PL229536B1

PL229536B1 - Taśma uszczelniająca i produkt tekstylny, w którym się ją wykorzystuje

Info

Publication number: PL229536B1
Application number: PL384815A
Authority: PL
Inventors: Hiroki Sadato; Junichi Akimori
Original assignee: Japan Gore Tex Inc
Priority date: 2005-09-20
Filing date: 2006-09-20
Publication date: 2018-07-31
Also published as: DK1927638T3; HUP0800343A2; CA2621509C; PL384815A1; EP1927638A1; TWI336348B; EP1927638A4; WO2007034837A1; CZ2008233A3; NO20081808L; JP4837346B2; US20130192748A1; US9527271B2; RU2008115441A; CA2621509A1; RU2388857C2; US9126390B2; TW200728429A; KR20080058338A; JP2007084627A

Abstract

Celem wynalazku jest pokonanie ograniczenia praktycznego polegającego na tym, że na powierzchni taśmy uszczelniającej musi być stosowana dzianina, gdy ta taśma uszczelniająca jest wykorzystywana w produkcie tekstylnym, uzyskiwanym poprzez poddawanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym obróbce przez zszywanie lub procesowi zgrzewania, jak również stosowanie taśmy uszczelniającej, która ma znakomitą wytrzymałość, jest lekka wagowo oraz cienka. Taśma uszczelniająca zawiera folię bazową oraz tkaninę laminowaną po jednej stronie tej folii bazowej, a także warstwę lepiszcza laminowaną po drugiej stronie tej folii bazowej, przy czym całkowity współczynnik pokrywania (CFtotal) obliczany w odniesieniu do każdego spośród osnowy i wątku składających się na tę tkaninę wynosi od 500 do 1400.

Description

Opis wynalazku

Dziedzina wynalazku

Przedmiotowy wynalazek dotyczy taśm uszczelniających, a także produktów tekstylnych, takich jak odzież, pościel, namioty oraz śpiwory, w których wykorzystuje się te taśmy uszczelniające.

Tło wynalazku

W przypadku produktów tekstylnych takich jak odzież, pościel, namioty, torby oraz śpiwory, które są wykorzystywane do zastosowań, w których właściwość wodoodporności, właściwość odporności na pył, właściwość nieprzepuszczalności dla wiatru lub temu podobne są niezbędne, generalnie wykorzystuje się warstwowy materiał tekstylny mający strukturę dwuwarstwową, w której jako materiał tekstylny laminuje się materiał taki jak tkanina oraz dzianina, jako licowy materiał tekstylny na wyściółce zabezpieczającej (takiej jak powłoka wodoodporna i folia wodoodporna) lub też mają one strukturę trzywarstwową, w której trykotowa dzianina jest kładziona po drugiej stronie (stronie wewnętrznej) wyściółki zabezpieczającej.

Warstwowe, wodoodporne materiały tekstylne mające strukturę dwuwarstwową zawierającą wodoodporną folię składającą się z żywicy poliuretanowej lub temu podobnej po tej stronie, która styka się ze skórą, to jest po tak zwanej lewej stronie materiału tekstylnego, a zatem jest nieprzyjemna w dotyku dla skóry, gdy zostanie zmoczona lub zapocona. Zatem, gdy wykorzystywany jest wodoodporny, warstwowy materiał tekstylny mający strukturę dwuwarstwową, jako lewę stronę materiału generalnie stosuje się i laminuje wyściełający materiał tekstylny taki jak siatkowa dzianina oraz taftowa tkanina wełniana. Jednakże w tym sposobie, doznania dotykowe lewej strony materiału są nieprzyjemne, ponieważ materiał wyścielający przywiera do skóry, a przestrzeń powietrzna pomiędzy skórą a zewnętrznym powietrzem (przestrzeń tworząca się pomiędzy wodoodpornym materiałem warstwowym a podszewką) staje się duża, skutkiem czego pojawiają się problemy związane z tym, że przepuszczalność wilgoci podczas noszenia odzieży zostaje obniżona, a odzież staje się zbyt spęczniona, aby ją ekonomicznie przechowywać. Zatem w ciągu ostatnich lat, w celu zapewnienia lekkości i przenośności produktu, a także jednocześnie zmniejszenia wrażenia dotykowego napęcznienia, materiały wielowarstwowe mające trzywarstwową strukturę, laminowane trykotową dzianiną były powszechnie używane jako podszewka dla warstwowej folii wodoodpornej.

W przypadku, gdy wodoodporny materiał warstwowy mający strukturę dwuwarstwową jest przetwarzany w produkt tekstylny, wykorzystuje się taśmę uszczelniającą do obróbki uszczelniającej połączeń produktu takich jak szwy i przeszycia. Obróbka uszczelniająca oznacza uszczelnianie przestrzeni wytworzonej przy połączeniu produktu tekstylnego z żywicą; na przykład w przypadku odzieży przeciwdeszczowej, która powinna mieć właściwość wodoodporności, obróbka ta jest przeprowadzana w celu zapobieżenia dostawaniu się do wewnątrz wody deszczowej z przestrzeni tworzonej na połączeniu wodoodpornego materiału warstwowego. Zwykle taśma uszczelniająca ma trzywarstwową strukturę, w której materiał jest laminowany po jednej stronie folią podstawową, a warstwa przywierająca jest laminowana po drugiej stronie. Jako materiał laminowany w taśmie uszczelniającej wykorzystuje się dzianinę trykotową, która ma ten sam wygląd co wodoodporny materiał warstwowy mający strukturę trzywarstwową, celem uczynienia wyglądu taśmy uszczelniającej spójnym z wyglądem znajdującego się pod nią wodoodpornego materiału warstwowego oraz poprawienia odczuć dotykowych na skórze.

Na przykład, w publikacji patentu japońskiego nr 2002-249730 A ujawnia się taśmę uszczelniającą mającą znakomite przywieranie i odporność na zmywanie, które mogą być wykorzystywane do dokonywania uszczelnienia odzieży takiej jak odzież przeciwdeszczowa, odzież narciarska, odzież wspinaczkowa. W tej taśmie uszczelniającej materiał tekstylny jest laminowany na odpornej na ciepło warstwie żywicy zawierającej część warstwy odpornej na ciepło oraz część warstwy topionej o temperaturze topnienia wynoszącej 120° lub mniej i zawierającej poliuretan jako korpus główny z klejem. Warstwa topiona na gorąco zawiera 1 do 30% żywicy poliestrowej lub żywicy poliamidowej.

W publikacji patentu japońskiego nr H11-279903 A ujawnia się taśmę uszczelniającą, w której żywica poliuretanowa jest laminowana na trykocie dzianym mającym liczbę rządków w zakresie wynoszącym od 40 do 60 na cal i zawierającą nylonowe włókna 66 mające grubość 15 do 30 denier, z warstwą przywierającą wstawioną pomiędzy taśmę uszczelniającą a dzianinę trykotową.

W publikacji patentu japońskiego nr H5-508668 A ujawnia się taśmę zawierającą rozpęcznianą i rozciągniętą porowatą warstwę politetrafluoroetylenu oraz warstwę termoplastycznego, topionego na gorąco lepiszcza, zamocowaną do porowatej warstwy politetrafluoroetylenu, przy czym termoutwardzalne lepiszcze jest powlekane po jednej stronie porowatego politetrafluoroetylenu i ma wiele porów

PL 229 536 Β1 częściowo wypełnionych lepiszczem, natomiast ta strona porowatego politetrafluoroetylenu, która nie została powleczona termoutwardzalnym lepiszczem, jest wykonana jako mająca wysoką gęstość, a warstwa termoplastycznego, topionego na gorąco lepiszcza jest mocowana do strony powleczonej termoutwardzalnym lepiszczem, które uszczelnia szew i zapobiega dostawaniu się płynu do wnętrza.

Ujawnienie wynalazku

Jak opisano powyżej, taśma uszczelniająca zwykle ma trzywarstwową strukturę, przy czym materiał tekstylny jest laminowany po jednej stronie folii bazowej, a warstwa lepiszcza po drugiej stronie folii bazowej, poprzez prasowanie na gorąco taśmy uszczelniającej kładzionej na obszarze przeszycia lub szwu laminowanego produktu tekstylnego i temu podobnego, natomiast warstwa lepiszcza zostaje stopiona i zaimpregnowana do laminowanego produktu tekstylnego, a następnie zostaje schłodzona do zestalenia, skutkiem czego laminowany produkt tekstylny oraz taśma uszczelniająca zostają na stałe połączone ze sobą. Niemniej jednak materiał tekstylny laminowany na folii bazowej taśmy uszczelniającej ma to ograniczenie praktyczne, że dzianina musi być laminowana z następujących powodów.

Po pierwsze, bez laminowania dzianiny na folii podstawowej, w części, w której taśmy uszczelniające krzyżują się za sobą (dalej w niniejszym dokumencie jest to określane w pewnych przypadkach jako „punkt krzyżowania”), impregnowanie warstwy lepiszcza laminowanej w taśmie uszczelniającej drugiej warstwy do materiału tekstylnego laminowanego w taśmie uszczelniającej pierwszej warstwy zostaje pogorszone, skutkiem czego nie jest możliwe uzyskanie dostatecznego efektu uszczelnienia w punkcie skrzyżowania.

Po drugie, w przypadku przetwarzania laminowanego produktu tekstylnego w odzież, zwykle materiał podszewki odzieży jest poddawany obróbce uszczelniającej, przy czym gdy dzianina nie jest stosowana jako materiał tekstylny taśmy uszczelniającej, folia bazowa wykorzystywana w taśmie uszczelniającej jest wystawiona na zetknięcie bezpośrednio z nieosłoniętą skórą, skutkiem czego wygląd i odczucia dotykowe stają się gorsze.

Z drugiej strony, taśma uszczelniająca, gdy laminowana jest dzianina, ma ten problem, że masa dzianiny staje się znacząco duża. Jeżeli usiłuje się ograniczyć ciężar poprzez obniżenie grubości i obniżenie gęstości, występuje ograniczenie obniżania ciężaru, ponieważ wytrzymałość staje się niedostateczna, a materiał dziany staje się na tyle cienki, że przetwarzanie go w taśmę uszczelniającą nie może zostać wykonane. Co więcej, pojawia się problem związany z dzianiną pod tym względem, że przędza składająca się na dzianinę jest zahaczana na skutek pocierania o koszulę, guzik, zapięcie na rzep i tempu podobne, co powoduje zniekształcenie struktury, a następnie gorszy wygląd i uszkodzenia na skutek ścierania. Gdy gęstość dzianiny zostanie zwiększona w celu rozwiązania tych problemów, otrzymana taśma uszczelniająca staje się ciężka lub też zostaje obniżona przepuszczalność warstwy lepiszcza drugiej warstwy taśmy uszczelniającej w porównaniu z materiałem tekstylnym taśmy uszczelniającej pierwszej warstwy przy punkcie skrzyżowania, skutkiem czego nie jest możliwe uzyskanie dostatecznego efektu uszczelniającego.

Wklęsłości i wypukłości zawsze tworzą się na powierzchni dzianiny ze względu na jej strukturę, lecz gdy ta dzianina jest laminowana na folii bazowej taśmy uszczelniającej, punkty kontaktowe z folią bazową zostają zredukowane w taki sposób, że trudno jest uzyskać dostateczne przywieranie do folii bazowej. Zatem gdy produkty tekstylne, w których wykorzystano taśmę uszczelniającą są wielokrotnie prane, powstaje problem polegający na tym, że dzianina zostaje usunięta z części krawędziowej taśmy uszczelniającej, skutkiem czego wygląd i trwałość pogarszają się. Gdy grubość i ilość lepiszcza wykorzystanego do spojenia folii bazowej i dzianiny, celem ich zespolenia, tekstura staje się twarda, skutkiem czego wygląd i wygoda zostają upośledzone. Co więcej, dzianina musi mieć niski współczynnik odkształcania i wytrzymałość na rozciąganie ze względu na jej strukturę - tak zatem dostateczna wytrzymałość spojenia nie może zostać uzyskana, nawet jeżeli taśma uszczelniająca laminowana dzianiną jest używana do połączeń laminowanego produktu tekstylnego poddawanego procesowi zgrzewania bez szwów.

Przedmiotowy wynalazek został opracowany w świetle powyżej podanych okoliczności. Celem przedmiotowego wynalazku jest pokonanie ograniczenia praktycznego polegającego na tym, ze dzianina musi być stosowana na powierzchni taśmy uszczelniającej, gdy ta taśma uszczelniająca jest stosowana w produkcie tekstylnym uzyskiwanym poprzez poddawanie laminowanego produktu tekstylnego procesowi szycia lub procesowi zgrzewania, jak również przedstawienie taśmy uszczelniającej, która jest znakomita pod względem trwałości, niewielkiego ciężaru i jest cienka, a także wysoce wygodna bez nieestetycznego wyglądu i jest ona przyjemna w dotyku.

PL 229 536 Β1

Taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku, która przyczyniła się do rozwiązania powyżej określonego problemu, jest taśmą uszczelniającą zawierającą folię bazową, tkaninę laminowaną po jednej stronie tej folii bazowej oraz warstwę klejącą laminowaną po drugiej stronie folii bazowej, przy czym ta tkanina ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 500 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy i wątku składających się na tę tkaninę, według następującego wzoru.

Wzór 1 ^{C F}t o t a 1= ^{C F}m^{+ C F}t

C =

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm)

Mianowicie, istota przedmiotowego wynalazku polega na poprawieniu odporności na wodę części uszczelnianej (zwłaszcza w punktach skrzyżowania), a także wyglądu, obniżeniu ciężaru oraz poprawieniu odczuć dotykowych po wykonaniu produktu tekstylnego z wykorzystaniem tkaniny spełniającej wymogi współczynnika pokrywania jako materiału tekstylnego laminowanego w taśmie uszczelniającej do poprawiania impregnacji warstwy klejącej tej taśmy uszczelniającej drugiej warstwy do tkaniny laminowanej na taśmie uszczelniającej w pierwszej warstwie, przy punkcie skrzyżowania, gdzie taśmy uszczelniające krzyżują się ze sobą (dalej w niniejszym dokumencie określa się to jako „impregnacja w punkcie skrzyżowania” w niektórych przypadkach). Jest korzystnym, aby co najmniej jeden spośród współczynnika pokrywania dla osnowy (CFm) lub współczynnika pokrywania dla wątku (CFt) wynosił w zakresie od 200 do 800.

Korzystnym jest, aby co najmniej jedno spośród osnowy lub wątku składających się na tę tkaninę było złożone z dwóch lub więcej nitek. Dzięki zastosowaniu osnowy lub wątku złożonego z dwóch lub więcej nitek, tekstura otrzymanej taśmy uszczelniającej staje się miękka. Grubość nitek wynosi 12 dtex lub mniej. Poprzez wykorzystanie grubości nitek wynoszącej 12 dtex lub mniej, tekstura otrzymanej taśmy uszczelniającej staje się bardziej miękka.

Jest korzystnym, aby co najmniej jedno spośród wątku lub osnowy składających się na tkaninę miało długie włókna. Dzieje się tak dlatego, że poprzez zastosowanie długich włókien, zjawisko wycierania się na powierzchni tkaniny zostaje ograniczone i poprawia się impregnację w punkcie skrzyżowania. Co więcej, jest korzystnym, aby co najmniej jedno spośród osnowy oraz wątku składających się na tkaninę był przędzą teksturowaną. Poprzez zastosowanie teksturowanej przędzy impregnacja w punkcie skrzyżowania zostaje poprawiona w taki sposób, że wygląd i odczucia dotykowe nie zostają pogorszone, nawet jeżeli gęstość włókien tkaniny zostaje obniżona.

W odniesieniu do kompozycji tkaniny, korzystna jest na przykład konstrukcja splotu płóciennego. Poprzez zastosowanie konstrukcji splotu płóciennego gęstość włókien można łatwo obniżyć, przez co poprawia się impregnację w punkcie skrzyżowania.

Jako folię bazową, gdy wykorzystuje się na przykład folię mającą właściwość wodoodporności, ta wodoodporność części poddawanej obróbce uszczelniającej może zostać poprawiona. Jako folia mająca właściwość wodoodporności, korzystna jest folia porowata zawierająca żywicę hydrofobową, a bardziej korzystna jest porowata folia politetrafluoroetylenowa.

Folia porowata zawierająca żywicę hydrofobową ma korzystnie warstwę żywicy hydrofilowej po tej stronie, po której laminowana jest warstwa klejąca. Jeżeli folia porowata ma warstwę żywicy hydrofilowej, wytrzymałość wiązania folii porowatej zawierającej żywicę hydrofobową oraz warstwę klejącą zostaje poprawiona.

Jako lepiszcze do taśmy uszczelniającej korzystne jest na przykład lepiszcze topione na gorąco. Dzięki zastosowaniu lepiszcza topionego na gorąco, obróbka uszczelniająca może być ławo przeprowadzana. Jako lepiszcze topione na gorąco korzystnie stosuje się żywicę poliuretanową.

PL 229 536 Β1

Dodatkowo, grubość warstwy lepiącej w taśmie uszczelniającej wynosi korzystnie na przykład 120 μηι lub mniej. Dzieje się tak dlatego, że w każdym z przypadków otrzymana taśma uszczelniająca ma miękką teksturę.

Produkt tekstylny według przedmiotowego wynalazku jest produktem tekstylnym uzyskiwanym poprzez zszywanie lub zgrzewanie laminowanego produktu tekstylnego, przy czym przynajmniej część fragmentu zszywanego lub zgrzewanego jest poddawana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem powyżej opisanej taśmy uszczelniającej. Poprzez wykorzystanie taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku, możliwe jest uzyskanie produktu tekstylnego ze znakomitym efektem uszczelnienia.

Jako produkt tekstylny, wykorzystuje się produkt mający elastyczną folię, tkaninę laminowaną po jednej stronie tej elastycznej folii oraz materiał tekstylny laminowany po drogiej stronie tej elastycznej folii, przy czym tkanina ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 700 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy oraz dla wątku, które składają się na tę tkaninę, zgodnie z podanymi dalej wzorami, jako tekstylny produkt laminowany, natomiast obróbkę uszczelniającą prowadzi się po stronie tkaniny tego laminowanego produktu tekstylnego.

Wzór 2

CF_to(al=CF_m+CF, CF_m<xD_m

CF.^F, xD,

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm)

Mianowicie, tkanina spełniająca wymogi co do wartości powyżej wymienionego współczynnika pokrywania, jest w ten sam sposób, jak dzieje się to w przypadku tkaniny laminowanej w taśmie uszczelniającej, znakomita pod względem impregnacji warstwy klejącej w taśmie uszczelniającej i nadaje się do uzyskania znakomitego efektu uszczelniającego na spoinie (części zszywanej oraz części zgrzewanej), gdy laminowany produkt tekstylny zostaje przetworzony w produkt tekstylny. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu laminowanego produktu tekstylnego laminowanego tkaniną, produkt tekstylny jest lżejszy wagowo niż laminowany materiałem tekstylnym produkt laminowany konwencjonalnym trykotem dzianym, jaki może zostać uzyskany. Co najmniej jeden spośród współczynnika pokrywania dla osnowy (CFm) lub współczynnika pokrywania dla wątku (CFt) wynosi korzystnie w zakresie od 300 do 800.

Jako elastyczna folia w laminowanym produkcie tekstylnym, korzystnie stosowana jest przepuszczalna dla wilgoci folia, a bardziej korzystna jest porowata folia politetrafluoroetylenowa. Dzięki zastosowaniu takiej przepuszczającej wilgoć folii jako folii elastycznej, możliwe jest uzyskanie produktu tekstylnego o znakomitej właściwości odporności na wodę oraz przepuszczalności wilgoci. Jako produkt tekstylny preferowana jest odzież.

Przedmiotowy wynalazek może pozwalać na uzyskiwanie taśmy uszczelniającej, dzięki której pokonuje się ograniczenie praktyczne polegające na tym, że musi być stosowana dzianina na powierzchni taśmy uszczelniającej, a jednocześnie jest ona znakomita pod względem wytrzymałości (właściwość odporności na wodę), jest lekka wagowo i cienka, a także wysoce wygodna bez niekorzystnego wyglądu i nie jest nieprzyjemna w dotyku. Jeżeli taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku jest wykorzystywana do produktów tekstylnych, te produkty tekstylne są znakomite pod względem wytrzymałości (właściwość wodoodporności), wyglądu i wrażeń dotykowych, a także mogą mieć obniżony ciężar i być bardziej zwarte.

Krótki opis rysunków

Fig. 1 stanowi schemat ilustracyjny, przedstawiający przykład struktury przekroju taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku;

PL 229 536 Β1

Fig. 2 stanowi schemat ilustracyjny, przedstawiający przykład struktury przekrojowej części uszczelnionej, gdy część zszyta została poddana obróbce uszczelniającej;

Fig. 3 stanowi schemat ilustracyjny, przedstawiający przykład struktury przekrojowej części uszczelnianej, gdzie część zgrzewana została poddana obróbce zgrzewającej;

Fig. 4 stanowi fotografię wykonaną pod mikroskopem elektronowym tkaniny wykorzystanej w taśmie uszczelniającej według Przykładu Testowego 1;

Fig. 5 stanowi fotografie wykonaną pod mikroskopem elektronowym trykotu dzianego wykorzystanego w taśmie uszczelniającej według Przykładu Testowego 5;

Fig. 6 stanowi schemat ilustracyjny przedstawiający przykład próbki mającej część zszytą poddaną testowi przenikania wody części uszczelniającej; a także

Fig. 7 stanowi schemat ilustracyjny przedstawiający przykład próbki mającej część zgrzewaną poddaną testowi przenikania wody części uszczelniającej; a także

Opis korzystnego przykładu wykonania (1) Taśma uszczelniająca

Taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku jest taśmą uszczelniającą zawierającą folię bazową, tkaninę laminowaną po jednej stronie tej folii bazowej oraz warstwę klejącą laminowaną po drugiej stronie tej folii bazowej, przy czym tkanina ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 500 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy oraz dla wątku składających się na tę tkaninę zgodnie z następującymi wzorami

Wzór 3

CF_iotai=CF_m+CF_tCF_m = /F/xD^ c F,=/f7X D_t

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm) (1-1) Odnośnie tkaniny

Po pierwsze, tkanina laminowana na folii podstawowej, wykorzystywana w przedmiotowym wynalazku, zostanie teraz objaśniona. Tkanina wykorzystywana w przedmiotowym wynalazku ma całkowitą wartość (CFtotai) współczynników pokrywania dla osnowy oraz dla wątku składających się na tę tkaninę, odpowiednio obliczaną według powyższych wzorów, a ta całkowita wartość (CFtotai) wynosi 500 lub więcej, bardziej korzystnie 700 lub więcej, nawet jeszcze korzystniej 900 lub więcej, a także korzystnie 1400 lub mniej, bardziej korzystnie 1300 lub mniej, nawet jeszcze korzystniej 1200 lub mniej. W niniejszym dokumencie współczynnik pokrywania odpowiada szorstkości siatki tkaniny - im wyższa jest liczba, tym mniejsze stają się przestrzenie pomiędzy włóknami, a im niższa jest liczba, tym większe stają się odstępy pomiędzy włóknami.

W przedmiotowym wynalazku całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) współczynników pokrywania dla osobowy i dla wątku składających się na tę tkaninę, odpowiednio obliczany na podstawie powyższych wzorów wynosi 500 lub więcej, ponieważ wytrzymałość tkaniny, która ma być stosowana, jest zapewniana celem poprawienia podatności na obróbkę, a utrzymuje się spełnienie minimalnych wymagań co do wygładu i wrażeń dotykowych. Z drugiej strony, w celu zapewnienia impregnacji w miejscach skrzyżowania, wykorzystuje się w przedmiotowym wynalazku tkaninę, która powinna mieć siatkę o pewnym stopniu szorstkości, w celu zapewnienia impregnacji. Zatem całkowity współczynnik pokrywania obliczany na podstawie powyższych wzorów wynosi korzystnie 1400 lub mniej.

Co najmniej jedno spośród współczynnika pokrywania dla osnowy (CFm) oraz współczynnika pokrywania dla wątku (CFt) wynosi korzystnie 200 lub więcej, bardziej korzystnie 300 lub więcej, a także korzystnie 800 lub mniej, bardziej korzystnie 700 lub mniej. Poprzez zastosowanie co najmniej jednego spośród współczynnika pokrywania osnowy oraz współczynnika pokrywania wątku w powyżej

PL 229 536 Β1 określonym zakresie, zostaje poprawiona impregnacja w punkcie skrzyżowana, przy jednoczesnym zapewnieniu wytrzymałości tkaniny, która ma być stosowana, a także łatwości obsługi podczas laminowania tej tkaniny. Współczynniki pokrywania dla osnowy oraz wątku mogą być regulowane poprzez stosowne dobieranie ich grubości oraz gęstości, co jasno wynika z powyższych wzorów.

Grubość osnowy oraz wątku składających się na tkaninę wynosi korzystnie 5 dtex lub więcej, bardziej korzystnie 7 dtex lub więcej, a także korzystnie 55 dtex lub mniej, bardziej korzystnie 33 dtex lub mniej. Zastosowanie grubości 5 dtex lub więcej zapewnia fizyczną wytrzymałość tkaniny oraz otrzymanej taśmy uszczelniającej, a zatem uzyskuje się odporność na zużycie na poziomie praktycznym. Dodatkowo, poprzez zastosowanie grubości 55 dtex lub mniejszej, grubość tkaniny staje się cienka i zmniejszona zostaje możliwość występowania części pustych pomiędzy pasmami przędzy, dzięki czemu impregnacja w miejscu skrzyżowania zostaje poprawiona. Dodatkowo, tkanina oraz otrzymana taśma uszczelniająca stają się lekkie, a jednocześnie ich tekstury stają się miękkie.

Co najmniej jedno spośród osnowy oraz wątku składających się na tkaninę jest korzystnie złożone z dwóch lub więcej pasm. Poprzez zastosowanie osnowy i wątku złożonych z dwóch lub więcej pasm, tekstura tkaniny oraz otrzymanej taśmy uszczelniającej staje się miękka. Co więcej, pasmo składające się na osnowę lub wątek korzystnie ma grubość wynoszącą 12 dtex lub mniej. Jeżeli grubość pasma składającej się na osnowę lub wątek wynosi 12 dtex lub mniej, grubość tkaniny staje się cienka, a możliwość występowania części pustych pomiędzy pasmami przędzy staje się mniejsza, dzięki czemu poprawia się impregnacja w punkcie skrzyżowania. Dodatkowo, tekstura tkaniny oraz otrzymanej taśmy uszczelniającej staje się jeszcze bardziej miękka.

Gęstość osnowy i wątku składających się na tkaninę może być stosownie dobierana w taki sposób, aby spełnić wymogi zakresu całkowitego współczynnika pokrywania.

Materiał włókien składających się na tkaninę wykorzystywaną w przedmiotowym wynalazku (włókien składających się na osnowę lub wątek) nie został szczególnie ograniczony, lecz w przypadku korzystania z powyżej wymienionego topionego na gorąco lepiszcza dla warstwy klejącej w taśmie uszczelniającej, ma on korzystnie odporność na działanie wysokich temperatur wyższą niż temperatura mięknięcia topionego na gorąco lepiszcza. W warunkach normalnych, ponieważ temperatura mięknięcia topionego na gorąco lepiszcza jest niższa niż około 140°C, korzystnie są wykorzystywane włókna mające temperaturę mięknięcia wynoszącą 140°C lub wyższą oraz odporność na działanie wysokich temperatur bez powodowania znaczącego odkształcenia w temperaturze niższej niż 140°C, przy czym bardziej korzystnie wykorzystywane są włókna mające temperaturę mięknięcia wynoszącą 170°C lub wyższą, jak również odporność na działanie wysokich temperatur bez powodowania znaczącego odkształcenia w temperaturze wynoszącej mniej niż 170°C.

Włókna mogą być włóknami naturalnymi albo włóknami syntetycznymi. Przykłady włókien naturalnych obejmują włókna pochodzenia roślinnego, takie jak bawełna, len oraz włókna pochodzenia zwierzęcego takie jak jedwab, wełna i temu podobne, natomiast przykłady włókien syntetycznych obejmują włókna poliamidowe, włókna poliestrowe oraz włókna akrylowe. W szczególności, gdy są one stosowane do wyrobu odzieży, korzystne są włókna poliamidowe, poliestrowe oraz temu podobne ze względu na elastyczność, wytrzymałość, odporność na działanie wysokich temperatur, trwałość, koszt, lekkość i temu podobne.

Włókna składające się na tkaninę wykorzystywaną w przedmiotowym wynalazku mogą być albo włóknami długimi albo włóknami krótkimi, lecz korzystnie są to włókna długie lub włókna zasadniczo zbliżone do włókien długich. Dzieje się tak dlatego, że gdy stosowane są włókna krótkie, powierzchnia tkaniny w otrzymanej taśmie uszczelniającej łatwo może zostać zmechacona, a zaimpregnowanie w punkcie przecięcia zostaje osłabione, skutkiem czego efekt uszczelniający ma tendencję do obniżania się. W związku z tym, w przypadku korzystania z krótkich włókien, jest korzystnym, aby meszek powierzchni tkaniny otrzymanej taśmy uszczelniającej został korzystnie poddany obróbce (usunięty) poprzez wypalenie lub obróbkę przez stopienie.

Rodzaj przędzy nie zostaje szczególnie ograniczony, lecz podczas spierania, już po wytworzeniu materiału surowego, następującego później procesu laminowania oraz obróbki, jeżeli osnowa oraz wątek składające się na mającą niską gęstość tkaninę są wykonane z surowego jedwabiu, bardziej jest prawdopodobne wystąpienie nieestetycznego wyglądu na skutek strzępienia się przędzy lub też produkcja staje się utrudniona. Zatem rodzaj przędzy stanowi korzystnie przędza teksturowana, bardziej korzystnie przędza teksturowana z nibyskrętem. Dzięki zastosowaniu teksturowanej przędzy, zaimpregnowanie miejsca skrzyżowania zostaje w dalszym stopniu poprawione w porównaniu z surowym jedwabiem. Dzieje się tak dlatego, że gdy stosuje się teksturowaną przędzę, przestrzenie pomię

PL 229 536 Β1 dzy pasmami składającymi się na przędzę są tak powiększone, ze łatwiejsze staje się wnikanie lepiszcza taśmy uszczelniającej pomiędzy pasma.

Splot tkaniny nie zostaje szczególnie ograniczony i obejmuje splot skośny, splot satynowy oraz splot płócienny. Spośród nich, korzystna jest konstrukcja splotu płóciennego. Jeżeli tkanina ma konstrukcję splotu płóciennego, równowaga właściwości występujących zgodnie z kierunkiem osnowy oraz kierunkiem wątku staje się doskonała, a pod względem struktury, ma ona doskonałą wytrzymałość oraz odporność na zużycie, dzięki czemu gęstość włókien można łatwo obniżyć, poprawiają zaimpregnowanie w miejscu skrzyżowania.

(1-2) W odniesieniu do folii podstawowej

Następnie zostanie omówiona folia bazowa wykorzystywana w przedmiotowym wynalazku. Materiał do wykonania folii bazowej nie jest szczególnie ograniczony, lecz w przypadku, w którym wykorzystywana jest poniżej wymienione lepiszcze topione na gorąco w warstwie klejącej taśmy uszczelniającej, ma ono korzystnie odporność na działanie wysokich temperatur wyższą niż temperatura mięknięcia lepiszcza topionego na gorąco. W warunkach normalnych, ponieważ temperatura mięknięcia topionego na gorąco lepiszcza jest niższa niż około 140°C, korzystnym jest stosowanie folii bazowej mającej temperaturę mięknięcia wynoszącą 140°C lub wyższą, a także odporność na działanie wysokich temperatur bez powodowania znaczącego odkształcenia w temperaturze niższej niż 140°C, przy czym bardziej korzystnym jest stosowanie folii bazowej mającej temperaturę mięknięcia wynoszącą 170°C lub wyższą oraz odporność na działanie wysokich temperatur bez powodowania znaczącego odkształcenia przy temperaturze niższej niż 170°C.

Przykłady folii bazowej obejmują folię z żywicy poliuretanowej, żywicy poliestrowej, takiej jak politereftalan etylenowy oraz politereftalan butylenowy, żywicy akrylowej, żywicy poliamidowej, żywicy z chlorku winylu, syntetycznego kauczuku, naturalnego kauczuku, żywicy silikonowej, a także żywicy zawierającej fluor. Dodatkowo, folia bazowa może ponadto zawierać modyfikator taki jak pigment, środek absorbujący ultrafiolet oraz wypełniacz.

Stosownie, grubość folii bazowej wynosi 5 μm lub więcej, bardziej korzystnie 10 μm lub więcej, a także korzystnie 300 μm lub mniej, bardziej korzystnie 100 μm lub mniej. Poprzez zastosowanie grubości folii bazowej wynoszącej 5 μm lub więcej, możliwości obsługi w czasie produkcji zostają poprawione, a poprzez zastosowanie grubości 300 μm lub mniejszej możliwe jest zapewnienie elastyczności folii bazowej. Grubość folii bazowej stanowi przeciętną grubość mierzoną za pomocą grubościomierza tarczowego (pomiaru dokonuje się w stanie, gdy nie występuje obciążenie za wyjątkiem obciążenia sprężyną korpusu głównego stosowanego z wykorzystaniem 1/1000 mm grubościomierza tarczowego produkowanego przez TECLOCK).

Jako folię bazową stosuje się korzystnie folię mającą właściwość wodoodporności. Jeżeli folia bazowa mająca właściwość wodoodporności jest tu stosowana, ta właściwość wodoodporności może być nadawana części uszczelnianej poddanej obróbce taśmą uszczelniającą. W przypadku zastosowania, w którym w szczególności wymagane jest również, aby część uszczelniana miała właściwość wodoodporności, korzystne jest stosowanie folii bazowej mającej właściwość wodoodporności 100 cm lub więcej, bardziej korzystnie 200 cm lub więcej, rozumianej jako odporność na wodę (właściwość wodoodporności) mierzoną zgodnie ze sposobem JIS L 1902 A.

Przykłady folii mającej taką właściwość wodoodporności obejmują nie porowatą folię polimerową lub folię porowatą zawierającą żywicę hydrofobową, taką jako żywica zawierająca fluor, żywica poliuretanowa poddawana obróbce nadającej hydrofobowość (dalej w niniejszym dokumencie określana w niektórych przypadkach po prostu jako „hydrofobowa żywica porowata”). W tym dokumencie „żywica hydrofobowa” oznacza żywicę, w przypadku której, gdy formowana jest płaska płytka z wykorzystaniem tej żywicy, kąt zwilżania dla kropli wody umieszczanej na powierzchni płytki wynosi 60 stopni lub więcej (temperatura pomiaru: 25°C), a bardziej korzystnie 80 stopni lub więcej.

Hydrofobowa folia porowata wykazuje właściwość wodoodporności jako cała folia, ponieważ hydrofobowa żywica składająca się na materiał folii bazowej powstrzymuje przedostawanie się wody do porów. Z drugiej zaś strony, ponieważ jest to ciało porowate, lepiszcze wnika do porów folii aż do wystąpienia efektu zakotwiczenia, dzięki czemu możliwy jest znakomity pod względem trwałości proces laminowania. Sposób nich, jako folia mająca właściwość wodoodporności, korzystna jest porowata folia zawierająca żywicę zawierającą fluor ze względu na odporność na działanie wysokich temperatur oraz stabilność wymiarową, przy czym bardziej korzystna jest porowata folia politetrafluoroetylenowa (dalej wymieniana w niniejszym jako „porowata folia PTFE” w niektórych przypadkach). W szczególności, ponieważ w porowatej folii PTFE, politetrafluoroetylen będący składnikiem żywicz

PL 229 536 Β1 nym składającym się na materiał folii bazowej ma wysokie właściwości hydrofobowe (właściwość odpychania wody), możliwe jest uzyskiwanie znakomitej właściwości wodoodporności, a jednocześnie można uzyskać folię mającą wysoką porowatość, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie znakomitej trwałości przywierania w wyniku efektu zakotwiczenia lepiszcza.

Tę porowatą folię PTFE uzyskuje się poprzez zmieszanie drobnego proszku politetrafluoroetylenu (PTFE) z pomocniczym środkiem formującym, celem uzyskania formowanego korpusu z pasty, usuwanie pomocniczego środka formującego z formowanego korpusu, a następnie powiększanie produktu do otrzymania płaszczyzny przy wysokiej temperaturze i wysokiej prędkości, a przez to uzyskuje się strukturę porowatą. Innymi słowy, porowata folia PTFE jest skonstruowana z węzłami wzajemnie połączonymi drobnymi krystalicznymi wstęgami, przy czym taki węzeł stanowi agregat cząstek pierwotnych politetrafluoroetylenu oraz fibryli, które stanowią wiązki wstęg krystalicznych łączących fibryle w pory w folii. Przestrzenie wyznaczane przez fibryle i węzły łączące fibryle stanowią pory w folii. Porowatość, maksymalna średnica porów oraz temu podobne folii PTFE opisane poniżej mogą być dobierane poprzez regulowanie prędkości rozciągania i temu podobnych.

Maksymalny rozmiar porów hydrofobowej folii porowatej wynosi korzystnie 0,01 μm lub więcej, bardziej korzystnie 0,1 μm lub więcej, a także korzystnie 10 μm lub mniej, bardziej korzystnie 1 μm lub mniej. Jeżeli maksymalny rozmiar porów wynosi mniej niż 0,01 μm, produkcja folii staje się trudna, natomiast jeżeli wynosi on więcej niż 10 μm, właściwość wodoodporności tej hydrofobowej folii porowatej zostaje obniżona, a wytrzymałość folii staje się słaba, skutkiem czego ma ona tendencje do stawania się kłopotliwą w obsłudze folii podczas późniejszych procesów takich jak laminowanie.

Porowatość hydrofobowej folii wynosi korzystnie 50% lub więcej, bardziej korzystnie 60% lub więcej, a także korzystnie 98% lub mniej, bardziej korzystnie 95% lub mniej. Poprzez zastosowanie porowatości hydrofobowej folii porowatej wynoszącej 50% lub więcej, poprawiony zostaje efekt zakotwiczenia lepiszcza. Z drugiej zaś strony, poprzez zastosowanie porowatości wynoszącej 98% lub mniej, zapewnia się wytrzymałość folii.

Maksymalny rozmiar porów jest wartością mierzoną zgodnie z uregulowaniami ASTM F-316. Porowatość uzyskuje się poprzez dokonanie obliczeń zgodnie z poniższym wzorem na podstawie gęstości pozornej (p) mierzonej zgodnie z pomiarem gęstości pozornej JIS K 6885.

Porowatość (%) = (2,2-p) / 2,2 x 100

Odpowiednia grubość hydrofobowej folii porowatej wynosi korzystnie 5 μm lub więcej, bardziej korzystnie 10 μm lub więcej, a także korzystnie 300 μm lub mniej, bardziej korzystnie 100 μm lub mniej. Poprzez zastosowanie grubości hydrofobowej folii porowatej wynoszącej 5 μm lub więcej, podatność na obsługę podczas produkcji zostaje poprawiona, natomiast poprzez zastosowanie grubości wynoszącej 300 m lub mniej, zapewnia się elastyczność hydrofobowej folii porowatej. Pomiar grubości hydrofobowej folii porowatej stanowi przeciętną grubość mierzoną z wykorzystaniem grubościomierza tarczowego (pomiaru dokonywano w warunkach bez obciążenia za wyjątkiem obciążenia korpusu głównego z wykorzystaniem 1/1000 mm grubościomierza tarczowego produkowanego przez TECLOCK).

W przedmiotowym wynalazku hydrofobowa folia porowata korzystnie ma warstwę żywicy hydrofilowej po tej stronie, po której laminowana jest warstwa lepiszcza. Dzięki formowaniu warstwy żywicy hydrofilowej, mechaniczna wytrzymałość hydrofobowej folii porowatej zostaje poprawiona, a jednocześnie zostaje poprawione przywieranie do warstwy klejącej, dzięki czemu uzyskuje się taśmę uszczelniającą o znakomitej trwałości. Warstwa żywicy hydrofilowej może być formowana na powierzchni hydrofobowej folii porowatej, lecz część warstwy hydrofilowej żywicy może być impregnowana na części powierzchni hydrofobowej folii porowatej. Dzięki zaimpregnowaniu części warstwy żywicy hydrofilowej w porach powierzchni hydrofobowej folii porowatej, uzyskuje się efekt zakotwiczenia, a przez to wzmocnienia wytrzymałości wiązania warstwy żywicy hydrofilowej oraz hydrofobowej folii porowatej.

Jako żywicę hydrofilową, korzystnie stosuje się materiał polimerowy mający grupę hydrofilową taką jak grupa hydroksylowa, grupa karboksylowa, grupa sulfonianowa, a także grupa aminokwasu, który to materiał pęcznieje w wodzie i jest nierozpuszczalny w wodzie. W szczególności, przykłady mogą obejmować polimer hydrofilowy, którego przynajmniej część jest usieciowana, taki jak polialkohol winylowy, celuloza w kwasie octowym, a także nitroceluloza i hydrofilową żywica poliuretanowa, lecz ze względu na odporność na działanie wysokich temperatur, odporność chemiczną, podatność na obróbkę oraz temu podobne, szczególnie preferowana jest hydrofilową żywica poliuretanowa.

PL 229 536 Β1

Jako hydrofilową żywicę poliuretanową, wykorzystuje się poliuretan na bazie poliestru lub polieteru lub prepolimer zawierający grupę hydrofilową taką jak grupa hydroksylowa, grupa amino, grupa karboksylowa, grupa sulfonowa, a także grupa oksyetylenowa. W celu dostosowania temperatury topnienia (temperatury mięknięcia) żywicy, mogą być wykorzystywane diizocyjanian, triizocyjanian lub ich addukt mający dwie lub więcej grup izocyjanianowych, sam lub jako mieszanina, jako środek sieciujący. W przypadku prepolimeru z końcówką izocyjanianową, może być wykorzystywany poliol mający dwie lub więcej grup funkcjonalnych takich jak diol lub jego pochodna oraz triol lub jego pochodna, lub też poliamina mająca dwie lub więcej grup funkcjonalnych takich jak diamina lub jej pochodna oraz triamina lub jej pochodna, jako środek utwardzający.

W ramach sposobu formowania warstwy żywicy hydrofilowej, takiej jak hydrofilową żywica poliuretanowa na powierzchni hydrofobowej folii porowatej, przygotowuje się płyn do nakładania sposobem takim jak poprzez przygotowanie roztworu z żywicy (poli)uretanowej z wykorzystaniem rozpuszczalnika, ogrzewa się żywicę do stopienia i temu podobne, a następnie płyn do nakładania zostaje nałożony na hydrofobową folię porowatą za pomocą wałka i temu podobnego. Lepkość płynu do nakładania odpowiednia do zaimpregnowania żywicy hydrofilowej do części powierzchniowej hydrofobowej folii porowatej wynosi 20 000 mPa s lub mniej, bardziej korzystnie 10 000 mPa s lub mniej w temperaturze nakładania. W przypadku przygotowywania roztworu z wykorzystaniem rozpuszczalnika, chociaż zależy to od składu rozpuszczalnika, gdy lepkość roztworu staje się zbyt niska, roztwór zostaje rozproszony na całej hydrofobowej folii porowatej po nałożeniu, a zatem istnieje prawdopodobieństwo, że cała hydrofobowa folia porowata zostaje uczyniona hydrofilową, natomiast jednolita warstwa żywicy nie zostanie utworzona na powierzchni tej hydrofobowej folii porowatej, co zwiększa prawdopodobieństwo spowodowania problemu związanego z właściwością wodoodporności, dlatego też pożądanym jest utrzymywanie lepkości wynoszącej 500 mPa s lub większej. Lepkość można mierzyć za pomocą lepkościomierza typu B produkowanego przez TOKI SANGYO CO., LTD.

(1-3) W odniesieniu do warstwy lepiszcza

Następnie zostanie omówiona warstwa lepiszcza laminowana w taśmie uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Lepiszcze wykorzystywane w warstwie lepiszcza nie jest szczególnie ograniczone, o ile wykazuje ono efekt uszczelniający poprzez wypełnienie wolnych przestrzeni występujących w miejscu połączenia takiego jak szew oraz przeszycie produktu tekstylnego podczas obróbki uszczelniającej, lecz korzystne jest to lepiszcze topione na gorąco, które zostaje stopione za pomocą gorącego powietrza, ultradźwięków, fali o wysokiej częstotliwości i temu podobnych, a także wykazujące wytrzymałość spojenia, ponieważ obsługa topionego na gorąco lepiszcza jest dobra podczas procesu uszczelniania. Jako topione na gorąco lepiszcze mogą być wykorzystywane różne żywice, takie jak żywica polietylenowa lub jej kopolimer żywicy, żywica poliamidowa, żywica poliestrowa, żywica butyralowa, żywica zawierająca polioctan winylu lub jego żywiczny kopolimer, żywica będąca pochodną celulozy, żywica zawierająca polimetakrylan metylu, żywica zawierająca polieter winylu, żywica poliuretanowa, żywica poliwęglanowi, a także żywica zawierająca polichlorek winylu, sama lub jako mieszanina dwu lub więcej rodzajów, zależnie od potrzeb.

W przypadku wykorzystywania taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku do wyrobu odzieży, niezbędna jest miękka tekstura oprócz odporności na czyszczenie na sucho oraz odporności na pranie. W takim przypadku, jako topione na gorąco lepiszcze korzystna jest żywica poliuretanowa.

Prędkość przepływu topionego na gorąco lepiszcza (mierzona w temperaturze 180°C z wykorzystaniem przepływomierza „CFT-500” produkowanego przez Shimadzu Corporation) wynosi 40 x 10'³ cm³/s lub więcej, bardziej korzystnie 60 χ 10³ cm³/s lub więcej, a także korzystnie 200 χ 10³cm³/s lub mniej, bardziej korzystnie 100 χ 10 ³ cm³/s lub mniej. Jeżeli wartość przepływu topionego na gorąco lepiszcza jest zbyt niska, wytrzymałość klejenia staje się niedostateczna, natomiast gdy jest ona zbyt wysoka, topione na gorąco lepiszcze, które zostaje stopione, wycieka z otworów po przeszyciu lub jest wyciskane z krawędzi taśmy podczas procesu uszczelniania taśmą, co skutkuje pogorszeniem wyglądu lub nieuzyskaniem dostatecznej właściwości wodoodporności.

Grubość warstwy topionego na gorąco lepiszcza wynosi korzystnie 20 gm lub więcej, bardziej korzystnie 50 gm lub więcej, a także korzystnie 400 gm lub mniej, bardziej korzystnie 200 gm lub mniej, szczególnie korzystnie 120 gm lub mniej. Jeżeli warstwa topionego na gorąco lepiszcza ma mniej niż 20 gm, ilość żywicy jest zbyt mała, skutkiem czego jest trudno całkowicie uszczelnić wklęsłości i wypukłości przędzy w części otworów po przeszyciu, a zatem właściwość wodoodporności obszaru przeszytego staje się niedostateczna. Dodatkowo, trudno jest stabilnie powlekać watową

PL 229 536 Β1 topionego na gorąco lepiszcza mniejszą niż 20 gm, ponieważ istnieje zwiększone prawdopodobieństwo spowodowania defektu powlekania określanego jako rybie oczy na warstwie topionego na gorąco lepiszcza. Z drugiej strony, gdy warstwa topionego na gorąco lepiszcza ma grubość wynoszącą więcej niż 400 gm, dużo czasu potrzebna na dostatecznie stopienie topionego na gorąco lepiszcza podczas prasowania na gorąco taśmy uszczelniającej, skutkiem czego występuje prawdopodobieństwo obniżenia wydajności oraz spowodowania uszkodzeń termicznych folii bazowej, do której ma to lepiszcze być wiązane. Jeżeli czas prasowania na gorąco zostanie skrócony, warstwa topionego na gorąco lepiszcza nie zostaje dostatecznie stopiona, skutkiem czego nie może zostać uzyskany dostateczny efekt uszczelniający. Dodatkowo, tekstura części uszczelnionej po procesie wiązania staje się twarda; na przykład, jeżeli taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku jest nakładana na odzież, powoduje to uzyskiwanie szorstkiej tekstury części uszczelnianej.

Również korzystnym przykładem realizacji jest odpowiednie zmienianie grubości warstwy topionego na gorąco lepiszcza zgodnie z rodzajem materiału tekstylnego produktu laminowanego materiałem tekstylnym, jaki ma być poddawany obróbce uszczelniającej. Na przykład, jeżeli materiał tekstylny po stronie poddawanej obróbce uszczelniającej laminowanego materiałem tekstylnym produktu stanowi tkanina spełniająca wymogi współczynnika pokrywania, jakie zostaną opisane dalej, grubość warstwy topionego na gorąco lepiszcza w taśmie uszczelniającej może być dobrana jako cienka, a na przykład wynosi ona korzystnie 120 gm lub mniej. Jeżeli grubość warstwy topionego na gorąco lepiszcza wynosi 120 gm lub mniej, możliwe jest uzyskanie produktu tekstylnego o doskonałej teksturze i wyglądzie części przeszytej. Co więcej, ponieważ ilość żywicy topionego na gorąco lepiszcza może być niewielka, koszt materiału może zostać zredukowany na skutek zmniejszenia ilości żywicy. Również, ponieważ lepiszcze topi się w krótkim czasie podczas prasowania taśmy uszczelniającej, możliwe jest poprawienie wydajności na skutek przyspieszenia procesu prasowania. Ze względu na taki synergiczny efekt, koszt produkcji produktu tekstylnego może zostać zredukowany. Z drugiej strony, jeżeli materiał tekstylny znajdujący się po stronie, która ma być poddawana obróbce uszczelniającej laminowanego materiałem tekstylnym produktu jest trykotem dzianym, staje się niezbędne zastosowanie dostatecznej ilości topionego na gorąco lepiszcza do wypełnienia przestrzeni wewnątrz tego trykotu dzianego, skutkiem czego grubość warstwy topionego na gorąco lepiszcza wynosi korzystnie 150 gm lub więcej.

Taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku korzystnie ma 10% współczynnik odkształcania wynoszący 10 N/cm lub więcej, bardziej korzystnie 12 N/cm lub więcej, a także korzystnie ma 10% współczynnik odkształcenia wynoszący 50 N/cm lub mniej, bardziej korzystnie 30 N/cm lub mniej, w kierunku wzdłużnym. Poprzez zastosowanie 10% współczynnika odkształcania w kierunku wzdłużnym w powyżej określonym zakresie, zmiana szerokości taśmy przed i po procesie uszczelniania zostaje ograniczona, dzięki czemu można przeprowadzać bardziej stabilny proces uszczelniania. Jeżeli 10% współczynnik odkształcania wynosi mniej niż 10 N/m, podczas przeprowadzania procesu uszczelniania taśma ulega przewężeniu (czyli wchodzi w stan, w którym taśma zostaje rozciągnięta w kierunku wzdłużnym i staje się wąska), skutkiem czego występuje prawdopodobieństwo tego, że niemożliwe będzie uzyskanie dostatecznego uszczelnienia w miejscu, gdzie przeprowadzanie procesu uszczelniania jest utrudnione, tak jak w obszarze zakrzywionym. Również, jeżeli 10% współczynnik odkształcenia staje się wyższy niż 50 N/m, tekstura taśmy uszczelniającej staje się twarda, skutkiem czego, gdy jest ona stosowana na produkcie tekstylnym, część poddawana procesowi uszczelniania ma tendencję do stawania się szorstką.

(2) Wytwarzanie taśmy uszczelniającej

Następnie zostanie omówiony sposób wytwarzania taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku.

Sposób wytwarzania taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku obejmuje pierwszy etap laminowania folii bazowej oraz powyżej opisanej tkaniny, celem uzyskania pierwszego produktu laminowanego, drugi etap obejmujący powlekanie lepiszcza po jednej stronie folii bazowej pierwszego produktu laminowanego w pierwszym etapie, do uzyskania drugiego laminowanego produktu, a także etap przetwarzania polegającego na cięciu wzdłużnym drugiego produktu laminowanego uzyskanego w drugim etapie w postaci taśmy. Dalej w niniejszym dokumencie zostaną wyjaśnione szczegóły każdego etapu.

PL 229 536 Β1 (2-1) Etap pierwszy

W etapie pierwszym folia bazowa oraz powyżej opisana tkanina są laminowane, dzięki czemu uzyskuje się pierwszy produkt laminowany. Dla potrzeb laminowania folii bazowej oraz powyżej opisanej tkaniny stosownie wykorzystuje się sposób taki jak adhezja lub zgrzewanie. W przypadku, w którym korzysta się z materiału, który trudno jest poddać procesowi zgrzewania, takiego jak włókna poliamidowe oraz włókna poliestrowe wykorzystane jako materiał tkaniny, folia bazowa oraz powyżej opisana tkanina są korzystnie wiązane z wykorzystaniem lepiszcza.

Jako lepiszcze korzystnie stosuje się nadające się do utwardzania lepiszcze żywiczne, które może być utwardzane poprzez reakcję chemiczną, reakcję z ciepłem, światłem i wilgocią i temu podobnymi. Przykłady takie obejmują różne lepiszcza żywiczne z żywicy poliestrowej, żywicy poliamidowej, żywicy poliuretanowej, żywicy silikonowej, żywicy metakrylowej, żywicy z polichlorku winylu, żywicy poliolefinowej, żywicy polibutadienowej, innych żywic i temu podobnych. Spośród nich korzystne jest lepiszcze z żywicy poliuretanowej. Jako lepiszcze z żywicy poliuretanowej, szczególnie korzystne jest nadające się do utwardzania reakcyjnego, topione na gorąco lepiszcze.

Nadające się do utwardzania reakcyjnego, topione na gorąco lepiszcze jest w stanie stałym w temperaturze normalnej i jest ono topione poprzez ogrzewanie do uzyskania płynu o niskiej lepkości: jest to lepiszcze, które staje się płynem o wysokiej lepkości lub ciałem stałym na skutek reakcji utwardzania powodowanego przez pozostawanie w stanie ogrzanym, dalsze podwyższenie temperatury lub wprowadzenie w kontakt ze związkiem polifunkcjonalnym zawierającym wilgoć lub inne aktywne wodory i temu podobne. Reakcja utwardzania może być przyspieszana poprzez obecność katalizatora utwardzania, środka utwardzającego i temu podobnego.

Jako nadające się do utwardzania reakcyjnego, topione na gorąco lepiszcze z żywicy poliuretanowej wykorzystywane do połączenia folii bazowej oraz tkaniny, korzystnie wykorzystuje się na przykład takie, które ma lepkość wynoszącą od 500 mPa s do 30 000 mPa s (bardziej korzystnie 3 000 mPa s lub mniej), które po stopieniu przez ogrzewanie stają się płynem mającym niską lepkość (a mianowicie, gdy są one powlekane do klejenia). W tym przypadku lepkość jest wielkością mierzoną lepkościomierzem „ICI corn & piąte viscometer” produkowanym przez RESEARCH EOUIPMENT, przy czym wałek jest ustawiany jak dla ziaren, a także w temperaturze wynoszącej 125°C. Jako nadające się do utwardzania reakcyjnego, topione na gorąco lepiszcze z żywicy poliuretanowej, korzystnie stosuje się lepiszcze utwardzane poprzez reakcję z wykorzystaniem wilgotności (wilgoci).

Utwardzane reakcyjnie topione na gorąco lepiszcze z żywicy poliuretanowej może być otrzymywane przez reakcję addycji poliestrowego poliolu, polieterowego poliolu oraz temu podobnych z alifatycznym lub aromatycznym poliizocyjanianem takim jak TDI (diizocyjanianotoluen), MDI (diizocyjaniano difenylometan), XDI (diizocyjanianoksylen) oraz IPDI (diizocyjanianoizoforon), tak, że grupa izocyjanianowa pozostaje na końcówkach. Otrzymane utwardzane reakcyjnie tropione na gorąco lepiszcze z żywicy poliuretanowej ma grupę izocyjanianową na końcówce, a zatem powoduje reakcję utwardzania przez wilgoć znajdującą się w powietrzu. Temperatura topnienia utwardzanego reakcyjnie topionego na gorąco lepiszcza z żywicy poliuretanowej wynosi 50°C lub więcej, bardziej korzystnie 80°C lub więcej, a także korzystnie 150°C lub mniej, co oznacza cokolwiek wyżej niż temperatura pokojowa.

Przykłady utwardzanego reakcyjnie, topionego na gorąco lepiszcza z żywicy poliuretanowej obejmują „Bondmaster” dostępny w handlu od firmy Ippon NSC Ltd. Poprzez ogrzewanie do 70 do 150°Ć, utwardzane reakcyjnie, topione na gorąco lepiszcze z żywicy poliuretanowej zostaje stopione i ma lepkość pozwalającą na powlekanie. Substancja stopiona jest powlekana na folii bazowej, celem związania folii bazowej oraz tkaniny, po czym następuje schładzanie do około temperatury pokojowej, skutkiem czego staje się ono pół-stałe, co zapobiega nadmiernemu przenikaniu i wnikaniu w tkaninę. Następnie reakcja utwardzania postępuje na skutek występowania wilgoci w powietrzu, skutkiem czego uzyskuje się miękkie i silne przywieranie.

Sposób powlekania lepiszczem, które spaja folię bazową oraz tkaninę, nie zostaje szczególnie ograniczony i mogą być tu wykorzystywane sposoby takie jak nakładanie wałkiem, nakładanie rozpryskowe i nakładanie pędzlem.

W celu poprawienia elastyczności produktu laminowanego, zalecane jest, aby lepiszcze było powlekane w postaci cienkiej warstwy, lub też było powlekane fragmentarycznie, tak jak w postaci punktów lub linii.

W przypadku powlekania lepiszcza w postaci cienkiej folii, zalecane jest, aby warstwa lepiszcza miała grubość wynoszącą korzystnie 5 μΐη lub więcej, bardziej korzystnie 10 lub więcej, a także korzystnie 100 lub mniej, bardziej korzystnie 70 lub mniej. Jeżeli grubość warstwy lepiszcza jest mniejsza niż 5 qm, może nie być uzyskiwane dostateczne połączenie, natomiast gdy wynosi ona więcej niż 100 qm,

PL 229 536 Β1 tekstura otrzymanej taśmy uszczelniającej staje się twarda. Obszar przywierania (obszar, w którym lepiszcze jest powlekane), w przypadku, gdy lepiszcze jest powlekane fragmentarycznie, stanowi korzystnie 5% lub więcej, bardziej korzystnie 40% lub więcej, a także korzystnie 95% lub mniej, bardziej korzystnie 90% lub mniej względem całego pola powierzchni folii bazowej. Jeżeli obszar przywierania jest większy niż 95%, efekt rosnącej elastyczności nie może zostać uzyskany w stopniu dostatecznym.

Ilość lepiszcza, jakie ma być powlekane, może zostać ustalona po rozważeniu wklęsłości i wypukłości, gęstości włókien, niezbędnego przywierania, trwałości oraz temu podobnych dla tkaniny. Ilość powlekania wynosi korzystnie 1 g/m² lub więcej, bardziej korzystnie 4 g/m² lub więcej, a także korzystnie 50 g/m² lub mniej, bardziej korzystnie 30 g/m² lub mniej. Jeżeli ilość powlekanego lepiszcza jest zbyt mała, przywieranie okazuje się niedostateczne, a także na przykład nie jest możliwe w niektórych przypadkach uzyskanie odporności dostatecznej, aby produkt wytrzymywał pranie. Z drugiej zaś strony, jeżeli ilość lepiszcza jest zbyt duża, tekstura otrzymanego produktu laminowanego może stać się zbyt twarda w niektórych przypadkach, a co za tym idzie niekorzystna.

Korzystny sposób laminowania obejmuje na przykład sposób laminowania folii bazowej z wykorzystaniem wałka mającego wzór żłobiony, przy czym stopione, utwardzane reakcyjnie lepiszcze z żywicy poliuretanowej jest powlekane oraz umieszcza się na nim powyżej opisaną tkaninę, celem sprasowania ich ze sobą za pomocą wałka. Dzięki temu sposobowi może być zapewniona dobra wytrzymałość przywierania, a także jednocześnie tekstura uzyskanego produktu laminowanego jest dobra, a również dobra staje się wydajność.

(2-2) Etap drugi

W etapie drugim, lepiszcze jest powlekane po jednej stronie folii bazowej pierwszego produktu laminowanego uzyskiwanego w etapie pierwszym, skutkiem czego uzyskuje się drugi produkt laminowany. Tutaj objaśniony zostanie przypadek stosowania topionego na gorąco lepiszcza. Postać topionego na gorąco lepiszcza może być postacią produktu masowego, postacią peletek, postacią proszkową, postacią perełek, postacią płatków i temu podobnych i mogą one być tu stosownie wykorzystywana. Sposób powlekania topionego na gorąco lepiszcza na pierwszym produkcie laminowanym uzyskanym w pierwszym etapie obejmuje na przykład sposób z wykorzystaniem rozpuszczalnika, sposób zgrzewania na gorąco, sposób wytłaczania i temu podobne, a z punktu widzenia jakości i kosztów korzystnie stosowany jest sposób wytłaczania. W sposobie wytłaczania, topione na gorąco lepiszcze zostaje stopione na gorąco w wytłaczarce i jest pod ciśnieniem podawane do dyszy, przy czym to topione na gorąco lepiszcze jest wypuszczane z dyszy na folię bazową pierwszego produktu laminowanego i schładzanie na wałku chłodzącym, skutkiem czego uzyskuje się drugi produkt laminowany.

(2-3) Etap trzeci

Drugi produkt laminowany uzyskiwany w drugim etapie jest poddawany obróbce przez rozcinanie na odpowiednią szerokość, w celu umożliwienia wykorzystania go jako taśma uszczelniająca. Obróbka przez rozcinanie może być wykonywana powszechnie znanym sposobem, a także może być stosowana obróbka przez rozcinanie z wykorzystaniem noży wklęsłych (noży krążkowych) i temu podobnych. Szerokość cięcia może być odpowiednio dobierana zgodnie z szerokością cięcia niezbędna dla taśmy, a korzystnie wynosi 5 mm lub więcej, bardziej korzystnie 8 mm lub więcej, a także korzystnie 50 mm lub mniej, bardziej korzystnie 25 mm lub mniej. Jeżeli szerokość jest węższa niż 5 mm, taśma uszczelniająca, podczas pokrywania części uszczelnianej tą taśmą okazuje się być zbyt mała, skutkiem czego może zostać upośledzony efekt uszczelniający. Z drugiej zaś strony, jeżeli szerokość wynosi 50 mm lub więcej, istnieje prawdopodobieństwo tworzenia się zmarszczek i pęcherzyków, skutkiem czego wygląd produktu staje się niekorzystny.

Drugi produkt laminowany, ponieważ jest on laminowany tkaniną w pierwszym etapie, może być poddawany obróbce przez rozcinanie poprzez zastosowanie wyższego naprężenia w porównaniu z przypadkiem, gdy laminowana jest dzianina. W niniejszym dokumencie naprężenie oznacza naprężenie stosowane w kierunku wzdłużnym cięcia podczas nawijania poddanej obróbce taśmy uszczelniającej.

W przedmiotowym wynalazku naprężenie dla potrzeb nawijania taśmy uszczelniającej podczas przetwarzania przez rozcinanie nie jest szczególnie ograniczone, a wynosi ono korzystnie 70 N/m lub więcej oraz 100 N/m lub mniej. Poprzez zastosowanie naprężenia 70 N/m lub większego, w przypadku obróbki przez rozcinanie z wykorzystaniem noża tarczowego, drugi produkt laminowany jest łatwo rozcinany, skutkiem czego poprawia się wydajność. Poprzez wybranie naprężenia 100 N/m lub mniejszego, rozciąganie się drugiego produktu laminowanego w kierunku wzdłużnym zostaje powstrzymane, skutkiem czego unika się przewężenia.

PL 229 536 Β1

W procesie produkcyjnym taśmy uszczelniającej z wykorzystaniem dzianiny jako materiału spodniego, jeżeli naprężenie podczas obróbki przez rozcinanie jest wyższe niż 70 N/m lub więcej, powoduje się przewężanie pasów, skutkiem czego szerokość staje się mniejsza; jeżeli naprężenie ustaje po obróbce przez rozcinanie, szerokość taśmy uszczelniającej staje się większa niż odstęp noża tarczowego, co skutkuje nierówną szerokością rozcinania. W przypadku naprężenia wyższego niż 100 N/m lub więcej, ponieważ taśma uszczelniająca jest nawijana podczas rozciągania w kierunku wzdłużnym, istnieje możliwość, że rolka nawinie się ponownie po obróbce przez rozcinanie uzyskując kształt miseczkowy. W przeciwnym przypadku, gdy naprężenie wynosi 40 N/m lub mniej, krawędź ostrza tarczowego staje się mało skuteczna, a dodatkowo pojawia się prawdopodobieństwo wystąpienia problemu polegającego na tym, że taśma rozcinana nawinie się na ostrze. W ten sposób, ponieważ taśma uszczelniająca, w której wykorzystano trykot dziany jako materiał po tak zwanej lewej stronie, ma pewną właściwość polegającą na tendencji do bycia rozciąganą w kierunku wzdłużnym, przy czym zakres stałego stanu naprężenia podczas obróbki przez rozcinanie jest niewielki, a górna granica prędkości obróbki przez rozcinanie powinna wynosić 15 m/min, przy czym ustawienie większej prędkości jest trudne.

(3) Produkt tekstylny według przedmiotowego wynalazku.

Przedmiotowy wynalazek dotyczy produktu tekstylnego uzyskiwanego poprzez obróbkę przez zszywanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym, przy czym przynajmniej część fragmentu zszywanego jest poddawana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku, a także produktu tekstylnego uzyskiwanego poprzez poddawanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym procesowi zgrzewania, przy czym przynajmniej część fragmentu zgrzewanego jest poddawana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Poprzez przetwarzanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym w produkt tekstylny z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku, uzyskuje się produkt tekstylny mający znakomity efekt uszczelniający. Przynajmniej część fragmentu zszywanego lub fragmentu zgrzewanego może być poddawana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku, a także całość fragmentu zszywanego lub fragmentu zgrzewanego może być poddawana obróbce z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku.

Produkt laminowany materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku nie jest szczególnie ograniczony i zawiera na przykład produkt laminowany materiałem tekstylnym, w którym materiał tekstylny jest laminowany na folii elastycznej.

W produkcie tekstylnym według przedmiotowego wynalazku wykorzystuje się korzystnie produkt laminowany materiałem tekstylnym mający folię elastyczną, tkaninę laminowaną po jednej stronie tej folii elastycznej oraz materiał tekstylny laminowany po drugiej stronie tej folii elastycznej, przy czym tkanina ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 700 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy i dla wątku składających się na tę tkaninę, według następujących wzorów, przy czym strona z tkaniną produktu laminowanego materiałem tekstylnym jest korzystnie poddawana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Mianowicie, jeżeli stosuje się tkaninę spełniającą wymogi zakresu współczynnika pokrywania jako tkaninę laminowaną po stronie, która ma być poddawana obróbce uszczelniającej produktu laminowanego materiałem tekstylnym, możliwe jest uzyskanie znakomitej impregnacji lepiszcza taśmy uszczelniającej oraz znakomitego efektu uszczelniającego na spojeniu (fragmencie zszywanym lub fragmencie zgrzewanym), gdy ten produkt laminowany materiałem tekstylnym jest przetwarzany w produkt tekstylny w ten sam sposób co tkanina laminowana w taśmie uszczelniającej.

Wzór 4

CF^.^CF^+CF, c f^/fTkD^ C F, = 7^7*0;

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm)

PL 229 536 Β1 (3-1) W odniesieniu do tkaniny.

Zostanie omówiona tkanina laminowana w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym, korzystnie wykorzystywana do produktu tekstylnego według przedmiotowego wynalazku. Ta tkanina ma całkowitą wartość (CFtotai) współczynników pokrywania dla osnowy i dla wątku składających się na tę tkaninę, odpowiednio obliczona stosownie do powyższych wzorów, a ta całkowita wartość (CFtotai) wynosi 700 lub więcej, bardziej korzystnie 800 lub więcej, nawet jeszcze korzystniej 900 lub więcej, a także korzystnie 1400 lub mniej, bardziej korzystnie 1300 lub mniej, jeszcze korzystniej 1200 lub mniej. Całkowita wartość (CFtotai) współczynników pokrywania dla osnowy i wątku składających się na tkaninę, odpowiednio obliczana zgodnie z powyższymi wzorami jest dobierana jako wynosząca 700 lub więcej, w celu zapewnienia wytrzymałości tkaniny, która ma być wykorzystywana, celem poprawienia podatności na obróbkę, jak również uzyskania minimalnej jakości wyglądu oraz wrażeń dotykowych. Gdy całkowity współczynnik pokrywania wynosi mniej niż 700, wytrzymałość fizyczna (odporność na ścieranie i temu podobne) otrzymanego produktu laminowanego materiałem tekstylnym staje się niedostateczna do użytku praktycznego, a wygląd i wrażenia dotykowe stają się niewłaściwe Wygląd otrzymanego produktu laminowanego materiałem tekstylnym zależy od wyglądu powierzchni, która jest wystawiona na działanie czynników zewnętrznych, a gdy całkowity współczynnik pokrywania jest niższy niż 700, folia elastyczna staje się bardziej widoczna przez przestrzenie pomiędzy pasmami przędzy tkaniny, skutkiem czego nie spełnia ona wymogów jakościowych generalnie stawianych dla produktu tekstylnego. Wrażenia dotykowe otrzymanego produktu laminowanego materiałem tekstylnych oznaczają wrażenia podczas stykania się z ciałem ludzkim produktu laminowanego materiałem tekstylnym (odczucia na skórze), lecz gdy całkowity współczynnik pokrywania staje się niższy niż 700, powstaje na skórze dotykowe wrażenie szorstkości. Z drugiej zaś strony, w celu zapewnienia impregnowania lepiszcza w taśmie uszczelniającej w tkaninie, tkanina wykorzystywana do produktu laminowanego materiałem tekstylnym musi mieć siatkę, która jest w pewnym stopniu szorstka. Zatem całkowity współczynnik pokrywania dla osnowy i dla wątku składających się na tkaninę wynosi korzystnie 1400 lub mniej. Jeżeli całkowity współczynnik pokrywania wynosi więcej niż 1400, impregnacja lepiszcza w taśmie uszczelniającej do przestrzeni pomiędzy pasmami przędzy tworzącymi tkaninę staje się niedostateczna, skutkiem czego właściwość uszczelniająca części uszczelnianej nie może być zapewniona, a tekstura otrzymanego produktu laminowanego materiałem tekstylnym staje się twarda, co skutkuje utrudnieniem zredukowania ciężaru.

Co najmniej jedno spośród współczynnika pokrywania dla osnowy (CFm) lub współczynnika pokrywania dla wątku (CFt) wynosi korzystnie 300 lub więcej, bardziej korzystnie 400 lub więcej, a także korzystnie 800 lub mniej, bardziej korzystnie 700 lub mniej. Poprzez zastosowanie co najmniej jednego spośród współczynnika pokrywania dla osnowy lub współczynnika pokrywania dla wątku tkaniny w powyżej podanym zakresie, wytrzymałość oraz możliwości obróbki tej tkaniny, impregnowanie lepiszcza w taśmie uszczelniającej do tkaniny oraz temu podobne zostają poprawione. Współczynnik pokrywania dla osnowy oraz współczynnik pokrywania dla wątku mogą być regulowane poprzez odpowiednie dobieranie grubości i gęstości, co jasno wynika z powyższych wzorów.

Korzystny przykład wykonania tkaniny, która ma być wykorzystywana w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym, a także włókna składające się na tę tkaninę, są takie same jak w korzystnym przykładzie tkaniny, która ma być wykorzystywana w taśmie uszczelniającej oraz włókien składających się na tę tkaninę, za wyjątkiem zakresu współczynnika pokrywania.

(3-2) W odniesieniu do folii elastycznej

Następnie opisana zostanie folia elastyczna stosowana w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym.

Folia elastyczna nie zostaje szczególnie ograniczona, o ile jest ona elastyczna. Przykłady folii elastycznej obejmują folie z żywicy poliuretanowej, żywicy poliestrowej, takie jak politereftalan etylenu oraz politereftalan butylenu, żywica akrylowa, żywica poliolefinowa taka jak polietylen lub poliolefina, żywica poliamidowa, żywica z chlorku winylu, kauczuk syntetyczny, kauczuk naturalny oraz żywica zawierająca fluor.

Grubość folii elastycznej wynosi korzystnie 5 gm lub więcej, bardziej korzystnie 10 gm lub więcej, a także 300 gm lub mniej, bardziej korzystnie 100 gm lub mniej. Jeżeli grubość folii elastycznej jest cieńsza niż 5 gm, ta folia elastyczna powoduje utrudnienia podczas produkcji, natomiast jeżeli grubość przekracza 300 gm, elastyczność tej folii elastycznej zostaje upośledzona. Pomiaru folii elastycznej dokonuje się za pomocą grubościomierza tarczowego (pomiar za pomocą 1/1000 mm tar

PL 229 536 Β1 czowego grubościomierza produkowanego przez TECLOCK oraz bez nakładania obciążenia za wyjątkiem korpusu sprężyny), przy czym pomiar przeciętny jest uznawany za grubość folii elastycznej.

Wykorzystywana tu folia elastyczna jest korzystnie folią mającą na przykład właściwość wodoodporności, nieprzepuszczalności dla wiatru lub pyłoodporności. Gdy stosuje się folię wodoodporną jako folię elastyczną, otrzymany produkt laminowany materiałem tekstylnym może mieć właściwość wodoodporności. Gdy stosowana jest folia wodoodporna i przepuszczalna dla wilgoci, otrzymany produkt laminowany materiałem tekstylnym może mieć właściwość wodoodporności i przepuszczalności dla wilgoci. Zasadniczo, folia mająca właściwość wodoodporności lub wodoodporności i przepuszczalności dla wilgoci ma również właściwości nieprzepuszczalności dla wiatru oraz pyłoodporności. W przypadku zastosowań wymagających zwłaszcza właściwości wodoodporności, takich jak odzież przeciwdeszczowa, wykorzystuje się folię elastyczną mającą odporność na wodę (właściwość wodoodporności) wynoszącą 100 cm lub więcej, bardziej korzystnie 200 cm, mierzoną zgodnie ze sposobem JIS L 1902 A.

W korzystnym przykładzie wykonania przedmiotowego wynalazku jako folię elastyczną stosuje się wodoodporną i przepuszczalną dla wilgoci folię. Folia wodoodporna i przepuszczalna dla wilgoci oznacza folię mającą zarówno „właściwość wodoodporności” jak i „właściwość przepuszczalności dla wilgoci”. Oznacza to, że uzyskany produkt laminowany materiałem tekstylnym może mieć „właściwości przepuszczalności dla wilgoci” jak i „właściwość wodoodporności”. Na przykład gdy produkt laminowany materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku zostaje przetworzony w odzież, opary i pot pochodzące z ciała osoby noszącej tę odzież zostają uwolnione na zewnątrz poprzez ten produkt laminowany materiałem tekstylnym, a zatem zabezpiecza się tę osobę przed odczuwaniem wilgoci podczas noszenia tej odzieży. Stosowane w niniejszym dokumencie określenie „właściwość przepuszczalności dla wilgoci” stanowi właściwość umożliwiającą przenikanie pary wodnej. Folia elastyczna korzystnie ma właściwość przepuszczalności dla wilgoci wynoszącą na przykład 50 g/m² h lub więcej, bardziej korzystnie 100 g/m² h lub więcej, co mierzy się zgodnie ze sposobem JIS L 1099 B-2.

Przykłady wodoodpornej oraz przepuszczalnej dla wilgoci folii obejmują folie z żywic hydrofitowych, takie jak żywica poliuretanowa, żywica poliestrowa, żywica silikonowa i żywica z polialkoholu winylowego, a także porowatą folię wykonaną z żywicy hydrofobowej (dalej w niniejszym dokumencie określanej również po prostu jako „hydrofobowa folia porowata”), takiej jak żywica poliestrowa, żywica poliolefinowa (np. polietylen, polipropylen), żywica zawierająca fluor oraz żywica poliuretanowa modyfikowana przez obróbkę środkiem nadającym hydrofobowość. Stosowane w niniejszym dokumencie określenie „żywica hydrofobowa” oznacza żywicę mającą kąt zwilżania kroplą wody wynoszący 60 stopni lub więcej (pomiar przy 25°C), bardziej korzystnie 80 stopni lub więcej, gdy żywica jest uformowana w gładką, płaską powierzchnię i umieszczana jest na niej kropla wody.

W przypadku hydrofobowej folii porowatej, struktura mająca pory (pory ciągłe) wewnątrz utrzymuje właściwość przepuszczalności dla wilgoci, a hydrofobowa żywica składająca się na materiał folii bazowej zapobiega wchodzeniu wody do porów, wykazując właściwość wodoodporności, przy czym ta przepuszczalna dla wilgoci folia jest folią porowatą wykonaną z żywicy zawierającej fluor, a bardziej korzystnie jest ona porowatą folią politetrafluoroetylenową (dalej w niniejszym dokumencie określaną jako „porowata folia PTFE”). Ponieważ politetrafluoroetylen, który jest składnikiem żywicznym składającym się na materiał folii bazowej, ma wysoką hydrofobowość (właściwość odpychania wody), zwłaszcza folie PTFE mogą mieć znakomite właściwości zarówno wodoodporności jaki o przepuszczalności dla wilgoci.

Jako porowata folia PTFE może być wykorzystywana ta sama folia co w przypadku taśmy uszczelniającej.

Ta hydrofobowa folia porowata korzystnie ma pory, których powierzchnie wewnętrzne są powleczone polimerem powodującym niezwilżalność wodą oraz polimerem odpychającym tłuszcze nadającym się tu do wykorzystania. Poprzez powleczenie powierzchni wewnętrznych porów hydrofobowej folii porowatej polimerami powodującymi niezwilżalność i odpychającymi tłuszcze, różne zanieczyszczenia takie jak tłuszcze pochodzące ze skóry, smary maszynowe, napoje oraz detergenty do prania nie mogą wchodzić do porów tej hydrofobowej folii porowatej lub zatrzymywać się w tych porach. Zanieczyszczenia te powodują upośledzenie hydrofobowych właściwości PTFE korzystnie wykorzystywanego w hydrofobowej folii porowatej, skutkując uzyskaniem pogorszenia właściwości wodoodporności.

PL 229 536 Β1

W tym przypadku, jako polimer może być stosowany polimer mający łańcuch boczny zawierający fluor. Szczegóły dotyczące polimeru oraz sposoby włączania go do porowatej folii zostały ujawnione na przykład w publikacji WO 94/22928.

Przykład polimeru do powlekania przedstawiono poniżej.

Jako polimer do powlekania korzystnie stosuje się polimer mający łańcuch boczny zawierający fluor (fluorowaną cząsteczkę alkilu, mającą korzystnie 4 do 16 atomów węgla), uzyskiwany przez polimeryzację akrylanu fluoroalkilu i/lub metakrylanu fluoroalkilu, reprezentowanych przez następujący wzór chemiczny (1).

Wzór chemiczny 1

O , X ¹¹ rr U)

CF_J(CF_J)_t“CH₂CH-O-C-CR=CH_a

Gdzie n jest liczbą całkowitą od 3 do 13, R oznacza wodór lub grupę metylową.

Sposób powlekania wnętrza porów folii porowatej za pomocą powyżej wskazanego polimeru obejmuje przygotowanie mikroemulsji wodnej polimeru (przeciętna średnica cząstki: 0,01 do 0,5 μm) z zawierającym fluor środkiem powierzchniowo czynnym (np. perfluorooktanianem), impregnowanie porów tej folii porowatej tą mikroemulsji oraz ogrzewanie. Dzięki ogrzewaniu woda oraz zawierający fluor środek powierzchniowo czynny zostają usunięte, a polimer mający łańcuch boczny zawierający fluor zostaje stopiony i powleka wewnętrzną powierzchnię porów folii porowatej, przy jednoczesnym utrzymywaniu stale otwartych komórek, a zatem możliwe jest uzyskanie hydrofobowej folii porowatej znakomitej pod względem właściwości niezwilżalności wody oraz odpychania tłuszczów.

Do powlekania polimerem mogą być wykorzystywane inne polimery, łącznie z „Polimerem AF” (nazwa handlowa: DuPont), „CYTOP” (nazwa handlowa: Asahi Glass Co. Ltd.) oraz temu podobne. Powlekanie powierzchni wewnętrznej porów folii porowatej za pomocą tych polimerów może być prowadzone poprzez rozpuszczanie polimerów w nieaktywnym rozpuszczalniku takim jak „Fluorinet” (nazwa handlowa: Sumitomo 3M Limited), impregnowanie porowatej folii PTFE roztworem oraz usuwanie rozpuszczalnika przez odparowanie.

W produkcie laminowanym materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku, hydrofobowa folia porowata jest korzystnie warstwą żywicy hydrofilowej po tej stronie, na której laminowana jest tkanina. Przykład wykonania z wykorzystaniem warstwy żywicy hydrofilowej jest szczególnie użyteczny w przypadku przetwarzania produktu laminowanego materiałem tekstylnym wykorzystywanego w przedmiotowym wynalazku na odzież, dla której wykorzystuje się tkaninę po stronie wewnętrznej. Oznacza to, że żywica hydrofilowa absorbuje wilgoć taką jak pot wydzielany przez ciało ludzkie i uwalnia ją na zewnątrz, a także zapobiega dostawaniu się różnych zanieczyszczeń takich jak tłuszcze pochodzące ze skóry oraz tłuszcze kosmetyczne do porów hydrofobowej folii porowatej od strony ciała. W pewnych przypadkach takie zanieczyszczenia mogą spowodować pogorszenie hydrofobowości PTFE wykorzystywanej korzystnie w hydrofobowej folii porowatej, co skutkuje pogorszeniem właściwości wodoodporności. Ponadto, tworzenie warstwy żywicy hydrofilowej zwiększa również wytrzymałość mechaniczną hydrofobowej folii porowatej, a dzięki temu możliwe jest uzyskanie hydrofobowej folii porowatej mającej jeszcze lepszą wytrzymałość. Warstwa żywicy hydrofilowej może być wykonywana na powierzchni hydrofobowej folii porowatej, lecz część powierzchniowa tej hydrofobowej folii porowatej jest korzystnie impregnowana żywicą hydrofilową. Wnikanie warstwy żywicy hydrofilowej do porów hydrofobowej folii porowatej zapewnia występowanie efektu zakotwiczenia, skutkiem czego uzyskuje się wyższą wytrzymałość wiązania pomiędzy warstwą żywicy hydrofilowej a hydrofobową folią porowatą. Zauważa się, ze folia ma zmniejszoną właściwość przepuszczalności wilgoci, jeżeli hydrofobowa filia porowata jest impregnowana warstwą żywicy hydrofilowej na całym jej kierunku grubości.

Jako żywicę hydrofilową korzystnie wykorzystuje się materiał polimerowy mający grupę hydrofilową taką jak grupa hydroksylowa, grupa karboksylowa, grupa kwasu sulfonowego, a także grupa aminokwasowa, mające właściwości spęczniania w wodzie, a także nierozpuszczalne w wodzie. Szczegółowe przykłady obejmują polimery hydrofilowe takie jak polialkohol winylowy, celuloza w kwasie octowym, nitroceluloza, a także hydrofilową żywicę poliuretanową, która przynajmniej częściowo jest usieciowana. Pod względem odporności na działanie wysokich temperatur, odporności chemicz

PL 229 536 Β1 nej, podatności na przetwarzanie, właściwości przepuszczalności dla wilgoci i temu podobnych, hydrofilową żywica poliuretanowa jest szczególnie korzystna.

Jako hydrofilową żywicę poliuretanową korzystnie stosuje się poliuretan na bazie poliestru lub polieteru lub prepolimer mający grupę hydrofilową taką jak grupa hydroksylowa, grupa amino, grupa karboksylowa, grupa kwasu sulfonowego, a także grupa oksyetylenowa. Celem dostosowania temperatury topnienia (temperatury mięknięcia) żywicy, mogą być stosowane diizocyjaniany oraz triizocyjaniany mające dwie lub więcej grup izocyjanianowych oraz ich adukty, same lub w połączeniu ze środkiem sieciującym. W przypadku prepolimerów mających końcówkę izocyjanianową, mogą być stosowane poliole mające bi- lub wielo-funkcjonalność, takie jak diole i triole, a także poliaminy mające bi- lub multi-funkcjonalność takie jak diaminy i triaminy, jako środek wiążący. Celem utrzymywania właściwości przepuszczalności wilgoci na wysokim poziomie, bifunkcjonalnść jest bardziej preferowana niż trifunkcjonalność.

Sposób formowania warstwy żywicy hydrofilowej, takiej jak hydrofilową żywica poliuretanowa, na powierzchni hydrofobowej folii porowatej, obejmuje przygotowanie płynu do powlekania poprzez rozpuszczenie hydrofilowej żywicy takiej jak żywica poliuretanowa w rozpuszczalniku lub przez ogrzewanie żywicy hydrofilowej do stopienia, a także nakładanie płynu do powlekania na hydrofobową folię porowatą za pomocą na przykład wałka do nakładania. Lepkość płynu do powlekania odpowiedniego do spowodowania wnikania żywicy hydrofilowej do części powierzchniowej hydrofobowej folii porowatej wynosi 20 000 mPa s lub mniej, a bardziej korzystnie 10 000 mPa s lub mniej w temperaturze nakładania. W przypadku przygotowania roztworu z rozpuszczalnikiem, gdy lepkość jest zbyt niska, chociaż zależy to od kompozycji rozpuszczalnika, nakładany roztwór rozlewa się na hydrofobowej folii porowatej powodując hydrofilizację całości hydrofobowej folii porowatej i może nie utworzyć się jednolita warstwa żywicy na powierzchni hydrofobowej folii porowatej, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia usterki właściwości wodoodporności. Zatem lepkość jest korzystnie utrzymywana na poziomie 500 mPa s lub więcej. Lepkość można mierzyć za pomocą lepkościomierza typu B firmy Toki Sangyo Co. Ltd.

(3-3) W odniesieniu do materiału tekstylnego

W produkcie laminowanym materiałem tekstylnym korzystnie wykorzystywanym w przedmiotowym wynalazku, powyżej określona tkanina jest laminowana po jednej stronie folii elastycznej, natomiast materiał tekstylny jest laminowany po drugiej stronie folii. Dzięki laminowaniu materiału tekstylnego po drugiej stronie, istnieje możliwość uzyskania poprawienia wytrzymałości fizycznej oraz projektu produktu laminowanego materiałem tekstylnym. Materiał tekstylny nie zostaje szczególnie ograniczony, a przykłady mogą obejmować tkaninę, dzianinę, siatkę, włókninę, filc, skórę syntetyczną, skórę naturalną i temu podobne. Przykłady materiałów składających się na materiał tekstylny mogą obejmować włókna naturalne takie jak bawełna, len, sierść zwierzęca, a także włókna syntetyczne, włókna metalowe, włókna ceramiczne i temu podobne, a te mogą być dobierane zgodnie z zastosowaniem produktu laminowanego materiałem tekstylnym. Na przykład, gdy laminowany materiałem tekstylnym produkt według przedmiotowego wynalazku jest wykorzystywany w produkcie stosowanym na świeżym powietrzu, stosuje się korzystnie tkaninę złożoną z włókien poliamidowych, włókien poliestrowych i temu podobnych ze względu na elastyczność, wytrzymałość, trwałość, koszt, właściwości związane z lekkością i temu podobne. W miarę potrzeb, materiał tekstylny może być poddawany konwencjonalnie znanej obróbce nadającej niezwilżalność wodą, obróbce zmiękczającej, obróbce antystatycznej i temu podobnym.

W produkcie laminowanym materiałem tekstylnym wykorzystywanym w przedmiotowym wynalazku, powyżej opisaną tkaninę laminuje się po jednej stronie folii elastycznej, a materiał tekstylny laminuje się ponadto po drugiej stronie folii, przy czym nie jest on szczególnie ograniczony co do tego czy ma być licowym materiałem tekstylnym czy wewnętrznym materiałem tekstylnym produktu tekstylnego. Typowe przykłady wykonania obejmują przykład, w którym tkanina laminowana po stronie poddawanej obróbce uszczelniającej ma stać się wewnętrznym materiałem tekstylnym, natomiast materiał tekstylny laminowany po drugiej stronie ma stanowić licowy materiał tekstylny. W szczególności, gdy produkt laminowany materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku jest wykorzystywany jako odzież lub temu podobne, wygląd uzyskiwanej odzieży zostaje poprawiony poprzez uczynienie strony poddawanej obróbce uszczelniającej wewnętrznym materiałem tekstylnym.

(3-4) Sposób wytwarzania produktu laminowanego materiałem tekstylnym oraz produktu tekstylnego

PL 229 536 Β1

Zostanie teraz omówiony sposób wytwarzania produktu laminowanego materiałem tekstylnym oraz produktu tekstylnego korzystnie wykorzystywanego w przedmiotowym wynalazku.

Wytwarzanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym korzystnie wykorzystywanego w przedmiotowym wynalazku dokonuje się korzystnie poprzez spajanie folii elastycznej oraz tkaniny lub materiału tekstylnego z wykorzystaniem lepiszcza. Jako lepiszcze może być stosowane to samo lepiszcze co wykorzystywane do wiązania folii bazowej oraz tkaniny podczas wytwarzania taśmy uszczelniającej. Sposób powlekania lepiszcza nie zostaje szczególnie ograniczony i może być stosowany sposób nakładania wałkiem, sposób powlekania rozpryskowego, sposób nakładania pędzlem oaz temu podobne. W celu poprawienia elastyczności oraz przepuszczalności dla wilgoci produktu laminowanego materiałem tekstylnym, jaki ma zostać uzyskany, zalecane jest zastosowanie lepiszcza w układzie punktów lub linii. Korzystny sposób laminowania obejmuje na przykład sposób, w którym roztwór utwardzanego reakcyjnie lepiszcza z żywicy poliuretanowej jest powlekany punktowo na folii elastycznej za pomocą wałka mającego wyżłobiony wzór, po czym następuje położenie na tym powyżej określonej tkaniny lub materiału tekstylnego, celem poddania ich spajaniu przez prasowanie z wykorzystaniem wałka. W szczególności, gdy stosowany jest sposób powlekania z wykorzystaniem wałka mającego wyżłobiony wzór, można zapewnić dobrą wytrzymałość spajania, a tekstura i przepuszczalność wilgoci uzyskiwanego w ten sposób produktu laminowanego materiałem tekstylnym są znakomite, przy czym wydajność zostaje również poprawiona. Gdy lepiszcze jest powlekane w postaci punktu lub linii, obszar przywierania (obszar, na którym powleczone jest lepiszcze) wynosi korzystnie 5% lub więcej, bardziej korzystnie 40% lub więcej, a także korzystnie 95% lub mniej, bardziej korzystnie 90% lub mniej względem całkowitego obszaru powierzchni folii elastycznej. Jeżeli obszar przywierania wynosi mniej niż 5%, może nie zostać uzyskane dostateczne przywieranie. Jeżeli obszar przywierania stanowi więcej niż 95%, tekstura uzyskiwanego ten sposób w produktu laminowanego materiałem tekstylnym staje się twarda, a przepuszczalność wilgoci staje się niedostateczna.

Produkt tekstylny według przedmiotowego wynalazku może być uzyskiwany z wykorzystaniem produktu laminowanego materiałem tekstylnym w części lub jako całość. Na przykład, gdy produkt laminowany tkaniną jest wykorzystywany jako całość do przetworzenia go w produkt tekstylny, ten produkt laminowany materiałem tekstylnym jest cięty na fragmenty o pożądanym kształcie i rozmiarze, a te pocięte materiały zostają przetworzone w produkty tekstylne poprzez zszywanie lub zgrzewanie. Gdy produkt laminowany materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku jest wykorzystywany w części do przetworzenia na produkt tekstylny, ten produkt laminowany materiałem tekstylnym według przedmiotowego wynalazku oraz konwencjonalny materiał tekstylny i temu podobne są wykorzystywane razem podczas przetworzenia w produkt tekstylny w ten sam sposób.

Zszywanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym może być przeprowadzane z wykorzystaniem maszyny do szycia i temu podobnych. Nici do szycia, jakie mogą być wykorzystywane do zszywania nie zostają szczególnie ograniczone, o ile są one w postaci odpowiedniej do nawlekania i na przykład są to nici bawełniane, jedwabne, lniane, polynosic, z żywicy poliamidowej, z żywicy poliestrowej, z żywicy winylowej, z żywicy poliuretanowej oraz temu podobnych, które mogą być stosowane same lub poprzez zmieszanie. Pod względem wytrzymałości, odporności na działanie wysokich temperatur i temu podobnych, korzystnie stosuje się żywicę poliamidową lub poliestrową. Grubość nici do szycia może być regulowana odpowiednio zgodnie z grubością produktu laminowanego materiałem tekstylnym, który ma być zszywany oraz wymaganą wytrzymałością produktu; na przykład, w przypadku zszywania produktu laminowanego materiałem tekstylnym o trzywarstwowej strukturze, w którym rozciągnięta porowata folia PTFE jest laminowana po jednej stronie materiałem tekstylnym (tafta nylonowa 78 dtex) z lepiszczem, a także tkanina (tafta nylonowa 22 dtex; całkowity współczynnik pokrywania dla osnowy i wątku: 700 do 1400) jest ponadto laminowana lepiszczem, z wykorzystaniem nici do szycia z żywicy poliestrowej, przy czym nici do szycia z przędzy numer 40 do 70 są tu korzystnie stosowane.

Sposób zszywania nie zostaje szczególnie ograniczony, o ile jest to sposób zszywania z wykorzystaniem wielu nici, a jako szew stosuje się ścieg owerlok, pojedynczy ścieg łańcuszkowy, podwójny ścieg łańcuszkowy i temu podobne, zależnie od potrzeb związanych z szyciem liniowym, krzywoliniowym, zygzakowatym i temu podobnymi.

Sposoby zgrzewania produktu laminowanego materiałem tekstylnym obejmują sposób, w którym produkty laminowane materiałem tekstylnym, pocięte na fragmenty o pożądanych kształtach i rozmiarach są poddawane spajaniu poprzez prasowanie termiczne, celem bezpośredniego ich zgrzewania sposób, w którym arkusz składający się z topionej na gorąco żywicy (dalej w niniejszym

PL 229 536 Β1 dokumencie określanej w niektórych przypadkach jako „topiony na gorąco arkusz”) jest wykorzystywany do poddawania produktów laminowanych materiałem tekstylnym zgrzewaniu pośredniemu. Przykłady topionego na gorąco arkusza obejmują „Gore-Seam Sheet Adhesive”, wytwarzany przez Japan Gore-Tex Inc. Jako topioną na gorąco żywicę w topionym na gorąco arkuszu może być stosowana ta sama żywica co w warstwie lepiszcza topionego na gorąco w powyżej opisanej taśmie uszczelniającej, natomiast jako warunki procesu zgrzewania produktu laminowanego materiałem tekstylnym z wykorzystaniem topionego na gorąco arkusza, mogą być stosowane te same warunki jak dla spajania przez prasowanie taśmy uszczelniającej, które zostaną opisane dalej.

Przynajmniej część obszaru produktu laminowanego materiałem tekstylnym, który został zszyty lub zgrzany (korzystnie jego całość) zostaje poddana obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Dzieje się tak dlatego, że poprzez przeprowadzenie obróbki uszczelniającej, właściwości uszczelniającej takie jak właściwość wodoodporności, właściwość pyłoodporności, a także właściwość nieprzepuszczalności dla wiatru i wytrzymałości uzyskiwanego produktu tekstylnego zostają poprawione. W szczególności, w przypadku przetwarzania produktu laminowanego materiałem tekstylnym poprzez zgrzewanie, wytrzymałość części zgrzewanej uzyskiwanego produktu laminowanego materiałem tekstylnym obniża się; zatem poprzez poddawanie części zgrzewanej obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej i temu podobnych, wytrzymałość części zgrzewanej uzyskiwanego produktu tekstylnego zostaje poprawiona.

Taśma uszczelniająca, w której wykorzystuje się topione na gorąco lepiszcze, może być poddawana procesowi zgrzewania z wykorzystaniem istniejącej zgrzewarki na gorące powietrze, która nadmuchuje gorące powietrze na jedną stronę warstwy topionego na gorąco lepiszcza w taśmie uszczelniającej, celem spojenia przez prasowanie topionego na gorąco lepiszcza w stanie stopienia do obiektu, który jest spajany z wykorzystaniem wałka dociskowego. Na przykład może być stosowany „QHP-805” produkowany Queen Light Electronic Industries Ltd., „5000E” produkowany przez W.L. GORE & ASSOCIATES oraz temu podobne. W celu łatwiejszego poddania krótkiej części zszytej procesowi zgrzewania, taśmę uszczelniającą można poddać sprasowaniu termicznemu do związania, z wykorzystaniem dostępnego w handlu urządzenia do prasowania na gorąco lub żelazka. W takim przypadku ciepło i nacisk są stosowane na taśmę uszczelniającą, która została umieszczona na części zszytej.

Warunki wiązania poprzez prasowanie termiczne taśmy uszczelniającej z wykorzystaniem topionego na gorąco lepiszcza mogą być odpowiednio ustawiane stosownie do temperatury mięknięcia topionego na gorąco lepiszcza, a także grubości, jakości materiału, prędkości zgrzewania i temu podobnych dla folii elastycznej. W przypadku przykładu wiązania poprzez termiczne prasowanie taśmy uszczelniającej z wykorzystaniem topionego na gorąco lepiszcza, jeżeli stosowany jest produkt laminowany materiałem tekstylnym mający trzy-warstwową strukturę tworzoną przez laminowanie porowatej folii PTFE po jednej stronie materiałem tekstylnym (tafta nylonowa 78 decitex) oraz dalsze laminowanie tkaniną (tafta nylonowa 22 decitex: całkowity współczynnik pokrywania dla osnowy i dla wątku: 700 do 1400), gdy dwie powierzchnie tafty nylonowej 22 decitex są poddawane spajaniu przez prasowanie termiczne z taśmą uszczelniającą z wykorzystaniem topionego na gorąco lepiszcza, wiązanie poprzez prasowanie termicznej jest wykonywane poprzez zamocowanie taśmy uszczelniającej do urządzenia do zgrzewania gorącym powietrzem oraz ustawienie temperatury powierzchniowej topionego na gorąco lepiszcza na wynoszącą od 150°C do 180°C, bardziej korzystnie 160°C. Następnie część ogrzewana jest pozostawiana do schłodzenia aż do chwili, gdy temperatura jej spadnie do temperatury pokojowej, a w ten sposób wiązanie przez prasowanie termiczne zostaje zakończone.

Dalej w niniejszym dokumencie wynalazek zostanie objaśniony w nawiązaniu do rysunków, lecz przedmiotowy wynalazek nie zostaje ograniczony do przykładów wykonania przedstawionych na rysunkach. Fig. 1 stanowi widok przekrojowy ilustrujący przykład taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Taśma uszczelniająca 1 przedstawiona na Fig. 1 stanowi przykład wykonania z wykorzystaniem folii porowatej zawierającej żywicę hydrofobową jako folię bazową 3, przy czym tkanina 5 o całkowitym współczynniku pokrywania dla osnowy i dla wątku wynoszącym 500 do 1400 jest laminowana po jednej stronie folii bazowej, natomiast warstwa 7 lepiszcza jest laminowana po drugiej stronie folii bazowej, przy czym tkanina 5 oraz folia bazowa 3 są wiązane za pomocą topionego na gorąco lepiszcza 9. Warstwa 11 hydrofilowej żywicy jest tworzona po stronie tworzącej warstwę lepiszcza folii porowatej z hydrofobowej żywicy.

Fig. 2 stanowi widok przekrojowy ilustrujący przykład części zszytej tworzonej poprzez zszycie produktu laminowanego materiałem tekstylnym, korzystnie stosowanego w przedmiotowym wynalaz

PL 229 536 Β1 ku, a także poddawanie go obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. W produkcie 2 laminowanym materiałem tekstylnym, jedna strona folii elastycznej 4 jest laminowana tkaniną 6 o całkowitym współczynniku pokrywania dla osnowy i dla wątku wynoszącym od 700 do 1400, przy czym druga strona tej folii jest laminowana materiałem tekstylnym 8. Koniec produktu 2 laminowanego materiałem tekstylnym jest składany do tyłu, a część złożona jest umieszczana na końcu innego produktu 2’ laminowanego materiałem tekstylnym, który ma zostać zszyty nićmi 10 do szycia. Taśma uszczelniająca 1 jest wiązana w taki sposób, że okrywa ona część zszytą, a część warstwy 7 topionego na gorąco lepiszcza zostaje zaimpregnowana do powierzchni tkaniny 6 laminowanej na produkcie 2 laminowanym materiałem tekstylnym (na figurze nie przedstawiono).

Figura 3 stanowi widok przekrojowy przedstawiający przykład formatu ramki części zgrzewanej wykonanej poprzez zgrzewanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym korzystnie wykorzystywanym w przedmiotowym wynalazku, a także poddawanie go obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Każdy produkt 2’ laminowany materiałem tekstylnym oraz produkt 2 laminowany materiałem tekstylnym są zgrzewane przy swoich końcach, celem wytworzenia części zgrzewanej 12, natomiast taśma uszczelniająca 1 zostaje zamocowana celem okrycia tej części zgrzewanej 12.

PRZYKŁADY WYKONANIA

Sposób oceny

1. Pomiar ciężaru taśmy uszczelniającej

Taśmę uszczelniającą przygotowaną w Przykładach Testowych pocięto na odcinki 1 m, celem dokonania pomiaru masy z wykorzystaniem wagi elektronicznej nadającej się do mierzenia maksymalnie do 0,01 g, a wartość zaokrąglano przy najniższej cyfrze, celem uzyskania masy na jednostkę długości.

2. Pomiar grubości taśmy uszczelniającej

Mierzono ją w warunkach braku obciążenia za wyjątkiem obciążenia sprężyny korpusu, z wykorzystaniem grubościomierza tarczowego 1/1000 mm, produkowanego przez TECLOCK, a wartość zaokrąglano przy najniższej cyfrze, celem uzyskania grubości.

3. Wytrzymałość na rozciąganie taśmy uszczelniającej

Produkt laminowany mający strukturę trzy-warstwową przygotowano w Przykładzie Testowym i pocięto na kawałki o szerokości 10 mm i długości 100 mm, przeprowadzając test odporności na rozciąganie. Test na rozciąganie przeprowadzono z wykorzystaniem rejestratora wykreślnego AGS-100A produkowanego przez Shimadzu Corporation w warunkach odległości pomiędzy uchwytami wynoszącej 50 mm oraz prędkości rozciągania wynoszącej 50 mm/minutę, celem zmierzenia naprężenia pękania w czasie, gdy próbka zarzynała pękać. Wytrzymałość na rozciąganie na etapie 10% wydłużenia ustawiano jako 10% współczynnik odkształcania; Test wytrzymałości na rozciąganie przeprowadzano w odniesieniu zarówno do kierunku wzdłużnego jak i do kierunku poprzecznego taśmy uszczelniającej.

4. Odporność taśmy uszczelniającej na ścieranie przez zapięcie typu „rzep”

W odniesieniu do taśmy uszczelniającej przygotowanej w Przykładzie Testowym, oceniano odporność na ścieranie po stronie laminowanej materiałem tekstylnym (tkanina lub dzianina). Strona z haczykami zapięcia w rodzaju mającego z jednej strony haczyki, a z drugiej pętelki („Ouickion 1QNN20” produkowany przez YKK) mocowano do elementu ciernego testera tarcia typu II, opisanego w JIS L 0849, podczas gdy próbkę mocowano do wspornika próbki. Zapięcie z haczykami i pętelkami mocowano do elementu ciernego w takim stanie, że jego strona z haczykami była zwrócona w kierunku strony próbki. Próbkę mocowano do wspornika próbki w takim stanie, że strona laminowana materiałem tekstylnym (tkaniną lub dzianiną) taśmy uszczelniającej była zwrócona do górnej powierzchni (strona elementu ciernego). W tym stanie zastosowano obciążenie 2N na element cierny 100 razy, a następnie obserwowano stan części pocieranej próbki. Próbki mające pewne uszkodzenia określano jako nienormalne, natomiast próbki nie mające zauważalnych uszkodzeń określano jako bez zmian.

5. Test wnikania wody do części uszczelnionej

Test wnikania wody do części uszczelnionej przeprowadzano z wykorzystaniem testera wnikania wody („Schopper Type Water Penetration Tester WR-DM”, produkowanego przez DAEI KAGAKU SEIKI MFG. CO., Ltd.) opisanego w JIS L 1096 (sposób przy niskim ciśnieniu wody) w odniesieniu do próbki w początkowym stadium jak i po 20-krotnym praniu. Ciśnienie wody o wartości 20 kPa stosowano na część podaną obróbce uszczelniającej (punkt skrzyżowania) od strony próbki poddanej obróbce uszczelniającej, po czym następowało utrzymywanie tego stanu przez 1 minutę. Następnie,

PL 229 536 Β1 jeżeli woda pojawiła się na powierzchni strony przeciwnej względem strony próbki, na którą działano ciśnieniem wody, oceniano to jako słabą odporność na wodę. W przypadku, gdy nie zaobserwowano wody w ogóle, oceniano to jako skuteczne.

Obróbkę poprzez pranie wykonywano z wykorzystaniem domowej pralki automatycznej („NAF70PX1” produkowanej przez Matsushita Electric Industrial Co., Ltd.) oraz proces rozwieszania próbki do wyschnięcia w temperaturze pokojowej przez 24 godziny, co określano jako jeden cykl. Cykl powtarzano 20 razy przed wystawieniem próbki na test wnikania wody do części uszczelnionej po 20-krotnym praniu. Podczas prania wykorzystywano ładunek materiału tekstylnego 35 cm x 35 cm (wykonanego z bawełny koszulowej, celem uniknięcia wystrzępienia) w taki sposób, że całkowita ilość materiału tekstylnego dla próbek była regulowana tak, aby wynosiła 300 ± 30 g. Pranie przeprowadzano z wykorzystaniem 40 litrów wody wodociągowej oraz 30 g syntetycznego detergentu do prania („Attack” produkowany przez Kao Corporation) przez 6 minut, po czym następowało dwukrotne płukanie oraz odciskanie wody przez 3 minuty.

6. Test wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej

Test wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej przeprowadzano z wykorzystaniem układu do testowania materiałów „3363” produkowanego przez Instron. Warunki testowania dla testu na rozciąganie były następujące: odległość pomiędzy uchwytami: 100 mm, rozmiar uchwytu: 25 mm x 25 mm; prędkość rozciągania: 50 mm/min. Wytrzymałość w czasie, gdy próbka zaczynała pękać określano jako naprężenie pękania do pomiaru.

7. Pomiar grubości przędzy

W poparciu o JIS L 1096 mierzono grubość (dtex) osnowy oraz wątku tkaniny. Grubość nitek składających się na osnowę oraz na wątek obliczano poprzez podzielenie grubości osnowy lub wątku przez liczbę nitek składających się na osnowę lub wątek.

8. Pomiar gęstości tkaniny

W oparciu o JIS L 1096 mierzono za każdym razem gęstość osnowy oraz gęstość wątku tkaniny (nitki/2,54 cm).

Wytwarzanie taśmy uszczelniającej oraz ocena taśmy uszczelniającej

Przykład Testowy 1 (Przykład)

Jako folię bazową wykorzystano porowatą folię PTFE mającą masę 33 g/m² na jednostkę powierzchni (porowatość 80%, maksymalny rozmiar porów 0,2 μm, przeciętna grubość 30 μm, producent: Japan Gore-Tex Inc.). Następnie glikol etylenowy dodawano do hydrofobowej żywicy poliuretanowej („HYPOL 2000” produkowany przez The Dow Chemical Company) w takiej proporcji, że współczynnik równoważnika NCO/OH wynosił 1/0,9, po czym następowało mieszanie i potrząsanie, skutkiem czego przygotowano płyn do nakładania z prepolimerem poliuretanowym. Ten płyn do nakładania z prepolimerem poliuretanowym powlekano po jednej stronie porowatej folii PTFE za pomocą wałka do powlekania (impregnacja w części powierzchni folii). Ilość powleczenia w tym czasie wynosiła 10 g/m². Następnie umieszczono ją w regulowanej temperaturze wynoszącej 80°C oraz przy wilgotności 80% RH na jedną godzinę, celem zestalenia poprzez reakcję z wilgocią, a w ten sposób przygotowano folię bazową formowaną z warstwą hydrofilowej żywicy poliuretanowej po jednej stronie porowatej folii PTFE.

Następnie dostępną w handlu tkaninę A wykonaną z nylonu 66, mającą konstrukcję splotu płóciennego o całkowitym współczynniku pokrywania wynoszącym 1117 dla osnowy i dla wątku (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, przy czym każde miało grubość 17 dtex; liczba nitek dla każdego spośród osnowy i wątku wynosiła 5, grubość nitek dla każdego spośród osnowy i wątku wynosiła 3,4 dtex, gęstość osnowy wynosiła 138/2,54 cm, gęstość wątku wynosiła 133/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 19 g/m²) poddawano procesowi wiązania do tej strony porowatej PTFE, na której nie była formowana warstwa hydrofilowej żywicy poliuretanowej, z wykorzystaniem utwardzanego reakcyjnie wilgocią lepiszcza topionego na gorąco („Hi-Bon 4811”, produkowane przez Hitachi Kasei Polimer Co., Ltd.). W ramach warunków procesu klejenia, stosowano temperaturę lepiszcza w rodzaju utwardzanej reakcyjnie stopionego na gorąco poliuretanu wynoszącą 120°C, a stopione lepiszcze powlekano na porowatej folii PTFE z wykorzystaniem żłobionego wałka, przy współczynniku pokrywania 60% w taki sposób, że średnia ilość lepiszcza wynosiła 5 g/m², po czym następowało wiązanie dociskowe z tkaniną za pomocą wałka. Po wiązaniu dociskowym za pomocą wałka materiał pozostawiano nieruchomo w komorze o stałej temperaturze i wilgotności, przy 60°C i 80% RH na 24 godziny, celem zestalenia utwardzanego reakcyjnie topionego na gorąco lepiszcza poliuretanowego, dzięki czemu uzyskiwano produkt laminowany mający strukturę dwuwarstwową.

PL 229 536 Β1

Następnie wytłaczano paletki poliuretanowej, topionej na gorąco żywicy (LB-25M, produkowana przez W.L. GORE & ASSOCIATES) i powlekano po stronie folii bazowej produktu laminowanego mającego strukturę dwuwarstwową, na której formowana była warstwa hydrofilowej żywicy poliuretanowej, z wykorzystaniem wytłaczarki o temperaturze dyszy 190°C, przy grubości 100 nm, dzięki czemu uzyskano produkt laminowany mający strukturę trzy-warstwową, złożony z tkaniny, folii bazowej oraz warstwy poliuretanowego lepiszcza topionego na gorąco. Następnie produkt laminowany o strukturze trzywarstwowej rozcinano na szerokość 22 mm, przy wykorzystaniu naprężenia wynoszącego 100 N/m i uzyskiwano w ten sposób taśmę uszczelniającą.

Przykład Testowy 2 (Przykład)

Uzyskano taśmę uszczelniającą poprzez wykonanie procesu w warunkach procesowych takich jak w Przykładzie Testowym 1, za wyjątkiem tego, że dostępną w handlu tkaninę B o konstrukcji splotu płóciennego wykonano z nylonu 6 o całkowitym współczynniku pokrywania dla osnowy i wątku wynoszącym 1275 (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, przy czym każde miało grubość wynoszącą 33 dtex; liczba nitek w osnowie 6, a w wątku 10; grubość nitek osnowy 5,5 dtex, a wątku 3,3 dtex, gęstość osnowy 121/2,54 cm, a gęstość wątku 101/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 25 g/m²) wykorzystano zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1.

Przykład Testowy 3 (Przykład)

Taśmę uszczelniającą uzyskano za pomocą procesu prowadzonego w warunkach takich samych jak Przykład Testowy 1, za wyjątkiem tego, że wykorzystano dostępną w handlu tkaninę C o konstrukcji splotu płóciennego, wykonaną z nylonu 66, o całkowitym współczynniku pokrywania wynoszącym 660 (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, przy czym każde miało grubość 17 dtex; liczba nitek w każdym spośród osnowy i wątku wynosiła 5; grubość nitek każdego spośród osnowy i wątku wynosiła 3,4 dtex; gęstość osnowy 95/2,54 cm, a wątku 65/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 7 g/cm²) zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1, a także nieporowatą folię poliestrową (Flecron typu M, produkowana przez OG Corporation, grubość 15 nm) wykorzystano jako folię bazową, natomiast warstwy hydrofilowej żywicy poliuretanowej nie utworzono.

Przykład Testowy 4 (Przykład)

Taśmę uszczelniającą uzyskano poprzez przeprowadzenie procesu w warunkach procesowych takich samych jak w Przykładzie Testowym 1, za wyjątkiem tego, że grubość warstwy poliuretanowego, topionego na gorąco lepiszcza została zmieniona na 150 nm.

Przykład Testowy 5 (Przykład Porównawczy)

Taśmę uszczelniającą uzyskano poprzez przeprowadzenie procesu w warunkach procesowych takich samych jak w przypadku Przykładu Testowego 1, za wyjątkiem tego, że wykorzystano dostępny w handlu trykot dziany D wykonany z włókien nylonu 66 (grubość prążków wypukłych i nitek 22 dtex; gęstość prążków wypukłych 36/2,54 cm; gęstość rządków 50/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 33 g/m²) zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1, a także grubość warstwy poliuretanowego, topionego na gorąco lepiszcza została zmieniona na 150 nm, a naprężenie podczas rozcinania zostało zmienione na 65 N/m.

Przykład Testowy 6 (Przykład Porównawczy)

Uzyskano taśmę uszczelniającą poprzez przeprowadzenie procesu w warunkach procesowych takich samych jak w Przykładzie Testowym 1, za wyjątkiem tego, że grubość warstwy poliuretanowego, topionego na gorąco lepiszcza według przykładu Testowego 5 została zmieniona na 100 nm, a naprężenie podczas dokonywania rozcinania zostało zmienione na 65 N/m.

Przykład Testowy 7 (Przykład Porównawczy)

Uzyskano taśmę uszczelniającą poprzez przeprowadzenie procesu w warunkach procesowych takich samych jak w Przykładzie Testowym 1, za wyjątkiem tego, że dostępną w handlu tkaninę E o konstrukcji splotu płóciennego, wykonaną z nylonu 66, o całkowitym współczynniku pokrywania dla każdego spośród osnowy oraz wątku wynoszącym 1526 (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, a każde miało grubość 17 dtex; liczba nitek w każdym spośród osnowy i wątku: 5; grubość nitek każdego spośród osnowy i wątku: 3,4 dtex; gęstość osnowy 178/2,54 cm, a wątku 192/2,54 cm; masa na jednostkę powierzchni 27 g/m²) zastosowano zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1, a także wykorzystano nieporowatą folię poliestrową (Flecron, typ M, produkowana przez OG Corporation; grubość 15 nm) jako folię bazową, natomiast warstwy hydrofilowej żywicy poliuretanowej nie uformowano.

Przykład Testowy 8 (Przykład Porównawczy)

Uzyskano taśmę uszczelniającą poprzez przeprowadzenie procesu w warunkach procesowych takich samych jak w Przykładzie Testowym 1, za wyjątkiem tego, że dostępną w handlu tkaninę F o konstrukcji splotu płóciennego, wykonaną z nylonu 6, o całkowitym współczynniku pokrywania osnowy

PL 229 536 Β1 oraz wątku wynoszącym 1436 (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, przy czym każde miało grubość wynoszącą 33 dtex, liczba nitek osnowy 6, wątku 10, grubość nitek osnowy 5,5 dtex, wątku 3,3 dtex, gęstość osnowy 126/2,54 cm, gęstość wątku 124/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 28 g/m²) zastosowano zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1.

Przykład Testowy 9 (Przykład Porównawczy)

Usiłowano laminować porowatą folię PTFE z wykorzystaniem dostępnej w handlu tkaniny G o konstrukcji splotu płóciennego, wykonaną z nylonu 66, o całkowitym współczynniku pokrywania dla osnowy i wątku wynoszącym 491 (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, przy czym każde miało grubość 17 dtex, liczba nitek w każdym spośród osnowy i wątku wynosiła 5, gęstość osnowy 65/2,54 cm, wątku 54/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 5 g/m²) zamiast tkaniny A według Przykładu Testowego 1; ponieważ tkaninie G brakowało elastyczności, nie było możliwe użycie jej do wykonania laminowana, skutkiem czego nie było możliwe uzyskanie produktu laminowanego.

Skład taśm uszczelniających przygotowanych w Przykładach Testowych 1 do 8 przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki oceny masy na jednostkę długości, grubości, wytrzymałości na rozciąganie, odporności na ścieranie przez zapięcie typu „rzep” w odniesieniu do taśm uszczelniających według Przykładów 1 do 8 podsumowano w Tabeli 2.

Tabela 1

Prsy. kład	Materiał:	Skrót	Grubość przędzy (tta)	Grubość rit<k (dtex)	Gęjt-yść (mtki/2,54 cm)	CF,.	; CF,		Fdiatowa. i	Gęstość mat. topi mego na gprąco	Szerokość taśmy
			Osacza i	ΐ Wątek	Osrma ; Wątek	Osnowa	Wątek						(mm)
1	Tkanina	A	17 i		2,4	ΐ ³>⁴i	133	133	569	548	1117	Prawdy : FTFE i	100	22 mm
2	Tkanina i	P	33 i	ί 33	5_r5	3.3 ;	121	131	695	580	1275	Porowaty ......PTFE......j	100	22 mm
3	Tkarine ;	C	17	17	3.4	3,4	95	65	392	268	“o^-	Nieporwaty poE ester	-----	22 mm
4	Tkanina	A		17	3,4	3,4	138	133	569	542	1117	Porowaty PTFE	i 50	22 mm
5	Trykot dziany	D	-				36	50				Porowy PTFE	150:	22 mm ^:
V	Trykd dziany	D		*			36	50			-	Prac Wy PTFE	100	22 mm
7	Tkanina	E	i?	:7	3,4	3,4	178	192	734	792	1526	NiapuroWy poliester	100	22 mm
8	Tkanina	F	33	33 i	5,5	33	126	124	724 j	i m ΐ	i 1436	PoroWy PTFE	ICO	22 mm
9	Tkanina	G	17	17 :	3,4	3,4	65	54	268 i	w i i	; 491

Tabela 2

Pmkład	Masa na jednostkę długości ism)	\| Grubość ΐ (inni}	10 % UNpókzyiiiiik (N an)	Wy bzy mnkw na rozei ag at ńe (p q n zec ά u e) (N an)	na ścieranie przez tzw..jtzep'·
Poprzecznie	Wzdtouc
1	3.7	ΐ OJ 2	14.0	i 132	495	W nonnie
->	18	0.23	16.S	16.8	57.4	W normie
	34 :	0.20	10.0	; 10.6	28.6	W nonnie
4	4.0 j	15x>	13.S	51.1	W normie
5	5.4	035	5 9	T8	304	Poza noniią .......(uszkodzenia) _ Poza noana (uszkodzenia)
6	4.2	030	4.9	4.5	2$. 5
	3.5	0.22	20χί	18.7	69.5	W normie
8	3.8	0.23	24.2	16.3 ;	77,5	W normie

*) odporność na wodę części uszczelnionej oceniano w miejscu skrzyżowania

PL 229 536 Β1

W odniesieniu do masy

Jak wyraźnie widać w Tabeli 2, taśmy, w których wykorzystano dzianinę w Przykładzie Testowym 5 oraz 6 mają znaczną masę w porównaniu z taśmą uszczelniającą według przedmiotowego wynalazku (Przykłady Testowe 1 do 4) mające tę samą grubość warstwy topionego na gorąco lepiszcza. W związku z tym taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku została uznana za znakomitą pod względem właściwości lekkości.

Odnośnie grubości

Taśmy, w których wykorzystani trykot dziany według Przykładu Testowego 5 oraz 6, miały większą grubość w porównaniu z innymi taśmami. Na podstawie tego stwierdzono, że taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku jest korzystnie nakładana na odzież, która powinna charakteryzować się przenośnością.

Odnośnie wytrzymałości na rozciąganie

10% współczynnik odkształcenia oraz wytrzymałość na rozciąganie taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku dały znakomite wyniki w porównaniu z 10% współczynnikiem odkształcenia oraz wytrzymałością na rozciąganie taśm uszczelniających laminowanych dzianiną w Przykładach Testowych 5 oraz 6. Na podstawie tego uważa się, że taśma uszczelniająca według przedmiotowego wynalazku z mniejszym prawdopodobieństwem będzie powodowała przewężanie się wzdłużne podczas dokonywaniu rozcinania oraz uszczelniania, a także jest znakomita pod względem wydajności i stabilności szerokości taśmy w porównaniu z konwencjonalną taśmą uszczelniającą uzyskaną przez laminowanie dzianiny, a także może poprawiać wytrzymałość spojenia produktu tekstylnego.

Odnośnie odporności na ścieranie przez zapięcie typu „rzep”

Jak wyraźnie wynika z Tabeli 2, nie stwierdzono odstępstw od normy w przypadku taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku (Przykłady Testowe 1 do 4), a taśma wykazywała znakomitą odporność na ścieranie. Z drugiej strony, w Przykładach Testowych 5 oraz 6 pojawiły się zadrapania tam, gdzie laminowano dzianinę, co prowadziło do obniżenia właściwości wodoodporności, dlatego też w przypadku zastosowania zapięcia typu „rzep” na odzieży, występowało prawdopodobieństwo utracenia właściwości wodoodporności odzieży.

Na Fig. 4 przedstawiono fotografię wykonaną pod mikroskopem elektronowym, ilustrującą tkaninę wykorzystaną w Przykładzie Testowym 1, zaś na Figurze 5 przedstawiono wykonaną pod mikroskopem elektronowym fotografię trykotu dzianego wykorzystywanego w Przykładzie Testowym 5.

Wytwarzanie produktu tekstylnego oraz ocena produktu tekstylnego Produkt laminowany materiałem tekstylnym przetwarzano w produkt tekstylny z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według Przykładów 1 do 8, celem sprawdzenia skuteczności działania taśmy uszczelniającej.

1. Wytwarzanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym 1-1. Wytwarzanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym AH Jako elastyczną, wodoodporną i przepuszczalną dla wilgoci folię zastosowano porowatą folię PTFE mającą masę na jednostkę powierzchni wynoszącą 33 g/m² (wytwarzaną przez Japan Gore-Tex Inc., mającą porowatość 80%, maksymalny rozmiar porów 0,2 μm oraz przeciętną grubość 30 μm), a tkaninę laminowano po tej stronie, która ma być poddawana obróbce uszczelniającej podczas przetwarzania w produkt tekstylny, zastosowano dostępną w handlu tkaninę A wykonaną z nylonu 66 mającego konstrukcję splotu płóciennego, o całkowitym współczynniku pokrywania wynoszącym 1117 dla osnowy i dla wątku (osnowa i wątek mają teksturę nibyskrętu przędzy, a każde ma grubość 17 dtex; liczba nitek w każdym spośród osnowy i wątku wynosiła 5, grubość nitki dla każdego spośród osnowy i wątku wynosiła 3,4 dtex, gęstość osnowy wynosiła 138/2,54 cm, a gęstość wątku 133/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 19 g/m²), a jako materiał tekstylny laminowany po drugiej stronie stosowano dostępną w handlu tkaninę H wykonaną z nylonu 66 mającego konstrukcję splotu płóciennego (osnowa i wątek miały teksturę nibyskrętu przędzy, każde miało grubość 17 dtex, gęstość osnowy wynosiła 165/2,54 cm, gęstość wątku 194/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 27 g/cm²). Jako żywicę hydrofitową do obróbki impregnacyjnej porowatej folii PTFE zastosowano płyn do nakładania poliuretanowego polimery, poprzez dodanie glikolu etylenowego do hydrofitowej żywicy poliuretanowej („HYPOL 2000”, produkowany przez The Dow Chemical Company) w takiej proporcji, że współczynnik równoważnika NCO/OH wynosił 1/0,9, po czym następowało mieszanie i wstrząsanie.

Płyn do nakładania prepolimeru poliuretanowego został powleczony na jednej powierzchni porowatej folii PTFE z wykorzystaniem wałka do powlekania (impregnacja do części powierzchni folii). Ilość powleczenia w tym czasie wynosiła 10 g/m². Następnie materiał umieszczano w piecu, gdzie temperaturę regulowano do 80°C, a wilgotność względną do 80% RH, na jedną godzinę, celem utwardzenia poprzez

PL 229 536 Β1 reakcję z wilgocią, wytwarzając w ten sposób warstwę hydrofilowej żywicy poliuretanowej na powierzchni porowatej folii PTFE. Tkaninę A laminowano po tej stronie porowatej folii PTFE, po której uformowano warstwę hydrofilowej żywicy poliuretanowej, natomiast tkaninę H laminowano po drugiej stronie.

Dla potrzeb połączenia tkaniny A, H oraz porowatej folii PTFE, zastosowano utwardzane reakcyjnie wilgocią, topione na gorąco lepiszcze poliuretanowe („Hi-Bon 4811”, produkowane przez Hitachi Kasei Polimer Co., Ltd.). Temperaturę utwardzanego reakcyjnie, topionego na gorąco lepiszcza poliuretanowego ustawiano na 120°C, a stopionym lepiszczem powlekano porowatą folię PTFE w taki sposób, że przeciętna ilość lepiszcza wynosiła 5 g/m², z wykorzystaniem wałka żłobionego, przy współczynniku pokrywania wynoszącym 40% w układzie punktów, po czym następowało wiązanie przez prasowanie z wykorzystaniem wałka. Po wiązaniu przez dociskanie wałkiem, materiał pozostawiano w komorze o stałej temperaturze i wilgotności względnej wynoszących 60°C oraz 80% RH na 24 godziny celem zestalenia utwardzanego reakcyjnie, topionego na gorąco lepiszcza poliuretanowego, w wyniku czego uzyskano produkt laminowany tkaniną, mający strukturę trzy-warstwową. Następnie wykonywano obróbkę hydrofobową tkaniny H produktu laminowanego materiałem tekstylnym mającego trzy-warstwową strukturę. Przygotowano płyn dyspersyjny, który stanowił mieszaninę 3% mas. środka nadającego hydrofobowość („Asahi Guard AG7000”, produkowany przez Meisei Chemical Works, Ltd.) oraz 97% mas. wody i powleczono na powierzchni tkaniny H za pomocą narzędzia do powlekania bez dociskania w ilości nasycenia lub większej, a następnie nadmiar płynu dyspersyjnego odciskano z wykorzystaniem magla walcowego. Wtedy też ilość powleczonego płynu dyspersyjnego zaabsorbowanego do tkaniny wynosiła około 20 g/m². Ponadto materiał tekstylny suszono gorącym powietrzem w piecu cyrkulacyjnym w warunkach 130°C przez 30 sekund, celem uzyskania produktu laminowanego materiałem tekstylnym AH, mającego trzy-warstwową strukturę poddaną obróbce hydrofobowej.

1-2. Wytwarzanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym DH

Produkt laminowany materiałem tekstylnym DH, mający trzy-warstwową strukturę, uzyskano poprzez przeprowadzenie tego samego procesu jak w przypadku produktu laminowanego materiałem tekstylnym AH, za wyjątkiem tego, że wykorzystano dostępny w handlu trykot dzianiny D złożonej z włókien nylonowych 66 (grubość każdego prążka i rządka wynosiła 22 dtex, gęstość prążków 36/2,54 cm, gęstość rządków 50/2,54 cm, masa na jednostkę powierzchni 33 g/m²) zamiast tkaniny A laminowanej po stronie poddawanej obróbce uszczelniającej w produkcie warstwowym AH, a także przeciętna ilość lepiszcza w czasie laminowania została zmieniona na 8 g/m².

Składniki produktów laminowanych materiałem tekstylnym AH oraz DH przygotowanych jak powyżej wskazano w T a b ela3. Dodatkowo połączenie zostało przygotowane następującym sposobem z wykorzystaniem produktów laminowanych materiałem tekstylnym AH oraz DH.

Tabela 3

Produkt larranowsny	Matenal hca	Fola elastyczna	Wyściólka i I	Grubość wyśaólki (dtex)	Gęstość wyśaćlki (nitki/2,543r_;)	CF_e CF_t
Osnowa	Wątek	Osnowa	Wątek
AH	H (Banina)	Porowaty PTFE + obróbka hydrofitowe PU	A (Tkanina)	¹⁷	17	138	133	569 548	1117
DH	H (Banina)	Porowaty PTFE + obróbka hydrofitowe PU	D (Tkanina)			36	50

2. Wytwarzanie struktury związanej

2-1. Struktura związana poprzez zszycie (maszyna do szycia)

Dla potrzeb testu przenikania wody do części uszczelnionej

Każdy z produktów laminowanych materiałem tekstylnym AH oraz DH został przycięty do rozmiaru 300 mm x 300 mm, a materiał tekstylny ponadto przecięto w jego środku na kształt krzyża, przygotowując w ten sposób cztery fragmenty próbek o tym samym rozmiarze i mających kształt kwadratu. W celu przywrócenia im wszystkim pierwotnego kształtu, przeprowadzono obróbkę ściegiem podwójnym, równolegle do końca ściegu, z wykorzystaniem poliestrowych nici do szycia (nici 50)

PL 229 536 Β1 o szerokości szwu 7 mm, następnie szew odwrócono, przygotowując w ten sposób próbkę mającą krzyżowo przebiegający szew (część zszyta) w środku (Fig. 6 (a)).

Dla potrzeb testu wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej

Każdy z produktów laminowanych materiałem tekstylnym AH oraz DH wykorzystano do przygotowania próbki mającej szerokość wynoszącą 100 mm oraz długość 200 mm, przy czym część zszyta liniowo została wykonana w obszarze środkowym w kierunku wzdłużnym.

W odniesieniu do szycia, wszystkie próbki, co zilustrowano na Fig. 6 (b), zostały poddane obróbce ściegiem podwójnym równolegle do końca ściegu, natomiast szew miał szerokość 7 mm i został odwrócony. Jako nici do szycia wykorzystano nici poliestrowe (nici 50).

2-2. Struktura związana przez zgrzewanie ultradźwiękami

Dla celów testu przenikania wody do części uszczelnionej

Każdy z produktów laminowanych materiałem tekstylnym AH oraz DH przycięto do rozmiaru 300 mm x 300 mm, a następnie ten materiał przecięto na środku na kształt krzyża, przygotowując w ten sposób cztery fragmenty próbek tego samego rozmiaru i mających kształt kwadratu. Zostały one zgrzane w taki sposób, aby przywrócić kształt sprzed przecięcia, w efekcie czego przygotowano próbkę mającą część zgrzewaną na połączeniu (Fig. 7 (a)).

Dla potrzeb testu wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej.

Każdą z próbek poddano testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przy czym przygotowano próbki o rozmiarze 100 mm szerokości oraz 200 mm długości, mające liniową część zgrzewaną w części środkowej w kierunku wzdłużnym.

Każdą z próbek zgrzewano za pomocą zgrzewarki ultradźwiękowej (LJS1170, produkowana przez Brother Industries, Ltd.), z wykorzystaniem noża zgrzewarki mającego promień wierzchołka 0,1 mm, z prędkością obróbki 3,00 m/min, natomiast końce produktu laminowanego materiałem tekstylnym zgrzewano, celem ich związania. Na fig. 7 (b) zilustrowano schemat struktury przekroju części zgrzewanej.

2-3. Obróbka uszczelniająca

Taśmę uszczelniającą nałożono w taki sposób, że okrywała połączenia wykonane w tych próbkach, przy czym wykorzystano urządzenie zgrzewające gorącym powietrzem („5000E”, produkowane przez W.L. GORE & ASSOCIATES), a obróbkę uszczelniającą przeprowadzano w temperaturze zadanej wynoszącej 700°C oraz z prędkością 4 m/minutę.

Na środku próbki poddawanej testowi przenikania wody w części uszczelnianej, wykonano miejsce skrzyżowania, w którym krzyżowały się taśmy uszczelniające.

Przykład Testowy 10

Każdą część zszywaną oraz część zgrzewaną strony z materiałem tekstylnym A próbki przygotowanej z wykorzystaniem produktu laminowanego materiałem tekstylnym AH poddawano obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według Przykładu Testowego 1, przygotowując w ten sposób próbkę dla potrzeb testu przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testu wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej. Obróbkę uszczelniającą wykonywano z wykorzystaniem urządzenia do zgrzewania gorącym powietrzem („5000E”, produkowane przez W.L. GORE ASSOCIATES) w warunkach zadanej temperatury wynoszącej 700°C, przy prędkości 4 m/minutę.

Przykład Testowy 11

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 2.

Przykład Testowy 12

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 3.

Przykład Testowy 13

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu

PL 229 536 Β1 w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 4.

Przykład Testowy 14

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 5.

Przykład Testowy 15

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 6.

Przykład Testowy 16

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 7.

Przykład Testowy 17

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 10, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 10 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 8.

Przykład Testowy 18

Każdą część zszytą oraz część zgrzewaną strony z materiałem tekstylnym D próbki przygotowanej produktu laminowanego materiałem tekstylnym DH poddawano obróbce uszczelniającej z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej Według Przykładu Testowego 1, przygotowując w ten sposób próbki do testu przenikania wody przez część uszczelnioną oraz testu wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej. Obróbkę uszczelniającą przeprowadzano z wykorzystaniem urządzenia do zgrzewania gorącym powietrzem („5000E”, produkowane przez W.L. GORE ASSOCIATES) w warunkach temperatury zadanej wynoszącej 700°C oraz z prędkością 4 m/minutę.

Przykład Testowy 19

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 2.

Przykład Testowy 20

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 3.

Przykład Testowy 21

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 4.

Przykład Testowy 22

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 5.

Przykład Testowy 23

PL 229 536 Β1 w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 6.

Przykład Testowy 24

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 7.

Przykład Testowy 25

Próbkę, która miała być poddawana testowi przenikania wody przez część uszczelnioną, a także testowi wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, przygotowano poprzez przeprowadzenie procesu w takich samych warunkach jak w przypadku Przykładu Testowego 18, za wyjątkiem tego, że taśma według Przykładu 18 została zastąpiona taśmą uszczelniająca przygotowaną w Przykładzie Testowym 8.

W odniesieniu do próbek poddawanych obróbce uszczelniającej, uzyskanych w Przykładach Testowych 10 do 25, wykonano test przenikania wody przez część uszczelnioną oraz test wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej. Wyniki podano w Tabeli 4.

Tabela 4

Przykład	Skład pr. laminowanego mat. tekst.	Taśma uszczelniająca	Odporność na wodę części uszczelnionej (początkowo)	Odporność na wodę części uszczelnionej (po 20 praniach)	Wytrzymałość na rozciąganie części uszczelnionej (N)
Przy kład	Materiał laminowany	Grubość mat. top. na gorąco	Część zszyta	Część zgrzewana	Część zszyta	Część zgrzewana	Część zszyta	Część zgrzewana
10	AU	1	Tkanina	100	Tak	Tak	Tak	Tak ;	235	118
11	AH	2	Tkanina	100	Tak	Tak	Tak	Tak ;	226	156
12	AH	3	Tkanina	100	Tak	Tak	Tak	Tak ;	201	111
13	AH	4	'tkanina	150	Tak	Tak	Tak	Tak	240	120
14	AH	5	Trykot dziany	150	Tak	Tak	Tak	Tak ;	254	58
15	AH	6	Trykot dziany	100	Tak	Tak	Nie	Nie	252	61
16	AH	7	Tkanina	100	Nie	Nie	-	*	331	215
17	AH	8	Tkanina	100	Nie·	Nie	•	-	315	165
18	DH	1	Tkanina	100	Tak	Tak	Nie	Nie	225	118
19	DH	2	Tkanina	100	Tak	Tak	Nie	Nie	218	125
20	DH	3	Tkanina	100	Tak	Tak	Nie	Nie	195	110
21	DH	4	Tkanina	150	Tak	Tak	Tak	Tak	245	145
22	DH	5	Trykot dziany	150	Tak	Tak	Tak	Tak	218	64
23	DH	6	T rykot dziany	100	Tak	Tak	Nie	Nie	209	54
24	DH	7	Tkanina	100	Nie	Nie	-	-	305	220
25	DH	8	Tkanina	100	Nie	Nie	-		301	165

*) odporność na wodę części uszczelnionej oceniano w miejscu skrzyżowania

Jak wyraźnie wynika z Tabeli 4, w każdym z Przykładów Testowych 10 do 13, z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej, w której współczynnik pokrywania dla tkaniny laminowanej na folii bazowej wynosi od 500 do 1400, odporność na wodę w miejscu skrzyżowania zarówno w stanie początkowych jak i po 20-krotnym praniu wobec produktu laminowanego materiałem tekstylnym AH była dobra, co wskazuje znakomitą właściwość wodoodporności.

Z drugiej zaś strony, w Przykładach Testowych 16 oraz 17, z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej, w której tkanina laminowana na folii podstawowej miała współczynnik pokrywania wynoszący

PL 229 536 Β1

1400 lub więcej, odporność na wodę punktu skrzyżowania była niska od stanu początkowego, a zatem efektu wodoodporności nie można było osiągnąć. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że w przypadku taśmy uszczelniającej, w której laminowana tkanina miała współczynnik pokrywania wynoszący 1400 lub wyższy, gęstość takiej tkaniny jest na tyle wysoka, że w miejscu skrzyżowania taśm uszczelniających impregnacja topionego na gorąco lepiszcza w taśmie uszczelniającej w drugiej warstwie do tkaniny laminowanej w taśmie uszczelniającej w pierwszej warstwie została obniżona, skutkiem czego został osłabiony efekt uszczelniający. Dodatkowo, w Przykładach Testowych 14 oraz 15, z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej laminowanej trykotem dzianym na folii bazowej, chociaż początkowa odporność na wodę była dobra, po 20-krotnym praniu odporność na wodę w Przykładzie Testowym 15 z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej mającej warstwę topionego na gorąco lepiszcza o grubości wynoszącej 100 gm została obniżona. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że grubość trykotu dzianego była większa niż grubość tkaniny według przedmiotowego wynalazku, a warstwa topionego na gorąco lepiszcza mająca grubość 100 gm nie była w stanie przeniknąć do wnętrza tego trykotu dzianego w stopniu dostatecznym, osłabiając w ten sposób efekt uszczelniający.

Patrząc na wyniki oceny odporności na wodę wobec produktu laminowanego DH, można stwierdzić, że początkowa odporność na wodę była dobra we wszystkich Przykładach Testowych 18 do 21, w których obróbkę uszczelniającą przeprowadzano z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku. Niemniej jednak odporność na wodę po 20-krotnym praniu w Przykładach Testowych 18 do 20 była dobra, a dobrą odporność na wodę uzyskano jednie w Przykładzie Testowym 21, gdzie zastosowano taśmę uszczelniającą mającą warstwę topionego na gorąco lepiszcza o grubości wynoszącej 150 gm. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że tkanina po stronie poddawanej obróbce taśmą uszczelniającą produktu laminowanego materiałem tekstylnym DH była trykotem dzianym, skutkiem czego przestrzenie wewnątrz tego trykotu dzianego nie mogły zostać zapełnione warstwą topionego na gorąco lepiszcza mającą 100 gm, a zatem nie było możliwe uzyskanie dostatecznego efektu uszczelniającego.

Wytrzymałość na rozciąganie części uszczelnionej

Patrząc na wyniki dotyczące wytrzymałości na rozciąganie części uszczelnionej, można stwierdzić, że dobra wytrzymałość została utrzymana we wszystkich Przykładach Testowych w przypadku szycia z wykorzystaniem maszyny do szycia. Z drugiej zaś strony, w przypadku spajania poprzez zgrzewanie ultradźwiękami, jego wytrzymałość jest w znacznym stopniu zależna od różnic pomiędzy stosowanymi taśmami uszczelniającymi. W Przykładach Testowych 14 oraz 15, a także 22 oraz 23, w których wykorzystano taśmę uszczelniającą laminowaną trykotem dzianym, jej wytrzymałość na rozciąganie wynosiła w przybliżeniu 60 N, co stanowi wytrzymałość utrudniającą zastosowanie w odzieży. Z drugiej strony, wytrzymałość na rozciąganie we wszystkich Przykładach Testowych 10 do 13 oraz Przykładach Testowych 18 do 21 z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku wynosiła ponad 100 N; możliwe było utrzymanie dostatecznie wysokiej wytrzymałości w porównaniu z taśmą uszczelniającą laminowaną trykotem dzianym. Wartość 100 N nie jest wysoka w porównaniu z konwencjonalnym sposobem zszywania za pomocą maszyny do szycia, lecz jest to wytrzymałość, która może być dostateczna do zastosowania w odzieży, gdy ważne są właściwości związane z lekkością i generalnie do materiałów tekstylnych.

Wygląd taśmy uszczelniającej

W odniesieniu do związanej próbki poddanej obróbce uszczelniającej, obserwowano wygląd strony poddanej obróbce uszczelniającej w Przykładach Testowych 10 do 25. W Przykładach 10 do 13 granice pomiędzy tkaniną wewnętrzną (strona A materiału tekstylnego) produktu laminowanego materiałem tekstylnym a taśmą uszczelniającą były niezauważalne, co określano jako dobry wygląd.

Z drugiej zaś strony w Przykładach Testowych 14 do 15, 18 do 21 oraz 24 do 25, ponieważ wygląd tekstury taśmy uszczelniającej oraz wygląd wewnętrznego materiału tekstylnego (po stronie poddawanej obróbce uszczelniającej) produktu laminowanego materiałem tekstylnym były różne, pojawienie się taśmy uszczelniającej stało się wyraźnie widoczne.

W Przykładach 22 oraz 23, taśmę uszczelniającą poddawano procesowi uszczelniania w kierunku wzdłużnym, a wewnętrzny materiał tekstylny w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym ma ten sam kierunek szwów, dlatego też granice pomiędzy powierzchnią wewnętrznego materiału tekstylnego (strona materiału tekstylnego D) oraz taśmy uszczelniającej były niezauważalne. Niemniej jednak taśma uszczelniająca poddawana obróbce uszczelniającej w kierunku prostopadłym do kierunku wzdłużnego wewnętrznego materiału tekstylnego w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym miała odmienne kierunki szwów, skutkiem czego obecność taśmy uszczelniającej była wyraźnie

PL 229 536 Β1 widoczna. Jeżeli taśma uszczelniająca może być odróżnialna, nie można stwierdzić, że wygląd strony poddawanej obróbce uszczelniającej jest dobry po wyprodukowaniu odzieży.

2-4. Ocena materiału tekstylnego

Produkt laminowany materiałem tekstylnym AH oraz taśma uszczelniająca według Przykładów Testowych 1-5 były łączone celem wykonania kurtki. Do wykonania jednej kurtki potrzebowano taśmy uszczelniającej o długości 15 m. Kurtka wykonana z zastosowaniem taśmy uszczelniającej według przedmiotowego wynalazku (Przykład Testowy 1) była lżejsza o 26 g niż kurtka wykonana z wykorzystaniem taśmy uszczelniającej według Przykładu Testowego 5. Dodatkowo, taśma uszczelniająca była niezauważalna i miała dobry wygląd. Celem przedmiotowego wynalazku jest pokonanie ograniczenia praktycznego polegającego na tym, że musi być stosowana dzianina na powierzchni taśmy uszczelniającej, gdy ta taśma uszczelniająca jest wykorzystywana w produkcie tekstylnym uzyskiwanym poprzez pododawanie produktu laminowanego materiałem tekstylnym obróbce przez zszywanie lub procesowi zgrzewania, jak również przedstawienie taśmy uszczelniającej, która ma znakomitą trwałość, jest lekka i cienka, a także jest wysoce wygodna, nie mając nieestetycznego wyglądu i nie powodując nieprzyjemnych odczuć dotykowych.

Zastosowanie przemysłowe

Przedmiotowy wynalazek może być korzystnie wykorzystywany do obróbki uszczelniającej produktów tekstylnych, a także może być korzystnie stosowany do różnych produktów tekstylnych takich jak odzież, pościel, namioty i śpiwory. Zwłaszcza jest on korzystny w przypadku odzieży, która powinna mieć właściwość wodoodporności oraz przepuszczalności dla wilgoci.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Taśma uszczelniająca, zawierająca folię bazową zawierającą porowatą folię z politetrafluoroetylenu, tkaninę, w której co najmniej jedno spośród osnowy oraz wątku składających się na tkaninę jest złożone z co najmniej dwóch pasm przędzy, przy czym tkanina jest laminowana po jednej stronie tej folii bazowej, a także warstwę lepiszcza laminowaną po drugiej stronie tej folii bazowej, przy czym lepiszcze w warstwie lepiszcza jest lepiszczem topionym na gorąco, znamienna tym, że tkanina (5) ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 500 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy i dla wątku składających się na tę tkaninę (5) zgodnie z następującymi wzorami:

Wzór 1 c F_{10 (8}, - C F _m + C F,

CF_m = VF7xD_m

CF_t = ^xD_t

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm)
2. Taśma uszczelniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jeden spośród współczynnika pokrywania (CFm) dla osnowy oraz współczynnika pokrywania (CFt) dla wątku jest w zakresie od 200 do 800.
3. Taśma uszczelniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że grubość pasma przędzy wynosi 12 dtex lub mniej.
4. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 3, znamienna tym, że co najmniej jedno spośród osnowy i wątku składających się na tkaninę (5) ma długie włókna.

PL 229 536 Β1
5. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 4, znamienna tym, że co najmniej jedno spośród osnowy i wątku składających się na tkaninę (5) jest teksturowaną przędzą.
6. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 5, znamienna tym, że tkanina (5) ma konstrukcję splotu płóciennego.
7. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 6, znamienna tym, że folia bazowa (3) jest folią wodoodporną.
8. Taśma uszczelniająca według zastrz. 7, znamienna tym, że folia wodoodporna jest folią porowatą (11) zawierającą hydrofobową żywicę.
9. Taśma uszczelniająca według zastrz. 8, znamienna tym, że folia porowata (11) zawierająca żywicę hydrofobową jest porowatą folią politetrafluoroetylenową.
10. Taśma uszczelniająca według zastrz. 8 albo 9, znamienna tym, że folia porowata (11) zawierającą żywicę hydrofobową ma warstwę żywicy hydrofilowej po tej stronie, po której laminowana jest warstwa lepiszcza (9).
11. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 10, znamienna tym, że lepiszcze (9) w warstwie lepiszcza (9) jest topionym na gorąco lepiszczem (9).
12. Taśma uszczelniająca według zastrz. 11, znamienna tym, że topione na gorąco lepiszcze (9) jest żywicą poliuretanową.
13. Taśma uszczelniająca według zastrz, 11, znamienna tym, że warstwa lepiszcza (9) ma grubość wynoszącą 120 μm lub mniej.
14. Taśma uszczelniająca według jednego z zastrz. od 1 do 13, znamienna tym, że ta taśma uszczelniająca ma 10% współczynnik odkształcenia wynoszący 10 do 50 N/cm w kierunku wzdłużnym taśmy.
15. Produkt tekstylny zawierający produkt laminowany materiałem tekstylnym oraz taśmę uszczelniającą według któregokolwiek z zastrz. 1 do 15, znamienny tym, że produkt laminowany materiałem tekstylnym zawiera folię elastyczną oraz materiał tekstylny laminowany po jednej stronie tej folii elastycznej.
16. Produkt tekstylny według zastrz. 15, znamienny tym, że produkt laminowany materiałem z tekstylnym zawiera folię elastyczną (4), tkaninę laminowaną po jednej stronie (6) tej folii elastycznej, a także materiał tekstylny laminowany po drugiej stronie tej (8) folii elastycznej (4), przy czym tkanina ma całkowity współczynnik pokrywania (CFtotai) wynoszący od 700 do 1400, obliczany na podstawie współczynników pokrywania dla osnowy oraz dla wątku składających się na tę tkaninę, według następujących wzorów, natomiast strona z tkaniną w produkcie laminowanym materiałem tekstylnym jest poddawana obróbce uszczelniającej.

Wzór 2

CF,_olal=CF_m+CF, CF_m = ^xD_BCF,=/F;xD_t

CF_m: współczynnik pokrywania dla osnowy

CFt: współczynnik pokrywania dla wątku

F_m: grubość (dtex) osnowy

Ft: grubość (dtex) wątku

D_m: gęstość osnowy (nitki/2,54 cm)

Dt: gęstość wątku (nitki/2,54 cm)
17. Produkt tekstylny według zastrz. 16, znamienny tym, że co najmniej jedno spośród współczynnika pokrywania (CFm) dla osnowy oraz współczynnika pokrywania (CFt) dla wątku jest w zakresie od 300 do 800.
18. Produkt tekstylny według zastrz. 16 albo 17, znamienny tym, że folia elastyczna (4) jest folią wodoodporną i przepuszczalną dla wilgoci.
19. Produkt tekstylny według zastrz. 18, znamienny tym, że folia wodoodporna i przepuszczalna dla wilgoci jest porowatą folią politetrafluoroetylenową.
20. Produkt tekstylny według jednego z zastrz. od 15 do 19, znamienny tym, że produktem tekstylnym jest odzież.