PL168428B1 - Mechanizm dla wylacznika samoczynnego PL - Google Patents

Abstract

1. Mechanizm dla wylacznika samoczynnego, w którym za pomoca recznej przetyczki obslugowej i do niej przylaczonej przegu- bowo wychylnie dzwigni przegubowej kolankowej, która znajduje sie w stabilnym polozeniu, ze swoimi obydwoma ramionami przegubo- wymi prawie rozciagnietymi w górnym polozeniu punktu zwrotnego, dzwignia stykowa, wychylna wokól nieruchomej w obudowie osi, opierajaca sie przy procesie wlaczania na dzwigni przegubowej kolan- kowej, jest doprowadzana wbrew sile sprezyny swoim ramieniem od strony styku, do polozenia zamkniecia ze stala czescia stykowa i w tym polozeniu jest napinana samomocujaco, a za pomoca oddzielnie ulo- zyskowanej wychylnie dzwigni rozlaczajacej, przez która poprzez krzywke rozlaczajaca, uksztaltowana na jednym ramieniu dzwigni przegubowej, oddzialywuje w przyblizeniu prostopadle obciazenie przegubu kolankowego, skierowane w kierunku polozenia punktu zwrotnego z tym, ze dzialanie odpierajace dzwigni przegubowej ko- lankowej jest usuwane przez ramie, od strony styku, dzwigni stykowej obciazone sprezyna, wychylnie do polozenia otwarcia, znam ienny tym, ze dzwignia przegubowa kolankowa, utworzona z dzwigni odcinkowej (3), ulozyskowanej na recznej przetyczce obslugowej (1) i kablaka (4) z drutu okraglego w postaci litery U posiada na dzwigni odcinkowej (3) powierzchnie przylegania (3e) ograniczajaca droge (X) punktu zwrotnego dzwigni przegubowej kolankowej (3,4) na wolnym koncu (4b’) kablaka (4), która jest umieszczona obok walcowej krzy- wki rozlaczajacej (3d) z tym, ze krzywka rozlaczajaca (3d) patrzac w kierunku osiowym pokrywa sie z wolnym ramieniem kablaka (4), oddzialywujacym na dzwignie stykowa (5) i jest tak umieszczona, ze dzwignia przegubowa kolankowa zawsze znajduje sie w swoim sta- bilnym polozeniu punktu zwrotnego, utrzymywanym przez sprezyne (7), zaczepiona do dzwigni stykowej (5), a przy procesie wlaczania, a takze przy recznym wylaczaniu reczna przytyczka obslugowa (11), krzywka rozlaczajaca (3d) i ramie (4b) sa prowadzone wspólnie od dzwigni stykowej (5) wokól jej osi (2d), po dokladnie okreslonym torze kolowym, o duzym promieniu, a dzwignia rozlaczajaca (9) wokól tej samej osi (2d) posiada kolowy zarys rozlaczajacy (9a), umiesz- czony wspólosiowo do tego toru kolowego. Fi g . 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest mechanizm dla wyłącznika samoczynnego.

Z opisu patentowego DE 500 098, znany jest mechanizm dla elektrycznego wyłącznika przeciążeniowego, utworzony z dźwigni kolankowych, składających się z szeregu łączników przegubowych, które przy ruchu włączania dźwigni ręcznej dociskają sprężystą dźwignię stykową do styku stałego. Łączniki przegubowe tworzące dźwignię kolankową są wzajemnie ustawione za pomocą śruby, aby dokładnie zachować położenie punktu zwrotnego. W obszarze osi przegubowej na jednym łączniku jest utworzona powierzchnia, przebiegająca w postaci krzywej lub umieszczona jako oddzielna część, na którą oddziaływuje popychacz organu rozłączającego. Krzywa, która posiada bardzo różnorodny kształt, podczas ruchu włączania powinna posiadać w przybliżeniu jednakowy odstęp od popychacza, przez co przy prądzie przeciążeniowym może on natychmiast po zetknięciu styków przecisnąć przegub kolankowy. W tym mechanizmie krzywa ruchu włączania może tylko z trudnością dopasować się do przebiegu ruchu przegubu i zależnie od stanu opalenia styków i różnych tolerancji części konstrukcyjnych znacznie odbiega od stanu idealnego. Dlatego jest wymagana duża droga rozłączania popychacza, aby także w niekorzystnych warunkach uniemożliwić górne położenie punktu zwrotnego dźwigni przegubowej kolankowej i przerwać łączenie.

W nowoczesnych ograniczonych prądowo wyłącznikach zabezpieczenia linii, o krótkich czasach wyłączania, takie długie drogi organu rozłączającego są z trudnością osiągane. Poza tym chwila rozłączenia jest niedokładna. Inna niedogodność polega na konieczności ustalania górnego położenia punktu zwrotnego obu ramion przegubowych. Przy produkcji masowej jaka zwykle występuje przy wyłącznikach samoczynnych, takie dodatkowe miejsca ustalania są z trudnością realizowane. Obok dodatkowych kosztów, dźwignia ze śrubą jest o wiele za duża i za ciężka. Aby uzyskać wymagane przyspieszanie takiej dźwigni przegubowej kolankowej potrzebne są wysokie siły rozłączające, co wymaga magnetycznych i termicznych organów rozłączających.

Z opisu DE 23 36 222 Al znany jest mechanizm wyłączający, w którym sprężynująco umieszczona dźwignia stykowa współpracuje poprzez szereg, przegubowo połączonych między sobą łączników z obsługiwaną ręcznie przetyczką. W jednym z tych łączników jest umieszczony kołek, prowadzony wzdłużnie w szczelinie, który ze swojej strony jest zaczepiony hakowo od tyłu na obracalnie ułożyskowanej zapadce i dzięki temu blokuje cały mechanizm. Dwuramienna dźwignia stykowa za pomocą szczeliny jest prowadzona przesuwnie poprzecznie na stałej osi i wokół niej jest wychylna. Po stronie odwróconej od miejsca stykowego do dźwigni stykowej jest zaczepiona sprężyna, która w położeniu włączenia naciąga cały mechanizm i wytwarza docisk styków. Ten mechanizm wyłączajacy jest pod tym względem niekorzystny, ponieważ jest potrzebnych szereg ramion przegubowych, które poza tym są dodatkowo blokowane za pomocą mechanizmu zapadkowego, a nieznaczne siły zwalniające zapadkę są tutaj osiągane tylko przez duży nakład części konstrukcyjnych.

Z opisu EP-A 0 408 466 znany jest mechanizm wyłączający dla mikrowyłącznika, w którym ręczna przetyczka obsługowa i połączony z nią wychylnie drążek przenoszący tworzą pierwszy przegub kolankowy. Na drugim końcu drążek przenoszący jest połączony z zapadką przez co jest utworzony drugi przegub kolankowy. Zapadka posiada nosek ryglujący, który współpracuje z dźwignią rozłączającą przez co uzyskuje się stabilność drugiego przegubu kolankowego. Zapadka nie zaczepia bezpośrednio o dźwignię stykową lecz o tarczę nośnikową która poprzez dźwignię podpierającą przechyla dźwignię stykową. Układ taki jest skomplikowany, zwłaszcza w odniesieniu do drugiego przegubu kolankowego.

Zadaniem wynalazku jest takie ulepszenie mechanizmu - dźwigni kolankowej dla wyłącznika samoczynnego, zwłaszcza wyłącznika mocy i/lub wyłącznika ochronnego prądowego,

168 428 żeby uzyskać samoczynnie i niezależnie od położenia zabudowy włącznika stabilne, w przybliżeniu wyprostowane położenie w punkcie zwrotnym dźwigni przegubowej kolankowej, bez konieczności przeprowadzania prac ustawiania lub nastawiania, przy czym powinny być bardzo dokładnie określone składowe siły potrzebne do zwolnienia zapadki i drogi. Jednocześnie w każdym punkcie ruchu włączania od pierwszego zestyku styków aż do pełnego samonaprężalnego położenia włączania, powinno się uzyskać niezależnie od stanu styków równomierną i dokładnie określoną niezmienną krzywą rozłączania.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że dźwignia przegubowa kolankowa, utworzona z dźwigni odcinkowej, ułożyskowanej na ręcznej przetyczce obsługowej i kabłąka z drutu okrągłego w postaci litery U posiada na dźwigni odcinkowej powierzchnię przylegania, ograniczającą drogę punktu zwrotnego dźwigni przegubowej kolankowej na wolnym końcu kabłąka, która jest umieszczona obok walcowej krzywki rozłączającej z tym, że krzywka rozłączająca patrząc w kierunku osiowym pokrywa się z wolnym ramieniem kabłąka, oddziaływującym na dźwignię stykową i jest tak umieszczona, że dźwignia przegubowa kolankowa zawsze znajduje się z swoim stabilnym położeniu punktu zwrotnego, utrzymywanym przez sprężynę, zaczepioną do dźwigni stykowej, a przy procesie włączania, a także ręcznym wyłączaniu ręczna przetyczka obsługowa, krzywka rozłączająca i ramię są prowadzone wspólnie od dźwigni stykowej wokół jej osi po dokładnie określonym torze kołowym, o dużym promieniu, a dźwignia rozłączająca wokół tej samej osi posiada kołowy zarys rozłączający, umieszczony współosiowo do tego toru kołowego.

Korzystnie kabłąk swoim jednym ramieniem, służącym jako punkt przegubowy, jest ułożyskowany obracalnie na dźwigni odcinkowej, podczas gdy jego drugie ramię, znajdujące się w zaczepieniu z dźwignią stykową jest umieszczone w płaszczyźnie równoległej do krzywki rozłączającej, w kierunku osiowym bezpośrednio obok niej, a dźwignia odcinkowa jest obciążona styczną sprężyną naciągową, której drugi koniec jest osadzony wspólnie ze sprężyną.

Zgodnie z wynalazkiem dźwignia przegubowa kolankowa jest ustalona w stabilnym położeniu punktu zwrotnego, przez wzajemnie przyporządkowane środki zderzakowe, korzystnie w postaci powierzchni przylegania i trzonek kabłąka z tym, że trzonek kabłąka, w położeniu punktu zwrotnego jest podparty na powierzchni przylegania dźwigni odcinkowej w odniesieniu do jej obu miejsc ułożyskowania. Uprzywilejowanie powierzchnia przylegania dla trzonka kabłąka, w odniesieniu do płaszczyzny działania wyłącznika samoczynnego, pomiędzy dźwignią stykową, a krzywką rozłączającą, razem z nią jest ukształtowana na dźwigni odcinkowej, przy czym krzywka rozłączająca i trzonek są umieszczone po stronie dźwigni rozłączającej z jednakowym zarysem promieniowym, leżąc w kierunku osiowym jedno za drugim.

Zgodnie z wynalazkiem dźwignia stykowa ułożyskowana za pomocą otworu wzdłużnego, w obudowie na nieruchomej osi, na swoim ramieniu przeciwległym do miejsc stykowych posiada jarzmo dopasowane do średnicy drutu kabłąka oraz do ruchów wyłączania, wewnątrz którego jest prowadzone ramię kabłąka, zaczepione do dźwigni stykowej.

W mechanizmie według wynalazku jest korzystne, że dźwignia przegubowa kolankowa, w swoim przybliżeniu wyprostowanym, rozciągniętym, stabilnym punkcie zwrotnym, praktycznie działajak sztywna dźwignia, ajej oba ramiona przegubowe bez innych części dodatkowych wzajemnie się podpierają. Przy tym na podstawie szczególnego ukształtowania dźwigni odcinkowej i kabłąka w produkcji wielkoseryjnej jest możliwe wytwarzanie włączników z normalną tolerancją, pozwalającą na uzyskanie zawsze tej samej drogi punktu zwrotnego wyłącznika. Wszystkie części przegubowe mają niezmienną, wysoką jakość powierzchni tak, że w punktach przegubowych i szczególnie w przegubowych kolanowych występuje tylko nieznacznie tarcie łożyskowe. Poza tym sam mechanizm jest z trudnością podatny na wstrząsy a jego punkty przegubowe są niewrażliwe na kurz lub cząsteczki zgorzeliny. Dzięki dokładnej drodze rozłączania można także dokładnie określić siłę rozłączania, ponieważ ona jest określona przez ruch odcinkowy, osiągany z drogi aż do położenia punktu zwrotnego wbrew sile sprężyny dźwigni stykowej. Natomiast nie ma żadnego wpływu siła sprężyny naciągowej, załamującej oba ramiona przegubowe w kierunku położenia punktu zwrotnego, na podstawie jej szczególnego rozmieszczenia w położeniu włączania, a dzięki temu także w przypadku rozłączania.

168 428

Szczególna zaleta wynalazku polega na tym, że podczas procesu włączania krzywka rozłączająca dźwigni odcinkowej i trzonek kabłąka wspólnie opisują, jedynie płasko zakrzywiony tor kołowy, określony dokładnie przez dźwignię stykową. Dzięki temu niezależnie od stanu styków, wynikających z ich wypalenia, przy procesie włączania, od pierwszego zetknięcia styków aż do całkowitego samoblokującego położenia włączania, jest określona dokładna, zawsze stała krzywa rozłączania. Szczególnie przy tak zwanych załącznikach zwarciowych jest osiągane natychmiastowe i nienaganne rozłączenie już przed osiągnięciem położenia końca przetyczki. Korzystne jest także, że najpierw przy przekroczeniu położenia punktu dźwignia przegubowa kolankowa wskakuje w swoje niestałe położenie i przez dźwignię stykową uwalniana dla ruchu wyłączania, podczas gdy ona przy niewystarczającym ruchu rozłączania, przykładowo po krótkotrwałych termicznych obciążeniach, ponownie powraca w pierwotne, stabilne położenie punktu zwrotnego, przewidziane dla mechanizmu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania, na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia mechanizm z częściami konstrukcyjnymi, potrzebnymi dla zrozumienia wynalazku, w położeniu włączenia, fig. 2 - proces wyłączania, krótko po przekroczeniu punktu zwrotnego, fig. 3 - położenie wyłączenia mechanizmu z ręczną przetyczką obsługową, gotową do włączenia, fig. 4 - schematycznie położenie punktu zwrotnego dźwigni przegubowej kolankowej według fig. 1, fig. 5 - wykres ruchu dźwigni przegubowej kolankowej na krzywej rozłączania, podczas procesu włączania, a fig., 6 - w jeszcze po działce ułożyskowanie kabłąka w dźwigni odcinkowej i jego przyporządkowanie do krzywki rozłączającej.

Mechanizm, według fig. 1 do 3, pokazany w swojej płaszczyźnie działania, ma ręczną przetyczkę obsługową 1, która przeważnie jest umieszczona wewnątrz jedynie zaznaczonej obudowie 2 wyłącznika samoczynnego i jestułożyskowana wychylnie na nieruchomej obudowie osi 2a, pomiędzy stałymi zderzakami 2b, 2c.

Ręczna dźwignia obsługowa 1 przeciwległa w przybliżeniu promieniowo do swojego uchwytu la, wystającego z obudowy, jest zaopatrzona w otwór 1b, w którym za pomocą osi 3a jest przyłączona przegubowo dźwignia odcinkowa 3. Ona razem z kabłąkiem 4, wygiętym z drutu w postaci litery U, działającym jako dźwignia podporowa, tworzy dźwignię przegubową kolankową, która szczegółowo będzie jeszcze opisana i która stanowi istotę wynalazku.

Dźwignia odcinkowa 3 jako część kształtowa, wykonana z tworzywa sztucznego, posiada otwór 3b, stanowiący przegub dla jednego ramienia 4a kabłąka 4, którego drugie ramię 4b, opierające się na powierzchni przylegania, 3e wchodzi w jarzmo 5a sztywnej dźwigni stykowej 5. Dźwignia stykowa 5 w przybliżeniu w swoim środku, za pomocą otworu wzdłużnego 5b jest utrzymywana przesuwnie na nieruchomej osi 2d i jest wokół niej wychylna tak, że jej ramię 5c, jest przesuwalne w położeniu zamknięcia razem ze stykiem stałym 6. Sprężyna 7, zawieszona za pomocą ucha 7a w obudowie 2, która jest zaczepiona za pomocą haka 7b w przybliżeniu pomiędzy jarzmem 5a a otworem wzdłużnym 5b na dźwigni stykowej 5, ciągnie ją w położeniu włączania (fig. 1) do kabłąka 4 znajdującego się razem z dźwignią odcinkową 3 w swoim stabilnym, w przybliżeniu wyprostowanym położeniu punktu zwrotnego. Przy tym trzonek 4b kabłąka 4 opiera się na otaczającym go jarzmie 5a, tak, że sprężyna 7 dociska dźwignię stykową 5, ukształtowaną korzystnie jako część płaska, przesuwną na osi 2d, w kierunku ruchu wskazówek zegara, do części ze stykiem stałym 6. Druga, jednak znacznie słabsza sprężyna naciągowa 8 jest zaczepiona do dźwigni odcinkowej 3. Ta sprężyna naciągowa 8 jest w ten sposób zamieszczona na przedłużeniu hakowym 3c oraz wewnątrz obudowy, 2, że na podstawie jej kierunku ciągnienia, szczególnie w stanie wyłączonym (fig. 3), na dźwigni odcinkowej 3 jest wywoływany moment wychylny w kierunku ruchu wskazówek zegara, a więc w kierunku położenia zwrotnego. W położeniu wyłączenia według fig. 2, fig. 3 ramię dźwigni odcinkowej 3, określone przez linię działania sprężyny naciągowej 8, wokół miejsca ułożyskowania na osi 1b/3a z dźwigni odcinkowej 3, jest znacznie większe niż wynika to z fig. 1, jak to jest widoczne z fig. 2 i 3. Natomiast w położeniu włączenia (fig. 1), kierunek działania sprężyny naciągowej 8 zbiega się z linią łączącą jej punkt zaczepienia 7a w obudowie 2 i oś 3a tak, że moment wychylny dochodzi prawie do zera, a siła rozłączająca nie oddziaływuje. Sprężyna naciągowa 8 w tym położeniu obciąża co prawda dalej ręczną przetyczkę obsługową 1 w kierunku wyłączenia, wywołując przy tym moment obrotowy w prawo wokół osi 2a.

168 428

Na innej osi 2e w obudowie 2 jest ułożyskowana przechwytująca dźwignię 5 dźwignia rozłączająca 9, która przykładowo przy wyłącznikach zabezpieczenia linii, przez nie pokazany termiczny lub magnetyczny organ rozłączający, jest w znany sposób wychylna w kierunku ruchu wskazówek zegara. Dźwignia rozłączająca 9 ma na krawędzi zewnętrznej obszar z zarysem rozłączającym 9a, który jest dostosowany do ruchów wyłączania oraz powstrzymywania rozłączania i współpracuje z krzywką rozłączającą 3d dźwigni odcinkowej 3 (fig. 1, fig. 5, fig. 6). Dźwignia odcinkowa 3, w płaszczyźnie działania mechanizmu poniżej krzywki rozłączającej 3d w postaci półkola, jest zaopatrzona we wspomnianą powierzchnię przylegania 3e, do której w ten sposób jednostronnie przylega w położeniu punktu zwrotnego trzonek 4b, kabłąka 4, że trzonek 4b i krzywka rozłączająca 3d leżą w jednej linii, jeden za drugim w kierunku osi i są jednakowo zaokrąglone, (fig. 1 i 6). Dzięki temu przy procesie włączania opisują one wspólny tor kołowy o dużym promieniu, wokół osi 2d. Tak dokładny tor kołowy ustalony przez krzywkę rozłączającą 3d i trzonek 4b’, jest przedstawiony na fig. 5 w swoich istotnych fazach, podczas procesu włączania, przez wychylenia ręcznej przetyczki obsługowej 1 z położenia O do położenia I, znacznie upraszcza dopasowanie zarysu rozłączającego 9a dźwigni rozłączającej 9. Dzięki temu od pierwszego zetknięcia stykowego (położenie B) aż do całkowitego położenia włącznie (położenie I), w każdym czasie i bez opóźnienia w jednakowych warunkach może nastąpić rozłączenie włącznika. Szczególnie przy tak zwanych załącznikach zwarciowych zwolnienie zapadki mechanizmu następuje natychmiast po zetknięciu się styków 5c, 6, i to niezależnie od ich stanu i nadpalenia.

Z figury 5 jest także widoczne, że punkt przegubowy 3b, 4a, pomiędzy dźwignią odcinkową 3 a kabłąkiem 4 podczas procesu włączania przebiegu po zmiennej krzywej. Szczególnie w ostatniej fazie ruchu włączania, gdy inny przegub 1b, 3a na przetyczce obsługowej ręcznej 1 wychyla się ponad, zaznaczoną cienką linią punktową, linię łączącą oś 2a i trzonek 4b, a mechanizm sam się napina, przegub 3b/4a dźwigni przegubowej kolankowej powraca z punktu maksymalnego po krzywej. Silnie zakrzywiony przebieg krzywej w punkcie przegubowym 3b/4a, w przeciwieństwie do prawie liniowego toru kołowego krzywki rozłączającej 3d, pozwala tylko z trudnością na przeprowadzenie dźwigni rozłączającej i wymaga w każdym przypadku znacznej drogi jałowej organu rozłączającego aż do przeciśnięcia dźwigni przegubowej kolankowej na drugą stronę. Istotne' znaczenie ma poza tym powierzchnia przylegania 3e, ponieważ ona w prawie wyprostowanym stabilnym położeniu dźwigni przegubowej kolankowej, utworzonej z dźwigni odcinkowej 3 i kabłąka 4 pozwala na uzyskanie drogi X punktu zwrotnego. Na fig. 4 długość drogi X schematycznie jest zwiększona. Ta droga punktu zwrotnego, zależna od siły sprężyn i różnych długości ramion dźwigni, powstrzymuje rozłączenie mechanizmu tak, że odpowiednie, każdorazowo ustalane stosunki sił, wymagają dokładnego ustalania długości drogi X. Nie ma z tym żadnego problemu i droga X może być dokładnie wymiarowo utrzymana w wąskiej tolerancji w produkcji wielkoseryjnej, ponieważ poza metalowymi częściami oś 3a, trzonki 4a, 4b, 4, które muszą być wykonane precyzyjnie w średnicy, oddziaływuje tylko wymiar części kształtowej - dźwigni docinkowej 3. Wszystkie inne wymiary odchyłki mechanizmu i części obudowy, które mieszczą się w ramach zwykłych tolerancji wytwarzania, nie mają praktycznie żadnego wpływu na to położenie punktu zwrotnego.

Dźwignia przegubowa kolankowa 3,4, która w położeniu włączania (fig. 1, fig. 4) działa jako sztywna dźwignia jest poza tym, za pomocą swojej osi 3a, tworzącej drugi przegub kolankowy, sama przechylana ponad punktem zwrotnym, utworzonym z nie przedstawionej linii łączącej oś 2a a trzonkiem 4b. Cały mechanizm, jest zatem siłowo naprężony w równowadze przez sprężynę 7, umieszczoną w przybliżeniu równolegle od dźwigni odcinkowej 3 i ciągnącą w przybliżeniu prostopadle do dźwigni stykowej 5, przy czym stały zderzak 26 obudowy 2 i stała część stykowa 6 tworzą podporę. Natomiast wpływ sprężyny naciągowej 8 ma jedynie znaczenie podporządkowane.

Jeżeli w położeniu włączania według fig. 1 na dźwignię rozłączającą 9 działa moment obracający w prawo, wywołany przez termiczny lub uderzeniowy albo magnetyczny wyzwalacz, to jej zarys rozłączający 9a jest dociskany do krzywki rozłączającej 3d, a dźwignia odcinkowa 3 opisuje ruch wychylny w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, wokół swojej osi 3a. W tym samym sensie porusza się także trzonek 4a kabłąka 4 ułożyskowany w dźwigni odcinkowej 3,

168 428 trzonek 4b, podpierający dźwignię stykową 5 jest odsuwany od powierzchni przylegania 3e. Jeżeli dźwignia 3 jest ostatecznie tak, daleko wychylona na krzywce rozłączającej 3d, że trzonek 4a', przebył drogę X aż do położenia punktu zwrotnego, przy czym siła działająca na dźwignię rozłączającą 9, na podstawie nieznacznie rozciągającego się ramienia przegubowego, musi przezwyciężyć silne naprężenie sprężyny 7, to stabilne położenie dźwigni zostaje zniesione, a dźwignia przegubowa kolankowa wskakuje w swoje położenie chwiejne (fig. 2). Dzięki temu całe naprężenie mechanizmu jest zniesione, a dźwignia stykowa 5 pod działaniem sprężyny 7 wychyla się wokół osi 2d w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Przy tym ramię dźwigni 5c, odsuwa się od stałej części stykowej 6 i osiąga położenie wyłączenia (fig. 3). O ile ręczna przetyczka obsługowa 1 nie jest przy tym unieruchomiona, to sprężyna naciągowa 8, zaczepiona do dźwigni odcinkowej 3, ciągnie ją w przybliżeniu w tym samym czasie również do położenia według fig. 3, przy czym przetyczka obsługowa 1 dociera teraz do styku, do przeciwległego zderzaka 2c. Przy tym oś 3a tak daleko przesuwa się po torze kołowym wokół osi 2a, a przez to i punkt zaczepienia sprężyny naciągowej 8 na przedłużeniu hakowym 3c, że obracający w prawo siłowy moment wychylny, ciągnie w kierunku stabilnego położenia dźwignię odcinkową 3 a dzięki temu także kabłąk 4. Trzonek 4b’, kabłąka 4 prowadzony z wystarczającym luzem wzdłużnym w jarzmie 5a dźwigni stykowej 5, może przy tym tylko tak daleko ustępować aż dźwignia odcinkowa 3 swoją powierzchnią przylegania 3e przylega do trzonka 4b, a dźwignia przegubowa kolankowa 3, 4, natychmiast ponownie przyjmuje swoje prawie wyprostowane położenie w punkcie zwrotnym (fig. 3).

Mechanizm jest dzięki temu ponownie gotowy do pracy włączenia. Odpowiedni, korzystnie ręczny ruch wychylny w lewo, uchwytu la przesuwa dźwignię odcinkową 3, współwychylną na osi 3a w przeciwnym kierunku, razem z kabłąkiem 4, jako praktycznie sztywna dźwignia, w kierunku dźwigni stykowej 5, która w swoim jarzmie 5a jest odsuwana od trzonka 4b’ i osiąga ostatecznie przedstawione położenie włączania, według fig. 1, o ile już wcześniej dźwignia rozłączająca 9 mechanizmu podczas ruchu włączanie nie była zwolniona z zapadki, przykładowo przy włączniku zwarciowym.

LLO-2

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Mechanizm dla wyłącznika samoczynnego, w którym za pomocą ręcznej przetyczki obsługowej i do niej przyłączonej przegubowo wychylnie dźwigni przegubowej kolankowej, która znajduje się w stabilnym położeniu, ze swoimi obydwoma ramionami przegubowymi prawie rozciągniętymi w górnym położeniu punktu zwrotnego, dźwignia stykowa, wychylna wokół nieruchomej w obudowie osi, opierająca się przy procesie włączania na dźwigni przegubowej kolankowej, jest doprowadzana wbrew sile sprężyny swoim ramieniem od strony styku, do położenia zamknięcia ze stałą częścią stykową i w tym położeniu jest napinana samomocująco, a za pomocą oddzielnie ułożyskowanej wychylnie dźwigni rozłączającej, przez którą poprzez krzywkę rozłączającą, ukształtowaną na jednym ramieniu dźwigni przegubowej, oddziaływuje w przybliżeniu prostopadłe obciążenie przegubu kolankowego, skierowane w kierunku położenia punktu zwrotnego z tym, że działanie odpierające dźwigni przegubowej kolankowej jest usuwane przez ramię, od strony styku, dźwigni stykowej obciążone sprężyną, wychylnie do położenia otwarcia, znamienny tym, że dźwignia przegubowa kolankowa, utworzona z dźwigni odcinkowej (3), ułożyskowanej na ręcznej przetyczce obsługowej (1) i kabłąka (4) z drutu okrągłego w postaci litery U posiada na dźwigni odcinkowej (3) powierzchnię przylegania (3e) ograniczającą drogę (X) punktu zwrotnego dźwigni przegubowej kolankowej (3,4) na wolnym końcu (4b') kabłąka (4), która jest umieszczona obok walcowej krzywki rozłączającej (3d) z tym, że krzywka rozłączająca (3d) patrząc w kierunku osiowym pokrywa się z wolnym ramieniem kabłąka (4), oddziaływującym na dźwignię stykową (5) i jest tak umieszczona, że dźwignia przegubowa kolankowa zawsze znajduje się w swoim stabilnym położeniu punktu zwrotnego, utrzymywanym przez sprężynę (7), zaczepioną do dźwigni stykowej (5), a przy procesie włączania, a także przy ręcznym wyłączaniu ręczna przytyczka obsługowa (11), krzywka rozłączająca (3d) i ramię (4b) są prowadzone wspólnie od dźwigni stykowej (5) wokół jej osi (2d), po dokładnie określonym torze kołowym, o dużym promieniu, a dźwignia rozłączająca (9) wokół tej samej osi (2d) posiada kołowy zarys rozłączający (9a), umieszczony współosiowo do tego toru kołowego.
2. 2. Mechanizm według zastrz. 1, znamienny tym, że kabłąk (4) swoim jednym ramieniem (4a), służącym jako punkt przegubowy, jest ułożyskowany obracalnie na dźwigni odcinkowej (3), podczas gdy jego drugie ramię (4b), znajdujące się w zaczepieniu z dźwignią stykową (5) jest umieszczone w płaszczyźnie równoległej do krzywki rozłączającej (3d), w kierunku osiowym bezpośrednio obok niej.
3. 3. Mechanizm według zastrz. 2, znamienny tym, że dźwignia odcinkowa (3) jest obciążona styczną sprężyną naciągową (8), której drugi koniec jest osadzony wspólnie ze sprężyną (7).
4. 4. Mechanizm według zastrz. 4, znamienny tym, że dźwignia przegubowa kolankowa (3,4) jest ustalona w stabilnym położeniu punktu zwrotnego przez wzajemnie przyporządkowane środki zderzakowe, korzystnie w postaci powierzchni przylegania (3e) i trzonka (4b’).
5. 5. Mechanizm według zastrz. 5, znamienny tym, że trzonek (4b’) kabłąka (4) w położeniu punktu zwrotnego jest podparty na powierzchni przylegania (3e) dźwigni odcinkowej (3) w odniesieniu do jej obu miejsc ułożyskowania (3a, 3b).
6. 6. Mechanizm według zastrz. 6, znamienny tym, że powierzchnia przylegania (3e) dla trzonka (4b’), w odniesieniu do płaszczyzny działania wyłącznika samoczynnego, pomiędzy dźwignią stykową (5) a krzywką rozłączającą (3d), razem z nią jest ukształtowana na dźwigni odcinkowej (3), przy czym krzywka rozłączająca (3d) i trzonek (4b’) są umieszczone po stronie dźwigni rozłączającej (9) z jednakowym zarysem promieniowym, leżąc w kierunku osiowym jedno za drugim.
7. 7. Mechanizm według zastrz. 6, znamienny tym, że dźwignia stykowa (5) ułożyskowana za pomocą otworu wzdłużnego (5b), w obudowie (2) na nieruchomej osi (2d), na swoim ramieniu

   168 428 przeciwległym do miejsc stykowych (5c, 6), posiada jarzmo (5a) dopasowane do średnicy drutu kabłąka (4) oraz do ruchów wyłączania, wewnątrz którego jest prowadzone ramię (4b) kabłąka (4), zaczepione do dźwigni stykowej (5).