PL161866B1

PL161866B1 - Sposób polaczenia elementów nosnych i uklad nosny PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL161866B1
Application number: PL89282850A
Authority: PL
Original assignee: Tatsuo Ono
Priority date: 1988-12-28
Filing date: 1989-12-19
Publication date: 1993-08-31
Also published as: HUT57337A; ATE90986T1; CN1019219B; FI90371C; FI893972A0; GR890100856A; SK743289A3; HU895249D0; BG50285A3; PT92046A; DD291110A5; CZ743289A3; AU601643B2; GR1000589B; SK279272B6; YU47881B; NO172404C; AU3591589A; NO172404B; JPH0468416B2

Abstract

1. Sposób polaczenia elementów nosnych, zna- m ien n y tym , ze stosuje sie czlony kolumnowe, z któ- rych kazdy zaopatruje sie w duza liczbe kolnierzy umieszczonych wzdluz kierunku wzdluznego czlonów kolumnowych, a wszystkie czlony laczace zaopatruje sie w slizgacze laczace na ich czesciach koncowych oraz kliny, które wprowadza sie do slizgaczy laczacych, przy czym kazdy kolnierz znajdujacy sie na czlonach kolu- mnowych zaopatruje sie w element nosny umieszczony na jego obwodzie, a kazdy slizgacz laczacy wyposaza sie w obudowe otw arta na jednym koncu, a takze w hak zamocowany luzno i ruchomy w obudowie, przy czym w obudowie i haku wykonuje sie otwory, do których wpro- wadza sie klin tak, ze gdy klin wprowadza sie do slizga- cza laczacego wzdluz otworów do w kladania klina, hak cofa sie dla zahaczenia o element nosny kolnierza w dowolnym polozeniu i koniec obudowy pcha sie na zewnatrz dla scislego styku z zewnetrzna powierzchnia czlonu kolumnowego. 2 Uklad nosny zawierajacy czlony kolumnowe, z których kazdy jest zaopatrzony w duza liczbe kolnierzy umieszczonych wzdluz kierunku wzdluznych czlonów kolumnowych, a takze zawierajacy czlony laczace, z których kazdy jest zaopatrzony w slizgacze laczace na jego czesciach koncowych oraz kliny wprowadzane do slizgaczy laczacych, znamienny tym , ze kazdy kolnierz (11) jest zaopatrzony w elem ent nosny (1 1a) wzdluz jego kierunku obwodowego i kazdy slizgacz laczacy (21) zawiera pusta obudowe (c) posiadajaca pare przeciwle- glych scian górna 1 dolna (a, b) oraz hak (22) zamoco- wany luzno i ruchomo w obudowie (e).......... FIG. 1 F I G . 1 5 PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób połączenia elementów nośnych i układ nośny, zwłaszcza do tworzenia prowizorycznego rusztowania, takiego jak rusztowanie prefabrykowane lub czasowa konstrukcja, taka jak płyta nośna, a także do budowy stosunkowo długotrwałych konstrukcji, takich jak słup typu kratowego, wieża itd.

Dla utworzenia prowizorycznego rusztowania, takiego jak rusztowanie prefabrykowane lub czasowa konstrukcja, taka jak płyta nośna itd, jest wykorzystywany układ nośny. W dotychczasowej praktyce wykorzystywano układ nośny zawierający proste rury stanowiące główne człony i zaciski stanowiące elementy łączące.

Znane są także inne układy nośne, przedstawione na przykład w japońskich opisach patentowych nr 54-3407/1979 i 58-15587/1983/, które posiadają człony wzdłużne i człony poprzeczne lub człony przekątne dołączone do nich. Człon wzdłużny stanowi stalowa rura, która jest głównym korpusem i wiele pierścieniowych kołnierzy o odpowiedniej szerokości, przyspawanych do zewnętrznej powierzchni obwodowej stalowej rury w regularnych odstępach wzdłuż kierunku osiowego rury.

W wymienionym japońskim opisie patentowym nr 54-3407/1979/ wszystkie kołnierze są wyposażone w sektorowe, części zaczepiające utworzone przez wycięcia w kołnierzu, w dowolnych odstępach kątowych, na przykład cztery części zaczepiające w odstępach co 90°C. Z drugiej strony wszystkie człony /poprzeczne i człony przekątne/ zawierają odpowiedni odcinek stalowej rury stanowiącej korpus łączący i zawierają ślizgacze łączące zamocowane na obu końcach rury. Ślizgacz łączący zawiera parę ścian-gómą i dolną, które są umieszczone naprzeciw powierzchni górnej i dolnej kołnierza i mają otwory do wkładania klina w środkowej części każdej ściany. Klin jest wkładany do wymienionych otworów, a po włożeniu jedna ściana boczna klina jest dociskana do ściany otworów, podczas gdy druga ściana bocznajest dociskana do wewnętrznego obwodu wycięcia w kołnierzu. W tym przypadku jest możliwe uzyskanie stałego połączenia części końcowej ślizgacza łączącego z częścią zaczepiającą kołnierza.

W przypadku, gdy człony wzdłużne zawierające kołnierze są wykorzystywane jako człony kolumnowe, podczas gdy człony poprzeczne wyposażone w ślizgacze łączące są wykorzystywane jako człony poziome, a człony przekątne są wykorzystywane jako człony łączące, takie jak człony usztywniające, oraz wiele członów tych dwóch rodzajów jest montowanych przez łączenie ich ze sobą przy użyciu klinów. Możliwe jest utworzenie wymaganego rusztowania prowizorycznego, takiego jak rusztowanie prefabrykowane lub wymagany układ czasowy, taki jak płyta wsporcza, o dowolnych wymiarach.

Z drugiej strony w urządzeniu przedstawionym w japońskim opisie patentowym nr 58-15587/1983/ kołnierz jest wyposażony w element nośny w kształcie odsądzenia dochodzącego od zewnętrznej części obwodowej kołnierza wzdłuż obwodu, podczas gdy ślizgacz łączący jest wyposażony w końcową część hakową zaczepiającą w sposób rozłączny o element nośny i jego podstawa jest wyposażona w otwór do wkładania klina. W tym urządzeniu, gdy końcowa część hakowa ślizgacza łączącego jest zaczepiona o element nośny kołnierza i jest wprowadzony klin, możliwe jest połączenie członu kolumnowego z członem poprzecznym leżącym w dowolnym kierunku względem członu kolumnowego.

W urządzeniu przedstawionym w japońskim opisie patentowym nr 54-3407/1979/ występuje ograniczenie liczby wycięć wykonanych w częściach zaczepiających kołnierza i w związku z tym położenia montażowe ślizgacza łączącego są również ograniczone, a to powoduje ograniczenie liczby członów poprzecznych możliwych do montażu. Poza tym duża liczba kołnierzy wyposażonych w wycięcia stanowiące części zaczepiające jest umieszczona nieruchomo na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego we właściwych odstępach wzdłuż kierunku pionowego. Konieczne jest więc żeby wycięcia utworzone w kołnierzach, oddalone od siebie w kierunku prostopadłym, były dokładnie ustawione względem siebie w kierunku pionowym.

W urządzeniach przedstawionych w wymienionych japońskich opisach patentowych nr 543407/1979/ i 58-15587/1983/ ślizgacze łączące są zaczepione jedynie o kołnierze. Przy przyłożeniu obciążenia pionowego do członu poprzecznego naprężenia koncentruje się na boku kołnierza i istnieje niebezpieczeństwo załamania kołnierza i odłączenia członu poprzecznego od członu wzdłużnego. Ponadto w tych urządzeniach klin jest wprowadzany do przeznaczonego do tego otworu wykonanego w ślizgaczu łączącym tak, że jedna ściana boczna klina jest dociskana do ściany otworu, podczas gdy druga ściana boczna klina jest dociskana do ściany kołnierza. W znanych urządzeniach tego typu występuje więc tendencja do uszkodzenia kołnierzy przy wkładaniu klinów, prowadząca do utrudnień przy powtarzalnym zastosowaniu członów wzdłużnych wyposażonych w kołnierze.

Celem wynalazku jest zapewnienie sposobu połączenia elementów nośnych i dostarczenie układu nośnego, za pomocą którychjest możliwe swobodne połączenie dowolnej liczby członów łączących z zewnętrznymi obwodami członów kolumnowych, w dowolnych kierunkach względem członu kolumnowego, a także zapewnienie sposobu połączenia elementów nośnych i dostarczenie układu nośnego, w którym położenia pionowe kołnierzy na członie kolumnowym nie są ograniczone. Oprócz tego chodzi o zapewnienie sposobu połączenia elementów nośnych i układu nośnego, za pomocą których jest możliwe rozłożenie obciążeń na członach łączących zarówno na kołnierze jak i człony kolumnowe, oraz zapewnienie sposobu połączenia elementów nośnych i układu nośnego, za pomocą których jest możliwe zapobieganie złamaniu lub uszkodzeniu kołnierzy i wreszcie zapewnienie sposobu połączenie elementów nośnych i układu nośnego, właściwych do utworzenia prowizorycznego rusztowania, takiego jak rusztowanie prefabrykowane lub układ czasowy, taki jak płyta nośna, oraz do budowy stosunkowo długotrwałej konstrukcji, takiej jak wieża typu kratowego.

Dla spełnienia tych celów według wynalazku zapewniony jest sposób połączenia elementów nośnych, polegający na tym, że stosuje się człony kolumnowe, z których każdy jest wyposażony w wiele kołnierzy oddalonych od siebie wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, a wszystkie człony łączące zaopatruje się w ślizgacze łączące na ich częściach końcowych, oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, przy czym każdy kołnierz znajdujący się na członach kolumnowych wyposaża się w element nośny umieszczony na jego obwodzie, a każdy ślizgacz łączący wyposaża się w obudowę otwartą na jednym końcu, a także w hak zamocowany luźno i ruchomo w obudowie przy czym wykonuje się otwory w obudowie, a w haku wybranie, do których wprowadza się tak, że gdy klin wprowadza się do ślizgacza łączącego wzdłuż otworów do wkładania klina, hak cofa się dla zahaczenia o element nośny kołnierza w dowolnym położeniu i koniec obudowy pcha się na zewnątrz dla ścisłego styku z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego.

Układ nośny według wynalazku zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest wyposażony w wiele kołnierzy oddalonych od siebie wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, a także człony łączące, z których każdy jest wyposażony w ślizgacze na ich częściach końcowych, oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, charakteryzuje się tym, że każdy kołnierz jest wyposażony w element nośny wzdłuż jego kierunku obwodowego i każdy ślizgacz łączący posiada pustą obudowę mającą parę przeciwległych ścian górną i dolną, oraz hak zamocowany luźno i ruchomo w obudowie, przy czym ściany górne i dolna są wyposażone w odpowiednie otwory do wkładania klina, przeciwległe względem siebie, a hak posiada wybranie w jego tylnej części do wkładania klina, a przednia część haka jest wyposażona w część zaczepową w sposób rozłączny zaczepianą o element nośny kołnierza, tak, że gdy klin jest wprowadzany do każdego z otworów i do wybrania przy ustawieniu części zaczepowej przeciwległe względem elementu nośnego, hak jest cofany dla zaczepienia części zaczepowej o element nośny, a ściany przednie obudowy (e) są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią człona kolumnowego.

Korzystnie element nośny ma przekrój poprzeczny w kształcie haka lub odsądzenia.

Korzystnie część zaczepowa haka ma przekrój poprzeczny w kształcie haka, litery L lub litery T. Korzystnie element nośny jest zaopatrzony w dużą liczbę wycięć umieszczonych wzdłuż jego obwodu, a cześć zaczepowa haka jest przystosowana do umieszczania w wycięciu i od wewnętrznej strony obwodu elementu nośnego. Korzystnie w tylnej części wewnątrz obudowy jest umieszczony element sprężysty ciągle odchylający hak na zewnątrz obudowy. Korzystnie na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego jest zamocowana walcowa obudowa ochronna, a przednie ściany obudowy ślizgacza łączącego stykają się z zewnętrznym obwodem obudowy ochronnej. Korzystnie walcowa obudowa ochronna jest mocno zamocowana na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego i kołnierz jest zamocowany do zewnętrznego obwodu obudowy ochronnej.

Inny układ nośny według wynalazku zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest wyposażony w wiele kołnierzy oddalonych od siebie wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, człony łączące, z których każdy jest wyposażony w ślizgacze łączące na ich częściach końcowych, oraz kliny wprowadzane do ślizgacza łączących, charakteryzuje się tym, że każdy kołnierz jest wyposażony w element nośny umieszczony wzdłuż jego obwodu, a każdy ślizgacz łączący posiada pustą obudowę mającą parę przeciwległych ścian i hak zamocowany luźno i ruchomo w obudowie, przy czym ściany są wyposażone w odpowiednie otwory do wkładania klina, przeciwległe względem siebie, a hak posiada wybranie w jego części tylnej do wkładania klina natomiast przednia część haka jest wyposażona w część zaczepową w sposób rozłączny, zaczepianą o element nośny kołnierza, a na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego są umieszczone rozpórki równolegle do kołnierzy tak, że gdy klin jest wprowadzany do każdego otworu i do wybrania przy ustawieniu części zaczepowej przeciwległe względem elementu nośnego, hak jest cofany dla zaczepienia częścią zaczepową o element nośny, a ściany przednie obudowy ślizgacza łączącego, są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią rozpórki i zewnętrzną powierzchnią kołnierza.

Jeszcze inny układ nośny według wynalazku zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest wyposażony w wiele kołnierzy oddalonych od siebie wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, człony łączące, z których każdy jest wyposażony w ślizgacze łączące na jego części końcowej, oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, charakteryzuje się tym, że każdy kołnierz jest wyposażony w rowek trapezowy mający wąską szczelinę wzdłuż obwodu, a każdy ślizgacz łączący posiada pustą obudowę mającą parę przeciwległych ścian, oraz hak zamocowany luźno i ruchomo w obudowie, przy czym ściany są wyposażone w odpowiednie otwory do wkładania klina, a hak posiada wybranie w jego części tylnej do wkładania klina, przeciwległe względem siebie, natomiast przednia część haka jest wyposażona w obrotową część zaczepową w sposób rozłączny zaczepioną o rowek trapezowy kołnierza, tak że gdy klin jest wprowadzany do otworów i do wybrania przy zamocowaniu części zaczepowej w rowku trapezowym, hak jest cofany dia zaczepienia o wewnętrzną ścianę rowka trapezowego, a ściany przednie obudowy ślizgacza łączącego są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego lub zewnętrzną powierzchnią kołnierza. Korzystnie rowek trapezowy jest wykonany w kołnierzu. Korzystnie rowek trapezowy jest wykonany pomiędzy parą przeciwległych kołnierzy, górnego i dolnego. Korzystnie część zaczepowa haka ma przekrój poprzeczny w kształcie haka, litery L lub litery T i jest dołączona do części końcowej haka poprzez połączenie obrotowe. Korzystnie człon łączący jest członem poziomym stanowiącym człon poprzeczny dla członu kolumnowego stanowiącego człon wzdłużny lub jest członem usztywniającym stanowiącym człon przekątny dla członu kolumnowego. Korzystnie klin jest zaopatrzony w część zatyczkową na jego dolnym końcu, tak że część zatyczkowa opiera się o krawędź otworu do wkładania klina, wykonanego w ślizgaczu łączącym. Korzystnie układ nośny według wynalazku stanowi prefabrykowany układ rusztowania lub zawieszony układ rusztowania stanowiący prowizoryczne rusztowanie, lub stanowi płytowy układ nośny będący usztywnieniem lub ruchomy czy nieruchomy układ wieży.

Układ nośny odznacza się dużą trwałością przy powtarzalnym stosowaniu, a sposób łączenia poszczególnych elementów jest prosty, trwały, dający duże możliwości tworzenia układów dostosowanych do indywidualnych potrzeb.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia jeden przykład wykonania układu nośnego, w widoku perspektywicznym, z częściowym wyrwaniem, fig. 2 - układ nośny z fig. 1 w powiększonym przekroju częściowym, fig. 3 - część końcową członu łączącego układu nośnego z fig. 2 w widoku perspektywicznym zespołu rozebranego, fig. 4, 5, 6 i 7 - kolejne modyfikacje kołnierza układu nośnego z fig. 1 w powiększonym przekroju częściowym, fig. 8 - obudowę ochronną w przekroju częściowym od przodu, fig. 9 - inny przykład wykonania układu nośnego w powiększonym przekroju częściowym, fig. 10 - kołnierz układu nośnego z fig. 9 w częściowym widoku z góry, fig. 11 - układ nośny podobny do fig. 2, w którym człon przekątny jest dołączony do ślizgacza łączącego, w powiększonym przekroju częściowym, fig. 12, 13 i 14 - dalsze kolejne przykłady wykonania układu nośnego w powiększonych przekrojach częściowych, fig. 15 - rusztowanie prefabrykowane stanowiące rusztowanie czasowe, utworzone przy użyciu układu nośnego według wynalazku w widoku od przodu, i fig. 16 - płytę nośną stanowiącą odeskowanie, skonstruowaną przy użyciu układu nośnego według wynalazku w widoku od przodu.

Na fig. 1 układ nośny według wynalazku zawiera człony kolumnowe 1 stanowiące człony wzdłużne i zawiera człony łączące 2 stanowiące człony poprzeczne lub człony przekątne. Wiele członów kolumnowych 1 i wiele członów łączących 2 jest połączonych ze sobą przy użyciu klinów 3 w celu zbudowania prowizorycznego rusztowania, odeskowania, słupa, wieży lub innej podobnej konstrukcji. Człon kolumnowy 1 zawiera rurowy korpus główny 10 i wiele kołnierzy pierścieniowych 11 umieszczonych na zewętrznej powierzchni obwodowej korpusu głównego

10. Do dolnego końca rurowego korpusu głównego 10 jest dołączony podnośnik, nie pokazany, który jest ustawiony na ziemi lub ma innym podłożu, skutkiem czego korpus główny 10 zostaje umieszczony na uprzednio określonym poziomie i ustawiony pionowo. Dodatkowo taki sam rurowy korpus główny 10 /nie pokazany/ jak powyżej wzmiankowany jest dołączony do górnego końca niżej umieszczonego korpusu głównego 10, skutkiem czego człon kolumnowy

I jest przedłużony do góry i stanowi człon wzdłużny. Ponadto do górnego końca najwyższego rurowego korpusu głównego 10 może być korzystnie dołączony korpus pomocniczy, nie pokazany, przy czym korpus pomocniczy jest także wyposażony w taki sam kołnierz pierścieniowy 11, zamocowany do zewnętrznej powierzchni obwodowej korpusu głównego 10.

Długość i średnica rurowego korpusu głównego 10 są ustalone w zależności od przeznaczenia układu nośnego i są w zasadzie dowolne. Do łączenia rurowych korpusów głównych 10 ze sobą są stosowane właściwe elementy łączące, które nie są pokazane na rysunku. Rurowy korpus główny 10 w pokazanych na rysunku przykładach wykonania zawiera rurę o kołowym przekroju, lecz w innych przykładach może być także wykonany z rury o wielobocznym przekroju. Kołnierze 11 są umieszczone na zewnętrznej powierzchni obwodowej rurowego korpusu głównego 10 we właściwych odstępach wzdłuż kierunku osiowego korpusu głównego 10 i są zamocowane do zewnętrznej powierzchni obwodowej przez przyspawanie lub podobną metodą, jak pokazano na fig. 2. Każdy kołnierz ma uprzednio określoną szerokość promieniową. Jak pokazano na fig. 1 i fig. 2 kołnierz zawiera element nośny 1la w postaci odsądzenia wzdłuż kierunku obwodowego na jego zewnętrznej części obwodowej i jest wyposażony w otwór spustowy lid wykonany w jego części poziomej. Element nośny lla służy jako element zaczepowy kołnierza 11. Element nośny lla, w pokazanym na fig. 1, fig. 2 przykładzie wykonania, jest umieszczony na górnej stronie zewnętrznej części obwodowej kołnierza 11, lecz w innych przykładach, może być też umieszczony na dolnej stronie zewnętrznej części obwodowej kołnierza 11, jak pokazano na fig. 4. Kołnierz 11 w przekroju poprzecznym może mieć kształt litery T lub podobny do litery T dzięki zastosowaniu elementu nośnego 1la na stronach górnej i dolnej zewnętrznej części obwodowej kołnierza, jak pokazano na fig. 5. Ponadto kołnierz

II może mieć podwójną konstrukcję, jak pokazano na fig. 6, w której zastosowano dwakołnierze

11, których elementy nośne lla na zewnętrznych częściach obwodowych górnego i dolnego kołnierza 11 są przeciwległe skierowane i leżą we właściwie dobranej odległości od siebie. Poza tym, jak pokazano na fig. 7, kołnierz 11 może być wyposażony w prostopadłe żebro 1lb w postaci odsądzenia zamiast elementu nośnego 1 la.

Jak pokazano na fig. 1, fig. 2, człon łączący 2 zawiera rurowy korpus łączący 20 i ślizgacze łączące 21 zamocowane do obu końców korpusu łączącego 20, z hakiem 22 zamocowanym luźno w każdym ze ślizgaczy łączących 21. Długość rurowego korpusu łączącego 20 jest ustalona w zależności od przeznaczonego układu nośnego i jest w zasadzie dowolna. Rurowy korpus łączący 20 może być wykonany tak, że ma ustaloną długość lub może być korpusem przedłużanym. Jest oczywiste, że długość rurowego korpusu łączącego 20, przeznaczonego na człon łączący 2, który jest stosowany jako człon poprzeczny, może być różna od długości korpusu łączącego 20, przeznaczonego na człon łączący 2, który jest stosowany jako człon przekątny. Jest także oczywiste, że chociaż w pokazanym na rysunku przykładzie rurowy korpus łączący 20 zawiera rurę o przekroju kołowym, to korpus łączący 20 może także stanowić rura o przekroju wielobocznym. Jak pokazano na fig. 2 i 3, ślizgacz łączący 21 ma kształt podobny do dzioba ptaka i hak jest zamocowany luźno we wnętrzu lub w środkowej części ślizgacza łączącego 21. Ślizgacz łączący 21 posiada obudowę c mającą parę ścian a, b przeciwległych względem siebie w kierunku pionowym i hak 22 zamocowany luźno w pustej części d obudowy c, dla swobodnego ruchu w kierunku strzałek x i y pokazanych na fig. 2. W pobliżu przednich ścian obudowy c są umieszczone grubsze części usztywniające e, a otwór f do zamocowania elementu usztywniającego jest wykonany w zasadzie w środkowej części tylnej ściany obudowy c ślizgacza łączącego

21. Ślizgacz łączący 21 ma otwory 2la, 21b do wkładania klina 3, wykonanego w jego ścianach a i b. Hak 22 posiada w przedniej części końcowej część zaczepową g w kształcie haka, umożliwiającą zaczepienie w sposób rozłączny o element nośny lla kołnierza 11. Hak 22 jest ponadto wyposażony na jego tylnej części końcowej w wybranie 22a do wkładania klina 3, które zawiera prostopadłą powierzchnię h i pochyłą powierzchnię i oraz którego położenie jest ustalone względem otworu 21a ślizgacza łączącego 21 i służy do wkładania klina 3. Poza tym w przykładzie wykonania z fig. 2, fig. 3, hak 22 jest przesuwany w kierunku do przodu /kierunek x na fig. 2/ od tylnej strony przez element sprężysty 23, taki jak sprężyna płytkowa, sprężyna śrubowa, guma itd. Klin 3 powinien być wykonany tak, żeby mógł być wkładany do otworów 21 a, 21 b i wybrania 22a oraz przechodzi poprzez nie. W przykładzie wykonania z fig. 2, fig. 3 kl in 3 jest tak wykonany, że płaszczyzny ścian przedniej 3a i tylnej 3b klina 3 są zbieżne i tworzą literę V. Klin 3 jest zaopatrzony w część zatyczkową 3c wysuniętą do przodu prostopadle do ściany przedniej 3a najej dolnym końcu. Dodatkowo klin 3 jest zaopatrzony w część kołnierzową 3d umieszczoną na jego górnym końcu. Część kołnierzowa 3d jest tak wykonana, że jest możliwe wkładanie lub wyjmowanie klina 3 w wyniku uderzenia części kołnierzowej 3d przez odpowiednie narzędzie, takie jak młotek. Przy wkładaniu klina 3 do otworów 21a, 21b wykonanych w ślizgaczu łączącym 21, ściana przednia 3a klina 3 jest wprowadzana stycznie do ścian przednich otworów 2la, 2lb, podczas gdy ściana tylna 3b klina 3 jest wprowadzana stycznie do pochyłej powierzchni i wybrania 22a do wkładania klina 3, wykonanego w haku 22. Hak 22 jest wprowadzany do obudowy ślizgacza łączącego 21, w kierunku strzałki y na fig. 2 i jest dociskany do elementu nośnego 1 la kołnierza 11. Następnie, gdy część zaczepowa g haka 22 jest wstępnie ustawiona przeciwległe względem elementu nośnego 1 la kołnierza 11 i jest wkładany klin 3, a hak 22 jest cofany w kierunku strzałki y do elementu sprężystego 23, podczas gdy obudowa c jest przesuwana w kierunku z i ściany przednie obudowy c są doprowadzane do ścisłego styku z zewnętrznym obwodem rurowego korpusu głównego 10 stanowiącego człon kolumnowy 1.

W związku z tym pionowe obciążenia przykładane do członu łączącego 2 podczas stosowania układu nośnego według wynalazku są przenoszone na rurowy korpus główny 10 poprzez ściany przednie obudowy c tak, że koncentracja naprężeń nie wystąpi na kołnierzu 11, a człon łączący 2 pozostanie stabilny w stanie równowagi. Wówczas, gdy ściany przednie obudowy c ślizgacza łączącego 21 są doprowadzane do styku z zewnętrzną powierzchnią obwodową rurowego korpusu głównego 10, zewnętrzna powierzchnia obwodowa może ulec zniszczeniu. Możliwe jest zapobieganie temu przez zamocowanie obudowy ochronnej 12, zawierającej rurę lub podobną strukturę, do zewnętrznej powierzchni obwodowej rurowego korpusu głównego 10, co pokazano na fig. 8. Obudowa ochronna 12 może mieć kształt pustego walca z kołnierzem 11 zamocowanym integralnie na jej zewnętrznym obwodzie, jak pokazano na fig. 8, a do zewnętrznego obwodu rurowego korpusu głównego może być zamocowana przez przyspawanie lub podobną metodą. W innym przykładzie wykonania obudowa ochronna 12 może być zamocowana do zewnętrznego obwodu rurowego korpusu głównego 10 przez przyspawanie lub podobną metodą, po wcześniejszym zamocowaniu kołnierza 11 integralnie na zewnętrznym obwodzie obudowy ochronnej 12.

W celu wykonania na przykład prefabrykowanego rusztowania przy użyciu układu nośnego według wynalazku, opisanego powyżej wystarczy ustawić pionowo dużą liczbę członów kolumnowych 1 w wymaganych, właściwych odstępach i połączyć je z dużą liczbą członów łączących 2 przy użyciu klinów 3. Jeżeli elementy nośne 1 la kołnierzy 11 członu kolumnowego są wszystkie w kształcie pierścieniowym, jest możliwe swobodne połączenie członów łączących 2, stosowanych jako elementy usztywniające poziome lub przekątne z członem kolumnowym

l. W celu rozłączenia członów kolumnowych 1 i członów łączących 2, które są połączone ze sobą, wystarcza wyjąć kliny 3 ze ślizgaczy łączących 21 w sposób odwrotny do powyższego. W tym przypadku dolna część końcowa 3e klina 3 zostaje wybita do góry młotkiem lub podobnym przyrządem. Podczas operacji wyjmowania klina 3 jest on stopniowo wyciągany ze ślizgacza łączącego 21, podczas gdy hak 22 swobodnie zamocowany w ślizgaczu łączącym 21 jest wypychany z wnętrza ślizgacza łączącego 21 pod wpływem działania siły wywieranej przez człon sprężysty 23. Zatem przesuwanie haka 22 na zewnątrz ślizgacza łączącego 21 powoduje tworzenie przez przednią ścianę boczną 3a klina 3 styku ślizgowego z przednią ścianą otworu 2la do wkładania klina 3 w ślizgaczu łączącym 21, przy czym część zatyczkowa 3c na dolnym końcu klina 3 jest opierana o krawędź otworu 2 lb do wkładania klina. W związku z tym niemożliwe jest całkowite oddzielenie klina 3 od ślizgacza łączącego 21 i wykluczona jest możliwość utraty klina 3.

Figura 9 przedstawia inny przyrząd wykonania układu nośnego według wynalazku, w którym kształt członu kolumnowego 1 różni się znacznie od opisanego powyżej i w związku z tym jest dokonana odpowiednia modyfikacja członu łączącego 2. W tym przykładzie wykonania człon kolumnowy 1 jest wyposażony w kołnierze 11 zamocowane do zewnętrznej powierzchni obwodowej rurowego korpusu głównego 10 i w rozpórki 13 również zamocowane na zewnętrznym obwodzie korpusu głównego 10, przy czym średnica zewnętrzna rozpórki 13 jest równa średnicy zewnętrznej kołnierza 11. Ściany przednie ślizgacza łączącego 21 umieszczonego na członie łączącym 2 są doprowadzane do styku z zewnętrznymi ścianami obwodowymi kołnierza 11 i rozpórki 13. To znaczy, w tym przykładzie wykonania ściany przednie obudowy c ślizgacza łączącego 21 nie stykają się z zewnętrznym obwodem rurowego korpusu głównego 10 stanowiącego człon kolumnowy 1, lecz są doprowadzane do ścisłego styku z zewnętrzną ścianą rozpórki 13 i zewnętrzną ścianą obwodową kołnierza 11. Inne działania i skutki w tym przykładzie wykonania są takie same jak we wcześniej opisanym przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 2. Jest oczywiste, że element nośny 1la jest umieszczony na górnej powierzchni zewnętrznego, obwodowego końca kołnierza 11. Jest również oczywiste, że szczelina pomiędzy górnym końcem elementu nośnego lla i rozpórką 13 umieszczoną jak opisano wyżej na wymiar pozwalający na umieszczenie haka 22. Z drugiej strony na członie łączącym 2 jest zamocowany luźno hak 22 ślizgacza łączącego 21, a końcówka haka 22 wystaje na zewnątrz poza końcówki ślizgacza łączącego 21. W wyniku tego możliwe jest łatwe wprowadzenie haka 22 przez szczelinę między górnym końcem elementu nośnego lla i rozpórką 13, do boku kołnierza 11. Ślizgacz łączący 21 jest zaopatrzony w przelotowy otwór 2la i 21 b do wkładania klina, a hak 22 jest zaopatrzony w wykonane w nim wybranie 22a do wkładania klina. Klin 3 jest w związku z tym wprowadzany do otworu 21a i wybrania 22a do wkładania klina. Hak 22 wystaje na zewnątrz ze ślizgacza łączącego 21, co zapewnia dobrą skuteczność zaczepiania haka 22 o element nośny 1 la kołnierza 11. Poza tym element nośny lla kołnierza 11 jest przykryty przez umieszczoną nad nim rozpórką 13 spełniającą również rolę pokrycia zabezpieczającego, na przykład zapobiegającego osadzaniu się zaprawy na elemencie nośnym lla.

Figura 10 pokazuje inny przykład wykonania tego wynalazku, który polega na modyfikacji kształtu kołnierza 11 i dołączonego do niego haka 22. W tym przykładzie kołnierz 11 jest wyposażony w dużą liczbę wycięć 1lc w jego elemencie nośnym 1 la, które są rozmieszczone na całym obwodzie. Hak 22 jest wyposażony, na jego przednim końcu w część zaczepową o w kształcie litery T. Wzdłużna część końcowa haka 22 jest włożona do wycięcia 1lc, a poprzeczna część zaczepowa o na końcu haka jest przystosowana do zaczepienia o wewnętrzne ściany elementu nośnego lla kołnierza 11 po obu stronach wycięcia lic. W tym przypadku część zaczepowa o może być włożona do wycięcia 1 lc od góry, ale może być zamocowana w danym położeniu przez obrócenie części zaczepowej o przy użyciu połączenia obrotowego. W tym przypadku, gdy człon łączący 2 stanowiący człon poprzeczny jest dołączony do członu kolumnowego 1 stanowiącego człon wzdłużny, kierunek członu łączącego 2 musi być ściśle określony, ale zaletą tego połączenia jest bardzo silne sprzężenie haka 22 z elementem wsporczym lla kołnierza 11.

Figura 11 pokazuje inny przykład wykonania członu łączącego 2 układu nośnego według wynalazku, w którym połączenie k zostaje ustalone przy użyciu otworu f wykonanego w obudowie c ślizgacza łączącego 21, a rurowy korpus łączący 20, stanowiący człon przekątny, jest zamocowany obrotowo do połączenia k poprzez śrubę 1 z nakrętką m’. W tym przykładzie wykonania człon przekątny działa do usztywnienia ramy pionowej, złożonej z kolumnowych członów wzdłużnych 1 i poprzecznych członów łączących 2, a także służy jako człon przekątny do usztywniania ramy poziomej, złożonej z poprzecznych członów łączących 2.

Na fig. 12 pokazano następny przykład wykonania, w którym gruby kołnierz 11 jest zaopatrzony w rowek trapezowy P, przechodzący w wąską szczelinę na obwodzie zewnętrznym kołnierza 1Γ, a część zaczepowa Q umieszczona na przednim końcu haka 22 jest rozłącznie zaczepiona o rowek trapezowy P. Część zaczepowa Q jest połączona do haka 22 poprzez połączenie obrotowe R.

Inne elementy są takie same jak w przykładzie na fig. 2. Na fig. 13 pokazano modyfikację przykładu wykonania przedstawionego na fig. 12, w którym ściany a i b ślizgacza łączącego 21 stykają się ze ścianami a’ i b’ dodatkowego elementu dołączonego do członu wzdłużnego 1. Na fig. 14 pokazano przykład wykonania, w którym para kołnierzy 11, 11, górny i dolny, leży naprzeciw siebie tak, że między nimi powstaje trapezowy rowek P’, a część zaczepowa Q jest zamocowana w rowku trapezowym P’.

Na fig. 15 przedstawiono przykład wykonania prefabrykowanego rusztowania stanowiącego prowizoryczne rusztowanie wykonane przy użyciu układu według wynalazku. Prefabrykowane rusztowanie zawiera dużą liczbę członów kolumnowych 1 ustawionych pionowo we właściwych odstępach i biegnących do góry, oraz dużą liczbę dłuższych i krótszych członów łączących 2, które łączą człony kolumnowe 1 ze sobą po bokach. W razie potrzeby do członów kolumnowych 1 są dołączone pomocnicze konstrukcje /nie pokazane/. W tym przykładzie wykonania najniższe człony kolumnowe 1 są ustawione pionowo na wózku transportowym C, a do niektórych członów łączących 2 są zamocowane drabiny S. Połączenie członów kolumnowych 1, członów łączących 2 i drabin S ze sobą jest zwykle realizowane przy użyciu klinów 3 /nie pokazanych/. Przy użyciu układu nośnego według wynalazku możliwe jest łatwe wykonanie, prefabrykowanego rusztowania stanowiącego prowizoryczne rusztowanie, o dowolnych wymiarach wzdłużnych i poprzecznych w szerokich ich zakresach.

Na fig. 16 przedstawiono odeskowanie wykonane przy pomocy układu nośnego według wynalazku, zawierające dużą liczbę członów kolumnowych ustawionych pionowo pod kątem prostym we właściwych odstępach i biegnących do góry dużą liczbę dłuższych i krótszych członów łączących 2, które łączą człony kolumnowe 1 ze sobą po bokach. Na dolnych końcach najniższych członów kolumnowych 1 są umieszczone podnośniki Jl, a na górnych końcach najwyższych członów kolumnowych 1 są umieszczone regulatory nastawienia J2. Ponadto zmontowany układ jako całość jest wyposażony w regulator formy J3 i prefabrykowaną belkę

B. Połączenie członów kolumnowych 1 i członów łączących 2 ze sobą, a także połączenie prefabrykowanej belki B są zwykle przeprowadzane przy użyciu klinów 3 /nie pokazanych/. W ten sposób jest możliwe łatwe uzyskanie układu nośnego służącego jako odeskowanie najlepiej przystosowanego do skali i postaci konkretnego wzmacnianego korpusu.

Chociaż opisane wyżej przykłady wykonania zostały wyjaśnione w odniesieniu do przypadków, w których układ nośny według wynalazku jest stosowany jako prowizoryczne rusztowanie lub prowizoryczny układ nośny na budowie, układ według wynalazku może być oczywiście stosowany jako prowizoryczne rusztowanie lub prowizoryczny układ nośny przy budowie okrętu. Układ nośny według wynalazku umożliwia zaczepienie haków zamocowanych luźno w ślizgaczach łączących o elementy nośne kołnierzy i utrzymanie trwale stanu zaczepienia przez wprowadzenie klinów do ślizgaczy łączących.

Zaletą układu nośnego jest to, że w wyniku pionowego ustawienia członów kolumnowych stanowiących człony wzdłużne i połączenia członów łączących stanowiących człony poprzeczne lub przekątne z ustawionymi pionowo członami kolumnowymi, jest możliwe łatwe skonstruowanie nie tylko prowizorycznego rusztowania, takiego jak prefabrykowane rusztowanie lub prowizoryczny układ, taki jak układ nośny, w uprzednio określony sposób, lecz również stosunkowo długotrwałej konstrukcji, takiej jak słup kratowy, wieża itd. W dodatku układ nośny według wynalazku jest skonstruowany tak, że gdy klin jest do niego wprowadzany, hak jest cofany w celu zaczepienia o element nośny kołnierza, a zakończenia obudowy stanowiącej ślizgacz łączący wchodzą w styk z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego lub zewnętrznymi powierzchniami kołnierza i rozpórki. W związku z tym ślizgacz łączący jest wspierany w dwóch punktach i pionowe obciążenie wywierane na człon łączący przenoszone jest na dwa punkty wsporcze, tak że koncentracja naprężeń nie występuje na kołnierzu. Zapobiega się więc skutecznemu złamaniu kołnierzy, a człony łączące są łączone w sposób stabilny.

Ponadto układ według wynalazku jest przystosowany do stosowania powtarzalnego z powtarzalnym wprowadzaniem klinów do ślizgaczy łączących, bez dociskania klinów do kołnierzy, w związku z czym ogranicza się ścieranie czy zużycie kołnierzy w wyniku powtarzalnego stosowania układu. Tak więc zaletą układujest zauważalne zwiększanie trwałości nie tylko prowizorycznego rusztowania, takiego jak prefabrykowane rusztowanie lub prowizoryczny układ, taki jak układ nośny, lecz również stosunkowo długotrwałej konstrukcji, takiej jak słup kratowy, wieża itd. Ponadto w układzie nośnym według wynalazku element nośny umieszczony na zewnętrznym końcu obwodowym kołnierza ma kształt pierścieniowy, który umożliwia połączenie dowolnej liczby członów łączących jako członów poprzecznych z ustawionymi pionowo członami kolumnowymi stanowiącymi człony wzdłużne, w dowolnych kierunkach względem członów kolumnowych.

Działanie układu według wynalazku jest jak następuje.

Przy wprowadzaniu klina 3 do ślizgacza łączącego 21, hak 22 zaczepiający o element nośny 1la lub rowek trapezowy P kołnierza 11 jest cofany w ślizgaczu łączącym 21, po czym zostaje ustalone zabezpieczenie haka 22 o kołnierz 11, a ściana lub ściany przednie obudowy c są równocześnie wprowadzane w styk z zewnętrzną powierzchnią człona kolumnowego 1 lub z zewnętrznymi powierzchniami rozpórki 13 i kołnierza 11. W tym przypadku jedna ściana boczna 3a klina 3 jest wprowadzana w styk ze ścianami otworów 21a i 21b do wkładania klina, wykonanych w ślizgaczu łączącym 21, podczas gdy druga ściana boczna 3b klina 3 jest wprowadzana w styk ze ścianą wybrania 22a do wkładania klina 3, wykonanego w tylnej części podstawy haka 22. Tak więc klin 3 nie jest wprowadzany w bezpośredni styk z zewnętrznym obwodem kołnierza 11, o który hak 3 jest zaczepiony. Poza tym, jeżeli element nośny 1 la lub rowek trapezowy P zapewniony w zewnętrznej części obwodowej kołnierza 11 jest wykonany wzdłuż obwodu kołnierza 11, jest możliwe połączenie swobodne członów łączących 2, na przykład członów poprzecznych, z członem kolumnowym 1, który jest ustawiony pionowo jako człon wzdłużny, w dowolnym kierunku względem członu kolumnowego 1.

FIG. 1

FI 0. 9

FI 9. 11

13 3d 3 3b

FI 0.!t

FI 6.4

FI 6 .5

FI 6.7

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób połączenia elementów nośnych, znamienny tym, że stosuje się człony kolumnowe, z których każdy zaopatruje się w dużą liczbę kołnierzy umieszczonych wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, a wszystkie człony łączące zaopatruje się w ślizgacze łączące na ich częściach końcowych oraz kliny, które wprowadza się do ślizgaczy łączących, przy czym każdy kołnierz znajdujący się na członach kolumnowych zaopatruje się w element nośny umieszczony najego obwodzie, a każdy ślizgacz łączący wyposaża się w obudowę otwartą na jednym końcu, a także w hak zamocowany luźno i ruchomy w obudowie, przy czym w obudowie i haku wykonuje się otwory, do których wprowadza się klin tak, że gdy klin wprowadza się do ślizgacza łączącego wzdłuż otworów do wkładania klina, hak cofa się dla zahaczenia o element nośny kołnierza w dowolnym położeniu i koniec obudowy pcha się na zewnątrz dla ścisłego styku z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego.
2. Układ nośny zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest zaopatrzony w dużą liczbę kołnierzy umieszczonych wzdłuż kierunku wzdłużnych członów kolumnowych, a także zawierający człony łączące, z których każdy jest zaopatrzony w ślizgacze łączące na jego częściach końcowych oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, znamienny tym, że każdy kołnierz (11) jest zaopatrzony w element nośny (1 la) wzdłuż jego kierunku obwodowego i każdy ślizgacz łączący (21) zawiera pustą obudowę (c) posiadającą parę przeciwległych ścian górną i dolną (a, b) oraz hak (22) zamocowany luźno i ruchomo w obudowie (e), przy czym ściany górna (a) i dolna (b) zaopatrzone w otwory (21a, 21b) do wkładania klina (3) przeciwległe względem siebie, a hak (22) posiada wybranie (22b) w jego części tylnej do wkładania klina (3), natomiast przednia część haka (22) jest wyposażona w część zaczepową (g) w sposób rozłączny zaczepianą o element nośny (1 la) kołnierza (11) tak, że gdy klin (3) jest wprowadzany do każdego z otworów (21a, 21b) do wkładania klina (3) i do wybrania (22b) przy ustawieniu części zaczepowej (g) przeciwległe względem elementu nośnego (lla), hak (22) jest cofany dla zaczepienia części zaczepowej (g) o element nośny (lla), a ściany przednie obudowy (c) są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego (1).
3. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że element nośny (lla) ma przekrój poprzeczny w kształcie haka lub odsądzenia.
4. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że część zaczepowa (g) haka (22) ma przekrój poprzeczny w kształcie haka (22), litery L lub litery T.
5. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że element nośny (lla) jest zaopatrzony w dużą liczbę wycięć (lic) umieszczonych wzdłuż jego obwodu, a część zaczepowa (e) haka (22), jest przystosowana do umieszczania w wycięciu (1 lc) i od wewnętrznej strony obwodu elementu nośnego (lla).
6. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że w tylnej części wewnątrz obudowy (c) jest umieszczony element sprężysty (23) ciągle odchylający hak (3) na zewnątrz obudowy (c).
7. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego (1) jest zamocowana walcowa obudowa ochronna (12), a przednie ściany obudowy (c) ślizgacza łączącego (21) stykają się z zewnętrznym obwodem obudowy ochronnej (12).
8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że walcowa obudowa ochronna (12) jest mocno zamocowana na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego (1), i kołnierz (11) jest zamocowany do zewnętrznego obwodu obudowy ochronnej (12).
9. Układ nośny, zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest zaopatrzony w dużą liczbę kołnierzy umieszczonych wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, człony łączące, z których każdy jest zaopatrzony w ślizgacze łączące na jego częściach końcowych oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, znamienny tym, że każdy kołnierz (11) jest zaopatrzony w element nośny (Hat) umieszczony wzdłuż jego obwodu, a każdy ślizgacz łączący (21) zawiera pustą obudowę (c) posiadającą parę przeciwległych ścian (a,b) oraz hak (22) zamocowany luźno i ruchomo w obudowie (c) przy czym ściany (a, b) są zaopatrzone w odpowiednie otwory (21a, 21b) do wkładania klina, przeciwległe względem siebie, a hak (22) posiada wybranie (22a) w jego części tylnej do wkładania klina (3), natomiast przednia część haka jest wyposażona w część zaczepową (g) haka (22) jest w sposób rozłączny zaczepiona o element nośny (lla) kołnierza (11), a na zewnętrznym obwodzie członu kolumnowego (1) są umieszczone rozpórki (13) równolegle do kołnierzy (11), tak, że gdy klin (3) jest wprowadzany do każdego z otworów (21a i 21b) i do wybrania (22a) przy ustawieniu części zaczepowej przeciwległe względem elementu nośnego (lla), haka (22) jest cofany dla zaczepienia części zaczepowej (g) o element nośny (lla), a ściany przednie obudowy (c) ślizgacza łączącego (21) są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią rozpórki (13) i zewnętrzną powierzchnią kołnierza (11).
10. Układ nośny zawierający człony kolumnowe, z których każdy jest zaopatrzony w dużą liczbę kołnierzy umieszczonych wzdłuż kierunku wzdłużnego członów kolumnowych, człony łączące, z których każdy jest zaopatrzony w ślizgacze łączące na jego częściach końcowych oraz kliny wprowadzane do ślizgaczy łączących, znamienny tym, że każdy kołnierz (11) jest zaopatrzony w rowek trapezowy (P) mający wąską szczelinę wzdłuż obwodu, a każdy ślizgacz łączący (21) zawiera pustą obudowę (c) posiadającą parę przeciwległych ścian (a, b) oraz hak (22) zamocowany luźno i ruchomo w obudowie (c) przy czym ściany (a, b) są zaopatrzone w odpowiednie otwory (21a, 21b) do wkładania klina, przeciwległe względem siebie, a hak (22) posiada wybranie (22a) w jego części tylnej do składania klina (3), natomiast obrotowa część zaczepowa (Q) haka (22) jest w sposób rozłączny zaczepiona o rowek trapezowy (P) kołnierza (11') tak, że gdy klin (3) jest wprowadzany do otworów (21a i 21b) i do wybrania (22a) przy zamocowaniu części zaczepowej (Q) w rowku trapezowym (P), hak (22) jest cofany dla zaczepienia o wewnętrzną ścianę rowka trapezowego (P), a ściany przednie obudowy (c) ślizgacza łączącego (21) są wypychane na zewnątrz dla styku z zewnętrzną powierzchnią członu kolumnowego (1) lub zewnętrzną powierzchnią kołnierza (11).
11. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że rowek trapezowy (P) jest wykonany w kołnierzu (11').
12. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że rowek trapezowy (P) jest wykonany pomiędzy parą przeciwległych kołnierzy (11), górnego i dolnego.
13. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że część zaczepowa (Q) haka (22) ma przekrój poprzeczny w kształcie haka, litery L lub litery T i jest dołączona do części końcowej haka poprzez połączenie obrotowe (R).
14. Układ według zastrz. 2, 9 lub 10, znamienny tym, że człon łączący (2) jest członem poziomym stanowiącym człon poprzeczny dla członu kolumnowego (1) stanowiącego człon wzdłużny lub jest członem usztywniającym stanowiącym człon przekątny dla członu kolumnowego (1).
15. Układ według zastrz. 2, albo 9, albo 10, znamienny tym, że klin (3) jest zaopatrzony w część zatyczkową (3c) na jego dolnym końcu, tak że część zatyczkowa (3c) opiera się o krawędź otworu (21b) do wkładania klina (3) wykonanego w ślizgaczu łączącym (21).
16. Układ według zastrz. 2>iabo 9,albo 10, znamienny tym, że stanowi prefabrykowany układ rusztowania lub zawieszony układ rusztowania stanowiący prowizoryczne rusztowanie.
17. Układ według zastrz. 2,albo 9, albo 10, znamienny tym, że stanowi płytowy układ nośny będący usztywnieniem lub ruchomy czy nieruchomy układ wieży.