NL9021384A - Samenstelling en werkwijze voor het verbeteren van de aanhechting van coatings op basis van vet op bevroren zoetwaren op basis van vet. - Google Patents

Description

Mars Incorporated, McLean, Verenigde Staten van Amerika

SAMENSTELLING EN WERKWIJZE VOOR HET VERBETEREN VAN DE AANHECHTING VAN COATINGS OP BASIS VAN VET OP BEVROREN ZOETWAREN OP BASIS VAN VET

TECHNISCH GEBIED VAN DE UITVINDING

De uitvinding heeft betrekking op de produktie van zoetwaren of voedingsartikelen in bevroren of gekoelde toestand, zoals bevroren dessertprodukten op basis van vet, waarop een eetbare coating aanwezig is. Het hoofddoel van de uitvinding is een verbeterde coating te verschaffen voor zoetwaren of voedingsartikelen van dit type, of in het bijzonder voor ijsjes of andere uit ijs of soortgelijke verbindingen vervaardigde produkten, die bij een lage temperatuur moeten worden bewaard.

ACHTERGROND VAN DE UITVINDING

In het algemeen zijn de coatings die tot dusver zijn gebruikt voor bevroren dessertprodukten op basis van vet, zoals bijvoorbeeld ijsjes, samengesteld uit een vet-bevattende stof. Het coatingmateriaal wordt gesmolten en de bevroren dessertprodukten worden in een vloeibaar gemaakte coating gedompeld of op een andere manier van deze coating voorzien, bijvoorbeeld door middel van opspuiten of door de coating om het produkt te wikkelen. Wanneer het in de coating aanwezige vet in aanraking komt met de bevroren dessertprodukten zal dit stollen, zodat zich op het dessertprodukt een coating vormt.

Coatings die zijn samengesteld uit vet-bevattende stoffen zijn vaak breekbaar en bros, vooral in koude toestand. Bij het eten van de lekkernij zal de coating over een betrekkelijk groot oppervlak barsten of afschilferen, waardoor vaak niet alleen een knoeiboel ontstaat, maar waardoor tevens voorkomen wordt dat de betreffende persoon het dessert in zijn geheel kan nuttigen. Daarnaast komt het voor, wanneer de coating losgeraakt is van het produkt, dat de vulling bij het zacht worden gaat lekken. Het zijn deze problemen waarop de uitvinding zich richt.

In het verleden heeft men diverse coatings toegepast voor zoetwaren in bevroren of gekoelde toestand. Het Amerikaanse Octrooischrift Nr. 2.133.586 bijvoorbeeld openbaart de toepassing van dextrose in droge of gekristalliseerde toestand en van, althans gedeeltelijk, watervrije dextrose ter verbetering van de aanhechting van een ijs-coating.

Dit is een van de eerste octrooien die zich richten op het probleem van het verbeteren van de aanhechting van ijs-coatings. Het Amerikaanse Octrooischrift Nr. 2.191.352 openbaart een eetbare coating voor bevroren zoetwaren (bijv. chocolade-coatings aangebracht op een uit ijs bestaande kern), waarvan het de bedoeling is dat ze flexibel is en zacht aanvoelt, op kleur en op smaak gebracht is en kan hechten op de kern waaromheen deze coating is aangebracht. Deze coating, waarin gebruik gemaakt wordt van gelatine, zal minder gauw barsten en afschilferen wanneer erin gebeten wordt. In de Amerikaanse Octrooischriften Nrs. 4.560.563 en 4.396.633 wordt de modificatie van het vetbestanddeel in ijs-coatings beschreven als middel om verbetering aan te brengen ten aanzien van "de neiging tot breken, schilferen of afschuiven tijdens de vervaardiging of de consumptie van het produkt".

Al de hierboven aangehaalde documenten hebben betrekking op pogingen om te komen tot verbetering ten aanzien van het probleem van de aanhechting van ijs-coatings. Hierbij wordt voor het verbeteren van de coating droge of gekristalliseerde en watervrije dextrose, een modificatie van het vetbestanddeel in ijs-coatings, of gelatine gebruikt.

Al deze pogingen hebben niet geleid tot een afdoende verbetering ten aanzien van de aanhechting van vet-bevat-tende coatings op bevroren zoetwaren op basis van vetf zonder dat hierdoor de kwaliteit, de smaak, de structuur en/of het uiterlijk van het eindprodukt nadelig werd beïnvloed.

DOELSTELLINGEN VAN DE UITVINDING

De onderhavige uitvinding stelt zich dan ook als hoofddoel het verbeteren van de aanhechting van vet-bevattende coatings op bevroren zoetwaren op basis van vet.

Verder stelt de uitvinding zich ten doel het verbeteren van de aanhechting van coatings op bevroren zoetwaren op basis van vet, zonder dat dit ertoe leidt dat de consument de kwaliteit, de smaak, de structuur en/of het uiterlijk van de coating of het eindprodukt als anders ervaart.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

De uitvinding heeft met name betrekking op het gebruik van een scheidingslaag tussen een coating op basis van vet en bevroren zoetwaren op basis van vet. Door deze laag ontstaat een betere aanhechting van de coating op basis van vet op het bevroren zoetwaarprodukt op basis van vet. Bovendien worden de eigenschappen van het eindprodukt niet nadelig beïnvloed door deze laag. Wanneer wijzigingen in de coating zelf worden aangebracht, teneinde te voorkomen dat de coating sterk gaat barsten, leidt dit tot niet-aanvaardbare veranderingen in de smaak en de structuur van het produkt. Men heeft nu ontdekt dat een beter resultaat verkregen wordt wanneer tussen de coating en het produkt een scheidingslaag wordt aangebracht, inplaats van een wijziging aan te brengen in de samenstelling van de coating.

Meer in het bijzonder bevat deze scheidingslaag een poly-sacharide en een drager, met of zonder kleur- en smaakstoffen. Deze scheidingslaag wordt met behulp van een in de voedingsmiddelenindustrie algemeen gebruikelijke werkwijze, zoals bijv. dompelen, opspuiten (al dan niet met verneveling), omwikkelen en opbrengen in droge- of poedervorm. De coating van het eindprodukt is in mindere mate onderhevig aan sterke barstvorming. Bovendien zal, als gevolg van de verkregen aanhechting tussen het zoet-waarprodukt en de scheidingslaag enerzijds en tussen de scheidingslaag en de coating anderzijds, de coating tijdens het consumeren veel minder snel van het produkt losraken.

NADERE BESCHRIJVING VAN DE UITVINDING

De uitvinding heeft betrekking op de produktie van zoetwaren of voedingsartikelen in bevroren of gekoelde toestand, zoals bevroren dessertprodukten op basis van vet, waarop een eetbare coating aanwezig is. De uitvinding heeft tevens betrekking op van een coating voorziene zoetwaren van het soort waarbij een kern of een vulling, bestaande uit een bevroren dessertprodukt op basis van vet, zoals bijvoorbeeld ijs, of dergelijke aanwezig is. De uitvinders zijn tot de ontdekking gekomen dat een kwantitatieve verbetering in de aanhechting tussen coatings op basis van vet en zoetwaren op basis van vet aangetoond kan worden door gebruik te maken van een bepaalde samenstelling als scheidingslaag tussen de coating op basis van vet en het zoetwaarprodukt op basis van vet.

Door de toepassing van deze scheidingslaag tussen de coating en het zoetwaarprodukt worden de kwaliteit, de smaak, de structuur en/of het uiterlijk van het produkt als geheel niet nadelig beïnvloed.

De scheidingslaag bevat een polysacharide en een drager, al dan niet met smaak- of kleurstoffen. Bij voorkeur vormt water de toe te passen drager. De eigenschappen van de polysacharide zijn dat deze, in een waterige oplossing, een dunne film kan vormen die bij het eten van het produkt niet bemerkt wordt; de stof is mild van smaak of helemaal zonder smaak, is wit of kleurloos en heeft een hoge oplosbaarheid en een lage viscositeit, zodat ze eenvoudig op het produkt kan worden aangebracht.

Van diverse polysacharide-scheidingslagen is gebleken dat ze leiden tot een betere aanhechting van coatings op bevroren zoetwaren op basis van vet. Als polysacharides werden onder andere gebruikt gehydrolyseerde zetmeelsoor-ten, waarbij bij de proefnemingen de dextrose-equivalent ("DE") werd gevarieerd. Gehydrolyseerde zetmeelsoorten met een hoge DE van ongeveer 65 bleken te leiden tot een betere aanhechting van de coatings. Meer in het bijzonder, door toepassing van gehydrolyseerde zetmeelsoorten met een DE van niet hoger dan ongeveer 45 werd de aanhechting van de coatings nog verder verbeterd. De grootste verbetering werd waargenomen bij toepassing van gehydrolyseerde zetmeelsoorten met een DE van niet meer dan 25. Aangezien sommige gehydrolyseerde zetmeelsoorten acceptabel zijn vanuit het oogpunt van het verbeteren van de aanhechting, maar tevens het eindprodukt zoeter doen worden, wordt als het gehydrolyseerde zetmeel bij voorkeur maltodextrine gebruikt, een niet-zoete, voor voedingsdoeleinden geschikte sacharide-polymeer die bestaat uit D-glucose eenheden met hoofdzakelijk a-1-4-verbindingen, waarbij de maltodextrine een DE van minder dan 20 heeft. Toepassing van maltodextrine met een lage DE van ongeveer 5 bleek te leiden tot een verbeterde aanhechting van de coatings.

Een gehydrolyseerde zetmeelsoort die met name de voorkeur verdient is maltodextrine met een DE van 10.

De scheidingslaag kan op de bevroren kern van het zoet-waarprodukt op basis van vet worden aangebracht met behulp van in de voedingsmiddelenindustrie bekende, conventionele werkwijzen. Dergelijke werkwijzen zijn bijv. dompelen, opspuiten (al dan niet met verneveling), omwikkelen en poederverstuiving. Dezelfde werkwijzen worden vervolgens toegepast voor het aanbrengen van de coating op basis van vet op de scheidingslaag. Gebleken is dat de scheidingslaag bij voorkeur in vernevelde vorm op het bevroren dessertprodukt op basis van vet gespoten wordt, omdat hierbij de laag het beste vastgehouden wordt, terwijl deze werkwijze ook proces-technisch de voorkeur verdient.

In het algemeen is gebleken dat de aanhechting van alle coatings op basis van vet, waaronder ook pastels (Eng.), verbeterd kan worden door gebruik te maken van een scheidingslaag volgens de onderhavige uitvinding. Een bijzonder graag gebruikte coating is chocolade. De bij de onderhavige uitvinding gebruikte coatings op basis van vet hebben een dikte van 0,25 - 10 millimeter, meer in het bijzonder 0,5-4 millimeter.

De concentratie vaste stoffen van de scheidingslaag is doelmatig over een groot bereik. De hoogste concentratie droge stoffen die gemeten werd was ongeveer 0,2 mg poly-sacharide/mm2 op het oppervlak van het bevroren zoetwaar-produkt op basis van vet, terwijl de laagste gemeten waarde ongeveer 0,0006 mg/mm2 bedroeg. Met name worden goede resultaten verkregen wanneer de concentratie in de scheidingslaag ongeveer 0,07 mg/mm2 bedraagt. Op dezelfde manier bleek in opgeloste toestand een hoge concentratie vaste stoffen van ongeveer 41% bijzonder doelmatig te zijn. Een lage concentratie van ongeveer 15% bleek eveneens doelmatig te zijn.

Bovendien, hoewel de dikte van de scheidingslaag sterk kan variëren, al naar gelang de toegepaste wijze van opbrengen, is men in het algemeen tot de conclusie te komen dat een dikte van 0,1 millimeter de voorkeur geniet.

BESCHRIJVING VAN EEN VOORKEURSUITVOERING

Er werd een bevroren zoetwaarproduktprodukt met een uit ijs bestaande kern of vulling, een scheidingslaag en een chocolade coating bereid. De scheidingslaag bevatte maltodextrine met een DE van 10, bereid in de vorm van een oplossing met 33,3% vaste stoffen in water, waarbij de oplossing gepasteuriseerd was.

De uit ijs bestaande kern was ongeveer 69 millimeter breed, 70 millimeter lang en 21½ millimeter dik.

Op het moment dat de maltodextrine-oplossing werd aange- . bracht bedroeg de temperatuur van het ijs -10°F, terwijl de temperatuur van de maltodextrine-oplossing ongeveer 1°C bedroeg. De maltodextrine-oplossing werd aangebracht door deze in vernevelde toestand op de uit ijs bestaande kern te spuiten. Dit spuiten duurde zo lang totdat het gehele oppervlak van het ijs bedekt was. Het totaalgewicht van de scheidingslaag bedroeg 2½ gram, terwijl de dikte van de laag ongeveer 0,1 millimeter bedroeg.

Dit produkt werd vervolgens in de chocolade coating met een temperatuur van ongeveer 100°F gedompeld, waarna men de coating deed stollen door het produkt door een koeltun-nel met een temperatuur van ongeveer -20°F te voeren. De verkregen coating woog ongeveer 30 gram en had een dikte van ongeveer 2 millimeter. Het complete produkt werd onder normale omstandigheden bewaard, bij een temperatuur van ongeveer -20°F.

Bij vergelijking met een produkt zonder scheidingslaag werd weinig of geen verandering in de kwaliteit, de smaak, de structuur en/of het uiterlijk waargenomen.

Bepaalde aspecten van de uitvinding worden verder beschreven aan de hand van Figuur 1. Figuur 1 toont een grafiek waarin wordt vergeleken hoeveel donkere chocolade coating er gemiddeld verloren gaat bij monsters zonder scheidingslaag (gemerkte controle) en bij monsters met een gepasteuriseerde, middels dompelen en opspuiten op de ijskernen aangebrachte scheidingslaag. Bij het spuiten werden sproeimonden in twee verschillende uitvoeringen gebruikt (weergegeven als Spray 1 en Spray 2). De deeltjesgrootte van de spray werd bepaald door de vorm van de sproeimonden, waarbij de deeltjesgrootte bij Spray 1 het kleinst was. Er waren 82 controle-produkten, 67 gedompelde produk-ten, 40 Spray 1 produkten en 30 Spray 2 produkten. Alle proef- en controlemonsters werden met de hand in een donkere chocolade coating gedompeld.

Alle gedompelde en bespoten monsters hadden een uit 10 DE maltodextrine bestaande scheidingslaag (of tussenlaag) met een percentage vaste stoffen van ongeveer 33%, het gewicht van de laag op de gedompelde monsters was ongeveer 3,5 - 4,0 gram, terwijl dit bij de bespoten monsters 1,5 - 2,5 gram bedroeg. De dikte van de scheidingslaag was ongeveer 0,2 millimeter bij de gedompelde monsters , terwijl dit bij de bespoten monsters 0,1 millimeter was.

De dikte van de coating varieerde tussen 1,6 en 2,0 millimeter.

Het percentage coating dat verloren ging werd bepaald met behulp van een mechanische inrichting, waarbij een geregelde druk op het monster werd uitgeoefend, teneinde het bijtvlak en de kracht die bij het bijten zou worden uitgeoefend te imiteren. Vervolgens werd het ontstane barstpatroon geanalyseerd en werd het verlies aan coating gemeten.

De term "first bite loss" (verlies bij eerste beet) in de Figuur heeft betrekking op de eerste hoeveelheid coating die verloren gaat als gevolg van barstvorming en afschilfering bij de eerste beet. "Total loss" (verlies in totaal) heeft betrekking op de totale hoeveelheid coating die verloren gaat gedurende de volle tijd dat het monster geconsumeerd wordt. Zoals uit de Figuur blijkt, ging er bij de gedompelde en bespoten monsters aanzienlijk minder coating verloren dan bij de controle-monsters. Het verlies bij de eerste beet in de controle-monsters bedroeg ongeveer 23%, terwijl in totaal ongeveer 38% verloren ging. Het verlies bij de eerste beet bij de controle-monsters bedroeg ongeveer 23%, terwijl in totaal ongeveer 38% verloren ging. Het verlies bij de eerste beet bij het gedompelde produkt bedroeg niet meer dan ongeveer 23%, terwijl in totaal niet meer dan ongeveer 9% verloren ging. Bij Spray 1 ging bij de eerste beet niet meer dan ongeveer 1% verloren, terwijl het verlies in totaal niet meer dan ongeveer 3% bedroeg. Bij Spray 2 ging bij de eerste beet niet meer dan ongeveer 2% verloren, terwijl het verlies in totaal niet meer dan ongeveer 4% bedroeg.

Het gebruik van de maltodextrine-scheidingslaag leidde tot een aanzienlijke verandering in het barstpatroon van de coating op basis van vet, vergeleken met het barstpatroon wanneer geen scheidingslaag werd gebruikt. Bij de proefmonsters werd geen uitgebreide radiale en progressieve barstvorming waargenomen; naar men aanneemt wordt hierdoor de kans op het verloren gaan van coating bij het bijten aanz ienlij k teruggebracht.

De resultaten tonen aan dat zowel bij bespoten als bij gedompelde proefmonsters de kans op het verloren gaan van coating bij het bijten veel geringer was dan bij de controle-monsters, waarop geen scheidingslaag aanwezig was.

Ofschoon in het bovenstaande een voorbeeld van een uitvoeringsvorm van de uitvinding is beschreven, dient het duidelijk te zijn dat de uitvinding niet beperkt is tot het bovenstaande, en dat voor de vakman diverse modificaties en wijzigingen mogelijk zijn, die allen geacht worden te vallen binnen de geest en de beschermingsomvang van de uitvinding, zoals afgebakend in de bijgevoegde conclusies.

Claims (42)

1. Samenstelling voor het op bevroren zoetwaren op basis van vet doen hechten van coatings, waarbij de samenstelling een doelmatige hoeveelheid eetbare polysacharide in een waterige oplossing bevat, teneinde een betere aanhechting van de coating op de zoetwaren te verkrijgen.

2. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 65 is.

3. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat depolysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 45 is.

4. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel- , soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 20 is.

5. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent tussen ongeveer 5 en ongeveer 20 is.

6. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 41% vaste stoffen.

7. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 33% vaste stoffen.

8. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt.

9. Samenstelling voor het op bevroren zoetwaren op basis van vet doen hechten van coatings, waarbij de samenstelling een doelmatige hoeveelheid malto-dextrine in een waterige oplossing bevat, teneinde een betere aanhechting van de coating op de zoetwaren te verkrijgen.

10. Samenstelling volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat de maltodextrine een dextrose-equivalent van 10 heeft.

11. Samenstelling volgens conclusie 10, met het kenmerk . dat de concentratie maltodextrine in de waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 41% vaste stoffen.

12. Samenstelling volgens conclusie 10, met het kenmerk. dat de concentratie maltodextrine in de waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 33% vaste stoffen.

13. Samenstelling volgens conclusie 10, met het kenmerk . dat de concentratie maltodextrine in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt.

14. Samenstelling volgens conclusie 10, met het kenmerk , dat de concentratie maltodextrine in de waterige oplossing ongeveer 33,3% vaste stoffen bedraagt, en dat de oplossing een gepasteuriseerde oplossing is.

15. Samenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de polysacharide-oplossing een dunne film kan vormen, die bij het eten niet waarneembaar is, mild van smaak of helemaal zonder smaak is, wit of kleurloos is en een hoge oplosbaarheid en een lage viscositeit heeft.

16. Werkwijze voor het verbeteren van de aanhechting van coatings op een bevroren zoetwaarprodukt op basis van vet, waarbij de werkwijze bestaat uit het aanbrengen van een samenstelling op het oppervlak van een bevroren zoetwaarprodukt op basis van vet in de vorm van een scheidingslaag tussen het bevroren zoetwaarprodukt op basis van vet en de coating, met het kenmerk, dat de samenstelling voor de scheidingslaag een doelmatige hoeveelheid eetbare polysacharide in een waterige oplossing bevat, ter verbetering van de aanhechting van de coating op het zoetwaarprodukt.

17. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 65 is.

18. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat depolysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 45 is.

19. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 20 is.

20. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydrolyseerde zetmeel-soort met een dextrose-equivalent tussen ongeveer 5 en ongeveer 20 is.

21. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 41% vaste stoffen.

22. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 33% vaste stoffen.

23. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt.

24. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de polysacharide maltodextrine is.

25. Werkwijze volgens conclusie 24, met het kenmerk, dat de maltodextrine een dextrose-equivalent van 10 heeft.

26. Werkwijze volgens conclusie 24, met het kenmerk, dat de concentratie maltodextrine in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 33,3% vaste stoffen, en dat de oplossing een gepasteuriseerde oplossing is.

27. Werkwijze volgens conclusie 16, met het kenmerk, dat de samenstelling middels nevelspuiten wordt opgebracht.

28. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat het totaalgewicht van de scheidingslaag ongeveer 2¾ gram bedraagt.

29. Werkwijze volgens conclusie 24, met het kenmerk, dat de concentratie maltodextrine in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt.

30. Bevroren zoetwaarprodukt op basis van vet, waarbij het zoetwaarprodukt een bevroren dessert-kern op basis van vet, een buitenste coatinglaag op basis van vet en eetbare polysacharide in een waterige oplossing, in de vorm van een scheidingslaag tussen de kern en de coating bevat.

31. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydroly-seerde zetmeelsoort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 65 is.

32. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat depolysacharide een gehydrolyseerde zetmeelsoort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 45 is.

33. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat de polysacharide een gehydroly- seerde zetmeelsoort met een dextrose-equivalent van niet meer dan ongeveer 20 is.

34. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk. dat de polysacharide een gehydroly-seerde zetmeelsoort met een dextrose-equivalent tussen ongeveer 5 en ongeveer 20 is.

35. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 41% vaste stoffen.

36. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk. dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing niet groter is dan ongeveer 33% vaste stoffen.

37. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk. dat de concentratie polysacharide in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt.

38. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat de polysacharide maltodextrine is.

39. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 38 met het kenmerk. dat de maltodextrine een dextrose-equivalent van 10 heeft.

40. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 38, met het kenmerk, dat de concentratie maltodextrine in een waterige oplossing ongeveer 33,3% vaste stoffen bedraagt, en dat de oplossing een gepasteuriseerde oplossing is.

41. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 40, met het kenmerk, dat de kern op basis van vet uit ijs bestaat, en dat de kern ongeveer 69 millimeter breed, 70 millimeter lang en 21½ millimeter dik is, dat de scheidingslaag ongeveer 0,1 millimeter dik is en dat de coating uit chocolade bestaat en ongeveer 2 millimeter dik is.

42. Bevroren zoetwaarprodukt volgens conclusie 38, met het kenmerk. dat de concentratie maltodextrine in een waterige oplossing tussen ongeveer 15 en ongeveer 41% vaste stoffen bedraagt. UITTREKSEL De hechting van coatings op bevroren zoetwaren op basis van vet kan worden verbeterd door het aanbrengen van een samenstelling, die een polysacharide en een geschikte drager als tussenlaag bevat, tussen een bevroren zoetwaar op basis van vet en een coating.