PL197471B1 - Peptyd oraz jego zastosowanie do hamowania IGF-I i -II oraz do obniżania poziomu GH - Google Patents

Peptyd oraz jego zastosowanie do hamowania IGF-I i -II oraz do obniżania poziomu GH

Info

Publication number
PL197471B1
PL197471B1 PL349877A PL34987799A PL197471B1 PL 197471 B1 PL197471 B1 PL 197471B1 PL 349877 A PL349877 A PL 349877A PL 34987799 A PL34987799 A PL 34987799A PL 197471 B1 PL197471 B1 PL 197471B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
arg
peptide
abu
har
nle
Prior art date
Application number
PL349877A
Other languages
English (en)
Other versions
PL349877A1 (en
Inventor
Andrew V. Schally
Jozsef Varga
Marta Zarandi
Original Assignee
Univ Tulane
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Univ Tulane filed Critical Univ Tulane
Publication of PL349877A1 publication Critical patent/PL349877A1/xx
Publication of PL197471B1 publication Critical patent/PL197471B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K14/00Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • C07K14/435Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • C07K14/575Hormones
    • C07K14/60Growth hormone-releasing factor [GH-RF], i.e. somatoliberin
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/02Drugs for disorders of the endocrine system of the hypothalamic hormones, e.g. TRH, GnRH, CRH, GRH, somatostatin
    • A61P5/04Drugs for disorders of the endocrine system of the hypothalamic hormones, e.g. TRH, GnRH, CRH, GRH, somatostatin for decreasing, blocking or antagonising the activity of the hypothalamic hormones
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/06Drugs for disorders of the endocrine system of the anterior pituitary hormones, e.g. TSH, ACTH, FSH, LH, PRL, GH
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/06Drugs for disorders of the endocrine system of the anterior pituitary hormones, e.g. TSH, ACTH, FSH, LH, PRL, GH
    • A61P5/08Drugs for disorders of the endocrine system of the anterior pituitary hormones, e.g. TSH, ACTH, FSH, LH, PRL, GH for decreasing, blocking or antagonising the activity of the anterior pituitary hormones
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Toxicology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)

Abstract

1. Peptyd wybrany z grupy o wzorze: X-R 1 -R 2 -Asp-Ala-R 5 -R 6 -Thr-R 8 -R 9 -R 10 -Arg-R 12 -R 13 -R 14 -R 15 -R 16 -Leu-R 18 -R 19 -Arg-R 21 -R 22 -Leu-Gln-Asp- -Ile-R 27 -R 28 -R 29 -NH 2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr R 1 oznacza Tyr lub His, R 2 oznacza D-Arg lub D-Cit R 5 oznacza Ile lub Val, R 6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br R 8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib R 9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit R 10 oznacza Tyr lub Phe(Y),w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH 3 , R 12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn R 13 oznacza Val lub Nle, R 14 oznacza Leu lub Nle, R 15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nle lub Gln, R 16 oznacza Gln lub Arg, R 18 oznacza Ser lub Nle, R 19 oznacza Ala albo Abu R 21 oznacza Lys albo Orn R 22 oznacza Leu, Ala lub Aib R 27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg R 28 oznacza Arg lub D-Arg R 29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har 2 oraz ich dopuszczalne farmaceutycznie sole. PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Wynalazek ten częściowo wykonano przy wsparciu rządu, z The Medical Research Service of the Veterans Affairs Departament.
Wynalazek dotyczy nowych syntetycznych peptydów hamujących uwalnianie hormonu wzrostu z przysadki u ssaków oraz ich zastosowania do hamowania IGF-I i -II oraz do obni ż ania poziomu GH.
Hormon wzrostu („GH”) jest peptydem składającym się z 191 aminokwasów, stymulującym wytwarzanie wielu różnych czynników wzrostowych, np. insulino-podobnego czynnika wzrostu I (IGF-I) i w ten sposób wpływającym na wzrost wielu tkanek (szkieletu, tkanki łącznej, mięśni i trzewi) oraz fizjologiczną aktywność (powoduje zwiększenie syntezy kwasów nukleinowych i białek oraz lipolizy, ale obniża wydzielanie mocznika).
Uwalnianie GH jest kontrolowane przez czynniki uwalniające i hamujące wydzielane przez podwzgórze. Pierwszym czynnikiem uwalniającym jest hormon uwalniający hormon wzrostu („GHRH”); ludzki hormon uwalniający hormon wzrostu („hGH-RH”) jest peptydem składającym się z 44 aminokwasów. Nowe peptydy według wynalazku oznaczają analogi hGH-RH posiadające tylko aminokwasy od 1 do 29 („hGH-RH(1-29)NH2”), czyli są analogami peptydów o sekwencji aminokwasowej:
Tyr-Ala-Asp-Ala-Ile5-Phe-Thr-Asn-Ser-Tyr10-Arg-Lys-Val-Leu-Gly15-Gln-Leu-Ser-Ala-Arg20-Lys-Leu-Leu-Gln-Asp25-Ile-Met-Ser-Arg29-NH2
Stwierdzono udział GH w kilku chorobach. Jedną z chorób w których uczestniczy GH jest akromegalia, w której występuje podwyższony poziom GH. Nienormalnie powiększone kości twarzy oraz kończyn występujące w tej chorobie można leczyć przez podawanie antagonistów GH-RH.
Innymi chorobami, w których bierze udział GH są retynopatia cukrzycowa i nefropatia cukrzycowa. Uważa się, że w chorobach tych uszkodzenia odpowiednio siatkówki i nerek są spowodowane GH, co prowadzi do ślepoty lub pogorszenia działania nerek. Uszkodzeniom tym można zapobiegać lub spowalniać je przez podawanie skutecznych antagonistów GH-RH.
Jednakże głównym zastosowaniem antagonistów GH-RH będzie leczenie chorób nowotworowych (A.V. Schally i inni, Growth Hormone Secretagogues in Clinical Practice, red. Bercu, B. B. i Walker, R. F., Dekker, Nowy Jork str. 145-162, 1998). IGF-I i -II są silnymi mitogenami dla wielu form raka. Hamując wydzielanie GH, antagoniści GH-RH zmniejszają syntezę IGF-I w wątrobie i innych tkankach. Antagoniści GH-RH zmniejszają także autokrynne i parakrynne wytwarzanie IGF-I i/lub IGF-II przez różne guzy. W kilku nowotworach eksperymentalnych leczenie antagonistami GH-RH powoduje zmniejszenie poziomu IGF-I i -II, czemu towarzyszy zahamowanie wzrostu guza.
W celu leczenia tych chorób i innych stanów badacze podję li próby kontrolowania poziomów GH przy pomocy somatostatyny, jednego z inhibitorów uwalniania GH. Jednakże, jeżeli podaje się samą somatostatynę, nie obniża ona poziomów GH lub IGF-I w żądanym stopniu. Jeżeli poda się ją razem z antagonistami GH-RH, somatostatyna obniży poziom IGF-I w znacznie większym stopniu.
Badacze badali różne modyfikacje GH-RH, aby wyjaśnić związek pomiędzy strukturą GH-RH i jego aktywnością , w celu stworzenia syntetycznych odpowiedników o ulepszonych wł a ś ciwoś ciach agonistycznych lub antagonistycznych. Tak też, wcześnie stwierdzono, że fragment GH-RH zawierający aminokwasy od 1 do 29, lub GH-RH(1-29), jest minimalną sekwencją wymaganą do aktywności biologicznej. Fragment ten zachowuje 50% lub więcej aktywności natywnego GH-RH.
Stwierdzono, że pierwszy opisany antagonista GH-RH, [Ac-Tyr1,D-Arg2]hGH-RH(1-29)NH2, w literaturze ogólnie nazywany „standardowym antagonistą ”, zapobiega aktywacji szczurzej cyklazy adenylanowej przedniej przysadki przez hGH-RH(1-29)NH2. Ten sam peptyd blokował działanie GH-RH na swoje receptory w przysadce i podwzgórzu oraz hamował pulsacyjne wydzielanie hormonu wzrostu.
Znaczna ilość patentów i artykułów w literaturze ujawnia analogi GH-RH, które działają albo jako agoniści GH-RH (tj. jako stymulatory uwalniania GH) lub jako antagoniści GH-RH (tj. jako inhibitory uwalniania GH). Większość tych peptydów wyprowadzono z sekwencji peptydowej GH-RH(1-29) ze specyficznymi modyfikacjami strukturalnymi odpowiadającymi za ich wzmocnione właściwości agonistyczne lub antagonistyczne.
Tak też, opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki 4659693 ujawnia antagonistyczne analogi GH-RH, zawierające pewne N,N'-dialkilo-ffi-guanidyno-a-aminoacyle w pozycji 2 sekwencji GH-RH(1-29).
PL 197 471 B1
Opublikowane zgłoszenie WO 91/16923 streszcza wcześniejsze próby zmieniania drugorzędowej struktury hGH-RH poprzez modyfikację jego sekwencji aminokwasowej. Te wcześniejsze próby obejmują: podstawienie Tyr1, Ala2, Asp3 lub Asn8 ich D-izomerami; podstawienie Asn8 za pomocą L- lub D-Ser, D-Arg, Asn, Thr, Gln lub D-Lys; podstawienie Ser9 za pomocą Ala w celu wzmocnienia amfifilowości regionu; oraz podstawienie Gly15 za pomocą Ala lub Aib. Gdy R2 w analogach oznaczało D-Arg, a R8, R9 i R15 były podstawione jak opisano powyżej stwierdzono aktywność antagonistyczną. Stwierdzono, że te antagonistyczne peptydy są odpowiednie do podawania w postaci środków farmaceutycznych w leczeniu stanów związanych z podwyższonym poziomem GH, np. akromegalii.
Stwierdzono, że aktywność antagonistyczna analogu hGH-RH „[Ser^EC^-NHl-Tyr^lhGH-RH(1-29)” z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki 5084555 wynikała z występowania wiązania pseudopeptydowego (tj. wiązania peptydowego zredukowanego do połączenia [CH2-NH]) pomiędzy podstawnikami R9 i R10. Jednakże stwierdzono, że właściwości antagonistyczne „[Ser9-'l'[CH2-NH]-Tyr ]hGH-RH(1-29)” były słabsze niż właściwości standardowego antagonisty, [N-Ac-Tyr1, D-Arg2]GH-RH(1-29)NH2.
Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki 5550212 i zgłoszenie patentowe Stanów Zjednoczonych Ameryki 08/642472, przypisane do tego samego zgłaszającego, co niniejsze zgłoszenie, ujawniają analogi hGH-RH(1-29)NH2, odnośnie których stwierdzono, że wykazują wzmocnione właściwości antagonistyczne i mają przedłużone działanie. Uważa się, że te właściwości są wynikiem podstawienia różnych aminokwasów i acylacji aromatycznych lub niepolarnych aminokwasów na N-końcu GH-RH(1-29)NH2. W powyższym opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki i zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki stwierdzono, że R9 zawsze oznacza Ser, R16 oznacza Gln lub aminokwas tworzący mostek laktamowy (tj. Glu), R28 oznacza Ser, Asn, Asp, Ala lub Abu i R29 oznacza Agm, Arg-NH2, Arg-OH, Cit-NH2, Cit-OH, Har-NH2, Har-OH lub aminokwas tworzący mostek laktamowy (tj. Lys lub Orn).
Przedmiotem wynalazku jest związek (peptyd) wybrany z grupy o wzorze:
X-R1-R2-Asp-Ala-R5-R6-Thr-R8-R9-R10-Arg-R12-R13-R14-R15-R16-Leu-R18-R19-Arg-R21-R22-Leu-Gln-Asp-Ile-R27-R28-R29-NH2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr
R1 oznacza Tyr lub His,
R2 oznacza D-Arg lub D-Cit
R5 oznacza Ile lub Val,
R6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br
R8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib
R9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit
R10 oznacza Tyr lub Phe (Y),w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH3,
R12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn
R13 oznacza Val lub Nle,
R14 oznacza Leu lub Nle,
R15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nle lub Gln,
R16 oznacza Gln lub Arg,
R18 oznacza Ser lub Nle,
R19 oznacza Ala albo Abu
R21 oznacza Lys albo Orn
R22 oznacza Leu, Ala lub Aib
R27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg
R28 oznacza Arg lub D-Arg
R29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har oraz ich dopuszczalne farmaceutycznie sole.
Korzystnie peptyd wybrany jest z grupy obejmującej
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
[IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 6
PL 197 471 B1
[PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7 [Nac0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nie27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8 Korzystnie peptyd ma wzór [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
Korzystnie peptyd ma wzór [IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2
Korzystnie peptyd ma wzór [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
Korzystnie peptyd ma wzór [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29] hGH-RH (1-29)NH2 peptyd 6
Korzystnie peptyd ma wzór [PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7
Korzystnie peptyd ma wzór [Nac0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8
Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie peptydu wybranego z grupy o wzorze: X-R1-R2-Asp-Ala-R5-R6-Thr-R8-R9-R10-Arg-R12-R13-R14-R15-R16-Leu-R18-R19-Arg-R21-R22-Leu-Gln-AspIle-R27-R28-R29-NH2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr R1 oznacza Tyr lub His,
R2 oznacza D-Arg lub D-Cit R5 oznacza Ile lub Val,
R6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br
R8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib
R9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit
R10 oznacza Tyr lub Phe (Y), w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH3,
R12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn R13 oznacza Val lub Nle,
R14 oznacza Leu lub Nle,
R15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nle lub Gln,
R16 oznacza Gln lub Arg,
R18 oznacza Ser lub Nle,
R19 oznacza Ala albo Abu
R21 oznacza Lys albo Orn
R22 oznacza Leu, Ala lub Aib
R27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg
R28 oznacza Arg lub D-Arg
R29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har do wytwarzania leku do obniżania podwyższonego poziomu GH u pacjenta potrzebującego takiego obniżenia.
Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do obniżania podwyższonego poziomu GH u pacjenta potrzebującego takiego obniżenia obejmuje używanie związku o wzorze
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1 Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do obniżania podwyższonego poziomu
GH u pacjenta potrzebującego takiego obniżenia obejmuje używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie peptydu wybranego z grupy o wzorze: X-R1-R2-Asp-Ala-R5-R6-Thr-R8-R9-R10-Arg-R12-R13-R14-R15-R16-Leu-R18-R19-Arg-R21-R22-LeuGln-Asp-Ile-R27-R28-R29-NH2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr R1 oznacza Tyr lub His,
R2 oznacza D-Arg lub D-Cit R5 oznacza Ile lub Val,
R6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br
R8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib
R9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit
PL 197 471 B1
R10 oznacza Tyr lub Phe(Y), w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH3,
R12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn
R13 oznacza Val lub Nle,
R14 oznacza Leu lub Nle,
R15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nle lub Gln,
R16 oznacza Gln lub Arg,
R18 oznacza Ser lub Nle,
R19 oznacza Ala albo Abu
R21 oznacza Lys albo Orn
R22 oznacza Leu, Ala lub Aib
R27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg
R28 oznacza Arg lub D-Arg
R29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har do wytwarzania leku do leczenia nowotworu gdzie obecne są receptory dla IGF-I lub -II.
Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do leczenia nowotworu gdzie obecne są receptory dla IGF-I lub -II obejmuje używanie związku o wzorze
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do leczenia nowotworu gdzie obecne są receptory dla IGF-I lub -II obejmuje używanie związku o wzorze
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie peptydu wybranego z grupy o wzorze:
X-R1-R2-Asp-Ala-R5-R6-Thr-R8-R9-R10-Arg-R12-R13-R14-R15-R16-Leu-R18-R19-Arg-R21-R22-LeuGln-Asp-Ile-R27-R28-R29-NH2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr
R1 oznacza Tyr lub His,
R2 oznacza D-Arg lub D-Cit
R5 oznacza Ile lub Val,
R6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br
R8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib
R9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit
R10 oznacza Tyr lub Phe (Y), w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH3,
R12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn
R13 oznacza Val lub Nle,
R14 oznacza Leu lub Nle,
R15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nie lub Gln,
R16 oznacza Gln lub Arg,
R18 oznacza Ser lub Nle,
R19 oznacza Ala albo Abu
R21 oznacza Lys albo Orn
R22 oznacza Leu, Ala lub Aib
R27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg
R28 oznacza Arg lub D-Arg
R29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har do wytwarzania leku do hamowania poziomów IGF-II w guzach (nowotworach) oraz ekspresji IGF-II mRNA w tych samych guzach.
Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do hamowania poziomów IGF-II w guzach (nowotworach) oraz ekspresji IGF-II mRNA w tych samych guzach obejmuje używanie związku o wzorze
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
Korzystnie zastosowanie peptydu do wytwarzania leku do hamowania poziomów IGF-II w guzach (nowotworach) oraz ekspresji IGF-II mRNA w tych samych guzach obejmuje używanie związku o wzorze
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
PL 197 471 B1
Syntetyczne peptydy syntetyzuje się odpowiednimi metodami, takimi jak techniki prowadzone wyłącznie w fazie stałej, techniki prowadzone częściowo w fazie stałej, kondensacja fragmentów lub klasyczne techniki w fazie roztworu.
Podczas syntezy analogów według wynalazku metodą syntezy w fazie stałej, C-końcowy aminokwas (tutaj R29) jest stosownie dołączany (zakotwiczany) do obojętnego stałego nośnika (żywicy) i zawiera grupy zabezpieczające do swojej grupy α-aminowej (oraz, gdy jest to odpowiednie, do swojej grupy funkcyjnej łańcucha bocznego). Po zakończeniu tego etapu usuwa się grupę zabezpieczającą grupę α-aminową z zakotwiczonego aminokwasu i dodaje się następny aminokwas, R28, z odpowiednio zabezpieczoną swoją grupę α-aminową (a także jakąkolwiek odpowiednią grupę funkcyjną łańcucha bocznego) itd. N-końcowe grupy zabezpieczające usuwa się po dodaniu każdego aminokwasu, ale grupy zabezpieczające łańcuchy boczne nie są na razie usuwane. Po dołączeniu wszystkich wymaganych aminokwasów w odpowiedniej sekwencji, peptyd odcina się od nośnika i uwalnia od wszystkich grup zabezpieczających łańcuchy boczne w warunkach minimalnie uszkadzających aminokwasy w sekwencji. Następnie przeprowadza się dokładne oczyszczanie i skrupulatnie charakteryzuje się produkt syntezy, tak by upewnić się, czy faktycznie wymagana struktura jest jedyną, którą otrzymano.
Szczególnie korzystne jest zabezpieczenie funkcji α-aminowej podczas etapu sprzęgania grupami zabezpieczającymi wrażliwymi na działanie kwasu lub zasady. Takie grupy zabezpieczające powinny mieć takie właściwości, żeby były stabilne w warunkach tworzenia wiązania peptydowego, ale żeby łatwo było je usunąć bez zniszczenia powstającego łańcucha peptydowego oraz bez racemizacji któregokolwiek z centrów chiralnych występujących w peptydzie. Odpowiednimi grupami zabezpieczającymi grupy α-aminowe są Boc i Fmoc.
Peptydy antagonistyczne względem hGH-RH lub sole tych peptydów można wytwarzać w formie farmaceutycznych postaci dawkowania, zawierających ich skuteczne ilości, i podawać ludziom lub zwierzętom w celach terapeutycznych lub diagnostycznych. Peptydy można stosować do obniżenia poziomu GH oraz do leczenia stanów związanych z podwyższonym poziomem GH, np. retynopatii i nefropatii cukrzycowej oraz akromegalii. Dostarcza się także sposobów leczenia tych chorób przez podawanie środka według wynalazku pacjentowi wymagającemu takiego leczenia. Jednakże antagoniści GH-RH znajdują głównie zastosowanie w dziedzinie nowotworów, np. nowotworów sutka, płuc, okrężnicy, mózgu, trzustki i prostaty u ludzi, gdzie obecne są receptory IGF-I lub IGF-II.
Figura I jest wykresem zmian objętości nowotworów sutka MXT u myszy podczas leczenia pewnymi antagonistami GH-RH w kolejnych dniach terapii.
Figura II jest wykresem zmian objętości ludzkich nowotworów sutka MDA-MB-468 u myszy nude podczas leczenia pewnymi antagonistami GH-RH w kolejnych dniach terapii.
Figura III jest wykresem zmian objętości ludzkich nowotworów okrężnicy HT-29 u myszy nude podczas leczenia pewnymi antagonistami GH-RH w kolejnych dniach terapii.
Figura IV jest wykresem zmian objętości ludzkich glejaków U87MG u myszy nude podczas leczenia pewnymi antagonistami GH-RH w kolejnych dniach terapii.
Figura V jest wykresem zmian objętości ludzkich nowotworów prostaty PC-3 u myszy nude podczas leczenia pewnymi antagonistami GH-RH w kolejnych dniach terapii.
Nomenklatura zastosowana do zdefiniowania peptydów jest nomenklaturą określoną przez IUPAC-IUB Commissioner on Biochemical Nomenclature, gdzie, zgodnie z przyjętą konwencją, grupa aminowa N-końca występuje po stronie lewej, a grupa karboksylowa C-końca występuje po stronie prawej. Użyty tutaj termin „naturalny aminokwas” oznacza jeden ze zwykłych, naturalnie występujących L-aminokwasów, znajdywanych w naturalnie występujących białkach: Gly, Ala, Val, Leu, Ile, Ser, Thr, Lys, Arg, Asp, Asn, Glu, Gln, Cys, Met, Phe, Tyr, Pro, Trp i His. Gdy naturalny aminokwas ma formy izomeryczne, występującą tutaj formą aminokwasu jest forma L, chyba, że wskazano inaczej.
Do antagonistów GH-RH także włącza się niekodowane aminokwasy lub analogi aminokwasów. („Niekodowanymi aminokwasami są te aminokwasy, które nie występują wśród około 20 naturalnych aminokwasów znajdywanych w naturalnie występujących peptydach). Wśród niekodowanych aminokwasów lub analogów aminokwasów, które można zastosować w peptydach - antagonistach hGH-RH: Abu oznacza kwas α-aminomasłowy, Aib oznacza kwas α-aminoizomasłowy, Har oznacza homoargininę, Nal oznacza 2-naftyloalaninę, Nle oznacza norleucynę i Orn oznacza ornitynę. Gdy te niekodowane aminokwasy lub analogi aminokwasów mają formy izomeryczne, występującą tutaj formą aminokwasu jest forma L, chyba, że wskazano inaczej.
PL 197 471 B1
Użyte tutaj skróty oznaczają:
Abu kwas α-aminomasłowy
Ac acetyl
AcOH kwas octowy
AC2O bezwodnik octowy
Aib kwas α-aminoizomasłowy
Boc tertbutyloksykarbonyl
Bom benzyloksymetyl
2BrZ 2-bromo-benzyloksykarbonyl
cHx cykloheksyl
Cit cytrulina (kwas 2-amino-5-ureidowalerianowy)
2ClZ 2-chlorobenzyloksykarbonyl
DCM dichlorometan
DIC N,N'-diizopropylokarbodiimid
DIEA diizopropyloetyloamina
DMF dimetyloformamid
Fmoc fluorenylometyloksykarbonyl
Fpr 3-fenylopropionyl
GH hormon wzrostu
GH-RH hormon uwalniający GH
Har homoarginina
HBTU heksafluorofosforan 2-(1H-benzotriazol-1-ilo)-1,1,3,3-tetrametylouroniowy
hGH-RH ludzki GH-RH
HOBt 1-hydroksybenzotriazol
HPLC wysokosprawna chromatografia cieczowa
Ibu izobutyryl
IndAc indolo-3-acetyl
MBHA p-metylobenzhydryloamina
MeOH metanol
MeCN acetonitryl
Nac 1-naftyloacetyl
Nal 2-naftyloalanina
NMM N-metylomorfolina
Npr naftylopropionyl
PAM fenyloacetamidometyl
Phe(pCl) p-chlorofenyloalanina
PhAc fenyloacetyl
rGH-RH szczurzy GH-RH
RP-HPLC HPLC w odwróconej fazie
TFA kwas trifluorooctowy
Tos p-toluenosulfonyl
Tyr(Me) eter metylowy tyrozyny
Z benzyloksykarbonyl
Analogi hGH-RH według wynalazku zaprojektowano tak, by zwiększały powinowactwo peptydów do receptora, aby ulepszyć stabilność metaboliczną i zmaksymalizować amfifilowość drugorzędowej struktury cząsteczek. Wiele z tych związków wywołuje bardzo skuteczne i długotrwałe zahamowanie uwalniania GH stymulowane przez hGH-RH(1-29)NH2 in vitro i in vivo.
Poniższe rozwiązania są szczególnie korzystne ze względu na swoją znaczącą bioaktywność:
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
[IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 4
[Nac0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 5
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 6
PL 197 471 B1
[PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9 Phe(pCl)6, Arg9, Abu15
Abu15, Nle
[Nac0, His [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0, [PhAc0, [PhAc0, [PhAc0 [PhAc0 peptyd 22
[PhAc0 peptyd 23
D-Arg2
D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7 Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8
D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 9 D-Arg2, Phe(pCl)6
Abu15, Arg16,
Abu
Nle9
Nle1
Nle
Abu
D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6,
D-Arg2, Phe(pCl)6, Tyr(Me)10 D-Arg2, Phe(pCl)6, Tyr(Me)9
Nle
Abu15 , Nle14 , Nle , Nle 10
Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 10
D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 11 ]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 12
Nle
Abu
D-Arg
Nle
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 13
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 14
Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 15 , Tyr(Me)10, Abu , Abu8, Tyr(Me)10 D-Abu8, Tyr(Me) , Nle27, Abu15, Abu15,
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 16
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 17 Nle
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 18 D-Arg29] hGH-RH (1-29)NH2 peptyd 19 , D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 20
Abu15, D-Arg27, Arg2 Abu15, D-Arg27, Arg2
D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 21
D-Arg2, Phe(pCl)6, Abu
D-Arg2, Phe(pCl)6, Abu8, Tyr(Me)10, Abu15, D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH
D-Arg2, Phe(pCl)6, D-Abu8, Tyr(Me)10, Abu15, D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Lys9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 24
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Orn9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 25 Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 26
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, D-Lys9, Abu15, Nle
D-Arg9, Abu D-Har9, Abu15
Nle 27,
D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 27
D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 28 peptyd 29 peptyd 30
D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, D-Orn9, Abu15, Nle [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Cit9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 Sześć bardzo korzystnych rozwiązań określonych jest wzorami:
PhAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5
Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu
-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr10-Arg11-Lys12-Val13-Leu1422
Leu23-Gln24-Asp25Ile
Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 1
IndAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 2
PhAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Har9-Tyr(Me)10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 3
PhAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr(Me)10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 6
PhAc0-His1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 7
Nac0-His1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 8
Zgodnie z powszechnie przyjętą konwencją można im nadać następujące skróty:
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27-D-Arg28-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1 [IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27-D-Arg28-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nie27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 6
[PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7 [Nac0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-2 9)NH2 peptyd 8 Peptydy syntetyzuje się odpowiednimi metodami, takimi jak techniki prowadzone wyłącznie w fazie stał ej, techniki prowadzone częściowo w fazie stał ej, kondensacja fragmentów lub klasyczne techniki w fazie roztworu. Tak też, np. techniki prowadzone wyłącznie w fazie stałej przedstawiono w podręczniku „Solid Phase Peptide Synthesis”, J.M. Stewart i J.D. Young, Pierce Chem. Company, Rockford, 111, 1984 (wyd. 2) oraz M. Bodanszky, „Principles of Peptide Synthesis”, Springer Verlag,
PL 197 471 B1
1984. Peptydy antagonistyczne względem hGH-RH korzystnie wytwarza się na drodze syntezy w fazie stałej, tak jak ogólnie opisano w Merrifield, J.Am.Chem.Soc. 85 str. 2149 (1963), jednakże, jak wcześniej wspomniano, można także zastosować inne równoważne syntezy chemiczne znane specjalistom.
Syntezę przeprowadza się stosując aminokwasy z zabezpieczonymi ich grupami α-aminowymi. Szczególnie korzystne do zabezpieczania grup α-aminowych są grupy zabezpieczające tworzące ugrupowania uretanowe (Boc lub Fmoc). Korzystną grupą zabezpieczającą jest Boc.
Podczas syntezy w fazie stałej, N-a-zabezpieczone ugrupowanie aminokwasowe, tworzące grupę aminoacylową ostatecznego peptydu na C-końcu, dołączone jest do nośnika z polimerycznej żywicy przez wiązanie chemiczne. Po zakończeniu reakcji sprzęgania α-aminową grupę zabezpieczającą usuwa się wybiórczo, tak aby możliwe było zajście kolejnych reakcji sprzęgania na N-końcu, korzystnie za pomocą 50% TFA w DCM, gdy grupą zabezpieczającą N-koniec jest grupa Boc. Pozostałe aminokwasy z podobnie Boc-zabezpieczonymi grupami α-aminowymi sprzęga się kolejno z wolną grupą aminową poprzedniego aminokwasu na żywicy, tak by uzyskać wymaganą sekwencję peptydową. Ze względu na to, że aminokwasy sprzęga się z grupą α-aminową C-końcowego aminokwasu, powstawanie syntetycznych peptydów analogów hGH-RH zaczyna się na C-końcu i postępuje w kierunku N-końca. Gdy uzyska się już wymaganą sekwencję, peptyd acyluje się na N-końcu i usuwa z polimerycznego nośnika.
Każdy zabezpieczony aminokwas stosuje się w nadmiarze (2,5 lub 3 równoważniki), a reakcje sprzęgania zazwyczaj przeprowadza się w DCM, DMF lub ich mieszaninie. Stopień zajścia reakcji sprzęgania monitoruje się na każdym etapie przy pomocy reakcji ninhydrynowej. W przypadkach stwierdzenia niecałkowitego sprzęgania, przed usunięciem grupy zabezpieczającej grupę a-aminową, które poprzedza sprzęganie z kolejnym aminokwasem, powtarza się reakcję sprzęgania lub nieprzereagowane grupy α-aminowe blokuje się poprzez acetylację.
Typowy cykl syntezy przedstawiono w tabeli I.
T a b e l a I
Protokół typowego cyklu syntezy z zastosowaniem strategii Boc
Etap Odczynnik Czas mieszania (min)
1. Odbezpieczanie 50% TFA w DCM 5+25
przemycie DCM 1
przemycie 2-propanolem 1
2. Zobojętnianie 5% DIEA w DCM 1
przemycie DCM 1
przemycie MeOH 1
5% DIEA w DCM 3
przemycie MeOH 1
przemycie DCM (3 razy) 1-1
3. Sprzęganie 3 równoważniki Boc-aminokwasu w DCM lub DMF + 3 równoważniki DIC lub wstępnie otrzymany ester HOBt Boc-aminokwasu 60
przemycie MeOH 2
przemycie DCM 2
4. Acetylacja (gdy jest to potrzebne) Ac2O w DCM(30%) 10+20
przemycie MeOH (3 razy) 2
przemycie DCM (3 razy) 2
Po zakończeniu syntezy peptyd z żywicy można usunąć stosując procedury dobrze znane w chemii peptydów.
PL 197 471 B1
Niektóre reszty aminokwasów w peptydach zawierają w łańcuchach bocznych grupy funkcyjne, które mogą reagować z odczynnikami stosowanymi do sprzęgania lub odbezpieczania. Gdy w łańcuchach bocznych obecne są takie grupy, do tych grup funkcyjnych dołącza się odpowiednie grupy zabezpieczające, aby zapobiec niepożądanym reakcjom chemicznym zachodzącym podczas reakcji stosowanych do utworzenia peptydów. Przy wyborze konkretnej grupy zabezpieczającej łańcuch boczny stosuje się następujące ogólne zasady: (a) grupa zabezpieczająca powinna korzystnie zachowywać swoje właściwości zabezpieczające i nie powinna odłączać się w warunkach sprzęgania, (b) grupa zabezpieczająca powinna być stabilna w warunkach usuwania grupy zabezpieczającej grupę α-aminową w każdym etapie syntezy, (c) grupa zabezpieczająca łańcuch boczny musi dać się usunąć po zakończeniu syntezy wymaganej sekwencji aminokwasowej w warunkach reakcji, które nie będą niepożądane zmieniać łańcucha peptydowego.
Reaktywne grupy funkcyjne łańcuchów bocznych korzystnie zabezpiecza się w następujący sposób: benzyl w przypadku Thr i Ser; 2-bromobenzyloksykarbonyl w przypadku Tyr; p-toluenosulfonyl lub grupa nitrowa w przypadku Arg i Har; 2-chlorobenzyloksykarbonyl lub fluorenylometyloksykarbonyl w przypadku Lys, Orn; benzyloksymetyl w przypadku His oraz cykloheksyl lub fluorenylometyl w przypadku Asp i Glu. Łańcuchy boczne Asn i Gln są niezabezpieczone.
Stopniowe sprzęganie aminokwasów z polimerycznym nośnikiem
Peptydy antagonistyczne względem hGH-RH można syntetyzować na różnych nośnikach polimerycznych, tj. na żywicach MBHA, Merrifielda, PAM lub Wanga. Gdy do syntezy stosuje się N-a-Boc zabezpieczone aminokwasy, korzystną żywicą jest MBHA. W tym przypadku peptydy z amidowanym C-końcem uzyskuje się po usunięciu z fazy nośnika.
Najpierw aminokwas C-końcowy dołącza się do zobojętnionej żywicy MBHA, a następnie przeprowadza się reakcje sprzęgania z kolejnymi aminokwasami. Każdy zabezpieczony aminokwas sprzęga się przy trzykrotnym nadmiarze molowym w stosunku do związanych z żywicą wolnych aminokwasów i sprzęganie można przeprowadzić w środowisku takim jak DMF:CH2Cl2 (1:1) lub w samym DMF lub CH2Cl2. Wybór odpowiedniego odczynnika do sprzęgania będzie łatwy dla fachowca. Szczególnie korzystne jako odczynniki sprzęgające są N,N'-diizopropylokarbodiimid (DIC) lub HBTU połączony z HOBt. Postęp reakcji sprzęgania na każdym etapie syntezy korzystnie monitoruje się przy pomocy reakcji ninhydrynowej. W przypadkach wystąpienia niecałkowitego sprzęgnięcia, przed usunięciem grupy zabezpieczającej grupę α-aminową poprzedzającym sprzęganie z kolejnym aminokwasem, powtarza się reakcję sprzęgania lub związane z żywicą nieprzereagowane aminokwasy acyluje się stosując Ac2O/DCM.
Końcową acylację N-końca peptydu przeprowadza się w ten sam sposób jak poprzednie sprzęganie z tą różnicą, że zamiast aminokwasu stosuje się odpowiedni kwas karboksylowy.
Usuwanie peptydu z nośnika polimerycznego
Gdy zakończy się syntezę, peptyd usuwa się z fazy nośnika. Usuwanie peptydu z żywicy przeprowadza się poddając działaniu odczynnika, takiego jak ciekły fluorowodór, który także usuwa wszystkie pozostałe grupy zabezpieczającą łańcuchy boczne.
Odpowiednio, wysuszoną i zabezpieczoną peptydo-żywicę poddaje się działaniu mieszaniny zawierającej 1 ml m-krezolu i 10 ml bezwodnego fluorowodoru na gram peptydo-żywicy przez 60 minut w 0°C aby usunąć peptyd z żywicy, a także usunąć wszystkie grupy zabezpieczające łańcuchy boczne. Po usunięciu fluorowodoru w strumieniu azotu i w próżni, wolne peptydy wytrąca się eterem, filtruje, przemywa eterem i octanem etylu, ekstrahuje 50% kwasem octowym i liofilizuje.
Oczyszczanie
Oczyszczanie surowych peptydów można przeprowadzić stosując procedury dobrze znane w chemii peptydów. Tak też, np. oczyszczanie można przeprowadzić przy pomocy systemu MacRabbit HPLC (Rainin Instrument Co. Inc., Woburn, MA) z fotometrem UV Knauer oraz rejestratorem Kipp and Zonen BD40 stosując kolumnę o odwróconej fazie Vydac 218TP5010 (10 x 250 mm, wypełniona C18 żelem krzemionkowym, rozmiar porów 300 A, rozmiar cząstek 5 μm) (The Separations Group Inc., Hesperia, CA). Kolumnę wymywa się układem rozpuszczalników składającym się z (A) 0,1% wodnego TFA i (B) 0,1% TFA w 70% wodnym MeCN, stosując gradient liniowy (np. 30-55% B przez 120 minut). Wyciek z kolumny monitoruje się przy 220 nm, frakcje bada się metodą analitycznej HPLC stosując chromatograf cieczowy Hewlett-Packard Model HP-1090, a następnie łączy tak, by osiągnąć maksymalną czystość. Analityczną HPLC przeprowadza się na kolumnie z odwróconą fazą Vydac 218TP52 (2 x 250 mm, C18, 300 A, 5 μm) stosując izokratyczne wymywanie układem rozpuszczalników zawierającym zdefiniowane powyżej (A) i (B). Piki monitoruje się przy 220 i 280 nm. Peptydy ocenia się
PL 197 471 B1 jako zasadniczo czyste (>95%) metodą analitycznej HPLC. Oczekiwany skład aminokwasowy także potwierdza się przez analizę aminokwasów.
Środek farmaceutyczny
Peptydy według wynalazku można podawać w formie dopuszczalnych farmaceutycznie, nietoksycznych soli, takich jak sole addycyjne z kwasami. Przykładami takich soli addycyjnych z kwasami są chlorowodorek, bromowodorek, siarczan, fosforan, fumaran, glukonian, taninian, maleinian, octan, cytrynian, benzoesan, bursztynian, alginian, embonian, jabłczan, askorbinian, winian itp. Szczególnie korzystnymi antagonistami są sole o niskiej rozpuszczalności, np. sole embonianu itp. Wykazują one długotrwałą aktywność.
Związki według wynalazku odpowiednio podaje się ludziom lub zwierzętom podskórnie, domięśniowo lub dożylnie, donosowo lub przez inhalacje płucne lub w postaci depotu (np. mikrokapsułek, mikrogranulek lub implantów typu walcowych pałeczek) utworzonego z odpowiedniego polimeru ulegającego biodegradacji (takiego jak D,L-(laktyd-co-glikolid), z których korzystne są dwa pierwsze rodzaje depotów. Inne równoważne sposoby podawania są także objęte wynalazkiem, tj. ciągłe wkraplanie, iniekcje typu depot, zastosowanie pomp infuzyjnych oraz układów z uwalnianiem czasowym, takich jak mikrokapsułki itp. Można także podawać w formie dowolnych nośników możliwych do wstrzyknięcia, soli fizjologicznych oraz innymi, znanymi fachowcom sposobami.
Peptydy korzystnie podaje się pozajelitowo, domięśniowo, podskórnie lub dożylnie, z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, takim jak izotoniczny roztwór soli. Ponadto peptydy można podawać w postaci aerozolu donosowego z odpowiednim nośnikiem lub przez inhalacje do płuc. Jedną z odpowiednich dróg podawania jest forma depotu wytworzonego z polimeru ulegającego biodegradacji, np. poli-D,L-laktydo-co-glikolidu w postaci mikrokapsułek, mikrogranulek lub implantów typu walcowych pałeczek, zawierających rozproszone związki antagonistyczne.
Ilość potrzebnego peptydu zależy od sposobu podawania i zamierzonego rezultatu. Ogólnie dawki wahają się w zakresie 1-100 μg/kg masy ciała pacjenta na dzień.
Terapeutyczne zastosowania antagonistów GH-RH
Antagoniści hGH-RH mogą być zastosowani w leczeniu stanów wywołanych nadmiarem hormonu wzrostu, np. akromegalii, która objawia się nienormalnym powiększeniem kości twarzy i kończyn. Antagonistów GH-RH można także stosować w leczeniu nefropatii cukrzycowej (głównej przyczyny ślepoty w cukrzycy) oraz retynopatii cukrzycowej, co do których uważa się, że uszkodzenie odpowiednio oczu i nerek jest wywołane GH.
Antagoniści hGH-RH są zaprojektowani tak, by hamowali wiązanie, a tym samym działanie GH-RH, który stymuluje uwalnianie GH, który z kolei stymuluje wytwarzanie IGF-I. Antagoniści GH-RH mogą być podawani samodzielnie lub razem z analogami somatostatyny, które to połączenie lepiej obniża poziom IGF-I. Podawanie antagonistów GH-RH ma pewne zalety w porównaniu z podawaniem somatostatyny, ze względu na to, że antagoniści GH-RH mogą być podawani, gdy miejsca docelowe terapii nie zawierają receptorów somatostatyny.
Jednakże antagoniści GH-RH znajdują główne zastosowania w dziedzinie leczenia chorób nowotworowych. Oparte jest to na kilku przesłankach: antagoniści GH-RH są projektowani tak, by blokowali wiązanie, a co za tym idzie, działanie GH-RH, który stymuluje wydzielanie GH, który z kolei stymuluje wytwarzanie insulinopodobnego czynnika wzrostu I (IGF-1), nazywanego także somatomedyną-C. Związek IGF-I (somatomedyny-C) z nowotworami sutka, prostaty, okrężnicy, kości, płuc oraz innymi nowotworami złośliwymi został potwierdzony, a same analogi somatostatyny nie obniżają we właściwym stopniu poziomów GH i IGF-I. Do lepszego hamowania wzrostu nowotworów wymagane jest całkowite obniżenie poziomu lub wydzielania IGF-I. Autokrynne wytwarzanie IGF-I przez różne nowotwory może także być kontrolowane przez GH-RH i w ten sposób może zostać zahamowane przez zastosowanie antagonistów GH-RH. Antagoniści GH-RH mogą także hamować wytwarzanie IGF-I. Bardziej szczegółowe tło teoretyczne zastosowania GH-RH w dziedzinie onkologii (nowotworów) jest następujące: receptory IGF-I są obecne w pierwotnych ludzkich nowotworach sutka, prostaty, płuc, okrężnicy, mózgu, trzustki oraz nowotworach komórek nerek.
Występowanie receptorów IGF-I w tych nowotworach wydaje się być związane z transformacją do złośliwości oraz proliferacją tych nowotworów. IGF-I może działać jako endokrynny, parakrynny lub autokrynny czynnik wzrostu w wielu ludzkich nowotworach, tak, że wzrost tych nowotworów zależy od IGF-I. Antagoniści GH-RH hamując wydzielanie GH będą obniżać wytwarzanie IGF-I. Ze względu na to, że IGF-I stymuluje wzrost tych różnych guzów (nowotworów), obniżenie poziomu IGF-I w krążeniu powinno prowadzić do zahamowania wzrostu guzów. Możliwe jest, że antagoniści GH-RH mogą także
PL 197 471 B1 obniżyć parakrynne lub autokrynne wytwarzanie IGF-I przez guzy, co także powinno prowadzić do zahamowania proliferacji nowotworów. Pogląd ten zgadza się z nowoczesnymi koncepcjami onkologii klinicznej. Antagoniści GH-RH powinni być podawani, sami lub razem z analogami somatostatyny, a połączenie to powinno wywoła ć peł niejsze obniż enie poziomów IGF-I, eliminację tkankowych poziomów IGF-I, np. w ludzkich kostniakomięsakach, a także w nowotworach sutka, okrężnicy, prostaty oraz niedrobnokomórkowym nowotworze płuc (non-SCLC).
Zaletą antagonistów GH-RH względem analogów somatostatyny, jest to, że antagoniści GH-RH mogą być stosowani do hamowania guzów nie zawierających receptorów somatostatyny, np. ludzkich mięsaków osteogennych.
Wykazano, że antagonistyczne analogi GH-RH hamują wzrost różnych guzów in vivo. Efekt ten jest wywołany częściowo przez hamowanie szlaku GHRH-GH-IGF-I. Jednakże, autokrynna/parakrynna kontrola proliferacji przez IGF-II jest także głównym czynnikiem w wielu nowotworach. Działanie na tą autokrynną ścieżkę stymulacji wzrostu stwarza możliwość kontroli nowotworów. Antagonistyczne analogi GH-RH, MZ-4-71 {[Ibu0, Tyr1, D-Arg2, Abu15, Nle27]hGH-RH(1-28)Agm} i MZ-5-156 {[PhAc0, D-Arg2, Abu15, Nle27]hGH-RH(1-28)Agm} znacząco hamowały stopień proliferacji w liniach komórek raka sutka (MDA-MB-468, ZR-75-1), prostaty (PC-3 i DU-145) oraz trzustki (MiaPaCa-2, SW-1990 i Capan-2) in vitro, co wykazano w testach kolorymetrycznym i włączania [3H]tymidyny, przez obniżoną ekspresję mRNA IGF-II w komórkach oraz obniżone stężenie IGF-II wydzielanego do pożywki hodowlanej. Ci sami antagoniści GH-RH wywoływali podobne rezultaty in vivo (hamowanie proliferacji i zmniejszenie wytwarzania IGF-II) w nowotworach prostaty (PC-3, DU-145), gruczolakoraka nerek (Caki-1) i niedrobnokomórkowego raka płuc (H157). Obserwacje te sugerują, że antagonistyczne analogi GH-RH mogą hamować wzrost guzów nie tylko przez hamowanie szlaku GHRH-GH-IGF-I, ale także zmniejszając wytwarzanie IGF-II w pewnych komórkach nowotworowych, przerywając w ten sposób ich autokrynny szlak regulacyjny.
Wynalazek opisano przy pomocy poniższych przykładów, które zamieszczono jedynie w celu zilustrowania wynalazku. W przykładach stosowano, optycznie czynne zabezpieczone aminokwasy w konfiguracji L, z wyjątkiem przypadków gdy zaznaczono inaczej.
Poniższe przykłady zawierają odpowiednie metody syntezy nowych antagonistów GH-RH przy pomocy techniki syntezy w fazie stałej.
Przykład l
PhAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Arg9-Tyr10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 (peptyd 1) {[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2}
Syntezę prowadzono w sposób stopniowy, stosując wyposażenie do manualnej syntezy peptydów w fazie stałej. W skrócie, żywicę p-metylobenzhydryloaminową (MBHA) (Bachem, Kalifornia) (720 mg, 0,50 mmola) zobojętniono 5% DIEA w CH2Cl2 i przemyto zgodnie z protokołem opisanym w tabeli I. Roztwór Boc-Har(NO2)-OH (500 mg, 1,5 mmola) w DMF-CH2Cl2 (1:1) wytrząsano z zobojętnioną żywicą i DIC (235 μ|, 1,5 mmola) w manualnym aparacie do syntezy peptydów w fazie stałej przez 1 godzinę. Po zakończeniu sprzęgania, potwierdzeniu zajścia reakcji ujemnym testem ninhydrynowym, przeprowadzeniu odbezpieczania 50% TFA w CH2Cl2 i zobojętnieniu 5% DIEA w CH2Cl2, łańcuch peptydowy budowano stopniowo sprzęgając kolejne zabezpieczone aminokwasy we wskazanej kolejności na żywicy, aby uzyskać wymaganą sekwencję peptydową: Boc-D-Arg(Tos)-OH, Boc-Nle-OH, Boc-Ile-OH, Boc-Asp(OcHx)-OH, Boc-Gln-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Lys(2ClZ)-OH, Boc-Arg(Tos)-OH, Boc-Ala-OH, Boc-Ser(Bzl)-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Gln-OH, Boc-Abu-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Val-OH, Boc-Lys(2ClZ)-OH, Boc-Arg(Tos)-OH, Boc-Tyr(2BrZ)-OH, Boc-Arg(Tos)-OH, Boc-Asn-OH, Boc-Thr(Bzl)-OH, Boc-Phe(pCl)-OH, Boc-Ile-OH, Boc-Ala-OH, Boc-Asp(OcHx)-OH, Boc-D-Arg(Tos)-OH, Boc-Tyr(2BrZ)-OH.
Te zabezpieczone aminokwasy (także zwykle dostępne z Bachem Co.) zapisano powyżej zgodnie z ogólnie akceptowaną konwencją. Odpowiednią grupę zabezpieczającą grupy funkcyjne łańcucha bocznego poszczególnych aminokwasów zapisano w nawiasach. Grupy OH w powyższych wzorach wskazują, że każdy aminokwas ma wolny swój koniec karboksylowy.
Zabezpieczone aminokwasy (każdy po 1,5 mmola) sprzęgano z DIC (235 gl, 1,5 mmola) z wyjątkiem Boc-Asn-OH i Boc-Gln-OH, które sprzęgano z ich wytworzonymi wcześniej estrami HOBt. Po usunięciu grup zabezpieczających N0-Boc z Tyr1, peptyd acylowano kwasem fenylooctowym (PhAc) (272 mg, 2 mmole) stosując DIC (313 gl, 2 mmole).
PL 197 471 B1
W celu odcięcia peptydu od żywicy i jego odbezpieczenia wysuszoną peptydo-żywicę (2,18 g) mieszano z 2 ml m-krezolu i 20 ml fluorowodorku (HF) w 0°C przez 1 godzinę. Po odparowaniu HF pod próżnią, pozostałość przemyto bezwodnym eterem dietylowym oraz octanem etylu. Odcięty i odbezpieczony peptyd rozpuszczono w 50% kwasie octowym i oddzielono od żywicy przez filtrację. Po rozcieńczeniu wodą i liofilizacji uzyskano 1,51 g surowego produktu.
Surowy peptyd sprawdzono metodą analitycznej HPLC chromatografu cieczowego Hewlett-Packard Model HP-1090 z kolumną o odwróconej fazie Vydac 218TP52 (2 x 250 mm, wypełniona C18 żelem krzemionkowym, rozmiar porów 300 A, rozmiar cząstek 5 μm) (The Separations Group Inc., Hesperia, CA) z liniowym gradientem wymywania (np. 40% - 70% B) układem rozpuszczalników składającym się z (A) 0,1% wodnego TFA i (B) 0,1% TFA w 70% wodnym MeCN. 500 mg surowego peptydu rozpuszczono w AcOH/H2O, zmieszano, przefiltrowano i nałożono na kolumnę Beckman Ultraprep ODS (21,2 x 150 mm, wypełniona C18 żelem krzemionkowym, rozmiar porów 300 A, rozmiar cząstek 5 μm). Kolumnę przemywano opisanym powyżej układem rozpuszczalników z gradientem liniowym (np. 30-55% B przez 120 min); przepływ 6 ml/min. Eluat z kolumny monitorowano przy 220 nm i frakcje badano metodą analitycznej HPLC. Frakcje o czystości wyższej niż 95% połączono i liofilizowano otrzymując 98 mg czystego produktu. Analityczną HPLC przeprowadzano na kolumnie Vydac C18 o odwróconej fazie, opisanej powyżej, stosując izokratyczne wymywanie opisanym powyżej układem rozpuszczalników przy przepływie 0,2 ml/min. Piki monitorowano przy 220 i 280 nm. Produkt określono jako zasadniczo czysty (95%) metodą analitycznej HPLC. Masę cząsteczkową sprawdzono metodą spektrometrii masowej z rozpylaniem elektronów, a oczekiwany skład aminokwasowy potwierdzono metodą analizy aminokwasów.
P r z y k ł a d II
PhAc0-Tyr1-D-Arg2-Asp3-Ala4-Ile5-Phe(pCl)6-Thr7-Asn8-Har9-Tyr(Me)10-Arg11-Lys12-Val13-Leu14-Abu15-Gln16-Leu17-Ser18-Ala19-Arg20-Lys21-Leu22-Leu23-Gln24-Asp25-Ile26-Nle27-D-Arg28-Har29-NH2 peptyd 3 {[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2}
Syntezę prowadzono w sposób stopniowy, stosując wyposażenie do manualnej syntezy peptydów w fazie stałej. W skrócie, żywicę p-metylobenzhydryloaminową (MBHA) (Bachem, Kalifornia) (100 mg, 0,70 mmola) zobojętniono 5% DIEA w CH2Cl2 i przemyto zgodnie z protokołem opisanym w tabeli I. Roztwór Boc-Har(NO2)-OH (83 mg, 0,25 mmola) w DMF-CH2Cl2 (1:1) wytrząsano z zobojętnioną żywicą i DIC (44 μ|, 0,275 mmola) w manualnym aparacie do syntezy peptydów w fazie stałej przez 1 godzinę. Po zakończeniu sprzęgania, potwierdzeniu zajścia reakcji ujemnym testem ninhydrynowym, przeprowadzeniu odbezpieczania 50% TFA w CH2Cl2 i zobojętnieniu 5% DIEA w CH2Cl2, łańcuch peptydowy budowano stopniowo sprzęgając kolejne zabezpieczone aminokwasy we wskazanej kolejności na żywicy aby uzyskać wymaganą sekwencję peptydową: Boc-D-Arg(Tos)-OH, Boc-Nle-OH, Boc-Ile-OH, Boc-Asp(OcHx)-OH, Boc-Gln-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Lys(2ClZ)-OH, Boc-Arg(Tos)-OH, Boc-Ala-OH. Boc-Ser(Bzl)-OH, Boc-Leu-OH, Boc-Gln-OH, Boc-Abu-OH, Buc-Leu-OH, Boc-Val-OH, Boc-Lys(2ClZ)-OH, Boc-Arg(Tos)-OH, Boc-Tyr(Me)-OH, Boc-Har(NO2)-OH, Boc-Asn-OH, Boc-Thr(Bzl)-OH, Boc-Phe(pCl)-OH, Boc-Ile-OH, Boc-Ala-OH, Boc-Asp(OcHx)-OH, Boc-D-Arg(Tos)-OH, Boc-Tyr-(2BrZ)-OH.
Te zabezpieczone aminokwasy (także zwykle dostępne w Bachem Co.) zapisano powyżej zgodnie z ogólnie akceptowaną konwencją. Odpowiednią grupę zabezpieczającą grupy funkcyjne łańcucha bocznego poszczególnych aminokwasów zapisano w nawiasach. Grupy OH w powyższych wzorach wskazują, że każdy aminokwas ma wolny swój koniec karboksylowy.
Zabezpieczone aminokwasy (każdy po 0,25 mmola) sprzęgano z DIC (44 μ!, 1,5 mmola) z wyjątkiem Boc-Asn-OH i Boc-Gln-OH, które sprzęgano z ich wytworzonymi wcześniej estrami HOBt. Po usunięciu grup zabezpieczających N0-Boc z Tyr1, peptyd acylowano kwasem fenylooctowym (PhAc) (54 mg, 0,4 mmola) stosując DIC (70 0,44 mmola).
W celu odcięcia peptydu od żywicy i jego odbezpieczenia, wysuszoną peptydo-żywicę (206 mg) mieszano z 0,5 ml m-krezolu i 5 ml fluorowodorku (HF) w 0°C przez 1 godzinę. Po odparowaniu HF pod próżnią pozostałość przemyto bezwodnym eterem dietylowym oraz octanem etylu. Odcięty i odbezpieczony peptyd rozpuszczono w 50% kwasie octowym i oddzielono od żywicy przez filtrację. Po rozcieńczeniu wodą i liofilizacji uzyskano 112 mg surowego produktu.
Surowy peptyd sprawdzono metodą analitycznej HPLC z użyciem chromatografu cieczowego Hewlett-Packard Model HP-1090 z kolumną o odwróconej fazie Vydac 218TP52 (2 x 250 mm, wypełniona C18 żelem krzemionkowym, rozmiar porów 300 A, rozmiar cząstek 5 μm) (The Separations Group Inc., Hesperia, CA) z liniowym gradientem wymywania (np. 40% - 70% B) układem
PL 197 471 B1 rozpuszczalników składającym się z (A) 0,1% wodnego TFA i (B) 0,1% TFA w 70% wodnym MeCN.80 mg surowych peptydów rozpuszczono w AcOH/H2O, zmieszano, przefiltrowano i nałożono na kolumnę Vydac 218TP5010 (10 x 250 mm) wypełnioną żelem krzemionkowym C8. Kolumnę przemywano opisanym powyżej układem rozpuszczalników z gradientem liniowym (np. 30 - 55% B przez 120 min); przepływ 2 ml/min. Eluat monitorowano przy 220 nm i frakcje badano metodą analitycznej HPLC. Frakcje o czystości wyższej niż 95% połączono i liofilizowano otrzymując 9,6 mg czystego produktu. Analityczną HPLC przeprowadzano na kolumnie Vydac C18 o odwróconej fazie opisanej powyżej, stosując izokratyczne wymywanie opisanym powyżej układem rozpuszczalników przy przepływie 0,2 ml/min. Piki monitorowano przy 220 i 280 nm. Produkt określono jako zasadniczo czysty (>95%) metodą analitycznej HPLC. Masę cząsteczkową sprawdzono metodą spektrometrii masowej z rozpylaniem elektronów, a oczekiwany skład aminokwasowy potwierdzono metodą analizy aminokwasów.
Peptyd 2 i peptydy od 4 do 30 syntetyzowano w taki sam sposób jak peptyd 1 i peptyd 3, z tą różnicą, że peptydy te także zawierają inne podstawniki w produkcie końcowym:
Phe(pCl)6, Arg9
Abu15, Nle
D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2
[IndAc0, D-Arg2
[PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har291hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 4
[Nac0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle
D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 5
[PhAc0 peptyd 6
D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH
[PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7 Phe(pCl)6, Arg9, Abu15
[Nac0, His [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0 [PhAc0, [PhAc0, [PhAc0, [PhAc0, [PhAc0 peptyd 22
[PhAc0 peptyd 23
[PhAc0
D-Arg2
D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2, Phe(pCl)6 D-Arg2 D-Arg2
Arg9, Abu Abu15, Arg Abu15, Nle Nle9, Abu15 Nle13, Nle14 Nle15, Nle Abu15, Nie 10
Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8
Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 9
Nle
D-Arg ] hGH-RH (1-29)NH2 peptyd 10
D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 11
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 12
Nle Abu
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 14
Nie27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 13 , Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, , Abu8, Tyr(Me)10, Abu15, D-Abu8, Tyr(Me)10, Abu15,
Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 15
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 16
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 17
Nle27, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 18
Phe(pCl)6, Tyr(Me)10, Abu15, D-Arg27, Arg28,
Abu15, D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 20
Phe(pCl)6, Tyr(Me)9
D-Arg2, Phe(pCl)6, Abu15, D-Arg27, Arg28
Abu8, Tyr(Me)10, Abu15
D-Arg2, Phe(pCl)6
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 19
D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 21
D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH
D-Arg2, Phe(pCl)6, D-Abu8, Tyr(Me)10, Abu15, D-Arg27, Arg28, D-Arg29]hGH-RH(1-29)NH
Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 24
D-Arg2
D-Arg2,
D-Arg2,
D-Arg2,
D-Arg2,
D-Arg2, Phe(pCl)6, D-Orn9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 29 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Cit9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 30 P r z y k ł a d III
Aktywność biologiczna
Peptydy według wynalazku badano w testach in vitro i in vivo pod względem ich zdolności do hamowania uwalniania GH indukowanego przez hGH-RH(1-29)NH2.
Test z przemywaniem komórek szczurzych przysadek
Analogi badano in vitro przy pomocy wcześniej opisanego testu (S. Vigh i A.V. Schally, Peptides 5:241-347, 1984) zmodyfikowanego (Z. Rekasi i A.V. Schally. P.N.A.S. 90:2146-2149, 1993).
W skrócie, komórki wstępnie inkubowano z peptydami w różnych stężeniach przez 9 minut (3 ml). Natychmiast po zakończeniu inkubacji dodano 1 nM hGH-RH(1-29)NH2 na 3 minuty (1 ml)
Phe(pCl)6
[PhAc0
[PhAc0
[PhAc0
[PhAc0
[PhAc0
Phe(pCl)6
Phe(pCl)6,
Phe(pCl)6,
Phe(pCl)6
Lys9, Abu Orn9, Abu15, Nle 15
D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 25
Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 26
D-Arg9, Abu D-Har9, Abu15
D-Lys9, Abu15, Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 28
Nle27, D-Arg28, D-Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 27
PL 197 471 B1
[odpowiedź czasu 0]. Aby sprawdzić czas trwania antagonistycznego efektu analogu, dodano 1 nM hGH-RH(1-29)NH2 po 30, 60, 90 i 120 minutach, na 3 minuty [odpowiedzi 30, 60, 90, 120 minut]. Wyznaczono wartości netto scałkowanych odpowiedzi GH. Odpowiedzi GH porównano z oryginalną odpowiedzią GH wywołaną przez 1 nM GH-RH(1-29)NH2 i wyrażono jako jej procent. Działanie nowych antagonistów porównano z działaniem [Ac-Tyr1, D-Arg2]hGH-RH(1-29)NH2, „standardowego antagonisty”.
Test radioimmunologiczny hormonu wzrostu
Zmierzono poziomy GH u szczurów w równych ilościach nierozcieńczonych i rozcieńczonych próbek z przemywanych komórek przy pomocy podwójnego testu radioimmunologicznego, stosując materiały dostarczone przez National Hormone and Pituitary Program, Baltimore, Maryland. Wyniki RIA analizowano przy pomocy programu komputerowego opracowanego w tutejszym instytucie (V. Csernus i A.V. Schally, w Neuroendocrine Research Methods, Harwood Academic (red. Greenstein, B.D., Londyn, strony 71-109, 1991)), który przytoczono tutaj jako odnośnik. Wariacja pomiędzy testami była mniejsza niż 15%, a wariacja wewnątrz testu była mniejsza niż 10%.
Test wiązania GH-RH
Opracowano czuły radiologiczny test wiązania do receptora, w celu określenia charakterystyki wiązania antagonistów GH-RH (G. Halmos, A.V. Schally i inni, Receptor 3, 87-97, 1993), co przytoczono tutaj jako odnośnik. Test oparty jest na wiązaniu znakowanego [His1, Nle27]hGH-RH(1-32)NH2 do homogenatów szczurzej błony przedniej przysadki. Jodowane pochodne [His1, Nle27]hGH-RH-(1-32)NH2 wytwarza się metodą z chloraminą-T (F.C. Greenwood i inni, Biochemistry 89:114-123, 1963), co przytoczono tutaj jako odnośnik. Do przygotowania surowych błon użyto przysadki samców szczurów Sprague-Dawley (250-300 g). W analizie nasycenia wiązania homogenaty błon inkubowano z przynajmniej 6 stężeniami [His1,125I-Tyr10, Nle27]hGH-RH(1-32)NH2 w zakresie od 0,005 do 0,35 nM, w obecności lub przy braku nadmiaru nieznakowanego peptydu (1 μΜ).
W osadzie zmierzono radioaktywność w liczniku γ. Badane powinowactwa antagonistycznych peptydów względem szczurzych receptorów GH-RH wyznaczono w doświadczeniach wiązania konkurencyjnego. Końcowe powinowactwa wiązania oznaczono jako Ki (stała dysocjacji kompleksu inhibitor-receptor) i wyznaczono przy pomocy programów komputerowych Ligand PC i McPherson autorstwa Munsona i Rodbarda (P.J. Munson i D. Rodbard, Anal. Biochem. 107, 220-239, 1980). Względne powinowactwa w porównaniu z [Ac-Tyr1, D-Arg2]hGH-RH(1-29)NH2, standardowym antagonistą, obliczono jako stosunek Ki badanego antagonisty GH-RH do Ki standardowego antagonisty.
Testy in vivo
Antagonistyczne działanie analogów GH-RH zbadano u młodych samców szczurów Sprague-Dawley (200-250 g). W każdym doświadczeniu zastosowano 5 grup po 7 zwierząt każda. Związki (80 μg/kg) i GH-RH(1-29)NH2 (3 μg /kg) rozpuszczono w 5,5% mannitolu i podano dożylnie do żyły szyjnej szczurów znieczulonych Nembutalem. Czas, który upłynął pomiędzy podawaniem antagonistów i GH-RH różnił się pomiędzy grupami zgodnie z następującym schematem. Pierwszej grupie zwierząt podano GH-RH 5 minut po podaniu antagonisty; dla drugiej, trzeciej i czwartej grupy zwierząt czas przerwy pomiędzy podaniem antagonisty i GH-RH wynosił odpowiednio 15, 30 i 60 minut. Grupie kontrolnej najpierw podano sam rozpuszczalnik zamiast antagonisty, a następnie GH-RH po 5 minutach.
Pobrano 0,4 ml próbki krwi do testu GH RIA przed podaniem antagonisty („krew 0”) oraz 5 minut po podaniu GH-RH („krew 1”). Odpowiedź GH w każdej grupie obliczono jako średnią rGH = (GHkrew1/GHkrew0) ± SEM (średni błąd standardowy) indywidualnych różnic. Względne hamowanie odpowiedzi GH (%) w każdej badanej grupie obliczono jako 100 x (rGHbadane-1)/rGHkontrolne-1).
Wyniki in vitro
Wyniki in vitro antagonistycznych aktywności badanych w teście przemywania komórek szczurzych przysadek oraz teście wiązania zestawiono odpowiednio w tabeli II i tabeli III. Jak wynika z tych danych, podstawienia obecne w cząsteczkach wywołują silny wzrost wiązania z receptorami, a także hamowania uwalniania GH in vitro w porównaniu ze standardowym antagonistą. Najsilniejszy antagonista in vitro, peptyd 1, spowodował całkowite zahamowanie uwalniania GH wywoływanego GH-RH przez 90 minut w standardowych warunkach testu. Pierwsze oznaki pojawienia się odpowiedzi GH-RH wykryto 120 minut po wystawieniu na działanie tego analogu.
PL 197 471 B1
T a b e l a II
Hamowanie uwalniania GH w teście przemywania komórek szczurzych przysadek
Antagonista Dawka (nM) Hamowanie uwalniania GH (%)
0 minut 30 minut 90 minut 120 minut
Standardowy antagonista 100 62,1 2,5 19
Peptyd 1 30 100 100 100 100 94
Peptyd 2 30 100 100 100 100 91
Peptyd 3 30 85 98 91 92 87
Peptyd 4 30 83 86 80 79 68
Peptyd 5 30 79 77 59 58 50
Peptyd 6 30 93 93 97 95 90
Peptyd 7 30 97 92 82 77 65
Peptyd 8 30 100 100 98 97 90
Peptyd 9 30 91 87 79 72 59
Peptyd 10 30 75 69 46 24 22
Peptyd 11 30 96 89 80 56 42
Peptyd 12 30 68 75 48 52 52
Peptyd 16 30 65 87 83 56 65
Peptyd 19 30 58 47 59 23 39
T a b e l a III
Wartości Ki oraz względne powinowactwa (R.A) antagonistów hGH-RH
Peptyd Ki (nM) R.A
Wzorzec 2,94 1
Peptyd 1 0,044 67
Peptyd 2 0,046 64
Peptyd 3 0,068 43
Peptyd 4 0,087 34
Peptyd 5 0,036 82
Peptyd 9 0,058 51
Peptyd 10 0,107 27
Peptyd 11 0,071 41
Peptyd 12 0,070 42
Peptyd 16 0,070 42
Wyniki in vivo
Tabela IV przedstawia osoczowe odpowiedzi GH oraz ich względne zahamowanie u szczurów po podaniu antagonistów GH-RH. Wszystkie badane analogi (peptyd 1, peptyd 2, peptyd 3, peptyd 4, peptyd 8, peptyd 9, peptyd 11 i peptyd 16) wywołały silne i długotrwałe zahamowanie uwalniania GH stymulowanego hGH-RH(1-29)NH2. Peptyd 1 i peptyd 2 są najsilniejsze w krótkim czasie, hamując odpowiedź GH w 95% i 91%, gdy poda się je 5 minut przed hGH-RH(1-29)NH2. Działanie tych dwóch peptydów trwa przez przynajmniej 30 minut. Z drugiej strony peptyd 11 i peptyd 3, które są w niewielkim
PL 197 471 B1 stopniu słabsze w krótkim czasie, działają wyjątkowo długo: ich działanie trwa przez przynajmniej 60 minut.
T a b e l a IV
Osoczowe odpowiedzi GH oraz względne hamowanie odpowiedzi GH u szczurów poddanych działaniu antagonistów GH-RH z różnymi przerwami czasowymi przed podaniem hGH-RH(1-29)NH2
Antagonista Czas przerwy (min.) Odpowiedź GH (średnia ± SEM) Względne hamowanie (%)
Peptyd 1 5 1,13±0,13 95
15 1,87±0,13 68
30 1,97±0,16 64
60 3,89±0,65 8
kontrola 3,68±0,78 0
Peptyd 2 5 1,40±0,29 91
15 3,45±0,13 45
30 3,64±0,71 41
60 5,41±1,35 2
kontrola 5,47±0,97 0
Peptyd 3 5 3,01±0,41 68
15 3,63±0,80 61
30 4,89±0,95 41
60 5,36±0,63 34
kontrola 7,65±0,66 0
Peptyd 4 5 3,08 ±0,58 82
15 7,73±1,12 43
30 12,00±2,54 7
60 11,88±0,90 8
kontrola 12,82±1,38 0
Peptyd 8 5 2,3±0,3 74
15 3,6±0,4 46
30 5,5±0,6 8
60 5,8±0,7 1
kontrola 5,8±0,5 0
Peptyd 9 5 2,75±0,75 75
15 3,85±0,50 59
30 3,34±0,30 67
60 7,32±1,16 10
Peptyd 11 5 5,15±1,11 84
15 13,64±1,41 50
30 16,04±4,36 40
60 16,61±6,02 38
kontrola 26,17±3,92 0
Peptyd 16 5 2,89±0,65 77
15 3,44±0,62 70
30 5,24±1,36 48
60 9,19±1,89 0
kontrola 9,13±1,69 0
PL 197 471 B1
P r z y k ł a d IV
Testy onkologiczne
Aktywności przeciwnowotworowe peptydów według wynalazku zbadano w różnych modelach nowotworów. Działanie przeciwnowotworowe tych nowych peptydów porównano z wcześniej opisanymi analogami (MZ-4-71 i MZ-5-156 z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki 5550212 i zgłoszenia patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki 08/642472)
Działanie antagonistów GH-RH na nowotwory sutka MXT u myszy
Estrogeno-niezależne guzy MXT przeszczepiono podskórnie samicom BDF. Dzień po przeszczepieniu, myszy podzielono na grupy po 10 zwierząt każda i rozpoczęto doświadczenie. Myszy w grupach 1, 2, 3 i 4 otrzymywały w zastrzykach podskórnych raz na dzień pojedynczą dawkę różnych antagonistów GH-RH w ilości 20 μg na dzień przez 18 dni. W grupach 5 i 6 peptydy podawano przez pompy osmotycznej Alzet uwalniające 20 μg peptydów na dzień. Guzy mierzono regularnie i obliczano objętość guza. Myszy uśmiercono 18 dnia i zmierzono masy guzów.
Wyniki
Peptyd 1 i peptyd 3 wywierały podobne silne działanie hamujące na nowotwory sutka MXT u myszy. Leczenie MZ-5-156 także wywoływało znaczące zahamowanie wzrostu guzów, ale skutki ich działania były słabsze niż peptydu 1 lub peptydu 3 (patrz tabela V i fig. 1).
T a b e l a V
Wpływ leczenia antagonistami GH-RH na nowotwory sutka MXT u myszy
Grupa Objętość guza (mm3) Masa guza (mg) Liczba myszy, które przeżyły
dzień 14 dzień 18
1. Kontrola 4051±1007 7040±646 7269±292 5
2. MZ-5-156 2717±773 5368±408* 4885±480* 4
3. Peptyd 1 podawany raz dziennie 2924±654 4373±381** 6964 ±676 6
4. Peptyd 3 podawany raz dziennie 1902± 349** 3465±607** 5266±906 8
5. Peptyd 1 podawany pompą 1329±327** 3403±584** 4810±645* 7
6. Peptyd 3 podawany pompą 1688±220** 4272±295** 5939±453 8
*p<0,05; **p<0,01
Działanie antagonistów GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego raka sutka MDA-MB-468 u myszy nude.
Myszy nude niosące ksenoprzeszczepy hormono-niezależnego ludzkiego raka sutka MDA-MB-468 podzielono na grupy po 10 zwierząt każda. Leczone grupy otrzymywały w zastrzykach podskórnych raz na dzień pojedynczą dawkę antagonistów GH-RH w ilości 20 μg. Jedną grupę leczono peptydem 1, drugą grupę dla porównania leczono MZ-5-156. Grupie kontrolnej podano sam nośnik, rozpuszczalnik. Podawanie kontynuowano przez 5 tygodni. Guzy mierzono raz na tydzień i obliczano ich objętość. Myszy uśmiercono pod koniec doświadczenia i zmierzono masy guzów.
Wyniki
Oba peptydy wykazywały znaczące działanie hamujące guzy ksenoprzeszczepów MDA-MB-486. W grupie, której podawano peptyd 1, dla 4 guzów podczas doświadczenia zaobserwowano ciągłą regresję. Podobnie MZ-5-156 wywoływał regresję 3 guzów. Po 5 tygodniach leczenia guzy te zmniejszyły się do małych, bliznopodobnych pozostałości tkankowych. Badanie histologiczne tych tkanek ujawniło niezróżnicowane nowotwory nabłonkowe ze znaczną nekrozą i tylko wąską linią złośliwą żywej tkanki nowotworowej. W odróżnieniu od tego wszystkie guzy u zwierząt kontrolnych powiększały się stopniowo. Końcowe masy i objętości guzów w grupach badanych były znacznie obniżone (patrz tabela VI i fig. II). Peptyd 1 wywierał silniejsze działanie.
PL 197 471 B1
T a b e l a VI
Działanie leczenia antagonistami GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego raka sutka MDA-MB-468 u myszy nude
Grupa Ostateczna objętość guza (mm3) Masa guza (mg) Liczba odrzuconych guzów
Kontrola 477,5±41,2 440,7±37,7 0
Peptyd 1 82,4±29,1** 64,0±28,7** 4
MZ-5-156 104,4±32,2** 77,7±31,7** 3
*p<0,05 **p<0,01
Działanie antagonistów GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego nowotworu okrężnicy HT-29 u myszy nude.
Ludzkie nowotwory okrężnicy HT-29 przeszczepiono podskórnie samcom myszy nude. 19 dni po przeszczepie myszy podzielono na grupy po 10 zwierząt każda i rozpoczęto leczenie. Myszy otrzymywały w podskórnych zastrzykach raz na dzień pojedynczą dawkę różnych antagonistów GH-RH w ilości 20 μg przez 6 tygodni. Guzy mierzono regularnie i obliczano ich objętość. Myszy uśmiercono pod koniec doświadczenia i zmierzono masy guzów.
Wyniki
Peptyd 1 i MZ-5-156 wywierały równie silne działanie hamujące na ludzkie nowotwory okrężnicy HT-29. Leczenie peptydem 9 wywołało słabsze, ale nadal znaczące zahamowanie wzrostu guza. Peptyd 11 i MZ-4-71 wywarły tylko niewielkie i nieznaczące działanie. (Wyniki zestawiono w tabeli VII i na fig. III).
T a b e l a VII
Wpływ leczenia antagonistami GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkich nowotworów HT-29 u myszy nude
Grupa Ostateczna objętość guza (mm3) Masa guza (mg)
kontrola 2117±751 2364±835
MZ-4-71 1953±400 2189±458
MZ-5-156 908±195* 1012±174*
Peptyd 11 1663±610 1849±681
Peptyd 9 1194±506* 1383±576*
Peptyd 1 890±322* 1354±480*
*p<0,05
Działanie peptydu 1 - antagonisty GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego glejaka U87MG u myszy nude.
3
Myszom wszczepiono podskórnie glejaki U87MG i gdy guzy osiągnęły objętość około 70 mm3, zwierzęta losowo podzielono na 2 grupy doświadczalne. Jedną grupę leczono podając w podskórnych zastrzykach raz na dzień pojedynczą dawkę peptydu 1 w ilości 20 μg przez 28 dni, podczas gdy druga grupa była grupą kontrolną.
Wyniki
Leczenie peptydem 1 hamowało wzrost guza w 77% w porównaniu z kontrolą po 4 tygodniach leczenia (patrz tabela VIII i fig. IV).
T a b e l a VIII
Działanie leczenia peptydem 1 - antagonistą GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego glejaka U87MG u myszy nude
Grupa Ostateczna objętość guza (mm3) Masa guza (mg)
Kontrola 3425±723 4,7±1,3
Peptyd 1 817±323** 1,4±0,7**
**p<0,01
PL 197 471 B1
Działanie antagonistów GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego nowotworu prostaty PC-3 u myszy nude
Samcom myszy nude przeszczepiono podskórnie 3 mm3 fragmentu tkanki hormononiezależnego ludzkiego nowotworu prostaty PC-3 do obu boków. Gdy guzy osiągnęły objętość około 40-50 mm3, myszy podzielono na 3 grupy doświadczalne. Pierwsza i druga grupa otrzymywały odpowiednio peptyd 3 i MZ-5-156 w podskórnych zastrzykach, w pojedynczej dawce raz na dzień, w ilości 20 μg przez 21 dni, natomiast trzecia grupa była grupą kontrolną. Guzy mierzono z tygodniowymi przerwami, a masy guzów zmierzono pod koniec doświadczenia.
Wyniki
Obydwaj antagoniści GH-RH hamowali wzrost guzów PC-3 (patrz tabela IX i fig. V). Peptyd 3 silniej hamował wzrost (65% zahamowanie objętości guza i 62% masy guza) niż MZ-5-156 (odpowiednio 52% i 46%).
T a b e l a IX
Działanie leczenia antagonistami GH-RH na ksenoprzeszczepy ludzkiego nowotworu prostaty PC-3 u myszy nude
Grupa Ostateczna objętość guza (mm3) Masa guza (mg)
Kontrola 307,9±64,5 191,8±42,6
Peptyd 3 107,9±12,5* 73,7±11,9*
MZ-5-156 148,9±41 104,3±27,2
**p<0,05

Claims (17)

1. Peptyd wybrany z grupy o wzorze:
X-R1-R2-Asp-Ala-R5-R6-Thr-R8-R9-R10-Arg-R12-R13-R14-R15-R16-Leu-R18-R19-Arg-R21-R22 * * * *-Leu
-Gln-Asp-Ile-R27-R28-R29-NH2 gdzie X oznacza PhAc, IndAc lub Nac, 1-albo 2-Npr albo Fpr R1 oznacza Tyr lub His,
R2 oznacza D-Arg lub D-Cit 5
R5 oznacza Ile lub Val,
R6 oznacza Phe, Nal albo Phe(Y), w którym Y=F, Cl, Br
R8 oznacza Asn, Gln, Ser, Thr, Ala, D-Asn, D-Gln, D-Ser, D-Thr, Abu, D-Abu albo Aib R9 oznacza Arg, Har, Lys, Orn, D-Arg, D-Har, D-Lys, D-Orn, Cit
R10 oznacza Tyr lub Phe(Y),w którym Y=H, F, Cl, Br lub OCH3,
R12 oznacza Lys, D-Lys lub Orn
R13 oznacza Val lub Nle,
R14 oznacza Leu lub Nle,
R15 oznacza Gly, Ala, Abu, Nle lub Gln,
R16 oznacza Gln lub Arg,
R18 oznacza Ser lub Nle,
R19 oznacza Ala albo Abu
R21 oznacza Lys albo Orn
R22 oznacza Leu, Ala lub Aib
R27 oznacza Met, Leu, Nle, Abu lub D-Arg R28 oznacza Arg lub D-Arg R29 oznacza Arg, D-Arg, Har lub D-Har 2 oraz ich dopuszczalne farmaceutycznie sole.
2. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1 [IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
PL 197 471 B1 [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 6 [PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7 [Nac0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8
3. Związek według zastrz. 1, o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
4. Związek według zastrz. 1, o wzorze [IndAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 2
5. Związek według zastrz. 1, o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
6. Związek według zastrz. 1, o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Tyr(Me)10, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 6
7. Związek według zastrz. 1, o wzorze [PhAc0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 7
8. Związek według zastrz. 1, o wzorze [Nac0, His1, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 8
9. Zastosowanie związku według zastrz. 1 do wytwarzania leku do obniżania podwyższonego poziomu GH u pacjenta potrzebującego takiego obniżenia.
10. Zastosowanie według zastrz. 9 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
11. Zastosowanie według zastrz. 9 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10 Abu15, Nle27 D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
12. Zastosowanie związku według zastrz. 1 do wytwarzania leku do leczenia nowotworu gdzie obecne są receptory dla IGF-I lub -II.
13. Zastosowanie według zastrz. 12 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
14. Zastosowanie według zastrz. 12 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10 Abu15, Nle27 D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
15. Zastosowanie związku według zastrz. 1 do wytwarzania leku do hamowania poziomów IGFII w guzach (nowotworach) oraz ekspresji IGF-II mRNA w tych samych guzach.
16. Zastosowanie według zastrz. 15 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Arg9, Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 1
17. Zastosowanie według zastrz. 15 obejmujące używanie związku o wzorze [PhAc0, D-Arg2, Phe(pCl)6, Har9, Tyr(Me)10 , Abu15, Nle27, D-Arg28, Har29]hGH-RH(1-29)NH2 peptyd 3
PL349877A 1998-11-25 1999-11-23 Peptyd oraz jego zastosowanie do hamowania IGF-I i -II oraz do obniżania poziomu GH PL197471B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US09/199,381 US6057422A (en) 1998-11-25 1998-11-25 Antagonistic analogs of GH-RH inhibiting IGF-I and -II
PCT/US1999/027822 WO2000031136A1 (en) 1998-11-25 1999-11-23 Antagonistic analogs of gh-rh inhibiting igf-i and -ii

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL349877A1 PL349877A1 (en) 2002-09-23
PL197471B1 true PL197471B1 (pl) 2008-04-30

Family

ID=22737273

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL349877A PL197471B1 (pl) 1998-11-25 1999-11-23 Peptyd oraz jego zastosowanie do hamowania IGF-I i -II oraz do obniżania poziomu GH

Country Status (29)

Country Link
US (2) US6057422A (pl)
EP (1) EP1133522B1 (pl)
JP (1) JP2002530432A (pl)
KR (1) KR100629013B1 (pl)
CN (1) CN100422211C (pl)
AR (1) AR022392A1 (pl)
AT (1) ATE332310T1 (pl)
AU (1) AU757222B2 (pl)
BG (1) BG65137B1 (pl)
BR (1) BR9915512A (pl)
CA (1) CA2351665C (pl)
CO (1) CO5180565A1 (pl)
CZ (1) CZ20011794A3 (pl)
DE (1) DE69932255T2 (pl)
DK (1) DK1133522T3 (pl)
ES (1) ES2264279T3 (pl)
HK (1) HK1036461A1 (pl)
HU (1) HUP0105094A3 (pl)
IL (1) IL142899A0 (pl)
NO (1) NO20012489L (pl)
NZ (1) NZ511307A (pl)
PL (1) PL197471B1 (pl)
PT (1) PT1133522E (pl)
RU (1) RU2235099C2 (pl)
SK (1) SK7252001A3 (pl)
TR (1) TR200101492T2 (pl)
TW (1) TW585873B (pl)
UA (1) UA68407C2 (pl)
WO (1) WO2000031136A1 (pl)

Families Citing this family (16)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US20060121041A1 (en) * 2001-07-12 2006-06-08 Lori Friedman Gpcs as modifiers of the irrtk p21 pathways and methods of use
US20040121407A1 (en) * 2002-09-06 2004-06-24 Elixir Pharmaceuticals, Inc. Regulation of the growth hormone/IGF-1 axis
JP2006504694A (ja) * 2002-09-18 2006-02-09 サントル・オスピタリエ・ドゥ・リュニヴェルシテ・ドゥ・モントリオール・(シー・エイチ・ユー・エム) Ghrh類似体
TW200517400A (en) * 2003-08-05 2005-06-01 Univ Tulane Antagonistic analogs of GH-RH (2003)
US8691942B2 (en) 2008-03-28 2014-04-08 University Of Miami N- and C- terminal substituted antagonistic analogs of GH-RH
MX2010010642A (es) * 2008-03-28 2011-03-29 The Univ Of Miami Nuevos analogos antagonistas, sustituidos, n- y c- terminales, de hormona liberadora de hormona de crecimiento (gh-rh).
EP2310029B1 (en) 2008-06-12 2019-04-03 Ipsen Bioinnovation Limited Fusion proteins for use in the treatment of cancer
CN102112145B (zh) 2008-06-12 2014-07-30 辛它可辛有限公司 神经内分泌病的抑制
GB0820970D0 (en) 2008-11-17 2008-12-24 Syntaxin Ltd Suppression of cancer
US8227421B2 (en) 2009-09-17 2012-07-24 University Of Miami Fluorinated GHRH antagonists
JP6113144B2 (ja) 2011-04-21 2017-04-12 セラテクノロジーズ・インコーポレーテッド 成長ホルモン放出因子(grf)類似体およびその使用
US9079974B2 (en) * 2011-12-21 2015-07-14 The University Of Miami GH-RH analogs with potent agonistic effects
US9855312B2 (en) 2012-12-21 2018-01-02 University Of Miami GHRH agonists for the treatment of ischemic disorders
EP2935317B1 (en) 2012-12-21 2019-03-27 University of Miami Ghrh agonists for islet cell transplantation and function and the treatment of diabetes
AU2015346277B2 (en) 2014-11-12 2020-03-26 Centre Hospitalier Universitaire De Liège Treatment of hormonal disorders of growth
WO2020163833A2 (en) 2019-02-08 2020-08-13 United States Government As Represented By The Department Of Veterans Affairs Growth hormone-releasing hormone antagonists and uses thereof

Family Cites Families (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4659693A (en) * 1984-04-30 1987-04-21 Syntex (U.S.A.) Inc. N,N'-dialkyl substituted guanidino amino acyl residue substituted GRF-analog peptides
CA2082059A1 (en) * 1990-05-04 1991-11-05 David H. Coy Synthetic grf analogs
US5550212A (en) * 1993-12-17 1996-08-27 The Administrators Of The Tulane Educational Fund Analogues of hGH-RH(1-29)NH2 having antagonistic activity
US5942489A (en) * 1996-05-03 1999-08-24 The Administrators Of The Tulane Educational Fund HGH-RH(1-29)NH2 analogues having antagonistic activity

Also Published As

Publication number Publication date
AR022392A1 (es) 2002-09-04
BG65137B1 (bg) 2007-03-30
ATE332310T1 (de) 2006-07-15
BG105638A (en) 2002-01-31
PL349877A1 (en) 2002-09-23
HUP0105094A2 (hu) 2002-04-29
RU2235099C2 (ru) 2004-08-27
BR9915512A (pt) 2001-08-07
NO20012489L (no) 2001-07-04
CO5180565A1 (es) 2002-07-30
CN1328570A (zh) 2001-12-26
DE69932255T2 (de) 2007-05-31
UA68407C2 (en) 2004-08-16
AU757222B2 (en) 2003-02-06
EP1133522A1 (en) 2001-09-19
SK7252001A3 (en) 2002-02-05
CN100422211C (zh) 2008-10-01
PT1133522E (pt) 2006-11-30
DE69932255D1 (de) 2006-08-17
NO20012489D0 (no) 2001-05-21
NZ511307A (en) 2005-01-28
HK1036461A1 (en) 2002-01-04
EP1133522B1 (en) 2006-07-05
US7026281B1 (en) 2006-04-11
CZ20011794A3 (cs) 2002-02-13
KR20010101079A (ko) 2001-11-14
TW585873B (en) 2004-05-01
DK1133522T3 (da) 2006-11-06
WO2000031136A9 (en) 2001-07-19
US6057422A (en) 2000-05-02
WO2000031136A1 (en) 2000-06-02
TR200101492T2 (tr) 2001-11-21
JP2002530432A (ja) 2002-09-17
CA2351665A1 (en) 2000-06-02
KR100629013B1 (ko) 2006-09-26
AU2029100A (en) 2000-06-13
CA2351665C (en) 2008-09-02
HUP0105094A3 (en) 2002-05-28
ES2264279T3 (es) 2006-12-16
IL142899A0 (en) 2002-04-21

Similar Documents

Publication Publication Date Title
ES2523375T3 (es) Antagonistas de GH-RH fluorados
EP0914340B1 (en) hGH-RH(1-29)NH2 ANALOGUES HAVING ANTAGONISTIC ACTIVITY
US7026281B1 (en) Antagonistic analogs of GH-RH inhibiting IGF-I and -II
US8227405B2 (en) Fluorinated GHRH antagonists
WO1997042223A9 (en) hGH-RH(1-29)NH2 ANALOGUES HAVING ANTAGONISTIC ACTIVITY
EP0734396B1 (en) ANALOGUES OF hGH-RH (1-29)NH2 HAVING ANTAGONISTIC ACTIVITY
RU2335506C2 (ru) Пептидные аналоги gh-rh с антагонистическим действием, способ снижения уровня gh, способ снижения уровня igf-i и igf-ii, применение для ингибирования роста раковых клеток, фармакологически приемлемая композиция (варианты)
US20160166652A1 (en) Novel n- and c-terminal substituted antagonistic analogs of gh-rh
MXPA98008996A (en) Analogues of hgh-rh (1-29) nh2 that possess an antagonist activity