BE1001539A3 - Metaalvezels verkregen door gebundeld trekken. - Google Patents

Abstract

Metaalvezels verkregen door gebundeld trekken van een composiet van een bundel metaaldraden ingebed in een metaalmatrix waarbij de matrix electrolytisch verwijderd wordt zodat de vezels in hun oppervlakteschil hoogtens nog een verwaarloosbare hoeveelheid (<= 0,2 % at) metaal bezitten van de matrix. Een werkwijze en inrichting voor het kontinu elektrolytisch verwijderen van het matrixmetaal is eveneens beschreven. De composietbundel fungeert daarbij als anode.

Description

   <Desc/Clms Page number 1> 
 



  Metaalvezels verkregen door gebundeld trekken. 



  De   uitvinding   betreft metaalvezels verkregen door gebundeld trekken van draden die zijn ingebed   1n   een matrix van een metaal dat verschilt van dat van de vezels. Na de trekbewerking wordt het   matrixmateridal     verwijderd   zodat een naakte vezelbundel overblijft. De vinding betreft in het bijzonder ook een werkwijze en   inrichting   voor het kontinu electrolytisch verwijderen van de genoemde en   metaalmatrix     waarbij   de ingebedde bundel als anode fungeert. 



    Uit   het   USA-octrooi   3379000 is bekend roestvaste staalvezels te vervaardigen door gebundeld trekken en dus uttgaande van een bundel draden die ingebed zijn in een metaalmatrix, verschillend van het draadmetaal, bijv. in   koperomhul1ingen.   Na het trekken wordt het koper   afgebettst   in een salpeterzuur-oplossing. De volgens dit octrooi verkregen vezels vertonen aan hun oppervlak nog resten van het matrixmateriaal (koper). 



  Teneinde het   afbeltsen   van het matrixmetaal   1n   HND3 als een   milieuvriendelijk   proces te kunnen doorvoeren moeten aanzienlijke kosten gemaakt worden voor de neutralisatie van vrijkomende stikstofoxyde-dampen en ook om de afgewerkte beitsvloeistof om te zetten tot loosbare afvalwater. 



  Overigens blijven metaalmatrtxresten over op het vezeloppervlak. Dit oppervlak   1s   dus   enigszins   gecontamineerd en voor bepaalde toepassingen kan dit nadelig zijn. 



  Volgens de vinding worden thans metaalvezels verschaft waarbij deze contaminatie van het vezeloppervlak wordt vermeden en die verkregen   zijn   door gebundeld trekken zoals   h1ervoor   omschreven. Deze vezels bezitten daarbij in hun oppervlakteschil een gemiddelde concentratie 

 <Desc/Clms Page number 2> 

 
 EMI2.1 
 aan metaal van de matrix van ten hoogste 0, at. Gebruikelijke metaalvezels, waarbij een afbettsproces van een kopermatrtx In HN03 wordt toegepast vertonen een kopergehalte in hun oppervlakteschil van gemiddeld meer dan 2 % at. Als dikte van de   oppervlakteschil   wordt hierbij beschouwd een dikte van ongeveer 50 A. 



  De   metaalveze1s   volgens de vinding kunnen roestvaste staalvezels zijn met een chroomgehalte van tenminste 10 % 
 EMI2.2 
 gew. In het bijzonder zullen de vezels tenminste 16 X Cr bevatten en ook N).TOokj < an dtng worden ter (vervaadTgfngaj'L-reracta sde Fe, Cr, efr. actalr de voptioneel Y of zeldzame aarden bevatten (zoals bijv. beschreven tn US octrool 4139376) en van vezels ult Ni/Cr-legeringen,   HastelloyO,     Inconel#,titaan of     Carpenter#   20cb3. 



  De uitvinding betreft tevens een werkwijze en inrichting voor het kontinu electrolyttsch verwijderen van het matrixmatertaal u1t een getrokken compostetbundel. De bundel fungeert daarbtj als anode en de ingebedde bundel wordt   konttnu   doorheen opeenvolgende electrolysebaden   gevoerd bij   een temperatuur boven 20 C. De bundel vormt daarbij geen kontakt met stroomvoerende (anodisch geschakelde) kontaktorganen zoals in konventionele   electrolytische   afstripinstallaties. Tussen genoemde baden   zijn   katodische overgangscellen   aanwezig. De   bundel wordt ondersteund tijdens het doorloopproces ter hoogte van of in de buurt van deze overgangscellen.

   De opstelling en afstanden tussen de diverse cellen of baden   15   zodanig dat in de   tussenruimten   tussen electrolysebaden en katodische overgangscellen de stroomvoering verloopt via de bundel. Tenminste een deel van het   matrixmaterlaal   wordt tijdens het proces afgezet op katodes die zich tegenover de bundel bevinden in de electrolysebaden.

   Al deze maatregelen 

 <Desc/Clms Page number 3> 

 dragen bij tot het verschaffen van een   economischer   proces met   bovendien   het voordeel van een   kwalitatief   beter vezelprodukt ; de vezels zijn gaver zoals verder zal   blijken   en bepaalde van hun eigenschappen   zfjn   konstanter   d. w. z.   vertonen minder   spreiding   dan   bij klassieke gebundeld   getrokken vezels. 



  Een en ander zal thans nader toegelicht worden aan de hand van een uiitvoeringsvorm van de uitvinding.   waarbij   bijkomende onverwachte voordelen zullen   verduidelijkt   worden. 



    Figuur   1 is een schets van een doorloopinstallatie voor het   continu   electrolytisch   verwijderen   van het matrixmateriaal 
 EMI3.1 
 uit de bundel. 



  Figuur 2 betreft   samenstellingsprof1elen   voor aandelen Cr en Ni   nabij   het oppervlak van een roestvaste vezel voor een op de klassieke manier en een volgens de uitvinding behandelde   vezelbundel.   figuur 3   illustreert   ter   vergelijking   het verloop van het   stikstofgehalte   doorheen de vezeldikte (nabij het oppervlak) van dezelfde twee vezeltypes. 



  Een reeks op bekende w1jze door gebundeld trekken verkregen composletbundels 1, opgebouwd uit enkele duizenden metaalvezels lngebed   1n   een kopermassa en omgeven door een ijzermantellaag worden kontinu gevoerd doorheen een   inrichting   volgens de   uitvinding   met name doorheen een reeks electrolysebaden 2 en 4 voor het verwijderen van de metaalmatrix. d. w. z. van de   ijzermante1   en de kopermassa. Zoals geschetst in figuur 1 wordt de   Ujzermantellaag   van bundel 1 in een eerste reeks electrolysebaden 2 door oplossen verwijderd. Oaarna lopen de bundels 1 door een spoelinrichting 3 en in een volgende 

 <Desc/Clms Page number 4> 

 reeks electrolysebaden 4 wordt de kopermatrix verwtjderd. 



  Het koper wordt daarbij tenminste   gedeeltelijk   en   bij   voorkeur volledig gerecupereerd door het neer te slaan op de katodes 5. Deze vlotte   metaalrecuperat1e   is een   belangrijk   voordeel   t. o. v.   de vroegere behandeling met HN03. 



  Tussen de opeenvolgende baden 2, resp. 4   zijn   volgens de vinding katodtsche overgangscellen 6 geplaatst waarin anoden 7 -bijv. uit lood- zijn aangebracht tegenover de doorlopende bundels 1. In de baden 2. resp. 4   zijn   daarentegen katodeplaten   8.   resp. 5 aangebracht op een afstand van enkele cm van het bundeltraject.   Hierdoor   kunnen stroomvoerende kontaktorganen achterwege   blijven.   Dit is   voordelig   gebleken   o. a.   omdat   stroomoverbrengtng   op de bundels via mechanisch kontakt (bijv. via rollen)   ongelijkmatiger   kan gaan verlopen naarmate meer   matrlxmaterlaal ult   de bundel verdwijnt. 



  Een   stroomoverbrengtng   via mechanische kontaktorganen belast doorgaans ook de bundel bijkomend op trek. Daar de totale behandelingsinrichting immers een   aanzienlijke   lengte kan   bezttten   (vooral als een hoge en dus productieve doorloopsnelheid wordt beoogd) zou de naakte bundel (als gevolg van de plaatsing van kontaktrollen) aan de ultgang nog een   bijkomende   treklast moeten overwinnen. Dit zou de kansen op vezel-of bundelbreuk verhogen. Afgebroken vezeleinden zouden   ztch   dan rond de kontaktrollen kunnen slingeren hetgeen een   gelijkmatige   stroomoverbrenging nog meer zou hinderen en de bundel   schenden.   



  Teneinde   stroomlekken   bij de overgangen tussen baden en cellen en dus energieverbruik minimaal te houden worden de overloopsecties 9 van opeenvolgende baden en cellen op voldoende afstand van elkaar geplaatst, zodat tenminste een overwegend deel van de   electrtsche   stroom gedwongen wordt 

 <Desc/Clms Page number 5> 

 via de bundel te verlopen in deze overbruggtngszones 10. 



  Deze maatregel bevordert overigens de stuurbaarheid van het   electrolyseproces.   



  De electrolieten in de diverse baden en cellen bevinden zieh   bij   voorkeur boven kamertemperatuur (boven 20 C) ;   bijv.   op 50-60 C teneinde het rendement van de matrixverwijdering te verhogen. In principe   ? ijn heel h at   electrolietbadsamenstellingen toepasbaar, zure zowel als alkalische. Een zwavelzuur bevattend bad kan bijv. toegepast worden, zowel tn de   lozer- (2),   als in de koperverwijderingssectie (4). Wanneer de metaalmatrix enkel koper omvat zal een koperverwijderingssectie (4)   ulteraard   
 EMI5.1 
 volstaan. Een geschikt electrollet zal dan HSO. en 4 CuS04 kunnen omvatten. In de baden 2 kunnen loodkatoden 8 4 toegepast worden.

   Bij voorkeur zullen evenwel n de baden 4 katoden 5 uit steviger materiaal (metaal) toegepast worden en met een geringe   hechtingsafflnltett     t. o. v.   het aldaar af te zetten matrixmetaal, Hierdoor wordt het   makkelijker   de afgezette metaallaag mechanisch af te halen van deze katodes 5. Vanzelfsprekend   zijn   pompen 11 en leidingen 12 voorzien voor het circuleren van de vloeistoffen uit de diverse collectoren 14 naar de baden 2, 3, 4 en cellen 6 en naar de respectievelijke overloopsecties 9. De bundels worden op   regelmatige   afstanden in de   Inrichting   ondersteund door bijv. keramische dwarsstaven of kammen 13. Deze sleetbestendtge ondersteuningsmiddelen 13 bevinden zich bij voorkeur ter hoogte van, of in de buurt van de overbruggingszones 10. 



  De stroomtoevoer gebeurt bij voorkeur met 
 EMI5.2 
 stroom-gestabiliseerde gelijkrichters 15. Stroomdtchtheden 2 tussen 5 en 75 A dm bundeloppervlak gebleken voor de ijzerverw1jderingsbaden. De 

 <Desc/Clms Page number 6> 

    perzwave1zuurconcentrat1e     ligt   bij voorkeur tussen 200 en 400   g/1.   Teneinde een ijzerverwijderingsrendement groter dan 100   %   te   verwezenlijken   in de baden 2 zal   passivatie   van de ijzermantel moeten vermeden worden. Dit kan gebeuren door in het (of de) eerste bad (en) een relatief lage 
 EMI6.1 
 2 stroomdichtheid toe te passen (bijv. lager dan 30 A/dm). 



  Tevens werd gevonden dat dit hoge rendement kan bereikt worden door het molaire product van   uferzonen   en zwavelzuurconcentratie in het electrollet niet te hoog te laten oplopen. Een molair product   gelijk   aan 2, 5 is bijv. goed   gesenkt.   Het rendement kan boven 100 X ultstijgen omdat tegelljk naast het electrolytisch oplossingsproces voor de   ljzermantel   ook een chemische   1jzeroplossing   optreedt. 



  Teneinde plaatselijke   verschillen   van stroomdichtheid in een electrolysebad 2 of 4 binnen aanvaardbare grenzen te houden is het   wenselijk   gebleken de badlengte in doorlooprichting van de bundels lager te   kiezen   dan 75 cm. Een nagenoeg uniforme stroomdichthidsdistributie in de baden biedt het voordeel dat een hogere totaalstroom toelaatbaar wordt zonder   nadelige   gevolgen op het rendement. De katodische overgangscellen kunnen   natuurlijk veel korter ultgevoerd   worden. 



  Het is tevens gunstig gebleken u1t oogpunt van zo laag   mogelijk     energieverbruik   en het   realiseren   van een uniforme stroomdichtheidsspreiding, opeenvolgende voedingskringen te voorzien voor opeenvolgende badreeksen en deze onderling te scheiden. Deze scheiding kan bijv. gebeuren ter hoogte van de katodische overgangscellen 6 die zich tussen een vorige en volgende badreeks bevlnden. Een badreeks kan een of meer 
 EMI6.2 
 baden omvatten. Teneinde In het laatste electrolysebad 2 zo 2 weinig mogelijk koper op te lossen zal de stroom (A/dm) aldaar relatief laag moeten blijven. 

 <Desc/Clms Page number 7> 

 De koper-verw\jderingsbaden 4 kunnen dezelfde samenstelling hebben als gebruikelijke kopersulfaat/zwavelzuur-baden voor electrolytisch afzetten van koper.

   Ook   ztjn   de   gemiddelde     stroomdtchtheden   (gelijkstroom of pulserende stroom),   gebruikelijk   voor een dusdantge electrolyse,   geschikt   gebleken voor de   uitvinding.   



  Voorbeeld Een composietbundel roestvaste staalvezels met vezeld1ameter 12   um,   van het type AISI-316L,   ingebed   1n koper en omgeven door een   ljzermantel   werd behandeld onder toepassing van de hiervoor beschreven werkwijze en   inrichting.     Daarbij   werden de diverse hiervoor vermelde grenzen van stroomdichtheden, badlengten,   badconcentrat1es.   temperaturen enz. gerespecteerd. 



  De verkregen vezelbundel, i.h. bijz. de   samenstelling   van   zijn   oppervlakteschil, werd vergeleken met eenzelfde bundel 316L die op de klassieke   wijze   In HNO3 werd afgebeltst. 



  De volgens de   uitvinding   verkregen vezel bezat een 8. 85 % hoger treksterkte en vertoonde over   zijn   lengte gevoelig minder spreiding In treksterktewaarden dan de   klassiek     afgebettste   vezels. Dit komt   vermoedelijk   door het feit dat het salpeterzuur aggressiever, onregelmatiger of dieper de zeer dunne vezels aantast dan een goed gecontroleerd electrolyseproces. 



  De resultaten van een analyse (Scanning Auger Multiprobe) van de samenstelling van de oppervlakteschil van beide vezelsoorten   zijn   samengevat in tabel 1. De percentages   zijn     gemiddelden.   

 <Desc/Clms Page number 8> 

 
 EMI8.1 
 Tabel 1 
 EMI8.2 
 
<tb> 
<tb> oppervlakte <SEP> N <SEP> Cr/Ni <SEP> Cr/Cr <SEP> + <SEP> Fe <SEP> + <SEP> Ni <SEP> Cu <SEP> 
<tb> schil <SEP> (0,75 m) <SEP> #% <SEP> at <SEP> " <SEP> % <SEP> at%
<tb> vezel <SEP> volg. <SEP> uitv. <SEP> 1 <SEP> 70 <SEP> 7 <SEP> 0
<tb> vezel <SEP> volg. <SEP> stand <SEP> 3 <SEP> 220 <SEP> 22 <SEP> 2. <SEP> 3 <SEP> 
<tb> v. <SEP> d. <SEP> techniek
<tb> 
 Het verloop van de Cr/Cr + Fe + Ni-verhouding doorheen de vezeldikte 1s getoond 1n figuur 2 voor de beide vezeltypes. 



  Curve 17 stelt het verloop voor van de in   HN03     afgebeltste   vezelbundel en curve 16 het verloop van de volgens de   uitvinding   behandelde vezelbundel.   Bij   toepassing van HN03 zal aan het vezeloppervlak Ni vlugger   uitputten   dan Cr,   terwijl   het gebruik van H2SO4 een omgekeerd effekt zal hebben.   Bijgevolg   zijn de gevonden verhoudtngen volgens de tabel en volgens figuur 2 een   bevestiging   van de te verwachten samenstellingswijzigingen van de   vezelbunde1   in beide verwijderingsprocessen.

   Er werd zelfs vastgesteld dat   compos1etbundels   met kopermatr1x en vezels   uit   Fe/Cr-legeringen (met eventueel een zeer laag Ni-gehalte) 
 EMI8.3 
 zoa1s AISI-430 types moeilijk 1n HN03 zijn' e1tsen.. 



  3 r/ Het (nagenoeg) ontbreken van Ni aan het vezeloppervlak kan hiervoor een verklaring zijn. Met het   electrolytisch   
 EMI8.4 
 afstr1pproces 1n HSO/CuSO. volgens de vinding kan evenwel veel vlotter het koper van tussen deze vezels verwijderd worden, vermoedelijk door de aanwezigheid en dus uitputtingsmogelijkheid van Cr (16-18% gew). 



  De vinding verschaft dus in het   bijzonder   roestvaste staalvezels uit legeringen omvattende Ni en tenminste 16 % gew Cr waarbij de gemiddelde Cr/Cr+Fe+Ni-verhouding in hun   opperv1akteschl1   tussen 1 % en 15   %   bedraagt waarbij de gehalten Cr, Ni, en Fe zijn uitgedrukt   1n   at %. Bij voorkeur zal deze verhouding beneden 10 % liggen. De gemiddelde Cr/Ni-verhouding in de oppervlakteschil zal overigens bij 

 <Desc/Clms Page number 9> 

 voorkeur beneden 80 % liggen. 



  Ult de tabel kan meteen afgeleid worden dat de Vezel. 
 EMI9.1 
 behandeld volgens de. vinding, geen detecteerbare hoeveelheid -'" -. 



  (0 %) koper meer vertoont aan-zijn. tegenstelling tot op de klassieke manier afgebeltste vezels. Ook ls het stikstofgehalte gevoelig lager In de oppervlakteschil van de volgens de vinding behandelde vezel dan voor de klassieke behandeling. Curve 18 In figuur 3 geeft het verloop van het stikstofgehalte weer in at   %   vanaf het vezeloppervlak (OA) tot een op een diepte van 300 A voor een volgens de vinding behandelde vezel. Curve 19 slaat op het N-verloop btj de In HN03 behandelde vezel. Merkwaardig is daarblj, zoals blijkt uit figuur 3 dat het relatief hogere stikstofgehalte volgens de klassieke behandeling (curve 19) ook gehandhaafd   blijft   iets dieper onder het vezeloppervlak.

   Dit kan de hogere   agressiviteit   van HN03 suggeren In   vergelijking   tot het electrolytisch   verwijderen   
 EMI9.2 
 In H-SO. Heu. Er werd immers vastgesteld dat de Z 4 mzwavelgehaltes in beide vezeloppervlakken en ook dieper in de vezel   vergelijkbare   waarden en verloop vertonen. Indien hogere zwavelgehalten zouden gevonden worden in een volgens de ultvinding behandelde vezel   t. o. v.   een klassieke (in HN03) behandelde vezel, dan zou eveneens tot een 
 EMI9.3 
 aggressive aantasting door moeten besloten 2 4 worden. De proefresultaten wijzen echter uit dat dit niet het geval 1s. Blijkbaar kan dus besloten worden dat het 
 EMI9.4 
 i.tndng zeer dunne vezels. 



  Het   ls   derhalve ook een kenmerk van de gebundeld getrokken metaalvezels volgens de vinding dat ze gemiddeld een lager stikstofgehalte vertonen In hun oppervlak dan de klassiek afgebeitste vezels In HNO3. De metaalvezels, i.h. bijz 

 <Desc/Clms Page number 10> 

 roestvaste staalvezels, volgens de uitvinding zullen dus   gemiddeld   een stikstofgehalte   bezitten     nabij   hun oppervlak van ten hoogste   1, 5   at %. 



  Tenslotte werden de beide vezelsoorten onderworpen aan een   corros 1etest   (Strauss test ASTM standard A 262-86 part E). 



  Het gewichtsverlies na   verblijf   van 72 u in een kokende   kopersuraatoplosstng   bedroeg 23 % voor de klassieke behandelde vezel en slechts 15 5 voor de volgens de vinding behandelde vezel. De vezels volgens de vinding vertonen dus ook een betere   corrosieweerstand.  

Claims (1)

1. CONCLUSIES 1. Metaalvezels verkregen door gebundeld trekken van draden uit een metaal of legering welke draden zijn ingebed in een matrix van een metaal dat verschilt van dat van de vezels met het kenmerk dat ze in hun oppervlakteschil een gemiddelde concentratie aan metaal van de matrix bezitten van ten hoogste 0, 2 X at 2. Metaalvezels volgens conclusie 1 met het kenmerk dat het roestvaste staalvezels zijn met tenminste 10 % gew. Cr.

   3. Roestvaste staalvezels volgens conclusie 2 met het kenmerk dat ze Ni bevatten en tenminste 16 % Cr 4. Roestvaste staalvezels volgens conclusie 3 met het kenmerk dat zij een gemiddelde Cr/Cr + Fe + Ni - verhouding bezitten in hun oppervlakteschil tussen 1 % en 15 % waarbij de gehalten Cr, Ni en Fe zijn uttgedrukt in EMI11.1 at X 5. Vezels volgens conclusie 4 met het kenmerk, dat de gemiddelde verhouding Cr/Cr+Fe+ni beneden 10 % ligt 6. Roestvaste staalvezels volgens concl. 4 of 5 m. h. k. dat de gemiddelde Cr/Ni - verhouding in de oppervlaktesch11 beneden 80 % ligt 7.

   Metaalvezels volgens conclusie 1 met het kenmerk dat het EMI11.2 refracta1re vezels zijn omvattende Fe. Cr, Al en - --..,.... -. ---- optioneel zeldzame aarden of Y 8. Metaalvezels volgens conclusie 1 met het kenmerk dat ze in hun oppervlak een gemiddeld stikstofgehalte bezitten van ten hoogste 1, 5 at %. <Desc/Clms Page number 12> 9. Werkwijze voor het vervaardigen van metaalvezels door gebundeld trekken waarbij de metaalmatrix electrolytisch verwijderd wordt en waarbij de Ingebedde bundel als anode fungeert met het kenmerk dat de Ingebedde bundel (1) kont 1 nu doorheen opeenvolgende electrolysebaden (2, 4) wordt gevoerd bij een temp.

   boven 20 C zonder mechanisch kontakt te maken met stroomvoerende kontaktorganen waarbij tussen deze baden kathodische overgangscellen (6) aanwezig zijn en waarbij tussen deze baden en overgangscellen de stroomvoering verloopt via de bundel (1) en waarbij tenminste een deel van het matrixmateriaal wordt afgezet op katodes (5) die zieh tegenover de bundel bevinden.

   10. Werkwijze volgens conclusie 9 waarbij de metaalmatrix koper 1s en het gebruikte electrol1et H2S04 en EMI12.1 omvat. crus0411. Werkwijze volgens conclusie 9 waarbij de metaalmatrix koper 15 omhuld door een staalmantel en waarbij in een eerste reeks cellen (2) de staallaag wordt verwijderd in H2SO4 baden terwijl In een volgende reeks cellen (4) EMI12.2 het Cu wordt verwijderd in HSO./CuSO, 24 4 omvattende baden.

   12. Werkwijze volgens conclusie 9 met het kenmerk dat de bundels ondersteund worden ter hoogte van of in de buurt van overbruggingszones (10) alwaar de stroomvoering tenminste overwegend verloopt via de bundel (1).

   13. Werkwijze volgens conclusle 9 met het kenmerk dat de stroomtoevoer voor de elektrolyse gestuurd wordt bij een EMI12.3 gestabiliseerde stroom en met stroomdichtheden tussen 5 2 en 75 A/dm bundelopperv1ak. <Desc/Clms Page number 13> 14. Werkwijze volgens conclusie 13 met het kenmerk dat de stroomtoevoer gebeurt via opeenvolgende gescheiden voedingskringen die elk een van de opeenvolgende badreeksen bedienen waarbij een badreeks een of meerdere baden (2) resp. (4) omvat.

   15. Inrichting voor het toepassen van de werkwijze volgens een of ander van de conclusie 9 t/m 14 met het kenmerk dat ze opeenvolgende electrolysebaden (2. 4) omvat met daarin aangebrachte katoden (8, 5) en waarbij tussen de baden (2, 4) overgangscellen (6) aanwezig zijn, voorzien van anoden (7) alsmede middelen (11,12) voor het recirculeren van de badv1oeistof naar overloopsecties (9) en per badreeks gescheiden toevoerbronnen (15) voor e1ectr1sche stroom naar de anoden en katoden alsmede sleetbestendige ondersteuningsmiddelen (13) voor de te behandelen bundel ter hoogte van, of in de buurt van overbruggingszones (10).

   16. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk dat de anoden (7) uit lood zijn 17. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk dat de katoden (5) een geringe hechtingsaffiniteit bezitten t. o. v. het afgezette matrixmaterial 18. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk dat de baden (2,4) elk een lengte hebben van ten hoogste 75 cm