Sposób wytwarzania nowych pochodnych p-aminoalkilobenzenosulfonamidu Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia nowych pochodnych p-aminoalkilabenzenosul- fonamidu, wykazujacych cenne wlasnosci farma¬ kologiczne.Stwierdzono, ze wytworzone sposobem wedlug wynalazku p-po distawione fenylosulfonylo-2-imino- imidazolidyny o ogólnym wzorze 1, w którym Rx oznacza ewentualnie rozgaleziany rodnik alkilowy zawierajacy 1—6 atomów wegla, rodnik alkilowy, rodnik cykloalkilowy lub cykloalkenyIowy, kazdy zawierajacy 9—8 atomów wegla, rodnik fenyloal- kilowy zawierajacy najwyzej 9 atomów wegla, R2 oznacza atom wodoru, rodnik etylowy lub metylo¬ wy R3 oznacza ewentualnie rozgaleziony rodnik alkilowy zawierajacy l1—6 atomów wegla, m ozna¬ cza liczbe 2 lub 3, n oznacza liczbe calkowita 1, 2, 3 lub 4, Y oznacza atom tlenu luib siarki a Z ozna¬ cza atom tlenu lub siarki lub ugrupowanie sulfo- tlenkowe lub sulfonowe, oraz ich sole addycyjne z kwasami nieorganicznymi i organicznymi, wyka¬ zuja dzialanie obnizajace poziom cukru we krwi stalocieplnych.W zwiazkach o ogólnym wzorze 1, podstawnik Ri przykladowo jako rodnik alkilowy oznacza rod¬ nik meitylowy, etylowy, propylowy, izopropylo¬ wy, butylowy, 11-rz^bu'tylowy, Hl-rz.-butylowy; izdbutylowy, pentylowy, izopentylowy, 2,2-dwu- metylopropylowy, 1-me'tylobutylowy, 1-etylopropy- lowy, lub l;2-dwumetylopropylowy, lub prosty lub rozgaleziony rodnik heksylowy, przykladowo rod- 2 nik n-heksylowy, metylopentyIowyr dwumetylobu- tylowy, lub etylobutylowy, jako rodnik cykloalki¬ lowy Ri oznacza rodnik cyklopentylowy ewentual¬ nie podstawiony rodnikiem alkilowym zawieraja- 5 cym li—3 atomów wegla, rodnik cyfcloheksylowy ewentualnie podstawiony rodnikiem etylowym lub metylowym, rodnik cykloheptylowy ewentualnie podstawiony rodnikiem metylowym oraz rodnik cyklooktylowy; jako rodnik cykloalkenylowy Ri 10 oznacza rodnik 2-cyklopenten-l-ylowy, 2-cyklohek- sen-1-ylowy, 3^cykloheksen-tl-ylowy, 2-metylo-2- -cyikloheksen-il-ylowy, 3-cykikhepten-l-ylowy lub cyklooktenylowy; jako rodnik fenyloafclowy Ri oznacza rodnik benzylowy, fenyloetylowy lub a- 15 -metyilofenylowy. Podstawnik R3 oznacza te same rodniki alkilowe jak podane przy omawianiu pod- stawnika Ri.Sposób wedlug wynalazku wytwarzania zwiaz¬ ków o ogólnym wzonze 1 polega na tym, ze amine 20 o ogólnym wzorze 2, w którym Ri, R2 i m maja znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, pod¬ daje sie reakcji z kwasem kailboksylowym lub tio- karboksylowym o ogólnym wzorze 3, w którym R3, Z, n i Y maja znaczenie podane przy omawia- 25 niu wzoru 1, albo z reaktywna pochodna tego kwasu Ikarboksylowego lub tiokarboksylowego, a otrzymany produkt reakcji ewentualnie prze¬ ksztalca sie z kwasem nieorganicznym lub orga¬ nicznym. 30 Reakcje aminy o ogólnym wzorze 2 z kwasem 7340373403 3 4 karboksylowym lub tiokarbofcsylowym prowadzi sie przykladowo metoda, która polega na tym, ze amine przeksztalca sie najpierw w sól amonowa odpowiedniego kwasu o wzorze 3, a te sól nastep¬ nie przez osuszajace ogrzewanie przeksztalca sie w amid o ogólnym wzorze 1. W korzystnej postaci realizacji sposobu wedlug wynalazku, kwas karbo- ksylowy lufo tiokarbofcsylowy o ogólnym wzorze 3, poddaje sie reakcji z amina o ogólnym wzorze 2, w obecnosci srodka odszczepiajacego wode, w sro¬ dowisku nieaktywnego 'rozpuszczalnika organiczne¬ go* Zwlaszcza jako odpowiedni srodek odszczepia- jacy wode. stosuje sie przykladowo NfN'-dwucyklo- heksylokarbodwuimid ponadto mozna stosowac karbonylodwupirazol. Jako rozpuszczalniki nieak¬ tywne stosuje sie przykladowo weglowodory, takie jak benzen, toluen lub ksylen, etery takie jak eter dwuetylowy, dioksan lub czterpwodorofuran, chlo¬ rowane weglowodory takie jak chlorek metylenu, chlorafotm, trójchloroetylen i nizsze ketony, takie jak aceton i metyloetyloketon.Jako reaktywne pochodne kwasu karboksylowe- go lufo -tiokarboksylowejgo o ogólnym wzorze 3, stosuje sie halogenki, zwlaszcza chlorki, nizsze estry alkilowe, zwlaszcza estry metylowe lub etylowe, estry fenylowe, amidy, nizsze mono- lub dwual- kijoamady, zwlaszcza N-metylo i N,N-dwumetylo- amidy, dwuifenyloamidy, dalej N-acyloamidy, takie jak acetyloaniidy i benzoiloamijdy.Reakcje wspomnianych reaktywnych pochodnych kwasów kaifooksylowych lub tiokarboksylowych prowadzi sie przykladowo w temperaturze pokojo¬ wej lub ogrzewajac w juz wspomnianych nieak¬ tywnych rozpuszczalnikach organicznych. Reakcja ta moze byc prowadzona ogólnie bez dodatku srod¬ ków kondensacyjnych^ ale tez w obecnosci takich srodków, jak przykladowo alkoholany metalu al¬ kalicznego i wodorotlenku metalu alkalicznego.Prowadzona sposobem wedlug wynalazku reak¬ cja halogenku kwasu karboksylowego lub tiokar- boksylowego o ogólnym wzorze 3 zachodzi korzyst¬ nie w obecnosci srodka wiazacego kwas, przykla¬ dowo w obecnosci nieorganicznych zasad lub soli, takich jak wodorotlenki, octany, wodoroweglany, weglany i fosforany metali alkalicznych, np. wo¬ dorotlenki, octany, wodoroweglany, weglany i fo¬ sforany sodu lub potasu. Nastepnie moze byc sto¬ sowany równiez tlenek, weglan i fosifbran wapnia oraz weglan magnezu. Zamiast zasad nieorganicz¬ nych lub soli, mozna istosowac równiez zasady or¬ ganiczne, takie jak pirydyna, trójmetylotrójetylo- amina, idwuizopropyloamina lub kolidyna. Nadmiar tych amin moze byc wykorzystany jako rozpusz¬ czalnik.Zamiast amin o ogólnym wzorze 2, w prowadzo¬ nej sposobem wedlug wynalazku reakcji z chlor¬ kami kwasu karboksylowego lub tiokarbolksylowe- go, mozna stosowac N-pochodne metalu alkalicz¬ nego tych amin, np. pochodne sodowe, potasowe lub litowe.Substraty o ogólnym wzorze 2, sa równiez nowy¬ mi zwiazkami i mozna wytwarzac je metoda, któ¬ ra polega na tym, ze reaktywna pochodna kwasu sulfonowego o ogólnym wzorze 4, w którym R oznacza prosty rodnik alkilowy lub aryIowy, przy¬ kladowo rodnik metylowy lub fenylowy a m ma znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, pod¬ daje sie reakcja z pochodna 2-amino-2-imidazoliny o ogólnym wzorze 5, w którym Rx i R2 maja zna- 3 .ozenie podane przy omawianiu wzoru 1, a nastep¬ nie acylowa grupe ochronna (R—OO—) odszczepia sie hydrolitycznie. Otrzymane przejsciowo, wywo¬ dzace sie z wzoru 2 zwiazki N-acylowe równiez nie byly dotychczas znane.Jako reaktywne pochodne kwasu sulfonowego o ogólnym wzorze 4, stosuje sie halogenki, zwlasz¬ cza chlorki, albo bezwodniki o ogólnym wzorze 6, w którym R ma znaczenie podane przy omawia¬ niu wzoru 4. Bezwodniki o ogólnym wzorze 6 moz¬ na wytwarzac znanym sposobem przez reakcje od¬ powiednio podstawionych halogenków kwasów sul¬ fonowych z solami odpowiednio podstawionych kwasów sulfonowych.Kwasy karboksylowe lub tiokarboksylowe o ogól¬ nym wzorze 3, mozna wyitwarzac w prosty sposób, który polega na tym, ze alkoholany lub tiolany o ogólnym wzorze R3—Z'^Me, w którym R3 ma znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, Z' oznacza atom tlenu lub siarki a Me oznacza atom metalu jednowatftosciowego, poddaje sie reakcji z kwasami chlorowcoalkanokarboksylowymi lub ich milszymi estrami alkilowymi o ogólnym wzo¬ rze Hal^CnH2n—COOR. Natomiast wychodzac z estrów, ewentualnie zmydla sie je a otrzymane kwasy przeksztalca sie w inne odpowiednie reak¬ tywne pochodne.Z tiolanów o ogólnym wzorze R3—Z'—Me wy¬ tworzone kwasy karboksylowe o ogólnym wzorze 3, w którym Z oznacza atom siarki, mozna przez utlenianie, przykladowo za pomoca nadtlenku wo¬ doru, nadjodanu potasu lub nadmanganianu potasu przeksztalcic w odpowiednie kwasy karboksylowe o ogólnym wzorze 3, w którym Z oznacza ugrupo¬ wanie sulfotlenkowe lub sulfonowe. W reakcji utle¬ niania do sulifotlenku, szczególnie korzystnie sto¬ suje sie nadjodan sodu.Przy wytwarzaniu pochodnych kwasów karbo- ksylowych lub tiokarboksylowych o ogólnym wzo¬ rze 3, w którym n oznacza liczbe 2, istnieje jeszcze mozliwosc przylaczania odpowiednich alkanoli lub alkanotioli do pochodnych 'kwasu akrylowego.Inny sposób wytwarzania substratów o ogólnym wzorze 2, polega na tym, ze podstawione p-amino- alkilobenzenosulfonamidy (wytworzone analogicznie jak u E. Millera, J. Amer. Chem. Soc. 62, 2101 (1940)) o ogólnym wzorze 7, w którym m ma zna¬ czenie podane przy omawianiu wzoru 1, poddaje sie reakcji z podstawionymi N-<2Hbromoalkilo)-cy- janamidami, w srodowisku alkalicznym.Wytworzone sposobem wedlug wynalazku nowe substancje czynne lub ich dopuszczalne farmakolo¬ gicznie sole, mozna podawac doustnie lub apliko¬ wac pozajelitowo. Do wytwarzania soli stosuje sie fizjologicznie nieszkodliwe kwasy nieorganiczne lub organiczne, przykladowo takie, jak kwas solny, bromowodorowy, siarkowy, ortofosforowy, metano- sulfonowy, octowy, mlekowy, bursztynowy, winowy i maleinowy, oraz obnizajace poziom cukru we krwi sulfonylomoczniki, takie jak p-toluenosulfo- nylobutylomocznik, p^chlorobenzenosulfonylopropy- 15 20 25 30 35 40 45 50 55 605 73463 6 lomocznik i p-[2n(2-metoksy-5^hlorobenzamido)- -etylo] -£enylosuKonylocykloheksylomocznik. Dawki dzienne dla stalocieplnych zawieraja sie w grani¬ cach 10—100 mg substancji czynnej na kg wagi pacjenta. Odpowiednie dawki jednostkowe, takie jak drazetki, lub tabletki zawieraja korzystnie 10— 200 mg substancji czynnej, wyltworzonej sposobem wedlug wynalazku, przy czym substancja czynna stanowi 20—80°/o wagowych dawki jednostkowej.W celu wytworzenia tabletek i drazetek substan¬ cje czynna miesza sie np. ze stalymi sproszkowa¬ nymi nosniikami, takimli jak laktoza, sacharoza, sor¬ bit, mannit, skrobie, np. skrobia ziemniaczana, ku¬ kurydziana lub amylopektyna, nastepnie ze sprosz¬ kowanym blaszencem lub sproszkowana pulpa cy¬ trusowa, pochodnymi celulozy lub zelatyna, ewen¬ tualnie z dodatkiem srodków poslizgowych, takich jak stearynian magnezu lub wapnia lub glikole polietylenowe o odpowiednich ciezarach czastecz¬ kowych. Tabletki i rdzenie drazetek powleka sie przykladowo stezonymi roztworami cukrów, zawie¬ rajacych dodatkowo np. gume arabska, talk i/lub dwutlenek tytanu, albo lakierem rozpuszczonym w latwopalnym rozpuszczalniku organicznym lub w mieszaninie rozpuszczalników. Do powlok moz¬ na dodawac barwniki, np. w celu oznakowania róznej zawartosci substancji czynnej.Jako inne postacie dawek jednostkowych, stosu¬ je sie laczone kapsulki z zelatyny oraz zamkniete kapsulki miekkie z zelatyny i zmiekczacza, takie¬ go jak gliceryna. W kapsulkach laczonych substan¬ cja czynna zawarta jest korzystnie w postaci gra¬ nulatu, np. w mieszaninie z wypelniaczami takimi jak skrobia kukurydziana i/lub srodkami poslizgo¬ wymi, takimi jak talk lub stearynian magnezu i ewentualnie ze stabilizatorami, takimi jak piro- 'siarczyn sodowy (iNazSaOs) lub kwas askorbinowy.W kapsulkach miekkich substancja czynna jest za¬ warta korzystnie w postaci zawieszonej lub roz¬ puszczonej w odpowiednich cieczach, takich jak ciekle glikole polietylenowe, ewentualnie z dodat¬ kiem stabilizatorów.Podane nizej receptury objasniaja blizej sposób otrzymywania tabletek i drazetek. a) 1)000 g l-i[p-<2-etoksyacetamido-etylo)-fenyilo- sulifonylo]-<2-imino-3-cykloheksylo-imidazolidyny miesza sie z 500 g laktozy i 270 g skrobi ziemnia¬ czanej, mieszanine zwilza sie wodnym roztworem zelatyny (8,0 g) i granuluje przez sito. Po wysusze¬ niu, miesza sie z 60,0 g skrobi ziemniaczanej, 60,0 g talku, 10,0 g stearynianu magnezu i 20,0 g koloidal¬ nego dwutlenku krzemu, po czym z mieszaniny wytlacza sie 10 000 tabletek, kazda o wadze 200 mg i o zawartosci substancji czynnej 100 mg. Kazda taibletka moze posiadac ryse podzialowa, ulatwia¬ jaca podzial na mniejsze, lepiej dostosowane dawki. sulfonylo]-i2-2-imino-2-cyklOiheksyloimidazolidyny, 345,0 laktozy i z 6,0 g zelatyny w wodnym roz¬ tworze, wytwarza sie granulat, który po wysusze¬ niu miesza sie z 110,0 g koloidalnego dwutlenku krzemu, 40,0 g talku, 40,0 g skrobi ziemniaczanej i 5,0 g stearynianu magnezu, po czym z mieszani¬ ny wytlacza sie 10 000 rdzeni drazetkowych. Rdze¬ nie powleka sie stezonym syropem zawierajacym 9313,0 g krystalicznej sacharozy, 20,0 g szelaku, 75,0 g gumy arabskiej, 250 g talku, 20 g koloidal¬ nego dwutlenku krzemu i 1,5 g barwnika i suszy. 5 Kazda drazetka wazy 240 mg i zawiera 100 mig skladnika czynnego.Podane nizej przyklady objasniaja sposób wy¬ twarzania nowych zwiazków o ogólnym wzorze 1 oraz dotychczas neiznanych produktów przejscio- io wyeh, nie ograniczajac zakresu wynalazku. Tempe¬ ratury podano w stopniach Celsjusza.Przyklad I. Roztwór 35,6 g l^[p-<2-amino- alkilo)-ifenylo-su!lfanylo]^2Himino-3-.metyloimidazoli- dyny w postaci dwuchlorowodorku o temperatu- is rze topnienia 230—235° w 100 ml wody, zadaje sie 150 ml 2-normalnego lugu sodowego a wydzie¬ lona wolna zasade ekstrahuje chlorkiem metylenu.Wysuszony siarczanem sodu ekstrakt zadaje sie w temperaturze 0° 20,6 g karbondwuimidu N,N'- 20 -dwucykloheksylowego. Na zakonczenie wkrapla sie w temperaturze 0° w ciagu 5 minutS* roztwór 9,0 g kwasu metoksyoctowego w 30 ml chlorku metylenu. Po dwugodzinnym mieszaniu w tempe¬ raturze 0° odsacza sie wydzielony N^N'-dwucyklo- 25 heksylomocznik, a czysty przesacz zateza sie.Otrzymana w ten sposób surowa l-Op-^-metoksy- acetamidoetylo)Hfenylosulifonylo]-2-imino-3-metylo- imidazolidyne krystalizuje sie z mieszaniny octan etylu-aceton. Zwiazek zawiera 1 i V2 mola wody 30 krystalizacyjnej i posiada temperature topnienia 159—160°. W analogiczny sposób, stosujac kazdo¬ razowo 20,6 g karbondwuimudu N,N'-dwucyklo- heksylowego i 9,0 g kwasu metofcsyoctowego: a) Z 38,2 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-amino- 36 etylo)-fenylosulfonylo)-t2i-imino-»3-allilodwuimidazo- lidyny, wykazujacego temperature topnienia 232*— 233°, otrzymuje sie l-{p-<2-metoksyacetaniidoety- lo)-fenylosulfonylo]H2-iminoH3-aUiloimidazolidyne o temperaturze topnienia 103—'104° (z mieszaniny 40 eter—eter natitowyj. b) Z 39,8 g dwuchlorku l^{pH(i2-aminOetylo)-ffe- nylosulfonylo]-2-imino-3- temperaturze topnienia 231—2313° otrzymuje sie 1- -[p-<2-metoksyacetamidoetylo)-ifenylosulfonyloI-(2- 45 -imino-3-.butyloimidazolidyne. c) Z 42,6 g dwuchlorowodorku l-i[p-<(2-aminoety- lo)Hfenyilosulfonyló]^-imiiino-M3-metylopentylo-(2)- -imidazolidyny (produkt surowy) otrzymuje sie 1- -<[p-i(2-metoksyacetamidoetylo)-fenylosulfonylo]-2- w -imino-<3Hmetylopentylo-i2)-imidazolidyne o tempe¬ raturze topnienia 137—ll<38° (monohydrat z miesza¬ niny octan etylu—aceton). d) Z 41,0 g dwuchlorku ld[p-<2-aminoetylo)-fe- nylosulifonylo]-2-imino-3-cyklopentyloimidazolidyny 55 o temperaturze topnienia 270° otrzymuje sie l-[p- -((a-metoksyacetamidoetyloj-tfenylosulfonylol-^imi- no-3-cyklopentyloimidazolidyne o temperaturze to¬ pnienia 1511—il51,5° {monohydrat z octanu etylu). e) Z 42 g dwuchlorowodorku l^[p-(2-aminoetylo)- oo nfenylosulifonylo]-i2-iminoH3Hcykloheksylóimidazoli- dyne o temperaturze topnienia 247^250? otrzymuje sie l.-[p-<'2-metoksyacetamidoettylo)-fenyilosullony- lol-2-imino-3-cykloheksyloimidazoMdyne o tempe¬ raturze topnienia 150—«li51° (monohydrat z octanu 65 etylu).7 73403 8 f) Z 43,8 g dwuchlorowodorku l-[p-aminoetylo)- -fenylosulfonylo]-,2-imino-3-(4-metylocykloheksylo)- -iwiidazolidyny o temperaturze topnienia 260° otrzy¬ muje sie l-itp^-metoksyacetamiidoety^-fenylosul- fonylo]-2-imino-3-(4-meitylocykloheksylo)-imidazoli- dyne o temperaturze topnienia ISO—160° (hemihy- drat z octanu etylu).Przyklad II. Roztwór 4i2,3 g dwuchlorowo¬ dorku l-[p-aminoetylo)-fenylosulfonylo]-2-imino-3- -cykloheksyloimidazolidyny (o temperaturze top¬ nienia 247—2510°) w 200 ml wody, zadaje sie 300 ml 2-normalnego lugu sodowego i ekstrahuje chlor¬ kiem metylenu. Do wysuszonego siarczanu oodu ekstraktu dodaje sle 50,5 g trój etyloaminy. Na¬ stepnie wkrapla sie w temperaturze pokojowej w ciagu 20 minut, roztwór ,13,5 g chlorku etpksy- acetylowego i miesza sie otrzymana mieszanine w ciagoi jednej godziny w temperaturze pokojo¬ wej. Nastepnie mieszanine , reakcyjna przemywa sie najpierw 100 ml 2-normalnego lugu sodowego a fazy wodne ekstrahuje sie dwukrotnie chlorkiem metylenu a otrzymane ekstrakty laczy z przemy¬ tym roztworem reakcyjnym. Po odparowaniu osu¬ szonych siarczanem sodu efcstraktów chlorku me¬ tylenu, otrzymuje sie surowa l^[p-(2-etoksyaceta- midoetylo)-fenylosulifonylo]^2-'i!miiio-«3-cykloheksylo- imidazoilidyne, która po przekrystalizowaniu z mie¬ szaniny octan etylueter naftowy wykazuje tempe¬ rature topnienia IlT^-illI3°. W analogiczny sposób stosujac kazdorazowo 50,5 g trójetyloaminy: a) Z 43,7 g dwuchlorowodorku l-,[p-aminoetylo)- -^fenylosuMonylo] -2-imi'no-i3^cyklopentyloimi'dazoli- dyny o temperaturze topnienia 2W i z 13,5 g chlorku etoksyacetylowego otrzymuje sie l-[p-<2- -acetaksyaceJtamidoetylo)-fenylosulfojnylo]-2-immo- ^3-cyklopentyloimidazolidyne, o temperaturze top¬ nienia 105—ili06,5° (z octanu etylu). b Z 4flv0 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoety- lo)-fenylosulfonylo]-a-imiiio^3-cyklopentyloimidazo- lidyny o temperaturze topnienia 270° i z 13,7 g chlorku metylotiooctowego otrzymuje sie l-[p-<2- Hmetylomerka,ptoacetamidoetylo)-fenylosulifono]-l2- -imino-3-cyklopentyloimidazolidy.ne o temperaturze topnienia 106—107° (oczyszczona chromatograficz¬ nie na 20-krotnej ilosci zelu krzemionkowego o wielkosci ziarna 0,05^0,2 mm, przy czym jako eluent stosowano chloroform —» $°/o metanolu i przekrystalizowana z octanem etylu).Przyklad III. Z 39,8 g dwuchlorowodorku 1- -i[p-i(2-aminoetylo)-fenyilosulfO!nylu]-2-imino-3-ibu- tylo-imidazolidyny o temperaturze topnienia 231— 233° mieszajac, wytwarza sie zawiesine w 500 ml chlorku metylenu i 1-00 ml 50°/© wodnego roztworu weglanu potasu. Zawiesine mieisza sie w ciagu 30 minut. Nastepnie chlodzac lodem, wkrapla sie roztwór 17,0 g chlorku kwasu 2-etylo-merkapto- -propionowego w liOO ml chlorku metylenu i mie¬ sza dalej w ciagu nastepnych 30 minut. Po uply¬ wie tego czasu oddziela sie faze organiczna, prze¬ mywa woda i odparowuje chlorek metylenu.Otrzymana w ten sposób il-i[p-(2-(!2-eitylo-Jmerkap- to-propionamido)-etylo^enylosulfonylo]^2-imino-3- butyloimidazolidyna wykazuje po krystalizacji z octanu etylu temperature topnienia 1113—!114°.Przyklad IV. 43,7 g dwuchlorowodorku 1- -i[p-<2-aminoetylo)-fenylosulifonyao]^2-imino-3-(4- -metylocykloheksylo)-inlidazolidyny o temperaturze topnienia 2©0° dodaje sie, mieszajac, do mieszani- 5 ny 500 ml chlorku metylenu i 100 ml 50°/o wod¬ nego roztworu weglanu potasu. Otrzymana w ten sposób zawiesine miesza sie w ciagu 30 minut.Nastepnie wkrapla sie, chlodzac lodem, roztwór 15,0 g chlorku kwasu 2-metylomerkaptopropiono- io wego w 100 ml chlorku metylenu i miesza sie W ciagu dalszych 30 minut. Faze organiczna oddziela sie, przemywa woda i oddestylowuje chlorek me¬ tylenu. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i otrzymany roztwór ekistrahulje kilkakrotnie 2- 15 normalnym kwasem solnym. Polaczone kwasne ekstrakty, chlodzac lodem, alkalizuje sie stezonym, wodnym roztworem lugu sodowego. Wytracony su¬ rowy produkt rozpuszcza sie w chlorku metylenu, otrzymany roztwór suszy siarczanem sodu i za- 20 teza. Otrzymana w ten siposób surowa l-[p-<2-<2- metylomerkaptopropionamiido)-etylo)-fenylosulfony- lo]-!2-immo-3-!(4-metylocykloheksylo)-imidazolidyna, oczyszczona przez krystalizacje z octanu etylu wy¬ kazuje temperature topnienia 15(7'—tl)58°. 25 W analogiczny sposób otrzymuje sie z 44,5 g dwuchlorowodorku l-i[p-i(2-amino-etylo)-.fenylosul- fonylo] -2-imino-3-i[2-fenyloetylo)-iniidazolidyny i 16,0 g chlorku kwasu 3-etylo-merkaptopropiono- wego l-[p-i(2-i(3-etylomerkaptoipropionamiido)-ety- 30 lo-fenyloisulfonylo]H2-imino-3H(2^fenyloetylo)-imida- zolidyne, o temperaturze topnienia 102—il0'3°.Przyklad V. 41y5 g monohydratu dwuchloro¬ wodorku 1H[p-i(i2-aminoetylo)-fenylosulfonylo] -2- -imino-3-izobutyloimidazolidyny o temperaturze 35 topnienia T5il—152°, dodano w trakcie mieszania, do mieszaniny 500 ml chlorku metylenu i 100 ml 50°/o wodnego roztworu weglanu potasu. Otrzymanaj w ten sposób zawiesine miesza sie w ciajgu 30 miy nut. Nastepnie chlodzac lodem wkrapla sie «mm «i% roztwór 17,0 g chlorku kwasu 3-etylomerkaptoA proptonowego w 100 ml chlorku metylenu i mie¬ sza jeszcze w ciagu 30 minut. Faze organiczna oddziela sie, przemywa woda i odparowuje chlo- 45 rek metylenu. Otrzymana w ten sposób surowa lH[p-(2-(3-etylo-imer1kapto-propionamido)-etylo)Hfe- nylosulfonylo]^2-imino^3-izo:butyloimidazolidyna na¬ stepnie oczyszczona przez krystalizacje z octanu etylu, wykazuje temperature topnienia 135—137°. 50 W analogiczny isposób: a) Z 42,5 dwuchlorowodorku ,l-i[p-(2-amkioetylo)- -fenylosulfonylo] -2-imino- 3Hfll ,2-dwumetylobutylo)- -imidazolidyny i 115,0 g chlorku etylomerkaptoacety- lowego otrzymuje sie l-[p-i(:2-etylornerkaptoaceta- 55 midoetylo)Hfenylosulifonylo] - 2 - imino- 3- tylo'buitylo)-imidazolidyne, o temperaturze topnienia 75i—7,8°. Produkt surowy oczyszcza sie chromato¬ graficznie na 20^krotnej ilosci zelu krzemionko¬ wego (wielkosc ziarna 0,2—0,5 mm) przy czym 60 jako eluent stosuje sie chloroform -|- 5°/o metanolu a nastepnie krystalizuje z mieszaniny chlorek me¬ tylenu — eter. ib) Z 38,1 g dwuchlorowodorku l-[p-aminoetylo)- ¦4enylosulfonylo]-2^imino-3-allliloimidazolidyny o 05 temperaturze topnienia 232^233° i z 14,5 g chlorku73403 10 etylomerkaptoacetylu otrzymuje sie l-[p-<2-etylo- merkaiptoaceitamidoetylo)-fenyloisulfonylo]H2-imino- -3-alliloimitiazolSdyne o temperaturze topnienia 1<00—'102° {chromatograficzne oczyszczanie i krysta¬ lizacja analogiczna jak w przykladzie V a).Przyklad VI. Roztwór 42,3 g dwuchlorowo- droku 1 n\p- no-3-cykloheksyloiimidazolidyny (o temperaturze topnienia 247—250°) w .100 ml wody, zadaje sie 150 ml 2-normaLnego lugu sodowego a wydzielona wolna zasade przenosi sie do chlorku metylenu. Do wysuszonego siarczanem sodu roztworu chlorku metylenu dodaje sie, porcjami, w temperaturze pokojowej, 36 g kwasu 3-metylomerkaptopropdo- nowego i 60 g karbondwuimidu N,N'-dwucyklo- heksylowego. Mieszanine reakcyjna pozostawia sie w ciajgu 1 godziny w temperaturze pokojowej a na¬ stepnie odparowuje sie do sucha. Pozostalosc wy¬ trzasa sie z mieszanina octanu etylu i 2-normalne- go kwasu solnego. Nierozpuszczalny N,N'-dwucy- kloheksylomocznik odsacza sie, oddziela sie woda, kwasna faze i chlodzac lodem wydziela sie z niej wolna zasade, dodajac wodny, stezony roztwór lu¬ gu sodowego. Zasade przenosi sie do chlorku me¬ tylenu i po osuszeniu roztworu siarczanem sodu oddestylowuje rozpuszczalnik do sucha. Otrzymana w ten sposób surowa l-iDp-'(!2^(3Hmetylomerfcapto- propionamido)-etylo)-fenylosulfonylo] -2-imino-3-cy- kloheksyloimidazolidyna po przekrystalizowaniu z mieszaniny chlorku metylenu — octan etylu wy¬ kazuje temperature topnienia 100—162*.W analogiczny sposób: a) Z 87,1 g dwuchlorowodorku l-i[p-(2-aminoetyT lo)-fenylosulfonylo]-2-imiino-3-etyloimidazolidyna o temperaturze topnienia 242—244°, 45,0 g kwasu me¬ tylosulfonylopropionoweigo i 60,0 g karbondwuimi- ^u N^^dwucykloheksylowego otrzymuje sie l-[p- ^H(i3-metylosulfonylopropionaniido)-etylo)-fenylosul- fqnylo]-!2-imino-3-etyloimidazolidyne 6 temperatu¬ rze topnienia lfll—184° (krystalizacja z mieszaniny metanol—eter). b) Z 39,7 g dwuchlorowodoi lo)-fenylosulfonylo] -2-imino-3-lbutyloimidazolidyny o temperaturze topnienia 231—233°, 50,0 g kwasu 3-etylosulfonylopropionowego i 60,0 g karbondwu¬ imidu N,N'-dwucykloheiksylowego Otrzymuje sie l-,[p-(2-i(8-etylosulfonylopropionamido)-etylo)- -fenylosulfonylo]-i2-imi temperaturze topnienia 149—151°, po krystalizacji z metanolu.Przyklad VII. Roztwór 37,1 g l-[p-i(i2-amino- etylo)-fenylosu]fonylo]-!2-imino-3-etyloimidazolidyny w postaci dwuchlorowodorku o temperaturze top¬ nienia 242—1244°, w 100 ml wody, zadaje sie 150 ml 2-normalneigo lugu sodowego a wydzielona zasade przenosi sie do chlorku metylenu. Wysuszony siar¬ czanem sodu roztwór chlorku metylenu odparowu¬ je sie do sucha a (pozostalosc rozpuszcza w 300 ml czterowodorofuranu. Do uzyskanego roztworu do¬ daje sie porcjami, w temperaturze pokojowej, 36,0 g kwasu S-metylotiopropionowego i 60,0 g karbon¬ dwuimidu NyN^dwucykloheiksylowego. Mieszanine pozostawia sie w temperaturze pokojowej w ciagu 1 godziny, po czym odparowuje do sucha. Otrzy¬ mana 1- [p-2-3-metylotiopropioniamido)-etylo)-fe- nylosulfonylo] ^2-imino-3-etyloimidazolidyna, po przekrystalizowaniu z octanu etylu wykazuje tem¬ perature topnienia .1371—'130°. 5 Przyklad VIII. Roztwór 41,0 g dwuchlorowo¬ dorku 1-«[p-<2-amTnoetylo)-fenylosulfonylo]-2-imino- -3-cyklopentyloimidazolidyny o temperaturze top¬ nienia 270°, w 100 ml wody, zadaje sie 150 ml 2- normalnego lugu sodowego a wydzielona zasade io przenosi do chlorku metylenu. Otrzymany roztwór suszy sie siarczanem sodu, po czym chlorek mety¬ lenu oddestylowuje sie. Pozostalosc, l-<[p-{2-amino- etylo)-fenylosulfonylo]-^-aminoetylo)-fenylosulfony- lo] ^2-iimino-3-cyklopentyloimidazolidyne, rozpusz- 15 cza sie w 300 ml dioksanu. Do roztworu tego do¬ daje sie w terniperaturze pokojowej porcjami, 45,0 g kwasu 3-metylosuMonyloprOpionowegoi60,Og karbondwuimidu N^-dwucykloheksylowego. Mie¬ szanine reakcyjna pozostawia sie w temperaturze 20 pokojowej w ciaigu 1 godziny, po czym odparowuje do sucha. Uzyskana pozostalosc przerabia sie ana¬ logicznie jak w przykladzie VI. Otrzymana l-[p-{2- -i(3-metylosulfonylopropionamido)-etylo)-fenylosul- fonylo]-2-iminoH3-cyklopentyloimidazolidyna wyka- 25 zuje temlperature topnienia 180—'181°. (Krystaliza¬ cja z mieszaniny metanol—eter).Przyklad IX. Z 41^0 g dwuchlorowodor¬ ku 1-[p-(2-aminoetylo)-fenylosuilfonylo]-2-imino-3- 30 -cyklopentyloimidazolidyny o temperaturze topnie¬ nia 270° wytwarza sie roztwór w 200 ml wody, po czym dodaje 300 ml 2-normalnego lugu sodowego.Wydzielona w ten sposób zasade przenosi sie do chlorku metylenu, roztwór chlorku suszy siarcza- 35 nem sodu, nastepnie chlorek metylenu oddestylo¬ wuje sie. Pozostala w postaci oleju l-i[p-<:2-amino- etylo)-fenylosulfonylo] - 2 - imino-3-cykloperityfloimi- dazolidyne wytrzasajac miesza sie. w atmosferze azotu, w temperaturze 30—40° z 21,2 g estru ben- 40 zylowego kwasu metoksydwutiooctowego i ogrze¬ wa w ciajgu 1/2 godziny na lazni wodnej do tem¬ peratury 80°. W tym czasie znika zabarwienie dwutioestru i krystalizuje produkt reakcji. Powsta¬ jacy merkaptan benzylowy usuwa sie przez 4-fcrot^ 45 ne przemywanie porcjami po 100 ml, eteru nafto¬ wego. Otrzymana, surowa l-[p^(2-metoksytioaceta- midoetylo)-fenylosulfonylo]H2-imino-3-cyklopentylo- -imidazolidyna wykazuje temperature topnienia 1,27—ll28°, po przekrystalizowaniu z octanu etylu. 50 W analogiczny sposób z 42,4 g dwuchlorowodor¬ ku 1-)[pn(2-aminoetylo)nfenylosulfonylo] -2-imino-3- -cykloheitosylo-imidazolidyny o temperaturze topnie¬ nia 2471—'250° oraz 21,2 g esitru benzylowego kwasu mdtoksy-dwutiooctowego otrzymuje sie l-[p-(2-me- 55 toksytioacetamidoetylo)Hfenylasulfonylo] -2-imino-3- -cykloheksyloimidazolidyne o temperaturze topnie¬ nia 146^h147° Stosowany jako substrat ester benzylowy kwasu metoksydwutiooctowego mozna otrzymac wedlug oo nastepujacego sposobu: W mieszaninie 74 g meto- ksyacetonitrylu i 13,3 g merkaptanu benzylowego rozpuszcza sie w temperaturze ^10°, 3,8 g chloro¬ wodoru a otrzymany roztwór pozostawia sie w cia¬ gu kilku dni w temperaturze —5° do —ilO°, Otrzy- 65 mujac krystaliczna mase. Otrzymany •chlorowodo-11 73403 12 rek estru benzylowego metoksytioacetamidu prze¬ mywa sie eterem naftowym i suszy pod próznia.Substancja ta wykazuje temperature topnienia 137^141° (z rozkladem). lDo zawiesiny 23,2 g chlorowodorku estru benzy¬ lowego metoksytioacetamidu w 600 ml absolutnej pirydyny, stosujac chlodzenie mieszanina aceton— suchy lód, wprowadza sie az do wysycenia siarko¬ wodór. Nastepnie, calosc ogrzewa sie w tempera¬ turze 0° i miesza w tej temperaturze jeszcze w cia¬ gu 1 godziny. Po uplywie tego czasu, chlodzac lo¬ dem, wkrapla sie w ciagu 10 minut 120 ml wody, powstala emulsje wylewa do mieszaniny 276 ml stezonego kwasu solnego i 43i0 ml wody, a wydzie¬ lony czerwono-zólty olej ekstrahuje sie eterem.Roztwór eterowy przemywa woda i suszy siarcza¬ nem sodu. Pozostajacy po oddestylowaniu eteru, surowy ester benzylowy kwasu metoksydwutiooc- towego oddestylowuje sie w wysokiej prózni. Tem¬ peratura wrzenia produktu wynosi 110—120° pod cisnieniem 0,01 mm Hg.(Przyklad X. Analogicznie jak w przykladzie I, stosujac kazdorazowo 20,6 g karbondwuimidu NjiN'-dwucykloheksylowego: Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-[jp^(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] -2- i'mino-3-cykloheksyloimidazoli- dyny i 11,8 ig kwasu propoksyoctowego otrzymuje sie l-i[p-<2Hpropoksyacetamido)-etylo)-fenylosulfo- nylo]-2-imino-3Hcykiloheiksyloimidazolidyne, o tem¬ peraturze topnienia lOO^-flflfi0, Z 42^3 g dwuchlorowodorku l-[p-<2-aminoetylo)- ¦4enylosulfonylo] - 2-inuno-3K:ykloheksyloimidazoli- dyny i 11,8 g kwasu izo-propotasyoctowego otrzy¬ muje sie lnfip-(2- nylosulifonylOl^^imino-SHcyikloheiksyloimidazoliidyne o temperaturze topnienia lOGi—1167°.(Z 43,7 g dwuchlorowodorku 1^0p-<2-a«minoetyio)- -•fenylosulfonylol-a-imino-S^-me^yJocykloiheksylo)- -imidazolidyny i 10,4 g IlCwasu 3-metoksypropiono- wego otrzymuje sie l-iIp-^S^metoksypropionamido]- -etylo)-feinylosulfonylo] ^2-dmino- 3- (12-imetylocyklo- heksylo)-knidazoiidyne o temperaturze topnienia 130—1132°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-l[p-{2-aiminoetylo)- -nfenylosulfonylo] - 2- imino^-cykloheksyloimidazoli- dyny i 11,8 g kwasu etoksypropionowego otrzymu¬ je sie l-<0p- sulifonylo]-2-imino-3-cyklohekByloimidazo!lidyne, o temperaturze topnienia 130—il32°.Z 43,7 dwuchlorowodorku l^tp^-aminoetylo)- -ifenylosu!lfonylo]-2-imino-.3-i(2^me]tylocyklaheksylo)- -imidazolidyny i 13/2 g kwasu 3-izopropoksypropio- nowego otrzymuje sie l-(p-i(2-(3-izopropoksypropio- namido)-etylo)-fenylosulfonylo] -^2-imino - 3 -<<2-mety- locykloheksylo)-imidazolidyne, temperatura topnie¬ nia 120^121°.•Z 39,7: g l-i[p-<2-aminoetylo)-fenylosuMonylo]-l2- -imino^3MlI-rz-butyloimidazolidyny w postaci dwu¬ chlorowodorku i 10,6 g kwasu metylomerkaptoocto- wego otrzymuje sie l-:[p-(2-metylomerkaptoaceita- mido)-etylo)-fenylosulfonylo]-2-imino-3HliI-rz.-ibuty- loimidazolidyne, temperatura topnienia 104—lOS^C.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-.[jp^(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] - 2 -imino-3-cykloheksyloimidazoli- dyny i 12,0 g kwasu etylomerkaptooctowego otrzy¬ muje sie l-[p-(2-(etylomerkaptoacetamido)-etylo)- -fenylosulfonylo]-i2-imino - 3 -cykloheksyloimidazoli- dyne, temperatura topnienia 12(8—.130°. 5 Z 39,7 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoetylo)- -lenylosuMonylo] - 2-imino-3^II-rz.- dyny i 10,6 g kwasu 2Hmetylomerkaptopropiono- wego otrzymuje sie l-i[p-'(2-matylomerkaptopropio- noamido) - eitylo) -fenylosulfonylo] - 2 - imino-3-II-rz.- io -ibutyloimidazolidyne, temperatura topnienia 113— 115°.Z 40,9 g dwuchlorowodorku l-[p-<2-aminoetylo)- -(fenylosulfonylo] -2-imino - 3-cyklopentyloimidazoli- dyny i 10,6 g kwasu 3-metylomerkaptopropiono- 15 wego otrzymuje sie l-.tp-{2-(3Hmetylomerkaptopro- pionamido)-etylo)-fenylosulfonylo]-2-imino-3-'cyklo- pentyioimidazolidyne o temperaturze topnienia 132^1i33°C.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoe'tylo)- 20 -,fenylosulfonylo] -2 -imino-3-cykloheksyloimidazoli- dyny i 16,2 g kwasu 3-III-rz.-butylomer£aptopro- pfionowego otrzymuje sie l-[p-(2-<3-III-rz.-butylo- merkaptopropionamido)-etylo)-fenylosulfonylo]-2-i- mino-3-cykloheksyloimidazolidyne, o temperaturze 25 topnienia 142—<1460.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-|jp-(2-aminoety]o)- -4enylosulfonylo] - 2 -imino-3-cykloheksyloimidazoli- dyny i 13,4 g kwasu propylomerkaptooctowego otrzymuje sie l-[p-<2-propyloacetamido)-etylo)-fe- 30 nylosulfonylo]-i2-imino-3-cykloheksyloimidazolidyne o temperaturze topnienia 110—1111°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-0p-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] - 2- imino-3-cykloheksyloimidazoli- dyny i 13,4 g kwasu izopropylomerkaptooctowego 35 otrzymuje sie i-i|jp-<2-izopropylomerkaptoacetanii- do)-etylo-fenylosulfonylo] -2-imino-Sf-cykloheksyloi- midazolidyne o temperaturze topnienia 125—'126°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-[p-{2-aminoetylo)- -4enylosulfonylo] - 2 -imino-3-cykIoheksyloimidazoli- « dyny i 14,8 g kwasu HI-rz.Hbutylomerkaptoocto^ wego otrzymuje sie l-i[jp-{l2^1'II-rz.-butylomerkap- toacetamido)-etylo)-fenylosulfonylo] - 2-imino-3-cy- kloheksyloimidazdlidyne o temperaturze topnienia 140—il41V 45 z 35,5 g dwuchlorowodorlku l-Dp-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo]-2-iminoH3-metyloimidazolidyny i 13,4 g kwasu 2-etylomerkaptopropionowego otrzy¬ muje sie l-Qp-i(2-<2-etylomerkaptopropionamido)- -etylo)-fenylosulfonylo] -2-imino- 3-metyloimidazoli- 50 dyne o temperaturze topnienia 140^-1142^0!.Z 39,7 g dwuchlorowodorlku l-[p-{2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] -2-imino -3- izobutylohnidazolidyny i 16t6 g kwasu 3-etylosulfonylopa:opionowego otrzy¬ muje sie l-[p^(:2-i(3-etylosulfonylo-propionami(do)- 55 -etylo)-ifenylosulfonylo]-2-iminOH3-izobutyloimidazo- lidyne o temperaturze topnienia 176—177p.Z 40,9 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoetylo)- -tfenylosulfonylo]- 2-imino - 3 -cyklopentyloimidazoli- dyny i 13,4 g kwasu metylosulfonylooctowego 60 otrzymuje sie l-i[p-i(i2H(metylosulfonyloacetamido)- -etylo)-ifenylosulfonylo]- 2-imino-3-cyklopentyloimi- dazolidyne o temperaturze topnienia 1417°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-[p-<2-aminoetylo)- nfenylosulfonylo] - 2 - imino-3-cykloheksyloimidazoli- «5 dyny i 15,2 g kwasu etylosulfonylooctowego otrzy-73403 13 14 muje sie l-[p-{2-(etylosulfonyloacetamido)-etylo)- -nfenylosulfonylo]-2-imino- 3 -cykloheksyloimidazoli- dyne o temperaturze topnienia 144^-1146°.Z 35,5 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoetylo)- -fenylosuifonylo]-i2-imino-3-metyloimidazolidyny i 5 16,6 g kwasu 2-etylosulfonylopropionowego otrzy¬ muje sie l-[p^(2-!(2-etylosulfonylopropionamido)- -etylo) -fenylosuifonylo] -2-i|mino-3-metyloimidazoli- dyne o temperaturze topnienia ,162—il63°.Z 30,7 g dwuchlorowodorku l-[jp-<2-aminoetylo)- io nfenylosulfonylo]-fc-imino - 3 - izobutyloimidazolidyny i 15,0 g kwasu 3-etylosulfonylopropionoweigo otrzy¬ muje sie l-.[p^(i2-0-etylosulfinylopropionamido)- -etylo)-fenylosulfonylo]-2-imino-3-izObutyloimidazo- lidyne o temperaturze topnienia 141—il43°. 15 Z 40,9 g dwuchlorowodorku l^[p-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo]- 2-imino- 3 -cyklopentyloimidazoli- dyny i 12;2 g kwasu metylosulfinylooctowego otrzymuje sie l-[p-<2^(metylosulfmyloacetamido)- -etylo)- fenylosuifonylo] -<2-imino-0-cyklopentyloimi- 20 dazolidyne o temperaturze topnienia 141—142°.Z 40,9 g dwuchlorowodorku l-[p-{2-aminoetylo)- -fenylosuifonylo] - 2- imino-3-cyklopentyloimidazoli- dyny i 13,6 g kwasu 3-metylosulfinylopropionowe- go otrzymuje sie 14p-'C2-{3-metylosulfinylopropio- 25 naimido)-etylo)-fenylosulfonylo]-2-imino-3-cy'klopen- tyloimidazolidyne o temperaturze topnienia 146— 147°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku (l-[p-<2-aminoetylo)- nfenylosulfonylo]-2-imino - 3 - cykloheksyloimidazoli- 30 dyny i 13,6 g kwasu ertylosulfanylooctowego otrzy¬ muje sie l^[jp^2-{etylosulfmy]0acetamido)-etylo)- -fenylosulfonylo]-2-imino - 3 -cykloheksyloimidazoli- dyne o temperaturze topnienia 133—«li34°.Z 42,3 g dwuchlorowodorku l-[p^(2-aminoetylo)- 35 -fenylosuifonylo]^2-imino- 3-cyklóheksyloimidazoli- dyny i 17,-8 g kwasu 3^ert.-butylosulfmylopropio- nowego otrzymuje sie l-[p-<2-<3HllI-rz.-ibutylosulfi- nylopropionamido)-etylo)-fenylosuifonylo] - 2 -imino- -3-cykloheksyloimidazolidyne o temperaturze top- 40 nienia 125^127°.Z 4$,7 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminopropy- lo)Hfenylosulfonylo]-i2-imino-3-cykloheksyloimidazo- lidyny i 9,0 g kwasu metoksyootowego otrzymuje sie ln[p-{2-((metoksyacetamido)ipropylosulfonylo]-2- 45 -imino-3^ykloheksyloimidazolidyne o temperatu¬ rze topnienia 120—tiaiP.Z 43,7 g dwuchlorowodorku l-[jpH(2-aminoetylo)- -(fenylosuMonylo]-2-iminoH3-cykloheksylo -4-metylo- imidazolidyny i 10,4 6 kwasu ^etoksyootowago w otrzymuje sie l-i[p^(i2- nylc«ulfonylo]H2-imino-Q-cyklohekBylo-4-meityloimi- dazolidyne o temperaturze topnienia lilS—11.7?.Z 43,7 g dwuchlorowodorku l-<|jp-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] -2-imino-3 -cyklopentylo -4-etyloi- 55 midazolidyny i 13,4 g kwasu 3-etylomerkaptopro- pionowego otrzymuje sie l-i[p^(2-<3-e(tylomerkapto- propionamido)-etylo)Hfenylosulfonylo]-2-imino-3-cy- klopentylo-4-etyloimidazolidyne w postaci oleju.Z 43,7 g dwuchlorowodorku l-i[p-<2-aminoetylo)- 60 -fenylosuifonylo] -:2-imino-3-cyklopentyloimidazoli- dyny i 12,0 g kwasu metylomerkaptopropionowego otrzymuje sie ln[p-(2-metylomerkaptopropionami- do)-etylo)-fenylosulfonylo] -2-imino-3-cykloheptylo- imidazolidyne o temperaturze topnienia 167—169°.Z 43,1 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo]-2-imino-3-ibenzyloimidazolidyny i 12,0 g kwasu 2-metylomerkaptopropionowego otrzy¬ muje sie l-[p-<2-<2-meitylomerkaptopropionamido)- -etylo)nfenylosulfonylo]-2-imino- 3-benzyloimidazoli- dyne o temperaturze topnienia 141—143°.Z 44,6 g dwuchlorowodorku l-[p-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo]-2Jimino-3-<^-fenyloetylo)-imidazo- lidyny i ,10,4 g kwasu 3-etylomerkaptopropionowe- go otrzymuje sie l-{p-(2-(3-etylomerkaptopropio- namido)-etylo)-fenylosulfonylo] - 2 -imino-3-(jff-feny- loetylo)-knidazolidyne o temperaturze topnienia 102^103°.Z 424 g dwuchlorowodorku l-[jp-(2-aminoetylo)- -fenylosulfonylo] - 2-imino - 3-(cykloheksen-3-ylo-l)- -imidazolidyny i 9,0 g kwasu metoksyoctowego otrzymuje sie il-,[p-<2-metoksyacetamido)-etylo)-fe- nylosulfonylo] -2-imino-3-(cykloheksen-3-ylo- l)-imi- dazolidyne. PL PL