PL193631B1

PL193631B1 - Sposób wytwarzania granulatu aktywatora środka bielącego trwałego w czasie przechowywania

Info

Publication number: PL193631B1
Application number: PL98339435A
Authority: PL
Inventors: Johannes Himmrich; Frank-Peter Lang
Original assignee: Clariant Produkte Deutschland
Priority date: 1997-09-16
Filing date: 1998-09-05
Publication date: 2007-02-28
Also published as: WO1999014306A2; EP1051473B1; ATE296873T1; EP1051473A2; DE19740668A1; TW401458B; DE59812838D1; AR015721A1; PL339435A1; WO1999014306A3; US6270690B1; CZ2000960A3; JP2001518529A; ES2243008T3; JP4183110B2

Abstract

1. Sposób wytwarzania granulatu aktywatora srodka biel acego trwa lego w czasie przecho- wywania, sk ladaj acego si e g lównie z aktywatora srodka biel acego i krzemianu warstwowego mo- dyfikowanego kwasem, niezawieraj acego organicznego srodka wiaz acego, znamienny tym, ze suchy aktywator srodka biel acego miesza si e z suchym krzemianem warstwowym modyfikowa- nym kwasem, prasuje si e t e mieszanin e do wi ekszych aglomeratów, po czym rozdrabnia te aglo- meraty na cz astki o pozadanej wielko sci. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania granulatu aktywatora środka bielącego trwałego w czasie przechowywania. Aktywatory środków bielących stanowią ważne części składowe zwartych środków piorących, suchych środków odplamiających i środków do mycia naczyń w zmywarkach. Umożliwiają one już w temperaturze 40 do 60°C uzyskanie stopnia wybielenia bielizny do prania porównywalnego z gotowaniem, przy czym reagują one z substancjami dostarczającymi nadtlenku wodoru (najczęściej nadtlenoboranami lub nadtlenowęglanami) z uwalnianiem organicznych nadtlenokwasów.

Uzyskiwany wynik wybielania wyznaczany jest przy tym przez rodzaj i reaktywność utworzonego kwasu peroksykarboksylowego, budowę wiązania hydrolizującego do nadtlenku oraz rozpuszczalność aktywatora środka bielącego w wodzie. Ponieważ najczęściej chodzi tu o reaktywny ester lub amid, w wielu wypadkach dla przewidywanego rodzaju zastosowania konieczne jest stosowanie go w postaci granulowanej lub powlekanej, w celu zapobież enia hydrolizie w obecnoś ci alkalicznych składników środka piorącego i zagwarantowania wystarczającej trwałości w czasie przechowywania.

Opisane zostały w przeszłości liczne środki pomocnicze i sposoby do granulowania tych substancji. W europejskim opisie 037 026 opisano sposób wytwarzania łatwo rozpuszczalnego granulatu aktywatora o zawartości substancji aktywnej między 90 a 98% wagowych. W tym celu sproszkowany aktywator środka bielącego jednorodnie miesza się z również sproszkowanymi eterami celulozy lub skrobi a następnie spryskuje wodą lub wodnym roztworem eterów celulozy poddając równocześnie granulowaniu i na koniec suszy.

Według opisu europejskiego 070 474 można wytwarzać podobne granulaty, poddając suszeniu rozpyłowemu wodne zawiesiny, zawierające aktywator i etery celulozy. Granulaty składające się z aktywatora środka bielącego, eterów celulozy i dodatków organicznego kwasu C3-C4-karboksylowego lub hydroksykwasu karboksylowego opisane zostały w opisach WO 90/01535 i WO 92/13798. Podczas gdy według opisu WO 90/01535 wrabia się organiczne kwasy karboksylowe do rdzenia granulatu, w celu polepszenia jego rozpuszczalności, według opisu WO 92/13798 kwasy karboksylowe nanosi się na gotowy granulat w dodatkowym etapie powlekania. Kwasowy płaszcz ochronny powinien zapobiegać powstawaniu plam spowodowanych przez środek bielący i przyczyniać się do ożywienia barwy tkaniny. W opisie WO 94/03395 zastrzega się do tego samego celu zastosowanie kwasowych związków polimerowych o rozpuszczalności w wodzie > 5 g/l (w 20°C) i ciężarach cząsteczkowych od 1000 do 250 000.

Opisano również granulaty aktywatora środka bielącego, w których jako środki pomocnicze do granulowania służą mydła i wolne kwasy tłuszczowe (brytyjski opis patentowy 1 507 312).

Sposób wytwarzania bez zastosowania wody znany jest z europejskiego opisu 075 818. W tym celu aktywator środka bielącego wraz z organicznym środkiem wiążącym, np. etoksylanem alkoholu tłuszczowego sprasowuje się przez zagęszczanie pod ciśnieniem do cząstek o średnicach od 0,5 do 3 mm.

Dla większości wymienionych sposobów granulowania obowiązuje założenie, że aktywator środka bielącego stanowi ciało stałe i wykazuje wysoką temperaturę topnienia. Jest to konieczne, aby nie reagował on podczas wytwarzania ze środkiem wiążącym lub istniejącą wodą i nie rozłożył się. Tak więc według niemieckiego opisu 2 048 331, korzystne są aktywatory wykazujące temperaturę topnienia korzystnie przynajmniej 100°C, a zwłaszcza przynajmniej 150°C.

Jako środki wiążące stosowano dotychczas przeważnie związki organiczne. Stąd mogą się jednak wyłaniać problemy, które mogą ograniczać zastosowanie granulatu.

Jeśli zastosuje się środki powierzchniowo czynne, takie jak mydła, kwasy tłuszczowe, anionowe środki powierzchniowo czynne lub etoksylany alkoholi tłuszczowych, to wytworzone w ten sposób granulaty nie nadają się do środków do zmywarek do naczyń, ponieważ w warunkach mycia występują problemy z pienieniem się. Ma to miejsce już przy zastosowaniu normalnie słabo pieniących się wysoko etoksylowanych alkoholi tłuszczowych. Jako wsad do środków myjących do zmywarek stosuje się dlatego przeważnie granulaty aktywatora, w których środek wiążący stanowią etery celulozy. Zdolność do biologicznego rozkładu tej grupy produktów jest jednak umiarkowana.

Dalszy problem przedstawiają granulaty odpowiednie do stałych środków do odplamiania. Nowoczesne receptury składają się z mieszanin nadwęglanów i granulatów TAED. Aby zahamować egzotermiczny rozkład takiej mieszaniny podczas wytwarzania i przechowywania (nadwęglan jako materiał wspomagający palenie w połączeniu z materiałem organicznym) dodaje się często materiały

PL 193 631 B1 obojętne, takie jak węglan, wodorowęglan lub siarczan sodu. Dla tych zakresów stosowania duże znaczenie mają obojętne środki wiążące i powlekające.

Istnieje w dalszym ciągu potrzeba opracowania odpowiedniego sposobu wytwarzania granulatu aktywatora, który jest bezproblemowy z ekologicznego punktu widzenia, a wytworzone granulaty nadają się uniwersalnie do stosowania i można je wytwarzać w ekonomiczny sposób.

Nieorganiczne materiały jako nośniki dla aktywatorów środków bielących są jako takie znane. W opisie niemieckim 2 733 849 proponowano adsorbcję ciekłych aktywatorów, takich jak diacetylometyloamina, diacetylobutyloamina lub acetal kaprolaktamu na nieorganicznych środkach adsorbujących, takich jak ziemia okrzemkowa, krzemian magnezowo-glinowy, krzemian sodu lub krzemian wapniowo-glinowy, aktywowany kwas krzemowy lub tlenek glinowy. Granulatów jednak tam nie opisano.

Ponadto według opisu brytyjskiego 2 249 104 można wytwarzać cząsteczki, w których aktywator środka bielącego sam jako taki w postaci stałej, w postaci rozdrobnionej nakłada się na nieorganiczny materiał nośnikowy. W tym celu najpierw aktywator i materiał nośnikowy miesza się dokładnie i wprowadza organiczny rozpuszczalnik (etanol lub toluen), przy czym aktywator przechodzi do roztworu. Przez następne oddestylowanie rozpuszczalnika aktywator w bardzo drobno rozdrobnionej postaci osadza się na nośniku. Korzystny rozrzut wielkości cząstek według wynalazku leży między a 250 μm.

Ponadto z europejskiego opisu 0 240 057 znane są granulaty aktywatora środka bielącego, wytwarzane przez zmieszanie aktywatora z nieorganicznymi i organicznymi solami polimerów błonotwórczych i niewielką ilością smektytu lub krzemianu glinu i następujące dalej granulowanie w obecności wody. Po przeprowadzonym granulowaniu konieczny jest kosztowny etap suszenia, aby otrzymać granulaty trwałe w czasie przechowywania.

W opisie niemieckim OS 44 39 039 opisano sposób granulowania bez stosowania wody i rozpuszczalników, przy czym jako środek wiążący stosuje się bentonit, w szczególności bentonit aktywowany alkalicznie.

Niespodziewanie stwierdzono, że można polepszyć trwałość w czasie przechowywania i można sterować zawartością aktywatora w granulatach aktywatora, jeśli jako środek wiążący zastosuje się krzemiany warstwowe modyfikowane kwasem.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania granulatu aktywatora środka bielącego trwałego w czasie przechowywania, składającego się głównie z aktywatora środka bielącego i krzemianu warstwowego modyfikowanego kwasem nie zawierającego organicznego środka wiążącego przez zmieszanie suchego aktywatora środka bielącego z suchym krzemianem warstwowym modyfikowanym kwasem, sprasowanie tej mieszaniny do większych aglomeratów i rozdrobnienie tych aglomeratów do cząstek o pożądanej wielkości.

Jako krzemiany warstwowe modyfikowane kwasem, korzystnie stosuje się obrabiane kwasami mineralnymi krzemiany warstwowe, korzystnie bentonit, w szczególności smektyczne gliny z grupy montmorylonitu metalu alkalicznego lub metali ziem alkalicznych, saponitu lub hektorytu (Hectorite). Szczególnie korzystne są produkty tego typu dostępne w handlu pod określeniami ®Tonsil EX 519, Tonsil Optimum 210 FF, Tonsil Standard 310 FF i 314 FF oraz ®Opazil SO firmy Sued-Chemie, Monachium (Niemcy). W zależności od potrzeby te wymienione wyżej środki wiążące można stosować jako pojedyncze materiały lub jako mieszaniny. Przez modyfikację kwasem jony metali alkalicznych i/lub metali ziem alkalicznych znajdujące się między pakietami warstw krzemianu warstwowego usuwa się i zastępuje jonami wodoru. Po pełnej wymianie, po dalszym dodaniu kwasu prowadzi się częściowe wyługowywanie jonów Al i Mg z warstw oktaedru w brzegowym obszarze pakietu warstw. W wyniku tego pozostaje przestrzenny kwas krzemowy o znacznej objętości, który poprzez tetraedr SiO4 w dalszym ciągu związany jest z nienaruszonym bentonitem. Prowadzi to do rozluźnienia struktury krystalicznej i do pewnej dezorientacji pakietu warstw. Cząstki krzemianów warstwowych modyfikowanych kwasem są drobniejsze a powierzchnia właściwa silnie zwiększa się. Te produkty stanowią, wewnątrzcząsteczkową kombinację bezpostaciowego kwasu krzemowego i krzemianu warstwowego.

Według wynalazku, jako aktywatory środków bielących mogą być stosowane substancje o temperaturze topnienia powyżej 60°C. Przykłady takich substancji stanowią tetraacetyloetylenodiamina (TAED), tetraacetyloglukoluril (TAGU), diacetylodioksoheksahydrotriazyna (DADHT), acyloksybenzenosulfoniany, takie jak nonanoiloksybenzenosulfonian sodu (NOBS) lub benzoiloksybenzenosulfonian (BOBS) oraz acylowane cukry, takie jak pentaacetyloglukoza (PAG) lub związki opisane w opisach europejskich, 325 100, 492 000 i WO 91/10 719.

PL 193 631 B1

Dalsze odpowiednie aktywatory środków bielących stanowią zgodne ze stanem techniki aktywowane estry kwasów karboksylowych, bezwodniki kwasów karboksylowych, laktony, acylale, amidy kwasów karboksylowych, laktamy kwasów karboksylowych, acylowane moczniki i oksamidy, ponadto też w szczególności także nitryle, które obok grupy nitrylowej mogą zawierać także czwartorzędową grupę ammoniową. Zastosowanie mogą znaleźć także mieszaniny różnych aktywatorów środków bielących.

Ponadto granulaty według wynalazku mogą zawierać także dalsze dodatki, takie jak na przykład anionowe i niejonowe środki powierzchniowo czynne, które wpływają korzystnie na konsystencję i twardość granulatu według wynalazku oraz na jednorodne rozproszenie aktywatora środka bielącego.

Korzystne anionowe środki powierzchniowo czynne stanowią sole metali alkalicznych, sole ammoniowe, sole amin i sole hydroksyloamin następujących związków: alkilosiarczanów, siarczanów alkiloeterów, siarczanów alkiloamidów i siarczanów alkiloamidoeterów, siarczanów alkiloarylopolieterów, siarczanów monoglicerydów, alkilosulfonianów, alkiloamidosulfonianów, alkiloarylosulfonianów, sulfonianów α-olefin, sulfobursztynianów alkilowych, sulfobursztynianów alkiloeterów, amidów estru alkilowego kwasu sulfobursztynowego, sulfooctanów alkilowych, karboksylanów alkilopoligliceryny, alkilofosforanów, fosforanów alkiloeterów, alkilosarkozynianów, alkilopolipeptydów, alkiloamidopolipeptydów, alkilenotionianów, taurynianów alkilowych. Rodnik alkilowy we wszystkich tych związkach zawiera 8 do 31 atomów węgla, korzystnie 8 do 22 atomów węgla w liniowym łańcuchu.

Dalsze odpowiednie anionowe środki powierzchniowo czynne stanowią kwasy tłuszczowe, takie jak kwas oleinowy, kwas rycynoleinowy, kwas palmitynowy, kwas stearynowy i ich sole, sól oleju kokosowego lub sole uwodornionego oleju kokosowego, kwasy karboksylowe poli(eterów glikoli) o wzorze ogólnym

A-(OCH2-CH2) n-OCH2-CO2H w którym A stanowi C12-C18-alkil a n oznacza liczbę całkowitą między 5 a 15, także wchodzą w grę jako anionowe dodatki do granulatów według wynalazku.

Jako niejonowe środki powierzchniowo czynne korzystne są polietoksylowane, polipropoksylowane lub poliglicerynowane etery alkoholi tłuszczowych, polietoksylowane, polipropoksylowane lub poliglicerynowane estry kwasów tłuszczowych, polietoksylowane estry kwasów tłuszczowych i sorbitu, polietoksylowane lub poliglicerynowane aminy tłuszczowe.

Dalsze dodatki stanowią substancje, które w kąpieli piorącej reagują z peroksykwasem karboksylowym uwalniającym się z aktywatora z utworzeniem reaktywnego produktu pośredniego, takie jak dioksirany lub oksazyrydyny i mogą w ten sposób zwiększać reaktywność. Odpowiednie związki stanowią ketony i sulfoniminy według opisów US-A-3 822 114 i europejskiego 0 446 982.

Ponadto możliwe są dodatki wpływające na zdolność bielenia, takie jak związki kompleksujące, polikarboksylany i kompleksy metali zawierające żelazo i mangan, takie jak opisano w opisach europejskich 458 397 i 458 398.

Stosunek aktywatora środka bielącego do środka wiążącego wynosi zwykle 50:50 do 98:2, korzystnie 70:30 do 96:4 w przeliczeniu na łączną masę granulatu. Ilości substancji dodatkowych zależą w szczególności od ich rodzaju. Ogólnie wystarczają ilości od 0 do 20% wag., w szczególności ilości 1 do 10% wag. w stosunku do łącznej masy granulatu. W przeciwieństwie do tego kompleksy metali dodawane są w ilościach rzędu ppm.

W celu wytworzenia granulatu, w urządzeniu mieszającym (np. w mieszarce lemieszowo-pługowej) sporządza się najpierw jednorodną mieszaninę aktywatora środka bielącego i środka wiążącego (etap a). W drugim etapie mieszaninę sprasowuje się w większe cząsteczki (etap b). Nadają się do tego celu między innymi zagęszczacze walcowe. Sprasowane cząstki poddaje się następnie rozdrabnianiu (mieleniu) i rozdrabnia się je na cząstki o pożądanych wymiarach (etap c). Do tego celu nadają się walce z tarczami zębatymi i/lub sita przetłoczne.

Podziarno i nadziarno odsiewa się i zawraca do procesu. Podczas gdy nadziarno bezpośrednio wprowadza się ponownie do rozdrabniania, podziarno dodaje się do etapu sprasowywania. Wielkość ziaren produktu leży ogólnie w zakresie od 100 do 2000 μm, korzystnie 300 do 1800 μm. Ciężar nasypowy granulatu według wynalazku leży powyżej 500 kg/m³, korzystnie powyżej 600 kg/m³.

Granulaty otrzymane w ten sposób nadają się bezpośrednio jako materiał wsadowy do środków piorących i myjących. Obejmują one także środki bielące i środki dezynfekujące. W szczególnie korzystnej postaci stosowania można je zaopatrzyć w powłokę ochronną.

PL 193 631 B1

W tym celu granulat wedł ug wynalazku pokrywa się w dodatkowym etapie obróbki d) substancj ą tworzącą powłokę, przez co można wpływać na polepszenie własności produktu.

Jako substancje powlekające nadają się wszystkie substancje błonotwórcze, takie jak woski, silikony, kwasy tłuszczowe, mydła, anionowe środki powierzchniowo czynne, niejonowe środki powierzchniowo czynne, kationowe środki powierzchniowo czynne oraz anionowe i kationowe polimery, np. poli(kwas akrylowy).

Korzystnie stosuje się substancje powlekające o temperaturze topnienia 30 - 100°C.

Przez zastosowanie tych materiałów powlekających można m.in. polepszyć zdolność rozpuszczania, aby wspomóc wzajemne oddziaływanie między aktywatorem środka bielącego i układem enzymatycznym na początku procesu prania. Ponadto można w ten sposób zmniejszyć zawartość pyłu, co zwiększa odporność na ścieranie i polepsza trwałość w czasie przechowywania.

Jeśli granulat według wynalazku ma być stosowany w zmywarkach do naczyń, odpowiednie są w tym wypadku przede wszystkim woski o temperaturze topnienia 40 do 50°C.

Kwasowe środki powlekające podwyższają trwałość granulatu w czasie przechowywania dla wysokoalkalicznych receptur, zawierających nadkwasy i hamują uszkodzenie barw przez tworzenie plam. Możliwe są także dodatki barwników.

Nanoszenie materiałów powlekających prowadzi się z reguły przez natrysk materiału powlekającego stopionego lub rozpuszczonego w rozpuszczalniku. Materiał powlekający można według wynalazku nanosić na rdzeń granulatu według wynalazku w ilościach od 0 do 20, korzystnie od 1 do 10% wag. w przeliczeniu na łączną masę.

Produkty według wynalazku odznaczają się dobrą trwałością w czasie przechowywania dla proszkowych receptur środków piorących, czyszczących i dezynfekujących.

Są one idealne do stosowania w pełnozakresowych środkach piorących, środkach odplamiających, środkach do mycia w zmywarkach, proszkowych środkach do czyszczenia ogólnego stosowania i ś rodków do czyszczenia protez zębowych.

W tych recepturach granulaty według wynalazku stosuje się najczęściej w kombinacji ze źródłem nadtlenku wodoru. Przykłady takich substancji stanowią monohydrat nadtlenoboranu, tetrahydrat nadtlenoboranu, nadtlenowęglany oraz addukty nadtlenku wodoru z mocznikiem lub tlenkami amin.

Ponadto receptury mogą zgodnie z istniejących stanem techniki zawierać dalsze części składowe środków piorących, takie jak organiczne i nieorganiczne wypełniacze aktywne i środki wspomagające dla wypełniaczy aktywnych, środki powierzchniowo czynne, enzymy, rozjaśniacze i środki zapachowe.

Następujące przykłady powinny bliżej objaśnić wynalazek, bez zamiaru jego ograniczania. Przykłady wytwarzania i zastosowania.

P r z y k ł a d 1. Wytwarzanie

W 50 litrowym mieszalniku Loedige miesza się intensywnie 10 kg mieszaniny z 92% wag. TAED i 8% wag. bentonitu modyfikowanego kwasem (®Tonsil EX 519 firmy Sued-Chemie AG, Monachium (Niemcy)), przy liczbie obrotów 70 na minutę przez 10 minut. Tę jednorodną mieszaninę prasuje się następnie w zagęszczaczu walcowym Pharmapaktor (firmy Bepex (Niemcy)) z siłą prasowania 50 do 60 kN do postaci strupów, które następnie rozdrabnia się w dwustopniowym procesie mielenia: mielenia wstępnego za pomocą walców z tarczami zębatymi (firmy Alexan-derwerk (Niemcy)) i rozdrabniania na sicie przetłoczonym (firmy Frewitt (Niemcy)) o wymiarach oczek 2000 μm.

Otrzymuje się 5,3 kg granulatu o rozrzucie wymiarów cząstek od 200 do 1600 μm (wydajność 53%), oraz 2,8 kg udziału podziarna < 200 μm (28%), które może być zawrócone przez ponowne sprasowywanie i 1,9 kg udziału nadziarna > 1600 μm (19%), które można ponownie obrobić przez zmielenie.

P r z y k ł a d 2. Szybkość aktywacji

W zlewce o pojemności 2 litrów rozpuszcza się 8 g standardowego środka piorącego WMP bez układu bielącego (Waeschereiforschung Krefeld (Niemcy)) i 1,5 g monohydratu nadtlenoboranu sodu w 1 litrze wody destylowanej w 20°C, a następnie zadaje 0,5 g aktywatora. Przez miareczkowanie jodometryczne określa się zawartość utworzonego kwasu peroctowego w zależności od czasu po dodaniu aktywatora.

Jako aktywatory stosuje się w tym badaniu następujące produkty: granulat 1 - granulat według wynalazku z przykładu 1 granulat 2 - przykład porównawczy, granulat według DE-OS 44 39 039 (przykład 1)

PL 193 631 B1

Czas (min)	uwolniony kwas peroctowy w % z
granulatu 1	granulatu 2
1	20	29
3	42	68
5	65	84
7	77	93
9	85	100
11	91
13	95
15	98
17	100

Granulat 1 według wynalazku wykazuje w stosunku do granulatu 2 według przykładu porównawczego w temperaturze 20°C opóźnione tworzenie kwasu nadoctowego, które związane jest z lepszym stabilizowaniem aktywatora TAED w granulacie 1.

P r z y k ł a d 3. Trwałość w czasie przechowywania

W celu określenia trwałości w czasie przechowywania miesza się do jednorodności 8 g standardowego środka piorącego WMP bez układu bielącego (WfK (Niemcy)) z 1,5 g monohydratu nadtlenoboranu sodu i 0,5 g aktywatora i mieszaninę następnie składuje się w składanych pudełkach w komorze klimatyzacyjnej w temperaturze 38°C i przy wilgotności względnej 80% (test przyspieszony). W określonych odstępach czasu określa się metodą jodometrycznego miareczkowania pozostałą zawartość aktywatora.

Jako aktywatory stosuje się granulat 1 i granulat 2 według przykładu 2.

Dni Pozostała zawartość aktywatora (%) granulat 1 granulat 2

2	98	97
7	81	62
10	65	37
14	51	27

Przykład pokazuje, że granulat 1 według wynalazku przy takiej samej zawartości aktywatora (92%) wykazuje znacznie lepszą trwałość w czasie przechowywania w porównaniu z granulatem 2 (przykład porównawczy).

P r z y k ł a d 4. Aktywność środka bielącego

Aktywność środka bielącego granulatów aktywatora określa się w doświadczeniach prania w aparacie Linitest-Geraet (firmy Heraeus, Hannau, (Niemcy)). Do zlewki zawierają cej 200 ml wody [(twardość 15° niemieckich (15°dH)] dodaje się 1,0 g standardowego środka piorącego (WMP) bez układu bielącego (WfK (Niemcy)), 150 mg monohydratu nadtlenoboranu sodu i 50 mg aktywatora, wprowadza badane zabrudzenia i następnie w Linietest-Geraet pierze przez 10 minut ogrzewając z 20°C do 40°C oraz przez 20 min w 40°C. Jako standardowe zabrudzenie do badania aktywno ś ci środka bielącego stosuje się herbatę na bawełnie (WfK, (Niemcy)). Stopień białości tkaniny określa się za pomocą aparatu Elrepho-Farbmessgerat 2000 (firmy Data-color (DE)). Jako aktywatory stosuje się granulat 1 i granulat 2 według przykładu 2.

Zabrudzenie testowe Różnica remisji (%) granulat 1 granulat 2

Herbata na bawełnie 26,8 27,2

Przykład pokazuje, że granulat 1 według wynalazku przy polepszonej trwałości w czasie przechowywania wykazuje aktywność środka bielącego porównywalną ze stanem techniki.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania granulatu aktywatora środka bielącego trwałego w czasie przechowywania, składającego się głównie z aktywatora środka bielącego i krzemianu warstwowego modyfikowanego kwasem, niezawierającego organicznego środka wiążącego, znamienny tym, że suchy aktywator środka bielącego miesza się z suchym krzemianem warstwowym modyfikowanym kwasem,

PL 193 631 B1 prasuje się tę mieszaninę do większych aglomeratów, po czym rozdrabnia te aglomeraty na cząstki o pożądanej wielkoś ci.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako krzemiany warstwowe modyfikowane kwasem stosuje się naturalne i/lub sztucznie wytworzone bentonity.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako aktywator środka bielącego stosuje się N-acylowane aminy, amidy, laktamy, laktony, tlenki amidów, nitryle, które obok grupy nitrylowej mogą zawierać także czwartorzędową grupę ammoniową, aktywowane estry kwasów karboksylowych i/lub bezwodniki kwasów karboksylowych.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wagowy aktywatora środka bielącego do krzemianu warstwowego modyfikowanego kwasem wynosi 50:50 do 98:2, korzystnie 70:30 do 96:4.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że granulat zawiera substancję dodatkową w ilości 0 do 20% wag. w przeliczeniu na łączną masę granulatu.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że granulat wykazuje wielkość cząstek w zakresie

100 do 2000 μm, korzystnie 300 do 1800 μm.
7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienny tym, że granulat dodatkowo pokrywa się powłoką powlekającą.