może być roztwór tTG, a roztworem przeciwciała surowica krwi. Substancje te dyfundują ze swych zagłębień i wychodząc z nich tworzą gradienty stężenia. Gdy zachodzące na siebie stężenia anygenu i przeciwciała w żelu znajdują się w zakresie określonych stosunków ilościowych i roztwór przeciwciała zawiera przeciwciało przeciw antygenowi, w żelu tworzą się widoczne straty.
W przypadku testu aglutynacyjnego, niosące antygen (na przykład tTG) cząstki (na przykład lateksu lub polistyrenu) zostają poprzecznie usieciowane przez przeciwciało, na przykład z surowicy. Utworzone agregaty można poddać detekcji z zastosowaniem na przykład turbidymetrii.
Według wynalazku, szczególnie korzystnie przeprowadza się detekcję z zastosowaniem techniki ELISA swoistej względem IgA lub IgG w surowicy chorych cierpiących na sprue. Okazało się przy tym, że nowo opracowana w oparciu o tTG metoda detekcji techniką ELISA w zastosowaniu do wykrywania przeciwciał klasy IgA w surowicy chorych na sprue, z uwagi na swą wysoką czułość i swoistość wspaniale nadaje się do diagnozowania i kontroli leczenia sprue. Staje się do wyraźnie widoczne także w przypadku kontroli przebiegu choroby u pacjentów potraktowanych tym lekiem (spadek wartości miana w trakcie terapii). Porównanie danych uzyskanych w sposobie według wynalazku z użyciem techniki ELISA z wyliczeniami w metodzie immunofluorescencyjnej, trzeciej z rzędu (detekcja IgA przeciw śródmięsnej) wykazuje dobrą zgodność wyników. Rozbieżności występują przede wszystkim w przypadku nizszych mian przeciwciał i odpowiedzialnością za to obarcza się obowiązującą dotychczas jako „złota waluta” pośrednią immunofluorescencję. Jest to między innymi uwarunkowane subiektywizmem oceny i występowaniem niespecyficznych reakcji towarzyszących, zachodzących w tej metodzie z dotychczasowego stanu techniki. Odpowiadający temu sposób detekcji oparty na udziale przeciwciał należących do innych klas, pokazany przykładowo na
189 091 zastosowaniu przeciwciał klasy IgG, nadaje się do wykrywania chorych na sprue z niedoborem IgA, jak również do badania innych chorób, związanych z reakcją odpornościową na tTG.
Dalsze polepszenie sposobu detekcji polega na zastosowaniu w układzie testowym oczyszczonej tTG ze świnek morskich, ludzkich tTQ otrzymanych proteolitycznie lub metodami inżynierii genetycznej immunoreaktywnych sekwencji lub analogów, jak również immunogennych tTG-peptydów. W przykładzie 3.3 opisano wykorzystanie techniki ELISA w diagnostyce i kontroli przebiegu innych chorób, związanych z reakcją odpornościową na tTG
Przedmiotem wynalazku jest doustny środek farmaceutyczny, przeznaczony do leczenia chorób, które związane są z reakcją odpornościową na tTG, ich struktury antygenowe, sekwencje immunoreaktywne lub analogi. Korzystnie, doustną postacią stosowania leku jest tabletka lub kapsułka. Przy tym, dzięki podawaniu tTG, środków zawierających tTG, ich struktur antygenowych, sekwencji immunoreaktywnych lub analogów, powstaje tolerancja doustna. Tolerancję doustną uzyskuje się z jednej strony w wyniku doustnego wprowadzania autoantygenu, a z drugiej dzięki istnieniu tak zwanego „efektu Bystandera”: jak długo nie jest rozpoznany autoantygen wywołujący chorobę w terapii prowadzonej drogą doustną użyć można (w niektórych przypadkach) innego antygenu, wchodzącego w narządzie docelowym w kontakt z systemem odpornościowym. Antygen ten jest wtedy zdolny do miejscowej stymulacji swoistych względem antygenu supresorowych komórek T, a przez to do stłumienia układowej odpowiedzi immunologicznej. Dopiero przy wyższych dawkach antygenu ulega wzbudzeniu anergia auroreaktywnych komórek T.
Tolerancja doustna stanowi praktyczną metodę leczenia rozmaitych chorób autoimmunizacyjnych.
Korzystnie, środek farmaceutyczny według wynalazku służy do leczenia sprue, ale także można go stosować w leczeniu innych schorzeń jelit połączonych z przewlekłym stanem zapalnym i autoimmunizacyjnych stanów zapalnych wątroby.
tTQ związki zawierające tTG, ich struktury antygenowe, sekwencje immunoreaktywne i analogi stosuje się w dawce wynoszącej 0,01-100 mg/kg masy ciała.
Środek farmaceutyczne według wynalazku może, ewentualnie, zawierać farmaceutycznie dozwolone substancje pomocnicze, takie jak na przykład zazwyczaj używane w farmacji stosowanej środki wypełniające, środki poślizgowe, środki rozsadzające, środki wiążące lub środki antyadhezyjne. Udział ilościowy farmaceutycznych środków pomocniczych może wahać się, w zależności od pożądanej zawartości substancji aktywnej, w szerokich granicach i mieści się w zakresie od 0,1 do 20% wag.
Korzyści odnoszone z niniejszego wynalazku polegają zwłaszcza na możliwości stosowania nieinwazyjnego, wysoce swoistego testu diagnostycznego ukierunkowanego na czynnik i bezpośrednio związanego z chorobą, przeznaczonego do diagnostyki sprue i do kontroli leczenia. Ponadto, wielka korzyść wynikająca z opracowanych testów polega na możliwości przeprowadzania ich szybko, łatwo i tanio oraz na możliwości ich standaryzacji między różnymi laboratoriami. Omawiany test umożliwi więc dokonywanie w sposób efektywny skriningu ludności pod względem obecności przeciwciał przeciw tTG.
Oprócz tego, możliwość ilościowego wyrażania danych uzyskiwanych w tym teście przewyższa pod względem obiektywizmu właściwą dla metody immunofluorescencyjnej ocenę subiektywną. Poza tym, w metodzie immunofluorescencyjnej dokonywanie oceny ilościowej (przede wszystkim przy niższych wartościach miana) utrudniają niespecyficzne reakcje towarzyszące. Dzięki wprowadzeniu do systemu testowego swoistych autoantygenów można w najwyższym stopniu wyeliminować niespecyficzne reakcje występujące w przypadku immunofluorescencji prowadzonej z udziałem preparatów przełyku naczelnych, względnie pępowin.
Ponieważ omawiany test można zastosować zarówno dla przeciwciał klasy IgA jak i dla innych klas przeciwciał, objęci nim mogą być także chorzy na sprue z nieoborem IgA. Detekcja oparta na przeciwciałach przeciw tTG nadaje się również do wykrywania, do badania i do kontroli leczenia chorób związanych z odpowiedzią odpornościową na tTG
Następnie, istnieje możliwość, na zasadzie identyfikacji tTG jako autoantygenu sprue, użycia tTG [jako takiej w całości lub jej immunoreaktywnego epitopu (utworzonych proteolitycznie lub metodami inżynierii genetycznej sekwencji, analogów lub syntetycznych pepty189 091 dów)] do doustnie przeprowadzanej terapii sprue jak również innych schorzeń, znanych z dawania odpowiedzi odpornościowej na tTG.
Wynalazek został zilustrowany następującymi przykładami.
Przykład 1
Wyodrębnianie i charakterystyka autoantygenów
1.1. Immunofluorescencja, barwienie APAAP
Barwienie przeprowadzono z udziałem rozmaitych linii komórkowych, utrwalonych w 100% metanolu w ciągu 2 minut w temperaturze -20°.
W przypadku detekcji dokonywanej metodą immunofluorescencyjną, preparaty inkubowano w obecności surowicy chorych na sprue lub kontrolnych, po czym przemyto, a następnie poddano detekcji przy użyciu króliczej przeciwludzkiej IgA znakowanej TRITC [Schuppan i in., J. Biol. Chem., 265, 8823-8832 (1990)].
Znakowania APAAP dokonano po inkubowaniu komórek z surowicami chorych na sprue, przemyciu i następującej potem detekcji, przy użyciu kompleksu APAAP [J. L. Cordell i in., J. Histochem, Cytochem., 32, 219-229 (1984)].
W tych warunkach, HT1080 (komórki ludzkiego włókniakomięsaka), WI38 (fibroplasty płucne ludzkich zarodków) i Hepl i HepG2 (komórki raka wątroby) dawały z surowicami pacjentów jednoznacznie pozytywne sygnały cytoplazmatyczne, podczas gdy surowice normalne, a także obróbka wstępna przy użyciu IgA, nie wykazywały żadnego znakowania. Fibroblasty napletka ludzkiego, komórki ludzkiego mięsaka prążkowanokomórkowego (RD), szczurze komórki Ito, szczurze komórki hepatomy Morrisa i psie komórki MDCK reagowały tylko bardzo słabo albo też ich reakcja była negatywna.
1.2. Metaboliczne znakowanie komórek i immunoprecypitacja autoantygenu
Charakteryzację i wyodrębnianie autoantygenu przeprowadzono z zatosowaniem komórek HT1080.
Komórki hodowano w podłożu Eagle'a modyfikowanym według Dulbecco (DMEM, Gibco) z L-alanino-L-glutaminą, 10% płodową surowicą cielęcą (FKS, Gibco), 100 jedn/ml penicyliny i 100 μ/ml streptomycyny (Seromed), w temperaturze 37°C, w atmosferze 8% CO2. W ceiu metabolicznego oznakowania, komórki przeniesiono na płytki do hodowli o średnicy 5 cm2 i przy osiągnięciu ~90% zlania się utrzymywano w ciągu 2 godzin w podłożu nie zawierającym metioniny i FKS, po czym podłoże to wymieniono na 3 ml podłoża nie zawierającego FKS, a zawierającego 35S-metioninę (0,2 m Ci, Expre35S35S, NEN-Dupont). Po zakończeniu 16-20-godzinnej inkubacji usunięto supematant. Komórki przepłukano buforem fosforanowym (PBS, Seromed) i poddano lizie w 3 ml buforu do lizy [50 mM Tris-HCl, 150 mM NaCl, 0,5% Triton Χ-100, 0,5% niejonowego detergentu IGEPAL CA-630 (Sigma), Proteaseinhibitor Complete® (Boehringer), pH 7,5]. W końcu, przeprowadzono z udziałem podłoża, a także produktu lizy komórek, immunoprecypitację przy użyciu aktywowanej CNBr Sepharose 4B (Pharmacia).
Zaktywowania i wiązania na Sepharose dokonano zgodnie ze wskazówkami wytwórcy. Po spęcznianiu i przemywaniu w 1 mM HC1, pH 2,5, aktywowaną CNBr Sepharose inkubowano, w środowisku 0,1 M NaHCCb, 0,5 M NaCl, pH 8,3, w obecności króliczego przeciwciała skierowanego przeciw ludzkiej IgA (Dianova, 2,4 mg przeciwciała/ml Sepharose), przez noc, w temperaturze 4°C. Przeciwciała nie związane usunięto za pomocą odmycia buforem do wiązania, a miejsca nie zajęte odblokowano przez dodanie 1 M etanoloaminy, pH 9,0, w temperaturze pokojowej, w ciągu 2 godzin. Następnie Sepharose poddano trzykrotnie płukaniu przy użyciu kolejno (za każdym razem po 10 ml) 0,1 M octanem sodu, 0,5 M NaCF, pH 4,0 i 0,1 M Tris-HCl, pH 8,0. Następnie Sepharose inkubowano z surowicami chorych na sprue lub osób zdrowych (0,5 ml surowicy/ml Sepharose), w temperaturze 4°C, przez noc, w buforze do wiązania (50 mM Tris-HCl, 150 mM NaCl, 1 mM CaCL, 1 mM MgCL, pH 8,0). Nadmiar przeciwciał surowicy usunięto za pomocą trzykrotnego wypłukania buforem do wiązania.
ml porcje podłoża dla HT1080 lub produktu lizy metabolicznie znakowanych komórek (około 5 x 104 komórek) wstępnie inkubowano w ciągu 30 minut w temperaturze pokojowej z 50 μΐ Sepharose C14-B (Pharmacia), w celu usunięcia nieswoiście wiążących białek. Po odwirowaniu (10000 x g, 5 minut, 4°C), utworzone supematanty, każdy dodatkiem z 50 μΐ Sepharose, z którą uprzednio związano IgA chorych lub osób kontrolnych, inkubowano przez
189 091 noc, przy wstrząsaniu, w temperaturze 4°C. Następnie, każdy osad Sepharose zadano 3 razy 1 ml buforu do przemywania [10 mM Tris-HCl, 1% IGEpAL CS-630 (Sigma), 0,5% dezoksycholanu sodu, 0,1% siarczanu laurylosodowego, Complete® (Boehringer), pH 8,0], a po tym 1 ml 10 mM Tris-HCl, pH 8,0. Następnie, osady wprowadzono do buforu do prób z SDS i inkubowano w warunkach redukujących i nie redukujących i po rozdzieleniu na 10-12,5% żelu SDS-poliakryloamidowym [U. K. Lammli, Naturę, 227, 680-685 (1970)], poddano detekcji przeprowadzonej metodą autoradiograficzną (fig. 1).
W dalszych badaniach okazało się, że związane białko o dużej masie cząsteczkowej z podłoża stanowiło fibronektynę, która między innymi nieswoiście związała się z Sepharose.
Jednakże, zasocjowane z komórkami białko o 85 kDa mogło ulec wytrąceniu ze wszystkimi dotychczas użytymi 30 surowicami chorych na sprue, co nie było możliwe w przypadku 15 surowic kontrolnych, w tym surowic normalnych, surowic chorych na zapalenie okrężnicy wrzodziejące i na zespół Sjoegrena. Można było z tego wywnioskować, że białko to rzeczywiście stanowi autoantygen sprue.
Widocznym w badaniu audioradiograficznym pasmom 85 kDa odpowiadały przy barwieniu białek w żelu azotanem srebra [J. Heukeshoven i in., Electrophoresis, 6, 103-112 (1985)] ostre pasma białek.
1.3. Wyodrębnianie i oczyszczanie autoantygenów 85 kDa
W celu wyodrębnienia większych ilości autoantygenu hodowlę komórek HT1080 (około 109 komórek) przeprowadzono na ogółem 65 płytkach do hodowli (każda o powierzchni 175 cm2). Na krótko przed osiągnięciem zlania się wymieniono istniejące podłoże na podłoże nie zawierające FKS, po czym inkubację prowadzono dalej w ciągu 16-20 godzin w inkubatorze, w obecności CO2. Lizę lub immunoprecypitację przeprowadzono tak, jak to wyżej opisano. Osad Sepharose inkubowano w ogółem 4,5 ml buforu do prób z SDS, z 2% DL-ditiotreitolu (Sigma), w ciągu 5 minut, w temperaturze 95°C, w celu uwolnienia białek i w końcu poddano ponownemu badaniu w analitycznym żelu SDS-poliakryloamidowym.
W celu dalszego oczyszczenia autoantygenu, produkt immunoprecypitacji poddano rozdzielaniu metodą elekroforezy elucyjnej z użyciem Prep Celi (Model 491 BIO-RAD), jak następuje. Na krążku żelu o średnicy zewnętrznej wynoszącej 3 cm, złożonym z 6,5 cm żelu rozdzielającego (8% poliakryloamid, pH 8,8) i 1,5 cm żelu zbierającgo (4% poliakryloamid, pH 6,8), naniesiono 4,5 ml mieszaniny białek i poddano ją rozdziałowi elektroforetycznemu. Poszczególne białka zbierano w buforze do elucji (25 mM Tris-HCl, 0,1 M glicyny, 0,01% SDS, pH 8,3) we frakcjach po 1,2 ml (0,8 ml/min). Eluowane frakcje kontrolowano metodą SDS-PAGE i frakcje zawierające pożądane białko (około 15 ml) połączono ze sobą i przy pomocy ultrafiltracji (Amicon Centriprep-50 przy 1000 x g) zatężono do objętości wynoszącej około 1 ml.
1.4. Trawienie autoantygenu z udziałem proteazy
Spośród licznych przebadanych proteaz, za stosowną do wykorzystania do fragmentacji uznano endoproteinazę Asp-N (w gatunku „do sekwencjonowania”, Boehringer Mannheim), ponieważ umożliwiała ona uzyskiwanie w stopniu najdalej idącym wzorca rozszczepienia z uzyskiwaniem fragmentów dających się względnie dobrze rozdzielić. Stosunek stężenia enzym:substrat ustalono na 1:100 i trawienie prowadzono w ciągu 30 minut w temperaturze 37°C.
1.5. Przeniesienie na błonę PDVF
Po trawieniu oczyszczonego autoantygenu, fragmenty peptydów poddano rozdziałowi na preparatywnym żelu z 10% tricyny [H. Schagger i in., Anal. Biochem.. 166, 368-379 (1987)] (fig. 2), po czym dokonano przeniesienia, w temperaturze 4°C, metodą Semi-Dry-Fastblot, z zastosowaniem płyt elektrodowych zawierających grafit (Fastblot B32/33, Biometra) na błonę PVDF [poli(difluorek winilidenu), Immobilon, Milipore]. Na płytę anodową nałożono następujące warstwy:
1) bibuła filtracyjna, nasączona buforem anodowym 1 (300 mM Tris-HCl, 20% metanol, pH 10,4);
2) bibuła filtracyjna nasączona buforem anodowym 2 (30 mM Tris-HCl, 20% metanol, pH 10,4);
3) błona PVDF, aktywowana w metanolu i wstępnie zrównoważona w buforze anodowym 2;
189 091
4) żel tricynowy;
5) dwie bibuły filtracyjne, nasączone buforem katodowym (25 mM Tris-HCl, 40 mM kwas ε-amino-n-heksanowy, 20% metanol, pH 9,4);
6) płyta katodowa.
Przenoszenie prowadzono w ciągu 35 minut przy 180 mA. Następnie, błonę PVDF poddano barwieniu przy użyciu 0,1% Coomassie Blue Serva R-250, 50% metanol, w ciągu 5 minut, po czym odbarwiono przy użyciu 50% metanolu, 10% kwasu octowego, dokładnie przemyto wodą destylowaną i wysuszono na powietrzu. Charakterystyczne pasma strawionego autoantygenu, znajdujące się przy 10 kDa, 14 kDa, 16 kDa i 25 kDa starannie wycięto i poddano N-terminalnemu .sekwencjonowaniu.
1.6. Degradacja Erdmanna [według Edmana i Henschena w: n. B. Needleman: „Protein Sequence Determination”, Springer Verlag, Berlin, 232-279 (1975)].
SekBencjonoBanie przeprowadzone w Applied Biosystems 4778-Sequenatoa dało w wyniku trzy sekwencje aminokwasów, które porównano z Swiss-Prot 31 Datenbank (z PC-GENn Iotelligenetics). Na podstawie tego, przy nieznacznej tylko niezgodności, te trzy fragmenty można było jednoznacznie przyporządkować ludzkiej traosglutaminazie tkankowej (tTG, EC 2.3.2.13, γ-glutamylotranεfarazn glutaminylo-paptynoBn). Poniżej zamieszczono odnośne dane w kodzie jednoliterowym, przy czym X oznacza brak identyfikacji.
t-Transglutnmioaza: Fragment 10 kDa: t-Transglutaminaza: Fragment 14 kDa: t-Tranεglutaminnza: Fragment 16 kDa:
28' RnKLWRRGQPFW REKLWRRGQPF (S)
581 ’ ^I^Y^I^^NP^^ttlfflKG DEYLENP^EKKIO 438' DITHTYTCYPE DITLTYQYPi V))
Fragmentowi 24 kDa nie można było przyporządkować żadnej jednoznacznej sekwencji, ponieważ chodzi w tym przypadku o mieszaninę peptynów.
Przykład 2
Potwierdzenie, ze tranεglutaminnza tkankowa (tTG) jest nutonntygenam sprue
2.1. Immunoprecypitacja tTG świnki morskiej
Z uwzględnieniem dostępności pod względem handlowym oraz homologii sekwencji wynoszącej > 80% w stosunku do ludzkiej tTG, użyto tTG z wątroby świnki morskiej (Sigma), który to enzym wpierw poddano rozdziałowi metodą elektroforezy żelowej, w celu zbadania jej czystości. Swierdzono, że tTG, obok wielu innych białek, stanowiąc około 50% jest jednym z głównych pasm. Aczkolwiek ludzka tTG z 687 aminokwasami tylko nieznacznie różni się od białka świnki morskiej zawierającego 690 aminokwasów, to jednak oba te białka odznaczają się odróżniającym je bardzo zachowaniem się podczas migracji w żelu SDS-polinkayloamidoBym. Podczas gdy białko pochodzenia zwierzęcego pojawia się, jak można się było tego spodziewać, przy 75-80 kDa, białko ludzkie migruje wyraźnie wolniej i myląco wykazuje, jak to również opisano w literaturze, na przekór oczywiście brakującej N-glikozylacji, pozorną masę cząsteczkową wynoszącą 85 kDa [V. Gentile i in., J. Biol. Chem., 266, 478-483 (1991)].
Reaktywność ludzkiego autonntyciała z surowic chorych na sprue względem tTG świnki morskiej przebadano w teście immunoprecypitacji. W tym ceiu 4 pg tTG (Sigma) w 500 μΐ buforu do lizy, 0,5% albuminy surowicy bydlęcej ze sprzężoną z Sepharose 4B IgA chorych na sprue wytrząsano w temperaturze 4°C przez noc, po czym przemyto, gotowano w buforze do prób z SDS w warunkach redukujących i poddano wdziałowi w 10% żelu poliakryloamidowym (patrz: 4.1.2). Obsewuje się tu specyficzne wytrącenie się oczekiwanego pasma (Mr 80 kDa), ale nie zanieczyszczenia.
2.2. Potwierdzenie metodą Westerblottingu, ze tTG jest autonntygenem
Po dokonaniu rozdzielania 2 μ tTG świnki morskiej w SDS-żelu i przeniesieniu na nitrocelulozę, zablokowano otrzymany blot w temperaturze 4°C w PBS, 2% mleka odtłuszczonego w proszku, 0,3% Tween 20, pH 7,3 przez noc, po czym nastąpiła jednogodzinna iokubncjn z surowicą chorego na sprue (1/200) w tym samym buforze, a następnie trzykrotne przemycie i jednogodzinna inkubacja ze sprzężonymi z fosfatazą alkaliczną króliczymi przeciwciałami przeciw ludzkiej IgA (1/500). Bioty przemyto PBS, po czym rozwinięto z udziałem błękitu
189 091 nitrotetrazolowego i fosforanu 5-bromo-4-chloro-3-indolilu jako substratu [M. S. Blake i in., Anal Biochem., 136, 175-179 (1984)] .
Pasmo 75-80 kDa dało jednoznacznie pozytywny sygnał z surowicą chorego na sprue, co stanowi dalszy dowód na to, że surowice chorych na sprue zawierają przeciwciała klasy IgA przeciw tTG. Natomiast surowice kontrolne nie dawały żadnego sygnału.
2.3. Potwierdzenie metodą immunofluorescencji pośredniej, że tTG jest autoantygenem śródmięsnej
Do pośredniej detekcji przeciwciał IgA przeciw śródmięsnej w surowicach chorych na sprue lub stwierdzenia ich hamowania przez tTG użyto wycinków tkanki przełyku naczelnych (Euroimmun, Niemcy). Po wstępnej inkubacji 10 jal surowicy chorego, rozcieńczonej w stosunku 1/320 w PBS, z 0,5 lub 10 Hg tTG świnki morskiej (Sigma) lub 10 pg BSA (Sigma) wciągu godziny, w temperaturze pokojowej, nastąpiła inkubacja ze skrawkami przełyku w ciągu godziny w temperaturze pokojowej, w wilgotnej atmosferze. Do kontroli pozytywnej lub negatywnej posłużono się surowicą chorego na sprue (1/320) lub surowicami osób zdrowych (1/50). Po trzykrotnym przemyciu skrawków w PBS/0,2% BSA i wysuszeniu na powietrzu, przeprowadzono detekcję autoantygenów przy użyciu znakowanego TRITIC, skierowanego przeciw ludzkiej IgA króliczego przeciwciała (Dianova), w rozcieńczeniu w PBS 1/50, w ciągu godziny, w temperaturze pokojowej. Nadmiar przeciwciał usunięto za pomocą przemywania, kolejno: PBS/0,2% BSA, PBS i wodą destylowaną.
Surowica chorego na sprue wykazała wyraźne zabarwienie EZM przez przeciwciało klasy IgA, które była hamowane przez tTG dodawaną we wzrastającym stężeniu, ale nie przez wstępną inkubację z BSA. Kontrola zawierająca surowicę osób zdrowych nie wykazała żadnego zabarwienia skrawków przełyku.
Przykład 3
3.1. Rozwinięcie swoistej dla sprue techniki ELISA z udziałem przeciwciał IgA w celu zastosowania w diagnostyce i kontroli przebiegu sprue
Na polistyrenową mikropłytkę o 96 dołkach (Greiner Labortechnik) wprowadzono przy użyciu pipety w ilości po 1 (ig/dołek transglutaminazę świnki morskiej (Sigma T-5398) w 100 μΐ PBS, po czym płytki te inkubowano w ciągu 2 godzin w temperaturze 37°C przy lekkim ruchu obrotowym. Oddzielono nie związaną tTG przez wypłukanie 3 razy po 200 μΐ PBS, a wolne miejsca wiązania w dołkach blokowano 1% albuminą surowicy bydlęcej (Sigma) w 250 μΐ PBS, w temperaturze 4°C przez noc. Po przemyciu 3 razy po 200 il PBS/0,1% Tween-20, prowadzono inkubację z kolejnymi rozcieńczeniami surowicy w PBS/0,1% Tween-20 (100 μΐ) w ciągu godziny, w temperaturze pokojowej przy lekkim ruchu obrotowym, po czym dokonano przemycia 3 razy po 200 μΐ PBS/0,1% Tween-20, a następnie inkubacji ze sprzężonym z peroksydazą, skierowanym przeciw IgA króliczym przeciwciałem (Dianova) (1/400 w 100 μΐ PBS/01,% Tween-20) w ciągu godziny, w temperaturze pokojowej. Po trzykrotnym przemyciu PBS nastąpiła 30-minutowa inkubacja w temperaturze pokojowej, bez dostępu światła, z użytymi po 200 μΐ: 0,1 M buforem cytrynianowym, 17,6 mM H2O2 i 5,5 mM chlorowodorkiem o-fenylenodiaminy (Sigma), pH 4,2, a w końcu detekcja utworzonego barwnika w czytniku ELISA (MRX, Dynatech Laboratories) przy 450 nm.
Przebadano 20 surowic chorych na sprue przed i po terapii z dietą bezglutenową, to znaczy w aktywnej i mniej aktywnej fazie choroby. System testu okazał się wysoce czuły, z dobrą korelacją wartości w odniesieniu do aktywnej fazy sprue. Powodzenie leczenia polegającego na przestrzeganiu diety odzwierciedla się w obniżeniu poziomu przeciwciał IgA przeciw tTG Wielka swoistość przejawia się w niewielkiej wartości ekstynkcji (poziom tła) surowic kontrolnych osób zdrowych oraz chorych na zapalenie okrężnicy wrzodziejące, marskość wątroby, różne guzy, zespół Sjoergena i wiele innych (fig. 3).
3.2. Rozwinięcie techniki ELISA z udziałem przeciwciał innych klas, w celu zastosowania w diagnostyce i kontroli przebiegu sprue, na przykładzie przeciwciała IgG
Ponieważ u około 2% chorych na sprue występuje niedobór IgA, przebadano ich surowice pod względem wrażliwości i swoistości przeciwciał IgG przeciw tTG Przeprowadzenie testu techniką ELISA odbywało się tak, jak to opisano w p. 3.1, jedynie wymieniono sprzęzone z peroksydazą przeciwludzkie przeciwciało IgA (Dianova) na przeciwludzkie przeciwciało IgG
189 091 (Dianova). Wartości otrzymane dla chorych na sprue odpowiadały pod względem swoistości, zarówno przed dietą bezglutenową, jak i po niej, danym uzyskanym dla przeciwciała IgA.
W przypadku niektórych surowic kontrolnych otrzymano wartości nieco podwyższone, co odpowiada wcześniejszym wynikom odnoszącym się do zmniejszonej swoistości przeciwciał śródmięsnej stwierdzonej w teście immunofluorescencji pośredniej przeprowadzonym z udziałem przeciwciał klasy IgG (fig. 4).
3.3. Rozwinięcie techniki ELISA w cel u zastosowania wa diagnostyce i kontroli przeb iegu innych chorób, związanych z z reakcją odpornościową na tTG, na przykładzie przeciwciała IgG
Przeprowadzenie testu techniką ELICA odbywało się tak, jak to opisano w p. 3.2. Surowice pacjentów chorych na choroby połączone z przewlekłym stanem zapalnym lub na choroby autoimmunizaayjne [zapalenie okrężnicy wroodoięjącs (C.U.), choroba Crohna, ostre autoimudizacyjds zapalenie wątroby] wykazywały wartości od lekko podwyższonych do średnio podwyższonych.
Tak więc, dzięki zastosowaniu dla przeciwciał przeciw tTG na przykład testów ELICA swoistych względem IgG, możliwe jest diagnozowanie i kontrola leczenia pacjentów cierpiących na choroby związane z reakcją odpornościową na tTG.
Przykład 4
Nowa funkcja tradsglutamidazy tkankowej (tTG) w usieciowadiu poprzecznym gliadyny
Podczas gdy dzięki katalizowanej przez tTG reakcji do dyspozycji stoi szerokie spektrum rozmaitych akceptorów grupy acylowej, to w charakterze donorów grupy acylowej może fudkcjadawać jedynie niewiele cząsteczek. W eksperymencie przeprowadzonym in vitro można było wykazać wbudowanie, za pośrednictwem tTG, radioaktywnie znakowanej putrescydy w gliadynę, a tym samym ludkcjonawadis gliadyny jako donorowego substratu tTG.
W 160 ul buforu (0,1 M Tris-HCl, 150 mM NaCl, 5 mM CaCl2, pH 7,5) inkubowada 1 ng substratu (gliadyna lub białko kontrolne, takie jak albumina), 2 μ Ci [3H]-putrescyny i 1 pg tTG (ze świnki morskiej, Cigma), w ciągu 2 godzin, w temperaturze 37°C. Reakcję zatrzymano za pomocą dodania 100 1 50% kwasu trichloroactowego (TCA), po czym przeprowadzono wytrącanie białka, w temperaturze 4°C, przez noc. Po odwirowaniu, osady przemyto 10% tCa, rozpuszczono w buforze do prób z CDC i w części użyto do rozdziału metodą CDC-PAGE, a w części do zliczania metodą scyntylacyjną. Podczas gdy w przypadku próbek kontrolnych nie można było stwierdzić żadnego wbudowywania się putrssayny, gliadyna wykazała zarówno poprzez dane uzyskane w liczeniu metodą scyntylacyjną, jak i otrzymane metodą CDC-PAGE wyraźne wbudowanie [3H]-putrescydy w gliadynę, co dowodzi, że gliadyna stanowi doskonały substrat dla tTG
Ckróty stosowane w ninesjsoym opisie
AK przeciwciało
APAAP fosfataza oasadowa-adtyfosfataoa zasadowa
BCA albumina surowicy bydlęcej cm centymetr
DMEM podłoże Eagle'a modyfikowane według Dulbecco
EC Komisja Enzymów
ELICA enzymatyczny test immudoabsorecyjdy
EZM macierz pozakomórkowa
FKC płodowa surowica cielęca h godzina (godziny)
H202 nadtlenek wodoru
HLA antygen ludzkich limfocytów
IEL limfocyty śródbłodkawe
Ig immunoglobulina kDa kilodaltad
M molowy
Ma miliamesr
MHC główny układ zgodności tkankowej min minuta (minuty)
Mm milimolowy
189 091
Mr względna masa cząsteczkowa
μβ mikrogram
μΐ mikrolitr
PAGE elektroforeza w zelu poliakryloamidowym
PBS bufor fosforanowy
pLA2 fosfolipaza A2
PVDF poli(difluorek winilidenu)
SDS siarczan dodecylo-sodowy
TCA kwas trichlorooctowy
TGF transformujący czynnik wzrostu
Tris tri shydroksymetyloaminometan
tTG transglutaminaza tkankowa
189 091
Fig. 1. Przedstawienie autoantygenów w analizie SDS-PAGE po immunoprecypitacji (IP).
a b c d
RDa W -
94 67
43 ·# ·
30 9 '
21
14
a: IP produktu lizy komórek z surowicą kontrolną b: IP podłoża z surowicą kontrolną c: IP produktu lizy komórek z surowicą chorego na sprue, przedstawienie autoantygenu według wynalazku d: IP podłoża z surowicą chorego na sprue
Fig. 2. Trawienie autoantygenu przy użyciu proteazy (endopeptydazy Asp-N).
-♦ —>
«Mb I» *
25icDa ł-!6W« 4-HkD* ł- HJ kDa a: autoantygen według wynalazku b: fragmenty uutaantggeuu po raaweeniu pooeeazą
189 091
Fig. 3 a. IgA-ELISA z udziałem surowic chorych na sprue przed i po diecie bezglutenowe] (rozcieńczenie surowicy
1/400)
ł I i i i i
Podpisy pod wykresem słupkowym (kolejno)
Sprue 1 przed
Sprue 1 po
Sprue 2 przed
Sprue 2 po itd.
Kontrola
189 091
Fig. 3 b. IgA-Elisa z udziałem surowic kontrolnych (rozcieńczenie surowic 1/200)
Podpisy pod wykresem słupkowym (kolejno): Lekka sprue
Zapalenie okrężnicy wrzodzejące 1 Zapalenie okrężnicy wrzodziejące 2 Rak żołądka 1
Rak żołądka 2
Wrzód trawienny żołądka
Zapalenie wątroby immunizacyjne
Rak wątroby 1
Rak wątroby 2
Rak krtani
Rak przełyku
Osteomioflbroza
Rak trzustki
Osoba zdrowa
189 091
Fig. 4. IgG-Elisa z udziałem surowic osób chorych przed i po diecie bezglutenowej (rozcieńczenie surowicy 1/400)
Podpisy pod wykresem słupkowym (kolejno):
Sprue 1 przed
Sprue 1 po
Sprue 2 przed
Sprue 2 po itd.
Kontrola
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.
Cena 4,00 zł

Claims (9)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, znamienny tym, ze wykrywa się przeciwciała przeciw transglutaminazie tkankowej (tTG) z płynów ustrojowych za pomocą reakcji immunologicznej z transglutaminazą tkankową (tTG) sekwencjami immunoreaktywnymi lub ich analogami przy czym reakcję immunologiczną prowadzi się w wykluczeniem skrawków tkanek zwierzęcych lub ludzkich.
  2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze wykrywaniu poddaje się ludzkie przeciwciało IgA i/lub IgG.
  3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamieny tym, że tGT jest pochodzenia ludzkiego, zwierzęcego, syntetycznego lub rekombinantowego.
  4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, ze detekcję przeprowadza się z zastosowaniem znanego testu immunologicznego, korzystnie z bezpośrednim lub pośrednim sprzęganiem partnerów reakcji z dobrze wykrywalną substancją znakującą.
  5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że wykrywanie przeprowadza się w fazie stałej.
  6. 6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że wykrywanie przeprowadza się z zastosowaniem techniki ELISA, RIA lub testu immunfluorescencyjnego.
  7. 7. Zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, z wykluczeniem skrawków tkanek zwierzęcych lub ludzkich.
  8. 8. Doustny środek farmaceutyczny przeznaczony do leczenia sprue lub celiakii zawierający czynnik aktywny oraz farmaceutycznie dopuszczalne substancje pomocnicze, znamienny tym, że jako czynnik aktywny zawiera tTG, sekwencje immunoreaktywne lub ich analogi oraz, ewentualnie, farmaceutycznie dozwolone substancje pomocnicze.
  9. 9. Zastosowanie tTG, sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów do wytwarzania doustnych środków farmaceutycznych do leczenia sprue lub celiakii.
PL97331203A 1996-07-18 1997-07-14 Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny PL189091B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19630557A DE19630557C2 (de) 1996-07-18 1996-07-18 Verfahren zum Nachweis von Antikörpern aus Körperflüssigkeiten durch eine Immunreaktion mit Gewebe-Transglutaminase (tTG) sowie die Verwendung von tTG in Diagnose und Therapie
PCT/EP1997/003740 WO1998003872A2 (de) 1996-07-18 1997-07-14 IMMUNOLOGISCHES NACHWEISVERFAHREN VON ANTIKÖRPERN, DIE GEGEN GEWEBE-TRANSGLUTAMINASE (tTG) GERICHTET SIND, VERWENDUNG VON tTG ZUR DIAGNOSE UND THERAPIEKONTROLLE SOWIE ORALES PHARMAZEUTISCHES MITTEL ENTHALTEND tTG

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL331203A1 PL331203A1 (en) 1999-07-05
PL189091B1 true PL189091B1 (pl) 2005-06-30

Family

ID=7801172

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97331203A PL189091B1 (pl) 1996-07-18 1997-07-14 Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny

Country Status (22)

Country Link
US (2) US6319726B1 (pl)
EP (1) EP0912898B1 (pl)
CN (1) CN1138146C (pl)
AT (1) ATE210296T1 (pl)
AU (1) AU718797B2 (pl)
BR (1) BR9710500B1 (pl)
CA (1) CA2260769C (pl)
CZ (1) CZ291662B6 (pl)
DE (2) DE19630557C2 (pl)
DK (1) DK0912898T3 (pl)
ES (1) ES2131038T3 (pl)
GR (1) GR990300020T1 (pl)
HK (1) HK1021025A1 (pl)
HU (1) HU228479B1 (pl)
IL (1) IL128042A (pl)
NO (1) NO321466B1 (pl)
NZ (1) NZ333744A (pl)
PL (1) PL189091B1 (pl)
PT (1) PT912898E (pl)
SI (1) SI9720044B (pl)
SK (1) SK284410B6 (pl)
WO (1) WO1998003872A2 (pl)

Families Citing this family (38)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
WO1999056698A2 (en) * 1998-05-06 1999-11-11 Københavns Universitet Treatment of celiac disease
DE60011622T2 (de) 1999-06-28 2005-09-08 Immundiagnostik Ag Diagnose der glutensensibilitätsenteropathie und anderer autoimmunerkrangungen
US6703208B1 (en) 1999-10-20 2004-03-09 Immco Diagnostics Immunological assay for detection of antibodies in celiac disease
WO2001029090A1 (en) * 1999-10-20 2001-04-26 Immco Diagnostics Immunological assay for detection of antibodies in celiac disease
CU22968A1 (es) * 2000-06-07 2004-07-14 Ct Ingenieria Genetica Biotech Procedimiento para la detección de anticuerpos anti transglutaminasa con utilidad en el diagnóstico de la enfermedad celíaca
GB0103024D0 (en) * 2001-02-07 2001-03-21 Rsr Ltd Assay for Autoantibodies to tissue transglutaminase
FI20010868A0 (fi) 2001-04-25 2001-04-25 Markku Maeki Menetelmä ja välineet gluteenin indusoimien tautien havaitsemiseksi
KR100488131B1 (ko) * 2001-07-07 2005-05-06 (주)푸드바이오테크 알레르기 진단용 단백질 칩과 알레르기 유발원의 검출방법 및 알레르기 유발 항체의 검출 방법
GB0117870D0 (en) 2001-07-21 2001-09-12 Univ Nottingham Trent Method of diagnosis and kit of parts therefor
US8143210B2 (en) * 2002-02-14 2012-03-27 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Enzyme treatment of foodstuffs for celiac sprue
US7320788B2 (en) * 2002-02-14 2008-01-22 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Enzyme treatment of foodstuffs for Celiac Sprue
DK1572127T4 (da) 2002-02-14 2014-11-24 Univ Leland Stanford Junior Enzymbehandling af fødevarer til cøliaki
WO2003096979A2 (en) * 2002-05-14 2003-11-27 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Drug therapy for celiac sprue
US7202216B2 (en) * 2002-05-14 2007-04-10 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Drug therapy for celiac sprue
US7462688B2 (en) * 2002-05-14 2008-12-09 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Peptides for diagnostic and therapeutic methods for celiac sprue
US7265093B2 (en) * 2002-05-14 2007-09-04 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Drug therapy for Celiac Sprue
DK1563300T3 (da) * 2002-11-20 2012-07-23 Univ Leland Stanford Junior Diagnostisk fremgangsmåde til cøliaki
US7579313B2 (en) * 2003-11-18 2009-08-25 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Transglutaminase inhibitors and methods of use thereof
US7563864B2 (en) * 2004-04-26 2009-07-21 Celiac Sprue Research Foundation Prolyl endopeptidase mediated destruction of T cell epitopes in whole gluten
US7534426B2 (en) * 2004-04-26 2009-05-19 The Board Of Trustees Of The Leland Stanford Junior University Glutenase enzyme assays
US7628985B2 (en) * 2004-04-26 2009-12-08 The Board Of Regents Of The Leland Stanford Junior University Therapeutic enzyme formulations and uses thereof in celiac sprue and/or dermatitis herpetoformis
US20080038760A1 (en) * 2004-06-08 2008-02-14 Method For Decting Anti-Transglutaminase Antibodies Method for Detecting Anti-Transglutaminase Antibodies
ES2558309T3 (es) * 2006-07-25 2016-02-03 Augurix S.A. Dispositivo de inmunocromatografía para el diagnóstico de enfermedades en una muestra
WO2008089756A2 (de) * 2007-01-26 2008-07-31 Ga Generic Assays Gmbh Verfahren zum nachweis von antikörpern aus körperflüssigkeiten durch eine immunreaktion mit glykoprotein 2 (gp2) aus zymogenen granula des pankreas zur differentialdiagnose von entzündlichen darmerkrankungen und chronischer pankreatitis
EP2136833B1 (en) * 2007-03-16 2019-05-01 The Board of Trustees of the Leland Stanford Junior University Combination enzyme therapy for digestion of dietary gluten
EP1978364B1 (en) 2007-04-06 2011-06-01 Zedira GmbH Transglutaminase 6 as a diagnostic indicator of autoimmune diseases
HU0900199D0 (en) * 2009-04-01 2009-06-29 Debreceni Egyetem Diagnosis of gluten-induced autoimmune diseases
FR2949782B1 (fr) 2009-09-04 2015-10-16 Isp Investments Inc Peptide activateur de la transglutaminase et composition cosmetique ou pharmaceutique le contenant.
CA3191015A1 (en) 2012-02-07 2013-08-15 Vibrant Holdings, Llc Substrates, peptide arrays, and methods
DK2839290T3 (da) 2012-04-17 2019-06-11 Aeneas Gmbh & Co Kg Fremgangsmåde til præsymptomatisk diagnose af cøliaki og glutensensitivitet
DE102012007510A1 (de) 2012-04-17 2013-10-17 Aesku.Diagnostics GmbH & Co. KG Verfahren zur Präsymptomatischen Diagnostik von Zöliakie und Glutensensitivität
US10006909B2 (en) 2012-09-28 2018-06-26 Vibrant Holdings, Llc Methods, systems, and arrays for biomolecular analysis
US10286376B2 (en) 2012-11-14 2019-05-14 Vibrant Holdings, Llc Substrates, systems, and methods for array synthesis and biomolecular analysis
WO2014127328A2 (en) 2013-02-15 2014-08-21 Vibrant Holdings, Llc. Methods and compositions for amplified electrochemiluminescence detection
CN104090102B (zh) * 2014-06-13 2016-08-17 江南大学 冷冻鱼糜中微生物谷氨酰胺转胺酶elisa检测方法
NZ742911A (en) 2014-09-10 2024-02-23 Vibrant Holdings Llc Peptide microarrays and novel biomarkers for celiac disease
US10538808B2 (en) 2017-05-26 2020-01-21 Vibrant Holdings, Llc Photoactive compounds and methods for biomolecule detection and sequencing
CN110055235A (zh) * 2019-05-14 2019-07-26 深圳市亚辉龙生物科技股份有限公司 用于转谷氨酰胺酶抗体检测的抗原及其制备方法、试剂盒及检测方法

Family Cites Families (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
PL155894B1 (en) * 1987-12-23 1992-01-31 Przed Zagraniczne W Polsce Pla Test for assessing gluten-dependent enteropathies
DE3829524A1 (de) * 1988-08-31 1990-03-01 Behringwerke Ag Verwendung von transglutaminasen als immunsuppressiva
DE19520480C2 (de) 1995-06-03 1997-04-30 Univ Leipzig Immunochemisches Testmaterial und Enzymimmunoassay zur Diagnostik von Zöliakie und verwandten Eiweißintoleranzen
US5716794A (en) * 1996-03-29 1998-02-10 Xybernaut Corporation Celiac antigen

Also Published As

Publication number Publication date
SI9720044A (sl) 1999-08-31
BR9710500A (pt) 2000-01-18
IL128042A0 (en) 1999-11-30
AU718797B2 (en) 2000-04-20
HUP0202779A2 (hu) 2002-12-28
PL331203A1 (en) 1999-07-05
DE19630557C2 (de) 1998-07-02
CZ11799A3 (cs) 1999-07-14
HU228479B1 (en) 2013-03-28
US20020076834A1 (en) 2002-06-20
HUP0202779A3 (en) 2009-07-28
SI9720044B (sl) 2003-02-28
DE59705683D1 (de) 2002-01-17
IL128042A (en) 2007-06-17
NO990190L (no) 1999-03-15
CA2260769A1 (en) 1998-01-29
ATE210296T1 (de) 2001-12-15
DE19630557A1 (de) 1998-01-29
GR990300020T1 (en) 1999-06-30
ES2131038T1 (es) 1999-07-16
NO321466B1 (no) 2006-05-15
PT912898E (pt) 2002-05-31
WO1998003872A2 (de) 1998-01-29
AU4201197A (en) 1998-02-10
NO990190D0 (no) 1999-01-15
US6319726B1 (en) 2001-11-20
CA2260769C (en) 2005-09-06
EP0912898A2 (de) 1999-05-06
BR9710500B1 (pt) 2009-05-05
CN1138146C (zh) 2004-02-11
ES2131038T3 (es) 2002-09-01
DK0912898T3 (da) 2002-04-08
EP0912898B1 (de) 2001-12-05
SK284410B6 (sk) 2005-03-04
CZ291662B6 (cs) 2003-04-16
WO1998003872A3 (de) 1998-03-12
CN1225723A (zh) 1999-08-11
SK6799A3 (en) 2000-05-16
HK1021025A1 (en) 2000-05-26
NZ333744A (en) 2000-03-27

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL189091B1 (pl) Sposób diagnozowania lub kontroli leczenia sprue lub celiakii, zastosowanie tTG sekwencji immunoreaktywnych lub ich analogów i doustny środek farmaceutyczny
Bresolin et al. Fatal infantile cytochrome c oxidase deficiency: decrease of immunologically detectable enzyme in muscle
Arentz-Hansen et al. The intestinal T cell response to α-gliadin in adult celiac disease is focused on a single deamidated glutamine targeted by tissue transglutaminase
Mackel et al. Antibodies to collagen in scleroderma
AU2010233926B2 (en) Biomarkers, methods and kits for the diagnosis of Rheumatoid Arthritis
Ligier et al. A new antibody in rheumatoid arthritis targeting glycated IgG: IgM anti-IgG-AGE.
Preisz et al. Immunoglobulin, complement and epidermal transglutaminase deposition in the cutaneous vessels in dermatitis herpetiformis
WO2023109384A1 (zh) 去唾液酸糖蛋白受体片段sH2a作为标志物的应用
WO1998002744A1 (fr) Medicaments pour le diagnostic de maladies auto-immunes
EP2161284B1 (en) Citrulinated fibrin-filaggrin chimeric polypeptide capable of detecting the antibodies generated in rheumatoid arthritis
Dørum et al. A quantitative analysis of transglutaminase 2-mediated deamidation of gluten peptides: implications for the T-cell response in celiac disease
JP2006528361A (ja) アルドラーゼを含む網膜血管疾患診断用組成物およびその診断方法
AU7276200A (en) Detection of isomerised epitopes in autoimmune diseases
Pelli et al. Argininosuccinate lyase: a new autoantigen in liver disease
JP2010252795A (ja) 関節炎の診断および治療のためのグルコース−6−ホスフェートイソメラーゼおよびその抗体の使用、ならびに抗関節炎化合物の試験
Mamone et al. Immunogenic peptides can be detected in whole gluten by transamidating highly susceptible glutamine residues: implication in the search for gluten-free cereals
AU762471B2 (en) Method for the diagnosis of rheumatoid arthritis
Engineer et al. Bovine gingival lysate: a novel substrate for rapid diagnosis of autoimmune vesiculo‐bullous diseases: A preliminary observation
Abu Shehab et al. Site specific phosphorylation of insulin-like growth factor binding protein-1 (IGFBP-1) for evaluating clinical relevancy in fetal growth restriction
Cronin et al. A significant step in the celiac puzzle
EP1222210A1 (en) Immunological assay for detection of antibodies in celiac disease
WO1994018568A1 (en) Methods for the diagnosis of diabetes and prediabetic conditions
WO2019015814A1 (en) USE OF CHITINASE-3 PROTEIN-1 (CHI3L1) AS AUTO-ANTIGEN IN AUTOIMMUNE DISORDERS OF THE DIGESTIVE SYSTEM
WO2008084270A1 (en) Hepatic marker proteins for insulin resistance
AU6033794A (en) Methods for the diagnosis of diabetes and prediabetic conditions