PL200698B1 - Zastosowanie pochodnych 7ß-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do ochrony przed uszkodzeniem neuronów - Google Patents

Zastosowanie pochodnych 7ß-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do ochrony przed uszkodzeniem neuronów

Info

Publication number
PL200698B1
PL200698B1 PL359105A PL35910501A PL200698B1 PL 200698 B1 PL200698 B1 PL 200698B1 PL 359105 A PL359105 A PL 359105A PL 35910501 A PL35910501 A PL 35910501A PL 200698 B1 PL200698 B1 PL 200698B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
group
carbon atoms
groups
hydroxy
atoms
Prior art date
Application number
PL359105A
Other languages
English (en)
Other versions
PL359105A1 (pl
Inventor
Ernst Wülfert
Ashley Ker Pringle
Lars Eric Sundstrom
Original Assignee
Hunter Fleming Ltd
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Hunter Fleming Ltd filed Critical Hunter Fleming Ltd
Publication of PL359105A1 publication Critical patent/PL359105A1/pl
Publication of PL200698B1 publication Critical patent/PL200698B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/56Compounds containing cyclopenta[a]hydrophenanthrene ring systems; Derivatives thereof, e.g. steroids
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/02Drugs for disorders of the nervous system for peripheral neuropathies
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/14Drugs for disorders of the nervous system for treating abnormal movements, e.g. chorea, dyskinesia
    • A61P25/16Anti-Parkinson drugs
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia

Abstract

Wynalazek dotyczy zastosowania pochodnych 7 ß-hydroksysteroidu oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli i estrów do wytwarzania leku, do leczenia choroby Alzheimera, choroby Parkin- sona, niedemencyjnego upo sledzenia funkcji poznawczych (CIND), udaru, urazu mózgu, urazu rdzenia kr egowego i urazu nerwu obwodowego, przez ochron e przed uszkodzeniom komórek neuronowych. PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy zastosowania pochodnych 7e-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do ochrony przed obumieraniem komórek neuronowych, stosowanego w leczeniu i zapobieganiu stanom lub następstwom takich stanów, jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, niedemencyjne upośledzenie funkcji poznawczych (CIND), udar, uraz mózgu, uraz rdzenia kręgowego i uraz nerwu obwodowego. Pochodne te są również użyteczne do wspomagania funkcji poznawczych.
Wytwarzanie 7a-hydroksylowanych metabolitów dehydroepiandrosteronu (DHEA) in vivo jest znane od roku 1959, gdy zidentyfikowano 7a-hydroksy-DHEA w moczu [J. J. Schneider, M. L. Lewbart, Recent Progr. Horm. Res., 15 (1959) 201-230; L. Starka, et al., Clin. Chim. Acta., 7 (1961) 309-316)]. Od tego czasu szeroko dokumentowano 7a-hydroksylowanie substratów 3e-hydroksysteroidowych (a w tym DHEA i epiandrosteronu - EPIA) w preparatach tkankowych wielu ludzkich organów, obejmujących wątrobę człowieka dorosłego i noworodka, jądra, nadjądrze, skórę, tkankę sutka, prostatę, zrębowe komórki tłuszczowe i migdałki. Hydroksylowanie DHEA w pozycji 7 wykazano również w wątrobie szczura i w licznych tkankach i organach myszy. Jednakże, niewiele uwagi zwrócono na równoważnik strukturalny 7β. We wszystkich tych badaniach 7a-hydroksy-DHEA był dominującym wytwarzanym metabolitem. Rzeczywiście, Doostzadeh, et al., [Steroids 63 (1998) 608-614], dowiódł, że szybkość wytwarzania 7a-hydroksy-DHEA przez mikrosomy wątroby myszy jest ponad piętnaście razy większa od szybkości wytwarzania 7e-hydroksy-DHEA.
EPIA, DHEA i pregnenolon, jak wykazano, są szybko i w pełni przekształcane w odpowiednie metabolity 7a-hydroksylowane w mózgu szczura [J. M. Guiraud, et al, Steroids, 34 (1979) 241-248; M. Warner, et al., Endocrinology, 124 (1989) 2699-2706; Y. Akwa, et al., Biochem. J., 288 (1992)959-964)].
WO 97/37664 ujawnia zastosowanie rozmaitych związków, również i 7a-hydroksy-podstawionych steroidów do leczenia zaburzeń neuropsychiatrycznych, immunicznych lub wewnątrzwydzielniczych. Wśród zaburzeń, do leczenia których mogą być użyte te związki zgodnie z opisem WO 97/37664, znajduje się choroba Alzheimera. Jednakże, sugerowany mechanizm działania jest taki, że zaburzenie według hipotezy wynika z deficytu 7a-hydroksy-podstawionego steroidu w mózgu, a proponowane leczenie w WO 97/37664 uzupełnia ten niedobór poprzez podawanie 7a-hydroksy-podstawionego steroidu celem zastąpienia brakującego związku. Procedura ujawniona w WO 97/37664 leczy zatem zaistniały stan, a nie zapobiega stanowi lub pogorszeniu stanu poprzez zapobieganie dalszemu uszkadzaniu neuronów. A zatem WO 97/37664 nie ujawnia działania neuroochronnego. Domniemywa się również, że środkiem czynnym jest związek 7α, a związek 7β, jeśli występuje, to nie jest czynny.
WO 94/20111 ujawnia również zastosowanie licznych pochodnych DHEA do zapobiegania lub ograniczenia żywotności tkanki spowodowanych adhezją krwinek białych obojętnochłonnych do komórek śródbłonka. Jednakże, nie jest to mechanizm wywoływania zaburzeń, które mogą być leczone według niniejszego wynalazku.
Aczkolwiek wiadomo, że analogi 7e-hydroksylowe związków ujawnionych w WO 97/37664 są wytwarzane in vivo, to są one wytwarzane w ilościach poniżej 5% w porównaniu z ponad 95% izomeru 7α. Ponadto, nie scharakteryzowano układu enzymatycznego odpowiedzialnego za przekształcenie tych 3-hydroksysteroidów w odpowiadające im 7e-hydroksypochodne. Na podstawie tych wszystkich danych i w świetle badań zestawionych powyżej, wynika w sposób oczywisty z literatury, że ogólnie należy spodziewać się, że izomer 7β będzie nieczynny. W rezultacie, co jest oczywiste na podstawie literatury przedstawionej powyżej, zasadniczo nie przeprowadzono badań ewentualnej czynności biologicznej związków 7β.
W przeciwieństwie do tego domniemania, niespodziewanie stwierdzono, że 7e-hydroksy-podstawione steroidy wykazują czynność biologiczną, przy czym ta czynność nie odpowiada tej czynności, którą ujawniono w WO 97/37664 dla 7a-hydroksy-podstawionych steroidów. Raczej jest to czynność neuroochronna, taka jaką ujawniono dla odmiennej klasy związków, w WO 99/31049. Czynność ta zauważana jest w przypadkach, takich jak przedłużone niedotlenienie i niedokrwienie, które mogą towarzyszyć lub nie, hipoglikemii lub rozmaitym stopniom uszkodzenia neuronów.
Niedokrwienie zwykle występuje w trakcie ataków serca, ale uszkodzenie powstałe w tym czasie jest zasadniczo ograniczone do tkanki serca i wypracowano tu określone sposoby leczenia. W odniesieniu do niniejszego wynalazku, istotne są efekty krótko-, a bardziej długookresowego niedokrwienia mózgu, jakie występują po udarach u pacjentów lub w wyniku urazu głowy, a także w wolniej rozwijających się chorobach neurodegeneratywnych podczas starzenia, gdy przewlekłe lub podprogowe
PL 200 698 B1 poziomy niedokrwienia i/lub ograniczony dopływ energii mogą mieć udział w obserwowanych zmianach degenerujących mózgu. Zaawansowanie niedokrwienia zależy od rodzaju udaru lub urazu, ale niezależnie występuje uszkodzenie mózgu, i do niego niniejszy wynalazek jest adresowany.
Znane są w dziedzinie różne środki neuroochronne, które próbują łagodzić uszkodzenia mózgu, ale wszystkim aktualnie znanym towarzyszy tendencja do niekorzystnych efektów ubocznych. Na przykład MK801 (maleinian dizocilpiny) jest zupełnie prostą cząsteczką i jak wiadomo zapewnia określony poziom ochrony neuronów u pacjentów z niedokrwieniem. Jednakże MK801 towarzyszą „alarmujące efekty psychotropowe” (Martindale), jak również niekorzystne efekty motoryczne. Działania neuroochronne wyszczególniono w Brain Research, 755 (1997), 36-46 (Pringle, A.K., et al.), na który artykuł niniejszym powołujemy się. Ci sami autorzy ujawnili również działania neuroochronne konotoksyny we wcześniejszej publikacji, ale poza działaniami neuroochronnymi tego związku, in vivo zaobserwowano niekorzystne efekty uboczne.
Według wynalazku pochodne 7e-hydroksysteroidu są stosowane do wytwarzania leku do leczenia choroby Alzheimera, choroby Parkinsona lub niedemencyjnego upośledzenia funkcji poznawczych (CIND) oraz są stosowane do wytwarzania leku do leczenia udaru, urazu mózgu, urazu rdzenia kręgowego lub urazu nerwu obwodowego, przez ochronę przed uszkodzeniem neuronów, przy czym pochodnymi 7e-hydroksysteroidu jest 3-hydroksy-7e-hydroksysteroid o wzorze (l)
w którym
R1 i R2 są identyczne lub różne od siebie, a każdy oznacza atom wodoru, grupę alkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę alkenylową mającą od 2 do 6 atomów węgla, grupę alkinylową mającą od 2 do 6 atomów węgla, grupę arylową mającą od 6 do 10 atomów węgla, grupę formylową, grupę alkilokarbonylową mającą od 2 do 7 atomów węgla, grupę alkenylokarbonylową mającą od 3 do 7 atomów węgla, grupę alkinylokarbonylową mająca od 3 do 7 atomów węgla, grupę arylokarbonylową mającą od 7 do 11 atomów węgla, grupę aralkilokarbonylową mającą od 8 do 15 atomów węgla, grupę aralkenylokarbonylową mającą od 9 do 15 atomów węgla lub grupę heterocyklo-karbonylową, zdefiniowaną poniżej;
jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę o wzorze -Rc, korzystnie o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso;
Rc oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę arylokarbonylową, w której fragment arylowy stanowi aromatyczną grupę karbocykliczną mającą od 6 do 10 atomów węgla w pierścieniu, grupę heterocyklo-karbonylową zdefiniowaną poniżej lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2;
pierścień A, 'O', oznacza pierścień benzenowy lub pierścień cykloheksanowy; jeśli pierścień A oznacza pierścień cykloheksanowy, to przerywana linia w pierścieniu B oznacza pojedyncze lub podwójne wiązanie węgiel-węgiel, a n oznacza 1; lub jeśli pierścień A oznacza pierścień benzenowy, to przerywana linia w pierścieniu B oznacza pojedyncze wiązanie węgiel-węgiel, a n oznacza 0;
wymieniona grupa heterocyklo-karbonylowa oznacza grupę o wzorze R3-CO, w którym R3 oznacza grupę heterocykliczną mającą od 3 do 7 atomów w pierścieniu, z których 1 do 3 stanowią heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, atomów tlenu i atomów siarki, a pozostały atom lub pozostałe atomy, których liczba wynosi co najmniej jeden, są atomami węgla;
wymienione grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe oraz fragmenty alkilowe, alkenylowe i alkinylowe wymienionych grup alkilokarbonylowych, alkenylokarbonylowych i alkinylokarbonylowych, są niepodstawione lub mają co najmniej jeden z poniższych podstawników ψ:
podstawniki ψ: grupy hydroksylowe, grupy merkaptanowe, atomy halogenów, grupy aminowe, grupy alkiloaminowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy dialkiloaminowe, w których każda grupa
PL 200 698 B1 alkilowa ma od 1 do 6 atomów węgla, grupy karbamoilowe, grupy nitrowe, grupy alkoksylowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy alkilotio mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy karboksylowe, grupy alkoksykarbonylowe i niepodstawione grupy arylowe mające od 6 do 10 atomów węgla;
wymienione grupy arylowe, wymienione grupy heterocykliczne i arylowe fragmenty wymienionych grup arylokarbonylowych i wymienionych grup aralkilokarbonylowych są niepodstawione lub mają co najmniej jeden z poniższych podstawników β:
podstawniki ξ: którekolwiek z podstawników ψ oraz grupy alkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy hydroksyalkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla, oraz grupy haloalkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla;
oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole i estry;
albo pochodnymi 7e-hydroksysteroidu jest 3-okso-7e-hydroksysteroid o wzorze (II):
w którym jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę o wzorze -Rc, korzystnie o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso; Rc oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę arylokarbonylową, w której fragment arylowy stanowi aromatyczną grupę karbocykliczną mającą od 6 do 10 atomów węgla w pierścieniu, grupę heterocyklokarbonylową zdefiniowaną poniżej lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2 oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne estry.
Korzystnymi estrami są estry kwasów karboksylowych.
Korzystnie według wynalazku R1 i R2 są identyczne lub różne od siebie, a każdy oznacza atom wodoru, grupę alkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, ewentualnie podstawioną grupę fenylową, grupę formylową, grupę alkilokarbonylową mającą od 2 do 5 atomów węgla, grupę arylokarbonylową mającą od 7 do 11 atomów węgla, grupę aralkilokarbonylową mającą od 8 do 15 atomów węgla lub grupę heterocyklo-karbonylową, zdefiniowaną poniżej;
jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2, o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso;
wymieniona grupa heterocyklo-karbonylowa oznacza grupę o wzorze R3-CO, w którym 3
R oznacza grupę heterocykliczną mającą od 3 do 7 atomów w pierścieniu, z których 1 do 3 stanowią heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, atomów tlenu i atomów siarki, a pozostały atom lub pozostałe atomy, których liczba wynosi co najmniej jeden, są atomami węgla.
Szczególnie korzystnie steroidami stosowanymi według wynalazku są 7e-hydroksy-epiandrosteron, 7e-hydroksy-dehydro-epiandrosteron, 7e-hydroksy-17e-estradiol, 7e-hydroksy-pregnenolon, 7e-hydroksy-estron oraz 7a-hydroksy-estron.
Według wynalazku pochodne 7e-hydroksysteroidu są korzystnie stosowane do wytwarzania leku do leczenia choroby Alzheimera, choroby Parkinsona lub niedemencyjnego upośledzenia funkcji poznawczych (CIND).
Według wynalazku pochodne 7e-hydroksysteroidu są też korzystnie stosowane do wytwarzania leku do leczenia udaru, urazu mózgu, urazu rdzenia kręgowego lub urazu nerwu obwodowego.
W związkach stosowanych zgodnie z wynalazkiem, jeśli R1, R2 R4 lub podstawnik ξ oznacza grupę alkilową, to grupa ta może stanowić grupę alkilową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mającą od 1 do 6 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl, t-butyl, pentyl, 1-metylobutyl, 2-metylobutyl, 3-metylobutyl, 1-etylopropyl, 2-etylopropyl, 1,1-dimetylopropyl, heksyl, 1-metylopentyl, 2-metylopentyl, 3-metylopentyl, 4-metylopentyl, 1-etylobutyl, 2-etylobutyl, 3-etylobutyl, t-heksyl i 1,1-dimetylopentyl, spośród których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla, a grupy metylowa i etylowa są najbardziej korzystne.
2 4
Jeśli R , R lub R oznacza grupę alkenylową, to grupa ta może stanowić grupę alkenylową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mającą od 2 do 6 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy:
PL 200 698 B1 winyl, 1-propenyl, allil, izopropenyl, metallil, 1-, 2-, 3-butenyl, izobutenyl, 1-, 2-, 3-, 4-pentenyl oraz 1-, 2-, 3-, 4-, 5-heksenyl, spośród których korzystne są grupy alkenylowe mające od 2 do 4 atomów węgla, a grupy winylowe i allilowe są najbardziej korzystne.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę alkinylową, to grupa ta może stanowić grupę alkinylową o ł a ń cuchu prostym lub rozgałęzionym mają c ą od 2 do 6 atomów wę gla, a przykł ady obejmuj ą grupy: etynyl, 1-, 2-propynyl, 1-, 2-, 3-butynyl, izobutynyl, 1-, 2-, 3-, 4-pentynyl oraz 1-, 2-, 3-, 4-, 5-heksynyl, spośród których korzystne są grupy alkinylowe mające od 2 do 4 atomów węgla.
Jeśli R1, R2, R4 lub podstawnik ξ oznacza grupę arylową, to jest to karbocykliczna grupa aromatyczna mająca od 6 do 10 atomów węgla. Przykłady takich grup obejmują grupy: fenyl, 1-naftyl, 2-naftyl i indenyl, z których korzystna jest grupa fenylowa. Z wyjątkiem przypadku podstawnika α, grupy te mogą być podstawione lub niepodstawione. Jeśli grupa jest podstawiona, liczba podstawników jest ograniczona jedynie przez liczbę podstawialnych pozycji, a niekiedy w pewnych przypadkach, przez naprężenia steryczne. A zatem w przypadku grupy fenylowej maksymalna liczba podstawników wynosi 5, w przypadku grupy naftylowej maksymalna liczba podstawników wynosi 7 i tak dalej. Jednakże, korzystna liczba podstawników wynosi od 1 do 3, a podstawniki są takie, jak przedstawione poniżej.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę alkilokarbonylową, to jest to grupa alkanoilowa, która może mieć łańcuch prosty lub rozgałęziony, i posiada od 2 do 7 atomów węgla (tj. od 1 do 6 atomów węgla we fragmencie alkilowym), a przykłady obejmują grupy: acetyl, propionyl, butyryl, izobutyryl, waleryl, izowaleryl, piwaloil, heksanoil i heptanoil, z których korzystne są grupy mające od 2 do 5 atomów węgla, a grupy acetylowa i propionylowa są najbardziej korzystne. Fragment alkilowy tej grupy może być podstawiony lub niepodstawiony i, jeśli jest podstawiony, podstawniki są wybrane spośród podstawników α. Przykłady takich podstawionych grup obejmują alanyl, β-alanyl, fenyloalanyl, aparaginyl, cysteinyl, glikokolil, glicyl, metionyl, ornityl, gliceroil, tropoil, glutaminyl, glutamyl, homocysteinyl, seryl, homoseryl, treonyl, laktolil, leucyl, izoleucyl, norleucyl, lizyl, walil, norwalil i sarkozyl.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę alkenylokarbonylową, to grupa ta może stanowić grupę alkenylokarbonylową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mającą od 3 do 7 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: akryloil, metakryloil, krotonoil, izokrotonoil, 3-butenoil, pentenoil i heksenoil, z których korzystne są grupy alkenylokarbonylowe mające od 3 do 5 atomów węgla, a najbardziej korzystne grupy akryloil i metakryloil.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę alkinylokarbonylową, to grupa ta może stanowić grupę alkinylokarbonylową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mającą od 3 do 7 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: propioloil, 3-butynylokarbonyl, pentynylokarbonyl i heksynylokarbonyl, z których korzystne są grupy alkinylokarbonylowe mające od 3 do 5 atomów węgla.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę arylokarbonylową, to fragment arylowy tej grupy może stanowić którakolwiek z grup arylowych zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Korzystne grupy arylokarbonylowe obejmują grupy: benzoil, o-, m- i p-toluoil, o-, m- i p-anizoil, o-, m- lub p-hydroksybenzoil, pikryl, galloil, protokatechoil, waniloil, weratroil, antraniloil, 1-naftoil i 2-naftoil.
Jeśli R1, R2 lub R4 oznacza grupę aralkilokarbonylową lub aralkenylokarbonylową, to grupa arylowa i, zależnie od przypadku, grupa alkilowa lub alkenylowa mogą być którymikolwiek z grup zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Konkretne przykłady takich grup obejmują grupy: fenyloacetyl, 3-fenylopropionyl, benziloil, tyrozyl, atropoil, hydratropoil i cynamoil.
Jeśli Rc, R1, R2 lub R4 oznacza grupę heterocyklo-karbonylową, to jest to grupa o wzorze R3-CO-, w której R3 oznacza grupę heterocykliczną mającą od 3 do 7 atomów w pierścieniu, z których 1 do 3 stanowią atomy azotu, tlenu lub siarki, a resztę stanowią atomy węgla. Co najmniej jeden z atomów pierścienia powinien być atomem węgla. Jeśli występują 3 heteroatomy, to korzystnie co najmniej jeden stanowi atom azotu. Przykłady takich grup obejmują grupy: 2- i 3-furoil, 2- i 3-tienoil, 2-pirydynokarbonyl, nikotynoil, izonikotynoil, prolil, piperydynokarbonyl, piperazynokarbonyl i morfolinokarbonyl.
Jeśli Rc oznacza grupę alkanoilową, to może być to grupa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mająca od 1 do 6 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: formyl, acetyl, propionyl, butyryl, izobutyryl, waleryl, izowaleryl, piwaloil, heksanoil i heptanoil, przy czym bardziej korzystne są grupy acetylowa i propionylowa, a najbardziej korzystna jest grupa acetylowa.
Jeśli podstawnik ψ lub podstawnik ξ, oznacza grupę alkiloaminową mającą od 1 do 6 atomów węgla, to fragment alkilowy może stanowić którakolwiek z grup alkilowych zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Korzystne przykłady takich grup alkiloaminowych obejmują grupy: metyloamino,
PL 200 698 B1 etyloamino, propyloamino, izopropyloamino, butyloamino, izobutyloamino, sec-butyloamino, t-butyloamino, pentyloamino, izopentyloamino, neopentyloamino, t-pentyloamino, heksyloamino i izoheksyloamino, z których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla, a najbardziej korzystne są grupy metyloaminowa i etyloaminowa.
Jeśli podstawnik ψ lub podstawnik ξ oznacza grupę dialkiloaminową, to każdy fragment alkilowy ma od 1 do 6 atomów węgla i dwie grupy alkilowe mogą być identyczne lub różne od siebie. Grupy alkilowe mogą stanowić którekolwiek z grup alkilowych zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Korzystne przykłady takich grup dialkiloaminowych obejmują grupy: dimetyloamino, metyloetyloamino, dietyloamino, metylopropyloamino, dipropyloamino, diizopropyloamino, etylobutyloamino, dibutyloamino, di-t-butyloamino, metylopentyloamino, dipentyloamino, diizopentyloamino i diheksyloamino, z których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla w każdej grupie alkilowej, a najbardziej korzystne są grupy dimetyloaminowa i dietyloaminowa.
Jeśli podstawnik ψ lub podstawnik ξ, oznacza grupę alkoksylową, to może być to grupa alkoksylowa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mająca od 1 do 6 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: metoksyl, etoksyl, propoksyl, izopropoksyl, butoksyl, izobutoksyl, sec-butoksyl, t-butoksyl, pentyloksyl, izopentyloksyl, neopentyloksyl, t-pentyloksyl, heksyloksyl i izoheksyloksyl, z których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla, a najbardziej korzystne są grupy metoksylowa i etoksylowa.
Jeśli podstawnik ψ lub podstawnik ξ, oznacza grupę alkilotio mającą od 1 do 6 atomów węgla, to fragment alkilowy może stanowić którakolwiek z grup alkilowych zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Korzystne przykłady takich grup alkilotio obejmują grupy: metylotio, etylotio, propylotio, izopropylotio, butylotio, izobutylotio, sec-butylotio, t-butylotio, pentylotio, izopentylotio, neopentylotio, t-pentylotio, heksylotio i izoheksylotio, z których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla, a najbardziej korzystne są grupy metylotio i etylotio.
Jeśli podstawnik ψ lub podstawnik ξ, oznacza grupę alkoksykarbonylową, to może być to grupa alkoksykarbonylowa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym mająca od 2 do 7 atomów węgla, a przykłady obejmują grupy: metoksykarbonyl, etoksykarbonyl, propoksykarbonyl, izopropoksykarbonyl, butoksykarbonyl, izobutoksykarbonyl, sec-butoksykarbonyl, t-butoksykarbonyl, pentyloksykarbonyl, izopentyloksykarbonyl, neo-pentyloksykarbonyl, t-pentyloksykarbonyl, heksyloksykarbonyl i izoheksyloksykarbonyl, z których korzystne są grupy mające od 1 do 4 atomów węgla, a najbardziej korzystne są grupy metoksykarbonyl i etoksykarbonyl.
Jeśli podstawnik ξ, oznacza grupę hydroksyalkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, to fragment alkilowy może stanowić którakolwiek z grup alkilowych zdefiniowanych i zilustrowanych powyżej. Korzystne przykłady takich grup hydroksyalkilowych obejmują grupy: hydroksymetyl, 1- i 2-hydroksyetyl, 1-, 2- i 3-hydroksypropyl, 1,2-dihydroksyetyl, 1,2,3-trihydroksypropyl, 4-hydroksybutyl, 5-hydroksypentyl oraz 6-hydroksyheksyl.
Jeśli podstawnik ξ oznacza grupę haloalkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, korzystnie od 1 do 4 atomów węgla, to fragment alkilowy może być taki jak zdefiniowany i zilustrowany powyżej, a atomem halogenu jest korzystnie chlor, fluor, brom lub jod. Przykłady takich grup obejmują grupy: fluorometyl, chlorometyl, bromometyl, jodometyl, dichlorometyl, difluorometyl, trichlorometyl, trifluorometyl, 2,2,2-trichloroetyl, 2-chloroetyl, 2-fluoroetyl, 2-bromoetyl, 2-jodoetyl, 2,2-dibromoetyl, 2,2,2-tribromoetyl, 3-fluoropropyl, 3-chloropropyl, 4-bromobutyl, 4-fluorobutyl, 5-fluoropentyl i 6-fluoroheksyl.
Należy zauważyć, że jeśli związek zawiera grupę o wzorze -OR, w którym R oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej w odniesieniu do R1, itd., to czynną substancją jest związek zawierający wolną grupę hydroksylową. Stosownie, jakakolwiek grupa, która może być przekształcona in vivo w grupę hydroksylową może być użyta zamiast grupy hydroksylowej.
Konkretne przykłady związków stosowanych według niniejszego wynalazku obejmują:
7e-hydroksy-epiandrosteron (7e-hydroksy-EPIA)
PL 200 698 B1
7e-hydroksy-dehydroepiandrosteron (7e-hydroksy-DHEA)
7a-hydroksy-estron
Nieoczekiwanie stwierdzono, że związki te mogą być stosowane do ochrony przez ostrym i przewlekłym uszkodzeniem neuronalnym wywoływanym przez takie przypadki, jak udar, uraz mózgu i niedokrwienie mózgu, jakie mogą być indukowane przez podpajęczynówkowy krwotok, lub które następuje podczas chirurgii omijającej serca, itd.
Związki według niniejszego wynalazku można otrzymać różnymi sposobami, ogólnie znanymi, wychodząc z macierzystych steroidów. Na przykład, można je otrzymać sposobami ujawnionymi w literaturze cytowanej powyżej, które dostarczałyby mieszaninę związku 7β i odpowiadającego 7α, które z kolei mogą być rozdzielone ogólnie znanymi technikami.
Przykładowo, 7e-hydroksy-EPIA można otrzymać z DHEA drogą utleniania w pozycji allilowej po zabezpieczeniu grupy 3e-hydroksylowej i grupy 17-ketonowej z użyciem typowych metod. Produkt następnie poddaje się redukcji z katalizatorem - rozpuszczalnym związkiem metalu (takim jak wodorek
PL 200 698 B1 sodu), a następnie grupy 3e-hydroksylową i 17-ketonową odbezpiecza się. 7a-hydroksy-epimer i 7β-hydroksyepimer można rozdzielić typowymi metodami, na przykład za pomocą chromatografii kolumnowej, a 7e-hydroksy-EPIA można doczyścić drogą krystalizacji.
Alternatywny sposób syntetyczny jest przedstawiony na poniższym schemacie reakcji:
W powyższych wzorach TBDMSO oznacza t-butylodimetylosililoksyl, a Ac oznacza acetyl.
W pierwszym etapie powyższego schematu reakcji, związek o wzorze (III), estron, zabezpiecza się grupą t-butylodimetylosililoksylową w typowy sposób, dostarczając zabezpieczony związek o wzorze (IV). Ten z kolei poddaje się reakcji z glikolem etylenowym w obecności katalizatora kwasowego (takiego jak kwas p-toluenosulfonowy) w celu zabezpieczenia grupy ketonowej w pozycji 17, dostarczając związek o wzorze (V). Następnie można wprowadzić grupę hydroksylową w pozycję 6, tak jak zilustrowano w przykładzie poniżej w przykładzie 3, dostarczając związek o wzorze (VI), który następnie odwadnia się dostarczając związek o wzorze (VII). Ten z kolei poddaje się epoksydacji dostarczając związek o wzorze (VIII), który następnie redukuje się do związku o wzorze (IX), z grupą 7a-hydroksylową. Usuwa się zabezpieczającą grupę t-butylodimetylosililową dostarczając związek o wzorze (X), który ogrzewa się z katalityczną ilością kwasu dostarczając 7a-hydroksy-estron (XI). Ten z kolei poddaje się utlenianiu
PL 200 698 B1 z użyciem kwasu chromowego/kwasu siarkowego dostarczając 7-keto-estron (XII), który następnie poddaje się reakcji z bezwodnikiem octowym dostarczając związek o wzorze (XIII). Związek ten poddaje się wodorowaniu np. z użyciem wodoru w obecności katalizatora palladowego, dostarczając związek o wzorze (XIV), a na zakończenie usuwa się grupę acetylową dostarczają 7e-hydroksy-estron (XV), związek według niniejszego wynalazku. Jeśli konieczne, to można go poddać redukcji dostarczając 7e-hydroksy-estradiol (XVI), którym jest również związkiem według niniejszego wynalazku.
Inne związki 7e-hydroksylowe według niniejszego wynalazku można otrzymać w podobny sposób, na przykład 7e-hydroksy-DHEA można otrzymać tak jak zilustrowano na poniższym schemacie reakcji:
Według tego schematu reakcji, DHEA (XVII) acetyluje się dostarczając odpowiedni octan o wzorze (XVIII), który następnie poddaje się reakcji z glikolem etylenowym dostarczając ketal o wzorze (XIX). Ketal (XIX) następnie utlenia się, tak jak opisano w przykładzie 16, dostarczając odpowiedni związek 7-ketonowy (XX), który następnie deacetyluje się dostarczając związek o wzorze (XXI). Ten poddaje się redukcji dostarczając 7-hydroksy-17-ketal EPIA o wzorze (XXII), który następnie zadaje się kwasem w celu usunięcia ugrupowania ketalowego, dostarczając 7-hydroksy-EPIA,
PL 200 698 B1 który na zakończenie rozdziela się na izomery 7β i 7α drogą chromatograficzną, dostarczając 7α-hydroksy-EPIA (XXIV) i 7e-hydroksy-EPIA (XXV).
Związki według niniejszego wynalazku mogą być aplikowane pacjentowi, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo przypadku niedokrwienia, zwłaszcza udaru lub urazu głowy. Takie podawanie może być niezmierne pożyteczne. Jednakże, wykazano również, że związki według niniejszego wynalazku wykazują użyteczną czynność nawet jeśli są podawane po przypadku niedokrwienia, ale należy uwzględnić, że korzystne jest podanie związków jak najszybciej, aby w możliwie największym stopniu uniknąć degeneracji neuronalnej. W niektórych wypadkach może być wskazane podawanie powtórnych dawek, zwłaszcza jeśli utrzymuje się niebezpieczeństwo niedokrwienia u pacjenta.
Odpowiednimi sposobami podawania są iniekcje, celem maksymalnie szybkiego uzyskania żądanego rezultatu. A zatem iniekcja dożylna jest szczególnie korzystna, ale w pewnych sytuacjach może być korzystne podawanie związku bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego.
Dawka związku według niniejszego wynalazku jest różna w zależności od wielu czynników, a tym wieku, wagi ciała i ogólnego stanu pacjenta, jak również sposobu częstotliwości i drogi podawania. Jednakże ogólnie zalecana jest dawka od 0,01 do 50 mg/kg wagi ciała, a bardziej korzystnie dawka od 0,05 do 20 mg/kg wagi ciała. Może być podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych.
Wynalazek jest dalej zilustrowany poniższymi przykładami, które nie ograniczają jego zakresu; przykłady 1 do 20 ilustrują otrzymywanie związków według niniejszego wynalazku, a przykłady 21 i 22 ilustrują ich czynność. W przykładach 1 do 20 cyfry rzymskie odnoszą się do schematów reakcji przedstawionych powyżej.
P r z y k ł a d 1
3-t-Butylodimetylosililo-estron (IV)
4,25 g chlorku t-butylodimetylosililowego (28,2 mmola, 3 równow.) dodano do roztworu 50 ml dimetyloformamidu (DMF) zawierającego estron (III) (9,41 mmola, 1 równow.) i 3,84 g imidazolu (56,5 mmola, 6 równow.) w 100 ml trójszyjnej kolbie. Następnie mieszaninę pozostawiono na noc w temperaturze pokojowej w atmosferze azotu. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 10% wag./obj. wodnego roztworu węglanu potasu, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto wodą i wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, a następnie odparowano do sucha. Otrzymano 3,76 g 3-t-butylodimetylosililo-estronu 2 (9,41 mmola, 100%).
P r z y k ł a d 2
17-Ketal 3-t-butylodimetylosililo-estronu (V)
Roztwór w 60 ml toluenu zawierający 3 g 3-t-butylodimetylosililo-estronu (IV) (7,50 mmola), 3 ml glikolu etylenowego i katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowego ogrzewano przez 24 godziny we wrzeniu na łaźni wodnej stosując aparaturę Dean-Starka. Następnie mieszaninę reakcyjną wylano do 50 ml 10% wag./obj. wodnego roztworu węglanu potasu. Warstwę organiczną zdekantowano. Warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu. Połączone warstwy organiczne odparowano do sucha. Otrzymano 3,16 g 17-ketalu 3-t-butylodimetylosililo-estronu (V) (7,12 mmola, 95%).
P r z y k ł a d 3
6-a-Hydroksy-17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-estron (VI)
W 1 litrowej kolbie trójszyjnej odgazowano 100 ml roztworu w bezwodnym tetrahydrofuranie (THF) przepuszczając azot i ochłodzono do -80°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano diizopropyloaminę (20 ml, 143,30 mmola). Do mieszaniny reakcyjnej dodano wkraplając 15% wag./obj. roztwór butylolitu w cykloheksanie (89,9 ml, 143,30 mmola). Po 10 minutach, do mieszaniny reakcyjnej dodano wkraplając roztwór 100 ml bezwodnego THF, uprzednio odgazowanego, zawierającego 17,5 g t-butanolanu potasu. Po dalszych 15 minutach do mieszaniny reakcyjnej dodano wkraplając roztwór w 50 ml bezwodnego THF, uprzednio odgazowany, zawierający 12,27 g 17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-estronu (V) (27,63 mmola). Mieszaninę reakcyjną pozostawiono na 2 godziny w -80°C. Pod koniec tego okresu do mieszaniny reakcyjnej w -80°C dodano 48 ml boranu trimetylu (429,90 mmola) i pozostawiono w 0°C na 1 godzinę. Następnie dodano 100 ml 30% wag./obj. wodnego roztworu nadtlenku wodoru. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono na 1 godzinę w temperaturze pokojowej, po czym dodano 500 ml wody. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyło 10% wag./obj. wodnym roztworem siarczanu sodu i odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 1/9, po czym 2/8). Otrzymano 6,35 g 6-a-hydroksy-17-ketalo-3-t-butylodimetylosililoestronu 4 (13,81 mmola, 50%).
PL 200 698 B1
P r z y k ł a d 4
17-Ketalo-3-tert-butylodimetylosililo-6-dehydroestron (VII) ml toluenowego roztworu zawierającego 1,54 g 6-a-hydroksy-17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-estronu (VI) (3,35 mmola), 4 ml glikolu etylenowego i katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowego ogrzewano we wrzeniu na łaźni wodnej pod nasadką Dean-Starka przez 24 godziny. Mieszaninę reakcyjną wylano do 50 ml 10% wag./obj. wodnego roztworu węglanu potasu. Warstwę organiczną zdekantowano. Następnie warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu. Połączone warstwy organiczne odparowano do sucha. Otrzymano 1,48 g 17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-6-dehydroestronu (VII) (3,35 mmola, 100%).
P r z y k ł a d 5
17-Ketal 3-tert-butylodimetylosililo-6-a,7a-epoksyestronu (VIII)
Do roztworu 20 ml dichlorometanu zawierającego 1,85 g 17-ketalu 3-t-butylodimetylosililo-6-dehydroestronu (VII) (3,36 mmola, 1 równ.) dodano wkraplając w 0°C roztwór w 20 ml dichlorometanu zawierający 1,16 g kwasu m-chlorobenzoesowego (55%, 3,69 mmola, 1,1 równ.). Mieszaninę reakcyjną, po 2 godzinach, wylano do 10% wag./obj. wodnego roztworu kwaśnego węglanu sodu, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 1/9). Otrzymano 769 mg 17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-6a,7a-epoksyestronu 6 (1,68 mmola, 50%).
P r z y k ł a d 6
7a-Hydroksy-17-ketalo-3-tert-butylodimetylosililo-estron (IX)
200 mg wodorku litowo-glinowego (5,40 mmola, 2 równ.) dodano do roztworu w 50 ml bezwodnego THF zawierającego 1,13 g 17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-6-a,7a-epoksyestronu 6 (2,60 mmola, 1 równ). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny, po czym ochłodzono, wylano do lodu, przesączono przez celit (handlowy) i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/ octan etylu:cykloheksan 1/9). Otrzymano 837 mg 7a-hydroksy-17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-estronu (IX) (1,82 mmola, 70%).
P r z y k ł a d 7
7a-Hydroksy-17-ketalo-estron (X) ml roztworu THF zawierającego 1,5 g chlorku tetrabutyloamoniowego (4,78 mmola, 1,10 równ.) dodano w temperaturze pokojowej do roztworu w 50 ml THF zawierającego 2 g 7a-hydroksy-17-ketalo-3-t-butylodimetylosililo-estronu (IX) (4,35 mmola, 1 równ.). Mieszaninę reakcyjną wylano do 70 ml 10% wag./obj. wodnego roztworu węglanu sodu. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Otrzymano 1,39 g 7a-hydroksy-17-ketalo-estronu (X) (4,22 mmola, 97%).
P r z y k ł a d 8
7a-Hydroksy-estron (XI)
Roztwór w 50 ml acetonu, zawierający 1 ml wody, 1,0 g 7a-hydroksy-17-ketalo-estronu (X) (3,03 mmola) i katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowego ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny. Mieszaninę reakcyjną wylano do 70 ml 10% wag./obj. wodnego roztworu węglanu sodu. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Otrzymano 814 mg 7a-hydroksy-estronu (XI) (2,85 mmola, 94%), który przekrystalizowano z octanu etylu.
P r z y k ł a d 9
7-Ketoestron (XII)
8N roztwór kwasu chromowego w kwasie siarkowym dodawano wkraplając, aż do zaniknięcia żółtego koloru, do roztworu w 40 ml acetonu zawierającego 300 mg 7a-hydroksy-estronu (XI) (1,05 mmola) ochłodzonego do 0°C. Mieszaninę reakcyjną wylano do 50 ml wody, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto wodnym roztworem węglanu sodu, po czym wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 3/7). Otrzymano 200 mg 7-keto-estronu 10 (0,70 mmola, 67%).
PL 200 698 B1
P r z y k ł a d 10
3,7-Dioctan 7-hydroksy-6-dehydroestronu
Roztwór w 10 ml bezwodnika octowego zawierający 5 g bezwodnego octanu sodu i 1 g 7-keto-estronu (XII) (3,52 mmola) ogrzewano we wrzeniu przez 1 godzinę. Następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono, po czym wylano do wody i ekstrahowano eterem dietylowym. Warstwę organiczną przemyto wodnym roztworem węglanu sodu, po czym wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 1/9). Otrzymano 1,25 g 3,7-dioctanu 7-hydroksy-6-dehydroestronu (XIII) (3,41 mmola, 97%).
P r z y k ł a d 11
3,7-Dioctan 7-hydroksyestronu (XIV)
Roztwór 80 ml lodowatego kwasu octowego zawierający 1,0 g 3,7-dioctanu 7-hydroksy-6-dehydroestronu (XIII) (2,72 mmola) wodorowano używając 200 mg katalizatora 10% palladu na węglu pod ciśnieniem wodoru równym 1 bar. Mieszaninę reakcyjną przesączono po 2 godzinach i odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 1/9). Otrzymano 855 mg 3,7-dioctanu 7-hydroksyestronu (XIV) (2,31 mmola, 85%).
P r z y k ł a d 12
7e-Hydroksyestron (XV)
Roztwór w 50 ml metanolu zawierający 1% wodorotlenku potasu i 1 g 3,7-dioctanu 7-hydroksyestronu 12 (2,70 mmola) ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny. Następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono, zobojętniono, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Otrzymano 695 mg 7e-hydroksyestronu (XV) (2,43 mmola, 90%), który przekrystalizowano z metanolu.
P r z y k ł a d 13
7e-Hydroksyestradiol (XVI)
264 mg borowodorku sodu (7,00 mmola, 2 równ.) dodano do roztworu w 50 ml metanolu zawierającego 1,0 g 7e-hydroksyestronu 13 (3,50 mmola). Mieszaninę reakcyjną wylano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Otrzymano 917 mg 7e-hydroksyestradiolu 14 (3,18 mmola, 91%), który przekrystalizowano z metanolu.
P r z y k ł a d 14
3-Octan DHEA (XVIII)
Roztwór w 50 ml pirydyny i 50 ml bezwodnika octowego zawierający 10 g DHEA (XVII) (34,72 mmola) ogrzewano we wrzeniu przez 4 godziny. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono, wylano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano do sucha. Otrzymano 11,0 g 3-octanu DHEA (XVIII) (33,33 mmola, 96%), który przekrystalizowano z etanolu.
P r z y k ł a d 15
3-Octan 17-keto-DHEA (XIX)
Roztwór 100 ml toluenu zawierającego 5 g 3-octanu DHEA (XVIII) (15,15 mmola), 5 ml glikolu etylenowego i katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowego ogrzewano we wrzeniu przez 24 godziny, destylując z łaźni wodnej, z użyciem aparatu Dean-Starka. Mieszaninę reakcyjną wylano do 100 ml 10% wag/obj. wodnego roztworu węglanu potasu. Warstwę organiczną zdekantowano. Warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu. Połączono warstwy organiczne i odparowano do sucha. Otrzymano 5,10 g octanu 17-ketalo-3-DHEA (XIX) (13,64 mmola, 90%), który przekrystalizowano z etanolu.
P r z y k ł a d 16
3-Octan 7-keto-17-ketalo-DHEA (XX)
Roztwór w 70 ml pirydyny zawierającej 3-octan 17-ketalo-DHEA (XIX) (13,37 mmola) i katalityczną ilość różu bengalskiego poddano naświetlaniu stosując średniociśnieniową lampę rtęciową z tlenowym zraszaniem. Po 24 godzinach do mieszaniny reakcyjnej dodano katalityczną ilość octanu miedzi. Po 24 godzinach mieszaninę reakcyjną odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu:cykloheksan 3/7). Otrzymano 3,11 g 3-octanu 7-keto-17-ketalo-DHEA (XX) (8,02 mmola, 60%).
PL 200 698 B1
P r z y k ł a d 17
7-Keto-17-ketalo-DHEA (XXI)
Roztwór w 50 ml metanolu zawierający 1% wodorotlenku potasu i 1 g 3-octanu 7-keto-17-ketalo-DHEA (XX) (2,58 mmola) ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono, zobojętniono, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Otrzymano 802 mg 7-keto-17-ketalo-DHEA 5 (2,32 mmola, 90%), który przekrystalizowano z metanolu.
P r z y k ł a d 18
7-Hydroksy-17-ketalo-EPIA (XXII) g 7-keto-17-ketalo-DHEA (XXI) (28,90 mmola) dodano do ciekłego amoniaku w -33°C zawierającego 2,65 g sodu. Po 4 godzinach dodano chlorek amonu aż do zniknięcia niebieskiego koloru. Dodano 2,65 g sodu. Po 4 godzinach dodano ponownie chlorek amonu aż do zniknięcia niebieskiego koloru, dodano wodę i pozwolono amoniakowi odparować. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha, otrzymano 6,07 g 7-hydroksy-17-ketalo-EPIA (XXII) (17,34 mmola, 60%).
P r z y k ł a d 19
7-Hydroksy-EPIA (XXIII)
Roztwór w 100 ml acetonu zawierający 5 ml wody, 10 g 7-hydroksy-17-ketalo-EPIA (XXII) (28,57 mmola, 50%) i katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowego ogrzewano we wrzeniu przez 4 godziny. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono, wylano do 100 ml 10% wag/obj. wodnego roztworu węglanu sodu, po czym ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, po czym odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (SiO2/octan etylu). Otrzymano 5,24 g 7-hydroksy-EPIA (XXIII) (17,14 mmola, 60%).
P r z y k ł a d 20
7a-Hydroksy-EPIA (XXIV) i 7e-hydroksy-EPIA (XXV)
7-Hydroksy-EPIA (XXIII) (5 g) zawierający epimery 7α i 7β w stosunku 65/35 oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej typu flash (AI2O3/CHCI3). Jako pierwszy otrzymano 7e-hydroksy-EPIA (XXV) (2,5 g), przed 7a-hydroksy-EPIA (XXIV) (1,34 g). 7e-Hydroksy-EPIA (XXV) i 7a-hydroksy-EPIA (XXIV) przekrystalizowano z octanu etylu.
P r z y k ł a d 21
Postępowanie przy badaniu niedokrwiennego uszkodzenia neuronalnego
Przygotowano organotypowe hodowle preparatów tkankowych hipokampu według podstawowej metody Pringle, et al., (1996, 1997), zmodyfikowanej następująco.
Oseski szczurów Wistar (8-11 dniowe) poddano dekapitacji i hipokamp szybko wypreparowano do ochłodzonego w lodzie zrównoważonego roztworu Gey'a uzupełnionego 4,5 mg/ml glukozy. Preparaty rozdzielono i umieszczono na insertach hodowlanych Millicell CM (4 na studzienkę) i utrzymywano w 37°C/5% CO2 przez 14 dni. Środowisko podtrzymujące zawierało 25% deaktywowanej termicznie surowicy końskiej, 25% zrównoważonego roztworu solnego Hank'a (HBSS) i 50% minimalnego środowiska podstawowego z dodanymi solami Eagle (MEM) uzupełnionego 1 mM glutaminy i 4,5 mg/ml glukozy. Środowisko zmieniano co 3-4 dni.
Eksperymentalne niedokrwienie zrealizowano tak jak uprzednio ujawniono (Pringle, et al., 1996; 1997). Pokrótce, hodowle przeniesiono do środowiska bez surowicy (SFM -75% MEM, 25% HBSS uzupełnionego 1 mM glutaminy i 4,5 mg/ml glukozy) zawierającego 5 μg/ml fluorescencyjnego barwnika wykluczającego, jodku propidium (Pl). Hodowle pozostawiono w SFM do równowagowania przez 60 minut przed odwzorowaniem. Fluorescencję Pl wykrywano z użyciem odwrotnego mikroskopu Leica zaopatrzonego z rodaminowy zestaw filtrów. Jakiekolwiek hodowle, w których wykryto fluorescencję na tym etapie, wykluczono z dalszego badania. Niedokrwienie indukowano przenosząc hodowle do SFM (+PI), które wysycono 95% N2/5% CO2. Następnie płytki hodowlane (bez przykrywek) szczelnie zamknięto w gazoszczelnej komorze, w której atmosferę wysycono 95% N2/5% CO2 przez ciągłe przedmuchiwanie gazem 10 ml/min, przez 10 minut przed zamknięciem i umieszczono w inkubatorze na 170 minut, (całkowity czas niedokrwienia wyniósł zatem 180 minut). Pod koniec okresu niedokrwienia, hodowle przywrócono do środowiska SFM o normalnej zawartości tlenu, zawierającego Pl i umieszczono ponownie w inkubatorze na 24 godziny.
Uszkodzenie neuronalne oszacowano tak jak uprzednio (Pringle, et al., 1996; 1997) z użyciem albo odwzorowania NIH 1.60 uruchomionego na komputerze Apple llsi albo OpenLab 2.1 (lmprovision) uruchomionego na Macintosh G4/400. Odwzorowania zarejestrowano monochromatycznym
PL 200 698 B1 aparatem fotograficznym i zachowano na dysku optycznym do dalszej analizy. Odwzorowania transmisji światła zarejestrowano przed dodaniem leków, a odwzorowania fluorescencji Pl zarejestrowano po zakończeniu 24 godzinnego poniedokrwiennego okresu spoczynku. Pole powierzchni warstwy komórkowej CA1 określono na podstawie odwzorowania transmisji. Pole powierzchni fluorescencji Pl w CA1 zmierzono z użyciem funkcji gęstości preparatu w zakresie odwzorowania NIH lub OpenLab i uszkodzenie neuronalne wyraż ono jako procent CA1, w których wykryto fluorescencję Pl powyż ej poziomu tła.
Związki steroidowe przygotowano jako pierwotny roztwór 1 mg/ml w etanolu, a następnie rozcieńczano SFM. Związki dodawano do hodowli na 45 minut przed niedokrwieniem, w trakcie epizodu niedokrwienia i w trakcie poniedokrwiennego okresu spoczynku. Eksperymenty kontrolne obejmowały hodowle traktowane samą zaróbką.
Wyniki
Eksperyment 1:
Przeprowadzono wstępny eksperyment celem określenia, czy 7aOH-EPIA i 7eOH-EPIA mają działanie neuroochronne przy wysokim stężeniu, 100 nM. Niedokrwienie generuje schorzenie w 25,6±6,4% CA1. Uszkodzenie to jest znacznie ograniczane przez 7aOH-EPIA jak i 7eOH-EPIA, jeśli są obecne przed, w trakcie i po niedokrwieniu (patrz tabela l).
T a b e l a l
Związek N % uszkodzeń w CA1
Niedokrwienie kontrolne 17 25,5±6,4
Niedokrwienie + 100 nm 7aOH-EPIA 16 4,0±2,9**
Niedokrwienie + 100 nM 7POH-EPIA 16 9,0±4,7*
Eksperyment 2
Po wykazaniu, że zarówno α- jak i β-izomery 7OH-EPIA działają neuroochronnie, oszacowaliśmy zależność tego efektu od stężenia. Niedokrwienie kontrolne spowodowało uszkodzenie neuronalne w 31,9±4,7% CA1. 7eOH-EPIA wykazywało istotne działanie neuroochronne przy 10 nM i 100 nM, ale czynność zanikała, jeśli stężenie zmniejszało się do 1 nM, co przedstawiono w poniższej tabeli II.
T a b e l a II
Związek N % uszkodzeń w CA1
Niedokrwienie kontrolne 29 31,9±4,7
Niedokrwienie + 1 nM 7POH-EPIA 15 20,6±7,2
Niedokrwienie + 10 nM 7POH-EPIA 12 11,9±4,7*
Niedokrwienie + 100 nM 7POH-EPIA 13 14,3±5,0*
Eksperyment 3
Po prześledzeniu czynności neuroochronnej 7eOH-EPIA, kolejno badaliśmy, czy 7eOH-DHEA ma działanie neuroochronne. Hodowle inkubowano albo z 100 nM 7eOH-DHEA albo z zaróbką, przed, w trakcie i po niedokrwieniu. Niedokrwienie wywołało uszkodzenie w 29,0±6,2% CA1. W hodowlach traktowanych 7eOH-DHEA zaobserwowano olbrzymie, wysoce znaczące, ograniczenie uszkodzenia neuronalnego, co przedstawiono w poniższej tabeli III.
T a b e l a III
Związek N % uszkodzeń w CA1
Niedokrwienie kontrolne 21 29,0±6,2
Niedokrwienie + 100 nM 7POH-DHEA 16 4,2±7,1,9**
P r z y k ł a d 22
Ogólne niedokrwienie mózgu u szczurów (zamknięcie 4 naczyń)
Niedokrwienie mózgu indukowano przez zamknięcie czterech naczyń (4VO) u samców szczurów Wistar (250-280 g). Obie tętnice kręgowe zamknięto przez elektrokauteryzację przy anestezji pentobarbitalem (60 mg/kg i.p.). Zwierzęta pozostawiono w spokoju na 24 godziny ze swobodnym
PL 200 698 B1 dostępem do wody, ale bez pożywienia. Następnego dnia odsłonięte tętnice szyjne przy anestezji 2% halotanem w 30% tlenie/70% podtlenku azotu i zamknięto na 10 minut z użyciem kleszczy mikronaczyniowych. Kolejno, oba kleszcze usunięto i obie tętnice kontrolowano co do natychmiastowej reperfuzji. W trakcie operacji i kolejnych 3 godzin utrzymywano normalną temperaturę zwierząt (37,5±0,5°C) z użyciem sterowanego termostatem koca grzewczego, połączonego z termometrem w odbycie. Następnego dnia dla porównania kontrolnego, u zwierząt z pozorowaną operacją kauteryzowano obie tętnice kręgowe pod anestezją pentobarbitalem i obie tętnice szyjne odsłonięto, ale nie zakleszczano pod anestezją 2% halotanem w 30% tlenie/70% podtlenku azotu. Ranę traktowano żelem lidokainowym, a następnie zaszyto. Zwierzęta utrzymywano pod lampą grzejną w 30°C temperatury otoczenia aż nie odzyskały przytomności.
Przebadano siedem grup zwierząt:
1. (n=8) związek steroidowy, 7e-OH EPIA (0,1 mg/kg, i.v. przez żyłę ogonową, trzy iniekcje; 15 minut przed indukowaniem niedokrwienia, w trakcie niedokrwienia i 5 minut po reperfuzji);
2. (n=8) związek steroidowy, 7e-OH EPIA (0,3 mg/kg, i.v., trzy iniekcje jak opisano w 1.);
3. (n=8) związek steroidowy, 7e-OH EPIA (1 mg/kg, i.v., trzy iniekcje jak opisano w 1.);
4. (n=8) NBQX (sól disodowa, gdyż jest lepiej rozpuszczalna w wodzie) jako substancja odniesienia i pozytywna próba kontrolna (TOCRIS, Niemcy, 30 mg/kg, i.p., trzy iniekcje jak opisano w 1.);
5. (n=8) otrzymują zaróbkę (0,9% NaCI zawierająca 100 μl etanolu; trzy iniekcje jak opisano w 1.);
6. (n=8) tylko niedokrwienie;
7. (n=8) próby kontrolne z pozorowaną operacją.
NBQX oznacza 2,3-dihydroksy-6-nitro-7-sulfamoilo-benzo(F)chinoksalinę i, jak wiadomo, posiada działanie neuroochronne [Gill, R., Norholm, L., Lodge D.: The neuroprotective action of 2,3-dihydroxy-6-nitro-7-sulfamoyl-benzo(F)quinoxaline (NBQX) in a rat focal ischaemia model. Brain Res., 580, 35-43, 1992].
7e-OH EPIA oznacza 7e-hydroksyepiandrosteron, związek według niniejszego wynalazku.
Substancje rozpuszczono w 100 μl etanolu i na koniec rozcieńczono 0,9% NaCI.
Po 7 dniowym okresie przeżycia po niedokrwieniu, wszystkie zwierzęta utrwalono perfuzyjnie dosercowo za pomocą 4% paraformaldehydu. Ostrożnie usunięto mózgi i utrwalono w tym samym środku utrwalającym przez 2 godziny. Po krioprotekcji w 30% sukrozie, mózgi szybko zamrożono w izopentanie i przechowywano w -80°C. Dwudziesto-mikrometrowe skrawki kriostatowe zawierające formacje hipokampowe wybarwiono Niss 1 z błękitem toluidynowym lub fluorescencyjnym NeuroTrace.
Analiza danych
Zaawansowanie uszkodzeń neuronowych w regionie CA1 hipokampu po niedokrwieniu oszacowano według liczby przetrwałych neuronów z użyciem wybarwiania Niss 1. Obliczono średnią liczba morfologicznie nietkniętych neuronów na 400 um długości w każdym regionie CA1 dla każdej grupy. Zliczanie komórek przeprowadzono w sekcjach 3-5 serii na zwierzę i obszar CA1 6 razy 400 um na sekcję z użyciem mikroskopu optycznego wyposażonego w obiektyw 20x. Dane analizowano statystycznie za pomocą sparowanego testu t-Studenta. Dane przedstawiono jako średnia ±SEM.
Omówienie wyników
Wyniki przedstawiono za pomocą fig. 1 do 3 na załączonych rysunkach.
Morfologicznie nietknięte neurony hipokampu CA1 scharakteryzowano przez wybarwianie Niss 1 (błękit toluidynowy i NeroTrace, fig. 2) przy następujących kryteriach: przezroczysty wygląd neuronowych ciał komórki, duże jądro z pozytywnie znakowanymi jąderkami, mała strefa cytoplazmatyczna wokół jądra z pozytywnym wybarwieniem Niss 1, wskazująca na nienaruszoną siateczkę endoplazmatyczną z rybosomami, a zatem na nienaruszony system syntezy białek.
minut ogólnego niedokrwienia (łagodne niedokrwienie) i czas przeżycia 7 dni prowadzi do neurodegeneracji komórek piramidalnych selektywnie z regionie CA1 hipokampu (fig. 1A-1C). Średnia liczba komórek piramidalnych w CA1 zwierząt z pozorowaną operacją wynosiła 121,5+4,3 (przyjęta jako 100%). Zatem 60% neuronów CA1 uległo zniszczeniu po 10 minutach ogólnego niedokrwienia (fig. 1B). Liczba neuronów w grupie zwierząt z niedokrwieniem i z i.v. iniekcją zarobki (NaCI plus 100 ul etanolu), zastosowanych jak opisano w eksperymencie, była porównywalna z tą w grupie z samym niedokrwieniem (fig. 1A, 1B). NBQX (30 mg/kg, i.v., trzy iniekcje jak opisano w eksperymencie) wykazywał znaczącą (p=0,03) neuroochronę w komórkach piramidalnych CA1 w porównaniu z grupą z niedokrwieniem. W porównaniu z samym niedokrwieniem, NBQX prowadzi do 47,5% neuroochrony, natomiast w porównaniu do zwierząt z pozorowaną operacją efekt ochronny wyniósł 68,5%. Neuroochrona wywoływana przez NBQX była zgodna z Gill et al., 1992 i Gill 1994, wykazujących walidację
PL 200 698 B1 modelu ogólnego niedokrwienia, który zastosowaliśmy w naszych eksperymentach. 7e-OH EPIA prowadzi do neuroochrony zależnej od stężenia komórek piramidalnych CA1 hipokampu po 10 minutach ogólnego niedokrwienia i 7-dniowym okresie przeżycia (fig. 1A). Analiza T-testu odzwierciedla wysoce znaczący efekt neuroochronny 7e-OH EPIA w stężeniach 0,1 mg/kg (p=0,01) i 0,3 mg/kg (p=0,0008). W porównaniu z grupą z pozorowaną operacją, 7e-OH EPIA wykazuje, odpowiednio, 74,8% (0,1 mg/kg) i 83,9% (0,3 mg/kg) efekt neuroochronny na komórki piramidalne CA1 (fig. 1C). 7e-OH EPIA w stężeniu 1,0 mg/kg wykazuje jedynie tendencję do neuroochrony, ale efekt nie jest znaczący.
We wszystkich eksperymentach z iniekcją i.v. 7e-OH EPIA, przed, w trakcie i po niedokrwieniu nigdy nie obserwowaliśmy anormalnych zachowań zwierząt.
Opis rysunków
Liczba morfologicznie nietkniętych komórek piramidalnych CA1 hipokampu u szczurów 7 dni po ogólnym niedokrwieniu mózgu u szczurów oraz pod wpływem różnych związków.
Figura 1A: dane przedstawiono jako średnia liczba ±SEM nietkniętych neuronów na 400 μm długości regionu CA1.
Figura 1B: dane wyrażono jako procent nietkniętych neuronów na 400 μm długości regionu CA1 w porównaniu ze zwierzętami z pozorowaną operacją przyjętymi jako 100%.
Figura 1C: dane przedstawiono jako absolutną neuroochronę w procentach, gdzie liczbę przetrwałych neuronów w grupie z niedokrwieniem przyjęto jako zero, a tę w grupie z pozorowaną operacją przyjęto jako 100%.

Claims (10)

1. Zastosowanie pochodnych 7e-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do leczenia choroby Alzheimera, choroby Parkinsona lub niedemencyjnego upośledzenia funkcji poznawczych (CIND) oraz udaru, urazu mózgu, urazu rdzenia kręgowego lub urazu nerwu obwodowego przez ochronę przed uszkodzeniem neuronów, przy czym pochodnymi 7e-hydroksysteroidu jest 3-hydroksy-7e-hydroksysteroid o wzorze (l) w którym
R1 i R2 są identyczne lub różne od siebie, a każdy oznacza atom wodoru, grupę alkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę alkenylową mającą od 2 do 6 atomów węgla, grupę alkinylową mającą od 2 do 6 atomów węgla, grupę arylową mającą od 6 do 10 atomów węgla, grupę formylową, grupę alkilokarbonylową mającą od 2 do 7 atomów węgla, grupę alkenylokarbonylową mającą od 3 do 7 atomów węgla, grupę alkinylokarbonylową mająca od 3 do 7 atomów węgla, grupę arylokarbonylową mającą od 7 do 11 atomów węgla, grupę aralkilokarbonylową mającą od 8 do 15 atomów węgla, grupę aralkenylokarbonylową mającą od 9 do 15 atomów węgla lub grupę heterocyklo-karbonylową, zdefiniowaną poniżej;
jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę o wzorze -Rc, korzystnie o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso;
Rc oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę arylokarbonylową, w której fragment arylowy stanowi aromatyczną grupę karbocykliczną mającą od 6 do 10 atomów węgla w pierścieniu, grupę heterocyklo-karbonylową zdefiniowaną poniżej lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2;
i' A ;
pierścień A, , oznacza pierścień benzenowy lub pierścień cykloheksanowy;
jeśli pierścień A oznacza pierścień cykloheksanowy, to przerywana linia w pierścieniu B oznacza pojedyncze lub podwójne wiązanie węgiel-węgiel, a n oznacza 1; lub jeśli pierścień A oznacza
PL 200 698 B1 pierścień benzenowy, to przerywana linia w pierścieniu B oznacza pojedyncze wiązanie węgiel-węgiel, a n oznacza 0;
wymieniona grupa heterocyklo-karbonylową oznacza grupę o wzorze R3-CO, w którym R3 oznacza grupę heterocykliczną mającą od 3 do 7 atomów w pierścieniu, z których 1 do 3 stanowią heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, atomów tlenu i atomów siarki, a pozostały atom lub pozostałe atomy, których liczba wynosi co najmniej jeden, są atomami węgla;
wymienione grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe oraz fragmenty alkilowe, alkenylowe i alkinylowe wymienionych grup alkilokarbonylowych, alkenylokarbonylowych i alkinylokarbonylowych, są niepodstawione lub mają co najmniej jeden z poniższych podstawników ψ:
podstawniki ψ: grupy hydroksylowe, grupy merkaptanowe, atomy halogenów, grupy aminowe, grupy alkiloaminowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy dialkiloaminowe, w których każda grupa alkilowa ma od 1 do 6 atomów węgla, grupy karbamoilowe, grupy nitrowe, grupy alkoksylowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy alkilotio mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy karboksylowe, grupy alkoksykarbonylowe i niepodstawione grupy arylowe mające od 6 do 10 atomów węgla;
wymienione grupy arylowe, wymienione grupy heterocykliczne i arylowe fragmenty wymienionych grup arylokarbonylowych i wymienionych grup aralkilokarbonylowych są niepodstawione lub mają co najmniej jeden z poniższych podstawników β:
podstawniki ξ: którekolwiek z podstawników ψ oraz grupy alkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla, grupy hydroksyalkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla, oraz grupy haloalkilowe mające od 1 do 6 atomów węgla;
oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole i estry lub 3-okso-7e-hydroksysteroid o wzorze (II):
w którym jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę o wzorze -Rc, korzystnie o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso; Rc oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, grupę arylokarbonylową, w której fragment arylowy stanowi aromatyczną grupę karbocykliczną mającą od 6 do 10 atomów węgla w pierścieniu, grupę heterocyklokarbonylową zdefiniowaną poniżej lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2 oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne estry.
2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że:
R1 i R2 są identyczne lub różne od siebie, a każdy oznacza atom wodoru, grupę alkilową mającą od 1 do 6 atomów węgla, ewentualnie podstawioną grupę fenylową, grupę formylową, grupę alkilokarbonylową mającą od 2 do 5 atomów węgla, grupę arylokarbonylową mającą od 7 do 11 atomów węgla, grupę aralkilokarbonylową mającą od 8 do 15 atomów węgla lub grupę heterocyklokarbonylową, zdefiniowaną poniżej;
jeden spośród Ra i Rb oznacza grupę alkanoilową mającą od 1 do 6 atomów węgla lub grupę o wzorze -OR4, w którym R4 oznacza którąkolwiek z grup i atomów zdefiniowanych powyżej dla R1 i R2, o konfiguracji β, a pozostały oznacza atom wodoru, lub Ra i Rb łącznie oznaczają grupę okso;
wymieniona grupa heterocyklo-karbonylową oznacza grupę o wzorze R-CO, w którym R oznacza grupę heterocykliczną mającą od 3 do 7 atomów w pierścieniu, z których 1 do 3 stanowią heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, atomów tlenu i atomów siarki, a pozostały atom lub pozostałe atomy, których liczba wynosi co najmniej jeden, są atomami węgla.
3. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7e-hydroksy-epiandrosteron.
4. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7e-hydroksy-dehydro-epiandrosteron.
5. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7e-hydroksy-17e-estradiol.
6. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7e-hydroksy-pregnenolon.
PL 200 698 B1
7. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7p-hydroksy-estron.
8. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że steroidem jest 7a-hydroksy-estron.
9. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, znamienne tym, że chorobą jest choroba Alzheimera, choroba Parkinsona lub niedemencyjne upośledzenie funkcji poznawczych (CIND).
10. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, 11, znamienne tym, że chorobą jest udar, uraz mózgu, uraz rdzenia kręgowego lub uraz nerwu obwodowego.
PL359105A 2000-06-29 2001-06-29 Zastosowanie pochodnych 7ß-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do ochrony przed uszkodzeniem neuronów PL200698B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
GB0016027A GB2363984A (en) 2000-06-29 2000-06-29 Protection against neuronal damage using 3-hydroxy-7 -hydroxy steroids and 3-oxo-7 -hydroxy steroids
PCT/GB2001/002929 WO2002000224A1 (en) 2000-06-29 2001-06-29 Neuroprotective 7-beta-hydroxysteroids

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL359105A1 PL359105A1 (pl) 2004-08-23
PL200698B1 true PL200698B1 (pl) 2009-01-30

Family

ID=9894710

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL359105A PL200698B1 (pl) 2000-06-29 2001-06-29 Zastosowanie pochodnych 7ß-hydroksysteroidu do wytwarzania leku do ochrony przed uszkodzeniem neuronów

Country Status (23)

Country Link
US (2) US20030186953A1 (pl)
EP (1) EP1294381B1 (pl)
JP (1) JP2004501195A (pl)
KR (1) KR100829490B1 (pl)
CN (1) CN100441189C (pl)
AT (1) ATE303152T1 (pl)
AU (2) AU6770501A (pl)
CA (1) CA2414583C (pl)
CY (1) CY1105371T1 (pl)
CZ (1) CZ305306B6 (pl)
DE (1) DE60113112T2 (pl)
DK (1) DK1294381T3 (pl)
ES (1) ES2247141T3 (pl)
GB (1) GB2363984A (pl)
HK (1) HK1052299B (pl)
HU (1) HU229265B1 (pl)
IL (2) IL153540A0 (pl)
NO (1) NO332089B1 (pl)
PL (1) PL200698B1 (pl)
RU (1) RU2258511C2 (pl)
SI (1) SI1294381T1 (pl)
WO (1) WO2002000224A1 (pl)
ZA (1) ZA200210214B (pl)

Families Citing this family (13)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
GB2363983A (en) 2000-06-29 2002-01-16 Hunter Fleming Ltd Protection against neuronal damage using 7-hydroxyepiandrosterone
GB2378898A (en) 2001-08-14 2003-02-26 Hunter Fleming Ltd Prophylactic and therapeutic use of hydroxysteroids
WO2004019953A1 (en) * 2002-08-28 2004-03-11 Hollis-Eden Pharmaceuticals, Inc. Therapeutic treatment methods
US20070231373A1 (en) * 2004-04-28 2007-10-04 Hunter-Fleming Limited Transdermal Steriod for Formulation
US7910755B2 (en) * 2004-09-29 2011-03-22 Harbor Biosciences, Inc. Stem cell expansion and uses
BRPI0518255A2 (pt) * 2004-11-23 2008-11-11 Celgene Corp mÉtodos de tratamento ou prevenÇço de uma lesço do sistema nervoso central, para reduzir ou evitar um efeito adverso, e composiÇço farmacÊutica
HUE033037T2 (hu) * 2006-11-21 2017-11-28 Umecrine Cognition Ab Pregnán és androsztán szteroidok alkalmazása központi idegrendszerbeli rendellenességek kezelésére szolgáló gyógyszerészeti készítmények elõállítására
KR20090086272A (ko) 2006-11-30 2009-08-11 헌터-플레밍 리미티드 프로스타글란딘/시클로옥시게나제 대사 경로의 조절
GB0623971D0 (en) * 2006-11-30 2007-01-10 Hunter Fleming Ltd Modulation of prostaglandin/cyclooxygenase metabolic pathways
CZ2008434A3 (cs) * 2008-07-10 2009-12-09 Ústav organické chemie a biochemie Akademie ved CR, v. v. i. Pregnanové anionické slouceniny, zpusob jejich výroby a jejich použití
CU20110244A7 (es) 2011-12-27 2013-08-29 Ct De Investigación Y Desarrollo De Medicamentos Cidem Sistemas espiroesteroidales con efectos neuroactivos y anti-inflamatorios
DE102012001361A1 (de) 2012-01-24 2013-07-25 Linde Aktiengesellschaft Verfahren zum Kaltgasspritzen
US20160362442A1 (en) * 2015-06-10 2016-12-15 IronMag Labs Method For DHEA Enanthate Processing

Family Cites Families (18)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US5292730A (en) * 1990-08-29 1994-03-08 Humanetics Corporation Modulation of immune system with Δ5-androstenes
FR2696934B1 (fr) * 1992-10-20 1995-06-02 Conservatoire Nal Arts Metiers Dérivés de stéroïdes naturels 3B hydroxyles ayant des propriétés de déclenchement et de stimulation de l'immunité, composition les contenant et procédé pour les obtenir.
ATE283052T1 (de) * 1993-03-09 2004-12-15 Univ Utah Res Found Verwendung von dhea oder dessen derivate zur herstellung eines medikaments zur vorbeugung von progressiver gewebe-nekrose, reperfusionsschädigung, bakterieller translokation und vom atemnotsyndrom bei erwachsenen
CA2223996A1 (en) * 1995-06-06 1996-12-19 Cocensys, Inc. Neuroactive steroids of the androstane and pregnane series
GB2317826B (en) * 1995-08-29 1999-12-15 Univ Edinburgh Regulation of intracellular glucocorticoid concentrations
US5985242A (en) * 1995-10-27 1999-11-16 Praecis Pharmaceuticals, Inc. Modulators of β-amyloid peptide aggregation comprising D-amino acids
EP0954317B1 (en) * 1996-04-09 2007-06-06 The University Of Edinburgh Use of 7 apha-substituted steroids to treat neuropsychiatric disorders
CN1222851A (zh) * 1996-04-09 1999-07-14 英国技术集团国际有限公司 7α-取代的类固醇用于治疗神经精神病、免疫或内分泌疾病的用途
ES2245003T3 (es) * 1996-08-27 2005-12-16 Praecis Pharmaceuticals Incorporated Moduladores de la agregacion de peptidos beta-amiloides que comprenden d-aminoacidos.
WO1999015179A1 (en) * 1997-09-25 1999-04-01 Regents Of The University Of Minnesota Methods of limiting apoptosis of cells
AU1387399A (en) * 1997-11-10 1999-05-31 Vyrex Corporation Probucol esters and uses thereof
CA2309855A1 (en) * 1997-11-24 1999-06-03 Katherine D. Gordon Testosterone inhibitors and use for the protection of neurons
AU3467699A (en) * 1998-04-14 1999-11-01 Pharmadigm, Inc. Method for reducing central nervous system impairment
US20030083231A1 (en) * 1998-11-24 2003-05-01 Ahlem Clarence N. Blood cell deficiency treatment method
US6667299B1 (en) * 2000-03-16 2003-12-23 Hollis-Eden Pharmaceuticals, Inc. Pharmaceutical compositions and treatment methods
ATE361309T1 (de) * 1999-11-02 2007-05-15 Bayer Schering Pharma Ag 18-nor-steroide als selektiv wirksame estrogene
GB0003524D0 (en) * 2000-02-15 2000-04-05 Btg Int Ltd Cytoprotective steroids (II)
GB2363983A (en) * 2000-06-29 2002-01-16 Hunter Fleming Ltd Protection against neuronal damage using 7-hydroxyepiandrosterone

Also Published As

Publication number Publication date
JP2004501195A (ja) 2004-01-15
GB0016027D0 (en) 2000-08-23
EP1294381B1 (en) 2005-08-31
HK1052299A1 (en) 2003-09-11
IL153540A (en) 2008-07-08
CA2414583A1 (en) 2002-01-03
CN100441189C (zh) 2008-12-10
DK1294381T3 (da) 2005-10-31
GB2363984A (en) 2002-01-16
DE60113112D1 (de) 2005-10-06
KR20030034112A (ko) 2003-05-01
DE60113112T2 (de) 2006-07-13
ATE303152T1 (de) 2005-09-15
AU2001267705B2 (en) 2005-08-18
SI1294381T1 (sl) 2006-04-30
NO20026244D0 (no) 2002-12-27
WO2002000224A1 (en) 2002-01-03
ES2247141T3 (es) 2006-03-01
HK1052299B (zh) 2006-01-27
AU6770501A (en) 2002-01-08
NO332089B1 (no) 2012-06-18
EP1294381A1 (en) 2003-03-26
RU2258511C2 (ru) 2005-08-20
US20030186953A1 (en) 2003-10-02
ZA200210214B (en) 2004-03-17
HUP0301317A2 (hu) 2003-08-28
IL153540A0 (en) 2003-07-06
KR100829490B1 (ko) 2008-05-16
CY1105371T1 (el) 2010-04-28
US20100130459A1 (en) 2010-05-27
PL359105A1 (pl) 2004-08-23
HU229265B1 (en) 2013-10-28
CA2414583C (en) 2010-08-24
NO20026244L (no) 2003-02-27
CN1443071A (zh) 2003-09-17
HUP0301317A3 (en) 2006-06-28
CZ305306B6 (cs) 2015-07-22

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US20100130459A1 (en) Neuroprotective 7-beta-hydroxysteroids
KR19990022640A (ko) 시상하부의 효과를 유도하기 위한 신규 노르-프레그난류
KR20010075621A (ko) 에스트로겐의 에난티오머를 사용한 허혈성 손상으로부터의세포 보호 방법
US20100173883A1 (en) 7-hydroxyepiandrosterone having neuroprotective activity
AU2001267705A1 (en) Neuroprotective 7-beta-hydroxysteroids
Fedorak et al. Verapamil alters eicosanoid synthesis and accelerates healing during experimental colitis in rats
CA2457050C (en) Prophylactic and therapeutic use of hydroxysteroids
AU2002321472A1 (en) Phophylactic and therapeutic use of hydroxysteroids
AU2001267709A1 (en) 7-hydroxyepiandrosterone having neuroprotective activity