PL186168B1 - Nowe pochodne cyklodepsipeptydowej substancji PF1022 i kompozycje przeciwrobacze je zawierające - Google Patents

Abstract

1 . C yklodepsipeptydow a pochodna substancji PF 1022 o nastepujacym wzorze ogólnym (I): w którym (i) R 1 oznacz 1 atom wodoru i R2 oznacza grupe cyjano-(C1 -C6 )alkoksy, grupe am ino-(C1 -C6 )alkoksy, grupe am ino-(C 1 -C6)alkoksy zawie- rajaca t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupe amino-zabezpieczajaca, grupe N ,N -di-(C 1 -C6 ) alkiloam ino- ( C1 - C 6 ) a l -koksy, grupe N ,N-di-((C 1 - C 6 ) a lk o k s y -(C 1 -C6 )alkilo)amino-( C 1 - C 6 ) alkoksy, cykliczna grupe amino-(C1 -C6 )alkoksy, w której cykliczna grupe aminowa stanowi grupa morfolinowa, pirolidynowa lub piperydynowa, grupe (C 1 -C6 )alkoksy posiadajaca jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio czlonow y pierscien heterocykliczny stanowiacy pirolidyne, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C 1 -C6)alkilo-1,2,4-oksa- diazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3 -C6 )-cykloalkilo-1,2,4-oksadiazol, halopodstawiona lub nie- podstawiona pirydyne lub N-alkilopodstawiona lub niepodstaw iona tetrahydropirymidyne, grupe (C2-C6)-alkanoilow a ewentualnie zawieraja- :a podstawnik, który jest atomem halogenu lub grupa hydroksylowa, grupe karbamoilowa, grupe N ,N -di-(C 1 -C6 )alkilo-karbamoilowa, grupe morfolinokarbonylowa, grupe N ,N -di-(C 1 -C6 )alkiloam ino-(C1-C6 )alko-ksykarbonylowa, grupe m orfolino-(C 1 -C6)aIkoksykarbonylowa, grupe rormyloksy-(C1 -C6)alki-lokarbonylowa, grupe karboksylowa lub grupe 2-am inotiazolilowa lub alternatywnie (ii) R1 i R2 sa takie same i kazda z nich oznacza grupe cyjano-(C1 -C6)alkoksy, grupe amino( C 1-C6) alkoksy, grupe amino-(C1 -C6 )alkoksy za- wierajaca t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupe amino-zabezpieczajaca grupe N ,N-di-(C1 -C6)alkiloamino-(C1 -C6)alkoksy, grupe N,N-di-((C1 -C6 )alkoksy-(C 1 -C6)alkilo)amino-(C1 -C6)alkoksy, cykliczna grupe amino-(C1 -C6)alkoksy, w której cykliczna grupe aminowa stanowi grupa morfolinowa, grupa pirolidynowa lub grupa piperydynowa, grupe (C 1 -C4 )alkoksy posiadajaca jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5- cio lub 6-cio czlonowy pierscien heterocykliczny stanowiacy pirolidyne, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C 1 -C6)alkilo-1,2,4-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3 -C6 )-cykloalkilo-1,2,4-oksadiazol, halopodstawiona lub niepodstawiona pirydyne lub N-alkilo-podstawiona lub niepodstawiona tetrahydropirymidyne, grupe (C2-C6 )alkanoilow a ewentualnie majaca podstawnik, którym j est atom halogenu lub grupa hydroksylowa, grupe karbamoilowa, grupe N ,N-di-( C 1 - C 6 ) -a lk ilo k a rb a m o ilo w a , grupe morfolinokarbonylowa, grupe N,N-di-(C1 -C6)alkiloamino-(C1 -C6)alkoksykarbonylowa, grupe morfolino-(C1 -C6)alkoksykaibonylowa, grupe formyloksy-(C1 -C6 )alkilokarbony- owa, grupe karboksylowa lub grupe 2-aminotiazolilowa, a M e oznacza grupe metylowa PL PL PL

Description

Substaoejo PF1022 znano jtst jako prodekt ftrmtntorji drobnoestrojów, wykaze^ą^ działanit prztriwko robakom, eag(okttryzująeo si- wysoką oktywnośrią pra.teiw·(obarz.yroa'e.

ktltm wynalazke jtst znoltzitmt nowyrh pzrazdoyea wykozująryea doskonalą aktywność prztriwko robakom, zdolnyrh do eseni-ria (óżnyea pasożytów jtlitowyrh leb robaków trapiąryra awitra-ta i tym samym użyttrznyrh jako środki prztriwko robakom.

Substoorja PF1022 jtst znanym eyklontpsiptptydtm, który odkryto w raosit badań nad substonrjami daiałająrymi prztriwko robakom, awłasarao prztriwko ptasim obiorom [japoński opis patentowy Kokai ouiuct Hti 3-35796, teroptjskit agłosztnit pattntowt opublikowant pod mimt-rem 0382173A2 i w J.Aotibizties, 45, 692 (1992)]. Snsbtonrjo PF1022 jtst prodekttm ft(mtntprji, wytwarzanym prata nitkowate grzyby, szrztpe PF1022 ^^ponowony pod nemtrtm FERM BP-2671 w National Institett of Β^οϊιοπ oraz Hemao-Ttrhozlogy Agtnry w Tsukebalkity wBedoptst Trtoty) οο1ιζ40ι do Agooomyrttolts. Substpneja PF1022 jtst awiązkitm aolirzonym do klosy związków ryklodtpsiptptynzwyea o ogólnym wzorzt (A)

O

i ivie \ \ Me Ń— i—Me

Me-

O (A)

186 168 w którym Me oznacza grupę metylową.

Cyklodepsipeptyd o wzorze (A) obejmuje osiem poniższych szczególnych substancji.

Substancja PF1022 : R*= R³ = Me, r2 = r4 = CH₂C₆H₅

Substancja PF1022 B : R’= R3 = R⁴ = CH^Ą,

Substancja PF1022 C : R*= Me,

R² = r3 = R4 = ch₂c₆h₅,

Substancja PF1022 D : R’= R3 = r4= Me

R2 = CH₂C₆H5,

Substancja PF1022 E : R'= R3 = Me,

R2 = CH₂C₆H₄OH-p,

R4 = CH₂C₆H5

Substancja PF1022 F : R*= R2 = r3 = r4 = Me,

Substancja PF1022 G : R*= R2 = R3 = Me,

R4 = CH₂C₆H₄OH-p,

Substancja PF1022 H : R’ = R³ = Me

R2 = R4 = CH₂C₆H₄OH-p

Substancja PF1022 jest cyklodepsipeptydem, utworzonym przez L-N-metyloleucynę [(CH3)₂CHCH₂CH(NHCH3)COOH] (w skrócie oznaczoną jako H-L-Me-L-Leu-OH), kwas D-mlekowy[CH₃cH(OH)c0OH] (w skrócie oznaczony jako H-D-Lac-OH] i kwas D-fenylomlekowy [C₆H₅CH2CH(OH)cOOh] (w skrócie oznaczony jako H-D-PhLac-OH) przez powiązanie wiązaniami estrowymi i amidowymi, który można ponadto przedstawić wzorem poniższym (B) :

Wzór B : Cyklo(L-MeLeu-D-Lac-L-MeLeu-D-PhLac-L-MeLeu-D-Lac-L-MeLeu-DPhLac)

W czasie hodowli, nitkowaty grzyb ze szczepu PF1022 wytwarza nie tylko substancję PF1022 jako główny produkt, lecz wytwarza również substancję PF1022 B, substancję PF1022 C, substancję PF1022 D, substancję PF1022 E, substancję PF1022 F, substancję PF1022 G i substancję PF1022 H, których wzory przedstawia się odpowiednio za pomocą powyższego wzoru (A) [patrz japońskie zgłoszenie patentowe, pierwsze publikacje Kokai numery Hei 3-35796, 5-170749 i 6-184126 oraz japońskie zgłoszenie patentowe numer Hei 8-208201, złożone 7 sierpnia 1996 roku, jeszcze nie opublikowane].

Substancja PF1022 i wszystkie substancje PF1022 od B do H wykazują aktywność przeciwko robakom i charakteryzuje je specyficzna budowa, obejmująca cyklodepsipeptydową strukturę, jako podstawowy szkielet cząsteczki, oraz obecność łańcuchów bocznych, czterech grup N-metylowych, czterech grup izobutylowych, 0-4 grup metylowych, 0-4 grup benzylowych oraz 0-2 grup p-hydroksybenzylowych, jak również obecność ośmiu asymetrycznych atomów węgla. Ponadto, w cząsteczce o powyższym wzorze (A) występuje 24-ro członowy pierścień utworzony z czterech wiązań estrowych i czterech wiązań amidowych, który odgrywa ważną rolę w ukierunkowaniu działania biologicznego.

Tak zwane, zakażenia robakami i pasożytami mogą powodować poważne zagrożenia zdrowia u ludzi i zwierząt, jak również w rolnictwie i hodowli zwierząt, tym samym zawsze problem ten występuje w tej dziedzinie wiedzy, co zmusza do szukania i wprowadzania nowych i użytecznych substancji o działaniu przeciwko robakom.

Jak wspomina się powyżej, substancję PF1022 odkryto pierwotnie jako produkt fermentacji, następnie zaś wytworzono za pomocą chemicznej syntezy [patrz, japońskie zgłoszenie patentowe, o pierwszej publikacji Kokai numer Hei 5-320148, oraz Biosci.Biotech.Biochem., 58, 1193 (1994)].

Jakkolwiek wiadomo, że substancja PF1022 i substancje PF1022 od B do H same wykazują bardzo wysoką aktywność przeciwko robakom, pewne grupy badaczy pracują nad uzyskaniem nowych podobnych substancji o jeszcze wyższej aktywności przeciwko robakom, wykorzystując substancję PF1022 jako związek wyjściowy.

Twórcy niniejszego wynalazku, również podjęli badania od etapów początkowych po znalezieniu substancji PF1022, w celu znalezienia nowych pochodnych, wychodząc z substancji PF1022 i substancji PF1022 od B do H, przy czym znaleźli szereg nowych

186 168 pochodnych (patrz międzynarodowe zgłoszenie patentowe numer WO94/19334, zgłoszenie PCT numer PCT/JP/00252, europejskie zgłoszenie patentowe numer 0685469 Al i japońskie zgłoszenie patentowe numer Hei 7-244051). Jedna z innych grup badaczy zastrzegła pewne nowe pochodne uzyskiwane w wyniku totalnej syntezy chemicznej (patrz PCT międzynarodowej publikacji numer WO93/19033 i numer W095/07272).

Zgodnie z wynalazkiem cyklodepsipeptydowa pochodna substancji PF1022 ma następujący wzór ogólny (I):

w którym (i) R¹ oznacza atom wodoru i R² oznacza grupę cyjano-(C,-C₆)alkoksy, grupę amino(C,-C₆)alkoksy, grupę amino-(C_rC₆)alkoksy zawierającą t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupę amino-zabezpieczającą, grupę N,N-di-(Ci-C₆)alkiloamino-(C_rC6)alkoksy, grupę N,N-di-((Ci-C6)alkoksy-(Ci-C₆)-alkilo)amino-(Ci-C6)alkoksy, cykliczną grupę amino-(Ci-C6)alkoksy, w której cykliczną grupę aminową stanowi grupa morfolinowa, pirolidynowa lub piperydynowa, grupę (C_rC₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(Ci-C₆)alkilo-l,2,4-oksadiazol,5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C6)-cykloałkilo-1,2,4-oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawioną tetrahydropirymidynę, grupę (Ck-CJalkanoilową ewentualnie zawierającą podstawnik, który jest atomem halogenu lub grupą hydroksylową, grupę karbamoilową, grupę N,N-di-(C1-C₆)alkilokarbamoilową, grupę morfolinokarbonylową, grupę N,N-di-(C1-C₆)alkiloamino-(C1-C₆)alkoksykarbonylową, grupę morfolino-(C1-C₆)ałkoksykarbonylową grupę formyloksy-(C1-C₆)alkilokarbonylową, grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową lub alternatywnie (ii) R1 i R2 są takie same i każda z nich oznacza grupę cyjano-(C,-C₆)alkoksy, grupę amino((C1-C6)alkoksy, grupę amino-(C_rC₆)alkoksy zawierającą t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupę amino-zabezpieczającą, grupę , N,N-di-(C1-C₆)alkilc>iWiino-(C_l-C₆)alkoksy, grupę N,N-di-((Cl-C6)alkcksy-(Cl-C₆)alkilo)aminc-(Cl-C6)alkoksy, cykliczną grupę aminc-(Cl-C6)alkcksy, w której cykliczną grupę aminową stanowi grupa morfolinowa, grupa pirolidynowa lub grupa piperydynowa, grupę (C^jalkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5l(C|lC₆)alkilOl1,2,4-oksadiazcl 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)cykloalkilo-1,2,4-cksadial zol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilo-podstawioną lub niepodstawioną tetr^^łiydropirymidynę, grupę (C2-C₆)alkanoilową ewentualnie mającą podstawnik, którym jest atom halogenu lub grupa hydroksylowa, grupę karbamoilową, grupę N,N-dil(Cl-C₆)alkilckarbamcilcwą, grupę morfolinokarbonylową, grupę N,N-di-(Cl-C₆)alkilcaminc-(Cl-C₆)alkc186 168

Ί ksykarbonylową grupę morfolino-(C,-C₆)alkoksykarbonylową grupę formyloksy-(C,-C₆)alkilokarbonylową grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową a Me oznacza grupę metylową

Korzystną grupą są związki w których (i) R' oznacza atom wodoru, a R² oznacza grupę cyjanometoksy, grupę 2-aminoetoksy, grupę 2-(N-t-butyloksykarbonyloamino)etoksy, grupę 2-(N,N-di-(C₁-C_ć)-alkiloamino) etoksy, grupę 3-(N,N-di-(C,-C₆)alkiloamino)propoksy, grupę 2-(Ń,N-di-(Ć,-C₆)alkoksy-(Ci-C₆)alkilo)amino)etoksy, grupę 2-morfolinoetoksy, grupę 2-pirolidynoetoksy, grupę 2-piperydynoetoksy, grupę metoksy podstawioną pierścieniem heterocyklicznym, który stanowi pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(liniowy lub rozgałęziony (Cj-C₆)alkilo-l,2,4-oksadiazol, 5-(ewentualnie halo-podstawiony)fenylo-l,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)cykloalkilo-l,2,4-oksadiazol, pirydynę ewentualnie podstawioną atomem chlorowca, N-^Cj-Cgjalkilotetrahydropirymidynę, grupę acetylową ewentualnie podstawioną atomem chlorowca lub grupą hydroksylową grupę karbamoilową grupę Ν,Ν-dimetylokarbamoiłową grupę morfolinokarbonylową grupę N-di-(C,-C₆)-alkiloaminoetoksykarbonylową grupę morfolinoetoksykarbonyIową grupę formyloksymetylokarbonylową grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową lub alternatywnie (ii) R¹ i R'² są takie same i każda z nich jest grupą cyjanometoksy, grupą 2-aminoetoksy, grupą 2-(N-t-butyloksykarbonyloamino)etoksy, grupą 2-(N,N-di-(C₁-C₆)-alkiłoamino)etoksy, grupą S-łNjN-di-iCj-Cgjalkiloaminojpropoksy, grupą 2-(N,N-di-(C₁-C_ć)alkoksy-(C,-C₆)alkiloamino)etoksy, grupą 2-morfolinoetoksy, grupą 2-pirolidynoetoksy, grupą 2piperydynoetoksy, grupą metoksy podstawioną pierścieniem heterocyklicznym, który stanowi pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(liniowy lub rozgałęziony (C,-C₆)alkilo1,2,4-oksadiazol, 5-(ewentualnie podstawiony atomem chlorowca)fenylo-l,2,4-oksadiazoł, 5-(C₃-C₆)cyklo-alkilo-l,2,4-oksadiazol, pirydynę ewentualnie podstawioną atomem chlorowca, lub N-((C,-C₆)-ałkilotetrahydropirymidynę, grupą acetylową ewentualnie podstawioną atomem chlorowca lub grupą hydroksylową grupą karbamoilową grupą N,N-dimetylokarbamoiłową grupą morfolinokarbonylową grupą N,N-di-(C,-C₆)alkiloamino-etoksykarbonylową grupą morfolinoetoksykarbonylową grupą formyloksymetylokarbonylową grupą karboksylową lub grupą 2-aminotiazolilową

Do korzystnych związków należą również te, w których (i) R' jest atomem wodoru i R² oznacza grupę (C₃-C₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C,-C₆)alkilo-l,2,4-oksadiazol, 5(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-l,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)cykloalkilo-1,2,4oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawionątetrahydropirymidynę, lub alternatywnie (ii) R¹ i R² są takie same i każda z nich oznacza grupę (C,-C₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C,-C₆)alkilo-l,2,4-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-l,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)-cykloalkilo-l,2,4-oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawioną tetrahydropirymidynę. Jeszcze korzystniejszą grupę stanowią związki, w których (i) R¹ jest atomem wodoru, a R² oznacza grupę (C₂-C₆)-alkanoilową ewentualnie zawierającą podstawnik, który jest atomem halogenu lub grupą hydroksylową grupą karbamoilową grupą N,N-di-(C,-Ć₆)alkilokarbamoilową grupą morfolinokarbonylową grupą N,N-di(C,-C₆)alkiloamino-(C,-C₆)alkoksykarbonylową grupą morfolino-(C,-C₆)ałkoksykarbonylową grupą formyloksy-(C,-C₆)alkilokarbonylową grupą karboksylową łub grupą 2-aminotiazolilową lub alternatywnie (ii) R¹ i R² są takie same i każda z nich oznacza grupę (C₂-C₆)alkanoilową ewentualnie podstawioną atomem halogenu lub grupą hydroksylową grupą karbamoilową grupąN,N-di(C,-C₆)alkilokarbamoilową grupą morfolinokarbonylową grupą N,N-di-(C,-C₆)alkiloamino(C,-C₆)alkoksykarbonylową grupą morfolino-(C,-C₆)alkoksykarbonylową grupą formyloksy(C,-C₆)alkilokarbonylową grupą karboksylową lub grupą 2-aminotiazolilową

186 168

Szczególnie korzystnymi związkami są: cyklo[MeLeu-Lac-M'eLeu-((C₂H₅)₂NCH₂CH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr PF1022-236), cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu((C2H₅)2NHCH2CH^^)PhLac]2 (związek nr PF1022-263) lub cyklo[MeLeu((CH₃OCH₂CH2)₂NCH₂CH₂O)-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac] (związek nr PF 1022-238), cyklo[MeLeu-(MorCH₂CH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac] (związek nr PF 1022-239), cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(furfuryloksy)PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac] (związek nr PF 1022-312) lub cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(2-pikoliloksy)PhLac]2 (związek nr PF 1022-334), cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-PhLać-MeLeu-Lac-MeLeu(NH₂CO)PhLac] (związek nr PF 1022-242).

Kompozycja przeciwrobacza według wynalazku jako składnik aktywny zawiera co najmniej jeden z cyklodepsipeptydów o wzorze ogólnym (I) o podstawnikach określonych powyżej lub ich sól addycyjną z kwasem w ilości od 0,1 do 10% wagowych w przeliczeniu na całą kompozycję w połączeniu z akceptowalnym farmaceutycznie nośnikiem.

Poniżej przedstawia się sposoby wytwarzania nowych pochodnych substancji PF1022 według niniejszego wynalazku o wzorze ogólnym.

1. Procesy obejmujące chemiczne przekształcanie substancji PF1022 E.

Znaną substancję PF1022 E, to znaczy, związek o wzorze ogólnym (I), w którym R¹ oznacza atom wodoru, zaś R2 oznacza grupę hydroksylową, można stosować jako substancję wyjściową w poniżej opisanych procesach, w celu wytwarzania związków o ogólnym wzorze (I), w którym R1 oznacza atom wodoru, zaś R² oznacza grupę cyja^o-(C_rC₆)alkoksylową, grupę tiokarbamoilo-(C1-C6)alkoksylową, grupę ammo-(C1-C6)alkoksylową, grupę ammo-(C_r C₆)alkoksylową, zawierającą grupę zabezpieczającą, grupę N-mono-(C1-C6)alkiloamino-(C1C₆)alkoksylową, grupę N,N-di-((C1-C₆)alkoksy-(C₁-C_f,)alkilo)amino-(C₁-C₆)alkoksylową, lub cykliczną grupę arnmo-(C,-C₆)alkoksylową, w której cykliczną grupę aminową stanowi 5-cio lub 6-cio członowy pierścień zawierający jeden lub większą liczbę atomów azotu i ponadto ewentualnie zawierający atom tlenu lub atom siarki jako atomy tworzące cykliczną grupę aminową, lub grupę (C,-C₍₁)alkoksylową, posiadającąjako podstawnik taki nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny, który zawiera trzy lub mniejszą liczbę heteroatomów (atomów azotu, tlenu lub siarki) jako heteroatomów tworzących pierścień heterocykliczny, posiadający podstawnik (grupę (C₃-C6) alkilową lub (C,^) cykloalkilową lub grupę fenylową ewentualnie podstawioną atomem chlorowca) lub R² oznacza grupę Illrz.butoksylową.

Substancję PF1022 E można otrzymać z brzeczki hodowlanej szczepu wytwarzającego substancję PF1022 w procesie fermentacji i wykazuje ona działanie przeciwrobaczycowe w odniesieniu do pasożytów u zwierząt. Zwróciliśmy uwagę na możliwość chemicznej modyfikacji substancji PF1022, w wyniku występowania w jej wzorze fenolowej grupy hydroksylowej w położeniu para jednego z dwóch pierścieni benzenowych w cząsteczce substancji PF1022 E. Tym samym, możemy przeprowadzić syntezę nowych pochodnych według niniejszego wynalazku, za pomocą różnych metod przekształcania substancji PF1022 E. Substancję PF1022 E można syntetyzować również z substancji PF1022 poniższymi sposobami.

1-1. Wytwarzanie substancji PF1022 E z substancji PF1022.

Substancję PF1022 E można wytwarzać zarówno w procesie fermentacji (patrz japoński opis patentowy z pierwszą publikacją Kokai Hei-6-184126) lub metodą syntetyczną (patrz międzynarodowe zgłoszenie patentowe numer W094/19334), jak wspomina się powyżej. Substancję PF1022 E można wytwarzać na drodze syntetycznej z substancji PF1022 sposobem obejmującym cztery etapy reakcji chemicznych. Zgodnie z tą ostatnią, czteroetapową syntezą, substancję PF1022 E wytwarza się sposobem obejmującym w pierwszym etapie nitrowanie grupy hydroksylowej w położeniu para pierścienia benzenowego substancji PF1022, w drugim etapie redukcję grupy nitrowej do grupy aminowej, w trzecim etapie dwuazowanie grupy aminowej i w czwartym etapie hydrolizą soli diazoniowej. Poniżej szczegółowo opisuje się pierwszy etap tej czteroetapowej syntezy.

[Etap pierwszy]

Dobrze znanym jest fakt, że zwykle w celu nitrowania atomu(ów) wodoru obecnych w pierścieniu benzenowym, za pomocą reakcji podstawienia elektrofilowego, stosuje się mie186 168 szaninę stężonego kwasu siarkowego (lub trójtlenku siarki) ze stężonym kwasem azotowym, lub samego dymiącego kwasu azotowego lub tym podobnych reagentów stosowanych do nitrowania. Stwierdziliśmy jednak, że w przypadku nitrowania substancji PF1022, trudne jest wysoce selektywne wprowadzenie grupy nitrowej tylko do jednego z dwóch pierścieni benzenowych substancji PF1022, zwłaszcza w położenie para pierścienia benzenowego, ponieważ substancja PF1022 posiada dwa pierścienie benzenowe, które są chemicznie równoważne.

Przeprowadziliśmy badania przy użyciu różnych reagentów i w różnych warunkach i skuteczne nitrowanie grupy hydroksylowej w położeniu para pierścienia fenylowego substancji PF1022 uzyskaliśmy w procesie obejmującym rozpuszczenie substancji PF1022 w bezwodniku octowym i następnie przeprowadzenie reakcji ze stechiometryczną ilością dymiącego kwasu azotowego w niskiej temperaturze w zakresie -30°C do -10°C.

[Drugi etap]

Zwykle redukcję aromatycznej grupy nitrowej przeprowadza się metodą katalitycznej redukcji gazowym wodorem lub borowodorkiem sodowym w obecności katalizatora, takiego jak, pallad, platyna, nikiel Raneya i tym podobne, lub metodą chemicznej redukcji metalami, takimi jak, żelazo, cyna, cynk i tym podobne.

W celu przeprowadzenia redukcji nitrowej pochodnej substancji PF1022, uzyskanej sposobem opisanym powyżej w pierwszym etapie, stosuje się zarówno metodę reakcji wymienionej, nitrowej pochodnej z gazowym wodorem pod ciśnieniem atmosferycznym w obecności 5-10% palladu osadzonego na węglu w alkoholowym rozpuszczalniku, lub metodą reakcji wymienionej nitrowej pochodnej z cyną w obecności stężonego kwasu solnego w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak, dioksan i uzyskuje się docelowy związek aminowy z wysoką wydajnością, z wymienionej pochodnej nitrowej substancji PF1022.

[Etap trzeci i czwarty]

Związek aminowy otrzymany sposobem opisanym w etapie drugim poddaje się następnie reakcji z kwasem azotawym, sposobem znanym dla przeprowadzania reakcji dwuazowania zwykłych aromatycznych związków aminowych, w celu wytwarzania odpowiedniej soli diazoniowej, która jest względnie stabilna. Jeśli związek aminowy uzyskany sposobem opisanym w drugim etapie poddaje się działaniu azotynu sodowego lub niższego alkilowego estru kwasu azotawego, takiego jak azotyn amylu, w połączeniu z odpowiednim kwasem, takim jak, kwas solny, siarkowy, trifluorooctowy i tym podobne, dodanym do mieszaniny reakcyjnej i in situ wytwarza się kwas azotawy, który łatwo reaguje z wymienionym związkiem aminowym, wytwarzając sól diazoniową.

Następnie w etapie czwartym, uzyskaną sól diazoniową hydrolizuje się i uzyskuje substancję PF1022 E.

1-2. Syntezy różnych pochodnych PF1022 z substancji PF1022 E.

(A). Jeśli substancję PF1022 stosuje się jako związek wyjściowy, to łatwo wytwarza się pewne związki o wzorze ogólnym (I), na przykład związki o wzorze (I), w którym R¹ oznacza atom wodoru, zaś R² oznacza grupę aminoetoksylową lub podobne pochodne, w których atom(y) wodoru w grupie aminowej wymienionej grupy 2-aminoetoksylowej jest(są) zastąpione grupą alkilową. Proces prowadzi się w trzech etapach chemicznego przekształcenia, przy czym w pierwszym etapie prowadzi się reakcje eteryfikacji grupą cyjanometyIową, hydroksylowej grupy fenolowej substancji PF1022 E, w drugim etapie redukcję grupy cyjanomety lowej do 2-aminoetylowej, zaś w trzecim etapie Ν,Ν-dialkilowanie 2-aminowej grupy w wymienionej grupie 2-aminoetylowej. Proces ten szczegółowo opisuje się poniżej omawiając kolejno etap pierwszy, drugi i trzeci.

[Etap pierwszy]

Reakcję eteryfikacji grupą cyjanomety Iową, hydroksylowej grupy fenolowej substancji PF1022, można przeprowadzać za pomocą chlorowcowej pochodnej acetonitrylu, takiej jak, chloroacetonitryl, bromoacetonitryl i jodoacetonitryl, w obojętnym rozpuszczalniku organicznym, takim jak, eter, taki jak, eter etylowy, eter izopropylowy, tetrahydrofuran (THF), 1,4-dioksan i tym podobne, ketony, takie jak, aceton, 2-butanon i tym podobne, chlorowcopochodne węglowodorów, takie jak, chlorek metylenu, chloroform i tym podobne, jak również Ν,Ν-dimetyloformamid (DMF), dimetylosulfotlenek (DMSO) i tym podobne, w obecności

186 168 zasad takich jak, IIIrz.butanolan potasowy, wodorek sodowy, węglan potasowy, węglan sodowy, oraz aminy, takie jak, trietyloamina, l,8-diazabicyklo[5.4.0]-7-undecen i tym podobne, które działaaąjako środki wiążące kwas chlorowcowodorowy. Korzystnie pierwszy etap przeprowadza się za pomocą działania bromoacetonitrylu w obecności wodorku sodowego w tetrahydrofuranie, lub w obecności węglanu potasowego w acetonie. W tych warunkach reakcja korzystnie zachodzi w temperaturze pokojowej i daje pożądaną eterową pochodną cyjanometylową z wydajnością wyższą niż uzyskiwana w innych warunkach reakcji.

[Drugi etap]

Eterową pochodną cyjanometylową uzyskaną sposobem opisanym w etapie pierwszym, łatwo można przekształcić w odpowiednią eterową pochodną 2-aminoetylową, za pomocą katalitycznej redukcji w obecności katalizatora, takiego jak, pallad, tlenek platyny i tym podobne. Jako rozpuszczalnik w tej reakcji można stosować niższy alkohol, taki jak, metanol, etanol i tym podobne i reakcję łatwo można przeprowadzać w temperaturze pokojowej za pomocą gazowego wodoru pod średnim ciśnieniem, uzyskując pożądaną eterową pochodną 2-aminoetylową z wysoką wydajnością.

[Etap trzeci]

Eterową pochodną 2-aminoetylową uzyskaną sposobem opisanym w etapie drugim można N,N-dialkilować w obojętnym organicznym rozpuszczalniku sposobem (1) obejmującym działanie na wymienioną pochodną halogenkiem alkilowym w obecności zasady działającej jako środek wiążący kwas chlorowcowodorowy, lub za pomocą metody (2) obejmującej reakcję wymienionej pochodnej z niższym alkanalem w takich samych warunkach reakcji, które zapewniają katalityczną redukcję w obecności katalizatora, takiego jak, pallad, tlenek platyny pod średnim ciśnieniem lub za pomocą chemicznej redukcji przy użyciu cyjanoborowodorku sodowego lub borocyjanku sodowego. Tym sposobem wymienioną pochodną można łatwo przekształcić w pożądany związek końcowy. Jeśli stosuje się proces (1), to korzystnie stosuje się DMF lub DMSO jako rozpuszczalnik, oraz węglan potasowy jako zasadę. Spośród halogenków alkilowych, dla uzyskania wyższej wydajności pożądanego produktu, korzystniej stosuje się bromek lub jodek alkilu niż chlorek alkilu. W przypadku przeprowadzania procesu (2), jako rozpuszczalnik dla reakcji stosunkowo korzystnie stosuje się niższy alkohol, taki jak, metanol, etanol i tym podobne. W pewnych przypadkach reakcje alkilowania grupy aminowej w eterowej pochodnej aminoetylowej katalizuje się dodatkiem niewielkiej ilości kwasu, takiego jak, chlorowodorowy, kwas octowy i tym podobne.

W miejsce hydroksylowej grupy fenolowej w substancji PF1022 można wprowadzić typową liniową lub rozgałęzioną grupę alkilową alkenylową i alkinylową, jak również takie grupy podstawione różnymi podstawnikami. Typowe przykłady wprowadzanych podstawników obeemują grupy, takie jak, metylowa, etylowa, n-propylowa, izopropylowa, n-butylowa, izobutylowa, IIrz.butylowa, amylowa, heksylowa, allilowa, (2-propenylo)-2-hydroksyetylowa, 2-metoksyetylowa, benzylowa i tym podobne. Wprowadzanie takich cyklicznych grup aminowych, które zawierają atom azotu grupy aminowej jako atom tworzący pierścień cyklicznej grupy aminowej, takiej jak, morfolinowa, pirolidynowa lub piperydynowa i tym podobne, można przeprowadzać sposobem podobnym do wprowadzania opisanego powyżej wprowadzania dwóch grup alkilowych.

(B) Syntezy związków o wzorze ogólnym (I), w którym, na przykład, R¹ oznacza atom wodoru, zaś R² oznacza grupę 3-aminopropoksylową, można przeprowadzać metodą obejmującą kondensowanie substancji PF1022 E z 1-chlorowco-3-aminopropanem, posiadającym ochronioną grupę aminową z pochodną tworzącą wiązanie eterowe, co prowadzi do uzyskania pożądanej eterowej pochodnej 3-aminopropylowej. Podstawniki jakie wymienia się w odniesieniu do eterowej pochodnej 2-aminoetylowej można wprowadzać jako N-podstawniki w eterowej pochodnej 3-aminopropylowej.

(C) Syntezy związków o ogólnym wzorze (I), w którym R’oznacza atom wodoru, zaś R2 oznacza pierścień heterocykliczny podstawiony do grupy metoksylowej, można przeprowadzać metodą obejmującą kondensowanie substancji PF1022 E z odpowiednim chlorowcowanym związkiem heterocyklicznym o ogólnym wzorze (II)

186 168

Hetero-CH X (II) w którym Hetero ozoaczo pitrśeitń attt(oeyklirzoy, zoś X oaooeao otom chlom, brome, jode leb grep- hydroksylową, a utwz(ztnitm eterowego wiezgnia sposobem opisanym powyżtj, w etle ezyskaoia zdpzwitdnitj pochodnej sebstooeji PF1022 E, zowitrojąctj pit(śeitń htttroryklieaoy.

Rodzaj korzystnego podstawnika X aoltży od rodzaje pit(śeitoio httt(zryklieantgo, obtrntgo w związke (II). W przypadku gdy X oanorzo otom rhlz(oweo, substonej- PF1022 E awyklt poddojt si- reokrji a chlorowcopochodną o wzorzt (II) w obtenośri zosody wieżąetj kwas ehlz(oweowzdzrowy, w oboj-tnym (oapesarzolniku. Jtśli X oanoeao otom chlore leb brome, do mieszaniny rtokcyjotj dodajt si- jodtk mttole, który zwyklt ełotwio przebieg rtakrji. Joko (ozpesaraolniki, stosejt si- etery, tokit jak, tttr ttylowy, tttr izopropylowy, tetrahynrzferon (THF), 1,4-dioksan i tym podobot; ketony, tokit jok, artton, 2-butoozo i tym podobne; ehlorzwropoehznnt, tokit jak, rhlortk mttyltne, chloroform i tym podobnt, jak równitż inot (ozpuszezgloiki, tokit jok, N,N-dimttylzformgmid (DMF), dimttyloselfztltntk (DMSO) i tym podobne. Joko zasad- stosejt si- nir/LLitzoolao potasowy, wodorek sodowy, w-glao potasowy, w-gloo sodowy, w-gloo rtaowy i tym podobot; organiezot zasady, takit jak, trietyloamioa, 1,8-niaaobίeyklz [5.4.0^7-00^^0 i tym podobot. Rtokej- prowadzi siw temperaturze zoltżotj od rodzaje podstawnika httt(oeykliezotgz, przy czym zoltży od ttgo rówoitż wybór rozpeszezoloiko i stosowanej zosody. W wi-kszości przypadków dobre wyoiki ezyskejt si- prowadząc reakej- w ttmptrote(zt od pokojowej do 90°k.

W przypodke gdy X w związke o ogólnym wzorat (II) ozoorzo grep- hydroksylową, prodekt łatwo ezyskejt si- zo pomocą tok zwaotj reakcji „Mitsuozbu” pomi-dzy sebstooeją PF1022 E i związkiem o wzorzt (II). Rtokrj- t- przeprowadza si- zo pomocą działania oo sebstooej- PF1022 E ezyooikitm koodtosejąeym obtjmejąeym pochodną kwose niazzdikarboksylowtgo, taką jak, ttylowy ester kwose diazoko(bzksylowtgo, azodiko(bzoylzdipipt(ydyna i tym podobot, oraz zwieztk t(ójwoctzśeiowtgo fosforn, toki jok, triOtnylofosfina, tribaty^tes!^ i tym podobot, w oboj-tnym (ozpuszczoloiku. Jako rozpeszezoloik zwyklt stosejt si- THF i tym podobot.

kzasomi, jtśli oktywoy otom wodom możt hamować reokej- tttryfkacji hologtokowym zwiezkitm z pitrśritoitm htttrorykliezoym o wzorzt ogólnym (II), ep(ztnoio ooltży wprowadzić łatwo odszeztpiolną gmp- ochraniającą w etle zablokowania aktywnego otome wodom.

Jtśli jako htttroeykliezoy pitrśritń halzgtokowtgo związke o ogólnym wzorzt (II) stosejt si- grep- 2-imidazolilzwą leb 2-tiozolilowe, można stosować alternatywną metod- syottzy. Taka glttrnatywoo mttoda obejmejt reakrj- wymitniootj powyżtj, tttrowtj porhodotj ryjaoomttylzwtj w pitrwsztj koltjoośei z ditiofosforaotm w wodnym mitszaoym rozpeszczolnike, oa przykład, w mitszanioit wzny-rhlzroforme-toletou, w ttmptratu(zt wrztoio pod chłodnicą zwrotną, w etle ezyskaoia tttrowtj pochodnej tizkarbomoilomttylowtj. Nast-poit toką eterową pochodną tiokarbamoilometylową poddaje si- reakcji adittyloaretaltm b(zmoorttaldthyne w aromatycznym węglowodorze, takim jak, btozto, toleto, ksylto i tym podobot, jako rozpeszezaloike, w obecności kwasowego katalizatora, takiego jok, st-żony kwas siarkowy i tym podobot, w temptraterze 70-100°), w etle ezyskaoia pochodnej 2-tiazolilzwej. Sposobem podobnym wymienioną eterową pochodną tioka(bamzilomttylową poddaje si- reakcji z jodkiem metyle, oa przykład, w acetonie i otrzymany prodekt oast-poit poddaje reakcji z nimttyloaettaltm amiooocttalnthyne w aromatycznym w-glowodorzt, takim jak, btozto, toleto, ksylto i tym podobot, jako (zzpuszezaloike, w obecności kwase chlorowodorowego, w temperaterzt 70-100°), w cele ezyskaoia pochodnej 2-^^zolilowej.

(D) Związek z zgk lnym w-worzw ZI), w któiwm R¹ ozntcza osom WOdoru, «oś R² ozntcza gmp- III (z.betoksylowe, można wytwarzać zo pomocą reakcji sebstaocji PF1022 E z izobettotm w obecności kwasowego katalizatora w cele wprowadzenia gmpy O-IIIrz.betylowtj do grepy hydroksylowej sebstaocji ^022 E i ezyskaoia IIIrz.betylowej pochodnej eterowej.

2. Proces obejmejący chemiczne przekształcanie sebstoorji PF1022 H.

Związki o ogólnym wzorzt (I), w którym obydwa podstawniki R1 i R2 oznaczają grnpryjooOl(kck₆)alkoksylow¾ gmp- tioko(bamzilOl(kl-k₆)alkoksylow¾ gmp- amioo-(k,-k₆)olko12

186 168 ksylową, grupę amino-(C,-.C₆)alkoksyiową, zawierającą grupę zabezpieczającą grupę aminową, grupę N-mono-(C,-C6)-aikiloamino-(C_]-C6)aikoksyiową, grupę N,N-di-(C,-C6)alkiloamino-(C,-C₆)aikoksyiową,' grupę N,N-di-((C_rC6)-aIkoksy-(C_rC6)-alkilo)amino-(C₁-C6)alkoksylową, lub cykliczną grupę ammo-(Ci-C₆)alkoksylową, w której cykliczną grupę aminową stanowi 5-cio lub 6-cio członowy pierścień zawierający jeden lub większą liczbę atomów azotu i ponadto ewentualnie zawierający atom tlenu lub atom siarki jako atomy tworzące cykliczną grupę aminową, można wytwarzać ze związku o ogólnym wzorze (I), w którym obydwa podstawniki, R i R² oznaczają grupę hydroksylową, to znaczy z substancji PF1022 H.

Natomiast substancję PF1022 H można wytwarzać tylko za pomocą totalnej syntezy (patrz PCT międzynarodowa publikacja numer WO93/19053) lub za pomocą syntezy z substancji PF1022 (patrz PCT międzynarodowa publikacja numer WO93/19053 i WO94/19334). Jednak obecnie stwierdzono, że substancja PF1022 H występuje w hodowlanej brzeczce fermentacyjnej drobnoustroju wytwarzającego substancję PF1022 (patrz japoński opis patentowy numer Hei 8-208201). Chemiczna budowa substancji PF1022 H, odpowiada takiej budowie substancji PF1022, w której wzorze zmodyfikowano dwa pierścienie benzenowe, podstawiając je grupami hydroksylowymi w położeniu para. Tak więc, możliwe jest otrzymywanie różnych pochodnych z substancji PF1022 H, za pomocą prostego poddawania substancji PF1022 H takich chemicznym przekształceniom jakie opisano powyżej dla substancji PF1022 E, posiadającej w swej budowie tylko jeden pierścień benzenowy z substancji PF1022, podstawiony grupą hydroksylową w położeniu para. Możliwe jest również zastosowanie dla substancji PF1022 H dowolnej reakcji chemicznej, stosowanej dla typowych fenolowych grup hydroksylowych. Typowe chemiczne reakcje stosowane w tej dziedzinie, obejmują acylowanie (estryfikacja kwasami karboksylowymi), tworzenie eterów i tym podobne. Na przykład, reakcja substancji PF1022 H z izobutenem w obecności kwasowego katalizatora, prowadzi do uzyskania grupy O-IIIrz.butylowej w obydwu fenolowych grupach hydroksylowych substancji PF1022 H i uzyskania odpowiedniej alkilowej pochodnej eterowej.

3. Proces prowadzący do utworzenia karboksylowych pochodoych. za pornocą reakcji atomu(ów) wodoru w benzenowym pierścienicach) substancji PF1022.

Takie związki o ogólnym wzorze (I), w którym jeden z podstawników R1 i R² lub obydwa podstawniki R1 i R² oznacza lub oznaczają grupę (C₃-C₆)alkanailawc, ewentualnie podstawioną atomem chlorowca lub grupą hydroksylową lub oznacza lub oznaczają grupę Nmana-(Cl-C6)alkilakarbamailawc, N,N-di-(C₁-C_f,)alk.ilakarbamailawą lub cykliczną grupę amina-karbanylawc, w której cykliczna grupa aminowa stanowi 5-^ lub 6-cio członowy pierścień zawierający jeden lub większą liczbą atomów azotu i ponadto ewentualnie zawierający atom tlenu lub atom siarki jako atomy tworzące cykliczną grupę aminową, lub grupę Nmana(Cl-C6)alkilaamina-(C_I-C6)alkakyokarbanolawc, grupę N,N-di-(C₁-C6)alkilaaminaalkakyykarbazylawc, lub cykliczną grupę amina-(C₁-C₆)alkakyykarbanylawc, w której cykliczną grupę aminową stanowi 5-^ lub 6-cio członowy pierścień zawierający jeden lub większą liczbę atomów azotu i ponadto ewentualnie zawierający atom tlenu lub atom siarki jako atomy tworzące cykliczną grupę aminową, lub grupę farmyloksy-(Cl-C_f,)alkilakarbazolawc, jak również związki o wzorze ogólnym (T), w którym zarówno jeden z podstawników R1 lub R2, jak i obydwa podstawniki R¹ i R2 oznaczają grupę karboksylową, IIIrz.butylową, lub 2-amizatiakalilawc, można wytwarzać dwoma metodami jakie opisuje się poniżej, to znaczy metodą (1) obejmującą chemiczne przekształcenie wyjściowej substancji PF1022, oraz metodę (2) obejmującą syntezę totalną.

Metoda (1) obejmuje chemiczne przekształcanie substancji PF1022 przez prowadzenie czterech procesów od (a) do (d), przy czym (a) obejmuje acylawanie pierścieni benzenowych substancji PF1022, zwłaszcza acetylawanie; proces (b) obejmuje chemiczne przekształcenie acetylowej pochodnej należącej do grupy pochodnych acylawocP, jakie uzyskuje się za pomocą procesu (a), do pochodnej karboksylowej; proces (c) obejmuje syntezę pochodnej substancji PF1022 z wymienionej pochodnej karboksylowej; oraz proces (d) obejmujący syntezę nowych pochodnych substancji PF1022 z nitrowej pochodnej substancji PF1022.

Metodę (1) przeprowadzenia chemicznego przekształcenia substancji PF1022 w procesach od (a) do (d) poniżej opisuje się szczegółowo.

186 168

Proces (a) obejmuje acylowanie benzenowych pierścieni substancji PF1022:

Dobrze znane są różne reakcje elektrofilowego podstawienia, dogodne do przeprowadzenia acylowania typowych związków aromatycznych, które można zastosować do acylowania obydwu pierścieni benzenowych substancji PF1022. Za pomocą tych znanych reakcji, można otrzymywać różne typy pochodnych substancji PF1022.

Znanych jest dotychczas wiele przykładów takich pochodnych substancji PF1022, w których wzorze heteroatom oznacza atomy, takie jak, atom tlenu, azotu i inne związane z pierścieniami benzenowymi substancji PF1022. Ponadto można otrzymać jeszcze nieznane pochodne, uzyskane za pomocą tworzenia nowego wiązania węgiel-węgiel w pierścieniu(ach) benzenowym(wych) substancji PF1022. W celu wytworzenia takich nowych związków posiadających wiązanie(a) węgiel-węgiel w pierścieniu(ach) benzenowym(wych) substancji PF1022, bardzo skutecznie stosuje się reakcję Friedel-Craftsa. Tak więc, typową metodę przeprowadzania reakcji Friedel-Craftsa można stosować do acylowania pierścienia(i) benzenowego(ych) substancji PF1022. W celu przeprowadzenia wymienionej acylacji substancji PF1022, reakcję można prowadzić, za pomocą działania na substancję PF1022 czynnikiem acylującym, takim jak, chlorek kwasu karboksylowego, bezwodnik kwasu karboksylowego i tym podobnych, w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak, nitrobenzen, czterochlorek węgla, dwusiarczek węgla i tym podobne, oraz jeśli jest to niezbędne w obecności czynnika aktywującego, takiego jak, kwas Lewisa, zwykle chlorek glinu.

Na przykład, gdy grupę acetylową wprowadza się do pierścienia benzenowego substancji PF1022, można stosować wymieniony powyżej obojętny rozpuszczalnik. Jednak, najlepsze wyniki uzyskuje się za pomocą przeprowadzania reakcji substancji PF1022 z chlorkiem acetylu stosując go zarówno w roli reagenta jak i rozpuszczalnika, w obecności chlorku glinu. W tej reakcji acetylacji głównymi produktami mogą być ortopodstawione pochodne i parapodstawione pochodne, po czym pochodne te można izolować i rozdzielać od siebie i oczyszczać za pomocą chromatografii.

Jeśli chlorek piwaloilu stosuje się jako chlorek kwasu karboksylowego, nie prowadzi się reakcji acylowania lecz wytwarza się taką pochodną substancji PF1022, w której atom(y) wodoru w pierścieniu(ach) benzenowym(ych) substancji PF1022 podstawia się grupą illrz.butylową.

Proces (b) obejmuje chemiczne przekształcenie acetylowej pochodnej, jednej z acylowych pochodnych uzyskanych, zgodnie z procesem (a), w odpowiednią pochodną karboksylową.

Acetylową pochodną uzyskaną zgodnie z powyższym procesem (a) można poddawać następnym czterem etapom reakcji w celu uzyskania odpowiedniej karboksylowej pochodnej w celu otrzymania dalszych innych pochodnych.

Tak więc, spośród czterech etapów reakcji, w pierwszym wytwarza się odpowiednią pochodną bromoacetylową, za pomocą reakcji wymienionej pochodnej acetylowej, z czynnikiem bromującym, takim jak, N-bromoimid kwasu bursztynowego, nadbromek pirydyniowy, brom i tym podobne, w obojętnym rozpuszczalniku chlorowcowym, takim jak, czterobromek węgla, chloroform i tym podobne. Szczególnie korzystny przykład obejmuje reakcję acetylowych pochodnych ze stechiometryczną ilością bromu w chloroformie, w obecności katalitycznej ilości bromowodoru i prowadzi do otrzymania pożądanego produktu z wysoką wydajnością. Drugi etap obejmuje wytwarzanie odpowiedniej pochodnej formylcksyacetylcwej, za pomocą działania na wymienioną pochodną bromoacetylową mrówczanem sodowym w kwasie mrówkowym. W trzecim etapie przeprowadza się metanolizę formyloksyacetylowej pochodnej, w celu deformylowania pochodnej, to znaczy, w celu uzyskania pochodnej hydroksyacetylowej. Czwarty etap, to znaczy, etap końcowy, obejmuje działanie na pochodną hydrcksyacetylcwą czynnikiem utleniającym, takim jak, nadjodan sodowy, czterooctan ołowiu, kwas nadjodowy i tym podobne, korzystnie nadjodanem sodowym, w celu uzyskania pochodnej karboksylowej.

Ponadto, wymienione powyżej pochodne bromoacetylowe można poddawać reakcji z tiomocznikiem w obojętnym rozpuszczalniku, korzystnie w rozpuszczalniku eterowym, takim jak, tetrahydrofuran i dioksan, w obecności zasady, takiej jak, wodorowęglan sodowy,

186 168 węglan sodowy i tym podobne, w celu uzyskania pierścienia 2-aminotirzolowego, w wyniku czego tworzy się pierścień(ie) 2-αminotirzolowy(e) w położeniu para pierścienia(i) benzenowego(ych).

Proces (c) obejmuje syntezę pochodnych substancji PF1022 z odpowiedniej pochodnej karboksylowej.

Pochodną karboksylową uzyskaną zgodnie z procesem (b) można następnie poddawać chemicznym przekształceniom zwykle przeprowadzanym na grupie karboksylowej i tym samym można wytwarzać nowe pochodne substancji PF1022. Takie chemiczne przekształcenia obejmują estryfiOację, amidowanie i tym podobne reakcje prowadzone dobrze znanymi sposobami.

Proces (d) obejmuje syntezę pochodnych substancji PF1022 z nitrowych pochodnych substancji PFaOCC:

Poza reakcją Friedel-Craftsa opisaną powyżej, łatwo można przeprowadzać reakcję Sαndmeyorr w celu utworzenia wiązania węgiel-węgiel dla wprowadzenia grupy(grup) karboksylowej (ych) do pierścieniCi) benzenowego(ych) substancji PFłOd.

W tym celu, substancję PF1022 w pierwszej kolejności poddaje się nitrowaniu, następnie redukcji grupy(grup) nitrowej (ych) w celu uzyskania odpowiednich pochodnych aminowych. Tę aminową pochodną, następnie poddaje się reakcji kwasu azotawego, w celu wytwarzania odpowiedniej soli aiazoniowej w jednym lub w obu pierścieniach benzenowych substancji PF1022 (patrz PCT międzynarodowej publikacji numer WO93/19033). Na koniec, sól diazoniową poddaje się reakcji z cyjankiem metalu, w celu wytwarzania odpowiedniego związku cyjanowego, w którym grupę(y) cyjanowe włączone są do pierścienia(i) benzenowego(wych) substancji PF1022.

Uzyskany tym sposobem związek, posiadający grupę(y) cyjαnową6e) w pierścienicach) benzenowym(wych) substancji PF1022, można następnie bezpośrednio stosować w konwencjonalnych procesach chemicznych przekształceń, stosowanych dla aromatycznych grup nitrylowych. Tak więc, możliwe jest skuteczne otrzymywanie pochodnych karboksylowych z odpowiednich cyjanowych pochodnych substancji PF1022.

Zaletą wymienionego powyżej sposobu z wykorzystaniem reakcji Friedel-Crrftsr, jest możliwość takiego poprowadzenia procesu wprowadzania grupy(grup) cyjanowej6wyuh), które zachodzi bezpośrednio w te położenia, w których związana jest z pierścieniem benzenowym grupa(y) nitrowCe), co zapobiega powstawaniu izomerCów) położenia, mogących występować w późniejszym procesie Frieaol-Crrftsa.

Poniżej opisuje się metodę (2) obejmującą syntezę totalną

Związki różnych typów o ogólnym wzorze (I) wymienione powyżej, można syntetyzować metodą syntezy totalnej wychodząc z odpowiednich pochodnych kwasu L-fenylomlekowego, w którym atom(y) wodoru w pierścienicach) benzonowym6wych) podstawione są grupą(ami) krrboksylową(wymi).

Możliwe jest, aby ze względów praktycznych w reakcji Friedel-Craftsa stosować powyższą pochodną kwasu L-fenylomlekowego wymienioną w powyżej opisanych procesach. Jednak, częściej korzystniej stosuje się takie substancje wyjściowe, w których występuje grupa funkcjonalna zdolna do przekształcenia w następnym etapie, w grupę karboksylową w pożądanym położeniu. Na przykład, dostępne w handlu p-amino-L-fenyloalaninę lub p-nitro-L-fenyloalaninę, korzystnie stosuje się jako substancje wyjściowe, gdy produktem docelowym jest p-podstawiona pochodna substancji PF1022. Zaletą tego postępowania jest uzyskiwanie p-karboksy-L-fenyloalaninowej pochodnej bez możliwości tworzenia innego6ych) izomeru(ów) położenia, oraz bez konieczności dalszego oczyszczania i izolowania uzyskanej tym sposobem pochodnej p-karboksy-L-fenyloalaniny.

Jeśli jako substancję wyjściową stosuje się wymienioną powyżej p-amino-L-fenyloalaninę, tylko jedna z dwóch grup aminowych związku alaninowego powinna ulegać reakcji i tym samym inna grupa aminowa powinna zostać selektywnie ochroniona odpowiednią grupą ochraniającą grupy aminowe. Następnie koniecznym jest, że wprowadzona grupa ochraniająca musi zostać usunięta z produktu w późniejszym etapie. Przeciwnie, jeśli jako substancję wyjściową stosuje się p-nitro-L-fenyloanalinę, możliwe jest przeprowadzenie takich reakcji,

186 168 jak przekształcenie soli diazoniowej za pomocą konwencjonalnych metod, następnie przekształcenie soli diazoniowej w grupę hydroksylową, w celu uzyskania kwasu p-nitro-Lfenylomlekowego, następnie redukcji grupy nitrowej w tym, ostatnim związku do grupy aminowej, oraz na koniec przekształcenie grupy aminowej w grupę karboksylową. Ten ostatni proces wykazuje przewagę nad poprzednio opisanym procesem, ponieważ pożądaną pochodną kwasu p-karboksy-L-fenylo mlekowego, bez użycia jakiejkolwiek grupy ochraniającej grupę aminową.

Ostatnio wymieniony proces, w którym jako substancję wyjściową stosuje się p-nitroL-fenyloalaninę szczegółowo opisuje się poniżej. W pierwszej kolejności p-nitro-L-fenyloalaninę poddaje się działaniu azotynu metalu lub azotynu alkilowego w wodnym kwaśnym roztworze, w celu uzyskania powyżej wymienionej soli diazoniowej. Jako wymieniony wodny kwaśny roztwór stosuje się kwas solny, kwas siarkowy, kwas octowy i tym podobne. Korzystnie stosuje się kwas octowy. Jako odpowiedni azotyn metalu stosuje się azotyn potasowy, azotyn sodowy i tym podobne. Jako użyteczny azotyn alkilu można stosować azotyn izoamylu, azotyn butylu i tym podobne. Szczególnie korzystnym jest azotyn sodowy. W celu łatwiejszego przeprowadzania procesu uzyskany kwas p-nitro-L-fenylomlekowy poddaje się następnie estryfikacji za pomocą mieszaniny chlorowodór z metanolem, chlorowodór z etanolem, difenylodiazometan i tym podobne, w celu wytwarzania estru kwasu p-nitro-L-fenylomlekowego. Następnie p-nitrową grupę uzyskanego estru przekształca się w sól diazoniową sposobem opisanym powyżej w reakcji Sandmeyera. Uzyskaną tym sposobem sól diazoniową poddaje się działaniu cyjanku metalu i uzyskuje p-cyjano-L-fenylomleczan. Jako cyjanek metalu można stosować cyjanek sodowy, cyjanek potasowy, cyjanek miedzi i tym podobne. Ze względu na wysokie wydajności pożądanego produktu korzystnie stosuje się cyjanek miedzi. Ponadto grupę cyjanową p-cyjano-L-fenylomleczan można następnie przekształcić w grupę karboksylową, estrową grupę karboksylową, amidową grupę i inne, znanymi sposobami odpowiednimi dla typowych cyjanowych grup aromatycznych.

Za pomocą wykorzystania uzyskanej pochodnej kwasu L-fenylomlekowego jako substancji wyjściowej, można uzyskać nowe pochodne PF1022 według niniejszego wynalazku na drodze syntezy.

Ponadto, w różnych procesach powyżej opisanych, w których występują ochraniające grupy, stosowane w celu ochraniania grup aminowych obecnych w substancjach wyjściowych i w związkach pośrednich, można stosować jakiekolwiek grupy ochraniające grupy aminowe, usuwalne w warunkach kwasowych lub w warunkach redukcji, na przykład, grupę benzyloksykarbonylową (Cbz), grupę IlIrz.butoksykarbonylową (Boc), grupę p-metoksybenzyloksykarbonylową, grupę formylową i tym podobne, jak również jakąkolwiek grupę ochraniającą grupę aminową, którą konwencjonalnie stosuje się w chemii peptydów i którą można usuwać w obojętnych warunkach, na przykład, grupę alliloksykarbonylową i tym podobne. Korzystnymi grupami ochraniającymi grupę aminową jest grupa UIrz.butoksykarbonylowa (Boc) i grupa benzyloksykarbonylowa. Grupę Boc wprowadza się za pomocą dostępnego w handlu reagenta, takiego jak, odczynnik DiBoc, odczynnik Boc-ON i tym podobnych. Grupę Cbz wprowadza się przy pomocy chlorku Cbz, N-Cbz-imidu kwasu bursztynowego i tym podobnych. W obydwu przypadkach reakcje wprowadzania grup ochraniających przeprowadza się w obojętnych rozpuszczalnikach, takich jak, THF, 1,4-dioksan, Dmf i tym podobne, w obecności nieorganicznej lub organicznej zasady. Zwykle grupę Boc, jako grupę ochraniającą grupę aminową, można łatwo usuwać za pomocą działania kwasem, takim jak, kwas solny, kwas trifluorooctowy i tym podobne, zaś grupę Cbz można łatwo usuwać za pomocą katalitycznego wodorowania.

Ponadto, użyteczne grupy ochraniające grupę karboksylową, które wprowadza się do substancji wyjściowych i związków pośrednich, obejmują takie grupy ochraniające grupę karboksylową, które usuwa się w warunkach kwaśnej hydrolizy lub w warunkach redukcji, jak na przykład, grupa IIIrz.butylowa, difenylometylowa, benzylowa, p-metoksybenzylowa, lub trytylowa i tym podobne, jak również, takie grupy ochraniające grupę karboksylową, które usuwa się w obojętnych warunkach, na przykład, grupa allilowa i tym podobne. Grupy ochraniające grupę karboksylową, które usuwa się w warunkach kwaśnej hydrolizy, można usuwać za

186 168 pomocą działania kwasem trifluorooctowym, kwasem metanosulfonowym, kwasem trifluorometanosulfonowym lub tym podobnymi. Spośród nich najkorzystniej stosuje się kwas trifluorooctowy. Jeśli jako grupę ochraniającą grupę karboksylową stosuje się jedną z grup usuwanych w warunkach redukujących, to taką grupę ochraniającą grupę karboksylową, korzystnie usuwa się za pomocą katalitycznej redukcji w obecności palladu. Grupę ochraniającą grupę karboksylową, którą usuwa się w obojętnych warunkach, taką jak, grupa allilowa, można usuwać za pomocą reakcji z 2-etyloheksanianem potasowym, w obecności zero-wartościowego palladu, jako katalizatora.

Nowe cyklodepsipeptydowe pochodne substancji PF1022 według niniejszego wynalazku, które wytwarza się sposobami podanymi powyżej, zdolne są do tworzenia addycyjnych soli z nieorganicznymi kwasami dopuszczonymi do stosowania w farmacji, takimi jak, kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy i kwas fosforowy lub z organicznymi kwasami dopuszczonymi do stosowania w farmacji, takimi jak, kwas octowy, kwas propionowy, kwas cytrynowy i kwas metanosulfonowy. Ponadto, nowe pochodne PF1022 według niniejszego wynalazku i ich sole można formować w kompozycje o działaniu przeciwko robakom, za pomocą mieszania ze stałym lub ciekłym nośnikiem dopuszczonym do stosowania w farmacji.

Zgodnie z następnym aspektem niniejszego wynalazku, jego przedmiotem jest kompozycja przeciwko pasożytom lub robakom, zawierająca jako aktywny składnik, przynajmniej jeden z nowych cyklodepsipeptydów pochodnych substancji PF1022, o wymienionych powyżej wzorach ogólnych (I) i ich sole.

Nowe cyklodepsipeptydowe pochodne o ogólnym wzorze (I) lub ich sole, lub zawierającą je kompozycję według niniejszego wynalazku można podawać zwierzętom per os lub pozajelitowo. Dawkę aktywnego składnika można odpowiednio określić we wstępnych testach, w zależności od rodzaju zwalczanego pasożyta, rodzaju zwierzęcia, w którego organizmie żyją pasożyty oraz od innych czynników. Na przykład, w przypadku obleńców żyjących w kurczakach, ich zwalczenie można osiągnąć za pomocą podawania doustnie aktywnego składnika, ogólnie stwierdzić można, że nowy związek według niniejszego wynalazku o ogólnym wzorze (I) można podawać doustnie w dawkach wynoszących przynajmniej 0,05 mg/kg, korzystnie 0,2-3 mg/kg w celu skutecznego eliminowania tego pasożyta.

Związek o ogólnym wzorze (I) według wynalazku można formować w postaci kompozycji przeciwko pasożytom lub robakom, sposobami jakie dla kompozycji z substancją PF1022 przedstawiono w japońskim opisie patentowym z pierszeństwem w publikacji numer Kokai Hei-3-35796 lub w europejskim opisie patentowym opublikowanym za numerem 0382173A2.

Przykłady zwierząt żywicieli pasożytów, którym podaje się nowe cyklodepsipeptydowe pochodne substancji PF1022 według niniejszego wynalazku, jako środki przeciwko robakom, obejmują zwierzęta hodowlane, drób, zwierzęta doświadczalne oraz zwierzęta domowe, takie jak, świnie, bydło, króliki, owce, kozy, ptactwo domowe, indyki, myszy, białe szczury, świnki morskie, małpy, psy, koty, konie, małe ptaki i inne. Przykłady pasożytów, które mogą żyć w organizmach wymienionych zwierząt żywicieli pasożytów, obejmują pasożyty bydła, takie jak, robaki żołądka (ang. twisted stomachworms), robaki żołądka należące do rodzaju Ostertagia, ang. smali hairworms, nicienie należące do rodzaju Cooperia, ang. nodularworms należące do rodzaju Oesophagostomum, ang. amphisomes, tasiemce jelitowe (Moniezia benedeni), robaki płucne i motylice wątrobowe; pasożyty u świń, takie jak, obleńce, ang. Whopworms i ang. nodularworms; pasożyty u psów, takie jak obleńce, tęgoryjce, włosogłówki i robaki sercowe; pasożyty u kotów, takie jak obleńce i Spirometra mansoni; oraz pasożyty u kurcząt, takie jak obleńce, ang. hairworms i ang. cedal worms. Związki według niniejszego wynalazku wykazują także skuteczność usuwania pasożytów ludzkich, takich jak obleńce, owsiki, tęgoryjce (Ancyclostoma duodenale, Ancylostoma ceylanicum, Necator americanus), ang. oriental hairworms, węgorki i włosogłówki.

Nowe cyklodepsipeptydowe pochodne substancji PF1022 zgodnie z niniejszym wynalazkiem są użyteczne w celu leczenia i zapobiegania infekcjom pasożytniczym. W celu leczenia, związki można podawać doustnie lub pozajelitowe. W celu podawania doustnie, dostępne są różne metody podawania, włączając taką metodę, w której płynny preparat związku

186 168 z konieczności podaje się używając takiego środka jak cewnik żołądkowy, taką metodę, w której związek miesza się z dziennym pożywieniem lub wodą do picia i podaje się w ten sposób powstałą mieszankę, lub taką metodę, w której związek podaje się w formie jakichkolwiek odpowiednich preparatów zwykle stosowanych do podawania doustnie, takich jak tabletki, kapsułki, granulki, pigułki, proszki, miękkie kapsułki i inne.

Do podawania pozajelitowo, związki według niniejszego wynalazku można podawać w formie iniekcji, to jest, podskórnie, domięśniowo, dożylnie, dootrzewnowe i tym podobnie, w formie nierozpuszczalnego w wodzie preparatu zawierającego olej z orzecha ziemnego, olej sojowy i inne, lub w formie rozpuszczalnego w wodzie preparatu zawierającego glicerynę, glikol polietylenowy i tym podobne. W takich preparatach do podawania pozajelitowo, związek według niniejszego wynalazku można, ogólnie, podawać w ilości 0,1 - 10% wagowowagowych w odniesieniu do masy kompozycji. W celu zapobiegania zakażeniom pasożytniczych, powszechnie stosuje się praktykę podawania związku według niniejszego wynalazku doustnie w postaci mieszaniny związku z każdym i dziennym pożywieniem. Nie narzucono ograniczenia okresu podawania leku w przypadkach celów profilaktycznych.

Jakkolwiek, w większości przypadków wystarczającym jest, podawanie związku według niniejszego wynalazku w czasie około dwóch miesięcy w przypadku leczenia kurcząt brojlerów i w czasie około pięciu miesięcy w przypadku leczenia świń. Stężenie podawanego związku powinno wynosić przynajmniej 1 ppm i raczej powyżej 5-10 ppm związku w pożywieniu, z którym związek jest mieszany. Podawanie powinno raczej odbywać się nieprzerwanie.

Co do bezpieczeństwa nowych cyklodepsipeptydowych i pochodnych substancji PF1022 zgodnie z niniejszym wynalazkiem, pewne badania pokazują, że związki te wykazują niższą toksyczność, do tego stopnia, że myszy przyjmujące typową pochodną według niniejszego wynalazku w dawce 300 mg/kg nie wykazywały żadnej anormalności, ale wykazywały zwykłe zwiększenie masy ciała.

Wyniki badań na zwierzętach, wykonywane w celu obliczenia aktywności przeciwko robakom, nowych cyklodepsipeptydowych pochodnych substancji PF1022 według niniejszego wynalazku dowiodły, że związki według niniejszego wynalazku posiadają silną aktywność przeciw robakom równą lub wyższą od znanych pochodnych substancji PF1022, które już opisano w doniesieniach literaturowych i patentowych. Ponadto, wiadomym jest, że nowe pochodne PF1022 według niniejszego wynalazku mogą być wydajnie syntetyzowane z substancji PF1022 ) i jej homologów, które są produktami fermentacji.

Poniżej, aktywność cyklodepsipeptydów według mniejszego wynalazku przeciwko robakom, przedstawiono w przykładach testowych.

Przykład testowy 1.

Badanie „in vivo nad aktywnościąprzeciwrobaczycowąprzeciwko pasożytom u owiec.

Owce zakażono nicieniem, Haemonchus contortus, badane związki w formie żelatynowych kapsułek podawano doustnie w dawce (mg), którą dokładnie wyliczono na podstawie masy ciała (kg) badanych owiec.

Liczbę jaj, które owce wydalały wraz z kałem w czasie całego badania liczono ilościowo zarówno przed jak i po podawaniu związku badanego. W ten sposób obliczono aktywność badanego związku przeciwko robakom. Wyniki badania przedstawiono w tabeli 1, gdzie badane związki zaznaczono numerami kodowymi każdej badanej substancji. W tabeli 1 przedstawiono dawkowanie związku badanego, przy którym wcale nie obserwowano wydalania jaj, inaczej mówiąc, dawkowanie każdej nowej cyklodepsipeptydowej pochodnej substancji PF1022 zgodnie z niniejszym wynalazkiem, przy którym pasożyt jest usunięty lub wytępiony całkowicie. Z powyższych badań wynika, że nowe pochodne PF1022 według niniejszego wynalazku wykazały bardzo wysoką aktywność przeciw robakom, która była 2,5-25-krotnie wyższa niż aktywność substancji PF1022 i 2-5lkrotnie wyższa niż aktywność znanych związków podobnych do substancji PF1022, takich jak Cyclo[MeLeu-(Mor)PhLaClMeLeu-Lac] przedstawiony w PCT w międzynarodowej publikacji numer W093/19035.

186 168

Tabela 1

Badana substancja (Numer Przykładu)	Dawka podawa na (mg/kg)
substancja PF1022 (odnośnik-związek A)	0,25
Cyclo [MeLeu- (Mor) PhLack-MeLeu-Lac] (odnośnik-związek B)	0,05
substancja PF1022-23 5 (Przykład 7)	0,1
substancja PF 1022-236 (Przykład 8)	0,01
substancja PF 1022-23 8 (Przykład 11)	0,01
substancja PF 1022-23 9 (Przykład 12)	0,025
substancja PF 1022-263 (Przykład 37)	0,01
substancja PF 1022-285 (Przykład 14)	0,1
substancja PF 1022-304 (Przykład 17)	0,05
substancja PF 1022-312 (Przykład 24)	0,05
substancja PF 1022-242 (Przykład 45)	0,01
substancja PF 1022-222 (Przykład 68)	0,05

Przykład testowy 2.

Badanie „in vivo” nad aktywnością przeciw robakom

Nippostrongylus brasiliensis

Samce szczurów rasy Wister, które sztucznie zakażono. Nippostrongylus brasiliensis używano jako zwierzęta doświadczalne. Podawaną dawkę (mg) każdego badanego związku dokładnie wyliczano na podstawie masy ciała (kg) każdego szczura. Każdy badany związek stosowano w formie roztworu w dimetylosulfotlenku lub metanolu. Roztwór rozcieńczano roztworem Ringera i siłą podawano doustnie badanym szczurom. Dziesięć dni po podaniu, szczury preparowano i liczono liczbę dorosłych pasożytów pozostających w jelicie cienkim szczurów. Skuteczność, obliczono w porównaniu z liczbą dorosłych pasożytów w kontrolnej grupie szczurów (zakażonych, ale nie leczonych) i przedstawiono w tabeli 2, poniżej.

Nowe pochodne PF1022 według niniejszego wynalazku wykazują wysoką aktywność przeciw robakom, która to aktywność jest 2-10-krotnie wyższa niż aktywność substancji PF1022(odnośnik-związek A).

Tabela 2

Związek badany (numer przykładu)	Dawkowanie (mg/kg)	Skuteczność (%)
Substancja PF1022 (odnośnik-związek A)	10	80,2
Substancja PF1022-270	5	99,7
(Przykład 9)	2	94,2
Substancja PF 1022-271 (Przykład 10)	5	100

Przykłady wytwarzania nowych pochodnych substancji PF1022 o wzorze ogólnym (I), (II) lub (III) według niniejszego wynalazku poniżej przedstawiono w ilustrujących przykładach. W przykładach stosowano poniższe skróty, których znaczenie zestawiono poniżej.

Boc : grupa Illrz.butoksykarbonylowa,

Cbz : grupa benzyloksykarbonylowa,

Mor: grupa morfolinowa,

Pyr : grupa pirolidynowa przyłączona w jej położeniu 1-N186 168

Pip : grupa piperydynowa przyłączona w jej położeniu 1-NBHT : grupa benzotiazolilowa przyłączona w jej położeniu 2ATH : grupa aminotiazolilowa przyłączona w jej położeniu 4BIM : grupa benzimidazolilowa przyłączona w jej położeniu 2Me : grupa metylowa,

Pr : grupa n-propylowa,

Bu : grupa n-butylowa,

Lac : reszta kwasu D-mlekowego o wzorze, ch₃-chC coPhLac : reszta kwasu D-fenylomlekowego o wzorze,

CH₂-CtK

CO(R)Lac : reszta kwasu D-mlekowego, którego grupa metylowa podstawiona jest przez grupę -R, (R)PhLac : reszta kwasu D-fenylomlekowego, którego grupa fenylowa jest podstawiona przez grupę -R w położeniu para- grupy fenylowej, (o-R)PhLac : reszta kwasu D-fenylomlekowego, którego benzenowy pierścień podstawiony jest przez grupę -R w położeniu orto- pierścienia benzenowego,

MeLeu : reszta N-metylo-L-leucyna o wzorze, _zN(CH₃)(ch₃)2—ch-ch₂- chC_co_

THF : tetrahydrofuran,

DMF : N,N-dimetyloformamid,

DMSO : dimetylosulfotlenek,

DEAD : azodikarboksylan dietylu,

TFA : kwas trifluorooctowy,

Odczynnik DiBoc : diwęglan di-IIIrz.butylu,

HOBt: 1-N-hydroksybenz.otriazol,

BOP-Cl: chlorek kwasu bis(2-okso-3-oksazolidynylo)-fosfmowego,

W poniższym przykładzie 1 przedstawiono sposób wytwarzania nitrowej pochodnej substancji PF1022 za pomocą jej nitrowania; w poniższym przykładzie 2 przedstawiono sposób wytwarzania odpowiedniej pochodnej aminowej za pomocą redukcji grupy nitrowej wymienionej pochodnej nitrowej; oraz w przykładzie 3 przedstawiono sposób wytwarzania substancji PF1022 E, za pomocą chemicznego przekształcenia grupy aminowej wymienionej pochodnej aminowej.

Przykład 1. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-) (O₂N)PbLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac].

Substancję PF1022 (50 g) rozpuszczono w bezwodniku octowym (250 ml) i otrzymany roztwór utrzymywano w temperaturze poniżej 10°C za pomocą łaźni z lodem, po czym wkroplono dymiący kwas azotowy (25 ml). Całość mieszano w czasie 3 godzin w celu przeprowadzenia reakcji. Otrzymaną mieszaniną reakcyjną rozcieńczono octanem etylu (2,5 litra), przemywano kolejno wodą, wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego i wodą (za każdym razem po 2,5 litra), następnie suszono nad bezwodnym siarczanem sodowym i pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik. Otrzymaną pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną octanu etylu z heksanem w stosunku 1:1 (objętościowo-objętościowych) w celu uzyskania tytułowego związku (18,6 g, wydajność 35,5%) w postaci proszku o barwie białej.

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDC1₃): δ 0,78-1,00 (24H, m, δ -CHI(MeLeu)), 1,10-1,86 (18H, m, β-CH, (Lac), β-C^, γ-CH - (MeLeu)), 2,70-3,25 (16H, m, N-Me, (3-CH2 ((O₂N)-PhLac, PhLac)), 4,45-5,75 (8H, m, α-CH), 7,15-7,25 (5H, m, aromatyczne (PhLac)), 7,45, 8,15 (każde 2H, każde d, J=8Hz, aromatyczne ((O₂N) PhLac)).

Przykład 2. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(H₂N)PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac]

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(O₂N) PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (18,6 g) uzyskaną sposobem opisanym w przykładzie 1, rozpuszczono w metanolu (190 ml) ido otrzymanego roztworu dodano 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (1,9 g). Uzyskaną mieszaninę poddawano katalitycznej redukcji w temperaturze pokojowej pod ciśnieniem atmosferycznym. Po przesączeniu mieszaniny reakcyjnej w celu usunięcia katalizatora, z przesączu oddestylowywano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną octanu etylu z heksanem w stosunku 2:1 (objętościowo-objętościowych) i uzyskując tytułowy związek (71 g, wydajność 39,4%) w postaci proszku o barwie białej.

Przykład 3. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(HO)PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac], zwanej substancją PF1022 E.

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(H₂N) PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (7,1 g) uzyskaną według przykładu 2 rozpuszczono w tFa (70 ml) i do otrzymanego roztworu dodano azotyn sodowy (0,76 g). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 60-65°C w czasie 1 godziny. Następnie oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość rozpuszczono w mieszaninie 1,4-dioksanu (140 ml) i wody (28 ml), po czym do roztworu dodano wodorowęglan sodowy (6,18 g). Otrzymaną mieszaninę poddawano reakcji w temperaturze pokojowej w czasie 5 godzin. Mieszaninę reakcyjną rozpuszczono w octanie etylu (500 ml) dwukrotnie przemywano wodą (po 500 ml) i pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną octanu etylu z heksanem w stosunku 4:3 (objętościowo-objętościowych) i następnie krystalizowano w octanie etylu, uzyskując tytułowy związek (2,1 g, wydajność 30%) w postaci proszku o barwie białej.

Budowę uzyskanej tym sposobem substancji PF1022 E potwierdzono za pomocą porównania jej danych uzyskanych z badania skęcalności właściwej, widma masowego i widma magnetycznego rezonansu jądrowego z analogicznymi danymi dla substancji PF1022 uzyskanej za pomocą metody fermentacyjnej .

Przykład 4. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(CNCH₂O)PhLac-MeLeuLac-MeLeu-PhLac].

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(HO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac], (zwaną substancją PF1022 E) (482 mg) uzyskaną sposobem opisanym w przykładzie 3 rozpuszczono w THF (10 ml) i do otrzymanego roztworu dodano bromoacetonitryl (0,12 ml) i wodorek sodowy (100 mg) w postaci 55% zawiesiny w oleju mineralnym w czasie oziębiania w łaźni z lodem. Otrzymaną mieszaninę ogrzewano do temperatury pokojowej i utrzymywano w tej temperaturze w czasie 1 godziny. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną rozcieńczono octanem etylu (50 ml), dwukrotnie przemyto wodą (po 50 ml) i pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczano za pomocą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną. chloroformu i octanu etylu w stosunku 1:2 (objętościowo-objętościowych), uzyskując związek tytułowy (477 mg, wydajność 94,4%) w postaci proszku o barwie białej.

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃) : 5 0,82-1,05 (24H, m, δ -0¾ (MeLeu)), 112<6-1,71 (18H, m, β-CH (Lac), β-C^, γ-CH (MeLeu)), 2,73-3,20 (16H, m, NMe, β-ΟΗ2 ((NCCH₂O)-PhLac, PhLac)), 3,90-5,70 (8H, m, α-CH), 4,79 (2H, s, NCCH₂O), 6,86-6,94 (2H, m, aromatyczne ((NCCH₂O) PhLac)), 7,20-7,30 (7H, m, aromatyczne ((NCCH2O) PhLac, PhLac)).

Widmo masowe (FD) : 1059(M+1).

Przykład 5. Wytwarzanie cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(BocNHCH₂CH₂O) PhLacMeLeu-Lac-MeLeu- PhLac]

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu- (CNCH^O) PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (461 mg) uzyskaną sposobem opisanym w przykładzie 4, rozpuszczono w etanolu (1,5 ml) i do otrzy186 168 manego roztworu dodano stężony kwas solny (0,2 ml) i 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (50 mg). Uzyskaną mieszaninę poddawano katalitycznej redukcji wodorem w temperaturze pokojowej pod umiarkowanym ciśnieniem (45 psi) w czasie 16 godzin. Po przesączeniu mieszaniny reakcyjnej w celu usunięcia katalizatora, z przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem całkowicie oddestylowywano rozpuszczalnik. Pozostałość zawiera związek tytułowy z poniższego przykładu 6 w postaci surowego chlorowodorku.

Pozostałość tę rozpuszczono w mieszaninie dioksanu (10 ml) i wody (10 ml) i otrzymany roztwór poddawano działaniu trietyloaminy (0,25 ml) i odczynnika DoBoc (240 mg). Całość mieszano w temperaturze pokojowej w czasie 2,5 godzin. Z mieszaniny reakcyjnej pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano dioksan, do pozostałości dodano 5% wodny roztwór kwasu cytrynowego i octan etylu, po czym rozdzielono warstwę wodną i organiczną. Organiczną warstwę (roztwór) oddzielono i pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano z niej rozpuszczalnik. Uzyskaną pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną chloroformu z octanem etylu w stosunku 2:1, uzyskując tytułowy związek (296 mg, wydajność 58,2%) w postaci proszku o barwie białej.

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDC1₃) : δ 0,83-1,05 (33H, m, δ -CH₃ (MeLeu), Boc), 1,35-2,01 (18H, m, β-) CH₃ (Lac), β-CH,, γ-CH (MeLeu)), 2,74-3,15 (20H, m, N-Me, β-CH, ((BocNHCH₂CH₂O)PhLac, PhLac) BocNHCH₂CH₂O), 3,50-5,75 (8H, m, aCH), 6,86-6,94 (2H, m, aromatyczne ((BocNHCH₂CH₂O)PhLac)), 7,20-7,30 (7H, m, aromatyczne ((BocNHCH₂CH₂O) PhLac, PhLac)).

Przykład 6. Wytwarzanie cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(CH₃)₂NCH₂CH₂O)PhLacMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PF1022-235).

Chlorowodorek cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CH₂CH₂O) PhLac-MeLeu-Lac-MeLeuPhLac] (283 mg) rozpuszczono w etanolu (6 ml) i do otrzymanego roztworu dodano 37% wodny roztwór formaldehydu (0,43 ml) i 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (65 mg). Uzyskaną mieszaninę poddawano katalitycznej redukcji wodorem w temperaturze pokojowej pod ciśnieniem atmosferycznym w czasie 8 godzin. Po przesączeniu mieszaniny reakcyjnej w celu usunięcia katalizatora, z przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem całkowicie oddestylowywano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną chloroformu z metanolem w stosunku 20:1 (objętościowo-objętościowych), uzyskując tytułowy związek (192 mg, wydajność 68,5%) w postaci proszku o barwie białej, [a] _D = -71,0° (c=0,13,MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDC1₃) : δ 0,80-1,05 (24H, m, ó-CH₃ (MeLeu), Boc), 1,25-1,80 (18H, m, β-CH, (Lac), β-CH,, γ-CH (MeLeu)), 2,41 (6H, s, N (CH₃)₂), 2,73-3,20 (20H, m, N-Me (MeLeu), β-CH, (((CH₃) NCH₂CH₂O) PhLac, PhLac), (CH₃)NCH₂CH₂O), 4,08-5,75 (8H, m, a-CH), 6,84, 7,14 (każde 2H, każde d, każde J=8Hz, aromatyczne ((CH₃) NCH₂CH₂OPhLac), 7,26 (5H, s, aromatyczne (PhLac)).

Widmo masowe (S1MS) : 1036 (M+l).

Przykład 7. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((C₂H_s)₂NCH₂CH₂0) PhLacMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PF1022-236).

Chlorowodorek cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CH₂CH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeuPhLac] (425 mg) rozpuszczono w etanolu (5 ml) i do otrzymanego roztworu dodano 90% wodny roztwór acetaldehydu (39 ml) i 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (60 mg). Uzys-kaną mieszaninę poddawano katalitycznej redukcji wodorem w temperaturze pokojowej, pod ciśnieniem atmosferycznym w czasie 8 godzin. Po przesączeniu mieszaniny reakcyjnej w celu usunięcia katalizatora, z przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem całkowicie oddestylowywano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną chloroformu z metanolem w stosunku 20:1 (objętościowo-objętościowych), uzyskując tytułowy związek (289 mg, wydajność 66,7%) w postaci proszku o barwie białej.

[ct]_D = -54,8°(c=0,21,MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDC1₃) : δ 0,80-1,07 (24H, m, δ -CH₃ (MeLeu)), 1,25-1,81 (18H, m, β-CH, (Lac), β-CH,, y-CH(MeLeu)), 2,38 (6H, t, J=7Hz, N (CH₂CH₃)₂), 2,61-3,15 (24H, m, N-Me(MeLeu), β-ΟΗ₂(((Ο₂Η₅) NCH₂CH₂O) PhLac,

186 168

PhLac)), 4,00-5,67 (8H, m, α-kH), 6,79-6,83, 7,11-7,14 (każde 2H, każde m, aromatyczot (((k2H₅)₂NkH₂kH₂OPhLoc)), 7,24-7,25 (5H, s, aromatyczne (PhLac)).

Widmo masowe (SIMS): 1064(M+1), 1065(M+2).

Przykład 8. Wytwarzanie ryklo[MtLtu-Lor-MtLtu-(Pr₂NkH₂kIl₂O) PhLacMtLtu-Lar-MtLte-PaLoc] (związek o numerze kodowym PF10C2-270).

kyklz[MtLte-Lar-MtLtu-(NH₂kH₂kH₂O)PhLac-MtLtu-Lor-MtLtu-PaLac] (zwaoy substancją PF10C2-278) (500 mg) rozpuszczono w DMF (5 ml) i do otrzymanego roztworu dodano w-gloo potasowy (112 mg) i 1-jodopropao (86 μ1). Uzyskaną mieszanin- mieszano w temperaturze pokojowej w czosit oocy. Nast-poit dodano octao etyle i wod-, oddzielono warstw- organiczną (roztwór) i suszono oad siorrzgotm magnezowym. Z warstwy organicznej oddestylowano rozpeszczaloik. Pozostałość oczyszczono zo pomocą chromatografii kolumnowej na żele krzemionkowym, uzyskująr tytełowy związek (160 mg, wydajność 54%).

[a]_D = -81,9° (r=0,21,MtOH).

Widmo magnetycznego rtzoooosu protonowego ()D)l₃): δ 0,80-1,05 (30H, m, 6-kH₃ (MtLte), kH₃(przpylz)), 1,25-1,80 (22H, m, P-kH-jęLac), β-)Η,, y-)H(MtLte), )¾)¾ (propylo)), 2,48 (4H, t, )H₂N(propylo), 2,75-2,83, 3,00-3,15 (20H, m, N-Mt(MtLtu), β-)^ (PhLac), N)H₂)H₂O), 3,90-5,67 (8H, m, a-)H(MtLtu, Lac, PhLac), 6,79-6,82 (2H, m, aromatyczne), 7,12-7,29 (7H, m, oromatyczot).

Widmo masowe (SIMSS: 1092(M+1).

Przykład 9. Wytwarzanie ryklo[MtLte-Lar-MtLte-(Be₂N)H₂)H₂O)PhLacMtLte-Lac-MtLtu-PaLac] (związtk o numerze kodowym PF10C2-271).

)yklo[MtLgu-Lac-MtLtu-(NH₂)H₂)H₂O)PhLac-MtLte-Lar-MtLte-PhLac] (zwany substancją PF 1022-278) (1,08 g) rozpuszczono w DMF (10 ml) ido otrzymanego roztworu dodano w-glao potasowy (296 mg) i 1-jodobutan (270 l). )ałość mieszano w temperaturze pokojowej w czosit nocy. Nast-pnit dodano octao etylu i wod-. Oddzielono organiczną warstw- i suszono ją oad siarczanem magnezowym. Oddtstylzwywgoz rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczono zo pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związtk (529 mg, wydajność 44%)

[a]_D = -81,8°(r=0,17, MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego ()D)l3): δ 0,74-1,05 (30H, m, δ -)H₃(MtLtu), )H₃(butylo)), 1,24-1,74 (26H, m, e-)H₃(Lac), β-)^, y-)H(MtLte), )H₃)H₂)H,)H3'butylo)), 2,49 (4H, t, )H₂N(butylo), 2,73-3,16 (20H, m, N-Mt(MtLtu), βl)H₂(PaLar),NkH₂kH₂O), 4,00-5,65 (8H, m, a-)H(MtLte, Lac, PhLac), 6,70-6,80 (2H, m, aromatyczne), 7,12-7,29 (7H, m, aromatyczne).

Widmo mosowt (F.AB): 1120(M+1).

Przykład 10. Wytwarzanie cyklo [MtLte-(()H₃OkH₂)H2)₂N)H₂)H₂O) PbLacMtLtUlLac-MtLtu-PaLac-Mlt.Ltu-Loc](związtk o nemtrzt kodowym pF10CC-238).

)hlorzwzdortk ryklo[MtLge-(NH₂)H₂)H₂O)PbLarlMtLge-Loc-MtLge-PaLpr-MtLgelLoc] (406 mg) rozpuszczono w DMF (6 ml) i do otrZymootgo roztworu dodano tttr 2-brzmottylOl etylowy (158 μΐ), jodek sodowy (86 mg) i w-glao potasowy (212 mg). ^lość mieszano w temperaturze 80°) w czosit 3 godzin. Nast-pnit rozcieńczono octanem etylu (50 ml) i dwukrotnie przemyto wodą (po 50 ml). Pod zmniejszonym ciśnieniem oddtstylowywaoo rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej oa żelu krzemionkowym, tluejąr mieszaniną chloroformu z octanem etyle w stosunku 2:1 (obj-tośriowo-zbj-tzśriowym), uzyskując tytułowy związek (132 mg, wydajność 30,6%) w postaci proszku o barwie białej .

[a]D = -81,8°(r=0,11,MtOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego ^D)^): δ 0,82-1,05 (24H, m, δ -)H₃(MtLtu)), 1,23-1,81(18¾ m, (KR (Lar), β-)^, y-)H(MtLte)), 2,74-3,18 (34H, m, )H₃N(MtLtu), β-)H₂((kH3OkH₂kH₂)₂NkH₂)HC^)PaLac, PhLoc), 3,77-5,70 (8H, m, a-)H), 6,82, 7,16(każnt 2H, każde d, każde J=8Hz, aromatyczne (((kH₃O)H₂kH₂)₂NkH₂)H₂))PhLar), 7,25-7,29 (5H, m, aromatyczne (PhLoc)).

Widmo mosowt (FD) : 1125(^1+2).

186 168

Przykład 11. Wytwarzanie cyklc[MeLeu-(McrCH₂CH₂O)-PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac-MeLeu-Lac](związek o numerze kodowym PF 1022-239).

Chlorowodorek cyklo[MeLeu-(NH₂CH₂CH2O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac] (227 mg) rozpuszczono w DMF (ł ml) i do otrzymanego roztworu dodano eter 2-bromoetylowy (32 pl), jodek sodowy (24 mg) i węglan potasowy (59 mg). Całość mieszano w temperaturze 80°C w czasie 6 godzin. Następnie rozcieńczono octanem etylu (20 ml) i dwukrotnie przemyto wodą (po 20 ml). Pod zmniejszonym ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną chloroformu z metanolem w stosunku 50:1 (objętościowo-objętościowym), uzyskując tytułowy związek (95 mg, wydajność 41%) w postaci proszku o barwie białej.

[a]_D = -70,6°(c=0,095,MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): δ 0,75-1,05 (24H, m, δ -CH₃(MeLeu)), 1,25-1,81 (18H, m, p-CH₃(Lac), β-CH^ y-CH(MeLeu)), 2,56-3,75 (28H, m, CH₃N(MeLeu), p-CH₂((MorCH₂CH₂O)PhLac, PhLac), 4,05-5,67 (8H, m, a-CH), 6,83, 7,13(każde 2H, każde d, każde J=8Hz,aromatyczne ((MorCH₂CH₂O)PhLac), 7,26 (5H, m, aromatyczne (PhLac)).

Widmo masowe (SLMS): 1078(M+1).

Przykład 12. Wytwarzanie cyklo[MeLeu-Lac-MeLeUl(PyrCH₂CH₂O) PhLacMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PF1022-284).

Cyklo[MeLeUlLac-MeLeu-(NH₂CH₂CH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (zwany substancją PF 1022-278) (150 mg) rozpuszczono w DMF (15 ml) i do otrzymanego roztworu dodano eter 1,4-dibromobutan (19,4 pl), jodek sodowy (49 mg) i węglan potasowy (41 mg). Całość mieszano w temperaturze 50°C w czasie 5,5 godziny. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę oraz rozdzielono warstwę organiczną i wodną. Oddzieloną warstwę organiczną suszono nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowywano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionlkowym, uzyskując tytułowy związek (55 mg, wydajność 39%).

[a]D = -85,0°(c=0,2,MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDO3): δ 0,82-1,04 (24H, m, δ -CH₃(MeLeu)), 1,35-1,89 (22H, m, δ-CH₃(Lac), P-C^, y-CH(MeLeu), pirolidynowe H), 2,64-3,15 (24H, m, CH₃N-(MeLeu), 3-CH₂(PhLac), pirolidyno-H, NCH₂CH₂0), 4,00-5,70 (8H, m, a-CH(MeLeu,Lac,PhLac), 6,80-6,82 (2H, m, aromatyczne), 7,12-7,32 (7H, m, aromatyczne).

Widmo masowe (F.AB): 1062(M+1).

P r zy k ł ad 13. Wytwarzanie cykto[MeLeu-Lac-MeLeu-(PipCH₂CH₂O)PhLacMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PFł022-285).

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CH₂CH₂O)PhLac-MeLeUlLac-MeLeu-PhLac] (zwaną substancją PF 1022-278) (296 mg) rozpuszczono w DMF (3 ml) ido otrzymanego roztworu dodano eter 2ł,5-dibrcmopentan (35,5 pl), jodek sodowy (79 mg) i węglan potasowy (66 mg). Całość mieszano w temperaturze 50°C w czasie 5,5 godziny. Następnie do otrzymanego roztworu dodano octan etylu i wodę. Oddzielono warstwę organiczną i suszono ją nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (162 mg, wydajność 74%).

[a]D - -79,5°(c=0,22,MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): δ 0,80-1,05 (24H, m, δ -CH3 (MeLeu)), 1,35-1,81 (24H, m, δ-CHj (Lac), (3-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu)piperydyno-H), 2,48-3,15 (24H, m, CH₃N(MeLeu), Y-CH (PhLac), OCH₂CH₂N,piperydyno-H) 4,07-5,67 (8H, m, a-CH (MeLeu,Lac,PhLac), 6,80-6,86 (2H, m, aromatyczne), 7,12-7,32(7H, m, aromatyczne).

Widmo masowe (FAB): 1076(M+1).

Przykład 14. Wytwarzanie cykl^MeLeu-Lac-MeLeu-ft^Hj^NCHjCHjC^O) PhLaClMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PF1022-274).

(1) Synteza 3-benz.yloksykaabonylocmino-llprroanolu.

3lAlnίno-1.-propanol (5,0 g) rozpuszczono w mieszaninie dioksanu (50 ml) i wody (50 ml) i do otrzymanego roztworu po oziębieniu w łaźni z lodem, dodano wodorowęglan sodowy

186 168 (4,3 mg) i chlorek bezkylakyylawo (15,6 ml). Całość mieszano w powyższej temperaturze w czasie 1,5 godziny. Do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono warstwę organiczną, suszono nad siarczanem magnezowym, oddestylowano rozpuszczalnik z roztworu i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (8,5 g, wydajność 62%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): 8 1,70 (2H, m), 2,55 (1H, t), 3,36 (2H, q), 3,68 (2H, q), 5,11 (2H, s), 7,32-7,37 (5H, m).

(2) Synteza eteru 3-bezkylakyykarbazylaamiza-1-parpylawa-IIIrz.butylodimetylayililowego.

3-beIrzylaksykarbozyloamino-1-drapaIral (8,1 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (200 ml) ido otrzymanego roztworu dodano trietyloaminę (4,1 g) i chlorek IIIrz.butylodimetylasililu (7,1 g). Całość mieszano w temperaturze pokojowej w czasie 1 dnia. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono warstwę organiczną i suszono ją nad siarczanem magnezowym. Pod zmniejszonym ciśnieniem z roztworu addeytylawywano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (10,1 g, wydajność 82%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃) : δ 0,12 (6H, s), 0,96 (9H, s), 1,79 (2H, m), 3,39 (2H, q), 3,78 (2H, t),5,16 (2H, s), 7,38-7,42 (5H, m).

(3) Synteza eteru N-etyla-3-benzylakyykarbazylaamino-1-prapylawe-ΠIrk.butyladimetylayililawega.

Eter 3-bezkolaksykarbonyloamina-1-prapolawa-ΠIrk.butoladimatylayililawo (10,1 g) rozpuszczono w THF (250 ml) i do atrkymanega roztworu oziębionego w łaźni z lodem dodano jodek etylu (5,1 ml) i 60% zawiesinę wodorku sodowego woleju mineralnym (2,0 g). Całość mieszano w łaźni z lodem w czasie 30 minut i następnie w temperaturze pokojowej w czasie 15 godzin. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono organiczną warstwę, przemyto wodą i suszono nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (8,5 g, wydajność 80%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): δ 0,03 (6H, s), 0,88 (9H, s), 1,12 (3H, t) , 1,74 (2H, q), 3,39 (4H, q), 3,61 (2H, t), 5,12 (2H, s), 7,29-7,36 (5H, m).

(4) Synteza N-etola-3-bezkolaksokarbanylaamina-1-prapanalu.

Eter N-etyla-3-bezzolakyykarbanolaamina-1 -prapylawa-□Hz.butylladmetylasililawy (8,5 g) rozpuszczono w THF (120 ml) i do otrzymanego roztworu oziębionego w łaźni z lodem dodano 1 normalny roztwór fluorku tatrabutolaamaniawega (48 ml). Całość mieszano w temperaturze pokojowej w czasie 1 godziny. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono organiczną warstwę, przemyto wodą i suszono nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (4,0 g, wydajność 71%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): 8 1,13 (3H, t), 1,74-1,78 (3H, m), 3,27 (2H, q), 3,43 (2H, t), 3,57 (2H, szerokie s), 5,15 (2H,‘ s), 7,27-7,39 (5H,m).

(5) Synteza N-etyla-3-benkylakyykarbanylaamma-1-tasylakyodrapanu.

N-etyla-3-benzylaksykarbonyloamino-1-prapanal (4,0 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (20 ml) i do otrzymanego roztworu dodano pirydynę (1,8 ml) i chlorek tosy^ (3,9 g). Całość mieszano w łaźni w temperaturze pokojowej w czasie 2 dni. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono organiczną warstwę, przemyto wodnym roztworem wodorosiarczanu sodowego, następnie wodą i suszono nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy kwickek (4,4 g, wydajność 69%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): 8 1,08 (3H, t), 1,90 (3H, szerokie s), 2,44 (3H, s), 3,19-3,30 (4H, m), 4,05 (2H, szerokie s), 5,15 (2H, s), 7,15-7,34 (7H,

m), 7,76 (2H, m).

186 168 (6) Synteza N-etylo-3-benzyloksykarbonyloamino-1-jodopropanu.

N-etylo-3-benzyloksykarbonyloamino-1-tosyloksypropan (1,02 g) rozpuszczono w acetonie (20 ml) i do otrzymanego i roztworu dodano jodek sodowy (0,80 g). Całość mieszano w temperaturze 45°C w czasie 2 godzin. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano octan etylu i wodę. Oddzielono organiczną warstwę, przemyto wodą i suszono nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (0,69 g, wydajność 76%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl·,) : 6 1,33 (3H, t), 2,10 (3H, szerokie s), 3,14 (2H, m), 3,33 (4H, t), 5,12 (2H, s), 7,28-7,40 (7H, m), 7,76 (2H, m).

(7) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((C₂H₅)N(Cbz)CH₂CH₂CH₂O)PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac].

Substancję PF1022 E (412 mg) rozpuszczono w mieszaninie DMF (5,5 ml) i acetonu (16 ml) ido otrzymanego roztworu dodano N-etylo-3-benzyloksykarbonyloamino-1-jodopropan (530 mg) uzyskany sposobem opisanym w punkcie (6), oraz węglan cezowy (400 mg) i jodek sodowy (56 mg). Całość mieszano w temperaturze pokojowej w czasie 7 dni. Następnie do otrzymanego roztworu dodano octan etylu i wodę. Oddzielono warstwę organiczną przemyto wodą i suszono ją nad siarczanem magnezowym. Z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (401 g, wydajność 77%).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl₃): 5 0,82-1,04 (27H, m, δ -CH₃(MeLeu), CH₃CH₂N), 1,31-1,81 (18H, m, p-CH₃(Lac), p-CH,(MeLeu), y-CH(MeLeu)), 2,03 (2H, m, NCH₂£H₂CH₂O), 2,71-3,15 (16H, m, CH₃N(MeLeu), p-CH₂(PhLac)), 3,32 (2H, m, CH₃CH₂NEt), 3,43 (2H, t ,NCH_?CH_?CH,O). 3,91 (2H, m, NCH-,CH,CH,O), 4,44-5,68 (10H, m, CH2 (Cbz), α-CH), 6,76-6,80 (2H, m, aromatyczne ((C₂H5)N(Cbz)CH₂CH₂CH₂O)PhLac)), 7,06-7,38 (12H, m, aromatyczne (PhLac, (C,H5)NfCbz)CH,CH,CH231PhLacfl.

Widmo masowe (FAB) : 1184(M+1).

(8) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((C₂H5)₂NCH₂CH₂CH₂O) PhLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac] (związek o numerze kodowym PF1022-274).

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-00((C₂H₅)₂N(Cbz)CH₂CH₂CH₂O) PhLac-MeLeu-Lac-MeLeuPhLac] (401 mg) uzyskaną sposobem opisanym powyżej w punkcie (7) rozpuszczono w etanolu (6 ml) i do otrzymanego roztworu dodano 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (51 mg). Całość mieszano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem atmosferycznym w temperaturze pokojowej w czasie 17 godziny. Następnie oddzielono katalizator za pomocą sączenia, rozpuszczalnik oddestylowano z roztworu i pozostałość rozpuszczono w etanolu (5 ml). Do otrzymanego roztworu dodano 10% pallad osadzony na węglu aktywowanym (38 mg). Otrzymaną mieszaninę oziębiono w łaźni z lodem i następnie dodano aldehyd octowy (5 ml). Całość mieszano w atmosferze wodoru w temperaturze pokojowej w czasie nocy. Katalizator odsączono z mieszaniny reakcyjnej i z roztworu oddestylowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, uzyskując tytułowy związek (240 mg, wydajność 73%).

[a]_D = -84,9° (0=0,11, MeOH).

Widmo magnetycznego rezonansu protonowego (CDCl,): δ 0,75-1,08 (30H, m, δ -CH3 (MeLeu), ęH₃CH₂N), 1,31-1,77 (18H, m, p-CH₃(Lac), β-ΟΕ, y-CH(MeLeu)), 1,92 (2H, m, NCH₂CH₂CH,O), 2,49-3,15 (22H, m, CH₃N (MeLeu), e-CH₂(PhLac), (C₂H₅)₂NCH₂CH₂O, PhLac), CH₃CH₂N, NCH₂CH₂CH₂O), 3,98 (2H, m, NCH,CH,CH,O), 4,44-5,68 (8H, m, aCH), 6,78-6,84 (2H, m, aromatyczne ((CĄENCHjCHjCH^PhLac)), 7,10-7,31 (7H, m, aromatyczne (PhLac, (C,H₅)₂N( Cbz)CH, CH,CH,O)PhLac)).

Widmo masowe (FAB): 1079(M+1).

186 168

Przykład 15

Cyk_;l_O[M_eL_eu_-La_C-MeLeu-((S)-pirolidynylo-2-metoksy)PbLac-M_eL_eU-L_aC-M_eL_eu_-PbLa_C] (związek Nr kodowy substancji PF1022-302) (1) Synteza N-Boc-(S)-pirolidyno-2-metanolu (S)-pirolidyno-2-metanol (0,99 ml) rozpuszczono w H₂O (10 ml) i do powstałego roztworu dodano trietyloaminę (4,20 ml) i reagent DiBoc (2,40 g). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Do powstałego roztworu reakcyjnego, po zatężeniu, dodano octan etylu. Otrzymaną mieszaninę przemyto 5% wodnym roztworem kwasu cytrynowego, osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i następnie zatężono w celu usunięcia z niej rozpuszczalnika. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując w ten sposób tytułowy związek (1,625 g; 80,8%).

(2) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(N-BOC-(S)pirolidynylo-2-metoksy)PhLacMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac]

N-Boc-(S)-pirolidyno-2-metanol (522 mg) otrzymany w powyższym punkcie (1) rozpuszczono w THF (5 ml) i do powstałego roztworu dodano DEAD (16 ml) i trifenylofosfinę (271 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Następnie dodano substancję PF1022 E (500 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Następnie dodano DEAD (0,16 ml) i trifenylofosfinę (271 mg) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 dni. Otrzymany roztwór reakcyjny zatężono i do pozostałości dodano octan etylu i wodę. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i następnie zatężono w celu usunięcia rozpuszczalnika. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym, z wytworzeniem tytułowego związku (386 mg; 64,8%).

(3) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((S)-pbObdynylo-2-metoksy)PfrLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac]

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(N-BOC-(S)pirolidynylo-2-metoksy)-PbLac-MeLeu-LacMeLeu-PhLac] (386 mg) otrzymany w powyższym etapie (2) rozpuszczono w chlorku metylenu (4 ml), i do powstałego roztworu dodano TFA (0,4 ml) z chłodzeniem lodem. Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny. Tak otrzymany roztwór reakcyjny zatężono i do pozostałości dodano octan etylu i wodę. Tak oddzieloną warstwę organiczną przemyto wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu i następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, z wytworzeniem tytułowego związku (182 mg; 51%).

[a]_D = -80,0° (c = 0,11, MeOH)

NMR(CDCl3): δ = 0,80-1,05 (24H, m, 5-CH₃(MeLeu)), 1,36-2,01 (22H, m, p-CH₃(Lac), P-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu), pirolidynylo-H), 2,75-3,15 (19H, m, N-Me(MeLeu), β-CH₂(PbLac), pirolidynylo-H), 3,65-3,71, 3,97, 4,44, 5,09, 5,31-5,67 (11H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhiLac), OCH2, NH), 6,81-6,85 (2H, m, aromatyczne), 7,12-7,27 (7H, m, aromatyczne)

MS(FAB): 1048 (M+l)

Przykład 16

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(imidazolilo-4-metoksy)-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (substancja PF1022-304) (1) Synteza N-Boc-4-(hyίlroksymetyjo)-emi0azoluαhlorowodorek4-rhydJΌksymetyjo)iπyl dazolu (955 mg) rozpuszczono w mieszaninie 1,4-dioksanu (10 ml) i wody (10 ml), i do powstałego roztworu dodano trietyloaminę (3,1 ml) i reagent DiBoc (1,86 g). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny. Po usunięciu rozpuszczalnika z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie dodano do pozostałości octan etylu i 5% kwas octowy. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik odparowano z roztworu i pozostałość oczyszczono metoda chromatografii na żelu krzemionkowym, z wytworzeniem tytułowego związku (560 mg; 39,8%).

186 168 (2) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(N-Boc-imidazolilo-4-metoksy)PhLac-MeLeuLac-MeLeu-PhLac]

Substancję PF1022 E (200 mg) rozpuszczono w THF (2 ml), i do powstałego roztworu dodano DEAD (65 μΐ), trifenylofosfinę (108 mg), i N-Boc-4-(hydroksymetylo)-imidazol (205 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Po zatężeniu otrzymanego roztworu reakcyjnego, dodano do koncentratu octan etylu, następnie usunięto powstałą nierozpuszczalną substancję przez odsączenie. Przesącz przemyto wodą i osuszono bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik odparowano z roztworu i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (100 mg; 46,3 %).

(3) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(imidazolilo-4-metoksy)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeuPhLac]

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(N-Boc-imidazolilo-4-metoksy)-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (110 mg) otrzymany w etapie (2) powyżej rozpuszczono w chlorku metylenu (1 ml) i do powstałego roztworu dodano z chłodzeniem lodem TFA (0,1 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1,5 godziny dla usunięcia grupy zabezpieczającej grupę aminową. Po zatężeniu tak otrzymanego roztworu reakcyjnego dodano do pozostałości octan etylu i wodny nasycony roztwór wodorowęglanu sodu. Tak oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i rozpuszczalnik oddestylowano z roztworu. Powstałą pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek z tego przykładu 17 (61,4 mg; 61,2%).

[a]_D= -80,0° (c = 0,17, MeOH)

NMR(CDC1₃): δ = 0,82-1,09 (24H, m, 6-CH₃(MeLeu)), 1,26-1,78 (18H, m, p-CH₃(Lac), P-CH₂(MeLeu), y-ĆH(MeLeu)), 2,72-3,16 (16H, m, N-Me(MeLeu), P-CH₂(PhLac), 5,03(2H, s, OCH₂), 4,48-5,06, 5,34-5,70 (8H, m, (a-H(MeLeu, Lac, PhLac), 6,88-6,94(2H, m, aromatyczne), 7,10-7,27 (7H, m, aromatyczne)

MS(FAB): 1045(M+l)

Przykład 17

Cyklo(MeLeu-Lac-MeLeu-(2-imidazolilometoksy)-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (substancja PF1022-305)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(H₂NSCCH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (403 mg) rozpuszczono w acetonie (20 ml), do powstałego roztworu dodano jodek metylu (0,25 ml) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 30°C przez 2 dni. Powstały roztwór reakcyjny zatężono i pozostałość rozpuszczono w benzenie (4 mł). Do powstałego roztworu dodano dimetyloacetal aldehydu aminooctowego (40 μΐ) i otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze 80°C przez 90 minut. Następnie do otrzymanego roztworu reakcyjnego dodano 6N kwas chlorowodorowy (4 ml), po czym mieszano w temperaturze 100°C przez godzinę. Powstały roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej i następnie rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto mieszaniną 2N NaOH (10 ml) i wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (30 ml) i następnie wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (30 ml), i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja gradientem chloroform-metanol = 100:7-30:1) z wytworzeniem tytułowego związku (231 mg) jako białego proszku.

[a]_D= -94,2° (c = 0,12, MeOH)

Ή-NMR (CDC1₃): δ = 0,71-1,06 (27H, m), 1,18-1,82 (15H, m), 2,2-3,22 (16H, m), 4,46 (1H, m), 5,0-5,72 (9H, m), 6,85-6,94 (2H,m), 7,07 (2H, s), 7,1-7,34 (7H, m), 10,2 (1H, bs)

MS (FAB): 1045 (M+l)

Przykład 18

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(2-tiazolilometoksy)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-306)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(H₂NSCCH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (280 mg) rozpuszczono w toluenie (1,5 ml) i do powstałego roztworu dodano dietyloacetal aldehydu bromooctowego (0,5 ml) i stężony kwas siarkowy (2 krople). Powstałą mieszaninę mieszano

186 168 w temperaturze 90°C przez 30 minut. Tak otrzymany roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, następnie rozcieńczono octanem etylu (30 ml), przemyto wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (20 ml) i następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i powstałą pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu = 4:1-2:1), otrzymując tytułowy związek (86,9 mg) jako biały

[a]_D= -101,7° (c = 0,11, MeOH) 'H-NMR (CDClj): δ = 0,74-1,08 (27H, m), 1,18-1,86 (15H, m), 2,7-3,22 (16H, m), 4,47 (1H, m), 5,02-5,72 (9H, m), 6,88-6,98 (2H, m), 7,14-7,34 (7H, m), 7,37 (1H, d, J=3,2 Hz), 7,80 (1H, d, J-3,2 Hz)

MS (FAB): 1062 (M+1)

Przykład 19

Cykla[M.eLez-Lac-M.eLeu-(3-(5-metyla-1,2,4-aksadiazalila)-metakso)PhLac-MeL.euLac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-309)

Substancję PF1022E (300 mg) rakduskykana w acetonie (9 ml) i do powstałego roztworu dodano węglan potasu (214 mg), jodek sodu (232 mg) i 3-cPlarametola-5-metola-1,2,4-aksadiazol (268 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 8 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika z roztworu reakcyjnego przez odparowanie, do pozostałości dodano octan etylu i wodę. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad siarczanem magnezu i rozduykckalzik usunięto przez odparowanie. Pozostałość aczoszczana metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, z wytworzeniem tytułowego związku (260 mg; 79%)

[a]_D= -89,6° (c = 0,28, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,83-1,04 (24K, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,26-1,76 (18H, m, p-CH₃(Lac), p-CHjCMeLeu), y-CH(MeLeu)), 2,67 (3H, s, 5-Ma(akyakaiil)), 2,72-3,13 (16H, m, N-Me(MeLeu), β-CH₂(PPLay)), 4,50-5,67 (8H, m, a-CH(MeL,eu, Lac, PhLac)), 6,93-6,95 (2H, m, aromatyczne), 7,16-7,26 (7H, m, aromatyczne)

MS (FAB): 1061 (M+1)

Przykład 20

Cykia[MeLau-Lac-MeLau-(3-(5-izobutylo-1,2,4-oksadiazolilo)-metokyo)PPLac-MeLau-LacMeLeu-PCLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-310)

Substancję PF1022E (509 mg) rozpuszczono w mieszaninie DMF (4 ml) i acetonu (13 ml), i do powstałego roztworu dodano 3-chlarametola-5-ikabuΐyla-1,2,4-aksadiakal (512 mg) i węglan cezu (522 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 dni. Octan etylu i wodę dodano do powstałej mieszaniny. Oddzieloną warstwę organiczną przemyto wodą i osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (465 mg; 81%).

[a]D = -88,2° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,82-1,04 (30H, m, £=CH₃(MeLeu), α-CH₃(Lay), butyl)), 1,35-1,90 (20H, m, β-Cty, y-CH(MeLeu), CH₃(Lac), CH(^H₃)CH₂CH₃(ikabutyl)), 2,63-3,15 (18H, m, NMe(MeLeu), e-CH₂(PhLac, 3-(5-izabutyla-1,2,4-aksadiakalilamatakyo)PhLac), 4,40-5,67 (8H, m, α-CH), 6,90-6,96(2H, m, aromatyczne (3-(5-ikabutyla-1,2,4-aksadiakalilametaksy)PPLac), 7,14-7,28 (7H, m, aromatyczne (PhLac, 3-(5-izabutyla-1,2,4-aksadiazaiilametakso)PhLac)

MS(FAB): 1103(M+1)

Przykład 21

Cyklo(MeLeu-L&>MeLeu-(3-(5-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4-oksadiazolilo)-metoksy)PhLacMeLeu-LacMeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-311)

Mieszaninę substancji PF1022 E (250 mg), węglanu potasu (108 mg), jodku sodu (47,0 mg), chlorku 3-(5-(2,6-difluarafezola)-1,2,4-aksadiakalila)metylu (210 mg) i acetonu (5 ml) mie186 168 szooo w temperaturze pokojowej przez 2 doi. Tok otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono octanem etyle (50 ml), przemyto wodą (30 ml) zawierającą 2N kwas chlorowodorowy (1 ml) i oast-poit wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (30 ml) i oast-poit osuszono ood bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zot-żooo pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii no żelu krzemionkowym (tlerja chloroform-octan etyle = 8:1), z wytworztoitm tytułowy związek (270 mg) jako białego proszku.

[a]D= -88,4° (c = 0,11, MeOH)

Ή-NMR ()D)l₃): δ = 0,75-1,1 (27H, m), 1,2-1,82 (15H, m), 2,7-3,32 (16H, m), 4,48 (1H, m), 5,06-5,74 (9H, m), 6,95-7,38 (11H, m), 7,59 (1H, tt, J=5, 9, 8,2 Hz)

MS (FAB): 1159(M+1)

Przykład 22 kyklz[MtLte-Loc-MtLtu-(furfuryloksy)PhLar-MtLte-Lac-MgLtu-PaLac] (związek or kodowy substancji PF102C-31C)

Substancj- PF1022 E (306 mg) rozpuszczono w THF (6 ml), i do powstałego roztworu dodano, z chłodzeniem lodem, t(iftnylofzsfio- (83,2 mg), DEAD (0,049 ml) i alkohol fUrfurylowy (0,027 ml). Powstałą mieszanin- mieszono w temperaturze pokojowej przez 2,5 godziny. Ponownie z chłodzeniem lodem triftoylofosfio-, DEAD i alkohol fUrfurylowy, każdy w tej somej ilości jak powyżej, dodano do powstałego roztworu rtakcyjntgo, oost-poit mitszaoo w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Z kolei dodano do tak otrzymanego roztworu reakcyjnego tttr izopropylowy i octoo etylu, i tak wytrącony nierozpuszczalny tlenek triftoylofosfioy odsączono. Rozpuszczalnik odparowano z roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą prtporatywoej ritrzowtj chromatografii z odwróconymi fazami stosując ODS, i otrzymując tytułowy związek (168 mg; 50,6%) joko biały proszek.

[a]D= 92,6° (r = 0,11, MeOH)

NMR ()D)l₃): δ —0,80-1,05 (m, 27H, (27H, m, δ-απ^α), p-)H₃(Lar)), 1,39 (3H, m, β-kH₃(Lac)), 1,47-1,76 (12H, m, β-^, y-)H(Lge)), 2,73-3,02 (12H, m, NMt), 3,055-3,15 (4H, m, β-)H₂(PhLac), 4,47-5,68 (8H, m, a-)H), 4,97 (2H, s, O)H₂(furfuiyl)), 6,40 (2H, m, )~kΉ-)PI=kH-O(furfiiryl)), 6,89, 7,15 (każde· 2H, każde d, każde J=0,77, oromatyczot (fUrfUryloksyPaLar)), 7,27 (5H, m, oromatyczot (PhLac)), 7,44 (1H, d, J=0,14, )=kH-kH=kH-O)

MS (FAB): 1045 (M+1)

Przykład 23 )yklz[MtLte-Lar-MtLtel(tttrgaynrofurferylzksy)-PhLar-MtLtUlLar-MtLte-PhLar] (związtk or kodowy substoorji PF 1022-313)

Substancj- PF1022 E (202 mg) rozpuszczono w THF (4 ml), i do powstałego roztworu dodano, z chłodzeniem lodem, triftoylofosfin- (164 mg), DEAD (0,097 ml) i alkohol tetrohyn(zfu(fu(ylzwy (0,12 ml). Powstałą mieszanin- mitszaoo w temperaturze pokojowej przez 94 godziny i oast-poit w temperaturze 50°) przez 23 godziny, do powstałego roztworu reakcyjnego dodano tttr izopropylowy i octan etyle, i tak wytrącony nierozpuszczalny tlenek triftoylofosfmy odsączono. Rozpuszczalnik odparowano z roztworu pod zmniejszonym riśoitoitm. Pozostałość oczyszczono metodą prtporatywoej cieczowej chromatografii z odwróconymi fazami stosując ODS i otrzymując tytułowy związtk (110 mg; 95,6%) jako biały proszek.

[a]D= -96,0° (c = 0,10, MeOH)

NMR ()D)l₃): δ = 0,80-1,04 (m, 27H, (27H, m, δ-)^ (Lee), β-)H₃(Loc)), 1,39 (3H, m, β-^ (Lac)), 1,26-2,14 (14H, m, )^)¾)¾)¾ (tgtrahynrofurfuryl), p-)H2, y-)H(Ltu)), 2,73-2,82 (12h, m, NMt), 3,01-4,33 (11H, m, β-)^ (PhLac, tttrgay-drofurfurylzksyPhLor), O)Hc )HO)H,kH₂kHc (tetrahydrofurfUryl)), 4,47-5,68 (8H, m, a-)H), 6,83, 7,12 (każde 2H, każde d, każde J=0,77, aromatyczne (ttt(ohynrofurfuryloksyPhLar)), 7,27 (5H, m, oromotyrzot (PhLac))

MS (FAB): 1049 (M+1)

Przykład 24 kyklo[MtLtu-Lac-MtLtUl(C-pikzliloksy)PhLor-MtLtUlLoc-MtLtu-PhLar] (związtk or kodowy substoorji PF10CC-3l4)

186 168

Substancję PF1022 E (200 mg) rozpuszczono w acetonie (4 ml) i do powstałego roztworu dodano węglan cezu (169 ml), roztwór chlorku 2-pikolilu (532 mg) w dimetyloformamidzie (9 ml) i jodek sodu (30 mg). Powstałą mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 5 godzin i następnie mieszano w temperaturze pokojowej przez

15.5 godziny. Octan etylu dodano do powstałego roztworu reakcyjnego. Otrzymaną mieszaninę przemyto wodą, 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu i 7% wodnym roztworem chlorku sodu (20 ml każdego), kolejno, i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Po usunięciu rozpuszczalnika z roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (n-heksan-octan etylu=3:2~2:1), otrzymując tytułowy związek (167 mg; 76,5%) jako biały proszek.

[a]_D= -87,2° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDCl,): δ = 0,80-1,04 (27H, m, ó-CH₃(Leu), e-CH₃(Lac)), 1,38 (3H, m, e-CH₃(Lac)), 1,47-1,76 (12H, m, β-CHc y-CH(Leu)), 2,72-3,01 (12H, m, NMe), 3,05-3,16 (4H, m, a-CH₂(PhLac)), 4,45-5,67 (8H, m, a-CH), 5,17 (2H, s, OCH₂(2-pikoliloksy)), 6,91, 7,16 (każde 2H, każde d, każde J=0,89, aromatyczne)((2-pikoliloksy)PhLac)), 7,25 (6H, m, aromatyczne (PhLac, 2-pikolil)), 7,51 (1H, d, J=0,76, aromatyczne^-pikolil)), 7,70 (1H, t, J=0,76, αromrtyczne(2-pikohl)), 8,60 (d, 1H, J=0,46, aromatyczne(2-pikolil))

MS(FAB): 1056 (M+1)

Przykład 25

Cyklo[MeLeu-Lrc-MeLeu-(3-pikoliloksy)PhLrc-MeLeu-Lrc-MoLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-315)

Chlorowodorek chlorku 3-pikolilu (1,0 g) dodano do mieszaniny chlorku metylenu (30 ml) i wodnego nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu (30 ml), następnie oddzielono wodny roztwór i warstwy organiczne. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do powstałej pozostałości dodano substancję PF1022 E (501 mg), węglan cezu (676 mg), jodek sodu (77,5 mg), aceton (8 ml) i DMF (4 ml). Powstałą, mieszaninę mieszano w tomporαturzo 70°C przez 18 godzin i następnie w temperaturze 90°C przez 4,5 godziny. Otrzymany roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, następnie rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto wodą (40 ml), 0,1N kwasem chlorowodorowym (40 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (40 ml), kolejno, a następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja n-heksan-octan etylu = 1:1 ~ octan etylu), z wytworzeniem tytułowego związku (137 mg).

[a]D= - 84,9° (c - 0,12, MeOH) ¹H-NMR(CDCl₃): δ = 0,72-1,08 (27H, m), 1,2-1,86 (15H, m), 2,7-3,22 (16H, m), 4,48 (1H, m), 5,0-5,73 (9H, m), 6,86-6,94 (2H, m), 7,19-7,36 (10H, m), 7,76 (1H, d, J = 7,6 Hz), 8,59 (1H, d, J=3,7 Hz), 8,68 (1H, s)

MS (FAB): 1056 (M+1)

Przykład 26

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(4-pikoliloksy)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-316)

Chlorowodorek chlorku 4-pikolilu (775 g) dodano do mieszaniny chlorku metylenu (30 ml) i wodnego nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu (30 ml), następnie rozdzielono wodny roztwór i warstwy organiczne. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do powstałej pozostałości dodano substancję PF1022 E (251 mg), węglan cezu (220 mg), jodek sodu (38,1 mg), aceton (15 ml) i DMF (5 ml). Powstałą mieszaninę mieszano następnie w temperaturze 80°C przez

8.5 godzin i w temperaturze pokojowej przez noc. Otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (50 ml), 0,2N kwasem chlorowodorowym (10 ml) i wodnym roztworem nasyconym roztworem chlorku sodu (40 ml), kolejno, a następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą

186 168 kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja n-heksan-octan etylu-2:1 ~ octan etylu), z wytworzeniem tytułowego związku (70,9 mg) jako białego proszku.

[a]D= -84,4° (c = 0,11, MeOH) ‘H-NMR (CDCla): δ = 0,76-1,06 (27H, m), 1,2-1,82 (15H, m), 2,72-3,22 (16H, m), 4,48 (1H, m), 5,02-5,72 (9H, m), 6,84-6,93 (2H, m), 7,12-7,35 (7H, m), 7,35 (2H, d, J=5,4 Hz), 8,62 (2H, d, J=5,4 Hz)

MS (FAB): 1056 (M)

Przykład 27

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeUl(6-chlorc-3-pikclilcksy)-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-317)

Substancję PF1022 E (178 mg) rozpuszczono w mieszaninie DMF (1,5 ml) i acetonu (5 ml), i do powstałego roztworu dodano 2-chlcro-4-chlcrcmetylopirydynę (97 mg) i węglan cezu (199 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 4 godziny. Do roztworu reakcyjnego dodano octan etylu i wodę i oddzieloną organiczną warstwę przemyto wodą i osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z suszonego roztworu przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (162 mg; 76%).

[a]D= -91,1° (c = 0,09, MeOH)

NMR(CDCl₃): δ = 0,72-1,07 (27H, m, δ-CH₃(MeLeu), a-CH₃(Lac)), 1,23-1,81 (15H, p-Clf, y-CH(MeLeu), p-CH₃(Lac)), 2,48-3,17 (16H, m, NMe(MeLeu), OCH₂(pikolil), p-CH₂(PhLac, (6-chlcro-3lpikclilcksy)PhLac), 4,45-5,69 (8H, m, a-CH), 6,78-6,84 (2H, m, aromatyczne ((6-chloro-3-pikoliloksy)PłiLac)), 7,10-7,31 (7H, m, aromatyczne (PhLac, (6-chloro-3-pikcliloksy)PhLac), 8,38 (1H, m, H-2(pikolil)), 8,40 (2H, dd, H-4,5(pikolil))

Przykład 28

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(2-(ł-Nlmetylc-ł,4,5,6-tetrahydrcpirymidylo)metoksy)PiLa.cMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-318)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(H₂NCSCH₂O)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (403 mg) rozpuszczono w acetonie (20 ml) i do powstałego roztworu dodano jodek metylu (0,25 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 30°C przez 24 godziny i następnie przy 40°C przez 1 dzień. Otrzymany roztwór reakcyjny zatężono i pozostałość rozpuszczono w benzenie (8 ml), i do tego roztworu dodano Nlmetylc-l,3-propanodiaminę (41 pl) i 10% metanolowy roztwór chlorowodoru (0,15 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 dzień. Następnie dodano etanol (5 ml) i tak otrzymaną mieszaninę mieszano następnie w temperaturze 80°C przez godzinę. Powstały roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto kolejno wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (30 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (30 ml), i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym z chloroformem-metanolem = 30:1~ 10:1), z wytworzeniem tytułowego związku (133 mg).

[a]D= -72,1° (c = 0,10, MeOH)

Ή-NMR (CDCl₃): 5 = 0,7-2,0 (46H, m), 2,76-3,60 (23H, m), 4,47 (1H, m), 5,0-5,72 (9H, m), 7,10-7,36 (9H, m)

MS (FAB): 1075 (M+1)

Przykład 29

Cy'kl<c[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-izopropylo-ł,2,4-cksadi;αzollio)-meeoksy)PiLac-MeLeιllLacMeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-341)

Substancję PF1022 E (300 mg) rozpuszczono w acetonie (6 ml), i do roztworu dodano węglan potasu (215 mg), jodek sodu (233 mg) i 3-cilorometylo-5-izopropylo-ł,2,4-cksadiazolu (250 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 30 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie dodano do pozostałości octan etylu i wodę. Tak oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (241 mg; 71%)

[a]_D= -88,8° (c = 0,12, MeOH)

NMR (CDCl₃): α = 0,83-1,04 (24H, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,43 (6H, d, J=7,0, CH₃(izopropyl)), 1,36-1,76 (18H, m, f'3-CH₃(Lac), p-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu)), 2,72-3,31 (16H, m, N-Me(MeLeu), p-CH₂(PhLac)), 3,26(1H, m, CH(izopropyl)), 4,50-5,67 (8H, m, aCH(MeLeu, Lac, PhLac), 5,12 (2H, s, OCH₂), 6,93-6,96 (2H, m, aromatyczne), 7,15-7,29 (7H, m, aromatyczne)

MS (FAB): 1089 (M+1)

Przykład 30

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-cykloheksylo-1,2,4-oksadiαzolilo)-metoksy)PbLac-MeLeuLac-MeLeu-RhLac) (związek nr kodowy substancji PF1022-393)

Substancję PF1022 E (300 mg) rozpuszczono w acetonie (6 ml), i do roztworu dodano węglan potasu (214 mg), jodek sodu (233 mg) i 3-chlorometylo-5-cykloheksylo-1,2,4-oksadiazol (312 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 20 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika z roztworu reakcyjnego przez odparowanie dodano do pozostałości octan etylu i wodę. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (260 mg; 74%).

[a]D= -81,0° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,83-1,05 (24H, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,26-2,13 (28H, m, p-CH₃(Lac), P-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu), (C^^cykloheksyl)), 2,72-3,15 (17H, m, N-Me(MeLeu), p-CH₂(PhLac), CH(cykloheksyl)), 4,50-5,67 (8H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac), 5,12 (2H, s, OCH₂), 6,93-6,96 (2H, m, aromatyczne), 7,15-7,29 (7H, m, aromatyczne)

MS (FAB): 1129 (M+1)

Przykład 31

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(N CCH₂O)PhLac]2

Mieszaninę substancji PF1022 H (201 mg), węglanu potasu (144 mg), bromoacetonitrylu (0,15 ml.) i acetonu (5 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 2,5 godziny. Tak otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono octanem etylu (25 ml), przemyto wodą (10 ml) zawierającą 2N kwas chlorowodorowy (2 ml), i następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu 4:1-1:1), z wytworzeniem tytułowego związku (210 mg) jako białego proszku.

‘H-NMR (CD₃OD): δ 0,78-1,06 (27H, m), 1,1-1,9 (15H, m), 2,78-3,22 (16H, m), 4,94 (1H, m), 5,13-5,83 (7H, m), 6,95-7,09 (4H, m), 7,25-7,35 (4H, m)

Przykład 32

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(BocNHCH₂CH₂O)PhLac]₂

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(NCCH₂O)PhLac]2 (9,5 g) otrzymany w przykładzie 31 rozpuszczono w etanolu (100 ml), i do roztworu dodano 10% Pd/węgiel (1,0 g) i stężony kwas chlorowodorowy (1,5 ml). Powstałą mieszaninę poddano redukcji wodorem pod średnim ciśnieniem w aparacie redukcyjnym Parra przez 15 godzin (dla utworzenia grupy aminowej przez redukcję grupy cyjanowej). Po usunięciu katalizatora z roztworu reakcyjnego przez odsączenie, rozpuszczalnik odparowano. Powstałą pozostałość rozpuszczono w mieszaninie dioksanu (200 ml) i wody (200 ml). Do powstałego roztworu dodano reagent DiBoc (dikarboksylan di-t-butylu) (15 g) i trietyloaminę (6 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 15 godzin. Do roztworu reakcyjnego dodano octan etylu i wodę. Oddzieloną organiczną warstwę przemyto wodą i osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z suszonego roztworu przez odparowanie i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując tytułowy związek (3,67 g; 34%).

NMH (CDCl₃): δ = 0,79-1,04 (27H, δ-CH₃(MeLeu), p-CH₃(Lac)), 1,31-1,77 (33H, m, P-CH2, y-CH(MeLeu), P-CH₃(Lac), BocNH), 2,73-3,08 (16H, . m, NMe(MeLeu),

186 168

P-CH₂((BocNHCH₂CH₂O)PhLac)), 3,51 (2H, m, NHCH₂CH₂O), 3,97 (2H, t, NHCH₂CH₂O), 4,44-5,68 (8H, m, a-CH), 6,78-6,84 (4H, m, aromatyczne), 7,10-7,31 (4H, m, aromatyczne)

Przykład 33

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(CbzNHCH₂CH₂O)PhLac]₂

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(NCCH₂O)PhLac]₂ (2,02 g) otrzymany w przykładzie 31 rozpuszczono w etanolu (50 ml) i do roztworu dodano stężony kwas chlorowodorowy (0,5 ml) i 10% Pd/węgiel (204 mg). Powstałą mieszaninę poddano redukcji katalitycznej w aparacie redukcyjnym Parra 310 kPa (przy 45 psi) przez noc. Katalizator usunięto z roztworu reakcyjnego przez odsączenie i do otrzymanego przesączu dodano chloroform (100 ml) i wodny nasycony roztwór wodorowęglanu sodu (50 mł), następnie rozdzielono wodny roztwór i warstwy organiczne. Warstwę wodną ponownie ekstrahowano chloroformem (50 ml). Warstwy tak otrzymane z dwu etapów ekstrakcji połączono i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Następnie osuszony roztwór zatężono do suchej masy pod zmniejszonym ciśnieniem.

Surowy produkt tak otrzymanej wolnej aminy (2,21 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (50 ml), i do roztworu dodano, z chłodzeniem lodem, trietyloaminę (0,8 ml) i chlorek benzyloksykarbonylu (0,7 ml). Powstałą mieszaninę mieszano z chłodzeniem lodem przez

2,5 godziny. Otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono chloroformem (50 ml), przemyto 10% roztworem chlorku sodu i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja octan etylu-heksan = 1:2-2:1), z wytworzeniem tytułowego związku (693 mg) jako białego proszku.

Ή-NMR (CD₃OD): δ 0,75-1,05 (27H, m), 1,38 (3H, t, >7,0 Hz), 31,3-2,0 (12H, m), 2,81, 2,87,2,90, 2,99 (każde 3H, każde s), 2,9-3,2 (4H, m), 3,49 (4H, t, J=5,5 Hz), 3,99 (4H, t, >5,5 Hz), 4,75 (IH, dd, >4,6, 10,8 Hz), 5,07 (4H, s), 5,1-5,8 (7H, m), 6,87 (4H, d, >8,3 Hz), 1,19 (4H, d, >8,3 Hz), 7,2-7,4 (10H, m)

MS (SIMS): 1335 (M+l)

Przykład 34

Cyklo[MeLeu-Lae-MeLeu-((CH₃)₂NCH₂CH₂0) PhLac], (związek nr kodowy substancji PF1022-262)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(CbzNHCH₂CH₂O)PhLac]₂ (300 mg) otrzymany w przykładzie 33 rozpuszczono w etanolu (5 ml), i do roztworu dodano IN kwas chlorowodorowy (0,66 ml) i 10% Pd/węgiel (30 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w atmosferze wodoru pod ciśnieniem atmosferycznym i w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Po dodaniu wodnego 37% roztworu formaldehydu (0,71 ml) do powstałego roztworu reakcyjnego, mieszano go przez noc, następnie dodano wodny 37% roztwór formaldehydu (3,6 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Katalizator usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odsączenie i rozpuszczalnik usunięto z roztworu przez odparowanie. Następnie do powstałej pozostałości dodano octan etylu i wodny nasycony roztwór wodorowęglanu sodu, następnie rozdzielono warstwy wodną i organiczną. Oddzieloną organiczną warstwę odwodniono bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik odparowano z osuszanego roztworu i pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, otrzymując w ten sposób tytułowy związek (118 mg; 48%).

[a]_D=-83,3° (c = 0,21, MeOH)

NMR(CDCł₃): δ = 0,80-1,05 (24H, m, 6-CH₃(MeLeu)), 1,26-2,02 (30H, m, P-CH₃(Lac), p-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu), (CH₃)₂N), 2,74-3,06 (20H, m, N-Me(MeLeu), p-CH₂(PhLac), OCH₂CH₂N), 4,50, 5,04-5,65 (8H, m, a-H(MeLeu, Lac, PhLac), 6,78-6,90 (2H, m, aromatyczne), 7,16-7,18 (7H, m, aromatyczne)

MS (SIMS): 1123 (M+l)

Przykład 35

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((C₂H₅)₂NHCH₂CH₂O)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-263)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(CbzNHCH₂CH₂O)PhLac]₂ (312,1 mg) i 10% Pd/węgiel (33,7 mg) mieszano z etanolem (5 ml) zawierającym 2N kwas chlorowodorowy (0,3 ml) i mieszaninę mieszano w atmosferze wodoru przez 5 godzin. Do powstałego roztworu reakcyj34

186 168 nego, z chłodzeniem lodem, dodano kroplami 90% wodny roztwór aldehydu octowego (6 ml). Powstałą mieszaninę mieszano przez noc w tych samych warunkach redukujących jak powyżej, a temperaturę podnoszono powoli do temperatury pokojowej . Katalizator usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odsączenie i tak otrzymany przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą preparatywnej TLC (rozwijana chloroformem-metanolem = 20:7), z wytworzeniem tytułowego związku (204 mg) jako białego proszku.

[a]_D = -88,0° (c = 0,22, MeOH) 'H-NMR (CDClj): δ 0,78-1,10 (39H, m), 1,2-1,84 (15H, m), 2,64 (8H, q, J=7,3 Hz),

2.7- 3,14 (20H, m), 4,01 (4H, t, J=6,2 Hz), 4,47 (1H, m), 5,08 (1H, q, J=7,0 Hz), 5,17 (1H, dd, J=5,4, 9,7 Hz), 5,28-5,68 (5H, m), 6,81 (9H, d, J=8,5 Hz), 1,13 (4H, d, J=8,5 Hz)

MS (SIMS): 1179(M+1)

Przykład 36

Cyk^MeLeu-Lac-MeLeu-CMorCHjC^O^hLacF (związek nr kodowy substancji PF1022-C66)

Cyklo[MeLeu-Lrc-MeLeu-(CbzNHCH₂CHC^)PhLac]2 (290 mg) mieszano z etanolem (5 ml) zawierającym 2N kwas chlorowodorowy (0,3 ml) i mieszaninę mieszano w atmosferze wodoru w obecności 10% Pd-węgiel (30 mg) przez 2,5 godziny. Katalizator usunięto z roztworu reakcyjnego przez odsączenie i tak otrzymany przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do pozostałości dodano węglan potasu (180 mg), jodek sodu (40 mg) i eter bisbromootylowy (0,07 ml). Powstałą mieszaninę rozpuszczono w DMF (5 ml), następnie mieszano w temperaturze 80°C przez 5 godzin. Powstały roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej i następnie dodano wodę (30 ml). Otrzymaną mieszaninę ekstrahowano dwukrotnie chloroformem (najpierw 50 ml i potem 20 ml chloroformu), i otrzymane ekstrakty połączono i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 20:1), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (181 mg) jako biały proszek.

[a]D= -84,3° (c = 0,19, MeOH)

Ή-NMR (CDCl₃): δ = 0,70-1,10 (27H, m), 1,2-2,0 (15H, m), 2,57 (8H, t, J=4,5 Hz),

2.7- 3,15 (20H, m), 3,73 (8H, t, J=4,5 Hz), 4,07 (4H, t,J=5,6 Hz), 4,47 (1H, m), 5,07 (1H, q, J=7,0 Hz), 5,18 (1H, dd, J=5,5, 10,0 Hz), 5,30-5,66 (5H, m), 6,81 (4H, d, J=8,4 Hz), 7,14 (4H, d, J=8,4 Hz)

MS (SIMS): 1207 (M+1)

Przykład 37

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-izobutylo-1,2,4-oksrdiazolilo)-metoksy)PhLrc]2 (związek nr kodowy substancji PF 1022-330)

Substancję PF1022 H (500 mg) rozpuszczono w mieszaninie acetonu (10 ml) i DMF (1 ml), i do roztworu dodano węglan potasu (352 mg), 3-chlorometylo-5-izobutylo-1,C,4-oksadiazol (442 mg) i jodek sodu (382 mg). Powstałą mieszaninę poddano reakcji w temperaturze pokojowej przez 24 godziny i następnie w temperaturze 50°C przez 31 godzin. Do powstałego roztworu reakcyjnego dodano octan etylu (50 ml) i wodę (50 ml) dla otrzymania wodnego roztworu i warstwy organicznej. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu = 2:1 —1:1), z wytworzeniem tytułowego związku (467 mg: 72,8%) jako białego proszku.

[u]d—-78,1° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,80-1,05 (33H, m, ^CHjCMoLou), β-CH,(Lac), CH(CH₃)CH₂CH₃(izobutyl)), 1,36-1,41 (9H, m, e-CH₃(Lac), CH(ęH₃)CH₂CH₃(izobutyl)), 1,49-2,01 (16H, m, β-CHc y-CH(MeLeu), CH(CH₃)CH₂CH₃(izobutyl)J, 2,63-3,03 (12H, m, NMe), 4,45-5,62 (8H, m, a-CH), 5,13 (4H, s, OCH₂), 6,93, 7,16 (każde 2H, każde d, każde J=0,77, aromatyczne), 6,94, 7,17 (każde 2H, każde d, każde J=0,67, aromatyczne)

MS (FAB): 1257 (M+1)

186 168

Przykład 38

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-(2,6-difluorofenylo)-l,2,4-oksadiazolilo)metoksy)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-331)

Mieszaninę substancji PF1022 H (251 mg), węglanu potasu (171 mg), jodek sodu (103 mg), chlorku 3-(5-(2,6-difluorofenylo)-l,2,4-oksadiazolilo)-metylu (358 mg) i acetonu (6 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 64 godziny. Tak otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto wodą (30 ml) zawierającą 2N kwas chlorowodorowy (1 ml) i następnie wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (30 ml), po czym osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (chloroform-octan etylu = 10:1 ~ 1:1), z wytworzeniem tytułowego związku (311 mg).

[a]_D= -84,4° (c = 0,11, MeOH)

Ή-NMR (CDC1₃): δ = 0,70-1,08 (27H, m), 1,2-1,84 (15H, m), 2,7-3,2 (16H, m), 4,48 (1H, m), 5,02-5,72 (11H, m), 6,86-7,36 (12H, m), 7,58 (2H, tt, J=5,9, 8,2 Hz)

MS (FAB): 1369 (M+l)

Przykład 39

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu(tetrahydrofurfuryloksy)-PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-333)

Substancję PF1022 H (150 mg) rozpuszczono w THF (3 ml) i do roztworu dodano, z chłodzeniem lodem, alkohol tetrahydrofurfurylowy (0,15 ml), trifenylofosfinę (281 mg) i DEAD (0,17 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3,5 godziny i następnie w temperaturze 50°C przez 3 godziny i na koniec w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Powstały roztwór reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Do pozostałości dodano eter izopropylowy w celu wytrącenia tlenku trifenylofosfiny. Wytrąconą substancję usunięto przez odsączenie i powstały przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą preparatywnej chromatografii cieczowej z odwróconymi fazami stosując ODS, z wytworzeniem tytułowego związku (62 mg; 35,3%) jako białego proszku.

[a]_D = -91,6° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDC1₃): δ = 0,80-1,46 (27H, m, Ó-CH₃(Leu), P-CH₃(Lac)), 1,35-1,46 (3H, m, p-CH₃(Lac)), 1,49-2,11 (16H, m, tetrahydrofurfurylo-4-CH₂, β-ΟΗ₂, y-CH(Leu)), 2,73-3,02 (12H, m, NMe), 3,04-3,08 (4H, m, β-CH₂(tetrahydrofurfuryloksy)PhLac)), 3,79-4,32 (19H, m, tetrahydrofurfurylo-2,3,5-CH₂, pCH₂CH(tetrahydrolurufuryl)), 9,67-5,65 (8H, m, a-CH),

6.83, 7,12 (każde 2H, każde d, każde J=0,77, aromatyczne (tetrahydrofurfuryloksyPhLac),

6.84, 7,13 (każde 2H, każde d, każde J=0,67, aromatyczne (tetrahydrofurfuryloksyPhLac))

MS(FAB): 1149(M+1)

Przykład 40

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(2-pikoliloksy)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-334)

Substancję PF1022 H (300 mg) rozpuszczono w acetonie (6 ml) i do roztworu dodano roztwór chlorku 2-pikolilu (787 mg) w DMF (12 ml), węglanu cezu (500 mg) i jodku sodu (87 mg). Powstałą mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny i następnie mieszano w temperaturze pokojowej przez 17 godzin. Powstały roztwór reakcyjny, po dodaniu octanu etylu (50 ml), przemyto 10% wodnym roztworem chlorku sodu i następnie 5 % wodnym roztworem siarczynu sodu (50 ml każdego), po czym osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucją chloroform-octan etylu = 5:1 ~ octan etylu), z wytworzeniem tytułowego związku (175 mg; 50%) jako białego proszku.

[a]_D= -82,6° (c = 0,12, MeOH)

NMR (CDC1₃): δ = 0,80-0,96 (24H, m, ó-CH₃(Leu)), 1,02 (3H, t, J=l,4, β-ΟΗ₃(Ι^ο)), 1,38 (3H, m, β-ΟΗ₃(ΐχ», 1,50-1,83 (12H, m, β-ΟΗ₂, y-CH(Leu)), 2,73-3,01 (12H, m, NMe), 3,02-3,09 (4H, m, (3-CH₂(PhLac)), 4,45-5,65 (8H, m, a-CH), 5,17 (4H, s, OCH₂(2-pikoliloksy)), 6,91, 7,25 (każde 4H, każde d, każde J=0,73, aromatyczne((2-pikoliloksy)PhLac)), 7,21-7,27 (2H, m,

186 168 aromatyczne^-pikom)), 7,47-7,52 (2H, m, aramatockne(2-pikalil)), 7,68-7,77 (2H, m, aromatyckne(2-dikalil)), 8,59-8,61 (2H, m, aromatyczne^-pikom))

MS(FAB): 1163(M+1)

Przykład 41

Cokla[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-ikapropylo-1,2,4-aksadiakaiila)-metaksy)PPLac]2 (związek nr kodowy substancji PF1022-345)

Substancję pF1022 H (400 mg) rozpuszczono w acetonie (8 ml) i do roztworu dodano węglanu potasu (563 mg), jodku sodu (611 mg) i 3-yPlarametyla-5-ikaprapylo-1,2,4-oksadiazolu (655 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 48 godzin. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu reakcyjnego przez odparowanie i do pozostałości dodano octan etylu i wodę. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu przez odparowanie. Pozostałość ackoskckana metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, następnie preparatcwnej chromatografii cieczowej z odwróconymi fazami stosując ODS, z wytworzeniem tytułowego związku (137 mg; 27,3 %).

[a]D=-88,6° (c = 0,1, MeOH)

NMR(CDCl₃): δ = 0,81-1,04 (24H, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,43 (12H, d, J=7,0, CH₃(ikopropyll), 1,35-1,75 (18H, m, e-CH₃(Lac), e-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu)), 2,72-3,08 (16H, m, N-Me(MeLeu), e-CH₂(PhLac)), 3,26 (2H, m, CH(izopropyll), 4,50, 5,02-5,70 (8H, m, a-H(MeLeu, Lac, Ph-Lac)), 5,11 (4H, s, OCH₂), 6,91-6,96 (2H, m, aromatyczne), 7,15-7,19 (7H, m, aromatyczne)

MS(FAB): 1229(M+1)

Przykład 42

Cokla[MeLeu-Lac-MeLeu-(3-(5-cykloheksykr-1,2,4-aksadlakalila)-.metΌkso)PCLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-347)

Substancję PF1022 H (400 mg) rozpuszczono w mieszaninie acetonu (8 ml) i DMF (4 ml) i do powstałego roztworu dodano węglanu potasu (563 mg), jodku sodu (611 mg) i 3-chlarametola-5-cyldoheksylo-1,2,4-akyadiakalu (818 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 48 godzin, następnie usunięto rozpuszczalnik z roztworu reakcyjnego przez odparowanie. Do otrzymanej pozostałości dodano octan etylu i wodę i oddzieloną warstwę organiczną osuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym, następnie preparatywnej chromatografii cieczowej z odwróconymi fazami stosując ODS, z wytworzeniem tytułowego związku (135 mg; 25%).

[a]D= -62,7° (c = 0,21, MeOH)

NMR(CDC1₃): δ 0,91-1,15 (24H, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,30-2,25 (38H, m, e-CH₃(Lac), e-CH₂(MeLeu), y-CH(MeLeu), (CH₂)5(cyklaheksol)), 2,50-3,25 (18H, m, N-Me(MeLeu), e-C^rhLac), CH(cyklaPeksol)), 4,20, 4,50, 5,35-5,75 (8h, m, a-CH(MeLeu, Lac, PPL^c)), 5,12 (4H, s, OCH2), 6,95-7,05 (2H, m, aromatyczne), 7,23-7,27 (7H, m, aromatyczne)

MS (FAB): 1309 (M+l)

Przykład 43

Coklo[MeLeu-Lac-MeLeu-PPLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PPLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-242) (1) Synteza H-L-(O₂N)PPLac-OH

Monohydrat L-p-zltrafenylaalaziny (15,2 g) rozpuszczono w mieszaninie wody (230 ml), M-dioksanu (230 ml) i kwasu octowego (230 ml). Do powstałego roztworu dodano roztwór wodny azotynu sodu (4,58 g) czterokrotnie co 30 minut w temperaturze poniżej 10°C i powstałą mieszaninę pozostawiono z reakcją w tej temperaturze przez 30 minut. Po odparowaniu ^-dioksanu z powstałego roztworu reakcyjnego pod zmniejszonym ciśnieniem odczyn pH atrkomanej pozostałości ustawiono na 1,0 dodatkiem 1N kwasu chlorowodorowego z chłodzeniem lodem. Pozostałość ekstrahowano następnie octanem etylu (500 ml). Otrkomazo ekstrakt przemyto 20% wadzom roztworem chlorku sodu (500 ml), następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia z niej rozdzykckalnlka.

186 168

Powstałą pozostałość rozpuszczono w 90% wodnym roztworze metanolu (150 ml), pH powstałego roztworu ustawiono na 12 dodatkiem 2N wodnego roztworu wodorotlenku sodu z chłodzeniem lodem i roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez godzinę. Odczyn pH powstałego roztworu reakcyjnego ustawiono na pH 7,0 dodatkiem IN kwasu chlorowodorowego z chłodzeniem lodem i rozpuszczalnik usunięto z roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość rozpuszczono w wodzie (300 ml) i pH roztworu ustawiono pH 2,0 dodatkiem IN kwasu chlorowodorowego z chłodzeniem lodem, po czym roztwór ekstrahowano octanem etylu (450 ml). Otrzymany ekstrakt przemyto 10% wodnym roztworem chlorku sodu (450 ml), następnie osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Tak otrzymano tytułowy związek w surowej postaci (10,7 g) jako żółty olej. Użyto go w następnej reakcji bez oczyszczania.

NMR (CD₃OD): δ = 2,99-3,31 (2H, m, β-CH,), 4,39 (IH, m, a-CH), 7,84 (4H, dd, J=17,4, 9,0, aromatyczne) (2) Synteza H-L-(O₂N)PhLac-OMe

H-L-(O₂N)PhLac-OH (10,7 g) rozpuszczono w metanolu (215 ml) i do roztworu dodano chlorku tionylu (7,4 ml) z chłodzeniem lodem. Powstałą mieszaninę pozostawiono z reakcją w temperaturze pokojowej przez 45 minut. Odczyn pH tak otrzymanego roztworu reakcyjnego ustawiono na pH 7,0 dodatkiem 2N wodnego roztworu wodorotlenku sodu z chłodzeniem lodem. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (450 ml) i roztwór przemyto dwukrotnie wodą (po 450 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja toluenoctan etylu = 6:1, objętościowo), z wytworzeniem tytułowego związku (9,59 g; 64,2% wydajności względem p-nitrofenyloalaniny) jako białych kryształów.

[a]_D=6,79° (c 0,22, MeOH)

NMR (CDCI3): δ = 2,97 (IH, d, J=0,5, OH), 3,16 (2H, ddd, J= 0,4, 0,7, 1,4, 4,9, (β-CH,), 3,80 (3H, s, COOMe), 4,49 (IH, d t, J=0,5,0,7, a-CH), 7,77 (4H, dd, J=0,8, 20,4, aromatyczne) (3) Synteza H-L-(H₂N)PhLac-OMe

H-L-(O₂N)PhLac-OMe (9,59 g) rozpuszczono w metanolu (192 ml) w atmosferze azotu, i do powstałego roztworu dodano 10% Pd/węgiel (960 mg) i kwas octowy (0,2 ml). Powstałą mieszaninę redukowano wodorem pod ciśnieniem atmosferycznym przez 5 godzin. Katalizator usunięto z roztworu reakcyjnego przez odsączenie, a następnie otrzymany przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika i wytworzono tytułowy związek w postaci surowego produktu (8,37 g) jako białych kryształów. Użyto go bezpośrednio w dalszym etapie reakcji bez oczyszczania.

NMR (CDClj): δ = 2,93 (2H, ddd, J=0,6, 0,7, 1,4, 3,9, β-CH,), 3,27 (2H, b s, NH₂), 3,74 (3H, s, COOMe), 4,37 (IH, dd, J=0,4, 0,6, a-CH), 6,79 (4H, dd, J=0,8, 10,0, aromatyczne) (4) Synteza H-L-(NC)PhLac-OMe

H-L-(H₂N)PhLac-OMe (8,30 g) rozpuszczono w IN kwasie chlorowodorowym (83 ml) i do roztworu dodano kroplami roztwór wodny azotynu sodu (3,42 g) z chłodzeniem lodem. Powstałą mieszaninę poddano reakcji przez 30 minut w celu przekształcenia aminowego związku w odpowiednią sól dwuazową. Powstały roztwór reakcyjny ustawiono na pH 6,5 dodatkiem 10% wodnego roztworu węglanu potasu. Osobno chlorek miedziawy (8,86 g) umieszczono w zawiesinie w wodzie (35 ml) i do zawiesiny dodano kroplami roztwór wodny cyjanku potasu (11,36 g) z chłodzeniem lodem, i otrzymaną mieszaninę mieszano przez 3 godziny. Do powstałego roztworu wodnego cyjanku miedzi dodano roztwór wodny (przy pH 6,5) soli diazowej wytworzonej jak powyżej i dodano także octan etylu (83 ml). Powstałą mieszaninę poddano reakcji w temperaturze pokojowej przez 2 godziny.

Otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu usunięcia nierozpuszczalnego materiału i do przesączu dodano octan etylu (200 ml) w celu oddzielenia wodnego roztworu i warstw organicznych. Warstwę organiczną przemyto wodą (400 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu pod zmniejszonym

186 168 ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja toluen-octan etylu = 3:1, objętościowo), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (4,53 g; 50,0%) jako żółty olej.

NMR(CDCl₃): δ = 2,91 (1H, d, J=0,5, OH), 3,10 (2H, ddd, J=0,4, 0,7, 1,4, 5,0, β-CH,), 3,79 (3H, s, COOMe), 4,47 (1H, d t, J=0,7, 0,5, a-CH), 7,47 (4H, dd, J = 0,8, 6,6, aromatyczne) (5) Synteza H-L-(NH₂CO)PbLac-OMe

H-L-(NC)PhLac-OMe (4,25 g) rozpuszczono w metanolu (42,5 ml) i do roztworu dodano 30% wodny roztwór nadtlenku wodoru (7,05 ml) i trietyloaminy (4,33 ml) z chłodzeniem lodem. Powstałą mieszaninę mieszano z chłodzeniem lodem przez 2 godziny. Następnie dodano do powstałej mieszaniny reakcyjnej kolejne dwie porcje (4-7 ml każda) 30% wodnego roztworu nadtlenku wodoru w odstępie 3 godzin, po czym prowadzono reakcję przez 18 godzin. Powstały roztwór reakcyjny ustawiono na pH 6,9 dodatkiem 1N kwasu chlorowodorowego, następnie usunięto z niej rozpuszczalnik przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Tak otrzymano tytułowy związek w postaci surowego produktu, białych kryształów. Użyto go w dalszym etapie reakcji bez oczyszczania.

NMR (CDCl₃): δ = 3,04 (2H, ddd, J = 0,5, 0,8, 1,4, 4,3, β-CH,), 3,69 (3H, s, COOMe), 4,40 (1H, dd, J=0,5, 0,8, a-CH), 7,56 (4H, dd, J=0,8, 12,4, aromatyczne) (6) Synteza H-L-(NH₂CO)PhLac-OH

H-L-(NH₂CO)PhLac-OMe (4,63 g) rozpuszczono w mieszaninie acetonu (93 ml) i wody (46 ml) i do powstałego roztworu dodano 1N wodnego roztworu wodorotlenku sodu (31 ml) z chłodzeniem lodem. Reakcję prowadzono z chłodzeniem lodem przez 15 godzin. Powstały roztwór reakcyjny ustawiono na pH 7 dodatkiem 1N kwasu chlorowodorowego i rozpuszczalnik usunięto z roztworu reakcyjnego przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Tak otrzymano tytułowy związek w postaci surowego produktu, białych kryształów'. Użyto ich w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

(7) Synteza H-L-(NH₂CO)PbLαc-OBn

H-L-(NH₂CO)PhLac-OH (4,39 g) rozpuszczono w DMSO (90 ml) i do roztworu dodano bromku benzylu (4,9 ml) i węglanu potasu (8,6 g). Reakcję prowadzono w temperaturze 40°C przez 3 godziny. Następnie dodano bromku benzylu (2,5 ml) i węglanu potasu (4,3 g) do roztworu reakcyjnego i reakcję prowadzono w temperaturze 40°C przez godzinę.

Po dodaniu octanu etylu (400 ml) do otrzymanego roztworu reakcyjnego roztwór przemyto wodą (400 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 20:1, objętościowo), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (6,26 g; 99% wydajności w oparciu H-L-^C^hLac-OMe) jako białe kryształy.

[a]D= -19,1° (c = 0,21, MeOH)

NMR (CD₃OD): δ = 3,04 (2H, ddd, J=0,5, 0,7, 1,4, 2, β-CH,), 4,44 (1H, dd, J = 0,6, 0,8, a-CH), 5,11 (2H, s, COOCH₂Ph), 7,25-7,33 (7H, m, aromatyczne), 7,74 (2H, d, J=0,8, aromatyczne) (8) Synteza Boc-MeLeu-(NH₂CO)PbLac-OBn

H-(NΉ₂CO)PbLaC-OBn (490 mg) rozpuszczono w THF (12,3 ml) i do roztworu dodano Boc-MeLeu-OH (442 mg) i trifenylofosfinę (515 mg). Następnie do powstałej mieszaniny dodano kroplami DEAD (0,31 ml) i reakcję prowadzono w temperaturze pokojowej przez godzinę. Rozpuszczalnik usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (50 ml). Powstały roztwór przemyto kolejno wodą, 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7 % wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20 % wodnym roztworem chlorku sodu (50 ml każdego), po czym osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu 5:1, objętościowo), z wytworzeniem tytułowego związku (594 mg; 68,8%) jako białych kryształów.

NMR (CD₃OD): δ = 0,89 (6H, m, δ-CH₃(MeLeu)), 1,41, 1,48 (9H, 2s, BOC), 1,48-1,57 (2H, m, e-CH₂(MeLeu)), 2,59 (3H, s, NMe(MeLeu)), 3,19-3,26 (2H, m, e-CH₂(PhLac)),

186 168

4,08-4,18 (1Η, m, a-CH(MeLeu)), 5,11 (2H, m, COOCH₂Ph), 5,34 (1H, m, a-CH(PhLac)), 7,25-7,36 (7H, m, aromatyczne), 7,79 (2H, d, J=0,7, aromatyczne) (9) Synteza H-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn

Boc-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn (535 mg) rozpuszczono w ochłodzonym lodem kwasie trifluorooctowym (5,35 ml) i powstały roztwór mieszano z chłodzeniem lodem przez 3 godziny. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu reakcyjnego metodą odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Następnie resztę kwasu trifluorooctowego usunięto z pozostałości metodą azeotropowej destylacji z toluenem. Tak otrzymaną pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (50 ml). Otrzymany roztwór przemyto kolejno 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (50 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku w postaci surowego produktu (387 mg; 89,8%) jako oleju. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

NMR (CDjOD): δ = 0,74 (6H, s X 2, 6H, 8-CH₃(MeLeu)), 1,33 (2H, m, p-CH₂(MeLeu)), 2,14 (3H, s, NMe), 3,12-3,20 (2H, m, P-CH₂(PhLac)), 3,30-3,67 (1H, m, 1H, a-CH(MeLeu)), 5,16 (2H, s, COOCH₂Ph), 5,37 (1H, dd, J=0,9, 1,0, ct-CH(PhLac)), 7,29-7,35 (7H, m, aromatyczne), 7,82 (2H, d, J=0,8, aromatyczne) (10) Synteza Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn

Boc-MeLeu-Lac-OH (2,64 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (53 ml) i do roztworu dodano H-MeLeu(NH₂CO)PhLac-OBn (3,42 g). Do powstałej mieszaniny dodano następnie z chłodzeniem lodem diizopropyletyloaminy (3,6 ml) i chlorku kwasu N,N-bis(2-okso-3-oksazolidynylo)fosfinowego (BOP-C1) (2,65 g). Otrzymaną mieszaninę poddano reakcji z chłodzeniem lodem przez 29 godzin. Rozpuszczalnik usunięto z roztworu reakcyjnego przez odparowanie i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml). Powstały roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu (200 ml) i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (200 ml), i rozpuszczalnik odparowano z przemytego roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem. Tak otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 30:1, objętościowo), z wytworzeniem tytułowego związku (55,18 g; 89,1%) jako białego proszku.

[a]_D= -28,7° (c = 0,21, MeOH)

NMR(CDC1₃): δ = 0,83-0,93 (12H, m, ó-CH₃(MeLeu)), 0,83-1,47 (12H, m, Boc, p-CH₃(Lac)), 1,60-1,77 (4H, m, p-CH₂(MeLeu)), 2,82, 2,85 (każde 3H, każde s, NMe), 3,20 (d, 2H, J=0,6, p-CH₂(PhLac)), 4,30-5,37 (m, 6H, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac), COOCH₂Ph), 7,18-7,38 (7H, m, aromatyczne), 7,72 (2H, d, J=0,8, aromatyczne) (11) Synteza H-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn

Hoc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn (3,1 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (15,5 ml) i do roztworu dodano ochłodzony lodem kwas trifluorooctowy (9,3 ml). Redukcję prowadzono w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Rozpuszczalnik i kwas trifluorooctowy (THF) odparowano z roztworu reakcyjnego pod zmniejszonym ciśnieniem i resztę TFA z roztworu usunięto przez azeotropową destylację z toluenem. Otrzymaną pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml) i roztwór przemyto kolejno 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (200 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku w postaci surowego produktu (2,62 g; 97,9%) jako oleju. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

(12) Synteza Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn

Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-OH (1,07 g) i H-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLacOBn (1,06 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (20 ml) i do roztworu dodano z chłodzeniem lodem diizopropyletyloaminę (0,6 ml) i BOP-C1 (0,52 g). Z tą mieszaniną reakcję prowadzono z chłodzeniem lodem przez 2 godziny. Rozpuszczalnik usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (100 ml). Otrzymany roztwór przemyto 20 % wodnym roztworem chlorku sodu (100 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i powstałą pozostałość

186 168 oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 40:1, objętościowo), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (1,68 g; 82,2%) jako biały proszek.

[a]_D= -39,5° (c 0,11, MeOH)

NMR (CDC1₃): δ = 0,78-0,97 (24H, m, 6-CH₃(MeLeu)), 1,43 (9H, s, 9H, Boc), 1,14-1,73 (8H, m, P-CH₂(MeLeu)), 2,68, 2,79, 2,83, 2,88 (każde s, każde 3H, NMe), 2,76-3,74 (4H, m, P-CH₂(PhLac)), 4,76-5,60 (10H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac), COOCH₂Ph), 7,21-7,76 (14H, m, aromatyczne) (13) Synteza H-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)-PhLac-OBn

Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn (1,5 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (8,0 ml) i do roztworu dodano z chłodzeniem lodem kwas trifluorooctowy (4,8 ml), następnie prowadzono reakcję w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Rozpuszczalnik i TFA odparowano z roztworu reakcyjnego pod zmniejszonym ciśnieniem. Resztę TFA pozostałego w roztworze reakcyjnym usunięto następnie z pozostałości metodą azeotropowej destylacji z toluenem. Powstałą pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (150 ml) i roztwór przemyto kolejno 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (150 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem, z wytworzeniem tytułowego związku w postaci surowego produktu (1,59 g; 100%) jako oleju. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

NMR (CDC1₃): δ = 0,80-0,98 (24H, m, Ó-CH₃(MeLeu)), 1,34-1,53 (6H, s, CH₃(Lac)), 1,14-2,05 (8H, m, p-CH,(MeLeu)), 2,41, 2,73, 2,87, 2,95 (każde 4H, każde s, NMe), 2,61-3,34 (4H, m, p-CH₂(PhLac)), 5,05-5,47 (10H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac), COOCH₂Ph), 7,22-7,38 (12H, m, aromatyczne), 7,73 (2H, d, >0,8, aromatyczne) (14) Synteza H-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OH

H-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn (1,46 g) rozpuszczono w metanolu (30 ml) i do roztworu dodano 10% Pd-węgiel aktywowany (146 mg) i kwas octowy (0,1 ml) w atmosferze azotu. Powstałą mieszaninę poddano redukcji wodorem pod ciśnieniem atmosferycznym przez godzinę. Katalizator usunięto z roztworu reakcyjnego przez odsączenie, i roztwór zatężono następnie pod zmniejszonym ciśnieniem dla usunięcia rozpuszczalnika, otrzymując w ten sposób tytułowy związek (1,25 g; 93,0%) jako olej. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

NMR (CDC1₃): δ = 0,86-1,02 (27H, m, p-CH₃(Lac), 6-CH₃(MeLeu), 1,29-1,72 (1 IH, m, P-CH₃(Lac), p-CH₂(MeLeu)), 2,40-2,52 (3H, NMe), 2,77-3,21 (13H, m, NMe, P-CH₂(PhLac)), 5,02-5,51 (8H, m, a-CH(MeLeu, LacPhLac)), 7,21-7,78 (9H, m, aromatyczne) (15) Synteza cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-292)

H-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OH (1,24 g) rozpuszczono w THF (174 ml) i do roztworu dodano 1-hydroksy-benzotriazol (0,83 g) i N-metylomorfolinę (0,54 ml) z mieszaniem. Do powstałej mieszaniny dodano mieszaninę chlorku litu (0,52 g), chlorku sodu (0,72 g), chlorku potasu (0,92 g), chlorku cezu (2,07 g), chlorowodorku l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (2,35 g), THF (1120 ml) i DMF (320 ml). Tak powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin.

Rozpuszczalnik usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (120 ml). Otrzymany roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 5% wodnym roztworem chlorku sodu (120 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja octanem etylu), z wytworzeniem tytułowego związku (0,77 g; 63,3%) jako białego proszku.

[a]_D=-78,4° (c 0,14, MeOH)

NMR (CDC1₃): δ = 0,69-1,04 (27H, m, p-CH₃(Lac), 6-CH₃(MeLeu)), 1,23-1,91 (3H, m, CH₃(Lac)), 1,44-1,84 (8H, m, 3-CH₂(MeLeu)), 2,62-3,08 (12H, m, NMe), 3,10-3,24 (4H, m,

186 168 e-C^^hLac)), 4,45-57,9 (8H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac)), 7,25-7,34 (7H, m, aromatyczne), 7,79 (2H, d, J=0,8, aromatyczne)

Przykład 44

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(NH2CO)PhLac]2 (związek nr kodowy substancji PF 1022-247) (1) Synteza Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLac-OH

Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-OBn (1,8 g) rozpuszczono w metanolu (36 ml) i do roztworu dodano 10% Pd-węgiel aktywowany (1,18 g) i kwas octowy (0,1 ml) w atmosferze azotu. Powstałą mieszaninę poddano redukcji wodorem pod ciśnieniem atmosferycznym przez 2,5 godziny. Katalizator usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odsączenie i roztwór reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, usuwając rozpuszczalnik i otrzymując w ten sposób związek tytułowy w postaci surowego produktu (1,53 g; 99,1%) jako olej. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

(2) Synteza Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLacOBn

Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLac-OH (1,56 g) i MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLαcOBn (1,53 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (31 ml) i do roztworu dodano z chłodzeniem lodem diizopropyletyloaminę (0,85 ml) i BOP-Cl (0,96 g). Reakcję powstałej mieszaniny prowadzono z chłodzeniem lodem przez 6 godzin.

Rozpuszczalnik usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem, i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml). Otrzymany roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (200 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Następnie rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem.

Otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol 30:1, objętościowo), otrzymując tytułowy związek (1,92 g; 63,1%) jako biały proszek.

[a]D= -37,9° (c 0,10, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,70-0,85 (24H, m, e-CH₃(Lac), δ-CH₃(MeLeu)), 118-1,66 (11H, m, e-CH₃(Lac), e-CH₂(MeLeu)), 2,68-3,15 (16H, m, NMe, e-CH₂(PhLac)), 5,03-5,32 (10H, m, a-CH(MeLeu, Lac, PhLac), COOCH₂), 7,13-7,70 (13H, m, aromatyczne) (3) Synteza H-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)-PbLacOBn

Boc-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu(NH₂CO)PhLac-OBn 1,8 g) rozpuszczono w chlorku metylenu (9 ml) i do roztworu dodano ochłodzony lodem TFA (5,4 ml). Powstałą mieszaninę poddano reakcji w temperaturze pokojowej przez godzinę. Powstały roztwór reakcyjny ogrzewano tak, że rozpuszczalnik i kwas trifluorooctowy odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Resztę kwasu trifluorooctowego pozostałego w pozostałości usunięto metodą azeotropowej destylacji z toluenem. Otrzymana pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml), i powstały roztwór przemyto kolejno 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (200 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Następnie rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując związek tytułowy w postaci surowego produktu (1,64 g; 99%) jako oleju. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

(4) Synteza H-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PbLαc-MeLeu·Lac-MeLeu-(NH,CO)PbL.ac-OH

H-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(NH₂CO)-PbLac-OBn (1,63 g) rozpuszczono w metanolu (33 ml) i do roztworu dodano w atmosferze azotu 10% Pdwęgiel aktywowany (163 mg) i kwas octowy (0,2 ml). Powstałą mieszaninę poddano redukcji wodorem pod ciśnieniem atmosferycznym przez 2,5 godziny. Katalizator usunięto z powstałego roztworu reakcyjnego przez odsączenie, a rozpuszczalnik usunięto roztwór przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku w postaci surowego produktu (1,49 g; 95,9%) jako oleju. Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

186 168 (5) Synteza cyOlaOMoLeu-Lac-MLLeuTNLLCOHhLacF (zac·^^ nr Uo dowv d^sioncj! PF 1022-247)

H-MeLeu-Lrc-MeLeu-(NH₂CO)PhLac-MeLeu-Lrc-MeLeu-(NH₂CO)-PhLac-OH (44 g) rozpuszczono w THF (202 ml) i do roztworu dodano mieszaninę 1-hydroksybenzotriazolu (0,92 g) i N-metylomorfolinę (0,6 ml). Powstałą mieszaninę mieszano. Do mieszaniny dodano następnie mieszaninę chlorku litu (0,58 g), chlorku sodu (0,80 g), chlorku potasu (1,02 g), chlorku cezu (2,30 g), chlorowodorku 1(3-dimetyloammopropylo)-3-etylo-kαrbodnmiau (2,62 g), THF (1,31 ml) i DMF (37,5 ml). Powstałą mieszanina mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin.

Powstały roztwór reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (150 ml) i otrzymany roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (150 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowaniu pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol 10:1, objętościowo) otrzymując w ten sposób tytułowy związek (0,93 g; 65,4%) jako biały proszek.

[a]D= -75,4° (c = 0,11, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,56-1,04 (27H, m, β-Ο^^), δ-CH3-(MeLeu)), 1,41 (3H, m, β^^ΙΈ^)), 1,25-1,80 (8H, m, β-CH₂(MeLeu)), 2,79, 2,82, 2,86, 3,07 (12H, każde s, NMe), 3,12-3,27 (4H, m, β-CH, (PhLac)), 4,45-5,71 (8H, m, a-CH^Leu, Lac, PhLac)), 5,91, 6,31 (każde 1H, każde bs, CONh₂)), 7,30-7,81 (8H, m, aromatyczne)

Przykład 45

Cyklo[MeLeu-Lrc-MeLeu-(CH₃CO)PhLac-MeLeu-Lrc-MeLeu-PhLau) i cyklo [MeLeuLac-MeLeu(CH₃CÓ)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-(CH₃CO)PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-049 i związek nr kodowy substancji PF 1022-048, odpowiednio)

Chlorek glinu (5,02 g) dodano do ochłodzonego lodem chlorku acetylu (3,5 ml) w atmosferze azotu, i do powstałego roztworu dodano następnie kroplami, z energicznym mieszaniem, roztwór substancji PF1022 (2,0 g) w chlorku acetylu (5 ml). Powstałą mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną, przez 30 minut. Tak otrzymany roztwór reakcyjny ochłodzono do temperatury pokojowej, i następnie ciało stałe wtrącone w roztworze rozpuszczono w octanie etylu (10 ml). Powstałą mieszaninę rozcieńczono następnie octanem etylu (100 ml), przemyto kolejno zimną wodą (80 ml) zawierającą stężony kwas chlorowodorowy (2 ml), wodą (80 ml), wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (50 ml, dwukrotnie) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (50 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciściociem.

Powstałą pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja octan etylu-heksan 1:1) i następnie metodą preparatywnej HPLC z odwróconymi fazami stosując ODS (elucja 75% ~ 70% wodnym roztworem acetonitrylu zawierającym 0,05% TFA). Tak otrzymano oba tytułowe związki (substancja pF1022-049: 200 mg; substancja pF102C-048: 190 mg) jako białe proszki. Ponadto odzyskano 808 mg substancji PF1022. Substancja PF 1022-048:

'H-NMR (CDCl₃): δ = 0,7-1,08 (27H, m), 1,18-1,82 (15H, m), 2,56-3,28 (19H, m), 4,46 (1H, m), 5,0-5,76 (7H, m), 7,16-7,46 (7H, m), 7,8-7,92 (2H, m)

Substancja PF1022-049:

'H-NMR (CDCl₃): 5 = 0,7-1,1 (27H, m), 1,16-2,02 (15H, m), 2,56-3,28 (22H, m), 4,47 (1H, m), 5,0-5,72 (7H, m), 7,2-7,5 (4H, m), 7,3-7,95 (4H, m)

Przykład 46

Cyklo[MeLeu-Lrc-MeLeu-(BrCH₂CO)PhLrc-MeLeu-Lrc-MeLeu-PhLac]

Cyklo[MeLeu-Lrc-MuLeu-(CH₃CO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLaC] (101 mg), otrzymany w przykładzie 45 powyżej, rozpuszczono w chloroformie (10 ml), i do roztworu dodano kroplami 1,56M roztwór bromu w chloroformie (0,07 ml) i 48% kwas bromowodorowy (1 kropla). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 25°Ć przez 3,5 godziny. Tak otrzymany roztwór reakcyjny zatężono i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromato186 168 grafii na żelu krzemionkowym (elucja octan etylu-heksan 1:1), z wytworzeniem tytułowego związku (88,1 mg).

'H-NMR (CDCl₃): δ = 0,7-1,1 (27H, m), 1,2-1,8 (15H, m), 2,68-3,30 (16H, m), 4,40 (2H, s), 4,46 (1H, m), 5,0-5,74 (7H, m), 7,14-7,94 (7H, m), 7,84-7,97 (2H, m)

Przykład 47

Cokla[MeLeu-Lac-MeLeu-(HCOOCH₂CO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PP.Lac]

Cykla(MeLeu-Lac-MeLeu-(BrCH₂CO)PhLac-MeLeu-Lac-MaLeu-PPUac] (88,1 mg) rozpuszczono w acetonie (8 ml) i do roztworu dodano buforowany roztwór 0,7 M kwas mrówkowy-mrówczan sodu (pH 4,2) (2 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 60°C przez 90 minut. Tak otrzymany roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej i następnie rakcieńczana octanem etylu (50 ml), po czym przemyto kolejno 10% roztworem wodorosiarczanu potasu (30 ml), wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (30 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (30 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (82,5 mg). Użyto go w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

'H-NMR (CDCl3): δ = 0,7-1,06 (27H, m), 1,2-1,8 (15H, m), 2,68-3,30 (16H, m), 4,46 (1H, m), 5,40 (2H,s), 5,0-5,72 (7H, m), 7,16-7,44 (7H, m), 7,75-7,90 (2H, m), 8,28 (1H, s)

Przykład 48

Cykla[MeLeu-Lac-MeLeu-(HOCH₂CO)PPLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PPLac]

Cykla[MeLau-Lac-MeLeu-(HcOOCH₂Co)PhLac-MeLeu-Lay-MeLeu-PPLac] (82,5 mg) rozpuszczono w metanolu (9,5 ml) i do roztworu dodano 2N HCl (0,5 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Powstały roztwór reakcyjny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując tytułowe związki (83,1 mg). Użyto ich w następnym etapie reakcji bez oczyszczania.

'H-NMR (CDCLj): δ = 0,7-1,0 6 (27H, m), 1,15-1,8 (15H, m), 2,65-3,30 (16H, m), 4,46 (1H, m), 4,84 (2H, s), 5,0-5,74 (7H, m), 7,1-7,45 (7H, m), 7,75-7,90 (2H, m)

Przykład 49

Cokla[MeLeu-Lay-MeLeu-(HOCO)PPLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-241)

Cokia[MaLeu-Lac-MeLeu-(HOCH₂CO)PPLac-MaLau-Lac-MeLeu-PPUac] rozpuszczono w THF (5 ml) i do roztworu dodano nadjodan sodu (174 mg) i wodę (1 kropla). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 7 godzin. Otrzymany roztwór reakcyjzo rozcieńczono octanem etylu (50 ml), przemyto wadnom roztworem chlorku sodu (30 ml) zawierającym 2N kwas chlorowodorowy (2 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ackoszczana metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 50:1 ~ 50:2), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (71,1 mg) jako biały proszek.

'H-NMR (CDCl₃): δ = 0,7-1,1 (27H, m), 1,17-1,82 (15H, m), 2,68-3,32 (16H, m), 4,48 (1H, m), 5,0-5,73 (7H, m), 7,12-7,40 (7H, m), 7,95-8,07 (2H, m)

MS (SIMS): 993 (M+l)

Przykład 50

Cykla[MeLez-Lac-MeLau-(MarCO)PPLac-MaLez-Lay-MeLeu-PPLac] (kwickek nr kodowy substancji PF 1022-244)

Cokla[MeLeu-Lac-MaLeu-(HOCO)PPLac rMeLeu-Lac-MeLeu-PPLac] (121 mg) rozpuszczono w chlorku metylenu (4 ml) w atmosferze azotu i do powstałego roztworu dodano trietylaaminę (40 pl) i chlarawęglaz etylu (13 pl) w temperaturze -15°C. Powstałą mieszaninę mieszano przez 10 minut i następnie dodano mofolmę (12 pl). Temperaturę otrzymanej mieszazino powoli podniesiono do pokojowej i mieszaninę mieszano przez 30 minut. Po dodaniu 10% wodnego roztworu wodorosiarczanu potasu (10 ml) do otrzymanego roztworu reakcyjnego ekstrahowano go chloroformem (15 ml). Pozostałą warstwę wodną ponownie ekstrahowano chloroformem (10 ml). Warstwy organiczne (ekstrakty w chloroformie) połączono i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Organiczny roztwór zatężono pod zmniejszanom ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym

186 168 (elucja chloroform-metanol = 80:1 ~ 20:1), z wytworzeniem tytułowego związku (75,8 mg) jako białego proszku.

[a]D = -83,2° (c = 0,03, MeOH)

Ή-NMR (CDCl₃): δ = 0,73-1,06 (27H, m), 1,10-1,85 (15H, m), 2,65-3,2,4 (16H, m), 3,27-4,0 (8H, bs), 4,47 (1H, m), 5,0-5,72 (7H, m), 7,1,6-7,40 (9H, m)

MS (SIMS): 1062 (M+1)

Przykład 51

Cyklc(MeLeu-Lac-MeLeu-((CH₃)₂NCO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PiLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-243)

Cyklc[MeLeu-Lac-MeLeu-(HOCO)PiLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (substancja PF 1022-291) (150 mg), który otrzymano w przykładzie 49, rozpuszczono w THF (3 ml) i do roztworu dodano z chłodzeniem lodem DCC (46,7 mg), HOBt (26,5 mg), trietyloaminę (0,046 ml) i chlorowodorek dimetyloaminy (14,8 mg). Powstałą mieszaninę mieszano przez 2 godziny. Następnie ponownie dodano DCC, HOBt, trietyloaminę i chlorowodorek dimetyloaminy odpowiednio w tych samych ilościach jak powyżej do powstałego roztworu reakcyjnego. Tak otrzymaną mieszaninę poddawano reakcji przez dalsze 3,5 godziny, po czym dodano DCC, HOBt, trietyloaminę i chlorowodorek dimetyloaminy odpowiednio w tych samych ilościach jak powyżej. Następnie reakcję prowadzono przez dalsze 15 godzin.

Tak otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu usunięcia nierozpuszczalnych substancji. Powstały przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (20 ml) i roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (20 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszonego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja octanem etylu), z wytworzeniem tytułowego związku (117 mg, 76,6%) jako białego proszku.

[a]D= -87,4° (c = 0,10, MeOH)

NMR (CDCl₃): δ = 0,80-1,05 (27H, m, δ-CH₃(MeLeu), P-CH₃(Lac)), 1,25-1,42 (3H, m, δ-CH₃(Lac)), 1,48-1,68 (12H, m, β-Ο^, y-CH(MeLeu)), 2,73-3,19 (22H, m, NMe (MeLeu), Me₂NCO, 3-CH₂(PhLac, (CH3)₂NCO)PhLac), 4,48-5,68 (8H, m, a-CH), 7,24-7,39 (9H, m, aromatyczne)

MS (SIMS): 1020 (M+l)

Przykład 52

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-((CH₃)₂NCH₂CH₂OCO)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF1022-245)

Cyklc[MeLeu-LaClMeLeu-(HOCO)PhLaClMeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (substancja PF 1022-291) (183 mg) rozpuszczono w THF (3,7 ml), i do roztworu dodano z chłodzeniem lodem DCC (57 mg), HOBt (33 mg), trietyloaminę (0,031 ml) i dimetyloaminoetanol (0,022 ml). Powstałą mieszaninę mieszano przez 4 godziny. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano DCC (19 mg), HOBt (12 mg), trietyloaminę (0,013 ml) i dimetyloaminoetanol (0,01 ml), i całość mieszano przez 18 godzin. Następnie do mieszaniny reakcyjnej dodano odpowiednio w tych samych ilościach jak powyżej DCC, HOBt, trietyloaminę i dimetyloaminoetanol. Powstałą mieszaninę poddano dalszej reakcji przez 15 godzin.

Tak otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu usunięcia nierozpuszczalnych substancji i powstały przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (20 ml) i roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu (20 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto z osuszanego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol - 15:1), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (131 mg; 66,9%) jako biały proszek.

[a]_D= -89,3° (c = 0,10, MeOH)

186 168

NMR (^)^): δ = 0,80-1,05 (27H, m, δ-kH₃(MgLgu), β-)H₃(Lor)), 1,25-1,41 (3H, m, β-)H₃(Lac)), 1,42-1,75 (12H, m, β-^, y-kH(MtLtu)), 2,34 (6H, s, NM^^^^^^^)), 2,69-2,83 (12H, m, NMt(MtLte)), 3,01-3,20 (6H, m, β^^ο^ ()H₃)₂N)H₂)H₂O)O)PhLoc), )H₂(()H₃)₂NkH₂kH₂O)O)), 4,41 (2H, t, =05, )H₂(()H₃)₂N)H₂kH₂O)O)), 4,47-5,68 (8H, m, a-)H(Loc)), 7,25-7,34 (7H, m, PhLoc, (kH₃)₂NkH₂kH₂O)O)PaLac), 7,97 (2H, m, ()H₃)₂N)H₂kH₂O)O)PhLac)

MS (FAB): 1064 (M+2)

Przykład 53 kyklz[MtLtu-Lar-MtLtu-(MorkH₂kH₂O)O)PaLar-MtLtu-Lor-MtLtu-PaLar) (związek or kodowy sebstaocji PF 1022-246) )yklo[MtLtu-Lac-MtLte-(HO)O)PhLor-MtLte-Lac-MtLgu-PhLac] (sebstonrj o PF 1022-241) (207,5 mg) rozpuszczono w THF (4 ml), i do roztworu dodano, z chłodzeniem lodem, D)) (62 mg), HOBt (35 mg), trittyloomio- (0,034 ml) i mzrfolinzttaozl (0,029 ml). Powstałą mieszanin- mieszono z reakcją przez 16 godzin. Nast-pnit dodano do mieszaniny reakcyjnej D)) (21 mg), HOBt (14 mg), trittyloamio- (0,008 ml) i morfolinottaozl (0,007 ml) i mieszanin- poddawano reakcji przez 18 godzin.

Tak otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu useni-cio nierozpuszczalnych substancji, i powstały przesącz zot-żono pod zmniejszonym ciśnieniem w etle eseoi-ria rozpuszczalnika. Pozostałość rozpuszczono w octanie etyle (20 ml) i otrzymany roztwór przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, 7% wodnym roztworem wonz(zw-glooe sodu i 20% wodoym roztworem chlorku sodu (20 ml każdego) i osuszono nad bezwodnym siarczanem magotzu. Rozpuszczalnik usuoi-to z osuszonego roztworu przez odparowanie pod zmniejszonym riśoitoitm. Otrzymaną pozostałość oczyszczono przez kolumnowej chromatografii oa żele krzemionkowymi (tlerja chloroform-metanol 30:1), z wytworzeniem tytułowego zwiezke (115 mg; 49,8%) jako białego proszku.

[a]D= -105° (c = 0,11, MeOH)

NMR ()D)l₃): δ = 0,80-1,06 (27H, m, δ-kH₃(MtLte), β-kH₃(Lac)), 1,38-1,43 (3H, m, β-)H₃(Lar)), 1,53-1,91 (12H, m, β-^, y-)H(MtLtu)), 2,59 (4H, t, J=0,4, Mor), 2,76-2,85 (12H, m, NMt(MtLte)), 3,03-3,38 (6H, m, β-)H₂(PhLac, ()H₃)₂N)H₂kH₂O)O)PaLar), kH₂(MorkH₂)H₂O)O)), 3,73 (4H, m, J=0,9, Mor), 5,09-5,71 (8H, m, a-)H(Lar)), 7,28 (5H, m, aromatyczne (PhLac), 7,34, 7,99 (każde 2H, każde m, (Mo()H₂)H₂O)O)PaLoc).

MS(FAB): 1106(M+1)

Przykład 54 )yklo[MtLte-Lac-MtLtu-(HOkO)PhLoc]2 )yklo[MtLte-Lor-MtLtu-(HO)H₂)O)PhLor]2 (0,90 g) rozpuszczono w THF (90 ml) i do roztworu dodono nodjodan sode (4,15 g) i wod- (10 ml). Powstałą mieszanin- mitszaoo w temperaturze pokojowej przez noc. THF odparowano z powstałego roztworu rtokryjotgz i dodono do pozostałości 10% wodny roztwór chlorku sodu (100 ml) zawierający 2N H)l (5 ml). Otrzymaną mieszanin- ekstrahowano dwukrotnie chloroformem (100 ml, 50 ml). Organiczne warstwy (ekstrakty w chloroformie) połączono i osuszono nod bezwodnym siarczanem sodu. Rozpuszczalnik eseoi-to z osuszonego roztworu metodą odparowanie pod zmniejszonym riśoitoitm. Pozostałość oczyszczono mttodą kolumnowej chromatografii oo żele krzemionkowym (tlucjo chloroform-mttaoo>50:>50:3), otrzymując w ten sposób tytułowy związtk (855 mg) jako biały proszek.

Ή-NMR ()D₃OD, dodano KS)N): δ = 0,86 (6H, d, J=6,7 Hz), 0,89 (12H, d, J=6,7 Hz), 0,94 (6H, d, J=6,7 Hz), 1,18-1,42 (4H, m), 1,46 (6H, d, J=6,7 Hz), 1,57 (4H, dd, J=7,0, 8,2), 1,81 (4H, dd, >6,7, 7,,9), 2^^^ (6H, s), 3,06 (6H, s), 3,16 (2H, dd, >9,0, 14,1), 3,27 (2H, dd, J=5,3, 14,1), 5,32-5,45 (6H, m), 5,62 (2H, dd, J=5,3, 9,0), 7,48 (4H, d, J=8,2 Hz), 8,00 (4H, d, J=8,2 Hz)

MS(SIMS): 1060 (M+No), 1037(M+1)

186 168

Przykład 55

Cyklo(MeLeu-Lac-MeLeu-((CH₃)₂NCO)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-248)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(HOCO)PhLac]₂ (50,2 mg), HOBt (42,0 mg), chlorowodorek dimetyloaminy (36,2 mg) i trietyloaminę (0,1 ml) rozpuszczono w THF (3 ml), i do roztworu dodano DCC (53,7 mg). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Tak otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu usunięcia nierozpuszczalnej substancji. Powstały przesącz rozcieńczono octanem etylu (20 ml) i następnie przemyto kolejno 10% roztworem wodorosiarczanu potasu (10 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (10 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol 50:1), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (52,8 mg) jako biały proszek.

[a]_D= -85,7° (c = 0,10, MeOH)

Ή-NMR (CDCi₃): δ = 0,76-1,08 (27H, m), 1,10-1,84 (15H, m), 2,72-3,26 (28H, m), 4,50 (1H, m), 5,03-5,70 (7H, m), 7,26-7,44 (8H, m)

MS (FD): 1091 (M+1)

Przykład 56

Cykio[MeLeu-Lac-MeLeu-(MorCO)PhLac]2 (związek nr kodowy substancji PF1022-249)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(HOCO)PhLac]2 (203 mg) rozpuszczono w chlorku metylenu (10 ml) w atmosferze azot i do roztworu dodano trietyloaminę (0,14 ml) i chlorowęglan etylu (0,05 ml) w temperaturze -10°C. Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze -10°C przez 5 minut. Po dodaniu morfoliny (0,05 ml) do mieszaniny reakcyjnej w tej samej temperaturze, mieszaninę powoli ogrzano do pokojowej temperatury i mieszano przez następne 2 godziny.

Do tak otrzymanego roztworu reakcyjnego dodano 10% wodny roztwór wodorosiarczanu potasu (20 ml) i powstałą mieszaninę ekstrahowano chloroformem (20 ml). Pozostałą warstwę wodną ponownie ekstrahowano chloroformem (20 ml). Warstwy organiczne (ekstrakty w chloroformie) połączono i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony organiczny roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu = 9:1 ~ 1:1, następnie chloroform-metanol — 50:1 ~ 20:1), z wytworzeniem tytułowego związku (120 mg) jako białego proszku.

[a]D= -73,0° (c = 0,04, MeOH)

Ή-NMR (CDCl₃): δ = 0,74-1,04 (27H, m), 1,10-1,80 (15H, m), 2,70-3,23 (16H, m), 3,24-4,0 (16H, bs), 4,47 (1H, dd, J=5,1, 9,5 Hz), 5,06 (1H, q, J=6,7 Hz), 5,2-5,68 (6H, m), 7,18-7,37 (8H,m)

MS (FD): 1075 (M+1)

Przykład 57

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu(MorCH₂CH₂CO)PhLac]2 (związek nr kodowy substancji PF 1022-251)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(HOCO)PhLac]₂ (193 mg), HOBt (541 mg) i morfolinoetanol (0,06 ml) rozpuszczono w tHf (5 ml) i do powstałego roztworu dodano DCC (118 mg). Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Tak otrzymany roztwór reakcyjny przesączono w celu usunięcia nierozpuszczalnego materiału i powstały przesącz rozcieńczono octanem etylu (20 ml) i rozcieńczony roztwór przemyto następnie kolejno 10% roztworem wodorosiarczanu potasu (10 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (10 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór was zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 25:1), z wytworzeniem tytułowego związku (210 mg) jako białego proszku.

[a]D= -75,6° (c = 0,09, MeOH)

186 168

H-NMR (CDC1₃): δ = 0,70-1,08 (27H, m), 1,16-1,82 (15H, m), 2,56 (8H, t, J-4,5 Hz), 2,65-3,28 (20H, m), 3,70 (8H, t, >4,5 Hz), 4,44 (5H, m), 5,06 (1H, q, >6,7 Hz), 5,15-5,74 (6H, m), 7,32 (4H, d, >8,2 Hz), 7,96 (4H, d, >8,2 Hz)

MS (FD): 1263 (M+l)

Przykład 58

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(p-t-Bu)PhLac-MeLeu-Lac-MeLeu-PhLac] (związek nr kodowy substancji PF 1022-051) i

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(p-t-Bu)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-050)

Do zawiesiny substancji PF1022 (2,0 g) w chlorku piwaloilu (10 ml) dodano chlorek glinu (2,13 g) w małych porcjach z chłodzeniem lodem. Powstałą mieszaninę ogrzano następnie do 80°C w czasie 1 godziny. Zaraz potem roztwór reakcyjny pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej w czasie 30 minut. Stałą substancję powstałą w roztworze oddzielono i rozpuszczono w octanie etylu (4 ml). Powstały roztwór rozcieńczono octanem etylu (100 ml) i rozcieńczony roztwór przemyto kolejno zimną wodą (50 ml) zawierającą stężony kwas chlorowodorowy (2 ml), wodę (50 ml), wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (50 ml) i wodnym nasyconym roztworem chlorku sodu (50 ml) i osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu. Osuszony roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i powstałą pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja octan etylu-heksan 1:5 ~ 1:1), z wytworzeniem obu tytułowych związków, substancji PF 1022-050 (229 mg) i substancji PF 1022-051 (400 mg), każdej jako białego proszku. Dalej odzyskano substancję PF1022 (460 mg).

Substancja PF 1022-050:

‘H-NMR (CDCI3): δ = 0,7-1,1 (27H, m), 1,15-1,90 (33H, m), 2,6-3,25 (16H, m), 4,47 (1H, m), 5,0-5,8 (7H, m), 7,0-7,35 (8H, m)

MS (SIMS): 1060 (M+l)

Substancj a F1022-051:

Ή-NMR (CDCI3): δ = 0,7-1,1 (27H, m), 1,2-1,85 (24H, m), 2,64-3,20 (16H, m), 4,46 (1H, m), 5,0-5,75 (7H, m), 7,0-7,45 (9H, m)

MS (SIMS): 1005 (M+l)

Przykład 59

Cyklo [MeLeu-Lac-MeLeu-(t-BuO)PhLac] ₂ (związek nr kodowy substancji PF 1022-222)

Substancję PF1022 H (3,59 g) rozpuszczono w mieszaninie chlorku metylenu (36 ml) i octanu etylu (1,8 ml), i do powstałego roztworu dodano izobuten (7 ml) i stężony kwas siarkowy (0,6 ml) w temperaturze 40°C. Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez godzinę w zamkniętym zbiorniku reakcyjnym. Otrzymany roztwór reakcyjny ponownie ochłodzono do -40°C i zbiornik reakcyjny otwarto i ponownie wprowadzono izobuten (7 ml). Zbiornik reakcyjny ponownie zamknięto i zawartość mieszano w temperaturze pokojowej przez 14 godzin i następnie ochłodzono ponownie do -30 °C. Zbiornik reakcyjny otwarto. Do otrzymanego roztworu reakcyjnego dodano trietyloaminę (4 ml) i rozpuszczalnik odparowano z roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem.

Tak otrzymaną pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (250 ml) i powstały roztwór przemyto kolejno 5% roztworem wodorosiarczanu potasu i 20% wodnym roztworem chlorku sodu i osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik odparowano z osuszonego roztwór pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-octan etylu = 2:1, objętościowo), otrzymując w ten sposób tytułowy związek (1,43 g; 35,7%) jako biały proszek.

[a]_D=-113° (c = 0,1, MeOH)

Ή NMR (CDCI3): δ = 0,85-1,05 (27H, m), 1,32 (18H, s), 1,39 (3H, d, J = 0,7), 1,411,93 (12H, m), 2,69-2,96 (12H, m), 3,08 (4H, m), 4,50-5,64 (8H, m), 7,07 (8H, dd)

MS (SIMS): 1093(M+l)

186 168

Przykład 60

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(ATH)PhLac]2 (związek nr kodowy substancji, PF1022-056)

Cyklo[MeLeu-Lac-MeLeu-(CH₃CO)PhLac]₂ (związek nr kodowy substancji PF1022-048) (321 mg), otrzymany w przykładzie 45, rozpuszczono w chloroformie (20 ml) i do roztworu dodano 1,56 M roztwór (0,4 ml) bromu w chloroformie i 48% kwas bromowodorowy (1 kropla). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Otrzymany roztwór reakcyjny rozcieńczono chloroformem (30 ml) i następnie przemyto wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (30 ml). Warstwę wodną (wodny roztwór przemywający) ekstrahowano następnie chloroformem (30 ml). Organiczne warstwy (roztwór w chloroformie) połączono, osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Powstałą pozostałość rozpuszczono w THF (15 ml) i do roztworu dodano tiomocznik (96 mg), wodorowęglan sodu (130 mg) i wodę (1 ml). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez godzinę. Po dodaniu octanu etylu (50 ml) do roztworu reakcyjnego roztwór przemyto wodnym nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (30 ml), osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Powstałą pozostałość oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym (elucja chloroform-metanol = 50:1 ~ 50:2), z wytworzeniem tytułowego związku (216 mg) jako białego proszku.

[a]D= -86,2° (c = 0,11, MeOH)

Ή-NMR (CDCl3): δ = 0,74-1,06 (27H, m), 1,20-1,54 (15H, m), 2,70-3,22 (16H, m), 4,48 (1H, m), 4,96 (4H, bs), 5,08 (1H, q, J=7,0 Hz), 5,16-5,72 (6H, m), 5,71 (2H, s), 7,20-7,30 (4H, m), 7,69-7,76 (4H, m)

Ms (elektronatryskiwanie): 1145 (M+1), 1167 (M+Na)

Depeu-artaene Wydawnictw UP RP. NNaład 70egz.

Claims (9)

1. Cyklodepsipeptydowa pochodna substancji PF1022 o następującym wzorze ogólnym (I):

w którym (i) R¹ oznacza atom wodoru i R² oznacza grupę cyjano-(C]-C₆)alkoksy, grupę amino(C_rC₆)alkoksy, grupę amino-(C,-C₆)alkoksy zawierającą t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupę amino-zabezpieczającą, grupę N,N-di-(Cj-C₆)-alkiloamino-(C,-Ć₆)alkoksy, grupę N,N-di-((C,-C₆)alkoksy-(C,-C₆)-alkilo)amino-(C,-C₆)alkoksy, cykliczną grupę amino-(C,-C₅)alkoksy, w której cykliczną grupę aminową stanowi grupa morfolinowa, pirobdynowa lub piperydynowa, grupę (C,-C₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, S-CCj-CJalkilo-l^A-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-l,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)-cykloalkilo-l,2,4-oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawioną tetrahydropirymidynę, grupę (C₂-C₆)-alkanoilową ewentualnie zawierającą podstawnik, który jest atomem halogenu lub grupą hydroksylową, grupę karbamoilową, grupę N,N-di-(C,-C₆)alkilokarbamoilową, grupę morfolinokarbonylową, grupę N,N-di-(C,-C₆)alkiloamino-(C,-C₆)alkoksykarbonylową, grupę morfolino-CC^CJalkoksykarbonylową grupę formyloksy-(C,-C₆)alkilokarbonylową, grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową lub alternatywnie (ii) R¹ i R² są takie same i każda z nich oznacza grupę cyjano-(C,-C₆)alkoksy, grupę amino-(C_t-C₆) alkoksy, grupę amino-(C,-C₆)alkoksy zawierającą t-butyloksykarbonyl lub benzyloksykarbonyl jako grupę amino-zabezpieczającą, grupę N,N-di-(C,-C₆)alkiloamino(C_rĆ₆)alkoksy, grupę N,N-di-((C_]-C₆)alkoksy-(C₁-C₆)alkilo)amino-(C,-C₆)alkoksy, cykliczną grupę amino-(C,-C₆)alkoksy, w której cykliczną grupę aminową stanowi grupa morfolinowa, grupa pirolidynowa lub grupa piperydynowa, grupę (C,-C₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C,-C₆)alkilo-l,2,4-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-l,2,4-oksadiazol, 5-(C₃-C₆)-cykloalkilo-l,2,4oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilo-podstawioną lub nie186 168 podstawioną tetrahydropirymidynę, grupę (C₂-C₆)alkanoilową ewentualnie mającą podstawnik, którym jest atom halogenu lub grupa hydroksylowa, grupę karbamoilową, grupę N,N-di(Cj-C6)alkilokarbamoilową, grupę morfolinokarbonylową, grupę N,N-di-(C_rC6)alkiloammo(Cj-C₆)alkoksykarbonylową, grupę morfolmo-(C,-C₆)alkoksykarbonylową grupę formyloksy(C,-C₆)alkilokarbonylową, grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową, a Me oznacza grupę metylową.

2. Związek według zastrz. 1, w którym (i) R1 oznacza atom wodoru, aR2 oznacza grupę cyjanometoksy, grupę 2-aminoetoksy, grupę 2-(N-t-butyloksykarbonyloamino)etoksy, grupę 2-(N,N-di-(C₁-C₆)-alkiloamino)etoksy, grupę 3-(N,N-di-(C1-C6)-alkiloamino)propoksy, grupę 2-(N,N-di-(C1-C₆)alkoksy-(C1-C6)alkilo)amino)etoksy, grupę 2-morfolinoetoksy, grupę 2-pirolidynoetoksy, grupę 2-piperydynoetoksy, grupę metoksy podstawioną pierścieniem heterocyklicznym, który stanowi pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(liniowy lub rozgałęziony (C_rC6)-alkilo-1,2,4-oksadiazol, 5-(ewentualnie halo-podstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3-C₆)cykloalkilo-1,2,4oksadiazol, pirydynę ewentualnie podstawioną atomem chlorowca, N-((C1-C6)alkilotetrahydropirymidynę, grupę acetylową ewentualnie podstawioną atomem chlorowca lub grupą, hydroksylową grupę karbamoilową, grupę N,N-dimetylokarbamoilową, grupę morfolinokarbonylową, grupę N-di-(C,-C6)-alkiloaminoeto-ksykarbonylową grupę morfolinoetoksykarbonylową, grupę formyloksymetylokarbonylową, grupę karboksylową lub grupę 2-aminotiazolilową lub alternatywnie (ii) R¹ i R2 są takie same i każda z nich jest grupą cyjanometoksy, grupą 2-aminoetoksy, grupą 2-(N-t-butyloksykarbonyloamino)etoksy, grupą 2-(N,N-di-(C_rC₆)-alkiloamino)etoksy, grupą 3-(N,N-di-(C_rC₆)-alkiloamino)-propoksy, grupą 2-(N,N-di-(C1-C₆)alkoksy-(C1-C₆)-alkiloamino)etoksy, grupą 2-morfolinoetoksy, grupą 2-pirolidynoetoksy, grupą 2-piperydynoetoksy, grupą metoksy podstawioną pierścieniem heterocyklicznym, który stanowi pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(liniowy lub rozgałęziony C_rC6) alkilo-1,2,4-oksadiazol, 5-(ewentualnie podstawiony atomem chlorowca)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3-C6)cykloalkilo-1,2,4-oksadiazol, pirydynę, ewentualnie podstawioną atomem chlorowca, lub N-((C_r C₆)-alkilotetrahydropirymidynę, grupą acetylową ewentualnie podstawioną atomem chlorowca lub grupą hydroksylową, grupą karbamoilową, grupą N,N-dimetylokarbamoilową, grupą morfolinokarbonylową, grupą N,N-di-(C1-C₆)-alkiloaminoetoksykarbonylową, grupą morfolinoetoksykarbonylową, grupą formyloksymetylokarbonylową, grupą karboksylową lub grupą 2-aminotiazolilową.

3. Związek według zastrz. 1, w którym (i) R1 jest atomem wodoru iR2 oznacza grupę (C_rC6) alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C1-C6)alkilo-1,2,4-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3-C6)-cykloalkilo-1,2,4oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawioną tetrahydropirymidynę, lub alternatywnie (ii) R1 i R2 są takie same i każda z nich oznacza grupę (C_rC₆)alkoksy posiadającą jako podstawnik nasycony lub nienasycony 5-cio lub 6-cio członowy pierścień heterocykliczny stanowiący pirolidynę, imidazol, tiazol, furan, tetrahydrofuran, 5-(C_rC6)alkilo-1,2,4-oksadiazol, 5-(halopodstawiony lub niepodstawiony)fenylo-1,2,4-oksadiazol, 5-(C3-C6)-cykloalkilo-1,2,4-oksadiazol, halopodstawioną lub niepodstawioną pirydynę lub N-alkilopodstawioną lub niepodstawioną tetrahydropirymidynę.

4. Związek według zastrz. 1, w którym (i) R¹ jest atomem wokw, aR² oznacza grozę (C₂-C₆)alkanoilowąewentualnie zawierającą. podstawnik, który jest atomem halogenu lub grupą hydroksylową, grupę karbamoilową, grupę N,N-ai-(C₁-C₆)alkilokrrbrmoilową, grupę morfolinokarbonylową, grupę N,N-di6C_I-C₆)rl0iloamino-(C_I-C₆)rlkoksykarbonylową, grupę morfolino-(C_rC₆)alkoksykarbonylową, grupę formylo0sy-6Cl-aζ)al0ilokrrbonylową. grupę karboksylową lub grupę 2-^1^tiazolilową lub alternatywnie

186 168 (ii) R¹ i R² są takią same i każda o nich oznacza grupę(C₂-C₆)alkanoilową ewentualnie podstawioną otzmtm holzgioe leb , grepą hydroksylową, g(ep- korbomzilzwą, grep- NN-di(k₁ik₆)olkilzkg(bomzilzwe, grup- morfolinokorbonylową, grup- N,Nidii(k₎ik₆)olkiloominoi (k₁ik₆)olkoksykg(bonylowe, grep- morfoliooi(kik6)olkoksykgrbooylow'e, grep- formyloksy(kiik₆)olkilokorbonylową, grep- karboksylową leb grep- 2-ommotiozolilową.

5. Zwiąatk wtdłeg aostra. 1, olbo 2, który jtst eyklo[MtLtUlLor-MtLte((k2H5)₂NkH₂kH₂O)PaLarlMtLeUlLarlMtLtUlPaLar] (awiąatk nr PF1022-236), ryklo[MtLtelLarlMtLtUl((k₂H₅)₂NHkH₂kH₂O)PaLar]₂ (awiąatk nr PF 1022-263) leb eyklo[MtLtUl((kH₃OkH₂kH₂)₂NkH₂kH₂O)PhLoe-MtLte-LoelMtLte-PhLor-MtLtu-Lae] (awieztk nr PF 1022-238).

6. Zwiąatk wtdłeg aostea. 1 olbo 2, który jtst ryklo [MtLteTMorkHjkiLO) PaLorMtLtUlLar-MtLtelPaLar-MeLtu-Lar] (awżeatk nr PF1022-239).

7. Związtk wtdłeg aostra. 1 olbo 2, olbo 3, który jtst eyklz[MtLtιl-Lar-MtLtUl(furfufylzksy)PaLarlMtLte-Lar-MtLtUlPaLar] (awieatk nr PF1022-312) leb ryklo[MtLte-LarlMtLte(2-pikzlilzksy)PaLar]₂ (awieztk nr PF 1022-334).

8. Zwiąatk wtdłeg aostra. 1 olbo 4, który jtst ryklo[MtLtelLoelMtLtUlPaLor-MtLteLor-MtLte-(NH₂kO)PaLor] (awiąatk nr PF 1022-242).

9. Kompzayrja pratriwroborao, znamienna tym, żt joko składnik oktywny obtjmejt ro najmniej jtdtn z ryklontpsiptptynów o waorat ogólnym (I) o podstownikora okrtślonyra w aostrz. 1, leb irh sól oddyeyjną z kwostm w Bosoi od 0,1 do 10% wagowyrh w p(ztlirztoiu os rolą kompozyrj- w pzłąratoiu z aketptowaloym farmaetutyezoit nośnikitm.

Prztdmiottm wynalazke są nowt pzeaonnt ryklodtpsiptptynzwtj sebstaoeji PF1022 i kompozyj p(ateiwroboeat jt aowitrojąrt.