NL9100278A

NL9100278A - Microporeuze folie en werkwijze voor de vervaardiging daarvan.

Info

Publication number: NL9100278A
Application number: NL9100278A
Authority: NL
Original assignee: Stamicarbon
Priority date: 1991-02-18
Filing date: 1991-02-18
Publication date: 1992-09-16
Also published as: DE69203622D1; JPH0598064A; EP0500173A1; DE69203622T2; JP3274484B2; ATE125487T1; EP0500173B1; US5370889A; US5507993A

Description

MICROPOREUZE FOLIE EN WERKWIJZE VOOR DE VERVAARDIGING DAARVAN

De uitvinding heeft betrekking op een microporeuze folie van ultra-hoogmoleculair polyetheen.

Een dergelijke folie is bekend uit EP-A-378 279, waarin een werkwijze voor het vervaardigen van microporeuze folies uit een oplossing van ultra-hoogmoleculair polyetheen in een verdampbaar oplosmiddel wordt beschreven.

Deze folie heeft als nadeel een beperkte waterdamp-doorlaatbaarheid, hetgeen in het bijzonder bij toepassing van de folie als ademende tussenlaag in kleding leidt tot een niet optimaal draagcomfort.

De uitvinding stelt zich ten doel een microporeuze folie van ultra-hoogmoleculair polyetheen te verschaffen met een verbeterd draagcomfort ten opzichte van de bekende folie.

Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt, doordat de folie een waterdampdoorlaatbaarheid bezit van ten 2 minste 7500 g/24h.m en een luchtdoorlaatbaarheid tussen 10 en 60 sec/50 ml.

De folie volgens de uitvinding bezit een bijzonder groot vermogen om waterdamp te transporteren. Bij toepassingen in kleding komt deze voordelige eigenschap tot uiting in een groot vermogen om menselijke uitwaseming en transpiratievocht af te voeren naar de omgeving, waardoor ook bij verhoogde inspanning lichaam en kleding aangenaam droog blijven. De waterdampdoorlaatbaarheid van de folie 2 bedraagt ten minste 7500 g/24h.m en bij voorkeur ten minste 10.000 g/24h.m2.

Verrassenderwijs heeft de folie volgens de uitvinding ondanks de zeer hoge waterdampdoorlaatbaarheid slechts een beperkte doorlaatbaarheid voor lucht. Hoewel een zekere mate van luchtdoorlaatbaarheid is gewenst om de door kleding omsloten ruimte te ventileren, dient kleding-materiaal toch een behoorlijke mate van bescherming te bieden tegen de wind om te grote afkoeling van het lichaam te voorkomen. De grenzen, waartussen de waarden van de luchtdoorlaatbaarheid van de folie volgens de uitvinding zijn gelegen, omvatten een gebied waarin tegelijkertijd aan beide bovengenoemde eisen met betrekking tot de luchtdoorlaatbaarheid kan worden voldaan. De luchtdoorlaatbaarheid van de folie volgens de uitvinding is gelegen tussen 10 en 60 s/50 ml en bij voorkeur tussen 15 en 50 s/50 ml.

Opgemerkt wordt, dat in EP-A-184 392 een micro- poreuze folie van polyetheen met een waterdampdoorlaat- 2 baarheid van 9800 g/24h.m en een luchtdoorlaatbaarheid van 11,7 s/50 ml wordt toegepast als matrix voor een gevulde folie. De sterkte van de matrix-folie is kleiner dan 9 MPa. Het molecuulgewicht van het polyetheen wordt niet vermeld maar voor het verkrijgen van deze poreuze matrix-folie wordt verwezen naar de werkwijze geopenbaard in US-A-4 539 256. De daar beschreven werkwijze is volgens de beschrijving beperkt tot "polymeren, die smeltverwerkbaar zijn onder de normale smeltverwerkingscondities", een voorwaarde, waaraan ultra-hoogmoleculair polyetheen niet voldoet, zodat deze werkwijze niet toepasbaar is op ultra-hoogmoleculair polyetheen.

Een aanvullend voordeel van de folie volgens de uitvinding is een grote mate van waterdichtheid, ook bij verhoogde druk, zoals voorkomt bij blootstelling aan regenbuien. De folie volgens de uitvinding blijkt onder hoge druk, bijvoorbeeld onder een waterkolom van 50 m, geen water in vloeibare vorm door te laten.

Een verder voordeel van de folie volgens de uitvinding is de in verhouding tot de hoge mate van porositeit en waterdampdoorlaatbaarheid hoge sterkte van ten minste 20 MPa, waardoor de folie bij een dikte van meer dan 10 μνα. reeds in voldoende mate bestand is tegen de belasting, die bij het normale gebruik van kledingstukken optreedt. Bij voorkeur bedraagt de dikte van de folie volgens de uitvinding dan ook meer dan 10 //m. Microporeuze folies van ultra-hoogmoleculair polyetheen, in het vervolg aangeduid als UHMWPE, met een dikte > 10 μπι zijn weliswaar bekend uit EP-A-355 214 doch deze folies bezitten niet de gunstige luchtdoorlaatbaarheid van de folie volgens de uitvinding en hebben daardoor slechts matige ventilatie-eigenschappen. Bovendien wordt in deze aanvrage niets vermeld over een eventuele bijzonder hoge mate van waterdampdoorlaatbaarheid van deze folies.

Nog een ander voordeel van de folie volgens de uitvinding is de hoge slijtvastheid en de hoge mate van bestendigheid tegen de inwerking van chemicaliën. De folie is daardoor met behoud van draagcomfort toepasbaar in kleding die bescherming moet bieden tegen waterige chemicaliën, bijvoorbeeld zuren en basen.

De folie volgens de uitvinding is microporeus en bestaat in hoofdzaak uit ultra-hoogmoleculair polyetheen.

Een microporeuze folie bestaat uit een wezenlijk continue matrixstructuur, waarin kleine poriën of kanalen aanwezig zijn. De grootte van deze poriën en kanalen is gelegen tussen 0,001 en 10 μια en bij voorkeur tussen 0,01 en 5 //m. Onder UHMWPE wordt hier verstaan lineair polyethyleen met minder dan 1 zijketen per 100 koolstofatomen en bij voorkeur met minder dan 1 zijketen per 300 koolstofatomen en een dergelijk polyetheen dat tevens ondergeschikte hoeveelheden, bij voorkeur minder dan 5 mol%, van een of meer daarmee gecopolymeriseerde andere alkenen, zoals propeen, buteen, penteen, hexeen, 4-methyl-penteen, octeen enz. kan bevatten, welk polyethyleen of copolymeer van etheen een gewichts- g gemiddeld molecuulgewicht bezit van ten minste 0,5 x 10 g/mol. Dergelijk UHMWPE kan bij voorbeeld vervaardigd worden met behulp van een Ziegler- of een Phillips-proces onder toepassing van geschikte katalysatoren en onder bekende polymerisatie-condities. Het polyethyleen kan verder ondergeschikte hoeveelheden, bij voorkeur ten hoogste 25 gew.%, van een of meer andere polymeren bevatten, in het bijzonder een alkeen-l-polymeer, zoals polypropeen, polybuteen of een copolymeer van propeen met een ondergeschikte hoeveelheid etheen. Het polyetheen kan gebruikelijke toeslagstoffen bevatten, zoals stabilisatoren, kleurstoffen, pigmenten, vulstoffen en dergelijke. Het gewichtsgemiddeld molecuul-gewicht van UHMWPE wordt bepaald met de hiervoor bekende methoden zoals Gel Permeatie Chromatografie en Lichtverstrooiing of berekend uit de Intrinsieke Viscositeit (IV), bepaald in decaline bij 135°C. Een gewichtsgemiddeld g molecuulgewicht van bijvoorbeeld 0,5 x 10 g/mol correspondeert met een IV in decaline bij 135°C van 5,1 dl/g volgens de empirische relatie M = 5,37 x ΙΟ4 [IV]1'37. w

Omdat de gunstige eigenschappen van UHMWPE vooral bij hogere molecuulgewichten naar voren komen, bedraagt het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van het UHMWPE bij g voorkeur ten minste 10 g/mol.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van een microporeuze folie uit een polyolefine door een oplossing daarvan in een verdampbaar, eerste oplosmiddel tot een folie te vormen, de folie door een een koelmiddel bevattend bad te voeren en het oplosmiddel uit de folie te verdampen bij een temperatuur beneden de oplostemperatuur en de folie in één of meer richtingen in het vlak van de folie te verstrekken.

Een dergelijke werkwijze is eveneens bekend uit EP-A-378 279, waarbij als polyolefine UHMWPE wordt toegepast.

Een nadeel van deze bekende werkwijze is dat de daarmee te vervaardigen folies geen hogere waterdampdoor- 2 laatbaarheid blijken te bezitten dan ongeveer 7300 g/24h.m .

De uitvinding stelt zich ten doel een werkwijze te verschaffen voor het vervaardigen van microporeuze folies uit een polyolefine met een zeer hoge waterdampdoorlaat-baarheid.

Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt doordat het oppervlak van slechts één zijde van de folie in een innig contact wordt gebracht met een tweede oplosmiddel voor het polyolefine voordat de folie in aanraking wordt gebracht met het koelmiddel.

Met deze werkwijze blijkt het mogelijk microporeuze folies te vervaardigen met een zeer hoge waterdampdoorlaat- 2 baarheid van ten minste 7500 g/24h.m . De oplossing waaruit de folie wordt gevormd en daarmee ook de uit de oplossing gevormde folie bestaat voor een hoog percentage, gewoonlijk voor ten minste 50% en bij toepassing van UHMWPE zelfs voor een nog hoger percentage, uit het eerste oplosmiddel. Ook het oppervlak bestaat voor dit hoge percentage uit dit oplosmiddel en het is daarom zeer verrassend, dat een innig contact van dit oppervlak met een tweede oplosmiddel een dergelijk groot effect heeft.

Een verder voordeel van de werkwijze volgens de uitvinding is dat de daarmee verkregen folie een luchtdoorlaatbaarheid bezit, die bij toepassing van de folie als ademende tussenlaag in kleding een uitstekend draagcomfort met zich brengt.

Als verdampbare oplosmiddelen worden de bekende oplosmiddelen voor polyolefinen toegepast, zoals alifatische, cyclo-alifatische en aromatische koolwaterstoffen, zoals tolueen, xyleen, tetraline, decaline, C6-Ci2-alkanen of petroleumfracties, maar ook gehalogeneerde koolwaterstoffen, bijvoorbeeld trichloorbenzeen en andere bekende oplosmiddelen. In verband met het verwijderen van het oplosmiddel worden bij voorkeur oplosmiddelen toegepast, waarvan het kookpunt bij atmosferische druk lager ligt dan 210°C, hetgeen het geval is voor vrijwel alle bovengenoemde oplosmiddelen.

Als polyolefine worden bij voorkeur polyetheen of polypropeen toegepast of copolymeren daarvan met ten hoogste 5 mol% van een of meer andere alkenen. Polyetheen geniet de voorkeur in verband met de grotere bestandheid tegen vele chemicaliëen en de grote slijvastheid. Omdat polyetheen met een hoog of zeer hoog molecuulgewicht in het bijzonder deze eigenschappen bezit, wordt bij voorkeur ultrahoog-moleculair polyetheen toegepast. Dergelijk UHMWPE bezit een molecuul- 5 gewicht van ten minste 5x 10 g/mol en bij voorkeur van ten minste ΙΟ** g/mol.

Voor de vervaardiging van folies uit oplossingen van een polyolefine dient men uit te gaan van homogene oplossingen. De continue bereiding van homogene oplossingen van een polyolefine kan plaatsvinden met de daarvoor bekende technieken, zoals bijvoorbeeld in een extruder. Toepassing van deze werkwijze levert het voordeel op dat in één continue bewerking de oplossing bereid en tot folie geëxtrudeerd kan worden, of op andere wijze tot folie verwerkt kan worden. De uitvinding is evenwel niet beperkt tot een dergelijke werkwijze, en het zal de vakman zonder meer duidelijk zijn dat men ook op andere wijze bereide homogene oplossingen tot microporeuze folies kan verwerken.

De concentratie van het polyolefine in de oplossingen kan binnen ruime grenzen uiteenlopen en zal in het algemeen voornamelijk uit praktische overwegingen tussen 2 en 50 gew.% worden gekozen. Van oplossingen met minder dan ongeveer 2 gew.% polyolefine worden dermate fragiele folies verkregen dat de verdere verwerking daarvan uitermate moeilijk wordt. Anderzijds worden de oplossingen bij concentraties boven 30 gew.%, wanneer UHMWPE wordt toegepast en anders in het bijzonder boven 50 gew.% in toenemende mate moeilijker verwerkbaar. Geconcentreerde oplossingen met concentraties aan polyolefine van 50 gew.% of meer genieten daarom geen voorkeur, alhoewel de toepassing van meer dan 50 gew.%'s oplossingen wel mogelijk is en dan ook binnen het kader van de onderhavige uitvinding valt. Wanneer een deel van het polyolefine is vernet alvorens het in oplossing te brengen, blijkt de verwerkbaarheid van de oplossing in een aantal gevallen beter te zijn dan wanneer de oplossing alleen onvernet polyolefine bevat in dezelfde totale concentratie. Dit geldt in het bijzonder voor UHMWPE.

De polyolefine-oplossing wordt omgezet tot een folief bestaande uit de oplossing. Dit kan op diverse wijzen worden uitgevoerd, bijvoorbeeld door verspinnen via een spinkop met een zeer brede spieetvormige spuitmond, door extruderen of door uitgieten op een rol of band.

Na het verwerken van een polyolefine-oplossing tot een folie wordt de uit de oplossing bestaande folie geleid door een een koelmiddel bevattend koelbad. Als koelmiddel wordt bij voorkeur een niet-oplosmiddel voor het polyolefine toegepast. Een zeer geschikt koelmiddel is water. Hierbij wordt de temperatuur zodanig verlaagd dat in de folie gelering optreedt, zodat een structuur ontstaat die voldoende sterk en stabiel is voor verdere verwerking. Koeling tot omgevingstemperatuur of zelfs nog lager is mogelijk, maar aangezien in de volgende processtap het eerste oplosmiddel uit de folie moet worden verdampt, zal het zonder meer duidelijk zijn dat het voor een rendabel proces zeer gewenst is in het algemeen de temperatuur zo hoog mogelijk houden. Hiermee wordt de warmtetoevoer, nodig om de folie van oplosmiddel te ontdoen, zoveel mogelijk beperkt.

Het eerste oplosmiddel wordt uit de folie verdampt bij een temperatuur beneden de oplostemperatuur. De oplostemperatuur is de temperatuur waarboven het desbetreffende polyolefine homogeen in het eerste oplosmiddel kan worden opgelost. Wanneer die oplossing wordt afgekoeld tot beneden de oplostemperatuur zal gelering optreden. Er kan een beperkte spreiding tussen oplostemperatuur en geleer-temperatuur optreden. In dat geval wordt bij de werkwijze volgens de onderhavige uitvinding het eerste oplosmiddel bij een temperatuur beneden de laagste van die temperaturen uit de folie verdampt.

Indien de toegepaste vormingstechniek dit toelaat kan desgewenst een voorverstrekking worden aangelegd, hetgeen inhoudt dat de lineaire snelheid, waarmee de gegeleerde folie wordt opgenomen of getransporteerd verschilt van de lineaire snelheid waarmee de folie uit de oplossing wordt gevormd. Bij toepassing van bijvoorbeeld extcusie is deze laatstgenoemde snelheid de lineaire uittreesnelheid van de oplossing uit de extrusiespleet. De voorverstrekking wordt in dit kader gedefinieerd als het quotiënt van de bovenbeschreven transport- of opnamesnelheid en de genoemde uittreesnelheid.

Bij het verdampen van het eerste oplosmiddel neigt de folie tot krimpen. Om een microporeuze folie te verkrijgen moet die krimp in ten minste één in het vlak van de folie gelegen richting worden verhinderd. Op eenvoudige wijze kan men daartoe de folie inklemmen. Wanneer de folie in twee richtingen wordt ingeklemd dan is de dikte de enige dimensie die af kan nemen en ook daadwerkelijk vermindert. Voor bijvoorbeeld buisfolies en holle filamenten geldt iets dergelijks. Niet alleen kan de krimp worden verhinderd, maar zelfs kan men tijdens het verdampen van het oplosmiddel al in één of twee richtingen verstrekken.

Ook kan men na het verdampen van het eerste oplosmiddel uit de folie, de folie in een of meer richtingen aan een verstrekbehandeling onderwerpen. Deze verstrekking van de van oplosmiddel bevrijde folie kan desgewenst plaatsvinden bij een hogere temperatuur dan waarbij de verstrekking tijdens het uitdampen van het oplosmiddel plaatsvond, mits deze hogere temperatuur niet zodanig ver boven de smelttemperatuur van het polyolefine komt, dat smeltbreuk optreedt.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding wordt het oppervlak van slechts één zijde van de uit de oplossing bestaande folie in een innig contact gebracht met een tweede oplosmiddel voor het polyolefine, voordat de folie door het contact met het koelmiddel in het koelbad wordt afgekoeld tot een gelfolie. Hoewel bij het in contact brengen met het tweede oplosmiddel van slechts een deel van het oppervlak reeds een proportionele toename van de waterdampdoorlaatbaarheid optreedt, verdient het voor een eenvoudiger procesvoering en voor het verkrijgen van een folie met uniforme eigenschappen de voorkeur om het gehele oppervlak in innig contact te brengen met het tweede oplosmiddel.

Het innige contact kan bijvoorbeeld tot stand worden gebracht door de folie aan één zijde te bespuiten met het tweede oplosmiddel in damp-, nevel- of druppelvorm. Uitstekende resultaten worden bereikt wanneer in het koelbad een laag van het tweede oplosmiddel drijft op het eigenlijke koelmiddel. Wanneer de folie in het koelbad wordt geleid passeert de folie dan eerst de laag tweede oplosmiddel, waarbij de folie in innig contact verkeert met dit oplosmiddel alvorens in aanraking te komen met het zich onder de laag oplosmiddel bevindende koelmiddel. Bij voorkeur wordt dan ook deze uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding toegepast, bij voorkeur onder de hierna beschreven condities.

De dichtheid van het tweede oplosmiddel dient in dit geval kleiner te zijn dan die van het koelmiddel. Bij het gebruik van water als koelmiddel is voor zeer veel oplosmiddelen voor polyolefinen aan deze voorwaarde voldaan. De dikte van de laag tweede oplosmiddel is niet kritisch.

Wel moet de laag gesloten zijn en geen ogen vormen op het oppervlak van het koelmiddel. Aan deze voorwaarde is in het algemeen voldaan, wanneer de laag oplosmiddel enkele, bijvoorbeeld 2, millimeters dik is. De minimale dikte voor het verkrijgen van een gesloten laag is voor elke combinatie van koelmiddel en tweede oplosmiddel door de vakman eenvoudig proefondervindelijk te bepalen. Om het risico van opbreken van de laag te voorkomen wordt bij voorkeur een laagdikte van ten minste 3 mm gekozen. Als tweede oplosmiddel wordt bij voorkeur ook een verdampbaar oplosmiddel toegepast. Dit heeft als voordeel, dat dit tegelijk met het reeds in de folie aanwezige eerste oplosmiddel in één en dezelfde verdampingsstap kan worden verwijderd. Voor een economische procesvoering wordt met de meeste voorkeur het tweede oplosmiddel gelijk aan het eerste oplosmiddel gekozen.

De laag tweede oplosmiddel wordt zodanig aangebracht op het oppervlak van het koelbad, dat slechts één zijde van de folie in innig contact met dit oplosmiddel wordt gebracht bij het voeren van de folie in het koelbad. Bijvoorbeeld kunnen op geschikte plaatsen voldoende onder en boven het oppervlak van het koelmiddel uitstekende en loodrecht op dit oppervlak staande schermwanden in het koelbad worden aangebracht. Hiermee kan ook de grootte van het oppervlak van het koelbad, waarop een laag oplosmiddel aanwezig is aanzienlijk worden beperkt. Door een geschikte geometrie van dergelijke schermwanden kan tevens worden bereikt, dat slechts een deel van het oppervlak van de betreffende zijde van de folie in contact komt met het tweede oplosmiddel.

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van de navolgende voorbeelden, zonder evenwel hietoe beperkt te zijn.

De in de voorbeelden vermelde grootheden zijn bepaald op de navolgende manieren.

Treksterkte, rek bij breuk en elasticiteitsmodulus worden bepaald volgens ASTM-norm D882-83 aan een proefstuk met een breedte van 5 mm en een lengte tussen de klemmen van 25 mm. De treksnelheid bedraagt 25 mm/min.

De waterdampdoorlaatbaarheid wordt bepaald als de Moisture 2

Vapour Transmission Rate (MVTR) in g/24h.m volgens ASTM-norm E96-66BW bij een temperatuur van 23°C, 50% relatieve vochtigheid en een snelheid van 2 m/s voor de langsstromende lucht.

De luchtdoorlaatbaarheid wordt bepaald in s/50 ml als de

Gurleywaarde volgens ASTM-norm D726-58 met een meetoppervlak 2 van 6,45 cm (1 sq. inch) onder een gewicht van 567 gram.

De dikte van de folies wordt gemeten met een Millitron Feinprüf-meter, waarvan de afrondingsstraal van de taster 12 mm bedraagt.

De dichtheid van de folie wordt bepaald door het gewicht te bepalen van een stuk folie met bekend volume.

De porositeit wordt bepaald uit de gemeten dichtheid p en de dichtheid van het polyolefine bulkmateriaal Pq als:

De maximale poriegrootte wordt bepaald met een Coulter porometer.

De Intrinsieke Viscositeit wordt bepaald in decaline bij 135°C.

De waterdichtheid van de folie wordt bepaald als de hoogte in meters van de waterkolom, die op de folie kan worden geplaatst, voordat onder invloed van het gewicht van de waterkolom water door de folie heenkomt. Het belaste 2

oppervlak bedraagt 17,3 cm Voorbeeld I

Een 20 gew.%-oplossing van polyetheen met een Intrinsieke Viscositeit van 15,5 dl/g, corresponderend met een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van 2,2 x 10^ g/mol, in decaline wordt geëxtrudeerd bij een temperatuur van 180°C. De kop van de extruder is voorzien van een spuitmond met een extrusiespleet van 400 mm x 1 mm. De geëxtrudeerde folie wordt in een koelbad geleid, dat water bevat van 20°C, waarop een 3-4 mm dikke laag decaline zodanig is aangebracht, dat één zijde van de folie in aanraking komt met de decaline bij het voeren van de folie in het koelbad. Hiertoe is in het koelbad een drietal schermwanden met een hoogte van 6 cm aangebracht, loodrecht op het oppervlak van het koelbad en voor de helft onder dit oppervlak en voor de helft boven dit oppervlak uitstekend. De drie schermwanden vormen, in dwarsdoorsnede gezien, met elkaar een scherm in de vorm van een gelijkbenig trapezium, waaraan de korte evenwijdige zijde ontbreekt. De open zijde van het scherm is ongeveer 2 mm breder dan de breedte van de geëxtrudeerde folie. Het scherm wordt zodanig gepositioneerd ten opzichte van de extrusiespleet dat de vrijwel verticaal uitstromende folie het oppervlak van het koelbad passeert ter plaatse van de open zijde van het scherm. De geëxtrudeerde folie neemt zo voor een deel de plaats in van de ontbrekende zijde, zodat een ter plaatse van het oppervlak van het koelbad vrijwel geheel omsloten ruimte wordt gevormd. In deze ruimte wordt decaline gebracht, waardoor de naar het binnenste van de ruimte gekeerde zijde van de film over de gehele breedte in aanraking komt met decaline. De decaline lekt slechts in geringe mate uit de ruimte weg door de nauwe spleten tussen de zijkanten van de folie en de uiteinden van de schuine zijden van het scherm. De dikte van de decalinelaag in de omsloten ruimte wordt door bijvullen steeds op peil gehouden. Het oppervlak van de decalinelaag bevindt zich ongeveer 1 mm onder de uitgang van de extrusiespleet.

Doordat in het koelbad een geschikte stroming wordt onderhouden, wordt de uit de ruimte weglekkende decaline in een dunne laag op het oppervlak weggevoerd van de niet naar de ruimte gekeerde zijde van de geëxtrudeerde folie, die aldus niet in aanraking komt met de decaline, maar rechtstreeks in het water wordt gevoerd.

De aldus verkregen gelfolie wordt van oplosmiddel ontdaan in een oven bij een temperatuur van 70°C, waarbij de lengte en de breedte van de folie constant worden gehouden. De van oplosmiddel ontdane folie wordt simultaan in de lengterichting (L) en de breedterichting (B) verstrekt bij een temperatuur van 120°C.

De eigenschappen van de verstrekte folie bij verschillende verstrekgraden zijn vermeld in Tabel 1.

TABEL 1

Verstrekgraad [LxB] 5x5 7x7

Dikte (i/m) 69 48

Porositeit (%) 82 84

Max. poriegrootte (//m) 0,15 0,21 MVTR (g/24h.m2) 11960 13110

Gurleywaarde(s/50ml) 19,2 39,5

Treksterkte [L/B] (MPa) 30/27 27/27

Modulus [L/B] (MPa) 580/290 300/230

Rek bij breuk [L/B] (%) 18/31 15/18

Voorbeeld II

De in Voorbeeld I beschreven procedure wordt herhaald met dit verschil, dat tijdens het verdampen van het oplosmiddel, in dit geval bij 30°C, alleen de lengte van de folie constant wordt gehouden. Vervolgens wordt de folie verstrekt bij een temperatuur van 120°C, eerst in de lengterichting en vervolgens in de breedterichting. Hierbij wordt geen krimp toegelaten in de richting, waarin op dat moment niet wordt verstrekt.

De eigenschappen van de verstrekte folie bij verschillende verstrekgraden zijn vermeld in Tabel 2.

TABEL 2

Verstrekgraad [LxB] 7x8 6x9 5,5 x 5,5

Dikte (//m) 27 37 62

Porositeit (%) 80 84 83

Max. poriegrootte (//m) 0,13 0,14 0,21 MVTR (g/24h.m2) 12300 13990 13090

Gurleywaarde (s/50ml) 47,5 25,8 24,2

Waterdichtheid (m^O) >50 >50 >50

Treksterkte [L/B] (MPa) 46/44 35/39 29/19

Modulus [L/B] (MPa) 570/510 400/430 290/250

Rek bij breuk [L/B] (%) 16/22 19/22 18/27

Voorbeeld lil

De in voorbeeld II beschreven procedure wordt herhaald met dit verschil, dat wordt uitgegaan van een 30 gew.%-oplossing in decaline van hoge-dichtheidpolyetheen met een Intrinsieke Viscositeit van 4 dl/g, corresponderend met een gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van ongeveer 360.000. De eigenschappen van de verstrekte folie bij verschillende verstrekgraden zijn vermeld in Tabel 3.

TABEL 3

Verstrekgraad [LxB] 6x5 6x6

Dikte (//m) 83 62

Porositeit (%) 84 83 MVTR (g/24h.m2) 12000 12900

Gurleywaarde (s/50ml) 30,2 26,4

Voorbeeld IV

De in voorbeeld III beschreven procedure wordt herhaald met dit verschil, dat de laag decaline op het koelbad is vervangen door een laag xyleen van 5 mm dik.

De eigenschappen van de verstrekte folie bij verschillende verstrekgraden zijn vermeld in Tabel 4.

TABEL 4

Verstrekgraad [LxB] 6x5 7x7

Dikte (//m) 80 51

Porositeit (%) 82 83 MVTR (g/24h.m2) 12410 13540

Gurleywaarde(s/50ml) 28,1 24,2

Vergelijkend Voorbeeld A

Voorbeeld II wordt herhaald, met dit verschil dat op het koelbad geen laag oplosmiddel is aangebracht, zodat beide zijden van de geëxtrudeerde folie rechtstreeks in contact komen met het water. De folie wordt van oplosmiddel ontdaan en achtereenvolgens in de lengte- en de breedterichting verstrekt. De eigenschappen van de folie zijn weergegeven in Tabel 5 TABEL 5

Verstrekgraad [LxB] 4,5 x 8 5x9

Dikte (μια) 69 48

Porositeit (%) 76 80 MVTR (g/24h.m2) 7250 7440

Gurleywaarde(s/50ml) 171,2 173,5

Zowel de waterdampdoorlaatbaarheid als de luchtdoorlaatbaarheid van de op deze wijze verkregen folies zijn lager dan die van de folie volgens de uitvinding.

Vergelijkend Voorbeeld B

Voorbeeld II wordt herhaald, met dit verschil dat nu een laag decaline zodanig op het koelbad is aangebracht, dat beide zijden van de geëxtrudeerde folie in innig contact komen met de decaline bij het voeren van de folie in het koelbad. De folie wordt van oplosmiddel ontdaan en achtereenvolgens in de lengte- en de breedterichting verstrekt. De eigenschappen van de folie zijn weergegeven in Tabel 6 TABEL 6

Verstrekgraad [LxB] 5x10 5x9 5x7

Dikte (/t/m) 44 57 81

Porositeit (%) 84 84 84

Max. poriegrootte (*/m) 2,7 3,1 4,3 MVTR (g/24h.m2) 13190 12800 12250

Gurleywaarde (s/50ml) 3,5 1,6 2,4

Waterdichtheid (mHjO) 15 7 10

Treksterkte [L/B] (MPa) 13/28 7/25 7/22

Modulus [L/B] (MPa) 170/290 90/280 80/230

Rek bij breuk [L/B] (%) 25/14 34/13 33/13

De luchtdoorlaatbaarheid van de aldus verkregen folie is groter dan die van de folie volgens de uitvinding.

Claims

1. Microporeuze folie van ultra-hoogmoleculair polyetheen, met het kenmerk, dat de folie een waterdampdoorlaatbaar- 2 heid bezit van ten minste 7500 g/24h.m en een luchtdoorlaatbaarheid tussen 10 en 60 sec/50 ml.

2. Microporeuze folie volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de waterdampdoorlaatbaarheid ten minste 10.000 2 g/24h.m bedraagt.

3. Microporeuze folie volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat d# luchtdoorlaatbaarheid is gelegen tussen 15 en 50 sec/50 ml.

4. Microporeuze folie volgens een der conclusies 1-3, met het kenmerk, dat de dikte van de folie ten minste 10 μη bedraagt.

5. Microporeuze folie volgens een der conclusies 1-4, met het kenmerk, dat het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van het polyetheen ten minste 10® g/mol bedraagt.

6. Werkwijze voor het vervaardigen van een microporeuze folie uit een polyolefine door een oplossing daarvan in een verdampbaar, eerste oplosmiddel tot een folie te vormen, de folie door een een koelmiddel bevattend bad te voeren en het oplosmiddel uit de folie te verdampen bij een temperatuur beneden de oplostemperatuur en de folie in één of meer richtingen in het vlak van de folie te verstrekken, met het kenmerk dat het oppervlak van slechts één zijde van de folie in een innig contact wordt gebracht met een tweede oplosmiddel voor het polyolefine voordat de folie in aanraking wordt gebracht met het koelmiddel.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, met het kenmerk, dat als polyolefine polyetheen wordt toegepast.

8. Werkwijze volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat het gewichtsgemiddeld molecuulgewicht van het polyetheen ten minste 10® g/mol bedraagt.

9. Werkwijze volgens een der conclusies 6-8, met het kenmerk, dat op een deel van het oppervlak van het koelbad een laag van het tweede oplosmiddel wordt aangebracht en dat het innig contact tot stand wordt gebracht door de folie door de laag oplosmiddel heen in het koelmiddel te leiden.

10. Werkwijze volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat de laag oplosmiddel ten minste 3 mm dik is.

11. Werkwijze volgens een der conclusies 6-10, met het kenmerk, dat als tweede oplosmiddel een verdampbaar oplosmiddel wordt toegepast.

12. Werkwijze volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat het eerste en tweede oplosmiddel aan elkaar gelijk zijn.

13. Microporeuze folie en werkwijze zoals in hoofdzaak beschreven en toegelicht aan de hand van de voorbeelden.