PL180633B1

PL180633B1 - Sposób wytwarzania zawiesinowych kompozycji herbicydowych PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL180633B1
Application number: PL95316047A
Authority: PL
Inventors: Pontus Harju-Jeanty; Torbjorn Ahlskoh
Original assignee: Hoechst Schering Agrevo Gmbh
Priority date: 1994-03-01
Filing date: 1995-02-28
Publication date: 2001-03-30
Also published as: GR3032304T3; CZ287615B6; FI940968A; CN1146710A; ATE185677T1; CA2184590C; HUT75019A; CZ255896A3; HU220505B1; FI96166B; UA29499C2; EP0748157A1; CN1104192C; WO1995023505A1; RO116453B1; DK0748157T3; HU9602367D0; US5747417A; DE69512896D1; FI96166C

Abstract

1. Sposób wytwarzania zawiesinowych kompozycji herbicydowych olej-w-wodzie zawierajacych co naj- mniej jeden herbicydowy karbaminian karbamoilo-oksyfenylowy, polegajacy na tym, ze olej emulguje sie z roz- tworem woda-emulgator a nastepnie emulsje miesza sie z wymienionym herbicydem, znamienny tym, ze emulgowanie prowadzi sie w urzadzeniu do dyspergowania duzej mocy o predkosci obrotowej lopatek miedzy okolo 7 do 20 m/sek z wytworzeniem emulsji, w której srednia wielkosc kropli olejowej wynosi mniej niz 5 µm, przy czym ilosc herbicydu w zawiesinie wynosi 15 do 50% wagowych, ilosc oleju wynosi 20 do 60% wagowych, ilosc wody wynosi 20 do 60% wagowych, a ilosc emulgatora wynosi mniej niz 5 % wagowych, przy czym jako herbicydowy karbaminian karbamoilo-oksyfenylowy stosuje sie korzystnie 3-m-tolilokarbamoilo- -oksyfenylo-karbammian metylowy (fenmedifan) albo 3-fenylokarba- moilo-oksyfenylo-karbaminian etylo- wy (desmedifam). PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek niniejszy dotyczy sposobu wytwarzania zawiesinowych kompozycji herbicydowych, przy czym kompozycje te jako substancję czynną zawierają karbaminiany karbamoilo-oksyfenylowe, substancje powierzchniowo czynne, środki utrzymujące zawiesinę, znane jako takie, wodę i ewentualnie inne dodatki, takie jak rozpuszczalniki organiczne, stabilizatory, środki przeciw pienieniu, środki zagęszczające i rozmrażające, barwniki i substancje konserwujące.

Kompozycje pestycydowe można zasadniczo podzielić na dwie główne kategorie: preparaty stałe i ciekłe. Wybór zależy głównie od rozpuszczalności substancj i czynnej, a z drugiej strony od biologicznej aktywności produktu. Niektóre substancje czynne sątak słabo rozpuszczalne, że praktycznie nie jest możliwe uzyskanie dostatecznie stężonych, odpowiednich preparatów ciekłych.

W takim przypadku jedynąmożliwościąuzyskania preparatów są stałe produkty lub ciekłe koncentraty zawiesinowe, w których substancja czynna występuje w postaci stałych cząsteczek zawieszonych w wodzie lub niektórych innych nośnikach.

Pod kątem użytkownika i środowiska najbardziej korzystny jest odpowiedni roztwór wodny, lecz słaba rozpuszczalność substancji czynnej albo rozkład w wodzie często stanowi przeszkodę dla stosowania takiej postaci produktu.

Ze względu na to, że wody nie można użyć jako rozpuszczalnika, stosuje się rozpuszczalniki organiczne. Po dodaniu środków emulgujących z produktu uzyskuje się koncentrat emulsyjny dający się emulgować za pomocą wody. Wadą tych preparatów jest toksyczność oraz zapalność rozpuszczalników organicznych, a czasem trudności przy wytwarzaniu trwale nie krystalizującej emulsji z produktu za pomocą wody.

Postacie produktu, w których substancje czynne nie występują w formie rozpuszczonej, są korzystne jako takie, ponieważ w takim przypadku omija się zasadniczo problemy związane z toksycznością, zapalnością, materiałami do opakowań i przechowywaniem. Jednakże ich aktywność biologiczna jest często niewystarczająca, ponieważ - zwłaszcza w przypadku liściowych herbicydów - w celu uzyskania właściwego efektu biologicznego wymaganaj est zdolność do penetracji i zdolność do przemieszczania się w roślinie. Także problemem jest często rozkład

180 633 hydrolityczny. Substancja czynna w postaci molekularnej wykazuje w odpowiedniej cieczy zdolność do penetrowania wykazuje w odpowiedniej cieczy zdolność do penetrowania warstwy woskowej i nabłonkowej w większym stopniu niż w postaci stałych cząsteczek. Tak więc cząstki nie rozpuszczalnej substancji czynnej należy rozdrabniać tak subtelnie, jak to możliwe, a ich zdolność do penetracji i przemieszczania powinna być polepszona za pomocą olej ów, dodatku rozpuszczalników organicznych i substancji powierzchniowo czynnych. Do rozdrabniania stosuje się młyny powietrzne dyszowe i młyny perełkowe w celu uzyskania tak subtelnie sproszkowanej substancji czynnej, jak to możliwe, korzystnie do wielkości cząstek 1-5 mikronów, zarówno do zapewnienia efektu biologicznego, jak i w koncentratach zawiesinowych również do polepszania trwałości podczas magazynowania.

W celu zapobiegania sedymentacji stałych składników w zawiesinowych produktach należy oprócz ciekłego nośnika wprowadzać różne dodatki, takie jak środki dyspergujące i utrzymujące zawiesinę, a często również środki zwilżające, rozmrażające, przeciwdziałające pienieniu i konserwujące. W celu zapewnienia dobrej trwałości podczas magazynowania często należy zwiększać lepkość zawiesiny za pomocą środków zagęszczających.

Wiadomo, że karbaminiany karbamoilo-oksyfenylowe, spośród których najbardziej znaczący jest 3-m-tolilo-karbamoilo-oksyfenylokarbaminian metylowy, zwany na ogół fenmedifam, oraz 3-fenylokarbamoilo-oksyfenylokarbaminian etylowy, zwany na ogół desmedifam (BP 679283) o wzorze przedstawionym na rysunku, w którym R i R₂ oznaczają grupę CH₃, albo Rj oznacza wodór, a R₂ oznacza grupę CH₂CH₃, są selektywne i dobre pod względem właściwości herbicydowych. Te substancje czynne można stosować oddzielnie albo w mieszaninach pomiędzy sobąi/lub wraz z innymi pestycydami, zwłaszczajako herbicyd w burakach cukrowych.

Zazwyczaj powyższe skuteczne środki przeprowadza się w koncentraty emulsyjne. Lecz w związku z ogólną tendencją do pomijania rozpuszczalników organicznych i w związku z tym, ze fenmedifam łatwo krystalizuje po rozcieńczeniu tych preparatów w wodzie, przedmiotem niniejszego wynalazku jest wytworzenie koncentratów zawiesinowych z tych substancji czynnych.

Znane jest wytwarzanie karbaminianów karbamoilo-oksyfenylowych w postaci koncentratów zawiesinowych opartych na oleju (EP 242888) lub wodzie (EP 299961), wktórych substancja czynna występuje w postaci subtelnie rozdrobnionej substancji stałej i jest zdyspergowana za pomocą substancji powierzchniowo czynnych w fazie wodnej lub olejowej. W szczególności karbaminiany karbamoilo-oksyfenylowe występujące w postaci stałej wymagają produktów olejowych i/lub rozpuszczalników ceramicznych, jak również substancji powierzchniowo czynnych w celu zapewnienia efektu biologicznego. W koncentratach zawiesinowych opartych na oleju ciekłe oleje stosuje się jako nośniki, a ewentualną wodę emulguje się w fazie olejowej j ako emulsj ę woda-w-oleju. Odpowiednio, w koncentratach zawiesinowych opartych na wodzie wodę stosuje się jako ciekły nośnik, w którym emulguje się składniki olejowe jako emulsję olej-w-wodzie. W obydwu przypadkach jednak produkt musi być zdolny do mieszania się z wodą, przy czym składniki olejowe tworzą emulsję olej-w-wodzie. Użytkownik stosuje na ogół rozcieńczenia 1 część produktu na 20-200 części wody. Substancję czynną miele się drobno, korzystnie poniżej 5 pm i dysperguje w fazie olejowej lub wodnej. Mielenie prowadzi się na sucho lub wilgotno w młynie powietrznym dyszowym lub w młynie perełkowym.

Do nośnika dodaje się substancje powierzchniowo czynne, środki dyspergujące, stałe cząsteczki substancji czynnej oraz emulgatory do wodnych lub olejowych surowców i do emulgowania produktu końcowego, jak również inne ewentualne dodatki, takie jak środki stabilizujące, w celu doprowadzenia kwasowości produktu do poziomu pH 3-5, dla zapobiegania rozkładowi karbaminianów karbamoilo-oksyfenylowych, a także zagęszczacze do polepszenia fizycznej trwałości przy magazynowaniu.

Wadą koncentratów zawiesinowych opartych na oleju jest mała trwałość produktów podczas magazynowania, konieczność stosowania dużych ilości emulgatorów-, co wiąże się z zapotrzebowaniem na energię, której wymaga emulgowanie produktu u użytkownika w celu otrzymania cieczy do opryskiwania w postaci emulsji olej-w-wodzie, w ilości co najmniej 10%, a zazwyczaj ponad 20%, oraz słaba zdolność do mieszania się produktów z innymi produktami

180 633 w rozcieńczeniach wodnych w cieczy do opryskiwania u użytkownika. Ze względu na te czynniki istnieją przykłady produktów, które musiały być wycofane z rynku.

Chociaż koncentraty zawiesinowe oparte na wodze ze składnikami olejowymi emulgowanymi w fazie wodnej są na ogół lepsze od koncentratów zawiesinowych opartych na oleju pod względem magazynowania i zdolności do mieszania, także te koncentraty wymagają większych, co najmniej ponad 5%, a zazwyczaj ponad 10% ilości substancji powierzchniowo czynnych w celu umożliwienia zemulgowania oleju i zdyspergowania stałych substancji czynnych w wodzie. Substancje powierzchniowo czynne stosowane do takich celów są drogie i w związku z tym wzrastają ceny produktów. Ilość składników olejowych w produkcie wynosi korzystnie ponad 10%, zwłaszcza ponad 20%, dla uzyskania korzystnego efektu biologicznego.

Wspólnącechąobydwukoncentratówzawiesinowychjest wielkość kropli emulsji składników olejowych zarówno wcześniej w produkcie jak i później w cieczy do opryskiwania u użytkownika. Wiadomo, że zmniejszając wymiar kropli emulsji można polepszyć trwałość produktu. Można to uzyskać przez dobór optymalnych emulgatorów i przede wszystkim przez prawidłową równowagę hydrofilowo-lipofilową, HLB, dla stosowanych emulgatorów, np. około 10-12 dla parafinowych olejów mineralnych, gdy bierze się pod uwagę emulsję olej-w-wodzie. Wiadomo także, że w przypadku prowadzenia emulgowania w temperaturze zbliżonej do temperatury inwersji faz, to jest w temperaturze, w której emulsje woda/olej i olej/woda ulegają inwersji, uzyskuje się mniejsze wymiary kropli emulsji, co utrzymuje się również po ochłodzeniu emulsji.

Niespodziewanie stwierdzono, że w przypadku wytwarzania zawierających olej opartych na wodzie kompozycji pestycydowych, w których część olejową emulguje się oddzielnie w urządzeniach do dyspergowania o dużej mocy o prędkości obrotowej łopatek między około 7 do 20 m/s z wytworzeniem emulsji, w której średnia wielkość kropli olejowej wynosi mniej niż 5 pm, uzyskuje się znaczne polepszenie zdolności do magazynowania i do mieszania, a ilość emulgatorów można zmniejszyć w znacznym stopniu, co sprawia, że produkt jest bardziej opłacalny.

Produkty otrzymywane sposobem według wynalazku zawierają od 15 do 50% wagowych substancji czynnych, 20 - 60% wagowych produktów olejowych, i 20 - 60% wagowych wody. Zgodnie z wynalazkiem olej emulguje się oddzielnie za pomocą urządzenia dyspergującego o dużej mocy w fazie wodnej, przy czym uzyskuje się krople emulsji o średniej wielkości poniżej 5 pm. W takim przypadku ilość emulgatora w produkcie końcowym wynosi mniej niż 5%.

Korzystnie w sposobie według wynalazku wprowadza się herbicydowy karbaminian karbamoilooksyfenylowy o wielkości cząstek poniżej 5 pm.

W sposobie według wynalazku wprowadza się korzystnie inne dodatki.

Za pomocą urządzeń dyspergujących o dużej mocy, w których uzyskuje się prędkości nawet do tysięcy obrotów na minutę, albo za pomocą łopatek mieszadła, uzyskując prędkość obrotową korzystnie około 10 - 20 m/sek., otrzymuje się takie wielkości kropel emulsji olej-w-wodzie, które wynoszą średnio poniżej 5 pm, gdy czynnik olejowy wprowadza się do wirujących łopatek mieszadła lub wjego bezpośrednie sąsiedztwo. W ten sposób w produkcie końcowym mogą występować bardzo wysokie ilości oleju, do około 60%, a ilość emulgatora może wynosić poniżej 5%, korzystnie 0,5 -3%. Mechaniczne tarcie i energia kinetyczna łopatek i wirowania o dużej prędkości sąakumulowane w produkcie tak, aby uzyskać wyżej wspomniane korzyści. Z drugiej strony, równoważna ilość energii musi być zgromadzona w emulgatorach tak, aby użytkownik, prowadząc rozcieńczanie wodą w swej cieczy do rozpylania był zdolny do uzyskania dobrej i trwałej emulsji w wodzie. Jednakże cieczy do rozpylania stosowanych w rolnictwie nie uzyskuje się za pomocą wydajnych mieszarek, lecz za pomocą prostych pomp cyrkulacyjnych, za pomocąktórych nie można uzyskać tych wymiarów kropli emulsji. Skutkiem tego otrzymuje się grubszą emulsję bardziej labilnąniż emulsja drobna. Ta wada nabiera znaczenia w mieszaninach wytwarzanych w rozpylaczach, w których inne produkty stosuje się wraz z karbaminianami karbamoilo-oksyfenylowymi, przy czym ich składniki powierzchniowo czynne są łatwiej zdolne do wstrząsania ubogiej emulsji. W praktyce sytuacja jest właśnie taka.

180 633

Bardzo rzadko zdarza się, aby użytkownik stosował tylko produkty karbaminianów karbamoilo-oksyfenylowych, natomiast miesza on równocześnie inne herbicydy w swym rozpylaczu, takie jak etofumesat, metamitron, choridazon, lenacil, pirydat, matolachlor, EPTC, chinomerak, cykloat, chlopiralid, fluroksypir, sodowa pochodna aloksydymu, setoksydym, cykloksydym, butylo-fluazyfop i herbicydy sulfonylo-mocznikowe. Także substancje owadobójcze, substancje zwalczające choroby roślin, regulatory wzrostu i nawozy występują często w tej samej cieczy do rozpylania.

W koncentratach zawiesinowych wytwarzanych sposobem według wynalazku substancja czynna obejmuje karbaminiany karbamoilo-oksyfenylowe, zwłaszcza fenmedifam i desmedifam, lecz jest oczywiste, że jeden i ten sam produkt może zawierać także inne herbicydy, substancje owadobójcze, substancje zwalczające choroby roślin i/lub regulatory wzrostu. Szczególnie korzystne do rozszerzania zakresu ochrony przed chwastami w burakach cukrowych są etofumesat, metamitron, chloridazon, lenacil, pirydat, metolachlor, kwas trichlorooctowy, EPTC, chinmerak, cykloat, chlopiralid, fluroksypir, benzotiazuron, chloroprofam, fenuron, izokarbimid, profam, trifluralina, sodowa pochodna aloksydymu, setoksydym, cykloksydym, dialat, butylo— fluazifop, trialat, dalapon, propachizafob i herbicydy sulfonylo-mocznikowe. Konwencjonalnymi substancjami owadobójczymi dla buraków są estry kwasu fosforowego, związki organo-chlorowe, karbaminiany, piretryny i piretroidy. Jako zwykle stosowane substancje zwalczające choroby roślin wymienia się benzimidazole, triazole, karbaminiany, związki trifenylocyny i związki siarki. Jako regulatory wzrostu stosuje się np. kwas naftalenooctowy.

Zawiesinowe koncentraty pestycydowe zawierają zazwyczaj substancję czynną w ilości 15-50% wagowych. Produkty końcowe rozcieńcza się przez wprowadzanie do wody.

Substancje powierzchniowo czynne stosuje się w celu polepszenia dyspergowania, trwałości zawiesiny, zdolności do zwilżania, penetracji i przemieszczania, do emulgowania oleju w koncentracie i do zapewnienia zdolności do mieszania i trwałości zawiesina/emulsja produktu w rozcieńczaniu operacyjnym.

Jako oleje stosuje się np. oleje mineralne, oleje roślinne, nierozpuszczalne w wodzie alkohole, kwasy, ketony, etery, estry i ich związki chlorowcowane oraz glikole same lub w mieszaninie. W produkcie mogą występować także inne rozpuszczalniki organiczne. Gdy bierze się pod uwagę produkt zawieraj ący karbaminian karbamoilo-oksyfenylowy, to korzystnie dodaj e się olej w ilości około 20 - 60% wagowych produktu w preparacie.

Jako substancje powierzchniowo czynne można stosować anionowe, kationowe i niejonowe oraz amfoteryczne substancje powierzchniowo czynne, a także ich mieszaniny. Jako środki takie wymienia się np. alkilosiarczany i ich pochodne, związki kwasu sulfonowego i związki sulfonianowe, estry kwasu fosforowego i ich sole, polietoksylowane aminy, amidy i kwasy tłuszczowe, alkenoksylowane fenole i alkanole, etery poliglikolowe, związki tlenku alkenowego z alkoholami szeregu tłuszczowego, alkiloaminokwasy, amfotensydy imidazolinowe i różne blokowe kopolimery. Całkowity udział substancji powierzchniowo czynnej w produkcie według wynalazku może wynosić poniżej 5% tak, że jedynie 0,5 - 3% emulgatora może wystarczać do emulgowania oleju.

Powyższe koncentraty zawiesinowe mogąrównież zawierać inne dodatki, takie jak nośniki mieszające się z wodą i/lub rozpuszczalne w wodzie i/lub czynniki przeciwdziałające flokulacji (np. kaolin, związki ligninowe), środki przeciwdziałające pienieniu (np. oparte na silikonie), środki zagęszczające (np. pochodne celulozy), środki rozmrażające (np. glikol etylenowy), rozpuszczalniki organiczne (np. nafta), barwniki (np. barwniki azowe), substancje konserwujące (np. biocydy formalinowe, zwłaszcza gdy produkt zawiera organiczne środki utrzymujące zawiesinę i zagęszczacze, oraz np. przeciwutleniacze z butylowanego hydroksytoluenu, zwłaszcza gdy produkt· zawiera olej roślinny i nawozy (np. mocznik).

Jeżeli produkt zawiera jeden lub więcej karbaminianów karbamoilo-oksyfenylowych jako substancję czynną, kwasowość produktu można regulować tak, aby korzystnie wynosiła poniżej pH 5, stosując stabilizator (np. kwas cytrynowy).

180 633

Produkty otrzymane sposobem według wynalazku można stosować zarówno przed wzejściem jak i po wzejściu roślin uprawnych. Jednak korzystnie stosuje się karbaminiany karbamoilo-oksyfenylowe albo same albo w mieszaninie po wzejściu buraków, gdy obecne są chwasty, przed którymi mają być ochroną. Odpowiednia ilość substancji czynnej do rozpylania na hektar uprawianej powierzchni wynosi 0,1 - 1 kg w zależności od tego, czy stosuje się pojedyncze opryskiwanie lub kilka kolejnych opryskiwań, a także od proporcji w mieszaninie.

Istotną cechą sposobu według wynalazku jest emulgowanie oleju za pomocą urządzeń do dyspergowania o dużej mocy (np. UltraTurrax, Mastermix, Dispax, Y stral) w mieszaninie wody i emulgatora. Jeżeli olej dodaje się albo w przedmieszce wody i emulgatora albo w mieszaninie emulgatora i zawiesiny zawierającej już substancję czynną w bezpośrednie sąsiedztwo łopatki rozrywającej urządzenia do dyspergowania o dużej mocy, na przykład wprowadzając przez rurkę zasilającą, to bardzo duże ilości oleju można zemulgować w produkcie końcowym, do 60%, za pomocą bardzo małych ilości emulgatora, to jest poniżej 5%, w dużych partiach o tysiącach litrów. Nierozpuszczalne substancje czynne można poddawać mieleniu na wilgotno w młynie perełkowym (np. Dyno, Drais) albo mieleniu na sucho w młynie powietrzno-dyszowym (np. Alpine, Chrispro) i mieszać za pomocą konwencjonalnych mieszarek z innymi dodatkami w ciekłym nośniku. Najkorzystniejszy efekt końcowy uzyskuje się, gdy produkt końcowy wytwarza się etapowo w ten sposób, że substancje czynne dysperguje się oddzielnie za pomocą środków dyspergujących w fazie wodnej, otrzymując przedmieszkę zawiesinową, a olej oddzielnie za pomocą urządzenia do dyspergowania o dużej mocy w mieszaninie emulgatora i wody, otrzymując emulsję olej-w-wodzie. Na zakończenie powyższe przedmieszki łączy się drogą konwencjonalnego powolnego mieszania, otrzymując produkt końcowy. W ten sposób wytwarza się emulsje zawiesinowe o wysokim stopniu trwałości, o najwyższych zdolnościach do magazynowania i mieszania, przy czym aspekt ekonomiczny jest w tym przypadku bardziej korzystny niż uprzednio ze względu na niską zawartość emulgatora.

Wynalazek jest bliżej wyjaśniony za pomocą następujących przykładów.

Przykład 1.

I. Emulsję olej-w-wodzie wytwarza się, stosując sposób według wynalazku, zgodnie z którym olej emulguje się w wodzie za pomocą urządzenia do dyspergowania o dużej mocy (Ystral X 50/10 zaopatrzony w mieszadło łopatkowe 41 G, 4000 - 5000 rpm, prędkość obrotowa około 7-9 m/sek).

II. Emulsję olej-w-wodzie wytwarza się z tych samych produktów wyjściowych, stosując mieszadło śmigłowe (Morat, 1500 - 2000 rpm, prędkość obrotowa około 4-5 m/sek).

Woda 26,6%

Emulgator 1,8%

Olej 7Wo

100,0%

Średnia wielkość cząstek (pm) Produkt I Produkt II

4,3 32,6

W ten sposób wyraźnie przedstawiono wyższość urządzenia dyspergującego o dużej mocy do wytwarzania emulsji w porównaniu z mieszadłem śmigłowym.

Trwałość produktu II jest niska.

Przykład 2.

I. Oddzielnie wytwarea się przedmieezkę A i przedmiee;d<ę B, po czym przedmieezki iąszy się i mieszając dodaje środek zagęszczający i środek dyspergujący.

Substancje wyjściowe przedmiesePi A miesza za pomocą konwencjonalnego mieszadła śmigłowego, po czym mieszaninę rozdrabnia się w młynie perełkowym (Dyno KDL-Special) na cząstki o średniej wielkości poniżej 3 pm.

180 633

Przedmieszkę B wytwarza się w innym pojemniku, dodając olej powoli za pomocą urządzenia do dyspergowania o dużej mocy (Ystral X 50/10 zaopatrzony w mieszadło łopatkowe 41 G), otrzymując mieszaninę wody i emulgatora.

Środek zagęszczający, końcowy środek dyspergujący i przedmieszkę B wprowadza się do przedmieszki A, po czym mieszaninę homogenizuje się za pomocą urządzenia do dyspergowania o dużej mocy.

II. Wytwarzanie prowadzi się jak w punkcie I, lecz końcową mieszaninę przedmieszka A + środek zagęszczający + końcowy środek dyspergujący + przedmieszka B uzyskuje się za pomocą konwencjonalnego mieszadła śmigłowego (Morat, 1500 - 2000 rpm).

III. Przedmieszkę A wytwarza się jak w punkcie I, po czym dodaje się środek zagęszczający, końcowy środek dyspergujący, wodę przedmieszki B i emulgator, a na koniec emulguje się do mieszaniny olej za pomocą urządzenia do dyspergowania o dużej mocy.

IV. Przedmieszkę A wytwarza się jak w punkcie I, lecz przedmieszkę B za pomocąkonwencjonalnego mieszadła śmigłowego (Morat, 1500 - 2000 rpm). Również końcowe mieszanie prowadzi się za pomocą mieszadła śmigłowego.

Przedmieszka A

Woda 40,5 U,4

Środek konserwujący 0,01 0,005

Środek przeciw pienieniu 0,3 0,1

Środek rozmrażający 7,8 3,2

Stabilizator 0,8 0,3

Środek dyspergujący 5,3 2,21

Fenmedifam (techniczny) 39,3 11,3

100,0% 41,5%

Przedmieszka B

Woda 22,6 UJ

Emulgator 1,8 1,0

Olej 7116 40,5

100,0% 56,6<%

Środek zagęszczający 0,4

Środek dysperguj ący 1,5

100,0%

Zawiesinowość określa się zgodnie z przepisem 161 CIPAC. Test prowadzi się w temperaturze +90°C w ciągu 1 godziny. Stężenie w próbce rozcieńczonej stanowi równoważnik rozcieńczenia użytkowego, to jest w 250 ml twardej wody (CIPAC MT 18, woda standardowa D) rozprowadza się 5 g preparatu. Wartości podane w tabeli stanowią średnią dwóch równoległych próbek.

Wielkość cząstek określa się za pomocą analizatora wielkości cząstek Coulter LS 190 w temperaturze +20°C. Przed powyższym oznaczaniem z analizowanej próbki sporządza się wstępne rozcieńczenie (około 2 g próbki na 50 ml wody). Wielkość cząstek oznacza się ze wstępnego rozcieńczenia zgodnie z instrukcją. Wielkości w tabeli stanowią średnie wartości rozkładu wielkości cząstek.

Lepkość próbek określa się za pomocąreometru Bohlin CS w temperaturze +25°C. Przechowywanie próbki miesza się odwracając je do góry dnem dziesięciokrotnie przed wprowadzeniem do pojemnika na próbki w reometrze. Przed pomiarem próbkę przetrzymuje się nieruchomo w ciągu 5 minut w pojemniku na próbki. Lepkość określa się za pomocąpomiaru geometrii C 25 jako funkcji wielkości ścinania. Do pomiaru lepkości stosuje się 10 różnych wielkości ścinania i pomiar prowadzi się jako cykl, wychodząc z najniższej wielkości ścinania (0,19 sek'¹), po czym

180 633 stopniowo przechodzi się do wyższej prędkości (39 sek’¹), a na koniec wraca do niższej prędkości. Podane wtabeli wartości lepkości uzyskuje się wpierwszej fazie przy prędkości 4,6 sek’¹.

Odporność na składowanie (= wytrącanie) oznacza się drogąobserwacji wizualnej z około 100 ml próbek przechowywanych w danej temperaturze. Podane wielkości wytrącania podane są w procentach objętościowych.

W tabeli podaje się następujące skróty: t = tygodnie ms = miesiące

Tabela

Alternatywne preparaty	I	II	III
	-	2t	1 ms	2 ms	-	2t	1 ms	2ms	-	2t	1 ms	2 ms
Zawiesinowość (%)	98,0	97,6	97,9	97,8	100,6	97,8	97,8	99,1	101,4	98,8	98,6	97,7
Średnia wielkość cząstek (pm)	2,8	2,9	3,5	4,4	2,9	3,7	7,8	4,1	4,3	4,5	4,9	4,9
Lepkość (mPas)	384	292	315	367	348	279	239	251	213	169	168	166
Osadzanie się (%) +54°C		-	1,5	8,0		-	1,0	10,0		9,0	13,0	16,0
+40°C		-	-	-		-	-	-		-	6,0	10,0
+20°C		-	-	-		-	-	-		-	1,6	3,0

Z przedstawionych danych wynika, ze istotną cechą jest emulgowanie oleju w wodzie za pomocą urządzeń dyspergujących o dużej mocy. Nie ma różnic pomiędzy alternatywami I i II, w których emulgowanie oleju prowadzi się oddzielnie. Odporność na składowanie pogarsza się nieznacznie (alternatywa III), gdy olej emulguje się do zawiesiny substancji czynnej. Alternatywy IV, opartej na produkcie II z przykładu 1, nie można wprowadzić w praktyce ze względu na niekorzystne zdolności do magazynowania i mieszania.

Przykład 3.

Z emulsji olej-w-wodzie I i II z przykładu 1 wytwarza się odpowiednio produkty końcowe I i II drogą mieszania przedmieszki A jak w przykładzie 2 i dodatkowo środka dyspergującego i zagęszczacza. Mieszanie prowadzi się za pomocą mieszadła śmigłowego (Morat, 1500 - 2000 rpm, prędkość obrotowa około 4-5 m/sek).

Produkt I Produkt II

Średnia wielkość cząstek (pm) 5,1 10,1

Ponieważ średnia wielkość cząstek substancj i czynnej w przedmieszce A wynosiła 2,6 pm, uzyskuje się odpowiednio mniejsząwielkość cząstek mieszaniny w produkcie II z kropel emulsji i cząstek substancji czynnej. Sytuację potwierdza się przez badanie produktów pod mikroskopem, przy czym zawieszone cząstki substancji czynnej, o średniej wielkości 1-5 pm, są wyraźnie oddzielone od kropel emulsji, których średnia wielkość w produkcie 1 wynosi 2-6 pm, a w produkcie 2 wynosi 10-50 pm.

Claims

1. Sposób wytwarzania zawiesinowych kompozycji herbicydowych olej-w-wodzie zawierających co najmniej jeden herbicydowy karbaminian karbamoilo-oksyfenylowy, polegający na tym, że olej emulguje się z roztworem woda-emulgator a następnie emulsję miesza się z wymienionym herbicydem, znamienny tym, że emulgowanie prowadzi się w urządzeniu do dyspergowania dużej mocy o prędkości obrotowej łopatek między około 7 do 20 m/sek z wytworzeniem emulsji, w której średnia wielkość kropli olejowej wynosi mniej niż 5 pm, przy czym ilość herbicydu w zawiesinie wynosi 15 do 50% wagowych, ilość oleju wynosi 20 do 60% wagowych, ilość wody wynosi 20 do 60% wagowych, a ilość emulgatora wynosi mniej niż 5% wagowych, przy czym jako herbicydowy karbaminian karbamoilo-oksyfenylowy stosuje się korzystnie

3-m-tolilokarbamoilo-oksyfenylo-karbaminian metylowy (fenmedifan) albo 3-fenylokarbamoilo-oksyfenylo-karbaminian etylowy (desmedifam).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że średnia wielkość cząstek herbicydowego karbaminianu karbamoilo-oksyfenylowego jest mniejsza niż 5 pm.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wprowadza się inne typowe dodatki, korzystnie w ilości do 7% wagowych.