PL166932B1 - Kompozycja kondycjonujaca do wlosów PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Kompozycja kondycjonujaca do wlosów zawierajaca (a) 1,1 - 20% wagowych srodka kondycjonu- jacego do wlosów skladajacego sie z (a-1) 0 ,1% -18% wagowych silikonowego srodka kondycjonujacego i (a-2) od ponad 1% do 2 % wagowych alkoholu tluszczowego, korzystnie alkoholu cetylowego, alkoholu stearylowego lub mieszaniny takich alkoholi oraz 65-98% wagowych kompatybilny rozpuszczalnik, zna- mienna tym, ze oprócz tych skladników zawiera (b) 80-98% podloza nosnego, które zawiera (b-1) 0,1-10% wagowych, korzystnie 0,2-5,0% rozpuszczalnego w wodzie niejonowego eteru celulozy zawierajacego podstawniki wybrane z grupy obejmujacej metyl, hydroksyetyl i hydroksypropyl oraz dodatkowo podsta- wionego rodnikiem alkilowym o dlugim lancuchu majacym 10-24 atom ów wegla w ilosci od 0,2% wagowych do ilosci nadajacej eterow i celulozy rozpuszczalnosc w wodzie co najwyzej 1% wagowych, przy czym wspomniany niejonowy eter celulozy korzystnie zawiera rodnik alkilowy przylaczony przez polacze- nie eterowe; oraz (b-2 ) 0 ,0 2 -10,0 % wagowych nierozpuszczalnego w wodzie srodka powierzchniowo czynnego o ciezarze czasteczkowym mniejszym niz 20 00 0; przy czym wspom niana kompozycja zawiera co najwyzej 1% srodka powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, a stosunki wagowe odnosza sie do calej kompozycji kondycjonujacej. PL PL PL PL

Description

Kationowe środki powierzchniowo czynne, mające zastosowanie w układach nośnych do kompozycji według niniejszego wynalazku zawierają aminowe lub czwartorzędowe amoniowe ugrupowania hydrofilowe, które są naładowane dodatnio po rozpuszczeniu w kompozycjach wodnych według niniejszego wynalazku. W niniejszym wynalazku mają między innymi zastosowanie kationowe środki powierzchniowo czynne, ujawnione w następujących dokumentach, które wszystkie są załączone jako odnośniki do zgłoszenia: M. C. Publishing Co., McC^chem^, Detergents and Emulsifiers, (North Amencm Edition 1979); Schwartz et al., Surface Active Agents, Their Chemistry and Technology, New York: Interseienek Publishers, 1949; Patent USA 3155 591, Hilfer, udzielony 3 listopada 1964; Patent USA 3 929 678, Laughlin et al., udzielony 30 grudnia 1975; Patent USA 3 959 461, Bailey et al., udzielony 25 maja 1976; i Patent USA 4 387 090, Boilich, Jr, udzielony 7 czerwca 1983.

Przykładami takich materiałów są materiały zawierające czwartorzędowe ugrupowanie amoniowe. Do mających zastosowanie w niniejszym wynalazku należą nierozpuszczalne w wodzie środki powierzchniowo czynne o wzorze ogólnym:

+ w którym R1-R4 mogą być niezależnie wybrane z grup alifatycznych o od około 1 do około 22 atomach węgla, grup alkilowych Ci-C3, grup hdaroksyalkilowych, polialkoksdlowdch lub aromatycznych, aidlowdeh albo alkiloaidlowyeh, mających od około 12 do około 22 atomów węgla; zaś X oznacza anion wybrany z rodników chlorowcowego, octanowego, fosforanowego, azotowego i alkilosiarczanowego. Grupy alifatyczne mogą oprócz atomów węgla i wodoru zawierać połączenia eterowe oraz inne grupy, takie jak grupy aminowe.

Inne mające zastosowanie w niniejszym wynalazku czwartorzędowe sole amoniowe mają wzór:

166 932 ++

R, - Ν - (CH₂)₃- N - R

2X w którym R1 jest grupą alifatyczną, mającą od około 16 do około 22 atomów węgla, R2, R3, R4, R5 i Ró są wybrane z wodoru i grup alkilowych, mających od około 1 do około 4 atomów węgla, a X oznacza jon wybrany z rodników chlorowowego, octanowego, fosforanowego, azotanowego i alkilosulfonowego. Do takich czwartorzędowych soli amoniowych należy dichlorek talopropanodiamoniowy.

Do korzystnych czwartorzędowych soli amoniowych należą chlorki dialkilodimetyloamoniowe, w których grupy alkilowe mają od około 12 do około 22 atomów węgla, pochodzące od kwasów tłuszczowych o długim łańcuchu, takich jak uwodorniony kwas tłuszczowy z łoju (kwasy tłuszczowe z łoju dają związki czwartorzędowe, w których R1 i R 2 mają głównie od 16 do 18 atomów węgla). Przykładami czwartorzędowych soli amoniowych, mających zastosowanie w niniejszym wynalazku są chlorek ditalodimetyloamoniowy, metylosiarczan ditalodimetyloamoniowy, chlorek diheksadecylodimetyloamoniowy, chlorek di(uwodorniony talo)dimetyloamomowy, chlorek dioktadecylodimetyloamoniowy, chlorek diejkozylodimetyloamoniowy, chlorek didokozylodimetyloamoniowy, octan di(uwodomiony talo)dimetyloamoniowy, chlorek diheksadecylodimetyloamoniowy, octan diheksadecylodimetyloamoniowy, fosforan ditalodipropyloamoniowy, azotan ditalodimetyloamoniowy, chlorek di(kokoalkilo)dimetyloamoniowy, i chlorek stearylodimetylobenzyloamoniowy. Korzystnymi czwartorzędowymi solami amoniowymi mającymi tu zastosowanie są chlorek ditalodimetyloamoniowy, chlorek dicetylodimetyloamoniowy, chlorek stearylodimetylobenzyloamoniowy i chlorek behenylotrimetyloamoniowy. Szczególnie korzystną do stosowania w niniejszym wynalazku czwartorzędową solą amoniową jest chlorek di(uwodomiony talo)dimetyloamon.iowy.

Korzystnymi do stosowania tu kationowymi materiałami powierzchniowo czynnymi są również sole pierwszorzędowych, drugorzędowych i trzeciorzędowych amin tłuszczowych. Grupy alkilowe takich amin mają korzystnie od około 12 do około 22 atomów węgla, i mogą być podstawione lub niepodstawione. Korzystne są aminy drugorzędowe lub trzeciorzędowe, a szczególnie korzystne aminy trzeciorzędowe. Do takich amin, mających zastosowanie w niniejszym wynalazku, należą stearyloamidopropylodimetyloamina, dietyloaminoetylostearyloamid, dimetylostearyloamina, aminy kwasów tłuszczowych pochodzących z oleju sojowego oraz ich dimetyloaminy, tridecyloamina, etylostearyloamina, etoksylowana stearyloamina (2 mole tlenku etylenu), dihydroksyetylostearyloamina i arachidylobehenyloamina. Do odpowiednich soli amin należą halogenek, octan, fosforan, azotan, cytrynian, mleczan i alkilosiarczan. Do takich soli należą chlorowodorek stearyloaminy, chlorek aminy kwasów tłuszczowych pochodzących z oleju sojowego, mrówczan stearyloaminy, dichlorek N-talopropanodiaminy i cytrynian stearyloamidopropylodimetyloaminy. Wśród kationowych amin powierzchniowo czynnych, które mają zastosowanie w niniejszym wynalazku są aminy ujawnione w patencie USA 4 275 055, Nachtigal et al., udzielonym 23 czerwca 1981, włączonym tu jako odnośnik.

Przykładowymi obojnaczymi środkami powierzchniowo czynnymi są środki, opisywane ogólnie jako pochodne alifatycznych czwartorzędowych związków amoniowych, fosfoniowych i sulfoniowych, w których rodniki alkilowe mogą mieć łańcuch prosty lub rozgałęziony, i w których jeden z podstawników alifatycznych zawiera od około 8 do około 18 atomów węgla i jeden zawiera anionową grupę nadającą rozpuszczalność w wodzie, na przykład karboksylową, sulfonianową, siarczanową lub fosfonianową.

166 932

Związki te mają ogólny wzór:

(R³)x r2_Y<+)_c_H2_ R⁴_Z⁽·) w którym R zawiera rodnik alkilowy, alkenylowy lub hydroksyalkilowy o od około 8 do około 18 atomach węgla, od 0 do około 10 ugrupowań tlenku etylenu i od 0 do 1 ugrupowań glicerylowych; Y jest wybrany z grupy składającej się z atomów azotu, fosforu i siarki; R³ oznacza grupę alkilową lub monohydroksyalkilową, zawierającą od około 1 do około 3 atomów węgla; X wynosi 1 gdy Y jest atomem siarki i 2 gdy Y jest atomem azotu lub fosforu; R⁴ oznacza alkilen lub hydroksyalkilen o od około 1 do około 4 atomów węgla, a Z jest rodnikiem wybranym z grupy składającej się z grup karboksylanowej, sulfonianowej, siarczanowej, fosfonianowej i fosforanowej.

W niniejszym wynalazku mają również zastosowanie inne związki obojnacze, takie jak betainy. Przykładami betain mających tutaj zastosowanie są betainy wysoko alkilowe, takie jak betaina stearylodimetylo karboksymetylowa, betaina behenylodimetylo karboksymetylowa, betaina stearylo bis-(2-hydroksypropylo) karboksymetylowa, betaina oleilo dimetylo gammakarboksy propylowa. Sulfobetainy są reprezentowane przez betainę behenylo dimetylo sulfopropylową, betainę stearylo dimetylo sulfopropylową i podobne; betaina uwodorniony talo dimetylowa, amidobetainy i amidosulfobetainy, w których do atomu azotu betainy jest przyłączony rodnik RCONH (CH2) 3, mają również zastosowanie w tym wynalazku.

Przykładowymi amfoterycznymi środkami powierzchniowo czynnymi, które mogą być stosowane w układach nośnych kompozycji według niniejszego wynalazku, są środki opisywane ogólnie jako pochodne alifatyczne amin drugorzędowych i trzeciorzędowych, w których rodnik alifatyczny może mieć łańcuch prosty lub rozgałęziony i w których jeden z podstawników zawiera od około 8 do około 18 atomów węgla i jeden zawiera anionową grupę nadającą rozpuszczalność w wodzie, na przykład karboksylową, sulfonianową, siarczanową, fosforanową lub fosfonianową.

Przykładami korzystnych, nierozpuszczalnych w wodzie środków powierzchniowo czynnych do stosowania w niniejszym wynalazku są stearyloamid DEA, amid MEA i kwasów tłuszczowych pochodzących z oleju kokosowego, tlenek stearylo dimetyloaminy, monooleinian gliceryny, stearynian sacharozy, stearyloamina PEG-2, eter glikolu polietylenowego i alkoholu cetylowego o wzorze CH 3-(CH 2)»-CH 2-(OCH2CH 2)n-OH, w którym n ma średnią wartość 2 (Ceteth-2, dostępny w handlu pod nazwą handlową Brij 56 z ICI American), stearyniano cytrynian gliceryny, chlorek diuwodorniony talo dimetyloamoniowy, polioksyetylenowopolioksypropylenowy kopolimer blokowy o wzorze

HO - (CH2-CH2- O)_x (CH - CH2 - O)y (CH2 - CH2O)_zH;

I

CH3 w którym przeciętnie wartości x-3, y-30, a z=3 (Poloxamer -181 dostępny w handlu z firmy BASF Wynadotte pod nazwą handlową Pluronic L-61), betaina uwodorniony talo dimetylowa i amid DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju.

Nierozpuszczalny w wodzie powierzchniowo czynny wtórny środek zagęszczający stosuje się z podstawowym środkiem zagęszczającym w podłożu nośnym kompozycji kondycjonujących według wynalazku w ilości od około 0,02% do około 10,0%, korzystnie od około 0,05% do około 3,0%, najkorzystniej od około 0,05% do około 2,0% wagowych ' kompozycji.

Trzecim zasadniczym komponentem podłoża nośnego kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku jest rozpuszczalnik, który jest zgodny z innymi komponentami niniejszych kompozycji. Generalnie rozpuszczalnik stanowi woda lub mieszanina wodaniższy alkanol. Rozpuszczalnik jest obecny w kompozycjach według niniejszego wynalazku w stężeniu od około 65 % do około 98,8%, korzystnie od około 75 % do około 95 % wagowych kompozycji kondycjonującej.

Pozostałe komponenty podłoża nośnego są dyspergowane lub mieszane z rozpuszczalnikiem w celu nadania formułowanym z nich kompozycjom kondycjonującym

166 932 gęstej reologii, która jest podobna do realogii żel-siatka typowych kompozycji kondycjonujących do włosów.

Podłoże nośne kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku korzystnie zawiera również środek, który zapewnia dodatkowe korzyści reologiczne dla kompozycji kondycjonujących. Dodatkami tymi są środki chelatujące. Generalnie do takich środków należą środki monodentne i multidentne. Do specyficznych przykładów użytecznych środków chelatujących należą kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) i jego sole, kwas nitrylotrójoctowy (NTA) i jego sole, kwas hydroksyetylo etylenodiaminotrójoctowy (HEEDTA) i jego sole, kwas dietylenotriaminopentaoctowy (DTPA) i jego sole, dietanologlicyna (DEG) i jej sole, etanolodiglicyna (EDG) i jej sole, kwas cytrynowy i jego sole, kwas fosforowy i sole. Najbardziej korzystny z nichjest EDTA. Środki chelatujące mają tendencję do nadawania podłożom nośnym kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku gładszej i mniej żelatynowatej konsystencji.

Jeśli środek chelatujący jest obecny w kompozycjach według niniejszego wynalazku jako środek wspomagający reologię, to jest on obecny w stężeniu od około 0,05% do około 1,0%, korzystnie od około 0,05% do około 0,3% wagowego kompozycji kondycjonującej.

Podłoże nośne stanowi od około 80% do około 98,9%, korzystnie od około 80% do około 98% kompozycji do kondycjonowania włosów według wynalazku.

Środki do kondycjonowania włosów

Kompozycje kondycjonujące według wynalazku zawierają środki kondycjonujące do włosów, zdyspergowane w zasadniczo nie osadzającym się podłożu nośnym, takim jak opisane powyżej. Środkami tymi są materiały, które przekazują do włosów własności kondycjonujące. Do takich własności należą miękkość włosów w dotyku (na mokro i na sucho), łatwość czesania włosów (na mokro i na sucho), łatwość rozplątywania włosów (na mokro i na sucho), antystatyczność (na mokro i na sucho) oraz podatność włosów. Niniejsze kompozycje zawierają dwa podstawowe środki kondycjonujące do włosów, mianowicie silikonowe środki kondycjonujące i środki kondycjonujące alkohole tłuszczowe. Korzystne kompozycje zawierają kationowe środki powierzchniowo czynne jako co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponentu powierzchniowo czynnego i materiały te również dostarczają korzyści kondycjonujące.

Niniejsze kompozycje kondycjonujące będą zawierać od około 1,1% do około 20%, korzystnie od około 1,5% do około 18% takich środków kondycjonujących do włosów.

Silikonowy środek kondycjonujący

Pierwszym podstawowym środkiem kondycjonującym do włosów niniejszych kompozycji jest silikonowy środek kondycjonujący. Znane jest zastosowanie materiałów silikonowych do kondycjonowania włosów, co opisano powyżej. Wiadomo również, że materiały te mają inny sposób kondycjonowania niż typowe środki kondycjonujące do włosów oparte na środku powierzchniowo czynnym i lipidowym materiale nośnym. Materiały takie wykazują tendencję do pozostawiania włosów nie mających tak brudnego wyglądu ani dotyku jak typowe środki kondycjonujące do włosów.

Niniejsze kompozycje będą zawierać od około 0,1% do około 18%, korzystnie od około 0,5% do około 15% silikonowego środka kondycjonującego.

W przeszłości stosowanie wysokich poziomów pewnych silikonowych środków kondycjonujących powodowało tendencję do nadmiernego kondycjonowania, to jest włosy pozostawały zbyt miękkie i delikatne w dotyku oraz generalnie nie nadawały się do układania.

Przykładowe lotne silikonowe materiały do kondycjonowania włosów, odpowiednie do stosowania w kompozycjach według niniejszego wynalazku mają temperaturę wrzenia w zakresie od około 99°C do około 260°C i posiadają rozpuszczalność w wodzie niższą niż około 0,1%. Tymi lotnymi silikonami mogą być polidimetylosiloksany albo cykliczne albo liniowe. Ilość atomów krzemu w silikonach cyklicznych wynosi korzystnie od około 3 do około 7, bardziej korzystniej 4 lub 5.

166 932

Takie silikony mają wzór ogólny:

	Si-o
	L 1 J	n
	CB3

w którym n=3-7. Polidimetylosiloksany liniowe posiadają od około 3 do 9 atomów krzemu i mają wzór ogólny:

(CH3)3 Si-O-[-S^^CH3)2-O-]_n-Si(CH3)3 n = 1-7

Silikony powyższego typu, zarówno cykliczne jak i liniowe, są dostępne z Dow Corning Corporation, Dow Corning 344, 345 i 200 w postaci płynnej; Union Carbide, Silicone 7202 i Silicone 7158; oraz Stauffer Chemical, SWS-03314.

Liniowe lotne silikony mają lepkości generalnie niższe niż około 5x10'3 Pa · s przy 25°C, natomiast materiały cykliczne mają lepkości niższe niż około 10'2 Pa · s, Lotny oznacza, że materiał ma mierzalną prężność par. Opis lotnych silikonów można znaleźć w Todd i Byers, Volatile Silicone Fluids for Cosmetics, Cosmetics and Toiletries, Vol.91, styczeń 1976, str. 27-32, włączonej tu jako odnośnik.

Lotne silikony mogą być obecne w kompozycjach kondycjonujących według wynalazku w stężeniu od około 1% do około 20%, korzystnie od około 2% do około 15%.

Jako silikonowe środki kondycjonujące w kompozycjach według niniejszego wynalazku mogą być zastosowane również nielotne płyny silikonowe. Przykładami takich materiałów są gumy polidimetylosiloksanowe, aminosilikony i fenylosilikony. Bardziej szczegółowo, mogą być stosowane takie materiały jak siloksany polialkilowe i poliarylowe o następującym wzorze:

R

I

Si -0 l

R

Si- 0 si w którym R oznacza alkil lub aryl, zaś x jest liczbą całkowitą od około 7 do około 8000. A oznacza grupy blokujące końce łańcuchów silikonowych.

Grupy alkilowe lub arylowe podstawione przy łańcuchu siloksanowym (R) lub przy końcach łańcuchów siloksanowych (A) mogą mieć dowolną strukturę jeśli tylko uzyskane w ten sposób silikony pozostają ciekłe w temperaturze pokojowej, są hydrofobowe, po naniesieniu na włosy nie są drażniące, toksyczne ani w żaden inny sposób szkodliwe, są zgodne z innymi komponentami kompozycji, są trwałe chemicznie w normalnych warunkach stosowania i przechowywania oraz posiadają zdolność osadzania się na włosach i kondycjonowania ich.

Do odpowiednich grup A należą metyl, metoksyl, etoksyl, propoksyl i aryloksyl. Dwie grupy R przy atomie krzemu mogą być grupami takimi samymi lub różnymi. Korzystnie dwie grupy R oznaczają taką samą grupę. Do odpowiednich grup R należą metyl, etyl, propyl, fenyl, metylofenyl i fenylometyl. Korzystnymi silikonami są polidimetylosiloksan, polidietylosiloksan i polimetylofenylosiloksan. Szczególnie korzystny jest polidimetylosiloksan.

Odpowiednie metody wytwarzania tych materiałów silikonowych są ujawnione w opisach patentowych USA 2 826 551 i 3 964 500 oraz w odnośnikach tam cytowanych.

166 932

Silikony mające zastosowanie w niniejszym wynalazku są również dostępne w handlu. Do odpowiednich przykładów należą Viscasil, znak handlowy General Electric Company oraz silikony oferowane przez Dow Corning Corporation oraz przez SWS Silicones, oddział Stauffer Chemical Company.

Korzystnymi gumami silikonowymi do stosowania w niniejszym wynalazku są gumy polidimetylosiloksanowe lub gumy polifenylometylosiloksanowe, mające lepkości wyższe niż około 10³ Pa · s, które są obecne w kompozycjach kondycjonujących według wynalazku w stężeniach od około 0,015% do około 9,0%, korzystnie od około 0,5% do około 2%.

Do innych materiałów silikonowych, które mogą być zastosowane należą materiały o wzorze:

	CH3		OH
HO-	-Si -0		- s 10
	CH3	X	| /CH2/
			NH
		/ch2/ l nh2

/I/ w którym x i y są liczbami całkowitymi, które zależą od ciężaru cząsteczkowego, przy czym średni ciężar cząsteczkowy jest zawarty w przybliżeniu pomiędzy 5000 a 10000. Polimer ten jest znany także jako amodimetikon.

Inne kationowe polimery silikonowe, które mogą być zastosowane w niniejszych kompozycjach odpowiadają wzorowi:

(Rl)_;1G3-_;1-Si-(-OSiG2)n-(-C)SiGb(R.l)2-b)m-O-SiG3-a(R1)_a w którym G jest wybrany z grupy składającej się z wodoru, fenylu, OH, alkilu C1-8 i korzystnie metylu; a oznacza O lub liczbę całkowitą od 1 do 3, a korzystnie równa jest 0; b oznacza 0 lub 1, a korzystnie jest równe, suma n+m jest liczbą od 1 do 2000, a korzystnie wynosi od 50 do 150, przy czym n może oznaczać liczbę od 0 do 1999, a korzystnie od 49 do 149, zaś m może oznaczać liczbę całkowitą od 1 do 2000, a korzystnie od 1 do 10;

R1 jest rodnikiem jednowartościowym o wzorze CqH2qL, w którym q oznacza liczbę całkowitą od 2 do 8 a L jest wybrany z grup

-N(R2)CH2-CH2-N(R2)2

-N(R2)2

-N (R2I3A-N(R2)CH2-CH2-NR2H2Agdzie R 2 jest wybrany z grupy składającej się z wodoru, fenylu, benzylu, nasyconego rodnika węglowodorowego, korzystnie rodnika alkilowego zawierającego od 1 do 20 atomów węgla, a APoznacza jon halogenkowy.

Związki te są opisane bardziej szczegółowo w Europejskim Zgłoszeniu Patentowym EP 95238.

Szczególnie korzystnym polimerem odpowiadającym temu wzorowi jest polimer znany jako trimetylosililoamodimetikon, o wzorze:

166 932

CH.

:h.

(CH₃)₃-SiO-Si

I

CH.

0- Si (ch₂)₃

NH

I (ch₉)_

I ^{2 2} N?U

-OSi(CH₃)₅ (II)

Inne kationowe polimery silikonowe, które mogą być stosowane w niniejszych kompozycjach odpowiadają wzorowi:

(R₃)₃-Si-O

	4 2 π	7’ Si-0 1
	1,	r	1 R_
	3 J		3 J

•Si(R₃)₃ (III) w którym R3 oznacza jednowartościowy rodnik węglowodorowy, mający od 1 do 18 atomów węgla, a w szczególności rodnik alkilowy lub alkenylowy taki jak metyl;

R4 oznacza rodnik węglowodorowy taki jak, korzystnie, rodnik alkilenowy C1-C18 lub rodnik alkilenoksylowy C1-C18, a korzystnie Ct-Cs;

oznacza jon halogenkowy, korzystnie chlorek; r oznacza średnią wartość statystyczną od 2 do 20, korzystnie od 2 do 8; s oznacza średnią wartość statystyczną od 20 do 200, a korzystnie od 20 do 50. Związki te są opisane bardziej szczegółowo w opisie patentowym USA 4 185 017. Szczególnie korzystnym polimerem z tej klasy jest polimer sprzedawany przez

UNION Carbide pod nazwą UCAR SILICONE ALE 56.

Korzystne silikonowe środki kondycjonujące do niniejszych kompozycji składają się z połączenia lotnych cieczy silikonowych o lepkościach niższych niż około 10'² Pa.s i od około 0,015% do około 9,0%, korzystnie od około 0,5% do około 2,0%, gum silikonowych o lepkościach wyższych niż około 10³ Pa.s, przy stosunkach cieczy lotnej do gumy wynoszących od około 90 : 10 do około 10 : 90, korzystnie od około 85:15 do około 50:50.

Korzystne nielotne materiały silikonowe do stosowania w niniejszym wynalazku składają się z połączeń nielotnych cieczy silikonowych o lepkościach poniżej około 10'2 Pa.s, i od około 0,015% do około 9,0%, korzystnie od około 0,5% do około 2,0% gum silikonowych o lepkościach wyższych niż około 10³ Pa.s, w szczególności gum polidimetylosiloksanowych i gum polifenylometylosiloksanowych, przy stosunkach cieczy do gumy od około 70:30 do około 30:70, korzystnie od około 60:40 do około 40:60.

Korzystne jest także stosowanie jako dodatkowego silikonowego środka kondycjonującego w niniejszych kompozycjach do około 1,0% trimetylosililoamodimetikonu.

Alternatywnymi silikonowymi środkami kondycjonującymi do stosowania w kompozycjach kondycjonujących według niniejszego wynalazku są polimeryczne materiały silikonowe, zapewniające włosom zarówno utrzymanie kształtu fryzury jak i korzyści

166 932 konadcjonujdee. Jakkolwiek ciecze silikonowe są użyteczne w niniejszych kompozycjach, to korzystnymi polimerami silikonowymi są sztywne polimery silikonowe.

Do meogramezającdch przykładów takich materiałów należą wzmocnione wypełniaczem gumy polidimetylosiloksanowe, w tym gumy mające grupy końcowe takie jak hydroksylowe; usieciowane siloksany, takie jak elastomery silikonowe podstawione grupami organicznymi: gumy silikonowe podstawione grupami organicznymi, w tym gumy mające grupy końcowe takie jak hydroksylowe; si^k^any wzmocnione żywicą; oraz mieciowane polimery siloksanowe.

Sztywne polimery silikonowe, mające zastosowanie w niniejszym wynalazku mają lepkości nienewtonowskie wynoszące co najmniej 2x 10⁴ Pa.s, korzystnie około 1 x 10⁶ Pa · s, przy czym lepkość nienewtonowską mierzy się poddając próbkę oscylac^nemu ścinaniu ze stałą częstotliwością^wynoszącą 0,1 rada/sek. w 25°C przy użyciu urządzenia Rheometric Fluids Spectrometr® i mierząc filmy o grubości około 1 milimetra. Otrzymane lepkie i elastyczne reakcje siłowe łączą się, wyznaczając moduł złożony, który następnie dzieli się przez przykładną częstotliwość w celu obliczenia lepkości nienewtonowskikj.

Jedną z takich gum siloksanowych jest guma difendloaimetylosiloksanowa o ciężarze cząsteczkowym co najmniej około 500000 o stopniu podstawienia aifendlowkgo wynoszącym 3%lub więcej, korzystnie co najmniej 5%.

Gumy siloksanowe mogą być także wzmocnione wypełniaczem w celu uzyskania dodatkowej sztywności. Korzystnym wypełniaczem jest krzemionka. Generalnie takie wzmocnione gumy zawierają do 15-20% krzemionki.

Elastomerami silikonowymi mającymi zastosowanie w kompozycjach według niniejszego wynalazku są materiały opisane w opisie patentowym USA 4 221 688, Johnson et al., udzielonym 9 września 1980, włączonym tu jako odnośnik. Konkretnym materiałem, opisanym w patencie, który może być wprowadzony do niniejszych kompozycji jest emulsja wodna, schnąca z utworzeniem elastomeru po usunięciu wody.

Emulsja silikonowa posiada ciągłą fazę wodną, w której rozproszona jest faza, składająca się ze stabilizowanego anionowo hdaroksdlowanego poliorganosiloksanu, krzemionki koloidalnej i katalizatora. pH emulsji powinno być zawarte w zakresie od około 9 do około 11,5, korzystnie od około 10,5 do około 11,2. Zawartość substancji stałych w emulsji wynosi generalnie od około 20% do około 60%, korzystnie od około 30% do około 50%. Ilość krzemionki koloidalnej, obecnej w każdych 100 częściach wagowych polidiorganosiloksanu wynosi od 1 do 150 części wagowych. W stosunku do tej samej podstawy ilość diorganocynodikarboksylanu (na przykład cynodilaurynianu dioktylu) wynosi od 0,1 do 2 części. Emulsję elastomeru stosuje się w ilości od około 0,1% do około 5%, korzystnie od około 0,5% do około 4% całej kompozycji.

Żywicami silikonowymi, mającymi zastosowanie w niniejszych kompozycjach, są polimery silikonowe o wysokim stopniu usieciowania, wprowadzonym za pomocą trójfur^k^cyj·nych i czterofunkcyjndch silanów. Typowymi silanami, stosowanymi do wytwarzania żywic są silany monoeylowy, dimeylowy, monofenylowy, difkndlowy, mkylofkndlowd, monowindlowd i meylowinylowy, oraz tetrachlorosilan. Korzystną żywicą jest żywica oferowana przez General Electric pod nazwą GE SR545. Żywica ta jest dostarczana w postaci roztworu w toluenie, który jest odpędzany bezpośrednio przed użyciem żywicy.

Innymi mającymi tu zastosowanie sztywnymi polimerami silikonowymi są te siloksany, które zostały w niewielkim stopniu usieciowane, ale są jeszcze rozpuszczalne w takich rozpuszczalnikach jak cyklometikon. Prekursorami materiatów sztywnych mogą być dowolne polidimkylosiloksand o wysokim ciężarze cząsteczkowym, pzlidimetylosiloksand zawierające grupy winylowe i inne siloksany. Metody sieciowania obejmują utwardzanie termiczne za pomocą nadtlenków organicznych, takich jak nadtlenek benzoilu i nadtlenek t-butylu oraz wulkanizację termiczną za pomocą siarki i promieniowania wysokoenergetycznego.

Generalnie guma silikonowa, jeśli jest stosowana w kompozycji, jest rozpuszczona w lotnym nośniku lub mieszaninie lotnych nośników przed wprowadzeniem do kompozycji do pielęgnacji włosów. Korzystnie lotny nośnik jest obecny w kompozycji do pielęgnacji włosów

166 932 w ilości od około 0,1% do około 20% kompozycji do pielęgnacji włosów. Materiały te mogą zawierać lotne ciecze silikonowe opisane powyżej.

Sztywny polimer silikonowy i nośnik, jeśli są stosowane w niniejszych kompozycjach, korzystnie zawierają od około 0,1% do około 2,5% gumy polidimetylosiloksanowej, od około 0,02% do około 0,7% pyłu krzemionkowego i od około 0,4% do około 18% lotnego nośnika silikonowego.

Kationowy powierzchniowo czynny środek kondycjonujący

Kationowe materiały powierzchniowo czynne są zwykle stosowane w kompozycjach kondycjonujących do włosów w celu dostarczenia korzyści kondycjonowania włosów. Jednakże materiały takie mają tendencję do pozostawiania odczucia osadu i brudu na włosach. Materiały takie mają również tendencję do powodowania szybszego brudzenia się włosów w porównaniu z włosami niekondycjonowanymi.

Obecnie wykazano, że efekty te są zmniejszone, jeśli materiały te są dostarczane z podłoży nośnych kompozycji kondycjonujących według wynalazku. A zatem rezultat jest taki, że materiały te mogą być stosowane w celu zapewnienia ulepszonego kondycjonowania włosów bez niekorzystnego odczucia brudnych włosów.

Stosowanie tych kationowych powierzchniowo czynnych materiałów kondycjonujących z silikonowymi materiałami kondycjonującymi według wynalazku zapewnia zoptymalizowane korzyści kondyqonujące. Silikonowe środki kondycjonujące zapewniają korzyści poczucia miękkości włosów, jak również łatwość rozplątywania i rozczesywania. Kationowe środki powierzchniowo czynne zapewniają korzyści zwalczania elektryczności statycznej, jak również inne korzyści kondycjonowania.

Kationowe powierzchniowo czynne środki kondycjonujące mające zastosowanie w niniejszych kompozycjach są w rzeczywistości podklasą nierozpuszczalnych w wodzie materiałów powierzchniowo czynnych według wynalazku. Jeśli są zawarte, stanowią co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponenta powierzchniowo czynnego. Oprócz zapewniania korzyści podłoża, materiały te zapewniają także korzyści kondycjonowania. Do około 2,5%, korzystnie od około 0,5% do około 2% kompozycji kondycjonującej stanowi nierozpuszczalny w wodzie materiał powierzchniowo czynny typu czwartorzędowego związku amoniowego.

Korzystne są następujące klasy tych materiałów. Pierwszą klasą jest klasa kationowych materiałów powierzchniowo czynnych, zawierających czwartorzędowe ugrupowanie amoniowe. Wśród materiałów mających tu zastosowanie są materiały o wzorze:

♦

X' w którym R1-R4 mogą być niezależnie wybrane z grup alifatycznych, mających od około 1 do około 22 atomów węgla, grup C1-C3 alkilowych, hydroksyalkilowych, polialkoksylowych lub grup aromatycznych, arylowych albo alkiloarylowych, mających od około 12 do około 22 atomów węgla; zaś X oznacza anion wybrany z rodników halogenkowych, octanowego, fosforanowego, azotanowego i alkilosiarczanowego. Grupy alifatyczne mogą oprócz atomów węgla i wodoru zawierać połączenia eterowe i inne grupy, takie jak grupy aminowe.

Inne mające tu zastosowanie czwartorzędowe sole amoniowe mają wzór:

R,

R.

(CH₂)₅ - Ń - Rg ++

2X

166 932 w którym R1 jest grupą alifatyczną, mającą od około 16 do około 22 atomów węgla, R2, R3, R4, R 5 i Rć są wybrane z wodoru i alkilu, mającego od około 1 do około 4 atomów węgla, zaś X jest jonem wybranym z rodników halogenkowych, octanowego, fosforanowego, azotanowego i alkilosiarczanowego. Do takich czwartorzędowych soli amoniowych należy dichlorek talopropanodiamomowy.

Do korzystnych czwartorzędowych soli amoniowych należą chlorki dialkilodimetyloamoniowe, w których grupy alkilowe mają od około 12 do około 22 atomów węgla i pochodzą od kwasów tłuszczowych o długim łańcuchu, takich jak uwodornione kwasy tłuszczowe z łoju (talo) (kwasy tłuszczowe z łoju dają związki czwartorzędowe, w których R1 i R2 mają w przeważającej mierze od 16 do 18 atomów węgla). Przykładami czwartorzędowych soli amoniowych, mających zastosowanie w niniejszych kompozycjach, są chlorek ditalodimetyloamoniowy, metylosiarczan ditalodimetyloamoniowy, chlorek diheksadecylodimetyloamoniowy, chlorek di(uwodomiony talo)dimetyloamoniowy, chlorek dioktadecylodimetyloamoniowy, chlorek diejkozylodimetyloamoniowy, chlorek didokozylodimetyloamoniowy, octan di(uwodomiony talo)dimetyloamoniowy, chlorek diheksadecylodimetyloamoniowy, octan diheksadecylodimetyloamoniowy, fosforan ditalodipropyloamoniowy, azotan ditalodimetyloamoniowy, chlorek di(kokoalkilo)dimetyloamoniowy i chlorek stearylodimetylobenzyloamoniowy. Korzystnymi czwartorzędowymi solami amoniowymi mającymi tu zastosowanie są chlorek ditalodimetyloamoniowy, chlorek dicetylodimetyloamoniowy, chlorek stearylodimetylobenzyloamoniowy i chlorek behenylotrimetyloamoniowy. Szczególnie korzystną nierozpuszczalną w wodzie czwartorzędową solą amoniową do stosowania jako środek kondycjonujący w niniejszych kompozycjach jest chlorek di(uwodorniony talo)dimetyloamoniowy.

Korzystnymi nierozpuszczalnymi w wodzie kationowymi materiałami powierzchniowo czynnymi mającymi zastosowanie jako środki kondycjonujące do włosów są sole pierwszorzędowych, drugorzędowych i trzeciorzędowych amin tłuszczowych. Grupy alkilowe takich amin mają korzystnie od około 12 do około 22 atomów węgla i mogą być podstawione lub niepodstawione. Korzystne są aminy drugorzędowe i trzeciorzędowe, a zwłaszcza aminy trzeciorzędowe. Do takich mających tu zastosowanie amin należą stearyloamidopropylo dimetyloamina, dietyloaminoetylostearyloamid, dimetylo stearyloamina, dimetylosojaamina, tridecyloamina, etylo stearyloamina, etoksylowana stearyloamina (2 mole tlenku etylenu), dihydroksyetylo stearyloamina i arachidylobehenyloamina. Do odpowiednich soli amin należą sole halogenkowe, octanowe, fosforanowe, azotanowe, cytrynianowe, mleczanowe i alkilosiarczanowe. Do takich soli należy chlorowodorek stearyloaminy, chlorek sojaaminy, mrówczan stearyloaminy, dichlorek N-talopropanodiaminy, i cytrynian stearyloamidopropylo dimetyloaminy. Wśród kationowych aminowych środków powierzchniowo czynnych, mających zastosowanie w niniejszych kompozycjach są środki ujawnione w opisie patentowym USA 4 275 055, Nachtigal et al., udzielonym 23 czerwca 1981, włączonym tu jako odnośnik. Spośród tych amin korzystne jest stosowanie jako środka kondycjonującego stearyloamidopropylodimetyloaminy. Materiał dostępny w handlu jest sprzedawany pod nazwą handlową Lexamine® przez Inolex Company. Korzystnie do 1% kompozycji kondycjonującej stanowi nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny stearyloamido propylodimetyloamina jako środek kondycjonujący do włosów.

z

Środek kondyzjonujący typu alkoholu tłuszczowego

Alkohole tłuszczowe są powszechnie stosowane w kompozycjach do kondycjonowania włosów jako środki kondycjonujące włosy. Jednakże podobnie jak kationowe środki powierzchniowo czynne, materiały takie mają tendencję do pozostawiania odczucia osadu i brudu na włosach. Materiały takie mają również tendencję do sprawiania, że włosy brudzą się szybciej niż włosy, na które nie działano takimi materiałami. Jest to prawdziwe zwłaszcza przy zwiększeniu stężenia tego składnika w kompozycjach do kondycjonowania włosów. Ważne jest aby pamiętać, że małe różnice w stężeniu alkoholu tłuszczowego mają wielki wpływ na wrażenie dotyczące włosów. Nawet tak niskie poziomy jak 1-2% alkoholu

166 932 tłuszczowego w tradycyjnych produktach do kondycjonowania powodują te negatywne skutki odczucia włosów.

Jednakże pożądane jest, aby kompozycje do kondycjonowania włosów zawierały alkohole tłuszczowe w celu zapewnienia użytkownikowi podatności włosów na układanie. Materiały takie ułatwiają modelowanie włosów.

Nieoczekiwanie odkryto, że jeśli alkohole tłuszczowe są dostarczane z niniejszych podłoży nośnych kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku, te negatywne skutki kondycjonowania są zmniejszone. A zatem w wyniku tego materiały te mogą być stosowane w stężeniach wyższych niż myślano poprzednio, zapewniając zwiększone kondycjonowanie włosów bez zwykłych wad polegających na wrażeniu osadu i brudu na włosach.

Stosowanie tych materiałów kondycjonujących z silikonowymi środkami kondyq'onującymi i kationowymi powierzchniowo czynnymi środkami kondycjonującymi według niniejszego wynalazku zapewnia optymalizację własności kondycjonujących. Silikonowe środki kondycjonujące zapewniają miękki dotyk włosów, jak również łatwość czesania; kationowe środki powierzchniowo czynne zapewniają antystatyczność; zaś alkohole tłuszczowe zapewniają zwiększoną podatność na układanie. Rezultatem jest zoptymalizowane pod wszystkimi względami kondycjonowanie.

Alkohole tłuszczowe, które mają zastosowanie jako środki kondycjonujące w niniejszym wynalazku, są opisane w Bailey's Industrial Oil and Fats, (wydanie 3, D. Swern, wyd. 1979) włączonym tu jako odnośnik. Do alkoholów tłuszczowych mających tu zastosowanie należą alkohole ujawnione w następujących dokumentach, z których wszystkie są włączone tu jako odnośniki: patent USA 3 155 591, Hilfer, udzielony 3 listopada 1964; patent USA 4 165 369, Watanabe et al., udzielony 21 sierpnia 1979; patent USA 4 269 824, Villamarin et al., udzielony 26 maja 1981; i Opis Brytyjski 1 532 585, opublikowany 15 listopada 1978.

Specyficznymi przykładami alkoholi, które mogą być tu stosowane są alkohole stearylowy, cetylowy, mirystylowy, behenylowy, laurylowy, oleilowy i ich mieszaniny. Szczególnie korzystny jest alkohol cetylowy i alkohol stearylowy, zawierający od około 55% do około 65% (w stosunku do wagi mieszaniny) alkoholu cetylowego.

Z przyczyn opisanych powyżej nieoczekiwanie stwierdzono, że alkohole tłuszczowe mogą być dostarczane z kompozycji według niniejszego wynalazku w stężeniach wyższych niż poprzednio uważano bez takich niekorzystnych skutków jak odczucie brudnych włosów, towarzyszące zwykle takim materiałom. A zatem niniejsze kompozycje mogą zawierać od ponad 1% do około 2%, korzystnie od ponad 1% do około 1,5% alkoholi tłuszczowych. Zastosowanie takich kompozycji do włosów pozwoli uzyskać włosy czystsze w odczuciu i wyglądzie oraz mniej powleczone niż przy zastosowaniu tradycyjnych kompozycji kondycjonujących na bazie alkoholi tłuszczowych.

Dodatkowe środki kondycjonujące włosy

Innymi środkami kondycjonującymi do włosów, które mogą być zastosowane w niniejszych kompozycjach w celu zapewnienia korzyści kondycjonowania są hydrolizowane białka zwierzęce. Przykładem materiału dostępnego w handlu jest materiał sprzedawany pod nazwą handlową Crotein Q® przez Coda Inc.

Materiały takie są obecne w niniejszych kompozycjach kondycjonującyh w stężeniach od około 0,1% do około 1,.5%.

Komponenty ewentualne

Kompozycje według niniejszego wynalazku mogą również zawierać wiele ewentualnych komponentów, zapewniających korzyści kosmetyczne lub estetyczne. Do przykładów takich materiałów należą środki barwiące, takie jak dowolne z barwników zatwierdzonych do stosowania w żywności, lekach i kosmetykach lub barwników zatwierdzonych do stosowania w lekach i kosmetykach; substancje zmętniające; substancje nadające odcień perłowy, takie jak distearynian glikolu etylenowego lub TiO2 powleczony miką; substancje modyfikujące pH, takie jak kwas cytrynowy, kwas bursztynowy, kwas fosforowy, wodorotlenek sodu i karbinian sodu; środki konserwujące, takie jak alkohol benzylowy, etyloparaben, propyloparaben i imidazolidynymocznik; emulgatory, takie jak eter glikolu polietylenowego i alkoholu cetearylowego o wzorze R(OCH 2CH 2)nOH, w którym R oznacza mieszane grupy

166 932 alkilowe pochodzące z alkoholu cetylowego i stearylowego, a n ma średnią wartość 20 (Ceteareth-20) i monostearynian gliceryny; i przeciwutleniacze. Środki takie są zwykle stosowane pojedynczo w stężeniu od około 0,001% do około 10% korzystnie od około 0,01% do około 5% kompozycji kondycjonującej.

Niniejsze kompozycje kondycjonujące do włosów muszą być w znacznym stopniu wolne od środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie. Materiały te nie mają w wysokich stężeniach zdolności do jednorodnego mieszania się z podłożem nośnym niniejszych kompozycji kondycjonujących. Przez w znacznym stopniu wolne od rozpuszczalnych w wodzie środków powierzchniowo czynnych rozumie się, że kompozycje zawierają takie środki w ilościach mniejszych niż ilości, które mogłyby zniszczyć unikatową pożądaną reologię charakterystyczną dla niniejszych kompozycji. Generalnie oznacza to, że niniejsze kompozycje zawierają nie więcej niż 1%, korzystnie nie więcej niż około 0,5%, takich materiałów. Przykładem specyficznych rozpuszczalnych w wodzie środków powierzchniowo czynnych, które będą wywierać taki efekt przy stężeniach wyższych niż około 1% są środki powierzchniowo czynne stosowane zwykle w wysokich stężeniach w kompozycjach szamponów. Należą do nich alkilosiarczany i etoksylowane alkilosiarczany, takie jak laurylosiarczan amonu; amofoteryczne środki powierzchniowo czynne, takie jak pochodne drugorzędowych i trzeciorzędowych amin alifatycznych; niejonowe środki powierzchniowo czynne otrzymywane przez kondensację grup tlenku alkilenu z hydrofitowymi związkami organicznymi, takimi jak eter glikolu polietylenowego i alkoholu laurylowego o wzorze CH3 (CH2)18 CH 2-(OCH2CH2)^^H, ^w którym n ma średnią wartość 23(Laureth-23 sprzedawany pod nazwą handlową Brij 35® przez ICI Americas); i betainy wysokoalkilowe, sulfobetainy, amidohetainy i amidosulfobetainy, takie jak cetylobetaina.

Kompozycje według niniejszego wynalazku mogą być wytwarzane przy zastosowaniu konwencjonalnych technik formułowania i mieszania. W jednej z procedur wytwarzania silikonowy środek kondycjonujący, czwartorzędowy amoniowy środek powierzchniowo czynny i co najmniej część rozpuszczalnika miesza się wstępnie przed dodaniem pozostałych komponentów. Metody wytwarzania kompozycji według niniejszego wynalazku są opisane bardziej dokładnie w poniższych przykładach.

Sposób kondycjonowania włosów.

Kompozycje według wynalazku stosuje się na włosy konwencjonalnymi metodami. Polegają one generalnie na nanoszeniu skutecznej ilości kompozycji kondycjonującej na włosy, które masuje się a następnie spłukuje wodą. Przez skuteczną ilość rozumie się ilość wystarczającą do zapewnienia kondycjonowania przy uwzględnieniu długości, tekstury i stanu włosów.

Po podziałaniu na włosy kompozycjami kondycjonującymi według wynalazku włosy suszy się i modeluje w sposób zwykle stosowany przez użytkownika. Kompozycje kondycjonujące do włosów według wynalazku zapewniają zoptymalizowane cechy włosów, takie jak miękki dotyk na mokro i na sucho, łatwość rozdzielania i rozczesywania włosów mokrych i suchych, zwiększona podatność włosów na układanie oraz własności antystatyczne. Jednocześnie uzyskuje się włosy o czystszym wyglądzie i dotyku niż przy stosowaniu tradycyjnych środków kondycjonujących do włosów opartych na kationowych środkach powierzchniowo czynnych i alkoholach tłuszczowych.

Poniższe przykłady ilustrują wynalazek.

Jeśli nie podano inaczej, wszystkie części, zawartości procentowe i stosunki są wagowe.

Przykład I. Poniżej przedstawiono kompozycję do kondycjonowania włosów, reprezentatywną dla tego wynalazku.

Komponent % wagowy

Guma polidimetylosiloksanowa 11()()

Dekametylocyklopentasiloksan 5,67

Adogen 442-100P (czwartorzędowy -18)1 Natrosol Plus Grade D-672 0,70

Stearyloamid DEA 0,,44

Alkohol stearylowy 0,,60

166 932

Alkohol cetylowy 0,90

EDTA disodowy 0,10

Cytrynian sodu 0,04

Środek zapachowy 0,25

Kathon (konserwant) 0,033

Woda DRO ile potrzeba do 100

Γ ch₃ ¹ czwartorzędowa sól amoniowa, o wzorze

R-N-R cr,

L CH₃ J w którym R oznacza uwodorniony rodnik kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju;

hydrofobowo modyfikowana hydroksyetyloceluloza z firmy Aqualon Co.

Kompozycję wytwarza się w sposób następujący. Najpierw Adogen 442 miesza się wstępnie z wodą i ogrzewa do około 77°C mieszając aż do stopienia. Następnie przedmieszkę chłodzi się do około 60°C i dodaje mieszaninę guma siloksanowa/cyklopentasiloksan. Przedmieszkę miesza się przez dodatkowe 10 minut.

Pozostałą wodę, kwas cytrynowy, cytrynian sodu i EDTA łączy się osobno i ogrzewa mieszając do około 65°C. Następnie dodaje się mieszając alkohol cetylowy, alkohol stearylowy i stearyloamid DEA. Następnie dodaje się Natrosol Plus, mieszając aż do zgęstnienia kompozycji. Następnie dodaje się mieszając przedmieszkę i kompozycję chłodzi się do około 50°C. Dodaje się środek zapachowy i Kathon i kompozycję chłodzi się, ugniatając, do temperatury pokojowej.

Otrzymany środek kondycjonujący do włosów zapewnia doskonałe kondycjonowanie włosów w porównaniu z tradycyjnymi środkami kondycjonującymi do włosów bez zwykłych niekorzystnych skutków brudnego wyglądu i dotyku włosów.

W kompozycji mogą być obecne również inne środki kondycjonujące, na przykład stearyloamidopropylo dimetyloamina w ilości do około 1%, trimetylosililoamodimetikon w ilości do około 0,75%, zhydrolizowane białko zwierzęce w ilości do około 1% i ich mieszaniny.

Przykład II. Reprezentatywna dla niniejszego wynalazku jest następująca kompozycja kondycjonująca do włosów.

Komponent %wagowy

Guma polidimetylosiloksanowa 2,00

Dekametylocyklopentasiloksan 11,33

Adogen 442-100P (czwartorzędowy-18) 2,00

Natrosol Plus Grade d-671 0,70

Stearyloamid DEA 0,44

Alkohol stearylowy 0,70

Alkohol cetylowy 1,05

Ceteareth-20 0,33

EDTAdisodowy 040

Cytrynian sodu 0,00

Środek zapachowy 0,25

Kathon (konserwant) 0,033

Woda DRO ile potrzeba do 100 hydrofobowo modyfikowana hydroksyetyloceluloza z firmy Aqualon Co.

Kompozycję tę wytwarza się w sposób opisany w przykładzie I z wyjątkiem tego, że z alkoholami cetylowym i stearylowym dodaje się Ceteareth-20.

Otrzymany środek kondycjonujący do włosów zapewnia doskonałe komdycjomowamie włosów w porównaniu z tradycyjnymi środkami kondycjonującymi do włosów bez zwykłych niekorzystnych skutków brudnego wyglądu i dotyku włosów.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Claims (8)

Zastrzeżenia patentowe

1. Kondensaty politlenku etylenu z alkilofenolami, na przykład produkty kondensacji alkilofenoli, mających grupy alkilowe zawierające od około 6 do około 12 atomów węgla w konfiguracji łańcucha prostego lub rozgałęzionego, z tlenkiem etylenu, przy czym wspomniany tlenek etylenu jest obecny w ilościach równych od około 2 do około 6 moli tlenku etylenu na mol alkilofenolu. Podstawnik alkilowy w takich związkach może pochodzić na przykład ze spolimeryzowanego propylenu, diizobutylenu, oktanu lub nonanu.

1,1-20% wagowych środka kondycjonującego do włosów składającego się z 0,1-18% wagowych silikonowego środka kondycjonującego i od ponad 1% do 2% wagowych alkoholu

166 932 tłuszczowego, korzystnie alkoholu cetylowego, stearylowego lub mieszaniny takich alkoholi, oraz 65-98,5% wagowych kompatybilnego rozpuszczalnika, znamienny tym, że wspomniany silikonowy środek kondycjonujący miesza się z co najmniej częścią rozpuszczlanika i 0,02-10,0% części wagowych nierozpuszczalnego w wodzie środka powierzchniowo czynnego o ciężarze cząsteczkowym mniejszym niż 20000, przy czym co najmniej część tego środka stanowi czwartorzędowy związek amoniowy w ilości 2,5% wagowych i następnie otrzymaną mieszankę miesza się z resztą rozpuszczalnika oraz 0,1-10% wagowych, korzystnie 0,2-5,0% rozpuszczalnego w wodzie niejonowego eteru celulozy zawierającego podstawniki wybrane z grupy obejmującej metyl, hydroksyetyl i hydroksypropyl oraz dodatkowo podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu mającym 10-24 atomów węgla w ilości od 0,2% wagowych do ilości nadającej eterowi celulozy rozpuszczalność w wodzie co najwyżej 1% wagowych, przy czym eter niejonowy celulozy korzystnie zawiera rodnik alkilowy przyłączony przez połączenie eterowe, otrzymując kompozycję, która zawiera co najwyżej 1% środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, przy czym wszystkie % wagowe odnoszą się do całej kompozycji kondycjonującej.

Wynalazek niniejszy dotyczy unikatowych kompozycji do kondycjonowania włosów, zawierających silikonowe środki kondycjonujące, kationowe powierzchniowo czynne środki kondycjonujące i alkohole tłuszczowe jako środki kondycjonujące w podłożu nośnym, które optymalizują własności kondycjonujące, pozostawiając wrażenie większej czystości włosów i utrzymując dłużej czystość włosów niż tradycyjne kompozycje kondycjonujące do włosów.

Typowe produkty do kondycjonowania włosów posiadają specyficzną gęstą, kremową reologię, która jest pożądana dla takich produktów. Produkty te są oparte o połączenie środka powierzchniowo czynnego, którym jest generalnie czwartorzędowy związek amoniowy, i alkoholu tłuszczowego. Wynikiem takiego połączenia jest żelowa, usieciowana struktura, która nadaje kompozycji gęstą, kremową reologię. Jednakże chociaż te składniki wpływają na włosy kondycjonująco, to mają także tendencję do osadzania się na włosach w taki sposób, że pozostawiają włosy brudne w wyglądzie i w dotyku. Włosy, na które podziałano takimi kompozycjami, mają tendencję do znacznie szybszego brudzenia się niż włosy, na które nie działano kompozycjami.

W kompozycjach do pielęgnacji włosów stosowano alternatywne systemy kondycjonujące i zagęszczające, ale dotychczas nie znaleziono żadnego, który zapewniałby taką samą pożądaną reologię, zapewniając jednocześnie doskonałe korzyści kondycjonujące.

Chociaż można wyprodukować produkty do pielęgnacji włosów zagęszczane zagęstnikami polimerycznymi, mające gęstą reologię, produkty te charakteyzują się generalnie niepożądanym mulistym dotykiem i nie utrzymują wylanego kształtu.

Niejonowe, rozpuszczalne w wodzie etery celulozy, stosuje się w różnych zastosowaniach, w tym w kompozycjach do pielęgnacji włosów. Do szeroko stosowanych, dostępnych w handlu niejonowych eterów celulozy, należą metyloceluloza, hydroksyprop^ylomelyloceluloza, hydroksyetyloceluloza i etylohydroksyetyloceluloza.

Lepszą efektywność zagęszczania uzyskuje się z eterami celulozy o wyższych ciężarach cząsteczkowych. Jednakże produkcja takich materiałów jest trudna i kosztowna. Chociaż alternatywną drogą uzyskania roztworów o wysokiej lepkości jest sieciowanie tych polimerów, nie są znane dobre techniki sieciowania. Oczywiście wysoką lepkość można uzyskać również przez użycie wysokich stężeń polimerów, ale takie podejście jest nieefektywne i niepraktyczne, szczególnie ze względu na jego wysokie koszty. Ponadto stosowanie polimerów o wysokim stopniu usieciowania lub wysokich poziomów zagęstników polimerycznych może spowodować powstanie układu mośnego, który jest zbyt sprężysty dla niniejszych zastosowań.

Zastosowanie niejonowych eterów celulozy i żywic rozpuszczalnych w wodzie do zagęszczania kompozycji do pielęgnacji włosów jest opisane w wielu odnośnikach. Z opisu

166 932 patentowego USA 4 557 928, Glover, udzielony 10 grudnia 1985, znany jest środek kondycjonujący, stanowiący układ zawiesinowy, zawierający gumę glukanową, gumę guarową lub hydroksyetylocelulozę; a z opisu patentowego USA 4 581 230, Grollier et al., udzielony 8 kwietnia 1986, znane są kompozycje kosmetyczne do pielęgnacji włosów, zawierające jako zagęstniki hydroksyetylocelulozę lub rozpuszczalne w wodzie roślinne środki zagęszczające, takie jak guma guarowa. W Publikacji Patentu Japońskiego 61-053211, opublikowanej 7 marca 1986, ujawniono farbę do włosów, zawierającą alkohol aromatyczny, gumę ksantanową i hydroksyetylocelulozę.

W opisie patentowym USA 4 228 277, Landoll, udzielonym 14 października 1980, ujawniono pewne etery celulozy, które mają stosunkowo niską masę cząsteczkową, ale są zdolne do wytwarzania w stężeniach praktycznych roztworów wodnych o wysokiej lepkości. Materiały te są niejonowymi eterami celulozy, mającymi wystarczający stopień podstawienia grupami niejonowymi wybranymi z grup metylowej, hydroksyetylowej i hydroksypropylowej, aby nadać im rozpuszczalność w wodzie, które są dodatkowo podstawione rodnikiem węglowodorowym mającym od około 10 do około 24 atomów węgla w ilości między około 0,2% wagowego a ilością, która czyni wspomniane etery celulozy rozpuszczalne w wodzie w stopniu mniejszym niż 1% wagowy. Modyfikowanym eterem celulozy jest korzystnie eter celulozy o ciężarze cząsteczkowym niskim do średniego; to jest niższym niż około 800000 i korzystnie zawartym między około 20000 a 700000 (stopień polimeryzacji około 75 do 2500).

Zostało ujawnione zastosowanie modyfikowanych eterów celulozy w różnego rodzaju kompozycjach. Landoll (’277) opisuje zastosowanie tych materiałów w formułach szamponów, ciekłych mydeł i lotionów. W opisie patentowym USA 4 683 004, Goddard, wydanym 28 lipca 1987, ujawniono zastosowanie tych związków w piankowych kompozycjach do włosów, a w opisie patentowym USA 4 485 089, Leipold, udzielonym 27 listopada 1984, opisano kompozycje do czyszczenia zębów, zawierające te etery.

Stwierdzono, że związki te zapewniają reologię bardzo podobną do pożądanej żelowo-usieciowanej struktury typowych środków kondycjonujących do włosów (bez mulistego dotyku, charakteiystycznego dla większości zagęstników polimerycznych) jeśli są połączone w pewnych krytycznych stężeniach ze środkami powierzchniowo czynnymi nierozpuszczalnymi w wodzie.

Materiały silikonowe stosowano do otrzymywania środków kondycjonujących do włosów jako alternatywę do innych materiałów do kondycjonowania włosów lub w połączeniu z innymi materiałami do kondycjonowania włosów. Opisane jest zastosowanie siloksanów (opis patentowy USA 3 208 911, Oppliger, udzielony 28 września 1965) i polimerów zawierających siloksany w kompozycjach do kondycjonowania włosów. W opisie patentowym USA 4 601 902, Fridd et al., udzielonym 22 lipca 1986, opisano kompozycje do kondycjonowania włosów lub szamponowo/kondycjonujące, zawierające polidiorganosiloksan, mający czwartorzędowe podstawione grupy amoniowe przyłączone do krzemu i polidiorganosiloksan, mający związane z krzemem podstawniki będące grupami węglowodorowymi podstawionymi grupami aminowymi. W patencie USA 4 654 161, Kollmeier et al., udzielonym 31 marca 1987, opisano grupę organopolisiloksanów, zawierających podstawniki betainowe. Stwierdzono, że związki te przy stosowaniu w kompozycjach do pielęgnacji włosów zapewniają dobre kondycjonowanie, zgodność ze składnikami anionowymi, powinowactwo do włosów i w niewielkim stopniu drażnią skórę. Patent USA 4 563 347, Starch, udzielony 7 stycznia 1986, dotyczy kompozycji do kondycjonowania włosów, które zawierają siloksany posiadające podstawniki zapewniające przyleganie do włosów. Japońskie opublikowane zgłoszenie patentowe 56-129300, Lion Corporation, opublikowane 9 paździeranika 1981, dotyczy kompozycji szamponowo/kondycjonujących, które zawierają kopolimer organopolisiloksano oksyalkilenowy razem z żywicą akrylową. W opisie patentowym USA 4 479 893, Hirota et al., udzielonym 30 października 1984, opisano kompozycje szamponowo/kondycjonujące, zawierające ester fosforanowyjako środek powierzchniowo czynny i pochodna silikonową (na przykład siloksany modyfikowane polieterem lub alkoholem). Zastosowanie polisiloksanów modyfikowanych polieterem w szamponach

166 932 jest również ujawnione w opisie patentowym USA 3 957 970, Korkis, udzielonym 18 maja 1976. W opisie patentowym USA 4 185 087, Morlino, udzielonym 22 stycznia 1980, opisano czwartorzędowe pochodne trialkiloamino hydroksylowych związków silikonowych, które, jak stwierdzono, posiadają doskonałe właściwości kondycjonujące włosy. W opisie patentowym USA 4 902 499, Bolich et al., udzielonym 20 lutego 1990, ujawniono kompozycje do pielęgnacji włosów zawierające sztywne polimery silikonowe, które, jak stwierdzono, dają zarówno utrzymanie kształtu jak i korzyści kondycjonujące.

Pochodne siloksanu stosowano również w kompozycjach do układania włosów. W japońskim opublikowanym zgłoszeniu patentowym 56-092811, Uon Corporation, opublikowane 27 grudnia 1979, opisano kompozycje do utrwalania fryzury, zawierające amfoteryczną żywicę akrylową, polioksyalkiieno-denaturowany organopolisiloksan i glikol polietylenowy. W opisie patentowym USA 4 744 978, Homan et al., udzielonym 17 maja 1988, opisano kompozycje do utrwalania fryzury (takie jak lakiery do włosów), które zawierają połączenie kationowego polimeru organicznego, zawierającego grupy aminowe lub amoniowe, z polidimetylosiloksanem z karboksylowymi grupami funkcyjnymi. Kompozycje do układania włosów, zawierające polidiorganosiloksany i kationowy polimer organiczny są opisane w opisie patentowym USA 4 733 677, Gee et al., udzielonym 29 marca 1988 i opisie patentowym USA 4 724 851, Cornwall et al., udzielonym 16 lutego 1988. Europejskie Zgłoszenie Patentowe, Cantrell et al., opublikowane 5 września 1984, ujawnia kompozycje, zawierające polimer siloksanowy, posiadający co najmniej jedno wiązanie azot-wodór, środek powierzchniowo czynny oraz solubilizowany tytanian, cyrkonian lub germanian, działający zarówno jako środek kondycjonujący jak i środek układający włosy.

Wreszcie w Europejskim Zgłoszeniu Patentowym 155 806, Pings et al., opublikowanym 25 września 1985, ujawniono kompozycje do kondycjonowania włosów, zawierające silikonowy środek kondycjonujący, kopoliol dimetikonu, kationowy środek powierzchniowo czynny oraz materiał lipidowy. Stwierdzono, że takie kompozycje zapewniają czystsze kondycjonowanie.

Obecnie stwierdzono, że zastosowanie podłoży nośnych kompozycji według niniejszego wynalazku umożliwia osadzanie się dużych ilości środków kondycjonujących, w tym silikonowych środków kondycjonujących, kationowych środków powierzchniowo czynnych, i nieoczekiwanie alkoholi tłuszczowych na włosach, bez wad generalnie towarzyszących stosowaniu takich materiałów.

Zatem celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie kompozycji do kondycjonowania włosów, charakteryzującej się reologią typu żel-siatka, zapewniającej doskonałe właściwości kondycjonujące bez wad towarzyszących typowym środkom kondycjonującym do włosów.

Jest również celem niniejszego wynalazku dostarczenie kompozycji kondycjonującej do włosów, które wykazuje dobre osadzanie się środka kondycjonującego, zarówno w odniesieniu do ilości jak i jakości, minimalizując jednocześnie osadzanie się składników układu nośnika.

Te i inne cele będą dobrze widoczne z następującego dokładnego opisu.

Wynalazek niniejszy dotyczy kompozycji kondycjonujących do czystszego kondycjonowania włosów.

Kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca (a) 1,1-20% wagowych środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-1) 0,1%-18% wagowych silikonowego środka kondycjonującego i (a-2) od ponad 1% do 2% wagowych alkoholu tłuszczowego, korzystnie alkoholu cetylowego, alkoholu stearylowego lub mieszaniny takich alkoholi oraz kompatybilny rozpuszczalnik, według wynalazku oprócz tych składników zawiera (b) 8098% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,1-10% wagowych, korzystnie 0,2-5,0% rozpuszczalnego w wodzie niejonowego eteru celulozy zawierającego podstawniki wybrane z grupy obejmującej metyl, hydroksyetyl i hydroksypropyl oraz dodatkowo podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu mającym 10-24 atomów węgla w ilości od 0,2% wagowych do ilości nadającej eterowi celulozy rozpuszczalność w wodzie co najwyżej 1% wagowych, przy czym wspomniany niejonowy eter celulozy korzystnie zawiera rodnik alkilowy przyłączony przez połączenie eterowe; oraz (b-2) 0,02-10,0% wagowych nierozpu166 932 szczalnego w wodzie środka powierzchniowo czynnego o ciężarze cząsteczkowym mniejszym niż 20 000; przy czym, wspomniana kompozycja zawiera co najwyżej 1% środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie.

W kompozycji według wynalazku co najmniej część środka powierzchniowo czynnego nierozpuszczalnego w wodzie stanowi czwartorzędowy związek amoniowy w ilości co najwyżej 2,5% wagowych korzystnie chlorek di-uwodorniony talodimetyloamoniowy, a wspomniana kompozycja zawiera ewentualnie co najwyżej 1% wagowych trimetylosililo-amodimetikonu jako co najmniej część silikonowego środka kondycjonującego i ewentualnie zawiera stearyloamidopropylodimetyloaminę jako co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponenta powierzchniowo czynnego w ilości co najwyżej 1% wagowych i ewentualnie dodatkowo zawiera 0,1-1,5% wagowych zhydrolizowanego białka zwierzęcego jako środka kondycjonującego do włosów.

W kompozycji według wynalazku niejonowy eter celulozy zawiera rodnik alkilowy o długim łańcuchu, przyłączony poprzez wiązanie eterowe, przy czym hydroksyetyloceluloza przed podstawieniem grupą alkilową o długim łańcuchu ma ciężar cząsteczkowy od 50000 do 700000.

W kompozycji według wynalazku rozpuszczalna w wodzie hydroksyetyloceluloza korzystnie jest podstawiona rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu, mającym 16 atomów w ilości 0,30-0,95% wagowych; molowe podstawienie hydroksyetylem wynosi od 2,3 do 3,7; zaś średni ciężar cząsteczkowy niepodstawionej celulozy wynosi od 300000 do 700000.

Kompozycja według wynalazku jako nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny korzystnie zawiera stearyloamid DEA, amid MEA i kwasu tłuszczowego pochodzącego z oleju kokosowego, tlenek dimetylostearyloaminy, monooleinian glicerylu, stearynian sacharozy, stearyloaminę PEG-2, eter glikolu polietylenowego z alkoholem cetylowym o wzorze

CH₃(CH2)i₄CH2 (OCH₂CH2)_nOH w którym n = 2, stearyniano - cytrynian gliceryny, polimer blokowy polioksyetylenu i polioksypropylenu o wzorze

HO (CH₂CH2O)_x (CHI CH₂O) (CH₂CH₂O)_zH ch₃ w którym średnie wartości x, y i z wynoszą odpowiednio 3,30 i 3, uwodorniony talo-dimetylobetaina, amid MEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju lub ich mieszaniny, przy czym korzystnie jako wspomniany nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny zawiera amid DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju.

Kompozycja według wynalazku korzystnie zawiera dodatkowo 0,05-1% wagowych środka chelatującego, który jest korzystnie wybrany z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu nitrylotrójoctowego i jego soli, kwasu hydroksyetylenodiaminotrójoctowego i jego soli, kwasu dietylenotriaminopentaoctowego i jego soli, dietanologlicyny i jej soli, etanolodiglicyny i jej soli, kwasu cytrynowego i jego soli, kwasu fosforowego i jego soli.

W kompozycji według wynalazku silikonowy środek kondycjonujący korzystnie zawiera a) kombinację lotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 10'^rPa· s i 0,015 - 9,0% wagowych gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 10³ Pa· s, w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 90 : 10 do 10 : 90; lub b) kombinacji nielotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 10² Pa · s i 0,015 - 9,0% wagowych gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 10³ Pa · s, w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 70 : 30 do 30 : 70.

Kompozycja według wynalazku jako co najmniej część silikonowego środka kondycjonującego korzystnie zawiera trimetylosililoamodimetikon, przy czym wspomniana kompozycja ewentualnie zawiera także jako co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponenta powierzchniowo czynnego stearyloamidopropylodimetyloaminę w stężeniu do 1% kompozycji kondycjonującej.

Odmianą kompozycji według wynalazku jest kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca 1,5-18% środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-l) 0,5-15%

166 932

Λ wagowych kombinacji lotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 10' Pa.s i 0,5-2% gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 10³ Pa · s; przy czym stosunek cieczy do gumy wynosi 85:15 do 50:50; (a-2) 0,5-2% wagowych chlorku uwodornionego talo-dimetyloamoniowego; i (a-3) 1-1,5% wagowych alkoholu tłuszczowego wybranego z grupy składającej się z alkoholu cetylowego, stearylowego i ich mieszaniny oraz 75-95% wagowych wody, według wynalazku zawiera (b) 80-98% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,2-5,0% wagowych niejonowego eteru celulozy podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu, mającym 16 atomów węgla w ilości 0,30-0,95 % wagowych, a stopień molowego podstawienia hydroksyetylenu wynosi 2,3-3,7, zaś średni ciężar cząsteczkowy niepodstawionej celulozy wynosi 300000-700000; (b-2) 0,05-3,0% wagowych amidu DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju; (b-3) 0,05-0,3% wagowych środka chelatującego wybranego z grupy składającej się z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu cytrynowego i jego soli i ich mieszanin; przy czym wspomniana kompozycja zawiera co najwyżej 0,5% środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie.

Odmianą kompozycji według wynalazku jest kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca (1) 1,.5-18% środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-l) 0,5-15% wagowych nielotnej cieczy silikonowej o lepkości 102 pa ._s i 0,5-2,0% gumy silikonowej o lepkości powyżej 10³ Pa· s, w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 60:40 do 40:60; (a-2) 0,5-2,0% wagowych chlorku diuwodomionego talo-dimetyloamoniowego; i (a-3) 1-1,5% wagowych alkoholu tłuszczowego wybranego z grupy składającej się z alkoholu cetylowego, stearylowego i ich mieszaniny oraz 75-95% wagowych wody według wynalazku zawiera (b) 80-98% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,2-5,0% wagowych niejonowego eteru celulozy podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu mającym 16 atomów węgla w ilości 0,30-0,95% wagowych, a stopień molowego podstawienia hydroksyetylenu wynosi 2,3-3,7, zaś średni ciężar cząsteczkowy celulozy niepodstawionej wynosi 300000700000; (b-2) 0,05-3% wagowych amidu DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju; (b-3) 0,05-0,3% wagowych środka chelatującego, wybranego z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu cytrynowego i jego soli i ich mieszanin; przy czym wspomniana kompozycja zawiera co najwyżej 0,5% środków powierzchniowo czynnych, rozpuszczalnych w wodzie.

Sposób wytwarzania kompozycji kondycjonującej do włosów zawierającej (a) 1,1-20% wagowych środka kondycjonującego do włosów składającego się z 0,1-18% wagowych silikonowego środka kondycjonującego i od ponad 1% do 2% wagowych alkoholu tłuszczowego, korzystnie alkoholu cetylowego, stearylowego lub mieszaniny takich alkoholi, kompatybilny rozpuszczalnik polega według wynalazku na tym, że wspomniany silikonowy środek kondycjonujący miesza się z co najmniej częścią rozpuszczalnika i 0,02-10,0% wagowych nierozpuszczalnego w wodzie środka powierzchniowo czynnego o ciężarze cząsteczkowym mniejszym niż 20 000, przy czym co najmniej część tego środka stanowi czwartorzędowy związek amoniowy w ilości 2,5% wagowych i następnie otrzymaną mieszankę miesza się z resztą rozpuszczalnika oraz 0,1-10% wagowych, korzystnie 0,2-5,0% rozpuszczalnego w wodzie niejonowego eteru celulozy zawierającego podstawniki wybrane z grupy obejmującej metyl, hydroksyetyl i hydroksypropyl oraz dodatkowo podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu mającym 10-24 atomów węgla w ilości od 0,2% wagowych do ilości nadającej eterowi celulozy rozpuszczalność w wodzie co najwyżej 1% wagowych, przy czym wspomniany eter niejonowy celulozy korzystnie zawiera rodnik alkilowy przyłączony przez połączenie eterowe, otrzymując kompozycję, która zawiera co najwyżej 1% środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, przy czym wszystkie % wagowe odnoszą się do całej kompozycji kondycjonującej.

Poniżej opisano podstawowe jak i ewentualne składniki kompozycji według niniejszego wynalazku.

Myjące podłoże nośne

Kompozycje kondycjonujące według niniejszego wynalazku zawierają myjące podłoże nośne, to jest zasadniczo nie osadzające się podłoże nośne, które umożliwia zoptymalizowane osadzanie się środków do kondycjonowania włosów bez odczucia brudnych włosów,

166 932 wynikającego ze stosowania tradycyjnych środków kondycjonujących do włosów. Podłoże nośne zawiera jako pierwszy podstawowy komponent pierwotną substancję zagęszczającą. Pierwotną substancją zagęszczającą jest modyfikowany hydrofobowo niejonowy polimer rozpuszczalny w wodzie. Przez modyfikowany hydrofobowo niejonowy polimer rozpuszczalny w wodzie rozumie się niejonowy polimer rozpuszczalny w wodzie, który zmodyfikowano przez podstawienie grupami hydrofobowymi w ilości wystarczającej do uczynienia polimeru mniej rozpuszczalnym w wodzie. A zatem szkieletem polimerycznym pierwotnego zagęstnika może być w zasadzie dowolny polimer rozpuszczalny w wodzie. Grupami hydrofobowymi mogą być grupy alkilowe Cs do C22, aryloalkilowe, alkiloarylowe i ich mieszaniny. Stopień hydrofobowego podstawienia szkieletu polimerycznego powinien wynosić od około 0,10% do około 1,0%, zależnie od poszczególnego szkieletu polimerycznego. Bardziej ogólnie, stosunek części hydrofilowej do hydrofobowej polimeru wynosi od około 10:1 do około 1000:1.

Wiele z istniejących opisów patentowych ujawnia niejonowe substancje polimeryczne, które spełniają powyższe wymagania i które są użyteczne w niniejszym wynalazku. Opis patentowy USA 4 496 708, Dehm et al., udzielony 29 stycznia 1985, opisuje rozpuszczalne w wodzie poliuretany, maj ące hydrofilowe szkielety polieterowe i boczne jednowartościowe grupy hydrofobowe, w wyniku czego otrzymuje się bilans hydrofilowo/lipofilowy, zawarty między około 14 a około 19,5. W opisie patentowym USA 4 426 485m Hoy et al., udzielonym 17 stycznia 1984, ujawniono rozpuszczalne w wodzie termoplastyczne polimery organiczne, mające segmenty skupionych jednowartościowych grup hydrofobowych. W opisie patentowym USA 4 415 701, Bauer, udzielonym 15 października 1983, ujawniono kopolimery zawierające monoepoksyd i dioksolan.

Najbardziej korzystne pierwotne zagęstniki do stosowania w niniejszym wynalazku są ujawnione w opisie patentowym USA 4 228 277, Landoll, udzielonym 14 października 1980, który dołączono tu jako odnośnik. Ujawnione w nim substancje są zagęstnikami, zawierającymi niejonowy alkilowany eter celulozy o długim łańcuchu.

Etery celulozy mają wystarczający stopień podstawienia niejonowego grupami wybranymi z grup metylowej, hydroksyetylowej i hydroksypropylowej dla nadania im rozpuszczalności w wodzie. Etery te są dodatkowo podstawione rodnikami węglowodorowymi, mającymi około 10 do 24 atomów węgla w ilości między około 0,2% wagowego, a ilością, która czyni wspomniane etery celulozy rozpuszczalnymi w wodzie w stopniu mniejszym niż 1% wagowy. Modyfikowanym eterem celulozy jest korzystnie eter o ciężarze cząsteczkowym niskim do średniego, to jest niższym niż około 800000 i korzystnie zawartym między około 20000 a 7000000 (stopień polimeryzacji około 75 do 2500).

Zgodnie z patentem Landolla jako substrat może być użyty dowolny niejonowy rozpuszczalny w wodzie eter celulozy. A zatem hydroksyetyloceluloza, hydroksypropyloceluloza, metyloceluloza, hydroksypropylo metyloceluloza, etylo hydroksyetyloceluloza i metylo hydroksyetyloceluloza mogą być wszystkie zmodyfikowane. Ilość podstawnika niejonowego, takiego jak metyl, hydroksyetyl lub hydroksypropyl, nie jest krytyczna pod warunkiem, że jego ilość jest wystarczająca do zapewnienia rozpuszczalności eteru w wodzie.

Korzystnym wyjściowym eterem celulozyjest hydroksyetyloceluloza (HEC) o ciężarze cząsteczkowym około 50000 do 700000. Hydroksyetyloceluloza o takim ciężarze cząsteczkowym jest najbardziej hydrofilową z rozważanych substancji. Może być ona zatem modyfikowana w wyższym stopniu niż inne wyjściowe etery celulozy zanim zostanie osiągnięta nierozpuszczalność w wodzie. Stosownie do tego kontrola procesu modyfikacji i kontrola właściwości zmodyfikowanego produktu są przy tym substracie bardziej precyzyjne. Hydrofilowość najczęściej stosowanych niejonowych eterów celulozy zmienia się generalnie w kierunku: hydroksyetylo -> hydroksypropylo -> hydroksypropylometylo -> metylo.

Alkilowa substancja modyfikująca o długim łańcuchu może być przyłączona do eteru celulozy poprzez wiązanie eterowe, estrowe lub uretanowe. Korzystne jest wiązanie eterowe.

166 932

Chociaż substancje, zgodnie z opisem patentowym Landolla są określane jako 'modyfikowane grupą alkilową o długim łańcuchu, należy uznać, że z wyjątkiem przypadku, gdy modyfikacji dokonuje się halogenkiem alkilu, modyfikator nie jest prostą grupą alkilową o długim łańcuchu. Grupa jest w rzeczywistości rodnikiem alfahydroksyalkilowym w przypadku epoksydu, rodnikiem uretanowym w przypadku izocyjanianu lub rodnikiem acylowym w przypadku kwasu lub chlorku acylu. Mimo tego stosowana jest terminologia grupa alkilowa o długim łańcuchu, ponieważ wielkość i wpływ części węglowodorowej cząsteczki modyfikującej całkowicie przesłaniają każdy zauważalny wpływ grupy przyłączającej. Właściwości nie różnią się w znaczącym stopniu od właściwości produktu modyfikowanego prostą grupą alkilową o długim łańcuchu.

Metody wytwarzania tych modyfikowanych eterów celulozy podano w kolumnie 2, wiersze 36-65 w/w opisu patentowego.

Stwierdzono, że związki te są szczególnie pożądane do stosowania w podłożach nośnych kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku. Są one zdolne do stabilizowania suspensji zdyspergowanych środków kondycjonujących, a przy stosowaniu razem z wtórnymi nierozpuszczalnymi w wodzie powierzchniowo czynnymi środkami zagęszczającymi i rozpuszczalnikami z podłoża nośnego, opisanego powyżej, wytwarzają produkty reologicznie gęste, które nie mają mulistego dotyku, charakterystycznego dla większości zagęstników polimerycznych.

Jednym z dostępnych w handlu związków, spełniających te wymagania, jest NATROSOL PLUS Grade 330, modyfikowana hydrofobowo hydroksyetyloceluloza, dostępna z Aąualon Company, Wilmington, Delaware. Pochodna ta ma podstawienie alkilem C16 w ilości od około 0,5% do około 0,9% wagowych. Molowe podstawienie hydroksyetylowe wynosi od około 2,8 do około 3,2. Średni ciężar cząsteczkowy celulozy rozpuszczalnej w wodzie przed modyfikacją wynosi w przybliżeniu 300000.

Alternatywny materiał tego typu do stosowania w niniejszych kompozycjach jest sprzedawany pod nazwą handlową NATROSOL PLUS CS Grade D-67 przez Aqualon Company, Wilmington, Delaware. Ma on stopień podstawienia alkilem C16 wynoszący od około 0,30% do około 0,95% wagowych. Stopień molowy podstawienia hydroksyetylem wynosi od około 2,3 do około 3,3 i może być wysoki aż do około 3,7. Średni ciężar cząsteczkowy celulozy rozpuszczalnej w wodzie przed modyfikacją wynosi w przybliżeniu 700000.

Komponent zagęstnika pierwotnego jest obecny w kompozycjach kondycjonujących według niniejszego wynalazku w ilości od około 0,1% do około 10,0%, korzystnie od około 0,2% do około 5%, najbardziej korzystnie od około 0,6% do około 2,0%, w stosunku do wagi kompozycji kondycjonującej.

Podłoże nośne kompozycji kondycjonujących według wynalazku zawiera jako drugi podstawowy komponent wtórny środek zagęszczający, którym jest nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny, mający ciężar cząsteczkowy mniejszy niż około 20000. Przez nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny rozumie się środki powierzchniowo czynne, które po rozpuszczeniu w wodzie w ilościach większych niż 0,2% wagowych w warunkach normalnych nie tworzą przezroczystych, izotropowych roztworów. Nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny modyfikuje reologię podłoża nośnego, sprawiając że jest ona podobna do reologii żel-siatka tradycyjnego środka kondycjonującego.

Nieograniczające przykłady nierozpuszczalnych w wodzie środków powierzchniowo czynnych, które mogą być stosowane w podłożach nośnych kompozycji kondycjonujących według niniejszego wynalazku, mogą być wybrane z nierozpuszczalnych w wodzie anionowych, kationowych, obojnaczych lub amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych.

Do syntetycznych anionowych środków powierzchniowo czynnych należą siarczany alkilowe i alkiloeterowe. Środki te mają odpowiednio wzory ROSO 3M i RO(C2H 4O )XSO 3M, gdzie R oznacza alkil lub alkenyl, mający od około 10 do około 20 atomów węgla, x wynosi od 1 do 10, a M oznacza kation rozpuszczalny w wodzie, taki jak amon, sód, potas i trójetanoloamina. Siarczany alkiloeterowe, mające zastosowanie w niniejszym wynalazku,

166 932 są produktami kondensacji tlenku etylenu i alkoholi jednowodorotlenowych, mającymi od około 10 do około 20 atomów węgla. Korzystnie R zarówno w siarczanach alkilowych jak i w siarczanach alkiloeterowych ma od około 14 do około 20 atomów węgla. Alkohole mogą pochodzić od tłuszczów, na przykład oleju koksowego lub łoju, lub mogą być syntetyczne. Korzystne są w tym przypadku alkohol stearylowy i alkohole o prostym łańcuchu pochodzące z łoju. Alkohole takie poddaje się reakcji z tlenkiem etylenu w stosunku molowym od około 1 do około 10, a zwłaszcza około 3, a otrzymaną mieszaninę cząsteczek, mających na przykład średnio 3 mole tlenku etylenu na mol alkoholu, sulfonuje się i zobojętnia.

Specyficznymi przykładami siarczanów alkiloeterowych, które mogą być stosowane w niniejszym wynalazku są sól sodowa siarczanu taloalkilo dietylenoglikolo eterowego i sól sodowa siarczanu taloalkilu.

Inną odpowiednią klasą anionowych środków powierzchniowo czynnych są sole organicznych produktów reakcji kwasu siarkowego o ogólnym wzorze:

R i-SO 3-M gdzie RJest wybrany z grupy nasyconych, alifatycznych rodników węglowodorowych o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym, mających od około 8 do około 24 atomów węgla, korzystnie od około 18 do około 22 atomów węgla; a M oznacza kation. Ważnymi przykładami są sole organicznego produktu reakcji kwasu siarkowego, otrzymanego w reakcji węglowodoru z ciągu metanu, w tym izo-, neo-, inezo- i n-parafin, mającego od około 8 do około 24 atomów węgla, korzystnie od około 12 do około 18 atomów węgla, i środka sulfonującego, na przykład SO 3, H 2SO 4, oleum, przeprowadzonej według znanych sposobów sulfonowania, obejmujących bielenie i hydrolizę. Korzystne są sole metali alkalicznych i amonowe sulfonowanych parafin C12-18.

Dodatkowymi przykładami anionowych syntetycznych środków powierzchniowo czynnych, które mogą być stosowane w niniejszym wynalazku są produkty reakcji estryfikacji kwasów tłuszczowych kwasem izetionowym, zobojętnione wodorotlenkiem sodu, w których kwasy tłuszczowe pochodzą na przykład z łoju; sole sodowe lub potasowe amidów kwasów tłuszczowych z metylotauryną, w których kwasy tłuszczowe pochodzą na przykład z łoju. Inne anionowe syntetyczne środki powierzchniowo czynne z tego rodzaju są przedstawione w opisach patentowych USA 2 486 921; 2 486 922 i 2 396 278.

Do jeszcze innych anionowych syntetycznych środków powierzchniowo czynnych należy klasa określana jako aminobursztyniany. Klasa ta obejmuje takie środki powierzchniowo czynne jak N-oktadecylosulfoaminobursztynian disodowy; N-(l,2-dikarboksyetylo)-N-oktadecylosulfoaminobursztynian tetrasodowy; estry dioktylowe soli sodowej kwasu sulfobursztynowego.

Innymi odpowiednimi anionowymi środkami powierzchniowo czynnymi, które mogą być tu zastosowane, są sulfoniany olefin, mające od około 12 do około 24 atomów węgla. Określenie sulfoniany olefin jest tu stosowane do oznaczenia związków, które mogą być wytworzone przez sulfonowanie α-olefin nieskompleksowanym trójtlenkiem siarki, a następnie hydrolizę kwaśnej mieszaniny reakcyjnej w warunkach, w których wszystkie utworzone sulfony są hydrolizowane z utworzeniem odpowiadających hydroksyalkanosulfonianów. Trójtlenek siarki może być ciekły lub gazowy i jest zwykle, ale niekoniecznie, rozcieńczony rozcieńczalnikami obojętnymi, na przykład ciekłym SO2, chlorowanymi węglowodorami, etc, przy stosowaniu w postaci ciekłej, lub powietrzem, azotem, gazowym SO2, etc., przy stosowaniu w postaci gazowej.

Olefinami, z których otrzymuje się sulfoniany olefin, są olefiny mające od około 12 do około 24 atomów węgla, korzystnie od około 14 do około 24 atomów węgla. Korzystnie są to olefiny o łańcuchu prostym. Przykładami odpowiednich 1-olefin są dodecen-1; tetradecen-1; heksadecen-1; oktadecen-1; ejkozen-1 i tetraokzen-1.

Oprócz właściwych alkenosulfonianów i części hydroksyalkanosulfonianów sulfoniany olefin mogą zawierać małe ilości innych materiałów, takich jak alkenodisulfoniany, zależnie od warunków reakcji, proporcji reagentów, rodzaju wyjściowych olefin i zanieczyszczeń surowca olefinowego, oraz reakcji ubocznych podczas procesu sulfonowania.

166 932

Specyficzna mieszanina sulfonianów α-olefin jest opisana pełniej w opisie patentowym USA 3 332 880, Pflaumer i Kessler, udzielonym 25 lipca 1967, włączonym tu jako odnośnik.

Inną klasą anionowych organicznych środków powierzchniowo czynnych są β-alkiloksyalkanosulfoniany. Związki te mają następujący wzór:

or₉ h

I I

-C -C -SO^M

Η H gdzie R1 oznacza grupę alkilową o łańcuchu prostym, mającą od około 6 do około 20 atomów węgla, R 2 oznacza niższą grupę alkilową mającą od około 1 (korzystnie) do około 3 atomów węgla, a M oznacza opisany uprzednio kation rozpuszczalny w wodzie.

Wiele innych syntetycznych środków powierzchniowo czynnych niezawierających mydeł alkalicznych opisano w McCutcheon’s, Detergents and Emulsifiers, 1984 Annual, opublikowane przez Allured Publishing Corporation, włączonym tu jako odnośnik. Również patent USA 3 929 678, Laughlin et al., udzielony 30 grudnia 1975, ujawnia wiele innych anionowych środków powierzchniowo czynnych, jak również środków powierzchniowo czynnych innych typów i jest włączony do niniejszego zgłoszenia jako odnośnik.

Niejonowe środki powierzchniowo czynne mogą być ogólnie zdefiniowane jako związki zawierające ugrupowanie hydrofobowe i niejonowe ugrupowanie hydrofilowe. Przykładowymi ugrupowaniami hydrofobowymi są alkil, alkilopodstawiona grupa aromatyczna, dialkilosiloksan, oraz fluoropodstawione alkile. Przykładowymi ugrupowaniami hydrofitowymi są polioksyalkileny, tlenki fosfin, sulfotlenki, tlenki amin i amidy. Przykładami korzystnych klas niejonowych środków powierzchniowo czynnych są:

1. Kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca (a) 1,1 - 20% wagowych środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-1) 0,1% -18% wagowych silikonowego środka kondycjonującego i (a-2) od ponad 1% do 2% wagowych alkoholu tłuszczowego, korzystnie alkoholu cetylowego, alkoholu stearylowego lub mieszaniny takich alkoholi oraz 65-98% wagowych kompatybilny rozpuszczalnik, znamienna tym, że oprócz tych składników zawiera (b) 80-98% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,1-10% wagowych, korzystnie 0,2-5,10% rozpuszczalnego w wodzie niejonowego eteru celulozy zawierającego podstawniki wybrane z grupy obejmującej metyl, hydroksyetyl i hydroksypropyl oraz dodatkowo podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu mającym 10-24 atomów węgla w ilości od 0,2% wagowych do ilości nadającej eterowi celulozy rozpuszczalność w wodzie co najwyżej 1% wagowych, przy czym wspomniany niejonowy eter celulozy korzystnie zawiera rodnik alkilowy przyłączony przez połączenie eterowe; oraz (b-2) 0,02-10,0% wagowych nierozpuszczalnego w wodzie środka powierzchniowo czynnego o ciężarze cząsteczkowym mniejszym niż 20 000; przy czym wspomniana kompozycja zawiera co najwyżej 1% środka powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, a stosunki wagowe odnoszą się do całej kompozycji kondycjonującej.

2. Środki powierzchniowo czynne otrzymane przez kondensację tlenku etylenu z produktem reakcji tlenku propylenu i etylenodiaminy, którego skład może się zmieniać zależnie od żądanego stosunku elementów hydrofobowych do hydrofilowych. Na przykład zadowalające są związki, zawierające od około 10% do około 40% wagowych politlenku etylenu i mające ciężar cząsteczkowy od około 500 do około 4000, otrzymane przez reakcję grup tlenku etylenu z zasadą hydrofobową, stanowiącą produkt reakcji etylenodiaminy z nadmiarem tlenku propylenu, przy czym wspomniana zasada ma ciężar cząsteczkowy rzędu od około 2500 do około 10000.

2,3 do 3,7; zaś średni ciężar cząsteczkowy niepodstawionej celulozy wynosi od 300000 do 700000.

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej część środka powierzchniowo czynnego nierozpuszczalnego w wodzie stanowi czwartorzędowy związek amoniowy w ilości co najwyżej 2,5% wagowych, korzystnie chlorek di-uwodorniony talo-dimetyloamoniowy, a wspomniana kompozycja zawiera ewentualnie co najwyżej 1% wagowych trimetylosililo-amodimetikonu jako co najmniej część silikonowego środka kondycjonującego i ewentualnie zawiera stearyloamidopropylodimetyloaminę jako co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponenta powierzchniowo czynnego w ilości co najwyżej 1% wagowych, i ewentualnie dodatkowo zawiera 0,1-1,5% wagowych zhydrolizowanego białka zwierzęcego jako środka kondycjonującego do włosów.

3. Produkt kondensacji alkoholi alifatycznych mających od około 8 do około 20 atomów węgla, z łańcuchem w konfiguracji prostej lub rozgałęzionej, z tlenkiem etylenu, na przykład kondensat alkoholu wytwarzanego z łoju z tlenkiem etylenu mający od około 2 do około 10 moli tlenku etylenu na mol alkoholu, przy czym frakcja alkoholu ma od 16 do 18 atomów węgla.

3. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że niejonowy eter celulozy zawiera rodnik alkilowy o długim łańcuchu, przyłączony poprzez wiązanie eterowe, przy czym hydroksyetyloceluloza przed podstawieniem grupą alkilową o długim łańcuchu ma ciężar cząsteczkowy od 50000 do 700000.

4. Tlenki amin czwartorzędowych o długim łańcuchu, odpowiadające wzorowi ogólnemu:

RiR2R₃N-»O w którym R1 zawiera rodnik alkilowy, alkenylowy lub monohydroksyalkilowy od około 12 do około 22 atomach węgla, od 0 do około 10 ugrupowań tlenku etylenu i od około 0 do około 1 ugrupowań glicerylowych, a R2 i R3 zawierają od około 1 do około 3 atomów węgla i od 0 do około 1 grup hydroksylowych, na przykład rodniki metylowy, etylowy, propylowy,

166 932 hydroksyetylowy lub hydroksypropylowy. Strzałka we wzorze jest zwyczajowym przedstawieniem wiązania semipolarnego. Do przykładów tlenków amin odpowiednich do stosowania w tym wynalazku należą tlenek dimetylooktadecyloaminy, tlenek oleilodi(metylo)aminy, tlenek dimetyloheksadecyloaminy, tlenek behenylodimetyloaminy.

4. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że rozpuszczalna w wodzie hydroksyetyloceluloza jest podstawiona rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu, mającym 16 atomów w ilości 0,30-0,95% wagowych; molowe podstawienie hydroksyetylem wynosi od

5. Czwartorzędowe tlenki fosfin o długim łańcuchu, odpowiadające wzorowi ogólnemu:

rr'rp->o w którym R zawiera rodnik alkilowy, alkenylowy lub monohydroksyalkilowy o długości łańcucha zawartej w zakresie od około 12 do około 22 atomów węgla, od 0 do około 10 ugrupowań tlenku etylenu i od 0 do około 1 ugrupowań glicerylowych, a R i R oznaczają każdy grupy alkilowe lub monohydroksyalkilowe, zawierające od około 1 do około 3 atomów węgla. Strzałka we wzorze jest zwyczajowym przedstawieniem wiązania semipolarnego.

5. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jako nierozpuszczalny w wodzie środek powierzchniowo czynny zawiera stearyloamid DEA, amid MEA i kwasu tłuszczowego pochodzącego z oleju koksowego, tlenek dimetylostearyloaminy, monooleinian glicerylu, stearynian sacharozy, stearyloaminę PEG-2, eter glikolu polietylenowego z alkoholem cetylowym o wzorze CH3 (CH2)nCH2 (OCH2CH2)nOH, w którym n = 2, stearyniano cytrynian gliceryny, polimer blokowy polioksyetylenu i polioksypropylenu o wzorze

HO(CH2CH2O)x(CH CH2O)y;CH2CH2O)zH

CH₃ w którym średnie wartości x, y i z wynoszą odpowiednio 3,30 i 3, uwodorniony talo-dimetylobetaina, amid MEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju lub ich mieszaniny, przy czym korzystnie jako wspomniany nierozpuszczalny w wodzie

166 932 środek powierzchniowo czynny zawiera amid DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju.

6. Sulfotlenki dialkilowe o długim łańcuchu, zawierające jeden krótki rodnik alkilowy lub hydroksyalkilowy o od 1 do 3 atomach węgla (zwykle metyl) i jeden długi łańcuch hydrofobowy, zawierający rodniki alkilowe, alkenylowe, hydroksyalkilowe lub ketoalkilowe, zawierające od około 12 do około 20 atomów węgla, od 0 do około 10 ugrupowań tlenku etylenu i od 0 do około 1 ugrupowania glicerylowego.

6. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera dodatkowo 0,05-1% wagowych środka chelatującego, któiy jest korzystnie wybrany z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu nitrylotrójoctowego i jego soli, kwasu hydroksyetylenodiaminotrójoctowego i jego soli, kwasu dietylenotriaminopentaoctowego i jego soli, dietanologlicyny i jej soli, etanolodiglicyny i jej soli, kwasu cytrynowego i jego soli, kwasu fosforowego i jego soli.

7. Kopoliole silikonowe, którymi mogą być polidimetylosiloksany modyfikowane politlenkiem alkilenu o następujących wzorach:

(CH₅)₃SiO- Si(CH₃)₂O

Si—0>

Si(CH₃)₃ ^C3^H6 (Ć₂H₄°)_a(C₃ ^H6)_b-R i

R'- Si ψ[“0 Si(CH₃)₂]_x-(OC₂H₄)_a-(OC₃H₆)_b -OR' w których R oznacza wodór, grupę alkilową mającą od 1 do około 12 atomów węgla, grupę alkoksylową mającą od 1 do około 6 atomów węgla lub grupę hydroksylową: R i R oznaczają grupy alkilowe mające od 1 do około 12 atomów węgla; x jest liczbą całkowitą od 1 do 100, korzystnie od 20 do 30; y jest liczbą całkowitą od 1 do 20, korzystnie od 2 do 10: a a i b są liczbami całkowitymi od 0 do 50, korzystnie od 20 do 30.

Mające tu zastosowanie kopoliole dimetikonowe są ujawnione w następujących dokumentach patentowych, które są wszystkie włączone tu jako odnośniki: patent USA 4 122 029, Gee et al., udzielony 24 października 1978; patent USA 4 265 878, Keil, udzielony 5 maja 1981; i patent USA 4 421 769, Dixon et al., udzielony 20 grudnia 1983. Takie kopoliole dimetikonowe są także ujawnione w kompozycjach do włosów w Brytyjskim Zgłoszeniu Patentowym 2 066 659, Abe, opublikowanym 15 lipca 1981 (włączonym tu jako odnośnik) i Patencie Kanadyjskim 727 588, Kuehns, udzielonym 8 lutego 1966 (włączonym tu jako odnośnik). Do dostępnych w handlu kopolimerów dimetikonowych, które mogą być zasto14

166 932 sowane w wynalazku, należą Silwet Surface Active Copolymers (wytwarzane przez Union Carbide Corporation); i Dow Corning Silicone Surfactants (wytwarzane przez Dow Corning Corporation).

7. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że silikonowy środek kondycjonujący zawiera a) kombinację lotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 10'² Pa · s i 0,015 - 9,0% wagowych gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 10³ Pa · s, w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 90: 10 do 10: 90; lub b) kombinacji nielotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 102 pa . s j 0,105 - 9,0% wagowych gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 103 pa · _S; w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 70 : 30 do 30 : 70.

8. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jako co najmniej część silikonowego środka kondycjonującego zawiera trimetylosililoamodimetikon, przy czym kompozycja ewentualnie zawiera także jako co najmniej część nierozpuszczalnego w wodzie komponenta powierzchniowo czynnego stearyloamidopropylodimetyloaminę w stężeniu do 1% kompozycji kondycjonującej.

9. Kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca 1,5-18% środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-l) 0,5-15% wagowych kombinacji lotnej cieczy silikonowej o lepkości poniżej 10'2 Pa.s i 0,5-2% gumy silikonowej o lepkości wyższej niż 103 Pa.s; przy czym stosunek cieczy do gumy wynosi 85:15 do 50:50; (a-2) 0,5-2% wagowych chlorku uwodornionego talo-dimetyloamoniowego; i (a-3) 1-1,5% wagowych alkoholu tłuszczowego wybranego z grupy składającej się z alkoholu cetylowego, stearylowego i ich mieszaniny oraz 75-95% wagowych wody, znamienna tym, że zawiera (b) 80-98% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,2-5,0% wagowych niejonowego eteru celulozy podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu, mającym 16 atomów węgla w ilości 0,30-0,95% wagowych, a stopień molowego podstawienia hydroksyetylenu wynosi 2,3-3,7, zaś średni ciężar cząsteczkowy niepodstawionej celulozy wynosi 300000-700000; (b-2) 0,05-3,0% wagowych amidu DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju; (b-3) 0,05-0,3% wagowych środka chelatującego wybranego z grupy składającej się z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu cytrynowego i jego soli i ich mieszanin; przy czym kompozycja zawiera co najwyżej 0,5 % środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, a wszystkie % wagowe odnoszą się do całej kompozycji kondycjonującej.

10. Kompozycja kondycjonująca do włosów zawierająca (a) 1,.5-18% środka kondycjonującego do włosów składającego się z (a-l) 0,5-15% wagowych nielotnej cieczy silikonowej o lepkości 102 Pa.s i 0,5-2,0% gumy silikonowej o lepkości powyżej 10³ Pa · s, w której stosunek cieczy do gumy wynosi od 60:40 do 40:60; (a-2) 0,5-2,0% wagowych chlorku diuwodornionego talo-dimetyloamoniowego; i (a-3) 1-1,5% wagowych alkoholu tłuszczowego wybranego z grupy składającej się z alkoholu cetylowego, stearylowego i ich mieszaniny oraz 75-95% wagowych wody, znamienna tym, że zawiera (b) 80-98% podłoża nośnego, które zawiera (b-1) 0,2-5,0% wagowych niejonowego eteru celulozy podstawionego rodnikiem alkilowym o długim łańcuchu, mającym 16 atomów węgla w ilości 0,30-0,95% wagowych, a stopień molowego podstawienia hydroksyetylenem wynosi 2,3-3,7, zaś średni ciężar cząsteczkowy celulozy niepodstawionej wynosi 300000-700000; (b-2) 0,053% wagowych amidu DEA i uwodornionego kwasu tłuszczowego pochodzącego z łoju; (b-3) 0,05-0,3% wagowych środka chelatującego, wybranego z kwasu etylenodiaminotetraoctowego i jego soli, kwasu cytrynowego i jego soli i ich mieszanin; przy czym wspomniana kompozycja zawiera co najwyżej 0,5% środków powierzchniowo czynnych rozpuszczalnych w wodzie, a wszystkie % wagowe odnoszą się do całej kompozycji kondycjonującej.

11. Sposób wytwarzania kompozycji kondycjonującej do włosów zawierającej (a)

8. Amidowe środki powierzchniowo czwuie, do któiych nyleżą amidy mvasów tłuszczowych, mając ugrupowanie aeylowe o od około 8 do około 22 atomach węgla, z amoniakiem, monzetanolem, aietanolem i innymi alkanolami, przedstawione wzorem ogólnym:

R₁-CO-N(H)_m.₁(R2OH[)^-_m w którym R1 oznacza nasycony lub nienasycony alifatyczny rodnik węglowodorowy, mający od 7 do 21, korzystnie od 11 do 17 atomów węgla; R2 oznacza grupę alkilenową C1-4; a m wynosi 1, 2 lub 3, korzystnie 1. Specyficznymi przykładami wspomnianych amidów są amid kwasu tłuszczowego oleju kokosowego z monoetanolem i amid aodeeylowego kwasu tłuszczowego z aietanolem. Te ugrupowania acylowe mogą być otrzymane z naturalnie występujących glicerydów, na przykład oleju kokosowego, oleju palmowego, oleju sojowego i łoju, ale mogą być otrzymane syntetycznie, na przykład przez utleniania wazeliny lub przez uwodornianie tlenku węgla w procesie Fisehera-Tropseha. Korzystne są amidy monoetanolowe i aiktanolzamiad kwasów tłuszczowych C18-22·