PL164658B1 - Dwuczesciowe zamkniecie z tworzywa sztucznego dla pojemników, zawierajacych cieklesubstancje PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. DWUCZESCIOWE ZAMKNIECIE Z TWORZYWA SZTUCZNEGO DLA POJEMNIKÓW, ZAWIERAJACYCH CIEKLE SUBSTANCJE, SKLADA- JACE SIE Z ZASADNICZO SYMETRYCZNEJ WOKÓL OSI ZAMKNIECIA CZESCI DOLNEJ, NASADZALNEJ NA POJEMNIK, KTÓRA NA SWOIM DOLNYM OBSZARZE POSIADA GWINT ZEWNETRZNY ORAZ ORGAN DO MOCOWANIA POJEMNIKA, A NA DOLNYM I GÓRNYM KONCU OTWÓR, A POMIEDZY TYMI OTWORAMI MA BEZOTWOROWA POWIERZCHNIE PLASZCZOWA, Z ZASADNICZO SYMETRYCZNEJ WOKÓL OSI ZAMKNIECIA CZESCI GÓRNEJ, KTÓRA W SWOIM DOL- NYM OBSZARZE JEST ZAOPATRZONA W GWINT WEWNETRZNY, PASUJACY DO WSPOMNIANEGO GWINTU ZEWNETRZNEGO, A NA DOLNYM I GÓRNYM KONCU W OTWÓR, A POMIEDZY TYMI OTWO- RAMI BEZOTWOROWA POWIERZCHNIE PLASZCZOWA, Z KOLKA ZAWOROWEGO, SKIEROWANEGO OSIOWO DO GÓRY W CZESCI DOL- NEJ I UTRZYMYWANEGO ZA POMOCA ZEBRA LACZACEGO, Z RURKI ZAWOROWEJ, UMIESZCZONEJ OSIOWO W CZESCI GÓRNEJ, UTRZY- MYWANEJ ZA POMOCA ZASADNICZO STOZKOWEJ CZESCI POS- REDNIEJ, PRZY CZYM W STANIE ZMONTOWANYM ZAMKNIECIA GWINT WEWNETRZNY WSPÓLPRACUJE Z GWINTEM ZEWNETRZNYM TAK, ZE PRZEZ OBRÓT CZESCI GÓRNEJ WZGLEDEM CZESCI DOLNEJ KOLEK ZAWOROWY JEST OSIOWO PRZESTAWIALNY WZGLEDEM RURKI ZAWOROWEJ, PRZY CZYM W STANIE ZMONTOWANYM ZAMKNIECIA OBA ODCINKI SA MIEDZY SOBA USZCZELNIONE PRZEZ WYSTEP USZCZELNIAJACY I WZAJEMNIE WSPÓLOSIOWO OTOCZONE NA CO NAJMNIEJ CZESCI SWOJEJ DLU- GOSCI TAK, ZE PRZEZ OBRÓT CZESCI GÓRNEJ WZGLEDEM CZESCI DOLNEJ OBA ODCINKI, PRZY CIAGLYM ZACHOWANIU SZCZEL- NOSCI, SA WZGLEDEM SIEBIE WZAJEMNIE PRZESTAWIALNE, ZNA- MIENNE TYM, ZE WEWNETRZNY W STANIE ZMONTOWANYM ZAM- KNIECIA ODCINEK (110) FIG 1 PL PL PL

Description

Przedłożony wynalazek dotyczy dwuczęściowego zamknięcia z tworzywa sztucznego dla pojemników, zawierających ciekłe substancje, składające się z zasadniczo symetrycznej wokół osi zamknięcia części dolnej, nasadzalnej na pojemnik, która na swoim dolnym obszarze posiada gwint zewnętrzny oraz organ do mocowania pojemnika, a na dolnym i górnym końcu otwór, a pomiędzy tymi otworami ma bezotworową powierzchnię płaszczową z zasadniczo symetrycznej wokół osi zamknięcia części górnej, która w swoim dolnym obszarze jest zaopatrzona w gwint wewnętrzny, pasujący do wspomnianego gwintu zewnętrznego, a na dolnym i górnym końcu w otwór, a pomiędzy tymi otworami bezotworową powierzchnię płaszczową, z kołka zaworowego, skierowanego osiowo do góry w części dolnej i utrzymywanego za pomocą żebra łączącego, z rurki zaworowej, umieszczonej osiowo w części górnej, utrzymywanej za pomocą zasadniczo stożkowej części pośredniej, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia gwint wewnętrzny współpracuje z gwintem zewnętrznym, tak że przez obrót części górnej względem części dolnej kołek zaworowyjest osiowo przedstawialny względem rurki zaworowej, a na części dolnej i części górnej znajdują się odcinki cylindryczne skierowane osiowo oraz występ uszczelniający, umieszczony na jednym odcinku i zwrócony do drugiego odcinka, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia oba odcinki są między sobą uszczelnione przez występ uszczelniający i wzajemnie współosiowo otoczone na co najmniej części swojej długości tak, że przez obrót części górnej względem części dolnej oba odcinki, przy ciągłym zachowaniu szczelności są względem siebie wzajemnie przestawialne.

Z opisu wyłożeniowego DE nr 3 727 789 jest znane zamknięcie opisanego rodzaju, które umożliwia dozowane wydawanie ciekłej zawartości pojemnika. Niedogodnością w tym zamknięciu

164 658 jest to, że posiada przestrzeń martwą, który przy wypływie cieczy z pojemnika nie jest spłukiwana. Część cieczy może być w niej zatrzymana przez dłuższy czas co, zwłaszcza przy cieczach o ograniczonej składowalności, jest niedopuszczalne, przykładowo z powodu samoistnego twardnienia lub innych zmian, przykładowo przy pewnych jednoskładnikowych klejach, tłuszczach, środkach żywnościowych, itd. Poza tym niedogodnością jest to, że zamknięcie posiada obszar wylewowy, w którym po zakończeniu procesu wylewania cieczy pozostają resztki cieczy, które pozostają w dłuższym kontakcie z powietrzem zewnętrznym. Jest to niedopuszczalne przy cieczach, które przy kontakcie z powietrzem zewnętrznym mogą twardnieć lub w inny sposób zmieniać się, przykładowo przy jednoskładnikowych klejach, które twardnieją na powietrzu, tłuszczach, które jełczeją, lub środkach żywnościowych, które wysychają.

Z europejskiego opisu patentowego nr 029(5103 jest znane zamknięcie, które ma element zatyczkowy, który w zamkniętym stanie zamknięcia zatyka górny otwór części górnej. Dzięki temu uniemożliwione jest, że w obszarze zamknięcia, po zakończeniu wylewania cieczy, pozostanie resztka cieczy, która pozostawałaby w dłuższym kontakcie z powietrzem zewnętrznym. Niedogodnością jest to, że po zakończeniu procesu wylewania zawsze krople cieczy przenikają przez górny otwór części górnej wraz z zatyczką, zwłaszcza wtedy, gdy ciecz jest lepka, a większe krople nie mogą być oddzielone przez wstrząsanie. Zamknięcie jest więc przez krople cieczy zanieczyszczane lub sklejane. Poza tym zamknięcie to ma przestrzeń martwą, które przy wlocie cieczy nie jest przez nią spłukiwane. Zazwyczaj zamknięcie to jest zaopatrzone w miejsce zadanego przełamania lub części elastyczne i dlatego jest z odpowiednim nakładem wytwarzane.

Zadaniem wynalazku jest tworzenie zamknięcia wspomnianego na wstępie rodzaju, które nie posiadałoby przy wylocie cieczy żadnej nie spłukiwanej przestrzeni martwej i obszaru wylotowego, w których po zakończeniu wylotu cieczy resztki cieczy miałyby umożliwiony kontakt z powietrzem zewnętrznym nie dopuszczałby do żadnego znaczniejszego tworzenia się kropel pokonujących górny otwór części górnej i które byłoby wytwarzane korzystnie pod względem kosztów.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że wewnętrzny w stanie zmontowanym zamknięcia odcinek części dolnej, jest umieszczony w środkowym obszarze części górnej, pomiędzy gwintem wewnętrznym i rurką zaworową, a występ uszczelniający jest ukształtowany zasadniczo na górnym końcu wewnętrznego odcinka i skierowany promieniowo na zewnątrz, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, górne końce obu odcinków leżą naprzeciwko siebie zasadniczo na jednakowej wysokości, i że kołek zaworowy jest utrzymywany za pomocą żebra łączącego na wewnętrznym odcinku i powyżej niego, a rurka zaworowa jest utrzymywana za pomocą zasadniczo stożkowej części pośredniej na zewnętrznym odcinku i powyżej niego z tym, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone kołek zaworowy jest otoczony współosiowo przez rurkę zaworową, zasadniczo na całej jej długości, natomiast w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie odkręcone, kołek zaworowy leży zasadniczo poza rurką zaworową z tym, że na górnym końcu kołka zaworowego znajduje się osiowa część uszczelniająca, która stanowi jego przedłużenie, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, część uszczelniająca jest umieszczona w górnym otworze części górnej i zamyka go.

W korzystnym ukształtowaniu kołek zaworowy i rurka zaworowa są ukształtowane w postaci stożka ściętego i w odniesieniu do stanu zmontowanego zamknięcia zwężają się w kierunku do górnego otworu części górnej, przy czym kołek zaworowy ma mniejszy kąt stożka od rurki zaworowej i, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, kołek zaworowy ma luz wobec rurki zaworowej.

Uprzywilejowana część uszczelniająca jest dłuższa od ustalonej wysokości części górnej na jej górnym końcu, w obszarze górnego otworu i w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, górny koniec części uszczelniającej wystaje osiowo ponad górny koniec części górnej o wstępnie określoną wysokość.

Dalszą istotną cechą wynalazku jest to, że na części dolnej jest umieszczone równolegle do osi i w odstępie od niej, skierowane promieniowo do wewnątrz żebro, a na części górnej jest umieszczona równolegle do osi i w odstępie od niej, skierowana do dołu przegroda, przy czym żebro i przegroda w stanie zmontowanym zamknięcia wzajemnie stykają się i ograniczają możliwe przekręcanie części górnej względem części dolnej do określonego kąta przekręcania, który jest mniejszy od całkowitego obrotu.

164 658

Również jest istotne, że część dolna jest zaopatrzona w nosek, umieszczony równolegle do osi i w odstępie od niej, skierowany promieniowo do wewnątrz, który w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono znajduje się w położeniu, pomiędzy całkowicie dokręconym i odkręconym najwyżej do jednej czwartej współpracuje z przegrodą, aby uniemożliwić pod wpływem elastyczności materiału przekręcanie części górnej względem części dolnej.

Korzystne jest to, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest odkręcone aż do oporu, średnica części uszczelniajcąej jest o 0,01 do 0,25 mm większa od średnicy górnego otworu a materiał tworzywa sztucznego, w odniesieniu do swojej elastyczności, jest tak dobrany, że część uszczelniająca przechodzi przez górny otwór pod działaniem elastyczności materiału.

W celu ułatwienia obsługi zamknięcia część dolna ma na powierzchni zewnętrznej co najmniej jedno oznakowanie, zasadniczo na swoim dolnym końcu, a część górna ma na powierzchni zewnętrznej co najmniej jedno oznakowanie, umieszczone w pobliżu swojego górnego końca.

Korzystnie co najmniej jedno oznakowanie na obu wspomnianych częściach jest ukształtowane jako wybity wzór, lub jako promieniowo na zewnątrz wystający element.

W stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest dokręcone do oporu, co najmniej jedno oznakowanie umieszczone na części dolnej i na części górnej leży naprzeciwko siebie.

Korzystnie występ uszczelniający jest ukształtowany jako zgrubienie na wewnętrznym odcinku.

W uprzywilejowanym wykonaniu zewnętrzna ścianka rurki zaworowej jest ukształtowana jako stożek znormalizowany, który może być stożkiem Luera.

Zamknięcie według wynalazku jest dwuczęściowe i zasadniczo ukształtowane symetrycznie tak, że korzystnie jest wytwarzane pod względem kosztów.

Dzięki temu, że kołek zaworowy i rurka zaworowa są ukształtowane w postaci stożka ściętego o różnych kątach stożka i znajdują się w odstępie od siebie, jest w porównaniu do znanych zamknięć znacznie polepszona zdolność zamykania, a przez przekręcanie części ciecz jest dozowana, zwłaszcza uzyskuje się progresywne nastawianie dozowania.

Oba odcinki cylindryczne zapewniają za pomocą występu uszczelniającego uszczelnienie części górnej wobec części dolnej. Przy dokręconym zamknięciu ciecz przepływa wewnątrz stożkowej części pośredniej do żeber łączących. Przy całkowitym zamknięciu odcinki te leżą w środkowym obszarze zamknięcia, pomiędzy gwintem a zaworem, a ich górne końce leżą w przybliżeniu wzajemnie wobec siebie, w pobliżu dolnego końca stożkowej części przedniej. Przez taki układ i dzięki temu, że występ uszczelniający jest ukształtowany zasadniczo na górnym końcu wewnętrznego odcinka, w zamknięciu według wynalazku nie występuje zasadniczo żadna przestrzeń martwa.

Ukształtowanie występu uszczelniającego jako zgrubienia usztywnia go bardzo, co jeszcze polepsza uszczelnienie.

Przy całkowitym dokręceniu zamknięcia górny otwór części górnej jest zaczopowany przez część uszczelniającą. Ponieważ część uszczelniająca jest tak zwymiarowana, że jej górny koniec ciasno przechodzi przez główny otwór części górnej, to ewentualnie pozostająca tam ciecz jest przy dokręcaniu zamknięcia wypychana przez część uszczelniającą z części górnej, a pozostające resztki także wtedy, gdy stwardnieją mogą być przez obsługującego łatwo usunięte za pomocą brzuśca palca lub za pomocą paznokcia. Jeżeli część uszczelniająca przy dokręcaniu zamknięcia nie zostanie wprowadzona do górnego otworu części górnej, lecz jest dalej, popychana przez część górną tak, że jej górny koniec, w stanie całkowitego dokręcenia zamknięcia wystaje z części górnej, to ciecz pozostająca w obszarze górnego otworu jest wypychana i może tam pozostać tylko nieznaczna jej reszta i stwardnieć. W każdym jednak przypadku nie tworzą się twardniejące krople.

Część uszczelniająca dzięki elastycznści tworzywa sztucznego, oddziaływuje rozpierającą na górny otwór, gdy ona jest. wprowadzana do górnego otworu części zamykającej, ponieważ . jej średnica jest większa od średnicy otworu, gdy zamknięcie jest dokręcone. To wywołuje samooczyszczanie się górnego otworu oraz polepszenie uszczelnienia.

Poprzez współdziałanie przegrody i żeber przekręcanie zamknięcia jest ograniczone do pewnego rozmiaru. Z jednej strony zamknięcie nie może być swobodnie otwierane tak, że nie może nastąpić niekontrolowany wydatek cieczy, co między innymi przy klejach cyjanoakrylowych mogłoby być bardzo niebezpieczne dla postronnych osób. Z drugiej strony jest ustalony kąt obrotu

164 658 i oba położenia końcowe zamknięcia, które dla różnych części składowych zamknięcia są tak dokładnie ustalone, że przy odkręcaniu otworu zamknięcia część uszczelniająca i rurka zaworowa stale są wolne, co pozwala na osiągnięcie optymalnej dokładności dozowania i precyzyjne zamykanie z zaletami, które już zostały przedstawione.

Współdziałanie przegrody i żeber umożliwia także umieszczenie na obu częściach zamknięcia oznakowania, które pozwala obsługującemu na dokładne dozowanie i zamykanie.

Współdziałanie przegrody z noskiem umieszczonym na żebrze umożliwia łatwe hamowanie, względnie zatrzymywanie zamknięcia w jego dokręconym położeniu i w jego pobliżu, przykładowo przez pierwszą część obrotu odkręcania. Te środki przynoszą z jednej strony zaletę, że jest uniemożliwione niepożądane przypadkowe odkręcanie. Z drugiej strony te środki przynoszą zaletę, że przypadkowe odkręcenie jest hamowane tak, że gaz znajdujący się w pojemniku nie może nagle uwolnić się, zatem unika się niebezpieczeństwa, że wytrysk np. kleju cyjanoakrylowego dostanie się do oczu obsługującego.

Ponieważ zamknięcie według wynalazku jest otwierane i zamykane przez obrót i jest samooczyszczające się, żadne wytryski nie są możliwe, co umożliwia ukształtowanie rurki zaworowej jako stożka Luera, a zatem osiągnięcie znormalizowanej części przyłączeniowej, na które jest bardzo łatwo wsuwany wąż, igła, itd.

Jeżeli zamknięcie według wynalazku jest osadzone na pojemniku, który swoimi wymiarami mieści się w dłoni, to osiąga się znaczącą zaletę, że zamknięcie może być otwierane i zamykane kciukiem i palcem wskazującym tej ręki, która trzyma pojemnik, to znaczy zamknięcie według wynalazku jest obsługiwane jedną ręką. Druga ręka pozostaje wolna, przykładowo do utrzymywania klejonych części.

Przykład wykonania wynalazku jest bliżej wyjaśniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część dolną zamknięcia z częściowymi przekrojami, fig. 2 - część górną zamknięcia z częściowymi przekrojami, fig. 3 - część dolną z fig. 1 w przekroju wzdłużnym, fig. 4 - część górną z fig. 2 w przekroju wzdłużnym, fig. 5 - część dolną z fig. 1 w widoku z góry, fig. 6 - część górną z fig. 2 w widoku z góry, fig. 7 - zamknięcie w stanie dokręconym w przekroju, z pierwszym, szczególnym ukształtowaniem części uszczelniającej, fig. 8 - zamknięcie w stanie odkręconym w przekroju, a fig. 9 - zamknięcie w stanie dokręconym, jak na fig. 7, z górną częścią pojemnika, na którym jest zamontowane zamknięcie, w przekroju, z drugim szczególnym ukształtowaniem części uszczelniającej.

Opisany przykład wykonania wynalazku, z powodu współdziałania części odnosi się jednocześnie do wszystkich figur, przy czym jednakowe części są na wszystkich figurach zaopatrzone w jednakowe oznaczniki.

W dwuczęściowym zamknięciu w stanie zmontowanym, w widoku od czoła lub widoku z góry, część dolna zamknięcia jest całkowicie zakryta przez część górną. Dlatego dla przedstawienia współdziałania obu części zamknięcia odsyła się do fig. 7, 8 i 9, które pokazują zamknięcie w przekroju wzdłużnym, w stanie dokręconym, względnie odkręconym oraz dodatkowo na fig. 9 z górną częścią pojemnika.

Zamknięcie według wynalazku jest określone tym, że współpracuje z pojemnikiem zawierającym ciekłą substancję lub pozwala pojemnik szczelnie zamykać albo pozwala na wypyłw ciekłej substancji z pojemnika przez zamknięcie, przykładowo pod działaniem ciśnienia gazu lub siły tłoka w pojemniku, gdy on jest sztywny lub przez zgniecenie elastycznego pojemnika w ręku.

Część dolna 1 (porównaj fig. 1, 3 i 5) i część górna 2 (porównaj fig. 2,4 i 6) zamknięcia według wynalazku (porównaj fig. 7 i 8) są w odniesieniu do osi symetrii A zamknięcia zasadniczo ukształtowane symetrycznie. Część dolna 1 i część górna 2 są wykonane z tworzywa sztucznego.

Część dolna 1 zawiera cylinder 120, który jest nasadzalny na pojemnik 127. Górna część pojemnika 127 ma wieniec 128, widoczny także na fig. 7 oraz 8. Do zamocowania części dolnej 1 na pojemniku 127 jest przewidziany organ mocujący 102,102', przykładowo w postaci żeber zaciskowych 102 i żeber ustalających 102'.

Pomiędzy dolnym końcem 103 i górnym końcem 104 części dolnej 1 znajduje się zasadniczo symetryczna, bezotworowa, szczelnie powierzchnia płaszcza 107. Powierzchnia płaszcza 107 kończy się na dolnym końcu 103, przy czym tworzy ona krawędź dolnego otworu 105, a na górnym końcu 104 krawędź górnego otworu 106.

164 658

Na dolnym końcu 103 części dolnej 1, zwróconym do pojemnika 127 lub w jego pobliżu są umieszczone w regularnym odstępie od siebie, przykładowo cztery, wystające na zewnątrz · oznakowania 116. Te oznakowania 116 są przykładowo ukształtowane jako wystające na zewnątrz elementy, albo jako widoczne wybite wzory lub inne. Przy tym, może być przewidzianych szereg oznakowań lub tylko jedno.

W dolnym obszarze części dolnej 1 znajduje się na cylindrze 120 gwint zewnętrzny· 101 współpracujący z gwintem wewnętrznym części górnej 2.

Powyżej cylindra 120 jest umieszczony symetryczny osiowy odcinek 110, który w pobliżu swojego górnego końca 112 jest zaopatrzony w występ uszczelniający 111. Występ uszczelniający 111 na odcinku 110 jest ukształtowany jako zgrubienie i skierowany promieniowo na zewnątrz.

Górna część 2 (fig. 4) zawiera cylinder 220, który jest nakręcany na cylinder 110 części dolnej 1. Cylinder 220 na dolnym końcu może być także otoczony przez nie przedstawiony, oddzielany pierścień zabezpieczający. W stanie zmontowanym zamknięcie, a więc gdy ono jest całkowicie dokręcone, pierścień zabezpieczający współpracuje z występami, umieszczonymi na części dolnej 1, w przedstawionym przykładzie wykonania z czterema, wystającymi na zewnątrz oznakowania 116, aby umożliwić przekręcenie części górnej 2 wobec części dolnej 1 i przez to otworzyć zamknięcie. Wykorzystanie zawartości zbiornika jest zatem uniemożliwione dopóki pierścień zabezpieczający nie jest oddzielony. Po oddzieleniu pierścień zabezpieczający nie może być ponownie umieszczony na zamknięciu. Pomiędzy dolnym końcem 203 i górnym końcem 204 części górnej 2 znajduje się zasadniczo symetryczna, bezotworowa, szczelna powierzchnia płaszcza 207. Powierzchnia płaszcza 207 kończy się na dolnym końcu 203, przy czym tworzy ona krawędź dolnego otworu 205, a na górnym końcu 204 krawędź górnego otworu 206.

Na dolnym, zwróconym do pojemnika 127, końcu 203 części górnej 2 lub w jego pobliżu są przykładowo umieszczone widoczne od zewnątrz oznakowania 216, 216'. Te oznakowania 216, 216' są umieszczone nie tylko na, w przybliżeniu, cylindrycznej ściance zewnętrznej części górnej 2 -oznakowanie 216, ale także na skierowanej do góry powierzchni, zasadniczo· widocznej z góry, części górnej 2 - oznakowanie 216'. Te oznakowania są przykładowo ukształtowane jako wybite wzory, widoczne od zewnątrz lub od góry, mogą być także ukształtowane jako wystające na zewnątrz elementy lub inne. Przy tym może być przewidziane jedno oznakowanie lub więcej.

Aby ułatwić ustalenie względnego położenia, lub położenie obrotu części dolnej 1 wobec części górnej 2, oznakowania na części dolnej 1 i na części górnej 2, są tak wzajemnie umieszczone, że one w stanie zmontowanym zamknięcia leżą naprzeciw siebie. Jeżeli zamknięcie jest dokręcone do oporu, to co najmniej jedno oznakowanie 116, umieszczone na części dolnej 1 leży naprzeciwko oznakowania 216, umieszczonego na części górnej 2.

W dolnym obszarze części dolnej 2 znajduje się na cylindrze 220 gwint wewnętrzny 201 współpracujący z gwintem zewnętrznym 101 części dolnej 1.

Powyżej cylindra 220jest umieszczony osiowo symetryczny odcinek 210, który współpracuje z występem uszczelniającym 111 odcinka 110 części dolnej 1, aby zapewnić dobre uszczelnienie pomiędzy częścią dolną 1, a częścią górną 2, co zapobiega przedostawaniu się powietrza do wypływającej cieczy, znajdującej się w pojemniku.

W stanie zmontowanym zamknięcia gwint wewnętrzny 201 jest nakręcony na gwint zewnętrzny 101. Zatem kołek zaworowy 109 przy obrocie części górnej 2 względem części dolnej 1, jest osiowo przestawialny względem rurki zaworowej 209, a oba odcinki 110 i 210 są otoczone wzajemnie współosiowo, co najmniej na części swojej długości. Przy przekręcaniu części górnej 2 względem części dolnej 1, oba odcinki 110 i 210 pozostają ciągle wzajemnie uszczelnione.

Na odcinku 110 części dolnej 1 i powyżej niego, jest osiowo umieszczony za pomocą trzech żeber łączących 108, skierowany do góry kołek zaworowy 109. Odcinek 110, który w stanie zmontowanym zamknięcia jest umieszczony wewnątrz, znajduje się w środkowym obszarze części dolnej 1, pomiędzy gwintem zewnętrznym a kołkiem zaworowym 109.

Na odcinku 210 części górnej 2 i powyżej jej jest umieszczona osiowo rurka zaworowa 209, utrzymywana za pomocą zasadniczo stożkowej części pośredniej 208.

Odcinek 210, który w stanie zmontowanym zamknięcia jest umieszczony na zewnątrz, znajduje się w środkowym obszarze części górnej 2, pomiędzy gwintem wewnętrznym 201 a rurką zaworową 209. Górne końce 112, względnie 212 obu odcinków 110, względnie 210 leżą zasadniczo

164 658 na wzajemnie jednakowej wysokości, gdy zamknięcie znajduje się w stanie zmontowanym i jest całkowicie skręcone.

Gwint zewnętrzny 101 i gwint wewnętrzny 201 tworzą razem gwint śrubowy, o dowolnym skoku, który odpowiednio do kąta obrotu części górnej 2 względem części dolnej 1 określa skok części górnej 2 względem części dolnej 1.

Długość kołka zaworowego 109 i rurki zaworowej 209 jest tak wymierzona, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, kołek zaworowy 109 jest otoczony współosiowo przez rurkę zaworową 209 zasadniczo na całej jej długości. Z drugiej strony długość kołka zaworowego 109 i długość rurki zaworowej 209, w stosunku do skoku części górnej 2 względem części dolnej 1j jest tak zwymiarowana, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, kołek zaworowy 209 leży zasadniczo poza rurką zaworową 209.

. Na górnym końcu kołka zaworowego 109 jest przewidziana część uszczelniająca 113, która stanowi jego osiowe przedłużenie. W stanie zmontowanym zamknięcia, i gdy ono jest całkowicie dokręcone, górny otwór 206 części górnej 2 jest zaczopowany częścią uszczelniającą 113.

Kołek zaworowy 109 i rurka zaworowa 209 są ukształtowane w postaci stożka ściętego. Zwęża się on w kierunku do górnego otworu 206 części górnej 2. Przy tym kąt stożka kołka zaworowego 109 jest mniejszy od kąta stożka rurki zaworowej 209 tak, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, kołek zaworowy 109 poniżej swojej części uszczelniające 113 posiada luz wobec rurki zaworowej 209. Dzięki temu jest ułatwione dozowanie zaworu, zestawionego z kołka zaworowego 109 i rurki zaworowej 209.

Część uszczelniająca 113 może być, jak pokazują fig. 1,7 i 8, ukształtowana jako cylindryczna. Jak pokazuje odmiana ukształtowania, przedstawiona na fig. 3, część uszczelniająca 113 może być ukształtowana jako stożkowe przedłużenie stożkowego kołka zaworowego 109.

Część uszczelniająca 113 ma długość odpowiadającą wysokości górnego końca 204, części górnej 2, w obszarze jej górnego otworu 206. Dlatego gdy zamknięcie jest w stanie zmontowanym i jest całkowicie dokręcone, górny koniec 114 części uszczelniającej 113 z trudem jest przeciskany przez otwór w górnym końcu 204 części dolnej 2.

Na figurze 9 część uszczelniająca 113 jest dłuższa od wysokości górnego końca 204 części górnej 2, w obszarze jego górnego otworu 206. Dlatego gdy zamknięcie jest w stanie zmontowanym i jest całkowicie dokręcone, górny koniec 114 części uszczelniające 113 wystaje poza górny koniec 204 części górnej 2.

W celu polepszenia szczelności średnica części uszczelniającej 113 jest o 0,01 do 0,25 mm większa od średnicy górnego otworu 206 w części górnej 2. W stanie zmontowanym zamknięcia, i gdy ono jest dokręcone do oporu, część uszczelniająca 113 tylko pod wpływem elastyczności tworzywa sztucznego może być wprowadzona od górnego otworu 206. Aby to umożliwić, tworzywo sztuczne jest odpowiednio dobrane w odniesieniu do swojej elastyczności.

W celu ułatwiania wprowadzania części uszczelniającej 113 w górny otwór 206, może być on, jak jest widoczne z fig. 4, zaopatrzony na swojej stronie dolnej w stożkowe rozszerzenie.

W celu łatwego połączenia zamknięcia z innym urządzeniem, np. wężem, igłą, itd., zewnętrzna ścianka 217 rurki zaworowej 209 jest ukształtowana jako stożek znormalizowany, przykładowo jako stożek Luera.

W części dolnej 1 osiowo umieszczony odcinek 110 sięga tak głęboko z promieniowym odstępem w cylidner 120, że pomiędzy cylindrem 120, a odcinkiem 110 jest utworzone przesklepienie 122 o zasadniczo cylindrycznej powierzchni wewnętrznej 123. Na tej cylindrycznej powierzchni wewnętrznej 123 jest umieszczone żebro 115, które leży równolegle i w odstępie od osi A, i jest skierowane promieniowo do wewnątrz. Ze względów wytwarzania i wytrzymałości oraz w celu ułatwienia montażu żebro 115 jest ukształtowane jako płaska ścianka, które rozdziela przesklepienie 122 i łączy odcinek 110 z cylindryczną powierzchnią wewnętrzną 123.

Na części górnej 2, w przybliżeniu na przedłużeniu odcinka 210, na jego dolnym końcu 224jest umieszczona przegroda 215, skierowana do dołu, która leży równolegle do osi A, znajduje się w odstępie od niej i jest zasadniczo ukształtowana jako kombinacja pełnego wycinka i pozostającej wnęki cylindrycznej powierzchni płaszcza 207. Z uwagi na wytwarzanie i wytrzymałość oraz w celu ułatwienia montażu przegroda 215 na swoim dolnym końcu, w pobliżu przedniej krawędzi, jest zaopatrzona w skierowane do dołu ostrze 225, a na swoim górnym końcu w pobliżu tylnej krawędzi, w rozszerzenie w postaci ogona.

164 658

W stanie zmontowanym zamknięcia żebro 115 i przegroda 215 współpracują ze sobą, aby przez zetknięcie się ograniczyć przekręcanie części górnej 2 względem części dolnej 1. Kąt przekręcenia części górnej 2 względem części dolnej 1, dozwolony przez żebro 115 i przegrodę 215, jest zasadniczo mniejszy od pełnego obrotu, w przedstawionym przykładzie wykonania szerokość żebra 115 i długość łuku przegrody 215 jest tak dobrana, że dopuszczalny kąt przekręcenia wynosi w przybliżeniu trzy czwarte obrotu.

Przy tym dopuszczalnym kącie przekręcenia, odpowiedni skok części górnej 2, względnie części dolnej 1 jest tak wymierzony, że część uszczelniająca 113, gdy zamknięcie jest zmontowane i całkowicie dokręcone czopuje górny otwór 206 w ten sposób, że górny koniec 114 części uszczelniajcąej 113 ściśle jest umieszczony w górnym otworze 206.

W ukształtowaniu, przedstawionym na fig. 9 skok części górnej 2 względem części dolnej 1 jest większy od sumy grubości części górnej 2, na jej górnym końcu 204, w obszarze jej górnego otworu 206 i wysokości odstępu części uszczelniajcąej 113 ponad górny koniec 204 części górnej 2, w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone. To zapewnia, że część uszczelniająca 113 także przy kącie przekręcenia, ograniczonym przez żebro 115 i przegrodę 215, całkowicie zamyka górny otwór 206 w ten sposób, że górny koniec 114 części uszczelniającej 113 znajduje się ponad górnym otworem 206.

Z długiej strony długość części uszczelniającej 113 przy uwzględnieniu skoku części górnej 2 względem części dolnej 1, przy tym dopuszczalnym kącie przekręcenia, jest tak wymierzona, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest odkręcone do oporu, górny koniec 114 części uszczelniającej 113 jest wyprowadzony z górnego otworu 206 części górnej 2 i w przeważającej części z rurki zaworowej 209, dlatego też górny otwór 206 oraz przeważająca część rurki zaworowej 209 jest dostępny dla przepływu ciekłej substancji, znajdującej się w pojemniku.

Na części dolnej 1 jest przewidziany nosek 118, który jest umieszczony na cylindrycznej powierzchni wewnętrznej 123 przesklepienia 122, w odstępie od osi A i równolegle do niej oraz promieniowo do wewnątrz. Długość noska 118 w kierunku równoległym do osi A jest tak wymierzona, że nosek 118 współpracuje z przegrodą 215, gdy zamknięcie jest zmontowane i znajduje się w położeniu pomiędzy całkowicie dokręconym i odkręconym najwyżej do jednej czwartej obrotu. Współdziałanie noska 118 z przegrodą 215 polega na tarciu, które jest pokonywane przez oddziaływanie elastyczności materiału i przeszkadza w przekręcaniu części górnej 2 względem części dolnej 1.

Figura 7 i 9 pokazują zamknięcie w stanie zamkniętym, przy czym fig. 9 pokazuje także pojemnik 127. Pojemnik 127 swoim wieńcem 128 jest utrzymywany na części dolnej 1 zamknięcia przez organ mocujący, składający się z żeber zaciskowych 102 i żeber ustalających 102'. Przegroda 215 styka się z żebrem 115. Szczególnie jest widoczne, że część uszczelniająca 113 przechodzi przez górny otwór 206, który jest całkowicie zamknięty, kołek zaworowy 109 jest całkowicie otoczony przez rurkę zaworową 209 i w dalekim stopniują wypełnia, a górny koniec 114 części uszczelniającej 113 na fig. 7 jest osadzony ciasno w górnym otworze 206, a na fig. 9 z niego wystaje. Przestrzeń dozowania pomiędzy częścią dolną 1 a częścią górną 2 sięga w osiowym kierunku od uszczelnienia przez występ 111, pomiędzy odcinkami 110 i 210 aż do uszczelnienia pomiędzy częścią uszczelniającą 113 a górnym otworem 206, pozostając tym samym pod wpływem elastyczności materiału. Ta przestrzeń dozująca jest całkowicie uszczelniona wobec powietrza zewnętrznego i ma bardzo małą objętość. Przestrzeń ta po pierwszym użytkowaniu pojemnika a przed pierwszym użyciem zamknięcia, a także podczas dalszego użytkowania zawiera zdolną do płynięcia substancję, przykładowo substancję resztkową z wytwarzanego zamknięcia, lub ewentualnie gaz z pojemnika 127, przy czym ten gaz może być gazem ochronnym, który wpływa przy napełnianiu pojemnika 127.

Figura 8 pokazuje zamknięcie w stanie otwartym, część górna 2 jest tak daleko, jak to tylko jest możliwe, wykręcona z części dolnej 1.

Pojemnik 127 swoim wieńcem 128 jest utrzymywany na części dolnej 1 przez organ mocujący, składający się z żeber zaciskowych 102 i żeber ustalających 102'. Przegroda 115 jest niewidoczna, ponieważ leży ona w kierunku za rysunkiem, to znaczy przed żebrem 115. Przegroda 215 ponownie jest w styku z żebrem 115, patrząc na fig. 8 jednak po drugiej stronie żebra 115, a swoją drugą krawędzią, jak na fig. 7. Ten opór uniemożliwia całkowite wykręcenie, podniesienie i oddzielenie

164 658 części górnej 2 od części dolnej 1. Szczególnie jest widoczne, że górny otwór 206 jest całkowicie otwarty i uwolniony od części uszczelniającej 113, górny koniec 114 części uszczelniającej 113 jest wyciągnięty z górnego otworu 206, a kołek zaworowy 109 z rurki zaworowej 209. Przestrzeń dozująca pomiędzy częścią dolną 1 i częścią górną 2 jest uwolniona i zdolna do płynięcia substancja z pojemnika 127 przepływa przez górny otwór 106 części dolnej 1. Powietrze zewnętrzne jest w kontakcie z substancją z pojemnika 127 tylko w górnym otworze 206, a substancja z pojemnika 127 nie jest z nim w kontakcie, dopóki w pojemniku 127 panuje nadciśnienie, to znaczy dopóki pojemnik 127, gdy jest sztywny, pozostaje pod ciśnieniem gazu lub siły tłoka, a gdy jest elastyczny pod naciskiem ręki.

W położeniu pośrednim, pomiędzy położeniami z fig. 7 i 8, górny otwór 206, w zależności od kąta przekręcenia części górnej 2 wobec części dolnej 1 jest uwalniany na większej części obrotu, aż do położenia całkowitego otwarcia, od części uszczelniającej 113, kołek zaworowy 109 jest jednakże tylko częściowo otoczony przez rurkę zaworową 109 i wypełnia ją częściowo.

Niezależnie od tej możliwości jest umożliwione przez zamknięcie według wynalazku dokładne, ciągłe nastawialne dozowanie przepływu zdolnej do płynięcia substancji z pojemnika 127. Przy tym, przez· współdziałanie noska 118 z przegrodą 215 osiąga się tarcie, które uniemożliwia niezamierzone przekręcenie części górnej 2 względem części dolnej 1 i hamuje przekręcanie, co pozwala na uniknięcie nagłego wypływu substancji lub gazu, znajdującego się w pojemniku i zagrożenia dla obsługującego.

Claims (13)

1. Dwuczęściowe zamknięcie z tworzywa sztucznego dla pojemników, zawierających ciekłe substancje, składające się z zasadniczo symetrycznej wokół osi zamknięcia części dolnej, nasadzalnej na pojemnik, która na swoim dolnym obszarze posiada gwint zewnętrzny oraz organ do mocowania pojemnika, a na dolnym i górnym końcu otwór, a pomiędzy tymi otworami ma bezotworową powierzchnię płaszczową, z zasadniczo symetrycznej wokół osi zamknięcia części górnej, która w swoim dolnym obszarze jest zaopatrzona w gwint wewnętrzny, pasujący do wspomnianego gwintu zewnętrznego, a na dolnym i górnym końcu w otwór, a pomiędzy tymi otworami bezotworową powierzchnie płaszczową, z kołka zaworowego, skierowanego osiowo do góry w części dolnej i utrzymywanego za pomocą żebra łączącego, z rurki zaworowej, umieszczonej osiowo w części górnej, utrzymywanej za pomocą zasadniczo stożkowej części pośredniej, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia gwint wewnętrzny współpracuje z gwintem zewnętrznym tak, że przez obrót części górnej względem części dolnej kołek zaworowyjest osiowo przestawialny względem rurki zaworowej, a na części dolnej i części górnej znajdują się odcinki cylindryczne skierowane osiowo oraz występ uszczelniający, umieszczony na jednym odcinku i zwrócony do drugiego odcinka, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia oba odcinki są między sobą uszczelnione przez występ uszczelniający i wzajemnie współosiowo otoczone na co najmniej części swojej długości tak, że przez obrót części górnej względem części dolnej oba odcinki, przy ciągłym zachowaniu szczelności, są względem siebie wzajemnie przestawialne, znamienne tym, że wewnętrzny w stanie zmontowanym zamknięcia odcinek (110) części dolnej (1), jest umieszczony w środkowym obszarze części górnej (2), pomiędzy gwintem wewnętrznym (201) i rurką zaworową (209), a występ uszczelniający (111) jest ukształtowany zasadniczo na górnym końcu (112) wewnętrznego odcinka (110) i skierowany promieniowo na zewnątrz, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, górne końce (112. 212) obu odcinków (110, 210) leżą naprzeciwko siebie zasadniczo na jednakowej wysokości, i że kołek zaworowy (109) jest utrzymywany za pomocą żebra łączącego (108) na wewnętrznym odcinku (110) i powyżej niego, a rurka zaworowa (209) jest utrzymywana za pomocą zasadniczo stożkowej części pośredniej (208) na zewnętrznym odcinku (210) i powyżej niego z tym, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone kołek zaworowy (109) jest otoczony współosiowo przez rurkę zaworową (209), zasadniczo na całej jej długości, natomiast w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie odkręcone, kołek zaworowy (109) leży zasadniczo poza rurką zaworową (209) z tym, że na górnym końcu kołka zaworowego (109) znajduje się osiowa część uszczelniająca (113), która stanowi jego przedłużenie, przy czym w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, część uszczelniająca (113) jest umieszczona w górnym otworze (206) części górnej (2) i zamyka go.

2. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że kołek zaworowy (109) i rurka zaworowa (209) są ukształtowane w postaci stożka ściętego i w odniesieniu do stanu zmontowanego zamknięcia zwężają się w kierunku do górnego otworu (206) części górnej (2), przy czym kołek zaworowy (109) ma mniejszy kąt stożka od rurki zaworowej (209) i, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest całkowicie dokręcone, kołek zaworowy (109) ma luz wobec rurki zaworowej (209).

3. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że część uszczelniająca (113) jest dłuższa od ustalonej wysokości części górnej (2) na jej górnym końcu (204), w obszarze górnego otworu (206) i w stanie zmontowanym zamknięcia gdy ono jest całkowicie dokręcone, górny koniec (114) części uszczelniającej (113) wystaje osiowo ponad górny koniec (204) części górnej (2) o wstępnie określoną wysokość.

4. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że na części dolnej (1) jest umieszczone równolegle do osi (A) i w odstępie od niej, skierowane promieniowo do wewnątrz żebro (115), a na części górnej (2) jest umieszczona równolegle do osi (A) i w odstępie od niej, skierowana do dołu przegroda (215), przy czym żebro (115) i przegroda (215) w stanie zmontowanym zamknięcia

164 658 3 wzajemnie stykają się i ograniczają możliwe przekręcanie części górnej (2) względem części dolnej (1) do określonego kąta przekręcania, który jest mniejszy od całkowitego obrotu.

5. Zamknięcie według zastrz. 4, znamienne tym, że część dolna (1) jest zaopatrzona w nosek (118), umieszczony równolegle do osi (A) i w odstępie od niej, skierowany promieniowo do wewnątrz, który w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono znajduje się w położeniu, pomiędzy całkowicie dokręconym i odkręconym najwyżej do jednej czwartej współpracuje z przegrodą (215), aby uniemożliwić pod wpływem elastyczności materiału przekręcanie części górnej (2) względem części dolnej (1).

6. Zamknięcie według zastrz. 3, znamienne tym, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy ono jest odkręcone aż do oporu, średnica części uszczelniającej (113) jest o 0,01 do 0,25 mm większa od średnicy górnego otworu (206), a materiał tworzywa sztucznego, w odniesieniu do swojej elastyczności jest tak dobrany, że część uszczelniająca (113) przechodzi przez górny otwór (206) pod działaniem elastyczności materiału.

7. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że część dolna (1) ma na powierzchni zewnętrznej co najmniej jedno oznakowanie (116), zasadniczo na swoim dolnym końcu (103), a część górna (2) ma na powierzchni zewnętrznej co najmniej jedno oznakowanie (216, 216'), umieszczone w pobliżu swojego górnego końca (203).

8. Zamknięcie według zastrz. 7, znamienne tym, że co najmniej jedno oznakowanie (116, 216') jest ukształtowane jako wybity wzór.

9. Zamknięcie według zastrz. 7, znamienne tym, że co najmniej jedno oznakowanie (216) jest ukształtowane jako promieniowo na zewnątrz wystający element.

10. Zamknięcie według zastrz. 4, znamienne tym, że w stanie zmontowanym zamknięcia i gdy · ono jest dokręcone do oporu, co najmniej jedno oznakowanie (116,216, 216') umieszczone na części dolnej (1) i na części górnej (2) leży naprzeciwko siebie.

11. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że występ uszczelniający (111) jest ukształtowany jako zgrubienie na wewnętrznym odcinku (110).

12. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że zewnętrzna ścianka (217) rurki zaworowej (209) jest ukształtowana jako stożek znormalizowany.

13. Zamknięcie według zastrz. 12, znamienne tym, że stożek znormalizowany jest ukształtowany jako stożek Luera.