PL182715B1

PL182715B1 - Inhalator sproszkowanych lekarstw

Info

Publication number: PL182715B1
Application number: PL96343227A
Authority: PL
Inventors: Andre Narodylo; Wolfgang Göttenauer; Joachim Goede; Coenraad Lerk; Boer Anne H. De
Original assignee: Asta Medica Ag
Priority date: 1995-06-21
Filing date: 1996-06-03
Publication date: 2002-02-28
Also published as: PL324504A1; CN1188420A; CA2378713A1; SK172597A3; ATE209518T1; EP0837710B1; KR100269060B1; NO314879B1; DE69617431T2; SK284303B6; NO975945L; AU6221196A; DK0837710T3; IL122494A0; CA2378713C; HK1069346A1; US6071498A; SI9620081A; NZ502870A; CN1181896C

Abstract

1. Inhalator sproszkowanych le- karstw, zawierajacy obudowe z ustnikiem i pojemnik ze zbiornikiem na proszek far- maceutyczny, znamienny tym, ze we- wnatrz obudowy znajduje sie urzadzenie uruchamiajace (68), które uruchamia suwak pomiarowy (123) zintegrowanego zespolu pomiarowego pojemnika na proszek farma- ceutyczny, usytuowany ponizej zbiornika na proszek farmaceutyczny i umieszczony przesuwnie pomiedzy przynajmniej poloze- niem napelniania a polozeniem oprózniania, w przyblizeniu poprzecznie wzgledem kie- runku przeplywu proszku farmaceutyczne- go ze zbiornika. F i g . 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest inhalator sproszkowanych lekarstw, w którym to inhalatorze lek może zostać przyjęty przez pacjenta dzięki strumieniowi powietrza.

Takie inhalatory stosuje się w szczególności do leczenia przewlekłych schorzeń dróg oddechowych. Typowym polem zastosowania jest leczenie chorych na astmę. W takich przypadkach, ilość sproszkowanego leku, która jest wystarczająca na wiele dawek, jest zapakowana do jednego pojemnika na proszek farmaceutyczny. Pojemnik na proszek farmaceutyczny wkłada, się do inhalatora, który zapewnia strumień powietrza z lekarstwem rozpylonym w nim dla inhalacji przez pacjenta. Gdy inhalator stosuje się właściwie, to pożądana ilość leku przechodzi w ten sposób do oskrzeli i płuc pacjenta. W rezultacie zastosowania pojemnika na

182 715 proszek farmaceutyczny zamiast zbiornika na stałe umieszczonego w inhalatorze, zmniejszają się koszty takiego leczenia, w szczególności leczenia długoterminowego, albowiem inhalator można używać wielokrotnie.

Opis patentowy WO-93/03782 przedstawia inhalator dla odmierzania korzystnie sproszkowanego preparatu inhalacyjnego i dla zapewnienia strumienia inhalacyjnego, zawierający urządzenie blokujące, które zapobiega odmierzaniu lekarstwa, jeżeli wystarczająco duży strumień powietrza nie zostanie zassany przez pacjenta Opisany inhalator zawiera wymienialny pojemnik na proszek farmaceutyczny dla utrzymywania zapasu lekarstwa dla zintegrowanego zespołu pomiarowego. Ten zespół pomiarowy zawiera tłok, który przebiega przez zbiornik pojemnika na proszek farmaceutyczny. W rejonie swego dolnego końca, tłok ma boczną jamę pomiarową, służącą do przyjmowania wstępnie określonej ilości proszku farmaceutycznego. W rezultacie uciśnięcia tłoka, dolny koniec tłoka wyłania się z pojemnika i jama pomiarowa z proszkiem farmaceutycznym przesuwa się do rejonu przewodu inhalacyjnego. W wyniku strumienia powietrza wytworzonego przez pacjenta, proszek farmaceutyczny zostaje rozproszony w strumieniu powietrza i jest wdychany przez pacjenta. Dodatkowo zaproponowane jest również urządzenie liczące dla inhalatora.

Jednakże, opisany pojemnik na proszek farmaceutyczny ma tę niedogodność, że tłok z jamą pomiarową, przesuwa się przez zapas lekarstwa. Dlatego też, w wyniku ściernego wpływu proszku farmaceutycznego istnieje ryzyko utraty szczelności przez pojemnik na proszek farmaceutyczny w rejonie tulei tłoka a proszek farmaceutyczny przechodzi tym samym w sposób niekontrolowany albo też tłok staje się trudny do przesunięcia i w ten sposób traci się wiarygodność odmierzania przez pacjenta. Dodatkowo ze względu na ścieranie się tłoka i niezbędnych uszczelnień, pojemnik na proszek farmaceutyczny ma stosunkowo skomplikowaną budowę i w związku z tym jest drogi w produkcji. Ponadto, inhalator taki ma tę wadę iż zasysanie strumienia powietrza przez pacjenta i aktywacja tłoka pomiarowego musza, być skoordynowane. Jeżeli tłok pomiarowy zaktywuje się zbyt wcześnie albo zbyt późno w stosunku do zasysania strumienia powietrza, do strumienia powietrza, a tym samym do pacjenta, nie przejdzie żaden proszek farmaceutyczny, albo przejdzie zbyt mało proszku farmaceutycznego. Szczególnie starsi pacjenci albo pacjenci, którzy sąw stanie paniki, jak to często zdarza się w czasie ataków astmy, są, często niezdolni dać sobie radę z konieczną koordynacją ruchów.

Opis patentowy DE-43 19 514 oraz WO 94/28957 przedstawiają inhalator, który ma wolumetryczne urządzenie pomiarowe. Opisany inhalator ma zbiornik, zintegrowany z inhalatorem, na proszek farmaceutyczny, który to zbiornik, wraz z dalszymi elementami inhalatora, uderza w dalsze części inhalatora poprzez uwolnienie wstępnie naprężonego urządzenia sprężynowego. W rezultacie wywartego impulsu, gdy zbiornik uderza w proszek farmaceutyczny, proszek ulega sprężeniu i poprawia się dokładność pomiarowa W rezultacie tego skomplikowanego projektu, opisany inhalator jest stosunkowo drogi w produkcji, a w rezultacie zintegrowany zbiornik na lek może być zastosowany tylko jednorazowo. W rezultacie, koszty odpowiedniego leczenia terapeutycznego znacznie wzrastają.

Opis patentowy DE-42 11 475 przedstawia inhalator, który zawiera wymienialny magazynek na lek, który zawiera wiele dawek leku w pojedynczych komorach. Pojedyncze komory magazynku leku opróżniają, się kolejno. Opisany inhalator zawiera również urządzenie rozpraszające, w którym proszek farmaceutyczny ulega rozdrobnieniu i rozproszeniu w strumieniu powietrza inhalacyjnego w komorze cyklonowej dzięki energii kinetycznej. Dodatkowo, strumień powietrza, który załadowany jest proszkiem farmaceutycznym otoczony jest przez strumień powietrza, który jest wolny od proszku farmaceutycznego, dla zapobieżenia osadzeniu się proszku farmaceutycznego w rejonie ust bądź gardła. Jakkolwiek opisany inhalator jest przeznaczony do wielokrotnego użytku, to z uwagi na swój skomplikowany projekt jest on stosunkowo drogi. Jednorazowy magazynek na lek jest również stosunkowo drogi, ponieważ zawiera dużą liczbę pojedynczych części i jest trudny do napełnienia z powodu dużej liczby komór zbiornikowych leku.

Opis patentowy WO 92/18188 przedstawia pojemnik na lekarstwo i mechanizm odmierzający dawki dla wielodawkowego inhalatora proszkowego dla odmierzania dużych i małych dawek lekarstwa. Działanie opisanego mechanizmu oparte jest na napełnianiu wybrania

182 715 w kolistym przekroju poprzecznym wałka dawką sproszkowanego lekarstwa poprzez obrócenie otaczającego wałek pojemnika na lekarstwo wokół wałka a w przewodzie inhalacyjnym sąsiadującym z dawką przez wypchnięcie wałka z pojemnika na lekarstwo. Napełnianie wybrania następuje przymocowany do pojemnika element omiatający, który porusza się wokół wałka wraz z pojemnikiem na lekarstwo. Wałek ten korzystnie jest przymocowany w korpusie inhalatora, a pojemnik na lekarstwo może być wymieniony przez otwarcie inhalatora i wyciągnięcie pojemnika z wałka. Napełnianie pojemnika substancją medyczną można przeprowadzić przez jeden z otworków wałka pojemnika na lekarstwo. W celu umożliwienia prawidłowego działania opisanego inhalatora, poziom lekarstwa w pojemniku na lekarstwo znajduje się poniżej położenia wałka. Jedno z przykładowych wykonań, przedstawionego inhalatora obejmuje kontakt dla działania cyfrowego licznika, który według opisu znajduje się w korpusie inhalatora.

Europejski opis patentowy EP 0 546 996 A2 przedstawia inhalator z zintegrowaną komorą zbiornikową dla lekarstwa oraz U-kształtny suwak pomiarowy zawierający otworek pomiarowy do odmierzenia dawki lekarstwa z pojemnika. U-kształtny suwak pomiarowy zintegrowany jest z obudową inhalatora i jest ręcznie obsługiwany przez użytkownika z boku inhalatora, gdzie umieszczony jest ustnik do inhalacji.

Amerykański opis patentowy nr 5 161 524 przedstawia inhalator, zawierający zintegrowaną komorę zbiornikową przyjmującą suchy związek sproszkowany. Inhalator taki zawiera ponadto uruchamiacz z otworkiem dla uwolnienia odmierzonej dawki suchego proszku do strumienia powietrza po uruchomieniu, oraz jednokierunkowy zawór klapowy do zapobiegania zwrotnemu przepływowi powietrza zawierającego dawkę proszku przez kanał powietrzny. Zarówno komora zbiornikowa jak również zespół uruchamiający stanowią integralne części inhalatora i żadna z nich nie jest wymieniana albo napełniana ponownie.

Wynalazek ma na celu opracowanie inhalatora, dzięki któremu obniży się koszty zastosowania terapeutycznego leku i będzie umożliwione proste i niezawodne działanie nawet dla pacjentów ze słabą koordynacją ruchów i takich pacjentów, którzy znajdują, się pod wpływem krańcowego stresu.

Inhalator sproszkowanych lekarstw, zawierający obudowę z ustnikiem i pojemnik ze zbiornikiem na proszek farmaceutyczny, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wewnątrz obudowy znajduje się urządzenie uruchamiające, które uruchamia suwak pomiarowy zintegrowanego zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny, usytuowany poniżej zbiornika na proszek farmaceutyczny i umieszczony przesuwnie pomiędzy przynajmniej położeniem napełniania a położeniem opróżniania, w przybliżeniu poprzecznie względem kierunku przepływu proszku farmaceutycznego ze zbiornika.

W sąsiedztwie suwaka pomiarowego znajduje się urządzenie mocujące, zapobiegające powrotowi suwaka pomiarowego do położenia napełniania przed usunięciem dawki lekarstwa z inhalatora.

W sąsiedztwie suwaka pomiarowego znajduje się urządzenie zabezpieczające, zapobiegające powstawaniu strumienia powietrza usuwającego lekarstwo, jeżeli suwak pomiarowy nie dotarł całkowicie do położenia opróżniania.

W obudowie znajduje się urządzenie prezentujące do wizualnej prezentacji stanu gotowości inhalatora do natychmiastowego uwolnienia dawki lekarstwa.

W obudowie znajduje się urządzenie prezentujące do wizualnej prezentacji stanu uwolnienia dawki leku.

Obudowa ma urządzenie odczytowe do odczytu z zewnątrz inhalatora wskazania urządzenia prezentującego pojemnika na proszek farmaceutyczny, włożonego do inhalatora.

Urządzenie prezentujące pojemnika na proszek farmaceutyczny oraz urządzenie odczytowe do odczytu wskazania tego urządzenia prezentującego, umieszczone są na tej stronie inhalatora, na której umieszczony jest ustnik.

Urządzenie prezentujące oraz urządzenie odczytowe do odczytu wskazania tego urządzenia prezentującego, umieszczone są na inhalatorze w polu widzenia pacjenta, gdy trzyma on inhalator w położeniu stosowania do inhalacji.

182 715

Wewnątrz obudowy znajduje się urządzenie rozpraszające, które ma komorę otoczoną przez pierścieniowatą, przestrzeń, zaś ustnik ma przewód wylotowy i pierścieniowatą przestrzeń zamkniętą płytką przegrodową w kształcie stożka ściętego, wyposażoną w otwory i ograniczoną względem środkowego otworu ustnika przez promieniową sieć.

W sąsiedztwie urządzenia rozpraszającego znajduje się przewód proszkowy, zawierający kieszeń do zbierania proszku farmaceutycznego.

Obudowa ma postać półskorup i umieszczonego wyjmowalnie ustnika dla inhalowania, i zawiera zbiornik zamknięty przykrywą przeznaczony do wkładania pojemnika na proszek farmaceutyczny z suwakiem pomiarowym oraz przycisk pomiarowy umieszczony na gómej stronie obudowy.

Wewnątrz obudowy oraz ustnika umieszczony jest nośnik funkcjonalny z poziomym i wieloma pionowymi elementami dla przyjmowania zespołów, oddziaływujących na pojemnik na proszek farmaceutyczny po jego włożeniu do inhalatora proszkowego i jego zespół pomiarowy, oraz pozioma płyta podporowa nośnika ,funkcjonalnego dla wkładanego pojemnika na proszek farmaceutyczny, która to płyta podporowa ma otwór przejściowy, umieszczony w jednej linii z otworem uwalniania zespołu pomiarowego, zintegrowanego z pojemnikiem na proszek farmaceutyczny.

W ustniku jest umieszczone urządzenie rozpraszające do rozpraszania sproszkowanych dawek lekarstwa w strumieniu powietrzą zasysanym przez otwór środkowy w ustniku w czasie inhalacji, przy czym to urządzenie rozpraszające połączone jest przez przewód proszkowy z otworem przejściowym w płycie podporowej nośnika funkcjonalnego, a ponadto urządzenie rozpraszające ma zespół odgałęziający do odgałęzienia ze strumienia powietrza rozpraszającego podawanego do urządzenia rozpraszającego wolnego od proszku częściowego strumienia powietrzą który jako strumień powietrza otaczającego, otacza załadowany proszkiem strumień powietrza, opuszczający urządzenie rozpraszające.

Do pierwszych elementów pionowych w postaci ramion nośnika funkcjonalnego, które umieszczone są równolegle do siebie w pewnej odległości, jest podłączony transmiter impulsu, dostarczający impuls mechaniczny do pojemnika na proszek farmaceutyczny.

Z drugim elementem pionowym z dwiema ścianami bocznymi nośnika funkcjonalnego, które umieszczone są równolegle do siebie w pewnej odległości, jest sprzężona dźwignia pomiarowa uruchamiająca suwak pomiarowy pojemnika na proszek farmaceutyczny, przy czym ta dźwignia pomiarowa zawiera części wchodzące w skład przycisku pomiarowego, które przechodzą przez obudowę i których przednie końce sprzężone są z innymi punktami na ścianach bocznych drugiego pionowego elementu nośnika funkcjonalnego, umieszczonych równolegle do siebie w pewnej odległości, a ponadto ma zespół, zachodzący na części przycisku pomiarowego dźwigni pomiarowej dla przegubowego podparcia dźwigni pomiarowej wokół jej środka przechwytu oraz zespół uruchamiający, który uruchamia transmiter impulsu.

Dalsze elementy nośnika funkcjonalnego tworzą przy tylnym końcu jego części poziomej komorę zaworu, z otworem na tylnej części wnętrza obudowy, który to otwór jest zamykany przez klapę zaworu, sprzężoną z elementami nośnika funkcjonalnego, a komora zaworu połączona jest z urządzeniem rozpraszającym poprzez przewód strumienia powietrza, a przewód częściowego strumienia powietrza odgałęzia się od przewodu strumienia powietrza do zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny dla poprowadzenia częściowego strumienia powietrza przez zespół pomiarowy pojemnika ze sproszkowanym lekarstwem do przewodu proszkowego dla przeniesienia dawki lekarstwa z zespołu pomiarowego pojemnika do urządzenia rozpraszającego.

Klapa zaworu ma przy swej gómej krawędzi wałek ze skierowanymi na zewnątrz czopami łożyskowymi, które wchodzą w panewki łożyskowe na elementach nośnika znajduje się wybranie z krawędzią blokującą zaś ramię wystaje do góry od wałka obok wybrania, natomiast przy końcu ramienia znajduje się hak z krawędzią, blokującą

Drugi element pionowy nośnika funkcjonalnego stanowi wałek z dwiema ścianami bocznymi, którego wewnętrzny przekrój poprzeczny jest dopasowany do zewnętrznego konturu wkładanego pojemnika na proszek farmaceutyczny, zaś pomiędzy ścianami bocznymi

182 715 wałka i ścianami bocznymi pojemnika na proszek farmaceutyczny znajduje się przestrzeń dla dźwigni pomiarowej i części przycisku pomiarowego.

Urządzenie rozpraszające ma komorę, która jest utworzona przez płytkę przegrodową jako ściankę przednią, płytkę jako ścianę tylną oraz umieszczoną pomiędzy nimi ścianę zewnętrzną komory, przy czym średnica ściany zewnętrznej komory jest mniejsza od wewnętrznej średnicy ustnika otaczającego urządzenie rozpraszające, tak że wewnątrz ustnika znajduje się pierścieniowata przestrzeń, otaczająca komorę a zewnętrzna ściana komory jest podzielona na paski przez wiele szczelin, które przebiegają stycznie do wnętrza komory, a zewnętrzna średnica płytki przegrodowej jest większa od zewnętrznej średnicy komory, zaś jej krawędź jest dopasowana ściśle do wnętrza ustnika, a płytka przegrodowa ma w środku otwór wylotowy, z którego wychodzi przewód wylotowy przechodzący przez element łącznikowy w kształcie stożka ściętego, który przymocowany jest na przedniej stronie płytki przegrodowej, a w rejonie krawędzi płytki przegrodowej znajduje się wiele otworów przejściowych, które rozmieszczone są symetrycznie na obwodzie i przez które wolne od proszku powietrze przechodzi z pierścieniowatej przestrzeni do przestrzeni z przodu płytki przegrodowej, zaś przedni koniec przewodu proszkowego, który rozpoczyna się przy tylnym końcu płytki przegrodowej, połączony jest z jedną ze szczelin w zewnętrznym końcu komory, a tylny koniec przewodu proszkowego, który przebiega, poniżej płyty podporowej, jest umieszczony z możliwością przymocowania w pionowym elemencie nośnika funkcjonalnego, który to pionowy element wystaje w dół aż do wewnętrznej ściany obudowy.

Zwrócona do wnętrza komory powierzchnia każdego z pasków, tworzących zewnętrzną ścianę komory, stanowi ciągłe przedłużenie ściany szczelinowej, przez co komora ma wielokątny przekrój poprzeczny.

Pierwsze elementy pionowe nośnika funkcjonalnego stanowią ramiona, które przebiegają ku górze od części poziomej nośnika funkcjonalnego za płytą podporową i które mają panewki łożyskowe na swych górnych końcach, a transmiter impulsu ma dźwignię z elementem młotkowym, przebiegającym w kierunku podłużnej osi inhalatora, mającą przy dolnym końcu wałek, którego skierowane na zewnątrz czopy wchodzą w panewki„łożyskowe w ramionach, a w dolnej części dźwigni znajduje się bocznie przesunięty, przebiegający ku górze poprzeczny element sprężynowy, umieszczony odchylnie jedynie w kierunku poprzecznym do ruchu transmitera impulsu, oraz sprężyna napędowa, która przebiega ku górze od dolnej części dźwigni i jest uformowana na transmiterze impulsu.

Na poprzecznym elemencie sprężynowym transmitera impulsu na stronie odległej od dźwigni ma występ z powierzchnią skośną.

Pomiędzy ścianą obudowy a ścianą boczną wałka umieszczone jest urządzenie napędowe, które ma zespół uruchamiający dla uruchamiania urządzenia prezentującego, zintegrowanego z górną krawędzią, pojemnika na proszek farmaceutyczny dla dawek lekarstwa usuniętych z pojemnika na proszek farmaceutyczny.

Zespół uruchamiający do uruchamiania urządzenia prezentującego stanowi koło zębate, które wchodzi w urządzenie prezentujące i które jest zamocowane na czopie, który wystaje z gómej krawędzi obudowy, które to koło zębate jest napędzane przez zębaty wałek, połączony z zębatym kołem transportowym o mniejszej liczbie zębów, przy czym ten zębaty wałek zamocowany jest przez owalny otwór w powierzchni bocznej dźwigni pomiarowej w otworze łożyskowym w bocznej powierzchni wałka nośnika funkcjonalnego.

Części przycisku pomiarowego stanowią, dwa równoległe wahacze, a odległość pomiędzy nimi jest większa niż szerokość pojemnika na proszek farmaceutyczny tak, że w czasie wkładania, pojemnik na proszek farmaceutyczny można wepchnąć przez przestrzeń pomiędzy wahaczami, a przednie końce wahaczy połączone są ze sobą przy pomocy mostka, z którego wystają w obie strony czopy łożyskowe w panewkach łożyskowych w trzecich elementach pionowych, a mostek na przedniej stronie ma stopniowane łożysko dla przyjęcia sprężyny przywracającej, której drugi koniec jest wsparty w łożysku z tyłu pionowej płytki nośnika funkcjonalnego.

Na zewnątrz obydwu wahaczy przycisku pomiarowego znajdują się czopy napędowe dla zachodzenia na dźwignię pomiarową oraz występ, który wystaje ku górze od drugiego

182 715 wahacza, przy czym występ wystaje poza wahacz również od wewnątrz dla uruchomienia transmitera impulsu, a odległość pomiędzy czopami napędowymi a środkiem obrotu przycisku pomiarowego jest mniejsza niż odległość od występu tak, że zachodzenie występu na poprzeczny element sprężynowy transmitera impulsu następuje przy mniejszym stopniu wciśnięcia przycisku pomiarowego niż zachodzenie czopa napędowego na dźwignię pomiarową, a dalszy ruch dźwigni pomiarowej aż do zajścia na czop napędowy zwalnia zachodzenie występu na poprzeczny element sprężynowy transmitera impulsu.

Dźwignia pomiarowa ma dwie powierzchnie boczne umieszczone w odstępie od siebie, zaś końce tych powierzchni bocznych końce połączone są ze sobą mostkami tworzącymi pierścień, który zachodzi dookoła w odstępie na pojemnik na proszek farmaceutyczny, a czopy łożyskowe przebiegają na zewnątrz od powierzchni bocznych w ich górnych rejonach i wchodzą w panewki łożyskowe w ścianach bocznych wałka tak, że dźwignia pomiarowa jest zamontowana przegubowo w kierunku podłużnym inhalatora, a powierzchnia boczna ma biegnącą skośnie w dół krawędź ograniczającą dla czopa napędowego przycisku pomiarowego, a dźwignia pomiarowa ma zespół wchodzący w zespół pomiarowy zintegrowany z dolną częścią pojemnika na proszek, a ponadto ma zespół do blokowania krawędzi blokującej wybrania w wałku klapy zaworu oraz do blokowania krawędzi blokującej haka na ramieniu, które przebiega ku górze od wałka obok wybrania, dla umożliwienia zablokowania dźwigni pomiarowej w położeniu środkowym; różnym od jej położenia początkowego oraz w położeniu granicznym.

Dźwignia pomiarowa ma na jednej ze swych powierzchni bacznych ucho dla zahaczenia jednego końca sprężyny przywracającej, a dnigi koniec sprężyny przywracającej przymocowany jest do haka, który umieszczony jest na elemencie poziomym nośnika funkcjonalnego, który to element poziomy tworzy wierzch komory zaworu, przy czym parametry sprężyny przywracającej są tak dobrane, że jej siła nie wystarcza dla zwolnienia zablokowania dźwigni pomiarowej w położeniu środkowym i położeniu granicznym, ale wystarcza do przyciągnięcia dźwigni pomiarowej z powrotem do położenia początkowego po zwolnieniu blokowania granicznego.

Zespół na dźwigni pomiarowej wchodzący w zespół pomiarowy pojemnika na proszek farmaceutyczny stanowią palce, które wystają z ramion, odsuniętych bocznie do pierścienia przy powierzchni bocznej i wystających w dół, skierowane ku sobie, przechodzą przez wybrania w wałkach bocznych przewodu suwaka pomiarowego do wybrań w krawędziach bocznych suwaka pomiarowego, który jest umieszczony przesuwnie do przodu i do tyłu w kanale zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny.

Inhalator według wynalazku zawiera urządzenie uruchamiające do aktywacji suwaka pomiarowego zintegrowanego zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny, przesuwające go przynajmniej z położenia napełniania do położenia opróżniania oraz urządzenie mocujące dla zapobiegania powracaniu przez suwak pomiarowy do położenia napełniania przed usunięciem dawki leku z inhalatora, i jest szczególnie dobrze zabezpieczony przed niewłaściwym działaniem, w szczególności jeżeli inhalator zawiera również urządzenie zabezpieczające, które w znacznej mierze zapobiega tworzeniu się strumienia powietrza dla usunięcia leku, jeżeli suwak pomiarowy nie osiągnie całkowicie położenia opróżniania. W szczególności dla pacjentów, dla których zastosowanie leku zawartego w pojemniku na proszek farmaceutyczny według wynalazku ma znaczenie życiowe, jest szczególnie ważne, jeżeli inhalator według wynalazku będzie zawierać wizualne urządzenie prezentujące do prezentacji, że dawka leku została uwolniona, w szczególności jeśli inhalator zawiera urządzenie do odczytu z zewnątrz inhalatora, wskazania urządzenia prezentującego pojemnika na proszek farmaceutyczny, umieszczonego w inhalatorze. Jest szczególnie ważne dla użytkownika, jeżeli urządzenia wizualnej prezentacji oraz urządzenie do odczytu urządzenia prezentującego pojemnika na proszek farmaceutyczny, który umieszczono w inhalatorze są umieszczone na inhalatorze w polu widzenia pacjenta, który trzyma inhalator w położeniu zastosowania do inhalacji.

Inhalator proszkowy według wynalazku zaprojektowany jest w taki sposób, że po usunięciu przykrywy z inhalatora proszkowego użytkownik może bez trudności wsunąć wsuwalny pojemnik w specyficznym położeniu. Co więcej, inhalator proszkowy według wynalazku

182 715 ma urządzenie rozpylające dla proszku farmaceutycznego, które to urządzenie rozpylające jest łatwo dostępne i może być łatwo oczyszczone poprzez usunięcie ustnika umieszczonego na przedniej stronie i połączone jest poprzez przewód proszkowy z urządzeniem pomiarowym pojemnika na proszek farmaceutyczny wewnątrz obudowy inhalatora.

Pojemnik na proszek farmaceutyczny, który można umieścić w inhalatorze według wynalazku, ma wydłużony zbiornik, zamknięty przykrywą, którą można wsunąć w górną krawędź, dla wielu dawek proszku farmaceutycznego, przy czym ściana boczna wspomnianej przestrzeni zbiornikowej zwęża się w dolnym rejonie pojemnika w kształt tulei do otworu wylotowego, przy czym jest możliwe połączenie otworu wylotowego z jamą pomiarową zespołu pomiarowego oraz z zintegrowanym zespołem pomiarowym, mającym podstawę pojemnika oraz przewód suwaka pomiarowego, który umieszczony jest pomiędzy podstawą pojemnika a dolnym końcem zbiornika i którego końce korzystnie są umieszczone w jednej linii w przybliżeniu z zewnętrznym obwodem pojemnika, suwak pomiarowy, który może poruszać się do przodu i do tyłu poziomo z jamą pomiarową znajdującą się blisko jego końca, umieszczony w przewodzie suwaka pomiarowego, przy czym w podstawie pojemnika znajduje się otwór uwalniania, który jest przesunięty bocznie względem otworu wylotowego zbiornika i który umieszczony jest w jednej linii z otworem powietrza oczyszczającego, tworzącym koniec przewodu powietrza oczyszczającego, który umieszczony jest na zewnątrz ściany bocznej pojemnika.

W celu możliwości odczytu wskazania urządzenia prezentującego pojemnika na proszek farmaceutyczny włożonego do inhalatora proszkowego, zaleca się, by inhalator proszkowy według wynalazku miał otwór w przykrywie, który to otwór jest umieszczony w jednej linii z otworem w gómej krawędzi włożonego pojemnika.

Inhalator proszkowy według wynalazku ma obudowę, która ma jeden bądź wiele otworów wlotowych powietrza i ma na ścianie przedniej ustnik dla inhalacji, który można usunąć z obudowy. Istnieje otwór, który może być zamknięty przez przykrywę i ma cel wsuwania pojemnika na proszek farmaceutyczny z zintegrowanym z nim urządzeniem pomiarowym, oraz przycisk pomiarowy na gómej stronie obudowy. Wewnątrz obudowy i ustnika znajduje się nośnik funkcjonalny z poziomym i wieloma pionowymi elementami dla zespołu przyjmującego, który działa na pojemnik na proszek farmaceutyczny po jego włożeniu do inhalatora proszkowego, który to nośnik zawiera poziomą płytę podporową dla wkładalnego pojemnika na proszek farmaceutyczny, przy czym ta płyta podporowa ma otwór przejściowy, który umieszczony jest w jednej linii i jest połączony z otworem uwalniającym przewodu proszkowego urządzenia pomiarowego, które jest zintegrowane z pojemnikiem na proszek farmaceutyczny. Ponadto wewnątrz obudowy znajduje się urządzenie rozpraszające, które jest umieszczone w wydrążonym ustniku w kształcie cylindrycznym bądź w kształcie stożka ściętego i które jest przeznaczone do rozpraszania dawek sproszkowanego lekarstwa w strumieniu powietrza, który jest zasysany przez otwór środkowy w ustniku w czasie inhalacji.

Urządzenie rozpraszające ma zespół służący do odgałęzienia ze strumienia powietrza rozpraszającego podawanego do urządzenia rozpraszającego wolnego od proszku częściowego strumienia powietrza, który otacza, jako otaczający strumień powietrza, strumień powietrza, który opuszcza urządzenie rozpraszające i jest załadowany proszkiem. Transmiter impulsu jest sprzężony z pierwszymi pionowymi elementami nośnika funkcjonalnego, które są umieszczone równolegle do siebie w pewnej odległości, w celu dostarczania mechanicznego impulsu do wsuniętego pojemnika proszkowego. Z drugim elementem pionowym nośnika funkcjonalnego sprzężona jest dźwignia pomiarowa, w celu aktywowania urządzenia pomiarowego, zintegrowanego z pojemnikiem na proszek farmaceutyczny.

Części przycisku pomiarowego, które przebiegają przez obudowę, mają końce przednie sprzężone z innymi umieszczonymi równolegle do siebie punktami powierzchni drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego. Zastosowano zespół, który zachodzi na części dźwigni pomiarowej w celu jej obracania wokół jej środka obrotu, jak również zespół do aktywacji transmitera impulsu.

Dalsze elementy nośnika funkcjonalnego przy tylnym końcu jego części poziomej stanowią komorę zaworu wewnątrz obudowy, z otworem w tylnej części wnętrza obudowy,

182 715 przez który to otwór można zamknąć klapę zaworu, sprzężoną z elementami nośnika funkcjonalnego, przy czym komora zaworu połączona jest z urządzeniem rozpraszającym poprzez przewód powietrza i przewód częściowego powietrza odgałęziający się od przewodu powietrza do urządzenia pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny w celu odprowadzenia częściowego strumienia powietrza przez urządzenie pomiarowe do przewodu proszkowego w celu przeniesienia dawki leku z urządzenia pomiarowego do urządzenia rozpraszającego.

Ilość częściowego strumienia powietrza, który jest podawany przez odgałęziony przewód urządzenia pomiarowego, określana jest przez wolne przekroje poprzeczne przewodów, które wybiera się tak, by ilość powietrza, wystarczająca do przeniesienia dawki leku z jamy pomiarowej suwaka pomiarowego przez przewód proszku aż do urządzenia rozpraszającego, odgałęziała się z całkowitego strumienia powietrza, wytwarzanego przez zassanie. Z zasady wystarcza do tego w przybliżeniu 25% zassanego powietrza, jednakże można również zastosować większe części powietrza.

Obrotowa klapa zaworu utrzymywana jest w położeniu zamkniętym przy pomocy sprężyny i może się obracać przeciwnie do siły sprężyny i ulegać wpływowi strumienia powietrza wytwarzanego w czasie inhalacji przez zassanie i może otworzyć otwór komory zaworu do wnętrza obudowy.

W celu zapobieżeniu przedwczesnej inhalacji przed aktywacją urządzenia pomiarowego, obrotowa klapa zaworu powinna być zamknięta aż zakończy się procedura odmierzania. W położeniu zamkniętym, obrotowa klapa zaworu przytrzymuje ściśle dźwignię pomiarową po osiągnięciu położenia pomiarowego i nie zwalnia wspomnianej dźwigni pomiarowej aż do końca procedury inhalacji tak, że wskakuje ona z powrotem w położenie początkowe (położenie napełniania) wraz z suwakiem pomiarowym. Możliwe jest to dzięki faktowi, iż klapa zaworu ma na górnej krawędzi wałek ze skierowanymi na zewnątrz łożyskami poprzecznymi, które wchodzą w panewki łożyska na elementach nośnika funkcjonalnego, które tworzą ściany komory zaworu, a na wałku znajduje się wybranie z krawędzią blokującą, w którą wchodzi element blokujący dźwigni pomiarowej, gdy zakończy się procedura odmierzania.

W celu zapobieżenia podwójnemu dawkowaniu albo powtarzanemu dawkowaniu, w czasie których dźwignia pomiarowa porusza się powtarzalnie do przodu i do tyłu pomiędzy położeniem początkowym, w którym jama pomiarowa umieszczona jest w położeniu napełniania, a położeniem granicznym, w którym jama pomiarowa umieszczona jest w położeniu opróżniania (położeniu pomiarowym), zastosowano jeszcze jeden zespół blokujący pomiędzy dźwignią pomiarową a klapą zaworu, który to zespół blokujący zapobiega możliwości ruchu suwaka pomiarowego po raz drugi do położenia napełniania przez dźwignię pomiarową bez inhalacji. W tym celu, obok wybrania z wałka wystaje do góry ramię, na końcu którego znajduje się hak z krawędzią blokująca do której może wchodzić dalszy element blokujący dźwigni pomiarowej.

W celu ułatwienia zestawiania inhalatora proszkowego i w celu uniknięcia stosowania widocznych z zewnątrz zespołów łączących, zaleca się, by obudowa była złożona z dwóch półskorup ze złączem języczkowo-rowkowym. W celu połączenia półskorup z nośnikiem funkcjonalnym oraz w celu umocowania go wewnątrz obudowy, zaleca się zastosowanie skierowanych do wewnątrz elementów blokujących albo zaskakujących sprężynowe elementów, które wchodzą w odpowiednie otwory nośnika funkcjonalnego i jego elementów. Na górnej stronie inhalatora proszkowego zaleca się zastosowanie dodatkowych bezpośrednich połączeń blokujących pomiędzy dwiema półskorupami przy pomocy elementów, które wchodzą w siebie.

Tylna część powierzchni inhalatora proszkowego ma konstrukcję bardziej płaską niż część przednia, ponieważ część przednia musi być wystarczająco wysoka, by pomieścić pojemnik na proszek farmaceutyczny. Bardziej płaska budowa tylnej części obudowy od strony górnej pozwala na umieszczenie w tym rejonie przycisku pomiarowego do wyzwalania procesu odmierzania, przy czym wspomniany przycisk pomiarowy ma części, które przebiegają, aż do środka obrotowego podparcia przycisku, który umieszczony jest wewnątrz obudowy. Zaleca się, by przycisk miał skierowaną w dół krawędź obwodową która przebiega do odpowiedniej szczeliny na górnej stronie obudowy. W ten sposób, jest zamknięta pośrednia prze

182 715 strzeń pomiędzy górną stroną przycisku pomiarowego w jego położeniu początkowym a górną stroną obudowy i trudniej jest skrzywić przycisk pomiarowy w czasie aktywacji.

W celu zamocowania pojemnika na proszek farmaceutyczny we właściwym położeniu w inhalatorze proszkowym, drugie elementy pionowe nośnika funkcjonalnego zbudowane są jako pionowy wałek, którego wewnętrzny przekrój poprzeczny pasuje do zewnętrznego konturu wkładanego pojemnika na proszek, a pomiędzy ściankami bocznymi wałka i ściankami bocznymi pojemnika na proszek wciąż znajduje się przestrzeń dla elementów, takich jak dźwignia pomiarowa i części przycisku pomiarowego, które wystają z górnej strony obudowy.

Dla zamknięcia otworu na pojemnik i zabezpieczenia pojemnika jest stosowana przykrywa ślizgowa, wykonana jako skorupa, która nachodzi bagnetowo wokół części pojemnika proszkowego, wystającej do górnej krawędzi otworu. W celu umocowania pokrywy ślizgowej do obudowy, zastosowano elementy sprężysto-elstyczne na boku przykrywy, które wyposażone są w ucha chwytne i wchodzą w odpowiednie elementy dwóch półskorup obudowy. We wnętrzu przykrywy ślizgowej znajduje się sprężyna płytkową, która działa na przykrywę wsuniętego pojemnika proszkowego i utrzymuje pojemnik na miejscu.

Przy krawędzi przykrywy ślizgowej znajduje się okienko podglądowe, które umieszczone jest w jednej linii z okienkiem podglądowym urządzenia prezentującego pojemnika na proszek. Jest szczególnie zalecane umieszczenie okienka na przedniej stronie przykrywy, ponieważ w rezultacie poziom wypełnienia pojemnika proszkowego albo liczba usuniętych dawek może być łatwo określona wizualnie przez użytkownika przed i po użyciu.

W celu wskazania użytkownikowi, że inhalator proszkowy jest gotowy do inhalacji po zakończeniu procedury odmierzania wyzwolonej przez przycisk pomiarowy, zastosowano inne okienko, korzystnie usytuowane ponad ustnikiem, które to okienko utworzone jest przez wycięcia w dwóch półskorupach obudowy i przykrywy ślizgowej, w rejonie której znajduje się symbol wskazujący, połączony z zespołem uruchamiającym zespołu pomiarowego, który zależnie od położenia zespołu uruchamiającego wskazuje, czy inhalator jest gotowy do inhalacji.

W celu uruchomienia zespołu pomiarowego zintegrowanego z pojemnikiem na proszek farmaceutyczny, obrotowa dźwignia pomiarowa jest sprzężona z elementem nośnika funkcjonalnego, który otacza pojemnik proszkowy.

Dźwignia pomiarowa ma dwie powierzchnie boczne usytuowane w pewnej odległości od siebie, których to końce połączone są ze sobą mostkami tworzącymi pierścień, otaczający pojemnik na proszek w pewnej odległości. Łożyska poprzeczne wystają na zewnątrz z górnych części powierzchni bocznych, do otworów łożyskowych w ścianach bocznych drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego. Ponieważ średnica tego pierścienia jest większa od średnicy pojemnika na proszek, zatem dźwignia pomiarowa zamocowana jest obrotowo w kierunku podłużnym pojemnika na proszek. Dźwignia pomiarowa ma zespół wchodzący w zespół pomiarowy, zintegrowany z dolną częścią pojemnika proszkowego, oraz zespół do blokowania klapy zaworu.

Zespołem na dźwigni pomiarowej służącym do wchodzenia w zespół pomiarowy są palce, wystające z ramion, które są przesunięte bocznie do pierścienia naprzeciwko bocznych powierzchni i skierowane ku sobie przebiegają w dół, przez wybrania w ścianach bocznych przewodu suwaka pomiarowego do wybrań w krawędziach bocznych suwaka pomiarowego, który umieszczony jest ruchomo do przodu i do tyłu w przewodzie suwaka pomiarowego. W położeniu początkowym, suwak pomiarowy umieszczony jest w tak zwanym położeniu napełniania w zespole pomiarowym, w którym to położeniu napełniania jama pomiarowa suwaka pomiarowego jest umieszczona pod otworem w tulei pojemnika zbiornikowego proszku, a w tym samym czasie palce na obydwu ramionach dźwigni pomiarowej wchodzą przez ścianę boczną przewodu komory pomiarowej w wybrania w krawędziach bocznych suwaka pomiarowego.

W celu ułatwienia napełniania jamy pomiarowej pożądaną ilością proszku farmaceutycznego, zastosowany jest transmiter impulsu z elementem młotkowym w inhalatorze proszkowym, przy czym wspomniany element młotkowy uderza w odnogę na zewnątrz ściany pojemnika na proszek, gdy uruchomiony zostanie przycisk pomiarowy. Ten impuls mechaniczny przenoszony jest na proszek farmaceutyczny tak, że wypływa on z tulei do jamy pomiarowej

182 715 pod wpływem siły ciężkości i wypełnia wspomnianą jamę pomiarową w sposób powtarzalny. Impuls ten następuje przed odsunięciem suwaka pomiarowego z położenia napełniania. Transmiter impulsu umieszczony jest w tylnej części obudowy inhalatora proszkowego. Początkowe elementy pionowe nośnika funkcjonalnego są ramionami, które przebiegają do góry z poziomej części nośnika funkcjonalnego, za płytą podporową i mają panewki łożyskowe na swych górnych końcach dla przyjęcia sworzni na wale transmitera impulsu. Transmiter impulsu ma dźwignię z elementem młotkowym przy dolnym końcu i wałkiem przy górnym końcu, przy czym wspomniany element młotkowy przebiega w kierunku podłużnej osi inhalatora proszkowego.

Ponadto po jednej stronie dźwigni znajduje się poprzeczny element sprężynowy, który nie może być odgięty w kierunku ruchu dźwigni ale może być odgięty poprzecznie do niej. Po przeciwnej stronie dźwigni przymocowana jest sprężyna napędowa transmitera impulsu.

Jeden z wahaczy przycisku pomiarowego wewnątrz obudowy ma przebiegający do góry występ z czopem napędowym, który również wystaje poza wahacz w kierunku wnętrza i służy do uruchomienia transmitera impulsu. Odległość pomiędzy występem a środkiem podparcia obrotowego przycisku pomiarowego wybiera się tak, by zachodzenia występu na transmiter impulsu następowało po lekkim naciśnięciu przycisku pomiarowego. W wyniku działania występu na powierzchnię roboczą elementu sprężynowego poprzecznego transmitera impulsu, obraca się on od pojemnika z proszkiem a przymocowana sprężyna transmitera impulsu ulega naprężeniu. W rezultacie obrotu przycisku pomiarowego, jego występ wyślizguje się z powierzchni roboczej poprzecznego elementu sprężynowego po osiągnięciu stanu naprężenia sprężyny umocowanej, a transmiter impulsu obraca się i uderza w pojemnik z proszkiem dzięki naprężeniu sprężyny. W celu zwiększenia masy, transmiter impulsu powinien być wzmocniony w dolnej części dźwigni.

Ponieważ poprzeczny element sprężynowy może być odgięty bocznie, gdy przycisk pomiarowy powróci do położenia początkowego, zatem występ może poruszać się bocznie poza powierzchnię roboczą poprzecznego elementu sprężynowego i ponownie może zajść na powierzchnię roboczą występu, po ponownym naciśnięciu przycisku pomiarowego. W celu ułatwienia tego ruchu powrotnego, występ ma powierzchnię skośną, na której ślizga się poprzeczny element sprężynowy w czasie odginania w bok.

Po napełnieniu jamy pomiarowej, dźwignia pomiarowa obraca się i przesuwa suwak pomiarowy do położenia środkowego, w którym jama pomiarowa umieszczona jest pomiędzy otworem napełniania tulei a otworem opróżniania na dolnej części przewodu suwaka pomiarowego w podstawie pojemnika proszkowego. W celu wyeliminowania niewłaściwego działania w czasie odmierzania, trzeba zapobiegać powracaniu suwaka pomiarowego do jego położenia początkowego przed opróżnieniem jamy pomiarowej.

W tym celu, dźwignia pomiarowa ma zespół do blokowania krawędzi blokującej haka na ramieniu, które przebiega ku górze od wałka klapy zaworu. Ten zespół stanowi ramię, które przebiega do tyłu od pierścienia dźwigni pomiarowej, poniżej wspomnianej dźwigni pomiarowej i które ma hakowaty zatrzask, który przymocowany jest do jednego boku w pewnej odległości od końca ramienia i którego powierzchnia efektywna umieszczona jest tak, że w połączeniu z ramieniem klapy zaworu powoduje trwałe blokowanie zamkniętej klapy zaworu na dźwigni pomiarowej i w tym samym czasie powoduje umocowanie suwaka pomiarowego przy pomocy ramion dźwigni pomiarowej i jej palców, które zachodzą na suwak pomiarowy. To mechaniczne urządzenie blokujące nie może być zwolnione przez zassanie powietrza przez inhalator proszkowy. Przeciwnie, zablokowana klapa zaworu utrudnia inhalację tak, że nie jest możliwe wytworzenie wystarczającego strumienia powietrza inhalacyjnego przez zassanie. Dźwignia pomiarowa może poruszać się tylko z tego położenia i do swego położenia granicznego przy pomocy przycisku pomiarowego, w którym to położeniu pomiarowym palce na ramionach przesuną suwak pomiarowy do położenia opróżniania, w którym jama pomiarowa jest ustawiona w jednej linii z przewodem wentylacyjnym na gómej stronie i na dolnej stronie z otworem przewodu proszkowego w powierzchni przyjmującej pojemnika proszkowego.

182 715

Również w tym położeniu konieczne jest zablokowanie dźwigni pomiarowej i umocowanie suwaka pomiarowego aż do nastąpienia inhalacji w celu umożliwienia przeniesienia dawki proszku farmaceutycznego z jamy pomiarowej do urządzenia rozpraszającego przez przewód proszkowy. W tym celu na końcu dźwigni pomiarowej znajduje się hak chwytny albo zatrzask graniczny, który to hak chwytny wchodzi w występ w wałku klapy zaworu z krawędzią, blokującą w tym położeniu dźwigni pomiarowej. Dolna krawędź ramienia na dźwigni pomiarowej jest zakrzywiona w taki sposób, że dopasowanie haka w występie wałka klapy zaworu ulega zwolnieniu, gdy klapa zaworu porusza się. Połączenie zatrzasku granicznego dźwigni pomiarowej blokuje wspomnianą dźwignię pomiarową na wałku klapy zaworu bez konieczności równoczesnego blokowania ruchu klapy zaworu. Klapa zaworu jest jedynie utrzymywana w położeniu zamkniętym przy pomocy sprężyny o słabym naprężeniu. Jej siła sprężysta może być pokonana przez strumień powietrza wytworzony w czasie inhalacji przez zassanie tak, że klapa zaworu obraca się do komory zaworu dzięki strumieniowi powietrza. Zwolnienie połączenia blokującego dźwigni pomiarowej z wałkiem zachodzi z pewnym opóźnieniem, które jednak jest wystarczające dla zapewnienia tego, że do czasu zwolnienia blokowania, dawka lekarstwa zostanie przeniesiona z jamy pomiarowej do przewodu proszkowego i przez ten ostatni do urządzenia rozpraszającego.

Dźwignia pomiarowa ma na jednej powierzchni bocznej ucho do zahaczenia sprężyny przywracającej, przy czym drugi koniec sprężyny przywracającej jest przymocowany do haka, który umieszczony jest na elemencie poziomym nośnika ftinkcjonalnego, który tworzy przykrycie komory zaworu. Siła sprężyny przywracającej dźwigni pomiarowej jest wystarczająca do odciągnięcia dźwigni pomiarowej do położenia początkowego po zwolnieniu bloku granicznego z krawędzią blokującą na wałku klapy zaworu tak, że możliwa jest nowa procedura odmierzania po zakończeniu inhalacji.

W celu zewnętrznego wskazania położenia granicznego dźwigni pomiarowej i gotowości opróżnienia jamy pomiarowej, mostek, który łączy przednie końce powierzchni bocznych dźwigni pomiarowej zbudowany jest jako stopa dla symbolu wskazującego, który wystaje w górę i, w tym położeniu dźwigni pomiarowej, umieszczony jest za otworem, znajdującym się na przedniej stronie obudowy. Kiedy tylko dźwignia pomiarowa zostanie odciągnięta do jej położenia początkowego przez sprężyny przywracające w czasie procedury inhalacji, wówczas symbol wskazujący znika z rejonu okienka.

W czasie swego ruchu, dźwignia pomiarowa działa również na urządzenie napędowe dla urządzenia prezentującego w pojemniku proszkowym.

W tym celu, jedna z powierzchni bocznych drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego ma otwór łożyskowy dla zębatego koła trzpieniowego dla uruchomienia urządzenia prezentującego, zintegrowanego z górną krawędzią pojemnika na proszek, dla dawek lekarstwa, które usunięto. To urządzenie napędowe umieszczone jest pomiędzy ścianką obudowy a ścianą boczną wałka i ma zespół do uruchamiania urządzenia prezentującego, zintegrowanego z górną krawędzią pojemnika na proszek, dla dawek lekarstwa, które usunięto z pojemnika na proszek. Ten zespół do uruchamiania urządzenia prezentującego stanowi koło pośrednie, które wchodzi bezpośrednio w urządzenie prezentujące i umieszczone jest na czopie, który wystaje względem gómej krawędzi obudowy i napędzany jest przez wyżej wspominane koło zębate trzpieniowe z mniejszą liczbą zębów, a to koło zębate trzpieniowe ma również koło, które jest odsunięte bocznie od osi względem ściany obudowy i ma większą średnicę zewnętrzną i uzębienie transportowe. Gdy dźwignia pomiarowa ulegnie uruchomieniu, wówczas wspomniane koło przyrostowo obraca się dalej dzięki ramieniu sprężyny, znajdującym się na dźwigni pomiarowej i mającym ucho przy końcu. Przełożenie przekładni wybiera się tak, by dla każdej procedury odmierzania wykonywać małe przemieszczenie paska folii w urządzeniu prezentującym pojemnika na proszek, który to pasek wyposażony jest w oznakowania tak, aby graniczne położenie urządzenia prezentującego osiągnięte zostało po opróżnieniu pojemnika.

Dalsze ramię sprężyny umieszczone jest w tej samej stronie drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego i podobnie wchodzi w przenoszące koło zębate w celu umożliwienia obrotu jedynie w kierunku przenoszenia.

182 715

Ruch dźwigni pomiarowej wewnątrz obudowy i wyzwalanie procedury odmierzania osiąga się dzięki obciążeniu ciśnieniowemu powierzchni przycisku pomiarowego, który jest kontynuacją konturu przykrywy w tylnym rejonie obudowy inhalatora proszkowego. Obwodowa powierzchnia boczna, której kontur odpowiada zaokrąglonemu końcowi obudowy inhalatora proszkowego i która jest wepchnięta do obudowy poprzez szczelinę obwodową, gdy przycisk pomiarowy jest naciśnięty, wystaje w dół z obwodu tej powierzchni. Dwa równoległe wahacze wystają do przodu przez obudowę z dwóch końców przednich wspomnianej powierzchni bocznej, w rejonie dolnej krawędzi. Odległość pomiędzy wahaczami jest nieco większa od szerokości pojemnika proszkowego tak, że gdy jest on wsuwany, to pojemnik na proszek może być wepchnięty przez przestrzeń pomiędzy wahaczami. Przednie końce wahaczy połączone są ze sobą przy pomocy mostka, z którego wystają łożyska poprzeczne po obu stronach otworów łożyskowych w bocznych powierzchniach drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego, w których to powierzchniach bocznych jest również osadzona obrotowo w innych punktach dźwignia pomiarowa. Mostek ma na przedniej stronie łożysko stopniowane dla przyjmowania sprężyny przywracającej, której drugi koniec jest wsparty na łożysku na tylnej stronie pionowej płytki nośnika funkcjonalnego. Gdy przycisk pomiarowy jest wciśnięty, wówczas sprężyna przywracająca ulega ściśnięciu i naprężeniu. Natychmiast po zwolnieniu ciśnienia, przycisk pomiarowy powraca obrotowo do swego położenia początkowego dzięki sprężynie przywracającej tak, że możliwe jest ponowne uruchomienie. Zespół do uruchamiania transmitera impulsu i do działania na dźwignię pomiarową umieszczony jest na wahaczach. Zespół ten stanowi czop napędowy, który umieszczony jest na jednym z wahaczy na zewnątrz i działa na skośnie biegnącą, krawędź zatrzymującą, powierzchni bocznej dźwigni pomiarowej oraz występ, który przebiega do góry od drugiego wahacza i wystaje również poza wahacz w kierunku wnętrza w celu uruchomienia transmitera impulsu. Odległość od czopa napędowego, który wchodzi w dźwignię pomiarowąjest mniejsza niż odległość od występu, który działa na transmiter impulsu. Poprzez uciśnięcie na przycisk pomiarowy, transmiter impulsu początkowo ulega aktywacji w pierwszej połowie drogi swego ruchu i w wyniku wypełnienia jamy pomiarowej w urządzeniu pomiarowym wysuwa się. Dalsze uciśnięcie przycisku pomiarowego porusza czop napędowy przycisku pomiarowego do styczności z krawędzią zatrzymującą na powierzchni bocznej dźwigni pomiarowej, a dźwignia pomiarowa przesuwa się do położenia środkowego, w którym dochodzi do już opisanego blokowania dźwigni pomiarowej na ramieniu klapy zaworu, tak że w wypadku przypadkowego zwolnienia nacisku na przycisk pomiarowy, powraca on do swego położenia początkowego, ale suwak pomiarowy wciąż utrzymywany jest w położeniu środkowym. Ponowne uruchomienie przycisku pomiarowego prowadzi do podania dalszego impulsu energii przez transmiter impulsu do pojemnika z proszkiem, ale nie prowadzi do usunięcia jakiegokolwiek proszku ze zbiornika proszku, ponieważ suwak pomiarowy nie jest umieszczony w położeniu napełniania, ale raczej w położeniu środkowym, w którym jama pomiarowa nie jest połączona ani z otworem wylotowym w tulei ani z otworem uwalniania w przewodzie suwaka pomiarowego. Jedynie ponowne wciśnięcie przycisku pomiarowego ponad połowę jego możliwego przesuwu uwalnia zablokowanie dźwigni pomiarowej w położeniu środkowym a dalsze wciśnięcie przycisku pomiarowego aż do punktu granicznego przesuwa dźwignę pomiarową do położenia granicznego. Przy końcu procedury pomiarowej, suwak pomiarowy umieszczony jest w położeniu opróżniania i jest utrzymywany przez dźwignię pomiarową, która zablokowana jest w położeniu bloku granicznego, tak że inhalator proszkowy jest gotowy do inhalacji. Ta gotowość do inhalacji utrzymywana jest nawet po powrocie przycisku pomiarowego do jego położenia początkowego. Ponowne dalsze unieruchomienie przycisku pomiarowego prowadzi tylko do uruchomienia transmitera impulsu, ale pozostaje bez wpływu na dźwignię pomiarową, która zablokowana jest w położeniu granicznym tak, że są wykluczone niewłaściwe dawkowania przed rzeczywistą procedurą inhalacyjną.

W czasie inhalacji, poprzez zassanie ustnika powietrze ulega zassaniu przez użytkownika przez przynajmniej jeden bądź więcej otworów w tylnej części obudowy inhalatora do wnętrza obudowy a następnie przez komorę zaworu do przewodu powietrza. Częściowy strumień powietrza odgałęzia się od przewodu powietrza przez przewód poprzeczny, który

182 715 służy do przeniesienia dawki proszku farmaceutycznego z jamy pomiarowej suwaka pomiarowego przez przewód pomiarowy do urządzenia rozpraszającego umieszczonego w ustniku. To urządzenie rozpraszające ma komorę, która jest utworzona przez płytkę przegrodową jako ścianę przednią, płytkę jako ścianę tylną i umieszczoną pomiędzy nimi zewnętrzną ścianę komory, której zewnętrzna średnica jest mniejsza od wewnętrznej średnicy ustnika otaczającego urządzenie rozpraszające tak, że wewnątrz ustnika tworzy się pierścieniowata przestrzeń, która otacza komorę, a zewnętrzna ściana komory dzieli się na sieci dzięki wielu szczelinom przebiegającym stycznie do wnętrza komory. Zewnętrzna średnica płytki przegrodowej jest większa od zewnętrznej średnicy komory tak, że jej krawędź pasuje szczelnie do wnętrza ustnika. Płytka przegrodowa ma w środku otwór wylotowy, z którego wystaje przewód wylotowy przez element łącznikowy w kształcie stożka ściętego, przymocowany do przedniej strony płytki przegrodowej. W rejonie krawędziowym płytki przegrodowej znajduje się wiele otworów przejściowych, rozmieszczonych symetrycznie na obwodzie, przez które to otwory przejściowe może przechodzić powietrze wolne od proszku z pierścieniowatej przestrzeni do przestrzeni z przodu płytki przegrodowej. Przedni koniec przewodu proszkowego, który zaczyna się przy tylnej stronie płytki przegrodowej, łączy się z jedną ze szczelin w zewnętrznej ścianie komory, a tylny koniec przewodu proszkowego, który przebiega poniżej płyty podporowej nośnika funkcjonalnego zbudowany jest tak, by móc być przymocowanym w elemencie pionowym nośnika funkcjonalnego, który to element przebiega w dół z płyty podporowej aż do ściany obudowy.

Częściowy strumień powietrza przenosi dawkę proszku farmaceutycznego przez przewód proszkowy do urządzenia rozpraszającego. W celu zminimalizowania niepożądanego, przedwczesnego przeniesienia dawki leku z jamy pomiarowej suwaka pomiarowego do urządzenia pomiarowego przed rzeczywistą procedurą inhalacyjną, przewód proszkowy ma skierowane w dół zakrzywienie służące do wytworzenia kieszeni. W czasie zasysania, dawka sproszkowanego leku zostaje przeniesiona do wnętrza komory z częściowym strumieniem powietrza przez przewód proszkowy i przez stycznie biegnącą szczelinę w zewnętrznej ścianie komory. Konieczny dla tego częściowy strumień powietrza odgałęzia się z głównego przewodu powietrza i podawany jest przez przewód oczyszczający powietrze w urządzeniu pomiarowym.

W rezultacie faktu, iż częściowy strumień powietrza przenoszącego proszek przechodzi przez jamę pomiarową i wchodzi do przewodu proszkowego, zapewnione jest całkowite opróżnienie jamy pomiarowej. Strumień powietrza rozpraszającego przechodzi przez przewód powietrza do pierścieniowatej przestrzeni otaczającej komorę. W wyniku faktu, iż zewnętrzna ściana komory podzielona jest na wiele sieci przez szczeliny biegnące do wnętrza komory, powietrze rozpraszające, konieczne dla rozproszenia proszku farmaceutycznego i zdezintegrowania go na małe cząstki jest zasysane do komory stycznie w czasie inhalacji. Powierzchnia każdej z sieci, która skierowana jest do wnętrza komory jest zbudowana jako ciągłe przedłużenie ściany ze szczelinami tak, że komora ma wielokątny przekrój poprzeczny.

Strukturalny projekt urządzenia rozpraszającego umożliwia dezintegrację i rozproszenie proszków farmaceutycznych o różnych strukturach.

Możliwe jest rozproszenie proszków złożonych, w których drobne cząstki pierwotne składnika aktywnego są zaglomerowane (tak zwane aglomeraty jądrowe). Te aglomeraty ulegają dezintegracji we wnętrzu komory dzięki zbieżności strumienia częściowego powietrza, obładowanego proszkiem ze strumieniem powietrza rozpraszającego, przez co drobne cząstki ulegają rozproszeniu w powietrzu i uwolnieniu z komory wraz ze strumieniem powietrza inhalacyjnego.

Inny typ proszków to tak zwane mieszanki adhezyjne, w których drobne cząstki składnika aktywnego przylegają do cząstek nośnika. Takie złożone proszki ulegają dezintegracji w komorze, drobne cząstki składnika aktywnego odłączają się od cząstek nośnika, po czym ulegają rozproszeniu w strumieniu powietrza i uwolnieniu z komory. Bardziej stałe cząstki nośnika pozostają w komorze dłużej i są uwalniane z opóźnieniem względem drobnych cząstek składnika aktywnego w czasie inhalacji albo nie są uwalniane w czasie inhalacji i muszą być usuwane od czasu do czasu z komory w czasie oczyszczania. Cząstki nośnika, które zo

182 715 staną uwolnione z opóźnieniem, osądzają się w większości w jamie ustnej albo rejonie gardła osoby inhalującej.

W celu uniknięcia bezpośredniego wywiania strumienia powietrza obładowanego proszkiem i wpłynięcia z powrotem w rezultacie efektu dyszy przy końcu przewodu wylotowego urządzenia pomiarowego, strumień powietrza częściowego odgałęzia się od podawanego do komory strumienia powietrza przez otwory przejściowe umieszczone w rejonie krawędzi płytki przegrodowej. To powietrze jest kierowane na zewnętrzną powierzchnię elementu łącznikowego w kształcie stożka ściętego na przedniej stronie płytki przegrodowej przez promieniowo przebiegającą pierścieniowatą sieć, która umieszczona jest w pewnej odległości z przodu płytki przegrodowej, przy czym wspomniane powietrze ulega odgięciu przez element łącznikowy tak, że wolny od proszku strumień powietrza otaczającego, który współosiowo otacza obładowany proszkiem strumień powietrza wyłania się z otworu środkowego ustnika. Wywianie strumienia powietrza, które zachodzi w wyniku efektu dyszy oraz wpłynięcie strumienia z powrotem zachodzi głównie z wolnego od proszku strumienia powietrza otaczającego i powoduje bardzo dobre przeniesienie dawki proszku farmaceutycznego do jamy ustnej rejonu gardła, a stamtąd do oskrzeli osoby inhalującej.

Odgałęzienie dalszego strumienia częściowego powietrza od strumienia powietrza, podawanego do urządzenia rozpraszającego prowadzi do zmniejszenia całkowitego oporu inhalatora proszkowego. W rezultacie można zmniejszyć całkowity przekrój poprzeczny otworu w płytce przegrodowej urządzenia rozpraszającego, i całkowity opór powietrzny inhalatora proszkowego bez równoczesnego znacznego wpływania bądź modyfikowania rozproszenia i dezintegracji proszku w komorze.

Komora stanowi zasadniczą część urządzenia rozpraszającego. Jest ona wydrążonym walcem i ma specjalnie zbudowaną ścianę wewnętrzną do której to ściany wewnętrznej wchodzi strumień powietrzą obładowany proszkiem oraz dodatkowy strumień powietrza rozpraszającego przez szczeliny, które przebiegają stycznie przez zewnętrzną ścianę komory walca. Całkowity strumień powietrza z jednorodnie rozmieszczonym proszkiem, który uległ dezintegracji na małe cząstki, opuszcza komorę przez otwór wylotowy w środku płytki przegrodowej, która zamyka komorę od strony przedniej.

Wewnętrzna ściana komory zbudowana jest w taki sposób, że przekrój poprzeczny komory jest w kształcie wielokąta prostopadłego względem osi podłużnej, ośmiokąta w wypadku ośmiu rozmieszczonych szczelin i sześciokąta w wypadku sześciu szczelin. Zasadniczo możliwych jest również więcej niż osiem szczelin. Liczba ta może również być mniejszą ale nie powinna być zbyt mała w celu umożliwienia tworzenia się przepływu cyklonowego. W wyniku faktu, iż średnica otworu wylotowego płytki przegrodowej jest mniejsza od średnicy wewnętrznej komory, jest znacząco zmniejszone ryzyko wyłonienia się grubych cząstek z komory. Strukturalny projekt wewnętrznej powierzchni komory zmniejsza ryzyko zanieczyszczenia wewnętrznych ścianek w rezultacie przylegania bardziej lepkich cząstek pierwotnych, jak to ma miejsce w walcowatej ścianie komory. W rezultacie obecności przewodu proszkowego, którego koniec jest połączony z jedną ze szczelin, komora nie ma budowy symetrycznej. Powierzchnia ściany wielokątnej komory wewnętrznej, do której otwiera się przewód proszkowy, jest nieco większa niż na innych powierzchniach, a szerokość szczeliny która łączy przewód proszkowy z wnętrzem komory stanowi mniej więcej dwukrotność szerokości szczelin, przez które wchodzi do komory dodatkowe powietrze rozpraszające. Stosunkowo duża liczba szczelin wlotowych powietrza powoduje tworzenie się koszulki powietrznej pomiędzy wewnętrzną ścianą komory a wprowadzanym proszkiem i zmniejsza styczność pomiędzy zdezintegrowanymi drobnymi cząstkami proszku a wewnętrzną ścianą komory.

Komora pełni podwójną funkcję, a jej projekt strukturalny wyzwala dezintegrację proszku i niemal całkowicie oddziela cząstki grube od wyłaniającego się ze środka strumienia inhalacyjnego.

Czas przebywania miękkich aglomeratów o danym wymiarze i gęstości właściwej zależy głównie od ich prędkości stycznej a tym samym od prędkości stycznej powietrza wchodzącego stycznie do komory.

182 715

Czas przebywania proszku w komorze można zmodyfikować nie tylko w wyniku wzajemnego stosunku częściowych strumieni powietrza, ale również poprzez zmianę odległości pomiędzy płytką przegrodową a tylną ścianą komory i również poprzez średnicę komory. Modyfikacja długości komory umożliwia dostosowanie urządzenia rozpraszającego do wymagań różnych składów proszków bez konieczności zmiany projektu budowy nośnika funkcjonalnego oraz elementów roboczych, które są do niego przymocowane. Konieczne jest jedynie odsunięcie pionowego elementu nośnika funkcjonalnego, który stanowi tylną ścianę komory, w kierunku osi podłużnej oraz zwiększenie długości sieci, które przymocowane są do tylnej ściany płytki stanowiącej ścianę tylną i które tworzą zewnętrzną ścianę komory.

Zwarty projekt urządzenia rozpraszającego ma tę zaletę, że ustnik, umieszczony na przedniej stronie obudowy inhalatora proszkowego ma stosunkowo krótką budowę i umożliwia zwartą budowę inhalatora proszkowego. Co więcej, ulega minimalizacji przedwczesne odkładanie się drobnocząsteczkowego składnika aktywnego w inhalatorze proszkowym, w szczególności w ustniku.

Obudowa inhalatora proszkowego, ustnik, urządzenie rozpraszające, nośnik funkcjonalny, przycisk pomiarowy, dźwignia pomiarowa, transmiter impulsu, urządzenie napędowe dla urządzenia prezentującego w pojemniku na proszek oraz klapa zaworu mogą być wykonane z tworzyw sztucznych dających się odlewać wtryskowo. Szczególnie zalecany jest medycznie dopuszczalny polietylen, polipropylen, poliwęglan, poliuretan, poliakrylan, polistyren oraz polimer akrylonitrylu butadienu i styrenu.

Sprężyny wykonane są ze znanych metali albo stopów metali, nadających się do tego celu.

Elementy sprężynowe transmitera impulsu oraz napędu mechanizmu liczącego są również wykonane z tworzywa sztucznego i są wytłoczone wtryskowo integralnie bezpośrednio na dźwigni transmitera impulsu albo nośnika funkcjonalnego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia poziomy przekrój podłużny przez inhalator proszkowy według wynalazku w widoku z góry, bez włożonego pojemnika na proszek farmaceutyczny, fig. 2 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii A-A z fig. 1 inhalatora proszkowego, w widoku z przodu, bez włożonego pojemnika na proszek, fig. 3 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii B-B z fig. 2 inhalatora proszkowego, w widoku z przodu, fig. 4 - pionowy przekrój podłużny przez inhalator proszkowy bez włożonego pojemnika na proszek ale ze schematycznie przedstawionym suwakiem pomiarowym zespołu pomiarowego zintegrowanego z pojemnikiem na proszek w położeniu pomiarowym, fig. 5 - pionowy przekrój podłużny przez inhalator proszkowy, w którym suwak pomiarowy pojemnika umieszczony jest w położeniu środkowym, przedstawiający szczegóły blokowania dźwigni pomiarowej elementami klapy zaworu, fig. 6 - przycisk pomiarowy w widoku z boku, fig. 7 - przycisk pomiarowy w widoku z góry fig. 8 - widok z góry dźwigni pomiarowej, fig. 9 - widok z jednej strony dźwigni pomiarowej, fig. 10 widok z drugiej strony dźwigni pomiarowej, fig. 11 - widok klapy zaworu z elementami blokującymi, fig. 12 - drugi widok klapy zaworu, fig. 13 - przekrój klapy zaworu, fig. 14 - przekrój podłużny przez zespół pomiarowy, z przewodem dla proszku, a fig. 15 - przekrój poprzeczny przez zespół pomiarowy z widokiem ścianki przedniej komory z wnętrza komory.

Figura 1 przedstawia inhalator proszkowy 1 do przyjmowania pojemnika z lekiem w przekroju podłużnym w widoku z góry. Obudowa inhalatora proszkowego 1 składa się z dwóch półskorup 4, które wchodzą jedna w drugą na zasadzie wpustu i wypustu. W obudowie utworzonej z półskorup 4 umieszczony jest tak zwany nośnik funkcjonalny 50 z elementami poziomymi i pionowymi 12, 50b, 50c, 54, 61, który to nośnik funkcjonalny 50 dzieli wnętrze obudowy 8 i przymocowany jest elementami roboczymi. Wydrążony walcowaty albo w kształcie stożka ściętego ustnik 3 z umieszczonym w nim urządzeniem rozpraszającym 2 łączy się z obudową inhalatora proszkowego 1 z przedniej strony. Urządzenie rozpraszające 2 ma komorę 8 z płytką przegrodową 5 jako ścianą przednią, płytką 12 utrzymywaną przez nośnik funkcjonalny 50 przy pomocy żebra 50c jako ścianą tylną oraz pierścieniowatą ścianę zewnętrzną, która jest umieszczona pomiędzy tymi ostatnimi i obejmuje odnogi 14 i szczeliny 13, które utworzone są pomiędzy odnogami 14 i biegną stycznie względem wnętrza komory.

182 715

Płytka 12 jednego z elementów pionowych nośnika funkcjonalnego 50 równocześnie stanowi, jako część urządzenia rozpraszającego 2, tylną ścianę komory 8. Zewnętrzna ściana komory 8 ma mniejszą średnicę zewnętrzną niż średnica wewnętrzna ustnika 3 tak, że wewnątrz ustnika 3 tworzy się pierścieniowatą przestrzeń 17 otaczająca komorę 8. Zewnętrzna średnica płytki przegrodowej 5 jest większa od zewnętrznej średnicy komory 8 tak, że zewnętrzna krawędź płytki przegrodowej 5 pasuje ściśle do wewnętrznej ściany ustnika 3. W wyniku tej budowy płytki przegrodowej 5, pierścieniowatą przestrzeń 17 wokół komory 8 jest uszczelniona względem otworu 25 ustnika 3 a położenie urządzenia rozpraszającego 2 wewnątrz ustnika 3 jest stałe. Przy zewnętrznej krawędzi płytki przegrodowej 5 znajduje się wiele otworów przejściowych 18 rozmieszczonych symetrycznie na obwodzie w celu odgałęzienia z pierścieniowatej przestrzeni 17 częściowego strumienia powietrza wolnego od proszku ze strumienia powietrza rozpraszającego przed jego wejściem do komory 8, który to strumień powietrza wolny od proszku wchodzi do przestrzeni 11 wewnątrz ustnika 3 z przodu płytki przegrodowej 5 przez otwory 18. Płytka przegrodowa 5 ma w środku otwór wylotowy 7 dla strumienia powietrza, który jest załadowywany proszkiem i który jest podawany przez przewód wylotowy 9, zbudowany przy pomocy wydrążonego elementu łącznikowego 6 w kształcie stożka ściętego z przedniej strony płytki przegrodowej 5, do otworu wylotowego 25 ustnika 3. W celu odchylenia promieniowo do elementu łącznikowego 6 częściowego strumienia powietrza, który wchodzi do pierścieniowatej przestrzeni 11 przez otwory 18 w płytce przegrodowej 5, kołnierz 10 przebiega promieniowo w kierunku wnętrza w niewielkiej odległości od przedniego końca ustnika 3, tak, że tworzy się pierścieniowatą szczelina pomiędzy wewnętrzną krawędzią kołnierza 10 a zewnętrzem elementu łącznikowego 6. Wydrążony element łącznikowy 6 w kształcie stożka ściętego jest przymocowany, z zaokrągleniem jego większej podstawy, do płytki przegrodowej 5 tak, że częściowy strumień powietrza, który jest odchylany promieniowo w pierścieniowatej przestrzeni 11 przez kołnierz uderza w zewnętrzną powierzchnię elementu łącznikowego 6 i ulega odchyleniu do otworu wylotowego 25 ustnika. Ten wynikowy pierścieniowaty częściowy strumień powietrza otacza rdzeniowy strumień powietrza, załadowanego proszkiem, z przewodu wylotowego 9 jako otaczający strumień powietrza.

Otwór na przedniej stronie obudowy inhalatora proszkowego dla ustnika jest zasadniczo zamknięty przez płytkę 54, która wy staje ku górze z poziomego elementu nośnika funkcjonalnego 50, jako dalszy element pionowy nośnika funkcjonalnego 50. W płytce 54 znajdują się otwory przejściowe 55 dla powietrza rozpraszającego, które przechodzi z komory zaworu 51 przez przewód powietrza do płytki 12 i do pierścieniowatej przestrzeni 17. Element poziomy nośnika funkcjonalnego 50 przebiega od żebra 50c aż do komory zaworu 51 i uszczelnia od góry. Komora zaworu 51 jest zamknięta od strony tylnego końca wnętrza inhalatora proszkowego 1 przy pomocy klapy zaworu 52. Zassane powietrze, konieczne dla inhalacji, może wejść do wnętrza obudowy przez szczeliny w półskorupach 4 i przechodzi przez tylny otwór 53 po obróceniu się klapy zaworu 52 do komory zaworu 51. Inhalator proszkowy 1 jest gotowy do inhalacji, gdy zablokowanie klapy zaworu 52, w położeniu, w którym zamyka ona otwór 53, zostanie zwolnione przez dźwignię pomiarową (nie przedstawioną). Klapa zaworu 52 może wówczas zostać obrócona do komory zaworu 51 przez zassany strumień powietrza i może otworzyć otwór 53 dla powietrza, by weszło do komory zaworu 51. Powietrze może wypłynąć z komory zaworu 51 przez przewód powietrza do urządzenia rozpraszającego 2.

Zebro 50c nośnika funkcjonalnego 50 podzielone jest przy końcu odległym od płytki przegrodowej na dwa elementy pionowe 50b, które przebiegają do góry od części poziomej.

Część pozioma nośnika funkcjonalnego 50 ma w rejonie środkowym wałek 61 (drugi element pionowy nośnika funkcjonalnego), który przebiega do góry od płyty podporowej 56 i ma dwie ściany boczne, które znajdują się w pewnej odległości od siebie i których wewnętrzny przekrój poprzeczny pasuje do zewnętrznego konturu wkładanego pojemnika proszkowego, i który, dodatkowo do pojemnika na proszek, ma również przestrzeń do przyjmowania elementów roboczych. Na ścianach bocznych wałka dwie otwarte do wewnątrz szyny prowadzące 62, które umieszczone są naprzeciwko siebie, do których to szyn prowadzących 62 wchodzą prowadnice umieszczone na zewnątrz pojemnika na proszek i zapewniają

182 715 właściwe włożenie pojemnika na proszek do inhalatora proszkowego. W rezultacie zapobiega się równocześnie włożeniu wymiennego pojemnika, który ma inny składnik aktywny, podobny kontur i prowadnice w innym położeniu względem siebie.

Figura 2 przedstawia przekrój wzdłuż linii A-A z fig. 1 w widoku z przedniej strony inhalatora proszkowego. Na dolnej stronie obudowy dwie półskorupy 4 połączone są przy pomocy złącza rowkowo-języczkowego. W rejonie środkowym inhalatora proszkowego, obudowa ukształtowana przez półskorupy 4 jest otwarta u góry i może być zamknięta przez przykrywę 64, przymocowaną na krawędzi otwartej od przodu i mającą U-kształtny przekrój poprzeczny. Przykrywa 64 ze skierowanymi w dół częściami ściennymi, które biegną dookoła od krawędzi, wchodzi na gómą część pojemnika proszkowego (nie przedstawionego), w szczególności część, która wystaje z otworu na górnej stronie obudowy. Przykrywa 64 może być odciągnięta z przodu dla włożenia pojemnika na proszek. W tym celu krawędź skierowanych w dół części ściennych ma odnogi, które są wciągane do wewnątrz i które wchodzą w rowki 63 w krawędzi 4a półskorup 4 obudowy, gdy przykrywa jest mocowana. W celu uzyskania gładkiego złącza na zewnątrz obudowy inhalatora proszkowego pomiędzy przykrywą 64 a półskorupami 4 obudowy, górna krawędź 4a półskorup 4 jest odsunięta w kierunku wnętrza a rowki 63 znajdują się w odsuniętej do wewnątrz części.

Na figurze 2, przedstawiono bardziej szczegółowo projekt budowy nośnika funkcjonalnego 50 i jego układ wewnątrz obudowy inhalatora proszkowego. Ściany boczne wałka 61 przebiegają w górę od płyty podporowej 56 dla pojemnika proszkowego. Przewód proszkowy 15, który przebiega poniżej poziomej płyty podporowej 56 przedstawiono schematycznie. Sieci 65, które skierowane są bocznie na zewnątrz przebiegają od ścian bocznych wałka 61 aż do wnętrza półskorup 4 obudowy, które spoczywają na skierowanych do wewnątrz sieciach 66 półskorup 4 obudowy. W celu utrzymania półskorup 4 obudowy na nośniku funkcjonalnym 50, półskorupy 4 mają skierowane do wewnątrz elementy blokujące 67 powyżej i w pewnej odległości od sieci 66, które to elementy blokujące 67 blokują się w odpowiednio umieszczonych otworach w ścianach bocznych wałka 61. Dźwignia pomiarowa 68 służąca do uruchamiania urządzenia pomiarowego, które jest zintegrowane z pojemnikiem, który ma być włożony, umieszczona jest wewnątrz wałka 61. Dźwignia pomiarowa 68 ma dwie powierzchnie boczne 69, które połączone są ze sobą przy pomocy mostka (nie przedstawionego). Na zewnętrznych stronach powierzchni bocznych 69 znajdują się łożyska poprzeczne 70, które skierowane są na zewnątrz w górnym rejonie, wchodzą w odpowiednio umieszczone panewki łożyskowe w ścianach bocznych wałka 61 i umożliwiają dźwigni pomiarowej 68 obracanie się wokół osi obrotu (środka obrotu) utworzonej przez punkty podparcia. Przy dolnych końcach bocznych powierzchni 69 dźwigni pomiarowej 68 znajdują się do wewnątrz odsunięte ramiona 48 ze skierowanymi do wewnątrz palcami 71, które działają w sposób ściśle blokujący na suwak pomiarowy w urządzeniu pomiarowym pojemnika w celu przesunięcia wspomnianego suwaka pomiarowego. Palce 71 są w wystarczającej odległości od środka obrotu dźwigni pomiarowej 68 tak, że ruch obrotowy dźwigni pomiarowej 68 powoduje zasadniczo poziomy ruch palców 71 w celu uruchomienia suwaka pomiarowego urządzenia pomiarowego. Dwa równoległe wahacze 72 przycisku pomiarowego 73 przebiegają pomiędzy powierzchniami bocznymi 69 dźwigni pomiarowej 68. Zębate koło transportowe 74 urządzenia napędowego dla urządzenia prezentującego w górnej krawędzi pojemnika na proszek przedstawione jest w widoku przekrojowym, przy czym wspomniane zębate koło transportowe 74 jest zamocowane na zewnątrz prawego wahacza 72 na czopie wewnątrz wybranej krawędzi półskorupy 4 obudowy. Zębate koło transportowe 74 wchodzi przez wybranie na ramieniu zewnętrznej krawędzi pojemnika w zęby w dolnej krawędzi paska folii w celu przesunięcia wspomnianego paska folii zgodnie z usuwaniem dawek z pojemnika. Zębate koło transportowe 74 wchodzi w zębate koło trzpieniowe 75 (koło transmisyjne), które wystaje przez otwór 45 w ścianie bocznej dźwigni pomiarowej 68 i ma na zewnątrz krążek zębaty o średnicy zewnętrznej większej niż średnica zębatego pierścienia wchodzącego w zębate koło transportowe 74. Obok ramion 48 znajduje się przestrzeń, odsunięta od bocznych powierzchni 69, dźwigni pomiarowej 68, dla sprężyny przywracającej 76, która przyciąga dźwignię pomiarową 68 w kierunku tylnym do położenia początkowego po zwolnieniu połączeń zablokowanych.

182 715

Figura 3 przedstawia przekrój wzdłuż linii B-B z fig. 1. W tylnej części inhalatora proszkowego znajduje się część 73a przycisku pomiarowego 73 o U-kształtnym przekroju poprzecznym, która wystaje poza skierowaną w dół gómą ścianę obudowy. Dla ich połączenia, półskorupy 4 mają części powierzchniowe, które skierowane są do wewnątrz siebie i mają złącze chwytne tak, że półskorupy 4 utrzymywane są razem, a obudowa jest uszczelniona na górze. Skierowana w dół, obwodowa ściana boczna przycisku pomiarowego 73 ulega popchnięciu do obudowy przez szczelinę o odpowiednim konturze, po uruchomieniu dzięki naciskowi. Dwa równoległe wahacze 72 przebiegają w pewnej odległości od siebie wewnątrz obudowy od części 73a przycisku pomiarowego 73 przez przestrzeń pomiędzy dźwignią pomiarową 68, która ma być sprzężona z bocznymi powierzchniami drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego 50 przy pomocy czopu łożyska 92a. Dźwignia pomiarowa 68 z jej powierzchniami bocznymi 69, które otaczają wahacze 72 przycisku pomiarowego 73, przebiega na zewnątrz tego obszaru poza wałkiem 61 dla pojemnika na proszek.

W tym obszarze, nośnik funkcjonalny 50 ma ramiona 50a, które przebiegają do góry od poziomej części i mają łożyskowe panewki na górnych końcach. Tak zwany transmiter impulsu 78 z młotkiem 79, który skierowany jest ku pojemnikowi ma na swym gómym końcu wałek 80 z dwiema skierowanymi na zewnątrz czopami łożyska, które wchodzą w panewki łożyskowe w ramionach 50a. Przy transmiterze impulsu znajduje się, w pewnej odległości, bocznie odsunięty poprzeczny element sprężynowy 81 z występem 82, który ma skierowaną na zewnątrz skośną powierzchnię 82a. Skośna powierzchnia 82a współdziała z występem na wahaczu 72 przycisku pomiarowego 73 tak, że gdy przycisk pomiarowy 73 powraca do położenia początkowego, wspomniana skośna powierzchnia 82a może przesunąć swój występ bocznie poza poprzeczny element sprężynowy.

Ustawiony pod kątem ruchomy tłok 47 wkładany jest do szczeliny 77 nośnika funkcjonalnego 50 ponad komorą zaworu 51, przebiega do wałka pojemnika i, podczas wkładania pojemnika, działa tymczasowo na klapę zaworu 52 w celu zwolnienia być może wciąż istniejącego połączenia blokującego dźwignię pomiarową 68. W ten sposób zapewnia się przeciąganie dźwigni pomiarowej 68 do jej położenia początkowego przez sprężynę przywracającą, nawet po włożeniu nowego pojemnika.

Elementy nośnika funkcjonalnego 50, przebiegające w dół od poziomej części nośnika funkcjonalnego 50 aż do podstawy działają jako ściany boczne komory zaworu 51. Ta ostatnia ma otwór 53, który jest zamknięty od strony tylnej części obudowy klapą zaworu 52, która jest sprzężona z elementami nośnika funkcjonalnego 50.

Figura 4 przedstawia pionowy przekrój podłużny przez inhalator proszkowy w widoku z boku, przy czym dla lepszego zrozumienia pokazano jedynie suwak pomiarowy 123 zespołu pomiarowego wkładalnego pojemnika na proszek, w położeniu napełniania, dla zobrazowania współdziałania suwaka pomiarowego 123 z palcami 71 na ramionach 48 dźwigni pomiarowej 68.

Na przedniej stronie półskorupy 4 obudowy znajduje się ustnik 3 z urządzeniem rozpraszającym 2. W czasie zasysania dla inhalacji, strumień powietrza obładowany proszkiem wyłania się przez środkowy otwór wylotowy 25 w ustniku 3. Element łącznikowy 6 w kształcie ściętego stożka, który otacza przewód wylotowy 9, przebiega do przodu ku płytce przegrodowej 5. Z przodu płytki przegrodowej 5 znajduje się pierścieniowata przestrzeń 11, która jest ograniczona względem środkowego otworu 25 ustnika 3 przez promieniowy kołnierz 10. Otaczający strumień powietrza, który jest wolny od proszku i który otacza obładowany proszkiem strumień powietrza, wychodzący z przewodu 9 utworzony jest w pierścieniowatej przestrzeni 11 przez odchylenie częściowego strumienia powietrza, który wchodzi przez otwory 18 w płytce przegrodowej 5. Wnętrze komory 8 jest uszczelnione z tyłu przez płytkę 12, która przebiega ku górze od nośnika funkcjonalnego 50.

Ściana przewodu proszkowego 15 przebiega na dole z tyłu płytki przegrodowej 5 poniżej płyty podporowej 56 na nośniku funkcjonalnym 50. Góma strona przewodu proszkowego 15 jest zamknięta przez część poziomą nośnika funkcjonalnego 50. Przewód proszkowy 15 ma zakrzywiony w dół odcinek w celu utworzenia kieszeni 30 wewnątrz przewodu proszkowego 15 dla uniknięcia przedwczesnego przeniesienia proszku pod wpływem siły ciężkości, gdy inhalator jest trzymany pod kątem, przy czym wspomniany proszek przechodzi przez

182 715 otwory przejściowe 57 w płycie podporowej 56 do przewodu proszkowego 15. Skierowana w dół sieć 60 nośnika funkcjonalnego 50 ma wydrążenie, które przyjmuje palec przy końcu ściany przewodu proszkowego 15 i w ten sposób sieć 60 mocuje płytkę przegrodową 5 i przewód proszkowy 15 do nośnika funkcjonalnego 50. Ze względów produkcyjnych, część 31 półskorupy 4 przymocowana jest do ściany przewodu proszkowego 15, poprzez sieć w celu zapewnienia dodatkowego mocowania przewodu proszkowego 15 w tym położeniu. Jest w ten sposób ułatwione oczyszczenie tego obszaru inhalatora po usunięciu ustnika 3 i płytki przegrodowej 5 z połączonym przewodem proszkowym 15. W pewnej odległości od tylnej ściany 12 komory 8, płytka 54 przebiega w górę od nośnika funkcjonalnego 50, przy czym wspomniana płytka 54 uszczelnia część otworu obudowy na przedniej stronie inhalatora proszkowego, ale znajduje się w takiej odległości od ściany wewnętrznej ustnika 3, że częściowy strumień powietrza może przejść do przestrzeni 17 otaczającej komorę. Na tylnej stronie płytki 54 w sąsiedztwie górnego końca znajduje się łożysko 84 dla sprężyny przywracającej 38, której drugi koniec zamocowany jest w bloku sprężyny 86 na mostku 85, który przebiega pomiędzy przednimi końcami wahaczy 72 przycisku pomiarowego 73. Poprzeczny przewód 58 dla odgałęzienia częściowego strumienia powietrza umieszczony jest przy nośniku funkcjonalnym 50 pod misą siedziska sprężyny 86, która jest skierowana ku górze od ściany przewodu, tworząc ogranicznik dla mostka 85, który to ogranicznik ogranicza ruch przycisku pomiarowego 73 wokół środka obrotu 92 pod wpływem siły sprężyny przywracającej 38.

Przykrywa 64, która może być przymocowana nachodzi dookoła górnej krawędzi 4a obudowy. W przykrywie 64 znajduje się okienko 87, które odpowiada okienku podglądowemu w zewnętrznej krawędzi pojemnika na proszek i pozwala na odczyt dawek lekarstwa, które usunięto. W pokrywie 64 może być umieszczona sprężyna płytkowa 90, która to sprężyna płytkowa 90 dociska pojemnik do jego płyty podporowej 56. Przekrojowy rysunek przedstawia projekt górnej części 73a przycisku pomiarowego 73, która to górna część 73a przebiega na zewnątrz obudowy, z częścią ściany, która jest skierowana w dół od powierzchni uruchamiającej przycisku pomiarowego 73 i jest wpychana do obudowy gdy przycisk pomiarowy 73 uruchamia się.

Układ transmitera impulsu 78 z dźwignią 78a ma młotek 79, który skierowany jest w kierunku pojemnika. Transmiter impulsu 78 może obracać się wokół wałka 80, który jest zamocowany z czopami w panewkach ramion 50a nośnika funkcjonalnego 50. Poprzeczny element sprężynowy 81 jest bocznie odsunięty, mniej więcej równolegle, od wydłużonej dźwigni 78a transmitera impulsu 78 i nie może poruszać się w kierunku ruchu transmitera impulsu 78, ale może poruszać się poprzecznie względem niego. Napędowa sprężyna 80a jest integralnie uformowana z tyłu dźwigni 78a transmitera impulsu 78.

Transmiter impulsu 78 początkowo odsuwa się od pojemnika, dzięki napędowi na występ (nie przedstawiony) przycisku pomiarowego 73 w celu naprężenia go przez zadziałanie na powierzchnię 35 występu na poprzecznym elemencie sprężynowym 81 takim stopniu, że górny koniec sprężyny 80a jest wciśnięty w wewnętrzną ściankę półskorup obudowy. W miarę naciskania na przycisk pomiarowy 73 w rejonie pierwszej części jego przesuwu, napęd przycisku pomiarowego 73 ześlizguje się z powierzchni 35, przez co transmiter impulsu 78 uderza w pojemnik dzięki sprężynie napędowej 8la. Transmiter impulsu 78 jest wzmocniony w dolnej części tak, by miał wystarczającą masę dla wywołania impulsu mechanicznego.

Na ściankach bocznych dźwigni pomiarowej 68 znajduje się ucho 91, dla zawieszenia sprężyny przywracającej 76. Wahacze 72 przycisku pomiarowego 73 są połączone przy ich końcach przednich z mostkiem 85. Na zewnątrz mostka 85 znajdują się czopy łożyskowe, które wchodzą w otwory łożyskowe powierzchni bocznych drugiego elementu pionowego nośnika funkcjonalnego 50 i tworzą środek obrotu 92 przycisku pomiarowego 73. Czopy łożyskowe 70 w ścianach bocznych dźwigni pomiarowej 68 stanowią środek obrotu dźwigni pomiarowej 68, i pokazane są tylko na fig. 4. Przy tylnym końcu dźwigni pomiarowej 68 pokazany jest blok graniczny 93. Przy przednim końcu dźwigni pomiarowej 68 znajduje się symbol wskaźnikowy 88, który, gdy dźwignia pomiarowa 68 obraca się, przesuwa się do rejonu okienka 89 w półskorupach obudowy i wskazuje gotowość do inhalacji po odmierzeniu poprzez uruchomienie przycisku pomiarowego 73. Powierzchnia boczna 69 dźwigni pomiarowej 68 czopa napędowego 99a na przycisku pomiarowym 73 posiada krawędź ograniczającą 94.

182 715

Przy tylnym końcu nośnika funkcjonalnego 50 znajduje się komora zaworu 51, wykonana z dalszych elementów nośnika funkcjonalnego 50 pod jego częścią poziomą, przy czym wspomniana komora zaworu 51 ma otwór 53 w kierunku wnętrza obudowy, przez który powietrze może wejść przez szczeliny (nie przedstawione) w powierzchniach bocznych półskorup 4 obudowy albo inne otwory w obudowie.

Figura 5 przedstawia przekrój podłużny inhalatora według wynalazku, analogiczny do pokazanego na fig. 10, w którym zamiast transmitera impulsu 78 pokazano przycisk pomiarowy 73 z równoległymi wahaczami 72, które połączone są z mostkiem 85. Współdziałanie dźwigni pomiarowej 68 z elementami blokującymi klapy zaworu 52 przedstawiono podobnie.

Dźwignia pomiarowa 68 umieszczona jest w środkowym położeniu blokującym, z którego może być przesunięta przez przycisk pomiarowy 73 tylko do granicznego położenia blokującego, w którym jama pomiarowa 124 suwaka pomiarowego 123 ustawiona jest w jednej linii z otworem przejściowym 57 w nośniku funkcjonalnym 50. Na figurze 5 przedstawiono sprężynę naciskową 38 pomiędzy łożyskiem 84 a blokiem sprężyny 86, która to sprężyna naciskowa 38 wciska z powrotem przycisk pomiarowy 73 do jego położenia początkowego po zwolnieniu go z obciążenia, poprzez oddziaływanie na mostek 85. Wahacze 72 przycisku pomiarowego 73 stanowią połączenie z częścią 73a przycisku pomiarowego 73 na zewnątrz obudowy. W wyniku wciśnięcia części 73a, przycisk pomiarowy 73 obraca się wokół punktu podparcia 92.

Na figurze 5 przedstawiona jest sprężyna przywracająca 76, która jest przymocowana do ucha 91 dźwigni pomiarowej 68 i która przywraca dźwignię pomiarową 68 do położenia początkowego, w rezultacie czego suwak pomiarowy 123 zespołu pomiarowego pojemnika ze sproszkowanym lekarstwem jest równocześnie nastawiany z położenia opróżniania do położenia napełniania jamy pomiarowej. Klapa zaworu 52 do zamykania otworu 53 komory zaworu 51 ma skierowany ku górze hak 96 dla sprężyny naprężającej 97, której drugi koniec przymocowany jest do nośnika funkcjonalnego 50. Ta sprężyna naprężająca 97 utrzymuje klapę zaworu 52 ściśle z taką siłą, że w celu zassania powietrza dla inhalacji musi ona być pokonana tak, że klapa zaworu otwiera otwór komory zaworu.

W tym położeniu przycisku pomiarowego 73, zatrzask 98 ramienia dźwigni pomiarowej 44 wchodzi w krawędź blokującą haka 39 przy górnym końcu ramienia 40, które przebiega ku górze od wałka 43 klapy zaworu 52, tak że ruch klapy zaworu 52 przez zassanie powietrza ulega zablokowaniu. W tym położeniu, ustawienie dźwigni pomiarowej 68 do położenia początkowego jest podobnie zablokowane. Dźwignia pomiarowa 68 może poruszać się jedynie z tego środkowego położenia blokującego i do położenia opróżniania zespołu pomiarowego pojemnika dzięki przyciskowi pomiarowemu 73 uciśniętemu dalej i działającemu na dźwignię pomiarową 68. W czasie tego procesu, przycisk pomiarowy 73 przechodzi z powrotem przez drugą część swego możliwego przesuwu. W tym kontekście, wejście krawędzi blokującej na hak 39 ramienia 40 klapy zaworu 52 ulega zwolnieniu i zamiast tego, dźwigania pomiarowa zapada się ze swym uchem 93 w wybraniu 42 wałka 43 klapy zaworu 52. Jako iż warunki geometryczne takiego układu zapadki są całkowicie różne, zasysanie powietrza dla inhalacji jest wystarczające dla obrócenia klapy zaworu i w ten sposób zwolnienia znów dźwigni pomiarowej.

Figury 6 i 7 przedstawiają bardziej szczegółowo projekt przycisku pomiarowego 73, przy czym fig. 6 stanowi widok boczny a fig. 7 stanowi widok z góry. Część 73a uruchamiająca przycisk pomiarowy 73 przebiega ponad obudową inhalatora proszkowego. Dwa równoległe wahacze 72 rozpoczynają się od tej części 73a i biegną wewnątrz obudowy, przy czym ich końce przednie są połączone ze sobą przez mostek 85. Czopy łożyskowe 92a, które wchodzą w odpowiednio umieszczone panewki w trzecich elementach pionowych 50b nośnika funkcjonalnego 50 i tworzą środek obrotu 92 przycisku pomiarowego 73, przebiegają od mostka 85 po obu stronach. Na końcowej stronie mostka 85, blok sprężyny 86 umieszczony jest jako podparcie dla sprężyny przywracającej przycisku pomiarowego 73. Po jego zwolnieniu z ciśnienia uruchamiającego, sprężyna przywracająca natychmiast wypycha przycisk pomiarowy 73 z powrotem do położenia początkowego, przy czym nie wpływa to na położenie dźwigni pomiarowej. Jeżeli przycisk pomiarowy 73 był uciśnięty jedynie w takim stopniu, że

182 715 transmiter impulsu 78 rzeczywiście uległ naprężeniu przez napę na występie 99b i został zwolniony z naprężenia znów przez uderzenie w pojemnik proszkowy, wówczas przycisk pomiarowy 73 powraca do swego położenia początkowego bez zadziałania na dźwignię pomiarową 68 tak, że pozostaje ona niezmieniona w swym położeniu początkowym.

Jeżeli przycisk pomiarowy 73 poruszy się mniej więcej o połowę swego możliwego przesuwu przez wciśnięcie, wówczas czop napędowy 99a, znajdujący się na zewnątrz jednego bądź wielu wahaczy 72 działa na krawędzie ograniczające 94 dźwigni pomiarowej 68 a dźwignia pomiarowa 68 przesuwa się do położenia środkowego. Występ 99b dla naprężania i zwalniania transmitera impulsu 78 przebiega do góry od drugiego wahacza 72 i wystaje do wewnątrz poza wahacz. W tym celu, czop napędowy 99a wchodzi na występ 99b na powierzchni roboczej 35 na występie na elemencie sprężynowym 81 transmitera impulsu 78 i obraca transmiter impulsu 78 dalej od pojemnika proszkowego. W wyniku ruchu obrotowego, gómy koniec sprężyny napędowej 80a, który jest wtryskowo ukształtowany na transmiterze impulsu 78, ulega wciśnięciu do wewnątrz półskorup obudowy i naprężeniu. Różne punkty podparcia transmitera impulsu 78 i przycisku pomiarowego 73 pozwalają również występowi 99b na wyśliźnięcie się z powierzchni roboczej 35 poprzecznego elementu sprężynowego 81 w czasie ruchu przycisku pomiarowego 73 w pierwszej połowie jego możliwego przesuwu, tak że wspomniany występ 99b uderza w pojemnik proszkowy pod wpływem siły sprężyny napędowej 80a. Wspomniany impuls mechaniczny ma w zamierzeniu ułatwić właściwe napełnienie jamy pomiarowej w suwaku pomiarowym 123 urządzenia pomiarowego zintegrowanego z pojemnikiem proszkowym. W celu umożliwienia przyciskowi pomiarowemu 73 powrotu do położenia początkowego i przesunięcia się poza poprzeczny element sprężynowy 81 do położenia podstawowego przy powrocie przycisku pomiarowego 73, poprzeczny element sprężynowy 81 może ulec odchyleniu poprzecznie względem kierunku obrotu transmitera impulsu 78. Skośna powierzchnia na występie 82, który wystaje z zewnętrznej powierzchni poprzecznego elementu sprężynowego 81 ślizga się na skośnej powierzchni 83 występu 99b przycisku pomiarowego 73.

Przycisk pomiarowy 73 działa nie tylko na transmiter impulsu 78 ale również, poprzez czop napędowy 99a na dźwignię pomiarową 68, którą przedstawiono szczegółowo na fig. 8 do 10.

Ta dźwignia pomiarowa 68 zachodzi swymi powierzchniami bocznymi 69 wokół pojemnika proszkowego.

Figura 8 przedstawia widok z góry, zaś fig. 9 i 10 są widokami z boku dźwigni pomiarowej 68. Dwie powierzchnie boczne 69 połączone są ze sobą na przedniej stronie dźwigni pomiarowej 68 poprzez mostek 49a, który tworzy stopę symbolu wskaźnikowego 88, a po stronie tylnej przy pomocy mostka 49. W wyniku obrotu dźwigni pomiarowej 68, symbol wskaźnikowy 88 porusza się do okienka podglądowego 89 półskorup obudowy, gdy osiągnięte zostanie położenie odblokowania, co wskazuje gotowość do inhalacji.

Czopy łożyskowe 70, przebiegają od zewnętrznych stron powierzchni bocznych 69 i wchodzą w panewki łożyskowe w powierzchniach bocznych wałka 61 nośnika funkcjonalnego 50 tak, że dźwignia pomiarowa 68 jest zamocowana obrotowo w umieszczonych naprzeciwko siebie powierzchniach bocznych wałka pojemnika proszkowego 61 nośnika funkcjonalnego 50. Z powierzchni bocznych 69 wystają ramiona 48, które są przesunięte bocznie w kierunku wnętrza i przy których końcach znajdują się skierowane do wewnątrz palce 71 dla wejścia w urządzenie pomiarowe pojemnika proszkowego. Ruch obrotowy dźwigni pomiarowej 68 wokół czopów łożyskowych 70 prowadzi do zasadniczo poziomego ruchu palców 71, które w rezultacie poruszają suwak pomiarowy 123 poziomo. W górę od jednej z powierzchni bocznych 69 wystaje ramię sprężyny 46, które, gdy dźwignia pomiarowa 68 porusza się, działa na i obraca trzpieniowe koło zębate urządzenia zliczającego usunięte dawki lekarstwa. To napędowe trzpieniowe koło zębate jest zamocowane w otworze 45 w powierzchni bocznej 69 jako panewka łożyskowa. Ruch obrotowy dźwigni pomiarowej 68 w wyniku ruchu czopa napędowego 99b przycisku pomiarowego 73 jest skierowany przeciwnie do siły sprężyny naprężeniowej, zahaczonej na uchu 91. Ramię 44 wchodzące w elementy blokujące klapy zaworu 52 przebiega do tyłu od mostka 49, pod mostkiem 49. Hakowata za

182 715 padka 98, która służy jako pierwszy element blokujący, jest bocznie przymocowana do ramienia 44. Przy końcu ramienia 44 znajduje się hak chwytny 93 jako drugi element blokujący. Sprężyna, która wchodzi w ucho 91 utrzymuje dźwignię pomiarową 68 aż czop napędowy 99a przycisku pomiarowego 73 wejdzie w położenie początkowe, przy czym palce 71 przesuną suwak pomiarowy 123 do położenia napełniania jamy pomiarowej, jak przedstawiono schematycznie na fig. 4.

Dźwignia pomiarowa 68 może obracać się z tego położenia dzięki czopowi napędowemu 99a przycisku pomiarowego 73 do pierwszego położenia blokowania (położenia środkowego), przy czym suwak pomiarowy 123 ulega wepchnięciu do położenia środkowego pomiędzy napełnianiem a opróżnianiem jamy pomiarowej w wyniku ruchu ramion 48 i palców 71. Przycisk pomiarowy 73, który może się obracać o kąt 20° przeszedł tu przez mniej więcej połowę możliwego przesuwu. Ruch powrotny dźwigni pomiarowej 68 z tego położenia do położenia początkowego jest zablokowany w wyniku blokowania zapadki 98 w krawędzi blokującej haka 39 na skierowanym do góry ramieniu 40 klapy zaworu 52, jak pokazano schematycznie na fig. 5.

Siła strumienia powietrza, która wywierana jest na klapę zaworu 52 w wyniku zasysania nie jest wystarczająca dla zwolnienia tego zachodzenia blokującego, ponieważ promienie zapadki 98 i krawędzi blokującej na haku 39 ramienia 40 klapy zaworu 52 są różne. To położenie blokowania równocześnie blokuje również zdolność ruchu klapy zaworu 52. W miarę, jak dźwignia pomiarowa 68 porusza się w wyniku dalszego wciskania przycisku pomiarowego 73, połączenie blokujące zapadki 98 z krawędzią blokującą na haku 39 ramienia 40 klapy zaworu 52 ulega zwolnieniu. Gdy osiągnie się położenie graniczne dźwigni pomiarowej 68, to jest położenie, w którym palce 71 na skierowanych w dół ramionach 48 dźwigni pomiarowej 68 przesuną suwak pomiarowy 123 spoza położenia środkowego do położenia opróżniania, zablokowanie dźwigni pomiarowej 68 będzie konieczne aż do fazy inhalacji w celu przeciwdziałania sile przywracającej sprężyny, która wchodzi w ucho 91 dźwigni pomiarowej 68. W tym celu na wałku 43 klapy zaworu 52 znajduje się wybranie 42, w które to wybranie 42 wchodzi hak chwytny 93 przy końcu ramienia 44 dźwigni pomiarowej 68 i jest utrzymywany przez krawędź blokującą aż klapa zaworu 52 obróci się o wystarczającą odległość dzięki strumieniowi powietrza w czasie inhalacji. W wyniku opóźnionego uwolnienia połączenia blokującego pomiędzy dźwignią pomiarową 68 a wałkiem 43 klapy zaworu 52, zapewnione jest to, że jama pomiarowa zostanie opróżniona w pierwszej fazie inhalacji. Po zwolnieniu, dźwignia pomiarowa 68 może być przyciągnięta z powrotem do położenia początkowego przez sprężyny, a wspomniana dźwignia pomiarowa 68 równocześnie przesuwa suwak pomiarowy 123 z powrotem do położenia napełniania.

Figury 11-13 przedstawiają szczegóły projektu budowy klapy zaworu 52 w widoku z góry i w przekrojach, przy czym wspomniana klapa zaworu 52 zamocowana jest przy pomocy wałka 43 z czopami, które wchodzą w panewki w elementach nośnika funkcjonalnego 50, które tworzą komorę zaworu. Dla równowagi statycznej, klapa zaworu 52 z wałkiem 43 i skierowanym ku górze ramieniem 40 ma również element wagowy 41, który przebiega ku górze równolegle do ramienia 40. Na tym elemencie wagowym 41 znajduje się czop, który skierowany jest ku ramieniu 40 i na którym przymocowane jest zębate koło trzpieniowe, które wchodzi w szczelinę nośnika funkcjonalnego 50. Gdy pojemnik włożony jest do inhalatora proszkowego, to zębate koło trzpieniowe ulega przemieszczeniu przez pojemnik. Ruch ten przenoszony jest na klapę zaworu 52 tak, że obraca się ona nieco w celu uwolnienia połączeń blokujących dźwigni pomiarowej 68 z elementami blokującymi klapy zaworu 52 i zapewnienia tego, że dźwignia pomiarowa 68 przesunie się w swe położenie początkowe dzięki sprężynom przywracającym, niezależnie od położenia przed włożeniem pojemnika.

Ramię 40 ma przy końcu hak 39 blokującej krawędzi wewnętrznej, na któiy zachodzi zapadka 98 ramienia 44 dźwigni pomiarowej 68 w celu wytworzenia pomiędzy dźwignią pomiarową 68 a klapą zaworu 52 połączenia blokującego, które nie może być zwolnione przez zassanie powietrza przez inhalator proszkowy, natomiast może być zwolnione jedynie mechanicznie przez przesunięcie dźwigni pomiarowej 68. Sprężyna, dzięki której klapa zaworu 52 jest przeciągana do położenia pionowego po inhalacji, wchodzi na hak 96, osadzony na wałku

182 715

43. Drugi koniec sprężyny przymocowany jest do nośnika funkcjonalnego 50. Dalszy ruch dźwigni pomiarowej 68 zwalnia połączenie blokujące zapadki 98 w haku 39 przy końcu ramienia 40 i prowadzi, w granicznym położeniu dźwigni pomiarowej 68, do blokującego wejścia haka chwytnego 93 dźwigni pomiarowej 68 do wybrania 42 z krawędzią blokującą na wałku 43 z ramieniem 40. W tym położeniu dźwigni pomiarowej 68, urządzenie jest gotowe do inhalacji. Zachodzenie dźwigni pomiarowej 68 z jej hakiem chwytnym 93 w występ 42 ulega zwolnieniu poprzez poruszenie klapy zaworu 52 przy pomocy strumienia powietrza, z niewielkim opóźnieniem tak, że dźwignia pomiarowa 68 jest odciągnięta z powrotem do swego położenia początkowego przez sprężyny przywracające.

Figury 14 i 15 przedstawiają dalsze szczegóły urządzenia rozpraszającego dla proszku medycznego, umieszczonego w ustniku inhalatora proszkowego.

Figura 14 przedstawia podłużny przekrój urządzenia wspomagającego w płaszczyźnie prostopadłej do podłużnej osi inhalatora proszkowego. Płytki przegrodowe 5 z odnogami 14, 14a, tworzące pierścienic watą ścianę zewnętrzną przerwaną przez szczeliny 13, 13a wokół komory 8 oraz przewód proszkowy 15, są zbudowane jako jedna całość. Element łącznikowy 6 w kształcie stożka ściętego przebiega do przodu od płytki przegrodowej 5. W środku płytki przegrodowej 5 umieszczony jest otwór wylotowy 7 komory 8, z którego odchodzi przewód wylotowy 9 dla strumienia powietrzą załadowanego proszkiem, i przechodzi przez element łącznikowy 6 w kształcie stożka ściętego. Podstawa stożka ściętego łączy się, w sposób zaokrąglony, z przednią stroną płytki przegrodowej 5 w celu odchylenia promieniowego strumienia powietrzą wolnego od proszku, w kierunku podłużnym przewodu 9 do otworu ustnika 3.

Tylna ściana komory 8 nie jest przedstawiona na rysunku. Jest ona zintegrowana z nośnikiem funkcjonalnym 50. Pierścieniowata ściana zewnętrzną utworzona z sieci 14 14a komory 8, ma mniejszą średnicę zewnętrzną od płytki przegrodowej 5 tak, że pomiędzy ścianą wewnętrzną ustnika (nie przedstawioną) a zewnętrzną ścianą komory 8 powstaje pierścieniowata przestrzeń 17. Powietrze wchodzi do wnętrza komory 8 z pierścienicwatej przestrzeni 17 przez wiele szczelin 13, które przebiegają stycznie do wnętrza komory 8. Odnoga 14a w rejonie ściany dolnej dzieli wnętrze komory 8 od końca przewodu proszkowego 15 i w ten sposób wywołuje niesymetryczny projekt komory 8. Częściowy strumień powietrza może wychodzić z pierścieniowatej przestrzeni 17 do przestrzeni z przodu płytki przegrodowej 5 przez otwory przejściowe (nie przedstawione) umieszczone symetrycznie w rejonie krawędzi płytki przegrodowej 5.

Ściana zewnętrzna 16 przewodu proszkowego 15 o U-kształtnym przekroju poprzecznym, przebiega od strony tylnej płytki przegrodowej 5 pod poziomą częścią (nie przedstawioną) nośnika fiinkcjonalnego 50, który przykrywa gómą stronę U-kształtnego profilu ściany zewnętrznej 16 przewodu. Palec dla wejścia w wybranie w elemencie pionowym nośnika funkcjonalnego 50 w celu zamocowania wspominanej części urządzenia rozpraszającego do nośnika funkcjonalnego 50 znajduje się przy końcu tylnym ściany zewnętrznej 16 przewodu. Przewód proszkowy 15 ma kieszeń 30. Ta kieszeń 30 zapobiega niepożądanemu przedwczesnemu przenoszeniu proszku do urządzenia rozpraszającego 2 przed rzeczywistą inhalacją. W celu lepszego umocowania urządzenia rozpraszającego 2 w inhalatorze proszkowym, część ściany obudowy jest wykonana w postaci zewnętrznego konturu 31 w rejonie kieszeni 30.

W celu wyjaśnienia asymetrycznej budowy komory 8, na fig. 15 przedstawiono widok płytki przegrodowej 5 od strony tylnej, tj. od wnętrza komory 8. W środku znajduje się otwór wylotowy 7 komory 8, którym rozpoczyna się przewód wylotowy 9, przedstawiony na fig. 14. Figura 15 pokazuje wyraźnie budowę i układ odnóg 14, 14ą które tworzą zewnętrzną ścianę komory 8, ze stycznymi szczelinami 13, 13a przebiegającymi pomiędzy wspomnianymi odnogami 14, 14a. Koniec przewodu proszkowego 15 przełączony jest z wnętrzem komory 8 poprzez szczelinę 13a, przez którą proszek, który ma być rozproszony i zdezintegrowany może przejść do komory 8. Dalsze powietrze do zawirowania, zdezintegrowania i rozproszenia proszku dostarczane jest cyklonowo przez styczne szczeliny 13. Przekrój poprzeczny szczeliny 13a dla proszku, który ma wejść do wnętrza komory 8 z przewodu proszkowego 15, jest mniej więcej dwa razy większy od przekroju poprzecznego szczelin 13 dla wejścia powietrza. W celu uzyskania szczególnie dobrego efektu dezintegracji i rozproszenia, po

182 715 wierzchnia 26 odnóg 14, 14a naprzeciwko wnętrza komory 8 zbudowana jest jako bezpośrednie przedłużenie ściany szczeliny i powoduje wielokątny przekrój poprzeczny komory 8. Liczba naroży zależy od liczby szczelin. Na figurze 15 przedstawiono siedem szczelin 13 dla wejścia powietrza i ósmą szczelinę 13a dla wejścia strumienia częściowego powietrza z proszkiem. Zewnętrzna ściana 16 przewodu proszkowego 15 jest nieco grubsza w dalszym przebiegu przewodu proszkowego 15. Cieńsza budowa ściany w rejonie, który bezpośrednio łączy się z płytką przegrodową 5 służy ukształtowaniu, także w tym rejonie, pierścieniowatej przestrzeni 17, która otacza zewnętrzną ścianę komory 8. W celu odgałęzienia częściowego strumienia powietrza, który wchodzi do wnętrza komory 8 przez szczeliny 13, 13a, płytka przegrodowa 5 ma w tym przykładowym wykonaniu sześć wybrań 18, które są odsunięte przy zewnętrznej krawędzi pod kątem 60° i które tworzą otwory przejściowe dla przejścia powietrza z pierścieniowatej przestrzeni 17 za płytką przegrodową 5 do przestrzeni z przodu płytki przegrodowej 5. Liczbę otworów i ich układ należy wybrać tak, by ogólny przekrój poprzeczny oddzielał jedynie częściowy strumień powietrza od strumienia powietrza rozpraszającego.

Całkowite powietrza zassane do inhalatora proszkowego w czasie inhalacji początkowo rozpada się wewnątrz inhalatora proszkowego na dwa podstrumienie, z których jeden przenosi proszek z jamy pomiarowej suwaka pomiarowego 123 przez przewód proszkowy 15 do wnętrza komory 8. Drugi podstrumień przechodzi z inhalatora proszkowego do pierścieniowatej przestrzeni 17, która otacza komorę 8 i dzieli się na częściowy strumień powietrza, który tworzy strumień powietrza otaczającego oraz podstrumień rozpraszający, który ułatwia rozproszenie proszku medycznego w komorze 8. Wspomniany częściowy strumień powietrza, który służy do rozproszenia wchodzi do wnętrza komory 8 przez szczeliny 13 i łączy się z powrotem w komorze 8 z przenoszącym proszek częściowym strumieniem powietrza, zaś podawany proszek ulega dezintegracji w komorze 8 dzięki efektowi cyklonowemu i rozproszeniu na drobne cząstki w powietrzu.

U-kształtny profil ściany zewnętrznej 16 przewodu proszkowego 15 jest również przedstawiony na fig. 15, z częścią 31 obudowy inhalatora proszkowego, połączoną poprzez odnogę ze ścianą 16 przewodu proszkowego 15.

182 715

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Inhalator sproszkowanych lekarstw, zawierający obudowę z ustnikiem i pojemnik ze zbiornikiem na proszek farmaceutyczny, znamienny tym, że wewnątrz obudowy znajduje się urządzenie uruchamiające (68), które uruchamia suwak pomiarowy (123) zintegrowanego zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny, usytuowany poniżej zbiornika na proszek farmaceutyczny i umieszczony przesuwnie pomiędzy przynajmniej położeniem napełniania a położeniem opróżniania, w przybliżeniu poprzecznie względem kierunku przepływu proszku farmaceutycznego ze zbiornika.
2. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że w sąsiedztwie suwaka pomiarowego (123) znajduje się urządzenie mocujące (42, 52, 44, 93), zapobiegające powrotowi suwaka pomiarowego (123) do położenia napełniania przed usunięciem dawki lekarstwa z inhalatora.
3. Inhalator według zastrz. 2, znamienny tym, że w sąsiedztwie suwaka pomiarowego (123) znajduje się urządzenie zabezpieczające (39, 40,44, 52, 98), zapobiegające powstawaniu strumienia powietrza usuwającego lekarstwo, jeżeli suwak pomiarowy (123) nie dotarł całkowicie do położenia opróżniania.
4. Inhalator według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że w obudowie znajduje się urządzenie prezentujące do wizualnej, prezentacji stanu gotowości inhalatora do natychmiastowego uwolnienia dawki lekarstwa.
5. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że w obudowie znajduje się urządzenie prezentujące do wizualnej prezentacji stanu uwolnienia dawki leku.
6. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że obudowa ma urządzenie odczytowe (87) do odczytu z zewnątrz inhalatora (1) wskazania urządzenia prezentującego pojemnika na proszek , farmaceutyczny, włożonego do inhalatora (1).
7. Inhalator według zastrz. 6, znamienny tym, że urządzenie prezentujące pojemnika na proszek farmaceutyczny oraz urządzenie odczytowe (87) do odczytu wskazania tego urządzenia prezentującego, umieszczone są na tej stronie inhalatora (1), na której umieszczony jest ustnik (3).
8. Inhalator według zastrz. 6, znamienny tym, że urządzenie prezentujące oraz urządzenie odczytowe (87) do odczytu wskazania tego urządzenia prezentującego, umieszczone są na inhalatorze (1) w polu widzenia pacjenta, gdy trzyma on inhalator (1) w położeniu stosowania do inhalacji.
9. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnątrz obudowy znajduje się urządzenie rozpraszające (2), które ma komorę (8) otoczoną przez pierścieniowatą przestrzeń (17), zaś ustnik (3) ma przewód wylotowy (9) i pierścieniowatą przestrzeń (11) zamkniętą płytką przegrodową (5) w kształcie stożka ściętego wyposażoną w otwory (18) i ograniczoną względem środkowego otworu (25) ustnika (3) przez promieniową sieć (10).
10. Inhalator według zastrz. 9, znamienny tym, że w sąsiedztwie urządzenia rozpraszającego (2) znajduje się przewód proszkowy (15), zawierający kieszeń (30) do zbierania proszku farmaceutycznego.
11. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa ma postać półskorup (4) i umieszczonego wyjmowalnie ustnika (3) dla inhalowania, i zawiera zbiornik zamknięty przykrywą (64), przeznaczony do wkładania pojemnika na proszek farmaceutyczny z suwakiem pomiarowym (123) oraz przycisk pomiarowy (73 ,73a) umieszczony na gómej stronie obudowy.
12. Inhalator według zastrz. 11, znamienny tym, że wewnątrz obudowy oraz ,ustnika (3) umieszczony jest nośnik funkcjonalny (50) z poziomym i wieloma pionowymi elementami (50a, 61) dla przyjmowania zespołów, oddziaływujących na pojemnik na proszek farmaceutyczny po jego włożeniu do inhalatora proszkowego (1) i jego zespół pomiarowy (123), oraz pozioma płyta podporowa (56) nośnika funkcjonalnego (50) dla wkładanego pojemnika na

182 715 proszek farmaceutyczny, która to płyta podporowa (56) ma otwór przejściowy (57), umieszczony w jednej linii z otworem uwalniania (109) zespołu pomiarowego (123), zintegrowanego z pojemnikiem na proszek farmaceutyczny.
13. Inhalator według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że w ustniku (3) jest umieszczone urządzenie rozpraszające (2) do rozpraszania sproszkowanych dawek lekarstwa w strumieniu powietrza, zasysanym przez otwór środkowy (25) w ustniku (3) w czasie inhalacji, przy czym to urządzenie rozpraszające (2) połączone jest przez przewód proszkowy (15) z otworem przejściowym (57) w płycie podporowej (56) nośnika funkcjonalnego (50), a ponadto urządzenie rozpraszające (2) ma zespół odgałęziający (5, 18) do odgałęzienia ze strumienia powietrza rozpraszającego podawanego do urządzenia rozpraszającego (2) wolnego od proszku częściowego strumienia powietrza, który jako strumień powietrza otaczającego, otacza załadowany proszkiem strumień powietrza, opuszczający urządzenie rozpraszające (2).
14. Inhalator według zastrz. 12, znamienny tym, że do pierwszych elementów pionowych w postaci ramion (50a) nośnika funkcjonalnego (50), które umieszczone są równolegle do siebie w pewnej odległości, jest podłączony transmiter impulsu (78), dostarczający impuls mechaniczny do pojemnika na proszek farmaceutyczny.
15. Inhalator według zastrz. 14, znamienny tym, że z drugim elementem pionowym (61) z dwiema ścianami bocznymi nośnika funkcjonalnego (50), które umieszczone są równolegle do siebie w pewnej odległości, jest sprzężona dźwignia pomiarowa (68) uruchamiająca suwak pomiarowy (123) pojemnika na proszek farmaceutyczny, przy czym ta dźwignia pomiarowa (68) zawiera części wchodzące w skład przycisku pomiarowego (73), które przechodzę przez obudowę i których przednie końce sprzężone są z innymi punktami na ścianach bocznych drugiego pionowego elementu (61) nośnika funkcjonalnego (50), umieszczonych równolegle do siebie w pewnej odległości, a ponadto ma zespół (99a), zachodzący na części przycisku pomiarowego (73) dźwigni pomiarowej (68) dla przegubowego podparcia dźwigni pomiarowej (68)wokół jej środka przechwytu oraz zespół uruchamiający (99b), który uruchamia transmiter impulsu (78).
16. Inhalator według zastrz. 15, znamienny tym, że dalsze elementy nośnika funkcjonalnego (50) tworzą przy tylnym końcu jego części poziomej komorę zaworu (51), z otworem (53) na tylnej części wnętrza obudowy, który to otwór (53) jest zamykany przez klapę zaworu (52), sprzężoną z elementami nośnika funkcjonalnego (50), a komora zaworu (51) połączona, jest z urządzeniem rozpraszającym (2) poprzez przewód strumienia powietrza, a przewód częściowego strumienia powietrza (58) odgałęzia się od przewodu strumienia powietrza do zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny dla poprowadzenia częściowego strumienia powietrza przez zespół pomiarowy pojemnika ze sproszkowanym lekarstwem do przewodu proszkowego (15) dla przeniesienia dawki lekarstwa z zespołu pomiarowego pojemnika do urządzenia rozpraszającego (2).
17. Inhalator według zastrz. 16, znamienny tym, że klapa zaworu (52) ma przy swej górnej krawędzi wałek (43) ze skierowanymi na zewnątrz czopami łożyskowymi, które wchodzą w panewki łożyskowe na elementach nośnika funkcjonalnego (50), które tworzą, ściany komory zaworu (51), a w wałku (43) znajduje się wybranie (42) z krawędzią, blokującą zaś ramię (40) wystaje do góry od wałka (43) obok wybrania (42), natomiast przy końcu ramienia (40) znajduje się hak (39) z krawędzią blokującą.
18. Inhalator według zastrz. 16, znamienny tym, że drugi element pionowy nośnika funkcjonalnego (50) stanowi wałek (61) z dwiema ścianami bocznymi, którego wewnętrzny przekrój poprzeczny jest dopasowany do zewnętrznego konturu wkładanego pojemnika na proszek farmaceutyczny, zaś pomiędzy ścianami bocznymi wałka (61) i ścianami bocznymi pojemnika na proszek farmaceutyczny znajduje się przestrzeń dla dźwigni pomiarowej (68) i części (72) przycisku pomiarowego (73).
19. Inhalator według zastrz. 16, znamienny tym, że urządzenie rozpraszające (2) ma komorę (8), która jest utworzona przez płytkę przegrodową (5) jako ściankę przednią płytkę (12) jako ścianę tylną oraz umieszczoną pomiędzy nimi ścianę zewnętrzną komory (8), przy czym średnica ściany zewnętrznej komory (8) jest mniejsza od wewnętrznej średnicy ustnika (3) otaczającego urządzenie rozpraszające (2), tak że wewnątrz ustnika (3) znajduje się pierścienic

182 715 wata przestrzeń (17), otaczająca komorę (8) a zewnętrzna ściana komory (8) jest podzielona na paski (14, 14a) przez wiele szczelin (13, 13a), które przebiegają stycznie do wnętrza komory (8), a zewnętrzna średnica płytki przegrodowej (5) jest większa od zewnętrznej średnicy komory (8), zaś jej krawędź jest dopasowana ściśle do wnętrza ustnika (3), a płytka przegrodowa (15) ma w środku otwór wylotowy (7), z którego wychodzi przewód wylotowy (9) przechodzący przez element łącznikowy (6) w kształcie stożka ściętego, który przymocowany jest na przedniej stronie płytki przegrodowej (5), a w rejonie krawędzi płytki przegrodowej (5) znajduje się wiele otworów przejściowych (18), które rozmieszczone są symetrycznie na obwodzie i przez które wolne od proszku powietrze przechodzi z pierścieniowatej przestrzeni (17) do przestrzeni (11) z przodu płytki przegrodowej (5), zaś przedni koniec przewodu proszkowego (15), który rozpoczyna się przy tylnym końcu płytki przegrodowej (5), połączony jest z jedną ze szczelin (13a) w zewnętrznym końcu komory (8), a tylny koniec przewodu proszkowego (15), który przebiega poniżej płyty podporowej (56), jest umieszczony z możliwością przymocowania w pionowym elemencie (60) nośnika funkcjonalnego (50), który to pionowy element (60) wystaje w dół aż do wewnętrznej ściany obudowy.
20. Inhalator według zastrz. 19, znamienny tym, że zwrócona do wnętrza komory (8) powierzchnia (26) każdego z pasków (14,14a), tworzących zewnętrzną ścianę komory (8), stanowi ciągłe przedłużenie ściany szczelinowej, przez co komora (8) ma wielokątny przekrój poprzeczny.
21. Inhalator według zastrz. 16, znamienny tym, że pierwsze elementy pionowe (50a) nośnika funkcjonalnego (50) stanowią ramiona, które przebiegają ku górze od części poziomej nośnika funkcjonalnego (50) za płytą podporową (56) i które mają panewki łożyskowe na swych górnych końcach, a transmiter impulsu (78) ma dźwignię (78a) z elementem młotkowym (79), przebiegającym w kierunku podłużnej osi inhalatora, mającą przy dolnym końcu wałek (80), którego skierowane na zewnątrz czopy wchodzą w panewki łożyskowe w ramionach (50a), a w dolnej części dźwigni (78a) znajduje się bocznie przesunięty, przebiegający ku górze poprzeczny element sprężynowy (81), umieszczony odchylnie jedynie w kierunku poprzecznym do ruchu transmitera impulsu (78), oraz sprężyna napędowa (80a), która przebiega ku górze od dolnej części dźwigni i jest uformowana na transmiterze impulsu (78).
22. Inhalator według zastrz. 21, znamienny tym, że na poprzecznym elemencie sprężynowym (81) transmitera impulsu (78) na stronie odległej od dźwigni (78a) ma występ (82) z powierzchnią skośną (82a).
23. Inhalator według zastrz. 16, znamienny tym, że pomiędzy ścianą obudowy a ścianą boczna wałka (61) umieszczone jest urządzenie napędowe, które ma zespół uruchamiający (74, 75) dla uruchamiania urządzenia prezentującego, zintegrowanego z górną krawędzią pojemnika na proszek farmaceutyczny dla dawek lekarstwa usuniętych z pojemnika na proszek farmaceutyczny.
24. Inhalator na proszek według zastrz. 23, znamienny tym, że zespół uruchamiający do uruchamiania urządzenia prezentującego stanowi koło zębate (74), które wchodzi w urządzenie prezentujące i które jest zamocowane na czopie, który wystaje z górnej krawędzi (4a) obudowy, które to koło zębate (74) jest napędzane przez zębaty wałek (75), połączony z zębatym kołem transportowym (74) o mniejszej liczbie zębów, przy, czym ten zębaty wałek (75) zamocowany jest przez owalny otwór w powierzchni bocznej dźwigni pomiarowej (68) w otworze łożyskowym w bocznej powierzchni wałka (61) nośnika funkcjonalnego (50).
25. Inhalator według zastrz. 15, znamienny tym, że części przycisku pomiarowego (73) stanowią dwa równoległe wahacze (72), a odległość pomiędzy nimi jest większa niż szerokość pojemnika na proszek farmaceutyczny tak, że w czasie wkładania, pojemnik na proszek farmaceutyczny można wepchnąć przez przestrzeń pomiędzy wahaczami (72), a przednie końce wahaczy (72) połączone są ze sobą przy pomocy mostka (85), z którego wystają w obie strony czopy łożyskowe (92a) w panewkach łożyskowych w trzecich elementach pionowych (50b), a mostek na przedniej stronie ma stopniowane łożysko (86) dla przyjęcia sprężyny przywracającej (38), której drugi koniec jest wsparty w łożysku (84) z tyłu pionowej płytki (54) nośnika funkcjonalnego (50).

182 715
26. Inhalator według zastrz. 25, znamienny tym, że na zewnątrz obydwu wahaczy (72) przycisku pomiarowego (73) znajdują się czopy napędowe (99a) dla zachodzenia na dźwignię pomiarową (68) oraz występ (99b), który wystaje ku górze od drugiego wahacza (72), przy czym występ (99b) wystaje poza wahacz (72) równie od wewnątrz dla uruchomienia transmitera impulsu (78), a odległość pomiędzy czopami napędowymi (99a) a środkiem obrotu (92) przycisku pomiarowego (73) jest mniejsza niż odległość od występu (99b) tak, że zachodzenie występu (99b) na poprzeczny element sprężynowy (81) transmitera impulsu (78) następuje przy mniejszym stopniu wciśnięcia przycisku pomiarowego (73) niż zachodzenie czopa napędowego (99a) na dźwignię pomiarową (68), a dalszy ruch dźwigni pomiarowej (68) aż do zajścia na czop napędowy (99a) zwalnia zachodzenie występu (99b) na poprzeczny element sprężynowy (81) transmitera impulsu (78).
27. Inhalator według zastrz. 17, znamienny tym, że dźwignia pomiarowa (68) ma dwie powierzchnie boczne (69) umieszczone w odstępie od siebie, zaś końce tych powierzchni bocznych (69) końce połączone są ze sobą mostkami (49,49a) tworzącymi pierścień, który zachodzi dookoła w odstępie na pojemnik na proszek farmaceutyczny, a czopy łożyskowe (70) przebiegają na zewnątrz od powierzchni bocznych (69) w ich górnych rejonach i wchodzą w panewki łożyskowe w ścianach bocznych wałka (61) tak, że dźwignia pomiarowa (68) jest zamontowana przegubowo w kierunku podłużnym inhalatorą a powierzchnia boczna (69) ma biegnącą skośnie w dół krawędź ograniczającą (94) dla czopa napędowego (99a) przycisku pomiarowego (73), a dźwignia pomiarowa (68) ma zespół (44, 71) wchodzący w zespół pomiarowy zintegrowany z dolną częścią pojemnika na proszek, a ponadto ma zespół (44, 93, 98) do blokowania krawędzi blokującej wybrania (42) w wałku (43) klapy zaworu (52) oraz do blokowania krawędzi blokującej haka (39) na ramieniu (40), które przebiega ku górze od wałka (43) obok wybrania (42), dla umożliwienia zablokowania dźwigni pomiarowej (68) w położeniu środkowym, różnym od jej położenia początkowego oraz w położeniu granicznym.
28. Inhalator według zastrz. 27, znamienny tym, że dźwignia pomiarowa (68) ma na jednej ze swych powierzchni bocznych (69) ucho (91) dla zahaczenia jednego końca sprężyny przywracającej (76), a drugi koniec sprężyny przywracającej (76) przymocowany jest do haką który umieszczony jest na elemencie poziomym nośnika funkcjonalnego (50), który to element poziomy tworzy wierzch komory zaworu (51), przy czym parametry sprężyny przywracającej (76) są tak dobrane, że jej siła nie wystarcza dla zwolnienia zablokowania dźwigni pomiarowej (68) w położeniu środkowym i położeniu granicznym, ale wystarcza do przyciągnięcia dźwigni pomiarowej (68) z powrotem do położenia początkowego po zwolnieniu blokowania granicznego.
29. Inhalator według zastrz. 27 albo 28, znamienny tym, że zespół na dźwigni pomiarowej (68) wchodzący w zespół pomiarowy pojemnika na proszek farmaceutyczny stanowią palce (71), które wystają z ramion (48), odsuniętych bocznie do pierścienia przy powierzchni bocznej (69) i wystających w dół, skierowane ku sobie, przechodzą, przez wybrania (118) w wałkach bocznych przewodu suwaka pomiarowego (123) do wybrań (127) w krawędziach bocznych suwaka pomiarowego (123), który jest umieszczony przesuwnie do przodu i do tyłu w kanale zespołu pomiarowego pojemnika na proszek farmaceutyczny.

♦ * ♦