PL175213B1

PL175213B1 - Dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem i sposób jego wytwarzania

Info

Publication number: PL175213B1
Application number: PL94323921A
Authority: PL
Inventors: Wittich Kaule; Gregor Grauvogl
Original assignee: Giesecke & Devrient Gmbh
Priority date: 1993-02-19
Filing date: 1994-02-14
Publication date: 1998-11-30
Also published as: CA2156301A1; FI953904A; PL174869B1; DE59406457D1; ATE168330T1; FI104243B; FI953904A0; US5820971A; EP0684908A1; CN1118587A; NO306332B1; DK0684908T3; CN1039482C; NO953258D0; KR100334028B1; RU2114742C1; EP0684908B2; PL310351A1; EP0684908B1; ES2118390T5

Abstract

1. DOKUMENT Z ZABEZPIECZENIEM PRZED PODROBIENIEM, TAKI JAK, BAN- KNOT, KARTA IDENTYFIKACYJNA LUB TYM PODOBNE, Z WIELOWARSTWOWYM ELEMENTEM ZABEZPIECZAJACYM, MAJACYM CO NAJMNIEJ DWIE WARSTWY PLASTYCZNE SKLADAJACE SIE Z LAKIERÓW REAKCYJNYCH, MIEDZY KTÓRYMI ZNAJDUJA SIE W POSTACI STRUKTUR RELIEFOWYCH STRUKTURY WYWOLUJACE UGIECIE SWIATLA, ZWLASZCZA STRUKTURY HOLOGRAFICZNE I KTÓRE SA POLACZONE Z WARSTWA ODBIJAJACA, PRZY CZYM PIERWSZA WARSTWA PLASTYCZNA GRANI- CZY Z JEDNEJ STRONY BEZPOSREDNIO Z DOKUMENTEM, Z DRUGIEJ ZAS STRONY BEZPOSRED- NIO Z WARSTWA ODBIJAJACA, ZNAMIENNY TYM, ZE PIERWSZA WARSTWA PLASTYCZNA (4, 20) STANOWI WARSTWE LAKIERU REAKCYJNEGO Z GRUPY LAKIERÓW UTWARDZANYCH KATIONOWO, LAKIERÓW UTWARDZANYCH SWIATLEM NIEBIESKIM, LUB LAKIERÓW WIELOSKLADNIKOWYCH UTWARDZANYCH CHEMICZNIE. 12. SPOSÓB WYTWARZANIA DOKUMENTU Z ZABEZPIECZENIEM PRZED PODRO- BIENIEM, TAKIEGO JAK BANKNOT, KARTA IDENTYFIKACYJNA LUB TYM PODOBNE, W KTÓRYM FORMUJE SIE WIELOWARSTWOWY ELEMENT ZABEZPIECZAJACY, KTÓRY TWORZY SIE PRZEZ NAKLADANIE CO NAJMNIEJ DWÓCH WARSTW PLASTYCZNYCH, KORZYSTNIE Z LAKIERÓW RE- AKCYJNYCH, MIEDZY KTÓRYMI WPROWADZA SIE W POSTACI STRUKTUR RELIEFOWYCH STRUKTURY WYWOLUJACE UGIECIE SWIATLA, ZWLASZCZA STRUKTURY HOLOGRAFICZNE, KTÓRE LACZY SIE Z WARSTWA ODBIJAJACA, PRZY CZYM JEDNA Z WARSTW PLASTYCZNYCH NAKLADA SIE BEZPO- SREDNIO NA ZABEZPIECZANY DOKUMENT, ZNAMIENNY TYM, ZE WPROWADZA SIE WARSTWE LAKIERU REAKCYJNEGO MIEDZY MATERIAL DOKUMENTU I MATRYCE ZE STRUKTURA WYWOLU- JACA UGIECIE SWIATLA, AKTYWUJE SIE LAKIER REAKCYJNY, NA KRÓTKO PRZED CZASEM LUB W CZASIE STYKANIA SIE WSPOMNIANYCH ELEMENTÓW, PRZY CZYM LAKIER REAKCYJNY UTWARDZA SIE W CZASIE TEGO KONTAKTU W TAKIM STOPNIU, ZE JEGO WARSTWA UTRZYMUJE STRUKTURY WYWOLUJACE UGIECIE SWIATLA PO ICH ODDZIELENIU OD MATRYCY, NASTEPNIE OSADZA SIE WARSTWE ODBIJAJACA NA WYTLACZANEJ WARSTWIE LAKIERU REAKCYJNEGO I NAKLADA SIE DODATKOWA WARS TWE LAKIERU REAKCYJNEGO NA WARSTWIE ODBIJAJACEJ. F I G .1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem i sposób jego wytwarzania, zwłaszcza do produkcji banknotów, kart identyfikacyjnych i tym podobnych, z wielowarstwowymi elementami zabezpieczającymi.

Dokumenty z zabezpieczeniem przed podrobieniem, które zaopatrzone są we własności testowane wizualnie, są znane na przykład z opisu patentowego nr EP 0 013 418 A1. W opisie tym przedstawiono wielowarstwową kartę identyfikacyjną, która zawiera dwie warstwy wewnętrzne i dwie warstwy zewnętrzne. Warstwy zewnętrzne osłaniają perforowaną warstwę nośną, przy czym perforacja tworzy wzór w rodzaju herbu, który stanowi element zabezpieczenia.

Zastosowanie elementów wywołujących zmienne wrażenia optyczne, takich jak hologramy, siatki dyfrakcyjne lub elementy z warstwami wywołującymi interferencję światła jest szczególnie pożądane w przypadkach zabezpieczania przed fałszerstwami lub kopiowaniem, dzięki ich właściwościom wywołującym różne wrażenie optyczne, zależnie od kąta obserwacji. Przy produkcji masowej takich elementów wykonuje się zwykle tak zwany hologram pierwotny, zawierający szczegółową informację fazową w postaci trójwymiarowej struktury reliefowej. Na bazie hologramu pierwotnego wytwarza się przez powielanie, tak zwane stemple, służące do wytłaczania wymaganych hologramów w dużej ilości egzemplarzy.

Sposób tłoczenia, wykonywany bezpośrednio na materiale dokumentu, jest znany na przykład z opisu patentowego nr EP-A 0 338 378. W procesie ciągłym papier banknotowy w postaci rolki jest najpierw zadrukowywany z obu stron, po czym w określonych miejscach są wprowadzane struktury holograficzne. Lakier podlegający tłoczeniu i struktura reliefowa są jednocześnie przenoszone na papier przez pokrycie powierzchni roboczej stempla drukującego lakierem utwardzanym przez promieniowanie. Gdy tylko papier i stempel drukujący zetkną się, lakier zostaje utwardzony. Lakier przywiera teraz do powierzchni papieru i wykazuje reliefową strukturę holograficzną. Wytłoczona struktura jest następnie pokrywana próżniowo cienką warstwą metalizacji, która w świetle odbitym umożliwia obserwację informacji zawartej w hologramie.

Ponieważ papier właściwie nie przepuszcza promieniowania ultrafioletowego, utwardzenie lakieru może się w tym przypadku odbywać tylko za pomocą promieniowania beta, co jest sposobem drogim, wymagającym dużej staranności, a poza tym niszczącym papier. Z tego powodu wytwarzanie hologramów przez wytłaczanie bezpośrednio na materiale dokumentu nie jest w praktyce akceptowane, chociaż sposób ten ma duże zalety pod względem odporności przed fałszerstwami, ponieważ hologram jest połączony z podłożem w sposób właściwie nierozłączny. Z powodu znacznie niższych kosztów wytwarzania i dużej wszechstronności zastosowań, hologramy wytłaczane są zwykle przygotowywane jako elementy wielowarstwowe na oddzielnych nośnikach i mogą być przenoszone na dokument za pośrednictwem warstwy przyczepnej. Struktura warstwowa jest tak zwymiarowana lub wyposażona w dodatkowe podkłady, że hologram może być oddzielony od warstwy nośnika po przyklejeniu do dokumentu.

Sposób wytwarzania elementu wielowarstwowego stosowanego przy oddzielnym nośniku został przedstawiony, na przykład, w opisie patentowym US-C 4 758 296. Matrycę w postaci pasa przesuwanego na rolkach, mającą warstwę płynnej żywicy, doprowadza się do styku z materiałem plastycznym nośnika. Żywica jest jednocześnie utwardzana światłem ultrafioletowym lub promieniowaniem beta. W dalszym etapie, na strukturze reliefowej zostaje wytwarzona cienka warstwa metalizacji, tak że hologram może być obserwowany w świetle odbitym. W celu zapewnienia możliwości przenoszenia na dokument, strukturę warstwową wyposaża się pod koniec w warstwę o właściwościach przylepnych w podwyższonej temperaturze. Warstwa ta jest uaktywniana pod działaniem ciepła i ciśnienia.

Jednakże taki element zabezpieczający ma tę wadę, że hologram może być oddzielony od dokumentu przez powtórne ogrzanie warstwy przylepnej, po czym może być przeniesiony na inny dokument.

175 213

Ogólnie, folie służące do przenoszenia wytłaczanych znaków zawierają więcej niż jest to podane w opisie patentowym US-C 4.758.296. Na przykład w opisie patentowym EP-A 0 170 832 jest przedstawiona folia znakująca, składająca się z materiału nośnika, pierwszej warstwy lakieru umożliwiającego następnie oddzielenie materiału nośnika, drugiej warstwy lakieru, w której są wytłoczone struktury wywołujące ugięcie światła, warstwy metalizacji i warstwy środka łączącego. Folię taką klei się z dokumentem, na przykład zgodnie ze sposobem według opisu patentowego EP-A 0 433 575. Folia znakująca, w której znajdują się struktury hologramowe jest używana na dokumencie do znakowania miejscowego. W tym celu na dokumencie nanosi się w określonym miejscu klej, który staje się lepki tylko przy użyciu promieniowania ultrafioletowego, gamma lub beta. Aktywację tę przeprowadza się albo przed przyłożeniem folii przenoszącej znaki na dokument, albo po jej przyłożeniu.

Chociaż ten element zabezpieczenia zapewnia nieodwracalne przyklejenie do dokumentu, ponieważ utwardzony klej nie może być powtórnie aktywowany, to wytłoczona struktura może być narażona na niebezpieczeństwo, gdy granica warstwy struktury reliefowej lub warstwy metalizacji ma inne podłoże chemiczne.

Dotychczasowa praktyka daje również podstawy zapobiegania narażeniom wytłaczanych warstw przez zastosowanie jednorodnych chemicznie materiałów, lub przenikalnych warstw metalizacji, jak przedstawiono w opisie patentowym GB-A 2 093 404. Jeśli jednak elementy te są stosowane wraz z klejami powtórnie aktywowanymi, to we wszystkich tych przypadkach nadal istnieje możliwość odłączenia wspomnianych elementów od podłoża, a przez to są one niewystarczająco zabezpieczone przed manipulacjami.

Ponadto, z opisu patentowego EP 0 249 266 A1 znane jest spajanie warstw karty identyfikacyjnej wzajemnie ze sobą, z zastosowaniem dwuskładnikowego spoiwa, przy czym każdy ze składników jest nakładany na powierzchnie przeznaczone do połączenia.

Dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem, według wynalazku, taki jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, zawiera wielowarstwowy element zabezpieczający, mający co najmniej dwie warstwy plastyczne, składające się z lakierów reakcyjnych, między którymi znajdują się w postaci struktur reliefowych, struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne i które są połączone z warstwą odbijającą. Pierwsza warstwa plastyczna graniczy z jednej strony bezpośrednio z dokumentem, z drugiej zaś strony bezpośrednio z warstwą odbijającą. Dokument tego rodzaju charakteryzuje się tym, że pierwsza warstwa plastyczna stanowi warstwę lakieru reakcyjnego z grupy lakierów utwardzanych kationowo, lakierów utwardzanych światłem niebieskim, lub lakierów wieloskładnikowych utwardzanych chemicznie.

Korzystnym jest, że druga warstwa plastyczna stanowi także warstwę lakieru reakcyjnego, z grupy lakierów utwardzanych kationowo, lakierów utwardzanych światłem niebieskim, lub lakierów wieloskładnikowych utwardzanych chemicznie.

Korzystnym jest, że pierwsza warstwa plastyczna jest utworzona z lakieru utwardzanego kationowo wrażliwego na ultrafiolet, a druga warstwa plastyczna z lakieru utwardzanego rodnikowo wrażliwego na ultrafiolet.

W korzystnym rozwiązaniu zarówno pierwsza warstwa plastyczna jak i druga warstwa plastyczna jest utworzona z lakieru wieloskładnikowego utwardzanego chemicznie. Grubość warstwy odbijającej usytuowanej między pierwszą i drugą warstwą plastyczną jest mniejsza od 1 mikrona, a korzystnie grubość warstwy odbijającej mieści się w zakresie 0,01 mikrona. Warstwa odbijająca, korzystnie, zawiera otwory. Otworami tymi są mikropęknięcia i mikropory w warstwie odbijającej. Otwory w warstwie odbijającej są rozmieszczone w sposób uporządkowany według określonego wzoru. Warstwa odbijająca jest korzystnie warstwą metalu. Utworzony przez warstwy plastyczne oraz warstwę odbijającą element zabezpieczający jest korzystnie wykonany w postaci nitki lub paska.

Sposób według wynalazku, przeznaczony jest do wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, takiego jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, w którym formuje się wielowarstwowy element zabezpieczający, który tworzy się

175 213 przez nakładanie co najmniej dwóch warstw plastycznych, korzystnie z lakierów reakcyjnych, między którymi wprowadza się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne, które łączy się z warstwą odbijającą, przy czym jedną z warstw plastycznych nakłada się bezpośrednio na zabezpieczany dokument. Sposób tego rodzaju charakteryzuje wsię tym, ze wprowadza się watstwę lakieru reakcyjnego między materiał dokumentu i matrycę ze strukturą wywołującą ugięcie światła, aktywuje się lakier reakcyjny, na krótko przed czasem lub w czasie stykania się wspomnianych elementów, przy czym lakier reakcyjny utwardza się w czasie tego kontaktu w takim stopniu, że jego warstwa utrzymuje struktury wywołujące ugięcie światła po ich oddzieleniu od matrycy. Następnie osadza się warstwę odbijającą na wytaczanej warstwie lakieru reakcyjnego i nakłada się dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego na warstwie odbijającej.

Korzystnym jest, że na wytłaczaną warstwę lakieru reakcyjnego stosuje się lakier utwardzany kationowo, zwłaszcza utwardzany kationowo lakier wrażliwy na nadfiolet.

Korzystnym jest, że na wytłaczaną warstwę lakieru stosuje się wieloskładnikowy lakier utwardzany chemicznie.

W korzystnym rozwiązaniu wytłaczaną warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się na materiał dokumentu co najmniej w wybranych obszarach. Warstwę wytłaczanego lakieru reakcyjnego osadza się na matrycy co najmniej w wybranych obszarach i przenosi bezpośrednio na materiał dokumentu podczas wytłaczania. Element zabezpieczający osadza się na materiale dokumentu w wostaciunilkl lbb paska. Wytaczaną warstwę lakierureakcyjnego pokrywa się tylko częściowo warstwą odbijającą, przy czym warstwę wytłaczaną i drugą warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się w bezpośredniej styczności ze sobą w obszarach wolnych od warstwy odbijającej. Jako warstwę odbijającą stosuje się warstwę metalizacji, którą osadza się metodą metalizacji próżniowej lub metodą fotochemiczną. Na matrycy najpierw osadza się warstwę metalizacji i następnie tylko warstwę wytłaczanego lakieru reakcyjnego nakłada się na tę metalizację.

Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, w innym korzystnym rozwiązaniu według wynalazku charakteryzuje się tym, że wprowadza się warstwę lakieru reakcynego między materiał dokumentu i matrycę ze strukturą wywołującą ugięcie światła, przy czym jako lakier reakcyjny stosuje się lakier utwardzany światłem niebieskim i utwardza się go poprzez materiał dokumentu podczas kontaktu wspomnianych warstw w takim stopniu, że jego warstwa utrzymuje struktury wywołujące ugięcie światła po ich oddzieleniu od matrycy. Następnie osadza się warstwę odbijającą na wytaczanej warstwie lakieru reakcynego i nakłada się dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, na warstwie odbijającej.

Korzystnym jest, że lakier utwardzany światłem niebieskim nakłada się bezpośrednio na materiał dokumentu, wyłacza tam i nαpromieniowujr światłem niebieskim poprzez materiał dokumentu podczas procesu wyłaczania, przy czym przeprowadza się jego utwardzanie. Wytłaczaną warstwę lakieru reαkayjargo nakłada się na materiał dokumentu co najmniej w wybranych obszarach. W korzystnym rozwiązaniu warstwę wytaczanego lakieru reakcyjnego osadza się na matrycy co najmniej w wybranych obszarach i przenosi bezpośrednio na materiał dokumentu podczas wyt}αackma. Element zabezpieczający osadza się na materiale dokumentu w postaci nitki lub paska. Wytłaczaną warstwę lakieru reakayjnrgo pokrywa się tylko częściowo warstwą odbijającą, przy czym warstwę wytłaczaną i drugą warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się w bezpośredniej styczności ze sobą w obszarach wolnych od warstwy odbijającej. Jako warstwę odbijającą stosuje się warstwę metalizacji, którą osadza się metodą metalizacji próżniowej lub metodą fotochemiczną.

Korzystnym jest, że na matrycy najpierw osadza się warstwę metalizacji i następnie tylko warstwę wytaczanego lakieru reakcyjnego nakłada się na tę metalizację.

Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, w kolejnym korzystnym rozwiązaniu według wynalazku, charakteryzuje się tym, że przygotowuje się materiał nośnika z co najmniej jedną warstwą plastyczną saładαjnan się z lakieru

175 213 reakcyjnego, jak również warstwę odbijającą, z wytłoczonymi strukturami wywołującymi ugięcie światła, nakłada się co najmniej w wybranych obszarach, na materiał dokumentu i/lub warstwę odbijającą, dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, doprowadza się do zetknięcia materiału dokumentu i warstwy odbijającej z warstwą lakieru reakcyjnego, aktywuje się lakier reakcyjny, na krótko przed czasem lub w czasie stykania się wspomnianych elementów, przy czym lakier reakcyjny utwardza się w czasie tego kontaktu w takim stopniu, że wytwarza się nierozłączne połączenie. Następnie usuwa się warstwę do przenoszenia struktur zabezpieczających w przypadku, gdy nośnik ma taką warstwę.

Korzystnym jest, że pierwszą warstwę lakieru reakcyjnego nakładaną na materiał dokumentu, ewentualnie warstwę odbijającą, tworzy się z lakieru utwardzanego kationowo, zwłaszcza lakieru utwardzanego kationowo czułego na promieniowanie ultrafioletowe. Materiał dokumentu i warstwę odbijającą, każdą osobno, pokrywa się jednym składnikiem lakieru wieloskładnikowego, a lakier wieloskładnikowy utwardza się chemiczne po ich zetknięciu.

Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, w innym korzystnym rozwiązaniu według wynalazku, charakteryzuje się tym, że przygotowuje się materiał nośnika z co najmniej jedną warstwą plastyczną składającą się z lakieru reakcyjnego, jak również warstwę odbijającą, z wytłoczonymi strukturami wywołującymi ugięcie światła, nakłada się co najmniej w wybranych obszarach, na materiał dokumentu i/lub warstwę odbijającą, dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, doprowadza się do zetknięcia materiału dokumentu i warstwy odbijającej z warstwą lakieru reakcyjnego, przy czym jako lakier reakcyjny stosuje się lakier utwardzany światłem niebieskim, a podczas stykania się warstw utwardza się go w takim stopniu, że wytwarza się nierozłączne połączenie. Następnie usuwa się warstwę do przenoszenia struktur zabezpieczających w przypadku, gdy nośnik ma taką warstwę.

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia wielostronne korzyści związane zarówno z wytwarzaniem hologramów wytłaczanych bezpośrednio na materiale dokumentu, jak i wytwarzaniem i stosowaniem hologramów przenoszonych z innego nośnika.

Możliwe jest wytwarzanie w bardzo prosty sposób hologramów tłoczonych bezpośrednio na papierze z zabezpieczeniem przed podrobieniem, za pomocą substancji utwardzanych światłem. Substancjami takimi są korzystnie lakiery utwardzane światłem niebieskim lub lakiery z opóźnionym utwardzaniem. Substancje te mogą być oczywiście z pożytkiem używane do wytwarzania i praktycznego stosowania hologramów przenoszonych z nośnika. Dokumenty z zabezpieczeniem przed podrobieniem, według wynalazku, dają tę podstawową korzyść, że elementy zabezpieczające mają prostą strukturę warstwową o silnej zwartości zestawu tworzącego element, lub między elementem i dokumentem z zabezpieczeniem przed podrobieniem.

Z tego powodu materiały wybierane na plastyczne warstwy przylegające do siebie w strukturze warstwowej elementu są chemicznie jednorodne. Zapewnia to znacznie większą zwartość na granicy warstw, niż substancje różniące się chemicznie. Trwałe połączenie z dokumentem wynika z użycia lakierów reakcyjnych lub spoiw, które w nieodwracalny sposób łączą się z dokumentem.

W celu otrzymania najprostszej jak tylko jest to możliwe struktury warstwowej, nawet w przypadku hologramów przenoszonych z nośnika, warstwa metalizacyjna utworzona ponad warstwą wytłaczaną nie jest pokrywana dodatkową warstwą folii, która jest następnie wyposażona w warstwę klejącą, lecz bezpośrednio jest pokrywana spoiwem dobieranym w taki sposób, aby w stanie utwardzonym (na podłożach) miało cechy zbliżone do folii. Wymagania te spełniają wszystkie kleje reakcyjne, które polimeryzują pod wpływem aktywacji fizycznej lub chemicznej. W celu przeciwdziałania różnego rodzaju manipulacjom, warstwa wytłaczana elementu przenoszonego i warstwa klejąca są formowane jako warstwy chemicznie jednorodne. Warstwa metalizacji umieszczona między tymi warstwami jest tak cienka, że w normalnych warunkach ma już mikropęknięcia lub pory, tak że warstwa wytłaczana i warstwa klejąca stykają się przez te przypadkowo pojawiające

175 213 się otwory, a w miejscach tych tworzą się w znacznej mierze nierozłączne połączenia. Odkrywanie struktury reliefowej lub odrywanie elementu zabezpieczającego prowadzi nieuchronnie do zniszczenia utworzonej struktury warstwowej. We wspomniane otwory warstwa metalizacji może być wyposażona wariantowo, lub dodatkowo w sposób zamierzony.

Spoiwo to ma skład chemiczny podobny do tego, jaki maił lakier utwardzany promieniowaniem ultrafioletowym., przez co spoiwo i warstwa lakieru znajdują się w pewnych obszarach w bezpośredniej styczności ze sobą. Ten element zabezpieczający ma prostą strukturę warstwową, w której same warstwy stykają się ze sobą w sensie optycznym.

Zależnie od rodzaju zastosowania, struktura warstwowa może być zmieniana. Struktura do przenoszenia hologramu jest użyteczna szczególnie wtedy, gdy są wymagane bardzo cienkie elementy zabezpieczające wywołujące tak mały przyrost wypukłości po przeniesieniu na podłoże lub papier, jak tylko jest to możliwe. Wykazuje przy tym niską naturalną stabilność po usunięciu folii nośnej, w związku z czym wymagane są dodatkowe działania zapobiegające usunięciu elementu zabezpieczającego.

Jeśli element zabezpieczający ma być sam stabilny mechanicznie, wynalazek daje dwie możliwości, to znaczy użycie folii wytrzymałej na naprężenia mechanicznie, w której jest wytłoczona struktura reliefowa, albo użycie folii nośnej pozostającej na elemencie zabezpieczającym wraz z warstwą wytłaczaną, albo użycie warstwy lakieru lub folii chroniącej wytłoczenie. Zgodnie z wynalazkiem struktura taka jest wyposażona w przenikalną warstwę metalizacji i utwardzalną warstwę przyczepną. Takie wykonania są szczególnie korzystne w przypadkach, gdy element zabezpieczający jest wykonany w postaciu ddcikoowej i stosowany do papieru jako nitka zabezpieczająca.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem w pierwszym przykładzie wykonania, fig. 2 - folię znakującą, fig. 3 - sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem pokazanego na fig. 1, fig. 4 - wariant sposobu wytwarzania pokazanego na fig. 3, fig. 5 - wariant sposobu wytwarzania pokazanego na fig. 3, fig. 6 - kolejny wariant sposobu wytwarzania pokazanego na fig. 3, fig. 7 - kolejny wariant sposobu wytwarzania pokazanego na fig. 3, fig. 8 - drugi przykład wykonania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, według wynalazku, fig. 9 - sposób wywarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem pokazanego na fig. 8, a fig. 10 przedstawia wariant sposobu wytwarzania pokazanego na fig. 9.

Należy zauważyć, że na rysunku nie jest zachowana prawdziwa skala elementów, służy on bowiem tylko do celów ilustracyjnych. Określenie spoiwo reakcyjne używane w opisie przykładów obejmuje wszystkie rodzaje spoiw utwardzanych w sposób nieodwracalny, pod działaniem odpowiednich czynników fizycznych lub chemicznych. Zarówno spoiwa utwardzane pod wpływem działania promieni ultrafioletowych, jak i spoiwa dwuskładnikowe, są traktowane jako spoiwa reakcyjne.

Na fig. 1 przedstawiono dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem według wynalazku, w przekroju. Element zabezpieczający 9 jest umieszczony na podłożu 1 zabezpieczanego dokumentu w określonym miejscu. W zależności od wymagań, element 9 może mieć postać nitki lub paska, albo postać znaku o określonym kształcie konturu. Element zawiera warstwę lakieru 2 utwardzanego ultrafioletem lub chemicznie, w którym jest wytłoczona w postaci reliefu struktura wywołująca ugięcie światła oraz cienką powłokę odbijającą 3, a korzystnie jest to warstwa metalizacji. Element 9 jest nierozłącznie połączony z podłożem 1 zabezpieczanego dokumentu za pomocą warstwy spoiwa 4. Warstwa spoiwa 4 składa się z materiału, który jest w dużym stopniu jednorodny chemicznie z materiałem wytłaczanej warstwy lakieru 2. Ma to tę zaletę, że powstaje bardzo mocne połączenie w tych miejscach, gdzie warstwa metalizacji zawiera pory lub mikropękniecia, które są nie do uniknięcia przy grubościach warstw rzędu około 1 mikrona, przez które warstwa lakieru 2 i warstwa spoiwa 4 bezpośrednio się stykają. Jest to szczególnie pożądane z punktu widzenia zabezpieczania przed fałszerstwom powtórnego wytłaczania struktury

175 213 reliefowej i przeciwdziałania zużyciu. Ponieważ warstwy lakieru i spoiwa utwardzane promieniowaniem ultrafioletowym lub chemicznie, są utwardzone w sposób nieodwracalny, to nie ma później możliwości rozdzielenia warstw. W przypadku oddziaływania termicznego lub środkami chemicznymi na element zabezpieczający, obie warstwy zastają naruszone tak, że ulega zniszczeniu cały element zabezpieczający.

Na fig. 2 przedstawiono przykład struktury taśmy znakującej 10 z elementem zabezpieczającym 9, wywarzanym oddzielnie. Nośnik 5 jest celowo wykonany z tworzywa sztucznego w postaci taśmy bez końca, na którą w sposób ciągły jest nakładana warstwa lakieru 2. Do wytłoczenia struktury reliefowej na warstwie lakieru 2, który jest utwardzany, korzystnie promieniowaniem ultrafioletowym, podczas procesu tłoczenia jest użya matryca, której struktura powierzchni odpowiada wzorowi paska interferencyjnego dowolnej żądanej struktury wywołującej ugięcie światła.

Zamiennie może być również użyty lakier z opóźnionym utwardzaniem, to znaczy lakier, w którym polimeryzacja jest zapoczątkowana przez naświetlenie dowolnym światłem i następnie trwa przez określony czas, albo lakier utwardzany światłem niebieskim.

Następnie, na wytoczoną w warstwie 2 strukturę jest nakładana albo nieprzerwana albo rastrowa powłoka odbijająca 3, korzystnie warstwa metalizacji. Powłoka rastrowa ma tę zaletę, że połączenie między warstwą spoiwa 4 i warstwą wytaczaną może być mocniejsze. Rozmiary obszarów wolnych od metalizacji wybiera się doświadczalnie.. Obszary wolne od metalizacji powinny być małe na tyle, aby nie były rozróżnialne wzrokiem i nie psuły ogólnego wrażenia związanego z przedstawianą informacją. Można projektować obszary wolne od metalizacji w taki sposób, że informacja skojarzona ze zjawiskiem ugięcia światła jest dostrzegalna w obszarze elementu zabezpieczającego tylko przy pewnych położeniach.

Do metalizacji stosuje się korzystnie zwykłą metodę próżniową, lub inną metodę fotochemiczną.

Warstwa metalizacji jest korzystnie wyposażona w warstwę zabezpieczającą, która powinna być wykonana z materiału chemicznie jednorodnego z materiałem wytłaczanej warstwy lakieru 2.

Gotowa taśma znakująca 10 może być przechowywana w rolkach jako półfabrykat i na życzenie używana w procesie produkcyjnym, jak to zostanie opisane w odniesieniu do fig. 3, 4,5.

Na fig. 3 objaśniono część ciągłego sposobu wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, według wynalazku. Podłoże 1 zabezpieczanego dokumentu, którym może być zadrukowany już papier banknotowy, występuje tutaj w postaci taśmy i jest miejscowo pokrywany specjalnym spoiwem za pomocą urządzenia drukującego 6.

Spoiwo jest korzystnie spoiwem reakcyjnym kationowo pod wpływem promieniowania ultrafioletowego, które przed aktywacją może być traktowane jak tusz. Inaczej niż w przypadku zwykłej reakcji rodnikowej spoiw wrażliwych na ultrafiolet, które utwardzają się tylko w czasie napromieniowania, tak zwane spoiwa utwardzane kationowo mają tę właściwość, że są jedynie aktywowane w czasie napromieniowania światłem ultrafioletowym i dalej utwardzają się po napromieniowaniu. Takie zestawy lakierów wrażliwych na ultrafiolet utwardzanych kationowo są znane, na przykład pod symbolem ISS 1202.

Jak przedstawiono na fig. 3, po naniesieniu warstwy spoiwa 4 na podłoże 1 zabezpieczanego dokumentu w urządzeniu drukującym 6, jest ono naświetlane promieniowaniem ultrafioletowym w kolejnym urządzeniu za pomocą lampy 7, w celu aktywacji jego zdolności wiążących. W kolejnej fazie z rolki zasilającej 11 jest podawana taśma znakująca 10. Element zabezpieczający 9 (fig. 2) przylega do warstwy klejącej i jest przenoszony z taśmy nośnika 5 w postaci przyklejonej powłoki. Taśma nośnika 5 i nieprzeniesione pozostałości struktury warstwowej elementu zabezpieczającego 9 są nawijane na rolkę 12. W ostatniej, nie pokazanej fazie produkcji, podłoże 1 zabezpieczanego dokumentu, wyposażone w

175 213 elementy zabezpieczające 9, jest cięte na odpowiednie formaty, na przykład na poszczególne banknoty.

W innym wariancie warstwa spoiwa 4 może być również drukowana na taśmie znakującej 10 i po tym aktywowana. Taka możliwość jest pokazana na fig. 4. Zanim taśma znakująca 10, odwijana z rolki zasilającej 11, zostanie złączona z podłożem 1 zabezpieczanego dokumentu, na warstwę metalizacji stanowiącą powłokę odbijającą 3 taśmy znakującej 10, jest nakładana warstwa spoiwa 4 według dowolnego wymaganego wzoru w urządzeniu drukującym 6, po czym następuje jego aktywacja za pomocą lampy 7 stanowiącej źródło światła ultrafioletowego. W tym przypadku również taśma nośna 5 jest odrywana od podłoża 1 bezpośrednio po przyklejeniu za pomocą rolki 12.

Zamiast spoiw z opóźnionym utwardzaniem można również zastosować spoiwa utwardzane światłem niebieskim. Ten wariant sposobu wytwarzania jest pokazany na fig. 5. Na pas papieru stanowiący podłoże 1 zabezpieczanego dokumentu jest nakładane w urządzeniu drukującym 6 spoiwo utwardzane światłem niebieskim. Spoiwem tym jest korzystnie znany akrylan o symbolu LCR 0603B.

W obszarze cylindra dociskowego 16 materiał przenoszący w postaci taśmy znakującej 10 i pas papieru stanowiący podłoże 1 zabezpieczanego dokumentu stykają się i są naświetlane światłem niebieskim ze źródeł 17. Spoiwo w ciągu kilku sekund utwardza się, ponieważ papier jest przepuszczalny dla światła niebieskiego. Folia transportująca w postaci nośnika 5 może być potem oderwana od złączonych ze sobą hologramu i papieru, w zwykły sposób.

Można zauważyć, że możliwe jest czasowe lub stałe pozostawienie nośnika 5 na podłożu 1. Może być to korzystne jako dodatkowe, czasowe zabezpieczenie przed obciążeniem mechanicznym, na przykład na okres składowania lub transportu, lub na cały okres użytkowania, na przykład dla nitek zabezpieczających. W połączeniu tym jest ważne, że funkcja warstwy zabezpieczającej spełniana przez folię nośnika 5 powinna być w tym przypadku traktowana tylko jako dodatkowa względem funkcji warstwy zabezpieczającej, pełnionej przez warstwę lakieru 2. Odłączenie folii nośnika 5 nie daje możliwości manipulacji przy strukturze reliefowej, ponieważ nadal jest ona niedostępna.

Sposoby zilustrowane na fig. 3 do 5 są nadzwyczaj proste i nie wymagają starannie wykonanych warstw zabezpieczających, które są niezbędne na przykład wtedy, gdy używane są spoiwa utwardzane strumieniem elektronów albo zawierające rozpuszczalniki. W efekcie otrzymuje się więc zarówno trwałe połączenie warstw w samym elemencie zabezpieczającym, jak i trwałe połączenie z dokumentem, tak że nie jest możliwe ani oddzielenie wytłoczonej struktury od struktury warstwowej elementu, ani odłączenie elementu zabezpieczającego od dokumentu.

Chociaż bardziej korzystne jest stosowanie spoiw utwardzanych promieniowaniem, to ze względów technologicznych, w szczególności z uwagi na proste i bardzo szybkie utwardzanie, można wariantowo używać spoiw mieszanych, pozostających w chemicznym związku z warstwą wytłaczaną. W rozwiązaniu według wynalazku wytłaczana warstwa nie musi być koniecznie warstwą lakieru utwardzanego promieniowaniem. Może to być również warstwa utwardzana chemicznie, oparta na takich samych związkach chemicznych, jak warstwa spoiwa.

Ten wariant jest pokazany na fig. 6. Jeden składnik spoiwa jest nakładany za pomocą urządzenia drukującego 13 bezpośrednio na taśmę znakującą 10 podawaną z rolki zasilającej 11, podczas gdy drugi składnik jest nakładany na podłoże 1, za pomocą urządzenia drukującego 14. Gdy podłoże 1 i taśma znakująca 10 zetkną się, warstwa samoutwardzalna pojawi się w obszarze składników spoiw, zapewniając połączenie między podłożem 1 i wytłaczaną warstwą lakieru 2. Nośnik 5 może być usunięty bezpośrednio po, wykonaniu klejenia, tak jak to pokazano na rysunku, lub może być pozostawiony na podłożu 1 jako czasowa warstwa zabezpieczająca.

Oddzielne zastosowanie składników spoiw pokazane na fig. 6 daje szczególnie przejrzysty obraz zasady działania. Jednakże ten sposób nie jest odpowiedni dla dowolnych

175 213 dwuskładnikowych spoiw, ponieważ w ogólności spoiwa te uzyskują swoje właściwości klejące tylko dla ściśle określonych mieszanin. Wychodząc z zasady pokazanej na fig. 6, jeśli zachodzi konieczność, można zastąpić funkcjonalnie parę rolek urządzeń drukujących 13 i 14 aparatem mieszającym (nie pokazanym), najpierw mieszającym dwa składniki, potem stosującym je łącznie w znany sposób. W tym przykładzie wykonania pomija się więc drugą parę rolek.

Na fig. 7 przedstawiono dalszą możliwość wytwarzania elementu zabezpieczającego według wynalazku. Sposób ten w istocie odpowiada sposobowi produkcji pokazanemu na fig. 4, z tym że tutaj taśma znakująca 10 z elementami zabezpieczającymi podawana przez rolkę zasilającą 11 jest w całości umieszczana na podłożu 1, to znaczy, że nie jest oddzielana taśma transportująca. Jak już wspomniano, taki przykład wykonania jest korzystny w przypadkach, gdy elementy zabezpieczające mają wystarczającą własną stabilność (stabilną folię reliefową), lub gdy wymaga się zwiększonej ochrony przed obciążeniami mechanicznymi przez wprowadzenie dodatkowej warstwu zabezpieczającej, zamiast folii nośnika.

Na fig. 8 przedstawiono drugi przykład wykonania dokumentu z zabezpieczeniem, przed podrobieniem, według wynalazku. W tym przypadku element zabezpieczający 9 na podłożu 1 zabezpieczanego dokumentu zawiera warstwę lakieru 20, w którym w postaci reliefu zostały wytoczone struktury wywołujące ugięcie światła, cienką warstwę odbijającą, korzystnie warstwę metalizacji i warstwę lakieru ochronnego 21. Tutaj również element 9 zabezpieczający może mieć postać nitki, paska lub może być uformowany jako znak o określonym kształcie konturu, zależnie od wymagań. Tłoczona warstwa lakieru 20 składa się z lakieru reakcyjnego, w szczególności lakieru z opóźnionym utwardzaniem inicjowanym ultrafioletem, lub lakieru utwardzanego światłem niebieskim, jak to już wyjaśniono. Warstwa lakieru ochronnego 21 zabezpiecza wrażliwą strukturę wytoczoną i warstwę metalizacji stanowiącą powłokę odbijającą 3, przed wpływami zewnętrznego środowiska i uszkodzeniem mechanicznym. Korzystnym jest, gdy jest ona wykonana z materiału jednorodnego chemicznie z materiałem warstwy lakieru 20, aby zostało utworzone mocne połączenie z warstwą lakieru 20 w obrębie mikropęknięć i porów w warstwie metalizacji.

W przeciwieństwie do dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem pokazanego na fig. 1, w tym przykładzie wykonania element zabezpieczający 9 jest wytwarzany bezpośrednio na dokumencie, różne sposoby pozwalające na proste i tanie wytwarzanie takiego dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem zostaną bardziej szczegółowo wyaśnione w odniesieniu do fig. 9 i 10.

Na fig. 9 spoiwo utwardzane światłem niebieskim, na przykład wspomniany akrylan LCR-0603B, zostaje umieszczony na papierowym podłożu 1 za pomocą urządzenia drukującego 18, w kształcie elementu zabezpieczającego 9, możliwie na całej powierzchni. Wstępnie przygotowany papier jest następnie podawany do urządzenia wyłączającego, w przedstawionym przykładzie do walca tłoczącego 22. Powierzchnia walca tłoczącego 22 zawiera strukturę reliefową 23 hologramu, która jest przenoszona przez kontakt z warstwą lakieru, podczas procesu wytłaczania, lakier zostaje w ciągu kilku sekund utwardzony za pomocą światła niebieskiego ze źródła 17, działającego przez warstwę papieru. W następnych, nie pokazanych etapach procesu, wytwarzana jest warstwa metalizacji lub powłoka ochronna z lakieru.

Wariantowo, lakier może być dostarczany przez walec tłoczący zamiast z taśmą papieru. Po naświetleniu światłem niebieskim utwardzony lakier przyczepia się do papieru i zostaje oddzielony od walca tłoczącego.

Na fig. 10 jest przedstawiony podobny sposób, w którym na warstwę, która ma być wytaczana, jest użyty lakier z opóźnionym utwardzaniem. W tym przypadku warstwa lakieru wprowadzanego na papier zostaje naświetlona tuż przed urządzeniem wytłaczającym. Wystawienie jej na światło ultrafioletowe tylko inicjuje polimeryzację i nie wywołuje całkowitego utwardzenia. W nadającej się w dalszym ciągu do formowania warstwie lakieru wytwarza się strukturę reliefową 23, przez styk z walcem tłoczącym 22. Gdy taśma podłoża 1

175 213 opuszcza urządzenie tłoczące, warstwa lakieru jest z nią całkowicie związana i może być dalej obrabiana w typowy sposób.

W tym przykładzie wykonania jest oczywiście również możliwe nałożenie lakieru na walec tłoczący, jego aktywacja na walcu i doprowadzenie do styku z papierem podczas procesu utwardzania.

Opisane sposoby pozwalają na proste wytwarzanie elementów zabezpieczających, bardzo odpornych na fałszerstwa, mających niewiele warstw, przez co wymagają one w czasie produkcji bardzo niewielu kroków i mogą obejść się bez trudnej i kosztownej techniki.

Kolejny wariant sposobu wytwarzania polega na wyposażeniu walca tłoczącego, takiego jak pokazano na fig. 9 i 10, w warstwe metalizacji, zanim zacznie się on stykać z warstwą lakieru.

W szczególności, ponieważ trudny do podrobienia papier ma często dużą szorstkość, która może szkodzić skuteczności działania struktur wywołujących ugięcie światła, więc papier może być, jeśli to niezbędne, wyrównywany przed lakierowaniem w miejscach przewidzianych na elementy zabezpieczające. Odbywa się to za pomocą nakładania dodatkowych warstw.

W przypadku hologramów przenoszonych z nośnika na podłoże, do wykonania warstwy wytłaczanej i warstwy klejącej mogą być zastosowane dowolne potrzebne kombinacje spoiw reakcyjnych. To samo odnosi się do warstwy wytłaczanej lub ochronnej dla hologramu wytworzonego bezpośrednio na dokumencie.

175 213

FIG.3

175 213

FG.4

175 213

FIG.5

17

175 213

FIG. 6 η

175 213

FIG.7

175 213

FIG.10

175 213

FIG. 2

FIG. 8

3 20

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Dokument z zabezpieczeniem przed podrobieniem, taki jak, banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, z wielowarstwowym elementem zabezpieczającym, mającym co najmniej dwie warstwy plastyczne składające się z lakierów reakcyjnych, między którymi znajdują się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne i które są połączone z warstwą odbijającą, przy czym pierwsza warstwa plastyczna graniczy z jednej strony bezpośrednio z dokumentem, z drugiej zaś strony bezpośrednio z warstwą odbijającą, znamienny tym, że pierwsza warstwa plastyczna (4, 20) stanowi warstwę lakieru reakcyjnego z grupy lakierów utwardzanych kationowo, lakierów utwardzanych światłem niebieskim, lub lakierów wieloskładnikowych utwardzanych chemicznie.
2. Dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że druga warstwa plastyczna (2,21) stanowi także warstwę lakieru reakcyjnego, z grupy lakierów utwardzanych kationowo, lakierów utwardzanych światłem niebieskim, lub lakierów wieloskładnikowych utwardzanych chemicznie.
3. Dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza warstwa plastyczna (4,20) jest utworzona z lakieru utwardzanego kationowo wrażliwego na ultrafiolet, a druga warstwa plastyczna (2,21) z lakieru utwardzanego rodnikowo wrażliwego na ultrafiolet.
4. Dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że zarówno pierwsza warstwa plastyczna (4,20) jak i druga warstwa plastyczna (2,21) jest utworzona z lakieru wieloskładnikowego utwardzanego chemicznie.
5. Dokument według zastrz. 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że grubość warstwy odbijającej (3) usytuowanej między pierwszą i drugą warstwą plastyczną (4, 20; 2, 21) jest mniejsza od 1 mikrona.
6. Dokument według zastrz. 5, znamienny tym, że grubość warstwy odbijającej (3) mieści się w zakresie 0,01 mikrona.
7. Dokument według zastrz. 6, znamienny tym, że warstwa odbijająca (3) zawiera otwory.
8. Dokument według zastrz. 7, znamienny tym, że otworami są mikropęknięcia i mikropory w warstwie odbijającej (3).
9. Dokument według zastrz. 7, znamienny tym, że otwory w warstwie odbijającej (3) są rozmieszczone w sposób uporządkowany według określonego wzoru.
10. Dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa odbijająca (3) jest warstwą metalu.
11. Dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że utworzony przez warstwy plastyczne (2, 21; 4, 20) oraz warstwę odbijającą (3) element zabezpieczający (9) jest wykonany w postaci nitki lub paska.
12. Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, takiego jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, w którym formuje się wielowarstwowy element zabezpieczający, który tworzy się przez nakładanie co najmniej dwóch warstw plastycznych, korzystnie z lakierów reakcyjnych, między którymi wprowadza się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne, które łączy się z warstwą odbijającą, przy czym jedną z warstw plastycznych nakłada się bezpośrednio na zabezpieczany dokument, znamienny tym, że wprowadza się warstwę lakieru reakcyjnego między materiał dokumentu i matrycę ze strukturą wywołującą ugięcie światła, aktywuje się lakier reakcyjny, na krótko przed czasem lub w czasie

175 213 stykania się wspomnianych elementów, przy czym lakier reakcyjny utwardza się w czasie tego kontaktu w takim stopniu, że jego warstwa utrzymuje struktury wywołujące ugięcie światła po ich oddzieleniu od matrycy, następnie osadza się warstwę odbijającą na wytłaczanej warstwie lakieru reakcyjnego i nakłada się dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego na warstwie odbijającej.
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że na wyłączaną warstwę lakieru reakcyjnego stosuje się lakier utwardzany kationowo, zwłaszcza utwardzany kationowo lakier wrażliwy na nadfiolet.
14. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że na wyłączaną warstwę lakieru stosuje się wieloskładnikowy lakier utwardzany chemicznie.
15. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że wyłączaną warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się na materiał dokumentu co najmniej w wybranych obszarach.
16. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że warstwę wyłączanego lakieru reakcynego osadza się na matrycy co najmniej w wybranych obszarach i przenosi bezpośrednio na materiał dokumentu podczas wytaczania.
17. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że element zabezpieczający osadza się na materiale dokumentu w postaci nitki lub paska.
18. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że wyłączaną warstwę lakieru reakcyjnego pokrywa się tylko częściowo warstwą odbijającą, przy czym warstwę wyłączaną i drugą warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się w bezpośredniej styczności ze sobą w obszarach wolnych od warstwy odbijającej.
19. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że jako warstwę odbijającą stosuje się warstwę metalizacji, którą osadza się metodą metalizacji próżniowej lub metodą fotochemiczną.
20. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że na matrycy najpierw osadza się warstwę metalizacji i następnie tylko warstwę wytłaczanego lakieru reakcyjnego nakłada się na tę metalizację.
21. Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, takiego jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, w którym formuje się wielowarstwowy element zabezpieczający, który tworzy się przez nakładanie co najmniej dwóch warstw plastycznych, korzystnie z lakierów reakcyjnych, między którymi wprowadza się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcia światła, zwłaszcza struktury holograficzne, które łączy się z warstwą odbijającą, przy czym jedną z warstw plastycznych nakłada się bezpośrednio na zabezpieczany dokument, znamienny tym, że wprowadza się warstwę lakieru reakcyjnego między materiał dokumentu i matrycę ze strukturą wywołującą ugięcie światła, przy czym jako lakier reakcyjny stosuje się lakier utwardzany światłem niebieskim i utwardza się go poprzez materiał dokumentu podczas kontaktu wspomnianych warstw w takim stopniu, że jego warstwa utrzymuje struktury wywołujące ugięcie światła po ich oddzieleniu od matrycy, następnie osadza się warstwą odbijającą na wytłaczanej warstwie lakieru reakcyjnego i nakłada się dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, na warstwie odbijającej.
22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że lakier utwardzany światłem niebieskim nakłada się bezpośrednio na materiał dokumentu, wyłacza tam i napromieniowuje światłem niebieskim poprzez materiał dokumentu podczas procesu wytłaczania, przy czym przeprowadza się jego utwardzanie.
23. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że wytłaczaną warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się na materiał dokumentu co najmniej w wybranych obszarach.
24. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że warstwę wytłaczanego lakieru reakcyjnego osadza się na matrycy co najmniej w wybranych obszarach i przenosi bezpośrednio na materiał dokumentu podczas wytaczania.
25. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że element zabezpieczający osadza się na materiale dokumentu w postaci nitki lub paska.

175 213
26. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że wytłaczaną warstwę lakieru reakcyjnego pokrywa się tylko częściowo warstwą odbijającą, przy czym warstwę wytłaczaną i drugą warstwę lakieru reakcyjnego nakłada się w bezpośredniej styczności ze sobą w obszarach wolnych od warstwy odbijającej.
27. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że jako warstwę odbijającą stosuje się warstwę metalizacji, którą osadza się metodą metalizacji próżniowej lub metodą fotochemiczną.
28. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że na matrycy najpierw osadza się warstwę metalizacji i następnie tylko warstwę wytłaczanego lakieru reakcyjnego nakłada się na tę metalizację.
29. Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, takiego jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, w którym formuje się wielowarstwowy element zabezpieczający, który tworzy się przez nakładanie co najmniej dwóch warstw plastycznych, korzystnie z lakierów reakcyjnych, między którymi wprowadza się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne, które łączy się z warstwą odbijającą, przy czym jedną z warstw plastycznych nakłada się bezpośrednio na zabezpieczany dokument, znamienny tym, że przygotowuje się materiał nośnika z co najmniej jedną warstwą plastyczną składającą się z lakieru reakcyjnego jak również warstwę odbijającą, z wytłoczonymi strukturami wywołującymi ugięcie światła, nakłada się co najmniej w wybranych obszarach, na materiał dokumentu i/lub warstwę odbijającą, dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, doprowadza się do zetknięcia materiału dokumentu i warstwy odbijającej z warstwą lakieru reakcyjnego, aktywuje się lakier reakcyjny, na krótko przed czasem lub w czasie stykania się wspomnianych elementów, przy czym lakier reakcyjny utwardza się w czasie tego kontaktu w takim stopniu, że wytwarza się nierozłączne połączenie, następnie usuwa się warstwę do przenoszenia struktur zabezpieczających w przypadku, gdy nośnik ma taką warstwę.
30. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że pierwszą warstwę lakieru reakcyjnego nakładaną na materiał dokumentu, ewentualnie warstwę odbijającą, tworzy się z lakieru utwardzanego kationowo, zwłaszcza lakieru utwardzanego kationowo czułego na promieniowanie ultrafioletowe.
31. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że materiał dokumentu i warstwę odbijającą, każdą osobno, pokrywa się jednym składnikiem lakieru wieloskładnikowego, a lakier wieloskładnikowy utwardza się chemicznie po ich zetknięciu.
32. Sposób wytwarzania dokumentu z zabezpieczeniem przed podrobieniem, takiego jak banknot, karta identyfikacyjna lub tym podobne, w którym formuje się wielowarstwowy element zabezpieczający, który tworzy się przez nakładanie co najmniej dwóch warstw plastycznych, korzystnie z lakierów reakcyjnych, między którymi wprowadza się w postaci struktur reliefowych struktury wywołujące ugięcie światła, zwłaszcza struktury holograficzne, które łączy się z warstwą odbijającą, przy czym jedną z warstw plastycznych nakłada się bezpośrednio na zabezpieczany dokument, znamienny tym, że przygotowuje się materiał nośnika z co najmniej jedną warstwą plastyczną składającą się z lakieru reakcyjnego, jak również warstwę odbijającą, z wytłoczonymi strukturami wywołującymi ugięcie światła, nakłada się co najmniej w wybranych obszarach, na materiał dokumentu i/lub warstwę odbijającą, dodatkową warstwę lakieru reakcyjnego, doprowadza się do zetknięcia materiału dokumentu i warstwy odbijającej z warstwą lakieru reakcyjnego, przy czym jako lakier reakcyjny stosuje się lakier utwardzany światłem niebieskim, a podczas stykania się warstw utwardza się go w takim stopniu, że wytwarza się nierozłączne połączenie, następnie usuwa się warstwę do przenoszenia struktur zabezpieczających w przypadku, gdy nośnik ma taką warstwę.

* * *

175 213