PL158287B1 - Method for consolidating geological formations - Google Patents

Abstract

1. Sposób konsolidacji formacji geologi- cznych w górnictwie podziem nym lub budow- nictwie podziem nym droga w prow adzania mieszanin reakcyjnych, przereagowujacych z utworzeniem tworzyw poliuretanowych do konsolidowanych form acji, przy czym te mie- szaniny reakcyjne zawieraja skladnik poliizo- cyjanianowy, skladnik poliolowy i srodek pomocniczy lub dodatek, znamienny tym, ze jako skladnik pomocniczy, ewentualnie obok dalszych srodków pom ocniczych i dodatków , stosuje sie cykliczne polidwumetylosiloksany o masie czasteczkowej w zakresie 222-740 w ilosci 0,01-5,0% wagowych, odnoszac do lacz- nego ciezaru skladników poliizocyjaniano- wego i poliolowego. WZÓR 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowy sposób ktnsotidacji formami geologicznych w górnictwie podziemnym lub budownnctwie podziemnym, zwłaszcza w górnictwie węgla kamiennego, za pomocą mieszanin reakcyjnych na osnowie organicznych poliZtocyjnnjinów i związków oitlohydroksylowcch, przereagowujących z utworzeniem tworzyw poliueeannowych, przy czym stosuje się specjalne polisiloksany cykliczne jako związki regulujące przebieg spieniania.

Konssoidacja formami geologicznych pod ziemią, zwłaszcza w górnictwie węgla kamiennego, za pomocą utwardzających sie w tej formami, pianotwórczych poliuteαinów jest znana (porównaj np. czasopisma: Zeitschrift GlOckauf (1968) , strony 666-670; Zeitschhrft GlOckauf (1977), strony 707-711; Zeetach^^ Bergbau (1977), strony 124-129; opisy patentowe Reppbliki Federalnej Niemiec DE-PS nr nr 1129894, 1758185, 1784458, 2436029, 2623646 lub 3139395). Ponadto takie mieszaniny przereagowujące do postaci poliuteαnnóo wykorzystuje się również do uszczelniania przed wodą i/uub gazami.

Według tego, jako stan techniki traktowanego sposobu postępuje się z reguły następująco: oba składniki reakcji, tj. poliioocyjanian i polialkohol (składnik oitlohydrtOkclow^,), przesyła się oddzielnie aż przed odwiert, tu w statycznym mieszalniku łączy się i przez odwiert wtłacza do formacci górotworu, gdzie mieszanina spieniając utwardza się.

Konsolidowane według tej zasady formacje geologiczne, zwłaszcza warstwy skalne pod ziemią, wiązują silnie różniącą się zawartość wody. W przypadku stosowania mieszanin reakcyjnych, które zasadniczo składają się z poliZtccyjnnjinów i z poliettropplioti, znanych w chemii poliureaanów, prowadzi to w następstwie do tego, że składnik poliitccyjnniitowc z wstępującą w formami wodą reaguje w sposób niekontrotowaiy, tak więc zwłaszcza w przypadku warstw skalnych o wysokiej zawaatości wody zachodzi między tym poliitccyjnnineem a wodą reakcja prowadząca do tworzenia lekkich spienionych tworzyw ptlbueejntowycr, nie zapewnńających ^starczającej konsGoidacci formacci skalnej. Warunkiem jednorodnej i ^starczającej konsolidacji formacci skalnej jest raczej to, żeby motżioie niemal niezależnie od zawaatości wody w tej formacci zachodziło Ooitrotiwane i jednorodne tworzenie pianki., przy czym właściwości powstających tworzyw piankowych, niezależnie od zawaatości wody w formacci, powinny być wsnaczalne z góry drogą odpowiedniego doboru składu mieszaniny reakcyjnej. Jak już w przeszłości wykazano.

158 287 współstosowanie oleju rącznikowego obok zwykłych poiieteropolioli w składniku poliolowym pozwala na uczynienie pieiwszego kroku o tym kierunku. Współstosowanie oleju rącznikowego, który na ogół wprowadza się w ilości 5-20% Wagowych, odnosząc do Hości składnika polioiowegi, redukuje tendencję do niepożądanych reakcji ubocznych polizoocyjanianu z wodą, dzięki czemu powstrzymuje się zbyt silne spienianie żywicy poliuretanowej, zwłaszcza w zetknięciu z wodą występującą w formacji, i tym samym stłimia osłabianie właściwości mechanicznych.

Niedogodność współstosowania oleju rącznikowego należy jednak widzieć w tej okoliczności, że chodzi tu o produkt naturalny, który ulega' sinnym wahaniom co do swoich właściwości. Ponieważ poza tym olej rącznikowy musi być współ stosowany w podanych wysokich Hościach, powstaje więc poważny czynnik kosztowy, gdyż cena tego naturalnego produktu również ulega sinnym wahaniom i średnio przewyższa znacznie ceny praktykowanych zwykle polieteroppUoli.

Celem wynalazku jest zatem opracowanie nowego sposobu konsoH-dac ji formami geologicznych, który nie byłby zdany na współstosowanie oleju rącznioowego, a który mimo to zapewnńałby korzyści związane ze stosowaniem oleju rącznikowego.

Osiąga się ten cel za pomocą niżej omówionego sposobu według wynalazku, w którym współstosuje się określone polidwurnetylosiloksany cykliczne. Nieoczekiwanie stwierdzono, że dzięki współstosowaniu tych środków pomocniczych można prześcignąć nie tylko omówioną korzystną właściwość oleju rącznikowego, ale również można znacznie polepszyć mechaniczne właściwości tworzyw poliureannowych. W przypadku współstosowania cyklicznych polidwumetylosiiokianów zapobiega się przede wszystkim tworzeniu lekkich tworzyw spienionych, nawet w warstwach skalnych o wysokiej zawaatości wody, tak więc za pomocą sposobu według wynalazku wywarza się równomiernie spienione tworzywa poliuteainowe o znakomitych właściwościach mechanicznych.

Fakt, że cykliczne polidwłmetylosiioksany zapobiegają tworzeniu się lekkich tworzyw piankowych, jest zaskakujący, gdyż z cheimmi poliureannów wiadomo, że Πη^Νε polićo-uietylisiioksany lub polieteropilisilokiany stanowią stabilizatory piany i tym samym powodują coś zupełnie przeciwnego.

Sposób konsoHdacji formami geologicznych w górnictwie podziemnym lub budowoictwie podziemnym drogą wprowadzania mieszanin reakcyjnych, przereagowu jących z utworzeniem tworzyw poliuteinnowych, do konsolioowanych formami, przy czym te mieszaniny reakcyjne zawierają jako a) składnik poliilocyjiniiiowy, jako b) składnik pondowy i jako c) środek pornomiczy lub dodatek, polega według wynalazku na tym, że jako składnik c) , ewennualnie obok dalszych środków pomomiczych i dodatków, stosuje się cl) cykliczne polidwłJietylosiloksaiy o masie cząsteczkowej w zakresie 222-740 w Hości 0,01-5,%% wagowych, odnosząc do łącznego ciężaru składników a) i b).

W przypadku poliilocyjnniaooιych składników a), stosowanych w sposobie według wynalazku, chodzi korzystnie o poliioocyaaniany polftenytnnopolimetytnnowe, takie jakie wytwarza się na drodze kondensaaci αnilinaffoimaidehyi i następnego fosgeiiwania (ⁿpilimeryczny MDI) lub o ciekłe w temperaturze pokojowej pochodne tych poliilocyjiniinów, wskazujące grupy kαrbiiwłimiiowe, biuretowe, uretanowe i/uub alloiiniiiowt. Korzystnymi są ciekłe w temperaturze pokojowej, na drodze foEgenowania produktu kondensa^i αnilina/foimaidehyd itrzimαne mieszaniny poliiiccyjnniiiowt (pilimtryczny MDI) oraz ich ciekłe, grupy -NCO wykazujące produkty reakcji z niedomiarową Hością /stosunek molowy NCO/OH równy od 1:0,005 do 1:0,3/ witloo·iiorottenowych alkoholi o masie cząsteczkowej w zakresie 62-3000, zwłaszcza zaś grupy eterowe wiązujących polioli o masie cząsteczkowej w zakresie 106-3000. Ciekłe w temperaturze pokojowej mieszaniny 2,4' - i 4,4'-dwłizocyjnaaOi0^uJtenylimetanu są również odpowiednie jako poliiiocyjiniiiowy składnik a) . Zasadniczo wchodzą w rachubę także inne poliilocyjanίany organiczne, takie jakie znane są np. ze stron 10 i 11 ogłoszeniowegi opisu Reppdiki Federalnej NLem.ec DE-OS nr 2832263.

158 287 korzystnymi są mieszaniny poliizocyjanianów z szeregu dwifenylometanu o lepkości 50-500 mPa.s i o zawartośc--NCO około 30-33% wagow/ch.

W przypadku składnika polioowwego b) chodzi o organiczne związki wielowodorotlnnowe lub o mieszaniny organicznych związków willowodorotlnzowych o (średniej) lćczbie hydroksylowej 100 -800, korzystnie 250-400.

Na ogół w przypadku poliooowego składnika b) chodzi o znane z chemii poliueeannów polieteropoliole lub o mieszaniny rozmaitych tego rodzaju polilteropplioZi. W przypadku stosowania różnych związków willowodorotlanowtch odnoszą się omówione dane dotyczące Uczby hydroksylowej do tych m.eszar^i.n. Oznacza to, ze poszczególne składniki tych mieszanin mogą też okazywać Uczbę hydroksylową wykraczającą poza omówiony zakres. Bardzo użytecznymi polieteropolioaami są produkty propoksylowania i/uub etoksylowania 2-8 wartościowych cząsteczek wejściowych, takich jak woda, 1,2-dwuhydroksypropan , trójmetylooopropan, pentaeeytryt, gliceryna, sorbit, etylazddwuιimina i ewennualnie cukier trzcnnowy. Na ogół składnik b) wykazuje średnią funkcyjność hydroksylową 2,0-5,0, korzystnie 2,0-3,0. Odpowiednie tego rodzaju mieszaniny można przykładowo otrtymać w ten sposnb, że odpowiednią mieszaninę cząsteczek wyjściowych omów^nego przykaadowo rodzaju poddaje się reakcji ilkoksylowania. Możliwe jest jednak też po ich wytworzeniu zmieszanie ze sobą tych odrębnie wytworzonych iielohydroksypolilterów do postaci składnika b) stosowanego w sposobie według w/nalazku.

Istonnym dla sposobu według wynalazku jest współstosowinil polidwumelylosiZokianów cl), ewennualnie obok dalszych środków pomocniczych i dodatków c).

W przypadku składnika Cl chodzi o dowolne cykUczne polidwumelytosiloksant lub ich mieszaniny, takie jakie uzyskuje się drogą celowej hydrolizy dwunetytod<wcClorosUanu. Przykładowo do związków tego typu zaliczają się cykliczne siloksany o masie cząsteczkowej 222-740, takie jak związek o wzorze 1 (masa cząsteczkowa 222), związek ^{o w}zorze2) ma^{sa cz}ąsteczkowa ²⁹⁶⁾ i związek o wzorze 3 (masa cząsteczkom 370-740).

Szczególnie korzystnym jest techniczny ośmiometytolctlocćierosiloksaa. Cykliczne polidwumelylosiloksant stosuje się w Uości 0,01-5,0, korzystnie 0,05-2,5% wagowych, odnosząc do łącznego ciężaru składników a) i b) . Można je wcielać zarówno do polUzocyjanianowlgo składnika a) jak i do polioliwego składnika b) przed wytworzeniem mieszaniny reakcyjnej.

W przypadku ewennualnie dalszych współstosomnych środków pomolcacztch i dodatków c) chodzi przykaadowo o c2) wodę, ktnrą można współstosować w ilości do 5%, korzystnie do 4% wagowych względem ciężaru składnika b) , albo o c3) katalizatory reakcji addycji izocyjanianu, np. zwłaszcza o związki ctnoorganicznl, takie jak kaprylan cyny (II) lub dwilaurynian dwibutylocynowy, lub o III-rzęliwe aminy, takie jak N,N-d'Wlπletytobenzyloamina lub tróletelenoi^uiamini. Katalizatory te można współstosować w Hości do 2% wagowch, korzystnie w ilości 0,3-1% Wagowego, względem Uości całej mieszaniny.

Następnymi ewennualnie współstosowanymi środkami pomolnacztmi i dodatkami są przykaadowo: c4) środki ogniochronne (np. pochodne kwasu fosforowego), c5) małocząsteczkowl ilkinopoUole o liczbie hydroksylowej po^żej 800, takie jak glikol ety^now^ glikol propylenowy i/uub trójmetylolopoopan, c6) olej rącznikowt albo c7) napełniam organiczne lub nieorganiczne (np. mocznik, węglan wapnia, mika lub talk).

Podczas gdy pomomnczy środek cl) istotny dla wnalazku można wcielać zarówno do składnika pol^^wego jak i do składnika poliU cyy janianwwego, to pozostałe ewennualnie współstosomne środki pomocnicze i dodatki, na ogół przed przeprowadzeniem sposobu według Wnalazku, łączy się ze składniklem polίolitm. Składniki wjściowe w celu przeprowadzenia sposobu według wynalazku m.esii się ze sobą w takich ioościach, ktnre odpowiadają izocyjanianowej Uczbie znamionowej 90-150, korzystnie 120-140.

Pod określeniem izocyjanaanowej Uczby znamionowej należy przy tym rozumieć Horaz Uczby grup izocyianianowtch, występujących w mieszaninie reakcyjnej, do Uczby występujących w mieszaninie reakcyjnej grup reaktywnych względem grup izocyjanannowych, pomnożony przez 100, przy czym woda w tym 1 jeżeniu w/stępuje jako związek dwifunkcyjny.

158 287

K celu przeprowadzenia sposobu według wynalazku wciela się istotne dla wynalazku pomocnicze środki cl), jak podano, albo do poliizocyjaniaowwego składnika a) albo do polioOwwego składnika b), a ewenaualnie ponadto współstosowane środki pomocnicze i dodatki c) wciela się do polZoZowegz składnika b) , po czym następuje ineensjwne wymieszanie składników a) i b) . Do tego celu można stosować agregaty mieszalnikowe, znane ze stanu techniki.

Przeprowadzenie sposobu według wynalazku następuje dalej znanymi metodami, polegającymi na tym, że w konsolidowanej formacc-i wierci się lóczne otwory o głębokości 2-6' m i o średnicy około 20-80 mm i do nich wprowadza się mieszaninę według wynalazku.

Z reguły otwór wiertniczy zamyka się za pomocą zamcnnęcia wiertniczego z przepustem, poprzez który rurą można wstrzykiwać mieszaninę reakcyjną, przy czym zawór przeciwzwrotny, zawarty w tym przepuście, zabezpiecza odwiert po zakończeniu wstrzykiwania przed zwrotnym wypływem mieszanki reakcyjnej. Wstrzykiwanie można prowadzić pod ciśnieneem do ponad 10 MPa, zbyt wysokie ciśnienia mogą prowadzić tymczasem do wyłomu węgla lub skały.

Zasadniczo przy przeprowadzaniu sposobu według wynalazku możliwe jest też postępowanie według metody z opisu patentowego St.Zjddn.imeryki US-PS nr 3698196, przy czym poliizccyjanianowym składnikeem a) z jednej strony i polżolowm składnikeem b) z drugiej strony, uwzględniając wyżej omówioną izocyjanieżową lóczbę znamionową, napełnia się naboje w dwukomorowym naboju, który następnie wprowadza się do uprzednio przygotowanego otworu wiertniczego i tam w celu zmieszania obu składników mechaańcznie rozkrusza. Po rozkruszeniu nabojów odwiert zamyka sie. Także i w tym wariancie pomożoeczc, istotny dla wynalazku środek cl) dodaje się albo do składnika poliizocyjanianowego albo do składnika polioZowegż, a pozostałe, ewennualnie ospółstosowaer środki pomocnicze i dodatki doprowadza się do składnika polioZowego. Sposób z nabojami dwukomorowymi jest w porównaniu z żm^^^iżeą jako pierwsza drogą postępowania jednak miej korzystny.

Po wprowadzeniu ciekłej mieszaniny reakcyjnej do formacói geologicznej i po zamr^ęciu odwiertu ta korzystnie spieniająco utwardzająca sie mieszanina wnika pod własnym parceem spieniania w konsoliOowaeą formacje i równocześnie w/P^elnia też całkowicie odwóert. Wynikowe tworzywa poliuretnnowe, zwłaszcza piankowe tworzywa pollueeaenowe, ze względu na swą znakomitą przyczepność do węgla lub do skał towarzyszących i ze względu na swe znakomite właściwości mechaniczne powodują długotrwałą konsolidacje umacneaneZ formacói geologicznej.

Dzięki isżoeremu dla wynalazku zabiegowi współstosowania cyklócznych dwunejyCosiZoksanóo cl) osiąga się to, że powstający na drodze reakcji z wodą dwtlenek węgla początkowo uchodzi i tym samym dopiero w końcowej fazie reakcji uczestniczy w potrzebnym spienianiu i w ostatecznej równomierne j, korzystnie zgrubnej, struktury piankowej.

Prowadzenie postępowania bez tych istotnych dla wynalazku dodatków powodowałoby to, że już w początkowej fazie reakcji zachodziłoby spienianie, które prowadzi do struktur piankowych o eiejednożodnlm podziale gęstości, wykazującym w szerokim zakresie zbyt małą gęstość i tjm samym za słabe właściwości mechaniczne. W przypadku wspomnianego spieniania w późniejszej fazie reakcyjnej nie w/stępuję już taka, niepożądanie zróżnicowana gęstość tworzywa piankowego, toteż zawsze w rezultacie otrzymuje się tworzywo piankowe o jednorodnej gęstości, a tym samym o jednorodnych właściwościach iechaneczeych. Dla wynalazku istotne, cykliczne pżlidwumeeylosiloksaec okazały się w tjm wzglądzie znacznie skuteczniejsze niż dotychczas w tym samym celu stosowany olej rąozeikowc. Nadto zastosowanie według wynalazku cyklicznych polidwumetylosioossanów jest związane z taką zaletą, że lepkość wprowadzanego składnika polioZowego b) j®st mniejsza niż w przypadku pżlioZowego składnika nie zawierającego cyklccznych polidwumetylosiZotsanów. Dzięki temu polepsza się zdolność mieszaniny do wnikania również do małych szczelin konsolidowanej formacc^. Podane niżej przykłady objaśniają bliżej sposób według wynalazku. Wstyctkir dane procentowe dotyczą procentów wago^ch.

158 287

W podanych niżej przykładach stosuje się następujące składniki wu^ciowe: polieteropoliol I, wytworzony z mieszaniny sacharozy i propanoOiolu-1,2 w stosunku molowym 1:5 i tlenku propylenu, o liczbie hydroksylowej 380 i o lepkości 580 mPa.s w temperaturze ²⁵°C;

polieteropoliol II, wytworzony z gliceryny i t^nku propylenu o liczbie hydroksylowej ³⁸⁰ i o lep^kości ⁴⁵⁰ mPa.s w temperaturze 25°C;

polieteropoliol III, wytworzony z propanodiolu-1,2 i teenku propylenu, o liczbie ^hydro)csylo^wej ¹¹⁰ i o le^pkości ¹⁰⁵ mPa.s w temperaturze 25°C;

polieteropoliol IV, wytworzoyy z propnnodiolu-1,2 i Uknku propylenu, o liczbie ^hydro^ksylo^wej ²⁸⁴ i o lepkości ⁷⁵ mPa^ w temperaturze 2⁵°C;

poliltlripoliil V , wytworzony z tr<jjmetyZoloprpponu i t^nku ety^HU, o li^b^ ^hydr^oksylo^we^{j 550} i o lepkości 66⁰ mPa.s w temperaturze ²⁵°C^; polieteropoliol VI, wytworzony z trójmetyZoZopzppanu oraz z teenku propylenu i t^nku etylenu w stosunku zmieszania 3:97, o liczbie hydroksylowej 250 i o lepkości 280 mPa.s ^w temperaturze 25°C;

olej ręcznikowy I, 1. wytłaczanie, o liczbie jodowej 87,2, liczbie hydroksylowej 158, ^zawaatości wod^{y 0},14% i o leplcości ⁶⁷⁸ mPa.s w temperaturze 25°C^; cyklosiZoksao, produkt techniczny, składający się z okooo 9% ośmiometylocykloczterisiZoksanu, około 3% sześciomelylocyklotrósiioksanu i około 7% wielkocząsteczkowych cyklodtumelylosiZoksanów;

polimeryczny MDI, drogą fzsgeootaniρ produktu kondensaaji firmaldehyZiaα01ina otrzymany izocyjanian, składający się w do 50% z dwiizocyjαoofeozloietαnu, o zawaatości -NCO rzędu ³³% wa^gowyc^h i o lep^ści ¹⁴⁰ mPa.s w temperaturze 25°C.

W podanych niżej przykładach I-IV każdorazowo przeprowadza się trzy próby równoległe, które od siebie różnią się iocjścią każdorazowo dodawanej wody. Z przykładów III i IV zgodnych z wynalazkiem jasno wynika, że zwiększenie ilości wody z 3,0 do 5,0g w odróżnieniu od przykaadów porównawczych, zwłaszcza od przykładu I (porównawczego przykładu A), niemal nie prowadzi do podwyższonego spieniania. Układy według przykładu III zgodnego z wynalazłem są przeto odnośnie zachowania swych pianek wobec namiaru wody w daleko posuniętej miem obojętne.

Przykład I (porównawczy przykład A) . W nie woskowanym kubku z papy każdorazowo starannie miesza się ręcznie za pomocą płaskiego drewnianego drążka 99g mieszanki polioiowlj z podaną łością wody, a następnie ze 120g pilwlll:l^j^^negi MDI w ciągu 60 sekund. Mieszaninę tę następnie wlewa się do pionowo wiszącej, u dołu zamknętej polάamidowlj folii rękawowej (o obwodzie 134 mm) . Wysokość napełnienia ciekłą mieszaniną reakcyjną, nie wywiązującą gazu, przyjmuje się za równą 1 i stanowi ona miarę odniesienia dla obserwowanego spieniania. Spienienie określa się jako wielokrotność napełnienia i nazywa ⁿwspółcryooikίem spienienia. Wzrost objętości o 100% charakteryzuje się zatem współczynnikiem spienienia równym 2,0.

Mieszanka polioitwa zawiera: 70,7g polieteripoliilu I i 28,3g polieteropoliolu

IV.

Stosowana łość wody: Współczynniki spienienia:

1,0 g/3,0 g/5,0 g 4,5/7,5/10,8

Pianka w danym przypadku wypłynęła i wyraźnie iddiZeliła się od pod nią leżącej, miej silnie póilnioolj warstwy (uskok gęstości naBy^w^). Dośwtadczenil uczy, że takie efekty świadczą o niedostatecznej wytrzymałości - z braku mieszanki w sferze górnej. Takie kompozycje zawodzą w przypadku stosowania pod ziemią.

Przykład II (porównawczy przykład B) . Postępuje się tak, jak podano w przykładzie I.

Mieszanka óilr^oitwa zawiera: 63,9 g polieterióoliolu I, 25,5 g ó^olί^et®roó^oli°lu

IV i 9,6 g oleju rączniOtwego I.

Stosowana łość wody: 1,0g/3,Og/5,Og

Współczynniki spieniania: 2,5/3,5/8,8.

158 287

Przykład III (według ^nalazku) . Postępuje się tak, jak podano w przykładzie I.

Mieszanka poliolowa zawiera: 69,5g polieteropoliolu I, 28,5g polieteropoliolu IV i l,0g cyklosiloksanu.

Stosowana Uość wody; Wsppłczynniki spieniania:

1,Og/3,Og/5,Og

1,7/4,0/4,0

Produkt reakcji jest równomiernie ekspandowany przez rozdmuchiwanie. Uskok gęstości nasypowej nie jest wykrywalny.

Przykład IV. 980g meszaniny politttropp>lioli z przykładu III zadaje się za pomocą lOg wody oraz za pomocą lOg cykllsiloksanu i mieszając ujednorodnia się w ciągu 30 minut. Powssaje jednorodny, klarowny roztwór, który jako kompozycja polieteoowa nadaje się do stosowania w celu konsoUdacji formacji geologicznych.

Zammast mieszaniny politttropolioli z przykładu III można też stosować polieteropoliole i-vi lub ich mieszaniny.

Przykład V. 990g poliIntrycznegl MDI zadaje się za pomocą lOg cyklopiloPsanu i mieszając ujednorodnia w ciągu 30 minut. Po początkowej niemieszalności powstaje jednorodny, klarowny roztwór, który również jest jako kompozycja MDI odpowiedni do stosowania w celu konssUdacci for^^cji geologicznych.

158 287

WZOR 1

WZOR 2

- 10

WZOR 3

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 5000 zł.

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób konsotidacji formacji geologicznych o górnictwie podziemnym lub budownictwie podzeenniymi drogą oprowadzania mieszanin reakcyjnych, przereagooujących z utworzeniem tworzyw poliueeannowych, do konsolidowanych formacji, przy czym te mieszaniny reakcyjne zawierają składnik poliżtccyjnnintowy, składnik poliooowy i środek pomocniczy lub dodatek, znamienny tym, że jako składnik pomocniczy ewentualnie obok dalszych środków pomocniczych i dodatków, stosuje się cykliczne polddwumetylosiloksany o masie cząsteczkowej w zakresie 222-740 w ioości 0,01-5,0% wagow/ch, odnosząc do łącznego ciężaru składników poliitccyJnniatowegt i poliotowego.
2. 2. Sposób według zastrz. 1,znamienny tym, że składnik pomocniczy wciela się do składnika polizoccyjnniaowwego przed wytworzeniem mieszaniny reakcyjnej.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że składnik pomocniczy wciela się do składnika pol^^wego przed wytworzeniem mieszaniny reakcyjnej.

   **«