NL8501891A - Magnetisch registratiemedium. - Google Patents

Description

* % 85310

Korte aanduiding: Magnetisch registratiemedium

De uitvinding heeft betrekking op een magnetisch registratiemedium, en meer in het bijzonder op een magnetisch registratiemedium dat een goede stabiliteit bij bewaring (shelf stability) en goed loopgedrag (running performance) in omgevingen met een hoge temperatuur en vochtig-5 heid vertoont,, naast een verbeterde dispergering van het magnetische poeder en verbeterde oppervlakte-eigenschappen van de magnetische bekledingsfilm.

In het algemeen wordt een magnetisch registratiemedium, zoals magneetband, enz., gemaakt door bekleden van een basis van polyesterfilm of 10 dergelijke met een magnetisch bekledingsmateriaal, bereid door disperge-ren van een magnetisch poeder, bijvoorbeeld fijnverdeeld y-Fe20^, in een hoogmoleculair harsachtig bindmiddel. De eigenschappen van de magnetische bekledingsfilm hebben niet alleen veel te maken met het loopgedrag en andere fysische eigenschappen van de band, maar ook met de dispergering 15 van het magnetische poeder en de magnetische eigenschappen van het medium. De eigenschappen van de magnetische film zijn op hun beurt grotendeels afhankelijk van de samenstelling van, en de toevoegsels gebruikt in, het harsachtige bindmiddel. Met het oog hierop zijn tot nu toe vele verschillende bestanddelen voor het harsachtige bindmiddel voorgesteld.

20 Bijvoorbeeld zijn vinylchloride-vinylacetaat-vinylalcohol-copolymeren veel gebruikt als bindmiddelharsbestanddeel voor magneetbanden. Dit type copolymeren wordt gekenmerkt door een relatief lage prijs, gemakkelijke oplosbaarheid in oplosmiddelen, goede verenigbaarheid (compatibiliteit) met andere harsen en affiniteit voor magnetische deeltjes op grond van de 25 hydroxylgroep in het molecuul die het dispergeren van de deeltjes vergemakkelijkt. Verdere voordelen van de copolymeren zijn uitstekende magnetische eigenschappen die zij bijdragen, waaronder hoge oriëntatiegraden en maximale resterende magnetische fluxdichtheid.

De recente trend in de richting van toepassing van fijnere magneti-30 sche deeltjes heeft deze harsen echter niet steeds bevredigend gemaakt. Onderzoekingen zijn daarom gedaan omtrent het verhogen van de relatieve hoeveelheid hydroxylgroepen in de copolymeren van het voornoemde type.

Als resultaat is reeds gevonden dat de dispergeerbaarheid van magnetische deeltjes op geëigende wijze wordt verbeterd door introduceren van de 0H-35 groepen tot de OH/CH-absorptieverhouding volgens het infrarood-absorptie--ï * *5 t‘ "1 I · - 2 - spectrum 0,7 of meer bereikt. De copolymeren met verhoogde hydroxylgroep-gehalten hebben echter zulke hoge glasovergangstemperaturen dat ze moeilijk op het oppervlak te bewerken zijn waardoor de resulterende magnetische laag na kalanderen nauwelijks in oppervlaktekwaliteit kan worden 5 verbeterd. In een poging dit nadeel te elimineren hebben wij eerder voorgesteld een copolymeer van vinylchloride, een vinylalkylcarboxylaat, nog een met vinylchloride copolymeriseerbaar monomeer en een verzeept vinylalkylcarboxylaat, met een OH/CH-absorptieverhouding volgens het infrarood-absorptiespectrum van 0,2 tot 0,7, toe te passen. Voorkomen 10 wordt dat het copolymeer, waarin de relatieve hoeveelheid verzeept bestanddeel tamelijk klein wordt gehouden, een "boost" ondergaat op het glasovergangspunt. Partieel verlies van de dispergeerbaarheid van het magnetische poeder als gevolg van de vermindering in relatieve hoeveelheid van het verzeepte bestanddeel wordt gecompenseerd door de werking 15 van het met vinylchloride copolymeriseerbare monomeer. Aldus worden verbeteringen verwezenlijkt in oriëntatie, maximale resterende magnetische fluxdichtheid en andere karakteristieken.

Niettemin stelt het op zichzelf gebruiken van het copolymeer als bindmiddelhars nog op te lossen problemen, waaronder onvoldoende bin-20 dingssterkte en twijfelachtige bewaarbaarheid en loopgedrag van de resulterende magnetische banden in omgevingen met een hoge temperatuur en een hoge vochtigheid. Om deze reden wordt het copolymeer gemengd met een rubberachtig bindmiddelbestanddeel ter verschaffing van een bindmiddel voor magnetische banden. Meer recent zijn ultrafijne magnetische deeltjes 25 in gebruik gekomen en dienovereenkomstig is de rol die het rubberachtige bindmiddel thans moet spelen niet slechts het handhaven van de fysische eigenschappen van de magnetische band maar daarnaast het verbeteren van de dispergeerbaarheid van de magnetische deeltjes. Met dit op het oog werd een poging gedaan een polyurethanhars met in het molecuul daarvan 30 een -SO3M groep waarin M een alkalimetaalatoom voorstelt te mengen met het bovengenoemde copolymeer. Dit resulteerde in bevredigende dispergeerbaarheid van magnetische deeltjes en uitstekende oriëntatie, maximale resterende magnetische fluxdichtheid en andere magnetische eigenschappen. Ook werden verbeterde oppervlakte-eigenschappen en een opvallende verbe-35 tering in de elektromagnetische omzettingskarakteristiek van de gekalanderde magnetische laag waargenomen. Toch is gevonden dat de polyurethanhars met een -SO3M groep waarin M een alkalimetaalatoom voorstelt geen magnetische band met een hoge betrouwbaarheid kan verschaffen. De hars reageert niet vlot met polyisocyanaten en het -SO3M groep-gehalte ervan δ s 0 1 8 9 1 « Λ - 3 - kan nadelige effecten hebben op de eigenschappen van de basisfilm (waaronder de rek, de treksterkte en de breuksterkte), waardoor de fysische eigenschappen (zoals loopduurzaamheid, bindingssterkte en slijtage van de kop) van de resulterende magnetische band worden verslechterd. De onder-5 havige uitvinding is gericht op de oplossing van deze problemen die verband houden met de toepassing van een polyurethanhars met een -SO^M groep in het molecuul.

Gevonden is thans dat bij de vervaardiging van een magnetisch registratiemedium de fysische eigenschappen van het produkt kunnen worden 10 verbeterd, zonder dat de dispergeerbaarheid van de magnetische deeltjes achteruitgaat, wanneer het bindmiddel van de hierboven beschreven samenstelling verder wordt gemengd met een rubberachtig bindmiddel van een polyurethanhars of polyesterhars of beide, welke geen -SC^M groep in het molecuul bevatten. Zo verschaft de uitvinding een magnetisch registratie-15 medium dat een magnetisch bekledingsmateriaal, of een dispersie van magnetische deeltjes in een harsachtig bindmiddel, en een basis waarop de dispersie stevig wordt aangebracht omvat, waarbij het genoemde harsachtige bindmiddel omvat: een copolymeer, samengesteld uit vinylchloride, een vinylalkylcarboxylaat, nog een met vinylchloride copolymeriseerbaar 20 monomeer en een verzeept vinylalkylcarboxylaat, met een OH/CH-absorptie-verhouding volgens het infrarood-absorptiespectrum van 0,2 tot 0,7, een polyurethanhars met in het molecuul een -SO^M groep waarin M een alkali-metaalatoom voorstelt en een polyurethanhars of polyesterhars of beide die geen -SOgM groep, waarin M een alkalimetaalatoom voorstelt, bevat.

25 In de tekeningen is:

Fig. 1 een grafische weergave van de oppervlaktehoedanigheid (glans) van monsters van een magnetisch registratiemedium volgens de uitvinding in de toestand als verkregen na het bekleden; en

Fig. 2 een grafische weergave van de oppervlaktehoedanigheid (glans) 30 van de monsters na kalanderen.

Gedetailleerde beschrijving

Het vinylalkylcarboxylaat en het verzeepte vinylalkylcarboxylaat als constituerende bestanddelen van het vinylchloride-vinylalkylcarboxylaat-copolymeer voor gebruik als harsachtig bindmiddelbestanddeel in de 35 produkten volgens de uitvinding kunnen bestaan uit vinylacetaat, vinyl-propionaat, vinyl-Versataat en de verzepingsprodukten daarvan. Voorbeelden van de andere monomeren die met vinylchloride copolymeriseerbaar zijn voor gebruik in de onderhavige uitvinding zijn maleïnezuur, fumaarzuur, methacrylzuur, acrylzuur en de esters daarvan. Op basis van zo’n copoly- Λ ï- Λ +1 Λ . ** Βύυ IÖ9 i 4 · - 4 - meer worden de andere bestanddelen in het algemeen toegepast in gewichts-hoeveelheden van: 50-90% vinylchloride, 5-40% van een vinylalkylcarboxy-laat, 0,5-5% van het andere met vinylchloride copolymeriseerbare mono-meer, en nagenoeg de rest van een verzeept vinylalkylcarboxylaat. Het in 5 de onderhavige uitvinding toe te passen copolymeer kan op verschillende wijzen worden bereid. Een methode is bijvoorbeeld verzeping van een vinylchloride-vinylalkylcarboxylaat-copolymeer en vervolgens laten reageren van het resulterende produkt met een ander met vinylchloride copolymeriseerbaar monomeer. Voor de onderhavige uitvinding bruikbare 10 vinylalkylcarboxylaten zijn die met OH/CH-absorptieverhoudingen volgens het infrarood-absorptiespectrum in het traject van 0,2 tot 0,7. In de uitdrukking OH/CH-absorptieverhoudingen volgens het infrarood-absorptie-

A

spectrum als hier gebruikt treedt de OH-absorptie op bij 3450 cm en de CH-absorptie bij 2930 cm-1, en de OH/CH-verhouding betekent de inten-15 siteitsverhouding.

De polyurethanhars met een -SO^M groep in het molecuul zal niet veel bijdragen aan de verbetering in dispergeerbaarheid van magnetische deeltjes indien de relatieve hoeveelheid -SO^M groepen te klein is, maar zal niet goed harden met een polyisocyanaat indien de relatieve hoeveelheid 20 te groot is. In het algemeen geeft een polyurethanhars waarin de hoeveelheid -SO2M groep van ongeveer 10-1000 g equivalent per 10^ g loopt goede resultaten geven. Indien de de hoeveelheid minder dan 10 g equivalent per 10^ g is geeft de hars slecht beperkte dispergeerbaarheid, terwijl bij een hoeveelheid van meer dan 1000 g equivalent per 10^ g de 25 hars niet meer zal reageren met het polyisocyanaat als hardingsmiddel, met ongunstige effecten op de fysische eigenschappen van de resulterende bekledingsfilm. De te gebruiken hoeveelheid van de -SC^M bevattende polyurethanhars is in het traject van 10-70 gew.%, bij voorkeur 30-60 gew.%, betrokken op het totale gewicht van de harsen in het bindmiddel.

30 De volgens de uitvinding te gebruiken -SO^M bevattende polyurethan hars wordt bereid door reactie van een polyhydroxyverbinding die -SO^M groep bevat met een polyisocyanaat. Voor dit doel wordt een polyhydroxyverbinding gebruikt waarin alle of een deel van het sulfonzuur is omgezet in een metaalzout. Een polyesterpolyol die een carbonzuurbestanddeel, een 35 glycolbestanddeel en een dicarbonzuurbestanddeel omvat en een metaal-sulfonaatgroep bevat kan eveneens worden gebruikt. De metaalsulfonaat-groep is aanwezig in het carbonzuur, het dicarbonzuur of beide. Voorbeelden van dicarbonzuren en carbonzuren zijn tereftaalzuur, isoftaalzuur, orthoftaalzuur, aromatische dicarbonzuren, aromatische oxycarbonzuren, £ 5 Π 1 8 S 1 % - 5 - barnsteenzuur, adipinezuur, azelaïnezuur en sebacinezuur. Het glycol-besfcanddeel kan zijn: ethyleenglycol, propyleenglycol, 1,3-propaandiol, 1,4-butaandiol, 1,5-pentaandiol, neopentylglycol, diëthyleenglycol, 1,6-hexaandiol, dipropyleenglycol, 2,2,4-trimethyl-1,3-pentaandiol, 1,4-cyclo-5 hexaandimethanol, ethyleenoxide-adduct en propyleenoxide-adduct van bis-fenol, ethyleenoxide-adduct en propyleenoxide-adduct van gehydrogeneerde bisfenol, pclyethyleenglycol, polypropyleenglycol en polytetraglycol. Het kan worden gebruikt in combinatie met een triol of tetrol, zoals trimethy-lolethaan, trimethylolpropaan, glycerine of pentaërythritol. De poly-10 hydroxyverbindingen die een metaalsulfonaatgroep bevatten kunnen alleen of in de vorm van een mengsel van twee of meer daarvan worden gebruikt. Onder de polyisocyanaten die bruikbaar zijn voor het vormen van de polyurethan-hars voor de uitvinding zijn 2,4-tolyleendiisocyanaat, 2,6-tolyleendiiso-cyanaat, p-fenyleendiisocyanaat, difenylmethaandiisocyanaat, m-fenyleen-15 diisocyanaat, hexamethyleendiisocyanaat, tetramethyleendiisocyanaat, 3,3f-dimethoxy-4,4’-bifenyleendiisocyanaat, 1,3-naftaleendiisocyanaat, 4,4'-difenyleendifenylether, p-xylyleendiisocyanaat, m-xylyleendiisocya-naat, 1,3-diisocyanato-methylcyclohexaan, 1,4-diisocyanato-methylcyclo-hexaan, 4,4r-diisocyanato-dicyclohexaan, 4,4'-diisocyanato-dicyclohexyl-20 methaan en isoforondiisocyanaat. De polyurethanhars wordt verkregen door een polyhydroxyverbinding op de gebruikelijke wijze te laten reageren met een polyisocyanaat, in een oplosmiddel of zonder toepassing van enig oplosmiddel. Het molecuulgewicht van zo’n polyurethanhars loopt op wenselijke wijze uiteen van 5000 tot 100.000.

25 Het rubberachtige bindmiddelbestanddeel voor toepassing in de uitvin ding dat volkomen vrij is van -SO^M groep is een polyurethanhars of poly-esterhars of beide. Het bestanddeel wordt toegepast in een hoeveelheid van 80-10 gew.%, bij voorkeur 70-30 gew.%, betrokken op het totale gewicht van de harsen in het bindmiddel. Typerend voor de polyurethanharsen die in de 30 onderhavige uitvinding bruikbaar zijn zijn die welke in de handel worden gebracht onder de merknamen: "Nippolan 2304", 2301", "- 3022", 5032", 5033" en "Paraprene 22S" van Nippon Polyurethane Industry Co; "Estane 5702", "- 5703", "- 5711", "- 5712" en "- 5717" van B.F. Goodrich Chemical Co., V.S.; "Crisvon 4216", 4407" en "- 7209" van Dainippon Ink 35 & Chemical Co., "EA-254", "-255", "-256", "Praccel 205", "- 208", 212", "- 230", "- 240", "- 303", "- 305", "- 308", "- 320" en "- 330" van Daicel Chemical Industries Ltd.; "T-1040" en "E-550" van Takeda Chemical Industries Ltd.; en "Pandex T-5000», "- T-5009", "- T-5010", "- T-5012", "- T-5205" en "- T-5260HT" van Dainippon Ink. Voorbeelden van polyester- S 5 0 1 8 9 1 4 - 6 - harsen die in de onderhavige uitvinding even goed bruikbaar zijn als de urethanharsen zijn die met de merknamen "Desmophen 2200", 1700", 1100", "- 800" en "- 650" van Bayer; "Nippolan 1004" en "- 4032" van Nippon Polyurethane; en "Vylon 200", "- 300" en "- 500" van Toyobo Co. De 5 te gebruiken hoeveelheid van zo'n polyesterhars kan nagenoeg dezelfde zijn als die van de polyurethanhars. De polyesterhars kan gemengd met de poly-urethanhars worden gebruikt in welk geval de te gebruiken hoeveelheid opnieuw nagenoeg dezelfde is als die van de laatstgenoemde alleen.

Bruikbare hardingsmiddelen van het polyisocyanaattype voor de uitvin-10 ding omvatten bifunctionele isocyanaten, zoals tolyleendiisocyanaat, dife-nylmethaandiisocyanaat en hexaandiisocyanaat, en trifunctionele isocyanaten. Elk polyisocyanaat dat bruikbaar is als hardingsmiddel kan worden toegepast. Het polyisocyanaat voor gebruik in de uitvinding wordt toegevoegd in een hoeveelheid van 5-30%, bij voorkeur 10-25%, betrokken op het 15 totale gewicht van de harsen. In de handel verkrijgbare polyisocyanaatver-bindingen die voor die doel bruikbaar zijn zijn bijvoorbeeld de produkten van Nippon Polyurethane met de merknamen "Coronate L", HL" en "- 2036".

De relatieve hoeveelheden van de vier harsbindmiddelbestanddelen die gebruikt moeten worden bij de bereiding van het magnetische bekledings-20 materiaal volgens de uitvinding zijn als volgt. Gewoonlijk neemt het copolymeer, betrokken op het totale harsgewicht, 20-80 gew.% voor zijn rekening, de polyurethanhars met -SC^M 10-70 gew.%, het rubberachtige bindmiddelbestanddeel 10-70 gew.%, en het polyisocyanaathardingsmiddel 5-30 gew.%. Bij voorkeur neemt het copolymeer 30-70 gew.% voor zijn 25 rekening, de polyurethanhars met -SO^M 30-60 gew.%, het rubberachtige bindmiddelbestanddeel 20-60 gew.% en het polyisocyanaathardingsmiddel 10-25 gew.%.

Het te gebruiken magnetische poeder is niet kenmerkend voor de onderhavige uitvinding; het kan bestaan uit willekeurig welke magnetische 30 deeltjes, bijvoorbeeld van γ-ijzeroxide, Co-bevattend γ-ijzeroxide of ferro-legering, die veel worden toegepast voor de vervaardiging van magnetische registratiemedia.

Bij gebruik van het bindmiddel van de hierboven beschreven samenstelling in de bekledingslaag van het magnetische registratiemedium volgens de 35 uitvinding werden de tekortkomingen die inherent zijn aan de bindmiddelen volgens de stand van de techniek in aanzienlijke mate verholpen en werden verbeteringen in dispergeerbaarheid en oppervlakte-eigenschappen en in de . reactiviteit met het polyisocyanaat verwezenlijkt. Bovendien werd een duidelijk gunstig effect op de loopbetrouwbaarheid van het medium in 85Ö18S1 5- - 7 - warme-en-vochtige en koude omstandigheden verkregen.

De uitvinding wordt toegelicht door de volgende voorbeelden en vergelijkende voorbeelden.

Vergelijkend Voorbeeld A

5 Vinylchloride-vinylacetaat-copolymeer 20 g (OH/CH-absorptieverhoudingen 0, 0,3, 0,5 en 0,9)

Polyurethanhars (-S03Na bevattend) 20 (-SOgNa gehalte 10-1000 geq/104 g)

Dispergeermiddel 5 10 Smeermiddel 5

Magnetisch poeder (Co bevattend y-FegO^) 200

Polyisocyanaat 10

Vergelijkend Voorbeeld B

Vinylchloride-vinylacetaat-copolymeer 20 g 15 (Maleïnezuurgehalte 0-3,0%)

Polyurethanhars 20

Dispergeermiddel 5

Smeermiddel 5

Magnetisch poeder (Co bevattend Y-Fe203) 200 20 Polyisocyanaat 10

Vergelijkend Voorbeeld C

Vinylchloride-vinylacetaat-copolymeer 20 g (OH/CH-absorptieverhoudingen 0, 0,2, 0,4, 0,5, 0,6, 0,7, 0,8) Polyurethanhars - 20 25 Dispergeermiddel 5

Smeermiddel 5

Magnetisch poeder (Co bevattendΎ-Fe203) 200

Polyisocyanaat 10

Vergelijkend Voorbeeld D

30 Vinylchloride-vinylacetaat-copolymeer 20 g (Maleïnezuurgehalte 0-3,0%) (OH/CH-absorptieverhoudingen 0, 0,2, 0,4, 0,5, 0,6, 0,7, 0,8) Polyurethanhars (-SOgNa bevattend) 20 (-S03Ka gehalte 10-1000 geq/104 g) 35 Dispergeermiddel 5

Smeermiddel 5

Magnetisch poeder 200

Polyisocyanaat 10 8301891 * « - 8 -

Voorbeeld I

Vinylchloride-vinylacetaat-copolymeer* 20 g (Maleïnezuurgehalte 0-3,0%) (OH/CH-absorptieverhoudingen 0, 0,2, 0,4, 0,5, 0,6, 0,7 en 0,8) 5 Polyurethanhars (-SO^Na bevattend) 10 (-S03Na gehalte 10-1000 geq/104 g)

Polyurethanhars (-S03Na vrij) ** 10

Dispergeermiddel 5

Smeermiddel 5 10 Magnetisch poeder (Co bevattend γ-Ρβ203) 200

Polyisocyanaat 10

Voorbeeld II

Vinylchloride-vinylpropionaat-copolymeer 20 g (Fumaarzuurgehalte 0-3,0%) 15 (OH/CH-absorptieverhoudingen 0, 0,2, 0,4, 0,5, 0,6, 0,7, 0,8)

Polyurethanhars (-S03K bevattend) 10 (-S03K gehalte 10-1000 geq/104 g)

Polyurethanhars (-S03M vrij)** 10

Dispergeermiddel . 5 20 Smeermiddel 5

Magnetisch poeder 200

Polyisocyanaat 10

Voorbeeld III

Vinylchloride-vinylpropionaat-copolymeer 20 g 25 (Methacrylzuurgehalte 0-3,0%) (OH/CH-absorptieverhouding 0, 0,2, 0,4, 0,5, 0,6, 0,7, 0,8) Polyurethanhars (-S03Na bevattend) 10 (-S03Na gehalte 10-1000 geq/104 g)

Polyurethanhars (-S03M vrij)** 10 30 Dispergeermiddel 5

Smeermiddel 5

Magnetisch poeder (Co bevattend Y-Fe203) 200

Polyisocyanaat 10

Noten: * Een kwaternair copolymeer dat een verzeept bestanddeel bevatte, 35 gerepresenteerd door één van de absorptieverhoudingen tussen haakjes, alsmede een monomeer vermeld tussen de andere haakjes. ** M in de -S03M groep stelt een alkalimetaalatoom voor.

Elk materiaal met de in de bovenstaande Vergelijkende Voorbeelden en Voorbeelden volgens de uitvinding gegeven samenstellingen werd 48 uur met 8501891 « Τ' - 9 - een geschikte hoeveelheid van een oplosmiddel in een kogelmolen gemengd.

Het mengsel werd aangebracht op een 14 pm dikke polyesterfoelie om daarop een laag met een dikte van 5,0 pm (na droging) te vormen. De beklede foelie werd verknipt tot linten met een breedte van ongeveer 12,65 mm 5 (2 inch) als magnetische banden. De fign. 1 én 2 geven grafisch de opper- vlakte-eigenschappen van banden na bekleden en na kalanderen weer, respectievelijk volgens Voorbeeld I en Vergelijkend Voorbeeld C.

Uit de fign. 1 en 2 blijkt dat de bekledingslaag die zowel het mono-meer (maleïnezuur) als de SO^M-groep (waarin M een alkalimetaal voorstelt) 10 bevat glanzender is dan de laag die wel de SÜ3M-groep (waarin M een alkalimetaal voorstelt} maar niet het monomeer (maleïnezuur) bevat (of omgekeerd) of dan de laag die geen van beide bevat. Ook geven de fign. 1 en 2 wat betreft de OH/CH-absorptieverhouding aan dat de glans van het oppervlak als bekleed toeneemt naarmate de OH/CH-absorptieverhouding toeneemt.

15 Hetzelfde geldt voor het gekalanderde oppervlak, maar in verband met het glasovergangspunt buigt de glans af wanneer de OH/CH-absorptieverhouding boven 0,5 komt. Met het bindmiddel volgens de uitvinding waarvan de OH/CH-absorptieverhouding van 0,2 tot 0,7 is is het duidelijk dat de glans van het oppervlak na bekleden en die van het afgewerkte oppervlak beide uit-20 stekend zijn. Soortgelijke gunstige resultaten werden verkregen met de banden waarin de samenstellingen van de Voorbeelden II en III werden toegepast.

Om de gunstige effecten van de uitvinding op het magnetische registratiemedium duidelijk te maken worden de karakteristieke waarden gegeven 25 in Tabel A.

Tabel A

(Verge- Br(G) Br/Bm y-S/N* Om- Loop- Kop- Oplosm.- lijkend) hulling duurzaam- slijtage** weerstand

Voorbeeld_(%) (dB) (%) zaamheid (pm)_»»»

30 A 1100 73 1 ,7 22,3 C 6 B

B 1120 76 2,0 23,0 D 7 C

C 1020 70 1,5 23,0 C 5 B

D 1250 82 2,8 12,0 B 6 C

I 1250 83 2,9 11,8 A 4 A

35 II 1240 81 2,8 12,5 A 4 A

III 1240 82 2,8 12,3 A 4 A

Noten; * De S/N-waarde als gemeten op basis van een TDK-standaardband op een door Matsushita Electric Industrial Co vervaardigde videorecorder ** De kopslijtage werd bepaald tijdens de loopduurzaamheidstest.

40 *** Bestendigheid van de magnetische deklaag tegen organische oplosmiddelen.

Ö v - J o V * - 10 -

Zoals uit Tabel A blijkt vermindert het bindmiddel volgens de uitvinding de slijtage van de kop en leidt het tot een verbeterde reactiviteit met het polyisocyanaat zonder de goede dispergeerbaarheid van de -SOgM groep (waarin M een alka-limetaal voorstelt) nadelig te beïnvloe-5 den.

8 o u j 3 3 t

Claims (8)

1. Magnetisch registratiemedium, dat een magnetisch bekledingsmate-riaal, of een dispersie van magnetische deeltjes in een harsachtig bindmiddel, en een basis waarop de dispersie stevig wordt aangebracht, omvat, 5 waarbij het genoemde harsachtige bindmiddel omvat: een copolymeer, samengesteld uit vinylchloride, een vinylalkylcarboxylaat, nog een met vinyl-chloride copolymeriseerbaar monomeer en een verzeept vinylalkylcarboxylaat, met een OH/CH-absorptieverhouding volgens het infrarood-absorptie-spectrum van 0,2 tot 0,7, een polyurethanhars met in het molecuul een

10 -SO^M groep waarin M een alkalimetaalatoom voorstelt en een polyurethanhars of polyesterhars of beide die geen -SO2M groep waarin M een alkalime taalatoom voorstelt bevat.

2. Magnetisch registratiemedium volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het vinylalkylcarboxylaat vinylacetaat is.

3. Magnetisch registratiemedium volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het vinylalkylcarboxylaat vinylpropionaat is.

4. Magnetisch registratiemedium volgens conclusie 1, met het kenmerk dat het andere met vinylchloride copolymeriseerbare monomeer maleïnezuur, fumaarzuur, acrylzuur, methacrylzuur, een ester daarvan of een combinatie 20 daarvan is.

5. Magnetisch registratiemedium volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat het copolymeer bestaat uit 50-90 gew.% — I .II I |l. II vinylchloride, 5-40 gew.% vinylalkylcarboxylaat, 0,5-5,0 gew.% van een ander met vinylchloride copolymeriseerbaar monomeer, en voor de rest in 25 hoofdzaak uit een verzeept vinylalkylcarboxylaat.

6. Magnetisch registratiemedium volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat de relatieve hoeveelheid -SO^M groepen, waarin M een alkalimetaalatoom voorstelt, aanwezig in de polyurethanhars, ongeveer 10-1000 g equivalent per 10^ g is.

7. Medium volgens één van de voorgaande conclusies, met het kenmerk dat het copolymeer, betrokken op het totale harsgewicht in het harsachtige bindmiddel, 20-80 gew.% voor zijn rekening neemt, de polyurethanhars met -SO3M 10-70 gew.%, het rubberachtige bindmiddelbestanddeel 10-70 gew.% en het polyisocyanaathardingsmiddel 5-30 gew.%.

8. Medium volgens conclusie 7, met het kenmerk dat het genoemde copolymeer 30-70 gew.% voor zijn rekening neemt, de genoemde polyurethanhars met -SO^M 30-60 gew.%, de genoemde rubberachtige bindmiddel-bestanddelen 20-60 gew.% en het genoemde polyisocyanaathardingsmiddel 10-25 gew.%. v 3 Ö i 8 S .