PL184866B1

PL184866B1 - Ubiór dziany zawierający część korpusową i nogawki oraz sposób i urządzenie do wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki

Info

Publication number: PL184866B1
Application number: PL97333243A
Authority: PL
Inventors: Conti┴Paolo
Original assignee: Golden Lady Spa
Priority date: 1996-11-06
Filing date: 1997-10-30
Publication date: 2003-01-31
Also published as: CZ161299A3; NO313334B1; UA53672C2; TW396225B; WO1998020192A1; CN1234082A; IL129776A; CN1079456C; US6148642A; ES2171910T3; RU2173360C2; KR100322635B1; JP2001503821A; HUP9903945A3; PT937166E; NZ334928A; PL333243A1; IL129776A0; ATE213790T1; BR9712905A

Abstract

1 . Ubiór dziany zawierajacy czesc korpusowa 1 nogawki, znamienny tym, ze czesc korpusowa jest wykonana z dwóch bocznych czesci (C1, C2, C3, C4) z tkanina na prawa strone, oraz z dwóch czesci, mianowicie z czesci przedniej (C5) 1 czesci tylnej (C6), z tkanina na lewa strone 6. Sposób wytwarzania ubiorów dzianych zawierajacych czesc korpusowa i nogawki w pojedynczej operacji, w którym jednoczesnie dzieje sie dwie nogawki, zaczynajac od ich konców, a nastepnie dzieje sie czesc korpusowa, znamienny tym, ze dzieje sie dwie nogawki (L 1, L2) ubioru jednoczesnie 1 równolegle, zaczynajac od konców nogawek, na dwóch cylindrach (1C, 3C, 501C, 503C) formujacych tkanine ustawionych obok siebie, oraz dzieje sie, na dwóch prostolinijnych lozach (11A, 11B, 511 A, 511 B), umieszczonych pomiedzy cylindrami (1C, 3C, 501C, 503C), strefy zamkniecia czesci korpusowej (C), 1 wykancza sie czesc korpusowa (C), poprzez polaczenie dzialania cylindrów (1C, 3C, 501C, 503C) i prostolinijnych lóz (11A, 11B, 511A, 511B) 18. Urzadzenie do wytwarzania ubiorów dzianych zawie- rajacych czesc korpusowa i nogawki, w pojedynczej operacji zawierajace polaczone dwie boczne jednostki, z których kazda posiada swoje wlasne elementy do formowania tkaniny z licznymi iglami i elementami roboczymi igiel, przy czym elementy do formowania tkaniny sa wzajemnie równolegle i polozone blisko siebie, a dwa prostolinijne loza usytuowane sa jedno przy drugim 1 polozone w pozycji posredniej pomiedzy dwoma cylindrami, kazde ze swoimi wlasnymi iglami i elementami roboczymi igiel do sterowania iglami lóz, znamienne tym, ze elementami do formo- wania tkaniny sa cylindry (1C, 3C, 501C, 503C) FIG. 13 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest ubiór dziany zawierający część korpusową i nogawki oraz sposób i urządzenie do wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki. Wynalazek służący do produkcji ubiorów składających się z części korpusowej lub majtkowej oraz z pary nóg, takich wyrobów jak na przykład rajstopy, rajtuzy i tym podobne.

Konwencjonalny sposób wytwarzania ubiorów dzianych powyższego typu wymaga najpierw wytworzenia dwóch artykułów o kształcie rurowym, jednego po drugim, na okrągłej maszynie dziewiarskiej, a następnie przeniesienia ich na maszynę, która je tnie i razem zszywa, formując część korpusową lub majtkową wykończonego wyrobu, w strefie łączenia.

Ten proces jest długi i złożony wymaga wykonywania półwyrobu przechodzącego przez więcej niż jedną maszynę, ciągnie to proporcjonalnie duże nakłady robocizny i wytwarza okrawki, tak że przędza, która dopiero co była dziana jest marnotrawiona.

Znane są również sposoby dziania rajstop i podobnych do nich artykułów powyższego typu w pojedynczej operacji dziania. Przykłady tych technik są opisane w opisach patentowych US-A-5,020,340, US-A-5,127,240, US-A-5,226,297. Nowsze sposoby stosowane w produkcji są opisane w opisach zgłoszeń patentowych WO 95/00689 (PCT/IT94/00087) i WO 95/01473 (PCT/IT94/00099). Sposoby te sąjednak bardzo skomplikowane.

Urządzenia przedstawione w opisach zgłoszeń patentowych WO 95/31595, WO 95/34702, PCT/IT96/00102 (z pierwszeństwem dla włoskiego zgłoszenia patentowego F195A000116 z 24 maja 1995 r.), PCT/IT96/00139 (z pierwszeństwem dla włoskiego zgłoszenia patentowego F195A000165 z 14 lipca 1995 r.), służą do kontynuowania dziania przy rozpoczynaniu wyrobu od palców, które mogą być w tym momencie otwarte lub zamknięte.

Według stanu techniki ubiór jest dziany za pomocą wielu sekcji płytek igłowych połączonych ze sobą zawiasowo. Podczas pierwszego etapu dziania płytki ustawione są zgodnie z dwoma okręgami w celu wykonania odcinków nogawkowych. Następnie ustawiane są one zgodnie z dwoma prostolinijnymi rzędami w celu dziania części korpusowej ubioru. Urządzenie jest niezwykle skomplikowane i drogie. Ponadto występowanie zawias pomiędzy każdą parą płytek igłowych nie pozwala na regularne odstępy między igłami tak, że ubiór w ten sposób uzyskany jest, bardzo nieregularny, jeśli chodzi o rozmiary pętli.

184 866

Ubiór dziany zawierający część korpusową i nogawki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że część korpusowa jest wykonana z dwóch bocznych części z tkaniną na prawą stronę, oraz z dwóch części, mianowicie z części przedniej i czyści tynej, z tkaniną na lewą stronę.

Każda z bocznych części jest dalej podzielona na przednią strefę i tylną strefę, a te strefy są połączone wzdłuż bocznej linii, przy czym dwie strefy, przednia i tylna są uformowane z różnych przędz połączonych razem wzdłuż wymienionej bocznej linii.

Przednia środkowa część jest formowana z dwu przędz, z których każda wykorzystana jest do formowania odpowiednich przednich stref bocznych części, przy czym tylna środkowa część jest formowana z dwu przędz, z których każda wykorzystana jest do formowania odpowiednich tylnych stref bocznych części.

Ponadto, każda z dwóch środkowych części jest formowana z wielu przędz odróżniających się od przędz formujących boczne części, przy czym przędze formujące środkowe części łączą się razem z przędzami formującymi boczne części wzdłuż czterech linii połączeń znajdujących się pomiędzy bocznymi częściami i środkowymi częściami.

Korzystnie każda ze środkowych części i każda z bocznych części, części korpusowej, jest formowana z przynajmniej dwu przędz, przy czym te dwie przędze każdej części mają różniące się właściwości i formują następujące koleino po sobie przebiegi środków.

Sposób wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki w pojedynczej operacji, w którym jednocześnie dzieje się dwie nogawki, zaczynając od ich końców, a następnie dzieje się część korpusową, według wynalazku charakteryzuje się tym, że dzieje się dwie nogawki ubioru jednocześnie i równolegle, zaczynając od końców nogawek, na dwóch cylindrach formujących tkaninę ustawionych obok siebie, oraz dzieje się, na dwóch prostolinijnych łożach, umieszczonych pomiędzy cylindrami, strefy zamknięcia części korpusowej, i wykańcza się część korpusową, poprzez połączenie działania cylindrów i prostolinijnych łóż.

Dzianie nogawek zaczyna się od uformowania zamkniętych palców stóp.

Nogawki wytwarza się na obracających się cylindrach, podczas gdy w czasie formowania części korpusowej cylindry utrzymuje się w stanie spoczynku, a elementy robocze igieł cylindrów są napędzane ruchem o zmieniającym się cyklicznie kierunku.

Dwie nogawki formuje się z dwóch odrębnych szeregów przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej jedna z przędz, z każdego szeregu, uczestniczy w formowaniu fragmentu części korpusowej na jednym z prostolinijnych łóż, a druga z przędz, z każdego szeregu, uczestniczy w formowaniu części korpusowej wytwarzanej na drugim z wymienionych prostolinijnych łóż.

Korzystnie każdy z szeregów przędz formujących jedną poszczególną nogawkę dzieli się na dwie grupy przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej każda grupa pracuje na części poszczególnego kołowego łoża związanego z nim cylindra.

Ponadto każdą nogawkę formuje się z odrębnego szeregu przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej, dwa dodatkowe szeregi przędz dostarcza się, jeden do jednego, oraz jeden do drugiego z prostolinijnych łóż, tak żeby uformować pośrednie części, części korpusowej.

Każdy z szeregów przędz formujących nogawkę dzieli się na dwie grupy przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej każda grupa pracuje na części poszczególnego kołowego łoża związanego z nim cylindra.

Przy formowaniu każdej nogawki z przynajmniej jednej pary przędz, oraz przy formowaniu części korpusowej w czterech częściach, z których dwie formuje się na prostolinijnych łożach, a każdą z nich formuje się z przynajmniej jednej pary przędz, i z których dwie części wytwarza się na cylindrach, każdą część wytwarzaną przez cylindry dzieli się na strefę przednią i strefę tylną, przy czym każdą z tych stref formuje się przez co najmniej jedną parę przędz.

Dwie przędze z każdej pary przędz mają różniące się właściwości.

Podczas dziania części korpusowej na cylindrach i prostolinijnych łożach, przędzę dostarcza się do igieł cylindrów i do igieł prostolinijnych łóż za pomocą co najmniej jednego

184 866 podajnika nici przędzy, który przemieszcza się dookoła zamkniętego toru, rozłożonego dookoła cylindrów i łóż.

Korzystnie podczas formowania części korpusowej cylindry formującej tkaninę są nieruchome, a tkaninę formuje się przez obracające się odpowiednie elementy robocze igieł.

Podczas formowania części korpusowej podajniki nici przędzy przemieszcza się ruchem ciągłym dookoła wymienionego zamkniętego toru.

Urządzenie do wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki, w pojedynczej operacji zawierające połączone dwie boczne jednostki, z których każda posiada swoje własne elementy do formowania tkaniny z licznymi igłami i elementami roboczymi igieł, przy czym elementy do formowania tkaniny są wzajemnie równoległe i położone blisko siebie, a dwa prostolinijne łoża usytuowane są jedno przy drugim i położone w pozycji pośredniej pomiędzy dwoma cylindrami, każde ze swoimi własnymi igłami i elementami roboczymi igieł do sterowania igłami łóż, według wynalazku charakteryzuje się tym, że elementami do formowania tkaniny są cylindry.

Prostolinijne łoża są nachylone wzajemnie, jedno względem drugiego, tworząc kształt litery V o wierzchołku położonym w najniższym punkcie.

Korzystnie prostolinijne łoża są wzajemnie w układzie równoległym jedno do drugiego.

Każdy cylinder posiada liczne podajniki nici przędzy mające zdolność do przemieszczania się wokół kołowego łoża igłowego odpowiedniego cylindra, przy czym te podajniki nici przędzy są niezależne od elementów roboczych igieł cylindrów.

Ponadto przynajmniej niektóre z podajników nici przędzy, należących do cylindrów, mają tor przemieszczania się wzdłuż prostolinijnych łóż.

Każde prostolinijne łoże ma przynajmniej jeden podajnik nici przędzy przemieszczający się wzdłuż tego łoża.

Każdy podajnik nici przędzy należący do prostolinijnego łoża, jest połączony z elementami napędowymi niezależnymi od elementów roboczych igieł prostolinijnych łóż.

Ponadto dla każdego cylindra istnieje element rurowy umieszczony powyżej tego cylindra i współosiowy z nim, przy czym elementy rurowe zawierają odpowiednie podłużne szczeliny, znajdujące się w obszarach zwróconych w kierunku prostolinijnych łóż.

Korzystnie elementy rurowe rozciągają się od swego dolnego końca u dołu, na wysokość odpowiadającą w przybliżeniu obszarowi gdzie jest formowana tkanina na cylindrach.

Prostolinijne łoża są zamocowane wahliwie.

Urządzenie zawiera układ prowadzący z suportami zdolnymi do przemieszczania się wzdłuż tego układu, przenoszącymi podajniki nici przędzy.

Układ prowadzący biegnie równolegle do płaszczyzny, w której leżą osie dwóch cylindrów, i prostopadle do osi, przy czym każdy suport jest wyposażony w element uruchamiający, który przemieszcza swój podajnik nici przędzy w kierunku prostopadłym do kierunku ruchu wymienionego układu prowadzącego i prostopadle do osi cylindrów.

Wzdłuż prostolinijnych łóż biegną prostolinijne prowadnice, wzdłuż których przemieszczają się podajniki nici przędzy należące do prostolinijnych łóż.

Ponadto podajniki nici przędzy należące do cylindrów są zamontowane na wahliwych belkach.

Urządzenie zawiera przynajmniej dwie pary wahliwych belek, każda z par zawiera pierwszą belkę, ułożoną po jednej stronie urządzenia, i drugą belkę, ułożoną po przeciwnej stronie urządzenia, obie belki każdej pary są napędzane ruchem o cyklicznie zmieniającym się kierunku, wzajemnie synchronicznie i z przesunięciem fazowym o około 180°, a ruch belek pierwszej pary jest przesunięty w fazie o około 90° względem odpowiadających im belek drugiej pary.

Każda belka stanowi część czteroprętowego łańcucha.

Każde prostolinijne łoże ma dwa zasilania, sprzęgnięte zakreśloną belką, przy czym zasilania napędza się ruchem o cyklicznie zmieniającym się kierunku, przy wzajemnym przesunięciu w fazie o około 180°, jedno względem drugiego.

Urządzenie zawiera zamknięty tor, biegnący dookoła dwóch cylindrów i wzdłuż dwóch prostolinijnych łóż, wzdłuż którego przemieszczają się, jeden lub więcej, podajniki nici przędzy.

184 866

Urządzenie zawiera korzystnie ciągły giętki element wyznaczający zamknięty tor, na którym to giętkim elemencie jest umieszczony co najmniej jeden podajnik nici przędzy.

Powyżej dwóch prostolinijnych łóż i dwóch cylindrów znajduje się człon obrotowy, który podtrzymuje pakunki przędzy.

Prostolinijne łoża są ułożone w kształt odwróconej litery V o wierzchołku położonym w najwyższym punkcie.

Urządzenie zawiera elementy przenoszące nici przędzy, mające postać elementów popychających, w miejscach znajdujących się przy węzłach połączeń pomiędzy prostolinijnymi łożami i kołowymi łożami cylindrów.

Ponadto urządzenie zawiera wahliwąrurę zasysającą umieszczoną powyżej łóż prostolinijnych oraz zawiera układ uruchamiający zmienne prędkości sterujący ruchem podajników nici przędzy, a ponadto zawiera liczne zagłębiacze znajdujące się na każdym z cylindrów, sterowane układem krzywkowym znajdującym się na odpowiednich pierścieniach, przy użyciu pośredniczących wahaczy dźwigniowych, które rozciągają się w kierunku zbliżonym do kierunku położenia osi cylindrów, do których należą

Prostolinijne łoża zawierają odpowiednie chwyty, w których odpowiednie igły są rozmieszczone suwliwie, a chwyty są ułożone w płaszczyźnie odchylonej od poziomu, zaś igły mają podnośniki rozmieszczone suwliwie w odpowiednich chwytach leżących na nachylonej płaszczyźnie tworzącej z poziomem mniejszy kąt niż płaszczyzna zawierająca chwyty, w których igły są rozmieszczone suwliwie.

Podnośniki i igły są połączone za pośrednictwem mechanicznych elementów przenoszących ruch.

Mechaniczne elementy przenoszące ruch zawierają, dla każdej igły, wahacz dźwigniowy i trzpień, przy czym trzpień jest stosowany przez igłę sterującą krzywkami.

Artykuł wytworzony według wynalazku jest bardzo mocny.

Sposób i maszyna dziewiarska według wynalazku są prostsze, bardziej niezawodne i łatwiejsze w obsłudze niż sposoby i maszyny znane dotychczas.

Sposób wytwarzania i maszyna według wynalazku działają szybko i niezawodnie i w efekcie dają artykuł o estetycznym wyglądzie.

Włókiennicza maszyna dziewiarska według wynalazku nadaje się do wytwarzania wykończonego lub prawie wykończonego artykułu (z nogawkami i częścią korpusową), posiadającej stosunkowo małą ilość ruchomych części poruszających się z mniejszymi bezwładnościami.

Maszyna ta może wytwarzać rajstopy lub im podobne produkty z palcami nóg już zamkniętymi, bez potrzeby zamykania ich na oddzielnym stanowisku.

Według przedstawionego sposobu dziania i maszyny dziewiarskiej, mogą one wytwarzać artykuły, w których ta sama przędza formuje obie nogawki i część korpusową, bez żadnej potrzeby przerywania tego formowania.

Wytwarzając ubiór sposobem według wynalazku można zastępować włókna przędzy 0 danej jakości, innymi włóknami o innej jakości, w czasie trwania operacji, i bez jej przerywania (na przykład, w celu wykonania elementów wzmacniających, wstawek o trójkątnym kształcie, lub utworzenia części majtkowej z innego materiału niż materiał nóg). Ponadto eliminuje się skrawki, eliminuje się brzydko wyglądające szwy, a ubiór jest bardziej wygodny i odporniejszy na zużycie i ma polepszony wygląd.

Przedmiot wynalazku zostanie uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój maszyny w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez osie dwóch cylindrów, fig. 2 - przekrój po linii II-II pokazanej na fig. 2, fig. 3A - powiększony obszar formowania tkaniny i fig. 3B - powiększony obszar z fig. 1, zawierający elementy sterowania suportów należących do łóż prostolinijnych, fig. 4, 5 i 6 - przekroje poprzeczne wzdłuż linii IV-IV, V-V i VI-VI pokazanych na fig. 3B, fig. 7 - częściowy widok poziomy wzdłuż linii VII-VII pokazanej na fig. 3B, fig. 8 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii VHI-VIII pokazanej na fig. 1, w którym widoczne są podajniki nici przędzy maszyny, fig. 9 - częściowe powiększenie fig. 8, fig. 10 - uproszczony widok poziomy przedstawiający podajniki nici przędzy, łoża kołowe dwóch cylindrów i dwa pośrednie łoża prostolinijne, fig. 11A do 11T następujące po sobie etapy pracy maszyny w jednym z możliwych sposobów działania,

184 866 w którym część korpusowa jest formowana przy stosowaniu tej samej przędzy co i do wykonywania nogawek, fig. 12 - schematycznie i w znacznym powiększeniu, strefę dziania dla części korpusowej formowanej sposobem działania zilustrowanym na fig. 11A do 11T, fig. 13 - schematycznie, parę rajstop wytworzonych według wynalazku, fig. 14A do 14F - szczegóły, w których nitka przędzy przechodzi z łoża prostolinijnego na łoże kołowe, w sposobie działania zilustrowanym na fig. 11A do 11T, fig. 15 - schematycznie, ułożenie wyrobu w maszynie przy zakończeniu procesu jego dziania, fig. 16A do 16P - następujące po sobie etapy pracy maszyny w innym sposobie, w innym z możliwych sposobów działania, w którym część korpusowa jest wytwarzana przy stosowaniu dodatkowej przędzy lub przędzy odróżniającej się od tamtej, z której wykonane zostały nogawki, fig. 17 -schematycznie i w powiększeniu, strefę formowania tkaniny dla części korpusowej kształtowanej zgodnie ze sposobem działania opisywanym z odniesieniem do fig. 16A do 16P, fig. 18 - szczegóły odmiennego rozwiązania układu napędowego podajnika nitki przędzy, fig. 19A do 19E - pięć następujących po sobie etapów przemieszczania podajników nici przędzy, w rozwiązaniu pokazanym na fig. 18, fig. 20 - wykres przemieszczeń kątowych układu sterującego podajnikami nici przędzy z fig. 18 i 19, fig. 21 i 22 - następujące po sobie położenia kątowe przyjmowane przez układ sterowania podajnikiem nici przędzy, fig. 23 - ułożenie podajników nici przędzy dla maszyny podwójnej, fig. 24 - przekrój schematyczny przez cylindry maszyny, wykonany w płaszczyźnie pionowej, w której leżą, osie cylindrów, fig. 25 - przekrój lokalny, wykonany w płaszczyźnie pionowej usytuowanej pod kątem prostym do płaszczyzny przekroju z fig. 24, pokazujący elementy łóż prostolinijnych, fig. 26 - powiększony fragment z fig. 25, fig. 27 - schematyczny widok poziomy łańcucha, na którym są przenoszone podajniki nici przędzy, fig. 28 - widok przekroju po linii XXVIII - XXVIII zaznaczonej na fig. 27, fig. 29 -powiększony fragment łańcucha przenoszącego podajniki nici przędzy, fig. 30 i 31 - ruch zagłębień cylindrowych i towarzyszących im elementów roboczych, fig. 32 - przekrój, wykonany w płaszczyźnie pionowej usytuowanej pod kątem prostym do łóż prostolinijnych, w rejonie powyżej wymienionych łóż, fig 32A - przekrój wzdłuż linii XXXIIA-XXXnA zaznaczonej na fig. 32, fig. 33 jedną drogę przemieszczania się krzywek i podajników nici przędzy wokół zamkniętego toru, przy formowaniu części korpusowej, w dwóch odmiennych rozwiązaniach, fig. 34 - powiększenie połączenia pomiędzy łożem prostolinijnym i łożem kołowym, fig. 35 powiększenie fragmentu mechanizmu, za pomocą którego nić przędzy jest przenoszona z łoża prostolinijnego na łoże kołowe, fig. 36 - schematycznie, wyrób produkowany na maszynie według wynalazku, fig. 37 - wiązania pośrednie wykonywane w przejściach pomiędzy łożami prostolinijnymi i łożami kołowymi.

Maszyna według wynalazku zawiera dwie boczne jednostki 1 i 3, w skład każdej z tych jednostek wchodzą formujące tkaninę znane cylindry 1C i 3C, z zastosowaniem chwytów, które umożliwiają suwanie się igłom 5, widocznym na fig. 8. Patrząc wciąż na fig. 8, widoczne są podnośniki 7, oraz trzony krzywkowe 1F i 3F dwóch cylindrów 1C, 3C, na których są zainstalowane krzywki do uruchamiania podnośników 7 i igieł 5. Jak wynika to jasno z następującego dalej opisu, trzon krzywkowy 1F, 3F każdego cylindra 1C, 3C posiada cztery zasilania, i cztery grupy igłowych krzywek roboczych. Grupy zasilania są zaznaczone schematycznie odnośnikami A1 do A8 na fig. 11.

Każdy cylinder 1C, 3C posiada pierścień 1A, 3A z zagłębiaczami. Każda z dwóch jednostek roboczych 1 i 3 posiada podobną budowę i spełnia analogiczne funkcje, takie jak jednostka normalnej dziewiarki kołowej służąca do produkowania skarpet lub pończoch.

Pomiędzy dwiema bocznymi jednostkami roboczymi 1 i 3 znajduje się jednostka pośrednia 11 składająca się z dwóch krótkich, nachylonych do siebie, łóż igłowych 11A, 11B (fig. 2), z poszczególnymi chwytami służącymi do osłaniania i prowadzenia igieł 13 i podnośników 15 (fig. 8). Przy każdym łożu 11A, 11B znajduje się suport 17A, 17B, wyposażony w elektroniczny wybierak i podlega ruchowi prostolinijnemu posuwisto-zwrotnemu wzdłuż swojego łoża oraz przenosi krzywki robocze służące do nadawania ruchu igłom 5 i podnośnikom 15. Dwa prostolinijne łoża igłowe 11 A, 11B mają wąski kształt geometryczny V, z wierzchołkiem u spodu, i są ułożone symetrycznie względem płaszczyzny przechodzącej przez osie cylindrów 1C, 3C.

184 866

Jak pokazano na fig. 2 i 8, jednostka pośrednia 11 jest faktycznie krótką, odwróconą do góry nogami, maszyną prostolinijną, gdzie wyrób dziany jest wytwarzany w obszarze formowania tkaniny, w którym dwa łoża zbliżają się wzajemnie do siebie i rozchodzą, tworząc między sobą przestrzeń o kształcie V wyznaczoną pomiędzy łożami, przy czym przestrzeń ta znajduje się powyżej obszaru formowania tkaniny.

Jak zostanie to opisane bardziej szczegółowo poniżej, dwie boczne jednostki 1 i 3 formująjednocześnie nogawki wyrobu, oraz te same boczne jednostki, w połączeniu z pośrednią jednostką 11, formują część korpusową.

Na przykładzie przedstawiono, że trzy jednostki 1, 3 i 11 są napędzane poprzez dwa napędy silnikowe 21 i 22, przeznaczone dla cylindrów 1C, 3C, oraz przeznaczone odpowiednio dla łóż prostolinijnych, chociaż jest również możliwe zastosowanie centralnego napędu silnikowego, albo większej ilości niezależnych napędów silnikowych.

Do wałka wyjściowego 23 silnika 21 jest podłączony, za pośrednictwem sprzęgła 24 i części przedłużającej 26, wałek przenoszący napęd 25, który posiada również zdolność do ruchu osiowego oznaczonego strzałką dwukierunkową f 25. Ten ruch jest wywoływany widełkami, albo przez inny element sterujący, zaznaczony schematycznie przy odnośniku 27. Na wałku 25 są osadzone na wpust dwa koła zębate 29 i 31, które służą do przenoszenia ruchu na trzony krzywkowe 1F i 3F, albo na cylindry 1C, 3C, zależnie od tego jaki etap cyklu roboczego przebiega na maszynie.

W pozycji przedstawionej na fig. 1, koło zębate 29 jest zazębione z kołem pierścieniowym 33 ułożyskowanym łożyskami 35, 37 i zamocowanym przy swoim górnym końcu do trzonu krzywkowego 1F i do profilu z roboczymi zagłębieniami krzywkowymi, znajdującymi się na pierścieniu 1A, połączonym z cylindrem 1C. Koło zębate pierścieniowe 33 jest bezpośrednio zazębione z drugim identycznym kołem zębatym 39, ułożyskowanym łożyskami 41 i 43, które steruje ruchem trzonu krzywkowego 3F i zagłębiającymi się krzywkami roboczymi, połączonymi z cylindrem 3C. W ten sposób, jeżeli koło zębate 29 jest zazębione z kołem zębatym pierścieniowym 33, trzony krzywkowe 1F i 3F będą się obracać synchronicznie i w przeciwnych kierunkach.

Drugi napęd silnikowy 22 napędza wałek napędzający 47, na którym jest osadzony na wpust mniejsze koło przekładni zębatej 48, które się zazębia z kołem pierścieniowym 51 osadzonym na wpust na przekazującym napęd wałku 53. Do górnego końca tego ostatniego jest zamocowany na stałe dysk 55, który przenosi rolkę mim<^^^<^<^<^^^57 włożoną do szczeliny 59 (fig. 4 i 7) uformowanej w prowadniku 61, która się przemieszcza wzdłuż prowadnic 63 równolegle do płaszczyzny, w której leżą osie cylindrów 1C, 3C.

Prowadnik 61 jest przymocowany za pomocą cięgien 62A, 62B do pary klocków ślizgowych 63A, 63B przemieszczających się wzdłuż po prowadnicach 64A, 64B i przymocowanych do suportów 17A, 17B, które przenoszą krzywki uruchamiające igły i podnośniki jednostki pośredniej 11.

Podczas formowania części korpusowej koło zębate 29 zazębia się z kołem pierścieniowym 33, a obroty wałka napędzającego 25 wywołują ruch obrotowy trzonów krzywkowych 1F, 3F, w przeciwnym kierunku, podczas gdy oba cylindry 1C, 3C znajdują się w spoczynku i koło zębate 31 jest wyzębione. W tym układzie silnik 21 obraca się w przemiennych kierunkach powodując oscylację trzonów 1F i 3F, dla powodów, które będą wyjaśnione później bardziej szczegółowo. W tym samym czaszo ruch obrotowy silnika 22 uruchamia suporty 17A, 17B w kierunkach przemiennych.

W innej z możliwych konfiguracji roboczych, przy formowaniu nóg, przenoszący moc wałek 25 jest przemieszczany osiowo w dół od pozycji przedstawionej na fig. 1, w celu wyzębienia koła zębatego 29 z pierścieniowego koła zębatego 33, podczas gdy koło zębate 31 jest zazębiane z kołem zębatym 71 integralnie połączonym z cylindrem 1C pierwszej jednostki bocznej 1. Ruch obrotowy koła pierścieniowego 71 jest przenoszony, za pośrednictwem pośredniego koła biernego (nie pokazane) na koło pierścieniowe 73 identyczne z kołem pierścieniowym 71 i osadzone na wpust na cylindrze 3C. Dlatego w tym układzie ruch obrotowy wałka przenoszącego napęd 25 jest przenoszony na oba cylindry 1C, 3C, które się będą obra184 866 cać w tym samym kierunku, podczas gdy trzony krzywkowe 1F, 3F są stacjonarne. Napęd silnikowy 22 jest wyłączony, tak że suporty 17A, 17B znajdują się w stanie spoczynku.

Blisko wierzchołka maszyny leży struktura 75 przenosząca dwie rury 77, 79, współosiowe z cylindrami 1C, 3C, przy czym każda z nich posiada wzdłużną szczelinę 77F, 79F na boku skierowanym na wewnętrzną jednostkę pośrednią 11, ze stopami 77A, 79A. Te dwie rury są stosowane, do utrzymywania wyrobu we właściwej pozycji podczas jego formowania, przez czas trwania rozmaitych faz maszynowych operacji. Te dwie rury 77, 79 mogą być przemieszczane pionowo, tak jak przedstawiono za pomocą dwukierunkowej strzałki f 77, siłownikiem 81.

Na dole, pod cylindrami 1C, 3C są przewidziane elementy 85 typu, który jest znany sam przez się, dla regulacji położenia cylindrów 1C, 3C w kierunku pionowym, wpływającej na ustalenie długości formowanego ubioru. Sposoby ustawiania i ich przeznaczenie są znane specjalistom i nie będą tu opisywane.

Dwa łoża prostolinijne 11A, 11B są tak zamontowane, żeby były zdolne do oscylacji nieznacznie zmieniającej kąt uformowany między nimi, po to żeby grubsze części wyrobu mogły przechodzić między nimi. W tym celu, jak można to zauważyć szczególnie na fig. 4, 5 i 6, każde łoże 11A, 11B stanowi jedną całość z odpowiednią poprzecznicą 91A, 91B, która jest związana na stałe z odpowiadającą jej prowadnicą 64A, 64B. Obie poprzecznice 91A, 91B są podparte, na każdym końcu, przez pary płytek 93A, 95A i 93B, 95B, zawieszone w miejscach 97A, 97B, 99A i 99B, na zewnętrznej stronie dwóch bocznych ścian 101 i 103. Do każdej z płytek 93A, 95A, 93B, 95B, w miejscach 104A, 104B i 106A, 106B, jest podwieszony łącznik 105A, 105B, 107A, 107B. Każdy z wymienionych łączników jest z kolei zamontowany na mimośrodzie (109A, 109B dla łączników 105A, 105B), a mimośród jest zamocowany na stałe do wałka 111 A, 111B, który biegnie równolegle do łóż 11A, 11B. Oscylacje (wytwarzane przez siłownik, nie pokazany) dwóch wałków 111A, 111B, w kierunkach przeciwnych wokół ich odpowiednich osi, powodują odpowiadające im oscylacje łóż 11A, 11B wokół zawieszeń 97A, 99A, 97B, 99B.

Jak zostanie to opisane bardziej szczegółowo poniżej, maszyna już opisana, pracuje z rozmaitymi ilościami podajników nici przędzy, zależnie od stosowanego sposobu formowania części korpusowej. Wszystkie podajniki nici przędzy, w które maszyna może być wyposażona, zostaną opisane poniżej, przy czym jest zrozumiałe, że niektóre z nich mogą być pomijane lub unieruchamiane, stosownie do przyjętego rodzaju operacji. W przykładzie przedstawionego rozwiązania, maszyna posiada cztery zasilania przy każdym cylindrze 1C, 3C i w konsekwencji posiada cztery podajniki nici przędzy na jeden cylinder. Cztery podajniki nici przędzy są również przewidziane dla łóż prostolinijnych 11A, 11B. Te ostatnie podajniki mogą być pomijane przy przyjęciu sposobu formowania części korpusowej z tej samej przędzy co uformowane nogawki wyrobu. Każdy z dwunastu podajników jest ruchomy i niezależny od zasilania.

Z początku będzie opisywanych osiem podajników nitek przędzy, które służą do pracy z dwoma cylindrami 1C i 3C. One zostaną oznaczone G1, G2, G3, G4 dla cylindra 1C oraz G5, G6, G7 i G8 dla cylindra 3C. Na fig. 10 podajniki nici przędzy są przedstawione w stanie spoczynku, albo w położeniach granicznych, nałożone na siebie po dwa. Na fig. 8 one są przedstawione w pozycji wciągniętej, którą przybierają podczas ruchu podajnika nici przędzy dookoła kołowego łoża, jak to zostanie bardziej objaśnione później.

G10, G11, G12 i G13 są podajnikami nici przędzy dla łóż prostolinijnych 11A, 11B. A dokładniej, podajniki nici przędzy G10, G11 są zespolone z łożem 11B, podczas gdy podajniki nici przędzy G12, G13 są zespolone z łożem 11A. Na fig. 10 te ostatnie cztery podajniki nici przędzy znajdują się, w stanie spoczynku lub w położeniu granicznym, na końcach odpowiadających im łóż.

Każdy z podajników nici przędzy G1-G8 jest przenoszony przez własny suport. Dolne podajniki nici przędzy G2, G4, G6, G8 są przenoszone przez suporty 121, podczas gdy górne podajniki nici przędzy G1, G3, G5 i G7 są przenoszone przez suporty 123. Suporty 121 biegają wzdłuż prowadnic składających się z odpowiednich im par prętów cylindrycznych 125, z zamontowaną do nich równolegle zębatką 126. Suporty 123 biegają wzdłuż prowadnic składających się z podobnych, odpowiednich im par prętów cylindrycznych 127, z zamontowaną

184 866 do nich równolegle zębatką 129. Ruch pojedynczych suportów 121, 123 i stąd podajników nici przędzy, wzdłuż odpowiednich im prowadnic, jest wywoływany przez siłowniki, zamontowane do każdego suportu, które działają za pośrednictwem odpowiadających im wałków zębatych, zazębiających się z zębatkami 126 i 128. Wałki zębate połączone z suportami 121 są oznaczone 131, a te połączone z suportami 123 są oznaczone 133, natomiast siłowniki zostały oznaczone odpowiednio 135 i 137. One więc wytwarzają ruch podajników nici przędzy równolegle do płaszczyzny, w której leżą osie cylindrów 1C, 3C, oraz prostopadle do tych osi.

Każdy suport 121, 123 jest także wyposażony w drugi siłownik, oznaczony 139, 141, odpowiednio, który steruje ruchem towarzyszącego mu podajnika nici przędzy w kierunku pod kątem prostym do kierunku ruchu wywoływanego siłownikami 135, 137, oraz prostopadle do osi cylindrów 1C, 3C. Ruch jest wywoływany przez obracanie się odpowiednio nagwintowanego pręta 143, 145 wkręconego do nakrętki wspartej na odpowiadającym jej suporcie 121, 123. Swobodny koniec tego pręta jest połączony z prowadnicą trapezową 147, 149, na której jest zamontowany suport 151, 153 towarzyszącego mu podajnika nici przędzy. Połączenie ruchów przekazywanych przez siłowniki 135, 137 i 139, 141 umożliwia każdemu podajnikowi nitek przędzy trzymanie się odpowiadającego mu jego kołowego łoża cylindra 1C, 3C wokół połowy obwodu.

Podajniki nici przędzy G10-G13 są zamontowane w podobny sposób, ale wykonują ruchy posuwisto-zwrotne wzdłuż prostolinijnego toru, równolegle do ich odpowiadających im łóż 11A, 11B. One są przenoszone przez suporty 154, 155, które przemieszczają się wzdłuż prowadnic 156, 157. Ich ruch postępowy wzdłuż prowadnic jest wywoływany przez układ zębatek 159, 161 i wałków zębatych 162, 163, które się razem zazębiają. Wałkami zębatymi 162, 163 obracają z kolei siłowniki 165 i 167.

Maszyna jest wyposażona w cztery zasobniki podajników nici przędzy umieszczone bocznie do obszaru roboczego i schematycznie zaznaczone odnośnikami 171, 172, 173 i 174, które umożliwiaaą wymianę pracujących podajników nici przędzy za pomocą układu automatycznego, analogicznego do tego, który jest stosowany do automatycznej wymiany narzędzi w obrabiarce. Złącze trapezowe 147, 149 pozwala na łatwiejszą wymianę.

Zostaną tu opisane dwa sposoby dziania na tej samej maszynie, chociaż można przeprowadzać też i inne procedury formowania tkaniny, trzymając się zasad, na których został oparty niniejszy wynalazek.

Podczas pierwszego etapu cyklu roboczego są wytwarzane dwie nogawki wyrobu, sposobami konwencjonalnymi, w których cylindry 1C, 3C obracają się w sposób ciągły. Dwie nogawki mogą być zaczynane z zamkniętymi palcami stóp, przyjmując jeden ze sposobów opisanych w materiałach publikacyjnych przytoczonych w części wprowadzającej i tworzącej jednolita część z niniejszym opisem. Następnie, w drugim etapie procesu, łoża kołowe igieł na cylindrach 1C, 3C pracują w połączeniu z prostolinijnymi łożami 11A, 11B wytwarzając część korpusową wyrobu. W czasie tego etapu proces produkcyjny może być zmieniany na różne sposoby.

Figury 11A-11T schematycznie przedstawiają ruchy elementów formujących tkaninę podczas trzymania się pierwszego sposobu działania.

Figura 11A przedstawia graniczną pozycję, która dla wygody będzie brana pod uwagę jako chwila początkowa w opisie ruchów poszczególnych elementów. Zostało przyjęte, że łoża prostolinijne 1iA, 11B już wykonały zamknięcie tak zwanego rozwidlenia (krocza), które jest dolną częścią części korpusowej wyrobu pomiędzy dwiema nogawkami, za pomocą zbiegających się ich igieł, w sposób, którego podstawy są znane same przez się w technice dotychczasowej, na którą się powoływano w części wprowadzającej.

Figura 11A przedstawia podajniki nici przędzy G1, G2, G3, G4, które pracują na cylindrze 1C i podajniki nici przędzy G5, G6, G7 i G8, które pracują na cylindrze 3C. Nie są pokazane podajniki nici przędzy G10-G13, które w tym przypadku nie są używane, ponieważ środkowe części części korpusowej są wykonywane przy stosowaniu przędzy dozowanej przez podajniki nici przędzy G1, G3, g6, G8, jak zostanie to wyjaśnione poniżej. Odnośniki, A1, A2, A3 i A4 oznaczają schematycznie cztery zasilania trzonu krzywkowego 1F, to jest cztery grupy krzywek, które sterują podnoszeniem i opuszczaniem igieł cylindra 1C. Odno184 866 śniki A5, A6, A7, A8 podobnie oznaczają zasilania trzonu krzywkowego 3F zespolonego z cylindrem 3C. Odnośniki A9 i A14 schematycznie oznaczają, odpowiednio, zasilania przenoszone przez suporty 17A, 17B przy łożach 11A i 11B.

Powołując się wciąż na fig. 11A, w chwili pokazanej tu, zasilania A1-A9, A14 są w pozycji początkowej ich toru, który, jak będzie to objaśniane z odwoływaniem się do następnych figur, jest torem ruchu o cyklicznie zmieniającym się kierunku. Podajniki nici przędzy G1-G8 przedstawione schematycznie jako małe kółka, są podobnie w pozycjach początkowych swych odpowiadających im torów, blisko swych odpowiadających im łóż na płaszczyźnie środkowej P-P, w której leżą osie cylindrów 1C i 3C.

Jak wiadomo, kiedy są dziane wyroby o kształcie rurowym, są stosowane przemiennie nici przędzy lewoskrętnej i prawoskrętnej, do formowania różnych przejść. Te nici przędzy są zazwyczaj określane jako przędze S-skrętne i Z-skrętne. Dla jasności, fig. 11A pokazuje w nawiasach, przy każdym podajniku nici przędzy G1-G8, rodzaj skręcania przędzy dostarczanej przez ten poszczególny podajnik nici przędzy. Wiadomo jest także w przemyśle, że przędze o różnych właściwościach technicznych lub strukturalnych, na przykład jedna z „licry i jedna z „nylonu, i tak dalej kolejno, mogą być stosowane zamiast przędz o skrętach przeciwnych. W kontekście niniejszego opisu i zastrzeżeń patentowych, wyrażenia „pary przędz o różnych właściwościach powinno być rozumiane w znaczeniu jakiejś możliwej alternatywy do przemienności przędz S-skrętnych i Z-skrętnych.

Figura 11B przedstawia początek ruchu zasilaczy A1-A8, a stąd ruchu trzonów krzywkowych 1F, 3F, na których są one przenoszone. Na tym etapie ruch obrotowy odbywa się zgodnie ze wskazówkami zegara w przypadku trzonu krzywkowego 1F przenoszącego zasilania A1-A4 (strzałka f1), oraz przeciwnie do wskazówek zegara w przypadku trzonu krzywkowego 3F przenoszącego zasilania A5-A8 (strzałka f3). Podczas tego etapu zasilania A9 i A14 są ciągle w stanie spoczynku, podczas gdy inne zasilania A1-A8 rozpoczęły ruch. One początkowo zakreślają bierny tor (nie pracujący) od pozycji pokazanej na fig. 11A i kończący się poza płaszczyzną oznaczoną P-P, w której leżą osie cylindrów 1C, 3C. W tej pozycji one zaczynają pracować na igłach odpowiadających półkolistym łożom, ich ruch jest naśladowany przez podajniki nici przędzy. Na fig. 11B zasilanie Al zostało narysowane w przybliżeniu na dwóch trzecich toru aktywnego wokół dolnej połówki kolistego łoża, podczas gdy jego igły, podnoszone i opuszczane, są ponownie zasilane przędzą przez podajnik G1, który przemieści się od pozycji na płaszczyźnie środkowej P-P razem z zasilaniem Al. Ruch końcówki podajnika nici przędzy trzyma się linii kołowej łoża, jako następstwo podwójnego oddziaływania ruchów (równoległych i prostopadłych do płaszczyzny P-P), wywieranego na każdy podajnik nici przędzy G1-G13, tak jak opisano wcześniej. Zasilanie A2 zostało narysowane w przybliżeniu na jednej trzeciej jego własnego toru aktywnego utrzymywanego przez podajnik przędzy G2. Zasilania A3 i A4, razem z podajnikami nici przędzy G3 i G4, odpowiednio, przechodzą wokół górnej połówki kołowego łoża cylindra 1C. Sytuacja na cylindrze 3C jest lustrzanym odbiciem tej z cylindra 1C, z zasilaniami A5 i A6 pracującymi na dolnej połówce kołowego łoża z podajnikami nici przędzy G5 i G6, podczas gdy zasilania A7 i A8 z podajnikami nici przędzy G7 i G8 przemieszczają się wokół górnej połówki kołowego łoża. Ruch trwa dotąd aż zostanie osiągnięta konfiguracja z fig. 11D: tu zasilania A3 i A8 zakończyły się przemieszczać po aktywnych częściach swych torów i zaczynają się przemieszczać wokół dolnych połówek łóż, bez formowania ściegów, ponieważ ich podajniki nici przędzy G3 i GS zostały zatrzymane mniej więcej na środkowej płaszczyźnie P-P. Zasilania Al i A6 podobnie zakończyły swój ruch po aktywnych częściach swoich torów i zaczynają się poruszać wokół górnych połówek łóż, bez formowania ściegów, ponieważ podajniki nici przędzy G1 i G6 zostały zatrzymane mniej więcej na płaszczyźnie P-P- Zasilania A2 i A4 na cylindrze 1C, oraz zasilania A5 i A7 na cylindrze 3C, są ciągle w pozycji pośredniej wzdłuż ich aktywnych części torów, wokół odpowiadających im połówek łóż.

W tej chwili, suporty T7A, 17B z odpowiadającymi im zasilaniami A9 i A14, spełniają swe przemieszczanie się od prawa do lewa (fig. 11E). Wzdłuż tego toru zasilanie A9 jest nieaktywne, podczas gdy A14 formuje rząd ściegów wzdłuż prostolinijnego łoża 11B z przędzy

184 866 dostarczanej przez podajnik nici przędzy G8, który porusza się wzdłuż łoża prostolinijnego od swej pozycji przedstawionej na fig. 11D do swej pozycji przedstawionej na fig. 11E.

W następnym przejściu, od konfiguracji z fig. 11E do tej z fig. 11F, ruch odwrotny spełniany przez suporty 17A, 17B powoduje, że zasilania A9 i A14 wracają do ich pozycjipoczątkowych. W czasie tego ruchu, podczas gdy zasilanie A9 jest wciąż nieaktywne, zasilanie A14 formuje drugi rząd ściegów wzdłuż łoża 11B z przędzy podane przez podajnik nici przędzy G3. Przędze z podajników nici przędzy G3 i G8 są przeciwnie skręcane (S dla G3 i Z dla G8), tak że dwa następujące po sobie rzędy ściegów na łożu 11B są formowane z przędz o odmiennych kierunkach skręcania. Pod wpływem dwóch ruchów opisywanych na fig. 11D-11F, przędze podajników nici przędzy G3 i G8, przeszły od kołowych łóż 1C i 3C, odpowiednio, do łoża prostolinijnego 11B. To można łatwo zaaranżować przez zapewnienie, że koniec odpowiedniego podajnika nici przędzy jest przemieszczany, pomiędzy łożem kołowym i łożem prostoliniowym, nieznacznie poza płaszczyzną igieł prostolinijnego łoża 11B.

Od pozycji pokazanej na fig. 11F, zasilania A9 i A14 wykonują skok jałowy od prawa do lewa (fig. 11G), a w ślad za nim dalszy skok, od lewa do prawa (kończący się w położeniu końcowym pokazanym na fig. 11H), podczas którego zasilanie A14 formuje rząd ściegów wzdłuż łoża 11B z przędzy podane przez podajnik nici przędzy G8, natomiast zasilanie A9 wykonuje ponownie ruch jałowy. W kolejnym skoku od prawa do lewa (ruch od ułożenia na fig. 11H do ułożenia na fig. 11I), podajnik nici przędzy G3 trzyma się zasilania A14 od cylindra 3G do cylindra 1C, formując rząd ściegów wzdłuż łoża 11B, podczas gdy zasilanie A9 pozostaje nieaktywne.

Więc w następujących po sobie etapach, przebiegających kolejno jak pokazano od fig. 11D do 11I, zostały uformowane cztery przejścia ściegów na prostolinijnym łożu 11B, przy użyciu przędzy podane przez podajniki nici przędzy G3 i G8, podczas gdy żadne ściegi nie zostały uformowane na łożu 11 A.

Przejście od fig. 11I do 11J uzupełnia tor aktywny zasilań A2, A4 wokół cylindra 1C oraz tor aktywny zasilań A5, A7 wokół, cylindra 3C, podajniki nici przędzy, każdy dosięgający przeciwległej pozycji na średnicy w stosunku do położenia początkowego, pokazano na fig. 11A.

W tej chwili ma miejsce odwrócenie ruchu trzonów krzywkowych 1F, 3F i stąd też ich zasilań A1, A8: zasilania A1- A4 zaczynają obracać się przeciwnie do wskazówek zegara, a zasilania A5-A8 zgodnie ze wskazówkami zegara, dookoła odpowiadających im cylindrów. Na fig. 11K, zasilanie A2 rozpoczęto formowanie ściegów na dolnej połówce łoża cylindra 1C używając do tego przędzy podane przez podajnik nici przędzy G1, podczas gdy zasilanie A4 rozpoczęło formowanie ściegów na górnej połówce łoża. Zasilania A1 i A3 są prawie w zasięgu płaszczyzny P-P, skąd rozpocznie się ich aktywny tor. Sytuacja na cylindrze 3C jest lustrzanym odbiciem tej z cylindra 1C, z zasilaniem A5 rozpoczynającym formowanie ściegów z przędzy podane przez podajnik nici przędzy G6 na dolnej połówce łoża, oraz z zasilaniem A7 zaczynającym formować swój własny przebieg ściegów na górnej połówce łoża, używając przędzy podane przez podajnik nici przędzy G8. Zasilania A6, A8 spełni^j^ swój skok jałowy, po to by zacząć formowanie ściegów od momentu przejścia ich przez płaszczyznę P-P.

Na figurze 11L wszystkie osiem zasilań A1-A8 pracują na swoich odpowiadających im łożach. Można łatwo sprawdzić, że przędze są wydzielane w taki sposób, że na każdej połówce łoża przebiegi są formowane z przędzy Z i przędzy S, przemiennie.

Na figurze 11M, na cylindrze 1C, zasilania a4 i A2 przeszły poza koniec ich aktualnie aktywnego skoku, a ich odpowiadające im podajniki nici przędzy G3 i G1 znajdują się w stanie spoczynku, w przybliżeniu na środkowej płaszczyźnie, podczas gdy na cylindrze 3C, zasilania A7 i A5 są prawie na końcu ich aktywnego skoku, przy którym to końcu podajniki nici przędzy G8 i G6 opuszczą środkową płaszczyznę, jak można to zauważyć na następnej fig. 11N.

Także w trakcie przechodzenia od ułożenia na fig. 11M do ułożenia na fig. 11N, ruchem z lewa do prawa, znajdują się zasilania A9 i A14. W tym czasie zasilanie A14 wykonuje skok jałowy, podczas gdy zasilanie A9 formuje rząd ściegów wzdłuż prostolinijnego łoża 11A używając przędzy podane przez podajnik nici przędzy G1, który przemieszcza się od kołowego

184 866 łoża cylindra 1C do prostolinijnego łoża 11A i naśladuje ruch zasilania A9, do osiągnięcia pozycji przedstawionej na fig. 11N.

Po tym, do osiągnięcia ułożenia na fig. 11P, zasilania A9 i A14 zakreślają skok od lewa do prawa, zasilanie A14 zakreśla skok jałowy, natomiast zasilanie A9 formuje przebieg ściegów wzdłuż łoża 11A, używając przędzy podane przez podajnik nici przędzy G6, który konsekwentnie przemieszcza się od prawa do lewa. Potem (przemieszczając się do miejsca w ułożeniu na fig. 11Q), zasilania A9 i A14, oba wykonują skok jałowy od prawa do lewa, a następnie (przechodząc od ułożenia z fig. 11Q do ułożenia z fig. 11R) skok od lewa do prawa, w którym zasilanie A9 używa przędzę z podajnika nici przędzy G1 do formowania trzeciego przebiegu ściegów wzdłuż łoża 11A, natomiast zasilanie A14 wykonuje skok jałowy. Podajnik nici przędzy G1 został tym samym zawrócony do pozycji wyjściowej pokazanej na fig. 11M. Podczas następującego potem przemieszczania się do ułożenia przedstawionego na fig. 11S, zasilania A9, Ał4 wracają z lewa do prawa, zasilanie A14 robi to skokiem jałowym, a zasilanie A9 formuje czwarty przebieg ściegów, używając przędzy podane przez podajnik nici przędzy G6, który tym samym został zawrócony do swej wyjściowej pozycji, jak pokazano na fig. 11N.

Następne kolejne wznowienie ruchu obrotowego zasilań A1-A8 (fig. 11T) przywodzi do tyłu elementy formujące tkaninę (zasilania A1-A8 i podajniki nici przędzy G1-G8), do ich wyjściowej pozycji z fig. 11A, gdzie są gotowe do startu do nowego cyklu. Operacja się cyklicznie powtarza dopóki część korpusowa nie zostanie zakończona, włączając w to, wykonywany na życzenie, elastyczny pas biodrowy, przy użyciu technik, które są znane.

Figura 13 przedstawia schematycznie wyrób wytwarzany przez tę operację formującą tkaninę. Dwie nogawki są oznaczone przez L1 i L2, a część korpusowa przez C. Ta ostatnia, w formie podstawowej, jest wytwarzana z sześciu stref lub części, formowanych odpowiednio przez cztery połówki, łóż cylindrów 1C, 3C (to jest każda przez igły połowy cylindra), oraz przez dwa łoża prostolinijne. Cl i C2 są częściami wytwarzanymi na dwóch połówkach łoża cylindra 1C, C3 i C4 są dwiema częściami wytwarzanymi na dwóch połówkach łoża cylindra 3C, oraz, C5 i C6 są częściami odpowiednio formowanymi na prostolinijnych łożach 11A i 11B. B1-B6 oznaczają linie podziału pomiędzy sześcioma częściami zaznaczonymi powyżej. Należy zaznaczyć, że wzdłuż linii B1 i B4 połączenie pomiędzy odpowiednimi częściami C1, C2 i C3, C4 jest wykonywane wprost, przez doprowadzanie każdej nitki przędzy nie tylko do tej indywidualnej połówki łoża, ale także do pierwszych kilku igieł przylegającej połówki łoża. W ten sposób, na przykład przędza, wydzielana przez podajnik nici przędzy G1, jest także doprowadzana do pierwszych kilku igieł na lewym skraju górnej połówki łoża cylindra 1C(fig. 11C i 11D).

Przechodzenie przędzy od łoża kołowego do łoża prostolinijnego nie wywołuje szczególnych problemów. Jednak wracanie jej, ponowne przechodzenie w kierunku odwrotnym, wymaga wyposażenia w odpowiedni podajnik nici przędzy z dodatkowym elementem naprowadzającym, który spełnia funkcję przedstawioną na fig. 14A-14F, pokazujących sposób, w który podajnik rodzaju nitek przędzy G przechodzi ze swym rodzajem przędzy F od łoża prostolinijnego 11B do półkolistego łoża 1C, łóż opisanych przez ich odpowiadające im igły. Na fig. 14A podajnik nici przędzy podaje swoją przędzę na igły łoża prostolinijnego. Na fig. 14B podajnik nici przędzy znajduje się pomiędzy łożem prostolinijnym 11A i łożem kołowym cylindra 1C i jest przemieszczany pomiędzy dwoma łożami (fig. 14C). W tym punkcie element naprowadzający G' należący do podajnika rodzaju nici przędzy G pozostaje czasowo w pozycji osiągniętej na fig. 14C, natomiast podajnik nici przędzy G wraca (fig. 14D), oba elementy G i G' wchodzą na łoże kołowe 1C i podajnik nici przędzy G następnie kontynuuje przemieszczanie się wokół kołowego łoża 1C (fig. 14F), umożliwiając w ten sposób igłom łoża kołowego wychwytywanie przędzy F podane za pośrednictwem elementu naprowadzającego G', a element ten następnie postępuje za podajnikiem nici przędzy G i powraca do jego boku.

Figura 12 przedstawia fragment dzianej tkaniny wykonany sposobem opisanym powyżej. Odnośnikami C1, C3 i C5 ponownie oznaczono części części korpusowej wyrobu wykonane na połówkach łoży cylindrów 1C i 3C oraz na łożu prostolinijnym 11A. Wszystko to co widać, jest strefą zredukowaną do przebiegów trzech ściegów, ale należy rozumieć, że

184 866 formowana tkanina rozciąga się i obejmuje znacznie większą ilość ściegów. Przebiegi przedstawione schematycznie na fig. 12 służą do pokazania przejść pojedynczych włókien przędzy, które ustanawiają różnorodne strefy. Nici przędzy są oznaczone literą F, po której następuje liczba odpowiadająca podajnikowi nici przędzy, który je podał (na przykład nić przędzy F1 była podana przez podajnik nici przędzy G1 i tak dalej). Przez wzgląd na klarowność, włókna przędzy Z-skrętne są przedstawione jako czarne, a włókna przędzy S-skrętne jako białe. Jak to wynika z tej figury, podczas gdy części C1-C4 są uformowane jako prawa (przednia) strona tkaniny, części C5 i C6 są uformowane jako lewa (spodnia) strona tkaniny. Stanowi to charakterystyczny wygląd wyrobu wytwarzanego przez maszynę według niniejszego wynalazku, w którym części środkowe Cl i C6 części korpusowej są wytwarzane przez łoża prostolinijne, które pracują w odwrotnej konfiguracji, w stosunku do łóż kołowych, które formują boczne części części korpusowej wyrobu.

Podczas formowania części korpusowej C wyrób wewnątrz maszyny przyjmuje położenie przedstawione schematycznie na fig. 15. Nogawki L1 i L2 formowane w poprzednim etapie przy pomocy igieł 5 cylindrów 1C i 3C są zasysane do wnętrz rur 77 i 79, w których panuje podciśnienie. Dolne końce obu rur znajdują się w okolicach płaszczyzny, na której jest formowana tkanina na cylindrach 1C, 3C. Para stóp lub części wystających 11A i 79A wystaje z obu rur 77 i 79 w pobliżu łóż prostolinijnych po to by utrzymywać właściwe położenie. Pośrednie części C5 i C6 części korpusowej, które są formowane przez łoża prostolinijne 11A i 11B są zasysane do strefy środkowej pomiędzy dwiema rurami 77 i 79. Szczeliny 77f i 79F wzdłuż obu rur 77 i 79 umożliwiają tkaninie, rozwijającej się stopniowo części korpusowej, przemieszczać się do góry tak żeby następowało właściwe formowanie igłami 5 cylindrów 1C i 3C, oraz igłami 13 łóż 11 A, 11B. Podczas gdy nogawki L1, L2 wyrosły z płaszczyzny igieł 5 w dół, środkowe części C5 i C6 części korpusowej rosną z łóż 11A, 1 lB do góry, a więc ich tkanina jest uformowana na odwrotną stronę.

Figury 16A-16P przedstawiają drugi sposób formowania tkaniny na maszynie według niniejszego wynalazku. Na tych figurach, w ten sam sposób jak na fig. 11A-11T, odnośniki A1-A8 oznaczają osiem zasilań wokół cylindrów 1C i 3C (w przypadku cylindra 1C zasilania A1-A4, a w przypadku cylindra-3C zasilania A5-A8). Tak samo G1-G4 oznaczają podajniki nici przędzy należące do cylindra 1C, a G5-G8 są podajnikami nici przędzy należącymi do cylindra 3C. Zasilania A9 i A14 należą do łóż prostolinijnych 11 A, 11B, natomiast G10-G13 są czterema dodatkowymi podajnikami nici przędzy należącymi do dwóch łóż prostolinijnych: podajniki nici przędzy G12, G13 (z nićmi przędzy o skrętności S i Z, odpowiednio) dla loża HA, oraz podajniki nici przędzy G10, G11 (z nićmi przędzy o skrętności S i Z) dla łoża 11B.

Figura 16A przedstawia pozycję graniczną, która tradycyjnie będzie przyjmowana jako chwila początkowa w cyklu roboczym przedstawionym na następującym dalej szeregu figur, podczas którego będą formowane na każdej części cztery następująco po sobie przebiegi ściegów. W ułożeniu na fig. 16A (które odpowiada ułożeniu przedstawionemu na fig. 11A) trzony krzywkowe 1F, 3F należące do dwóch cylindrów 1C, 3C zaczynają się obracać zgodnie ze wskazówkami zegara (strzałka f1) i przeciwnie do wskazówek zegara (strzałka f3), odpowiednio. Zasilania A1-A8 początkowo zakreślają jałową część skoku sprowadzającą każde z nich do płaszczyzny środkowej oznaczonej P-P. Na początku zasilania A1, A3 i A6, A8 przejdą poza płaszczyznę środkową. Przechodząc tę pozycję, one rozpoczynają swój skok aktywny, podczas którego one formują ściegi wzdłuż odpowiadających im połówek kolistych łóż używając nici przędzy podane przez ich odpowiadające im podajniki nici przędzy Al, A3, A6, A8. Ta konfiguracja jest przedstawiona na fig. 16B. Zasilania A9 i A14 są czasowo w stanie spoczynku.

Ponieważ ruch obrotowy trwa (fig. 16C), zasilania A2, A4, A5, A7 także zaczynają formować odpowiednie przebiegi używając przędzy podane przez podajniki nici przędzy G2, G4, G5 i G7. Zasilania A9, A14 wykonują następnie skok od lewa do prawa (strzałka f11 na fig. 16D), podczas którego one formują rząd ściegów wzdłuż łóż 11A, 11B z przędzy podanej odpowiednio przez podajniki nici przędzy G11 i G13. Na fig. 16D, podajnik nici przędzy G11 jest umieszczony powyżej podajnika nici przędzy G10. Figura 16E przedstawia pozycję koń184 866 cową osiągniętą przez podajniki nici przędzy łóż prostolinijnych, natomiast zasilania cylindrów kontynuują ruch obrotowy.

Figura 16F przedstawia początek skoku wstecznego zasilań A9, A14 od prawa do lewa. Podczas tego skoku zasilanie A9 formuje przebieg ściegów wzdłuż łoża 11A używając przędzy podanej przez podajnik nici przędzy G12, który wykonuje ruch od prawa do lewa. Podobnie, zasilanie A14 tworzy przebieg ściegów wzdłuż łoża 11B z przędzy podajnika nici przędzy G10, który przechodzi z prawa do lewa. Figura 16G przedstawia pozycję końcową osiągniętą przez pośrednie zasilania A9, A14 przy końcu tego skoku. Zasilania A1-A8 kontynuują swoje własne przejście. Na fig. 16G zasilania A6 i A8 zakończyły część aktywną swego skoku, a ich odpowiadające im podajniki nici przędzy G6 i G8 zatrzymały się w przybliżeniu na środkowej płaszczyźnie P-P po przeciwległych stronach średnicy, te pozycje one miały na fig. 16A. Ponieważ ruch obrotowy trwa (fig. 16H) pozostałe zasilania A1-A5, A7 także dochodzą do płaszczyzny środkowej i do końca ich skoku aktywnego, pozostawiając podajniki nici przędzy po przeciwległych stronach średnicy, te pozycje one miały na fig. 16A. Każde zasilanie A1-A8 spełnia dodatkowy skok jałowy dla wyjścia z pracy przed odwróceniem swego ruchu.

Pomiędzy fig. 16H i fig. 161, zasilania A1-A8 odwracają swój kierunek ruchu, tak jak przedstawiają to strzałki f1, f3. Zasilania A9, A14 wykonują także po kolei skok jałowy od lewa do prawa, a następnie skok aktywny od prawa do lewa, podczas którego formują one przebieg ściegów wzdłuż łoża 11A używając przędzy podanej przez podajnik nici przędzy G13, oraz, przebieg ściegów wzdłuż łoża 11B używając przędzy podanej przez podajnik nici przędzy G11. Konsekwentnie, na fig. 161, podajniki nici przędzy G10-G13 wszystkie się znajdują pomiędzy prostolinijnymi łożami i cylindrem 1C.

Można zauważyć na fig. 16J, że w tej fazie operacji poszczególne zasilania A1-A8 formują odpowiednie przebiegi ściegów z przędz różniących się od tych używanych w poprzedniej fazie: zasilanie A1 formuje ściegi z przędzy podanej przez podajnik nici przędzy G2 i tak dalej. Jak w sposobie opisywanym z odniesieniem się do fig. 11 A-11T, tak i w tym przypadku, podajniki nici przędzy G1-G4 i G5-G8 podają nici przędzy przemiennie, o skrętności S i skrętności Z, w taki sposób, że w wyniku cyklu operacyjnego cztery przebiegi ściegów zostają uformowane na każdej połówce kolistego łoża z przemiennymi nićmi, przędzy o skrętnościach S i Z.

Figura 16J także przedstawia początek następnego skoku zasilań A9 i A14 od lewa do prawa. Każde z nich formuje jeden przebieg ściegów wzdłuż łóż 11A i 11B z nici przędzy podajników nici przędzy G10 i G32. Przechodząc przez położenie z fig. 16K, gdzie zasilania A9 i A14 kończą swój skok, one osiągają położenie zakończenia skoku z fig. 16L, gdzie podajniki nici przędzy G10, G12 znajdują się przy końcu cylindra C3 w pozycji wychodzenia z pracy, natomiast podajniki nici przędzy G11 i G13 są przy końcu cylindra 1C.

Na figurze 16M zasilania A9 i A14 wykonują skok jałowy od prawa do lewa, do osiągnięcia położenia z fig. 16N, natomiast zasilania A1-A8 kontynuują ruch obrotowy do położenia pokazanego na fig. 16P. W tym położeniu wszystkie zasilania i podajniki nici przędzy posiadająprzywróconąpozycje wyjściowa przedstawioną na fig. 16A.

Na figurze 16A-16P każdy podajnik nici przędzy jest przedstawiony ze swoją indywidualną. przędzą. Przemieszczania się podajników nici przędzy G10-G13 do położeń bocznych są takie, że powodują krzyżowanie się nici przędzy z nićmi przędzy podanymi przez podajniki nici przędzy G1-G8, tak że części tkaniny formowanej na łożach prostolinijnych 11A, 1 IB są łączone z częściami formowanymi na czterech połówkach łóż kolistych.

Figura 17 przedstawia część wyrobu wytworzonego tym sposobem. Te same miejsca, które były naniesione na fig. 12, są też i tutaj. Przędze, podane przez podajniki nici przędzy G10 i G11, są oznaczone przez F10 i F11, formują one w stanie odwróconym pośrednią część C6. Przędze, oznaczone przez F3 i F4, podane przez podajniki nici przędzy G3 i G4, formują część C2, natomiast przędze oznaczone przez F7, i F8, podane przez podajniki nici przędzy G7 i G8, formują część C4.

Sposób, dopiero co opisany powyżej, posiada zalety w porównaniu z poprzednio stosowanym sposobem, umożliwia stosowanie odmiennej przędzy do wykonywania środkowej

184 866 części części korpusowej od tej do wykonywania jej bocznych części. Znaczy to, na przykład, że wstawka środkowa może być wykonywana z innej przędzy.

Przykład z belkami oscylującymi (fig. 18 do 23).

Na figurach 18 do 23 jest pokazany odmienny sposób przemieszczania podajników nici przędzy.

W tym rozwiązaniu podajniki nici przędzy należące do dwóch cylindrów 1C i 3C są zamontowane na dwóch parach przeciwległych belek 201, 203 i 205, 207. Przekrój pokazany na fig. 18 przedstawia cztery pary nałożonych na siebie belek, ponieważ to rozwiązanie umożliwia posiadanie wielu par belek do wybierania wielu różnych przędz w rozmaitych etapach procesu formującego tkaninę. Jednakże w pozostałym opisie będziemy się odnosić tylko do dwóch par belek, ale będziemy rozumieć, że tam gdzie więcej nałożonych na siebie par belek jest stosowanych (zawsze jakaś równa ilość), sposoby wykonywania pozostają zasadniczo takie same za wyjątkiem tego, że może być stosowanych alternatywnie wiele par belek z odpowiadającymi im podajnikami nici przędzy.

Figury 19A-19E wyznaczają widok poziomy następujących po sobie położeń par belek kiedy następuje formowanie czterech kolejnych przebiegów ściegów na części korpusowej C ubioru. Na fig. 19A są widoczne tylko dwie przeciwległe belki leżące w tej samej płaszczyźnie, ponieważ belki drugiej pary są poniżej i powyżej, i dlatego są niewidoczne. Obie pary belek można zobaczyć oddzielnie, jedną od drugiej, na fig. 19B i fig. 19D.

Dwie belki 201, 203 i 205, 207 dwu par są zamontowane na odpowiadających im bliźniaczych wahaczach 209, 211, zamocowanych przegubowo na wspólnych trzpieniach obrotowych X1, X2. Cztery belki i cztery bliźniacze wahacze wyznaczają razem cztery czteroprętowe łańcuchy.

Podajniki nici przędzy są ponumerowane tym samym sposobem co został przyjęty na fig. 10. Podajniki nici przędzy G1 i G5 są zamontowane na belce 207, podajniki nici przędzy G2 i G6 na belce 203, podajniki nici przędzy G3 i G7 na belce 205, podajniki nici przędzy G4 i G8 na belce 201. Dla uproszczenia rysunku pominięto zasilania cylindrów, ale powinno być zrozumiałe, że one wykonują ruch o cyklicznie zmieniającym się kierunku i zsynchronizowany z przemieszczaniem się podajników nici przędzy G1-G8, tak jak już było to widoczne w wersji przedstawionej na fig. 16A-16P. Na fig. 19A podajniki nici przędzy są nałożone parami jedne na drugie, co podkreślono przez zastosowanie podwójnego numerowania.

W przeciwieństwie do poprzednich rozwiązań, każde z dwóch prostolinijnych łóż 11A, 11B posiada raczej dwa zasilania, oznaczone A9', A9 i A14', A14, odpowiednio, aniżeli zaledwie jedno. Przemieszczenia dwóch par zasilań odbywają się wzajemnie przeciwstawnie, w tym sensie, że one przemieszczają się równocześnie w sposób posuwisto-zwrotny, ale w kierunkach przeciwstawnych. Łoża prostolinijne także posiadają podajniki nici przędzy G10-G13, które w tym przypadku są przemieszczane w pobliże zasilań A9', A9, A14', A14, w ten sam sposób jak następuje to w maszynie prostolinijnej i w kolejności, o której będzie mowa poniżej.

Nawiązując do fig. 19A-19E, kolejność działania, przy którym jest formowana część korpusowa, zostanie opisana na początku, natomiast mechanizmy, które nadają ruch belkom, zostaną opisane później. W opisie, który następuje, gdzie są robione odniesienia do określonych przemieszczeń kątowych, te przemieszczenia powinny być rozumiane jako przybliżone i charakterystyczne, a przez to nie ograniczające, chyba że postanowiono inaczej.

W konfiguracji z fig. 19A podajniki nici przędzy znajdują się w pozycji granicznej odpowiadającej pozycji z fig. 16A. Bliźniacze wahacze 209 i 211 zaczynają się obracać ze wzajemnym względnym kątowym przesunięciem w fazie o 90°, tak że kiedy wahacz 211 wykonał kątowe przemieszczenie o 180° przeciwnie do wskazówek zegara (fig. 19B), wahacz 209 wykonał przemieszczenie tylko o 90° w tym samym kierunku. W położeniu z fig. 19B podajniki nici przędzy G1, G3, G5 i G7 uformowały pełny przebieg ściegów z odpowiednich im przędz wokół ich odpowiadających im połówek łóż kolistych, natomiast podajniki nici przędz G2, G4, G6 i G8 uformowały około połowy przebiegu z ich przędz. W tym samym czasie zostały wykonane przebiegi ściegów wzdłuż łóż prostolinijnych 11 A, 11B przy użyciu przędz z podajników nici przędz G11 i G12 przy pomocy zasilań A9' i A14, podczas gdy podajniki

184 866 nici przędz G10 i G13 są wydzielające przędzę dalej, do zasilań A9 i A14', które jeszcze nie zakończyły swojego skoku.

Następnie, na fig. 19C, belki 205, 207 są wciąż w położeniu z fig. 19B, podczas gdy belki 201, 203, które znajdowały się za nimi o 90° na fig. 19B, zakończyły teraz pierwszy pełny skok 180°, tak że przędze z podajników nici przędz G2, G4, G6 i G8 zakończyły odpowiadające im przebiegi ściegów. W tym samym czasie podajniki nici przędz G10 i G13 i ich odpowiadające im zasilania A9 i A14', także zakończyły swoje skoki. Dlatego, w tym ułożeniu, dwa przebiegi ściegów zostały uformowane na każdej połówce łoża kolistego i dwa przebiegi ściegów zostały także uformowane wzdłuż każdego łoża prostolinijnego. Na fig. 19C przebiegi są oznaczone liniami kreskowymi i kreskowo - punktowmni·

W tym momencie kierunek obrotów wahaczy 209 i 211 zostaje odwrócony. Na fig. 19D belki 205 i 207 są ponownie w pozycji wyjściowej z fig. 19A, mające działać na przestrzeni skoku 180° w kierunku przeciwstawnym do skoku poprzedniego, natomiast belki 201, 203 są odchylone (opóźnione) o 90°. Konsekwentnie, przędze podane przez podajniki nici przędzy G1, G3, G5 i G7, każda uformowała jeden pełny przebieg wokół odpowiednich połówek łoża kolistego, natomiast podajniki nici przędzy G2, G4, G6 i G8 są dalej przemieszczające się i wykonały w przybliżeniu połowę skoku, formując w przybliżeniu połowę przebiegu ze swych przędz. Zasilania A9', A9, A14', A14 i ich różne podajniki nici przędz G10-G13 są w trakcie wykonywania skoku w przeciwstawnym kierunku do tego już opisanego, podajniki nici przędzy G11 i G12 osiągnęły koniec swoich skoków, natomiast podajniki nici przędzy G10 i G13 znajdują się dalej w pozycji pośredniej. Na fig. 19E elementy formujące tkaninę zawróciły do pozycji startowej cyklu przedstawionej na fig. 19A.

Jak to wynika z sekwencji zilustrowanej przez fig. 19A-19.E, dwa skoki o 180° wahaczy 209, 211 dają dwa skoki belek 201, 207 z uformowanymi czterema przebiegami ściegów wzdłuż łóż prostolinijnych 11A, 11B i wokół czterech połówek łóż kolistych wyznaczonych przez dwa cylindry 1C, 3C. Przy stosowaniu przemiennym rodzajów przędz w podajnikach nici przędzy (na przykład S-skrętnych i Z-skrętnych przędz, odpowiednio), przebiegi ściegów formują się przemiennie, z przędz S- i Z-skrętnych.

Wersja opisywana dopiero co powyżej, będzie uważana za szczególnie dogodną ze względu na bardzo uproszczony mechanizm obsługujący podajniki nici przędzy. Podczas gdy podajniki nici przędzy G10-G13 mogą być uruchamiane tak jak w zwykłych maszynach prostolinijnych, podajniki nici przędzy G1-G8, należące do dwóch cylindrów, są uruchamiane synchronicznie poprzez działanie czterech bliźniaczych wahaczy 209, 211. Wszystkie przemieszczenia, zarówno bliźniaczych wahaczy jak i suportów przenoszących zasilania A9', A9, A14', A14 mogą pochodzić od przemieszczania się trzonów krzywkowych przenoszących zasilania cylindrów 1C i 3C. Ponieważ zasilania A9', A9 z jednej strony i zasilania A14', A14 z drugiej, są uruchamiane w sposób zsynchronizowany ale w przeciwstawnych fazach, istnieje możliwość zastosowania raczej dwóch połączonych suportów, to jest przyłączonych do pasa biegnącego wokół dwóch kół pasowych pozwalających uzyskać przemieszczenie przesunięte w fazie, niż stosować dwa suporty 17A, 17B jednolite jeden z drugim, lub inaczej, uruchamiane w tym samym kierunku.

Zostanie teraz opisany, z odniesieniem do fig. 18, 20 i 21, mechanizm umożliwiający sterowanie zsynchronizowanym przemieszczaniem się bliźniaczych wahaczy 209, 211 i stąd belek 201-207. W tym przykładzie ilustracyjnym ruch pochodzi od wałka 25, z tej przyczyny, że koło zębate trzpieniowe 221 jest osadzone na wpust na jego górnym końcu i zazębione z kołem pierścieniowym 223 osadzonym na wpust na wydrążonym wałku 225 ułożyskowanym w poprzecznym bloku 227. Wydrążony wałek 225 jest zakończony cylindryczną częścią tulejową 229, która podtrzymuje dwa niewielkie tłoki 231 i 233, z osiami uszeregowanymi w płaszczyźnie pionowej zawierającej oś walka 225. Dwa tłoczki 231, 233 są poddawane naciskowi odśrodkowo, od dwóch spiralnych ściskanych sprężyn przenoszących na nie nacisk za pośrednictwem odpowiednich rolek 235, 237, działający na wewnętrzną powierzchnię odpowiednio drgających krzywek, których kształt jest widoczny na fig. 21 i 22. Dwie krzywki 241, 243, stowarzyszone z górnym tłoczkiem 231, wyznaczają (fig. 21A) roboczą powierzchnię wewnętrzną cylindrycznego kształtu, podzieloną na dwie części o różnej rozciągłości, te

184 866 głości, te dwie części we wzajemnym porównaniu nie są takie same. Dokładniej, krzywka 241 posiada obwód rozciągający się na około 270°, natomiast krzywka 243 posiada obwód rozciągający się w przybliżeniu na 90°. Odnośnikami 241X i 243X są oznaczone dwa pionowe czopy obrotowe dla dwóch krzywek 241 i 243. Drgania krzywek są sterowane siłownikami, których nie pokazano. Jak te jasno wynika z fig. 21A-21D, drgania krzywek 241, 243 powodują promieniowe przemieszczenia tłoczka 231.

Współosiowe z częścią cylindryczną 229, są dwa nałożone na siebie dyski 245, 247, z których pierwszy jest połączony na stałe z wałkiem 249, który, działając przez odpowiednie połączenie wpustowe, obraca bliźniaczym wahaczem 211 i przez to powoduje wahanie belek 205, 207, natomiast drugi dysk 247 jest połączony na stałe z wydrążonym wałkiem 253, który, działając przez odpowiedni układ połączeń wpustowych, obraca bliźniaczym wahaczem 209 i tym samym powoduje wahanie belek 201, 203. Wałek wewnętrzny 249 jest połączony z wybierakiem 253, który może przemieszczać wałek 249 i wydrążony wałek 251 osiowo w taki sposób, że on może się zazębiać z różnymi wahaczami przyłączonymi do różnych belek, z innymi podajnikami nici przędzy przenoszącymi różne rodzaje przędz.

Dysk 245 zawiera dwa, styczne do obwodu, wgłębienia 245A, 245B, rozmieszczone na przeciw siebie, symetrycznie na kątach 135° i posiadające rozciągłość obwodową około 45°. Styczne do obwodu wgłębienia 245A, 245B działają w połączeniu z tłoczkiem 231 ustanawiając czasowo mechaniczne połączenie przenoszące moment skrętny pomiędzy częścią tulejową229 i dyskiem 245, tak żeby przenosić ruch obrotowy z wałka napędowego 25 na wałek 249 i tym samym na wahacz 211.

W układzie podobnym, dwie krzywki 261 i 263 wyznaczające cylindryczną powierzchnię roboczą, są usytuowane wokół tłoczka 233. Wymienione krzywki obracają się przegubowo wokół dwóch pionowych czopów 261X, 263X, które są przesunięte o 90° w stosunku do czopów 241X, 243X. Krzywki 261, 263 są identycznie ukształtowane. Dysk 247 ma dwa wgłębienia 247A, 247B po przeciwległych stronach, o obwodowej rozciągłości nieco powyżej 90°. One działają w połączeniu z tłoczkiem 233, tak żeby czasowo sprzęgać wydrążony wałek 251 dla przeniesienia momentu skrętnego na tuleję cylindryczną 229 i stąd przenosić ruch obrotowy na wahacz 209.

Figury 21A-21D przedstawiają przemieszczenia krzywek 241, 243, tłoczka 231 i dysku 245, podczas jednego cyklu roboczego, w czasie którego belki 201-207 i wahacze 209, 211 wykonują przemieszczenia opisywane z odniesieniem do fig. 19A-19E. Figura 21A odpowiada pozycji belek z fig. 19A. Tłoczek 231 znajduje się wewnątrz wgłębienia 245B. Ruch obrotowy o kierunku przeciwnym do wskazówek zegara wałka 225, i stąd tulei cylindrycznej 229, nie jest przenoszony na wałek 249 przez następne 45°, ponieważ stanowi to kątową rozciągłość wgłębienia 245B, i dysk 245 jest zabierany razem z tłoczkiem, wokół do położenia przedstawionego na fig. 21B tak, że dysk 245 (i stąd wałek 249 oraz bliźniaczy wahacz 211 razem połączone) wykonuje przemieszczenie kątowe o 180°. To odpowiada obrotowemu przemieszczeniu o 180°, które ciągnie za oba przejście od fig. 19A dc fig. 19B. Przez kolejne 135° ruchu obrotowego tulei cylindrycznej 229, dysk 245 pozostaje nieruchomy, ponieważ tłoczek 231 jest wysunięty promieniowo. Na fig. 21C wałek 225, i stąd tuleja 229, dokonały pełnego obrotu o 360° i ich ruch jest teraz odwracany, w rezultacie odwróconego kierunku ruchu obrotowego wałka 25 i stąd zasilań cylindrów 1C i 3C (które w tym przykładzie wzajemnie obracają się w jednakowych kierunkach). Kiedy tuleja cylindryczna 229, i stąd tłoczek 231, osiągają położenie przedstawione na fig. 21C, krzywki 241, 243 przekręcają się do położenia wyjściowego tak, że popychają tłoczek do wgłębienia 245A. Wtedy następuje obrót o 45° tulei 229, podczas którego nie występuje mechaniczne połączenie z dyskiem 245, i w rezultacie tego wahacz 211 ciągle pozostaje nieruchomy, natomiast tłoczek 231 wspiera się o końcową powierzchnię wgłębienia 245A i dlatego rozpoczyna popychać dysk 245 dookoła, powodując jego przemieszczanie obrotowe. Ten ruch obrotowy dysku 245 trwa przez 180° do położenia przedstawionego na fig. 21D, gdzie krzywki przekręcają się powodując promieniowe odśrodkowe przemieszczenie się tłoczka 231 i, z tego powodu, rozłączenie dysku 245 (który się zatrzymuje) z cylindryczną tuleją 229. Ta ostatnia kontynuuje ruch obrotowy

184 866 dopóki nie zakończy pełnego obrotu o 360°, to jest dopóki nie powróci do położenia przedstawionego na fig. 21A, gdzie jest odwracany ruch i drgania krzywek 241, 243.

Bliźniacze wahacze 209 i 211 są połączone z odpowiednimi układami hamującymi 210 (fig. 18), które wstrzymują ich ruch w momencie wyprostowania, tak żeby ich bezwładność nie przenosiła ich poza przemieszczenia leżących pod nimi dysków.

Figury 22A-22D pokazują rozmaite pozycje przyjmowane przez tłoczek 233, krzywki 261, 263 i dysk 247, podczas tego samego cyklu roboczego. Dla ułatwienia zilustrowania, fig. 22A-22D pokazują stany w chwilach przesunięć kątowych o 90° od tych przedstawionych na odpowiadających im fig. 21A-21D. Na przykład, fig. 22A pokazuje stan, w którym tuleja 229 już wykonała przemieszczenie o 90° swego skoku od chwili początkowej cyklu, zilustrowanej na fig. 21 A. Od rozpoczęcia kątowego skoku, poprzez pierwsze 135° obrotu wałka 225 i tulei 229, dysk 247 pozostaje nieruchomy. W tym momencie tłoczek 233 wspiera się o końcową powierzchnię wgłębienia 247B i zaczyna przenosić dysk 247 dookoła, do położenia przedstawionego na fig. 22B, to jest na przestrzeni kąta 180°. W tym ułożeniu, wgłębienia 245A, 245B posiadają więc zamienione położenia w porównaniu z fig. 22A. Krzywki się przekręcają powodując wyłanianie się tłoczka 233 z wgłębienia 245B i pozwalając tulei cylindrycznej 229 na wypełnienie jej kątowego skoku o kąt 45° (nie pokazano tej pozycji), natomiast stowarzyszony z nią wahacz jest utrzymywany w stanie spoczynku. W tym momencie wałek 225 i tuleja cylindryczna 229 odwracają swój kierunek obrotów. Figura 22C przedstawia konfigurację układu po przekręceniu się o 90° w kierunku odwróconym. Krzywki 261, 263 powróciły do pozycji, w której one popychają tłoczek 233 dośrodkowo w promieniowym kierunku. Po obróceniu się o 135° od miejsca gdzie kierunek ruchu obrotowego został odwrócony, tłoczek 233 ponownie wchodzi w kontakt z końcową powierzchnią wgłębienia 247B i, ponieważ obracanie się tulei cylindrycznej 229 trwa, dysk 247 ponownie jest wprawiany w ruch obrotowy dopóki on nie osiągnie ułożenia z fig. 22D, gdzie krzywki 261, 263 przekręcają się powodując, że tłoczek opuszcza wgłębienie 247B. Ruch obrotowy przez dalsze 45° sprowadza układ do jego początkowej konfiguracji, w której jest gotowy do nowego cyklu.

Figura 20 jest wykresem ilustrującym skoki kątowe rozmaitych elementów. Na osi x jest naniesiony kąt obrotu wałka 225 i tulei cylindrycznej 229, natomiast na osi y jest naniesiony kąt obrotu tulei cylindrycznej 229, dysku 245 i dysku 247. Odnośniki f1, f2 i f3 identyfikują trzy wykresy odnoszące się do wałka 225, dysku 245 i dysku 247.

Powyżej opisywana wersja sama ma zastosowanie także do budowy wielokrotnych maszyn służących do jednoczesnego formowania wielu wyrobów. Figura 23 pokazuje konfigurację dwóch par cylindrów 1C, 3C i 1C' i 3C', z dwiema parami prostolinijnych łóż 11, 11'. Ruch jest zsynchronizowany poprzez dwie sekcje maszyny, 1C, 3C i 11 oraz 1C', 3C' i 11'.

Przykład z fig. 24 do 36

W ujęciu schematycznym, maszyna składa się z dwóch roboczych jednostek bocznych 501, 503, a każda składa się z formującego tkaninę cylindra 501C, 503C, w zasadzie typu konwencjonalnego, z chwytami, w których igły, oznaczone 505, mogą się suwać. Odnośnik 507 oznacza podnośnik (fig. 30), natomiast 501F i 503F oznaczają trzony krzywkowe dwóch cylindrów 501C, 503C, które przenoszą krzywki sterujące ruchem podnośników 507 i igieł 505.

Każdy cylinder 501C, 503C posiada pierścień 501 A, 503A z zagłębiaczami. Każda z dwóch jednostek roboczych 501 i 503 ma podobną budowę i spełnia analogiczną funkcję do tej, którą spełnia cylinder zwyczajnej kołowej maszyny dziewiarskiej, służącej do produkcji pończoch.

Pośrednia jednostka 511 składająca się z dwóch krótkich, nachylonych względem siebie, łóż 511A, 51 IB (fig. 25), każde ze swoimi własnymi chwytami 512 służącymi do osłaniania i naprowadzania igieł 513 i podnośników, które zostaną opisane bardziej szczegółowo później, jest umieszczona pomiędzy dwiema roboczymi jednostkami bocznymi 501 i 503. Dla każdego łoża 511 A, 511B jest przewidziany suport 517A, 517B z wybierakiem elektronicznym: on realizuje posuwisto-zwrotny ruch w prostej linii wzdłuż jego odpowiadającego jemu łoża i przenosi krzywki sterujące igłami i podnośnikami. Dwa prostolinijne łoża 511A, 511B są ułożone podobnie jak odwrócona litera V, z wierzchołkiem najwyżej położonym, i są usytuowane symetrycznie względem płaszczyzny zawierającej osie cylindrów 501C, 503C.

184 866

Jak zostanie to wyjaśnione poniżej, dwa cylindry 501, 503 formują nogawki wyrobu, a później, te same cylindry w połączeniu z dwoma łożami prostolinijnymi 511 A, 511B formują część korpusową wyrobu.

Każdy cylinder jest wprawiany w ruch obrotowy za pomocą wspólnego pasa 521 (pokazanego tylko częściowo na fig. 24), który jest przeprowadzony wokół dwu kół pasowych 523A, 523B, połączonych z dwoma cylindrami 501C, 503C. Odnośnik 525 oznacza łożyska trzonów krzywkowych 501F, 503F.

Trzony krzywkowe 501F, 503F są wprawiane w ruch obrotowy za pośrednictwem odpowiednich pasów (nie pokazane), które obiegają wokół koła pasowe 528 powiązane w jedną całość razem z trzonami krzywkowymi. Napęd silnikowy trzonów krzywkowych jest niezależny od napędu cylindrów, co umożliwia wprawianie w ruch obrotowy cylindrów zarówno podczas utrzymywania w stanie nieruchomym trzonów krzywkowych, jak i inaczej, wprawianie w ruch obrotowy trzonów krzywkowych podczas utrzymywania w stanie spoczynku cylindrów.

Na strukturze 526 są zamontowane dwie prowadnice 531, jedna z nich jest widoczna na fig. 25, druga jest położona symetrycznie względem środkowej płaszczyzny symetrii maszyny, równoległej do łóż prostolinijnych 511A, 511B. Na każdej prowadnicy 531 biegnie suwak 533 powiązany w jedną całość z inną prowadnicą 535 prostopadłą do prowadnicy 531. Również jedną całość stanowi suwak 531 z płytą 537 zawierającą chwyty, w których działające podnośniki igieł 513 poszczególnego prostolinijnego łoża mogą się suwać, co zostanie opisane bardziej dokładnie później.

Płyta 537 niesie także na sobie silnik elektryczny 539 z kołem zębatym trzpieniowym 541, które się zazębia z zębatką 543 powiązaną w jedną całość z suportem 517A, albo z suportem 517B. Ruch obrotowy silnika 539 przemieszcza odpowiednio suport 517A lub 517B wzdłuż prowadnicy 535, w celu uruchamiania igieł 513 w odpowiadającym im prostolinijnym łożu.

Położenie płyty 537 w odniesieniu do nieruchomej konstrukcji 526 maszyny jest regulowane za pomocą ustawiania trzpienia obrotowego 547, który poprzez parę kół zębatych stożkowych 549, a dalej poprzez parę kół zębatych stożkowych 551, obraca nakrętkę 553, z którą współpracuje wkręcony w nią, nagwintowany trzpień koła trzpieniowego 555, powiązany w jedną całość z płytą 537. Trzpień obrotowy 547 przechodzi przez maszynę i, za pośrednictwem symetrycznie usytuowanego układu par stożkowych kół zębatych względem układu 549, 551, oddziałowuje na płytę 537 drugiego prostolinijnego łoża 511B. Przez pokręcanie trzpieniem obrotowym 547 możliwa jest zmiana położenia obu płyt 537, powodując ich przemieszczanie wzdłuż właściwych im prowadnic 531. To pozwala na regulację odległość i pomiędzy prostolinijnymi łożami 511A, 511B tak, żeby mogły przechodzić, jeżeli jest to wymagane, grubsze części wyrobu, na przykład uelastyczniony pas biodrowy.

Teraz zostanie opisane bardziej szczegółowo, z odniesieniem do fig. 25 i 26, ułożenie roboczych elementów igieł i zagłębiaczy, obu prostolinijnych łóż 511A, 511B. Na fig. 25 są zaznaczone podnośniki 561 które się suwają w indywidualnych chwytach 563 znajdujących się w płycie 537. Przeciwnie do tego, co ma miejsce w tradycyjnych maszynach, podnośniki 561 nie działają bezpośrednio na grubsze końce igieł 513, ale na trzpienie 565, które przenoszą ruch na igły 513 przez wahacze dźwigniowe 567 (fig. 26), z których każdy jest przegubowo zamocowany w miejscu 567A na płycie 537, odpowiednio, i powiązany w miejscach 567B i 567C ze stowarzyszonymi z nim, trzpieniem 565 i igłą 513. Trzpienie 565 posiadają występy, albo stopnie oporowe 565A (fig. 25), na które oddziaływają krzywki przenoszone przez odpowiednie suporty 517A, 517B sterujące ruchem igieł 513, natomiast podnośniki 561 są uruchamiane innymi krzywkami sterującymi, przenoszącymi przez te same suporty, i służą do podnoszenia igieł 513. A więc przemieszczenia igieł 513 są dokonywane z pośrednictwem łańcucha kinematycznego utworzonego przez trzpienie 565 i wahacze dźwigniowe 567. To jest tym spowodowane, że suporty 517A i 517B posiadają znacznie mniejsze nachylenie do poziomu niż igły 513, po to by pozostawić przestrzeń poniżej nich dla łóż kołowych, cylindrów 501C, 503C.

Na figurach 25 i 26 są także widoczne zagłębiacze nieruchome 571 i zagłębiacze ruchome 573, łóż prostolinijnych 511A, 511B. Ruchome zagłębiacze 573 są sterowane krzywkami przenoszonymi przez suporty 517A lub 517B oddziaływującymi bezpośrednio na zagłę184 866 biacze. Na fig. 26 igły 513 łoża 511A są obniżone, a ich zagłębiacze 573 wycofane, natomiast igły łoża 511B są podniesione, a zagłębiacze 573 są w położeniu wysuniętym w przód.

Figury 30 i 31 przedstawiają schematycznie elementy robocze zagłębiaczy cylindrów 501C, 503C. Na fig. 30 jest także widoczna jedna z igieł 505 z jej grubszym końcem 505A i podnośnikiem 507. Elementy robocze igieł i podnośników, cylindrów, ulokowane w trzonach krzywkowych 501F, są typu tradycyjnego i nie są pokazane na rysunku. Jednak działanie zagłębiaczy zostało zmodyfikowane ze względu na przestrzeń. Każdy zagłębiacz, oznaczony 581, jest zamocowany przegubowo w miejscu 581A w odpowiadającym mu gnieździe w pierścieniu 583 połączonym w jedna całość z towarzyszącym mu cylindrem 501C. Na fig. 30 i 31 zagłębiacze są pokazane w dwóch położeniach, wysuniętym do przodu i wycofanym, odpowiednio, w stosunku do obszaru formowania tkaniny, natomiast igła 505 jest przedstawiona zawsze w położeniu podniesionym, jest więc zrozumiałe, że w położeniu pokazanym na fig- 31 ona musi przesunąć się w dół, tak jak zaznaczono strzałką.

Porównując z maszynami tradycyjnymi, pierścień zagłębiaczy 501A, to jest element zawierający krzywki do stosowania zagłębiaczami 581, jest ustawiony na dolnym poziomie w taki sposób, że przemieszczanie obrotowe zagłębiacza 581 jest wymuszane przez odpowiedni wahacz dźwigniowy 587 z miejscem obrotu w punkcie 587A, w odpowiednim gnieździe, a powiązanie z towarzyszącym mu zagłębiaczem 581 jest w miejscu 587B. Występ 587C na wahaczu dźwigniowym jest uruchamiany przez krzywki 589 (widoczne na fig. 30) pierścienia 501A. W praktyce wahacz dźwigniowy 587 jest elementem przenoszącym ruch z krzywek sterujących zagłębiaczami na same zagłębiacze, co oznacza że pierścienie zagłębiaczy 501A, 503A mogą być położone niżej niż zwykle, tak żeby zwolnić przestrzeń dla płyt 537 i dla suportów 517A, 517B przenoszących elementy robocze igieł łóż prostolinijnych 511A, 511B.

Nieruchoma struktura 526 maszyny rozciąga się do góry (fig. 24) powyżej łóż prostolinijnych 511A, 511B i powyżej cylindrów 501C, 503C formując pierścieniową bieżnię, po której obraca się człon obrotowy 593. Oś obrotu członu obrotowego 593 jest pionowa i przechodzi przez środek łóż prostolinijnych 511A, 511B. Przez człon obrotowy 593 są podtrzymywane liczne pakunki z przędzą, z których dwa, oznaczone przez B1 i B2, są widoczne na fig. 24. Nici przędzy F1 i F2 dostarczane przez pakunki przędzy B1, B2 przechodzą przez otwory 595 wykonane w podstawie członu obrotowego 593 i są podawane w dół do elementów formujących tkaninę. Jak przedstawiono na fig. 32 w przypadku nici przędzy F2, jest ona podawana do podajnika nici przędzy 601 przenoszonego przez łańcuch 603, który biegnie w płaszczyźnie poziomej i tworzy zamknięty tor, dostosowany do dwóch prostolinijnych łóż 511A, 511B i do dwóch kołowych łóż igłowych na cylindrach 501C, 503C. Tor łańcucha 603 uwidoczniono na fig. 27. Tor łańcucha jest wyznaczony przez drogę 605 (fig. 28) związaną na stałe z płytą 607 wspartą na nieruchomej strukturze 526 maszyny. W zilustrowanym przykładzie płyta 607 jest wsparta na wspornikach 609 widocznych jako zaznaczone na fig. 24. Na fig. 27 i 28 Jest także przedstawione zębate koło łańcuchowe oznaczone 611, które przenosi ruch na łańcuch 603 od siłownika (nie pokazany).

W zilustrowanym przykładzie, łańcuch 603 przenosi dwa identyczne podajniki nici przędzy 601, przesunięte w fazie wzajemnie, jeden względem drugiego, o odpowiednią wielkość, co zostanie opisane poniżej, dla dwóch rodzajów przędz F1, F2 pochodzących od dwóch pakunków przędz B1, B2 założonych na człon obrotowy 593, ale możliwe jest także zainstalowanie więcej niż dwóch podajników nici przędzy na łańcuchu w odpowiednim rozstawie.

Każdy podajnik nici przędzy 601 jest sterowany dźwignią 613, na którą działa odpowiednia krzywka, w znany sposób obniża podajnik nici przędzy lub podnosi go, i następnie wycofuje go z łóż kiedy dziany wyrób jest zakończony i wymaga usunięcia. Kiedy to nastąpi, podajniki nici przędzy sąpodnoszone, a nici przędzy są odcinane i utrzymywane w zaciskach, tak jak jest to znane, dla umożliwienia usunięcia wyrobu i rozpoczęcia wykonywania następnego wyrobu.

Wyrób zaczyna być wykonywany od palców, które mogą być otwarte przy rozpoczynaniu, albo zamknięte za pomocą jednego ze znanych urządzeń. Doświadczenia zebrane na podstawie dokumentów wymienionych w stanie techniki są włączone do niniejszego opisu.

184 866

Nogawki są dziane przy stosowaniu trzonów krzywkowych 501F, 503F bocznych jednostek 501, 503 formujących tkaninę stacjonarnie i cylindrów 501C, 503C obracających się ruchem ciągłym i/lub ruchem o zmieniającym się kierunku tam i z powrotem. Łoża prostolinijne 511A, 511B są czasowo nieaktywne. Nogawki są formowane sposobami już znanymi i stosowanymi bieżąco przy niezależnym formowaniu nóg pończoch na dziewiarkach kołowych. Każdy cylinder może być zasilany odpowiedni a ilością przędz, na przykład czterema. Jedno z czterech zasilań każdego cylindra 501C, 503C zasila nićmi wykonanymi z jednej z przędz F1, F2, podawanymi przez podajniki nici przędzy 601 z pakunków przędz B1, B2 umieszczonych na górze obracającego się członu 593, który na tym etapie procesu formowania tkaniny jest nieruchomy.

Jak tylko zostaną zakończone nogawki, cylindry 501C, 503C jednostek bocznych 501, 503 zatrzymują się, trzy zasilania zasilające dotąd cylindry są wyłączone, igły prostolinijnych łóż 511A, 511B są podniesione i zbiegają się do formowania zamkniętej strefy rozwidlenia (krocza), a dwa podajniki nici przędzy 601 zaczynają ciągły ruch, każdy kontynuuje dostarczanie swojej własnej przędzy F1, F2, natomiast inne trzy zasilania cylindrów, których używa się do formowania nóg, są wyłączone. Ruch podajników nici przędzy jest wywoływany przez napędzanie łańcucha 603, który biegnie wokół zamkniętego toru przypominającego ósemkę, pokazanego na fig. 27. Trzony krzywkowe 501F, 503F jednostek bocznych 501, 503 są przemieszczane obrotowym ruchem ciągłym, natomiast suporty 517A, 517B przenoszące krzywki działające na igły 513 łóż prostolinijnych 511A, 511B są przemieszczane ruchem o cyklicznie zmieniającym się kierunku.

Igły 505 obu cylindrów 501C, 503C i igły 513 obu prostolinijnych łóż 511A, 511B formują w praktyce, w tej fazie, pojedyncze łoże, którego kształt odpowiada w zasadzie temu torowi, po którym biegnie łańcuch 603 i, przy zasilaniu dwoma rodzajami przędz F1, F2 tych igieł, pochodzącym od dwóch podajników nici przędzy 601, jest formowana cześć korpusowa wyrobu. Jasne jest, że więcej niż dwa zasilania mogłyby być zastosowane podczas tego etapu, na przykład cztery zasilania jednocześnie pracujące.

Rura odsysająca 621 z dolną częścią która jest spłaszczona w swej środkowej części i równoległa do łóż prostolinijnych 511 A, 511B, jest usytuowana powyżej cylindrów 501C, 503C i powyżej łóż prostolinijnych 511A, 511B. Ta cześć biegnie do góry, aż do miejsca gdzie łączy się z cylindryczną górną częścią 621B. Wyrób jest zasysany do rury 621, w miarę jak jest formowany, w ten sposób, żeby nie występowały zakłócenia pracy elementów formujących tkaninę, pod rurą. Jak przedstawiono na fig. 32, środkowa część 621 A, dolnej części rury 621, wykonuje ruch wahliwy tak, że przemieszcza się cyklicznie do tyłu w stosunku do tego łoża 511, którego igły są podnoszone, czyli w ten sposób, jak to przedstawiono na fig. 32, że jak igły łoża 511B są podniesione, to część 621A rury zasysającej jest przemieszczona w kierunku łoża 511A.

Podczas gdy podajniki nici przędzy 601 przemieszczają się ruchem ciągłym wokół toru łańcucha 603, człon obrotowy 593 obraca się wokół swojej własnej pionowej osi, prowadzony po kołowej drodze 591, tak żeby nici przędz F1 i F2 nie plątały się.

Przemieszczenia podajników nici przędzy 601, a tym samym łańcucha 603, oraz krzywek działających na igły łóż prostolinijnych 511 A, 511B i cylindrów 501C, 503C, muszą być odpowiednio zsynchronizowane dla uzyskiwania prawidłowej kolejności ruchu. Figura 33 pokazuje jeden z możliwych sposobów sterowania podajnikami nici przędzy i krzywkami dziania, w którym są stosowane dwa podajniki nici przędzy i stąd dwa zasilania, a te dwa podajniki nici przędzy 601A, 601B przechodzą wzdłuż prostolinijnych łóż 511A, 51 IB jr^^^e^s^unięte wzajemnie w fazie o 90°. Kiedy podajnik 601B przechodzi od cylindra 503 do łoża 511B, podajnik nici przędzy 601A znajduje się w przybliżeniu 90° z tyłu za miejscem gdzie będzie przechodził od cylindra 501C do prostolinijnego łoża 511A. Litera A pokazuje chwilowe położenie krzywki dziania, która współpracuje z podajnikiem nici przędzy 601 A.

Od tego położenia, podajnik nici przędzy 601b przemieszcza się przy nieznacznie zmniejszonej prędkości wzdłuż łoża 511B osiągając ostatecznie położenie 601B' na cylindrze 501C. W tym samym czasie podajnik nici przędzy 601A osiągnął pozycję 601A', a jego krzywka dziania osiągnęła pozycję A'. Odległość kątowa pomiędzy podajnikiem nici przędzy

184 866

601A i krzywką. A zmniejszyła się ponieważ zwolnił się ruch łańcucha 603, przez który podajnik przędzy jest napędzany (natomiast trzony krzywkowe obu cylindrów obracają się ze stałą prędkością). Od położenia 601A' podajnik nici przędzy 601A rozpoczyna przemieszczać się przez łoże 511A przy obniżonej prędkości, natomiast podajnik nici przędzy 601B' zaczyna swoje przechodzenie wokół cylindra 501C sterowany przez tę samą krzywkę dziania, która dotąd pracowała z podajnikiem nici przędzy 601 A, a która już znajduje się w położeniu A'.

Przy stosowaniu większej ilości zasilań jest możliwe stopniowanie potrzebnego obniżania szybkości przemieszczeń podajników nici przędzy wokół ich toru.

Wynika z powyższego, że każdy rodzaj przędzy F1, F2 jest podawany zarówno do łóż cylindrowych cylindrów 501C, 503C jak i do prostolinijnych łóż 511 A, 511B. Umożliwia to okoliczność, że podajniki nici przędzy 601 przemieszczają się dookoła po zamkniętym torze, który w zasadzie naśladuje linię obrysu łóż. Niemniej jednak, na przejściu od loża prostolinijnego do łoża kołowego i odwrotnie, problemy mogą wystąpić, ponieważ łańcuch przenoszący podajniki nici przędzy nie może dokładnie naśladować, ścieżki łóż. Więc, w celu umożliwienia bezpiecznego przechodzenia podajnika od jednego typu łoża do innego, zostały przewidziane cztery przejściowe mechanizmy umieszczone przy czterech węzłach, pokazane na fig. 32, 34 i 35. Dokładniej, na fig. 35 jest widoczny mechanizm do przechodzenia nici przędzy od łoża prostolinijnego do łoża kołowego (które w tym szczególnym wypadku jest łożem cylindra 501C). Mechanizm zawiera dźwignię 641 zawieszoną w punkcie 643, nieruchomym, należącym do nieruchomej struktury maszyny, albo do wahliwej środkowej części 621A rury zasysającej 621. Dźwignia 641 posiada haczykowaty dolny koniec i jest sterowana przez giętkie wyprowadzenie 645, którego dolny koniec jest zakotwiczony w dźwigni 641, natomiast jego górny koniec jest podłączony do suwaka 647, który się suwa w krzywce typu szczelinowego 649 (fig. 32 i 9A) uformowanej w pierścieniu 651 jednolitym z członem obrotowym 593. Profil krzywki szczelinowej jest taki, żeby powodował wahanie się dźwigni 641 i innych trzech dźwigni podobnych do niej, umieszczonych przy czterech węzłach pomiędzy prostolinijnymi łożami i kołowymi łożami.

Figura 34 przedstawia schematycznie kilka igieł 505 od kołowego łoża cylindra 503C i igły 513, sąsiadujące z nimi, z dwóch prostolinijnych łóż 511A, 511B. Pogrubionymi liniami, i oznaczone jako 641A, 641B, są przedstawione drogi, których się trzymają dwie dźwignie 641 pomagające przenosić nić przędzy od łoża prostolinijnego 511A, odpowiednio do łoża kołowego cylindra 503C, a z tego ostatniego, do łoża prostolinijnego 511B. W praktyce, kiedy podajnik nici przędzy przemieszcza się wokół krzywej oznaczonej X, wyznaczonej przez drogę, po której biegnie łańcuch 603, dźwignia 641A-bierze j^g^o nić przędzy z igieł 513 łoża 511A i popycha ją w kierunku cylindra 503C, igieł 505, które się znajdują w strefie pośredniej pomiędzy dwoma prostolinijnymi łożami. Dla działania w kierunku przeciwnym, jak podajnik nici przędzy przemieszcza się wokół krzywej Y, z cylindra 503 do łoża 511B, dźwignia 641B popycha nić przędzy w kierunku środka dwóch prostolinijnych łóż.

Wyrób produkowany na maszynie tutaj opisywanej posiada strukturę przedstawioną schematycznie na fig. 36: L1 i L2 są nogawkami dzianymi przez cylindry 501C, 503C w czasie gdy łoża prostolinijne 511 A, 511 B są utrzymywane w stanie nieaktywnym. Litera C jest ogólnym odnośnikiem dla części korpusowej wyrobu, która to część korpusowa jest z kolei wykonana z czterech części oznaczonych C1, C3, C5 i C6, wytwarzanych na igłach cylindra 501C, na igłach cylindra 503C, oraz na igłach łóż 511A i 511B, odpowiednio. Odnośniki B2, B3, B5 i B6 oznaczają linie połączeń utworzonych w przejściach pomiędzy łożami prostolinijnymi i łożami kołowymi cylindrów 501C, 503C. Te strefy są przedstawione na schemacie z fig. 37, gdzie F1 i F2 są dwoma rodzajamipiaędzy, zktórej część kzrpusowa jest dzi<stąaCl, C3 i C5 znów oznaczają części części korpusowej tak jak na fig. 36. Jak można zauważyć na fig. 37, cała część korpusowa jest uformowana z tkaniny na wierzchnią stronę (na prawą stronę).

184 866

I

FIG. 3A

184 866

FI G. 3B

184 866

FIG. 6

I06A

MA

1IA 79F

184 866

FiG.7

A -η-

184 866

QOH

184 866

FIG.9

184 866

FIG. 10

184 866

FIG. 1A

184 866

FIG. 11E

'8

184 866

FIG.11S te

Az

& 11Z&

/

11A

&

1-te

184 866

FIG. 13

184 866

FIG.14

/

184 866

FIG. 15

E77F

7<?F i 'fl i i I I j —————) ¹ *P * I ' l

7^4 *) 7 ż *) ™ ST 13 Ϊ' 79A /

184 866

FIG. 16 B

184 866

FIG. 16H

184 866

FIG.16N

6j Az

-i ^&

184 866

FIG. 17

184 866

201^205

203 & 207'

184 866

180 270 360 270 780 80

184 866

FIG. 21

184 866

FIG. 26

184 866

FIG. 2Q

609 603

184 866

FIG. 33

184 866

FIG. 35

521

184 866

FIG. 36

184 866

FIG. 37

184 866

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Ubiór dziany zawierający część korpusową i nogawki, znamienny tym, że część korpusowa jest wykonana z dwóch bocznych części (C1, C2, C3, C4) z tkaniną na prawą stronę, oraz z dwóch części, mianowicie z części przedniej (C5) i części tylnej (C6), z tkaniną na lewą stronę.
2. Ubiór według zastrz. 1, znamienny tym, że każda z bocznych części (C1, C2, C3, C4) jest dalej podzielona na przednią strefę (C1, C3) i tylną strefę (C2, C4), a te strefy są połączone wzdłuż bocznej linii (B1, B2), przy czym dwie strefy, przednia (C1, C3) i tylna (C2, C4) są uformowane z różnych przędz połączonych razem wzdłuż wymienionej bocznej linii (B1, b2).
3. Ubiór według zastrz. 2, znamienny tym, że przednia środkowa część (C5) jest formowana z dwu przędz, z których każda wykorzystana jest do formowania odpowiednich przednich stref (C1, C3) bocznych części (C1, C2, C3, C4), przy czym tylna środkowa część (C6) jest formowana z dwu przędz, z których każda wykorzystana jest do formowania odpowiednich tylnych stref (C2, C4) bocznych części (C1, C2, C3, C4).
4. Ubiór według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każda z dwóch środkowych części (C5, C6) jest formowana z wielu przędz odróżniających się od przędz formujących boczne części (C1, C2, C3, C4), przy czym przędze formujące środkowe części (C5, C6) łączą, się razem z przędzami formującymi boczne części (C1, C2, C3, C4) wzdłuż czterech linii (B2, B3, B5, B6) połączeń znajdujących się pomiędzy bocznymi częściami (Cl, C2, C3, C4) i środkowymi częściami (C5, C6).
5. Ubiór według zastrz.4, znamienny tym, że każda ze środkowych części (C5, C6) i każda z bocznych części (Cl, C2, C3, C4) części korpusowej, jest formowana z przynajmniej dwu przędz, przy czym te dwie przędze każdej części mają różniące się właściwości i formują następujące kolejno po sobie przebiegi ściegów.
6. Sposób wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki w pojedynczej operacji, w którym jednocześnie dzieje się dwie nogawki, zaczynając od ich końców, a następnie dzieje się część korpusową, znamienny tym, że dzieje się dwie nogawki (L1, L2) ubioru jednocześnie i równolegle, zaczynając od końców nogawek, na dwóch cylindrach (1C, 3C, 501C, 503C) formujących tkaninę ustawionych obok siebie, oraz dzieje się, na dwóch prostolinijnych łożach (11A, 11B, 511A, 51 IB), umieszczonych pomiędzy cylindrami (1C, 3C, 501C, 503C), strefy zamknięcia części korpusowej (C), i wykańcza się część korpusową (C), poprzez połączenie działania cylindrów (1C, 3C, 501C, 503C) i prostolinijnych łóż (11A, 11B, 511A, 511B).
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że dzianie nogawek (L1, L2) zaczyna się od uformowania zamkniętych palców stóp.
8. Sposób według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że nogawki (L1, L2) wytwarza się na obracających się cylindrach (1C, 3C, 501C, 503C), podczas gdy w czasie formowania części korpusowej cylindry (1C, 3C, 501C, 503C) utrzymuje się w stanie spoczynku, a elementy robocze (1F, 3F, A1-A8, 501F, 503F) igieł cylindrów (1C, 3C, 501C, 503C) są napędzane ruchem o zmieniającym się cyklicznie kierunku.
9. Sposób według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że dwie nogawki (L1, L2) formuje się z dwóch odrębnych szeregów przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej (C) jedna z przędz, z każdego szeregu, uczestniczy w formowaniu fragmentu części, korpusowej (C5) na jednym z prostolinijnych łóż (11A, 11B, 511A, 511B), a druga z przędz, z każdego szeregu, uczestniczy w formowaniu części korpusowej wytwarzanej na drugim z wymienionych prostolinijnych łóż (11A, 11B, 511A, 511B).

184 866
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że każdy z szeregów przędz formujących jedną poszczególną nogawkę (L1, L2) dzieli się na dwie grupy przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej (C) każda grupa pracuje na części poszczególnego kołowego łoża związanego z nim cylindra.
11. Sposób według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że każdą nogawkę (L1, L2) formuje się z odrębnego szeregu przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej (C), dwa dodatkowe szeregi przędz dostarcza się, jeden do jednego, oraz jeden do drugiego z prostolinijnych łóż (11A, 11B, 511A, 511B), lak żeby uformować pośrednie części (C5, C6) części korpusowej (C).
12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że każdy z szeregów przędz formujących nogawkę (L1, L2) dzieli się na dwie grupy przędz, przy czym podczas formowania części korpusowej (C) każda grupa pracuje na części poszczególnego kołowego łoża związanego z nim cylindra.
13. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że przy formowaniu każdej nogawki z przynajmniej jednej pary przędz, oraz przy formowaniu części korpusowej w czterech częściach, z których dwie formuje się na prostolinijnych łożach, a każdą z nich formuje się z przynajmniej jednej pary przędz, i z których dwie części wytwarza się na cylindrach, każdą cześć wytwarzaną przez cylindry dzieli się na strefę przednią i strefę tylną, przy czym każdą z tych stref formuje się przez co najmniej jedną parę przędz.
14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że dwie przędze z każdej pary przędz mają różniące się właściwości.
15. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że podczas dziania części korpusowej na cylindrach i prostolinijnych łożach, przędzę dostarcza się do igieł cylindrów i do igieł prostolinijnych łóż za pomocą co najmniej jednego podajnika nici przędzy, który przemieszcza się dookoła zamkniętego toru, rozłożonego dookoła cylindrów i łóż.
16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że podczas formowania części korpusowej (C) cylindry formujące tkaninę są nieruchome, a tkaninę formuje się przez obracające się odpowiednie elementy robocze igieł.
17. Sposób według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że podczas formowania części korpusowej (C) podajniki nici przędzy przemieszcza się ruchem ciągłym dookoła wymienionego zamkniętego toru.
18. Urządzenie do wytwarzania ubiorów dzianych zawierających część korpusową i nogawki, w pojedynczej operacji zawierające połączone dwie boczne jednostki, z których każda posiada swoje własne elementy do formowania tkaniny z licznymi igłami i elementami roboczymi igieł, przy czym elementy do formowania tkaniny są wzajemnie równoległe i położone blisko siebie, a dwa prostolinijne łoża usytuowane są jedno przy drugim i położone w pozycji pośredniej pomiędzy dwoma cylindrami, każde ze swoimi własnymi igłami i elementami roboczymi igieł do sterowania igłami łóż, znamienne tym, że elementami do formowania tkaniny są cylindry (1C, 3C, 501C, 503C).
19. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że prostolinijne łoża (11A, 11B) są nachylone wzajemnie, jedno względem drugiego, tworząc kształt litery V o wierzchołku położonym w najniższym punkcie.
20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że prostolinijne łoża (11A, 11B) są wzajemnie w układzie równoległym jedno do drugiego.
21. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że każdy cylinder (1C, 3C) posiada liczne podajniki nici przędzy (G1-G8) mające zdolność do przemieszczania się wokół kołowego łoża igłowego odpowiedniego cylindra, przy czym te podajniki nici przędzy są. niezależne od elementów roboczych (1F, 3F, A1-A8) igieł cylindrów.
22. Urządzenie według zastrz. 21, znamienne tym, że przynajmniej niektóre z podajników nici przędzy (G1-G8), należących do cylindrów (1C, 3C), mają tor przemieszczania się wzdłuż prostolinijnych łóż (11A, 11B).
23. Urządzenie według zastrz. 18 albo 19 albo 20, znamienne tym, że każde prostolinijne łoże (11A, 11B) ma przynajmniej jeden podajnik nici przędzy (G10-G13) przemieszczający się wzdłuż tego łoża.

184 866
24. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że każdy podajnik nici przędzy (G10-G13) należący do prostolinijnego łoża (11A, 11B), jest połączony z elementami napędowymi niezależnymi od elementów roboczych (17A, 17B, A9, A14) igieł prostolinijnych łóż (11A, 11B).
25. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że dla każdego cylindra (1C, 3C) istnieje element rurowy (77, 79) umieszczony powyżej tego cylindra i współosiowy z nim.
26. Urządzenie według zastrz. 25, znamienne tym, że elementy rurowe (77, 79) zawierają odpowiednie podłużne szczeliny (77F, 79F), znajdujące się w obszarach zwróconych w kierunku prostolinijnych łóż.
27. Urządzenie według zastrz. 25 albo 26 znamienne tym, że elementy rurowe (77, 79) rozciągają się od swego dolnego końca u dołu, na wysokość odpowiadającą w przybliżeniu obszarowi gdzie jest formowana tkanina na cylindrach (1C, 3C).
28. Urządzenie według zastrz. 18 albo 19 albo 20, znamienne tym, że prostolinijne łoża (11A, 11B) są zamocowane wahliwie.
29. Urządzenie według zastrz. 21 albo 22, znamienne tym, że zawiera układ prowadzący (125, 127) z suportami (121, 123) zdolnymi do przemieszczania się wzdłuż tego układu, przenoszącymi podajniki nici przędzy (G1-G8).
30. Urządzenie według zastrz. 29, znamienne tym, że układ prowadzący biegnie równolegle do płaszczyzny (P-P), w której leżą osie dwóch cylindrów (1C, 3C), i prostopadle do osi, przy czym każdy suport jest wyposażony w element uruchamiający (139, 141), który przemieszcza swój podajnik nici przędzy w kierunku prostopadłym do kierunku ruchu wymienionego układu prowadzącego i prostopadle do osi cylindrów (1C, 3C).
31. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że wzdłuż prostolinijnych łóż (11A, 11B) biegną prostolinijne prowadnice (156, 157), wzdłuż których przemieszczają się podajniki nici przędzy (G10-G13) należące do prostolinijnych łóż (11 A, 11B).
32. Urządzenie według zastrz. 21 albo 24, znamienne tym, że podajniki nici przędzy (G1-G8) należące do cylindrów (1C, 3C) są zamontowane na wahliwych belkach (201-207).
33. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że zawiera przynajmniej dwie pary wahliwych belek, każda z par zawiera pierwszą belkę, ułożoną po jednej stronie urządzenia, i drugą belkę, ułożoną po przeciwnej stronie urządzenia, obie belki każdej pary są napędzane ruchem o cyklicznie zmieniającym się kierunku, wzajemnie synchronicznie i z przesunięciem fazowym o około 180°, a ruch belek pierwszej pary jest przesunięty w fazie o około 90° względem odpowiadających im belek drugiej pary.
34. Urządzenie według zastrz. 33, znamienne tym, że każda belka stanowi część czteroprętowego łańcucha.
35. Urządzenie według zastrz. 31, znamienne tym, że każde prostolinijne łoże (11A, 11B) ma dwa zasilania (A9', A9, A14', A14) sprzęgnięte z określoną belką, przy czym zasilania (A9', A9, A14', A14) napędza się ruchem o cyklicznie zmieniającym się kierunku, przy wzajemnym przesunięciu w fazie o około 180°, jedno względem drugiego.
36. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że zawiera zamknięty tor, biegnący dookoła dwóch cylindrów (501C, 503C) i wzdłuż dwóch prostolinijnych łóż (511A, 511B), wzdłuż którego przemieszczają się, jeden lub więcej, podajniki nici przędzy (601, 601A, 601B).
37. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że zawiera ciągły giętki element (603) wyznaczający zamknięty tor, na którym to giętkim elemencie jest umieszczony co najmniej jeden podajnik nici przędzy (601, 601A, 601B).
38. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że powyżej dwóch prostolinijnych łóż (511A, 511B') i dwóch cylindrów (501C, 503C) znajduje się człon obrotowy (593), który podtrzymuje pakunki (B1, b2) przędzy (F1, F2).
39. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że prostolinijne łoża (511A, 511B) są ułożone w kształt odwróconej litery V o wierzchołku położonym w najwyższym punkcie.
40. Urządzenie według zastrz. 36 albo 38 albo 39, znamienne tym, że zawiera elementy (641) przenoszące nici przędzy, mające postać elementów popychających, w miejscach znaj184 866 dujących się przy węzłach połączeń pomiędzy prostolinijnymi łożami (511A, 511B) i kołowymi łożami cylindrów.
41. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że zawiera wahliwąrurę zasysającą (621A) umieszczoną powyżej łóż prostolinijnych (511A, 511B).
42. Urządzenie według zastrz. 36 albo 37, znamienne tym, zawiera układ uruchamiający zmienne prędkości sterujący ruchem podajników nici przędzy (601, 601A, 601B).
43. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że zawiera liczne zagłębiacze (581) znajdujące się na każdym z cylindrów (501C, 503C), sterowane układem krzywkowym (589) znajdującym się na odpowiednich pierścieniach (501A, 501B), przy użyciu pośredniczących wahaczy dźwigniowych (587), które rozciągają się w kierunku zbliżonym do kierunku położenia osi cylindrów, do których należą.
44. Urządzenie według zastrz. 36 albo 38 albo 39 albo 40 albo 41, znamienne tym, że prostolinijne łoża (511A, 511B) zawierają odpowiednie chwyty (512), w których odpowiednie igły (513) są rozmieszczone suwliwie, a chwyty (512) ułożone są w płaszczyźnie odchylonej od poziomu, zaś igły (513) mają podnośniki (561) rozmieszczone suwliwie w odpowiednich chwytach (563) leżących na nachylonej płaszczyźnie tworzącej z poziomem mniejszy kąt niż płaszczyzna zawierająca chwyty (512), w których igły (513) są rozmieszczone suwliwie.
45. Urządzenie według zastrz. 44, znamienne tym, że podnośniki (561) i igły (513) są połączone za pośrednictwem mechanicznych elementów (567,565) przenoszących ruch.
46. Urządzenie według zastrz. 45, znamienne tym, że mechaniczne elementy przenoszące ruch zawierają, dla każdej igły (513), wahacz dźwigniowy (567) i trzpień (565), przy czym trzpień (565) jest stosowany przez igłę sterującą krzywkami.