PL218791B1 - Izolowane przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen, zawierająca je kompozycja farmaceutyczna i sposób dostarczania przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest izolowane przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen, zawierająca je kompozycja farmaceutyczna i sposób dostarczania przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen.

Cytokiny pokrewne z czynnikiem martwicy nowotworu (TNF) są nadrodziną białek, które mają szeroki wachlarz funkcji, w tym funkcje mające związek z regulacją odporności i regulacją apoptozy. TWEAK (podobny do TNF słaby induktor apoptozy) jest członkiem tej nadrodziny.

Przeciwciała przeciw TWEAK można stosować do leczenia różnorodnych stanów i zaburzeń np. zaburzeń zapalnych, zaburzeń neuronalnych lub innych zaburzeń tu opisanych. Gdy jest stosowane do leczenia ludzi, przeciwciało jest korzystnie ludzkim, humanizowanym lub innym skutecznym przeciwciałem ludzkim.

Niniejszy wynalazek dostarcza izolowanego przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen zawierającego sekwencję domeny zmiennej łańcucha ciężkiego immunoglobuliny i sekwencję domeny zmiennej łańcucha lekkiego immunoglobuliny, które mogą tworzyć miejsce wiązania antygenu, które wiąże ludzki TWEAK (TNF-podobny słaby induktor apoptozy), przy czym sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała obejmuje następujące regiony determinujące dopasowanie (CDR):

CDRH1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:4;

CDRH2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:5;

CDRH3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:6 lub 7; i przy czym sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego obejmuje następujące CDR:

CDRL1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:11;

CDRL2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:13 i

CDRL3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:15.

Korzystnie przeciwciało według wynalazku lub jego fragment wiążący antygen obejmuje następujące CDR-y z łańcucha lekkiego i trzy CDR-y z łańcucha ciężkiego:

CDRH1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:1;

CDRH2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:2;

CDRH3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:3;

CDRL1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:8;

CDRL2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:9 i

CDRL3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:10.

Korzystnie przeciwciało lub fragment wiążący antygen jest zrekombinowaną pełnej długości IgG.

Korzystnie obejmuje ludzki region Fc.

Korzystnie przeciwciało lub fragment wiążący antygen obejmuje ludzki region Fc z jedną lub więcej substytucjami w sekwencji aminokwasowej regionu Fc typu dzikiego.

Korzystnie przeciwciałem lub fragmentem wiążącym antygen jest Fab lub scFv.

Korzystnie przeciwciało lub fragment wiążący antygen obejmuje regiony zrębowe, które są co najmniej w 90% identyczne z regionami zrębowymi ludzkiej linii płciowej.

Korzystnie sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego przeciwciała obejmuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją Vk1 podgrupy linii płciowej; w co najmniej 95% identyczne z sekwencją DPK9; w co najmniej 95% identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 17, 19, 22, 23, 25, 26, 51, 61 i 63 lub są identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 17, 19, 22, 23, 25, 26, 51, 61 i 63.

Korzystnie sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są co najmniej 95% identyczne z sekwencją VHI podgrupy linii płciowej; w co najmniej 95% identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 27-43, 46-50 i 59, lub które są identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 27-43, 46-50 i 59.

Korzystnie sekwencja łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje SEK. ID. NR:64, a sekwencja łańcucha lekkiego obejmuje SEK. ID. NR:66 lub SEK. ID. NR:68, bardziej korzystnie SEK. ID. NR:68.

Korzystnie przeciwciało lub fragment wiążący antygen są derywatyzowane lub połączone funkcjonalnie z jedną lub więcej inną cząsteczką, bardziej korzystnie cząsteczki stanowią przeciwciała lub ich fragmenty wiążące antygen.

PL 218 791 B1

Korzystnie domena zmienna łańcucha ciężkiego przeciwciała obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:27, SEK. ID. NR:28, SEK. ID. NR:29, SEK. ID. NR:30, SEK. ID. NR:31, SEK. ID. NR:32, SEK. ID. NR:33, SEK. ID. NR:34, SEK. ID. NR:35, SEK. ID. NR:36, SEK. ID. NR:37, SEK. ID. NR:38, SEK. ID. NR:39, SEK. ID. NR:40, SEK. ID. NR:41, SEK. ID. NR:42, SEK. ID. NR:43, SEK. ID. NR:44, SEK. ID. NR:45, SEK. ID. NR:46, SEK. ID. NR:47, SEK. ID. NR:48, SEK. ID. NR:49; a domena zmienna łańcucha lekkiego obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:17, SEK. ID. NR:18, SEK. ID. NR:19, SEK. ID. NR:20, SEK. ID. NR:21, SEK. ID. NR:22, SEK. ID. NR:23, SEK. ID. NR:24, SEK. ID. NR:25, SEK. ID. NR:26.

Korzystnie domena zmienna łańcucha ciężkiego jest w co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:50 lub SEK. ID. NR:59.

Korzystnie domena zmienna łańcucha lekkiego jest w co najmniej 90% identyczna z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:51, SEK. ID. NR:61 lub SEK. ID. NR:63.

Korzystnie domena zmienna łańcucha ciężkiego jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:50, lub SEK. ID. NR:59, a domena zmienna łańcucha lekkiego jest w co najmniej 90% identyczna z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:51, SEK. ID NR:61 lub SEK. ID. NR:63.

Korzystnie łańcuch ciężki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:64.

Korzystnie łańcuch lekki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:66 lub w SEK. ID. NR:68. Korzystnie łańcuch ciężki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:64, a łańcuch lekki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją przedstawioną w: 66 lub w SEK. ID. NR:68.

Przeciwciało jest wiążącym antygen fragmentem przeciwciała pełnej długości np. Fab, F(ab')2, Fv lub fragmentem jednołańcuchowym Fv. Typowo, przeciwciało jest przeciwciałem pełnej długości. Przeciwciało może być przeciwciałem monoklonalnym lub przeciwciałem monoswoistym. Na przykład, przeciwciało jest w kompozycji, która obejmuje mniej niż 20 innych gatunków przeciwciał przeciw TWEAK np. w kompozycji, która nie zawiera innych gatunków przeciwciała przeciw TWEAK.

Przeciwciało może być skuteczne dla ludzi. „Skuteczne dla ludzi” przeciwciało jest przeciwciałem, które obejmuje wystarczającą ilość pozycji aminokwasów ludzkich, tak że przeciwciało nie wzbudza odpowiedzi immunogennej u zdrowych ludzi. Korzystnie białko nie wywołuje odpowiedzi przeciwciała neutralizującego np. odpowiedzi przeciwciała ludzkiego anty mysiego (HAMA). HAMA może być problematyczne w kilku okolicznościach, np. jeżeli konieczne jest powtarzalne podawanie przeciwciał np. w leczeniu przewlekłego lub nawracającego stanu chorobowego. Odpowiedź HAMA może sprawić, że powtarzalne podawanie przeciwciała staje się potencjalnie nieskuteczne z powodu wzrostu klirensu przeciwciała z surowicy (patrz np. Saleh i wsp., Cancer Immunol. Immunother., 32:180-190 (1990)) jak również z powodu potencjalnych reakcji alergicznych (patrz np. LoBuglio i wsp. (1986) Hybridoma, 5:5117-5123).

Na przykład, przeciwciało może być przeciwciałem ludzkim, humanizowanym, z przeszczepionym CDR, chimerycznym, zmutowanym, z dojrzałym powinowactwem, deimmunizowanym, syntetycznym lub w inny sposób wytworzonym in vitro przeciwciałem i ich kombinacją. W jednym wykonaniu przeciwciało przeciw TWEAK jest przeciwciałem humanizowanym.

Łańcuchy ciężki i lekki przeciwciała przeciw TWEAK mogą być zasadniczo pełnej długości. Białko może obejmować co najmniej jeden, korzystnie dwa kompletne łańcuchy ciężkie i co najmniej jeden, a korzystnie dwa, kompletne łańcuchy lekkie lub może obejmować fragment wiążący antygen (np. Fab, F(ab')2, Fv lub jednołańcuchowy fragment Fv) w jeszcze innych wykonaniach przeciwciało ma region stały łańcucha ciężkiego wybrany z np. IgG1, IgG2, IgG3, IgG4, IgM, IgA1, IgA2, IgD i IgE, konkretnie wybrany z np. IgG1, IgG2, IgG3 i IgG4, bardziej konkretnie IgG1 (np. ludzka IgG1). Typowo, stały region łańcucha ciężkiego jest ludzką lub modyfikowaną postacią ludzkiego regionu stałego. W innym wykonaniu przeciwciało ma region stały łańcucha lekkiego wybrany np. z łańcucha kappa lub lambda, szczególnie kappa (np. ludzki kappa).

Białko może obejmować jedną z następujących sekwencji:

PL 218 791 B1 • DIVMTQTPLSLPWPGSPASISCRSSQSLVSSKGNTYLHWYLQKFGQSP GLL1YKV3NRFSGVPDRFSGSGSGTDFTLKXSRVEAĘDVGVYYCSQSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 17) • DIVMTQTPLSLPVTPGEPA3 ISCRSSGSLVSSRGimLHWYLQKPGQSP QŁLIYKVSNPPSGW0RPSGSGSGI13FTŁKISRVEAEPVGVyYCSGSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 18) • DVVMTQSPLSLPVTIX%PASISCRSSGSLVSSKGłrrnSWFQQRPGQSP rrliykvsnrfsgvpdrfsg5gsgtdftlxisrveaedvgvyycsqsth PPRT (SEK. ID. Nr: 19) • DWMTOSPLSLPWLGęPASISCRSSOSLYSSKGb^YLHWFOęRPGGSP _ERLIY_KVS_ii_RFSaVp_I)j_łFS_GSGSGTDFTLKISRVE3lEDVGVYYCSQS'rH PPRT (SEK, ID. Nr; 20) • DZVfmZTPI^I5VTPGQPASISC^SGSLVSSEGWrYIiHWYŁQiaPGQSP

GLLIYKVSNRFSGVPDRFSGSGSGTDFTŁKISRVRAEX>VGVYYCSQSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 21)

DIVNTGTPLSLSVTPGQPASISCRSSQSLVS3KGNTYLHWYLQKPGQPP GLIiIYKV3NRFSGVPDRFSGSGSGTDFTLKXSRVEAEDVGVYYCSGSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 22) • DIV?4TQSPLSLPVTPG3PASISCRSSQSLVSSKGNTYLHWYLQKFGQSP QI,LIYKVSNRFSGVPDR?3GSGSGTDFTLKISRVSAEDVGWYCSQSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 23) • DIVMTGSPLSLJm?PGlPASISCRSSQSŁVSSKGNTYŁIWŁQKPGQSP QLX«I YKVSNRFSGVPDRFSGSGSGTDFTLKI SRVEAEDVGVYYCS QSTH FPRT (SEK. ID. Nr: 24) » DIWTQTPX»SSPVTWP>GlSCRSSGSŁVSSKGirmaMLGGRPGGPP RŁLIYKV3HRFSGVPDRFSGSGAGXTiFTŁKISRVRAEDVGVYYCSGSTH ppRT (SEK. ID. Nr: 25)

DIQxMTQSPSSL3ASVGDRVTITCRSSQSLVSSKGNTYLHWYGQKPGKAP KLLIYKVSi®FSGVPSRFSGSGSGTDFniTISSlX2PEDPATYYCS0STH FPRT (SEK. ID. Nr: 26)

PL 218 791 B1 lub sekwencję która ma mniej niż osiem, siedem, sześć, pięć, cztery, trzy lub dwie zmiany (np. substytucje, insercje lub delecje, np. konserwatywne substytucje lub substytucję reszty aminokwasowej przy odpowiadającej pozycji w P2D10, huP2D10-L1 lub huP2D10-L2). Przykładowe substytucje są przy jednej z następujących pozycji Kabata: 2, 4, 6, 35, 36, 38, 44, 47, 49, 62, 64-69, 85, 87, 98, 99, 101 i 102. Substytucje mogą, na przykład, zastępować jeden lub więcej aminokwasów z P2D10 w odpowiadających pozycjach w regionie zrębowym np. ludzkim regionie zrębowym np. w FR2 (np. w pozycji 46 na Phe zgodnie z kolejną numeracją) i w FR3 (np. w pozycji 87 na Phe).

Białko może obejmować jedną z następujących sekwencji w domenie zmiennej łańcucha ciężkiego:

• QVQLVQSGAEVKKPGASVKVSCKASGFTFSRYAMSWVRQAPGQGLEWMG ElSSGGSYPYYPDTVTGRVTMTRDTSISTAYMELSRLRSDDTAVYYCAR VLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 27) • QVQLVQSGAEVKKPGASVKVSCKASGFTFSRYAMSWVRQAPGQRLEWMG ElSSGGS YPYYPDTVTGRVTITRDTSASTAYMELSSLRSEDTAVYYCAR VLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 28) • QVQLVQSGAEVKKPGASVKVSCKASGFTFSRYAMSWVRQATGQGLEWMG EXSSGGSYPYYPDTVTGRVTMTRNTSISTAYMELSSLRSEDTAVYYCAR VLYYDYDGDRIE <^SEK· ^ID· Nr: 29) • QVQLVQSGAEVKKPGASVKVSCKASGFXTSRYAMSWVRQAPGQGLEWMG eissggsypyypdtvtgrvtmttdtststaymelrslrsddtavyycar

VLYYDYDGDRXE (SEK. ID. Nr: 30) • QVQLVQSGAEVKKPGASVKVSCKVSGFTFSRYAMSWVRQAPGKGLEWMG EISSGGSYPYYPDTVTGRVTMTEDTSTOTAYMELSSLRSEDTAVYYCAT VLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 31)

PL 218 791 B1 • QMQLVQSGAEVKKTGSSVKV£CKASGPTFSRYAMSiWRGAPGQALEWMG SIS£GGSYPYYPDTVTGRVTITRDR£MSTAYMEŁSSLRSEDTAMYYCAR

VL¥YBYDGDRIB (SEK. ID. Nr: 32) • QVQLVQSOAEVKKP(5ASVKVSCKASGFTFSRYAKSWRQAPGgGLBWX(iG

BISSGGSYPYYPDTVTGRVT«TSazrSTSTra«SLSSI«RŚBIłrAVYYCAR ¥ŁYYDYDGDR£E ^<SEK* ^ID· ^{Nr: 33}>

• QMQIiVQSGPBVKK>GTSVRVSCKASGFTPSRYAMSWRQARGQRLEWIG BISSGG£YPYYPDTVTGRVTITRDMSTSTAYM3LSSŁRSEDTAVYYCAA YLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 34) • BVQLVBSGGGLVQPGGSLRŁSC:AASGFTFSRYAMgWRQAPGKGLEWA ΕΤί53αα3ΥΡΥΎΡ0Τ™ΚΓΤΓ3Κ3ΝΑΚΝ3ΕΥΐχ:'ΜΝ3^^ΕΙ>ΤΑνΥΥσΑΚ VLYTOYDGDRIE <^SEK· ^ID- Nr: 35) • EVQLV3SGG0 LVQPGRSLRLS CAASGFTFSRYANSWVRCAPGK.GLSWV S EISSGGSYPYYPDWTGRFTISRDKAOSLYEGMNSŁRABDTALYYCAK DYLYYDYDGDRIE <^SEK· ID· Nr: 36) » QVGIiVSSGG0I»VKPGG3IJiLSCAAJSGFTFSR¥AMSWIROatPG KGLEWS BISSGGSYPYYPDTVTGRFTIS3U3WA3GiSŁYX^MNSI»RAEEXrAVYYCAR YLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 37} • ^ΟΕνΐ8<3ααΐνΧΡθαδΙιία3αΑΑδ0Γ^Τ3ΒΪΑΜ3ΗνΗθΑΡακαΐΒΝΥα ElSSGGS y?YYPDTVT3RFTI S RDDSKNTLYŁQMHSLKTBDTAVYYCTT 7LYYDYDGDRIE (SEK. ID, Nr: 38) » BVQbVBSGGGYVRPGGSLRLSCAASGFTPSRYAMSWVRQAPGKGŁEWS ΒΙ33αθ8ΥΡΥΥΕ·ΟΤνΥ0ΕΡΤΙ.3ϊ®ΝΑΚίϊ3ΙΥΕαΜΪ331ιΗΑΕ0ΤΑΕΥΗ0ΑΕ VLYYDYBGDRIE (SEK. ID. Nr: 39) • WgLVBSGGGLVKPGGSLRLSCAASGFTFSRYAMSWVRQAPGKGŁBWVS BISSmSYPYYTDTVTGRFTISRDSAKNSIiYLQMirSLtlAfiDTAVYYCAR VLYYDYDGDRIB (SEK. ID. Nr: 40)

EVQhŁBSGGGŁVQPGGS'LRBSCAASGFTFSRYAMSWVRQAPGKGLBWYS

EISSGGS¥P¥¥FDWTORFTISRD»SKmijYLQMMSI&AEDTAVyYCAK

VŁYYDYDGDRIB (SEK. ID. Nr: 41)

PL 218 791 B1 • QVGŁVESGGGWGPGRBLRliSCAASGF^,rFSRYAMSWVRGAPGKGLBfVA

ΕΙΒΒΟβΒΥΡΥΥΡβ^ΤαΡΡΤΙΒΗΕϊΝΒΚΙίΤϊιΥΙιαΜΚΒΧίΕΑδΒΙΑνΥΥϋΑΚ

VLYYDYDGDRIB iSEK. ID. Nr: 42) • QVOLYBSG0GWQPGRSliRl4SG&ASGFTFSRYAMSWVRQAPGXGLBWV&

EISSGGSYPYYPDT\n?GRFTTSRDNSKirrLYLQMNSLRABDTAVYYCAR

VI»Y¥D¥DGDRIB <^SEK· ^ID· Nr: 43) • GVGŁVBSGGGWGPGRSXJILSCAASGFTPSRYAMSWRGAPGKGLEWVA

SISSGGSYPYYPDTYTGRFTISRDKSiOTLYLiWSLRABDTAyYYCAK

7LYYDYDGDRIE <^SEK- ^ID· Nr: 44) • 0ν0ΤνΕ5ΟΟθννςΡ8Η8ΏΚΤ3αΑΑ3αΡΤΡΒΚΥΑΜδΐ<νΚΟΑΡσκσ^Ε^νΑ

EISSGGBYPYODTWGRFTISRmSKmiiYIOeNSIJŁAEDTAYYYCAR

VLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 45) • evglvssggotvqpggslrłscaabgfitsryamswvrqapgkglews

EISSGGSYFrYPDWTGRFTISRDNSKŃSLYŁOMSrSLRTEDTAŁYYCAK

DVLYYDYDGDRIE (^SEK· ^ID· Nr: 46) • ΞνΟ^νΒΒΒΘα^ΟΡΟΟ,ΒΙιϊΠιΒΟΑΑΒΟΡΤΡΒΒΥΑΜΒΗνΚβΑΡΟΚΟΙίΕΗνΒ

BISSGGSYPYYTDWrGRFnSRDSAOSŁYXiGHKSŁRDEDTAVYYCAR

YLYYDYDGERIE ^iSEK- ^ID· ^{Nr: 47}>

« Εν^ΜΕΒαθΟΙαν(3ΡαΚ31ιΒΕ3σϊΆ33ΡΤΚ3ΕΥΑΜ3ΜΡΚ0ΑΡα^ΕΕ^νΌ

BIBSGGSYPYYPDTVTGRPriSRDGSKSJAYX4^HSLKTEa3TAVYYCTR

VLYYDYDGDRIE (SEK. ID. Nr: 48) • WQLWS<^LVQPGGBLRLSCAASGFTFSRYAMSWTOQAPGKGŁEY^

SISSGGSYPYYPDWTGRFTISRDNSOiTljYrjOF^GSIiRAErjMA^fCAR

YLYYDYOGDRIE l(SEK. ID. Nr: 49) lub sekwencję, która ma mniej niż osiem, siedem, sześć, pięć, cztery, trzy lub dwie zmiany (np. substytucje, insercje lub delecje np. konserwatywne substytucje lub substytucję reszty aminokwasowej w odpowiadającej pozycji w P2D10). Przykładowe substytucje są w jednej z następujących pozycji Kabata: 2, 4, 6, 25, 36, 37, 39, 47, 48, 93, 94, 103, 104, 106 i 107. Substytucje mogą, na przykład, zastępować jeden lub więcej aminokwasów z P2D10 w odpowiadających pozycjach w regionie zrębowym np. w ludzkim regionie zrębowym.

W jednym wykonaniu, zrąb łańcucha ciężkiego (np. FR1, FR2, FR3 pojedynczo lub sekwencja obejmująca FR1, FR2 i FR3, ale z wyłączeniem CDR-ów) obejmuje sekwencję aminokwasową, która

PL 218 791 B1 jest w co najmniej 80%, 85%, 90% 95%, 97%, 98%, 99% lub więcej identyczna ze zrębem łańcucha ciężkiego jednej z następujących sekwencji z linii płciowej segmentu V: DP-25, DP-1, DP-12, DP-9, DP-7, DP-31, DP-32, DP-33, DP-58, DP-54, innej sekwencji z linii płciowej podgrupy VH I, innej sekwencji z linii płciowej podgrupy VH III lub innego genu V, który jest kompatybilny z kanoniczną strukturą klasy 1-3 (patrz np. Chothia i wsp. (1992) J. Mol. Biol. 227:799-817; Tomlinson i wsp. (1992) J. Mol. Biol. 227:776-798). Inne zręby kompatybilne z kanoniczną strukturą klasy 1-3 obejmują zręby z jedną lub więcej z następujących reszt zgodnie z numeracją Kabata: Ala, Gly, Thr lub Val w pozycji 26; Gly w pozycji 26; Tyr, Phe lub Gly w pozycji 27; Phe, Val, Ile lub Leu w pozycji 29; Met, Ile, Leu, Val, Thr, Trp lub Ile w pozycji 34; Arg, Thr, Ala, Lys w pozycji 94; Gly, Ser, Asn lub Asp w pozycji 54 i Arg w pozycji 71.

W jednym wykonaniu zrąb łańcucha lekkiego (np. FR1, FR2, FR3, pojedynczo lub sekwencja obejmująca FR1, FR2 i FR3, ale z wyłączeniem CDR-ów) obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest w co najmniej 80%, 85%, 90% 95%, 97%, 98%, 99% lub więcej identyczna ze zrębem łańcucha lekkiego sekwencji z linii płciowej podgrupy VkII lub jednej z następujących sekwencji z linii płciowej segmentu V: A17, A1, A18, A2, A19/A3, A23, sekwencji z linii płciowej podgrupy VkI (np. sekwencja DPK9) lub innego genu V, który jest kompatybilny z kanoniczną strukturą klasy 4-1 (patrz, np. Tomlinson i wsp. (1995) EMBO J. 14:4628). Inne zręby kompatybilne z kanoniczną strukturą klasy 4-1 obejmują zręby z jedną lub więcej z następujących reszt zgodnie z numeracją Kabata: Val lub Leu lub Ile w pozycji 2; Ser lub Pro w pozycji 25; Ile lub Leu w pozycji 27b; Gly w pozycji 29; Phe lub Leu w pozycji 33; i Phe w pozycji 71. Ponadto, zgodnie z numeracją Kabata w pozycji 48 może być Ile lub Val.

W innym wykonaniu zrąb łańcucha lekkiego (np. FR1, FR2, FR3, pojedynczo lub sekwencja obejmująca FR1, FR2 i FR3 ale z wyłączeniem CDR-ów) obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest w co najmniej 80%, 85%, 90% 95%, 97%, 98%, 99% lub więcej identyczna ze zrębem łańcucha lekkiego sekwencji z linii płciowej podgrupy VkI np. sekwencji DPK9.

W innym wykonaniu, zrąb zmienny łańcucha lekkiego lub ciężkiego (np. region obejmujący co najmniej FR1, FR2, FR3, pojedynczo lub sekwencję obejmującą FR1, FR2 i FR3, i ewentualnie FR4) może być wybrany spośród (a) zrębu zmiennego łańcucha lekkiego lub ciężkiego obejmującego co najmniej 80%, 90%, 95% lub korzystnie 100% reszt aminokwasowych ze zrębu zmiennego ludzkiego łańcucha lekkiego lub ciężkiego np. resztę ze zrębu zmiennego łańcucha ciężkiego lub lekkiego z ludzkiego dojrzałego przeciwciała, ludzkiej sekwencji z linii płciowej, ludzkiej sekwencji konsensusowej lub ludzkiego przeciwciała tu opisanego; (b) zrębu zmiennego łańcucha lekkiego lub ciężkiego obejmującego od 20% do 80%, 40% do 60%, 60% do 90% lub 70% do 95% reszt aminokwasowych ze zrębu zmiennego ludzkiego łańcucha lekkiego lub ciężkiego np. resztę zrębu zmiennego łańcucha lekkiego lub ciężkiego z ludzkiego dojrzałego przeciwciała, ludzkiej sekwencji z linii płciowej, ludzkiej sekwencji konsensusowej; (c) innego niż ludzki zrębu (np. zrębu gryzonia); lub (d) zrębu innego niż ludzki, który został zmodyfikowany, np. w celu usunięcia antygenowych lub cytotoksycznych determinant, np. deimmunizowanego lub częściowo humanizowanego. W jednym wykonaniu sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego obejmuje reszty aminokwasów ludzkich lub reszty z ludzkiej sekwencji konsensusowej w co najmniej jednej lub więcej z następujących pozycji (korzystnie co najmniej w pięciu, dziesięciu, dwunastu lub wszystkich): (w FR domeny zmiennej łańcucha lekkiego) 4L, 35L, 36L, 38L, 43L, 44L, 58L, 46L, 62L, 63L, 64L, 65L, 66L, 67L, 68L, 69L, 70L, 71L, 73L, 85L, 87L, 98L i/lub (w FR domeny zmiennej łańcucha ciężkiego) 2H, 4H, 24H, 36H, 37H, 39H, 43H, 45H, 49H, 58H, 60H, 67H, 68H, 69H, 70H, 73H, 74H, 75H, 78H, 91H, 92H, 93H, i/lub 103H (zgodnie z numeracją Kabata).

W jednym wykonaniu białko obejmuje co najmniej jeden CDR nie będący ludzkim, np. mysi CDR, np. CDR z P2D10 lub jego mutanta i co najmniej jeden zrąb, który różni się od zrębu P2D10 co najmniej jednym aminokwasem np. co najmniej 5, 8, 10, 12, 15 lub 18 aminokwasami. Na przykład, białka obejmują jeden, dwa, trzy, cztery, pięć lub sześć takich innych niż ludzkie CDR i obejmują co najmniej jeden inny aminokwas w co najmniej trzech FR1 HC, FR2 HC, FR3 HC, FR1 LC, FR2 LC i FR3 LC.

W jednym wykonaniu sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego lub lekkiego białka obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest w co najmniej 80%, 85%, 90%, 97%, 98%, 99% lub więcej identyczna z sekwencją domeny zmiennej przeciwciała tu opisanego np. P2D10, huP2D10-1 lub huP2D10-2, lub która różni się co najmniej 1 lub 5 resztami, ale mniej niż 40, 30, 20 lub 10 resztami od sekwencji domeny zmiennej przeciwciała tu opisanego np. P2D10, huP2D10-1 lub huP2D10-2.

PL 218 791 B1

W jednym wykonaniu jedna lub obie domeny zmienne obejmują pozycje aminokwasowe w regionie zrębowym, które mają różne pochodzenie, zarówno z mysiego przeciwciała (np. P2D10) jak i humanizowanego przeciwciała (np. 56-84m i K107) lub sekwencji linii płciowej. Na przykład, domena zmienna będzie obejmowała kilka pozycji, w których aminokwas jest identyczny zarówno w przeciwciele mysim jak i w przeciwciele ludzkim (lub sekwencji linii płciowej), ponieważ te dwa aminokwasy są identyczne w tej pozycji. Pozostałe pozycje zrębowe, w których mysie i ludzkie przeciwciała różnią się w co najmniej 50, 60, 70, 80 lub 90% pozycji domeny zmiennej, korzystnie są identyczne z ludzkim przeciwciałem (lub sekwencją linii płciowej) a nie z mysim. Żadna, lub co najmniej jedna, dwie, trzy lub cztery z takich pozostałych pozycji zrębowych może być identycznych z mysim przeciwciałem a nie z przeciwciałem ludzkim. Na przykład, w FR1 HC jedna lub dwie takie pozycje mogą być mysie; w FR2 HC jedna lub dwie takie pozycje mogą być mysie; w FR3 jedna dwie, trzy lub cztery takie pozycje mogą być mysie; w FR1 LC jedna, dwie, trzy lub cztery takie pozycje mogą być mysie; w FR2 LC jedna lub dwie takie pozycje mogą być mysie; w FR3 LC jedna lub dwie takie pozycje mogą być mysie.

W jednym wykonaniu sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego lub lekkiego białka obejmuje sekwencję aminokwasową kodowaną przez opisaną tu sekwencję kwasu nukleinowego lub kwas nukleinowy, który hybrydyzuje z sekwencją kwasu nukleinowego tu opisaną (np. swoistą sekwencją kwasu nukleinowego lub sekwencją kwasu nukleinowego, która koduje opisaną tu sekwencję aminokwasową) lub z jej sekwencją komplementarną np. w warunkach niskiej ostrości, umiarkowanej ostrości, wysokiej ostrości lub bardzo wysokiej ostrości.

Przeciwciało przeciw TWEAK może być derywatyzowane lub połączone z inną funkcjonalną cząsteczką np. innym peptydem, białkiem lub związkiem. Na przykład, przeciwciało może być funkcjonalnie połączone (np. przez sprzężenie chemiczne, fuzję genetyczną, związanie niekowalencyjne lub w inny sposób) z jedną lub więcej cząsteczką, taką jak między innymi inne przeciwciało (np. przeciwciało swoiste lub wieloswoiste) toksyny, radioizotopy, polimery, czynniki cytotoksyczne lub cytostatyczne, między innymi.

W zakres niniejszego wynalazku wchodzi również kompozycja farmaceutyczna obejmująca przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen określony powyżej i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik. Korzystnie, kompozycja farmaceutyczna określona powyżej jest do zastosowania w leczeniu zaburzenia autoimmunologicznego, reumatoidalnego zapalenia stawów, stwardnienia rozsianego lub udaru.

Przeciwciało przeciw TWEAK (np. jego farmaceutyczna kompozycja) podaje się osobnikowi, który potrzebuje terapii przeciwciałem przeciw TWEAK lub którego stan byłby złagodzony przez przeciwciało. Na przykład, przeciwciało przeciw TWEAK można podawać osobnikowi, który ma lub jest narażony na ryzyko zaburzeń zapalnych, zaburzeń immunologicznych, zaburzeń autoimmunologicznych, zaburzeń neuronalnych, zaburzeń nowotworowych lub innych zaburzeń tu opisanych. Korzystnie, kompozycję farmaceutyczną stosuje się również w leczeniu zaburzenia zapalnego wybranego z grupy składającej się z artropatii łuszczycowej, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, nieswoistego zapalenia jelit (IBD), wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, choroby Crohna, łuszczycy, zapalenia mięśni, histiocytozy komórek Langerhansa, zespołu ostrej stresowej niewydolności oddechowej dorosłych/zarostowego zapalenia oskrzelików, ziarnicy Wegenera, zapalenia naczyń, kacheksji, choroby jamy ustnej, idiopatycznego włóknienia płuc, zapalenia skórno-mięśniowego lub zapalenia wielomięśniowego, niezakaźnego zapalenia twardówki, przewlekłej sarkoidoizy z włączeniem płuc, zespołów mielodysplazji/niedokrwistości opornej na leczenie z nadwyżką blastów, umiarkowanej do ciężkiej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i/lub olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.

Korzystnie, kompozycję farmaceutyczną stosuje się w leczeniu zaburzenia neuronalnego obejmującego, ale nie wyłącznie, urazy neuronalne, neurodegeneracyjne zaburzenia i zaburzenia przede wszystkim scharakteryzowane przez destrukcję lub śmierć komórek nerwowych, bardziej korzystnie zaburzenia neuronalnego jest wybrane z grupy składającej się z uszkodzenia rdzenia kręgowego (SCI), traumatycznego uszkodzenia mózgu (TBI), stwardnienia zanikowego bocznego (ALS), postępującego porażenia opuszkowego, pierwotnego stwardnienia bocznego (PLS), postępującego zaniku mięśni (PMA), choroby Parkinsona, choroby Huntingtona i/lub choroby Alzheimera.

Korzystnie kompozycję farmaceutyczną podaje się w kombinacji z innym czynnikiem.

Niniejszy wynalazek dotyczy również sposobu dostarczania przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmującego:

i) dostarczenie komórki gospodarza, która zawiera sekwencje rekombinowanego kwasu nukleinowego do wyrażania przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen według wynalazku; i

PL 218 791 B1 (ii) utrzymanie komórki w warunkach, w których przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen jest wyrażany.

Korzystnie sposób obejmuje izolację przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen i formułowanie przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.

Sposób leczenia zaburzeń związanych z TWEAK u osobnika obejmuje podawanie osobnikowi przeciwciała przeciw TWEAK w ilości wystarczającej do leczenia (np. poprawy lub zapobiegania) zaburzeń związanych z TWEAK. Przeciwciało przeciw TWEAK można podawać osobnikowi samo lub w leczeniu skojarzonym z innymi terapeutycznymi środkami, jak tu opisano.

W jednym wykonaniu osobnikiem jest ssak np. człowiek, np. człowiek mający zaburzenie związane z TWEAK, np. zaburzenie tu opisane. Przeciwciało można stosować do łagodzenia jednego lub więcej z objawów tych zaburzeń. Termin „leczenie” odnosi się do stosowania terapii w ilości, w sposób i/lub w trybie skutecznym do poprawy lub zapobiegania stanowi, objawowi lub parametrowi związanemu z zaburzeniem (np. zaburzeniem tu opisanym) lub do zapobiegania początkowi, postępowi lub zaognieniu się zaburzenia w stopniu statystycznie istotnym albo w stopniu wykrywalnym dla specjalisty w dziedzinie.

W związku z tym leczeniem można osiągnąć korzyści terapeutyczne i/lub profilaktyczne. Skuteczna ilość, sposób lub tryb leczenia mogą różnić się w zależności od osobnika i mogą być dostosowane do osobnika. W jednym wykonaniu opisane tu przeciwciało przeciw TWEAK stosuje się do wytworzenia leku do leczenia zaburzenia związanego z TWEAK.

Przeciwciało przeciw TWEAK można zastosować do modulowania interakcji między TWEAK a białkiem receptorowym TWEAK, na przykład do zmniejszania lub hamowania wiązania między TWEAK i receptorem TWEAK, takim jak Fn14. Sposób obejmuje kontaktowanie TWEAK lub kompleksu, który zawiera TWEAK, z przeciwciałem. Sposób można stosować na komórkach in vitro np. w hodowli, np. in vitro lub ex vivo. Na przykład, komórki wyrażające receptor TWEAK można hodować in vitro w pożywce hodowlanej, a etap kontaktowania można przeprowadzić przez dodanie przeciwciała przeciw TWEAK do pożywki hodowlanej. Alternatywnie, sposób można przeprowadzić na komórkach obecnych u osobnika np. jako część protokołu in vivo (np. terapeutycznego lub profilaktycznego). Na przykład, przeciwciało przeciw TWEAK można dostarczyć miejscowo lub układowo. Przeciwciało przeciw TWEAK tu opisane stosuje się do wytwarzania leku do modulowania oddziaływań między TWEAK a białkiem receptorowym TWEAK.

Sposób może obejmować kontaktowanie TWEAK z kompleksem receptora TWEAK lub jego podjednostką, w warunkach, które umożliwiają oddziaływanie między TWEAK a kompleksem receptora TWEAK lub jego podjednostką, aby wytworzyć mieszaninę TWEAK/receptor TWEAK. Na ogół, przeciwciało przeciw TWEAK jest dostarczane w skutecznej ilości, np. tak, że skontaktowanie mieszaniny TWEAK/receptor TWEAK z przeciwciałem przeciw TWEAK moduluje np. interferuje z (np. hamuje, blokuje lub w inny sposób zmniejsza) oddziaływaniem między TWEAK i białkiem receptorowym TWEAK lub co najmniej jedną funkcję TWEAK np. sygnalizowanie za pośrednictwem TWEAK.

Przedstawiono również epitop TWEAK, np. ludzkiego TWEAK, rozpoznawany przez P2D10 i białka zdolne do oddziaływania z epitopem. Na przykład, białka i peptydy, które zawierają epitop, mogą być stosowane do wytwarzania lub przeszukiwania na inne związki wiążące, które oddziaływają z epitopem np. białka, takie jak przeciwciała lub małe cząsteczki. Na przykład, peptyd, który zawiera epitop, można zastosować jako immunogen lub cel do przeszukiwania biblioteki ekspresyjnej. Możliwe jest również ocenienie związków pod kątem ich zdolności do oddziaływania z peptydem lub przez mapowanie lub określanie struktury, ocenienie związków pod kątem ich zdolności do oddziaływania z epitopem np. w kontekście dojrzałego TWEAK. Przykładowe ocenianie obejmuje określenie, czy związek może oddziaływać z TWEAK w obecności współzawodniczącego przeciwciała P2D10.

Stosowane tu określenie „przeciwciało” odnosi się do białka, które obejmuje co najmniej jeden region zmienny immunoglobuliny np. sekwencję aminokwasową, która dostarcza domeny zmiennej immunoglobuliny lub sekwencji domeny zmiennej immunoglobuliny. Na przykład, przeciwciało może obejmować region zmienny łańcucha ciężkiego (H) (oznaczony tu w skrócie jako VH) i region zmienny łańcucha lekkiego (L) (oznaczony tu w skrócie jako VL). W innym przykładzie, przeciwciało obejmuje dwa regiony zmienne łańcucha ciężkiego (H) i dwa regiony zmienne łańcucha lekkiego (L). Termin „przeciwciało” obejmuje fragmenty przeciwciał wiążące antygen (np. przeciwciała jednołańcuchowe, fragmenty Fab, fragmenty F(ab')2, fragmenty Fd, fragmenty Fv i fragmenty dAb) jak również przeciwciała pełnej długości, np. immunoglobuliny pełnej długości typów IgA, IgG (np. IgG1, IgG2, IgG3, IgG4), IgE, IgD, IgM (jak również ich podtypy).

PL 218 791 B1

Termin „przeciwciało pełnej długości” dotyczy przeciwciała mającego co najmniej 96% długości naturalnego przeciwciała, które jest obrabiane w celu usunięcia jakichkolwiek sekwencji sygnałowych. Przeciwciało pełnej długości może obejmować całkowitą długość naturalnego przeciwciała np. reszty z aminokońcowej reszty naturalnego przeciwciała (np. IgG1, IgG2, IgG3, IgG4) do jego reszty karboksykońcowej.

„Sekwencja domeny zmiennej immunoglobuliny” dotyczy sekwencji aminokwasowej, która może tworzyć strukturę domeny zmiennej immunoglobuliny. Na przykład, sekwencja może obejmować całość lub część sekwencji aminokwasowej naturalnie występującej domeny zmiennej. Na przykład, sekwencja może obejmować lub może nie obejmować jednego, dwóch lub więcej N- lub C-końcowych aminokwasów lub może obejmować inne zmiany, które są kompatybilne z tworzeniem struktury białkowej.

„Izolowana kompozycja” dotyczy kompozycji, która jest usunięta w co najmniej 90% co najmniej jednego składnika z naturalnej próbki, z której izolowaną kompozycję można otrzymać. Kompozycje wytwarzane sztucznie lub naturalnie mogą być „kompozycjami o co najmniej pewnym stopniu czystości, jeżeli gatunki lub populacje gatunków będących przedmiotem zainteresowania są co najmniej w 5, 10, 25, 50, 75, 80, 90, 95, 98 lub 99% wagowych czyste.

„Epitop odnosi się do miejsca na docelowym związku, które jest wiązane przez przeciwciało. W przypadku gdy, na przykład, związek docelowy jest białkiem, epitop może odnosić się do aminokwasów (szczególnie aminokwasowych łańcuchów bocznych), które są wiązane przez przeciwciało. Zachodzące na siebie epitopy obejmują co najmniej jedną wspólną resztę aminokwasową, np. przy co najmniej 2, 3, 4 lub 5 wspólnych resztach aminokwasowych.

Jak tu stosowano, termin „hybrydyzuje w warunkach niskiej ostrości, umiarkowanej ostrości, wysokiej ostrości lub bardzo wysokiej ostrości” opisuje warunki do hybrydyzacji i płukania. Wskazówki do przeprowadzenia reakcji hybrydyzacji można znaleźć w Current Protocols in Molecular Biology, John Wiley & Sons, N.Y. (1989), 6.3.1-6.3.6. W tym odnośniku opisane są wodne i niewodne sposoby i każdy może być zastosowany. Przytaczane tu swoiste warunki hybrydyzacji są następujące: 1) warunki hybrydyzacji o niskiej ostrością w 6 X chlorek sodu/cytrynian sodu (SSC) w około 45°C, z następującymi później dwoma płukaniami w 0,2 X SSC, 0,1% SDS co najmniej w 50°C (temperaturę płukań można zwiększyć do 55°C dla warunków o niskiej ostrości); 2) umiarkowane warunki hybrydyzacji w 6 X SSC w około 45°C, z późniejszym jednym lub więcej płukaniem w 0,2 X SSC, 0,1% SDS w 60°C; 3) warunki hybrydyzacji o wysokiej ostrości w 6 X SSC w około 45°C, z późniejszym jednym lub więcej płukaniem w 0,2 X SSC, 0,1% SDS przy 65°C; a korzystnie 4) warunki hybrydyzacji o bardzo wysokiej ostrości są następujące: 0,5M fosforan sodu, 7% SDS w 65°C, z późniejszym jednym lub więcej płukaniem w 0,2 X SSC, 1% SDS w 65°C. Warunki wysokiej ostrości (3) są warunkami korzystnymi, które powinny być stosowane, jeśli nie zostały w inny sposób określone.

„Zaburzenie związane z TWEAK” jest dowolnym zaburzeniem, w którego etiologii bierze udział TWEAK lub zaburzeniem, którego stan, objawy lub ryzyko powstania jest zmienione przez dostarczenie czynnika blokującego TWEAK.

Jeżeli nie określono inaczej, wszystkie techniczne i naukowe terminy tu stosowane mają te same znaczenia jak powszechnie rozumiane przez specjalistę w dziedzinie, do której należy wynalazek. Chociaż w praktyce lub w opisanym tu badaniu można stosować sposoby i materiały podobne lub równoważne do tych tu opisanych, odpowiednie sposoby i materiały są opisane poniżej. Ponadto, wykonania wynalazku opisane w odniesieniu do CDR-ów Chothia mogą być również przeprowadzone z CDR-ami Kabata.

W przypadku konfliktu, niniejszy opis, obejmujący definicje, pełni funkcję nadrzędną. W dodatku, materiały, sposoby i przykłady są tylko ilustrujące i nie mają na celu ograniczenia.

P2D10 jest przykładowym mysim przeciwciałem, które swoiście wiąże się z ludzkim TWEAK i hamuje funkcję TWEAK. Ujawnione są również warianty przeciwciała P2D10, w tym przykładowe warianty humanizowane. Przeciwciała te, inne przeciwciała przeciw TWEAK i inne czynniki blokujące TWEAK mogą być stosowane do leczenia lub zapobiegania zaburzeniom, w których pośredniczy TWEAK, np. zaburzeniom zapalnym i innym zaburzeniom tu ujawnionym.

Przeciwciała przeciw TWEAK

To ujawnienie obejmuje sekwencje konkretnych przykładów przeciwciał przeciw TWEAK, takich jak P2D10, huP2D10-1 i huP2D10-2. Konkretne przeciwciała, takie jak te, można wytworzyć, na przykład, przez przygotowanie i ekspresję syntetycznych genów, które kodują sekwencje aminokwasowe lub przez zmutowanie ludzkich genów linii płciowych w celu dostarczenia genu, który koduje wymie12

PL 218 791 B1 nione sekwencje aminokwasowe. Ponadto, te przeciwciała i inne przeciwciała przeciw TWEAK można wytworzyć np. stosując jeden lub więcej z następujących sposobów.

Liczne sposoby są dostępne do otrzymywania przeciwciał, szczególnie przeciwciał ludzkich. Jeden przykładowy sposób obejmuje przeszukiwanie bibliotek ekspresyjnych białek np. biblioteki ekspozycji na fagu lub biblioteki ekspozycji na rybosomie. Ekspozycję na fagu opisano, na przykład, w US 5,223,409; Smith (1985) Science 228: 1315-1317; WO 92/18619; WO 91/17271; WO 92/20791; WO 92/15679; WO 93/01288; WO 92/01047; WO 92/09690 i WO 90/02809. Ekspozycję Fab na fagu opisano, np. w opisach patentowych US nr nr 5,658,727; 5,667,988 i 5,885,793.

Oprócz stosowania bibliotek ekspozycyjnych, do otrzymania przeciwciała wiążącego TWEAK można zastosować inne sposoby. Na przykład, jako antygen u zwierzęcia nie będącego człowiekiem, np. gryzonia, np. myszy, chomika lub szczura można zastosować białko TWEAK lub jego peptyd.

Zwierzę nie będące człowiekiem zawiera co najmniej część genu ludzkiej immunoglobuliny. Na przykład, jest możliwe skonstruowanie szczepów myszy z niedoborem produkcji mysiego przeciwciała z dużymi fragmentami loci ludzkiej Ig. Stosując technologię hybrydoma można wytworzyć i wyselekcjonować monoklonalne przeciwciała swoiste wobec antygenu pochodzące z genów o żądanej swoistości. Patrz, np. XENOMOUSE™, Greek i wsp. (1994) Nature Genetics 7:13-21, US 2003-0070185, WO 96/34096 i WO 96/33735.

Przeciwciało monoklonalne otrzymuje się od zwierzęcia nie będącego człowiekiem, a następnie modyfikuje się np. humanizuje lub deimmunizuje. Winter opisuje przykładowy sposób przeszczepiania CDR, który może być stosowany do wytworzenia opisanych tu przeciwciał humanizowanych (US opis patentowy 5,225,539). Wszystkie lub niektóre CDR konkretnego ludzkiego przeciwciała mogą być zastąpione co najmniej częścią przeciwciała nie pochodzącego od człowieka. Konieczne może być tylko zastąpienie CDR wymaganych do wiązania lub determinant wiążących, takich CDR, aby uzyskać przydatne humanizowane przeciwciało, które wiąże TWEAK.

Humanizowane przeciwciała można wytworzyć przez zastąpienie sekwencji regionu zmiennego Fv, które nie są bezpośrednio włączone w wiązanie antygenu, równoważnymi sekwencjami z ludzkich regionów zmiennych Fv. Ogólne sposoby wytwarzania humanizowanych przeciwciał są dostarczone przez Morrison S.L. (1985) Science 229; 1202-1207, przez Oi i wsp. (1986) BioTechniques 4:214, i w opisach patentowych US 5,585,089; 5,693,761; 5,693,762; 5,859,205 i 6,407,213. Sposoby te obejmują izolowanie, manipulowanie i ekspresję sekwencji kwasu nukleinowego, które kodują wszystkie lub część regionów zmiennych Fv immunoglobuliny z co najmniej jednego łańcucha ciężkiego lub lekkiego. Źródła takiego kwasu nukleinowego są dobrze znane specjalistom w dziedzinie i na przykład, można je otrzymać z hybrydoma produkującej przeciwciało przeciw wcześniej określonemu celowi, jak opisany powyżej, z genów immunoglobulin linii płciowej lub z syntetycznych konstru któw. Rekombinowane DNA kodujące humanizowane przeciwciało można następnie wklonować do właściwego wektora ekspresyjnego.

Ludzkie sekwencje linii płciowej, na przykład są ujawnione w Tomlinson L.A. i wsp. (1992) J. Mol. Biol. 227:776-798; Cook, G.P i wsp. (1995) Immunol. Today 16: 237-242; Chothia D. i wsp. (1992) J. Mol. Bio. 227:799-817 i Tomlison i wsp. (1995) EMBO J 14:4 628-4 638. Katalog V BASE dostarcza obszerny wykaz sekwencji regionów zmiennych ludzkich immunoglobulin (opracowany przez Tomlinson, LA i wsp. MRC Centre for Protein Engineering, Cambridge, UK). Te sekwencje można zastosować jako źródło sekwencji ludzkiej np. dla regionów zrębowych i CDR. Można również stosować ludzkie konsensusowe regiony zrębowe np. jak opisano w opisie patentowym US Nr 6,300,064.

Przeciwciało wiążące TWEAK nie będące ludzkim można również modyfikować przez swoistą delecję epitopów ludzkich limfocytów T lub „deimmunizację sposobami ujawnionymi w WO 98/52976 i WO 00/34317. Pokrótce, regiony zmienne łańcucha ciężkiego i lekkiego przeciwciała można badać pod kątem peptydów, które wiążą się z MHC klasy II; peptydy te reprezentują potencjalne epitopy limfocytów T (jak opisano w WO 98/52976 i WO 00/34317). Do wykrycia potencjalnych epitopów limfocytów T można zastosować modulowanie komputerowe określane jako „przewlekanie peptydów”, i ponadto można przeszukać bazę danych peptydów wiążących MHC klasy II pod kątem motywów obecnych w sekwencjach VH i VL, jak opisano w WO 98/52976 i WO 00/34317. Te motywy wiążą się z dowolnym z 18 głównych allotypów DR MHC klasy II, a zatem stanowią potencjalne epitopy limfocytów T. Wykryte potencjalne epitopy limfocytów T mogą być wyeliminowane przez zastąpienie małej liczby reszt aminokwasowych w regionach zmiennych, lub korzystnie, przez zastąpienia pojedynczego aminokwasu. O ile to możliwe, wytwarzane są konserwatywne podstawienia. Często, ale nie wyłączPL 218 791 B1 nie, może być stosowany wspólny aminokwas dla pozycji w sekwencjach ludzkiego przeciwciała linii płciowej. Po zidentyfikowaniu zmian deimmunizacyjnych, kwasy nukleinowe kodujące VH i VL mogą być konstruowane przez mutagenezę lub inne metody syntetyczne (np. syntezę de novo, zastąpienie kasety i tak dalej). Mutagenizowane sekwencje zmienne można ewentualnie poddać fuzji z ludzkimi regionami stałymi np. stałymi regionami kappa ludzkiej IgG1.

W niektórych przypadkach potencjalny epitop limfocytu T będzie obejmował reszty, o których wiadomo, lub przewiduje się, że będą ważne dla funkcji przeciwciała. Na przykład, potencjalne epitopy limfocytów T mają zwykle tendencję w kierunku CDR. W dodatku, potencjalne epitopy limfocytów T mogą występować w resztach zrębów ważnych dla struktury przeciwciała i wiązania. Zmiany eliminujące te potencjalne epitopy będą w niektórych przypadkach wymagały więcej analiz, np. przez wytworzenie i testowanie łańcuchów ze zmianą i bez. Jeśli jest to możliwe, potencjalne epitopy limfocytów T, które zachodzą na CDR można wyeliminować przez substytucję poza CDR. W niektórych przypadkach zmiana w CDR jest jedyną opcją, a zatem można testować warianty z tą substytucją i bez niej.

W innych przypadkach substytucja wymagana w celu usunięcia potencjalnego epitopu limfocytu T występuje w pozycji reszty w zrębie, która może być krytyczna dla wiązania przeciwciała. W tych przypadkach testuje się warianty z tą substytucją lub bez niej. W tych przypadkach testowane są warianty z substytucją i bez. Zatem w niektórych przypadkach projektuje się kilka wariantów deimmunizowanych regionów zmiennych łańcucha lekkiego i ciężkiego i testuje się różne kombinacje łańcucha ciężkiego/lekkiego w celu zidentyfikowania optymalnego deimmunizowanego przeciwciała. Wyboru końcowego przeciwciała deimmunizowanego można zatem dokonać przez rozważenie powinowactwa wiązania różnych wariantów w połączeniu ze stopniem deimmunizacji, konkretnie, liczby potencjalnych epitopów limfocytów T pozostających w regionie zmiennym. Deimmunizacja może być stosowana do modyfikowania dowolnego przeciwciała, np. przeciwciała, które obejmuje sekwencję nie będącą sekwencją ludzką, np. syntetycznego przeciwciała, mysiego przeciwciała, innego niż ludzkie przeciwciała monoklonalnego, lub przeciwciała izolowanego z biblioteki ekspozycyjnej.

Do humanizowania przeciwciała można również zastosować inne sposoby. Na przykład, inne sposoby mogą uwzględniać trójwymiarową strukturę przeciwciała, pozycje zrębowe, które są w trójwymiarowej bliskości z determinantami wiążącymi i sekwencje peptydu immunogennego. Patrz np. WO 90/07861; opisy patentowe US nr, nr 5,693,762; 5,693,761; 5,585,089; 5,530,101 i 6,407,213; Tempest i wsp. (1991) Biotechnology 9: 266-271. Jeszcze inna metoda jest określana jako „humaneering” i jest opisana na przykład w zgłoszeniu US 2005-008625.

Przeciwciało może obejmować ludzki region Fc, np. region Fc typu dzikiego lub region Fc, który obejmuje jedną lub więcej zmian. W jednym wykonaniu jest zmieniany region stały np. poddawany mutacji, aby zmodyfikować właściwości przeciwciała (np. w celu zwiększenia lub zmniejszenia jednego lub więcej z następujących: wiązania receptora Fc, glikozylacji przeciwciała, liczby reszt cysteinowych, funkcji efektorowej komórki lub funkcji komplementu). Na przykład, region stały ludzkiej IgG1 można zmutować przy jednej lub więcej resztach np. przy jednej lub więcej z reszt 234 i 237. Przeciwciała mogą mieć mutacje w regionie CH2 łańcucha ciężkiego, które zmniejszają lub zmieniają funkcję efektorową, np. wiązanie receptora Fc i aktywację komplementu. Na przykład, przeciwciała mogą mieć mutacje, takie jak te opisane w opisach patentowych US nr 5,624,821 i 5,648,260. Przeciwciała mogą mieć również mutacje, które stabilizują wiązanie disulfidowe między dwoma łańcuchami ciężkimi immunoglobuliny, takie jak mutacje w regionie zawiasowym IgG4, jak ujawnione w stanie techniki (np. Angel i wsp. (1993) Mol. Immunol. 30:105-08). Zobacz również np. opis patentowy US 2005-0037000.

Dojrzewanie powinowactwa. Przeciwciało przeciw-TWEAK może być modyfikowane np. przez mutagenezę, w celu dostarczenia puli zmodyfikowanych przeciwciał. Zmodyfikowane przeciwciała są następnie oceniane w celu zidentyfikowania jednego lub więcej przeciwciał, które mają zmienione właściwości funkcjonalne (np. poprawione wiązanie, poprawioną stabilność, zmniejszoną antygenowość, lub zwiększoną stabilność in vivo). W jednym wdrożeniu stosuje się technologię biblioteki ekspozycyjnej w celu selekcjonowania lub przeszukiwania puli zmodyfikowanych przeciwciał. Przeciwciała o wyższym powinowactwie są następnie identyfikowane z drugiej biblioteki np. z zastosowaniem warunków o wysokiej ostrości lub warunków bardziej kompetytywnych wiązania i płukania. Mogą być również stosowane inne techniki przeszukiwania.

W niektórych wdrożeniach, mutageneza jest nakierowana na regiony, o których wiadomo, że są lub przypuszcza się, że są na styku wiązania. Jeżeli, na przykład, zidentyfikowane białka wiążące są przeciwciałami, wówczas mutagenezę można kierować do regionów CDR łańcuchów ciężkiego lub lekkiego, jak tu opisano. Ponadto, mutagenezę można kierować do regionów zrębowych przy lub

PL 218 791 B1 w pobliżu CDR np. regionów zrębowych, konkretnie w obrębie 10, 5 lub 3 aminokwasów połączenia z CDR. W przypadku przeciwciał mutagenezę można również ograniczyć do jednego lub kilku CDR-ów np. do stopniowej poprawy.

Mutagenezę stosuje się w celu wytworzenia przeciwciała bardziej podobnego do jednej lub więcej sekwencji linii płciowej. Jedna przykładowa metoda z sekwencją linii płciowej może obejmować identyfikowanie jednej lub więcej sekwencji linii płciowej, które są podobne (np. najbardziej podobne w konkretnej bazie danych) do sekwencji izolowanego przeciwciała. Zatem mutacje (na poziomie aminokwasowym) można wytworzyć w izolowanym przeciwciele, albo stopniowo, przez kombinację, lub obiema metodami. Na przykład, wytwarza się bibliotekę kwasu nukleinowego, która obejmuje sekwencje kodujące niektóre lub wszystkie możliwe mutacje linii płciowej. Zmutowane przeciwciała ocenia się następnie np. w celu zidentyfikowania przeciwciała, które ma jedną lub więcej dodatkowych reszt linii płciowej pokrewnych z izolowanym przeciwciałem, i które jest nadal przydatne (np. ma aktywność funkcjonalną). W jednym wykonaniu wprowadza się do izolowanego przeciwciała tak wiele reszt linii płciowej, jak to tylko możliwe.

Mutagenezę stosuje się do zastąpienia lub wstawienia do regionu CDR jednej lub więcej z reszt linii płciowej. Na przykład, reszta CDR linii płciowej może pochodzić z sekwencji linii płciowej, która jest podobna (np. najbardziej podobna) do modyfikowanego regionu zmiennego. Po mutagenezie aktywność (np. wiązanie lub inna aktywność funkcjonalna) przeciwciała może być oceniona w celu określenia, czy reszta lub reszty linii płciowej są tolerowane. Podobną mutagenezę można przeprowadzić w regionach zrębowych.

Wybieranie sekwencji linii płciowych można przeprowadzić różnymi sposobami. Na przykład sekwencję linii płciowej można wybierać jeżeli spełnia wcześniej określone kryteria wyboru lub podobieństwa np. co najmniej pewien procent identyczności, np. co najmniej 75, 80, 85, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, lub 99,5% identyczności w stosunku do donorowego przeciwciała nie będącego przeciwciałem ludzkim. Selekcję można przeprowadzić stosując co najmniej 2, 3, 5 lub 10 sekwencji linii płciowej. W przypadku CDR1 i CDR2 zidentyfikowanie podobieństwa sekwencji linii płciowej może obejmować wybranie jednej z takich sekwencji. W przypadku CDR3, zidentyfikowanie podobnej sekwencji linii płciowej może obejmować wybieranie jednej takiej sekwencji ale może obejmować użycie dwóch sekwencji linii płciowej, które oddzielnie wpływają na część aminokońcową i część karboksykońcową. W innych wdrożeniach stosuje się więcej niż jedną lub dwie sekwencje linii płciowej np. do utworzenia sekwencji konsensusowej.

W innych wykonaniach, przeciwciało może być modyfikowane w celu uzyskania zmienionego wzorca glikozylacji (tj. zmienionego w porównaniu z oryginalnym lub występującym naturalnie wzorem glikozylacji). Jak jest to stosowane w tym kontekście, „zmieniony oznacza mający wydeletowaną jedną lub więcej reszt węglowodanowych i/lub mający jedno lub więcej miejsc glikozylacji dodanych do oryginalnego przeciwciała. Dodania miejsc glikozylacji do obecnie ujawnionych przeciwciał można dokonać przez zmianę sekwencji aminokwasowej, tak aby zawierały sekwencje konsensusowe miejsc glikozylacji; takie techniki są dobrze znane w dziedzinie. Innymi sposobami zwiększania liczby reszt węglowodanowych na przeciwciałach jest chemiczne lub enzymatyczne związanie glikozydów z resztami aminokwasowymi przeciwciała. Sposoby te opisano w np. WO 87/05330 i Aplin i Wriston (1981) CRC Crit. Rev. Biochem. 22:259-306. Usunięcia dowolnych reszt węglowodanowych obecnych na przeciwciałach można dokonać chemicznie lub enzymatycznie, jak opisano w stanie techniki (Hakimuddin i wsp. (1987) Arch. Biochem. Biophys. 259:52; Edge i wsp., (1981) Anal. Biochem. 118:131; i Thotakura i wsp. (1987) Meth. Enzymol. 138:350). Patrz. np. opis patentowy US nr 5,869,046 dla modyfikacji, która zwiększa in vivo czas półtrwania przez dostarczenie epitopu wiążącego receptor „ratunkowy”.

W jednym wykonaniu przeciwciało ma sekwencje CDR, które różnią się tylko nieistotnie od sekwencji z P2D10. Nieistotne różnice obejmują małe zmiany aminokwasowe, takie jak substytucje 1 lub 2 dowolnych z typowych 5-7 aminokwasów w sekwencji CDR np. CDR Chothia lub Kabata. Typowo aminokwas jest zastąpiony przez pokrewny aminokwas mający podobny ładunek, hydrofobowość lub charakterystykę stereochemiczną. Takie substytucje byłyby w zakresie umiejętności specjalisty. Inaczej niż w CDR, więcej zasadniczych zmian można zrobić w strukturze regionów zrębowych (FR) bez niepożądanego oddziaływania na właściwości wiążące przeciwciała. Zmiany na FR obejmują, ale nie wyłącznie, humanizowanie zrębu pochodzącego nie od człowieka lub skonstruowanie pewnych reszt zrębowych, które są ważne dla kontaktu z antygenem lub stabilizowania miejsca wiązania np. zmieniając klasę lub subklasę regionu stałego, zmieniając swoiste reszty aminokwasowe, które mogą zmienić

PL 218 791 B1 funkcję efektorową, taką jak wiązanie receptora Fc (Lund i wsp. (1991) J. Immun. 147: 2657-62; Morgan i wsp. (1995) Immunology 86: 319-24) lub zmieniając rodzaj, z którego pochodzi region stały.

Przeciwciała przeciw TWEAK mogą być w postaci przeciwciał pełnej długości lub w postaci fragmentów przeciwciał np. Fab, F(ab')2, Fd, dAb, i fragmentów scFv. Dodatkowe postacie obejmują białko, które obejmuje pojedynczą domenę zmienną np. wielbłądzią lub domenę podobną do wielbłądziej. Patrz np. opis patentowy US 2005-0079574 i Davies i wsp. (1996) Protein Eng. 9 (6): 531-7.

Wytwarzanie przeciwciał. Niektóre przeciwciała np. Fab mogą być wytwarzane w komórkach bakteryjnych, np. w komórkach E. coli. Przeciwciała można również wytworzyć w komórkach eukariotycznych. Przeciwciała np. scFv są wyrażane w komórkach drożdży, takich jak Pichia (patrz np. Powers i wsp. (2001) J. Immunol Methods. 251:123-35), Hanseula lub Saccharomyces.

Korzystnie przeciwciała wytwarza się w komórkach ssaczych. Przykładowe komórki ssaczego gospodarza do ekspresji przeciwciała obejmują jajnik chomika chińskiego (komórki CHO) (w tym komórki CHO dhfr ^-, opisane przez Urlaub i Chasin (1980) Proc. Natl. Acad. Sci. USA 77: 4216-4220 stosowane ze znacznikem selektywnym DHFR np. jak opisano w Kauffman i Sharp (1982) Mol. Biol. 159:601-621), linie komórek limfocytarnych np. komórki szpiczaka NS0 i komórki SP2, komórki COS i komórki ze zwierzęcia transgenicznego np. transgenicznego ssaka. Na przykład, komórka jest komórką nabłonkową sutka.

Oprócz sekwencji kwasu nukleinowego kodującej zróżnicowaną domenę immunoglobulinową, rekombinowane wektory ekspresyjne mogą nieść dodatkowe sekwencje, takie jak sekwencje, które regulują replikację wektora w komórkach gospodarza (np. miejsca początku replikacji) i selekcyjne geny markerowe. Selekcyjny gen markerowy ułatwia selekcję komórek gospodarza, do których wprowadzony został wektor (patrz opis patentowy US nr nr 4,399,216, 4,634,665 i 5,179,017). Na przykład, typowo selekcyjny gen markerowy nadaje oporność na leki, takie jak G418, higromycyna lub metotreksat, komórce gospodarza, do której wprowadzono wektor.

W przykładowym układzie do ekspresji przeciwciała, rekombinowany wektor ekspresyjny kodujący zarówno łańcuch ciężki przeciwciała jak i łańcuch lekki przeciwciała wprowadza się do komórek CHO dhfr^-” przez transfekcję z fosforanem wapnia. W rekombinowanym wektorze ekspresyjnym, geny łańcucha ciężkiego i lekkiego przeciwciała są funkcjonalnie połączone z elementami regulatorowymi wzmacniacz/promotor (np. pochodzącymi z SV40, CMV, adenowirusa i tym podobnych, takie jak wzmacniacz CMV/promotorowy element regulatorowy AdMLP lub wzmacniacz SV40/promotorowy element regulatorowy AdMLP) do kierowania wysokimi poziomami transkrypcji genów. Rekombinowany wektor ekspresyjny niesie również gen DHFR, który umożliwia selekcje komórek CHO, które zostały stransfekowane wektorem, z zastosowaniem selekcji metotreksatem/amplifikacji. Wyselekcjonowane stransformowane komórki gospodarza hoduje się umożliwiając ekspresję łańcucha ciężkiego i lekkiego przeciwciała i odzyskuje się przeciwciało z pożywki hodowlanej. W celu przygotowania rekombinowanego wektora ekspresyjnego stosuje się standardowe techniki biologii molekularnej, transfekuje się komórki gospodarza, selekcjonuje transformanty, hoduje komórki gospodarza i z pożywki hodowlanej odzyskuje się przeciwciała. Na przykład, niektóre przeciwciała można izolować przez chromatografię powinowactwa z matrycą związaną z Białkiem A lub Białkiem G.

Dla przeciwciał, które obejmują domenę Fc, układ do wytwarzania przeciwciał korzystnie syntetyzuje przeciwciała, w których region Fc jest glikozylowany. Na przykład, domena Fc cząsteczek IgG jest glikozylowana przy asparaginie 297 w domenie CH2. Ta asparagina jest miejscem modyfikacji oligosacharydów typu dwuantenarnego. Wykazano, że ta glikozylacja jest wymagana do funkcji efektorowych, w których pośredniczą receptory Fcy i komplement C1q (Burton i Woof (1992) Adv. Immunol. 51:1-84; Jefferis i wsp. (1998) Immunol Rev. 163:59-76). W jednym wykonaniu, domena Fc jest wytwarzana w ssaczym układzie ekspresyjnym, który odpowiednio glikolizuje resztę odpowiadającą asparaginie 297. Domena Fc lub inny region przeciwciała może również obejmować inne eukariotyczne modyfikacje posttranslacyjne.

Przeciwciała mogą być również wytwarzane przez transgeniczne zwierzę. Na przykład, w patencie U.S. 5,849,992 opisano sposób wyrażania przeciwciała w ssaczym węźle chłonnym transgenicznego ssaka. Transgen konstruuje się tak, że obejmuje promotor swoisty wobec mleka i kwasy nukleinowe kodujące przeciwciało będące przedmiotem zainteresowania oraz sekwencję sygnałową do sekrecji. Mleko wytwarzane przez osobniki żeńskie takich ssaków transgenicznych zawiera wydzielane w nim przeciwciało będące przedmiotem zainteresowania. Przeciwciało można oczyścić z mleka lub w niektórych zastosowaniach, stosować bezpośrednio.

PL 218 791 B1

Charakterystyka

Właściwości wiążące przeciwciała można zmierzyć dowolną standardową metodą np. jedną z następujących metod: analiza BIACORE™, test immunoenzymatyczny (ELISA), Rezonans Fluorescencyjny z przeniesieniem energii (ang. Fluorescence resonance Energy Transfer) (FRET), krystalografia rentgenowska, analiza sekwencji i mutageneza skaningowa. Zdolności białka do hamowania jednej lub więcej aktywności TWEAK można określić in vitro lub w zwierzęcym modelu zaburzenia, np. zaburzenia tu opisanego. Korzystnie, przeciwciało ma statystycznie istotne działanie, które wskazuje, że przeciwciało hamuje jedną lub więcej aktywności TWEAK.

Przeciwciało ocenia się na jego zdolność do hamowania zdolności TWEAK do stymulowania produkcji IL-8, MMP-1, PGE2, IL-6, IP-10 i RANTES w fibroblastach skórnych. Dla odpowiednich warunków testu patrz Chicheportiche i wsp. (2002) Arthritis Res. 4(2):125-133.

Przeciwciało ocenia się też na jego zdolność do hamowania zdolności TWEAK do stymulowania proliferacji komórek nabłonkowych patrz, opis zgłoszenia patentowego US 20030211993, w którym następująco opisano test proliferacji (jak również inne przydatne testy): HVEC umieszcza się w 96-studzienkowych płytkach do mikromiareczkowania przy subkonfluencji (4000 komórek na studzienkę) i hoduje przez noc w pożywce CS-C bez dodania suplementów zapewniających wzrost. Pożywkę zastępuje się pożywką całkowitą lub pożywką podstawową. Komórki hoduje się w pożywce podstawowej z lub bez TWEAK (100 ng/ml) stosując bFGF w rozcieńczeniu 1/500 do 1/1000 suplementu wzrostowego bFGF (Clonetics) lub 1 ng/ml (R&D Systems), VEGF (10 ng/ml) lub kombinacji tych czynników. Gdy jest to wskazane, dodaje się również 10 ^g/ml testowanego przeciwciała lub przeciwciała kontrolnego. Komórki inkubuje się w 37°C z 5% CO2 przez trzy dni i mierzy się prolifera_H cję przez pulsowanie z 3^H-tymidyną w ciągu ostatnich 10 godzin hodowli. Radioaktywność związaną z komórką można mierzyć z BETAPLATE™ (Eg&G Wallac, Gaithersburg, Md). Spadek proliferacji z udziałem TWEAK lub kombinacji TWEAK i bFGF może wskazywać, że przeciwciało jest skuteczne w blokowaniu aktywności TWEAK.

Rezonans Plazmonów Powierzchniowych (SPR). Interakcję wiązania białka będącego przedmiotem zainteresowania i celu (np. TWEAK) można analizować stosując SPR. SPR lub Analiza biocząsteczkowych interakcji (Biomolecular Interaction Analysis) (BIA) wykrywa bioswoiste interakcje w czasie realnym bez znakowania żadnym interaktantem. Zmiany w masie przy powierzchni wiążącej (wskazujące na zdarzenie wiązania) czipa BIA powodują zmiany w indeksie refrakcyjnym światła blisko powierzchni (optyczne zjawisko rezonansu plazmonów powierzchniowych (SPR)). Zmiany refraktywności generują wykrywalny sygnał, który jest mierzony jako wskazanie czasu realnego reakcji między cząsteczkami biologicznymi. Metody stosowania SPR są opisane, na przykład, w opisie patentowym US nr 5,641,640; Raether (1988) Surface Plasmons, Springer Verlag; Sjolander i Urbaniczky (1991) Anal. Chem. 63:2338-2345; Szabo i wsp. (1995) Curr. Opin. Struct. Biol. 5:699-705 i w źródłach online dostarczonych przez BIAcore International AB (Uppsala, Szwecja). Informacje z SPR mogą być stosowane w celu dostarczenia dokładnych i ilościowych pomiarów stałej równowagi dysocjacji (Kd) i parametrów kinetycznych, obejmujących Kon i Koff dla wiązania biocząsteczki z celem.

Epitopy mogą być również mapowane bezpośrednio przez określenie zdolności różnych przeciwciał do współzawodnictwa ze sobą o wiązanie z TWEAK (np. ludzkim TWEAK, szczególnie rozpuszczalnym ludzkim TWEAK) z zastosowaniem technik chromatograficznych BIAcore (Pharmacia BIAtechnology Handbook, „Epitope Mapping” sekcja 6.3.2, (maj 1994); patrz również Johne i wsp. (1993) J. Immunol. Methods, 160:191-198). Dodatkowe ogólne wytyczne do oceny przeciwciał, np. w testach Western Blot i immunoprecypitacji można znaleźć w Antibodies: A Laboratory Manual wyd. Harlow i Lane, Cold Spring Harbor presss (1988).

Zaburzenia związane z TWEAK

Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak przeciwciało tu opisane) można stosować do leczenia rozmaitych zaburzeń, takich jak zaburzenia związane z TWEAK. Przeciwciało przeciw TWEAK w ilości i przez czas zapewniający ogólne działanie terapeutyczne można podawać osobnikom, którzy są zagrożeni zdiagnozowaniem zaburzeń, zdiagnozowani lub mają jedno z tych zaburzeń. Przeciwciało przeciw TWEAK można podawać samo lub w kombinacji z innymi czynnikami. Na przykład w USSN 60/679,518 opisano sposoby podawania czynnika blokującego TWEAK w kombinacji z czynnikiem blokującym TNF-α. W przypadku terapii skojarzonej ilości i czasy podawania mogą być takimi, które dostarczają np. synergistycznego działania terapeutycznego. Ponadto, podawanie czynnika blokującego TWEAK (z lub bez drugiego czynnika) można stosować jako pierwotne leczenie np. pierwsza

PL 218 791 B1 linia leczenia, lub jako drugie leczenie np. u osobników, którzy nieodpowiednio odpowiedzieli na poprzednio podawaną terapię (tj. terapię inną niż z czynnikiem blokującym TWEAK).

Reumatoidalne zapalenie stawów (RA)

Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak przeciwciało tu opisane) można stosować do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i zaburzeń pokrewnych. Reumatoidalne zapalenie stawów („RA) jest przewlekłą chorobą zapalną, która powoduje ból, obrzęk, zesztywnienie i utratę funkcji przede wszystkim w stawach. RA często rozpoczyna się w mazi stawowej, błonie która otacza staw tworząc ochronną torebkę. U wielu osobników cierpiących na RA, leukocyty przenikają z krążenia do mazi stawowej wywołując ciągłe nieprawidłowe zapalenie (np. zapalenie błony maziowej stawu). W konsekwencji, w mazi stawowej rozpoczyna się zapalenie, wywołując ciepło, zaczerwienienie, opuchliznę (obrzęk) i ból. Kolagen w chrząstce ulega stopniowemu zniszczeniu, zawężając przestrzeń stawu i w końcu uszkadzając kość. Zapalenie powoduje erozyjne uszkodzenie kości w dotkniętym obszarze. Podczas tego procesu, komórki mazi stawowej rosną i dzielą się nieprawidłowo, sprawiając, że prawidłowo cienka maź stawowa staje się gruba i sprawiając, iż staw przy dotyku jest opuchnięty i obrzękły.

W miarę postępu RA, komórki nieprawidłowej mazi stawowej mogą naruszyć i uszkodzić chrząstkę i kość w obrębie stawu. Otaczające mięśnie, więzadła i ścięgna, które podtrzymują i stabilizują staw, mogą stać się słabsze i niezdolne do normalnej pracy. RA może również wywoływać bardziej uogólnioną utratę kości, która może doprowadzić do osteoporozy, sprawiając, że kość staje się bardziej krucha i podatna na złamanie. Wszystkie te efekty wywołują ból, upośledzenie i zniekształcenia związane z RA. Obszary, które mogą być dotknięte RA, obejmują nadgarstki, knykcie, kolana i przednią część stopy. Często może być włączonych wiele stawów, a nawet może być zaatakowany kręgosłup. U około 25% osób z RA zapalenie małych naczyń krwionośnych może wywołać guzki reumatoidalne, lub guzy pod skórą, które często tworzą się w pobliżu stawów. W miarę postępu choroby może również gromadzić się płyn, szczególnie w kostkach. U wielu pacjentów z RA rozwija się również anemia lub spadek prawidłowej liczby czerwonych krwinek.

RA obejmuje kilka podtypów choroby, takich jak objaw Felty, seroujemne RA, „klasyczne” RA, postępujące i/lub nawracające RA i RA z zapaleniem naczyń. Niektórzy eksperci klasyfikują chorobę do typów 1 lub 2. Typ 1, mniej powszechna postać, trwa co najwyżej kilka miesięcy i nie pozostawia trwałego kalectwa. Typ 2 jest przewlekły i trwa przez lata, czasem przez całe życie. RA może również manifestować się jako podskórne reumatoidalne guzki, guzki trzewne, zapalenie naczyń wywołujące wrzody nóg lub mnogie zapalenie pojedynczych nerwów, wysięk opłucnowy lub osierdziowy, limfadenopatię, zespół Felty, zespół Sjogrena i zapalenie nadtwardówki. Te podtypy choroby i również osobnicy wykazujący jeden lub więcej z powyższych objawów mogą być leczeni z zastosowaniem przeciwciał tu opisanych.

RA można ocenić różnorodnymi klinicznymi pomiarami. Niektóre przykładowe wskaźniki obejmują całkowitą skalę Sharpa (TSS), skalę oceny nadżerek wg Sharpai indeks upośledzenia HAQ. Opisane tu metody można stosować aby osiągnąć poprawę w co najmniej jednym z tych wskazań. Właściwości terapeutyczne przeciwciała przeciw TWEAK do leczenia RA można określić na modelu zwierzęcym, np. stosując model mysi reumatoidalnego zapalenia stawów indukowanego kolagenem (mCIA) (patrz np. Stuart i wsp. J. Clin. Invest. 69: 673-683 (1982).

Stwardnienie rozsiane

Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak przeciwciało tu opisane) można stosować do leczenia stwardnienia rozsianego (SM) i chorób pokrewnych. SM jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która charakteryzuje się zapaleniem i utratą osłony mielinowej.

Pacjentów z SM można zidentyfikować według kryteriów ustalających diagnozę klinicznie zdefiniowanego SM, jak określono w trakcie warsztatu poświęconego diagnozie SM (Poser i wsp. Ann. Neurol. (1983) 13:227). Pokrótce, osobnik z klinicznie określonym SM miał dwa rzuty i kliniczny dowód albo dwóch zmian albo kliniczny dowód jednej zmiany i parakliniczny dowód innej, oddzielnej zmiany. Zdefiniowane SM można również zdiagnozować na podstawie dowodu dwóch rzutów i oligoklonalnych prążków IgG w płynie mózgowo-rdzeniowym lub przez połączenie rzutu, klinicznego dowodu dwóch zmian i oligoklonalnego prążka IgG w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Skuteczne leczenie stwardnienia rozsianego można zbadać na kilka różnych sposobów. Do zmierzenia poziomu skuteczności leczenia można zastosować następujące parametry. Stosowane są trzy główne kryteria: EDSS (rozszerzona skala niewydolności ruchowej), pojawienie się zaostrzeń lub

MRI (obrazowanie rezonansem magnetycznym). EDSS jest środkiem do oceny niesprawności klinicznej z powodu SM (Kurtzke (1983) Neurology 33: 1444). Oceniono osiem układów funkcjonalnych dla

PL 218 791 B1 typu i zaawansowania niesprawności neurologicznej. Pokrótce, przed leczeniem, pacjentów ocenia się pod kątem niesprawności w następujących układach: piramidalnym, móżdżkowym, pnia mózgu, czuciowym, jelitowym, pęcherza, wzrokowym, mózgowym i innych. Kontrole przeprowadza się w określonych odstępach czasu. Skala jest w zakresie od 0 (prawidłowy) do 10 (śmierć z powodu SM). Spadek EDSS wskazuje na skuteczne leczenie (Kurtzke (1994) Ann. Neurol. 36: 573-79).

Przykładowym modelem zwierzęcym dla stwardnienia rozsianego jest mysi model eksperymentalnego autoimmunologicznego zapalenia mózgu (EAE) np. jak opisano w Tuohy i wsp. (J. Immunol. (1988) 141: 1126-1130), Sobel i wsp. (J. Immunol. (1884) 132: 2393-2401) i Traugutt (Cell Immunol. (1989) 119: 114-129). Myszom można podawać przeciwciało tu opisane przed indukcją EAE. Myszy oceniono pod względem charakterystycznych kryteriów w celu określenia skuteczności przeciwciała. Udar

Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak tu opisane) można stosować do leczenia osobnika, który doświadczył udaru np. udaru zakrzepowo-zatorowego lub udaru krwotocznego (np. w okresie ostatnich 48, 24, 12, 8 lub 2 godzin), lub w celu zapobiegania udarowi np. u osobnika w stanie ryzyka udaru. Przykładowe sposoby opisano w USSN 60/653,811. Udar jest powszechnym terminem dla ostrego uszkodzenia mózgu powstającego na skutek choroby naczyń krwionośnych. Udar można zakwalifikować do co najmniej dwóch głównych kategorii: udar krwotoczny (powstający z wyciekania krwi na zewnątrz prawidłowych naczyń krwionośnych) i udar niedokrwienny, (mózgowe niedokrwienie z powodu braku dostarczania krwi). Niektóre zdarzenia, które mogą wywołać udar niedokrwienny obejmują zakrzepicę, zaczopowanie naczynia i układową hypoperfuzję (z wynikającym niedokrwieniem i niedotlenieniem).

Na ogół udar powoduje śmierć neuronalną i uraz mózgu przez pozbawienie tlenu i zdarzenia wtórne. Obszar mózgu, który obumiera w wyniku braku dostarczania krwi lub innego uszkodzenia nazywa się zawałem. W pewnych przypadkach leczenie tu opisane można stosować w celu zmniejszenia lub zminimalizowania rozmiaru zawału, np. przez zmniejszenie zdarzeń wtórnych, które powodują śmierć neuronalną lub uraz.

Zablokowanie tętnicy mózgowej powstające z zakrzepu, który jest odkładany na ścianach tętnicy mózgowej, powszechnie nazywa się zakrzepem mózgowym. W zakrzepie mózgowym, okluzyjny materiał blokujący tętnicę mózgową pojawia się poniżej w krążeniu (np. zator jest przenoszony do tętnicy mózgowej z serca). Ponieważ trudno jest dostrzec czy udar jest spowodowany przez zakrzep czy zator, określenie zakrzepowo-zatorowy stosowane jest do objęcia obu typów udaru. Układowa hypoperfuzja może pojawić się jako konsekwencja zmniejszonych poziomów krwi, obniżenia hematokrytu, niskiego ciśnienia krwi lub niezdolności serca do wystarczającego pompowania krwi.

Ponadto, przeciwciało przeciw TWEAK można również podawać jako profilaktyczną terapię udaru lub jako jej składnik np. osobnikowi, który doświadczył przejściowego ataku niedokrwiennego (TIA) lub wykazuje objawy TIA.

Zaburzenia neuronalne

Przeciwciało przeciw TWEAK, (takie jak tu opisane) można stosować do leczenia lub zapobiegania zaburzeniom neuronalnym, takim jak mechaniczne urazy neuronalne i zaburzenia neurodegeneracyjne. Przykłady mechanicznych urazów neuronalnych obejmują uszkodzenia rdzenia kręgowego (SCI) i urazowe uszkodzenie mózgu (TBI). Przykłady zaburzeń neurodegeneracyjnych obejmują stwardnienie zanikowe boczne (ALS), postępujące porażenie opuszkowe (PBP), pierwotne stwardnienie boczne (PLS), postępujący zanik mięśni (PMA), chorobę Parkinsona, chorobę Huntingtona (HD) i chorobę Alzheimera. Patrz np. USSN 60/653,813. W jednym przypadku, zaburzenie neuronalne głównie charakteryzuje się destrukcją lub śmiercią komórek nerwowych, np. neuronów motorycznych (np. ALS), neuronów prążkowia podstawowych zwojów i/lub neuronów korowych (np. choroba Huntingtona), neuronów substancji czarnej (np. choroba Parkinsona).

Rak

TWEAK i jego receptory mogą brać udział w rozwoju co najmniej niektórych typów raka np. raka trzustki. Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak przeciwciało tu opisane) można stosować do leczenia lub zapobiegania rakom (np. gruczolakorakom) i innym chorobom nowotworowym. Patrz np. „TREATMENT OF CANCER” USSN 60/685,465, złożony 27 maja 2005.

Kompozycje farmaceutyczne

Przeciwciało przeciw TWEAK (takie jak przeciwciało tu opisane) można formułować jako kompozycję farmaceutyczną do podawania osobnikowi, np. do leczenia choroby tu opisanej. Zazwyczaj, kompozycja farmaceutyczna obejmuje dopuszczalny farmaceutycznie nośnik. Stosowany tu termin

PL 218 791 B1 farmaceutycznie dopuszczalny nośnik” obejmuje dowolny i wszystkie rozpuszczalniki, podłoża dyspergujące, powłoczki, czynniki przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, czynniki izotoniczne i opóźniające absorpcję i temu podobne, które są kompatybilne fizjologicznie. Kompozycje mogą obejmować dopuszczalną farmaceutycznie sól, np. sól addycyjną z kwasem lub sól addycyjną z zasadą (patrz np.,

Berge, S.M. i wsp. (1977) J. Pharm, Sci. 66: 1-19).

Formulacja farmaceutyczna jest dobrze znana w stanie techniki i jest dalej opisana np. w Gennaro (wyd), Remington: The Science and Practice of Pharmacy, 20 wyd., Lippincott, Williams & Wilkins (2000) (ISBN:0683306472); Ansel i wsp. Pharmaceutical Dosage Forms and Drug Delivery Systems, 7 Wyd., Lippncott Williams & Wilkins Publisher (1999) (ISBN: 0683305727); i Kibbe (wyd.) Handbook of Pharmaceutical Excipients American Pharmaceutical Association, 3 wyd. (2000) (ISBN: 091733096X).

Kompozycje farmaceutyczne mogą być w rozmaitych postaciach. Postacie te obejmują, na przykład, postacie dawkowania ciekłe, półstałe, stałe, takie jak ciekłe roztwory (np. roztwory do iniekcji i do infuzji), dyspersje lub zawiesiny, tabletki, pigułki, proszki, liposomy i czopki. Korzystna postać może zależeć od zamierzonego sposobu podawania i terapeutycznego zastosowania. Zazwyczaj, kompozycje dla czynników tu opisanych są w postaci roztworów do iniekcji lub do infuzji.

Przeciwciało przeciw TWEAK może być formułowane z substancjami pomocniczymi, takimi jak chlorek sodu, heptahydrat dizasadowego fosforanu sodu, jednozasadowy fosforan sodu i stabilizator. Przeciwciało może być dostarczone, na przykład, w roztworze buforowanym w odpowiednim stężeniu i może być przechowywane w 2-8°C.

Takie kompozycje można podawać sposobem pozajelitowym (np. w postaci iniekcji dożylnej, podskórnej, dootrzewnowej, lub domięśniowej). Wyrażenie „podawanie pozajelitowe i „podany pozajelitowo” jak jest tu stosowane, oznacza sposoby podawania inne niż podawanie wewnętrzne i miejscowe, zwykle przez iniekcję i obejmuje, ale nie wyłącznie, iniekcję dożylną, domięśniową, dotętniczą, dokanałową, dotorebkową, doorbitalną, dosercową, śródskórną, dootrzewnową, dotchawiczą, podskórną, podnaskórkową, dostawową, podtorebkową, podpajęczynówkową, dordzeniową, zewnątrzoponową i wlew infuzję domostkową.

Kompozycja może być formułowana jako roztwór, mikroemulsja, dyspersja, liposom lub inna zalecana struktura odpowiednia do stabilnego przechowywania w wysokim stężeniu. Sterylne, możliwe do iniekcji roztwory mogą być wytwarzane przez włączenie czynnika tu opisanego w żądanej ilości w odpowiednim rozpuszczalniku z jednym lub z kombinacją składników wymienionych powyżej, jeśli trzeba, z następującą później sterylizacją filtrową. Na ogół, dyspersje wytwarza się przez włączenie opisanego tu czynnika do sterylnego podłoża, które zawiera podstawowe podłoże dyspersyjne i inne wymagane składniki spośród tych wymienionych powyżej. W przypadku sterylnych proszków do wytwarzania sterylnych roztworów do iniekcji, korzystnymi sposobami wytwarzania są suszenie próżniowe i liofilizacja, które dają proszek czynnika tu opisanego i dowolny dodatkowy wymagany składnik z jego poprzednio przefiltrowanego sterylnie roztworu. Właściwa płynność roztworu może być utrzymana, na przykład, przez zastosowanie powłoczki, takiej jak lecytyna, przez utrzymanie wymaganej wielkości cząstki w przypadku dyspersji i przez zastosowanie surfaktantów. Przedłużoną absorpcję kompozycji do iniekcji można uzyskać przez włączenie do kompozycji czynnika, który opóźnia absorpcję, na przykład, soli monostearynianu i żelatyny.

W pewnych wykonaniach, przeciwciało przeciw TWEAK można przygotować z nośnikiem, który będzie chronił związek przed szybkim uwolnieniem się, tak jak w postaci formulacji o kontrolowanym uwalnianiu obejmującej implanty i mikrootoczkowane układy dostarczania. Mogą być stosowane biodegradowalne, biokompatybilne polimery, takie jak etylen-octan winylu, polibezwodniki, kwas poliglikolowy, kolagen, poliortoestry i polikwas mlekowy. Wiele sposobów wytwarzania takich formulacji jest opatentowanych lub powszechnie znanych. Patrz np. Sustained and Controlled Release Drug Delivery Systems, J.R. Robinson, wyd. Marcel Dekker, Inc., New York (1978).

Przeciwciało przeciw TWEAK można modyfikować, np. resztą, która poprawia jego stabilność i/lub utrzymanie w krążeniu np. we krwi, surowicy lub w innych tkankach np. co najmniej 1,5, 2, 5, 10 lub 50 krotnie. Modyfikowane przeciwciało można poddać ocenie czy może ono osiągnąć miejsca zapalenia, np. stawy.

Na przykład, przeciwciało przeciw TWEAK może być związane (np. skoniugowane) z polimerem, np. z zasadniczo nieantygenowym polimerem, takim jak politlenek alkilenowy, np. politlenek etylenu. Odpowiednie polimery będą się zasadniczo różniły ciężarem cząsteczkowym. Można stosować

PL 218 791 B1 polimery mające średnie wagowo ciężary cząsteczkowe w zakresie od około 200 do około 35000 daltonów (lub około 1000 do około 15000 i 2000 do około 12500).

Na przykład, przeciwciało przeciw TWEAK może być skoniugowane z rozpuszczalnym w wodzie polimerem, np. hydrofilowym polimerem poliwinylowym np. alkoholem poliwinylowym lub poliwinylopirolidonem. Przykłady takich polimerów obejmują homopolimery politlenku alkilenowego, takiego jak glikol polietylenowy (PEG) lub glikole polipropylenowe, poliole polioksyetylenowane, ich kopolimery i ich kopolimery blokowe, pod warunkiem że utrzymana jest rozpuszczalność w wodzie kopolimerów blokowych. Dodatkowe, przydatne polimery obejmują polioksyalkileny, takie jak polioksyetylen, polioksypropylen, i kopolimery blokowe polioksyetylenu i polioksypropylenu; polimetakrylany; karbomery i polisacharydy rozgałęzione lub nierozgałęzione.

W niektórych wdrożeniach przeciwciało przeciw TWEAK może być sprzężone lub w inny sposób związane ze znacznikiem lub innym czynnikiem, np. innym czynnikiem terapeutycznym, takim jak czynnik cytotoksyczny lub cytostatyczny, chociaż w wielu wykonaniach ta konfiguracja nie jest konieczna. Przykłady cytotoksycznego i chemoterapeutycznego czynnika obejmują taksol, cytochalazynę B, gramicydynę D, winblastynę, doksorubicynę, daunorubicynę, maytansinoid,(np. maytansinol lub DM1 maytansinoid, pochodną maytansiny zawierającą sulfhydryl), mitoksantron, mitramycynę, aktynomycynę D, 1-dehydrotestosteron, glukokortykoidy, prokainę, taksan, tetrakainę, lidokainę, propranolol i puromycynę i ich analogi lub homologi.

Gdy przeciwciało przeciw TWEAK jest stosowane w kombinacji z drugim czynnikiem (np. przeciwciałem przeciw TNF-α lub innym czynnikiem), dwa czynniki można formułować oddzielnie lub razem. Czynniki mogą być formułowane lub w inny sposób stosowane w synergistycznie skutecznej ilości. Jest również możliwe stosowanie jednego lub obu czynników w ilościach mniejszych niż byłyby stosowane w monoterapii. Na przykład, odpowiednie kompozycje farmaceutyczne można mieszać np. tuż przed podaniem i podawać razem lub można podawać oddzielnie, np. w tym samym lub różnym czasie.

Jest również możliwe stosowanie innych czynników blokujących TWEAK, np. czynników opisanych w USSN 60/679,518. Czynnik może być dowolnego typu związkiem (np. małą cząsteczką organiczną lub nieorganiczną, kwasem nukleinowym, białkiem lub peptydomimetykiem), który można podawać osobnikowi. W jednym wykonaniu czynnik blokujący jest biologiczny, np. białko mające ciężar cząsteczkowy 5-300 KDa. Na przykład, czynnik blokujący TWEAK może hamować wiązanie TWEAK z receptorem TWEAK. Przykłady czynników blokujących TWEAK, innych niż przeciwciała, które wiążą TWEAK, obejmują przeciwciała, które wiążą TWEAK-R i rozpuszczalne postacie TWEAR-R (np. Fn14), które konkurują z TWEAK-R powierzchni komórkowej o wiązanie z TWEAK. Inne czynniki terapeutyczne tu opisane można również dostarczać jako kompozycję farmaceutyczną, np. standardowymi sposobami lub sposobem tu opisanym.

Podawanie

Przeciwciało przeciw TWEAK można podawać osobnikowi np. osobnikowi ludzkiemu, różnymi sposobami. Dla wielu zastosowań droga podania jest jedną z następujących: iniekcją dożylną lub infuzją (IV), iniekcją podskórną (S.C.), iniekcją dootrzewnową (IP) lub domięśniową. Możliwe jest również użycie podania dostawowego. Mogą być również stosowane inne sposoby podawania pozajelitowego. Przykłady takich sposobów obejmują: iniekcje dotętnicze, dooponowe, dotorebkowe dooczodołowe, dosercowe, doskórne, przeztchawicze, podskórne, dostawowe, podtorebkowe, podpajęczynówkowe, dordzeniowe, zewnątrzoponowe, wewnątrzmostkowe. W niektórych przypadkach, podawanie może być bezpośrednie do miejsca zapalenia np. stawu lub innego miejsca zapalnego.

Droga i/lub sposób podania przeciwciała mogą być również dopasowane do indywidualnego przypadku, np. monitorowania osobnika, np. przez obrazowanie tomograficzne, badanie neurologiczne i standardowe parametry związane z konkretnym zaburzeniem, np. kryteria oceny reumatoidalnego zapalenia stawów.

Przeciwciało można podawać jako dawkę stałą lub dawkę w mg/kg. Dawkę można również dobrać, aby zmniejszyć lub uniknąć wytwarzania przeciwciał przeciw przeciwciału TWEAK. Reżimy dawkowania dostosowuje się do zapewnienia żądanej odpowiedzi np. odpowiedzi terapeutycznej lub połączonego działania terapeutycznego. Na ogół dawki przeciwciała przeciw TWEAK (i ewentualnie drugiego czynnika) można stosować w celu dostarczenia osobnikowi czynnika w biodostępnych ilościach. Na przykład, można podawać dawki w zakresie 0,1-100 mg/kg 0,5-100 mg/kg, 1 mg/kg-100 mg/kg, 0,5-20 mg/kg, 0,1-10 mg/kg lub 1-10 mg/kg. Można również stosować inne dawki.

PL 218 791 B1

Postać dawki lub „dawka ustalona”, jak jest tu stosowane, dotyczy fizycznie odrębnych jednostek odpowiednich jako dawki jednostkowe dla leczonych osobników; każda jednostka zawiera wcześniej określoną ilość aktywnego związku obliczoną dla wytworzenia żądanego działania terapeutycznego w połączeniu z wymaganym nośnikiem farmaceutycznym i ewentualnie w połączeniu z innym czynnikiem. Można podawać dawki pojedyncze lub wielokrotne. Alternatywnie lub dodatkowo, przeciwciało można podawać we wlewie ciągłym.

Dawkę przeciwciała przeciw TWEAK można podawać np. w powtarzających się odstępach przez czas (trwania kuracji) wystarczający do objęcia co najmniej 2 dawek, 3 dawek, 5 dawek, 10 dawek, lub więcej, np. raz lub dwa razy dziennie, lub około raz do czterech razy na tydzień, lub korzystnie co tydzień, co dwa tygodnie, co miesiąc, np. przez około 1 do 12 tygodni, korzystnie 2 do 8 tygodni, bardziej korzystnie około 3 do 7 tygodni, a jeszcze bardziej korzystnie przez około 4, 5 lub 6 tygodni. Czynniki, które mogą wpływać na dawkowanie i czasokres wymagany do skutecznego leczenia osobnika obejmują np. zaawansowanie choroby lub zaburzenia, formulację, drogę podawania, poprzednie leczenie, ogólny stan zdrowia i/lub wiek osobnika i obecność innych chorób. Ponadto, leczenie osobnika terapeutycznie skuteczną ilością związku może obejmować pojedynczą terapię, lub korzystnie, może obejmować serię terapii. Do określenia użytecznej dawki np. dawki początkowej lub reżimu dawkowania mogą być również stosowane modele zwierzęce.

Jeżeli osobnik jest zagrożony rozwojem zaburzenia zapalnego lub innego opisanego tu zaburzenia, przeciwciało można podawać przed pełnym wystąpieniem choroby, np. jako środek zapobiegawczy. Czas takiego leczenia zapobiegawczego może obejmować pojedynczą dawkę przeciwciała lub leczenie można kontynuować (np. stosując wielokrotne dawkowanie). Na przykład, osobnik zagrożony zaburzeniem, lub który ma predyspozycje do wystąpienia zaburzenia, może być leczony przeciwciałem przez dni, tygodnie, miesiące lub nawet lata, tak aby zapobiec pojawieniu się lub wybuchowi zaburzenia.

Kompozycja farmaceutyczna może obejmować „terapeutycznie skuteczną ilość środka tu opisanego. Takie skuteczne ilości można ustalić opierając się na działaniu podawanego środka lub połączonym działaniu środków, jeżeli stosowany jest więcej niż jeden środek. Terapeutycznie skuteczna ilość środka może również zmieniać się w zależności od czynników, takich jak stan chorobowy, wiek, płeć, waga osobnika i zdolność związku do wywołania żądanej odpowiedzi u osobnika, np. złagodzenia co najmniej jednego parametru zaburzenia lub złagodzenia co najmniej jednego objawu zaburzenia. Terapeutycznie skuteczna ilość jest również ilością, której terapeutycznie korzystne działania przeważają nad jakimikolwiek toksycznymi i szkodliwymi działaniami kompozycji.

Wyroby i zestawy do terapii

Kompozycje farmaceutyczne, które obejmują przeciwciało przeciw TWEAK, można podawać w wyrobie medycznym. Można zaprojektować wyrób o cechach, takich jak możliwość przenoszenia, przechowywania w temperaturze pokojowej i łatwość stosowania, w taki sposób, że może być on stosowany w nagłych przypadkach np. przez niewykwalifikowanego osobnika lub przez personel do udzielania natychmiastowej pomocy, odsunięty od możliwości korzystania ze sprzętów medycznych i innego wyposażenia medycznego. Wyrób może obejmować np. jedną lub więcej obudowę do przechowywania preparatów farmaceutycznych, które obejmują przeciwciało przeciw TWEAK i może być skonfigurowany do dostarczania jednej lub więcej dawek jednostkowych przeciwciała. Wyrób może być dalej skonfigurowany do podawania drugiego czynnika np. przeciwciała przeciw TNF-α albo jako pojedynczej kompozycji farmaceutycznej, która również obejmuje przeciwciało przeciw TWEAK albo jako dwóch odrębnych kompozycji farmaceutycznych.

Na przykład, kompozycje farmaceutyczne mogą być podawane w bezigłowym wyrobie (wstrzykiwaczu) do iniekcji podskórnej, takim jak wyroby ujawnione w opisach patentowych US 5,399,163; 5,383,851; 5,312,335; 5,064,413; 4,941,880; 4,790,824 lub 4,596,556. Przykłady dobrze znanych implantów i modułów są przedstawione w opisie patentowym: US 4,487,603, w którym ujawniono wszczepialne pompy do mikrowlewów do dozowania leku z kontrolowaną szybkością; US 4,486194, w którym ujawniono wyrób terapeutyczny do podawania leków przez skórę; US 4,447,233, w którym ujawniono pompę infuzyjną do dostarczania leku przy precyzyjnej szybkości wlewu, US 4,447,224, w którym ujawniono wszczepialny aparat do wlewu o regulowanym przepływie do stałego dostarczania leku; US 4,439,196, w którym ujawniono osmotyczny system dostarczania leku mający wielokomorowe przegródki; i US 4,475,196, w którym ujawniono osmotyczny system dostarczania leku. Znanych jest również wiele innych wyrobów, implantów, systemów dostarczania i modułów.

PL 218 791 B1

Przeciwciało przeciw TWEAK można dostarczyć w zestawie. W jednym przypadku zestaw obejmuje (a) pojemnik, który zawiera kompozycję obejmującą przeciwciało przeciw TWEAK, i ewentualnie (b) materiał informacyjny. Materiał informacyjny może być opisowy, instrukcyjny, marketingowy, lub inny, który dotyczy sposobów tu opisanych i/lub zastosowania czynników dla uzyskania korzyści terapeutycznych.

W jednym przykładzie, zestaw zawiera również drugi czynnik do leczenia zaburzenia zapalnego, np. przeciwciało przeciw TNF-α. Na przykład, zestaw obejmuje pierwszy pojemnik zawierający kompozycję, która obejmuje przeciwciało przeciw TWEAK i drugi pojemnik, który zawiera drugi czynnik.

Materiał informacyjny zestawów nie jest ograniczony do ich postaci. Materiał informacyjny może obejmować informacje o wytwarzaniu związku, ciężarze cząsteczkowym związku, stężeniu, dacie ważności, informacje o partii lub miejscu produkcji i tak dalej. W jednym przypadku materiał informacyjny dotyczy metod podawania przeciwciała przeciw TWEAK, np. w odpowiedniej dawce, postaci dawkowania, oraz sposobu podawania (np. opisana tu dawka, postać dawkowania, sposób podawania) do leczenia osobnika, który miał, lub który jest zagrożony zaburzeniem zapalnym lub innym zaburzeniem tu opisanym. Informacja może być dostarczona w postaci rozmaitych formatów, w tym, tekstu drukowanego, materiału odczytywanego przez komputer, materiału zapisanego na video lub zapisu dźwiękowego, lub informacji, która dostarcza linku lub adresu do materiału merytorycznego np. w internecie.

Oprócz przeciwciała, kompozycja w zestawie może zawierać inne składniki, takie jak rozpuszczalnik lub bufor, stabilizator lub konserwant. Przeciwciało można dostarczyć w dowolnej postaci np. ciekłej, wysuszonej lub w postaci liofilizowanej, korzystnie zasadniczo czystej i/lub sterylnej. Gdy czynniki dostarcza się w postaci ciekłego roztworu, korzystnie jest to roztwór wodny. Gdy czynniki dostarcza się w postaci wysuszonej, rekonstytuuje się je na ogół przez dodanie odpowiedniego rozpuszczalnika. W zestawie można ewentualnie dostarczyć rozpuszczalnik np. sterylną wodę lub bufor.

Zestaw może zawierać jeden lub więcej pojemników dla kompozycji lub kompozycji zawierających czynniki. W niektórych przypadkach zestaw zawiera oddzielne pojemniki, przegrody lub przedziały dla kompozycji i materiału informacyjnego. Na przykład, kompozycja może być zawarta w butelce, fiolce lub strzykawce, a materiał informacyjny może być zawarty w plastikowej okładce lub torebce. W innych wykonaniach oddzielne elementy zestawu są zawarte w jednym niepodzielonym pojemniku. Na przykład, kompozycja jest zawarta w butelce, fiolce lub strzykawce, do których dołączony jest materiał informacyjny w postaci etykietki. W niektórych przypadkach zestaw zawiera kilka (np. pakiet) pojedynczych pojemników, każdy zawierający jedną lub więcej jednostkowych postaci dawkowania (np. opisaną tu postać dawkowania) środków. Pojemniki mogą zawierać połączoną jednostkę dawkowania np. jednostkę, która obejmuje zarówno przeciwciało przeciw TWEAK jak i drugi środek np. w żądanym stosunku. Na przykład, zestaw zawiera wiele strzykawek, ampułek, torebek foliowych, blistrów lub wyrobów medycznych np. każdy zawierający pojedynczą kombinację dawki jednostkowej. Pojemniki z zestawów mogą być nieprzepuszczalne dla powietrza, wodoodporne (np. nieprzepuszczalne dla zmian w wilgoci lub parowaniu), i/lub nieprzepuszczalne dla światła.

Zestaw ewentualnie obejmuje wyrób odpowiedni do podawania kompozycji np. strzykawkę lub inny odpowiedni wyrób do dostarczania. Wyrób może być dostarczony załadowany wcześniej jednym lub obydwoma środkami lub może być pusty, ale odpowiedni do załadowania.

Nakierowywanie na komórki wyrażające TWEAK

Opisane tu przeciwciała przeciw TWEAK można stosować do nakierowywania ładunku do komórki wyrażającej TWEAK lub do tkanki lub innej struktury związanej z TWEAK. Na przykład, przeciwciała mogą być przyłączone do wirusa lub podobnej do wirusa cząstki, które mogą dostarczyć egzogenny gen (np. do terapii genowej) lub do liposomu np. liposomu, który opłaszcza środek terapeutyczny lub egzogenny gen. Przykładowy sposób stosowania przeciwciała do nakierowywania wirusa jest opisany w Roux i wsp. (1989) Proc. Natl Acad Sci USA (1989) 86:9079-9083. Patrz również np. Curr Gene Ther. (2005) 5:63-70 i Hum Gene Ther. (2004) 15: 1034-1044.

Przeciwciała przeciw TWEAK według wynalazku mogą być również przyczepione do liposomów zawierających środek terapeutyczny, taki jak środki chemoterapeutyczne. Przyczepienie przeciwciał do liposomów można osiągnąć przez dowolny znany czynnik sieciujący, taki jak heterobifunkcjonalne czynniki sieciujące, które są szeroko stosowane do przyłączania toksyn lub środków chemoterapeutycznych do przeciwciał w przypadku „celowanego dostarczania. Na przykład, koniugację (połączenie) z liposomami można osiągnąć przy użyciu sieciującego reagenta skierowanego na węglowodany, hydrazydu kwasu 4-(4-maleimidofenylo)masłowego (MPBH) (Duzgunes i wsp. (1992) J. Cell. BioPL 218 791 B1 chem. Abst. Supp. 16E77). Liposomy zawierające przeciwciała można także wytwarzać dobrze znanymi sposobami. (Patrz, np. opis patentowy DE 3,218,121; Epstein i wsp. (1985) Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 82: 3688-92; Hwang i wsp. (1980) Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 77: 4030-34; opis patentowy US

4,485,045 i 4,544,545).

Zastosowania diagnostyczne

Przeciwciała przeciw TWEAK można stosować w sposobie diagnostycznym do wykrywania obecności TWEAK, in vitro (np. próbka biologiczna, taka jak tkanka, biopsja) lub in vivo (np. obrazowanie osobnika in vivo). Na przykład, ludzkie lub skuteczne dla człowieka przeciwciała przeciw TWEAK można podawać osobnikowi w celu wykrycia TWEAK u osobnika. Na przykład, przeciwciało może być znakowane, np. znacznikiem wykrywanym w MRI lub znacznikiem radioizotopowym. Osobnik może być oceniany przy zastosowaniu środków do wykrywania wykrywalnego znacznika. Na przykład, osobnik może być skanowany w celu określenia lokalizacji przeciwciała. Na przykład, osobnik może być obrazowany, np. przez NMR lub innymi środkami tomograficznymi. Przykłady znaczników uży131 111 123 99m 32 tecznych do diagnostycznego obrazowania obejmują radioznaczniki, takie jak ¹³¹I, ¹¹¹In, ¹²³I ^99mTc, ³²p, oo 195 9 14 1 qq ³³p ¹²⁵I, ³H, ¹⁴C i ¹⁸⁸Rh, znaczniki fluorescencyjne, takie jak fluoresceina i rodamina, znaczniki aktywne nuklearnego rezonansu magnetycznego, izotopy emitujące pozytrony wykrywane przez skaner pozytronowej tomografii emisyjnej („PET”), czynniki chemiluminescencyjne, takie jak lucyferyna i enzymatyczne markery, takie jak peroksydaza lub fosfataza. Mogą być również stosowane emitery radiacji krótkiego zakresu, takie jak izotopy możliwe do wykrycia przez sondy detektorowe krótkiego zakresu. Ligand białkowy może być znakowany takimi reagentami przy użyciu znanych technik. Na przykład, patrz Wensel i Meares (1983) Radioimmunoimaging and Radioimmunotherapy, Elsevier, New York, dla technik dotyczących radioznakowania przeciwciał i Colcher i wsp. (1986) Meth. Enzymol. 121: 802-816.

Osobnik może być „obrazowany” in vivo z zastosowaniem znanych technik, takich jak skaning radionuklearny przy użyciu kamery gamma lub tomografii emisyjnej. Patrz np. A.R. Bradwell i wsp.

„Developments In Antibody Imaging” Monoclonal Antibodies for Cancer Detection and Theraphy, R.W.

Baldwin i wsp. (wyd.) str. 65-85 (Academic Press 1985). Alternatywnie, gdy radioznacznik emituje 11 18 15 13 pozytrony (np. ¹¹C, ¹⁸F, ¹⁵O i ¹³N) można zastosować skaner do pozytronowej tomografii emisyjnej poprzecznej do osi ciała ( ang. Positron emission transaxial tomography), taki jak zaprojektowany Pet VI znajdujący się w Brookhaven National Laboratory.

Czynniki kontrastowe MRI. Obrazowanie Rezonansem magnetycznym (MRI) stosuje NMR do wizualizacji elementów wewnętrznych żyjącego osobnika i jest przydatny do prognozowania, diagnozowania, leczenia i chirurgii. MRI można używać bez radioaktywnych związków wskaźnikowych dla oczywistych korzyści. Niektóre techniki MRI zastosowano w EP0 502 814A. Do wytwarzania obrazu są wykorzystywane różnice dotyczące stałych czasu relaksacji T1 i T2 protonów wody w różnych środowiskach. Jednak, te różnice mogą być niewystarczające do dostarczenia ostrych obrazów o wysokiej rozdzielczości.

Różnice w tych stałych czasów relaksacji można zwiększyć dzięki środkom kontrastowym. Przykłady takich środków kontrastowych obejmują szereg środków magnetycznych, środków paramagnetycznych (które przede wszystkim zmieniają T1) i środków ferromagnetycznych lub superparamagnetycznych (które przede wszystkim zmieniają odpowiedź T2). Chelaty (np. EDTA, DTPA i NTA) można stosować do przyłączania (i zmniejszania toksyczności) niektórych substancji paramagnetycznych (np. Fe³⁺, Mn²⁺, Gd³⁺). Inne środki mogą być w postaci cząstek, np. o średnicy mniejszej niż 10 μm do około 10 nm). Cząstki mogą mieć właściwości ferromagnetyczne, antyferromagnetyczne lub superparamagnetyczne. Cząstki mogą obejmować np. magnetyt (Fe₃O₄), y-Fe₂O₃, ferryty i inne magnetyczne związki mineralne pierwiastków przejściowych. Cząstki magnetyczne mogą obejmować jeden lub więcej kryształów magnetycznych z i bez niemagnetycznego materiału. Materiał niemagnetyczny może obejmować polimery naturalne lub syntetyczne (takie jak sefaroza, dekstran, dekstryna, skrobia i temu podobne).

Przeciwciała przeciw TWEAK mogą również być znakowane grupą wskazującą zawierającą ak19 tywny w NMR atom ¹⁹F, lub kilka takich atomów, ponieważ (i) zasadniczo wszystkie naturalnie bogate atomy fluoru są izotopem ¹⁹F, a zatem zasadniczo wszystkie związki zawierające fluor są aktywne w NMR; (ii) wiele chemicznie aktywnych związków polifluorowanych, takich jak bezwodnik trifluorooctowy, jest dostępnych w handlu w stosunkowo niskiej cenie i (iii) stwierdzono, że wiele fluorowanych związków jest dopuszczalnych medycznie do stosowania u ludzi, takie jak perfluorowane polietery wykorzystywane do niesienia tlenu jako środki zastępujące hemoglobinę. Po dopuszczeniu takiego

PL 218 791 B1 czasu inkubacji przeprowadza się MRI całego organizmu przy użyciu aparatu, takiego jak jeden z opisanych przez Pykett (1982) Scientific American, 246:78-88, aby zlokalizować i zobrazować rozkład TWEAK.

Do diagnozowania choroby np. choroby związanej z komórką układu odpornościowego można stosować sposób wykrywania obecności TWEAK w próbce in vitro (np. w próbce biologicznej, takiej jak surowica, osocze, tkanka, biopsja). Sposób obejmuje (i) kontaktowanie próbki lub próbki kontrolnej z przeciwciałem przeciw TWEAK; i (ii) badanie próbki na obecność TWEAK np. przez wykrycie tworzenia się kompleksu między przeciwciałem przeciw TWEAK i TWEAK, lub przez wykrywanie obecności przeciwciała lub TWEAK. Na przykład, przeciwciało można unieruchomić np. na nośniku i wykrywać zatrzymanie antygenu na nośniku i/lub odwrotnie. Próbka kontrolna może być zawarta. Istotna statystycznie zmiana w tworzeniu się kompleksu w próbce w stosunku do próbki kontrolnej może wskazywać na obecność TWEAK w próbce. Na ogół, przeciwciało przeciw TWEAK można wykorzystać w zastosowaniach, które obejmują polaryzację fluorescencji, mikroskopię, ELISA, wirowanie, chromatografię i sortowanie komórek (np. sortowanie komórek aktywowanych fluorescencją).

P r z y k ł a d 1

Sekwencja mysiej domeny zmiennej łańcucha ciężkiego P2D10, z podkreślonymi CDR jest następująca:

EVQLVESGGG LYHPGGSLKL FCAASGFTFS KYAMSWVRQ3 PEKRLEWAE ⁵¹ 133GGSYFYY pdtvtgrfti srdnaxntly lbmsslkssd tamyycarvx

101 YYDYDGDRIS VMDYWGQGTA VIVSS {SEK. ID. Nr: 50)

Jest to mysia domena zmienna łańcucha ciężkiego podgrupy 3D.

Sekwencja mysiej domeny zmiennej łańcucha lekkiego P2D10 z podkreślonymi CDR jest następująca:

DWWTQSFLS ŁSVSXGDQAS XSCRSSQSLV SSKSMTYŁHW YLQKF©3SPK

SI FLIYKVSNRF SGVPDRFSGS GSGTDRTLKI SEVAAEDLGV YPCSGSTHFP

101 RTFGGGTTLE IK (SEK. ID. Nr: 51)

Jest to mysi łańcuch lekki kappa 2.

Wybrano następujące ludzkie zręby akceptorowe dla huP2D10; ludzka domena zmienna łańcucha ciężkiego 56-84m podgrupy 3 (baza danych NCBI numer dostępu GI: 33318898, Scamura i wsp. złożone bezpośrednio). Sekwencja z podkreślonymi CDR jest następująca:

EVQŁVSSGGG SCAASGFTFS SYWMSWWA FGK3I»EWVAN

IKQDGSEKYY VDSVKGRgTX SRDNAKNSŁY LQMNSLRAKD TAVYYCARDP

101 MTTWKPSIA TETOYWGOGTL· VTVSS (SEK. ID. Nr: 52)

PL 218 791 B1

Sekwencja ludzkiej domeny zmiennej łańcucha lekkiego K107 podgrupy 2 (baza danych NCBI numer dostępu GI:21669075, Akahori i wsp. złożone bezpośrednio) z podkreślonymi CDR jest następująca:

.1 DYWWSPŁS LPTTPGBFAS IgCRSSpgŁŁ NSWNY1W YX,QKPGQSPQ

SI ŁLIYŁGSNRft SGOPDRFSGS GSGTDFTLKI SRVBAEDVGV YYCMgAI&TP

101 L?FGGGTKVE IK (SEK- ID, Nr: 53)

W ludzkich sekwencjach akceptorowych pokazano CDR (które są podkreślone), które mają tę samą długość i klasę kanoniczną jak te w domenach zmiennych muP2D10.

Niżej pokazane jest dopasowanie mysich P2D10 (góra) i ludzkich akceptorowych 56-84m (dół) domen zmiennych łańcucha ciężkiego (w 68,8% identyczne).

·»*-**

EVQLVESGGGL¥KrGG5LXŁFCaASGFTFSRYAMSWRQSPEKRŁSWAE 50

M i Η I i IIIII · H11S d 111 Ν Π ΓΤΊ ί, II l· I 1 Mili

SVQg3VE^3GgŁVaFGGSŁRŁSCMASGPTFS8¥WSHVRQ&FGKGXi5WO 50 ł i » i *

ISSTOSYFYYPrOTTGRFTlSRDNAOmjTrmSSLKSSmiAMYYCAR-FL· ICO

Τ Π..............II l·.....ί..........Ϊ11111II1111-Π b M l··) Η U U11

ΙΚζ2ΡΟ8ΕΚΥΥνΡ5νΚ^ΗΡΤ15ΚΙ>ΑΚΗ8ΒΥΙ(0ΜΝ§Χ_>Κ&ΒΖ)ΤΑνΥΥ£ί&ΗΡ£> 100 * *

101 YYDYDGDRIEVMDYWGQGTAVIV5S 125 (SEK. ID, Nr; 54) ^: nimi i iii

101 JOTJOSPSŁMTOpraOGTLWSS 12S <S«· ^ID· ^{Nr; 55}>

Poniżej pokazane jest dopasowanie mysich P2D10 (góra) i ludzkich akceptorowych K107 (dół) domen zmiennych łańcucha lekkiego (w 75,9% identyczne).

« * « * >

DTOm^g£»eLSVSlX5gGA5ISCR5SagŁVSaRG^gYI»HgYWK^gQSFK 50 iiiiiiiiui j. l· inimiiihTi n biihihi.

PVWTO3PŁSLFVTffOgPA3 Σ3€Κ58ΰ31ΙιΗ3ΗύΥΝΥ1Ρ^ΎΙι0ΚΡαζί5 PQ 50

SI FiaTK^SHSFSGVWEFS<3SGaGTDFrŁKXSSVAAEDPGVY^SQS^^ 100

ΙΙίΠΤΓΓΗΠΠΙΝΠΠΗΙΠΠΝ ΙΗΠΗΗΤ Γ

ŁŁIYl^SNRAagyWRgSgSOaGTPFTŁKI SRVgA3DVGVYYCMQAŁQTF 100

101 RTFGGGTTLSIK 112 (SEK. ID. Nr: 56) ιοί ιτΙαασΐκνΕίκ H2 <^SEK> ^ID- ^{Nr: 57}>

PL 218 791 B1

Są dwie wersje łańcucha lekkiego huP2D10 (L1 i L2). Przeciwciało huP2D10 odnosi się do przeciwciała, które obejmuje huP2D10 H1 i huP2D10 L1. Przeciwciało huP2D10-2 odnosi się do przeciwciała, które obejmuje hu P2D10 H1 i huP2D10 L2.

Poniżej pokazane jest dopasowanie 56-84m ludzkiego akceptora (góra) i domeny zmiennej łańcucha ciężkiego huP2D10 H1 (dół):

i Bvoi.v8SgiSłŁVQPa39iaŁsaasagrgsswł3wvaaftp^GMWMł 50

1111111II ił 1111111111111ΙΪIIIł 1........11111IIIII11111Γ * » ♦ · «

IKQDCBEOTTOSWQKFTXSimiBKKSLYXa®iSIiKM)T&VT5rGOOP 100

Tir n hi.............r π i n 1111 π 1 ϊ 11111 π 111 ri 1111111 * *

101 i4TTVVXPSLATWyV/GQGTLVTVSS 125 (SEK. ID. Nr: 58) ~i miuniiiii , . „

101 YYGyPGDRIEVWaYW(XXiT:.VrVS3 125 (SEK. ID. Sr: 59)

CDR są podkreślone. Łańcuch ciężki huP2D10 jest dokładnie wszczepionym CDR (tj. nie ma mutacji wstecznych w zrębie).

Poniżej pokazane jest dopasowanie akceptora ludzkiego kappa K107 (góra) i domeny zmiennej łańcucha lekkiego (dół) huP2D10 L1:

0ννΜΤς3ΡΤ5ΓΡ\Π’ΡϋΕΡΑ3Ι50Κ3233^Η5Ν·31ΈΥΕθνίΥΐΧ}ΚΡΟΟ3ΡΟ 50

111111IIII11 liII1111II11II111· I I II HNIINil!

Ρ™4τ0ΕΡ:..5ΒΓνΤ?<;ΕΡΜΪ5σΚ35ΰ5ίν53ΜΝΤΪΐ4ΗΚΪΐΑ.')α>α05?0 50 * · · * «

ŁLX¥liG8NRASOVmFSGSGSOTPlW:SRWOOVaVttO«QAŁQTP 100 lii ~1ΤΓΤ1 ΠIHII11Π11 i liii H1111ΪI tl i> I l· I fŁZOTSNRgSgypgagSGSGSGTOFIŁKSSRWABgygTYfCSOgTKPP 100 101 LTFS3GGTKVEIK 112 (SEK. ID, Nr: 50)

101 SOtkU!! 112 ^<SEK' ^ID’ ^{Nr: 61)}

CDR są podkreślone. Łańcuch lekki huP2D10 L1 ma dwie mutacje wsteczne, które są wskazane w niższym przypadku w zrębie pokazanym powyżej: L46F w FR2 i Y87F w FR3.

Poniżej pokazane jest dopasowanie akceptora ludzkiego K107 (góra) i domeny zmiennej łańcucha lekkiego (dół) huP2D10 L2:

«»*»*.

ϋννΜΤ03ΡΕ31ΡνΤΡ02ΡΑδΙ3σΚ53ζιδΙΛΗδϊϊ0ΥΝη_ίΓ·ΝΥ10ΚΡ003Ρ0 50

ΙΙΙΠΙΠΙΙΙίΙΝΙΙΙΗΙΜΤΓΪΠΤαΤ~1Τ“ΙΙ1ΙΓΙΗΙ]Ι

DVVMrQ8PŁSŁFWWBgASXgCli^80BLySSroNTYŁHWMRF(K)8^ 50 ' ,ł / . - . »

Ilil^S^^^lgSWCffiFSC^OSOTCEHiKISKteSSWGTyyCK^^Sgg 10G

Hi) IM IIIIH 11Π ii III iii I iii H i I fi I i! I i i- i

LŁIYy^NRFSGyPPRFSGSgSGTDFTŁKISayEASDyGyyyCSOSTHPP IGO 181 ££FGGGTXVBIK 112 {SEK. IO. Nr: 62) lllllllllll im btfgggtkvbik na <^SBK- “· ^{HE: 63}>

PL 218 791 B1

CDR są podkreślone. Łańcuch lekki huP2D10 L2 jest w dokładnie wszczepionym CDR (tj. nie ma mutacji wstecznych w zrębie).

Jest to przykładowa sekwencja aminokwasowa dojrzałego łańcucha ciężkiego huP2D10 H1

IgG1:

EVQLVESGGG LVQPGOSŁSŁ SCAASGFTFS FYAMSWWA PGKGIiEWAB

ISSGGSYPYY PDTWGRFTI SRDNAKNSLY XO®3LRASD TAVYYCAHYL

101. YYDYDGDRIE VMDYWGQGTL VTVS5ASTKG PSVFPLAPSS KSTSGSTAAL

151 GCM7KDYFPE PVTVSWNSGA LTSGVHTFPA VLQSSGLYSL SSWTVPSSS

201 WTQTYXCW NHKPSNTKVD KKVKPKSCDK THTCPPCPAP ELLGGFSV?L·

251 FPPKPKDTL» ISRTPEVTCV WDVSHEDPE VKFWYVDGV EVMKAKTKPR

301 ESQYNSTYRV VSVLTVLHQD WŁNGKEYKCK VSNKALPAPI EKTISKAKGQ

351 PREPQVYTLP PSRDSLTKNO VSLTCLVKGF YPSDIAVEWE £NGQP2NNYK

401 TTPPVWSDG SFFLYSKLTV DKSRWOW FSCSTMHEAL KNHYTQRSLS

451 LSPG (SEK. ID. Nr: 64)

Numeracja według Kabata dla segmentu VH domeny zmiennej łańcucha ciężkiego (SEK. ID. Nr: 65) jest pokazana poniżej:

Kabat NO. 1234567890 1234567890 1234567890 1234567890 12345S7890 &P2D10 EVQLVBS<3<3<3 LVQPGGSLRL SCAASGFTF3 RYAMSMVRQA PGKGLFWAE

Kabat No. ŁP2DI0

12A3456739 0123456789 0123456789 012abc3456 78901234 ISSOOSYFYY pdyytgrfti srdnaknsly lomnslsaed tavyycar

Jest to przykładowa sekwencja aminokwasowa dojrzałego łańcucha lekkiego huP2D10 L1:

DYWrgSFLS LPVTPGSPAS ISCRSSOSŁY SSRGNTYLHW YLQXPGQSPQ

FŁIYKVSNRF SGVPDRFSGS GSGTDFTLKI SRVEAEDVGV YFCSQSTKFP

101 RTFGGGTKTE 1KRTVAAPSV FIFPPSDEQL KSGTASWCL LNNFYPREAK

151 VQWKVDNALQ SGNSQESVTE QDSKDSTYSL SSTLTLSKAD YEKHKVYACE 201 VTHQGLSSPV TKSFNRGEC (SEK. ID. Nr: 66)

Numeracja według Kabata dla tego segmentu VL jest pokazana poniżej (SEK. ID. Nr:67).

Kabat No. 1234567890 1234567390 1234567abc de99012345 6789012345 hP2D10 DWMTQSPLS ŁFTTPGEFAS ISCRSSQSLV S3KGNTYLHW YLQKPGQ3PQ

Kabat No. HP2D10

6789012345 6789012345 6739012345 6789012345 6789012345 FLIYKYSNRF SGYPDSFSGS GSGTDFTLKI SRVEASDTOV YFCSGSTHFP

PL 218 791 B1

Jest to przykładowa sekwencja aminokwasowa dojrzałego łańcucha lekkiego huP2D10 L2:

DVVMTQSFLS LPVTPGEPAS ISCRSSQSŁV SSKGNTYLHW YLQKPGQSPQ

SI lilYKFSNRP SGURDRFSOS GSGTBFTLKI SRVEAEDVGV Y¥CSQSTHFP

101 RTPGGGTKV2 IKRTVAAPSV FIFPPSDEQŁ KSGTASWCŁ LNNFYPREAK

151 VQWKVDNALQ SGNSQESVTE QDSKDSTYSŁ SSTŁTLSKA& YEKHKYYACB 201 WHgGŁSSW TKSFNRGSC (SEK. ID. Nr: 68)

Numerowanie Kabata dla tego segmentu VL jest pokazane poniżej (SEK. ID. Nr:69).

Kabat Ho. 1234567890 1234567890 1234567abc da89012345 6789012345 hP2D10 DWMTOSPLS LPTTPGBPAS ISCR3SQSLV SSKGNTYLHW YLQKPGQSPQ

Kabat No. 6789012345 6789012345 6789012345 6789012345 6789012345 faP2D10 ŁLIYKYSNRP SG7PDRFSGS GS3TDFTLKI SKVEASDVGV YFCSGSTHFP

Blokujące przeciwciało monoklonalne dla TWEAK, mP2D10, istotnie zmniejsza zaawansowanie kliniczne w modelach stwardnienia rozsianego, udaru i reumatoidalnego zapalenia stawów. Modelowano farmakokinetyki (PK) przeciwciała monoklonalnego przeciw TWEAK, mP2D10, z późniejszym podaniem dożylnym (IV).

mP2D10 podawano myszom w dawce 1, 10 lub 100 mg/kg przez iniekcję IV. Stężenia mP2D10 w surowicach określono przy użyciu ELISA. Profil PK stężenie-czas analizowano stosując model dwukompartmentowy z pierwszorzędową eliminacją lub eliminacją Michaelisa-Mentena z kompartmentu centralnego o objętości V1. Stałymi szybkości między dwoma kompartmentami były K12 (kompartment wyjściowy 1 do 2) i K21 (kompartment wyjściowy 2 do 1). Dla pierwszorzędowego modelu eliminacji stałą szybkości była K10. W modelu eliminacji Michaelisa-Mentena lek był usuwany przy szybkości Vm*C1/(Km+C1), w którym C1 było mP2D10 w stężeniu w kompartmencie centralnym, Vm i Km były stałymi. Dane wprowadzono do oprogramowania ADAPT II (D'Argenio, D.Z. i A. Schumitzky. ADAPT II User's Guide: Pharmacokinetic/Pharmacodynamic Systems Analysis Software. Biomedical Simulations Resource, Los Angeles, 1997) stosując procedurę oceny maksymalnej wiarygodności (ang. Maximum Likelihood).

Dla dwukompartmentowego liniowego modelu eliminacji, V1 wyniósł 23,2 ml/kg, K10 wyniósł

0,0096 godz ^-1, K12 wyniosła 2,501 a K21 wyniosła 1,053. Wartość pola pod krzywą (AIC) wynosiła 298, a wartość Schwarza wynosiła 304,2. Dla dwukompartmentowego nieliniowego modelu eliminacji

V1 wynosiła 0,0235. Vm wynosiła 9,22 mg/kg/godz., Km wynosiła 484,2 μg/ml. K12 wynosiła 2,348 .-1 .-1 godz^.-1, a K21 wynosiła 0,966 godz^.-1 Wartość AIC wynosiła 269, a wartość Schwarza wynosiła 276. PK P2D10 był bardziej przewidywalny w modelu nieliniowym niż w liniowym.

Prolile stężenie-czas mP2D10 były bardziej przewidywalne w modelu dwukompartmentowym z eliminacją Michaelisa-Mentena niż w pierwszorzędowej eliminacji.

PL 218 791 B1

Lista sekwencji <110» Biogen idee MA inc.

<120» TWEAK BINDING ANTIBODIES <130> 10274-116W01 <140» PCT/U52OO6/0197G6 <141> 2006-05-25 <150» US 60/685,149 <151» 2005-05-27 <160> 69 <170> FastSEQ for Windows version 4.0 <210» 1 <211» 10 <212» PRT <213» Mus mu5cuius <400» 1

Gly Phe Thr phe ser Arg Tyr Ala Met ser 15 10 <210» 2 <211» 17 <212» PRT <213» Mus musculus <400» 2

Glu ile Ser ser Gly Gly Ser Tyr Pro Tyr Tyr Pro Asp Thr val Thr 15 10 15

Gly <210» 3 <211> 16 ' <212» PRT <213» Mus musculus <400» 3 val Leu Tyr Tyr Asp Tyr Asp Gly Asp Arg Ile Glu val Met Asp Tyr 15 10 15 <210» 4 <211» 10 <212» PRT <213» sekwencja sztuczna <220» <223» Syntetycznie wytworzony peptyd <221> Wariant <222» 2 <223» xaa = Tyr or Phe <22i> Wariant <222» 3

PL 218 791 B1 <223> xaa = Asn or Thr

Wariant <220>

<221>

<222> 5 <223> xaa = Ser, Thr, Asp or Asn <220>

<221> Wariant <222> 6 <223> xaa = Arg or Tyr <220> .

<221> Wariant <222> 9 <223> xaa = Met, ile or teu <22O> , <221> Wariant <222> 10 <223> xaa = his or ser <400> 4

Gly xaa xaa Phe xaa Xaa Tyr Ala Xaa Xaa 1 5 10 <210> 5 <211> 8 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna:

<220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <221> Wariant <222> 3 <223> xaa = Pro or val <lll> Wariant <222> 5 <223> xaa = Thr or Ser ?22li Wariant <222> 7 <223> xaa = Thr or Lys <400> 5

Tyr Tyr xaa Asp xaa va1 xaa Gly 1 5 <210> 6 <211> 7 <212> PRT <213> _: Sekwencja sztuczna <220>

<2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <220>

<221> Wariant' <222> 1 <223> Xaa = Val or Leu

PL 218 791 B1 <220>

<221> Wariant <222> 2 <223> xaa =* ile or Leu <220>

<221> Wariant <222> 3, 4, 6 <223> xaa = Tyr or Phe <400> 6 xaa xaa xaa Xaa Asp Xaa Asp 1 5 <210> 7 <211> 7 <212> PRT <213> , Sekwencja sztuczna <220> . , , <223> Syntetycznie wytworzony peptyd <220> „_r <221> Wariant <222> 1 <223> Xaa = Asp or Glu <221> Wariant <222> 2 <223> xaa = Arg or Lys <220>

<221> Wariant <222> 3 <223> Xaa = Ile, <220> „„ .

<221> Wariant <222> 4 <223> xaa = Glu,

Leu, val or Met

Gin or Asp <220> , <221> Wariant <222> 5 <223> val, Ala or Leu <221> Wariant <222> 7 <223> Xaa = Asp or Glu <400> 7 xaa xaa xaa xaa xaa Met xaa

5 <210> 8 <211> 16 <212> PRT <213> mus musculus <400> 8

Arg ser Ser Gin Ser Leu Val ser ser Lys Gly Asn Thr Tyr Leu His 15 10 15

PL 218 791 B1 <210> 9 <211> 7 <212> PRT <213> Mus musculus <400> 9

Lys val ser Asn Arg Phe ser

5 <210> 10 <211> 9 <212> PRT <213> mus musculus <400> 10 ser Gin Ser Thr His Phe Pro Arg Thr 1 5 <210> 11 <211> 16 <212> PRT <213>

<220>

<223>

Sekwencja sztuczna Syntetycznie wytworzony peptyd

Wariant <220>

<221>

<222> 1 <223> xaa = Arg or Lys <220> .

<221> Wariant <222> 6 <223> xaa = Leu or Ile <22O> Wariant <22l>

<222> 7 <223> xaa = Lys or va1 <220>

Wariant <221>

<222> 10 <223> xaa = Lys or Arg <220> Wariant <221>

<222> 13 <223> Xaa = Thr or Asn <22U Wariant <222> 16 <223> Xaa

Glu, His, Asp, Asn, Gin or Tyr <400> 11 xaa ser ser Gin ser Xaa xaa ser ser xaa Gly Asn xaa Tyr Leu xaa 15 10 15 <210> 12 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna

PL 218 791 B1 <220» <223» Syntetycznie wytworzony peptyd <220» <221» <222» 1 <223» xaa

Wariant

Arg or Lys <220»

Wariant <221» <222» 6 <223» xaa - Leu or ile <l21> Wariant <222> 10 <223» xaa = Lys or Arg <220» Wariant <221» <222» 13 <223> Xaa = Thr or Asn <400» 12 xaa ser ser Gin ser xaa val ser ser xaa Gly Asn xaa Tyr Leu His 15 10 15 <210» 13 <211» 7 <212» PRT <213» Artificial Seąuence <220» _d <223» Syntetycznie wytworzony peptyd <220» .

<221» Wariant <222> 1 <223» xaa = Lys or Glu <22O> _t <221» Wariant <222> 2 <223> Xaa = Leu, Val or Ile <221» Wariant <222» 4 <223» Xaa

Asn, Tyr or Ser <220» _T . „ <221» Wariant <222» 5 <223» xaa = Arg or Trp <220» .

<221» Wariant <222» 6 <223» Xaa - Phe, Ala or Asp <400» 13 xaa xaa ser xaa xaa xaa ser 1 5 <210» 14

PL 218 791 B1 <211> 7 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <2 2 3> Syntetycznie w_vt wo lżony peptyd <220> Wariant <221>

<222> 2 <223> xaa = Leu, val or ile <22O>

<221>

Wariant <222> 4 <223> xaa = Asn, Tyr or Ser <220> IV <221> wariant <222> 6 <223> xaa = Phe, Ala or Asp <400> 14

Lys Xaa Ser Xaa Arg Xaa Ser 1 5 <210> 15 <211> 7 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>

<22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <220>

<221> Wariant <222> 1 <223> Xaa = ser or Met <220> .

<221> Wariant <222> 3 <223> xaa = Gly, Ser or Ala <221> Wariant <222> 4 <223> Xaa = Ser or Thr <220> .

<221> Wariant <222> 5 <223> Xaa = His, Glu or Gin <220> ur · , <221> Wariant <222> 6 <223> xaa = Phe, Trp or Leu <400> 15 xaa Gin xaa xaa xaa xaa Pro 1 5 <210> 16 <211> 7 <212> PRT

PL 218 791 B1 <213> Sekwencja sztuczna <223> Syntetycznie wytworzony peptyd <22O> „_r . .

<221> Wariant <222> 3 <223> Xaa = dy, ser or Ala <22O>

<221> Wariant <222> 4 <223> xaa = ser, ile or Thr <221> Wariant <222> 5 <223> Xaa = His, Glu or Gin <400> 16

Ser Gin xaa xaa xaa Phe Pro 1 5 <210> 17 <211> 102 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>

<22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 17

Asp ile

val

Met

Thr

Gin

Thr

Pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

Ala

5

10

15

Glu Pro

Ser

ile

Ser

cys

Arg

ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

Lys Gly

20

25

30

Asn

Thr

ryr

Leu

His

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

pro Gin SD

35

40

45

teu

Leu

Ile

Tyr

Lys cfc

Val

Ser

Asn

Arg

Phe 60 Phe

Ser

Gly

val

pro

-Z \J Asp Arg

Phe

ser

Gly

Ser

J J Gly

ser

Gly

Thr

ASp

Thr

Leu

Lys

ile

65

Va1

70

75

80

ser Arg

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

val

Tyr

ryr

Cys

ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr His

phe

Pro 100

Arg

Thr

<210> 18 <211> 102 <212> PRT

<213> Sekwencja sztuczna

<22O>

<223>

Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 18

Asp ile

Val

Met

Thr

Gin

Thr

Pro

Leu

Ser

Leu

pro

val

Thr

Pro

Gly

1

Ala

5

10

15

Glu Pro

Ser

ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Gin

ser

Leu

val

Ser

ser

Lys Gly

20

His

25

30

Asn 35 Leu

Thr

Tyr

Leu

Trp 40 Val

jy f*

Leu

Gin

Lys

pro 45 Ser

Gly

Gin

Ser

pro Gin

Leu

ile

Tyr

Lys

Ser

Asn

Arg

Phe

Gly

Val

Pro

50

55

60

Asp Arg

Phe

ser

Gly

ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

PL 218 791 B1

70 75 80 ser Arg val Glu Ala Glu Asp val Gly val Tyr Tyr cys ser Gin ser

90 95

Thr His Phe Pro Arg Thr

100 <210> 19 <211> 102 <212> PRT ^<213> Sekwencja sztuczna <22O> „ _{t A} .

<2 2 3> syntetycznie wytworzony peptyd <400> 19

Asp

val

val

Met

Thr

Gin

ser

Pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Leu

Gly

1

5

10

15

Gin

Pro

Ala

ser

ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Lys

Gly

Asn

Thr

Tyr

Leu

His

Trp

Phe

Gin

Gin

Arg

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

pro

Arg tn

Arg

Leu

Ile

Tyr

Lys __

Val

Ser

Asn

Arg

Phe

Ser

Gly

val

Pro

Asp

jU Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

_»3 Gly

Ser

Gly

Thr

ASP

Phe

Thr

Leu

Lys

II e

65

70

75

80

Ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

Asp

Val

Gly

val

Tyr

Tyr

Cys

Ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr

Hi s

Phe

Pro

Arg

Thr

100

<210> 20 <211> 102 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220> _£, , _x , <22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 20

Asp 1

val

val

Met

Thr Gin 5

ser Pro Leu ser 10

Leu

Pro

Va1

Thr

Leu 15

Gly

Gin

pro

Ala

ile

Ser

cys

Arg

Ser

Ser

Gl n

Ser

Leu

val

ser

ser

20

25

30

Lys

Gly

Asn

Thr

Tyr

Leu

Hi s

Trp

Phe

Gin

Gin

Arg

pro

Gly

Gin

ser

35

40

45

Pro

Arg

Arg

teu

ile

Typ

Lys

val

ser

Asn

Arg

Phe

ser

Gly

val

pro

50

55

60

AS p

Arg

Phe

ser

Gly

ser

Gly

ser

Gly

Thr

ASp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

70

75

80

Ser

Arg

val

Glu

Ala 85 Arg

Glu

Asp

val

Gly

Val 90

Tyr

Tyr

Cys

Ser

Gin 95

Ser

Thr

Hi s

Phe

Pro

Thr

100

<210> 21 <211> 102 <212> PRT <213> .

Sekwencja sztuczna <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 21

Asp ile val Met Thr Gin Thr Pro Leu ser Leu ser val Thr pro Gly 15 10 15

PL 218 791 B1

Gin

Pro Ala ser 20

ile

ser cys Arg ser ser Gin ser Leu val

Ser

Ser

25

30

Lys

Gly

Asn 35 Leu

Thr

Tyr

Leu

His

Trp 40 Val

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro 45 Ser

Gly

Gin

Ser

Pro

Gin

Leu

ile

Tyr

Lys

Ser

Asn

Arg

Phe

Gly

Val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

Ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

Val

Tyr

Tyr

Cys

ser

Glrt

Ser

85

90

95

His

Phe

Pro

Arg

Thr

100

<210» 22 <211» 102 <212> PRT <213» Sekwencja sztuczna <220» <^{2 2 3} > Syntetycznie wytworzony peptyd

<400» 22
ASP	Ile	val	Met	Thr	Gin	Thr	Pro
1				5
Gin	Pro	Ala	Ser	il e	Ser	Cys	Arg
			20
Lys	Gly	Asn	Thr	Tyr	Leu	His	Trp
35					40
Pro	Gin	Leu	Leu	Ile	Tyr	Lys	val
	50				55
Asp	Arg	Phe	Ser	Gly	Ser	Gly	Ser
65				70
Ser	Arg	Va1	Glu	Ala 85 Arg	Glu	Asp	val
Thr	His	Phe	Pro	Thr
			100

Leu	Ser	Leu	Ser	val	Thr	Pro	Gly
	10					15
Ser	Ser	Gin	Ser	Leu	Val	Ser	Ser
25					30
Tyr	Leu	Gin	Lys	Pro	Gly	Gin	Pro
		45
Ser	Asn	Arg	Phe Cfj	ser	Gly	val	Pro
Gly	Thr	ASp	w Phe	Thr	Leu	Lys	He
	75				80
Gly	val	Tyr	Tyr	Cys	Ser	Gin	Ser
	90					95

<210> 23 <211» 102 <212» PRT <213» Sekwencja sztuczna <113> Syntetycznie wytworzony peptyd <400» 23

Asp

ile

va1

Met

Thr

Gin

Ser

Pro

Leu

Ser

teu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu

pro

Ala

ser

Ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Lys

Gly

Asn

Thr

Tyr

Leu

Hi s

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

Pro

Gin

Leu

Leu

Ile

Tyr

Lys

Val

Ser

Asn

Arg

Phe

Ser

Gly

val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

ser

Gly

Ser

Gly

Thr

ASp

Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

Val

Tyr

*fy p

Cys

Ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr

His

Phe

Pro

Arg

Thr

100 <210» 24 <211> 102 <212» PRT _ <213> Sekwencja sztuczna

PL 218 791 B1 <220>

<22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 24 AS 1

ile

val

Met

Thr

Gin

ser

pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Giy

10

15

pro

Ala

Ser

ile

Ser

cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

ser

ser

20

25

30

Gly

Asn

Thr

Tyr

Leu

His

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

ser

35

40

45

Gin

Leu

Leu

ile

Tyr

Lys

val

Ser

Asn

Arg

Phe

ser

Gly

val

Pro

55 60

Asp Arg Phe ser Gly Ser Gly ser Gly Thr Asp Phe Thr Leu Lys ile

70 75 80 ser Arg val Glu Ala Glu Asp Val Gly Val Tyr Tyr Cys Ser Gin Ser

90 95

Thr His Phe Pro Arg Thr

100 <210> 25 <211> 102 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna

355Syntetycznie wytworzony peptyd <223>

<400> 25 AS)

ile

val

Met

Thr

Gin

Thr

Pro

Leu

Ser

Ser

Pro

val

Thr

Leu

Gly

5

10

15

Pro

Ala

Ser

ile

ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Gly

Asn

**1*1*1 F*

Tyr

Leu

Hi s

Trp

Leu

Gin

Gin

Arg

Pro

Gly

Gin

Pro

35

40

45

Arg

Leu

Leu

ile

Tyr

Lys

val

Ser

Asn

Arg

Phe

Ser

Gly

Val

Pro

55 60

Asp Arg Phe Ser Gly Ser Gly Ala Gly Thr Asp Phe Thr Leu Lys ile

70 75 80

Ser Arg Val Glu Ala Glu Asp val Gly val Tyr Tyr Cys ser Gin Ser

90 95

Thr His Phe Pro Arg Thr

100 <210> 26 <211> 102 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220> „ . .

<223> i Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 26

Asp ile Gin Met Thr Gin ser Pro Ser Ser Leu ser Ala ser val Gly 1 5 10 15

ASP Arg Val Thr ile Thr cys Arg Ser Ser Gin ser Leu val Ser Ser 20 25 30

Lys Gly Asn Thr Tyr Leu His Trp Tyr Gin Gin Lys Pro Gly Lys Ala 35 40 45 pro Lys Leu Leu ile Tyr Lys val ser Asn Arg Phe Ser Gly val Pro 50 55 60

Ser Arg Phe Ser Gly Ser Gly Ser Gly Thr Asp Phe Thr Leu Thr ile

70 75 80 ser ser Leu Gin Pro Glu Asp Phe Ala Thr Tyr Tyr Cys ser Gin Ser

90 95

Thr His Phe Pro Arg Thr

PL 218 791 B1

100 <210> 27 <211> 110 <212> PRT .

<213> Sekwencja sztuczna <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 27

Gin

Val

Gin

Leu

Val

Gin

Ser

Gly

Ala

Glu

val

Lys

Lys

pro

Gly

Ala

1

5

10

15

Ser

Val

Lys

Va1

Ser

Cys

Lys

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

phe

ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

Ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Gin

Gly

Leu

Glu

Trp

Met

35

40

45

Τ|*ί r

val

Gly

Glu

ile

Ser

Ser

Gly

ciy

ser

Tyr

pro

Tyr

Tyr

pro

Asp

50

60

Thr

Gly

Arg

val

Thr

Met

Thr

Arg

Asp

Thr

ser

ile

Ser

Thr

Ala

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

Γ*

Arg

Leu

Arg

ser

Asp

Asp

Thr

Ala

val

Yyf*

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

val

teu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 28 <211> 110 <212>

<213> Sekwencja sztuczna <22O>

<22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 28

Gin

val

Gin

Leu

val

Gin

Ser

Gly

Ala

Gl U

val

Lys

Lys

Pro

Gly

Ala

1

5

10

15

ser

val

Lys

val

Ser

Cys

Lys

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

Ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

pro

Gly

Gin

Arg

Leu

Glu

Trp

Met

35

40

45

Gly

Glu

ll e

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Val

Thr

Ile

Thr

Arg

Asp

Thr

ser

Ala

ser

Thr

Ala

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

Ser

Ser

Leu

Arg

Ser

Glu

Asp

Thr

Ala

val

Tyr

Tyr

cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 29 <211> 110 <212> PRT <213> sekwencja sztuczna <220>

<2 2 3 > Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 29

Gin Val Gin Leu val Gin Ser Gly Ala Glu val Lys Lys pro Gly Ala 15 10 15

Ser Va1 Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Phe Thr Phe ser Arg Tyr 20 25 30

Ala Met Ser Trp va1 Arg Gin Ala Thr Gly Gin Gly Leu Glu Trp Met 35 40 45

PL 218 791 B1

Gly Glu ile 50

Ser Ser

Gly

Gly Ser Tyr Pro Tyr Tyr Pro

Asp

Thr

Val

55

60

Thr

Gly

Arg

Val

Thr

Met

Thr

Arg

Asn

Thr

Ser

ile

Ser

Thr

Al a

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

Ser

Ser

Leu

Arg

Ser

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100 105 110 <210> 30 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <22Ο> _χ , <223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 30

Gin

val

Gin

Leu

val

Gin

Ser

Gly

Ala

Glu

Val

Lys

Lys

Pro

Gly

Ala

1

5

10

15

Ser

val

Lys

val

Ser

Cys

Lys

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Gin

Gly

Leu

Glu

Trp

Met

35

40

45

Gly

Glu

Ile

Ser

Ser

Gly

Gly

ser

Tyr

pro

Tyr

Tyr

pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

val

F*

Met

Thr

Thr

Asp

Thr

Ser

Thr

Ser

Thr

Ala

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

Arg

Ser

Leu

Arg

ser

Asp

Asp

Thr

Ala

val

Tyr

Tyr

cys

85

90

95

Ala

Arg

val

Leu

yy p

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100 105 110 <210> 31 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 31

Gin

Val

Gin

Leu

val

Gin

Ser

Gly

Ala

Glu

Val

Lys

tys

Pro

Gly

Ala

1

5

10

15

Ser

val

Lys

val

ser

cys

Lys

val

ser

Gly

Phe

Thr

phe

ser

Arg

yy p

20

25

30

Al a

Met

Ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

Met

35

40

45

Gly

Gl u

Ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

val

Thr

Met

Thr

Glu

Asp

Thr

Ser

Thr

Asp

Thr

Ala

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

ser

ser

Leu

Arg

Ser

Glu

ASp

Thr

Ala

val

-γ-y p

y-y p

cys

85

90

95

Ala

Th f-1

Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100 105 110 <210> 32 <211> 110 <212> PRT ^<213> Sekwencja sztuczna <220> .

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd

PL 218 791 B1 <400> 32

Gin

Met

Gin

Leu

Val

Gin

Ser

Gly

Ala

Glu

Val

Lys

Lys

Thr

Gly

Ser

1

5

10

15

Ser

va1

Lys

val

Ser

Cys

Lys

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

va1

Arg

Gin

Ala

pro

Gly

Gin

Ala

Leu

Glu

1*1

Met

35

40

45

Gly

Glu

ile

ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Val

Thr

Ile

Thr

Arg

Asp

Arg

Ser

Met

Ser

Thr

Ala

Tyr

65

70

75

80

Met

Glu

Leu

Ser

Ser

Leu

Arg

Ser

Glu

Asp

Thr

Ala

Met

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100 105 110 <210> 33 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna

<220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 33 Gin Val Gin

Leu

Va1

Gin

ser

Gl y

Ala

Glu

val

Lys

Lys

Pro

dy

Ala

1

5

10

15

ser val Lys

val

Ser

Cys

Lys

Ala

ser

dy

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala Met ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Gin

Gly

Leu

Glu

Trp

Met

35

40

45

Gly Glu Ile

Ser

ser

Gly

Gly

ser

yy f

pro

Tyr

Ty p

pro

ASp

Thr

val

50

55

60

Thr Gly Arg

Val

Thr

Met

Thr

Arg

Asp

Thr

Ser

Thr

Ser

Thr

Val

Tyr

65

70

75

80

Met Glu Leu

Ser

Ser

L6U

Arg

Ser

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala Arg Val

Leu 100

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

ASp 105

Gly

Asp

Arg

ile

Glu 110

<210> 34 <211> 108 <212> PRT

<213> Sekwencja sztuczna

<220>

< 2 2 3 > Syntetycznie w;

ytworzony peptyd

<400> 34 Gin Met Gin

Leu

val

Gin

Ser

Gly

Pro

Glu

val

Lys

Lys

Pro

Gly

Thr

1

5

10

15

Ser Val Lys

val

Ser

Cys

Lys

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala Met Ser

Trp

val

Arg

Gin

Arg

Gin

Arg

Leu

Glu

Trp

Ile

Gly

Glu

35

40

45

ile ser ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

Val

Thr

Gly

50

55

60

Arg val Thr

ile

Thr

Arg

ASp

Met

ser

Thr

Ser

Thr

Ala

Tyr

Met

Glu

65

70

75

80

Leu ser ser

Leu

Arg

ser

GlU

ASp

Thr

Ala

val

Tyr

Tyr

cys

Ala

Ala

85

90

95

Val Leu Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100 105 <210> 35

PL 218 791 B1 <211> 110 <212> PRT ^<213> Sekwencja sztuczna <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 35

Glu

Val

Gin

Leu

Val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

Val

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

Cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

Ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

val

35

40

45

Ala

Glu

ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

fy p

Pro

Tyr

Tyr

Pro

ASP

Thr

Val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

ASP

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100 105 110 <210> 36 <211> 111 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna

<220> <223> Syntetyczn <400> 36

ie wytworzony peptyd

Glu 1

val

Gin

Leu

val 5

Glu ser

Gly Gly

Gly 10

Leu

Val

Glrs

Pro

Gly 15

Arg

ser

Leu

Arg

Leu 20

Ser

cys Ala

Ala

ser 25

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser 30

Arg

Tyr

Ala

Met

ser 35

Trp

val

Arg Gin

Ala 40

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu 45

Glu

Trp

val

Ser

Glu 50

ile

Ser

ser

Gly Gly 55

ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr 60

Pro

Asp

Thr

val

Thr 65

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile Ser 70

Arg

Asp

Asn

Ala 75

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr 80

Leu

Gl n

Met

Asn

Ser 85 Leu

Leu Arg

Ala

Glu

Asp 90 Asp

Thr

Al a

Leu

Tyr

Tyr 95 Glu

Cys

Ala

Lys

Asp

Val 100

Tyr Tyr

Asp

Tyr 105

Gly

Asp

Arg

Ile 110

<210> 37 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 37

Gin

val

Gin

Leu

val

Glu

ser

Gly

Gly

Gly

Leu

val

Lys

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

ser

Leu

Arg

Leu 20

ser

Cys

Ala

Ala

ser

Gly

phe

Thr

Phe

Ser □ rt

Arg

Tyr

Ala

Met

Ser

Trp

ile

Arg

Gin

Ala

ZL 0 pro

Gly

Lys

Gly

Leu

JU Glu

Trp

Val

35

40

45

ser

Glu

ile

Ser

ser

Gly

Gly

ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

Val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

70 75 80

PL 218 791 B1

Leu Gin Met Asn Ser Leu Arg Ala Giu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys

Ala Arg val	Leu 100	85 Tyr	90	95
Tyr Asp	Tyr Asp Gly Asp Arg ile Glu
105	110
<210> 38
<211> 110
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> Syntetycznie wytworzony peptyd
<400> 38
Glu Val Gin	Leu	Val	Glu Ser	Gly Gly Gly Leu Val Lys Pro	Gly Gly
1		5			10	15
Ser Leu Arg	Leu	Ser	Cys Ala	Ala Ser	Gly Phe Thr Phe Ser	Arg Tyr
	20			25	30
Ala Met Ser	Trp	val	Arg Gin	Ala Pro	Gly Lys Gly Leu Glu	Trp val
35				40	45
Gly Glu ile	ser	ser	Gly Gly	ser Tyr	Pro Tyr Tyr Pro Asp	Thr val
50			55		60
Thr Gly Arg	Phe	Thr	ile Ser	Arg Asp	Asp Ser Lys Asn Thr	Leu Tyr
65			70		75	80
Leu Gin Met	Asn	Ser	Leu Lys	Thr Glu	Asp Thr Ala Val Tyr	Tyr Cys
		85			90	95
Thr Thr val	Leu	Tyr	Tyr Asp	Tyr Asp	Gly Asp Arg ile Glu
	100			105	110

<210> 39 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 39

Glu Val Gin

Leu

val

Glu

Ser

Gly Gly

Gly

val

val

Arg

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser Leu Arg

Leu

Ser

Cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala Met ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

val

35

40

45

ser Glu ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr Gly Arg

Phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu Gin Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

Leu

Tyr

His

Cys

85

90

95

Ala Arg Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100

105

110

<210> 40 <211> 110 <212> PRT

<213> Sekwencja sztuczna

<220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 40

Glu val Gin

Leu val

Glu

Ser Gly Gly

Gly

Leu

Val

Lys

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

ser Leu Arg

Leu

Ser

Cys

Ala

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

PL 218 791 B1

20

Ala 40

25 Pro

Gly Lys Gly Leu 45

30 Glu

Trp

val

Ala

Met Ser Trp 35

Val Arg

Gin

Ser

Gl U

ll G

Ser

Ser

Gly Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Typ

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 41 <21L> 110 <213> Sekwencja sztuczna <2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 41

Glu

Val

Gin

Leu

Leu

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

Val

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

Cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

Ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

dy

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

Va1

35

40

45

Ser

Glu

ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

Thr

Val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ser

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

ASp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Lys

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100 105 110 <210> 42 <21ł> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 42

Gin

val

Gin

Leu

val

Glu

ser

Gly

Gly

Gly

Val

val

Gin

pro

Gly

Arg

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

val

35

40

45

Ala

Glu

ile

ser

ser

Gly

Gly

ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

pro

ASp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

phe

Thr

ile

ser

Arg

ASp

Asn

Ser

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Lys

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 43 <211> 110 <212> PRT <213> , Sekwencja sztuczna

PL 218 791 B1 <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 43

Gin Val Gin Leu val Glu ser Gly Gly Gly val val Gin Pro Gly Arg 15 10 15

Ser Leu Arg Leu Ser Cys Ala Ala Ser Gly Phe Thr Phe Ser Arg Tyr 20 25 30

Ala Met Ser Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Lys Gly Leu Glu Trp Val 35 40 45

Ala Glu Ile Ser Ser Gly Gly Ser Tyr pro Tyr Tyr Pro Asp Thr val 50 55 60

Thr Gly Arg Phe Thr ile Ser Arg Asp Asn ser Lys Asn Thr Leu Tyr

70 75 80

Leu Gin Met Asn Ser Leu Arg Ala Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys

90 95

Ala Arg val	Leu Tyr Tyr	Asp Tyr Asp Gly Asp Arg	ile Glu
		100	105	110
<210>	44
<211>	110
<212>	PRT .

<213> Sekwencja sztuczna <220>

<2 23> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 44

Gin

val

Gin

Leu

Val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

val

val

Gin

Pro

Gly

Arg

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

Cys

Al a

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

val

Arg

Glrt

Ala

pro

Gly

Lys

eiy

Leu

Glu

Trp

val

35

40

45

Ala

Glu

ile

ser

ser

Gly

Gly

ser

Tyr

pro

Tyr

Tyr

pro

ASp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ser

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Lys

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 45 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220> , <223> , Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 45

Gin

Va1

Gin

Leu

Val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

val

val

Gin

Pro

Gly

Arg

1

5

10

15

ser

Leu

Arg

Leu

Ser

cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Al a

Met

Ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala 40

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu AS

Gl u

Trp

Val

Ala

Glu

J J Ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

ASp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

Ser

Arg

ASp

Asn

Ser

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

Ile

Glu

100

105

110

PL 218 791 B1 <210» <211» <212> <213» <220» <223» <400>

111

PRT

Sekwencja sztuczna

Syntetycznie wytworzony peptyd 46

Glu	val Gin Leu	Val Glu Ser Gly	Gly val Val val Gin Pro	Gly Gly
1		5	10	15
Ser	Leu Arg Leu	Ser Cys Ala Ala	Ser Gly Phe Thr Phe Ser	Arg Tyr
	20		25 30
Ala	Met Ser Trp	val Arg Gin Ala	Pro Gly Lys Gly Leu Glu	Trp val
	35	40	45
ser	Glu ile ser	ser Gly Gly ser	Tyr Pro Tyr Tyr pro Asp	Thr val
	50	55	60
Thr	Gly Arg Phe	Thr Ile Ser Arg	Asp Asn ser Lys Asn Ser	Leu Tyr
65		70	75	80
teu	Gin Met Asn	Ser teu Arg Thr	Glu Asp Thr Ala Leu Tyr	Tyr cys
		85	90	95
Ala	Lys Asp Val	Leu Tyr Tyr Asp	Tyr Asp Gly Asp Arg Ile	Glu
	100		105 110
<21O> 47
<211> 110
<212» PRT
<213» Sekwencja sztuczna
<123> Syntetycznie wytworzony peptyd
<400> 47
Glu	Val Gin Leu	Val Glu Ser Gly	Gly Gly Leu val Gin Pro	Gly Gly
1		5	10	15
ser	Leu Arg Leu	Ser Cys Ala Ala	Ser Gly Phe Thr Phe ser	Arg Tyr
	20		25 30
Ala	Met Ser Trp	Val Arg Gin Ala 40	Pro Gly Lys Gly Leu Glu as	Trp Val
Ser	Glu Ile Ser	Ser Gly Gly Ser	Tyr Pro Tyr Tyr Pro Asp	Thr Val
	50	55	60
Thr	Gly Arg Phe	Thr Ile Ser Arg	Asp Asn Ala Lys Asn ser	Leu Tyr
65		70	75	80
teu	Gin Met Asn	Ser Leu Arg Asp	Glu Asp Thr Ala Val Tyr	Tyr Cys
		85	90	95
Ala	Arg val Leu	Tyr Tyr Asp Tyr	Asp Gly Asp Arg ile Glu
	100		105 110
<210» 48
<211» 110
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223» Syntetycznie wytworzony peptyd
<400» 48
Glu	val Gin Leu	val Glu Ser Gly Gly Gly Leu val Gin pro	Gly Arg
1		5	10	15
ser	Leu Arg Leu	ser cys Thr Ala	ser Gly Phe Thr Phe Ser	Arg Tyr
	20		25 30
Ala	Met ser Trp	Phe Arg Gin Ala	Pro Gly Lys Gly Leu Glu	Trp val
	35	40	45
Gly	Glu ile Ser	Ser Gly Gly Ser	Tyr Pro Tyr Tyr Pro Asp	Thr Val

PL 218 791 B1

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

Ser

Arg

Asp

Gly

ser

Lys

Ser

ile

Ala

Yy p

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Lys

Glu

Asp

Thr

Ala

val

Tyr

Tyr

cys

85

90

95

Thr

Arg

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

yyf

ASp

Gly

ASp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 49 <211> 110 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 49

Glu

val

Gin

Leu

Val

Glu

Ser

Gly

ciy

Gly

Leu

Val

Gl n

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

ser

Leu

Arg

Leu

Ser

cys

Ala

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

Ser

Τ' r p

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

GlU

Tyr

val

35

40

45

ser

Glu

Ile

Ser

Ser

Gly

Gly

Ser

Yy p

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

p

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

ser

Arg

ASP

Asn

ser

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Gly

Ser

Leu

Arg

Ala

Gl U

Asp

Met

Ala

val

Tyr

Tyr

cys

85

90

95

Ala

Arg

val

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

ASp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

100

105

110

<210> 50 <211> 125 <212> PRT <213> Mus musculus <400> 50

Glu

val

Gin

Leu

val

Glu Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

val

Arg

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Lys

Leu

Phe

Cys Ala

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

val

Arg Gin

Ser 40

Pro

Glu

Lys

Arg

Leu 4S

Glu

Trp

val

Ala

Glu

Ile

Ser

Ser

Gly Gly

t-w Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

*T J Pro

Asp

Thr

Val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

Ile Ser

Arg

ASP

Asn

Ala

Lys

Asn

Thr

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Glu

Met

Ser

ser

Leu Lys

ser

Glu

Asp

Thr

Ala

Met

Tyr

Tyr

cys

85

90

95

Ala

Arg

Val

Leu

Tyr

Tyr Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

val

Met

100

105

110

Asp

Tyr

Trp

Gly

Gl n

Gly Thr

Ala

Val

Ile

Val

Ser

Ser

115 120 125 <210> 51 <211> 112 <212> PRT <213> Mus musculus <400> 51

ASp

val

val

Met

Thr

Gin

Ser

Pro

Leu

Ser

Leu

Ser

Val

Ser

Leu

Gly

1

5

10

15

Asp

Gin

Ala

Ser

ile

ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

25 30

PL 218 791 B1

Lys

Gly Asrs 35

Thr Tyr

Leu

His Trp Tyr Leu Gin Lys 40

Pro 45

Gly Gin

ser

Pro

Lys

Phe

Leu

ile

fy p

Lys

val

Ser

Asn

Arg

Phe

ser

Gly

val

pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

teu

Lys

ile

65

70

75

80

Ser

Arg

Val

Ala

Ala

Glu

Asp

Leu

Gly

Val

Tyr

Phe

Cys

Ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr

His

Phe

Pro

Arg

Thr

Phe

Gly Gly

Gly

Thr

Thr

Leu

Gl u

ile

Lys

100 105 110 <210> 52 <211» 125 <212» PRT <213» Homo sapiens

<400» 52

Glu

val

Gin

Leu

Val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

Va1

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Ser

Tyr

20

25

Gly

30

Trp

Met

Ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Leu

Gl u

Trp

Va1

35

40

45

Ala

Asn

ile

Lys

Gin

Asp

Gly

Ser

Glu

Lys

Tyr

Tyr

Val

Asp

Ser

Val

50

55

60

Lys

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

ser

Leu

Tyr

65

70

75

80

Leu

Gin

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Gl u

ASp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

85

90

95

Ala

Arg

Asp

Pro

Met

Thr

Thr

Val

Val

Lys

Pro

Ser

Leu

Ala

Thr

Asn

100

105

110

Asp

Tyr

Trp

Gly

Gin

Gly

Thr

Leu

Val

Thr

val

Ser

ser

115 120 125 <210> 53 <211» 112 <212> PRT <213> Homo sapiens

<400» 53

ASp

val

val

Met

Thr

Gin

ser

pro

Leu

ser

Leu

Pro

Val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu

Pro

Ala

Ser

ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

Leu

Hi s

Ser

20

25

30

Asn

Gly

Tyr

Asn

Tyr

Leu

Asp

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

Pro

Gin

Leu

Leu

Ile

Tyr

Leu

Gly

Ser

Asn

Arg

Ala

Ser

Gly

val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

70

75

80

Ser

Arg

Val

Glu

Ala

Glu

Asp

Val

Gly

Val

Tyr

Tyr

Cys

Met

Gin

Ala

85

90

95

Leu

Gin

Thr

Pro

Leu

Thr

Phe

Gly

Gly

Gly

Thr

Lys

Val

Glu

ile

Lys

100 105 110 <210» 54 <211» 125 <212» PRT <213» Mus musculus

<400» 54
Glu val Gin	Leu Val	Glu	Ser	Gly Gly Gly	Leu	Val	Arg	Pro	Gly Gly
1	5			10					15
ser Leu Lys	Leu Phe	Cys	Ala	Ala ser Gly	Phe	Thr	Phe	Ser	Arg Tyr

25 30

PL 218 791 B1

Ala

Met

ser oc

*T* r

Val

ΑΠ3

Gin

ser

Pro

GIU

Lys

Arg

Leu Λ C

Gl u

Trp

val

Ala

Glu 50

•J J ile

Ser

ser

Gly

Gly cc

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

Asp

val

Thr

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

J J ser

Arg

Asp

Asn

Ala

OU Lys

ASH

Thr

Leu

Tyr

65

Gl U

70

75

80

Leu

Met

Ser

Ser

Leu

Lys

ser

Glu

Asp

Thr

Ala

Met

Tyr

Tyr

Cys

val

85

90

95

Ala

Arg

Leu

ψγρ

Yyp

Asp

yyf

ASp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

val

Met

100

105

110

Asp

Tyr

Trp

Gly

Gin

Gly

Thr

Ala

val

Ile

val

ser

ser

115 120 125 <210> 55 <211> 125 <212> PRT <213» Homo sapiens

<400» 55

Gl u

val

Gin

Leu

Val

Glu

ser

Gly

oiy

Gly

Leu

Val

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

ser

cys

Ala

Al a

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

ser

ser

Tyr

20

25

30

Trp

Met

ser 35

Trp

Val

Arg

Gin

Ala 4fi

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu λ ę

Glu

Trp

Val

Ala

Asn

J J Ile

Lys

Gin

Asp

Gly

ser

Glu

Lys

Tyr

Tyr

Val

Asp

ser

val

50

55

60

d

Gly

Arg

Phe

Thr

ile

ser

Arg

Asp

Asn

Ala

Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

Gin

70

75

80

Leu

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

ASP

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

Ala

85

90

95

Arg

ASp

Pro

Met

Thr

Thr

Val

val

Lys

Pro

ser

Leu

Ala

Thr

Asn

100

105

110

Asp

Tyr

Trp

Gly

Gin

Gly

Thr

Leu

val

Thr

Val

Ser

Ser

115 120 125 <210> 56 <211> 112 <212> PRT <213> mus musculus

<400» 56

Asp

val

Val

wet

Thr

Gin

ser

Pro

teu

Ser

Leu

Ser

Val

Ser

Leu

Gly

1

Gin

Ala

5

10

15

Asp

Ser

ile

ser

Cys

Arg

ser

ser

Gl n

Ser

Leu

val

Ser

Ser

Gly

20

25

30

Lys

Asn 35

Thr

Tyr

Leu

Hi s

Trp 4Ω

Tyr

Leu

Gin

Lys

pro

dy

Gin

Ser

Pro

tys 50

Phe

Leu

ile

Tyr

Lys 55

*t U Val

Ser

Asn

Arg

Phe ca

ser

Gly

val

Pro

ASp

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

ser

Gly

Thr

ASp

Ov Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

val

70

75

80

Ser

Arg

Ala

Ala

Glu

Asp

Leu

Gly

Val

Tyr

Phe

Cys

Ser

Gin

Ser

His

85

90

95

Thr

Phe

Pro

Arg

Thr

Phe

Gly

Gly

Gly

Thr

Thr

Leu

Glu

Ile

Lys

100 105 110 <210» 57 <211> 112 <212> PRT <213» Homo sapiens

<400> 57
Asp va1 val	Met Thr Gin ser	Pro Leu ser	Leu pro val Thr Pro Gly
1	5	10	15

PL 218 791 B1

GlU

Pro Ala

Ser ile Ser Cys Arg ser ser Gin ser Leu

Leu 30

His

ser

20

25

AS η

Gly

Tyr

Asn

Tyr

Leu

Asp

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

pro

Gly Gin

ser

Gin

35

40

45

Pro

Leu

Leu

ile

Tyr

Leu

Gly

ser

Asn

Arg

Ala

Ser

Gly Val

ΡΓΟ

50

55

60

Asp

Arg

Phe

ser

Gly

Ser

Gly

ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

val

Ala

70

75

80

Ser

Arg

Glu

Glu

Asp

val

Gly

val

Tyr

Tyr

cys

Met

Gin

Ala

Gin

Thr

85

90

95

Leu

Pro

Leu

Thr

Phe

Gly Gly Gly

Thr

Lys

val

Glu

Ile

Lys

100 105 110 <210> 58 <211> 125 <212> PRT <213> Homo sapiens <400> 58

Glu

val

Gin

Leu

val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

val

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

ser

Cys

Ala

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Ser

Tyr

20

val

Ala ao

25

30

Trp

Met

ser 35

Trp

Arg

Gin

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu Λ C

Glu

Trp

val

Ala

Asn 50

Ile

Lys

Gin

Asp

Gly

ser

Glu

Lys

Tyr

Tyr

*t Z> val

Asp

ser

val

Lys

J V Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

j j ser

Arg

Asp

Asn

Ala

OU Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

Gin

70

75

80

Leu

Met

Asn

Ser

Leu

Arg

Ala

Glu

ASp

Thr

Ala

Val

Tyr

Tyr

Cys

Ala

85

90

95

Arg

Asp

Pro

Met

Thr

Thr

Val

Val

Lys

Pro

ser

Leu

Ala

Thr

Asn

100

105

110

Asp

Tyr

Trp

Gly

Gin

Gly

Thr

Leu

val

Thr

Val

ser

ser

115 120 125 <210> 59 <211> 125 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220> , <223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 59

Glu

val

Gin

Leu

val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

val

Gin

pro

Gly

Gly

1

5

10

15

Ser

Leu

Arg

Leu

Ser

cys

Ala

Ala

Ser

Gly

Phe

Thr

Phe

ser

Arg

Tyr

Ala

20

25

30

Met

Ser

Trp

Val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

teu

Glu

Trp

val

Ala

Glu 50

35

40

45

Ile

Ser

Ser

Gly

Gly ςς

Ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

pro

Asp

Thr

val

Thr

J V Gly

Arg

Phe

Thr

Ile

Ser

Arg

Asp

Asn

Ala

DU Lys

Asn

Ser

Leu

Tyr

65

Gin

70

75

80

Leu

Met

Asn

ser

Leu

Arg

Ala

Glu

Asp

Thr

Ala

val

Tyr

Cys

Ala

Va1

85

90

95

Arg

Leu

Tyr

Tyr

Asp

Tyr

Asp

Gly

Asp

Arg

ile

Glu

Val

Met

100

105

110

ASp

Tyr

Trp

Gly

Gin

Gly

Thr

Leu

Val

Thr

Val

Ser

Ser

115

120

125

<210> 60 <211> 112 <212> PRT

PL 218 791 B1 <213> Homo sapiens <400> 60

ASP

val

val

Met

Gin

Ser

Pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu

Pro

Ala

Ser

Ile

ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

ser

Leu

Leu

His

Ser

20

25

30

Asn

Gly

Tyr

Asn

Tyr

Leu

Asp

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

Pro

Gin

Leu

Leu

il e

Leu

Gly

Ser

Asn

Arg

Ala

Ser

Gly

val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

70

75

80

Ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

val

Tyr

Tyr

Cys

Met

Gin

Ala

85

90

95

Leu

Gin

Thr

Pro

Leu

Thr

Phe

Gly

Gly

Gly

Thr

Lys

val

Glu

ile

Lys

100 105 110 <210» 61 <211> 111 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna

<220>

<2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 61 Asp Val Val

Met

Thr

Gin

ser

Pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu Pro Ala

Ser

ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Lys Gly Asn 35 Pro Gin phe

Thr

Tyr

Leu

His

Trp 40 val

Tyr

Leu

Gin

tys

Pro 45 Ser

Gly

Gin

Ser

Leu

ile

Tyr

Lys

Ser

Asn

Arg

Phe

Gly

val

Pro

50

55

60

Asp Arg Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

Ser Arg val

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

val

Tyr

cys

Ser

Gin

Ser

Thr

85

90

95

His Phe Pro

Arg

Thr

Phe

Gly

Gly

Gly

Thr

Lys

Val

Glu

Ile

Lys

100

105

110

<210> 62 <211> 112 <212> PRT

<213> Homo !

sapiens

<400> 62 Asp val val

Met

Thr

Gin

ser

pro

Leu

Ser

Leu

pro

Val

Thr

pro

Gly

1

5

10

15

Glu Pro Ala

Ser

ile

Ser

Cys

Arg

ser

Ser

Gin

Ser

Leu

Leu

His

ser

20

25

30

Asn Gly Tyr

Asn

Tyr

Leu

Asp

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

Pro Glrt Leu

Leu

ile

Tyr

Leu

Gly

ser

Asn

Arg

Ala

Ser

Gl y

Val

Pro

50

55

60

Asp Arg Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

ser Arg val

Glu

Ala

Glu

Asp

Val

Gly

Val

Tyr

Tyr

Cys

Met

Gin

Ala

85

90

95

Leu Gin Thr

Pro

Leu

Thr

Phe

Gly Gly Gly

Thr

Lys

val

Glu

Ile

Lys

100

105

110

<210> 63 <2łl> 112

PL 218 791 B1 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <22O> „ .

<2 2 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 63

Asp val Va1 Met Thr Gin ser pro Leu ser Leu Pro val Thr Pro Gly

10 15

Glu Pro Ala Ser ile Ser cys Arg ser ser Gin Ser teu val ser ser 20 25 30

Lys Gly Asn Thr Tyr Leu His Trp Tyr Leu Gin lvs Pro Gly Gin ser 35 40 45 pro Gin Leu Leu ile Tyr Lys Va1 Ser Asn Arg Phe ser Gly val Pro 50 55 60

Asp Arg Phe ser Gly ser Gly ser Gly Thr Asp Phe Thr teu Lys Ile

70 75 80

Ser Arg Va1 Glu Ala Glu Asp val Gly val Tyr Tyr Cys ser Gin Ser

90 95

Thr His Phe pro Arg Thr Phe Gly Gly Gly Thr Lys val Glu ile Lys 100 105 110 <210> 64 <211> 454 <212> PRT ^<213^> Sekwencja sztuczna <220> , <223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 64

GlU 1	val	Gin	Leu	val 5	Glu	Ser	cly
Ser	Leu	Arg	Leu 20 Trp	ser	cys	Ala	Ala
Ala	Met	Ser 35	val	Arg	Gin	Ala 40
Ala	Glu 50	ile	ser	ser	Gly Gly 55	ser
Thr 65	Gly	Arg	Phe	Thr	Ile 70 Leu	Ser	Arg
Leu	Gin	Met	Asn	Ser 85 Tyr	Arg	Ala
Ala	Arg	val	Leu mn	Tyr	Asp	Tyr
Asp Tyr	Trp Gly 115	Gin	Gly	Thr	Leu 120
Lys Gly 130	Pro	Ser	val	Phe	Pro 135	Leu
Gly Gly 145	Thr	Ala	Ala	Leu 150	Gly	Cys
Pro	va1	Thr	val	Ser 165	Trp	Α5Π	ser
Thr	Phe	Pro	Ala 180	val	Leu	Gin	ser
val	val	Thr 195	val	pro	ser	Ser	Ser 200
Asn	val 210	Asn	His	Lys	pro	Ser 215	Asn
pro 225	Lys	Ser	Cys	Asp	tys 230	Thr	His
Glu	Leu	Leu	Gly Gly C	pro	Ser	Val
Asp	Thr	Leu	Met 260	ile	Ser	Arg	Thr
Asp	val	Ser 275	His	Glu	ASp	pro	Glu 280

Gly Gly 10	Leu	Va1	Gin	Pro	Gly 15	Gly
Ser 25	Gly	Phe	Thr	Phe	Ser 30	Arg	Tyr
Pro	Gly	Lys	Gly	Leu 45	Glu	Trp	val
Tyr	Pro	Tyr	Tyr eh	Pro	Asp	Thr	val
Asp	Asn	Ala 75	jb Lys	Asn	ser	Leu	Tyr 80
Glu	Asp 90	Thr	Ala	val	Jyp	Tyr 95	cys
Asp 105	Gly	Asp	Arg	ile	Gl u 110	val	Met
val	Thr	va1	Ser	Ser 125	Ala	ser	Thr
Ala	Pro	ser	Ser 140	Lys	Ser	Thr	Ser
Leu	val	Lys 155	ASp	Tyr	Phe	Pro	Glu 160
Gly	Ala 170	Leu	Thr	Ser	Gly	val 175	His
Ser 185	Gly	Leu	Tyr	ser	Leu 190	ser	ser
Leu	Gly	Thr	Gin	Thr 205 Lys	Tyr	Ile	cys
Thr	Lys	val	ASp 220 Pro	tys	val	Gl u
Thr	cys	Pro 235	Cys	pro	Ala	Pro 240
Phe	Leu 250	Phe	Pro	pro	Lys	pro 255	Lys
pro 265	Glu	val	Thr	Cys	val 270	va1	va1
val	Lys	Phe	Asn	Trp 285	Yyp	val	Asp

PL 218 791 B1

Gly Val

Glu

Val

HIS

Asn Ala 295

Lys Thr Lys Pro Arg 300

Glu Glu Gin Tyr

290

Asn

ser

Thr

Tyr

Arg

VeŁ 1

val

Ser

val

Leu

Thr

val

Leu

His

Gin

ASP

305

310

315

320

Trp

i θ

Asn

Gly

Lys

Glu

Tyr

Lys

cys

Lys

val

ser

ASH

Lys

Ala

teu

Ala

325

330

335

Pro

Pro

Ile

Gl u

Lys

Thr

ile

Ser

Lys

Ala

Lys

Gly

Gin

Pro

Arg

Glu

340

345

350

Pro

Gin

Val

Tyr

Thr

Leu

Pro

Pro

Ser

Arg

Asp

Glu

Leu

Thr

Lys

3SS

360

365

Asn

Gin

Val

Ser

Leu

Thr

Cys

Leu

val

tys

Gly

Phe

Tyr

pro

ser

ASP

370

Val

375

380

Ile

Ala

Glu

Trp

Glu

ser

Asn

Gly

Gin

Pro

Glu

Asn

Asn

Tyr

Lys

385

Thr

val

390

395

400

Thr

Pro

Pro

Leu

Asp

Ser

Asp

Gly

Ser

Phe

phe

Leu

Tyr

Ser

405

410

415

Lys

Leu

Thr

Val

Asp

Lys

Ser

Arg

Trp

Gin

Gin

Gly

Asn

val

Phe

ser

Val

420

425

430

Cys

ser

Met

His

Glu

Ala

Leu

His

Asn

His

Tyr

Thr

Gin

Lys

Ser

435

440

445

Leu ser Leu Ser Pro Gly 450 <210> 65 <211> 98 <212> PRT <213>

' Sekwencja sztuczna <220> _ , <223> syntetycznie wytworzony peptyd <400> 65

Glu

val

Gin

Leu

val

Glu

Ser

Gly

Gly

Gly

Leu

val

Gin

Pro

Gly

Gly

1

5

10

15

ser

Leu

Arg

Leu

ser

cys

Ala

Ala

ser

Gly

Phe

Thr

Phe

Ser

Arg

Tyr

20

25

30

Ala

Met

ser

Trp

val

Arg

Gin

Ala

Pro

Gly

Lys

Gly

Leu

Glu

Trp

val

Glu

35

40

45

Ala

ile

ser

ser

Gly

Gly

ser

Tyr

Pro

Tyr

Tyr

Pro

ASp

Thr

val

50

55

60

Thr

Gly

Arg

phe

Thr

Ile

Ser

Arg

ASp

Asn

Ala

Lys

Asn

ser

Leu

Tyr

65

Gin

70

75

80

Leu

Met

Asn

ser

Leu

Arg

Ala

Gl u

Asp on

Thr

Ala

val

•pyf»

Tyr ai

cys

Ala

Arg

O i?

i? w

<210> 66 <211> 219 <212> PRT <213> . Sekwencja sztuczna <223> I Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 66

Asp

val

val

Met

Thr

Gin

Ser

Pro

Leu

ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

Ala

5

10

15

Glu

pro

Ser

ile

ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

ser

Leu

val

ser

ser

Gly

20

25

30

Lys

Asn 3C

Thr

Tyr

Leu

His

Trp Afi

Tyr

Leu

Gin

Lys

pro <5*

Gly

Gin

ser

Pro

Gin

w? «Λ phe

Leu

ile

Tyr

Lys

U va1

ser

Asn

Arg

Phe

“O Ser

Gly

val

Pro

50

55

60

ASP

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

ASp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

70

75

80

PL 218 791 B1

Ser

Arg Val Glu

Ala 85

Glu

Asp Val Gly Val Tyr PheCys 90

Se r

Gl n 95

Ser

Thr

Hi s

Phe

Pro

Arg

Thr

Phe

Gly Gly Gly

Thr

Lys

val

Glu

Ile

Lys

100

105

110

Arg

Thr

va1

Ala

Ala

Pro

Ser

val

Phe

ile

Phe

Pro

pro

Ser

Asp

Glu

115

120

125

Gin

Leu

Lys

Ser

Gly

Thr

Ala

Ser

Val

Val

Cys

Leu

Leu

Asn

Asn

Phe

130

135

140

Tyr

Pro

Arg

Glu

Ala

Lys

val

Gin

Trp

Lys

Val

Asp

Asn

Ala

Leu

Gin

145

150

15 5

160

ser

Gly

Asn

ser

Gin

Glu

ser

val

Thr

Glu

Gin

Asp

ser

Lys

Asp

Ser

165

170

175

Thr

Tyr

Ser

Leu

Ser

Ser

Thr

Leu

Thr

Leu

Ser

Lys

Ala

Asp

Tyr

Glu

180

185

190

lys

Hi s

Lys

val

Tyr

Ala

cys

Glu

Val

Thr

His

Gin

Gly

Leu

Ser

Ser

195

200

205

Pro

val

Thr

Lys

ser

phe

Asn

Arg

Gly

Glu

cys

210 215 <210> 67 <211> 100 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 67

ASp

val

val

Met

Thr

Gin

ser

pro

Leu

ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu

Pro

Ala

Ser

ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Lys

Gly

Asrs

Thr

Tyr

Leu

HIS

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

ser

35

40

45

Pro

Gin

Phe

Leu

ile

Tyr

Lys

val

Ser

Asn

Arg

Phe crt

Ser

Gly

val

Pro

Asp

JU Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

uU Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

ASP

val

Gly

Val

Tyr

Phe

cys

Ser

Gin

ser

85

90

95

Thr

Hi s

Phe

Pro

100 <210> 68 <211> 219 <212> ^ηητ <213> Sekwencja sztuczna <22 3> Syntetycznie wytworzony peptyd <400> 68

Asp

val

val

Met

Thr

Gin

Ser

Pro

Leu

ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

5

10

15

Glu

Pro

Ala

Ser

Ile

Ser

Cys

Arg

Ser

Ser

Gin

Ser

Leu

Val

Ser

Ser

Gly

20

His

25

30

Lys

Asn

Thr

Tyr

teu

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

Ser

35

40

45

Pro

Gin

Leu

Leu

ile

Tyr

Lys

val

ser

Asn

Arg

Phe

ser

Gly

val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

Ser

Gly

Ser

Gly

Ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

ile

65

70

75

80

Ser

Arg

val

Glu

Ala

Glu

Asp

val

Gly

val

Tyr

Tyr

Cys

Ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr

His

Phe

pro

Arg

Thr

Phe

Gly

Gly

Gly

Thr

Lys

val

Glu

Ile

Lys

100

105

110

PL 218 791 B1

Arg Thr Val Ala Ala

Pro

Ser Val 120

Phe

ile Phe

Pro'pro 125

Ser

Asp

Glu

115

Gin

Leu

Lys

ser

Gly

Thr

Ala

Ser

val

val

cys

Leu

Leu

Asn

Asn

Phe

130

135

140

Tyr

Pro

Arg

Glu

Ala

Lys

val

Gin

Trp

Lys

Val

Asp

Asn

Ala

Leu

Gin

145

150

155

160

Ser

Gly

Asn

ser

Gin

Glu

Ser

Val

Thr

Glu

Gin

ASP

Ser

Lys

Asp

Ser

165

170

175

Thr

Tyr

Ser

Leu

Ser

Ser

Thr

L6U

Thr

Leu

Ser

Lys

Ala

Asp

Tyr

Glu

180

185

190

Lys

Hi s

Lys

val

Tyr

Ala

cys

Glu

Val

Thr

His

Gin

Gly

Leu

Ser

Ser

195

200

205

Pro

Va1

Thr

Lys

Ser

Phe

Asn

Arg

Gly

Glu

cys

210

215

<210> 69 <211> 100 <212> PRT

<213> ;

Sekwencja sztuczna

<223> Syntetycznie wytworzony peptyd

<400> 69

Asp

val

val

Met

Thr

Gin

Ser

Pro

Leu

Ser

Leu

Pro

val

Thr

Pro

Gly

1

Ala

5

10

15

Glu

Pro

Ser

Ile

Ser

Cys

Arg

Ser

ser

Gin

Ser

Leu

val

Ser

Ser

20

25

30

Lys

Gly

Asn

Thr

Tyr

Leu

His

Trp

Tyr

Leu

Gin

Lys

Pro

Gly

Gin

ser

35

40

45

pro

Gl n

Leu

Leu

Ile

Tyr

Lys

Val

Ser

Asn

Arg

Phe

Ser

Gly

Val

Pro

50

55

60

Asp

Arg

Phe

ser

Gly

ser

Gly

ser

Gly

Thr

Asp

Phe

Thr

Leu

Lys

Ile

65

70

75

80

Ser

Arg

Val

Glu

Ala

Glu

Asp

Val

Gly

val

Tyr

Phe

cys

Ser

Gin

Ser

85

90

95

Thr His Phe Pro

Claims (37)

1. Izolowane przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen zawierające sekwencję domeny zmiennej łańcucha ciężkiego immunoglobuliny i sekwencję domeny zmiennej łańcucha lekkiego immunoglobuliny, które mogą tworzyć miejsce wiązania antygenu, które wiąże ludzki TWEAK (TNF-podobny słaby induktor apoptozy), przy czym sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała obejmuje następujące regiony determinujące dopasowanie (CDR):

CDRH1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:4;

CDRH2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:5;

CDRH3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:6 lub 7; i przy czym sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego obejmuje następujące CDR:

CDRL1 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:11;

CDRL2 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:13 i

CDRL3 obejmujący sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:15.

2. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1, znamienne tym, że

CDRH1 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:1;

CDRH2 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:2;

CDRH3 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:3;

CDRL1 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:8;

CDRL2 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:9 i

CDRL3 obejmuje sekwencję aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:10.

3. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według dowolnego z zastrz. 1-2, znamienne tym, że jest zrekombinowaną pełnej długości IgG.

4. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że obejmuje ludzki region Fc.

5. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że obejmuje ludzki region Fc z jedną lub więcej substytucjami w sekwencji aminokwasowej regionu Fc typu dzikiego.

6. Przeciwciało według zastrz. 1-2, znamienne tym, że przeciwciałem lub fragmentem wiążącym antygen jest Fab lub scFv.

7. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że obejmuje regiony zrębowe, które są co najmniej w 90% identyczne z regionami zrębowymi ludzkiej linii płciowej.

8. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego obejmuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją Vk1 podgrupy linii płciowej.

9. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją DPK9.

10. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 17, 19, 22, 23, 25, 26, 51, 61 i 63.

11. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 17, 19, 22, 23, 25, 26, 51, 61 i 63.

12. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen otrzymuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją VHI podgrupy linii płciowej.

13. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją DP-54 linii płciowej.

14. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są w co najmniej 95% identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 27-43, 46-50 i 59.

PL 218 791 B1

15. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje regiony zrębowe, które są identyczne z sekwencją wybraną spośród sekwencji przedstawionych w SEK. ID. NR: 27-43, 46-50

16. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że sekwencja łańcucha ciężkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje SEK. ID. NR: 64, a sekwencja łańcucha lekkiego obejmuje SEK. ID. NR: 66 lub SEK. ID. NR: 68.

17. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 16, znamienne tym, że sekwencja łańcucha lekkiego przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmuje SEK. ID. NR: 68.

18. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że przeciwciało lub fragment wiążący antygen są derywatyzowane lub połączone funkcjonalnie z jedną lub więcej inną cząsteczką.

19. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 18, znamienne tym, że jedną lub więcej innych cząsteczek stanowią przeciwciała lub ich fragmenty wiążące antygen.

20. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że domena zmienna łańcucha ciężkiego obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:27, SEK. ID. NR:28, SEK. ID. NR:29, SEK. ID. NR:30, SEK. ID. NR:31, SEK. ID. NR:32, SEK. ID. NR:33, SEK. ID. NR:34, SEK. ID.

NR:35, SEK. ID. NR:36, SEK. ID. NR:37, SEK. ID. NR:38, SEK. ID. NR:39, SEK. ID. NR:40, SEK. ID.

NR:41, SEK. ID. NR:42, SEK. ID. NR:43, SEK. ID. NR:44, SEK. ID. NR:45, SEK. ID. NR:46, SEK. ID.

NR:47, SEK. ID. NR:48, SEK. ID. NR:49; a domena zmienna łańcucha lekkiego obejmuje sekwencję aminokwasową, która jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:17, SEK. ID. NR:18, SEK. ID. NR:19, SEK. ID. NR:20, SEK. ID. NR:21, SEK. ID. NR:22, SEK. ID. NR:23, SEK. ID. NR:24, SEK. ID. NR:5, SEK. ID. NR:26.

21. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że domena zmienna łańcucha ciężkiego jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:50 lub SEK. ID. NR:59.

22. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że domena zmienna łańcucha lekkiego jest w co najmniej 90% identyczna z sekwencją przedstawioną w SEK. ID.

NR:51, SEK. ID. NR:61 lub SEK. ID. NR:63.

23. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że domena zmienna łańcucha ciężkiego jest co najmniej w 90% identyczna z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:50, lub SEK. ID. NR:59, a domena zmienna łańcucha lekkiego jest w co najmniej 90% identyczna z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:51, SEK. ID. NR:61 lub SEK. ID.

NR:63.

24. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że łańcuch ciężki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR:64.

25. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że łańcuch lekki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:66 lub w SEK. ID. NR:68.

26. Przeciwciało lub fragment wiążący antygen według zastrz. 1-2, znamienne tym, że łańcuch ciężki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją aminokwasową przedstawioną w SEK. ID. NR: 64, a łańcuch lekki jest w co najmniej 90% identyczny z sekwencją przedstawioną w SEK. ID. NR:66 lub w SEK. ID. NR:68.

27. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera przeciwciało lub fragment wiążący antygen określone w zastrz. 1-26 i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.

28. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu zaburzenia autoimmunologicznego.

29. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów.

30. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu stwardnienia rozsianego.

PL 218 791 B1

31. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu udaru.

32. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu zaburzenia zapalnego wybranego z grupy składającej się z artropatii łuszczycowej, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, nieswoistego zapalenia jelit (IBD), wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, choroby Crohna, łuszczycy, zapalenia mięśni, histiocytozy komórek Langerhansa, zespołu ostrej stresowej niewydolności oddechowej dorosłych/zarostowego zapalenia oskrzelików, ziarnicy Wegenera, zapalenia naczyń, kacheksji, choroby jamy ustnej, idiopatycznego włóknienia płuc, zapalenia skórnomięśniowego lub zapalenia wielomięśniowego, niezakaźnego zapalenia twardówki, przewlekłej sarkoidoizy z włączeniem płuc, zespołów mielodysplazji/niedokrwistości opornej na leczenie z nadwyżką blastów, umiarkowanej do ciężkiej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i/lub olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic.

33. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27 do zastosowania w leczeniu zaburzenia neuronalnego obejmującego, ale nie wyłącznie, urazy neuronalne, neurodegeneracyjne zaburzenia i zaburzenia przede wszystkim scharakteryzowane przez destrukcję lub śmierć komórek nerwowych.

34. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 33, znamienna tym, że zaburzenie neuronalne jest wybrane z grupy składającej się z uszkodzenia rdzenia kręgowego (SCI), traumatycznego uszkodzenia mózgu (TBI), stwardnienia zanikowego bocznego (ALS), postępującego porażenia opuszkowego, pierwotnego stwardnienia bocznego (PLS), postępującego zaniku mięśni (PMA), choroby Parkinsona, choroby Huntingtona i/lub choroby Alzheimera.

35. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 27, znamienna tym, że jest podawana w kombinacji z innym czynnikiem.

36. Sposób dostarczania przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen obejmujący:

i) dostarczenie komórki gospodarza, która zawiera sekwencje rekombinowanego kwasu nukleinowego do wyrażania przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen określonych w zastrz. 1-26; i (ii) utrzymanie komórki w warunkach, w których przeciwciało lub jego fragment wiążący antygen jest wyrażany.

37. Sposób według zastrz. 36, znamienny tym, że obejmuje izolację przeciwciała lub jego fragmentu wiążącego antygen i formułowanie przeciwciała lub fragmentu wiążącego antygen z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.