PL226183B1 - Sposob pakowania albuminy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób pakowania albuminy.

Wynalazek dotyczy ogólnie pakowania protein w giętkie pojemniki polimerowe, a w szczególności pakowania albumin w giętkie pojemniki polimerowe w aseptycznym środowisku pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej, znajdującego zastosowanie na skalę przemysłowa.

Białka odgrywają decydującą rolę we wszystkich właściwie procesach biologicznych.

Prawie wszystkie reakcje chemiczne zachodzące w układach żywych są katalizowane przez swoiste makrocząsteczki, enzymy. Prawie wszystkie enzymy są bardzo silnymi katalizatorami. Na ogół zwiększają one szybkość reakcji chemicznej co najmniej milion razy.

Dotychczas w pełni scharakteryzowano ponad tysiąc enzymów, a dużo więcej uzyskano w stanie krystalicznym.

Białka biorą również czynny udział w transporcie wielu małych cząstek i jonów. Przykładem tego jest hemoglobina, przenosząca tlen w krwinkach czerwonych oraz mioglobina, pokrewne białko, odpowiedzialne za transport tlenu w mięśniach.

Ze stanu techniki znanych jest wiele rodzajów peptydów i protein, które znajdują zastosowanie zarówno w farmacji jak i w innych dziedzinach, w tym glikoproteiny, lipoproteiny, immunoglobuliny, przeciwciała monoklonalne, enzymy, proteiny krwi, proteiny receptorowe i hormony.

Przeciwciała, to białka o dużej swoistości, które rozpoznają i łączą się z obcymi dla ustroju substancjami. Substancjami obcymi dla ustroju mogą być wirusy, bakterie lub komórki innych organizmów. Białka odgrywają zatem istotna rolę w rozróżnianiu między tym co własne i obce dla organizmu.

Jednym z białek jest również albumina. Albumina jest zawierającą siarkę proteiną rozpuszczalną w wodzie, ulegającą koagulacji po podgrzaniu, występującą w białku jajka, mleku, krwi oraz innych tkankach i wydzielinach zwierzęcych i roślinnych.

Albumina jest często wykorzystywana jako ekspander krwi, pomagający utrzymać ciśnienie krwi pacjenta na właściwym poziomie, czasami jest również pomocna w podwyższaniu ciśnienia tętniczego w przypadku utraty krwi.

Proteiny takie jak albumina adsorbowane są przez większość tworzyw sztucznych, w tym przez pojemniki na ciecze wykonane z różnych polimerów. W wielu przypadkach, niestety, adsorpcja białek takich jak albumina, na powierzchni tworzywa sztucznego, powstałego na bazie polimeru, skutkuje spadkiem zawartości protein w roztworze. Niektóre roztwory protein mogą ulec niekorzystnemu oddziaływaniu adsorpcyjnemu na sztucznej powierzchni w procesie określanym mianem denaturacji. W trakcie procesu denaturacji proteina nie jest trwale adsorbowana na pojemniku polimerowym, cząsteczki adsorbowane są natomiast na pojemniku, a następnie uwalniane. Zjawisko adsorpcji i uwalniania może wpłynąć na zmianę kształtu cząsteczki (to jest dojść może do jej denaturacji). Niejednokrotnie w sytuacji, gdy cząsteczki protein roztworach farmaceutycznych na bazie protein poddane zostaną denaturacji, mogą stracić swą skuteczność i przydatność. W związku z tym do chwili obecnej proteiny, takie jak albuminy, przechowywane były w pojedynczych dawkach w szklanych ampułkach, co pozwalało uniknąć ryzyka denaturacji. Ze względu na koszty związane z produkcją, pakowaniem, umieszczaniem w pudełkach, transportem i przechowywaniem szklanych ampułek, jak również ze względu na koszt i ciężar szklanej ampułki oraz jej kruchość, istnieje zapotrzebowanie na bardziej efektywny, tańszy i wygodniejszy sposób pakowania protein, takich jak albuminy, który pozwoli na wyeliminowanie powyższych wad.

Jeden z typów opakowań, które stosuje się do pakowania niebiałkowych środków farmaceutycznych, stanowią polimerowe woreczki, formowane w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej. Maszyny tego rodzaju zwykle stosuje się do pakowania wyrobu w giętkie pojemniki. Pakująca maszyna formująco-napełniająco-zamykająca wyposażona jest w urządzenie służące do pakowania wybranych środków farmaceutycznych oraz wielu innych wyrobów w niedrogi i wydajny sposób.

Zgodnie z wymogami FDA (ang.: Food and Drug Administration) środki farmaceutyczne, pakowane w pakujących maszynach formująco-napełniająco-zamykających, tradycyjnie sterylizowane są po zakończeniu etapu pakowania w autoklawie. W trakcie etapu następującego po zakończeniu pakowania zamknięte opakowanie zawierające środek farmaceutyczny umieszczane jest w autoklawie i wyjaławiane parą wodną lub podgrzewane wraz z zawartością przez zalecany czas do wymaganej temperatury, zazwyczaj do 121°C. Proces ten oddziałuje bakteriobójczo, ma także na celu likwidowaPL 226 183 B1 nie innych substancji zanieczyszczających, mogących znajdować się wewnątrz opakowania, i to zarówno na wewnętrznej jego powierzchni, jak i w samym środku farmaceutycznym.

Jednak niektóre pakowane środki farmaceutyczne, w tym wybrane proteiny, takie jak albuminy, zasadniczo nie mogą być sterylizowane w powyższy sposób. Spowodowane jest to tym, że wysoka temperatura, wymagana do zabicia bakterii podczas obróbki w autoklawie, niszczy lub czyni bezużytecznymi niektóre środki farmaceutyczne. Ponadto w przypadku albumin wysoka temperatura doprowadzić może do koagulacji protein.

Pakowanie typu formowanie, napełnianie i zamykanie w przypadku protein takich jak albuminy może także nastręczać innych problemów poza samym sposobem sterylizacji. W szczególności zaś dotyczy to sytuacji, gdy tradycyjna pakująca maszyna formująco-napełniająco-zamykająca nagrzewa wybrane miejsca opakowania wykonanego z tworzywa polimerowego w celu utworzenia spoiny. Jeżeli podczas procesu szczelnego zamykania opakowania dojdzie do nagrzania proteiny, to proteina ulec może koagulacji lub denaturacji, jak ma to miejsce podczas wyjaławiania w wysokiej temperaturze. Co więcej, wszystkie łączone powierzchnie muszą być wolne od protein, aby umożliwić łączenie na ciepło tworzywa polimerowego, ponieważ pewne proteiny, takie jak albuminy, działają jak izolatory. Jeżeli proteiny, takie jak albuminy, znajdą się na łączonej powierzchni, to spoina narażona będzie na utratę szczelności.

W związku z powyższym istnieje zapotrzebowanie na wygodny i opłacalny sposób pakowania wybranych protein, w tym protein takich jak albuminy.

Według wynalazku opracowano sposób pakowania białka albuminy, w którym przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy z otworem wystającym z wnętrza pojemnika, przygotowuje się porcję koncentratu albuminy w roztworze jałowym, przy czym sposób ten charakteryzuje się tym, że przygotowuje się wlew mający koncentryczną z nim zewnętrzną osłonę, przy czym między wnętrzem osłony a zewnętrzem wlewu znajduje się przewód powietrzny, tak że osłona ogranicza kontakt między otworem pojemnika polimerowego a wlewem, a przewodem powietrznym przepływa wyjałowione powietrze, które uchodzi przy końcówce wiewu, przed wylotem albuminy, do wnętrza pojemnika polimerowego, przez prowadzący do niego otwór, wprowadza się albuminę pod ciśnieniem panującym w linii doprowadzania roztworu albuminy, mieszczącym się w zakresie od około 128,9 kPa do około 239,2 kPa, zaś otwór zamyka się szczelnie, zabezpieczając albuminę w nieprzepuszczalnej dla płynów strefie wnętrza pojemnika polimerowego.

Albuminę, przed jej wprowadzeniem do wnętrza pojemnika korzystnie utrzymuje się w temperaturze około 20°C.

Korzystnie, albuminę wprowadza się do wnętrza giętkiego pojemnika polimerowego pod ciśnieniem panującym w linii doprowadzania roztworu albuminy, mieszczącym się w zakresie od około 184,1 kPa do około 211,6 kPa.

Giętki pojemnik polimerowy korzystnie przygotowuje się w sterylnym środowisku pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej, przy czym albuminę wprowadza się do wnętrza giętkiego pojemnika w aseptycznym środowisku pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej i zamyka się szczelnie otwór pojemnika w aseptycznym środowisku pakującej maszyny formująconapełniająco-zamykającej.

Korzystnie, stosuje się końcówkę wlewu zawierającą wewnętrzne, sąsiadujące ze sobą przewody pierwszy i drugi, przy czym pierwszy przewód wewnętrzny ma większe pole przekroju poprzecznego niż drugi przewód wewnętrzny, drugi przewód wewnętrzny rozciąga się od pierwszego przewodu wewnętrznego na zewnątrz końcówki, a albuminę wyprowadza się z wlewu przez drugi przewód wewnętrzny.

Wewnętrzne przewody, pierwszy i drugi, są korzystnie koncentryczne, przy czym pierwszy przewód wewnętrzny ma średnicę wewnętrzną większą, niż średnica wewnętrzna drugiego przewodu wewnętrznego.

Korzystnie, przygotowuje się albuminę o stężeniu 20%, ewentualnie o stężeniu 25%.

Korzystnie, przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy o pojemności 50 ml, ewentualnie o pojemności 100 ml.

Korzystnie, przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy zawierający folię warstwową mającą warstwę zewnętrzną z polietylenu liniowego o niskiej gęstości, warstwę stanowiącą barierę gazową, warstwę rdzeniową (56) z poliamidu i warstwę wewnętrzną z liniowego polietylenu o niskiej gęstości, przy czym warstwy te łączy się razem za pomocą spoiwa poliuretanowego.

PL 226 183 B1

Również korzystnie, przygotowuje się giętki materiał polimerowy i stosuje się pakującą maszynę formująco-napełniająco-zamykającą do przetwarzania giętkiego materiału polimerowego w szereg pojemników w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej.

Korzystnie, napełnia się pojemniki porcją albuminy w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej, szczelnie zamyka się miejsce zamykania pojemników za pomocą maszyny pakującej, zamykając w pojemnikach porcje albuminy.

Pojemniki sąsiadujące ze sobą w szeregu pojemników mogą być początkowo połączone i następnie rozdziela się je po uprzednim napełnieniu albuminą każdego pojemnika.

W pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej korzystnie stosuje się trzpień formujący.

Giętki materiał polimerowy korzystnie formuje się przy użyciu trzpienia formującego uzyskując rękaw, który następnie przetwarza się w szereg sąsiadujących pojemników.

Korzystnie, pojemniki napełnia się kolejno porcją albuminy.

Krawędzie pojemników można zgrzewać na gorąco, zamykając w nich porcje albuminy.

Korzystnie, przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy zawierający folię warstwową mającą warstwę zewnętrzną z polietylenu liniowego o niskiej gęstości, warstwę stanowiącą barierę gazową, warstwę rdzeniową z poliamidu i warstwą wewnętrzną z liniowego polietylenu o niskiej gęstości, przy czym warstwy te łączy się spoiwem poliuretanowym.

Korzystnie, stosuje się pakującą maszynę formująco-napełniająco-zamykającą, która ma obszar aseptyczny, przy czym do obszaru aseptycznego dostarcza się giętki materiał polimerowy, który formuje się w obszarze aseptycznym uzyskując szereg sąsiadujących ze sobą pojemników, i w obszarze aseptycznym wprowadza się kolejno do pojemników albuminę, i pojemniki te kolejno szczelnie zamyka się w obszarze aseptycznym wytwarzając opakowanie nieprzepuszczalne dla płynów.

Korzystnie, stosuje się końcówkę wlewu zawierającą wewnętrzne, koncentryczne przewody pierwszy i drugi, przy czym pierwszy przewód wewnętrzny ma pole przekroju poprzecznego większe niż pole przekroju poprzecznego drugiego przewodu wewnętrznego, a złącze mieczy pierwszym i drugim, przewodem wewnętrznym stanowi wnętrze zewnętrznej strony końcówki, przy czym drugi przewód wewnętrzny, przez który albumina opuszcza wlew, wystaje na zewnątrz końcówki, natomiast podczas każdej przerwy w napełnianiu pojemników, albuminę pozostawia się w złączu między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym.

Korzystnie, filtruje się albuminę przez filtr o gęstości 0,2 mikrona.

Albuminę można pakować w sterylnym polimerowym pojemniku stosując maszynę pakującą mającą zespół napełniający i zespół zamykający, z których każdy umieszczony jest w wewnętrznym aseptycznym środowisku maszyny pakującej, przy czym pojemnik napełnia się albuminą pod ciśnieniem, przez zespół napełniający w obszarze aseptycznym maszyny pakującej, przy czym zespół napełniający ma ujście wlewu umiejscowione z dala od ścian giętkiego pojemnika polimerowego, które to ujście kieruje albuminę do wnętrza pojemnika z dala od krawędzi otworu pojemnika, a podczas przerw w napełnianiu wlew utrzymuje albuminę wewnątrz z dala od ujścia wlewu, a ponadto szczelnie zamyka się otwór pojemnika w obszarze aseptycznym maszyny pakującej zatrzymując albuminę we wnętrzu pojemnika.

Giętki pojemnik polimerowy z otworem prowadzącym do wnętrza pojemnika korzystnie przygotowuje się stosując maszynę pakującą mającą zespół formujący, zespół napełniający i zespół zamykający, z których każdy umieszczony jest w wewnętrznym aseptycznym środowisku maszyny pakującej, przygotowuje się giętką folię polimerową, formuje się ją w podłużny rękaw w zespole formującym, szczelnie zamyka się część podłużnego rękawa z folii polimerowej w zespole zamykającym, przy czym szczelnie zamykaną folię polimerową formuje się w pojemnik mający obszary szczelnego zamknięcia na obwodzie, oraz wnętrze położone wewnątrz pojemnika, między obszarami szczelnego zamknięcia, i otwór wystający z wnętrza pojemnika na zewnątrz, napełnia się pojemnik albuminą pod ciśnieniem panującym, w linii doprowadzania roztworu albuminy przez zespół napełniający, wyposażony we wlew przechodzący przez otwór pojemnika do jego wnętrza, przy czym wlew kieruje albuminę do wnętrza pojemnika z dala od krawędzi jego otworu, oraz szczelnie zamyka się otwór pojemnika zatrzymując albuminę w jego wnętrzu.

Otwór pojemnika korzystnie zamyka się w miejscach znajdujących się w pobliżu jego całej krawędzi z wyjątkiem otworu.

Rękaw korzystnie przetwarza się w szereg sąsiadujących pojemników.

Korzystnie, szczelnie zamyka się co najmniej trzy boki pojemników.

PL 226 183 B1

Korzystnie, pojemniki napełnia się kolejno porcją albuminy.

Korzystnie, szczelnie zamyka się kolejne otwory pojemników.

Korzystnie, stosuje się końcówkę wlewu zawierającą pierwszy i drugi koncentryczny przewód wewnętrzny, przy czym pierwszy przewód wewnętrzny ma większe pole przekroju poprzecznego niż pole przekroju poprzecznego drugiego przewodu wewnętrznego, a złącze między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym stanowi wnętrze zewnętrznej strony końcówki, przy czym drugi przewód wewnętrzny wystaje na zewnątrz końcówki, a albuminę wyprowadza się z wlewu przez drugi przewód wewnętrzny, zaś podczas każdej przerwy w napełnianiu pojemników, albuminę pozostawia się w złączu między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym.

W związku z powyższym sposób pakowania według niniejszego wynalazku zapewnia tanie, łatwe do wytworzenia i wydajne opakowanie oraz eliminuje wady związane ze sposobami pakowania albumin znanymi dotychczas.

Inne cechy oraz zalety wynalazku będą jednoznacznie wynikać z poniższego opisu rozpatrywanego razem z poniższymi ilustracjami.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia rzut pionowy w przekroju poprzecznym pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej, wytwarzającej giętki pojemnik polimerowy służący do przechowywania stężonej albuminy, fig. 2 przedstawia schematycznie proces wytwarzania giętkiego pojemnika polimerowego służącego do przechowywania stężonej albuminy, fig. 3 przedstawia widok z przodu giętkiego pojemnika polimerowego służącego do przechowywania stężonej albuminy, fig. 4 przedstawia widok cząstkowy z boku giętkiego pojemnika polimerowego służącego do przechowywania stężonej albuminy, fig. 5 przedstawia widok z boku zespołu wlewowego, fig. 6 przedstawia w powiększeniu widok z boku fragmentu zespołu wlewowego, przedstawionego na fig. 5, fig. 7 przedstawia widok z boku w przekroju poprzecznym osłony zespołu wlewowego, fig. 8 przedstawia widok od czoła osłony przedstawionej na fig. 7, fig. 9 przedstawia schematycznie przekrój poprzeczny przykładowej realizacji struktury warstwowej folii, fig. 10 przedstawia przekrój wzdłużny zakończenia rury wlewowej wraz z osłoną.

Chociaż niniejszy wynalazek może być zrealizowany pod różnymi postaciami, poniżej szczegółowo opisany zostanie i przedstawiony na rysunku zalecany sposób realizacji, przy założeniu, że niniejszy sposób należy traktować jako przykładową ilustrację wynalazku, nie ograniczającą jego szerokiego zakresu.

Jak przedstawiono powyżej, szeroki zakres ujawnionego tutaj rozwiązania obejmuje pakowanie wybranych związków farmaceutycznych wszelkiego rodzaju, takich jak peptydy i proteiny, stosowanych zarówno w farmacji jak i w innych dziedzinach. Związki te są znane i obejmują: glikoproteiny, lipoproteiny, immunoglobuliny, przeciwciała monoklonalne, enzymy, proteiny krwi, proteiny receptorowe i hormony. Jednak dla potrzeb przykładu szczegółowy opis niniejszego wynalazku skupia się na pakowaniu albumin w giętki pojemnik polimerowy.

Powołując się szczegółowo na fig. 3, przedstawiono tutaj pojemnik polimerowy 12 służący do przechowywania stężonej albuminy. Korzystnie giętki pojemnik polimerowy 12 wykonany jest w aseptycznej pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej 10, jak przedstawiono na fig. 1, przy wykorzystaniu procesu przedstawionego schematycznie na fig. 2.

Aseptyczna pakująca maszyna formująco-napełniająco-zamykająca 10 zwykle obejmuje zespół odwijający 14, zespół sterylizacji folii 16, zespół suszenia folii 18, zespół wałka pośredniczącego jałowego)/wałka prowadzącego 20, układ zaciskowego wałka napędowego (nie przedstawiony), zespół formujący 22, odcinek układu zamykania 24, zespół mocowania 26, zespół napełniający 30, zespół zamykania/odcinania 32 oraz zespół odbiorczy (nie przedstawiony). Każdy z zespołów następujących po zespole odwijającym 14 umieszczony jest w wewnętrznym środowisku aseptycznym jałowej pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej 10.

Każdy z zespołów pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej 10 spełnia następujące zadanie: zespół odwijający 14 zawiera rolkę giętkiej folii polimerowej 34, formowanej w pojemnik, w zespole sterylizacji folii 16 przewidziana jest kąpiel w nadtlenku, której skutkiem jest sterylizacja folli 34, zespół suszenia folii 18 odpowiada za osuszanie i usuwanie nadtlenku z folii 34, zespół formujący 22 zawiera trzpień formujący 36, przekształcający pasmo folii w rurę 38, która następnie formowana jest w giętki pojemnik lub woreczek 12, zespół zamykania 24 zamyka rurę 38 wzdłużną spoiną 40, która następnie stanie się wzdłużną spoiną 40 giętkiego pojemnika 12, a która tu zamyka wzdłużnie uformowaną rurę 38, zespół mocowania 26 przytwierdza element wyjściowy 42 do rury 38, zespół napełniający 30 obejmuje wlew 44, przez który giętki pojemnik 12 napełniany jest substancją, którą

PL 226 183 B1 w niniejszym zalecanym zastosowaniu stanowi skoncentrowana rozpuszczalna w wodzie albumina, zespół zamykania/odcinania 32 obejmuje szczęki tnące i zamykające 46, tworzące spoiny zamykające 76 i 78 giętkich pojemników polimerowych 12 w taki sposób, że albumina zamykana jest wewnątrz giętkiego pojemnika polimerowego 12.

W zalecanym wykonaniu pakowaną w giętki pojemnik polimerowy 12 albuminą jest roztwór ludzkiej albuminy o stężeniu 20% lub 25%. W celu uzyskania pożądanego roztworu albumina zwykle łączoną jest z wyjałowioną wodą i środkami stabilizującymi. Ponadto przed rozpoczęciem procesu pakowania koncentrat albuminy jest pasteryzowany i przechowywany w dużych zbiornikach o pojemności w przybliżeniu 500-600 litrów, wykonanych ze stali nierdzewnej (nie przedstawione na rysunku), w temperaturze około 2°C do 8°C. Bezpośrednio przed rozpoczęciem procesu pakowania zbiorniki z albuminą zostają usunięte z chłodni i pozostawione do osiągnięcia temperatury otoczenia, w którym albumina będzie pakowana (około 20°C). Istotne jest, aby albuminę poddawać obróbce w zakresie temperatur, które nie spowodują denaturacji protein, orientacyjnie poniżej 60°C. Jakkolwiek właściwa jest również temperatura między 0°C a 60°C, a w szczególności między 20° a 45°C. W jednej z realizacji temperatura obróbki wynosi 20°C do 25°C. Albumina podawana do maszyny pakującej 10 filtrowana jest przez filtr o gęstości 0,2 mikrona.

Giętka folia polimerowa 34 stosowana do zalecanego wykonania niniejszego wynalazku jest tworzywem wielowarstwowym, wykonanym z polietylenu liniowego o niskiej gęstości. Stwierdzono, że folia tego rodzaju, stanowiąca barierę dla gazów, jest szczególnie odpowiednia do przechowywania roztworów labilnych w środowisku tlenowym, takich jak przedstawione wyżej proteiny, w tym albuminy. W szczególności stwierdzono, że folia ta wpływa na ograniczenie lub wyeliminowanie procesu denaturacji, jaki towarzyszył dotąd procesowi umieszczania protein, takich jak albuminy, w plastikowych pojemnikach. Jak przedstawiono na fig. 9, w zalecanym wykonaniu wielowarstwowa folia 34 obejmuje zewnętrzną warstwę 52 wykonaną z liniowego polietylenu o niskiej gęstości (LLDPE), warstwę 54 stanowiącą barierę gazową, warstwę rdzeniową 56 wykonaną z poliamidu oraz warstwę wewnętrzną 58 wykonaną z liniowego polietylenu o niskiej gęstości, przy czym warstwy te połączone są spoiwem poliuretanowym 60. Szczególnie korzystnie materiał, z którego wykonano tworzywo wielowarstwowe, odpowiada poniższej charakterystyce: warstwa 52 liniowego polietylenu o niskiej gęstości LLDPE (około 61 ± 10 μm), warstwa 60 spoiwa poliuretanowego, warstwa 54 poli(chlorku winylidenu) (PVDC) (około 19 ± 5 μm), warstwa 60 spoiwa poliuretanowego, warstwa nylonu (około 15 ± 5 μm) 56, warstwa 60 spoiwa poliuretanowego, warstwa 52 liniowego polietylenu o niskiej gęstości LLDPE (około 61 ± 10 μm). Łącznie grubość folii 13 wynosi około 160 ± 25 μm. Szczególnie korzystnie warstwa 54 poli(chlorku winylidenu) PVDC stanowi produkt firmy Dow Chemical, dostępny pod nazwą SARAN. Folia tego rodzaju opisana jest amerykańskim opisie patentowym US 4,629,361. Prawa do patentu US 4,62 9,361 przysługują twórcom niniejszego wynalazku, przy czym opis ten w całości włącza się do niniejszego opisu na zasadzie odniesienia. Folia ta produkowana jest przez firmę Fujimori pod nazwą handlową FTR-13F.

Każdego dnia przed przystąpieniem do pracy aseptyczny wewnętrzny obszar maszyny pakującej musi zostać poddany sterylizacji. Zabieg ten wykonywany jest za pomocą drobno rozpylonego do postaci mgiełki nadtlenku wodoru, przepuszczanego przez aseptyczny obszar maszyny pakującej.

Jak przedstawiono na fig. 1, w odcinku odwijającym 14 maszyny pakującej 10 umiejscowiona jest rolka folii 34. Podczas pracy folia 34 przenoszona jest przez kąpiel w nadtlenku wodoru 16, w wyniku tego zabiegu folia zostaje wysterylizowana przed wprowadzeniem do obszaru aseptycznego maszyny pakującej 10. Na etapie sterylizowania pasmo folii zostaje oczyszczone w taki sposób, by mogło być wykorzystywane do wytwarzania sterylnego produktu. Sterylizacja oraz czyszczenie folii ma szczególne znaczenie w przemyśle medycznym w przypadku pakowania produktów przyjmowanych pozajelitowo lub doustnie. Etap sterylizacji jest szczególnie ważny w przypadku, gdy powstały produkt nie jest ostatecznie sterylizowany, to jest kiedy maszynę pakującą stanowi aseptyczna maszyna pakująca. Po umyciu, wyczyszczeniu i sterylizacji folii płyn i inne pozostałości, na przykład chemiczne substancje sterylizujące lub środki zwilżające, takie jak nadtlenek wodoru, zwykle pozostają na folii. Konieczne jest więc usunięcie płynów i/albo pozostałości z folii 34. W skład zespołu suszenia folii 18 wchodzi nóż powietrzny (strumień powietrza skierowany na pasmo folii w taki sposób, że pozostająca na niej ciecz jest zdmuchiwana), którego zadaniem jest usuwanie z folii 34 cieczy i innych pozostałości tuż przed jej wprowadzeniem do obszaru aseptycznego maszyny pakującej.

W obszarze aseptycznym maszyny pakującej 10 folia 34 przechodzi przez wałek prowadzący 20 oraz zespół wałka napędzającego, aby następnie przejść do zespołu formującego 22. Do momentu

PL 226 183 B1 przejścia przez zespół formujący 22 pasmo folii 34 pozostaje zasadniczo płaskie, obejmując pierwszą powierzchnię 62 i drugą powierzchnię 64. Pierwsza powierzchnia 62 w momencie wejścia folii do zespołu formującego 22 skierowana jest ku dołowi i ostatecznie stanowić będzie wnętrze pojemnika 12, podczas gdy druga powierzchnia 64 w momencie wejścia folii do zespołu formującego 22 skierowana jest ku górze i ostatecznie stanowić będzie stronę zewnętrzną pojemnika 12.

Jak przedstawiono na fig. 3 i fig. 4, folia 34 ma hipotetyczną linię zagięcia biegnącą orientacyjnie wzdłuż linii środkowej pasma folii 34. Hipotetyczna linia zagięcia przechodzi w strefę zagięcia 67, oddzielającą pierwszy element boczny 66 nazywany też pierwszą ścianą od drugiego elementu bocznego 68, nazywanego też drugą ścianą pojemnika 12.

Trzpień formujący 36 stanowi część zespołu formującego 22. Trzpień formujący 36 pomaga przy przekształcaniu zasadniczo płaskiego pasma tworzywa polimerowego 34 w podłużny element 38 przypominający zasadniczo rurę. Zakłada się, że podłużny element rurowy 38, lub rura, zwykle nie jest cylindryczny, ale raczej charakteryzuje się przekrojem zbliżonym do prostokąta, jak pokazano na fig. 4. W nawiązaniu do identyfikacji obszarów pasma folii dokonanych powyżej po przejściu folii 34 przez zespół formujący 22 pierwsza powierzchnia 62 pierwszego elementu bocznego 66 położona jest naprzeciw pierwszej powierzchni 62 drugiego elementu bocznego 68.

Po uformowaniu element rurowy 38 zostaje zamknięty wzdłużną spoiną 40 w zespole zamykania 24, zaś w zespole mocowania 26 do rury 38 przymocowywany zostaje element wyjściowy 42. W szczególności element wyjściowy 42 przymocowany jest, biegnąc od zewnętrznej powłoki pojemnika 12 w strefie zagięcia 67, przy czym element wyjściowy 42 mocowany jest szczelnie w strefie zagięcia 67 pojemnika 12 z wykorzystaniem sposobu montażu na gorące. Standardowo urządzenie mocujące elementy wyjściowe działa w zakresie temperatur od 212,7°C do około 232,2°C, oraz w zakresie ciśnienia od 480,5 kPa do około 583,9 kPa, przy czym akceptowany jest dowolny z zakresów mieszczących się w zakresach podanych. Jak przedstawiono na fig. 4, element wyjściowy 42 ma szczelnie zamknięty kanalik prowadzący do wnętrza rury 38. W szczególności kanalik wchodzi do wnętrza 82 pojemnika w taki sposób, że umożliwia przepływ płynów, a tym samym umożliwia uwolnienie albumin z nieprzepuszczalnej dla płynów strefy. Należy przyjąć, że w wybranych realizacjach albumina może być wpompowana do wnętrza 82 pojemnika 12 bezpośrednio przez element wyjściowy 42.

W zespole zamykania 24 na folię 34 oddziałuje wysoka temperatura i ciśnienie w taki sposób, że wzdłuż zewnętrznej krawędzi rury 38 powstaje wzdłużna spoina 40, położona przeciwlegle względem strefy zagięcia 67. Standardowo zespół zamykania pracuje w zakresie temperatur od 176,7°C do około 193,3°C, oraz w zakresie ciśnienia od 377,1 kPa do około 652,9 kPa, przy czym akceptowany jest dowolny z zakresów mieszczących się w zakresach podanych. W zalecanym wykonaniu pojemnika 12, jak przedstawiono na fig. 3, wzdłużna spoina 40 składa się z pierwszej spoiny wzdłużnej 70 oraz drugiej spoiny wzdłużnej 72. Spoiny wzdłużne pierwsza i druga 70, 72 łączą pierwszą powierzchnię 62 pierwszej ściany 66 z naprzeciwległą pierwszą powierzchnią 62 drugie] ściany 68. Otwór 74 służący zwykle do zawieszania utworzonego pojemnika 12, wykonany jest między pierwszą spoiną wzdłużną 70 a drugą spoiną wzdłużną 72. Otwór 74 wykonany jest więc zarówno w pierwszej ścianie 66, jak i przeciwległe w drugiej ścianie 68.

Zamknięty szczelnie element rurowy 38 przenoszony jest z zespołu zamykania 24 do zespołu napełniającego 30, a następnie do zespołu zamykania/odcinania 32. W zespole zamykania/odcinania 32 pakująca maszyna formująco-napełniająco-zamykająca 10 w warunkach wysokiej temperatury oraz ciśnienia przekształca zamkniętą szczelnie rurę 38 w szereg woreczków, nazywanych również pojemnikami 12. Standardowo zespół zamykania/odcinania 32 działa w zakresie temperatur od 190,5°C do około 207,2°C oraz w zakresie ciśnienia od 3548,7 kPa do około 5961,9 kPa, przy czym akceptowany jest dowolny z zakresów mieszczących sie w zakresach podanych. Zamknięta szczelnie rura 38 najpierw wyposażana jest w spoinę dolną 76, co stanowi początek procesu formowania pojemnika 12, obejmującego wnętrze 82 umiejscowione między pierwszą i drugą ścianą 66 i 68 pojemnika 12 oraz spoiną dolną 76 pojemnika, oraz otwór 80, stanowiący łącznik między wnętrzem 82 pojemnika 12 a jego otoczeniem. Należy przyjąć, że podczas procesu produkcji typu formowanie-napełnianie-zamykanie otwór 80 stanowi łącznik między wnętrzem 82 pojemnika 12 a środkiem rury 38. Po utworzeniu spoiny dolnej 76 pojemnik 12 napełniany jest albuminą przez otwór 80, po czym utworzona zostaje spoina górna 78, zamykając w ten sposób szczelnie otwór 80 i tworząc nieprzepuszczalną dla płynów strefę 82, w której przechowywana jest albumina. Po utworzeniu spoiny dolnej 76 polimerowa folia 34 uzyskuje postać otwartego pojemnika 12, mającego wzdłuż swych brzegów obszary połączeń (spoina wzdłużna 40 znajdująca się naprzeciw strefy zagięcia 67 oraz spoina dolna 76 łącząca strefę

PL 226 183 B1 zagięcia 67 ze spoiną wzdłużną 40), obejmującego wnętrze 82 umiejscowioną w pojemniku 12 między spoinami 40 i 76 oraz strefą zagięcia 67. W wyniku procesu pakowania typu formowanie-napełnianiezamykanie gotowy pojemnik 12 ma spoiny wzdłuż trzech swoich brzegów: spoinę górną 78, spoinę dolną 76 oraz spoinę wzdłużną 40. Spoina wzdłużna 40 łączy spoinę górną 78 ze spoiną dolną 76. W zalecanym procesie wytwórczym spoina górna 78 pierwszego pojemnika 12 tworzona jest jednocześnie ze spoiną dolną 76 następnego pojemnika 12, znajdującego się wyżej w zespole zamykania/odcinania 32. Sąsiadujące pojemniki 12 w szeregu są pierwotnie połączone, zarówno przez to, że składają się na element rurowy 38, z którego wytwarzane są pojemniki 12, jak również z tego powodu, że mają spoiny zamykające, tworzone w tym samym zespole zamykania/odcinania 32.

W zalecanej realizacji sposobu wytwarzania i napełniania pojemników albuminą według wynalazku, jak przedstawiono na fig. 1 oraz fig. 2, pojemniki 12 napełniane są albuminą w zespole napełniającym 30, położonym wzdłuż rury 38. Zespół napełniający 30 napełnia zatem wnętrze 82 pojemnika 12 przez otwór 80 w otwartym pojemniku 12 wyposażonym z trzech stron w spoiny, jaki poddawany jest obróbce.

Zespół napełniający 30 zgodnie z zalecanym wykonaniem przedstawiono na fig. 5, fig. 6, fig. 7, fig. 8 oraz fig. 10.

Zespół ten składa się z wlewu ciśnieniowego 44, na który z kolei składają się rura napełniająca 84 oraz osłona 86, umiejscowiona koncentrycznie względem obwodu rury napełniającej 84. Wlew 44 standardowo pracuje przy ciśnieniu w układzie na poziomie od 128,9 kPa do około 239,2 kPa przy czym akceptowany jest dowolny z zakresów mieszczących się w zakresie podanym. W zalecanej realizacji wlew pracuje przy ciśnieniu w układzie na poziomie od 170,3 kPa do około 211,6 kPa, a najbardziej korzystnie przy ciśnieniu w układzie na poziomie od 184,1 kPa do około 211,6 kPa. Ciśnienie we wskazanych zakresach pozwolić ma na maksymalne możliwe ograniczenie burzenia i rozbryzgiwania albumin lub innych protein podczas ich podawania do pojemników 12. Jak przedstawiono powyżej, po utworzeniu spoiny dolnej 76 pojemnik 12 napełniony zostaje albuminą za pomocą zespołu napełniającego 30, spoina górna 78 tworzona jest jednocześnie ze spoiną dolną 76 następnego pojemnika, napełniany jest następny pojemnik 12 z rury 38 i tak dalej. Tak więc kolejne, sąsiadujące ze sobą pojemniki 12 w szeregu pierwotnie są ze sobą połączone, a następnie rozdzielane w procesie sekwencyjnego napełniania i zamykania poszczególnych pojemników 12.

Jak pokazano na fig. 5, w zalecanym wykonaniu wlew 44 zespołu napełniającego 30 wykonany jest z dwóch rur, gdzie rura 84 znajduje się w rurze 86. Rura osłaniająca 86 umiejscowiona jest współśrodkowo względem rury napełniającej 84, przy czym w przestrzeni między wewnętrzną średnicą rury osłaniającej 86 a zewnętrzną średnicą rury napełniającej 84 znajduje się korytarz powietrzny 88. Przez korytarz powietrzny przepuszczane jest sterylizowane powietrze, uchodzące przy wierzchołku rury napełniającej 84, przed ujściem 92 rury 84.

W zalecanym wykonaniu rury napełniającej 84, jak przedstawiono na fig. 5, rura napełniającą 84 ma zwężkę 75, wzdłuż której zmniejsza się jej średnica. Jak pokazano na fig. 6, wierzchołek 90 rury napełniającej 84 ma pierwszy przewód wewnętrzny 94, położony współśrodkowo i sąsiadujący z drugim przewodem wewnętrznym 96. Ponadto w zalecanym wykonaniu niniejszego wynalazku pierwszy przewód wewnętrzny 94 zwykle charakteryzuje się okrągłym przekrojem poprzecznym o pierwszej średnicy wewnętrznej, drugi przewód wewnętrzny 96 także zwykle charakteryzuje się okrągłym przekrojem poprzecznymi o drugiej średnicy wewnętrznej. Średnica wewnętrzna, a zatem pole przekroju poprzecznego, pierwszego przewodu wewnętrznego 94 jest większa niż średnica wewnętrzna, a tym samym pole przekroju poprzecznego drugiego przewodu wewnętrznego 96. Między pierwszym przewodem wewnętrznym 94 a drugim przewodem wewnętrznym 96 w miejscu położonym do wewnątrz względem zewnętrznej strony ujścia 92 wierzchołka 90 wlewu 44 znajduje się złącze 98. W zalecanym wykonaniu złącze stanowi fazowany stopień 98 między pierwszym a drugim przewodem wewnętrznym 94 i 96, którego zadaniem jest zdecydowane zredukowanie średnicy przy przejściu między pierwszym przewodem wewnętrznym 94 a drugim przewodem wewnętrznym 96. Złącze 98 między pierwszym i drugim przewodem 94 i 96 pełni istotną rolę w pracy wlewu. Ponieważ albumina dozowana jest przez ujście drugiego przewodu wewnętrznego 96 wlewu 44, siły kapilarne w rurze napełniającej oddziałują w ten sposób, że podczas przerw w dozowaniu albuminy między pierwszym i drugim przewodem 94 i 96 menisk z pozostałości albuminy tworzy się w złączu 98, zamiast w ujściu 92 drugiego przewodu. I dlatego choć albumina dozowana jest przez wylew 44 za pośrednictwem drugiego przewodu wewnętrznego 96, to podczas każdej przerwy między kolejnymi sekwencjami napełniania pojemników 12 utrzymana jest ona do wewnątrz i w pewnym oddaleniu wzglęPL 226 183 B1 dem ujścia wlewu 44, pozostając w złączu 98 znajdującymi się między pierwszym i drugimi przewodem 94 i 96. Układ tego rodzaju jest pomocny w zapobieganiu niepożądanemu wpływowi albuminy z ujścia wlewu. Wypływ może skutkować wydostaniem się albuminy na zewnątrz wlewu, a w konsekwencji kontaktem albuminy z folią 34. Jak wyjaśniono powyżej, albumina działa jak izolator. W przypadku dostania się albuminy na folię mogłaby ona prawdopodobnie zagrozić utratą szczelności spoiny górnej. Rozwiązanie według niniejszego wynalazku gwarantuje zatem wyeliminowanie tej wady. W teście na szczelność spoin pojemników 12, w wyniku próby na rozerwanie stwierdzono, że 99,90% wytworzonych pojemników 12 cechowało się minimalną siłą spojenia powyżej 239,2 kPa.

Jak wyjaśniono powyżej, osłona 86 umiejscowiona jest współśrodkowo wokół rury napełniającej 84, a w przestrzeni między wewnętrzną średnicą rury okrywowej 86 a zewnętrzną średnicą rury napełniającej 84 znajduje się korytarz powietrzny 88. W zalecanym wykonaniu element krańcowy 100 osłony 86 jest reduktorem montowanym na osłonie 86, niemniej element krańcowy 100 może stanowić część osłony 86 bez wpływu na zakres funkcji spełnianych przez osłonę 86. Jak pokazano na fig. 7 oraz fig. 8, element krańcowy 100 osłony 86 ma frezowane zakończenie 104. Na skraju elementu krańcowego 100 osłony 86 zlokalizowane są liczne otwory odpowietrzające 102. Sterylizowane powietrze wydostaje się z korytarza powietrznego 88 i zostaje rozproszone przez otwory odpowietrzające 102. Jako że ujścia otworów odpowietrzających 102 położone są we frezowanym zakończeniu 104 osłony 86, przepływ sterylizowanego powietrza odbywa się obwodowo na zewnątrz w stosunku do przepływu albuminy. Ta wyrzucana jest z końcówki wlewu w taki sposób, aby nie kolidować ze strumieniem powietrza. Układ taki zmniejsza prawdopodobieństwo występowania efektu burzenia podawanej albuminy w wyniku oddziaływania na nią sterylizowanego powietrza. Co więcej, z uwagi na fakt, że przepływ powietrza odbywa się na zewnątrz względem miejsca przepływu albuminy, zminimalizowana zostaje możliwość spieniania albuminy, występująca pod wpływem kontaktu z powietrzem. Podobnie jak w przypadku zmiennej średnicy wewnętrznej rury napełniającej 84 taki i ujawnione tu korzyści dotyczące przepływu sterylizowanego powietrza są niezwykle przydatne. Ujawnione rozwiązanie zapobiega bowiem rozbryzgiwaniu i spienianiu albuminy przy ujściu wlewu. Zapobiega także przedostawaniu się albuminy na tę część folii, w obszarze której powstaje spoina górna, przyczyniając się w ten sposób do utworzenia mocniejszej spoiny górnej.

Pierwsza średnica wewnętrzna 106 elementu krańcowego 100 osłony 86 dopasowana jest wymiarami do osłony 86, przy czym element ten przymocowany jest do osłony za pomocą wkrętu dociskowego 110. Wielkość drugiej średnicy wewnętrznej 108 elementu krańcowego 100 osłony 86 ustalana jest w taki sposób, że między osłoną 86 a rury napełniającą 84 powstaje korytarz powietrzny 88. Jak przedstawiono na fig. 7, na końcu drugiej średnicy wewnętrznej 108 znajduje się wyprofilowanie 112, które dodatkowo zmniejsza wewnętrzną średnicę osłony 86. Odwrotne profilowanie 114 znajduje się w zewnętrznej części końcówki osłony 86.

Osłonę 86 wraz z rurą napełniającą 84 przedstawiono w zespole na fig. 10. Zewnętrzna średnica rury napełniającej 84 dopasowana jest wielkością lub jest nieco mniejsza od pomniejszonej średnicy wewnętrznej obudowy 86 w miejscu wyprofilowania 112. W zalecanym wykonaniu druga średnica wewnętrzna obudowy 86 wynosi około 1,48 cm i zmniejsza się w miejscu wyprofilowania 112 do około 1,27 cm. Zewnętrzna średnica rury napełniającej 84 w zalecanym wykonaniu niniejszego wynalazku wynosi przy tym około 1,27 cm. Złącze między wyprofilowaniem 112 a rurą napełniającą 86 ma za zadanie zamknąć korytarz powietrzny 88 i zmusić sterylizowane powietrze do przejścia przez otwory odpowietrzające 102, umiejscowione przed ujściem 92 drugiego wewnętrznego korytarza rury napełniającej albuminą 84.

Jak przedstawiono na fig. 10, zewnętrzna średnica osłony 86 jest większa niż zewnętrzna średnica rury napełniającej 84, wystającej z osłony 86. Często w trakcie napełniania rura 38 utworzona z folii styka się z zespołem napełniającym 30. W przypadku przedstawionej budowy rury napełniającej oraz osłony, pomimo tego, że w trakcie części procesu napełniania rura napełniająca 84 zespołu napełniającego 30 wchodzi w otwór 80 pojemnika oraz do wnętrza 82 pojemnika, osłona 86 otacza część rury napełniającej 84, a tym samym z rurą 38 stykać się może tylko osłona 86, co zapobiega zetknięciu pojemnika polimerowego z rurą napełniającą 84. Ujście 92 rury napełniającej 84 umiejscowione jest z dala od wewnętrznej ściany giętkiego pojemnika polimerowego 12. Tym samym umiejscowienie i wielkość osłony 86 w połączeniu z wewnętrznym złączem 98 pierwszego i drugiego przewodu wewnętrznego wraz z odwrotnym wyprofilowaniem 114 zapobiegają przedostawaniu się albuminy na zewnątrz zespołu napełniającego 30 i stykaniu się z obszarami połączeń w rurze 38, które ostatecznie przekształcone zostaną w spoinę górną 78 ukończonego pojemnika. Jako że albumina

PL 226 183 B1 działa jak izolator, ważne jest, aby wszelkie obszary połączeń pozostały wolne od protein, co umożliwi zgrzewanie na gorąco tworzyw polimerowych. Jeżeli przed wykonaniem spoiny w miejscu jej utworzenia znajdzie się pewna ilość albuminy, może to grozić naruszeniem integralności tej spoiny. W przedstawionymi rozwiązaniu albumina uwalniana jest przez rurę napełniającą 84 na dno pojemnika 12 bez stykania się ze strefą połączenia w otworze pojemnika 12, która ostatecznie, po zamknięciu opakowania, stanie się spoiną górną 78.

Powyżej przedstawiono szczegółowo w oparciu o załączone rysunki jedynie określone przykł ady zastosowań, nasuwa się szereg możliwych modyfikacji, nie odchodzących zbyt daleko od głównej idei wynalazku, przy czym zakres ochrony ogranicza się jedynie do obszaru objętego poniższymi zastrzeżeniami.

Claims (29)

1. Sposób pakowania białka albuminy, w którym przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy z otworem wystającym z wnętrza pojemnika, przygotowuje się porcję koncentratu albuminy w roztworze jałowym, znamienny tym, że przygotowuje się wlew (44) mający koncentryczną z wlewem (44) zewnętrzną osłonę (86), przy czym między wnętrzem osłony (86) a zewnętrzem wlewu (44) znajduje się przewód powietrzny (88), tak że osłona (86) ogranicza kontakt między otworem (80) pojemnika polimerowego (12) a wlewem (44), a przewodem powietrznym (88) przepływa wyjałowione powietrze, które uchodzi przy końcówce (90) wlewu (44), przed wylotem (92) albuminy, do wnętrza (82) pojemnika polimerowego (12), przez prowadzący do niego otwór (80), wprowadza się albuminę pod ciśnieniem panującym w linii doprowadzania roztworu albuminy, mieszczącym się w zakresie od około 128,9 kPa do około 239,2 kPa, zaś otwór (80) zamyka się szczelnie, zabezpieczając albuminę w nieprzepuszczalnej dla płynów strefie wnętrza (32) pojemnika polimerowego (12).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że albuminę, przed jej wprowadzeniem do wnętrza (82) pojemnika, utrzymuje się w temperaturze około 20°C.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że albuminę wprowadza się do wnętrza (82) giętkiego pojemnika polimerowego (12) pod ciśnieniem panującym w linii doprowadzania roztworu albuminy, mieszczącym się w zakresie od około 184,1 kPa do około 211,6 kPa.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że giętki pojemnik polimerowy (12) przygotowuje się w sterylnym środowisku pakującej maszyny formująco-napełn iająco-zamykającej (10), przy czym albuminę wprowadza się do wnętrza (82) giętkiego pojemnika (12) w aseptycznym środowisku pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej (10) i zamyka się szczelnie otwór (80) pojemnika w aseptycznym środowisku pakującej maszyny formująco-napełniająco-zamykającej (10).

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się końcówkę (90) wlewu (44) zawierającą wewnętrzne, sąsiadujące ze sobą przewody pierwszy i drugi (94, 96), przy czym pierwszy przewód wewnętrzny (94) ma większe pole przekroju poprzecznego niż drugi przewód wewnętrzny (96), drugi przewód wewnętrzny (96) rozciąga się od pierwszego przewodu wewnętrznego (94) na zewnątrz końcówki (90), a albuminę wyprowadza się z wlewu (44) przez drugi przewód wewnętrzny (96).

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że wewnętrzne przewody pierwszy i drugi (94, 96) są koncentryczne, przy czym pierwszy przewód wewnętrzny (94) ma średnicę wewnętrzną większą, niż średnica wewnętrzna drugiego przewodu wewnętrznego (96).

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się albuminę o stężeniu 20%

8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się albuminę o stężeniu 25%

9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy (12) o pojemności 50 ml.

10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy (12) o pojemności 100 ml.

11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy (12) zawierający folię warstwową (34) mającą warstwę zewnętrzną (52) z polietylenu liniowego o niskiej gęstości, warstwę (54) stanowiącą barierę gazową, warstwę rdzeniową (56) z poliamidu i warstwę wewnętrzną (58) z liniowego polietylenu o niskiej gęstości, przy czym warstwy te łączy się razem za pomocą spoiwa poliuretanowego (60).

12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przygotowuje się giętki materiał polimerowy (34) i stosuje się pakującą maszynę formująco-napełniająco-zamykającą (10) do przetwarzania giętPL 226 183 B1 kiego materiału polimerowego (34) w szereg pojemników (12) w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej (10), napełnia się pojemniki (12) porcją albuminy w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej (10), szczelnie zamyka się miejsce zamykania pojemników (12) za pomocą maszyny pakującej (10) zamykając w pojemnikach (12) porcje albuminy.

13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że pojemniki (12) sąsiadujące ze sobą w szeregu pojemników są początkowo połączone i następnie rozdziela się je po uprzednim napełnieniu albuminą każdego pojemnika (12).

14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że w pakującej maszynie formująco-napełniająco-zamykającej (10) stosuje się trzpień formujący (36).

15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że giętki materiał polimerowy (34) formuje się przy użyciu trzpienia formującego (36) uzyskując rękaw (38), który następnie przetwarza się w szereg sąsiadujących pojemników (12).

16. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że pojemniki (12) napełnia się kolejno porcją aIbuminy.

17. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że krawędzie pojemników (12) zgrzewa się na gorąco zamykając w nich porcje albuminy.

18. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że przygotowuje się giętki pojemnik polimerowy (12) zawierający folię warstwową (34) mającą warstwę zewnętrzną (52) z polietylenu liniowego o niskiej gęstości, warstwę (54) stanowiącą barierę gazową, warstwę rdzeniową (56) z poliamidu i warstwą wewnętrzną (58) z liniowego polietylenu o niskiej gęstości, przy czym warstwy te łączy się spoiwem poliuretanowym (60).

19. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się pakującą maszynę formująco-napełniająco-zamykającą (10), która ma obszar aseptyczny, przy czym do obszaru aseptycznego dostarcza się giętki materiał polimerowy (34), który formuje się w obszarze aseptycznym uzyskując szereg sąsiadujących ze sobą pojemników (12), i w obszarze aseptycznym wprowadza się do pojemników (12) kolejno albuminę, i pojemniki te kolejno szczelnie zamyka się w obszarze aseptycznym. wytwarzając opakowanie nieprzepuszczalne dla płynów.

20. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosuje się końcówkę (90) wlewu (44) zawierającą wewnętrzne, koncentryczne przewody pierwszy i drugi (94, 96), przy czym pierwszy przewód wewnętrzny (94) ma pole przekroju poprzecznego większe niż pole przekroju poprzecznego drugiego przewodu wewnętrznego (96), a złącze (98) między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym (94, 96) stanowi wnętrze zewnętrznej strony końcówki (90), przy czym drugi przewód wewnętrzny (96), przez który albumina opuszcza wlew (44), wystaje na zewnątrz końcówki (90), natomiast podczas każdej przerwy w napełnianiu pojemników (12), albuminę pozostawia się w złączu (98) między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym (94, 96).

21. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że filtruje się albuminę przez filtr o gęstości 0,2 mikrona.

22. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że albuminę pakuje się w sterylnym polimerowym pojemniku (12) stosując się maszynę pakującą (10) mającą zespół napełniający (30) i zespół zamykający (32), z których każdy umieszczony jest w wewnętrznym aseptycznym środowisku maszyny pakującej (10), pojemnik (12) napełnia się albuminą pod ciśnieniem, przez zespół napełniający (30) w obszarze aseptycznym maszyny pakującej, przy czym zespół napełniający (30) ma ujście (92) wlewu (44) umiejscowione z dala od ściany (66, 68) giętkiego pojemnika polimerowego (12), które to ujście (92) kieruje albuminę do wnętrza (82) pojemnika z dala od krawędzi otworu (80) pojemnika, a podczas przerw w napełnianiu wlew (44) utrzymuje albuminę wewnątrz z dala od ujścia (92) wlewu (44), oraz tym, że szczelnie zamyka się otwór (80) pojemnika (12) w obszarze aseptycznym maszyny pakującej (10) zatrzymując albuminę we wnętrzu (82) pojemnika (12).

23. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że giętki pojemnik polimerowy (12) z otworem (80) prowadzącym do wnętrza (82) pojemnika (12) przygotowuje się stosując maszynę pakującą (10) mającą zespół formujący (22), zespół napełniający (30) i zespół zamykający (32), z których każdy umieszczony jest w wewnętrznym aseptycznym środowisku maszyny pakującej, przygotowuje się giętką folię polimerową (34), formuje się giętką folię polimerową (34) w podłużny rękaw (38) z folii polimerowej (34) w zespole formującym (22), szczelnie zamyka się część podłużnego rękawa (38) z folii polimerowej (34) w zespole zamykającym (32), przy czym szczelnie zamykaną folię polimerową (34) formuje sie w pojemnik (12) mający obszary szczelnego zamknięcia na obwodzie, oraz wnętrze (82) położone wewnątrz pojemnika (12), między obszarami szczelnego zamknięcia, oraz otwór (80)

PL 226 183 B1 wystający z wnętrza (82) pojemnika na zewnątrz, napełnia się pojemnik (12) albuminą pod ciśnieniem panującymi w linii doprowadzania roztworu albuminy przez zespół n apełn iający (30), wyposażony we wlew (44) przechodzący przez otwór (80) pojemnika do jego wnętrza (82), przy czym wlew (44) kieruje albuminę do wnętrza pojemnika (12) z dala od krawędzi jego otworu (80), oraz szczelnie zamyka się otwór (80) pojemnika zatrzymując albuminę w jego wnętrzu (82).

24. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że otwór (80) pojemnika zamyka się w miejscach znajdujących się w pobliżu jego całej krawędzi (12) z wyjątkiem otworu (80).

25. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że rękaw (38) przetwarza się w szereg sąsiadujących pojemników (12).

26. Sposób według zastrz. 25, znamienny tym, że szczelnie zamyka się co najmniej trzy boki pojemników (12).

27. Sposób według zastrz. 25, znamienny tym, że pojemniki (12) napełnia się kolejno porcją albuminy.

28. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że szczelnie zamyka się kolejne otwory pojemników (12).

29. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że stosuje się końcówkę (90) wlewu (44) zawierającą pierwszy i drugi koncentryczny przewód wewnętrzny (94, 96), przy czym pierwszy przewód wewnętrzny (94) ma większe pole przekroju poprzecznego niż pole przekroju poprzecznego drugiego przewodu wewnętrznego (96), a złącze (98) między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym (94, 96) stanowi wnętrze zewnętrznej strony końcówki (90), przy czym drugi przewód wewnętrzny (96) wystaje na zewnątrz końcówki (90), a albuminę wyprowadza się z wlewu (44) przez drugi przewód wewnętrzny (96), zaś podczas każdej przerwy w napełnianiu pojemników (12), albuminę, pozostawia się w złączu (98) między pierwszym i drugim przewodem wewnętrznym (94, 96).