PL181488B1

PL181488B1 - Zespól laczeniowy, sposób wytwarzania zespolu laczeniowego oraz urzadzenie elektryczne, zawierajace co najmniej jeden taki zespól laczeniowy PL

Info

Publication number: PL181488B1
Application number: PL96315091A
Authority: PL
Inventors: Laurent Letourneux; Jean-Luc Rondeau; Pascal Tabuteau
Original assignee: Legrand Sa; Legrand Snc
Priority date: 1995-07-04
Filing date: 1996-07-04
Publication date: 2001-07-31
Also published as: HU220727B1; PL315091A1; HU9601825D0; DE69601109D1; HUP9601825A2; EP0753898A1; ATE174451T1; SK83696A3; CZ289849B6; FR2736471A1; ES2126369T3; DE69601109T2; HUP9601825A3; SK282938B6; EP0753898B1; CZ197396A3; FR2736471B1

Abstract

1. Zespól laczeniowy, zawierajacy czesc metalowa, do której przylaczony jest rdzen metalowy wielozylowego przewodu elektrycznego, znamienny tym, ze czesc metalowa (11) zawiera miejscowo co naj- mniej dwie blachy (15A, 15B), nalozone na siebie i polaczone ze soba za pomoca co naj mniej jednego nitu (16), utworzonego z sa- mej grubosci blach (15A, 15B), a rdzen metalowy (12) przewodu elektrycznego (13) j est zacisniety pomiedzy blachami (15A, 15B) na wprost nitu (16), z co najmniej kilkoma zylami (14), otaczajacymi nit (16) wzdluz plaszczyzny, w przyblizeniu plaszczyzny osiowej nitu (16). PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół łączeniowy, sposób wytwarzania zespołu łączeniowego oraz urządzenie elektryczne, zawierające co najmniej jeden taki zespół. Ogólnie mówiąc wynalazek dotyczy połączeń elektrycznych, jakie zawiera z reguły urządzenie elektryczne dla jego włączenia - bez względu na to, czy chodzi tu o przyłączenie zewnętrzne, czy też o połączenia wewnętrzne, występujące pomiędzy dwiema z jego części składowych.

Dotyczy on w szczególności przypadku, w którym połączenie takie wykorzystuje wielożyłowy przewód elektryczny, przyłączany do części metalowej.

Abstrahując od innych rozwiązań, wykorzystujących np. lutowanie oraz ograniczając się tu do takich rozwiązań, najbliższych niniejszemu wynalazkowi, stosuje się odsłonięty koniec rdzenia metalowego przewodu elektrycznego, który okręca się poprzecznie dookoła elementu

181 488 zaciskowego, np. nitu lub śruby, osadzonej na części metalowej, a następnie dociska się go osiowo do tej części za pomocą elementu zaciskowego.

Powstały zespół łączeniowy jest na ogół zadowalający. Jednakże wykazuje on pewne niedogodności, które są podane poniżej.

Przede wszystkim wykonanie takiego zespołu łączeniowego jest stosunkowo kosztowne, ponieważ zakłada ono zastosowanie nitu lub śruby ponad łączoną częścią metalową oraz ponieważ można je przeprowadzić w praktyce jedynie w sposób ręczny.

Jest tak tym bardziej dlatego, że w celu uniknięcia rozczapierzania się żył przewodu elektrycznego, mogących oddziaływać szkodliwie na izolację zespołu, gdyby jeden lub kilka spośród nich wystawały z boku, konieczne jest odpowiednie przygotowanie żył, np. przez ich wzajemne skręcenie, aby utrzymywać je w stanie połączonym, przed okręceniem ich dokoła użytego elementu zaciskowego.

Jeśli w celu ułatwienia automatyzacji, montuje się na tej żyle metalową końcówkę, to koszt tej końcówki oraz kosztjej osadzenia nieuchronnie zwiększająze swej strony koszt całego zespołu.

Ponadto, nawet pomimo jego dokładnego wykonania połączenie elektryczne, zapewnione przez taki zespół łączeniowy, może być mniej lub bardziej wadliwe, jeżeli przewód elektryczny jest niewłaściwie naciągany oraz jeśli ponadto nie są przewidziane w tym względzie inne środki zabezpieczające.

Okazuje się rzeczywiście, że wytrzymałość na rozciąganie takiego zespołu łączeniowego jest stosunkowo niewielka, gdyż rdzeń metalowy przewodu elektrycznego ma wówczas skłonność do wymykania się, przez zwykłe odwinięcie się z elementu zaciskowego, który otacza.

Celem wynalazku jest zespół łączeniowy.

Celem wynalazku jest sposób wytwarzania zespołu łączeniowego.

Celem wynalazku jest urządzenie elektryczne, zawierające co najmniej jeden taki zespół łączeniowy.

Zespół łączeniowy, zawierający część metalową do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że część metalowa zawiera miejscowo co najmniej dwie blachy, nałożone na siebie i połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego nitu, utworzonego z samej grubości blach, a rdzeń metalowy przewodu elektrycznego jest zaciśnięty pomiędzy blachami na wprost nitu, z co najmniej kilkoma żyłami, otaczającymi nit wzdłuż płaszczyzny, w przybliżeniu płaszczyzny osiowej nitu.

Korzystnie, w pewnej odległości od nitu, za pomocą którego są połączone, blachy części metalowej tworzą łącznie jedną całość, stanowiącą dodatkową część składową.

Korzystnie, dodatkowa część składowa zawiera co najmniej jedną tuleję stykową.

Sposób wytwarzania zespołu łączeniowego, zawierającego część metalową, do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pomiędzy łączone blachy wstawia się odsłonięty koniec rdzenia metalowego przewodu elektrycznego na wprost miejsca, przeznaczonego na nit, po czym łączy się ze sobąjednocześnie blachy oraz odsłonięty koniec rdzenia metalowego przewodu elektrycznego z częścią metalową, jaką one tworzą.

Urządzenie elektryczne, zawierające co najmniej jeden zespół łączeniowy, utworzony przez część metalową, do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że część metalowa zespołu łączeniowego zawiera miejscowo co najmniej dwie blachy, które sąnałożone na siebie i sąpołączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego nitu, utworzonego z samej grubości blach, a rdzeń metalowy przewodu elektrycznego jest zaciśnięty pomiędzy blachami na wprost nitu, z co najmniej kilkoma żyłami otaczającymi nit, wzdłuż płaszczyzny, w przybliżeniu płaszczyzny osiowej, nitu.

Korzystnie, w pewnej odległości od nitu, za pomocą którego są połączone blachy części metalowej tworzą łącznie jedną całość, stanowiącą dodatkową część składową.

Korzystnie, dodatkowa część składowa zawiera co najmniej jedną tuleję stykową

Krótko mówiąc, w myśl wynalazku to, że zamiast zwyczajnego otaczania nitu wzdłuż płaszczyzny poprzecznej, tj. wzdłuż płaszczyzny prostopadłej do osi tego nitu, przynajmniej nie4

181 488 które z żył rdzenia metalowego przewodu elektrycznego są usytuowane wzdłuż płaszczyzny osiowej względem nitu, tj. wzdłuż płaszczyzny, przechodzącej przez oś tego nitu lub równoległej do takiej osi, wzdłuż toru, który choćby ze względu na sposób formowania nitu, jest torem zygzakowatym.

Istotnie, nit tworzy wówczas przegrodę dla tych żył, czego nie mógłby ze zrozumiałych względów spowodować jakikolwiek nit dołączany lub jakakolwiek śruba. Dzięki tej przegrodzie wytrzymałość zespołu łączeniowego na rozciąganie, wywierane na przewód elektryczny, jest znacznie zwiększona.

Ponadto i nade wszystko proces łączenia według wynalazku następuje korzystnie podczas samego procesu łączenia obu blach, należących do łączonej części metalowej lub tworzących tę ostatniią jednocześnie z procesem łączenia. W ten sposób nie powstają dodatkowe koszty. Opiera się on na obserwacji, nie dokonanej zresztą obecnie, że gdy łączona część metalowajest utworzona przez dwie nałożone na siebie blachy, połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego nitu, powstającego z samej grubości tych blach, techniką zwaną potocznie „ściśnięciem” i znaną od dawna, lub gdy ta część metalowa zawiera miejscowo dwie z takich blach bez względu na to, czy chodzi tu o różne blachy, czy też o blachy pochodzące w całości z jednego tylko płata, możliwe jest wykorzystanie odpowiedniego nitu, w celu zapewnienia jednocześnie bardzo dobrych warunków zabezpieczenia i niezawodności, połączenia mechanicznego pomiędzy blachami oraz żądanego połączenia elektrycznego.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół łączeniowy według wynalazku w rzucie pionowym, fig. 2 - zespół łączeniowy w widoku z góry wzdłuż strzałki II na fig. 1, fig. 3 - zespół łączeniowy w większej skali, w widoku cząstkowym i przekroju podłużnym wzdłuż osi III-III na fig. 1, fig. 4 - zespół łączeniowy w większej skali według fig. 3, w przekroju poprzecznym wzdłuż osi IV-IV na fig. 1, a fig. 5 - sposób wykonywania zespołu łączeniowego według wynalazku w widoku perspektywicznym.

Jak to uwidoczniono na rysunku, zespół łączeniowy 10 według wynalazku zawiera część metalową 11, do której przyłączonyjest rdzeń metalowy 12 wielożyłowego przewodu elektrycznego 13.

Przez wielożyłowy przewód elektryczny 13 rozumie się przewód elektryczny, którego rdzeń metalowy 12 jest utworzony przez wiązkę żył 14, które są w zasadzie przynajmniej na początku, w całości umieszczone prostoliniowo i równolegle.

W myśl wynalazku, część metalowa 11 zawiera miejscowo co najmniej dwie blachy 15A, 15B, nałożone na siebie i połączone ze sobąza pomocąco najmniej jednego nitu 16, utworzonego z blach 15A, 15B na ich grubości. Rdzeń metalowy 12 przewodu elektrycznego 13 jest zaciśnięty pomiędzy blachami 15A, 15B na wprost nitu 16, z co najmniej kilkoma żyłami 14, jeśli nie ze wszystkimi, które otaczają nit 16 wzdłuż płaszczyzny osiowej nitu 16.

Nit 16 jest utworzony przez dwa wydrążone występy 17A, 17B o np. okrągłym przekroju poprzecznym, które pochodzą odpowiednio z blach 15A, 15B i stanowią wynik łącznego wytłaczania blach 15a, 15B techniką zwaną „ściskaniem”, oraz które jako mające kształt komplementarny i tę samą oś A, dostatecznie ściśle wchodzą w siebie, zapewniając za pomocą połączenia mechanicznego pożądane zespolenie blach 15A, 15B.

Sposób wykonania nitu został pokazany schematycznie na fig. 5. Blachy 15A, 15B zostają zbliżone do siebie wzdłuż strzałek F na fig. 5, aż do momentu nałożenia ich na siebie, a następnie są łącznie wytłaczane w warunkach, przyczyniających się do wytworzenia na nich wydrążonych występów 17A, 17B, a także, jak to jest uwidocznione na fig. 4 i fig. 5, uformowania rozwarcia, zwiększającego wytrzymałość połączenia wzdłuż osi A powstałego nitu 16.

W myśl wynalazku pomiędzy blachami 15A, 15B zaciska się obnażony koniec rdzenia metalowego 12 przewodu elektrycznego 13 na wprost miej sca, wybranego dla wytworzenia nitu 16, takiego jak ten, który jest uwidoczniony schematycznie na fig. 5 za pomocą linii przerywanej.

Okazuje się istotnie, że przynajmniej niektóre z żył 14 rdzenia metalowego 12, jeśli nie wszystkie żyły, otaczają zygzakowato powstały nit 16 wzdłuż płaszczyzny, przechodzącej przez oś A tego ostatniego lub równoległej do osi A, jak to pokazano na fig. 3 i 4, oraz że obecność żył 14 polepsza jakość połączenia.

181 488

Zatem, według sposobu wynalazku zapewnia się jednocześnie zespolenie obu blach 15A, 15B oraz połączenie elektryczne przewodu elektrycznego 13 z częścią metalową 11.

Jak pokazano na fig. 1 i fig. 2, zespół łączeniowy 10 jest utworzony w całości przez dwie blachy 15A, 15B połączone ze sobą za pomocą co najmniej dwóch nitów 16, przy czym drugi nit 16 jest umieszczony w pewnej odległości od pierwszego. Pomiędzy nitami 16 powstaje dodatkowa część składowa 18, tworząc całość z zespołem łączeniowym 10 według wynalazku.

W przedstawionym przykładzie wykonania, dodatkowa część składowa 18 zawiera co najmniej jedną tuleję stykową 19, a w praktyce, ustawione w szeregu liniowym jedna za drugą, trzy tuleje stykowe 19, w celu uzyskania części czynnej gniazda wtyczkowego.

Każda z tulei stykowych 19 powstaje w wyniku uformowania miejscowego odkształcenia 20A, 20B obu blach 15A, 15B nadając mu kształt łuku.

Jak to uwidoczniono schematycznie liniami przerywanymi na fig. 2, w dwie skrajne tuleje stykowe 19, można wstawiać styki 21 wtyczki, odpowiednio dopasowanej do gniazda wtyczkowego, jaki tworzy w ten sposób część składowa 18.

Należy zatem zauważyć, że wstawienie styków 21 w tuleje stykowe 19 zwiększa obciążenie połączenia obu blach 15A, 15B, gdyż obie blachy 15A, 15B dążą do odsunięcia się od siebie wzdłuż osi A nitów 16. W związku z tym połączenie to musi mieć zwiększoną wytrzymałość wzdłuż osi A.

Zespół łączeniowy 10 według wynalazku, należy w tym przypadku np. do bloku wielowtyczkowego.

Może on jednak równie dobrze należeć do dowolnego innego urządzenia elektrycznego, nie tworząc koniecznie jego oddzielnej części składowej.

Wynalazek nie ogranicza się zresztą do opisanej i przedstawionej na rysunku postaci wykonania, lecz obejmuje wszelki wariant wykonania, zwłaszcza jeśli chodzi o przekrój poprzeczny nitu lub nitów, występujących pomiędzy danymi blachami, przy czym ich przekrój poprzeczny nie musi być okrągły.

Ponadto - jak to poprzednio wskazano - blachy nie musząbyć oddzielne. Przeciwnie, może chodzić np. równie dobrze o blachy, które pochodząjako jedna całość z tego samego płata i są odpowiednio zgięte ku sobie.

181 488

FIG. 7 » J-*

A ») / f-- V * u? A * / W Ί * )S4 &20A

20A / t.H\

20A

HPi_A EL

Ά.

FIG. 2 ^<7? ^73

L—ZZ

20A ^^20^t'20a\₎ ^15A

FIG. 3

15A 74

44

UA Ji [ 17B

L <

FIG. 4

FIG, 5

V ,13

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół łączeniowy, zawierający część metalową, do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, znamienny tym, że część metalowa (11) zawiera miejscowo co najmniej dwie blachy (15A, 15B), nałożone na siebie i połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego nitu (16), utworzonego z samej grubości blach (15A, 15B), a rdzeń metalowy (12) przewodu elektrycznego (13) jest zaciśnięty pomiędzy blachami (15A, 15B) na wprost nitu (16), z co najmniej kilkoma żyłami (14), otaczającymi nit (16) wzdłuż płaszczyzny, w przybliżeniu płaszczyzny osiowej nitu (16).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że w pewnej odległości od nitu (16), za pomocąktórego sąpołączone blachy (15A, 15B) części metalowej (11) tworząłącznie jednącałość, stanowiącą dodatkową część składową (18).
3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że dodatkowa część składowa (18) zawiera co najmniej jedną tuleję stykową (19).
4. Sposób wytwarzania zespołu łączeniowego, zawierającego część metalową, do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, znamienny tym, że pomiędzy łączone blachy (15A, 15B) wstawia się odsłonięty koniec rdzenia metalowego (12) przewodu elektrycznego (13) na wprost miejsca, przeznaczonego na nit (16), po czym łączy się ze sobąjednocześnie blachy (15A, 15B) oraz odsłonięty koniec rdzenia metalowego (12) przewodu elektrycznego (13) z częścią metalową (11), jaką one tworzą
5. Urządzenie elektryczne, zawierające co najmniej jeden zespół łączeniowy, utworzony przez część metalową, do której przyłączony jest rdzeń metalowy wielożyłowego przewodu elektrycznego, znamienne tym, że część metalowa (11) zespołu łączeniowego (10) zawiera miejscowo co najmniej dwie blachy (15A, 15B), które są nałożone na siebie i sąpołączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego nitu (16), utworzonego z samej grubości blach (15a, 15B), a rdzeń metalowy (12) przewodu elektrycznego (13) jest zaciśnięty pomiędzy blachami (15A, 15B) na wprost nitu (16), z co najmniej kilkoma żyłami (14) otaczającymi nit (16), wzdłuż płaszczyzny, w przybliżeniu płaszczyzny osiowej, nitu (16).
6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że w pewnej odległości od nitu (16), za pomocą którego są połączone blachy (15A, 15B) części metalowej (11) tworzą łącznie jedną całość, stanowiącą dodatkową część składową (18).
7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że dodatkowa część składowa (18) zawiera co najmniej jedną tuleję stykową (19).