PL179874B1

PL179874B1 - Opona z obwodowymi kablami wzmacniajacymi polaczonymi z osnowa PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL179874B1
Application number: PL96315023A
Authority: PL
Inventors: Jeanclaude Arnaud; Pereira Pedro Costa
Original assignee: Sedepro; Sedepro Sa
Priority date: 1995-06-29
Filing date: 1996-06-28
Publication date: 2000-11-30
Also published as: CN1096367C; DE69617327D1; CN1143021A; DE69631179D1; EP0751015B1; US20020179217A1; JP2010269600A; BR9602899A; EP1123820A3; US6808569B2; JP2006176122A; KR970000624A; US6425429B1; JP3988089B2; PL315023A1; KR100399508B1; US5702548A; US6093267A; RU2139199C1; EP0751015A1

Abstract

1. Opona z obwodowymi kablami wzmac- niajacymi polaczonymi z osnowa, w obrzezach opo- ny, przeznaczonych do montowania na obreczy, przy czym opona zawiera osnowe zbrojeniowa, która laczy obrzeza i przechodzi przez boki opony, znamienna tym, ze co najmniej jedno z obrzezy zawiera elementy (1) wzmacniajace osnowe biegnace promieniowo od czesci dolnej obrzeza w strone boku, co najmniej jeden stos (4) obwodowych kabli (2) zatopionych z elementa- mi (1) wzmacniajacymi osnowe, przy czym obwodowe kable (2) maja wielkosc wydluzenia funkcjonalnego A f wieksza od 4%, kauczukowa mieszanke laczaca (3) rozmieszczona pomiedzy obwodowymi kablami (2) i elementami wzmacniajacymi osnowe. Fi g. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi połączonymi z osnową. Wynalazek przedstawia nową koncepcję rozwiązania obrzeży opony.

Zgłoszenie USA nr 5010938 przedstawia schemat nawijania drutu znanego typu stosowanego do tworzenia drutówki. Zabieg ten wykonuje się przez nawijanie licznych złączonych zwojów drutu drutówki. „Drutem drutówki” nazywa się stalowy drut o dość dużej średnicy, rzędu 0.8 mm lub większej. Drut drutówki ma często duże wydłużenie i posiada maksymalne naprężenie Rm o wartości około 2000 MPa. Wydłużenie funkcjonalne w tym przypadku jest duże, rzędu 6%., i odpowiada tutaj całkowitemu wydłużeniu At.

Z opisu patentowego FR 2.615.453 jest znana opona z obwodowymi kablami łączącymi się z osnową w której kable są usytuowane w obrzeżach opony, które są przeznaczone do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową która łączy obrzeża i przechodzi, przez boki opony. Zapewnia się w ten sposób „połączenie” opony na obręczy, na której jest montowana. W tym celu, kable osnowy łączą całą dolną część obrzeża, gdzie są w sposób zamknięty złączone z osnową dla zwiększenia wytrzymałości osnowy podczas obciążenia w czasie pracy.

Ze zgłoszenia patentowego EP 0582196 znane jest obrzeże pozbawione klasycznych oplotów osnowy wokół drutówki. Zamiast tego, w miejscu połączenia, elementy wzmacniające osnowy sąumieszczone w jednym lub w większej ilości układów liniowych. Przestrzennie, określają one, wewnątrz każdego układu, częściowy ścięty stożek o osi zgodnej z osią obrotu opony. Elementy wzmacniające osnowy sąpo bokach opony zatopione w przynajmniej jednym stosie obwodowych elementów wzmacniającyc, realizowanych na przykład przez spiralny zwój. Poza tym, odpowiednia mieszanka kauczuku łączącego zapewnia przenoszenie sił pomiędzy tymi elementami wzmacniającymi, zorientowanymi prostopadle jedne względem drugich.

Taka konstrukcja obrzeża znakomicie wytrzymuje duże obciążenia, zarówno dla opon do pojazdów turystycznych, jak i dla opon do innych zastosowań. Poza obciążeniami powodowanymi zwykłym użytkowaniem opony, powinna ona wytrzymywać poddawanie jej nieokreśloną ilość razy demontażowi i ponownemu montażowi, po których następuje dalsza eksploatacja.

Znany jest fakt, że podczas montowania opony na kole, im mocniejsze jest mocowanie obrzeża, tym mniejsza jest skłonność opony do wymykania się z obręczy. Dla przypomnienia, mocowanie to odbywa się poprzez ściskanie gumy umieszczonej w części promieniowo zewnętrznej danego gniazda obręczy. Pewna siła mocowania jest niezbędna, w celu umożliwienia przenoszenia sprzężenia pomiędzy hamulcami lub silnikiem i oponą. Mocowanie zależy nie tylko od własności samej opony (geometria obrzeża, sztywność wykorzystanych materiałów), lecz również od geometrii obręczy.

Silniejsze mocowanie powoduje większe trudności w montowaniu i demontowaniu opony. Demontowanie wymusza zastosowanie siły wystarczająco dużej (w zależności od mocowania opony) na obrzeże na poziomie haka obręczy, lub tuż nad nim. Ta siła jest skierowana równolegle do osi obrotu i jest zawsze przykładana lokalnie przez popycbacz lub dźwignię. Te urządzenia powodują odkształcenie obrzeża opony. To odkształcenie może być bardzo znaczne. Jest to pierwsza faza demontażu, której celem jest uwolnienie obrzeża, to znaczy spowodowanie, by opuściło ono swe gniazdo oddalając się od brzegu obręczy. W czasie tej pierwszej fazy, obrzeże opony jest poddawane siłom rozciągania, lokalnym lecz bardzo dużym.

Następnie, zazwyczaj stosuje się dźwignie do oddziaływania na obrzeże, celem uwolnienia brzegu obręczy. W końcu, w przypadku obręczy jednoelementowych (najczęstszy typ obręczy dla pojazdów turystycznych i półciężarówek), kształt obręczy jest tak zaprojektowany, by umożliwiać montaż i demontaż dzięki owalizacji obrzeża, bez zwiększania jego obwodu. To warunkuje przede wszystkim centralne wgłębienie montażowe i brzegi bocznie ograniczające obręcz i

179 874 wyznaczające pozycje do montażu obrzeża. W czasie drugiej fazy, obrzeże przechodzi całościowe odkształcenie, które jest mniej szkodliwe, niż obciążenia powstające w czasie pierwszej fazy.

Z opisu zgłoszeniowego USA nr 5.010.938, znany jest schemat nawijania drutu typu klasycznego stosowany do tworzenia drutówki.

Konstrukcja opony jest kompromisem pomiędzy bezpieczeństwem (mała podatność na uwalnianie się z obręczy) zapewnianym przede wszystkim przez odpowiednie mocowanie, oraz łatwością montażu i demontażu.

Ulepszenie podatności konstrukcji obrzeża na odporność na zużycie w czasie demontażu, wykonywanego nawet w warunkach mało starannych, w szczególności rozregulowanymi urządzeniami, j est opisane w zgłoszeniu nr EP 0582196. W tym przypadku, w czasie pierwszej fazy demontażu, końcówka obrzeża, utrzymywana przez pewien próg, jest poddawana środkowemu obrotowi zasadniczo na tej końcówce, ponieważ ten typ obrzeża jest dosyć podatny na obrót w płaszczyźnie promieniowej. Jeśli ten obrót prowadzi aż do przechyłu obrzeża, część obwodowych zwojów kabla poddawana jest znacznemu wydłużeniu. To wydłużenie może osiągnąć około 3% dla najniższych zwojów osiowo zewnętrznego stosu. W przypadku ekstremalnym, jeśli to wydłużenie wiąże się z lokalnym odkształceniem spowodowanym naciskiem narzędzia demontującego, demontaż może spowodować przerwanie kabla w jednym lub wielu zwojach.

W szczególności, niniejszy wynalazek ma na celu umożliwienie dokonania dużej ilości demontaży z możliwościąponownego użycia opony, bez pogarszania właściwości roboczych opony. Ponadto celem wynalazku jest uproszczenie wytwarzania opony i ograniczenie wagi materiału.

Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi, połączonymi z osnową, usytuowanymi w obrzeżach opony, przeznaczonych do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową, która łączy obrzeża i przechodzi przez boki opony, według wynalazku charakteryzuje się tym, że co najmniej jedno z obrzeży zawiera elementy wzmacniające osnowę biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej jeden stos obwodowych kabli zatopionych z elementami wzmacniającymi osnowę, przy czym obwodowe kable mają wielkość wydłużenia funkcjonalnego Af większą od 4%, kauczukową mieszankę łączącą rozmieszczoną pomiędzy obwodowymi kablami i elementami wzmacniającymi osnowę.

Obwodowy kabel jest utworzony z mosiądzowanych jednostkowych drutów ze zgniatanej stali.

Ponadto, obwodowy kabel jest rozmieszczony w licznych oplotach tworzących co najmniej jedną spiralę.

Podstawa stosu osiowo najbardziej zewnętrznego jest promieniowo przesunięta do góry względem spodu sąsiednich stosów.

Część promieniowo najniższa każdego stosu jest promieniowo przesunięta do dołu względem części promieniowo najniższej stosu sąsiadującego z osiowo zewnętrzną stroną.

Kauczukowa mieszanka łącząca zawiera elastomer syntetyczny SBR stosowany pojedynczo lub w połączeniu z polibutadienem (PB), SBR posiada temperaturę przechodzenia w szkło (Tg) zawartą w przedziale -70°C i -30°C, a wspomniany PB posiada Tg z przedziału pomiędzy -40°C i -10°C, przy czym elastomery syntetyczne są stosowane w całkowitej proporcji co najmniej 40% całkowitej wagi elastomeru, reszta jest utworzona przez kauczuk naturalny, przy czym mieszanka zawiera siarkę w ilości od 5% do 8% całkowitej wagi elastomerów, oraz kobalt w ilości 0,2% całkowitej wagi elastomerów.

Obwodowe kable posiadają maksymalne naprężenie Rm większe od 2000 MPa.

Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi połączonymi z osnową, usytuowanymi w obrzeżach opony, przeznaczonych do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową, która łączy obrzeża i przechodzi przez boki opony, według wynalazku charakteryzuje się tym, że co najmniej jedno z obrzeży zawiera elementy wzmacniające osnowę biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej dwa stosy obwodowych elementów wzmacniających zatopionych brzegowo z elementami wzmacniającymi osnowy, przy czym najniższa część promieniowa stosu, najdalszego od osi opony zewnętrznego jest przesunięta do góry względem części promieniowo najniższej stosu.

179 874

Najniższa część promieniowa każdego stosu jest przesunięta promieniowo do góry względem najniższej części promieniowej stosu sąsiadującego ze stroną osiowo wewnętrzną.

Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi połączonymi z osnową usytuowanymi w obrzeżach opony, do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową która łączy obrzeża i przechodzi przez boki opony, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przynajmniej jedno z obrzeży zawiera elementy wzmacniające osnowę biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej dwa stosy obwodowych elementów wzmacniających zatopionych brzegowo z elementami wzmacniającymi osnowę, materiały o grubości każdego produktu, która promieniowo oddziela zwój promieniowo najbliższy osi opony któregokolwiek stosu od powierzchni promieniowo wewnętrznej obrzeża, oraz grubości każdego produktu, która oddziela promieniowo zwój promieniowo najniższy któregokolwiek stosu od powierzchni osiowo wewnętrznej obrzeża, a i G₂₁ sąmodułami Younga odpowiednich rozważanych produktów.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i 2 przedstawiają przekroje promieniowe dwóch różnych wykonań obrzeża opony, fig. 3 odkształcenie w różnych położeniach obrzeża w czasie obrotu opony, fig. 4 - różne wydłużenia charakteryzujące kabel, fig. 5 - własności elementów wzmacniających stosowanych w obrzeżach pneumatycznych, fig. 6 i 7 - dalsze przykłady wykonania wynalazku, a fig. 8 - inny przykład odkształceń obrzeży, poddanych obrotowi w czasie demontażu opony.

Na figurach 1 i 2 pokazane jest obrzeże, w którym widoczne są elementy 1 wzmacniające osnowę i kable obwodowe 2.

W dalszej części opisu terminem „drut” określony będzie element jednowłókienny powstający w czasie ciągnienia, laminacji lub innej odpowiedniej operacji. Kabel jest zestawem wielu cienkich drutów. W przypadku drutów stalowych, mają one średnice w przybliżeniu od 0,05 mm do 0,8 mm. Nie będą tu rozpatrywane różne sposoby realizacji takich zestawów, które są liczne i dobrze znane fachowcom. Termin „kabel” będzie odpowiadał wszystkim typom zestawów drutów (na przykład przewodów wielodrutowych, skrętek lub kabli jako takich).

Określenie „element wzmacniający” odnosi się zarówno do kabli, jak i do drutów jednowłókiennych, niezależnie od przebiegu tego elementu, byle tylko miał on postać nitkową przy czym nie brany jest pod uwagę materiał z jakiego jest wykonany. Na przykład, kabel jedwabny lub aramidowy jest objęty powyższą definicją

Elementy 1 wzmacniające osnowę są wykonane z kabli metalowych lub niemetalowych, lub z drutów jednowłókiennych. Łączenie elementów 1 wzmacniających osnowę jest realizowane przez kable obwodowe 2, pomiędzy którymi rozmieszczona jest łącząca mieszanka kauczukowa 3, złożona z elastomeru syntetycznego SBR stosowanego pojedynczo lub z polibutadienem (PB), przy czym SBR przechodzi w szkło (Tg) przy temperaturze od -70°C do -30°C, a (PB) od -40°C do -10°C, przy czym elastomery syntetyczne stosuje się w proporcji od 40% całkowitej wagi elastomeru, resztę stanowi kauczuk naturalny, przy czym do mieszanki dodana jest siarka w ilości od 5-8%, oraz kobalt w ilości 0,2% całkowitej wagi elastomerów. Kabel obwodowy 2 jest rozmieszczony w licznych oplotach tworzących jedną lub wiele spirali. Więcej szczegółów dotyczących obrzeża tego typu można znaleźć w rozwiązaniach znanych ze stanu techniki.

Kable 2 są wykonane z zestawów wielowłókiennych 21, przedstawionych w powiększeniu na fig. 1 i 2, wewnątrz koła narysowanego obok obrzeża. Jako przykład właściwego kabla można wskazać niewzmocniony kabel (2+7) 0,28 mm. Ten kabel jest utworzony z rdzenia złożonego z dwóch skręconych drutów, oraz z warstwy siedmiu drutów, również skręconych ze sobą lecz w przeciwnym kierunku. Tym niemniej, dokładna struktura kabla nie ma istotnego wpływu na istotę wynalazku. Chociaż zgłaszający zaobserwował, że nie jest bez znaczenia, który stalowy kabel zostanie zastosowany. Na fig. 4 rysunku przedstawiono wykres naprężenia w funkcji wydłużenia As specyficznego dla kabla, nazwany inaczej „efektem kabla”. To wydłużenie określa zaciskanie drutów kabla, przez obciążanie tych drutów przez rozciąganie. Na wykresie przedstawiono również wydłużenie plastyczne Ap i wydłużenie elastyczne Ae.

179 874

Dla jaśniejszego przedstawienia wynalazku wprowadza się określenie wydłużenia funkcjonalnego Af = Ae + Ap. To wydłużenie funkcjonalne nie zawiera wydłużenia As związanego z „efektem kabla”.

Jeśli chodzi o naprężenie maksymalne, jest ono określone wzorem:

Rm = Fm* r / (M/L) gdzie Fm jest siłą maksymalną, r - gęstością rozpatrywanego materiału (7.8 g/cm³ dla zastosowanej stali), a M/L - masą liniową zastosowanego kabla.

Najkorzystniej, gdy Rm jest większe od 2000 MPa, a jeszcze lepiej gdy jest większe od 2200 MPa, co umożliwia konstruowanie tak lekkiego obrzeża, jak jest to potrzebne, ta lekkość jest czynnikiem wpływającym na własności opony i wpływa na zmniejszenie jej kosztu.

Figura 5 przedstawia wykres naprężenia w funkcji wydłużenia dla kabla znanego ze stanu techniki (krzywa C), dla kabla według wynalazku (krzywa I) i dla drutu drutówki znanego typu klasycznego (krzywa T).

Krzywa C przedstawia własności, po wulkanizacji opony, kabla stalowego obecnie stosowanego w płatach szczytowych. Można tu zauważyć wydłużenie funkcjonalne Af o wartości około 2%, tak samo jak małe wydłużenie As specyficzne dla „efektu kabla”, stosowanej struktury kabla. Przerwanie następuje przy dużym naprężeniu Rm, mogącym osiągać duże wartości 3000 MPa.

Wynalazek ma na celu uzyskanie dużej wytrzymałości na kolejne demontaże opony, przy zachowaniu zalet struktury obrzeża opisanego w stanie techniki. Poza tym, wynalazek dąży do uzyskania odporności na demontaże przy zastosowaniu określonych materiałów i dużym maksymalnym naprężeniu, co ogranicza ilość materiałów, które mogąbyć stosowane, oraz typ stopki opony. Innązaletą wynalazku jest większa łatwość wytwarzania opony, ponieważ kable sąłatwiejsze do stosowania (gdyż są bardziej elastyczne), niż druty o większej średnicy, takie jak druty drutówki.

Wynalazek przewiduje stosowanie kabla 2 w szczególności do realizacji stosu 4 elementów wzmacniających. Ten kabel charakteryzuje się jednocześnie dużym naprężeniem maksymalnym, przynajmniej na takim samym poziomie co klasyczne drutówki, oraz dużym wydłużeniem, większym od prezentowanego przez klasyczne kable.

Poniżej jest przedstawiony sposób uzyskania takiego kabla poprzez konkretną obróbkę termiczną.

Dzięki wynalazkowi zachowuje się dobre przyleganie pomiędzy kauczukiem i metalem. Ponadto, przy dużych obciążeniach przy demontażu, kabel 2 przekracza granicę elastyczności, lecz cały czas pozostaje poniżej granicy pęknięcia. Kabel zachowuje więc strefę elastycznego zachowania tam, gdzie jest przyłożona lokalna siła o wartości przekraczającej jego początkową granicę elastyczności. Nawet jeśli jest on poddawany dużemu wydłużeniu resztkowemu (rzędu 2-3%) w strefie obciążenia wynikającego z demontażu, to wydłużenie odniesione do całkowitego obwodu zwoju kabla 2 ma wartość rzędu 1 do 1000, co nie utrudnia w niczym dobrego utrzymywania opony na obręczy po ponownym montażu.

Wartość użytkowa opony nie zmienia się po kilku cyklach demontażu i montażu, którym opona może być poddawana w czasie swej pracy, a dzieje się to tym bardziej, że jeśli powstaje wydłużenie większe od granicy elastyczności w czasie każdego demontażu, to wydłużenie dotyczy tylko bardzo małej długości kabla, jak pokazano, ponadto to wydłużenie odbywa się jedynie na bardzo niewielkiej części wzajemnie przeplecionych zwojów, oraz z korzyściąw stosie osiowo zewnętrznym w obrzeżu.

W tym wykonaniu zastosowano szczególny kabel, o dużym wydłużeniu, jako wzmocnienie obwodowe zapewniające przyłączenie elementów wzmacniających osnowy. Proponuje się tutaj przestrzeganie reguł geometrycznych do konstrukcji architektury obrzeża. Te reguły mogą być zastosowane w powiązaniu z opisanym typem kabla, albo niezależnie od typu kabla. Reguły konstrukcji mogąbyć zastosowane niezależnie od typu zastosowanego obwodowego elementu wzmacniającego, nawet jeśli zastąpi się kabel 2 kablami tekstylnymi lub wzmocnieniami wielowłókiennymi, niezależnie od ich natury i geometrii. Zauważmy, że, korzystnie, obwodowy ele

179 874 ment wzmacniający powinien posiadać zdolność do dosyć dużego wydłużenia. Jeśli stosuje się drut drutówki (pojedynczy drut metalowy), jest to drut o dużym wydłużeniu (patrz na przykład krzywa T z fig. 5).

Gdy, na przykład, z doboru wymiarów obrzeża i wyboru materiałów wynika, że obrzeże opony jest zwarte, korzystne jest przesunięcie do góry spodu stosu 5 najbardziej oddalonego od osi opony, jak pokazano na fig. 6 i 7. Również, w przypadku istnienia dwóch stosów obwodowych elementów wzmacniających 2 zatopionych bocznie w elementy wzmacniające osnowy, występuje promieniowe przesunięcie pomiędzy częścią promieniowo najniższą stosu 5 i sąsiednimi stosami 4. Ma to wpływ również na ograniczenie obciążeń przykładanych do kabli w czasie demontażu opony. Korzystnie, część promieniowo najniższa każdego stosu jest promieniowo przesunięta do góry względem części promieniowo najniższej stosu sąsiadującego z osiowo wewnętrznym brzegiem.

Podobnie, najniższy dolny zwój każdego stosu 41,42,43 (patrz fig. 8) jest umieszczony na takim poziomie promieniowym, że w czasie przechylania obrzeża nie jest ono tak naprężane, by zwiększać swój obwód bardziej, niż wskazuje to wartość graniczna wydłużenia kabla o takiej wartości, że kabel może wytrzymywać to naprężenie bez zniszczenia. Mówiąc inaczej, naprężenie nadprogowe najbardziej obciążonych zwojów nie jest proporcjonalne do tego, co powinno wystąpić w postaci wzrostu średnicy z fig. 8. Wynika z tego, że odkształcenie nie jest jednorodne na całym obwodzie rozważanego zwoju. Obciążenie powodujące przechylanie obrzeża jest obciążeniem lokalnym. Zauważmy, że w momencie gdy obrzeże napiera na końcówkę (pozycja środkowa na fig. 3 i 8), końcówka ta odkształca się pod wpływem naprężeń stycznych powstających w tym momencie na względnie małej grubości, co ogranicza rozciąganie, jakiemu poddawane są różne zwoje.

Zgodnie z innym aspektem, można precyzyjnie rozważyć geometrię obrzeża pod względem trwałości różnych produktów, z których może być ono wykonane. Na fig. 6 i 7 pokazano całkowite odległości e₍ i e₂, gdzie e] jest odległością w kierunku promieniowym dzielącą dolny zwój od powierzchni obrzeża przed wejściem w kontakt z gniazdem obręczy (lub jego przedłużenie w danym przypadku), a e₂ jest odległością w kierunku osiowym dzielącą najniższy zwój od powierzchni obrzeża od strony wewnętrznej wnęki opony. Aby rozważany zwój nie był poddawany nadmiernemu szkodliwemu naprężeniu, korzystne jest, w pierwszym przybliżeniu (to znaczy zakładając trwałość różnych produktów krzyżujących się wzdłuż segmentów oznaczonych ej i e₂ na fig. 6 i 7), by e₂ było mniejsze lub równe ej. Rozważając dokładniej naturę różnych składników, oraz biorąc pod uwagę, że e^ jest grubością każdego produktu, która promieniowo oddziela zwój promieniowo najbliższy osi opony któregokolwiek stosu od powierzchni promieniowo wewnętrznej obrzeża, oraz że e_2i jest grubością każdego produktu, która oddziela promieniowo zwój promieniowo najniższy któregokolwiek stosu od powierzchni osiowo wewnętrznej obrzeża, a G₁₍ i G_2i są modułami Younga odpowiednich rozważanych produktów, wówczas rozpatrywane kryterium powinno mieć następującą postać:

Σ e?! * G21 ή Σ eij * Gij

Tak więc jest zaproponowana konstrukcja, w której każdy zwój stosów 4 i 5 jest poddany zmniejszonemu naprężeniu w czasie przechylania obrzeża, co prowadzi do zmniejszenia siły mocowania i ułatwia demontaż. Zaproponowane zasady są wyznaczone eksperymentalnie. Uzyskane rezultaty pokazały, że w czasie przechylania obrzeża nie jest ono poddawane szkodliwemu naprężeniu. Od momentu, gdy obrzeże opuszcza swe miejsce w gnieździć obręczy, rozpręża się, nawet od strony osiowo wewnętrznej koła, tam gdzie gniazdo jest często przedłużone przez zasadniczo cylindryczną dosyć szeroką strefę (wgłębienie obręczy oddalone osiowo na zewnątrz). Najważniejsze jest, że, w czasie przechylania, każdy zwój nie będzie zmuszony do przejścia do pozycji promieniowo wyższej od swej pozycji odniesienia w obrzeżu nie poddawanym obrotowi (patrz fig. 8).

179 874

F i g 2

179 874

Fig 4

179 874

Fig 5 ^A(%)

179 874

F i g 6

179 874

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi połączonymi z osnową, w obrzeżach opony, przeznaczonych do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową, która łączy.obrzeża i przechodzi przez boki opony, znamienna tym, że co najmniej jedno z obrzeży zawiera elementy (1) wzmacniające osnowę biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej j eden stos (4) obwodowych kabli (2) zatopionych z elementami (1) wzmacniającymi osnowę, przy czym obwodowe kable (2) mająwielkość wydłużenia funkcjonalnego Af większą od 4%, kauczukową mieszankę łączącą (3) rozmieszczoną pomiędzy obwodowymi kablami (2) i elementami wzmacniającymi osnowę.
2. Opona według zastrz. 1, znamienna tym, że obwodowy kabel (2) jest utworzony z mosiądzowanych jednostkowych drutów (21) ze zgniatanej stali.
3. Opona według jednego z zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że obwodowy kabel (2) jest rozmieszczony w licznych oplotach tworzących co najmniej jedną spiralę.
4. Opona według zastrz. 1, znamienna tym, że podstawa zewnętrznego stosu (5) najbardziej oddalonego od osi opony jest promieniowo przesunięta do góry względem spodu sąsiednich stosów (4).
5. Opona według zastrz. 4, znamienna tym, że część promieniowo najniższa każdego stosu (4,5) jest promieniowo przesunięta do dołu względem części promieniowo najniższej stosu sąsiadującego z osiowo zewnętrzną stroną.
6. Opona według zastrz. 1, znamienna tym, że kauczukowa mieszanka łącząca (3) zawiera elastomer syntetyczny (SBR) stosowany pojedynczo lub w połączeniu z polibutadienem (PB), (SBR) posiada temperaturę przechodzenia w szkło (Tg) zawartą w przedziale -70°C i -30°C, a wspomniany PB posiada (Tg) z przedziału pomiędzy -40°C i -10°C, przy czym elastomery syntetyczne są stosowane w całkowitej proporcji co najmniej 40% całkowitej wagi elastomeru, reszta jest utworzona przez kauczuk naturalny, przy czym mieszanka zawiera siarkę w ilości od 5% do 8% całkowitej wagi elastomerów, oraz kobalt w ilości 0,2% całkowitej wagi elastomerów.
7. Opona według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że obwodowe kable (2) posiadają maksymalne naprężenie Rm większe od 2000 MPa.
8. Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi połączonymi z osnową usytuowanymi w obrzeżach opony, przeznaczonych do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową, która łączy obrzeża i przechodzącymi przez boki opony, znamienna tym, że co najmniej jedno z obrzeży zawiera elementy wzmacniające osnowę (1) biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej dwa stosy (4) obwodowych elementów wzmacniających (2) zatopionych brzegowo z elementami (1) wzmacniającymi osnowy, przy czym najniższa część promieniowa stosu (5) najdalszego od osi opony jest przesunięta do góry względem najniższej części promieniowej stosu (4).
9. Opona według zastrz. 8, znamienna tym, że najniższa część promieniowa każdego stosu (4,5) jest przesunięta promieniowo do góry względem najniższej części promieniowej stosu sąsiadującego ze stroną osiowo wewnętrzną.
10. Opona z obwodowymi kablami wzmacniającymi, połączonymi z osnową, usytuowanymi w obrzeżach opony, przeznaczonych do montowania na obręczy, przy czym opona zawiera osnowę zbrojeniową która łączy obrzeża i przechodzi przez boki opony, znamienna tym, że przynajmniej jedno z obrzeży zawiera elementy (1) wzmacniające osnowę biegnące promieniowo od części dolnej obrzeża w stronę boku, co najmniej dwa stosy (4) obwodowych elementów wzmacniających (2) zatopionych brzegowo z elementami (1) wzmacniającymi osnowę w materiały, o grubości każdego produktu, która promieniowo oddziela zwój promieniowo najbliż-

179 874 szy osi opony któregokolwiek stosu od powierzchni promieniowo wewnętrznej obrzeża, oraz o grubości e_2i każdego produktu, która oddziela promieniowo zwój promieniowo najniższy któregokolwiek stosu od powierzchni osiowo wewnętrznej obrzeża, a i G_2j sąmodułami Younga odpowiednich rozważanych produktów.

* * *