PL169638B1 - Wyrób chlonny PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Wyrób chlonny do mocowania i noszenia w bieliznie, posiadajacy os podluzna, os poprzeczna, dlugosc poczatkowa mierzona wzdluz osi podluznej, przepuszczalna dla plynów warstwe górna, nieprze­ puszczalna dla plynów podkladke oraz wklad chlonny, umieszczony pomiedzy warstwa górna przepuszczalna dla plynów a podkladka nieprzepuszczalna dla plynów, znamienny tym, ze jest wydluzalny wzdluz osi wzdluznej (L) do wielkosci wiekszej lub równej 110%, korzystnie od 110% do 160% swojej dlugosci poczatkowej pod dzialaniem sily o wartosci mniejszej lub równej 1000 gramów, korzystnie 500 gramów, 0 korzystniej 400 gramów, najbardziej korzystnie 300 gramów, przy czym co najmniej jedna jego warstwa sposród warstwy górnej (38), wkladu chlonnego (42) i podkladki (40) jest wydluzalna. Fig. 3 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyrób chłonny. Do wyrobów tego typu należą podpaski higieniczne, wkładki do majtek i tampony do płynów ustrojowych wydalanych w sposób niekontrolowany.

Wyroby chłonne, takie jak podpaski higieniczne, wkładki do majtek i tampony do spontanicznie wydalanych płynów ustrojowych, są przeznaczone do wchłaniania i magazynowania płynów i innych wydzielin z ciała ludzkiego oraz do zapobiegania możliwości zabrudzenia odzieży. Podpaski higieniczne są pewnym typem wyrobów chłonnych zakładanych przez

169 638 kobiety, umieszczanym zazwyczaj pomiędzy nogami użytkowniczki, w sąsiedztwie obszaru krokowego ciała.

Zazwyczaj większość wyrobów chłonnych jednorazowego użytku wspomnianego powyżej typu jest wykonanych z materiałów nie rozciągliwych. To jest, materiały (i wyroby) nie rozciągają się pod wpływem sił działających normalnie na wyrób chłonny po jego założeniu.

Brak rozciągliwości wyrobów chłonnych jest przyczyną ich licznych poważnych wad Jedną z najpoważniejszych jest to, że nie są odpowiednio wygodnie dla użytkowniczki. W przypadku idealnym, użytkowniczka powinna zauważyć różnicę pomiędzy wyrobem chłonnym, który rozciąga się dopasowując do jej ciała i wykonywanych przez nią ruchów, a wyrobem chłonnym, który nie jest rozciągliwy. Konwencjonalne podpaski higieniczne nie są również w stanie dostosować swojego zachowania do ruchów bielizny, wskutek czego zsuwają się z właściwego położenia. Rozciągliwa podpaska higieniczna będzie w stanie lepiej dopasować się do bielizny użytkowniczki i trzymać się na swoim miejscu.

Wyroby chłonne z różnymi komponentami zdolnymi do rozciągania przedstawiono w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach 2,701,567, 3,570,493, 3,653,382, 3,717,150, 4,013,816, 4,041,949, 4,166,464, 4,533,357, 4,573,991, 4,578,070, 4,596,570, 4,655,760, 4,731,066, 4,847,134, 4,891,258, 4,965,122, 4,992,324, 5,011,480 oraz w europejskim zgłoszeniu patentowym 0 450 541 A2.

Wymienione powyżej publikacje mogą dotyczyć wyrobów chłonnych z jednym lub więcej komponentami rozciągliwymi. Natomiast niniejszy wynalazek dotyczy wyrobów chłonnych, takich jak podpaski higieniczne, które w większości przykładów wykonania są w całości z komponentów zdolnych do rozciągania się umożliwiającego im przystosowanie się do ruchów użytkowniczki i jej bielizny. Niniejszy wynalazek jest również przeznaczony do stosowmnia w różnorodnych przykładach wykonania, w których rozciągliwość poprawia dopasowanie wyrobu chłonnego.

Celem niniejszego wynalazku jest uzyskanie wyrobu chłonnego, zwłaszcza stosunkowo cienkiego wyrobu chłonnego, takiego jak podpaska higieniczna będącego w stanie wydłużać się, a bardziej korzystnie rozciągać.

Celem niniejszego wynalazku jest, zwłaszcza uzyskanie takiego wyrobu chłonnego, który po nałożeniu jest w stanie wydłużać się (a korzystnie rozciągać) w kierunku podłużnym, zapewniając większą wygodę i lepsze dopasowanie.

Przedmiotem mniejszego wynalazku jest wyrób chłonny, taki jak podpaska higieniczna. Podpaska higieniczna według niniejszego wynalazku jest zdolna do wydłużania się.

Podpaska higieniczna tego typu może być wydłużalna w kierunku swojej długości (tj. w kierunku podłużnym) i/lub szerokości (tj w kierunku poprzecznym) i/lub w innych kierunkach. Korzystnie podpaska higieniczna tego typu jest również wydłużalna sprężyście.

Istota wyrobu chłonnego do mocowania i noszenia w bieliźnie, posiadającego oś podłużną, oś poprzeczną, długość początkową mierzoną wzdłuż osi podłużnej, przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, oraz wkład chłonny, umieszczony pomiędzy warstwą górną przepuszczalną dla płynów a podkładką nieprzepuszczalną dla płynów, charakteryzuje się tym, że jest wydłużalny wzdłuż osi wzdłużnej do wielkości większej lub równej 110%, korzystnie od 110% do 160% swojej długości początkowej pod działaniem siły o wartości mniejszej lub równej 1000 gramów, korzystnie 500 gramów, korzystniej 400 gramów, najbardziej korzystnie 300 gramów, przy czym co najmniej jednajego warstwa spośród warstwy górnej, rdzenia chłonnego i podkładki jest wydłużalna.

Korzystnie wyrób chłonny ma grubość mniejszą lub równą 5 mm oraz zawiera wkład chłonny o początkowej długości mniejszej lub równej 30,5 cm i szerokości mniejszej lub równej

7,6 cm, korzystniej mniejszej lub równej 6,4 cm.

Korzystnie wyrób chłonny posiada parę rozstawionych w pewnej odległości od siebie wzdłużnych obrzezy bocznych nie zawierających sprężystych elementów.

Korzystnie do wydłużenia powyżej 130%, 140%, 150% albo powyżej 160% jego długości początkowej wymagana jest siła większa lub równa 1500 gramów albo 2000 gramów.

Korzystnie wyrób chłonny wydłużony do 120% swojej długości początkowej powraca do 110% wyżej wymienionej długości początkowej, natomiast wydłużony powyżej 120% swojej

169 638 długości początkowej powraca do długości powrotnej równej długości maksymalnego wydłużenia pomniejszonej o 10% długości początkowej z szybkością mniejszą lub równą jednej z następujących szybkości 20, 30 albo 40 cm na sekundę.

Wyrób chłonny do mocowania i noszenia w bieliźnie, posiadający oś wzdłużną, dwie poprzeczne krawędzie końcowe, przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny, umieszczony pomiędzy warstwą górną, przypuszczalną dla płynów a podkładką, nieprzepuszczalną dla płynów, posiadający dwie poprzeczne krawędzie końcowe, po jednej sąsiadującej z każdą poprzeczną krawędzią końcową wyrobu chłonnego, oraz łącznik do mocowania wyrobu chłonnego do bielizny, charakteryzuje się według wynalazku tym, że po zamocowaniu jednej z jego poprzecznych krawędzi końcowych w stacjonarnym uchwycie w odległości 1,3 cm od poprzecznej krawędzi końcowej wkładu chłonnego, z umieszczonym na sekcji łącznika o szerokości 2,5 cm paskiem tkaniny bawełnianej i ciągnięciem paska tkaniny w kierunku osi wzdłużnej wyrobu chłonnego, część wyrobu chłonnego zawierająca wkład chłonny wydłuża się co najmniej do około 120%, korzystnie 130% zanim wyrób chłonny oderwie się od paska tkaniny, przy czym wyrób chłonny ma długość początkową mierzoną pod obciążeniem silą 50 gramów.

W jednym z przykładów wykonania, podpaska higieniczna według niniejszego wynalazku składa się z wydłużalnej, przepuszczalnej dla płynów warstwy górnej, wydłużalnej, nieprzepuszczalnej dla płynów podpaski, oraz wydłużalnego wkładu chłonnego.

Wkład chłonny znajduje się pomiędzy warstwą górną a podkładką. Warstwa górna jest połączona z podkładem wzdłuż obwodu podpaski higienicznej. Podpaska higieniczna tego typu jest również zaopatrzona w zapięcie do jej mocowania w obszarze krokowym majtek użytkowniczki.

Zapięcie jest skonstruowane w taki sposób, że umożliwia co najmniej pewnym częściom podpaski higienicznej wydłużanie się w kierunku podłużnym.

Znane są liczne, różnorodne typy struktur nadających się na wymienione powyżej komponenty podpaski higienicznej.

Znane są również liczne alternatywne przykłady wykonania całej podpaski higienicznej.

Według kilku alternatywnych przykładów wykonania niektóre komponenty podpaski higienicznej tego typu są, a inne nie są wydłużalne. Na przykład, jej warstwa górna i podkładka są wydłużalne, natomiast przemieszczający się pomiędzy nimi wkład chłonny, nie jest wydhiżalny. Odmianę takiego przykładu wykonania stanowi podpaska higieniczna, w której również warstwa górna nie jest wydłużalna.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia rozciągliwą podpaskę higieniczną według niniejszego wynalazku w stanie nierozciągniętym w rzucie głównym poziomym; fig. 2 przedstawia w schematycznym przekroju poprzecznym poprowadzonym na fig. 1 podpaskę higieniczną wzdłuż linii 2-2, w stanie rozłożonym na części; fig. 3 przedstawia w rzucie od spodu podpaskę higieniczną z fig. 1 bez opcjonalnej przylepnej tasiemki pokrywającej; fig. 4 przedstawia w rzucie głównym poziomym podpaskę higieniczną z fig. 1 po rozciągnięciu; fig. 5 przedstawia w rzucie głównym poziomym rozciągliwą podpaskę higieniczną z opcjonalnymi skrzydełkami bocznymi i strefą stopienia warstwy górnej związaną z komponentem leżącym pod nią; fig. 6 przedstawia podpaskę w uproszczonym przekroju poprzecznym, poprowadzonym na fig. 5 wzdłuż linii 6-6; fig. 7 przedstawia podpaskę w uproszczonym przekroju poprzecznym podobnym do pokazanego na fig. 6, na którym widać inny układ komponentów podpaski higienicznej; fig. 8 przedstawia tabelę z zalecanymi związkami pomiędzy wielkościami sił rozciągających działających na podpaskę higieniczną, a intensywnością jej rozciągnięcia pod działaniem takich sił; fig. 8A przedstawia podpaskę w rzucie głównym poziomym, na którym widać wydłużanie się różnych części podpaski higienicznej w majtkach użytkowniczki; fig. 9 przedstawia wykres ilustrujący siły potrzebne do rozciągnięcia podpaski higieniczne z siłami barierowymi'¹; fig. 10 i 11 przedstawiają w schematycznych rzutach boczne struktury stosowane w celu wytworzenia sił barierowych; fig. 12 przedstawia alternatywną warstwę górną wykonaną z materiału włókninowego i perforowanej folii, w przekroju; fig. 13 przedstawia w uproszczonym rzucie schematycznym materiał warstwy górnej, składający się z perforowanej folii i splątanych włókien włókniny;

169 638 fig. 14 przedstawia w rzucie głównym poziomym podpaskę higieniczną z warstwą górną składającą się z materiału włókninowego, w którym włókna są zorientowane w zasadzie w kierunku poprzecznym (pokazano tylko część włókien); fig. 15 przedstawia fotografię przekroju poprzecznego przykładu wykonania, w którym warstwa leząca pod spodem została rozciągnięta i przymocowana do perforowanej folii; fig. 16 przedstawia w rzucie głównym poziomym podpaskę higieniczną z warstwą górną składającą się ze sprężystej siateczki, z którą są splątane włókna. (Pokazano tylko część siateczki i w bardzo dużym powiększeniu.); fig. 17 przedstawia konwencjonalną technikę, którą można zastosować do cięcia wstęgi materiału rozciągliwego na poszczególne warstwy górne, oraz sposób wytwarzania wielokierunkowo rozciągliwej warstwy górnej polegający na cięciu doprowadzanej wstęgi rozciągliwego materiału pod kątem (lub skośnie względem kierunku maszynowego); fig. 17A przedstawia w rzucie głównym poziomym foliową warstwę górną z otworkami umożliwiającymi jej wydłużanie się; fig. 17B przedstawia w schematycznym rzucie głównym poziomym materiał na warstwę górną o odwrotnej zwężalności, fig. 18 przedstawia w rzucie perspektywicznym rozciągliwą podpaskę higieniczną w stanie rozłożonym, na którym widać jej szczelinowy wkład chłonny; fig. 18A przedstawia podpaskę w rzucie głównym poziomym, na którym widać zalecany sposób rozmieszczenia kleju na spodniej powierzchni warstwy górnej w podpasce higienicznej pokazanej na fig. 18; fig. 19 przedstawia w rzucie głównym poziomym szczelinę wkładu chłonnego w jego części środkowej, ale nie na końcach; fig. 20 przedstawia w rzucie głównym poziomym wkład chłonnego z otworkami w kształcie rombów; fig. 21 --23 przedstawiają w rzucie głównym poziomym, podpaskę i uproszczone przekroje poprzeczne poprowadzone odpowiednio wzdłuż linii 22-22 i 23-23 przez grubą podpaskę higieniczną z mieszanym wkładem chłonnym i profilowanym kształtem; fig. 23A i 23B przedstawiają schematycznie podpaskę w rzucie głównym poziomym i przekrój poprzeczny podpaski higienicznej z niektórymi komponentami wydłużalnym a innymi niewydłużalnymi; fig 23C przedstawia w schematycznym przekroju poprzecznym inną podpaskę higieniczną z niektórymi komponentami wydłużalnymi a innymi niewydłużalnymi.

Na wstępie zostaną omówione ogólne własności wyrobu chłonnego według niniejszego wynalazku.

Na figurach 1-3 przedstawiono zalecany przykład wykonania wyrobu chłonnego jednorazowego użytku według niniejszego wynalazku. Niniejszy wynalazek odnosi się do wyrobów chłonnych, takich jak podpaski higieniczne, a zwłaszcza do cienkich, rozciągliwych, zwłaszcza w kierunku podłużnym, podpasek higienicznych.

W stosowanym tu znaczeniu, termin wyrób chłonny odnosi się do wyrobów wchłaniających i magazynujących płyny ustrojowe. Termin ten odnosi się, zwłaszcza do wyrobów umieszczanych na lub w pobliżu ciała użytkowniczki, w celu wchłaniania i magazynowania różnych wydzielin wydalanych przez ciało ludzkie. Termin wyrób chłonny obejmuje znaczeniowo podpaski higieniczne, wkładki do majtek i tampony do spontanicznie wydzielanych płynów ustrojowych (oraz inne wyroby zakładane w obszarze krokowym odzieży).

Termin jednorazowego użytku odnosi się do wyrobów przeznaczonych do wyrzucania po jednorazowym użyciu i, korzystnie, regenerowanych, kompostowanych, lub usuwanych w inny, bezpieczny pod względem ekologicznym sposób. (To jest, wyroby tego typu nie są przeznaczone do prania lub w inny sposób regenerowania lub uzdatniania jako wyrób chłonny). W pokazanym na rysunkach przykładzie wykonania wyrób chłonny jest podpaską higieniczną, oznaczoną liczbą 20.

W stosowanym tu znaczeniu, termin podpaska higieniczna odnosi się do wyrobu zakładanego przez kobiety w sąsiedztwie zewnętrznych organów płciowych, przeznaczonego do wchłaniania i magazynowania różnych płynów ustrojowych (np. krwi, upławów menstruacyjnych i moczu). Jednakże niniejszy wynalazek nie ogranicza się do wybranych, pokazanych na rysunkach typów lub konfiguracji wyrobów chłonnych.

Podpaska higieniczna 20 ma dwie powierzchnie, przepuszczalną dla płynów powierzchnię stykającą się z ciałem lub powierzchnię zwróconą ku ciału 20A oraz nieprzepuszczalną dla płynów, zwróconą ku odzieży, powierzchnię 20B. Na fig. 1 pokazano podpaskę higieniczną 20 widzianą od strony swojej zwróconej ku ciału powierzchni 20A. Powierzchnia 20A

169 638 zwrócona ku ciału jest przeznaczona do zakładania w sąsiedztwie ciała użytkowniczki. Zwrócona ku odzieży powierzchnia 20B podpaski higienicznej 20 (pokazana na fig. 2) znajduje się po przeciwległej stronie i podczas zakładania podpaski higienicznej 20 jest umieszczana w pobliżu bielizny użytkowniczki.

Podpaska higieniczna 20 ma dwie osie, podłużną L i poprzeczną T. W stosowanym tu znaczeniu, termin podłużny odnosi się do linii, osi lub kierunku w płaszczyźnie podpaski higienicznej 20, zbliżonych kierunkowo (np. w przybliżeniu równoległych) do płaszczyzny pionowej przecinającej ciało stojącej użytkowniczki, z założoną podpaską higieniczną 20, na dwie połówki, lewą i prawą. Stosowane dalej terminy poprzeczny lub boczny są równoważne i odnoszą się do linii, osi lub kierunku, leżących w płaszczyźnie podpaski higienicznej 20, w przybliżeniu prostopadłych do kierunku podłużnego.

Na figurze 1 widać, ze podpaska higieniczna 20 ma również dwie, znajdujące się w pewnej odległości od siebie, krawędzie podłużne 22, i dwie, znajdujące się w pewnej odległości od siebie, poprzeczne lub końcowe krawędzie (lub końce) 24, tworzące łącznie jej obwód 26. Po założeniu podpaski higienicznej 20, jedna z jej krawędzi końcowych 24 będzie zorientowana ku frontowi użytkowniczki, a druga z krawędzi końcowych 24 ku jej plecom. Tę krawędź końcową, którajest zorientowana ku frontowi użytkowniczki, oznaczono 24a, natomiast krawędź zorientowaną ku plecom użytkowniczki oznaczono 24B.

Podpaska higieniczna ma dwa obszary końcowe, oznaczone jako pierwszy obszar końcowy 28 i drugi obszar końcowy 30. Pomiędzy obszarami końcowymi 28 i 30 znajduje się obszar centralny 32. Obszary końcowe 28 i 30 biegną na zewnątrz od krawędzi obszaru centralnego 32 na odcinku stanowiącym od około 1/8 do około 1/3 długości podpaski higienicznej. Szczegółowy opis obszaru centralnego 32 i obszarów końcowych 28 i 30 zamieszczono w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,690,680.

Podpaska higieniczna ma również zorientowany podłużnie (albo podłużny) obszar centralny 34 leżący wzdłuż długości co najmniej części osi podłużnej L, oraz podłużne obszary boczne 36, leżące na zewnątrz w kierunku poprzecznym od podłużnego obszaru centralnego 34.

Podpaska higieniczna 20 może mieć dowolną grubość - może być stosunkowo gruba, stosunkowo cienka, albo nawet bardzo cienka. Pokazany na fig. 1-3 przykład wykonania jest przykładem stosunkowo cienkiej podpaski higienicznej 20, korzystnie, ultracienkiej podpaski higienicznej. Rozumie się samo przez się, ze ze względu na wiele pokazanych warstw materiału, podpaska higieniczna 20 wydaje się na rysunkach znacznie grubsza niż jest w rzeczywistości. Korzystnie, grubość ultra cienkiej podpaski higienicznej 20 wynosi poniżej około 3 mm. Korzystnie, pokazana cienka podpaska higieniczna 20 powinna również być stosunkowo giętka, dzięki czemu jest wygodna dla użytkowniczki.

Na figurze 2 przedstawiono poszczególne komponenty podpaski higienicznej. Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku generalnie składa się z co najmniej czterech podstawowych komponentów. Należą do nich: przepuszczalna dla płynów warstwa górna 38, nieprzepuszczalna dla płynów podkładka lub warstwa barierowa) 40, wkład chłonny 42, oraz element 44 przeznaczony do mocowania podpaski higienicznej do majtek użytkowniczki. Wkład chłonny 42 znajduje się pomiędzy warstwą górną 38 a podkładką 40.

Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku może być równie zaopatrzona w dowolne elementy dodatkowe. Do takich elementów opcjonalnych mogą należeć, ale nie tylko, jedna lub kilka warstw odbiorczych 46 (np. warstwa zbierająca lub dodatkowa warstwa górna pokazana na fig. 6), opcjonalna wkładka pośrednia (fig. 51), skrzydełka boczne 52 (fig. 5), oraz zdejmowalna warstwa ochronna lub warstwa abhezyjna 50 (fig. 2). Warstwa odbiorcza 46 może znajdować się pomiędzy warstwą górną 38 a wkładem chłonnym 42. Jak widać na fig. 51, opcjonalna wkładka pośrednia 48 znajduje się pomiędzy wkładem chłonnym 42, a podkładką 40. Klapki boczne lub skrzydełka 52 są zakładane wokół krokowej części majtek użytkowniczki (Na rysunkach, majtki użytkowniczki lub bieliznę oznaczono literą U). Zdejmowalna warstwa abhezyjna 50 pokrywa elementy mocujące 44 w przypadku kiedy są to elementy przylepne. Przed założeniem podpaski higienicznej 20 chroni ona klej przed przywieraniem do powierzchni innych niż krokowa część bielizny.

169 638

Wydłuzalność podpaski higienicznej 20 zademonstrowano na fig. 4. W stosowanym tu znaczeniu, termin wydłużalny odnosi się do wyrobów, które mogą zwiększać co najmniej jeden ze swoich wymiarów w płaszczyźnie x-y. Płaszczyzna x-y jest płaszczyzną generalnie równoległą do powierzchni podpaski higienicznej 20. Termin wydłużalny odnosi się do wyrobów, które są rozciągliwe i sprężyście rozciągliwe (według zamieszczonej dalej definicji). Pokazana na fig. 4 podpaska higieniczna 20 jest wydłużalna, korzystnie, zarówno wzdłuż długości jak i szerokości. Ale według innych przykładów wykonania, podpaska higieniczna 20 może być wydłużalna tylko w jednym z tych kierunków. Korzystnie, podpaska higieniczna 20 jest wydłużalna co najmniej w kierunku podłużnym.

W niektórych zalecanych przykładach wykonania, podpaska higieniczna 20 może być nie tylko wydłużalna, ale również rozciągliwa. W stosowanym tu znaczeniu, termin rozciągliwy odnosi się do wyrobów wydłużających się pod wpływem sił rozciągających działających na wyrób i stawiających podczas rozciągania pewien opór.

Jeszcze korzystniej, podpaska higieniczna 20 może być rozciągliwa sprężyście. Terminy sprężyście rozciągliwy lub sprężyście wydłużalny są traktowane jako synonimy. Terminy te zilustrowano na fig. 4. W stosowanym tu znaczeniu, tenrniny te oznaczają, ze po usunięciu sił rozciągających, oznaczonych F, podpaska higieniczna będzie wykazywała skłonność do powracania do swoich wymiarów w stanie nie wydłużonym lub nie rozciągniętym (lub do swoich wymiarów pierwotnych) Lu i Wu. Ale nie oznacza to, ze podpaska higieniczna 20 musi powrócić do swoich wymiarów w stanie nie rozciągniętym. Może ona powrócić, jak pokazano na fig. 4, do wymiarów spoczynkowych (takich jak Lr i Wr), pomiędzy swoimi wymiarami w stanie nie rozciągniętym a wydłużonym (lub wymiarami w stanie rozciągniętym) Ls i Ws.

Podpaski higieniczne sprężyście rozciągliwe wykazują w mniejszym stopniu niepożądaną skłonność do kurczenia się w kierunku podłużnym (tj. podłużnego skupiania) po usunięciu sił powodujących ich rozciągania. Odnosi się to, zwłaszcza do przypadku kurczenia się majtek użytkowniczki.

Podpaska higieniczna 20 może być wykonana na wiele różnych sposobów.

Dla celów niniejszego opisu wszystkie te przykłady wykonania podzielono na co najmniej cztery kategorie ogólne. Pierwsza z kategorii jest związana z rodzajem sił powodujących wydłużanie podpaski higienicznej. Kategorię pierwszą można podzielić na dwie podkategorie: (a) podpaski higieniczne, których wydłużalność zależy od czynności wykonywanych przez użytkowniczkę; oraz (b) podpaski higieniczne, których wydłużalność jest spowodowana wyłącznie działaniem typowych sił występujących podczas ich użytkowania. Oba typy podpasek higienicznych mieszczą się w zakresie niniejszego wynalazku.

Druga kategoria jest związana z wielkością siły potrzebnej do wydłużenia podpaski higienicznej. Według drugiej kategorii, przykłady wykonania podpasek higienicznych można podzielić na: (a) podpaski higienicznej, do których wydłużenia potrzebna jest siła o pewnej wielkości; oraz (b) podpaski higieniczne, które można wydłużyć za pomocą bardzo małej siły. Oba typy podpasek higienicznych mieszczą się w zakresie niniejszego wynalazku.

Trzecia kategoria jest związana z wydłużalnością komponentów podpaski higienicznej. Przykłady wykonania podpasek higienicznych można pod tym względem podzielić na dwie podstawowe kategorie: (a) podpaski higieniczne składające się ze wszystkich komponentów wydłużalnych; oraz (b) podpaski higieniczne składające się z pewnych komponentów wydłużalnych i pewnych niewydłużalnych. Do przykładów podpasek higienicznych zaliczanych do drugiej podkategorii należą, ale me tylko: (i) podpaski higieniczne z wydłużalną podkładką oraz z niewydłużalnymi warstwą górną i wkładem chłonnym; oraz (ii) podpaski higieniczne z wydłużalną warstwą górną i podkładką, tworzącymi wydłużalną torebkę wokół niewydłużalnego wkładu chłonnego.

Czwarta kategoria jest związana z tym, czy podpaska higieniczna jest generalnie wydłużalna czy tez generalnie niewydłużalna, co jest również związane z typem elementu wydłużanego. Czwarta kategoria dzieli się na co najmniej dwie podkategorie: (a) podpaski higieniczne zaopatrzone w elementy wydłużalne; oraz (b) podpaski higieniczne przystosowane do wydłużania się dzięki powiązaniu ich z pewnym typem elementu wydłużalnego. Do przykładów drugiej z tych podkategorii należą podpaski higieniczne z wydłużalnymi elementami mocującymi.

169 638

Poszczególne kategorie mogą obejmować cechy nakładające się na inne kategorie. Istnieją również inne kategorie i podkategorie. Poniżej zamieszczono pełny opis parametrów związanych z wydłużalnością. Rozumie się samo przez się, że ogólne cechy związane z wydłużalnością będą często zależały od podkategorii, do których zostanie zaliczona dana podpaska higieniczna.

Korzystnie, podpaska higieniczna 20 może wydłużyć się do stanu, w którym jej długość wynosi od około 110% do około 150% w porównaniu z długością w stanie nie wydłużonym (i szerokością w stanie nie wydłużonym). (To jest, podpaska higieniczna jest w stanie wydłużyć się od około 10 lub 15% do około 50%). Bardziej korzystnie, podpaska higieniczna 20 może wydłużyć się do stanu, w którym jej długość wynosi od około 120% do około 140% w porównaniu z długością w stanie nie wydłużonym (i szerokością). W innych przykładach wykonania, podpaska higieniczna 20 (lub jej części) mogą wydłużać się w większym lub mniejszym stopniu.

Korzystnie, wielkość wydłużenia jest związana z możliwością wydłużania się majtek użytkowniczki. Innymi słowy, założona podpaska higieniczna 20 wydłuża się, korzystnie, w takim samym stopniu jak majtki użytkowniczki. Stwierdzono, że do kompensacji większości rozciągnięć majtek użytkowniczki spowodowanych ruchami ciała wystarcza rozciągliwość rzędu 20%.

Siły potrzebne do wydłużenia podpaski higienicznej 20 oraz inne parametry związane z wydłużalnością pewnych zalecanych przykładów jej wykonania zebrano w tabeli 1 na fig. 8. Przytoczone w tabeli 1 siły i inne parametry (jak wspomniano powyżej) dotyczą kilku zalecanych przykładów wykonania podpasek higienicznych.

Rozumie się samo przez się, że w pewnych sytuacjach wyroby chłonne z parametrami o wartościach me mieszczących się w zakresach podanych w tabeli 1 również mogą się mieścić w zakresie niniejszego wynalazku. Rozumie się również samo przez się, że wszystkie podane tu wartości graniczne i przedziały obejmują wszystkie węższe przedziały i wartości graniczne, mieszczące się w podanych wartościach granicznych i przedziałach. A zatem, na przykład, podanie przedziału wartości od około 125% do około 150% oznacza, ze zastrzega się również wszystkie węższe przedziały, takie jak od około 130% do około 140%, i od około 130% do około 150%, etc, nawet jeżeli tych wartości granicznych i przedziałów nie wyliczono oddzielnie. Siły są mierzone według procedury podanej w metodach badań opisanych poniżej.

W tabeli podano najpierw wartości dotyczące sił potrzebnych do wydłużenia podpaski higienicznej w kierunku podłużnym. Korzystnie, podpaska higieniczna powinna wydłużać się pod działaniem naturalnych sił powodujących rozciąganie majtek użytkowniczki i poruszać się w zależności od ruchów użytkowniczki. Dzięki temu podpaska higieniczna będzie w stanie rozciągać się wraz z majtkami użytkowniczki. Podane w tabeli wartości odnoszą się właśnie do tych sił. Podane powyżej wartości procentowe wydłużenia w kierunku podłużnym (i inne wartości pomiarowe podane w tabeli 1) są mierzone wzdłuż osi podłużnej L podpaski higienicznej 20. Natomiast niektóre części podpaski higienicznej 20 mogą wydłużać się w większym stopniu (lub stawiać silny opór przy większym wydłużeniu) niż te części podpaski higienicznej, które leżą wzdłuż osi podłużnej L.

Na figurze 8A przedstawiono sytuację, w której części podpaski higienicznej 20 leżące wzdłuż jej krawędzi podłużnej 22 mogą wydłużać się w większym stopniu niż części lezące wzdłuż osi podłużnej L. W podanym przykładzie wykonania, elementy mocujące 44, znajdujące się na zwróconej ku ubraniu powierzchni podpaski higienicznej, są przymocowane w pobliżu elastycznych części majtek użytkowniczki, przylegających do jej nóg, zwłaszcza w obszarach narożników 27. Większe wydłużenie takiego typu występuje w sytuacji, kiedy elastyczne części majtek użytkowniczki, przylegające do jej nóg, rozciągają się bardziej niż te części majtek, które leżą pod podłużną osią podpaski higienicznej.

Na figurze 8A pokazano, że te części podpaski higienicznej, które leżą wzdłuż osi podłużnej L, wydłużają się o odcinek C. Te części podpaski higienicznej 20, które leżą wzdłuż podłużnych krawędzi bocznych 22, wydłużają się o większy odcinek D. Części podpaski higienicznej 20, leżące wzdłuż podłużnych krawędzi bocznych 22, mogą wydłużać się do 175% - 200% ich długości w stanie nie wydłużonym.

169 638

W tabeli na fig. 8 podano, że podpaska higieniczna może również (lub alternatywnie) być wydłużalna w kierunku swojej szerokości. Ponadto, na fig. 8 podano również, ze podpaska higieniczna może wykazywać istnienie sprężystej bariery (lub siły barierowej), co polega na tym, ze w pewnym punkcie, siły potrzebne do dalszego zwiększaniajej długości i/lub szerokości znacznie rosną. Parametry tego typu szczegółowo omówiono dalej.

Korzystnie, te części podpaski higienicznej, które są w stanie wydłużyć się w podanym tu stopniu, powinny również zawierać pewną ilość materiału chłonnego Korzystnie, materiał chłonny jest w stanie zatrzymać co najmniej około 0,05 grama płynu na centymetr kwadratowy. Pomiar tej wartości polega na zanurzaniu materiału chłonnego w wodzie destylowanej, wyjmowaniu próbki z wody i pozwoleniu jej przez 30 sekund na obciekanie kroplami. Materiałem chłonnym tego typu może być materiał wkładu chłonnego. Korzystnie, wydłużalny materiał chłonny składa się z więcej niż jednego płata materiału chłonnego na warstwę górną.

Przykładem wykonania podpaski higienicznej bez wydłużalnego materiału chłonnego jest taka podpaska, w której warstwa górna i podkładka są wydłużalne (ale nie są chłonne), natomiast wkład wchłonny nie jest wydłużalny. (Takie rozwiązanie nie jest zalecane, ponieważ komponenty wydłużalne nie zawierają materiału chłonnego Jednakże konstrukcje tego typu są w stanie po wydłużeniu pokryć dodatkowy obszar majtek użytkowniczki).

Liczby z drugiej kolumny tabeli 1 oznaczają wielkość siły potrzebnej do podłużnego wydłużenia podpaski higienicznej. Przytoczono wartości sił potrzebnych do wydłużenia podpaski higienicznej o 25% i 40%.

Korzystnie, podpaska higieniczna powinna wydłużać się w kierunku podłużnym o co najmniej 25% pod działaniem sił mniejszych lub równych około 800 gramów, korzystnie, mniejszych lub równych około 400 gramów, a najbardziej korzystnie, mniejszych lub równych około 300 gramów.

Korzystnie, podpaska higieniczna powinna wydłużać się w kierunku podłużnym o około 40% pod działaniem sił mniejszych lub równych około 1250 gramów. Bardziej korzystnie, podpaska higieniczna powinna wydłużać się w kierunku podłużnym o około 40% pod działaniem sił mniejszych lub równych około 800 gramów. Najbardziej korzystnie, podpaska higieniczna powinna wydłużać się w kierunku podłużnym o około 40% pod działaniem sił mniejszych lub równych około 600 gramów (chociaż w tabeli 1 nie podano tej wartości).

W trzeciej kolumnie tabeli podano liczby dotyczące wielkości siły potrzebnej do rozciągnięcia podpaski higienicznej w kierunkujej szerokości (w kategoriach opisanych w dalszej części dokumentu badań, w których stosowano próbkę w postaci paska 2,5 cm). Podane wartości należy odczytywać w taki sam sposób jak w przypadku rozciągania w kierunku podłużnym.

Podpaska higieniczna 20 może być wydłużalna tylko w kierunku swojej długości lub szerokości. Podpaska higieniczna nie musi być wydłużalna zarówno w kierunku swojej długości jak i szerokości.

Istnieją również pewne przykłady wykonania podpaski higienicznej według niniejszego wynalazku, które nie mieszczą się w przedziałach wartości podanych w tabeli. Przykłady wykonania podpaski higienicznej tego typu znajdują się również w zakresie niniejszego wynalazku, nawet pomimo tego, że ich parametry mogą nie mieścić się w zakresie wartości podanych w tabeli.

Warunkiem koniecznym łatwości manipulowania podpaską higieniczną jest pewna minimalna siła umożliwiająca jej wydłużenie o pewną określoną wartość (np. 5%, lub więcej, korzystnie 10%). Podpaska higieniczna o zbyt małym module sprężystości (to jest, zbyt łatwo rozciągliwa) sprawia użytkowniczce trudności podczas manipulowania nią i umieszczania w majtkach. Podpaska higieniczna tego typu daje się łatwo rozciągać - jest ciągliwa.

Korzystnie, do wydłużenia podpaski higienicznej o około 25% jest potrzebna siła wynosząca co najmniej 50 gramów, natomiast do jej wydłużenia o około 40% potrzebna jest siła wynosząca co najmniej 100 gramów. W bardziej korzystnych przykładach wykonania, do wydłużenia podpaski higienicznej o około 25% potrzebna jest siła wynosząca co najmniej około 100 gramów.

Korzystnie, krzywa rozciągania podpaski higienicznej 20 dla wydłużania w kierunku podłużnym lub poprzecznym powinna być podobna do pokazanej na fig. 9. Korzystnie, podpaska

139 638 higieniczna wydłuża się do pewnego momentu stosunkowo łatwo, a następnie powstaje w niej siła barierowa, zapobiegająca dalszemu wydłużaniu pod działaniem sił, jakie zazwyczaj występują podczas jej użytkowania i zdejmowania. Siła barierowa nie musi występować we wszystkich przykładach wykonania podpaski higienicznej. Ponadto, w tych przykładach wykonania, w których bariera ta występuje, może być przewidziana tylko do zapobiegania dalszemu wzrostowi długości lub szerokości podpaski higienicznej. Zazwyczaj ważniejsze jest wykorzystywanie siły barierowej do zapobiegania dalszemu wzrostowi długości. Jest to związane z możliwością występowania większych sił rozciągających działających na podpaskę w kierunku podłużnym.

Stosunkowo duże siły rozciągające działają na podpaskę higieniczną w kierunku podłużnym podczas jej wyciągania z majtek użytkowniczki. Nadmiernemu rozciągnięciu podpaski higienicznej podczas jej wyjmowania z majtek użytkowniczki zapobiega siła barierowa. Ponadto, siła barierowa może być potrzebna z tego względu, że długość podpaski higienicznej jest większa od szerokości i z tego względu podpaska higieniczna jest w stanie bardziej rozciągać się w kierunku podłużnym niż w poprzecznym.

Siła barierowa tego typu może być związana z cechami fizycznymi, ale nie wyłącznie, materiałów zastosowanych do wyrobu komponentów podpaski higienicznej 20 i z elementami konstrukcyjnymi, na przykład z mechanicznymi stoperami wbudowanymi w strukturę podpaski higienicznej, mającymi zadanie zapobiegania możliwości wydłużania się poza pewien punkt.

Pierwszy rodzaj siły barierowej można na przykład zauważyć w hipotetycznej folii. Po rozciągnięciu tej folii do pewnej granicy może w niej powstać siła barierowa. Na przykład, folia może się wydłużyć o około 10% (tj. do 110% swoich wymiarów pierwotnych) zanim nie osiągnie punktu, od którego dalsze rozciąganie wymaga użycia znacznie większej siły. Jednakże zazwyczaj, jeżeli folia nie jest wydłużalna, tak jak tu opisano, to osiągnięcie tego początkowego wydłużenia 10% wymaga działania na mą znacznie większymi siłami niż potrzebne w przedstawionych tu przypadkach.

Na figurze 10 przedstawiono przykład mechanicznego stoperka 54. Na schematycznym rysunku pokazano wydłużalny komponent 56. Może to być, ale nie wyłącznie, wydłużalny wkład chłonny lub wydłużalna podkładka. Do wydłużalnego komponentu 56 jest przymocowany niewydłużalny, lub wydłużalny w mniejszym stopniu, element ograniczający 58. Elementem tymjest luźny i wiotki materiał, co umożliwia wkładowi lub podkładce wydłużanie się do pewnej określonej długości, której nie może przekroczyć bez użycia znacznie większej siły.

Na figurze 11 pokazano przykład struktury laminatowej umożliwiającej skonstruowanie podpaski higienicznej ze stoperkiem lub siłą barierową. Pokazany przykład może dotyczyć podkładki. Podkładka 40 może być laminatem złożonym z folii rozciągliwej, na przykład rozciągliwej folii przylepnej 60, połączonej w laminat ze wstępnie rozciągniętą folią polietylenową 62. Obie folie są łączone ze sobą w laminat w taki sposób, że podczas łączenia wstępnie rozciągnięta folia 62 jest w stanie odprężonym. Podkładka 40 daje się łatwo rozciągnąć do wstępnie rozciągniętej długości folii polietylenowej 62, ale dalsze wydłużanie nie jest możliwe bez użycia znaczniejszej siły.

Struktury laminatowe, używane do wyrobu podpasek higienicznych ze stoperkami lub siłami barierowymi, nie muszą być połączone ze sobą wzdłuż całego obszaru przejściowego pomiędzy komponentami laminatu.

Na przykład, laminat można wytworzyć z materiału wstępnie rozciągniętego, na przykład sprężonej folii, i materiału chłonnego. .Materiał chłonny można łączyć ze wstępnie rozciągniętą folią w sposób przerywany, kiedy folia ta jest w stanie rozciągniętym. Oba komponenty można łączyć ze sobą wzdłuż wielu linii, punktów lub innych elementów. Komponenty można łączyć za pomocą kleju, termicznie, lub w dowolny inny, odpowiedni do tego sposób.

W gotowym, odciążonym laminacie powstaną obszary pofałdowane. Laminat może być rozciągliwy jednokierunkowo, dwukierunkowo lub wielokierunkowo. Laminat tego typu może wydłużać się do takiej wielkości, jaką zajmuje wstępnie naprężona folia sprężysta, ale dalsze wydłużanie bez użycia znacznie większej siły nie jest możliwe. Zatem wytworzony w ten sposób laminat można zastosować jako strukturę kombinowaną służącą jako jeden lub więcej podstawowych komponentów podpaski higienicznej.

169 638

Stopień odzysku pierwotnej wielkości podpaski higienicznej może być różny w zalezności od przykładu wykonania. Zatem, po wydłużeniu do \22>% lub do 140% swojej pierwotnej długości, i po usunięciu obciążenia wydłużającego, podpaska higieniczna nie musi powrócić do swojej długości początkowej. Jednakże, korzystne jest, żeby podpaska higieniczna wracała do długości poniżej 110% swojej długości pierwotnej, dzięki czemu po wydłużeniu się może odzyskać w pewnym stopniu swój kształt z chwilą odprężenia materiału majtek i/lub pod wpływem ruchów ciała, i nie tworzy zwartego kłębka. W tabeli 1 podano, że w mniej zalecanych przykładach wykonania, po usunięciu obciążenia wydłużającego, podpaska higieniczna może powrócić do wartości mniejszej lub równej 125% swojej długości pierwotnej Jeżeli podpaska higieniczna jest w stanie powracać do swoich wymiarów w stanie nie rozciągniętym, to, korzystnie, szybkość powrotu powinna być stosunkowo mała. Za stosunkowo małą szybkością odzyskiwania wymiarów przemawia kilka argumentów.

Podpaska higieniczna lepiej dopasowuje się do ciała użytkowniczki jeżeli po rozciągnięciu jej powrót do wymiarów w stanie nie rozciągniętym jest powolny. Delikatne przyleganie podpaski higienicznej i jej dopasowywanie się do ciała użytkowniczki jest możliwe dzięki siłom wymuszającym jej powrót do wymiarów w stanie nie wydłużonym. W podpasce higienicznej mogą również znajdować się obszary, które ze względu na swoje pomarszczenie mogą nie wykazywać skłonności do powracania do swoich wymiarów pierwotnych. Również obszary tego typu mogą pomagać w dopasowaniu podpaski higienicznej do ciała. Zatem podpasce higienicznej można przeciwstawić konwencjonalne materiały elastyczne, takie jak LYCRa, które wykazują silną skłonność do powracania do swoich wymiarów.

Szybki powrót podpaski higienicznej do wymiarów pierwotnych jest również niepożądany z punktu widzenia użytkowniczki podczas jej zdejmowania z majtek. Po zużyciu, użytkowniczka często gwałtownie i brutalnie zrywa podpaskę higieniczną z krokowego obszaru swoich majtek. Jeżeli szybkość powrotu do wymiarów pierwotnych jest zbyt duża, to podpaska higieniczna może gwałtownie zareagować wracając do użytkowniczki podczas usuwania z majtek (tj. zachować się podobnie jak gumowa taśma). Ma to znaczenie, zwłaszcza w przypadku kiedy wydłużenie podpaski higienicznej w kierunku podłużnym jest większe lub równe około 20%. Jednakże powrót do wymiarów pierwotnych powinien być na tyle szybki, żeby podpaska higieniczna odzyskała swoją pierwotną długość lub szerokość w ciągu kilku sekund (tj., w czasie krótszym lub równym około 5 sekundom). Korzystnie, podpaska higieniczna powinna powracać po rozciągnięciu do odpowiedniej długości lub szerokości, z szybkością od około 1,3 cm/s do około 5 cm/s.

Poniżej zostaną szczegółowo opisane poszczególne komponenty, które można ewentualnie zastosować w różnych przykładach wykonania podpaski higienicznej 20 według mniejszego wynalazku, pokazane na fig. 1 -3.

Warstwa górna 38 stanowi pierwszy komponent przepuszczalny dla płynów. Podczas użytkowania podpaski higienicznej 20 warstwa górna 38 znajduje się w bliskim sąsiedztwie skóry użytkowniczki. Korzystnie, warstwa górna 38 jest podatna, miękka w dotyku i w miarę możliwości nie drażni skóry użytkowniczki. Ponadto warstwa górna powinna cechować się dobrą przepuszczalnością dla płynów i zmniejszoną skłonnością do ponownego zwilżania, co umożliwia szybkie przenikanie do niej płynów ustrojowych i przekazywanie ich do wkładu 42, natomiast uniemożliwia wydzielinom przepływ przez nią z powrotem na skórę użytkowniczki. Warstwa górna 38 ma dwie strony (lub powierzchnie), w tym powierzchnia 38A zwrócona ku ciału i powierzchnia 38b zwrócona ku ubraniu (lub powierzchnia zwrócona ku wkładowi). Powierzchnia 38A warstwy górnej 38 zwrócona ku ciału w zasadzie stanowi co najmniej część powierzchni 20A stykającej się z ciałem (powierzchni zwróconej ku ciału) podpaski higienicznej 20. Warstwa górna 38 ma dwie krawędzie podłużne 38C i dwie krawędzie końcowe 38D.

(Podobny system numeracji jest stosowany do innych komponentów podpaski higienicznej. To jest, ta powierzchnia danego komponentu, która jest zwrócona ku ciału użytkowniczki będzie oznaczana numerem komponentu i literą A. Natomiast ta powierzchnia, która jest zwrócona ku bieliźnie użytkowniczki będzie oznaczana numerem komponentu i literą B. Krawędzie boczne i końcowe będą oznaczane numerem komponentu i literami, odpowiednio, C i D).

169 638

Warstwy górne 38 o odpowiednich własnościach można wytwarzać z szeregu materiałów, w tym, ale nie wyłącznie, z materiałów tkaninowych i włókninowych, perforowanych folii termoplastycznych, perforowanych folii z tworzyw sztucznych, folii formowanych hydrodynamicznie, porowatych pianek, pianek o strukturze siatkowej, folii termoplastycznych o strukturze siarkowej, oraz termoplastycznych siateczek.

Materiały tkaninowe i włókninowe o odpowiednich własnościach mogą być wykonane z włókien naturalnych (np. włókna z drzew lub bawełny), syntetycznych lub z modyfikowanych włókien naturalnych (np. włókna polimerowe, takie jak włókna poliestrowe, polipropylenowe i polietylenowe lub włókna z polialkoholu winylowego, żywic na bazie skrobi, poliuretanów, estrów celulozy, nylonu i włókien z regenerowanej celulozy) lub z kombinacji włókien naturalnych i syntetycznych.

W przypadku gdy warstwa górna jest wykonana z materiału włókninowego, materiał ten może być formowany techniką przędzenia, gręplowany, formowany na mokro, formowany z fazy stopionej, formowany hydrodynamicznie, formowany technikami stanowiącymi kombinację wspomnianych powyżej lub podobnymi.

Generalnie zaleca się wytwarzanie warstwy górnej z folii perforowanych, ponieważ materiały tego typu są przepuszczalne dla płynów i, jeżeli są we właściwy sposób perforowane, wykazują zmniejszoną skłonność do pozwalania płynom na powrotne przepływania przez siebie i ponowne zwilżanie skóry użytkowniczki. Folie perforowane o odpowiednich własnościach można wytwarzać z dowolnych materiałów wymienionych w publikacjach, opisujących folie i sposoby ich wytwarzania, na które powołuje się niniejszy dokument.

Odpowiednie folie tego typu opisano w Patentach Stanów Zjedn. Ameryki o następujących numerach: 3,929,135, 4,324,426, 4,342,314, 4,463,045, 5,006,394. Dodatkowe folie przeznaczone do tego celu, formowane hydrodynamicznie, opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach: 4,609,518; 4,629,643; 4,695,422; 4,772,444; 4,778,644 i 4,839,216 oraz 4,637,819 i innym.

Jeszcze inne materiały nadające się na warstwę górną opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach: 4,775,579, 4,798,604, 5,023,124, oraz w Europejskim Zgłoszeniu Patentowym 0 304 617 A2.

W jeszcze innych przykładach wykonania, z opisanych w niektórych z tych publikacji materiałów (np. z rozciągliwych materiałów polimerowych opisanych w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,798,604, można wytwarzać folie ujawnione w innych publikacjach. Na przykład, z rozciągliwych materiałów polimerowych ujawnionych w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,798,604 można wytwarzać wydłużalne makroskopowo w trzech wymiarach folie o w zasadzie nie szklistej powierzchni, opisanej w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,463,045.

W innym przykładzie wykonania, pokazanym na fig. 12, warstwa górna 38 może być wykonana ze struktury składającej się z materiału włókninowego lub tkaniny 64 i perforowanej folii, np. perforowanej przestrzennie folii 66 z tworzywa sztucznego. Dzięki materiałowi włókninowemu warstwa górna sprawia lepsze wrażenie, ponieważ mniej przypomina w dotyku tworzywo sztuczne.

W jednym z zalecanych przykładów wykonania, pokazanym na fig. 12, gramatura materiału włókninowego wynosi od około 1 do około 40 g/m², bardziej korzystnie, od około 8 do około 12 g/πΓ. Jeden z zalecanych materiałów włókninowych składa się z gręplowanego, zgrzewanego punktowo materiału polipropylenowego. Kilka zalecanych materiałów włókninowych produkuje Fiberweb Group z Simpsonville, South Carolina, pod nazwą handlową CELESTRA i HOMESTRA.

Folia 66 z tworzywa sztucznegojest materiałem termoplastycznym zaopatrzonym w liczne stożkowe kapilary 39 o wymiarach, układzie, orientacji i sposobie wykonania ujawnionych w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 3,939,135. Folia ta jest obrabiana za pomocą środka powierzchniowo czynnego, np. ATMER 645 produkowanego przez firmę ICI Specialty Chemicals. Korzystnie, środek powierzchniowo czynny jest wprowadzany do tabletek żywicy poliolefinowej, z której jest wykonana folia.

169 638

Z materiału włókninowego 64 i perforowanej folii 66 z tworzywa sztucznego może być wykonana struktura kompozytowa takiego typu jaki pokazano na fig. 12; jest to proces laminowania podciśnieniowego polegający na zanurzaniu włókien materiału włókninowego w znajdującej się w stanie stopionym folii termoplastycznej. Warstwę górną tego typu szczegółowo opisano w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/794,745. W alternatywnych przykładach wykonania materiał włókninowy i folia mogą być ułożone względem siebie warstwowo. Korzystnie, w przytoczonych powyżej przykładach wykonania, oba te składniki są ze sobą połączone. Do nadających się do tego celu sposobów łączenia należą, ale nie wyłącznie, klejenie, stapianie, w tym spajanie termiczne i/łub spajanie ciśnieniowe, zgrzewania ultradźwiękowe oraz dynamiczne spajanie mechaniczne.

Na figurze 13 przedstawiono jeszcze inny przykład wykonania, w którym warstwa górna 38 może składać się z folii utworzonej ze splątanych włókien. Termin folia ze splątanych włókien odnosi się do folii perforowanych z włóknami splątanymi w znajdujących się w nich otworkach i wokół otworków.

Folia perforowaną 68 w warstwie górnej tego typu może być dowolna, opisana tu folia lub siateczka. Jedną ze szczególnie nadających się na warstwę górną folii perforowanych 68 jest folia opisana w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,463,045; w celu nadania jej odpowiedniej wydłużalności należy ją walcować pierścieniowo (jak opisano dalej). Folia 68 może być walcowana pierścieniowo przed lub po splątaniu włókien. Folia 68 składa się z włókien 70 materiału włókninowego splątanych ze sobą mechanicznie lub termomechanicznie. Korzystnie, włókna 70 są wplątane wzdłuż lub poprzecznie do kierunku zwróconej ku ciału powierzchni 38A lub zwróconej ku wkładowi powierzchni 38B.

Sposób mechanicznego lub termomechanicznego wplątywania włókien 70 w folię 68 jest dowolny. Na przykład, włókna 70 można wtopić w folię, nakleić na folię, wprowadzić je w folię za pomocą gręplowania, połączyć termomechanicznie z folią poprzez flokowanie lub wtapianie w folię znajdującą się w stanie stopionym, albo też połączyć z folią techniką formowania hydrodynamicznego. Jeden z odpowiednich do tego celu procesów wtapiania ujawniono w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 3,978,185.

Włókna 70 mogą być włóknami hydrofilowymi lub hydrofobowymi. Odpowiednie do tego celu włókna hydrofilowe można wytwarzać z włókien zwilżalnych samoistnie takich jak kopolimery nylonu, składające się z nylonu i środka hydrofilizującego. Materiał tego typu jest dostępny w firmie Allied Signal Inc. pod nazwą handlową Hydrofil SCFX.

W zalecanym przykładzie wykonania włókna 70 są termoplastycznymi włóknami syntetycznymi. Odpowiednie do tego celu włókna polietylenowe są wytwarzane przez Dow Chemical Company pod nazwa handlową ASPUN, natomiast włókna polipropylenowe przez firmę Exxon Corporation pod nazwą handlową ESCORENE seria 3,400 i 3,500.

Korzystnie, po uformowaniu, folia z wplątanymi w jej strukturę włóknami może być obrabiana dowolną znaną techniką nadającąjej własności hydrofilowe. Zadaniem procesu tego typu jest nadanie znajdującym się w nim otworkom 39 lepszych własności z punktu widzenia przepływu cieczy. Po zakończeniu obróbki, kompozytową strukturę można poddać walcowaniu pierścieniowemu.

Materiał z wplątanymi włóknami, z jakiego jest wykonana warstwa górna 38, zapewnia lepszą styczność pomiędzy perforowaną folia 68 a włóknami 70 materiału włókninowego. Dzięki niemu poprawia się transport płynów przez folię 68 do włókien 70 i warstw leżących pod nimi. Rozwiązanie takie może również poprawiać wygodę o ile włókna leżą wzdłuż zwróconej ku wkładowi powierzchni 38B warstwy górnej 38, ponieważ wchodząca w jej skład folia 68 jest mniej skłonna do oddzielania się od lezących pod spodem wplątanych w nią włókien 70 i wchodzenia w nierówności ciała użytkowniczki.

Istnieje kilka podstawowych sposobów nadawania rozciągliwości opisanym powyżej materiałom warstwy górnej. Kilka z nich, ale nie wszystkie, opisano poniżej.

Jednym ze sposobów nadawania rozciągliwości warstwie górnej 38 jest proces mechaniczny, np. marszczenie, fałdowanie lub walcowanie pierścieniowe materiału, z jakiego jest wykonana, w celu uzyskania fałd, które mogą się rozkładać podczas rozciągania warstwy górnej.

169 638

Technikę tego typu można zastosować do wielu opisanych powyżej materiałów na warstwę górną.

W jednym z zalecanych przykładów wykonania według niniejszego wynalazku, warstwa górna 38 jest wytwarzana techniką opisaną w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,463,045, a następnie walcowana pierścieniowo w celu nadania jej odpowiedniej rozciągliwości w kierunku podłużnym.

Warstwę górną tego typu opisano w Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjednnoczonych Ameryki 07/734,404, 07/734,392, 07/743,405. Podczas odwoływania się do wymienionych Zgłoszeń Patentowych będą one określane łącznie jako zgłoszenia patentowe Włókna z kanalikami kapilarnymi.

Odpowiednie do tego celu procesy walcowania pierścieniowego lub wstępnego fałdowania opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,107,364, 4,834,741 i w Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki 07/662,536,07/662,537 i 07/662,543.

Linie fałd w falach warstwy górnej obrobionej techniką walcowania pierścieniowego powinny biec w kierunku poprzecznym, dzięki czemu warstwa górnajest wydłużalna w kierunku podłużnym. W innych przykładach wykonania linie fałd mogą biec w kierunku podłużnym, w obu kierunkach i/lub w innych kierunkach. Warstwa górna 38 będzie wydłużalna w kierunkach prostopadłych do linii fałd.

Na figurze 14 przedstawiono inny przykład wykonania, w którym warstwa górna może być wykonana z materiału włókninowego z włóknami 78 zorientowanymi generalnie w kierunku prostopadłym do kierunku, w jakim powinna się rozciągać. Na przykład warstwa górna może składać się z włókien zorientowanych generalnie w kierunku poprzecznym, co zapewnia jej możliwość wydłużania się w kierunku podłużnym.

Na figurze 15 przedstawiono inny, alternatywny przykład wykonania warstwy górnej. Na figurze 15 warstwa górna jest połączona z leżącą pod nią warstwą odbiorczą 46 za pomocą pewnego typu spoin topionych 72 pokazanych na fig. 5. W pokazanym na fig. 15 przykładzie wykonania, warstwa odbiorcza 46 jest rozciągana przed połączeniem jej z warstwą górną 38. Zatem warstwa górna 38 i warstwa odbiorcza 46 tworzą laminat. Po odprężeniu rozciągniętego laminatu, w miejscach znajdujących się pomiędzy obszarami spoin 72 i bruzd 76, tworzą się na nim kępki 74.

Pokazany na fig. 15 przykład wykonania ma istotną zaletę. Dzięki niemu (i jego różnorodnym alternatywnym przykładom wykonania) istnieje możliwość wytwarzania laminatu rozciągliwego z takich materiałów, których zazwyczaj nie uważa się za wydłużalne. Na przykład, perforowana folia z tworzywa sztucznego, z jakiej jest wykonana warstwa górna 38, nie jest zazwyczaj uważana za wydłużalną. Natomiast po przymocowaniu warstwy górnej 38 do takiej warstwy, jak warstwa odbiorcza 46, po wydłużeniu warstwy odbiorczej 46, a następnie odprężeniu obu materiałów składowych, warstwa górna 38 uzyskuje pewien stopień wydłużalności. Również kępki 74 w laminacie tego typu mogą dawać pewne korzyści. Kępki 74 są zazwyczaj miękkie. W ich obszarze, włókna chłonne warstwy odbiorczej 46 dochodzą bliżej do ciała użytkowniczki niż w obszarach pozostałych. Konstrukcja tego typu może również intensyfikować wchłanianie (zwłaszcza w obszarach kępek 74).

W innych, alternatywnych przykładach wykonania, zarówno warstwa górna 38 i warstwa odbiorcza 46 mogą być rozciągnięte przed ich połączeniem ze sobą.

W jeszcze innych przykładach wykonania, warstwa górna 38 może być wydłużalna dzięki temu, że jest wykonana z materiałów wydłużalnych, a bardziej korzystnie, rozciągliwych. Na przykład, warstwa górna 38 może być perforowaną folią wykonaną z mieszanki polietyler/Kr-aton, na przykład folii Exxon EXX-7, firmy Exxon Corporation. Dzięki takiemu rozwiązaniu uzyskuje się materiał rozciągliwy bez konieczności stosowania obróbki mechanicznej.

W innych przykładach wykonania, materiały warstwy górnej mogą zawierać włókniny o małej gramaturze (włókniny o gramaturze od około 18 do około 25 gramów na metr kwadratowy). Przykładowy materiał włókninowy tego typu jest wytwarzany przez Veratec, Inc., Oddział firmy International Paper Company, z Walpole, Massachusetts, pod nazwą P-8.

W innych przykładach wykonania warstwa górna może być włókniną wytworzoną z włókien techniką termoformowania lub techniką formowania hydrodynamicznego.

169 638

Na figurze 16 przedstawiono jeszcze inny przykład wykonania warstwy górnej 38, w którym w jej skład wchodzą sprężyste komponenty strukturalne. Jednym z przykładów takiej struktury jest siatka, sitko lub siateczka 80, założona ze sprężystych żeberek 82. Przykład struktury tego typu opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,062,995. Kształt otworków 84 pomiędzy żeberkami siatki może być kwadratowy lub rombowy. Struktura tego typu jest w zasadzie rozciągalna we wszystkich kierunkach. Do siatki mogą być dodane lub przymocowane sprężyste lub nie sprężyste włókna 86.

W jeszcze innych, alternatywnych, przykładach wykonania, warstwa górna 38 może mieć postać struktury podatnej na rozciąganie w więcej niż jednym kierunku, wykonanej z materiałów o rozciągliwości tylko w jednym kierunku.

Na figurze 17 przedstawiono przykład techniki, jaką można zastosować do tego celu. Z lewej strony fig. 17 przedstawiono konwencjonalną technikę, którą można zastosować do cięcia wstęgi rozciągliwego materiału 88 na poszczególne warstwy górne 38. Wstęga 88 biegnie w kierunku maszynowym (MD). Jest to równocześnie kierunek, w którym rozciąga się wstęga 88.

Z prawej strony fig. 17 przedstawiono technikę wytwarzania warstwy górnej rozciągliwej wielokierunkowo, polegającą na cięciu pod kątem wstęgi materiału rozciągliwego (lub skośnie do kierunku maszynowego). Odmiana tej techniki polega na doprowadzaniu wstęgi pod kątem i cięciu jej w tym samym kierunku jak w przypadku techniki konwencjonalnej. Gotowa, wycięta warstwa górna 38 będzie mogła rozciągać się w dwóch kierunkach pokazanych strzałkami umieszczonymi w pobliżu wyciętej warstwy górnej.

Na figurze 17A przedstawiono jeszcze inny przykład wykonania, w którym warstwa górna 38 jest wykonana z perforowanej folii z otworkami 39 o takiej geometrii, która sprzyja rozciąganiu warstwy górnej 38 w wybranym kierunku.

W jeszcze innych przykładach wykonania, w celu nadania warstwie górnej 38 wydłużalności, można ją ponacinać w taki sposób, jak opisano dalej w odniesieniu do wkładu chłonnego.

W jeszcze innych przykładach wykonania (pokazanych na fig. 17B), warstwa górna 38 może być wykonana z materiału o odwrotnej zwężalności. Do materiałów o odwrotnej zwężalności należą generalnie takie, które podczas rozciągania w kierunku podłużym zwiększają (a me zmniejszają) swoją szerokość. Materiały tego typu nadają się do stosowania w podpaskach higienicznych, ponieważ dzięki nim podczas rozciągania podpaski powierzchnia pokrywająca krokowy obszar majtek użytkowniczki nie ulega zmniejszeniu Istotnie, w miarę rozciągania materiał tego typu pokrywa coraz większą powierzchnię obszaru krokowego. Jak widać na fig. 17B, w razie gdy wspomniane zwiększenie szerokości jest odpowiednio duże, materiały tego typu można wykorzystywać podczas rozciągania podpaski higienicznej do wytwarzania struktur podobnych do skrzydełek.

Jeden z odpowiednich sposobów wytwarzania materiału o odwrotnej zwężalności, opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,965,122.

Oprócz wspomnianych powyżej czynności, w zalecanych przykładach wykonania według niniejszego wynalazku, co najmniej część warstwy górnej 38 jest obrabiana za pomocą środka powierzchniowo czynnego. Można to zrealizować za pomocą dowolnej z powszechnie znanych profesjonalistom technik.

Odpowiednie sposoby obróbki warstwy górnej 38 za pomocą środków powierzchniowo czynnych ujawniono w wielu publikacjach, a między innymi w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,950,264 i 5,009,653 i w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki 07/794,745. Drugie z tych zgłoszeń patentowych dotyczy obróbki perforowanego składnika foliowego warstwy górnej, wykonanej z włókniny i perforowanej folii termoplastycznej, za pomocą środka powierzchniowo czynnego. Korzystnie, środek powierzchniowo czynny jest dodawany do żywicy stosowanej do wyrobu folii termoplastycznej.

Dzięki obróbce za pomocą środka powierzchniowo czynnego, warstwa górna 38 uzyskuje własności hydrofilowe. W wyniku tego płyn może szybciej przechodzić przez warstwę górną 38 mz w przypadku kiedy jej powierzchnia nie jest obrabiana. Dzięki takiemu rozwiązaniu, prawdopodobieństwo wypłynięcia płynów ustrojowych z warstwy górnej 38 zamiast ich przejścia przez nią, jest mniejsze.

169 638

Ponadto, w zalecanych przykładach wykonania, wewnętrzna powierzchnia 38B warstwy górnej 38, styka się i jest przymocowana do leżącej pod nią warstwy chłonnej. Dzięki tej styczności płyn szybciej przenika przez warstwę górną 38 niż w takim przypadku, kiedy warstwa górna 38 nie styka się z komponentem chłonnym. Jednakże połączenie powierzchni warstwy górnej 38 z powierzchnią warstwy leżącej pod nią nie jest absolutnie konieczne.

Styczność warstwy górnej 38 z leżącym pod nią komponentem chłonnym można podtrzymać za pomocą kleju umieszczonego pomiędzy warstwą górną a leżącym pod spodem komponentem, poprzez powiązanie włókien warstwy spodniej z warstwą górną, poprzez zgrzanie warstwy górnej z leżącą pod nią warstwą chłonną za pomocą wielu dyskretnych spoin lub dowolnym innym, znanym w technice sposobem.

Na figurach 5 i 7 przedstawiono zalecany rodzaj połączenia zgrzewanego tworzącego obszary spoin tego typu, że powstają struktury z kanalikami drenażowymi z cieczy przepływającej przez leżący pod spodem materiał chłonny. Szczegółowy opis zalecanych połączeń zgrzewanych tego typu zamieszczono w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 07/810,774.

Wkład chłonny 42 znajduje się pomiędzy warstwą górną 38 a podkładką 40. Jego zadaniem jest wchłanianie upławów menstruacyjnych i innych płynów ustrojowych.

Pojemność chłonna wkładu chłonnego 42 nie musi być dużo większa iż oczekiwana, całkowita ilość płynu, jaki musi być wchłonięty. Korzystnie, wkład chłonny 42 jest generalnie kurczliwy, podatny i nie drażni skóry użytkowniczki. Może być wykonany z dowolnego, stosowanego w tej dziedzinie i do takich celów, materiału. Do przykładów należą między innymi materiały naturalne, takie jak silnie rozdrobniony ścier drzewny, określany generalnie jako filc napowietrzany, marszczona watolina celulozowa, polimerowe środki żelujące tworzące hydrożele, zmodyfikowane sieciowane włókna celulozowe (opisane dalej), włókna z kanalikami kapilarnymi, pianki chłonne, gąbki chłonne, syntetyczne włókna cięte, włókna polimerowe, mech torfowy lub dowolny materiał lub kombinacje materiałów o równoważnych własnościach.

Wymienione powyżej polimerowe środki żelujące można również określać jako chłonne materiały żelujące lub materiały superchłonne. Polimerowe środki żelujące stanowią taki rodzaj materiałów, które po zetknięciu się z takimi płynami jak woda lub inne płyny ustrojowe, wchłaniają je tworząc hydrożele. W ten sposób płyny wydalone do wkładu chłonnego 42 mogą być przejęte i zatrzymane przez polimerowy środek żelujący, w wyniku czego uzyskuje się wspomniane tu wyroby o zwiększonej pojemności chłonnej i/lub lepszych własnościach pod względem retencji płynów.

Polimerowy środek żelujący, stosowany we wkładzie chłonnym 42, generalnie składa się z cząstek 41 w zasadzie nierozpuszczalnego w wodzie, lekko usieciowanego, częściowo zobojętnionego materiału polimerowego tworzącego hydrożele. W stosowanym tu znaczeniu, termin cząstki może odnosić się do cząstek w dowolnej postaci, np. w formie tabletek, płatków lub włókien.

Ogólne własności typowego wkładu chłonnego 42 (w tym, ale nie wyłącznie, zalecanych typów stosowanych w nim materiałów polimerowych, oraz rodzaje sposobów możliwych do zastosowania w celu wytworzenia takich cząstek polimerowych) opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 5,009,653.

Odpowiednie do wyrobu wkładów chłonnych sieciowane włókna celulozowe opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach: 4,888,093; 4,882,543; 4,889,595,4,898,642; 4,935,022 i w zgłoszeniach Patentowych Europejskiej Organizacji Patentowej Nr0427 316 A2 i 0427 317 A2, oraz w zgłoszeniu Patentowym Europejskiej Organizacji Patentowej Nr 0 429 112.

Włókna z kapilarnymi kanalikami (tj. włókna, w których biegną kanaliki, korzystnie, na ich powierzchniach zewnętrznych) nadające się na wkład chłonny, szczegółowo opisano w podanych poniżej przykładach, Zgłoszeniu Patentowym Europejskiej Organizacji Patentowej 0 391,814, oraz we wspomnianych już wcześniej zgłoszeniach patentowych określanych wspólną nazwą włókno z kapilarnymi kanalikami.

169 638

Odpowiednie do tego celu wkłady chłonne z piankami opisano w Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjedn. Ameryki o następujących numerach: 07/743,839; 07/743,950; 07/743,947; i 07/830,159.

Wkłady chłonne z gąbkami opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach 3,512,530; 3,954,493 i Francuskim Patencie 2,203,827.

Ponadto odpowiednie wkłady chłonne, którym można nadać wydłużalność, opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,773,903 i 4,865,569 W patentach tych ujawniono kompozytowe strnktury chłonne składające się z arkuszy powiązanych podmuchowo mikrowłókien, w zasadzie nie chłonnych karbikowanych włókien ciętych, cząstek polimerowych środków żelujących tworzących hydrożele i środka hydrofilizującego.

Do innych materiałów, nadających się na wkłady chłonne, należą mieszanki sprężystych włókien formowanych w stanie stopionym z materiałami chłonnymi. Jednym z takich materiałów nadających się na wkłady chłonne jest formowany hydrodynamicznie kompozyt włókien bawełny i włókien formowanych w stanie stopionym, znany pod oznaczeniem #7102-102, dostępny z firmy Fiberweb z Simpsonville, South Carolina. W innych przykładach wykonania, bawełnę można zastąpić innymi materiałami chłonnymi, takimi jak włókna FSA Type 101 lub 102 z firmy Courtaulds Fibers, Ltd, West Middlands, Anglia. Alternatywnie, istnieje możliwość połączenia techniką laminowania dwóch warstw materiału, np. takiego jak wspomniano powyżej #7102-102, z umieszczonym pomiędzy nimi cząsteczkowym, polimerowym środkiem żelującym, i nadanie powstałemu laminatowi wydłużalności; w wyniku powstanie wydłużalny laminat o dużej chłonności.

Ponadto wkład chłonny 42 może być wykonany z wielu materiałów, opisanych w mniejszym dokumencie jako nadające się na warstwę górną. Jednakże warunkiem ich przydatności jest ich chłonność lub możliwość stosowania w połączeniu z dowolnymi materiałami chłonnymi Na przykład, wkład chłonny 42 może być wykonany z materiału podobnego do sprężystej siateczki, pokazanej na fig. 16, z przywierającymi do niej włóknami chłonnymi. Istnieje wiele możliwości realizacji przykładów wykonania wydłużalnych wkładów chłonnych. Należą do nich, ale nie wyłącznie, przykłady wykonania opisane poniżej. Opisane poniżej komponenty przykładów wykonania można również w dowolny, odpowiedni do tego, sposób łączyć ze sobą uzyskując dodatkowe przykłady wykonania.

W jednym z pokazanych na fig. 2 przykładów wykonania, wkład chłonny 42 jest laminatem. Laminat ten składa się z warstwy superchłonnego materiału polimerowego, np. w postaci cząstek 41, umieszczonego pomiędzy dwiema warstwami bibułki formowanej na sucho, odpowiednio, pierwszą 43 i drugą 47 (lub górną i dolną warstwą bibułki).

Zadaniem obu warstw bibułki, pierwszej 43 i drugiej 47, jest utrzymywanie pomiędzy sobą superchłonnego materiału polimerowego, poprawa poprzecznego przesiąkania wchłoniętych wydzielin fizjologicznych we wkładzie chłonnym oraz zapewnienie pewnego stopnia chłonności. Warstwy bibułki 43 i 47 mogą być wykonane z pojedynczej wstęgi złożonej w taki sposób, żeby znalazły się pomiędzy nimi cząstki 41 materiału superchłonnego, albo z dwóch oddzielnych arkuszy tej samej (lub różnej) bibułki.

Odpowiednim do tego celu laminatem jest superchłonny laminat WATER-LOCK L-535 firmy Gram Processing Corporation z Muscatine, Iowa (nazwa WATER-LOCK jest znakiem towarowym zarejestrowanym przez firmę Gram Processing Corporation). Laminaty superchłonne tego typu opisano w Patentach Stanów Zjedn. Ameryki o następujących numerach: 4,467,012, 4,260,443, oraz 4,578,068.

Laminatowy wkład chłonny 42 można zrobić elementem wydłużalnym wykonując go z bibułki o rozciągliwości od 20% do 200% (tj. będącej w stanie wydłużać się na długość stanowiącą od około 120% do 300% jej długości pierwotnej). Arkusze bibułki tego typu można wytwarzać na różne sposoby. W jednym z przykładów wykonania, bibułkę może stanowić konwencjonalna bibułka marszczona. Na przykład, jako papier bibułkowy można zastosować bibułkę o nazwie BOUNTY poddaną procesowi marszczenia.

W innych przykładach wykonania, bibułka może być wykonana sposobem polegającym na modyfikacji procesu opisanego w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,191,609, lub modyfikacji procesów opisanych w Patencie Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,529,480, lub

169 638 sposobami opisanymi w Europejskich Zgłoszeń Patentowych Nr WO 92/00414, WO 92/00415 i WO 92/00416. Według tych ostatnich przypadków, bibułkę można zrobić wydłużalną za pomocą jednego lub więcej wymienionych poniżej sposobów: regulując kąt listwy zgarniającej w celu uzyskania dodatkowego krepowania; dobierając własności pewnych obszarów papieru w taki sposób, żeby uzyskać pewną możliwość jego rozciągania; lub zdejmując wstęgę papieru z suszarki Yankee wcześniej niż zwykle, a następnie dalsze jej suszenie w celu marszczenia.

W alternatywnych przykładach wykonania, po zakończeniu laminowania odbywa się krepowanie bibułki, która nie jest pomarszczona wcale albo jest pomarszczona w niewielkim stopniu. W takim przypadku proces krepowania można przeprowadzić przepuszczając laminat pomiędzy dwoma walcami, dopasowanymi do siebie w taki sposób, ze wychodząca spomiędzy nich pofalowana bibułka laminatowa może rozciągać się w zakresie od 20% do 200% (jest w stanie wydłużać się w taki sposób, ze jej długość wynosi od 120% do 300% jej długości pierwotnej). Fale powinny biec prostopadle do pożądanego kierunku rozciągania.

W omawianym alternatywnym przykładzie wykonania, laminat można krepować poprzez przyklejanie go do pewnej powierzchni a następnie zdzieranie go z niej. Można to zrealizować w sposób podobny do etapu zdejmowania wstęgi papieru z suszarki Yankee, opisanego we wspomnianych powyżej zgłoszeniach patentowych EPO (Europejskiej Organizacji Patentowej).

W innym przykładzie wykonania, krepowanie polega na wytłaczaniu wzoru w laminacie lezącym na płaskiej powierzchni. Na przykład, do wytłaczania wzoru w laminacie można zastosować parę płaskich płyt, podobnych do opisanych w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,578,068.

W innych przykładach wykonania, sposobem uzyskania wydłużalnego wkładu chłonnego jest pocięcie lub ponacmanie laminatu. Na fig. 18 przedstawiono szczególnie zalecany przykład wykonania, w który wkład chłonny 42 jest opisanym powyżej laminatem; w celu umożliwienia mu wydłużania się w kierunku podłużnym, całą lub część jego powierzchni ponacinano. Na fig. 19 przedstawiono alternatywny wkład chłonny ponacinany w obszarze centralnym, ale bez nacięć w obszarach końcowych. Na fig. 20 przedstawiono inny wkład chłonny z wyciętymi w nim rombowymi otworkami. Można stosować otworki o dowolnym innym kształcie lub kształtach.

Inne typy ponacinanych materiałów chłonnych opisano w Europejskim Zgłoszeniu Patentowym 0 293 208 B1.

Korzystnie, krawędzie podłużne i końcowe 22 i 24 podpaski higienicznej 20 są uszczelnione w celu eliminacji możliwości przesiąkania i wypływania płynu lub zawierającego płyn materiału superchlonnego z podpaski po jej wydłużeniu. Alternatywnie, zamiast uszczelniania krawędzi całej podpaski higienicznej można uszczelnić krawędzie 42C i 42d wkładu chłonnego 42. Krawędzie wkładu chłonnego 42 można na przykład owinąć lub pokryć warstwą bibułki. W innych, alternatywnych przykładach wykonania, w celu eliminacji możliwości przesiąkania lub wypływania płynu lub zawierających płyn cząstek 41 materiału superchłonnego z wkładu 42, krawędzie bibułki można założyć lub w inny sposób spreparować. Wszystkie trwałe uszczelnienia na obwodzie podpaski higienicznej 20 nie powinny pękać podczas wydłużania (tj. podczas użytkowania podpaski higienicznej wszystkie połączenia mają pozostać nie uszkodzone). We wszystkich opisanych powyżej przykładach wykonania laminatowego wkładu chłonnego, włókna celulozowe jednej lub kilku warstw bibułki, można zastąpić arkuszem z innych znanych materiałów chłonnych, a między innymi, ale nie wyłącznie, z mchu torfowego, modyfikowanych, sieciowanych włókien celulozowych lub włókien syntetycznych. Również gramatury poszczególnych warstw bibułki mogą być różne.

Wkład chłonny 42 może zawierać zamiast struktury laminatowej kombinację materiałów chłonnych i opisanych powyżej materiałów superchlonnych. Na przykład, w celu wykonania cienkich materiałów można stosować mieszaniny materiałów superchlonnych z napowietrzanym filcem, modyfikowanymi sieciowanymi włóknami celulozowymi lub sieciowaną karboksymetylocelulozą, jak opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,475,911, mchem torfowym, lub innymi materiałami chłonnymi. Cienkie materiały tego typu można następnie krepować, walcować pierścieniowo, nacinać lub w inny opisany tu sposób preparować, w celu uzyskania wydłużalnego wkładu chłonnego 42.

169 638

Cząstki materiału chłonnego 41 można w dowolny znany sposób rozprowadzać w dowolnym z opisanych tu przykładów wykonania. Cząstki materiału superchłonnego 41 można równomiernie wymieszać z dowolnym z opisanych tu materiałów chłonnych. W innych przykładach wykonania, cząstki materiału superchłonnego można rozprowadzać w podpasce higienicznej w taki sposób, że są rozłożone z gradientem stężeń. Znane sposoby wprowadzania takiego gradientu stężeń opisano w Europejskim Zgłoszeniu Patentowym Nr 0 198 683, w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,699,823, oraz 5,009,650.

Wkład chłonny 42 może składać się z mieszanki różnych typów włókien naturalnych i syntetycznych i wybranych materiałów superchłonnych. Na fig. 21-23 przedstawiono jeden szczególnie zalecany wkład chłonny 42, który będzie dalej określany jako wkład o strukturze mieszanej. Szczególnie zalecany wkład tego typu pokazano jako element stosunkowo grubej podpaski higienicznej 20, ale można go również uformować w postaci cienkiej wstęgi z przeznaczeniem do stosowania w cienkich wyrobach.

Wkład chłonny 42 o strukturze mieszanej zawiera warstwę włókien, korzystnie, w formie jednorodnej mieszanki. Wkład chłonny 42 składa się z co najmniej dwóch grup (lub typów) włókien. Pierwszą grupę (lub typ) s^^nn^^wią stosunkowo krótkie, hydrofilowe włókna o niskim numerze denier, natomiast grupę drugą (lub typ) długie włókna syntetyczne o dużym numerze demer, stanowiące od około 5% do około 10% (a korzystnie około 10%). Stosunek ilościowy obu grup włókien w mieszance można zmieniać, uzyskując tym samym odpowiednie własności pożądane w różnych typach wyrobów chłonnych. (O ile nie podano inaczej, to wszystkie udziały procentowe w mniejszym opisie odnoszą się do stosunków masowych).

Pierwsza grupa włókien może składać się z włókien naturalnych, takich jak bawełna, celuloza, lub inne włókna naturalne. Alternatywnie lub dodatkowo, w skład pierwszej grupy mogą wchodzić włókna syntetyczne, na przykład włókna materiału superchłonnego i włókna z kanalikami kapilarnymi, mechanicznie lub chemicznie modyfikowane włókna naturalne, w tym, ale nie wyłącznie, włókna z regenerowanej celulozy, masa celulozowa roztwarzana chemicznie termicznie i mechanicznie (lub CTMP albo T.MP), mechaniczny ścier drzewny lub sieciowane włókna celulozowe. W jednym z przykładów wykonania pierwszą grupę włókien stanowi napowietrzany filc. Włókna grupy pierwszej są hydrofilowe z natury lub też w wyniku poddania ich odpowiedniej obróbce w dowolny, opisany już wcześniej sposób.

Poprawę parametrów można uzyskać poprzez dobór stosunkowo sztywnych włókien, zachowujących znaczną część swojej odporności naściskanie w stanie mokrym. (Tojest, włókna powinny mieć wysoki moduł sprężystości ściskania). Korzystnie, wybrane włókna są zarówno wytrzymałe na ściskanie jak i sprężyste w stanie suchym i mokrym (tj. są zarówno wytrzymałe na ściskanie, jak i sprężyście wracają do swojej postaci po ściśnięciu). Z tego punktu widzenia, zaleca się, zwłaszcza stosowanie sieciowanych włókien celulozowych. (Jednakże rozumie się samo przez się, ze sieciowane włókna celulozowe są zmodyfikowane w takim stopniu, iż właściwie nie można ich nadal uważać ani za włókna celulozowe, ani też za włókna naturalne).

Również włókna drugiej grupy powinny mieć wysoki moduł sprężystości ściskania oraz powinny zachować jego wartość na stosunkowo wysokim poziomie po zmoczeniu. Korzystnie, włókna drugiej grupy powinny być również sprężyste w stanie suchym i mokrym. Do odpowiednich do tego celu włókien należą, ale nie wyłącznie, włókna syntetyczne wykonane z dowolnego z wymienionych poniżej materiałów, określonych jako nadające się na warstwę odbiorczą 46. (Jednakże długości włókien, numery denier, etc., nie muszą być koniecznie takie same. Poniżej podano kilka zalecanych długości włókien, etc.).

Korzystnie, włókna drugiej grupy są dłuższe od włókien grupy pierwszej. Korzystnie, włókna drugiej grupy są dłuższe lub równe około 0,6 cm, a korzystnie, dłuższe lub równe około 1,3 cm. Korzystnie, numery denier włókien grapy drugiej są większe od numerów denier włókien grupy pierwszej. Korzystnie, numery denier włókien grupy drugiej zawierają się w przedziale od około 6 do około 40 na włókno elementarne. Bardziej korzystnie, numery denier wynoszą od około 15 do około 30, a najbardziej korzystnie, od około 15 do około 25.

Włókna drugiej grupy mogą być hydrofilowe, hydrofobowe, lub częściowo hydrofilowe i częściowo hydrofobowe. Korzystnie, w skład włókien drugiej grupy wchodzi co najmniej komponent hydrofilowy (korzystnie, komponent celulozowy). Istnieje wiele różnych odpowied20

169 638 nich sposobów obróbki włókien drugiej grupy za pomocą komponentu hydrofobowego. Należą do nich między innymi, ale nie wyłącznie, powlekanie lub obróbka włókien w celu nadania im, lub co najmniej ich powierzchniom, własności hydrofilowych. Włókna syntetyczne odpowiedniego typu można uzyskać w firmie Eastman Kodak Textile Fibers Division Kingsport, TN pod nazwą KODEL Sena 200 i 400. Jednym z typów włókien o odpowiednich własnościach są włókna KODEL 410.

Do włókien syntetycznych szczególnie nadających się na włókna grupy drugiej należą karbikowane włókna poliestrowe. Do odpowiednich włókien poliestrowych należą włókna KODEL 431. Korzystnie, włókna KODEL są karbikowane z częstotliwością od około 5 do 7, korzystnie około 6, a bardziej korzystnie, 6,3 karbików na cal liniowy tj. na 2,5 cm. Korzystnie, karbikowanie odbywa się pod kątem od około 70° do około 91°, korzystnie około 88°. Dzięki karbikowaniu włókna uzyskują lepsze własności, a między innymi większą sprężystość. Numer denier włókien wynosi 15 na włókno elementarne, a długość około 1,3 cm. Można je powlekać dowolnym znanym sposobem za pomocą środka hydrofilowego lub hydrofobowego.

W alternatywnym przykładzie wykonania, istnieje możliwość zastąpienia włókien celulozowych pierwszej grupy bardzo krótkimi włóknami syntetycznymi o niskim numerze denier (z powierzchniami hydrofilowymi). W takiej sytuacji, wkład chłonny o strukturze mieszanej będzie składał się z pierwszej grupy krótkich hydrofilowych włókien syntetycznych o niskim numerze denier (np. włókien poliestrowych powleczonych własnym trwałym środkiem zwilżalnym znanym jako CELWET) i długich włókien syntetycznych grupy drugiej o wysokim numerze denier. Włókna poliestrowe pokryte środkiem CELWET można uzyskać w firmie Hoechst Celanese Corporation z Charlotte, North Carolina.

W skład wkładu chłonnego tego typu mogą również wchodzić cząstki tworzących hydrożele polimerowych środków żelujących, co zwiększa jego pojemność chłonną.

W jednym z zalecanych przykładów wykonania, tworzącymi hydrożele polimerowymi środkami żelującymi są bardzo szybkie żelujące materiały chłonne. W stosowanym tu znaczeniu, termin bardzo szybkie żelujące materiały chłonne odnosi się do żelujących materiałów chłonnych, które są w stanie wchłaniać wydzieliny fizjologiczne z taką szybkością, że osiągają co najmniej około 40%, korzystnie, co najmniej około 50%, a najkorzystniej, co najmniej około 90% swojej pojemności chłonnej, w czasie krótszym lub równym około 10 sekund.

Odpowiedni sposób pomiaru procentowego wskaźnika pojemności opisano w Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 07/637,090 i 07/637,571. Istnieje również możliwość stosowania alternatywnych przykładów wykonania, w których można również mieszać bardzo szybkie żelujące materiały chłonne z innymi typami żelujących materiałów chłonnych (lub materiałami tego typu o normalnej szybkości).

Korzystnie, w opisanym właśnie przykładzie wykonania, bardzo szybkie żelujące materiały chłonne mają postać włóknistą. Włókniste materiały superchłonne (chociaż niekoniecznie włókniste, bardzo szybkie, żelujące materiały chłonne) omówiono szc^egi^łowo w Patencie Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,855,179.

W stosowanym tu znaczeniu, termin włókniste, żelujące materiały chłonne ma obejmować żelujące materiały chłonne w postaci włókien, które są wykonane w całości z żelującego materiału chłonnego oraz włókna dwuskładnikowe, które są wykonane co najmniej częściowo z innych materiałów, których powierzchnie są pokryte żelującymi materiałami chłonnymi. Odpowiedni do tych celów włóknisty, bardzo szybki, żelujący materiał chłonny jest znany pod nazwą FT3ERSORB SA7000 i był dawniej produkowany przez Arco Chemical Company z Newton Square, Pennsylvania. Do innych, odpowiednich do tych celów, włóknistych, bardzo szybkich włókien superchłonnych należą włókna na bazie poliakrylanu, znane pod nazwą włókien FSA Type 101, 102, 111 lub 112; można je kupić w firmie Courtlauds Fibers, Ltd.

Uważa się, że we wkładach tego typu o strukturze mieszanej stopień efektywnego wykorzystania tworzących hydrożele polimerowych środków żelujących jest lepszy. Istnieje również możliwość stosowania tworzących hydrożele polimerowych środków żelujących w wyższych stężeniach.

Korzystnie, wkład chłonny 42 o strukturze mieszanej jest sprasowany do gęstości co najmniej około 0,09 g/cm³. W celu poprawy wsiąkania płynów z równoczesnym zachowaniem

169 638 odpowiedniej miękkości i giętkości, wkład chłonny 42 o strukturze mieszanej może być sprasowany do gęstości co najmniej około 0,25 g/cm³. (Podane powyżej wartości gęstości nie obejmują masy żadnych cząstek żelującego materiału chłonnego). Zwiększanie gęstości może dotyczyć całego wkładu chłonnego 42 lub tylko jego wybranych części. Zagęszczanie deseniowe umożliwia dostosowanie własności chłonnoprzeplywowych do konkretnych wymagań. Na przykład, w obszarze, na który spływa płyn, gęstość może być bardzo mała, co maksymalnie zwiększa szybkość jego wchłaniania, natomiast w obszarze w pobliżu krawędzi wkładu gęstość może być bardzo wysoka, co maksymalnie zwiększa wsiąkanie płynu

W jednym, szczególnie zalecanym, przykładzie wykonania, wkład chłonny 42 jest wykonany z formowanej na sucho mieszanki, składającej się w przybliżeniu z 15% karbikowanych włókien poliestrowych o długości 1,3 cm i numerze denier włókna elementarnego 15 i około 85% sieciowanych włókien celulozowych sprasowanych do gęstości około 0,06 g/cm³.

Z materiału o strukturze mieszanej może być wykonany cały wkład chłonny 42 lub jedna albo kilka warstw wkładu o budowie warstwowej. Istnieje możliwość stosowania wkładu chłonnego 42 o strukturze mieszanej łącznie z warstwą odbiorczą lub bez niej.

Na figurach 21-23 przedstawiono przykład wkładu 42, w którym jego warstwy wykorzystano do wytworzenia profilowanej podpaski higienicznej 20. Profilowana podpaska higieniczna 20 jest grubsza w środku i zwęża się w taki sposób, że jest coraz cieńsza w kierunku krawędzi 22 i 24. Na fig. 22 i 23 pokazano, że profilowana podpaska higieniczna 20 tego typu może być utworzona poprzez układanie jedna na drugiej warstw o stosunkowo dużej długości i szerokości na warstwach o mniejszej długości i szerokości (lub na odwrót).

W konstrukcjach warstwowych, jedna lub więcej warstw może składać się całkowicie z celulozy lub z mieszanek celulozy z tworzącymi hydrozele materiałami polimerowymi. Warstwy tego typu mogą się różnić między sobą rodzajem włókien i/lub ilością lub składem żelującego materiału chłonnego. Na przykład, w celu zwiększenia pojemności chłonnej płynów warstw dolnych można w nich zwiększyć udział procentowy żelującego materiału chłonnego.

W innych przykładach wykonania, druga grupa włókien może składać się z włókien sprężystych. Do odpowiednich włókien sprężystych tego typu należą włókna formowane z materiału w stanie stopionym, takie jak w kompozycie złożonym z włókien formowanych hydrodynamicznie z materiału w stanie stopionym i bawełny, znanym jako wyrób #7102-102, który można kupić w firmie Fiberweb, lub włókien wykonanych z mieszanki polietylen/Kraton, takich jak materiał stosowany do wytwarzania folii Exxon EXX-7.

Do innych struktur wkładów, cechujących się możliwością wydłużania, zaliczają się niezwiązane struktury włókninowe z włókien syntetycznych lub różne struktury tkane.

Na przykład, wkłady chłonne można wytwarzać łącząc ze sobą struktury włókninowe, w tym włókniste materiały superchłonne, takie jak Fibersorb, z różnymi włóknami syntetycznymi. Struktury włókninowe tego typu mogą być wydłużalne dzięki zastosowaniu różnych systemów spajania i układania włókien.

Rozciągliwość struktur włókninowych tego typu można zintensyfikować dowolnym z opisanych tu sposobów. Do odpowiednich sposobów intensyfikacji rozciągliwości należą, ale nie wyłącznie, walcowanie pierścieniowe, stosowanie wkładów wykonanych z włókien sprężystych, oraz stosowanie dających się rozciągać włókien karbikowanych lub skędzierzawionych (np. włókien pokazanych na fig. 58 i 59).

Jedna z zalecanych struktur tego typu składa się ze wspomnianego wcześniej materiału Fiberweb wyrób #7102-102 z włókien sprężystych formowanych z surowca w stanie stopionym i bawełny. Materiał superchłonny może być w formie cząsteczek lub włókien. W innych przykładach wykonania w skład struktury mogą wchodzić włókna zmodyfikowanej sieciowanej celulozy. Sieciowane włókna celulozy można dodawać do niezwiązanych włókien sprężystych i materiału superchlonnego. W innych przykładach wykonania, włókna sprężyste można zastąpić włóknami si^cico^eanymi (jeżeli włókna sieciowane są z natury rzeczy wydłużalne) lub materiałem superchłonnym.

W każdym z opisanych tu przykładów wykonania, wkład chłonny 42 może być nie tylko wydłużalny, ale również sprężyście wydłużalny.

169 638

Wkładowi chłonnemu 42 można nadać wydłużalność sprężystą nawet wtedy, gdy nie ma on własnej sprężystości. Wkład chłonny 42 może uzyskać wydłużalność sprężystą dzięki przymocowaniu go do sprężystej podkładki lub warstwy górnej, wskutek czego będzie mógł wydłużać się i kurczyć łącznie z nimi.

W skład podpaski higienicznej 20 (lub innego wyrobu chłonnego) mogą również wchodzić dodatkowe warstwy chłonne lub inne komponenty, takie jak ujawnione w patentach, na które powołuje się niniejszy dokument. Na przykład, w skład wyrobu chłonnego może wchodzić warstwa odbiorcza lub pasek sieciowanych włókien celulozowych umieszczonych pomiędzy warstwą górną 38 a wkładem chłonnym 42.

Podkładka 40 jest nieprzepuszczalna dla płynów i w związku z tym zapobiega zabrudzeniu ubrania użytkowniczki przez płyny ustrojowe. Podkładka 40 odpowiedniego typu może być wykonana z szerokiego asortymentu materiałów. Do nadających się do tego celu materiałów należą wytłaczane deseniowo lub nie wytłaczane folie polietylenowe i cienkie laminaty.

Folie polietylenowe odpowiedniego typu są wytwarzane przez firmę Monsanto Chemical Corporation i sprzedawane pod nazwą handlową Film No. 8020 przez Clopay Corporation z Cincinnati, Ohio pod numerem katalogowym P18-0401, oraz przez Tredegar Film Products z Terre Haute, Indiana, pod oznakowaniem XP-39385.

W jednym z alternatywnych przykładów wykonania podpaski higienicznej 20 (zazwyczaj w takim, w którym warstwa górna 38 pokrywa tylko główną część ciała 21 i nie wychodzi na zewnątrz tworząc górną powierzchnię skrzydełek, o ile takie istnieją), podkładka 40 może być wykonana z dwóch warstw. W takim przypadku w skład podkładki 40 może wchodzić pierwsza warstwa materiału wypiętrzonego, umieszczonego na jej powierzchni 40A, zwróconej ku wkładowi. Pierwsza warstwa tworzy wygodną, nie drażniącą ciała użytkowniczki, powierzchnię. Warstwa wypiętrzona może być wykonana z dowolnego, nadającego się do tego celu materiału, na przykład z włókniny. Korzystnie, warstwa wypiętrzona jest wykonana z hydrofobowego materiału włókninowego. Warstwa druga może być umieszczona na zwróconej ku odzieży powierzchni 40B podkładki 40, i może być wykonana z folii nieprzepuszczalnej dla płynów. Stwierdzono, że odpowiednim materiałem na drugą warstwę jest polietylen małej gęstości o grubości od około 0,01 do około 0,05 milimetrów, korzystnie około 0,02 milimetra. Stwierdzono, że szczególnie dobrym do tego celu materiałem jest folia polietylenowa, taka jak jest sprzedawana przez Ethyl Corporation, Visqueen Division, jako model XP-39385. Podkładka 40 może być również wykonana z miękkiego, przypominającego odzież materiału, hydrofobowego względem warstwy górnej 38. Stwierdzono, ze dobrze spisują się podkładki 40 wykonane z włókien poliestrowych lub poliolefinowych. Szczególnie zalecanym, miękkim, przypominającym odzież, materiałem na podkładkę 40, jest laminat włókniny poliestrowej i folii, taki jaki opisano w Patencie Stanów Zjednoczonej Ameryki Nr 4,476,180.

Istnieje wiele możliwych typów podkładek wydłużalnych. Należą do nich, ale nie wyłącznie, podane poniżej przykłady wykonania. Generalnie, wiele z opisanych powyżej sposobów nadawania wydłużalności warstwie górnej, można również zastosować w celu wytwarzania wydłużalnej podkładki 40. Zatem materiały, z jakich jest wykonana podkładka 40, można zrobić materiałami wydłużalnymi za pomocą zabiegów mechanicznych, takich jak fałdowanie, falowanie lub walcowanie pierścieniowe. Podkładka 40 może być wydłużalnajeżeli zostanie wykonana z folii z materiału rozciągliwego, takiego jak opisana wcześniej folia Exxon EXX-7.

Jednakże zazwyczaj folie i podobne materiały stosowane do wyrobu podkładki 40 nie są perforowane, natomiast, jeżeli są perforowane, znajdują się w nich obszary otwarte, lub podobne, to sa wykonane w taki sposób, że nie przepuszczają płynów, co osiąga się zakrywając otwarte obszary, zamykając je, zmniejszając ich wymiary lub w inny sposób. Szczególnie zalecana wydłużalna podkładka 40 jest wykonana z wydłużalnej folii przylepnej Formula #198-338, produkowanej przez Findley Adhesives Company z Wauwatosa, Wisconsin. Folia przylepna Findley jest folią nieprzepuszczalną dla płynów o wydłużalności 200 - 300%. Zaleca się ją z tego względu, że jest również wydłużalna sprężyście. Folię tego typu można stosować w podpasce higienicznej 20 w takim stanie w jakim się znajduje. Jedna powierzchnia folii przylepnej może być przyklejana do zwróconej ku odzieży powierzchni 42b wkładu chłonnego 42.

169 638

Druga powierzchnia stanowi zwróconą ku odzieży powierzchnię 40B podkładki 40, i można ją wykorzystać jako element przylepny do majtek.

Alternatywnie, co najmniej część tej powierzchni folii przylepnej, która stanowi zwróconą ku odziezy powierzchnię 40B, jest przykryta (lub zablokowana w celu eliminacji jej przylepności) Również zwrócona ku ciału powierzchnia przylepna 40A podkładki może być co najmniej częściowo zablokowana.

Odsłonięty klej można zablokować różnymi sposobami. Należą do nich, ale nie wyłącznie, pokrywanie warstwą materiału nie przylepnego w celu przykrycia odsłoniętej warstwy przylepnej, i malowanie lub natryskiwanie materiału w proszku, takiego jak talk lub skrobia kukurydziana, na co najmniej część odsłoniętego kleju. Częściowe blokowanie odsłoniętego kleju na zwróconej ku odzieży powierzchni 40B podkładki 40 można wykorzystać łącznie z pozostałą częścią odsłoniętego kleju do uformowania odpowiednich wzorów rozmieszczenia kleju do mocowania do majtek.

W jeszcze innych przykładach wykonania, można stosować folię przylepną, której jedna strona jest pokryta klejem a druga nie. Jedną z folii o odpowiednich własnościach jest struktura kompozytowa składająca się włókninowej folii elastomerowej pokrytej warstwą niskomodułowego kleju samoprzylepnego, takiej jak folia przylepna Formula #198-338, sprzedawana z folią blokującą, takąjak Formula H2301 firmy Findley Adhesives Company Materiały tego typu szczegółowo opisano (i zastosowano do innych celów) w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 5,032,120, 5,037,416.

W innych zalecanych przykładach wykonania, w skład podkładki 40 może wchodzić wydłużalna struktura laminatowa. Laminat tego typu może składać się z dwóch lub więcej warstw Każda warstwa laminatu tego typu może mieć inną wydłużalność. Na przykład, podkładka 40 może być wykonana z laminatu składającego się z warstwy folii przylepnej Findley pokrytej jedno- lub dwustronnie wydłużalną włókniną lub wydłużalną folią.

Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku może być wykonana z opisanych tu materiałów na warstwę górną, podkładkę i wkład, zestawionych w różnych kombinacjach. Jak juz wspomniano, wszystkie komponenty podpaski higienicznej 20 mogą być wydłużalne. Pokazana na fig. 1-3 podpaska higieniczna może, na przykład, składać się z warstwy górnej, podkładki i wkładu chłonnego, wykonanych z dowolnych, opisanych wcześniej, materiałów. Różne typy materiałów na warstwę górną, podkładkę i wkład chłonny, można ze sobą łączyć na wiele różnych sposobów.

Alternatywnie, jak juz wspomniano, niektóre komponenty podpaski higienicznej 20 mogą być wydłużalne a inne nie. Na przykład, w celu uzyskania wielu różnych struktur, podpaska higieniczna może składać się z co najmniej jednego ze wspomnianych wcześniej komponentów wydłużalnych, połączonego z dowolnymi, konwencjonalnymi materiałami niewydłużalnymi, lub z co najmniej niektórymi z opisanych wcześniej materiałów podstawowych, przed nadaniem tym materiałom wydłużalności. Rozwiązanie tego typu można zastosować w celu uzyskania niektórych pożądanych własności, lub w celu zmniejszenia całkowitych kosztów podpaski higienicznej 20.

Na figurach 23A-23C przedstawiono kilka nie ograniczających pod żadnym względem przykładów podpasek higienicznych, w których część komponentów jest wydłużalna, a część nie jest. Istnieje oczywiście wiele innych przykładów, które również mieszczą się w zakresie objętym niniejszym wynalazkiem.

Na figurach 23A i 23B przedstawiono podpaskę higieniczną 20 z wydłużalną warstwą górną 38 i podkładką 40 i niewydłużalnym wkładem chłonnym 42. Wkład chłonny 42 jest zawieszony względem warstwy górnej 38 i podkładki 40 na wydłużalnych tasiemkach lub paskach materiału 101. Wydłużalne paski 101 są przymocowane do warstwy górnej 38 i podkładki 40.

Zatem wkład chłonny 42 w przykładach wykonania tego typu jest zawieszony pomiędzy warstwą górną 38 a podkładką 40, a warstwa górna 38 i podkładka 40 tworzą wokół niego wydłużalną strukturę przypominającą torebkę.

Dzięki takiemu rozwiązaniu, pokazana na fig. 23A i 23B podpaska higieniczna 20 (zwłaszcza jej podkładka 40) może wydłużać się wraz z majtkami użytkowniczki, dzięki czemu

169 638 jest wygodna i odpowiednio dopasowana. Niemożliwość wydłużania się wkładu 42 stanowi zaletę polegającą na tym, że pozwala na zachowanie mu własności kapilarnych, nawet po wydłużeniu warstwy górnej 38 i podkładki 40.

Na figurze 23C przedstawiono podpaskę higieniczną 20 z wydłużalną podkładką 40, która jest połączona z niewydłużalną warstwą górną 38 i niewydłużalnym wkładem chłonnym 42. Pokazana na fig 23C podpaska higieniczna 20 posiada podobną zaletę do podpaski higienicznej pokazanej na poprzednim rysunku. Ale podpaska higieniczna 20 z fig. 23C ma również kilka zalet dodatkowych.

Dzięki niemożliwości wydłużania, warstwa górna 38 zachowuje swoje własności kapilarne (tworząc często z wkładem chłonnym 42 kompozytowy układ chłonny) po wydłużeniu podkładki.

Pokazana na fig. 23C podpaska higieniczna 20 umożliwia również tym swoim komponentom, które mają być blisko ciała użytkowniczki (czyli warstwie górnej 38 i wkładowi 42) dokładne dopasowanie się do jego kształtu bez naprężania. Natomiast podkładka 40 musi i może dopasować się do rozciągających się majtek użytkowniczki.

Pokazana na fig. 23C podpaska higieniczna 20 posiada również parę podłużnych, wydłużalnych pasków 99, biegnących wzdłuż tej jej powierzchni, która jest zwrócona ku ciału Paski 99 mogą być wykonane z materiału włókninowego lub niektórych innych, odpowiednich do tego celu materiałów. Korzystnie, paski 99 są miękkie, dzięki czemu ich powierzchnia jest wygodniejsza dla użytkowniczki. Paski 99 służą również do łączenia warstwy górnej 38 z podkładką 40. Zatem paski 99 mogą służyć jako elementy izolujące (opisane dalej), umożliwiające podkładce 40 bardziej niezależne wydłużanie i rozciąganie się względem warstwy górnej 38 i wkładu chłonnego 42, niż w przypadku ich braku.

Do kilku innych, alternatywnych przykładów wykonania podpaski higienicznej z niektórymi komponentami wydłużalnymi a innymi niewydłużalnymi, należą podpaski zaopatrzone w rozciągliwe elementy do jej mocowania z majtkami użytkowniczki. Elementy tego typu opisano dalej.

Oprócz możliwości różnorodnego łączenia różnych materiałów warstwy górnej, podkładki i wkładu, niektóre z wymienionych tu materiałów mogą być wykorzystane w roli elementów służących do więcej niż jednej funkcji, lub też do uformowania więcej niż jednego komponentu wyrobu chłonnego.

Na przykład, niektóre z opisanych tu materiałów piankowych jako nadające się do stosowania we wkładach chłonnych mogą również pełnić rolę warstwy górnej, wkładu chłonnego i podkładki. Można to zrealizować pokrywając nieprzepuszczalną powłoką powierzchnię materiału piankowego zwróconą ku odzieży, albo tez poddać tę powierzchnię materiału piankowego innej obróbce, dzięki której stanie się nieprzepuszczalna dla płynów. W innym przykładzie wykonania można zrezygnować z warstwy górnej 38, a jej funkcje może przejąć warstwa leżąca pod nią. Ponadto, niektóre materiały, opisane tu jako nadające się do stosowania w jednym komponencie, takim jak warstwa górna (lub w podkładce albo we wkładzie), można zastosować w jednym lub kilku innych komponentach. (To jest, pod warunkiem, że materiał posiada, albo też został zmodyfikowany w taki sposób, żeby je posiadał, odpowiednie dla danego komponentu parametry). Ponadto opisane tu sposoby nadawania jednemu z komponentów (takiemu jak warstwa górna, podkładka lub wkład) wydłużalności, można w zasadzie zastosować do nadawania wydłużalności każdemu z pozostałych komponentów.

Opisane powyżej komponenty podpaski higienicznej (warstwa górna, podkładka i wkład chłonny) można ze sobą zestawiać w zespół w dowolny znany sposób, umożliwiający podpasce higienicznej 20 wydłużanie.

W pokazanym na fig. 1, zalecanym przykładzie wykonania, wymiary komponentów podpaski higienicznej 20 są dobrane w taki sposób, ze krawędzie warstwy górnej 38 i podkładki 40 wystają poza krawędzie wkładu chłonnego 42. Podkładka 40 jest wykonana z rozciągliwej folii przylepnej. Wkład chłonny 42 znajduje się na górnej powierzchni podkładki 40. Następnie, na górnej powierzchni wkładu chłonnego 42 umieszczona jest warstwa górna 38. Te części krawędzi warstwy górnej 38, które wystają poza części krawędzi wkładu chłonnego są łączone z wystającymi częściami podkładki 40. Jak widać na fig. 1, korzystnie, warstwa górna 38 jest

169 638 również połączona z podkładką 40 wzdłuż pierwszego Miwu, np. szwu 90. Korzystnie, szew 90 jest nieprzepuszczalny dla płynów. Szew 90 można tworzyć w dowolny, powszechnie znany, stosowany w technice sposób, np. za pomocą kleju, techniką karbowania lub termozgrzewania. Szew 90, pokazany na przedstawionym na fig 5 wyrobie ze skrzydełkami, biegnie w całości wzdłuż obwodu głównej części 21 podpaski higienicznej. Stwierdzono, ze konstrukcja tego typu umożliwia odpowiednie połączenie komponentów podpaski higienicznej bez konieczności powierzchniowego łączenia ze sobą sąsiednich komponentów. Jednakże często, jak wspomniano juz wcześniej, zaleca się również powierzchniowe łączenie komponentów. Ze względu na łatwość montażu, opisana powyżej konstrukcjajest zalecanym przykładem wykonania podpaski higienicznej. (Istnieje możliwość stosowania innych sposobów łączenia ze sobą różnych komponentów).

Na przykład, niniejszy wynalazek dotyczy również tak zwanych wyrobów rękawowych. W wyrobach tego typu, przepuszczalny dla płynów materiał pokryciowy (np. materiał na warstwę górną) można owijać wokół całego wkładu chłonnego i podkładki, a następnie komponenty podpaski higienicznej łączyć ze sobą. W rozwiązaniach alternatywnych, warstwa górna może być owijana wokół wkładu chłonnego, a owinięty wkład umieszczany na podkładce i mocowany do niej.

Na zwróconej ku odzieży powierzchni 40B podkładki 40 mogą znajdować się elementy mocujące (lub środki do mocowania podpaski higienicznej do odzieży użytkowniczki lub urządzenia mocujące) 44.

Na figurze 3 pokazano ogólnie centralny element mocujący, na przykład przylepny centralny element mocujący 44, przystosowany do mocowania podpaski higienicznej 20 do krokowego obszaru bielizny. Centralny element mocujący 44 służy do mocowania głównej części 21 podpaski higienicznej do krokowej części majtek.

Na figurze 5 pokazano skrzydełkowy element mocujący, np. klej 45 na skrzydełkach. Zadaniem kleju 45 na skrzydełkach jest przytrzymywanie skrzydełek 52 w odpowiednim położeniu po opisanym dalej ich owinięciu wokół krawędzi krokowej części majtek. Klej 45 jest nałożony na zewnętrzną powierzchnię klapek 52, w sąsiedztwie ich krawędzi zewnętrznej 52 (tj. na tych końcach skrzydełek 52, które znajdują się w najdalszej odległości od osi podłużnej L podpaski higienicznej 20). Skrzydełka 52 można utrzymywać w odpowiednim położeniu mocując je do bielizny lub do przeciwległego skrzydełka.

Przylepne elementy mocujące można odpowiednio pokrywać paskami zdejmowalnymi lub warstwami abhezyjnymi, np. warstwą abhezyjną, do elementu centralnego i warstwą abhezyjną do elementu na skrzydełkach; w obu przypadkach elementy te oznaczono liczbą 50. Elementy przylepne trzeba pokrywać warstwami abhezyjnymi w celu zabezpieczenia kleju przed przylepieniem się do obcych elementów przed użyciem podpaski higienicznej. Nadające się do tego celu warstwy abhezyjne opisano w Patencie Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,917,697.

W celu uproszczenia opisu, elementy mocujące omówiono początkowo jako elementy przylepne, ale nie są to jedyne ich typy. Do zalecanych elementów mocujących należą, ale nie wyłącznie, elementy samoprzylepne, mechaniczne i elementy kombinowane, mechanicznoprzylepne. Poniżej zamieszczono szczegółowy opis zalecanych typów elementów łączących i ich konfiguracji.

W przypadku stosowania, samoprzylepne elementy mocujące można instalować na zwróconej ku odzieży powierzchni 40B podkładki 40, mocując je w różnorodnych konfiguracjach i postaciach. W cienkich, giętkich podpaskach higienicznych, konfiguracje przylepnych elementów mocujących można stosować do różnych celów. W Międzynarodowym Zgłoszeniu Patentowym WO 92/04000, zatytułowanym Kształt przylepnych elementów łączących do wyrobów chłonnych, na które powołuje się niniejszy dokument, ujawniono konfiguracje umożliwiające: (1) dostosowywanie się podpaski higienicznej do ciała użytkowniczki; (2) zmniejszanie skłonności podłużnych krawędzi podpaski higienicznej do zwijania się i skłębiania, oraz zmniejszania skłonności krawędzi końcowych do zawijania się i zapobiegania możliwości stykania się kleju z ciałem użytkowniczki i włosami łonowymi.

Zgłoszenie to ujawnia, ze w celu zmniejszenia skłonności sprężystych pasków w majtkach do wywierania sił powodujących zawijanie się podłużnych krawędzi podpaski higienicznej,

169 638 całkowita szerokość przylepnych elementów mocujących powinna być możliwie bliska szerokości krokowego obszaru majtek użytkowniczki. W zgłoszeniu Papa i innych ujawniono również, że w co najmniej niektórych przykładach wykonania, wzdłuż osi podłużnej L podpaski higienicznej 20 powinny znajdować się obszary, w których podkładka 40 nie jest przymocowana do majtek użytkowniczki, dzięki czemu wspomniana centralna część podkładki 40 może odłączać się do majtek a podpaska higieniczna może odkształcać się przybierając w przekroju poprzecznym kształt litery W, podobny do pokazanego na fig. 69.

W w/w zgłoszeniu ujawniono, ze w celu zmniejszenia możliwości odskakiwania krawędzi końcowych 24 podpaski higienicznej, klej powinien znajdować się w ich pobliżu, ale nie za blisko. Klej nie powinien znajdować się zbyt blisko krawędzi końcowych 24 ze względu na to, że ich niewielki odskok mógłby prowadzić do stykania się kleju z ciałem użytkowniczki. Korzystnie, klej nie powinien znajdować się dalej niż o około 6 mm od krawędzi końcowych 24, a bardziej korzystnie, nie dalej niż około 6 mm, plus lub minus około 3 mm. Konfiguracje kleju według niniejszego wynalazku można zastosować do tych samych celów, a ponadto w celu uzyskania podpasek higienicznych dopasowujących się po założeniu do dynamicznych zmian ciała i majtek użytkowniczki. Rodzaj konfiguracji kleju zależy od tego, czy stosowane są wydłużalne czy niewydłużalne elementy przylepne. Ta część podpaski higienicznej, na której znajdują się wydłużalne elementy przylepne będzie wydłużalna. Podpaski higieniczne z niewydłużalnymi elementami przylepnymi mogą zazwyczaj wydłużać się tylko w obszarach pomiędzy niewydłużalnymi paskami przylepnymi. W związku z tym, w przypadku stosowania niewydlużalnych elementów przylepnych, nakłada się je, korzystnie, w układzie przerywanym, co umożliwia podpasce higienicznej wydłużanie się w obszarach znajdujących się pomiędzy elementami przylepnymi.

Konfiguracje, w jakich można nanosić klej, są różnorodne, w tym, ale nie wyłącznie, następujące: (1) pojedyncza strefa lub pasek kleju; (2) dwa równoległe, zorientowane podłużnie, paski kleju po przeciwległych stronach osi podłużnej; (3) dwa łukowe, zwrócone wypukłością do wewnątrz, paski kleju; i (4) wiele pasków kleju. Jeżeli klej jest wydłużalny, to w ramach wymienionych powyżej konfiguracji (i innych), klej można nanosić w postaci paska ciągłego lub przerywanego. Jak juz wspomniano, jeżeli klej nie jest wydłużalny, to korzystnie, nakłada się go w postaci pasków przerywanych, w tym, ale nie wyłącznie, kropek, przerywanych linii i podobnych.

Na figurze 3 pokazano jedną z zalecanych konfiguracji kleju, przeznaczoną do stosowania na podpasce higienicznej według niniejszego wynalazku. Pokazana konfiguracja kleju składa się z sześciu kwadratowych elementów o wymiarach ok. 2 cm x 2 cm i dwóch, zorientowanych podłużnie prostokątnych elementów o wymiarach około 2 cm x 6,4 cm. W każdej strony osi podłużnej L znajduje się jeden element prostokątny. Elementy kwadratowe są umieszczone w obszarach końcowych 28 i 30 podpaski higienicznej. Elementy kwadratowe są rozmieszczone w każdym z obszarów końcowych w taki sposób, że jeden z nich leży w każdym narożniku 27, a jeden wzdłuż osi podłużnej.

Każdy z pasków przylepnych 44 może być pokryty oddzielnym paskiem pokryciowym 50. Jednakże, korzystnie, wszystkie paski przylepne są pokryte jednym arkuszem materiału abhezyjnego. Rozwiązanie tego typu ułatwia proces produkcji i jest korzystne dla użytkownika, który nie musi zdejmować kilku małych, oddzielnych pasków pokryciowych 50. Jeżeli stosowane elementy przylepne są wydłużalne, to, korzystnie, powinny wydłużać się w przybliżeniu w taki sam sposób, jak podpaska higieniczna, dla której odpowiednie wartości podano w tabeli 1.

Do wydłużalnych elementów przylepnych odpowiedniego typu należą same kleje wydłużalne lub wydłużalne kombinacje kleju i podkładki. Dopuszcza się możliwość stosowania dowolnych, znanych w technice, wydłużalnych elementów przylepnych. Do wydłużalnych kombinacji klej/podkładka odpowiedniego typu należą, ale nie wyłącznie, niewydłużalny klej na podkładce z materiału wydłużalnego, znany jako 3 Sigma 2474, dostępny w firmie Anchor Continental, Inc., 3 Sigma Division, z Covington, Ohio; sprężyście rozciągliwe folie przylepne, takie jak folia przylepna Findley 198-338, lub sprężyście rozciągliwa folia przylepna XPO-0-014 firmy 3M, dostępna w firmie Minnesota Mining and Manufacturing Company z St. Paul,

169 638

Minesota; lub kleje natryskowe, takie jak klej 1442 firmy 3M na folii o małym module sprężystości.

Odpowiednimi klejami niewydłużalnymi mogą być kleje określane jako kleje o grubości 0,6 mila z firmy Century Adhesives pod nazwą wyrobu A305-4, lub z firmy Anchor Continental, Inc., 3 Sigma Division z Covington, Ohio. Szczegółowy opis odpowiednich niewydłużalnych, przylepnych elementów mocujących zamieszczono w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,917,697.

Elementy mocujące stosowane we wszystkich, różnych, opisanych tu przykładach wykonania według mniejszego wynalazku nie muszą być wyłącznie elementami przylepnymi. Do tego celu można zastosować dowolny, znany w technice, typ elementu mocującego.

Na przykład, podpaska higieniczna 20 może być mocowana do bielizny użytkowniczki za pomocą konwencjonalnego materiału haczykowego VELCRO, albo za pomocą elementów mocujących opisanych w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o numerach: 4,946,527, 5,058,247 i 5,116,563 oraz w Zgłoszeniu Europejskiej Organizacji Patentowej 0 381 087, lub za pomocą pianek o wysokim współczynniku tarcia i innych materiałów ciernych o wysokich współczynnikach tarcia, takich jak opisane w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o numerach: 4,166,464, 4,834,739, oraz 5,011,480.

Siły rozciągające, z jakimi majtki użytkowniczki działają na zwróconą ku odzieży powierzchnię 20B podpaski higienicznej 20 w reakcji na ruchy ciała użytkowniczki, są źródłem wielu problemów prowadzących do odłączania się przylepnych elementów mocujących od majtek użytkowniczki. Uważa się, ze szczególnie przydatne do tego celu są łączniki mechaniczne, zainstalowane na rozciągliwych wyrobach chłonnych, ze względu na ich skłonność do zmniejszania wpływu tych sił ścinających. Łączniki mechaniczne sprzęgające się z tkaniną, z jakiej są wykonane majtki użytkowniczki poruszają się wraz z majtkami, co zmniejsza problemy wynikające z działania sił tnących.

Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku może być wyposażona w opcjonalne komponenty dodatkowe. (W razie potrzeby, komponentom tym można nadać wydłużalność w dowolny opisany tu sposób). Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku może być zaopatrzona w jedną lub więcej warstw przepuszczalnych lub chłonnych. Dodatkowe warstwy przepuszczalne lub chłonne można umieszczać pomiędzy wkładem chłonnym 42 a warstwą górną 38, lub podkładką 40, albo w obu tych miejscach. Jak widać na fig. 6, pomiędzy warstwą górną 8, a wkładem chłonnym 42, znajduje się warstwa chłonna, np. warstwa odbiorcza 46. Warstwa 46 może być określana jako dodatkowa warstwa górna, lub płat zbierający albo warstw'a odbiorcza.

W pokazanym na fig. 6 przykładzie wykonania, warstwę odbiorczą 46 stanowi złozony płat materiału włókninowego. Jednakże rozumie się samo przez się, że warstwa odbiorcza 46 me musi mieć postaci złożonego arkusza materiału.

W stosowanym tu znaczeniu, termin warstwa lub wstęga, używany w odniesieniu do warstwy odbiorczej, obejmuje, ale nie ogranicza się, do pojedynczych, nie złożonych arkuszy materiału, arkuszy złożonych, pasków materiału, luźnych lub spojonych włókien, materiałów wielowarstwowych lub laminatów, albo innych kombinacji takich materiałów. Zatem terminy warstwy i wstęgi nie ograniczają się do pojedynczych, nie złożonych, warstw lub arkuszy materiału.

Na figurze 6 przedstawiono warstwę odbiorczą 46 w postaci arkusza złożonego w kształt podwójnej litery z. A dokładniej, arkusz 46 jest złożony w taki sposób, że po przecięciu podpaski higienicznej wzdłuż osi poprzecznej T, przekrój poprzeczny lewej połówki złożonego arkusza materiału ma postać odwróconej litery z, natomiast prawej połówki - postać liter z. Korzystnie, arkusz materiału 46 jest złożony w ten sposób, ze posiada część górną 49, wyglądającą w rzucie z góry jak prostokątny pasek. Korzystnie, długość górnej części 49 warstwy odbiorczej 46 wynosi około 227 mm, a szerokość od około 25 do około 38 mm. Korzystnie, grubość górnej części 49 wynosi od około 0,5 mm do około 4 mm (skutkiem stosowania górnych wartości z tego przedziału są grubsze wyroby). Szczegółowy opis takiej złożonej warstwy zamieszczono w Zgłoszeniach Patentowych PCT Nr WO 92/07535.

169 638

Na figurze 7 przedstawiono uproszczony, w stosunku do pokazanego na fig. 6, przekrój poprzeczny, na którym widać alternatywny układ komponentów podpaski higienicznej 20. Na fig. 7, warstwa odbiorcza 46 stanowi integralną warstwę (lub składnik), a nie oddzielną warstwę umieszczoną na górnej powierzchni wkładu 42, i stanowi górną warstwę struktury laminatowego wkładu chłonnego 42. Zadaniem warstwy odbiorczej 46 jest poprawa wsiąkania wydzielin fizjologicznych we wkład chłonny 42 i rozprowadzania ich po nim. Istnieje kilka powodów przywiązywania tak istotnego znaczenia do poprawy wsiąkania wydzielin fizjologicznych. Lepsze wsiąkanie przyczynia się do bardziej równomiernego rozprowadzenia wydzielin fizjologicznych po całym wkładzie chłonnym.

Lepsze wsiąkanie umożliwia również wytwarzanie stosunkowo cienkich podpasek higienicznych według niniejszego wynalazku. Warstwa odbiorcza 46 jest w stanie rozprowadzać wydzieliny fizjologiczne po dużej powierzchni wkładu chłonnego 42. Zatem warstwa odbiorcza 46 umożliwia podpasce higienicznej 20 wchłanianie stosunkowo dużej ilości wydzielin fizjologicznych. Znane dotychczas podpaski higieniczne działały na zasadzie wysokiego stopnia chłonności w pionie od miejsca, w które początkowo były wydalane wydzieliny. Wkłady chłonne znanych podpasek higienicznych takiego typu, były bardzo grube, a więc mogły wchłaniać duże ilości wydzielin, wykorzystując do tego celu tylko w niewielkim procencie pojemność chłonną w kierunku powierzchniowym lub poprzecznym. Cieńsze odmiany podpasek higienicznych 20 według niniejszego wynalazku mogą wchłonąć stosunkowo duże ilości wydzielin, ponieważ mechanizm nasiąkania umożliwia rozprowadzanie wydzielin po dużej powierzchni wkładu chłonnego 42, co umożliwia lepsze i szybsze pionowe wchłanianie wydzielin przez wkład chłonny 42.

Warstwa odbiorcza 46 może również służyć do kierowania wydzielin ku końcom 42D wkładu. Osadzone na wkładzie 42 płynne wydzieliny wykazują skłonność do promieniowego przemieszczania się na zewnątrz od miejsca ich osadzenia. Wkład chłonny 42 podpaski higienicznej 20 jest znacznie węższy w porównaniu ze swoją długością, w związku z czym płynne wydzieliny znacznie szybciej dochodzą do podłużnych krawędzi 42C wkładu 42C³ niż do jego końców 42D. Warstwę odbiorczą 46 można wykorzystać do nasiąkania wydzielinami w kierunku podłużnym i do kierowania ich ku końcom 42D wkładu chłonnego. Zapewnia to lepsze wykorzystanie pojemności chłonnej wkładu oraz zmniejsza możliwość przesiąkania wydzielin, które zbyt wcześniej osiągają krawędzie podłużne 42C wkładu.

Warstwa odbiorcza 46 ma podane poniżej własności. Warstwa odbiorcza 46 powinna być przepuszczalna dla płynów. Korzystnie, warstwa odbiorcza 46 jest również podatna, miękka w dotyku i nie drażniąca skóry użytkowniczki. Można ją wytwarzać z dowolnych materiałów zdolnych do rozprowadzania wydzielin fizjologicznych w zalecany, opisany powyżej sposób. Materiały te powinny również być dostosowane do spajania z warstwą górną 38. Korzystnie, warstwa odbiorcza 46 jest również rozciągliwa. Warstwa odbiorcza 46 ma powierzchnię (lub stronę) zwróconą ku ciału, 46A oraz powierzchnię 46B, zwróconą ku odzieży.

Warstwa odbiorcza 46 powinna być hydrofilowa. Włókna lub przędza 55, z jakiej jest wykonana warstwa odbiorcza 46 mogą być hydrofilowe z natury. Alternatywnie, własności hydrofilowe można im nadać za pomocą odpowiedniej obróbki. Odpowiednie sposoby, nadające włóknom własności hydrofilowe, obejmują ich obróbkę za pomocą środka powierzchniowo czynnego. Obróbka włókien polega na spryskiwaniu środkiem powierzchniowo czynnym materiału, z jakiego jest wykonana warstwa odbiorcza, lub zanurzaniu go w środku powierzchniowo czynnym. Bardziej szczegółowe omówienie obróbki tego typu i mechanizmu hydrofilowości przedstawiono, odpowiednio, w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,988,344 i 4,988,345. Dzięki hydrofilowości włókien warstwa odbiorcza 46 jest w stanie wciągać płynne wydzieliny fizjologiczne przez warstwę górną 38.

Warstwa odbiorcza 46 może być wykonana z wielu takich samych materiałów, z jakich jest wykonany wkład chłonny. Warstwa odbiorcza 46 może być wykonana z tkanin lub włóknin. Mogą to być materiały syntetyczne, lub częściowo syntetyczne a częściowo naturalne. Do odpowiednich do tego celu włókien syntetycznych należą włókna poliestrowe, polipropylenowe, polietylenowe, nylonowe, włókna z regenerowanej celulozy lub octanu celulozy, przy czym zaleca się włókna poliestrowe. Do odpowiednich włókien naturalnych należą bawełna, celuloza

169 638 lub inne włókna naturalne. Warstwa odbiorcza 46 może być również co najmniej częściowo wykonana z sieciowanych włókien celulozowych, lub, jak w przypadku podanych poniżej zalecanych przykładów wykonania, z włókien z kapilarnymi kanalikami. Warstwa odbiorcza 46 może również składać się z kombinacji wspomnianych powyżej materiałów, takich jak mieszanki włókien podobnych do opisanych powyżej, przeznaczonych do stosowania we wkładach chłonnych o strukturze mieszanej, lub z dowolnych, równoważnych materiałów lub kombinacji materiałów. Włókna lub przędza 55, z jakiej jest wykonana warstwa odbiorcza 46, mogą być dowolnej długości, począwszy od włókien elementarnych ciętych do ciągłych. Korzystnie, długość włókien 55 wynosi od około 2,5 cm do około 7,5 cm, a korzystniej, około 3,8 cm. Korzystnie, numer denier włókien 55 w odniesieniu do włókna elementarnego powinien wynosić od około 1 do około 3, bardziej korzystnie około 1,5.

Korzystnie, orientacja włókien 55 warstwy odbiorczej 46, jest głównie jednokierunkowa. Typowo, warstwa odbiorcza 46 może być wytwarzana z włókien zorientowanych w kierunku maszynowym (MD). Warstwa odbiorcza 46 może być umieszczona w wyrobie w taki sposób, ze większość włókien 55 jest zorientowana w kierunku podłużnym albo w kierunku poprzecznym. (To jest, włókna 55 są generalnie równoległe do osi podłużnej lub poprzecznej L podpaski higienicznej 20).

W stosowanym tu znaczeniu, sformułowanie generalnie równolegle do jednej z osi, ma dotyczyć włókien odchylających się od odpowiedniej osi. Włókna są uważane za generalnie równoległe do osi podłużnej dopóki są zorientowane bardziej w kierunku podłużnym mż w poprzecznym.

Orientacja włókien 55 w warstwie odbiorczej 46 w kierunku podłużnym może być stosowana w celu preferencyjnego kierowania płynnych wydzielin, osadzonych na warstwie odbiorczej 46 do przesączania się i rozprowadzania w kierunku końców 42D wkładu chłonnego 42. Z kolei, jeżeli włókna 55 warstwy odbiorczej mają być generalnie równoległe do osi podłużnej L, to niektóre rodzaje obróbki, np. walcowanie pierścieniowe, warstwy odbiorczej 46 muszą być wykonywane w taki sposób, żeby warstwa ta była wydłużalna w kierunku podłużnym.

Wymiary warstwy odbiorczej mogą być dowolne. Warstwa odbiorcza 46 nie musi biec na całej szerokości wkładu chłonnego 42. Na przykład, warstwa odbiorcza 46, może mieć postać paska umieszczonego w położeniu podobnym (i o podobnych wymiarach) do części górnej 49 arkusza złożonego w kształt litery z, pokazanego na fig. 5 i 6.

Jeżeli warstwa odbiorcza 46 jest wykonana z_ włókniny, to można ją wytwarzać wieloma różnymi sposobami. Poniżej podano kilka z nich, ale nie wszystkie, w kolejności od najbardziej do najmniej zalecanych: formowanie z materiału w stanie stopionym, przędzenie, formowanie wyczeskowe, przy czym w skład ostatniego z nich wchodzą, w zalecanej kolejności, spajanie termiczne, formowanie techniką przedmuchiwania powietrza, formowanie z proszków, spajanie lateksowe, spajanie ropuszczalnikowe, lub najbardziej zalecane, przędzenie koronkowe. Ostatnia ze wspomnianych technik jest bardziej zalecana ponieważ umożliwia łatwe orientowanie włókien w jednym kierunku. Odpowiednimi na warstwę odbiorczą, dostępnymi na rynku, wyrobami są tkanina o nazwie SONTARA o składzie 70%/30% włókien z regenerowanej celulozy i celulozowych. Szczegółowy opis tkaniny SONTARA zamieszczono w Patentach Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,950,264 i 5,009,653.

W szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, warstwa odbiorcza 46 składa się z włókniny formowanej techniką przędzenia koronkowego wykonanej w włókien trwale zwilżanych. Korzystnie, warstwa odbiorcza 46 jest wykonana ze wstęgi materiału włókninowego wytwarzanego techniką przędzenia koronkowego z politereftalanu etylenowego (lub PET) posiadającej gramaturę 35 g/m². Materiały tego typu są wytwarzane przez firmę Veratec Company z Walpole, Massachusetts. Formowany techniką przędzenia koronkowego materiał włókninowy jest wytwarzany w taki sposób, że większość włókien jest zorrentowana w jednym kierunku.

Włókna w szczególnie zalecanej warstwie odbiorczej 46 są wykonane z żywicy PET i powlekane trwale zwilżalną substancją CELWET. W stosowanym tu znaczeniu, termin trwale zwilżalne odnosi się do włókien, które podczas badania sposobem podanym w normie ASTM D 1117-74 Basket Sink Method nasiąkają w czasie poniżej lub równym około 7 sekund.

169 638

Obróbkę za pomocą środka CELWET zaleca się, zwłaszcza w odniesieniu do podpasek higienicznych z warstwą górną 38 składającą się z folii perforowanej lub siateczki wykonanej z włókniny formowanej techniką hydrodynamiczną, taką jak opisano w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/810/744, ponieważ pokryte nim włókna zostają silnie hydrofilowe po procesie formowania hydrodynamicznego, w związku z czym bardzo dobrze wchłaniają krew.

W innym, szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, warstwa odbiorcza 46 składa się ze spajanej techniką przędzenia włókniny polipropylenowej CELESTRA znanej pod nazwą P-9, produkowanej przez Fiberweb Group.

W razie konieczności, podpaska higieniczna 20 może być zaopatrzona dodatkowo w skrzydełka 52, wybiegające na zewnątrz z każdej jej krawędzi podłużnej 22. Skrzydełka 52 mogą mieć dowolną konfigurację. Odpowiednie do tego celu skrzydełka 52 mogą, na przykład, być wykonane sposobami opisanymi w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki: 4,589,876 i 4,687,478; i zgłoszeniach Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki 07/769,891; zatytułowanym Wyrób chłonny ze skrzydełkami i strefami o zróżnicowanej wydłużalności, 07/832,246, zatytułowanym Wyrób chłonny z założonymi do środka pofałdowanymi skrzydełkami, 07/707,233, zatytułowanym Podpaska higieniczna z wydłużalnymi poprzecznie elementami do jej mocowania do bielizny użytkowniczki.

Poniżej zamieszczono przykłady ilustruj ące praktyczne rozwiązania podpaski higienicznej według niniejszego wynalazku, zwłaszcza podpasek higienicznych, w których zastosowano włókna z kapilarnymi kanalikami. Jednakże, podane przykłady nie mają ograniczać zakresu rozwiązań konstrukcyjnych ujętych w nich wyrobów chłonnych.

Podpaskę higieniczną wykonano ręcznie z podanych poniżej komponentów. Sposób montażu komponentów pokazano na fig. 18. Warstwa górna 38 jest wykonana sposobem opisanym w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,463,045 i walcowana pierścieniowo w celu nadania jej wydłużalności podłużnej.

Wkład chłonny 42 jest wykonany z opisanego powyżej laminatu z materiałem superchłonnym i ponacinany lub częściowo ponacinany, w celu nadania mu wydłużalności podłużnej. Na fig. 18 pokazano wkład chłonny 42 ponacinany w obszarach końcowych 28 i 30, ale bez nacięć w obszarze centralnym 32. Podkładka 40 jest wykonana z wydłużalnej folii przylepnej znanej pod nazwą Formula #198-388, produkowanej przez Findley Adhesives Company z Wauwatosa, Wisconsin.

Korzystnie, podpaska higieniczna 20 z fig. 18 posiada również warstwę włókien 150 z kapilarnymi kanalikami. W skład grubego tamponu wchodzi materiał 152 wykonany z włókien z kapilarnymi kanalikami. W opisanych dalej w przykładach II i III cienkich podpaskach higienicznych nie ma warstwy 152 włókien, natomiast warstwę włókien z kapilarnymi kanalikami można zgromadzić w środku w postaci kłębka 154. Ponadto w skład podpaski higienicznej 20 wchodzi warstwa z krepowanego papieru ręcznikowego 156 BOUNTY (TM) oraz polietylenowe końcówki ochronne 158.

Na figurze 18 przedstawiono jedną z zalecanych konfiguracji elementów przylepnych przeznaczoną do zastosowania we wspomnianym przykładzie wykonania wydłużalnej podpaski higienicznej. Pokazana konfiguracja elementów przylepnych składa się z sześciu kwadratowych pasków przylepnych 44 o wymiarach około 2 cm x 2 cm oraz dwóch zorientowanych podłużnie prostokątnych pasków przylepnych 44 o wymiarach około 2 cm x 6,4 cm. Z każdej strony osi podłużnej L znajduje się jeden prostokątny pasek. Paski kwadratowe znajdują się w obszarach końcowych 28 i 30 podpaski higienicznej 20. Paski kwadratowe są rozmieszczone w każdym z tych obszarów w taki sposób, że jeden z nich znajduje się w każdym narożniku 27, a drugi leży wzdłuż osi podłużnej L. Przylepne paski 44 mogą być wydłużalne, niewydłużalne lub niektóre z nich wydłużalne a inne nie. Każdy z pasków przylepnych 44 może być pokryty oddzielnym paskiem abhezyjnym lub paskiem pokryciowym 50. Jednakże, korzystnie, w celu ułatwienia produkcji i nie zmuszania użytkownika do wyrzucania kilku małych pojedynczych arkusików pokryciowych 50, paski te są pokryte jednym arkusikiem abhezyjnym. Dopuszcza się stosowalnie

169 638 dowolnych, dostępnych na rynku, materiałów abhezyjnych. W jednym ze szczególnie zalecanych przykładów wykonania, pasek abhezyjny można zastąpić owinięciem, stanowiącym jednocześnie opakowanie jednostkowe podpaski higienicznej jak i opakowanie do wyrzucania jej po zużyciu, jak opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,556,146.

Korzystnie, włókna z kapilarnymi kanalikami są w zasadzie skędzierzawione. Do odpowiednich włókien z kapilarnymi kanalikami należą włókna firmy Eastman Chemical Company oznakowane SW194. Materiał ten jest wstęgą wykonaną z ciętych włókien techniką wyczeskową, karbikowanych podciśmemowo do 7,8 karbików na cal i mających przekrój w kształcie litery H o szerokości kanalika 37 mikrometrów a głębokości 48 mikrometrów oraz numer denier około 22 dpf. Korzystnie, długość włókien z kapilarnymi kanalikami wynosi 15,2 cm; używano włókien 0,75 g.

W procesie produkcji, cięto walcowaną pierścieniowo warstwę górną na określone wymiary, umieszczano na jej spodniej części szablon (z otworem 5x17,8 cm) i natryskiwano klej Findley 4031. Klej nanoszono w postaci spirali (patrz fig. 18A).

W środek pokrytego warstwą kleju obszaru wciskano ręcznie warstwę włókien SW194 z kapilarnymi kanalikami w taki sposób, że włókna biegły równolegle do drugiej osi warstwy górnej. Korzystnie, włókna z kapilarnymi kanalikami są wciskane w środek pokrytego klejem obszaru w taki sposób, że co najmniej częściowo pokrywają co najmniej niektóre otworki w warstwie górnej. Włókna z kapilarnymi kanalikami mogą również co najmniej częściowo wchodzić w otworki w warstwie górnej.

W środek warstwy włókien SW194 z kapilarnymi kanalikami wciskane są ręcznie włókna SW173 z kapilarnymi kanalikami w postaci warstwy (z włóknami biegnącymi równolegle do długiej osi wyrobu). W wyniku powstaje Zespół Wyjściowy złożony z warstwy górnej i włókien z kapilarnymi kanalikami.

Ze względu na wygodę, pozostała część procedury jest realizowana za pomocą wklęsłej formy. Do formy wkładana jest podkładka przylepna Findley (podkładka polietylenowa z powłoką przylepną i papierem abhezyjnym). Na podkładkę nakładany jest ponacinany, laminowany wkład superchłonny (lub żelujący materiał chłonny, lub AGM), a na nim bibułka krepowana (BOUNTY). Przygotowany w omówiony powyżej sposób Zespół Wyjściowy jest umieszczany na krepowanej bibułce, jak pokazano na fig. 18. Po umieszczeniu zespołu wyjściowego na krepowanej bibułce, jego komponenty są obciągane płynnie wokół krawędzi formy, ale nie na tyle silnie, żeby zaczynały od niej odstawać. Następnie krawędzie są silnie dociskane w taki sposób, żeby przywarły do kleju na podkładce.

Wyrób jest wyjmowany z formy a jego końcówki dociskane za pomocą rolki. Następnie ze spodniej powierzchni podkładki jest zdejmowany papier abhezyjny. Wyrób jest zaopatrywany w polietylenowe paski ochronne oraz w przylepne paski do jego mocowania do majtek. Zewnętrzna powierzchnia warstwy górnej jest spryskiwana warstwą środka powierzchniowo czynnego PEGOSPERSE o grubości 0,01 g, firmy Lonza, Inc., Williamsport, PA.

Parametry gotowego wyrobu są następujące.

Parametr	Daee techrnzzee
Masa tamponu (g)	9,82 ±0,12
Masa wkładu (g) tylko laminat	2,57 ± 0,04
Długość tamponu (mm)	226 ± 1
Długość wkładu (mm)	17e± 1
Szerokość tamponu w środku (mm)	81±2
Szerokość wkładu w środku (mm)	70 ±0
Grubość tamponu (cale przy 0,13 psi)	0,611 ±0,02
Grubość wkładu (cale przy 0,13 psi)	0,058 ± 0,,03
Długość połączenia (mm)	e± 1

169 638

Komponenty	Dane technćczne
Warstwa górna z walcowanej pierścieniowo folii polietylenowej (według Patentu Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,463,045)	ca. 9 x 5
Włókna z kapilarnymi kanalikami SW194 (Eastman)	Ug
Włókna z kapilarnymi kanalikami SW173 (Eastman)	0,5 g
Podkładka z wydłużalnej folii przylepnej Findley (Formula #198-338)	9)' ' x5
Marszczony papier ręcznikowy BOUNTY	Profilowany*
Klej do mocowania do majtek	Sześć pisków 3/4' ' x 3/4; dwa paski 3/4 x 2,5
Papier abhezyjny	W młarę potrzeby
Środek powierzchniowo czynny (PEGOSPERSE)	00) g
Białe końcówki ochronne	4' ' x0,75
Ponacinany wkład chłonny z żelującym materiałem chłon-	70 mm x 193 mm z mepona-
nym (AGM), obszar centralny bez nacięć; całkowita masa	cinanym obszarem cen-
wkładu 2,6 g; zawiera 0,7 g AGM w postaci pohakrylanu	Iralnym o wymiarach 2-3/4
Klej Findley-4031	0,05 g

* Kształt pokazano na fig. 18(38). Kształt został dobrany do anatomii ciała.

Wygląd tamponu pokazano na fig. 18. Zespół wkładu cienkiego jest taki sam z tym wyjątkiem, że zamiast warstwy włókien CCF SW 194 (150) zastosowano włókna CCF SW173, oraz zrezygnowano z warstwy włókien (152).

Sposób montażu zespołu. Pociąć włókna z kapilarnymi kanalikami (CCF SW173) na odcinki o długości 17,8 cm; stosować włókna 0,75 g. Pociąć walcowaną pierścieniową warstwę górną na wymiar. Położyć szablon na spodnią powierzchnię warstwy górnej i nałożyć na mą klej Findley 4031 (spiralnie). Wcisnąć ręcznie włókna CCF SW173 w środek obszaru pokrytego klejem w taki sposób, żeby włókna biegły w zasadzie równolegle do długiej osi warstwy górnej. Położyć podkładkę Findley na płaskiej powierzchni. Położyć ponacinany, laminatowy wkład z AGM na podkładce Findley. Wycentrować krepowaną bibułkę BOUNTY (wyprofilowaną w taki sam sposób jak warstwa górna) na laminatowym wkładzie. Wycentrować Zespół Wyjściowy, złożony z warstwy górnej i włókien z kapilarnymi kanalikami, względem krepowanej bibułki. Przymocować Zespół Wyjściowy i wygładzić przy krawędziach. Docisnąć krawędzie rolką. Oderwać papier abhezyjny ze spodniej części tamponu. Przedrzeć i wyjąć 2 lub 3 kawałki, a następnie umieścić końcówki na końcach wyrobu. Umieścić na tamponie elementy mocujące do majtek (PFA). Natrysnąć na warstwę górną 0,01 g środka powierzchniowo czynnego PEGOSPERSE.

Parametry gotowego wyrobu są następujące.

Parametr	Dane technćcz
Masa tamponu (g)	8,50 ±0,18
Masa wkładu (g) laminat	2,54 ± 0,09
Długość tamponu (mm)	232 ± 1
Długość wkładu (mm)	220 ± 1
Szerokość tamponu w środku (mm)	85 ± 1
Szerokość wkładu w środku (mm)	65 ±0
Grubość tamponu (cale przy 0,13 psi)	0,21 ±0,005
Grubość wkładu (cale przy 0,13 psi)	0,074 ± 00^^3

169 638

Komponenty	Dane techniczne
Warstwa górna folii polietylenowej (walcowana pierścieniowo; według Patentu Stanów Zjedn Ameryki Nr 4,463,045)	ca. 9' ' x 5
Włókna z kapilarnymi kanalikami SW173 (Eastman)	0,75 gi długość 7
Podkładka z wydłużalnej folii przylepnej Findley (Formuła #198-338)	9' ' x5
Marszczony papier ręcznikowy BOUNTY	Profilowany'*
(PFA) Klej do mocowania do majtek	Sześć pasków 3/4' ' x 3/4; dwa paski 3/4 x 2,5
Papier abhezyjny	W ma arę potrzeby
PEGOSPERSE	0,01 g
Białe końcówki ochronne	4' ' x 3/4
Ponacinany wkład chłonny z AGM, obszar centralny bez	(55 mm x 1933 mm z niepona-
nacięć; całkowita masa wkładu 2,5 g; zawiera 0,7 g AGM	cinanym obszarem central-
w postaci poliakrylanu	nym o wymaaaach 2-3/4
Klej Findley-4031	0,05 g

* Podobnie jak w przykładzie I.

Jak już wspomniano, w jednym z zalecanych przykładów wykonania niniejszej rozciągliwej podpaski higienicznej 20, centralna część warstwy 150 z włóknami z kapilarnymi kanalikami może być zebrana w małą pętlę lub kłębek 154. Zatem wspomniana pętla lub kłębek 154 wystaje ku górze z warstwy wykonanej z włókien z kapilarnymi kanalikami, ściśle przylegając do warstwy górnej 38. Ponadto pętla lub kłębek 154 zajmuje w całym wyrobie położenie centralne takie, że jest w stanie szybko odbierać i transportować płyn do pozostałej części warstwy z włókien z kapilarnymi kanalikami, a tym samym do tej warstwy wyrobu, która magazynuje płyny.

Korzystnie, pętla lub kłębek nie tylko koncentruje włókna z kapilarnymi kanalikami w miejscu, w którym płyn wsiąka w wyrób, ale również nadaje włóknom z kapilarnymi kanalikami orientację w kierunku zbliżonym do osi z, a tym samym intensyfikuje przepływ płynu w kierunku z do dolnych partii wyrobu. Podany poniżej przykład ilustruje wyrób chłonny z w zasadzie centralnie położonym, zorientowanym w kierunku z kłębkiem włókien z kapilarnymi kanalikami.

Warstwę włókien z kapilarnymi kanalikami, takiego typu jak opisano tutaj (o długości 6 cali) zebrano w jej części centralnej tworząc nieco wypukły owalny kłębek o przybliżonych wymiarach: 5,1 x 7,6 cm w kierunku x (lub podłużnym); 3,8 cm w kierunku y (lub poprzecznym) w najszerszym miejscu; oraz 5 mm - 10 mm w kierunku z.

Zebrane w kłębek włókna można utrzymać w tym położeniu za pomocą dowolnego, wygodnego sposobu. Zazwyczaj kłębek jest przepuszczany przez szczelinę prasującą w arkuszu papieru lub hydrofilowego polimeru. Za pomocą ujawnionych tu sposobów, ze wspomnianego kłębka włókienjest formowany wyrób chłonny, w którym kłębek ten zajmuje centralne położenie względem znajdującej się na nim warstwy górnej i, jak już wspomniano, ściśle do niej przylega.

Podczas używania w roli podpaski higienicznej, wyrób jest umieszczany w taki sposób (np. pomiędzy wargami sromowymi), żeby kłębek wchłaniał maksymalnie dużo płynu. W alternatywnym przykładzie wykonania, końcówki tworzących pętle włókien, znajdujących się w kłębku, są obcinane w taki sposób, żeby powstał przypominający runo, biegnący w kierunku z pęk otwartych na końcu włókien z kapilarnymi kanalikami. W jeszcze innym przykładzie wykonania, warstwa włókien z kapilarnymi kanalikami, stanowiącymi podstawę kłębka, jest wkładana, w całości lub częściowo, do formowanego na mokro lub na sucho wkładu chłonnego wyrobu, a nie na górną jego powierzchnię. W przykładzie wykonania tego typu można zastosować dostępny na rynku warstwowy wkład laminatowy składający się z dwóch bibułkowych

169 638 warstw zewnętrznych i warstwy pośredniej, którą stanowi żelujący materiał chłonny (AGM) W tej sytuacji kapilarne kanaliki w podstawie kłębka mogą wsuwać się do warstwy wewnętrznej, zawierającej AGM.

Wygląd tamponu pokazano na fig. 18. Zespół tamponu o bardzo małej grubości jest podobny do pokazanej na rysunku, z tym wyjątkiem, że nie zastosowano w nim warstw z włóknami z kapilarnymi kanalikami.

Poniżej przedstawiono sposób montażu wyrobu. Uciąć walcowaną pierścieniowo warstwę na wymiar. Umieścić szablon na spodniej powierzchni warstwy górnej i nałożyć warstwę kleju Findley 4031 (spiralnie). Położyć podkładkę Findley na płaskiej powierzchni. Położyć ponacinany laminatowy wkład chłonny z AGM na podkładce Findley. Wycentrować krepowaną bibułkę BOUNTY (wyprofilowaną podobnie jak warstwa górna) na laminatowym wkładzie Położyć warstwę górną na krepowanej bibułce. Połączyć ze sobą komponenty i wygładzić krawędzie. Docisnąć krawędzie rolką w celu ich uszczelnienia. Oderwać papier abhezyjny ze spodniej powierzchni tamponu. Przedrzeć i wyjąć 2 lub 3 kawałki, a następnie umieścić końcówki na końcach wyrobu. Umieścić na tamponie elementy mocujące do majtek (PFA). Natrysnąć na warstwę górną 0,01 g środka powierzchniowo czynnego PEGOSPERSE.

Parametry gotowego wyrobu są następujące.

Parametr	Dane techniczne
Masa tamponu (g)	8,50 ±0,18
Masa wkładu (g) laminat	2,54 ± 0,09
Długość tamponu (mm)	232 ±4
Długość wkładu (mm)	201 ± 1
Szerokość tamponu w środku (mm)	85 ± 1
Szerokość wkładu w środku (mm)	65 ± 1
Grubość tamponu (cale przy 0,13 psi)	0,11 ±0,01 (2,9 mm)
Grubość wkładu (cale przy 0,13 psi)	0,74
Komponenty	Dane techniczne
Warstwa górna folii polietylenowej (walcowana pierścieniowo; według Patentu Stanów Zjedn. Ameryki Nr 4,463,045)	ca. 9 x 5
Podkładka z wydłużalnej folii przylepnej Findley (Formuła #198-338)	9 x 5 -
Marszczony papier ręcznikowy BOUNTY	Profilowany*
PFA (Klej do mocowania do majtek)	Sześć pasków 3/4 x 3/4 dwa paski 3/4 x 2,5
Papier abhezyjny	W miarę potrzeby
PEGOSPERSE	0,01 g
Białe końcówki ochronne	4 x 3/4
Ponacinany wkład chłonny z AGM, obszar centralny bez	65 mm x 193 mm z niepona-
nacięć; całkowita masa wkładu 2,5 g; zawiera 0,7 g AGM	cinanym obszarem centralnym o wymiarach 2-3/4
Klej Findley-4031	0,05 g

* Podobnie jak w przykładzie I.

W alternatywnych przykładach wykonania, można dalej modyfikować strukturalnie poszczególne komponenty podpaski poprzez zakładanie, zginanie, falowanie, spiętrzanie warstw i mocowanie warstw ze sobą. Modyfikacje tego typu można realizować wprowadzając jedną lub więcej struktur opisanych we wspomnianych już europejskich zgłoszeniach patentowych opublikowanych przez Buella, we wspomnianym zgłoszeniu patentowym Stanów

169 638

Zjednoczonych Ameryki; oraz w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/874,872, zatytułowanym W zasadzie cienka i giętka podpaska higieniczna.

W jeszcze innych, alternatywnych przykładach wykonania, podpaska higieniczna może być zaopatrzona w dodatkowe komponenty. Na przykład, podpaska higieniczna może być zaopatrzona w formowaną na mokro bibułkę i/lub przepuszczalny dla płynów arkusz odbiorczy, szczegółowo opisany w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 5,009,653.

W kolejnych, alternatywnych przykładach wykonania, podpaska higieniczna może być zaopatrzona w krzywoliniowe, profilowane elementy, takie jak przedstawione w podanych poniżej, zgłoszonych równocześnie z niniejszym Zgłoszeniem, Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących Nr Seryjnych: zatytułowanym : Krzywoliniowy, profilowany wyrób chłonny 07/915,202, zatytułowanym Wyrób chłonny ze sprężystym obszarem centralnym 07/915,201, zatytułowanym Sposób rozmieszczania elementów mocujących w wyrobie chłonnym oraz 07/915,134, zatytułowanym Sposób wytwarzania krzywoliniowych, profilowanych wyrobów chłonnych.

Zatem, podpaska higieniczna według niniejszego wynalazku może typowo składać się z komponentów, które po jej rozciągnięciu wydłużają się razem w odpowiednim stopniu, w wyniku czego podpaska higieniczna po rozciągnięciu nie zakrzywia się, natomiast w innych przykładach wykonania skutkiem wydłużenia komponentów może być powstanie wyrobu krzywoliniowego.

W niniejszym dokumencie przedstawiono tylko kilka zalecanych przykładów wykonania podpaski higienicznej, natomiast istnieje jeszcze wiele innych ujawnionych w odpowiedniej literaturze. Podpaski tego typu mogą mieć własności rozciągliwe według mniejszego wynalazku. Kilka takich podpasek higienicznych przedstawiono w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/605,583, oraz w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach: 5,009,653 i 4,950,264; 4,940,462, 4,917,697, 4,911,701, 4,900,320, 4,687,478, 4,608,047, 4,589,876, 4,285,343, 3,397,697, oraz 2,787,241.

Terminy wkładka do majtek lub wkładka majtkowa odnoszą się do wyrobów chłonnych zajmujących mniej miejsca niż podpaski higieniczne noszone na ogół przez kobiety pomiędzy ich okresami menstruacyjnymi. Wyroby chłonne o odpowiednich własnościach, mające postać wkładek majtkowych opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 4,738,676, zatytułowanym Wkładki majtkowe.

Termin wyrób chłonny do wydzielin spontanicznych odnosi się do tamponów, bielizny (tamponów utrzymywanych na miejscu za pomocą zawiesi takiego samego typu, takich jak tasiemki lub podobne), wkładek do wyrobów chłonnych, elementów o dodatkowej pojemności chłonnej przeznaczonych do wyrobów chłonnych, majtek, wkładów do łóżek i podobnych wyrobów, bez względu na to, czy są nakładane przez osoby dorosłe, czy też przez inne osoby nie będące w stanie opanować wydalania. Odpowiednie wyroby tego typu, które można zaopatrzyć w wydłużalne komponenty według niniejszego wynalazku, opisano w Patentach Stanów Zjednoczonych Ameryki o następujących numerach: 4,253,461, 4,597,760 i 4,597,761, 4,704,115; 4,909,802, 4,964,860, i w Zgłoszeniach Patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/637,090 i 07/637,571.

Niniejszy wynalazek koncentruje się na wyrobach chłonnych przeznaczonych do noszenia w krokowym obszarze bielizny użytkowniczki, ale cechy niniejszego wynalazku można z powodzeniem wykorzystać w takich wyrobach chłonnych jak pieluchy. Pieluchy są wyrobami chłonnymi noszonymi przez dzieci i osoby nie będące w stanie opanować wydalania, mocowanymi wokół talii użytkownika.

Pieluchy odpowiedniego typu, które można zaopatrzyć w opisane tu wydłużalne elementy, opisano w Patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr 3,860,003, oraz w Zgłoszeniu Patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Nr Seryjny 07/715,152.

Niniejszy dokument powołuje się na odkrycia ujawnione we wszystkich patentach, zgłoszeniach patentowych (i wszystkich patentach wydanych na ich podstawie jak również wszystkich opublikowanych zagranicznych zgłoszeniach patentowych), oraz wspomnianych w niniejszym dokumencie publikacjach. Oświadcza się wyraźnie, ze żaden z dokumentów, na które powołuje się niniejszy opis, me został wykorzystany do opracowania niniejszego

169 638 wynalazku. Oświadcza się również wyraźnie, ze niniejszy wynalazek nie został opracowany na podstawie jakiegokolwiek powszechnie dostępnego materiału lub wyrobu.

Wydłużalność podpaski higienicznej (lub innego wyrobu chłonnego) jest mierzona za pomocą maszyny wytrzymałościowej EME Tensile Tester, Model No. 559A, dostępnej w firmie EME, Inc., P.O. Box 187, Newbury, OH, 44065; jest to urządzenie o stałej szybkości działania przeznaczone do pomiarów wytrzymałości na rozciąganie.

EME Tensile Tester jest wyposażone w komputer z wyświetlaczem na ciekłych kryształach, pokazującym odległość pomiędzy końcami uchwytów w odniesieniu na położenia wyjściowego, oraz siły działające na próbkę podczas przemieszczania uchwytów na różne odległości od położenia wyjściowego.

Wszystkie badania prowadzić przy wilgotności względnej 50% i w temperaturze 23°C. Ostrożnie manipulować próbkami unikając ich rozciągnięcia przed rozpoczęciem badania. Każde badanie powtórzyć na próbkach pobranych z pięciu różnych wyrobów tego określonego typu. Jeżeli parametry próbki mieszczą się w podanych przedziałach lub granicach wartości, uważa się, że wyrób mieści się w zakresie załączonych zastrzeżeń patentowych.

Za pomocą precyzyjnego wycinaka do próbek JDC Precision Sample Cutter, Model #1-12, dostępnego z firmy Thwing-Albert, Philadelphia, PA wyciąć ze środka wyrobu chłonnego pasek o szerokości 2,5 cm. Pasek materiału, używany w tej metodzie jako próbka, powinien być wycięty wzdłuż podłużnej osi wyrobu chłonnego. Długość paska powinna równać się pełnej długości tej części wyrobu chłonnego, z której jest pobierana próbka.

Za pomocą wycinaka do próbek JDC wyciąć równolegle do osi poprzecznej wyrobu chłonnego pasek o szerokości 2,5 cm. Pasek materiału, używany jako próbka do pomiaru wydłużalności poprzecznej, może być wycięty z dowolnej, mającej szerokość jednego cala, części wyrobu chłonnego, biegnącej równolegle do osi poprzecznej. Próbka nie musi biec dokładnie wzdłuż osi poprzecznej.

Natomiast próbka powinna być cięta przez część wyrobu chłonnego w taki sposób, żeby cały odcinek próbki o szerokości 2,5 cm składał się z co najmniej jednego z komponentów chłonnych wyrobu chłonnego. (Termin komponent chłonny jest zdefiniowany dalej). W związku z tym, nie należy wycinać próbki tak blisko jednej z poprzecznych krawędzi końcowych wyrobu chłonnego, żeby znalazły się w niej te jego części, w których jest spoina końcowa.

Z pierwszej próbki wyrobu chłonnego wyciąć próbkę do pomiaru wydłużalności podłużnej. Próbkę do pomiaru wydłużalności poprzecznej wyciąć z drugiej próbki wyrobu chłonnego tego samego typu jak pierwszy (tj., z identycznego wyrobu). (To samo dotyczy wszystkich innych opisanych tu badań w przypadku, kiedy próbka jest wycinana z wyrobu w celu pomiaru wydłużalności w danym kierunku).

Usunąć z próbki wszelkie materiały pokrywające łączniki przylepne. Jeżeli próbka jest zaopatrzona w przylepny element mocujący, to zneutralizować cały klej pokrywając warstwę przylepną talkiem lub skrobią kukurydzianą.

Położyć swobodnie próbkę na stole w ten sposób, że jej powierzchnia zwrócona ku ciału znajduje się u góry. Zmierzyć długość próbki z dokładnością do 0,25 cm. Dla celów załączonych zastrzeżeń patentowych, długość próbki jestjej wymiarem biegnącym prostopadle do szerokości wynoszącej jeden cal. Długość próbki jest wyznaczana z pomiarów długości jej komponentów chłonnych. (Sposób ten może się różnić w porównaniu z wyznaczaniem długości próbki poprzez zwykły pomiar jej całkowitej długości). Długość próbki jest równa długości najdłuższego z jej komponentów chłonnych. Jeżeli próbka jest złożona lub krzywoliniowa (tj., po wyjęciu ze swojego opakowania), to należy rozpłaszczyć jej końce przed pomiarem długości danego komponentu chłonnego. Rozpłaszczać próbkę za pomocą linijki położonej na jej górnej powierzchni; delikatnie dociskać tę część linijki, która pokrywa końce próbki, do chwili, kiedy końce zwróconej ku odzieży powierzchni będą leżały płasko na stole.

W stosowanym tu znaczeniu, termin komponent chłonny odnosi się do komponentów używanych w zasadzie jako podstawowe komponenty chłonne wyrobu, takich jak wkład chłonny. Termin ten obejmuje również takie komponenty chłonne jak opisana tu dodatkowa warstwa górna, pełniąca rolę elementu nasiąkalnego lub magazynującego. Natomiast termin

169 638 komponent chłonny nie obejmuje tych komponentów, które są używane głównie jako warstwa górna lub podkładka wyrobu chłonnego.

Wspomniany powyżej pomiar długości najdłuższego komponentu chłonnego nie powinien obejmować żadnej części wyrobu chłonnego, która może zawierać jedną ze spoin końcowych, lub znajdować się po zewnętrznej stronie takiej spoiny, ponieważ wspomniane części komponentu chłonnego zazwyczaj nie służą jako elementy chłonne. Zacisnąć każdy koniec próbki w maszynie wytrzymałościowej za pomocą uchwytów o szerokości 7,6 cm. Uchwyty maszyny wytrzymałościowej są ustawione w taki sposób, ze będą odsuwane od siebie w kierunkach przeciwnych (tj., będą odsuwały się od siebie pod kątem 180 stopni). Wycentrować próbkę w uchwytach i dobrać ich zacisk tak, żeby próbka nie mogła się w nich ślizgać (dotyczy to wszystkich stosowanych tu metod badań). Próbkę zacisnąć w uchwytach w taki sposób, żeby krawędzie zewnętrzne (tj. swobodne końce) uchwytów znajdowały się w odległości około 1,3 cm w kierunku do wewnątrz od krawędzi końcowych najdłuższego komponentu chłonnego. Podczas wyznaczania położenia krawędzi końcowych najdłuższego komponentu chłonnego, w celu umieszczenia uchwytów maszyny wytrzymałościowej na próbce, należy wyeliminować te części próbki, które mogą zawierać spoiny końcowe lub znajdować się na zewnątrz od nich.

Ustawić długość pomiarową maszyny wytrzymałościowej na długość komponentu chłonnego (zmierzoną powyżej) minus długość materiału komponentu chłonnego znajdującego się w uchwytach (zazwyczaj 2,5 cm). Rozpocząć wydłużanie z prędkością głowicy 0,93 cm na sekundę. Po dojściu próbki do długości pomiarowej ustawionej naczujniku, wyzerować maszynę wytrzymałościową. Ustawić początek zbierania danych pomiarowych na siłę 20 gramów. (Zazwyczaj siła 20 gramów kasuje co najmniej część luzu, jaki może być w próbce).

Pomiary siły i wydłużalności prowadzić w określonych odcinkach czasu, a następnie zakończyć badanie. Początkowa długość próbki jest zmierzoną długością najdłuższego komponentu chłonnego. Dla celów załączonych zastrzeżeń patentowych, wartość siły jest rzeczywistą wartościa odczytaną na maszynie wytrzymałościowej podczas realizacji opisanej powyżej procedury.

W badaniach stosuje się paski o szerokości 2,5 cm ze względu na konieczność minimalizacji wpływu wszystkich sprężystych elementów, znajdujących się na podłużnych obrzeżach wyrobu chłonnego, na wyniki badań. (Korzystnie, w wyrobach chłonnych według niniejszego wynalazku nie ma takich sprężystych elementów. Istnieje natomiast możliwość zaopatrzenia tych wyrobów w opcjonalne elementy sprężyste).

Podczas pomiarów według mniejszego testu, korzystnie, pasek wyrobu chłonnego o szerokości 2,5 cm jest w stanie wydłużyć się w kierunku podłużnym do wartości większej lub równej około 105%, 110%, 115%, 120%, 125% lub większej, swojej długości początkowej, pod działaniem siły o wartości mniejszej lub równej około 20, 50, 100, 150, 200, 300, 400 lub 500 gramów. Korzystnie, pasek wyrobu chłonnego o szerokości 1 cala jest w stanie wydłużać się w kierunku poprzecznym pod działaniem sił o takiej samej wartości. Maksymalne wydłużenia paska pod działaniem tych sił mogą wynosić do 110%, 120%, 130%, 140%, 150%, 160%, 170%, 180%, 190%, 200% lub więcej. Podane tu wartości graniczne mogą być w dowolny sposób kombinowane ze sobą w załączonych zastrzeżeniach patentowych.

Wyrób chłonny może dać się wydłużać zarówno w kierunku podłużnymjak i poprzecznym do takich wartości jakie zostały zmierzone dla paska o szerokości 2,5 cm. W takim przypadku, korzystnie, wyrób chłonny jest wydłużalny do wartości określonych w poprzednim paragrafie.

Co prawda wyrób chłonny może mieć dowolną długość, ale, korzystnie, jest zakładany na bieliznę i ma najdłuższy komponent chłonny, na przykład wkład chłonny, o początkowej długości mniejszej lub równej około 30,5 cm. Korzystnie, szerokość komponentu chłonnego wyrobu chłonnego jest mniejsza lub równa około 7,6 cm, a bardziej korzystnie, jest mniejsza lub równa około 6,3 cm. (Z drugiej strony, wkłady chłonne w pieluchach mają zazwyczaj długość większą od około 30,5 cm, a szerokość większą od 7,6 cm). Ponadto, w pewnych przykładach wykonania, grubość wyrobu chłonnego może być mniejsza lub równa około 5 mm.

Korzystnie, siła barierowa wyrobu chłonnego jest taka, że do rozciągnięcia paska do długości stanowiącej powyżej 160%, 150%, 140%, 130% jest długości pierwotnej, lub do innych, wymienionych powyżej długości, potrzebna jest siła większa lub równa 1000 gramów.

169 638

Korzystnie, wyrób chłonny jest również sprężyście wydłużalny lub trwale odkształcalny w taki sposób, że po wydłużeniu paska do jednej z podanych powyżej wielkości, a następnie usunięciu sił wydłużających, jest on w stanie powrócić do innej długości, która jest mniejsza łub równa jego długości w stanie wydłużonym.

Stosowana w tym teście próbka jest całym wyrobem chłonnym. Test ten jest stosowany tylko do pomiaru podłużnej wydłużalności całego wyrobu chłonnego. Wydłużalność poprzeczna jest mierzona poprzednią metodą. Wyrób chłonny, stosowany w tym teście jako próbka, powinien być badany po wykonaniu opisanych powyżej etapów (2) - (5), z dodatkowymi instrukcjami dotyczącymi realizacji etapu (3).

Jeżeli próbka nie daje się odpowiednio spłaszczyć (np. ze względu na obecność skurczonych elementów sprężystych), to długość jej najdłuższego komponentu chłonnego należy zmierzyć po jej rozłożeniu (jeżeli jest złożona) i trzymaniu w położeniu zakrzywionym, w jakim znajduje się podczas wyjmowania z pudełka; mierzyć długość najdłuższego komponentu chłonnego miarką krawiecką wzdłuż łuku uformowanego przez zwróconą ku odzieży powierzchnię wyrobu chłonnego.

Korzystnie, pod działaniem siły mniejszej lub równej około 20, 50, 100, 150, 200, 300, 400, 500, 600, 700, 800, 900, 1000 lub więcej gramów, wyrób chłonny jest w stanie wydłużyć się w kierunku podłużnym (tj. wzdłuż osi podłużnej) na długość większą lub równą około 105%, 110%, 115%, 120%, 125%, 140%, 150%,_160%, 170%, 180%, 190%, 200% lub więcej, swojej długości początkowej. (Siły odnoszące się do wydłużalności podłużnej mogą być wyższe od sił zmierzonych w poprzednim teście dla paska o szerokości 1,0 cala, ponieważ w drugim badaniu jest używany cały wyrób chłonny). Korzystnie, siła barierowa wyrobu chłonnego jest taka, ze do rozciągnięcia paska do długości stanowiącej powyżej 160%, 150%, 140%, 130% jego długości pierwotnej, lub do innych, wymienionych powyżej długości, potrzebnajest siła większa lub równa 1200, 1500 lub 2000 gramów.

Stosowaną w tym teście próbką jest cały wyrób chłonny. Położyć swobodnie próbkę na stole w taki sposób, że jej powierzchnia zwrócona ku ciału znajduje się na górze. Zmierzyć długość najdłuższego komponentu chłonnego próbki z dokładnością do 0,25 cm. Wykonać instrukcje dotyczące pomiaru komponentu chłonnego zamieszczone w etapie (3) opisanych powyżej metod badań A i B. Niniejszy test dotyczy tylko pomiaru własności próbki w kierunku podłużnym (tj., równoległym do osi podłużnej). Usunąć z próbki wszystkie materiały pokrywające przylepne elementy mocujące, jeżeli znajdują się na niej. Wziąć pasek tkaniny bawełnianej #429W (standardowa szerokość 7,6 cm) produkowanej przez Test Fabrics, Inc. z Middlesex, NJ, i przykryć nim na jednym końcu odcinek łącznika o długości 2,54 cm.

W celu wykrycia końcówek większości łączników przylepnych, próbkę można umieścić pod lampą nadfioletową. Usunąć cały klej z pozostałej części łącznika, pokrywając jego nie przykryte fragmenty talkiem lub skrobią kukurydzianą. Pasek tkaniny bawełnianej powinien być na tyle długi, żeby jest swobodny koniec (koniec nie przymocowany) wystawał na odległość co najmniej 1,3 cm poza krawędź końcową próbki (tj., rzeczywistą krawędź końcową wyrobu z uwzględnieniem komponentów chłonnych i niechłonnych) w sąsiedztwie części łącznika o długości 1 cala przykrytej paskiem bawełnianym

W celu przymocowania tkaniny bawełnianej do łącznika, obciążyć równomiernie jej powierzchnię (za pomocą odważnika) przez okres 30 sekund ciśnieniem o wartości 0,25 psi. Jeżeli łącznik mocujący do majtek nie jest łącznikiem przylepnym, to przymocować do niego próbkę tkaniny bawełnianej w taki sam sposób, w jaki łącznik jest zazwyczaj mocowany do bielizny użytkowniczki. Zamocować ten koniec próbki, który nie jest przymocowany do paska bawełnianego, w uchwytach maszyny wytrzymałościowej o szerokości 7,6 cm. Próbkę należy zamocować w taki sposób, żeby zewnętrzna krawędź uchwytu (tj. krawędź swobodna) znajdowała się w odległości około 1,3 cm w kierunku do wewnątrz od krawędzi końcowej komponentu chłonnego. Jeżeli w próbce znajduje się więcej niż jeden komponent chłonny, to próbkę należy zamocować w taki sposób, żeby wszystkie komponenty chłonne zostały umieszczone w uchwycie. Innymi słowy, próbka jest mocowana w uchwycie w odległości około 1,3 cm od końca komponentu(ów) chłonnego(ych).

169 638

Umieścić swobodny koniec paska bawełnianego w drugim uchwycie. Swobodny koniec paska bawełnianego jest umieszczany w uchwycie w taki sposób, że wolny koniec uchwytu prawie styka się z najblizszą krawędzią próbki. Uchwyty maszyny wytrzymałościowej są wyregulowane w taki sposób, że poruszają się pod kątem 180 stopni względem siebie (tak, jak w poprzednim teście). Taka konfiguracja testu umożliwi obciążenie próbki siłami ścinającymi, próbkującymi odłączyć łącznik od bawełnianego paska. Ustawić długość pomiarową maszyny wytrzymałościowej na długość komponentu chłonnego (zmierzoną powyżej) minus długość materiału komponentu chłonnego, znajdującego się w uchwytach (zazwyczaj 2,5 cm). Rozpocząć wydłużanie z prędkością głowicy 0,93 cm na sekundę. Po dojściu próbki do długości pomiarowej ustawionej na czujniku, wyzerować maszynę wytrzymałościową. Ustawić początek zbierania danych pomiarowych na siłę 20 gramów. Pomiary siły i wydłużalności prowadzić w określonych odcinkach czasu, a następnie zakończyć badanie. Korzystnie, podczas badania opisaną wyżej metodą (Metoda Badań (C)(1)), wyrób chłonny jest w stanie wydłużyć się co najmniej do około 110%, 115%, 120%, 125%, 130%, 140%, etc, swojej długości początkowej, zanim siła obciążająca nie przekroczy wartość 1000 gramów, lub zanim siły działające na próbkę nie spowodują oderwania łącznika mocującego od tkaniny bawełnianej.

Stosowaną w tym teście próbką jest cały wyrób chłonny. Niniejszy test dotyczy tylko pomiaru własności próbki w kierunku podłużnym (tj., równoległym do osi podłużnej).

Położyć swobodnie próbkę na stole w taki sposób, że jej powierzchnia zwrócona ku ciału znajduje się pod spodem. Jeżeli próbkajest zaopatrzona w łącznik przylepny, to zerwać materiał pokrywający klej w taki sposób, żeby odsłonić powierzchnię kleju na jednym końcu próbki na odcinku około 5 cm. Wziąć pasek tkaniny bawełnianej #429W (standardowa szerokość 3 cale) produkowanej przez Test Fabrics, Inc. z Middlesex, NJ, i przykryć nim odsłonięty na końcu łącznika materiał na odcinku o długości 2,54 cm. W celu wykrycia końcówek większości łączników przylepnych, próbkę można umieścić pod lampą nadfioletową. Przykryta bawełną część łącznika powinna być reprezentantką powierzchni mocującej. Następnie umieścić pasek bawełny na łączniku. Nie należy jeszcze dociskać bawełny. Pasek tkaniny bawełnianej powinien być na tyle długi, żeby jego swobodny koniec (koniec nie przymocowany) wystawał na odległość co aajmniej 1,3 cm poza krawędź końcową próbki (tj., rzeczywistą krawędź końcową wyrobu z uwzględnieniem komponentów chłonnych i aiechłonnych) w sąsiedztwie części łącznika o długości 1 cala przykrytej paskiem bawełnianym. W większości przypadków powinien wystarczyć pasek bawełniany wystający na około 7,6 cm poza krawędź końcową próbki. Zmierzyć i zaznaczyć poprzeczną linię biegnącą w odległości 1,3 cm od krawędzi najdłuższego komponentu chłonnego na przeciwległym końcu próbki (jest to ten koniec próbki, który będzie końcem mocowanym). Znaki służąjako wskazówki pomagające w ustaleniu położenia uchwytu maszyny wytrzymałościowej na tym końcu próbki.

W celu przymocowania tkaniny bawełnianej do łącznika, obciążyć równomiernie jej powierzchnię (za pomocą odważnika) przez okres 30 sekund ciśnieniem o wartości 1724 paskali. Jeżeli łącznik mocujący do majtek nie jest łącznikiem przylepnym, to przymocować do niego próbkę tkaniny bawełnianej w taki sam sposób, w jaki łącznik jest zazwyczaj mocowany do bielizny użytkowniczki. Usunąć obciążnik. Usunąć cały pozostały papier abliezyjny. Usunąć cały klej z pozostałej części wszystkich łączników. Można to zrobić, pokrywając nie przykrytą część łącznika przylepnego talkiem lub skrobią kukurydzianą.

Zamocować ten koniec próbki, który nie jest przymocowany do paska bawełnianego, w uchwytach maszyny wytrzymałościowej o szerokości 7,6 cm. Próbkę należy zamocować w taki sposób, żeby zewnętrzna krawędź uchwytu (tj. krawędź swobodna) znajdowała się w odległości około 1,3 cm w kierunku do wewnątrz od krawędzi końcowej komponentu chłonnego. Jeżeli w próbce znajduje się więcej niż jeden komponent chłonny w obszarze o szerokości 1,3 cm, to próbkę należy zamocować w taki sposób, żeby wszystkie komponenty chłonne zostały umieszczone w uchwycie. Innymi słowy, próbkajest mocowana w uchwycie w odległości około 1,3 cm od końca komponenu(ów) chłonnego(ych).

Umieścić swobodny koniec paska bawełnianego w drugim uchwycie. Swobodny koniec paska bawełnianego jest umieszczany w uchwycie w taki sposób, że wolny koniec uchwytu prawie styka się z najbliższą krawędzią próbki. Należy zachować środki ostrożności uaiemożli40

169 638 wiające zaciśnięcie jakiejkolwiek części tego końca próbki. Uchwyty maszyny wytrzymałościowej są wyregulowane w taki sposób, ze poruszają się pod kątem 180 stopni względem siebie (tak, jak w poprzednich testach). Taka konfiguracja testu umożliwi obciążenie próbki siłami ścinającymi, próbkującymi odłączyć łącznik od bawełnianego paska. Ustawić odległość pomiędzy uchwytami maszyny wytrzymałościowej w taki sposób, żeby w próbce pojawił się pewien nadmiar materiału (lub luz). Rozpocząć wydłużanie z prędkością głowicy 0,93 cm na sekundę. Jeżeli próbka jest zaopatrzona w łącznik przylepny, to wydłużanie powinno się rozpocząć w ciągu 30 sekund po usunięciu pokrytego pianką obciążnika 1724 paskali, użytego do przymocowania próbki do bawełnianego paska. Ustawić obciążenie graniczne do rozpoczęcia zbierania danych o sile i wydłużeniu, na siłę o wartości 50 gramów. Ruch głowicy powinien trwać do chwili oddzielenia bawełny (tj. zerwania) od sekcji łącznika w próbce o wielkości 2,5 cm.

Pomiary siły i wydłużalności prowadzić w określonych odcinkach czasu, a następnie zakończyć badanie. Długość pomiarowa, używana do obliczania wydłużalności procentowej, jest liniową odległością stacjonarnego uchwytu (uchwytu, który chwyta odcinek leżący w odległości 1,3 cm w kierunku do wewnątrz komponentu chłonnego w tym końcu próbki, który znajduje się po przeciwnej strome niż koniec próbki przyczepiony do paska bawełnianego) do najbliższej krawędzi końcowej tkaniny bawełnianej, pod działaniem siły rozciągającej o wielkości 50 gramów.

Korzystnie, podczas badania opisaną wyżej metodą, wyrób chłonny jest w stanie wydłużyć się co najmniej do około 110%, 115%, 120%, 125%, 130, 140%, etc, swojej długości początkowej, zanim siła obciążająca przekroczy wartość 1000 gramów, lub zanim siły działające na próbkę nie spowodują oderwania łącznika mocującego od tkaniny bawełnianej.

Zadaniem testów stosowanych w metodzie badań jest symulacja warunków, w których wyrób chłonny będzie rozciągał się po przymocowaniu do bielizny. Stosowaną w tym teście próbką jest cały wyrób chłonny. Niniejszy test dotyczy tylko pomiarów własności próbki w kierunku podłużnym (tj., równoległym do osi podłużnej). Zmierzyć maksymalne wydłużenie podłużne próbki pod obciążeniem siłą 1000 gramów według opisanej powyżej metody badań.

Dalsze badania odbywają się ręcznie. Usunąć z próbki wszystkie materiały pokrywające elementy przylepne. Jeżeli próbka jest zaopatrzona w łącznik przylepny, to usunąć cały klej napylając talk lub skrobię kukurydzianą. Położyć na stole linijkę z podziałką 2,5 mm lub 1 mm. Chwycić jeden koniec próbki jedną ręką. Końcówkę próbki należy uchwycić w odległości około 3,8 cm od poprzecznej krawędzi końcowej wyrobu. Próbkę trzymać w ten sposób, żeby była możliwie płaska i pozioma wzdłuż swojej szerokości. Próbkę, ze zwróconą ku ciału powierzchnią znajdującą się pod spodem, przytrzymać na linijce lub obok linijki w taki sposób, żeby podczas całego testu można było ją obserwować. Próbkę należy trzymać w ten sposób, żeby podczas całego tego testu, te jej części, które znajdują się w odległości około 1,3 cm w kierunku do wewnątrz od tego umocowanego końca, były silnie przytrzymywane w położeniu pokrywającym się z początkiem skali linijki.

Położyć obok linijki i próbki stoper cyfrowy umożliwiający rejestrację czasu z dokładnością do 0,01 sekundy. Nad znajdującymi się na stole wyrobami umieścić kamerę video w taki sposób, żeby możliwa była równoczesna obserwacja próbki i upływającego czasu oraz jego rejestracja z dokładnością do 0,1 sekundy. Chwycić za drugą końcową krawędź poprzeczną próbki (tj. za krawędź swobodną). Próbkę należy uchwycić w obszarze o przybliżonej szerokości około 5 cm, centralnie względem osi podłużnej. Chwycić próbkę w tym obszarze w odległości około 1,3 cm w kierunku do wewnątrz od końcowej krawędzi najdłuższego komponentu chłonnego. (Jakjuż wspomniano, w obszarze tym, o szerokości 1,3 cm, nie powinno być żadnych części komponentu chłonnego zawierających spoinę końcową lub obszary na zewnątrz od tej spoiny).

Włączyć magneto w'id i stoper. Stopniowo ciągnąć swobodny koniec próbki w taki sposób, żeby próbka wydłużyła się do swojej maksymalnej długości przy obciążeniu 1000 gramów (co zmierzono wcześniej) lub do 120% swojej długości początkowej, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa. Proces wydłużania należy zakończyć w czasie krótszym lub równym 30 sekund. Zwolnić swobodny koniec próbki. Po zwolnieniu swobodnego końca uruchomić stoper. Za pomocą magnetowidu wyznaczyć odległość na jaką próbka powróci do swojej

169 638 początkowej długości oraz czas w jakim osiągnie poszczególne punkty orientacyjne; odgrywać na magnetowidzie klatka po klatce zarejestrowany przebieg badania i obserwować wszystkie skurcze próbki. Obliczyć szybkość powrotu do stanu początkowego, dzieląc wielkość kurczenia się próbki (przeliczoną na centymetry), przez czas potrzebny do jej przebycia. Obliczenie to kończy badanie.

Próbkę z metody badań można również uchwycić w uchwyty maszyny wytrzymałościowej i prowadzić badanie w podobny sposób, z jednym końcem próbki umieszczonym w uchwycie stacconamym, a drugim w uchwycie, który można stale zwalniać ten koniec próbki w pożądanych odcinkach czasowych.

Po wydłużeniu wspomnianego wyrobu chłonnego silami rozciągającym wzdłuż jego osi podłużnej do: (a) maksymalnej długości w stanie wydłużonym przy sile 1000 gramów, lub (b) 120% jego długości początkowej, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa, a następnie usunięciu wspomnianych sił rozciągających, wspomniany wyrób chłonny powinien, jeżeli został rozciągnięty do swojej maksymalnej długości w stanie rozciągniętym, powrócić od (a)(i) swojej maksymalnej długości w stanie wydłużonym do swojej odzyskanej długości (a)(ii) długości w stanie maksymalnie wydłużonym do pomniejszonej o 10% swojej początkowej długości, lub jeżeli został rozciągnięty do 120% swojej długości początkowej, powrócić do 1 10% swojej długości początkowej, z szybkością odzyskiwania stanu początkowego mniejszą lub równą około 20, 30 lub 40 cm/sekundę.

169 638

Fig. 4

Fig. 5

169 638

Fig. 6

Fig. 7

169 638

	PODŁaZIII	POPCIICIIII	ODIPZTJŚCUII SPISZE- SCS
	Z 10ICIJGZIGCCt PODŁBIpdso	SIU 101CIJGGJ4C0 WIŁ1D 1 GC1B1CH	miiUGo 3DIZtŁIU'Oo oii	Z 10ZGUGJIJCII P0P8ZIC2PGII	SIŁA SCZUCi SAUCE PiSII S SZIOPOOOCI to* a siiSCCC	z imuGO 0DIGZtŁIGOi OII	Z I0Z- CHGIII- GIi	SIŁA a sciaicc
ztmni 20ZCI464- GCt	40 Z	<=1000 G <=100 G	<=10 <=10 <=25	40 t	<=500 G <=400 G	<=10 <=25	50 %	1500 G 2000 O
	25 %	<=800 O <=400 G <=306 O	<=10 <=25	25%	<=500 O <=400 O	<=10 <=25	40 %	1500 G 2000 2
SISIiALIA SIGi 111COiGiJCA	25 %	>=50 G					25%	1500G 2000G

TiBIU 1.. TTPOBI AAiTOSCI ?A2TS2IiOB 8OZCICGCII8 ilG. 1

169 638

SIŁA

PROCENT ROZCIĄGNIĘCIA

Fig. 9

169 638

Fig. 11

169 638

Fig. 12

⁷⁰ Fig. 13 ^39B

Fig. 14

169 638

Fig. 15

169 638

MD MD

Fig. 17

169 638

Fig. 17A

Fig. 17B

169 638

Fig. 18

169 638

Fig. 18A

169 638

	Fig. 19
/96		,98 /
/ 0	0	1 /
0	0	0
0	0	0

Fig. 20

169 638

Fig. 23

169 638

Fig. 23B

Fig. 23C

169 638

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena 6,00 zł

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny do mocowania i noszenia w bieliźnie, posiadający oś podłużną, oś poprzeczną, długość początkową mierzoną wzdłuż osi podłużnej, przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę oraz wkład chłonny, umieszczony pomiędzy warstwą górną przepuszczalną dla płynów a podkładką nieprzepuszczalną dla płynów, znamienny tym, że jest wydłużalny wzdłuż osi wzdłużnej (L) do wielkości większej lub równej 110%, korzystnie od 110% do 160% swojej długości początkowej pod działaniem siły o wartości mniejszej lub równej 1000 gramów, korzystnie 500 gramów, korzystniej 400 gramów, najbardziej korzystnie 300 gramów, przy czym co najmniej jednajego warstwa spośród warstwy górnej (38), wkładu chłonnego (42) i podkładki (40) jest wydłużalna.
2. 2. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że ma grubość mniejszą lub równą 5 mm oraz zawiera wkład chłonny (42) o początkowej długości mniejszej lub równej 30,5 cm i szerokości mniejszej lub równej 7,6 cm, korzystniej mniejszej lub równiej 6,4 cm.
3. 3. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, ze posiada parę rozstawionych w pewnej odległości od siebie wzdłużnych obrzeży bocznych (22) nie zawierających sprężystych elementów.
4. 4. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że do wydłużenia powyżej 130%, 140%, 150% albo powyżej 160% jego długości początkowej (Lu) wymagana jest siła większa lub równa 1500 gramów albo 2000 gramów.
5. 5. Wyrób chłonny według zastrz. 1, znamienny tym, że wydłużony do 120% swojej długości początkowej (Lu) powraca do 110% wyżej wymienionej długości początkowej, natomiast wydłużony powyżej 120% swojej długości początkowej (Lu) powraca do długości powrotnej maksymalnego wydłużenia pomniejszonej o 10% długości początkowej (Lu), z szybkością mniejszą lub równą jednej z następujących szybkości 20, 30 albo 40 cm na sekundę
6. 6. Wyrób chłonny do mocowania i noszenia w bieliźnie, posiadający oś wzdłużną, dwie poprzeczne krawędzie końcowe, przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny, umieszczony pomiędzy warstwą górną, przypuszczalną dla płynów a podkładką nieprzepuszczalną dla płynów, posiadający dwie poprzeczne krawędzie końcowe, po jednej sąsiadującej z każdą poprzeczną krawędzią końcową wyrobu chłonnego, oraz łącznik do mocowania wyrobu chłonnego do bielizny, znamienny tym, że po zamocowaniu jednej z jego poprzecznych krawędzi końcowych (24) w stacjonarnym uchwycie w odległości 1,3 cm od poprzecznej krawędzi końcowej wkładu chłonnego (42), z umieszczonym na sekcci łącznika (44) o szerokości 2,5 cm paskiem tkaniny bawełnianej i ciągnięciem paska tkaniny w kierunku osi wzdłużnej (L) wyrobu chłonnego, części wyrobu chłonnego zawierająca wkład chłonny (42) wydłuża się co najmniej do około 120%, korzystnie 130% zanim wyrób chłonny oderwie się od paska tkaniny, przy czym wyrób chłonny ma długość początkową (Lu) mierzoną pod obciążeniem siłą 50 gramów.