PL211011B1 - Sposób wytwarzania desek podłogowych oraz deski podłogowe - Google Patents

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 211011 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 376863 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 24.02.2004 E04F 15/04 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

24.02.2004, PCT/SE04/000243 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

02.09.2004, WO04/074597 (54)

Sposób wytwarzania desek podłogowych oraz deski podłogowe (30) Pierwszeństwo:

24.02.2003, SE, 0300479-3

29.10.2003, SE, 0302865-1 (43) Zgłoszenie ogłoszono:

09.01.2006 BUP 01/06 (73) Uprawniony z patentu:

VALINGE INNOVATION AB, Viken, SE (72) Twórca(y) wynalazku:

DARKO PERVAN, Viken, SE (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

(74)

30.03.2012 WUP 03/12

Pełnomocnik:

rzecz. pat. Teresa Szlagowska-Kiszko

PL 211 011 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania desek podłogowych oraz deski podłogowe, a zwłaszcza deski podłogowe z dź więkochłonną powierzchnią z włókien, które to deski mogą być mechanicznie łączone w różne wzory.

Rozwiązanie według niniejszego wynalazku jest szczególnie odpowiednie do zastosowania w podłogach pływających, korzystnie z mechanicznymi układami złączowymi. Takie podłogi składają się często z warstwy powierzchniowej z laminatu lub drewna, rdzenia oraz warstwy wyrównawczej i są utworzone jako prostokątne deski podłogowe przeznaczone do łączenia mechanicznego, to znaczy bez kleju, wzdłuż zarówno długich boków jak i krótkich boków w kierunku pionowym i poziomym.

Rozwiązanie według wynalazku może być zastosowane w opcjonalnych deskach podłogowych, które mają warstwę powierzchniową i rdzeń. Rozwiązanie według wynalazku może być zatem również stosowane do podłóg, które są przybijane gwoździami lub klejone do podłoża.

W ostatnich latach podłogi pływające z mechanicznymi układami złączowymi i z powierzchnią z laminatu lub drewna przejęły duż e udział y w rynku, na przykład od dywanów i podł óg z tworzyw sztucznych, ale także od podłogi drewnianej, która jest przyklejana do podłoża. Jedną z przyczyn jest to, że podłogi te można szybko i łatwo układać na ślepej podłodze, która nie musi być perfekcyjnie gładka lub płaska. Mogą one poruszać się swobodnie względem ślepej podłogi. Kurczenie i spęczanie zachodzi pod listwami przypodłogowymi a złącza pomiędzy deskami podłogowymi są szczelne. Podłoga pływająca z mechanicznym układem złączowym może być łatwo zdejmowana i układana jeszcze raz. Poszczególne deski podłogowe mogą być wymieniane, ślepa podłoga jest dostępna dla renowacji, a cała podłoga może być przeniesiona do innego pomieszczenia.

Podłogi z tworzyw sztucznych i tekstylne wykładziny podłogowe, które są przyklejane do ślepej podłogi wymagają perfekcyjnie płaskiej ślepej podłogi. Układanie jest skomplikowane, zaś podłoga nie może być usunięta bez jej zniszczenia. Podłogi takie są korzystne, ponieważ mogą one być dostarczane o szerokościach na przykład 4 m. Ponadto, występuje niewiele złączy. Podłogi z tworzyw sztucznych są nieprzepuszczalne dla wody oraz zarówno podłoga z tworzyw sztucznych jak i podłoga tekstylna są miękkie i wytwarzają niższy poziom odgłosów niż laminaty lub podłogi drewniane.

Zatem podłogi pływające mają wiele zalet w stosunku do podłóg, które są przyklejane do ślepej podłogi. Jednakże, podłogi pływające z twardą powierzchnią z drewna lub laminatu wytwarzają wysoki poziom odgłosów, gdy ludzie chodzą po podłodze. Poziom odgłosów może być denerwujący zwłaszcza w miejscach publicznych, takich jak biura, hotele i budynki handlowe, gdzie przechadza się wiele osób. Byłoby możliwe stosowanie podłóg pływających na większą skalę, gdyby poziom odgłosów mógł być zredukowany.

W następującym opisie widoczna powierzchnia zainstalowanej deski podłogowej nazywana jest „stroną czołową, podczas gdy przeciwległa strona deski podłogowej skierowana ku ślepej podłodze nazywana jest „stroną tylną. Materiał wyjściowy w kształcie arkusza, który stosuje się przy wytwarzaniu nazywany jest „rdzeniem. Gdy rdzeń powleczony jest warstwą powierzchniową najbliższą w stosunku do strony czołowej i, korzystnie, również warstwą wyrównawczą najbliższą w stosunku do strony tylnej, tworzy on półwyrób, który nazywany jest „panelem podłogowym lub „elementem podłogowym w przypadku, gdy półwyrób jest w następnej operacji dzielony na wiele paneli podłogowych wymienionych powyżej. Gdy panele podłogowe są obrabiane skrawaniem wzdłuż ich brzegów tak, aby uzyskać ich kształt końcowy posiadający układ złączowy, są one nazywane „deskami podłogowymi. Przez „warstwy powierzchniowe rozumie się wszystkie warstwy nałożone na rdzeń najbliżej strony czołowej i pokrywające korzystnie całą stronę czołową deski podłogowej. Przez „dekoracyjną warstwę powierzchniową rozumie się warstwę, która przeznaczona jest w zasadzie do nadawania podłodze jej wyglądu dekoracyjnego. Określenie „warstwa odporna na zużycie dotyczy warstwy, która jest głównie przystosowana do poprawy trwałości strony czołowej. Przez określenie „podłoga laminowana rozumie się podłogę, która jest dostępna na rynku pod takim oznaczeniem. Warstwa odporna na zużycie podłogi laminowanej składa się z reguły z przezroczystego arkusza papieru, który jest impregnowany żywicą melaminową z dodatkiem tlenku glinu. Warstwa dekoracyjna składa się z impregnowanego melaminą dekoracyjnego arkusza papieru. Rdzeń jest z reguły arkuszem na bazie włókien drzewnych. Przez „HDF rozumie się materiał arkuszowy, który jest znany na rynku pod oznaczeniem płyty pilśniowej o dużej gęstości, HDF, składającej się z włókien ścieru drzewnego połączonych spoiwem. W przypadku, gdy wytwarza się arkusz HDF o niższej gęstości, jest on nazywany MDF (płyta pilś niowa o średniej gęstości).

PL 211 011 B1

Zewnętrzne części deski podłogowej przy brzegu deski podłogowej pomiędzy stroną czołową a stroną tylną nazywane są „brzegiem złączowym. Z reguły brzeg złączowy ma kilka „powierzchni złączowych, które mogą być pionowe, poziome, ukośne, zaokrąglone, stożkowe, itp. Te powierzchnie złączowe występują na różnych materiałach, na przykład laminacie, płycie pilśniowej, drewnie, tworzywie sztucznym, metalu (zwłaszcza aluminium) lub materiale uszczelniającym. Przez „złącze albo „układ blokujący rozumie się współpracujące elementy łączące, które łączą deski podłogowe pionowo i/lub poziomo. Przez „mechaniczny układ blokujący rozumie się, że łączenie może zachodzić bez kleju poziomo i równolegle do powierzchni oraz pionowo i prostopadle do powierzchni. Mechaniczne układy złączowe mogą w wielu przypadkach być również łączone za pomocą kleju. Przez „podłogę pływającą rozumie się podłogę z deskami podłogowymi, które są połączone jedynie za pomocą swych odpowiednich brzegów złączowych, a zatem nie są przyklejone do ślepej podłogi. Złącze pozostaje szczelne w przypadku ruchu wskutek wilgoci. Przesuw wskutek wilgoci występuje w zewnętrznych obszarach podłogi wzdłuż ścianek ukrytych pod listwami podłogowymi. Przez „podłogę tekstylną rozumie się miękką podłogę, która składa się z włókien syntetycznych na bazie ropy naftowej lub włókien naturalnych połączonych w celu utworzenia dywanu lub filcu. Podłoga jest zwykle wytwarzana o szerokości około 4 m i długości, która może wynosić kilkaset metrów. Podłoga jest dostarczana z fabryki zazwyczaj w rolkach i jest zwykle mocowana przez przyklejenie do ś lepej podł ogi. Przez określenie „filc igłowany rozumie się filc na bazie włókien, który sprzedawany jest na rynku pod oznaczeniem „dywan z filcu igłowanego. Podłoga ta składa się z włókien na bazie ropy naftowej, np. z polipropylenu (PP), nylonu (PA) lub poliestru (PES), które są połączone do utworzenia filcu. Łączenie zachodzi za pomocą maty z włókien przebijanej za pomocą haczykowych igieł. Strona tylna jest zwykle pokryta pianką, która może składać się z lateksu i kredy.

W celu uł atwienia zrozumienia i opisu niniejszego wynalazku oraz znajomoś ci problemów z nim związanych obecnie nastąpi opis stanu techniki. Deski podłogowe, które są następnie opisane jako deski prostokątne z długimi bokami i krótkimi bokami, mogą również być kwadratowe.

Twarde podłogi z powierzchnią z laminatu lub drewna powodują wysoki poziom odgłosów. Wysoki poziom odgłosów powstaje głównie, gdy ludzie chodzą po twardym laminacie lub powierzchni z drewna. Dźwięk, który jest wytwarzany na powierzchni powoduje wysoki poziom odgłosów w pomieszczeniu. Dźwięk przenika również przez podłogę oraz do belek i legarów podłogowych. W celu rozwiązania tego problemu podłogi pływające były instalowane na podłożu z tektury, filcu, pianki i tym podobnych materiałów. Zmniejszenie poziomu odgłosów zachodzi zatem na tylnej stronie deski podłogowej za pomocą specjalnych materiałów podkładowych, które stosuje się pomiędzy podłogą pływającą i ślepą podłogą. Może to spowodować znaczne stłumienie poziomu odgłosów pomiędzy dwoma poziomami podłogowymi. Wielkość redukcji odgłosów, którą można osiągnąć w pomieszczeniu jest ograniczona.

Innym sposobem zmniejszania poziomu odgłosów jest przyklejanie desek podłogowych do ślepej podłogi. Pozwala to uzyskać pewne zmniejszenie odgłosów w pomieszczeniu a częstotliwość dźwięków odczuwa się jako bardziej przyjemną. Jednakże, koszty tego rozwiązania są wysokie, a jakość ułożenia jest zła, z wieloma dużymi szczelinami złączy. W trzecim sposobie zaopatruje się powierzchnię deski podłogowej w warstwę powierzchniową, na przykład z korka. Materiał ten jest bardziej miękki niż drewno i laminat oraz zmniejsza poziom odgłosów. Jednakże, trwałość i wytrzymałość podłogi korkowej na odciski jest względnie mała, jej koszt jest wysoki a zmniejszenie odgłosów może być niedostateczne.

Celem wynalazku jest opracowanie desek podłogowych i sposobu ich wytwarzania, które to deski mogą być łączone mechanicznie dla utworzenia podłogi pływającej o niskim poziomie odgłosów. Podłoga taka powinna jednocześnie posiadać atrakcyjny wygląd i być możliwa do wytwarzania z dużą dokładnością.

Wynalazek oparty jest po pierwsze na zrozumieniu, że niski poziom odgłosów powinno się przede wszystkim zapewnić stosując warstwę powierzchniową, którą nie wytwarza wysokiego poziomu odgłosów, gdy jej powierzchnia uderzana jest twardymi materiałami.

Wynalazek oparty jest po drugie na zrozumieniu, że deski podłogowe z warstwą o miękkiej powierzchni mającej małą gęstość wykazują niższy poziom odgłosów niż deski podłogowe z warstwami powierzchniowymi, które są twarde i mają dużą gęstość.

Wynalazek oparty jest po trzecie na zrozumieniu, że możliwe jest utworzenie warstwy powierzchniowej przy małym koszcie, która to warstwa absorbuje odgłosy i ma wysoką trwałość oraz wytrzymałość na uderzenia. Taka warstwa powierzchniowa powinna składać się z włókien, które są

PL 211 011 B1 giętkie i które mogą być ściskane, gdy podłoga poddana jest obciążeniu, na przykład przez ludzi chodzących po jej powierzchni. Włókna te mogą być wykonane z materiałów mających stosunkowo dużą gęstość i bardzo mocnych, na przykład włókien syntetycznych lub włókien naturalnych, takich jak wełna. Gdy włókna są cienkie i połączone dla utworzenia filcu lub dywanu mającego powietrze pomiędzy giętkimi włóknami, utworzona z niego warstwa powierzchniowa jest cienka i ma małą gęstość. Grubość włókien może przykładowo wynosić 0,05-0,10 mm. Gęstość objętościowa warstwy powierzchniowej może wynosić poniżej 400 kg/m³, i może ona korzystnie mieć gęstość wynoszącą 150-300 kg/m². Jest to znacznie mniej niż w przypadku drewna, laminatu i korka, zaś poziom odgłosów jest znacząco niższy niż dla tych materiałów.

Wynalazek oparty jest po czwarte na zrozumieniu, że warstwa powierzchniowa o małej gęstości na bazie włókien, na przykład w postaci maty z igłowanego filcu, może być nakładana na przykład przez przyklejenie na rdzeń, przykładowo z płyty pilśniowej. Rdzeń może na przykład stanowić płyta wiórowa MDF lub HDF. Ten element podłogowy może być dzielony, na przykład przez piłowanie na panele podłogowe, które są obrabiane skrawaniem z zastosowaniem, na przykład, kombinacji noży obrotowych i narzędzi diamentowych tak, że tworzą one deski podłogowe w podłodze pływającej. Górne brzegi złączowe mogą być kształtowane w taki sposób, aby na powierzchni składały się one głównie ze swobodnych włókien a najbliżej rdzenia z włókien połączonych z rdzeniem. Warstwa powierzchniowa może zatem być wytwarzana z dużą dokładnością i bez luźnych włókien. Włókna najbliższe rdzenia mogą być łączone przez zmieszanie z giętkim materiałem, takim jak lateks. Nadaje to warstwie powierzchniowej większą stabilność i ułatwia oczyszczanie, ponieważ brud nie może przenikać do dolnych części warstwy powierzchniowej. Cienka warstwa powierzchniowa jest łatwiejsza do obsługi, jeśli jest ona zintegrowana z rdzeniem.

Wynalazek oparty jest po piąte na zrozumieniu, że deski podłogowe mogą być łączone za pomocą mechanicznego układu złączowego, który z jednej strony umiejscawia deski podłogowe względem siebie z dużą dokładnością, i który, z drugiej strony, utrzymuje górne brzegi złączowe w ścisłym kontakcie. Złącza pomiędzy deskami podłogowymi są bardzo szczelne i mogą być wykonane w sposób w zasadzie niewidoczny dla oka.

Wynalazek oparty jest po szóste na zrozumieniu, że podłoga pływająca z powierzchnią z włókien może być zainstalowana szybko i racjonalnie, przy koszcie, który nie musi przekraczać kosztu pokrywania kitem ślepych podłóg oraz klejenia i przycinania tekstylnej wykładziny podłogowej. Można utworzyć atrakcyjne wzory, na przykład za pomocą desek podłogowych o różnym formacie i różnych kolorach warstwy powierzchniowej połączonych ze sobą z dokładnym dopasowaniem. Atrakcyjne wzory można utworzyć na przykład za pomocą powierzchni z filcu igłowanego, która normalnie nie pozwala na duże zmiany we wzorze. Cienkie warstwy z włókien, na przykład 1-2 mm, które są zintegrowane z gładkim rdzeniem, mogą zapewnić perfekcyjnie gładką podłogę. Przykładowo, gdy dywan z filcu igłowanego jest przyklejony do deski z włókien, powierzchnia jest bardzo stabilna pod wzglę dem kształtu. Ułatwia to na przykład drukowanie bardziej skomplikowanych wzorów na powierzchni z włókien. Trwałość wzrasta, gdy powierzchnia jest płaska i bez wzniesień.

Wynalazek oparty jest po siódme na zrozumieniu, że podłoga pływająca z pochłaniającą dźwięki powierzchnią z włókien i mechanicznym układem złączowym jest łatwa do zdjęcia. Podłoga taka jest szczególnie dogodna dla wystaw czasowych, budynków handlowych i tym podobnych, w których podłoga jest często zmieniana, oraz do zastosowania w budynkach narażonych na duże ścieranie. Deski podłogowe w połączeniu z, na przykład, częściami przy wejściu, gdzie zużycie i zabrudzenie są ogromne, można łatwo wymieniać.

Wreszcie wynalazek oparty jest po ósme na zrozumieniu, że podłogi z różnymi warstwami powierzchniowymi mogą być zaopatrzone w mechaniczne układy złączowe tak, aby nadawały się do łączenia ze sobą. W ten sposób można uzyskać podłogi łączone, które, na przykład, złożone są z podł ogi laminowanej i pod ł ogi z filcu igł owanego. Jeś li deski podł ogowe mają podobną grubość, podłoga jest gładka. W obszarach chodzenia podłoga taka może mieć powierzchnię z filcu igłowanego w celu wytłumienia odgłosów. Inne powierzchnie mogą składać się przykładowo z desek podłogowych z powierzchnią z laminatu, linoleum, drewna lub tworzywa sztucznego. Powierzchnie te są łatwe do czyszczenia, a odpowiednie kombinacje materiałów mogą zapewnić atrakcyjny wzór.

Powyższe oznacza zatem, że według wynalazku możliwe jest wytworzenie podłogi mającej wszystkie zalety pływającej podłogi laminatowej lub drewnianej, podczas gdy jednocześnie jedna z głównych wad może zostać wyeliminowana za pomocą warstwy powierzchniowej z włókien, która nie generuje wysokiego poziomu odgłosów.

PL 211 011 B1

Sposób wytwarzania desek podłogowych posiadających warstwę powierzchniową i rdzeń dla utworzenia podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej, które to deski podłogowe są blokowane mechanicznie i posiadają, wzdłuż co najmniej jednej pary przeciwległych części brzegowych, pary przeciwległych elementów łączących unieruchamiających pionowo i/lub poziomo sąsiadujące deski podłogowe względem siebie dla uzyskania podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej z mechanicznie blokowanymi deskami podłogowymi, według wynalazku charakteryzuje się tym, że formuje się element podłogowy łącząc warstwę powierzchniową zawierającą giętkie i sprężyste włókna z rdzeniem na bazie włókien drzewnych, tnie się nożami warstwę powierzchniową elementu podłogowego na jego brzegu, oraz wytwarza się co najmniej parę górnych brzegów złączowych deski podłogowej przemieszczając liniowo element podłogowy względem zestawu narzędzi do obróbki skrawaniem brzegów złączowych elementu podłogowego, przy czym stosuje się zestaw narzędzi do obróbki skrawaniem brzegów złączowych zawierający zestaw obrotowych narzędzi frezarskich.

Korzystnie, jako noże stosuje się noże obrotowe.

Korzystnie, rdzeń każdej deski podłogowej zawiera włókna drzewne.

Korzystnie, rdzeń każdej deski podłogowej jest płytą wiórową.

Korzystnie, rdzeń każdej deski podłogowej jest płytą pilśniową o średniej gęstości MDF lub płytą pilśniową o wysokiej gęstości HDF.

Korzystnie, warstwa powierzchniowa jest z filcu igłowanego.

Korzystnie, warstwa powierzchniowa zawiera włókna syntetyczne lub naturalne.

Korzystnie, włókna warstwy powierzchniowej są wymieszane z giętkim materiałem.

Korzystnie, giętkim materiałem jest lateks.

₃

Korzystnie, warstwa powierzchniowa ma gęstość objętościową wynoszącą poniżej 400 kg/m³.

Korzystnie, deski podłogowe są prostokątne lub kwadratowe, zaś dwie przeciwległe strony mogą być połączone przez ustawienie pod kątem do wewnątrz, przy czym górne sąsiadujące części brzegów złączowych stykają się ze sobą.

Korzystnie, górne sąsiadujące części brzegów złączowych desek podłogowych są ściśliwe i ich kształty ulegają zmianie podczas łączenia.

Deski podłogowe dla utworzenia podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej posiadające rdzeń oraz warstwę powierzchniową zawierającą giętkie i sprężyste włókna, które to deski podłogowe są elementami mechanicznie blokowanymi i posiadają wzdłuż ich części brzegowych pary przeciwległych elementów łączących unieruchamiających pionowo i/lub poziomo podobne sąsiadujące deski podłogowe względem siebie, według wynalazku charakteryzują się tym, że są wytworzone sposobem według wynalazku.

Deski podłogowe obejmują prostokątne i kwadratowe deski podłogowe do wytwarzania podłogi pływającej, które to deski podłogowe nadają się do mechanicznego blokowania i które wzdłuż swych części brzegowych mają pary przeciwległych elementów łączących do łączenia zarówno pionowego jak i poziomego podobnych, sąsiadujących ze sobą desek podłogowych, przy czym warstwa powierzchniowa desek podłogowych składa się z giętkich włókien sprężystych.

W tym kontek ś cie okreś lenie „skł ada się powinno być interpretowane jako „w zasadzie skł ada się z, biorąc pod uwagę, że warstwa powierzchniowa, oprócz włókien, może również zawierać np. środki wiążące włókna, warstwy podkładowe, środki do obróbki włókien (do odpychania brudu, środki zmniejszające palność itp.) lub substancje wynikające z drukowania powierzchni.

Zgodnie z zalecanym ukształtowaniem wynalazku deski podłogowe mogą być zaopatrzone w warstwę powierzchniową, która składa się z filcu igłowanego o gęstości poniżej 400 kg/m³.

Deski podłogowe mogą być zaopatrzone w dowolny znany mechaniczny układ złączowy. Przykłady znanych mechanicznych układów złączowych znajdują się w publikacjach WO 94/26999, WO 97/47834, WO 99/66151, WO 99/66152, FR-2 810 060, WO 02/055809, WO 02/055810 i WO 03/083234. Takie deski podłogowe mogą być układane w różnych kombinacjach kąta nachylenia, poziomego zamykania na zatrzask, pionowego zamykania na zatrzask lub zawijania i wkładania wzdłuż brzegu złączowego. Deski podłogowe mogą mieć również układy złączowe odwrócone jak w lustrze, które umożliwiają łączenie długiego boku z krótkim bokiem lub dowolnych boków, jeśli deski są kwadratowe.

W sposobie wytwarzania desek podłogowych opisanych powyżej warstwę powierzchniową składającą się z giętkich włókien łączy się z rdzeniem dla utworzenia elementu podłogowego. Łączenie może zachodzić na przykład przez klejenie, zaś rdzeń może składać się z materiału na bazie włókien drzewnych takiego jak HDF, MDF, płyta wiórowa, sklejka itp. Ten element podłogowy jest na6

PL 211 011 B1 stępnie cięty na kawałki i obrabiany skrawaniem do postaci deski podłogowej przy użyciu narzędzi obrotowych. Oznacza to, że sposób wytwarzania odznacza się tym, że warstwa powierzchniowa wytwarzana jest przez obróbkę skrawaniem w związku z wykończeniem brzegów złączowych panelu podłogowego.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1a-d przedstawiają sposób wytwarzania deski podłogowej według wynalazku, fig. 2a-d przedstawiają przykłady mechanicznych układów złączowych, które mogą być stosowane w rozwiązaniu według wynalazku, fig. 3a-c przedstawiają przykład wykonania wynalazku, fig. 4a-f przedstawiają sposób wytwarzania części brzegowej złącza, fig. 5a-c przedstawiają połączenie składające się z desek podłogowych o różnych warstwach powierzchniowych według wynalazku, fig. 6a-d przedstawiają przykłady podłóg, zaś fig. 7a-e przedstawiają przykłady podłóg i układów blokowania.

Figury 1a-d ilustrują sposób wytwarzania deski podłogowej według wynalazku. Warstwa powierzchniowa 31, która w tym przykładzie składa się z igłowanego filcu, połączona jest, na przykład, przez klejenie z rdzeniem 30. Rdzeń ten może składać się na przykład z płyty wiórowej, płyty pilśniowej, takiej jak MDF czy HDF, sklejki i tym podobnych. Warstwa dolna, przykładowo warstwa wyrównawcza 32 może być nałożona na tylną stronę w celu zapobieżenia wklęśnięciom. Ta dolna warstwa może również być miękkim materiałem, takim jak pianka, igłowany filc, tektura i tym podobne, który wyrównuje nieregularności w ślepej podłodze i który poprawia efekt zmniejszania odgłosów. Ta dolna warstwa nie jest konieczna w niektórych zastosowaniach. Element podłogowy 3, który może mieć grubość na przykład 5-20 mm, jest następnie dzielony na wiele paneli podłogowych 5. Panele te są następnie obrabiane skrawaniem i formowane są części brzegów złączowych tak, aby utworzyć mechaniczny układ złączowy 7, 7'. Przykład takiego układu złączowego na długich bokach 4a, 4b pokazany jest na fig. 1d. Deski podłogowe 1 mogą być wytwarzane na kilka alternatywnych sposobów. Przykładowo, warstwa powierzchniowa 31 i/lub warstwa wyrównawcza 32 mogłyby być nakładane na rdzeń paneli podłogowych 5, a nie na rdzeń elementów podłogowych 3.

Figury 2a-d przedstawiają przykłady mechanicznych układów złączowych, które mogą być stosowane w rozwiązaniu według wynalazku. Układ złączowy przedstawiony na fig. 2a może być łączony przez pionowe zatrzaskiwanie. W układzie złączowym przedstawionym na figurach 2b i 2c rowek 36 i występ 38 tworzą pionowe złącze D1. Pas blokujący 6, element blokujący 8 i rowek blokujący 14 tworzą poziome złącze D2. Te układy blokujące mogą być połączone przez pochylenie pod kątem i zatrzaskiwanie poziome. Jeśli górne brzegi złączowe 41, 42 są ściśliwe, układ złączowy z fig. 2c może zostać zamknięty przez pionowe zatrzaskiwanie. Jeśli występ 38 zostanie usunięty, unieruchomienie można zrealizować przez pionowe składanie bez żadnego zatrzaskiwania. Warstwa powierzchniowa 31, która składa się na przykład z filcu igłowanego, może być ściskana, i to ułatwia pionowe zatrzaskiwanie. Fig. 2d przedstawia inne ukształtowanie, które może być łączone przez pochylenie pod kątem i zatrzaskiwanie. Górne brzegi złączowe 41, 42 mają w tym przykładzie część skośną.

W jednym z przykładów wykonania deska podłogowa 1, 1' jest, na pierwszej parze naprzeciwległych brzegów złączowych, zaopatrzona w mechaniczny układ blokujący przystosowany do blokowania deski podłogowej 1, 1' z sąsiadującą deską podłogową 1, 1' zarówno pionowo (pionowe złącze D1), jak i poziomo (poziome złącze D2). Ta pierwsza para naprzeciwległych brzegów złączowych może stanowić długie brzegi deski podłogowej 1, 1'. Druga para naprzeciwległych brzegów złączowych może być zaopatrzona w mechaniczne blokowanie przystosowane do blokowania deski podłogowej 1, 1' z sąsiadującą deską podłogową 1, 1' pionowo i/lub poziomo. Ta druga para naprzeciwległych brzegów złączowych może stanowić krótkie brzegi deski podłogowej 1, 1'.

W innym przykładzie wykonania druga para naprzeciwległych brzegów złączowych zaopatrzona jest w mechaniczny układ blokujący, który zapewnia jedynie unieruchomienie w kierunku pionowym, tak jak to ma miejsce w przypadku znanego w stanie techniki układu występ i rowek.

W innym przykładzie wykonania druga para naprzeciwległych brzegów złączowych zaopatrzona jest w mechaniczny układ blokujący, który zapewnia jedynie unieruchomienie w kierunku poziomym, tak jak byłoby to w przypadku, gdy występ 38 z dowolnego z przykładów wykonania przedstawionych na fig. 2b lub 2c miałby zostać usunięty, z pozostawieniem pasa blokującego 6 z jego elementem blokującym 8 i rowkiem blokującym 14. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 2d wystąpiłby taki przypadek, gdyby występ 38 lub dolna warga 39 zostały usunięte.

Figury 3a-c przedstawiają deskę podłogową 1, 1', która w tym przykładzie wykonania ma rdzeń 30 ze stosunkowo miękkiego materiału, takiego jak MDF lub płyta wiórowa. Układ blokujący został dostosowany do miękkiego rdzenia 30 za pomocą elementu blokującego 8 mającego zasięg poziomy wyPL 211 011 B1 noszący około 0,5 razy grubość rdzenia 30. Warstwa powierzchniowa 31 ma zewnętrzne brzegi złączowe 40, 41, które w tym przykładzie wykonania wystają poza zewnętrzne części rdzenia 30. Wielkość tego wystawania może wynosić kilka dziesiątych milimetra. Części zewnętrzne warstwy powierzchniowej 31 są ściskane w związku z układaniem i deski podłogowe 1, 1' mają bardzo ciasne złącza. Mechaniczny układ blokujący wprowadza deski podłogowe 1, 1' w bardzo dokładne położenia i zapewnia wysoką jakość układania. W jednym z przykładów wykonania układ blokujący może mieć geometrię, w której może występować luz pomiędzy powierzchnią blokującą 9 elementu blokującego 8 i rowkiem blokującym 14, gdy deski podłogowe 1, 1' są ściskane ze sobą. Rdzeń 31 może mieć grubość np. 6-7 mm, a warstwa powierzchniowa 31 może mieć grubość 1-2 mm. W tym przykładzie wykonania całkowita grubość deski podłogowej 1, 1' może zatem wynosić około 7-9 mm, a podłoga może następnie być łączona ze zwykłymi podłogami laminowanymi mającymi grubość około 7-8 mm. W rozwiązaniu według wynalazku tym mogą też być stosowane inne grubości.

Figury 4a-4f przedstawiają, jak mogą być obrabiane skrawaniem części brzegów złączowych. Miękka warstwa powierzchniowa z włókien nie może być dokładnie obrabiana za pomocą obrotowych narzędzi tnących, które są zwykle stosowane przy wytwarzaniu laminatów i podłóg drewnianych i materiałów rdzenia na bazie drewna, które są najbardziej powszechne w tych przypadkach. Luźne włókna, zwłaszcza w częściach narożnych powodują, że brzegi złączowe są wystrzępione. Tworzywa sztuczne, które stosowane są przy wytwarzaniu włókien syntetycznych mają z reguły temperaturę topnienia wynoszącą około 120-160 stopni Celsjusza. Włókna topią się przy wysokich szybkościach obróbki spawaniem. Problemy te można rozwiązać przez ciecie warstwy powierzchniowej 31 za pomocą, na przykład, noży TP1A, TP1B. Noże TP1A, TP1B mogą być obrotowe. Kąt działania noży TP1A, TP1B wskazany jest strzałkami R1a i R1b na figurach 4a oraz 4b. Noże TP1A, TP1B, które mogą mieć inne kąty niż 90 stopni jak pokazano, tną rdzeń 30 i w tym przykładzie wykonania cięcie położone jest poza górną i zewnętrzną częścią rdzenia 30 w gotowej desce podłogowej. Na figurach 4c-f przedstawiono, że cały układ złączowy może być utworzony przy użyciu jedynie 4 narzędzi frezarskich TP2A, TP2B, TP3A i TP3B, które obrabiają skrawaniem rdzeń 30. Układ złączowy w pokazanym przykładzie wykonania jest wykonany jako jedna część z rdzeniem 30. Możliwe jest również wykonanie całego lub części układu złączowego z materiału innego niż materiał rdzenia 30 deski podłogowej, 1, 1'. Na przykład, pas blokujący 6 może być wykonany z aluminium lub z półwyrobu w formie arkusza, który jest obrabiany do postaci pasa i mechanicznie mocowany do brzegu złączowego.

Figury 5a-c przedstawiają deski podłogowe 1, 1' z dwiema warstwami powierzchniowymi. Deski podłogowe 1, 1' mogą na przykład mieć warstwę powierzchniową z laminatu lub drewna, a deski podłogowe 2, 2', mogą mieć warstwę powierzchniową np. z filcu igłowanego, linoleum, tworzywa sztucznego albo jakiegoś innego odpowiedniego materiału. Mogą być stosowane również inne kombinacje materiałów. Figury 5b i 5c przedstawiają, że może występować łączenie z zewnętrznymi górnymi częściami, które są w zasadzie usytuowane w tej samej płaszczyźnie. Nie są wymagane pasy przejściowe.

W kolejnym przykładzie wykonania włókna mogą wystawać pionowo tak, że deska podłogowa 1, 1' mająca warstwę powierzchniową 31 z włókien okazuje się nieznacznie wyższa niż sąsiednia „normalna deska podłogowa 1, 1'. Zatem pionowe wystawanie warstwy powierzchniowej 31 z włókien może być stosowane dla zapewnienia pożądanej struktury powierzchni podłogi, np. w celu zapewnienia wyglądu dywaniku umieszczonego na twardej podłodze.

Figury 6a-d przedstawiają przykłady podłóg, które można uzyskać za pomocą desek podłogowych według wynalazku. Na fig. 6a deski podłogowe 2, 2' mają powierzchnię z filcu igłowanego. Mogą one być kwadratowe, na przykład o wymiarze 40x40cm. Deski podłogowe 1, 1' mogą mieć powierzchnię z laminatu, drewna, korka, linoleum, tworzywa sztucznego, itp. Przykładowo mogą one mieć szerokość 10 cm i długość 40 cm. Na fig. 6b kwadraty są przesunięte. Jeśli twardsze deski podłogowe 1, 1' są usytuowane na nieco niższym poziomie niż bardziej miękkie deski podłogowe, twardsze deski podłogowe 1, 1' nie spowodują wysokiego poziomu odgłosów, ponieważ będą one w ograniczonym zakresie stykały się z butami wywołującymi odgłosy. Zatem, za pomocą rozwiązania według wynalazku można uzyskać zestaw desek podłogowych z co najmniej dwiema różnymi warstwami podłogowymi dla uzyskania podłogi.

Figury 6c i 6d przedstawiają podłogi składające się z dwóch różnych desek podłogowych 2, 2' z warstwami powierzchniowymi z giętkich włókien, które różnią się od siebie pod względem barwy, struktury powierzchni, itp. Na fig. 6c deski podłogowe 2, 2' są połączone w celu utworzenia wzoru

PL 211 011 B1 w jodełk ę. Mają one stanowiące lustrzane odbicie mechaniczne układy blokujące, które umożliwiają łączenie długich boków z krótkimi bokami przez ustawienie pod kątem i/lub zatrzaskiwanie. Długie boki mogą być również łączone przez ustawienie pod kątem i/lub zatrzaskiwanie. Jeśli krótkie boki desek podłogowych 2, 2' przedstawionych na fig. 6c mają układ blokujący, który unieruchamia jedynie poziomo, całą podłogą może być instalowana jedynie przez ustawienie pod kątem.

Fig. 7a przedstawia podłogę łączoną, w której jedna deska podłogowa 1 ma powierzchnię twardszą, taką jak laminat, drewno, linoleum, tworzywo sztuczne, itp., niż druga deska podłogowa 2'. Deska podłogowa Z ma w tym przykładzie wykonania bardziej miękką warstwę powierzchniową, która jest umieszczona wyżej niż twardsza warstwa powierzchniowa drugiej deski podłogowej 1. Korzystne jest umieszczenie bardziej miękkiej warstwy powierzchniowej na tym samym lub wyższym poziomie niż twardsza warstwa powierzchniowa. Zaletą tego rozwiązania jest to, ze miększa i bardziej giętka warstwa chroni brzegi twardej powierzchni.

Fig. 7b przedstawia deskę podłogową 1, 1' z miękką warstwą z włókien na stronie tylnej, która może być stosowana jako warstwa wyrównawcza 32.

Fig. 7c przedstawia układ blokujący, który blokuje jedynie poziomo, zaś fig. 7d przedstawia układ blokujący, który blokuje jedynie pionowo.

Fig. 7e przedstawia deskę podłogową 1, 1', w której grubość T1 miękkiej warstwy powierzchniowej 31 jest równa lub większa od 0,5 grubości T2 rdzenia 30. Taki cienki rdzeń 30 wykazuje kilka zalet wynikających z kosztu wytwarzania, transportu, instalowania, itp. Możliwe jest wytwarzanie mechanicznego układu blokującego przez obróbkę skrawaniem materiału w postaci arkusza, który to materiał ma grubość tylko 3-5 mm. Zwykle stosuje się narzędzia diamentowe, a w celu uzyskania najlepszego poziomu kosztów i jakości, narzędzia powinny być możliwie jak najgrubsze i zwarte. Trudną do wytwarzania część stanowi rowek 36. W tym przykładzie rowek 36 i występ 38 mają grubość pionową T3, która jest większa lub równa 0,5 grubości T2 rdzenia 30. Oczywistym jest, że wszystkie znane wzory parkietów i płytek mogą być wykonane za pomocą desek podłogowych 1, 1' według wynalazku. Boki desek podłogowych nie muszą być prostopadłe. Miękka powierzchnia umożliwia również zmianę grubości pomiędzy różnymi deskami podłogowymi 1, 1'. Jeśli rdzeń 30 wykonany jest z materiału odpornego na wilgoć, takiego jak tworzywo sztuczne lub zwarty laminat, można zapewnić deski podłogowe z powierzchnią z włókien przypominającą sztuczną trawę. Takie deski podłogowe mogą być układane bezpośrednio na ziemi lub na betonie i mogą one tworzyć na przykład rzutnie na polach golfowych, podłogi balkonowe itp. W zimie deski mogą być zdejmowane i przechowywane pod dachem.

Claims (13)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania desek podłogowych posiadających warstwę powierzchniową i rdzeń dla utworzenia podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej, które to deski podłogowe są blokowane mechanicznie i posiadają, wzdłuż co najmniej jednej pary przeciwległych części brzegowych, pary przeciwległych elementów łączących unieruchamiających pionowo i/lub poziomo sąsiadujące deski podłogowe względem siebie dla uzyskania podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej z mechanicznie blokowanymi deskami podłogowymi, znamienny tym, że formuje się element podłogowy (3) łącząc warstwę powierzchniową (31) zawierającą giętkie i sprężyste włókna z rdzeniem (30) na bazie włókien drzewnych, tnie się nożami (TP1A, TP1B) warstwę powierzchniową (31) elementu podłogowego (3) na jego brzegu, oraz wytwarza się co najmniej parę górnych brzegów złączowych deski podłogowej (1, 1') przemieszczając liniowo element podłogowy (3) względem zestawu narzędzi do obróbki skrawaniem brzegów złączowych elementu podłogowego (3), przy czym stosuje się zestaw narzędzi do obróbki skrawaniem brzegów złączowych zawierający zestaw obrotowych narzędzi frezarskich (TP2A, TP2B, TP3A, TP3B).
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako noże (TP1A, TP1B) stosuje się noże obrotowe.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rdzeń każdej deski podłogowej (1, 1') zawiera włókna drzewne.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rdzeń każdej deski podłogowej (1, 1') jest płytą wiórową.

   PL 211 011 B1
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rdzeń każdej deski podłogowej jest płytą pilśniową o średniej gęstości MDF lub płytą pilśniową o wysokiej gęstości HDF.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa powierzchniowa (31) jest z filcu igłowanego.
7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa powierzchniowa (31) zawiera włókna syntetyczne lub naturalne.
8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna warstwy powierzchniowej (31) są wymieszane z giętkim materiałem.
9. 9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że giętkim materiałem jest lateks.
10. 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa powierzchniowa (31) ma gęstość objętościową wynoszącą poniżej 400 kg/m³.
11. 11. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, znamienny tym, że deski podłogowe (1, 1') są prostokątne lub kwadratowe zaś dwie przeciwległe strony mogą być połączone przez ustawienie pod kątem do wewnątrz, przy czym górne sąsiadujące części brzegów złączowych stykają się ze sobą.
12. 12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że górne sąsiadujące części brzegów złączowych desek podłogowych (1, 1') są ściśliwe i ich kształty ulegają zmianie podczas łączenia.
13. 13. Deski podłogowe dla utworzenia podłogi z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej posiadające rdzeń oraz warstwę powierzchniową zawierającą giętkie i sprężyste włókna, które to deski podłogowe są elementami mechanicznie blokowanymi i posiadają wzdłuż ich części brzegowych pary przeciwległych elementów łączących unieruchamiających pionowo i/lub poziomo podobne sąsiadujące deski podłogowe względem siebie, znamienne tym, że deski podłogowe są wytworzone sposobem określonym w dowolnym z zastrzeżeń 1-12.