NL7902086A

NL7902086A - Werkwijze ter bereiding van gestabiliseerde ammonium- nitraat bevattende korrels.

Info

Publication number: NL7902086A
Application number: NL7902086A
Authority: NL
Inventors: Willy Henri Prudent Van Hijfte; Rafael Arsene Jozef Goethals
Original assignee: Azote Sa Cie Neerlandaise
Priority date: 1979-03-15
Filing date: 1979-03-15
Publication date: 1980-09-17
Also published as: AT372361B; DK151190B; DZ230A1; SE8001905L; IE49520B1; DK112080A; NO149658B; NL173387C; DE3008891C2; US4316736A; GR67266B; FR2451351B1; PT70930A; DK151190C; FI66341B; SU1421257A3; ATA112780A; CS222172B2; ES489170A1; IE800380L

Description

*x 1 VO 6U03

Compagnie Heerlandaise de 1'Azote (Sociéte Anonyme),

Brussel

Werkwijze ter "bereiding van gestabiliseerde ammoniummtraat bevattende korrels.

De uitvinding beeft betrekking op een werkwijze ter bereiding van gestabiliseerde ammoniumnitraat bevattende korrels.

Ammoniumnitraat kan "“voorkomen in een aantal verschillende kris-talmodificaties, afhankelijk van de temperatuur. De overgangen van de 5 ene kristalmodificatie in een andere, en vooral de overgang bij ongeveer 32°C van de modificatie III in modificatie IV en omgekeerd, gaan gepaard met verschijnselen van krimp respectievelijk uitzetting van de kristallen, waardoor in de kristalstructuur spanningen ontstaan.

Wanneer ammoniumnitraatkorrels de grens van ongeveer 32°C een aantal 10 malen afwisselend in beide richtingen overschrijden, hebben de optredende spanningen tot gevolg dat de korrels poreuzer worden, opzwellen, hun breeksterkte verliezen en uiteindelijk tot poeder uiteenvallen.

Deze verschijnselen doen zich niet alleen voor bij geheel uit ammoniumnitraat bestaande korrels, maar ook bij korrels, die ammonium-15 nitraat en een of meer minerale vulstoffen bevatten, zoals korrels van kalkammcnsalpeter of van stikstofmagnesia. Van dergelijke desintegratie-verschijnselen wordt veel hinder ondervonden in streken, waar de temperatuur overdag als regel boven ongeveer 32°C stijgt en ’s avonds weer beneden deze waarde daalt, maar ook in gematigde streken, indien 20 de korrels in de buitenlucht zijn opgeslagen, hetzij in bulk, hetzij verpakt in plastic zakken.

Ammoniumnitraatkorrels met een grote porositeit zullen bij de E.E.G.-ontplofbaarheidsproef (zie Publikatieblad van de Europese Gemeenschappen, Wr. C 16/k van 23 janurai 1976) meestal ontploffen.

25 Omgekeerd zullen korrels met een gering^porositeit bij deze proef meestal niet ontploffen; zulke korrels worden stabiele ammoniumnitraatkorrels genoemd. Tot nu toe kunnen ammoniumnitraatkorrels met een zodanig geringe porositeit, dat zij geen ontploffingsgevaar opleveren, 790 20 8 6 ί * 2 slechts worden verkregen door prillen of granuleren van een nagenoeg watervrije ammoniumnitraatsmelt met een concentratie van in het algemeen 99,8 gew.% en meer, waarbij prills of granules met een grote dichtheid worden gevormd. Zulke z.g. stabiele korrels verliezen echter 5 veelal hun stabiliteit als zij de grens van ongeveer 32°C herhaaldelijk door verwarming en afkoeling hebben overschreden, bijvoorbeeld wanneer zij bij de E.E.G.-ontplofbaarheidsproef worden onderworpen aan vijf temperatuurcycli tussen 25°C en 50°C· Zij vertonen dan de hierboven beschreven, tot desintegratie leidende verschijnselen en ontploffen 10 meestal, als zij aan de E.E.G.-ontplofbaarheidsproef worden onderworpen. Dit geldt niet alleen voor geheel uit ammoniumnitraat bestaande korrels, maar ook voor korrels , die ammoniumnitraat en een of meer minerale vulstoffen bevatten, voorzover zij een stikstof gehalte van ten minste 28% hebben. Ammoniumnitraat bevattende meststofkorrels met een stik-15 stofgehalte van ten minste 28% mogen volgens de E.E.G.-richtlijnen slechts in de handel worden gebracht, indien de korrels stabiel zijn.

Het is bekend dat ammoniumnitraatkorrels met een verbeterde stabiliteit kunnen worden verkregen door prillen of granuleren van een nagenoeg watervrije ammoniumnitraatsmèlt met een concentratie van 20 99,8 gew.% of meer, waaraan een stabilisator is toegevoegd, die speci fiek de herkristallisatie vertraagt of verhindert. Als zodanig zijn verschillende stoffen voorgesteld, zoals kaliumnitraat, aluminiumsulfaat en magnesiumnitraat (J.Agr.Food Chem. 19, no. 1 (1971) blz. 83), een mengsel van boorzuur of een alkalimetaal- of ammoniumzout daarvan 25 met mono-, of diammoniumfosfaat en diammoniumsulfaat (Amerikaans octrooischrift 3.317.276) en aluminium-, magnesium- en/of calcium-silicaat bevattende kleisoorten in fijn verdeelde toestand (Amerikaans octrooischrift 3.379.^96). Sommige van deze stoffen worden in de praktijk toegepast voor de bereiding van gestabiliseerde ammoniumnitraat-30 prills en -granules.

Een nadeel van de bekende werkwijzen voor de bereiding van gestabiliseerde ammoniumnitraatkorrels is dat daarvoor een nagenoeg watervrije ammoniumnitraatsmèlt met een concentratie van in het algemeen 99,8 gew.$ en meer moet worden gebruikt. De reden hiervan is dat de 35 ammoniumnitraatkorrels voor een zo groot mogelijke stabiliteit een zo gering mogelijke porositeit (dus een zo groot mogelijke dichtheid) moeten bezitten. Naarmate de voor de bereiding van korrels gebruikte 79 0 2 0 8 6 3 * 4 ammoniumnitraatsmelt meer water, bevat , moet uit de door prillen of granuleren gevormde korrels meer water verdampen, waardoor meer poriën en kanalen in de korrels achterblijven.

De uitvinding heeft tot doel een werkwijze tei vers chaffen, waar-5 mede onder toepassing van lager geconcentreerde waterige ammoniumni- traatoplossingen met een concentratie van ten minste 80 gew.% ammonium-nitraat bevattende korrels worden verkregen met een goede rondheid en een effen gesloten oppervlak, een grote dichtheid, een grote breeksterkte, een grote weerstand tegen gruisvorming bij botsingen en tegen vlieg-10 stofvorming bij onderling schuren, en een naar wens in te stellen kor-relgrootte, bijvoorbeeld een diameter tussen 2 en 12 mm, welke korrels zelfs bij langdurige opslag vrij vloeiend blijven, bestand zijn tegen herhaalde temperatuurwisselingen tussen -20°C en +60°C en daarbij niet zwakker worden, zwellen of tot poeder uiteenvallen en derhalve zonder 15 kwaliteitsverlies in gesloten zakken in de buitenlucht kunnen worden ongeslagen onder omstandigheden die variëren van een arctisch tot een tropisch klimaat, en bij onderwerping aan de E.E.G.-ontplofbaarheids-proef niet ontploffen, ook niet na vijf temperatuurcycli tussen 25°C en 50°C.

20 Volgens de uitvinding wordt dit doel hierdoor bereikt, dat in een waterige ammoniumnitraatoplossing met een ammoniumnitraatconcentratie vanoten minste 80 gew.$, MgiUO^lg wordt opgelost in een hoeveelheid van 0,5-3,0 gew.^, berekend op het ammoniumnitraat in de oplossing, en fijnverdeelde minerale vulstof wordt gesuspendeerd in een hoeveelheid 25 van O-li-5 gew.$, berekend op het totaal van ammoniumnitraat en vulstof in de suspensie, de verkregen oplossing of suspensie wordt versproeid over vaste kerndeeltjes, terwijl deze in een in beroering gehouden deeltjesbed, of -massa in wezen in onderling gescheiden toestand worden gehouden en met een hete gasstroom in aanraking worden gebracht, onder 30 handhaving van de temperatuur van de besproeide kerndeeltjes tussen 120° en 135°C, waarbij druppeltjes van de versproeide oplossing of suspensie op de kerndeeltjes worden af ge set en ter plaatse worden gedroogd onder verwijdering van verdacht water door de gasstroom, totdat een gewenste kcrrelgrootte is bereikt, waarna de verkregen korrels met behulp van 35 een koelmedium tot beneden 50°C worden afgekoeld op zodanige wijze, dat 790 20 ê 6 s * de korrels in het koelt raj eet van 70°C tot 50°C nagenoeg homogeen van temperatuur blijven.

In een eerste uitvoeringsvorm -wordt de werkwijze volgens de uitvinding toegepast voor de bereiding van gestabiliseerde ammoniumni-5 traatkorrels met grote dichtheid, uitgaande van een waterige anumonium-nitraatoplossing, waarin MgOlOgJg is opgelost.

In een tweede uitvoeringsvorm wordt de werkwijze volgens de uitvinding toegepast voor de bereiding van gestabiliseerde ammoniumni-traat bevattende meststofkorrels, zoals kalkammonsalpeter- of stikstof-10 magnesiakorrels, uitgaande van een suspensie van minerale vulstof in een waterige ammoniumnitraatoplossing, waarin Mg(U0^) ^ is op gelost.

Kalkammonsalpeter is een langs chemische weg verkregen produkt, dat als hoofdbestanddeel ammoniumnitraat en daarnaast minerale vulstoffen bevat, met name calciumcarbonaat (kalksteen, mergel, krijt) 15 magnesiumsarbonaat of'calciummagnesiumcarbonaat· (dolomiet).- Ealkammon- salpeter bevat ten minste 20 gew. % stikstof in de vorm van nitraat-en ammoniumstikstof, waarbij elk der beide vormen ongeveer de helft van de aanwezige stikstof dient uit te maken, en ten minste 20 gew. % van een of meer der genoemde carbonaten, waarvan de zuiverheids graad 20 ten minste 90 gew, % dient te bedragen, (zie Publikatieblad van de Europese Gemeenschappen dd. 30*1.76 Nr* L 2b/2%

Stikstofmagnesia is een langs chemische weg verkregen produkt, dat als hoofdbestanddelen nitraten en ammoniumzouten en magnesiumverbin-dingen (dolomiet, magnesiumcarbonaat en/of magnesiumsulfaat) bevat.

25 Stikstofmagnesia bevat ten minste 19 gew. 1 stikstof in de vorm van ammonium^- en nitraatstikstof, waarbij het gehalte aan nitraatstikstof "ten minste 6 gew. % dient te bedragen, en ten minste 5 gew. % in mineraalzuur oplosbaar magnesium, uitgedrukt als magnesiumozyde (zie Publikatieblad van de Europese Gemeenschappen dd. 30.1.76 Nr. L 2kj26), 30 In de tweede uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvin ding wordt de uitgangssuspensie bereid door in een waterige ammonium· nitraatoplossing met een ammoniumnitraat concentratie van ten minste 80 gew. %, waarin 0,5-3,0 gew. % MgilIO^ is opgelost, berekend op het ammoniumnitraat in de oplossing, fijnverdeelde minerale vulstof te y. suspenderen in een hoeveelheid van ten hoogste U5 gew. %, berekend op 790 20 8 6 5 ' * het totaal van ammoniumnitraat en vulstof in de suspensie. Als minerale vulstof -wordt bij voorkeur kalksteen, mergel, krijt, dolomiet, magnesium-carbonaat en/of magnesiumsulfaat gebruikt. Het is echter ook mogelijk om ter verlaging van het stikstofgehalte andere vulstoffen te gebruiken, 5 zoals gips, klei e.d. De minerale vulstof heeft bij voorkeur een deeltjesgrootte van minder dan 0,2 mm bij een gemiddelde deeltjesgrootte van ongeveer 0,05 mm.

Bijlde werkwijze volgens de uitvinding worden de korrels opgebouwd door vaste deeltjes afwisselen met de ammoniumnitraat bevattende oplos-10 sing of suspensie te bevochtigen en te drogen, waarbij moet worden voorkomen dat agglomeratie van de bevochtigde deeltjes optreedt. Daartoe wordt de oplossing of suspensie versproeid in een in beroering gehouden deeltjesbed of -massa, waarin de deeltjes tijdens het besproeien in wezen in onderling gescheiden toestand worden gehouden en met een hete 15 gasstroom in aanraking worden gebracht. De hete gasstroom levert de warmte, die nodig is voor de verdamping van water uit de op de deeltjes afgezette druppeltjes en verwijdert verdampt water. De beschikbare hoeveelheid warmte dient toereikend te zijn om de besproeide deeltjes in korte tijd voldoende te drogen om agglomeratie onmogelijk te maken 20 wanneer zij weer door botsen of anderszins met elkaar in aanraking komen. Een en ander kan door toepassing van conventionele technieken worden gerealiseerd. Geschikte voorbeelden van zulke technieken zijn de fluidisatietechniek, de gespoten bedtechniek en de spherodizertechniek.

Bij toepassing van de fluidisatietechniek voor het onderhavige 25 doel wordt een op een rooster rustend bed van vaste deeltjes met behulp van een via het rooster in bovenwaartse richting in het bed toegevoerde hete gasstroom in gefluidiseerde toestand gebracht en gehouden, terwijl de oplossing of suspensie via een of meer sproeimond-stukken in het gefluidiseerde bed wordt versproeid. Door een geschikte 30 regeling van de hoeveelheden en temperatuur van het fluidisatiegas en de te versproeien oplossing of suspensie kan worden bereikt, dat de deeltjes in het bed afwisselend met de oplossing of suspensie worden bevochtigd en worden gedroogd. Nadere gegevens over de fluidisatietechniek zijn bijvoorbeeld te vinden in het boek van Daizo Kunii 790 20 8 6 ’· * 6 en Octave Levenspiel: ‘'Fluidization Engineering1', John Wiley & Sons, New York (1969).

De gespoten bedtechniek is bekend uit het Britse octrooischrift 962.265. Bij toepassing van deze techniek voor het onderhavige doel 5 wordt in een bed van vaste deeltjes, dat zich in een vat bevindt, via een centrale opening in de boden van het vat een hete gasstroom met zodanige snelheid toegevoerd, dat in het centrale gedeelte van het bed een verdunde fase van door de gasstroom meegesleurde deeltjes ontstaat, in welke verdunde fase, bij voorkeur onderin het bed, de oplossing of 10 suspensie wordt versproeid. De deeltjes in de verdunde fase in het centrale gedeelte van het bed worden door de gasstroom tot boven het bedniveau meegevoerd en vallen dan terug op het ringvormige gedeelte •ven het bed tussen het centrale gedeelte van het bed en de vatwand, in welk ringvormige gedeelte zij weer afdalen totdat zij opnieuw 15 worden meegevoerd· door de gasstroom en worden besproeid. Tijdens hun verblijf in de verdunde fase moeten de bevochtigde deeltjes voldoende worden gedroogd om agglomeratie te voorkomen als zij op het ringvormige gedeelte terugvallen. Dit kan gemakkelijk worden bereikt door een geschikte keuze van de temperatuur van de gasstroom en van de per tijds-20 eenheid versproeide hoeveelheid oplossing of suspensie. Men kan een aantal parallele gespoten bedden verenigen tot een meervoudig gespoten bed door in een bed in een vat met een grote dwarsdoorsnede via de latbodem op geschikte afstanden van elkaar een aantal gasstromen toe te voeren en in elke der gevormde verdunde fasen de oplossing of sus-25 pensie te versproeien. Daar de -afmetingen van de te behandËLen deeltjes of korrels in een gespoten bed geen problemen veroorzaken, hetgeen in een gefluidizeerd bed wel het geval kan zijn, kan het voordeel bieden voor het onderhavige doel een of meer gefluidiseerde bedden te combineren met een of meer gespoten bedden. Nadere gegevens over de gespo-30 ten bedtechniek en over mogelijke combi-natie zijn te vinden in het boek van Kishan B. Mathur en Norman Epstein: "Spouted Beds", Academic Press, New York (197*0·

De spherodizertechniek is bekend uit het Britse octrooischrift 89H.773. Bij deze techniek wordt gebruik gemaakt van een roterende 35 trommel, waarvan de binnenwand is voorzien van in de lengterichting 7902086 τ aangebrachte schoepen. Op geschikte plaatsen in de trommel zijn sproeiers opgesteld· Bij toepassing van deze techniek voor het onderhavige doel worden aan de toevoerzijde van de trommel de deeltjes in-gebracht en een hete gasstroom ingeleid. De op de binnenwand van de 5 roterende trommel bevestigde schoepen voeren op de bodem liggende deeltjes mede en laten deze na een zeker gedeelte van de omwenteling weer af glijden, waardoor de deeltjes als een regen in onderling gescheiden toestand door de trommel vallen. Tijdens deze val worden de deeltjes via de sproeiers met de oplossing of suspensie besproeid en 10 worden de aldus bevochtigde deeltjes door de hete gasstroom gedroogd.

Door een geschikte keuze van de tester at uur van de gasstroom en van de per tijdseenheid versproeide hoeveelheid oplossing of suspensie kan worden bereikt dat de deeltjes, voordat zij pp de trommelbodem weer met elkaar in aanraking komen, voldoende zijn gedroogd om agglomeratie 15 te voorkomen.

Uiteraard kunnen ook andere geschikte technieken worden toegepast.

Door verscheidene onderzoekers wordt aangenomen, dat bij het granuleren van een praktisch watervrije, MgiïTO^Jg bevattende ammonium-nitraatsmalt het Mg(ïT0 voornamelijk als vochtbinder fungeert, door-20 dat het in de gevormde korrels aanwezige water chemisch als .kristalwater aan het MgiNO^Jg wordt gebonden. Dergelijke korrels zijn dan in fysisch-chemische zin droog. Aangezien de overgangen tussen kristalfa-sen via de moederloogfase plaatsvinden (zie Proc. Roy. Soc. 266 (1962) 329)j verlopen in zulke korrels de fasenovergangen zodanig langzaam, 25 dat de korrels praktisch geen nadelige gevolgen van temperatuurswisselingen ondervinden.

Volgens de uitvinding werd gevonden, dat bij het granuleren van lager geconcentreerde, Mg(ïïO bevattende ammoniumnitraatoplossingen het MgQlO^Jg een verdergaande rol speelt, die tot gevolg heeft, dat, 30 onafhankelijk van de concentratie van de versproeide ammoniumnitraatop-lossing, steeds korrels met een grote dichtheid worden verkregen. Een vezklaring hiervoor is, dat het (watervrije) binaire systeem NH^IIO^-MgiNO^)2 bij ongeveer 115°C een eutectisch punt vertoont, boven welke temperatuur alle aanwezige Mg(U^ zich in oplossing in het ammo-35 niumnitraat bevindt. Een uit watervrij, 2 gew. % Mg(^ bevattend 790 20 8 6 « * 8 ammoniumnitraat bestaande korrel bevat bij temperaturen bovén het eutectisch punt een vloeibare fase, waarvan de hoeveelheid afhankelijk is van de temperatuur, zoals blijkt uit onderstaande tabel.

Temperatuur gew. % vloeibare fase samenstelling vloeibare 5 c in de korrel fase _Mg(N03)2, % M^03, % 120 9,U 21,1 78,9 130 11,3 17,8 82,2 1^0 14,0 lU ,2 85,8 \ . 10 In de praktijk bevatten de korrels 0,1-0,5 % water, waardoor de hoeveelheid vloeibare fase in de korrels nog groter zal zijn.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding bevatten de in ophouw zijnde korrels derhalve een aanmerkelijke hoeveelheid vloeibare fase, die er oorzaak van is dat de korrels plastisch zijn en door de vele 15 onderlinge botsingen en wrijvingen tijdens hun opbouw een grote rondheid en een effen, gesloten oppervlak verkrijgen. Worden de korrels in een volgende fase van de werkwijze gekoeld, dan kristalliseren het an-moniumnitraat en het magnesiumnitraat uit in de poriën van de korrels, waardoor een produkt wordt verkregen met een zeer grote dichtheid en 20 een uiterst geringe porositeit, dat bijzonder hard en schokbestendig is.

Verder werd bij onderzoek vastgesteld dat de wijze, waarop de volgens de uitvinding verkregen korrels worden gekoeld, een zeer belangrijke invloed heeft op de stabiliteit van de korrels tegen desintegratie. Met name werd gevonden dat het noodzakelijk is, dat de korrels 25 zodanig tot beneden 50°C worden afgekoeld, dat zij in het traject van 70°C tot 50°C nagenoeg homogeen van temperatuur blijven. Bij voorkeur bereikt men dit door de korrels met een gewenste grootte tussen 70°C en 50°C af te koelen met een gelijkmatige snelheid van ten hoogste 3°C per minuut.

Dit aspect van de uitvinding kan aan de hand van de volgende proe-30 ven worden toegelicht.

Ammoniumnitraatkorrels met een gemiddelde diameter van ^ mm werden volgens de uitvinding bereid door versproeien van een 95 gew.^'s 7902086 9 amoniumitraatoplossing, die 2 gev. % MgQlO^g bevatte, in een geflui-diseerd bed van vaste ammoniumnitraatdeeltjes, waarbij de temperatuur van de in opbouw zijnde korrels tussen 125° en 130°C werd gehouden. De korrels werden met een temperatuur van ongeveer 120°C uit het bed 5 verwijderd en vervolgens met omgevingslucht tot ongeveer 90°C afgekoeld. Hierna werd het produkt gezeefd en werden de korrels met de gewenste diameter verder gekoeld.

Een gedeelte van de korrels (korrels A) werd met lucht van omgevingstemperatuur in de loop van 3 minuten af gekoeld tot 30°C. De 10 aldus gekoelde korrels A vertoonden de uitzonderlijk grote dichtheid van 1,68.

Een ander gedeelte van de korrels (korrels B) werd met lucht van 50°C in de loop van 15 minuten gelijkmatig af gekoeld tot 50°C. De aldus gekoelde korrels B hadden een dichtheid van 1,63-1,6¾, dus aan-15 merkelijk lager dan 1,68.

Op grond van de ervaring en van de literatuur kon worden verwacht dat de korrels A met de grootste dichtheid ook de grootste weerstand tegen desintegratie zouden vertonen. Bij onderwerping van de gekoelde korrels A en B aan vijf temperatuur cycli tussen 25°C en 50°C werd echter 20 vastgesteld dat de dichtheid van de snel gekoelde korrels A van 1,68 daalde tot 1,57, hetgeen wijst op een toename van de porositeit en op een overeenkomstige zwelling, terwijl van de langzaam en gelijkmatig gekoelde korrels B de dichtheid onveranderd 1,63-1,8¾ bleef. Tegen de verwachting in bleken, de korrels A bij opslag in gesloten zakken stexk 25 samen te bakken, terwijl korrels B ook bij langdurige opslag in een omgeving met een wisselende temperatuur vrij vloeiend bleven.

Een mogelijke verklaring voor deze verschijnselen is dat bij te snelle koeling van de korrels ten minste een gedeelte van het magne-siumnitraat niet tot kristallisatie kan komen, maar als amorfe vaste 30 stof in de korrels aanwezig blijft. In deze toestand kan met Mg(IlO^g geen water als kristalwater binden, zodat de korrels vrij water blijven bevatten, dat bij opslag het samehbakken veroorzaakt en dat door de vorming van een moederloogfase de fasenovergangen tussen de kristal-modificaties en daardoor de desintegratie van de korrels bevordert.

35 Aan de hand van talrijke proeven werd vastgesteld, dat het kriti- 790 20 8 6 10 sche traject, waarin de korrels op de "beschreven wijze langzaam en gelijkmatig moeten worden gekoeld, is gelegen tussen J0°C en 50°C. De afkoeling van de korrels vanaf hoge temperatuur tot 70°C en vanaf 50°C tot omgevingstemperatuur kan met willekeurige snelheid geschieden, 5 zonder dat de kwaliteit of de eigenschappen van de korrels worden ge schaad.

De concentratie van de voor de werkwijze volgens de uitvinding te gebruiken ammoniumnitraatoplossing is in beginsel niet kritisch, doch er zijn economische overwegingen, die de toepassing van al te 10 lage concentraties minder wenselijk doen zijn. Naarmate de concentratie van de oplossing lager wordt gekozen, is de produktopbrengst per tijdseenheid kleiner en de hoeveelheid water, die per tijdseenheid moet worden verdampt, groter. In de praktijk werd ervaren, dat het met een ammoniumni t raat oplos sing met een concentratie van ten minste 15 80 gew. % mogelijk is een aanvaardbare korrelopbrengst te verkrijgen, zonder dat de droging van de besproeide korrels problemen oplevert. Bij voorkeur worden echter oplossingen met concentraties van 90-95 gew. % toegepast, omdat zulke oplossingen enerzijds goedkoop zijn in vergelijking met de watervrije smelt, die voor de békende bereiding van ammonium-20 nitraatkorrels met grote dichtheid vereist is, en anderzijds uitstekende korrelopbrengsten opleveren. Voorzover nodig kan als bovengrens voor de concentratie die van de voor de békende werkwijzen vereiste, praktisch watervrije ammoniumnitraatsmelt worden genoemd, welke ongeveer 99,7 gew.# en in ieder geval ten minste 99,5 gew. % bedraagt.

25 De voor de werkwijze volgens de uitvinding te gebruiken ammonium- nitraat bevattende oplossing of suspensie bevat 0,5-3,0 gew. % Mg(N0^)2, dat als een hydraat aan de oplossing of suspensie kan worden toegevoegd of in situ in de oplossing kan worden gevormd door toevoeging van MgO in een hoeveelheid, die overeenkomt met het gewenste magnesiumnitraat-30 ' gehalte van de oplossing, gevolgd door reactie onder vorming van magne-siumnitraat. Bij toepassing van de grotere magnesiumnitraatgehalten van de oplossing of suspensie binnen het traject van 0,5-3,0 gew. % wordt de temperatuur van de korrels tijdens hun opbouw binnen het traject van 120° tot 135°C bij voorkeur lager gekozen, omdat de hoeveelheid vloei-35 stoffase in de korrels zowel van het magnesiumnitraatgehalte als van de 7902086 “ » ♦ 11 •temperatuur afhankelijk is. Dit heeft tot gevolg dat hij combinatie van een groot magnesiumnitrastgehalte van de oplossing of suspensie met een hoge temperatuur van de korrels tijdens hun ophouw de korrels door de aanwezigheid van een grote hoeveelheid vloeistoffase een overmatige 5 plasticiteit kunnen vertonen. Bij voorkeur wordt een ammoniumnitraat bevattende oplossing of suspensie met een MgCNO^g-gehalte van 1,0-2,0 gev. % gebruikt, hij welk gehalte binnen het traject van 120-135°C geen overmatige plasticiteit optreedt.

Gevonden werd dat de korrels hij een opbouwtemperatuur hoven 10 135°C zodanig plastisch worden, dat zij gemakkelijk agglomereren, vooral de kleinere korrels, en aankoeken aan de bodemplaat, en dat hij een opbouwtemperatuur beneden 120°C gruis vorming begint op te treden.

Bij terneraturen van ongeveer 110°C en lager is granulatie onmogelijk en wordt alleen gruis gevormd.

15 De druppelgrootte van de versproeide oplossing of suspensie is niet kritisch. In de praktijk worden met gemiddelde druppeldiameters tussen 0,01 en 0,1 mm uitstekende resultaten bereikt, doch ook grotere gemiddelde diameters zijn goed bruikbaar gebleken, in het bijzonder in gespoten bedden.

20 Als kern deelt jes kunnen kleine anmoniumnitraatprills of uitgezeef de produktkorrels met te kleine afmetingen worden gebruikt. Ook kan men produktkorrels met te grote afmetingen malen en naar de granulatie re-circuleren. De kemdeeltjes kunnen ook uit andere stoffen bestaan, die in het prodUkt geen storend of nadelig effekt hébben. Desgewenst kunnen 25 inerte kemdeeltjes worden gebruikt,

De granulatie volgens de uitvinding kan continu of ladings gewij ze worden uitgevoerd. De korrels met een gewenste granulometrie worden bij voorkeur onmiddellijk na hun bereiding afgekoeld ter vermindering van hun plasticiteit. Volgens de uitvinding dient de koeling van de produkt-30 korrels zodanig te worden uitgevoerd, dat de korrels in het koeltraject van 70°C tot 50°C nagenoeg homogeen van temperatuur blijven. Bij voorkeur wordt dit bereikt door afkoeling van de korrels in het genoemde koeltraject met een gelijkmatige afkoelsnelheid van ten hoogste 3°C per minuut . De bedoelde afkoeling kan in conventionele apparatuur geschie-35 dén* Jn de praktijk is echter gebleken, dat bij koeling van de korrels 7902086 * · 12 in een gefluidiseerd bed een gelijkmatige afkoelsnelheid van ten hoogste 3°C per minuut moeilijk bereikbaar is omdat de korrels in het onderste gedeelte van het bed sneller worden afgekoeld dan de korrels in het bovenste gedeelte, tenzij het koelgas, dat gewoonlijk uit lucht 5 bestaat, tot ongeveer 50°C is voorverwamd, hetgeen économisch on- 'voordelig kan zijn · * Mede in verband hiermede verdient het de voorkeur de afkoeling van de produktkorrels in het koeltraject van 70°C tot 50°C uit te voeren in een koeltrommel met lucht van bij voorbeeld 25-35°C, die is geconditioneerd ter verlaging van het watergehalte, 10 zodanig dat de korrels tijdens de koeling zo weinig mogelijk vocht uit de koellucht kunnen adsorberen.

De produktkorrels worden ter vermindering van hun plasticiteit bij voorkeur onmiddellijk na hun bereiding afgekoeld tot een veilig boven 70°C gelegen temperatuur, bij voorbeeld tussen 80° en 90°C. Deze af-15 koeling kan met willekeurige snelheid geschieden, bij voorbeeld met lucht van omgevingstemperatuur. Het verdient aanbeveling de korrels vervolgens te zeven, waarbij de fractie met te kleine aflnetingen direkt naar de granulatie kan worden gerecirculeerd en de fractie met te grote afinetingen eerst kan worden gebroken en vervolgens naar de granulatie 20 kan worden gerecirculeerd, en dan de fractie met de gewenste afmetingen te onderwerpen aan de hierboven beschreven koeling, waarbij het traject van 70°C tot 50°C wordt doorlopen. De afkoeling vanaf 50°C tot omgevingstemperatuur kan weer met een willekeurige snelheid geschieden. Men kan bij voorbeeld de tot 50°C of lagere temperatuur afgekoelde 25 korrels in zakken verpakken en aan de omgeving laten aikoelen.

Desgewenst kan het zeven van de korrels worden uit gesteld totdat de korrels tot 50°C of lagere temperatuur zijn afgekoeld. Dit heeft echter het nadeel, dat ook de korrels met te kleine en te grote afmetingen moeten worden onderworpen aan het bijzondere koelproces, waarbij 30 het temperatuurtraject van 70°C tot 50°C wordt doorlopen, en vervolgens weer moeten worden verwarmd alvorens naar de granulatie te worden gerecirculeerd. ·

Ook is het mogelijk de produktkorrels vanaf de temperatuur, waarmede zij uit de granulator worden verwijderd, tot beneden 50°C af te 35 koelen met een gelijkmatige afkoelsnelheid van ten hoogste 3°C per 79 0 2 0 8 6 13 minuut, doch. dit biedt geen "bijzondere voordelen.

De uitvinding wordt aan de hand van de volgende voorbeelden nader toegelicht. In alle voorbeelden werd de dichtheid van de "verkregen korrels· bepaald volgens "TYA Procedures for determiningphysical proper-5 ties of fertilizers”, Special Beport Ho. S-ij-UU (september 1970), blz. 9 (Apparent density of fertilizer granules), Applied Research Branch, Division of Chemical Development, Tennessee Valley Authority, Muscle Shoals*, Alabama.

Voorbeeld I

10 Aan een 95 gew.$*s ammoniumnitraatoplossing werd 0,6 gsw.% MgO

toegevoegd, waarna men het mengsel gedurende 2 uren bij 170°C liet reageren. Be oplossing bevatte toen ongeveer 2 gew.$ MgiHO^g·

In een fluid—bed granulator, die voorzien was van twee sproeiers en een bodemplaat met een doorlaat van 7$, werd ί<·0 kg ammoniumnitraat-15 prills (33,5% H] met een gemiddelde diameter van 2tb mm gefluidiseerd 3 met ongeveer 1200 Hm fluidisatielucht per uur tot een bedhoogte van ongeveer 3Q cm.

De bovenbeschreven ammoniumnitraatoplossing werd met een temperatuur van 150°C in een hoeveelheid van 120 kg/uur via de beide sproei-20 ers in het geflui dis eerde bed versproeid met behulp van lucht van l60°C onder een druk van 2^5,2 kPa. De temperatuur van het bed werd door regeling van de temperatuur van de fluidisatielucht ingesteld op 130°C.

De gemiddelde diameter van de gevormde korrels bedroeg na 15 minuten 2,95 mm, na 3Q minuten 3,75 mm, na ^5 minuten U,50 mm en na 1 uur 25 ' 5,35 mm. Ha een bedrijfsduur van 1 uur werd de proef gestaakt. De kor rels werden uit de granulator verwijderd, onmiddellijk met buitenlucht af gekoeld tot ongeveer 90 °C en vervolgens gezeefd. Tan het verkregen produkt had 93 kg een korreldiameter van b-6 mm, 31 kg een diameter van minder dan k mm en 36 kg een diameter van meer dan 6 mm.

30 Bet produkt met een korrelgrootte van b-6 mm werd in drie porties verdeeld, die met verschillende koelsnelheden in een koeltrommel werden gedroogd. De wijze van koelen en de daarmede verkregen resultaten zijn samengevat in tabel A.

790 20 8 6 -- - 1¾.

TABEL A

Portie A B C

Temperatuur koellucht, °C 50 30

Duur van het koelen, min 1^ lU 10 5 Eindtemperatuur 50 ^0 30

Dichtheid gekoeld 1,63^. 1,658 1,662 idem na 5 cycli tussen 25°C en 50°C 1,630 1,505 1,553

Zwelling, %

na 1 cyclus 0 6 U

10 na 2 cycli 0 12 8

na 5 cycli 0 12 lU

na 10 cycli 0 20 22 na 20 cycli 0 gruis gruis na 50 cycli 2 15 De verkregen'resultaten tonen dat alleen de wijze, waarop portie A werd gekoeld, een stabiel produkt met hoge dichtheid opleverde.

De zwelling van ammoniumnitraatkorrels na onderwerping aan een of meer temperatuurcycli tussen 25°C en 50°C kan men op eenvoudige wijze meten door een bepaalde gewicht shoe veelheid van de korrels in een goed ——·-* 20 gesloten fles herhaaldelijk aan temperatuurcycli tussen 25°C en 50°C te onderwerpen en na elke cyclus het volume van dezelfde gewichtshoe-veelheid korrels te meten, bijvoorbeeld in een maatcilinder. De volume-toename is dan een maat voor de zwelling.

De volgens de uitvinding verkregen korrels van portie A hadden 25 een uitstekende rondheid en een effen gesloten oppervlak. Het produkt vertoonde een olieretentie (een maat voor de porositeit; zie Publikatie-blad van de Europese Gemeenschappen dd. 23.1.76 Hr. 016(^-7) van 0,95$ en bevatte 0,30 gew.$ water en 1,65 gew.$ Mg(H0^)2. Een 10 gew.$'s waterige oplossing van het produkt had een pH van 6,6. De korrels met 30 een diameter van k mm vertoonden een bre.èksterkte van 35,3 H.

Voorbeeld II

Op soortgelijke wijze als in voorbeeld I beschreven werd door toevoeging van MgO aan een 97,5 gew.%' s ammoniumnitraat oplos sing en daaropvolgende reactie een oplossing bereid, die ongeveer 2 gew.$ MgilIO^^ 79 0 20 8 6 15 bevatte. Porties van de aldus verkregen oplossing werden met water verdund tot ammoniumnitraatconcentraties van resp. 85 gew. %, 90 gew. % en 95 gew· %·

Voor vergelijkingsdoeleinden werden 95 gew. %'s arnmoniumnitraat-5 oplossingen bereid, die resp. aluminiumsulfaat, bentoniet, ammonium·· poly fosfaat en een‘mengsel van boorzuur, dismmoniumfosfaat en diammo-niumsulfaat bevatten.

In een reeks proeven werden de verkregen oplossingen op de in voorbeeld I beschreven wijze versproeid in een gefluidiseerd bed van ammo-10 niumnitraatprills, met dien verstande dat de 85 Vs oplossing werd versproeid met een temperatuur van 110°C in een hoeveelheid van 80 kg/uur, de 90 Vs oplossing met een temperatuur van 120°C in een hoeveelheid van 120 kg/uur, de 95 Vs oplossingen met een temperatuur van 150°C in een hoeveelheid van 200 kg/uur en de 97»5 Vs oplossing met een temperatuur 15 van 170°C in een hoeveelheid van 200 kg/uur.

Alle proeven werden na een bedrijfsduur van 1 uur gestaakt, waarna het produkt uit het bed werd verwijderd, onmiddellijk daarna met buitenlucht in een fluid-bed koeler tot 80°C werd afgekoeld en vervolgens werd gezeefd. De fractie met een korrelgrootte tussen h en 8 mm werd daarop 20 in een trommelkoeler met lucht van 30°C in de loop van 15 minuten met een gelijkmatige koelsnelheid afgekoeld tot 50°C, waarna men het produkt in zakken aan de omgeving liet aikoelen.

De resultaten van deze proeven zijn samangevat in tabel B. Uit deze resultaten blijkt duidelijk dat met andere stabilisatoren dan 25 magnesiumnitraat geen stabiele ammoniumnitraatkorrels worden verkregen, indien wordt uitgegaan van een oplossing met een IIH^UO^-concentratie van 95 gew. %, maar dat de werkwijze volgens de uitvinding bij gebruik van oplossingen met NH^if 0^-con cent rat i es tussen 85 en 97,5 gew. % stabiele ammoniumnitraatkorrels met grote dichtheid oplevert.

7902086 4 ι;6

LA CU LA CA

» ΐΛ--' CM Η (Μ VO ON Η 'Ο ·Γ0 A · · A « 1 4}

ON > Ο Ο VO ΟΝ Η Ο Η OOCUO

4) a on οο 3)3

bO

CU g

LA C IA CO

•4) HH-^LAOnO .

t— 4> ······ c ON bQ OVOHHO VO O on on 4) on cu j· vo 4)

bO

LA

ïs CU Λ „ 4J Q on _ LAfcom on o oj vo o o

On O ·2· 4J

LAB O Ό CO Η H H OOCUO

ON-3 on «sfl « EsO H g

ö on LA

LA OJ H CU -=T LA O H

n> i| ··3 4»·1 g bO O Ό CU Η H VO CO O LA '© on h Jt vo ©

bO

LA

CQ · · > cu „ b 53.—. o on .

a o ca on on vo on vo o o ^ cq OnO 1 1 « 1 1 1 4)

«3 LAB O VO LA Η Η Η O CU CU O

E-I co —' on S3 « fcfl H g

LA

i cu J· on la 4j on h on vo o H _ CO (Ό ΛΛΛΛΛ m ^ en ,_Q VO t— . Η H.__H _0 CU -=Γ © lab 1 en.....— ......-.....“.....‘ft m fcfl H g LA _

bO

LA H H

7902086 a S S1 > ·Η © „, 2

« S H -p LA

bO J> ft J· Η ·Η

Ö bO O -H Ö 1H ·Η H

•H "SL · Η © Η H o

M 1 M 4) O ü O >J

•HOO -p LA -P +> ©O Ά O ü -P

+5 H +3 r-j · Λ!' C la 0·η sj ft © © > ΡιΌ ® lA CU " on la H © J-t O ca B © © ·ρ -P S) .p

•ΡΙΉ -p © bO -p © ö © ö © © Ö 1H

flonn b w mb©c .höööh © o ·η a -p q a +» η 1h O 3 O B Λ Η © B © · η λ Ö-3·© ΟΟ ©Ο.ηΌ © ©

O B -P 1h O B in ·Η Η -Η > -P

0 3 CQ ft > ft « Q O cu en 3

4) Vb M “ MO

4

b3 M g MO

• o a 3 0 χΤ I 3 δ δ

Vi Vi + 8 3 Μ Vi Ο ί -3" « a a k a a ο—- -—

tr\ J3 a ίί CO CU Η in CO CU

η\ ··*··* £3 ΤΑ SA ** Ο m u\ Η Ο ΙΛ • · · ® ÏS > ί» α) 4J α> to to Μ in Η CU Η • · Ο Ο Ο " Ο

SA I

. Is Ο CU _ ιτ\^θδ cu cu α ιη σ\ t— ^ S ?* β Ο 1Λ 1Λ Η Ο* νο“ Η CO co 0 _ Η t« <8 ^ η m !Α ^ so a >-i b a) -p > sa H J- w ir\ s a ni w j· ιλ o a β Π3 X. ft O ·«·*»» S o VO ON Η H 0\ « VQ ο β a a cu Hcnvoo a cu « 05

SA CO

js ”Τδ· co -δ- in ο o vo σ\ O in ιχλ co rNSOcfl ··»»·* fi

Λ W O -=f O H O ITV H VO VO O

in cu in 1-1 cu J- o • H 00 h <; ^ u • c a o

·Η O

δ ss a * a M . § I g

* > H +5 CJ

SO fl) ft ~ O *H

Ö SO O -¾¾ ·Η Ο ·Η ·Η H

•H SSL Η ΙΛ H H Ü 3 * 03 *0 OOJsj Ο m h oj » ej iu >> £3 ï?r?ü,i

•Η O O V> SA -P -H OO-a^O o -P

H aj O *H

s5 ft δ «U Ss M a s m. 0 · co m H <0

Mao aoo-Ho.o . .

+>1·Η 435lSO-PO-PÖinöÖÖO'rj

g 'co Η ,¾ «3 tQaO£3CU-PÖÖ£3H

«JO ·Η ft+sOÜ-PM Η ·Η oaa aaHoae)·'^ -9 a o οοοο-Η'δα) ® oa-p m o a Μ ·Η η ·η > pp o a ca ft > ft a q o tu a 7902086 Λ a » 18

Voorbeeld III

Op de in voorbeeld I beschreven wijze werd een oplossing van ongeveer 2 gew.% MgiïIO^g in een 95 gew.^’s waterige ammoniumnitraat-oplossing bereid. In deze oplossing werd U gew.$ dolomiet met een 5 deeltjesgrootte van minder dan 0,2 mm gesuspendeerd.

De aldus verkregen suspensie werd in een gespoten bed gegranuleerd. De granulering werd uitgevoerd in een cilindrisch vat met een conische bodem. Het cilindrische gedeelte had een diameter van 25 cm en een hoogte van 50 'cm en het conische gedeelte had een hoogte van 20 cm. De 10 conische bodem was voorzien van een centrale opening met een diameter van U cm, waarop een luchtleiding met een diameter van 8 cm was aangesloten, waarvan het op de centrale opening aangesloten uiteinde tot een diameter van U cm was vernauwd. Een vloeistofsproeier was zodanig opgesteld, dat de sproeimond zich in de door de centrale opening ge-15 vormde vernauwing bevond.

Het vat werd tot een bedhoogte van 30 cm gevuld met kalkammon-salpeter-korrels (33,5% N) met een korrelgrootte van 0,5 - 2,5 mm. In dit bed werd lucht met een temperatuur van 130-1^°0 onder een over-druk van 9 »8 kPa in een hoeveelheid van UOO Hm /uur toe gevoerd, waar-.20 door een gespoten bed ontstond. Via de sproeier werd de suspensie met een temperatuur van l6ö°C onder een druk van 150 kPa in een hoeveelheid van 120 kg/uur grof versproeid in de door de vernauwing versnelde luchtstroom, die de korrels in de verdunde fase in het centrale gedeelte van het bed een grote snelheid verleende, waardoor de suspensie 25 nagenoeg homogeen over de korrels werd verdeeld.

De temperatuur in het bed bedroeg 120°C.

Ha_een bedrijfsdUur van 1 uur werd de granulering gestaakt. Qnmid-dellijk daarna werd het produkt uit het vat verwijderd en in een trommelkoeler met lucht van 30°C in de loop van 30 minuten tot ongeveer 30 !+5°C afgekoeld.

Het produkt had de volgende eigenschappen: 7902086 19

Vochtgehalte 0,35%

Breeksterkte 0 k mm. 37,3 U

3

Dichtheid, g/cm 1,63

Olieretentie 1,0$ 5 idem na 5 cycli tussen 25°C en 50 °C 1,1$

Zwelling, % na 3 cycli 0 na 5 cycli 2 10 na 10 cycli instabiliteit goed

Uiterlijk ronde korrels met een gaaf oppervlak.

Voorbeeld IV

15 De in voorbeeld III beschreven suspensie werd in twee proeven ge granuleerd in een gecombineerd gefluidiseerd en gespoten bed. In beide proeven werd een bed van kalkammonsalpeterkorrels (33,5 % U) met een korrelgrootte van 0,5-2,5 nm met behulp van fluidisatielucht in gefluidiseerde toestand gebracht en gehouden.

20 In de eerste proef werd de suspensie met behulp van twee pneumati sche sproeiers in het bed versproeid. De secundaire lucht op de sproeiers diende niet alleen om de suspensie fijn te versproeien, maar ook om de korrels in de sproeizone door de plaatselijke vorming van een gespoten bed een verhoogde snelheid te verlenen, hetgeen resulteerde in 25 een snellere verversing van de korrels ter plaatse en een nagenoeg homogene verdeling van de suspensie over de korrels.

In de tweede proef werd een in een mantel van secundaire lucht geplaatste hydraulische sproeier gebruikt. De suspensie werd onder invloed van de vloeistofdruk fijn versproeid. De secundaire lucht rondom 30 de sproeier diende ook in deze proef om de korrels in de sproeizone door plaatselijke vorming van een gespoten bed een verhoogde snelheid te geven met hetzelfde effekt als bij de eerste proef.

Beide proeven werden na een bedrijfsduur van 1 uur gestaakt. In beide gevallen werd het gehele produkt onmiddellijk in een trommel-35 koeler gebracht en daarin met lucht van 30 °C in de loop van 30 minuten tot ongeveer ^5°C af gekoeld.

790 20 8 6 ’ * 20 ι

De omstandigheden en resultaten van deze proeven zijn vermeld in tabel C.

TABEL C

Proef 1 2 5 Omstandigheden

Flui di s atielucht

Debiet, Nm^/uur 1000-1200 1000

Temperatuur, °C lHö-150 130-lUo

Overdruk, kPa 11,8 9*8 10 Secundaire lucht

Debiet, lïm^/uur 120 120

Temperatuur, °C l6o 120

Druk, kPa 253 152

Gefluldiseerd bed 15 Bedhoogte, cm 30-1*0 1*0-50

Temperatuur, °C 120-130 120

Suspensie

Debiet, kg/uur 120 180

Temperatuur, °C l60 l60 20 Druk, kPa 150 608

Produkt

Vochtgehalte, % 0,30 0,32

Breeksterkte 0 k mm, N 38,2 1*1,2

Dichtheid, g/crn^ 1,63 1,63 25 Olieretentie, % 1,0 0,8 idem na 5 cycli tussen 25°C en 50°C, % 1,1 0,8

Zwelling^ % na 3 cycli 0 0 30 na 5 cycli 0 0 na 10 cycli 2 2

Stabiliteit goed goed

Uiterlijk ronde korrels met enigszins hoekige een gaaf oppervlak korrels met een 35 gaaf oppervlak 7902086 21

Voorbeeld V

Op de in voorbeeld I beschreven wijze werd een oplossing van ongeveer 2 gew.# MgiffO^g in een 95 gew.#Ts waterige ammoniumnitraat-oplossing bereid. In deze oplossing werd dolomiet met een deeltjes-5 grootte van minder dan 0,2 m gesuspendeerd in een hoeveelheid van 25 gew.#, berekend op de totale hoeveelheid ammoniumnitraat en dolomiet in de suspensie.

De aldus verkregen suspensie werd in een gespoten bed gegranuleerd onder de in voorbeeld III beschreven omstandigheden, waarbij als kem-10 deeltjes kalkammonsalpeterkorrels (26% ff) met een korrelgrootte van 0,5-2,5 mm. werden gebruikt.

Na een bedrijfsduur van 1 uur werd de granulering gestaakt en werd het produkt op de in voorbeeld III beschreven wijze gekoeld.

Het aldus verkregen produkt had de volgende eigenschappen: 15 Vochtgehalte 0,35%

Breeksterkte 0 U mm Wi-,1 ff

Dichtheid, g/cm l,3l

Olieretentie 0,9% idem na 5 cycli 20 tussen 25°C en 50°C 1,1#

Zwelling, % na 3 cycli 0 na 5 cycli 2 na 10 cycli 3 25 Stabiliteit goed

Uiterdijk ronde korrels met een gaaf oppervlak

Voorbeeld VI

De in voorbeeld V beschreven suspensie werd op de in voorbeeld 30 IV, eerste proef, beschreven wijze gegranuleerd, waarbij als kern-deeltjes kalkammonsalpeterkorrels (26# ff) met een korrelgrootte van 0,5-2,5 mm werden gebruikt, ffa een bedrijfsduur van 1 uur werd de granulering gestaakt en werd het produkt op de in voorbeeld IV beschreven wijze af gekoeld.

35 De omstandigheden en resultaten zijn vermeld in tabel D.

7902086 22

TABEL D

Omstandigheden

Fluidisatielucht 3

Dehiet, Nm /uur 1000-1200

Temperatuur, °C 130-1^0 5 Overdruk, kPa 9*8-11,8

Secundaire lucht •3

Dehiet, Nm /uur , 120

Temperatuur, °C l6o

Druk, kPa 253 10 Gefluidiseerd hed

Bedhoogte, cm ^0

Temperatuur, °C 120

Suspensie

Dehiet, kg/uur 120 15 Temperatuur, °C l60

Druk, kPa 150

PródnktL..

Vochtgehalte, % 0,30

Breeksterkte 0 k mm, N 53,9 20 Dichtheid, g/cm^ 1,82

Olieretentie, % 1,0 idem na 5 cycli tussen 25° en 50°C 1,1

Zwelling, % 2^ na 3 cycli 0 na 5 cycli 0 na 10 cycli 2

Stabiliteit goed

Uiterlijk ronde korrels met 2q gaaf oppervlak 7902086

Claims

1. Werkwijze ter bereiding vaa gestabiliseerde, ammoniuranitraat bevattende korrels, met het kenmerk, dat in een waterige anmoniumnitraatoplossing met een anmoniumnitraatconcentratie van ten minste 80 gew. % MgiNO^g wordt opgelost in een hoeveelheid van 0,5-3,0 gew. %3 berekend 5 op het ammoniumnitraat in de oplossing, en fijn verdeelde minerale vulstof wordt gesuspendeerd in een hoeveelheid van 0-k5 gew. %, berekend op het totaal van ammoniumnitraat en vulstof in de suspensie, de verkregen oplossing of suspensie wordt versproeid over vaste kemdeelt jes, terwijl deze in een in beroering gehouden deeltjesbed of -massa in 10 wezen in onderling gescheiden toestand worden gehouden en met een hete gas stroom in aanraking worden gebracht, onder handhaving van de tenmera-tuur van de besproeide kemdeelt jes tussen 120o en 135°C, waarbij druppeltjes van de versproeide oplossing of suspensie op de kemdeeltjes worden afgezet en ter plaatse worden gedroogd onder verwijdering van 15 verdacht water door de gasstroom, totdat een gewenste korrelgrootte is bereikt, waarna de verkregen korrels met behulp van een koelmedium tot beneden 50° C worden af gekoeld op zodanige wijze, dat de korrels in het koeltraject van 70°C tot 50°C nagenoeg homogeen van temperatuur blijven.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat een waterige am-20 moniumnitraatoplossing met een amaoniumnitraatconcentratie van 90-95 gew. % wordt gebruikt. 3* Werkwijze volgens conclusies 1-2, met het kenmerk, dat in de ammo-niumnitraatoplossing 1,0-2,0 gew. % MgiliO^)^ wordt opgelost, berekend qp het anmoniumnitraat in de oplossing. 25 k. Werkwijze volgens conclusies 1-3, net het kenmerk, dat als minerale vulstof kalksteen, mergel, krijt, dolomiet, magnesiumcarbonaat en/of magnesiumsulfaat wordt gebruikt.

5. Werkwijze volgens conclusies 1-k, met het kenmerk, dat de oplossing of suspensie wordt versproeid over kemdeeltjes in een gefluldiseerd 30 bed, een gespoten bed of een combinatie van deze bedtypen. 7902086 2Cf

6. Werkwijze volgens conclusies 1-5, met het kenmerk, dat de afkoeling van de korrels in het koelt rajekt van TO°C tot 50°C geschiedt met een gelijkmatige afkoelsnelheid van ten hoogste 3°C per minuut. T. Werkwijze volgens conclusie 6, met het kenmerk, dat de korrels worden ^ af gekoeld in een koelt rommel met behulp van lucht van 25-35°C, die is voorbéhandeld ter verwijdering van water. 7902086