PL156155B1 - Passage closing gate in particular firedam forming gate - Google Patents

Abstract

1. Zaslona do zamykania przejsc, zwla- szcza zaslona przeciwogniowa, skladajaca sie z kolejno po sobie nastepujacych elementów, polaczonych ze soba przegubowo, które w pozycji otwartej zaslony wchodza jedne w dru- gie, a w pozycji zamknietej zaslony rozkladaja sie w poprzek przejscia, znamienna tym, ze kazdy z wymienionych elementów sklada sie z ksztaltownika z blachy, przy czym wymienione ksztaltowniki zawieraja srodnik (3) i co naj- mniej na jednym koncu wzmocnienie (4), two- rzace kat z wymienionym srodnikiem, tak aby uzyskac ksztaltownik w ksztalcie litery L, U lub Z, zas zaslona przemieszcza sie przy zam- knieciu z góry na dól, a elementy maja wymiary zmniejszajace sie, tak aby bardziej narazone nizsze elementy mogly wytrzymac cisnienie hydrostatyczne i wstrzasy. PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA

POLSKA

© OPIS PATENTOWY® PL © 156155 © BI

Numer zgłoszenia: 272264 © IntCl⁵:

E06B 9/30

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej

VC3 Data zgłoszenia: 05.05.1988

Zasłona do zamykania przejść, zwłaszcza zasłona przeciwogniowa

P ierwszeństwo:

07.05.1987,FR,8706459

Zgłoszenie ogłoszono:

20.02.1989 BUP 04/89

O udzieleniu patentu ogłoszono: 28.02.1992 WUP 02/92

Uprawniony z patentu:

Caillet Rene, Saint Germain En Laye, FR

Pełnomocnik: PIHZ, Warszawa, PL

PL 156155 BI (57) 1. Zasłona do zamykania przejść, zwłaszcza zasłona przeciwogniowa, składająca się z kolejno po sobie następujących elementów, połączonych ze sobą przegubowo, które w pozycji otwartej zasłony wchodzą jedne w drugie, a w pozycji zamkniętej zasłony rozkładają się w poprzek przejścia, znamienna tym, że każdy z wymienionych elementów składa się z kształtownika z blachy, przy czym wymienione kształtowniki zawierają środnik (3) i co najmniej na jednym końcu wzmocnienie (4), tworzące kąt z wymienionym środnikiem, tak aby uzyskać kształtownik w kształcie litery L, U lub Z, zaś zasłona przemieszcza się przy zamknięciu z góry na dół, a elementy mają wymiary zmniejszające się, tak aby bardziej narażone niższe elementy mogły wytrzymać ciśnienie hydrostatyczne i wstrząsy.

ZASŁONA 00 ZAMYKANIA PRZEJŚĆ, ZWŁASZCZA ZASŁONA PRZECIWOGNIOWA

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zasłona dt zamykania przejść, zwłaszcza zasłona przeciwtgnitwa, składająca się z kolejno pt sobie następujących elementów, połączonych ze sobą przegubowo, które w pozycj otwartej zasłony wchodzą jedne w drugie, a w pozycji zamknńętej zasłony rozkładają się w poprzek przejścia, znamienna tym, że każdy z wymienionych elementów składa się z kształoownika z blachy, przy czym wymienione kształtowniki zawierają środnik (3) i co najmnnej na jednym końcu wzmoonienit (4), tworzące kąt z wymienionym środnikiem, tak aby uzyskać kształtownik w kształcie litery L, U lub Z, zaś zasłona przemieszcza się przy zamknnęciu z góry na dół, a elementy maję wymiary zmnnejszające się, tak aby bardziej narażone niższe elementy aooły wytrzymać ciśnienie hydrostatyczne i wstrząsy.
2. 2. Zasłona według zastrz.1, znamienna tym, że szczelność między kształtownikami, w pożyci zamknńętej zasłony, uzyskuje się przez złącze (18), zamocowane na wzmoonneniu (4) kształtownika, w sąsiedztwie zawiasy (5) i przeznaczone do dociśnięcia go przez część (3) przyległego kształoownika połączonego z wymienioną zawiasą (5), przy czym zamocowwnie złącza (18) do wzmożenia (4) jest zapewnione przez płaskownik (19), który zwiększa bezwładność zasłony.
3. 3. Zasłona według zastrz.1, znamienna tym, że szczelność pomiędzy ostatnim elementem zasłony i powierzchnią oparcia (12) tego elementu, w pozycj zam^nętej zasłony, uzyskuje się przez złącze (13), umieszczone na ztwnitrznej powierzchni tego ostatniego elementu, przy czym zaciskanie złącza (13) uzyskuje się przez wprowadzone w gniazda (17) usytuowane w wymiennonej powierzchni oparcia (12), obrotowych elementów ryglujących (13), umieszczonych na ostatnim elemencie zasłony i wprowadzonych za pomocą sprężyny (13*) w pozycję ryglującą, przy czym obrotowe elementy ryglujące (13) są połączone ze sobą za pomocą ciągła sztywnego (17), współpracującego z mechanizmem napędowym (31), który powoduje jednocześnie odryglowanie obrotowych elementów ryglujących (13).
4. 4. Zasłona według zastrz.1, znamienna tym, że szczelność po bokach elementów zasłony, w jej pożyci znmkniętej, uzyskuje się przez przemieszczenie złącza (20) za pomocą jego napompowanna lub za pomocą ruchu nachylającego jego podporę.

   3. Zasłona według zastrz.3, znamienna tym, że mechanizm napędowy jest złożony z dwóch łańcuchów (31, 32), przyłączonych w dwóch punktach do ostatniego elementu (11) zasłony, z których każdy jest iawanięty na bęben (33, 34), a ponadto jest wyposażony w środki dla czasowego opóżnńania zwijania się jednego z łańcuchów (32) w stosunku do drugiego łańcucha (31).
5. 6. Zasłona według zastrz.1, znamienna tym, że ostatni element zasłony zaopatrzony jest w dwa krążki (64, 65), ustawione w jednej linii, w kierunku praktycznie prostopadłym do środnika (3 ) tego elementu, które to krążki w^f^^ópiracują z pionową szyną prowadzącą (67), której dolny koniec (68) jest zagięty, przy czym jeden z krążków (65) usytuowany jest w wymiennonej zagiętej części (68) szyny (67) w pozycci zamk^ętej zasłony, zaś podczas podnoszenia zasłony wskutek działania przewodu (69), ostatni element zasłony obraca się do pozycci poziomej, przed zapewnieniem podnoszenia wszystkich innych elementów zasłony.
6. 7. Zasłona według zasłrz.l, znamienna tym, że elementy zasłony są zaopatrzone w elementy óoUooroat w postaci płytki oporowej (44), przeznaczonej do wchodzenia we wsporniki (43), usytuowane na bocznej ścianie pomieszczenńa.
7. 8. Zasłona według zastrz.7, znamienna tym, że elementy podporowe stanowią dwie płyty przegubowe (49, 50) zaopatrzone w występy w kształcie zębów piły, połączonych przegubowo z boczną ścianą i ruchomych pomiędzy pozycją zwolnioną i pozycją, w której wchodzą one pod końce elementów zasłony, w jej pożyci zamkniętej.

   156 155
8. 9. Zasłona według zastrz.7, znamienna tym, że ma skośną podporę (76) zaopatrzoną w elementy podpierające (77) w postaci nachylonych stopni, przy czym elementy podpierające (77) zaopatrzone są w gniazda (78), do których, w p^^^c^ji zamkniętej, wchodzą klocki oporowe (79), usytuowane na końcach elementów zasłony.

   Tjt ϊ 7*

   Wynnaazek dotyczy zasłony do zamykania przejść, zwłaszcza zasłony przeciwogniowej.

   Zainstalowanie zasłony zammyka^^ce, która byłaby wytrzymaa, szczelna i przeciwogniowa jest często niemożliwe w przypadku takim jak na promach samochodowych lub parkingach, gdzie wszelkie występy na całej szerokości sufitu lub na ścianach bocznych zmniejzzają gabaryt dla przejścia pojazdów na całej powierzchni użytkowej.

   Niniejszy wynnlazek ma na celu wyeliminowanie tej niedogodności. Zaproponowano w tym celu zasłonę, która, mmjąc dużą wytrzymałość na ciśnienie hydrostatyczne i na wstrząsy oraz zapew^ńając doskonałą szczelność, w pozycj otwartej zajmuje jedynie minimalną ilość miejsca.

   WeHug wynalazku, zasłona składa się z kolejno następujących po sobie elementów z cienkiej blachy, z których każdy składa się z kształtownika o dużym środniku i ze wzmkcnienia na co najmnnej jj^dn^m końcu, ustawionego pod kątem do wymienionego środnika, przy czym kształtowniki połączone są przegubowo. Są one tak zaprojekowam, że w p^;r^c:ii otwartej zasłony wsuwwją się jedne w drugie, zajmując minimalną ilość miejsca i zostają umieszczone we wgłębieniu ściany pomieszczeńi a oraz, że w pozycci zaminiętej, przy rozkładaniu się w poprzek przejścia, wymienione kształtowniki mogą być zaopatrzone w urządzenia uszczeeniające, zap^onające szczelność pomiędzy nim, w pozycj rozłożonej zasłony, a także mogą być przewidziane środki dla zapewnieiia szczelności, tak, aby zapewnić szczelność zasłony przy jej bokach, zaś urządzenia poruszające zapewr^nają m^oJ-iwość ruchu zasłony, dla przejścia z jej pozycj otwartej do jej pozycj zamkkiętej i odw^onie.

   ΚΞΖίΒϋ^ίΠ, z których składa się zasłona według wynnlazku mogą mieć profil w kształcie litery L, przy czym część wzro^nająca jest praktycznie prostopadła do środnika kształtownika, zaś w narożniku kształ^^ika jest umieszczona zawiasa, połączona z końcem środnika poprzedzającego kształtownika. Koozystnie, każdy kształ^^ik może meć na końcach środnika dwa wzmocnienia, zasadniczo prostopadłe do tego środnika i skierowane albo w tym samym kierunku (kształt litery U) albo w odwrotnym kierunku (kształt litery Z), przy czym zawiasa łączy ze sobą przyległe wzmitcienia dwóch kolejnych elementów.

   W celu ztmkπięcit zasłony, przemieszcza się ją z góry na dół, co pozwala na natychmiastowy manewr dzięki jej ciężarowi, przy czym jej elementy mają rozmiary zimne jszające się tak, aby elementy niższe, narażone na ciśnienie hydrostatyczne i na wstrząsy (na przykład pojazdów), były bardziej wytrzymałe.

   W urządzeniu stosuje się korzystnie dwie boczne ściany nachylone, z pochylonymi wspo^nkami, które służą jako rygle. Szczelność jest zapewniona przez nacisk zasłony na złącza na ścianach bocznych, dzięki nachyleniu tych złącz w stosunku do kierunku przemieszczania się zasłony. Szczelność tę można poprawić przez urządzenie dociskowe złącza, przez napompowanie lub przez przemieszczenie ściany oporowy. To przemieszczenie ściany może mieć w^atarczającą amO^l^udę aby dojść do pionu, w celu uzyskania miksymililgo przejścia.

   Przedmiot wynalazku zostanie szczegółowo opisany na przykładach wykonana, uwidocznionych na rysunku, na którym fig.l przedstawia pionowo usytuowaną zasłonę w przekroju poprzecznym i częśctwwyiι widoku z boku, fig.2 - w powiększonym przekroju wzdłuż linii II-II z fig.l dolną część zasłony sprzęgniętą z podłogą, fig.3 - fragment zasłony, stanowiący jej dwa kolejne elemeeny, z uwidocznieniem elementów uszczelniających, fig.4 - scheimtycznie zasłonę w innym wykonaniu, przeznaczonym do stosowania w ścianie bocznej z moliwością poprzecznego przesuwani,

   156 155 fig.5 - fragment zasłony w kolejnym wariancie wykonaπia z elementami do automatycznego ustawiania elementów zasłony podczas opuszczania, fig.6 - zasłonę w przekroju poziomym wzdłuż linii VI-VI z fig.5, fig.7 - zasłonę w następnym wariancie wykonania z urządzeniem przejmującym naprężenia poziome zasłony, fig.8 - zasłonę z fig.7 w przekroju pozóon^y^m wzdłuż linii VIII-VIII, fig.9 - zasłonę w następnym wykonaniu z elementami przejmującymi naprężenia w schematycznym przekroju pionowym, fig.10 - zasłonę w jeszcze innym wykonaniu, złożoną z elementów o przekroju litery U, w schematycznym widoku z boku, fig.11 - fragment zasłony z fig.10 z uwidocznieniem elementów uszczelniających, fig.12 - zasłonę złożoną z elementów o przekroju lieery Z, w schematycznym widoku z boku, fig.13 - zasłonę w kolennym wariancie wykonania w pionowym przekroju poprzecznym, fig.14 - zasłonę z fig.13 w przekroju pionowym wzdłuż linii XIV-XIV zaznaczonej na fig.13, zaś fig.15 przedstawia zasłonę z fig.13 w rzucie pionowym.

   Zasłona zamykająca przedstawiona na fig.l jest zawieszona na suficie 1 przejścia, które ma się zasłaniać i jest zaprijekiowane w ten sposób, aby w pozycji otwartej zajmowała minimalną ilość miejsca, mieszcząc się całkowicie pomiędzy dwiema belkami 2 sufitu. Zasłona składa się z następujących kolejno po sobie elementów metalowych, ukształowwanych z cienkiej blachy, w postaci kształoowników o przekroju w kształcie lieery L, zawierających środnik centralny 3 i, na końcu, element ozmocciająjc utworzony przez płytę 4, praktycznie prostopadłą do środnika 3. Kolejne elementy są połączone ze sobą przez zawiasę 5 wstawioną w narożniku kształtownika i która współpracuje z końcem środnika 3 poprzedniego kształtownika. Zawieszenie zasłony na suficie 1 uzyskuje się za pomocą przymocowanej do niego płyty pionowej 6, umieszczonej pomiędzy belkami 2 i równolegle do nich, zaś do podstawy płyty pionowej 6 przymocowany jest przegubowo, za pomocą zawiasy 7, brzeg górny obracającej się klapy 8, której podstawa jest połączona przegubowo z zawiasą 5, stanowiącą pierwszego elementu zasłony. Zrozumiałe jest, że w pozycji zar^kiętej, kolejne elementy rozkładają się pod dział^neem swego ciężaru, aż ostatni element 11 osiągnie poziom podłogi 12 pomóeszczenia (pozycja przedstawiona linią ciągłą na fig.l). W pozycji otwartej (przedstawione.) linią punktową na górze fig.l) elementy zasłony zachodzą na siebie, zajmując minimalną Gość miejsca. Elementy zasłony mają wymiary zimnejszające się, przy czym elementy niższe (narażone na ciśnienie hydrostatyczne i na wstrząsy) mają ^^i^ói^^C większe, a więc są bardziej wytrzymałe.

   Jak widać na fig.l i fig.2, szczelność ostatniego elementu 11 zasłony z podłogą 12 uzyskuje się za pomocą zatrzasoowego złącza 13 zamocowanego przez płaskownik 14 przy podstawie zamOniętej płaszczyzny płyty 4 tego ostatniego elementu. Zatrzaśnięcie złącza 13 na całej szerokości elementu 11 osiąga się sys^niem analogicznym do znanego systemu zazębiania się krawędzi pojemników, składającym się z obrotowych rygli 15, umieszczonych na elemencie 11 i wcnodzących w otwory 16, usytuowane w pewnych odstępach w podłodze 12. Każdy rygiel 15 jest zaopatrzony w sprężynę 15, która utrzymuje go w pozycji zatrzaśniętej, przy czym są one połączone razem za pomocą ciągną sztywnego 17, które z kolei jest połączone z urządztnteo ste^ąc^m (nie przedstawionym), którego działanie doprowadza jednocześnie rygle 15 do ich pozycji odblokowanej. Ola dobrego zrozumienia działania przedstawiono, na fig.2, lewy rygiel w pożyci zablokowanej i prawy rygiel w pożyci odblokowanej.

   Zrozumiałe jest, że dociśnięcie dolnego elementu zasłony do podłogi i blokowanie tego elementu w tej pozycji mogłoby być osiągnięte innymi odpowiednimi sposobami, np. za pomocą haków obrotowych.

   Szczelność pomiędzy dwoma kolejnymi elementami zasłony osiąga się, jak przedstawiono na fig.3, za pomocą złącza dociskowego 18 przymocowanego za pomocą płaskownika 19 do oewwntΓznej powierzchni płytki 4 każdego elementu, na poziomie zawiasy 5. W pożyci rozłożonej elementu, przedstawionej linią ciągłą na fig.3, złącze 18 jest ściśnięte przez poprzedzający środnik 3, co zapewnia szczelność na całej szerokości połączenia między dwoma elementami. W górne.] części połączenie pomiędzy pierwszym elementem 9 zasłony i klapą 8 zawiera tego samego typu złącze.

   W pożyci zamOkiętej, szczelność pionową z boków zasłony (fig.l) uzyskuje się za pomocą złącza dającego się napompować 20, umieszczonego, z każdej strony w uskoku 21 ściany pionowej

   156 155

   22 i przybierającego kształt wszystkich konturów kształtowników, z których składa się zasłona. Bez wykraczania poza zakres wynnlazku, możnaby, zamast złącza dającego się napompować, zastosować złącze dające się zaciskać, które, w stanie spoczynku, wystawałoby na drodze brzegów zasłony .

   Według innego wariantu, aby uniknąć stosowania tego złącza zaciskowego, przewidziano zgodnie z fig.4 element ściany pionowej 23, na której umieszczano uszczelkę 18. Element ściany 23 może się przemieszczać, za pomocą jednej lub dwóch zawias, tak aby dojść do pozycji przedstawlonej linią punktową, gdzie uszczelka 18* jest zwolniona. To małe przemieszczenie uzyskuje się za pomocą słownika 24, oddziaływującego na zespół korowodów 25, 26, powodując automatyczne blokowanie (pozycja zamknięta).

   Podnoszenia zasłony dokonuje się, z każdego jej boku (fig.l), za pomocą dwóch łańcuchów 31, 32, z których pierwszy jest połączony z częścią dolną ostatniego elementu 11 zasłony, w jej pozycji zamknięteJ, a drugi jest połączony z górną pozycją wymienionego elementu. Łańcuchy 31, 32 są ciągnięte przez bębny, odpot^wednlo 33, 34, które są umieszczone w określonych miejscach pomiędzy belkami 2 1 które są wprawiane w obrót przez silnik z przekładnią 35. Na początku podnotzenia, bęben 33 doprowadza ostatni element 11 do jego pozycc! poziomej, przedstawione,) na fig.l linią punktową A. Na bębnie 34 łańcuch 32 ma taką długość i taki punkt zaczepienia, że zaczyna on działać dopiero, gdy element 11 znajdzie się w pożyci poziomej. Działanie dwóch bębnów zapewnia więc podnoszenie tego ostatniego elementu w pozycci poziomej oraz następne kolejne ustawienie się elementów w pożyci poziomej aż do pozycj otwaatej, przedstawionej w części górnej fig.l. Prowadzenie elementów zasłony, podczas podnoszenia lub opuszczania, jest zapewnione przez prowadnice 36, 37, umieszczone na ścianach bocznych 22, z którymi współpracują krążki, odpowOednit, 38, 39, umieszczone na dwóch końcach ostatniego elementu 11 zasłony. Prowadzenie to zapobiega blokowaniu elementów zasłony podczas podnoszenia i opuszczania. Należy zauważyć, że łańcuch 31, połączony z ostatnim elementem 11 zasłony, może , na początku ciągnięcia, które jest do niego przykładane przez wciągarkę 33, spowodować odblokowanie obrotowych rygli 15, ponieważ jest związany, poprzez korbowód obrotowy 40, z ciągłem sztywnym 17 (fig.2).

   W trakcie opuszczania zasłony jej elementy ustawiają się, przez opieranie się płytek 4 na środnikach 3 każdego elementu, jednakże, aby nie doprowadzić do tego, by to opieranie nienormai^ie zmęczyło zawiasy 5, stosuje się łańcuchy ustawiające 41, łączące razem płytki oporowe 42, umieszczone na płytkach nałożonych na siebie dwóch elementów zasłony (fig.l).

   Na fig.5 i fig.6 przedstawiono wariant urządzenia zapewr^nającego podczas opuszczania, dobre ustawienie elementów zasłony oraz zmiiejszenίł naprężeń wywOeΓanyjh na zawiasy 5 elementów. W tym celu instaluje się na zamocowwnej ścianie bocznej 22, wspptniki 43, na których opierają się podczas zamykania płytki 44 umieszczone na płytkach 4 elementów zasłony. Do każdego wspornika 43 dołączony jest zderzak 45, również zamocowany na ścianie 22, który działa na płytkę 44, w celu nadania jej ruchu obrotowego i spowodowana, aby nałożyła się dokładnie na uspi^nik 43. Na fig.5 i fig.6 przedstawiono obrotową ścianę boczną 46, z przegubem 47, na której jest złącze zaciskowe 48 (przedstawione linią ciągłą w p^ó^^yci uszczelnionej na fig.6), którego szerokość odpowiada bocznej szerokości zasłony.

   Jeżeli naprężenia poziome, prostopadłe do zasłony są bardzo duże, mogą być one przejęte, jak przedstawiono na fig.7 i fig.8, przez dwie dodatkowe płyty 49., 50, z występami w kształcie zębów piły, połączone przegubowo przez zawiasy 51 ze ścianą boczną pionową 52. Płyty 49, 50 są umieszczone z obu stron płyty, w jej pozycji zαminiętej, tak aby służyć jako oparcie dla części przegubowych zasłony. Płyty przegubowe 49, 50 otwierają się w czasie minewou, dochodząc do pożyci płyty 49 przedstawionej po lewej stronie fig.8 i płyty te zamykają się (pozycja przedstawiona na fig.7 i po lewej stronie fig.8), gdy zasłona jest otwarta lub zamknięta, a manewr jest wykonywany przez urządzenie ntrbtoodooe 55 i sitooiik 56. Na fig.8 przedstawiono element ściany bocznej obrotowej 54, na której znajduje się uszczelnienie 53, mające szerokość, odpowiadającą szerokości płyty. Uszezeenienie 53 przedstawione jest w pożyci uszczeeniającej z

   156 155 prawej strony rysunku oraz w pozycji, zwolnionej z lewej strony tego rysunku, przy czym zmiany tej dokonuje się za pomocą urządzenia z jedną zawiasą typu opisanego dla fig.4.

   W innym waiani^ie, przedstawionym na fig.9, przejęcie naprężeń poziomych, prostopadłych do zasłony, realizuje się wykonując na bocznych końcach elementów zasłony uskoki 57, które mają zwiększające się rozmiary, tak, aby nie przeszkadzać w zazębianiu się elementów zasłony przy otwieraniu. Uskoki 57 odpowiadają odbojom 58 lub gniazdom 59, znajdującym się na zaaocouwnej ścianie 60. Na tym rysunku przedstawiono zasłonę podczas podnoszenia i dla jasności rysunku, nie przedstawiono systemu łańcuchów i wciągarek, które zapewniają to podno^enie. Fig.10 przedstawia drugą zasadniczą postać wykonania wynnlazku, składającą się z następujących po sobie ksztaHowników o przekroju w kształcie litery U', złożonych ze środnika 3', zakończonego z każdego końca płytką 4', co tworzy element wzmalniający zlrienlowany pod kątem 90*. Płytka 4' elementu zasłony i taka sama płytka następnego elementu są połączone za pomocą zawiasy 5 , co pozwala na ich rozłożenie w pozycj zamkkńętej (przedstawionej linią ciągłą na fig. 10). środnik centralny 3' i płytki 4* elementów mają wzrastające długości, od pierwszego do ostatniego elementu tak, aby w pożyci otwaatej elementy składały się zajmując minimalną ilość miejsca (pozycja przedstawiona linią punktową na rysunku), jak przedstawiono na rysunku szczegółowym fig.11, szczelność między dwoma kolejnymi elementami zasłony uzyskuje się za pomocą giętkiej taśmy 61, zamocowwnej za pomocą płaskowników 62 na powierzchniach przyległych płytek 4' dwóch kolejnych elementów zasłony, z obu stron zawiasy 5' , łączącej te dwa elementy.

   Na fig. 11 przedstawiono linią punktową dwa elemnty zasłony w pożyci złożonej.

   Na fig.10 nie przedstawiono, dla jasności rysunku, systemu uszczelek między ostatnim elementem i podłogą, ale mogą być one identyczne jak opisano wyżej w związku z postacią wykonania przedstawioną na fig.l. Ostatni element zasłony zawiera na każdym końcu, wspornik 63 oraz dwa krążki 64, 65 oddalone od siebie, osadzone na wsporniku usytuowanym pod kątem względem poziomu, które są ustawione w jednej linii w kierunku prostopadłym do środnika 3* tego ostatniego elemeenu. W pozycci zamkkίęcia zasłony, przedstawionej na fig.10, krążek górny 64 jest złączony z częścią pΓostlliniową pionowej szyny prowadzącej 67, zaś krążek dolny 65 w^f^^łpracu,je z dolnym, zgiętym końcem 68 szyny 67. Przewód 69 łączy ostatni element zasłony z wciągarką 70. Podczas podnoszenia zasłony, początek przemieszczania się krążka 64 w szynie pionowej 67, pod wpływem ciągnięcia przez przewód 69, powoduje obrót ostatniego elementu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aż dolny krążek 65 włączy się z kolei do części prostoliniowej szyny, co ldpowiada poziomej pozycci środnika 3' ostatniego elementu. Oalsze podnoszeńie powoduje następnie podnoszenie ostatniego elementu do pozycji poziomej i kolejne, dalsze składanie następnych elementów w jego środku, aż do pożyci całkowitego otwarcia, którą przedstawiono linią punktową.

   Na fig.12 przedstawiono inną, zasadniczą postać wykonania zasłony według wynnlazku, której elementy stanowią kształtowniki o przekroju w kształcie litery Z, których środnik 3 ma na swych dwóch końcach płytki wzmaacnające 4, które są praktycznie prostopadłe i zorientowane w odwrotnych kierunkach. Płytka 4 jednego elementu jest połączona z przyległą płytką 4 następnego elementu za pomocą zawiasy 5. Na tym rysunku przedstawiono linią punktową pozycję podniesilną zasłony, której elementy są nachylone, co zapewnia minimalne zużycie miejsca. Dla uproszczenia rysunku nie przedstawiono systemów uszczeeniania. Mogą być to systemy przedstawione na fig.3 lub na fig.11.

   Ni fig.13-15 przedstawiono przypadek, gdy zasłona ma postać trapezo^a^ą, dla wytworzenia zaaaiięcia pomiędzy dwoma bocznymi, skośnymi, zamocowanymi podporami. Dla umallioieiia przejmowania naprężeń i ustawienia oililoegl zasłony, każda skośna, boczna podpora 76 jest zaopatrzona we wspplniki 77, usytuowane w formie nachylonych stopni schodów, z których każdy zawiera uskok 78, przeznaczony do przyjęcia klocka oporowego 79, znajdującego się na zeoπitΓZnej części środnika 3 elementu zasłony, który ma się obracać. Podczas opuszczania zasłony pierwszy element, połączony z sufitem, mmsi wejść w swoją prawidłową pozycję, przy czym przegubowe połączenie 80 z następnym elementem opiera się na drugim stopniu 77, a klocek oporowy 79 wchodzi do uskoku na oiθiwszya stopniu. Przez obrót wokół połączenia przegubowego 80, unie156 155 ruchomlonego w ten sposób, część połączenia 81, pomiędzy drugim i trzecim elementem, również musi wejść w swą prawidłową pozycję i unieruchamianie się na trzecim stopniu 77 poprzez klocek oporowy 79, wchodzący w swój uskok 78 drugiego stopnia, i tak dalej do całkowitego opuszczenia zasłony.

   Elastyczne złącze 87, oparte na skośnym wsporniku, dla lepszego przedstawienia którego narysowano elementy zasłony częściowo wyrwane na fig.13 i 14, dopasowuje się do profilu kształtowników stanowiących elementy zasłony i klocki oporowe 79.

   Zrozumiałe jest, Ze dla lepszego zrozumienia fig.15, zarówno zasłonę, jak i podporę ze skośnymi ^^{^c^i^i^^kami narysowano w pewnym oddaleniu od siebie, ale w rzeczywistości te dwa elementy nakładają się na siebie.