PL186916B1

PL186916B1 - Nowe związki dipeptydowe, środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych związków dipeptydowych, nowe pośrednie związki dipierścieniowe, nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipierścieniowe i nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipeptydowe

Info

Publication number: PL186916B1
Application number: PL96327634A
Authority: PL
Inventors: Philip A. Carpino; Paul A. D. Jardine; Bruce A. Lefker; John A. Ragan
Original assignee: Pfizer
Priority date: 1995-12-28
Filing date: 1996-12-04
Publication date: 2004-03-31
Also published as: TW432073B; SK285678B6; US6124264A; AP756A; US6107306A; TNSN96172A1; CA2241725A1; BG102533A; AU7585096A; US6278000B1; US6306875B1; RS49926B; NO982991D0; SI0869968T1; BR9612465A; NZ322172A; AP9600881A0; SK87498A3; MA26415A1; HRP960618A2

Abstract

1 . Nowe zwiazki dipeptydowe o ogólnym wzorze I w którym e oznacza 0 lub 1, R 1 oznacza atom wodoru, (C 1 -C 1 0 )alki lub -(CH2)t-A 1 , t oznacza 0 lub 1, A 1 oznacza fenyl ew entualnie podsta- wiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmujacej F, Cl, CF3 , CH3 i fenyl, albo pirydyl, tiazolil, chinolil lub indolil, R2 oznacza atom wodoru, -(C1 -C4)alkilo-fenyl lub (C1 -C8) alkil ewentualnie podstawiony CF3 jeden z R1 i R4 oznacza atom wodom, a drugi -(C1 -C6)aikilo-A2 lub -(C 1 -C5 )alkilo-X1 -(C0-C 5 )alkilo-A2, X 1 o znacza O lub S A2 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami mezalezme wybranymi z grupy obejm ujacej F Cl O CF3 , CF3 i CH 3 lub jednym metylenodioksylem, albo naftyl , indolil, pirydyl tienyl, chlorotienyl, tiazolil, benzizoksazolii lub pirymidynyl, gdzie a oraz b niezaleznie oznaczaja 0 1, 2 lub 3, X 2 i X2a niezaleznie oznaczaja (C 1-C6)alkil oraz ich m ieszaniny racemiczne i diastereoizome- ryczne izomery optyczne oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole 73 Srodek farmaceutyczny do zwiekszania endogennego wytwarzania lub uwalniania hormonu wzrostu w organizmie czlowieka lub zwierzecia, zabieraja- cy obojetny nosnik i substancje czynna, znamienny tym ze jako substancje czynna zawiera zwiazek zdefiniowany w zastrz 1 74 Nowe zwiazki dipeptydowe zdefiniowane w zastrz 1 do stosowania jako lek zw laszcza zw iekszajacy poziom endogennego hormonu wzrostu u czlowieka lub zwierzecia PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe związki dipeptydowe, środek farmaceutyczny, zastosowanie nowych związków dipeptydowych, nowe pośrednie związki dipierścieniowe, nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipierścienioiwe i nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipeptydowe. Związki dipeptydowe są użyteczne jako środki pobudzające wydzielanie hormonu wzrostu i można je stosować w leczeniu i profilaktyce osteoporozy. Hormon wzrostu (GH), wydzielany przez przysadkę mózgową, stymuluje wzrost tych wszystkich tkanek w organizmie, które mogą rosnąć. Wiadomo ponadto, że hormon wzrostu wywiera następujące podstawowe działanie na proces metaboliczny w organizmie, a mianowicie zwiększa szybkość syntezy białka w zasadniczo wszystkich komórkach organizmu, zmniejsza szybkość zużytkowania węglowodanów w komórkach organizmu zwiększa mobilizację wolnych kwasów tłuszczowych oraz zużytkowanie kwasów tłuszczowych w celach energetycznych.

Deficyt hormonu wzrostu powoduje różne zaburzenia medyczne. U dzieci powoduje on cherlactwo. U dorosłych konsekwencją nabytego niedoboru GH jest znaczące zmniejszenie chudej masy ciała i odpowiadający mu wzrost całkowitej ilości tłuszczu w ciele, zwłaszcza w obszarze tułowia. Zmniejszenie masy mięśni szkieletowych i mięśnia sercowego oraz wytrzymałości mięśni prowadzi do znaczącego spadku zdolności do wykonywania ćwiczeń. Zmniejsza się także gęstość kości. Stwierdzono, że podawanie egzogennego hormonu wzrostu odwraca wiele z tych zmian metabolicznych. Do dodatkowych korzyści stosowania terapii należy zmniejszenie ilości cholesterolu LDL oraz poprawa samopoczucia psychologicznego.

W przypadkach, gdy pożądane są zwiększone poziomy hormonu wzrostu, problem rozwiązywano podając egzogenny hormon wzrostu, albo podając środek stymulujący wytwarzanie i/lub uwalnianie hormonu wzrostu. W każdym przypadku peptydowy charakter związku wymagał podawania go przez iniekcję. Początkowo źródłem hormonu wzrostu był hormon wyodrębniany z przysadek mózgowych osób zmarłych. Powodowało to, ze produkt był drogi, a ponadto występowało ryzyko, ze choroba związana z przysadką mózgową jako źródłem (np. choroba Jacoba-Creutzfelda) może zostać przeniesiona na biorcę hormonu wzrostu. Ostatnio dostępny stał się zrekombinowany hormon wzrostu, który, mimo iż nie stwarza juz ryzyka przenoszenia choroby, jest w dalszym ciągu bardzo drogim produktem, który musi być podawany przez iniekcję lub w postaci aerozolu donosowego.

W większości przypadków deficyt GH jest spowodowany defektami w uwalnianiu GH, a nie pierwotnymi defektami w syntezie GH przez przysadkę. Z tego względu alternatywną strategię, normalizowania poziomów GH w surowicy stanowi pobudzanie jego uwalniania z somatotropów Zwiększone wydzielanie GH można osiągnąć pobudzając lub hamując różne układy neurotransmiterów w mózgu i podwzgórzu. Zatem istnieje potrzeba opracowania syntetycznych środków uwalniających hormon wzrostu, pobudzających wydzielanie GH przez przysadkę i mających wiele zalet w porównaniu do drogiej i niewygodnej terapii uzupełniania GH Działając wzdłuz fizjologicznych szlaków regulacyjnych najbardziej pożądane związki

186 916 powinny pobudzać pulsacyjne wydzielanie GH przez przysadkę, a nadmiernych poziomów GH związanych z niepożądanym działaniem ubocznym podawanego egzogennego Gh można by uniknąć dzięki nienaruszonym pętlom z ujemnym sprzężeniem zwrotnym.

Do fizjologicznych i farmakologicznych środków pobudzających wydzielanie GH należy arginina, L-3,4-dihydroksyfenyloalanina (L-DOPA), glukagon, wazopresyna i hipoglikemia wywołana insuliną; także aktywności, takie jak sen i ćwiczenia, powodują niebezpośrednio uwalnianie hormonu wzrostu z przysadki działając w pewien sposób na podwzgórze, prawdopodobnie poprzez zmniejszanie wydzielania somatostatyny lub zwiększanie wydzielania znanego czynnika uwalniającego hormon wzrostu (GHRF) albo nieznanego endogennego hormonu uwalniającego hormon wzrostu.

Opracowano inne związki, które stymulują uwalnianie endogennego hormonu wzrostu, takie jak analogi peptydowe zbliżone do GRF lub peptydów, ujawnionych w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4411890. Peptydy te, jakkolwiek znacznie mniejsze od hormonów wzrostu, są w dalszym ciągu podatne na działanie różnych proteaz. Podobnie jak w przypadku większości peptydów, ich potencjalna biodostępność przy podawaniu doustnym jest mała. WO 94/13696 dotyczy pewnych spiropiperydyn i ich homologów, które wzmagają uwalnianie hormonu wzrostu. Korzystnie związki określone są następującym ogólnym wzorem:

WO 94/11012 dotyczy pewnych dipeptydów, które wzmagają uwalnianie hormonu wzrostu. Takie dipeptydy określone są ogólnym wzorem:

w którym L oznacza

R

Podano, ze związki według WO 94/11012 i WO 94,/13696 są przydatne w leczeniu osteoporozy w połączeniu z hormonem przysadkowym lub bisfosfonianem.

186 916

Nieoczekiwanie okazało się, że nowe związki dipeptydowe charakteryzują się świetnymi właściwościami pobudzania wydzielania hormonu wzrostu. Związki te są szczególnie użyteczne w leczeniu oraz profilaktyce osteoporozy.

A zatem przedmiotem wynalazku są nowe związki dipeptydowe o ogólnym wzorze I

w którym e oznacza 0 lub 1; R¹ oznacza atom wodoru, (Ci-Cio)alkil lub -(CH2)t-A*; t oznacza 0 lub 1; A* oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3 , CH3 i fenyl; albo pirydyl, tiazolil, chinolil lub indolil; R²oznacza atom wodoru, -(Ci-C-Oalkilofenyl lub (Ci-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CFi; jeden zR³ i R⁴ oznacza atom wodoru, a drugi -(Ci-Cójalkilo-A² lub -(Ci-Cs)alkilo-X -(Co-C5)alkilo-A²; X¹ oznacza O lub S; A² oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, OCF3 , CF3 i CH3 lub jednym metylenodioksylem; albo naftyl, indolil, pirydyl, tienyl, chlorotienyl, tiazolil, benzizoksazohl lub pirymidynyl;

_T2a

R⁵ oznacza >Ć / •(CHJ, (CHJ„ gdzie a oraz b niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3; X² i X^2a niezależnie oznaczają (C1 -C<s)alkil; oraz ich mieszaniny racemiczne i diaste-reoizomeryczne , izomery optyczne oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R⁴ oznacza atom wodoni;

,2a

R⁵ oznacza '(CHJ, (CHJ_b gdzie a oznacza 0 lub 1; a X² i X^2a niezależnie oznaczają (C1 -Cejalkil.

Inną korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym b oznacza 0,

X² i X^2a niezależnie oznaczają (Cj-C3)alkil; a R³ jest wybrany z grupy obejmującej 1-indolilo-CH₂-, 2-indolilo-CH2-, 3-indoIilo-CH2-, l-naftylo-CH2-, 2-naftyIo-CH₂-, fenylo-(Ci-C4)alkil-,

2-pirydylo-(Ci-C4)alkil-, 3-pirydylo-(C|-C4)alkil-, 4-pirydylo-(Ci-C4)alkil-, fenylo-Cł^-S-Cł^-, tienylo-(C|-C4)alkił-, chlorotienylo-(Ci-C4)-alkil-, fenylo-(Co-C3) alkilo-O-CFb-, fenylo-CH₂-O-fenylo-CH2-tienylo-CH₂-O-CH2-, chlorotienylo-CH₂-O-CH2-, tiazohlo-CF^-O-CHą, piiydylo-CH2-O-CH2-, pirymidylo-CH2-O-CH2- i fenylo-O-CFh-CFb, przy czym fenyl w grupach określonych jako R³ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CH3, OCF3 i CF3 lub jednym metylenodioksylem

186 916

Korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R⁴ oznacza atom wodoru; a oznacza 0; e oznacza 0; X² i X^ia oznaczają metyle; R² oznacza atom wodoru? metyl, etyl, propyl, i-propyl, t-butyl lub -CH2CF3; R-L oznacza -CH2-A¹-, przy czym A^fw definicji R¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3; albo tiazolil lub pirydyl; a R³ oznacza fenylo-CH2-O-CH2-, fenylo- (CH₂)₃-, 3-indolilo-CH2-, tienylo-CH2-O-CH2-, chlorotienylo-CH₂-O-CH2-, tiazolilo-CH2-O-CH₂-, pirydylo-CFk-O-CHj-, pirymidylo-CH₂-OCH2- lub fenylo-OCH₂-CH₂, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.

Jeszcze korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym X² i X^2aoznaczają metyle; R² oznacza metyl, etyl lub -CH2CF3- A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3 a R³oznacza fenylo-CH2-OCH₂-, fenylo-(CH2)3-, tienylo-CH₂-O-CH₂- lub chlorotienylo-CH2-OCH₂przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.

Inną korzystniejszą grupę związków stanowią związki o zorze I, w którym X² i X oznaczają metyle; R^r oznacza metyl, etyl lub CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl lub 3-pirydyl; a R³ oznacza fenylo-CH2-O-CH2-, fenylo-(CH₂)3-, tienylo-CH₂-O-CH2- lub chlorotienylo-CH2-O-CH2-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.

Jeszcze inną korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym X² i X^2a oznaczają metyle; R² oznacza metyl, etyl lub -CH2CF3,- A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3; a R³ oznacza 2-pirydylo-CH2-O-CH₂- lub 3-pirydylo-CH2O-CH₂-.

Szczególnie korzystne są związki o ogólnym wzorze

2a

la w którym

R² oznacza metyl; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CFk-O-CFh-fenyl; albo

R² oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CH2-O-CH₂-3-chlorofenyl; albo

R² oznacza CH2CF3-,A’ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CH2-O-CH2-4-chlorofenyI; albo

R² oznacza CH₂CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CH2-0-CH2-2,4-dichlorofenyl; albo

R² oznacza CH₂CF3* A¹ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CH2-O-CH2-3-chlorotiofen; albo

R² oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R³ oznacza -CH2-O-CH2-2,4-difluorofenyl, a także ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne oraz izomery optyczne. Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeiyczna 2-amino-N-[l-(R)-benzy-loksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[l-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylomety-lo-2,3,3a,4,6,7-heksa:hydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo]-2-metylopropiono-amid i 2-amino-N-[l-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-{ l-(R)-(3-chlo-robenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoro-etylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamidu,

186 916 a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{1-(R)-(3-chlorobenzyloksymetyl_o)_-2-ok_so-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,-4,6,7-heksahydropi-razolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid i 2-amino-N -{1 -(R)-(3-chloro-benzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlo-robenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoro-etylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorobenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropira-zolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid i 2-amino-N-{1 -(R)-(4-chIoroben-zyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,-3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-triflu-oroetylo)-2,3,3 a,4,6,7-heksahydropirazolo [4,3 -c] pirydyn-5 -ylo] etylo} -2-metylopropiono-amidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksymetylo]-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksa-hydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-etylo}-2-metylopropionoamid i 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoro-etylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]piryryn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N- {1 -(R)-(4-chlorotiofen-2-ylometoksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,5,7-heksahydropirazolo[3,4-c]pirydyn-6-ylo]etylo}-2-metylopropio-noamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorotiofen-2-ylometo-ksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetyio)-2,3,3a,-4,5,7-heksahydropirazolo[3,4-c]pirydyn-6-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid i 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorotiofen-2-ylometoksymetyio)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pily’dyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,5,7-heksahydropirazolo[3,4-c]pirydyn-6-ylo]etylo}-2-metylo-propionoamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-difluorobenzyloksymetylo}-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-triflu-oroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]piiydyn-5-ylojetylo}-2-metylopropiono-amidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-difluorobenzyloksymetylo)-2-okso-2-[³-okso-³a-(^R)-pirydyn-2-ylometylo-2--2,2,2--ri^ifuoroeLylo)-^2,3,3a^,4,6^,7-heksa^hy-dropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-etylo}-2-metylopropionoamid i 2-amino-N-{1 -(R)-(2,4-di-fluorobenzyloksymety'lo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoro-etylo)-2,3,3a,4,6,7iheksahydropirazolo-[4,3iC]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.

Korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym b3oznacza 0; χ² i χ2 niezależnie oznaczają (CrC3)alkil; R3 oznacza 1-indolilo-CH2-, 2-indolilOiCH2i,

3-indolilo-CH--, 1-naftylo-CH2-, 2-naftylo-Cif-, fenylo-(C1-C4)-alkil-, 2-pirydylo-(C1-C4)alkil-, 3-pirydylo-(C1-C4)alkil-, 4-pirydylo-(C1-C4)alkil-, fenylo-CH2-S-CH2-, tienylo-(C1-C4)-alkil-, fenylo-(C0-C3)alkilo-O-CH2- lub fenylo-CH2-O-fenylo-CH2-; przy czym fenyl w grupach określonych jako r3 jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CH3, OCF3 i CF3 lub jednym metylenodioksylem.

Jeszcze korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R4 oznacza atom wodoru; a oznacza 0; χ² i χ2 oznaczają metyle; a r3 oznacza fenylo-CH2-O-CH2i, fenylo-CHi-S-C^-, 1-nafylo-CH--, 2-nafylOiCH--, fenylo-(CH2)3- lub 3-mdolilo-CH2-; przy czym fenyl w grupach określonych jako R3 jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezaleznie wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, metyl, OCF3 i CF3.

Jeszcze bardziej korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R¹oznacza -(CHjyA¹ lub (C1-Cio)alkil; przy czym gdy A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl, to jest on ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej

186 916 atom fluoru, atom chloru, metyl i CF3, a R2 oznacza atom wodoru lub (C1-Cg)zlkil, przy czym grupa (C1-C8)alkilowa jest ewentualnie podstawiona -CF3.

Ponadto jeszcze korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym e oznacza 1; R1 oznacza -(CH2)t-A1 przy czym A1 w definicji R¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3, tiazolU lub pirydyl; t oznacza 0 lub 1; a R? oznacza fenylo-CH2OCH2-, fenylo-(CH2)3- lub 3-indolilo-CH2-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.

Ponadto jeszcze korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym X i X2a oznaczają metyle; R1 oznacza -CH2-fenyl, -CH2-4-fluorofenyl, -CH2-pirydyl lub -CLb-tiazolU, a R2ocżzaza atom wodoru, metyl, etyl, t-butyl lub -CH2CF3.

Najkorzystmejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R1 oznacza -CH2-fenyl, r2 oznacza atom wodoru lub metyl, a R3 oznacza -CH2-O-CH2-fenyl.

Inną korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym e oznacza 0; R1 oznacza -(CH2)t-A przy czym A1 w definicji R1 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3 albo tiazolil lub pirydyl; t oznacza 0 lub 1; a R³ oznacza fenylo-CH2-O-CH2-, fenylo-(CH2)3- lub 3-indolilo-CH2-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.

Koócystnieeszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym X2 i X2a oznaczają metyle; R1 oznacza -CH2-fenyl, -C^-^fluorofenyl, -CH2-pióydyl lub -CFb-tizzolil, z R²oznacza atom wodoru, metyl, etyl, t-butyl lub -CH2CF3.

Inną korzystną grupę związków stanowią związki o ogólnym wzorze:

Ib w którym

R1 oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza metyl, a R3 oznacza -(CHi^-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, r2 oznacza metyl, a R3 oznacza 3-indolilo-CH2-; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, R2 oznacza etyl, z R3 oznacza 3-izdolilo-CH2; albo R1 oznacza -CH2-4-fluorofenyl, R2 oznacza metyl, a R3 oznacza 3-indolilo-CH2; albo RJ oznacza -CH2-fenyI, R2 oznacza metyl, a R3 oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza etyl, a R3 oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, r2 oznacza -CH2-CF3, z R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-4-fluorofenyl, R² oznacza metyl, a R3 oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, r2 oznacza t-butyl, z R? oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R1 oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-3,4-difluorofenyl; z także jego mieszaniny rzcemiccze i dizatereoizomeóyacne oraz izomery optyczne. Szczególnie korzystna jest mieszanina diasteóeoicomeóyccna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-meeylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-(3,4-eifluoóobezzyloksymetylo)-2-oksoetylo]-2-meSylopropionozmidu, z zwłaszcza rozdzielone izomery 2-ίarnizo-N-['2-(3a-(R)-bezzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazo!o-[4,3-c]-pióyeyn-5-ylo)-1-(R)-(3,4-difluorobencylokaymetylo)-2-oksoeSylo]-2-meSylopóopiozozmid i 2-amizo-N-[2-(3a-(S)-bencylo-2-metykn3-okso-2,3,3<a4,6,7-heksahydIΌpirazolo[4,3-c]pirydyz-5-ylo)-1-(R)-(3,4-difluoóobencylokaymeSylo)-2-okaoeSylo]-2-meSylo póopionoamie

Jeaccce korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R1 oznacza -CH2-fenyl, a Ra^z^cza fezylo-(CH2)316

186 916

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[1-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fe-nylo-(R)-butylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[1-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fe-nylo-(R)-butylo]izobutyroamid i 2-amino-N-[1-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,-6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo]izobutyroamid.

Jeszcze inną korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym R¹oznacza -CH2 fenyl lub -CH2-4-fluorofenyl, a R³ oznacza 3-indolilo-CH2-.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoło[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1 -(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid i 2-ammo-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-(lH-indol-3-ilomety-lo)-2-oksoetylo] izobutyroamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pnydyn-5-ylo)-l-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid i 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4.6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-(1H-indol-3-ilo-metylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-[3a-(R,S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-[3a-(R)-(4-fluorobe'nzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo)-izobutyroamid i 2-amino-N-[2-[3a-(S)-(4-nuorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a.,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]-pirydyn-5-ylo]-1-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid.

Jeszcze inną korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze I, w którym, R¹oznacza -CH2-fenyl lub -CH2-4-fluorofenyl, a r3 oznacza fenylo-CH2-O-CH2-.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzy-loksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid i 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benz,ylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylojizobutyroamid. Szczególnie korzystna jest sól kwasu L-winowego i 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyi-5-ylo)-1-(R)-benzylo-ksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-ben-zyloksymetylo-2-oksoetylojizobutyroamid i 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzydo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]-izobutyroamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-(2-[3a-(R,S)-benz.ylo-3-okso-2-(2,2,2-tniluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4.3-c'|piiy'dyn-5-ylo]^1-(R)-benzyloksymet^lo-2-oksoetylo)izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{2-[3a-('R)-benzy'lo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydr0-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo}-izobutyroamid i 2-amino-N-{2-[3a-(S)-benzylo-3-oks0-2-(2,2,2-triflu0r0etyl0)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropiraz0lo[4,3-c]pi-rydyn-5-ylo] -1 -(Rj-benzyloksymetylo-Z-oksoetylo} izobutyroamid.

186 916

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-{l-(R)-ben-zyloksymetylo-2-[3a-(R,S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-yl)-2-oksoetylo}izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-{l-(R)-benzyloksymetylo-2-[3a-(R)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,-4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo}izobutyroamid i 2-amino-N-{l-(R)-benzyloksymetylo-2-[3a-(S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo}izobutyroamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-tert-butylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzy-loksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-tert-butylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoIo[4,3-c] pirydyn-5-ylo)-1 -(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid i 2-amino~N-[2-(3a-(S)-benzyio-2-tert-bu-tylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo] izobutyroamid.

Szczególnie korzystna jest mieszanina diastereoizomeryczna 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-l-(R)-benzyloksymetyło-2-oksoetylo]izobutyroamidu, a zwłaszcza rozdzielone izomery 2-amino-[2-(3a-(R)-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo] izobutyroamid i 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid.

Przedmiotem wynalazku jest również środek farmaceutyczny do zwiększania endogennego wytwarzania lub uwalniania hormonu wzrostu w organizmie człowieka lub zwierzęcia, zawierający obojętny nośnik i substancję czynną, którego cechą jest to, ze jako substancję czynną zawiera związek o ogólnym wzorze I, w którym R-R⁵ i e mają wyżej podane znaczenie.

Ponadto przedmiotem wynalazku są również nowe związki dipeptydowe o ogólnym wzorze I, w którym R*-R⁵ i e mają wyżej podane znaczenie, do stosowania jako lek, zwłaszcza do zwiększania poziomu endogennego hormonu wzrostu u człowieka lub zwierzęcia, korzystnie do stosowania jako lek do leczenia i profilaktyki osteoporozy.

Korzystniej związki o ogólnym wzorze I stosuje się jako lek w połączeniu z bisfosfonianem, korzystnie alendronianem lub ibandronianem; albo z estrogenem lub Premarinem® i ewentualnie progesteronem; albo z kalcytoniną; albo z agonistą lub antagonistą estrogenu, korzystnie z tamoksyfenem, droloksyfenem, raloksyfenem, idoksyfenem, cis-6-(4-fluorofenylo)-5 -[4-(2-pipeiydyn-l-yloetoksy)fenyloi-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, (-)-cis-6-fenylo-5-[4-(2-piroIidyn-l-yloetoksy)-fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-1 -yloetoksyjfenylo] -5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, cis-1 -[6 '-pirolidynoetoksy-3 ’ -pirydylo] -2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydronaftalenem, 1 ~(4 '-pirolidynetoksyfenylo)-2-(4' '-fluorofen-ylo)-6-hydroksy-l,2,3,4-tetrahydroizochinoliną, cis-6-(4-hydroksyfenylo)-5-[4-(2-pipeiydyn-l-ylo-etoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem lub l-(4'-pirolidynoloetoksyfenylo)-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydroizochinoliną.

Korzystnie związki o wzorze I stosuje się jako lek do leczenia i profilaktyki zastoinowej niewydolności serca, kruchości związanej ze starzeniem się lub otyłości.

Korzystnie związki o wzorze I stosuje się jako lek do przyspieszania zrastania się kości, osłabiania białkowej odpowiedzi katabolicznej po poważnej operacji, zmniejszania kacheksji i ubytku białka spowodowanego przewlekłą chorobą, przyspieszania gojenia się ran oraz przyspieszania zdrowienia pacjentów z oparzeniami lub pacjentów po poważnej operacji chirurgicznej.

Korzystnie związki o wzorze I stosuje się jako lek do zwiększania masy lub siły mięśni, ruchliwości oraz zachowania grubości skóiy, homeostazy metabolicznej i homeostazy nerkowej.

Korzystnie związki o wzorze I stosuje się jako lek do zwiększania poziomu IGF-1 u ludzi lub zwierząt z niedoborem IGF-1.

Korzystnie związki o wzorze I stosuje się jako lek do przyspieszania wzrostu u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu

186 916

Przedmiotem wynalazku są również nowe związki pośrednie, a mianowicie nowe pośrednie związki dipierścieniowe o ogólnym wzorze II

w którym e oznacza 0 lub 1; R¹ oznacza atom wodoru, (Ci-Cio)alkil lub -(CFFjt-A¹; t oznacza 0 lub 1; A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; albo pirydyl, tiazolil, chinolil lub indolil; R² oznacza atom wodoru, -(Ci-C4)alkilofenyl lub (Ci-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CF3; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze II, w którym R¹ oznacza atom wodoru, -(CFDt-A¹ lub (Ci-C[o)alkil, przy czym gdy A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl, to jest on ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3; a R² oznacza atom wodoru, (Ci-C3)alkilofenyl lub (Ci-Cs)alkil ewentualnie podstawiony CF3.

Korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze II, w którym e oznacza 0; R* oznacza -CFfe-pirydyl, -CH₂-tiazolil lub -CFh-fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi spośród atomu fluoru i chloru; a R² oznacza atom wodoru lub (C1 -C^alkil.

Jeszcze korzystniejsze są związki o wzorze II, w którym R¹ oznacza -CH2-fenyl, a R²oznacza metyl lub atom wodoru, szczególnie korzystne są enancjomery 3a-(R) i 3a-(S).

Przedmiotem wynalazku są również nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipierścieniowe o ogólnym wzorze III

w którym Z¹⁰⁰ oznacza BOC; e oznacza 0 lub 1; R¹ oznacza atom wodoru, (C1 -Cio)alkil, - (CE^jt-A¹; t oznacza 0 lub 1; A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; lub pirydyl, tiazolil, chinolil albo indolil; R² oznacza atom wodoru, -(Ci-C4)alkilofenyl, (Ci-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CF3; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze III, w którym Z¹⁰⁰ oznacza BOC; R¹ oznacza atom wodoru, -(CH₂)t-A' lub (Ci-Cjo)alkil, gdzie A¹ w definicji R¹ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3; a R² oznacza atom wodoru, -(Ci-C3)alkilofenyl lub (Ct-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CF3.

Korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze III, w którym Z¹⁰⁰ oznacza BOC, e oznacza 0, ic oznacza -CH₂-pirydyl, -CH₂-tiazolil lub -CH₂-fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atomy fluoru i chloru, a R² oznacza atom wodoru lub (Ci-C4)alkil.

186 916

Jeszcze korzystniejszą grupę związków stanowią związki o wzorze III, w którym R1 oznzczz -CH2-fenyl, a R2 oznacza metyl lub atom wodoru, szczególnie korzystne są enancjomery 3a-(R) i 3z-(S).

Dodatkowo przedmiotem wynalazku są nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipeptydowe o ogólnym wzorze IV

R⁵ Z ^R\ / N \

200

IV w którym Z200 oznacza t-BOC; e oznacza 0 lub 1; R1 oznacza ztom wodoru, (C1-C10)alkil, -(CH2)t-A1, t oznacza 0 lub 1; A1 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; lub pirydyl, tiazolil, chinolil zlbo indolil; R2 oznacza ztom wodoru, -(C1-C4)alkilofenyl, (C1-Cg)zlkil ewentualnie podstawiony CF3; jeden z R³ i R⁴ oznacza ztom wodoru, z drugi oznacza -(C1 -C6)alkilo-A2, -(C1-C5)zlkilo-X-(C0-C5)alkilo-A2, X1 oznacza O lub S; A oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, OCF3, CF3 i CH3 lub jednym meSylenodiokaylem; zlbo nzftyl, indolil, pirydyl, tienyl, chlorosiezyl, tiazolil, bencicokszcolil lub pióymieynyl;

,2a

R⁵ oznacza '(CHA (CHp, gdzie a orzz b niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3; X2 i X2^a niezależnie oznzczzją (C1-C6)zlkil; oraz ich mieszaniny racem^^ i diaaSeóeoicomeóyacne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczzlne sole.

Korzystną grupę związków stanowią związki o wzorze IV, w którym e oznacza 0; R1 oznacza -CH2-fenyl; R2 oznacza metyl lub atom wodoru; R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; R⁴oznacza ztom wodoru; R5 oznacza -C(CH3)2-, a Z200 oznacza BOC.

Związki według wynalazku znajdują zastosowanie w sposobie zwiększania poziomu endogennego hormonu wzrostu u człowieka lub zwierzęcia, w środku farmaceutycznym do zwiększania endogennego wytwarzania lub uwalniania hormonu wzrostu przez człowieka lub zwierzę, w środku farmaceutycznym do zwiększania endogennego wytwarzania hormonu wzrostu przez człowieka lub zwierzę, zawierającym obojętny nośnik, skuteczną ilość związku o wzorze I orzz innego środka pobudzającego wydzielanie hormonu wzrostu, takiego jzk GHRP-6, Hekszrelina, GHRP-1, IGF-1, IGF-2, B-HT920 lub czynnik uwalniający hormon wzrostu (GRF) albo jego anzlog.

Ponadto związki według wynalazku znajdują zastosowanie w sposobie leczenia orzz profilaktyce osteoporozy. Sposób ten polegz nz podawaniu człowiekowi lub zwierzęciu, potrzebującym takiego leczenia lub profilaktyki, związku o wzorze I w ilości skutecznej w leczeniu oraz profilaktyce osteoporozy.

Związki według wynalazku znajdują również zastosowanie w sposobie leczenia orzz profilaktyce osteoporozy. Sposób ten polegz nz podawaniu człowiekowi lub zwierzęciu z osteoporozą połączenia związku bisfoafoziznowego, takiego jak zlendroniań, z szczególnie korzystnie związku blafoafozizzowego w postaci ibazeóozizzu, orzz związku o wzorze I.

Związki według wynalazku mają zastosowanie również w sposobie leczenia orzz profilaktyce osteoporozy. Sposób ten polegz nz podawaniu człowiekowi lub zwierzęciu z osteoporozą

186 916 • (S) połączenia estrogenu lub sprzężonych estrogenów Premannu i związku o wzorze I, oraz ewentualnie progesteronu.

Związki według wynalazku mają zastosowanie w sposobie zwiększania poziomu IGF-1 u ludzi lub zwierząt z niedoborem IGF-1, polegającym na podawaniu człowiekowi lub innemu zwierzęciu z niedoborem IGF-1 związku o wzorze I.

Ponadto związki według wynalazku mają zastosowanie w sposobie leczenia osteoporozy. Sposób ten polega na podawaniu człowiekowi lub innemu zwierzęciu z osteoporozą połączenia agonisty lub antagonisty estrogenu, takiego jak tamoksyfen, droloksyfen, raloksyfen i idoksyfen, oraz związku o wzorze I.

Związki według wynalazku są przydatne zwłaszcza w sposobie leczenia osteoporozy, zgodnie z którym człowiekowi lub zwierzęciu z osteoporozą podaje się połączenie związku o wzorze I i agonisty lub antagonisty estrogenu, wybranego z grupy obejmującej:

cis-6-(4-fluorofenylo)-5-[4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)-fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2 -ol;

(-)-cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-1-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-1-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; cis-1-[6'-pirolidynoetoksy-3'-pirydyło]-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydronaftalen; 1-(4'-pirolidynoetoksyfenylo)-2-(4-fluorofenylo)-6-hydroksy-1,2,3,4-tttrahydro-izochinolina;

cis-6-(4-hydroksyfenylo)-5-[4-(2-pIptrydyn-1-yloetoksy)-fenylo]-5,6,7,8-tttrahydro-naftalen-2-ol; i 1 -(4'-pirolidynolottoksyfenylo)-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydroizo-chinolina.

Związki według wynalazku znajdują zastosowanie w sposobie leczenia osteoporozy, zgodnie z którym człowiekowi lub zwierzęciu z osteoporozą podaje się połączenie kalcytoniny i związku o wzorze I, w sposobie zwiększania masy mięśni, zgodnie z którym wymagającemu tego człowiekowi lub zwierzęciu podaje się związek o wzorze I w ilości skutecznie wzmagającej uwalnianie endogennego hormonu wzrostu; oraz w sposobie wzmagania wzrostu u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu, zgodnie z którym dziecku z niedoborem hormonu wzrostu podaje się związek o wzorze I w ilości skutecznie wzmagającej uwalnianie endogennego hormonu wzrostu.

Ponadto związki według wynalazku znajdują również zastosowanie w sposobie leczenia oraz profilaktyce chorób lub stanów, które mogą być leczone albo którym można w ten sposób zapobiegać. Sposób ten polega na podawaniu wymagającemu takiego leczenia łub zapobiegania człowiekowi lub zwierzęciu związku o wzorze I w ilości skutecznie wzmagającej uwalnianie endogennego hormonu wzrostu.

Dodatkowo związki według wynalazku można stosować w sposobie leczenia oraz profilaktyce zastoinowej niewydolności serca, kruchości związanej ze starzeniem oraz otyłości, korzystnie w sposobie leczenia oraz profilaktyce zastoinowej niewydolności serca lub kruchości związanej ze starzeniem, zgodnie z którym wymagającemu takiego leczenia lub zapobiegania człowiekowi lub zwierzęciu podaje się związek o wzorze I w ilości skutecznie wzmagającej uwalnianie endogennego hormonu wzrostu.

Związki według wynalazku są również użyteczne w sposobie przyspieszania zrastania się kości, osłabiania białkowej odpowiedzi katabolicznej po poważnej operacji, zmniejszania kacheksji i ubytku białka spowodowanego przewlekłą chorobą, taką jak AIDS i rak, przyspieszania gojenia się ran, oraz przyspieszania zdrowienia pacjentów z oparzeniami lub pacjentów po poważnej operacji chirurgicznej. Wymagającemu powyższego leczenia człowiekowi lub innemu zwierzęciu podaje się związek o wzorze I w ilości skutecznej do wzmagania uwalniania endogennego hormonu wzrostu Korzystnie związki według wynalazku stosuje się w sposobie przyspieszania zrastania się kości oraz przyspieszania zdrowienia pacjentów po poważnych operacjach chirurgicznych.

Związki według wynalazku znajdują również zastosowanie w sposobach zwiększania siły mięśni i ruchliwości, utrzymywania grubości skóry, homeostazy metabolicznej i homeostazy nerkowej. Sposoby te polegają na podawaniu wymagającemu tego człowiekowi lub

186 916 zwierzęciu, związku według zastrz. 1 w ilości skutecznie wzmagającej uwalnianie endogennego hormonu wzrostu.

Związki według wynalazku wzmagają uwalnianie hormonu wzrostu i mogą być trwałe w pewnych warunkach fizjologicznych. Związki te można podawać pozajelitowe, donosowo lub do ustnie

Związki o wzorze I można wytwarzać znanymi w chemii sposobami syntezy. Niektóre sposoby wytwarzania związków o wzorze I stanowią dalszy aspekt wynalazku. Sposoby te zilustrowano poniższymi schematami reakcji.

O ile nie podano inaczej w powyższych wzorach strukturalnych i w całym opisie następujące określenia mają poniżej podane znaczenia.

Grupy alkilowe oznaczają grupy alkilowe o podanej długości łańcucha w układzie liniowym lub rozgałęzionym, ewentualnie zawierające podwójne lub potrójne wiązania. Do takich przykładowych grup alkilowych należą metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, sec-butyl, t-butyl, pentyl, izopentyl, heksyl, izoheksyl, allil, etynyl, propenyl, butadienyl, heksenyl itp.

Określenie Co-alkil oznacza pojedyncze kowalencyjne wiązanie chemiczne.

Określenie „atom chlorowca” lub „chlorowiec” oznacza atomy fluoru, chloru, bromu i jodu.

Określenie „prolek” dotyczy związków, prekursorów substancji lękowej, które po podaniu uwalniają in vivo tę substancję lękową w wyniku pewnych procesów chemicznych lub fizjologicznych (np. prolek w warunkach fizjologicznego pH przekształca się w żądaną postać substancji lękowej). Przykładowo proleki w wyniku rozszczepiania uwalniają odpowiedni wolny kwas; do takich grup tworzących hydrolizujące estry w związkach według wynalazku należą, lecz nie wyłącznie, podstawniki kwasów karboksylowych (np. podstawniki R², A¹ lub A²zawierające ugrupowanie kwasu karboksylowego), w których wolny atom wodoru zastąpiony jest (Ci-C4)alkilem, (C2-Ci2)alkanoiloksylometylem, (C4-C9)-l-(alkanoiloksy)etylem, 1-metylo-l-(alkanoiloksy)etylem o 5-10 atomach węgla, alkoksykarbonyloksymetylem o 3-6 atomach węgla, l-(alkoksykarbonyloksy)-etylem o 4-7 atomach węgla, 1-metylo-l-(alkoksykarbonyloksy)-etylem o 5-8 atomach węgla, N-(alkoksykarbonylo)aminometylem o 3-9 atomach węgla, l-(N-(alkoksykarbonylo)amino)etylem o 4-10 atomach węgla, 3-ftalidylem, 4-krotonolakto-nylem, y-butyrolakton-4-ylem, di-N,N-(Ci-C2)-alkiloamino-(C2-C3)alkilem (takim jak (β-dime-tyloaminoetył), karbamoilo-(Ci -C2)alkilem, N,N-di-(C i -C2)-alkilokarbamoilo-(Ci-C2)alkilem i piperydyno-(C2-C3)alkilem, pirolidyno-(C2-C3)alkilem lub morfolino-(C2-C3)alkilem.

Inne przykładowe proleki uwalniają alkohol o wzorze I, w którym wolny atom wodoru podstawnika hydroksylowego zastąpiony jest (Ci-Cójalkanoiloksymetylem, l-((Ci-C6)-alka-noiloksy)-etylem, 1 -metylo-1 -((C i -Cć)alkanoiloksy)etylem, (C i -Ććjalkoksykarbonyloksyme-tylem, Ń-(Ci-C6)alkoksykarbonyloaminometylem, sukcynoilem, (Ci-Cćjalkanoilem, a-ami-no(Ci-C4)alkanoilem, aryloacetylem i α-aminoacylem lub a-aminoacylo-a-aminoacylem, w których takie grupy α-aminoacylowe pochodzą niezależnie od dowolnych występujących w przyrodzie L-aminokwasów występujących w białkach, P(O)(OH)2 -P(O)(O(Ći-Ć6)-alkil)2 lub glikozyl (rodnik powstały w wyniku odszczepienia grupy hydroksylowej od hemiacetalu węglowodanu).

Proleki według wynalazku, w których grupa karboksylowa w kwasie karboksylowym o wzorze (I) jest zastąpiona grupą estrową, można wytwarzać przez połączenie kwasu karboksylowego z odpowiednim halogenkiem alkilu w obecności zasady, takiej jak węglan potasu w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak DMF, w temperaturze około 0-100°C, przez około 1-24 godziny. Alternatywnie kwas łączy się z odpowiednim alkoholem w rozpuszczalniku w obecności katalitycznej ilości kwasu, takiego jak stężony kwas siarkowy w temperaturze około 20-120°C, korzystnie w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin, przez około 1-24 godziny. Inny sposób polega na reakcji kwasu w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak THF, z równoczesnym usuwaniem powstałej wody z użyciem odpowiednich środków fizycznych, np. z użyciem nasadki Deana-Starka) lub z użyciem środków chemicznych, np z użyciem sit molekularnych.

Proleki według wynalazku, w których grupa alkoholowa została przekształcona w pochodną eterową, można wytwarzać przez połączenie alkoholu z odpowiednim bromkiem lub jodkiem alkilu w obecności zasady, takiej jak węglan potasu, w obojętnym rozpuszczalniku,

186 916 takim jak DMF, w temperaturze około 0-100°C, przez około 1-24 godziny. Etery alkanoilo-aminometylowe można wytworzyć w reakcji alkoholu z bis-(alkanoiloamino)metanem w obecności katalitycznej ilości kwasu, w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak THF, sposobem ujawnionym w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki, nr 4997984. Alternatywnie związki takie wytworzyć można sposobami opisanymi przez Hoffmana i innych w J. Org Chem. 1994, 59, str. 3530.

Skróty użyte w opisie i w zastrzeżeniach mają następujące znaczenie:

BOC --butyloksykarbonyl

BOP heksafluorofosfonm 1^(^m^otr^zz^ol-^1-lk^l^^yttii^!^(dm^<ty/k^tmin^o)o:^^f(:^ii^c^vy

CBZ benzytoksykarbonyl

CDI Ν,Ν'4οΛοηγ^ϋη^<ηο1

CH2O2 cMorek metylenu

CHCl3

DCC du^)^l(k^ł^<^l^^}lo>l^ir^l3^dimidi

DMF dm^łtylksftrm^imidl

EDC chlorowodorek 1((3-dimety(oammopropy(o)-3-ety(okarbodiimidu

EtOAc octan etylu

FMOC 9)fluorenylometoksykarbonyl

Hex

HOAT l-hydroksyty-azabenzotrizool

HOBT hydroksybenzotπazolu

HPLC vy^^(^l^(^c^^ne^n^c^v^a chromatografia cieczowa

MHz megaherce

MS widmo masowe

NMR jądrowy rezonans magnetyczny

PTH hormon przytarczyczny

TFA tr)fluorooctovty

THF retrahydroUrran

TLC chromatografia denkowarstwowa

TRH hormon uwalniający tyrotropinę

TROC 2,2,2-trich(oroeroksykarbonyl

Wszystkie związki według wynalazku zawierają co najmniej jedno centrum asymetrii zaznaczone gwiazdką w poniższym wzorze. Dodatkowe centra asymetrii mogą występować w cząsteczce w zależności od charakteru różnych podstawników w cząsteczce. Każde takie centrum asymetrii będzie powodować występowanie 2 izomerów optycznych, przy czym wszystkie takie izomery optyczne w postaci rozdzielonych, czystych lub częściowo oczyszczonych izomerów optycznych, mieszanin racemirznych lub mieszanin dirstrreoizometycznych, objęte są zakresem wynalazku. W przypadku centrum asymetrii zaznaczonego gwiazdką ustalono, że absolutną stereorhrmię aktywniejszego, a więc i korzystniejszego izomeru przedstawia wzór I'. Korzysta absolutna konfiguracja odnosi się także do wzoru I.

W przypadku podstawników R⁴ takich jak atom wodoru konfiguracja przestrzenna centrum asymetrii odpowiada konfiguracji D-aminokwasu. W większości przypadków określa się ją również jako konfigurację R, choć będzie to się zmieniać w zależności od znaczenia podstawników R 3 i R⁴ branych pod uwagę przy przypisywaniu stetrfrhemll R lub S.

186 916

Związki według wynalazku zazwyczaj wydziela się w postaci ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasami, takich jak sole pochodzące od nieorganicznych i organicznych kwasów. Do takich przykładowych kwasów należy kwas chlorowodorowy, kwas azotowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy, kwas mrówkowy, kwas octowy, kwas triflu-orooctowy, kwas propionowy, kwas maleinowy, kwas bursztynowy, kwas D-winowy, kwas L-winowy, kwas malonowy, kwas metanosulfonowy, itp. Ponadto pewne związki zawierające kwasowe grupy funkcyjne, takie jak karboksył, można wydzielać w postaci soli nieorganicznych z przeciwjonem wybranym spośród sodu, potasu, litu, wapnia, magnezu itp., lub z zasadami organicznymi.

Farmaceutycznie dopuszczalne sole wytwarza się przez po łączenie około 1 równoważnika związku o wzorze (I) z około 1 równoważnikiem kwasu odpowiadającego żądanej soli. Obróbka i wydzielanie uzyskanej soli jest dobrze znana specjalistom.

Związki o wzorze I, uwalniające hormon wzrostu są użyteczne w badaniach in vitro jako unikatowe narzędzia służące do wyjaśnienia sposobu regulowania wydzielania hormonu wzrostu na poziomie przysadkowym. Związki te służą do oceny wielu czynników, co do których sądzi się lub o których wiadomo, że wpływają na wydzielanie hormonu wzrostu, takich jak czynniki związane z wiekiem, czynniki płciowe, odżywcze, glukoza, aminokwasy, kwasy tłuszczowe, a także stany głodzenia i sytości. Ponadto związki według wynalazku można stosować w przypadku oceny modyfikowania uwalniania hormonu wzrostu przez inne hormony. Przykładowo stwierdzono że somatostatyna hamuje uwalnianie hormonu wzrostu.

Związki o wzorze I można podawać zwierzętom, jak również człowiekowi, w celu wywołania uwalniania hormonu wzrostu in vivo. Związki te są użyteczne w leczeniu objawów związanych z niedoborem GH; stymulacji wzrostu i podniesienia wydajności pokarmowej zwierząt hodowanych na mięso, aby ulepszyć jakość tuszy; zwiększyć mleczność u bydła mlecznego; poprawić gojenie się ran i zrastanie kości oraz w poprawianiu życiowych funkcji organów. Związki według wynalazku poprzez polepszanie wydzielania endogennego hormonu wzrostu zmieniają skład ciała i modyfikują inne procesy metaboliczne, immunologiczne, czy rozwojowe zależne od GH, poprzez wywoływanie endogennego wydzielania GH. Związki według wynalazku można podawać, np. kurczakom, indykom, zwierzętom spośród żywego inwentarza, takim jak owce, świnie, konie, bydło, itd., zwierzętom towarzyszom, np. psom, lub można je zastosować w hodowlach wodnych, aby przyspieszyć wzrost lub polepszyć ilość białka w stosunku do tłuszczu. Ponadto związki te można podawać ludziom in vivo jako narzędzie diagnostyczne służące do bezpośredniego ustalenia zdolności przysadki do uwalniania hormonu wzrostu. Przykładowo związki o wzorze I można podawać in vivo dzieciom. Próbki osocza pobrane przed i po podaniu związku można poddać analizie na obecność hormonu wzrostu. Porównanie zawartości hormonu wzrostu w obu próbkach mogłoby posłużyć bezpośredniemu ustaleniu zdolności przysadki pacjenta do uwalniania hormonu wzrostu.

Wynalazek swoim zakresem obejmuje środek farmaceutyczny zawierający jako substancję czynną jeden ze związków o wzorze I i farmaceutycznie akceptowalny nośnik. Środki farmaceutyczne mogą zawierać także środek anaboliczny oprócz związku o wzorze I lub inny związek wykazujący inne działanie, np. antybiotyk sprzyjający wzrostowi lub środek do leczenia osteoporozy lub inne aktywne farmaceutycznie związki, których dodatek zwiększa skuteczność i minimalizuje efekty uboczne.

Do środków wspomagających wzrost i środków anabolicznych należą, lecz nie wyłącznie, TRH, PTH, dietylostylbesterol, estrogeny, β-agoniści, teofilina, steroidy anaboliczne, enkefaliny, prostaglandyny serii E, związki ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3239345, np. zeranol; związki ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4036979, np sulbenoks; oraz peptydy ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4411890.

W celu zwiększania endogennego poziomu GH u ssaków użyteczne mogą być związki pobudzające wydzielanie hormonu wzrostu według wynalazku w połączeniu z innymi związkami pobudzającymi wydzielanie hormonu wzrostu, takimi jak peptydy uwalniające hormon wzrostu GHRP-6 i GHRP-1, ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4411890, oraz w publikacjach WO 89/07110, WO 89/07111 i B-HT920, jak również heksarelina

186 916 i nowo odkryty GHRP-2 opisany w WO 93/04081, lub hormon uwalniający hormon wzrostu (GHRH, oznaczany tzkże GRF) i jego analogi, albo hormon wzrostu i jego analogi, lub somatomedyny, włącznie z IGF-1 i IGF-2, albo agoniści β-adrenergiazni, tacy jak klonidyna, lub agoniści se^oninowi 5HTID, tacy jzk sumiSóyptzż, zlbo czynniki hamujące aomatostztynę, lub jej uwalnianie, jak fizostygmina i pióydoatygmina. W wyniku połączenia związku uwalniającego GH według wynalazku z GRF uzyskuje się syzergisSyccny wzrost endogennego poziomu hormonu wzrostu.

Jzk dobrze wiadomo specjalistom, znane i potencjalne możliwości zastosowania hormonu wzrostu są zróżnicowane i różnorodne [Patrz „Human Growth Hormone”, Strobel i Thomas, Pharmacological Reviews, 46, str. 1-34 (1994); T.Rosen i inni, Horm Res, 1995, 43: str. 93-99; M. Degerblzd i inni, European Journal o f Endocrinology, 1995, 133: str. 180-188; J.O. Jorgensen, European Journal of Endocrinology, 1994, 130: str. 224-228; K.C. Copelznd i inni, Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, tom 78 nr 5, str. 1040-1047; J.A. Aloi i inni, Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, tom 79 nr 4, str. 943-949; F. Cordido i inni, Metab Clin. Exp., (1995), 44(6), str. 745-748; K.M. Fzirhall i inni, J. Endocrinol, (1995), 145(3), str. 417-426; RM. Frieboes i inni, Neuroendocrinology, (1995), 61(5), str. 584-589; i M. Lloverz i inni, Int. J. Cancer, (1995), 61(1), str. 138-141], Zztem podanie związków według wynalazku w celu stymulowania uwalniania endogennego hormonu wzrostu może wywierać tzkie samo działanie lub mieć takie samo zastosowanie jzk sam hormon wzrostu. Do tych różnorodnych zastosowań hormonu wzrostu nzleżą stymulowanie uwalniania hormonu wzrostu u ludzi w podeszłym wieku; leczenie niedoborów hormonu wzrostu u dorosłych; zapobieganie kztabolicznym efektom ubocznym glukokortykoidów, leczenie osteoporozy, stymulowanie układu immunologicznego, przyspieszanie gojenia ran, przyspieszanie zrastania się kości, leczenie opóźnienia wzrostu, leczenie zastojowej niewydolności serca jzk ujawniono w publikacjach PCT WO 95/28173 i WO 95/28174 (np. sposobu testowania czynników obudczaąaych wydzielanie hormonu wzrostu nz wydajność leczenia zastojowej niewydolności serca ujawniono w R. Yzng i in ni, Circulation, tom 92, nr 2, str. 262, 1995), leczenie ostrego lub przewlekłego uszkodzenia lub niewydolności nerek, leczenie fizjologicznego niskiego wzrostu, włącznie z niedoborem hormonu wzrostu u dzieci, leczenie niskiego wzrostu związanego z przewlekłą chorobą, leczenie otyłości, leczenie opóźnienia wzrostu związanego z zespołem Pradera i Williego i zespołem Turnera; przyspieszanie wyleczenia i zmniejszanie hospitalizacji pacjentów z oparzeniami lub po poważnych operacjach chirurgicznych, takich jzk operacje ukłzdu żołądkowo-jelitowego; leczenie wewzątrcmaaiaznego opóźnienia wzrostu, dysplzzji szkieletowej, nadmiernego wydzielania hormonów kory nadnercza i zespołu Cuahizgaz; zastąpienie hormonu wzrostu u pacjentów pod wpływem stresu; leczenie osteoahondrodysplacli, zespołu ^onansa, zaburzeń snu, choroby Alzheimera, opóźnionego gojenia ran, odchyleń psychospołecznych; leczenie zaburzeń czynności płuc i zależności przewietrzania; osłabianie katabol^zmej odpowiedzi białkowej po ciężkich operacjach; leczenie zespołów złego wchłaniania pokarmu, zmniejszanie wynlacacenlz i straty białek powodowanych przewlekłymi chorobami, tzkimi jzk rak lub AIDS; wzmaganie przyrostu masy i ilości bizłkz u pacjentów odżywianych wyłącznie pozajelitowo; leczenie hiperinsulinemii, włącznie z przerostem wysp trzustki; leczenie wspomagające wywoływania owulzcji i zapobiegania i leczenia wrzodów żołądka i dwunastnicy; stymulacja rozwoju grasicy i zapobieganie związanym z wiekiem zaburzeniom funkcji grasicy; leczenie wspomagające u pacjentów na przewlekłych hemodializach; leczenie pacjentów poddanych immunosupresji i wzmacnianie odpowiedzi przeciwciał po szczepieniu; poprawianie mocy mięśni, zwiększanie masy mięśni, ruchliwości, utrzymywanie grubości skóry, homeostazy metabolicznej, homeostazy nerkowej u słabych osób w wieku podeszłym; stymulowania oateoblzstów, przebudowy kości, orzz wzrostu chrząstki; leczenie chorób neurologicznych, takich jzk choroby obwodowego ukłzdu nerwowego i wywołane lekzmi choroby układu nerwowego, zespół Guilliznz i Bzrrego, zanikowego stwardnienia bocznego, stwardnienia rozsianego, udaru naczyniowego mózgu i choroby demiellziczayjze; stymulowanie ukłzdu immunologicznego u zwierząt towarzyszy i leczenie zaburzeń związanych ze starzeniem u zwierząt towarzyszy poprawianie wzrostu zwierząt spośród żywego inwentarza, i stymulowanie rośnięcia wełny u owiec.

186 916

Specjalistom wiadomo jest, ze wiele związków stosowanych jest obecnie w próbach leczenia wyżej wymienionych chorób lub wskazań leczniczych. W wyniku połączenia tych środków terapeutycznych, spośród których pewne zostały wymienione powyżej, z czynnikami stymulującymi wzrost, uzyskuje się anaboliczne i pożądane właściwości tych różnych środków terapeutycznych. W tych połączeniach środki terapeutyczne i związki pobudzające wydzielanie hormonu wzrostu według wynalazku można niezależnie i kolejno podawać lub podawać razem w dawkach wynoszących od jednej setnej do jeden poziomu dawek, które są skuteczne w przypadku podawania tych związków i czynników pobudzających wydzielanie hormonu wzrostu pojedynczo. Skojarzone leczenie można zastosować w celu zahamowania resorpcji kości, profilaktyki osteoporozie, zmniejszenia łamliwości szkieletu, poprawieniu zrastania się złamań kości, stymulowania formowania się kości i zwiększania mineralnej gęstość kości przez połączenie bisfosfonianów i związków pobudzających wydzielanie hormonu wzrostu według wynalazku, patrz publikacja PCT WO 95/11029, w której omówiono leczenie skojarzone z użyciem bisfosfonianów i związków pobudzających wydzielanie GH. Zastosowanie bisfosfonianów w tym celu zostało już opisane, np. w pracy przeglądowej Hamdy'ea, N.A.T., Role of Bisphosphonates in Metabolic Bone Diseases, Trends in Endocrinol. Metab, 1993, 4, str. 19-25. Do bisfosfonianów używanych w tym celu należą, lecz nie wyłącznie, alendro-nian, tiludronian, dimetylo-ADP, rizedronian, etidronian, YM-75, klodronian, pamidronian i BM-210995 (ibandronian). Zależnie od mocy działania dzienne dawki ustne podawane pacjentom, aby osiągnąć pozytywne skutki w leczeniu osteoporozy, wahają się w przypadku bisfosfonatów od 0,1 mg do 5 g, a w przypadku związków pobudzających wydzielanie hormonu wzrostu według wynalazku od 0,01 mg/kg do 20 mg/kg masy ciała.

Związki według wynalazku można łączyć z ssaczym agonistą/antagonistą estrogenu. Jako drugi związek w wynalazku można użyć jakiegokolwiek agonisty/antagonisty estrogenu. Określenie agonista/antagonista estrogenu odnosi się do związków, które wiązą się z receptorem estrogenowym, hamują obrót metaboliczny kości i zapobiegają utracie kości. W szczególności agonistów estrogenu definiuje się tutaj jako związki chemiczne zdolne do wiązania się do miejsc receptorów estrogenowych w tkankach ssaczych i naśladowania działania estrogenu w jednej lub wielu tkankach. Antagonistów estrogenu definiuje się tutaj jako związki chemiczne zdolne do wiązania się do miejsc receptorów estrogenowych w tkankach ssaczych i blokowania działania estrogenu w jednej lub wielu tkankach. Specjaliści nie będą mieć żadnych problemów z ustaleniem takiego działania, zgodnie ze standardowymi testami, włącznie z testami wiązania receptorów estrogenowych, oraz standardowymi dla kości metodami histomorfometrycznymi i densytometrycznymi (patrz Eriksen E. F. i inni, Bone Histomorphometry, Raven Press, New York, 1994, str. 1-74; Grier S.J. i inni, The Use of Dual-Energy X-Ray Absorptiometry In Animals, Inv Radiol, 1996, 31 (1) :50-62; Wahner H.W. i Fogelman I., The Evaluation of Osteoporosis: Dual-Energy X-Ray Absorptiometry in Clinical Practice., Martin Dunitz Ltd., London 1994, str. 1-296). Wiele z tych związków opisano i wymieniono poniżej, jednakże specjaliści znają także inne związki będące agonistami/antagonistami estrogenu. Korzystnym agonista/antagonistą estrogenu jest droloksyfen: ((E^-^-^^-^imetyloamino)-etoksyjfenylo]^-fenylo-Nbutenylojfenol] i związki pokrewne ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5047431. Innym korzystnym agonistą/antagonistą estrogenu jest tamoksyfen, 2-hydroksy-1,2,3-propan0trikarb0ksylan (1:1) ((Z)-2-[-4-( 1,2-difenylo-1-butenyl0)fenoksy]-N,N-dimetyl0etan0amina, i związki pokrewne ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4536516. Innym pokrewnym związkiem jest 4-hydroksytam0ksyfen ujawniony w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4623660.

Innym korzystnym agonistą/antagonistą estrogenu jest raloksyfen: (chlorowodorek [6-hydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)benzo[b]tien-3-ylo][4-[2-(1-piperydynylo)etoksy]fenylo]-metanonu) i związki pokrewne ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4418068.

Innym korzystnym agonistą/antagonistą estrogenu jest idoksyfen, 1-[[4-[[1-(4-jodo-fjnyl0)-2-fenylo-1-butenyl0]fen0ksy]etyl0]pir0lidyna i związki pokrewne, ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4839155.

186 916

Do innych korzystnych agonistów/antagonistów estrogenu należą związki ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5552412. Do szczególnie korzystnych ujawnionych w tym opisie związków należą:

cis-6-(4-fluorofenylo)-5-[4-(2-piperydyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaf-talen-2-ol;

(-)-cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; cis-l-[6'-pirolidynoetoksy-3'-pirydylo]-2-fenylo]-6-hydroksy-l,2,3,4-tetrahydronaftalen; l-(4'-pirolidynoetoksyfenylo)-2-(4-fluorofenylo)-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydro-izochinolina;

cis-6-(4-hydroksyfenylo)-5-[4-(2-piperydyn-l-yloetoksy)-fenyło]-5,6,7,8-tetrahydro-naftalen-2-ol; i l-(4'-pirolidynoetoksyfenylo)-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydro-izochinolina.

Innych agonistów/antagonistów estrogenu ujawniono w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4133814. W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4133814 ujawniono pochodne 2-fenylo-3-aroilobenzotiofenu i 1-tlenku 2-fenylo^3-aroilo-benzotiofenu.

Poniżej podano korzystne zakresy dawek różnych środków antyresorpcyjnych.

Ilość środka antyresorpcyjnego, jaka powinna być użyta, określa się na podstawie jego aktywności jako środka hamującego utratę kości. Aktywność określono poprzez indywidualne przebadanie farmakokinetyki każdego ze związków i ustalenie maksymalnej i minimalnej dawki skutecznie hamującej utratę kości zgodnie z wymienionym wyżej protokołem.

Na ogół skuteczna dawka substancji czynnych według wynalazku, np. do leczenia osteoporozy, agonistów/antagonistów estrogenu, w przypadku gdy stosuje się ich razem ze związkiem o wzorze I według wynalazku, wynosi od 0,01 do 200 mg/kg/dzień, korzystnie 0,5 do 100 mg/kg/dzień.

W szczególności skuteczna dawka droloksyfenu wynosi od 0,1 do 40 mg/kg/dzień, korzystnie 0,1 do 5 mg/kg/dzień.

W szczególności skuteczna dawka raloksyfenu wynosi od 0,1 do 100 mg/kg/dzień, korzystnie 0,1 do 10 mg/kg/dzień. W szczególności skuteczna dawka tamoksyfenu wynosi od 0,1 do 100 mg/kg/dzień, korzystnie 0,1 do 5 mg/kg/dzień.

W szczególności skuteczna dawka dla poniżej podanych związków, takich jak cis-6-(4-fluorofenylo)-5-[4-(2-pipeiydyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; (-)-cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn~l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-ol; cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8 -tetrahydronaftalen-2-ol; cis-l-[6'-piroIidynoetoksy-3'-pirydyIo]-2-fenylo]-6-hydroksy-l,2,3,4-tetrahydronaftaIen; l-(4'-pirolidynoetoksyfenylo)-2-(4-fluorofenylo)-6-hydroksy-1,2,3,4-tetr ahydroizo-chinolina;

cis-6-(4-hydroksyfenylo)-5-[4-(2-piperydyn-l-yloetoksy)-fenylo]-5,6,7,8-tetrahydro-naftalen-2-ol; i l-(4'-pirolidynoetoksyfenylo)-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydroizo-chinolina;

wynosi od 0,0001 do 100 mg/kg/dzień, korzystnie 0,001 do 10 mg/kg/dzień.

W szczególności skuteczna dawka 4-hydroksytamoksyfenu wynosi od 0,0001 do 100 mg/kg/dzień, korzystnie 0,001 do 10 mg/kg/dzień.

Związki mające zdolność stymulowania wydzielania GH z hodowli szczurzych komórek przysadki zidentyfikowano zgodnie z poniżej podaną procedurą. Test ten można także zastosować dla porównania ze wzorcami celem ustalenia poziomu dawkowania.

Komórki wyizolowano z przysadek 6-tygodniowych samców szczura Wistar. Po dekapitacji przednie płaty przysadki przeniesiono do zimnego, sterylnego, roztworu zrównoważonej soli Hanksa bez wapnia i magnezu (HBSS). Następnie tkanki rozdrobniono i poddano dwóm cyklom mechanicznie wspomaganego dyspergowania enzymatycznego z użyciem 10 U/ml proteazy bakteryjnej (EC 3.4 24.4, Sigma P-6141) w HBSS. Mieszaninę tkankowo-enzymatyczną mieszano w probówce wirówkowej przy 30 obrotach/minutę w atmosferze 5% CO2, w temperaturze 37°C, przez około 30 minut, po czym utarto ręcznie po około 15 minutach i z użyciem 10-ml pipety

186 916 po około 30 minutach. Mieszaninę odwirowano przy 200 x g przez 5 minut. Do supematantu dodano surowicy końskiej dla zneutralizowania nadmiaru proteazy. Osad rozpuszczono w świeżej proteazie, mieszano przez 30 minut w opisanych wyżej warunkach i ucierano ręcznie, ostatecznie za pomocą igły numer 23. Ponownie dodano surowicy końskiej, następnie połączono komórki z obu trawień, odwirowano (200 x g przez około 15 minut), przemyto, zawieszono w pożywce hodowlanej i zliczano. Komórki umieszczono po 6,0-6,5x10⁴ komórek na cm²w 48-studzienkowym naczyniu Costar i hodowano przez 3-4 dni w pożywce Dulbecco Modified Eagle Medium (D-MEM) wzbogaconej w 4,5 g/litr glukozę, 10% surowicy końskiej, 2,5% bydlęcej surowicy płodowej, 1% nie-podstawowych aminokwasów, 100 U/ml nystatyny i 50 mg/ml siarczanu gentamycyny przed sprawdzaniem wydzielania GH.

Bezpośrednio przed próbą studzienki hodowlane przepłukano dwukrotnie, następnie doprowadzono do stanu równowagi w ciągu około 30 minut w pożywce uwalniającej (D-MEM buforowana 25 mM Hepes, pH 7,4 i zawierającej 0,5% albuminy z surowicy bydlęcej w 37°C). Badane związki rozpuszczono w DMSO, a następnie rozcieńczono w ogrzanej wcześniej pożywce. Próby przeprowadzono w czterech powtórzeniach. Próby rozpoczynano przez dodanie 0,5 ml pożywki uwalniającej (z podłożem lub testowanym związkiem) do każdej studzienki hodowlanej. Inkubację prowadzono przez około 15 minut w temperaturze 37°C, a następnie kończono przez usunięcie pożywki hodowlanej, którą odwirowywano przy 2000 x g przez 15 minut i usunięto materia! komórkowy. Oceny stężenia szczurzego hormonu wzrostu w supematantach dokonano za pomocą standardowych testów radio immunologicznych z użyciem jako odniesienia preparatu szczurzego hormonu wzrostu (NIDDK-rGH-RP-2) i surowicy odpornościowej przeciw szczurzemu hormonowi wzrostu uzyskanej w małpach (NIDDK-anti-rGH-S-5) otrzymanej od dr. A. Parlowa (Harbor-UCLA Medical Center, Torrence, CA). Dodatkowy szczurzy hormon wzrostu (1,5 U/mg, nr G2414, Scripps Labs, San Diego, CA) jodowano do specyficznej aktywności około 30 pCi/pg, metodą z użyciem chloraminy T jako znacznika. Kompleksy immunologiczne otrzymano przez dodanie koziej surowicy odpornościowej do małpiej IgG (Organon Teknika, Durham, NC) w glikolu polietylenowym, masa cząsteczkowa 10000-20000 do uzyskania stężenia końcowego 4,3%; odzyskanie kończono odwirowując.

Zakres pracy tego testu wynosił od 0,08 do 2,5 pg szczurzego hormonu wzrostu na próbkę powyżej poziomu podstawowego. Związki aktywne zazwyczaj stymulowały uwalnianie hormonu wzrostu ponad 1,4 raza. Źródło literaturowe: Cheng, K., Chan, W.-S., Barreto, Jr., A., Convey, E.M., Smith, R.G. 1989.

Test stymulowanego egzogennie uwalniania hormonu wzrostu u szczura po dożylnym podaniu badanych związków.

Samice szczurów Sprague-Dawley (Charles River Laboratory, Wilmington, MA) mające 21 dni aklimatyzowano do warunków życiowych (24°C, cykl 12 godzin światła, 12 godzin ciemności) przez około 1 tydzień przed badaniem związków. Wszystkim szczurom zapewniono wodę i karmiono granulowanym preparatem handlowym (Agway Country Food, Syracuse NY) ad libitum. Doświadczenia prowadzono zgodnie z NIH Guide for Care and Use of Laboratory Animals.

W dniu doświadczenia badane związki rozpuszczono w podłożu zawierającym 1% etanolu, 1 mM kwas octowy i 0,1% albuminy z surowicy bydlęcej w soli. Każdy związek badano z ilością powtórzeń n=3. Szczury zważono i uśpiono przez dootrzewnowe podanie pentobarbitalu sodu (Nembutol, 50 mg/kg wagi ciała). Czternaście minut po podaniu środka usypiającego pobrano próbkę krwi przez nacięcie końca ogona zbierając krople krwi do probówki do mikrowirówki (próba odniesienia, około 100 μΐ krwi). Piętnaście minut po uśpieniu badany związek podawano przez dożylne wstrzyknięcie do żyły ogonowej, w całkowitej objętości 1 ml/kg masy ciała. Dodatkowe próbki krwi pobierano z ogona w 5, 10 i 15 minucie po podaniu związku. Próbki krwi przetrzymywano na lodzie, az do oddzielenia surowicy przez wirowanie (1430 x g przez 10 minut w 10°C). Surowicę przechowywano w temperaturze -80°C do momentu określenia stężenia hormonu wzrostu w surowicy za pomocą opisanych testów radioimmunologicznych.

Określenie stymulowanego egzogennie uwalniania hormonu wzrostu u psa po podaniu ustnym

186 916

W dniu doświadczenia badany związek rozdzielono na odpowiednie, pod względem wagi, dawki i rozpuszczono w wodzie. Dawki podawano przez kaniulę w objętości 0,5 ml/kg masy ciała 4 psom dla każdego trybu dawkowania. Próbki krwi (2 ml) zbierano z żyły szyjnej przez bezpośrednie nakłucie żyły przed podaniem dawki i w 0,08, 0,17, 0,25, 0,5, 0,75, 1, 2, 4, 6 i 8 godzin po podaniu dawki używając 2 ml pojemników próżniowych zawierających heparynian litu. Przygotowane osocze przechowywano do analiz w temperaturze -20°C.

Pomiary psiego hormonu wzrostu.

Stężenia psiego hormonu wzrostu określono za pomocą standardowego testu radioimmunologicznego z użyciem psiego hormonu wzrostu (antygen do jodowania i preparat wzorcowy AFP-1983B) i surowicy odpornościowej przeciw psiemu hormonowi wzrostu uzyskanej w małpach (AFP-21452578) otrzymanej od dr A. Parlowa (Harbor-UCLA Medical Center, Torrence, CA). Znacznik otrzymano przez jodowanie chloraminą T psiego hormonu wzrostu do uzyskania specyficznej aktywności 20-40 pCi/pg. Kompleksy immunologiczne otrzymano przez dodanie koziej surowicy odpornościowej do małpiej IgG (Organon Teknika, Durham, NC) w glikolu polietylenowym, masa cząsteczkowa 10000-20000 do stężenia końcowego 4,3%; odzyskanie zakończono odwirowaniem. Zakres pracy tego testu wynosił od 0,08 do 2,5 pg psiego GH/probówkę.

Związki według wynalazku można podawać doustnie, pozajelitowo, np. w postaci zastrzyków podawanych domięśniowo, dootrzewnowo, dożylnie lub podskórnie albo w postaci implantu, donosowo, dopochwowo, doodbytniczo, podjęzykowo lub miejscowo. Związki te można łączyć z dopuszczalnymi farmaceutycznie nośnikami z wytworzeniem postaci dawkowanych odpowiednich dla każdej drogi dawkowania.

Do stałych doustnych postaci dawkowanych należą kapsułki, tabletki, pigułki, proszki i granulki. W takich stałych postaciach dawkowanych substancję czynną miesza się z co najmniej jednym, obojętnym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, takim jak sacharoza, laktoza lub skrobia. Takie stałe postacie dawkowane mogą również zawierać typowe substancje pomocnicze, takie jak obojętne rozcieńczalniki, np. substancje poślizgowe, takie jak stearynian magnezu. W przypadku kapsułek, tabletek i pigułek takie postacie dawkowane mogą także zawierać środki buforujące. Tabletki i pigułki można dodatkowo pokrywać powłoczką zabezpieczającą przed działaniem soku żołądkowego.

Do płynnych doustnych postaci dawkowanych należą farmaceutycznie dopuszczalne emulsje, roztwory, zawiesiny, syropy, eliksiry zawierające obojętne rozcieńczalniki powszechnie używane w farmacji, takie jak woda. Ponadto takie obojętne rozcieńczalniki mogą zawierać środki pomocnicze, takie jak środki zwilżające, emulgujące i suspendujące, oraz środki słodzące, smakowo-zapachowe i zapachowe.

Preparaty według wynalazku do podawania pozajelitowego stanowią sterylne wodne lub niewodne roztwory, zawiesiny lub emulsje. Przykładowymi rozpuszczalnikami lub podłożami niewodnymi są glikol propylenowy, glikol polietylenowy, oleje roślinne, takie jak oliwa i olej kukurydziany, żelatyna oraz dające się wstrzykiwać estry organiczne, takie jak oleinian etylu. Takie postacie dawkowane mogą również zawierać środki pomocnicze, takie jak środki konserwujące, zwilżające, emulgujące i dyspergujące. Można je wysterylizować przez, np. filtrację na filtrze zatrzymującym bakterie, dodanie środków sterylizujących do preparatów, naświetlenie preparatów, ogrzewanie preparatów. Można je także wytwarzać w postaci sterylnych kompozycji stałych, które można rozpuszczać w sterylnej wodzie, lub w jakimkolwiek innym podłożu dającym się wstrzykiwać, bezpośrednio przed użyciem.

Korzystnymi środkami do podawania doodbytniczego lub dopochwowego są czopki, które mogą zawierać, oprócz substancji czynnych, zarobki, takie jak masło kakaowe lub wosk czopkowy.

Środki do podawania donosowego lub podjęzykowego przygotowuje się także z ogólnie znanymi standardowymi zarobkami.

Dawka substancji czynnej w środkach według wynalazku może się zmieniać, jednakże niezbędne jest aby ilość substancji czynnej w dawce była taka, aby uzyskać odpowiednią postać dawki Wybór dawki zalezy od żądanego efektu terapeutycznego, drogi podawania i od czasu

186 916 trwania leczenia. Ogólnie dawki podawane ludziom lub zwierzętom, np. ssakom, wynoszą od 0,0001 do 100 mg/kg masy ciała dziennie, co powoduje skuteczne uwalnianie hormonu wzrostu.

Korzystne dawki wynoszą od 0,01 do 5,0 mg/kg masy ciała dziennie i mogą stanowić pojedynczą dawkę lub wiele dawek podzielonych.

Związki o wzorze I według wynalazku można wytworzyć na drodze kolejnych syntez. Sposoby wytwarzania związków o wzorze I zilustrowano poniżej podanymi schematami.

Dostępnych w handlu jest wiele zabezpieczonych pochodnych aminokwasów, w których grupami zabezpieczającymi Prt, Zⁱ⁰° i Z²⁰° są grupy BOC, CBZ, grupa benzylowa, grupa etoksykarbonylowa, CF3C(O)-, FMOC, TROĆ, trityl i tosyl. Inne zabezpieczone pochodne aminokwasów można wytworzyć zgodnie ze sposobami opisanymi w literaturze. Niektóre 3-okso-2-karboksylopirolidyny i 4-okso-3-karboksylopiperydyny są produktami, które można nabyć w handlu, a wiele innych pokrewnych pirolidyn i 4-podstawionych piperydyn jest znanych w literaturze.

Na poniżej podanych schematach przedstawiono sposoby wytwarzania związków zawierających grupy zabezpieczające Prt, Z¹⁰⁰ i Z²⁰⁰. Grupy benzyloksykarbonylowe można usunąć stosując różne sposoby, w tym katalityczne uwodornienie wodorem w obecności katalizatorów palladowych lub platynowych w rozpuszczalniku protonowym, takim jak metanol. Do korzystnych katalizatorów należy wodorotlenek palladu na węglu lub pallad na węglu. Stosować można ciśnienia wodoru 0,01-6,89 MPa, przy czym korzystne jest ciśnienie wodoru 0,07-0,48 MPa. Grupę benzyloksykarbonylową można również usunąć przez uwodornienie z przeniesieniem.

Grupy zabezpieczające BOC można usunąć działając mocnym kwasem, takim jak kwas trifluorooctowy lub kwas solny, w obecności łub bez współrozpuszczalnika, takiego jak dichlorometan, octan etylu, eter lub metanol, w temperaturze od około -30 do 70°C, korzystnie od około -5 do około 35°C.

Estry benzylowe amin można usunąć różnymi sposobami, w tym na drodze uwodornienia katalitycznego wodorem w obecności katalizatora palladowego, w protonowym rozpuszczalniku, takim jak metanol. Stosować można ciśnienia wodoru 0,01-6,89 MPa, przy czym korzystne są ciśnienia 0,07-0,48 MPa. Wprowadzanie i usuwanie takich i innych grup zabezpieczających opisał T. Greene w Protective Groups in Organie Synthesis, John Wiley & Sons, New York, 1981.

Schemat 1 :

R⁴ H

186 916

Schemat 1: Dostępne w handlu są zabezpieczone pochodne aminokwasów o wzorze 1, w którym grupę zabezpieczającą Prt stanowi np. grupz BOC, FMOC lub CBZ. Inne aminokwasy można wytworzyć opisanymi w literaturze sposobami.

Zgodnie ze schematem 1 sprzęganie amin o wzorze 2 z zabezpieczonymi aminokwasami o wzorze 1, w którym Prt oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą, dogodnie prowadzi się w obojętnym rozpuszczalniku, tzkim jzk dichlorometan lub DMF, z użyciem odczynnika sprzęgającego, takiego jzk EDC lub DCC, w obecności HOBT lub HOAT. W przypadku, gdy aminę stosuje się w postaci chlorowodorku, korzystnie do mieszaniny reakcyjnej dodzje się 1 lub 2 równoważniki odpowiedniej zasady, takiej jzk trietyloamina.

Alternatywnie sprzęganie można prowadzić z użyciem odczynnika sprzęgającego, takiego jak BOP, w obojętnym rozpuszczalniku, tzkim jzk metanol. Reakcję sprzęgania zazwyczaj prowadzi się w temperaturze od około -30 do około 80°C, korzystnie w temperaturze od -10 do około 25°C. Inne warunki sprzęgania peptydów opisano w publikacji Houben-Weyl, tom XV, część II, E. Wunsch, Ed., George Theime Veólag, 1974, Stuttgart. Rozdzielanie niepożądanych produktów ubocznych i oczyszczanie związków pośrednich prowadzi się metodą chromatografii nz żelu krzemionkowym, metodą chromatografii rzutowej (W.C. Still, M. Kzhn i A. Mitra, J. Org. Chem. 43 2923 1978), nz drodze krystzlicaaji lub ucierzniz.

Związek o wzorze 3 można przeprowadzić w związki pośrednie o wzorze 4 poprzez usunięcie grupy zabezpieczającej Prt w opisany powyżej sposób. Sprzęganie związków pośrednich o wzorze 4 z aminokwasami o wzorze 5 można prowadzić opisanym powyżej sposobem, z wytworzeniem związków pośrednich o wzorze 6. Po odbezpieczeniu aminy o wzorze 6 otrzymuje się związki o wzorze 7. Związki o wzorze 7 stanowią korzystne postacie zastrzeganych związków o ogólnym wzorze I, w którym e oznacza 0, a pozostałe podstawniki mzją wyżej podane znaczenie.

Schemat 2:

R⁴ H R⁴ H R⁴ H

R—1—N—Prt-► r’-4—N—Prt —► R³—j—N~H

H hooc-r’-n-z“°

COOH COOR coor

R⁴ Η o H R—I— Ń R^-Pi-Z¹”

COOR

R H

-i

COOH

R⁴ Η O H R—I—Ń—II— R-Ń—Z”*

R⁴ Η O H

I ¹ II , I R-4— N—U— R-N-H

CO

I

PC

R' co

I

PC ] .R‘ \\ / N—pi \

186 916

Schemat 2: Alternatywnie związki o wzorze 7 można wytwarzać zgodnie ze sposobem zilustrowanym schematem 2. Pośrednie estry o wzorze 8 można wytwarzać poprzez działanie na amino kwas o wzorze 1, w którym Prt oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą, zasadą, taką jak węglan potasu, a następnie halogenkiem alkilu, takim jak jodometan, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak DMF. W wyniku odbezpieczenia aminy o wzorze 8 otrzymuje się związek o wzorze 9. Alternatywnie wiele aminokwasów o wzorze 9 dostępnych jest w handlu. Związek pośredni o wzorze 10 otrzymuje się na drodze sprzęgania związku o wzorze 9 z aminokwasem o wzorze 5. Ester związku pośredniego o wzorze 10 można przeprowadzić w pośredni kwas o wzorze 11 różnymi znanymi specjalistom sposobami, np. ester metylowy i etylowy można poddać hydrolizie z użyciem wodorotlenku litu w protonowym rozpuszczalniku, takim jak mieszanina metanolu z wodą lub mieszanina THF z wodą, w temperaturze od około -20 do 120°C, korzystnie w temperaturze od około 0 do 50°C. Ponadto grupę benzylową można usunąć różnymi redukcyjnymi sposobami obejmującymi uwodornianie w obecności katalizatora platynowego lub palladowego, w protonowym rozpuszczalniku, takim jak metanol. Kwas o wzorze 11 można następnie sprzęgać z aminą o wzorze 2, z wytworzeniem związków pośrednich o wzorze 6. Związki o wzorze 6 można przeprowadzić w związki o wzorze 7 poprzez usunięcie grupę zabezpieczającej Z²⁰⁰.

Schemat 3

RR⁴ H o ¥

-n-“-r⁵-n-z²⁰⁰

COOH

Schemat 3: Estry o wzorze 12 można wytwarzać poprzez podziałanie na kwas o wzorze 5 hydroksysukcynoimidem w obecności odczynnika sprzęgającego, takiego jak EDC, w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak chlorek metylenu. Sposób ten zilustrowano schematem 3. W wyniku podziałania na ester o wzorze 12 aminokwasem o wzorze 1 w rozpuszczalniku, takim jak dioksan, THF lub DMF, w obecności zasady, takiej jak diizopropyloetyloamina otrzymuje się związek o wzorze 11.

Schemat 4

186 916

Schemat 4: Schemat 4 ilustruje syntezę kwasu (D)-2-aminf-5-arnylfpentanowrgf o wzorze 15, związku pośredniego użytecznego w syntezie związków o ogólnym wzorze I, w którym R³ oznacza ugrupowanie propylofenyl.

Zgodnie ze schematem 4 w wyniku alkilowania diarnylofksazynonu o wzorze 13 z użyciem bromku cynamylu w obecności bis^rimetylosilil^amidku sodu otrzymuje się związek o wzorze 14, który następnie przeprowadza się w żądany kwas o wzorze 15 poprzez usunięcie grupy zabezpieczającej (Prt) i uwodornienie nad katalizatorem PdCty

Schemat 5

Schemat 5: Zgodnie ze schematem 5 w wyniku podziałania na ester o wzorze 16 zasadą, taką jak wodorek sodu, w rozpuszczalniku, takim jak DMF, a następnie halogenkiem alkilu 17 otrzymuje się związek o wzorze 18. Działając na związek o wzorze 18 hydrazyną o wzorze 19, taką jak hydrazyna lub metylohydrazyna, w rozpuszczalniku, takim jak etanol we wrzeniu, a następnie zatężając mieszaninę i ogrzewając pozostałość w toluenie w temperaturze wrzenia lub w zbliżonej do niej temperaturze otrzymuje się związek o wzorze 20. Alternatywnie na związek o wzorze 18 można podziałać solą hydrazyny w obecności octanu sodu we wrzącym etanolu, z wytworzeniem związku o wzorze 20. W wyniku odbezpieczenia aminy otrzymuje się związek o wzorze 2. Tioamidy o wzorze 21 można wytworzyć działając na związek o wzorze 20 odczynnikiem Lawessona we wrzącym toluenie lub benzenie W wyniku usunięcia grupy zabezpieczającej ze związku o wzorze 21 otrzymuje się związek o wzorze 22.

186 916

Schemat 6

2

Schemat 6: W wyniku podziałania na związek o wzorze 16 hydrazyną o wzorze 19, taką jak hydrazyna lub metylohydrazyna, w rozpuszczalniku, takim jak etanol we wrzeniu, a następnie w wyniku zatężenia mieszaniny i ogrzewania pozostałości w toluenie w temperaturze wrzenia lub w zbliżonej do niej temperaturze, otrzymuje się związek o wzorze 23. Alternatywnie na związek o wzorze 16 można podziałać solą hydrazyny w obecności octanu sodu we wrzącym etanolu, z wytworzeniem związku o wzorze 23. Na amid o wzorze 23 można podziałać zasadą, taką jak wodorek sodu, w rozpuszczalniku, takim jak DMF, a następnie halogenkiem alkilu, z wytworzeniem związku o wzorze 20. W wyniku odbezpieczenia aminy otrzymuje się związek o wzorze 2.

Schemat 7

Me

186 916

Schemat 7: W reakcji ketoestru o wzorze 24 z chiralną aminą, taką jak a-metylo-benzyloamina, z odpowiednim aldehydem, takim jak formaldehyd, lub w reakcji ketoestru winylowego o wzorze 25 z chiralną aminą, taką jak a-metylobenzyloamina, z odpowiednim aldehydem, takim jak formaldehyd, otrzymuje się związek o wzorze 26 w wyniku podwójnej reakcji Mannicha. W wyniku reakcji związku o wzorze 26 z hydrazyną otrzymuje się chiralny związek o wzorze 27. W wyniku odbezpieczenia azotu wodorem i wobec odpowiedniego katalizatora, takiego jak pallad, otrzymuje się związki o wzorze 2.

Schemat 8

OPrt

COjEt

CO₂H

CO₂Et

,CO₂Et

R

186 916

Schemat 8: W wyniku podziałania na związek o wzorze 28 środkiem redukującym, takim jak borowodorek sodu i zabezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związek o wzorze 29. W wyniku zabezpieczenia alkoholu otrzymuje się związek o wzorze 30. W wyniku zmydlenia estru otrzymuje się związek o wzorze 31. W wyniku reakcji związku o wzorze 31 z chlorkiem tionylu, a następnie w wyniku podziałania diazometanem otrzymuje się homologiczny kwas o wzorze 32. W wyniku estryfikacji związku 32 otrzymuje się związek o wzorze 33, w którym odbezpiecza się grupę OH, z wytworzeniem związku 34. W wyniku utleniania związku o wzorze 34 otrzymuje się keton o wzorze 35. W wyniku reakcji związku o wzorze 35 z hydrazyną, otrzymuje się związek o wzorze 36, w którym odbezpiecza się atom azotu, z otrzymaniem związku o wzorze 37.

Schemat 9

Schemat 9: W wyniku podziałania na związek o wzorze 38 zasadą, taką jak wodorek sodu, w rozpuszczalniku, takim jak DMF, a następnie węglanem dietylu otrzymuje się ester etylowy związku o wzorze 39. W wyniku odbezpieczenia grupy aminowej w związku o wzorze 39 otrzymuje się związek o wzorze 40.

Schemat 10

Schemat 10' Schemat 10 ilustruje wytwarzanie związków pośrednich o wzorze 43, które są użyteczne w syntezie bicyklicznego ugrupowania heterocyklilu w związkach o ogólnym wzorze I.

W wyniku podziałania na ester kwasu malonowego o wzorze 41 zasadą taką jak wodorek sodu, w rozpuszczalniku, takim jak DMF, a następnie hydrogenolizy grupy benzylowej wodorem w obecności katalizatora, takiego jak pallad, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak

186 916 metanol otrzymuje się ester o wzorze 42. W wyniku odbezpieczenia aminy otrzymuje się związki o wzorze 43.

Schemat 11

Schemat 11: W wyniku podziałania na keton o wzorze 44 drugorzędową aminą, takąjak piperydyna, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak benzen, z usuwaniem wody, otrzymuje się enaminę o wzorze 45. W wyniku alkilowania enaminy α-chlorfwrorstrem, takim jak btfmfoctan etylu, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak benzen lub THF, z użyciem odpowiedniej zasady, takiej jak LDA lub NaN(SiMe3)2 otrzymuje się keto^er o wzorze 46. Związek o wzorze 46 poddaje się następnie reakcji z hydrazyną o wzorze 19 i otrzymuje się związek o wzorze 36. W wyniku odbezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związki o wzorze 37.

Schemat 12

PhjT CFjCO₂ t-BuOH

O

NH

186 916

Schemat 12: W wyniku podziałania na ketoester o wzorze 47 solą jodoniową, taką jak trifluorooctan difenylojodoniowy, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak t-butanol, otrzymuje się ketoester o wzorze 48. W wyniku reakcji związku o wzorze 48 z hydrazyną otrzymuje się związek o wzorze 49. W wyniku odbezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związki o wzorze 50; Synthesis, (9), 1984 str. 709.

Schemat 13

Schemat 13: Schemat 13 ilustruje wytwarzanie związków pośrednich o wzorach 52 i 53, które są użyteczne w syntezie związków o ogólnym wzorze I, w którym R¹ oznacza ugrupowanie etylotiazolilu.

W wyniku podziałania na ketoester o wzorze 47 olefiną taką, jak akrylonitryl, otrzymuje się ketoester o wzorze 51. Związek o wzorze 51 poddaje się reakcji z hydrazyną i otrzymuje związek o wzorze 52, w którym odbezpiecza się atom azotu, z wytworzeniem związków o wzorze 53.

186 916

Schemat 14

COjEt

1. R\

2. H⁺

Schemat 14: W wyniku podziałania na ketoester o wzorze 47 chiralnym diolem i katalizatorem kwasowym z jednoczesnym usuwaniem wody, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak benzen, otrzymuje się chóralny ketal o wzorze 54. Związek o wzorze 54 następnie alkiluje się z użyciem halogenku alkilu, w obecności zasady, takiej jak LDA, po czym poddaje się katalizowanej kwasem hydrolizie i otrzymuje chiralne ketoestry o wzorze 55. W wyniku reakcji związku o wzorze 55 z hydrazyną otrzymuje się chiralne związki o wzorze 56, w których odbezpiecza się atom azotu i otrzymuje związki o wzorze 57.

186 916

Schemat 15

Schemat 15: W wyniku podziałania na ketoester o wzorze 47 estrem chiralnego aminokwasu, takim jak ester t-butylowy waliny, otrzymuje się chiralną enaminę o wzorze 58. W wyniku alkilowania związku o wzorze 58 za pomocą halogenku alkilu, w obecności zasady, takiej jak LDA, a następnie w wyniku przeprowadzenia katalizowanej kwasem hydrolizy enaminy otrzymuje się chiralne ketoestry o wzorze 55. W wyniku reakcji związku o wzorze 55 z hydrazyną otrzymuje się chiralne związki o wzorze 56. W wyniku odbezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związki o wzorze 57.

186 916

Schemat 16

Schemat 16: W wyniku odbezpieczenia atomu azotu w związku o wzorze 20 otrzymuje się związki o wzorze 2, które następnie przeprowadza się w sole o wzorze 59 poprzez podziałanie chiralnym kwasem, z wytworzeniem mieszaniny diastereoizomerycznych soli. W wyniku krystalizacji diastereoizomerycznych soli otrzymuje się sole z kwasem chiralnym o wzorze 60. W wyniku podziałania na sól o wzorze 60 zasadą otrzymuje się chiralne związki o wzorze 57.

186 916

Schemat 17

Schemat 17: Schemat 17 ilustruje sposób wprowadzania grupy R¹ z użyciem katalizatora palladowego. Wiązanie podwójne w łańcuchu bocznym Ri w związkach pośrednich o wzorach 61 i 62 można zredukować zgodnie ze znanymi w chemii sposobami, z wytworzeniem związków, w których w pozycji R¹ znajduje się grupa R, które następnie można przeprowadzić w związki o ogólnym wzorze I.

W wyniku alkilowania związków o wzorze 23 z użyciem octanu allilu, w obecności odpowiedniego katalizatora, takiego jak tetrakis(trifenylofosfina)pallad, otrzymuje się związki o wzorze 61, w których odbezpiecza się atom azotu i otrzymuje związki o wzorze 62. Sposób ten opisano w Tetrahedron (50), str. 515, 1994.

Schemat 18

186 916

Schemat 18: W wyniku podziałania na ketfdiestrr o wzorze 63 halogenkiem alkilu w obecności zasady, takiej jak wodorek sodu, a następnie katalizowanej kwasem hydrolizy i dekarboksylacja a potem esteryfikarji jodkiem metylu i z użyciem odpowiedniej zasady, otrzymuje się związek o wzorze 64. W wyniku reakcji związku o wzorze 64 z odpowiednim aldehydem, takim jak formaldehyd, i benzyloaminą otrzymuje się związek o wzorze 65. W wyniku reakcji związku o wzorze 65 z hydrazyną otrzymuje się chiralne związki o wzorze 66. W wyniku odbezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związki o wzorze 37.

Schemat 19

Schemat 19: W wyniku podziałania na aminę o wzorze 67 kwasem o wzorze 11 w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan lub DMF, z użyciem odczynnika sprzęgającego, takiego jak EDC lub DCC, w obecności HOBT, otrzymuje się związki o wzorze 68 W wyniku reakcji związków o wzorze 68 z hydrazyną otrzymuje się związki o wzorze 6 W wyniku odbezpieczenia atomu azotu otrzymuje się związki o wzorze 7.

186 916

Schemat 20

Schemat 20: W wyniku podziałania na ester kwasu hydroksyacetylooctowego o wzorze 69 halogenkiem alkilu w obecności odpowiedniej zasady, takiej jak wodorek sodu, otrzymuje się związki o wzorze 70. W wyniku reakcji związku o wzorze 70 z hydrazyną otrzymuje się związki o wzorze 71. W wyniku O-alkilowania karbonylowego atomu tlenu w związku o wzorze 71 otrzymuje się związek o wzorze 72, który przeprowadza się w halogenek o wzorze 73 W wyniku podstawienia halogenku X jonem cyjankowym otrzymuje się nitryl o wzorze 74 W wyniku redukcji związku o wzorze 74 otrzymuje się pierwszorzędową aminę o wzorze 75, którą odbezpiecza się i poddaje cykhzacji w obecności formaldehydu, z wytworzeniem związku o wzorze 2.

186 916

Schemat 21

Schemat 21: W wyniku podziałania na p-keto-zabezpieczony aminowalerianian, taki jak związek o wzorze 76, halogenkiem alkilu, w obecności odpowiedniej zasady, takiej jak wodorek sodu, otrzymuje się związki o wzorze 77. W wyniku reakcji związków o wzorze 77 z hydrazyną otrzymuje się związki o wzorze 78. Po odbezpieczeniu związków o wzorze 78 otrzymuje się pierwszorzędowe aminy o wzorze 79. W wyniku cyklizacji związków o wzorze 79 w obecności formaldehydu otrzymuje się związki o wzorze 2.

186 916

Schemat 22

Schemat 22: W wyniku podziałania na aminę o wzorze 80 kwasem, takim jak kwas o wzorze 1, w obecności EDC i HOAT, w odpowiednim rozpuszczalniku otrzymuje się ketoestry o wzorze 81 Na ketoester o wzorze 81 można podziałać solą hydrazyny w obecności octanu sodu we wrzącym etanolu, z wytworzeniem hydrazyny o wzorze 82 Po odbezpieczeniu z zastosowaniem odpowiednich warunków otrzymuje się aminy o wzorze 4. Sprzęganie związków pośrednich o wzorze 4 z aminokwasami o wzorze 5 można prowadzić w opisany

186 916 powyżej sposób, z wytworzeniem związków pośrednich o wzorze 6. W wyniku odbezpieczenia zminy 6 otrzymuje się związki o wzorze 7.

Ogólne procedury doświadczalne

Do chromatografii kolumnowej użyto krzemionkę Amiconb 30 (pM o wielkość porów 60A. Temperatury topnienia mierzono w aparacie Buchi 510, przy czym nie korygowano ich. Protonowe i węglowe widma NMR rejestrowano z użyciem aparatów Varian XL-300, Bruker AC-300, Varian Unity 400 lub Bruker AC-250 w temperaturze 25°C. Przesunięcia chemiczne wyrażono w częściach nz milion w dół polz od trimetylosilznu. Widmz masowe wiązki cząstek wykonywano w spektrometrze Hewlett-Pzckzre 5989A z zastosowaniem amoniaku jako źródła jonizacji chemicznej. W celu wstępnego rozpuszczania próbki zastosowano chloroform lub metanol. Widma masowe uzyskane z zastosowaniem spektrometrii masowej jonów wtórnych w matrycy cieczowej (LSIMS) wykonywano w spektrometrze o wysokiej rozdzielczości Krztos Concept-1S z zastosowaniem bombardowania jonami cezu próbki rozpuszczonej w mieszaninie eitioerytryS:dltlotóeltol w stosunku 1:5 lub w matrycy, Ι^Ι^ιιζ^. W celu wstępnego rozpuszczania próbki zastosowano chloroform lub metanol. Podane wyniki stanowią wielkości średnie 3-20 przemiat/zń z kalibrowaniem względem jodku cezu. Analizy TLC wykonywano stosując płytki krzemionkowe E. Merck Kieselgel 60 F254 z wizualizacją (po eluowzniu podanym rozpuszczalnikiem (rozpuszczalnikami)) przez barwienie 15% kwasem fosfomolibdenowym w etanolu i ogrzewanie nz gorącej płytce.

Ogólna procedura A

Sprzęganie peptydu z użyciem EDC

Na 0,2-0,5 M roztwór plerwscorzęeowej aminy (1,0 równoważnik) w dichlorometanie (lub chlorowodorku pierwszoócędowea zminy i 1,0 -1,3 równ. trietyloaminy) działa się kolejno 1,0-1,2 równ. sprzęganego z nią kwasu karboksylowego, 1,5-1,8 równ. hydratu hydroksyben-^^ζ^^ (HOBT) lub HOAT i 1,0-1,2 równ. ^te^^metryczny równoważnik w stosunku do ilości kwasu karboksylowego) chlorowodorku 1-(3-elmetylozmlnopropylo)-3-etylokzrbo-eiimieu (EDC) i uzyskaną mieszaninę miesza się przez noc w łzźni z lodem (pozostawiając łaźnię do ogrzania się, tak że mieszaninę reakcyjną zazwyczaj utrzymuje się w temperaturze około 0-20°C przez około 4-6 godzin i w temperaturze około 20-25°C przez pozostały okres). Mieszaninę rozcieńcza się octanem etylu lub innym podanym rozpuszczalnikiem i uzyskaną mieszaninę przemywa się dwukrotnie 1N roztworem NzOH, dwukrotnie 1N roztworem HCl (gdy produkt nie jest zasadowy), raz solanką, suszy się nzd Na2SO4 i zatężz uzyskując surowy produkt, który oczyszcza się w podany sposób. Składnik w postaci kwzsu karboksylowego można zastosować w postaci soli z eicyklohekaylozminą w sprzęganiu z pleówscorzęeową aminą lub jej chlorowodorkiem (w takim przypadku nie stosuje się Srietyloamlzy).

Przykład 1

Chlorowodorek 2-zmino-N-{1(R)-bezzyloksymetylo-2-[3z-(R)-(4-fluoIΌbeżzylo)-2-me-tylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekaahydropirzcolo[4,3-c]plrydyż-5-ylo]-2-oksoetylo}-izobutyroamldu i chlorowodorek 2-zmino-N-(1(R)-benzyloksymetylo-2-[3z-(S)-(4-fIuoIΌbenzylo)-2-metylo-3-okao-2,3,3z,4,6,7-hekazhydropirzzolo[4,3-a]piryd;yż-5-ylo]-2-oksoeeylo}izobutyrozmieu

A. Ester 1-SeóS-butylowo-3-etylowy kwasu 4-okaopiperydyno-1,3-dikzrboksylowego

Mieszaninę 8,00 g (38,5 mmola) chlorowodorku estru etylowego kwasu 4-okso-pipe-óydyzo-3-kaóbokaylowego, 9,23 g (42,4 mmolz) eiwęglzzu di-tert-butylu i 3,89 g (38,5 mmolz) trietylozminy w 150 ml THF mieszano w temperaturze pokojowej przez około 72 godziny. Mieszaninę zztężono, pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto trzykrotnie 10%o wodnym roztworem HCl, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 10,0 g związku 1A w postaci białej substancji stałej. MS (Cl, NH3) 272 (MH+).

B. Ester 1-Sert-buSylowo-3-eSylowy kwasu 3-(R,S)-(4-fluoóobencylo)-4-okaoplperydyzo-1 ^^karboksylowego

Do roztworu 2,00 g (7,4 mmolz) związku 1A w 10 ml DMF dodano 282 mg (7,4 mmolz) wodorku sodu w postaci 60% dyspersji w oleju i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 15 minut W trakcie mieszania do roztworu dodano roztworu 1,39 g (7,4 mmolz) bromku 4-fluoóobezcylu w 7 ml DMF i mieszaninę reakcyjną mieszano przez

186 916 około 72 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto raz wodą i cztery razy solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 2,8 g związku IB. MS (CI, NH3) 380 (MH+).

C. Ester tert-butylowy kwasu 3a-(R,S)-(4-fluorobenzyl0)-2-metylo-3-oks0-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo^^-ejpirydyno-^-karboksylowego

Mieszaninę 2,54 g (6,7 mmola) związku IB i 309 mg (6,7 mmola) metylohydrazyny w 100 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 8 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w 100 ml toluenu i całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylurheksan, 18:82 - 75:25 obj.) i otrzymano 1,0 g związku 1C w postaci klarownego bezbarwnego oleju. Ms (Cl, NH3) 362 (MH+).

D. Trifluorooctan 3a-(R,S)-(4-fluor0benzyl0)-2-metyIo-2,3a,4,5,6,7-heksahydropirazo-lo[4,3-c]pirydyn-3-0nu.

Do 1,00 g (2,8 mmola) związku 1C dodano 10 ml kwasu triiluorooctowego w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około godzinę. Dodano octanu etylu, mieszaninę zatężono i otrzymano 1,0 g związku 1D. MS (CI, NH3) 263 (MH+).

E. Kwas (R3-3-benyy)okyy2--2--jert-bu)oksykarbony)oamino-2-metylopTOpionyΊ0ι-αmin0)propi0nowy

Do 1,83 g (6,2 mmola) N-t-BOC-O-benzylo-D-seryny w 35 ml DMF dodano 1,02 g (7,4 mmola) węglanu potasu, a następnie 0,92 g (6,5 mmola) jodometanu. Mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze około 24°C w atmosferze azotu. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 200 ml wody i wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Połączone fazy organiczne przemyto 5 razy wodą i raz solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Surowy ester metylowy kwasu (R)-3-benzyloksy-2-tert-butoksykarbonyloaminopropi0n0weg0 rozpuszczono w 15 ml zimnego kwasu trifluorooctowego w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono 1N roztworem NaOH i wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką i wysuszono nad Na2SO4, w wyniku czego otrzymano 0,84 g (4,02 mmola) estru metylowego kwasu (R)-2-amino-3-benzyloksyproplon0wego, który sprzęgnięto z 0,81 g (4,02 mmola) N-t-BOC-a-metyloalaniny i otrzymano 1,80 g estru metylowego kwasu (R)-3-benzyloksy-2-(2-tert-butoksykarbonylo-amino^-metylopropionyloamino^propionowego. Surowy produkt rozpuszczono w 20 ml mieszaniny THF:woda w stosunku 4:1 i do roztworu dodano roztworu 335 mg (7,98 mmola) hydratu wodorotlenku litu w 1 ml wody, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono octanem etylu, zakwaszono kwasem solnym i wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Ekstrakty organiczne połączono i przemyto raz solanką, wysuszono nad Na2SO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,60 g związku 1E w postaci oleju, który z czasem zestalił się. *H NMR (CDCh 300 MHz) δ 7,30 (m, 5H), 7,10 (d, 1H), 5,07 (bs, 1H), 4,68 (m, 1H), 4,53 (q, 2H) 4,09 (m, 1H), 3,68 (m, 1H), 1,3-1,5 (m, 15H).

F. Ester tert-butylowy kwasu (1-{1(R)-benzyl0ksymetylo-2-[3a-(R,S)-(4-fluoroben-zy'Io)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirćα<o)o)4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetyl0karba-moilo} -1 -metyloetylo)karbammowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 193 mg (0,51 mmola) związku 1D sprzęgnięto z 196 mg (0,51 mmola) związku 1E i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylu:heksan, 1:1 obj. do 100 % octanu etylu) i otrzymano 60 mg mniej polarnego izomeru 1 związku 1F l i 100 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 1F. MS (CI, NH3) 624 (MH+) dla obydwu izomerów.

G. Chlorowodorek 2-amino-N-{1(R)-benzyl0ksymetylo-2-[3a-(R)-(4-flu0r0benzylo)-2-metyl0-3-oks0-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazol0[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksojtyl0}-iZ0-butyroamidu

Do 60 mg (0,10 mmola) izomeru 1 związku 1F w 10 ml etanolu dodano 4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny

186 916

Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny etanol:heksan i otrzymano 50 mg izomeru 1 związku 1G w postaci białego proszku. MS (CI, NH3) 524 (MH+).

’H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,32 (m, 5H), 7,12 (m, 2H), 6,91 (m, 2H), 5,15 (m, 1H), 4,54 (s, 2H), 3,78 (m, 2H), 3,02 (m, 7H), 2,66 (m, 2H), 1,57 (s, 6 H).

H. Chlorowodorek 2-amino-N-{ 1(R)-benzyloksymetylo-2-[3a-(S)-(4-fluorobenzylo)-2metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo}izobutyroamidu

Do 100 mg (0,16 mmoła) izomeru 2 związku 1F w 10 ml etanolu dodano 4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny etanol :heksan i otrzymano 60 mg izomeru 2 związku 1H w postaci białego proszku. MS (CI, NH3) 524 (MH+).

’H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,32 (m, 5H), 7,08 (m, 2H), 6,95 (m, 2H), 6,80 (m, 2H), 5,30 (m, 1H), 4,61 (m, 3H), 3,80 (m, 2H), 2,58 (m, 3H), 1,58 (s, 6H).

Przykład 2

Chlorowodorek 2-amino-N-[2-[3a-(R,S)-(4-fiuorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,-6,7-heksOiydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izo-butyroamidu

A. Ester metylowy kwasu (R)-2-amino-3-[(lH-indol-3-ilo)propionowego

Do 4,92 g (16,2 mmola) N-α-t-BOC-D-tryptofanu w 100 ml DMF dodano 2,46 g (17,8 mmola) węglanu potasu, a następnie 2,41 g (17,0 mmoli) jodometanu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze 24°C w atmosferze azotu. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą i wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Połączone fazy organiczne przemyto 5 razy porcjami po 500 ml wody i raz solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 4,67 g białej substancji stałej. Do surowego estru metylowego kwasu (R)-2-tert-butoksykarbonyloamino-3-(1H-indol-3-ilo)propionowego dodano 15 ml zimnego kwasu trifluorooctowego w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono 1N roztworem NaOH i wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką i wysuszono nad Na2SO4, w wyniku czego otrzymano ester metylowy kwasu (R)-2-amino-3-(1H-indol-3-ilo)prOpionowego w postaci pomarańczowego oleju z ilościową wydajnością.

B. Ester metylowy kwasu (R)-2-(2-tert-butoksykarbonyloammo-2-metylopropionylo-amino)-3-(1H-indol-3-ilo)propionowego

I, 55 g (7,1 mmola) Surowego produktu 2A sprzęgnięto z 1,44 g (7,1 mmola) N-t-BOC-α-metyloalaniny zgodnie z procedurą A i otrzymano olej, który oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej 10%, 20%, 30%, 40% i 50% octanu etylu w heksanie, w wyniku czego otrzymano 1,32 g estru metylowego kwasu (R)-2-(2-tert-butoksykarbonyloamino-2-metylopropionyłoamino)-3-(1H-indol-3-ilo)pro-pionowego.

C. Kwas (R)-2-(2-tert-butoksykarbonyloamino-2-metylopropionyloamino)-3-(lH-indol-3-ilo)propionowy

Do roztworu 1,03 g (2,64 mmola) związku 2B w 10 ml THF dodano 381 mg (9,1 mmola) hydratu wodorotlenku litu w 2 ml wody i mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Nadmiar THF odparowano i zasadową wodną mieszaninę wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu, a następnie zakwaszono do pH 4 rozcieńczonym kwasem octowym lub solnym. Produkt wyekstrahowano octanem etylu i połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką, wysuszono nad MgSO4 i odparowano, w wyniku czego otrzymano 1,03 g związku 2C w postaci pomarańczowej pianki MS (CI, NH3) 390 (MH ).

*H NMR (CDCl3 300 MHz) δ 7,61 (d, 1H), 7,48 (d, 1H), 7,27 (t, 1H), 7,10 (t, 1H), 4,81 (bs, 1H), 3,35 (m, 1H), 1,49 (s, 6H), 1,32 (s, 9H)

D. Ester tert-butylowy kwasu {1-[2-[3a-(R,S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,-3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-yloj-1 -(R)-( 1 Hiindol33illomttylo--2-oksottylo -karbamoilo]-1-metyloetylo}karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 193 mg (0,51 mmola) związku 1D sprzęgnięto z 200 mg (0,51 mmola) związku 2C i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na zelu

186 916 krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylurheksan, 1:1 obj. do 100 % octanu etylu), w wyniku czego otrzymano 230 mg związku 2D. MS (CI, NH3) 633 (MH+).

E. Chlorowodorek o-eniino-N-[2-[3a-(R,S)-(4-fluorobenzolo)-2-me-ylo-e-ooso-o,3,3a,-4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]-izobutyroamidu

Do 230 mg (0,36 mmola) związku 2D w 10 ml etanolu dodano 4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny etanokhoksan i otrzymano 130 mg związku 2E w postaci białego proszku. MS (CI, NH3) 533 (MH+).

1H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,79 (d, 1H), 7,48 (m, 1H), 7,33 (n, 2H), 7,19-6,77 (m, 7H), 6,54 (o, 1H), 5,17 (m, 1H), 4,02 (o, 1H), 3,11-2,68 (m, 6H), 2,47 (m, 2H), 2,03 (m, 2H), 1,59 (m, 6 H).

Przykład 3

2-Amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzyl2-2-Notylo-3-2kso -2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo- [4,3 lC]pi-ydyn-5-ylo)-1 -(R)-( 1 H-idool-3 -ilome-ylo)-2-ok2oetyloii2bUu-y2oomid

A. Ester 1-tert3butylowo333metyl2wy kwasu 4l2ksopiporydyno-1,33dika-’boksylowegk

Do mieszaniny 7,00 g (36,2 mmola) estru metylowego kwasu 43oksopiperydyno333

-karboksylowego i 8,82 g (72,3 mmola) 4,43dimetyl2aminopirydyny w 200 ml chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano roztworu 7,88 g (36,2 mmola) diwęglanu di-tert-butylu w 150 ol chlorku metylenu w ciągu około 30 minut. Mieszaninę ogrzano do temperatury pokojowej, a następnie mieszano przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono chloroformem i p-zooi-Io trzykrotnie 10% wodnym roztworem HCl, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 9,18 g klarownego żółtego oleju.

B. Ester l3tert-butyl2wo-3-Netyl2wy kwasu 3-0R,S)3benzylOl43okskpiperydyno-1,3-di3 -karboksylowego

Do roztworu 5,00 g (19,4 mmola) związku 3A w 10 ml DMF dodano 745 Ng (7,4 mmola) wodorku sodu (60% dyspersja w oleju) i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 15 minut. W trakcie mieszania do roztworu dodano roztworu 3,32 g (19,4 mmola) bromku benzylu w 15 ml DMF przez rurkę i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 42 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto raz wodą i cztery razy solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 6,0 g związku 3B w postaci żółtego oleju. MS (CI, NH3) 348 (MH+).

C. Ester tert-butylowy kwasu 3a-(R,S)3benzylo-2-Notylo-3-okso-2,3,3a,4,6,73heksa3 -hydropirαzolo[4,33c]pirydyno353karboksyl2wogo

Mieszaninę 4,00 g (11,5 mmola) związku 3B i 530 mg (11,5 mmola) Netylohydrazyny w 100 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 8 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w 100 ml toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowanieo elucji gradientowej (octan otylu:hoksan, 15:85 - 75:25 obj.) i otrzymano 2,6 g związku 3C w postaci klarownego bezbarwnego oleju. MS (CI, NH 3) 344 (MH+).

D. 3al(4,S)-Benzyl2ln-metylo-2,0a,4,5,6,7lhoksahydropirazolo[4,33c]pi-ydyn33-on

Do 2,60g(7,6 mmola) związku 3C dodano 20 ol kwasu triflu2-ooct2wego w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 2,5 godziny. Dodano octanu etylu i roztwór przemyto 6N roztworem NaOH, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,8 g związku 3D. MS (CI, NH3) 244 (MH+).

E. Ester tert-butylowy kwasu {1-[2-(3αl(4,S)-benzylo32-motylOl33oksk-2,3,3a,4,6,7lheksαhydropirazolo[4,3lC]pirydyn-5-ylo)-1!4l(1H-indol-3-ilometyl3e -2loksoetylokarbamkilk]-1 -NOtyl2otylo} karbaNinowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 125 Ng (4,6 mmola) związku 3C sprzęgnięto z 1,75 g (0,51 ooola) związku 2C i pozostałość oczyszczano chroNαtograficznio na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan otylu:heksan, 6.4 obj. do 7% metanolu) w octanie etylu, w wyniku czego otrzymano 150 mg związku 3E

186 916

F. Chlorowodfrvf 2ramino-N-i0-(3a-(R,S)-benzylri2-metym-3-ofso-0I3,3a,4,6,7-heksrhydtopirrzflo[4,3-r]pitydyn-5-ylo)-1R-(1H-mdfl-3-ilfmetylf)-2-fksfetylf]izobutyrfαmidu

Do 150 mg (0,24 mmola) związku 3E w 15 ml etanolu dodano 5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 3 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość krystalizowano z mieszaniny etanol:heksan i otrzymano 100 mg związku 3F. MS (CI, NH3) 515 (MH+).

‘HNMR (CD3OD): δ 7,20-6,91 (m, 9H), 6,56 (m, IH), 5,17 (m, 1H), 4,05 (m, 1H), 2,96 (s, 3H), 2,62 (m, 1H), 2,38 (m, 1H), 2,06 (m, 2H), 1,61 (m, 8H).

Przykład 4

Chlorowodorek 2-ammo-N-[2-(3r-(R)-benzylo-2-metylf-3-fksf-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropitαzflo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymrtylo-2-fksfrtylf]izfbutyrfamidu i chlorowodorek 2-amlnf-N-[2-(3α-(S)-benzylo-2-metylo-3-fkso-2,3,3a,4,6,7-h'leksahydro-pitazolf[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzylfksymrtylf-2-fksoetylo]iz.fbutyroαmidu

A. Ester tert-butylowy kwasu {1-[2-(3a-(R,S)-benzylf-2-metylf-3-fksf-2,3,3α,4,6,7-heksahydropirίrzolo[4,3-c]pitydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymrtylo-2-fksoetylokrrbrmfllo]-1 -metyloetylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 1,12 g (4,6 mmola) związku 3C sprzęgnięto z 1,75 g (0,51 mmola) związku 1E i otrzymano mieszaninę diastrrroizomrrów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylwheksan, 1:1 obj. do 100% octanu etylu) i otrzymano 350 mg mniej polarnego izomeru 1 związku 4a i 250 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 4A. MS (CI, NH3) 606 (MH+) dla obydwu izomerów.

B. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-mrtylo-3-oksf-2,3,3a,4,6,7-heksa-hydropirιazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzylfksymetylo-2-fksfrtylf]izobutyrormidu

Do 250 mg (0,41 mmola) izomeru 1 związku 4A w 15 ml etanolu dodano 5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 5 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny rtanfkheksan i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 130 mg izomeru 1 związku 4B. MS (CI, NH3) 506 (MH⁺).

’H NMR (CD3OD): δ 7,33 (m, 5H), 7,14 (m, 5H), 5,22 (m, 1H), 4,57 (m, 3H), 3,80 (m, 2H) 3,14 (m, 1H), 3,04 (s, 3H), 2,96 (m, 2H), 2,61 (m, 2H), 1,63 (m, 7H).

C. Chlorowodorek 2-rmmo-N-[2-(3a-(S)-brnzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksα-hydropπτrzolo[4,3-crpπyd}yi-5-ySor-1-(R)-renzyloksymrtylo-2-oksfetylo]izfbutyrormidu

Do 250 mg (0,41 mmola) izomeru 2 związku 4A w 15 ml etanolu dodano 5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 5 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny etanol theksan i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 120 mg izomeru 2 związku 4C. MS (CI, NH3) 506 (MH+).

’H NMR (CD3OD): δ 7,31 (m, 5H) , 7,13 (m, 5H), 6,78 (m, 1H), 5,28 (m, 1H), 4,62 (m, 3H), 3,81 (m, 2H), 3,14 (m, 1H), 2,62 (m, 3H), 1,58 (m, 7H).

D. Metanosulfonian 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,33,4,6,7^^^ -hydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzylfksymrtylo-2-oksfrtylf]izfbutyroamidu

Do 3,60 g (6,6 mmola) izomeru 1 związku 4B dodano nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodu i mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, ochłodzono do temperatury około 0°C i dodano 0,43 ml (6,6 mmola) kwasu metanosulaonfwegf i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 0,5 godziny. Do roztworu dodano heksanu (200 ml), po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 1 godzinę i przesączono, w wyniku czego otrzymano 3,40 g białej substancji stałej. Substancję stałą rekrystalizowano z 3% octanu etylu w wodzie i otrzymano 2,55 g izomeru 1 związku 4D w postaci białej krystalicznej substancji stałej. MS (CI, NH3) 506 (MH+).

186 916

Przykład 5

Chlorowodorek 2-amino-N-[1-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo]izobutyroamidu i chlorowodorek 2-amino-N-[1-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pi-rydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo]izobutyroamidu

A. Ester t-butylowy kwasu 2-okso-5,6-difenylo-3-(3-fenyloallilo)morfolino-4-karbo-ksylowego

Do ochłodzonego do temperatury około -78°C roztworu 13,8 g (70,0 mmoli) bromku cynamylu i 4,94 g (14,0 mmoli) (2S,3R)-(+)-6-okso-2,3-difenylo-4-morfolinokarboksylanu t-butylu w 350 ml bezwodnego THF dodano 28 ml (28 mmoli) 1M roztworu bistrimetylosililo-amidku sodu w THF. Mieszaninę mieszano w temperaturze około -78°C przez około 1,5 godziny, a następnie wlano do 750 ml octanu etylu. Mieszaninę przemyto dwukrotnie solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano żółty olej. Olej mieszano w 150 ml heksanu przez noc i wytrąconą substancję stałą odsączono, w wyniku czego otrzymano 3,2 g związku 5A w postaci białej substancji stałej.

B. 5(S),6(R)-Difenylo-3(R)-(3-fenyloallilo)morfolm-2-on Do 2,97 g (6,33 mmola) związku 5A dodano 20 ml kwasu trifluorooctowego w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 2 godziny, a następnie zatężono. Pozostałość rozpuszczono w wodzie i zalkalizowano wodnym roztworem NaOH aż do utrzymywania pH 10. Mieszaninę wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu i połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano pomarańczowy olej, który oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (10:90 obj. octan etylu:heksan) i otrzymano 880 mg związku 5B w postaci białej substancji stałej.

C. Kwas 2-(R)-amino-5-fenylopentanowy

Mieszaninę 440 mg (1,19 mmola) związku 5B i 120 mg chlorku palladu w 20 ml etanolu i 10 ml THF uwodorniano pod ciśnieniem 0,31 MPa przez około 16 godzin. Mieszaninę przesączono przez ziemię okrzemkową i zatężono, a pozostałość roztarto z eterem i otrzymano 240 mg związku 5C w postaci białej substancji stałej.

D. Ester 2,5-dioksopirolidyn-1-ylowy kwasu 2-tert-butoksykarbonyloamino-2-metylo-propionowego

Do zawiesiny 5,0 g (24,6 mmola) N-t-BOC-a-metyloalaniny w 13,5 ml chlorku metylenu dodano 3,40 g (29,6 mmola) N-hydroksysukcynimidu i 5,65 g (29,6 mmola) EDC. Zawiesinę mieszano przez około 17 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto po 2 razy wodą, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Produkt oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (octan etylu:heksany, 1:1 obj.) i otrzymano 5,2 g związku tytułowego z części D w postaci białej substancji stałej.

E. Kwas (R)-2-(2-tert-butoksykarbonyloamino-2-metylopropionyloamino)-5-fenylo-pentanowy

Mieszaninę 203 mg (1,05 mmola) związku 5D, 378 mg (1,26 mmola) związku 5C i 434 mg (3,36 mmola) diizopropyloetyloaminy w 2 ml DMF mieszano przez noc. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i wyekstrahowano dwukrotnie 1N roztworem HCl. Fazę wodną wyekstrahowano raz octanem etylu. Połączone ekstrakty organiczne przemyto trzykrotnie wodą i raz solanką. Mieszaninę wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym stosując 80% chloroformu w heksanie, następnie 100 % chloroformu, a potem 10% metanolu w chloroformie, i otrzymano 127 mg związku 5E.

F. Ester tert-butylowy kwasu {1-[1-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-he-ksahydropirazolo[4,3-c]plΓydyno-5-karbonylol-4-fenylo-(R)-butylokaabamolio]-1-metylo-etylo}-karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 130 mg (0,53 mmola) związku 3C sprzęgnięto z 200 mg (0,53 mmola) związku 5E i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylu.heksan, 1 l obj. do 100% octanu etylu) i otrzymano 40 mg mniej polarnego

186 916 izomeru 1 związku 5F i 40 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 5F. MS (CI, NH3) 604 (MH+) dla obydwu izomerów.

G. Chlorowodorek 2-amino-N-[1-(3a-(R)-benzylo-2-metγlo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-hjksa-hydropirazolo[4,3 -c] pirydyno-5 -karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo] izobutyroamidu

Do 40 mg (0,07 mmola) izomeru 1 związku 5F w 10 ml etanolu dodano 4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 4 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny chlorek metylenu:heksan i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 30 mg izomeru 1 związku 5G. MS (CI, NH3) 504 (MH*).

*H NMR (CD3OD): (częściowe): δ 7,19 (m, 10H), 4,37 (m, 1H), 3,02 (m, 6H), 2,67 (m, 4H), 1,83 (m, 4H), 1,62 (s, 6H), 1,28 (m, 1H).

H. Chlorowodorek 2-amino-N-[Ί-(3a-(S)-benzylo-2-metylOi3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksa-hydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo]izobutyroamidu

Do 40 mg (0,07 mmola) izomeru 2 związku 5F w 10 ml etanolu dodano 4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 4 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny chlorek metylenu: heksan i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 30 mg izomeru 2 związku 5H. MS (CI, NH3) 504 (MH+).

’H NMR (CD3OD): (częściowe) 7,25 (m, 9H), 6,88 (m, 1H), 3,04 (s, 3H), 2,71 (m, 4H), 2,48 (m, 2H), 1,75 (m, 4H), 1,62 (m, 6H), 1,28 (m, 1H).

Przykład 6

Chlorowodorek 2-amlno-N-[2-(3a-(R,S)-bjnzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksaihydroplrazolo[4,3iC]plrydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymjtylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu

A. Ester Iste-buerłc^by^ kwasu {a-[2-{3a--R,S)-bem'ylo-2-metyio-e-o0so-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3iC]plrydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyΊoksymety·lo-2-oksoetylokarbamollo]-1 -metaloetylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 200 mg (0,82 mmola) związku 3C sprzęgnięto z 320 mg (0,82 mmola) związku 1E i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (octan etylu:heksan, 1:1 obj. do 10% metanolu w octanie etylu) i otrzymano 170 mg związku 6A.

B Chlorowodorek 2-amino-N-[2i(3a-(R,S)-benzalo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahadropirazolo[4,3-c]plrydyni5-alo)-1-(R)-benzyloksymejylo-2-oksoejylo]izobułaτoamidu

Do 170 mg (0,28 mmola) związku 6 A w 20 ml etanolu dodano 5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2,5 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny etanol :heksan i otrzymano 70 mg związku 6 B. MS (CI, NH3) 506 (MH+).

1ł NMR (CD3OD): δ 7,32 (m, 5H); 7,16 (m, 5H), 5,22 (m, 1H), 4,67 (m, 1H), 4,55 (m, 2H), 3,79 (m, 2H), 3,12 (m, 2H), 3,00 (m, 6H), 2,71 (m, 3H), 1,56 (m, 8 H).

Przykład 7

Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-benzalo-2-etylo-3iOkso-2,3,3a,4,6,7-heksahyrropi-razolo[4,3-c]plr^'dan-5-aΊo)-1-(1 H-lndol-3iilomełalo)-2-oksoeły]o]lzobutyroamlru

A. Ester tert-butylowy kwasu 3a-(R,S)-bjnzalo-2-etylo-3iokso-2,3,3a,4,6,7-hjksa-hydroplrazolo[4,3-c]pirydano-5-karboksylowego

Do 555 mg (1,60 mmola) związku 3B w 27 ml etanolu dodano 240 mg (1,60 mmola) hydrazynoszczawianu etylu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 4 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej (hek-san:octon etylu, 10:1 - 3:7 obj.) i otrzymano 357 mg związku 7A MS (CI, NH3) 358 (mH⁺).

B. 3a-(R,S)iBenzalOi2iełalo-2,3a,4,5,6,7iheksaharroplrazolo[4,3iC]pirydani3iOn

Do 350 mg (0,98 mmola) związku 7A w 3 ml etanolu dodano 1,5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny Mieszaninę zatężono i otrzymano 257 mg związku 7B. MS (CI, NH3) 258 (MH+)

186 916

C. Ester tert-butylowy kwasu {l-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-he-ksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylokarbamoilo]-l-metyloetylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 82 mg (0,28 mmola) związku 7B sprzęgnięto z 100 mg (0,26 mmola) związku 2C i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% chlorku metylenu do 2% metanolu w chlorku metylenu, w wyniku czego otrzymano 110 mg związku 7C. MS (CI, NH3) 629 (MH⁺).

D. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksa-hydropirazolo [4,3 -c]pirydyn-5 -ylo)-1 -(R)-( 1 H-indol-3-ilome ty lo)-2-oksoetylo] izobutyroam idu

Do 100 mg (0,15 mmola) związku 7C w 2 ml etanolu dodano 1 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę zatęzono i otrzymano 72 mg związku 7D w postaci bezbarwnej pianki. MS (CI, NH3) 529 (MH⁺).

Przykład 8

Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu i chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu

A. Ester tert-butylowy kwasu {l-[2-(3a-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1 -(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylokarbamoilo]-1 -metylo-etylo} -karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 85 mg (0,29 mmola) związku 7B sprzęgnięto z 100 mg (0,26 mmola) związku 1E i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% chlorku metylenu do 2% metanolu w chlorku metylenu i otrzymano 6 mg mniej polarnego izomeru 1 związku 8A i 11 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 8A. MS (CI, NH3) 620 (MH⁺) dla obydwu izomerów.

B. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu

Do 5,7 mg (0,009 mmola) izomeru 1 związku 8A w 1 ml etanolu dodano 0,4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 3 godziny. Mieszaninę zatęzono i otrzymano 4,7 mg izomeru 1 związku 8B 1. MS (CI, NH3) 520 (ΜΗ*^-).

*H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,41-7,05 (m, 10H) , 5,20 (m, 1H), 4,61 (m, 1H), 4,52 (s, 2H), 3,71 (m, 1H), 3,60 (m, 1H), 2,61 (m, 3H), 1,39 (m, 9H).

C. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahy-dropirazolo [4,3 -c]pirydyn-5 -ylo)-1 -(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo] izobutyroamidu

Do 10 mg (0,016 mmola) izomeru 2 związku 8A w 1 ml etanolu dodano 0,4 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 3 godziny. Mieszaninę zatęzono i otrzymano 8 mg izomeru 2 związku 8C. MS (CI, NH3) 520 (MH⁺).

’H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,43-7,00 (m, 10H), 6,81 (m, 1H), 5,32 (m, 1H), 4,63 (m, 2H), 4,53 (m, 1H), 3,72 (m, 1H), 1,37 (m, 9H).

Przykład 9

Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(2-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu

A Ester tert-butylowy kwasu 2-benzylo-3-hydroksy-2,4,6,7-tetrahydropirazolo[4,3-c]-pirydyno-5-karboksylowego

Mieszaninę 800 mg (3,11 mmola) związku 3B i 495 mg (3,11 mmola) dichlorowodorku benzylohydrazyny i 423 mg (3,11 mmola) trihydratu octanu sodu w 15 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin Mieszaninę zatęzono, a pozostałość rozpuszczono w 100 ml toluenu 1 ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 48 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu 1 przemyto solanką, wysuszono nad MgSCL i zatęzono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym stosując 100% octan etylu, a następnie 5% metanol w chlorku metylenu, w wyniku czego otrzymano 530 mg związku 9A w postaci jasno brązowej substancji stałej MS (CI, NH3) 330 (MH⁺)

186 916

B. 2-Benzylo-4,5,6,7-tetrahydro-1 H-pirazoolo [4,3 -^pirydyn© -ol

Do 411 mg (1,24 mmola) związku 3E w 30 ml etanolu dodano 10 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 30 minut. Mieszaninę zatężono, a pozostałość krystalizowano z mieszaniny metanokoctan etylu i otrzymano 353 mg związku 9B. MS (CI, NH3) 230 (MH+).

C. Ester tert-butylowy kwasu (1-[2-(2-benzyl0-3-hydroksy-2,4,6,7-tetrahydropirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyl0ksymetylo-2-oksoetylokarbamoilo]-1-metyloetylo}-karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 100 mg (0,38 mmola) związku 9B sprzęgnięto z 145 mg (0,38 mmola) związku 1E i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (95:5 obj. metanol'.chlorek metylenu), w wyniku czego otrzymano 42 mg związku 9C w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) 592 (MH+).

D. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(2-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo-[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyl0ksymetylo-2-oks0etyl0]iz0butyroamidu

Do 42 mg (0,07 mmola) związku 9D w 20 ml etanolu dodano 6 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 30 minut. Mieszaninę rozcieńczono etanolem, zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny metanol: octan etylu i otrzymano 35 mg związku 9D w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) 492 (MH+).

1H NMR (CD3OD) : (częściowe) 7,41-7,16 (m, 10H), 5,19 (m, 3H), 4,48 (m, 4H), 3,88 (m, 1H), 3,74 (m, 2H), 2,68 (m, 2H), 1,58 (m, 6H).

Przykład 10

Chlorowodorek 2-amino-N-{2-[3a-(R)-benzyl0-3-0ks0-2-(2,2,2-trifIuoroetylo)-2,3,3a,-4,6,7-heksahydropiraz0l0[4,3-c]plrydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyl0ksymetyd0-2-oks0etyl0}-izobutyroamidu i chlorowodorek Ź-amino-N-^-^a^Sj-berurylo-S-okso^-^^^-trifluoroetylo) -2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyl0ksymetyl0-2oksoetylo} izobutyroamidu

A. Ester tert-butylowy kwasu 3α-(R,S)-benzyl0-3-oks0-2-(2,2,2-trifluor0etylo)-2,3,3α,-4,6,7-heksahydr0piraz0l0[4,3-c]pirydyno-5-karboksyl0weg0

Mieszaninę 840 mg (2,42 mmola) związku 3B i 276 mg (2,42 mmola) 2,2,2-trifluoro-etylohydrazyny (70% w wodzie) w 20 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 5 godzin, a następnie zatężono. Pozostałość rozpuszczono w 40 ml toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (heksanmctan etylu, 9:1 obj.) i otrzymano 703 mg związku 10A w postaci żółtego oleju. mS (CI, NH3) 412 (MH+).

B. 3a-(R,S)-Benzyl0-2-(2,2,2-triflu0r0etylo)-2,3a,4,5,6,7-heksahydropiraz0l0[4,3-c]-pirydyn-3-on

Do 600 mg (1,46 mmola) związku 10A w temperaturze około 0°C dodano 3 ml zimnego kwasu triłlnorooctowego i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 3 godziny, pozostawiono roztwór do ogrzania się do temperatury pokojowej. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w wodzie i roztwór zalkalizowano do pH 11 5N roztworem NaOH, a następnie nasycono węglanem potasu. Roztwór wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu i połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 345 mg związku 10B w postaci mętnego oleju. MS (CI, NH3) 312 (MH+).

C. Ester tert-butylowy kwasu (1-{2-[3a-(R,S)-benzylo-3-0ks0-2-(2,2,2-trifluoroetyl0)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazol0[4,3-e]plrydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyl0ksymetylo-2-0ksoetylo-karbamoilo)-1 -metyloetylo)karbaminow^ego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 137 mg (0,44 mmola) związku 10B sprzęgnięto z 167 mg (0,44 mmola) związku 1E i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% chlorku metylenu do 5% metanolu w chlorku metylenu, i otrzymano 128 mg mniej polarnego izomeru 1 związku 10C i 63 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 10C. MS (CI, NH3) 674 (MH+) dla obydwu izomerów.

186 916

D. Chlorowodorek 2-amino-N-{2-[3a-(R)-benzylo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,-3a-4-6-7-heksahadΓopirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-benzaloksymełyło-2-oksoełyio}-izobułyτoamldu

Do 120 mg (0,18 mmola) izomeru 1 związku 10C w 3,5 ml etanolu dodano 1,5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono i otrzymano 94 mg izomeru 1 związku 10D w postaci białawego proszku. MS (CI, NH3) 574 (MH+).

’H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,31 (m, 5H), 7,18 (m, 5H), 5,21 (m, 1H), 4,57 (m, 3H), 4,26 (m, 1H), 4,08 (m, 1H), 3,79 (m, 2H), 3,09 (m, 4H), 2,65 (m, 2H), 1,63 (m, 6H).

E. Chlorowodorek 2-amino-N-{2-[3a-(S)-benzylo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,-3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo}-izobułyroamidu

Do 53 mg (0,079 mmola) izomeru 2 związku 10C w 3,5 ml etanolu dodano 1,5 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono i otrzymano 41 mg izomeru 2 związku 10E w postaci jasno żółtej substancji stałej. MS (CI, NH3) 574 (MH+).

‘HNMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,33 (m, 5H), 7,15 (m, 4H), 6,81 (m, 1H), 5,30 (m, 1H), 4,67 (m, 4H), 4,15 (m, 2H), 3,77 (m, 2H), 3,09 (m, 3H), 2,64 (m, 3H), 1,58 (m, 6H).

Przykład 11

Metanosulfonian 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-tert-butylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-hj-ksahydropirazolo[4,3-c]pirydan-5-alo)-1-(R.)ibenzaloksymjtylo-2-oksoetylo]izobutyroamidu i metanosulfonian 2-ammo-N-[2-(3a-(S)ibenzy'lo-2--erttbutylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahadropl-razolo[4,3-c]piryryn-5-ylo)-1-(R)-benzaloksamjtylo-2-oksoetylo]izobułaroamidu

A. Ester tert-butylowy kwasu 3a-(R,S)-bjnzylo-2-tert-butylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksa-hydropirazolo[4,3-c]piradyno-5-karboksylowjgo

Do 2,07 g (5,95 mmola) związku 14b w 40 ml etanolu dodano 0,97 g (7,7 mmola) chlo-rowodorku tert-butalohydrazyny i 0,63 g (7,7 mmola) octanu sodu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze około 70°C przez około 17 godzin. Mieszaninę ochłodzono i roztwór zdekantowano znad osadu i zatężono. Pozostałość rozpuszczono w 80 ml toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 6 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (hek-san:octan etylu, 9:1 obj.) i otrzymano 1,7 g związku 11A. MS (CI, NH 3) 386 (MH+).

B. 3a-(R,S)-Benzy'lo-2-tert-butylo-2,3a,4,5,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-3-on

Do 535 mg (1,39 mmola) związku 11A w 20 ml chlorku metylenu dodano 225 pl kwasu metansulfenowego i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 1,5 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto dwukrotnie IN roztworem NaOH i raz solanką, wysuszono nad Na2SO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 246 mg związku 11B. MS (CI, NH3) 286 (MH+).

C. Ester tert-butylowy kwasu {1-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-tert-butylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahadropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksojtalokarbamoilo]-1 -mjtaloetylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 246 mg (0,86 mmola) związku 11B sprzęgnięto z 328 mg związku 14F i otrzymano mieszaninę diastereoizomerów. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (heksan:octan etylu, 6:4 obj.) i otrzymano 250 mg mniej polarnego izomeru z związku 11C i 90 mg bardziej polarnego izomeru 2 związku 11C. MS (CI, NH3) 648 (MH+) dla obydwu izomerów.

D Metanosulfonian 2-amino-Ni[2-(3ai(R.)-bjnzylo-2-tert-butalo-3iOkso-2,3,3a,4,6,7iheksahydropirćazolo[4,3Hcjpiradyn·i5-ylo)i1-(R)-ibemςaoks>anejylo-2-o0soejylolizobutyroamidu

Do 210 mg (0,32 mmola) izomeru 1 związku 11C w 15 ml chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano 28 pl (0,44 mmola) kwasu metanosulfonowego Łaźnię z lodem usunięto 1 mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 3 godziny, rozcieńczono 15 ml eteru Metylowego i wytrąconą substancję stałą odsączono, w wyniku czego otrzymano 100 mg izomeru 1 związku 11D. MS (CI, NH3) 548 (MH).

186 916 ‘H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,33 (m, 5H), 7,27-7,07 (m, 5H), 5,21 (m, 1H), 4,54 (m, 3H), 3,86 (m, 3H), 3,10 (m, 4H), 2,61 (s, 3H), 1,62 (m, 6H), 1,18 (s, 9H).

E. Metanoruifonlao 2-amino-N-[0-(3a-(S)-benzylOi2-Sert-butylr-3-okso-OI3,3a,4,6,7-hrksahydropirtαzo(o[4,3-crpilryiiyi-5-ySof)II(R)-t>rrβySo0ssyηηtylo-2-o0ssfrySo(izobutyrfamidu

Do 85 mg (0,13 mmola) izomeru 2 związku 11C w 10 ml chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano 21 p,1 (0,32 mmola) kwasu mrtanosularnowrgf. Łaźnię z lodem usunięto i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 3 godziny, rozcieńczono 20 ml eteru diety-lowego i wytrąconą substancję stałą odsączono, w wyniku czego otrzymano 46 mg izomeru 2 związku 11E. MS (CI, NH3) 548 (MH*).

’H NMR (CD 3OD) : (częściowe) δ 8,28 (br d, 1H), 7,32 (m, 5H), 7,18 (m, 4H), 6,84 (m, 1H), 5,31 (m, 1H), 4,60 (m, 3H), 3,70 (m, 3H), 3,18-2,92 (m, 3H), 2,68 (s, 3H), 1,57 (m, 6H), 1,13 (s, 9H).

Przykład 12

Dichlorowodfrrk 2-aminf-N-[1-(R)-(1H-indol-3-ilometylo)-2-(2-metylf-3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylf-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylf)-2-okso-etylo] izobutyroamidu

A. Ester 1-trrt-butylowo-3-metylowy kwasu 4-oksf-3-(R,S)-pirydsn-2-ylometylfpipe-rydyno-1 ^-dikarboksylowego

Do roztworu 2,00 g (7,8 mmola) związku 3A w 32 ml THF dodano 468 mg (11,7 mmola) wodorku sodu w postaci 60% dyspersji w oleju w temperaturze około 0°C i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 30 minut. W trakcie mieszania do roztworu dodano roztworu 762 mg (6,0 mmoli) 2-chlorku pikolilu 5 ml THF w ciągu około 5 min, a następnie 432 mg (2,6 mmola) jodku potasu. Łaźnię z lodem usunięto i mieszaninę ogrzewano przez około 17 godzin ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto raz wodą i raz solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym stosując (eter:heksan, 6:4 obj.), a następnie (octan e.ty'lu:heksan, 6:4 obj.) i otrzymano 1,2 g związku 12A. MS (CI, NH3) 349 (MH+).

B. Ester tert-butylowy kwasu 2-metylf-3-fkso-3a-(R,S)-pirydyn-2-yk>metylf-2,3,3r,-4,6,7-heksahydropirazolo [4,3-c]-pirydyno-5-karbfksylfwego

Mieszaninę 1,20 g (3,45 mmola) związku 12A i 159 mg (3,45 mmola) metylohydrazyny w 20 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 6,5 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w 25 ml toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (65:35 obj. octan etylu:heksan) i otrzymano 450 mg związku 12B. MS (CI, NH3) 345 (MH+).

C. Dichlorowfdfrek 2-metylo-3a-(R,S)-pitydyn-2-ylfmrtylo-2,3a,4,5,6,7-hrksαhydro-pirazólo[4,3-r]pirydyn-3-fnu

Mieszaninę 450 mg (1,30 mmola) związku 12B w 2 ml 4M HCl w dioksanie mieszano w temperaturze pokojowej przez około 4,5 godziny. Mieszaninę zatężono i otrzymano 450 mg związku 12C. MS (CI, NH3) 245 (MH+).

D. Ester tert-butylowy kwasu {1-[1-(R)-(1H-mdol-3-llf-mrtylo)-2-(2-metylo-3-oksf-3r-(R^-pirydyn^-ylometylo^^^a/^J-heksahydropirazolo^^-^pirydymó-yloj-^-okso-rtylfkarbamołloJ-1-metyloetylf}katbamlnfw'ego

Zgodnie z ogólną procedurą A 108 mg (0,31 mmola) związku 12C sprzęgnięto z 122 mg (0,31 mmola) związku 2C i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (95:5 obj. octan ety^^etaml), w wyniku czego otrzymano 118 mg związku 12D. MS (CI, NH3) 616 (MH+).

E. Dichlfrowfdftrk 2-amino-N-[1 -(R)-1lHimdol33il(omtSy(o)-2-(2-mtSy(o33roSro3ra t -(R,S)-pltydyn-2-ylfmrtylo-2,3,3r,4,6,7-hrksahydropirazolf[4,3-c]pilydyn-5-ylo)-2-fksf-etylo]-izobutyroamidu

Mieszaninę 110 mg (0,18 mmola) związku 12D w 1 ml 4M HCl:difksrn mieszano w temperaturze pokojowej przez 17 godzin. Mieszaninę zatężono i otrzymano 51 mg związku 12E MS (CI, NH3) 516 (MH+).

186 916 *H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 8,91-8,52 (m, 2H), 8,04 (m, 2H), 7,76-7,50 (m, 3H), 6,82 (m, 1H), 4,62 (m, 1H), 3,36 (s, 3H), 1,63 (s, 6H).

Przykład 13

Dichlorowodorek 2-amino-N-[1-(R)-(benzyloksymetylo)-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetylo]-izobutyroamidu

A. Ester tert-butylowy kwasu {1-[1-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-y!ometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazo!o[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-okso-etylokarbamoilo] -1 -metyloetylo} karbaminowego

Zgodnie z ogólną procedurą A, 86 mg (0,27 mmola) związku 12C sprzęgnięto z 103 mg (0,27 mmola) związku 1E i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (95:5 obj. octan etylu:heksan), w wyniku czego otrzymano 82 mg związku 13A.

B. Dichlorowodorek 2-amino-N-[1-(R)-benzyloksymetylo)-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-okso-etylo] izobutyroam idu

Mieszaninę 75 mg (0,12 mmola) związku 13A w 1 ml 4M HCl:dioksan mieszano w temperaturze pokojowej przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono i otrzymano 80 mg związku 13B. MS (CI, NH3) 507 (MH+).

*H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 8,78 (m, 1H), 8,46 (m, 1H), 8,13-7,82 (m, 2H), 7,32 (m, 5H), 4,57 (m, 3H), 3,96 (m, 1H), 3,82 (m, 2H), 1,63 (m, 6 H).

Przykład 14

2-Amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]-pirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid

A. Ester 1-tert-butylowo-3-metylowy kwasu 4-oksopiperydyno-1,3-dikarboksylowego

Do mieszaniny 100,0 g (516,4 mmola) estru metylowego kwasu 4-oksopiperydyno-3-karboksylowego i 63 g (516,4 mmola) 4,4-dimetyloaminopirydyny w 1 litrze chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano roztworu 113,0 g (516,4 mmola) diwęglanu di-tert-butylu w 100 ml chlorku metylenu w ciągu około 90 minut. Mieszaninę powoli ogrzano do temperatuiy pokojowej, a następnie mieszano przez około 19 godzin. Mieszaninę przemyto po 3 razy 10% wodnym roztworem HCl, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 130.5 g związku 14A w postaci bezpostaciowej substancji stałej.

*H NMR (CDCl3): δ 4,03 (br, 2H); 3,74 (s, 3H), 3,56 (t, 2H), 2,36 (t, 2H), 1,42 (s, 9H).

B. Ester 1-tert-butylowo-3-metylowy kwasu 3-(R)-benzylo-4-oksopiperydyno-1,3-di-karboksylowego

W trakcie mieszania do zawiesiny 11,7 g (293 mmole) wodorku sodu (60% dyspersja w oleju, przemyta dwukrotnie 100 ml heksanu) w 100 ml DMF dodano roztworu 65,4 g (254 mmoli) związku 14A w 150 ml DMF w temperaturze około 0°C w ciągu około 45 minut. Łaźnię z lodem usunięto i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 45 minut. Mieszaninę ponownie ochłodzono do temperatury około 0°C i 35,2 ml (296 mmoli) bromku benzylu w 200 ml DMF wkroplono do roztworu w trakcie mIeszania. po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 23 godziny w temperaturze pokojowej. Do roztworu dodano ostrożnie 550 ml wody i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 30 minut. Mieszaninę wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu i połączone ekstrakty organiczne przemyto 5 razy wodą, raz solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 98 g żółtego oleju. Olej krystalizowano z heksanu i otrzymano 71 g związku MB w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) 348 (MH+).

'H NMR (CDCI3): (częściowe) δ 7,23 (m, 3H), 7,13 (m, 2H), 4,58 (br m, 1H), 4,18 (br, 1H), 3,63 (s, 3H), 3,28-2,96 (m, 4H), 2,72 (m, 1H), 2,43 (m, 1H), 1,44 (s, 9H).

C. Ester tert-butylowy kwasu 3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karboksylowego

Mieszaninę 47,0 g (135 mmoli) związku 14B, 38,9 g (270 mmoli) siarczanu metylo-hydrazyny i 44,3 g (540 mmoli) octanu sodu w 900 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin w atmosferze azotu Mieszaninę

186 916 zatężono, a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto trzykrotnie wodą i raz solanką, wysuszono nad MgSO·} i zatężono, w wyniku czego otrzymano żółty olej. Olej mieszano w 750 ml heksanu przez około 3 godziny i otrzymano 41,17 g związku 14C w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH 3) 344 (MH+).

*H NMR (CDCla): (częściowe) δ 7,19 (m, 3H), 7,05 (m, 2H), 4,61 (br m, 2H), 3,24 (m, 1H), 3,09 (s, 3H), 3,01 (m, 1H), 2,62 (m, 4H), 1,52 (s, 9H).

D. Chlorowodorek 3a3(R,S)-benzylo3n3Netylo3n,3a,4,5,6,7-hoksahydrkpπazolo[4,3-c]l -pirydyn-33knu

Bezwodny HCl przepuszczano pęcherzykami przez 24,55 g (71,5 mmola) związku 14C w 800 ol eteru dietylowego w temperaturze około 0°C przez około 12 minut. Mieszaninę mieszano przez około 3 godziny; w tym czasie wytrącił się biały osad. Wytrącony osad odsączono i otrzymano 19,2 g związku 14D. MS (CI, Nh 3) 244 (MH+).

‘H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,25 (o, 3H), 7,05 (m, 2H), 3,77 (m, 2H), 3,51 (d, 1H), 3,25 (m, 1H), 3,17 (m, 3H), 3,03 (s, 3H), 2,81 (m, 1H).

E. Ester n,5-dioksopi-olidyn-1-ylkwy kwasu 2-tort3but2ksyka-bknyloamlno-2-oetyl2l -prkpion2wogo

W trakcie mieszania do roztworu 100,0 g (492 mmole) B2c-α3motyloalaniny i 94,0 g (492 nnoIo) EDC w 2 litrach chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano porcjami 56,63 g (492 moole) N-hydroksysukcynimidu i mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do tempe-atu-y pokojowej. Mieszaninę mieszano przez około 24 godziny, przemyto po 2 razy nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad Na₂SO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 124,0 g związku 14E w postaci białej substancji stałej.

*H NMR (CDCl₃): δ 4,96 (br, 1H), 2,82 (s, 4H), 1,66 (s, 6 H), 1,48 (s, 9H).

F. Kwas 3-(R)-benzyloksy-2-(n3tort3butoksykarbonyloamink32-Notylop-Όpionyl2lamino)prkpionkwy

Mieszaninę 50,5 g (168 mmoli) związku 14E, 33,5 g (168 mmoli) O-bonzyl2-D-seryny i 51,05 g (505 mmoli) trietylkaminy w 400 ml dioksanu i 100 ml wody ogrzewano w temperaturze około 45 °C przez około 16 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i zakwaszono do pH 2 kwasem octowym. Warstwy rozdzielono; i fazę organiczną przemyto solanką, wysuszono nad Na₂SO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 650 g związku 14F w postaci białej substancji stałej.

’H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,55 (d, 1H), 7,29 (m, 5H), 4,52 (m, 1H), 4,48 (s, 2H), 3,84 (dd, 1H), 3,69 (dd, 1H), 1,42 (s, 6H), 1,38 (s, 9H).

G. L-winian 3α-(R)lbenzyl2-n-metylo3n,3a,4,5,6,7-heksahyd-opi-azklk[4,3-c]pirydyn33-onu

Mieszaninę 5,00 g (20,6 mmola) związku 14D w postaci wolnej zasady i 3,09 g (20,6 mmola) kwasu L-winowego w 80 ol acetonu i 3,2 ol wody ogrzewano w atmosferze azotu w temperaturze około 70°C przez około 70 godzin, w tym czasie mieszanina reakcyjna stała się gęstą zawiesiną, tak ze dodatkowo dodano do niej 20 ml acetonu. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono powoli do temperatury pokojowej, a następnie przesączono. Substancję stałą odsączono, przemyto acetonem i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 7,03 g związku 14G w postaci białej substancji stałej.

H. 3a3(R)lBonzylk-23metylo-n,3a,4,5,6,73heksahydropiraz2l2[4,3-c]pi-ydyn333on

Do zawiesiny 5,00 g (12,7 moola) związku 14G w 80 ml chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano 1,72 ol (25,4 mmola) wodorotlenku amonu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 15 minut. Zimny roztwór przesączono i zastosowano natychmiast w następnym etapie.

I Ester tert-butylowy kwasu {1l[2-(3a3(R)-benzylOln-metyl2-0-2ksOln,3,3a,4,6,7lhoksal -hyd-2pirazol2[4,3lC]pirydynl5lylo)-1-(R)-benzyl2ksymotyl2-n-oksoetylokaΓbaIooilo]-1-NOl ltyl2etyl2} kαrbαmin2wogo

Mieszaninę 4,83 g (12,7 omola) związku 14F, roztworu związku 14H, 2,60 g (19,1 ooola) HOAT i 2,45 g (12,8 mmola) EDC mieszano w temperaturze około 0°C w atmosferze azotu przez około godzinę, a następnie ogrzano do tempe-atu-y pokojowej i mieszano przez około 16 godzin. Mieszaninę przesączono 1 przesącz przemyto nasyconym wodnyo roztworem

186 916 wodorowęglanu sodu i wodą, wysuszono nad MgSCh i zatęzono, w wyniku czego otrzymano 7,35 g związku 141 w postaci białej substancji stałej.

J. 2-Amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo-[4,3-c]-pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid

Do 755 mg (1,25 mmola) związku 141 w 7 ml chlorku metylenu w temperaturze około 0°C dodano 3,5 ml zimnego kwasu trifluorooctowego i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około godzinę w temperaturze około 0°C. Mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej i mieszano przez około 2 godziny. Mieszaninę zatężono i odparowano dwukrotnie razem z toluenem. Pozostałość rozpuszczono w chloroformie i prżemyto dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i po razie wodą i solanką. Mieszaninę wysuszono nad MgSC>4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 594 mg związku 14J w postaci oleju.

Przykład 15

Chlorowodorek 2-amino-N-[l-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetylo]izobutyroamidu

A. Ester tert-butylowy kwasu 2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-cj-pirydyno-5-karboksylowego

Mieszaninę 3,00 g (11,66 mmola) związku 3A i 537 mg (11,66 mmola) metylohydrazyny w 100 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatęzono, a pozostałość rozpuszczono w 100 ml toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto dwukrotnie solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% octanu etylu do 5% metanolu w chlorku metylenu, w wyniku czego otrzymano 2,28 g związku 15A w postaci białej substancji stałej.

‘H NMR (CD₃OD): δ 4,20 (s, 2H), 3,67 (t, 2H), 3,43 (s, 3H), 2,58 (t, 2H), 1,48 (s, 9H).

B. Chlorowodorek 2-metylo-2,3a,4,5,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-3-onu

Do 510 mg (2,01 mmola) związku 15A w 30 ml etanolu dodano 10 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 35 minut. Mieszaninę zatężono, a pozostałość krystalizowano z mieszaniny metanohoctan etylu i otrzymano 425 mg związku 15B w postaci żółtej substancji stałej.

’H NMR (CD3OD): δ 4,27 (S, 2H), 3,71 (S, 3H), 3,56 (T, 2H), 3,05 (T, 2H).

C. Ester tert-butylowy kwasu {l-[l-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-2,3,3a,-4,6,7-heksahydropirazoło[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetylokarbamoilo]-l-metyloetylo}-karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 100 mg (0,53 mmola) związku 15B sprzęgnięto z 202 mg (0,53 mmola) związku 1E i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (95:5 obj. chlorek metylenu:metanol), w wyniku czego otrzymano 54 mg związku 15C w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) 516 (MH⁺).

D. Chlorowodorek 2-amino-N-[ 1 -(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,-6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-oksoetylo]izobutyroamidu

Do 54 mg (0,10 mmola) związku 15C w 30 ml etanolu dodano 10 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 40 minut. Mieszaninę zatęzono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny metanol:Octan etylu i otrzymano 50 mg związku 15D. MS (CI, NH₃) 416 (MfT).

*H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7.28 (m, 5H), 5,18 (m 1H), 4,69-4,38 (m, 4H), 3,88 (m, 1H), 3,73 (m, 2H), 3,68 (s, 2H), 3,61 (m, 1H), 2,67 (m, 1H), 1,57 (s, 6H).

Przykład 16

Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(2-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]-pirydyn-5-ylo)-1 (R)-( 1 H-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo] izobutyroamidu

A Ester tert-butylowy kwasu 2-benzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]-pirydyno-5-karboksylowego

Mieszaninę 800 mg (3,11 mmola) związku 3A i 495 mg (3,11 mmola) dichlorowodorku benzylohydrazyny w 15 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatęzono, a pozostałość rozpuszczono w 100 ml

186 916 toluenu i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 48 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto dwukrotnie solanką, wysuszono nad Na2SO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% octanu etylu do 5% metanolu w chlorku metylenu i otrzymano 530 mg związku 16A w postaci brązowej substancji stałej. MS (CI, NH3) 330 (MH+).

B. Chlorowodorek 2-benzylo32,3a,4,5,6,7-heksahydrspirazolo [4,33c]pirydyn33-onu

Do 411 mg (1,24 mmola) związku 16A w 30 ml etanolu dodano 10 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 30 minut. Mieszaninę zatężono, a pozostałość krystalizowano z mieszaniny metanol:octan etylu i otrzymano 353 mg związku 16B w postaci żółtej substancji stałej. MS (CI, NH3) 230 (MH+).

^JH NMR (CD3OD): δ 7,26-7,40 (m, 5H), 5,22 (s, 2H), 4,12 (s, 2H), 3,53 (t, 2H), 3,00 (t, 2H).

C. Kwas (R)323(tert-butoksykarbonyloamino32-metylopropionyloamino)33-( 1 H-ńndoO -iyo)propisnowy

Do roztworu 30,6 g (0,15 mola) D-tryptofanu 30,4 g (0,30 mola) i N-metylmorfoliny w 450 ml mieszaniny dioksan:woda (4:1) w trakcie mieszania dodano 45,0 g (0,15 mola) związku 14E i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 72 godziny. Nadmiar dioksanu odparowano i do mieszaniny dodano wody i octanu etylu. pH doprowadzono do 3 stężonym HCl i warstwy rozdzielono. Warstwę organiczną przemyto wodą i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość krystalizowano z mieszaniny octan otylu:hekkany i otrzymano 37,0 g białawej substancji stałej.

D. Ester tert-butylowy kwasu {l3[23(2-benzylo33-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l3(R)-(1H-indol333ilometylo)32-oksoetylokarbamoils]-1-moty3lootylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 100 mg (0,38 mmola) związku 16B sprzęgnięto z 202 mg (0,53 mmola) związku 16C i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (95:5 obj. chlorek metylonu:motanol), w wyniku czego otrzymano 45 mg związku 16D w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH 3) 601 (MH+).

E. Chlorowodorek 2-amino-N-[23(2-bonzyls33-okso32,3,3a,4,6.,7-hekkahydrspirazolo-^^-^pirydyn^-ylo)-1 l(R0-(1H-indol-3-ilsmotylo)323okkOotylo]izobutyroamidu

Do 45 mg (0,07 mmola) związku 16D w 60 ml etanolu dodano 20 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 35 minut. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wytrącono z mieszaniny metanol: octan etylu i otrzymano 30 mg związku 16E.

'H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,40 (m, 4H), 7,25 (m, 3H), 7,11 (m, 2H), 6,96 (m, 2H), 6,81 (m, 1H), 5,38-4,93 (m, 3H), 4,46 (m, 1H), 4,22 (m, 1H), 3,96 (m, 1H), 3,69 (m, 1H), 3,18 (m, 1H), 2,28 (m, 1H), 1,57 (m, 6H), 1,38 (m, 1H).

Przykład '7

Chlorowodorek 2-amino-N-[1-benzylokkymetylo323(2,3a3dimetylo33-okkO-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn35lylo)l23okkoetylo]izsbutyroamidu

A. Ester 1-tert3butylowo-33(R,S03metylowy kwasu 3-metyls-4-oksopiperydyns-1,3-dil -karboksylowego

Do roztworu 2,00 g (7,77 mmola) związku 3A w 30 ml DMF dodano 308 mg (7,77 mmola) wodorku sodu (60% dyspersja w oleju) i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 25 minut. Do roztworu w trakcie mieszania dodano 0,50 ml (7,77 mmola) jodku metylu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 17 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto raz wodą i cztery razy solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (heksan: octan etylu, 7:3 obj.) i otrzymano 1,75 g związku 17A w postaci klarownego oleju. MS (CI, NH 3) 272 (MH+).

B. Ester tert-butylowy kwasu 2,3a-(R,S)-dimetylί-l3-okso-2,3,3a,4,6,7-hekkahydrspiralzolo[4,3lc]pirydyno-5lkarbskkylowogs

Mieszaninę 1,62 g (9,50 mmola) związku 17A i 435 mg (9,50 mmola) metylohydrazyny w 30 ml etanolu ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 4 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w 50 ml toluenu i ogrzewano

186 916 w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 14 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto dwukrotnie solanką, wysuszono nad NZ2SO4 i zztężono. Po ^stałość oczyszczano chromatograficznie nz żelu krzemionkowym (hekszn^tzn etylu, 7:3 obj.) i otrzymano 1,00 g związku 17B w postaci białej substancji stałej.

MS (CI, NH3) 268 (MH+).

C. Chlorowodorek 2,3z-(R,S)-elmetylo-2,3a,4,5,6,7-hekazhyeropirzzolo[4,3-a]plry -dyn-3-onu

Do 1,00 g (3,74 mmolz) związku 17B w 40 ml etanolu dodano 8 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 35 minut. Mieszaninę zatężono, z pozostałość krystalizowano z mieszaniny metanol aoctzn etylu i otrzymano 850 mg związku 17C w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) 168 (MH+).

D. Ester t-butylowy kwasu {1-[1-(R)-bezzyloksymetylo-2-(2,3z-(R,S)-dlmeSylo-3-okso-2,3,3a,,4,^,7-l^^^^^^;^Zhln^^^<^opi;rzcolo[4,3-a|piry<^^yrz-:5^-^lι^')^-2^tOkί^to^jt^llOkίz^łbz^m^^i^<^^>]^1-meSylo-etylo} karbaminowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 150 mg (0,74 mmolz) związku 17C sprzęgnięto z 514 mg (1,35 mmolz) związku 1E i pozostałość oczyszczano chromatograficznie nz żelu krzemionkowym (85:15 obj. hekszn:oatzz etylu), w wyniku czego otrzymano 185 mg związku 17D w postaci białej substancji stałej.

E. Chlorowodorek 2-amino-N-[1-(R)-benzyloksymetylo-2-(2,3a-(R,S)-dimetylo-3-okao-2,3,3z,4,6,7-hekazhyeóopirac.olo[4,3-c]piryeyzi-5-ylo)-2-oksoetylo]icobutyrozmleu

Do 173 mg (0,33 mmolz) związku 17B w 40 ml etanolu dodano 15 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 1 godzinę. Mieszaninę zatężono, z pozostałość rozcieńczono chloroformem i przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad NZ2SO4, z pozostałość oczyszczano chromatograficznie nz żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 100% octanu etylu do 10% eietylozmlzy w octanie etylu. Pozostałość rozpuszczono w etanolu i zakwaszono wodnym roztworem kwzsu HCl. Mieszaninę zatężono, z pozostałość krystalizowano z mieszaniny metznol:oatzz etylu i otrzymano 65 mg związku 17E w postaci białej substancji stałej. MS (CI, NH3) SO2 (MH+).

‘H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 7,32 (m, 5H), 5,14 (m, 1H), 4,53 (m, 3H), 3,71 (m, 3H), 2,97 (m, 1H), 2,83 (m, 1H), 2,57 (m, 1H), 1,98 (m, 2H), 1,61 (m, 6H), 1,38 (s, 3H).

Przykład ‘8

Chlorowodorek 2-zmlzo-N-[2-(3z-(R)-bezcyIo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropiózzolo-[4,3-a]plryeyn-5-ylo)-1-(R)-bjncyloksymetylo-2-oksoetylo]lzobutyrozmieu i chlorowodorek 2-zmino-N-[^-^(^^i^-^(!S)-b(^^^;^4(^^;^^(^l<si^-^^, 3,3 a,4,6,7-1 -(R)-bezcylokaymetylo-2-oksojSylo]izobutyrozmidu

A. Ester metylowy kwasu 3-benc.ylo-4-oksopipeΓydyno-3-karboksylowego

Do 200 mg (0,58 mmolz) związku 3B w temperaturze około 0°C dodano 5 ml zimnego kwasu trlfluoóooctowego i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 1 godzinę. Mieszaninę zatężono, z pozostałość odparowano razem z octanem etylu i heksanem. Do pozostałości dodano 2N roztworu NzOH w celu czlkzlicowzzlz i mieszaninę wyekstrahowano chloroformem. Połączone ekstrakty organiczne wysuszono nad MgSO4 i zatężono, w wyniku czego otrzymano 18A z ilościową wydajnością.

B. Ester metylowy kwzsu 3-(R,S)-bjzzylo-1-[3-bencyloksy-2-(R)-(2-Seót-buSoksykzrbo-zylozmizo-2-mjtyloproplozylozmizo)-póopiozylo]-4-oksopiperyeyno-3-kzrboksylowego

Zastosowawszy ogólną procedurę A 1,77 g (7,16 mmolz) związku 18A sprzęgnięto z 3,04 g (8,0 mmoli) związku 14F i otrzymano mieszaninę dizsSeóeoizomerów. Pozostałość oczyszczano ahromztogrzfiaczie nz żelu krzemionkowym (heksan^^n etylu, 7:3 obj.) i otrzymano 820 mg mniej polarnego izomeru 1 związku 18B i 1,14 g bardziej polarnego izomeru 2 związku 18B MS (CI, NH3) 611 (MH+) dlz obydwu izomerów.

C. Ester tert-butylowy kwzsu {1-[2-(3z-(R,S)-bencyło-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekaz-hydropi razolo[4,3-c]pLirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksyme eyR^^-oLss^e ey ]okarbarnoiko-1-me-tyloetylo} karbaminowego

186 916

Do roztworu 820 mg (1,32 mmola) izomeru 1 związku 18B w 13 ml etanolu dodano 342 mg (2,63 mmola) siarczanu hydrazyny i 431 mg (5,26 mmola) octanu sodu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono octanem etylu i przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym z zastosowaniem elucji gradientowej od 75% octanu etylu w heksanie do 100% octanu etylu i otrzymano 550 mg izomeru 1 związku 18C.

Do roztworu 1,14 g (1,86 mmola) izomeru 2 związku 18B w 20 ml etanolu dodano 485 mg (3,73 mmola) siarczanu hydrazyny i 613 mg (7,48 mmola) octanu sodu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozcieńczono octanem etylu i przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i solanką, wysuszono nad MgSO4 i zatężono. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (octan etyłuMeksan, 75:25 obj.) i otrzymano 710 mg izomeru 2 związku 18C.

D. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(R)-bjnzylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropira-zolo[4,3-c]pirydyn-5-yio)-1-(R)-benzyloksamjty.lo-2-oksoetylo]izobutaroamidu

Do 200 mg (0,34 mmola) izomeru 1 związku 18C w 12 ml etanolu dodano 6 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2,5 godziny. Mieszaninę zatężono i odparowano trzykrotnie razem z etanolem, w wyniku czego otrzymano 20 mg izomeru 1 związku 18D. MS (CI, NH 3) 492 (MH+).

'H HMR (CD3OD): (częściowe) δ 8,42 (br d, 1H), 7,35 (m, 5H), 7,18 (m, 5H), 5,23 (m, 2H), 4,91 (m, 1H), 4,54 (m, 4H), 3,80 (m, 2H), 3,63 (m, 1H), 3,12 (m, 1H), 3,07 (m, 3H), 2,61 (m, 3H), 1,62 (m, 6H), 1,39 (m, 1H).

E. Chlorowodorek 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-3-oksOi2,3,3a,4,6,7-heksahydropirai -zolo [4,3iC]piradan-5 -ylo)-1 -(R)-benzaloksymetyio-2-oksoe1tylo] izobutaroamidu

Do 200 mg (0,34 mmola) izomeru 2 związku 18C w 20 ml etanolu dodano 10 ml stężonego HCl i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 2,5 godziny. Mieszaninę zatężono i odparowano trzykrotnie razem z etanolem, w wyniku czego otrzymano 30 mg izomeru 2 związku 18E. MS (CI, NH3) 492 (MH+).

*H NMR (CD3OD): (częściowe) δ 8,29 (br d, 1H), 7,30 (m, 5H), 7,11 (m, 4H), 6,88 (m, 1H), 5,29 (m, 1H), 4,92 (m, 1H), 4,62 (m, 3H), 3,91-3,70 (m, 3H), 3,22-2,95 (m, 3H), 2,66 (m, 3H), 1,57 (m, 6 H), 1,30 (m, 1H), 0,89 (m, 1H).

Przykład 19

Dichlorowodorek 2-amino-N-[1 ((R--beIraylokaymetylo-2(-2-meaylo-3-ok-O33a-R<,S- itiazol-4iilometalo-2,3-3a,4,6-7-heksahydropirazolo[4-3-c]plrydyn-5-alo)-2-oksoetylo]i -izobulyroamidu

A. Ester 1-tert-butalowo-3-etalowy kwasu 4-okso-3-(R,S)-tiazo.l-4-ilomjtalopipj^>ryda-no-1,3-dikarboksylowego

Do roztworu 300 mg (1,10 mmola) związku 1A w 5 ml THF w temperaturze około 0°C dodano 67 mg (1,66 mmola) wodorku sodu (60% dyspersja w oleju) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 30 minut. Do zimnego roztworu dodano roztworu 204 mg (1,21 mmola)

4-chlorometalotlazolu (Hsiao, C. N; Synth. Comm. 20, str. 3507 (1990)) w 5 ml THF, a następnie 87 mg (0,53 mmola) jodku potasu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Połączone ekstr^^ty organiczne wysuszono nad NkpSCO i zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (heksan:octan etylu, 7.3 obj.), w wyniku czego otrzymano 90 mg związku tytułowego. MS (CI, NH3) 648 (MH+).

B. Ester tert-butylowy kwasu 2-metalOi3iOk.so-3ai(R,S)-tlaz.ol-4-llometylo-2,3,3a,4,6,7iheksahadropirazoloΓ4,3-c]pirydano-5-karboksalowego

Do 90 mg (0,24 mmola) związku 19A w 2 ml etanolu dodano 11,2 mg (0,24 mmola) metyloharrazana i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin Dodano jeszcze 33,6 mg (0,72 mmola) metyloharrazana i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 7 godzin Mieszaninę zatężono, a pozostałość rozpuszczono w 3 ml toluenu i ogrzewano

186 916 w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin. Mieszaninę zatężono, a pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (hrksan:fctan etylu, 6:4 obj.) i otrzymano 44 mg związku 19B. MS (CI, NH3) 648 (MH+).

C. Dichlorowfdorrk 2-metylo-3a-(R,S)-tiαzol-4-ilometylo-2,3a,4,5,6,7-hrksrhydropirα-zolo [4,3-c]pirydyn-3 -onu

Mieszaninę 44 mg (0,10 mmola) związku 19B w 1 ml 4M HCl w dioksanie mieszano w temperaturze pokojowej przez około 4 godziny. Mieszaninę zatężono i odparowano razem z chlorkiem metylenu, w wyniku czego otrzymano 40 mg związku 19C. MS (CI, NH3) 251 (MH+).

D. Ester tert-butylowy kwasu {1-[1-(R)-brnzyloksymetylo-2-(2-metylf-3-oksf-3α-(R,S)-firzol-4-ilfmrtylo-2,3,3a,4,6,7-hrksahydropitrzolo[4,3-r]pirydyn-5-ylf)-2-oksoetylo-karbamoilo] -1 -metyloetylo} kαrbaminowrgf

Zastosowawszy ogólną procedurę A 40 mg (0,12 mmola) związku 19C sprzęgnięto z 39 mg (0,12 mmola) związku 14F i pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym (octan rtylu:hrksαn, 9:1 obj.) i otrzymano 40 mg związku 19D. MS (CI, NH3) 613 (MH+).

E. Dichlorowfdorrk 2-αmino-N-[1-(R)-benzyloksymrtylf-2-(2-metylf-3-fksf-3a-(R,S)-tiazfl-4-ilometylf-2,3,3α,4,6,7-heksahydropirαzflf[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-2-fksfetylf]-izfrutyrfamidu

Mieszaninę 40 mg (0,06 mmola) związku 19D w 1 ml 4M HCl w dioksanie mieszano w temperaturze pokojowej przez około 5 godzin. Mieszaninę zatężono i odparowano razem z chlorkiem metylenu, w wyniku czego otrzymano 40 mg związku 19E. MS (CI, NH3) 513 (MH+).

Przykład 20

Sól z kwasem L-winowym 2-rmino-N-[2-(3a-(R)-brnzylo-2-metylo-3-oksf-2,3,3r,-4,6,7-hrksahydrrplrazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylϋ)-1-(R)-brnzyloksymetylf-2-oksrretylf]-izobutyroamidu

Do 4,6 g związku tytułowego z przykładu 14 w 20 ml metanolu dodano roztworu 1,36 g kwasu L-winowego w 20 ml metanolu w temperaturze około 0°C. Mieszaninę ogrzano do temperatury pokojowej, mieszano przez około 40 minut i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozcieńczono 220 ml octanu etylu, ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 1,5 godziny, po czym mieszano w temperaturze około 72°C przez około 18 godzin. Mieszaninę ochłodzono do temperatury pokojowej i przesączono, w wyniku czego otrzymano 5,78 g związku tytułowego w postaci bezbarwnej krystalicznej substancji stałej.

Przykład 21

Ester tert-butylowy kwasu 3-benzylo-3-metoksykarbonylo-metyΊo-4-oksfpiperydyno-1-karboksylowego

A. Ester tert-butylowy kwasu 3-brnzylf-4-oksfpiperydyno-1-karbfksylowrgo

Mieszaninę P-ketoestru (4480 mg, 12,9 mmola) i LiCl (1100 mg, 25,8 mmola) ogrzewano w DMF (2,0 ml) w temperaturze około 120°C przez około 17 godzin. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i wyekstrahowano EtOAc (3 x 100 ml). Połączone ekstrakty wysuszono i zatężono pod próżnią. Surowy produkt oczyszczano chromatograficznie na SiO2 stosując 20% octan etylu w heksanach, i otrzymano 1320 mg żądanego produktu w postaci żółtego oleju.

’H NMR (250 MHz, CDCfi): δ 7,4 (m, 5H), 4,2 (m, 1H), 3,4 (m, 1H), 3,3 (dd, 1H), 3,05 (dd, 1H), 2,7 (m, 1H), 2,55 (m, 4H), 1,5 (s, 9H); MS (APCI): 190 (M+1 BOC).

B. Ester tert-butylowy kwasu 3-rrnzylo-3-mrtoksykαrbonylometylo-4-fksfpiprrydsnf-1 -karboksylowego

Roztwór produktu z etapu A przykładu 21 (1320 mg, 4,56 mmola), pirolidyny (972 mg, 13 mmoli) i kwasu p-tolurnosulfonfwego (33 mg) w benzenie (30 ml) ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin nad sitami molekularnymi 3A przez około 17 godzin. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i zatężono pod próżnią Pozostałość rozpuszczono w benzenie (10 ml) i ochłodzono do temperatury około 0°C Wkroplono bromooctan metylu (1530 mg, 10 mmoli) Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do powolnego ogrzania się do temperatury pokojowej, a następnie ogrzewano w temperaturze

186 916 wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez około 17 godzin, po czym dodano H2O (5 ml). Po ogrzewaniu w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez kolejne około 2 godziny, mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i wyekstrahowano EtOAc (3 x 100 ml). Połączone ekstrakty organiczne wysuszono i zatężono pod próżnią. Surową pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu SiO2 stosując 15% octan etylu w heksanach, i otrzymano 280 mg produktu.

*H NMR (250 MHz, CDCh): δ 7,35 (m, 5H), 4,5 (m, 1H), 3,8 (s, 3H), 3,4 (dd, 1H), 3,1 (m, 1H), 2,85 (m, 4H), 2,6 (m, 1H), 2,4 (m, 1H), 1,5 (s, 9H); MS (APCI): 362 (M+1).

Przykład 22

Ester 3-tert-butylowo-1-metylowy kwasu 6-0kso-1-fenylocykloheksano-1,3-dikarbo-ksylowego

Roztwór difenylortęci (890 mg, 2,5 mmola) w CHCh (4 ml) w atmosferze azotu ogrzano do temperatury około 40°C. Dodano tetraoctanu ołowiu (1110 mg, 2,5 mmola) w niewielkich porcjach i zielonkawo-żółty roztwór mieszano w temperaturze około 40°C przez około 0,5 godziny. Dodano β-ketoestru (520 mg, 2,0 mmole), a następnie pirydyny (0,2 ml, 2,5 mmola). Po około 5 godzinach w temperaturze około 40°C mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w eterze (100 ml) i przesączono. Przesącz przemyto trzykrotnie 3N roztworem H2SO4, wysuszono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 616 mg żółtej substancji stałej. W wyniku chromatografii rzutowej na żelu SiO2 z eluowaniem 25% octanem etylu w heksanach otrzymano 368 mg żądanego produktu.

‘H NMR (400 MHz, CDCh): δ 7,15 (m, 5H), 4,4 (s, 2H), 3,7 (s, 5H), 2,6 (s, 2H), 1,5 (s, 9H); MS (APCI): 334 (M+1)

Przykład 23

Chlorowodorek kwasu (D)-2-amino-3-(2,4-diehl0r0benzyl0ksy)propion0wego

A. Kwas (D)-2-tert-butoksykarbonyloamino-3-(2,4-diehl0IΌbenzyloksy)propionowy

Do roztworu Boc-D-seryny (8,2 g, 40 mmoli) w DMF (75 ml) w trakcie mieszania w temperaturze około 0°C dodano NaH (60% dyspersja, 3,2 g, 80 mmoli) w ciągu około 10 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez około 1,75 godziny w temperaturze około 0°C, a następnie przez około 0,25 godziny w temperaturze pokojowej. Po ochłodzeniu do temperatury około 0°C wkroplono roztwór 2,4-diehl0r0toluenu (5,56 ml, 40 mmoli) w DMF (5 ml). Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury około 23°C i mieszano przez około 17 godzin, po czym rozdzielono pomiędzy eter diizopropylowy i 10% roztwór HCl. Wodny roztwór wyekstrahowano dwukrotnie eterem diizopropylowym. Połączone ekstrakty przemyto nasyconym wodnym roztworem solanki, wysuszono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 14,75 g surowego produktu, który zastosowano bez dalszego oczyszczania.

^]H NMR (400 MHz, CDCh): δ 7,6-7,2 (m, 3H), 5,4 (d, 1H), 4,6 (s, 2H), 4,0 (d, 1H), 3,8 (dd, 2H), 1,1 (s, 9H); MS (APCI): 264,266 (M+1, M+2).

B. Chlorowodorek kwasu (D)-2-amin0-3-(2,4-diehl0robenzyIoksy)propi0n0wego

Produkt z etapu A przykładu 23 powyżej (14,7 g, 40 mmoli) mieszano z 4M roztworem

HCl w dioksanie (100 ml) przez około 17 godzin. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią i otrzymano 12 g bladożółtej substancji stałej (100%). MS (APCI): 265 (M+l).

186 916

Przykład 24

Związek z przykładu 24 o następującym wzorze

7 w którym R oznacza -CH2-fenyl, a R oznacza metyl, zsyntetyzowano w sposób analogiczny do opisanego w przykładach 3C-3F z użyciem związku tytułowego z przykładu 21 jako związku wyjściowego. Wydzielono obydwa diastereoizomery. R,R i S,R (* oznacza drugie centrum stereoizomerii przy węglu C-3 w powyższej strukturze). Widmo masowe (M+1) = 520; Metoda MS = bombardowanie cząstkami.

Przykłady 25 i 26

Związki z przykładów 25 i 26 o poniższym wzorze

Ph

9 w którym w przykładach 25 i 26 R oznacza fenyl, a R oznacza metyl, przy czym związek z przykładu 25 jest izomerem R, R, związek z przykładu 26 jest izomerem S,R. Związki z przykładów 25 i 26 wytworzono w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 3C-3F z użyciem związku tytułowego z przykładu 22 jako związku wyjściowego, po czym przeprowadzono rozdzielanie chromatograficzne na 2 izomery. Widmo masowe każdego ze związków (M+1) = 493, Metoda MS = bombardowanie cząstkami.

Przykłady 27-159

Związki z przykładów 27-159 zestawione w poniższej tabeli wytworzono zgodnie ze schematem przedstawionym poniżej, sprzęgając odpowiednio podstawioną pirazolono-piperydynę o wzorze I (na poniższym schemacie) z pochodną (D)-OBnSer, II (na poniższym schemacie), w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 3E i 3F

186 916

Pirazolono-piperydyny o wzorze 1 wytworzono w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 3B i 3C z użyciem jako związku wyjściowego odpowiedniego środka alkilującego i zlkilohydrzcyzy; pochodne (D)-OBnSer (II) wytworzono w trzech etapach w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 23A, 23B i 5F.

Nr prz	Izomer	R²	r'=-ch₂-a'	Ar	MS	Metoda MS
1	2	3	4	5	6	7
27	di	H	2-pirydyl	fenyl	493	PB
28	di	H	4-sIzzoIII	fenyl	499	PB
29	d2	H	4-Sizzolil	fenyl	499	PB
30	di	H	S-tiazolil	fenyl	499	APCI
31	di	Me	fenyl	2,4-di-Cl-Ph	574,5	APCI
32	di	Me	fenyl	2,4-di-F-Ph	542	PB
33	di	Me	fenyl	[2,3-O-CH₂-O]fenyl	550,2	PB
34	di	Me	fenyl	2-CFj-Ph	575	PB
35	di	Me	fenyl	2-Me-Ph	520	PB
36	di	Me	fenyl	2-piryeyl	507	PB
37	di	Me	fenyl	3,4-di-F-Ph	542	PB
38	d1,2	Me	fenyl	3,5-di-CFs-Ph	642	PB
39	di	Me	fenyl	3,5-di-Cl-Ph	576	APCI
40	d2	Me	fenyl	3-CF₃-Ph	575	APCI
41	di	Me	fenyl	3-CI-Ph	540	APCI
42	di	Me	fenyl	3-Cl-Siofez	546,548	APCI
43	di	Me	fenyl	3-F-4-CLPh	560	APCI
44	di	Me	fenyl	3-Me-Ph	520	PB
45	di	Me	fenyl	4-Cl-Ph	540	PB
46	di	Me	fenyl	4-pirydyl	507	PB
47	di	Me	fenyl	4-tizzolil	513	PB
48	di	Me	fenyl	5-tizzolil	513	APCI
49	d1,2	Me	fenyl	bezzlcokazzolil	547	PB
50	di	Me	fenyl	4-plóymleyzyl	508	PB

186 916 ciąg dalszy tabeli

1	2	3	4	5	6	7
51	d1,2	Mo	43Ph3Ph	43tiazolil	589	APCI
52	d1,2	Mo	43Ph3Ph	23pirydyl	583	APCI
53	d1	Mo	43F3Ph	fenyl	524	PB
54	d2	Mo	43F3Ph	fenyl	524	PB
55	d1	Mo	43F3Ph	3-6^	558	PB
56	D2	Mo	43F3Ph	3-0^	558	PB
57	d1	Mo	43F3Ph	3,43di3F3Ph	560	APCI
58	d2	Me	43F3Ph	3,43dl3F3Ph	560	APCI
59	d1,2	Mo	A-F-Ph	23pirydyl	525	APCI
60	d1,2	Mo	43F3Ph	23CF33Ph	592	APCI
61	d1	Me	43CF33Ph	43Cl3Ph	609	APCI
62	d1,2	Mo	43CF33Ph	4-^11	609	APCI
63	d1,2	Mo	33pirydyl	fenyl	508	PB
64	d1	Mo	33fenyl	33piΓydyl	508	PB
65	d1	Mo	23chinolinyl	fonyl	594	PB
66	d2	Me	23chinolinyl	fenyl	594	PB
67	d1	Me	23pirydyl	fonyl	506	PB
68	d2	Mo	23pirydyl	fenyl	506	PB
69	d1,2	Mo	23pirydyl	33F343Cl-Ph	559,561	APCI
70	d1	Mo	23pΐrydyl	33Cl3tiofon	547,549	APCI
71	d1	Me	23p^rydyl	33CF33Ph	575	PB
72	d1,2	Mo	2,43di-F3Ph	3,4-^^^11	579	APCI
73	d1,2	Mo	2,43di3F3Ph	2-pirydyl	544	PB
74	d1	Mo	43tiazolil	fonyl	513	APCI
75	d2	Mo	43tiazolll	fonyl	513	PB
76	d1	Me	53tiazolil	fonyl	513	PB
77	d1	Et	23pirydyl	fonyl	521	PB
78	d',2	Et	fenyl	43tiazolil	541	APCI
79	dl	Et	fenyl	3,53di-CF33Ph	656	PB
80	d',2	Et	fonyl	3,43di3F3Ph	556	PB
81	d1	Et		2,4-0^^11	593	APCI
82	d2	Et	2,43di3F-Ph	2,4-di-F-Ph	593	APCI
83	d1	Et		2-CF33Ph	625	APCI
84	d2	Et	2^1^11	23CF3-Ph	625	APCI

186 916 ciąg dalszy tabeli

1	2	3	4	5	6	7
85	d1	Et	n,43di3F3Ph	0,43di3F3Ph	593	APCI
86	d2	Et	n-43di3F3Ph	3₎43di3F3Ph	593	APCI
87	d1	Et	n3pi-ydyl	0,43di3F3Ph	607	PB
88	d2	Et	n3plrydyl	0,43dl3F3Ph	607	PB
89	d1	Et	43CFo3Ph	n,43di3F3Ph	625	APCI
90	d2	Et	43CFo3Ph	n,4-di3F3Ph	625	APCI
91	d1	Et	43CFo3Ph	33Cl3Ph	623	APCI
92	d1	Et	43CFo3Ph	43C\|3Ph	623	APCI
93	d2	Et	43CFo3Ph	43Cl3Ph	623	APCI
94	d1	Et	43CHo3Ph	33Cl3Ph	568	APCI
95	d2	Et		03Cl-Ph	568	APCI
96	d1	Et	4-€^	3,43di3F3Ph	590	PB
97	d2	Et	4-^11	3,43dl3F3Ph	590	PB
98	d1	Et	4-Cl-Ph	0353di3Cl3Ph	622	PB
99	d2	Et	43Cl3Ph	0353dl3Cl3Ph	622	PB
100	d1	Et	4-Cl-Ph	33Cl-Ph	589	PB
101	d2	Et	4-Cl-Ph		589	PB
102	d1	Et	4-F-Ph	0₍4-di3F3Ph	574	PB
103	d2	Et	4-F-Ph	0,43dl3F3Ph	574	PB
104	d1	Et	4-F-Ph	03Cl3Ph	572	APCI
105	d2	Et	43F3Ph	03Cl3Ph	572	APCI
106	d1,2	Et	43Mo3Ph	n3CFo3Ph	602	APCI
107	d1,2	Et	43Mo3Ph	3,43di3F3Ph	570	APCI
108	d1,2	C^CHt	Fenyl	43tiazklil	595	APCI
109	d1	CF3CH2	Fenyl	33CF33Ph	642,3	APCI
110	dl	CF₃CH2	Fenyl	0,53di3Cl3Ph	643	APCI
111	d2	CF3CH2	Fenyl	3,53di3Cl3Ph	644	APCI
112	d1	CF3CH2	Fenyl	0,4-di-F-Ph	610,2	APCI
113	d2	CF^Hb	Fenyl		610,2	APCI
114	d1	CF^HĘ	Fenyl	3,5-di-Cl-Ph	643	APCI
115	d2	CE^jC^	fenyl	3,53di-CLPh	644	APCI
116	d1	CF3CH2	fenyl	33CF33Ph	642,3	APCI
117	d1	CF3CH2	fenyl	3,4^^6	610,2	APCI
118	d2	CF₃CH^2	fenyl	3/^^11	610,2	APCI

186 916 ciąg dalszy tabeli

1	2	3	4	5	6	7
119	d1,2	CF3CH₂	fenyl	4-tiazolil	595	APCI
120	d1,2	CF3CH₂	2,4-di-Cl-Ph	2-pirydyl	643	APCI
121	d1,2	CF3CH2	2,4-di-Cl-Ph	4-tiazolil	649	APCI
122	d1	CF3CH2	2,4-F-Ph	2-CF3-Ph	679	APCI
123	d2	CF3CH2	2,4-F-Ph	2-CF3-Ph	679	APCI
124	d1	CF3CH2	2,4-F-Ph	3,4-di-F-Ph	647	APCI
125	d2	CF3CH2	2,4-F-Ph	3,4-di-F-Ph	647	APCI
126	d1,2	CF3CH2	2,4-F-Ph	4-tiazolil	617	PB
127	d1	CF3CH2	2-pirydyl	2,4-di-Cl-Ph	643	APCI
128	d2	CF3CH2	2-pirydyl	2,4-di-Cl-Ph	643	APCI
129	d1	CF3CH2	2-pirydyl	2,4-di-F-Ph	611	PB
130	d2	CF3CH2	2-pirydyl	2,4-di-F-Ph	611	PB
131	d1	CF3CH2	2-pirydyl	2-CF3-4-F-Ph	661	APCI
132	d1	CF3CH2	2-pirydyl	2-CF3-Ph	643	PB
133	d2	CF3CH2	2-pirydyl	2-CF3-Ph	643	PB
134	d1	CF3CH2	2-pirydyl	3,4-di-F-Ph	611	PB
135	d2	CF3CH2	2-pirydyl	3,4-di-F-Ph	611	PB
136	d1	CF3CH2	2-pirydyl	3,5-di-Cl-Ph	643	APCI
137	d1	CF3CH2	2-pirydyl	3-Cl-Ph	609	PB
138	d1	CF3CH2	2-pirydyl	3-Cl-tiofen	615,617	APCI
139	d1,2	CF3CH2	2-pirydyl	3-F-4-Cl-Ph	627, 629	APCI
140	d1	CF3CH2	2-pirydyl	3-OCF3-Ph	659	APCI
141	d1	CF3CH2	2-pirydyl	4-Cl-Ph	609	PB
142	d2	CF3CH2	2-pirydyl	4-Cl-Ph	609	PB
143	d1,2	CF3CH2	3-pirydyl	2,4-di-F-Ph	612	APCI
144	d1,2	CF3CH2	3-pirydyl	2-CF3-Ph	644	APCI
145	d1,2	CF3CH2	3-pirydyl	4-Cl-Ph	610	APCI
146	d1	CF3CH2	4-CH3-Ph	3-Cl-Ph	622	APCI
147	d2	CF3CH2	4-CH3-Ph	3-Cl-Ph	622	APCI
148	d1	CF3CH2	4-Cl-Ph	3,4-di-F-Ph	644	PB
149	d2	CF3CH2	4-Cl-Ph	3,4-di-F-Ph	644	PB
150	d1	CF3CH2	4-Cl-Ph	3,5-di-Cl-Ph	675	PB
151	d2	CF3CH₂	4-Cl-Ph	3,5-di-Cl-Ph	675	PB
152	d2	CF3CH2	4-Cl-Ph	3-Cl-Ph	642	PB

186 916 ciąg dalszy tabeli

1	2	3	4	5	6	7
153	d1	CFaCH^z	4-Cl-Ph	3-Cl-Ph	642	PB
154	d1	CF₃CH2	4-F-Ph	3,4-di-F-Ph	628	PB
155	d2	CF3CH2	4-F-Ph	3,4-di-F-Ph	628	PB
156	d1	CF3CH2	4-F-Ph	3-Cl-Ph	626	PB
157	d2	CF3CH2	4-F-Ph	3-Cl-Ph	626	PB
158	d1,2	CF3CH2	4-Me-Ph	2-CF3-Ph	656	APCI
159	d1,2	CF3CH2	4-Me-Ph	3,4-di-F-Ph	624	APCI

Uwaga: w powyższej tabeli określenie izomeru dotyczy stereochemii w pozycji C-3 (zaznaczonej „*” w powyżej podanym wzorze) grupy pirazalono-piperydynowjJ; d1 i d2 dotyczy izomerów rozdzielonych chromatograficznie; d‘,2 dotyczy mieszaniny izomerów.

W powyzszej tabeli użyto następujących skrótów: Ph oznacza fenyl; PB oznacza bombardowanie cząstkami; oraz APCI oznacza jonizację chemiczną pod ciśnieniem atmosferycznym.

Poniżej podano dane NMR dla zaznaczonych związków z powyzszej tabeli.

Przykład 37:

'H NMR (400 MHz, d4-MeOH): δ 7,2 (m, 5H), 5,2 (t, 1H), 4,6 (m, 3H), 3,8 (d, 2H), 3,1 (d, 1H), 3,0 (s, 3H), 2,6 (dd, 2H), 1,6 (s, 6H).

Przykłady 67 i 68:

‘H NMR (300 MHz, dą-MeOH): δ 8,85 (s, 1H), 8,6 (t, 1H), 8,1 (d, 1H), 8,0 (t, 1H), 7,35 (s- 5ΗΓ,- 5,115 (, - 1H, - 4,6 (s- 3Η,- 3,85 (m- 2H),- 3,65 (m- ^H,- 3,2 (,- ^t),- 2J5 (m- 2^Η,-1,65 (s, 6H).

Przykład 128:

^lH NMR (400 MHz, dą-MeOH): δ 8,8 (s, 1H), 8,6 (s, 1H), 8,5 (t, 1H), 7,96 (t, 1H), 7,9 (d, 1H), 7,45 (d, 1H), 7,33 (d, 1H), 5,2 (s, 1H), 4,6 (s, 3H), 4,4 (m, 1H), 4,2 (m, 2H), 3,9 (m, 4H), 3,5 (m), 3,2 (m, 2H), 2,8 (dd, 2H), 1,6 (s, 6 H).

Przykłady 129 i 130:

‘H NMR (400 MHz, ch-MeOH): δ 8,76 (s, 1H), 8,50 (t, 1H), 7,92 (dt, 2H), 7,43 (q, 1H), 6,90 (t, 1H), 5,20 (m, 1H), 4,90 (m), 4,30 (m, 1H), 4,20 (m, 1H), 3,7-3,4 (m), 3,30 (s, 2H), 3,20 (m, 1H), 2,80 (dd, 2H), 1,60 (s, 6H).

Przykład 137:

’H NMR (300 MHz, d^-MeOH): δ 8,7 (1, 1H), 8,45 (t, 1H), 7,9 (t, 2H), 7,25 (m, 4H), 5,2 (m, 1H), 4,95 (d, 1H), 4,6 (s, 2H), 4,3 (m, 1H), 3,8 (t, 2H), 3,5 (dd, 2H), 2,8 (m, 1H), 2,8 (dd, 2H), 1,6 (s, 6H).

Przykład 138:

'H NMR (400 MHz, d4-MeOH): δ 8,8 (dd, 1H), 8,6 (s, 1H), 8,5 (t, 1H), 7,95 (t, 1H), 7,9 (s, 1H), 7,3 (s, 1H), 7,0 (s, 1H), 5,2 (s, 1H), 4,85 (s, 3H), 4,4 (m, 1H), 4,18 (m, 1H), 3,8 (m, 2H), 3,5 (dd, 2H), 3,2 (d, 2H), 2,8 (dd, 2H), 1,6 (s, 6 H).

Przykłady ‘4‘ i ‘42:

‘H NMR (300 MHz, d4iMjOH): δ 8,75 (m, 1H), 8,5 (m, 1H), 7,9 (m, 2H), 7,3 (s, 2H), 5,2 (m, 1H), 4,65 (m, 1H), 4,55 (s, 2H), 4,35 (m, 1H), 4,20 (m, 1H), 3,8 (t, 1H), 3,5 (dd, 2H), 3,15 d,- 1H, - 2,8 d^d- - 1,6 s,- 2H).

186 916

Przykłady 160-179

Związki z przykładów 160-179 zestawione w poniższej tabeli wytworzono zgodnie ze schematem przedstawionym poniżej, sprzęgając odpowiednio podstawioną pirazolono-piperydynę o wzorze I (na poniższym schemacie) z pochodną (D)-Trp, III (patrz przykład 2C), w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 3E i 3F.

Nr prz	Izomer	R²	R1=-CH₂-A'	MS	Metoda MS
1	2	3	4	5	6
160	d1	Me	4-CF3-Ph	584	APCI
161	d1,2	Me	4-CF3-Ph	584	APCI
162	d1	Me	4-F-Ph	533	PB
163	d2	Me	4-F-Ph	533	PB
164	d1	Me	4-Ph-Ph	591	APCI
165	d‘,2	Et	2,4-di-Cl-Ph	597	APCI
166	d1,2	Et	2,4-F-Ph	566	APCI
167	d1	Et	4-CF3-Ph	598	APCI
168	d‘,2	Et	4-CF_rPh	598	APCI
169	d1	Et	4-Cl-Ph	563	PB
170	d2	Et	4-Cl-Ph	563	PB
171	d1,2	Et	4-F-Ph	547	APCI
172	d1,2	Et	4-Me-Ph	543	APCI
173	d‘,2	CF3CH2	2,4-di-Cl-Ph	651,5	APCI
174	d1,2	CF3CH2	2,4-di-F-Ph	620	APCI
175	d1	CF3CH2	4-Cl-Ph	617	PB

186 916 ciąg dalszy . tabeli

1	2	3	4	5	6
176	d2	CF₃CH₂	4-Cl-Ph	617	PB
177	d1	CF3CH2	4-F-Ph	601	APCI
178	d2	CF3CH2	4-F-Ph	601	APCI
179	d1,2	CF3CH2	4-Me-Ph	597	APCI

Uwaga: w powyższej tabeli określenie izomeru dotyczy strrrfrhemii w pozycji C-3 (zaznaczonej w powyżej podanym wzorze) grupy plrαzflonf-piprrydynfwej; d1 i d2 dotyczy izomerów rozdzielonych chromatograficznie; d1,2 dotyczy mieszaniny izomerów.

Przykłady 180-183

Związki z przykładów 180-183 zestawione w poniższej tabeli wytworzono zgodnie ze schematem przedstawionym poniżej, sprzęgając odpowiednio podstawioną pirazolono-piperydynę o wzorze I z pochodną kwasu IV w sposób analogiczny do sposobu opisanego w przykładach 3E i 3F.

R /

Pośredni związek kwasowy (IV) wytworzono działając na aminokwas produktem z przykładu 5D w sposób opisany w przykładzie 5F.

Nr Prz	Izomer	R2	r' = -ch₂-a'	Ar	MS	Metoda MS
180	d1,2	Me	fenyl	(CH2)2Ph	504	PB
181	d1,2	Me	fenyl	SCH2Ph	559	PB
182	d1	Me	fenyl	2-naftyl	527	APCI
183	d1,2	Me	fenyl	CHyO-(4-F-Ph)	524	PB

Uwaga: w powyąszej tabeli określenie izomeru dotyczy strteochrmll w pozycji C-3 (zaznaczonej w powyżej podanym wzorze) grupy pltazolono-plperydynfweJ; d1 i d2 dotyczy izomerów rozdzielonych chromatograficznie; d1,2 dotyczy mieszaniny izomerów

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 70 egz Cena 6,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowe związki o ogólnym wzorze I w którym e oznacza 0 lub 1; R¹ oznacza atom wodoru, (Ci-Cio)alkil lub -(CH^t-A¹; t oznacza 0 lub 1; A i oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3 , CH3 i fenyl; albo pirydyl, tiazolil, chinolil lub indolil; R²oznacza atom wodoru, -{CrC^alkilo-fenyl lub (ty-Cs) alkil ewentualnie podstawiony CF3; jeden z R3 i R⁴ oznacza atom wodoru, a drugi -(CrC6)alkilo-A2 lub -(C1-C₅)alkilo-Xi-(C0-C5)alkilo-A²; X1 oznacza O lub S; a2 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, OCF3, CF3 i CH3 lub jednym metylenodioksylem; albo naftyl, indolil, pirydyl, tienyl, chlorotienyl, tiazolil, benzizoksazolil lub pirymidynyl;

R5 oznacza _v2 _Y2a '(CH,), (cą)_b gdzie a oraz b niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3; χ2 i X^2a niezależnie oznaczają (C1-C6)alkil; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
2. Związek według zastrz. 1, w którym R4 oznacza atom wodoru;

R5 oznacza '(CH₂)_a (CH,), z

gdzie a oznacza 0 lub 1; a χ2 i X²a niezaleznie oznaczają (CrCdalkil.
3. Zwiąeek wedłgg zasrrz . 2 , w któ^m b oznacaa 0 ; X² i X^2a neezaeżżrne oznaczają (C1-C3)alkil; a R3 jest wybrany z grupy obejmującej 1-indolilo-CH2-, 2-indolilo-CH2-, 3-indolilo-CH2-, 2-naftylo-Cty-, fezylo-(Cl-C4)zlkil-, 2-pirydyIo-^C1 -C4)alkil-, 3-pirydylo-(C1-C4)alkil-, 4-pirydylo-(Cl-C4)zlkil-, fenylo-Cty-S-Cty-, Siezylo-(Cl-C4)zlkil-, chlorotienylo-(C1-C4)alkil-, fezylo-(Co-C3)zleilo-O-CH2-, fenylo-C^-O-fenylo-C^-, tieżylo-CH2-O-CH2-,

186 916 chlorotienylo-CH2-O-CH2-, tiazolilo-CH2-O-CH2, pirydylo-CH2-O-CH2-, pirymidylo-CH2-O-CH2i fenylo-O-CH2-CH3, przy czym fenyl w grupach określonych jako R³ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CH3, OCF3 i CF3 lub jednym metylenodioksylem.
4. Związek według zastrz. 3, w którym R⁴ oznacza atom wodoru; a oznacza 0; e oznacza 0; χ2 i χ2⁸ oznaczają metyle; r2 oznacza atom wodoru, metyl, etyl, propyl, i-propyl, t-butyl lub -CH2CF3, R¹ oznacza -CH2-A¹, przy czym A¹ w definicji R^l oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3; albo tiazolil lub pirydyl; a R3 oznacza fenylo-CH2-O-CH2-, fenylo- (CH2)3-, 3-indolilo-CH2-, tienylo-CH2-O-CH2-, chlorotienyło-CH2-O-CH2-, tiazolilo-CH2-O-CH2-, pirydylo-CH2-O-CH2-, pirymidylo-CH2-O-CH2- lub fenylo-O-CH2-CH2, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.
5. Związek według zastrz. 4, w którym X² i χ3® oznaczają metyle; R² oznacza metyl, etyl lub -CH2CF3; A1 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3; a R3 oznacza fenylo-CH2-O-CH2-, fenylo-(CH2)3-, tienylo-CH2-O-CH2- lub chlorotienylo-CH2-O-CH2- przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.
6. Związek według zastrz. 4, w którym χ2 i X^2a oznaczają metyle; R² oznacza metyl, etyl lub CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl lub 3-pirydyl; a R 3 oznacza fenylo-CH 2-O-CH2-, fenylo-(CH2)3-, tienylo-CH2-O-CH2- lub chlorotienylo-CH2-O-CH2-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.
7. Związek według zastrz. 4, w którym X² i χ2³ oznaczają metyle; r2 oznacza metyl, etyl lub -CH2CF3; A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3; a R³ oznacza 2 -pirydylo-CH2-O-CH2- lub

3-pirydylo-CH2O-CH2-.
8. Związek według zastrz. 6 ogólnym wzorze w którym

R oznacza metyl; A1 oznacza 2-pirydyl; a R oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo

R2 oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R.3 oznacza -CH2-O-CH2-3-chlorofenyl; albo

R2 oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R3 oznacza -CH2-O-CH2-4-chlorofenyl; albo

R2 oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R3 oznacza -CH2-O-CH2-2,4-dichlorofenyl; albo

R2 oznacza CH2CF3; a1 oznacza 2-pirydyl; a R3 oznacza -CH2-O-CH2-3-chlorotiofen; albo

R2 oznacza CH2CF3; A¹ oznacza 2-pirydyl; a R3 oznacza -CH2-O-CH2-2,4-difluorofenyl, a także jego mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne oraz izomery optyczne.
9. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N-[1-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo^-okso^aTR^-pirydyn^-ylometylo^^^aAó^-heksiaiydropirazoloH^-cjpiiydyn-5-ylo)-2-okso-etylo]-2-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomeiycznej.
10. Związek według zastrz. 9, którym jest 2-amino-N-[1-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylo-metylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamid.
11. Związek według zastrz. 9, którym jest 2-amino-N-[1-(R)-benzyloksymetylo-2-(2-metylo-3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-2-oksoetylo]-2-metyLopropionoamid.

186 916
12. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(3-chlorobenzyloksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydro-pirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
13. Związek według zastrz. 12, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(3-chlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydiOpirazolo[4,3'c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
14. Związek według zastrz. l2, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(3-chlorobenzyloksy-mttylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropίrazolo[4,3-c]pirydyn-5-yloletylol-2-metylopropionoamid.
15. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoloH^-^pirydyn^-ylojetylol^-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
16. Związek według zastrz. 15, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
17. Związek według zastrz. 15, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluorottylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
18. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo^^-^pirydyn^-ylojetylol^-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
19. Związek według zastrz. 18, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksy-metylo]-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
20. Związek według zastrz. 18, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-dichlorobenzyloksy-metylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
21. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N- {1 -(R)-(4-chłorotiofen-2-ylometo-ksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,-4,5,7-heksahydropirazolo[3,4-c]pirydyn-6-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
22. Związek według zastrz. 21, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorotiofen-2-ylomt-toksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,-4,5,7-heksahydropirazolo[3,4-c]pirydyn-6-ylo]etylo}-2-metylopropionoamid.
23. Związek według zastrz. 21, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(4-chlorotioftn-2-ylome-toksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,-4,5,7-heksahydropirazolo [3,4-c] pirydyn-6-ylo] etylo^-metylopropionoamid.
24. Związek według zastrz. 8, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-difluorobenzylo-ksymttylo}-2-okso-2-[3-okso-3a-(R,S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluoIΌetylo)-2,3,3a,-4,6,7-heksahydropir;azolo[4,3-c]pirydyn-5-yloletylo}-2-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
25. Związek według zastrz. 24, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-difluorobtnzylo-ksymetylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(R)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2.2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,^^-heksahydropirazolo^^-c^irydyn^-ylo^tylol^-metylopropionoamid.
26 Związek według zastrz 24, którym jest 2-amino-N-{1-(R)-(2,4-difluorobenzyloksy-mttylo)-2-okso-2-[3-okso-3a-(S)-pirydyn-2-ylometylo-2-(2,2,2-trifluorottylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoloH^-^pirydyn^-ylo^tylol^-metylopropionoamid.
27 Związek według zastrz. 2, w którym b oznacza 0; X' i X²a niezaleznie oznaczają (Cj-C3)alkil, R³ oznacza 1 -indoldo-CH2-, 2-indolilo-CH2-, 3-indolilo-CH2-, 1-naftylo-CH2-, 2-naftylo-CH2-, fenylo-(Ci-C4)alkil-, 2-pirydylo-(C]-C4)alkil-, 3-pirydylo-(C-C4)alkil-, 4-pirydylo-(C1 -C4)alkil-, fenylo-CH2-S-CH2-, titnylo-(Cl-C4)alkll-, fenylo-(Co-C3)alkilo-O-CH2- lub

186 916 fenylo-CH2-O-fenylo-CH2-; przy czym fenyl w grupach określonych jako R³ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CH3, OCF3 i CF3 lub jednym metylenodioksylem.
28. Związek według zastrz. 27, w którym R⁴ oznacza atom wodoru; a oznacza 0; X²i X^2a oznaczają metyle; a R³ oznacza fenylo-CH₂-O-CH2-, fenylo-CFh-S-CFh-, l-naftylo-CH₂-, 2-naftylo-CH2-, fenylo-(CH2)3- lub 3-indolilo-CH2-; przy czym fenyl w grupach określonych jako R³ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, metyl, OCF3 i CF3.
29. Związek według zastrz. 28, w którym R¹ oznacza -(CH₂)t-A^l lub (Ci-Cio)alkil; przy czym gdy A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl, to jest on ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atom fluoru, atom chloru, metyl i CF3; a R² oznacza atom wodoru lub (Ci-Cg)alkil, przy czym grupa (Ci-Cg)alkilowa jest ewentualnie podstawiona -CF3-.
30. Związek według zastrz. 29, w którym e oznacza 1; R¹ oznacza -(CE^rA¹; przy czym A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3, tiazolil lub pirydyl; t oznacza 0 lub 1; a R³ oznacza fenylo-CFkO-Cfy-, fenylo-(CH2)3- lub 3-indolilo-CH₂-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF3 i OCF3.
31. Związek według zastrz. 30, w którym X² i X^2a oznaczają metyle; R¹ oznacza -CH₂-fenyl, -CH2-4-fluorofenyl, -CH2-pirydyl lub -CH₂-tiazolil, a R² oznacza atom wodoru, metyl, etyl, t-butyl lub -CH2CF3.
32. Związek według zastrz. 31, w którym R¹- oznacza -CFh-fenyl, R² oznacza atom wodoru lub metyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl.
33. Związek według zastrz. 29, w którym e oznacza 0; R¹ oznacza -(CFhjt-A¹, przy czym A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3 albo tiazolil lub pirydyl; t oznacza 0 lub 1; a R³ oznacza fenylo-CH₂-O-CH2-, fenylo-(CH2)3 - lub 3-indolilo-CH2-, przy czym grupa fenylowa jest ewentualnie podstawiona 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me, CF₃ i OCF3.
34. Związek według zastrz. 33, w którym X² i X²® oznaczają metyle; R¹ oznacza -CH2-fenyl, -CH2-4-fluorofenyl, -CH2-pirydyl lub -CH2-tiazolil, a R² oznacza atom wodoru, metyl, etyl, t-butyl lub -CH2CF₃.
35. Związek według zastrz. 34 o ogólnym wzorze w którym

R oznacza -CH2-fenyl, R oznacza metyl, a R oznacza -(CH₂)3-fenyl; albo

R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza 3-indolilo-CH2-; albo R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza etyl, a R³ oznacza 3-indolilo-CH2; albo R¹ oznacza -CH2-4-fluorofenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza 3-indolilo-CH2; albo R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyI; albo R‘ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza etyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza -CH2-CF3, a R³ oznacza -CH2-O-CH₂-fenyl; albo R¹ oznacza -CH2-4-fluorofenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza t-butyl, a R³ oznacza -CH2-O-CH2-fenyl; albo R¹ oznacza -CH2-fenyl, R² oznacza metyl, a R³ oznacza -CH₂-O-CH₂-3,4-difluorofenyl, a także jego mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne oraz izomery optyczne.

186 916
36. Związek według zastrz. 35, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(3,4-difluorobenzyloksy-metylo)-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
37. Związek według zastrz. 36, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(3,4-difluorobenzyloksy-metylo)-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamid.
38. Związek według zastrz. 36, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoIo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(3,4-difluorobenzyloksy-metyło)-2-oksoetylo]-2-metylopropionoamid.
39. Związek według zastrz. 34, w którym R¹ oznacza -CH2 -fenyl, a R³ oznacza fe-nylo-(CH2)3-.
40. Związek według zastrz. 39, którym jest 2-amino-N-[l-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenyło-(R)-butylo]-izobutyroamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
41. Związek według zastrz. 40, którym jest 2-amino-N-[l-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butylo]-izobutyroamid.
42. Związek według zastrz. 40, którym jest 2-amino-N-[l-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyno-5-karbonylo)-4-fenylo-(R)-butyło]-izobutyroamid.
43. Związek według zastrz. 34, w którym R¹ oznacza -CH2-fenyl lub -CH2-4-fluorofenyl, a R³ oznacza 3-indoliło-CH2-.
44. Związek według zastrz. 43, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
45. Związek według zastrz. 44, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo] izobutyroamid.
46. Związek według zastrz. 44, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylo-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo] izobutyroamid.
47. Związek według zastrz. 43, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzylo-2-etylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
48. Związek według zastrz. 47, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R)-benzylo-2-etylo-3-okso-2_?3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo] izobutyroamid.
49. Związek według zastrz. 47, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(S)-benzylQ-2-etyIo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo] izobutyroamid.
50. Związek według zastrz. 43, którym jest 2-amino-N-[2-[3a-(R,S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-l-(R)-(lH-indol-3-ilometylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid w postaci mieszaniny diastereoizomerycznej.
51. Związek według zastrz. 50, którym jest 2-amino-N-[2-[3a-(R)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-l-(R)-(lH-indol-3-ilo-metylo)-2-oksoetylo)izobutyroamid.
52. Związek według zastrz. 50, którym jest 2-amino-N-[2-[3a-(S)-(4-fluorobenzylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-yIo]-l-(R)-(lH-indol-3-ilo-metylo)-2-oksoetylo]izobutyroamid.
53 Związek według zastrz. 34, w którym R¹ oznacza -CH₂-fenyl lub -CH2-4-fluorofenyl, a R³ oznacza fenyło-CH2-O-CH2-.
54. Związek według zastrz. 53, którym jest 2-amino-N-[2-(3a-(R,S)-benzyio-2-metylo-3-okso-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazoło[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-l-(R)-benzyloksymetylo-2-oksoetylo]izobutyroamid

186 916
55. Związek według zzsSóC. 54, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(R)-bencylo-2-meSylo-3-oeso-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropirzcolo[4,3-aϊpirydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymeSylo-2-oksoeSylo]icobuSyóOzmid.
56. Związek według zastrz. 55, którym jest sól kwasu L-winowego i 2-z.mino-N-[2-(3z-(R)-bencylo-2-metylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-heeszhydropirzzolo[4,3-c]pióydyn-5-ylo)-1-(R)-bezcyloksymetylo-2-oeaoetylo]izobuSyóozmidu.
57. Związek według czstóc. 54, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(S)-beżcylo-2-meSylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-heeszhydropióZcolo[4,3-c]pióydyz-5-ylo)-1-(R)-bezzyloksymetylo-2-okso-etylo] izobutyroamid.
58. Związek według zasta. 53, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(R,S)-bencylo-2-etylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-heeszhydóopirzcolo[4,3-a]pióydyn-5-ylo)-1-(R)-bencyloksymetylo-2-okso-etylo]icobutyrozmid w postaci mieszaniny dizaSereoizomerycznej.
59. Związek według zzstrc. 58, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(R)-bencylo-2-eSylo-3-okao-2,3,3a,4,6,7-hekszhydropiózcolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-bezzyloksymetylo-2-okso-etylo] icobutyrozmid.
60. Związek według zzaSrz. 58, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(S)-bencylo-2-etylo-3-okao-2,3,3z,4,6,7-hekszhyerop^zcolo[4,3-c]pπydyż-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymetylo-2-okso-etylo] icobutyrozmid.
61. Związek według czstrz. 53, którym jest 2-zmizo-N-{2-[3z-(R,S)-bezzylo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropirzcolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-bencylo-ksymetylo^-oksoetylo)izobutyroamid w postaci mieszaniny dizstereoizomeryccnej.
62. Związek według czstrz. 61, którym jest 2-zmino-N-{2-[3z-(R)-bencylo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3z,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-bencylo-kaymetylo-2-oksoetylo} icobutyrozmid.
63. Związek według czsSrc. 61, którym jest 2-zmizo-N-{2-[3z-(S)-bencylo-3-okso-2-(2,2,2-trifluoroetylo)-2,3,3a,4,6,7-heksahydropirazolo[4,3-c]pirydyn-5-ylo]-1-(R)-benzylo-ksymetylo^-oksoetylo} icobutyóozmid.
64. Związek według zastrz. 53, którym jest 2-zmizo-N-{1-(R)-bezcyloksymeSylo-2-[3z-(R,S)-(4-fluorobencylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-heeszhydropiózcolo[4,3-a]pirydyn-5-yl)-2-oksoetylo^obutyroamid w postaci mieszaniny dizsSereoizomerycznej.
65. Związek według zastrz. 64, którym jest 2-zmino-N-{1-(R)-bencylokaymetylo-2-[3z-(R)-(4-fluorobencylo)-2-meSylo-3-okao-2,3,3z,4,6,7-heeszhydropirzzolo[4,3-a]pirydyż-5-ylo] -2-oksoetylo } izobutyroaLmid.
66. Związek według czstrc. 64, którym jest 2-zmino-N-{1-(R)-bezcyloksymetylo-2-[3z-(S)-(4-fluorobencylo)-2-metylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropirzcolo[4,3-c]piryeyn-5-ylo]-2-oksoetylo} icobutyóozmid.
67. Związek według czatrz. 53, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(R,S)-benzylo-2-terS-buSylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropirzcolo[4,3-a]pirydyn-5-ylo)-1-(R)-bencyloksy-metylo-2-oksoeSylo]izobutyrozmie w postaci mieszaniny dizatereoizomerycznej.
68. Związek według zastrz. 67, którym jest 2-zmino-N-[2-(3z-(R)-bencylo-2-SerS-buSylo-3-oeso-2,3,3a,4,6,7-hekszhydropiózcolo[4,3-c]pióydyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksymeSylo-2-oesoeSylo]izobuSyrozmid.
69. Związek według czsSrz. 67, którym jest 2-zmiżO-N-[2-(3z-(S)-bencylo-2-terS-butylo-3-okao-2,3,3a,4,6,7-heeazhydropirzzolo[4,3-a]piryeyn-5-ylo)-1-(R)-bencyloksymetyIo-2-okaoeSylo]icobuSyrozmie.
70. Związek według czaSrc. 53, którym jest 2-zmizo-N-[2-(3z-(R,S)-bencylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-hekszhydropirzcolo[4,3-c]pitydyn-5-ylo]-1-(R)-benzyloksymetylo-2-okaoetylo]-icobuSyóozmie w postaci mieszaniny dizsSereoizomeóyaznea.
71 Związek według zzstrc. 70, którym jest 2-zmino-[2-(3z-(R)-bencylo-3-okso-2,3,3z,4,6,7-heeazhy<dΌpirIzrolo[4,3-c]piryeyn-5-ylo)-1-(R)-benzyloksaynetylo-2-okeoetylo]izobutyrozmid.
72. Związek według czaSrc. 70, którym jest 2-zmizo-N-[2-(3z-(S)-bezcylo-3-okao-2,3,3a,4,6,7-heeszhydropliracolo[4,3-a]piIyeyn-5-ylo)-1 (R)-bezzyloeaymetylo-2o)kaoetylo] icobuSyroamid.

186 916
73. Środek farmaceutyczny do zwiększania endogennego wytwarzania lub uwalniania hormonu wzrostu w organizmie człowieka lub zwierzęcia, zawierający obojętny nośnik i substancję czynną, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera związek zdefiniowany w zastrz. 1.
74. Nowe związki dipeptydowe zdefiniowane w zastrz. 1 do stosowania jako lek, zwłaszcza zwiększający poziom endogennego hormonu wzrostu u człowieka lub zwierzęcia.
75. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do leczenia i profilaktyki osteoporozy.
76. Związek według zastrz. 75, do stosowania jako lek w połączeniu z bisfosfonianem, korzystnie alendronianem lub ibandronianem; albo z estrogenem lub ze sprzężonym estrogenem Premarinem® i ewentualnie progesteronem; albo z kalcytoniną; albo z agonistą lub antagonistą estrogenu, korzystnie z tamoksyfenem, droloksyfenem, raloksyfenem, idoksyfenem, cis-6-(4-fluorofenylo)-5-[4-(2-piperydyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, (-)-cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, cis-6-fenylo-5-[4-(2-pirolidyn-l-yloetoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem, cis-l-[6'-pirolidynoetoksy-3'-pirydylo]-2-fenylo-6-hydroksy-l,2,3,4-tetrahydronaftalenem, l-(4'-pirohdynoetoksyfenylo)-2-(4-fluorofenylo)-6-hydroksy-l,2,3,4-tetrahydroizochinoliną, cis-6-(4-hydroksyfenylo)-5-[4-(2-piperydyn-l-ylo-etoksy)fenylo]-5,6,7,8-tetrahydronaftalen-2-olem lub 1 -(4 '-pirolidynoloetoksyfenylo)-2-fenylo-6-hydroksy-1,2,3,4-tetrahydroizochinoliną.

ΊΊ. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do leczenia i profilaktyki zastoino wej niewydolności serca, kruchości związanej ze starzeniem się lub otyłości.
78. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do przyspieszania zrastania się kości, osłabiania białkowej odpowiedzi katabolicznej po poważnej operacji, zmniejszania kacheksji i ubytku białka spowodowanego przewlekłą chorobą, przyspieszania gojenia się ran oraz przyspieszania zdrowienia pacjentów z oparzeniami lub pacjentów po poważnej operacji chirurgicznej.
79. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do do zwiększania masy lub siły mięśni, ruchliwości oraz zachowania grubości skóry, homeostazy metabolicznej i homeostazy nerkowej
80. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do do zwiększania poziomu IGF-1 u ludzi lub zwierząt z niedoborem IGF-1.
81. Związek według zastrz. 74 do stosowania jako lek do do przyspieszania wzrostu u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu.
82. Nowe pośrednie związki dipierścieniowe o ogólnym wzorze II w którym e oznacza 0 lub 1; R¹ oznacza atom wodoru, (Ci-Cio]alkil lub -(CFhjt-A¹; t oznacza 0 lub 1; A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; albo piiydyl, tiazolil, chinolil lub indolil; R² oznacza atom wodoru, -(Ci-C4)alkilofenyl lub (Ci-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CF3; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
83 Związek według zastrz. 82, w którym R¹ oznacza atom wodoru, -(CHzjt-A¹ lub (Ci-Cio)alkil, przy czym gdy A¹ w definicji R¹ oznacza fenyl, to jest on ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF₃; a R* oznacza atom wodoru, (Ci-C₃)alkilofenyl lub (Cj-Cs)alkil ewentualnie podstawiony CF₃.
84. Związek według zastrz. 83, w którym e oznacza 0; R¹ oznacza -CFL-pirydyl, -CH2-tiazolil lub -CFU-fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi spośród atomu fluoru 1 chloru, a R² oznacza atom wodoru lub (C1 -C^jalkil.

186 916
85. Związek według zastrz. 84, w którym R¹ oznacza -CH2-fenyl, a R² oznacza metyl lub atom wodoru.
86. Związek według zastrz. 85, będący enancjomerem 3a-(R).
87. Związek według zastrz. 85, będący enancjomerem 3a-(S).
88. Nowe N-zabezpieczone pośrednie związki dipierścieniowe o ogólnym wzorze III w którym Z 1θθ oznacza BOC; e oznacza 0 lub 1; R1 oznacza atom wodoru, (Cj-Cjo)alkil, -(CH2)t-A1; t oznacza 0 lub 1; A i oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; lub pirydyl, tiazolil, chinolil albo indolil; r2 oznacza atom wodoru, -(CrC^alkilofenyl, (C1-Cg)alkil ewentualnie podstawiony CF3; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

* * 1 ΛΛ ł
89. Związek według zastrz. 88, w którym Z oznacza BOC; R oznacza atom wodoru, -(CH2)t-A¹ lub (C1-Cn))alkil, gdzie A1 w definicji R¹ jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, Me i CF3, a R2 oznacza atom wodoru, -(C1-C3)alkilofenyl lub (CrCg)alkil ewentualnie podstawiony CF3.
90. Związek według zastrz. 89, w którym Zιθθ oznacza BOC; e oznacza 0; R1 oznacza -CH2-pirydyl, -CH2 -tiazolil lub -CH2-fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej atomy fluoru i chloru; a r2 oznacza atom wodoru lub (C1-C4)alkil.
91. Związek według zastrz. 90, w którym R1 oznacza -CH 2- fenyl, a R2 oznacza metyl lub atom wodoru.
92. Związek według zastrz. 91, będący enancjomerem 3a-(R).
93. Związek według zastrz. 91, będący enancjomerem 3a-(s).
94. Nowe pośrednie N-zabezpieczone związki dipeptydowe o ogólnym wzorze IV w którym Z200 oznacza t-BOC; e oznacza 0 lub 1; R1 oznacza atom wodoru, (Cr-C1o)alkil, - (C^Jt-A^ t 0:^1^^^;^^ 0 lub U A¹ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, CF3, CH3 i fenyl; lub pirydyl, tiazolil, chinolil albo indolil, R² oznacza atom wodoru, -(Cp-C4)alkilofenyl, (CrCsjalkil ewentualnie podstawiony CF3; jeden z R3 i r4 oznacza atom wodoru, a drugi oznacza -(C1-C6)alkilo-A2, -(C1-C s)alkilo-χ -(CO-C5)alkilo-A2; χ 1 oznacza 0 lub S; A2 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej F, Cl, OCF3, CF 3 i CH 3 lub jednym metylenodioksylem; albo naftyl, indolil, pirydyl, tienyl, chlorotienyl, tiazolil, benzizoksa-zolil lub pirymidynyl;

186 916 ,2a

R⁵ oznacza ^xjx^x' /'(ciy. (cą\ gdzie a oraz b niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3; X² i X^2a niezależnie oznaczają (Ci-Cgjalkil; oraz ich mieszaniny racemiczne i diastereoizomeryczne, izomery optyczne i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
95. Związek według zastrz. 94, w którym e oznacza 0; R¹ oznacza -CH2-fenyl; R² oznacza metyl lub atom wodoru; R³ oznacza -Ckh-O-CEh-fenyl; R⁴ oznacza atom wodoru; R⁵oznacza -C(CH3)2-, a Z²⁰⁰ oznacza BOC.