PL195317B1 - Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli - Google Patents

Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli

Info

Publication number
PL195317B1
PL195317B1 PL99346582A PL34658299A PL195317B1 PL 195317 B1 PL195317 B1 PL 195317B1 PL 99346582 A PL99346582 A PL 99346582A PL 34658299 A PL34658299 A PL 34658299A PL 195317 B1 PL195317 B1 PL 195317B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
mole
acid
alkyl
co2h
och
Prior art date
Application number
PL99346582A
Other languages
English (en)
Other versions
PL346582A1 (en
Inventor
James William Ringer
David Craig Molzahn
Dennis Alexander Hucul
Original Assignee
Dow Agrosciences Llc
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Dow Agrosciences Llc filed Critical Dow Agrosciences Llc
Publication of PL346582A1 publication Critical patent/PL346582A1/xx
Publication of PL195317B1 publication Critical patent/PL195317B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07FACYCLIC, CARBOCYCLIC OR HETEROCYCLIC COMPOUNDS CONTAINING ELEMENTS OTHER THAN CARBON, HYDROGEN, HALOGEN, OXYGEN, NITROGEN, SULFUR, SELENIUM OR TELLURIUM
    • C07F9/00Compounds containing elements of Groups 5 or 15 of the Periodic Table
    • C07F9/02Phosphorus compounds
    • C07F9/28Phosphorus compounds with one or more P—C bonds
    • C07F9/38Phosphonic acids [RP(=O)(OH)2]; Thiophosphonic acids ; [RP(=X1)(X2H)2(X1, X2 are each independently O, S or Se)]
    • C07F9/3804Phosphonic acids [RP(=O)(OH)2]; Thiophosphonic acids ; [RP(=X1)(X2H)2(X1, X2 are each independently O, S or Se)] not used, see subgroups
    • C07F9/3808Acyclic saturated acids which can have further substituents on alkyl
    • C07F9/3813N-Phosphonomethylglycine; Salts or complexes thereof
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07CACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C227/00Preparation of compounds containing amino and carboxyl groups bound to the same carbon skeleton
    • C07C227/02Formation of carboxyl groups in compounds containing amino groups, e.g. by oxidation of amino alcohols
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07CACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C51/00Preparation of carboxylic acids or their salts, halides or anhydrides
    • C07C51/16Preparation of carboxylic acids or their salts, halides or anhydrides by oxidation

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Oil, Petroleum & Natural Gas (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Catalysts (AREA)
  • Low-Molecular Organic Synthesis Reactions Using Catalysts (AREA)

Abstract

1. Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli, który to kwas jest niepodstawiony albo posiada jeden lub wiecej podstawników zawierajacych jeden lub wiecej atomów tlenu, azotu i/lub fosforu, znamienny tym, ze pierwszorzedowy alkohol alifatyczny niepodstawiony albo posiadajacy jeden lub wiecej podstawników zawierajacych jeden lub wiecej atomów tlenu, azotu lub fosforu, kontaktuje sie z katalizatorem zawierajacym, w przeliczeniu na zawarte w nim metale, 10 do 90% molowych kobaltu, 8 do 88% molowych miedzi i 1 do 16% molowych trzeciego metalu wybranego sposród ceru, zelaza, cynku i cyrkonu lub ich mieszanin, w alkalicznym srodowisku wod- nym, zasadniczo pozbawionym tlenu, w temperaturze 120°C do 200°C, z wytworzeniem soli kwasu karboksylowego, która nastepnie ewentualnie przeksztalca sie w odpowiadajacy kwas karboksylowy przez zakwaszenie mocnym kwasem. PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania alifatycznych kwasów karboksylowych i ich soli na drodze katalitycznego odwodornienia alkoholi pierwszorzędowych.
Otrzymywanie kwasów karboksylowych i soli kwasów karboksylowych z wykorzystaniem jako związków wyjściowych odpowiadających alkoholi pierwszorzędowych jest często korzystne, ponieważ odpowiadające alkohole są łatwo dostępne i stosunkowo tanie. Szczególnie korzystne jest wytwarzanie tym sposobem alifatycznych kwasów karboksylowych i ich soli posiadających heteroatomy tlenu, azotu i/lub fosforu, takich jak glicyna, N-metyloglicyna, N-fosfonometyloglicyna, kwas iminodioctowy, kwas N-fosfonometyloiminodioctowy, kwas nitrylotrioctowy, kwas etylenodiaminotetraoctowy, kwas diglikolowy, kwas metoksyoctowy, kwas mlekowy itym podobne. Kwasy te oraz ich sole są cenne jako związki pośrednie, na przykład dla produktów agrochemicznych i farmaceutycznych, jako związki chelatujące, jako dodatki do karmy dla zwierząt i tym podobne.
Znane w technice sposoby przekształcania alkoholi pierwszorzędowych w odpowiadające im kwasy lub ich sole polegają na poddaniu alkoholi pierwszorzędowych działaniu katalizatora miedziowego w warunkach prowadzących albo do odwodornienia (patenty Stanów Zjednoczonych nr US 4,782,183, 5,220,054, 5,220,055, 5,292,936, 5,627,125, 5,689,000) albo utlenienia (patent US 5,225,592). Jako produkt uboczny w procesie odwodornienia powstaje wodór, zaś jako produkt uboczny w procesie utleniania - woda. Jako katalizator zazwyczaj stosuje się miedź Raneya.
Katalizatory zawierające kobalt, miedź i trzeci metal wybrany spośród żelaza, cynku, cyrkonu i ich mieszanin, które otrzymuje się metodą redukcji wodorem mieszanin odpowiadających tlenków metali, są znane z patentu US 4,153,581. Katalizatory te zostały opisane w stanie techniki jako przydatne do przekształcania alkoholi, aldehydów i ketonów w aminy.
Odkrycie udoskonalonego sposobu i katalizatora przekształcania pierwszorzędowych alkoholi alifatycznych w kwasy karboksylowe lub ich sole byłoby bardzo pożądane.
Stwierdzono, że pierwszorzędowe alkohole alifatyczne, w tym pierwszorzędowe alkohole alifatyczne posiadające jeden lub więcej heteroatomów wybranych z tlenu, azotu lub fosforu, które to atomy można uważać za atomy zastępujące atomy węgla grupy alkilowej lub atomy wchodzące w skład podstawników grupy alkilowej, można przekształcić w sole kwasów karboksylowych kontaktując alkohol pierwszorzędowy z katalizatorem obejmującym kobalt, miedź i co najmniej jeden dodatkowy metal wybrany spośród ceru, żelaza, cynku i cyrkonu w alkalicznym środowisku wodnym.
Wynalazek obejmuje sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego i jego soli , który to kwas jest niepodstawiony albo posiada jeden lub więcej podstawników zawierających jeden lub więcej atomów tlenu, azotu i/lub fosforu, polegający na tym, że pierwszorzędowy alkohol alifatyczny niepodstawiony albo posiadający jeden lub więcej podstawników zawierających jeden lub więcej atomów tlenu, azotu lub fosforu, kontaktuje się z katalizatorem zawierającym, w przeliczeniu na zawarte w nim metale, 10 do 90% molowych kobaltu, 8 do 88% molowych miedzi i 1do 16% molowych trzeciego metalu wybranego spośród ceru, żelaza, cynku i cyrkonu lub ich mieszanin, w alkalicznym środowisku wodnym, zasadniczo pozbawionym tlenu, w temperaturze 120°C do 200°C.
Otrzymane zgodnie z wynalazkiem sole alifatycznych kwasów karboksylowych można dalej przekształcić w odpowiadające kwasy karboksylowe zakwaszając je mocnym kwasem metodami dobrze znanymi z techniki.
Sposób według wynalazku często stosuje się z powodzeniem do przekształcania alifatycznych alkoholi pierwszorzędowych, posiadających podstawniki zawierające jeden lub więcej heteroatomów wybranych z tlenu, azotu i/lub fosforu w odpowiadające kwasy karboksylowe lub ich sole. Korzystne jest przekształcenie ewentualnie N-podstawionych 2-aminoetanolu i 2-aminopropanolu i ewentualnie mono-O-podstawionych 1,2-etanodiolu (glikolu etylenowego) i 1,2-propanodiolu (glikolu propylenowego), (w tym drugim podstawniki przy 2-hydroksylu). Niezależnie, szczególnie interesujące jest przekształcenie dietanoloaminy w kwas iminodioctowy lub sól kwasu iminodioctowego z metalem alkalicznym, etanoloaminy w glicynę lub sól glicyny z metalem alkalicznym, N-metyloetanoloaminy w sarkozynę lub sól sarkozyny z metalem alkalicznym, N-fosfonometylo-etanoloaminy w N-fosfonometyloglicynę lub sól N-fosfonometyloglicyny z metalem alkalicznym oraz N-fosfonometylodietanoloaminy w kwas N-fosfonometyloiminodioctowy lub sól kwasu N-fosfonometyloiminodioctowego z metalem alkalicznym.
Generalnie najbardziej korzystne są katalizatory zawierające 30 do 50% molowych kobaltu, 45 do 65% molowych miedzi i 3 do 10% molowych trzeciego metalu, w przeliczeniu na zawarte w nim metale łącznie. Preferowany trzeci metal stanowi cyrkon.
PL 195 317 B1
Reakcję korzystnie prowadzi się w temperaturze 140°C do 200°C.
Zazwyczaj korzystne jest prowadzenie reakcji w środowisku wodnym zawierającym wodorotlenek metalu alkalicznego w ilości co najmniej 1 do 2 moli na mol pierwszorzędowych grup hydroksylowych ulegających przekształceniu w grupy karboksylowe kwasu. Korzystny wodorotlenek metalu alkalicznego zwykle stanowi wodorotlenek sodu.
Sposób według wynalazku polega na katalitycznym odwodornieniu pierwszorzędowych alkoholi alifatycznych, w tym pierwszorzędowych alkoholi alifatycznych posiadających jeden lub więcej heteroatomów wybranych z tlenu, azotu i/lub fosforu, prowadzącym do otrzymania kwasów karboksylowych. Reakcję odwodornienia można zilustrować za pomocą następującego równania:
Z-CH2OH + OH- ® Z-CO2- + 2H2 w którym Z stanowi grupę alkilową ewentualnie posiadającą jeden lub więcej podstawników zawierających tlen, azot i/lub fosfor.
Sole kwasów karboksylowych otrzymane w reakcji odwodornienia można przekształcić w odpowiadające kwasy zakwaszając je mocnym kwasem zgodnie z równaniem:
Z-CO2- + H+ ® Z-CO2H
Odpowiednie kwasy obejmują kwasy mineralne, takie jak chlorowodorowy, bromowodorowy, siarkowy i fosforowy oraz inne mocne kwasy, takie jak kwas trifluorooctowy, benzenosulfonowy i podobne. Odpowiednie kwasy generalnie mają pKa 5 lub niższe. Zakwaszenie mieszaniny reakcyjnej otrzymanej przez odwodornienie, mające na celu wytworzenie odpowiadającego kwasu karboksylowego, stanowi opcjonalny drugi etap procesu. Zatem sposób według wynalazku można wykorzystać do otrzymywania alifatycznych kwasów karboksylowych albo ich soli.
Sole i kwasy otrzymywane sposobem według wynalazku można, w razie konieczności, wyodrębnić w znany sposób.
Substancje wyjściowe w sposobie według wynalazku może stanowić szereg różnorodnych pierwszorzędowych alkoholi alifatycznych. Istotne jest, że alkohole te mogą posiadać heteroatomy tlen, azot i/lub fosfor. Korzystne są pierwszorzędowe alkohole alifatyczne posiadające jeden lub więcej podstawników zawierających tlen lub azot. Proces przebiega najlepiej, gdy poddaje się mu pierwszorzędowe alkohole alifatyczne, które są zasadniczo rozpuszczalne w alkalicznym środowisku wodnym stosowanym w warunkach reakcji.
Sposób według wynalazku jest szczególnie przydatny do wytwarzania alifatycznych kwasów karboksylowych o wzorze II lub ich soli, z pierwszorzędowych alkoholi alifatycznych o wzorze I:
X-CH(R)CH2OH ® X-CH(R)CO2H I II w którym
X oznacza H, CH3, OH, O(C1-C4)alkil, OCH(R)CH(R)OH, OCH(R)CO2H, OCH(R)CH(R)NH2, OCH(R)CH(R)NH(C1-C4)alkil, OCH(R)CH(R)N((C1-C4)alkil)2, OCH(R)CH(R)N(CH(R)CH2OH)2, OCH(R)CH(R)N(CH(R)CO2H)2, NH2, NH(C1-C4)alkil, NHCH2P(O)(OH)2, N((C1-C4)alkil)2, NHCH(R)CH(R)OH, N(CH(R)CH(R)OH)2, NHCH(R)CO2H, N(CH(R)CO2H)2, N(C1-C4)alkil)(CH(R)CH(R)OH), N(CH(R)CH(R)OH)(CH2P(O)(OH)2), N(CH(R)CO2H)(CH2P(O)(OH)2), N(C1-C4)alkil)(CH(R)CO2H), N(CH(R)CH(R)OH-(CH(R)CO2H), N(CH2CH2OH)CH2CH2N(CH2CH2OH)2 lub N(CH2CH2OH)CH2CH2N(CH2CH2OH)N(CH2CH2OH)2;
i każdy R niezależnie oznacza H lub CH3.
Pierwszorzędowe alkohole alifatyczne o wzorze l można uważać za ewentualnie N-podstawiony 2-aminoetanol i 2-aminopropanol oraz ewentualnie mono-O-podstawiony 2-hydroksyetanol i 2-hydroksypropanol (podstawniki przy tlenie 2-hydroksylowym), przy czym ewentualnymi podstawnikami są reszty alkilowe ewentualnie posiadające grupę funkcyjną zawierającą atom tlenu lub azotu.
Określenie alkil obejmuje grupę alkilową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym albo cykliczną. Przykłady stanowią metyl, etyl, propyl, butyl, 1-metyloetyl, 2-metylobutyl, cyklopropyl i tym podobne.
R we wzorach I i II zazwyczaj korzystnie stanowi H. Pierwszorzędowe alkohole o wzorze I, w którym R oznacza H, można generalnie uważać za pochodne 2-hydroksyetylowe wody, alkoholi, amoniaku i amin, zaś sposób według wynalazku wykorzystujący je jako związki wyjściowe można uważać za obejmujący przekształcenie grupy hydroksyetylowej w grupę kwasu octowego. Niezależnie, przykłady korzystnych substancji wyjściowych stanowią etanoloamina, 2-aminopropanol, N-metyloetanoloamina, N-fosfonometyloetanoloamina, dietanoloamina, N-metylenodietanoloamina, N-fosfonometylodietanoloamina, N-(2-hydroksyetylo)glicyna, N,N-di(2-hydroksyetylo)glicyna, N,N-di(2-hy4
PL 195 317 B1 droksyetylo)alanina, trietanoloamina, 2-(2-aminoetoksy)etanol, glikol dietylenowy, N-(2-(2-hydroksyetoksy)-etylo)dietanoloamina, kwas N-(2-(2-hydroksyetoksy)etylo)iminodioctowy i N,N,W,W-tetra(2-hydroksyetylo)etylenodiamina. Szczególnie interesujące alkohole pierwszorzędowe stanowią, niezależnie, etanoloamina, N-metyloetanoloamina, N-fosfonometyloetanoloamina, dietanoloamina i N-fosfonometylodietanoloamina.
Opisane powyżej pierwszorzędowe alkohole alifatyczne stanowiące związki wyjściowe według wynalazku mogą zawierać więcej niż jedną pierwszorzędową funkcyjną grupę hydroksylową. Sposobem według wynalazku generalnie przekształca się każdą występującą w związku pierwszorzędową funkcyjną grupę hydroksylową w funkcyjną grupę karboksylową lub jej sól. Tak więc, generalnie, glikol dietylenowy ulega przekształceniu w kwas diglikolowy, dietanoloamina ulega przekształceniu w kwas iminodioctowy, a trietanoloamina ulega przekształceniu w kwas nitrylotrioctowy. Jeśli jednak w związku wyjściowym występuje więcej pierwszorzędowych funkcyjnych grup hydroksylowych, znaczne ilości produktów, w których nie wszystkie z nich uległy przekształceniu w grupy karboksylowe, można uzyskać zatrzymując reakcję przed jej zakończeniem. Na przykład, znaczne ilości kwasu (2-hydroksyetoksy)octowego można otrzymać z glikolu dietylenowego, a znaczne ilości kwasu (2-hydroksyetyloamino)octowego można otrzymać z dietanoloaminy. Wytwarzanie związków posiadających wiele grup karboksylowych i co najmniej jeden atom azotu, które stanowią skuteczne środki chelatujące dla kobaltu, czasami komplikuje się w wyniku ekstrakcji kobaltu z katalizatora. Drugorzędowe i trzeciorzędowe funkcyjne grupy hydroksylowe obecne w wyjściowym alkoholu pierwszorzędowym pozostają w trakcie procesu nie zmienione. Na przykład, 1,2-propanodiol ulega przekształceniu w kwas mlekowy.
Sposób według wynalazku może być wykorzystywany na przykład do przekształcania etanoloaminy w glicynę lub sól glicyny z metalem alkalicznym, 2-aminopropanolu w kwas 2-aminopropionowy (alaninę) lub sól alaniny z metalem alkalicznym, N-metyloetanoloaminy w N-metyloglicynę (sarkozynę) lub sól sarkozyny z metalem alkalicznym, N-fosfonometyloetanoloaminy w N-fosfonometyloglicynę lub sól N-fosfonometyloglicyny z metalem alkalicznym, dietanoloaminy lub N-(2-hydroksyetylo)glicyny w kwas iminodioctowy lub sól kwasu iminodioctowego z metalem alkalicznym, N-metylodietanoloaminy lub N-(metylo(2-hydroksyetylo)glicyny w kwas N-metyloiminodioctowy lub sól kwasu N-metyloiminodioctowego z metalem alkalicznym, N-fosfonomerylodietanoloaminy lub N-fosfonometylo(2-hydroksyetylo)glicyny w kwas N-fosfonometyloiminodioctowy lub sól kwasu N-fosfonometyloiminodioctowego z metalem alkalicznym, trietanoloaminy, N,N-di(2-hydroksyetylo)glicyny lub kwasu N-(2-hydroksyetylo)iminodioctowego w kwas nitrylotrioctowy lub sól kwasu nitrylotrioctowego z metalem alkalicznym, N,N-di(2-hydroksyetylo)alaniny w N,N-di(karboksymetylo)alaninę lub sól N,N-di(karboksymetylo)alaniny z metalem alkalicznym, 2-(2-aminoetoksy)etanolu w kwas (2-aminoetoksy)octowy lub sól kwasu (2-aminoetoksy)octowego z metalem alkalicznym, glikolu dietylenowego w kwas diglikolowy lub sól kwasu diglikolowego z metalem alkalicznym, 1,2-propanodiolu w kwas mlekowy lub sól kwasu mlekowego z metalem alkalicznym, kwasu N-(2-(2-hydroksyetoksy)etylo)iminodioctowego lub N-(2-(2-hydroksyetoksy)etylo)dietanoloaminy w kwas N-(2-(karboksymetoksy)etylo)iminodioctowy lub sól kwasu N-(2-(karboksymetoksy)etylo)iminodioctowego z metalem alkalicznym, N,N,N',N'-tetra(2-hydroksyetylo)etylenodiaminy w kwas etylenodiaminotetraoctowy lub sól kwasu etylenodiaminotetraoctowego z metalem alkalicznym, lub N,N,N',N,N-penta(2-hydroksyetylo)dietylenotnaminy w kwas dietylenotriaminopentaoctowy lub sól kwasu dietylenotriaminopentaoctowego z metalem alkalicznym, przy czym każde przekształcenie jest korzystne w odpowiednich okolicznościach. Szczególnie interesujące są, niezależnie, przekształcenie dietanoloaminy w kwas iminodioctowy lub sól kwasu iminodioctowego z metalem alkalicznym, etanoloaminy w glicynę lub sól glicyny z metalem alkalicznym, N-metyloetanoloaminy w sarkozynę lub sól sarkozyny z metalem alkalicznym, N-fosfonometyloetanoloaminy w N-fosfonometyloglicynę lub sól N-fosfonometyloglicyny z metalem alkalicznym i N-fosfonometylodietanoloaminy w kwas N-fosfonometyloiminodioctowy lub sól kwasu N-fosfonometyloiminodioctowego.
Katalizatory przydatne w sposobie zawierają kobalt i miedź jako składniki niezbędne. Trzeci składnik, również niezbędny, może być wybrany spośród cyrkonu, żelaza, cynku i ceru lub ich mieszanin. Dobrze działa katalizator zawierający 10 do 90% molowych kobaltu, 8 do 88% molowych miedzi i 1 do 16% molowych trzeciego niezbędnego składnika, w przeliczeniu na całkowitą zawartość metali. Korzystne są katalizatory zawierające 20 do 90% molowych kobaltu, 8 do 72% molowych miedzi i 1 do 16% molowych trzeciego niezbędnego składnika. Szczególnie korzystne są katalizatory zawierające 25 do 70% molowych kobaltu, 25 do 70% molowych miedzi i 2 do 14% molowych trzeciego
PL 195 317 B1 składnika, a jeszcze bardziej korzystne są katalizatory zawierające 30 do 50% molowych kobaltu, do 65% molowych miedzi i 3 do 10% molowych trzeciego składnika.
Preferowany trzeci składnik metaliczny stanowi cyrkon.
Obecność dodatkowych metali w ilościach mniejszych niż 1% molowy w przeliczeniu na całkowitą zawartość metali w katalizatorze generalnie nie wywiera szkodliwego wpływu na proces. Przykładowo, mogą być tolerowane niewielkie ilości metali takich jak nikiel, chrom i wolfram.
Stosowane w sposobie według wynalazku katalizatory można sporządzać metodami ujawnionymi w patencie US 4,153,581 i zbliżonymi do nich. Odpowiednie katalizatory można na przykład otrzymywać najpierw ogrzewając mieszaninę węglanów kobaltu, miedzi i jednego lub więcej spośród żelaza, cyrkonu, cynku i ceru w celu usunięcia dwutlenku węgla i uzyskania mieszaniny odpowiednich tlenków, a następnie aktywując otrzymaną mieszaninę tlenków przez ogrzewanie w atmosferze wodoru w temperaturze od 150° do 250°C. Redukcja zachodzi w ciągu 1do 24 godzin, zazwyczaj w ciągu 6 do 7 godzin. Wyższe temperatury nie są szkodliwe.
Mieszanina tlenków wykorzystywana do sporządzania katalizatora ma generalnie postać proszku lub otrzymanych z niego peletek. Peletki można formować z proszku w dowolny znany sposób, taki jak prasowanie tłoczne, przy czym mogą one zawierać substancje wiążące, takie jak grafit, i/lub substancje smarujące, takie jak kwas tłuszczowy. Peletki o wysokości 0,1 cm do 1,0 cm i średnicy 0,1 cm do 1,0 cm zazwyczaj stosuje się w reaktorach z katalizatorem nieruchomym. Proszek lub inne drobnocząsteczkowe postaci katalizatora zazwyczaj stosuje się w reaktorach z mieszaniem.
Katalizatory według wynalazku mogą ponadto zawierać składniki podłoża lub nośnika, takie jak węgiel, węglik krzemu lub niektóre glinki. Składniki te można mieszać z katalizatorem otrzymanym w powyższy sposób lub można je dodawać do mieszaniny tlenków stosowanych do wytwarzania katalizatora przed redukcją. Często korzystne jest stosowanie katalizatora nie zawierającego składnika podłoża lub nośnika.
Po sporządzeniu, katalizatory powinny zostać zabezpieczone przed działaniem powietrza. Katalizatory, które zostały jednak wystawione na działanie powietrza, można reaktywować przez ogrzewanie ich w atmosferze wodoru przed użyciem.
Ilość katalizatora stosowanego w sposobie dobiera się tak, aby powodowała zajście pożądanej reakcji w dogodnym okresie czasu; czyli jest to ilość zapewniająca odpowiednią szybkość reakcji. Ilość katalizatora zapewniająca odpowiednią szybkość reakcji zmienia się w zależności od takich parametrów katalizatora jak dokładny skład, wielkość cząstek, wielkość pola powierzchni oraz wymiary i objętość porów powierzchniowych. Zależy ona także od typu i geometrii zastosowanego reaktora, od tego czy stosuje się proces okresowy czy ciągły, rodzaju substancji wyjściowej, rodzaju pożądanego produktu, stosowanego medium reakcji, temperatury, skuteczności mieszania i innych czynników technologicznych. Odpowiednią ilość katalizatora dla każdej sytuacji można łatwo określić za pomocą metod badawczych dobrze znanych w technice.
Sposób według wynalazku prowadzi się w wodnym środowisku alkalicznym, czyli środowisku zawierającym wodę i posiadającym pH powyżej 7. Odczynnik zapewniający środowisku odczyn alkaliczny może stanowić dowolny znany odczynnik, który nie wywiera niepożądanego działania w warunkach procesu. Odpowiednie odczynniki obejmują wodorotlenki metali, tlenki metali, węglany metali i podobne. Korzystne są wodorotlenki metali. Szczególnie korzystne są wodorotlenki sodu i potasu, zwłaszcza wodorotlenek sodu. Można stosować odczynnik alkaliczny w dowolnej postaci. Zazwyczaj stosuje się odczynnik nierozcieńczony lub jego wodny roztwór.
Odczynnik alkaliczny stosuje się w ilości wystarczającej do utrzymania odczynu alkalicznego środowiska podczas reakcji. Generalnie stosuje się co najmniej jeden do dwu równoważników molowych odczynnika alkalicznego na mol pierwszorzędowych grup hydroksylowych podlegających przekształceniu w grupy karboksylowe. Ilość ta jest wystarczająca dla przekształcenia wszystkich utworzonych karboksylowych grup funkcyjnych w postać soli i utrzymania pH powyżej 7 podczas reakcji odwodornienia.
W środowisku reakcyjnym mogą być obecne rozpuszczalniki organiczne rozpuszczalne w wodzie, niereaktywne w warunkach reakcji. Odpowiednie rozpuszczalniki organiczne obejmują 1,2-dimetoksyetan, dioksan, tetrahydrofuran i 2-propanol.
Reakcja odwodornienia zachodzi dobrze w temperaturach pomiędzy 120°C a 200°C. Często korzystne jest prowadzenie procesu w temperaturach 140°C do 200°C. Ciśnienie nie wydaje się odgrywać ważnej roli w reakcji, którą można prowadzić pod ciśnieniem wytwarzanym przez środowisko wodne i wodór w zastosowanych warunkach reakcji. Wygodnie i korzystnie jest jednak uwalniać część
PL 195 317 B1 wodoru powstającego w czasie reakcji, aby utrzymać ciśnienie poniżej 1000 psi (68900 kPa), bardziej korzystnie kontrolować ciśnienie poniżej 700 psi (48230 kPa). W innych sytuacjach, bardziej korzystnie jest kontrolować ciśnienie poniżej 350 psi (24130 kPa). Często najbardziej korzystne jest prowadzenie procesu przy ciśnieniu 200 psi (13800 kPa) do 300 psi (20670 kPa).
Reakcję odwodornienia według wynalazku można prowadzić w sposób okresowy lub ciągły. Niezależnie od tego czy pracuje się w sposób okresowy w pojedynczym reaktorze czy w sposób ciągły w serii reaktorów z mieszaniem ciągłym, korzystne jest zapewnienie dobrego mieszania. W przypadku stosowania reaktorów z katalizatorem nieruchomym pożądane jest zapewnienie przepływu burzliwego mieszaniny reakcyjnej przez reaktor. W przypadku pracy w sposób okresowy reakcję prowadzi się zazwyczaj do czasu przereagowania większości wyjściowego alkoholu pierwszorzędowego. W przypadku, gdy reakcję prowadzi się w sposób ciągły, szybkość przepływu i pozostałe parametry reguluje się tak, aby większość lub całość wyjściowego pierwszorzędowego alkoholu uległa przereagowaniu do czasu opuszczenia reaktora lub serii reaktorów przez mieszaninę reakcyjną.
Korzystne są generalnie reaktory skonstruowane z materiałów odpornych na korozję, takich jak miedź, nikiel, Hastalloy C i Monel.
Załączone przykłady mają na celu zilustrowanie różnych aspektów wynalazku.
Przykłady
1. Iminodioctan disodowy z dietanoloaminy
Reaktor ciśnieniowy Parra z metalu Hastalloy C z mieszadłem napełniono 51 g (0,49 moli) dietanoloaminy, 82 g 50% roztworu wodorotlenku sodu (1,03 mola) w wodzie i 68 g wody. Do tego dodano 10,0 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, który to katalizator otrzymano redukując mieszaninę tlenku kobaltu, tlenku miedzi i tlenku cyrkonu (otrzymaną przez ogrzewanie mieszaniny odpowiadających węglanów) i aktywowano działając strumieniem 10% wodoru 90% azotu w temperaturze 200°C przez 16 godzin. Katalizator był w postaci drobnego proszku. Mieszaninę ogrzewano, mieszając, do temp. 160°C. Wodór, który zaczął wydzielać się przy temp. ok. 140°C, odpuszczano dwu- lub trzykrotnie, utrzymując ciśnienie poniżej 700 psi (48230 kPa). Po 40-50 minutach, wydzielanie wodoru zakończyło się, wówczas mieszaninę schłodzono i analizowano za pomocą wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej. Konwersja dietanoloaminy do iminodioctanu disodowego zaszła w 97 do 100%.
2. Iminodioctan disodowy z dietanoloaminy
Powtórzono Przykład 1, ale stosując 2,0 g katalizatora. Wydzielanie wodoru zakończyło się po 250 minutach, konwersja dietanoloaminy do iminodioctanu disodowego zaszła w 97 do 100%.
3. Iminodioctan disodowy z dietanoloaminy
Powtórzono przykład 1, ale wykorzystano katalizator odzyskany z poprzedniego eksperymentu stosując procedurę z Przykładu 1. Wydzielanie wodoru zakończyło się po 50 minutach, konwersja dietanoloaminy do iminodioctanu disodowego zaszła w 97 do 100%.
4. Iminodioctan disodowy z dietanoloaminy
Powtórzono Przykład 1, ale katalizator zawierał 5% ceru zamiast cyrkonu. Wydzielanie wodoru zakończyło się po 100 minutach, a konwersja dietanoloaminy do iminodioctanu disodowego zaszła w 97 do 100%.
5. (2-Aminoetoksy)octan sodu z 2-(2-aminoetoksy)etanolu
Reaktor ciśnieniowy Parra z metalu Hastalloy C z mieszadłem napełniono 49,5 g (0,47 moli) 2-(2-aminoetoksy)etanolu, 82 g 50% roztworu wodorotlenku sodu (1,03 mola) w wodzie i 68 g wody. Do tego dodano 10,0 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, otrzymanego jak w Przykładzie 1. Mieszaninę ogrzewano, mieszając, do temp. 170°C. Wodór, który zaczął wydzielać się przy temp. ok. 140°C, odpuszczano dwu- lub trzykrotnie, utrzymując ciśnienie poniżej 700 psi (48230 kPa). Po 560 minutach, wydzielanie wodoru zakończyło się, wówczas mieszaninę schłodzono i analizowano za pomocą spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego. Konwersja 2-(2-aminoetoksy)etanolu do (2-aminoetoksy)-octanu sodu zaszła w 80-90%.
6. Mleczan soduz 1,2-propanodiolu
Reaktor ciśnieniowy Parra z metalu Hastalloy C z mieszadłem napełniono 28,2 g (0,37 moli) 1,2-propanodiolu (glikolu propylenowego), 32,6 g 50% roztworu wodorotlenku sodu (0,41 mola) w wodzie i 115 g wody. Do tego dodano 1,6 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, otrzymanego jak w Przykładzie 1. Reaktor przedmuchano trzykrotnie azotem, a następnie ogrzewano, mieszając do temp. 180°C.
PL 195 317 B1
Po 250 minutach mieszaninę schłodzono i analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C Konwersja 1,2-propanodiolu była całkowita i 98% produktu zidentyfikowano jako mleczan sodu.
7. Octan sodu z etanolu
Reaktor ciśnieniowy Parra z metalu Hastalloy C z mieszadłem napełniono 11,1 g (0,24 moli) etanolu, 20 g 50% roztworu wodorotlenku sodu (0,25 mola) w wodzie i 70 g wody. Do tego dodano 1,0 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, otrzymanego jak w Przykładzie 1. Reaktor napełniano trzykrotnie azotem, a następnie ogrzewano, mieszając, do temp. 160°C. Ciśnienie przestało rosnąć po około 200 minutach. Po 600 minutach mieszaninę schłodzono i analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C. Konwersja etanolu wynosiła 35%, a główny produkt zidentyfikowano jako octan sodu.
8. Etylenodiaminotetraoctan tetrasodowy z N,N,N',N'-tetra(2-hydroksy)-etylenodiamlny
Reaktor ciśnieniowy Parra z metalu Hastalloy C z mieszadłem napełniono 18,5 g Ν,Ν,Ν',Ν'-tetra(2-hydroksy)etylenodiaminy, 26,9 g50%roztworu wodorotlenku sodu w wodzie i 80 g wody. Do tego dodano 1,0 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, otrzymanego jak w Przykładzie 1. Reaktor przedmuchano trzykrotnie azotem, a następnie ogrzewano, mieszając, do temp. 160°C. Po 1350 minutach dodano kolejny 1,0 g katalizatora. Po kolejnych 1350 minutach mieszaninę schłodzono i analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C. Roztwór miał barwę różową do purpurowej. Konwersja
N, N,N',N'-tetra(2-hydroksy)etylenodiaminy okazała się całkowita, a główny produkt zidentyfikowano jako etylenodiaminotetraoctan tetrasodowy.
9. Diglikolan disodowy z glikolu dietylenowego
Sporządzono roztwór glikolu dietylenowego w wodzie o stężeniu 15% wag., o stosunku molowym wodorotlenku sodu do glikolu dietylenowego jak 2,1 do 1. Reaktor kolumnowy z katalizatorem nieruchomym o wymiarach 14 cali (35,5 cm) x 0,5 cala (1,27 cm), wykonany z metalu Hastalloy C, wyposażony w ciśnieniowy zawór bezpieczeństwa, napełniono 28 g katalizatora zawierającego, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu (otrzymanego przez redukcję mieszaniny tlenku kobaltu, tlenku miedzi itlenku cyrkonu, uzyskanej przez ogrzewanie mieszaniny odpowiadających węglanów) i aktywowano, działając strumieniem 10% wodoru/90% azotu w temperaturze 200°C przez 16 godzin. Katalizator miał postać peletek o wymiarach około 0,19 cala (0,48 cm) średnicy iokoło 0,19 cala (0,48 cm) długości, otrzymanych przez peletyzację mieszaniny tlenków przed redukcją. Katalizator zmieszano z około 30 g rozdrobnionego węgliku krzemu o średnicy około 200 mm, w celu zapewnienia równomiernego przepływu cieczy przez wypełnienie reaktora. Reaktor ogrzewano do temp. 160°C za pośrednictwem płaszcza ze stali nierdzewnej wypełnionego cyrkulującym olejem, a roztwór glikolu dietylenowego przepuszczono od góry do dołu z szybkością 1,0 ml/min przy ciśnieniu 300 psig (21700 kPa). Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i stwierdzono, że zawiera około52% molowych diglikolanu disodowego, 37% (2-hydroksyetoksy)octanu sodu i 11% glikolu dietylenowego.
10. N-Metyloglicynian sodowy z N-metyloetanoloaminy
Sporządzono roztwór N-metyloetanoloaminy w wodzie o stężeniu 15% wag., zawierający wodorotlenek sodu w stosunku molowym do N-metyloetanoloaminy jak 1,1 do 1, łącząc 150 g N-metyloetanoloaminy, 176 g 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 674 g wody. Roztwór ten i katalizator z Przykładu 9 przepuszczono przez reaktor z katalizatorem nieruchomym z góry na dół z szybkością 0,5 ml i 1,0 ml/min w temp. 160°C i przy ciśnieniu 300 psig (21700 kPa). Przebieg reakcji kontrolowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C, uzyskując całkowitą konwersję N-metyloetanoloaminy przy szybkości 0,5 ml/min i 90% konwersję przy szybkości 1,0 ml/min. W obu przypadkach otrzymano N-metyloglicynian sodu (sól sodową sarkozyny) jako jedyny produkt.
11. Odwodornienie trietanoloaminy
Sporządzono roztwór o stężeniu 14,4% wag. trietanoloaminy w wodzie, zawierający wodorotlenek sodu w stosunku molowym do trietanoloaminy jak 3,1 do 1 i przepuszczano z szybkością
O, 5 ml/min przez reaktor z katalizatorem nieruchomym, zawierającym katalizator z Przykładu 9, z góry do dołu w temp. 160°C i przy ciśnieniu 300 psig (21700 kPa). Odciek o kolorze różowym analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i stwierdzono, że zawiera 18% molowych nieprzereagowanej trietanoloaminy, 35% molowych N,N-di(2-hydroksyetylo)glicynianu sodu, 37% molowych N-(2-hydroksyetylo)iminodioctanu disodowego i 10% molowych kwasu nitrylotrioctowego.
PL 195 317 B1
12. Iminodioctan sodowy z dietanoloaminy
Sporządzono roztwór dietanoloaminy w wodzie o stężeniu 15% wag., zawierający wodorotlenek sodu w stosunku molowym do dietanoloaminy jak 2,1 do 1. Reaktor i system katalizatora według Przykładu 9 ogrzewano do 160°C i roztwór dietanoloaminy przepuszczono przez reaktor z góry do dołu z szybkością 1,0 ml/min przy ciśnieniu 300 psig (21700 kPa). Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i stwierdzono, że zawiera około 87% molowych iminodioctanu disodowego, 8% molowych (2-hydroksyetylo)glicynianu sodu i 5% molowych dietanoloaminy.
Sporządzono roztwór dietanoloaminy w wodzie o stężeniu 25% wag., zawierający wodorotlenek sodu w stosunku molowym do dietanoloaminy jak 2,1 do 1, łącząc 872 g dietanoloaminy, 1395 g 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 1220 g wody. Roztwór ten przepuszczono przez ten sam reaktor w analogicznych warunkach reakcji. Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i stwierdzono, że zawiera około 77% molowych iminodioctanu disodowego, 11% molowych (2-hydroksyetylo)glicynianu sodu i 12% molowych dietanoloaminy.
13. Glicynian sodu z etanoloaminy
Sporządzono roztwór etanoloaminy w wodzie o stężeniu 15% wag., zawierający wodorotlenek sodu w stosunku molowym do etanoloaminy jak 1,1 do 1, łącząc 75 g etanoloaminy, 108 g 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 318 g wody. Reaktor i system katalizatora według Przykładu 9 ogrzewano do 160°C i roztwór etanoloaminy przepuszczono przez reaktor z góry do dołu z szybkością 1,0 ml/min przy ciśnieniu 300 psig (21700 kPa). Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i stwierdzono, że zawiera około 95% molowych glicynianu sodowego i 5% molowych etanoloaminy.
14. N-Fosfonometyloglicynian trisodowy z N-fosfonometyloetanoloaminy
Sól disodową N-fosfonometyloetanoloaminy (30 g; 0,15 mola) rozpuszczono w 192 g wody i dodano niewielki stechiometryczny nadmiar 50% roztworu NaOH (13,3 g; 0,17 mola) dla utrzymania odczynu zasadowego. Reaktor kolumnowy z katalizatorem nieruchomym o wymiarach 24 cale (60,96 cm) x 0,5 cala (1,27 cm), wykonany z metalu Hastalloy C, wyposażony w ciśnieniowy zawór bezpieczeństwa, napełniono 25 g węgliku krzemu (żwirek 80), 20 g 1/8 calowych (3,175 mm) peletek zawierających, w procentach molowych w przeliczeniu na metale, 38% kobaltu, 57% miedzi i 5% cyrkonu, przy czym przestrzenie międzycząsteczkowe między peletkami wypełnione były 20 g drobnego węgliku krzemu, zaś dodatkowe 20 g drobnego węgliku krzemu umieszczono na górze kolumny. Katalizator aktywowano działając strumieniem 10% wodoru/90% azotu w temperaturze 200°C przez 16 godzin. Reaktor ogrzewano do temp. 160°C za pośrednictwem płaszcza ze stali nierdzewnej wypełnionego cyrkulującym olejem i alkaliczny roztwór zasilający przepuszczono od góry do dołu z szybkością 0,8 ml/min, kontrolując ciśnienie poniżej 300 psig (21700 kPa) przez odpuszczanie gazowego wodoru. Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i chromatografii gazowej/spektrometrii masowej (GC/MS). Konwersja N-fosfonometyloetanoloaminy disodowej do N-fosfonometyloglicynianu trisodowego wynosiła około 90%.
15. N-Fosfonometyloiminodioctan tetrasodowy z N-fosfonometylodietanoloaminy disodowej
Powtórzono procedurę z Przykładu 14, zasilając reaktor wsadem składającym się z soli disodowej N-fosfonometylodietanoloaminy (20 g; 0,08 mola) rozpuszczonej w 171 g wody i 50% NaOH (9,1 g; 0,11 mola). Odciek analizowano za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego 13C i chromatografii gazowej/spektrometrii masowej (GC/MS) i stwierdzono, że zawiera około 60% N-fosfonometyloiminodioctanu tetrasodowego, 32% N-fosfonometylo-N-hydroksyetyloglicynianu trisodowego i 8% N-fosfonometylodietanoloaminy disodowej.

Claims (9)

1. Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli, który to kwas jest niepodstawiony albo posiada jeden lub więcej podstawników zawierających jeden lub więcej atomów tlenu, azotu i/lub fosforu, znamienny tym, że pierwszorzędowy alkohol alifatyczny niepodstawiony albo posiadający jeden lub więcej podstawników zawierających jeden lub więcej atomów tlenu, azotu lub fosforu, kontaktuje się z katalizatorem zawierającym, w przeliczeniu na zawarte w nim metale, 10 do 90% molowych kobaltu, 8 do 88% molowych miedzi i 1 do 16% molowych trzeciego metalu wybranego spośród ceru, żelaza, cynku i cyrkonu lub ich mieszanin, w alkalicznym środowisku wodnym, zasadniczo pozbawionym tlenu, w temperaturze 120°C do 200°C, z wytworzeniem soli kwasu
PL 195 317 B1 karboksylowego, którą następnie ewentualnie przekształca się w odpowiadający kwas karboksylowy przez zakwaszenie mocnym kwasem.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że alkohol posiada jeden lub więcej podstawników zawierających jeden lub więcej heteroatomów tlenu i/lub azotu.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że alkohol ma wzór:
X-CH(R)CH2OH w którym
X oznacza H, CH3, OH, O(C1-C4)alkil, OCH(R)CH(R)OH, OCH(R)CO2H, OCH(R)CH(R)NH2, OCH(R)CH(R)NH(C1-C4)alkil, OCH(R)CH(R)N((C1-C4)alkil)2, OCH(R)CH(R)N(CH(R)CH2OH)2, OCH(R)CH(R)N(CH(R)CO2H)2, NH2, NH(C1-C4)alkil, NHCH2P(O)(OH)2, N((C1-C4)alkil)2, NHCH(R)CH(R)OH, N(CH(R)CH(R)OH)2, NHCH(R)CO2H, N(CH(R)CO2H)2, N(C1-C4)alkil)(CH(R)CH(R)OH), N(CH(R)CH(R)OH)(CH2P(O)(OH)2),N(CH(R)CO2H)(CH2P(O)(OH)2), N(C1-C4)alkil)(CH(R)CO2H),N(CH(R)CH(R)OH)(CH(R)CO2H), N(CH2CH2OH)CH2CH2N(CH2CH2OH)2lub N(CH2CH2OH)CH2CH2N(CH2CH2OH)N(CH2CH2OH)2;
i każdy R niezależnie oznacza H lub CH3.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że alkohol wybrany jest spośród etanoloaminy, 2-aminopropanolu, N-metyloetanoloaminy, N-fosfonometyloetanoloaminy, dietanoloaminy, N-metylenodietanoloaminy, N-fosfonometylodietanoloaminy, N-(2-hydroksyetylo)glicyny, N,N-di(2-hydroksyetylo)glicyny, N,N-di(2-hydroksyetylo)alaniny, trietanoloaminy, 2-(2-aminoetoksy)etanolu, glikolu dietylenowego, N-(2-(2-hydroksyetoksy)etylo)dietanoloaminy, kwasu N-(2-(2-hydroksyetoksy)etylo)-iminodioctowego i N,N,N',N'-tetra(2-hydroksyetylo)etylenodiaminy.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że katalizator zawiera 30 do 50% molowych kobaltu, 45 do 65% molowych miedzi i 3 do 10% molowych trzeciego metalu, w przeliczeniu na zawarte w nim metale.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że trzeci metal stanowi cyrkon.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że temperaturę utrzymuje się w granicach 140°C do 200°C.
8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że środowisko zawiera wodorotlenek metalu alkalicznego w ilości co najmniej 1do 2 moli na mol pierwszorzędowych grup hydroksylowych ulegających przekształceniu w grupy karboksylowe kwasu.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przeprowadza się przekształcenie soli w kwas karboksylowy przez zakwaszenie solimocnym kwasem.
PL99346582A 1998-09-14 1999-09-14 Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli PL195317B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US10013198P 1998-09-14 1998-09-14
PCT/US1999/021025 WO2000015601A1 (en) 1998-09-14 1999-09-14 Process for preparing carboxylic acids

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL346582A1 PL346582A1 (en) 2002-02-11
PL195317B1 true PL195317B1 (pl) 2007-08-31

Family

ID=22278246

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL99346582A PL195317B1 (pl) 1998-09-14 1999-09-14 Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli

Country Status (18)

Country Link
US (2) US6229045B1 (pl)
EP (1) EP1114023B1 (pl)
JP (1) JP4537580B2 (pl)
CN (1) CN1148343C (pl)
AR (1) AR043078A1 (pl)
AT (1) ATE267797T1 (pl)
AU (1) AU751606B2 (pl)
BR (1) BR9913670B1 (pl)
CA (1) CA2343962C (pl)
CZ (1) CZ300320B6 (pl)
DE (1) DE69917657T2 (pl)
DK (1) DK1114023T3 (pl)
ES (1) ES2219064T3 (pl)
PL (1) PL195317B1 (pl)
RU (1) RU2222523C2 (pl)
UA (1) UA71571C2 (pl)
WO (1) WO2000015601A1 (pl)
ZA (1) ZA200101753B (pl)

Families Citing this family (18)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US7914814B2 (en) * 1997-09-17 2011-03-29 Strategic Science & Technologies, Llc Topical delivery of arginine of cause beneficial effects
US6376708B1 (en) 2000-04-11 2002-04-23 Monsanto Technology Llc Process and catalyst for dehydrogenating primary alcohols to make carboxylic acid salts
ES2271022T3 (es) 2000-05-15 2007-04-16 Monsanto Technology Llc Preparacion de compuestos de acido imnidiacetico a partir de sustratos de monoetanolamina.
US7126024B2 (en) 2001-10-18 2006-10-24 Monsanto Technology Llc Process and catalyst for dehydrogenating primary alcohols to make carboxylic acid salts
US7273944B2 (en) * 2003-11-19 2007-09-25 Arch Chemicals, Inc. Methods for producing copper ethanolamine solutions
CN101395164A (zh) * 2006-01-10 2009-03-25 罗伊·J·于 N-(膦酰基烷基)-氨基酸、其衍生物和组合物以及使用方法
DE102006016227A1 (de) * 2006-04-06 2007-10-11 Degussa Gmbh Verfahren zur Herstellung von Kreatin, Kreatin-Monohydrat oder Guanidinoessigsäure
US20090206526A1 (en) * 2008-02-18 2009-08-20 Huntsman Petrochemical Corporation Sintering aids
CN102050751A (zh) * 2009-11-05 2011-05-11 浙江新安化工集团股份有限公司 一种亚氨基二乙酸盐的合成尾气处理工艺及装置
JP2013522269A (ja) * 2010-03-18 2013-06-13 ビーエーエスエフ ソシエタス・ヨーロピア 副生成物が少ないアミノカルボキシレートを製造するための方法
ES2547919T3 (es) * 2011-05-23 2015-10-09 Basf Se Procedimiento para la preparación de aminopolicarboxilatos
CN102827013A (zh) * 2011-06-13 2012-12-19 浙江新安化工集团股份有限公司 连续生产亚氨基二乙酸盐的方法
JP2014189498A (ja) * 2013-03-26 2014-10-06 Hitachi Zosen Corp 乳酸の製造方法
CN106278875B (zh) * 2015-06-12 2019-02-05 泰安汉威集团有限公司 一种异辛酸的生产方法
CN105669422B (zh) * 2016-03-04 2018-02-27 江苏大学 一种纳米镍催化转化甘油制取乳酸的方法
MX2021001964A (es) * 2018-08-21 2021-04-28 Huntsman Int Llc Catalizador para la produccion de espuma pir/pur.
CN111153788A (zh) * 2018-11-08 2020-05-15 中国科学院大连化学物理研究所 一种有机醇脱氢反应制备有机酸的方法、有机醇脱氢反应热力学可控调节的方法
JP2024504619A (ja) * 2021-01-15 2024-02-01 ベーアーエスエフ・エスエー カルボン酸の製造方法

Family Cites Families (19)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
FR1447697A (fr) 1964-09-25 1966-07-29 Exxon Research Engineering Co Production d'acides carboxyliques et de nitriles
US4082748A (en) 1976-08-27 1978-04-04 The Dow Chemical Company Process for production of oxazine diones
US4153581A (en) 1977-09-01 1979-05-08 The Dow Chemical Company Method of producing amines from alcohols, aldehydes, ketones and mixtures thereof
AU541663B2 (en) 1979-12-26 1985-01-17 Stauffer Chemical Company Process for producing carboxylic acid salts
CS217646B1 (cs) * 1981-07-08 1983-01-28 Vaclav Krob Způsob výroby esterů alifatických karboxylových kyselin
JPS6078949A (ja) * 1983-10-06 1985-05-04 Nippon Shokubai Kagaku Kogyo Co Ltd イミノジ酢酸塩の製造方法
GB2148287B (en) 1983-10-05 1987-04-15 Nippon Catalytic Chem Ind Preparation of aminocarboxylic acid salts from amino alcohols
JPS6165840A (ja) 1984-09-07 1986-04-04 Nippon Shokubai Kagaku Kogyo Co Ltd ジグリコ−ル酸塩の製造方法
US4806690A (en) 1985-05-13 1989-02-21 The Dow Chemical Company Method of producing amines
CS268011B1 (cs) * 1987-06-22 1990-03-14 Horyna Jaroslav Kyselé amoniové soli vícesytných karboxylových alifatických kyselin a způsob jejich připravy
ES2022044A6 (es) 1990-09-25 1991-11-16 Ercros Sa Procedimiento para la obtencion de derivados del acido acetico.
JP2916256B2 (ja) 1990-10-23 1999-07-05 株式会社日本触媒 アミノカルボン酸塩の製造方法
EP0513396B1 (en) 1990-11-27 1996-07-03 Nippon Shokubai Co., Ltd. Process for producing amino carboxylic acid salt
DE69407082T2 (de) * 1993-04-12 1998-07-02 Monsanto Co Verfahren zur Herstellung von Carbonsäuren
CN1054838C (zh) * 1993-04-12 2000-07-26 孟山都公司 氨基羧酸盐的制备方法
US5292936A (en) * 1993-04-12 1994-03-08 Monsanto Company Process to prepare amino carboxylic acid salts
CA2193234A1 (en) * 1994-07-01 1996-01-18 Brian Kai-Ming Cheng Process for preparing n-phosphonomethylamino carboxylic acids
US5689000A (en) 1994-07-01 1997-11-18 Monsanto Company Process for preparing carboxylic acid salts and catalysts useful in such process
JP3761231B2 (ja) 1995-12-08 2006-03-29 川研ファインケミカル株式会社 アミノカルボン酸塩製造用ニッケルおよびモリブデン含有ラネー銅触媒およびそれを使用するアミノカルボン酸塩の製造方法

Also Published As

Publication number Publication date
AU6143499A (en) 2000-04-03
DE69917657D1 (de) 2004-07-01
EP1114023A1 (en) 2001-07-11
CA2343962A1 (en) 2000-03-23
AU751606B2 (en) 2002-08-22
RU2222523C2 (ru) 2004-01-27
US6229045B1 (en) 2001-05-08
CZ2001992A3 (cs) 2001-08-15
UA71571C2 (uk) 2004-12-15
AR043078A1 (es) 2005-07-20
CA2343962C (en) 2009-04-07
BR9913670B1 (pt) 2010-09-08
EP1114023B1 (en) 2004-05-26
ES2219064T3 (es) 2004-11-16
DK1114023T3 (da) 2004-09-27
PL346582A1 (en) 2002-02-11
CZ300320B6 (cs) 2009-04-22
WO2000015601A1 (en) 2000-03-23
JP4537580B2 (ja) 2010-09-01
BR9913670A (pt) 2001-06-05
US20010008948A1 (en) 2001-07-19
ATE267797T1 (de) 2004-06-15
ZA200101753B (en) 2002-03-01
DE69917657T2 (de) 2004-10-07
CN1318047A (zh) 2001-10-17
JP2002524548A (ja) 2002-08-06
CN1148343C (zh) 2004-05-05

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL195317B1 (pl) Sposób wytwarzania alifatycznego kwasu karboksylowego lub jego soli
KR0174786B1 (ko) 아미노 카르복실산염의 제조방법
JP5289447B2 (ja) N,n’−ビス(2−ヒドロキシベンジル)エチレンジアミン−n,n’−二酢酸およびその誘導体の調製方法
US6555706B2 (en) Process for making iminodiacetic acid compounds from monoethanolamine substrates
SK15012001A3 (sk) Spôsob prípravy solí karboxylových kyselín z primárnych alkoholov
TW296385B (pl)
JPH10502370A (ja) N−ホスホノメチルアミノカルボン酸の製造方法
EP0620209B1 (en) Process to prepare carboxylic acid
BG100226A (bg) Метод за получаване на n-фосфонометилглицин и негови соли
MXPA01002666A (en) Process for preparing carboxylic acids
CZ2001548A3 (cs) Raneyova měď, způsob její přípravy a pouľití
EP3848349B1 (en) A process for the preparation of salts of n,n'-disubstituted ethylenediamine-n,n'-diacetic acid derivatives and their use
US3708533A (en) Method for the preparation of aminocarboxylic acid salts
US20020038050A1 (en) Process for the manufacture of amino carboxylic acids
US20230008538A1 (en) Process for preparing nitrile intermediates for nitrogen-containing chelators
JPS58128356A (ja) 2−アルコキシメチレン−3,3−ジアルコキシブロパンニトリル類
PL241862B1 (pl) Sposób wytwarzania soli N,N’-dipodstawionych pochodnych kwasu etylenodiamino-N,N’-dioctowego i ich zastosowanie
WO1996035662A1 (fr) Procede de production d'acide alkylenediaminediorganique et de ses sels
CN113214100A (zh) 制备螯合剂的方法
JP2000128839A (ja) (s,s)−エチレンジアミン−n,n′−ジコハク酸の製造方法
JPH02174752A (ja) Dl―セリンの製造方法

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20100914