PL174048B1 - Sposób i urządzenie do ustalania elementów mocujących - Google Patents

Abstract

1. Sposób ustalania elementów mocujacych, sluzacych do zamocowania plyt izolacyjnych na elementach budowlanych, za pomoca przyrzadu do osadzania napedzanego wysokosprezonymi gazami, przy czym element mocujacy posiada wielkopowierzchnio wy leb, trzonek wydrazony, wystajacy od lba, przechodzacy przez plyte izolacyjna oraz podpore dla gwozdzia wbijanego przez przy- rzad do osadzania w element budowlany, znamienny tym, ze element mocujacy (28, 38) przed wbiciem gwozdzia (29, 39) doprowadza sie do polaczenia z obszarem przylaczeniowym przyrzadu do osa- dzania, a po wbiciu gwozdzia (29, 39), po przezwyciezeniu sily przekraczajacej sile tarcia pomiedzy trzonkiem wydrazonym (28b, 38b) i plyta izolacyjna (30), polaczenie to likwiduje sie 3 Urzadzenie do ustalania elementów mocujacych, sluza- cych do mocowania plyt izolacyjnych na elementach budowlanych, zawierajace przyrzad do osadzania, napedzany wysokopreznymi gazami, w który jest ukladany element mocujacy, majacy wielko- powierzchniowy leb, zakonczony trzonkiem wydrazonym, zna- mienne tym, ze przyrzad do osadzania ma rure prowadzaca (5, 15, 25), która posiada odcinek polaczeniowy (5a, 16a, 26a) dla laczenia z elementem mocujacym (28, 38). Fig. 1 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do ustalania elementów mocujących, służących do mocowania płyt izolacyjnych na elementach budowlanych, za pomocą przyrządu do osadzania, napędzanego wysokoprężonymi gazami, przy czym element mocujący posiada wielkopowierzchniowy łeb, zakończony trzonkiem wydrążonym, przechodzącym przez płytę izolacyjną oraz podporę dla gwoździa wbijanego przez przyrząd do osadzania w elemencie budowlanym.

Do mocowania płyt izolacyjnych na elementach budowlanych jest znany z opisu zgłoszeniowego DE nr 3 931 833 element mocujący, który za pomocą gwoździa jest mocowany do elementu budowlanego. Element mocujący posiada wielkopowierzchniowy łeb, zakończony trzonkiem wydrążonym i gwóźdź. Na trzonku wydrążonym jest umieszczona promieniowo zgniatana tuleja, której wolny koniec służy jako podpora dla łba gwoździa.

174 048

W procesie mocowania element mocujący najpierw za pomocą trzonka wydrążonego jest przebijany przez płytę izolacyjną, wykonaną najczęściej z materiału o nieznacznej wytrzymałości na ściskanie. Łeb dochodzi do styku do płyty izolacyjnej, podczas gdy wolny koniec trzonka wydrążonego opiera się na elemencie budowlanym. Za pomocą przykładowo przyrządu do osadzania, napędzanego siłą prochu, gwóźdź jest przez trzonek wydrążony wbijany w element budowlany. Na końcu procesu wbijania łeb gwoździa dochodzi do podpory, przez co element mocujący i płyta mocująca są zamocowane do elementu budowlanego.

Przy osadzaniu gwoździa może nie dochodzić do osadzania, ponieważ element mocujący nie posiada żadnego istotnego zakotwienia. Tego rodzaju brak osadzenia może występować, gdy dochodzi do uderzenia np. o pręt zbrojeniowy gwoździa, gdy gwóźdź trafi na szczeliny, które są tak głębokie, że gwóźdź nie dochodzi do połączenia z elementem budowlanym. Inny przypadek braku osadzania może występować także przy fałszywym dozowaniu energii wbijania przyrządu do osadzania lub przy zamocowaniu elementu mocującego w obszarze krawędziowym elementów budowlanych.

W praktyce często zauważa się, że niewprawny, względnie nieodpowiednio poinformowany użytkownik nie może optycznie rozpoznać okoliczności wszystkich braków osadzanie. Przede wszystkim przy osadzaniu elementów mocujących w płytach termoizolacyjnych z twardej pianki często obserwuje się, że elementy mocujące na podstawie wysokiego tarcia pomiędzy trzonkiem wydrążonym a twardą pianką grzęzną w twardej piance, a zatem do użytkownika należy ocena, czy proces osadzania przebiegł prawidłowo.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie sposobu ustalania elementów mocujących, służących do mocowania płyt izolacyjnych na elementach budowlanych, przy którym jest możliwe rozpoznanie niewłaściwego zamocowania.

Zadanie wynalazku w odniesieniu do sposobu zostało osiągnięte dzięki temu, że element mocujący przed wbiciem gwoździa doprowadza się do połączenia z obszarem przyłączeniowym przyrządu do osadzania, a po wbiciu gwoździa, po przezwyciężeniu siły przekraczającej siłę tarcia pomiędzy trzonkiem wydrążonym, a płytą izolacyjną, połączenie to likwiduje się. Zadanie wynalazku w odniesieniu do urządzenia zostało rozwiązane dzięki temu, że przyrząd do osadzania ma rurę prowadzącą, która posiada odcinek połączeniowy dla łączenia z elementem mocującym.

Korzystnie odcinek połączeniowy jest umieszczony na oddzielnej części, przestawialnej wobec rury prowadzącej i jest ukształtowany jako powierzchnia profilowana.

Zgodnie z wynalazkiem na powierzchnię profilowaną współpracuje zarys wewnętrznego trzonka wydrążonego elementu mocującego.

Według wynalazku zarys wewnętrznego trzonka wydrążonego elementu mocującego ma wewnętrzne żebra wzdłużne rozciągające się co najmniej częściowo wzdłuż zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego, przy czym szereg żeber wzdłużnych na obwodzie jest umieszczonych rozdzielnie na obwodzie zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego.

Korzystnie utworzony przez żebra wzdłużne otwór w trzonku wydrążonym jest ukształtowany cylindrycznie.

Dzięki wynalazkowi jest umożliwione rozpoznanie niewłaściwego zamocowania, po procesie osadzania, ponieważ przy braku osadzenia podczas odsuwania przyrządu do osadzania element mocujący jest wyciągany co najmniej częściowo z płyty izolacyjnej tak, że wielkopowierzchniowy łeb znajduje się w odstępie od powierzchni zewnętrznej płyty izolacyjnej.

Celowo element mocujący łączy się z obszarem przyłączeniowym przyrządu do osadzania po wprowadzeniu rury prowadzącej w trzonek wydrążony. Przy współpracy obszaru wylotowego z trzonkiem wydrążonym elementu mocującego powstaje siła tarcia, która jest większa od siły tarcia pomiędzy ścianką zewnętrzną trzonka wydrążonego a płytą izolacyjną, która jest unieruchomiona za pomocą elementu mocującego na elemencie budowlanym.

Siła tarcia, pożądana pomiędzy elementem mocującym a rurą prowadzącą jest wywoływana dzięki temu, że obszar połączeniowy jest profilowany.

Ponieważ płyty izolacyjne, znajdujące się w handlu, mają różną grubość, także elementy mocujące są dostępne w różnych długościach. Jeżeli odstęp pomiędzy powierzchnią przyłożenia elementu mocującego, przebiegająca prostopadle do osi wzdłużnej elementu mocującego, na

174 048 wolnym końcu rury prowadzącej a obszarem połączeniowym jest różny, to obszar połączeniowy jest umieszczony korzystnie na oddzielnej części przestawialnej wobec rury prowadzącej. Obszar połączeniowy jest zatem przestawialny osiowo wobec rury prowadzącej. Osiowe przestawienie odbywa się przez gwint zewnętrzny na rurze prowadzącej i uzupełniający gwint wewnętrzny, ukształtowany na oddzielnej części. Dzięki układowi żeber wzdłużnych może być zmieniana siła tarcia przeciwobszaru współpracującego z zewnętrzną powierzchnią rury prowadzącej. Im szersze i dłuższe są żebra wzdłużne, tym większa jest siła tarcia, a dzięki równoramiennemu podziałowi żeber wzdłużnych jest osiągnięte promieniowe prowadzenie rury prowadzącej przyrządu do osadzania wewnątrz trzonka wydrążonego elementu mocującego. Średnica zewnętrzna rury prowadzącej jest ukształtowana nieznacznie większa tak, że połączenie pomiędzy rurą prowadzącą a elementem mocującym, po procesie wbijania gwoździa jest rozłączalne tylko po przezwyciężeniu siły, przekraczającej siłę tarcia pomiędzy trzonkiem wydrążonym a płytą izolacyjną.

Urządzenie według wynalazku jest uwidocznione w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przyrząd do osadzania, napędzany siłą prochu, częściowo w przekroju, fig. 2 - rura prowadząca według fig. 1 w powiększeniu, fig. 3 - inna rura prowadząca, która jest używalna w przyrządzie do osadzania według fig. 1; częściowo w przekroju, fig. 4 inna rura prowadząca w połączeniu z elementem mocującym, który wystaje przez płytę izolacyjną i stoi na elemencie budowlanym, a fig. 5 - element mocujący w powiększeniu w przekroju.

Przyrząd do osadzania, napędzany siłą prochu, pokazany na fig. 1 składa się z obudowy 1, uchwytu 2, włącznika uruchamiającego 3, obszaru przyjmującego 4 dla rury prowadzącej 5, osiowo przesuwalnego tłoka 6 i urządzenia przestawiającego 8 do optymalizacji energii napędu. W przyrządzie do osadzania jest umieszczony co najmniej jeden ładunek, który jest zapalany przez włącznik uruchamiający 3 za pomocą mechanicznego urządzenia. Uwalniające się przy tym ciśnienie rozprężania gazów oddziaływuje na skierowany do uchwytu 2 koniec tłoka 6 i napędza go w rodzaju uderzenia w kierunku osadzenia. Rura prowadząca 5, przedstawiona na fig. 2, posiada obszar połączeniowy 5a i koniec wtykowy 5b, który współpracuje z obszarem przyjmującym 4 przyrządu do osadzania. Obszar połączeniowy 5a jest umieszczony na części długości prowadzącej 5 i wystaje w kierunku promieniowym poza jej średnicę. Powierzchnia obszaru połączeniowego 5a jest radełkowana.

Figura 3 pokazuje inną rurę prowadzącą 15, zawierającą oddzielną część 16, która jest umieszczona osiowo przestawialnie wobec rury prowadzącej 15 poprzez złącze gwintowe 15a, 16b. Jako zabezpieczenie przed obrotem służy śruba zaciskowa 17, która jest umieszczona w otworze gwintowanym w oddzielnej części 16. Obszar połączeniowy 16a, o większej średnicy od średnicy zewnętrznej rury prowadzącej 15, jest wykonany jednoczęściowo z oddzielną częścią 16 i posiada radełkowanie. Koniec wtykowy 15b rury prowadzącej 15 jest łączony z przyrządem do osadzania.

Rura prowadząca 25, przedstawiona na fig. 4 końcem wtykowym 25b, jest połączona z obszarem przyjmującym 24 nie przedstawionego przyrządu do osadzania. Na rurze prowadzącej 25 jest umieszczona za pomocą gwintu wewnętrznego 26b oddzielna część 26, który współpracuje z gwintem zewnętrznym 25a rury prowadzącej 25. Dzięki śrubie zaciskowej 27, oddzielna część 26 jest unieruchamiana wobec gwintu zewnętrznego 25a rury prowadzącej 25. Obszar połączeniowy 26ajest wykonany jednoczęściowo z oddzielną częścią 26 i ma większą średnicę od średnicy rury prowadzącej 25.

Rura prowadząca 25 wystaje do wnętrza trzonka wydrążonego 28b elementu mocującego 28, przy czym obszar połączeniowy 26a jest połączony siłą tarcia z rozszerzoną częścią zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego 28b w obszarze wylotowym elementu mocującego 28.

Element mocujący 28 posiada wielkopowierzchniowy łeb 28a, gwóźdź 29 i stojącą luźno, promieniowo zgniatalną tuleję 28c, której stojący koniec 28e służy jako podpora dla łba 29a gwoździa 29. W olny koniec 25c rury prowadzącej 25, który przechwytuje co najmniej częściowo tuleję 28c, wystaje do wnętrza trzonka wydrążonego 28b. W położeniu wyjściowym przed procesem osadzania trzonek wydrążony 28b elementu mocującego 28 wystaje przez płytę izolacyjną 30 i opiera się swoim obszarem 28d, od strony kierunku osadzania, na powierzchni

174 048 elementu budowlanego 31. Wielkopowierzchniowy łeb 28a przylega przy tym do powierzchni płyty izolacyjnej 30.

Figura 5 pokazuje element mocujący 38, który posiada wielkopowierzchniowy łeb 38a zakończony trzonkiem wydrążonym 38b gwóźdź 29 i stojącą luźno, promieniowo tuleję 38c, której koniec służy jako podpora 38d dla łba 39a gwoździa 39. We wnętrzu trzonka wydrążonego 38b są umieszczone, równomiernie rozłożone na obudowie, żebra wzdłużne 40,41, rozciągające się co najmniej częściowo wzdłuż zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego 38b. Żebra wzdłużne 40, 41 wystają zasadniczo promieniowo do wnętrza wydrążonego 38b i w jego kierunku wzdłużnym są w ostępie od siebie. Na fig. 5 są widoczne tylko z każdorazowych trzech żeber po dwa żebra wzdłużne 40, 41. Żebra wzdłużne są rozmieszczone względem siebie zasadniczo co 120°. Wysokość żeber wzdłużnych 40,41 zmniejsza się w kierunku wielkopowierzchniowego łba 38a elementu mocującego 38.

Światło otworu trzonka wydrążonego 38b, ograniczone przez żebra wzdłużne 40, 41 jest ukształtowane cylindrycznie i służy do promieniowego prowadzenia rury prowadzącej przyrządu do osadzania.

5b-

5a-

Fig. 2

174 048

28d

174 048

174 048

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób ustalania elementów mocujących, służących do zamocowania płyt izolacyjnych na elementach budowlanych, za pomocą przyrządu do osadzania napędzanego wysokosprężonymi gazami, przy czym element mocujący posiada wielkopowierzchniowy łeb, trzonek wydrążony, wystający od łba, przechodzący przez płytę izolacyjną oraz podporę dla gwoździa wbijanego przez przyrząd do osadzania w element budowlany, znamienny tym, że element mocujący (28, 38) przed wbiciem gwoździa (29, 39) doprowadza się do połączenia z obszarem przyłączeniowym przyrządu do osadzania, a po wbiciu gwoździa (29,39), po przezwyciężeniu siły przekraczającej siłę tarcia pomiędzy trzonkiem wydrążonym (28b, 38b) i płytą izolacyjną (30), połączenie to likwiduje się.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że element mocujący (28, 38) łączy się z obszarem przyłączeniowym przyrządu do osadzania po wprowadzeniu rury prowadzącej (5,15,25) w trzonek wydrążony (28b, 38b).
3. 3. Urządzenie do ustalania elementów mocujących, służących do mocowania płyt izolacyjnych na elementach budowlanych, zawierające przyrząd do osadzania, napędzany wysokoprężnymi gazami, w który jest układany element mocujący, mający wielkopowierzchniowy łeb, zakończony trzonkiem wydrążonym, znamienne tym, że przyrząd do osadzania ma rurę prowadzącą (5, 15, 25), która posiada odcinek połączeniowy (5a, 16a, 26a) dla łączenia z elementem mocującym (28,38).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że odcinek połączeniowy (16a, 20a) jest umieszczony ona oddzielnej części (16,26), przestawialnej wobec rury prowadzącej (15,25).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że odcinek połączeniowy (5a, 16a, 26a) jest ukształtowany jako powierzchnia profilowana.
6. 6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że z powierzchnią profilowaną współpracuje zarys wewnętrzny trzonka wydrążonego (28b, 38b) elementu mocującego (28, 38).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że zarys wewnętrzny trzonka wydrążonego (38b) elementu mocującego (38) ma wewnętrzne żebra wzdłużne (40,41), rozciągające się co najmniej częściowo wzdłuż zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego (38b).
8. 8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że szereg żeber wzdłużnych (40,41) jest umieszczonych rozdzielnie na obwodzie zarysu wewnętrznego trzonka wydrążonego (38b).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 7 albo 8, znamienne tym, że utworzony przez żebra wzdłużne (40, 41) otwór w trzonku wydrążonym (38b) jest ukształtowany cylindrycznie.