PL190914B1

PL190914B1 - Sposób oczyszczania i/lub regeneracji całkowicie lub częściowo zdezaktywowanych katalizatorów, przeznaczonych do odazotowania gazów spalinowych

Info

Publication number: PL190914B1
Application number: PL331169A
Authority: PL
Inventors: Günter Schneider; Jochen Benz; Peter Buck
Original assignee: En Versorgung Schwaben Ag
Priority date: 1996-07-12
Filing date: 1997-07-10
Publication date: 2006-02-28
Also published as: PL331169A1; WO1998002248A1; US6631727B2; EP0910472B1; HUP9903256A2; CZ6399A3; ATE183947T1; SK3199A3; US6232254B1; DE19628212A1; HU221612B; US20050119109A1; DE19628212B4; HUP9903256A3; US20070221250A1; CZ294663B6; SK282677B6; JP2000514351A; DE59700402D1; ES2140244T3

Abstract

1.Sposób oczyszczania i/lub regeneracji calkowicie lub czesciowo zdezaktywowanych katalizatorów dla usuwania tlenków azotu z ga- zów spalinowych, poprzez przeprowadzanie procesu poddawania katalizatorów obróbce ciecza pluczaca lub regenerujaca, znamienny tym, ze dezaktywowane katalizatory poddaje sie oddzialywaniu odsolonej dejonowanej wody, stanowiacej ciecz pluczaca i/lub regenerujaca. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób oczyszczania i/lub regeneracji całkowicie lub częściowo dezaktywowanych katalizatorów przeznaczonych do odazotowania gazów spalinowych, które poddaje się działaniu cieczy płuczącej i/lub regenerującej.

Katalizatory tego typu znane są także jako katalizatory oznaczane w skrócie SCR (Selective Catalytic Reduction). Dezaktywacja ich następuje w rezultacie różnych oddziaływań, a w szczególności takich, jak:

- zatkanie struktur „plastra miodu”, względnie wolnych przestrzeni w katalizatorze. W rezultacie gaz spalinowy nie osiąga katalizatora, a w zatkanym kanale katalizatora nie zachodzą reakcje katalityczne. W celu doprowadzenia do możliwie efektywnego wykorzystania zainstalowanego materiału katalitycznego próbuje się redukować zatkanie kanałów struktury „plastra miodu” lub kanałów płyt poprzez stosowanie środków czyszczących, takich jak dmuchawki pary w instalacjach DENOX lub poprzez ręczne czyszczenie. Pomimo tych operacji niektóre ze struktur „plastra miodu”, względnie wolne przestrzenie katalizatorów z czasem zatykają się. W niektórych instalacjach moduły katalizatora demontuje się i wstawia do odpowiedniego urządzenia wibracyjnego. W rezultacie wibracji następuje uwolnienie zatkania. Dzięki takiej operacji spaliny znowu mogą przedostawać się do materiału katalitycznego. Jednakże zwiększenie aktywności osiągnięte tym sposobem nie regeneruje materiału katalitycznego, a tylko ułatwia dostępność do zatkanych miejsc. Warstwa powierzchniowa wytwarzana w trakcie eksploatacji pozostaje zatem nienaruszona;

- pogorszenie dyfuzji gazu na powierzchni ścianki katalizatora wskutek tworzenia się cienkiej warstwy powierzchniowej o grubości około 1-100 pm i zatkania porów. W rezultacie tego gaz spalinowy nie może do nich docierać w ogóle albo tylko z trudnością przenika do porów materiału katalitycznego. Tworzenie się cienkiej warstwy powierzchniowej pogarsza warunki reakcji chemicznej z NOx i NH3 na N2 i H2O, intensywnie utrudniając dyfundowanie gazu do materiału katalitycznego;

- zablokowanie aktywnych katalitycznych centrów na powierzchni katalizatorów wskutek osadzania się tak zwanych trucizn katalizatora, np. As, K, Na. Osadzanie się na aktywnych centrach katalizatora trucizn, takich jak np. arsen, uniemożliwia zachodzenie w nich reakcji i przyczynia się tym samym do zmniejszenia aktywności materiału katalitycznego;

- ścieranie materiału katalitycznego przez ciała stałe zawarte w gazie spalinowym, takie jak np. lotny popiół. Wskutek strat w materiale katalitycznym ubywa katalizatora, a tym samym zmniejsza się powierzchnia aktywnie reagująca. Ścieranie materiału katalitycznego jest procesem nieodwracalnym, powodującym trwałą utratę aktywności.

W przypadku ścierania wskutek oddziaływania popiołu lotnego mogą zachodzić równocześnie takie procesy, jak:

- ubytek materiału katalitycznego i istniejącej warstwy powierzchniowej;

- odkładanie się części składowych popiołu lotnego i tworzenie się wskutek tego warstwy powierzchniowej, hamującej dyfuzję gazu.

Znany jest sposób regeneracji katalizatorów zanieczyszczonych arsenem, opisany w DE 3816600 C2. Metoda ta nie uwzględnia udziału zjawiska dezaktywacji, spowodowanej hamowaniem dyfuzji gazu wskutek powstawania warstwy powierzchniowej. Zgodnie z tym sposobem stosuje się zawiesinę płuczącą w postaci wodnych roztworów kwasu azotowego, kwasu solnego, kwasu siarkowego lub kwasu octowego. Zawiesiny te mają jednak tę wadę, że przede wszystkim są kosztowne, a utylizacja kwasów zanieczyszczonych arsenem jest pracochłonna.

W opisie patentowym EP 0 136 966 B1 przedstawiono sposób, zgodnie z którym najpierw usuwa się pył, który przywiera na powierzchni, przy użyciu suchej pary, a następnie w drugim etapie rozpuszcza się trucizny katalizatora i wypłukuje je za pomocą wilgotnej pary przy wilgotności < 0,4. Następnie odbywa się suszenie powtórnie z użyciem suchej pary. W trakcie pierwszej operacji nie uzyskuje się jednak usunięcia cienkiej warstwy hamującej dyfuzję gazu, a jedynie następuje otwarcie zatkanych kanałów. Powszechnie proces ten w praktyce realizują od dawna tak zwane dmuchawki pyłu i sadzy. Drugi etap tego sposobu umożliwia zwiększenie aktywności tylko jednak tych katalizatorów, na których nie powstaje warstwa hamująca dyfuzję gazu albo warstwa ta nie wytwarza się na całej powierzchni katalizatora. Wytworzenie zaś dużych ilości suchej i mokrej pary jest bardzo energochłonne.

W opisie patentowym JP-A-63 147 555 opisano sposób regeneracji dezaktywowanych katalizatorów, w trakcie którego katalizatory demontuje się i umieszcza w koszu, zawieszanym w zbiorniku

PL 190 914 B1 z cieczą regenerującą. W zbiorniku tym następuje przepływ cieczy regenerującej, zawierającej zawiesinę w wodzie ściernego proszku lub kwaśnego płynu płuczącego.

W opisie patentowym JP- A-52 027 091 opisano sposób regeneracji katalizatorów o zmniejszonej sprawności działania z zastosowaniem wody lub rozcieńczonego wodnego kwasu organicznego.

W opisie patentowym US 4 210 628 opisano katalizatory przeznaczone do odazotowania, wykonane z proszkowego lub granulowanego węgla aktywnego z dodatkiem metali katalitycznych (W, Mo, V, Cu i innych). W przypadku zmniejszenia się aktywności katalitycznej spowodowanej powstawaniem siarczanu amonowego, proszkowe produkty katalizatora regeneruje się, upakowane w kolumnie albo przepuszczając N2 przez kolumnę w temperaturze 350°C, albo wypłukując go gorącą wodą w temperaturze około 80°C.

Sposób reaktywowania katalizatorów, opisany w DE 30 20 698 C2, polega na usuwaniu dezaktywujących substancji za pośrednictwem zadanego ciśnienia i temperatury. Optymalizacja procesu wymaga stosowania różnych gazów, takich jak na przykład metan, propan, dwutlenek węgla lub argon. Także i ta metoda nie uwzględnia szkodliwego działania warstwy powierzchniowej, która hamuje dyfuzję gazu.

Istotną wadą większości znanych z opisanego stanu techniki procesów jest konieczność ich przeprowadzania w odrębnych instalacjach. Wymaga to demontażu katalizatorów, a więc zatrzymywania pracy instalacji.

Zadaniem wynalazku jest takie udoskonalenie procesu, które umożliwi uzyskanie ponownej dyfuzji gazu na powierzchni katalizatorów, nadto daleko idące usunięcie zablokowania przez trucizny katalizatora jego aktywnych centrów, przy jednoczesnej możliwości przeprowadzenia całego procesu wewnątrz instalacji do odazotowania, bez potrzeby demontażu z niej katalizatorów.

Zadanie to zostało osiągnięte poprzez realizację sposobu oczyszczania i/lub regeneracji całkowicie lub częściowo dezaktywowanych katalizatorów dla usuwania tlenków azotu z gazów spalinowych, poprzez poddawanie katalizatorów obróbce cieczą płuczącą lub regenerującą, który to proces zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że dezaktywowane katalizatory poddaje się oddziaływaniu odsolonej dejonowanej wody, stanowiącej ciecz płuczącą i/lub regenerującą. W trakcie trwania procesu aktywacji katalizatorów ciecz płuczącą i/lub regenerującą przemieszcza się w obiegu cyrkulacyjnym, przy czym poniżej katalizatorów odciąga się strumień cząstkowy i zastępuje go świeżą dejonowaną wodą. W korzystnym przebiegu procesu odsolona dejonowana woda nie jest podgrzewana.

W zalecanym przebiegu procesu według wynalazku do cieczy płuczącej i/lub regenerującej dodaje się co najmniej jeden składnik aktywny katalitycznie.

Korzystne jest wprowadzanie cieczy płuczącej i/lub regenerującej do instalacji odazotowania, w której dezaktywowane katalizatory poddaje się obróbce bez stosowania ich demontażu. W tym etapie wskazane jest, aby katalizatory przepłukiwać cieczą płuczącą i/lub regenerującą oraz zbierać tą ciecz, a następnie doprowadzać do urządzenia separującego.

W zalecanym wykonaniu sposobu według wynalazku katalizatory wprowadza się do kąpieli w cieczy płuczącej i/lub regenerującej. Najlepiej jest także, jeśli struktury „plastra miodu”, względnie reaktor odazotowania podlegają zamknięciu na ich dolnej stronie, a następnie przeprowadza się napełnianie katalizatorów cieczą płuczącą i/lub regenerującą.

Pożądanym jest także, aby ciecz płuczącą i/lub regenerującą wprowadzać do instalacji aktywującej katalizatory za pomocą znanych urządzeń do wdmuchiwania pary lub powietrza, stosowanych do usuwania popiołu lotnego, a także zaleca się, aby przed obróbką cieczą płuczącą i/lub regenerującą katalizatory poddawane były czyszczeniu mechanicznemu.

W korzystnym wykonaniu etap przeprowadzania obróbki cieczą płuczącą lub regenerującą poprzedza usunięcie osadów pyłu, manualnie albo przy pomocy znanych urządzeń oczyszczających, na przykład przy pomocy urządzenia przedmuchującego albo urządzenia odsysającego.

Oczyszczanie powierzchni katalizatora można także zrealizować przy pomocy ścierniwa.

Po zakończeniu etapu obróbki czyszczącej katalizatory cieczą płuczącą i/lub regenerującą poddaje się je suszeniu powietrzem, względnie gazem spalinowym, przy czym zaleca się realizację suszenia natychmiast po ukończeniu aktywacji segmentu cząstkowego.

Dzięki realizacji procesu zgodnego z wynalazkiem, w celu przywrócenia dyfuzji gazu i odsłonięcia aktywnych centrów dla wywołania na powierzchni katalizatora reakcji odazotowania, uzyskuje się rozpuszczenie i usunięcie warstwy powierzchniowej. Skład chemiczny cieczy płuczącej i/lub regenerującej udało się zgodnie z istotą wynalazku dobrać tak, aby przy niewielkim zużyciu zawiesiny regenerującej warstwa powierzchniowa uległa niezwykle szybkiemu rozpuszczeniu. W przypadku regeneracji

PL 190 914 B1 katalizatorów SCR dla rozpuszczenia ich warstwy powierzchniowej nieoczekiwanie najlepszą cieczą płuczącą okazała się całkowicie odsolona dejonowana woda. Dzięki zastosowaniu jako cieczy płuczącej dejonatu osiągnięto także efekt zapobieżenia przenoszeniu się wraz z cieczą płuczącą trucizn katalizatora. Dejonowana i całkowicie odsolona woda, w porównaniu z innymi możliwymi cieczami ma tę zaletę, że jest relatywnie tania i że najczęściej można ją wytwarzać w samej elektrowni, przy czym oczyszczanie i regenerowanie katalizatorów przebiega w temperaturze otoczenia i nie wymaga poboru energii do podgrzewania cieczy. Sposób ten umożliwia także uzyskanie radykalnego zmniejszenia ilości dezaktywowanych katalizatorów, wymagających utylizacji. Metoda jest przydatna przede wszystkim do regeneracji zużytych i dezaktywowanych katalizatorów, to jest do przywracania utraconej przez nie aktywności katalitycznej, bez potrzeby demontażu w dużych instalacjach do redukcji tlenku azotu, zwanych instalacjami DENOX.

Etap oczyszczania mechanicznego poprzez odsysanie lub wydmuchanie osadów, po którym przeprowadza się cykl płukania za pośrednictwem zawiesiny regenerującej umożliwia usprawnienie oczyszczania blokady aktywnych centrów i usuwania warstwy powierzchniowej.

Korzystne jest także, że w procesie według wynalazku wystarczy odciąganie i wymiana tylko niewielkiej części zawiesiny regenerującej, przez co można użyć znacznej części zawiesiny w cyklu obiegowym, tym samym ograniczając stopień zużycia tej zawiesiny.

Istnieje także możliwość dodatkowego zmniejszenia ilości cieczy płuczących, uzyskiwana dzięki usuwaniu tylko warstwy powierzchniowej poprzez zastosowanie odpowiedniego ścierniwa. Korzystne jest, że sposób według wynalazku można także zrealizować wewnątrz instalacji odazotowania. Ścierniwo (na przykład w postaci szklanych kuleczek) wraz z częściami składowymi warstwy powierzchniowej hamującej dyfuzję gazów oraz z popiołem lotnym można wykorzystać po zakończeniu procesu.

Realizacja sposobu według wynalazku w urządzeniu regenerującym zostanie bliżej objaśniona na podstawie przykładu jego przeprowadzenia z uwzględnieniem rysunku, na którym fig. 1 pokazuje schematycznie przedstawioną budowę trzonu katalizatora z warstwami powierzchniowymi, fig. 2 - powiększenie wycinka trzonu przedstawionego na fig. 1, fig. 3 - schemat przebiegu zgodnego z wynalazkiem procesu czyszczenia katalizatorów wewnątrz instalacji DENOX, z wyszczególnieniem poszczególnych jego etapów, fig. 4 przedstawia szkicowo pokazany przebieg procesu oczyszczania katalizatora za pomocą ścierniwa.

Przedstawiony na fig. 1 i fig. 2 w przekroju trzon 60 katalizatora 6 ma strukturę „plastra miodu” z porami 61. W miarę upływu czasu eksploatacji warstwa powierzchniowa przyrasta, a jej przyrost 62 osiąga grubość około 1-100 pm i stopniowo coraz bardziej utrudnia dyfuzję do materiału katalitycznego, zwłaszcza do porów 61 spalin poddawanych oczyszczaniu.

Przykład przeprowadzenia procesu technologicznego oczyszczania zgodnie ze sposobem według wynalazku, pokazany na fig. 3, polega na tym, że zbiornik 11 poprzez pierwszy przewód 1 napełnia się odsoloną wodą, na przykład dejonatem z instalacji całkowitego odsalania elektrowni. Poprzez parę przewodów 2 i 3 można doprowadzić do cieczy płuczącej substancje dodatkowe, takie jak na przykład wanad, molibden lub wolfram. Drugą pompą 4 tłoczy się poprzez drugi przewód 5 do instalacji DENOX 17 zawiesinę regeneracyjną, w której płucze się katalizatory 6. Ciecz płucząca wraz ze składnikami warstwy powierzchniowej i truciznami katalizatora gromadzi się z użyciem odpowiednich urządzeń zbiorczych, na przykład poprzez lej i poprzez trzecią pompę 7 doprowadza się do urządzenia separującego 8. W urządzeniu tym w zadany sposób oddziela się poszczególne składniki od cieczy płuczącej. W tym celu można na przykład stosować hydrocyklon. Nadają się do tego także filtry i im podobne urządzenia. Osady dolne silnie obciążone substancjami stałymi pompuje się za pośrednictwem czwartej pompy 16 z urządzenia separującego 8 do zbiornika osadowego 9. W zbiorniku tym następuje dalsza koncentracja stałych części składowych, które odciąga się w strumieniu cząstkowym poprzez trzeci przewód 10 i doprowadza się do nie pokazanej na rysunku instalacji oczyszczania ścieków. Przepływ do zbiornika 11 ze zbiornika osadowego 9 i górny obieg z urządzenia separującego 8 następuje za pośrednictwem przewodów 12 i 13 z użyciem pary pomp 14, 15.

Rozpuszczone substancje szkodliwe, jak na przykład trucizna katalizatora - arsen można poddawać strąceniu w blokach strącających, o które można rozbudować instalację. W tym etapie oddziela się je w urządzeniu separującym 8 i odfiltrowuje z cieczy płuczącej. Dzięki temu do obiegu wprowadza się ciecz płuczącą, względnie regenerującą, z której odciągnięto do obiegu tylko pewną objętość cieczy, zawierającą skoncentrowane substancje szkodliwe. Objętość tą uzupełnia się poprzez przewód pierwszy 1 i parę przewodów 2, 3.

PL 190 914 B1

Ponadto możliwe jest przeprowadzenie zamknięcia struktury „plastra miodu” katalizatorów, względnie reaktora, poniżej katalizatorów 6. Następnie katalizatory 6 napełnia się cieczą płuczącą, względnie regenerującą. W kąpieli tej w cieczy regenerującej rozpuszcza się najpierw warstwę powierzchniową hamującą dyfuzję gazu. Wewnątrz porów katalizatora uwalniają się z aktywnych centrów na powierzchni katalizatora trucizny katalizatora i przechodzą do cieczy regenerującej. Wskutek spadku stężenia między cieczą regenerującą wewnątrz porów katalizatora i cieczą regenerującą w kanałach struktury „plastra miodu” uwolnione trucizny katalizatora wędrują do kanałów tej struktury. Po pewnym czasie spuszcza się ciecz regenerującą, zawierającą składniki warstwy powierzchniowej hamującej dyfuzję gazu wraz z truciznami katalizatora. Następnie katalizatory suszy się spalinami lub gorącym powietrzem. Zaleta takiego wykonania wynalazku jest niewielkie zużywanie się cieczy regenerującej.

Uzupełnieniem omówionych przykładów realizacji sposobu według wynalazku może być połączenie regeneracji katalizatorów bezpośrednio z suszeniem. W większych instalacjach do odazotowania może się zdarzyć, że w katalizatorach 6 pozostaje jeszcze kilka ton cieczy regenerującej. Konstrukcja stalowa do osadzania modułów katalizatorów powinna taki dodatkowy ciężar uwzględniać, ale bywa, że instalacje takie tego nie przewidują. Stąd wymaga się, aby bezpośrednio po regeneracji cząstkowego segmentu następowało jego suszenie. Przy tym w jednym urządzeniu regeneruje się najpierw katalizatory 6 w sposób uprzednio opisany. Po zakończeniu regeneracji suszy się zregenerowany segment gorącym powietrzem lub gorącym gazem. W rezultacie następuje odparowanie i usunięcie zawiesiny regenerującej, która pozostała w katalizatorach 6.

Dodatkowy etap usuwania z katalizatorów 6 warstwy powierzchniowej 62, pokazany na fig. 4, polega na poddaniu jej działaniu ścierniwa 63, na przykład piasku lub szkła, w celu mechanicznego usunięcia tej warstwy. Ścierniwo 63 wydmuchuje się przez rurę 64 lub jej podobny element na powierzchnię 65 katalizatora. Ścierniwo zabrudzone 66 cząstkami warstwy powierzchniowej wydmuchuje się z katalizatora 6 albo wypłukuje, na przykład w przypadku czyszczenia z użyciem cieczy płuczącej.

P r z y k ł a d

Wynalazek przetestowano z zastosowaniem go do regeneracji zużytych i zdezaktywowanych katalizatorów. Zdezaktywowany element katalizatora o całkowitej długości 640 mm i długości krawędzi 150 x 150 mm wymontowano z instalacji DENOX i poddano procesowi regeneracji. Przed regeneracją odsolony dejonizowaną wodą element katalizatora zbadano na stanowisku badawczym. Następnie poddano go płukaniu dejonizowaną wodą w czasie 5 minut, a potem suszono gorącym powietrzem. Stwierdzono po zbadaniu, że skuteczność wytrącania w całym zakresie stosunku molowego NH3/NOx zwiększyła się z 0,8 do 1,2 pm o około 5% do 6%, jak to przedstawiono w tabeli.

Stosunek molowy NH3/NOx	0,8	0,9	1,0	1,1	1,2
Stopień wytracania NOx przed regeneracją	64,8	70,6	73,7	75,2	76,4
Stopień wtrącania NOx po regeneracji	70,4	75,8	78,9	80,6	81,8

Zastrzeżenia patentowe

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób oczyszczania i/lub regeneracji całkowicie lub częściowo zdezaktywowanych katalizatorów dla usuwania tlenków azotu z gazów spalinowych, poprzez przeprowadzanie procesu poddawania katalizatorów obróbce cieczą płuczącą lub regenerującą, znamienny tym, że dezaktywowane katalizatory poddaje się oddziaływaniu odsolonej dejonowanej wody, stanowiącej ciecz płuczącą i/lub regenerującą.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciecz płuczącą i/lub regenerującą przemieszcza się w obiegu cyrkulacyjnym, przy czym poniżej katalizatora odciąga się strumień cząstkowy i zastępuje go świeżą odsoloną dejonowaną wodą.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że dejonowaną wodę stosuje się bez jej nagrzewania.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do cieczy płuczącej i/lub regenerującej dodaje się co najmniej jeden składnik aktywny katalitycznie.

PL 190 914 B1
5. Sposóbwedług zastrz. 1, znamiennytym. że ciecz płuczącą i/lub regenerującąwprowadza się Zs lestslszjl sZsastswsels, w ktbenj aZnasktywswsen kstsllastsey osZZsjn tlę sbobbzn bna Izh Znmsetsec.
6. Sposób wenług /astrZa p, znamienny tym, Pe Pktalizatory proanłubują pię pienza pOjczacz l/lcb eneneneujczc sesa ablnes slę tą zlnza, s esstęoeln ZsoeswsZas Zs ceacZanels snosecjcznes.
7. Spossb wenłuu padtrz. p, pnamienay tym, pe Zktalizatorywerowedza pię pZ pącieli w piezay oJczacznj l/lub eneneneujązej.
8. Spossb wenług padtrz. 7, pnamienny tym, pe pUOCtu^ „płasko miosZ”, wealęęzie 1ondtor sZsastswsels asmyks slę es lzh Zslenj steseln, s esstęoeln kstsllastsey esonJels slę zlnzac oJczaczc l/lcb eneneneujązą.
9. Sposóbwenługzadtre. p, znamienaa tym, że cienz pługzącą pluC ronederu”ącąwerowedza slę as osmszc aeseyzh ceaąZanń Zs wZmczhlwsels osey lcb oswlnteas, stssswseyzh Zs cscwsels osolsłc lstenes.
10. Spossb wenług padtro. p, pnamienaa tym, pe proan pSrObką pienza pługzącą i/lu” 1onerιeecjczc kstsllastsey zayśzl slę mnzhdelzaeln.
11. Spossb wenługzadtre. 10, z namienaa tym, że p^an preanrowedzadiem oSrObkicienząpłuzaczc l/lcb eneneneujązą cscws slę sssZy oyłc eęzaeln slbs oeay osmszy aeseyzh ceaąZanń szaysazadjązyzh, awJssazas oeay osmszy ceacZanels oeanZmczhująznes slbs ceacZanels sZsysdjąznes.
12. Spossb wenług zadtro. W albb pi, pnamienaa tym, że powieroaZrιię kątalizatoro czaśśi slę śzlneelwnm.
13. Spossb Ządezno p posłeanzicZ padtroaned, pnamienaa tym, pe Zątalizatoro po i ci sbebbzn zlnzac oJczaczc l/lcb eneneneujązą scsay slę oswlnteanm slbs esanm soslleswym.
14. Spossb wenługzadtro. p1,znamienaa tym, że ZątalizatorosóCóasięPbnaośronzio po proaOeswsZanelc sktywszjl snemnetc zaąstkswnes.