PL176511B1 - Urządzenie nawijające - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie nawijajace, do nawijania ewentualnie wzdluznie dzielonych wsteg, korzystnie papierowych wsteg, z dwoma nosnymi walcami wspierajacymi wytwarzany zwój w lozu nawijania, przy czym jeden z tych walców ma sprezyscie odksztalcalny plaszcz lub obydwa walce maja sprezyste plaszcze o róznej podatnosci na odksztalce- nia, natomiast jeden z nosnych walców pod- czas nawijania jest czesciowo owiniety wste- ga, znamienne tym, ze ten z nosnych wal- ców (TW1, TW2), którego calkowite obcia- zenie wynikajace ze statycznego i dynamicz- nego obciazenia przy nawijaniu jest wieksze, ma plaszcz (Ml, M2) bardziej odksztalcalny sprezyscie. Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie nawijające do nawijania ewentualnie wzdłużnie dzielonych wstęg, korzystnie papierowych wstęg.

Aby przy coraz cięższych nawijanych zwojach osiągać możliwie jednakowy wynik nawijania, to znaczy możliwie równomierną strukturę zwoju i zmniejszyć do minimum błędy nawijania, jest znane wyposażenie co najmniej jednego z korzystnie dwóch nośnych walców w sprężyście odkształcalny płaszcz. Możliwe kombinacje przedstawiono w opisie wzoru użytkowego niemieckiego nr DE 92 04 667 U. Według tej publikacji najlepsze wyniki nawijania powinny być osiągane wtedy, gdy realizowane jest następujące połączenie cech dla tego rodzaju układu walców nośnych:

- łoże nawijania jest utworzone wyłącznie z dwóch walców nośnych,

- drugi w kierunku ruchu wstęgi walec nośny ma płaszcz, który jest znacznie silniej odkształcalny niż płaszcz walca nośnego pierwszego w kierunku ruchu wstęgi,

- drugi, w kierunku ruchu wstęgi, walec nośny jest w stosunku do pierwszego, w kierunku ruchu wstęgi, walca nośnego obniżony, tak że płaszczyzna utworzona przez osie obu walców nośnych tworzy kąt z poziomem.

176 511

Jeden z dwóch walców nośnych podczas nawijania jest częściowo owinięty wstęgą.

Stwierdzono, że ten znany układ walców nośnych umożliwia rzeczywiście zadowalające wyniki nawijania tylko w wyjątkowych wypadkach.

Przestrzeń pomiędzy obydwoma nośnymi walcami może być zaopatrzona w doprowadzenie gazu pod ciśnieniem. Taki tak zwany podnośnik powietrzny jest od dawna znany dla nawijarki z dwoma walcami nośnymi z niesprężystymi powierzchniami walców nośnych, między innymi z opisów patentowych Stanów Zjednoczonych nr US-A-3 346 209, US-A-3 497 151 i niemieckich nr DE-C-1 047 001, DE-C-1-111 496 oraz opisu niemieckiego wzoru użytkowego nr DE-U-92 01 791.

W znanych rozwiązaniach jest bardzo istotne uzyskanie możliwie równomiernej szczeliny pomiędzy powierzchnią już nawiniętego zwoju a walcem nośnym owiniętym przez doprowadzoną wstęgę, ponieważ inaczej płyn pod ciśnieniem, zmniejszający obciążenie, będzie wciągany przez nawijaną wstęgę i zostanie zamknięty pomiędzy nią a nawinięty zwój.

W większości wypadków nieregulamości w powierzchni już zwiniętego zwoju mają wzdłuż linii styku z owiniętym walcem nośnym niezwykle negatywny wpływ na ilość wciąganego sprężonego powietrza odciążającego.

Celem wynalazku jest ulepszenie urządzenia nawijającego tak, aby jakość nawijania była optymalna nawet przy dużych ciężarach zwoju.

Urządzenie nawijające według wynalazku charakteryzuje się tym, że ten z nośnych walców, którego całkowite obciążenie wynikające ze statycznego i dynamicznego obciążenia przy nawijaniu jest większe, ma płaszcz bardziej odkształcalny sprężyście.

Korzystnie, owinięty częściowo przez wstęgę, pierwszy w kierunku ruchu wstęgi walec ma płaszcz bardziej odkształcalny sprężyście.

Rozwiązanie według wynalazku po raz pierwszy uwzględnia dynamiczne obciążenie walców nośnych przy nawijaniu do określania sprężystości lub sztywności powierzchni walców nośnych. Okazało się, że wynikające z obciążenia dynamicznego i statycznego obciążenie całkowite walca nośnego, owiniętego częściowo przez przychodzącą wstęgę, to znaczy pierwszego w kierunku ruchu wstęgi, jest z reguły stosunkowo większe niż obciążenie całkowite drugiego walca.

Dalsze, znaczne ulepszenie wyniku nawijania można osiągnąć gdy stykająca się ze wstęgą, dotykająca zewnętrznej powierzchni zwoju, powierzchnia drugiego, w kierunku ruchu wstęgi, nośnego walca ma większy współczynnik tarcia μ niż stykająca się ze wstęgą powierzchnia pierwszego, w kierunku ruchu wstęgi, nośnego walca.

Zwłaszcza w połączeniu z poprzednio podanymi cechami można dzięki temu ustawiać lub określać w optymalny sposób naprężenie lub odciążenie wstęgi papieru.

Korzystnie, przestrzeń znajdująca się między obydwoma nośnymi walcami jest przynajmniej częściowo uszczelniona przy swych czołowych końcach i od dołu, przy czym w tej przestrzeni jest usytuowane doprowadzenie gazu pod ciśnieniem. Powoduje to odciążenie własnego ciężaru nawoju. Jest zrozumiałe, że w tym celu przede wszystkim uszczelnione będą w odpowiedni sposób czołowe końce przestrzeni, do której doprowadzane jest ciśnienie, aby mogło narastać ciśnienie odciążające.

W rozwiązaniu według wynalazku szczelina pomiędzy powierzchnią już nawiniętego zwoju a walcem nośnym owiniętym przez doprowadzaną wstęgę może być równomierna nawet wtedy, gdy zwijana wstęga jest wystarczająco porowata, aby pozwalać na przechodzenie wciągniętego sprężonego powietrza. Bowiem podatność opłaszczowania walca nośnego owiniętego doprowadzaną wstęgą prowadzi do tego, że powierzchnia walca wzdłuż linii styku z już nawiniętym zwojem dopasowuje się do pofalowania zwoju w tej linii styku. Dzięki temu możliwa szczelina wciągania powietrza pomiędzy wciąganą wstęgą a nawiniętym zwojem zostaje zmniejszona do minimum, a ilość wciąganego powietrza zmniejsza się do wartości możliwej do przyjęcia. Rozumie się, że kombinacja według wynalazku podnośnika powietrznego z podatnym opłaszczowaniem owiniętego walca nośnego jest też najkorzystniej stosowana wtedy, gdy nie owinięty (drugi) walec nośny ma opłaszczowanie twarde zamiast podanego.

176 511

Korzystnie, średnica owiniętego częściowo przez wstęgę, pierwszego na drodze ruchu wstęgi, nośnego walca jest większa niż średnica drugiego nośnego walca, przy czym ewentualnie oś drugiego, w kierunku ruchu wstęgi, nośnego walca jest usytuowana wyżej niż oś pierwszego nośnego walca.

Urządzenie korzystnie ma walec obciążający, usytuowany stycznie do nawijanego zwoju, przy czym płaszczyzna, w której leży oś walca obciążającego i oś nawijanego zwoju, jest usytuowana pod kątem ostrym do płaszczyzny pionowej, w której leży oś walca obciążającego.

Urządzenie nawijające w przykładzie wykonania jest przedstawione na rysunku, na którym:

figura 1 przedstawia urządzenie nawijające według wynalazku w schematycznym widoku z boku;

figura 2 inną postać wykonania urządzenia nawijającego, również w widoku z boku oraz figura 3 walec nośny urządzenia według wynalazku z częściowo nawiniętym zwojem w widoku z boku (wszystkie rysunki bardzo schematyczne).

W postaci wykonania według fig. 1 zastosowano dwa jednakowej średnicy napędzane walce nośne TW1 i TW2, oba posiadające sprężyście odkształcalny płaszcz Ml, M2, przy czym płaszcz M1 stanowi stosunkowo „bardziej miękką”, a płaszcz M2 stosunkowo „twardszą” okładzinę. Doprowadzana wstęga PB papieru otacza pętlą pierwszy nośny walec TW1 w zakresie kąta 180°i jest zwijana w zwój R o ciężarze G. W celu rozpoczęcia każdej operacji zwijania obciążenie obu walców nośnych można sztucznie zwiększyć, jak to jest znane, za pomocą walca obciążającego (GBLW). Normalne obciążenie N1 i N2 wywierane przez ciężar zwoju na oba walce nośne jest w tym przykładzie wykonania jednakowo duże. Dynamiczne obciążenie objętego pętlą walca TW1, a zatem całkowite obciążenie tego walca, jest jednak większe niż walca TW2.

Oznaczona przez AL obudowa znanego podnośnika powietrznego jest od dołu zasadniczo szczelnie przy krawędziach wprowadzona w dolny obszar pośredni pomiędzy oboma walcami nośnymi. Przez równoległą do osi szczelinę wylotową sprężone powietrze, doprowadzane w nie pokazany sposób do obudowy podnośnika powietrznego, może poprzez szczelinę odstępu pomiędzy oboma walcami nośnymi wpływać w usytuowaną nad nimi komorę uszczelnioną od góry przez zwój R, jako sprężone powietrze zmniejszające działanie ciężaru. Strony czołowe tej komory DR, zmniejszającej docisk, są w znany sposób uszczelnione.

Postać wykonania z fig. 2 różni się od tej z fig. 1 i innych tym, że średnica opasanego walca nośnego TW1 jest większa niż średnica walca nośnego TW2, a oś tego ostatniego jest usytuowana wyżej niż oś pierwszego, przy czym walec obciążający działa pod pewnym kątem do pionu. Dzięki takiej konstrukcji normalne obciążenie Nł walca nośnego TW1 jest odczuwalnie większe niż normalne obciążenie N2 walca nośnego TW2. W tym szczególnie korzystnym przykładzie wykonania powierzchnia nie opisanego walca nośnego TW2 ma okładzinę RB zwiększąjącąjej współczynnik tarcia. Podnośnik powietrzny przedstawiony jest jedynie jako opcja i dlatego linią przerywaną.

Na figurze 3 przedstawiono, jak pofalowanie zwiniętego zwoju R. R', R, R', pokazane w znacznej przesadzie, zostaje odwzorowane przez sprężyście odkształcalny płaszcz M1 nośnego walca TW1, dzięki czemu zmniejsza się do minimum lub całkowicie znika szczelina wciągania powietrza.

176 511

176 511

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie nawijające, do nawijania ewentualnie wzdłużnie dzielonych wstęg, korzystnie papierowych wstęg, z dwoma nośnymi walcami wspierającymi wytwarzany zwój w łożu nawijania, przy czym jeden z tych walców ma sprężyście odkształcalny płaszcz lub obydwa walce mają sprężyste płaszcze o różnej podatności na odkształcenia, natomiast jeden z nośnych walców podczas nawijania jest częściowo owinięty wstęgą, znamienne tym, że ten z nośnych walców (TW1, TW2), którego całkowite obciążenie wynikające ze statycznego i dynamicznego obciążenia przy nawijaniu jest większe, ma płaszcz (M1, M2) bardziej odkształcalny sprężyście.
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że owinięty częściowo przez wstęgę (PB), pierwszy w kierunku ruchu wstęgi (PB) nośny walec (TW1) ma płaszcz (M1) bardziej odkształcalny sprężyście.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1albo 2, znamienne tym, że stykająca się ze wstęgą (PB), dotykająca zewnętrznej powierzchni zwoju (R, R', R,...), powierzchnia drugiego, w kierunku ruchu wstęgi (PB), nośnego walca (TW2) ma większy współczynnik tarcia μ niż stykająca się ze wstęgą (PB) powierzchnia pierwszego, w kierunku ruchu wstęgi (PB), nośnego walca (TW1).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przestrzeń (DR) znajdująca się między obydwoma nośnymi walcami (TW1 i TW2) jest przynajmniej częściowo uszczelniona przy swych czołowych końcach i od dołu, przy czym w tej przestrzeni (DR) jest usytuowane doprowadzenie (AL) gazu pod ciśnieniem.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2 albo 4, znamienne tym, że średnica owiniętego częściowo przez wstęgę (PB), pierwszego na drodze ruchu wstęgi (PB) nośnego walca (TW1) jest większa niż średnica drugiego nośnego walca (TW2).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że oś drugiego, w kierunku ruchu wstęgi (PB), nośnego walca (TW2) jest usytuowana wyżej niż oś pierwszego nośnego walca (TW1).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że ma walec obciążający (GBLW), usytuowany stycznie do nawijanego zwoju (R, R', R,...), przy czym płaszczyzna, w której leży oś walca obciążającego (GBLW) i oś nawijanego zwoju (R, R', R,...), jest usytuowana pod kątem ostrym do płaszczyzny pionowej, w której leży oś walca obciążającego (GBLW).