PL181306B1 - Anticoagulants - Google Patents

Abstract

1. Nowe pochodne peptydowe o ogólnym wzorze I X-Y-NH-(CH2 )r-G w którym X oznacza homoprolinyl, albo grupe o wzorze w których to wzorach T oznacza C3-C8 -cykloalkil lub fenyl; a oznacza 0 lub 1; A oznacza atom wodoru, R”SO 2- lub -(CH 2)g -COOH; g oznacza 1,2 lub 3; R" oznacza C1 -C 4-alkil; Y oznacza -NRg -CH 2-C(O)- albo grupe o wzorze Rg oznacza grupe o wzorze -(CH 2)p -L-(CH 2)q -T; Rp oznacza atom wodoru, C1 -C6 -alkil lub grupe o wzorze -(CH 2)p-L-(CH 2)q-T;p oznacza 0,1 lub 2; L oznacza wiazanie lub-O-;q oznacza 0,1 lub 2; a T' oznacza fenyl; Rz razem z Ry i trzema przyleglymi atomami wegla tworzy nasycony pierscien karbocykliczny o 5-8 ato- mach wegla; r oznacza 1 lub 2; a G oznacza grupe o w zorze....................................................................... lub lub PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe pochodne peptydowe, sposób wytwarzania nowych pochodnych peptydowych, jak również środek farmaceutyczny zawierający takie nowe pochodne peptydowe. W szczególności wynalazek dotyczy nowych pochodnych peptydowych o silnym działaniu przeciwkrzepliwym i działaniu antykoagulacyjnym, biodostępnych przy podawaniu doustnym.

Proces koagulacji krwi, krzepnięcie, jest wyzwalany przez złożonąkaskadę proteolityczną prowadzącą do powstania trombiny. Trombina usuwa proteolitycznie peptydy aktywujące z łańcuchów Aa i Ββ fibrynogenu, który jest rozpuszczalny w osoczu krwi, inicjując powstanie nierozpuszczalnej fibryny.

Obecnie działanie antykoagulacyjne uzyskuje się podając heparyny i kumaryny.

Kontrola koagulacji i krzepnięcia drogą pozajelitowego stosowania środków farmaceutycznych jest oparta na hamowaniu trombiny przez użycie heparyny. Heparyna działa pośrednio na tarombinę przyspieszając działanie hamujące endogennej antytrombiny ΠΙ (głównego fizjologicznego inhibitora trombiny). Ze względu na to, że poziom antytrombiny III w osoczu jest zmienny i na to, że związana z powierzchnią trombina wydaje się być odporna na ten pośredni mechanizm, kuracja heparynąmoże być nieskuteczna. Ponieważ uważa się, że dla uzyskania skuteczności i bezpieczeństwa trzeba prowadzić testy koagulacji, poziom heparyny trzeba monitorować z użyciem testów koagulacji (zwłaszcza testu wyznaczającego czas kaolinowokefalinowy (APTT). Kumaryny hamują powstawanie trombiny blokując potranslacyjną γ-karboksylację w syntezie protrombiny i innych białek tego typu. Ze względu na mechanizm działania kumaryn ich wpływ może ujawniać się tylko powoli, w 6-24 godzin po podaniu. Ponadto nie sąone antykoagulantami selektywnymi. Kumaryny również wymagają monitorowania z użyciem testów koagulacji (zwłaszcza testu wyznaczającego czas protrombinowy (PT)).

Ostatnio wzrosło zainteresowanie małymi peptydami syntetycznymi rozpoznawanymi przez enzymy proteolityczne w sposób podobny do naturalnych substratów. Tripeptydowe aldehydy, takie jak D-Phe-Pro-Arg-H, Boc-D-Phe-Pro-Arg-H i D-MePhe-Pro-Arg-H, Bajusz i inni, J. Med. Chem., 33, 1729-1735 (1990), wykazały silne bezpośrednie działanie hamujące trombinę. Doniesiono o wstępnych badaniach klicznicznych, które wykazały, że siarczan D-MePhePro-Arg-H jest antykoagulantem działającym w organizmie człowieka, patrz Simoons i inni, Circulation, 90,1-231, Abstr. 1241 (1994). Wielu badaczy dokonało syntezy analogów, usiłując opracować środki farmaceutyczne, np. Shuman i inni, J. Med. Chem., 36,314-319 (1993) W US 4346078 opisano grupę antykoagulacyjnych peptydów zawierających ugrupowanie agmatyny (l-amino-4-guanidynobutanu). Pochodne agmatyny i pokrewnych jej związków ujawniono także w zgłoszeniu PCT opublikowanym pod nr WO 93/11152, a także w zgłoszeniu europejskim-nr 601459 opublikowanym 15 czerwca 1994 r. Takie związki różnią się od uprzednio wspomnianej grupy tym, że związki agmatyny nie zawierająugrupowaniakarbonylowego, które jest obecne w podobnych związkach zawierających grupę Arg.

Jakkolwiek heparyny i kumaryny są skutecznymi antykoagulantami, a ze znanych tripeptydowych aldehydów, pomimo obiecujących wyników dla tej grupy związków, nie powstał jeszcze żaden lek, istnieje zapotrzebowanie na antykoagulanty, które działałyby selektywnie na trombinę i niezależnie od antytrombiny III wywierałyby działanie hamujące wkrótce po podaniu, korzystnie doustnym, nie wpływając na lizę skrzepów krwi, konieczną dla utrzymania hemostazy.

Wynalazek jest oparty na odkryciu, że niżej zdefiniowane związki według wynalazku są silnymi inhibitorami trombiny, które mogą wykazywać wysoką biodostępność po ich podaniu doustnym. Ponadto niektóre związki według wynalazku mogą także hamować czynnik Xa, biorący udział w kaskadzie koagulacji.

Wynalazek dostarcza nowych pochodnych peptydowych będących silnymi inhibitorami trombiny użytecznymi jako antykoagulanty.

Wynalazek dostarcza hamuj ących trombinę nowych pochodnych peptydowych o ogólnym wzorze I:

181 306

X-Y-NH-(CH₂)_r-G

a oznacza 0 lub 1;

A oznacza atom wodoru, R*SO₂- lub -(CH₂)_g-COOH; g oznacza 1,2 lub 3;

R oznacza Cj-C^alkil;

Y oznacza -NR^g-CH₂-C(O)-,

lub

gdzie

R^g oznacza grupę o wzorze -(CH2)_p-L-(CH₂)_q-T;

R^p oznacza atom wodoru, Ci-C₆-alKil lub -(CH₂)_p-L-(CH₂)_q-'T;

gdzie p oznacza 0,1 lub 2; L oznacza wiązanie lub -O-; q oznacza 0,1 lub 2; a T oznacza fenyl;

R^z razem z R^y i trzema przyległymi atomami węgla tworzy nasycony pierścień karbocyKliczny o 5-8 atomach;

r oznacza 1 lub 2;

a G oznacza

N---R lub

gdzie D i E niezależnie oznaczają N lub CH; k oznacza 0 lub 1; a

R oznacza NH₂,

NH NOH NH

II II II

--C—NH_{2 r} C—NHj lub —NH—c —NH₂ oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli; albo farmaceutycznie dopuszczalnych solwatów tych związków lub ich soli;

z tym że, A ma znaczenie inne niż R*SO₂-, gdy

G oznacza

a T oznacza

oraz z tym, że X ma inne znaczenie niż

o

gdy Y oznacza r^p w którym R^p oznacza atom wodoru, r oznacza 1 lub 2, a

G oznacza

Zgodny z wynalazkiem sposób wytwarzania nowych pochodnych peptydowych o ogólnym wzorze I, w którym X, Y, G i r mają wyżej podane znaczenie, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli; albo farmaceutycznie dopuszczalnych solwatów tych związków lub ich soli, polega na tym, że

a) jednocześnie lub kolejno usuwa się grupę (-y) zabezpieczającą (-e) P i/lub P z odpowiedniego związku o wzorze II

P(X)-Y-NH-(CH2)_r-(G)P w którym P(X) oznacza rodnik X, który może zawierać jedną lub większą liczbę zabezpieczających grup P niezależnie wybranych spośród grup P zabezpieczających ugrupowanie aminokwasu, takich jak t-butoksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl, w związku o wzorze I, którego grupa X zawiera zasadowe ugrupowanie NH, oraz grup P zabezpieczających grupę karboksylową, takich j ak t-Bu lub benzyl, w związku o wzorze I, którego grupa X zawiera karboksyl, a G(P) oznacza rodnik G, który może zawierać jedną lub większą liczbę niezależnie wybranych zabezpieczających grup P, takich jak t-butoksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl; przy czym grupy t-Bu i t-butoksykarbonyl usuwa się poprzez podziałanie silnym kwasem, a grupy benzyl i benzyloksykarbonyl usuwa się drogą hydrogenolizy; albo

181 306

b) w przypadku związku o wzorze I, w którym R oznacza

NH II —c—nh₂ / prowadzi się hydrogenolizę odpowiedniego związku o wzorze I, w którym R oznacza

ΝΟΗ II —c—nh₂ .

a następnie, gdy pożądana jest sól związku o wzorze I, wytwarza się sól z farmaceutycznie dopuszczalnym kwasem.

Zakresem wynalazku obj ęty j est także środek farmaceutyczny zawieraj ący skuteczną ilość substancji czynnej i znane substancje pomocnicze, a cechą tego środka jest to, że jako substancję czynną zawierają nową pochodną peptydową o ogólnym wzorze I, w którym X, Y, G i r mają wyżej podane znaczenie, ewentualnie w postaci soli albo solwatu tego związku lub jego soli.

Określenie „C_rC₆-alkil”, osobno lub jako część innego podstawniku, oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkilowy zwierający podaną liczbę atomów węgla, korzystnie oznacza Cj-C₄-alkil, taki jak metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, t-butyl, izobutyl lub sec-butyl.

Określenie „C₃-C₈-cykloalkil” oznacza nasycony pierścień alicykliczny o 3-8 atomach węgla, taki jak cyklopropyl, metylocyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 4-metylocykloheksyl, cyklooktyl itp.

Określenie „t-butoksykarbonyl” oznacza (CH₃)₃CO-C(O)- i jest oznaczane skrótem „Boc”. Określenie „benzyloksykarbonyl” oznacza C₆H_SCH₂-O-C(O)- jest oznaczane skrótem „Cbz”.

We wzorze I karbonylowe ugrupowanie funkcyjne grupy X jest przyłączone do aminowego ugrupowania funkcyjnego grupy Y. Karbonylowe ugrupowanie funkcyjne Y jest następnie przyłączone do grupy aminowej narysowanej we wzorze I.

Grupa

ΝΗ-Α w której A oznacza atom wodoru, zwana jest tu czasem fenyloglicylem i oznaczana skrótem Phg.

Grupa

ΝΗ-Α w której A oznacza atom wodoru, zwana jest tu czasem fenyloalanylem i oznaczana skrótem Phe.

Grupy

181 306 zwane są tu czasem odpowiednio 1- i 3-perhydro-izochinolinokarbonylem i oznaczane skrótami 1 -Piq i 3-Piq. Linie faliste oznaczają że istniejąróżne izomery podstawienia pierścieni tych podstawników i wszystkie te poszczególne izomery oraz ich kombinacje są objęte zakresem niniejszego wynalazku.

Grupy

zwane są odpowiednio prolinylem i azetydyno-2-karbonylem i oznaczane skrótami Pro i Azt.

Grupę

stanowi nasycony układ dwupierścieniowy, typu 4,5; 5,5; 6,5; 7,5 lub 8,5. Stereochemia w pozycji 3a to cis względem karbonylu; drugie związanie mostkowe może znajdować się w położeniu cis łub trans, z wyj ątkiem układów 4,5 i 5,5. W przypadku których wiązanie mostkowe musi mieć położenie cis. Z definicji R^y i R^z wyniką że ten zmienny pierścień, zawierający trzy pokazane atomy węgla, jest nasyconym układem karbocyklicznym o 4-8 atomach. Ta definicja obejmuje korzystne ugrupowanie pochodzące z kwasu oktahydroindolo-2-karboksylowego, oznaczane skrótem „Ohi”, przedstawione jako

Zakresem wynalazku są objęte różne postacie cis i trans tego ugrupowania.

Gwiazdki w rodniku Y oznaczają centrum chiralności o konfiguracji (L). Gwiazdka w rodniku X oznacza centrum chiralności o konfiguracji (D) lub (DL); symbol # w rodniku X oznacza centrum chiralności o konfiguracji (L).

Ponadto w zależności od rozgałęzienia podstawników alkilowych mogą występować diastereizomery. Do związków według wynalazku należą zarówno mieszaniny dwóch lub większej liczby distereizomerów, jak i poszczególne izomery.

Korzystnymi związkami według wynalazku są te związki o wzorze I, X oznacza

a Y oznacza

181 306 w którym R^p oznacza atom wodoru; a także ich farmaceutycznie dopuszczalne sole i ich solwaty. Szczególnie korzystne są wszystkie związki, w których A oznacza atom wodoru lub sulfonamid (np. A = RSO2-). Korzystne są także związki, w których R oznacza grupę guanidynową lub, zwłaszcza, amidynową.

Jedna ze szczególnie korzystnych kombinacji podstawników to ta, w której G oznacza R podstawiony fenyl; przy czym szczególnie korzstnie G oznacza grupę 4-amidynofenylową.

Korzystną grupę związków, w których w grupach

atomy węgla, od jednego do wszystkich, w pierścieniach aromatycznych lub heteroaromatycznych, nie mające innych podstawników, mogą być podstawione podstawnikiem fluorowym, tworzą te związki, w których w pozycji a lub γ względem D lub E nie ma żadnego podstawnika fluorowego gdy D lub E oznacza N.

Inna grupa korzystnych związkć ^J1 i— Sejmuje te zdefiniowane powyżej związki o wzorze I, w którym X ozna * u

A

NH A gdzie T oznacza cykloheksyl, a oznacza 1. Szczególną podgrupę tworzą związki, w których A oznacza atom wodoru. Drugą szczególną podgrupę tworzą związki, w których A oznacza RSO₂-, a zwłaszcza te, w których R' oznacza etyl. Trzecią szczególną podgrupę tworzą związki, w których A oznacza -(CH₂)_g-COOH, przy czym korzystnie g oznacza 1.

Szczególnymi znaczeniami Y dla związku o wzorze I, w którym X, r i G mają wyżej podane znaczenie, są (L)-prolinyl (Pro), (S)-cis-oktahydro-lH-indolo-2-karbonyl (Ohi) i N-(2fenyloetylo)glicyl [NąhCHjCHJGly].

W przypadku związku o wzorze I, w którym R oznacza -NH₂, korzystnie znaczenia Y i X są wybrane spośród tych zdefiniowanych powyżej, a znaczenia r i G są wybrane spośród następujących możliwości:

a) r oznacza 1, a G oznacza

gdzie pierścień anilinowy może być podstawiony jednym lub dwoma podstawnikami fluorowymi;

b) r oznacza 1, a G oznacza;

181 306

c) r oznacza 1 lub 2, a G oznacza

NHj

Jednąze szczególnie korzystnych grup związków o wzorze I j est grupa, w której Y oznacza (L)-prolinyl, r oznacza 1, a G oznacza _E (CH₂)_k~R gdzie D i E oba oznaczająCH, k oznacza 0, a R oznacza grupę amidynową, i które można przedstawić wzorem la;

nh₂ w którym pierścień benzamidynowy jest niepodstawiony albo może zwierać jeden lub dwa podstawniki fluorowe, korzystnie w pozycji meta względem rodnika amidynowego, a X ma dowolne wyżej podane znaczenie.

Szczególną wartość mają związki o wzorze la, w którym pierścień benzamidynowy jest niepodstawiony.

Inna szczególnie korzystna grupa związków o wzorze la składa się ze związków, w których Y oznacza (L)-prolinyl, r oznacza 1, a G oznacza, gdzie R oznacza grupę amidynową, i które można przedstawić wzorem Ib;

i o

II >........

\\ h w którym X ma dowolne wyżej podane znaczenie.

181 306

W związkach o wzorach la, Ib i Ic korzystnym znaczeniem X jest

NH

A gdzie a oznacza 1, T oznacza cykloheksyl lub fenyl, W szczególności A oznacza atom wodoru, etylosulfonyl lub karboksymetyl. Szczególnie korzystnym znaczeniem X jest N-karboksymetylo-D-cykloheksyloalanyl. Innym korzystnym znaczeniem X jest N-karboksymetylo-D-fenyloalanyl.

Konkretne związki o wzorze I opisano w przykładach. Korzystne związki, które można stosować jako farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty, to związki ujawnione w przykładach 8,11,16,34,35,36,38,39,41,42,44,50,51,52,53,54,55,56,64,70,71,72 i 74. Jeszcze korzystniejsze związki można wybrać spośród ujawnionych wprzykładach35,36,38,41,50,54, 55i56. Najkorzystniejszym związkiem, o nieoczekiwanie dobrych właściwościach, jest związek z przykładu 3 8. Inny wysoce korzystny związek stanowi związek wytworzony w przykładzie 50.

Jak wspomniano powyżej wynalazek obejmuje farmaceutycznie dopuszczalne sole związków zdefiniowanych powyższym wzorem I. Poszczególne związki według wynalazku mogą zawierać jedną lub większą liczbę wystarczająco zasadowych grup funkcyjnych, a zatem mogą reagować z dowolnymi kwasami nieorganicznymi lub organicznymi z wytworzeniem farmaceutycznie dopuszczalnych soli. Do kwasów powszechnie stosowanych dla wytworzenia addycyjnych soli z kwasami należą kwasy nieorganiczne, takie ja kwas solny, kwas bromowodorowy, kwas j odo wodorowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy itp., oraz kwasy organiczne, takie jak kwas p-toluenosulfonowy, kwas metanosulfonowy, kwas szczawiowy, kwas pbromofenylosulfonowy, kwas węglowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas octowy, itp. Przykładami takich farmaceutycznie dopuszczalnych soli są zatem siarczan, pirosiarczan, wodorosiarczan, siarczyn, wodorosiarczyn, fosforan, monowodorofosforan, diwodorofosforan, metafosforan, pirofosfbran, chlorek, bromek, jodek, octan, propionian, dekanian, kaprylan, akrylan, mrówczan, izomrówczan, kapronian, heptanian, propiolan, szczawian, malonian, bursztynian, suberynian, sebacynian, fumaran, maleinian, butyno-l,4-dionian, heksyno-l,6-dionian, benzoesan, chlorobenzoesan, metylobenzoesan, dinitrobenzoesan, hydroksybenzoesan, metoksybenzoesan, ftalan, sulfonian, ksylenosulfonian, fenylooctan, fenylopropionian, fenylomaślan, cytrynian, mleczan, γ-hydroksymaślan, glikolan, winian, metanosulfonian, propanosulfonian, naftaleno-1 -sulfonian, naftaleno-2-sulfonian, migdalan itp. Szczególnie korzystnymi farmaceutycznie dopuszczalnymi addycyjnymi solami z kwasami są sole kwasów mineralnych, takich jak kwas solny, kwas bromowodorowy i kwas siarkowy.

Wiadomo jest, że związki według niniejszego wynalazku tworzą hydraty i solwaty z odpowiednimi rozpuszczalnikami. Do korzystnych rozpuszczalników służących do wytwarzania postaci solwatowanych należą woda, alkohole, tetrahydrofuran, DMF i DMSO. Korzystnymi alkoholami są metanol i etanol. Inne odpowiednie rozpuszczalniki można dobrać w oparciu o wielkość cząsteczki rozpuszczalnika. Korzystne sąrozpuszczalniki o małych cząsteczkach, gdyż z ich udziałem odpowiednie solwaty tworzą się łatwiej. Sol wat lub hydrat tworzy się zazwyczaj podczas rekrystalizacji lub procesu powstawania soli. Użytecznąpozycjąliteraturowądotyczącą solwatów jest Sykes, Peter, A Guidebook to Mechanism in Organie Chemistry, 6th Ed (1986, John Wiley & Sons, Nowy Jork). Stosowane tu określenie „solwat” obejmuje hydraty, takie jak monohydraty i dihydraty.

Sposób b) według wynalazku można prowadzić jednocześnie z procesem a). W przypadku związków o wzorze I, w których grupą zabezpieczającą kwas jest ugrupowanie estru tbutylowego i/lub grupą zabezpieczającą grupę aminowąjest t-buto-ksykarbonyl, grupę (-y)

181 306 zabezpieczającą, (-e) można usunąć działaniem mocnego kwasu, takiego jak kwas trifluorooctowy lub bezwodny chlorowodór w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak dioksan lub dichlorometan, w obecności anizolu. W przypadku związku o wzorze I, w którym grupą zabezpieczającą kwas jest ugrupowanie estru benzylowego i/lub grupą zabezpieczającą grupę aminową jest benzyloksykarbonyl, grupę (-y) zabezpieczającą (-e) można usunąć drogą hydrogenolizy, wygodnie prowadzonej w etanolowym roztworze chlorowodoru nad palladem na węglu jako katalizatorem.

Korzystny sposób oczyszczania związków o wzorze I z równoczesnym wytworzeniem pożądanej trwałej soli, opisano w US 5250660. Zgodnie z tym sposobem trwałe siarczany lub chlorowodorki otrzymuje się drogąpreparatywnego oczyszczania metodą chromatografii na Cj₈ z odwróconymi fazami, przy czym składnik wodny stanowi kwas siarkowy lub solny o pH 2,5, a składnikiem organicznym jest acetonitryl. Wartość pH kwasowego eluenta doprowadza się do około 4-6 z użyciem anionowej żywicy jonowymiennej w postaci hydroksylowej, np. Bio-Rad AG-1X8. Po uzyskaniu właściwej wartości pH roztwór siarczanu lub chlorowodorku tripeptydu liofilizuje się dla otrzymania czystej soli w postaci suchego proszku. Przykładowo surowy siarczan D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄-C(NH)NH₂ można rozpuścić w wodzie i roztwór wprowadzić na kolumnę Vydac Cli₈ RP HPLC 5 cm x 50 cm. W ciągu 10 godzin stosuje się gradient 2-10% B (A—0,01 % H₂SO₄; B = acetonitryl). Zbiera się wiele frakcji, i te, które według RP HPLC zawieraj ąprodukt, łączy się. Wartość pH połączonych frakcj i doprowadza się do 4,0-4,5 z użyciem żywicy AG-1X8 w postaci wodorotlenkowej (Bio-Rad, 3300 Ragatta Blvd., Richmond, CA 94804). Roztwór przesącza się i przesącz liofilizuje dla otrzymania czystego D,Ldiamidu w postaci soli kwasu siarkowego.

Związki według wynalazku można wytworzyć znanymi sposobami sprzęgania peptydów. Zgodnie z jednym z takich sposobów kwas P-X'-COOH, w którym -X'-C(O)- oznacza -X- o takim samym znaczeniu jak w definicji związku o wzorze I, a P oznacza użytą w razie potrzeby, grupę zabezpieczającą grupę aminową, sprzęga się ze związkiem zawierającym ugrupowanie Y z zabezpieczoną grupą karboksylową, z wytworzeniem dipeptydu (a). Grupę estrową zabezpieczaj ącąkarboksyl ugrupowania Y usuwa się następnie (odblokowanie czyli deestryfikacja) i dipeptyd (b) w postaci wolnego kwasu sprzęga się z zabezpieczonym reagentem (d). Powyższą sekwencję reakcji ilustruje następujący schemat 1:

P-X'-COOH + HN-Y'-COO-alk

Ρ-Χ'-C(0)-N-Y' -COO-alk

P-X'-COOH + HN-Y'-COO-alk ----* Ρ-Χ'-C(0)-N-Y'-COO-alk (a) (b) £~G' (b) + H₂N-(CH₂)_r-G' -----► P-X'-C(O)-N-Y'-CONH-(CH₂)_E-G' (d) (C)

Ρ-Χ-Υ-ΝΗ-(CH₂)rG'

3N, -NHP, -C(=NH)-NHP luu m y Lim, i ayci grupę aminową, w razie potrzeby, P oznacza H lub P, alk. oznacza niższy alkil lub podobną grupę zabezpieczającą ugrupowanie kwasu karboksylowego, a -Y- ma takie samo znaczenie jak Y z uwidocznionymi funkcyjnymi grupami aminową i karboksylową, czyli -Y-, to samo co -N-Y'-C(O)-.

Gdy w G¹ jest obecna grupa cyjanowa, przeprowadza się ją w grupę odpowiadającąjakiemuś znaczeniu R, a grupy zabezpieczające w (c) są wówczas usuwane sposobami znanymi fachowcom, takimi jak uwodornienie nad katalizatorem metalicznym, z wytworzeniem związków o wzorze I.

181 306

Sprzęganie związku P-X'-COOH z HN-Y'COO-alk prowadzi się zabezpieczywszy uprzednio grupę aminową aminokwasu, j eśli taka występuj e. W tym celu stosuj e się znane grupy zabezpieczające grupę aminową powszechnie używane do czasowego zabezpieczenia czyli zablokowania grupy aminowej.

Określenie „grupa zabezpieczająca grupę aminową” odnosi się do podstawników powszechnie stosowanych w celu zabezpieczenia czyli zablokowania funkcyjnej grupy aminowej na czas reakcji innych funkcyjnych grup związku.

Przykładami takich grup zabezpieczających grupę aminową są grupa formylowa, grupa tritylowa, grupa ftałimidowa, grupa trichloroacetylowa, grupy chloroacetylowa, bromoacetylowa i jodoacetylowa, grupy blokujące typu uretanowego, takie jak benzyloksykarbonył, t-butoksykarbonyl, 4-fenylobenzyloksykarbonyl, 2-metylobenzyloksykarbonyl, 4-metoksybenzyloksykarbonyl, 4-fluorobenzyloksykarbonyl, 4-chlorobenzyloksykarbonyl, 3 -chlorobenzyloksykarbonyl, 2-chlorobenzyloksykarbonyl, 2,4-dichlorobenzyloksykarbonyl, 4-bromobenzyloksykarbonyl, 3-bromobenzyloksykarbonyl, 4-nitrobenzyloksykarbonyl, 4-cyjanobenzyloksykarbonyl, 2-(4-ksenylo)izopropoksykarbonyl, 1,1 -difenyloet-1 -yloksykarbonyl, 1,1-difenyloprop-l-yloksykarbonyl, 2-fenyloprop-2-yloksykarbonyl, 2-(ptoluilo)prop-2-yloksykarbonyl, cykłopentoksykarbonyl, 1 -metylocyklopentoksykarbonyl, cykloheksoksykarbonyl, 1 -metylocykloheksoksykarbonyl, 2- metylocykloheksoksykarbonyl, 2-(4-toluilosulfbnylo)etoksykarbonyl, 2-(metylosulfonylo)etoksykarbonyl, 2-(trifenylofosfino)etoksykarbonyl, 9-fluorometoksykarbonyl („FMOC”, 2-(trimetylosililo)-etoksykarbonyl, alliloksykartonyl, l-(trimetylosililometylo)prop-l-enyloksykarbonyl, 5-benzizoksalilometoksykarbonyl, 4-acetoksybenźyloksykarbonył, 2,2,2-trichloroetoksykarbonyl, 2-etynylo-2-propoksykarbonyl, cyklopropylometoksykarbonyl, 4-(decyloksy)benzyloksykarbonyl, izobomyloksykarbonyl, 1-piperydyloksykarbonyl itp., grupa benzoilometylosulfonylowa, grupa 2-(nitro)fenylosulfenylowa, ugrupowanie tlenku difenylofosfiny oraz podobne grupy zabezpieczające grupę aminową Rodzaj zastosowanej grupy zabezpieczającej grupę aminową nie ma decydującego znaczenią jeśli tylko grupa aminowa przeprowadzona w pochodną jest trwała w warunkach prowadzonej następnie reakcji czy prowadzonych następnie reakcji w innych pozycjach cząsteczki i jeśli można ją usunąć w odpowiedniej chwili bez naruszenia reszty cząsteczki. Korzystnymi grupami zabezpieczającymi grupę aminową sąbenzyloksykarbonyl, alliloksykarbonyl, t-butoksykarbonyl i tritył. Powyższym określeniem są także objęte grupy zabezpieczające grupę aminową stosowane w chemii cefalosporyn, penicylin i peptydów. Dalsze przykłady grup obj ętych tym określeniem opisano w J. W. Barton, ^rotectWe Groups in Organie Chemistry”, J. G. W. Mc Omie, Ed., Plenum Press, Nowy Jork, N. Y.., 1973, Rozdział 2, oraz w T. W. Greene, „Protective Groups in Organie Synthesiś”, John Wiley and Sons, Nowy Jork, N.Y., 1981, Rozdział 7. Pokrewne określenie „zabezpieczona grupa aminowa” dotyczy grupy aminowej zabezpieczonej wyżej omówionymi grupami zabezpieczającymi grupę aminową.

W reakcji sprzęgania stosuje się estrową grupę zabezpieczającą dla HN-Y'-COOH, usuwalną w warunkach, w których grupa zabezpieczająca grupę aminowąpozostaje nietknięta. Tak więc grupa zabezpieczająca grupę aminową w acylującym kwasie P-X'-COOH pozostaje na miej scu dla zabezpieczenia grupy aminowej podczas prowadzonej następnie reakcj i sprzęgania z aminą (d) dla utworzenia (c).

Stosowane w opisie określenie „grupa estrowa zabezpieczająca karboksyl”, odnosi się do jednego z pochodnych estrowych ugrupowania kwasu karboksylowego powszechnie stosowanych dla zabezpieczenia czyli zablokowaniu ugrupowania kwasu karboksylowego na czas reakcji innych funkcyjnych grup związku. Przykładami takich grup zabezpieczających karboksyl są Cj-C₄-alki, benzyl, 4-nitrobenzyl, 4-metoksybenzyl, 3,4-dimetoksybenzyl, 2,4dimetoksybenzył, 2,4,6-trimetoksybenzyl, 2,4,6-trimetylobenzyl, pentametylobenzyl, 3,4metylenodioksybenzyl, benzhydryl, 4,4'-dimetoksybenzhydryl, 2,2',4,4'-tetrametoksybenzhydryl, t-butyl, t-amyl, trity 1, 4-metoksytrityl, 4,4'-dimetoksytrityl, 4,4',4'-trimetoksytrityl, 2-fenyloprop-2-yl, trimetylosiłil, t-butylodimetylosilil, fenacyl, 2,2,2-trichloroetyl, P-(trimetyl·sililo)etyl, p-(di(n-butylo)metylosililo)etyl, p-toluenosulfonyloetyl, 4-nitrobenzylosulfonyloetyl,

181 306 alłil, cynamyl, l-(trimetylosililometylo)prop-l-en-3-ylo itp. Rodzaj zastosowanej grupy zabezpieczającej karboksyl nie ma decydującego znaczenia, jeśli tylko kwas karboksylowy przeprowadzony w pochodną jest trwały w warunkach prowadzonej następnie reakcji czy prowadzonych następnie reakcji w innych pozycjach cząsteczki i jeśli można jąusunąć w odpowiedniej chwili bez naruszenia reszty cząsteczki. W szczególności ważne jest, aby nie poddawać cząsteczki z zabezpieczonym karboksylem działaniu silnie nukleofilowych zasad łub warunkom redukującym z użyciem wysoce aktywnych katalizatorów metalicznych, takich jak nikiel Raneya (takich ostrych warunków usuwania należy również unikać przy usuwaniu grup zabezpieczających grupę aminową omówionych poniżej). Dalsze przykłady takich grup można znaleźć w E. Haslam, „Protective Groups in Organie Chemistry”, J. G. W. Mc Omie, Ed., Plenum Press, Nowy Jork, N. Y., 1973, Rozdział 5, i T. W. Greene, „Protective Groups in Organie Synthesis”, Johm Wiley i Sons, Nowy Jork, N.Y., 1981, Rozdział 5.

Związki o wzorze I można także otrzymać syntetyzując najpierw prekursor amidowy HN-Y'-CONH(CH₂)_r-G^/, a potem prowadząc reakcję ze związkiem z zabezpieczonym ugrupowaniem X. Zgodnie z jednym z takich sposobów wytwarza się (d) i sprzęga z PN-Y-COOH (g), jak to pokazano poniżej, z wytworzeniem amidu (h).

PN-Y'-COOH + H₂N-(CH₂)_r-G’ -----► PN-Y'-CONH-(CH₂)_r-G' (g) (d) (h) gdzie P oznacza grupę zabezpieczając grupą aminową takąjak benzyloksykarbonyl (Cbz), t-butoksykarbonyl (Boc), p-toluenosułfonyl itp. Korzystnie grupę zabezpieczającą grupę aminową usuwa się drogą uwodornienia lub działania słabym kwasem (np. trifluorooctowym) albo mocnym kwasem (np. HC1). Przykłady innych odpowiednich grup zabezpieczających grupę aminową podano w „Protective Groups in Organie Synthesis, Second Edition, T. W. Greene oraz w Peter G. M. Wuts, Rozdział 7, str. 309-405 (1991), John Wiley & Sons, Inc. Grupę Boc lub inną odpowiednią grupą zabezpieczającą usuwa się z amionowego atomu azotu w ugrupowaniu Y, po czym prowadzi się acylowanie grupą acyIową odpowiedniego aminokwasu z wytworzeniem poniższego dipeptydu.

Ρ-Χ'-COOH + HN-Y'-CONH-(CH₂)_r~G' -----►

-----► Ρ-Χ'-CO-N-Y¹-CONH-(CH₂)_r-G'

Jeśli w G jest obecna grupa cyjanową poddaje się ją odpowiedniej przemianie i grupy zabezpieczające w (c) usuwa się wcześniej opisanymi sposobami.

Sprzęganie związku Ρ-Χ'-COOH prowadzi się zabezpieczywszy uprzednio grupę aminową aminokwasą jeśli taka występuje. W tym celu stosuje się znane grupy zabezpieczające grupę aminową powszechnie używane do czasowego zabezpieczenia czyli zablokowania grupy aminowej. Przykłady takich grup zabezpieczających opisano powyżej.

Wyżej opisane reakcje sprzęgania prowadzi się w obniżonej temperaturze, korzystnie od około -20°C do około 15°Ć. Reakcję sprzęgania prowadzi się w obojętnym rozpuszczalniku organicznym, takim jak dimetyloformamid, dimetyloacetamid, tetrahydrofuran, chlorek metylenu chloroform i podobne powszechnie stosowane rozpuszczalniki lub ich mieszaniny. Ogólnie stosuje się warunki bezwodne gdy w reakcji sprzęgania używa się aktywnego estru kwasu acylującego.

Związki pośrednie (d) i (g) wytwarza się standardowymi technikami chemii organicznej, zestawionymi w następujących schematach:

181 306

Η,Ν-Κ-ΝΗ

CH3S-C (=ΝΗ) -ΝΗ₂ -----»- CH3S-C (=ΝΡ) -ΝΗΡ --------»

-----► H₂N-K-NH-C(=ΝΡ)-ΝΗΡ

Η₂Ν-Κ-ΝΗ₂ ----► Η₂Ν-Κ-ΝΗΡ

H₂N-K-CN ----Ο H₂N-K-C(=NH)-ΝΗ₂

H₂N-K-CN ----->► H₂N-K-C(=NOH)-NH₂ gdzie -K-R oznacza -(CH₂)_r-G.

gdzie -K-R oznacza -(CH^-G.

Zgodnie z powyższymi sekwencjami zabezpieczone guanidyny można wytworzyć przez podwójne zabezpieczenie S-metyloizotiomocznika. Korzystną grupą blokującą jest tbutoksykarbonyl (Boc), który można wprowadzić poddawszy S-metyloizotiomocznik reakcji z diwęglanem di-t-butylu. Często S-metyloizotiomocznik stosuje się w postaci soli z kwasem, którąmożna przeprowadzić w postać wolnej zasady in situ przez rozpuszczenie tej soli w wodzie i poddanie jej działaniu wodnego roztworu zasady. Diwęglan di-t-butylu wprowadza się następnie do środowiska reakcji w mieszającym się z wodąrozpuszczalniku, takim jak t-butanol, w wyniku czego otrzymuje się podwójnie zabezpieczony S-metyloizotiomocznik. Żądaną podwójnie zabezpieczoną guanidynę wytwarza się następnie po podziałaniu odpowiednią diaminąH₂N-K-NH₂ w niereaktywnym rozpuszczalniku lub mieszaninie takich rozpuszczalników. Na ogół z powodzeniem stosuje się rozpuszczalniki mieszające się z wodą, takie jak dimetyloformamid, względnie wodę lub ich mieszaniny. Taka reakcja dobiega zazwyczaj końca w ciągu około 3-72 godzin. Powstałą zabezpieczoną guanidynę można następnie sprzęgnąć wyżej opisanym sposobem, z wytworzeniem zabezpieczonych związków pośrednich służących do wytwarzania związków o wzorze I, w którym R oznacza -NH-C(=NH)-NH₂.

W przypadku związków o worze I, w którym R oznacza -NH₂, związkiem pośrednim jest pojedynczo zabezpieczona diamina. W większości przypadków ten związek pośredni można wytworzyć po prostu w reakcji nie zabezpieczonej diaminy z 1 równoważnikiem molowym reagenta zabezpieczającego. Inne sposoby wprowadzania ostatecznej grupy aminowej (R = -NH₂) będą oczywiste dla chemików organików. Przykładowo aminę można otrzymać z innej prekursorowej grupy funkcyjnej, np. grupy nitrowej lub grupy cyjanowej. W przypadku grupy nitrowej przemianę w grupę aminową prowadzi się zazwyczaj w tych substratach, w których grupa nitrowa jest przyłączona bezpośrednio do pierścienia aromatycznego, a zwłaszcza do grupy fenylowej. W takich przypadkach grupę fenylową redukuje się do odpowiedniej anilinowej grupy funkcyjnej dowolnym znanym sposobem. Jednym ze szczególnie skutecznych sposobów jest działanie na związek nitrowy wodorosiarczynem sodowym w niereaktywnym rozpuszczalniku, takim jak etanol, woda lub ich mieszanina. Gdy związek nitrowy ogrzewa się w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin w mieszaninie woda/etanol w obecności wodorosiarczynu sodowego, redukcja zachodzi do końca zwykle w ciągu kilku godzin. W razie potrzeby podobnie można zredukować grupę cyjanową, w obecności takiego środka redukującego jak glino wodorek litowy lub borowodór w takim rozpuszczalniku jak tetrahydrofuran, względnie drogąpromowanej metalem redukcji borowodorkiem sodowym.

181 306

Amidyny według wynalazku (R = -C(=NH)-NH₂) można także wytworzyć z prekursora nitrylowego. Znany jest szereg sposobów realizowania tej przemiany. W szczególności korzystnym i skutecznym środkiem uzyskania tej przemiany j est zastosowanie siarkowodoru w mieszaninie pirydyny i trietyłoaminy, a następnie działanie acetonem i jodkiem metylu i wreszcie octanem amonowym w metanolu. Alternatywnie w celu zrealizowania tej przemiany nitryl ogrzewa się z chlorowodorkiem hydroksyloaminy i zasadą, taką jak N,Ńdiizopropyloetyloamina, w rozpuszczalniku hydroksylowym, takim jak etanol, po czym prowadzi się uwodornienie katalityczne (np. uwodornianie nad palladem na węglu).

W wyniku tego procesu otrzymuje się hydroksyamidynę (R=-C(=NOH)-NH2) jako związek pośredni, który można w razie potrzeby wyodrębnić.

Inne związki stosowane jako związki wyjściowe w syntezie związków według wynalazku są dobrze znane i jeśli są nieosiągalne w handlu, można je łatwo zsyntetyzować z użyciem znanych sposobów powszechnie stosowanych przez fachowców.

We wszystkich 4-podstawionych prolinach (Rp oznacza Ci-C₆-alkil lub -(CH2)p-L-(CH₂)q-T) stosowanych do wytwarzania związków według wynalazku podstawnik w pozycji 4 znajduje się w konfiguracji cis względem ugrupowania karbonylowego. Związki pośrednie do wprowadzania tej grupy funkcyjnej do związków o wzorze I wytwarza się z użyciem znanych sposobów.

Przykładowo 4-podstawione pochodne proliny, w których grupa Rp zawiera grupę metylenową w miejscu przyłączenia do pierścienia prolinowego, można wytworzyć następująco:

Cbz I

„o COOEt

gdzie R⁴ = R³CH₂ = grupa R^p zawierająca grupę metylenową w punkcie przyłączenia do pierścienia proliny.

4-Hydroksyprolinę (w handlu dostępne są postacie cis i trans) zabezpiecza się najpierw grupą zabezpieczającą grupę aminową - w tej sekwencji szczególnie użyteczna jest grupa Cbz. Powstały związek pośredni ekstryfikuje się (szczególnie wygodne są estry metylowe, a zwłaszcza etylowe), a potem utlenia z wytworzeniem odpowiedniego ketonu. Utlenianie realizuje się w dowolnych warunkach utleniających, np. z użyciem odczynnika Jonesa lub chlorochromianu pirydyniowego; szczególnie użyteczne w tej przemianie jest zastosowanie chlorochromianu pirydyniowego w bezwodnym niereaktywnym rozpuszczalniku, takim jak dichlorometan. Po 8-16 godzinach reakcja ta dobiega końca, gdy prowadzi się j ą w temperaturze pokojowej. Ten wygodny pośredni związek ketonowy poddaj e się następnie reakcj i z odpowiednim odczynnikiem Wittiga, z wytworzeniem żądanej olefiny. Na ogół odpowiedni R^p-podstawiony halogenek trifenylofosfoniowy dodaj e się do bezwodnego rozpuszczalnika obojętnego (np. tetrahydrofuranu) zawierającego mocną zasadę (np. t-butanolan potasowy). Wprowadza się keton i po około 3 godzinach w temperaturze pokojowej można wyodrębnić żądaną pośrednią olefinę. Dla otrzymania olefiny z dobrą wydajnością korzystne jest zastosowanie 0,4-0,6 molowego nadmiaru odczynnika Wittiga w stosunku do ketonu. Następnie olefinę redukuje się do żądanej R^p-podstawionej proliny znanymi technikami redukcji. Najwygodniejszą metodą przeprowadzenia tej przemiany w warunkach laboratoryjnych jest uwodornienie katalityczne. Uwodornienie olefiny w obecności katalizatora (np. 5% palladu na węglu) w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak etanol, zachodzi pod ciśnieniem atmosferycznym. W przypadku związków pośrednich zawierających Cbz jako grupę zabezpieczającą grupę aminową podczas uwodornienia ta grupa zabezpieczająca zostaje usunięta, w wyniku czego otrzymuje się związek, który można zastosować do sprzęgania z P-X'-COOH. Dla fachowców będzie oczywiste, że ten proces nie będzie skuteczny w przypadku wytwarzania związków, w których grupa R^p jest przyłączona do pierścienia proliny poprzez heteroatom lub zawiera pierścień aromatyczny. Tak więc w powyższym schemacie R³ będzie oznaczać alkil, aralkil (np. benzyl), (cykloalkilo)alkil, itd.

Pokrewny sposób wytwarzania tych związków pośrednich przedstawiono sumarycznie następującym schematem:

Cbz

I

N ^C00Et

Powyższy schemat reakcji jest alternatywny względem opisanej wcześniej reakcji Wittiga i jest on użyteczny w wytwarzaniu związków, w przypadku któiych nie można wytworzyć odczynników Wittiga. Tak więc w celu wytworzenia związków pośrednich, w których Ra oznacza alkil, fenyl itp., pirolidynowy związek pośredni poddaje się reakcji z odpowiednim odczynnikiem Grignarda . Zazwyczaj stosuje się niewielki nadmiar molowy odczynnika Grignarda, zazwyczaj w niskiej temperaturze (np, od -80°C do - 60°C) w niskokrzepnącym rozpuszczalniku obojętnym, takim jak tetrahydrofiiran. Po dodaniu reagentów można pozwolić, by mieszanina reakcyjna ogrzał się do temperatury pokojowej, po czym reakcja dobiega końca zwykle w ciągu kilku godzin. Powstały związek pośredni odwadnia się, np. działaniem kwasu trifluorooctowego. Pośredni 3,4-dehydro-związek redukuje się następnie do żądanego pośredniego związku cis z użyciem takich samych warunków redukujących jak opisane w odniesieniu do pośredniego związku olefinowego.

181 306

Związki pośrednie, w których heterogrupą„L” jest atom.tlenku przyłączony bezpośrednio do pierścienia proliny (czyli w których p = 0), można wytworzyć drogą reakcji Mitsunobu (Mitsunobu, Synthesis, 1 (1981)):

Cbz Cbz

I I

COOEt COOEt

HO Ar-o

W tej reakcji na trans-ester karboksy-podstawionej hydroksypirolidyny działa się trifenylofosfinąw takim rozpuszczalniku jak tetrahydrofuran, w obecności Ar-O-H. Mieszaninę chłodzi się do około 0°C i dodaje się azodikarboksylanu dietylu. Po ogrzaniu mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej poddaje się ją obróbce z wytworzeniem żądanego pośredniego związku cis. Powyższy schemat ilustruje reakcję związków, w których L - -0-, p = q = O,aT = fenyl, j ednak ta sekwencja jest użyteczna do wytwarzania innych związków, w których p=0 i L = -O-.

Związki według wynalazku zawierające funkcyjną grupę cis-Ohi otrzymuje się przez wytworzenie estru etylowego karboksy-podstawionej (S)-indoliny z odpowiedniego kwasu (patrz Yincent, i inni, Drug Design andDiscovery, Vol. 9, str. 11-28 (1992)) i zredukowanie tego związku pośredniego drogą uwodornienia nad 5% Pd/C, co prowadzi do powstania estru kwasu oktahydroindolo-2-karboksylowego, zwanego ogólnie estrem Ohi, jak to przedstawiono poniżej.

H

· COOEt

Związki według wynalazku zawierające funkcyjną grupę trans-Ohi wytwarza się metodą Yincenta i innych, Drug Design and Dischovery, Vol. 9, str. 11-28 (1992)). Przedstawiono to poniższym schematem:.

Związek według wynalazku zawierający układ dwupierścieniowy (z heteroatomem lub bez) można wytworzyć sposobem Teetza i innych, Tetrahedron Letters, 25,4479 (1984). Ogólnie:

gdzie P oznacza grupę zabezpieczającą, a R^x oznacza alkil.

Związki pośrednie służące do wprowadzania ugrupowania funkcyjnego N-podstawionej glicyny (Y) stosowane do wytwarzania związków według wynalazku wytwarza się standardowymi technikami.

Przykładowo ester kwasu chloro wcooctowego, taki jak bromooctan t-butylu, można przeprowadzić w żądany podstawiony związek działaniem odpowiedniej I-rzędowej aminy:

BrCH₂COO-t-butyl + R^eNH2 -> HNR^gCH2COO-t-butyl

Bromooctan t-butylu poddaje się reakcji z odpowiednią aminą albo samą, albo w odpowiednim niereaktywnym rozpuszczalniku, takim jak alkohol. W celu doprowadzenia reakcji do końca korzystnie stosuje się molowy nadmiar aminy. Korzystnie mieszanina reakcyjna zawiera także niereaktywny akceptor kwasu, taki jak trietyloamina użyta w ilości co najmniej 1 równoważnika molowego. Reagenty łączy się ze sobą zazwyczaj po ochłodzeniu (np. do 0°C), po czym zwykle pozwala się, by mieszanina reakcyjna ogrzała się do temperatury pokojowej i reakcja dobiega końca na ogół w ciągu 24 godzin. Bromooctan jest korzystny, jednak w tej reakcji przemiany można także stosować inne chlorowcooctany, takie jak jodooctany i chlorooctany. Podobnie można stosować inne grupy estrowe. Ester t-butyIowy jest korzystny ponieważ tę grupę można potem łatwo usunąć działaniem anizolu i kwasu trifluorooctowego.

Drugi sposób wytwarzania tych związków pośrednich przedstawiono poniższym schematem:

R°-CHO + H₂NCH₂COOEt -> R°-CH=NCH₂COOEt -> R°-CH₂-NHCH₂COOEt gdzie R°-CH₂. oznacza grupę R^e mającą niepodstawioną grupę metylenową przy miejscu przyłączenia do ugrupowania glicyny.

Zgodnie z powyższym schematem reakcji odpowiedni aldehyd miesza się z estrem glicyny w niereaktywnym rozpuszczalniku, takim jak metanol lub etanol. Gdy ester glicyny stosuje się w postaci soli, można dodać molowy równoważnik zasady, takiej jak wodorotlenek potasowy, dla umożliwienia powstania aminoestru w postaci wolnej zasady. W reakcji aldehydu i estru glicyny powstaje pośrednia zasada Schiffa, którą następnie można zredukować in situ działaniem takiego środka redukującego jak cyjanoborowodorek sodowy. Zasada Schiffa powstaje zazwyczaj w ciągu poniżej 1 godziny, a redukcja dobiega końca na ogół po 10-15 godzinach. Estry metalowe i etylowe są szczególnie użyteczne, gdyż te grupy można usunąć (odblokowanie) działaniem wodorotlenku litowego w wodnym roztworze dioksanu. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego ketonu zamiast aldehydu R°-ĆHO otrzymuje się związki pośrednie, w których grupa metylenowa przyłączona do aminowej grupy glicyny jest podstawiona.

Wiele z docelowych związków według wynalazku lub związków pośrednich można przeprowadzać w siebie wzajemnie znanymi sposobami. Przykładowo związki aryfowe podstawione grupą nitrową można redukować (np. w obecności wodorosiarczynu sodowego w niereaktywnym rozpuszczalniku, takim jak etanol, woda lub ich mieszanina). Gdy nitrozwiązek ogrzewa się w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin w mieszaninie woda/etanol w obecności wodorosiarczynu sodowego, redukcja zachodzi do końca zazwyczaj w ciągu kilku godzin. Powstała grupa aminowa może znajdować się w końcowym produkcie; gdy grupa aminowa jest obecna w związku pośrednim, może być pożądane przeprowadzenie jej w jej ostatecznie pożądaną postać (np. przez zacylowanie z wytworzeniem zacytowanej grupy aminowej) lub zabezpieczenie dla uniknięcia reakcji ubocznych w dalszych reakcjach chemicznych. Gdy żądanym związkiem jest wolna amina, szczególnie użyteczną grupą stosowaną w tym celu jest Cbz. Inne przemiany i przemiany wzajemne tego typu będą oczywiste dla fachowców z dziedziny chemii organicznej.

Jak to będzie wiadome fachowcom, powyższym przemianom można podawać związki wyjściowe omówione powyżej lub, w większości przypadków, także pośrednie związki di- i tripeptydowe zawierającą takie same odpowiednie grupy funkcyjne. W tych przypadkach potrzeba zabezpieczania różnych grup lub brak tej potrzeby mogą występować w odmienny sposób, a zatem rząd i typ reakcji chemicznej będą dyktować potrzebę użycia i typ grup zabezpieczających, a także sekwencję reakcji zastosowaną w procesie syntezy. Fachowcy zdadzą sobie sprawę również z tego, że inne grupy zabezpieczające można dobierać tylko pod warunkiem, że będą one służyć zabezpieczeniu grupy funkcyjnej podczas dalszej reakcji i dadzą się usunąć w odpowiednich warunkach i we właściwej kolejności, umożliwiając dalsze przemiany. Przykładowo w powyższym schemacie 1 G obejmuj e podstawniki, w których R oznacza -CN i to ugrupowanie nitrylu można przeprowadzić w amidynę lub zredukować do grupy aminowej, którą ewentualnie można następnie przeprowadzić w guanidyny według wynalazku.

Związki według wynalazku wyodrębnia się najkorzystniej w postaci addycyjnych soli z kwasami. Sole związków o wzorze I utworzone z takimi kwasami jak te wspomniane uprzednio są użyteczne jako sole farmaceutycznie dopuszczalne do podawania w charakterze środków przeciwkrzepliwych i do stosowania w procesie wytwarzania preparatów tych środków. Inne addycyjne sole z kwasami można wytwarzać i stosować w procesach wyodrębniania i oczyszczania peptydów. Przykładowo można stosować sole utworzone z kwasami sulfonowymi, takimi jak kwas metanosulfonowy, kwas n-butanosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy i kwas naftalenosulfonowy.

Optycznie czynne izomery diastereoizomerów występujących ze względu na rodnik X, również stanowią część wynalazku. Takie optycznie czynne izomery można wytwarzać z ich odpowiednich optycznie czynnych prekursorów wyżej pisanymi sposobami, względnie drogą rozdzielenia mieszanin racemicznych. To rozdzielanie można prowadzić metodą derywatyzacji z użyciem chiralnego reagenta, a następnie chromatografii lub wielokrotnej krystalizacji. Po usunięciu chiralnej substancji pomocniczej znanymi metodami otrzymuje się zasadniczo optycznie czyste izomery związków według wynalazku lub ich prekursorów. Dalsze

181 306 szczegóły dotyczące rozdzielania można znaleźć w Jacąues i inni, .Enatiomers, Racemates and Resolutions”, John Wiley & Sons, 1981.

Związki użyte jako wyjściowe w syntezie związków według wynalazku są dobrze znane i jeśli nie można ich dostać w handlu, łatwo jest je wytworzyć znanymi sposobami syntezy powszechnie stosowanymi przez fachowców.

Uważa się, że związki według wynalazku selektywnie hamują trombinę wśród innych proteinaz i innych nieenzymowych białek biorących udział w koagulacji krwi, bez znaczącego oddziaływania na naturalną zdolność organizmu do lizy skrzepów (te związki mają słabe działanie hamujące fibrynolizę). Ponadto uważa się, że ta selektywność umożliwia ich stosowanie wespół ze środkami rozpuszczającymi skrzepy bez występowania znaczącego oddziaływania na trombolizę i fibrynolizę. Ponadto uważa się, że związki według wynalazku są aktywne przy podawaniu doustnym.

Związki o wzorze I według wynalazku można podawać potrzebującemu tego ssakowi w skutecznej ilości (w dawce hamującej trombinę) dla hamowania trombiny. Hamowanie trombiny tym sposobem obejmuje działanie lecznicze i/lub profilaktyczne, w zależności od potrzeb.

Jest spodziewane, iż związki według wynalazku będą użyteczne w leczeni lub profilaktyce zakrzepów i nadkrzepliwości w krwi i tkankach u istot żywych, w tym ludzi. Stany .chorobowe, w których te związki mająpotencj alne zastosowanie to leczeni lub profilaktyka zakrzepów i nadkrzepliwości w krwi i tkankach. Stany chorobowe, w których te związki są potencjalnie użyteczne, w leczeniu i/lub profilaktyce, obejmujązator żylny, zator tętnicy płucnej, zator tętniczy, taki jak niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał mięśnia sercowego, dusznicę bolesną niestabilną, udar spowodowany zatorem i zator tętnic obwodowych. Ponadto spodziewana jest użyteczność tych związków w profilaktyce chorób na tle miażdżycy tętnic, takich jak choroba tętnic wieńcowych, choroba tętnic mózgowych i choroba tętnic obwodowych. Co więcej, związki te powinny być użyteczne przy ich stosowaniu wraz ze środkami trombblitycznymi w zawale mięśnia sercowego. Ponadto spodziewana jest użyteczność tych związków w leczeniu lub profilaktyce ponownego zamknięcia naczynia po trombolizie, po przezskómej śródnaczynio wej plastyce naczyń wieńcowych (PTCA) i po wytworzeniu wieńcowego przepływu omijającego. Ponadto spodziewana jest użyteczność tych związków w profilaktyce zakrzepu wtórnego po zabiegach mikrochirurgicznych. Związki te powinny być użyteczne również w leczeniu antykoagulacyjnym związanym z wszczepieniem sztucznych narządów i zastawek sercowych. Ponadto spodziewana jest użyteczność tych związków w leczeniu antykoagulacyjnym związanym z hemodializą i uogólnionym wykrzepianiem wewnątrznaczyniowym. Dalsze spodziewane zastosowanie to przemywanie zgłębników i urządzeń mechanicznych stosowanych u pacj enta in vivo oraz jako antykoagulanty do konserwacji krwi, osocza i innych produktów krwi in vitro. Ponadto spodziewana jest użyteczność tych związków w przypadku innych chorób, w których koagulacja krwi może stanowić podstawowy proces sprawczy lub źródło wtórnej patologii, np. w chorobie nowotworowej, w tym w przerzutach, i chorobach zapalnych, w tym w zapaleniach stawów, i cukrzycy. Związek stanowiący antykoagulant podaje się doustnie lub pozaj elitowo, np. drogą wlewu dożylnego (iv), wstrzyknięcia domięśniowego (im) lub wstrzyknięcia podskórnego (sc).

Związki według wynalazku o użyteczności jako antykoagulanty majązastosowanie w profilaktyce i leczeniu chorób zatorowych na tle krzepnięcia, takich jak zator żylny, zator tętnicy płucnej, zator tętniczy, zwłaszcza niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał mięśnia sercowego i zakrzepica naczynia mózgowego, uogólnionych stanów nadkrzepliwości i miejscowych stanów nadkrzepliwości, takich jak występujące po operacjach plastyki naczyń i wytworzenia wieńcowego przepływu omijającego, a także uogólnionych uszkodzeń tkanek związanych ze stanem zapalnym.

Konkretna dawka związku podawanego zgodnie z wynalazkiem dla uzyskania efektów leczniczych i/lub profilaktycznych będzie oczywiście określana dla konkretnych przypadków, w zależności od np. danego podawanego związku, szybkości podawania i leczonego stanu.

181 306

Typowa dawka dzienna w każdym z powyższych zastosowań wynosi około 0,01-1000 mg/kg. Reżim dawkowania może się zmieniać, np. profilaktycznie można podawać daną dawkę jeden raz dziennie lub kilka razy dziennie, np. 3 do 5 razy dziennie. W warunkach zagrożenia życia związek według wynalazku podaje się drogą wlewu iv z szybkościąO,01 - 20 mg/kg/godzinę, a korzystnie około 0,1-5 mg/kg/godzinę.

Związki według wynalazku można stosować przy podawaniu środka powodującego lizę skrzepu, np. tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA), zmodyfikowanego t-PA, streptokinazy lub urokinazy. W przypadkach gdy skrzep już się wytworzył blokując częściowo łub całkowicie tętnicę lub żyłę, stosuje się zazwyczaj środek łizujący skrzep. Zwdązek według wynalazku można podać przed nim lub wraz ze środkiem lizującym albo po nim, sam lub, korzystnie, z aspiryną dla zapobiegnięcia powtórnemu utworzeniu się skrzepu.

Związki według wynalazku można podawać także przy podawaniu antagonisty receptorów glikoprotein płytkowych (Hb/IIIa), hamującego agregację płytek. Związek według wynalazku można podać przed nim lub wraz z antagonistą Hb/IIIa albo po nim dla zapobiegnięcia powtórnemu utworzeniu się skrzepu.

Związek według wynalazku można podać przed nią lub wraz z aspiryną albo po niej dla zapobiegnięcia powtórnemu utworzeniu się skrzepu. Jak stwierdzono powyżej, korzystnie związek według wynalazku podaje się wespół ze środkiem lizującym skrzep i aspiryną.

Niniejszy wynalazek dostarcza także preparatów farmaceutycznych do stosowania w wyżej opisanym sposobie terapii. Preparaty farmaceutyczne według wynalazku zawierają związek o wzorze I w ilości skutecznie hamującej trombinę, w połączeniu z farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikiem, zaróbką lub rozcieńczalnikiem, W celu podawania doustnego związku przeciwkrzepliwego nadaj e się mu postać kapsułek żelatynowych lub tabletek, które mogą zawierać takie zarobki jak lepiszcza, środki poślizgowe, dezintegratory itp. Do podawania pozajelitowego związek przeciwkrzepliwy formułuje się w farmaceutycznie dopuszczalnym rozcieńczalniku, np. solance fizjologicznej (0,9%), 5% dekstrozie, roztworze Ringera itp.

Związkowi według wynalazku można nadawać formę postaci dawkowanych zawieraj ących go w dawce około 0,1-1000 mg. Korzystnie związek ma postać farmaceutycznie dopuszczalnej soli, takiej jak np. siarczan, octan lub fosforan. Przykładowa postać dawkowana zawiera 5 mg związku według wynalazku w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli w 10 ml ampułce z jałowego szkła. Inny przykład postaci dawkowanej to 10 mg związku według wynalazku w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli w 20 ml izotonicznej solanki w jałowej ampułce.

Związki można podawać różnymi drogami, w tym doustnie, doodbytniczo, przez skórę, podskórnie, dożylnie, domięśniowo i donosowo. Związki według wynalazku korzystnie formułuje się przed ich podaniem. Tak więc następnąpostacią wynalazku jest preparat farmaceutyczny zawierający skuteczną ilość związku o wzorze I lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli lub ich solwatu, w połączeniu z farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikiem, rozcieńczalnikiem lub zaróbką. W takich preparatach substancja czynna stanowi 0,1- 99,9% wagowych preparatu. Określenie „farmaceutycznie dopuszczalne” oznacza nośnik, rozcieńczalnik lub zaróbkę zgodne z innymi składnikami preparatu i nieszkodliwe dla przyjmującego preparat.

Preparaty farmaceutyczne według wynalazku wytwarza się z użyciem znanych sposobów z dobrze znanych i łatwo dostępnych składników. Podczas wytwarzania środków według wynalazku substancję czynną miesza się zazwyczaj z nośnikiem, rozcieńcza się ją nośnikiem lub zamyka się ją w nośniku, który może mieć postać kapsułki, saszetki, papierka lub innego pojemnika. Gdy nośnik służy jako rozcieńczalnik, może być on substancją stałą, półciekłą lub ciekłą, działającą jako podłoże, zaróbka lub środowisko substancji czynnej. Tak więc środek może mieć postać tabletek, pigułek, proszków, pastylek podjęzykowych, saszetek, opłatków, eliksirów, zawiesin, emulsji, roztworów, syropów, aerozoli (w stałym lub ciekłym środowisku), miękkich i twardych kapsułek żelatynowych, jałowych roztworów do wstrzyknięć, jałowo pakowanych proszków itp. Środki według wynalazku można formułować tak, by zapewnić szybkie,

181 306 trwające w czasie lub opóźnione uwalnianie substancji czynnej po podaniu pacjentowi, co osiąga się z użyciem znanych sposobów.

Zdolność związków według wynalazku do skutecznego oddziaływania jako inhibitory trombiny i ich aktywność przy podawaniu doustnym oceniano w jednym lub większej liczbie następujących testów.

Hamowanie trombiny zademonstrowano poprzez hamowanie in vitra aktywności amidazo wej trombiny, mierzonej w teście, w którym trombiną hydrolizuje substrat chromogeniczny, N-benzoilo-L-fenyloalanylo-L-walilo-L-arginylo-p-nitroanilid.

Test prowadzono przez zmieszanie 50 μΐ buforu (0,03M Tris, 0,15M NaCl, pH 7,4) z 25 μΐ roztworu trombiny bydlęcej lub trombiny ludzkiej (0,21 mg/ml stabilizowanej trombiny bydlęcej, Parke-Davis, lub oczyszczonej trombiny ludzkiej, Enzyme Research Labortatories, South Bend, Indiana, około 8 jednostek NIH/ml, w tym samym buforze) i 25 μΐ badanego związku w rozpuszczalniku (50% wodny roztwór metanolu, objętościowo). Dodawano 150 μΐ wodnego roztworu substratu chromogenicznego (0,25 mg/ml) i mieszano stopień hydrolizy substratu przez monitorowanie reakcji przy 405 nm pod kątem wydzielania p-nitroaniliny. Skonstruowano krzywe standardowe przez wykreślenie zależności stężenia wolnej trombiny od stopnia hydrolizy. Wartości stopnia hydrolizy dla badanych związków przekształcono następnie w wartości „wolnej trombiny” w poszczególnych testach, stosując krzywe standardowe. Ilość związanej trombiny (związanej przez badany związek) obliczano przez odjęcie ilości wolnej trombiny w danym teście od znanej początkowej ilości trombiny użytej w tym teście. Ilość wolnego inhibitora w każdym teście obliczano odejmując liczbę moli związanej trombiny od liczby moli dodanego inhibitora (badanego związku).

Wartość Kass to hipotetyczna stała równowagi dla reakcji pomiędzy trombiną i badanym związkiem (I).

Trombiną + I ------► Trombina-I

[Trombina-I] Kass = --------------------[(Trombiną) χ (I)]

Wartości Kass obliczono dla szeregu stężeń badanych związków i wartość średnią podano w jednostkach litr/mol.

Zasadniczo z użyciem wyżej opisanych procedur w testach z ludzką trombiną oraz zastosowawszy inne proteazy serynowe ludzkiego układu krzepnięcia krwi i proteazy układu fibrynolitycznego z odpowiednimi substratami chromogenicznymi podanymi poniżej, oceniono selektywność związków według wynalazku wobec proteaz serynowych czynników krzepnięcia i wobec proteaz serynowych układu fibrynolitycznego, a także zasadniczo brak ich oddziaływania na proteazy serynowe układu fibrynolitycznego. Inhibitory trombiny powinny korzystnie nie oddziaływać na fibrynolizę wywoływaną przez urokinazę, tkankowy aktywatora plazminogenu (t-PA) i streptokinazę, Powinno to być ważne w przypadku terapeutycznego zastosowani takich środków jako środków pomocniczych w terapii rozpuszczania skrzepów streptokinaza, t-PA lub urokinazą oraz ich zastosowania jako środków przeciwkrzepliwych nie oddziaływujących na endogenną fibrynolizę (względem t-PA i urokinazy). Oprócz braku oddziaływania na aktywność amidazową proteaz fibrynolitycznych ,ten brak oddziaływania na układ fibrynolityczny można badać poddając skrzepy ludzkiego osocza lizie odpowiednimi fibrynolitycznymi aktywatorami plazminogenu.

Ludzkie czynniki X, Xa, IXa, XIa i XIIa zakupiono w Enzyme Research Laboratories, South Bend Indiana; ludzką urokinazę w Leo Pharmaceuticals, Dania, arekombinowane zaktywowane białko C (PC) wytworzono w Eli Lilly and Co. zasadniczo według US 4981952. Substraty chromogeniczne: N-benzoilo-Ile-Glu-Gly-Arg-p-nitroanilid (dla czynnika Xa);

181 306

N-Cbz-D-Arg-Gly-Arg-p-nitroanilid (dla testu z czynnikiem-IXa jako substrat czynnika Xa); piroglutamylo-Pro-Arg-p-nitroanilid (dla czynnika XIa i dla PC); H-D-Pro-Phe-Arg-pnitroanilid (dla czynnika XIIa) i piroglutamylo-Gly-Arg-p-nitroanilid (dla urokinazy) zakupiono w Kabi Vitrum, Sztokholm, Szwecja oraz w Midwest Biotech, Fishers, Indiana. Trypsynę bydlęcą zakupiono w Worthington Biochemicals, Freehold, New Jersey, a kalikreinę ludzkiego osocza w Kabi Vitrum, Sztokholm, Szwecja. Substrat chromogeniczny H-D-Pro-Phe-Arg-pnitroanilid dla kalikreiny osoczowej zakupiono w Kabi Vitrum, Sztokholm, Szwecja. N-BenzoiloPhe-Val-Arg-p-nitroanilid, substrat dla ludzkiej trombiny i trypsyny, zsyntetyzowano zgodnie z procedurami opisanymi powyżej dla związków według wynalazku z użyciem znanych sposobów sprzęgania peptydów, z substratów dostępnych w handlu lub zakupionych w Midwest Biotech, Fishers, Indiana.

Ludzką plazminę zakupiono w Boehringer Mannheim, Indianapolis, Indiana; nt-Pa zakupiono jako wzorzec aktywności pojedynczego łańcucha w American Diagnostica, Greenwich, Connecticut; zmodyfikowany t-PA6 (mt-PA6) wytworzono w Eli Lilly and Company znanym sposobem (patrz Burek i inni, J. Biol. Che., 265, 5120-5177 (1990). Substrat chromogeniczny plazminy, H-D-Val-Leu-Lys-p-nitroanilid, i substrat tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA), H-D-Ile-Pro-Arg-p-nitroanilid, zakupiono w Kabi Vitrum, Sztokholm, Szwecja.

W substratach chromogeniczny ch opisanych powyżej trój literowe symbole Ile, Glu, Gly, Pro, Arg, Phe, Val, Leu i Lys zastosowano dla wskazania odpowiednich grup aminokwasów, odpowiednio izoleucyny, kwasu glutaminowego, glicyny, proliny, argininy, fenyloalaniny, waliny, leucyny i lizyny.

Poniższa tabela 1 podaj e wartości Kass otrzymane dla podanych związków o wzorze I.

Tabela 1 Działanie hamujące Kass χ 10⁶ (litry/mol)

Przykład	Ludzka trombins	Xa	Trypsyna	Plazm ina	t-Pa
1	2	3	4	5	6
1	3, 3	0,0017	0, 38	0,010	0,082
2	0,033	0,00058	0,00017	<0,001	<0,001
3	1, 4	0,000024	0,077	0,0045	0,00055
4	0,064	0,000068	0,0036	0,0060	<0,001
5	0,44	0,000042	0,0022	0,00087	0,000042
6	0,49	0,00098	0,00066	0,00011	<0,001
7	0,021	0,00014	0,000056	0,000046	<0,001
8	220	0,0070	2,6	0,017	0,004
9	0,97	0,0051	0,02	0,0017	0,0012
10	33	0, 049	3,8	0,024	0,0034
11	180	0,21	14	0,085	0,0094
12	11	0,14	41	0,16	0,0056
13	10	0,10	19	0,10	0,0077
14	3, 6	0, 62	0,96	0,031	0, 002
15	3,0	0,043	3,5	0,042	0, 004

181 306 ciąg dalszy tabeli 1

16	770	0,14	21	0,44	0,31
17	0,78	<0,001	0,03	<0,001	<0,001
18	0,43	<0,001	0,01	<0,001	0,01
19	13	0,01	0,21	0,01	0,01
20	0,29	0,02	0,02	<0,001	0, 02
21	0,95	0,01	0,11	<0,001	<0,001
22	0,76	0,02	0,02	<0,001	<0,001
23	0,55	0,02	0,03'	<0,001	<0,001
24	0, 65	<0,001	0,49	0,01	0,01
25	0,09	<0,001	0,04	<0,001	<0,001
26	0,06	<0,001	0,01	<0,001	<0,001
27	0,02		<0,009
28	1,1	<0,001	0,07	<0,001
29	0,12	<0,001	<0,02	<0,001
30	0,03	<0,001	0,01	<0,001
31	0,01	<0,001	<0,001	<0,001
32	38	0,07	43	0,12	0,01
33	1,4	0,05	100	0,30	0,01
34	630	0,66	2600	1,8	0, 04
35	610	1,5	110	1,1	0,77
36	240	0,07	48	0,13	0, 01
37	45	0,04	82	0,18	0,01
38	4100	5,5	250	0,43	0,05
39	400	3,4	940	0,84	0,04
40	40	4,3	2200	1,8	0,04
41	1300	0,84	27	0,13	0,01
42	700	0,46	47	0,11	0,01 _
43	0,36 '	<0,001	0,1	<0,001	<0,001
44	490	0,20	3, 6	0,01	<0,001
45	39	0,01	0,24	0,01	<0,001
46	0, 60	<0,001	0,40	<0,001	<0,001
47	7,6
48	0,31
49	15	0,01
50	4500		570
51	120		4,6
52	600
53	340		3,7
54	430		9, 8
55	1400		240

181 306 . ³⁷ ciąg dalszy tabeli I

56	2300		280
57	28
58	29
59	0,45
60	12		0,36
61	11
62	11		8,6
63	2,0		0,24
64	1700		90
65	5,3		2,1
66	5,0
67	2,4		0,03
68	2,9		0,07
69	265		30,8
70	200	0, 63
71	30	2,5
72	410	3, 9			1
73	0,14	0,071
74	130		7,7

Należy zauważyć, iż nieoczekiwanie związki, w których X zawiera ugrupowanie D-cykloheksyloalanylowe, mają podwyższoną moc działania hamującego trombinę i wykazują szczególnie zaskakujące polepszenie mocy hamowania czynnika XA w porównaniu z np. odpowiednimi związkami, w których X zawiera ugrupowanie D-fenyloalanylowe.

Materiały

Psie osocze pobrano do 3,8% cytrynianu od przytomnych psów mieszańców (obu płci, Hazelton-LRE, Kalamazoo, Michigan, USA) przez nakłucie żyły. Fibrynogen otrzymano ze świeżego psiego osocza, a fibrynogen ludzki ze stabilizowanej A CD ludzkiej krwi, frakcja 1-2, z użyciem znanych procedur i opisów. Smith, Biochem. J., 185,1-11 (1980); i Smith i inni, Biochemistry, 11,2958-2967, (1972). Ludzki fibrynogen (czystość 98%/wolny od plazminy) pochodził z American Diagnostica, Greenwich, Connecticut. Znaczenie preparatów fibrynogenu 1-2 izotopami promieniotwórczymi wykonano znanymi metodami Smith i inni, Biochemistry, 11, 2958-2967, (1972). Urokinazę zakupiono w Leo Pharmaceuticals, Dania, 2200 jednostek Ploug/fiolkę. Streptokinazę zakupiono w Hoechst-Roussel Pharmaceuticals, Somerville, New Jersey.

Metody - Wpływ na lizę skrzepów ludzkiego osocza przez t-PA

Skrzepy ludzkiego osocza wytworzono w mikroprobówkach przez dodanie 50 μΐ trombiny (73 jednostekNIH/ml) do 100 μΐ ludzkiego osocza zawierającego 0,0229 pCi fibiynogenu znaczonego jodem 125. Lizę skrzepu badano pokrywając skrzep 50 pl urokinazy lub streptokinazy (50, 100 lub 1000jednostek/ml) i prowadząc inkubację przez 20 godzin w temperaturze pokojowej. Po inkubacji zawartość probówek odwirowywano w Beckman Microfuge. 25 pl supematantu dodawano do 1,0 ml 0,03M buforu Tris/0,15M NaCl przed zliczeniem gamma. Próby kontrolne do zliczania dla 100% lizy otrzymywano nie stosując trombiny (i zastępując jąbuforem). Inhibitory trombiny oceniano pod kątem ewentualnego ich oddziaływania na fibrynolizę przez wprowadzanie związków do pokrywających roztworów w stężeniach 1, 5 i 10 pg/ml. Zgrubną ocenę wartości ICSO przeprowadzono metodą liniowej ekstrapolacji punktów pomiarowych do wartości odpowiadającej 50% lizie dla danego stężenia środka fibrynolitycznego.

Działanie antykoagulacyjne Materiały

Osocze psie i szczurze pobrano do 3,8% cytrynianu od przytomnych psów i mieszańców (obu płci, Hazelton-LRE, Kalamazoo, Michigan, USA) lub uśpionych samców szczurów Sprague-Dawley (Harlan Sprague-Dawley, Inc., Indianapolis, Indiana, USA) drogą nakłucia żyły. Fibrynogen otrzymano ze stabilizowanej ACD ludzkiej krwi, frakcja 1-2, z użyciem znanych procedur i opisów. Smith, Biochem. J., 185,1 -11 (1980); i Smith i inni, Biochemistry, 11, 2958-2967, (1972). Ludzki fibrynogen (czystość 98%/wolny od plazminy) zakupiono także w American Diagnostica, Greenwich, Connecticut. Reagenty koagulacyjne, ACTIN, tromboplastyna i ludzkie osocze, pochodziły z Baxter Healthcare Corp., Dade Division, Miami, Floryda. W testach koagulacj i prowadzonych z życiem osocza stosowano bydlęcątrombinę z Parke-Davis (Ann Detroit, Michigan).

Sposoby

Procedury testów koagulacji zostały już opisane, Smith, i inni, Trombosis Research, 50, 163-174 (1988). We wszystkich pomiarach w testach koagulacji stosowano urządzenie CoAScreener (American LABor, Inc.). Czas protrombinowy (PT) mierzono przez dodanie 0,05 ml solanki i 0,05 ml reagenta Thromboplastin-C do 0,05 ml badanego osocza. Czas kaolinowokefalinowy (APTT) mierzono inkubując 0,05 ml badanego osocza z 0,05 ml reagenta Acatin przez 120 sekund, a następnie z 0,05 ml CaCl₂ (0,02M). Czas trombinowy (TT) mierzono dodając 0,05 ml solanki i 0,05 ml trombiny (10 jednostek NIH/ml) do 0,05 ml badanego osocza. Związki o wzorze I dodawano do osocza ludzkiego lub zwierzęcego w szerokim zakresie stężeń dla ocenienia wpływu wydłużającego czas w próbach APTT, PT i TT. Liniową ekstrapolację prowadzono dla ocenienia stężeń koniecznych dla podwojenia czasu krzepnięcia w każdym z testów.

Zwierzęta

Samce szczurów Sprague Dawley (350-425 g, Harlan Sprague Dawley Inc., Indianapolis, IN) uśpiono ksylazyną(20 mg/kg, s.c.) i ketaminą(120 mg/kg, s.c.) i utrzymywano je na ogrzewanym łóżku wodnym (37°C). W żyłach szyjnych umieszczono zgłębniki dla umożliwienia dokonania wlewów.

Model przetoki tętniczo-żylnej

Lewą żyłę szyjną i prawą tętnicę szyjnąpoddano cewnikowaniu rurkami z polietylenu PE 60 o długości 20 cm. Sześciocentymetrową sekcję środkową dłuższej rurki (PE 190) z bawełnianą nicią(5 cm) w świetle wciśnięto pomiędzy dłuższe sekcję dla uzupełnienia obwodu przetoki tętniczo-żylnej. Krew krążyła przetokąprzez 15 minut przed ostrożnym usunięciem nici i zważeniem jej. Wagę mokrej nici odjęto od całkowitej wagi nici i skrzepu (patrz J.R. Smith i inni, Br. J. Pharmacol., ΊΊ, 29 (1982)).

Gdy związek z przykładu 38 porównano z D-MePhe-Pro-Arg-H w modelu przetoki tętniczo-żylnej, stwierdzono, że siła jego działania przeciwkrzepliwego jest dziewięciokrotnie wyższa podczas ciągłego wlewu dożylnego. Dla zmniejszenia wagi skrzepu w takim samym stopniu (do około 20% wartości kontrolnej) związek z przykładu 38 wydłużył czas trombinowy w osoczu około trzykrotnie, podczas gdy czas ten wydłużył się ponad dwudziestokrotnie przy wlewie związku porównawczego. Czas protrombinowy i APTT wydłużył się tylko o 120% w stosunku do kontroli (parę sekund) podczas wlewu związku z przykładu 38.

181 306

Model uszkodzenia tętnicy FeCh

Wyizolowano tętnice szyjne poprzez nacięcie pośrodku szyi. Pod każdą tętnicą umieszczono termoparę i temperaturę naczynia rejestrowano w sposób ciągły na rejestratorze. Wokół każdej tętnicy bezpośrednio nad termoparą założono mankiet z rurki (średnica wewnętrzna 0,058 x średnica zewnętrzna 0,077 x 4 mm, Baxter Med. Grade Silicone), przeciętej wzdłużnie. Heksahydrat FeCl₃ rozpuszczono w wodzie i stężenie (20%) wyrażono wyłącznie jako rzeczywistą wagę FeCl₃. W celu uszkodzenia tętnicy i wywołania zakrzepu 2,85 pl odpipetowano do mankietu dla skąpania tętnicy ponad termoparą. Zatkanie tętnicy wskazał gwałtowny spadek temperatury. Czas do zatkania podano w minutach, przy czym odpowiadał on czasowi, jaki upłynął od podania FeCł₃ do gwałtownego spadku temperatury naczynia (patrz K.D. Kurz, Thormb. Res., 60,269 (1990))

Model samorzutnej trombolizy

Dane in vitro sugerowały, że peptydowe inhibitory trombiny hamuj ątrombinę i inne proteazy serynowe, takie jak plazmina i tkankowy aktywator plazminogenu. Dla ustalenia czy te związki hamują fibrynolizę in vivo, oceniono szybkość spontanicznej trombolizy przez wszczepienie znaczonego skrzepu pełnej krwi do krwioobiegu płucnego. Krew szczurzą (1 ml) zmieszano szybko z bydlęcątrombiną(4 IU, Parkę Davis) i znaczonym I¹²⁵ ludzkim fibrynogenem (5 pCi, ICN), po czym natychmiast zassano jądo rurki silikonowej i poddano inkubacji w 37°C przez 1 godzinę. Starzony skrzep usunięto z rurki, pocięto na 1 cm segmenty, przemyto trzykrotnie normalną solanką i każdy segment poddano zliczaniu w liczniku gamma. Segment, dla którego wynik zliczenia był znany zassano do zgłębnika, który następnie wszczepiono do żyły szyjnej. Końcówkę zgłębnika umieszczono w pobliżu prawego przedsionka i pozwolono, by skrzep wypłynął do krwioobiegu płucnego. Po upływie 1 godziny od wszczepienia wyjęto serce i płuca i poddano osobnemu zliczaniu. Trombolizę wyrażono procentowo:

(liczba impulsów/minutę dla wszczepu - liczba impulsów/minutę dla płuc) % trombolizy =---------------------- , .---- . . ------------;---------------- x 100 (liczba impulsów /minutę dla wszczepu)

Fibrynolityczne rozpuszczenie wszczepionego skrzepu przebiega czasozależnie (patrz J.P. Clozel, Cardiovas. Pharmacol., 12,520 (1988)).

Parametry koagulacji

Czas trombinowy (TT) i czas koalinowo-kefalinowy (APTT) mierzono z użyciem fibrometru. Próbki krwi pobierano przez zgłębnik w żyle szyjnej i zbierano w strzykawce zawierającej cytrynian sodowy (3,8%, 1 część na 9 części krwi). Dla pomiaru TT osocze szczurze (0,1 ml) mieszano z solanką (0,1 ml) i bydlęcątrombiną (0,1 ml, 30 U/ml w buforze TRIS; Parkę Davis) w 37°C. Dla pomiarów APTT osocze (0,1 ml) i roztwór ĄPTT (0,1 ml, Organon Teknika) inkubowano przez 5 minut (37°C) i w celu wywołania koagulacji dodawano CaCl₂ (0,01 ml, 0,025 M). Testy prowadzono z dwoma powtórzeniami i wyniki uśredniano.

Wskaźnik biodostępności

Pomiar bioaktywności, czasu trombinowego (TT), służył jako substytut testu ze związkiem macierzystym przy założeniu, że przyrosty TT wynikały z hamowania trombiny tylko przez związek macierzysty, przebieg czasowy wpływu inhibitora trombiny na TT określano po dożylnym podaniu bolusa uśpionym szczurom i doustnym podaniu głodzonym przytomnym szczurom. Ze względu na ograniczenia objętości krwi i liczbę punktówpotrzebnych dla ustalenia przebiegu czasowego od chwili zabiegu do chwili powrotu reakcji do wartości sprzed zabiegu, użyto dwu populacji szczurów. Każda populacja reprezentowała naprzemiennie kolejne punkty

181 306 czasowe. Średniej wartości TT w przebiegu czasowym użyto dla obliczenia pola pod krzywą (AUC). Wskaźnik biodostępności obliczono z poniższego wzoru i wyrażono jako procentową aktywność względną.

Określono obszar pod krzywą (AUC) dla przebiegu czasowego TT i dostosowano go do dawki. Ten wskaźnik biodostępności zwany jest „procentową aktywnością względną” i oblicza się go następująco:

AUCp.o. Dawka i.v.

Procentowa aktywność względna = —~ .— x ——:----- x 100

AUC i.v. Dawka p. o.

AUCp.o. Dawka i.v.

Procentowa aktywność względna = —~ .— x ——:----- x 100

AUC i.v. Dawka p. o.

Codziennie sporządzano świeże roztwory związków w normalnej solance i wstrzykiwano je jakobolusy lub podawano jako wlewy na 15 minut przed perturbacjądoświadczalnąi potem w jej trakcie, to jest w ciągu 15 minut w modelu przetoki tętniczo-żylnej oraz 60 minut w modelu uszkodzenia tętnicy FeCl₃ i modelu samorzutnej trombolizy. Objętość wstrzyknięcia bolusowego wynosiła 1 ml/kg i.v., a 5 ml/kg p.o., objętość wlewu zaś wynosiła 3 ml/godzinę.

Statystyka

Wyniki wyrażono jako wartości średnie ± SEM. Zastosowano jednokierunkową analizę wariancji dla ustalenia statystycznie znaczących różnic, po czym dla ustalenia, które średnie się różnią zastosowano test Dunnetta. Poziom istotności dla odrzucenia hipotezy zerowej równych średnich wynosił P<0,05.

Zwierzęta

Samce psów (psy gończe; 18 miesięcy - 2 lata; 12-13 kg. Marshall Fanns, North Rosę, Nowy Jork 14516) głodzono przez noc i w 240 minut po podaniu leku nakarmiono pożywieniem Purina certified Prescription Diet (Purina Mills, St Louis, Missouri). Wodę podawano ad libitum. W pomieszczeniu utrzymywano temperaturę 66-74°F przy wilgotności względnej 45-50% i dostępie światła w godzinach od 6⁰⁰ do 18⁰⁰.

Model farmakokinetyczny

Badane związki formułowano bezpośrednio przed podaniem poprzez ich rozpuszczenie w jałowej 0,9% solance do uzyskania preparatu o stężeniu 5 mg/ml. Psom podawano pojedynczą dawkę badanego związku, 2 mg/kg; przez doustny zgłębnik. Próbki krwi (4,5 ml) pobierano z żyły odpromieniowej w 0,25, 0,5, 0,75,1,2, 3,4 i 6 godzin po podaniu. Próbki zbierano w zawierających cytrynian probówkach Vacutainer i utrzymywano na lodzie przed odwirowaniem dla otrzymania osocza. Próbki osocza derywatyzowano dinitrofenylohydrazyną i analizowano metodąHPLC (kolumna Zorbax SB-C8), eluując metanolem/500 mM octanem sodowym (60:40, objętościowo) o wartości pH 7 uzyskanej z użyciem kwasu fosforowego. Rejestrowano stężenie badanego związku w osoczu i obliczano parametry farmakokinetyczne: stałą szybkości eliminacji, Ke; klirens leku, Cl_t; objętość dystrybucji, V_d; czas maksymalnego stężenia badanego związku w osoczu, T_max; maksymalne stężenie badanego związku przy T_max; C_max; okres półtrwania w osoczu, T_{o 5}; pole pod krzywą, A.U.C.; oraz ułamek wchłoniętej dawki badanego związku, F.

Psi model zatoru tętnicy wieńcowej

Chirurgiczne przygotowanie i instrumentację psów przeprowadzono w sposób opisany w Jackson i inni, Circulation, 82,930-940 (1990). Psy mieszańce (w wieku 6-7 miesięcy, obu płci, Hazelton-LRE, Kalamazoo, MI, USA) uśpiono pentoborbitalem sodowym (30 mg/kg dożylnie, i.v.) i po zaintubowaniu wentylowano płuca z użyciem powietrza z otoczenia. Objętość oddechową i częstość oddechów dostosowano tak, by utrzymać pO₂, pCO₂ i pH krwi w normalnych granicach. W celu rejestracji odprowadzenia II EKG wprowadzono podskórne elektrody igłowe.

Poprzez nacięcie pośrodku lewej części szyi wyizolowano lewążyłę szyjną i tętnicę szyjną wspólną Ciśnienie krwi tętniczej (ABP) mieszano stale z użyciem wstępnie skalibrowanego przetwornika Millar (model MPC-500, Millar Instruments, Houston, TX, U SA) wprowadzonego do tętnicy szyjnej. Do żyły szyjnej wprowadzono zgłębnik dla pobierania próbek krwi podczas doświadczenia. Ponadto zgłębniki umieszczono w obu żyłach udowych tylnych nóg dla podawania badanego związku.

Otworzono lewą część klatki piersiowej na wysokości piątej przestrzeni międzyżebrowej i serce zawieszono w kołysce osierdziowej. Wyizolowano jedno- do dwucentymetrowy segment lewej okalającej tętnicy wieńcowej (LCX) w pobliżu pierwszego głównego odgałęzienia brzusznego. Elektrodę anodową z drutu nr 26, zakończoną igłą (powlekaną Teflonem®, posrebrzany drut miedziany nr 30) o długości 3-4 mm wprowadzono do LCX tak, by stykała się z błoną wewnętrzną tętnicy (co potwierdzono po zakończeniu doświadczenia). Obwód stymulacyjny zamknięto przez podskórne (s.c.) umieszczenie katody. Regulowany zwierak z tworzywa sztucznego umieszczono wokół LCX, nad elektrodą. Wokół LCX, w pobliżu anody, umieszczono skalibrowaną elektromagnetyczną sondę przepływową (Carolina Medical Electronics, King, NC, USA.) do pomiaru wieńcowego przepływu krwi (CBF). Zwierak wyregulowano tak, by zapewniał 40-50% hamowanie przepływu krwi następującego po przekrwieniu wywołanym mechanicznym zaciśnięciem LXC na 10 sekund. Wszystkie pomiary hemodynamiczne EKG rejestrowano i analizowano w układzie przetwarzania danych (model M3000, Modular Instruments, Malvem, PA. USA).

Wytwarzanie skrzepu i reżim podawania związku

Elektrolityczne uszkodzenie błony wewnętrznej LCX wywoływano przez przyłożenie bezpośredniego prądu (DC) 100 μΑ do anody. Prąd utrzymywano przez 60 minut, a następnie przykładanie prądu przerywano bez względu na to, czy wystąpiło zablokowanie naczynia, czy nie. Tworzenie skrzepu następowało samorzutnie do pełnego zablokowania LCX (co określano na podstawie zerowego CBF i wzrostu segmentu S-T). Podawanie związku rozpoczynano po starzeniu powodującego zator skrzepu przez 1 godziną Dwugodzinny wlew związków według wynalazku w dawkach 0,5 i 1 mg/kg/godzinę rozpoczynano równocześnie z wlewem środka trombolitycznego (np. tkankowego aktywatora plazmogenu, streptokinazy, APSAC). Przez 3 godziny- po podaniu badanego związku śledzono reperfuzję. Ponowne zamknięcie tętnic wieńcowych po udanej trombolizie definiowano jako zerowy CBF utrzymujący się przez 30 lub ponad 30 minut.

Hematologia i oznaczenie wzorcowego czasu krwawienia w 40 μΐ próbce krwi stabilizowanej 3,8% cytrynianem (1 część cytrynianu na 9 części krwi) zbadano liczbę krwinek w mm³, hemoglobinę i hematokryt z użyciem analizatora hematologicznego (CellDyn 900, Sequoia-Tumer. Mount View, CA, USA). Wzorcowe czasy krwawienia z dziąseł określono przy użyciu urządzenia do badania czasu krwawienia Simplete II (Organon Teknika Durham, N.C., USA). Z użyciem tego urządzenia dokonuje się dwu poziomych nacięć na dziąśle gómej lub dolnej szczęki psa po lewej strome. Każde z nacięć ma 3 mm szerokości i 2 mm głębokości. Po wykonaniu nacięć długość krwawienia mierzy się stoperem. Do wycierania krwi sączącej się z naciąć używa się wacika. Wzorcowy czas krwawienia to czas od wykonania nacięcia do ustania krwawienia. Czas krwawienia mierzy się tuż przed podaniem badanego związku (minuta 0), po 60 minutach trwania wlewu, po zakończeniu podawania badanego związku (120 minut) i na zakończenie doświadczenia.

181 306

Wszystkie dane analizowano metodą jednokierunkowej analizy wariancji (ANOVA), po czym stosowano test t Studenta-Neumana -Kuelsa post hoc dla wyznaczenia poziomu istotności. Analizę ANOVA stosowano dla określenia znaczących różnic między punktami czasowymi podczas doświadczeń. Stwierdzono, że wartości były statystycznie różne co najmniej na poziomie p <0,05. Wszystkie wartości podano jako średnie ± SEM. Wszystkie badania prowadzono zgodnie z wytycznymi the American Physiological Society. Dalsze szczegóły dotyczące procedur opisano w Jackson i inni, J. Cardiovasc. Pharmacol., 21, 587-599 (1993).

Tabela 2

Przykład	Działanie antykoagulacyjne w osoczu krwi 2 x czas krzepnięcia (ng/ml)	% aktywność p. o/i. v. (szczur)
TT	APTT	PT
1	2	3	4	5
1	250	NT	NT	8
2	>91000	NT	NT	NT
3	420	NT	NT	NT
4	8800	NT	NT	NT
5	1700	NT	NT	NT
6	660	NT	NT	NT
7	21000	NT	NT	NT
8	9	89	200	4
9	650	8600	8500	NT
10	26	370	400	15
11	7	79	170	12
12	58	300	540	NT
13	62	550	600	23
14	160	2000	1000	NT
15	170	2300	1000	NT
16	7	86	120	12
17	1000	25900	25000	NT
18	1430	34600	40400	NT
19	37	870	750	NC1
20	1940	27800	27000	NT
21	520	8100	8300	NT
22	750	9800	15800	NT
23	1000	14000	14400	NT
24	530	4900	5500	NT
25	4500	50400	78400	NT
26	7700	>91000	>91000	NT

181 306 ciąg dalszy tabeli 2

27	>9000	>9000	>9000	NT
28	540	6100	11100	NT
29	5300	69200	78600	NT
30	35100	>91000	>91000	NT
31	82200	>91000	>91000	NT
32	20	270	320	NC2
33	280	1100	930	NT
34	4	100	170	NT
35	8	200	330	NC2
36	2	67	77	NC3
37	12	140	270	NC2
38	2	33	59	22
39	5	130	130	NC2
40	35	4 60	420	NT
41	2	48	110	NT
42	6	80	170	NT
43	1400	33800	34500	NT
44	5	160	200	NT
45	14	360	340	NT
46	710	14300	11400	NT
47	54			NT
48	680			NT
49	23	900	650	NC3
50	1	48	85	NT
51	7,9	180	270	NT
52	4	49	190	NT
53	5	110	220	NT
54	2	160	180	NT
55	1	89	150	NC1
56	1	160	160	NCl
57	21	340	330	NT
58	20	420	350	NT
59				NT
60	29	490	560	NT
61	53	1600	890	NT _

181 306 ciąg dalszy tabeli 2

62	46	430	760	NT
63	140	1700	2400	NT
64	4	40	130	NT
65	110	1500	2700	NT
66	130	3800	3000	NT
67	91	1000	1300	NT
68	110	1500	1900	NT
69	4,9	100	197	NT
70	4	81	180	NT
71	9	260	310	NT
72	4	100	200	NT
73	570	51000	•37000	NT
74	8,9	210	340	NT

Legenda do tabeli 2

NC¹ oznacza niepełny skrining; niską lub bardzo niską aktywność obserwowano przy 20 mg/kg p.o.

NC oznacza niepełny skrining; niską lub bardzo niską aktywność obserwowano przy 60 mg/kg p.o.

NC oznacza niepełny skrining; niską lub bardzo niską aktywność obserwowano przy 50 mg/kg p.o.

NT oznacza „nie badano”, podobnie jak brak danych

Wynalazek ilustrują przykłady 1-74, w których wytwarza się związki wyjściowe stosowane w syntezie związków według wynalazku, oraz związki według wynalazku, oraz przykłady 75-82 ilustrują środki farmaceutyczne według wynalazku.

Skróty stosowane w niniejszym opisie mają następujące znaczenia:

Reszty aminokwasów:

Arg = araginyl,

Glu = glutamyl,

Gly = glicyl,

Pro = prolil, hPro = homoprolil,

Azt = azetydyno-2-karbonyl,

Fg = fenyloglicyl,

Fe - fenyloalanyl, hFe = homofenyloalanyl,

1-Tiq = 1,2,3,4-tetrahydroizochinolino-l-karbonyl,

3-Tiq = l,2,3,4-tetrahydroizochinolino-3-karbonyl,

Cha = a-cykloheksylalanyl, hCha = a-amino-y-cykloheksylobutyryl,

NMI = N-metyloindol-2-oil,

Ohi = cis-oktahydroindol-2-oil,

-Piq = perhydroizochinolino-1 -karbony 1,

3-Piq = perhyroizochinolino-3-karbonyl,

Met = metionyl,

Met(C>2) = S,S-dioksometionyl.

181 306

Agm	- agmatyna
Boc	= t-butoksykarbonyl
Bn	=benzyl
Cbz	= benzyloksykarabonyl
DCC	= dicykloheksylokarbodiimid
DMF	= dimetyloformamid
Et	= etyl
DMSO	= dimetylosulfotlenek
EtOAc	= octan etylu
Et2O	= eter dietylowy
EtOH	= etanol
Fmoc	= 9-fluorenylometoksykarbonyl
FAB-MS	= spektrometria masowa z bombardowaniem szybkimi atomami
FD-MS	= spektrometria masowa z desorpcją polem
IS-MS	= spektrometria masowa ze strumieniem jonowym
HRMS	= spektrometria masowa o wysokiej rozdzielczości
HOBT	= hydrat 1-hydroksybenzotriazolu
IR	= widmo w podczerwieni
RFPLC	= wysokosprawna chromatografia cieczowa z odwróconymi fazami
F	' fenyl
TFA	= kwas trifluorooctowy
THF	= tetrahydrofuran
TLC	= chromatografia cienkowarstwowa

Zastosowano następujące parametry RFPLC:

Rozpuszczalnik A: 0,05% wodny roztwór kwasu solnego (1,5 ml stężonego kwasu solnego w 3 litrach wody);

Rozpuszczalnik B: acetonitryl;

Gradient: podano w poszczególnych przykładach;

Metoda 1: Kolumna: Vydac C_lg - 2,5 cm x 25 cm; prędkość przepływu: 5 ml/minutę;

Metoda 2: Kolumna: Vydac C₁₈ - 5 cm x 25 cm; prędkość przepływu: 10 ml/minutę;

Metoda 3: Kolumna: Vydac Ci₈ - 2,5 cm x 50 cm; Prędkość przepływu 10 ml/minutę.

O ile nie podano inaczej, regulację wartości pH i obróbkę prowadzono z użyciem wodnych roztworów kwasów lub zasad.

W niektórych przykładach znajduje się oznaczenie JH-NMR” lub „IR” bez konkretnych wyników analizy widmowej, co stanowi jedynie informacje, iż takie widma zostały sporządzone i potwierdziły założoną budowę produktów. Widma HRMS, ze wskazaniem składu pierwiastkowego obserwowanego jonu (np. MH⁺), stosowano dla potwierdzenia dokładnej masy związków.

Przykład 1 (przykład procedury syntezy)

EtSOi-D-Phe-Pro-Agm HC1

181 306

A) Wytwarzanie Boc-D-Phe-pro-OBn.

Do roztworu Boc-D-Phe-OH (89,1 g, 336 mmoli), chlorowodorku Pro-OBn (81,2 g, 336 mmoli), HOBT (50 g, 370 mmoli) i N,N-diizopropyloetyloaminy (176 ml, 1,008 mmola) w dichlorometanie (600 ml) dodano w 0°C chlorowodorku l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (71 g, 370 mmoli). Po mieszaniu przez 18 godzin mieszaninę rozcieńczono eterem dietylowym (1 litr) i przemyto kolejno trzykrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego (250 ml), raz wodą (250 ml), trzykrotnie nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego (250 ml) i raz nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (NajSOJ, przesączono i zatężono w pod próżnią w wyniku czego otrzymano 140 g (92,5 %) bladożółtej piany.

FD-MS, m/e 452 (M⁺)

Ή NMR

B) Wytwarzanie D-Phe-Pro-OBn-TFA.

W trakcie mieszania roztworu Boc-D-Phe-Pro-OBn (68 g, 150 mmol) w dichlorometanie (50 ml) dodano w 0°C anizolu (20 ml), a następnie kwasu trifluorooctowego (400 ml). Po mieszaniu przez 3 godziny rozpuszczalniki odparowano pod próżnią i pozostałość w postaci gęstego oleju rozpuszczono w eterze dietylowym (1,5 litra) i odstawiono do lodówki (72 godziny). Wytrącony biały osad przesączono, przemyto eterem dietylowym (300 ml) i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 59,4 g (85 %) białego proszku.

Ή NMR

C) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-PropOBn.

W trakcie mieszania roztworu D-Phe-Pro-OBn-TFA (12 g, 25,7 mmola) i trietyloaminy (7 ml, 50,2 mmola) w dichlorometanie (200 ml) w -78°C wkroplono przez wkraplacz chlorek etanosulfonylu (2,65 ml, 28,3 mmola). Naczynie reakcyjne ogrzano do 0°C i po mieszaniu przez 4 godziny dodano wody (10 ml). Fazę organiczną przemyto trzykrotnie IN roztworem kwasu solnego (100 ml) i raz nasyconym roztworem chlorku sodowego (100 ml), a potem rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Produkt oczyszczono drogą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym , eluując octanem etylu/heksanami (6:4). Frakcje (według TLC) zawierające produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 6,62 g (58 %) żółtego oleju, który zestalił się.

Ή NMR

FD-MS, m/e 445 (M⁺)

Analiza elementarna dla C^H^N^jS:

Obliczono: C 62,14, H6,35, N6,30

Stwierdzono: C 61,87, H6,37, N 6,18

D) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-OH.

W trakcie mieszania roztworu EtSO₂-D-Phe-Pro-OBn (4,5 g, 10,1 mmola) w p-dioksanie (150 ml) dodano roztworu monohydratu litowego (2,1 g, 50,5 mmola) w wodzie (75 ml). Po mieszaniu przez 16 godzin objętość roztworu zmniejszono pod próżnią do połowy i ten roztwór rozcieńczono wodą (300 ml) i 0,lN roztworem NaOH (100 ml). Fazę wodną przemyto dwukrotnie eterem dietylowym (250 ml), zakwaszono stałym kwasem cytrynowym, a następnie wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu (150 ml). Połączone ekstrakty w octanie etylu przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego (200 ml), wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 3,6 g (90 %) białej substancji stałej.

FD-MS, m/e 355 (M⁺)

Analiza elementarna dla C_I6H₂₂N₂O₅S:

Obliczono: C 54,22, H6,26, N 7,90

Stwierdzono: C 54,40, H6,42, N7,85

E) Wytwarzanie N,N'-di-Boc-S-metyloizotiomocznika.

W trakcie mieszania roztworu diwęglanu di-t-butylu (100 g, 458 mmoli) w t-butanolu (300 ml) dodano roztworu siarczanu bis-S-metyloizotiomocznika (32,7 g, 117 mmoli) w wodzie (150 ml), a następnie roztworu wodorotlenku sodowego (19,2 g, 480 mmoli) w wodzie (150 ml). Po mieszaniu przez 48 godzin mieszaninę zatężono pod próżnią do około jednej trzeciej początkowej jej objętości, a potem rozcieńczono eterem dietylowym (500 ml). Fazę organiczną przemyto kolejno wodą (250 ml), trzykrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego (250 ml) i jeszcze raz wodą (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 42 g (62 %) białej substancji stałej.

Ή NMR '

F) Wytwarzanie N⁸,N^g'-di-Boc-agmatyny.

W trakcie mieszania roztworu 1,4-butanodiaminy (23 g, 258 mmoli) w dimetyloformamidzie/wodzie (2:1) (300 ml) dodano przez wkraplacz roztworu N,N'-di-Boc-S-metyloizotimocznika (15 g, 52 mmoli) w dimetyloformamidzie (100 ml). Po mieszaniu przez 2 godziny rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w IN roztworze kwasu cytrynowego (250 ml), rozcieńczono wodą(250 ml) i przemyto octanem etylu (250 ml). Fazę w octanie etylu wyekstrahowano ponownie IN roztworem kwasu cytrynowego (100 ml) i połączone wodne fazy zalkalizowano węglanem sodowym, nasycono stałym chlorkiem sodowym i wyekstrahowano dwukrotnie octanem etylu (250 ml). Połączone ekstrakty octanu etylu przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego (200 ml), wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 12,5 g (73 %) gęstego syropu.

Ή NMR

G) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-Agm(BOC)2.

W trakcie mieszania roztworu N^N^-di-Boc-agmatyny (2 g, 6 mmoli) w dichlorometanie (30 ml) dodano EtSO₂-D-Phe-Pro-OH (2,1 g, 6 mmoli), HOBT (810 mg, 6 mmoli), N,N-diizopropyloetyloaminy (1,6 g, 12 mmoli), a potem chlorowodorku l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (1,4 g, 73 mmoli). Po mieszaniu przez 20 godzin roztwór rozcieńczono octanem etylu (300 ml) i przemyto trzykrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego (150 ml), jednokrotnie wodą (150 ml) i dwukrotnie nasyconym roztworem wodorowęglanu. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, z eluucj ą gradientową od octanu etylu/heksanó w (1:4) do octanu etylu. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 2,4 g (60 %) gęstego oleju.

Ή NMR

FD-MS, m/s 668 (MH⁺)

H) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-AgmHCl.

W trakcie mieszania suspensjęEtSO₂-D-Phe-Pro-Agm(BOC)₂ (1,6 g, 2,4 mmola) w anizolu (1 ml) rozpuszczono w kwasie trifluorooctowym (20 ml) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość rozdzielono między wodę (100 ml) i eter dietylowy (50ml). Fazę wodnąprzemyto ponownie eterem dietylowym (50 ml), a następnie częściowo zatężono i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 1,4 g surowej soli kwasu trifluorooctowego. Połowę tej substancji rozpuszczono w wodzie i oczyszczono drogąRPHPLC (metoda 1 od 98/2 (A/B) do 50/50 (A/B), 60 minut), w wyniku czego otrzymano 490 mg (81 %) białego proszku.

Ή NMR

FD-MS, m/s 467 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₁H₃₄N₆O₄S -HC1 -H₂O:

Obliczono: C 48,41, H7,16, N 16,13, Cl 6,80

Stwierdzono: C 48,01, H6,81, N 16,15, Cl 6,97

Przykład 2

NH₂· 2 TFA

D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CH₂NHC(NH)NH₂ · 2 TFA

181 306

A) Wytwarzanie p-H₂NCH₂C₆H₄CH₂NHC(NBoc)NHBoc.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-F, 2,3 g (42 %) p-H₂NCH₂C₆H₄CH₂NHC(NBoc)NHBoc wytworzono z p-ksylenodiaminy.

Ή NMR

B) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄CH₂NHC(NBoc)-NHBoc.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, z Boc-D-Phe-Pro-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄CH₂NHC(NBoc)NHBoc wytworzono 2,8 g (63 %) Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄CH₂NHC(NBoc)-NHBoc.

Ή NMR

FD-MS, m/e 723 (M⁺)

C) Wytwarzanie D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄CH₂NHC(NH)NH₂ · 2TFA.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-H wytworzono 725 mg (81 %) tytułowej soli bis-TFA, której dalej nie oczyszczano metodą RPHPLC.

‘HNMR

FD-MS, m/e 423 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₀N₆O₂-2,l TFA -H₂O):

Obliczono: C 48,05, H5,05, N 12,36

Stwierdzono: C 48,06, H4,85, N 12,28

Przykład 3

NH

O

D-Phe-Pro- p-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂-HCl

A) Wytwarzanie N-Boc-p-(aminometylo)benzyloaminy.

W trakcie mieszania roztworu p-ksylenediaminy (10 g, 73 mmoli) w dimetylofonnamidzie/wodzie (1:1, 100 ml) dodano diwęglanu di-t-butylu (8 g, 37 mmoli). Po mieszaniu przez 20 godzin mieszaninę zatężono pod próżnią, a pozostałość rozdzielono między eter dietylowy (200 ml) i IN roztwór kwasu cytrynowego (200 ml). Fazę wodną przemyto ponownie eterem dietylowym (200 ml), a następnie zalkalizowano stałym wodorowęglanem sodowym i nasycono stałym chlorkiem sodowym. Fazę wodną następnie wyekstrahowano czterokrotnie octanem etylu (200 ml). Połączone ekstrakty octanu etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 2,1 g (24 %) gęstego oleju.

Ή NMR

FD-MS, m/e 237 (MH⁺)

Analiza elementarna dla Ci₃H₂₀N₂O₂:

Obliczono: C 66,07, H8,53, N 11,85

Stwierdzono: C 66,33, H8,44, N 12,11

B) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CH₂NHBoc.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 1,1 g (63 %) Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CH₂NHBoc wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i N-Boc-p-(aminometylo)benzyloaminy.

Ή NMR

FD-MS, m/e 581 (M⁺)

Analiza elementarna dla C^F^N^:

Obliczono: C 66,19, H7,64, N9,65

Stwierdzono: C 65,99, H 7,63, N 9,42

C) Wytwarzanie D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HCL

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-H, wytworzono około 100 mg D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 1 do 98/2 (A/B) do 40/60 (A/B), 40 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 381 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₂₈N₄O₂ · Hel -1,1 TFA · H₂O:

Obliczono: C 51,87, H5,77, N 10,00

Stwierdzono: C 51,78, H 5,88, N 10,28

Przykład 4

NM

O

D-Phe-Pro-m-NHCH₂C_ćH₄CH₂NH₂ · HC1

A) Wytwarzanie N-Boc-m-(aminometylo)benzyloaminy.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 3-A, 2,6 g (30 %) N-Boc-m-(aminometylo)benzyloaminy wytworzono z m-ksylenodiaminy.

‘HNMR

FD-MS, m/e 237 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₁₃H₂₀N₂O₂:

Obliczono: C 66,07, H8,53, N 11,85

Stwierdzono: C 65,81, H8,48, N 11,98

B) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄CH₂NHBoc.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 1,6 g (95%) Boc-D-PhePro-m-NHCH₂C₆H₄CH₂NHBoc wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i N-Boc-m-(aminometylo)benzyloaminy.

'HNMR

FD-MS, m/e 581 (M⁺)

C) Wytwarzanie D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-H, wytworzono około 100 mg D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 381 (M⁺)

Analiza elementarna dla C2₂H₂₈N₄O₂ -Hel TFA · H₂O:

Obliczono: C 52,51, H5,87, N 10,21

Stwierdzono: C 52,13, H6,21, N 10,48

Przykład 5

o

D-Phe-Pro-NHCH₂trans-4-(aminometylo)cykloheksan · HC1

181 306

A) Wytwarzanie kwasu N-Boc-trans-4-(aminometylo)cykloheksanokarboksylowego.

Do roztworu kwasu trans-4-(aminometylo)cykloheksanokarboksylowego (50 g, 318 mmoli) w IN roztworu wodorotlenku sodowego (334 ml, 334 mmoli) i t-butanolu (400 ml) dodano roztworu diwęglanu di-t-butylu (73 g, 334 mmoli) w terahydrofuranie (50 ml). Po mieszaniu przez 20 godzin rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozdzielono między wodę (500 ml) i eter dietylowy (250 ml). Fazę wodną przemyto ponownie eterem dietylowym (250 ml) i zakwaszono ją stałym kwasem cytrynowym, w wyniku czego wytrącił się biały osad. Substancję stałą odsączono, przemyto dwukrotnie wodą (100 ml) i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano (59 %) białego proszku.

Ή NMR

B) Wytwarzanie kwasu HOCH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu.

W trakcie mieszania roztworu kwasu N-Boc-trans-4-(aminometylo)cykloheksanokarboksylowego (15 g, 58 mmoli) w tetrahydrofuranie (150 ml) w 0°C dodano N-metylomorfoliny (5,9 g, 58 mmoli), a następnie chloromrówczanu etylu (6,3 g, 58 mmoli). Po mieszaniu przez 30 minut dodano borowodoru sodowego (6,5 g, 175 mmoli), a potem przez wkraplacz dodano w ciągu 5 minut metanolu (300 ml). Mieszaninę mieszano przez 1 godzinę, a potem rozpuszczalniki usunięto pod próżnią Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (500 ml) i przemyto kolejno dwukrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego (250 ml), jednokrotnie wodą (100 ml), dwukrotnie nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego (250 ml) i jednokrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 13 g (91 %) tytułowego związku.

Ή NMR

C) Wytwarzanie NH₂CH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu.

W trakcie mieszania roztworu HOCH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu (13 g, 53 mmoli) i trifenylofosfiny (21 g, 80 mmoli) w tetrahydrofuranie (300 ml) dodano azodikarboksylanu dietylu (13,9 g, 80 mmoli), a następnie roztworu azydku difenylofosforylu (22 g, 80 mmoli) w tetrahydrofuranie (100 ml). Po mieszaniu przez 16 godzin rozpuszczalniki usunięto pod próżnią a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując gradientowe od octanu etylu/heksanów (1:3) do octanu etylu/heksanów (3:1). Frakcje (według TLC) zawierające produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 17,4 g surowego produktu (zanieczyszczonego związkiem o wyższej wartości Rf). Ten surowy azydek rozpuszczono w metanolu (200 ml) i ten roztwór dodano w trakcie mieszania do suspensji drobno zmielonego Na₂S · 9H₂O (51 g, 212 mmoli) i trietyloaminy (1 g, 11 mmoli) w metanolu (100 ml). Powstałą mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 16 godzin, a potem ochłodzono ją do temperatury pokojowej i rozpuszczalniki usunięto pod próżnią Pozostałość rozcieńczono wodą (250 ml) i zakwaszono stałym kwasem cytrynowym. Fazę wodną przemyto dwukrotnie octanem etylu (250 ml), zalkalizowano stałym wodorowęglanem sodowym i nasycono chlorkiem sodowym. Fazę wodną trzykrotnie wyekstrahowano octanem etylu (200 ml) i połączone ekstrakty wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 6,4 g (45 %) gęstego oleju.

Ή NMR

D) Wytwarzanie N-Boc-D-Phe-Pro-NHCH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-G, 4,5 g (74 %) N-BocD-Phe-Pro-NHCH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i NH₂CH₂-trans-4-(N-Boc-aminometylo)cykloheksanu.

‘HNMR

FD-MS, m/e 587 (M⁺)

E) Wytwarzanie D-Phe-Pro-NHCH₂-trans-4-(aminometylo)cykloheksanu-HCl.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-H wytworzono 588 mg (75 %) D-Phe-Pro-NHCH₂-trans-4-(aminometylo)cykloheksanu · HC1. W tym przypadku po analitycznej RPHPLC otrzymano bardzo czystą lecz higroskopijną sól związku pośredniego

181 306

TFA. Tak więc tę sól rozpuszczono w O,1N roztworze HC1 (20 ml), wartość pH doprowadzono do 5 i próbkę poddano ponownie liofilizacji, w wyniku czego otrzymano chlorowodorek w postaci trwałej białej substancji stałej.

‘HNMR

FD-MS, m/e 387 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₄N₄O₂ · HC1 · TFA · 2 H₂O:

Obliczono: C 50,30, H 7,04, N 9,78

Stwierdzono: C 50,44, H 7,20, N 9,62

Przykład 6

D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂ -HCl

A) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 8 g Boc-D-PhePro-p-NHCH₂C₆H₄NO₂ wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i p-NO₂-benzyloaminy · HC1. Ten związek pośredni rozpuszczono w etanolu (250 ml) i ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. W trakcie mieszania do tego roztworu dodano roztworu Na^C^ (12,3 g, 70 mmoli) w wodzie (125 ml). Po mieszaniu i ogrzewaniu w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 2 godziny rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozdzielono między octan etylu (250 ml) i wodę (250 ml). Fazę wodną ponownie wyekstrahowano octanem etylu (250 ml) i połączone fazy organiczne wysuszono (MgSO₄), przesączono, i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 2,4 g (21 %) jasnożółtej substancji stałej.

'HNMR

FD-MS, m/e 466 (M⁺)

Analiza elementarna dla C2₆H₃₄N₄O₄:

Obliczono: C 66,93, H7,34, N 12,01

Stwierdzono: C 66,69, H7,32, N 12,28

B) Wytwarzanie D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂ -HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1 -H wytworzono 180 mg (60 %) D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂ · HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 1 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 60 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 366 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂iH₂₆N₄O₂ -HC1 -0,6 TFA · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 55,51, H 6,00, N 11,66

Stwierdzono: C 55,16, H6,14, N 11,57

Przykład 7 nh₂ • HCl ¹ χΐ nh₂

D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂ -HCl

181 306

A) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NH₂.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 6-A, 3 g (23 %) Boc-DPhe-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NO₂ wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i p-NO₂-fenyloaminy · HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 480 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₆N₄O₄:

Obliczono: C 67,48, H7,55, N 11,66

Stwierdzono: C 67,30, H7,54, N 12,34

B) Wytwarzanie D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NH₂ -HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-H wytworzono 175 mg (58 %) D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NH₂ · HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 1 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 60 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 380 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₂₈N₄O₂ -HC1 · 0,7 TFA · 0,7 H₂O:

Obliczono: C 55,18, H6,15, N 11,00

Stwierdzono: C 55,12, H6,18, N 10,99

Przykład 8

D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ · HC1 (Chlorowodorek D-fenyloalanylo-N-([4-(aminoiminometylo)-fenylo]metylo)-L-prolinamidu) A) Wytwarzanie p-(aminometylo)benzonitrylu · TFA.

W trakcie mieszania do suspensji wodorku sodowego (2,2 g, 56 mmoli), 60% dyspersja w oleju) w tetrahydrofuranie (100 ml) dodano 4-(bromometylo)benzonitrylu (10 g, 51 mmoli). Do tej mieszaniny dodano powoli przez wkraplacz roztworu iminodikarboksylanu di-t-butylu (12,2 g, 56 mmoli). Po mieszaniu przez 16 godzin mieszaninę rozcieńczono eterem dietylowym (300 ml) i przemyto dwukrotnie wodą (150 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono. Powstałą substancję stałą rozpuszczono w minimalnej ilości dichlorometanu. Dodano anizolu (10 ml) i roztwór ochłodzono do 0°C. Roztwór ten rozcieńczono kwasem trifluorooctowym (200 ml) i całość mieszano przez 1 godzinę. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a oleistą pozostałość mieszano intensywnie z eterem dietylowym (100 ml) i po kilku minutach produkt zestalił się. Wytrącony osad odsączono, przemyto eterem dietylowym i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 11,3 g (90 %) białego proszku.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 132 (M⁺)

B) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CN.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 7,4 g (78 %)

Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CN wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i p-(aminometylo)benzonitrylu · TFA. W tym przypadku produkt oczyszczono drogą rekrystalizacji z eteru dietylowego.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 476 (M⁺)

181 306

C) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂.

Gazowy siarkowodór przepuszczano pęcherzykami przez roztwór Boc-D-PhePro-p-NHCH₂C₆H₄CN (2 g, 4,2 mmola) w pirydynie (25 ml) i Metyloaminie (2,5 ml) przez 30 minut. Naczynie reakcyjne zamknięto szczelnie i odstawiono je w temperaturze pokojowej na 2 dni. Następnie roztwór rozcieńczono wodą (100 ml) i dwukrotnie wyekstrahowano octanem etylu (200 ml). Połączone fazy organiczne przemyto dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w acetonie (50 ml), dodano jodku metylu (10 ml) i roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 2 godziny. Rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w metanolu (20 ml) i dodano NH₄OAc (712 mg, 9,2 mmola), a następnie ten roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 12 godzin. Rozpuszczalnik ponownie usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w IN roztworze kwasu cytrynowego (100 ml). Fazę wodną przemyto dwukrotnie octanem etylu (200 ml), a potem zalkalizowano stałym wodorowęglanem sodowym, nasycono stałym chlorkiem sodowym i dwukrotnie wyekstrahowano octanem etylu (200 ml). Połączone ekstrakty octanu etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,4 g (67 %) gęstego oleju.

'HNMR

FD-MS, m/e 494 (M %)

D) Wytwarzanie D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-H wytworzono 7,7 g (57 %) D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 3 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 300 minut).

'HNMR

FD-MS, m/e 394 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₂₇N₅O₂ -HC1 · 1,4 TFA · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 49,76, H5,12, N 11,70

Stwierdzono: C 49,75, H5,19, N 11,58

Przykład 9

o nh

D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -0,75 HC1

A) Wytwarzanie m-(aminometylo)benzonitrylu - TFA.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 8-A, 10,8 g (86 %) m-(aminometylo)benzonitrylu · TFA wytworzono z m-(bromometylo)benzonitryłu.

'HNMR

FD-MS, m/e 132 (M⁺)

B) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄ CN.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 7,5 g (79 %) Boc-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄CN wytworzono z Boc-D-Phe-Pro-OH i m-(aminometylo)benzonitrylu · TFA. W tym przypadku produkt oczyszczono drogą rekrystalizacji z eteru dietylowego.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 476 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₂N₄O₄:

Obliczono: C 68,05, H6,77, NI 1,76

Stwierdzono: C 68,27, H6,82, N 11,96

C) Wytwarzanie Boc-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 8-C, wytworzono 1,1 g (53 %) Boc-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂.

FD-MS, m/e 494 (M⁺)

D) Wytwarzanie D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -0,75 HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, wytworzono 0,65 g (63%) D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -0,75 HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 75/25 (A/B), 120 minut).

FD-MS, m/e 394 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₂₇N₅O₂ · 0,75 HC1· 1,2 TFA · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 51,72, H5,33, N 12,36, Cl 4,69

Stwierdzono: C 51,79, H4,93, N 11,96, Cl 4,82

Przykład 10

D-hPro-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ · HC1.

(Chlorowodorek D-homoprolilo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu) A) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-OH.

D-hPro-OH (5,0 g, 38,7 mmoli) rozpuszczono w tetrahydrofuranie (100 ml) i wodzie (30 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 9,5 2N roztworem wodorotlenku sodowego, a potem wkroplono chloromrówczanu benzylu (5,5 ml, 38,7 mmoli) i utrzymywano wartość pH 9,5 z użyciem 2N roztworu wodorotlenku sodowego. Mieszaninę reakcyjną mieszano dodatkowo przez 2 godziny w temperaturze pokojowej. Rozpuszczalnik organiczny odparowano pod próżnią i do pozostałości dodano eteru dietylowego (100 ml) i wody (50 ml). Warstwę wodną oddzielono i odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,8 3N roztworem kwasu solnego, po czym dodano octanu etylu (150 ml). Warstwę organiczną oddzielono i wysuszono (MgSO₄), a przesącz zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 9,6 g (95 %) przejrzystego oleju.

Ή NMR

FD-MS, m/e 264 (MH⁺)

B) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-Pro-OH.

Cbz-D-hPro-Pro-OH (9,5 g, 36 mmoli) rozpuszczono w octanie etylu (100 ml) i roztwór ochłodzono do 0°C. Do tego roztworu dodano roztworu 2,4,5-trichlorofenolu (7,1 g, 36 mmoli) i 1,3-dicykloheksylokarbodiimidu (7,4 g, 36 mmoli). Mieszaninę reakcyjną mieszano w 0°Ć przez 1 godzinę i w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Wytrącony osad odsączono i przesącz zatężono pod próżnią do postaci oleju. Ten olej rozpuszczono w pirydynie (100 ml), Pro-OH (4,2 g, 36 mmoli) i dodano trietyloaminy (5,0 ml, 36 mmoli). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Rozpuszczalnik reakcyjny usunięto pod próżnią i otrzymano olej. Tę pozostałość rozpuszczono w wodzie (100 ml) i dodano eteru dietylowego (50 ml), po czym odczyn roztworu doprowadzono do pH 9,5 2N roztworem wodorotlenku sodowego. Warstwę wodną dwukrotnie wyekstrahowano eterem dietylowym. Warstwę wodną oddzielono, odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,8 3N kwasem solnym

181 306 i dodano octanu etylu (150 ml). Warstwę organiczną oddzielono i wysuszono (MgSO₄), a przesącz odparowano pod próżnią, w wyniku czego otrzymano bezpostaciową substancję stałą (11,4 g, 88%).

FD-MS, m/e 361 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₉H₂₄N₂O₅:

Obliczono: C 63,32, H6,71, N7,77

Stwierdzono: C 63,42, H 6,84, N 7,96

C) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CN.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 2,2 g (84 %) Cbz-D-h Pn>Pro-p-NHCH₂C6H4CN wytworzono z Cbz-D-h Pro-Pro-OH i p-NH₂CH₂C₆H4CN · TFA.

Ή NMR

FD-MS, m/e 474 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₀N₄O₄:

Obliczono: C 68,34, H6,37, N 11,81

Stwierdzono: C 68,36, H6,47, N 11,57

D) Wytwarzanie D-hPro-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 8-C, wytworzono Cbz-hPro-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ (teoretycznie 28 mmoli). Ten surowy produkt rozpuszczono w kwasie octowym (350 ml) i przez roztwór przepuszczano pęcherzykami gazowy HBr w ciągu 30 minut. Po mieszaniu przez jeszcze 1 godzinę rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w wodzie (200 ml) i przemyto dwukrotnie octanem etylu (100 ml). Odczyn fazy wodnej doprowadzono do pH 4 żywicą jonowymienną (Bio Rad AG1-X8 w postaci zasadowej) i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano puszystą białą substancję stałą. Produkt ten rozpuszczono ponownie w wodzie (25 ml) i oczyszczono drogą preparatywnej RPHPLC (metoda 3 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 300 minut), w wyniku czego otrzymano 5 g (41 %) hPro-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ 0,9 HC1 · 0,9 HBr · 0,5 H₂O.

Ή NMR

FD-MS, m/e 357 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₉H₂₇N₅O₂ · 0,9 HO · 0,9 HBr · 0,5 H₂O :

Obliczono: C 48,34, H6,36, N 14,83, Cl 6,76, Br 15,23

Stwierdzono: C 48,66, H 6,36, N 14,62, Cl 7,14, Br 14,90

Przykład 11

l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ -2HC1 (DichlorowodorekN-[[4-(aminoiminometyło)fenylo]metylo]-l-[[(4aS, 8aS)-dekahydro-l(R)-izochinolinylo]karbonylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie Cbz-D-1-Piq-Pro-OH.

Roztwór kwasu 1-izochinolinokarboksylowego (50 g, 0,288 mmola) w EtOH (150 ml) i 60 ml 5N roztworu HC1 poddano redukcji nad 5 % Rh/Al₂O₃ (14 g) pod ciśnieniem wodoru 5,2 MPa w 50°C w ciągu 17 godzin, w naczyniu wysokociśnieniowym. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez złoże ziemi okrzemkowej i przesącz zatężono pod próżnią. Substancję stałą roztarto z wodą, przesączono i wysuszono, w wyniku czego otrzymano kwas DL-perhydro-l-izochinolino-karboksylowy (DL-1-Piq-OH) (30 g, 48 %) FD-MS 184 (MH⁺).

181 306

DL-1-Piq-OH (30,2 g, 137 mmoli) rozpuszczono w tretrahydrofuranie (150 ml) i wodzie (150 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 9,8 5N roztworem NaOH, a potem wkroplono chloromrówczan benzylu (21,6 ml, 151 mmoli) i pH roztworu utrzymywano na poziomie 9,5 za pomocą 2N roztworu NaOH. Mieszaninę reakcyjną mieszano jeszcze dodatkowo w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Organiczny rozpuszczalnik odparowano pod próżnią i do pozostałości dodano eteru dietylowego (150 ml) i wody (50 ml). Warstwę wodną oddzielono, odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,5 z użyciem 5N roztworu HC1 i dodano octanu etylu (200 ml). Warstwę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSO₄) i przesącz zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano przejrzysty olej. Ten olej rozpuszczono w eterze dietylowym (150 ml) i roztwór odstawiono na 24 godziny w temperaturze pokojowej. Wytrącony osad przesączono i wysuszono, w wyniku czego otrzymano kwas 2-Cbz-DL-perhydro-l-izochinolinokarboksylowy (Cbz-DL-1-Piq-OH) (32 g, 75 %) FD-MS 318 (MH⁺).

Cbz-DL-1-Piq-OH (31,8 g, 100 mmoli) rozpuszczono w DMF (100 ml) i ochłodzono do 0°C. Do tej mieszaniny reakcyjnej dodano estru t-butylowego prołiny (17,1 g, 100 mmoli), 1-hydroksybenzotriazolu (13,5 g, 100 mmoli) i DCC (20,6 g, 100 mmoli). Mieszaninę reakcyjną mieszano w 0°C przez 3 godziny i w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Wytrącony osad reakcyjny odsączono i przesącz zatężono pod próżnią do postaci oleju. Olej rozpuszczono w EtOAc (200 ml) i wodzie (100 ml). Warstwę organiczną oddzielono, po czym przemyto ją kolejno IN roztworem NaHCO₃, wodą, 1,5N roztworem kwasu cytrynowego i wodą Warstwę organiczną wysuszono (MgSO₄) i przesącz zatężono do postaci oleju, który wysuszono, w wyniku czego otrzymano ester t-butylowy 2-Cbz-DL-perhydró-l-izochinolinokarbonylo-L-proliny (Cbz-DL-l-Piq-Pro-O-t-Bu) (47,0 g, 100 %) FAB-MS 470 (MH⁺).

W okrągłodennej kolbie zawierającej kwas trifluorooctowy (100 ml), CH₂C1₂ (35 ml) i anizol (5 ml) umieszczono Cbz-DL-l-Piq-Pro-O-t-Bu (47,0 g, 100 mmoli) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią bez ogrzewania, a potem dodano eteru dietylowego (100 ml) i wody (100 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 9,8 z użyciem 5N roztworu NaOH. Warstwę wodną oddzielono i odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,5 z użyciem 5N roztworu HC1, a potem dodano octanu etylu (200 ml). Warstwę organiczną oddzielono i wysuszono (MgSO₄), a przesącz zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano przejrzysty olej. Ten olej rozpuszczono w eterze dietylowym (700 ml) i do tego roztworu dodano (L)-(-)- α-metylobenzylaminy. Roztwór odstawiono w temperaturze pokojowej na 5 dni. Powstałą substancję stałą odsączono i przemyto eterem dietylowym. Przesącz przemyto 1,5N roztworem kwasu cytrynowego i wodą. Warstwę organiczną wysuszono (MgSO₄) i przesącz odparowano do postaci oleju. Olej rozpuszczono w eterze dietylowym (400 ml) i odstawiono go w temperaturze pokojowej na 48 godzin. Powstałą substancję stałą odsączono, przemyto eterem dietylowym i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 2-Cbz-D-perhydro-1 - izochinolino karbony lo-L-prolinę (Cbz-D-1 -Piq-Pro-OH) (5,86 g, 36 %) FAB-MS 415 (MH⁺);' [a]_D = -34,2°(C = 0,5, MeOH).

B) Wytwarzanie N-Boc-p-(aminometylo)benzonitrylu.

W trakcie mieszania do suspensji wodorku sodowego (4,6 g, 115 mmoli, 60 % dyspersja w oleju) w tetrahydrofuranie (150 ml) dodano 4-(bromometylo)benzonitiylu (20,5 g, 105 mmoli). Do tej mieszaniny powoli dodano przez wkraplacz roztworu iminodikarboksylanu di-t-butylu (25 g, 115 mmoli). Po mieszaniu przez 16 godzin mieszaninę rozcieńczono eterem dietylowym (500 ml) i przemyto dwukrotnie wodą (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 40,2 g surowej substancji stałej. Powstałą substancję stałą (28,3 g, 85 mmoli) rozpuszczono w tetrahydrofuranie (150 ml) i dodano roztworu wodorotlenku sodowego (3,4 g, 85 mmoli) w metanolu (300 ml). Po mieszaniu przez noc roztwór zatężono do około połowy objętości początkowej i dodano wody w celu zapoczątkowania wytrącania się produktu. Ten wytrącony produkt odsączono i wysuszono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 18,5 g (94 %) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

181 306

FD-MS, m/e 232 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₃H₁₆N₂O₂:

Obliczono: C 67,22, H6,94, N 12,06

Stwierdzono: C 67,19, H7,16, N 11,82

C) Wytwarzanie p-(BocNHCH₂)C₆H₄ C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 8-C, N-Boc-p-(aminometylo)benzonitryłu (32,7 g, 140 mmoli) przeprowadzono w p-(BocNHCH2)C₆H₄C(NH)NH₂. Pozostałość uzyskaną w zastosowanej procedurze rozpuszczono w dimetyloformamidzie (700 ml), a potem dodano N,N-diizopropyloetyloaminy (72 g, 560 mmoli). W trakcie mieszania do tego roztworu wkroplono chloromrówczan benzylu (48 g, 280 mmoli). Po mieszaniu przez 16 godzin dodano wodę (100 ml) i rozpuszczalniki usunięto pod próżnią. Pozostałość rozdzielono między wodę (250 ml) i octan etylu (500 ml). Fazy rozdzielono i fazę organiczną przemyto kolejno trzykrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku amonowego (250 ml), jednokrotnie wodą (200 ml) i dwukrotnie nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono, zatężono, a produkt poddano rekrystalizacji z eteru dietylowego, w wyniku czego otrzymano 14 g (26 %) białej substancji stałej.

Ή NMR

FD-MS, m/e 384 (M⁺)

D) Wytwarzanie p-H₂NCH₂C₆H₄ C(NH)NHCbz · 2HC1.

Do roztworu p-(BocNHCH2)C₆H₄ C(NH)NHCbz (lig, 28,7 mmola) w dichlorometanie (125 ml) dodano w 0°C anizolu (10 ml), a następnie kwasu trifluorooctowego (125 ml). Po mieszaniu przez 2 godziny rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w IN roztworze kwasu solnego (50 ml) i przemyto dwukrotnie eterem dietylowym (50 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 3 z użyciem żywicy jedno wymiennej (Bio Rad AG1-X8, w postaci zasadowej) i roztwór poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 9,2 g (90 %) białego proszku.

Ή NMR

FD-MS, m/e 284 (M⁺)

E) Wytwarzanie Cbz-l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 4,4 g (79 %) Cbz-l-Piq-Pro-p-NHCH2C6H4C(NH)NHCbz wytworzono z Cbz-1-Piq-Pro-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄ C(NH)ŃHCbz · 2 HC1. W tym przypadku reakcję przeprowadzono w dimetyloformamidzie ze względu na problemy związane z rozpuszczalnością p-H₂NCH₂C₆H₄ C(NH)NHCbz-2HCl.

Ή NMR

FD-MS, m/e 681 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₃₉H₄₅N₅O₆:

Obliczono: 0 68,91, H6,67, N 10,30

Stwierdzono: C 68,71, H 6,93, N 10,38

F) Wytwarzanie l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -2 HCL

Do roztworu Cbz-l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz (4,2 g, 6,1 mmola) w etanolu (200 ml) dodano IN roztworu kwasu solnego (18,3 ml, 18,3 mmola) i wody (100 ml). W trakcie mieszania do tego roztworu dodano 5 % Pd/C (1 g) i gazowy wodór przepuszczano pęcherzykami przez roztwór w ciągu 2 godzin. Mieszaninę następnie przepłukano azotem i przesączono przez złoże ziemi okrzemkowej. Przesącz zatężono pod próżnią i rozpuszczono ponownie w wodzie (25 ml) i oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 300 minut), w wyniku czego otrzymano 1,3 g, (53 %) l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ · 2HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 412 (MH⁺)

181 306

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₃N₅O₂ · 1,9 HC1 · 2,5 H₂O: Obliczono: C 52,53, H7,65, N 13,32, Cl 12,81

Stwierdzono: C 52,63, H7,36, N 13,47, Cl 12,95

Przykład 12

D-3-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -3 HC1

A) Wytwarzanie Cbz-D-3-Piq-Pro-OH.

W trakcie ogrzewania w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin D-fenyloalaninę (50 g, 302 mmoli) poddano reakcji z 37 % roztworem formaldehydu (120 ml) i stężonego HC1 (380 ml). Po 30 minutach dodano dodatkowo 50 ml formaldehydu i reakcję kontynuowano przez 3 godziny. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do -10°C, a wytrącony osad odsączono. Substancję stałą wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano kwas D-l,2,3,4-tetrahydro-3-izochinolinokarboksylowy (24,2 g, 45 %), FD-MS 178 (MH⁺).

Roztwór kwasu D-l,2,3,4-tetrahydro-3-izochinolinokarboksylowego (17 g, 96 mmoli) w wodzie (200 ml) i 20 ml 5N roztworu HC1 poddano uwodornianiu nad 5 % Rh/Al₂O₃ (8,5 g) pod ciśnieniem 13,8 MPa w 120°C w ciągu 16 godzin, w naczyniu wysokociśnieniowym. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez złoże ziemi okrzemkowej i przesącz poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano kwas D-perhydro-3-izochinolinokarboksylowy (D-3-Piq-OH) (21 g, 100 %), FD-MS 184 (MH⁺).

D-3-Piq-OH (21,0 g, 95,8 mmola) rozpuszczono w tetrahydrofurame (75 ml) i wodzie (50 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 10,0 5N roztworem NaOH, a potem wkroplono chloromrówczan benzylu (16,4 ml, 115 mmoli) i pH roztworu utrzymywano na poziomie 9,5 z użyciem 2N roztworu NaOH. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej jeszcze przez 1 godzinę. Rozpuszczalnik organiczny odparowano pod próżnią i do pozostałości dodano eteru dietylowego (100 ml) i wody (50 ml). Warstwę wodną oddzielono i odczyn roztworu doprowadzono do pH 3,0 z użyciem 3N roztworu HC1, a potem dodano octanu etylu (250 ml). Warstwę organiczną oddzielono i wysuszono (MgSO₄). Przesącz zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano kwas 2-Cbz-perhydro-3-izochinolinokarboksylowy (Cbz-D-3-Piq-OH) (25,8 g, 85 %) w postaci przejrzystego oleju. FD-MS 318 (MH⁺).

Cbz-D-3-Piq-OH (17,2 g, 54 mmoli) rozpuszczono w DMF (50 ml) i ochłodzono do 0°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano estru t-butylowego proliny (9,2 g, 54 mmoli), 1-hydroksybenzotriazolu (7,3 g, 54 mmoh) i DCC (11,1 g, 54 mmoli). Mieszaninę reakcyjną mieszano w 0°C przez 3 godziny i w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Wytrącony osad odsączono i przesącz zatężono pod próżnią do postaci oleju. Ten olej rozpuszczono w EtOAc (200 ml) i wodzie (100 ml). Warstwę organiczną oddzielono i przemyto ją kolejno IN roztworem NaHCO₃, wodą 1,5N roztworem kwasu cytrynowego i wodą. Warstwę organiczną wysuszono (MgSO₄) i przesącz odparowano do postaci oleją który wysuszono, w wyniku czego otrzymano ester t-butylowy 2-Cbz-D-perhydro-3-izochinolinokarbonylo-L-proliny (Cbz-D-3-Piq-Pro-O-Bu) (23,8 g, 94 %), FAB-MS 471 (MH⁺).

W okrągłodennej kolbie zawierającej kwas trifluorooctowy (100 ml) i anizol (5 ml) umieszczono Cbz-D-3-Piq-Pro-O-t-Bu (31,2 g, 66,3 mmola) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią bez ogrzewania,

181 306 a potem dodano eteru dietylowego (150 ml) i wody (100 ml)..Odczyn roztworu doprowadzono do pH 9,8 z użyciem 5N roztworu NaOH. Warstwę wodną oddzielono i odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,5 z użyciem 3N roztworu HC1, a potem dodano octanu etylu (200 ml). Warstwę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSO₄) i przesączono. Przesącz zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano przejrzysty olej. Ten olej rozpuszczono w eterze dietylowym (300 ml) i roztwór odstawiono w temperaturze pokojowej na 24 godziny. Powstałą substancję stałą odsączono i przemyto eterem dietylowym i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 2-Cbz-perhydro-3-izochinolinokarbonylo-L-prolinę (Cbz-D-3-Piq-Pro-OH)(13,5 g, 49 %), Fab-MS 415 (MH⁺).

Analiza elementarna dla C2₃H₃₀N₂O₅:

Obliczono: C 66,65, H7,29, N6,76

Stwierdzono: C 66,90, H 7,33, N 6,81

B) Wytwarzanie Cbz-D-3-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-E, 1,6 g (49 %) Cbz-D-3-Piq-Pro-p-NHCH2-CóH4C(NH)NHCbz wytworzono z Cbz-D-3-Piq-Pro-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄ C(NH)NHCbz · 2 HC1.

FD-MS, m/e 680 (M⁺)

C) Wytwarzanie D-3-Piq-Pro-p-NHCH₂C_ćH₄ C(NH)NH₂ -3 HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 10-C wytworzono 150 mg D-3-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 3 HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 240 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 412 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₃N₅O₂ · 3 HC1 · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 52,13, H 7,04, N 13,22

Stwierdzono: C 52,35, H7,23, N 12,95

Przykład 13

D-hPro-Ohi-p-NHC^C^C (NH)NH₂-3 HC1 (Trichlorowodorek (S-cis)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]oktahydro-1 -D-homoprolilo-1 H-indolo-2-karboksy amidu)

A) Wytwarzanie Cbz-D-h Pro-Ohi-OH.

W trakcie mieszania przez suspensję kwasu (S)-indolino-2-kaiboksylowego (20 g, 110 mmoli) w etanolu (500 ml) przepuszczano gazowy HC1 pęcherzykami. Po całkowitym rozpuszczeniu kwasu roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 16 godzinach roztwór ochłodzono i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Pozostałość roztarto z eterem dietylowym i powstałą szarawą substancję stałą odsączono, przemyto heksanem i wysuszono w ciągu nocy w 30°C w piecu próżniowym, w wyniku czego otrzymano chlorowodorek estru etylowego kwasu (S)-indolino-2-karboksylowego (25,7 g, 78 %). Tę substancję stałą rozpuszczono w etanolu (800 ml) i dodano 5 % Pd/C (25 g), a powstałą suspensję poddano uwodornianiu w wytrząsarce Parra przez 8 godzin (0,41 MPa). Roztwór przesączono i rozpuszczalnik

181 306 usunięto pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono drogą roztarcia z eterem dietylowym i odsączono 18,8 g (73 %) szarawej substancji stałej (cis-Ohi-OEtHCl).

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-A, 13,5 g (93 %) Cbz-D-hPro-cis-Ohi-OEt wytworzono z Cbz-D-hPro-OH i cis-Ohi-OEtHCl.

Ή NMR

FD-MS, m/e 442 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₄N₂O₅:

Obliczono: C 67,85, H7,74, N6,33

Stwierdzono: C 67,59, H7,72, N6,48

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-D wytworzono 12,5 g (102 %) Cbz-D-hPro-cis-Ohi-OH.

Ή NMR

FD-MS, m/e 414 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₀N₂O₅:

Obliczono: C 66,65, H7,29, N6,76

Stwierdzono: C 66,46, H 7,30, N 6,86

B) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-Ołri-p-NHCH₂C^

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-E, 3,3 g (67 %) Cbz-D-h Pro-Ohi-p-NHCH₂-C₆H₄C(NH)NHCbz wytworzono z Cbz-D-hPro-Ohi-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄ C(NH)NHCbz · 2 HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 681 (MH⁺)

C) Wytwarzanie D-hPro-Ohi-p-NHCH₂CęH₄ C(NH)NH₂ -3 HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 11-F wytworzono 2,2 g (66 %) D-hPro-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ · 3 HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 3000 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 412 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₃N₅O₂- 3 HC1 · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 52,13, H7,04, N 13,22

Stwierdzono: C 51,98, H 7,04, N 13,35

Przykład 14

D-hPro-N(PhCH₂CH₂ )Gly-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ -2 HC1 (Dichlorowodorek D-homoprolilo-N(a)-(2-fenyloetylo)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]glicynoamidu)

A) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-N(PhCH₂CH2)Gly-OH.

Do roztworu fenyloaminy (58 ml, 461 mmoli) i trietyloaminy (21 ml, 154 mmoli) w etanolu (200 ml) w 0°C dodano w ciągu 1 godziny roztworu bromooctanu t-butylu (30 g, 154 mmol) w etanolu (50 ml). Raźnię chłodzącą usunięto i pozwolono by roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej. Po mieszaniu przez noc rozpuszczalniki usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w IN roztworze kwasu cytrynowego. Wodny roztwór przemyto dwukrotnie eterem

181 306 dietylowym, zalkalizowano go stałym wodorowęglanem sodowym i trzykrotnie wyekstrahowano octanem etylu (200 ml). Połączone ekstrakty w octanie etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i odstawiono na 24 godziny. Powstały osad odsączono, przemyto eterem dietylowym i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 10,5 g białej substancji stałej. Macierzysty roztwór zatężono do objętości około 100 ml, a następnie rozcieńczono go eterem dietylowym (400 ml). Po odstawieniu na 30 minut roztwór przesączono, w wyniku czego otrzymano dodatkowo 23,5 g białej substancji stałej, co dało ogółem 34 g (94 %) N(PhCH₂CH2)Gly-O-t-Bu.

Ή-NMR

FD-MS, m/e 235 (M⁺)

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-A, 10,8 g (56 %) Cbz-D-hPro-N(PhCH₂CH2)Gly-O-t-Bu wytworzono z Cbz-D-hPro-OH i N(PhCH₂CH2)Gly-O-t-Bu.

'HNMR

FD-MS, m/e 480 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₆N₂O₅:

Obliczono: C 69,98, H7,55, N 5,83

Stwierdzono: C 69,68, H7,56, N5,77

Sposobem zasadniczo równoważnym . opisanemu w przykładzie 11-A, w celu odbezpieczenia Cbz-DL-l-Piq-Pro-O-t-Bu wytworzono 9,2 g (100 %) Cbz-D-hPro-N(PhCH₂CH2)Gly-OH 'HNMR

FD-MS, m/e 425 (M⁺)

Analiza elementarna dla C2₄H₂₈N₂O₅:

Obliczono: C 67,91, H6,65, N6,60

Stwierdzono: C 68,19, H6,68, N6,71

B) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-N(FCH₂CH2)Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-E z Cbz-D-hPro-N(FCH₂CH2)Gly-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HC1 wytworzono 3,2 g (55 %) Cbz-D-hPro-N(PhCH₂CH2)Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

'HNMR

FD-MS, m/e 690 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₄₀H₄₃N₅O₆:

Obliczono: C 69,65, H6,28, N 10,15

Stwierdzono: C 69,80, H6,46, N 10,14

C) Wytwarzanie D-hPro-N(PhCH₂CH2)Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ -2 HC1

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 12-F wytworzono 770 mg (54 %) D-hPro-N(FCH₂CH₂)Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 2 HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 85/15 (A/B), 120 minut).

'HNMR

FD-MS, m/e 423 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₅O₂ -2 HC1:

Obliczono:

Stwierdzono:

Przykład 15

C 58,30, H6,73, N 14,16

C 58,05, H6,60, N 14,28

D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -2 HC1

181 306 (Dichlorowodorek cis-D-homoprołilo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-4-fenoksy-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-OH.

Do roztworu Cbz-Pro(4-trans-OH)-Et (58,8 g, 200 mmoli), trifenylofosfiny (65,6 g, 250 mmoli) i fenolu (23,5 g, 250 mmoli) w tetrahydrofuranie (500 ml) wkroplono w ciągu 1 godziny w 0°C roztwór azodikarboksylanu dietylu (40 ml, 250 mmoli) w tetrahydrofuranie (50 ml). Łaźnię chłodzącą usunięto i pozwolono by roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej w ciągu 16 godzin Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostały bursztynowy syrop roztarto z eterem dietylowym. Białą substancję stałą odsączono, a przesącz zatężono. Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (1 kg) z elucją gradientową od heksanów do octanu etylu/heksanów (1:1). Frakcje zawierające czysty produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 36,3 g, (50 %) Cbz-Pro(4-cisfenoksy)-OEt w postaci bezbarwnego syropu.

Ή NMR

FD-MS, m/e 369 (M⁺)

Analiza elementarna dla C^H^NO^

Obliczono: C 68,28, H6,28, N3,79

Stwierdzono: C 68,38, H6,30, N3,89

Do roztworu Cbz-Pro(4-cis-fenoksy)-OEt (25 g, 67,7 mmoli) w etanolu (400 ml) dodano 5 % Pd/C (5 g). Po przepuszczaniu przez roztwór pęcherzyków wodoru w ciągu 3 godzin roztwór ten następnie przesączono przez złoże ziemi okrzemkowej, dodano 3 ml stężonego kwasu solnego i roztwór zatężono pod próżnią W trakcie intensywnego mieszania pozostałość przeprowadzono w stan suspensji w eterze dietylowym, a następnie odsączono i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 14,2 g (77 %) Pro(4-cis-fenoksy)-OEt · HC1 w postaci białej substancji stałej.

Ή NMR

FD-MS, m/e 235 (M⁺)

Analiza elementarna dla Ci₃H₁₈NO₃C1:

Obliczono: C 57,46, H6,68, N5,15

Stwierdzono: C 57,68, H6,78, N5,18

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-A, 19,4 g (100%) Cbz-D-hPn>Pro(4-cis-fenoksy)OEt wytworzono z Cbz-D-hProOH i Pro-(4-cis-fenoksy)-OEt · HCL

Ή NMR

FD-MS, m/e 480 (M⁺)

Analiza elementarna dla C2₇H₃₂N₂O₆:

Obliczono: C 67,48, H6,71, N5,83

Stwierdzono: C 67,71, H6,79, N5,89

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-D wytworzono 16 g (100 %) Cbz-D-hPro-Pro(4-cis-fenoksy)OH.

Ή NMR

FD-MS, m/e 452 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₂₈N₂O₆:

Obliczono: C 66,36, H6,24, N6,19

Stwierdzono: C 66,22, H6,18, N6,17

B) Wytwarzanie Cbz-D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-E, 4,55 g (75 %) Q>z-D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-p-NHCH₂C_ćH₄C(NH)NHCbz wytworzono z Cbz-D-hPlo-Pro(4-cis-Pho)-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz -2 HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 718 (M⁺)

C) Wytwarzanie D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -2 HCl.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11 -F, wytworzono 873 mg (40 %) D-hPro-Pro(4-cis-Pho)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 2 HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 85/15 (A/B), 120 minut.

'HNMR

FD-MS, m/e 451 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₁N₅O₃ · 2 HCl:

Obliczono: C 57,47, H6,37, N 13,40

Stwierdzono: C 57,22, H6,29, N 13,47

Przykład 16

EtSO₂-D-fe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl (Chlorowodorek N-(etylosulfonylo)-D-fenyloalany lo-N- [ [4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo] -L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie p-NH₂CH₂-C₆H₄CNHCl.

W trakcie mieszania roztworu N-Boc-p-aminometylobenzonitrylu (15 g, 64,6 mmoli) w octanie etylu (400 ml) przepuszczano przezeń w 0°C pęcherzyki gazowego HCl w ciągu 10 minut. Łaźnię chłodzącą usunięto i po mieszaniu całości przez 1,5 godziny rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość przeprowadzono w stan suspensji w eterze dietylowym, odsączono, przemyto eterem dietylowym i wysuszono, w wyniku czego otrzymano 10,1 g (93 %) białej substancji stałej.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 132 (M⁺)

Analiza elementarna dla CgHęN^L:

Obliczono: C 56,98, H5,38, N 16,61, Cl 21,02

Stwierdzono: C 56,36, H5,46, N 16,22, Cl 21,31

B) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄CN.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 1,5 g (80 %) EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄CN wytworzono z EtSO₂-D-Phe-Pro-OH i p-NH₂CH₂-C₆H₄CN-HC1.

IR ‘HNMR

FD-MS, m/e 468 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₂₈N₄O₄S:

Obliczono: C 61,52, H6,02, N 11,90

Stwierdzono: C 61,23,.. H 6,13, N 11,80

C) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄C(=NOH)-NH₂ - HCl

Do roztworu EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-CgH₄CN (1 g, 2,1 mmola) w absolutnym etanolu (35 ml) dodano N,N-diizopropyloetyloaminy (0,47 ml, 2,7 mmola) a następnie chlorowodorku hydroksyloaminy (185 mg, 2,7 mmola) i roztwór doprowadzono do temperatuiy wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 16 godzinach roztwór ochłodzono i rozpuszczalniki

181 306 usunięto pod próżnią. Użyto 250 mg tej substancji w następnym etapie, a pozostałą substancję oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 1 od 90/10(A/B) do 60/40 (A/B) w ciągu 200 minut).

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 501 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₅O₅S · 1,2 HC1 H₂O:

Obliczono: C 51,17, H6,12, N 12,42, Cl 7,55

Stwierdzono: C 51,04, H5,81, N 12,39, Cl 7,18

D) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂- C₆H₄(=NH)-ŃH₂ HC1.

Do roztworu EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄C=NOH)NH₂ · HC1 (250 mg, 0,52 mmola) w etanolu (40 ml) i wodzie (19 ml) dodano IN roztworu HC1 (1 ml), a następnie 5 % Pd/C (250 mg). W atmosferze wodoru suspensję mieszano przez 18 godzin, a potem przesączono ją, zatężono i oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 1 od 90/10 (A/B) do 60/40 (A/B) w ciągu 200 minut), w wyniku czego otrzymano 140 mg (52 %) EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ •HCL *HNMR

FD-MS, m/e 486 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₅O₄S · HC1 · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 52,50, H6,42, N 12,75

Stwierdzono: C 52,56, H 6,19, N 12,59

Wytworzono jeszcze 5 g produktu metodą opisaną w przykładzie 8 i oczyszczono go drogą RPHPLC (metoda 3 od 98/2 (A/B), 60 minut do 60/40 (A/B) 300 minut).

Przykład 17

EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HCI

A) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 16, EtSO₂-D-PhePro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂ wytworzono z użyciem m-BrCH₂-C₆H₄CN zamiast p-BrCH₂-C₆HCN. Zatrzymano 140 mg (13 %) tego krystalicznego związku pośredniego, a reszty użyto w następnym etapie B.

Ή NMR

FD-MS, m/e 502 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃iN₅O₅S:

Obliczono: C 57,47, H 6,23, N 13,96

Stwierdzono: C 57,28, H6,21, N 13,66

B) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂-C_óH₄C(=NH)NH₂ HCI

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładach 16-C i 16-D wytworzono 0,27 g (28 %, dwa etapy) EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ - HCI.

Ή NMR

FD-MS, m/e 486 (M⁺)

181 306

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₅O₄S · 1,1 HC1 -2 H₂O:

Obliczono: C 51,32, H6,48, N 12,47, Cl 6,94

Stwierdzono: C 51,33, H6,09, N 12,20, Cl 6,66

Przykład 18

⁰ NH . 2 HC1

D-1 -Piq-Pro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HC1

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16, 0,86 g D-1-PiqPro-m-NHCH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ -HCl wytworzono z Cbz-D-1-Piq-Pro-OH i m-NH₂CH₂-C₆H₄CN-HC1

Ή NMR

FD-MS, m/e 412 (M⁺)

Analiza elementarna dla C23H₃₃N₅O₂ -2,5 HC1 -0,5 H₂O:

Obliczono:

Stwierdzono:

Przykład 19

C 53,99, H7,19, C 54,19, H 7,02,

N 13,69

N 13,81

NH

NH₂· HCl • HC1

EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HCl

A) Wytwarzanie p-cyjano-trans-cynamonianu metylu.

W trakcie mieszania do suspensji NaH (6,1 g 60 % dyspersja w oleju, 153 mmoli) i p-cyjanobenzaldehydu (20 g, 153 mmoli) w tetrahydrofuranie (250 ml) dodano przez wkraplacz w 0°C roztworu fosfonooctanu trimetylu (28 g, 153 mmoli) w tetrahydrofuranie (50 ml). Po mieszaniu przez 48 godzin rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a surową pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (500 ml). Ten roztwór w octanie etylu przemyto jednokrotnie wodą, trzykrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHSO₃ i jednokrotnie solanką. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 28 g (98 %) białej substancji stałej.

IR *HNMR

FD-MS, m/e 187 (M⁺)

B) Wytwarzanie p-cyjano-dihydrocynamonianu metylu.

Do roztworu p-cyjano-trans-cynamonianu metylu (13,6 g, 73 mmoh) w toluenie (485 ml) dodano 5 % Pd/BaSO₄ (2,7 g). Po 9 godzinach pod ciśnieniem 0,4 MPa gazowego wodoru,

181 306 roztwór przesączono, zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od heksanów do 30 % octanu etylu/heksanów. Frakcje zawierające produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 10,6 g (77 %) bezbarwnego oleju.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 189 (M⁺)

C) Wytwarzanie kwasu p-cyjano-dihydrocynamonowego

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 1-D, lecz z użyciem 1,1 równoważnika LiOH-H₂O, 5,1 g (58 %) kwasu p-cyjano-dihydrocynamonowego wytworzono z p-cyjano-dihydrocynamonianu metylu.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 175 (M⁺)

D) Wytwarzanie Boc-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄CN.

Do roztworu kwasu p-cyjano-dihydrocynamonowego (6,7 g, 38,2 mmola) i trietyloaminy (5,9 ml, 42 mmoli) w t-butanolu (150 ml) dodano azydku difenylofosforylu (11,6 g, 42 mmoli) i roztwór doprowadzono do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po mieszaniu przez noc roztwór ochłodzono, a rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto trzykrotnie IN roztworem kwasem cytrynowym, jednokrotnie solanką i dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃, a następnie wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość poddano chromatografu na żelu krzemionkowym z elucją 10 % octanu etylu w heksanach do 50 % octanu etylu w heksanach. Frakcje, które według TLC zawierały produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 5,4 g (57 %) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 246 (M⁺)

Analiza elementarna dla Ci₄Hi₈N₂O₂:

Obliczono: C 68,27, H7,37, N 11,37

Stwierdzono: C 68,39, H7,50, N 11,40

E) Wytwarzanie p-NH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN · HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 16-A wytworzono 3,6 g (98 %) p-NH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN · HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 147 (MH⁺)

Analiza elementarna dla CęHn^Cl:

Obliczono: C 59,18, H6,07, N 15,34, C119,41

Stwierdzono: C 58,90, H6,16, N 15,20, Cl 19,30

F) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄CN.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 1-G, 1,5 g EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄CN wytworzono z EtSO₂-D-Phe-Pro-OH i p-NH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN-HC1.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 482 (M⁺)

G) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)-NH₂ · HC1.

W trakcie mieszania roztworu EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄CN (Ig, 2,07 mmola) i N,N-diizopropyloetyloaminy (0,45 ml, 2,59 mmola) dodano chlorowodorku hydroksyloaminy (180 mg, 2,59 mmola) i roztwór doprowadzono do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 18 godzinach roztwór ochłodzono, rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w kwasie octowym (15 ml) i oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 60/40 (A/B), 200 minut). Frakcje zawierające według analitycznej

181 306

RPHPLC czysty EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂HCl połączono, nadano im właściwą wartość pH i po liofilizacji otrzymano 0,35 g (31 %) EtSO₂-D-PhePro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂ -HCl.

'HNMR

FD-MS, m/e 516 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₃N_S O₅S · HCl · H₂O:

Obliczono: C 52,67, H 6,36, N 12,28, Cl 6,22

Stwierdzono: C 52,40, H 6,10, N 12,25, Cl 6,51

H) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=Nłp-NH₂ -HCl.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-D, 0,098 g (50 %) EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)-NH₂ · HCl wytworzono z EtSO₂-D-PhePro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)-NH₂ · HCl.

'HNMR

FD-MS, m/e 500 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₃N₅ O₄S-2,6 HC1H₂O:

Obliczono: C 49,03, H 6,19, N 11,44

Stwierdzono: C 48,87, H 5,79, N 11,15

Przykład 20

EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HCl.

A) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładach 19-A do 19-E i 17-A, 0,15 g EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂ wytworzono z m-cyjanobenzaldehydu.

'HNMR

FD-MS, m/e 516 (M⁺)

Analiza elementarna dla C_2SH₃₃N₅ O₅S:

Obliczono: C 58,23, H 6,45, N 13,50

Stwierdzono: C 57,99, H 6,57, N 13,28

B) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)-NH₂ -HCl

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 17-B, 0,21 g (20 %) EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HCl wytworzono z EtSO₂-D-PhePro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂.

’HNMR

FD-MS, m/e 500 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₃N₅ O₄S · 2,1 HCl · 0,7 H₂O:

Obliczono: C 51,00, H 6,25, N 11,89

Stwierdzono: C 50,79, H 5,86, N 11,54

Przykład 21

D-l-Piq-Pro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ -2 HC1

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 16, 0,85 g 1-PiqPro-p-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · 2 HC1 wytworzono z Cbz-D-1-Piq-Pro-OH i p-NH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN · HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 426 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₅N₅ O₂ · 2 HC1 · 2 H₂O:

Obliczono: C 53,93, H7,73, N 13,10

Stwierdzono: C 53,94, H7,60, N 13,06

Przykład 22

D-l-Piq-Pro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ -2 HC1

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16, 0,8 g 1-PiqPro-m-NHCH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · 2 HC1 wytworzono z Cbz-D-1-Piq-Pro-OH i m-NH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN · HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 426 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₅N₅ O₂2 HC1-2 H₂O:

Obliczono: C 53,93, H 7,73, N 13,10

Stwierdzono: C 53,62, H7,57, N 13,18

Przykład 23

o

EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)NH₂ · HC1

A) Wytwarzanie p-HOCH₂CH₂CH2-C₆H₄CN.

W trakcie mieszania roztworu p-cyjanodihydrocynamonianu metylu (10 g, 53 mmoli) w tetrahydrofuranie (150 ml) dodano LiBH₄ (1,15 g, 53 mmoli) roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 2 godzinach roztwór ochłodzono i wkroplono stanowiący bufor (pH 7) fosforan sodowy. Po ustaniu wydzielania się gazu dodano octanu etylu i wody i rozdzielono warstwy. Fazę wodną wyekstrahowano jednokrotnie octanem etylu i połączone fazy octanu etylu przemyto solanką, a następnie wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 8,1 g (95 %) gęstego bezbarwnego oleju.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 161 (M⁺)

B) Wytwarzanie p-BrCH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN.

W trakcie mieszania roztworu p-HOCH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN (8,1 g, 50 mmoli) w tetrahydrofuranie (100 ml) dodano trifenylofosfiny (14,4 g, 55 mmoli), a następnie tetrabromku węgla (18,2 g, 55 mmoli). Po mieszaniu przez 18 godzin rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z eluacją gradientową heksanami do 20 % octanu etylu/heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 7,3 g (65 %) gęstego bezbarwnego oleju.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 223 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₀Hi₀BrN:

Obliczono: C 53,60, H 4,50, N 6,25

Stwierdzono: C 53,90, H 4,67, N 6,24

C) Wytwarzanie p-Boc₂NCH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN

W trakcie mieszania suspensji NaH (1,4 g, 60 % dyspersja w oleju, 34 mmoli) w DMF (100 ml) wkroplono przez wkraplacz roztwór iminodikarboksylanu di-t-butylu (7,4 g, 34 mmoli) w DMF (20 ml). Po ustaniu wydzielania się gazu dodano przez wkraplacz roztwór p-BrCH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN (7 g, 31 mmoli) w DMF i roztwór ogrzano do 70°C. Po mieszaniu przez 12 godzin roztwór ochłodzono i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią Pozostałość rozpuszczono w eterze dietylowym i przemyto trzykrotnie wodą. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując od heksanów do 20 % octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 9,38 g (84 %) białej substancji stałej.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 361 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₈N₂O₄:

Obliczono: C 66,64, H 7,83, N 7,77

Stwierdzono: C 66,40, H 7,81, N 7,57

D) Wytwarzanie p-NH₂CH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN -HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 16-A wytworzono 4,3 g (84 %) p-NH₂CH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN -HC1.

IR ‘HNMR

FD-MS, m/e 160 (M⁺)

E) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂ · HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi, opisanym w przykładach 1-G i 19-G, 0,32 g EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)-NH₂ -HC1 wytworzono z EtSO₂-D-Phe-Pro-OH i p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄CN · HC1.

‘HNMR

FD-MS, m/e 530 (M⁺)

181 306

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₅N₅O₅S · 1,2 HC1 · H₂O:

Obliczono: C 52,88, H6,51, N 11,84

Stwierdzono: C 52,71, H6,26, N 11,76

F) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NH)-NH₂ -HC1.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-D, 0,13 g (67 %) EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NEQ-NH₂ HC1 wytworzono z EtSO₂-D-PhePro-p-NHCH₂CH₂CH₂-C₆H₄C(=NOH)NH₂ · HC1.

^!HNMR

FD-MS, m/e 514 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₅N₅O₄S · 1,5 HC1 -2 H₂O:

Obliczono: C 51,67, H 6,75, N 11,59

Stwierdzono: C 51,36, H6,46, N 11,28

Przykład 24

EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂ C₆H₄NHC(=NH)-NH₂ -HC1.

A) Wytwarzanie Boc-p-NHCH₂C₆H₄NO₂

W trakcie mieszania roztworu chlorowodorku 4-nitrobenzyloaminy (15 g, 79 mmoli) i N,N-diizopropyloetyloaminy (14 ml, 79 mmoli) w dichlorometanie (200 ml) dodano diwęglanu di-t-butylu (17 g, 79 mmoli). Po 48 godzinach rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (500 ml) i przemyto dwukrotnie IM roztworem kwasu cytrynowego, jednokrotnie wodą i jednokrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano szarawą substancję stałą którą poddano rekrystalizacji z chloroformu/heksanów. Trzy rzuty połączono, przemyto je heksanami i wysuszono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 11,5 g (58 %) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 252 (M⁺)

Analiza elementarna dla C]₂Hi₆N₂O₄

Obliczono: C 57,13, H6,39, N 11,10

Stwierdzono: C 57,27, H6,60, N 11,13

B) Wytwarzanie p-BocNHCH₂C₆H₄NH₂

W trakcie mieszania roztworu p-BocNHCH₂C₆H₄NO₂ (7,5 g, 29,7 mmola) i NiCl₂ · 6 H₂O (17,7 g, 74,3 mmola) w metanolu (150 ml) w 0°C dodano małymi porcjami w ciągu 30 minut NaBH₄ (5,6 g, 149 mmoli). Zakończono dodawanie NaBH₄ i po 15 minutach rozpuszczalnik odparowano pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w stężonym wodorotlenku amonowym i wyekstrahowano dwukrotnie dichlorometanem. Połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 6,4 g (97 %) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 222 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₂H₁₈N₂O₂:

Obliczono: C 64,84, H 8,16, N 12,60

Stwierdzono: C 65,10, H 8,42, N 12,76

C) Wytwarzanie N,N^r-di-Cbz-S-metyloizotiomocznika.

W trakcie mieszania suspensji siarczanu bis-S-metyloizotiomocznika (20 g, 144 mmoli) w dichlorometanie (200 ml) dodano 5N roztworu wodorotlenku sodowego (16 ml). Roztwór ochłodzono do 0°C i wkroplono chloromrówczan benzylu (41 ml, 288 mmoli). W tym samym czasie dodawano 2N roztwór wodorotlenku sodowego z taką szybkością, która pozwalała na utrzymanie pH roztworu na poziomie około 11. Łaźnię chłodzącą usunięto i po ogrzaniu do temperatury pokojowej rozdzielono fazy i fazę wodną wyekstrahowana dichlorometanem (250 ml). Połączone fazy organiczne przemyto dwukrotnie 0,lN roztworem HC1 (250 ml) i jednokrotnie solanką (250 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 41 g (79 %) gęstego bezbarwnego syropu.

Ή NMR

D) Wytwarzanie p-BocNHCH₂C₆H₄NHC(NCbz)NHCbz.

W trakcie mieszania roztworu p-BocNHCH₂C₆H₄NH₂ (5 g, 22,5 mmola) w tetrahydrofuranie (50 ml) dodano N,N'-di-Cbz-S-metyloizotiomocznika (8,9 g, 24,7 mmola). Po 48 godzinach rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość rozpuszczono w chloroformie. Dodano żelu krzemionkowego i rozpuszczalnik usunięto' pod próżnią, w wyniku czego otrzymano szarawy proszek, który po wysuszeniu wprowadzono do kolumny z żelem krzemionkowym i poddano go elucji gradientowej od 5 % octanem etylu w heksanach do 30 % octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otzymano 7,6 g (63 %) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 532 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₄O₆:

Obliczono: C 65,40, H 6,06, N 10,52

Stwierdzono: C 65,66, H 6,35, N 10,59

E) Wytwarzanie HC1 · p-NH₂CH₂C₆H₄NHC(NCbz)NHCbz

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-A z p-BocNHCH₂C₆H₄NHC(NCbz)NHCbz wytworzono 4,7 g (89 %) HC1 · p-NH₂ CH₂C₆H₄NHC(NCbz)NHCbz w postaci białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 433 (MH⁺)

F) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-G i 11-F, 1,1 g EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂HCl wytworzono z EtSO₂-D-Phe-Pro-OH i Hel -p-NH₂CH₂C₆H₄NHC(NCbz)NHCbz.

IR •HNMR

FD-MS, m/e 501 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₂N₆O₄S HC1 -H₂O:

Obliczono: C 51,73, H 6,36, N 15,14

Stwierdzono: C 52,32, H 5,99, N 14,79

EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 24, 1,8 g EtSO₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · HC1 wytworzono z 4-nitrofenetyloaminy •HC1.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 515 (MH⁺)

HRMS (FAB), m/e dla C2₅H₃₅N₆O₄S:

Obliczono: 515, 2441

Stwierdzono: 515, 2483

Przykład 26

EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · HCL

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 23-C i 24-B - 24-F z bromku 3-nitrobenzylu wytworzono l,8g EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂C₆H₄'NHC(NH)NH2 · HC1.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 501 (MH⁺)

HRMS (FAB), m/e dla C₂₄H₃₃N₆O₄S:

Obliczono: 501,2284

Stwierdzono: 501,2280

Przykład 27

EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · HC1.

181 306

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 19-D i 19-B z użyciem 5 % Pd/C zamiast Pd/BaSO₄ i octanu etylu zamiast toluenu) i 24-D - 24-F, 0,85 g EtSO₂-D-Phe-Pro-m-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · HC1 wytworzono z kwasu 3-nitrocynamonowego.

‘HNMR

FD-MS, m/e 515 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₄N₆O₄S · 2,2 HC1 · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 49,73, H 6,21, N 13,92

Stwierdzono: C 49,45, H 5,82, N 13,55

Przykład 28

• 2 HC1

D-l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -2 HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 24 wytworzono 0,94 g D-l-Piq-Pro-p-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -2 HC1.

Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 180 minut).

^łHNMR

FD-MS, m/e 427 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₄N₆O₂ · 2 HC1:

Obliczono: C 55,31, H 7,26, N 16,82, Cl 14,20

Stwierdzono: C 55,05, H 7,23, N 16,55, Cl 14,24

Przykład 29

H

D-l-Piq-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -2 HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 25 wytworzono 1,03 g D-l-Piq-Pro-p-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂-2 HC1. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 180 minut).

*HNMR

FD-MS, m/e 441 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₆N₆O₂ -2 HC1 · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 53,33, H 7,65, N 15,55, Cl 13,12

Stwierdzono: C 53,41, H 7,45, N 15,37, Cl 13,48

181 306

Przykład 30

D-l-Piq-Pro-m-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -2 HC1

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 26 wytworzono 1,04 g D-l-Piq-Pro-m-NHCH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · 2 HCL Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 180 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 427 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₄N₆O₂ · 2 HC1 · H₂O:

Obliczono: C 53,38, H 7,40, N 16,24, Cl 13,70

Stwierdzono: C 53,25, H 7,50, N 16,23, Cl 13,88

Przykład 31

D-l-Piq-Pro-m-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ -2 HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 27 wytworzono 0,96 g D-l-Piq-Pro-m-NHCH₂CH₂C₆H₄NHC(NH)NH₂ · 2 HC1. Produkt końcowy oczyszczono drogąRPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 180 minut).

'HNMR

FD-MS, m/e 441 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₆N₆O₂ -2,1 HC1 · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 52,97, H 7,61, N 15,44, Cl 13,68

Stwierdzono: C 52,80, H 7,57, N 15,46, Cl 13,35

Przykład 32

D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -2 HCL

181 306

A) Wytwarzanie Cbz-DL-l-Piq-cis-Ohi-OEt.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-A, 16,6 g (100 %) Cbz-DL-l-Piq-cis-Ohi-OEt wytworzono z Cbz-DL-1-Piq-OH i cis-Ohi-OEt - HCl.

Ή NMR

FD-MS, m/e 496 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₉H₄₀N₂O₅:

Obliczono: C 70,13, H 8,12, N 5,64

Stwierdzono: C 69,96, H 8,23, N 5,73

B) Wytwarzanie Cbz-D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-D i 11-E, Cbz-D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz i Cbz-L-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz wytworzono Cbz-D,L-1-Piq-Pro-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz-2 HCl. Te diastereomery rozdzielono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową octanem etylu w heksanach. Frakcje zawierające główny diastereomer (1^= 0,31, octan etylu) przemyto i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,3 g Cbz-L-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz. Frakcje zawierające śladowy diastereomer (Rf = 0,19, octan etylu) przemyto i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,5 g Cbz-D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz w postaci białej piany.

Ή NMR

FD-MS, m/e 735 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₄₃H₅₁N₅O₆:

Obliczono: C 70,37, H 7,00, N 9,54

Stwierdzono: C 70,20, H 7,22, N 9,36

C) Wytwarzanie D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-2HCl.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-F, 0,61 g (63%) D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-2HCl wytworzono z Cbz-D-l-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz. W tym przypadku użyto gradientu HPLC od 98/2 A/B do 70/30 A/B w ciągu 120 minut.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 466,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₉N₅O₂ ^;2HC1 · 1 H₂O:

Obliczono: C 58,27, H 7,79, N 12,58

Stwierdzono: C 58,66, H 7,56, N 12,78

Przykład 33

D-3-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 2 HCl

A) Wytarzanie D-3-Piq-cis-Ohi-p-NHCH2C₆H₄C(NH)NH₂· · 2HC1

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-A, 1-D, 11-E, i 11-F wytworzono 1,3 g 3-Piq-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C (NH) NH₂-2 HCL W tym przypadku użyto gradientu HPLC od 98/2 A/B do 70/30 A/B w ciągu 120 minut.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 466,4 (MH⁺)

181 306

Analiza elementarna dla C2₇H₃₉N₅O₂· 2 HC1:

Obliczono: C 60,22, H 7,67, N 13,00

Stwierdzono: C 59,95, H 7,73, N 12,89

Przykład 34

NH₂

HCl

EtSO₂-Phg-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl (Chlorowodorek (S-cis)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]-metylo]-1 -[N-(etylosulfonylo)-D-fenyloglicylo]-1 H-indolo-2-karboksyamidu)

A) Wytwarzanie Boc-D-Phg-cis-Ohi-OEt.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-A, 14,9 g (58%) Boc-D-Phg-cis-Ohi-OEt wytworzono z Boc-D-Phg-OH i chlorowodorku estru etylowego kwasu (S)-cis-oktahydroindolo-2-karboksylowego.

‘HNMR

FD-MS, m/e 430 (M⁺)

Analiza elementarna dla C^H^^Oj:

Obliczono: C 66,95, H 7,96, N 6,51

Stwierdzono: C 66,69, H 8,02, N 6,40

B) Wytwarzanie D-Phg-cis-Ołii-OEt · HCl.

W trakcie mieszania w 0°C przez roztwór Boc-D-Phg-cis-Ohi-OEt w octanie etylu przepuszczano pęcherzykami gazowy HCl w ciągu 10 minut. Po mieszaniu przez 2 godziny, w którym to czasie roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej, rozpuszczalnik usunięto pod próżnią Powstałą substancję stałą przeprowadzono w stan suspensji w eterze dietylowym, a następnie wyodrębniono ją drogą odsączenią w .wyniku czego otrzymano 10,7 g (97%) D-Phg-cis-Ohi-OEt-HCl.

‘HNMR

FD-MS, m/e 331 (M⁺)

Analiza elementarna dla Ci₉H₂₇N₂O₃Cl:

Obliczono: C 62,20, H 7,41, N 7,64

Stwierdzono: C 62,42, H 7,36, N 7,85

C) Wytwarzanie EtSO₂-D-Phg-cis-Ohi-OEt.

Do roztworu D-Phg-cis-Ohi-OEt · HCl (10 g, 27 mmoli) i N,N-diizopropylotyloaminy (10,7 ml, 61 mmoli) w THF (200 ml) wkroplono przez wkraplacz w -78°C roztwór chlorku etanosulfonylu (3,9 g, 30 mmoli) w THF (20 ml). Łaźnię chłodzącą usunięto i roztwór ogrzano powoli do temperatury pokojowej. Po około 18 godzinach roztwór zatężono pod próżnią Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml) i przemyto dwukrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego (200 ml), nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃ (200 ml) i solanką (200 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 11,2 g (97%) żółtej piany.

‘HNMR

FD-MS, m/e 422 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₁H₃₀N₂O₅S:

Obliczono: C 59,69, H 7,16, N 6,63

Stwierdzono: C 59,94, H 7,08, N 6,78

D) Wytwarzanie EtSO₂-Phg-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-D, 11-E i 11-F otrzymano 0,62 g EtSO₂-Phg-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 2 HCI. W tym przypadku użyto gradientu HPLC od 90/10 A/B do 60/40 AZB w ciągu 120 minut.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 526,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₅N₅O₄S · HCI:

Obliczono: C 57,69, H 6,45, N 12,46

Stwierdzono: C 57,47, H 6,48, N 12,20

Przykład 35

• HCI

EtSO₂-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCI (Chlorowodorek (S-cis)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]-metylo]-l-[N-(etyIosulfonylo)-D-fenyloalanylo]-1 H-indolo-2-karboksyamidu)

A) Wytwarzanie EtSO₂-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · 2 HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 34,1,5 g EtSO₂-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂HCl wytworzono z Boc-D-Phe-OH.

*HNMR

FAB-MS, m/e 540,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₇N₅O₄S · HCL -H₂O:

Obliczono: C 56,51, H 6,94, N 11,77

Stwierdzono: C 56,24, H 6,55, N 11,72

Przykład 36

HOOCCH₂-D-Phe-Pro-n-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCI

181 306 (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo)metylo)-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-OBn.

Do roztworu D-Phe-Pro-OBn · HC1 (20 g, 51 mmoli) w DMF (100 ml) dodano w jednej porcji bromooctanu t-butylu (9,9 g, 56 mmoli) i wkroplono w ciągu 30 minut N,N-diizopropylotyloaminę (17,4 ml, 101 mmoli). Tę mieszaninę mieszano przez 18 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie w jednej porcji dodano diwęglariu di-t-butylu (16,6 g, 76 mmoli) i N,N-diizopropylotyloaminę (13,2 ml, 76 mmoli) i mieszaninę reakcyjną mieszano jeszcze przez 24 godziny. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozdzielono między octan etylu (1 litr) i IM wodny roztwór kwasu cytrynowego (500 ml). Warstwy rozdzielono i fazę organiczną przemyto jednokrotnie IM wodnym roztworem kwasu cytrynowego, dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i jednokrotnie solanką (po 500 ml). Fazę organiczną wysuszono (Na₂SO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Bursztynowy olej oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową octanem etylu w heksanach (od heksanów do 30% octanem etylu w heksanach). Frakcje zawierające produkt połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 19,0 g (66 %) bezbarwnego oleju, który powoli wykrystalizował po odstawieniu.

Ή NMR

FD-MS, m/e 566 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₃₂H₄₂N₂O₇:

Obliczono: C 67,82, H 7,47, N 4,94

Stwierdzono: C 68,06, H 7,33, N 5,17

B) Wytwarzanie N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-OH.

Do roztworu N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-OBn (18,5 g, 33 mmoli) w octanie etylu (250 ml) dodano 5% Pd/C (5 g) jako katalizatora. Roztwór ten kilkakrotnie odgazowano pod próżnią a następnie w trakcie mieszania umieszczono go w atmosferze wodoru na 2 godziny. Balon usunięto, dodano ziemi okrzemkowej i zawiesinę odsączono przez złoże ziemi okrzemkowej. Przesącz zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 13,2 g (84 %) białej piany.

Ή NMR

FD-MS, m/e 476 (M⁺)

Analiza elementarna dla C_2SH₃₆N₂O₇:

Obliczono: C 63,01, H 7,61, N 5,88

Stwierdzono: C 63,23, H 7,73, N 5,59

C) Wytwarzanie N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 11-E z N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-OH i p-H₂NCH₂C₆H₄C(NH)-NHCbz.2 HC1 wytworzono 2,7 g (90%)N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Ή NMR

FD-MS, m/e 743 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C_4IH_5IN₅O₈:

Obliczono: C 66,38, H 6,93, N 9,44

Stwierdzono: C 66,08, H 6,92, N 9,16

D) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-Phe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ -HCL

Przez ochłodzony do (0°C) roztwór N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-PhePro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz (2,2 g, 3 mmole) w dioksanie (100 ml) pęcherzyki gazowego HCL przepuszczano 10 minut Po mieszaniu przez 3 godziny, w którym to czasie roztwór ogrzał się do temperatury pokojowej, dioksan usunięto pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w mieszaninie absolutnego etanolu (150 ml), wody (75 ml) i IN roztworu HC1 (6 ml). Do tego roztworu dodano 5% Pd/C (1 g). Po odgazowaniu pod próżnią mieszaninę umieszczono w atmosferze wodoru i mieszano ją w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Dodano ziemi okrzemkowej i powstałą zawiesinę odsączono przez złoże ziemi okrzemkowej.

Przesącz zatężono pod próżnią, a pozostałość natychmiast oczyszczono drogą HPLC (metoda 2 od 98/2 A/B do 70/30 A/B w ciągu 2 godzin). Frakcje zawierające czysty produkt przemyto i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 1,1 g (72%) białej substancji stałej.

'HNMR

FAB-MS, m/e 452,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₂₉N₅O₄-2 HCl:

Obliczono: C 54,97, H 5,96, N 13,35

Stwierdzono: C 55,21, H 6,11, N 13,39

Przykład 37

HOOCCH₂-D-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

A) Wytwarzanie t-BuOOCCH₂-D-Phe-cis-Ohi-OEL

Do roztworu D-Phe-cis-Ohi-OEtHCl (30 g, 79 mmoli) w acetonitrylu (400 ml) dodano N,N-diizopropylotyloaminy (41 ml, 236 mmoli) i bromooctanu t-butylu (14 ml, 87 mmoli). Ten roztwór ogrzano do 50°C i utrzymywano go w tej temperaturze przez 3 godziny. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej roztwór zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (300 ml) i ten roztwór przemyto dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku amonowego (200 ml), dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego (200 ml) i dwukrotnie solanką (200 ml). Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano pomarańczowy olej, który oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od heksanów do heksanów/octan etylu (1:1). Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączopo i zatężono, w wyniku czego otrzymano 33,2 g (92%) bezbrawnego oleju.

'HNMR

FD-MS, m/e 458 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₈N₂O₅:

Obliczono: C 68,10, H 8,35, N 6,11

Stwierdzono: C 68,37, H 8,47, N 5,90

B) Wytwarzanie N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-cis-Ohi-OH.

Do roztworu t-BuOOCCH₂-D-Phe-cis-Ohi-OEt (30 g, 65 mmoli) w THF (200 ml) dodano N,N-diizopropylotyloaminy (17 ml, 98 mmoli) i diwęglanu di-t-butylu (15,7 g, 72 mmoli). Roztwór ten doprowadzono łagodnie do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin i utrzymywano go w tym stanie przez 16 godzin. Ogrzewanie przerwano i roztwór ochłodzono, a potem zatężono go pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (400 ml) i przemyto dwukrotnie l,0M roztworem kwasu cytrynowego (200 ml), dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego (200 ml) i dwukrotnie solanką (200 ml). Organiczny roztwór wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano żółty olej. Porcje tego oleju (24,8 g, 44 mmoli) rozpuszczono w 300 ml dioksanu. Dodano roztworu zawierającego 2,05 g LiOHH₂O (49 mmoli) w 150 ml wody. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin i w tym czasie dodano 100 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonowego. Rozpuszczalniki usunięto pod próżnią

181 306 a pozostałość rozdzielono między nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodowego i eter di ety Iowy. Warstwy rozdzielono i warstwę wodną zakwaszono do pH 3 kwasem cytrynowym. Zakwaszony wodny roztwór wyekstrahowano trzykrotnie eterem dietylowym (200 ml) i te ekstrakty połączono, wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 24,3 g N-(t-BuOOCCH₂)-N-Boc-D-Phe-cis-Ohi-Oh w postaci białej piany.

Ή NMR

FD-MS, m/e 530 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₉H₄₂N₂O₇:

Obliczono: C 65,64, H 7,98, N 5,28

Stwierdzono: C 65,39, H 8,04, N 5,39

C) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ -HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 11-E i 36-D otrzymano 1,2 g (67%) HOOCCH₂-D-Phe-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂HCl.

Ή NMR

Fab-MS, m/e 506,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₅N₅O₄ -2HC1 H₂O:

Obliczono: C 57,24, H 6,52, N 11,92

Stwierdzono: C 57,40, H 6,30, N 11,69

Przykład 38

HOOCCH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1 (N-(Karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid)

A) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 36 wytworzono 0,92 g HOOCCH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂-HCl.

Ή NMR

FD-MS, m/e 458 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₅N₅O₄-HC1 · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 57,30, H 7,41, N 13,92

Stwierdzono: C 57,52, H 7,29, N 13,83

Przykład 39

O^-OH

HOOCCH₂-D-Cha-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1 (Chlorowodorek (S-cis)-N-[[4—(aminoiminometylo)fenylo]-metylo]-l -{N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo]-1 H-indolo-2-karboksyamidu

A) Wytwarzanie HOOCCH₂-D- Phe-cis<)łn-p-NHCH₂C^₄C^

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-A i 1-D, 11-E, 34-B, 37-A (z użyciem bromooctanu benzylu) i 11-F, 0,75 g HOOCCH₂-D-Cha-cis-Ohi-p-NHCH₂C₆H₄C-(NH)NH₂ · HC1 otrzymano z Boc-D-Cha i cis-Ohi-OEt · HC1. Do oczyszczania tej substancji zastosowano HPLC (metoda 2) z użyciem gradientu od 98/2 A/B do 70/30 A/B w ciągu 3 godzin.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 512,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₈H₄₁N₅O₄ · HCl·.

Obliczono: C 61,36, H 7,72, N 12,78

Stwierdzono: C 61,08, H 7,47, N 12,53

Przykład 40

HOOCCH₂-D-Phe-Pro(4-cis-izoamylo)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

A) Wytwarzanie Cbz-Pro-(4-trans-OH)-OEt.

Do roztworu Cbz-Pro-(4-trans-OH)-OH (33 g, 124 mmoli) w etanolu (500 ml) dodano kwasu p-toluenosulfonowego (1 g) i roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 16 godzinach roztwór ochłodzono do temperatury pokojowej i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (400 ml) i przemyto dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem ŃaHCO₃ i dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego. Ten roztwór w octanie etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 34,5 g (95%) bezbarwnego oleju.

*HNMR

FD-MS, m/e 293 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₅H₁₉NO₅:

Obliczono: Ć 61,42, H 6,53, N 4,77

Stwierdzono: C 61,20, H 6,65, N 4,73

B) Wytwarzanie Cbz-Pro-(4-okso)-OEt.

W trakcie mechanicznego mieszania w jednolitrowej okrągłodennej kolbie rozpuszczono Cbz-Pro-(4-trans-OH)-OEt (32,7 g, 111 mmoli) w dichlorometanie (500 ml). Do tego roztworu dodano w dostatecznie małych porcjach aby utrzymać efektywne mieszanie molekularne sita 3A (100 g) i chlorochromian pirydyny (60 g, 278 mmoli). Po mieszaniu przez 12 godzin w temperaturze pokojowej dodano eteru dietylowego (200 ml), czarną zawiesinę zdekantowano znad smołowatej pozostałości i przepuszczono ją przez kolumnę z żelem krzemionkowym (200 g). Pozostałość przemyto dwukrotnie dichlorometanem (200 ml) i połączone frakcje po przemyciu przepuszczono przez warstwę krzemionki. Przesącz przepuszczono przez kolumnę z żelem krzemionkowym z elucją octanem etylu/heksanami (1:1, 4 litry), zbierając 500 ml

181 306 frakcje. Wszystkie frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 23,8 g (74%) bezbarwnego oleju.

•HNMR

FD-MS, m/e 291 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₅H_ł7NO₅:

Obliczono: C 61,85, H 5,88, N 4,81

Stwierdzono: C 61,57, H 5,82, N 4,71

C) Wytwarzanie Cbz-Pro(4-izobutylometylideno)-OEt.

W wysuszonej w piecu dwulitrowej dwuszyjnej okrągłodennej kolbie wyposażonej we wlot azotu, magnetyczne mieszadło i wkraplacz przeprowadzono w stan suspensji t-butanolan potasowy (34 g, 288 mmoli) w tetrahydrofuranie (800 ml). Do tej suspensji dodano w kilku porcjach bromku izoamylotrifenylofosfoniowego (120 g, 288 mmoli). Po mieszaniu przez 30 minut wkroplono przez wkraplacz w ciągu 1 godziny roztwór Cbz-Pro(4-okso)-OEt (70 g, 240 mmoli) w tetrahydrofuranie. Po mieszaniu przez jeszcze 2 godziny dodano nasyconego wodnego roztworu NH₄C1 (100 ml). Roztwór ten rozcieńczono octanem etylu (750 ml) i warstwy rozdzielono. Warstwę organiczną przemyto dwukrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego, dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃ i dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego. Organiczny roztwór wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano żółty olej. Ten olej oczyszczono drogą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym, eluując heksanami/octanem etylu (2:1). Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 37 g (45%) bezbarwnego oleju.

•HNMR

FD-MS, m/e 345 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₇NO₄:

Obliczono: C 69,54, H 7,88, N 4,05

Stwierdzono: C 69,74, H 7,85, N 3,99

D) Wytwarzanie Pro(4-cis-izoamylo)-OEt · HCl.

Do roztworu Cbz-Pro(4-izobutylometylideno)-OEt (37 g, 107 mmoh) w etanolu (500 ml) dodano 5% Pd/C (5 g). Przez ten roztwór przepuszczano w ciągu 5 minut pęcherzyki azotu, a następnie wodór w ciągu 3 godzin. Roztwór przesączono przez złoże ziemi okrzemkowej. Następnie przez ten roztwór przepuszczano pęcherzykami gazowy chlorowodór, aż do osiągnięcia nasycenią a potem roztwór zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 26 g (97%) bursztynowego oleju.

•HNMR

FD-MS, m/e 214 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₂H₂₄C1NO₂:

Obliczono: C 57,70, H 9,68, N 5,61

Stwierdzono: C 57,46, H 9,50, N 5,82

E) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-Phe-Pro(4-cis-izoamylo)-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-A i 1-D, 11-E, 34-B, 37-A (z użyciem bromooctanu benzylu) i 11-F z Boc-D-Cha i Pro(4-cis-izo-amylo)-OEt-HCl otrzymano 0,27 g HOOCCH₂-D-Phe-Pro-(4-cis-izoamylo)-p-NHCH₂C₆H₄C(Nip-NH₂ · HCl. Do oczyszczania tej substancji zastosowano HPLC (metoda 2) z użyciem gradientu od 98/2 A/B do 50/50 A/B w ciągu 3 godzin.

•HNMR

FAB-MS, m/e 528,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₉₂H₄₅N₅O₄-1,9 HCl:

Obliczono: C 58,34, H 7,92, N 11,73, Cl 11,28

Stwierdzono: C 58,30, H 7,85, N 11,83, CI 11,27

Przykład 41

⁰ · HCl

D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-2 HCl (DichlorowodorekD-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie Boc-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-A, 36-E i 11-E z Boc-D-Cha-Pro-OH wytworzono 32,5 g (94%) Boc-D-ChaPro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Ή NMR

FD-MS, m/e 634 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₃₅H₄₇N₅O₆:

Obliczono: C 66,33, H 7,47, N 11,05

Stwierdzono: C 66,30, H 7,47, N 11,26

B) Wytwarzanie D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HCl

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-A, 9,6 g (101%) D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz -2 HCl wytworzono z Boc-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz.

Ή NMR

FD-MS, m/e 534 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₃₀H₄₁N₅O₄Cl₂:

Obliczono: C 59,40, H 6,81, N 11,54, Cl 11,69

Stwierdzono: C 59,54, H 6,80, N 11,77, Cl 11,21

C) Wytwarzanie D-Cha-Pro-p-NHCH₂C6H₄C(NH)NH₂ · 2 HCl

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 11-F wytworzono 0,74 g (62%) D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂-2 HCl. Do oczyszczania tej substancji zastosowano HPLC (metoda 2) z użyciem gradientu od 98/2 A/B do 75/25 A/B w ciągu 2,5 godziny.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 400,3 (M⁺)

Analiza elementarna dla C^H^NjO^ 2,1 HCl:

Obliczono: C 55,50, H 7,43, N 14,71, Cl 15,64

Stwierdzono: C 55,64, H 7,50, N 14,65, Cl 15,81

Przykład 42 o

⁰ · HCl

HOOCC₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C (NH)NH₂ · HCl

181 306 (Chlorowodorek N-(2-2-karboksyetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie HOOCCH₂CH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ · HCl

W trakcie mieszania D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HC1 (2,5 g, 4,1 mmola) przeprowadzono w stan suspensji w EtOAc (100 ml). Do tej suspensji dodano IM roztworu KHCO₃ (Ιθθ “I) i mieszaninę mieszano aż do rozpuszczenia substancji stałej. Mieszaninę przeniesiono do rozdzielacza i warstwy rozdzielono. Warstwę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 1,24 g wolnej zasady w postaci białej substancji stałej. Tę substancję stałą rozpuszczono w EtOH (100 ml). Dodano akrylanu benzylu (0,41 g, 2,6 mmola) i roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 dni. Następnie do tego roztworu dodano wody (50 ml), IN roztworu HC1 (4,6 ml) i 5% Pd/C (0,5 g) i mieszaną suspensję odgazowano i umieszczono ją w atmosferze wodoru. Po 16 godzinach dodano ziemi okrzemkowej i zawiesinę odsączono przez złoże ziemi okrzemkowej. Przesącz zatężono pod próżnią do objętości 25 ml i oczyszczono drogą preparatywnej RPHPLC (metoda 2), z użyciem gradientu od 98/2 A/B do 75/25 A/B w ciągu 2,5 godzin. Frakcje zawierające czysty produkt (według analitycznej HPLC) przemyto, zatężono i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 0,27 g (23%) HOOCCH₂CH₂-D-ChaPro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ -HCl.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 472,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C25H₃₇N₅O₄· 1,9 HCl:

Obliczono: C 55,50, H 7,25, N 12,94, Cl 12,45

Stwierdzono: C 55,26, H 7,26, N 13,21, Cl 12,85

Przykład 43

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-piperydyna · HCl

A) Wytwarzanie Boc-4-(aminometylo)pirydyny.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 24-A, 19 g (87%) Boc-4-(aminometylo)pirydyny wytworzono z 4-(aminometylo)pirydyny.

Ή NMR

B) Wytwarzanie 4-BocNHCH₂-N-Cbz-piperydyny.

W etanolu (280 ml) rozpuszczono 4-Boc-NHĆH₂-pirydynę (10 g, 48 mmoli) i dodano 5% Rh/C (10 g). Suspensję wytrząsano w atmosferze wodoru (0,41 MPa) w 60°C przez noc. Katalizator odsączono i roztwór zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 9,0 g szarej substancji stałej. W tetrahydrofiiranie (75 ml) rozpuszczono porcję (3,2 g) tej substancji stałej i dodano wodnego roztworu (75 ml) węglanu potasowego (4,2 g, 30 mmoli). W trakcie mieszania dodano chloromrówczanu benzylu (2,3 ml, 16 mmoli). Po 15 minutach roztwór zatężono pod próżnią do około połowy początkowej objętości, a następnie rozcieńczono go

181 306 octanem etylu. Fazę organiczną oddzielono i przemyto solanką a potem wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 4,6 g (76%) białej substancji stałej.

Ή NMR

FD-MS, m/e 349 (M⁺)

C) Wytwarzanie 4-NH₂CH₂-N-Cbz-piperydyny-HCI.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-A, 3 g (84%) 4-NH₂ĆH₂-N-Cbz-piperydyny-HCl wytworzono z 4-BocNHCH₂-N-Cbz-piperydyny.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 249 (MH⁺)

D) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-OH.

W etanolu (750 ml) rozpuszczono N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Phe-Pro-OH (13 g, 27 mmoli) i dodano PtO₂ (13 g). Suspensję wytrząsano w atmosferze wodoru (0,41 MPA) w 40°C przez 16 godzin. Katalizator odsączono i przesącz zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 11,7 g (90%) białej piany.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 483 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₄₂N₂O₇ ^:

Obliczono: C 62,22, H 8,77, N 5,80

Stwierdzono: C 62,99, H 8,96, N 5,48

E) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-piperydyny -HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-G i 36-D, 1,1 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-piperydyny · HC1. wytworzono z N-(t-BuO₂CCH₂)-N-BocDCha-Pro-OH i HCl-4-NH₂CH₂-N-Cbz-piperydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2) od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B) w ciągu 2 godzin.

IR ‘HNMR

FD-MS, m/e 423 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₈N₄O₄ · 2 HCI -1,5 H₂O:

Obliczono: C 50,57, H 8,29, N 10,72

Stwierdzono: C 50,31, H 8,46, N 10,93

Przykład 44

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-1 -amidynopiperydyna · HCI

181 306 (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l-(aminoiminometylo)-heksahydropirydyn-4-ylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-l-amidynopiperydyny - HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 24-D, 16-A, 1-G (z użyciem N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 11-E i 1-H, 0,35g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4 NHCH₂-l-amidyno-piperydyny · HC1 wytworzono z 4-BocNHCH₂piperydyny. Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 75/25 (A/B), 150 minut.

IR ‘HNMR

FAB-MS, m/e 465 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₄₀N₆O₄· 2 HC1:

Obliczono: C 51,39, H 7,88, N 15,63, Cl 13,19

Stwierdzono: C 51,66, H 7,98, N 15,80, Cl 13,48

Przykład 45

NH · HC1

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂-l-amidynopipetydyna · HC1

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂-1 -amidynopiperydyny-HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 24-D, 16-A, 1-G (z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-OH), 11-E i 1-H, 0,34 g HO₂CCH₂-D-ChaPro-4-NHCH₂CH₂-l-amidynopiperydynyHCl wytworzono z 4-BocNHCH₂CH₂-pipeiydyny. Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 75/25 (A/B), 150 minut).

IR ‘HNMR

FAB-MS, m/e 479,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₄₂N₆O₄ · 2 HC1:

Obliczono: C 52,26, H 8,07, N 15,24, Cl 12,86

Stwierdzono: C 52,56, H 8,15, N 15,37, Cl 13,07

Przykład 46

HCl

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,4-dehydropiperydyna · HCl

181 306

A) Wytwarzanie jodku 4-BocNHCH₂-N-metylopirydyniowego.

W trakcie mieszania roztworu 4-BocNHCH₂-pirydyny (20 g, 96 mmoli) w acetonitrylu (200 ml) dodano jodometanu (8,9 ml, 144 mmoli). Po 16 godzinach roztwór zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 33,8 g (96%) gęstego jasnożółtego oleju.

FD-MS, m/e 223,1 (M⁺)

B) Wytwarzanie 4-BocNHCH₂-N-Fmoc-3,4-dehydropiperydyny.

W trakcie mieszania roztworu jodku 4-BocNHCH₂-N-metylopirydyniowego (7,7 g, 34 mmola) w 1,2-dichloroetanie (100 ml) dodano l,8-bis(dimetyloamino)naftalenu (1,5 g, 6,8 mmola), a następnie chloromrówczanu 2-chloroetylu (5,3 g, 37 ml). Roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin i po 2 godzinach ochłodzono do temperatury pokojowej, po czym rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość szybko przepuszczono przez kolumnę z żelem krzemionkowym z użyciem 20% octanu etylu/heksanów. Rozpuszczalniki organiczne usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w metanolu (300 ml) i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 20 minut. Dodano nasyconego wodnego roztworu NaHCO₃ (100 ml) i rozpuszczalniki usunięto pod próżnią Pozostałość rozpuszczono w wodzie (200 ml) i przemyto dwukrotnie heksanami, a następnie nasycono stałym NaCl i wyekstrahowano kilkakrotnie octanem etylu. Połączone ekstrakty w octanie etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano jasnożółty olej, który rozpuszczono w dichlorometanie (75 ml). W trakcie mieszania do tego roztworu dodano N,N-diizopropyloetyloaminy (2,1 ml, 12,2 mmola), a potem chloromrówczanu 9-fluorenylometylu (3,2 g, 12,2 mmola). Po 2 godzinach rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (250 ml) i przemyto dwukrotnie IN roztworem kwasu cytrynowego, jednokrotnie solanką dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃ i w końcu jednokrotnie solanką Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią a pozostałość poddano chromatografii w kolumnie z żelem krzemionkowym z elucją gradientową od 5 % octanu etylu w heksanach do 50% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 4 g (27%) białej substancji stałej.

IR *HNMR

FD-MS, m/e 435 (M⁺)

C) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-N-Fmoc-3,4-dehydropiperydyny.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 16-A i 1-G (z użyciem N-it-BuOjCCH^-N-Boc-D-Cha-Pro-OH), 2,5 g N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-ChaPro-4-NHCH₂-N-Fmoc-3,4-dehydropiperydyny wytworzono z 4-BocNHCH₂-N-Fmoc-3,4-dehydropiperydyny.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 799 (M⁺)

D) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,4-dehydropiperydyny.

W morfolinie (25 ml) rozpuszczono N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-N-Fmoc-3,4-dehydropiperydynę (1,5 g, 1,9 mmola) i po mieszaniu przez 5 godzin rozpuszczalnik odparowano pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto dwukrotnie nasyconym roztworem NaHCO₃, wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w małej objętości chloroformu i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od 5% do 10% A/B (A = 9:1 metanol/stężony NH₄OH, B = chloroform). Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 890 mg (82%) białej substancji stałej.

Ή NMR

FD-MS, m/e 576 (MH⁺)

181 306

E) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,4-dehydropiperydyny · HCI.

Przez roztwór N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,4-dehydropiperydyny (820 mg, 1,4 mmola) i anizolu (1 ml) w dioksanie (25 ml) przepuszczano w 0°C pęcherzyki gazowego HCI w ciągu 10 minut. Po mieszaniu przez 12 godzin rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w wodzie (50 ml) i przemyto dwukrotnie eterem dietylowym. Fazę wodną zatężono pod próżnią do objętości około 20 ml i oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny). Frakcje zawierające produkt (według analitycznej RPHPLC) połączono, częściowo zatężono pod próżnią i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 442 mg (68%) białej substancji stałej.

IR

NMR FD-MS, m/e 423 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₆N₄O₄-2HC1 · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 50,57, H 8,29, N 10,72

Stwierdzono: C 50,31, H 8,46, N 10,93

Przykład 47

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄NH₂ · HCI

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆ H₄NH₂ · HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-G ( z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 16-D, i 46-E, 0,17 g HO₂CCH₂-D-ChaPro-4-NHCH₂C₆H₄NH₂-HCl wytworzono z chlorowodorku 4-nitrobenzyloaminy. Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR ^]HNMR

FAB-MS, m/e 431,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla ^Η₃₄Ν₄Ο₄ · 2,2 HCI · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 51,37, H 7,35, N 10,42, Cl 14,50

Stwierdzono: C 50,87, H 6,72, N 10,41, Cl 14,18

Przykład 48

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂C₆H₄NH₂ · HCI

181 306

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂C₆H₄NH₂ · HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 47, 0,19 g HO₂CCH₂ -D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂C₆H₄NH₂ · HC1 wytworzono z chlorowodorku 4-nitrofenyloaminy. Produkt końcowy oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 445,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C^H^N^ · 2,2 Hel · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 54,00, H 7,40, N 10,50, Cl 14,61

Stwierdzono: C 53,65, H 7,59, N 10,24, Cl 14,33

Przykład 49

HCl

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂ · HCl

A) Wytwarzanie 4-Boc₂NCH₂-3-F-C₆H₃NO₂

W trakcie mieszania roztworu 2-fluoro-4-nitrotoluenu (5 g, 32 mmoli) w tetrachlorku węgla (160 ml) dodano N-bromosukcynimidu (5,7 g 32 mmola), a następnie nadtlenku benzoilu (0,78 g, 3,2 mmola) i roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 12 godzinach ogrzewanie przerwano i mieszaninę rozcieńczono tetrachlorkiem węgla (100 ml) i przemyto wodą Fazę organiczną następnie rozcieńczono octanem etylu (300 ml), wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w tetrahydrofuranie (50 ml) i w trakcie mieszania dodano ją do roztworu NaH (60% dyspersja w oleju, 1,3 g, 32 mmoli) i iminodikarboksylanu di-t-butylu (6,9 g, 32 mmoli) w tetrahydrofuranie (100 ml). Po mieszaniu przez noc rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od heksanów do 20% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 3,9 g (33%) białej substancji stałej.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 370 (M⁺)

Analiza elementarna dla CpH^NjO^

Obliczono: C 55,13, H 6,26, N 7,56

Stwierdzono: C 55,27, H 6,23, N 7,44

B) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂-HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 16-A, 1-G (z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 16-D i 46-E wytworzono 0,44 g HO₂CCH₂-D-ChaPro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂HCl. Końcowy produkt oczyszczono z użyciem RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 449,3 (MH⁺)

181 306

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₃N4O₄F · 1,3 HC1:

Obliczono: C 55,70, H 6,97, N 11,30, Cl 9,29

Stwierdzono: C 55,38, H 6,97, N 11,05, Cl 9,31

Przykład 50

• HCl

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂.2-amidynotiofen · HCl (Chlorowodorek N(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo)tiofen-2-ylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie 2-cyjano-5-formylotiofenu

W atmosferze azotu do wysuszonej nad płomieniem trój szyjnej okrągłodennej kolbie (1 litr) umieszczono diizopropyloaminę (9 ml, 66 mmoli) i THF (150 ml). Kolbę ochłodzono do temperatury wewnętrznej -78°C (suchy lód/aceton). W trakcie mieszania do tego roztworu wstrzyknięto za pomocą strzykawki n-butylolit (1,6M roztwór w heksanach, 41,3 ml, 66,1 mmola) i całość mieszano przez 5 minut. Do tego roztworu dodano w ciągu 10 minut roztworu 2-tiofenokarbonitiylu (6,55 g. 60 mmoli) w THF (30 ml). Powstały jasnoczerwony roztwór mieszano w -78°C przez 45 minut i w tym czasie wstrzyknięto za pomocą strzykawki dimetyloformamid (23,3 ml, 300 mmoli). Tę mieszaninę mieszano -78°C przez 2 godziny, po czym dodano stałego kwasu cytrynowego (około 10 g), a następnie wody (60 ml). Lotne rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozdzielono między eter dietylowy i solankę (po 200 ml). Warstwy rozdzielono i fazę wodną przemyto jednokrotnie eterem dietylowym. Połączoną fazę organiczną przemyto jednokrotnie solanką, wysuszono (MgSO₄), przesączono zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano żółtą substancję stałą którą oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym, z użyciem gradientu octanu etylu w heksanach (od heksanów do 50% octanu etylu w heksanach). Frakcje zawierające czysty produkt przemyto i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 6,9 g (84%) 2-cyjano-5-formylotiofenu.

Ή NMR

B) Wytwarzanie 2-cyjano-5-(hydroksymetylo)tiofenu

Do roztworu 2-cyjano-5-formylotiofenu (6,9 g, 50 mmoli) w EtOH (100 ml) dodano porcjami borowodorku sodowego (1,9 g, 50 mmoli). Po mieszaniu przez 5 minut rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozdzielono między octan etylu i solankę. Warstwy rozdzielono, a fazę organiczną przemyto jednokrotnie IM roztworem kwasu cytrynowego i jednokrotnie solanką a następnie wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 6,1 g (88%) 2-cyjano-5-(hydroksymetylo)tiofenu.

Ή NMR

FD-MS, m/e 140 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₆H₅NOS:

Obliczono: C 51,78, H 3,62, N 10,06

Stwierdzono: C 51,54, H 3,62, N 9,86

181 306

C) Wytwarzanie 2-cyjano-5-(bromometylo)tiofenu

Do roztworu 2-cyjano-5-(hydroksymetylo)tiofenu (6,0 g, 43 mmoli) w THF (50 ml) dodano trifenylofosfiny (15,7 g, 47 mmoli) i tetrabromku węgla (12,3 g, 47 mmoli). Po mieszaniu przez noc w atmosferze azotu i temperaturze pokojowej rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w chloroformie, a następnie zaadsorbowano ją na żelu krzemionkowym i umieszczono w kolumnie z żelem krzemionkowym. Produkt poddano elucji gradientowej z użyciem octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające czysty produkt (według TLC) przemyto i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 6,5 g (75%) 2-cvjano-5-(bromometylo)tiofenu.

' ‘HNMR

FD-MS, m/e 203 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₆H₄NSBr:

Obliczono: C 35,66, Η 1,99, N 6,93

Stwierdzono: C 35,71, H 2,03, N 6,95

D) Wytwarzanie 2-cyjano-5-(aminometylo)tiofenu · HCl

W atmosferze azotu do ochłodzonego (0°C) roztworu 2-cyjano-5-(bromometylo)tiofenu (6,0 g, 30 mmol) w THF (50 ml) dodano porcjami NaH (60% dyspersja w oleju, 1,3 g, 33 mmoli). W trakcie mieszania do tej suspensji dodano roztworu iminodikarboksylanu di-tbutylu (7,1 g, 33 mmoli) w THF (50 ml) w ciągu 30 minut. Po mieszaniu przez 3 godziny dodano nasyconego wodnego roztworu chlorku amonowego (100 ml). Lotne rozpuszczalniki usunięto pod próżnią a pozostałość rozdzielono między octan etylu i wodę. Warstwy rozdzielono i fazę organiczną przemyto dwukrotnie solanką wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 10,5 g (100%) 2-cyjano-5-Boc₂NCH₂-tiofenu, który wykrystalizował po odstawieniu. Tę substancję stałą rozpuszczono w EtOAc (200 ml) i ochłodzono ja do 0°C z użyciem łaźni lód/woda. Przez ten roztwór przepuszczano w ciągu 10 minut pęcherzyki bezwodnego gazowego HCl, a potem mieszaninę mieszano przez 2 godziny, w trakcie czego mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej. Rozpuszczalniki usunięto pod próżnią a powstałą substancję stałą przeprowadzono w stan suspensji w eterze dietylowym i wyodrębniono drogą odsączenia. Tę białą substancję stałą wysuszono pod próżnią w ciągu nocy, w wyniku czego otrzymano 5,2 g (100%) 2-cyjano-5-(aminometylo)tiofenu · HCl.

'HNMR

FD-MS, m/e 139 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₆H₇N₂SC1:

Obliczono: C 41,26, H 4,04, N 16,04

Stwierdzono: C 41,19, H 4,12, N 15,82

E) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-cyjanotiofenu.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-G ( z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 4,6 g (93%) N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-ChaPro-4-NHCH₂-2-cyjanotiofenu wytworzono z 2-cyjano-5-(aminometylo)tiofenu · HCl.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 602 (M⁺)

F) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-C(NH)NHBoc-tiofenu.

Gazowy siarkowodór przepuszczano pęcherzykami przez roztwór N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-cyjanotiofenu (1,5 g, 2,5 mmola) i trietyloaminy (4,5 ml) w pirydynie (45 ml) w ciągu 5 minut, a następnie naczynie uszczelniono i odstawiono je na noc. Następnego dnia, azot przepuszczano pęcherzykami przez roztwór w ciągu 5 minut i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią dwukrotnie. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto jednokrotnie wodą i jednokrotnie solanką a potem wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w toluenie i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w acetonie (100 ml) i dodano jodometanu (5 ml). Po mieszaniu w temperaturze

181 306 pokojowej przez noc rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Powstałą złotą pianę rozpuszczono w metanolu (20 ml) i dodano NH₄OAc (0,39 g, 5 mmoli), a roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 1 godzinie rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w tetrahydrofuranie (10 ml). W trakcie mieszania do tego roztworu dodano roztworu K₂CO₃ (1,73 g, 12,5 mmola) w wodzie (10 ml), a następnie diwęglanu di-tbutylu (2,2 g, 10 mmoli). Po mieszaniu przez 1 godzinę suspensję rozcieńczono octanem etylu (400 ml) i przemyto wodą a potem solanką Fazę organiczną zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od 10% octanu etylu w heksanach do 75% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 1,1 g (61%) białej piany.

'HNMR

FD-MS, m/e 720 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₃₆H₅₇N₅O₈S:

Obliczono: C 60,06, H 7,98, N 9,73

Stwierdzono: C 59,76, H 8,07, N 9,52

G) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-amidynotiofenu · HCl.

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 46-E wytworzono 500 mg HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-amidynotiofenu · HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 464,2 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₃N₅O₄S · 2HC1 · H₂O:

Obliczono: C 47,65, H 6,73, N 12,63, Cl 12,79

Stwierdzono: C 47,53, H 6,57, N 12,59, Cl 12,67

Przykład 51

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-amidynopirydyna · HCl (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo)pirydyn-2-ylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-cyjanopirydyny.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 49-A, 16-A i 1-G (z użyciem N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 4,4 g N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-ChaPro-2-NHCH₂-5-cyjanopirydyny wytworzono z 2-metylo-5-cyjanopirydyny.

IR 'HNMR

FD-MS, m/e 597 (M⁺)

B) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-amidynopirydyny - HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładach 50-F i 50-G, 130 mg HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-amidynopirydyny HCI wytworzono z N-^t-BuO^CHJ-N-Boc-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-cyjanopirydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR ’HNMR

FAB-MS, m/e 459,3 (MH⁺)

HRMS (FAB), m/e dla C2₃H₃₅N₆O4:

Obliczono: 459,2720

Stwierdzono: 459,2707

Przykład 52

HCI

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-amidyno-5,6-dehydropiperydyna · HCI (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo)-l,2,3,4-tetrahydropirydyn-2-ylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-amidyno-5,6-dehydropiperydyny - HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 16-A, 16-B i 1-B wytworzono N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-2-NHCH₂-5-cyjanopirydynę (1,2 g, 2 mmole). Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny). Frakcje zawierające główny produkt (według analitycznej RPHPLC) połączono, a potem częściowo zatężono pod próżnią i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 422 mg (39%) białej substancji stałej.

IR *HNMR

IS-MS, m/e 463,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₈N₆O₄ · 2,9 HCI 2 H₂O:

Obliczono: C45,71, H 7,49, N 13,91, Cl 17,01

Stwierdzono: C 45,51, H 6,83, N 13,66, Cl 16,83

Przykład 53

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-3-NHCH₂-6-amidynopirydazyna · 3 HC1

181 306 (Trichlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[6-(aminoiminomety Io)piry dazy n-3 -ylo] mety lo] -L -prolinamidu)

A) Wytwarzanie 3-metylo-6-cyjanopirydazyny.

W trakcie mieszania roztworu 3-metylopirydazyny (11 g, 118 mmoli) w dichlorometanie (200 ml) dodano A1C1₃ (0,05 g), a następnie cyjanku trimetylosililu (21 g, 211 mmoli). Po 20 minutach dodano przez wkraplacz roztworu chlorku p-toluenosulfonylu (38 g, 201 mmoh) w dichlorometanie (50 ml) i roztwór mieszano przez noc. Następnego dnia rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość w trakcie mieszania przeprowadzono w stan suspensji w etanolu w ciągu 15 minut, a następnie odsączono, w wyniku czego otrzymano białą substancję stałą Tę substancję rozpuszczono w tetrahydrofuranie (200 ml) i w trakcie mieszania do tego roztworu dodano l,8-diazabicyklo[5,4,0]undec-7-enu (16 ml, 105 mmoli). Po 1 godzinie rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozdzielono między heksany i nasycony wodny roztwór NH₄C1. Fazy rozdzielono i fazę wodną zalkalizowano stałym Na₂CO₃, a potem wyekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Połączone fazy w octanie etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 9 g (64%) białej substancji stałej.

IR

1HNMR

FD-MS, m/e 119,1 (M⁺)

B) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-3-NHCH₂-6-amidynopirydazyny · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 51, 90mg HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-3-NHCH₂-6-amidynopirydazyny · HCl wytworzono z 3-metylo-6-cyjanopirydazyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 460,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₃N₇O₄ · 3 HCl · 2 H₂O:

Obliczono: C 43,68, H 6,66, N 16,21

Stwierdzono: C 44,04, H 6,45, N 15,57

Przykład 54

• HCl

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-1 -amidyno-3,4-dehy dropiperydyna · HCl

181 306 (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l-(aminoiminometylo)-l,2,3,6-tetrahydropirydyn-4-ylo]metyło]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie HN-Botty-tiomocznika.

W trakcie mieszania do suspensji NaH (60% dyspersja w oleją 9,4 g, 234 mmoli) w tetrahydrofurame (500 ml) dodano w 0°C tiomocznika (4,0 g, 52 mmoli). Po 30 minutach łaźnię chłodzącą usunięto i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Naczynie ponownie ochłodzono do 0°C i dodano przez wkraplacz roztworu diwęglanu di-t-butylu (25 g, 115 mmoli) w tetrahydrofurame (100 ml). Po mieszaniu przez 30 minut w 0°C, a następnie w temperaturze pokojowej przez 2 godziny dodano nasyconego wodnego roztworu NaHCO₃. Roztwór następnie zatężono pod próżnią do połowy początkowej objętości i dodano octanu etylu. Fazę organiczną przemyto nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃, a potem solanką wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 11.9 g (83%) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 276 (M⁺)

Analiza elementarna dla C_nH₂₀N₂O₄S:

Obliczono: C 47,81, H 7,30, N 10,14

Stwierdzono: C 47,69, H 7,28, N 10,34

B) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-l-(N,N'-Boc₂-amidyno)-3,4-dehy dropiperydyny.

W trakcie mieszania roztworu N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,4-dehydropiperydyny (0,6 g, 1 mmol) i trietyloaminy (0,35 g, 3,4 mmola) w dimetyloformamidzie (10 ml) dodano N,N'-Boc₂-tiomocznika (0,28 g, 1 mmol), a następnie HgCl₂ (0,28 g, 1 mmol). Po 4 godzinach rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto dwukrotnie solanką. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Produkt oczyszczono droga chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując od 20% octanu etylu w heksanach do 75% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 800 mg (94%) białej piany.

IR ‘HNMR

FD-MS, m/e 820 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₄₂H₇₀N₆O₁₀:

Obliczono: C 61,59, H 8,61, N 10,26

Stwierdzono: C 61,81, H 8,79, N 10,45

C) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-l-amidyno-3,4-dehydropiperydyny -HC1.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 46-E, 0,22 g (55%) HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-l-amidyno-3,4-dehydropiperydynyHCl wytworzono z N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-l-(N,N'-Boc₂-amidyno)-3,4-dehydropiperydyny. Produkt oczyszczono droga RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 463,3 (M⁺)

Analiza elementarna dla C23H₃₈N₆O₄ · 2,2 HC1 · 2 H₂O:

Obliczono: C 47,73, H 7,70, N 14,52, Cl 13,47

Stwierdzono: C 47,49, H 7,64, N 14,55, Cl 13,48

181 306

Przykład 55

• HCl

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-benzamidyna · HCl (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)-2-fluorofenylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytwarzanie HO2CCH2-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-benzamidyny - HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 51, 0,27 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-benzamidynyHCl wytworzono z 3-F-4-Me-benzonitrylu. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 2 godziny).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 476,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₄N₅O₄F · 2 HCl · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 50,09, H 6,83, N 12,17, Cl 12,32

Stwierdzono: C 49,89, H 6,65, N 12,17, Cl 12,42

Przykład 56

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,5-F₂-benzamidyna · HCl (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo-2,6-difluorofenylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,5-F₂-benzamidyny - HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 50, 0,28 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3,5-F₂-benzamidyny-HCl wytworzono z 3,5-F₂-benzonitrylu. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 494,2 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₃N₅O₄F₂ · 2HC1 · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 48,57, H 6,45, N 11,80, Cl 11,95

Stwierdzono: C 48,26, H 6,17, N 11,89, Cl 11,90

181 306

Przykład 57

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH2-2-aminopirydyna · HCl

A) Wytwarzanie 4-metylo-2-ftalimidopirydyny.

W trakcie mieszania roztworu 4-metylo-2-aminopirydyny (50 g, 460 mmoli) w kwasie octowym (1 litr) dodano bezwodnika ftalowego (68 g, 460 mmoli) i mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 12 godzinach dodano bezwodnika octowego (43 ml, 460 mmoli) i roztwór mieszano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin jeszcze przez 48 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a stałą pozostałość przeprowadzono w stan suspensji w toluenie i dwukrotnie zatężono pod próżnią. Substancję stałą przeprowadzono w trakcie intensywnego mieszania w stan suspensji w octanie etylu, a potem odsączono. Po powtórnym przemyciu z użyciem octanu etylu, substancję stałą wysuszono pod próżnią w ciągu nocy, w wyniku czego otrzymano 46,6 g (42 %) białej substancji stałej.

IR ‘HNMR

FD-MS, m/e 238 (M⁺)

Analiza elementarna dla Ci₄H₁₀N₂O₂:

Obliczono: C 70,58, Η 4,23, N 11,76

Stwierdzono: C 70,42, H 4,29, N 11,70

B) Wytwarzanie N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-ftalimidopirydyny.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 49-A, 16-A i 1-G (z użyciem N-(t-BuO₂CCH2)-N-Boc-D-Cha-ProOH), 2,4 g N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-ChaPro-4-NHCH₂-2-ftalimidopirydyny wytworzono z 4-metylo-2-ftalimidopirydyny.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 717,7 (M⁺)

C) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-aminopirydyny · HCl.

W trakcie mieszania do roztworu N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-ftalimidoopirydyny (1,6 g, 2,2 mmola) w etanolu (25 ml) dodano hydratu hydrazyny (0,52 ml, 10,4 mmola). Po 1 godzinie rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i dwukrotnie zatężono pod próżnią. Pozostałość poddano obróbce sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 46-E, w wyniku czego otrzymano 380 mg (37%) białej substancji stałej. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 432,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₃N₅O₄ · 2,1 HCl · H₂O:

Obliczono: C 50,23, H 7,11, N 13,31

Stwierdzono: C 50,05, H 7,08, N 13,54

181 306

Przykład 58

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyna · HCl

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyny · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 57, 0,88 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyny - HCl wytworzono z 5-metylo-2-aminopirydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 432,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₃N₅O₄ · 2 HCl · H₂O:

Obliczono: C 50,58, H 7,14, N 13,40

Stwierdzono: C 50,79, H 7,20, N 13,58

Przykład 59

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂CH₂-2-aminopirydyna · HCl

A) Wytwarzanie 5-Me-2-Boc₂N-pirydyny

W trakcie mieszania roztworu 5-metylo-2-aminopirydyny (10,5 g, 100 mmoli) w dichlorometanie (200 ml) dodano w 0°C N,N-diizopropyloetyloaminy (25,8 g, 200 mmol), a następnie diwęglanu di-t-butylu (55 g, 250 mmol) i w końcu 4-(N,N-dimetyloamino)pirydyny (12,2 g, 100 mmoli). Łaźnię chłodzącą usunięto, a roztwór mieszano przez noc. Mieszaninę następnie rozcieńczono octanem etylu (600 ml) i trzykrotnie przemyto nasyconym wodnym roztworem NH₄C1, jednokrotnie solanką, dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃ i ponownie jednokrotnie solanką. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią a następnie poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją od

10% octanu etylu w heksanach do 75% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 12,8 g (42%) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 308 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₆H₂₄N₂O₄:

Obliczono: C 62,32, H 7,84, N 9,08

Stwierdzono: C 62,51, H 8,11, N 9,37

B) Wytwarzanie 5-BrCH₂-2-Boc₂N-pirydyny

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 49-A, około 11,6 g 5-BrCH₂-2-Boc₂N-pirydyny (która była zanieczyszczona substancją wyjściową) wytworzono z 5-Me-2-Boc₂N-pirydyny.

Ή NMR

FD-MS, m/e 386,3 (M⁺)

Analiza elementarna dla CjgH^N^Br:

Obliczono: C 49,62, H 5,99, N 7,23

Stwierdzono: C 49,86, H 6,00, N 7,07

C) Wytwarzanie 5-NCCH₂-2-Boc₂N-pirydyny.

W trakcie mieszania do roztworu lekko zanieczyszczonej 5-BrCH₂-2-Boc₂N-pirydyny (9,7 g, 25 mmoli) w dimetyloformamidzie (150 ml) dodano eteru 18-koronowego-6 (1,32 g, 5 mmoli), a następnie KCN (1,95 g, 30 mmoli). Po mieszaniu przez 6 godzin rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od heksanów do 40% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 2,6 g (31% z dwóch etapów) białej substancji stałej.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 333,4 (M⁺)

Analiza elementarna dla

Obliczono: C 61,25, H 6,95, N 12,60

Stwierdzono: C 61,09, H 6,92, N 12,53

D) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂CH₂-2-aminopirydyny - HCl.

W trakcie mieszania do roztworu 5-NCCH₂-2-Boc2N-pirydyny (2,5 g, 7,5 mmola) w metanolu (150 ml) dodano CoCl₂ (0,97 g, 7,5 mmola) i wody (0,81 g, 45 mmoli). Po 5 minutach dodano w małych porcjach, w ciągu 15 minut, NaBH₄ (2,84 g, 75 mmoli). Po dalszych 15 minutach rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, a pozostałość rozpuszczono w stężonym wodnym roztworze NH₄OH i kilkakrotnie wyekstrahowano octanem etylu. Połączone ekstrakty w octanie etylu wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią, Następnie sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-A i 57-C pozostałość poddano obróbce, w wyniku czego otrzymano 1,2 g (33%) HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂CH₂-2-aminopirydyny-HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 150 minut).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 446,3 (MH⁺)

HRMS (FAB) dla

Obliczono: 446,2767

Stwierdzono: 446,2769

100

181 306

Przykład 60

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂-2-aminopirydyna · HC1

A) Wytwarzanie 4-Boc NHCH₂CH₂-2-CN-pirydyny.

Do roztworu 4-Boc NHCH₂CH₂-pirydyny (2,22 g, 10 mmoli) w acetonie (50 ml) dodano przez wkraplacz w ciągu 10 minut roztworu kwasu m-chloronadbenzoesowego (5,2 g, 30 mmoli) w acetonie (50 ml). Po mieszaniu przez noc rozpuszczalnik usunięto pod próżnią a pozostałość rozdzielono między wodę (100 ml) i eter dietylowy (100 ml). Fazę organiczną oddzielono i trzykrotnie wyekstrahowano ją wodą. Połączone wodne fazy nasycono stałym NaCl i trzykrotnie wyekstrahowano je dichlorometanem (100 ml). Połączone ekstrakty dichlorometanu przemyto jednokrotnie solanką wysuszono (Na2SO₄), przesączono i zatężono pod próżnią do małej objętości, a następnie dodano eteru dietylowego. Wytrącony biały osad (2,0 g) odsączono i wysuszono pod próżnią. Połowę tej wyodrębnionej substancji stałej (4,2 mmola) rozpuszczono w dichlorometanie (10 ml) i w trakcie mieszania do tego roztworu dodano cyjanku trimetylosililu (0,84 ml, 6,3 mmola), a następnie chlorku N,N-dimetylokarbamoilu (0,58 ml, 6,3 mmola). Po mieszaniu przez noc dodano powoli IM wodnego roztworu KHCO₃ (1 ml) i mieszaninę rozdzielono między octan etylu i wodę. Fazę organiczną dwukrotnie przemyto solanką wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią w wyniku czego otrzymano 0,6 g (58%) bursztynowego oleju, który wykrystalizował po odstawieniu.

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 247 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₃H₁₇N₃O₂:

Obliczono: C 63,31, H 7,02, N 16,99

Stwierdzono: C 63,31, H 7,02, N 16,71

B) Wytwarzanie 4-Boc NHCH₂CH₂-2-CbżNH-pirydyny.

W trakcie mieszania roztworu 4-BocNHCH₂CH₂-2-CN-pirydyny (0,5 g, 2 mmole) w metanolu (2,4 ml) dodano 5N roztworu NaOH (1,6 ml, 8 mmoli) i roztwór ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. Po 24 godzinach roztwór ochłodzono do temperatuiy pokojowej i całość mieszano jeszcze przez 48 godzin. Odczyn roztworu doprowadzono do pH 7 z użyciem IN roztworu HC1 i rozpuszczalniki usunięto pod próżnią. Pozostałość przeprowadzono w stan suspensji w toluenie (50 ml) i ogrzano do temperatury wrzenia w warunkach powrotu skroplin. W trakcie mieszania do roztworu dodano kolejno trietyloaminy (0,36 ml, 2,6 mmola), alkoholu benzylowego (0,27 ml, 2,6 mmola) i azydku difenylofosforylu (0,72 g, 2,6 mmola). Po mieszaniu w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez noc pozwolono by roztwór ochłodził się, a następnie rozcieńczono go octanem etylu (200 ml), a potem przemyto dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem NH₄C1 i dwukrotnie solanką. Fazę organiczną wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją gradientową od heksanów

181 306

101 do 50% octanu etylu w heksanach. Frakcje zawierające produkt (według TLC) połączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 0,37 g (50%) białej substancji stałej.

‘HNMR

FD-MS, m/e 371,2 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₅N₃O₄:

Obliczono: C 64,67, H 6,78, N 11,31

Stwierdzono: C 64,90, H 7,07, N 11,06

C) Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂CH₂-2-aminopirydyny · HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi । opisanym w przykładach 16-A, 1-G (z użyciem N<t-BuO₂CCH2>-N-Boc-D-Cha-PioOH), 16-D i 46-E, 48 mg HO₂CCH₂-D-Cha-Pro4-NHCH₂CH₂-2-aminopiiydyny-HCl wytworzono z 4-BocNHCH₂CH₂-2-Cb2NH-piiydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

Tl NMR

FAB-MS, m/e 446,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C^H^N^· 1,5 HCI H₂O:

Obliczono: C 53,30, H 7,49, N 13,51

Stwierdzono: C 53,64, H 7,27, N 13,80

Przykład 61

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-F-anilina · HCI

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-F-aniliny - HCI.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 49, 0,55 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-F-aniliny · HCI wytworzono z 3-F-4-NO₂-toluenu. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 60/40 (A/B), 180 minut).

IR 'HNMR

FAB-MS, m/e 449,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla ^Η₃₃Ν₄Ο₄Ρ · 0,9 HCI H₂O:

Obliczono: C 55,32, H 7,25, N 11,22, Cl 6,39

Stwierdzono: C 55,49, H 6,93, N 11,15, Cl 6,23

Przykład 62

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HCI

102

181 306

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 3 wytworzono 0,53 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂HCl z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-DCha-ProOH zamiast Boc-D-Phe-ProOH. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

IR

Ή NMR

FD-MS, m/e 445,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₆N₄O₄ · 2,2HC1 · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 54,00, H 7,40, N 10,50, Cl 14,61

Stwierdzono: C 54,18, H 7,54, N 10,31, Cl 14,86

Przykład 63

HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₁₀CH₂NH₂HCl

Wytwarzanie HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆Hi₀CH₂NH₂-HCl.

Sposobami równoważnymi opisanymi w przykładzie 5 wytworzono 0,04 g HO₂CCH₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₁₀CH₂NH₂HCl z użyciem N-(t-BuO₂CCH₂)-N-Boc-DCha-ProOH zamiast Boc-D-Phe-ProOH. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 70/30 (A/B), 150 minut).

Ή NMR

FD-MS, m/e 451 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂4H₄₂N₄O4 · 2,7 HCl · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 51,65, H 8,25, N 10,04

Stwierdzono: C 51,47, H 7,87, N 9,97

Przykład 64

HCl

EtSO₂-D-CHa-Pro-4-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

103 (Chlorowodorek N-(etylosulfonylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytworzenie EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanymi w przykładzie 11, z użyciem EtSO₂-D-Cha.ProOH w miejsce Cbz-D-l-Piq-ProOH wytworzono 3,6 g EtSO₂-D-ChaPro-4-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 50/50 (A/B), 180 minut).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 492,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₇N₅O₄S · HCl:

Obliczono: C 54,58, H 7,25, N 13,26, Cl 6,71

Stwierdzono: C 54,31, H 7,31, N 13,37, Cl 6,71

Przykład 65

HCl

EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ - HCl

Wytwarzanie EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂ · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 3, z użyciem EtSO₂-D-Cha-ProOH w miejsce Boc-D-Phe-Pro-OH wytworzono EtSO₂-D-ChaPro-4-NHCH₂C₆H₄CH₂NH₂HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 50/50 (A/B), 180 minut).

IR

Ή NMR

FAB-MS, m/e 479,4 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₈N₄O₄S -HCl -H₂O:

Obliczono: C 54,07, H 7,75, N 10,51, Cl 6,65

Stwierdzono: C 54,13, H 7,44, N 10,51, Cl 6,78

Przykład 66

EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂ · HCl

104

181 306

Wytwarzanie EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 49, z użyciem EtSO₂-D-Cha-ProOH w miejsce N-(t-BuO₂-CCH₂)-N-Boc-D-Cha-ProOH wytworzono 0,53 g EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-3-F-C₆H₃NH₂· HCl. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 50/50 (A/B), 180 minut).

IR ‘HNMR

FAB-MS, m/e 483,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla ^Η₃₅Ν₄Ο₄8Ρ · 1,1 HCl · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 51,95, H 7,03, N 10,54, Cl 7,33

Stwierdzono: C 52,09, H 6,94, N 10,39, Cl 7,24

Przykład 67

EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-aminopirydyna · HCl

Wytwarzanie EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-aminopirydyny · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 57, z użyciem EtSO₂-D-Cha-ProOH w miejsce N-(t-BuO₂C-CH2)-N-Boc-D-Cha-ProOH, 0,22 g EtSO₂-D-Cha-Pro-4-NHCH₂-2-aminopirydyny-HCl wytworzono z 4-metylo-2-aminopirydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 50/50 (A/B), 180 minut).

‘HNMR

FAb-MS, m/e 466,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₅N₅O₄S -1,1 HCl:

Obliczono: C 52^25, H 7,19, N 13,85, Cl 7,71

Stwierdzono: C 52,49, H 6,96, N 13,96, Cl 7,76

Przykład 68

• HCl

EtSO₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyna HCl

181 306

105

Wytwarzanie EtSO₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyny · HCl.

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 57, z użyciem EtSO₂-D-Cha-ProOH w miejsce N-O-BuO^-CH^-N-Boc-D-Cha-ProOH, 0,24 g EtSO₂-D-Cha-Pro-5-NHCH₂-2-aminopirydyny-HCl wytworzono z 5-metylo-2-aminopirydyny. Produkt oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 90/10 (A/B) do 50/50 (A/B), 180 minut).

'HNMR

FAB-MS, m/e 466,4 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C22H35NJO4S -1,15 HCl:

Obliczono: C 52,06, H 7,18, N 13,80, Cl 8,03

Stwierdzono: C 52,38, H 6,97, N 14,20, Cl 8,46

Przykład 69

o • HCl

HOOCCH₂CH₂CH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl (Chlorowodorek N-(3 -karboksypropylo)-D-cykloheksylaloany lo-N-[ [4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie Cbz-MeOOCCH=CHCH₂-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz

Do roztworu D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HCl (2,5 g, 4,1 mmola) w DMF (50 ml) dodano N,N-diizopropyloetyloaminy (2,2 ml, 12,2 mmola) i 3-bromokrotonianu metylu (0,95 g, 4,5 mmola). Po mieszaniu przez 48 godzin do roztworu dodano Cbz-Cl (0,7 ml, 5 mmoli) i jeszcze dodatkowo N,N-diizopropyloetyloaminy (0,85 ml, 5 mmoli). Po mieszaniu jeszcze przez 16 godzin usunięto rozpuszczalniki pod próżnią. Pozostałość rozdzielono między octan etylu (100 ml) i nasycony wodny roztwór chlorku amonowego (100 ml). Warstwy rozdzielono i fazę organiczna przemyto jednokrotnie nasyconym wodnym roztworem chlorku amonowego (50 ml), dwukrotnie nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego (50 ml) i dwukrotnie solanką (50 ml). Fazę organiczna wysuszono (MgSO₄), przesączono i zatężono pod próżnią. Surową pozostałość oczyszczono droga chromatografii rzutowej (gradient octanu etylu w heksanach), w wyniku czego otrzymano 660 mg (22%) białej piany.

'HNMR ’

FD-MS, m/e 766 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₄₃H₅₁N₅O_g:

Obliczono: C 67,43, H 6,71, N 9,14

Stwierdzono: C 67,22, H 6,57, N 8,98

B) Wytwarzanie HOOCCH₂CH₂CH₂-D-Cha-Prop-p-NHCH₂C₆H₄C (NH)-NH₂ · HCl.

Dodano IN roztworu wodorotlenku sodowego (0,65 ml) do roztworu Cbz-MeOOCCH=CHCH₂-D-Cha-Prop-P-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz (0,5 g, 0,65 mmol) w etanolu (5 ml). Po mieszaniu w temperaturze pokojowej przez 5 godzin dodano IN roztworu HCl (3 ml), 10% Pd/C (0,5 g), H₂O (15 ml) i etanolu (25 ml). W trakcie mieszania suspensję odgazowano pod próżnią a następnie umieszczono ją w atmosferze azotu na okres 18 godzin.

106

181 306

Dodano ziemi okrzemkowej i zawiesinę przesączono. Przesącz zatężono pod próżnią i oczyszczono drogą RPHPLC (metoda 2 od 98/2 (A/B) do 75/25 (A/B), 150 minut). Frakcje zawierające czysty produkt połączono i poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano 46 mg (13%) produktu.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 486,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₉N₅O₄· 2,1 HC1:

Obliczono: C 55,15, H 7,35, N 12,19, Cl 13,24

Stwierdzono: C 55,55, H 7,37, N 12,19, Cl 13,58

Przykład 70

HOOCCH₂-D-Chg-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HC1 (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloglicylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie D-cykloheksyloglicyny

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 43-B, 16, 1 g (16%) D-cykloheksyloglicyny wytworzono z D-fenyloglicyny.

Ή NMR

FD-MS, m/e 117 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₈H₁₅NO₂:

Obliczono: C 61,12, H 9,62, N 8,91

Stwierdzono: C 61,23, H 9,56, N 8,73

B) Wytwarzanie Boc-D-cykloheksyloglicyny

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 10-A (z użyciem diwęglanu di-tert-butylu) wytworzono 22 g (90%) Boc-D-cykloheksyloglicyny.

'HNMR

FD-MS, m/e 258 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₃H₂₃NO₄:

Obliczono: C 60,68, H 9,01, N 5,44

Stwierdzono: C 60,91, H 9,18, N 5,38

C) Wytwarzanie Boc-Pro-p-NHCH₂C₆H4C(NH)NHCbz

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 1-G, 20,5 g (76%) BocPro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz wytworzono z

Boc-Pro-OH i NH₂CH₂C₆H₄C(NH)NHCbz -2 HC1.

Ή NMR

FD-MS, m/e 481 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₂N₄O₅:

Obliczono: C 64,98, H 6,71, N I 1,66

Stwierdzono: C 64,76, H 6,78, N 11,62

107

D) Wytwarzanie Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HCl

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 16-A -wytworzono 18,4 g (100%) Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz · 2 HCl. “ ‘HNMR

FD-MS, m/e 381 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₂₁H₂₆N₄O₃C1₂:

Obliczono: C 55,63, H 5,78, N 12,36

Stwierdzono: C 54,19, H 6,27,N 12,15

E) Wytwarzanie Boc-D-Chg-Pro-p-NHCH₂C₆H₄CiNH)NHCbz

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanym w przykładzie 1-G wytworzono 3,6 g (97%) Boc-D-Chg-Prop-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NHCbz.

1HNMR

FD-MS, m/e 619 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₃₄H₄₅N₅O₆:

Obliczono: C 65,89, H 7,32, N 11,30

Stwierdzono: C 67,59, H 8,07, N 10,99

F) Wytwarzanie Cbz-t-BuOOCCH₂-D-Chg-Pro-pNHCH₂C₆H₄C(NH)NHCbz

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 16-A i 69-A (z użyciem bromooctanu t-butylu i chloromrówczanu benzylu) wytworzono 1,6 g (45%) N-Cbz-N-(t-BuOO-CCH2)-D-Chg-Pro-p-NHCH₂C6H4C(NH)NHCbz. ' ‘HNMR

FD-MS, m/e 769 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₄₃H₅₃N₅O₈:

Obliczono: C 67,26, H 6,96, N 9,12

Stwierdzono: C 67,50, H 6,97, N 9,11

G) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-Chg-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach. 16-A (z użyciem dioksanu jako rozpuszczalnika) i dl-F wytworzono 411 mg (61%) HOOCCH₂-D-Chg-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ · HCl ‘HNMR

FAB-MS, m/e 444,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₃H₃₃N₅O₄ · 2,5 HCl:

Obliczono: C 51,67, H 6,69, N 13,10

Stwierdzono: C 51,84, H 6,50, N 13,15

Przykład 71

HOOCCH₂-D-hPhe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

108 (Chlorowodoroek N-(karboksymetylo)-D-homofenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu

A) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-hPhe-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ - HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 70,335 mg HOOCCHj-D-hPhePro-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂ · HCl wytworzono z Boc-D-hPhe-OH.

Ή NMR

FAB-MS, m/e 466,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₁N₅O₄-2,1HC1 -H₂O:

Obliczono: C 53,61, H 6,32, N 12,50, Cl 13,29

Stwierdzono: C 53,58, H 6,08, N 12,59, Cl 13,67

Przykład 72

HOOCCH₂-D-hCha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl (Chlorowodorek N-(karboksymetylo)-D-homocykloheksyloalanylo-N- [[4-(aminoiminomety lo)fenylo]mety lo] -L-prolinamidu)

A) Wytwarzanie Boc-D-hCha-OH

Sposobem zasadniczo równoważnym opisanemu w przykładzie 43-D, 5,1 g (100%) Boc-D-hCha-OH wytworzono z Boc-D-hPhe-OH.

‘HNMR

FD-MS, m/e 240 (M⁺)

Analiza elementarna dla C₁₅H₂₇NO₄:

Obliczono: C 63,13, H 9,54, N 4,91

Stwierdzono: C 63,38, H 9,39, N 5,12

B) Wytwarzanie HOOCCH₂-D-hCha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ · HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładzie 70 wytworzono 135 mg HOOCCH₂-D-hCha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)-NH₂ · HCl

Ή NMR

FAB-MS, m/e 472,3 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₇N₅O₄· 2,2HCl · 0,5 H₂O:

Obliczono: C 53,54, H 7,22, N 12,49, Cl 13,91

Stwierdzono: C 53,29, H 7,01, N 12,46, Cl 14,30

181 306

109

Przykład 73

HOOCCH₂-Gly-N-C₆H₅CH₂CH₂Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

A) Wytwarzanie HOOCCH₂-Gly-N-C₆H₅CH₂CH₂Gly-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂HCJ

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-G, 1-D, 1-G, 16-A, 69-A i 11-F wytworzono 365 mg N-HOOCCH₂-Gly-N-C₆H₅CH₂CH₂-Gly-p-NHCH₂C₆H₄ C(NH)NH₂-HC1.

'HNMR

FAB-MS, m/e 426,2 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C^H^N^ · 2,2 HCl · 1,5 H₂O:

Obliczono: C 49.60, H 6,09, N 13,15, Cl 14,64

Stwierdzono: C 49,79, H 5,71, N 13,31, Cl 14,49

Przykład 74

• HCl

MeSO₂CH₂CO-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C^₄C(NH)NH_rHCl (Chlorowodorek N-(metylosulfonyloacetylo)-L-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidu)

Wytwarzanie MeSO₂CH₂CO-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂ · HCl

Sposobami zasadniczo równoważnymi opisanym w przykładach 1-G i 1 ł-F wytworzono 550 mg MeSO₂CH₂CO-D-Cha-Pro-p-NHCH₂C₆H₄C(NH)NH₂HCl.

'HNMR

FAB-MS, m/e 520,5 (MH⁺)

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₇N₅O₅S · 1,2HC1 -HjO:

Obliczono: C 51,64, H 6,97, N 12,04, Cl 7,32

Stwierdzono: C 51,58, H 6,84, N 12,18, Cl 7,61

110

181 306

Przykład 75

Twarde kapsułki żelatynowe wytworzono z następujących składników:

Ilość (mg/kapsułkę)

Związek o wzorze I250

Skrobia, wysuszona200

Stearynian magnezowy10

Razem 460mg

Przykład 76

Tabletkę wytworzono z następujących składników:	Ilość (mg/tabletkę)
Związek o wzorze I Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna Kwas stearynowy Razem	250 400 10 5 665 mg

Składniki zmieszano i sprasowano w tabletki o wadze 665 mg każda.

Przykład 77

Roztwór w aerozolu wytworzono z następujących składników:

	Waga
Związek o wzorze I Etanol Propellant 22 (chlorodifluorometan) Razem	0,25 25,75 70,00 100,00

Substancję czynną zmieszano z etanolem i mieszaninę dodano do części propelenta, ochłodzono do -30°C i przeniesiono do urządzenia napełniającego. Żądaną ilość umieszczono następnie w pojemniku ze stali nierdzewnej i rozcieńczono resztą propelenta. Pojemnik wyposażono w zawór.

Przykład 78

Tabletki zawierające po 60 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników;

Związek o wzorze I Skrobia Celuloza mikrokrystaliczna Poliwinylopirolidon (10% roztwór wodny) Sól sodowa karboksymetyloskrobi Stearynian magnezowy Talk Razem

60 mg 45 mg 35 mg 4 mg 4,5 mg 0,5 mg 1 mg 150 mg

Substancję czynną, skrobię i celulozę przesiano przez sito nr 45 według norm amerykańskich i dokładnie zmieszano. Wodny roztwór poliwinylopirolidonu zmieszano z otrzymanym proszkiem i mieszaninę przesiano przez sito nr 14 według norm amerykańskich. Granulat wysuszono w 50°C i przesiano przez sito nr 18 według norm amerykańskich. Do granulatu dodano sól sodową karboksymetylocelulozy, stearynian magnezowy i talk, uprzednio przesiane przez sito nr 60 według norm amerykańskich, i po zmieszaniu całość sprasowano w tabletkarce w tabletki o wadze 150 mg każda.

181 306

111

Przykład 79

Kapsułki zawierające po 80 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników.

Związek o wzorze I 80mg

Skrobia 59mg

Celuloza mikrokrystaliczna 59mg

Stearynian magnezowy 2mg

Razem 200mg

Substancję czynną celulozę, skrobię i stearynian magnezowy dokładnie zmieszano i przesiano przez sito nr 45 według norm amerykańskich. Mieszanką napełniono twarde kapsułki żelatynowe (po 200 mg).

Przykład 80

Czopki zawierające po 225 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników:

Związek o wzorze I 225 mg

Glicerydy nasyconych kwasów tłuszczowych 2000 mg

Razem 2225 mg

Substancję czynną przesiano przez sito nr 60 według norm amerykańskich i wytworzono suspensję w glicerydach nasyconych kwasów tłuszczowych, uprzednio stopionych z użyciem minimalnej ilości ciepła. Mieszaninę wlano do formy czopkowej do wyrobu czopków o nominalnej wadze 2 g i pozwolono, by wystygła.

Przykład 81

Zawiesiny zawierające po 50 mg substancji czynnej w 5 ml dawce wytworzono z następujących składników:

Związek o wzorze I 50mg

Sól sodowa karboksymetylocelulozy 50mg

Syrop 1,25 ml

Roztwór kwasu benzoesowego 0,10 ml

Środek smakowo-zapachowyq.v.

Barwnikq.v.

Oczyszczona woda do ogółem5 ml

Substancję czynną przesiano przez sito nr 45 według norm amerykańskich i zmieszano z solą sodową karboksymetylocelulozy i syropem na gładką pastę. Kwas benzoesowy, środek smakowo-zapachowy i barwnik rozcieńczono woda i dodano w trakcie mieszanią a następnie dodano tyle wody, by uzyskać pożądaną objętość.

Przykład 82

Preparat do iniekcji dożylnych wytworzono z następujących składników:

Związek o wzorze I 100 mg

Izotoniczna solanka 1000 ml

Roztwór tych składników podaje się zazwyczaj z szybkością 1 ml/minutę.

Związki według wynalazku (o wzorze I) są aktywne przy podawaniu doustnym i selektywnie hamują działanie trombiny u ssaków.

181 306

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims (37)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Nowe pochodne peptydowe o ogólnym wzorze I

   X-Y-NH-(CH₂)_r-G w którym X oznacza homoprolinyl, albo grupę o wzorze

   w których to wzorach T oznacza C₃-C₈-cykloalkil lub fenyl; a oznacza 0 lub 1; A oznacza atom wodoru, RSO₂- lub -(CH^g-COOH; g oznacza 1, 2 lub 3; R oznacza C^C^alkil; Y oznacza -NR^g-CH₂-C(O)- albo grupę o wzorze

   R^g oznacza grupę o wzorze -(CH2)p-L-(CH2)q-T; R^p oznacza atom wodoru, C j-C6-alkil lub grupę o wzorze -(CH^p-L-tCH^-T; p oznacza 0,1 lub 2; L oznacza wiązanie lub -O-; q oznacza 0, 1 lub 2; a T oznacza fenyl; R^z razem z R^y i trzema przyległymi atomami węgla tworzy nasycony pierścień karbocykliczny o 5-8 atomach węgla; r oznacza 1 lub 2; a G oznacza grupę o wzorze

   gdzie D i E niezależnie oznaczająN lub CH; k oznacza 0 lub 1; a R oznacza NH₂ lub grupę o wzorze

   NH NOH NH

   II II ll

   --c—NH₂ , --c —NHj _lub —NH—c—NH₂

   181 306 przy czym A ma znaczenie inne niż RSO₂-, gdy

   Goznacza

   a T oznacza fenyl, a X ma inne znaczenie niż grupa o wzorze

   gdy Y oznacza grupę o wzorze,

   w którym R^p oznacza atom wodoru, r oznacza 1 lub 2, a G oznacza grupę o wzorze

   a także ich farmaceutycznie dopuszczalne sole albo ich farmaceutycznie dopuszczalne solwaty.
2. 2. Związek według zastrz. 1, w którym T oznacza cyklopropyl, metylocyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 4-metylocykloheksyl lub cyklooktyl.
3. 3. Związek według zastrz. 1, w którym R^p oznacza metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, t-butyl, izobutyl lub sec-butyl.
4. 4. Związek według zastrz. 1, w którym X oznacza grupę o wzorze

   Y oznacza r^p w którym R^p oznacza atom wodoru; A oznacza atom wodoru lub RSO2-, a R w podstawniku G oznacza grupę o wzorze

   NH 1

   II —c—nh₂ - NH₂ lub

   NH

   II

   NH —C —NH₂
5. 5. Związek według zastrz. 1, w którym G oznacza grupę o wzorze

   NH wktórymDiEoznaczająCH, koznaczaO,aRoznaczagrupęo wzorze —c—nh₂ wpozycji4.

   181 306
6. 6. Związek według zastrz. 1, w którym X oznacza grupę o wzorze

   CH₂—CH-C-NH w którym A oznacza R*SO₂-, gdzie R* oznacza etyl.
7. 7. Związek według zastrz. 1, w którym X oznacza grupę o wzorze

   CH₂—CH-C-NH w którym A oznacza -(CHijg-COOH, gdzie g oznacza 1.
8. 8. Związek według zastrz. 1, którym Y oznacza (L)-prolinyl, (S)-cis-oktahydro-lH-indolo-2-karbonyl lub N-(2-fenyloetylo)glicyl.
9. 9. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej:

   a) związek o wzorze la

   la i

   b) związek o wzorze Ib

   Ib
10. 10. Związek według zastrz. 9, w których X oznacza grupę o wzorze

    a A oznacza atom wodoru lub R'SO₂-.

    181 306
11. 11. Związek według zastrz. 9, w którym X oznacza grupę o wzorze

    NH

    A w którym A oznacza RSO2-, w którym R oznacza etyl.
12. 12. Związek według zastrz. 9, w którym X oznacza grupę o wzorze

    A w którym A oznacza -(CH2)_g-COOH, gdzie g oznacza 1.
13. 13. Związek według zastrz. 9, w którym X oznacza grupę o wzorze

    T-CH₂—CH-C-NH

    A w którym T oznacza fenyl, a A oznacza karboksymetyl.
14. 14. Związek według zastrz. 1, będący N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamidem.
15. 15. Związek według zastrz. 1, będący N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyłoalanylo-N-[[5-(a-minoiminometylo)tiofen-2-ylo]-metylo]-L-prolinamidem.
16. 16. Związek według zastrz. 1 wybrany z grupy obejmującej:

    a) D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    b) N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[[(4aS, 8aS)-dekahydro-

    -1 (R)-izochinolinylo]karbonylo]-L-prolinamid,

    c) N-(etylosulfonylo)-D-fenyloaIanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo] metylo]-L-prolinamid,

    d) (S-cis)-N- [[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-1 -[N-(etylosulfonylo)-

    -D-fenylogłicylo]-oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    e) (S-cis) -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-1 -[N-(etylosulfonylo)-D-fenyloalanylo] oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    f) N-(karboksymetylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo] metylo]-L-prolinamid,

    g) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    h) (S-cis) -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo]oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    i) D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminornetylo)fenyIo]metylo]-

    -L-prolinamid,

    j) N-(2-karboksyetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]mety’o]-L-prolinamid,

    k) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l-(aminoiminometylo) heksahydropirydyn-4-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    1) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo) tiofen-2-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    m) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l -(aminoiminometylo)

    -1,2,3,6-tetrahy dropirydyn-4-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    n) N-(etylosulfonylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo] mety lo] -L-prolinamid,

    o) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloglicylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    p) N-(karboksymetylo)-D-homofenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid i

    q) N-(Tkarboksymetylo)-D-homocykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid.
17. 17. Związek według zastrz. 16, wybrany z grupy obejmującej:

    a) (S-cis) -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[N-(etylosulfonylo)-D-fenyloalanylo]oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    b) N-(karboksymetylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo] mety lo]-L-prolinamid, ¹

    c) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    d) D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(ammoiminometylo)fenylo]metylo]-

    -L-prolinamid,

    e) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo) tiofen-2-ylo]metylo]-L-prolinamid i

    f) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l-(aininoiminometylo)-1,2,3,6-tetrahy dropirydyn-4-y lo]metylo] -L-prolinamid.
18. 18. Nowe pochodne peptydowe wybrane z grupy obejmującej:

    a) N-(karboksymetylo-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo) pirydyn-2-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    b) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo)-

    -1,2,3,4-te trahydropirydyn-2-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    c) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[6-(aminoiminometylo) pirydazyn-3-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    d) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)-

    -2-fluorofenylo-]metylo]-L-prolinamid,

    e) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)-

    -2,6-difluorofenylo]metylo]-L-prolinamid i

    f) N-(metylosulfonyloacetylo)-L-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo] -L-prolinamid.
19. 19. Sposób wytwarzania nowych pochodnych peptydowych o ogólnym wzorze I

    X-Y-NH-(CH₂)_r-G I w którym X oznacza homoprolinyl, albo grupę o wzorze

    o

    181 306 w których to wzorach T oznacza Ca-Cg-cykloalkil lub fenyl; a oznacza 0 lub 1; A oznacza atom wodoru, RSO2- lub -(CHzjg-COOH; g oznacza 1, 2 lub 3; R* oznacza Ci-C4-alkil; Y oznacza -NR^g-CH2-C(O)- albo grupę o wzorze o

    R^g oznacza grupę o wzorze -(CH2)p-L-(CH2)q-T; R^p oznacza atom wodoru, Ci-C6-alkil lub grupę o wzorze -(CH₂)_p-L-(CH₂)_q-T; p oznacza 0,1 lub 2; L oznacza wiązanie lub -O-; q oznacza 0, 1 lub 2; a T oznacza fenyl; R^z razem z R^y i trzema przyległymi atomami węgla tworzy nasycony pierścień karbocykliczny o 5-8 atomach węgla; r oznacza 1 lub 2; a G oznacza grupę o wzorze

    gdzie D i E niezależnie oznaczająN lub CH; k oznacza 0 lub 1; a R oznacza NH2 lub grupę o wzorze

    NH NOH NH

    II II 11

    --c—NH_{2 r} c—NH_{2 lub} —NH-C —NH₂ przy czym A ma znaczenie inne niż RSO2-, gdy

    Goznacza o wzorze

    a T oznacza fenyl, a X ma inne znaczenie niż grupa

    gdy Y oznacza grupę o wzorze

    w którym R^p oznacza atom wodoru, r oznacza 1 lub 2, a G oznacza grupę o wzorze

    a także lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli i ich farmaceutycznie dopuszczalnych solwatów, znamienny tym, że a) jednocześnie lub kolejno usuwa się grupy zabezpieczające P i/lub P' z odpowiedniego związku o wzorze II

    P(X)-Y-NH-(CH₂)_r-(G)P' II w którym P (X) oznacza rodnik X, który może zawierać jedną lub większą liczbę zabezpieczających grap P niezależnie wybranych spośród grup P zabezpieczających ugrupowanie aminokwasu, takich jak t-butoksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl, w związku o wzorze I, którego grupa X zawiera zasadowe ugrupowanie NH, oraz grup P zabezpieczających grupę karboksylową, takich jak t-butyl lub benzyl, w związku o wzorze I, którego grupa X zawiera karboksyl, a G (P) oznacza rodnik G, który może zawierać jedną lub większą liczbę niezależnie wybranych zabezpieczających grup P, takich jak t-butoksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl; przy czym grupy t-butylową i t-butoksykarbonylową usuwa się poprzez podziałanie mocnym kwasem, a grupy benzylową i benzyloksykarbonylową usuwa się drogą hydrogenolizy; albo

    b) w przypadku wytwarzania związku o wzorze I, w którym R oznacza

    NH

    II — c—nh₂ f prowadzi się hydrogenolizę odpowiedniego związku o wzorze I, w którym R oznacza

    NOH

    II —c—nh₂ _ ⁴ t a następnie, gdy pożądana jest sól związku o wzorze I, wytwarza się sól z farmaceutycznie dopuszczalnym kwasem.
20. 20. Środek farmaceutyczny zawierający skuteczną ilość substancji czynnej i znane substancje pomocnicze, znamienny tym, że jako tę substancję czynną zawiera nowąpochodnąpeptydowąo ogólnym wzorze I:

    X-Y-NH-(CH₂)_r-G

    181 306 w którym X oznacza homoprolinyl, albo grupę o wzorze

    w których to wzorach T oznacza Cj-Cg-cykloalkil łub fenyl; a oznacza 0 lub 1; A oznacza atom wodoru, R^SCh- lub -(CH2)_g-COOH; g oznacza 1, 2 lub 3; R oznacza Ci-C₄-alkil; Y oznacza -NR^g-CH2-C(O)- albo grupę o wzorze

    lub

    R^e oznacza grupę o wzorze -(CH2)_p-L-(CH2)_q-T; R^p oznacza atom wodoru, Ci-Có-alkil lub grupę o wzorze - (CH2)p-L-(CH2)q-T; p oznacza 0,1 lub 2; L oznacza wiązanie lub -O-; q oznacza 0,1 lub 2; a T oznacza fenyl; R razem z R^y i trzema przyległymi atomami węgla tworzy nasycony pierścień karbocykliczny o 5-8 atomach węgla; r oznacza 1 lub 2; a G oznacza grupę o wzorze

    gdzie D i E niezależnie oznaczaj ąN lub CH; k oznacza 0 lub 1; a R oznacza NH₂ lub grupę o wzorze

    ΝΗ ΝΟΗ ΝΗ

    II II II

    --c —ΝΗ₂ ' C—ΝΗ_{2 lub} —ΝΗ-C—ΝΗ₂ przy czym A ma znaczenie inne niż RSO₂-, gdy

    Goznacza

    a T oznacza fenyl, a X ma inne znaczenie niż grupa o wzorze

    gdy Y oznacz grupę o wzorze

    w którym R^p oznacza atom wodoru, r oznacza 1 lub 2, a G oznacza grupę o wzorze

    albo jej farmaceutycznie dopuszczalną sól lub ich farmaceutycznie dopuszczalny solwat.
21. 21- . Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym T oznacza cyklopropyl, metylocyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, 4-metylocykloheksyl lub cyklooktyl.
22. 22. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym R^p oznacza metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, t-butyl, izobutyl lub sec-butył.,
23. 23. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym

    X oznacza grupę o wzorze

    homoprolinyl, albo grupę o wzorze

    Y oznacza w którym R^p oznacza atom wodoru; A oznacza atom wodoru lub RSO2-, a R w podstawniku G oznacza grupę o wzorze

    NH

    II c—nh₂ lub

    NH

    II

    NH —C—NH₂
24. 24. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym G oznacza grupę o wzorze

    w którym D i E oznaczają CH, k oznacza 0, a R oznacza grupę o wzorze

    NH

    II —c—nh₂ w pozycji 4.
25. 25. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze

    w którym A oznacza R'SO₂-, gdzie R oznacza etyl.
26. 26. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze, o

    /—\ * II < /~CH₂—CH-C

    NH w którym A oznacza -(CH₂)_g-COOH, gdzie g oznacza 1.
27. 27. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze Γ, w którym Y oznacza (L)-prolinyl, (S)-cis-oktahydro-lH-indolo-2-karbonyl lub N-(2-fenyloetylo)glicyl.
28. 28. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera związek wybrany z grupy obejmującej:

    a) związek wzorze la

    la, i

    b) związek o wzorze Ib

    Ib
29. 29. Środek farmaceutyczny według zastrz. 28, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze (CH₂)-CH-C —

    NH \

    A homoprolinyl, albo grupę o wzorze

    lub

    gdzie A oznacza atom wodoru lub RSO₂-.
30. 30. Środek farmaceutyczny według zastrz. 28, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze

    w którym A oznacza RSO₂-, w którym R oznacza etyl.
31. 31. Środek farmaceutyczny według zastrz. 28, znamienny tym, że zwiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze

    w którym A oznacza -(CH₂)_g-COOH, gdzie g oznacza 1.
32. 32. Środek farmaceutyczny według zastrz. 28, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym X oznacza grupę o wzorze o

    * II

    T-CH₂—CH-C-NH

    A w której T oznacza fenyl, a A oznacza karboksymetyl.
33. 33. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera N-(karboksymetylo)-D-cykloheksylo-alanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid.
34. 34. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że zawiera N-(karboksymetylo)-D-cykloheksylo-alanylo-N-[[5-(aminoiminometylo)tiofen-2-ylo]metylo]-L-prolinamid.
35. 35. Środek farmaceutyczny według zastrz. 20, znamienny tym, że jako tę substancję czynną zawiera nową pochodną peptydową wybraną z grupy obejmującej:

    a) D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    b) N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[[(4aS, 8aS)-dekahydro-

    -1 (R)-izochinolinylo]karbonylo]-L-prolinamid,

    c) N-(etylosulfonylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    d) (S-cis)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[N-(etylosulfonylo)-

    -D-feny loglicy lo] -oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    e) (S-cis) -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l-[N-(etylosulfonylo)-D-fenyloalanylo]oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    f) . N-(karboksymetylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo] metylo]-L-prolinamid,

    g) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    h) (S-cis) -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-l.[N-(karboksymetylo)-

    -D-cykloheksyloalanylo]oktahydro-1 H-indolo-2-karboksyamid,

    181 306

    i) D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-

    -L-prolinamid,

    j) N-(2-karboksyetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoimmometylo) fenylo]metylo]-L-prołinamid,

    k) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l -(aminoiminometylo) heksahydropirydyn-4-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    1) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[5-(aminoiminometylo) tiofen-2-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    m) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[l-(aminoiminometylo)-

    -1,2,3,6-te trahydropirydyn-4-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    n) N-(etylosulfonylo)-D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    o) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloglicylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid,

    p) N-(karboksymety lo)-D-homofenyloalany lo-N- [ [4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid i

    q) N-(karboksymetylo)-D-homocykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo) fenylo]metylo]-L-prolinamid
36. 36. Środek farmaceutyczny według zastrz. 35, znamienny tym, że jako tę substancję czynną zawiera nową pochodną peptydową wybraną z grupy obejmującej:

    i) (S-cis)-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-

    -l-[N-(etylosulfonylo)-D-fenyIoalanylo]oktahydro-lH-indoło-2-karboksyamid, ii) N-(karboksymetylo)-D-fenyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)-

    -fenylo] -metylo]-L-prolinamid, iii) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid, iv) D-cykloheksyloalanylo-N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-

    -L-prolinamid,

    v) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N- [ [5 -(aminoiminomety lo)-tiofen-2-ylo]mety lo] -L-prolinamid, i vi) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[ 1 -(aminoiminometylo)-1,2,3,6-tetrahydropiry dyn-4-ylo]metylo] -L-prolinamid.
37. 37. Środek farmaceutyczny zawierający skuteczną ilość substancji czynnej i znane substancje pomocnicze, znamienny tym, że jako tę substancję czynną zawiera nowąpochodnąpeptydową wybraną z grupy obejmującej:

    a) N-(karboksymetyló)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[5-(aminoiminometylo)pirydyn-2-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    b) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N- [ [5-(aminoiminomety lo)-1,2,3,4-tetrahydropirydyn-2-ylo]metylo] -L-prolinamid,

    c) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[6-(aminoiminometylo)pirydazyn-3-ylo]metylo]-L-prolinamid,

    d) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[4-(aminoiminometylo)-2-fluorofenylo-]metylo]-L-prolinamid,

    e) N-(karboksymetylo)-D-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[4-(aminoiminometylo)-2,6-difluorofenylo]metylo]-L-prolinamid i

    f) N-(metylosuIfonyIoacetylo)-L-cykloheksyloalanylo-

    -N-[[4-(aminoiminometylo)fenylo]metylo]-L-prolinamid.

    * * *

    181 306