PL201278B1 - Sposób modelowania płytek ceramicznych - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób mode- lowania p lytek ceramicznych, nadaj acy si e do wykonywania niep laskich, pojedynczych ele- mentów, które maj a ten sam wygl ad estetyczny, co zwyk le p laskie p lytki i s a uk ladane razem z p laskimi p lytkami, w którym ogrzewa si e co najmniej cz es c p lytki do temperatury, w której mi eknie co najmniej jej cz es c, odkszta lca si e drog a zginania co najmniej cz es c p lytki a z do osi agni ecia jej okre slonego ukszta ltowania oraz ch lodzi si e co najmniej cz esc p lytki, wed lug wynalazku charakteryzuj acy si e tym, ze przed etapem ogrzewania co najmniej cz esci p lytki do temperatury, w której mi eknie co najmniej jej cz esc wykonuje si e rowki (2) w dolnej po- wierzchni p lytek w po lo zeniu odpowiadaj acym po lo zeniu, w którym maj a by c wykonywane zgi ecia p lytek. PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 201278 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 370487 ^{(13) B1} (22) Data zgł oszenia: 13.02.2003 ^{(51) Int.Cl.}

B28B 11/00 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

13.02.2003, PCT/IT03/00073 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

02.10.2003, WO03/080302 PCT Gazette nr 40/03 (54)

Sposób modelowania płytek ceramicznych

(30) Pierwszeństwo: 26.03.2002,IT,FO02A000008	(73) Uprawniony z patentu: KESER DIVA DESIGN S.P.A.,Faenza,IT
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 30.05.2005 BUP 11/05	(72) Twórca(y) wynalazku: Roberto Fabbroni,Faenza,IT
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
31.03.2009 WUP 03/09	Balińska Ewa, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.

(57) Przedmiotem wynalazku jest sposób modelowania płytek ceramicznych, nadający się do wykonywania niepłaskich, pojedynczych elementów, które mają ten sam wygląd estetyczny, co zwykłe płaskie płytki i są układane razem z pł askimi płytkami, w którym ogrzewa się co najmniej część płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część, odkształca się drogą zginania co najmniej część płytki aż do osiągnięcia jej określonego ukształtowania oraz chłodzi się co najmniej część płytki, według wynalazku charakteryzujący się tym, że przed etapem ogrzewania co najmniej części płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część wykonuje się rowki (2) w dolnej powierzchni płytek w położeniu odpowiadającym położeniu, w którym mają być wykonywane zgięcia płytek.

PL 201 278 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób modelowania płytek ceramicznych.

Przemysł ceramiczny osiągnął tak wysoki poziom technologiczny, że praktycznie do perfekcji można doprowadzić każdą ozdobę i praktycznie można limitować bardzo dokładnie wszystkie naturalne kamienie.

Twierdzenie powyższe jest prawdziwe w przypadku, gdy chodzi o płaskie płytki, jednakże jest prawie niemożliwe znalezienie (wśród materiałów do pokrywania powierzchni) specjalnych elementów, które nie są płaskie, to jest L- kształtnych, U-kształtnych i zakrzywionych, z których wszystkie miałyby te same identyczne wzory, wykończenie i odcienie barwy oraz które będą układane przy pokrywaniu schodów, płytek przyściennych, poręczy, narożników i innych detali architektonicznych.

W stanie techniki podejmuje się próby w kierunku zaspokajania powyż szej potrzeby, przy czym jednak wszystkie proponowane rozwiązania stanowią oczywistą improwizację albo są niedostateczne, a powszechną praktyką w przypadku narożników jest cięcie płytek na dwie części i ponowne łączenie ich w narożniku z zastosowaniem rzadkiej zaprawy cementowej.

Z amerykań skiego opisu patentowego nr US 3309186 jest znany sposób polepszania kształ tu ceramicznych i szklistych wyrobów, które zostały uformowane w piecu, polegający na ogrzewaniu wymienionych wyrobów do stanu mięknięcia, doprowadzaniu wymienionych ogrzanych wyrobów ceramicznych do prasy, z jednoczesnym ogrzewaniem do temperatury nie wyższej niż 10% poniżej temperatury mięknięcia wymienionych wyrobów ceramicznych, a następnie na ponownym prasowaniu wymienionych wyrobów i chłodzeniu wymienionych wyrobów z regulowaną szybkością w celu odprężenia wymienionych wyrobów.

Sposób modelowania płytek ceramicznych, nadający się do wykonywania niepłaskich, pojedynczych elementów, które mają ten sam wygląd estetyczny, co zwykłe płaskie płytki i są układane razem z płaskimi płytkami, w którym ogrzewa się co najmniej część płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część, odkształca się drogą zginania co najmniej część płytki aż do osiągnięcia jej określonego ukształtowania oraz chłodzi się co najmniej część płytki, odznacza się według wynalazku tym, że przed etapem ogrzewania co najmniej części płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część wykonuje się rowki w dolnej powierzchni płytek w położeniu odpowiadającym położeniu, w którym mają być wykonywane zgięcia płytek.

Korzystnie ogrzewanie co najmniej części płytki prowadzi się stosując palniki dmuchawkowe, lub tym podobne, które pozwalają na mięknięcie, ograniczone co najmniej do części płytki.

Korzystnie modelowane płytki, niezależnie od tego, czy już są wypalone względnie są wciąż wypalane, umieszcza się w piecu, przy czym płytki umieszcza się na ukształtowanych podporach wykonanych, korzystnie, z ogniotrwałego materiału, na których płytki będą spoczywać co najmniej pod działaniem siły ciężkości w czasie mięknięcia na skutek ogólnego doprowadzania do nich ciepła, przy czym kształt płytek modeluje się na leżących niżej podporach, a same płytki przyjmują kształt podpór.

Korzystnie wykonuje się rowki w dolnej powierzchni płytek, które są rowkami prostymi.

Korzystnie w płytkach wykonuje się rowki drogą frezowania już wypalonych płytek, a w płytkach nie wypalonych rowki wyciska się w czasie prasowania mieszaniny ceramicznej bądź wykonuje się je drogą nacinania po prasowaniu.

Korzystnie rowki wykonane na dolnej powierzchni płytek wypełnia się po procesie zginania płytek na gorąco żywicami, przywracającymi mechaniczną wytrzymałość płytki, przy czym mechaniczna wytrzymałość jest podobna do mechanicznej wytrzymałości płytki niezgiętej.

Korzystnie zginanie płytki osiąga się drogą ogólnego bądź miejscowego ogrzewania płytki spoczywającej, po wykonaniu w niej rowka, na podporze wykonanej z ogniotrwałego materiału, przy czym stosuje się podporę, która ma dwie powierzchnie odwrotnie prostopadłe i nachylone względem pionu pod kątem uważanym za odpowiedni dla stabilności zginanej płytki i jej zginanej wystającej części, drogą mięknięcia tak długo, aż pod działaniem siły ciężkości dojdzie ona do dokładnego oparcia się o drugą powierzchnię podpory, przy czym wzdłuż jednej z dwóch powierzchni podpory umieszcza się listewkę wykonaną z ogniotrwałego materiału, tak że rowek w płytce będzie automatycznie usytuowany w położeniu, w którym będzie prowadzone zginanie płytki, przy czym to położenie jest punktem, w którym spotykają się dwie powierzchnie podpory.

Korzystnie w płytce dwa zgięcia konieczne do uzyskania profilu w kształcie litery „U uzyskuje się po wykonaniu w tej płytce dwóch prostych rowków drogą poddawania płytki ogólnemu względnie miejscowemu ogrzewaniu w czasie spoczywania na podporze wykonanej z ogniotrwałego materiału,

PL 201 278 B1 przy czym stosuje się podporę, która ma przekrój prostokątny z dwoma występami wychodzącymi z górnej powierzchni podpory, a dwa wystę py wchodzą w dwa rowki w pł ytce, tak ż e w czasie zginania ogranicza się ruch płytki względem podpory, gdy dwa skrzydła opadają opierając się o dwie pionowe ścianki podpory.

Korzystnie w celu zgięcia płytki w dolnej powierzchni płytki wykonuje się szereg prostych rowków, przy czym ta dolna powierzchnia spoczywa na górnej powierzchni podpory wykonanej z ogniotrwałego materiału, a pręt wykonany z ogniotrwałego materiału wystaje z górnej powierzchni podpory i wchodzi w jeden z szeregu rowków w pł ytce zapewniają c wł a ś ciwe usytuowanie pł ytki w czasie jej mięknięcia na skutek jej ogólnego bądź miejscowego ogrzewania.

Korzystnie zginanie płytki z utworzeniem kąta 90° bądź mniejszego w górnej powierzchni płytki osiąga się drogą poddawania płytki ogólnemu względnie miejscowemu ogrzewaniu po wykonaniu prostego rowka w jej dolnej powierzchni i przymocowaniu dwóch prętów wykonanych z ogniotrwałego materiału na dwóch końcach płytki, które wystają z podpory i są równoległe do rowka, przy czym płytkę umieszcza się na dwóch wałkach o poziomej osi, wystających z wierzchu dwóch ogniotrwałych bliźniaczych podpór, które mają najwyższe powierzchnie nachylone zbieżnie do dołu zgodnie ze z góry określonym kątem zgięcia wykonywanego na płytce.

Korzystnie zginanie normalnej płaskiej płytki z utworzeniem na jej górnej powierzchni kąta około 270° wykonuje się drogą ogólnego względnie miejscowego ogrzewania płytki spoczywającej na podporze wykonanej z materiału ogniotrwałego, przy czym stosuje się podporę, która w celu zabezpieczenia stopniowego zginania jest nastawna i jest wykonywana z dwóch części podpory ukształtowanych w taki sposób, że połączenie tych dwóch części uzyskuje się za pomocą przegubu utworzonego przez dwie osie przegubu pozwalając na kąt 90° zmiany nachylenia dwóch części podpory.

Korzystnie zapewnia się utrzymywanie płytki w swoim położeniu oraz zapobiega się uszkodzeniu zaokrąglonych krawędzi płytki, tak że poniżej każdej z dwóch połówek płytki jest przymocowany co najmniej jeden pręt wykonany z ogniotrwałego materiału, przy czym stosuje się co najmniej jeden pręt z dwóch prę tów, który jest osadzony w odpowiednim gnieździe w podporze, a drugi co najmniej jeden pręt ma przekrój w postaci prostokątnego, równoramiennego trójkąta i ma powierzchnię przechodzącą przez przeciwprostokątną, która jest powierzchnią stosowaną do mocowania co najmniej jednego pręta do płytki, tak że po zgięciu podpory ze spoczywającą na niej płytką, dwie pozostałe powierzchnie pręta, które przechodzą przez przyprostokątne, są rozmieszczone jedna z nich poziomo, a druga pionowo, pozwalając na zdejmowanie płytki drogą prostego podnoszenia z podpory.

Zasadniczą zaletą niniejszego wynalazku jest opracowanie przy niskich kosztach wytwarzania seryjnej produkcji specjalnych jednoelementowych niepłaskich (innych niż płaskie) wyrobów (L-kształtnych, U-kształtnych, zakrzywionych, itp.), które są identyczne pod względem kompozycji, wykończenia i odcienia barwy z płytkami pochodzącymi z normalnych linii produkcyjnych, umożliwiając dzięki temu doskonałe ich dopasowanie przy układaniu.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest fakt, że koncepcja wynalazku jest bardzo prosta, ale nowa i rzeczywiście rewolucyjna i polega na kształtowaniu elementów kształtowych z tych samych, produkowanych normalnie płytek, a zatem już poddanych obróbce powierzchniowej.

Dzięki obecności zarówno w półfabrykacie, jak i w ozdobie powierzchni, materiałów, które w wysokich temperaturach są odkształ calne plastycznie, w sposobie wedł ug wynalazku ogrzewa się całą płytkę albo ewentualnie tylko jej przemodelowaną część w temperaturze, w której uzyskuje się wymaganą miękkość, tak że zmiękczone płytki można poddawać ponownemu wykończaniu do wymaganego z góry określonego kształtu, który zachowuje się w czasie następującego potem procesu stopniowego chłodzenia, podczas którego płytki będzie doprowadzać się ponownie do stanu utwardzenia.

W przypadku prostszych kształ tów moż na prowadzić miejscowe ogrzewanie tylko w tej strefie płytki, która wymaga zmiękczenia, ewentualnie za pomocą palnika albo dmuchawki. Stąd płytkę można zginać i utrzymywać w zgiętym położeniu do czasu wystarczającego ochłodzenia. Zakrzywianie można prowadzić stosując układy mechaniczne stosunkowo prostego rodzaju, ponieważ nie jest trudne chwytanie przeciwnych końców płytki bez ich uszkadzania, gdy pozostają one chłodne.

W wynalazku przewiduje się alternatywę dla tej operacji, w której pł ytki poddaje się ogrzewaniu w piecu powodując ich mię knię cie wystarczają ce do modelowania ich kształ tu na leżącej niż ej podporze ogniotrwałej, a na powierzchniowym wykończeniu płytki nie występują żadne zmiany.

Podłoże ogniotrwałe może mieć kształt stały albo jego kształt może podlegać zmianom, tak aby odpowiadał od ukształtowaniu płytki w czasie jej mięknięcia. Płytki mogą pozostawać na podporach

PL 201 278 B1 pod działaniem siły ciężkości albo można je na nich mocować stosując środki prasujące albo środki zakrzywiające albo jakiekolwiek najbardziej odpowiednie środki.

Najważniejsza praktyczna zaleta sposobu według wynalazku, w przykładzie wykonania polega na tym, że w każdym czasie można wykonywać specjalne elementy, które można doskonale łączyć z każdą partią płytek dzięki temu, że płytki do ponownego ukształtowania pobiera się w rzeczywistości z danej partii.

Modelowanie ukształtowanych płytek można by prowadzić także w czasie wypalania w piecu całej partii. Płytki, które mają być specjalnie ukształtowane, mogłyby pozostawać na ukształtowanych podporach albo pod działaniem siły ciężkości albo stosując inne sposoby, a w okresie mięknięcia zarówno materiałów ceramicznych, jak i materiałów powierzchniowych, zginałyby się i modelowały do pożądanej postaci.

W celu uł atwienia zginania i zakrzywiania elementów i uzyskiwania minimalnych zmian powierzchni, to jest rozciągania albo ściskania, jak również w celu skrócenia czasu przebywania w piecu i całkowitych czasów wytwarzania, na tylnych stronach modelowanych płytek wykonuje się proste rowki i są to te części płytek, które będą mięknąć w czasie procesu ogrzewania, dając w wyniku dwie przyległe części, pierwotnie współpłaszczyznowe, które przyjmują kształt niżej leżących podpór. Rowki, wykonywane są drogą frezowania, gdy płytki wychodzą z hal magazynowych, ale mogą zamiast tego być wykończane drogą prasowania albo nacinania w niektórych punktach po prasowaniu.

Gdy zginanie na gorąco albo modelowanie zostało zakończone, rowki wypełnia się odpowiednimi żywicami, korzystnie dwuskładnikowymi żywicami poliuretanowymi, które przebędą odbywać długą drogę do przywrócenia mechanicznej wytrzymałości pierwotnego elementu.

Jak wspomniano wyżej, główną zaletą sposobu według wynalazku jest wytwarzanie specjalnych niepłaskich elementów, które mają te same odcienie barwy i wykończenie identyczne z płaskimi płytkami, z którymi będą następnie układane.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia normalną zwykłą płytkę, przedstawioną tu przed zginaniem i po zginaniu, z utworzeniem kąta około 270°, a w każdym przypadku kąta większego niż 180°, fig. 2 - normalną płytkę po zginaniu, z utworzeniem ką ta okoł o 270°, a w każ dym przypadku ką ta wię kszego niż 180°, fig. 3, 4 i 5 - pierwszy przykład wykonania kolejnych etapów zginania, przeznaczony do tworzenia kąta około 270° (albo w każdym przypadku kąta większego niż 180°) na górnej licowej powierzchni płytki, gdzie rowek został wykonany na tylnej stronie płytki i ma być wypełniony po zginaniu, fig. 6, 7 i 8 - drugi przykład wykonania kolejnych etapów zginania przeznaczony do tworzenia kąta około 270° (albo w każdym przypadku kąta większego niż 180°) na górnej licowej powierzchni płytki, gdzie rowek został wykonany na tylnej stronie płytki i ma być wypełniony po zginaniu, fig. 9, 10 i 11 - trzeci przykład kolejnych etapów procesu zginania przeznaczony do tworzenia kąta około 270° (albo w każdym razie kąta większego niż 180°) na górnej licowej powierzchni płytki, gdzie rowek został wykonany na tylnej stronie płytki i ma być wypełniony po zginaniu, fig. 12, 13 i 14 - przykład kolejnych etapów zginania przeznaczony do tworzenia kąta około 90° (albo w każdym razie kąta mniejszego niż 90°) na górnej licowej powierzchni płytki, gdzie rowek został wykonany na tylnej stronie płytki i ma być wypełniony po zginaniu, fig. 15 i 16 - kolejne etapy zginania pod kątem 270° prowadzone na płytce normalnej (zwykłej), fig. 17, 18, 19 i 20 - kolejne etapy zginania U-kształtne prowadzone na normalnej płytce, fig. 21, 22, 23 i 24 - kolejne etapy tworzenia krzywizny wykonywanej na normalnej płytce, fig. 25 i 26 - kolejne etapy procesu zginania pod kątem 270° prowadzone na płytce, która ma rowek wykonany na swojej tylnej powierzchni, w poło żeniu, w którym ma być wykonane zgię cie, fig. 27, 28, 29 i 30 - kolejne etapy zginania U-kształtne wykonywane na płytce spoczywającej na swojej tylnej stronie z prostym rowkiem wykonanym w każdym z dwóch położeń, w których mają być wykonywane zgięcia, fig. 31, 32, 33 i 34 - kolejne etapy operacji zginania prowadzone na płytce umieszczonej w taki sposób, że spoczywa na swojej tylnej stronie, z szeregiem prostych rowków wykonanych w położeniach, w których mają być wykonywane zgięcia, fig. 35, 36 i 37 - kolejne etapy zginania pod kątem 90° wykonywane na płytce leżącej na swojej tylnej stronie, która ma prosty rowek wykonany w położeniu, w którym mają być wykonywane zgięcia, zaś fig. 38, 39, 40, 41, 42 i 43 - kolejne etapy zginania pod kątem 270° wykonywane na normalnej płytce spoczywającej na nastawnej ogniotrwałej podporze, na której zginanie prowadzi się stopniowo.

Na rysunku przedstawiono górną powierzchnię 1, to jest powierzchnię płytki, która będzie widoczna, gdy płytka (oznaczona na figurach literą alfabetu) zostanie już raz ułożona, natomiast rowki 2 wykonane są w dolnych powierzchniach płytek, ponadto żywicę 3, stosuje się do wypełniania rowków,

PL 201 278 B1 gdy już raz przeprowadzono operację zginania. We wszystkich przykładach przedstawionych na figurach rysunku i w dalszej treści opisu ogrzewanie konieczne do zginania i modelowania płytek może obejmować całą płytkę albo jej część, w zależności od tego, czy płytki wprowadza się do pieca, czy ogrzewa tylko w interesujących strefach stosując palniki albo inne równoważne środki.

Zgodnie z pierwszym przykładem wykonania fig. 3 zgięcie pod kątem 270°, takie jak zgięcie pokazane na fig. 1 i 2, można uzyskać albo drogą całkowitego ogólnego ogrzewania albo miejscowego ogrzewania płytki A spoczywającej swoją dolną powierzchnią na podporze 4 wykonanej z materiału ogniotrwałego, która ma dwie prostopadłe względem siebie powierzchnie 4' i 4 połączone korzystnie łukiem i nachylone względem pionu pod najbardziej odpowiednim kątem, tak aby ilość płytek na powierzchni 4 (fig. 15) była wystarczająca do zapewnienia stabilności płytki A na podporze, a jednocześnie (gdy płytka została już zmiękczona) zginanie prowadzi się na zasadzie działania siły ciężkości. Pod koniec operacji zginania płytka powinna spoczywać dokładnie na drugiej powierzchni 4 podpory (fig. 16).

Wzdłuż licowej powierzchni 41 podpory 4_umieszcza się listwę 5 wykonaną z materiału ogniotrwałego, tak że odległość zgięcia od krawędzi płytki może być doskonale regulowana i może gwarantować, że płytka ma właściwy kształt prostokątny na podporze 4, tak aby zgięcie było równolegle do krawędzi.

Wyżej opisano operacje konieczne do uzyskania wielu specjalnie wykończonych elementów, wszystkich identycznych, jak to ma miejsce w każdym procesie wypalania, a płytkę pozostawia się do ochłodzenia na podporze tak długo, jak długo jest to konieczne do ustabilizowania jej kształtu.

W przykładzie pokazanym na rysunku dwa zgięcia pod kątem 270° (dla uzyskania płytki U-kształtnej jak na fig. 20) uzyskuje się drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki, gdy spoczywa ona swoją dolną powierzchnią na ogniotrwałej podporze 7, która ma kształt prostokątny i jest korzystnie połączona na swojej najwyższej krawędzi.

Pod płytką A, to jest na dolnej powierzchni płytki (fig. 17), przykleja się pręt 6, wykonany z ogniotrwałego materiału, który ma w przekroju kształt trapezoidalny, i wprowadza się go do odpowiedniego gniazda wykonanego w górnej powierzchni podpory 7 (fig. 18). Pręt ustala czasowo płytkę trzymając ją mocno, gdy wykonuje się jednocześnie dwa zgięcia.

Gdy dwa skrzydła płytki A zostały już raz zagięte do dołu, aż do oparcia o pionowe ścianki podpory 7 (fig. 19), a płytka ochłodziła się na podporze 7, to pręt można usuwać, jeżeli jest to konieczne (fig. 20).

W przykładzie pokazanym na panelu 5 zakrzywianie normalnej płytki A, konieczne dla uzyskania kształtu przedstawionego na fig. 24, uzyskuje się drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki A spoczywającej swoją dolną powierzchnią na ogniotrwałej podporze 9, przy czym podpora 9 jest ukształtowana zgodnie z wymaganym końcowym kształtem płytki.

Pręt 8, wykonany z materiału ogniotrwałego, korzystnie o przekroju trapezoidalnym, przykleja się niżej, to jest na dolnej powierzchni płytki (fig. 21) i umieszcza w odpowiednim gnieździe wykonanym w górnej powierzchni podpory 9 (fig. 22). Pręt czasowo ustala płytkę trzymając ją mocno, gdy jednocześnie wykonuje się dwa zgięcia.

Gdy dwa skrzydła płytki A zostały już raz zagięte do dołu, aż do oparcia o zakrzywione ścianki podpory (fig. 23), a płytka ochłodziła się na podporze 9, to pręt 8 można usunąć, jeżeli jest to konieczne.

W przykładzie pokazanym na panelu 6 zgięcie pod kątem 270°, jak pokazano na fig. 3, 4 i 5 na panelu 1, można uzyskać drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki B umieszczonej, po wykonaniu rowka 2 w dolnej powierzchni płytki, na ogniotrwałej podporze 10, która ma dwie wzajemnie prostopadłe powierzchnie 10', 10 nachylone, względem pionu, pod najkorzystniejszym kątem w celu ustabilizowania płytki na podporze i w celu opadnięcia wystającej części płytki pod działaniem siły ciężkości, gdy płytka jest zmiękczona i opiera się dokładnie o drugą powierzchnię 10 podpory (fig. 26).

Wzdłuż przedniej powierzchni 11' podpory 10 umieszcza się listwę 11 wykonaną z materiału ogniotrwałego, tak że rowek 2 w płytce jest dokładnie usytuowany w położeniu, w którym będzie mieć miejsce zginanie, co oznacza, że pierwsza powierzchnia 10 spotyka się z drugą powierzchnią 10.

Po zgięciu i ochłodzeniu na ogniotrwałej podporze rowek wypełnia się żywicami odpowiednimi do przywracania mechanicznej wytrzymałości pierwotnego elementu (patrz fig. 3).

W przykładzie przedstawionym na panelu 7 podwójne zginanie pod kątami prostymi płytki F (fig. 27), w celu nadania kształtu litery „U, jak na fig. 30, prowadzi się drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki po wykonaniu dwóch rowków 2, podobnych do rowków przedstawionych na fig. 3, 4 i 5, przy czym dolna powierzchnia płytki spoczywa na ogniotrwałej podporze 12, która ma

PL 201 278 B1 przekrój prostokątny i dwa występy 12' i 12 wystające z górnej powierzchni podpory, przy czym występy 12' i 12 wchodzą w rowki 2 w płytce. Płytka nie ma zatem swobody ruchu w czasie procesu zginania, to jest wtedy, gdy dwa skrzydła płytki opierają się o pionowe ścianki ogniotrwałej podpory 12.

Gdy kształtowanie w kształcie litery „U jest zakończone, a płytka F ochłodziła się na ogniotrwałej podporze, to dwa rowki wypełnia się, jak przedstawiono na fig. 3, stosując odpowiednie żywice w celu przywrócenia mechanicznej wytrzymałości początkowej płytki.

W przykładzie przedstawionym na panelu 8 zginanie płytki G (fig. 31), w celu uzyskania kształtu przedstawionego na fig. 34, można uzyskać drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki, przy czym dolna powierzchnia płytki, po wykonaniu szeregu prostych rowków 2 w strefie płytki, która ma być zakrzywiona, spoczywa na ogniotrwałej podporze 13 ukształtowanej zgodnie z przewidywanym kształtem.

Pręt 14, także wykonany z ogniotrwałego materiału, wystaje z wierzchu podpory 13 i wprowadza się go do jednego z rowków 2 płytki G (jeżeli zakrzywienie płytki ma być symetryczne, to będzie on wprowadzony do rowka środkowego). Płytka będzie zatem miała czasowo ograniczony ruch, tak że będzie nieruchoma w czasie procesu mięknienia i zginania płytki.

Po zgięciu i ochłodzeniu na podporze 13 rowki można wypełniać stosując odpowiednie żywice, które będą przywracać mechaniczną wytrzymałość początkową płytki. W przykładzie pokazanym na panelu 9 można uzyskać zginanie, takie jak pokazane na fig. 12, 13 i 14 na panelu 2, to jest tworzenie na górnej powierzchni kąta około 90° albo mniejszego po ogólnym albo miejscowym ogrzaniu płytki. Dolną powierzchnię płytki H. umieszcza się na podporach po wykonaniu prostego rowka i umocowaniu dwóch ogniotrwałych prętów 15 równoległych do rowka na którymkolwiek końcu płytki H.

Dwa wałki 16 o poziomych osiach wystają z wierzchu dwóch bliźniaczych ogniotrwałych podpór 17 i 18, których górne powierzchnie 11' i 18' są nachylone zbieżnie w kierunku do dołu zgodnie z_przewidywanym kątem zgięcia w płytce H.

Doskonałe przeprowadzenie zginania jest zapewnione nie tylko przez opieranie się dwóch skrzydeł płytki na powierzchniach 17' i 18' na bliźniaczych podporach ogniotrwałych, lecz także dzięki obecności prętów 15, które pracują w styczności z wałkami ograniczając stopień opadania płytki H do dołu podpór. Przed usunięciem prętów 16 (fig. 37) i wypełnieniem rowka, jak przedstawiono na fig. 14, płytka H musi jeszcze raz być pozostawiona do chłodzenia na podporach.

W przykładzie pokazanym na panelach 10 i 11 zginanie normalnej płytki L z utworzeniem kąta około 270° na górnej powierzchni płytki można uzyskać, drogą ogólnego albo miejscowego ogrzewania płytki, na podporze wykonanej z materiału ogniotrwałego, która jest nastawna, w celu stopniowego prowadzenia procesu zginania. Podpora jest wykonana z dwóch części 20 i 21, ustawionych w taki sposób, że mogą one zginać się przegubowo względem siebie za pomocą pary osi przegubu 22, która umożliwia zmianę tworzonego kąta 90°.

Dwie części 20 i 21 podpory, współpłaszczyznowe, gdy płytka L spoczywa na nich początkowo (fig. 39 i 40), są ustawione prostopadle (fig. 41) po zakończeniu operacji zginania.

W celu zapewnienia, że płytka L pozostanie w swoim położeniu na podporze, oraz w celu uniknięcia uszkodzenia zaokrąglonych krawędzi płytki L, co najmniej jeden pręt 19 z materiału ogniotrwałego mocuje się do dolnej powierzchni każdej połówki płytki L, przy czym pręty 19 są osadzone w specjalnych osłonach w dwóch połówkach podpory.

Ponieważ w tym przykładzie wykonania płytka jest płytką normalną i bez rowków w swojej dolnej powierzchni w celu ułatwienia tworzenia kąta prostego, to wymagany stopień mięknięcia płytki jest tak wysoki, że zaleca się zastosowanie więcej niż jednego pręta 19 dla każdej połówki płytki w celu zapobieżenia deformacji płytki w niepożądanych kierunkach. Przekrój prętów 19 ma kształt równoramiennego trójkąta prostokątnego, a powierzchnia pręta przechodząca przez przeciwprostokątną jest tą samą powierzchnią, która jest wtedy mocowana do płytki. Zatem po zgięciu części 20-21 podpory z umieszczoną na niej płytką L (fig. 41) dwie pozostałe powierzchnie każdego pręta 19, to jest powierzchnie przechodzące przez przyprostokątne, są rozmieszczone w taki sposób, że jedna jest pozioma, a druga jest pionowa, to jest znajduje się w położeniu, w którym płytkę można wyjmować drogą prostego podnoszenia.

Powyższy układ jest konieczny ponieważ osie przegubu 22 i osłony przegubu na częściach 20-21 podpory nie pozwalają na wyjęcie zespołu płytka-pręt ruchem, który był równoległy do osi przegubu na podporze i linii zgięcia płytki L.

Po ochłodzeniu na podporze zgiętą płytkę można zdjąć z podpory i odłączyć od ogniotrwałych prętów 19.

PL 201 278 B1

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób modelowania płytek ceramicznych, nadający się do wykonywania niepłaskich, pojedynczych elementów, które mają ten sam wygląd estetyczny, co zwykłe płaskie płytki i są układane razem z płaskimi płytkami, w którym ogrzewa się co najmniej część płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część, odkształca się drogą zginania co najmniej część płytki aż do osiągnięcia jej określonego ukształtowania oraz chłodzi się co najmniej część płytki, znamienny tym, że przed etapem ogrzewania co najmniej części płytki do temperatury, w której mięknie co najmniej jej część wykonuje się rowki (2) w dolnej powierzchni płytek w położeniu odpowiadającym położeniu, w którym mają być wykonywane zgięcia płytek.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ogrzewanie co najmniej części płytki prowadzi się stosując palniki dmuchawkowe, lub tym podobne, które pozwalają na mięknięcie, ograniczone co najmniej do części płytki.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że modelowane płytki, niezależnie od tego, czy już są wypalone względnie są wciąż wypalane, umieszcza się w piecu, przy czym płytki umieszcza się na ukształtowanych podporach (4, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 17, 18) wykonanych, korzystnie, z ogniotrwałego materiału, na których płytki będą spoczywać co najmniej pod działaniem siły ciężkości w czasie mięknięcia na skutek ogólnego doprowadzania do nich ciepła, przy czym kształt płytek modeluje się na leżących niżej podporach, a same płytki przyjmują kształt podpór.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wykonuje się rowki (2) w dolnej powierzchni płytek, które są rowkami prostymi.
5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że w płytkach wykonuje się rowki (2) drogą frezowania już wypalonych płytek, a w płytkach nie wypalonych rowki (2) wyciska się w czasie prasowania mieszaniny ceramicznej bądź wykonuje się je drogą nacinania po prasowaniu.
6. 6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że rowki (2) wykonane na dolnej powierzchni płytek wypełnia się po procesie zginania płytek na gorąco żywicami, przywracającymi mechaniczną wytrzymałość płytki, przy czym mechaniczna wytrzymałość jest podobna do mechanicznej wytrzymałości płytki niezgiętej.
7. 7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że zginanie płytki (B) osiąga się drogą ogólnego bądź miejscowego ogrzewania płytki (B) spoczywającej, po wykonaniu w niej rowka (2), na podporze (10) wykonanej z ogniotrwałego materiału, przy czym stosuje się podporę, która ma dwie powierzchnie (10', 10) odwrotnie prostopadłe i nachylone względem pionu pod kątem uważanym za odpowiedni dla stabilności zginanej płytki i jej zginanej wystającej części, drogą mięknięcia tak długo, aż pod działaniem siły ciężkości dojdzie ona do dokładnego oparcia się o drugą powierzchnię (10'') podpory, przy czym wzdłuż jednej (10') z dwóch powierzchni podpory (10) umieszcza się listewkę (11) wykonaną z ogniotrwałego materiału, tak że rowek (2) w płytce będzie automatycznie usytuowany w położeniu, w którym będzie prowadzone zginanie płytki, przy czym to położenie jest punktem, w którym spotykają się dwie powierzchnie (10/, 10'') podpory (10).
8. 8. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że w płytce (F) dwa zgięcia konieczne do uzyskania profilu w kształcie litery „U uzyskuje się po wykonaniu w tej płytce dwóch prostych rowków (2) drogą poddawania płytki ogólnemu względnie miejscowemu ogrzewaniu w czasie spoczywania na podporze (12) wykonanej z ogniotrwałego materiału, przy czym stosuje się podporę, która ma przekrój prostokątny z dwoma występami (121, 12'') wychodzącymi z górnej powierzchni podpory (12), a dwa występy (121, 12'') wchodzą w dwa rowki (2) w płytce, tak że w czasie zginania ogranicza się ruch płytki względem podpory (12), gdy dwa skrzydła opadają opierając się o dwie pionowe ścianki podpory (12).
9. 9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że w celu zgięcia płytki (G) w dolnej powierzchni płytki wykonuje się szereg prostych rowków (2), przy czym ta dolna powierzchnia spoczywa na górnej powierzchni podpory (13) wykonanej z ogniotrwałego materiału, a pręt (14) wykonany z ogniotrwałego materiału wystaje z górnej powierzchni podpory (13) i wchodzi w jeden z szeregu rowków (2) w płytce zapewniając właściwe usytuowanie płytki w czasie jej mięknięcia na skutek jej ogólnego bądź miejscowego ogrzewania.
10. 10. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że zginanie płytki (H) z utworzeniem kąta 90° bądź mniejszego w górnej powierzchni płytki osiąga się drogą poddawania płytki ogólnemu względnie miejscowemu ogrzewaniu po wykonaniu prostego rowka (2) w jej dolnej powierzchni i przymocowaniu dwóch prętów (5) wykonanych z ogniotrwałego materiału na dwóch

    PL 201 278 B1 końcach płytki, które wystają z podpory i są równoległe do rowka (2), przy czym płytkę umieszcza się na dwóch wałkach (16) o poziomej osi, wystających z wierzchu dwóch ogniotrwałych bliźniaczych podpór (17, 18), które mają najwyższe powierzchnie (17', 18') nachylone zbieżnie do dołu zgodnie ze z góry określonym kątem zgięcia wykonywanego na płytce.
11. 11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że zginanie normalnej płaskiej płytki (L) z utworzeniem na jej górnej powierzchni kąta około 270° wykonuje się drogą ogólnego względnie miejscowego ogrzewania płytki spoczywającej na podporze wykonanej z materiału ogniotrwałego, przy czym stosuje się podporę, która w celu zabezpieczenia stopniowego zginania jest nastawna i jest wykonywana z dwóch części (20, 21) podpory ukształtowanych w taki sposób, że połączenie tych dwóch części (20, 21) uzyskuje się za pomocą przegubu (22) utworzonego przez dwie osie przegubu pozwalając na kąt 90° zmiany nachylenia dwóch części (20, 21) podpory.
12. 12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że zapewnia się utrzymywanie płytki (L) w swoim położeniu oraz zapobiega się uszkodzeniu zaokrąglonych krawędzi płytki, tak że poniżej każdej z dwóch połówek płytki jest przymocowany co najmniej jeden pręt (19) wykonany z ogniotrwałego materiału, przy czym stosuje się co najmniej jeden pręt (19) z dwóch prętów, który jest osadzony w odpowiednim gnieździe w podporze, a drugi co najmniej jeden pręt (19) ma przekrój w postaci prostokątnego, równoramiennego trójkąta i ma powierzchnię przechodzącą przez przeciwprostokątną, która jest powierzchnią stosowaną do mocowania co najmniej jednego pręta (19) do płytki, tak że po zgięciu podpory ze spoczywającą na niej płytką, dwie pozostałe powierzchnie pręta (19), które przechodzą przez przyprostokątne, są rozmieszczone jedna z nich poziomo, a druga pionowo, pozwalając na zdejmowanie płytki drogą prostego podnoszenia z podpory.