PL198728B1 - Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki i sposób uruchamiania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki - Google Patents

Abstract

Urz adzenie wstrzykuj ace (100), przezna- czone do pojemników typu strzykawki, zawiera tulej e o zasadniczo sta lym przekroju osiowym, przedni otwór i przynajmniej jedn a ruchom a scian e wsuni et a do tulei dla przemieszczenia zawarto sci pojemnika, przy czym ten wstrzyki- wacz zawiera a) obudow e (110) lub cz es c obu- dowy przystosowan a do pomieszczenia pojem- nika (120) przynajmniej osiowo stacjonarnie, b) integralny lub z lozony uk lad t loczyska urucha- miany dla przemieszczania ruchomej sciany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu i c) uk lad bie zni do kontrolowania lub sekwen- cjonowania ruchów t loczyska, przy czym uk lad bie zni zawiera przynajmniej jedn a wspó lpracu- j ac a bie zni e i popychacz, które s a umieszczone stacjonarnie w stosunku do obudowy i odpo- wiednio t loczyska lub na odwrót i we wspó lpra- cy umo zliwiaj a przynajmniej jeden ruch do przodu t loczyska. Ujawniono ró zne rozwi azania wstrzykiwaczy. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki i sposób uruchamiania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki.

Ze stanu techniki są znane urządzenia typu strzykawki z igłami do wstrzykiwania, przeznaczone do dokonywania zabiegów wstrzykiwania. Jednakże tego rodzaju urządzenia powodują konieczność dokonywania przed zabiegiem wstrzyknięcia kilku czynności wstępnych. Może być potrzebne napełnienie strzykawki lekarstwem odciąganym ze zbiornika takiego jak fiolka, uwzględniając potrzebę pobrania właściwej dawki do podania. Dla uniknięcia tego etapu obecnie powszechnie stosuje się wstępnie napełnione strzykawki, w których to jednakże przypadkach może być potrzebny etap ustalania dawki lub etap wyboru dawki. W pierwszym ruchu tłok strzykawki może wymagać użycia zwiększonej siły dla pokonania zarówno wewnętrznych oporów jak i zwiększonego tarcia o ścianę w wyniku przylegania lub braku smaru w punktach kontaktowych. Ze względu na przechowywanie i magazynowanie wstępnie wypełnione strzykawki często są dostarczane w postaci podwójnej lub wielokomorowej, wymagającej bezpośrednio przed zabiegiem dodatkowego etapu mieszania. Dla usunięcia gazu w przedziale komorowym i wypeł nienia przestrzeni przykł adowo przy uszczelnieniu przednim, przy łączach wylotowych i wnętrzu urządzeń wylotowych lub igieł ogólnie wymaga się odpowietrzenia i wytryś nię cia wstę pnego. Strzykawki zawierające liczne dawki wymagają ponadto powtarzalnego wytryśnięcia wstępnie określonych objętości dla uniknięcia zarówno przedozowania jak i niedostatecznego dozowania, przy czym przedozowanie jest zwykle nieodwracalne, natomiast niedostateczne wydozowanie często jest niewykrywalne lub nieuniknione przy wstrzykiwaniu niewystarczającej ostatniej dawki ze strzykawki. Właściwe sekwencjonowanie wszystkich tych etapów ma krytyczne znaczenie dla bezpiecznego i nieszkodliwego zabiegu.

Te wymagania mogą być spełnione również przy zastosowaniu najprostszych urządzeń wstrzykujących, takich jak zwykła strzykawka podskórna, gdy znajduje się w rękach fachowego operatora, który może również zapoczątkować właściwy zabieg korygujący w przypadku powikłań lub dysfunkcji. Jednakże generalnym trendem jest przeniesienie odpowiedzialności za dozowanie na pacjenta, również w przypadku dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych. Przy długotrwałym leczeniu pacjenci często osiągają pewną biegłość, jednakże istnieją również procedury podawania o mniejszej częstotliwości, co często obejmuje sytuacje awaryjne. Innym problemem przy samodawkowaniu przez pacjenta w porównaniu z fachowym podawaniem lekarstwa jest zakłócanie pożądanego medycznie przebiegu przez mniej odpowiednią lub wyprostowaną pozycję ciała lub doświadczany ból. Tak więc, samo dozowanie wymaga bardziej skomplikowanych urządzeń dla ułatwienia procedury wstrzykiwania i uniknięcia lub zmniejszenia niebezpieczeństwa omyłki. Pacjenci uzależnieni od dozowania dziennego lub okazjonalnego również mają potrzebę stosowania wygodnego urządzenia, potrzebnego do użytku codziennego. Pożądane jest jednak aby tego rodzaju urządzenia były proste i niekosztowne, aby umożliwić ich szeroki odbiór i stosowanie również w urządzeniach jednorazowego użytku.

Dla rozwiązania powyższych problemów opracowano rozmaite propozycje urządzeń wstrzykujących. Opis patentowy USA 524465 opisuje układy ograniczające do zabezpieczania pojedynczego wstrzyknięcia jednej lub kilku wybranych objętości dawki. Opisy patentowe USA 4050459, GB 1230522 i DE G8509572 ujawniają rozmaite próby zapewnienia powtarzalnej wielokrotnej jednakowej dawki o wstę pnie okre ś lonej obję tości. Opisy patentowe USA nr 3517668 i 5807346 oraz zgł oszenie PCT/CH96/00115 ujawniają układy do wielokrotnego wstrzykiwania wybranych objętości dawek. Opis patentowy USA 4832694 ujawnia układ pojedynczego cyklu zasysania i wytryskiwania, zapobiegający jakiemukolwiek ruchowi wstecznemu. Przytoczone opisy nie zawierają jakichkolwiek rozwiązań dotyczących wcześniejszej fazy sekwencji wstrzykiwania lub w jaki sposób integrować te fazy. Opisy patentowe USA 4968299, 4874381, 5080649 i 5728075 i WO 93/14799 dotyczą rozwiązań mających na celu zabezpieczanie zmieszania zawartości w dwukomorowych strzykawkach, po którym następuje wstrzyknięcie, z zastosowaniem mechanizmu śrubowego dla fazy mieszania. Propozycje te dotyczą jedynie części całkowitego działania.

Istnieje zatem stała potrzeba opracowania prostych i niekosztownych urządzeń wstrzykujących, które wspomogą użytkownika w dokonywaniu rozmaitych etapów manewrowania, zabezpieczania lub unikania błędów i które zapewnią otrzymanie ergonomicznego, wygodnego i nieszkodliwego produktu, w szczególnoś ci przydatnego dla pacjentów dokonują cych samodozowania. Aczkolwiek wynalazek może mieć bardziej ogólną przydatność, to jednak zostanie on opisany w odniesieniu do tej szczególnej dziedziny.

PL 198 728 B1

Celem wynalazku jest uniknięcie wad znanych, opisanych powyżej urządzeń wstrzykujących i opracowanie wygodnego w obsłudze urządzenia wstrzykującego, które będzie mogło wspomagać użytkownika we właściwym wykonywaniu wszystkich lub większości etapów aż po wstrzykiwanie włącznie, takich jak mieszanie w komorze, odpowietrzanie, wybór dawki i wstrzykiwanie pojedynczej lub powtarzalnych wstępnie określonych dawek. Następnym celem jest opracowanie urządzenia wspomagającego użytkownika w zapewnianiu właściwego sekwencjonowania takich etapów. Jeszcze innym celem jest opracowanie urządzenia, które jest mechanicznie zaprogramowane do właściwego sekwencjonowania. Następnym celem jest opracowanie urządzenia o polepszonych własnościach ustalania dawki i nadającego się do dostarczania zmiennych dawek. Jeszcze innym celem jest opracowanie urządzenia przydatnego do dokonywania pojedynczych lub wielokrotnych kontrolowanych wstrzyknięć z pojemnika.

Następnym celem jest opracowanie urządzenia kompatybilnego z wstępnie wypełnionymi strzykawkami o rozmaitym charakterze. Następnym celem jest opracowanie urządzenia przydatnego do samodawkowania. Następnym celem jest opracowanie urządzenia mającego niewiele prostych części, jednakże zapewniającego duże bezpieczeństwo działania i precyzję. Następnym celem jest opracowanie urządzenia łatwego do wytworzenia i zmontowania. Następnym celem jest opracowanie prostego urządzenia o niewielkim koszcie, przydatnego jako urządzenie jednorazowego użytku. Następnym celem jest opracowanie sposobów uruchamiania opisanych urządzeń.

Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, zawierający przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, przy czym ta współpracująca bieżnia i popychacz są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i do tłoczyska, lub na odwrót, a podczas współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, według wynalazku charakteryzuje się tym, że układ bieżni zawiera bieżnię łączącą, biegnącą przynajmniej częściowo poprzecznie do kierunku osiowego i przynajmniej dwie bieżnie dozujące, z których każda ma pierwszy koniec podłączony do bieżni łączącej, umożliwiając popychaczowi selektywne wchodzenie do jednej z bieżni dozujących, przy czym każda bieżnia dozująca biegnie przynajmniej częściowo w kierunku osiowym i wraz z popychaczem umożliwia ruch do przodu tłoczyska.

Korzystnie, przynajmniej jedna z bieżni dozujących zawiera powierzchnię zderzakową dla popychacza, ograniczającą ruch do przodu tłoczyska.

Powierzchnia zderzakowa korzystnie jest umieszczona przy kolanku lub rozgałęzieniu bieżni, umożliwiając wraz z popychaczem dalszy ruch poprzeczny tłoczyska.

Kolanko lub rozgałęzienie bieżni jest przyłączone do przynajmniej jednego następnego kolanka lub rozgałęzienia bieżni, umożliwiając wraz z popychaczem dalszy osiowy ruch do przodu tłoczyska.

Przynajmniej jedna z bieżni dozujących rozciąga się w stronę jej drugiego końca poprzez pierwszą sekcję osiową, kolanko lub rozgałęzienie i drugą sekcję osiową.

Bieżnia dozująca korzystnie rozciąga się przez drugie kolanko lub rozgałęzienie i przynajmniej pojedynczą trzecią sekcję osiową.

Bieżnia dozująca ma postać wybraną z grupy, na którą składa się postać schodkowa, postać meandrowa, postać siatkowa i ich kombinacje.

Zmiany kierunku bieżni mogą być łączone i powtarzane, jak opisano powyżej, dając liczne alternatywy pomiędzy kształtem schodkowym, meandrowym i siatkowym. Schodkową postać bieżni otrzymuje się w przypadku, jeżeli liczne kolanka są połączone, zaś każdy drugi ruch jest wykonywany w tym samym kierunku, postać meandrową bieżni otrzymuje się w przypadku jeżeli każda druga zmiana ruchu jest wykonana w przeciwnych kierunkach, zaś jeżeli niektóre lub wszystkie kolanka są zastąpione rozgałęzieniami, wówczas otrzymuje się siatkową postać bieżni, umożliwiającą więcej niż jedną opcję ruchu w każdym przecięciu siatki, dając liczne połączone alternatywy.

Przynajmniej dwie bieżnie dozujące rozciągają się w stronę ich drugiego końca przez pierwszą sekcję osiową, kolanko lub rozgałęzienie i drugą sekcję osiową.

Korzystnie pierwsza sekcja osiowa przynajmniej dwóch bieżni dozujących ma tę samą długość osiową.

PL 198 728 B1

Układ bieżni zawiera bieżnię początkową, która ma jeden koniec przyłączony do bieżni łączącej, umożliwiając popychaczowi wejście z bieżni początkowej do bieżni łączącej pod wpływem ruchu do przodu tłoczyska.

Korzystnie bieżnia początkowa jest przyłączona do bieżni łączącej.

Bieżnia początkowa ma sekcję osiową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska na wstępnie określoną odległość osiową, korzystnie przystosowaną do odpowietrzenia pojemnika.

Bieżnia początkowa ma sekcję osiową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska na wstępnie określoną odległość osiową, korzystnie przystosowaną do mieszania dwukomorowego lub wielokomorowego pojemnika.

Bieżnia początkowa zawiera sekcję nagwintowaną śrubowo.

Korzystnie, śrubowo nagwintowana sekcja zawiera przynajmniej dwie równoległe nagwintowane bieżnie, każda z przynajmniej jednym popychaczem.

W ukł adzie bież ni znajduje się przynajmniej jedna bież nia jednokierunkowa dla zapewnienia ruchu w jednym kierunku.

Części układu bieżni zawierają więcej niż jeden popychacz.

Części układu bieżni są rozmieszczone szeregowo.

Części układu bieżni są rozmieszczone równolegle.

Na części obudowy i odpowiednio na tłoczysku lub odwrotnie znajduje się wskaźnik informacji i wybierak informacji.

Wybierak informacji zawiera okienko lub wskazówkę.

Wskaźnik informacji znajduje się na tej samej części obudowy lub tłoczyska co część zawierająca układ bieżni.

Wskaźnik informacji ma elementy w postaci pierścienia współśrodkowego z osią pojemnika i umieszczonego na tł oczysku.

Korzystnie, wskaźnik informacji jest usytuowany pomiędzy bieżniami dozującymi, względnie osiowo oddzielnie względem bieżni dozujących.

Druga postać wykonania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz ukł ad bież ni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tł oczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone zasadniczo stacjonarnie odpowiednio do obudowy i do tłoczyska, lub na odwrót, a podczas współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, według wynalazku charakteryzuje się tym, że układ bieżni zawiera bieżnię początkową umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, przy czym przynajmniej jedna sekcja początkowej bieżni zawiera śrubowo nagwintowaną bieżnię, a ponadto układ bieżni zawiera przynajmniej jedną bieżnię dozującą mającą przynajmniej pierwsz ą sekcję osiową i drugą sekcję osiową, połączone przez sekcję poprzeczną.

Korzystnie sekcja poprzeczna łączy pierwszą sekcję osiową i drugą sekcję osiową za pomocą kolanka, umożliwiając powtarzalne wstrzyknięcia we współpracy z popychaczem, względnie sekcja poprzeczna łączy pierwszą sekcję osiową i drugą sekcję osiową za pomocą rozgałęzienia, umożliwiając popychaczowi selektywne wejście do dowolnej z kilku drugich sekcji osiowych.

Bieżnia początkowa zawiera ponadto przynajmniej sekcję mającą ukierunkowanie zasadniczo osiowe.

Bieżnia początkowa i bieżnia dozująca są wyposażone w osobne popychacze, przy czym jeden popychacz wychodzi z połączenia z odpowiadającą mu bieżnią w trakcie przynajmniej części współpracy, gdy drugi popychacz kontaktuje się z odpowiadającą mu bieżnią.

Trzecia postać wykonania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchamiane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i tłoczyska, lub na odwrót, i we współpracy

PL 198 728 B1 umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, według wynalazku charakteryzuje się tym, że układ bieżni zawiera bieżnię początkową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, oraz przynajmniej jedną bieżnię dozującą mającą przynajmniej jedną sekcję osiową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, przy czym bieżnia początkowa i bieżnia dozująca są wyposażone w osobne popychacze.

Korzystnie bieżnia początkowa zawiera sekcję nagwintowaną śrubowo.

Śrubowo nagwintowana sekcja bieżni zawiera przynajmniej dwa równoległe gwinty a popychacz jest podzielony na przynajmniej jedną sekcję dla każdego gwintu.

Układ bieżni zawiera przynajmniej dwie bieżnie dozujące, połączone wspólną bieżnią łączącą, umożliwiającą popychaczowi selektywne wejście do dowolnej bieżni dozującej, przy czym każda bieżnia dozująca biegnie przynajmniej częściowo w kierunku osiowym i wraz z popychaczem umożliwia ruch do przodu tłoczyska.

Czwarta postać wykonania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchamiane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i tłoczyska, lub na odwrót, a we współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, według wynalazku charakteryzuje się tym, że tłoczysko zawiera część wnikającą, wchodzącą do tulei pojemnika, oraz przedłużoną część umieszczoną przynajmniej częściowo równolegle do części wnikającej dla przyjmowania pomiędzy nimi przynajmniej części tulei, przy czym na części przedłużonej znajduje się przynajmniej jedna bieżnia.

Piąta postać wykonania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchamiane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku do obudowy i odpowiednio tłoczyska, lub na odwrót, i we współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma przynajmniej jedną bieżnię odpowietrzającą, usytuowaną przynajmniej częściowo w kierunku osiowym dla umożliwienia ruchu do przodu tłoczyska na odległość przystosowaną do odpowietrzenia pojemnika, przynajmniej jedną bieżnię dozującą, usytuowaną przynajmniej częściowo w kierunku osiowym dla umożliwienia ruchu do przodu tłoczyska na odległość przystosowaną do realizacji dozowania z pojemnika i przynajmniej jedną poprzeczną bieżnię łączącą, która łączy przedni koniec bieżni odpowietrzającej z tylnym końcem bieżni dozującej i biegnie w kierunku odmiennym od bieżni odpowietrzającej i bieżni dozującej.

Bieżnia odpowietrzająca, poprzeczna bieżnia łącząca i bieżnia dozująca tworzą bieżnię ciągłą.

Sposób uruchamiania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo stałym osiowo przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierającego obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie oraz integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przemieszcza się tłoczysko do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, dokonując pod jego wpływem odpowietrzenia zawartości pojemnika, następnie obraca się tłoczysko w kierunku odmiennym od kierunku przemieszczania do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, po czym posuwa się tłoczysko do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, dokonując tym samym wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

Etap przemieszczania tłoczyska do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym obejmuje etap przytrzymywania urządzenia dla umożliwienia przepływu.

PL 198 728 B1

Sposób według wynalazku ma etap ponownego obracania tłoczyska w kierunku odmiennym od kierunku posuwania tłoczyska dla wstrzyknięcia zawartości pojemnika i ponownego posuwania tłoczyska do przodu dla wykonania dodatkowego wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

Ponowne posuwanie tłoczyska prowadzi się na długości osiowej odmiennej od długości posuwu dla wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

Ponowne posuwanie tłoczyska prowadzi się na długości osiowej zasadniczo równej długości posuwu dla wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

Przed etapem przemieszczania tłoczyska do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym przeprowadza się etap poruszania, powodują cy mieszanie komponentów w pojemniku o podwójnej lub wielokrotnej komorze.

Etap poruszania obejmuje ruch śrubowy.

Urządzenie wstrzykujące według wynalazku, bazujące na układzie współpracujących bieżni i popychaczy, ma nieskomplikowaną budowę, która może być zrealizowana za pomocą niekosztownych części, przy czym istnieje duża elastyczność doboru tych części współpracujących a liczba potrzebnych elementów składowych, umieszczanych na standardowych częściach strzykawki, takich jak obudowa i tłoczysko, jest niewielka. Bieżnie i popychacz można umieszczać na rozmaitych częściach. Można też zastosować jednokierunkowy lub dwukierunkowy układ do wymuszania określonej jednej sekwencji działań. Układ taki jest również kompatybilny z oddziaływaniem nawrotnym, np. podczas ustalania dawki, poprzez zastosowanie bieżni dwukierunkowych i popychacza lub ruchu w pętli zamkniętej, np. dookoła obwodu urządzenia. Urządzenie według wynalazku jest przystosowane do pracy zarówno z wykorzystaniem ruchów osiowych jak i obrotowych i ich kombinacji, i może, tak jak bieżnia śrubowa, służyć do przenoszenia siły lub prędkości, np. dużej siły potrzebnej do zluzowania tłoka i małej prę dkości potrzebnej do ostrożnego mieszania. Zastosowanie kilku części bieżniowych, odgałęziających się od zwykłej bieżni, umożliwia wybór jednego z kilku zaprogramowanych torów, np. do ustalania zmiennych dawek. Urządzenie oferuje możliwości nadzorowania układów dozowania wielokrotnego, np. przez przedłużanie części bieżniowych do kolejnych części osiowych i poprzecznych, ewentualnie z powtarzalnym odgałęzieniem dla uzyskania zwielokrotnienia możliwości działania, z utrzymaniem opcji łączenia ze znaną funkcją zaprogramowaną, np. do etapów początkowych z przymusową zmianą pomiędzy nimi, włącznie z etapem odpowietrzania i łączenia z pojemnikami mającymi komory wielokrotne. Układ taki może być podzielony na więcej niż jeden zestaw części bieżnikowej i popychacza, w przypadku gdy części te nie przeciwdziałają względem siebie, dla nadania urządzeniu większej elastyczności i swobody projektowej, np. w stosunku do takich parametrów urządzenia, jak jego wielkość, wytrzymałość oraz sposoby wytwarzania itd. lub dla umożliwienia uzyskania rozmaitych właściwości urządzenia w rozmaitych fazach jego pracy, np. można zastosować kilka popychaczy dla uzyskania sztywności mechanicznej w fazach nie wymagających wielu alternatyw, takich jak zapoczątkowanie pracy, zaś pojedynczy popychacz może być zastosowany dla faz wymagających kilku alternatyw, zwłaszcza podczas ustalania dawki dla pełnego wykorzystania dostępnego zakresu możliwości lub wskaźników. Należy zauważyć, że pomimo wielości możliwych funkcji, urządzenie według wynalazku jest nadzwyczaj proste i w swej najbardziej skrajnie uproszczonej postaci cały układ bieżniowy może być wytłoczony lub wciśnięty w jedną powierzchnię, np. w zewnętrzną powierzchnię tłoczyska lub wewnętrzną powierzchnię obudowy z wierzchołkami popychaczy na przeciwległej powierzchni, do czego wystarcza minimalna liczba części. Stanowi to znaczącą różnicę w stosunku do znanych urządzeń, które zwykle wymagają stosowania wielu części dla ustalania dawki, które zapewniają wiele wstrzyknięć jedynie pojedynczej dawki lub wymagają zastosowania dodatkowych części posuwisto-zwrotnych i rozmaitych mechanizmów do mieszania wielokomorowego, i które często pozostawiały użytkownikowi problem dokonania odpowietrzenia i wstępnego wstrzyknięcia. Prostota konstrukcji sprawia, że urządzenie według wynalazku jest niekosztowne, niewielkie i przydatne do jednorazowego użytku. Jest ono również łatwe do wytworzenia, zmontowania i jest kompatybilne z rozmaitymi rozwią zaniami pojemników. Cał kowita liczba moż liwoś ci wykonywanych funkcji i niewielka liczba potrzebnych ruchów gwarantuje bezpieczeństwo i wygodę stosowania, zwłaszcza przy samodozowaniu przez pacjenta.

Urządzenie wstrzykujące według wynalazku może być stosowane w celach medycznych, jak również do jakichkolwiek innych preparatów, takich jak substancje chemiczne, kompozycje lub mieszaniny, przechowywane w dowolnym pojemniku i w dowolnym celu. W szczególności urządzenie według wynalazku jest przeznaczone do współpracy z pojemnikami do dostarczania lekarstw, w któPL 198 728 B1 rym to przypadku ograniczenia projektowe są poważniejsze niż w większości innych zastosowań. Dla wygody urządzenie według wynalazku będzie opisane odnośnie takiego zastosowania.

Materiał przeznaczony do wstrzyknięcia stanowi zwykle ciecz łącznie z materiałami zachowującymi się jak ciecze, takimi jak emulsje lub zawiesiny. Określenia te odnoszą się do preparatów, w których przed uzyskaniem preparatu ostatecznego mogą występować inne składniki, zwłaszcza substancje stałe. Zawartość pojemnika obejmuje przykładowo naturalne komponenty i płyny organiczne, wstępnie napełnione lub przeznaczone do wciągnięcia do pojemnika, aczkolwiek zwykle lekarstwo jest przygotowane u producenta. Urządzenie według wynalazku jest zasadniczo przystosowane do wstrzykiwania, jednakże jest ono również przystosowane do wdychiwania zawartości pojemnika.

Pojemniki w stosowanych obecnie urządzeniach wstrzykujących obejmują pojemnik na preparat i otwór przez który preparat moż e być dostarczany, przy czym moż e by przydatny szeroki zakres typów pojemników. Pojemniki typu strzykawki są zalecane do stosowania w wynalazku i w ogólności zawierają tuleję mającą przednią część i tylną część wyznaczającą oś, wylot preparatu, zwykle stanowiącego szeroko pojęty płyn, umieszczony przy przedniej części, i przynajmniej jedną ruchomą ścianę umieszczoną przy tylnej części, przy czym przemieszczenie tej ściany powoduje przepychanie preparatu lub wypchnięcie go przez wylot. Tulejowy kształt i ruchoma ściana muszą być wzajemnie dostosowane. Tuleja przykładowo ze szkła lub tworzywa sztucznego może mieć zasadniczo stały przekrój wewnętrzny, z podobnie stałą osią tulei, pomiędzy przednią i tylną częścią dając tuleję o kształcie zasadniczo rurowym, przy czym najkorzystniej przekrój jest zwykle kolisty a tuleja jest zasadniczo cylindryczna. Ruchoma ściana ma korzystnie zasadniczo trwały kształt, aczkolwiek jest możliwie elastyczna, przystosowana szczelnie do wewnętrznej powierzchni tulei i korzystnie typu tłoka. W zależności od zastosowania urządzenia wstrzykującego, przy wylocie może być umieszczona igła, kaniula, rura infuzyjna lub podobne urządzenie dostarczające, połączone płynowo z otworem, np. przez umieszczenie na, przy lub z przewodem do otworu. W obrębie tych ograniczeń i preferencji można stosować szeroki zakres pojemników typu strzykawkowego w zestawieniu z urządzeniem wstrzykującym, takich jak ampułki, naboje, kapsułki i strzykawki. Pojemnik nie musi stanowić oddzielnej części obudowy, bowiem obudowa może zawierać pojemnik jako część integralną, aczkolwiek w większości przypadków pojemnik stanowi część osobną. Pojemnik nie musi posiadać osobnego nurnika, ale zaleca się aby tłoczysko oddziaływało mniej lub bardziej bezpośrednio na ruchomą ścianę pojemnika, aczkolwiek jest całkowicie możliwe aby pojemnik posiadał nurnik, w sensie części wystającej z tylnego końca tulei, na który może oddziaływać tłoczysko dla ruchu tłoka, ponieważ wiele standardowych urządzeń jest tak zaprojektowanych. Urządzenie wstrzykujące może korzystnie być stosowane ze standardowymi typami pojemników. Przydatne są również pojemniki typu dwukomorowego lub wielokomorowego, znane np. dla preparatów wymagających zmieszania dwóch lub więcej komponentów lub prekursorów przed podaniem. Komponenty są przytrzymywane oddzielnie przez jedną lub więcej pośrednich ścian w rozmaitych znanych projektach, które to ściany dzielą tuleję na kilka komór, czasami umieszczonych równolegle wzdłuż osi ładunku, ale najpowszechniej ustawione w stos wzdłuż osi. Połączenie komponentów może nastąpić przez przerwanie, niknięcie lub otworzenie konstrukcji zaworowej w ścianach pośredniczących. W następnym znanym projekcie, pośrednia ściana lub ściany są typu tłokowego i połączenie płynowe pomiędzy komorami jest realizowane przez przesunięcie tłoka do sekcji obejściowej, gdzie ściana wewnętrzna ma jedną lub kilka powiększonych sekcji lub powtarzalnych obwodowych rowków i obszarów lub struktur odkształcających tłok w sposób umożliwiający przepływ zawartości komory tylnej do komory przedniej w wyniku przemieszczenia tylnej ruchomej ściany. Dla celów obecnego wynalazku zaleca się stosowanie projektów z wieloma komorami, gdzie mieszanie może być realizowane poprzez ruch osiowy tłoczyska, albo prosty ruch osiowy lub też ruch śrubowy. Komory mogą zawierać gaz, ciecz lub też substancje stałe. W ogólności, występuje przynajmniej jeden płyn. Najpowszechniej w zastosowaniach farmaceutycznych występują tylko dwie komory i zwykle jedna z nich zawiera płyn, a druga substancję stałą, przy czym ta ostatnia jest rozpuszczana i przetwarzana podczas mieszania. Dla tych rodzajów pojemników możliwe jest, aby mieszanie i przetwarzanie następowały, gdy pojemnik jest umieszczany w urządzeniu wstrzykującym lub też zastosowane są środki wewnątrz urządzenia dla łączenia zawartości komór przed rozpoczęciem aktualnego procesu wstrzykiwania.

Stosowane tu określenia dotyczące pozycji i ukierunkowania są odniesione do pojemnika. Kierunek „osiowy dotyczy osi, wzdłuż której tuleja pojemnika ma zasadniczo stały przekrój. Określenie „przedni dotyczy zakończenia tulei mającego otwór do przepływu zawartości i określenie „przedni dotyczy kierunków z boku tulei w stronę otworu, a „tylny dotyczy przeciwległego końca i kierunku.

PL 198 728 B1

Określenie „poprzeczny dotyczy kierunku prostopadłego do kierunku osiowego i obejmuje ruchy „obrotowe dookoła linii równoległej lub współśrodkowej z osią. O ile nie stwierdzono inaczej, określenie kierunków, takie jak „osiowy lub „obrotowy nie ma być ograniczone jedynie do wskazanych kierunków, ale ma obejmować wszystkie części mające element składowy działający we wskazanym kierunku.

Urządzenie wstrzykujące zawiera obudowę, którą należy rozumieć w szerokim zakresie jako pełniącą podstawowe funkcje podtrzymywania pojemnika i mającą lub stanowiącą podparcie dla bieżni lub popychacza. Pojemnik może być umieszczony ruchomo względem obudowy, np. dla umożliwienia dokonywania etapów początkowych, polegających na ruchu względem obudowy, dla mieszania zawartości pojemników wielokomorowych, jak wiadomo ze stanu techniki, jakkolwiek dla celów wynalazku zaleca się wykonywanie takich etapów przy zachowaniu warunku stacjonarności pojemnika w stosunku do obudowy. Korzystnie pojemnik powinien być stacjonarny w stosunku do obudowy przynajmniej w kierunku osiowym. Pojemnik może być przyłączony do obudowy w taki sposób, że pozostaje odsłonięty, aczkolwiek zaleca się, aby obudowa urządzenia obejmowała pojemnik. Obudowa urządzenia powinna pozostawiać odsłonięte części uruchamiane przez użytkownika, zwłaszcza tłoczysko dla uruchamiania ręcznego i przykładowo dla przyłączeń igłowych. Często zaleca się stosowanie urządzenia według wynalazku jako urządzenia jednorazowego użytku, w którym to przypadku zaleca się załadowywanie u producenta urządzenia pojemnikiem i układem zamykającym, prostym do zmontowania. Kształt obudowy nie ma znaczenia krytycznego dla wykonywania podstawowej funkcji urządzenia, jednakże może mieć wpływ na jego własności ergonomiczne i manipulacyjne. Obudowa może też mieć konstrukcję ułatwiającą manipulowanie nią, na przykład może posiadać uchwyty pod palce lub inne powierzchnie uchwytowe. Całkowity kształt obudowy może przyjmować rozmaite postacie, głównie w zależności od wewnętrznego układu komponentów. Obudowa może stanowić część pojedynczą lub też złożoną, aczkolwiek zaleca się stosowanie możliwie niewielkiej liczby części. Korzystnie części obudowy są wykonane z tworzywa sztucznego przykładowo poprzez wtryskiwanie.

Urządzenie wstrzykujące zawiera tłoczysko które w szerokim zakresie należy rozumieć jako wykonujące swe funkcje podstawowe polegające na przemieszczaniu podstawowej ściany i mające lub tworzące podporę dla bieżni lub popychacza.

Tłoczysko powinno być umieszczone ruchome w stosunku do pojemnika i jest korzystnie również umieszczone ruchomo w stosunku do obudowy. Powinno ono być przynajmniej ruchome w kierunku osiowym, lecz dla zwiększenia swobody doboru projektu zaleca się, aby było ono również ruchome w kierunku poprzecznym, korzystnie poprzez jego obracalność korzystnie dookoła osi pojemnika. Tłoczysko w ogólności zawiera część wnikającą, która wchodzi do tulei pojemnika i korzystnie również posiada część udostępniającą, pozostającą na zewnątrz np, stanowiącą dostęp dla manipulacji. Tłoczysko może być poruszane przez układ poruszający, zawierający nagromadzoną energię, np. poprzez sprężyny, ściśnięty lub wytworzony gaz lub też silnik elektryczny, lub dla prostoty zaleca się zaprojektować tłoczysko przeznaczone dla ewentualnego uruchamiania ręcznego. Konstrukcja bieżni i popychacza może być utworzona z odmiennych cz ęści tłoczyska, z bież nią na części wnikającej, zaś popychacz jest korzystnie umieszczony na części udostępniającej. Gdy części bieżni są umieszczone na tłoczysku, to okazało się korzystne uzyskanie dużej powierzchni na tłoczysku, np. przez wykonanie części wnikającej tak dużej jak tylko pozwala rozmiar tulei. Zalecanym sposobem zwiększania dostępnej powierzchni jest powiększanie udostępniającej części tłoczyska, która to część w zasadzie może być wytworzona o potrzebnej długości i szerokości, i może zapewniać dodatkową korzyść stosowania niewielkich pojemników, i umieszczania części bieżni na tych powiększonych powierzchniach tłoczyska. Powiększona powierzchnia może być umieszczona osiowo ku tyłowi części wnikającej, jednakże zaleca się, aby wystawała ona osiowo ku przodowi, przynajmniej częściowo wystając poza zewnętrze tulei pojemnika, gdy część wnikająca posuwa się w głąb tulei. Korzystnie część wnikająca i część wysunięta są ułożone częściowo równolegle dla pomieszczenia pomiędzy sobą tulei. Najkorzystniej część wysunięta części udostępniającej ma całkowity kształt rury lub tulei współśrodkowej z częścią wnikającą. Opisany układ zapewnia korzyści wytwórcze i zapewniające sztywność konstrukcji, dodatkowo do korzyści wynikających z konstrukcji bieżniowej. Tak samo tłoczysko może być zaprojektowane jako część wieloskładnikowa, aczkolwiek zaleca się wykonanie go jako część pojedynczą. Korzystnie tłoczysko jest wytłoczone z tworzywa sztucznego.

Bieżnie mogą być utworzone albo na obudowie, na tłoczysku lub na obydwu tych częściach. Popychacze mogą być umieszczone na przeciwległej obudowie lub tłoczysku, posiadającym bieżnię z którą popychacz ma współpracować. Dla celów opisu układu bieżni, jakakolwiek inna część wstrzyPL 198 728 B1 kiwacza, taka jak część pośrednia, będzie traktowana jako część obudowy lub tłoczyska w zależności od jej relacji funkcjonalnej, a mianowicie z którą częścią się ona porusza. Bieżnie mogą być umieszczone na obudowie, przykładowo na wewnętrznej powierzchni obudowy lub jako szczeliny w ścianie obudowy, z jednym lub więcej popychaczy na tłoczysku, co umożliwia wysmukłość urządzenia.

Zaleca się umieszczanie bieżni na tłoczysku, a jeden lub więcej popychaczy na obudowie, co między innymi umożliwia sztywność, łatwość ułożenia i podatność układu bieżni. Możliwe jest umieszczanie bieżni zarówno na obudowie jak i na tłoczysku, aczkolwiek ogólnie bardziej korzystne jest umieszczanie bieżni tylko na jednej z tych części.

Fizyczne wyposażenie bieżni może przyjmować rozmaite postacie. Bieżnia może stanowić wypiętrzoną szynę uchwyconą przez odpowiednio ukształtowany popychacz. W szczególności w materiałach cienkich bieżnię może stanowić szczelina. Bieżnie w postaci rowków są zalecane ogólnie ze względu na sztywność i łatwość wytworzenia. Tego rodzaju rowek może mieć przekrój przykładowo wklęsły, prostokątny lub podcięty, np. dla przechwycenia odpowiednio ukształtowanego popychacza. Bieżnie w ogólności mają korzystnie przekrój na określonym przebiegu, odpowiadający przynajmniej kilkakrotności ich szerokości i mogą być takie na całej długości, jednakże również jest możliwa zmiana tego przekroju, na przykład przy kolanku lub wygięciu, np. dla przystosowania się do popychacza asymetrycznego. Zaleca się, aby bieżnia prowadziła jedynie liniowy ruch popychacza, który często nie jest ruchem prostoliniowym, tak, że zapobiega się ruchom innym niż ruchy liniowe. Bieżnia może również rozszerzać się lub zanikać w pewnych obszarach, np. dla uwolnienia popychacza przykładowo w przypadku dołączania następnego popychacza, dla umoż liwienia wykonywania kilku ruchów lub tam gdzie nie ma konieczności prowadzenia ruchu. Następna podobna sytuacja występuje wówczas, gdy jest jedynie pożądane prowadzenie ruchu popychacza w stronę jednego z boków bieżni wbrew miejscowym dyslokacjom, np. gdy zapobiega się dyslokacjom na drugą stronę za pomocą innego środka, przykładowo drugiej bieżni lub popychacza, gdy ma być umożliwione oddziaływanie pompujące lub dla umożliwienia wejścia popychacza w bieżnię z więcej niż jednej pozycji. Bieżnia może następnie być zredukowana do bieżni jednostronnej, np. do krawędzi.

Również popychacze mogą mieć rozmaite kształty, powinny być zdolne do przechodzenia wzdłuż linii lub obszaru utworzonego przez bieżnię i powinny mieć wymiary fizyczne trochę mniejsze niż części bieżni, przez którą przechodzą z wyjątkiem miejsc, w których są umieszczone elementy kontrolujące tarcie. Korzystnie popychacz powinien być symetryczny, np. posiadać przekrój okrągły lub kwadratowy w widoku prostopadłym do płaszczyzny bieżni. Jednakże popychacz może również być asymetryczny, np. dłuższy niż szeroki, gdy potrzebne są jedynie jednokierunkowe ruchy lub nawet w przypadku bieżni wielokierunkowych, jeżeli bieżnia zmienia przekrój gdy zmienia kierunek dla dostosowania się do nowej szerokości popychacza lub jeżeli popychacz jest przyłączony ruchomo, np. obrotowo do swego podłoża, które również może być zastosowane dla umożliwienia adaptacji do gwintów o rozmaitym skoku. Przekrój popychacza w widoku wzdłuż bieżni może być przystosowany do odpowiadającego przekroju bieżni, aczkolwiek nie jest to konieczne i czasami zaleca się kształt nieprzystający, np. dający kontakt raczej punktowy niż powierzchniowy pomiędzy bieżnią i popychaczem dla zredukowanego tarcia. Popychacz może również być ruchomy w kierunku zasadniczo prostopadłym do powierzchni przytrzymującej bieżnię, np. dla umożliwienia połączenia lub rozłączenia z bieżnią, korzystnie odchyloną w jednym kierunku poprzez sprężynę lub sprężystość materiału dla kontroli wspomaganej automatycznie lub ręcznie. W tym ostatnim przypadku popychacz jest korzystnie umieszczony na obudowie.

Dowolna bieżnia może mieć dodatkowe znane elementy kontrolne, takie jak struktury jednokierunkowe, ułatwiające ruch popychacza w jednym kierunku w bieżni, ale zapobiegające ruchowi w przeciwnym kierunku, np. w postaci zawiasowej powierzchni zderzakowej oddziaływującej tylko w jednym kierunku lub struktury mającej powierzchnię pochyłą w kierunku ku przodowi oraz bardziej stromą powierzchnię zderzakową w drugim kierunku. Alternatywnie, popychacz ruchomy w stronę powierzchni bieżni może wymagać oddziaływania operatora przed umożliwieniem dalszego ruchu. Ponadto, dowolna bieżnia może posiadać struktury dotykowe, w których następuje zmiana oporności, na przykład dla informowania użytkownika w krytycznych punktach zabiegu lub dla odchylania popychacza do wstępnie określonych pozycji tak jak w przypadku ustawienia w jednej linii z kontynuowaną częścią bieżni. Opcjonalnie, konstrukcja dotykowa również dostarcza słyszalnego potwierdzenia typu kliknięcie. W tym celu mogą być zastosowane rowki lub grzbiety na całej długości bieżni lub powyżej wspomnianych struktur jednokierunkowych.

PL 198 728 B1

Stosowane określenie „układ bieżni dotyczy ogólnego układu bieżni i popychaczy w urządzeniu. Układ bieżni będzie często opisywany jako zawierający odmienne bieżnie, podzielone na sekcje i części. Tego rodzaju rozszerzenie nie moż e być traktowane jako wiążące ponieważ odmienna terminologia lub usystematyzowanie dają te same rezultaty funkcjonalne. Układ bieżni może zawierać pojedynczą „ciągłą bieżnię, przez którą może przechodzić pojedynczy popychacz, tam gdzie współpraca z popychaczem odbywa się w rozmaitych fazach roboczych. Korzystnie układ bieżni zawiera więcej niż jedną ciągłą bieżnię, z których każda współpracuje z przynajmniej jednym popychaczem. Tak więc mogą być umieszczone dwie lub więcej bieżni równolegle względem siebie, co oznacza, że w przynajmniej części ich zakresu roboczego są one tak rozmieszczone, że umożliwiają ten sam ruch tłoczyska, który może być wykorzystany do zwiększenia sztywności prowadzenia i precyzji lub dla umożliwienia uzyskania mniejszego lub bardziej wysmukłego urządzenia przy jednoczesnym utrzymaniu sztywności i precyzji. Nagwintowana bieżnia może przykładowo posiadać dwa lub więcej równoległe gwinty z popychaczami. Korzystnie układ bieżni zawiera przynajmniej dwie „szeregowo lub „seryjnie umieszczone bieżnie, co oznacza, że bieżnie są umieszczone dla prowadzenia tłoczyska odmiennymi ruchami, albo według właściwych szeregów, lub umożliwiając łączenie/rozłączenie popychacza, co daje większą swobodę projektową lub pozwala na przystosowanie właściwości bieżni i popychacza odmiennie dla odmiennych faz roboczych, np. równoległe bieżnie, po których następuje pojedyncza dodatkowa bieżnia szeregowa, umożliwiająca wykorzystanie pełnego obwodu urządzenia. Następna korzyść polega na tym, że szeregowe bieżnie normalnie umożliwiają bardziej zwarty układ bieżni, np. mniejsze rozciągnięcie osiowe. Zwykle szeregowe bieżnie wymagają, aby pierwszy popychacz ulegał rozłączeniu, gdy drugi popychacz wchodzi w kontakt z bieżnią. Odłączenie może być realizowane przez umożliwienie pierwszemu popychaczowi całkowitego opuszczenia bieżni, to jest przez posiadanie „otwartego zakończenia, przez odejście od prowadzenia liniowego do prowadzenia obszarowego, jak opisano powyżej, przez zastosowanie rozmaitych alternatyw prowadzenia liniowego dla pierwszego popychacza, odpowiadających wszystkim opcjom ruchu dla drugiego popychacza lub przez zastosowanie ruchomych popychaczy jak opisano.

Ogólne cechy sterowania bieżni polegają na utworzeniu albo ogranicznika dla ruchu tłoczyska, albo zmiany jego dozwolonego kierunku ruchu. Trwałe ograniczenie we wstępnie określonym położeniu lub odległości może być utworzone przez nadanie bieżni zakończenia „zamkniętego, to jest popychacz nie ma dalszej alternatywy ruchu poza ewentualnym powrotem. Tego rodzaju trwały ogranicznik może być zastosowany na końcu cyklu roboczego, przykładowo po zakończeniu zaprogramowanych wstrzyknięć. Następnie popychacz może poruszać się w kierunku przeciwnym po tej samej bieżni, na przykład dla umożliwienia ponownego napełnienia pojemnika lub może być zabezpieczony przed nim, np. za pomocą znajdującej się z tyłu konstrukcji jednokierunkowej, na przykład dla zablokowania urządzenia jednorazowego użytku przed następnym użyciem. W większości innych sytuacji ogranicznik bieżącego ruchu tłoka jest korzystnie nietrwały, ale połączony z opcjami nowych ruchów tłoczyska. Ogranicznik jest zatem korzystnie utworzony poprzez ścianę bieżni tam, gdzie bieżnia zmienia kierunek, korzystnie w sposób ostry a najczęściej pod kątem zasadniczo prostym do bieżącej części bieżni, np. tworząc „kolanko, dając popychaczowi tylko jedną alternatywę wykonywania nowego ruchu, lub przy „rozgałęzieniu, dającym popychaczowi przynajmniej dwie nowe alternatywy ruchu, korzystnie tak że jest potrzebna zmiana ruchu tłoczyska przed możliwością dojścia do nowej alternatywy ruchu.

Opisane liczne zmiany kierunku mogą korzystnie być stosowane w układach wielokrotnego dozowania tak, że bieżnia dostarcza kilku sekcji ruchu osiowego połączonych z pośrednimi sekcjami ruchu poprzecznego i korzystnie obrotowego, przy czym użytkownik wyczuwa zdecydowane ograniczenie na końcu każdego dozowania połączone z wymogiem aktywnej zmiany kierunku. Sekcje osiowe mogą mieć rozmaite długości, ale w większości przypadków zaleca się, aby sekcje osiowe miały w przybliż eniu jednakowe długości na każdej bieżni dla uzyskiwania powtarzalnie równych dawek, możliwie z wyjątkiem pierwszej części osiowej, która może być zastosowana dla wymuszenia wykonania etapu odpowietrzenia wstępnie określonej objętości i/lub początkowego wydozowania objętości nie przeznaczonej do wstrzyknięcia, przy czym normalnie te objętości są odmienne od objętości dozowanych. Najkorzystniej, jednakowe części osiowe reprezentują całkowity podział całej zawartości pojemnika, zaś w przypadku kilku bieżni mogą one zapewniać odmienne podziały całkowite łącznej objętości. Sekcja poprzeczna może mieć również nadaną zmienną długość, np. większą niż jedną szerokość bieżni, krótszą niż dwie szerokości bieżni jeżeli jest wystarczająca powierzchnia zderzakowa, zwykle przynajmniej dwie szerokości, ale może być dłuższa, lecz korzystnie mniejsza niż dostępny obwód. Ograniczenia mogą stanowić względy przestrzenne, ale również np. umieszczenie czytelPL 198 728 B1 nych skal lub wskaźników, dla którego to celu małe ruchy poprzeczne mogą służyć do utrzymania osiowo rozmieszczonych znaków w obrębie granic okienek, a duże ruchy poprzeczne mogą służyć do wyprowadzania dużych znaków poza okienka i do wprowadzania nowych znaków w okienka. Rozważania te dotyczą również ruchów poprzecznych przy zastosowaniach jednodawkowych.

Aczkolwiek osiowe ruchy tłoczyska pełnią głównie funkcję aktywną w stosunku do zawartości pojemnika, to w innych celach mogą być wykorzystane ruchy obrotowe. Jeden tego rodzaju cel został wskazany powyżej w układach wielodawkowych, w których ruchy obrotowe są zastosowane do wspomagania zatrzymywania wydozowania jednej dawki i wymagają aktywnego etapu przed wydozowaniem nowej dawki. Następnym zalecanym celem obrotowej bieżni jest umożliwienie wyboru pomiędzy kilkoma rozgałęzieniami osiowych bieżni, odchodzącymi od bieżni obrotowej, które następnie korzystnie mogą być ułożone według postaci pierścieniowej, albo przynajmniej częściowego pierścienia o zamkniętym zakończeniu dla umożliwienia jedynie ruchów posuwisto-zwrotnych lub korzystnie jako całkowitego pierścienia, umożliwiając pełny obrót popychacza wewnątrz. Trzecim zalecanym zastosowaniem obrotowej bieżni jest umożliwienie śrubowego ruchu tłoczyska, wykonującego zarówno osiowy jak i obrotowy ruch, który może być stosowany do znanych celów, np. zmiany stosunku prędkości lub siły dla wystrzyknięcia niewielkich, kontrolowanych objętości, produktów o dużej lepkości lub do wykonania kontrolowanego przetworzenia pojemników z licznymi komorami. Gwint może przechodzić tylko częściowo ponad całkowitym obrotem, np. dla wystrzyknięcia niewielkich objętości do kilku obrotów, np. przy przetworzeniu. Jest całkowicie możliwe zastosowanie gwintów o zmiennym skoku jeżeli jest odpowiednio zaprojektowany popychacz, jak wskazano powyżej. Ogólnie obrót odbywa się dookoła linii współśrodkowej z osią pojemnika.

Zalecane zastosowanie bieżni pierścieniowej polega na wykorzystaniu jej jako bieżni łączącej kilka odgałęzień od bieżni pierścieniowej i biegnących przynajmniej częściowo w kierunku osiowym. Układ taki może być stosowany do utworzenia odmiennych programów bieżniowych dla różnic w typie pojemnika, typie zawartości pojemnika lub wymagań dotyczących pacjenta. Szczególnie układ taki jest przydatny jako ustawianie dawki dla danego pojemnika. Bieżnia pierścieniowa będzie korzystnie zapewniała prowadzenie liniowe popychacza, samodzielnie lub w połączeniu z drugą bieżnią, ponieważ jakikolwiek niekontrolowany ruch osiowy tłoczyska może powodować błąd dozowania lub błąd zapoczątkowania, lub spowodować zmylenie użytkownika. Dozujące bieżnie odgałęziające się od bieżni łączącej i biegnące przynajmniej częściowo w kierunku osiowym, korzystnie dla ruchu do przodu tłoczyska podczas poruszania się z bieżni łączącej do bieżni dozujących, mogą być typu ogólnego wskazanego powyżej, to jest rozmieszczone dla pojedynczych lub wielokrotnych wstrzyknięć. Zaleca się, aby przynajmniej dwie a korzystnie wszystkie bieżnie były odmienne, korzystnie przez zastosowanie odmiennych długości suwu.

Zaleca się ponadto umieszczenie czytelnych wskazań dawki w związku z układami wyboru dawki. Ogólnie, nadany program wymusza stosowanie przez użytkownika pojedynczego łańcucha sekwencyjnych czynności bez alternatyw, lecz powiązanych z kilkoma alternatywami wyboru dawki, przy czym aczkolwiek wskazania mogą być wykorzystane w dowolnej fazie, to korzystnie są one wykorzystywane dla prowadzenia w fazie wyboru dawki. Może to korzystnie być dokonane w ten sposób, że wskazania lub znaki na tłoczysku lub obudowie są widoczne w okienku lub wskazywane przez wskazówkę na drugiej części. Znaki mogą być umieszczone w pierścieniu równoległym do bieżni łączącej, na powierzchniach pomiędzy bieżniami dozującymi dla zachowania przestrzeni osiowej lub na obszarze pierścieniowym pozbawionym bieżni dozujących, korzystnie w stronę tyłu bieżni dozujących, dla umożliwienia zastosowania większych znaków.

Zaleca się również przystosowanie do prowadzonych etapów inicjowania w związku z takim układem, a w szczególności do otrzymania kontrolowanego etapu odpowietrzenia. Odpowietrzenie powinno być traktowane jako obejmujące możliwość wstępnego wytryśnięcia płynu, co z kolei powinno obejmować odrzucenie płynu nieprzeznaczonego do stosowania, co stanowi znaną alternatywę dokonywania wstrzyknięć częściowej dawki pojedynczej. Odpowietrzenie powinno być zrealizowane przez wyposażenie każdej z bieżni dozujących w część początkową, której osiowa długość jest przystosowana do etapu odpowietrzenia, po której następuje część poprzeczna przed aktualną osiową częścią dozującą. Korzystnie początkowa część odmiennych bieżni dozujących ma w przybliżeniu tę samą długość osiową, o ile nie jest stosowana do odrzucania części płynu, zaś część dozująca bieżni korzystnie jest odmienna i korzystnie dłuższa niż część inicjująca. Następny zalecany układ, w szczególności gdy odrzucanie płynu nie jest włączone do etapu odpowietrzania, polega na zastosowaniu bieżni inicjującej w procesie przed bieżnią łączącą tak, że odpowietrzenie następuje przed wyborem

PL 198 728 B1 dawki, co daje właściwą kolejność czynności i wymaga jedynie zastosowania jednej bieżni inicjującej dla wszystkich bieżni dozujących i automatycznie nadaje tę samą długość inicjacji dla wszystkich bieżni inicjujących. Bieżnia inicjująca powinna przebiegać na odległości osiowej dostosowanej do odpowietrzenia i korzystnie powinna dochodzić do powierzchni zderzakowej dla uzyskania aktywnej zmiany kierunku dla wyboru bieżni dozującej. Korzystnie zderzak stanowi ściana bieżni łączącej, nie pozwalająca na wejście do jakiejkolwiek bieżni dozującej, np. pomiędzy takimi wejściami. Inicjacja może obejmować inne etapy procesu niż odpowietrzenie i korzystnie jest poprzedzona przez bieżnię mieszającą dla pojemników wielokomorowych. Tego rodzaju bieżnia może być zasadniczo osiowa, np. prosta i zakończona kolankiem lub rozgałęziem, jednakże korzystnie znanego typu gwintowego, i może zawierać kilka równoległych bieżni gwintowych z kilkoma popychaczami, jak opisano powyżej.

Jak wspomniano powyżej, bieżnia śrubowa o stałym lub zmiennym skoku, może być wykorzystywana do rozmaitych zadań, z których nie wszystkie wymagają jakichkolwiek dodatkowych czynności po ruchu śrubowym, przykładowo gdy ruch jest wykorzystywany do ostatecznego wystrzyknięcia dawek o małej lub dużej lepkości. W przeciwieństwie do tego, przy stosowaniu do przetworzenia wielokomorowego, większość etapów procesu następuje później w cyklu i jest pożądane opracowanie układu bieżni łączącego te zapotrzebowania, a w szczególności układu bieżni umożliwiającego wielokrotne dozowanie, ponieważ układy wielokomorowe często są zaprojektowane tak, że dają wielokrotne dawki po zmieszaniu, co dotychczas wymagało skomplikowanych mechanizmów wstrzykiwania. Tak więc, zalecanym układem bieżnikowym, stosującym śrubowe bieżnie jest zastosowanie również bieżni do wielokrotnego dozowania, np. dowolnego z ogólnych rodzajów wspomnianych powyżej, takich jak układ schodkowy, meandrowy lub siatkowy, z tylko jedną lub kilkoma wybieranymi bieżniami. Dla realizacji tego jest zalecane zastosowanie bieżni łączącej typu ogólnie pierścieniowego, jak opisano powyżej i umożliwienie kontynuacji bieżni gwintowej bezpośrednio w bieżnię łączącą, co jest możliwe przy jedynie niewielkiej zmianie kierunkowej, której wielkość zależy od skoku gwintu. Przy popychaczu umieszczonym w bieżni łączącej, wszystkie opcjonalne alternatywy opisane powyżej w odniesieniu do układu rozgałęzienia są dostępne, w szczególności dotyczące wyboru kilku bieżni kontynuacyjnych. Następną zalecaną alternatywą jest umożliwienie kontynuacji bieżni śrubowej zasadniczo w kierunku osiowym, przez co użytkownik doświadczy wrażenia zatrzymania ruchu śrubowego wskazującego, że konieczny jest teraz ruch osiowy. Część bieżni osiowej może stanowić wejście bieżni dozującej dla dozowania pojedynczej lub korzystnie wielokrotnych dawek jak opisano. Jednakże korzystnie, pierwsza część części osiowej stanowi bieżnię odpowietrzającą, biegnącą na odcinku przystosowanym do tego celu, która może dalej być kontynuowana poprzez kolanko lub rozgałęzienie odpowiednio dla bieżni dozowania dawki pojedynczej lub wielokrotnej, które to bieżnie dozujące mogą z kolei być zaprojektowane do pojedynczego lub wielokrotnego dozowania sekwencyjnego. Osiowa długość bieżni odpowietrzającej jest korzystnie odmienna od osiowej długości bieżni dozujących, które z kolei mogą być indywidualnie odmienne, jednak ż e w przypadku dawki wielokrotnej korzystnie każ da posiada powtarzające się sekcje dozowania o jednakowej długości osiowej. Opisane układy są całkowicie kompatybilne z dwiema lub więcej bieżniami równoległymi, z których każda ma przynajmniej jeden popychacz, np. przez równoległe gwinty przechodzące w równoległe bieżnie odpowietrzające i równoległe bieżnie dozujące.

Powyższe układy opisano powyżej jako zbudowane z ciągłych bieżni w tym sensie, że mogą one prowadzić pojedynczy popychacz. Jednakże jest całkowicie możliwe zmodyfikowanie tych układów aby zamiast nich zastosować dwie lub więcej bieżnie szeregowe, co da korzyści jak opisano powyżej. Zalecanym zastosowaniem bieżni szeregowych jest zastosowanie pierwszej bieżni z pierwszym popychaczem lub korzystnie dwóch lub więcej równoległych pierwszych bieżni z pierwszymi popychaczami dla początkowych etapów cyklu, korzystnie etapu mieszania i/lub etapu odpowietrzania, a najkorzystniej obydwu, zaś druga bieżnia z drugim popychaczem służą do nastawy dawki i aktualnego wstrzyknięcia lub wstrzyknięć, przy czym pierwsze i drugie bieżnie z odpowiadającymi im popychaczami są rozmieszczone szeregowo. Początkowe etapy mogą nie wymagać wyboru spośród kilku alternatyw bieżni, lecz zamiast tego mogą wymagać stosowania równoległych bieżni i kilku popychaczy o dużej sztywności i precyzji dla wydłużonego tłoczyska, wydłużonego we wczesnych fazach. Zamiast tego etap wyboru dawki może wymagać wykorzystania znaczącej wielkości powierzchni i pełnego wykorzystania dostępnego obwodu dla kilku bieżni i możliwego przekazania informacji użytkownikowi. Zastosowanie kilku bieżni rozwiązuje ten problem, a ponadto umożliwia uzyskanie zwartego układu bieżni. Popychacze mogą być umieszczone na tej samej części lub obydwu częściach bieżni szeregowych, to jest albo na obudowie albo na tłoczysku, lub też pierwsze bieżnie mogą być

PL 198 728 B1 umieszczone na jednej z tych części, a druga bieżnia na drugiej, np. dla zwiększenia dostępnej powierzchni dla układu bieżni i dla umożliwienia zastosowania przykładowo bieżni na zachodzących na siebie osiowo częściach. Możliwe jest dokonanie rozłączenia pierwszych popychaczy i przyłączenie drugiego popychacza lub popychaczy poprzez ruch obrotowy, np. z wyjściami i wejściami odpowiednio dla przykładu typu połączenie bagnetowe, jednakże zaleca się, aby odłączenie i przyłączenie popychacza następowało poprzez osiowy ruch względny pomiędzy bieżnią i popychaczem, w szczególności tak, że rozłączenie i połączenie następuje przy tylnych i odpowiednio przednich częściach układu bieżni. Pod innymi względami, pierwsze i drugie bieżnie mogą być typu omówionego ogólnie powyżej, np. bieżnia prosta lub korzystnie nagwintowana dla mieszania, prosta bieżnia osiowa dla odpowietrzania i pierścieniowo ukształtowana bieżnia łącząca dla wyboru dawki, rozgałęziona na kilka bieżni dozowania wstrzykiwania pojedynczej lub wielokrotnej dawki.

Powyższy opis dotyczy zarówno cech strukturalnych, jak i roboczych, bezpośrednio lub pośrednio, lub wynika z opisów konstrukcji, funkcji i przedmiotów. Wynalazek obejmuje zarówno urządzenie, jak i sposób oraz opisane właściwości. Metodologiczne aspekty nie są powtarzane oddzielnie. Należy zauważyć, że wszystkie opisane układy są kompatybilne ze zwyczajowym etapem zapewniania odpowietrzenia pojemnika przed dokonaniem wstrzyknięć, który to etap jest często lekceważony, aczkolwiek jest ważny dla właściwego przebiegu wstrzykiwania, zwłaszcza dokonywanego samodzielnie. Sposób zabezpieczania tej fazy roboczej może obejmować etapy a) przemieszczania tłoczyska ku przodowi ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, wykonywania następnie odpowietrzenia i/lub wstępnego wytryśnięcia zawartości pojemnika, b) obracania tłoczyska w kierunku odmiennym od kierunku z etapu a) i c) posuwania tłoczyska do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, dokonywania następnie wstrzyknięcia zawartości pojemnika. Podczas etapu odpowietrzania użytkownik powinien korzystnie przytrzymywać urządzenie tak, aby zabezpieczyć przepływ zawartości pojemnika z dołu i w górę, korzystnie przez zwrócenie otworu pojemnika przynajmniej częściowo ku górze. Można dodać jakiekolwiek inne opisane etapy sposobu.

Według innych aspektów urządzenie wstrzykujące według wynalazku może być zastosowane konwencjonalnie lub jak opisano w stanie techniki. Poniżej zamieszczono streszczenie zalecanych czynności. Jeżeli pojemnik nie jest wstępnie zmontowany z obudową urządzenia, to operator wkłada pojemnik i ewentualnie łączy go z dostarczonymi środkami przyłączającymi i częściami montującymi. Jeżeli pojemnik stanowi urządzenie dwukomorowe lub wielokomorowe, wówczas czynność mieszania może być wykonana przed przyłączeniem do urządzenia, ale korzystnie jest wykonywana po przyłączeniu, jak opisano. Jeżeli igła, rura dyfuzyjna lub inny zespół dostarczający jest już na miejscu, to operator może zamontować takie urządzenie na otworze pojemnika i ewentualnie zdejmuje osłonę igły. Otwór jest zwrócony w górę a ruchoma ściana jest przesuwana do przodu dla wydalenia powietrza i ewentualnie wytryśnięcia małej ilości preparatu dla zapewnienia właściwego funkcjonowania. Korzystnie ściana jest przesunięta ku przodowi. Jeżeli jest to potrzebne, w tym momencie może nastąpić czynność ustawiania dawki dowolnym z opisanych sposobów. W razie potrzeby urządzenie jest przesuwane tak, aby wykonać ruch wnikający dla wprowadzenia igły do docelowego obiektu, np. tkanki ludzkiej lub zwierzęcej lub dowolnego innego materiału lub urządzenia. Można teraz dokonać jednego lub więcej wstrzyknięć za pomocą dowolnego z omówionych środków i sposobów. Na koniec urządzenie wnikające może być wyciągnięte z miejsca docelowego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1A-1D przedstawiają zalecane rozwiązanie urządzenia wstrzykującego według wynalazku, przy czym fig. 1A stanowi widok z boku rzut przezroczysty, fig. 1B - widok osiowy tylnej części obudowy, fig. 1C - widok z boku tł oczyska, a fig. 1D - przekrój tł oczyska, jak wskazano na fig. 1C, a fig. 2A-2F - schemat niektórych układów bieżni na powierzchni teoretycznej, na fig. 2A w postaci cylindrycznej, a na fig. 2B do 2F w rozwinię ciu pł askim.

Na fig. 1 przedstawiono urządzenie wstrzykujące mające popychacze na wewnętrznej powierzchni obudowy oraz układ bieżni na zewnętrznej powierzchni powiększonego tłoczyska w postaci tulei, wystającej z tylnego końca tłoczyska ku przodowi współśrodkowo z wnikającą częścią w jej wnętrzu, która to część wnikająca przylega do ruchomej ściany pojemnika. Wstrzykiwacz jest przystosowany do pojemników dwukomorowych typu strzykawki i jego układ bieżniowy zawiera dwie równoległe bieżnie mające nagwintowane i osiowe sekcje dla dwóch komór odpowiednio mieszania i odpowietrzania, i następną szeregowo umieszczoną bieżnię zawierającą pierścieniowo ukształtowaną bieżnię łączącą i cztery rozgałęzione osiowe bieżnie dozujące dla wstrzykiwania pojedynczej dawki o dowolnej z czterech wybieranych objętości.

PL 198 728 B1

Na fig. 1A przedstawiono urządzenie wstrzykujące 100 w fazie roboczej bezpośrednio po zmieszaniu dwóch komór pojemnika i bezpośrednio przed etapem odpowietrzenia. Urządzenie wstrzykujące 100 zawiera obudowę 110 składającą się z dolnej integralnej części 111 i górnej integralnej części 112, połączonych zaczepami 113, umożliwiającymi rozdzielenie dla włożenia i wyjęcia dwukomorowego pojemnika 120. Pojemnik 120 zawiera tuleję 121, przedni otwór 122 z szyjką i membraną dla przedziurkowania igłą, sekcję obejściową 123 z pochyłymi rowkami dla przelewu płynu, tylny tłok 124 i przedni tłok 125. Ponieważ urządzenie pokazano po zmieszaniu komór, zatem przedni tłok 125 został przesunięty do sekcji obejściowej 123 a tylny tłok 124 przylega do przedniego tłoka po przelaniu wszystkiego płynu występującego początkowo pomiędzy tłokami. Dalszy ruch ku przodowi tłoków będzie wykorzystywany do odpowietrzania i wstrzyknięcia mieszaniny. Dolna część obudowy ma zwężającą się część przednią, przystosowaną do przytrzymywania osiowo pojemnika przy szyjce otworu 122. Ruchowi w tył pojemnika zapobiega się za pomocą wnikającej części tłoczyska, która to wnikająca część przylega do tylnego tłoka 124. Tylna część obudowy 112 posiada palcowy układ 114 dla łatwości manipulowania. Przytrzymuje ona również rozmaite popychacze. Pierwszy zestaw popychaczy jest usytuowany przy skrajnie tylnej części górnej obudowy 112, gdzie obudowa posiada wystające do wewnątrz kształtki 115 tworzące tylne popychacze. Dodatkowe dwa popychacze są ukryte. Na wnętrzu przy przednim zakończeniu tylnej części obudowy 112 znajduje się pojedynczy drugi popychacz 116 w postaci prostokąta, który na fig. 1A jest częściowo ukryty za tylnym tłokiem 124 i obejściem 123. Ta część obudowy również posiada okienko 117, częściowo ukryte dla odsłonięcia wartości dawki.

Popychacze pokazano lepiej na fig. 1B, gdzie przedstawiono górną część obudowy w widoku od tyłu. Cztery tylne popychacze 115 przy tylnym końcu obudowy są rozmieszczone asymetrycznie dookoła obwodu a trzy z popychaczy są przystosowane do współpracy z jedną z równoległych bieżni, zaś czwarty jest przystosowany do współpracy z drugą równoległą bieżnią, przy czym cała asymetria służy dla zapewnienia możliwości zamontowania tłoczyska w obudowie tylko w jeden sposób. Dla dobrej współpracy z bieżniami w postaci gwintu, cztery tylne popychacze są trochę nachylone i umieszczone przy nieznacznie odmiennych głębokościach osiowych. Pojedynczy przedni popychacz 116 jest trochę większy i ma prostą górną krawędź do współpracy z obwodową krawędzią tłoczyska.

Na fig. 1C i 1D przedstawiono szczegóły tłoczyska. Tłoczysko 130 posiada przedni koniec 131 przeznaczony do wkładania do obudowy i tylny koniec 132 przeznaczony do uchwycenia. Jak pokazano najlepiej na fig. 1D, tłoczysko 130 składa się z części wnikającej 133 przeznaczonej do wchodzenia do wnętrza tulei pojemnika 120 i do przylegania i przemieszczania tylnego tłoka 124, pierścienia 134 współśrodkowego z częścią wnikającą jednakże przesuwającego się po zewnętrzu pojemnika 120 i umieszczonego wraz z układem bieżni na jego powierzchni. Pomiędzy częścią wnikającą 133 a tuleją 134 znajduje się odstęp 135 przystosowany do przyjmowania tulei pojemnika 121. Część wnikająca 133 i pierścień 134 są połączone przy tylnym końcu 132 tłoczyska. Równoległe bieżnie 140 układu bieżniowego mają wejście 141 dla tylnych popychaczy 115 umieszczone osiowo przy sekcji dla fig. 1D, przy czym wejście zawiera cztery krótkie sekcje wejściowe 142 rozmieszczone dookoła obwodu tak, aby odpowiadać czterem tylnym popychaczom 115. Przy tylnym końcu każdej sekcji wyjściowej znajduje się bieżnia jednokierunkowa 143, służąca do ułatwienia włożenia tłoczyska 130 do obudowy 112 za tylne popychacze, a także dla przytrzymania tłoczyska. Jak stwierdzono, trzy z tych tylnych popychaczy wchodzą do jednej z równoległych bieżni, a jeden tylny popychacz wchodzi do następnej równoległej bieżni. Sekcje wejściowe są zakończone odpowiednimi nagwintowanymi sekcjami 144 równoległych bieżni, przy czym długość tych nagwintowanych sekcji 144 jest przystosowana do mieszania poprzez przemieszczenie tylnego tłoka 124 na odległość przynajmniej odpowiadającą początkowej odległości pomiędzy tylnym tłokiem 124 a przednim tłokiem 125 plus przemieszczenie przedniego tłoka do sekcji obejściowej 123. Nagwintowane sekcje są zakończone osiowymi sekcjami odpowietrzającymi 145, których jest cztery i które mają ten sam rozkład co sekcje wejściowe, umożliwiając wejście czterech tylnych popychaczy 115 podczas ruchu osiowo do przodu tłoczyska dla wykonania odpowietrzenia. Pozycje i długość sekcji odpowietrzających są trochę odmienne w wyniku odmiennego usytuowania osiowego poszczególnych tylnych popychaczy 115. Bieżnie odpowietrzające 145 są zakończone pierścieniowo ukształtowaną bieżnią rozłączającą 146, która jest wystarczająco szeroka osiowo dla przyjęcia wszystkich osiowo odmiennie rozmieszczonych tylnych popychaczy 115 z pewną tolerancją, co oznacza, że wcześniejsze prowadzenie liniowe obecnie staje się prowadzeniem powierzchniowym zarówno osiowo jak poprzecznie. Podczas ruchu osiowego do bieżni rozłączającej 146, zaczyna pracować umieszczona szeregowo część bieżni 150. Szeregowa część bieżni 150 zawiera obwodową krawędź, która funkcjonuje jako bieżnia łącząca 151 dla czterech bieżni dozujących 152

PL 198 728 B1 w postaci czterech szczelin o rozmaitej dł ugoś ci, rozgałęziających się od bież ni łączą cej 151. Przedni popychacz 116 jest tak umieszczony, że podczas osiowego ruchu odpowietrzającego i pod wpływem rozłączenia tylnych popychaczy 115, krawędź bieżni 151 w miejscu pomiędzy bieżniami dozującymi wchodzi w kontakt z górną krawędzią przedniego popychacza 116, tym samym kończąc etap odpowietrzenia przez zatrzymanie osiowego ruchu i równoczesne połączenie przedniego popychacza 116 z bieżnią łączącą 151. Długość suwu odpowietrzającego jest wskazana zgrubnie strzałką h na fig. 1A. Teraz można obrócić tłoczysko tak, że przedni popychacz 116 łączy się przy krawędzi bieżni łączącej 151 dla wyboru jednej z bieżni dozujących 152 i podczas tego obrotu rozmaite wartości dawki, nadrukowane na powierzchniach 153 i odpowiadające każdej bieżni 152 dozującej są odsłonięte w okienku 117. Po wybraniu dawki przedni popychacz jest ustawiony w linii z odpowiadającą szczeliną lub bieżnią dozującą, umożliwiając ruch do przodu tłoczyska dla wydozowania dawki, który to ruch osiowy jest zatrzymany przy zamkniętym zakończeniu bieżni dozującej. Podczas ruchu wydalającego tylne popychacze 115 mogą wchodzić pomiędzy żebra uchwytowe 147 przy tylnym końcu 132, które to żebra mają wielkość i rozkład taki, że tylne popychacze są dopasowane pomiędzy nimi niezależnie od tego, która z bieżni dozujących jest zastosowana.

Na fig. 2A do 2F przedstawiono w postaci schematycznej niektóre układy bieżniowe na powierzchni teoretycznej. Powierzchnia oznaczona ogólnie 200 może stanowić albo powierzchnię tłoczyska, albo powierzchnię na obudowie, np. zewnętrzną powierzchnię tłoczyska lub wewnętrzną powierzchnię obudowy. Aczkolwiek układ bieżniowy przedstawiono na pojedynczej płaszczyźnie, to jednak w obrębie wynalazku mieści się układ bieżniowy obejmujący bieżnie zarówno na tłoczysku jak i na obudowie. Na fig. 2A pokazano powierzchnię w postaci cylindrycznej dookoła osi symetrii 201, której całkowita postać jest odpowiednia do fizycznego zastosowania na powierzchni wstrzykującej. Na fig. 2B do 2F pokazano cylindryczną powierzchnię z fig. 2A w stanie rozwiniętym do płaszczyzny, np. po przecięciu wzdłuż linii 202.

Na fig. 2A pokazano prosty układ bieżni na powierzchni 210, zawierającej pierścieniową bieżnię 203, funkcjonującą jako łącząca bieżnia do osiowych bieżni dozujących 204 i 204', rozgałęziających się od bieżni łączącej 203.

Na fig. 2B przedstawiono podobny układ bieżni, zawierający bieżnię pierścieniową 211 funkcjonującą jako bieżnia łącząca dla czterech bieżni dozujących 212, rozgałęziających się od bieżni łączącej. Każda bieżnia dozująca 212 zawiera pierwszą sekcję osiową 213, funkcjonującą jako bieżnia odpowietrzająca, oraz drugą sekcję osiową 214, funkcjonującą jako bieżnia wstrzykująca, przy czym pierwsze i drugie sekcje są przemieszczone poprzecznie w stosunku do siebie przez połączenie pierwszym kolankiem 215 i drugim kolankiem 216. Osiowa długość pierwszej sekcji osiowej 213 wszystkich bieżni dozujących 212 jest taka sama, jak przedstawiono linią symetrii 217, równolegle z bież nią łączą c ą 211, przy czym osiowa dł ugość drugich sekcji osiowych 214 jest odmienna dla umożliwienia wstrzykiwania rozmaitych dawek. Popychacz 218 pokazano jako okrąg o średnicy przystosowanej do szerokości bieżni. Podczas pracy popychacz 218 ma zdolność poruszania się w stosunku do powierzchni 210 ruchem wyznaczanym przez bieżnię. Popychacz może najpierw być przesuwany wzdłuż pierścieniowej bieżni 211 dla wyboru bieżni dozującej 212. Pod wpływem ruchów w pierwszej sekcji osiowej 213 moż e następować odpowietrzenie pojemnika urzą dzenia aż do momentu, w którym ruch zostanie zatrzymany przy pierwszym kolanku 215. Następnie, popychacz zostaje przemieszczony poprzecznie dla dojścia do drugiej sekcji osiowej 214 dla wydozowania zawartości ilości określonej przez długość tej sekcji w wybranej bieżni dozującej 212. Jeżeli płaszczyzna 210 jest umieszczona na powierzchni tłoczyska a popychacz 218 na powierzchni obudowy, wówczas kierunek wydalania do przodu jest skierowany w dół na tych figurach, jak przedstawiono strzałką 219 na fig. 2B. Jeżeli płaszczyzna 210 jest umieszczona na powierzchni obudowy, a popychacz 218 na powierzchni tłoczyska, to przedni kierunek wydalania jest skierowany w górę na figurach, jak przedstawiono strzałką 220 na fig. 2B odnosi się do całości fig. 2.

Na fig. 2C przedstawiono zmodyfikowany układ bieżni z rozwiązaniami wielodawkowymi i następnym układem odpowietrzającym. Bieżnia łącząca 221 jest rozgałęziona w schodkową bieżnię wielodawkową 222 i meandrową bieżnię wielodawkową 223. Schodkowa bieżnia wielodawkową 222 posiada powtarzające się osiowe sekcje 224 i poprzeczne sekcje 225, przy czym sekcje poprzeczne biegną w stronę lewą na rysunku, tworząc schodkową postać bieżni 222, dzielącą bieżnię na cztery kolejne sekcje dozujące o prawie równej długości osiowej. Meandrowa bieżnia 223 dawki wielokrotnej posiada również powtarzalną sekcję osiową 226 i poprzeczną 227, jednakże sekcje poprzeczne biegną wzajemnie wymiennie w prawo i w lewo na rysunku, tworząc meandrową bieżnię 223, dzieląc

PL 198 728 B1 bieżnię na trzy kolejne sekcje dozujące o prawie równej długości osiowej. Początkowa bieżnia odpowietrzająca 228 jest umieszczona na przeciwnej stronie bieżni łączącej 221 względem bieżni wielodawkowych i biegnie osiowo przez niewielką odległość przystosowaną do celów odpowietrzenia. Popychacz 229 pokazano tu jako prostokąt, co ilustruje, że możliwe są do zastosowania popychacze asymetryczne w przypadku odpowiedniej konfiguracji bieżni, tutaj o odpowiednio większej szerokości w częściach poprzecznych niż w częściach osiowych. Podczas pracy popychacz 229 jest przesuwany względem układu bieżni najpierw dla przejścia osiowo przez bieżnię odpowietrzającą 228 aż do zatrzymania o przeciwległą ścianę kanału łączącego 221. Następnie popychacz jest przesuwany poprzecznie w kanale łączącym 221 dla wyboru albo schodkowej bieżni wielodawkowej 222, albo meandrowej bieżni wielodawkowej 223. Następnie popychacz jest posuwany osiowo dla wykonania wydozowania aż zostanie zatrzymany ruch osiowy przy kolanku w sekcji poprzecznej 225 lub 227, ponownie przesunięty poprzecznie dla dojścia do następnej sekcji osiowej 224 lub 226, który to ruch zostaje powtórzony dla pozostałych dawek.

Na fig. 2D przedstawiono układ bieżni podobny do pokazanego na fig. 2C, jednakże zmodyfikowany następnym układem wielodawkowym. Dla uproszczenia ilustracji, na tej i następnych figurach bieżnie są pokazane raczej jako linie a nie jako kanały mające szerokość i mogą być rozważane jako linie przerywane przez punkt a nie obszar na popychaczu. Na fig. 2D pokazano bieżnię łączącą 231, wyposażoną w poprzedzającą bieżnię odpowietrzającą 232 jak powyżej. Z bieżni łączącej 231 odgałęziają się osiowo cztery bieżnie dozujące 233, 234, 235 i 236. Przy osiowych końcach bieżni 233, 234 i 235 bież nie mają kolanko i kontynuują swój przebieg poprzecznie w stronę aż do przecię cia z dł u ż szymi bieżniami, tym samym tworząc nowe bieżnie łączące 237, 238 i 239, z których odgałęziają się te dłuższe bieżnie. W razie potrzeby również te bieżnie łączące mogą być przedłużone do postaci kompletnych bieżni pierścieniowych. Te osiowe i poprzeczne części tworzą układ bieżni siatkowej, zwielokrotniający możliwości robocze. Przykładowo, podczas pracy można wybrać dowolną z czterech bieżni dozujących 233, 234, 235 i 236, gdy popychacz znajduje się w bieżni łączącej 231 dla wydozowania np. 1/3, 1/2, 3/4 lub całość całkowitej dostępnej objętości, a użytkownik odczuwa wrażenie zatrzymania przy każdej wybranej dawce. Jednakże po zastosowaniu bieżnika 233 stale pozostaje opcja wydozowania 1/4, 1/2 lub 3/4 objętości poprzez wybór odpowiednio bieżni 234, 235 i 236, przy ciągłym odczuciu zatrzymania końcowego. Po użyciu bieżni 234 można ciągle wydozować 1/4 lub 1/2 objętości z bieżni 235 i 236, zaś po użyciu bieżni 235 można wydozować 1/4 objętości z bieżni 236.

Na fig. 2E przedstawiono zastosowanie bieżni równoległych, mających sekcje nagwintowane, osiowe i poprzeczne. Dwie bieżnie oznaczone ogólnie 241 i 241' i pokazane liniami odpowiednio ciągłymi i przerywanymi mają każda po jednym popychaczu 242 i 242' , przy czym bieżnie i popychacze są tak rozmieszczone, że mogą się kontaktować współbieżnie podczas przejścia wszystkich pokazanych części bieżni. Dwie bieżnie są ciągłe bez rozgałęzienia, aczkolwiek w razie potrzeby można dodać rozgałęzienia. Każda bieżnia ma początkową sekcję nagwitnowaną 243 i 243', przystosowaną do mieszania wielokomorowych pojemników, kontynuowane przez krótką osiową sekcję 244 i 244' przystosowaną do odpowietrzenia i finalnie kontynuowane przez meandrowe sekcje wielodawkowe przystosowane do powtarzalnego wydatkowania szeregu dawek. Podczas pracy każdy popychacz 242 i 242' najpierw przechodzi przez nagwintowaną sekcję 243 i 243' pod wpł ywem obracania cylindra aż ruch ten zostanie zatrzymany przy kolankach, w których znajdują się popychacze pokazane na rysunku. Teraz jest umożliwiony ruch osiowy dla odpowietrzenia w sekcjach osiowych 244 i 244' aż ruch ten zostanie zatrzymany przy następnym kolanku, wymagając nowego obrócenia dla osiągnięcia meandrowych sekcji wielodawkowych dla powtarzalnego wytryśnięcia dawek jak opisano powyżej.

Na fig. 2F przedstawiono modyfikację z zarówno równoległymi jak i szeregowymi bieżniami dla wstrzykiwania pojedynczej dawki. Podobnie jak w rozwiązaniu poprzednim występują dwie równoległe bieżnie 251 i 251', z których każda ma pierwszy popychacz odpowiednio 252 i 252'. Każda z równoległych bieżni ma początkowe nagwintowane sekcje 253 i 253', kontynuowane przez krótkie osiowe sekcje 254 i 254', przystosowane do odpowietrzania, z którymi mogą się odłączać popychacze 252 i 252' przez wyjście z osiowych sekcji 254 i 254' w miejscu w którym na rysunku pokazano te popychacze. W tym miejscu sekwencji drugi popychacz 255 dochodzi do pierścieniowo ukształtowanej bieżni łączącej 256, z której są rozgałęzione trzy bieżnie dozujące 257. Drugi popychacz może obecnie poruszać się pod wpływem względnego obrotu części aż zostanie ustawiony w jednej linii z jedną wybraną bieżnią dozującą 257 i spowoduje wstrzykiwanie przy kontynuowaniu ruchu osiowego w wybranej bież ni dozują cej. Przerywanymi liniami 258, 258' i 259 pokazano pierwszy i drugi popychacz w możliwych położeniach początkowych. Oczywiste jest, że drugi popychacz 255 z bieżnią łączącą 256 i bieżniami dozującymi 257

PL 198 728 B1 tworzy szeregowy układ bieżni, uruchamiany po odłączeniu pierwszych popychaczy 252 i 252' od odpowiadających im bieżni. Oczywiste jest również, że układ bieżni może posiadać projekt zwarty, częściowo w wyniku nakładających się na siebie części, które nie stanowią wzajemnego zakłócenia w wyniku prowadzenia przez odpowiadające im popychacze, ewentualnie wspomagane popychaczami mającymi kształt lub wymiary kompatybilne jedynie z własną bieżnią jak pokazano na rysunku.

Claims (45)

1. Urzą dzenie wstrzykują ce do pojemników typu strzykawki, zawierają cych tuleję o osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, zawierający przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, przy czym ta współpracująca bieżnia i popychacz są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i do tłoczyska, lub na odwrót, a podczas współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, znamienne tym, że układ bieżni zawiera bieżnię łączącą (151), biegnącą przynajmniej częściowo poprzecznie do kierunku osiowego i przynajmniej dwie bieżnie dozujące (152), z których każda ma pierwszy koniec podłączony do bieżni łączącej (151), umożliwiając popychaczowi (115, 116) selektywne wchodzenie do jednej z bieżni dozujących (152), przy czym każda bieżnia dozująca (152) biegnie przynajmniej częściowo w kierunku osiowym i wraz z popychaczem (115, 116) umożliwia ruch do przodu tłoczyska (130).

2. Urzą dzenie wedł ug zastrz. 1, znamienne tym, ż e przynajmniej jedna z bież ni dozują cych (152) zawiera powierzchnię zderzakową dla popychacza (115, 116), ograniczającą ruch do przodu tłoczyska (130).

3. Urzą dzenie wedł ug zastrz. 2, znamienne tym, ż e powierzchnia zderzakowa jest umieszczona przy kolanku lub rozgałęzieniu bieżni, umożliwiając wraz z popychaczem (115, 116) dalszy ruch poprzeczny tłoczyska (130).

4. Urzą dzenie wedł ug zastrz. 3, znamienne tym, ż e kolanko lub rozgałęzienie bież ni jest przyłączone do przynajmniej jednego następnego kolanka lub rozgałęzienia bieżni, umożliwiając wraz z popychaczem (115, 116) dalszy osiowy ruch do przodu tł oczyska (130).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przynajmniej jedna z bieżni dozujących (152) rozciąga się w stronę jej drugiego końca poprzez pierwszą sekcję osiową, kolanko lub rozgałęzienie i drugą sekcję osiow ą .

6. Urządzenie wedł ug zastrz. 5, znamienne tym, ż e bież nia dozują ca (152) rozcią ga się przez drugie kolanko lub rozgałęzienie i przynajmniej pojedynczą trzecią sekcję osiową.

7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że bieżnia dozująca (152) ma postać wybraną z grupy na którą składa się postać schodkowa, postać meandrowa, postać siatkowa i ich kombinacje.

8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przynajmniej dwie bieżnie dozujące (152) rozciągają się w stronę ich drugiego końca przez pierwszą sekcję osiową, kolanko lub rozgałęzienie i drugą sekcję osiow ą .

9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że pierwsza sekcja osiowa przynajmniej dwóch bieżni dozujących (152) ma tę samą długość osiową.

10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że układ bieżni zawiera bieżnię początkową (140), która ma jeden koniec przyłączony do bieżni łączącej (151), umożliwiając popychaczowi (115, 116) wejście z bieżni początkowej (140) do bieżni łączącej (151) pod wpływem ruchu do przodu tłoczyska (130).

11. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że bieżnia początkowa (140) jest przyłączona do bieżni łączącej (151).

12. Urządzenie według zastrz.10, znamienne tym, że bieżnia początkowa (140) ma sekcję osiową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska (130) na wstępnie określoną odległość osiową, korzystnie przystosowaną do odpowietrzenia pojemnika (120).

13. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że bieżnia początkowa (140) ma sekcję osiową, umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska (130) na wstępnie określoną odległość osiową, korzystnie przystosowaną do mieszania dwukomorowego lub wielokomorowego pojemnika (120).

PL 198 728 B1

14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że bieżnia początkowa (140) zawiera sekcję (144) nagwintowaną śrubowo.

15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że śrubowo nagwintowana sekcja (144) zawiera przynajmniej dwie równoległe nagwintowane bieżnie, każda z przynajmniej jednym popychaczem (115, 116).

16. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że w układzie bieżni znajduje się przynajmniej jedna bieżnia jednokierunkowa (143) dla zapewnienia ruchu w jednym kierunku.

17. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że części układu bieżni zawierają więcej niż jeden popychacz (115, 116).

18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że części układu bieżni są rozmieszczone szeregowo.

19. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że części układu bieżni są rozmieszczone równolegle.

20. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że na części obudowy (112) i odpowiednio na tłoczysku (130) lub odwrotnie znajduje się wskaźnik informacji i wybierak informacji.

21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że wybierak informacji zawiera okienko lub wskazówkę.

22. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że wskaźnik informacji znajduje się na tej samej części obudowy (112) lub tłoczyska (130) co część zawierająca układ bieżni.

23. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że wskaźnik informacji ma elementy w postaci pierścienia (134) współśrodkowego z osią pojemnika (120).

24. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że pierścień (134) jest umieszczony na tłoczysku (130).

25. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że wskaźnik informacji jest usytuowany pomiędzy bieżniami dozującymi (152).

26. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że wskaźnik informacji jest usytuowany osiowo oddzielnie względem bieżni dozujących (152).

27. Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu, oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone zasadniczo stacjonarnie odpowiednio do obudowy i do tłoczyska, lub na odwrót, a podczas współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, znamienne tym, że układ bieżni zawiera bieżnię początkową umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, przy czym przynajmniej jedna sekcja początkowej bieżni zawiera śrubowo nagwintowaną bieżnię, a ponadto układ bieżni zawiera przynajmniej jedną bieżnię dozującą (212) mającą przynajmniej pierwszą sekcję osiową (213) i drugą sekcję osiową (214), połączone przez sekcję poprzeczną.

28. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że sekcja poprzeczna łączy pierwszą sekcję osiową (213) i drugą sekcję osiową (214) za pomocą kolanka (215, 216), umożliwiając powtarzalne wstrzyknięcia we współpracy z popychaczem.

29. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że sekcja poprzeczna łączy pierwszą sekcję osiową (213) i drugą sekcję osiową (214) za pomocą rozgałęzienia, umożliwiając popychaczowi selektywne wejście do dowolnej z kilku drugich sekcji osiowych.

30. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że bieżnia początkowa zawiera ponadto przynajmniej sekcję mającą ukierunkowanie zasadniczo osiowe.

31. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że bieżnia początkowa i bieżnia dozująca (212) są wyposażone w osobne popychacze (218), przy czym jeden popychacz (218) wychodzi z połączenia z odpowiadającą mu bieżnią w trakcie przynajmniej części współpracy, gdy drugi popychacz kontaktuje się z odpowiadającą mu bieżnią.

32. Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchaPL 198 728 B1 miane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu, oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i tłoczyska, lub na odwrót, i we współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, znamienne tym, że układ bieżni zawiera bieżnię początkową umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, oraz przynajmniej jedną bieżnię dozującą (212) mającą przynajmniej jedną sekcję osiową (213, 214), umożliwiającą ruch do przodu tłoczyska, przy czym bieżnia początkowa i bieżnia dozująca (212) są wyposażone w osobne popychacze (218).

33. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że bieżnia początkowa zawiera sekcję nagwintowaną śrubowo.

34. Urządzenie według zastrz. 33, znamienne tym, że śrubowo nagwintowana sekcja bieżni zawiera przynajmniej dwa równoległe gwinty a popychacz jest podzielony na przynajmniej jedną sekcję dla każdego gwintu.

35. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że układ bieżni zawiera przynajmniej dwie bieżnie dozujące, połączone wspólną bieżnią łączącą, umożliwiającą popychaczowi selektywne wejście do dowolnej bieżni dozującej, przy czym każda bieżnia dozująca biegnie przynajmniej częściowo w kierunku osiowym i wraz z popychaczem umoż liwia ruch do przodu tł oczyska.

36. Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchamiane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku odpowiednio do obudowy i tłoczyska, lub na odwrót, a we współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, znamienne tym, że tłoczysko (130) zawiera część wnikającą, wchodzącą do tulei pojemnika (120), oraz przedłużoną część umieszczoną przynajmniej częściowo równolegle do części wnikającej (133) dla przyjmowania pomiędzy nimi przynajmniej części tulei, przy czym na części przedłużonej znajduje się przynajmniej jedna bieżnia.

37. Urządzenie wstrzykujące do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo osiowo stałym przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierające obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, integralne lub złożone tłoczysko uruchamiane dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu, oraz układ bieżni do kontrolowania lub sekwencjonowania ruchów tłoczyska, przy czym układ bieżni zawiera przynajmniej jedną współpracującą bieżnię i popychacz, które są umieszczone stacjonarnie w stosunku do obudowy i odpowiednio tłoczyska, lub na odwrót, i we współpracy umożliwiają przynajmniej jeden ruch do przodu tłoczyska, znamienne tym, że ma przynajmniej jedną bieżnię odpowietrzającą (232), usytuowaną przynajmniej częściowo w kierunku osiowym dla umożliwienia ruchu do przodu tłoczyska na odległość przystosowaną do odpowietrzenia pojemnika, przynajmniej jedną bieżnię dozującą (233, 234, 235, 236) usytuowaną przynajmniej częściowo w kierunku osiowym dla umożliwienia ruchu do przodu tłoczyska na odległość przystosowaną do realizacji dozowania z pojemnika, i przynajmniej jedną poprzeczną bieżnię łączącą (231), która łączy przedni koniec bieżni odpowietrzającej (232) z tylnym końcem bieżni dozują cej (233, 234, 235, 236) i biegnie w kierunku odmiennym od bieżni odpowietrzającej (232) i bieżni dozującej (233, 234, 235, 236).

38. Urządzenie według zastrz. 37, znamienne tym, że bieżnia odpowietrzająca (232), poprzeczna bieżnia łącząca (231) i bieżnia dozująca (233, 234, 235, 236) tworzą bieżnię ciągłą.

39. Sposób uruchamiania urządzenia wstrzykującego do pojemników typu strzykawki, zawierających tuleję o zasadniczo stałym osiowo przekroju, przedni otwór i przynajmniej jedną ruchomą ścianę wsuniętą do tulei dla przemieszczenia zawartości pojemnika, zawierającego obudowę lub część obudowy przystosowaną do pomieszczenia pojemnika przynajmniej osiowo stacjonarnie, oraz integralny lub złożony układ tłoczyska uruchamiany dla przemieszczenia ruchomej ściany pojemnika przynajmniej w kierunku do przodu, znamienny tym, że przemieszcza się tłoczysko do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, dokonując pod jego wpływem odpowietrzenia zawartości pojemnika, następnie obraca się tłoczysko w kierunku odmiennym od kierunku przemieszczania do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, po czym

PL 198 728 B1 posuwa się tłoczysko do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym, dokonując tym samym wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

40. Sposób według zastrz. 37, znamienny tym, że etap przemieszczania tłoczyska do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym obejmuje etap przytrzymywania urządzenia dla umożliwienia przepływu.

41. Sposób według zastrz. 37, znamienny tym, że ma etap ponownego obracania tłoczyska w kierunku odmiennym od kierunku posuwania tł oczyska dla wstrzyknię cia zawartoś ci pojemnika i ponownego posuwania tłoczyska do przodu dla wykonania dodatkowego wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

42. Sposób według zastrz. 39, znamienny tym, że ponowne posuwanie tłoczyska prowadzi się na długości osiowej odmiennej od długości posuwu dla wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

43. Sposób według zastrz. 39, znamienny tym, że ponowne posuwanie tłoczyska prowadzi się na długości osiowej zasadniczo równej długości posuwu dla wstrzyknięcia zawartości pojemnika.

44. Sposób według zastrz. 37, znamienny tym, że przed etapem przemieszczania tłoczyska do przodu ruchem mającym przynajmniej składową w kierunku osiowym przeprowadza się etap poruszania, powodujący mieszanie komponentów w pojemniku o podwójnej lub wielokrotnej komorze.

45. Sposób według zastrz. 42, znamienny tym, że etap poruszania obejmuje ruch śrubowy.