PL209157B1

PL209157B1 - Człon konstrukcyjny dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego oraz sposób jego wytwarzania

Info

Publication number: PL209157B1
Application number: PL363624A
Authority: PL
Inventors: Guido Sebastiano Alesso; Michele Spina
Original assignee: Sistemi Sospensioni Spa
Priority date: 2001-03-16
Filing date: 2002-03-12
Publication date: 2011-07-29
Also published as: HU228712B1; WO2002074562A3; RU2281207C2; JP4397589B2; ITTO20010253A1; PL363624A1; AU2002236165A1; JP2004533952A; EP1370431B1; HUP0303619A3; RU2003130462A; HUP0303619A2; BR0208484A; ITTO20010253A0; JP2008168907A; DE60220031D1; ATE361847T1; US20040135337A1; EP1370431A2; BR0208484B1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest człon konstrukcyjny dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego oraz sposób jego wytwarzania.

W poniż szym opisie i zastrzeż eniach okreś lenie trójką tne ramię odnosi się do ramienia posiadającego trzy punkty połączeń, tworzące trójkąt.

Z dokumentów JP 06143935 oraz US-A-5 362 090 znane są człony mające konstrukcję pudełkową i przystosowane do zastosowania jako trójkątne wahadłowe ramiona w zawieszeniu pojazdów mechanicznych, które to ramiona są wytwarzane przez umieszczenie naprzeciw siebie dwóch oddzielnych części, lub pół-skorup, wykonanych w tradycyjny sposób w operacjach wytłaczania, a następnie mocowanie tych części, na przykład przy pomocy spawania, wzdłuż co najmniej fragmentu ich obwodu.

Z dokumentu GB-A-2 063 783 znany jest czł on zawieszenia zawierający jeden wygię ty arkusz metalu, oraz przystosowany do połączenia przeciwnymi końcami z zespołem koła i z ramą pojazdu, odpowiednio.

Celem wynalazku jest opracowanie członu konstrukcyjnego, mającego konstrukcję pudełkową, dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego i sposobu jego wytwarzania, który to człon posiada wytrzymalszą konstrukcję, zaś sposób jego wytwarzania jest tańszy i powoduje powstawanie mniejszej ilości odpadów.

Człon konstrukcyjny dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego, zawierający pierwsze odgałęzienie, utrzymujące na swoich przeciwnych końcach pierwszy i drugi element łączący, odpowiednio, drugie odgałęzienie, rozciągające się poprzecznie z pierwszego odgałęzienia i utrzymujące na swoim wolnym końcu trzeci element łączący, a także parę ukształtowanych części usytuowanych naprzeciw siebie dla utworzenia konstrukcji pudełkowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwsze odgałęzienie ma prosty bok, zaś drugie odgałęzienie rozciąga się poprzecznie z boku pierwszego odgałęzienia, który jest przeciwległy względem prostego boku, przy czym człon konstrukcyjny jest z jednoczęściowego elementu z plastycznie odkształcalnego arkusza materiału, zawierającego pośrednią część płytową oraz parę bocznych części płytowych, które są integralne z poś rednią częścią płytową i rozciągają się w przeciwnych kierunkach z pośredniej części płytowej, jednoczęściowy element jest zgięty wzdłuż co najmniej jednej określonej linii rozciągającej się w pośredniej części płytowej, która, w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu, stanowi pierwsze odgałęzienie mające prosty bok, zaś boczne części płytowe są umieszczone naprzeciw siebie i stanowią drugie odgałęzienie.

Korzystnie, w bocznych częściach płytowych jednoczęściowego elementu jest usytuowany co najmniej jeden otwór, w którym jest umieszczany jeden z elementów łączących.

Korzystnie, co najmniej jeden pierwszy otwór jest usytuowany w jednej bocznej części płytowej jednoczęściowego elementu, zaś co najmniej jeden drugi otwór jest usytuowany w drugiej bocznej części płytowej, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu każda para pierwszych i drugich otworów jest współ osiowa wzgl ę dem siebie oraz stanowi cylindryczne gniazdo, w którym jest umieszczany jeden z elementów łączących.

Korzystnie, co najmniej jeden z otworów, w którym jest umieszczany element łączący, ma krawędź obwodową zagiętą równolegle do osi otworu oraz stanowiącą poprzeczną powierzchnię prowadzącą i unieruchamiającą elementy łączące.

Korzystnie, w jednej bocznej części płytowej jednoczęściowego elementu jest usytuowana pierwsza grupa otworów, zaś w drugiej bocznej części płytowej jest usytuowana druga grupa otworów, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu otwory są współosiowe względem siebie oraz stanowią odpowiadające grupy cylindrycznych gniazd utrzymujących element łączący.

Korzystnie, pośrednia część płytowa jednoczęściowego elementu posiada na jednym ze swoich końców parę wypustów, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu są one zwrócone do siebie i są zaciśnięte na elemencie łączącym.

Korzystnie, boczne części płytowe jednoczęściowego elementu posiadają krawędzie wzdłuż co najmniej części ich obwodu, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu krawędzie są połączone ze sobą i mocują ukształtowane części ze sobą.

Sposób wytwarzania członu konstrukcyjnego dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego, który to człon konstrukcyjny zawiera pierwsze odgałęzienie utrzymujące na swoich przeciwnych końcach pierwszy i drugi element łączący, odpowiednio, oraz drugie odgałęzienie, rozciągaPL 209 157 B1 jące się poprzecznie z pierwszego odgałęzienia i utrzymujące na swoim wolnym końcu trzeci element łączący, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wykonuje się jednoczęściowy element z plastycznie odkształcalnego arkusza materiału, zawierający pośrednią część płytową, oraz parę bocznych części płytowych, które są integralne z pośrednią częścią płytową i rozciągają się w przeciwnych kierunkach z pośredniej części płytowej, zgina się jednoczęściowy element wzdłuż co najmniej jednej określonej linii rozciągającej się w pośredniej części płytowej, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu pośrednia część płytowa tworzy pierwsze odgałęzienie mające prosty bok, zaś boczne części płytowe są umieszczone naprzeciw siebie i tworzą drugie odgałęzienie rozciągające się poprzecznie z boku pierwszego odgałęzienia, który jest przeciwległy względem prostego boku, oraz mocuje się ze sobą zwrócone do siebie boczne części płytowe utworzonego w ten sposób elementu.

Korzystnie, przed wykonaniem jednoczęściowego elementu wykonuje się w bocznych częściach płytowych jednoczęściowego elementu co najmniej jeden otwór, w którym jest umieszczany jeden z elementów łączących.

Korzystnie, przed wykonaniem jednoczęściowego elementu wykonuje się w jednej bocznej części płytowej jednoczęściowego elementu co najmniej jeden pierwszy otwór, oraz wykonuje się w drugiej bocznej części płytowej co najmniej jeden drugi otwór, przy czym po zgi ę ciu jednoczęściowego elementu otwory są współosiowe parami, tworząc co najmniej jedno cylindryczne gniazdo, w którym jest umieszczany jeden z elementów łączących.

Korzystnie, przed zgięciem jednoczęściowego elementu zagina się krawędź obwodową co najmniej jednego z otworów równolegle do osi otworu, tworząc poprzeczną powierzchnię prowadzącą i utrzymującą elementy łączące.

Korzystnie, przed zgięciem jednoczęściowego elementu w jednej bocznej części płytowej jednoczęściowego elementu wykonuje się pierwsze otwory, zaś w drugiej bocznej części płytowej wykonuje się drugie otwory, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu, na końcu jego zginania, otwory są współosiowe względem siebie i tworzą cylindryczne gniazda utrzymujące element łączący.

Korzystnie, podczas wykonywania jednoczęściowego elementu w pośredniej części płytowej jednoczęściowego elementu formuje się ponadto parę wypustów oraz kształtuje się je, przy czym w wygię tym stanie jednoczęściowego elementu wypusty są zwrócone do siebie i zaciskają element łączący.

Korzystnie, przed zgięciem jednoczęściowego elementu wykonuje się krawędzie wzdłuż co najmniej części obwodu bocznych części płytowych jednoczęściowego elementu, przy czym krawędzie są łączone ze sobą podczas mocowania ze sobą bocznych części płytowych.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym człon konstrukcyjny o konstrukcji pudełkowej według pierwszego przykładu wykonania wynalazku używany jako trójkątne ramię zawieszenia dla pojazdu mechanicznego, fig. 2 przedstawia w drugim widoku perspektywicznym człon konstrukcyjny z fig. 1, fig. 3 przedstawia w widoku z góry profil wyjściowego półproduktu, z którego wytwarzany jest człon konstrukcyjny z fig. 1 i 2, fig. 4 przedstawia w widoku z przodu i w przekroju wzdłuż płaszczyzny A-A półprodukt z fig. 3, przy czym linie przerywane wskazują kolejne etapy zginania, konieczne do wykonania, według wynalazku, członu konstrukcyjnego z fig. 1 i 2, fig. 5A, 5B, 5C i 5D przedstawiają przykłady kombinacji kształtów obu części stanowiących człon konstrukcyjny według wynalazku, fig. 6A, 6B, 6C, 6D i 6E przedstawiają różne sposoby wykonania krawędzi łączących obu części członu konstrukcyjnego według wynalazku, fig. 7A i 7B przedstawiają dwa przykłady montażu pośredniego elementu łączącego, w szczególności tulei o pionowej osi, pomiędzy dwiema częściami członu konstrukcyjnego według wynalazku, fig. 8A, 8B, 8C i 8D przedstawiają przykładowe kształty, jakie może przyjmować przekrój poprzeczny członu konstrukcyjnego według wynalazku, fig. 9 przedstawia w widoku perspektywicznym człon konstrukcyjny o konstrukcji pudełkowej według innego przykładu wykonania wynalazku, fig. 10 przedstawia w widoku perspektywicznym półprodukt, z którego wykonywany jest człon konstrukcyjny z fig. 9 w kolejnych operacjach zginania, fig. 11 przedstawia w widoku perspektywicznym przykład użycia członu konstrukcyjnego z fig. 9 dla zarówno lewostronnego jak i prawostronnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego, fig. 12 przedstawia w widoku perspektywicznym człon konstrukcyjny o konstrukcji pudełkowej według kolejnego przykładu wykonania wynalazku, fig. 13A przedstawia w widoku z góry człon konstrukcyjny z fig. 12, fig. 13B, 13C i 13D przedstawiają w przekrojach w różnych płaszczyznach człon konstrukcyjny z fig. 12, zaś fig. 14 przedstawia w widoku per4

PL 209 157 B1 spektywicznym półprodukt, z którego wykonywany jest człon konstrukcyjny z fig. 12 w kolejnych operacjach zginania.

W odniesieniu do fig. 1 i 2, trójkątne ramię 1 zawieszenia pojazdu mechanicznego zawiera człon konstrukcyjny 2 o konstrukcji pudełkowej i zasadniczo prostokątnym przekroju, składający się z dwóch ukształtowanych części 3, 4 w postaci, odpowiednio, górnej i dolnej pół-skorupy. Ukształtowane części 3, 4 są umieszczone naprzeciw siebie względem poziomej płaszczyzny π, która, korzystnie, jest zasadniczo równoległa do płaszczyzn, w których leżą obie ukształtowane części 3, 4.

Człon konstrukcyjny 2 trójkątnego ramienia 1 zawieszenia zawiera proste, pierwsze odgałęzienie 5, utworzone częściowo przez pierwszą, ukształtowaną część 3, a częściowo przez drugą, ukształtowaną część 4. Pierwsze odgałęzienie 5 ma zasadniczo pionową boczną powierzchnię 5' (widoczną na fig. 2), której linie 16, 17 odpowiadają liniom zginania produktu. Po przeciwnej stronie względem bocznej powierzchni 5] do pierwszego odgałęzienia 5 dołączone jest wygięte, drugie odgałęzienie 6, które jest również utworzone częściowo z ukształtowanej części 3 i częściowo z ukształtowanej części 4 członu konstrukcyjnego 2.

Odgałęzienia, pierwsze 5 i drugie 6, mają takie wymiary i kształty, i są tak rozmieszczone, że ich swobodne końce są umieszczone w wierzchołkach w zasadzie prostokątnego trójkąta leżącego w płaszczyźnie korzystnie współpłaszczyznowej z płaszczyzną π.

Na bocznej powierzchni prostego, pierwszego odgałęzienia 5, która jest połączona z wygiętym, drugim odgałęzieniem 6, jak i na obu bocznych powierzchniach drugiego odgałęzienia 6, dwie zwrócone do siebie ukształtowane części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2 mają krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b (te ostatnie nie są widoczne na fig. 1 i 2), przy czym ukształtowana część 3 posiada krawędzie 7a, 8a. natomiast ukształtowana część 4 posiada krawędzie 7b, 8b. Krawędzie 7a, 7b są usytuowane na bocznej części ramienia mającej w widoku z góry profil wklęsły, zaś krawędzie 8a, 8b są usytuowane na drugiej bocznej części ramienia mającej w widoku z góry profil wypukły.

Na przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 1 i 2, krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b nakładają się na siebie, inaczej mówiąc, mają ten sam kształt, w zasadzie płaski i równoległy do płaszczyzny, w której leży uformowany element tworzący wyjściowy półprodukt. W konsekwencji, po operacjach zginania obu bocznych części płytowych półproduktu wzdłuż linii 16, 17, które wymuszają ostateczne rozmieszczenie w przestrzeni obu ukształtowanych części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2, krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b są zwrócone do siebie względem płaszczyzny poziomej π i przykrywają jedną drugą, a więc mogą zostać sztywno połączone, korzystnie przy pomocy zgrzewania liniowego, ze sobą.

Jak przedstawiono na fig. 6A, 6B, 6C, 6D i 6E, jako alternatywa dla nakładającego się kształtu i układu, przystosowanych do łączenia przy pomocy zgrzewania liniowego (fig. 6A), poszczególne krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b mogą przyjmować różne kształty i układy, na przykład kształt i układ stykowy do mocowania przy pomocy zgrzewania liniowego (fig. 6B), kształt i układ z dociskiem płytkowym do mocowania przy pomocy zgrzewania punktowego (fig. 6C), kształt i układ z narażonymi krawędziami w celu mocowania przy pomocy nitowania (fig. 6D), lub kształt i układ z nałożonymi krawędziami o odpowiedniej szerokości w celu mocowania za pomocą klejenia lub zaciśnięcia (fig. 6E).

Krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b (fig. 1 i 2), przed wolnym zakończeniem wygiętego, drugiego odgałęzienia 6, tworzą cylindryczne gniazdo 9, w którym jest umieszczany pośredni element łączący 18, taki jak tuleja o pionowej osi (nie pokazana). Cylindryczne gniazdo 9 jest wykonywane przez ustawienie dwóch otworów 9a, 9b, korzystnie kołowych i wykonanych, odpowiednio, w górnej, ukształtowanej części 3 i dolnej, ukształtowanej części 4 członu konstrukcyjnego 2 tak, że są współosiowe względem siebie na końcu operacji zginania wzdłuż linii 16, 17. W rejonie drugiego odgałęzienia 6, który otacza cylindryczne gniazdo 9, dwie ukształtowane części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2 są zatem zwrócone do siebie.

Otwory 9a, 9b, które tworzą cylindryczne gniazdo 9, mają, korzystnie, odpowiednie krawędzie obwodowe 10a, 10b, zwrócone w kierunku pionowym w stronę wewnętrznej wnęki członu konstrukcyjnego 2 i przystosowane do centrowania i unieruchamiania pośredniego elementu łączącego 18, którym może być tuleja, między zwróconymi do siebie ukształtowanymi częściami 3 i 4.

Na wygiętym, drugim odgałęzieniu 6, w pobliżu rejonu połączenia z prostym, pierwszym odgałęzieniem 5, utworzone jest drugie cylindryczne gniazdo 24 o pionowej osi, które również jest przystosowane do mocowania pośredniego elementu łączącego, takiego jak tuleja. Cylindryczne gniazdo 24 jest wykonywane przez ustawienie dwóch otworów 24a, 24b, korzystnie kołowych i wytworzonych odpowiednio w górnej, ukształtowanej części 3 i w dolnej, ukształtowanej części 4 członu konstrukcyjnego 2, tak że są współosiowe względem siebie na końcu operacji zginania wzdłuż linii 16, 17. PoPL 209 157 B1 dobnie jak otwory 9a, 9b, otwory 24a, 24b również mają odpowiednie krawędzie obwodowe 25a, 25b, w tym przypadku zwrócone w kierunku pionowym na zewnątrz członu konstrukcyjnego 2 zamiast w stronę wewnętrznej wnęki, ale mające podobne funkcje.

Jedno z dwóch zakończeń prostego, pierwszego odgałęzienia 5 ma dwa wypusty 11 a, 11 b, z których każdy jest powiązany z jedną z dwóch zwróconych do siebie ukształtowanych części 3, 4, i które są odpowiednio ukształtowane i otwarte w celu stabilnego podtrzymywania tulei stanowiącej element łączący 12 o poziomej osi przez współpracę z boczną cylindryczną powierzchnią tej tulei.

Na przeciwnym końcu pierwszego odgałęzienia 5 są wykonane trzy pary nie-współliniowych otworów 13a, 13b (te ostatnie nie są widoczne na fig. 1 i 2, a tylko na fig. 3), odpowiednio w obu ukształtowanych częściach 3, 4 członu konstrukcyjnego 2 tak, że są współosiowe parami po operacjach zginania. Każda para otworów 13a, 13b, korzystnie mających kształt kołowy, tworzy zatem cylindryczne gniazdo 13, w które wkładany jest bolec w celu przymocowania uchwytu 20, podtrzymującego przegubowy wspornik stanowiący element łączący 14. Unieruchomienie uchwytu 20, który znajduje się częściowo wewnątrz wewnętrznej wnęki konstrukcji pudełkowej na jednym zakończeniu pierwszego odgałęzienia 5, może zostać uzyskane na wiele innych sposobów, na przykład przez nitowanie, jak dobrze wiadomo specjalistom w danej dziedzinie.

Fig. 3 przedstawia w widoku z góry początkowy półprodukt, złożony z uformowanego jednoczęściowego elementu 2' z dwiema bocznymi częściami płytowymi 3', 4', wykonanymi w sposób integralny i odpowiadającymi obu ukształtowanym częściom 3, 4, posiadających kształt pół-skorup, pudełkowego członu. Półprodukt jest wykonywany przez wycinanie szablonem arkusza stali, aluminium lub tworzywa sztucznego (termoplastycznego lub termoutwardzalnego, i jeśli jest to konieczne wzmocnionego przez dodanie włókien szklanych, węglowych lub kewlarowych). Wyjściowy materiał w postaci arkusza może mieć stałą lub zmienną grubość (jest zwany wtedy wielowarstwowym). W tym drugim przypadku arkusz jest szczególnego typu, który posiada rejony o różnej grubości zależnie od natury i rozmieszczenia naprężeń, którym poddawany jest człon konstrukcyjny podczas pracy.

W opisywanym tutaj przykładzie wykonania początkowy półprodukt ma kształt symetryczny względem osi 15, jak wyraźnie widać na fig. 3. W nawiązaniu do tej figury, można również zauważyć, dla każdej z dwóch bocznych części płytowych 3', 4', poszczególne części opisanego powyżej gotowego produktu, to jest dwa odgałęzienia, pierwsze 5 i drugie 6, krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b, otwory 9a, 9b, 24a, 24b tworzące cylindryczne gniazda 9, 24 o pionowych osiach, odpowiednio, uformowane wypusty 11a, 11b do podtrzymywania tulei stanowiącej element łączący 12 o osi poziomej oraz otwory 13a, 13b do unieruchamiania uchwytu podtrzymującego przegubowy wspornik stanowiący element łączący 14. Pierwsze odgałęzienie 5, wypusty 11 a, 11b, oraz linie 16, 17 tworzą razem pośrednią część płytową.

Poniżej zostanie opisany sposób wytwarzania członu konstrukcyjnego 2 według niniejszego wynalazku. Pierwsza operacja polega na wycięciu szablonem materiału wyjściowego w postaci arkusza w celu uzyskania jednoczęściowego elementu 2 (fig. 3), ukształtowanego tak, że jego dwie zintegrowane boczne części płytowe 3', 4' odpowiadają w rozwinięciu w widoku z góry ukształtowanym częściom 3, 4 członu konstrukcyjnego 2. W tym momencie wykonywany jest pierwszy zestaw operacji formowania i zginania, podczas których tworzy się krawędzie 7a, 7b, 8a, 8b, krawędzie obwodowe 10a, 10b oraz 25a, 25b otworów 9a, 9b oraz 24a, 24b, odpowiednio, a także wypusty 11a, 11b, nadając w ten sposób końcowy kształt pół-skorupy dla bocznych części płytowych 3', 4'.

W opisywanym tutaj przykładzie, obie ukształtowane części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2 mają kształt wklęsłych pół-skorup, inaczej mówiąc, odpowiednie przekroje w płaszczyznach prostopadłych do osi 15 symetrii mają w zasadzie wklęsłe profile. Jest jednak możliwe rozmieszczenie ukształtowanych części 3, 4 tak, aby uzyskać różne kombinacje kształtu obu pół-skorup, na przykład wklęsłe/płaskie, wklęsłe/wypukłe i wypukłe/wypukłe (fig. 5B, 5C i 5D).

Kolejny etap sposobu wytwarzania według wynalazku polega na zgięciu uformowanego, jednoczęściowego elementu 2' z fig. 3 wzdłuż co najmniej jednej określonej linii, tak aby umieścić jego odpowiednie ukształtowane części 3, 4 tak, że w zasadzie są one zwrócone do siebie. Zgodnie z fig. 4, w rozważanym przykładzie wykonania, jednoczęściowy element 2' jest poddawany kolejno pierwszej i drugiej operacji zginania pod kątami prostymi, odpowiednio wzdłuż linii 16, 17, równoległych względem siebie i symetrycznych względem osi 15, tak aby zetknąć wewnętrzne powierzchnie krawędzi 7a, 7b, 8a, 8b.

Jak wiadomo, każda operacja zginania jest wykonywana przez użycie, na przykład, rdzenia o kształcie pryzmatycznym (nie pokazany), którego długość jest równa co najmniej długości linii zgi6

PL 209 157 B1 nania, i którego przekrój posiada co najmniej jeden kąt równy żądanemu kątowi zginania. Zginanie jest zatem wykonywane najpierw przez umieszczenie jednej z powierzchni zginających rdzenia (inaczej mówiąc, jednej z powierzchni rdzenia tworzącej żądany kąt zginania) na wewnętrznej powierzchni jednej z dwóch bocznych części płytowych 3', 4' półproduktu, tak że krawędź odpowiadająca wierzchołkowi wspomnianego kąta jest umieszczona na linii zginania półproduktu, a następnie obrócenie drugiej bocznej części płytowej 3', 4' półproduktu wokół danej linii zginania, aż jej wewnętrzna powierzchnia zetknie się z drugą z powierzchni zginania.

Jeśli zastosowane są pośrednie elementy łączące, takie jak tuleje, kolejnym etapem sposobu wytwarzania jest włożenie wspomnianych elementów łączących. Fig. 7A i 7B przedstawiają dwa różne rozwiązania dla montowania tulei stanowiącej element łączący 18 o pionowej osi w cylindrycznym gnieździe 9. Jak opisano powyżej, cylindryczne gniazdo 9 jest wykonane przez usytuowanie dwóch otworów 9a, 9b, korzystnie kołowych i utworzonych w bocznych częściach płytowych 3', 4' jednoczęściowego elementu 2', w położeniu takim, że otwory 9a, 9b są umieszczone współosiowo względem siebie po wspomnianych powyżej operacjach zginania. Ponadto, otwory 9a, 9b są, korzystnie, wyposażone w krawędzie obwodowe 10a, 10b wygięte w stronę wnętrza jednoczęściowego elementu 2', prostopadle do płaszczyzny, w której leży arkusz.

W odniesieniu do fig. 7A, tuleja stanowiąca element łączący 18 jest wkładana w kierunku wskazywanym przez strzałkę F w cylindryczne gniazdo 9, gdzie jest blokowana przez oddziaływanie z bocznymi powierzchniami krawędzi obwodowych 10a, 10b. W celu ułatwienia wkładania tulei, korzystne jest stosowanie usuwanego elementu dystansowego 21, który przytrzymuje obie zwrócone do siebie ukształtowane części 3, 4 w odpowiednich pozycjach podczas wspomnianej powyżej operacji. Fig. 7B przedstawia tuleję o pionowej osi, używaną jako pośredni element łączący 18, wyposażoną w kryzę 19 służącą jako ogranicznik krańcowy przy wkładaniu tulei do cylindrycznego gniazda 9.

Podobne rozważania odnoszą się do montowania dowolnego innego pośredniego elementu łączącego, takiego jak tuleja, w cylindrycznym gnieździe 24 o pionowej osi.

W przedstawionym tutaj korzystnym przykładzie wykonania, po zgięciu jednoczęściowego elementu 2' jego krawędzie są następnie mocowane ze sobą, w sposób opisany wcześniej w odniesieniu do fig. 6A, 6B, 6C, 6D i 6E (zgrzewanie liniowe, zgrzewanie punktowe, nitowanie, klejenie lub zaciśnięcie).

Można również, według szczególnych wymagań dla danej wytrzymałości konstrukcyjnej lub procesu, zakończyć wykonywanie ramienia wprowadzeniem materiałów wypełniających, takich jak pianki strukturalne, do wnęki konstrukcji pudełkowej.

W korzystnym przykładzie wykonania opisywanym w odniesieniu do fig. 1, 2, 3 i 4, człon konstrukcyjny 2 ma w zasadzie prostokątny przekrój. Możliwe jest jednak wykonanie konstrukcji pudełkowej o przekroju o innym kształcie, zarówno zamkniętym, takim jak na przykład kształt trójkątny (fig. 8A), kształt kropli (fig. 8B) lub leżącej litery T (fig. 8C), jak i otwartym, jak na przykład kształt litery C (fig. 8D).

Fig. 9 i 10 przedstawiają inny korzystny przykład wykonania wynalazku, w którym te same oznaczenia odsyłające zostały przypisane częściom i elementom podobnym lub identycznym do przedstawionych na poprzednich figurach.

Wspomniany przykład wykonania różni się od opisanego poprzednio w odniesieniu do fig. 1, 2, 3 i 4 poniżej opisanymi cechami.

Przede wszystkim, cylindryczne gniazdo 9, w którym można umieścić pośredni element łączący 18, taki jak tuleja o pionowej osi (nie pokazana), jest wykonywane przy pomocy jednego otworu 9a, korzystnie kołowego i wyposażonego w krawędź obwodową 10a, utworzonego w górnej, ukształtowanej części 3 członu konstrukcyjnego 2. Jednoczęściowy element 2' nie ma więc już symetrycznego kształtu względem osi 15 (fig. 10), ponieważ poprzeczne rozwinięcie wygiętego, drugiego odgałęzienia 6 bocznej części płytowej 4' jest zakończone na krawędzi 6' przed miejscem gdzie powinna być utworzona część końcowa, odpowiadająca części na drugiej bocznej części płytowej 3', w której utworzony jest otwór 9a.

Nawet jeśli nie jest to wyraźnie zilustrowane i opisane, oczywiście jest możliwe, bez odchodzenia od zakresu wynalazku, wykonanie cylindrycznego gniazda 9 z jednym otworem 9b w dolnej, ukształtowanej części 4 członu konstrukcyjnego 2.

Wspomniane rozwiązanie umożliwia dalszą redukcję kosztów wytwarzania, dzięki minimalizacji ilości odpadów wytwarzanych podczas początkowej operacji wycinania. Inna zaleta wynika z faktu, że wykonanie cylindrycznego gniazda 9 przy pomocy jednego otworu 9a albo 9b w jednej z dwóch

PL 209 157 B1 ukształtowanych części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2, zamiast przy pomocy dwóch otworów 9a, 9b w dwóch ukształtowanych częściach 3, 4, pozwala uniknąć stosowania ścisłych tolerancji we wzajemnym rozmieszczeniu tych otworów, przyczyniając się dalej do redukcji kosztów wytwarzania członu.

Inna różnica między pierwszym a drugim korzystnym przykładem wykonania polega na układzie mocowania tulei stanowiącej element łączący 12 o poziomej osi. W tym przypadku mocowanie jest zapewnione przez obwodowo zamknięte gniazdo utworzone przez dwa wypusty 22a, 22b, korzystnie półkoliste i rozciągające się wzdłużnie z prostych, pierwszych odgałęzień 5 obu ukształtowanych części 3, 4 członu konstrukcyjnego 2. Wypusty 22a, 22b mają, korzystnie, krawędzie łączące 23a, 23b, odpowiednio, które mogą mieć kształty i być rozmieszczone w ten sam sposób jak to opisano powyżej w odniesieniu do krawędzi 7a, 7b, 8a, 8b dla łączenia odgałęzień, pierwszego 5 i drugiego 6, dwóch zwróconych do siebie ukształtowanych części 3, 4. W tym przypadku pośrednią część płytową tworzą pierwsze odgałęzienie 5, wypusty 22a, 22b, oraz linie 16, 17.

Fig. 11 przedstawia jak człon konstrukcyjny 2 według wynalazku może być stosowany, tworząc zarówno lewostronne jak i prawostronne ramiona tego samego zawieszenia pojazdu mechanicznego, bez potrzeby zmiany konstrukcji i sposobu wytwarzania członu przeznaczonego na ramię lewostronne w stosunku do członu przeznaczonego na ramię prawostronne.

Na koniec, w odniesieniu do fig. 12, 13 i 14, przy czym te same oznaczenia odsyłające zostały przypisane do części i elementów podobnych lub identycznych z przedstawionymi na poprzednich figurach, można rozważyć inny, alternatywny przykład wykonania członu konstrukcyjnego 2 według wynalazku. Wspomniany alternatywny przykład wykonania różni się od przykładu wykonania wcześniej przedstawionego w odniesieniu w szczególności do fig. 9 tym, że jeden koniec prostego, pierwszego odgałęzienia 5, przeciwległy względem końca, na którym usytuowane są cylindryczne gniazda 13 do mocowania uchwytu stanowiącego element łączący 14 (który nie jest pokazany), ma cylindryczne gniazdo 26 o pionowej, a nie poziomej osi.

Cylindryczne gniazdo 26, w którym można umieścić element łączący 28, taki jak tuleja (fig. 12), jest utworzone w podobny sposób jak cylindryczne gniazdo 9 na końcu wygiętego, drugiego odgałęzienia 6. W praktyce zawiera ono jeden otwór 26a, korzystnie kołowy i wyposażony w krawędź obwodową 27a, utworzoną w górnej, ukształtowanej części 3 członu konstrukcyjnego 2, jak wyraźnie widać w szczególności na fig. 13B i 13D, które przedstawiają dwa przekroje członu konstrukcyjnego 2 w dwóch różnych płaszczyznach przechodzących przez oś cylindrycznego gniazda 26.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Człon konstrukcyjny dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego, zawierający pierwsze odgałęzienie, utrzymujące na swoich przeciwnych końcach pierwszy i drugi element łączący, odpowiednio, drugie odgałęzienie, rozciągające się poprzecznie z pierwszego odgałęzienia i utrzymujące na swoim wolnym końcu trzeci element łączący, a także parę ukształtowanych części usytuowanych naprzeciw siebie dla utworzenia konstrukcji pudełkowej, znamienny tym, że pierwsze odgałęzienie (5) ma prosty bok, zaś drugie odgałęzienie (6) rozciąga się poprzecznie z boku pierwszego odgałęzienia (5), który jest przeciwległy względem prostego boku, przy czym człon konstrukcyjny (2) jest z jednoczęściowego elementu (2') z plastycznie odkształcalnego arkusza materiału, zawierającego pośrednią część płytową (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) oraz parę bocznych części płytowych (3', 4'), które są integralne z pośrednią częścią płytową (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) i rozciągają się w przeciwnych kierunkach z pośredniej części płytowej (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17), jednoczęściowy element (2') jest zgięty wzdłuż co najmniej jednej określonej linii (16, 17) rozciągającej się w pośredniej części płytowej (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17), która, w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') stanowi pierwsze odgałęzienie (5) mające prosty bok, zaś boczne części płytowe (3', 4') są umieszczone naprzeciw siebie i stanowią drugie odgałęzienie (6).
2. Człon według zastrz. 1, znamienny tym, że w bocznych częściach płytowych (3', 4') jednoczęściowego elementu (2') jest usytuowany co najmniej jeden otwór (9a, 9b, 24a, 24b, 26a), w którym jest umieszczany jeden z elementów łączących (18, 28).
3. Człon według zastrz. 2, znamienny tym, że co najmniej jeden pierwszy otwór (9a, 24a, 26a) jest usytuowany w jednej bocznej części płytowej (3') jednoczęściowego elementu (2'), zaś co najmniej jeden drugi otwór (9b, 24b) jest usytuowany w drugiej bocznej części płytowej (4'), przy czym

PL 209 157 B1 w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') każda para pierwszych i drugich otworów (9a, 9b, 24a, 24b) jest współosiowa względem siebie oraz stanowi cylindryczne gniazdo (9, 24) którym jest umieszczany jeden z elementów łączących (18, 28).
4. Człon według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że co najmniej jeden z otworów (9a, 9b, 24a, 24b, 26a), w którym jest umieszczany element łączący (18, 28), ma krawędź obwodową (10a, 10b, 25a, 25b, 27a) zagiętą równolegle do osi otworu (9a, 9b, 24a, 24b, 26a) oraz stanowiącą poprzeczną powierzchnię prowadzącą i unieruchamiającą elementy łączące (18, 28).
5. Człon według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że w jednej bocznej części płytowej (3') jednoczęściowego elementu (2') jest usytuowana pierwsza grupa otworów (13a), zaś w drugiej bocznej części płytowej (4') jest usytuowana druga grupa otworów (13b), przy czyn w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') otwory (13a, 13b) są współosiowe względem siebie oraz stanowią odpowiadające grupy cylindrycznych gniazd (13) utrzymujących element łączący (14).
6. Człon według zastrz. 1, znamienny tym, że pośrednia część płytowa (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) jednoczęściowego elementu (2') posiada na jednym ze swoich końców parę wypustów (11a, 11b, 22a, 22b), przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') są one zwrócone do siebie i są zaciśnięte na elemencie łączącym (12).
7. Człon według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że boczne części płytowe (3', 4'), jednoczęściowego elementu (2') posiadają krawędzie (7a, 7b, 8a, 8b) wzdłuż co najmniej części ich obwodu, przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') krawędzie (7a, 7b, 8a, 8b) są połączone ze sobą i mocują ukształtowane części (3, 4) ze sobą.
8. Sposób wytwarzania członu konstrukcyjnego dla trójkątnego ramienia zawieszenia pojazdu mechanicznego, który to człon konstrukcyjny zawiera pierwsze odgałęzienie utrzymujące na swoich przeciwnych końcach pierwszy i drugi element łączący, odpowiednio, oraz drugie odgałęzienie, rozciągające się poprzecznie z pierwszego odgałęzienia i utrzymujące na swoim wolnym końcu trzeci element łączący, znamienny tym, że wykonuje się jednoczęściowy element (2') z plastycznie odkształcalnego arkusza materiału, zawierający pośrednią część płytową (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) oraz parę bocznych części płytowych (3', 4'), które są integralne z pośrednią częścią płytową (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) i rozciągają się w przeciwnych kierunkach z pośredniej części płytowej (5, 11a, 11 b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17), zgina się jednoczęściowy element (2') wzdłuż co najmniej jednej określonej linii (16, 17) rozciągającej się w pośredniej części płytowej (5, 11a, 11b, 16, 17, 5, 22a, 22b, 16, 17), przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2') pośrednia część płytowa (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) tworzy pierwsze odgałęzienie (5) mające prosty bok, zaś boczne części płytowe (3', 4') są umieszczone naprzeciw siebie i tworzą drugie odgałęzienie (6) rozciągające się poprzecznie z boku pierwszego odgałęzienia (5) który jest przeciwległy względem prostego boku, oraz mocuje się ze sobą zwrócone do siebie boczne części płytowe (3', 4') utworzonego w ten sposób elementu.
9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że przed wykonaniem jednoczęściowego elementu (2') wykonuje się w bocznych częściach płytowych (3', 4') jednoczęściowego elementu (2') co najmniej jeden otwór (9a, 9b, 24a, 24b, 26a), w którym umieszcza się jeden z elementów łączących (18, 28).
10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że przed wykonaniem jednoczęściowego elementu (2') wykonuje się w jednej bocznej części płytowej (3') jednoczęściowego elementu (2') co najmniej jeden pierwszy otwór (9a, 24a), oraz wykonuje się w drugiej bocznej części płytowej (4') co najmniej jeden drugi otwór (9b, 24b), przy czym po zgięciu jednoczęściowego elementu (2') otwory (9a, 9b, 24a, 24b) są współosiowe parami, tworząc co najmniej jedno cylindryczne gniazdo (9, 24), w którym umieszcza się jeden z elementów łączących (18, 28).
11. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że przed zgięciem jednoczęściowego elementu (2') zagina się krawędź obwodową (10a, 10b, 25a, 25b, 27a) co najmniej jednego z otworów (9a, 9b, 24a, 24b, 26a) równolegle do osi otworu (9a, 9b, 24a, 24b, 26a), tworząc poprzeczną powierzchnię, prowadzącą i utrzymującą elementy łączące (18, 28).
12. Sposób według zastrz. 8 albo 9, albo 10, znamienny tym, że przed zgięciem jednoczęściowego elementu (2') w jednej bocznej części płytowej (3') jednoczęściowego elementu (2') wykonuje się pierwsze otwory (13a), zaś w drugiej bocznej części płytowej (4') wykonuje się drugie otwory (13b), przy czym w wygiętym stanie jednoczęściowego elementu (2'), na końcu jego zginania, otwory (13a, 13b) są współosiowe względem siebie i tworzą cylindryczne gniazda (13) utrzymujące element łączący (14).

PL 209 157 B1
13. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że podczas wykonywania jednoczęściowego elementu (2') formuje się ponadto w pośredniej części płytowej (5, 11a, 11b, 16, 17; 5, 22a, 22b, 16, 17) jednoczęściowego elementu (2') parę wypustów (11a, 11b, 22a, 22b) oraz kształtuje się je, i uzyskuje się, po zgięciu jednoczęściowego elementu (2'), zwrócenie do siebie wypustów (11a, 11b, 22a, 22b) oraz ich zaciśnięcie na elemencie łączącym (12).
14. Sposób według zastrz. 8 albo 9, albo 10, znamienny tym, że przed zgięciem jednoczęściowego elementu (2') wykonuje się krawędzie (7a, 7b, 8a, 8b) wzdłuż co najmniej części obwodu bocznych części płytowych (3', 4') jednoczęściowego elementu (2), przy czym krawędzie (7a, 7b, 8a, 8b) łączy się ze sobą podczas mocowania ze sobą bocznych części płytowych (31, 41).