PL204682B1

PL204682B1 - Nasadka na fiolkę do łączenia z zamknięciami fiolek o różnych średnicach

Info

Publication number: PL204682B1
Application number: PL373558A
Authority: PL
Inventors: Karl R. Leinsing
Original assignee: Cardinal Health 303
Priority date: 2002-02-08
Filing date: 2003-02-07
Publication date: 2010-01-29
Also published as: IL158229A; EP2255773B1; PT1474201E; NO20034479D0; ATE478649T1; PL373558A1; CA2442086A1; IL158229A0; US20030153895A1; AU2003217342A1; EP2255773A1; CA2442086C; US20050148994A1; EP1474201A2; ES2285106T3; JP4509569B2; NO20034479L; US6875205B2; WO2003066152A3; ATE359100T1

Description

Wynalazek odnosi się, ogólnie biorąc, do złącz typu stosowanego przy przetaczaniu i dawkowaniu płynów iniekcyjnych, a bardziej szczegółowo do nasadki na fiolkę, która zawiera zaostrzoną rurkę, przewidziana do przebijania zamknięcia fiolki, osłonę chroniącą operatora od przypadkowego ukłucia ostrą rurką oraz złącze z zaworem, umieszczone po przeciwnej stronie niż ostra rurka, służące do połączenia z innym urządzeniem w celu zapewnienia przepływu płynu.

Otwory dostępu służące do wstrzykiwania płynu do wnętrza układu lub do usuwania płynu z niego są dobrze znane i szeroko stosowane. W konwencjonalnym rozwią zaniu fiolek z pł ynnymi lekami do zastrzyków stosowane są na ogół gumowe przepony, umieszczone na szyjce fiolki i przewidywane do przebijania, wykonane z elastomeru, takiego jak guma butylowa lub tworzywo podobne. Samo zamknięcie, zapewniające pewne uszczelnienie przepony na otworze fiolki, jest zwykle wykonane z metalu jako blaszany kapturek zaciśnięty na przeponie gumowej i kołnierzu szyjki fiolki metodą rolowania. Zewnętrzna średnica tego zaciśniętego elementu jest miarą wielkości fiolki. Zamknięcie zawiera też otwór lub złącze przyłączeniowe, przez który możliwy jest dostęp do przepony i szyjki fiolki. W otwór ten jest wprowadzana ostra rurka, który przebijając gumową przeponę umiejscawia element zewnętrzny. Otwarty koniec rurki, po przejściu przez gumową przeponę, tworzy połączenie z wnętrzem fiolki umoż liwiające przepływ płynu.

Uznanie przydatności nasadek nastąpiło w rezultacie tego, że umożliwiają one wykorzystywanie zaostrzonej rurki, umieszczonego na drodze przepływu płynu, do pracy w układzie, który łączy fiolkę z innym zbiornikiem pł ynu lub z urzą dzeniem do jego przetaczania. Nasadka moż e, dla przyk ł adu, po stronie przeciwnej do zaostrzonej rurki, zawierać łącznik w postaci żeńskiej końcówki Luera, umożliwiający przyłączanie dyszy strzykawki. Nasadka staje się przez to elementem przystosowującym fiolkę do strzykawki lub też dostosowującym zaostrzoną rurkę do dyszy strzykawki ukształtowanej jako końcówka Luera.

Stwierdzono już dawno przydatność istnienia środka służącego przymocowywaniu lub osadzaniu nasadki na fiolce, zadaniem którego jest nieruchome utrzymywanie na miejscu podczas trwania przetaczania płynu między fiolką i innym urządzeniem i uniemożliwianie tym samym niezamierzonego rozłączenia nasadki i fiolki. Nasadka taka może, dla przykładu, mieć dwa ramiona, które zahaczając o szyjkę lub kołnierz fiolki zapewniają unieruchomienie nasadki na fiolce. Inne środki obejmują osłonę, która otacza zewnętrzną część zamknięcia fiolki i chwyta zamknięcie fiolki pod jej zaciśniętym metodą rolowania kapturkiem, przez co realizowane jest mocne uchwycenie kołnierza szyjki fiolki i spodu zamknięcia.

Uznana jest też celowość zaopatrzenia nasadki w zawór. Nasadka z zaworem pozwala na realizowanie połączenia z wnętrzem fiolki przy pomocy zaostrzonej rurki bez ryzyka wystąpienia przecieków płynu z fiolki przez nasadkę. Sposób ten zapewnia, że gdy dla płynu jest przygotowane drugie urządzenie, może być ono łatwo przyłączone do nasadki, a przepływ płynu między fiolką i tym drugim urządzeniem zapewni aktywizacja zaworu. Jednym z rozwiązań, jakie mają zastosowanie dziś, jest stosowanie, do utworzenia zaworowej nasadki dla fiolki, dwu części. Nasadka dla fiolki zawiera zaostrzoną rurkę, której przeznaczeniem jest przebijanie zamknięcia fiolki, a na drugim końcu żeński łącznik Luera. Do końcówki tego żeńskiego łącznika Luera przymocowywane jest urządzenie zaworowe z końcówką męską. Czynność uzaworowienia nasadki wymaga więc dwu części. Dysponowanie tylko jedną częścią, która nie tylko umożliwiałaby połączenie fiolki z tępą rurką ale i zapewniała, że między nimi istnieć będzie zawór, jest więc pożądane. Wytwórcy urządzeń medycznych dążą do uzyskania takich efektywnych i niezawodnych urządzeń, ale równocześnie życzeniem ich jest, aby ich koszt był jak najmniejszy.

Część z istniejących dziś i dostępnych nasadek wykazuje różne niedoskonałości. Dla przykładu, większość nasadek jest zaprojektowana do działania tylko z jednym wymiarem zamknięcia fiolki. Nasadki te nie zapewniają pewnego osadzenia na zamknięciach fiolek, średnica których jest mniejsza lub większa niż średnica, dla której zostały ukształtowane. Na fiolkach z zamknięciami innych wymiarów nasadki te są zatem bezużyteczne. Co więcej, niektóre z nasadek dla fiolek nie zabezpieczają w dostatecznym stopniu operatora od przypadkowego ukł ucia skóry przez zaostrzoną rurkę nasadki. Jest to wynikiem tego, że osłona nasadki lub inne urządzenie, które zapewnia chwyt fiolki, nie jest na tyle duże, aby przesłaniało zaostrzoną rurkę, a więc operator jest wystawiany na ryzyko możliwego ukłucia.

PL 204 682 B1

Opisanemu ograniczeniu funkcjonowania nasadek we współpracy tylko z jednym wymiarem fiolek towarzyszy również ważny element kosztów ponoszonych przez szpitale lub inne medyczne jednostki, powodowanych koniecznością posiadania w magazynach licznych typów i wymiarów nasadek. Jest to efektem tego, że powszechnie dostępne i często występujące w urządzeniach medycznych są fiolki o licznych wymiarach szyjek i średnicach zamknięć. Powszechną jest sytuacja, że szpitale, chcąc mieć pewność, że zawsze będą mieć w dyspozycji właściwą nasadkę do prawidłowego połączenia z róż norodnymi zamknię ciami istnieją cych fiolek, muszą mieć na składzie cał y zestaw róż nych nasadek. Jeśli szpital musi utrzymywać zapas nasadek dla każdego możliwego wymiaru zamknięcia, następstwem tego może być powstanie problemów logistycznych jak również wzrost kosztów. Najbardziej rozpowszechnionymi zamknięciami fiolek są zamknięcia o średnicy 13 i 20 mm. Zmniejszenie liczby typów nasadek, jakie muszą znajdować się w magazynie szpitala, może znacząco zmniejszyć problemy ze składowaniem nasadek o właściwych wymiarach i zredukować wydatki.

W ostatnich latach, w dążeniu do zmniejszenia ryzyka przypadkowych ukłuć personelu medycznego zaostrzonymi urządzeniami, wystąpiła też tendencja do stosowania urządzeń z zaworami bezigłowymi. Szczególnie licznie wprowadzono w ostatnim czasie złączki lub nasadki, przeznaczone do wstrzykiwania lub wyciągania płynu, w których ostre rurki nie są stosowane. Co najmniej częściowo jest to wynikiem badań prowadzonych nad możliwością przenoszenia pewnych chorób krwi przez przypadkowe nakłucie osób mających do czynienia z ostrymi rurkami. Pożądane są zatem złącza, w których istniał oby moż liwie jak najmniej zaostrzonych powierzchni, bo wspomniane ryzyko został oby przez to poważnie zmniejszone.

Pożądane jest ponadto, aby złącza bezigłowe miały taką konfigurację, która przed dokonaniem połączenia umożliwiałaby łatwe antyseptyczne oczyszczanie lub sterylizację na innej drodze. Szczególnie łatwo dostępne do oczyszczenia przed dokonaniem połączenia powinny być wszystkie zewnętrzne powierzchnie zaangażowane w przetaczanie płynu. Niektóre złącza wcześniejszych typów mają małą szparę lub szczelinę powstałą w następstwie istnienia luzu między częściami. Rozwiązanie takie, przy próbie sterylizacji złącza, jest trudne i niewygodne do czyszczenia. W innym, alternatywnym rozwiązaniu złącza, które do utrzymania przed użyciem sterylnego połączenia, wymagają stosowania kapturka, nie są chętnie widziane, ponieważ niewygodne są w nich czynności związane ze zdejmowaniem i ponownym zakładaniem kapturka, a ponadto produkcja kapturka zwiększa koszt.

Z powyższego wynika, ż e byłoby pożądane zapewnienie, jako części zaworu stanowiącego część wspomnianej wyżej nasadki, złącza bezigłowego. Krok taki zwiększyłby bezpieczeństwo personelu medycznego obsługującego nasadkę.

Choć istnieją nasadki zdolne do współpracy z różnymi wielkościami zamknięć fiolek, to jednak potrzeba zapewnienia praktycznego sposobu uwzględnienia szerokiego zakresu wymiarów zamknięć fiolek jest nadal oczywista. Tam, gdzie do połączenia zarówno z dużym jak i małym wymiarem zamknięć fiolki stosowana jest nasadka, ramiona w niej stosowane do małych wymiarów muszą ustępować gdy połączenie ma dotyczyć większego wymiaru zamknięcia. Ramiona, które w takim rozwiązaniu nasadki po prostu się tylko uginają, mogą nadal wywierać stosunkowo duży nacisk na fiolkę i powodować, że fiolka z nasadki się wysunie. Małe ramiona takich nasadek starają się bowiem utrzymywać nasadkę na fiolce, podczas gdy dłuższe ramiona dążą do ich rozdzielenia. Jest sprawą oczywistą, że takie rozwiązanie jest niepożądane. Niepożądanym jest także istnienie dłuższych ramion, które w przypadku wchodzenia w kontakt z większym wymiarem zamknięć po prostu się odłamują, bo oznacza to wytwarzanie małych, pozostających poza jakąkolwiek kontrolą plastykowych drobin. Ponadto próba zaprojektowania odłamywalnych ramion może podnieść koszty, albowiem ramiona musiałyby być zaprojektowane tak, aby wytrzymywały określone siły występujące przy pracy z małymi wymiarami zamknięć fiolki, natomiast odłamywały się przy pracy z dużymi wymiarami zamknięć fiolki.

Z powyż szych wzglę dów ludzie zwią zani z rozwojem medycznych nasadek są zgodni co do potrzeby uniwersalnej pojedynczej nasadki, nadającej się do stosowania na fiolkach o różnych wymiarach. Istnieje również zgoda co do potrzeby istnienia zabezpieczenia, umieszczanego wokół zaostrzonej rurki takiej nasadki, chroniącego operatorów od przypadkowego ukłucia skóry. Uznawana jest też potrzeba nasadki, która mogłaby łączyć fiolkę z innym urządzeniem do przetaczania płynu przy pomocy bezigłowego zaworu, usuwając w ten sposób potrzebę stosowania ostrych igieł, które mogą powodować przypadkowe nakłucia operatorów. Istnieje też uznanie potrzeby, by zawór był integralną częścią nasadki na fiolkę. Niniejszy wynalazek zaspokaja te oraz inne potrzeby.

Przedmiotem wynalazku jest nasadka na fiolkę do łączenia z zamknięciami fiolek o różnych średnicach, gdzie każde zamknięcie posiada uszczelkę a każda fiolka posiada szyjkę, zawierająca:

PL 204 682 B1 korpus nasadki posiadający pierwszy koniec z wewnętrznym obrzeżem zawierającym pierścieniowy zestaw chwytaków oraz drugi koniec, przy czym korpus jest gruby przy wewnętrznym obrzeżu; oraz zaostrzoną rurkę wystającą z pierwszego końca korpusu nasadki, przeznaczony do przebijania uszczelki zamykającej fiolkę dla wytworzenia drogi przepływu płynu między fiolką i pierwszym końcem.

Nasadka według wynalazku charakteryzuje się tym że zestaw chwytaków obejmuje:

pierwszą grupę chwytaków wystających promieniowo z wewnętrznego obrzeża ku środkowi, z których każdy ma pierwszą długość i jest umieszczony i ukształtowany tak, aby zatrzaskiwać się pod zamknięciem fiolki wokół szyjki; oraz drugą grupę chwytaków wystających promieniowo z wewnętrznego obrzeża korpusu nasadki ku środkowi, z których każdy ma drugą długość większą od pierwszej długości pierwszej grupy chwytaków oraz jest umieszczony i ukształtowany tak, aby zatrzaskiwać się pod zamknięciem fiolki wokół szyjki, przy czym każdy chwytak z drugiej grupy jest tak ukształtowany, że gdy nasadka na fiolkę zostaje osadzona na zamknięciu o średnicy przekraczającej wybrany rozmiar, to każdy z chwytaków z drugiej grupy odgina się i odkształ ca plastycznie pozwalają c tym samym pierwszej grupie chwytaków na zatrzaskiwanie się pod większym zamknięciem.

W jednym z korzystnych wariantów wykonania nasadki na fiolkę według wynalazku długość każdego z chwytaków z pierwszej grupy jest tak dobrana, aby mogły one obejmować zamknięcia fiolek o większej średnicy.

W innym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę według wynalazku długość każdego z chwytaków z drugiej grupy jest tak dobrana, aby mogły obejmować zamknięcia fiolek o mniejszej średnicy.

W jeszcze innym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę wedł ug wynalazku chwytaki z drugiej grupy są cieńsze niż korpus nasadki na wewnętrznym obrzeżu, zaś plastyczne odkształcenie drugiej grupy chwytaków następuje w miejscu położonym wzdłuż długości cieńszych drugich chwytaków. W szczególnie korzystnym przypadku grubość drugiej grupy chwytaków jest dobrana tak, że przy odkształceniu plastycznym druga grupa chwytaków nie wywiera na zamknięcie znaczącej siły, która mogłaby spowodować rozłączenie nasadki fiolki z zamknięciem.

W nastę pnym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę wedł ug wynalazku druga grupa chwytaków zawiera zwężony segment, w którym następuje odkształcenie plastyczne.

W kolejnym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolk ę wedł ug wynalazku długość każ dego chwytaka z drugiej grupy jest dobrana tak, aby w sytuacji, gdy nasadka chwyta zamknięcie fiolki o mniejszej średnicy, dla uchwycenia tego mniejszego zamknięcia każdy chwytak z drugiej grupy ulegał odkształceniu elastycznemu. W szczególnie korzystnym przypadku druga grupa chwytaków odkształca się elastycznie w wyniku działania siły skierowanej osiowo wzdłuż centralnej osi nasadki fiolki, w taki sposób, że druga grupa chwytaków zatrzaskuje się pod kapturkiem utrzymującym, zaciśniętym wokół gumowej uszczelki umieszczonej w otworze fiolki.

W dalszym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę wedł ug wynalazku druga grupa chwytaków jest rozmieszczona na wewnętrznym obrzeżu w taki sposób, że chwytaki drugiej grupy występują naprzemiennie z chwytakami z pierwszej grupy.

W innym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę według wynalazku korpus nasadki zawiera dodatkowo osłonę stanowiącą częścią korpusu nasadki i rozciągającą się od pierwszego końca dostatecznie daleko do osłonięcia zaostrzonej części zaostrzonej rurki dla zabezpieczenia operatora nasadki na fiolkę przed przypadkowym ukłuciem przez zaostrzoną rurkę.

W jeszcze innym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę wedł ug wynalazku rurka zawiera wystające żeberko, które jest umieszczone w taki sposób, że gdy rurka wchodzi w kontakt z gumową uszczelką zamykającą fiolkę, wystające żeberko zapobiega obrotowi rurki z żeberkiem przebijającej gumową uszczelkę zamknięcia. W szczególnie korzystnym przypadku wystające z rurki żeberko jest wydłużone i jest ustawione równolegle do wzdłużnej osi centralnej rurki. W innym szczególnie korzystnym przypadku zaostrzona rurka posiada wiele wystających żeberek umieszczonych równolegle do wzdłużnej osi centralnej rurki.

W nastę pnym korzystnym wariancie wykonania nasadki na fiolkę wedł ug wynalazku ka ż dy z chwytaków z pierwszej grupy ma zakończenie i każdy z chwytaków z drugiej grupy ma zakończenie, przy czym zakończenia pierwszej grupy chwytaków i zakończenia drugiej grupy chwytaków znajdują się w jednej płaszczyźnie.

W kolejnym korzystnym wariancie wykonania nasadka na fiolkę wedł ug wynalazku zawiera dodatkowo bezigłowy zawór zdolny do powtarzalnego uszczelniania, umieszczony na drugim końcu

PL 204 682 B1 korpusu nasadki, przy czym bezigłowy zawór otwiera się umożliwiając przepływ płynu, gdy w zaworze zostaje osadzona tępa rurka, a po usunięciu tępej rurki zamyka się, zapobiegając przepływowi płynu. W korzystniejszym przypadku bezigł owy zawór zdolny do powtarzalnego uszczelniania zawiera obudowę zaworu, wewnątrz której umieszczony jest odkształcalny element tłoczkowy zapewniający drogę przepływu płynu przez swoje wnętrze, przy czym element tłoczkowy posiada odkryty otwór, który zamyka się uniemożliwiając przepływ płynu, gdy do zaworu bezigłowego nic nie jest wprowadzane, oraz który otwiera się umożliwiając przepływ płynu, gdy do zaworu wprowadzany jest płyn. W szczególnie korzystnym przypadku obudowa zaworu zdolnego do powtarzalnego uszczelniania zawiera otwór przyłączeniowy, otwór wylotowy, pierwszą sekcję o pierwszym wymiarze przekroju sąsiadującą z otworem przyłączeniowym, oraz drugą sekcję o drugim wymiarze przekroju, która jest większa niż sekcja pierwsza, przy czym element tłoczkowy zawiera odkształcalną głowicę tłoczka z otworem, przemieszczającą się od pierwszej sekcji obudowy zaworu, gdy do zaworu bezigłowego wprowadzany jest płyn oraz przemieszczającą się w kierunku drugiej sekcji obudowy zaworu, gdy nic nie jest wprowadzane do zaworu bezigłowego, oraz przy czym pierwsza sekcja ma rozmiary powodujące deformację głowicy tłoczka przez co otwór zostaje zamknięty; natomiast druga sekcja ma rozmiary, który pozwala głowicy tłoczka na powrót do naturalnego kształtu w którym otwór jest otwarty, zapewniając drogę przepływu płynu między otworem przyłączeniowym i otworem wylotowym. W innym szczególnie korzystnym przypadku obudowa bezigłowego zaworu zdolnego do powtarzalnego uszczelniania posiada otwór przyłączeniowy i otwór wylotowy, przy czym gdy do zaworu bezigłowego wprowadzany jest płyn, wnętrze odkształcalnego elementu tłoczkowego zapewnia drogę przepływu płynu przez zawór bezigłowy pomiędzy otworem przyłączeniowym i otworem wylotowym.

Przedmiot wynalazku w przykładach realizacji przedstawiono na rysunku, na którym:

Fig. 1 stanowi perspektywiczny widok nasadki na fiolkę, odpowiadającej zasadom niniejszego wynalazku, z kierunku patrzenia na nasadkę od strony zaostrzonej rurki; nasadka ma na jednym końcu bezigłową końcówkę Luera, osłonę otaczającą zaostrzoną rurkę na drugim końcu i pierścieniowy zestaw chwytaków rozmieszczonych na wewnętrznym obrzeżu tej osłony, skierowanych promieniście w stronę zaostrzonej rurki i przeznaczonych do chwytania zamknięcia fiolki; zaostrzona rurka zamknięcie to ma przebijać;

Fig. 2 stanowi perspektywiczny widok nasadki na fiolkę z Fig. 1, z kierunku patrzenia na nasadkę od strony bezigłowego zaworu, ilustrujący w szczególności lokalizację bezigłowego zaworu zdolnego do powtarzalnego uszczelniania, znajdującego się w części korpusu nasadki zawierającej żeńską końcówkę Luera, jak również pokazuje tłoczkowy element tej części nasadki, w której znajduje się bezigłowy zawór;

Fig. 3 stanowi przekrój nasadki pokazanej na Fig. 1 i Fig. 2 w jej stanie zamkniętym lub nieaktywnym, z niezaktywizowaną bezigłową częścią zdolną do powtarzalnego uszczelniania na jednym końcu, z elementem tłoczkowym we wnętrzu obudowy, oraz z zaostrzoną rurką otoczoną osłoną ze szczelinami z częściowym widokiem na chwytak z pierwszej grupy chwytaków, jak również zgięty chwytak z drugiej grupy chwytaków;

Fig. 4 stanowi widok z boku, w częściowym przekroju, nasadki na fiolkę, z fragmentarycznie przekrojoną osłoną, gotowej do osadzenia na fiolce z zamknięciem 20 mm;

Fig. 5 stanowi widok z boku, w częściowym przekroju, nasadki na fiolkę osadzonej na fiolce z zamknięciem 20 mm pokazanej na Fig. 4; jak widać zaostrzoną rurką przebił zamknięcie fiolki, przez co ustanowiona została droga przepływu płynu z fiolki;

Fig. 6 stanowi widok z boku, w częściowym przekroju, nasadki na fiolkę osadzoną w sposób pewny na fiolce z zamknięciem 13 mm; druga grupa przegubowych chwytaków z zawiasową strukturą w pozycji zaczepienia o zamknięcie 13 mm a zaostrzona rurka w pozycji po przebiciu zamknięcia fiolki;

Fig. 7 stanowi ten sam widok co Fig. 6, lecz bez przekroju przez fiolkę; pokazany jest dłuższy chwytak z drugiej grupy, który jest zahaczony o szyjkę fiolki i jej mniejsze zamknięcie; chwytak z pierwszej grupy krótszych chwytaków nie ma kontaktu z fiolką;

Fig. 8 stanowi ten sam widok co Fig. 5, lecz bez przekroju przez fiolkę; pokazany jest dłuższy chwytak z drugiej grupy odkształcony plastycznie w miejscu zwężonego zawiasu oraz chwytak z pierwszej grupy, który zahacza o szyjkę fiolki i jej mniejsze zamknięcie;

Fig. 9 stanowi widok na koniec nasadki na fiolkę z Fig. 1 od strony zaostrzonej rurki, ilustrujący w szczególności pierścieniowy zestaw pierwszej grupy chwytaków, rozmieszczonych przemiennie z drugą grupą chwytaków dłuższych, jak również pokazujący szczeliny istniejące w osłonie. Na Fig. 9 każdy długi chwytak jest umieszczony pomiędzy dwoma chwytakami krótkimi;

PL 204 682 B1

Fig. 10 stanowi widok w powiększeniu ze szczegółowym przedstawieniem zawiasowego chwytaka z drugiej grupy chwytaków widocznych na Fig. 9;

Fig. 11 stanowi powiększony widok szczegółowy ugiętego chwytaka z Fig. 10, ilustrującym w szczególno ś ci plastyczne odkształ cenie, jakie ma miejsce na przegubowej części chwytaka, gdy nasadka zostaje osadzona na dużym zamknięciu fiolki;

Fig. 12 stanowi widok powiększony chwytaka z pierwszej grupy chwytaków na Fig. 9;

Fig. 13 stanowi widok końca nasadki w alternatywnym wobec Fig. 9 wariancie realizacyjnym nasadki na fiolkę, pokazujący w szczególności różne rozmieszczenie pierścieniowego zestawu chwytaków, w którym dwa krótsze chwytaki są umieszczone pomiędzy każdym z dwu chwytaków dłuższych;

Fig. 14 stanowi widok powiększony zaostrzonej rurki w alternatywnym wariancie realizacyjnym, w którym szczególnie dobrze widoczne są podłuż ne uż eberkowania wychodzące z podstawy rurki, które zapobiegają jej obrotowi, gdy w trakcie przebijania wejdą w głąb przepony zamknięcia fiolki;

Fig. 15 stanowi widok podobny do Fig. 3 z tym jednak wyjątkiem, że do zaworu wprowadzony został łącznik Luera i w reakcji na to wewnętrzny sprężynujący tłoczek powrócił, w celu zapewnienia przepływu płynu przez nasadkę, do swej naturalnej pozycji otwarcia;

Fig. 16 i Fig. 17 stanowią widoki elementu tłoczkowego, który ma zastosowanie w bezigłowym zaworze nasadki fiolki, z pokazaniem eliptycznego kształtu głowicy tłoczka z ukształtowanym markizowo naturalnie otwartym otworem.

Jak to pokazano na rysunku ilustrującym wynalazek, na którym, we wszystkich figurach odnośniki numeryczne oznaczają te same elementy, przedstawiona na Fig. 1 perspektywicznie w widoku od dołu nasadka na fiolkę 21 ma korpus 23 z pierwszym końcem 23, który zawiera osłonę 27 z otaczającym zaostrzoną rurkę 33 pierścieniowym zestawem chwytaków 28, oraz drugi koniec 35 zawierający zdolny do powtarzalnego uszczelniania bezigłowy zawór 37. Szczegóły zdolnego do powtarzalnego uszczelniania bezigłowego zaworu 37 są zawarte w patencie US 5,676,346 wydanym 14 października 1997 roku Leinsingowi pod tytułem. „Needleless Connector Valve („Bezigłowy zawór łączący). Dokument ten jest tu przywołany jako odnośnik, chociaż zawór jest ogólnie omówiony dalej. Na Fig. 1 można zauważyć, że pierścieniowy zestaw chwytaków zawiera kilka chwytaków krótkich 29 i kilka chwytaków długich 31 (dla przejrzystości na rysunku pokazano tylko po jednym z nich, wskazanych odpowiednimi oznaczeniami numerycznymi). Należy zauważyć, że zaostrzona rurka 33 zawiera otwory 39, przez które może być przetaczany płyn.

Lepiej można obejrzeć bezigłowy zawór 37 odnosząc się do perspektywicznego widoku od góry na Fig. 2. Na drugim końcu 35 zdolny do powtarzalnego uszczelniania bezigłowy zawór 37 zawiera żeński łącznik Luera 41. Łącznik Luera 41 ma taką konfigurację, że nadaje się do współpracy z wszystkimi standardowymi męskimi końcówkami ANSI, jak również z innymi tępymi rurkami lub urządzeniami do przetaczania płynu. Zauważyć można również głowicę tłoczka 43 odkształcalnego elementu tłoczkowego 45 z otworem 47, którego naturalnym stanem jest otwarcie, ale który w tym przypadku jest zamknięty, aby zapobiec przepływowi płynu przez nasadkę. W tym wariancie realizacyjnym element tłoczkowy 45 znajduje się w obudowie zaworu 49, mieszczącej przeźroczysty rurkowy element 51 oraz nieprzeźroczysty, zamontowany w tej wersji na części korpusu 51 żeński łącznik Luera 41.

Na Fig. 3 przedstawiony jest, w częściowym przekroju, widok z boku nasadki, wcześniej pokazanej perspektywicznie na Fig. 1 i Fig. 2. Element tłoczkowy 45 ma puste wnętrze 53, pozwalające na pełny przepływ płynu przez bezigłowy zawór 37 do łączącego kanalika 55 w zaostrzonej rurce 33. Kanalik 55 zaostrzonej rurki 33 ma połączenie z otworkiem 39 na ostrym końcu rurki i stwarza dla płynu drogę przepływu przez tą rurkę 33. Na Fig. 3 nasadka dla fiolki 21 jest pokazana w stanie bez osadzenia w niej tępej rurki. Ponieważ jednak głowica tłoczka 43 tłoczkowego elementu 45 jest zaopatrzona w otwór 47, którego naturalnym stanem jest otwarcie, a więc, wobec otwarcia elementu tłoczkowego, możliwy staje się przepływ płynu przez niego. W konfiguracjach na Fig. 1, Fig. 2 i Fig. 3 otwór 47 został przymusowo zamknięty różnicą istniejącą między nim i żeńskim otworem 57 żeńskiego złącza Luera 41. Ważnym szczegółem jest to, że głowica tłoczka 43 ma kształt eliptyczny i ma otwór 47 ukształtowany markizowe Wymiar głowicy tłoczka 43 jest dobierany tak, aby w sytuacji, gdy głowica tłoczka zostaje wtłoczona do kolistego, zwężającego się otworu 57 żeńskiego złącza Luera 41, otwór 47 ulegał kompletnemu zamknięciu, powodując szczelne odcięcie drogi przepływu płynu 53. Sąsiadujące z sobą wargi, ściśle do siebie przylegając, tworzą uszczelnienie i pod wpływem ciśnienia istniejącego w elemencie tłoczkowym wewnętrznego kanału przepływu płynu, gdy w zaworze nic nie jest osadzone, wywierają dodatkowy nacisk wspomagający zamknięcie otworu; pokazane jest to na Fig. 1 do Fig. 3. Aby wargi funkcjonowały jako uszczelnienie, zawierają sekcje stożkowe wystająPL 204 682 B1 ce z bocznych ścianek otworu. Kąt ich zwężenia jest tak dobierany, aby ciśnienie istniejące we wnętrzu zaworu, gdy tłoczek jest w stanie zamknięcia, powodowało wzajemne dociskanie warg i utrzymywanie otworu zamkniętym.

Pierwszy koniec 25 korpusu 23 zawiera również podstawę 61, z której środka wystaje zaostrzona rurka 33. Podstawa ma także wgłębienie 63, w którym osadzona jest mieszkowa część 65 elementu tłoczkowego. W tym wariancie realizacyjnym element tłoczkowy 45 zawiera mieszek z łącznie czterema sfałdowaniami, choć w innych wariantach można napotkać ich więcej lub mniej. Mieszkowa część 65 zapewnia sprężystą siłę, która powoduje przemieszczanie głowicy tłoczka 43 w głąb żeńskiego otworu Luera 57.

Zaostrzona rurka 33 znajduje się wewnątrz ochronnej osłony 27, której długość jest co najmniej taka jak długość zaostrzonej rurki 33 i która otacza rurkę i chroni operatora nasadki 21 od ukłucia przez zaostrzone zakończenie rurki 33. Dla uproszczenia Fig. 3 pokazuje tylko dwa chwytaki, jeden należący do pierwszej grupy chwytaków 29 i jeden należący do drugiej grupy chwytaków dłuższych 31. Chwytaki te są uformowane na wewnętrznym obrzeżu 67 otaczającej zaostrzoną rurkę 31 osłony 27. Zgodnie z podanym dalej szczegółowym opisem, jak również z prezentacją na innych rysunkach, chwytaki są stosowane jako środek osadzania i zaciśnięcia nasadki fiolki 37 na jej zamkniętej gumową przeponą i zabezpieczonej pierś cieniowym zaciskiem szyjce.

Żeński łącznik Luera 41 zawiera również zewnętrzny gwint 69, na który, w celu zapewnienia mocnego zwarcia dwu złączek razem, może być nakręcony dodatkowy pierścień uszczelniający męskie złącze Luera.

Fig. 4 przedstawia zastosowanie nasadki fiolki 21 do fiolki 71, zaopatrzonej w zamknięcie 73. Zaostrzona rurka 33 wykonuje ruch przez otwór dostępu 75 zamknięcia 73 i w celu ustanowienia drogi przepływu płynu i wykorzystania zawartości fiolki jest przepychany przez gumową przeponę 77. Zaciśnięty na zamknięciu 73 kapturek przykrywa przeponę 77, z wyjątkiem tylko otworu dostępu 75. Kapturek ten jest zaciśnięty wokół dolnej partii kołnierza szyjki fiolki metodą rolowania, co sprawia, że zamykająca fiolkę przepona jest na szyjce unieruchamiana w sposób pewny. W określonych przypadkach otwór 75 zamknięcia fiolki zawiera osłonkę z perforacją, umożliwiającą jej odrywanie (osłonka ta nie jest pokazana). Usunięcia osłonki dokonuje operator, który zrywa ją z otworu łamiąc ogniwa między perforacjami.

Jak widać ze szczegółów na Fig. 4 fiolka z lekiem 71 zawiera korpus 81 połączony z szyjką 83, która tworzy dojście do wnętrza fiolki 71 i jest zakończona kołnierzem z rozciągającą się na zewnątrz kryzą 79; kołnierz z kryzą tworzą otwór 85 fiolki 71. Otoczenie otworu 85 fiolki zewnętrzną kryzą 79 stwarza możliwość wygodnego zaciśnięcia na niej zamknięcia 77 przykrywającego otwór fiolki 85.

Z Fig. 4 widać też , ż e każ dy chwytak z pierwszej grupy chwytaków 29 i każ dy chwytak z drugiej grupy chwytaków 31 mają zakończenia 89, przy czym są one, zarówno zakończenia chwytaków z pierwszej grupy jak i zakończenia chwytaków z drugiej grupy, rozmieszczone w jednej płaszczyźnie, oznaczonej w tym wariancie realizacyjnym linią przerywaną i liczbą 87.

W innych wariantach koń cówki chwytaków we wspólnej pł aszczyź nie umieszczane nie s ą . Dodatkową cechą chwytaków jest to, że pierwsza ich grupa oraz grupa druga wzajemnie się mijają wzdłuż wewnętrznego obrzeża 67 osłony 27.

Jak widać z Fig. 1, Fig. 2 i Fig. 4 osłona 27 w tym wariancie realizacyjnym jest dłuższa niż długość zaostrzonej rurki 33 w celu ochrony operatora nasadki 21 od ukłucia ostrym zakończeniem rurki 33. Osłona 27 jest ponadto zaopatrzona w szczeliny dla zapewnienia możliwości odginania na zewnątrz w przypadku osadzania na zamknię ciach fiolek o wię kszych wymiarach.

Z Fig. 5 widać szczególnie, ż e pierwszym krokiem przy stosowaniu nasadki na fiolkę 21 jest umieszczenie końca nasadki, zawierającej otoczoną osłoną 27 zaostrzoną rurkę 33, w bezpośredniej bliskości gumowej przepony 77 na zamknięciu fiolki 71. Następnie nasadka jest ręcznie dociskana na zamknięcie 73 fiolki 71 siłą skierowaną osiowo wzdłuż centralnej osi 91 zaostrzonej rurki 33 i na tyle dużą, aby zaostrzona rurka 33 przebiła gumową przeponę zamknięcia. Jeśli średnica zamknięcia fiolki będzie względnie duża, na przykład 20 mm lub więcej, druga grupa zawiasowych chwytaków 31 podczas ruchu osadzania nasadki na fiolce odkształci się plastycznie i wygnie do pozycji pionowej lub prawie pionowej, w przybliżeniu równoległej do centralnej osi 91 fiolki (co widać na Fig. 5). W tym samym czasie pierwsza grupa krótszych i sztywnych chwytaków zahaczy o większe zamknięcie fiolki.

W tym wariancie realizacyjnym dolna część osłony 27 zawiera mającą kształt dzwonu część 93, która pomaga w naprowadzaniu osłony 27 na zamknięcie 73 fiolki.

PL 204 682 B1

W celu ułatwienia naprowadzania osłony w prawidłowe ustawienie względem zamknięcia fiolki, zanim jeszcze zaostrzony czubek rurki 33 wniknie w zamknięcie, w pokazanym rozwiązaniu dzwonowa część rozciąga się dalej niż zaostrzony czubek rurki 33.

W pokazanym rozwią zaniu pierwsza grupa chwytaków 29, mają cych dł ugość krótszą , jest zaprojektowana tak, że gdy nasadka jest osadzana na fiolce z zamknięciem o średnicy 20 mm ± 3 mm owa pierwsza grupa chwytaków ustala nasadkę w położeniu pokazanym na Fig. 5. Podczas wchodzenia zamknięcia fiolki w kontakt z pierwszą grupą chwytaków 27 druga grupa dłuższych, osadzonych przegubowo chwytaków 31, przeznaczeniem których jest obejmowanie zamknięć fiolek o średnicy 13 mm ± 4 mm, plastycznie się odkształca i przemieszcza tak jak pokazano na Fig. 5. Plastyczne odkształcenie drugiej grupy chwytaków 31 następuje wtedy, gdy chwytaki zostają odgięte tak, że wystąpią w nich odpowiednio wysokie naprężenia. Ponadto grubość drugiej grupy chwytaków jest dobierana tak, że gdy zostają one odkształcone plastycznie nie wywierają na zamknięcie 73, które przekracza wybraną średnicę, znaczącej siły. W przypadku przedstawionym na Fig. 5 długie chwytaki 31 są plastycznie odkształcone w pokazany sposób, przez co nie wywierają na fiolkę na tyle dużego nacisku, aby została wyrwana z nasadki. Zamiast tego odkształcone chwytaki 31 wywierają niewielką siłę działającą odciążająco wobec efektu zaciśnięcia zamknięcia fiolki i jej samej wewnątrz nasadki 21.

Jeśli zamknięcie fiolki 73 ma średnicę mniejszą, jak to pokazano na Fig. 6, a zwłaszcza w tym rozwiązaniu, w którym zamknięcie ma średnicę 13 mm ± 4 mm, pierwsza grupa chwytaków 29 o urządzenie zamykające fiolkę nie zaczepi, natomiast dokona tego druga grupa chwytaków 31. Gdy nasadka na fiolkę 21 jest ręcznie naciskana na zamknięcie 73 fiolki 71 siłą skierowaną wzdłuż centralnej osi 91 zaostrzonej rurki 33, wówczas, podczas tego ruchu, druga grupa dłuższych, przegubowych chwytaków 31 odkształca się elastycznie i zatrzaskuje pod pierścieniowym kapturkiem zamknięcia 73. Jest to pokazane na Fig. 6.

Fig. 7 i Fig. 8 przedstawiają schematyczny wygląd działania chwytaków na zamknięciach fiolek 73 o różnych wymiarach. Fig. 7 schematycznie prezentuje działanie drugiej grupy dłuższych chwytaków 31 chwytających za mniejsze zamknięcie fiolki 73, podczas gdy pierwsza grupa chwytaków 29 nie wykonuje żadnej funkcji. Fig. 8 przedstawia w pierwszym rzędzie plastyczne odkształcanie drugiej grupy chwytaków 31 następujące wtedy, gdy nasadka 21 jest osadzana na fiolce, która jest za duża do uchwycenia przez te większe chwytaki 31. Zamiast nich zamknięcie fiolki 73 zostaje uchwycone przez krótsze chwytaki 29 należące do pierwszej grupy.

Fig. 9 przedstawia widok na koniec nasadki na fiolkę z Fig. 3 z kierunku linii oznaczonych 9. Pokazany jest widok wewnętrznego obrzeża 67 osłony 27 ilustrujący przemienne rozmieszczenie pierwszej grupy krótszych chwytaków 27 i drugiej grupy dłuższych chwytaków 31. Na prezentacji Fig. 9 druga grupa chwytaków 31 mija się z pierwszą grupą chwytaków 29 na wewnętrznym obrzeżu 67 w taki sposób, że każdy z chwytaków z drugiej grupy jest umieszczony pomiędzy dwoma chwytakami grupy pierwszej. Ponieważ w każdej grupie są po trzy chwytaki i w tym przypadku są one rozmieszczone wokół wewnętrznego obrzeża 67 w równych odstępach, chwytaki każdej grupy są rozstawione co 120°. W innych wariantach realizacyjnych chwytaki mogą być jednak rozstawione w innych kątowych odstępach. Z Fig. 9 wynika oczywiste centralne położenie zaostrzonej rurki 33.

Fig. 10 i Fig. 11 pokazują w powiększeniu wygląd zmian zachodzących w drugiej grupie chwytaków 31, z których każdy zawiera, dla zapewnienia możliwości zawiasowego działania lub stworzenia punktu plastycznej deformacji, zwężony segment 95. Fig. 10 pokazuje w szczególności chwytak 31 w jego normalnej konfiguracji istniejącej przed osadzeniem nasadki na zamknięciu fiolki. Natomiast Fig. 11 pokazuje chwytak z Fig. 10 po tym jak zwężony segment 95 odkształcił się plastycznie i chwytak znalazł się na stał e w nowej pionowej konfiguracji, będ ą cej następstwem plastycznej deformacji tworzywa. Plastyczne odkształcenie tego, należącego do drugiej grupy, chwytaka 31 występuje - zgodnie z prezentacją na Fig. 11 i Fig. 8 - podczas procesu osadzania nasadki 21 na fiolkę z wię kszym zamknię ciem, w wariancie, w którym zamknię cie ma ś rednicę okoł o 20 mm.

Fig. 12 jest powiększonym widokiem chwytaka 29 z pierwszej grupy chwytaków 27, jaka jest stosowana do chwytania zamknięć fiolki z większą średnicą, np. 20 mm.

Fig. 13 ilustruje alternatywny wariant realizacyjny pierścieniowego zestawu chwytaków 97, w którym pierścieniowy zestaw chwytaków, otaczający zaostrzona rurka 33 jest na wewnę trznego obrzeża 67 osłony 27 urządzony w taki sposób, że przemiennie z jednym chwytakiem 31 grupy drugiej chwytaków dłuższych występuje kilka chwytaków 29 z pierwszej grupy chwytaków krótszych. W tym wariancie kilka krótszych chwytaków 29 ma profil ząbkowany a między każdą parą dłuższych chwytaków znajdują się trzy chwytaki krótsze 29.

PL 204 682 B1

Na Fig. 14 widać zaostrzona rurka 33 z podłużnym żeberkiem 99, które jest umieszczone w taki sposób, że gdy rurka wchodzi w kontakt z gumową przeponą zamknięcia fiolki i kiedy zaostrzona rurka z żebrem przebija tę gumową przeponę zamknięcia, żeberko zapobiega obrotowi rurki. Jak pokazano wystające z rurki żeberko 99 ma kształt wydłużony i zlokalizowane jest równolegle do podłużnej osi 101 centralnej zaostrzonej rurki 33.

W pokazanym rozwią zaniu na zaostrzonej rurce 33 znajduje się kilka wystają cych z rurki i przeciwdziałających jego obrotowi żeberek 99.

Fig. 15 przedstawia widok podobny do Fig. 3, z tym wyjątkiem, że do bezigłowego zaworu 37 wprowadzony jest męski łącznik Luera 103, przez co element tłoczkowy 45 zostaje wciśnięty dalej w głąb korpusu zaworu 23 a sprężynowa część mieszkowa 65 ś ciś nię ta. W odpowiedzi na to otwór 47 sprężynującego tłoczkowego elementu 45 powraca do swego naturalnego stanu otwarcia co zezwala na przepływ płynu przez bezigłowy zawór i przez kanalik 55 wewnątrz zaostrzonej rurki 33, a więc zapewnia przepływ płynu i przez całą nasadkę fiolki.

Fig. 16 i Fig. 17 pokazują dalsze szczegóły tłoczkowego elementu 45, przedstawionego i omówionego powyżej. Mieszkowa część 65 na tych rysunkach ma więcej fałd niż tłoczkowy element prezentowany wcześniej; działanie elementu tłoczkowego jest jednak takie same jak omówione wyżej w odniesieniu do Fig. 3 i Fig. 15. Dobrze widoczny jest eliptyczny kształt głowicy tłoczka 43 z ukształtowanym markizowo otworem 47, którego naturalnym stanem jest otwarcie.

Należy zatem uznać, że opracowana została wszechstronna nasadka dla fiolek. Konstrukcja tej nasadki jest taka, że osoba nią się posługująca, dzięki istnieniu osłony, jest zabezpieczona przed nieumyślnym ukłuciem przez rurkę, nasadka może być łatwo użyta do dostosowania przebijalnych przepon do współpracy z urządzeniami bezigłowymi. W jednej nasadce znajdują się zarówno zaostrzona rurka jak i bezigłowy zespół zdolny do powtarzalnego uszczelniania, w wyniku czego odpada potrzeba stosowania dwu odrębnych nasadek. Nasadka również zmniejsza potrzebę posiadania w magazynach wielu wymiarów nasadek, gdyż nasadki zgodne z niniejszym wynalazkiem nadają się do osadzania na zamknięciach fiolek o wielu wymiarach.

Choć powyżej zostały zilustrowane i opisane konkretne realizacyjne warianty wynalazku, to jednak dla tych, którzy są specjalistami branży, jest oczywistym, że bez odejścia od ducha i litery wynalazku jest możliwe wykonanie na nim różnych modyfikacji. Zgodnie z tym nie istnieje zamiar, aby wynalazek był przedmiotem ograniczeń, z wyjątkiem wyliczonych w załączeniu.

Claims

1. Nasadka na fiolkę do łączenia z zamknięciami fiolek o różnych średnicach, gdzie każde zamknięcie posiada uszczelkę a każda fiolka posiada szyjkę, zawierająca:

korpus nasadki posiadający pierwszy koniec z wewnętrznym obrzeżem zawierającym pierścieniowy zestaw chwytaków oraz drugi koniec, przy czym korpus jest gruby przy wewnętrznym obrzeżu; oraz zaostrzoną rurkę wystającą z pierwszego końca korpusu nasadki, przeznaczony do przebijania uszczelki zamykającej fiolkę dla wytworzenia drogi przepływu płynu między fiolką i pierwszym końcem, znamienna tym, że zestaw (28) chwytaków obejmuje:

pierwszą grupę chwytaków (29) wystających promieniowo z wewnętrznego obrzeża (67) ku środkowi, z których każdy ma pierwszą długość i jest umieszczony i ukształtowany tak, aby zatrzaskiwać się pod zamknięciem fiolki wokół szyjki; oraz drugą grupę chwytaków (31) wystających promieniowo z wewnętrznego obrzeża (67) korpusu (23) nasadki ku środkowi, z których każdy ma drugą długość większą od pierwszej długości pierwszej grupy chwytaków (29) oraz jest umieszczony i ukształtowany tak, aby zatrzaskiwać się pod zamknięciem fiolki wokół szyjki, przy czym każdy chwytak (31) z drugiej grupy jest tak ukształtowany, że gdy nasadka na fiolkę zostaje osadzona na zamknięciu o średnicy przekraczającej wybrany rozmiar, to każdy z chwytaków (31) z drugiej grupy odgina się i odkształca plastycznie pozwalając tym samym pierwszej grupie chwytaków (29) na zatrzaskiwanie się pod większym zamknięciem.

2. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że długość każdego z chwytaków (29) z pierwszej grupy jest tak dobrana, aby mogły one obejmować zamknięcia fiolek o większej ś rednicy.

PL 204 682 B1

3. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że długość każdego z chwytaków (31) z drugiej grupy jest tak dobrana, aby mogły obejmować zamknię cia fiolek o mniejszej średnicy.

4. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że chwytaki (31) z drugiej grupy są cieńsze niż korpus (23) nasadki na wewnętrznym obrzeżu (67), zaś plastyczne odkształcenie drugiej grupy chwytaków (31) następuje w miejscu położonym wzdłuż długości cieńszych drugich chwytaków.

5. Nasadka na fiolkę według zastrz. 4, znamienna tym, że grubość drugiej grupy chwytaków (31) jest dobrana tak, że przy odkształceniu plastycznym druga grupa chwytaków (31) nie wywiera na zamknięcie (73) znaczącej siły, która mogłaby spowodować rozłączenie nasadki fiolki z zamknięciem.

6. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że druga grupa chwytaków (31) zawiera zwężony segment (95), w którym następuje odkształcenie plastyczne.

7. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że długość każdego chwytaka (31) z drugiej grupy jest dobrana tak, aby w sytuacji, gdy nasadka chwyta zamknię cie (73) fiolki o mniejszej średnicy, dla uchwycenia tego mniejszego zamknięcia każdy chwytak z drugiej grupy ulegał odkształceniu elastycznemu.

8. Nasadka na fiolkę według zastrz. 7, znamienna tym, że druga grupa chwytaków (31) odkształca się elastycznie w wyniku działania siły skierowanej osiowo wzdłuż centralnej osi nasadki fiolki, w taki sposób, że druga grupa chwytaków zatrzaskuje się pod kapturkiem utrzymującym, zaciśniętym wokół gumowej uszczelki (77) umieszczonej w otworze (85) fiolki (71).

9. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że druga grupa chwytaków (31) jest rozmieszczona na wewnętrznym obrzeżu (67) w taki sposób, że chwytaki drugiej grupy występują naprzemiennie z chwytakami (29) z pierwszej grupy.

10. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że korpus (23) nasadki zawiera dodatkowo osłonę (27) stanowiącą część korpusu (23) nasadki i rozciągającą się od pierwszego końca (25) dostatecznie daleko do osłonięcia zaostrzonej części zaostrzonej rurki (33) dla zabezpieczenia operatora nasadki na fiolkę przed przypadkowym ukłuciem przez zaostrzoną rurkę (33).

11. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że rurka (33) zawiera wystające żeberko (99), które jest umieszczone w taki sposób, że gdy rurka (33) wchodzi w kontakt z gumową uszczelką (77) zamykającą fiolkę, wystające żeberko (99) zapobiega obrotowi rurki (33) z żeberkiem (99) przebijającej gumową uszczelkę (77) zamknięcia.

12. Nasadka na fiolkę według zastrz. 11, znamienna tym, że wystające z rurki żeberko (99) jest wydłużone i jest ustawione równolegle do wzdłużnej osi (101) centralnej rurki (33).

13. Nasadka na fiolkę według zastrz. 11, znamienna tym, że zaostrzona rurka (33) posiada wiele wystających żeberek (99) umieszczonych równolegle do wzdłużnej osi (101) centralnej rurki (33).

14. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy z chwytaków (29) z pierwszej grupy ma zakończenie (89) i każdy z chwytaków (31) z drugiej grupy ma zakończenie (89), przy czym zakończenia pierwszej grupy chwytaków i zakończenia drugiej grupy chwytaków znajdują się w jednej płaszczyźnie (87).

15. Nasadka na fiolkę według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera dodatkowo bezigłowy zawór (37) zdolny do powtarzalnego uszczelniania, umieszczony na drugim końcu (35) korpusu (23) nasadki, przy czym bezigłowy zawór (37) otwiera się umożliwiając przepływ płynu gdy w zaworze zostaje osadzona tępa rurka, a po usunięciu tępej rurki zamyka się, zapobiegając przepływowi płynu.

16. Nasadka na fiolkę według zastrz. 15, znamienna tym, że bezigłowy zawór (37) zdolny do powtarzalnego uszczelniania zawiera obudowę (49) zaworu, wewnątrz której umieszczony jest odkształcalny element tłoczkowy (45) zapewniający drogę przepływu płynu przez swoje wnętrze, przy czym element tłoczkowy (45) posiada odkryty otwór (47), który zamyka się uniemożliwiając przepływ płynu gdy do zaworu bezigłowego (37) nic nie jest wprowadzane, oraz który otwiera się umożliwiając przepływ płynu, gdy do zaworu (37) wprowadzany jest płyn.

17. Nasadka na fiolkę według zastrz. 16, znamienna tym, że obudowa (49) zaworu zdolnego do powtarzalnego uszczelniania zawiera otwór przyłączeniowy, otwór wylotowy, pierwszą sekcję o pierwszym wymiarze przekroju są siadują c ą z otworem przyłączeniowym, oraz drugą sekcję o drugim wymiarze przekroju, która jest większa niż sekcja pierwsza, przy czym element tłoczkowy (45) zawiera odkształcalną głowicę tłoczka z otworem, przemieszczającą się od pierwszej sekcji obudowy zaworu gdy do zaworu bezigłowego wprowadzany jest płyn oraz przemieszczającą się w kierunku drugiej sekcji obudowy zaworu gdy nic nie jest wprowadzane do zaworu bezigłowego, oraz przy czym pierwsza sekcja ma rozmiary powodujące deformację głowicy tłoczka przez co otwór zostaje zamknięPL 204 682 B1 ty; natomiast druga sekcja ma rozmiary, który pozwala głowicy tłoczka na powrót do naturalnego kształtu w którym otwór jest otwarty, zapewniając drogę przepływu płynu między otworem przyłączeniowym i otworem wylotowym.

18. Nasadka na fiolkę według zastrz. 16, znamienna tym, że obudowa (49) bezigłowego zaworu (37) zdolnego do powtarzalnego uszczelniania posiada otwór przyłączeniowy i otwór wylotowy, przy czym gdy do zaworu bezigłowego wprowadzany jest płyn, wnętrze odkształcalnego elementu tłoczkowego (45) zapewnia drogę przepływu płynu przez zawór bezigłowy pomiędzy otworem przyłączeniowym i otworem wylotowym.