PL171289B1

PL171289B1 - Zespól laczacy elementy dachowe PL PL

Info

Publication number: PL171289B1
Application number: PL91292171A
Authority: PL
Inventors: Heinz Westhaus
Original assignee: Hoesch Stahl Ag
Priority date: 1990-11-05
Filing date: 1991-10-25
Publication date: 1997-03-28
Also published as: SK278674B6; NO301897B1; NO922582D0; SK334691A3; PL292171A1; FI922470A; DE4135891C2; HU216184B; WO1992008020A1; HU9201916D0; FI922470A0; EP0515591B1; GEP19981366B; HUT61065A; EP0515591A1; CZ334691A3; FI95956B; DE4135891A1; ES2066749T1; DE59105396D1

Abstract

1 Z e sp ól laczacy e lem en ty d ach o w e na ich styku w zd lu z nym , gdzie laczy sie w y p ro filo w an e na p o w ierzch n i elem en ty d ach o w e z których kazdy sk lad a sie z dw ó ch m etalo w y ch w arstw w ie rz c h nich g ó rnej i dolnej, u trzym y- w an ych rd zen iem p ian k o w y m w p e w n e j odleg lo sci od sieb ie p rzy czym spojenie m iedzy d w o m a elem en tam i d a c h o w ym z n ajd u je sie w obrebie w y stajaceg o profilu i z a w iera u szczeln ien ie a p o nizej tego w ystajacego pro filu n a e lem en cie d ach o w y m d o ln a w a rstw a w ierzch n ia tuz przed sp o je- niem tw orzy w neke w k tó ra w ch o d zi u k sztalto w an a w postaci w ystepu jez y k o w eg o d o ln a w arstw a w ierzc hnia d rug ieg o elem en tu dach o w eg o i sp o jenie p rzez w iek sza czesc g ru b o sci e lem en tu d ach o w eg o og ran iczo n e jest i r d zen iem p ian k o w y m , a gór ne m etalow e w arstw y w ierzch n ie poleczone sa ze soba w strefie spojenia zlaczem siu b o w y m k tó re sk lad a sie z p rzy k ry w ajacej spojenie b lach y p rzy trzy m u jacej m ajacej sk iero w a ne skosnie na zew natrz do dolu czesci boczne, z których jed n a p o k ry w a na pierw szy m e lem en cie d ach o - w ym w y stajaca do góry czesc sk o sn a g ó rnej m etalo w ej w arstw y w ierzchniej, a dr uga p o k ryw a na d rug im e lem en cie d ach o w y m w y stajaca takze do góry czesc sko sn a górnej m etalow ej w arstw y w ie rz c h niej przy czym b lach a przy- trzy m u jaca jest d o cisk an a d o sk o s nych czesci elem en tó w d a c how ych sruba p rzech o d zaca w p rzy b lize n iu p io n o w o p rzez elem ent dach o w y i p rzykrecona do k o nstrukcji nosnej a po o d w ro tn ej niz spojenie stronie w ystajacej do góry czesci skosnej górnej m etalo w ej w arstw y w ierzch n iej u form ow ana jest ró w - niez dr uga w y stajaca d o góry czesc gó rn ej m etalow ej w arstw y w ierzchniej, tak ze u tw o rzo n e je s t p o m ied zy tym i w y stajacy m i c ze sc ia mi w glebienie, przy czy m w ob szarze p rzech o d zen ia tej dru g iej w ystajacej czesci w d o ln a czesc g ó rn e j m etalow ej w arstw y w ierzch n iej u fo rm o w an y jest zlobek, w którym zaczepione jest przykrycie oslania ja c e spojenie zn a m ie n n y ty m ze spojenie (25) jest w y p eln io n e co n ajm niej do 6 0 % jego w ysokosci szerokim w przekroju i w y k o n an y m z w y so k o elasty czn eg o m u terialu p ian k o w eg o elasty czn y m usz- c z eln ien ie m (3 ), k tó rego p rze k rój o g ran iczo n y jest jezykow ym w y ste p em (22) d olnej w arstw y w ierzch n iej (2 0 ) z n ajd u jacy m sie z jednej strony sp o jen ia na dru g im e lem en cie d ach o w y m (2) przy czy m kon iec tego w ystepu w chodzi w e w n ek e n a pierw szy m e lem en cie d ach o w y m (1) FIG. 3 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół łączący elementy dachowe na ich styku wzdłużnym.

Znane są różne rodzaje połączeń na styk wzdłużny elementów dachowych o wyprofilowanej powierzchni. Na przykład w europejskim opisie patentowym nr EP 0 143 159 ukazano płytowy element dachowy składający się z metalowych warstw wierzchnich, pomiędzy którymi znajduje się rdzeń w postaci warstwy sztywnego materiału piankowego. Element dachowy przystosowany jest do łączenia z sąsiednim elementem dachowym. W tym celu rdzeń piankowy na jednym wzdłużnym końcu elementu dachowego wystaje do góry w postaci podłużnego żebra, przy czym pokrywająca to żebro i przylegająca do niego górna metalowa warstwa wierzchnia jest odpowiednio wyprofilowana i wyposażona po stronie żebra przeciwnej do brzegu elementu dachowego w szeroki żłobek, w który wchodzi, przy łączeniu elementów dachowych, zagięcie nałożonego na wspomniane żebro odpowiednio wyprofilowanego, wystającego brzegu metalowej górnej zewnętrznej warstwy sąsiedniego elementu dachowego. Dolna metalowa zewnętrzna warstwa elementu dachowego wzdłuż brzegu wyposażonego na górze w wystające żebro jest ukształtowana w postaci występu językowego, utworzonego przez zagięcie blachy o 180°, który przy łączeniu elementów dachowych wchodzi w odpowiednią wnękę ukształtowaną w metalowej dolnej zewnętrznej warstwie sąsiedniego elementu dachowego. Wzdłużne brzegi rdzeni piankowych łączonych elementów dachowych są zgodnie pochylone na ich grubości, w taki sposób, że brzeg rdzenia piankowego na brzegu elementu dachowego wyposażonego w występ palcowy jest pochylony od występu językowego w kierunku do wewnątrz rdzenia piankowego i są pokryte sztywnymi ogranicznikami z tworzywa sztucznego, na których umieszczone są płaskie elastyczne nakładki uszczelniające. Wadę opisanych powyżej elementów dachowych stanowi to, ze dołączany element dachowy jest najpierw zahaczany w drugim elemencie dachowym, a następnie odchylany do prawidłowej pozycji i oba łączone elementy są razem mocowane śrubami do dachowej konstrukcji nośnej. Taki montaż jest o tyle niekorzystny, że manipulacja elementami dachowymi, które często mają dużą powierzchnię, wymaga użycia dźwigu. Kolejna trudność polega na tym, że końce styków wzdłużnych posiadają wykonane z twardego tworzywa sztucznego ograniczniki, zaopatrzone jedynie w nakładki uszczelniające. Wymaga to dokładnego ustawienia, które uniemożliwia kompensację tolerancji wykonawczych bez cięcia elementów dachowych.

171 289

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 164 952 znane są ponadto elementy dachowe i sposób ich łączenia, gdzie każdy łączony element dachowy składa się tu z płyty ze sztywnego tworzywa piankowego, która jest od spodu, przynajmniej na jej częściach brzegowych, pokryta sztywną warstwą wierzchnią ukształtowaną na brzegach elementów dachowych w ten sposób, że jest zagięta pod kątem prostym do góry i wystaje ponad powierzchnię górną elementu dachowego tworząc wzdłuż jego brzegu kołnierz. Płyta z tworzywa piankowego jest ponadto pokryta od góry przylegającą do jej powierzchni warstwą tworzywa sztucznego. Połączenie tych elementów dachowych realizowane jest w ten sposób, że najpierw układa się przeznaczone do łączenia elementy dachowe w pewnym niewielkim odstępie od siebie, tak że sąsiednie brzegi mają skierowane do góry kołnierze. Na tak ułożone, w niewielkim wzajemnym odstępie, elementy dachowe nakłada się wykonaną z tworzywa sztucznego podłużna część pokrywającą o kształcie odwróconego dnem do góry korytka z odchylonymi na zewnątrz bokami, tak że pokrywa ona przestrzeń między elementami dachowymi opierając się na ich wzdłużnych kołnierzach i przylegając krawędziami do górnych powierzchni elementów dachowych, a następnie do wolnej przestrzeni pomiędzy łączonymi elementami dachowymi wtryskuje się ciekłą piankę, która przywiera u dołu do konstrukcji dachowej, a po bokach do brzegów elementów dachowych. Pianka ta stanowi po skrzepnięciu ciągłą izolację. Jest ona korzystnie elastyczna i ma dobre właściwości adhezyjne, tak że stanowi dodatkowe uszczelnienie zapobiegające przedostawaniu się wody. Na koniec mocuje się część przykrywającą śrubami do konstrukcji dachowej. W rozwiązaniu tym kwestia tolerancji została wprawdzie rozwiązana w ten sposób, że elementy dachowe są osłonięte obejmującą pewną odległość częścią przykrywającą, ma ono jednak tę wadę, że ponieważ uszczelkę między elementami dachowymi nakłada się w postaci ciekłej pianki dopiero w trakcie montażu, a potem mocuje się śrubami część pokrywającą, więc zależnie od elastyczności i przyczepności pianki uszczelniającej względem elementów mogą tu wystąpić nieszczelności związane ze zjawiskiem rozszerzalności cieplnej, których następstwem może być wnikanie kondensatu wodnego i korozja elementów dachowych.

Znane jest ponadto rozwiązanie polegające na umieszczeniu połączenia i związanego z nim spojenia w obrębie wystającej części zarysu profilowanego brzegu oraz takim ukształtowaniu górnej metalowej warstwy zewnętrznej jednego elementu dachowego, że pokrywa ona profilowany brzeg drugiego elementu dachowego, przy czym w strefie zakładkowej obie warstwy zewnętrzne są połączone ze sobą śrubami, a elementy dachowe połączone są dodatkowymi śrubami z konstrukcją nośną. Aby przez szczelinę istniejącą między nakładającymi się blachami nie przenikała woda deszczowa, blacha przykrywająca tuż przed swoją krawędzią bocznąjest wygięta skośnie w dół. Zagięcie takie posiada tę wadę, że podczas montażu nie można łatwo dosunąć poziomo elementów dachowych do ich zetknięcia się ze sobą. Trzeba je raczej doprowadzać z góry skośnie w dół. W przypadku elementu dachowego o długości powyżej 10 m, zawieszonego na żurawiu, taki ruch daje się wykonać z trudem, i to przy wykorzystaniu wielu środków pomocniczych i robotników. Gdy skośne zagięcie w dół w blasze przykrywającej zewnętrznej warstwy wykonywane jest dopiero po montażu, to na dużej długości jest to trudne do zrealizowania. Rażą wtedy widoczne nierówności i następuje często uszkodzenie lakieru. Pomimo istnienia strefy ukierunkowanej skośnie w dół przenika często do połączenia woda deszczowa, gdyż krople deszczu przy silnym wietrze przenikają także do góry, a wklejone dodatkowe uszczelnienia są często nieskuteczne, gdyż cienkie blachy elementów dachowych ulegają zbyt dużemu wygięciu podczas transportu i montażu.

Inną wadę tego połączenia stanowi to, że śruby mocujące są narażone na wpływy atmosferyczne, a więc tworzą się przy nich łatwo nieszczelności.

Z austriackiego opisu patentowego nr E 17601 znany jest również stosowany na pokrycia dachowe element składający się z rdzenia piankowego znajdującego się pomiędzy dwiema sztywnymi warstwami wierzchnimi. Końce warstw wierzchnich na przeznaczonych do łączenia brzegach elementu dachowego są odpowiednio wyprofilowane, tak że wzdłuż brzegu w powierzchni obu łączonych elementach dachowych znajdują się rowki, w które wchodzą odpowiednio pochyło zagięte zakończenia blachy przytrzymującej, przez którą przechodzi śruba wkręcana w dachową konstrukcję nośną, przy czym końce warstw wierzchnich górnych i dolnych jednego

171 289 elementu dachowego są ukształtowane symetrycznie do odpowiednich warstw wierzchnich drugiego elementu. Ponadto wzdłuż brzegów elementów dachowych wykonane są drugie, bardziej oddalone od brzegu rowki, w któie wchodzą za^eowczeuia przykrycia osłaniającego uprzednio wykonane połączenie. Elementy dachowe według powyższego rozwiązania doprowadza się w położenie montażowe przez ich poziome zsuniecie ze sobą, tak że montaż jest stosunkowo łatwy. Wadą tych elementów dachowych jest jednak to, że górne metalowe obrzeża powierzchniowe łączonych płyt przylegają do siebie bezpośrednio w postaci złącza czołowego, w wyniku czego dopuszczalne są tylko nieznaczne niedokładności produkcyjne, możliwe do skompensowania w połączeniu. Zwiększa to znacznie koszty produkcji. Nie jest możliwa produkcja w wąskich tolerancjach, gdyż przy utwardzaniu nie zawsze jest identyczne zwiększenie objętości pęczniejącej pianki

Nie jest też możliwe zmontowanie połączenia, gdy podczas transportu nastąpi tylko niewielkie wygięcie jednej z krawędzi.

Dalsza wada polega na tym, że dla utrzymania wąskich tolerancji elementy w obrębie całego spojenia zakańcza się mocnymi obrzeżami, których montaż jest drogi i które jako mostki cieplne wywierają negatywny wpływ, gdyż następuje skraplanie się pary wodnej, co doprowadza do korozji i przedwczesnego zużycia.

Celem wynalazku jest uniknięcie wyżej opisanych wad poprzez opracowanie konstrukcji produkowanego z dużymi tolerancjami, łatwo montowanego połączenia, które jest bardzo szczelne, ma współczynnik przenikania ciepła, który w strefie spojenia nie jest większy niż w pozostałej części elementu, a także jest łatwe w montażu, i w którym spojenie po stronie wewnętrznej jest widoczne tylko na tyle, że nie stwarza to niekorzystnego wrażenia optycznego.

Zespół łączący elementy dachowe na ich styku wzdłużnym, gdzie łączy się wyprofilowane na powierzchni elementy dachowe, z których każdy składa się z dwóch metalowych warstw wierzchnich, górnej i dolnej, utrzymywanych rdzeniem piankowym w pewnej odległości od siebie, przy czym spojenie między dwoma elementami dachowymi znajduje się w obrębie wystającego profilu i zawiera uszczelnienie, a poniżej tego wystającego profilu na elemencie dachowym dolna warstwa wierzchnia tuż przed spojeniem tworzy wnękę, w którą wchodzi ukształtowana w postaci występu językowego dolna warstwa wierzchnia drugiego elementu dachowego, i spojenie przez większą część grubości elementu dachowego ograniczone jest rdzeniem piankowym, a górne metalowe warstwy wierzchnie połączone są ze sobą w strefie spojenia złączem śrubowym, które składa się z przykrywającej spoinę blachy przytrzymującej mającej skierowane skośnie na zewnątrz do dołu części boczne, z których jedna pokrywa na pierwszym elemencie dachowym wystającą do góry część skośną górnej metalowej warstwy wierzchniej, a druga pokrywa na drugim elemencie dachowym wystającą także do góry część skośną górnej metalowej warstwy wierzchniej, przy czym blacha przytrzymująca jest dociskana do skośnych części elementów dachowych śrubą przechodzącą w przybliżeniu pionowo przez element dachowy i przykręconą do konstrukcji nośnej, a po odwrotnej niż spojenie stronie wystającej do góry części skośnej górnej metalowej warstwy wierzchniej uformowana jest również druga, wystająca do góry, część górnej metalowej warstwy wierzchniej, tak ze utworzone jest pomiędzy tymi wystającymi do góry częściami wgłębienie, przy czym w obszarze przechodzenia tej drugiej wystającej części w dolną część górnej metalowej warstwy wierzchniej uformowany jest żłobek, w którym zaczepione jest przykrycie osłaniające spojenie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że spojenie jest wypełnione co najmniej do 60% jego wysokości szerokim w przekroju i wykonanym z wysokoelastycznego materiału piankowego elastycznym uszczelnieniem, którego przekrój ograniczony jest językowym występem dolnej warstwy wierzchniej znajdującym się z jednej strony spojenia na drugim elemencie dachowym, przy czym koniec tego występu wchodzi we wnękę na pierwszym elemencie dachowym.

Korzystnie uszczelnienie, którym wypełnione jest spojenie jest łatwo ściśliwym uszczelnieniem z materiału piankowego.

Korzystnie szerokość elastycznego uszczelnienia jest większa niż 25% wymiaru blachy przytrzymującej, mierzonego w kierunku poprzecznym do spojenia.

Korzystnie, znajdujący się na każdym z łączonych elementów dachowych w dolnej metalowej warstwie wierzchniej po obu stronach spojenia występ językowy wystaje poza

171 289 powierzchnię tworzącą spojenie, przy czym występy te umieszczone są względem siebie na nieco różnej wysokości zachodząc częściowo na siebie.

Korzystnie, znajdujący się na każdym z łączonych elementów dachowych w dolnej metalowej warstwie wierzchniej po obu stronach spojenia występ językowy wystaje poza powierzchnię tworzącą spojenie, przy czym występy te umieszczone są względem siebie na nieco różnej wysokości i stykając się ze sobą zachodzą częściowo na siebie.

Korzystnie, powierzchnie ograniczające spojenie elementów dachowych, od obrzeża wyższego występu językowego po stronie spojenia przebiegają skośnie w górę, przy czym nachylenie ukierunkowane jest w przybliżeniu od strony przedniej występu językowego w kierunku do wnętrza przynależnego do tego występu językowego elementu dachowego.

Korzystnie, elastyczne uszczelnienie przyklejone jest po jednej stronie jednego elementu dachowego przed montażem za pomocą kleju.

Korzystnie, elastyczne uszczelnienie przyklejone jest po jednej stronie elementu dachowego przed montażem za pomocą pianki izolacyjnej.

Korzystnie, osłaniające przykrycie zamocowane jest w żłobkach, które położone są nieco wyżej od graniczących powierzchni górnych metalowych warstw wierzchnich

Korzystnie, po stronie dolnej przykrycia przyklejona jest silnie sprężysta uszczelka, która przykrywa górne elementy wystających do góry i opadających skośnie do dołu po stronie przeciwnej do spojenia dwóch wystających części górnej metalowej warstwy wierzchniej obu elementów dachowych.

Korzystnie, śruba do mocowania elementów dachowych umieszczona jest w środku między wystającymi do góry, mającymi ścianki boczne w przybliżeniu wzajemnie równolegle i opadające do dołu, częściami skośnymi górnej metalowej warstwy wierzchniej obu elementów dachowych.

Korzystnie, tylko w przybliżeniu dolną połowę elastycznego uszczelnienia na szerokości boku elementu dachowego stanowi wysokoelastyczny łatwo ściśliwy materiał piankowy, a pozostałą znajdującą się powyżej część uszczelnienia stanowi jedynie łatwo ściśliwy materiał piankowy.

Korzystnie, w strefie wnęki w dolnej metalowej warstwie wierzchniej pierwszego elementu dachowego uformowany jest karb do prowadzenia wiertła

Tolerancje wykonawcze elementów dachowych mogą być tym większe, im szersze jest uszczelnienie między tymi elementami. Bardzo szerokie uszczelnienie wykonane z porowatego tworzywa piankowego ma tę wadę, że para wodna znajdująca się w atmosferze może dyfundować przez uszczelnienie i skraplać się, gdy dojdzie do zimniejszej strefy zewnętrznej uszczelnienia. Strefy zimne zaczynają się w przybliżeniu od środka uszczelnienia i ciągną się aż do zewnętrznego obrzeża elementu dachowego W zimie może zdarzyć się, że cała szczelina nasiąknie wodą jak mokra gąbka. Żeby tego uniknąć montuje się zaporę przeciwdyfuzyjną w taki sposób, ze spojenie od strony wewnętrznej zamknięte jest zachodzącymi na siebie występami językowymi, które z kolei pokryte są metalową warstwą wierzchnią, która jak wiadomo nie przepuszcza pary wodnej.

Występy językowe nie przeszkadzają przy montażu, gdyż są rozmieszczone na sobie z małym odstępem pionowym. Ich przednie obrzeża ślizgają się po sobie w takim stopniu, w jakim elementy dachowe ściskają sprężyście uszczelnienia przy montażu. Dzaęki niewielkiej różnicy wysokości istnieje normalnie między występami językowymi szczelina, pomiędzy stroną górną dolnego występu i stroną dolną górnego występu. Przez szczelinę tę może dyfundować jeszcze para wodna w kierunku uszczelnienia, ale w praktyce mato tylko niewielkie znaczenie. Szczelina ta znika zwykle zupełnie, gdy dokręci się śrubę mocującą elementy dachowe, gdyż pod naciskiem cały element dachowy ugina się nieco w strefie spojenia.

Ten rodzaj zapory przeciwdyfuzyjnej jest skuteczny także wtedy, gdy istnieje tylko jeden występ językowy, który przykrywa szerokie uszczelnienie. Przykrycie jest szczególnie dobre, gdy występ językowy wchodzi we wnękę w drugim elemencie dachowym, i w zależności od stopnia wsunięcia kompensuje się ugięcie grubego uszczelnienia oraz niedokładności produkcyjne.

171 289

W przykładzie wykonania wynalazku spojenie jest usytuowane skośnie. Możliwe jest jednak też zastosowanie spojeń pionowych, przy czym w tym przypadku jest wskazane, żeby jedna lub dwie śruby mocujące przechodziły pionowo obok spojenia przez elementy dachowe obok strefy sprężystego uszczelnienia. Skośnie usytuowane spojenia mają tę zaletę, że otwór na śrubę mocującą przechodzi w znacznym stopniu poza uszczelnieniem i daje się łatwiej wywiercić niż w silnie sprężynującym uszczelnieniu.

Otwór na śrubę mocującą, który trzeba wywiercić na dachu na placu budowy, daje się wykonać szczególnie łatwo, gdy zaczynając się u góry w szczelinie przechodzi pionowo przez łatwą do przewiercenia piankę elementu dachowego, au dołu przechodzi przez lukę, którą tworzy wnęka elementu z wyższym występem językowym z występem językowym drugiego elementu. Celem ułatwienia trafienia wiertłem w lukę uformowano w blasze nad luką zagłębienie w postaci karbu o kształcie litery V skierowanej wierzchołkiem do dołu.

Sprężyste uszczelnienie między elementami dachowymi może składać się także z kilku, na przykład dwóch części. W górnej strefie może nie być uszczelnienia, albo może być ono wykonane z mało sprężystego tworzywa piankowego, które ulega łatwo ściśnięciu. Takie materiały izolacyjne są szczególnie skuteczne. Z powodu małej elastyczności może utworzyć się w tym przypadku wąska szczelina, ale jest to wada bez znaczenia w odniesieniu do izolacji termicznej, gdyż w wąskiej szczelinie nie powstanie znaczniejsza konwekcja powietrza. W przypadku użycia taniego, mniej elastycznego tworzywa piankowego mamy dostateczne uszczelnienie spojenia.

Żłobki do zazębiania przykrycia pokrywającego obszar spojenia znajdują się nieco powyżej płaszczyzny górnej warstwy wierzchniej, tak że nie zamakają one już przy małym deszczu, dzięki czemu wydłuża się znacznie żywotność elementu dachowego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia komplementarne względem siebie styki wzdłużne obu elementów dachowych z blachą przytrzymującą i przykryciem w stanie niezmontowanym, fig. 2 - dosunięte do siebie komplementarne styki wzdłużne elementów dachowych, przy czym blacha przytrzymująca i przykrycie nie zostały jeszcze zamontowane, a fig. 3 - ostatecznie zmontowane połączenie elementów dachowych komplementarnymi stykami wzdłużnymi, połączone śrubami z nasadzoną blachą przytrzymującą i przykryciem osłaniającym połączenie.

Oba łączone za pomocą zespołu łączącego według wynalazku elementy dachowe pierwszy 1 i drugi 2 przedstawione są na fig. 1 do 3 w ten sposób, że z pierwszego elementu dachowego ukazano prawą stronę sąsiadującą z zespołem łączącym, a z drugiego elementu dachowego

- lewą stronę sąsiadującą z tym zespołem. Każdy z tych elementów dachowych 1,2 wykonany jest z dwóch metalowych warstw wierzchnich, górnej 10 i dolnej 20, pomiędzy którymi znajduje się rdzeń piankowy 19 utrzymujący warstwy wierzchnie górną 10 i dolną 20 w określonej odległości od siebie nawzajem.

Zakończenia górnych metalowych warstw wierzchnich 10 wzdłuż łączonych boków elementów dachowych 11 2 są ukształtowane wzajemnie symetrycznie i wystają ponad pozostałą część powierzchni zewnętrznej tych elementów dachowych, przy czym wyprofilowane zakończenie górnej warstwy wierzchniej 10 każdego z łączonych elementów dachowych 1, 2 jest ukształtowane w ten sposób, że w pobliżu brzegu elementu dachowego metalowa górna warstwa wierzchnia 10 początkowo, w kierunku brzegu elementu dachowego, jest odgięta łagodnie do góry, po czym jest odgięta ukośnie do góry w kierunku przeciwnym do brzegu elementu dachowego, tworząc żłobek 12, a dalej jest odgięta w kierunku brzegu elementu dachowego ukośnie do góry tworząc część wystającą 15, 16, na której wierzchołku metalowa górna warstwa wierzchnia 10 jest odgięta w przybliżeniu pionowo do dołu, po czym ponownie jest zagięta ukośnie do góry tworząc wgłębienie 17, 18.

Na koniec górna warstwa wierzchnia 10 jest zagięta o w przybliżeniu 180° do dołu tworząc wraz z równoległym w przybliżeniu bokiem wgłębienia 17, 18 część skośną 8, 9.

Powierzchnie wzdłużnych brzegów rdzeni piankowych 19 łączonych elementów dachowych 1,2 są zgodnie pochylone na ich grubości i wzajemnie równoległe.

171 289

Do pochylonego boku jednego z łączonych elementów dachowych 1, 2 przyklejone jest elastyczne uszczelnienie 3 wykonane z łatwo ściśliwego wysokoelastycznego materiału piankowego.

Uszczelnienie 3 może być również tak wykonane, ze tylko w przybliżeniu jego dolną połowę na szerokości boku elementu dachowego 1,2 stanowi wysokoelastyczny łatwo ściśliwy materiał piankowy, a pozostałą, znajdującą się powyżej, górną część 14 uszczelnienia 3 stanowi jedynie łatwo ściśliwy materiał piankowy.

Każde z zakończeń dolnych metalowych warstw wierzchnich 20 obu elementów dachowych 1, 2 posiada językowy występ 22’, 22 utworzony przez zagięcie blachy o 180° i wystający poza pozostałą część powierzchni bocznej każdego z łączonych elementów dachowych, przy czym występ językowy 22’ dolnej metalowej warstwy wierzchniej 20 pierwszego elementu dachowego 1 jest usytuowany nieco wyżej od występu językowego 22 drugiego elementu dachowego 2, tak ze poniżej dolnej powierzchni tego usytuowanego wyżej występu językowego 22’, w przybliżeniu równoległej do dolnej powierzchni obu elementów dachowych 1,2 utworzonajest wnęka 23, w którą przy łączeniu elementów dachowych wchodzi występ językowy 22 sąsiedniego elementu dachowego 2. Oba występy językowe 22’ i 22 dolnych warstw wierzchnich 20 wystająpoza powierzchnię bocznąrdzenia piankowego 19 tworzącą spojenie.

Górne warstwy wierzchnie 10 łączone są ze sobą złączem śrubowym składającym się z blachy przytrzymującej 4 o kształcie korytka ze skierowanymi ku dołowi skośnie na zewnątrz częściami bocznymi 6 i 7, które przy złączeniu elementów dachowych 1, 2 pokrywają skośne części 8, 9 górnych warstw wierzchnich 10 obu łączonych elementów dachowych pierwszego 1 i drugiego 2, i ze śruby 5. Ponadto zespół łączący zawiera przykrycie 11 o kształcie korytka ze skierowanymi ukośnie do dołu ściankami bocznymi, których zakończenia są zawmięte do wewnątrz. Po stronie dolnej przykrycia 11 przyklejona jest silnie sprężyście ściśliwa uszczelka 26.

W obszarze wnęki 23 utworzonej pod wyższym występem językowym 22’ w dolnej metalowej warstwie wierzchniej 20 pierwszego elementu dachowego 1 wykonany jest karb 24 w postaci wgłębienia mającego w przekroju kształt litery V.

W dolnej warstwie wierzchniej 20 obu łączonych elementów dachowych wykonane są usztywniające tę warstwę wierzchnią rowki 27 skierowane pod kątem 90° do połączenia.

Figury 1 do 3 przedstawiają poszczególne operacje montażu zespołu łączącego elementy dachowe. Elementy dachowe 1 i 2 układa się najpierw na krokwiach dachowych albo innych belkach mocujących lub wspornikach. W przypadku elementów dachowych o długości powyżej 10 m odbywa się to często za pomocą żurawia. Tak ułożone elementy dachowe 1 i 2 leżą w pewnym odstępie od siebie, jak to uwidoczniono na fig. 1.

Figura 2 ukazuje kolejny etap montażu, w ramach którego, naprzykład przy wykorzystaniu urządzeń pomocniczych, element dachowy 1 przesuwa się ku elementowi 2 lub odwrotnie, tak że oba elementy stykają się ze sobą.

Wykonane z bardzo miękkiego sprężystego materiału, na przykład tworzywa piankowego, uszczelnienie 3 jest ściskane w dolnej strefie znacznie mocniej niż w strefie górnej. Oba elementy dachowe 1 i 2 łączy się ze sobą za pomocą złącza śrubowego. W tym celu blacha przytrzymująca 4 jest dociskana w dół śrubą 5.

Skierowane skośnic w dół części boczne 6 i 7 naciskają na skierowane skośnie w górę części skośne 8, 9 górnej metalowej warstwy wierzchniej 10. Dzięki skośnemu wykonaniu płaszczyzn stykowych elementy dachowe 1 i 2 dociskane są jeszcze mocniej do siebie, a także nieco silniej ściśnięte jest uszczelnienie 3.

Przykrycie 11 chroni przed wodą deszczową spojenie 25 i złącze śrubowe. Jest ono mocowane w ten sposób, że zawinięte do wewnątrz zakończenia jego pochyłych ścianek są umieszczane poprzez ich sprężyste rozchylenie w żłobkach 12. Przy silnym wietrze krople deszczu mogą dostawać się przez szczelinę 13 pomiędzy pochyłymi ściankami przykrycia 11 i części wystających 115, 16 górnych warstw wierzchnich 10 na złącze śrubowe. Dlatego ważne jest, aby szczelina 13 była zabezpieczona również silnie sprężystą uszczelką 26, którą można umieścić w dowolnym miejscu szczeliny. Korzystnie jest, gdy uszczelka 26 umieszczona jest w górnej części szczeliny.

171 289

W przykładzie na fig. 3, na której ukazano stan po zmontowaniu i przymocowaniu śrubami elementów dachowych 1,2, uszczelka 26 stanowi jednocześnie izolację termiczną przykrycia 11.

Przy łączeniu elementów dachowych 1, 2 ważne jest, że między wystającymi częściami 15, 16 i skośnymi częściami 8, 9 znajdują się wgłębienia 17 i 18. Gdyby na przykład podczas transportu uległa uszkodzeniu uszczelka 26, to wnikająca woda odprowadzana będzie przez wgłębienia 17, 18, które mają spadek odpowiadający nachyleniu dachu po montażu. Korzystnie jest, gdy części wystające 15 i 16 wystają ponad części skośne 8 i 9. Przewyższenie to me jest potrzebne, gdy przykrycie 11 jest nieco wybrzuszone, zapewniając niezbędną wysokość dla główki śruby.

Otwór na śrubę 5 wierci się dopiero po ułożeniu elementów dachowych 1 i 2 (patrz fig. 2).

Rdzeń 19 z materiału piankowego daje się łatwo przewiercić. Korzystnie jest, gdy śruba 5 przechodzi przez lukę 21 pomiędzy występem językowym 22 elementu dachowego 21 bocznym ograniczeniem wnęki 23 utworzonej pod występem językowym 22’ pierwszego elementu dachowego 1. Utworzony w dolnej warstwie wierzchniej 20 karb 24 umożliwia łatwe znalezienie tego miejsca przez wiertło.

Większa część spojenia 25 jest otoczona bezpośrednio rdzeniem piankowym 19. Uszczelnienie 3 daje się łatwiej przykleić do rdzenia 19, gdy spojenie jest prostoliniowe i równe. Uszczelnienie 3 przewierca się z trudem, a więc korzystnie jest, gdy spojenie 25 jest usytuowane ukośnie.

W górnej strefie spojenia 25 może nie być uszczelnienia 3.

Uszczelnienie 3 w górnej strefie nie musi być ściskane, gdyż służy ono tam tylko do izolacji termicznej i ma tylko blokować konwekcję powietrza. Natomiast w dolnej strefie mocno ściśnięte uszczelnienie powinno też w znacznym stopniu wyeliminować dyfuzję pary.

Rowki 27 wykonane w dolnej części wierzchniej 10, skierowane pod kątem 90° do połączenia lub do spojenia 25 powodują, że siły potrzebne do ściskania uszczelnienia 3 są przenoszone w jego dolnej strefie.

171 289

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1 Zespół łączący elementy dachowe na ich styku wzdłużnym, gdzie łączy się wyprofilowane na powierzchni elementy dachowe, z których każdy składa się z dwóch metalowych warstw wierzchnich, górnej i dolnej, utrzymywanych rdzeniem piankowym w pewnej odległości od siebie, przy czym spojenie między dwoma elementami dachowymi znajduje się w obrębie wystającego profilu i zawiera uszczelnienie, a poniżej tego wystającego profilu na elemencie dachowym dolna warstwa wierzchnia tuż przed spojeniem tworzy wnękę, w którą wchodzi ukształtowana w postaci występu językowego dolna warstwa wierzchnia drugiego elementu dachowego, i spojenie przez większą część grubości elementu dachowego ograniczone jest rdzeniem piankowym, a górne metalowe warstwy wierzchnie połączone są ze sobą w strefie spojenia złączem śrubowym, które składa się z przykrywającej spojenie blachy przytrzymującej mającej skierowane skośnie na zewnątrz do dołu części boczne, z których jedna pokrywa na pierwszym elemencie dachowym wystającą do góry część skośną górnej metalowej warstwy wierzchniej, a druga pokrywa na drugim elemencie dachowym wystającą także do góry część skośną górnej metalowej warstwy wierzchniej, przy czym blacha przytrzymująca jest dociskana do skośnych części elementów dachowych śrubą przechodzącą w przybliżeniu pionowo przez element dachowy i przykręconą do konstrukcji nośnej, a po odwrotnej niż spojenie stronie wystającej do góry części skośnej górnej metalowej warstwy wierzchniej uformowana jest również druga wystająca do góry część górnej metalowej warstwy wierzchniej, tak że utworzone jest pomiędzy tymi wystającymi częściami wgłębienie, przy czym w obszarze pizechodzenia tej drugiej wystającej części w dolną część górnej metalowej warstwy wierzchniej uformowany jest żłobek, w którym zaczepione jest przykrycie osłaniające spojenie, znamienny tym, że spojenie (25) jest wypełnione co najmniej do 60% jego wysokości szerokim w przekroju i wykonanym z wysokoelastycznego materiału piankowego elastycznym uszczelnieniem (3), którego przekrój ograniczony jest językowym występem (22) dolnej warstwy wierzchniej (20) znajdującym się z jednej strony spojenia na drugim elemencie dachowym (2), przy czym koniec tego występu wchodzi we wnękę na pierwszym elemencie dachowym (1).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że uszczelnienie (3), którym wypełnione jest spojenie (25) jest łatwo ściśliwym uszczelnieniem z materiału piankowego.
3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że szerokość elastycznego uszczelnienia (3) jest większa niż 25% wymiaru blachy przytrzymującej (4), mierzonego w kierunku poprzecznym do spojenia.
4. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, żc znajdujący się na każdym z łączonych elementów dachowych (1, 2) w dolnej metalowej warstwie wierzchniej (20) po obu stronach spojenia występ językowy (22, 22’) wystaje poza powierzchnię tworzącą spojenie, przy czym występy te umieszczone są względem siebie na nieco różnej wysokości zachodząc częściowo na siebie.
5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że znajdujący się na każdym z łączonych elementów dachowych (1, 2) w dolnej metalowej warstwie wierzchniej (20) po obu stronach spojenia występ językowy (22, 22’) wystaje poza powierzchnię tworzącą spojenie, przy czym występy te umieszczone są względem siebie na nieco różnej wysokości i stykając się ze sobą zachodzą częściowo na siebie.
6. Zespół według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że w dolnej metalowej warstwie wierzchniej (20) pierwszego elementu dachowego (1) w strefie wnęki (23) uformowany jest karb (24) do prowadzenia wiertła.
7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnie ograniczające spojenie elementów dachowych (1, 2), od obrzeża wyższego występu językowego (22’) po stronie spojenia (25) są skierowane skośnie w górę, przy czym nachylenie ukierunkowane jest w

171 289 przybliżeniu od strony przedniej występu językowego (22’) w kierunku do wnętrza przynależnego do tego występu językowego elementu dachowego (1).
8. Zespól według zastrz. 1, znamienny tym, ze elastyczne uszczelnienie (3) przyklejone jest po jednej stronie elementu dachowego (2) przed montażem za pomocą kleju.
9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczne uszczelnienie (3) przyklejone jest po jednej stronie elementu dachowego (2) przed montażem za pomocą pianki izolacyjnej.
10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że łączone elementy dachowe (1, 2) mają żłobki (12), położone nieco wyżej od graniczących powierzchni górnych metalowych warstw wierzchnich (10), w których to żłobkach (12) zamocowane jest osłaniające przykrycie (11).
11. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że po stronie dolnej przykrycia (11) przyklejona jest silnie sprężysta uszczelka (26), która przykrywa górne elementy wystających do góry i opadających skośnie do dołu po stronie przeciwnej do spojenia dwóch wystających części (15,16) górnej metalowej warstwy wierzchniej (10) obu elementów dachowych (1, 2).
12. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że mocująca elementy dachowe (1,2) śruba (5) umieszczona jest w środku między wystającymi do góry, mającymi ścianki boczne w przybliżeniu wzajemnie równolegle i opadające do dołu, częściami skośnymi (8, 9) górnej metalowej warstwy wierzchniej (10) obu elementów dachowych (1, 2).
13. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że tylko w przybliżeniu dolną połowę elastycznego uszczelnienia (3) na szerokości boku elementu dachowego (1, 2) stanowi wysokoelastyczny łatwo ściśliwy materiał piankowy, a pozostałą, znajdującą się powyżej część uszczelnienia (3) stanowi jedynie łatwo ściśliwy materiał piankowy.