PL215006B1 - Krystaliczna postac pochodnej piperydyny oraz jej zastosowanie - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest krystaliczna postać pochodnej piperydyny oraz jej zastosowanie. Opis zawiera informacje dotyczące:

(1) pochodnej piperydyny o wzorze (I)

(2) sposobu wytwarzania tej pochodnej, (3) kompozycji zawierającej tą pochodną jako składnik aktywny, (4) związku o wzorze (III):

który jest użyteczny jako związek pośredni do wytwarzania związku o wzorze (I), i (5) sposobu jego wytwarzania.

Cykliczny 3',5'-monofosforan adenozyny (cAMP) i cykliczny 3',5'-monofosforan guanozyny (cGMP) jako cząsteczki przetwarzania sygnałów wewnątrzkomórkowych (wtórne przekaźniki) są degradowane przez grupę hydrolaz ogólnie zwaną fosfodiesterazą (PDE), odpowiednio w nieaktywne 5'-AMP i 5'-GMP.

Izozymy PDE, które je inaktywują nie są jednorodnie obecne in vivo, ale są rozmieszczone in vivo zgodnie z lokalizacją swoistą wobec narządu i wykazują różnice, przykładowo w rozkładzie w komórkach i w rozkładzie w tkankach.

Do tej pory, stwierdzono obecność 11 rodzin PDE1 do PDE11 (patrz Current Opinion in Cell Biology, 12, 174-179 (2000)).

Spośród tych PDE, PDE4 jest obecny w różnych komórkach, takich jak komórki mięśnia gładkiego dróg oddechowych, komórki nabłonka, komórki zapalne (makrofagi, neutrofile i eozynofile) i limfocyty T, itd. i kontroluje funkcje komórkowe przez regulowanie wewnątrzkomórkowego poziomu cAMP tych komórek. Z drugiej strony, występują inne PDE, takie jak PDE5, itd., przykładowo w płytkach krwi, komórkach mięśnia sercowego i komórkach mięśni gładkich naczyń i biorą udział w kontrolowaniu układu krążenia przez regulowanie poziomu wewnątrzkomórkowego cGMP lub cAMP.

Tak więc, wiadomo, że inhibitory PDE4 mają aktywność rozszerzającą oskrzela, przeciwzapalną, aktywność hamującą uwalnianie mediatora, aktywność immunosupresyjną itp., ponieważ powodują one kumulację wewnątrzkomórkowego cAMP przez hamowanie degradacji cAMP przez PDE4.

Zatem, bierze się pod uwagę, że czynniki, które szczególnie hamują PDE4, nie przejawiają aktywności w stosunku do innych inhibitorów PDE, takich jak PDE5 w organach krążenia i są użyteczne w hamowaniu i/lub leczeniu różnych chorób, takich jak choroby zapalne (przykładowo astma, czopująca choroba płuc, posocznica, sarkoidoza, zapalenie nerek, zapalenie wątroby, zapalenie jelita, ltd.), cukrzycy, alergii (przykładowo katar alergiczny, alergiczne zapalenie spojówek, sezonowe zapalenie spojówek i atopowe zapalenie skóry, itd.), choroby autoimmunologiczne (przykładowo wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohn'a, reumatyzm, łuszczyca, stwardnienie rozsiane i kolagenoza, itd.), osteoporoza, złamania kości, zapalenie kości i stawów, otyłość, bulimia, depresja, choroba Parkinson'a, otępienie, choroby związane z niedokrwieniem i reperfuzją, leukemia i AIDS (Exp. Opin. Invest. Drugs, 8, 1301-1325 (1999)), wstrząs, choroby ogólnoustrojowe odpowiedzi zapalnej (SIRS), itd.

PL 215 006 B1

Jako inhibitory PDE4, przykładowo, w opisie patentowym JP Hei 8-509731 (to jest WO 94/25437) ujawniono, że związek o wzorze (A)

w którym R^1A oznacza H lub C1-6 alkil, R^2A oznacza C3-7 alkil, C3-7 cykloalkil, itd., R^3A oznacza COR^4A, COCOR^4A, itd., R^4A oznacza H, OR^5A, NHOH, itd., R^5A oznacza H, C1-6 alkil, itd., X^A oznacza O itd., a Y^A oznacza O itd.) lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól ma zdolność hamowania aktywności PDE4.

Także, w opisie patentowym WO 93/19747 ujawniono, że związek o wzorze (B)

w którym R^1B oznacza -(CR^4BR^5B)_rBR^6B itd., rB oznacza 1 do 6, R^4B i R^5B każdy niezależnie 6B oznacza atom wodoru lub grupę C1-2 alkilową, R^6B oznacza atom wodoru, grupę C3-6 cykloalkilową, itd. X^B oznacza Y^BR^2B itd., Y^B oznacza O itd., R^2B oznacza metyl, etyl, itd., X^2B oznacza O itd., X^3B 38 5B oznacza atom wodoru, itd., sB oznacza O do 4, R³⁸ oznacza atom wodoru, CN, itd., X^5B oznacza atom wodoru itd., Z^B oznacza, CR^8BR^8BC(O)OR^14B, CR^8BR^8BC(Y'^B)NR^10BbR^14B, itd., R^8B oznacza atom wodoIDR RR 14R ru itd., R^10B oznacza atom wodoru, OR^8B, itd., a R^14B oznacza atom wodoru itd.) lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól ma zdolność hamowania aktywności PDE4.

Również, w opisie patentowym WO 93/19749 ujawniono, że związek o wzorze (C)

w którym R^1C oznacza -(CR^4CR^5C)_rCR^6C, itd., rC oznacza 1 do 6, R^4C i R^5C każdy niezależnie oznacza atom wodoru lub grupę C1-2 alkilową, R^6C oznacza atom wodoru, grupę C3-6 cykloalkilową, itd., X^C oznacza Y^CR^2C itd., Y^C oznacza O, itd., R^2C oznacza metyl, etyl, itd., X^2C oznacza O, itd., 3C 4C

X^3C oznacza atom wodoru itd., X^4C oznacza

3C 5C itd., R^3C oznacza atom wodoru, CN, itd., X^5C oznacza atom wodoru itd., sC oznacza 0 do 4,

Z^C oznacza C(O)OR^14C, C(Y'^C)NR^10CR^14C, itd., R^10C oznacza atom wodoru OR^8C, itd., R^8C oznacza 14C atom wodoru itd., a R^14C oznacza atom wodoru, itd.) lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól ma zdolność hamowania aktywności PDE4.

PL 215 006 B1

Obecny Zgłaszający złożył uprzednio zgłoszenie patentowe dotyczące pochodnej piperydyny o wzorze (D)

(w którym wszystkie symbole mają takie same znaczenia, jak opisano w PCT/JP01/06861) i jej nietoksycznej soli oraz inhibitora PDE4 zawierającego ją jako składnik aktywny (patrz opis WO 02/14280). W szczególności, w Przykładzie 2(9) międzynarodowego zgłoszenia patentowego ujawniono kwas 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo octowy o wzorze (E)

W celu otrzymania związku mającego zdolność hamowania aktywności PDE4, przeprowadzono wiele intensywnych badań i w ich wyniku stwierdzono, że można go otrzymać stosując pochodną piperydyny o wzorze (I), i w ten sposób dokonano obecnego wynalazku.

Związek o wzorze (I), w szczególności kwas 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)-octowy, monohydrat (zwany dalej związkiem I) nie został konkretnie opisany w powyższym międzynarodowym zgłoszeniu i jest zupełnie nowym związkiem.

Obecni twórcy stwierdzili również, że związek o wzorze (III) jest bardzo użyteczny jako związek pośredni do wytwarzania pochodnej piperydyny o wzorze (I), i w ten sposób dokonano obecnego wynalazku.

Przedmiotem wynalazku jest krystaliczna postać pochodnej piperydyny o wzorze (I):

w której R oznacza wodór a n oznacza liczbę całkowitą 1, charakteryzująca się danymi widma dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego:

Związek 1
Wielkość siatki (A)	Natężenie względne
1	2
9,00	56
6,29	19
5,70	39
5,15	30
5,04	81
4,87	8
4,67	78

PL 215 006 B1 cd. tabeli

1	2
4,49	21
4,23	46
4,15	100
3,89	23
3,83	20
3,59	75
3,51	43
3,35	14
2,98	21
2,94	12
2,85	32
2,77	9

Krystaliczna postać przedstawionego wyżej związku jest monohydratem kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorodetoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego.

Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie krystalicznej postaci monohydratu kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego, do wytwarzania leku do zapobiegania i/lub leczenia chorób zapalnych, chorób cukrzycowych, chorób alergicznych, chorób autoagresyjnych, chorób oczu, osteoporozy, złamań kości, zapalenia kości i stawów, otyłości, bulimii, depresji, choroby Parkinson'a, otępienia, urazów wskutek reperfuzji niedokrwiennej, białaczki, AIDS, wstrząsu, chorób ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej.

Wyżej wymienioną chorobą zapalną jest astma, przewlekła zatorowa choroba płuc, posocznica, sarkoidoza, zapalenie nerek, zapalenie wątroby lub zapalenie jelit; chorobą alergiczną jest alergiczny nieżyt nosa lub atopowe zapalenie skóry; chorobą autoimmunizacyjną jest wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohn'a, reumatyzm, łuszczyca, stwardnienie rozsiane lub kolagenoza; chorobą oczu jest alergiczne zapalenie spojówek lub sezonowe zapalenie spojówek.

nH2O we wzorze (I) oznacza wodę krystalizacyjną i wodę adhezyjną. Krystalizacyjną wodą jest korzystnie nH2O.

Do opisu dołączone są figury.

Fig. 1 przedstawia widmo dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego monohydratu kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego (związek 1).

Fig. 2 przedstawia widmo dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego monohydratu kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego (związek porównawczy).

Fig. 3 przedstawia dane widma IR związku 1.

Fig. 4 przedstawia dane widma IR związku porównawczego.

Fig. 5 przedstawia wykres pomiarowy DSC związku 1.

Fig. 6 przedstawia wykres pomiarowy TG związku 1.

Fig. 7 przedstawia wykres pomiarowy DSC związku porównawczego.

Fig. 8 przedstawia wykres pomiarowy TG związku porównawczego.

Fig. 9 przedstawia dane analizy strukturalnej pojedynczego kryształu związku 1.

Fig. 10 przedstawia dane analizy strukturalnej pojedynczego kryształu związku 1.

Związki według wynalazku o wzorze (I) oraz związki o wzorze (III) można wytworzyć następującymi sposobami lub sposobami opisanymi w przykładach.

Związek według wynalazku o wzorze (I) można wytworzyć przez przeprowadzenie reakcji usuwania grupy ochronnej grupy karboksy w związku o wzorze (II)

PL 215 006 B1

₁ w którym R¹ oznacza grupę ochronną grupy karboksy.

Grupy ochronne dla grupy karboksy, przykładowo obejmują metyl, etyl, t-butyl, benzyl, itd.

Grupy ochronne dla grupy karboksy nie są ograniczone do wyżej wymienionych, ale można stosować również inne grupy, jeżeli będą łatwo i selektywnie eliminowane. Przykładowo, można stosować grupy opisane przez T. W. Greene, Protective Groups in Organic Synthesis 3rd edition, Wiley, New York, 1999.

Reakcja usuwania grupy ochronnej grupy karboksy jest znana i przykładowo obejmuje (1) reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach alkalicznych, (2) reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach kwasowych, (3) reakcję usuwania grupy ochronnej przez uwodnienie, itd.

Sposoby te są szczegółowo opisane niżej.

(1) Reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach alkalicznych, prowadzi się, przykładowo, w rozpuszczalniku organicznym (przykładowo, metanol, tetrahydrofuran, dioksan, dimetyloformamid, itd.) stosując wodorotlenek metalu alkalicznego (przykładowo, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek litu, itd.), wodorotlenek metalu ziem alkalicznych (przykładowo, wodorotlenek baru, wodorotlenek wapnia, itd.) lub węglan (przykładowo, węglan sodu, węglan potasu, itd.), aminę organiczną (przykładowo, trietyloaminę, diizopropyloetyloaminę, piperazynę, itd.) lub czwartorzędową sól amoniową (przykładowo, fluorek tetrabutyloamoniowy itd.) lub ich wodny roztwór lub ich mieszaninę w temperaturze pomiędzy 0 i 40°C.

(2) Reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach kwasowych prowadzi się, przykładowo, w rozpuszczalniku organicznym (przykładowo, chlorek metylenu, chloroform, dioksan, octan etylu, anizol, itd.) stosując kwas organiczny (przykładowo, kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas metanosulfonowy itd.), kwas nieorganiczny (przykładowo, kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy, itd.) lub ich mieszaninę (przykładowo, bromowodór/kwas octowy itd.) w temperaturze pomiędzy 0 i 100°C.

(3) Reakcję usuwania grupy ochronnej przez uwodnienie, prowadzi się, przykładowo, w rozpuszczalniku, przykładami są etery (tetrahydrofuran, dioksan, dimetoksyetan, eter dietylowy, itd.), alkohole (metanol, etanol, itd.), benzeny (benzen, toluen, itd.), ketony (aceton, keton metylowoetylowy, itd.), nitryle (acetonitryl, itd.), amidy (dimetyloformamid itd.), woda, octan etylu, kwas octowy lub mieszanina dwóch lub więcej wybranych z powyższych w obecności katalizatora (pallad na węglu, czerń palladowa, wodorotlenek palladu, tlenek platyny, nikiel Raney'a, itd.) pod normalnym lub podwyższonym ciśnieniem wodoru lub w obecności mrówczanu amonu w temperaturze pomiędzy 0 i 200°C.

Chociaż jest to zrozumiałe dla fachowców z tej dziedziny wiedzy, związki według wynalazku można łatwo wytworzyć za pomocą tych reakcji.

Również, związek o wzorze (I) można wytworzyć przez ewentualne przeprowadzenie reakcji przekształcenia w sól, rekrystalizacji lub suszeniu po reakcji usunięcia grupy ochronnej.

Reakcje przekształcania w sól, rekrystalizacji i suszenia są znane i można je prowadzić, przykładowo, zgodnie ze sposobem opisanym w „The fourth series of experimental chemistry No.1, Basic operation No.1 (edition by The Chemical Society of Japan).

Rozpuszczalnikami, które stosuje się w rekrystalizacji, są przykładowo woda i/lub rozpuszczalniki alkoholowe ewentualnie zawierające jeden lub więcej rozpuszczalników organicznych.

Rozpuszczalniki alkoholowe obejmują rozpuszczalniki, które zawierają grupę hydroksy w swojej strukturze, przykładowo, metanol, etanol, propanol, izopropanol, butanol, itd.

PL 215 006 B1

Rozpuszczalniki organiczne obejmują każdy rozpuszczalnik, który stosuje się w rekrystalizacji, przykładowo, rozpuszczalniki z łańcuchem eterowym, rozpuszczalniki z pierścieniem eterowym, rozpuszczalniki amidowe, rozpuszczalniki fosforoamidowe, rozpuszczalniki zawierające siarkę, rozpuszczalniki nitrylowe, rozpuszczalniki estrowe, rozpuszczalniki ketonowe, rozpuszczalniki węglanowe, rozpuszczalniki typu kwasu karboksylowego, rozpuszczalniki z łańcuchem alkanowym, rozpuszczalniki z pierścieniem alkanowym, aromatyczne rozpuszczalniki karbocykliczne, rozpuszczalniki cykliczne zawierające azot.

Rozpuszczalniki z łańcuchem eterowym obejmują rozpuszczalniki, które w swojej strukturze mają wiązanie eterowe i przyjmują strukturę łańcuchową. Podstawnikami na węglu, które tworzą wiązanie eterowe, które może być łańcuchem lub pierścieniem, to przykładowo, 1,2-dimetoksyetan, eter cyklopentylo-metylowy, eter dietylowy, eter izopropylowy, i eter metylowo-t-butylowy, itd.

Rozpuszczalniki z pierścieniem eterowym obejmują rozpuszczalniki, które mają wiązanie eterowe w swojej strukturze, przykładowo, tetrahydrofuran, 1,4-dioksan, itd.

Rozpuszczalniki amidowe obejmują rozpuszczalniki, które mają wiązanie amidowe w swojej strukturze, przykładowo, N,N-dimetyloacetamid, N,N-dimetyloformamid, itd.

Rozpuszczalniki fosforo-amidowe obejmują rozpuszczalniki, które mają strukturę fosforowoamidowową w swojej strukturze, przykładowo, triamidek heksametylofosforu, itd.

Rozpuszczalniki zawierające siarkę obejmują rozpuszczalniki, które mają w swojej strukturze atom siarki, przykładowo, dimetylosulfotlenek, tetrametylenosulfotlenek, itd.

Rozpuszczalniki nitrylowe obejmują rozpuszczalniki, które mają rodnik nitrylowy w swojej strukturze, przykładowo, acetonitryl itd.

Rozpuszczalniki estrowe obejmują rozpuszczalniki, które mają wiązanie estrowe w swojej strukturze, octan etylu, itd.

Rozpuszczalniki ketonowe obejmują rozpuszczalniki, które mają rodnik ketonowy w swojej strukturze, przykładowo, aceton, raetyloketon, itd.

Rozpuszczalniki węglanowe obejmują rozpuszczalniki, które mają rodnik karboksy w swojej strukturze, przykładowo kwas octowy.

Rozpuszczalniki z łańcuchem alkanowym obejmują rozpuszczalniki, które mają w swojej strukturze łańcuch alkanowy, przykładowo, pentan, n-heksan, heptan, itd.

Rozpuszczalniki z pierścieniem alkanowym obejmują te rozpuszczalniki, które mają w swojej strukturze pierścień alkanowy, przykładowo, cykloheksan itd.

Aromatyczne rozpuszczalniki karbocykliczne obejmują rozpuszczalniki aromatycznych karbocykli, przykładowo, benzen, toluen, ksylen, itd.

Cykliczne rozpuszczalniki zawierające azot obejmują takie rozpuszczalniki, które posiadają atom(y) azotu i mają strukturę pierścieniową, przykładowo, pirydyna, piperydyna, 1,3-dimetylo-2-imidazolidynon, 1-metylo-2-pirolidon, itd.

Reakcja osuszania obejmuje, przykładowo, suszenie naturalne, suszenie powietrzem, dosuszanie (przy użyciu czynnika osuszającego, suszenie pod zmniejszonym ciśnieniem, itd.).

Związek o wzorze (II) można wytworzyć zgodnie ze schematami reakcji 1 i 2 lub z przykładami.

Związek o wzorze (III) jest nowy i może być wytworzony przez poddanie związku o wzorze (IV) reakcji usuwania grupy ochronnej

₂ w którym R² oznacza grupę ochronną grupy aminowej.

Grupy ochronne grupy aminowej, obejmują, przykładowo, benzyl, 4-metoksybenzyl, benzyloksykarbonyl, t-butoksykarbonyl, trifluoroacetyl, 9-fluorenylometoksykarbonyl, itd.

PL 215 006 B1

Grupy ochronne grupy aminowej nie są ograniczone do wyżej wymienionych grup, ale zamiast nich można również stosować inne grupy, jeżeli są łatwo i selektywnie uwalniane. Przykładowo, można stosować grupy opisane w T. W. Greene, Protective Groups in Organic Synthesis 3rd edition, Wiley, New York, 1999.

Przykładowo, znane są reakcje usuwania grup ochronnych grupy aminowej:

(1) reakcja usuwania grupy ochronnej w warunkach alkalicznych, (2) reakcja usuwania grupy ochronnej w warunkach kwasowych, (3) reakcja usuwania grupy ochronnej przez uwodnienie.

Dla opisania tych metod dokładnie:

(1) Reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach alkalicznych prowadzi się przykładowo w rozpuszczalniku organicznym (metanol, etanol, tetrahydrofuran, dioksan, dimetyloformamid, itd.) przy użyciu wodorotlenku metali alkalicznych (wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek litu, itd.), wodorotlenku metali ziem alkalicznych (wodorotlenek baru, wodorotlenek wapnia itd.) lub węglanu (węglan sodu, węglan potasu, itd.), aminy organicznej (trietyloamina, diizopropyloetyloamina, piperazyna, piperydyna, morfolina itd.) lub czwartorzędowej soli amoniowej (fluorek tetrabutyloamoniowy, itd.) lub ich roztworu lub mieszaniny w temperaturze pomiędzy 0 i 40°C.

(2) Reakcję usuwania grupy ochronnej w warunkach kwasowych, prowadzi się przykładowo w obecności lub bez rozpuszczalnika organicznego (chlorek metylenu, chloroform, dioksan, octan etylu, anizol, itd.) stosując kwas organiczny (kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas metanosulfonowy, itd.) lub kwas nieorganiczny (kwas chlorowodorowy, kwas siarkowy itd.) lub ich mieszaninę (kwas bromowodorowy/kwas octowy itd.) w temperaturze pomiędzy 0 i 100°C.

(3) Reakcję usuwania grupy ochronnej przez uwodnienie, przykładowo prowadzi się w rozpuszczalniku (etery (tetrahydrofuran, dioksan, dimetoksyetan, eter dietylowy, itd.), alkohole (metanol, etanol, itd.), benzeny (benzen, toluen, itd.), ketony (aceton, keton metylowo-etylowy, itd.), nitryle (acetonitryl, itd.), amidy (dimetyloformamid, itd.), woda, octan etylu, kwas octowy lub mieszanina więcej niż dwóch wybranych z powyższych itd.) w obecności katalizatora (pallad na węglu, czerń palladowa, wodorotlenek palladu, tlenek palladu, nikiel Raney'a, itd.) pod normalnym lub obniżonym ciśnieniem w atmosferze wodoru lub w obecności mrówczanu amonu w temperaturze pomiędzy 0 i 200°C.

Dla fachowców z tej dziedziny wiedzy jest zrozumiałe, że związki według wynalazku można łatwo wytworzyć za pomocą tych reakcji usuwania grup ochronnych.

Związek o wzorze (IV) można wytworzyć sposobami opisanymi w schemacie reakcji 3 lub w przykładach.

₃

W schematach reakcji, R³ oznacza grupę ochronną fenolu, X, oznacza grupę opuszczającą (chlor, brom, jod, tosyl, mesyl itd.) a inne podstawniki mają wyżej podane znaczenia.

PL 215 006 B1

Zasada

Zasada

Grupa cyklopenlylowa reakcj

Schemat

l) ozonohza aminowanie redukcyjne h₂nch₂coor’

O.„|

Ν T (VII)

Reakcja usuwania grupy ochronnej

I) ozonohza aminowame redukcyjne (VIII)

H₂NCH₂COOR’

PL 215 006 B1

PL 215 006 B1

W każdej reakcji, produkty reakcji można oczyszczać konwencjonalnymi sposobami, przykładowo metodą destylacji pod normalnym lub zmniejszonym ciśnieniem, wysokosprawnej chromatografii cieczowej, chromatografii cienkowarstwowej lub chromatografii kolumnowej przy użyciu żelu krzemionkowego lub krzemianu magnezu. Oczyszczanie można prowadzić po każdej reakcji lub po serii reakcji.

Sól:

Związek o wzorze (III) można przeprowadzać w sól addycyjną z kwasem konwencjonalnym sposobem.

Sole addycyjne z kwasem związku o wzorze (III) obejmują, przykładowo sole kwasów nieorganicznych, takie jak chlorowodorek, bromowodorek, jodowodorek, siarczan, fosforan i azotan i sole kwasu organicznego, takie jak octan, mleczan, winian, benzoesan, cytrynian, metanosulfonian, etanosulfonian, benzenosulfonian, toluenosulfonian, izetionian, glukuronian i glukonian.

Związek według wynalazku o wzorze (I), a w szczególności monohydrat (związek 1 wyżej opisany) nadaje się do wytworzenia trwałego preparatu, a w szczególności preparatu w postaci substancji stałej (przykładowo tabletek, kapsułek, itd.). Tak więc, anhydrat (związek porównawczy dalej opisany) można przeprowadzić w mieszaninę anhydratu i monowodorku przez absorbowanie pary atmosferycznej podczas wytwarzania lub przechowywania preparatu w postaci substancji stałej, podczas gdy związek według wynalazku nie powoduje takich zmian morfologicznych, a zatem jest bardzo użyteczny.

Test porównawczy:

Za pomocą następujących testów porównawczych (dane dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego, dane IR (podczerwień), dane DSC (skaningowa kalorymetria różnicowa), dane TD (termograwimetria), dane analizy elementarnej, dane monokrystalicznej analizy strukturalnej promieniowania rentgenowskiego) potwierdzono, że dwa związki tj. monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyIoksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego (związek 1, wytworzony sposobem z Przykładu 2 opisanego dalej) związku według wynalazku o wzorze (I) oraz kwas 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowy (nazwany tutaj skrótowo jako związek porównawczy) z Przykładu porównawczego 1 niżej opisanego, według Przykładu 2 (9) z międzynarodowego zgłoszenia patentowego Nr PCT/JP00/06861 (tj. WO 02/14280), który opisano w wyżej zacytowanym zgłoszeniu patentowym, są diametralnie różne.

1) Dane dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego

Widmo dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego przedstawiono na Fig. 1 i Fig. 2, a charakterystyki promieniowania rentgenowskiego związku 1 i związku porównawczego uzyskano stosując Cu Ka. W tabeli 1 przedstawiono widmo dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego, wielkość siatki i intensywność względną.

Warunki pomiaru:

Urządzenie: Dyfraktometr proszkowy promieniowania Rentgenowskiego RINT-1400, firmy Rigaku

Elektroda: Cu

Filtr: nie stosowano

Napięcie: 40 kV

Natężenie prądu: 20 mA

Szybkość skanowania: 2,0°/min.

T a b e l a 1

Związek 1 (fig. 1)	Związek porównawczy (fig. 2)
Wielkość siatki (A)	Natężenie względne	Wielkość siatki (A)	Natężenie względne
1	2
9,00	56	9,05	98
6,29	19	7,10	9
5,70	39	6,00	5
5,15	30	5,72	7
5,04	81	5,45	64

PL 215 006 B1 cd. tabeli

1	2
4,87	8	4,81	8
4,67	78	4,51	100
4,49	21	4,13	19
4,23	46	4,03	31
4,15	100	3,68	16
3,89	23	3,53	21
3,83	20	3,08	11
3,59	75	3,04	7
3,51	43	3,00	9
3,35	14	2,88	6
2,98 2,94 2,85 2,77	21 12 32 9	2,71	7

Na fig. 1 i 2 (tabela 1) przedstawiono, że oba związki różnią się mając różne struktury krystalograficzne.

2) Dane IR

Na fig. 3 i 4 przedstawiono dane widm IR związku 1 i związku porównawczego.

Urządzenie: Spektrofotometr rozproszeniowy w podczerwieni JASCO Corporation FT/IR-660Plus

Rozdzielczość 4 cm^-1

Liczba skanów: 64

-1 -1

Ponieważ piki absorpcji pomiędzy 1450 i 1200 cm^-1 oraz pomiędzy 900 i 600 cm^-1 są zasadniczo różne przy porównaniu Fig. 3 i Fig. 4, te dwa związki w oczywisty sposób różnią się.

3) Dane DSC i dane TG

Na fig. 5, 6, 7 i 8 przedstawiono wykresy pomiarowe związku 1 i związku porównawczego.

Warunki pomiaru: DSC

Urządzenie:

Próbka:

Komora do próbek: Przepływ argonu: Szybkość ogrzewania TG

Urządzenie:

Próbka:

Komora do próbek: Przepływ argonu: Szybkość ogrzewania

Skaningowy kalorymetr Seiko Instruments DSC6200 ok. 4,8 mg otwarta komora aluminiowa ml/min.

10°/min.

Termograwimetryczny analizator Shimadzu TGA-50 ok. 4,8 mg otwarta komora aluminiowa ml/min.

10°/min.

W danych DSC i TG różnią się one znacząco.

W związku 1, dane DSC (Fig. 5) wykazały szeroki pik endotermiczny pomiędzy 75 i 120°C i pik endotermiczny przy temperaturze 174°C. Dane TG (Fig. 6) wykazały redukcję masy o 4,2% (odpowiadającą jednej cząsteczce wody) w pierwszym zakresie i nie wykazały redukcji masy aż do momentu wystąpienia kolejnego procesu endotermicznego.

W przeciwieństwie, w związku porównawczym, dane DSC (Fig. 7) wykazały pojedynczy pik endotermiczny przy temperaturze 174°C i nie wykazały redukcji masy do wystąpienia procesu endotermicznego.

PL 215 006 B1

Ponieważ dane dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego dwóch związków (Fig. 1 i Fig. 2) są różne, nie jest wykluczone, że pik pomiędzy temperaturą 75°C a 120°C odpowiada endotermie odparowywania wody i przemianie krystalizacji i przyjmuje się, że pik endotermiczny przy temperaturze 174°C jest związany z proces topnienia.

4) Dane analizy elementarnej

Poniżej przedstawiono dane analizy elementarnej związku 1 i związku porównawczego.

Urządzenie: Podstawowy analizator Parkin Elmer PE2400 seria II CHNS/O

Próbka: 1,661 mg (związek według wynalazku o wzorze (I))

Temperatura spalania: 975°C

Temperatura redukcji: 500°C

Temperatura w piecu detekcyjnym 82,5°C

Gaz nośny Hel o wysokiej czystości, tlen o wysokiej czystości (99,99%)

Standard	Acetanilid
Związek 1 (C20H24F2N2O4 · 1H2O) Obliczono:	C,58,24%;	H,6,35%;	N,6,79%
Znaleziono:	C,58,09%;	H,6,20%;	N,6,73%
Związek porównawczy (C20H24F2N2O4) Obliczono:	C,60,91%;	H,6,13%;	N,7,10%
Znaleziono:	C,60,90%;	H,6,90%;	N,7,09%

Na podstawie tych danych stwierdzono, że związek 1 jest monohydratem, a związek porównawczy jest anhydratem.

5) Dane analizy strukturalnej promieniowania rentgenowskiego pojedynczego kryształu Na Fig. 9 przedstawiono analizę strukturalną pojedynczego kryształu związku 1.

Urządzenie:	Analizator strukturalny pojedynczego kryształu Bruker SMART6000 CCD
Temperatura pomiaru:	100 K
Elektroda: R=0,1390	Mo (λ = 0,71073 A)

Dane kryształu są następujące

Odległości międzypłaszczyznowe:	a = 11,9387 (13) A, c = 14,8284(16) A, V = 3878.1(7) A3	b = 35,127(4) A, β = 141,418(3)°,
Grupa przestrzenna:	P21/n Z=8

Z Fig. 9 i 10 ewidentne jest, że związek 1 jest monohydratem.

Działanie farmakologiczne

Aktywność hamowania PDE4 przez związki według wynalazku o wzorze (I) potwierdziły następujące badania.

Badanie enzymatyczne in vitro:

Sposoby badań:

Komórki U937 (pochodzące od ludzkich monocytów) hodowano w pożywce PRMI 1640 zawierającej 10% surowicy płodowej. Komórki U937 zebrano i homogenizowano w buforze 50 mM Tris-HCl

[pH 7,5, zawierającym PMSF (1 mM), leupeptynę (1 ąg/ml) i pepstatynę A (1 μg/ml)]. Po odwirowaniu (15,000 obrotów/minutę przez 10 minut), supernatant odzyskano i przesączono przez filtr 0,45 μm. Próbkę wprowadzono do kolumny MonoQ (produkowanej przez Pharmacia, silna żywica anionowymienna) i eluowano gradientem gęstości od 0 do 0,8 M NaCl. Po działaniu 10 μΜ rolipramu, PDE straciły aktywność (inhibitor selektywny wobec PDE4), odzyskany i stosowany jako roztwór enzymu do poziomu aktywności hamowania PDE4.

Aktywność enzymu mierzono w następujący sposób. 70 μl rozcieńczonego roztworu enzymu (w buforze fosforanowym (pH 7,4) zawierającego 0,1 mg/kg albuminy surowicy bydlęcej), 10 μl roz14

PL 215 006 B1 tworu związku według wynalazku (w 10% DMSO) i 10 μΐ ³H-cAMP (20,000 cpm, 10 μΜ) [w buforze imidazolowym (100 mM, pH 7,5) zawierającym MgSO4 (100 mM) i albuminę surowicy bydlęcej (1 mg/ml) zmieszano i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Reakcję przerwano przez umieszczenie roztworu reakcyjnego w piecu mikrofalowym na 2,5 minuty. Po odwirowaniu (przy 2,000 obrotów/minutę przez 1 minutę), dodano 10 μl jadu węża (1 mg/ml, wytworzony przez Sigma, znak towarowy V7000) i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 30 minut. Do kolumny z tlenkiem glinu (100 μθ dodano 50 μl supernatantu, eluowano 80 μl 0,005 kwasu chlorowodorowego i zmierzono radioaktywność eluatu.

Stosunek aktywności hamowania PDE4 związku według wynalazku obliczono stosując następujące równanie:

Stosunek aktywności hamowania PDE4 (%) = (1-radioaktywność w obecności związku według wynalazku o wzorze (I)/ radioaktywność w nieobecności związku według wynalazku o wzorze (I) ) x 100 Wartość IC50 obliczono jako stężenie związku 1, które hamuje aktywność PDE o 50%.

W wyniku, wartość IC50 związku 1 wynosiła 42 nmol/l.

Aktywność hamująca wytwarzanie TNF-a

Heparynizowaną próbkę krwi pobraną od zdrowego osobnika rozmieszczono w ilości 180 μ^studzienkę na 96-studzienkowej płytce. Dodano 10 μl roztworu związku 1 (stężenie końcowe w DMSO: 0,1% lub poniżej) i płytkę pozostawiono do odstania w temperaturze 37°C przez 30 minut w inkubatorze z 5% CO₂. Reakcję rozpoczęto dodając 10 μl roztworu LPS. Po 6 godzinach inkubacji w inkubatorze z CO2 (5% CO2, nawilżony), płytkę wstrząsano, a następnie odwirowano z prędkością 300 x g przez 5 minut do odzyskania 50 μl supernatantu (osocze krwi). Ilość THF-α w supernatande zmierzono, stosując zestaw ELISA do ludzkiego TNF-a (DIACLONE Nr kat. No. 850.090.096) zgodnie z opisanymi sposobami. W rezultacie, związek 1 wykazał aktywność hamującą zależną od dawki.

Toksyczność

Stwierdzono, że ponieważ toksyczność związku o wzorze (I) według wynalazku jest bardzo niska, zatem związek ten uważa się za wystarczająco bezpieczny do stosowania jako środek farmaceutyczny.

Podawanie środka farmaceutycznego

Odkąd związek według wynalazku o wzorze (I) ma aktywność hamowania PDE4, rozważa się, że jest użyteczny do hamowania i/lub leczenia różnych chorób, takich jak choroby zapalne (przykładowo astma, czopująca choroba płuc, posocznica, sarkoidoza, zapalenie nerek, zapalenie wątroby, zapalenie jelita, itp.), cukrzycy, alergii (przykładowo, katar alergiczny, alergiczne zapalenie spojówek, sezonowe zapalenie spojówek i atopowe zapalenie skóry, itp.), choroby autoimmunologiczne (przykładowo wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohn'a, reumatyzm, łuszczyca, stwardnienie rozsiane i kolagenoza, itp.), osteoporoza, złamanie kości, otyłość, depresja, choroba Parkinson'a, otępienie, choroby związane z niedokrwieniem i reperfuzją, białaczka i AIDS, wstrząs, choroby ogólnoustrojowe odpowiedzi zapalnej (SIRS), itd.

Związek według wynalazku o wzorze (I) jest ogólnie podawany doustrojowo lub miejscowo i doustnie lub pozajelitowo, gdy stosuje się go w powyższych chorobach.

Związek według wynalazku o wzorze (I) można również podawać jako środek towarzyszący w kombinacji z innymi środkami do:

1) uzupełniania i/lub wzmocnienia efektu(ów) hamującego(ych) i/lub leczniczego(ych) związku,

2) poprawy kinetyki i absorpcji związku i zmniejszenia dawki i/lub

3) zmniejszenia efektu ubocznego związku.

Środek towarzyszący związki o wzorze (I) z innymi środkami można podawać w postaci złożonego środka, w którym oba składniki są połączone w pojedynczy preparat lub w postaci odrębnych preparatów. Gdy podawanie prowadzi się stosując odrębne preparaty, uwzględnia się podawanie równoczesne i podawania w różnych okresach czasu. W przypadku podawania w różnych okresach czasu, związek o wzorze (I) można podawać jako pierwszy i następnie inny lek lub można podawać inny lek jako pierwszy, a następnie związek o wzorze (I). Wszystkie sposoby podawania mogą być takie same lub różne.

Nie ma szczególnego ograniczenia chorób, na które wyżej wymienione środki towarzyszące mają efekt hamujący i/lub leczniczy, ale bierze się pod uwagę każdą chorobę, w której związek o wzorze (I) uzupełnia i/lub wzmacnia hamujący i/lub lecznicy efekt.

PL 215 006 B1

Przykładami innego leku do uzupełniania i/lub wzmacniania efektu hamującego i/lub leczniczego efektu związku o wzorze (I) na astmę i/lub przewlekłego obturacyjnego zapalenia płuc, są środki steroidowe, stymulatory receptora adrenergicznego β₂, antagonisty receptora leukotrienu, inhibitory syntazy tromboksanowej, antagonisty receptora tromboksanu A2, inhibitory uwalniania mediatora, środki przeciwhistaminowe, pochodne ksantyny, środki przeciwcholinergiczne, inhibitory cytokiny, prostaglandyny, preparaty forskoliny, inhibitory elastazy, inhibitory metaloproteazy, środki powodujące odkrztuszanie, antybiotyki, itd.

Przykładami innego leku do uzupełniania i/lub wzmacniania efektu hamującego i/lub leczniczego efektu związku o wzorze (I) na alergiczny nieżyt nosa są środki przeciwhistaminowe, inhibitory uwalniania mediatora, antagonisty receptora tromboksanu A2, antagonisty receptora leukotrienu, środki steroidowe, stymulatory receptora adrenergicznego β2, pochodne ksantyny, środki przeciwcholinergiczne, itd.

Przykładami innego leku do uzupełniania i/lub wzmacniania efektu hamującego i/lub leczniczego efektu związku o wzorze (I) na osteoporozę i/lub złamania kości, są bifosfoniany, witamina D, środki uzupełniające wapno, środki estrogenowe, środki kalcytoninowe, środki izoflawonowe, steroidy białka anabolicznego, środki zawierające witaminę K, prostaglandyny, inhibitory katepsyny K, itd.

Przykładami innego leku do uzupełniania i/lub wzmacniania efektu hamującego i/lub leczniczego efektu związku o wzorze (I) na wrzodziejącego zapalenia okrężnicy i/lub chorobę Crohn'a są inhibitory syntazy prostaglandyny, środki steroidowe, środki immunosupresyjne, antagonisty receptora leukotrienu, antagonisty TNFa, inhibitory cząsteczek adhezji komórkowej, inhibitory 5-lipoksygenazy, inhibitory elastazy, inhibitory metaloproteazy, itd.

Przykładami innego leku do uzupełniania i/lub wzmacniania efektu hamującego i/lub leczniczego związku o wzorze (I) na reumatyzm są niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwreumatyczne o zmodyfikowanym działaniu (wolno działające leki przeciwreumatyczne), środki steroidowe, środki immunosupresyjne, enzym przeciwzapalny, środki chroniące chrząstkę, inhibitory komórek T, inhibitory TNFa, inhibitory syntazy prostaglandynowej, inhibitory IL-6, agonisty interferonu γ, inhibitory IL-1, prostaglandyny, itd.

Środki steroidowe obejmują następujące.

Przykładowo, leki do podawania zewnętrznego, obejmują propionian klobetazolu, dioctan diflorazonu, fluocinonid, furonian monometazolu, dipropionian betamatazonu, maślano-propionian betametazonu, walerianian betamotezonu, difluprednat, budezonid, walerianian difluokortolonu, amcinonid, halcynonid, deksametazon, octan hydrokortizonu, mleczan hydrokortizonu, mleczano-propionian hydrokortizonu, propionian deprodonu, walerianooctan prednizolonu, fluocynolonoacetonid, dipropionian beklometazonu, triamcinoloacetonid, piwalanian flumetazonu, dipropionian alklometazonu, maślan klobetazonu, prednizolon, propionian beklometazonu, fludroksykortyd, itd.

Przykładowo, środki do podawania wewnętrznego i/lub środki do iniekcji, obejmują, octan hydrokortizonu, hydrokortizon, sól sodową fosforanu hydrokortizonu, sól sodową bursztynianu hydrokortizonu, octan fluorokortizonu, prednizolon, octan prednizolonu, sól sodową bursztynianu prednizolonu, octan butyloprednizolonu, sól sodową fosforanu prednizolonu, octanu halopredonu, metyloprednizolon, octan metyloprednizolonu, sól sodową bursztynianu prednizolonu, triamcinolon, octan triamcinolonu, acetonid triamcinolonu, deksametazon, octan deksametazonu, sól sodową fosforanu deksametazonu, palmitynian deksametazonu, octan parametazonu, betametazon, itd.

Przykładowo, środki do inhalacji, obejmują beklometazon, propionian flutikazonu, budenozid, flunisolid, triamcinolon, ST-126P, cyklezonid, palmitynian deksametazonu, furonian mometazonu, sól sodową siarczanu prasteronu, deflazakort, metylopredonizolon, sól sodową bursztynianu predonizolonu metylu, itd.

Nie-steroidowe leki przeciwzapalne obejmują, przykładowo zazapirynę (kwas salitylosalitylowy), salicylonian sodu, aspirynę, diglinian aspiryny, diflunizal, indometacyn, suprofen, ufenamanian, dimetyloizopropyloazulen, bufeksamak, felbinak, dichlofenak, tolmetin sodowy, klinoryl, fenbufen, nabumeton, maleinian proglumetacyny, farnezil indometacyny, acemetacin, maleinian proglumetacyny, amfenak sodowy, mofezolak, etodolak, ibuprofen, ibuprofenpikonol, naproksen, flurbiprofen, aksetil flurbiprofenu, ketoprofen, fenoprofen wapnia, kwas tiaprofenowy, oksaprozynę, pranoprofen, loksoprofen sodowy, alminoprofen, zaltoprofen, kwas mefenamowy, mefenamanian glinu, kwas tolfenamowy, floktafeninę, ketofenylobutazon, oksyfenbutazon, piroksikam, tenoksikam, ampiroksikam, napageln w postaci maści, epirizol, tiaramid, chlorowodorek, chlorowodorek tinoridyny, emorfazon, sulpirynę,

PL 215 006 B1 migrenin, saridon, cedes G, amipylo-N, sorbon, preparat pyrine cold preparation, acetoaminofen, fenacetin, mezylan dimetotiazyny, simetrid, niepirynowy preparat pyrine cold preparation, itd.

Środki immunosupresyjne obejmują, przykładowo, Protopik (FK506), metotreksan, cyklosporyn, askomycin, leflunomid, bukilaminę, salazosulfapirydynę, itd.

Prostaglandyny (skrótowo nazwane niżej jako PG) obejmują agonisty receptora PG, antagonisty receptora PG, itd.

Receptory PG obejmują receptory PGE (EP1, EP2, EP3, EP4), receptor PGD (DP), receptor PGF (FP), receptor PGI (IT), itd.

Środki hamujące uwalnianie mediatora obejmują, przykładowo, tranilast, kromoglicynian sodu, amleksanoks, repirinast, ibudilast, tazanolast, pemilolast potasu, itd.

Środki przeciwhistaminowe obejmują, przykładowo, fumaran ketotifenu, mekwitazynę, chlorowodorek azelastyny, oksatomid, terfenadinę, difumaran emedastiny, chlorowodorek epinastyny, astemizol, ebastin, chlorowodorek cetirizyny, bepotastin, feksofenadin, loratadynę, dezloratadynę, chlorowodorek okopatadyny, TAK-427, ZCR-2060, NIP-530, furoanian mometazonu, mizolastynę, BP-294, andolast, auranofinę, akrywastynę, itd.

Stymulatory receptorów β-adrenergicznych obejmują, przykładowo, bromowodorek fenoterolu, siarczan salbutamolu, siarczan terbutaliny, fumaran formoterolu, ksinafonian salmeterolu, siarczan izoproterenolu, siarczan orcyprenaliny, siarczan kloroprenaliny, epinefrynę, chlorowodorek trimetochinolu, siarczan heksoprenaliny, chlorowodorek prokaterolu, chlorowodorek tulobuterolu, tulobuterol, chlorowodorek pirbuterolu, chlorowodorek klenobuterolu, chlorowodorek mabuterolu, chlorowodorek ritodryny, bambuterol, chlorowodorek dopeksaminy, winian meluadryny, AR-C68397, lewosalbutamol, R,R-formoterol, KUR-1246, KUL-7211, AR-C89855, S-1319, itd.

Antagonisty receptora leukotrienu obejmują, przykładowo, hydrat pranlukastu, montelukast, zafirlukast, seratrodast, MCC-847, KCA-757, CS-615, YM-158, L-740515, CP-195494, LM-1481, RS-635, A-93178, S-36496, IIL-284, ONO-4057, itd.

Inhibitory syntazy tromboksanu przykładowo obejmują chlorowodorek ozagrelu, imitrodast sodowy, itd.

Antagonisty receptora tromboksanu A2 przykładowo obejmują seratrodast, ramatroban, hydrat soli wapniowej domitrobanu, KT-2-962, itd.

Pochodne ksantyny przykładowo obejmują aminofilinę, teofilinę, doksofilinę, dipamfilinę, diprofilinę, itd.

Środki przeciwcholinergiczne, przykładowo obejmują bromek ipratropu, bromek oksytropu, bromek fluotropu, bromek cimetropu, temiwerynę, bromek tiotropu, rewatropat (UK-112166), itd.

Inhibitory cytokiny, przykładowo obejmują tosylan suplatastu (nazwa produktu IPD), itd.

Inne inhibitory fosfodiesterazy, przykładowo obejmują inhibitory PDE4, t.j. rolipram, cylomilast (nazwa produktu: Alifro), Bay 19-8004, NIK-616, cylomilast (BY-217), cipamfilinę (BRL-61063), atizolam (CP-80633), SCH-351591, YM-976, V-11294A, PD-168787, D-4396, IC-845, itd.

Inhibitory syntazy prostaglandyny, przykładowo obejmują salazosulfapirydynę, mezalazynę, ozalazynę, kwas 4-aminosalicylowy, JTE-522, auranofin, karprofen, difenpiramid, flunoksaprofen, flurbiprofen, indometacynę, ketoprofen, lornoksykam, loksoprofen, meloksykam, oksaprozyn, persarmid, piproksen, piroksikam, kompleks beta piroksikam-cyklodekstryna, cynamonian piroksikamu, zaltoprofen, pranoprofen, itd.

Środki powodujące odkrztuszanie, przykładowo obejmują olejek koperkowy w wodzie amoniakalnej, wodorowęglan sodu, wodorowęglan bromoheksyny, karbocysteinę, chlorowodorek ambroksolu, preparat chlorowodorku ambroksolu o spowolnionym uwalnianiu, chlorowodorek metylocysteiny, acetylocysteinę, chlorowodorek L-etylocysteiny, tyloksapol, itd.

Bisfosfoniany, przykładowo obejmują alendronian sodowy, klodronian disodowy, pamidronian sodowy, etydronian sodowy, ibandronian, inkadronian disodowy, minodronian, orpadronian, rizedronian sodowy, tiludronian, zoledronian, itd.

Środki kalcytoninowe przykładowo obejmują kalcytoninę, elkatoninę, itd.

Enzymy przeciwzapalne, przykładowo obejmują chlorek lizozymu, bromelainę, pronazę, serrapeptazę, preparaty towarzyszące streptokinazy i streptodornazy, itd.

Przeciwreumatyczne leki o zmodyfikowanym działaniu (wolno działające leki przeciwreumatyczne), obejmują przykładowo aurotioglukozę, aurotiojabłczan sodowy, auronafinę, aktaryt, środek D-penizilaminy, lobenzaryt disodowy, bucyloaminę, hydroksychloro-chinolinę, salazosulfapirydynę, itd.

PL 215 006 B1

Środki chroniące chrząstkę, przykładowo obejmują hialuronian sodowy, itd.

Nie ma ograniczeń dla stosunku wagowego związku o wzorze (I) do innego środka.

W odniesieniu do innych środków, dwa lub więcej spośród nich mogą być podawane w kombinacji.

Inne środki, które uzupełniają i/lub wzmacniają hamujący i/lub leczniczy efekt związku o wzorze (I) obejmują nie tylko te, które zostały wytworzone na podstawie obecnego wynalazku, ale również te, które zostaną wytworzone w przyszłości.

Związek o wzorze (I) według wynalazku, kombinację związku o wzorze (I) według wynalazku i innego leku ogólnie podaje się doustrojowo lub miejscowo i doustnie lub pozajelitowo, gdy stosuje się go w powyższych chorobach.

Dawki są określone w zależności od wagi ciała, objawu, efektu terapeutycznego, reżimu podawania, trwania, leczenia i tym podobnych. Ogólnie, osobie dorosłej doustnie podaje się 1 mg do 1000 mg kilkanaście razy na dzień, lub 1 mg do 100 mg pozajelitowo (korzystnie przez podawanie dożylne) raz do kilkunastu razy dziennie, lub podaje się dożylnie w sposób ciągły od 1 do 24 godzin na dzień.

Gdy zmiana dawki zależy od różnorodnych warunków opisanych wyżej, istnieją przypadki, gdy podaje się dawki o niższych lub wyższych zakresach.

Związek o wzorze (I) według wynalazku i czynnik towarzyszący związkowi o wzorze (I) według wynalazku i inne czynniki można podawać w postaci substancji stałych, kompozycji ciekłych i innych kompozycji do podawania doustnego, i iniekcji, płynów do nacierania, czopków, płynów kosmetycznych do oczu, inhalatorów i podobnych do podawania pozajelitowego.

Substancje stałe do podawania doustnego obejmują tabletki, pigułki, kapsułki, proszki dyspergujące, granulki i podobne.

Kapsułki obejmują twarde i miękkie kapsułki.

W takich substancjach stałych, miesza się jeden lub więcej związków aktywnych z co najmniej jednym obojętnym rozcieńczalnikiem, takim jak laktoza, mannitol, glukoza, hydroksylopropyloceluloza, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia, poliwinylopirolidon lub metakrzemian glinowo-magnezowy. Kompozycja może również zawierać substancje dodatkowe, inne niż obojętny rozcieńczalnik, przykładowo środki smarne, takie jak stearynian magnezu, środki rozdrabniające, takie jak sól wapniowa glikolanu celulozy, środki stabilizujące, takie jak laktoza i środki towarzyszące rozpuszczaniu takie jak kwas glutaminowy i kwas asparaginowy zgodnie ze zwykłymi metodami. Jeżeli jest to konieczne, tabletki lub pigułki mogą być powleczone błoną ze środka rozpuszczającego się w żołądku lub w jelitach, taką jak cukier, żelatyna, hydroksylopropyloceluloza i ftalan hydroksypropylocelulozy, lub mogą być powleczone jedną lub więcej błonami. Ponadto, można stosować kapsułki z materiałów zdolnych do absorpcji, takich jak żelatyna.

Kompozycje ciekłe do podawania doustnego obejmują farmaceutycznie dopuszczalne emulsje, roztwory, syropy, eliksiry i tym podobne. W takich kompozycjach ciekłych, jeden lub więcej związków aktywnych jest/są zawarty/e w obojętnym rozpuszczalniku ogólnie stosowanym (przykładowo oczyszczona woda, etanol). Ponadto, kompozycje takie mogą również zawierać środki pomocnicze, takie jak środki zwilżające lub środki zawieszające, środki słodzące, środki smakowo-zapachowe i środki konserwujące.

Inne kompozycje do podawania doustnego obejmują spraye zawierające jeden lub więcej związków aktywnych, które można wytworzyć znanymi sposobami. Kompozycje takie mogą zawierać środki stabilizujące, takie jak wodorosiarczan sodu, środki buforujące nadające izotoniczność, roztwory izotoniczne, takie jak chlorek sodu, cytrynian sodu i kwas cytrynowy, po dodaniu do obojętnych rozcieńczalników. W opisach patentowych USA nr 2,868,691 i 3,095,355 opisano sposób wytwarzania spray'ów.

Zastrzyki do podawania pozajelitowego według wynalazku obejmują jałowe wodne lub niewodne roztwory, zawiesiny i emulsje. Wodne roztwory i zawiesiny obejmują wodę destylowaną do iniekcji i sól fizjologiczną. Nie-wodne roztwory i zawiesiny obejmują glikol propylenowy, glikol polietylenowy, olej roślinny, taki jak olej z oliwek, alkohole, takie jak etanol, POLYSORBATE80 (zarejestrowany znak towarowy) i podobne. Sterylne wodne i nie-wodne roztwory, zawiesiny i emulsje można stosować w postaci mieszaniny. Kompozycje takie mogą dalej obejmować środki konserwujące, środki nawilżające, środki emulgujące, środki dyspergujące, środki stabilizujące (np. laktoza), środki pomocnicze, takie jak rozpuszczające środki pomocnicze (np. kwas glutaminowy, kwas asparaginowy). Mogą być sterylizowane metodą filtracji przez filtr zatrzymujący bakterie, przy użyciu środka sterylizującego

PL 215 006 B1 lub napromieniowania. Przykładowo, można je wytwarzać w postaci sterylnych substancji stałych, które można rozpuszczać w wysterylizowanej wodzie lub innym wysterylizowanym rozcieńczalniku do iniekcji, przed użyciem produktu liofilizowanego.

Postaci dawek preparatów do podawania pozajelitowego obejmują płyny kosmetyczne do oczu, płyny kosmetyczne do oczu w postaci środków zawieszających, płyny kosmetyczny do oczu w postaci emulsji, płyny kosmetyczne do oczu rozpuszczane, gdy zajdzie taka potrzeba i maści do oczu.

Te krople do oczu można wytwarzać znanymi sposobami. Przykładowo, krople do oczu, jeżeli jest to potrzebne, można wytwarzać przez odpowiedni dobór środków izotonicznych (przykładowo, chlorek sodu, stężona gliceryna, itp.), środków buforowych (przykładowo, fosforan sodu, octan sodu, itp.), środków powierzchniowo czynnych (przykładowo POLYSORBATE80 (nazwa produktu), stearynian polioksylu 40, polietoksylowany uwodorniony kwas rycynowy, itp.), środków rozpuszczających (cytrynian sodu, octan sodu, itp.), środków konserwujących (chlorek benzalkoniowy, paraben itp.) i podobne. Środki te sterylizuje się w ostatnim etapie lub wytwarza przez aseptyczną obróbkę.

Inhalatory do podawania pozajelitowego obejmują aerozole, proszki do inhalacji i ciecze do inhalacji, a ciecz do inhalacji może występować w postaci rozpuszczonej lub zawieszonej w wodzie lub w odpowiednim ośrodku.

Inhalatory te można wytwarzać znanymi sposobami.

Przykładowo, płyny do inhalacji można wytworzyć, jeżeli to jest konieczne, przez odpowiedni dobór środków konserwujących (przykładowo, chlorek benzalkoniowy, paraben, itp.), środków barwiących, środków buforujących (przykładowo fosforan sodu, octan sodu itp.), środków izotonicznych (przykładowo chlorek sodu, stężona gliceryna, itp.), środków zagęszczających (przykładowo polimer karboksywinylowy, itp.), absorberów i podobnych.

Proszki do inhalacji można wytworzyć, jeżeli to jest konieczne, przez odpowiedni dobór środków smarnych (przykładowo kwas stearynowy, jego sole, itp.), środków wiążących (przykładowo skrobia, dekstryna, itp.), zaróbek (przykładowo laktoza, celuloza, itp.), środków barwiących, środków konserwujących i przykładowo chlorek benzalkonu, paraben, itp.), absorberów i podobnych.

Gdy podaje się płyny do inhalacji, zwykle stosuje się rozpylacz (przykładowo atomizer, nebulizer). Gdy stosuje sie proszki do inhalacji, zwykle stosuje się urządzenie do inhalacji proszków.

Inne kompozycje do podawania pozajelitowego obejmują ciecze do zastosowania zewnętrznego, endemiczne płyny do wcierania, maści, zawiesiny do podawania doodbytniczego, kapturki do podawania domacicznego i tym podobne, zawierające jeden lub więcej składników aktywnych, które można wytworzyć znanymi sposobami.

Wynalazek przedstawiono szczegółowo niżej w Przykładach Odniesienia i w Przykładach.

Rozpuszczalniki w nawiasach przedstawiają rozpuszczalniki rozwijające lub do eluowania, zaś stosunki rozpuszczalników stosowanych do rozdzielania metodą oddzielania chromatograficznego lub TLC oznaczają rozpoznanie do pomiaru. Rozpuszczalniki w nawiasach w NMR wykazują rozpuszczalniki do badań.

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 1

3-benzyloksy-4-hydroksybenzaldehyd

W atmosferze argonu, do zawiesiny wodorku sodu (63%, 57,1 g) w bezwodnym N,N-dimetyloformamidzie (540 ml) dodano powoli kroplami roztwór 3,4-dihydroksybenzaldehydu (103,5 g) w bezwodnym N,N-dimetyloformamidzie (500 ml) podczas oziębiania lodem. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut w temperaturze pokojowej i do mieszaniny dodano chlorek benzylu (104 ml) podczas oziębiania lodem i mieszano przez 15 godzin w temperaturze pokojowej. Do mieszaniny dodano wodę podczas oziębiania lodem i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozcieńczono wodą i przemyto chlorkiem metylenu. Warstwę chlorku metylenu ekstrahowano 1N wodnym roztworem wodorotlenku sodu. Połączone warstwy wodne zakwaszono 2M kwasem chlorowodorowym i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto nasyconym wodnym roztworem

PL 215 006 B1 chlorku sodu i wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono. Pozostałość rekrystalizowano z chloroformu otrzymując związek tytułowy (99,4 g) o następujących danych fizycznych.

TLC: 0,79 (chloroform: metanol = 10:1);

NMR (CDCl3): δ 9,82 (s, 1H), 7,52 (d, J = 1,8 Hz, 1H), 7,49-7,35 (m, 6H), 7,07 (d, J = 8,1 Hz, 1H), 6,28 (s, 1H), 5,18 (s, 2H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 2 3-benzyloksy-4-difluorometoksybenzaldehyd

Związek wytworzony w Przykładzie odniesienia 1 (99,2 g) rozpuszczono w tetrahydrofuranie (300 ml) i do mieszaniny dodano 11N wodny roztwór wodorotlenku sodu (200 ml) w temperaturze pokojowej i mieszano przez 5 minut w temperaturze pokojowej. Roztwór reakcyjny przedmuchano chlorodifluorometanem w temperaturze 60°C (łaźnia olejowa). Po upewnieniu się, metodą cienkowarstwowej chromatografii na żelu krzemionkowym, że materiał wyjściowy zniknął, roztwór reakcyjny oziębiono do temperatury pokojowej. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wodę, ekstrahowano eterem dietylowym. Warstwę organiczną przemyto kolejno 2N wodnym roztworem wodorotlenku sodu, wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (heksan:octan etylu=6:1) otrzymując związek tytułowy (97,8 g) o następujących danych fizycznych.

TLC: 0,83 (octan etylu: heksan =1:2);

NMR (CDCl3): δ 9,92 (s, 1H), 7,57 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,51-7,31 (m, 7H), 6,69 (t, J = 74,4 Hz, 1H), 5,21 (s, 2H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 3

Alkohol 3-benzyloksy-4-difluorometoksybenzylowy

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 2 (97,8 g) w metanolu (700 ml), podczas oziębiania lodem, dodano borowodorek sodu (9,8 g) i mieszaninę mieszano przez 15 minut w temperaturze 0°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano aceton i wodę i mieszaninę zatężono. Do mieszaniny dodano wodę i mieszaninę ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto kolejno 2N kwasem chlorowodorowym, wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, otrzymując związek tytułowy (105,48 g) o następujących danych fizycznych. Otrzymany związek zastosowano w następnej reakcji bez poddawania oczyszczaniu.

TLC: 0,40 (octan etylu: heksan =1:2);

NMR (CDCl3): δ 7,46-7,30 (m, 5H), 7,16 (d, J = 8,1 Hz, 1H), 7,08 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 6,92 (m, 1H), 6,57 (t, J = 75,3 Hz, 1H), 5,15 (s, 2H), 4,65 (s, 2H), 1,61 (br, 1H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 4

Chlorek 3-benzyloksy-4-difluorometoksybenzylu

PL 215 006 B1

W atmosferze argonu, do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 3 (98,5 g) w chlorku metylenu (1760 ml), podczas oziębiania lodem, wkroplono chlorek tionylu (50,9 ml) i mieszaninę mieszano przez 3 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną zatężono. Do pozostałości dodano wodę i chlorek metylenu i ekstrahowano chlorkiem metylenu. Warstwę organiczną przemyto kolejno nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i nasycono wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, otrzymując związek tytułowy (135,45 g) o następujących danych fizycznych. Związek zastosowano w następnej reakcji bez poddawania oczyszczaniu.

TLC: 0,87 (octan etylu: heksan =1: 2);

NMR (CDCl3): δ 7,46-7,31 (m, 5Η), 7,15 (d, J = 8,4 Hz, 1H), 7,07 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 6,96 (dd, J = 8,4, 2,1 Hz, 1H), 6,57 (t, J = 75,0 Hz, 1H), 5,15 (s, 2H), 4,53 (s, 2H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 5

3-benzyloksy-4-difluorometoksyfenyloacetonitryI

CN

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 4 (135,4 g) w N,N-dimetyloformamidzie (350 ml) dodano cyjanek sodu (52,6 g) i mieszaninę mieszano przez 3 dni w temperaturze pokojowej. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wodę (1L) i ekstrahowano octanem etylu (1L + 500 ml). Warstwę organiczną przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu (500 ml) i wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (octan etylu: heksan = 1:7^1:1) otrzymując związek tytułowy (92,69 g) o następujących danych fizycznych.

TLC: 0,29 (octan etylu: heksan = 1: 4);

NMR (CDCl3): δ 7,46-7,31 (m, 5H), 7,19 (d, J = 8,1 Hz, 1H), 7,00 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 6,90 (dd, J = 8,1, 2,1 Hz, 1H), 6,57 (t, J = 75 Hz, 1H), 5,15 (s, 2H), 3,71 (s, 2H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 6

1-(3-benzyloksy-4-difluorometoksyfenylo)cyklopent-3-enokarbonitryl

W atmosferze argonu, do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 6 (83 g) w tetrahydrofuranie (717 ml) w temperaturze -78°C dodano amid litowo-bis(trimetylosililowy) (1,0 M w tetrahydrofuranie, 717 ml) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę. Do mieszaniny reakcyjnej dodano cis-1,4-dichloro-2-buten (30 ml) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę w temperaturze -78°C, a następnie mieszano przez 1,5 godziny stopniowo ogrzewając do temperatury pokojowej.

Do mieszaniny reakcyjnej dodano wodę z lodem (1 L) i ekstrahowano octanem etylu (1 L + 500 ml). Warstwę organiczną przemyto 1N kwasem chlorowodorowym (250 ml x 2) kolejno i wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono otrzymując związek tytułowy (99,8 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,55 (octan etylu: heksan =1:2);

NMR (CDCl3): δ 7,46-7,30 (m, 5H), 7,16 (d, J = 8,4 Hz, 1H), 7,12 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,02 (dd, J = 8,4, 2,1 Hz, 1H), 6,57 (t, J = 75 Hz, 1H), 5,84-5,76 (m, 2H), 5,15 (s, 2H), 3,34-3,22 (m, 2H),

2,92-2,82 (m, 2H).

PL 215 006 B1

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 7

Ester metylowy kwasu 2-(4-(3-benzyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Związek wytworzony w Przykładzie odniesienia 6 (99,8 g) rozpuszczono w metanolu (250 ml) i chlorku metylenu (400 ml) i w temperaturze -78°C mieszaninę przedmuchano gazowym ozonem. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 20 godzin w temperaturze -78°C i do mieszaniny dodano dimetylosiarczek (21 ml) i mieszaninę ogrzewano do temperatury pokojowej. Mieszaninę zatężono i pozostałość rozpuszczono w N,N-dimetyloformamidzie (800 ml) i do mieszaniny dodano chlorowodorek estru metylowego glicyny (72,0 g), kwas octowy (172 ml) i triacetoksyborowodorek sodu (182,4 g) i mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Do mieszaniny reakcyjnej dodano nasycony wodny roztwór wodorowęglanu sodu (1 L) i mieszaninę ekstrahowano toluenem (500 ml x 2). Połączoną warstwę organiczną przemyto kolejno nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (octan etylu: heksan: toluen =4:6:1) otrzymując związek tytułowy (71,47 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,39 (octan etylu: heksan =1:1);

NMR (CDCl3): δ 7,36-7,12 (m, 7H), 7,07 (dd, J = 8,4, 2,4 Hz, 1H), 6,58 (t, J = 75 Hz, 1H), 5,14 (s, 2H), 3,76 (s, 3H), 3,32 (s, 3H), 3,12-3,04 (m, 2H), 2,72-2,61 (m, 2H), 2,25-2,13 (m, 2H), 2,10-2,01 (m, 2H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 8

Ester metylowy kwasu 2-(4-(3-hydroksy-4-difluorometoksyfenyIo-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

W atmosferze argonu, do związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 7 (71,47 g) i 10% palladu na węglu (zawierający 50% wody, 15 g) dodano octan etylu (100 ml) i w atmosferze wodoru, mieszaninę mieszano przez 3 godziny w temperaturze pokojowej. Katalizator odsączono przez celite (znak towarowy zastrzeżony) i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując związek tytułowy (44,06 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,30 (octan etylu : heksan =1:1);

NMR (CDCl3): δ 7,16 (d, J = 2,4 Hz, 1H), 7,13 (d, J = 8,4 Hz, 1H), 7,02 (dd, J = 8,4 Hz, 2,4 Hz, 1H), 6,54 (t, J = 74.4 Hz, 1H), 3,76 (s, 3H), 3,32 (s, 2H), 3,11-3,03 (m, 2H), 2,71-2,60 (m, 2H), 2,25-2,14 (m, 2H), 2,11-2,03 (m, 3H).

PL 215 006 B1

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 9

Ester metylowy kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 8 (15 g) w N,N-dimetyloformamidzie (75 ml) dodano węglan potasu (15,2 g) i bromek cyklopentylu (7,1 ml) w temperaturze pokojowej i mieszano przez 2 godziny w temperaturze 80°C. Mieszaninę reakcyjną wlano do wody z lodem (200 ml) i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu i wysuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (octan etylu: heksan =1:2 1:1), otrzymując związek tytułowy (17,7 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,34 (octan etylu: heksan =2:3);

NMR (CDCl3): δ 7,16 (d, J = 8,7 Hz, 1H), 7,10 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,03 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 6,54 (t, J = 75,3 Hz, 1H), 4,86-4,79 (m, 1H), 3,76 (s, 3H), 3,33 (s, 2H), 3,13-3,05 (m, 2H), 2,72-2,62 (m, 2H), 2,27-2,17 (m, 2H), 2,12-2,04 (m, 2H) 2,00-1,60 (m, 8H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 10

Chlorowodorek 4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjano-1-benzylopiperydyny

Chlorek tionylu (16,8 ml) rozpuszczono w toluenie (32,5 ml) i do mieszaniny dodano roztwór N,N-bishydroksyetylobenzyloaminy (22,9 g) w toluenie (32,5 ml) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę w temperaturze 60°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wodę (50 ml) i 1N kwas chlorowodorowy (50 ml) i warstwę wodną oddzielono. Do warstwy wodnej dodano 3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenyloacetonitryl (opisany w WO 93/19750) (26,1 g), a następnie do mieszaniny dodano 4N wodny roztwór wodorotlenku sodu, (40 ml), wodorotlenek sodu (tabletka, 120 g), bromek tetrabutyloamoniowy (1,57 g) i mieszaninę mieszano przez 1,5 godziny w temperaturze 90°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano eter tert-butylo-metylowy (250 ml) i wodę (125 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą (250 ml) i 1N kwasem chlorowodorowym (40 ml) i zatężono. Pozostałość rozpuszczono w metanolu (250 ml) i dodano do 0,5N kwas chlorowodorowy w temperaturze 50°C. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do oziębienia, następnie osad zebrano i przemyto mieszaniną metanolu i wody (1: 2) (50 ml x 2) i zatężono. Pozostałość wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując związek tytułowy (36,5 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,49 (toluen: octan etylu = 10:1);

NMR (CD3OD): δ 7,66-7,58 (m, 2H), 7,56-7,47 (m, 3H), 7,24-7,19 (m, 2H), 7,13-7,08 (m, 1H), 6,70 (t, J = 75,0 Hz, 1H), 5,00-4,88 (m, 1H), 4,48 (s, 2H), 3,78-3,63 (m, 2H), 3,50-3,33 (m, 2H), 2,63-2,40 (m, 4H), 2,05-1,55 (m, 8H).

PL 215 006 B1

P r z y k ł a d 1

Chlorowodorek 4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyny

W atmosferze argonu, do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 10 (36,5 g) dodano 10% pallad na węglu (zawierający 50% wody, 7,2 g) i mieszaninę mieszano przez 4 godziny w temperaturze pokojowej. Katalizator przesączono przez celite (znak towarowy zastrzeżony) i przesącz zatężono. Pozostałość rekrystalizowano z octanu etylu-heptanu (1:2), otrzymując związek według wynalazku (19,3 g), mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,25 (chloroform: metanol =10:1);

NMR (CD3OD): δ 7,24-7,20 (m, 2H), 7,14-7,08 (m, 1H), 6,71 (t, J = 74,8 Hz, 1H), 5,00-4,90 (m, 1H), 3,70-3,57 (m, 2H), 3,45-3,34 (m, 2H), 2,50-2,30 (m, 4H), 2,10-1,60 (m, 8H).

P r z y k ł a d o d n i e s i e n i a 11

Ester etylowy kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie 1 (19,8 g) w N,N-dimetyloformamidzie (53 ml) dodano węglan potasu (18,4 g) i bromooctan etylu (5,89 ml) i mieszaninę mieszano przez 1,5 godziny w temperaturze 50°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wodę (160 ml) i ekstrahowano eterem tert-butylo-metylowym (160 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą (80 ml x 2) i zatężono, otrzymując związek tytułowy (23,4 g), mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,47 (heksan: octan etylu =1:1);

NMR (CDCl3): δ 7,18-7,00 (m, 3H), 6,54 (t, J = 75,0 Hz, 1H), 4,85-4,78 (m, 1H), 4,22 (q, J = 7,0 Hz, 2H), 3,31 (s, 2H), 3,10 (brd, J = 11,8 Hz, 4H), 2,68 (td, J = 11,8, 3,2 Hz, 4H), 2,30-2,20 (m, 4H), 2,20-1,60 (m, 8H), 1,30 (t, J = 7,0 Hz, 3H).

P r z y k ł a d 2

Monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 9 (17,7 g) w metanolu (200 ml) dodano 1N wodny roztwór wodorotlenku sodu (86,6 ml) i mieszaninę mieszano przez 2 godziny w temperaturze pokojowej. Podczas oziębiania lodem, do mieszaniny reakcyjnej dodano 2N kwas chlorowodorowy (43 ml). Przesącz zebrano i przemyto 2N metanolem - wodą (1:2) (150 ml) i eterem dietylowym, otrzymując surowy związek (13,36 g). Surowy związek (12,44 g) rekrystalizowano z etanolu (144 ml) - wody (96 ml) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem (3 mmHg) przez 12 godzin w temperaturze 25°C, otrzymując związek według wynalazku (monohydrat) (11,49 g), mającego następujące dane fizyczne.

PL 215 006 B1

TLC: 0,48 (chloroform: metanol =8:2);

NMR (DMSO-d6): δ 7,22-7,19 (m, 2H), 7,09 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 7,00 (t, J = 74,4 Hz, 1H), 5,01-4,92 (m, 1H), 4,00-2,60 (br, 1H), 3,24 (s, 2H), 3,04-2,95 (m, 2H), 2,70-2,50 (m, 2H), 2,16-1,80 (m, 6H), 1,80-1,50 (m, 6H).

P r z y k ł a d 2(1)

Monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluoromeoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

W ten sam sposób, jak to opisano w Przykładzie 2 stosując związek wytworzony w Przykładzie odniesienia 11 zamiast związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 9, otrzymano związek według wynalazku mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,48 (chloroform: metanol =8:2);

NMR (DMSO-d6): δ 7,25-7,16 (m, 2H), 7,09 (dd, J = 8,4, 2,2 Hz, 1H), 7,00 (t, J = 74,4 Hz, 1H), 5,08-4,92 (m, 1H), 3,24 (s, 2H), 3,12-2,94 (m, 2H), 2,70-2,46 (m, 2H), 2,20-1,43 (m, 12H).

P r z y k ł a d 3

Pentahydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluoromeoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Do roztworu związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 11 (30,7 g) w etanolu (146 ml) dodano 2N wodny roztwór chlorowodorku sodu (43,8 ml) w temperaturze pokojowej i mieszaninę mieszano przez 2 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną zobojętniono dodatkiem 2N kwasu chlorowodorowego (43,8 ml) i mieszaninę zatężono, otrzymując substancję stałą (34,82 g). Część (5,0 g) substancji stałej rekrystalizowano z etanolu - wody (2:1), otrzymując związek według wynalazku (pentahydrat) (4,41 g), o następujących danych technicznych.

TLC: 0,48 (chloroform: metanol = 8:2).

P r z y k ł a d 4

Monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego

Związek wytworzony w Przykładzie 3 (4,41 g) wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem (3 mmHg), otrzymując związek według wynalazku (monohydrat) (3,73 g) mający następujące dane fizyczne.

TLC: 0,48 (chloroform: metanol =8:2);

NMR (DMSO-d6): δ 7,22-7,19 (m, 2H), 7,09 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 7,00 (t, J = 74,4 Hz, 1H), 5,01-4,92 (m, 1H), 4,00-2,60 (br, 1H), 3,24 (s, 2H), 3,04-2,95 (m, 2Η), 2,70-2,50 (m, 2Η), 2,16-1,80 (m, 6Η), 1,80-1,50 (m, 6Η).

PL 215 006 B1

P r z y k ł a d p o r ó w n a w c z y 1

Kwas 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1 -ylo)octowy

Mieszaninę związku wytworzonego w Przykładzie odniesienia 11 (185 mg), etanol (3 ml) i 2N wodny roztwór wodorotlenku sodu (0,44 ml) mieszano przez 1,5 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną zobojętniono 2N kwasem chlorowodorowym (0,44 ml) i azeotropowano toluenem. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (chloroform : metanol: woda = 10:2:0,1), otrzymując związek według wynalazku (176 mg) mający następujące dane fizyczne.

TLC: Rf 0,35 (chloroform: metanol: kwas octowy = 10:1 : 0,2);

NMR (CDCl3): δ 7,25-7,15 (m, 2H), 7,09 (dd, J = 8,1, 2,1 Hz, 1H), 7,01 (t, J = 75,0 Hz, 1H), 4,98 (m, 1H), 3,60-3,00 (br, 1H), 3,26 (s, 2H), 3,10-2,95 (m, 2H), 2,70-2,50 (m, 2H), 2,20-2,00 (m, 4H), 2,00-1,80 (m, 2H), 1,80-1,60 (m, 4H), 1,65-1,50 (m, 2H).

P r z y k ł a d P r e p a r a t u 1

Następujące składniki zmieszano w konwencjonalny sposób i wystemplowano, otrzymując 100 tabletek, z których każda zawierała 50 mg aktywnego składnika.

Monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego	5,0 g
Sól wapniowa karboksymetylocelulozy (czynnik rozdrabniający)	0,2 g
Stearynian magnezu (środek smarny)	0,1 g
Celuloza mikrokrystaliczna	4,7 g

P r z y k ł a d P r e p a r a t u 2

Następujące składniki zmieszano w konwencjonalny sposób, roztwór sterylizowano w konwencjonalny sposób, umieszczono w ampułkach 5 ml i liofilizowano w konwencjonalny sposób, otrzymując 100 ampułek, każda zawierająca 20 mg składnika aktywnego.

Monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenyl)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego	2,0 g
Mannitol	20 g
Woda destylowana	1000 ml

Zastrzeżenia patentowe

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Krystaliczna postać pochodnej piperydyny o wzorze (I):

   PL 215 006 B1 w której R oznacza wodór a n oznacza liczbę całkowitą 1, charakteryzująca się danymi widma dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego.

   Związek 1 Wielkość siatki (A) Natężenie względne 9,00 56 6,29 19 5,70 39 5,15 30 5,04 81 4,87 8 4,67 78 4,49 21 4,23 46 4,15 100 3,89 23 3,83 20 3,59 75 3,51 43 3,35 14 2,98 21 2,94 12 2,85 32 2,77 9
2. 2. Krystaliczna postać według zastrz. 1, którą jest monohydrat kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego.
3. 3. Zastosowanie krystalicznej postaci monohydratu kwasu 2-(4-(3-cyklopentyloksy-4-difluorometoksyfenylo)-4-cyjanopiperydyn-1-ylo)octowego określonego w zastrz. 2, do wytwarzania leku do zapobiegania i/lub leczenia chorób zapalnych, chorób cukrzycowych, chorób alergicznych, chorób autoagresyjnych, chorób oczu, osteoporozy, złamań kości, zapalenia kości i stawów, otyłości, bulimii, depresji, choroby Parkinson'a, otępienia, urazów wskutek reperfuzji niedokrwiennej, białaczki, AIDS, wstrząsu, chorób ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej.
4. 4. Zastosowanie według zastrz. 3, gdzie chorobą zapalną jest astma, przewlekła zatorowa choroba płuc, posocznica, sarkoidoza, zapalenie nerek, zapalenie wątroby lub zapalenie jelit.
5. 5. Zastosowanie według zastrz. 3, gdzie chorobą alergiczną jest alergiczny nieżyt nosa lub atopowe zapalenie skóry.
6. 6. Zastosowanie według zastrz. 3, gdzie chorobą autoimmunizacyjną jest wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohn'a, reumatyzm, łuszczyca, stwardnienie rozsiane lub kolagenoza.
7. 7. Zastosowanie według zastrz. 3, gdzie chorobą oczu jest alergiczne zapalenie spojówek lub sezonowe zapalenie spojówek.